ဟုတ်ေတာ့လည်း ဟုတ်တယ်ေလ။ ဒီေဆးပညာ ဘာသာရပ်ေတွကို ြမန်မာြပည်သယ်လာခဲ့တာ အဂင်္လိပ်ေတွပဲ မဟုတ်ပါလား။ ဒါေြကာင့်မို့ အဘိုးတို့အဘွားတိုေခတ်ကေန အခုေြမးတို့ ေခတ်ကို ေရာက်တဲ့အထိဆရာဝန်အတတ်နဲ့ ပတ်သက်လို့ ဘွဲ့လွန်ဒီဂရီေတွယူစရာရှိရင် အဂင်္လန်ကိုပဲ ေြပးေြပးယူေနြကာတာေပါ့။ဆရာဝန်တိုင်းမက်တဲ့ အိပ်မက်ဟာ အဂင်္လန်နိုင်ငံ ေတာ်ဝင်ေကာလိပ်ရဲ့ သမားေတာ်ြကီးေတွက အသိအမှတ်ြပုတဲ့ဘွဲ့ေတွ အနည်းဆံုးတစ်ခုေလာက်ြဖစ်ြဖစ်ေအာင်ထားခဲ့ရင် ေသေပျာ်ပါြပီဆိုတဲ့ သူေတွချည်းပါပဲ။
ကိုယ်လည်း ပါတာေပါ့။
ေဟာဒီ ကမ္ဘာြကီးမှာ သူတို့ကမှ လူရာမသွင်းရင် နံုချာလိုက်တဲ့ ငါ့ဘဝ တယ်လည်း ေအာက်ကျေနာက်ကျ နိုင်လှေလြခင်း ဆိုတာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သိမ်ငယ်ေနတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်နဲ့တန်းတူ ကိုယ့်ထက်တင်မက ကိုယ့်ေအာက်က အလုပ်လုပ်ေနတဲ့သူများကပါ အထင်ေသးအြမင်ေသးနဲ့ ဝိုင်းနှိမ်ြကတာပါ။ အချင်းချင်းများဆိုရင်ေတာ့ ေြပာမေနပါနဲ့ေတာ့ေလ။ စာလံုးေပါင်း ကေလးမှ မလွဲတဲ့ဘွဲ့ကို ရတဲ့သူချင်း အတူတူေတာင်“ကျုပ်က တစ်ခါတည်း ေြဖြပီး ေအာင်ခဲ့တာဗျ” လို့ လူေရှ့သူေရှ့ မရှက်မေြကာက် နှိပ်ကွပ်ြကတာ နားနဲ့ ဆတ်ဆတ်ြကားရတာ မြကာခဏ။ အဂင်္လိပ်ေတွက ဆရာဝန်ေတွကို အေတာင်တပ် မေပးလိုက်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့်ချိုေတာ့ ေသွးေပးလိုက်တာ အမှန်။
အဘိုးတို့ အဘွားတို့ေခတ်တုန်းက ဆရာဝန်ြကီးေတွကေတာ့ အင်မတန်ကို ကုသိုလ်ထူးြကပါေပတယ်။
သူတို့တက်ခဲ့တဲ့ ေဆး၊ ေကာလိပ်ဆိုတာကိုက အဂင်္လိပ်ဘုရင်ခံကိုယ်တိုင် အုတ်ြမစ်ချြပီး ဖွင့်ေပးထားတာ။ ဒီကရတဲ့ ဘွဲ့ကိုလည်း အဂင်္လန်ကရတဲ့ဘွဲ့နဲ့ တတန်းတည်းေလာက် သေဘာထားတာ။ ဘွဲ့လွန်ေတွတက်ချင်ရင် နိုင်ငံေတာ်အေထာက်အပံ့နဲ့ ပညာေတာ်သင်ဆိုြပီး လွတ်။ ဟိုေရာက်ရင် ေပျာ်သေလာက်ေန၊ အလုပ်ကေလး ဘာေလးလုပ်။ စိတ်ပါရင် ပါသလို တစ်ခုြပီးတစ်ခု ထိုင်ေြဖေနလို့ ရတယ်။ အဲဒါေြကာင့် အဲဒီေခတ်က ဆရာြကီး ဆရာမြကီးေတွဟာ အံ့ဖွယ်သရဲ။ တစ်ေယာက်တည်းနဲ့ ခွဲစိတ်ပညာ၊ သားဖွားမီးယပ်ပညာ၊ ေဆးပညာနှစ်ဘွဲ့
သံုးဘွဲ့ရြကတယ်။ ေတာ်ချက်ကေတာ့ မေြပာပါနဲ့ေတာ့။ ြပန်လာတဲ့အခါ ြမန်မာြပည် ေဆးေလာကမှာ အေဖြကီး အေမြကီးများ အြဖစ် တပည့်တပန်းေပါင်း ေြမာက်များစွာကို ေမွးထုတ်ြပီး ပါေမာက္ခြကီးများအြဖစ် ရပ်တည် ြကတယ်။
သူတို့အတုပ္ပတ္တိေတွ ဖတ်ြကည့်မိရင် စွန်းဝူခုန်းသူရဲေကာင်း အေနာက်ဘက်ကို ခရီးသွားတဲ့အတိုင်း အံ့မခန်းေတွ အားကျ စရာေတွ ပါတယ်။ အဲဒီဆရာြကီးေတွေခတ်ကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် မမီခဲ့ဘူး၊ ြကားဖူး၊ ဖတ်ဖူး တာပဲရှိတယ်။ မန္တေလးမှာေတာ့ မာမီေဒါ်ြမင့်ြမင့်ခင်ဆိုတာ ရှိေသးတယ်။ ေမးြကည့်ြကေပါ့။
ေဖတို့ေမတို့ ေခတ်မှာလည်း ဆရာဝန်ေတွ နိုင်ငံြခားကို ပညာေတာ့သင်သွားတာ ေခတ်မတိမ်ေကာ ေသးပါဘူး။ နိုင်ငံေတာ်အစိုးရက ဟိုမှာ ေနေရးစားေရး အဆင်ေြပေအာင် လမ်းစရိတ်၊ အဝတ်အစားဖိုးကအစ သံုးစရာေငွ ေပါင်ငါးေထာင်ေတာင် ေဆာင်းေပးလိုက်ေသးတာ။ သူတို့ဇာတ်လမ်းေတွ ကလည်း လွှတ်အားကျ စရာေကာင်းတယ်ေဝ့။ ကက်ဆာဘလင်ကာဇာတ်ကားထဲက မင်းသား မင်းသမီးေတွလိုပဲ။ ြပန်လာရင် မှတ်ေတာင် မမှတ်မိေတာ့ဘူး။ သွားကတည်းက ဘိုနာမည်ေတွရကုန်ြကတာ။ တကယ့်ကို ဝိဇ္ဇာေဇာ်ဂျီ တပသီေတွအလား
တတ်ကျွမ်းလာြကသေလာက် နုဖတ်သန့်စင်ေတာ်ဝင်လာလိုက်ြကတာ အိမ်သာတက်ရင်ေတာင် အနံထွက်ပါ့မလား ေအာက်ေမ့ရတယ်။ ကျွန်ေတာ်တို့ ဆရာြကီးများက အဲဒီမျိုးဆက်က ဆရာဝန်များပါ။ ေြပာဆိုသွန်သင်တဲ့ စကားများတင်မကဘူး အဟမ်း လို့ ေချာင်းဟန့်ပံုေလးများပါ ေလ့လာမှတ်သားထိုက်ပါတယ်။
ကိုယ်တို့ေခတ်ကို ေရာက်ေတာ့မှ “ငါေထာင်းမယ့်ေနမှ ကျည်ေပွ့ လူချွတ်ထားပါေသာ်ေကာ” ဆိုတဲ့ အေြကာင်းေတွကို ရင်နာနာနဲ့ လက်ေထာက်ချရပါဦးမယ်ေလ။ ေဆးေကျာင်းတက်ေနစဉ်အချိန်မှာကတည်းက အတန်းထဲမှာ သူလိုကိုယ်လို ေရာေယာင်ေဝဝါး အူေြကာင်ြကားမဟုတ်ပဲ ေကျာင်းြပီးရင် အဂင်္လန်မှာ အေမြကီးကားမှာ ဘာဘာညာညာေတွေြဖြပီး ဘာဘွဲ့ေတွဆက်ေြဖမယ်ဆိုတဲ့ လိပ်ြပာသားေလာင်း
ေဘာက်ဖတ်ြကီးများရှိပါတယ်။ ဒယ်ဒီ မာမီ ဦးရီးြကီးေတာ်များကိုယ်တိုင်က မလွှဲသာလို့ ြမန်မာြပည် ေဆးေကျာင်းမှာ ေအာင့်အည်းြပီး တက်ေချပါဦးလို့ လွှတ်လိုက်လို့ သူတို့ ခမျာ အနစ်နာခံြပီး ေကျာင်းတက် ေနရရှာတာေလ။
တကယ်ဆိုအစကတည်းက ဟိုမှာပဲတက်လို့ရတယ်။ အလုပ်သင် ဆရာဝန်ဆင်းတုန်းမှာ နိုင်ငံေတာ်က လိုအပ်ချက်အရ တာဝန်မထမ်းေဆာင်မေနရ ဥပေဒထုတ်လိုက်တဲ့အခါ ခမျာများ ြမင်းေကာင်း ဇက်တုပ်ဆွဲလိုက်သလို မခံချိမခံသာြဖစ်ြကရတယ်။အဂင်္လန်သွားဖို့ ကွမ်းြခံ ဘူတာမှာ တိကက်ေတာင်ပင် ဝယ်လို့ထားကာမှ ဟို ပုဇွန်ေတာင်သားတွက တားြပန်လာသမို့ သံုးနှစ်ေတာင် အလုပ်ဝင်ရဦးမယ်ဆိုေတာ့ အထူးကုြဖစ်ေနာက်ကျရင် ဟိုမှာ ကွန်ဆားတန့်ြဖစ်ဖို့လည်း ေနာက်ကျကုန်မှာေပါ့ ဆိုြပီး ေဟာက်ဆာဂျင်ေတာင် ြပီးေအာင်မဆင်းနိုင်ပဲ လစ်တဲ့လူကလစ်၊ လက်မှတ်ေတွ လိုက်စုတဲ့ လူတစုနဲ့ ေသာကေပွြကရရှာတယ်။
ေတာ်ေတာ်ေလးကို သာြမည်ရံုတင်မဟုတ်ဘူး ေညာင်ညလွန်းလည်း အားြကီးတဲ့ ကိုယ်ကေတာ့ အလုပ်ထဲကို ကျွမ်းပစ်ြပီးဝင်ရံုပဲရှိတာမို့ မိုးနတ်မင်းြကီးကိုပဲ ေကျးဇူးေတွ အခါခါ တင်ရင်း ေရေမျာ ကမ်းမတင် ဘဝနဲ့ ကျင်လည်လာလိုက်တာ ဒီေန့အထိပါပဲ။ တက်လို့ရသေလာက်တက်ထားတဲ့ မြဖစ်ညစ်ကျယ် မဟာသိပ္ပံဘွဲ့ ကေလးကလည်း လူရာမဝင် ေခွးြဖူေတာမတိုးဝံ့တဲ့ဘဝမို့ ရန်ကုန်မှာ ေဆးခန်းေတာင် မထိုင်ပါဘူး။ ဘွဲ့တပ်ရမှာ ရှက်စရာ ငံုးစိစိနဲ့။
သူများေတွလို နိုင်ငံြခားက ဘွဲ့ေတွမလိုချင်ဘူးလားကွယ်လို့ ေမးလာရင်ေတာ့ ဘယ့်နှယ့် ေြပာပါလိမ့်ကွယ် ြမစ်ထဲေမျာလာတဲ့ ဆင်ေသေကာင်ဆယ်ြပီး ဆင်ြဖူရှင်လုပ်တဲ့ ဘုရင်ကမှ ရာဇ ဣေြန္ဒ ဆယ်ထားဦးမယ်။ ဘူတန်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း ကာလကတ္တား သွားသွားေြဖတာ အဲဒီစာေမးပွဲေတွေပါ့။ စာေမးပွဲ ကေတာ့ အဲဒီစာေမးပွဲပါပဲ။ ဒါေမမယ့် ေခတ်ေတွ စနစ်ေတွကေတာ့ အများြကီးေြပာင်းလဲသွားခဲ့ြပီ။ ေတာ်ဝင်
ေကာလိပ်ြကီးကိုယ်တိုင်က ရွာစဉ်လည်ြပီး စာေမးပွဲေတွ စစ်စားေတာ့တာ အလုပ်ဝင်ကာစတုန်းက စားေမးပွဲေြကး သွင်းရတဲ့ ေပါင် ၁၅၀ ကို ဝန်ြကီးဌာနက ဦးေနဝင်းလက်ထက်က ေငွလဲနှုန်းနဲ့လဲေပးလို့ မီလိုက်ပါေသးတယ်။
ဝင်ခွင့်စာေမးပွဲေတာ့ ေအာင်ရတာေပါ့။ ဒုတိယပိုင်းကို အဂင်္လန်မှာ သွားေြဖရေတာ့ ၂ နှစ် ခွင့်ေပးထားတဲ့အခါ အလုပ်ကေလး ဘာေလး လုပ်ရလို့ြပန်လာရင် ဘွဲ့လည်းရ။ ပိုက်ဆံ ေလးဘာေလး စုမိ။ သားေရွှအိုး ထမ်းနိုင်ေသးတယ်။ အဂင်္လန်မှာ အလုပ်အကိုင်ရှားပါးလာတဲ့အခါမှာ အလုပ်မရတဲ့ဆရာဝန်များက စာေမးပွဲကို ြမန်ြမန်ေအာင်ေအာင်ေြဖြပီး အစိုးရေပးလိုက်တဲ့ ေပါင် ၅၀၀၀ မကုန်ခင်ြပန်ေြပးြကတယ်။ ငါးမရေပမယ့် ေရချိုးြပန်ရတာလည်း မရှံုးေသးပါဘူး အရင်ဆရာြကီးေတွလို ဟိုက ေဆးရံုေတွမှာ အလုပ်ဆင်းရတဲ့ အေတွ့အြကံုေတာ့ မရေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲဒီေနာက်မှာေတာ့ ဟိုမှာစစ်တဲ့ စာေမးပွဲပါ ြမန်မာြပည်မှာ လာစစ်ေပးလိုက် ြကေသးတယ်။
ဒီတင်ဘာရာဘွဲ့လို့ေခါ်ြကတာေပါ့။ ဒါလည်းေကာင်းပါတယ်။ အိုးမကွာ အိမ်မကွာ စိတ်ညစ် စရာမလိုပဲ လိုချင်တဲ့ဘွဲ့ကိုရနိုင်ေသးတာေပါ့။ ခုေတာ့ ဒီလို မဟုတ်ေတာ့ြပန်ဘူး။ ဒီမှာ တပိုင်းေအာင်ထားြပီးသား လူေတွေတာင် ရိုက်သတ်လို့မကုန်ေအာင်ေပါေနေတာ့ ဘာစားရိတ်မှ မခံနိုင်ဘူး။ သွားချင်ရင် ကိုယ့်စာရိတ်နဲ့ ကိုယ်သွား။ အလကား ေတာ့မရဘူး။ ြပန်မလာမှာစိုးလို့ ဝန်ြကီးဌာနမှာ ပိုက်ဆံသိန်း ၅၀ အေပါင်ထားခဲ့။ အရင်လို စာချုပ်ေလာက်နဲ့မယံုဘူး။ေငွသားမအပ်နိုင်ရင် ကားထားခဲ့။ ြပန်လာမှယူ။ ဟိုမှာ အလုပ်ရေနရင်လည်း ြပန်မလာမှာ စိုးလို့ အလုပ်လုပ်နိုင်ေလာက်ေအာင် ခွင့် ၂ နှစ်မေပးေတာ့ဘူး။ ေြခာက်လပဲရမယ်။ ေြခာက်လြကာလို့ ြပန်မလာရင် အေပါင်ဆံုးြပီ။ သိမ်းတယ်။
အလုပ်ြပုတ်တယ်။ ဆမ ပါ သိမ်းတယ်။ “လုပ်ထားဦးေပါ့ရှင်။ ရှင် တို့က ရဲေတွပဲ” လို့ ေြပာရံုအြပင် ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး။ မေကျနပ်ရင် မသွားနဲ့ေလ။ ဒီမှာတင် ေဒါက်ထရိတ် တတ်လိုက်ေပါ့။ သို့ကလို့ေြကာင့် ေမာင်စံဖားတို့ လက်ထက်မှာ အဂင်္လန်က နံြပားဦးထုပ်ြကီးေဆာင်ချင်လို့ ရှိရင် ကိုယ့်လက်ထဲ သိန်း နှစ်ရာမျိုး သံုးရာမျိုးေလာက် အရင်ရေအာင်စုရပါေတာ့တယ်။ တစ်လတစ်သိန်းေလာက် လခ ရေနမင့်ဟာ လေပါင်း ၂၀၀၊ ၃၀၀ ေလာက် ထမင်းမစားဘဲေနရင် အသာေလး စုမိတာေပါ့။
ဘာခက်တာ လိုက်လို့။ ဒီလိုနဲ့ ဆရာဝန်ကေလးေတွလည်း ရှိစုမဲ့စုကေလးေတွ ထုခွဲလို့ မိဘအိုစာမင်းစာ ကေလးေတွ နှုးနှပ်လို့ ေဆွနီးမျိုးစပ်က ေချးငှားလို့ သံချီသံေကွးလုပ်သားများ ေအဂျင့်ဖိုးေပးြပီး မေလးရှား ထွက်သလို စာေမးပွဲ ထွက်ေြဖြကရပါတယ်။ ေလာကြကီးက ထင်သေလာက်ေတာ့ မေြဖာင့်ြဖူးေပဘူးဗျ။ အဲဒီေြခာက်လအတွင်းမှာ စာေမးပွဲက တစ်ြကိမ်ပဲစစ်တာ။ အဲဒီအချိန်မှာ မေအာင်ခဲ့ရင် ေအာင်ဖျာလိပ်ြပီး ြပန်ရမလား။ အရင်အေြကွးေတွ ဆပ်နိုင်ဦးေတာ့ ေနာက်တခါလာရင် ဒီေလာက်ထပ်ကုန်ရဦးမှာ။ ေအးဂျင့်လိမ်လို့ အလုပ်ြပုတ်သွားတဲ့ အိမ်ေဖာ် များလို မအိုချင်ေပမယ့် အိုလိုက်ရေတာ့တာေပါ့။ သူတို့ဘက်က အိုတာမဟုတ်ဘူး ကိုယ်ဘက်က အိုတာ။
ဟိုမှာေတာ့ အဲဒီေလာက်ြကာရင် အလုပ်ကေလး ဘာေလးရလို့ အိုေကသွားတာ။ သူများနိုင်ငံမှာ ချာပရာစီ ဝင်လုပ်ရလည်း တဝမ်းတခါးေတာ့ ဝတယ်။ ကူလီကူမာ လုပ်စရာမလိုဘူး။ ြပန်လာလို့ မရေတာ့တာတစ်ခုပါပဲ။
ခိုးြပီးြပန်လာလည်း အလုပ်ြပန်ဝင် လို့ေတာ့ မရေတာ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ့ ြဖစ်မိတဲ့ ဘဝမှာေတာ့ ဘဝတိုးတက်ရာ တိုးတက်ေြကာင်း အတွက် စာေမးပွဲေြဖ ဘွဲ့ယူတာ မဟုတ်ေတာ့ပါဘူး။ စာေမးပွဲေြဖ၊ ဘွဲ့ရဖိုအတွက် သင့်ေတာ်ေအာင် ကိုယ်ဘဝြကီးတစ်ခုလံုးကို ြပုချင်တိုင်းြပု ြပင်ချင်တိုင်း ြပင်ယူရပါေတာ့တယ်။ ဒီဘွဲ့ကိုရရင် တကမ္ဘာလံုးဘယ်မှာ အလုပ်သွားလုပ်လုပ် ရတယ်ဆိုေတာ့ ေကာင်းရာမွန်ရာ ေရာက်သွားမယ်ပဲ ဆိုြကပါစို့ကွယ်။ ဒါေပမယ့် ြပည်ေတာ်မြပန်နိုင်တဲ့ မင်းခေယာကျာ်းေလ။ လုပ်ေဖာ်ကိုင်ဖက် အတန်းေဖာ်သူငယ်ချင်းေတွ က နိုင်ငံြခားမှာ ေရမီးထိန်းလျှက် စိန်စြတာဟုန်နဲ့ စံစား
အလုပ်လုပ်ေနြကတာ ေတွ့ရေတာ့ဝမ်းေတာ့သာမိပါတယ်။ လွမ်းေတာ့လည်း လွမ်းမိတာေပါ့။ အားလည်း ကျမိတာပဲ။ ကိုယ့်အိမ်မက်ထဲက ေတာ်ဝင်သမားေတာ် ဆပ်ြပာပူေပါင်းြကီးကေတာ့ ပါးလျားေလျာ့ရဲြပီး ေပါက်လုလုြဖစ်ေနြပီ။ ေနာက်ဘွဲ့တစ်ခု ထပ်လိုချင်ရင် ဘုန်းြကီးပဲဝတ်ေတာ့မယ်။
