“ကန်စွန်း​နွယ်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

“စိတ်အလျဉ်သာ မ​ေပျာက်ပျက်တတ်လို့​ ကုန်​ေချသည်ဆိုလျှင် အံု့​မှိုင်း​ေတွ​ေဝ၍ ြမူသာ​ေထွ​ေသာ သည်အရပ်မှာ မ​ေနနှင့်​။ အ​ေဝး​သို့​ ပျံပါ​ေချ။ တွယ်ြငိချင်လျှင် နာကျင်တတ်​ေသာ ရုပ်ကို မရှာ​ေလနှင့်​။ အာရံုကို နား​မလည်သည့်​ စိမ်း​ြမ​ေသာ အ​ေြကာရှိသည့်​ သစ်ပင်ပန်း​ရွက်၌သာ နား​ခိုပါ​ေချ။” တဲ့​။

အဲဒါ ဆရာမြကီး​ြကည်​ေအး​ရဲ့​ “တမ်း​တတတ်သည်” ဝတ္ထုထဲက စကား​လံုး​က​ေလး​ေတွပါ။ စိုစွတ်​ေစလိုသူတို့​ကိုသာ စွတ်စို​ေစ​ေသာ ​ေပါက္ခရဝဿမိုး​ဆိုတာလိုပဲ အတူတူဖတ်မိတဲ့​ လူချင်း​အတူတူ​ေတာင်မှ ကိုယ့်​ခံစား​ချက်နဲ့​ တိုက်ဆိုင်တဲ့​သူ​ေတွကိုသာ တရုတ်သိုင်း​ဝတ္ထုထဲက လက်နက်ပုန်း​များ​သဖွယ် နင့်​နင့်​နဲနဲ စူး​နစ်သွား​ေအာင် ​ေရး​တတ်ပါ​ေပတယ်။ အဲဒါမျိုး​ဖတ်လိုက်ြပီး​ ဘာမှဆက်မ​ေတွး​နိုင်​ေတာ့​ပဲ အတွင်း​ဒဏ်ရာရသွား​တဲ့​ သိုင်း​သမား​များ​အတိုင်း​ ​ေချာင်တစ်​ေချာင်မှာ ငိုင်ငိုင်​ေလး​ြဖစ်သွား​ရတဲ့​ အရသာ။ သီချင်း​က​ေလး​ တပိုင်း​တစကိုပဲ ဓါတ်ြပား​များ​ အပ်​ေြကာင်း​ထပ်သလို အထပ်ထပ်အခါခါ ြကား​ေယာင်မိတဲ့​ ခံစား​ချက်က​ေလး​ေတွဟာ “သား​တို့​နား​မလည်၊​ ​ေြမး​တို့​နား​မလည်။

သူငယ်ြပန်တယ် ထင်လည်း​ထင်” ဆိုတဲ့​ အသက်ြကီး​ြပင်း​ အိုမင်း​လာြခင်း​ရဲ့​ လက္ခဏာတစ်ရပ်များ​လား​ မ​ေြပာတတ်ပါဘူး​။ ​ေကျာကုန်း​ေပါ် ထန်း​သီး​ေြကွကျတာ​ေတာင် “​ေအာင်မယ်​ေလး​ … သွား​ေလသူ ကိုအဝှာ့​ လက်သံက​ေလး​နဲ့​ တူလိုက်​ေလြခင်း​” ဆိုြပီး​ ​ေစာဘွဲ့​မှူး​အမှတ်တရလုပ်တဲ့​ မုဆိုး​မများ​လို ဘာအ​ေြကာင်း​ေလး​ပဲ တိုက်ဆိုင်တိုက်ဆိုင်၊​ သိခဲ့​ ကျွမ်း​ခဲ့​ ခင်မင်ခဲ့​တဲ့​သူ​ေတွကို ြပန်ြပန်​ေအာင့်​ေမ့​ြပီး​ သတိ​ေတွရ​ေနတာ လွန်များ​ လွန်လွန်း​ေနသလား​လို့​။

ထမင်း​စား​မ​ေကာင်း​ေတာ့​လည်း​ ဘူတန်မှာ ​ေန့​တိုင်း​ေသာက်ခဲ့​တဲ့​ ​ေခါက်ဆွဲြပုတ်က​ေလး​ကို သတိရ။ ဟိုလူ့​သတိရ၊​ သည်လူ့​သတိရ။ ချမ်း​လို့​ေစာင်ြခံု​ေကွး​ေနတဲ့​အခိုက်လည်း​ ​ေလာက်ကိုင်မှာတုန်း​က ​ေကာ်ဖီခွက်က​ေလး​နဲ့​ ​ေစာင်ြခံုြကား​ထဲက တရုတ်ကား​ေလး​ေတွ ြကည့်​တာ သတိရ၊​ ဟိုလူ့​တမ်း​တ၊​ သည်လူ့​တမ်း​တ။ စိတ်အစဉ်များ​ဟာ ကန်စွန်း​နွယ်​ေလး​များ​လို တယ်လည်း​ တွယ်ြငိတတ်လွန်း​သကိုး​။

အခုဆို အမ်း​သက်က​ေလး​ကလည်း​ တစ်နှစ်ြပည့်​ခဲ့​ြပီဆို​ေတာ့​ ​ေနာက်ဆိုရင် အမ်း​ကိုလွမ်း​တယ် အမ်း​ကိုလွမ်း​တယ် ဆို ငို​ေနမစိုး​လို့​ ​ေနပူ​ေတာ်က ဘဘြကီး​များ​က အမုန်း​ဆွဲထား​ခိုင်း​ဦး​မလား​ပဲ။ သည်လိုအရပ်မျိုး​လာတဲ့​ဆရာဝန်များ​ကိုက လွန်လွန်လွန်း​ပါသ​ေလ။ ​ေရာက်တုန်း​ေရာက်ခိုက် ​ေနလိုက်ပါ​ေတာ့​လား​။ တစ်သက်လံုး​။ ​ေနာက်လူလွှတ်ရင် ​ေနချင်မှ​ေနမယ့်​ဟာ။ တြခား​ဆရာဝန်​ေတွပို့​ရင် အလုပ်ထွက်ကုန်ြက​ေတာ့​ နိုင်ငံ​ေတာ် မနစ်နာပါလား​။ ခု​ေတာ့​ သူတို့​က တစ်နှစ်​ေကျာ်​ေကျာ် နှစ်နှစ်စွန်း​စွန်း​ဆို ဖင်ဝမီး​နဲ့​ြမှိုက်ထား​တဲ့​အတိုင်း​ အထိုင်ကို မကျ​ေတာ့​ဘူး​။ တစ်လတစ်ခါ ​ေြပာင်း​ခွင့်​ေလျှာက်လွှာတင်ြကတယ်။ သခွပ်ပင်က မီး​တကျီကျီ။ စာရွက်ကကုန်ပါဘိ။ သူများ​တကာ​ေတွ မူဆယ်၊​ လား​ရှိုး​၊​ တာချီလိတ်၊​ ​ေကာ့​ေသာင်​ေလာက်ကျ​ေနရင် ပင်စင်သာယူ​ေရာ။ ဘယ်တုန်း​က ​ေြပာင်း​ချင်တယ် ပူဆာြကလို့​လဲ။ ကိုယ့်​အဖို့​က​ေတာ့​ ထား​ရင်လည်း​ ​ေနပါမယ်။ ​ေစရင်လည်း​ သွား​ပါမယ်။

ဘယ်​ေနရာကို ပို့​ေပး​ပါလို့​ေတာ့​ နား​ပူနား​ဆာ မလုပ်ချင်ပါဘူး​။ ​ေရစက်ပါတဲ့​ရွာကို ​ေရာက်ရမှာ​ေပါ့​။ ​ေရာက်တဲ့​အရပ်မှာ တခါဆက်ြပီး​ ကန်စွန်း​နွယ်က အလွမ်း​သယ်ဦး​မှာ​ေပါ့​။ ဟို​ေနရာ​ေရာက်ြပန်ရင်း​ ဟိုလူ​ေတွနဲ့​ ခင်ြပန်ရင်း​၊​ ကျွမ်း​ြပန်ရင်း​၊​ လွမ်း​ြပန်ရင်း​။ သည်​ေနရာ​ေရာက်သွား​ရင်း​ သည်လူ​ေတွနဲ့​ ခင်ြပန်ရင်း​၊​ ကျွမ်း​ြပန်ရင်း​၊​ လွမ်း​ြပန်ရင်း​ဆို​ေတာ့​ အစိမ်း​လိုက်ဝါး​စား​ချင်ြပီး​ “ြပန်မလာခဲ့​နဲ့​။ အဲသည်မှာပဲ ​ေသလိုက်ပါ​ေတာ့​လား​” လို့​ ​ေမတ္တာပို့​မယ့်​သူ နှစ်​ေယာက်​ေတာ့​ ရှိသဗျ။ ချစ်သမီး​ေလး​နဲ့​ သူ့​ေမ​ေမ​ေလ။ မယ်​ေတာ်မာယာ နတ်ြပည်က​ေစလိုက်တဲ့​ သဝဏ်လွှာ ဆံုး​သာသွား​ေရာ သု​ေဒ္ဓာလည်း​ တစ်လံုး​မှ မပါဘူး​ရယ်လို့​ ​ေရွှမန်း​တင်​ေမာင်ြကီး​ ငိုချင်း​ချသလိုပဲ ​ေရာက်​ေလရာအရပ်မှာ လူတကာနဲ့​ အလွမ်း​သင့်​ေနသူတစ်​ေယာက် သူတို့​ကိုမှ သတိရပါ​ေလစလို့​ သံသယ​ေတွ ​ေတာ်​ေတာ် ခိုင်မာ​ေန​ေလာက်ြပီ ထင်ပါရဲ့​။ ဒါနဲ့​ပဲ အခု သု​ေဒ္ဓာ အ​ေြမှာက်တစ်သိန်း​ ​ေရး​လိုက်တယ်ဗျာ။ မျက်ရည်ငှက်များ​ နား​ေစသတည်း​။

ပီ​ေယဟိ ဝိပ္ပ​ေယာ​ေကာ ဒု​ေက္ခာဆိုတာကို သမီး​ေလး​ စခံစား​ဖူး​တာက​ေတာ့​ သူငယ်တန်း​နှစ်မှာ ​ေလာက်ကိုင်ကို ​ေြပာင်း​ရတုန်း​ကပါ။ သူ့​အ​ေဖကိုယ်တိုင်​ေတာင် တစ်ခါမှ နယ်မထွက်ဖူး​ရှာ​ေတာ့​ ဘယ်လိုသွား​ ဘယ်လို​ေန၊​ ဘယ်လိုစား​ရမှန်း​ ဘာမှမသိ​ေသး​ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​က​ေလး​က သူ့​အ​ေဖနဲ့​ ခွဲရမှာစိုး​လို့​ ဘယ်သွား​သွား​ လိုက်မယ်ဆိုြပီး​ အ​ေမ​ေတွ အဖွား​ေတွနဲ့​ ရန်ြဖစ်ြပီး​ အိမ်​ေပါ်ကဆင်း​လိုက်လာတယ်။ ချစ်၍​ေခါ်မည် လိုက်​ေတာ်မူခဲ့​ မ​ေြပာင်း​နွဲ့​နဲ့​ မလုပ်နိုင်တာက​ေတာ့​ သူ့​အ​ေဖပါပဲ။ သူငယ်တန်း​သမီး​က​ေလး​ ပညာ​ေရး​ထိခိ်ုက်မှာစိုး​လို့​ ဆိုြပီး​ မခိုင်လံုတဲ့​ အ​ေြကာင်း​ြပချက်နဲ့​ အတင်း​အိမ်ြပန်ပို့​ရ​ေတာ့​ ​ေတာ်​ေတာ်စိတ်နာသွား​သလား​ မ​ေြပာတတ်။ ဟုတ်ပါရဲ့​ေလ။ ဝလံုး​ကို ​ေလာက်ကိုင်မှာ​ေရး​ရင် မဝိုင်း​မှာမို့​လား​။ “နင့်​အ​ေဖကမှ နင့်​ကို မ​ေခါ်ချင်တာ မ​ေတွ့​ဘူး​လား​” ဆိုတဲ့​စကား​သံ​ေတွကို “ရှိပါ​ေစ​ေတာ့​ေလ။ စိတ်နာသွား​ေတာ့​လည်း​ သိပ်မလွမ်း​ေတာ့​ဘူး​ေပါ့​” လို့​ ​ေြဖလိုက်တာပါပဲ။

“​ေမ ငါ့​အား​ ပိ​ေယဟိ ချစ်ခင်နှစ်လိုအပ်ကုန်​ေသာ၊​ မနာ​ေပဟိ စိတ်နှလံုး​ကို ပွား​ေစတတ်​ေသာ၊​ အ​ေဆွအမျိုး​၊​ အ​ေဆွခင်ပွန်း​၊​ ချစ်ကျွမ်း​ဝင်သူတို့​နှင့်​ နာနာဘာ​ေဝါ အရပ်တပါး​သို့​ ကူး​ေြပာင်း​သွား​သြဖင့်​ ရှင်ကွဲကွဲရြခင်း​သည်လည်း​ေကာင်း​၊​ ဝိနာဘာ​ေဝါ ဘဝတပါး​သို့​ ကူး​ေြပာင်း​သွား​သြဖင့်​ ​ေသကွဲကွဲရြခင်း​သည်လည်း​ေကာင်း​ အံမှီ ြဖစ်တတ်​ေချ၏။” ဆိုတဲ့​ အဘိဏှသုတ် ြမန်မာြပန်က​ေလး​ကို သင်​ေပး​ြပီး​ “အ​ေဖ့​ကို ​ေအာင့်​ေမ့​ရင် အဲဒါ​ေလး​ရွတ်​ေပါ့​” လို့​ ဆို​ေတာ့​ “ရွတ်တာပဲ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေအာင့်​ေမ့​တာပါပဲ” တဲ့​။

​ေနာက်​ေတာ့​လည်း​ သူ့​အ​ေဖ အိမ်ြပန်လာဖို့​ ကျိန်စြကင်္ာရိုက်တဲ့​အတတ်ကို တတ်သွား​ပါ​ေတာ့​တယ်။ ​ေနမ​ေကာင်း​ဘူး​။ ​ေဆး​ရံုတက်ရတယ် ဆိုရင် အိမ်ကလူြကီး​ေတွ စိတ်ညစ်သ​ေလာက် သူက​ေတာ့​ အ​ေဖြပန်လာရ​ေတာ့​မယ် ဆို ​ေပျာ်​ေန​ေရာ။ ​ေကျာင်း​ပိတ်ရက်မှာ သူ့​အ​ေမနဲ့​ လိုက်လည်ဖူး​ပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဟိုမှာ သူဘယ်လိုမှ မ​ေပျာ်နိုင်ဘူး​။ အိပ်ခန်း​ကျဉ်း​ကျဉ်း​က​ေလး​ထဲက ကုတင်စုတ်စုတ်က​ေလး​ေပါ်မှာ ငုတ်တုတ်က​ေလး​ထိုင်ြပီး​ တရုတ်လိုင်း​က တီဗီ​ေတွြကည့်​၊​ ထမင်း​စား​ချိန်​ေရာက်ရင် စား​ေနကျမဟုတ်တဲ့​ အစား​အ​ေသာက်​ေတွ ကျိတ်မှတ်စား​၊​ တစ်ပါတ်နဲ့​ ြပန်​ေြပး​ေရာ။

“ရန်ကုန်ကပဲ ​ေစာင့်​ေတာ့​မယ်” တဲ့​။ သူက သူ့​အ​ေဖြပန်လာမယ်ဆိုတာကို ယံုသလိုပဲ သူ့​အ​ေဖကလည်း​ “တစ်နှစ်ြပည့်​ေတာ့​ ြပန်​ေြပာင်း​ေပး​မှာ​ေပါ့​” ဆိုတ့​ လူြကီး​စကား​ေတွကို ယံုယံုြကည်ြကည်နဲ့​ ထိုင်​ေစာင့်​ေနလိုက်တာ။

သည်​ေနွမိုး​ေဆာင်း​ေြပာင်း​ေသာ်လည်း​က နှစ်ခါက​ေန သံုး​ခါ​ေတာင်​ေရာက်ချင်ချင် ြဖစ်လာတယ်။ ကတိ​ေပး​ထား​တဲ့​ လူြကီး​မင်း​ေတွ သံုး​ဆက်​ေြပာင်း​သွား​တယ်။ ကိုယ်က​ေတာ့​ တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ဘူး​။ ​ေနသား​ကျတာလည်း​ မှန်ပါရဲ့​။ ​ေပျာ်​ေအာင်​ေန​ေနတာလည်း​ မှန်ပါရဲ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​ကုသိုလ်ကံဟာ အိမ်ကိုြပန်ဖို့​ အချိန်မတန်​ေသး​တဲ့​အခါ အရွဲ့​တိုက်ြပီး​ “ဒီ့​ထက်ပို​ေဝး​တဲ့​ေနရာသွား​မယ်ကွာ” ဆို ဘူတန်ကိုသွား​ဖို့​ ​ေလျှာက်ထည့်​လိုက်ပါတယ်။

နိုင်ငံြခား​ထွက်ဖို့​ ဇာတာပါတဲ့​သူဟာ ြပည်တွင်း​မှာ ဘယ်လိုမှ​ေနလို့​ထိုင်လို့​ အဆင်မ​ေချာဘူး​ဆိုတာ ဟုတ်မယ်ထင်ပါတယ်။ ​ေရာက်သွား​လိုက်တာ ​ေရှာ​ေရှာရှူရှူပဲ။ သူများ​တကာလို ​ေလကိုဆန်လို့​ ပျံစို့​လား​ မလုပ်နိုင်တဲ့​ဘဝမို့​ လှိုင်း​၏သယ်​ေဆာင်ရာ ဟိုး​အ​ေဝး​ကို လွင့်​ရြပန်တာ​ေပါ့​။ သည်တခါမှာလည်း​ သူက လိုက်ဦး​မှာတဲ့​။ “​ေနသား​ကျ​ေတာ့​ ဗီဇာ​ေလျှာက်ြပီး​ ​ေခါ်လိုက်မှာ​ေပါ့​ သမီး​ရယ်” ဆို ပံု​ေြပာရြပန်တယ်။ သူများ​နိုင်ငံမှာ​ေတာင်မှ ကိုယ်​ေရာက်တဲ့​ြမို့​က ဒုတိယအ​ေဝး​ဆံုး​ေလာက်ရှိတယ်။ ြမို့​ေတာ်က​ေနသွား​ရင် နှစ်ရက်ခရီး​။ အတူတူကျတဲ့​ ​ေမ့​ေဆး​ဆရာဝန်​ေလး​ဆို မသွား​နိုင်ပါဘူး​ မျက်ရည်​ေပါက်​ေပါက်ကျလာလို့​ ြပန်​ေြပာင်း​ေပး​လိုက်ြကတယ်။ (သူတို့​လူြကီး​ေတွများ​ အဲသ​ေလာက်ကို သ​ေဘာ​ေကာင်း​တာ) ​ေရာက်​ေရာက်ချင်း​ တစ်လ နှစ်လ​ေလာက်အတွင်း​မှာ ​ေပါင်နှစ်ဆယ်​ေလာက်ကျသွား​တယ်။ သူတို့​အစား​အ​ေသာက်​ေတွ ကိုယ်စား​လို့​မရဘူး​။ ​ေန့​စဉ်​ေန့​တိုင်း​ ​ေခါက်ဆွဲြပုတ်စား​တဲ့​သူ မြမင်ဖူး​ရင် ြကည့်​ထား​လိုက်။ အဲလိုဆို​ေတာ့​ သည်အ​ေဖနဲ့​သည်သမီး​ဟာ တစ်နှစ်စာ​ေတာ့​ မြဖစ်မ​ေန ​ေဝး​ကို​ေဝး​ေနရတာ​ေပါ့​။

တစ်နှစ်ြပည့်​လို့​ ခွင့်​ြပန်တဲ့​အခါ လိုက်ရ​ေကာင်း​နိုး​နိုး​။ ​ေန​ေရာ​ေနနိုင်ပါ့​မလား​ ချီတံုချတံုနဲ့​ သား​အမိနှစ်​ေယာက် ဘန်​ေကာက်အထိ ပါလာပါတယ်။ တစ်ပါတ်ဆယ်ရက်​ေလာက် လိုက်လည်ြပီး​ ဟိုဘက်မှာ ကား​နှစ်ရက်စီး​ရမှာ ​ေြကာက်လို့​ မလိုက်ြဖစ်​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေလာက်ကိုင်မှာကတည်း​က သူ့​အ​ေဖြပန်ရင် ငိုလို့​မဆံုး​တဲ့​က​ေလး​ဟာ ြပန်ရမယ့်​ရက်နီး​လာတိုင်း​ လည်ရင်း​ပတ်ရင်း​ ငိုင်ငိုင်သွား​တာ သတိထား​မိပါတယ်။ ကစား​ကွင်း​ြကီး​ေတွမှာ၊​ ​ေပျာ်ရွှင်စရာ ကမ္ဘာငယ်​ေလး​ေတွထဲမှာ သူ့​သမီး​ ဘာကိုတကယ်တမ်း​ မက်​ေမာသလဲဆိုတာကို အကဲခတ်မိတဲ့​ သူ့​အ​ေဖအဖို့​လည်း​ စိတ်မ​ေကာင်း​ြဖစ်ရတာ​ေပါ့​။ ဒါနဲ့​ပဲ ၂၄ နာရီ အင်တာနက်ရှိတဲ့​အရပ်ပဲ​ေလ။

“တ​ေနကုန် သမီး​ေတွ့​ချင်တဲ့​ အချိန်လာခဲ့​။ အ​ေဖနဲ့​ စကား​ေြပာလို့​ရတယ်။” ဆို သင်​ေပး​လိုက်ြပီး​ က​ေလး​ကို ဂျီ​ေမး​ေတွ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်​ေတွ အ​ေကာင့်​ဖွင့်​ေပး​လိုက်ပါတယ်။ ခက်တာက အဲဒီသား​အဖဟာ ဖုန်း​ေြပာရင်​ေတာင် “သမီး​ေလး​ ​ေန​ေကာင်း​လား​။ ထမင်း​စား​ြပီး​ြပီလား​။ ဘာဟင်း​နဲ့​စား​လဲ။” လို့​ ​ေြပာြပီး​ရင် ​ေထွလီကာလီ ဆက်မ​ေြပာတတ်ြက​ေတာ့​ဘူး​။ သမီး​ဆီက “အင်း​” တစ်လံုး​ရဖို့​ ​ေမး​ခွန်း​ေတွ အပ်​ေြကာင်း​ထပ်ရတယ်။ အိမ်မှာရှိ​ေနြကရင်လည်း​ ဖ​ေအ​ေနာက်က ပုဆိုး​စဆွဲြပီး​ တ​ေကာက်​ေကာက် လိုက်မ​ေန​ေတာ့​တာ ြကာပါြပီ။ (ငယ်ငယ်က​ေတာ့​ သူ့​အ​ေဖ အိမ်သာတက်ရင် ​ေရချိုး​ရင် တံခါး​ဝက ရပ်​ေစာင့်​တာ) ဘာသိဘာသာပဲ​ေန​ေပမယ့်​ အိမ်မှာ အ​ေဖရှိ​ေနတယ်ဆိုတဲ့​ စိတ်လံုြခံုမှုကိုပဲ လိုချင်တာလား​ မသိ။

အဖွား​တုန်း​ကလည်း​ တ​ေရး​နိုး​ အိပ်ယာ​ေဘး​ထစမ်း​ရင် သူ့​ေြမး​ရှိ​ေနမှ စိတ်ချလက်ချ အိပ်​ေပျာ်သတဲ့​။ တ​ေန့​မှာ​ေတာ့​ နှမသယ် သူ့​အ​ေဒါ်က “သမီး​ ​ေဖ​ေဖနဲ့​ စကား​ေြပာချင် လာ” ဆိုြပီး​ အင်တာနက်ဆိုင်​ေခါ်သွား​ေတာ့​ သမီး​က ကင်မရာကို ငိုင်ငိုင်ြကီး​ြကည့်​ေနြပိး​ ဘာစကား​တစ်ခွန်း​မှ မ​ေြပာဘူး​။

သူများ​ေတွကသာ ဟိုလို​ေြပာလိုက် သည်လို​ေြပာလိုက် ဝင်​ေြပာ​ေပး​ေနတာ။ သူ့​ဆီက စကား​တစ်လံုး​မှ မထွက်ပဲ စိုက်ြကည့်​ေနတယ်။ ​ေနာက်တစ်ပါတ်​ေလာက်​ေန​ေတာ့​ သူ့​မှာ​ေရာဂါစ​ေတာ့​တာပဲ။ အ​ေဖ့​ဆီလိုက်သွား​မယ်။ အ​ေမပို့​နိုင်ရင်ပို့​၊​ မပို့​နိုင်ရင် အ​ေဒါ်​ေတွ အဖွား​ေတွပို့​။ သူက​ေတာ့​ သွား​ကိုသွား​မှာ ြဖစ်​ေရာ။ သူ့​အ​ေဖကို ဘန်​ေကာက်ထိ လာ​ေခါ်ခိုင်း​တယ်။ ခက်တာက ဘန်​ေကာက်မှာ ​ေလဆိပ်ပိတ်ထား​တဲ့​အချိန်၊​ သိဃိုလ်ြပည်ြကီး​က မီး​ေလာင်လို့​ ​ေကာင်း​တုန်း​။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ “နင့်​အ​ေဖက ဟိုမှာ ကုလား​မြကီး​ေနာက် ပါသွား​ြပီ။ ြပန်မလာ​ေတာ့​ဘူး​။” ဇာတ်ကား​ရိုက်လိုက်ြက​ေတာ့​တယ်။ သည်အခါမှာ သမီး​က သူ့​အ​ေဖကို ဘာစကား​တစ်ခွန်း​မှ မ​ေြပာနဲ့​။ သူ​ေမး​တာပဲ ​ေြဖ။ “အခုချက်ချင်း​ ြပန်လာမှာလား​။ မလာဘူး​လား​။” သူ့​ဘက်က နိုင်ကွက်က​ေတာ့​ သူ့​အ​ေဖြပန်မလာသ​ေရွ့​ သူ့​ကို ​ေကျာင်း​တက်ဖို့​ လံုး​ဝ လာမ​ေြပာနဲ့​။

လူြကီး​ေတွဟာ က​ေလး​ေတွကို ငါတို့​ေြပာသမျှ ယံုရတာဆိုြပီး​ အခါခါ လိမ်ြကညာြက၊​ လွယ်လွယ်နဲ့​ ကတိ​ေတွ ​ေပး​ြကတာ ဘာြဖစ်တတ်သလဲ သိလား​။ မုသား​ဆိုတာမှာလည်း​ အဆိပ်တက်တတ်ပါတယ်။ ​ေကာင်း​ေစချင်လို့​ ညာ​ေြပာတာပဲ ြဖစ်ြဖစ်၊​ ခံစား​ရမှာ ကို မြကည့်​ရက်လို့​ ညာ​ေြပာတာပဲ ြဖစ်ြဖစ်၊​ ဘယ်လိုအ​ေြကာင်း​မျိုး​နဲ့​ပဲ ညာ​ေြပာ​ေြပာ၊​ အြဖူ​ေရာင်မုသား​မှာ ​ေစတနာ​ေတွနဲ့​မို့​ အဆိပ်မသင့်​ဘူး​လို့​ မထင်ပါနဲ့​။ ​ေစတနာမှာကိုက လွန်ကဲသွား​ရင် ​ေဝဒနာလို့​ေခါ်တဲ့​ အဆိပ်ြဖစ်သွား​ေရာ။ က​ေလး​ေကျာင်း​ေတွပျက်တိုင်း​၊​ စာ​ေမး​ပွဲ​ေြဖစရာရှိတိုင်း​ သူ့​အ​ေဖက ဖုန်း​နဲ့​လှမ်း​လှမ်း​ဆက်ရတာ “သမီး​ေရ.. အ​ေဖအခု ြပန်လာ​ေနြပီ။ စာ​ေမး​ပွဲ​ေြဖြပီး​ရင် ​ေလဆိပ်မှာ လာြကိုလှည့်​”။

တစ်ခါလည်း​ မဟုတ်၊​ နှစ်ခါလည်း​မဟုတ်။ သမီး​တစ်​ေယာက်လံုး​ေမွး​ထား​ြပီး​ ဘာတစ်ခုမှ တာဝန်မယူချင်တဲ့​ အ​ေဖတစ်​ေယာက်ဟာ က​ေလး​ေရှ့​ေရး​အတွက် မုသား​ေလး​ ခနခန​ေြပာ​ေပး​ရတာ ဘာဝန်​ေလး​စရာရှိသလဲ ဟုတ်ဘူး​လား​။ ​ေနာက်ပိတ်ဆံုး​ သူ့​အ​ေဖြကီး​ အရှင်လတ်လတ် ​ေနာက်​ေကျာတည့်​တည့်​ ​ေရာက်လာတာ​ေတာင် သမီး​က လှည့်​မြကည့်​ေတာ့​ဘူး​။ စကား​လည်း​ မ​ေြပာ​ေတာ့​ဘူး​။ ထမင်း​ကို ကွန်ြပူတာ​ေရှ့​မှာပဲ မျက်နှာမလွှဲစတမ်း​ စား​တယ်။ အိမ်သာထက်ချိန်ကလွဲလို့​ အချိန်ြပည့်​ ဂိမ်း​ကစား​ေနတာ။ ည​ေတာင် မအိပ်ဘူး​။ အိပ်ချင်လွန်း​လို့​ မျက်လံုး​ေတွ တွတ်တွတ်နီလာရင်လည်း​ လမ်း​ထ​ေလျှာက်လိုက်၊​ ကာတွန်း​စာအုပ်ဖတ်လိုက်နဲ့​ မနက်​ေရာင်နီမလာမချင်း​ မအိပ်​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေကျာင်း​တက်ချိန်​ေရာက်မှ စိတ်ချလက်ချ တ​ေနကုန်အိပ်​ေတာ့​တယ်။ နို့​မို့​ေချာ့​ေမာ့​ြပီး​ ​ေကျာင်း​ပို့​ေနမစိုး​လို့​။ ​ေကျာင်း​တက်​ေစချင်သလား​ အခုချက်ချင်း​ အလုပ်ထွက်စာတင်လိုက်။

သမီး​စိတ်ထဲမှာ ရှိတာက သူ့​အ​ေဖဟာ အင်မတန် အလုပ်မက်သူြကီး​။ ​ေရာက်ရာအရပ်မှာ ​ေတွ့​ကရာလူ​ေတွနဲ့​ ​ေပျာ်တတ်ပါး​တတ်သူြကီး​။ မိသား​စုတာဝန်ဆိုတာကို ဘယ်တုန်း​ကမှ ​ေခါင်း​ထဲထည့်​မထား​သူြကီး​။ အြကီး​ဆံုး​ပုဒ်မက​ေတာ့​ သူ့​ကို ဘယ်​ေသာအခါမှ သတိမရသူြကီး​ေပါ့​။ အြမဲတမ်း​ မုသား​စကား​ေတွနဲ့​ လှည့်​စား​တတ်သူြကီး​ လို့​လည်း​ ထင်ချင်ထင်လိမ့်​မယ်။ ငယ်ငယ်က​ေလး​ကတည်း​က သူ့​အ​ေဖနဲ့​ အတူရှိခဲ့​တဲ့​ အချိန်​ေတွကို စဉ်း​စား​မိရင် နာကျင်ရလွန်း​လို့​ ​ေမ့​ပစ်ချင်​ေနမလား​ပဲ။ သူများ​တကာ​ေတွ ရန်ကုန်ကို ြပန်​ေြပာင်း​ရ​ေအာင် ဘယ်လိုလုပ်ရတယ်ဆိုတာ က​ေလး​ေတာင် သိလျက်သား​နဲ့​ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနတာ ြပန်မလာချင်လို့​ေနမှာ​ေပါ့​ လို့​ တထစ်ချ​ေတွး​ထား​ပံုရတယ်။

သူ့​အ​ေဖဘက်မှာ ဘယ်လိုရှိမလဲဆိုတာ မ​ေတွး​တတ်​ေသး​ပဲကိုး​။ တ​ေန့​ေန့​ေတာ့​ ​ေတွး​တတ်လာမှာ ​ေသချာပါတယ်။ နား​လည်လာမှာလည်း​ ​ေသချာပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲသည်တ​ေန့​ေန့​ဆိုတာ ​ေရာက်ကို ​ေရာက်မလာ​ေစချင်တာ သူ့​အ​ေဖရဲ့​ ဆန္ဒပါ။

အဲသလိုဆိုရင် အသစ်တဖန် ြပန်လည် နာကျင်ခံစား​ရရှာဦီး​မှာ မဟုတ်လား​။ အခု သူ့​ဘက်က တစ်ခါ နာခဲ့​ြပီး​ြပီ။ သူ့​အ​ေဖဘက်က ကိုယ်ချင်း​စာြပီး​ ​ေနာက်တခါ မနာကျင်​ေစချင်ပါဘူး​။ ဒဏ်ရာဆိုတာလည်း​ မ​ေကာင်း​ဘူး​။ ​ေနာင်တဆိုတာလည်း​ မ​ေကာင်း​ဘူး​။ ကုန်လွန်ခဲ့​တဲ့​ ကာလ​ေတွမှာ မြငိမတွယ်ပဲ လွတ်လပ်​ေပါ့​ပါး​စွာ လမ်း​ေြဖာင့်​ေြဖာင့်​ ​ေလျှာက်သွား​တာ ​ေကာင်း​မယ် ထင်ပါတယ်။ သမီး​ဖတ်​ေနတဲ့​ ပံုြပင်ထဲမှာလို “​ေပျာ်ရွှင်စွာ ​ေနထိုင်သွား​ြက​ေလသတည်း​” လို့​ ဇာတ်မသိမ်း​နိုင်တဲ့​ လူ့​ဘဝမှာ ဆက်ရန်​ေတွက ရှိ​ေသး​သည်​ေလ။ ဘူတန်ကြပန်လာြပီး​ အမ်း​ကို ​ေရာက်ရြပန်တယ်။ ​ေနာက်ထပ် ဘယ်​ေရာက်ရဦး​မယ်ဆိုတာ မ​ေြပာနိုင်​ေသး​ဘူး​။ အ​ေဖဆိုတာ တွယ်တာတဲ့​စိတ်​ေတွ နည်း​ပါး​သွား​တဲ့​ တ​ေန့​ကျရင် ​ေနာက်ထပ်ယံုြကည်တွယ်တာစရာလူ တစ်​ေယာက်​ေယာက်နဲ့​ ​ေတွ့​ြကံုလာရဦး​မှာ​ေပါ့​။ မှာချင်ပါတယ်။

“စိတ်အလျဉ်သာ မ​ေပျာက်ပျက်တတ်လို့​ ကုန်​ေချသည်ဆိုလျှင် အံု့​မှိုင်း​ေတွ​ေဝ၍ ြမူသာ​ေထွ​ေသာ သည်အရပ်မှာ မ​ေနနှင့်​။ အ​ေဝး​သို့​ ပျံပါ​ေချ။ တွယ်ြငိချင်လျှင် နာကျင်တတ်​ေသာ ရုပ်ကို မရှာ​ေလနှင့်​။ အာရံုကို နား​မလည်သည့်​ စိမ်း​ြမ​ေသာ အ​ေြကာရှိသည့်​ သစ်ပင်ပန်း​ရွက်၌သာ နား​ခိုပါ​ေချ။” လို့​။

Read More

“နိုင်ငံ့​သား​ေကာင်း​ဆရာဝန်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကမ္ဘာတလွှား​ ထင်ရှား​ေကျာ်ြကား​ခဲ့​ေသာ သမား​ဟူး​ရား​ြကီး​များ​ ဆိုတာ လက်ရှိကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်မှာ​ေလာက် အ​ေရး​ေပး​ ​ေနရာ​ေပး​ ခံရပါ့​မလား​ဆိုတာ စဉ်း​စား​စရာ ြဖစ်လာပါြပီ။ သင်ြကား​တတ်ကျွမ်း​ေသာ ​ေဆး​ပညာရပ်များ​နဲ့​ နာမကျန်း​သည် အိုနှင်း​ဆီတို့​ကိုသာ ကုသ​ေပး​ေနတာမဟုတ်၊​ တိုင်း​ကျိုး​ြပည်ကျိုး​ သယ်ပိုး​နိုင်ဖို့​ ​ေရှ့​တန်း​က မား​မား​မတ်မတ် ြပည်သူ့​ကိုယ်စား​ရပ်တည်​ေပး​စရာ တစ်​ေယာက်​ေယာက်လိုအပ်လာြပီ လို့​ စဉ်း​စား​လိုက်တိုင်း​ “ဆရာဝန်ြဖစ်ရမည်” ဆိုတဲ့​ ဦး​စား​ေပး​သတ်မှတ်ချက်က​ေလး​ ပါပါလာတတ်တာ ြကား​မိ​ေတာ့​ “ဝမ်း​နည်း​ရမှာလား​ ဝမ်း​သာရမှာလား​ မိသိန်း​ြကည်ရယ်” လို့​ေတာင် ​ေအာ်လိုက်ချင်​ေသး​။ (​ေသမယ့်​နှစ်မှ စစ်ထဲလိုက်ရသူ​ေတွအတွက်​ေတာ့​ ဝမ်း​နည်း​တာ​ေပါ့​) အထူး​သြဖင့်​ အာဏာရပါတီလို့​ သိြကတဲ့​ အဖွဲ့​ြကီး​ဘက်က ပိုြကိုက်ြကတယ်ဆို​ေတာ့​ ကျုပ်တို့​တ​ေတွဆီမှာ ကက်ကင်း​ဓါတ်များ​ မိ​ေနလို့​လား​ မဆိုနိုင်ဘူး​ေနာ်။

တမတ်သား​များ​ြပီး​ရင် ဆရာဝန် နှစ်ဆယ်သား​လာ​ေတာ့​မယ် ထင်ပါရဲ့​။ ကိုယ်​ေဆွကိုယ်မျိုး​ေတွ နန်း​သံုး​ေတာ်ဝင် ​ေရှ့​တန်း​အတင်ခံ​ေနရခိုက်မှာမှ လူရာမဝင်ရင် တသက်လံုး​ လူရာဝင်ပါဦး​မလား​။ ​ေနာက်တခါ ဆရာဝန်ငယ်ငယ်​ေချာ​ေချာက​ေလး​ အလိုရှိသည် လို့​ ဆိုလာရင် “အဟိ .. ငါ့​ကို ​ေခါ်ချင်လို့​ေနမှာ” ဆိုြပီး​ လက်သန်း​ေလး​ကိုက် ဟိုဘက်ရမ်း​လိုက် သည်ဘက်ရမ်း​လိုက်လုပ်ြပီး​ မိုမိုကွမ်း​ သွား​လုပ်ဦး​မှပဲ။ ချစ်ပိတ်သတ်ြကီး​က​ေတာ့​ မိုး​မိုး​ေလး​ကို အား​ေပး​ြကမယ် မဟုတ်လား​။ ဂလိုဂလိုကို ​ေသာက်ညင်ကပ်​ေအာင် ​ေရး​တတ်တဲ့​ ဆရာဝန် ​ေမာင်စံဖား​တစ်​ေယာက် သည်တခါ​ေတာ့​ အတည်​ေြပာမှာပါဗျာ။ နိုင်ငံ့​အကျိုး​ သယ်ပိုး​ေနြကတဲ့​ ဘိုး​ေတာ် ​ေနာင်​ေတာ် (တချို့​ဆို ညီ​ေတာ်​ေတာင် ပါ​ေသး​) ဆရာဝန်ြကီး​များ​အတွက် အား​ကျဂုဏ်ယူစွာနဲ့​ ​ေပါ်လစီမှတ်စုတိုလို့​ပဲထင်ထင် နိုင်ငံ​ေတာ်မှာ တကယ်လိုအပ်​ေနတဲ့​ နိုင်ငံ့​သား​ေကာင်း​ဆရာဝန်များ​အ​ေြကာင်း​ကို ​ေရး​ဖွဲ့​စာစီလိုက်ရပါတယ်။

ဆရာဝန်​ေတွနိုင်ငံ​ေရး​လုပ်ြကတာ ကမ္ဘာမှာ သာဓက​ေတွ ရှိခဲ့​ပါတယ်။ ​ေချ​ေဂွဗား​ရား​၊​ ဂျို​ေဆရီ​ေဇာ် (သူတို့​အသံနဲ့​ေတာ့​ ဟို​ေဆး​ရီ​ေဇာ်တဲ့​)၊​ ​ေဒါက်တာဆွန်ယက်ဆင်တို့​ဆိုတာ ပါတီ​ေထာင်ရံု၊​ ​ေတာ်လှန်​ေရး​လုပ်ရံု၊​ ​ေထာင်ကျ​ေတာခို အလုပ်​ေလာက်နဲ့​ သမိုင်း​တင်ခံြကရတာ မဟုတ်ပါဘူး​။ တစ်နိုင်ငံလံုး​က အမျိုး​သား​ေခါင်း​ေဆာင်အြဖစ် ြမတ်ြမတ်နိုး​နိုး​ သမိုင်း​ေမာ်ကွန်း​အတင်ခံြကရတဲ့​ အာဇာနည်ြကီး​ေတွ ြဖစ်ပါတယ်။ အခု ကိုယ့်​ဆီမှာလည်း​ပဲ အလား​အလာ​ေကာင်း​ေတွ ​ေပါ်ထွက်​ေနြပီဆို​ေတာ့​ မှန်း​မယ့်​မှန်း​ရင် အဲသည်​ေလာက် ထွန်း​ထွန်း​ေပါက်​ေပါက်ြဖစ်​ေအာင် ြကိုး​စား​ြကဖို့​ အား​ေပး​ချင်ပါတယ်။ လွှတ်​ေတာ်ထဲမှာ “မှန်ပါ့​ဘုရား​။

​ေချာင်း​ရိုး​ရဲ့​ဟိုဘက် ကမ်း​စပ်က​ေသာင်ြပင် လတာြပင်ြကီး​ပါ။” ဆိုတာ​ေလာက်နဲ့​ မတင်း​တိမ်​ေစချင်ပါဘူး​။ လူ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ရဲ့​ စိတ်ထဲမှာ အရိုး​စွဲ​ေနြကတဲ့​ “နိုင်ငံ​ေရး​လုပ်တယ်ဆိုတာ လက်ရှိအစိုး​ရကို ြဖစ်တဲ့​နည်း​နဲ့​ ကဏ္ဍ​ေကာစ လုပ်တာကိုမှ နိုင်ငံ​ေရး​ လို့​ေခါ်တယ်။” ဆိုတဲ့​ အြမင်ကို ​ေြပာင်း​ပစ်ဖို့​ လိုပါတယ်။ ဘယ်အဖွဲ့​အစည်း​က ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာထက် ြပည်သူ​ေတွအတွက် ဘာလုပ်တယ် ဆိုတာက အဓိကကျပါတယ် လို့​ ​ေြပာရင် ဟိုပါတီကလူ​ေတွနဲ့​ တ​ေလတည်း​ထွက်တယ် လို့​ အ​ေြပာခံရ​ေတာ့​မှာပဲ။ သူတို့​ေြပာတဲ့​စကား​ထဲမလည်း​ ဟုတ်တာ​ေတွ နည်း​နည်း​ပါး​ပါး​ေတာ့​ ပါချင်ပါမှာ​ေပါ့​။ လုပ်တာသာ မဟုတ်ရင်​ေနရမယ်။ (မဟုတ်တာလုပ်တယ် လို့​ေတာ့​ မ​ေြပာဝံ့​ေြကာင်း​ပါ) အရင်တုန်း​ကလို “​ေမာင်ရင်လာ တံခါး​ပိတ် ဂျိတ်” လို့​ လျှို့​ဝှက်​ေဆွး​ေနွး​တာမျိုး​မဟုတ်ပဲ ​ေဘာလံုး​ပွဲများ​လို ​ေဖာင်း​ေဘာရှိရင်​ေတာင် မီဒီယာ​ေတွ​ေပါ်မှာ စလိုး​မိုး​ရှင်း​က​ေလး​နဲ့​ အီး​ဂဲအိုင်း​ြပန်ြကည့်​ေနတဲ့​အခါဆို​ေတာ့​ အင်မတန်မှပဲ ​ေဖာက်ထွင်း​ပါး​လွှာပါ​ေပတယ်။ ထရန်စပဲရန့်​ြဖစ်ပါ​ေပတယ် လို့​ ဆိုရမှာ​ေပါ့​။ သာဓုပါဗျာ။ သာဓုပါ။

“လူြကီး​မင်း​များ​ လက်ခုပ်တီး​ပါ” ဆိုတဲ့​ သီချင်း​က​ေလး​ေတွ ြပီး​ရင်သာ “ကိုင်း​ … ပံုြပင်က​ေလး​က​ေတာ့​ ဒါပါပဲကွယ်” လို့​ အဆံုး​သတ်မသွား​ေြကး​။

ကိုယ်လိုနိုင်ငံငယ်က​ေလး​ဆီက​ေန ကမ္ဘာကသိတဲ့​၊​ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်လို့​ကိုမရတဲ့​ ​ေခါင်း​ေဆာင်​ေကာင်း​ေတွ ​ေပါ်ထွက်ခဲ့​ဖူး​တာ ဂုဏ်ယူစရာြကီး​ပါ။ ြမန်မာြပည်ဆိုတာ မြကား​ဖူး​တဲ့​သူ​ေတွ​ေတာင်မှ သူတို့​နံမယ်​ေတွ ​ေြပာြပလိုက်ရင် သိသိသွား​ြကတာ၊​ ကိုယ့်​ြမန်မာအချင်း​ချင်း​ကျမှ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနလို့​ ြဖစ်ပါ့​မလား​။ အာဇာနည်မျိုး​ဆိုတာ ထီး​ဆက်နန်း​ရိုး​များ​လို ငှက်​ေပျာပင်စိုက် မိလိုက်ဘပါ အလိုလိုဆက်ခံြပီး​သား​အရာ မဟုတ်ပါဘူး​။ တစ်အူတံုဆင်း​ချင်း​ေတာင်မှ စိတ်ထား​ချင်း​တြခား​စီ ကွာြခား​နိုင်တာ မဟုတ်လား​။ ကင်မင်း​ဆက်ြကီး​ လက်ဆင့်​ကမ်း​ေပး​သလို ​ေနနတ်နွယ်များ​မို့​ ​ေမွး​ကတည်း​ကကို အလိုလို​ေနရင်း​ ​ေတာ်ြပီး​သား​ပါရယ်လို့​ အာဏာ ပါဝါ မာလကာ​ေတွသံုး​ြပီး​ မယံုရင် ပံုြပင်မှတ်ခိုင်း​လို့​လည်း​ မရဘူး​ဗျ။ မဟုတ်ဘူး​လား​ ငါ့​တူရယ် ဟုတ်တာ​ေပါ့​ ဦး​ေလး​ရယ်နဲ့​ ကျီး​နဲ့​ဘုတ်လို တစ်လှည့်​စီ​ေြမှာက်စတမ်း​ဆိုတာမျိုး​လည်း​ မရဘူး​။ ြပည်သူလူထုရဲ့​ အမှန်တကယ် ယံုြကည်ကိုး​စား​မှု​ေရာ နိုင်ငံတကာအသိုင်း​အဝိုင်း​ရဲ့​ စိတ်ချယံုြကည်မှု​ေရာ မရှိမြဖစ် လိုအပ်ပါတယ်။

ကျွန်​ေတာ်တို့​ ဘဘြကီး​ဆို အဲဒါ​ေတွ သ​ေဘာ​ေပါက်လာလို့​ မရအရ တစ်လှမ်း​ချင်း​ သိမ်း​ပိုက်​ေနတာ မဟုတ်ဘူး​လား​။ အခုဆို ​ေတာ်​ေတာ်​ေတာင် ခရီး​ေရာက်​ေနြပီ​ေလ။ အဿထိုရ်ြမင်း​ပျံြကီး​နဲ့​ ​ေဝပုလ္လ​ေတာင်မှာ လိုချင်ရာ​ေကာက်နိုင်​ေနြပီဆိုမှ​ေတာ့​ တကယ့်​အဖိုး​တန် ​ေကျာက်မျက်ရွဲ​ေတွ ​ေဒါင်​ေဒါင်ြမည် ​ေရွး​စမ်း​ပါ​ေလ့​ေနာ်။ အဖိုး​နည်း​ အိုး​ကွဲ အတုအ​ေယာင်​ေတွကို ဘာလို့​ အ​ေလး​ခံြပီး​ သယ်လာဦး​မှာလဲ။ သည်အချိန်မှာ သူ့​အဖို့​ တိုင်း​ြပည်အတွက် အမှန်တကယ် ​ေစတနာထား​ေလ​ေလ၊​ ြပည်သူ​ေတွက ယံုြကည်၊​ နိုင်ငံတကာက​ေလး​စား​နဲ့​၊​ အာဇာနည်စစ်စစ်ြကီး​ ြဖစ်ခွင့်​ရ​ေလ​ေလပဲ မဟုတ်လား​။ အဆိုး​ြမင်သမား​ေတွ သံသယြဖစ်​ေနသလို ဟန်​ေဆာင်လိမ်ညာလှည့်​ြဖား​ထား​တဲ့​ အင်ြကီး​ေတာ့​ ြဖစ်ချင်မယ် မထင်ပါဘူး​။ ​ေရွှဘအစစ်ြကီး​က ချီး​ဘူး​ကွက် နင်း​စရာလား​။ ​ေနာက်ကွယ်က ဘဝဇာတ်ဆရာအလိုကျဆိုတဲ့​ သံသယ​ေတွကို ​ေဖျာက်ပစ်လိုက်မှပါ။ နို့​မို့​ သီဟတင်စိုး​ကား​ေတွလို လွတ်လပ်​ေရး​ မရပဲ​ေနလိမ့်​မယ်။

သူရဲ့​ေနာက် ဒုတိယ​ေနရာက​ေန ဦး​ေဆာင်ကစား​ေနသူက​ေတာ့​ သား​သား​တို့​ရဲ့​ ဇာတ်လိုက်ဆရာဝန်ြကီး​ေပါ့​ဗျာ။ “​ေဟာခင်ဗျာ။ ဗဟာဒူး​လာြပီ။” လို့​ေတာင် အား​ေပး​လိုက်ချင်​ေသး​။ လူြကီး​ေတွကို သ​ေရာ်​ေမာ်ကား​ ​ေြပာစရာလား​။ တကယ်ြကီး​ကို ​ေြမှာ်လင့်​တာပါ။ တကယ်ြကီး​ကို အား​ကိုး​တာပါ။ ခန့်​ေချာြကီး​မှ ခန့်​ေချာြကီး​။ တိုင်း​ြပည်အတွက်ကို တကယ်တမ်း​ေစတနာထား​မယ့်​၊​ တိုင်း​ရင်း​သား​ စည်း​လံုး​ညီညွတ်​ေရး​ကို ပိုမိုခိုင်ြမဲ​ေစမယ့်​ ပညာတတ် အမျိုး​ေကာင်း​သား​ြကီး​။ ဒီလိုသာ ​ေြပာ​ေြကး​ဆို ဘယ်သူကမှ တိုင်း​ြပည်အတွက်မလုပ်ပဲ ကိုယ့်​အကျိုး​စီး​ပွား​သာ လုပ်ပါမည်လို့​ ကတိသစ္စာကျိန်ဆိုြပိး​ အ​ေရွး​ခံလာြကတာမှ မဟုတ်ပဲ။ အကုန်လံုး​ကိုသာ အာဇာနည်လိုက်တပ်ရင် ဆပ်ကပ်ကစား​တဲ့​ အာဇာနည်စန်း​စန်း​က မူလပထမ အာဇာနည်လို့​ ​ေြကာ်ြငာလိမ့်​မယ်။ အ​ေမရိကန်ြပည်​ေထာင်စုမှာဆို သမ္မတ​ေတွ တစ်ဆက်ြပီး​တစ်ဆက်သာ ​ေြပာင်း​သွား​တယ်။ မှား​မိရင်သာ ​ေခါင်း​မ​ေဖာ်နိုင်​ေအာင် ငယ်ကျိုး​ငယ်နာပါမကျန် အြမစ်လှန်ြပီး​ သမိုင်း​တင်တာ။ ဘယ်​ေလာက်​ေကာင်း​ေကာင်း​ အာဇာနည်တစ်​ေယာက်ထွက်မလာဖူး​တာ အံ့​ဩစရာ။

လုပ်ြကံခံရတိုင်း​ေတာင် အာဇာနည် မြဖစ်ဘူး​ဆိုတာ ​ေဂျအက်ဖ်​ေက ြကည့်​ဖူး​ရင် သိမှာ​ေပါ့​။ ဒီလိုဆိုရင် အာဇာနည်ြဖစ်ဖို့​ ဘာ​ေတွလိုအပ်သလဲဆိုတာ စဉ်း​စား​ြကည့်​ရင် မ​ေကာင်း​ဘူး​လား​။ (သား​သား​သိတယ်။ ဝမ်း​ လိုတာ မဟုတ်လား​ဆိုရင် ​ေသလိုက်​ေတာ့​။ မင်း​ ​ေသလိုက်လိုက်​ေတာ့​) ပထမတစ်ချက်က​ေတာ့​ မတရား​သြဖင့်​ ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်ခံ​ေနရတဲ့​ ြပည်သူလူထု တစ်ရပ်လိုပါတယ်။ ခု​ေခတ်မှာ အာဇာနည်​ေတွ ဘာလို့​ ရှား​ပါး​သွား​သလဲဆိုတာ ခုမှပဲ သ​ေဘာ​ေပါက်​ေတာ့​တယ်။ ြပည်သူ​ေတွက ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်ခံရတာ၊​ မတရား​အနိုင်ကျင့်​တာ​ေတွမှ မခံရ​ေတာ့​တာကိုး​ လို့​ ​ေတွး​စရာြကီး​ေနာ်။ ဆိုြကပါစို့​။ တကယ်လို့​များ​ ြပည်သူ​ေတွဟာ မတရား​သြဖင့်​ အနိုင်ကျင့်​ ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်ခံရခဲ့​သည်ရှိ​ေသာ် (ဥပမာဗျ၊​ ဥပမာ) အဲဒီဖိနှိပ်ခံရသူ​ေတွဘက်က​ေန မား​မား​မတ်မတ် သတ္တိရှိရှိ ရပ်တည် ကာကွယ်​ေပး​ရပါလိမ့်​မယ်။ ဒါြကီး​က​ေတာ့​ ြငင်း​စရာကို မရှိဘူး​။

ရှင်း​ေနတာ။ ဒီလိုဆိုရင်ြဖင့်​ သာရာကူး​တဲ့​သူ​ေတွ၊​ နိုင်​ေြခြမင်မှ ဒိုင်ဗင်ဝင်ပစ်တဲ့​သူ​ေတွ၊​ သခင်အား​ရ ကျွန်ပါး​ဝလုပ်ချင်တဲ့​ ပုဆိန်ရိုး​ေတွအဖို့​ ဘယ်နည်း​နဲ့​မှ မနီး​စပ်နိုင်ဘူး​ မဟုတ်လား​။ သား​သား​တို့​ ဆရာဝန်​ေတွအ​ေနနဲ့​ နိုင်ငံ့​သား​ေကာင်း​ဆရာဝန်ြကီး​ေတွ ြဖစ်ဖို့​ဆိုတာ ကျိန်း​ေသ​ေပါက် အာဏာရမယ့်​ အစိုး​ရကုလား​ထိုင်​ေပါ်မှာ ချည်ြပီး​တုပ်ြပီး​ တက်ထိုင်လိုက်ရံုနဲ့​ မြဖစ်​ေလာက်​ေသး​ဘူး​လို့​ ထင်တာပဲ​ေနာ်။

ဒုတိယတစ်ချက်က​ေတာ့​ ကိုယ်ကျိုး​အတ္တကို စွန့်​နိုင်ရပါလိမ့်​မယ်။ ဗိုလ်ချုပ်​ေအာင်ဆန်း​ြပတိုက်ကို တစ်​ေခါက်​ေလာက်​ေရာက်ဖူး​ခဲ့​ရင် အာဇာနည်ဆိုတာ ဘယ်လိုပိုင်ဆိုင်မှုမျိုး​လဲ သ​ေဘာ​ေပါက်သွား​ပါလိမ့်​မယ်။ “ြကည် .. ပဲြပုတ် နံြပား​ စား​ချင်တယ်” ဆိုတာ “​ေပါင်မုန့်​မရှိရင်လည်း​ ကိတ်မုန့်​ပဲစား​ြက​ေရာ​ေပါ့​” ဆိုတဲ့​စကား​လိုပဲ သမိုင်း​ဝင်တဲ့​စကား​ပါ။ ​ေနာက်ကွယ်က အဓိပ္ပါယ်​ေတွအများ​ြကီး​ ြမင်နိုင်လိမ့်​မယ် ထင်ပါတယ်။ သူ့​ဆီကို ပုဂ္ဂိုလ်စွဲနဲ့​ လာလှူတဲ့​ ​ေရွှ​ေချာင်း​ေတွကို​ေတာင်မှ ပါတီအတွက်သံုး​စွဲဖို့​ ြပန်လွှဲလိုက်တယ် ဆိုတာလည်း​ ဖတ်ဖူး​လိုက်ပါ​ေသး​တယ်။ ဆရာဝန်ထဲမှာလည်း​ အဲလို ဆရာဝန်မျိုး​ေတွ ရှိခဲ့​ဖူး​တာ မယံုရင် ပံုြပင်လို့​သာ မှတ်ြကပါ။

ရခိုင်ြပည်နယ်က ဆရာဝန်ြကီး​တစ်ဦး​ ပင်စင်ယူဖို့​ နှုတ်ဆက်ပွဲလုပ်တဲ့​အခါ ြမို့​ခံလူထုက သူ​ေစာင့်​ေရှာက်ခဲ့​ဖူး​တဲ့​ ​ေကျး​ဇူး​တရား​များ​ကို သိတတ်စွာနဲ့​ ဆရာြကီး​အတွက် အိုစာမင်း​စာပါဆိုြပီး​ ဝိုင်း​လှူလိုက်ြကလို့​ အဲဒီတစ်ညတည်း​တင် ကျပ်သိန်း​ ၈၀ ​ေကျာ် ရပါသတဲ့​။ အဲဒီပိုက်ဆံ​ေတွကို ညတွင်း​ချင်း​ပဲ ​ေဆး​ရံုရံပံု​ေငွအတွက် ြပန်လှူလိုက်တယ်ဆိုပဲ။ စိတ်မှမှန်ရဲ့​လား​ မသိဘူး​ေနာ်။ ​ေနာင်ကျ ကား​ပါမစ်​ေတွရရင် သိန်း​ငါး​ရာ​ေလာက် ြမတ်မှာြမင်လို့​ ရင်း​လိုက်သလား​ မှတ်မ​ေနနဲ့​။ မဲဆွယ်တဲ့​အချိန်ကျမှ ပိုက်ဆံ​ေတွ ထုတ်​ေချး​တာ ကိုယ်ကျိုး​စွန့်​တယ် လို့​ သတ်မှတ်ချင်လည်း​ သ​ေဘာဗျာ။ သူများ​လှူထား​တာ​ေတွအ​ေပါ် ကိုယ့်​နံမယ် လိုက်ကပ်တာလည်း​ အဲလိုပဲ သတ်မှတ်လိုက်။ အဲဒီလို အလွန်အမင်း​ စွန့်​ြခင်း​ြကီး​ငါး​လီနဲ့​လည်း​ ကိုယ့်​ဘာသာ အာဇာနည်တပ်ထား​လို့​ ရပါတယ်။ စန်း​စန်း​က​ေတာ့​ ပထမ​ေပါ့​။

တတိယတစ်ချက်က​ေတာ့​ စိြတဂီဝါခိုမင်း​လို တစ်မျိုး​သား​လံုး​ကို ကယ်တင်နိုင်တဲ့​ ​ေခါင်း​ေဆာင်မှု အရည်အချင်း​လည်း​ ရှိရပါဦး​မယ်။

အာဇာနည်ဆိုတာ အဲဒီပန်း​တိုင်ကို ​ေရာက်​ေအာင် မသွား​နိုင်ရင် သခင်သန်း​ထွန်း​ေလာက်ဘဝနဲ့​ နိဂံုး​ချုပ်ရတတ်ပါတယ်။ ထိုင်း​မှာဆို ရှပ်နီ​ေခါင်း​ေဆာင်​ေတွ စနိုက်ပါနဲ့​ ​ေရှာသာသွား​ေရာ အာဇာနည်လို့​ ကမ္ဘာမ​ေကျာ်ခဲ့​ဘူး​။ ​ေတာ်လှန်​ေရး​ြကီး​ကမှ မ​ေအာင်ြမင်တာ ဘယ်သမိုင်း​တင်ခံရမလဲလို့​ မှတ်​ေနလား​။ အာဇာနည်ရဲ့​သမိုင်း​ဆိုတာ သူများ​က ​ေရး​ေပး​တာ မဟုတ်ဘူး​။ ဂျပန်ြပည်ကို ထွက်ခွာသူ သံုး​ကျိပ်မှာ ဦး​ေနဝင်း​တစ်​ေယာက်သာ သူ့​ဘာသာ သူ့​သမိုင်း​ကိုစိတ်ြကိုက်​ေရး​သွား​နိုင်ခဲ့​ေပမယ့်​ သူ​ေရး​တဲ့​သမိုင်း​မှာ​ေတာင် သူ့​ကိုယ်သူ အာဇာနည်တပ်လို့​ မရခဲ့​ပါဘူး​။ ဗိုလ်ချုပ်​ေအာင်ဆန်း​ဟာ သူ့​ေလာက်​ေတာ့​ မ​ေကာင်း​ေလဘူး​လို့​လည်း​ ြငင်း​မရခဲ့​ဘူး​။ သူ့​ေနာက်မှာ သူ့​သမိုင်း​ကို ဆက်​ေရး​ခဲ့​တဲ့​သူ​ေတွ သမိုင်း​စာမျက်နှာ​ေပါ်မှာ ဘယ်လိုတွင်မှာပါလိမ့်​။ သခင်ကိုယ်​ေတာ်မှိုင်း​အုတ်ဂူရှိတယ်။ ဦး​သန့်​အုတ်ဂူရှိတယ်။ အာဇာနည်ဗိမာန်နဲ့​ ​ေဒါ်ခင်ြကည်အုတ်ဂူရှိတယ်။ တချို့​လူ​ေတွမှာ အုတ်ဂူရှိလို့​လား​။ ဘာ​ေတွကို အား​ကျရမှာလဲဆိုတာ မသိရင် အများ​သူငါထင်​ေနြကတဲ့​ ငါ​ေသရင် ငါ့​သား​ ငါ့​မယား​ ​ေြမး​ြမစ်များ​ ​ေကာင်း​စား​ဖို့​ ဆိုတာ အဟုတ်ြကီး​မှတ်​ေနမစိုး​လို့​ ​ေြပာတာပါ။

သူတို့​လည်း​ပဲ ​ေဝပုလ္လ​ေတာင်မှာ တကယ့်​ ပတ္တြမား​အစစ်​ေတွပဲ ​ေကာက်လာြကတယ်ထင်ပါရဲ့​။ ကမ္ဘာမှာ​ေတာင် အချမ်း​သာဆံုး​ စာရင်း​ဝင်​ေလာက်သတဲ့​။ ြမန်မာြပည်မှာ အုတ်ဂူမရှိတာ ဘာအ​ေရး​လဲ။ ​ေြမာက်ဝင်ရိုး​စွန်း​က​ေန အရိုး​ြပာ​ေတွ ကိုယ်ပိုင်​ေလယာဉ်နဲ့​ ကျဲချလို့​ရတယ်။ ​ေြမြကီး​ေပါ်မှာ အုတ်ဂူရှိတာ မရှိတာထက် ြပည်သူ​ေတွရဲ့​ နှလံုး​သား​ထဲမှာ နံမယ်​ေတွ ပံုရိပ်​ေတွကျန်ဖို့​က​ေတာ့​ ပိုအ​ေရး​ြကီး​တာ​ေပါ့​ေလ။ ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်က ြပည်သူ​ေတွအတွက် သူဘာ​ေတွ လုပ်သွား​သလဲဆိုတာ အဓိကကျတာ မဟုတ်လား​။ သား​သား​တို့​ဆရာြကီး​ေတွဟာ အခုဆိုရင် လက်ထဲမှာ စူး​ေတွ ​ေဆာက်​ေတွနဲ့​ အနာဂတ်နိုင်ငံ​ေတာ်ြကီး​ကို သူတို့​စိတ်တိုင်း​ကျ ပံု​ေဖာ်တည်​ေဆာက်နိုင်တဲ့​ ​ေနရာမှာ ​ေရာက်​ေနြကပါြပီ။ ြမန်မာြပည်ြကီး​ ဖင်ပဲချွန်း​ချွန်း​၊​ နား​ပဲကား​ကား​ သူတို့​လက်ရာလို့​ သမိုင်း​တွင်ြက​ေတာ့​မှာ။ ကိုယ့်​ကို သင်ြကား​ညွှန်ြပလာတဲ့​ဆရာြကီး​ေတွ ြပုသမျှ နုပါ​ေတာ့​မယ်လို့​ ယံုယံုြကည်ြကည် ပံုအပ်ထား​ြပီး​ လှပတဲ့​အနာဂတ်ြကီး​ကို ​ေမျှာ်လင့်​ေနတယ်ဆိုတာ အထူး​ေြပာစရာ မလို​ေတာ့​ပါဘူး​။

အာဇာနည်မျိုး​ ​ေသရိုး​မရှိတို့​၊​ ရဲ​ေသာ်မ​ေသ ​ေသ​ေသာ်ငရဲမလား​ တို့​လို ဆိုရိုး​စကား​ေတွကို ြကည့်​ရင် အာဇာနည်ဆိုတာ သတ္တိရှိမှ ြဖစ်မယ်ဆိုတာ ဘယ်သူြငင်း​ဦး​မလဲ။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူတို့​မှာ ​ေြကာက်စိတ်မရှိဘူး​လို့​ထင်ရင်​ေတာ့​ မှား​လိမ့်​မယ်။ သူတို့​ မ​ေြကာက်တာ ​ေသရမှာကိုသာ မ​ေြကာက်တာ။ သူတို့​အတွက် ​ေသရမှာထက် ပို​ေြကာက်တဲ့​အရာ​ေတွ ရှိတယ်။ (အိမ်က မိန်း​မ​ေတာ့​ မဟုတ်ဘူး​ေပါ့​) တိုင်း​ြပည်နဲ့​လူမျိုး​ကို သစ္စာ​ေဖာက်တဲ့​အြဖစ်​ေရာက်ရမှာကို ​ေသရမှာထက် ​ေြကာက်တယ်။ ကိုယ့်​ရဲ​ေဘာ်ရဲဘက်​ေတွ ​ေသတွင်း​ထဲမှာ ပစ်ထား​ခဲ့​ရမှာကို ကိုယ်တိုင်​ေသရမှာထက် ​ေြကာက်တယ်။ မတရား​မှုြပုသူ​ေတွ​ေရှ့​မှာ လက်​ေြမှာက်အရှံုး​ေပး​ ဒူး​ေထာက်ရမှာကို ​ေသရမှာထက်​ေြကာက်တယ်။ ကိုယ့်​မှာ စစ်မှန်တဲ့​ စာရိတ္တ၊​ သိက္ခာ၊​ ကိုယ်ကျင့်​တရား​မရှိပဲနဲ့​ အ​ေရြခံု ဟန်​ေဆာင် လိမ်ညာရမှာကို ​ေသရမှာထက်​ေြကာက်တယ်။ ြပည်သူလူထုကို ဒုက္ခဆင်း​ရဲတွင်း​ထဲပို့​ြပီး​ေတာ့​ တကိုယ်​ေကာင်း​ထွက်​ေပါက်ရှာရမှာကို ​ေသရမှာထက်​ေြကာက်တယ်။ ​ေလာကြကီး​မှာ သူတို့​ ​ေြကာက်တဲ့​အရာ​ေတွ အများ​ြကီး​။ ​ေသရမှာ​ေလး​တစ်ခုကိုပဲ သူတို့​ မ​ေြကာက်တာ။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ အာဇာနည်တို့​ သွား​ရာလမ်း​နဲ့​ ြကီး​ပွား​တိုး​တက်သူတို့​ သွား​ရာလမ်း​ဟာ ြပဒါး​တစ်လမ်း​ သံတစ်လမ်း​ပဲ။

တကယ်တမ်း​ စဉ်း​စား​ြကည့်​ေတာ့​ ​ေသြခင်း​တရား​ဆိုတာ ​ေြကာက်သည်ြဖစ်​ေစ မ​ေြကာက်သည်ြဖစ်​ေစ။ ​ေရှာင်လွှဲလို့​ရတာ မဟုတ်ဘူး​။ ​ေသြပီး​တဲ့​ေနာက် ဘာကိုမှ ယူ​ေဆာင်သွား​လို့​ မရ​ေပမယ့်​ တစ်စံုတစ်ရာ ချန်ရစ်ထား​ခဲ့​လို့​ ရတယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ အဲဒါဆို ဘာ​ေတွ ထား​ခဲ့​မလဲ။ စည်း​စိမ်ချမ်း​သာလား​။ ဥစ္စာဟူသည် မျက်လှည့်​မျိုး​တဲ့​။ အ​ေမွဆိုတာ ထိုက်သူစံသ​ေဘာပါတယ်။ ဩဇာအာဏာလား​။ အင်း​ဝမှာ ရှင်မင်း​လှ သူ့​သား​က​ေလး​ ကိုး​နှစ်သား​ကို ဓါး​မိုး​ြပီး​ နန်း​တင်တာ ဘယ်နှစ်ရက်ခံလိုက်သတုန်း​။ သူ​ေတာင် ​ေသ​ေအာင် မ​ေစာင့်​နိုင်ဘူး​။ ကိုယ်​ေသြပီး​တဲ့​ေနာက်ြဖစ်ြဖစ် ကိုယ်မ​ေသခင်မှာ ြဖစ်ြဖစ် ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်အတွက် ထူး​ြခား​ေကာင်း​မွန်တဲ့​ ​ေြပာင်း​လဲြခင်း​ေတွ ထား​ခဲ့​နိုင်မှ ကိုယ်​ေရး​တဲ့​သမိုင်း​ြဖစ်တာ မဟုတ်လား​။ အာဇာနည်ဆိုတာ သမိုင်း​ေတာ့​ တွင်ရစ်တာချည့်​ပဲ​ေလ။ ပညာတတ်ြပီး​ ဉာဏ်ရည်ြမင့်​ပါတယ်ဆိုတဲ့​ ဆရာဝန်​ေတွ နိုင်ငံ့​ေတာ်ရဲ့​အကျိုး​ကို သယ်ပိုး​ြကတဲ့​အခါ ဘာ​ေတွ​ေဆာင်လို့​ ဘာ​ေတွ​ေရှာင်ရမယ်ဆိုတာ မိ​ေကျာင်း​မင်း​ ​ေရကင်း​ြပစရာ မလိုပါဘူး​။ မိ​ေကျာင်း​မှန်​ေတာ့​ ဆန်လိမ့်​မ​ေပါ့​။ တံုး​ြဖစ်တံုက စုန်လိမ့်​မပ။ ကိုယ်တိုင်သာ ရှုစား​ြက​ေပ​ေတာ့​။ (ခု​ေတာ့​ မစုန် မဆန်နဲ့​ ​ေသာင်များ​တင်​ေနသလား​ပဲ)

ဘယ်ဇာတ်ကိုပဲ ကက၊​ ကွက်စိတ်​ေဟာတာမဟုတ်​ေတာ့​ ဇာတ်ပို့​ဇာတ်ရံ​ေတွပါမှ ဇာတ်က ြကွလာတာပါ။ အာဇာနည်ဆိုတာလည်း​ ဒီလိုပဲ။ သူ့​စရိုက်ကို ထင်ရှား​လာ​ေအာင် ပို့​ေပး​မယ့်​ သူနဲ့​ဆန့်​ကျင်ဘက် ကိုယ်ကျိုး​ရှာသူ၊​ ြပည်သူကို နှိပ်စက်သူ၊​ ​ေကာက်ကျစ်ယုတ်မာသူ၊​ သတ္တိမရှိပဲ ​ေနာက်​ေကျာက ဓါး​နဲ့​ထိုး​သူ၊​ အစရှိတဲ့​ စဉ်း​စား​ဉာဏ်နံုနဲ့​သ​ေလာက် အခွင့်​အာဏာအလျှံပယ်ရှိ​ေနသူ လက်နက်ကိုင်လူြကမ်း​များ​မပါရင် သည်ဘဝအတွက်​ေတာ့​ နှမလက်​ေလျှာ့​ေန​ေလ​ေတာ့​ ြဖစ်ရဦး​မှာ​ေပါ့​။ ြမင့်​ြမတ်တဲ့​စိတ်ထား​နဲ့​ တပါး​သူအတွက် အသက်စွန့်​ဝံ့​သူတိုင်း​ေတာင် အာဇာနည်ြဖစ်ခွင့်​ရတာ မဟုတ်ဘူး​။ စိုင်း​ေအာင်လှိုင်ြမင့်​ဆို ဟင်နရီဒူး​နန့်​ေလာက်နဲ့​ ​ေကျနပ်ရတာ။ ဒါ​ေြကာင့်​ ကယ်စရာမင်း​သမီး​က​ေလး​နဲ့​ ရဲစွမ်း​သတ္တိြပည့်​စံုသူ မင်း​သား​ေလး​နှစ်ဦး​တည်း​နဲ့​ေတာ့​ အာဂျား​အာဂျား​ဖိုက်တင် ကစား​လို့​ မ​ေကာင်း​ေသး​ဘူး​။ စူပါပါဝါ လက်နက်ြကီး​ေတွနဲ့​ မွန်း​စတား​ြကီး​ေတွ အစွမ်း​ထက်​ေလ​ေလ၊​ ကစား​ပွဲအရှိန်အဟုန် ြမင့်​ေလ​ေလ ြဖစ်ရပါတယ်။ ​ေချ​ေဂွဗား​ရား​ြကီး​ ကျူး​ဘား​မှာ ​ေတာ်လှန်​ေရး​ေအာင်ြမင်ခဲ့​တုန်း​က ကမ္ဘာကသိရံုသာသိတာ၊​ နံမယ်​ေကာင်း​ မရ​ေသး​ပါဘူး​။ ဘိုလီး​ဗီး​ယား​မှာ အသိဉာဏ်နံုနဲ့​တဲ့​ြပည်သူ၊​ ရက်စက်လှစွာ​ေသာ အစိုး​ရနဲ့​ ​ေနာက်ကွယ်က မဆင်မြခင်ြကိုး​ကိုင်သူများ​လက်ကို ​ေရာက်သွား​ေတာ့​မှ ထင်ရှား​ြပတ်သား​ြပီး​ သူ့​နိုင်ငံသား​ေတွတင် မဟုတ်ဘူး​။ တကမ္ဘာလံုး​ရဲ့​ နှလံုး​သား​ထဲအထိ ဒါရိုက်ဟစ် ဝင်သွား​ပါ​ေတာ့​တယ်။

သည်က​ေန့​ထိ ဘယ်နိုင်ငံသွား​သွား​ သူ့​ရုပ်ပံုနဲ့​တီရှပ်ဝတ်ထား​တဲ့​ လူငယ်​ေတွ ​ေတွ့​ေနရတုန်း​ပဲ။ တကယ်လို့​များ​ ဂဠုန်ဦး​ေစာသာမရှိခဲ့​ရင် ဗိုလ်ချုပ်လည်း​ ဦး​ေနဝင်း​ေနရာမျိုး​ကို မလွဲမ​ေရှာင်သာ ယူချင်ယူ​ေနရမှာ​ေပါ့​။ ခု​ေလာက်ဆို ဇာတ်ပို့​ေတွရဲ့​ အ​ေရး​ပါပံုကိုလည်း​ သ​ေဘာ​ေပါက်​ေလာက်ပါြပီ။

အလကား​ေနရင်း​ အမုန်း​ခံြပီး​ ဟိုလူ့​ ကလိလိုက် သည်လူ့​ကလိလိုက် စာ​ေတွ ​ေလျှာက်​ေရး​ေနတာ မဟုတ်ပါဘူး​။ လူတိုင်း​လူတိုင်း​ရဲ့​စိတ်ထဲမှာ အသာစီး​ရမှ၊​ ကိုယ့်​အတွက်ကျန်မှ၊​ တရား​တာ မတရား​တာ ကိုယ်နဲ့​မဆိုင်ဘူး​။ ကိုယ့်​အလုပ်မဟုတ်ဘူး​။ ကိုယ့်​ထမင်း​ကိုယ်စား​၊​ စကား​မများ​နဲ့​။ အစရှိတဲ့​ အတ္တကို ဗဟိုြပု​ေသာ စိတ်ဓါတ်အ​ေတွး​အ​ေခါ်များ​ တစထက်တစ ြပန့်​ပွား​လာလိုက်တာ။ အာဇာနည်ဆိုတာ တန်ဖိုး​ထား​စရာ အတုယူစရာ လို့​ေတာင် မြမင်နိုင်​ေတာ့​ဘူး​။ လူမိုက်စာရင်း​ထဲများ​ ထည့်​ထား​ြကမလား​မသိ။ အနစ်နာခံဖို့​ ကိုယ်ကျိုး​စွန့်​ဖို့​ဆိုတာ အဲဒီစိတ်ဓါတ်မျိုး​ တကယ်ရှိတယ်ဆိုရင်​ေတာင် အတုအ​ေယာင်​ေတွချည့်​ ြမင်ဖူး​ထား​လို့​ မယံုနိုင်​ေတာ့​ဘူး​။ ကိုယ့်​သား​သမီး​များ​ သွန်သင်ဆံုး​မရင်​ေတာင် ကတံုး​ေပါ်ထိပ်ကွက်တတ်ဖို့​၊​ လူ​ေပါ်လူ​ေဇာ်လုပ်နိုင်ဖို့​ပဲ ​ေလ့​ကျင့်​ေပး​ေတာ့​တယ်။ အ​ေရး​အခင်း​တုန်း​ကဆို မိဘတိုင်း​ဟာ သူတို့​သား​သမီး​ေတွကို နိုင်ငံ​ေရး​နဲ့​ ​ေဝး​နိုင်သမျှ​ေဝး​ဖို့​ သွန်သင်ြကတယ်။ ​

ေကျာင်း​သား​လူငယ်​ေတွ လက်ထဲမှာ နိုင်ငံ​ေရး​နဲ့​ ပတ်သက်တဲ့​ စာရွက်စာတမ်း​ေတွ့​ရင် ဘိန်း​မှုထက်ဆိုး​တယ်။ လူသတ်မှုနဲ့​ေထာင်ကျတဲ့​သူဟာ ကဗျာ​ေရး​လို့​ေထာင်ကျတဲ့​သူထက် အရင်လွတ်တယ်။ လူငယ်​ေတွကို နိုင်ငံ​ေရး​မျိုး​ဆက်ြဖတ်လိုက်တဲ့​အခါမှာ ဘယ်သူမဆို တစ်ဦး​ချင်း​ တစ်​ေယာက်ချင်း​စိတ်ဓါတ်နဲ့​ပဲ ရှင်သန်ြကီး​ြပင်း​ြက​ေတာ့​တယ်။ နိုင်ငံ​ေရး​နဲ့​ပတ်သက်ရင် ဘယ်သူ့​ကို မဲ​ေပး​မှာလဲဆိုတာ​ေတာင် စိတ်မဝင်စား​ေတာ့​ဘူး​။ ဘယ်သူ့​ေပး​ေပး​၊​ သူ့​ဘာသာတက်ချင်တဲ့​သူ တက်မှာပဲဟာ ဘာလုပ်ဖို့​ ​ေခါင်း​စား​ေနမှာလဲ။ ဘယ်သူတက်တက် ဘုန်း​ြကီး​ပျံယိမ်း​ကဖို့​ တို့​ရွာထဲကတစ်​ေယာက်ပါတာ၊​ တီဗီမှာြပရင်​ေတာင် မီး​ြခစ်ဆံ​ေခါင်း​ေလာက် ခပ်ဝါး​ဝါး​ပဲ ​ေတွ့​ရလိမ့်​မယ်။ လက်ခုပ်တီး​ေန အလကား​ လက်နာရံု​ေပါ့​။

ဟိုကလည်း​ ြကား​မှာမှ မဟုတ်တာ။ အဲသည်လို ​ေနာက်ခံမျိုး​နဲ့​ ကိုယ်တို့​ဆီ အာဇာနည်တစ်​ေယာက်တစ်​ေလ ထွက်နိုး​နိုး​ သည်စာမျိုး​ေရး​တယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ​ေဟာသည်အ​ေကာင်​ေလာက် မိုက်မဲ​ေသာသူ ဤစြကာဝဠာတစ်ခွင် ရှိလိမ့်​မည် မထင်ပါ။ ​ေအာက်ကသီချင်း​က​ေလး​ ြကား​ဖူး​တဲ့​သူရှိရင်ြဖင့်​ လက်ညှိုး​ေထာင်ြပပါဦး​။

“ရာဇဝင် … အထုပတ္တိလည်း​ ရှိရမယ်..။

​ေမာ်ကွန်း​လည်း​ထိုး​ေလာက်တယ်။ ြမင့်​ြမတ်တဲ့​ ဗိုလ်​ေအာင်ဆန်း​ရယ်။ ငါတို့​ြမန်မာြပည်ဝယ် မိဘတိုင်း​ကကွယ် ဗိုလ်​ေအာင်ဆန်း​လို သား​သမီး​ေတွကို ​ေမွး​ရမယ်…။”

Read More

“ြပတ်သား​မှ​ေပါ့​ မထား​ရယ်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

 ခက်​ေတာ့​ခက်​ေနပါြပီ။ ​ေနရာတကာ လိုက်​ေြပာြပန်ရင်လည်း​ ငပွြကီး​တို့​က ဆတ်ဆတ်ထိမခံ စန်း​စန်း​တင့်​ြဖစ်လွန်း​တယ် ဆိုဦး​မယ်။ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနဖို့​ြက​ေတာ့​လည်း​ ဟုတ်ကိုမဟုတ်တဲ့​ကိစ္စြကီး​။ ဖွတဲ့​သူ​ေတွကဖွလို့​ ပွစာကျဲ​ေနတာ ​ေနာက်ကလိုက်လိုက်ရှင်း​ရတာ ဝါသနာကို မပါတာအမှန်။ သို့​ေသာ်လည်း​ ​ေနမှ မ​ေနနိုင်ပဲကိုး​။ ပံုြပင်ထဲက လူမိုက်ြကီး​ သံုး​ေယာက်​ေတာင် ကိုယ့်​ေလာက်မိုက်မဲြကပါ့​မလား​ မသိ။ အလကား​ေနရင်း​ လူမုန်း​များ​မယ့်​စာ​ေတွချည့်​ ​ေရး​ေရး​ေနရတယ်။

အလံြဖူတင်ြပီး​ ြငိမ်း​ချမ်း​ေရး​ေဆွး​ေနွး​ရမယ့်​အထဲမှာ ဆရာဝန် နဲ့​ စာနယ်ဇင်း​လည်း​ ပါတယ်​ေနာ်။ ခုဟာက ဆရာဝန်​ေတွကို ​ေဆာ်ပ​ေလာ်တီး​ထား​တာ​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ ရံုး​ြပင်ကန္နား​ က​ေန လူ့​အခွင့်​အ​ေရး​ေကာ်မရှင်အထိ အတိုင်ခံရယံုက​ေလး​ပါ။ ပိုြပီး​အဆင့်​ြမင့်​လာတာ​ေပါ့​ လို့​ ဂုဏ်ယူရဦး​မလိုပဲ။ ဇာတ်ထဲက လူြပက်​ေတွ ငိုချင်း​ချသလို “အလို .. ြကား​ရ ြကား​ရ.. နား​ဝ မသက်သာ။ ရှက်စရာ​ေကာင်း​လှချည့်​။” လို့​သာ ဟစ်လိုက်ချင်​ေတာ့​တယ်။ ဘယ့်​နှာ​ေတွတုန်း​။ အလှူလည်း​ ​ေြပာ​ေသး​ရဲ့​။ သူများ​ကဝင်ြပီး​ ​ေဈး​ညှိ​ေပး​မှ ြပီး​ြပတ်တယ်ဆိုပါလား​။ ဘုရား​.. ဘုရား​။ ဘယ်ဘက်ကိုမှ လိုက်ြပီး​ မ​ေြပာဘူး​ေနာ်။ နှစ်ဘက်စလံုး​မှား​ေနတယ် ဟုတ်ဘူး​လား​။ ​ေဈး​ကွက်စီး​ပွား​ေရး​စံနစ်ြကီး​မှာ လူ့​အသက်​ေတွ၊​ ကိုယ်အဂင်္ါအစိတ်အပိုင်း​ေတွပါ ​ေဈး​ကွက်ထဲ​ေရာက်ကုန်တာက​ေတာ့​ အရုပ်ဆိုး​လွန်း​သလိုပါပဲ။ လှူနိုင်တာ လှူရဲတာ သာဓု​ေခါ်ပါရဲ့​။

ပထမတစ်​ေခါက်ညှိ​ေပး​တုန်း​က ၂၅ သိန်း​ထဲ​ေပး​လို့​ မ​ေြပလည်ဘူး​။ သိန်း​ ၉၀ နဲ့​ေကျး​ဇူး​ဆပ်လိုက်မှ ​ေြပလည်သွား​တယ် လို့​ဆိုတာ ဘာသ​ေဘာြကီး​ပါလိမ့်​။ ​ေနာက်ကို​ေရာ အလှူရှင်​ေတွ အလှူခံပုဂ္ဂိုလ်​ေတွ အဲလိုမြဖစ်​ေအာင် ​ေဈး​အရင် ညှိြကရ​ေတာ့​မှာလား​။ အဲဒီအရှုပ်ထဲမှာ ြပံုး​ြပံုး​ြကီး​နဲ့​ ဆရာြကီး​ကိုြမင်ရတာလည်း​ စိတ်မသက်သာလိုက်တာ။ ဘယ်လိုများ​ နား​လည်ရပါ့​။ ဖတ်​ေနတဲ့​သူ​ေတွပါ ဘာ​ေြပာ​ေနပါလိမ့်​ လို့​ နား​မလည်မှာစိုး​လို့​ ဒဲ့​ဂဏန်း​ေပး​လိုက်မယ်​ေနာ်။ အာစရာ လှန်စရာ မလိုဘူး​။ အသည်း​အစား​ထိုး​ဖို့​ အလှူရှင်ကို သိန်း​ ၉၀ နဲ့​ ​ေကျး​ဇူး​ဆပ်လိုက်ရတယ် ဆိုတဲ့​ ကိစ္စ။ (​ေစာင်း​ပါး​ရိပ်​ေြခဆို ဓါတ်ကိုမဓါတ်ြကတာ များ​လွန်လွန်း​လို့​) က​ေလး​ဘဝတုန်း​က ဦး​လာဘတို့​ အုန်း​ေကျာ်ြမင့်​တို့​ ​ေခတ်စား​ေနချိန်မှာ သတင်း​တစ်ပုဒ် ဖတ်လိုက်ရပါတယ်။ တကယ်မဟုတ်ဘူး​။ အာရံုလွှဲတာ လို့​ ​ေြပာြက​ေပမယ့်​ သတင်း​စာထဲ​ေတာ့​ ပါခဲ့​တာအမှန်။ “​ေရွှတစ်ဆယ်သား​ေပး​မယ်။ မစင်ငါး​ပိဿာ ကုန်​ေအာင်စား​ေြကး​။” ဆိုလို့​ ဟိုခမျာ မကုန်ကုန်​ေအာင်စား​လိုက်ရတာ “တကယ်စား​မယ်မထင်လို့​ ​ေလာင်း​မိတာပါ” ဆိုြပီး​ အြပည့်​မ​ေပး​နိုင်​ေတာ့​ တရား​တ​ေဘာင် ြဖစ်ကုန်သတဲ့​။ အခုအြဖစ်နဲ့​ သိပ်​ေတာ့​ မကွာသလိုပဲ​ေနာ်။

 သည်​ေခတ်ြကီး​ထဲမှာ ပိုက်ဆံ သိန်း​ ၉၀ ဆိုတာ ရယ်စရာ​ေတာင် ​ေကာင်း​ေနပါ​ေပါ့​။ ဝယ်ထား​တဲ့​ကား​က​ေလး​ အခန့်​မသင့်​လို့​ ​ေဈး​ေတွထိုး​ကျသွား​ရင် အဲဒီ့​ထက်မက ရှံုး​သွား​နိုင်ြပီး​၊​ လက်မှတ်တစ်ခုရ​ေအာင် ယူ​ေပး​နိုင်တဲ့​ ပွဲစား​ကို ​ေပး​ရတဲ့​ အကျိုး​ေဆာင်ခကလည်း​ ဒီ့​ထက်မက များ​နိုင်ပါတယ်။ ဒီပိုက်ဆံ​ေလး​နဲ့​ ရပ်​ေကျာ်ရွာ​ေကျာ် အသက်​ေတွ သိက္ခာ​ေတွ ရင်း​ြပီး​ နံမည်​ေတွ ဓါတ်ပံု​ေတွနဲ့​ အ​ေရး​ခံရတာ မတန်လိုက်တာ​ေနာ်။ (သူ့​ြဖင့်​ ကိုး​သိန်း​ေတာင် မရှိပဲနဲ့​ ​ေြပာရတယ်ရှိ​ေသး​) ြမို့​လယ်​ေခါင် ဆံပင်ညှပ်ဆိုင် ငှား​ဖွင့်​ချင်ရင် ဆိုင်ခန်း​ခတစ်နှစ်စာပဲ ရမယ့်​ အဲ​ေလာက်ပိုက်ဆံနဲ့​ လူ့​အသက်တစ်​ေချာင်း​ကို ဆက်လို့​ရမယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ အတန်သား​။ (ပိုက်ဆံကိုး​ေထာင်​ေတာင် မရှိလို့​ ​ေသတဲ့​သူ​ေတွက​ေတာ့​ ကျွန်​ေတာ်မျိုး​ြကီး​ ​ေသသင့်​ပါတယ်ဗျာ။ ဘာလုပ်ဖို့​ ဆက်​ေနဦး​မှာလဲ)

ကျွန်​ေတာ့်​အြမင်မှာ​ေတာ့​ ​ေဝဒနာရှင်ရဲ့​ အသက်ဟာလည်း​ သိန်း​ကိုး​ဆယ်မက တန်တာပဲ။ ​ေစတနာရှင်ရဲ့​အရှက်နဲ့​သိက္ခာဟာလည်း​ သိန်း​ကိုး​ဆယ်မက တန်တာပဲ။ ကာယကံရှင်​ေတွဟာ ဘာလို့​များ​ အဲသည် ဘာမဟုတ်တဲ့​ ပိုက်ဆံက​ေလး​ကို သူတို့​အြကား​မှာ စကား​ထဲထည့်​ေြပာ​ေနြကမှန်း​ မသိပါဘူး​။ သတင်း​စာ​ေတွထဲလည်း​ပါ။ ဂျာနယ်​ေတွထဲလည်း​ပါ။ အဲဒါ နှစ်ဘက်စလံုး​က မြပတ်သား​လို့​ ြဖစ်ရတာ မဟုတ်ဘူး​လား​။

 သည်လိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​ဆိုတာ ဆရာဝန်​ေတွအတွက် သိပ်​ေတာ့​မဆန်း​လှပါဘူး​။ ဦး​ေလး​ြဖစ်သူ ​ေကျာက်ကပ်​ေဝဒနာနဲ့​ ​ေဆး​ရံုတင်လိုက်ရတဲ့​အခါ နာတာရှည်​ေရာဂါ​ေြကာင့်​ ​ေကျာက်ကပ်နှစ်ဘက်စလံုး​ ပျက်စီး​သွား​ြပီ။ စက်နဲ့​ ​ေကျာက်ကပ်မှန်မှန်​ေဆး​ြပီး​ ​ေသွး​ေတွကို သန့်​ေအာင်လုပ်နိုင်မှ အသက်ရှင်​ေတာ့​မယ်။ ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း​ ​ေကျာက်ကပ်အစား​ထိုး​မှ အသက်ဆက်ရှင်မယ် လို့​ အ​ေြဖထွက်လာတဲ့​ေတာ့​ သက်ဆိုင်ရာ ဆရာဝန်ြကီး​က မိသား​စုကို အ​ေြခအ​ေနရှင်း​ြပပါတယ်။ ​ေြပာချင်သည်ြဖစ်​ေစ၊​ မ​ေြပာချင်သည်ြဖစ်​ေစ။ ​ေြပာကို​ေြပာရမယ့်​ စကား​က​ေတာ့​ ပိုက်ဆံစကား​ေတွပဲ ြဖစ်ပါတယ်။ ​ေကျာက်ကပ်​ေဆး​တယ်ဆိုတာ တစ်ခါ​ေဆး​ရင် ဘယ်​ေရွ့​ဘယ်မျှ ကုန်တယ်။

တစ်လကို အနည်း​ဆံုး​ ဘယ်နှစ်ခါ​ေဆး​ရမယ်။ ​ေကျာက်ကပ်အစား​ထိုး​ရင် ကုန်ကျစား​ရိတ်က ဘယ်​ေလာက်ရှိတယ်။ အဲဒါ​ေတွကို ရှင်း​မြပပဲ ဘာမှ လုပ်လို့​ မရပါဘူး​။ ဆရာဝန်ြကီး​အ​ေနနဲ့​ လံုး​ဝ အား​မ​ေပး​တဲ့​ကိစ္စက​ေတာ့​ တကယ်တမ်း​ အင်အား​မရှိပဲနဲ့​ အိမ်​ေရာင်း​၊​ ကား​ေရာင်း​၊​ ဝယ်မယ့်​သူရှိရင် လူပါ​ေရာင်း​ြပီး​ ကုတဲ့​ကိစ္စမျိုး​ပါ။ အဆံုး​သတ်တ​ေန့​ ​ေငွဆက်မလိုက်နိုင်​ေတာ့​တဲ့​အခါ လူနာတင်​ေသရမှာ မဟုတ်ဘူး​။

မိသား​စုပါ ဘဝပျက်သွား​မှာ မဟုတ်လား​။ ဒါ​ေပမယ့်​ လူနာရှင်ဘက်က အဲသည်စကား​ေတွကို ဘယ်လို နှလံုး​သား​နဲ့​ ​ေြကာင့်​ကျမဲ့​စွာ နား​ေထာင်နိုင်မှာလဲ။ အိမ်​ေထာင်ဦး​စီး​၊​ ​ေမွး​သဖခင်၊​ ခင်ပွန်း​လင်တစ်​ေယာက်ကို တစ်ပါတ်​ေလာက်ပဲ ဆက်ရှင်ရှင်၊​ တစ်လ​ေလာက်ပဲ ဆက်ရှင်ရှင်၊​ အိမ်က အထုပ်အထည်​ေတွ ပျက်သွား​မှာစိုး​လို့​ ဆက်မကု​ေတာ့​ဘူး​။ အ​ေသခံလိုက်​ေတာ့​မယ် လို့​ ဆံုး​ြဖတ်မယ့်​သူ သည်ကမ္ဘာမှာ ရှိပါ့​မလား​။ ဘယ်လိုသကာလူး​တဲ့​ ယဉ်​ေကျး​ဖွယ်ရာ စကား​ေတွပဲဆိုဆို၊​ လိုရင်း​ကို အနက်ြပန်လိုက်ရင် “နင်တို့​မှာ ပိုက်ဆံဘယ်​ေလာက်ရှိသလဲ။ နင်တို့​အ​ေဖ​ေရာဂါကို ကုလို့​ မရ​ေတာ့​ဘူး​။ တစ်လကို ပိုက်ဆံ အဲ​ေလာက်အဲ​ေလာက် အကုန်ခံနိုင်ရင်​ေတာ့​ စဉ်း​စား​ေပး​မယ်။ တကယ်ရှိမှ ရှိတယ်​ေြပာ။ ဒါမျိုး​ဆိုတာ အ​ေြကွး​မရဘူး​။” ဒါပဲ မဟုတ်ဘူး​လား​။

 တကယ့်​လက်​ေတွ့​ဘဝမှာ ရင်နာစရာအြဖစ်အပျက်​ေတွက အင်မတန်ဇာတ်နာပါတယ်။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ သား​သမီး​ေတွစိတ်ထဲမှာ ငါတို့​အ​ေဖ ပိုက်ဆံမရှိလို့​ ​ေသရတယ်။ လူဆိုတာ ပိုက်ဆံရှိမှ အသက်ဆက်နိုင်တာ။ ​ေလာကမှာ ပိုက်ဆံသာ အ​ေရး​ြကီး​ဆံုး​ ဆိုတဲ့​ အ​ေတွး​ေတွ ဝင်သွား​ေရာ။ အမှန်က ဆရာဝန်ြကီး​လိုချင်တာ လူနာရှင်​ေတွဘက်က ြပတ်သား​မှုတစ်ခုတည်း​ပါ။ သည်​ေရာဂါကို ​ေရကုန်​ေရခန်း​ဆက်ကုဖို့​ တကယ် အင်အား​ရှိြပီလား​။ ြပတ်ြပတ်သား​သား​ သိချင်တာပါ။ ဘယ်​ေလာက်ပဲကုန်ကုန် ကု​ေတာ့​မယ်လို့​ ဆံုး​ြဖတ်ထား​ြပီး​ရင် ကျွန်​ေတာ့်​အချစ် ​ေဈး​မဆစ်နဲ့​ေလဗျာ။ ကိုယ့်​အသက်ကိုယ် ပိုက်ဆံနဲ့​ တန်ဖိုး​ြဖတ်ရာ ​ေရာက်သွား​မှာ​ေပါ့​။

လူမ​ေသ ​ေငွမရှား​။ တစ်ြပား​မှ မကျန်​ေတာ့​လည်း​ ကိုယ့်​အ​ေဖကိုယ် ထမင်း​မစား​ပဲ ထိုင်ြကည့်​ြပီး​ ပီတိြဖစ်​ေနမယ်။ မ​ေကာင်း​ဘူး​လား​။ ပိုက်ဆံကိုမှ နှ​ေြမာတယ်ဆိုရင်လည်း​ “ဒယ်ဒီ ဖား​သား​ ​ေဖ​ေဖ​ေရ။ ချစ်သား​ေလး​ေတွ ချစ်သမီး​ေလး​ေတွ ခွက်လက်ဆွဲတာ မြမင်ရက်တဲ့​အတူတူ​ေတာ့​ ဆီး​ယူအင် နိတ်စ်လိုက်ဖ်။ ဂွတ်ဘိုင် တာ့​တာ။” ​ေပါ့​။ သည်မိသား​စုထဲကိုမှ ြပန်လာချင်တယ်ဆိုရင်လည်း​ သား​တာဝန်ထား​။ ညတိုင်း​ြကိုး​စား​ေပး​မယ်။ (ဘုရား​ရှိခိုး​ ဆု​ေတာင်း​ေပး​မယ် လို့​ ​ေြပာတာ​ေနာ်) ဝင်လာြဖစ်ရင် အိပ်မက်သာ​ေပး​လိုက်။ အဲသ​ေလာက် ြပတ်သား​ရမှာ။ ခု​ေတာ့​ ဦး​ဦး​က မြပတ်သား​ဘူး​ကွယ်။ ရင်ခံတယ်။ ဂယ်ဘဲ ဂယ်ဘဲ။

 ည​ေလး​ဘက်ကလည်း​ မြပတ်သား​ပါဘူး​ေအ။ အလှူအတန်း​ဆိုတာ ကုန်ကျစား​ရိတ်သာရှိတယ်။ တန်ရာတန်​ေြကး​ မရှိဘူး​။ အတုန့်​အလှည့်​ဆိုတာမျိုး​လည်း​ မ​ေမျှာ်မှန်း​ရဘူး​။ သူ့​ဟာသူ ြပည့်​စံုလာရမှာ။ အခုမရလည်း​ ​ေနာက်ဘဝ​ေတာ့​ ​ေသချာတယ်။ သ​ေဘာထား​ရမှာက ​ေထွး​ြပီး​ေသာ တံ​ေတွး​ကဲ့​သို့​ တဲ့​။ ြပန်​ေကာက်ြပီး​ြမိုရတယ်ဆိုတာ ရွံစရာ​ေကာင်း​တယ်​ေနာ်။ ​ေတာ်ရံုတန်ရံု သဒ္ဒါတရား​ သတ္တိနဲ့​ေတာ့​ သည်လိုလုပ်နိုင်လိမ့်​မယ် မထင်ပါဘူး​။ ကိုယ့်​လာအလှူခံရင်​ေတာင်မှ “ခွဲရင်း​ ​ေသသွား​ေတာ့​ ဘယ်သူ​ေလျာ်​ေပး​မှာကျလို့​” ဆိုြပီး​ လှူရဲဘူး​ဗျ။ အ​ေကာင်း​ပကတိြကီး​က​ေန ဗိုက်ကိုဓား​နဲ့​ အခွဲခံရမှာက​ေရာ အား​အား​ယား​ယား​။ ​ေယာကင်္ျား​ေကာင်း​တို့​ ြပုနိုင်ခဲ​ေသာအမှု၊​ ဆုြကီး​ပန် အ​ေလာင်း​ေတာ်တို့​ ြပုြမဲ​ေသာ ပါရမီခန်း​။ (အ​ေလာင်း​ဘုရား​တို့​ မင်း​တုန်း​မင်း​တို့​ေတာင် ဘုရား​ဆုပန်တယ်ဆိုြပီး​ ​ေသွး​တစ်ပုလင်း​ လှူသွား​တာမဟုတ်) အစက သည်​ေလာက်​ေကာင်း​လျက်သား​နဲ့​ ဘာြပုလို့​ အဖျား​ရှူး​သွား​ရသတုန်း​။ ​

ေစတနာပျက်​ေအာင် လာလုပ်တာကိုး​ လို့​လည်း​ မ​ေြပာပါနဲ့​ကွယ်။ ကိုယ့်​ေစတနာ ကိုယ့်​အကျိုး​ေပး​တယ်ဆိုတာ သူများ​က လာတုန့်​ြပန်မှ မဟုတ်ပါဘူး​။ ​ေစတနာကို ​ေကျး​ဇူး​နဲ့​ တုန့်​ြပန်စရာမှ မလိုတာ။ အဲလိုလာလုပ်ရင်​ေတာင် ​ေစတနာကို ​ေစာ်ကား​တာလား​ လို့​ ​ေြပာြက​ေသး​တာ။ ကိုယ်ြပုလိုက်တဲ့​ ​ေကာင်း​မှုကုသိုလ်ဟာ သူတစ်ဘက်သား​ကို အ​ေြကာင်း​ြပုြပီး​ေတာ့​မှ ရှင်သန်လာရတာမို့​ ​ေဝသန္တရာမင်း​ြကီး​ဟာ စူဇကာပုဏ္ဏား​ကို ရင်​ေသွး​ေတာ် ဂဏှာတို့​ ဇာလီတို့​နဲ့​ ထပ်တူ ချစ်​ေတာ်မူပါသတဲ့​။ အဲသလို မချစ်နိုင်ရင်​ေတာင်မှ မုန်း​ေတာ့​ မမုန်း​ပါနဲ့​။ ဥ​ေပက္ခာြပုချင်ြပုလိုက်။ ခုမှ​ေတာ့​ ြပန်​ေပး​ပါရ​ေစ အသည်း​ေလး​တစ်မွှာ လို့​လည်း​ လုပ်လို့​မှ မရ​ေတာ့​ပဲ။ ကိုယ်သာဆို ပိုက်ဆံတစ်ြပား​မှ မရှိလည်း​ ပုဂံမှာ စည်း​ေလး​ဝါး​ေလး​နဲ့​ ​ေတာင်း​စား​မယ်။ ခုစာ​ေလး​ေြကာ် ခုဆီထမင်း​ ​ေစတနာမရှိတဲ့​သူ​ေတွဆီ ​ေအာက်ကျ​ေနာက်ကျ မခံ​ေပါင်။ အဟုတ်​ေြပာတာ။ ​ေစတနာကို တန်ဖိုး​မထား​ပဲ ကိုယ့်​အသည်း​တစ်ြခမ်း​နဲ့​ လူဆက်လုပ်သွား​မယ့်​သူကို ဘာအ​ေြကာင်း​နဲ့​မှ အဘက်လုပ်တိုင်​ေတာ​ေနစရာမရှိ။ ခု​ေတာ့​ ြပည်တန်ပတ္တြမား​ ရက်တက်ရည်နဲ့​ လဲစား​သလို ြဖစ်​ေနြပီ။ အသည်း​တစ်ြခမ်း​လံုး​မှ သိန်း​ကိုး​ဆယ်ပဲ တန်သလား​။ ​ေကျာတစ်ြခမ်း​ငှား​စား​ေတာင် သည့်​ထက်မက ရ​ေသး​ လို့​ သူများ​ေတွက ရယ်မှာ​ေပါ့​။

 အစကတည်း​က ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ကျုပ်တို့​ မရှိဆင်း​ရဲသား​၊​ အြကပ်အတည်း​ြကံု ​ေငွလိုအပ်​ေနလို့​ ခင်ဗျား​အသက်​ေဘး​ကိုလည်း​ ကူညီမယ်။ ကျုပ်တို့​ အခက်​ေဘး​ကိုလည်း​ ြပန်ကူညီမှ ြဖစ်မယ်။ အဲသလို ရှင်း​ရှင်း​လင်း​လင်း​ သ​ေဘာတူညီမှုယူထား​ြပီး​ဆိုရင်လည်း​ လူြကား​ေကာင်း​ေအာင် အလှူရှင်တို့​၊​ ​ေကျး​ဇူး​ဆပ်တယ်တို့​ မသံုး​ပါနဲ့​လား​။ အစွယ်လိုသူက မိဖုရား​၊​ အသွား​ခိုင်း​သူက ရှင်ဘုရင်၊​ ြကား​ထဲမှာ အကျိုး​ေဆာင်ြကီး​ကို ​ေအး​ဂျင့်​ဖိုး​ မ​ေပး​ရင်​ေတာ့​ ​ေသာနုတ္ထိုရ် ဟိမဝန္တာဗီဇာ မကျနိုင်ဘူး​ဆိုတာကလည်း​ ပါ​ေနြပန်​ေရာ။ အ​ေရာက်ပို့​ရှာသူဂျာနယ်များ​ကလည်း​ မခိုင်ရွှန်း​လဲ့​ရည်အမှုအြပီး​မှာ လူ​ေြပာအများ​ဆံုး​သတင်း​ပါဆိုပဲ။ လက်နက်​ေမှာင်ခို​ေတွ သူ​ေဌး​ြဖစ်တဲ့​ အရပ်ဆို​ေတာ့​ တုတ်​ေရာင်း​ဓါး​ေရာင်း​သူ​ေတွကလည်း​ တယ်​ေပါသကိုး​ကွယ်။ ြကက်ဥ​ေတာင် အလံုး​လိုက်​ေကျာ်စား​ြကမှာ မဟုတ်။ ​ေမွှ​ေကျာ်မှ ခံတွင်း​ေတွ့​မယ့်​ဟာ​ေတွ။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ မ​ေနနိုင်မထိုင်နိုင် ဝင်​ေရး​မိတဲ့​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်ပဲ သတ်ချင်​ေတာ့​တယ်။ ဘာြဖစ်လို့​ ဝင်​ေရး​ရသလဲဆိုတဲ့​ အဓိက ​ေပး​ချင်တဲ့​ မတ်စိက အခုမှ စမှာ။ ရိပ်ဖမ်း​သံဖမ်း​ေတွ မပီဝိုး​တဝါး​ ​ေရး​ရင် ဆက်မ​ေတွး​ပဲ ​ေချာ​ေတာ​ေငါ့​လွန်း​လို့​ ဒီတခါ ရွဲ့​ြပီး​ ဒဲ့​ဆိုမှ ဒဲ့​ အတံုး​လိုက် အတစ်လိုက်ကို ပစ်ထည့်​လိုက်​ေတာ့​မယ်။ ကျွန်​ေတာ်တို့​ ြမန်မာ​ေတွ အယူလွဲ​ေနတဲ့​ ​ေကျး​ဇူး​တရား​အ​ေြကာင်း​ကို ​ေြပာချင်တာပါ။

 သူတစ်ပါး​ တစ်ဦး​တစ်​ေယာက်​ေြကာင့်​ အကျိုး​စီး​ပွား​ တစံုတရာ ရရှိလာတဲ့​အခါမှာ အကျိုး​ရှိသူက အကျိုး​ြပုသူအ​ေပါ် ​ေကျး​ဇူး​ရှိတယ်။ ​ေကျး​ဇူး​တင်တယ် လို့​ ဆိုပါတယ်။ အတုန့်​အလှည့်​သ​ေဘာမျိုး​နဲ့​ ြပန်ကူညီ​ေပး​တယ်။ လက်​ေဆာင်ပဏ္ဏာ ပူ​ေဇာ်သက္ကာယ ြပုတယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ​ေကျး​ဇူး​ဆပ်တယ် လို့​ဆိုြကြပီး​၊​ အဲသည်​ေကျး​ဇူး​တရား​ကိုမှ မ​ေထာက်မထား​ အကျိုး​မဲ့​ထိခိုက်​ေအာင် ြပုမူရင်​ေတာ့​ ​ေကျး​ဇူး​ကန်း​တယ် လို့​ ဆိုြကပါတယ်။ ြမတ်စွာဘုရား​ရှင် ​ေဟာ​ေတာ်မူအပ်တဲ့​ ၃ဂြဖာ မဂင်္လာတရား​ေတာ်ထဲမှာလည်း​ “​ေရှး​ကြပုဖူး​ သူ့​ေကျး​ဇူး​ အထူး​သိတတ်​ေစ။” ဆိုတာ တစ်ပါး​ အပါအဝင်ပါ။ ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်များ​ေတာင်မှပဲ ြဖစ်​ေလရာဘဝ ​ေချာကလက်၊​ သြကား​၊​ ပျား​ရည်စား​လို့​ ချိုရင်​ေတာင် ဘုရား​သခင်​ေကျး​ဇူး​ေတာ်​ေြကာင့်​လို့​ မ​ေမ့​မ​ေလျာ့​ နှလံုး​သွင်း​ြကပါတယ်။

​ေန့​တိုင်း​စား​ေနတဲ့​အစာဟာ ဘုရား​သခင်ြကည်ြဖူ​ေတာ်မူလို့​ ခံတွင်း​ထဲသွင်း​ခွင့်​ရမှာမို့​ ​ေကျး​ဇူး​ေတာ်မချီး​မွှမ်း​ပဲ စား​ေလ့​မရှိပါဘူး​။ သား​သား​တို့​လို “ပါလို၏။” နဲ့​ ဩကာသ လက်စမသတ်ပဲ ​ေကျး​ဖူး​ေတာ်ကို ဆင်ြခင်​ေအာင့်​ေမ့​ြပီး​ ဘုရား​ရှိခိုး​ြကတာကို​ေတာ့​ လွှတ်သ​ေဘာကျမိပါတယ်။ အစ္စလာမ်ဘာသာဝင်များ​ဟာလည်း​ ဤဒွန္နရာြကီး​မှာ အလ္လာအရှင်ြမတ် ​ေကျး​ဇူး​ေတာ်​ေြကာင့်​သာ မာမူ​ေရာ ခါတမာ​ေရာ ​ေဘတား​ ​ေဘတီး​ေတွပါ ကျန်း​မာစွာ အသက်ရှင်​ေနထိုင်ခွင့်​ ရြကတာြဖစ်ပါသတဲ့​။ ဘယ်ဘုရား​ရှင်ရဲ့​ သာသနာမှာမှ ငါ၏​ေကျး​ဇူး​ကို မသိ​ေသာသူ၊​ တုန့်​ြပန်ဆပ်မှု မြပု​ေသာသူတို့​အား​ ဘာြဖစ်​ေစအံ့​။ ညာြဖစ်​ေစအံ့​ လို့​ ဆံုး​မထား​တာ မြကား​ဖူး​ပါဘူး​။ ၂၀၁၂ကျရင် နိုအာရဲ့​ သ​ေဘင်္ာြကီး​ေပါ်လိုက်မလာနဲ့​ လို့​လည်း​ မဖတ်ဖူး​ဘူး​။

 တကယ်​ေတာ့​ ​ေကျး​ဇူး​တရား​ဆိုတာမျိုး​ဟာ ြပုတဲ့​သူဘက်က ​ေမ့​ပစ်လိုက်ရြပီး​ ခံစား​သူဘက်ကသာ မ​ေမ့​မ​ေလျာ့​ အမှတ်တရ ထား​ြကရမှာြဖစ်ပါတယ်။ “သည်​ေကာင့်​ေပါ်မှာ ငါ့​ေကျး​ဇူး​ေတွ လည်ပင်း​နစ်​ေန​ေအာင်ရှိတယ်။ ငါ​ေကျွး​တဲ့​ထမင်း​စား​ေနတာ။” ဆိုတဲ့​စကား​မျိုး​ လူစံုတိုင်း​လိုက်ဖွ​ေနရင် အဲဒီလူဟာ တကယ့်​ ​ေကျး​ဇူး​ရှင်အစစ်​ေရာ ဟုတ်ပါဦး​မလား​။ က​ေလး​ဘဝတုန်း​က အတန်း​ထဲမှာ မှတ်စုစာအုပ်​ေပျာက်သွား​လို့​ သူငယ်ချင်း​တစ်​ေယာက်အိမ်မှာ သွား​သွား​ကူး​ယူရတဲ့​အခါ ​ေနာင်ကျ​ေတာ့​ အဲဒီသူငယ်ချင်း​က အတန်း​ထဲမှာ သူမလုပ်ချင်တဲ့​အလုပ်​ေတွကို “မင်း​ ကို ငါ စာအုပ်​ေတွ ​ေပး​ကူး​ဖူး​တဲ့​ ​ေကျး​ဇူး​ရှိတယ်။ အခုအလုပ်ကို ငါ့​ကိုြပန်ြပီး​ ​ေကျး​ဇူး​ဆပ်တယ် လို့​ သ​ေဘာထား​လိုက်” လို့​ ​ေြပာြပီး​ လာခိုင်း​ပါတယ်။ က​ေလး​ဘဝ အဲဒီအရွယ်မှာကတည်း​က “​ေကျး​ဇူး​ဆိုတာ ဒါမျိုး​ဆပ်ခိုင်း​စရာလား​။” လို့​ ​ေတွး​မိပါတယ်။ ဒီက​ေန့​မှာ​ေတာ့​ ပညာတတ်ြကီး​၊​ ဂုဏ်သ​ေရရှိလူြကီး​မင်း​များ​ေတာင်မှပဲ အဲဒီက​ေလး​ကွက်​ေတွ ထုတ်ထုတ်သံုး​ေနြကတာ အံ့​ဩမိပါတယ်။ လက်​ေတွ့​ဘဝမှာ အဲသလို ရှင်း​ရှင်း​လင်း​လင်း​ မြမင်သာ​ေပမယ့်​ အနှစ်သာရအား​ြဖင့်​ တစ်ထပ်တည်း​ကျတဲ့​ ​ေကျး​ဇူး​ခံ​ေကျး​ဇူး​စား​ေတွ အနတဂ္ဂမပါ။

 သည်က​ေန့​ေခတ်အခါမှာ ​ေကျး​ဇူး​တရား​ေတွကို အဆင့်​အတန်း​၊​ ပမာဏ၊​ အမျိုး​အစား​ခွဲြခား​လို့​ ဆပ်နိုင်​ေနပါြပီ။ မိသား​စု မုန့်​ပံုး​ေတွ ြမန်မာြပည်မှာ ​ေဈး​ကွက်ဝင်လာတာ က​ေလး​ေတွ ဘီစကစ်ြကိုက်တတ်လို့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ အစည်း​လိုက်ထဲက ြကိုက်ရာအဆင်ဆွဲဝတ်လို့​ရတဲ့​ ပုဆိုး​ေတွ ကတ္ထူ​ေရာင်စံု ဗူး​လှလှ​ေလး​ေတွအထဲ ​ေရာက်ကုန်တာလည်း​ အ​ေတာင်နှစ်ဆယ်ဝတ်​ေတွ ပါကင်ြကိုက်လို့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ ​ေဂျာ်နီလမ်း​ေလျှာက်ြကီး​ အ​ေရာင်အမျိုး​မျိုး​နဲ့​ ြမန်မာြပည်မှာ ​ေခတ်စား​လာတာလည်း​ပဲ ​ေနပူ​ေတာ်မှာ အရက်သမား​ေပါလို့​ မထင်ပါနဲ့​။ အဲဒါ​ေတွအား​လံုး​ အသံုး​ဝင်​ေနတာ တစ်မျိုး​တည်း​ပါ။ ​ေကျး​ဇူး​ဆပ်ဖို့​ တိုကင်က​ေလး​ေတွ​ေလ။ သည်အတိုင်း​အတာမှာ​ေတာင်မှ တကယ်​ေကျး​ဇူး​တင်လို့​ ​ေပး​တဲ့​လက်​ေဆာင်က ချိုြမိန်ပါဦး​မယ်။ ထံုး​စံမို့​ မမုန်း​ရန်​ေတာင်း​ပန်သည်ဆိုတာလည်း​ ​ေတာ်ပါ​ေသး​တယ်​ေလ။ “မင်း​ေပး​တဲ့​ လက်ဘက်​ေြခာက်ဗူး​ထဲမှာ ဘာ​ေတွပါ​ေသး​သလဲ။

ဘာမှမပါရင် ငါ့​လာမ​ေပး​နဲ့​။ အခန်း​ဝက ငါ့​တပည့်​နဲ့​ထား​ခဲ့​။” “မင်း​ပစ္စည်း​က ​ေဘာက်ချာမှ မပါတာ။ ငါက အတုအစစ်ခွဲဖို့​ မှတ်​ေကျာက်သွား​တိုက်ရမှာလား​။ ​ေဈး​ထဲသွား​ချိန်ရမှာလား​။” တဲ့​။ မယံုမရှိနဲ့​ ကိုယ်​ေတွ့​။ (ဟိတ်​ေကာင်။ နတ်ရွာစံမလား​။ အလ္လာအရှင်ြမတ် အမိန့်​ေတာ်ခံယူမလား​။ ဘုရား​သခင်ထံ​ေမှာက် ပို့​ေဆာင်​ေပး​ရမလား​။ လို့​ ​ေကျး​ဖူး​ြပုချင်ြက​ေရာ့​မယ်။ ​ေတာ်​ေလာက်ြပီ)

 ​ေဈး​ကွက်စီး​ပွား​ေရး​စံနစ်ဆို​ေတာ့​ ​ေကျး​ဇူး​ေတွ ဆိုင်​ေပါ်​ေရာက်ကုန်တာ မဆန်း​ပါဘူး​။ ြကိုပွိုင့်​နဲ့​ေတာင် ​ေရာင်း​လို့​ဝယ်လို့​ ရ​ေနြပီ။ ပိုသက်သာတာ​ေပါ့​။ ခု​ေခတ်မှာ​ေတာ့​ ​ေကျး​ဇူး​ဆိုတာ ​ေကျး​ဇူး​ရှင်​ေတွ ကိုယ်တိုင်က မှတ်မှတ်သား​သား​ထား​ြပီး​ ဘယ်လိုလူဆီကဆိုရင် ဘယ်​ေလာက်​ေလာက် ြပန်ရနိုင်တယ်။ ဘယ်လိုြပန်​ေတာင်း​နိုင်တယ်လို့​ အကွက်ြမင်ကုန်ြကပါြပီ။ သူများ​ကို ဥပမာ​ေပး​ရင် ​ေစာ်ကား​နှိပ်ကွပ်သလို ြဖစ်မှာစိုး​လို့​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်ပဲ ြပန်​ေဆာ်လိုက်ပါ့​မယ်။ အလုပ်ဝင်ကာစက စွမ်း​အင်က အရာရှိြကီး​တစ်​ေယာက် ​ေသွး​အံလို့​ ​ေဆး​ရံုလာတက်တဲ့​အခါမှာ ဆရာအက်ဖ်​ေအက လို​ေလ​ေသး​မရှိ ​ေစာင့်​ေရှာက်​ေပး​ြပီး​ ဟိုက ​ေကျး​ဇူး​ဆပ်ချင်တယ်ဆို​ေတာ့​ “ကျွန်​ေတာ့်​ရံုထဲက လက်​ေထာက်ဆရာဝန်က​ေလး​ေတွမှာ ဂက်စ်အိုး​ေလး​ေတွရရင် သူတို့​အိမ်မှာ ချက်ြပုတ်စား​ေသာက်​ေရး​ အဆင်​ေြပပါလိမ့်​မယ်။” လို့​ ဆိုတယ်။ ကိုယ့်​ဆရာရဲ့​ နှုတ်၏​ေစာင်မြခင်း​ေြကာင့်​ေရာ။ လူနာရဲ့​ လက်၏​ေစာင်မြခင်း​ေြကာင့်​ပါ အ​ေဆာင်ထဲက လက်​ေထာက်ဆရာဝန်က​ေလး​ေတွ ​ေဒါက် ဝှီး​ နဲ့​ မီး​ေတွပွင့်​ြပီး​ မီး​ေသွး​မ​ေပ၊​ ထင်း​ရူး​ဆီမလို၊​ ဘဝ​ေရာက်သွား​ပါတယ်။ အဲသည်အိုး​က သည်က​ေန့​ထိ အိမ်မှာ ​ေမွး​သမိခင် ချက်ြပုတ်​ေနတုန်း​ပါ။ ​ေကျး​ဇူး​များ​လည်း​ မ​ေမ့​ပါဘူး​။

သို့​ေသာ် အများ​သူငါ အလွယ်တကူရနိုင်တာမျိုး​မဟုတ်ပဲ ြပန်​ေရာင်း​စား​ရင်​ေတာင် အြမတ်အစွန်း​ေတွ ရနိုင်တာ​ေြကာင့်​ စာအုပ်အသစ်ထုတ်စဉ်မှာ အဲသည်ဌာနက ဝန်ထမ်း​တချို့​က “တို့​လူြကီး​ ​ေဆး​ရံုတစ်ခါတက်တာ ဝိုင်း​ေဆး​ကုြကတဲ့​ဆရာဝန်​ေတွ တယ်​ေပါသကိုး​။” လို့​ ဝုန်း​လိုက်​ေတာ့​ မျက်နှာ ဘယ်နား​သွား​ထား​ရမှန်း​ကို မသိပါဘူး​။ ဘာမဟုတ်တဲ့​ အဲသည်အမူအကျင့်​က​ေလး​ေတွဟာ အတတ်ကျူး​တဲ့​သူ​ေတွဆီကို ​ေရာက်သွား​တဲ့​အခါမှာ ယိုး​ဒယား​ေတး​သွား​ဟာ ဘီလူး​ကလည်း​ ကလို့​ရမှန်း​ သ​ေဘာ​ေပါက်သွား​ပါလိမ့်​မယ်။ လူြကီး​ေတွ ​ေဆး​ရံုတက်ရင် ြပံုး​ြပံုး​ေလး​ နဲ့​ ကုန်း​ကုန်း​က​ေလး​ ဒိုင်ဗင်ဝင်ပစ်၊​ ဆင်း​သွား​တဲ့​အခါ ဆိုက်ထဲလိုက်သွား​ြပီး​ “ဘုရား​ဖူး​သွား​မလို့​ ဒီဇယ်က​ေလး​ဘာ​ေလး​ရှိရင် ြဖည့်​ေပး​ပါဦး​” ဆိုတာမျိုး​ အြပံုး​မပျက် ​ေြပာနိုင်သူ​ေတွကသာ ​ေလာကြကီး​နဲ့​ လိုက်​ေလျာညီ​ေထွ အဆင်​ေြပ လူရည်လည်သူ ြကီး​ပွား​တိုး​တက်မယ့်​ အလား​အလာရှိသူ​ေတွ ြဖစ်ပါတယ်။ ​ေကျး​ဇူး​သီး​ေတွစား​ချင်လို့​ ​ေကျး​ဇူး​ပင်ြကီး​ေတွစိုက်တာ ဘာ​ေကျး​ဇူး​တင်စရာလိုသလဲလို့​ ​ေတွး​ကုန်ြကတာ ​ေတွး​တဲ့​သူရဲ့​ အြပစ်​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။

 တကယ်​ေတာ့​ အဲဒီလို တုန့်​ြပန်​ေမတ္တာကို ​ေမျှာ်ကိုး​လို့​ ​ေညာင်​ေရ​ေလာင်း​တဲ့​အမှုမျိုး​ဟာ ဘဝင်​ေအး​ချမ်း​စရာ တစ်ကွက်မှ မရှိပါဘူး​။ ကိုယ့်​ဆီလာတဲ့​သူတိုင်း​ဟာ လိုရာဆန္ဒတစ်ခုခုကိုသာ အ​ေြကာင်း​ြပု ​ေရာက်လာြကြပီး​၊​ ကိုယ့်​ရဲ့​စွမ်း​ရည် ​ေလျာ့​ပါး​သွား​တဲ့​အခါ လှည့်​ေတာင် မြကည့်​ြက​ေတာ့​ပဲ ​ေနာက်တက်မယ့်​သူကိုသာ အသစ်​ေပါင်း​ြကတာ ခံစား​ရပါလိမ့်​မယ်။ လူ့​ဘုန်း​၊​ လူ့​ကံ မဟုတ်ပဲ ကုလား​ထိုင်ဘုန်း​၊​ ကုလား​ထိုင်ကံ​ေတွကိုး​။ သည်လိုသ​ေဘာမျိုး​ေတွ​ေြကာင့်​ ​ေကျး​ဇူး​တရား​ကို အတုန့်​အြပန်၊​ အလဲအလှယ်၊​ အ​ေရာင်း​အဝယ်သ​ေဘာမျိုး​ထား​တာဟာ ဘယ်​ေလာက်အရုပ်ဆိုး​သလဲ လို့​ သိ​ေစချင်ပါတယ်။ တဘက်သား​က တုန့်​ြပန်သည်ြဖစ်​ေစ မတုန့်​ြပန်သည်ြဖစ်​ေစ ကိုယ့်​ေစတနာရဲ့​ အကျိုး​ေကျး​ဇူး​ကို ကာယကံရှင် ကိုယ်တိုင် မုချခံစား​ရမှာဆိုတဲ့​ ဘုရား​ေဟာြကီး​ကို ​ေမ့​များ​ေနလို့​လား​။ ဒါမှမဟုတ် ဦး​ေမာင်​ေမာင်ြကီး​ တီဗီထဲက ညတိုင်ညတိုင် ​ေအာ်ခဲ့​သလို “မ​ေစာင့်​နိုင်ြက​ေတာ့​ဘူး​လား​..”။ ​

ေကျး​ဇူး​စား​သူများ​ အ​ေနနဲ့​က​ေရာ ဘဝတစ်သက်တာလံုး​ ​ေတွ့​သမှလူကို “​ေကျး​ဇူ တင်ပါသည် … ။ ​ေကျ ဇူး​ တင်ပါသည်။ ​ေကျး​ဇူး​တင်ပါသည် … အိမ့်​ရှင်များ​။ ကျန်း​မာပါ​ေစ ချမ်း​သာပါ​ေစ။ ​ေကျး​ဇူး​တင်ပါသည် .. အိမ့်​ရှင်များ​..။” လို့​ တစ်အိမ်တက်ဆင်း​ ဆိုတီး​စား​ြပန် လုပ်ြက​ေတာ့​မလို့​လား​။ ​ေကျး​ဇူး​တင်တယ်ဆိုတာ ပါး​စပ်ဖျား​က စကား​သံလား​။ ရင်ထဲက ခံစား​ချက်လား​။ ကွဲြပား​ေအာင် ခံစား​ြကည့်​ြကပါဦး​။ ဒီတခါ​ေတာ့​ ချင်း​တိုင်း​ရင်း​သား​ေလး​ရဲ့​ ​ေတး​သံနဲ့​ နှုတ်ဆက်လိုက်မယ်​ေနာ်။ မြကား​ဖူး​ေသး​ရင် ရှာနား​ေထာင်လိုက်ြက။ သူ့​စကား​နဲ့​ နိဂံုး​ချုပ်ရရင်​ေတာ့​ အား​လံုး​ကို ြကက်ရိုး​တင်ပါသည် ခင်ဗျား​။

“ ဂါဘာ​ေပါ်မှာ အ​ေသာ်ဆံုး​ ​ေဒါ်သာဆီမှာ တွား​ြပတယ်။ မရ​ေလာ့​ဝူး​။ လက်​ေလျှာ့​ြပီ။ ကု​ေပး​ပါ။ ကု​ေပး​ပါ။ ြကက်ရိုး​ြပုတ်၍ ကု​ေပး​ပါ..။”

Read More

“အူ​​ေြကာင်ကျား​​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

လူတူမရှား​​၊​ နံမည်တူမရှား​​ဆိုတာ ​​ေလာကြကီး​​ထဲမှာ ဆန်း​​​ေတာ့​​ မဆန်း​​ပါဘူး​​။ ပုဂံဘုရား​​ဖူး​​ သွား​​တုန်း​​က​​ေတာင် စိုး​​မင်း​​ြကီး​​အုတ်​​ေကျာင်း​​ဆိုတာ​​ေတွ့​​​ေတာ့​​ “အမယ်.. ငါ့​​နံမယ်က အချဉ်​​ေတာ့​​ မဟုတ်ဘူး​​​ေနာ်။ ပုဂံ​​ေခတ်ကတည်း​​က ရှိခဲ့​​တာ လို့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​မိတယ်။ နံမည်တူ​​ေတွ ​​ေတွ့​​ဖူး​​ခဲ့​​တာလည်း​​ ခနခန​​ေပါ့​​။

ဘွဲ့​​လွန်တက်တုန်း​​က​​ေတာင်မှ တစ်နှစ်တည်း​​ တစ်တန်း​​တည်း​​ နံမည်တူ နှစ်​​ေယာက်ြဖစ်​​ေနလို့​​ သူများ​​တကာ လာ​​ေမး​​ရင် ဘယ်စိုး​​မင်း​​ကို​​ေမး​​တာလဲလို့​​ ြပန်ြပန်​​ေမး​​ယူရတယ်။ ရုပ်​​ေချာ​​ေချာတစ်​​ေယာက်​​ေလ။ သ​​ေဘာ​​ေကာင်း​​​ေကာင်း​​တစ်​​ေယာက်​​ေလ။ လို့​​​ေတာ့​​ ြပန်​​ေြပာလို့​​ မရဘူး​​​ေပါ့​​။ လူတိုင်း​​က ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် အဲသလိုပဲ ထင်ထား​​ြပီး​​သား​​ မဟုတ်လား​​။ ဘယ်လိုမှ အြငင်း​​ပွား​​စရာမရှိ​​ေအာင် ဂုဏ်ပုဒ်တစ်ခု တပ်လိုက်ရင်​​ေတာ့​​ မျက်စိထဲတန်း​​ကနဲြမင်ြပီး​​ ​​ေဟာဟိုမှာလို့​​ ညွှန်​​ေပး​​လိုက်ြကပါလိမ့​်​မယ်။ အူ​​ေြကာင်ကျား​​တစ်​​ေယာက်​​ေလ လို့​​သာ ​​ေြပာလိုက်။ ဆိုက်ဆိုက်ြမိုက်ြမိုက်ပဲ။ ကိုယ့​်​ဆီ​​ေရာက်လာမှာ။

သည်လို အူတူတူ ​​ေနာက်တစ်​​ေယာက်ရှိဖို့​​ဆိုတာက ြကံု​​ေတာင့​်​ြကံုခဲ မဟုတ်လား​​။ စိတ်ကူး​​​ေပါက်ရာ ​​ေလျှာက်လုပ်၊​ ​​ေရှ့​​မြကည့​်​​ေနာက်မြကည့​်​ မဆင်မြခင် ဟို​​ေြပာသည်​​ေြပာ ​​ေြပာတတ်လွန်း​​လို့​​ ကိုယ့​်​ထက် အငယ်​​ေတွက​​ေတာင် “ဘာ​​ေတွ ​​ေလျှာက်​​ေရး​​​ေနမှန်း​​ မသိပါဘူး​​။ ြပန်လာရင် ဒုက္ခ​​ေရာက်​​ေတာ့​​မှာပဲ။” လို့​​ စိတ်ပူရ၊​ “သည်​​ေကာင်​​ေတာ့​​ အိမ်ြပန်မလာချင်လို့​​ ရမယ်ရှာရ​​ေအာင် ​​ေလလား​​မိုး​​လား​​ လုပ်​​ေနတာ ​​ေနမှာ” လို့​​ ထင်ြကနဲ့​​။ လူြကီး​​​ေတွအ​​ေနနဲ့​​ ကျြပန်​​ေတာ့​​လည်း​​ ရူး​​သလို​​ေပါသလိုနဲ့​​ ​​ေတာ​​ေြပာ​​ေတာင်​​ေြပာ ​​ေြပာသမျှ ​​ေအာင့​်​သက်သက်နဲ့​​ ခွင့​်​လွှတ်ထား​​ြပီး​​၊​ “အရူး​​ အရူး​​နဲ့​​ အိမ်ဦး​​ချီး​​ပါ” လာမလုပ်​​ေစနဲ့​​ အချင်း​​ချင်း​​ ြကည့​်​ထိမ်း​​ြကဦး​​ လို့​​ ​​ေသာက်ြမင်ကပ်နင်း​​ကီး​​စွာ ဥ​​ေပက္ခာြပုထား​​ရတာ​​ေပါ့​​။ လူြကီး​​သူမများ​​ရဲ့​​ ခန္တီစက​​ေတာ့​​ ဩချ​​ေလာက်ပါရဲ့​​ဗျာ။ သည်​​ေလသံ သည်စကား​​မျိုး​​ သည့​်​အရင် ​​ေလး​​ငါး​​နှစ်​​ေလာက်ကသာ ​​ေရး​​ြကည့​်​ပါလား​​။ ဘာ​​ေြပာ​​ေကာင်း​​မတုန်း​​။ သူတို့​​မှ မဖတ်တာလို့​​​ေတာ့​​ မထင်လိုက်နဲ့​​။ မင်း​​နား​​တစ်​​ေထာင် မင်း​​​ေြမှာင်တစ်သိန်း​​တဲ့​​။ မ​​ေရာက်​​ေရာက်​​ေအာင် ပို့​​​ေပး​​မယ့​်​သူ​​ေတွ သိန်း​​သန်း​​ကု​​ေဋ။

ဘယ်သူ့​​မှ မ​​ေြကာက်လို့​​ ​​ေရး​​တာကွ။ ဘယ်​​ေကာင့​်​မှ ဂရုမစိုက်လို့​​ ​​ေရး​​တာကွ ဆိုတဲ့​​ သတ္တိမျိုး​​လည်း​​ မရှိပဲနဲ့​​ ဆင်အိပ်ရာဆိတ်နှိုး​​ မထိခလုပ် ထိခလုပ်​​ေမွှ​​ေနတဲ့​​ သည်လို အူ​​ေြကာင်ကျား​​ ​​ေနာက်တစ်​​ေယာက် ရှိ​​ေသး​​ရင် ​​ေခါ်ခဲ့​​စမ်း​​ပါ။ ြကည့​်​ချင်လို့​​။ ငါလိုလူ ဇမ္ဗူရှိ​​ေသး​​ရဲ့​​လား​​လို့​​ မာန်တက်​​ေနတယ် မထင်နဲ့​​။ အူ​​ေြကာင်ကျား​​ဆိုတာ အ​​ေကာင်း​​မှတ်​​ေနသလား​​။ လူမိုက်ဆိုတာ ြပင်ယူလို့​​ရတယ်။ အူ​​ေြကာင်ကျား​​ဆိုတာ ဘယ့​်​နှယ်မှ လုပ်မရဘူး​​။ ြပုတ်မနူး​​၊​ ​​ေပါင်း​​မနပ်။ စိမ်း​​ဆတ်ဆတ်။ (ဒါ​​ေြကာင့​်​လည်း​​ အစိမ်း​​လိုက် ဝါး​​စား​​ချင်​​ေနတာ မှတ်တယ်)
ဝါသနာ ဘာဂီ ဆက်တိုင်း​​မီ ဆို​​ေတာ့​​ ဗီဇဆိုတာ ငယ်ငယ်ကတည်း​​က ပါလာတယ် မှတ်တာပဲ။ က​​ေလး​​ဘဝ သံုး​​​ေလး​​နှစ်သား​​တုန်း​​က အိမ်ကလူြကီး​​​ေတွ အိမ်သာတက်ြပီး​​ ထွက်လာရင် “​​ေကာင်း​​လား​​ ဟင်။ ​​ေကာင်း​​လား​​ ဟင်” နဲ့​​ လိုက်​​ေမး​​တတ်တယ်။ ကိုယ့​်​ဘာသာကိုယ်​​ေတာ့​​ “အိမ်သာတက်ရတာ အရမ်း​​​ေကာင်း​​တာပဲ။ အီအီး​​ပါရတာကလည်း​​ အစား​​စား​​သလို အရသာရှိတာပဲ” လို့​​ ​​ေတွး​​မိတာကိုး​​။

ကျိုက္ကဆံကွင်း​​မှာ ဂီတပ​​ေဒသာ​​ေတွ လုပ်တဲ့​​​ေခတ်တုန်း​​က ဝင်း​​ဦး​​တို့​​ တင်တင်ြမတို့​​ မာမာ​​ေအး​​တို့​​ ဆိုြပီး​​တဲ့​​​ေနာက် “စတီရီယို လူငယ်များ​​​ေတး​​ဂီတနဲ့​​ ​​ေဖျာ်​​ေြဖပါဦး​​မယ်။” ဆို​​ေတာ့​​ ဝမ်း​​သာအား​​ရ လက်ခုပ်​​ေတွထတီး​​​ေရာ။ အ​​ေဖက “သည်အ​​ေကာင်ြကီး​​လာရင် လမ်း​​သူရဲြဖစ်မှာ” လို့​​ဆိုတယ်။ အမှန်က​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​စိတ်ထဲမှာ လူငယ်များ​​​ေတး​​ဆိုတာ ကိုယ်​​ေကျာင်း​​မှာဆိုရတဲ့​​ “နိုင်ငံ​​ေတာ်ကို ချစ်ပါတယ်။ တို့​​​ေတဇလူငယ်” ဆိုတာမျိုး​​မှတ်လို့​​ ထ​​ေအာ်တာ။ မင်း​​မင်း​​လတ်တို့​​၊​ ပ​​ေလး​​ဘွိုင်း​​သန်း​​နိုင်တို့​​ တက်လာ​​ေတာ့​​ ဘာ​​ေတွဆို​​ေနမှန်း​​မသိတာနဲ့​​ အိပ်​​ေပျာ်သွား​​​ေရာ။ အ​​ေမနဲ့​​ဇာတ်ပွဲ​​ေတွ လိုက်ြကည့​်​တာမှ ဟုတ်တုတ်တုတ်။ ရုပ်ရှင်ြကည့​်​ရင်လည်း​​ ဘာ​​ေတွမှန်း​​မသိရင် အိပ်​​ေပျာ်တတ်တယ်။ ကညာပျိုနဲ့​​ဇရာအိုကျ​​ေတာ့​​မှ အရမ်း​​ြကိုက်တာ။

ဇာတ်လမ်း​​ကို နား​​လည်လို့​​မဟုတ်ဘူး​​ဗျ။ ဇာတ်သိမ်း​​ခန်း​​မှာထင်တယ်။ ​​ေကာ်လိပ်ဂျင်​​ေနဝင်း​​နဲ့​​ စံရှား​​တင်ြကီး​​နဲ့​​ ထမင်း​​စား​​ခန်း​​ကို အြကာြကီး​​ြပတယ်။ အဲလို ထမင်း​​စား​​ခန်း​​​ေတွ ပါတဲ့​​ကား​​မှ ြကိုက်တာ။ (ရသ​​ေြမာက်​​ေပတာကိုး​​) ဆရာြငိမ်း​​တို့​​ ကိုဝင်း​​ဦး​​တို့​​သိရင် ​​ေတာ်​​ေတာ်ရင်ခံသွား​​မယ့​်​ ကိစ္စတစ်ခုလည်း​​ ရှိ​​ေသး​​တယ်။ “တိမ်လွှာမို့​​မို့​​လွင်” သီချင်း​​ြကား​​ရင် ြကား​​ြကား​​ချင်း​​ ဘာကို သတိရသလဲ သိလား​​။ ငါး​​ဖယ်ငါး​​ဆုပ်ချည်ရည်ကို သတိရြပီး​​ “အ​​ေမ​​ေရ။ ငါး​​ဖယ်စား​​ချင်တယ်” လို့​​ ပူဆာ​​ေရာ။ အဲဒီသီချင်း​​ ​​ေရဒီယိုမှာ စြကား​​ဖူး​​တုန်း​​က အိမ်မှာ ငါး​​ဖယ်ငါး​​ဆုပ်ချက်တယ်​​ေလ။ ​​ေပါက်​​ေပါက်ရှာရှာ​​ေတွ ​​ေလျှာက်​​ေရး​​​ေနတာ မဟုတ််ဘူး​​ဗျ။ တကယ်ြကီး​​ကို အူ​​ေြကာင်ကျား​​ခဲ့​​တာ။

စိန်​​ေပါ​​ေကျာင်း​​မှာ သူငယ်တန်း​​အပ်​​ေတာ့​​ အ​​ေဖ့​​ဆရာ ဆရာြကီး​​ဦး​​ြမတ်ထွန်း​​က ပိစိ​​ေညာက်​​ေတာက် အူ​​ေြကာင်ကျား​​က​​ေလး​​ကို ြကည့​်​ြပီး​​ “မင့​်​သား​​ သည်နှစ် ​​ေကျာင်း​​​ေပျာ်မယ် မထင်ပါဘူး​​။ အသက်လည်း​​ မြပည့​်​​ေသး​​ဘူး​​။ ​​ေနာက်နှစ်ခါကျမှ လာထား​​” ဆိုလို့​​ အညာြပန်ြပီး​​ ဘုန်း​​ြကီး​​​ေကျာင်း​​သွား​​တက်ပလိုက်တယ်။ ကြကီး​​ခ​​ေကွး​​ ဘယ်လို​​ေရး​​သလဲသာ မတတ်ရင်ရှိမယ်။ ဆဲနည်း​​မျိုး​​စံုကို ဂုဏ်ထူး​​နဲ့​​ အထူး​​​ေအာင်ခဲ့​​တယ်။ ရွာကလူ​​ေတွက ပျင်း​​ရင် “ဖိုး​​ချို။ လာစမ်း​​။ မင်း​​ ငါ့​​ ဆဲြပစမ်း​​။ အဆဲ ဘယ်နှစ်မျိုး​​ တတ်သတုန်း​​” ဆိုရင် မိုး​​ကို မွှန်သွား​​​ေအာင် ဆဲြပတတ်တယ်။ စိန်​​ေပါမှာ သူငယ်တန်း​​ြပန်​​ေန​​ေတာ့​​ ဆရာမဆီက ခနခန အိမ်ကို တိုင်စာ​​ေရာက်တယ်။ “​​ေမာင်စိုး​​မင်း​​သည် စာမ​​ေရး​​ပါ။ စကား​​အလွန်များ​​ပါသည်။ အိမ်စာများ​​လည်း​​ မြပီး​​ပါ။” ဆိုလို့​​ အ​​ေမက လိုက်လိုက်​​ေတွ့​​ရတယ်။ ဆရာမက​​ေြပာတာ “သူက သူ့​​ဘာသူ စာမြပီး​​တာ မဟုတ်ဘူး​​။ စကား​​​ေတွ​​ေလျှာက်​​ေြပာ​​ေနတာ။

သူ​​ေြပာတဲ့​​နား​​မှာ က​​ေလး​​​ေတွအံု​​ေနြပီး​​ ဘယ်သူမှ စာမြပီး​​​ေတာ့​​ဘူး​​။” တဲ့​​။ ​​ေလး​​တန်း​​​ေအာင်ြပီး​​ အညာြပန်​​ေတာ့​​ အ​​ေဒါ်ဆရာမ​​ေတွက ​​ေနာက်နှစ်ခါကျရင် အဂင်္လိပ်စာသင်ရ​​ေတာ့​​မှာဆိုြပီး​​ ​​ေနွရာသီကျူရှင်စတယ်။ ​​ေအာင်မယ် အဂင်္လိပ်စာ ဘယ်နှစ်လံုး​​ရှိတာလိုက်လို့​​ဆိုြပီး​​ ​​ေရတွင်း​​​ေဘး​​မှာ ​​ေအက​​ေန ဇက်အထိတတ်​​ေအာင် တွန်း​​သင်ပလိုက်တယ်။ ဇက်ကုန်ြပီဆို​​ေတာ့​​မှ “​​ေပး​​စမ်း​​ပါဦး​​။ အဂင်္လိပ်သတင်း​​စာ။” ဆိုြပီး​​ ဟုတ္တိပတ္တိ ဖတ်ြကည့​်​တာ တစ်လံုး​​မှလည်း​​ နား​​မလည်ဘူး​​။ “ြမန်မာစာဆို စာလံုး​​​ေပါင်း​​ြပီး​​ဖတ်လို့​​ ရတယ်​​ေရာ။ အဂင်္လိပ်​​ေတွက ညစ်ြပီး​​ ခက်​​ေအာင်လုပ်ထား​​တယ်။” ဆို ကိုယ့​်​ဘာသာ စိတ်​​ေတွတိုလို့​​။


အဲဒီပံုစံနဲ့​​ ဆယ်တန်း​​သာ ​​ေရာက်လာ​​ေရာ။ အဂင်္လိပ်စာဆိုရင် ဘယ်လိုကျက်ရမှန်း​​မသိလို့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ အချိန်စာရင်း​​ဆွဲထား​​ြပီး​​ အဂင်္လိပ်စာကျက်ရမယ့​်​​ေန့​​​ေရာက်ရင် ​​ေကျာင်း​​သံုး​​ဖတ်စာအုပ်ြကီး​​ကို အစအဆံုး​​ တစ်ရပ်ကွက်လံုး​​ြကား​​​ေအာင် ​​ေအာ်​​ေအာ်ကျက်​​ေတာ့​​တာပဲ။ တစ်အုပ်လံုး​​ အဲလို ကျက်လာတာ။ (​​ေတာ်​​ေသး​​ရဲ့​​။ သူငယ်ချင်း​​တချို့​​ဆို သခင်္ျာဖတ်စာအုပ်ြကီး​​ အ​​ေြဖ​​ေတွပါ အလွတ်ကျက်တဲ့​​သူနဲ့​​။ ဦး​​ထွန်း​​ြငိမ်း​​အဘိဓါန်ြကီး​​ တစ်​​ေန့​​ တစ်ရွက်ကျက်တဲ့​​လူနဲ့​​) ြမန်မာစာမ​​ေြဖခင် တစ်ရက်ကျ​​ေတာ့​​ ဘာကျက်ရမှန်း​​မသိ​​ေတာ့​​ ြမန်မာစာဂျာနယ်ထဲပါတဲ့​​ ကဗျာ​​ေတွထိုင်ကျက်ပလိုက်တယ်။ “ဘုရား​​ရှင်က ြမစင်ြကာရွက် လက်နှစ်ဘက်ကို ဘယ့​်​တွက်သင့​်​အား​​ ​​ေပး​​၍ထား​​ဟု နား​​လည်ယူဆပါသနည်း​​။”တဲ့​​။ ​​ေနာက်တစ်ပုဒ်ရှိ​​ေသး​​တယ်။ “ဩကာသဟု ဗုဒ္ဓထံရင်း​​ ဆံကိုခင်း​​၍..” နဲ့​​ စတာပဲ မှတ်မိ​​ေတာ့​​တယ်။ ဆိုင်ဆိုင် မဆိုင်ဆိုင် စာ​​ေမး​​ပွဲကျ​​ေတာ့​​ “ဝီရိယ​​ေရှ့​​​ေဆာင် ြကံတိုင်း​​​ေအာင်” ဆိုတာနဲ့​​ အဲဒါ​​ေတွ ဆွဲစိပလိုက်ြပန်​​ေရာ။ မှတ်ဉာဏ်ကိုက အဲသလို အူ​​ေြကာင်ကျား​​ဗျ။ မှတ်မိချင်တဲ့​​ဟာဆို က​​ေလး​​ဘဝ စကား​​မ​​ေြပာတတ်ခင်ကဟာလည်း​​ မှတ်မိတယ်။

စိတ်မပါရင် ချက်ချင်း​​​ေမ့​​ပလိုက်တတ်တာ။ ​​ေနာက်ဆံုး​​​ေန့​​ သမိုင်း​​​ေြဖခါနီး​​​ေတာ့​​ လူက ကုန်​​ေနြပီ။ မကျက်ချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ခုနှစ်သက္ကရာဇ်​​ေတွ ကျက်ရတာ စိတ်ကုန်လိုက်တာဆိုြပီး​​ ဘာခုနှစ်သက္ကရာဇ်မှ မပါပဲ ​​ေြဖထည့​်​လိုက်တယ်။ ​​ေအး​​​ေရာ။ သူများ​​​ေတွက ​​ေြဖနိုင်လား​​ ​​ေမး​​ရင် သိဘူး​​​ေလ။ ​​ေြဖ​​ေတာ့​​​ေြဖလိုက်တာပဲ လို့​​ ​​ေြပာတယ်။ ကိုယ့​်​ဘာသာလည်း​​ ​​ေအာင်ချင်မှ ​​ေအာင်မှာလို့​​ တွက်တယ်။ ဆယ်တန်း​​ဆိုတာ တစ်နှစ်တည်း​​ကျွတ်တာ သိပ်မှ မြမင်ဖူး​​ပဲ။ ​​ေအာင်စာရင်း​​ထွက်တဲ့​​ညက ​​ေကာင်စီလူြကီး​​​ေတွက ​​ေအာင်စာရင်း​​ တိတ်တိတ်​​ေလး​​လာ​​ေြပာ​​ေတာ့​​ ‘ မဟုတ်က၊​ ဟုတ်က၊​ ငါက ဒီလက်​​ေရး​​အစုတ်အြပတ်နဲ့​​ ြမန်မာစာ ထွက်စရာလား​​။ သူတို့​​ မှား​​​ေနြပီ။ ြဖစ်ချင်း​​ြဖစ် သမိုင်း​​ဆို ဟုတ်တုတ်တုတ်” လို့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​မိတယ်။ ကိုယ့​်​ဘာသာ ​​ေြဖထား​​ခဲ့​​တာ​​ေတွ ​​ေမ့​​ကုန်ြပီ​​ေလ။

​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​​ေရာက်​​ေတာ့​​ အူ​​ေြကာင်ကျား​​ဘဝမှာ တံခွန်စိုက် ဒိုင်း​​ဆုြကီး​​ရမလား​​ မ​​ေြပာတတ်ဘူး​​။ ကျပ်တိုင်း​​ဝင်၊​ ​​ေြပာတိုင်း​​ယံု၊​ ဘယ်သူနဲ့​​မှ ​​ေပါင်း​​လို့​​ အဆင်မ​​ေြပဘူး​​။ ကိုယ့​်​အထွာကိုယ် မသိသလို ဘယ်သူ့​​အထွာမှလည်း​​ မသိဘူး​​။ အခုြပန်​​ေတွး​​ြကည့​်​ရင် အဲဒီအချိန်တုန်း​​က ဒီပရက်ရှင်​​ေတာင် ရသလား​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​တာပဲ။ ငယ်​​ေပါင်း​​သူငယ်ချင်း​​​ေတွနဲ့​​လည်း​​ ကိုယ့​်​အထင်နဲ့​​ကိုယ် အခင်မင်​​ေတွ ပျက်ကုန်တယ်။ အ​​ေရး​​အခင်း​​ြဖစ်၊​ ​​ေကျာင်း​​​ေတွပိတ်တုန်း​​ စက်မှုက သူငယ်ချင်း​​​ေတွနဲ့​​ ​​ေပါင်း​​မိ​​ေတာ့​​မှ အတတ်​​ေတွစံုြပီး​​ လူရည်လည်လာတယ်။ အဲလိုကျ​​ေတာ့​​လည်း​​ သူများ​​ကိုချည့​်​ ဦး​​​ေအာင် လိုက်လိုက်ကျပ်​​ေတာ့​​တာ။ ကိုကိုစိုး​​သူနဲ့​​ သူငယ်ချင်း​​ြဖစ်မိတဲ့​​အခါမှာ​​ေတာ့​​ လူမှာရှိတဲ့​​ အငံု့​​စိတ်​​ေတွ ကုန်သွား​​တယ်။ လူကဲခတ်တာ၊​ လူအတင်စီး​​မခံတာ၊​ လူချစ်​​ေအာင်​​ေပါင်း​​တာ၊​ အကုန်သင်​​ေပး​​တယ်။

စိတ်ဓါတ်ကို ြမင့​်​ြမင့​်​ထား​​မှ လူဆိုတာ အဆင့​်​ြမင့​်​တာလို့​​ နား​​လည်လာတယ်။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ တခါတခါ အူ​​ေြကာင်ကျား​​တဲ့​​ ဗီဇက​​ေလး​​က မ​​ေပျာက်ချင်​​ေသး​​​ေတာ့​​ ကိုယ်နဲ့​​​ေပါင်း​​တဲ့​​သူ​​ေတွ အကုန်သည်း​​ခံြကရပါတယ်။ လူဆိုတာ သင်ခန်း​​စာ​​ေတွနဲ့​​ ရင့​်​ကျက်လာရတာ မဟုတ်လား​​။ ြကာလာ​​ေတာ့​​ အဲဒီအူ​​ေြကာင်ကျား​​တဲ့​​ စရိုက်က​​ေလး​​ကို သူများ​​ မြမင်​​ေအာင် ဖံုး​​တတ်လာတယ်။

ချစ်​​ေရး​​၊​ ြကိုက်​​ေရး​​၊​ အိမ်​​ေထာင်​​ေရး​​မှာလည်း​​ ဗီဇဆိုတာက ​​ေပျာက်ခဲသား​​​ေလ။ အူ​​ေြကာင်ကျား​​လိုက်သမှ ဟိုဘက်​​ေတာင်လွန်​​ေသး​​။ အ​​ေဟာင်း​​​ေတွ အစုတ်ြဖစ်မစိုး​​လို့​​ အြငိမ့​်​​ေခွ​​ေတွလိုပဲ ရစ်ပလိုက်၊​ ​​ေကျာ်ပလိုက်​​ေတာ့​​မယ်။ ပတ်သက်ခဲ့​​ဖူး​​သမျှ ကျား​​သလား​​ မကျား​​သလား​​ မဲ​​ေပး​​ခိုင်း​​ရင် ၂၀၀% ကျား​​ မှ ကျား​​ လို့​​ ​​ေြဖလိမ့​်​မယ်။ ကျန်တဲ့​​ ၁၀၀% က အ​​ေြကာင်း​​သိတဲ့​​ သူတို့​​သူငယ်ချင်း​​​ေတွကပါ “အဲဒီ​​ေကာင် အူ​​ေြကာင်ကျား​​ ဟဲ့​​” ဆို ဝင်ဝင်​​ေဘလို့​​။ ငယ်ငယ်က အတန်း​​ထဲမှာ သူငယ်ချင်း​​​ေတွက လက္ခဏာြကည့​်​တယ် ဘာတယ်ဆိုရင် အတင်း​​ လက်ဝင်ြဖန့​်​ြပီး​​ အြမဲ​​ေမး​​တာ တစ်ခုရှိတယ်။

“မိန်း​​မ ဘယ်​​ေတာ့​​ ရမလဲ” ဆိုတာ။ သူငယ်ချင်း​​တစ်​​ေယာက်က “၃၁ နှစ်မှာ အိမ်​​ေထာင်ကျကိန်း​​ရှိတယ်။” လို့​​ ​​ေြပာလိုက်​​ေတာ့​​ နား​​ထဲကို သံမှိုစွဲလိုက်သလို ဝင်သွား​​သလား​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​တယ်။ အဲဒီနှစ်​​ေရာက်​​ေတာ့​​ လူကဘယ်လိုမှကို မ​​ေနနိုင်မထိုင်နိုင်ြဖစ်​​ေနတာ။ “သည်နှစ်မှာမှ မိန်း​​မ မရရင် ငါ​​ေတာ့​​ လူပျိုြကီး​​ြဖစ်ပါြပီ” ဆို ြကံရာမရပဲ၊​ အဲဒီမတိုင်ခင်ကဟာ​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ “ငါက သည်နှစ်ထဲ အိမ်​​ေထာင်ကျကိန်း​​ မရှိ​​ေသး​​ပါဘူး​​” ဆိုြပီး​​ စိတ်ချလက်ချ။ သု​​ေမဓါရှင်ရ​​ေသ့​​ ဗျာဒိတ်ပန်ထား​​တာကျ​​ေနတာပဲ။ ​​ေနာက်ဆံုး​​​ေတာ့​​ ​​ေဗဒင်မမှန်မှာစိုး​​လို့​​ ငါ့​​တူမနဲ့​​ ​​ေပး​​စား​​လိုက်တယ် ဆိုတာမျိုး​​ြဖစ်​​ေအာင် အူ​​ေြကာင်ကျား​​ပါသဗျား​​။

အိမ်​​ေထာင်ကျြပီး​​ ​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​မှာ ဆရာလုပ်​​ေနရင်း​​ ကိုယ်လိုပဲ အူ​​ေြကာင်ကျား​​တဲ့​​ တပည့​်​တစ်​​ေယာက် သွား​​​ေတွ့​​တယ်။ သူတို့​​အတန်း​​တစ်တန်း​​လံုး​​က တညီတညွတ်တည်း​​ နံမည်​​ေပး​​ထား​​တာ။ “အူ​​ေြကာင်ကျား​​” တဲ့​​။ ​​ေအာင်မယ်။ သည်​​ေကာင်က ငါ့​​​ေလာက်များ​​ အူ​​ေြကာင်ကျား​​ဦး​​မှာလား​​ဆို သိရ​​ေအာင်​​ေပါင်း​​ြကည့​်​​ေတာ့​​ ဟုတ်တယ်။ သူလည်း​​ပဲ ​​ေအာ်ရီဂျင်နယ် အူ​​ေြကာင်ကျား​​။ ​​ေကျာင်း​​ကအြပန် “ဆရာ ကား​​မပါရင် ကျွန်​​ေတာ် ဆိုင်ကယ်နဲ့​​လိုက်ပို့​​​ေပး​​မယ်” ဆို အဟုတ်ြကီး​​​ေပါ့​​။ လမ်း​​မှာ ဓါတ်ဆီဝင်ထည့​်​​ေတာ့​​ ဆိုင်က​​ေကာင်​​ေလး​​​ေတွကို နင်း​​ကန်​​ေဈး​​ဆစ်ြပီး​​ ​​ေဟာက်လား​​ဟိန်း​​လား​​သွား​​လုပ်​​ေတာ့​​ ဟိုက သူ​​ေြပာတဲ့​​​ေဈး​​နဲ့​​ ​​ေရ​​ေတွထည့​်​​ေပး​​လွှတ်လိုက်တယ်။ ​​ေရာက်သွား​​​ေရာ ဝပ်​​ေရှာ့​​။ ​​ေနာက်တစ်စီး​​နဲ့​​ ြမို့​​ထဲ​​ေရာက်ြပန်​​ေတာ့​​ ​​ေမာ်​​ေတာ်ပီကယ်တား​​တာ ​​ေချ​​ေချငံငံ မ​​ေြပာြပန်ဘူး​​။

​​ေရာက်ြပန်​​ေရာ ၅၂ လမ်း​​။ အတန်း​​အား​​တဲ့​​အချိန် ဌာနမှာ လာလာထိုင်​​ေနရင် သူငယ်ချင်း​​ဆရာမ​​ေတွနဲ့​​ ဝိုင်း​​ဝိုင်း​​ြပီး​​ ကျပ်ြကတာ။ မျက်ရည်​​ေတွထွက်ြပီး​​ အူ​​ေတွကို နာ​​ေရာ။ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​ ကိုယ်ချင်း​​စာတာရယ်၊​ ဝဋ်လိုက်မှာ ​​ေြကာက်တာရယ်နဲ့​​မို့​​ အကျပ်​​ေလျှာ့​​ြပီး​​ အနီး​​ကပ်​​ေပါင်း​​၊​ စာ​​ေလး​​ဘာ​​ေလး​​ သင်​​ေပး​​ြဖစ်ပါတယ်။ ရယ်​​ေတာ့​​ အရယ်ရသား​​ဗျ။ သူက ကိုယ့​်​ထက်လည်ပါ​​ေသာ်​​ေကာ။ “ဆရာ​​ေရာ ငယ်ငယ်က ကျွန်​​ေတာ့​်​လိုပဲ ကျား​​သလား​​ ဟင်..။ ကျွန်​​ေတာ် အဲလိုကျား​​​ေနတာ​​ေတွ ရပ်သွား​​​ေအာင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ” တဲ့​​။ အူ​​ေြကာင်ကျား​​ဆရာနဲ့​​ ​​ေပါင်း​​လို့​​သင်း​​လို့​​​ေကာင်း​​​ေအာင် အရူး​​ကွက်နင်း​​သွား​​တယ် မှတ်တာပဲ။

အခု​​ေတာ့​​ ရှီး​​​ေဖာ့​​ကျား​​ကျား​​​ေရာ၊​ ဝူခုန်း​​ကျား​​ကျား​​​ေရာ၊​ ​​ေရာက်ရာအရပ်မှာ တာဝန်ကိုယ်စီနဲ့​​ ဆက်ကျား​​​ေနြကတုန်း​​ပါပဲ။ ချစ်တပည့​်​ြကီး​​​ေမး​​ခွန်း​​ကို အခုမှ ​​ေတွး​​​ေတွး​​ဆဆနဲ့​​ ​​ေြဖရမယ်ဆိုရင်ြဖင့​်​ ဘယ့​်​နှယ်မှ လုပ်လို့​​ မရပါဘူး​​။ အူ​​ေြကာင်ကျား​​တယ်ဆိုတာ ​​ေမွး​​ရာပါ ဝမ်း​​တွင်း​​စုန်း​​များ​​လို အလိုလိုြဖစ်​​ေနတဲ့​​သ​​ေဘာရှိြပီး​​ တမင်လုပ်ယူထား​​တာ မဟုတ်ပါဘူး​​။ လူမသိ​​ေအာင် ဖံုး​​ထား​​ရင် ခန​​ေတာ့​​ ငုပ်​​ေကာင်း​​ငုပ်​​ေနမယ်။ ြပန်​​ေတာ့​​ ​​ေပါ်လာဦး​​မှာပဲ။ စိတ်ရင်း​​သ​​ေဘာရိုး​​ မကွယ်​​ေပျာက်သ​​ေရွ့​​ ရှက်စရာ၊​ သိမ်ငယ်စရာ၊​ အား​​ငယ်စရာ အ​​ေလ့​​အထလည်း​​ မဟုတ်ပါဘူး​​။ အ​​ေရး​​အြကီး​​ဆံုး​​ မှာချင်တာက​​ေတာ့​​ အူ​​ေြကာင်ကျား​​သလိုလိုနဲ့​​ သူများ​​ကို မလှည့​်​စား​​ပါနဲ့​​။

ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ်လည်း​​ မလှည့​်​စား​​ပါနဲ့​​။ မင်း​​တို့​​ ဆရာတို့​​လို သဘာဝအူ​​ေြကာင်ကျား​​ မဟုတ်တဲ့​​ ပ​​ေယာဂအူ​​ေြကာင်ကျား​​​ေတွ အများ​​ြကီး​​​ေတွ့​​လာရပါလိမ့​်​ဦး​​မယ်။ ရူး​​သလို ​​ေပါသလိုနဲ့​​ ကိုယ့​်​​ေနရာကိုယ်မသိ၊​ ြဖတ်​​ေလျှာက်​​ေလာက်အခန်း​​က​​ေန အကယ်ဒမီချိန်ချင်တဲ့​​သူ​​ေတွလည်း​​ ရှိပါလိမ့​်​မယ်။ စူဇကာဇာတ်ရုပ်နဲ့​​ မဒ္ဒီ​​ေဒဝီထက် လူသနား​​​ေအာင် ငိုြပမယ့​်​သူ​​ေတွလည်း​​ ​​ေတွ့​​ရပါလိမ့​်​မယ်။ အဲလိုလူ​​ေတွကို အူ​​ေြကာင်ကျား​​ လို့​​ ​​ေြပာလာရင် မခံပါနဲ့​​။ သိက္ခာကျပါတယ်။ တို့​​ကသာ မူလလက်​​ေဟာင်း​​ အူ​​ေြကာင်ကျား​​စစ်စစ် (​​ေရစစ္စြတီြပုလုပ်ြပီး​​) လို့​​ မှတ်ပံုတင်ထား​​လိုက်ြကရ​​ေအာင်။ သတ္တိရှိရင် လာခဲ့​​။ ဂံုညင်း​​ထိုး​​ြကမယ်။

“ဂံုညင်း​​ထိုး​​မယ့​်​ ဖိုး​​သံုရယ်။ ပုဆိုး​​ ခါး​​ပံု ြပင်မကွယ်။ ဟန်​​ေရး​​အြပ​​ေတာ့​​ ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ ​​ေခါင်း​​မာသူရယ်။ တကယ့​်​ဆရာြကီး​​ပမာ ဟဲ့​​ …

အလာြကီး​​ကွာ ​​ေြပာြပီး​​သွား​​ရမယ်။ ထိုး​​ြပန်​​ေတာ့​​တခါ အိုး​​ … တန်​​ေတာ့​​ကွာ။ ကိုး​​ယိုး​​ကား​​ယား​​မလည်။ ​​ေပကပ်ကပ်နဲ့​​ စွာကျယ်။ ​

​ေလမြပတ်ဟပ်လို့​​ ဝါသကွယ်။ တကယ်တတ်သလား​​လို့​​ ​​ေခါ်တယ်။ ဘယ်အရပ်သား​​မို့​​ ​​ေကျာ်တယ်။ ​​ေနာက်ထပ်ကစား​​လို့​​ ဟန်မယ်မထင်ရင် ြပန်မယ်ြပင်ပါကွယ်။ လှည့​်​ကာသွား​​ အဲ့​​ဒါသနား​​။ မင့​်​ အလကား​​ကျီစား​​တာများ​​။ မနာတတ် ဘွာခပ်ပါဟဲ့​​။ တစ်ခွင်တည်း​​ ဝင်ြကဲပါလှည့​်​။ ​​ေြပာသာ​​ေြပာ အဆံုး​​ကျ​​ေတာ့​​ရယ်။ ​​ေဟာဗျာ .. ​​ေဟာ … ရှံုး​​ရြပန်​​ေချတယ်။”

Read More

“ထပ်တရာလမ်း​​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

အိပ်ချင်မူး​​တူး​​ ရုပ်​​ေသး​​ဆရာ တန်း​​​ေပါ်ကအရုပ်​​ေကာက်ဆွဲြပီး​​ ဘီလူး​​ကျိမ်း​​အကျိမ်း​​မှာ ကျား​​ရုပ်ြဖစ်​​ေနလို့​​ “ငါဟဲ့​​ ဘီကျား​​..” ဆိုတဲ့​​ ပံုြပင်​​ေလး​​ ြကား​​ဖူး​​မလား​​ မသိပါဘူး​​။ အခုလည်း​​ပဲ ကိုယ့​်​ဘဝဟာ “ထွက်ဟဲ့​​ ထွက်ဟဲ့​​” ဆိုလို့​​သာ ထွက်လာရတယ်၊​ စင်​​ေပါ်​​ေရာက်မှ “ငါ ဘာ​​ေကာင်ပါလိမ့​်​” လို့​​ ြပန်​​ေတွး​​ယူရသလိုပါပဲ။

ကိုထီး​​က​​ေတာ့​​ “သည်အရွယ်မှာမှ ကိုယ်ဘာ​​ေကာင်မှန်း​​မသိရင် ကိုယ်ထင်တာထက် ကိုယ်ဟာ ပို အ ​​ေပါ့​​” တဲ့​​။ တစ်​​ေယာက်​​ေယာက်က ကိုယ့​်​ကို “ဆရာ ဆရာ” လို့​​လာ​​ေခါ်တဲ့​​အခါ ငါနဲ့​​ ဘယ်တုန်း​​က သိတာလဲ။ ဆရာဝန်အ​​ေနနဲ့​​ ​​ေခါ်တာလား​​။ ​​ေကျာင်း​​ဆရာအ​​ေနနဲ့​​ ​​ေခါ်တာလား​​။ (ဟိ ဟိ) စာ​​ေရး​​ဆရာအ​​ေနနဲ့​​ ​​ေခါ်တာလား​​။ စဉ်း​​စား​​ရင်း​​ ​​ေနာက်ဆံုး​​ကျမှ ​​ေဗဒင်ဆရာ၊​ ဆိုက်ကား​​ဆရာ၊​ လက်သမား​​ဆရာမှတ်လို့​​ ​​ေခါ်တာြဖစ်​​ေနမယ်။ ကလိကလိနဲ့​​ ရယ်စရာအ​​ေကာင်း​​ဆံုး​​က​​ေတာ့​​ ဆရာ​​ေငွစန်း​​​ေရာင် ဆိုြပီး​​ လာ​​ေခါ်​​ေနရင် တစ်ခါမှ ြပန်မထူး​​မိ​​ေသး​​ဘူး​​။ ဘယ်လိုြကီး​​မှန်း​​မသိပါဘူး​​။ အခုချိန်ထိ စာ​​ေတွသာ မ​​ေနနိုင်မထိုင်နိုင် ​​ေရး​​​ေနမိတာ “စာ​​ေရး​​ဆရာလုပ်မလို့​​လား​​” ဆိုရင် “ဟင့​်​အင်း​​” လို့​​ပဲ ​​ေြဖတုန်း​​။ ြကံြကီး​​စည်ရာကွယ်။ လုပ်စရာလား​​။

ကိုယ်က ဘာတတ်တာလိုက်လို့​​။ စာ​​ေရး​​ဆရာဆိုတာ ဘယ်လိုအစား​​မျိုး​​လဲ သိချင် စာ​​ေပ​​ေလာကြကီး​​ထဲ လိုက်​​ေလ့​​လာြကည့​်​။ ဘယ်စာ​​ေပ​​ေလာက​​ေြပာတာလဲ။ တစ် နှစ် သံုး​​ ​​ေလး​​ ငါး​​ ​​ေြခာက်။ နံပါတ်တစ်ခုခု တပ်​​ေြပာမှ​​ေပါ့​​လို့​​ ဆို​​ေနဦး​​မယ်။ ခက်ပဲ ခက်ရချည့​်​​ေသး​​​ေနာ်။

ငယ်ငယ်တုန်း​​က​​ေတာ့​​ စာမှန်ရင် ဘာစာမဆို အကုန်လိုက်ဖတ်ြပီး​​၊​ စာအုပ်အငှား​​ဆိုင် တစ်ဆိုင်လံုး​​ကုန်သွား​​မှ ​​ေနာက်တစ်ဆိုင်​​ေြပာင်း​​ငှား​​။ မကုန်ကုန်​​ေအာင်ဖတ်နဲ့​​ နှံ့​​ခဲ့​​တာ စာအုပ်ဆိုင်​​ေပါင်း​​ စာြကည့​်​တိုက်​​ေပါင်း​​လည်း​​ မနည်း​​ခဲ့​​ဘူး​​။ ဖတ်စရာ စာအုပ်မရှိရင် ​​ေကျာင်း​​ကဖတ်စာအုပ်တို့​​ စွယ်စံုကျမ်း​​တို့​​ပါ မကျန်ဘူး​​။ အြပာစာအုပ်​​ေတွ​​ေတာင် ပါ​​ေသး​​တယ်။ လမ်း​​စဉ်ပါတီသ​​ေဘာတရား​​​ေရး​​ရာ စာအုပ်​​ေတွကို ​​ေြပာတာ​​ေနာ်။ ဘာမှ​​ေလျှာက်​​ေတွး​​မ​​ေနနဲ့​​။ ​​ေတာ်ြကာ မန်း​​​ေလး​​က စာအုပ်ဆိုင်​​ေတွက ဒါ့​​​ေြကာင့​်​ ဟိုစာအုပ်တိုက်က ထုတ်တာကိုး​​လို့​​ ထဖွကုန်ဦး​​မယ်။ (မကလိရင် မ​​ေနနိုင်တာက လွဲလို့​​.. ခိ ခိ) အြကိုက်ဆံုး​​စာ​​ေရး​​ဆရာ​​ေတွဆိုတာ နံမယ်ချည့​်​ပဲ စဉ်လိုက်ရင်ကို စွယ်စံုကျမ်း​​တစ်အုပ်စာ ထူ​​ေလာက်တယ်။ ဘာသာြပန်​​ေတွ သိုင်း​​ဝတ္ထု​​ေတွပါ ြကိုက်တာ။ ဆရာ​​ေဆွလှိုင်ဦး​​ ရဲ့​​ အင့​်​ တို့​​ အဟင့​်​ တို့​​လည်း​​ ြကိုက်တာပဲ။ ဆရာမြကီး​​ ခင်စိန်လှိုင်ရဲ့​​ နတ်မိမယ် ဇာတ်​​ေကာင် အလှ​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ ြကိုက်တာပဲ။

ကလျာ (ဝိဇ္ဖာ/သိပ္ပံ) ဆို အချစ်နဲ့​​ လျှို့​​ဝှက်သည်း​​ဖို၊​ တက္ကသိုလ်တင်ြမင့​်​ရဲ့​​ ရင်တဖိုဖို ဘာလိုလိုြဖစ်​​ေစတဲ့​​ ​​ေလး​​​ေလး​​ြမင့​်​​ေတွ၊​ ​​ေနာက်ပိတ်ဆံုး​​ နံမယ်ဆန်း​​ဆန်း​​​ေပး​​တတ်တဲ့​​ စာ​​ေရး​​ဆရာ သား​​အမိ ညီအမ​​ေတွရဲ့​​ စပ်ချဉ်ဗလွတ်​​ေတွ​​ေတာင် မလွတ်ဘူး​​။ ကိုကို​​ေပး​​တဲ့​​ အိပ်မက်က​​ေလး​​​ေတွကို လံုး​​ချင်း​​ဝတ္ထုက​​ေလး​​အြဖစ် အမှတ်တရဆိုတာပါမကျန်။ သည်လိုသည်လို စူပါ့​​စူပါအသည်း​​စွဲစာ​​ေရး​​ဆရာြကီး​​​ေတွ​​ေတာင်မှ သည်​​ေခတ်ြကီး​​ထဲမှာ စာအုပ်ဆိုင်​​ေတွ​​ေပါ်က ​​ေပျာက်ချက်သား​​​ေကာင်း​​​ေနတဲ့​​ဟာ။ ကိုယ်လို င​​ေြမာက်င​​ေြခာက်က ခုမှ တ​​ေရး​​နိုး​​ြပီး​​ စာစ​​ေရး​​ရမယ်ဆို​​ေတာ့​​ အမဲရိုး​​နှယ် ဟင်း​​အိုး​​မှ အား​​မနာရန်​​ေကာ လို့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ ဆံုး​​မရပါတယ်။

အိုင်တီ​​ေခတ်ြကီး​​ပါ။ မီဒီယာ​​ေခတ်ြကီး​​ပါ။ ဟိုင်း​​တက်​​ေခတ်ြကီး​​ပါလို့​​ ​​ေြပာ​​ေနတဲ့​​ သည်က​​ေန့​​မှာ​​ေတာ့​​ စာအုပ်အငှား​​ဆိုင်ဆိုတာ မျိုး​​တုန်း​​​ေပျာက်ကွယ်သွား​​ြပီ ခင်ဗျ။ ရှိရင်​​ေတာင် ဗီဒီယို အငှား​​ဆိုင်က​​ေလး​​နဲ့​​ တွဲထား​​ရတယ်။ ခံပန်း​​ခိုင် ယာယီ​​ေရွ့​​လို့​​ ​​ေတာအရပ်မှာရှိ​​ေလတဲ့​​ ဆိုင်က​​ေလး​​​ေတွကျ​​ေတာ့​​လည်း​​ သွား​​ငှား​​မိတိုင်း​​ ြဖစ်မှြဖစ်ရ​​ေလလို့​​ ခံစား​​ရတယ်။ ဆိုင်​​ေပါ်မှာ စင်ကျိုး​​မတတ်တင်ထား​​တဲ့​​ မဂ္ဂဇင်း​​​ေတွက သံုး​​​ေလး​​မျိုး​​ထက် မပိုဘူး​​။ တစ်ဝက်​​ေကျာ်​​ေကျာ်က သရဖူရယ်၊​ မုခရယ်၊​ ​​ေရွှအြမု​​ေတ​​ေတာ့​​ပါ​​ေသး​​။ ကျန်တာအား​​လံုး​​ လျှို့​​ဝှက်ဆန်း​​ကျယ်၊​ ဂမ္ဘီရ၊​ သူရဇ္ဇ၊​ အဲလိုဟာမျိုး​​​ေတွ။ ဝတ္ထုမှဖတ်ချင်တယ်ဆို ကာတွန်း​​ရုပ်မျက်နှာဖံုး​​​ေတွနဲ့​​ “ရယ်ရတယ်​​ေတာ့​​ ြဗဲ” စာအုပ်​​ေတွ ရှိတယ်။ စာ​​ေရး​​ဆရာနံမယ်​​ေတွကလည်း​​ ဆန်း​​ကျယ်လှပါဘိ​​ေတာင်း​​။

ပ​​ေဟဠိ အ​​ေြဖညှိ ဝတ္ထုတစ်​​ေခတ်ြဖစ်​​ေနပါ​​ေပါ့​​လား​​ လို့​​လည်း​​ သတိထား​​မိတယ်။ ​​ေခတ်ကာလ အမည်မမှတ်မိ စာ​​ေရး​​ဆရာမက​​ေလး​​​ေတွရဲ့​​ (မိန်း​​မနံမယ်လို့​​ ထင်တာပဲ) ​​ေမာ်ဒန် အချစ်ဝတ္ထု​​ေလး​​​ေတွကို မခံစား​​တတ်​​ေတာ့​​​ေအာင် ငါအိုသွား​​ပါ​​ေပါ့​​လား​​ လို့​​ ဇရာသံ​​ေဝဂ​​ေတွ ဘာ​​ေတွရလို့​​။ အဲသ​​ေလာက်​​ေတာင် အ​​ေြမာက်အများ​​ ထုတ်​​ေဝထား​​တယ်ဆို​​ေတာ့​​ ကိုယ်သာ ​​ေခတ်​​ေနာက်ကျလို့​​မသိတာ။ နံမယ်​​ေကျာ်စာ​​ေရး​​ဆရာ​​ေတွြဖစ်လိမ့​်​မယ် ထင်ပါတယ်။ ဆရာြကီး​​ြမစြကာရဲ့​​ ဆရာမနိုင်နှစ်​​ေဆာင်ြပိုင် တ​​ေစ္ဆစာအုပ်​​ေတွ​​ေတာင် ဖတ်လာ​​ေသး​​တာ။ အပ်ဒိတ်လုပ်ယူလိုက်တာ​​ေပါ့​​။ လာထား​​ အာဘွား​​။ အကုန်ဖတ်ပလိုက်တယ်။ ​​ေနာက်ကို ဘယ်​​ေတာ့​​မှ စာအုပ်ဆိုင်ဘက် မလှည့​်​ြဖစ်​​ေအာင်လို့​​။ မှတ်က​​ေရာ။ ​​ေရှး​​​ေရှ့​​က ကွယ်လွန်သူစာ​​ေရး​​ဆရာ ဆရာမြကီး​​များ​​ ကုသိုလ်​​ေကာင်း​​ရှာတယ်။ ဖတ်မသွား​​လိုက်ရလို့​​။ နို့​​မို့​​ ​​ေဒါ်ြမ​​ေလး​​သူရဲကား​​ထဲကလို ​​ေငါက်ကနဲ ထထိုင်လာလို့​​ “ ​​ေရာ့​​ .. ဒါဖတ်စမ်း​​” ဆို အဲဒီစာအုပ်​​ေတွ​​ေပး​​လိုက်ရင် ဗိုင်း​​ကနဲ ြပန်လဲ​​ေသသွား​​မှာ။

ဘယ်​​ေဈး​​ဆိုင်မှာမဆို ​​ေဈး​​ကွက်ဆိုတဲ့​​သ​​ေဘာရှိတယ်​​ေလ။ သူတို့​​လည်း​​ အဲဒီစာအုပ်မျိုး​​​ေတွကို “ငါြကိုက်လို့​​ကွ” ဆို ဆိုင်အ​​ေလး​​ခံြပီး​​ တင်ထား​​ပါ့​​မလား​​။ လူ​​ေတွက ဒါမျိုး​​​ေတွချည့​်​ ဖတ်ြကလို့​​​ေပါ့​​။ ​​ေအာင်မ​​ေလး​​ သူတို့​​ဟာသူတို့​​ အား​​​ေပး​​လိုက်ြကတာမှ လက်​​ေတာင် မလည်ဘူး​​။ ​​ေစာ​​ေစာက မဂ္ဂဇင်း​​​ေတွဆို ထွက်ြပီး​​ တစ်လ နှစ်လ​​ေလာက်​​ေနမှ အလှည့​်​ရတယ်။ နိုင်ငံတကာ အဆင့​်​မီ အဆင့​်​အတန်း​​ြမင့​်​ စာအုပ်​​ေတွ မဟုတ်လား​​။ အဖံုး​​​ေရာ အတွင်း​​ပါ ​​ေရာင်စံု ​​ေြကွစက္ကူ အထူစား​​ြကီး​​​ေတွနဲ့​​၊​ လှလိုက်တဲ့​​ ရုပ်ပံု​​ေလး​​​ေတွ ြမန်မာလိုသာ ​​ေရး​​မထား​​ရင် ြမန်မာမဂ္ဂဇင်း​​လို့​​​ေတာင် ထင်ရက်စရာမရှိဘူး​​။ အဲ.. ဖတ်တဲ့​​လူ​​ေတွကလည်း​​ နိုင်ငံြခား​​မဂ္ဂဇင်း​​ဖတ်သလိုပဲ ဖတ်ြကတာပါ။ ြမန်မာစာ​​ေတွ တစ်လံုး​​မှ လံုး​​​ေစ့​​ပတ်​​ေစ့​​ မဖတ်ဘူး​​။ အရုပ်လှလှ​​ေလး​​​ေတွြကည့​်​။

အခု ဘယ်သူ​​ေတွ ဘာြဖစ်​​ေနြကလဲ​​ေလာက် သိရင် ​​ေတာ်ြပီ။ “​​ေမသန်း​​နုက​​ေလး​​ ထိုင်း​​မှာ ဗိုက်ကအဆီ​​ေတွ သွား​​ထုတ်ပလိုက်တာ ြကည့​်​စမ်း​​ပါဦး​​။ ချပ်လို့​​ ရပ်လို့​​။ ​​ေနာက်တခါဆို ​​ေမး​​​ေစ့​​​ေအာက်က အရစ်က​​ေလး​​​ေတွ သွား​​​ေဖျာက်ပါဦး​​လို့​​ ​​ေြပာ​​ေပး​​ပါ ဦး​​ဦး​​ဝင်း​​ြငိမ်း​​ရယ်။” ဆိုတာ​​ေလာက်ပဲ စိတ်ဝင်တစား​​ဖတ်ြကတယ်။ စာ​​ေပဆုြကီး​​​ေတွ​​ေပး​​ြပီး​​ က​​ေလာင်သစ်​​ေတွ ​​ေမွး​​ထုတ်​​ေပး​​​ေနလို့​​သာ ​​ေတာ်​​ေတာ့​​တယ်။ ဒါ​​ေတာင်မှ တစ်နှစ်စာစာအုပ်​​ေတွမှာ ြမင်​​ေနကျ မျက်နှာ​​ေတွ၊​ စာ​​ေရး​​ဆရာနံမယ်​​ေတွက သည်လမပါရင် ​​ေမျှာ်သာ​​ေန ​​ေနာက်လကျ ပါလာမှာ။ ​​ေရွး​​စာမူနဲ့​​ ​​ေတာင်း​​စာမူ​​ေတွ ဘယ်ဟာက များ​​မလဲ မသိနိုင်ဘူး​​။ အရင်တုန်း​​က စာ​​ေရး​​ဆရာြကီး​​​ေတွလည်း​​ စာ​​ေရး​​ချင်စိတ်များ​​ ကုန်ခမ်း​​သွား​​ြက​​ေလ​​ေရာ့​​သလား​​။ တို့​​​ေခတ်ကုန်သွား​​လို့​​ပါ ​​ေမာင်ရာ လို့​​ ဆိုမလား​​။ မဖတ်ရတာ အ​​ေတာ်ြကာ​​ေနြပီ။ အ​​ေဟာင်း​​​ေတွ ြပန်ြပန်တင်မှပဲ ရဗီရှင်လုပ်ြပီး​​ ြပန်ြပန်ဖတ်ရတယ်။ အလွမ်း​​​ေြပ​​ေပါ့​​။

သည်​​ေခတ်ြကီး​​ထဲမှာ ဇွဲနပဲနဲ့​​ ​​ေတာင့​်​ခံြပီး​​ မဂ္ဂဇင်း​​​ေတွ လစဉ်ထုတ်​​ေနနိုင်​​ေသး​​လို့​​ သူတို့​​ရဲ့​​ အရည်အချင်း​​ကို ချီး​​ကျူး​​ပါတယ်။ ဦး​​ဝင်း​​ဦး​​ြကီး​​​ေတာင် ​​ေဒဝါလီခံသွား​​ရတာ စန္ဒာ့​​လက်ချက် မကင်း​​ဘူး​​တဲ့​​။ (ဦး​​​ေဇာ်လင်း​​၏ဇနီး​​ မဟုတ်ပါ။) သို့​​​ေသာ်လည်း​​ တန်ပါတယ် ဦး​​ြကီး​​​ေရ။ ဘယ်အချိန်ဖတ်ဖတ် မရိုး​​ဘူး​​။ ရှုမဝ၊​ စန္ဒာ၊​ ​​ေပဖူး​​လွှာ၊​ မ​​ေဟသီဆိုတာ ြမန်မာစာဖတ်တတ်တဲ့​​သူတိုင်း​​က ဘယ်လို အတန်း​​အစား​​ထဲမှာ ပါသလဲလို့​​ သိြကတယ်။ ခု​​ေတာ့​​ ပါး​​စပ်ရာဇဝင်က​​ေလး​​ ြဖစ်သွား​​ြပီလား​​ မသိ။ ဒီလိုနဲ့​​ပဲ မင်း​​သား​​​ေလး​​​ေတွ မင်း​​သမီး​​​ေလး​​​ေတွ အဆို​​ေတာ်က​​ေလး​​​ေတွကမှ စပွန်ဆာရှာရတာ မဟုတ်ပါဘူး​​ကွယ်။ မဂ္ဂဇင်း​​ထုတ်​​ေဝသူ​​ေတွကလည်း​​ စပွန်ဆာြဖန်း​​မှ လန်း​​ဆန်း​​မယ် ဘဝ​​ေရာက်လာတယ်။ ဒီအခါမှာ အယ်ဒီတာဆရာြကီး​​များ​​ရဲ့​​ ဩဇာဟာ ​​ေြကာ်ြငာတာဝန်ခံ​​ေလာက်မှ အ​​ေရး​​မပါသလို ြဖစ်လာရသလား​​ မသိပါဘူး​​။ စပွန်ဆာ​​ေတွခမျာမလည်း​​ ဝါသနာပါလွန်း​​လို့​​သာ စာ​​ေပ​​ေလာကထဲ ဝင်​​ေမွှြကရတာ။

ဝမ်း​​စာသာ မရှိရင်​​ေနမယ်။ ပိုက်ပိုက်​​ေတွက​​ေတာ့​​ အ​​ေပ့​​ အ​​ေပ့​​။ ​​ေနာက်ဆံုး​​မ​​ေတာ့​​ ဌာနဆိုင်ရာ​​ေတွမှ မိုး​​ကျ​​ေရွှကိုယ်​​ေတွ ​​ေအာက်ကို ​​ေရာက်သွား​​တာ မဟုတ်။ စာနယ်ဇင်း​​​ေလာကြကီး​​လည်း​​ ​​ေနအထွက်မှာ ​​ေရွှခွက်ြကီး​​နဲ့​​ ​​ေရအြပည့​်​ခပ်​​ေပး​​မယ့​်​ မိုး​​ကျနတ်မယ်​​ေတွ၊​ ဘဘလက်စွဲ ဂျိန်း​​စဘွန်း​​မင်း​​သား​​ြကီး​​​ေတွ လက်ထဲ​​ေရာက်လာ​​ေတာ့​​တာပဲ။ အထက်အထက်က “​​ေဟာဟိုအရာ အြဖူပါပင် ြမင်သလား​​ ​​ေမ” ဆိုရင် ဘာအ​​ေရာင်ြကီး​​ြမင်​​ေန​​ေန “​​ေဘာ်သာခွာအတူ ပုလဲြဖူ ြမင်သား​​​ေပါ့​​ သက်​​ေဝ” လို့​​ ​​ေပါင်း​​​ေတာ်ညှိတ် စိတ်​​ေတာ်သိရတယ်။ ဂျိန်း​​စဘွန်း​​မှန်ရင် မိ ​​ေမာ် ​​ေမ မ ​​ေချာနှမ​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ ပါဦး​​မှ ြဖစ်မှာမို့​​ အလိုရှိသည်​​ေြကာ်ြငာထည့​်​ရင်​​ေတာင် “ရုပ်​​ေချာရမည်။ အပျိုြဖစ်ရမည်။ ဆယ်တန်း​​​ေအာင်စရာမလို” လို့​​ အတိအလင်း​​ ထုတ်​​ေဖာ်​​ေခါ်ယူရတဲ့​​ ဂျာနယ်လစ်သမီး​​ပျိုက​​ေလး​​​ေတွ လက်ထဲမှာ ရီ​​ေကာ်ဒါ​​ေလး​​တစ်လံုး​​၊​ ကင်မရာ​​ေလး​​တစ်လံုး​​နဲ့​​ အိုး​​နင်း​​ခွက်နင်း​​​ေတွ ြဖစ်ကုန်​​ေရာ။

မဂ္ဂဇင်း​​ဆိုတာ စာ​​ေရး​​ဆရာ တစ်​​ေယာက်မှ မပါပဲလည်း​​ ထုတ်လို့​​ရတယ်ဆိုတာ မယံုဘူး​​လား​​။ လူမဖတ်တာ​​ေတွ ဘာလို့​​ထည့​်​ရမှာတုန်း​​။ ဆိုင်း​​ဆရာက​​ေတာ်က ပွဲသွား​​မယ့​်​ ခင်ပွန်း​​သည်ကို ​​ေြပာသလိုမျိုး​​ “​​ေတာ့​်​ နှယ်..။ ဟိုအဖျား​​ကအလံုး​​​ေလး​​​ေတွ တီး​​မှာလည်း​​ မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ သယ်မသွား​​စမ်း​​ပါနဲ့​​။ လှည်း​​​ေလး​​ပါတယ်။” လို့​​ ​​ေြပာစရာြဖစ်လာတယ်။

“သူများ​​သား​​သမီး​​​ေတွ အရွယ်​​ေလး​​ရှိတုန်း​​ တက်တက်ြကွြကွ တတ်သမျှမှတ်သမျှ ြကိုး​​စား​​ရှာတာ အား​​​ေပး​​​ေဖး​​ကူ မလုပ်ပဲ ဖ​​ေနာင့​်​နင်း​​၊​ ​​ေြခထိုး​​ခံလုပ်မလို့​​လား​​ ဦး​​ရယ်” ဆိုရင်​​ေတာ့​​ သည်က​​ေမာင်ြကီး​​​ေတွက မဆွတ်ခင်ကညွှတ်ချင်ချင် ဘာမဆိုခွင့​်​လွှတ်တယ်ချည့​်​ပဲ။ “မယ်​​ေခွဆိုတဲ့​​ ကဗျာဆရာမက အိမ်လိပ်စာလည်း​​ ​​ေပး​​မသွား​​ဘူး​​။ စာမူခနဲ့​​ မဂ္ဂဇင်း​​စာအုပ်လက်​​ေဆာင် လာထုတ်ခိုင်း​​လိုက်ပါ ဦး​​ရယ်” ဆိုလို့​​ “ညီး​​နံမယ်က ​​ေသချာရဲ့​​လား​​” လို့​​ ​​ေမး​​မိရင် “မယ်​​ေခွး​​များ​​ြဖစ်​​ေနမလား​​ မသိဘူး​​​ေနာ်။ တိုက်ပင်အယ်ရာ​​ေနမှာ” လို့​​ ဆံုး​​ြဖတ်​​ေပး​​လိမ့​်​မယ်။ အကယ်ဒမီ​​ေပး​​ပွဲတုန်း​​ကဆို အင်တာဗျူး​​ရင်း​​ အသည်း​​​ေတွယား​​လာလို့​​ မ​​ေနနိုင်မထိုင်နိုင်ြဖစ်ြပီး​​ မင်း​​သား​​ကို ြပွတ်ကနဲ ြပွတ်ကနဲ ခုန် ခုန်ြပီး​​ နမ်း​​ရှာတဲ့​​ အိ​​ေြန္ဒရှင် ဂျာနယ်လစ်က​​ေလး​​​ေတွကိုလည်း​​ ရင်သပ်ရှု​​ေမာ ​​ေတွ့​​ဖူး​​လိုက်တယ်။ လက်ခုပ်တီး​​ြပီး​​ ြကိုဆိုလိုက်ြကပါခင်ဗျား​​။ သား​​သား​​ဆီ အင်တာလာဗျူး​​လို့​​က​​ေတာ့​​ .. အိုး​​ … ရှက်စရာ။ ရှက်စရာ။ (ရှက်​​ေသွး​​များ​​ ြဖန်း​​ကနဲထသွား​​​ေစ)။

သည်လို အလန်း​​​ေလး​​​ေတွ အစင်​​ေလး​​​ေတွရှိတဲ့​​ စာ​​ေပနယ်ြကီး​​မှ သာသာယာယာ မရှိဘူး​​ဆိုရင် ဘယ်အရာက သာယာနိုင်မှာတုန်း​​ဗျာ။ ဆရာချစ်ဦး​​ညိုြကီး​​​ေတာင် အကယ်ဒမီ​​ေပး​​ပွဲတုန်း​​က ြပံုး​​ြပံုး​​ြကီး​​ ​​ေတွ့​​လိုက်တယ်။ အင်တာဗျူး​​ခံလိုက်ရမှာ မလွဲဘူး​​။ အသံ​​ေတွဘာ​​ေတွများ​​​ေတာင် ဝင်လို့​​။ အဲဒါနဲ့​​များ​​ ​​ေမာင်စံဖား​​ရယ်။ စာ​​ေရး​​ဆရာ မြဖစ်ချင်ဘူး​​​ေလး​​ ဘာ​​ေလး​​နဲ့​​ ပဲများ​​ရန်​​ေကာ လို့​​ မထင်ပါနဲ့​​။ တကယ်ြကီး​​ကို မြဖစ်ချင်ပါဘူး​​။ ​​ေြကာက်လွန်း​​လို့​​။ “ြကိုက်လို့​​ခဲတာမဟုတ်ဘူး​​။ မိုက်လို့​​ခဲ​​ေနတာကွ” ဆိုတဲ့​​ မိုက်ခဲအြကီး​​စား​​ြကီး​​​ေတွ ရှိသဗျ။ ြဖဲသလား​​လို့​​ မ​​ေမး​​နဲ့​​။ မိန်း​​က​​ေလး​​တန်မဲ့​​ သူ့​​မရှိတာ​​ေတွပါ တိုင်း​​တိုင်း​​ထွာထွာ အား​​ရပါး​​ရ က​​ေလာ်​​ေနတဲ့​​သူ​​ေတွလည်း​​ အများ​​ြကီး​​ပဲ။ ငယ်ငယ်က နတ်ပွဲသွား​​​ေငး​​ရင် ​​ေတွ့​​ဖူး​​တဲ့​​ အ​​ေမဂျမ်း​​​ေတာင် လက်လန်တယ်။ အမျိုး​​သား​​များ​​က​​ေတာ့​​ “ရိုက်ကွာ၊​ ချကွာ၊​ ​​ေဆာ်ကွာ၊​ သတ်ကွာ၊​” နဲ့​​ သိုင်း​​​ေလာကသား​​​ေတွချည့​်​ပဲ။ “ငါတို့​​က နင့​်​လို ​​ေြခာက်ြပား​​တစ်ပဲတန် ဘ​​ေလာက်ထဲမှာ မြဖစ်ညစ်ကျယ် ​​ေရး​​​ေနတာ မဟုတ်ဘူး​​။

မဂ္ဂဇင်း​​တိုက် အဆင့​်​ဆင့​်​ အယ်ဒီတာ စား​​ပွဲ အဆင့​်​ဆင့​်​က​​ေန စာ​​ေရး​​ဆရာ ြဖစ်လာတာ” လို့​​ သူများ​​ကို ဆဲ​​ေနတာ ဖတ်လိုက်ရကတည်း​​က ကိုယ့​်​ဘာသာ သိမ်ငယ်စိတ်​​ေတွဝင်ြပီး​​ ဘ​​ေလာက်​​ေတာင် မ​​ေရး​​ရဲဘူး​​။ ကိုယ်က တစ်ြပား​​မှမှ မတန်ပဲ​​ေလ။ အခုဆို အိမ်မရှိယာမရှိ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ် အိမ်လုပ်​​ေနတဲ့​​ ​​ေြခသလံုး​​အိမ်တိုင်​​ေကာင် လို့​​ ​​ေခါ်ြကမလား​​ မသိဘူး​​။ ခက်တာက သူတို့​​စာဆိုလို့​​ အဲဒီဆဲစာ​​ေတွကလွဲလို့​​ ဘာမှ မဖတ်ဖူး​​​ေလာက်​​ေအာင် ကိုယ်က ညံ့​​​ေနြပန်​​ေရာ။ တချို့​​များ​​ အယ်ဒီတာြကီး​​​ေတွဆိုပဲ။ မ​​ေတာ်လို့​​များ​​ ကိုယ့​်​စာမူ သူ့​​စား​​ပွဲ​​ေပါ်သွား​​တင်မိမှ “​​ေနာက်တခါဆို မီး​​ြခစ်ပါ ယူခဲ့​​” လို့​​ အ​​ေြပာခံ​​ေနရမယ်။

တကယ်​​ေတာ့​​ ဆင့​်​ကဲ​​ေြပာင်း​​လဲမှု ြဖစ်စဉ်ြကီး​​​ေတွထဲမှာ စာ​​ေပနယ်တစ်ခုတည်း​​ မဟုတ်ပါဘူး​​။ ရုပ်ရှင်နယ်၊​ ဂီတနယ်၊​ ဇာတ်သဘင်နယ်၊​ အနုပညာနယ်ပယ်ြကီး​​တစ်ခုလံုး​​ ပံုစံအသစ် ရပ်တည်မှုအသစ်နဲ့​​ ကျား​​ကန်​​ေနရတာ အဓိကအ​​ေြကာင်း​​အရာက​​ေတာ့​​ ြပည်သူ​​ေတွမှာ ​​ေအး​​​ေအး​​​ေဆး​​​ေဆး​​ ထိ​​ေတွ့​​ခံစား​​နိုင်စရာ အချိန်မလံု​​ေလာက်​​ေတာ့​​ လို့​​ ြဖစ်မလား​​ပဲ။ နည်း​​ပညာ​​ေတွ တိုး​​တက်​​ေြပာင်း​​လဲလာတဲ့​​ အကျိုး​​ဆက်လည်း​​ ပါတယ်​​ေလ။ က​​ေလး​​ဘဝတုန်း​​ကလို ရုပ်ရှင်ြကည့​်​ဖို့​​ တန်း​​စီတိုး​​ရတဲ့​​ ​​ေခတ်လည်း​​ မဟုတ်​​ေတာ့​​ဘူး​​။

ခု​​ေခတ်က​​ေလး​​​ေတွ ရုပ်ရှင်လက်မှတ်​​ေမှာင်ခို ဆိုတာ​​ေတာင် ြကား​​ဖူး​​မှာ မဟုတ်။ ရံုသွား​​ြကည့​်​တဲ့​​သူကို ​​ေတာ်​​ေတာ် အား​​သား​​ပဲ လို့​​ ​​ေတွး​​ကုန်ြကြပီ။ ကက်ဆက်ဆိုတဲ့​​ဟာြကီး​​​ေတွ အိမ်မှာဆို သံုး​​မရလို့​​ ဖံု​​ေတွတက်ကုန်ြပီ။ တိတ်​​ေခွ​​ေတွက ရှုပ်ကရှုပ်သနဲ့​​။ ကွာလတီလည်း​​ ​​ေကာင်း​​တာ မဟုတ်။ ​​ေအာက်စက်ဆိုတဲ့​​ဟာ​​ေတွ​​ေတာင် အမှိုက်ပံုး​​ထဲပို့​​လိုက်တယ် မဟုတ်လား​​။ ကွန်ြပူတာ အလံုး​​ြကီး​​​ေတွလည်း​​ ထိုနည်း​​လည်း​​​ေကာင်း​​။ ပို၍တိုး​​တက်​​ေကာင်း​​မွန်​​ေသာ ကုန်ပစ္စည်း​​နဲ့​​ နည်း​​ပညာအသစ်​​ေတွြကား​​မှာ တချိန်က တန်ဖိုး​​တြကီး​​​ေပး​​ဝယ်ထား​​ရတဲ့​​ ပစ္စည်း​​အ​​ေဟာင်း​​​ေတွအား​​လံုး​​ အိမ်မှာ အစုတ်ထုပ်​​ေတွ ြဖစ်လာတယ်။ ရှာလို့​​ရသမျှ ပိုက်ဆံ​​ေတွဟာ ဝယ်လို့​​ပဲ မဆံုး​​နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။

အသစ်​​ေပါ်တိုင်း​​ဝယ်ရတာနဲ့​​ ပိုက်ဆံရှာရတဲ့​​အချိန်ရယ် ပိုက်ဆံသံုး​​ရတဲ့​​အချိန်​​ေတွရယ် ဘယ်လိုမှ အချိုး​​မကျ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ ​​ေအး​​​ေအး​​​ေဆး​​​ေဆး​​ စာဖတ်၊​ ရုပ်ရှင်ြကည့​်​၊​ အပန်း​​​ေြဖဆိုတာ​​ေတွက မလိုလား​​အပ်တဲ့​​ အချိန်ပို​​ေတွ ြဖစ်လာတယ်။ မယံုရင် သည်စာဖတ်​​ေနတဲ့​​ ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် ြပန်​​ေမး​​ြကည့​်​။ “ညဘက်ညဘက် ဘုရား​​ရှိခိုး​​တဲ့​​အချိန် ကျန်​​ေသး​​ရဲ့​​လား​​” လို့​​။ စက်အသစ်​​ေတွြကား​​မှာ ကိုယ်ပါ​​ေရာြပီး​​ စက်ရုပ်လူသား​​ြကီး​​ ြဖစ်လုခမန်း​​ပဲ။ လူတိုင်း​​ကျိတ်ကျိတ်တိုး​​ အား​​​ေပး​​​ေနတဲ့​​ အကယ်ဒမီပွဲြကီး​​မှာ ​​ေမး​​ခွန်း​​တစ်ခု​​ေလာက် ​​ေမး​​ချင်ပါတယ်။ “ရုပ်ရှင်ကား​​ထဲမှာ ပါဝင်သရုပ်​​ေဆာင်ထား​​ြကတဲ့​​ မင်း​​သား​​ မင်း​​သမီး​​ ဇာတ်ပို့​​ ဇာတ်ရံ​​ေတွ ကိုယ်တိုင်​​ေတာင် ကိုယ်ပါတဲ့​​ ဇာတ်ကား​​ ကိုယ်ြကည့​်​ြပီး​​ြကရဲ့​​လား​​” လို့​​။ သိပ်​​ေတာ့​​ မထင်ဘူး​​​ေနာ်။ အချိန်မှ မ​​ေပး​​နိုင်တာ​​ေလ။

သူများ​​​ေရး​​ထား​​တဲ့​​ ​​ေထွလီကာလီ စာတို​​ေပစ​​ေတွ ဆိုတာက​​ေတာ့​​ ဝမ်း​​ချုပ်လို့​​ အိမ်သာတက်တာ ြကာ​​ေနရင်သာ ဆံုး​​​ေအာင် ဆက်ဖတ်မှာ။ နို့​​မို့​​ ​​ေနာက်တခါ ဗိုက်နာလာမှ ယခင်ဇာတ်လမ်း​​အကျဉ်း​​က ြပန်စလိမ့​်​မယ်။ ကြကီး​​ကစလို့​​ အ အဆံုး​​ထိ​​ေအာင် ဖတ်​​ေနစရာမှ မလို​​ေတာ့​​တာ။ စာရွက်​​ေတွ လှန်ြကည့​်​လိုက်။ ရှလွပ်ဆို ဓါတ်သွား​​လိမ့​်​မယ်။ အ​​ေရး​​ြကီး​​တာ ကိုယ့​်​ဘာကိုယ် ​​ေပါက်​​ေနဖို့​​။ ဒါ​​ေြကာင့​်​မို့​​လို့​​ သည်က​​ေန့​​စာ​​ေပ​​ေလာက ဆိုတာြကီး​​ဟာလည်း​​ ​​ေခတ်နဲ့​​အညီ အသစ်ဖွဲ့​​တည်ထား​​တဲ့​​ ​​ေမာ်ဒန်နိုက်ဇ်ဗား​​ရှင်း​​ြကီး​​ ြဖစ်တယ်လို့​​ လက်ခံနိုင်​​ေအာင် ြကိုး​​စား​​​ေနပါတယ်။

အဲလိုမှ လိုက်​​ေလျာညီ​​ေထွ မ​​ေြပာင်း​​လဲနိုင်ရင် မျိုး​​တုန်း​​​ေပျာက်ကွယ်သွား​​တတ်တယ်ဗျ။ ဥပမာ အရင်တုန်း​​က အင်မတန်နံမယ်ြကီး​​တဲ့​​ ဓါတ်ပံုဆိုင်ြကီး​​​ေတွဆိုရင် ဘယ်လိုမှ မရပ်တည်နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ဖလင်နဲ့​​ ရိုက်ြပီး​​ ကူး​​တဲ့​​​ေဆး​​တဲ့​​​ေခတ် ကုန်သွား​​ြပီ။ လူတကာ အိမ်မှာ ဒစ်ဂျစ်တယ် ကင်မရာ​​ေတွနဲ့​​၊​ ဓါတ်ပံု​​ေတွကို အိမ်ရှုပ်လို့​​ အယ်လဘမ်နဲ့​​​ေတာင် ကူး​​မထား​​​ေတာ့​​ဘူး​​။ မမ်မိုရီစတစ်နဲ့​​ပဲထား​​သတဲ့​​။ ဆက်ရပ်တည်ချင်ရင် ဘယ်လို​​ေြပာင်း​​လဲရသလဲ။

ဗီဒီယိုဇာတ်ကား​​ရိုက်သလို မိတ်ကပ်​​ေတွ ဆံပင်​​ေတွ၊​ အဝတ်အစား​​​ေတွ ရှုတင်​​ေတွနဲ့​​ တစ်ကား​​စာ​​ေလာက် ဓါတ်ပံု​​ေတွရိုက်၊​ သံုး​​​ေလး​​ငါး​​သိန်း​​ပိုက်ဆံယူ။ မဂင်္လာ​​ေဆာင်ဓါတ်ပံုလား​​။ ဘွဲ့​​ဓါတ်ပံုလား​​။ စိတ်တိုင်း​​ကျ​​ေစရမယ် ဆိုတာမျိုး​​ ြဖစ်သွား​​​ေရာ။ မိရိုး​​ဖလာဆိုတာ​​ေတွ ကွယ်​​ေပျာက်ကုန်ြပီး​​ ​​ေခတ်​​ေရစီး​​​ေြကာင်း​​​ေနာက်ကို အမီလိုက်ြကရတယ်။ အဲဒီအထဲမှာ ကိုယ့​်​မိဘဘိုး​​ဘွား​​များ​​ လက်ထက်ကတည်း​​က ဓါး​​မဦး​​ချလုပ်လာခဲ့​​ြကတဲ့​​ စာပံုနှိပ်စက်က​​ေလး​​လည်း​​ ပါသွား​​ပါတယ်။ နှစ်​​ေပါင်း​​ြကာရှည် ​​ေမွး​​လာတဲ့​​ မိတ်​​ေဟာင်း​​ကျွမ်း​​​ေဟာင်း​​​ေတွ အင်အား​​နဲ့​​​ေတာင် မရပ်တည်နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ လုပ်ငန်း​​က​​ေလး​​ လည်ပတ်​​ေနတာနဲ့​​အမျှ အရင်း​​အနှီး​​၊​ အလုပ်သမား​​ခ၊​ အခွန်အခ​​ေတွ နှုတ်လိုက်ရင် အိပ်ကချည့​်​စိုက်စိုက်​​ေနရတာ မယံုနိုင်စရာ။

အလုပ်မလုပ်ပဲ ထိုင်စား​​ရင် တစ်သက်လံုး​​ မဆင်း​​ရဲ​​ေပမယ့​်​ ြကိုး​​စား​​ပန်း​​စား​​ အလုပ်လုပ်​​ေလ​​ေလ မိ​​ေမွဖ​​ေမွ​​ေလး​​​ေတွက ြမန်ြမန်ကုန်​​ေလ​​ေလပဲ။ သည်အသက်သည်အရွယ်ကျကာမှ လုပ်ငန်း​​က​​ေလး​​ကို ကယ်တင်ဖို့​​ စပွန်ဆာ နတ်သမီး​​ကလည်း​​ ရှာမရနိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ​​ေနာက်ဆံုး​​​ေတာ့​​ ရင်နာနာနဲ့​​ပဲ တာ့​​တာြပလိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ပတ်ဘလစ်ရှာြကီး​​က စာအုပ်ထုတ်ချင်ပါတယ် လို့​​ ဆိုလာ​​ေတာ့​​ ဘာမှ စဉ်း​​စား​​မ​​ေနပါဘူး​​။ “တို့​​ဘိုး​​ဘွား​​ အ​​ေမွစစ်မို့​​ ချစ်ြမတ်နိုး​​​ေပ” ဆိုြပီး​​ က​​ေလာင်နံမယ်အြဖစ် ြပန်လည် ​​ေမွး​​ဖွား​​လိုက်တာ​​ေပါ့​​။ ပံုနှိပ်တိုက်ကို စတည်သွား​​တဲ့​​ အဖိုး​​ကို မြမင်ဖူး​​လိုက်ပါဘူး​​။

ဒါ​​ေပမယ့​်​ ​​ေငွစန်း​​​ေရာင် ဆိုတဲ့​​ နံမယ်ကို သူ​​ေပး​​သွား​​တာြဖစ်လို့​​ သူလည်း​​ပဲ ကိုယ့​်​လို သီချင်း​​ချစ်သူြဖစ်​​ေနမလား​​ မဆိုနိုင်ဘူး​​။ ဆရာြမို့​​မြငိမ်း​​ရဲ့​​ ထပ်တရာလမ်း​​ သီချင်း​​က​​ေလး​​ထဲမှာ စစချင်း​​ စာသား​​က​​ေလး​​က ​​ေငွစန်း​​​ေရာင် တဲ့​​။ တခါမှ မြမင်ဖူး​​ မ​​ေတွ့​​ဖူး​​တဲ့​​ ​​ေြမး​​အဖိုး​​နှစ်​​ေယာက်ဟာ အြကိုက်ချင်း​​​ေတာ့​​ တူြကသား​​​ေနာ်။ သည်နံမယ်က​​ေလး​​နဲ့​​ ခုလိုစာ​​ေတွ ​​ေရး​​​ေနတာများ​​ သိရင် ြပံုး​​များ​​ ြပံုး​​မလား​​။ မုန်း​​များ​​ မုန်း​​မလား​​ သိချင်စမ်း​​ပါဘိ။

(​​ေငွစန်း​​​ေရာင် ြမူး​​ယှက်ကူး​​​ေန ြကည်နူး​​​ေအး​​ြမ သီတာ​​ေရ။ ​​ေအး​​ြမသီတာ​​ေရ။ ပုရပိုဒ်ြကာ ထပ်တရာလန်း​​ြကိုင် ပွင့​်​​ေသာပန်း​​တို့​​ ြမိုင်ပါ​​ေစ။ ြကိုင်​​ေစ လှိုင်​​ေစ။) ၂ ။

​​ေကာင်း​​တဲ့​​စိတ်​​ေတွ ယှဉ်ကာထား​​လို့​​ ပို့​​​ေသာ​​ေမတ္တာ​​ေရ။ ပို့​​​ေသာ​​ေမတ္တာ​​ေရ။ ​​ေသာမနသမ္ပယုတ် ယှဉ်ကာထား​​လို့​​ ပို့​​​ေသာ​​ေမတ္တာ​​ေရ။ ပို့​​​ေသာ​​ေမတ္တာ​​ေရ။ ဘယာပလို့​​ ကိုး​​ဆယ့​်​​ေြခာက်ြဖာကင်း​​ကွာ မာ​​ေစ အသက်ရာ​​ေကျာ်ရှည် ြကာ​​ေရ ပန်း​​သို့​​ စို​​ေြပ။

(ြမ​​ေရာင် စ​​ေန္ဒာပါ အ​​ေဆွ။ တူညီ​​ေလ ​​ေအး​​တာ ဩသဓ၊​ အိုင်မင်း​​ြကည်​​ေရ။ ချပ်လွှာထပ်တရာ ပရပိုဒ်ြကာကဲ့​​သို့​​မ​​ေသွ၊​ တူြမဲ​​ေန ​​ေပါင်း​​မိတ်​​ေဆွ ရွှင်လန်း​​ပါ​​ေစ။ ကိုြမို့​​မ အြမဲပဲ​​ေစ၊​ ပုရပိုဒ်​​ေမတ္တာ​​ေရ။ ) ၂ ။

Read More

“ဒုတိယလိင်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

​​ေလဒီပထမပါလို့​​ ဆိုြကတဲ့​​ ​​ေခတ်ြကီး​​ထဲမှာ သူတို့​​ကို ဒုတိယ​​ေနရာကထား​​ြပီး​​ ​​ေြပာမိဆိုမိရင် ​​ေတာ်​​ေတာ်​​ေလး​​ကို ယဉ်​​ေကျး​​မှုကင်း​​မဲ့​​ရာ ​​ေရာက်မယ်ထင်ပါရဲ့​​​ေလ။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ပဲ ကိုယ့​်​စကား​​​ေတာ့​​ မဟုတ်ရ​​ေပါင်ဗျာ။ သမ္မာကျမ်း​​စာြကီး​​နဲ့​​ကို တိုင်တည်ြပီး​​ ​​ေြပာနိုင်ပါရဲ့​​။

ထာဝရဘုရား​​သခင်က ကမ္ဘာ​​ေလာကြကီး​​ကို ဖန်ဆင်း​​ြပီး​​တဲ့​​​ေနာက် ပထမဦး​​ဆံုး​​ ဖန်ဆင်း​​လိုက်တဲ့​​လူသား​​က ကိုအာဒမ်ပါတဲ့​​။ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​မှ သူတစ်​​ေယာက်တည်း​​ အထီး​​ကျန်​​ေနမှာ သနား​​တာနဲ့​​ နံရိုး​​တစ်​​ေချာင်း​​ကို ယူြပီး​​ မ​​ေအး​​ဝ ကို ဒုတိယလိင်အြဖစ် ဖန်ဆင်း​​ခဲ့​​တာ မဟုတ်လား​​။ ဒီအတိုင်း​​ဆိုရင်​​ေတာ့​​ နံရိုး​​တစ်ဒါဇင်ပါတဲ့​​ ​​ေယာကင်္ျား​​တစ်​​ေယာက်က မိန်း​​မတစ်ဒါဇင်ြပည့​်​​ေအာင် ယူတာလည်း​​ ဘုရား​​သခင် အလို​​ေတာ်နဲ့​​ မဆန့​်​ကျင်​​ေပဘူး​​လို့​​ လိုရာဆွဲ​​ေတွး​​တဲ့​​သူ​​ေတွကလည်း​​ ​​ေတွး​​ြကမှာပါပဲ။ မှား​​မယ် တကာ​​ေလး​​။ အြကီး​​အကျယ် မှား​​သွား​​ပါလိမ့​်​မယ်။ မိန်း​​မယူတယ်ဆိုတာ တစ်​​ေယာက်တည်း​​ပဲ ယူယူ၊​ တစ်ဒါဇင်ြပည့​်​​ေအာင်ပဲ ယူယူ၊​ မိန်း​​မသား​​တို့​​ရဲ့​​ ဂုဏ်သတ္တိကို​​ေတာ့​​ ကျပ်ြပည့​်​တင်း​​ြပည့​်​ ခံစား​​လိုက်ရမှာချည့​်​ပဲ။

မိန်း​​မချင်း​​တူ​​ေပမယ့​်​ အသက်ရှူချင်း​​ကွဲပါတယ်လို့​​ မတွက်နဲ့​​။ မိန်း​​မမှန်ရင် မိန်း​​မလိုပဲ အသက်ရှူ​​ေပလိမ့​်​မယ်။ အင်ထရိုမခင်း​​ ဘာမခင်း​​ ဘလိုင်း​​ြကီး​​​ေတွ ​​ေဆာ်လှချည်လား​​လို့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​​ေနပါဦး​​မယ်။ မလုပ်ရဲပါဘူး​​ဗျာ။ ဟိုအရင်က စန္ဒာမဂ္ဂဇင်း​​မှာ ဆရာြကပ်က​​ေလး​​​ေရး​​ခဲ့​​တဲ့​​ ကို​​ေပွလီတို့​​ မရှပ်​​ေတး​​တို့​​ရဲ့​​ သံုး​​​ေတာင်ဝတ်နယ်​​ေြမလိုပဲ မိန်း​​မတို့​​အ​​ေြကာင်း​​ တ​​ေစ့​​တ​​ေစာင်း​​ ​​ေလ့​​လာြကည့​်​ရ​​ေအာင် ​​ေြခဆင်း​​က​​ေလး​​ပျိုး​​ြကည့​်​တာပါ။ “မိန်း​​ … မ .. မိန်း​​မဆိုတာ .. ဘား​​လဲဗျ။” ​​ေပါ့​​။

မိန်း​​မ​​ေတွအ​​ေြကာင်း​​ စာတတန်​​ေပတဖွဲ့​​​ေရး​​ရ​​ေအာင် ​​ေမာင်ရင်က ဘယ်​​ေလာက်မိန်း​​မကျမ်း​​​ေြကသလဲ ဆိုရင်​​ေတာ့​​ သူငယ်တန်း​​ပါခမျ။ သူငယ်တန်း​​ပါ။ အခုမှ ဝလံုး​​​ေရး​​ဖို့​​ ညီ​​ေလး​​ထိုင်ကာစ ရှိပါ​​ေသး​​တယ်။ အိမ်ကမိန်း​​မနဲ့​​ ရန်ြဖစ်လာလို့​​ မိန်း​​မ​​ေတွအ​​ေြကာင်း​​ အတင်း​​တုပ် အပုပ်ချတာ​​ေနမှာလို့​​လည်း​​ မ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​ပါနဲ့​​။ မိန်း​​မ​​ေတွဆံုရင် ​​ေယာကင်္ျား​​​ေတွအ​​ေြကာင်း​​ ​​ေြပာြကသလိုမျိုး​​ ​​ေယာကင်္ျား​​​ေတွစုမိတုန်း​​ မိန်း​​မတို့​​သဘာဝ ကို တီး​​​ေခါက်ြကည့​်​တဲ့​​သ​​ေဘာပါ။ (အဲဒါက​​ေတာ့​​ သား​​သား​​​ေြပာတာ မဟုတ်ဘူး​​ဗျ။ ဆရာမြကီး​​ မစန္ဒာ ဂျီ​​ေဟာသူ ဝတ္ထုထဲမှာ ​​ေြပာတဲ့​​အတိုင်း​​ ကူး​​ချလိုက်တာ) ဟိုး​​​ေရှး​​​ေရှး​​က စာဆို​​ေတာ်ြကီး​​​ေတွလည်း​​ပဲ မိန်း​​မ​​ေတွကို ဖွဲ့​​နွဲ့​​​ေရး​​သား​​ခဲ့​​တာပဲ မဟုတ်လား​​။ သျှင်မဟာရဌသာရြကီး​​​ေတာင်မှ ဘုန်း​​ြကီး​​သာဆိုတယ်။

“ရှင်သာရခိုင်တန်​​ေဆာင်​​ေလာ” တဲ့​​။ လှတယ်လို့​​​ေရး​​တာက​​ေတာ့​​ ​​ေရး​​စမ်း​​ပါ​​ေလ။ စာအုပ်စင်ြကီး​​ပဲ ကျိုး​​ကျကျ၊​ မဟုတ်ကဟုတ်က​​ေတာ့​​ လာမ​​ေရး​​​ေလနဲ့​​ဆရာ။ မျက်​​ေစာင်း​​စူး​​လို့​​​ေသတဲ့​​မသာ မရှိဘူး​​ထင်လို့​​လား​​။ မိန်း​​မ​​ေတွ​​ေချာတာလှတာက​​ေတာ့​​ ကျွန်​​ေတာ်မ​​ေရး​​လည်း​​ သူများ​​​ေရး​​ထား​​တာ​​ေတွကိုပဲ ဖတ်ရှု​​ေလ့​​လာ မကုန်နိုင်​​ေသး​​ဘူး​​ဗျ။ အာကာကိုများ​​ လွှာပံုြပုသွား​​ြကသလား​​ မဆိုနိုင်ဘူး​​။ အဲဒီ​​ေချာတာလှတာ​​ေလး​​​ေတွ မျက်စိထဲကမထွက်ပဲ တြခား​​ဟာ​​ေတွ မြမင်နိုင်​​ေတာ့​​တာကိုက ​​ေယာကင်္ျား​​​ေတွရဲ့​​ အား​​နည်း​​ချက်ပဲဟာ။ မိန်း​​မ​​ေတွရဲ့​​ အတွင်း​​စိတ်အ​​ေြကာင်း​​ကိုလည်း​​ ဆရာြကီး​​ပီမိုး​​နှင်း​​က မိန်း​​မစိတ်ကျမ်း​​ဆိုြပီး​​ ​​ေရး​​သွား​​ခဲ့​​တာ လူပျို့​​လက်စွဲစာအုပ်များ​​ ြဖစ်​​ေနသလား​​ မသိပါဘူး​​။

ကိုယ်က​​ေတာ့​​ အဲသ​​ေလာက်လည်း​​ ပါရမီဓါတ်ခံက မပါခဲ့​​​ေလ​​ေတာ့​​ သူများ​​ဆရာလုပ်ဖို့​​ ​​ေန​​ေနသာသာ ​​ေတွ့​​သမျှလူ ဆရာတင်​​ေနရတုန်း​​။ ဘာမှမသိပဲနဲ့​​များ​​ ​​ေမာင်ရာ။ အသာ​​ေနစမ်း​​ပါ။ ဆရာ့​​ဆရာ​​ေတွ​​ေတာင် ဘာမှအသံမထွက်ဘူး​​။ ြငိမ်လို့​​။ အ​​ေြပာမဟုတ်၊​ အလုပ်ကို အဓိကထား​​ြကတာလည်း​​ သိပါရဲ့​​။ သိပါရဲ့​​။ အခု​​ေြပာမှာက မိန်း​​မနဲ့​​​ေယာကင်္ျား​​ တန်း​​တူအခွင့​်​အ​​ေရး​​ အ​​ေြကာင်း​​က​​ေလး​​ကစြပီး​​ ​​ေဆွး​​​ေနွး​​ြကည့​်​ရ​​ေအာင်လား​​။ ​​ေဟာဗျာ။ အမျိုး​​သမီး​​ထုတို့​​က တစ် ​​ေနရာယူ၊​ နှစ် ကျည်ဆံထည့​်​၊​ သံုး​​ အသင့​်​ြပင် ြဖစ်ကုန်ြပီ။ ဒီကြဖင့​်​ ဘာမှ​​ေတာင် မ​​ေြပာရ​​ေသး​​ဘူး​​။

မိန်း​​မ​​ေတွကို ခွဲြခား​​ဆက်ဆံတဲ့​​အထဲမှာ ဘုရား​​သခင်သံုး​​ပါး​​စလံုး​​ပါတယ်ဗျ။ သူတို့​​အား​​လံုး​​ ​​ေယာကင်္ျား​​​ေတွချည့​်​ပဲ မဟုတ်လား​​။ ဒီအထဲမှာမှ ​​ေယရှုကိုယ်​​ေတာ်က​​ေလး​​ပဲ လူပျိုဘုရား​​ပါတယ်။ ကျန်နှစ်ဆူက အိမ်​​ေထာင်သည်​​ေတွ။ ဗုဒ္ဓဘာသာက ပိုဆိုး​​​ေလမလား​​မသိပါဘူး​​။ ၃၁ ဘံုမှာ မိန်း​​မ​​ေတွအတွက် အြမင့​်​ဆံုး​​​ေနရာဟာ နတ်သမီး​​ဘဝမှာ ဆံုး​​တယ်။ မယ်​​ေတာ်မာယာ​​ေတာင် မိနတ်သမီး​​မြဖစ်ပဲ မိနတ်သား​​ြဖစ်သွား​​တာ။ ြဗဟ္မာ့​​ဘံုမှာဆို ြဗဟ္မာမြကီး​​​ေတွရယ်လို့​​မှ မရှိပဲနဲ့​​။ တရုတ်ြပည်မှာ​​ေတာ့​​ ကွမ်ရင်မယ်​​ေတာ်ြကီး​​ ရှိ​​ေလရဲ့​​။ သူက​​ေတာ့​​ ​​ေဗာဓိသတ္တ​​ေတွထဲမှာ တစ်ပါး​​ဆို​​ေတာ့​​ နတ်​​ေတွ ြဗဟ္မာ​​ေတွထက် ြမင့​်​မယ်ထင်ပါရဲ့​​။ ဟိန္နူဘာသာထဲက ကာလီမယ်​​ေတာ်ြကီး​​တို့​​၊​ ဒါရ်ဂါရ်မယ်​​ေတာ်ြကီး​​တို့​​က​​ေတာ့​​ ဘာ​​ေတွလဲ မ​​ေြပာတတ်ဘူး​​။ ဂရိနတ်​​ေတွထဲမှာ​​ေတာင် ဟီရာနတ်မိဖုရား​​ြကီး​​က အင်မတန် တန်ခိုး​​ြကီး​​​ေသး​​တယ်။ ခရစ်ယာန်​​ေတွမှာ​​ေတာ့​​ အပျိုစင်မယ်​​ေတာ်သခင်ကို တ​​ေလး​​တစား​​ ကိုး​​ကွယ်ြကတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာမှာရှိတဲ့​​ ဘိက္ခုနီ​​ေထရီြကီး​​များ​​ကို ဘယ်သူကမှ ဘုရား​​စင်​​ေပါ်တင်ြပီး​​ ထိုင်ရှိခိုး​​မ​​ေနြကပါဘူး​​။

နံကရိုင်း​​မယ်​​ေတာ်ြကီး​​သာ ဘုရား​​စင်​​ေဘး​​ သပ်သပ်ထား​​ချင်ထား​​မယ်။ မယ်သီလရှင် စာတတ်​​ေပတတ်​​ေတွထွက်တဲ့​​ မင်း​​တုန်း​​မင်း​​ြကီး​​လက်ထက်တုန်း​​ကဆိုရင် သီလရှင်ဆရာြကီး​​ မယ်ကင်း​​ဟာ ဘုရား​​ဆုပန်တယ်ဆိုြပီး​​ အင်တာနက်​​ေပါ်​​ေရာက်သွား​​​ေတာ့​​ ဗန်း​​​ေမာ်ဆရာ​​ေတာ်က “နင်တို့​​ဘွား​​သီလကို ​​ေြပာလိုက်။ ဘုရား​​ဆုပန်ချင် ငါ့​​​ေပါင်ြကား​​ကဟာ သူ့​​​ေပါင်ြကား​​​ေရာက်​​ေအာင် အရင်ြကိုး​​စား​​” လို့​​ ကွန်မန့​်​​ေပး​​ပါသတဲ့​​။ Unlike, Unlike လို့​​ လာမလုပ်နဲ့​​။ ဘုရား​​ဆုပန်ချင်ရင် ​​ေယာကင်္ျား​​ဆု အရင်ပန်ရတယ်လို့​​ ဆိုလိုတာပါ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​မို့​​လို့​​ ဗုဒ္ဓဘာသာယဉ်​​ေကျး​​မှုမှာ မိန်း​​မ​​ေတွကို တန်း​​တူ​​ေနရာ​​ေပး​​မထား​​ဘူး​​လို့​​ ဆိုရင် မှန်သလိုလိုပဲ။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ နှိမ့​်​ချခွဲြခား​​ြပီး​​ ဖိနှိပ်ထား​​တာမျိုး​​​ေတာ့​​ မဟုတ်​​ေပဘူး​​ခင်ဗျ။ ဒီ​​ေတာ့​​ နိမ့​်​တယ် လို့​​ မ​​ေြပာပဲ မတူတာလို့​​ပဲ ​​ေြပာလိုက်ြကရ​​ေအာင်။ အဲဒါ​​ေတာ့​​ နင်​​ေြပာမှကိုး​​ ပညာ​​ေကျာ်ြကီး​​ရဲ့​​ လို့​​ ​​ေငါ့​​ကုန်ြကပါလိမ့​်​မယ်။

ရုပ်ပိုင်း​​ဆိုင်ရာ မတူတာ​​ေတွက​​ေတာ့​​ ​​ေြပာစရာမလိုပါဘူး​​။ အား​​လံုး​​​ေကျနပ်သွား​​​ေအာင် မဟုတ်​​ေသာ်ရှိ ဟုတ်​​ေသာ်ရှိ၊​ သူတို့​​က ပိုလှတယ်လို့​​ သ​​ေဘာထား​​လိုက်ြကတာ​​ေပါ့​​။ နို့​​မို့​​ နင်ကအကန်း​​မို့​​လို့​​ ရုပ်ဆိုး​​ြကီး​​ ယူထား​​သလား​​ လို့​​ ြမား​​ဦး​​ကိုယ့​်​ဘက်ြပန်လှည့​်​လာမယ်။ သူတို့​​က အ​​ေတွ့​​ဇာတ်ကား​​ထဲက သီသီြကီး​​ ​​ေြပာတဲ့​​ “အရင်တုန်း​​က​​ေတာ့​​ ဆိုဖီယာ​​ေလာရင်း​​ြကီး​​ဆို” ဆိုတဲ့​​ အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်က ​​ေြပာတဲ့​​စကား​​ကို အသက်​​ေလး​​ဆယ်​​ေကျာ်အထိ ​​ေလှနံဓါး​​ထစ်မှတ်ထား​​ြကတာ။ စိတ်အလှကသာ အဓိကပါလို့​​ ဘယ်လိုပဲ ​​ေြပာ​​ေြပာ၊​ ချစ်သူ​​ေလး​​ကို မလှ​​ေပမယ့​်​ တ​​ေနကုန်ထိုင်ြပီး​​ တစိမ့​်​စိမ့​်​ြကည့​်​​ေန​​ေလာက်​​ေအာင် ချစ်ပါတယ်ဆိုတဲ့​​ ​​ေယာကင်္ျား​​​ေတွလည်း​​ မိန်း​​က​​ေလး​​ ငယ်ငယ်၊​ ​​ေချာ​​ေချာလှလှ ြမင်ရင် နှစ်ခါြပန်မြကည့​်​​ေတာင် ချက်ချင်း​​​ေတာ့​​ မျက်လံုး​​လွှဲမပစ်ြကဘူး​​။

“ဣိတ္တိ ရူပံ ဓနံ” ဆိုတာ ဘုရား​​​ေဟာကိုး​​။ သို့​​​ေသာ် အဲဒီအလှအတွက် ​​ေြကာင့​်​ကျစိုက်ထုတ်မှုအပိုင်း​​က​​ေတာ့​​ မိန်း​​မတို့​​သဘာဝပါခင်ဗျ။ ဥပမာ ကား​​​ေမာင်း​​လာရင်း​​ ယာဉ်စည်း​​ကမ်း​​ မလိုက်နာလို့​​ြဖစ်ြဖစ်၊​ တစ်ခုခုကို တိုက်လိုက်အြပီး​​မှာြဖစ်ြဖစ်၊​ ​​ေမာ်​​ေတာ်ပီကယ်တစ်​​ေယာက် ကား​​ဆီကိုလာတာ ြမင်တယ်ဆိုပါ​​ေတာ့​​။ မိန်း​​မတစ်​​ေယာက် အရင်လုပ်​​ေလ့​​ရှိတဲ့​​အလုပ်က အဂင်္ျီာစက​​ေလး​​ ဆွဲချမယ်။ ဆံပင်​​ေတွပွ​​ေနရင် သပ်သပ်ရပ်ရပ်ြဖစ်​​ေအာင် ြပင်လိုက်မယ်။ အဲဒါြပီး​​မှ ငါတိုက်မိထား​​တာ ဘာြကီး​​ပါလိမ့​်​။ ဘာြဖစ်သွား​​ပါလိမ့​်​လို့​​ ဆင်း​​ြကည့​်​မှာ။ ကိုယ်တစ်​​ေယာက်ထဲမဟုတ်ဘူး​​။ ကိုယ့​်​ကိုြမင်သွား​​မယ့​်​ တြခား​​တစ်​​ေယာက်​​ေယာက် ရှိ​​ေနမှာဆိုတာ သိရံုနဲ့​​ ပဲကအလိုလို တင်ြပီး​​သား​​။

သူတို့​​ရဲ့​​ ​​ေန့​​စဉ်ဘဝထဲမှာ လှပ​​ေန​​ေစဖို့​​က အချိန်အတိုင်း​​အတာတစ်ခု လိုအပ်ြကပါတယ်။ အသက်ြကီး​​တာ ငယ်တာနဲ့​​လည်း​​ မဆိုင်ြပန်ဘူး​​။ အသက် ၇၀ ​​ေကျာ် အဖွား​​ ​​ေခါက်ကနဲ အသက်ကုန်သွား​​တာ မနက်အိပ်ယာထ ​​ေကျာက်ပျဉ်​​ေရှ့​​မှာ သနပ်ခါး​​လိမ်း​​ရင်း​​နဲ့​​ပါ။ အသက် ၁၂ နှစ်ရှိတဲ့​​သမီး​​ကို ဆံပင်ညှပ်၊​ ​​ေခါင်း​​​ေလျှာ်၊​ ​​ေြခသည်း​​လက်သည်း​​လုပ်ဖို့​​ အလှြပင်ဆိုင်လိုက်ပို့​​ရရင်လည်း​​ အနည်း​​​ေလး​​ နှစ်နာရီ​​ေကျာ်​​ေတာ့​​ ​​ေစာင့​်​ရတာပဲ။ ဘယ်အချိန်မှာ အသိသာဆံုး​​လည်း​​ဆိုရင် ဘွဲ့​​ယူတုန်း​​ကရယ်၊​ မဂင်္လာ​​ေဆာင်တုန်း​​ကရယ်​​ေပါ့​​။ ​

​ေယာကင်္ျား​​​ေလး​​​ေတွ ဘယ်​​ေလာက် ကရိကထနည်း​​သလဲဆို ​​ေရချိုး​​၊​ အဝတ်အစား​​လဲ၊​ ​​ေခါင်း​​ြဖီး​​ ၁၅ မိနစ် နာရီဝက် အာဏာကုန်ပဲ။ မိန်း​​က​​ေလး​​​ေတွအတွက်ဆို နှစ်နာရီ သံုး​​နာရီလည်း​​ မ​​ေလာက်ဘူး​​။ “ရုပ်ရှင်သွား​​ဖို့​​ အလှြပင် မှန်တင်ခံုနဲ့​​ ကျွန်မမျက်နှာချင်း​​ဆိုင်” ဆိုတဲ့​​ သီချင်း​​​ေလး​​ ြကား​​ဖူး​​တယ်ဟုတ်။ “မပိုစမ်း​​ပါနဲ့​​​ေအ။ ကျုပ်တို့​​အလှြပင်ရတာ ​​ေတာ်တို့​​ြကည့​်​ဖို့​​ပါ” ဆိုရင်​​ေတာ့​​ “ဟုတ်ကဲ့​​။ လုပ်ပါ။ လုပ်ပါ။ ​​ေြဖး​​​ေြဖး​​လုပ်ပါ။” ဘယ်သူက သည်း​​မခံနိုင် စိတ်မရှည်နိုင်ရှိပါ့​​မလဲ။

တကယ်တမ်း​​ သည်း​​မခံနိုင်၊​ စိတ်မရှည်နိုင် ြဖစ်ရတဲ့​​အခါက​​ေတာ့​​ မိန်း​​မ​​ေတွ ကား​​​ေမာင်း​​တဲ့​​အခါမှာပါ။ ​​ေဗဒင်​​ေဟာစား​​လို့​​​ေတာင် ရ​​ေလာက်မယ်ဗျ။ ကိုယ့​်​​ေရှ့​​မှာ တွန့​်​ဆုတ်ဆွန့​်​ဆုတ်၊​ လမ်း​​လည်း​​မ​​ေပး​​၊​ ဟိုဘက်ကူး​​မလို သည်ဘက်ကပ်မလိုလုပ်​​ေနတဲ့​​ ကား​​တစ်စီး​​​ေတွ့​​ရင် အလိုလိုကိုသိတာ။ အဲဒါ မိန်း​​မ​​ေမာင်း​​​ေနတဲ့​​ကား​​။ ချွင်း​​ချက်သာ အနည်း​​အပါး​​ ရှိချင်ရှိမယ်။ အများ​​စုက​​ေတာ့​​ အဲဒီအတိုင်း​​။ “ခင်ဗျား​​နဲ့​​ကျုပ်နဲ့​​ ကား​​ချင်း​​ြပိုင်​​ေမာင်း​​မလား​​” လို့​​ စိန်​​ေခါ်ကုန်​​ေတာ့​​မယ်။

သူတို့​​ရဲ့​​ ဆံုး​​ြဖတ်မှုစိတ်အစဉ်ကိုက ​​ေယာကင်္ျား​​​ေတွထက် အချိန်ပိုယူတတ်တာ အလှြပင်သလိုပါပဲ။ “​​ေရှ့​​နား​​ကျရင် ဘယ်ဘက်ကို ​​ေကွ့​​ရ​​ေတာ့​​မှာ။ ဘယ်ဘက်လိုင်း​​ကို အခုကတည်း​​က ယူထား​​မှ​​ေတာ်မယ်။ ဒါဆိုဘယ်ဘက်ယာဉ်​​ေြကာယူဖို့​ ​ ​​ေနာက်ကား​​ြကည့​်​ရမှာ​​ေပါ့​​။ ​​ေနာက်ြကည့​်​မှန်က ြကည့​်​မယ်။ ရှင်း​​သလား​​။ နည်း​​နည်း​​​ေတာ့​​ ရှင်း​​တယ်။ ဒါဆို ယူြပီ​​ေနာ်။ ယူလိုက်ြပီ။ အ​​ေမ့​​.. ​​ေနာက်ကကား​​ကလည်း​​ အရှိန်မ​​ေလျှာ့​​ ဘာမ​​ေလျှာ့​​။ တိုက်မိ​​ေတာ့​​မလို့​​။ ​​ေတချင်း​​ဆိုး​​ြကီး​​။ သူများ​​တကာ ကား​​​ေမာင်း​​​ေနတာ ဟွန်း​​တတီတီနဲ့​​။ ဒီမှာ လမ်း​​မှဖယ်လို့​​မရ​​ေသး​​တာ။ ဟိုဘက်မှာလည်း​​ ကား​​​ေတွနဲ့​​။” အဲသလို အဲသလို ​​ေမာင်း​​ပါတယ်။ ​​ေယာကင်္ျား​​များ​​ကျ​​ေတာ့​​ “ဪ.. ငါက ဟိုဘက်လမ်း​​ထဲသွား​​မယ့​်​ဟာပဲ။ လာ​​ေလ့​​။ ကျွီ.. ဒိုင်း​​..။” တိုက်ကာမှသာတိုက်​​ေရာ သိပ်မစဉ်း​​စား​​ဘူး​​။

အဲဒီစိတ်သ​​ေဘာသဘာဝ​​ေြကာင့​်​ တချို့​​တချို့​​​ေသာ အသက်​​ေမွး​​မှု​​ေတွဟာ မိန်း​​မ​​ေတွနဲ့​​ သိပ်ြပီး​​ မသင့​်​​ေလျှာ်​​ေလာက်ဖူး​​လို့​​ ြမင်ပါတယ်။ ဥပမာ ဆာဂျင်အလုပ်​​ေပါ့​​​ေနာ်။ “ငါတို့​​က နင့​်​လို ​​ေသာက်ရမ်း​​ ​​ေသာက်ရမ်း​​မလုပ်တတ်ဘူး​​ ဟဲ့​​ ….” လို့​​ အမြကီး​​များ​​က ဩဘာ​​ေပး​​ြက​​ေတာ့​​မှာပဲ။ ချွင်း​​ချက်ရှိပါတယ်လို့​​ ဆို​​ေနကာမှ။ အလှြပင်စား​​​ေနတဲ့​​ မာမီ​​ေတွက အကုန်​​ေယာကင်္ျား​​ြကီး​​​ေတွ ြဖစ်သလို တက္ကစီဆွဲစား​​တဲ့​​ မမ​​ေတွကလည်း​​ မိန်း​​မစစ်စစ်ြကီး​​​ေတွပါဗျား​​။ အမှန်က​​ေတာ့​​ ​​ေန့​​​ေရာညပါ အိုး​​ပစ်အိမ်ပစ် အလုပ်ထဲမှာ မျက်ကလဲဆန်ြပာ အချိန်​​ေတွ ကုန်ရ​​ေတာ့​​ အိမ်​​ေထာင်ထိန်း​​သိမ်း​​ဖို့​​ အလှြပင်ဖို့​​ အချိန်​​ေတွ ​​ေလျာ့​​သွား​​မှာစိုး​​လို့​​ပါ။

အြပင်မှာ ​​ေဒါင်း​​တိ​​ေမာင်း​​တိ စီး​​ပွား​​ရှာ အသက်​​ေမွး​​ဖို့​​ဆိုတာက ကိုယ်တိုင်ဝင်ကျဲစရာမလိုပဲ ​​ေယာကင်္ျား​​​ေချာ့​​ခိုင်း​​တတ်ရင် ြပီး​​တဲ့​​ကိစ္စ။ ဒင်း​​တို့​​လုပ်စာကမှ မစား​​​ေလာက်ပဲဆိုရင်​​ေတာ့​​ တမျိုး​​​ေလ။ မိန်း​​မတစ်​​ေယာက် အလုပ်ထွက်လုပ်ြပီဆိုရင် ​​ေရအိုး​​နှစ်လံုး​​ရွက်ရ​​ေတာ့​​မှာ။ အိမ်ကအိုး​​ြကီး​​ကို အိမ်ဦး​​နတ်က အဆင်​​ေြပ​​ေအာင် ရွက်တတ်တာမှ မဟုတ်ပဲ။ အလုပ်ထဲ​​ေမာလာတာက တစ်မျိုး​​၊​ အိမ်​​ေရာက်​​ေတာ့​​ အိမ်မှုကိစ္စက စိတ်တိုင်း​​မကျဆိုရင် စိတ်ဖိစီး​​မှု​​ေတွများ​​ြပီး​​ အလှ​​ေတွ​​ေလျာ့​​သွား​​မှာ​​ေပါ့​​။ ​​ေယာကင်္ျား​​​ေတွ လိုက်လို့​​မမီတဲ့​​ မိန်း​​မသား​​တို့​​ အရည်အချင်း​​ထဲမှာ အိမ်မှုကိစ္စတို့​​ကို စိတ်ရှည်အဆင်​​ေြပစွာ စီမံတတ်ြခင်း​​က အဓိကပဲ။ သား​​သမီး​​များ​​ကို ရင်အုပ်မကွာ ​​ေစာင့​်​​ေရှာက်ြခင်း​​လည်း​​ပါတယ်။

မိန်း​​မသား​​တစ်​​ေယာက်အ​​ေနနဲ့​​ အလုပ်ရာထူး​​​ေတွ ြမင့​်​ြမင့​်​လာ​​ေလ​​ေလ၊​ တာဝန်ယူစရာ​​ေတွ များ​​ြပား​​လာ​​ေလ​​ေလ၊​ မိသား​​စုအတွက် လစ်ဟင်း​​လာ​​ေလ​​ေလ ြဖစ်တတ်ပါတယ်။ တြခား​​မြကည့​်​ပါနဲ့​​​ေလ။ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ တစ်နိုင်ငံလံုး​​က အ​​ေမရယ်လို့​​ နင့​်​​ေန​​ေအာင်ချစ်တဲ့​​၊​ အား​​ကိုး​​တဲ့​​ အ​​ေမြကီး​​ဆိုရင် သူ့​​မိသား​​စုဘဝအတွက် သိပ်ကို အား​​နာမိပါတယ်။ ကျွန်​​ေတာ့​်​အ​​ေမသာဆိုရင် စိတ်ထဲမှာ သနား​​လိုက်တာ၊​ အား​​နာလိုက်တာ၊​ ရင်နာလိုက်တာ။ သူ့​​ခမျာ ကိုယ့​်​ရင်​​ေသွး​​က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ အတူ​​ေနချင်ရှာမှာပဲ။ ခွဲခွာ​​ေနြကရတာ နည်း​​တဲ့​​နှစ်လား​​။ အခုဆို အသက်လည်း​​ြကီး​​ြပီ။ နား​​​ေစချင်ြပီ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ တိုင်း​​ြပည်ရဲ့​​ အနာဂတ်က သူ့​​ပုခံုး​​​ေပါ်မှာဆို​​ေတာ့​​ သူလည်း​​ မနား​​ရက်ဘူး​​။ ကိုယ်လည်း​​ပဲ သူမှမကယ်ရင် မြဖစ်တဲ့​​ဘဝမို့​​ အား​​နာ​​ေနလျက်နဲ့​​ပဲ အား​​​ေပး​​​ေနရတယ်။ နိုင်ငံ​​ေရး​​ခရီး​​လမ်း​​ဆိုတာ အဲဒီထက်ြကမ်း​​တမ်း​​တာ မရှိဘူး​​။ အ​​ေကာက်ြကံမယ့​်​သူ၊​ ယုတ်မာတယ့​်​သူ​​ေတွ သမိုင်း​​အဆက်ဆက် ဘယ်တုန်း​​က ကင်း​​ခဲ့​​လို့​​လဲ။ ​​ေယာကင်္ျား​​ြကီး​​တန်မဲ့​​ ခိုး​​သား​​ငါး​​ရာနဲ့​​ ဝိုင်း​​ရိုက်ခိုင်း​​ြပီး​​ “ြကည့​်​ကရှမ်း​​ ြကည့​်​ကရှမ်း​​။ နာလုပ်လိုက်တာ ဒီမိန်း​​မ ​​ေတနင်း​​ကိ​​ေတာ့​​မယ်။

ငှဲ ငှဲ ငှဲ ငှဲ…။” ဆိုတဲ့​​ စူဇကာ​​ေတွ ​​ေကး​​ဝဋ်​​ေတွနဲ့​​ တစ်ဇာတ်တည်း​​ ကရမှာ။ သန်း​​ ၆၀ လံုး​​ ချစ်​​ေနလည်း​​ မလံု​​ေလာက်​​ေသး​​ဘူး​​။ တစ်​​ေယာက်တည်း​​ကပဲ မုန်း​​​ေနဦး​​ လံု​​ေလာက်​​ေနြပီဆိုတာ အဘိုး​​တို့​​​ေခတ်ကတည်း​​က သက်​​ေသ​​ေလ။ အင်ဒီရာဂန္ဒီတို့​​ မိသား​​စုမျိုး​​ ြမန်မာြပည်မှာ မရှိ​​ေစချင်ပါဘူး​​။ အဲဒီထက် စိတ်ပူမိတာက​​ေတာ့​​ လမ်း​​အမှား​​​ေပါ် မ​​ေရာက်​​ေရာက်​​ေအာင် တွန်း​​ပို့​​ြပီး​​ ငါး​​တကာယိုသမျှ​​ေချး​​ ပုဇွန်ဆိတ်​​ေခါင်း​​​ေပါ် ပံုချခဲ့​​မှာကိုပါ။ အနား​​မှာ အံု​​ေနတဲ့​​သူ​​ေတွများ​​​ေလ​​ေလ၊​ အဲဒီလူ​​ေတွက သူ့​​အတွက် တကယ်ပဲ အြကံ​​ေကာင်း​​ဉာဏ်​​ေကာင်း​​ ​​ေပး​​နိုင်တဲ့​​သူ​​ေတွ၊​ အား​​ကိုး​​​ေလာက်တဲ့​​၊​ ယံုြကည်စိတ်ချစွာ တိုင်ပင်နှီး​​​ေနှာ​​ေလာက်တဲ့​​သူ​​ေတွ ြဖစ်ပါ့​​မလား​​ဆိုတာ စိတ်ပူ​​ေလ​​ေလပါပဲ။

မတတ်သာလို့​​သာ ြကည့​်​​ေနရတယ်။ သည်​​ေနရာ အ​​ေမနဲ့​​ မအပ်စပ်ပါဘူး​​ လို့​​​ေတာ့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​မိတာပဲ။ ​​ေမတ္တာပဲ ပို့​​နိုင်ပါတယ်။ ငါ့​​အ​​ေမသာဆိုရင်​​ေတာ့​​ သည်လိုပစ်မထား​​ရက်ပါဘူး​​။ သူ့​​သား​​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ သည်လိုပဲ စိတ်ရှိြကမယ်ထင်ပါရဲ့​​။ ဖ​​ေယာင်း​​တိုင်​​ေတွ ဆီမီး​​ခွက်​​ေတွဆိုတာ အလင်း​​​ေရာင်​​ေတာက်​​ေလ​​ေလ၊​ သူ့​​အရိပ်က ပို​​ေမှာင်​​ေလ​​ေလ မဟုတ်လား​​။ (​​ေတာ်​​ေလာက်ြပီ​​ေနာ်။ ဆက်​​ေရး​​လည်း​​ အ​​ေပါ်ကဟာ​​ေတွ​​ေတာင် ဆင်ဆာလွတ်မှာမဟုတ်။)

မိန်း​​မ​​ေတွမှာရှိတဲ့​​ မိခင်စိတ်ဆိုတာ ဘယ်​​ေယာကင်္ျား​​သား​​ကမှ လိုက်မီမှာမဟုတ်တဲ့​​ သဘာဝစွမ်း​​ရည်ပါ။ ြကင်နာတတ်တာ၊​ ယုယတတ်တာ၊​ ဂရုစိုက်တတ်တာလည်း​​ အတူတူပဲ။ ဘုရား​​ရှင်က​​ေတာင် ဥပမာ​​ေပး​​တဲ့​​အခါ ဧကပုတ္တ မနုရ​​ေက္ခ တစ်ဦး​​တည်း​​​ေသာသား​​ကို မိခင်မှ ​​ေစာင့​်​​ေရှာက်သည့​်​ပမာ လို့​​ ဆိုတယ် မဟုတ်လား​​။ သို့​​​ေသာ် အဲဒီ​​ေနာက်မှာ​​ေတာ့​​ အနုသယကိ​​ေလသာလို့​​ ​​ေခါ်မလား​​မသိဘူး​​။ တစ်ဦး​​တည်း​​ ပိုင်ဆိုင်လိုြခင်း​​ဆိုတဲ့​​ သူများ​​ကို မျှ​​ေဝမ​​ေပး​​ချင်တဲ့​​ စိတ်က​​ေလး​​ ကပ်ပါလာတယ်ဗျ။ အရပ်စကား​​နဲ့​​ဆို အူတိုတယ်​​ေပါ့​​ဗျာ။ အဲဒါ သမီး​​ရည်း​​စား​​ လင်မယား​​ြကား​​မှာမှ မဟုတ်ဘူး​​။ သား​​အမိ၊​ သား​​အဖ၊​ ​​ေမာင်နှမ​​ေတွြကား​​မှာလည်း​​ ရှိတယ်။ သမီး​​လင်ရ နှမလင်​​ေနရင် အ​​ေဖ​​ေတွ​​ေမာင်​​ေတွက စပ်ြဖဲြဖဲသာ​​ေနချင်​​ေနမယ်။ သား​​မက်၊​ ​​ေယာက်ဖကို လည်ပင်း​​ဖက်​​ေပါင်း​​ဖို့​​ သိပ်မခက်ဘူး​​။

သမီး​​​ေယာင်း​​မ။ ​​ေချွး​​မနဲ့​​ ​​ေယာက္ခမြကား​​မှာ​​ေတာ့​​ ဘယ်​​ေလာက်ပဲ သ​​ေဘာထား​​ြကီး​​တဲ့​​သူပဲ ြဖစ်ြဖစ် ​​ေရှ့​​တင်မဟုတ်​​ေတာင် ကွယ်ရာကျ မဲ့​​တတ်တယ်။ သူစိမ်း​​မိန်း​​မနဲ့​​ဆိုလို့​​က​​ေတာ့​​ ဘာ​​ေြပာ​​ေကာင်း​​မလဲ။ သည်ဘဝ သည်သက်တမ်း​​အတွင်း​​မှာ အဖွား​​၊​ အ​​ေမ၊​ မိန်း​​မ၊​ သမီး​​၊​ မျိုး​​ဆက်​​ေလး​​ခု​​ေသာ ဒုတိယလိင်​​ေတွနဲ့​​ ​​ေရစက်ပါခဲ့​​ရတယ်။ အဲဒီ​​ေလး​​​ေယာက်စလံုး​​ သူများ​​ကို မတိုရရင် သူတို့​​အချင်း​​ချင်း​​ တို​​ေနြကတာ။ သမီး​​က က​​ေလး​​ပဲ ရှိ​​ေသး​​တာ ဘာတိုတတ်လို့​​တုန်း​​လို့​​ မထင်နဲ့​​။ သူက သူများ​​နဲ့​​မတိုရလို့​​ သူ့​​အ​​ေဖအလုပ်ရယ် သူ့​​​ေကျာင်း​​ရယ်ကို စိတ်နာြပီး​​တို​​ေနတာ ပို​​ေတာင်ဆိုး​​​ေသး​​။

ငယ်ငယ်ကတည်း​​က အိမ်ြပန်​​ေနာက်ကျရင် မအိပ်ပဲထိုင်​​ေစာင့​်​​ေနတဲ့​​ အဖွား​​က ဆူလိုက်ဆဲလိုက်နဲ့​​ ​​ေနလာရင်း​​၊​ မိန်း​​က​​ေလး​​သူငယ်ချင်း​​​ေတွ အိမ်လာလည်ရင် ​​ေမွး​​သမိခင်ရဲ့​​ လူပျို့​​​ေမ​​ေမ ဆန်တစ်အိပ်နဲ့​​ ဇာတ်ထုပ်ခင်း​​ရင်း​​၊​ သူငယ်ချင်း​​မိတ်​​ေဆွများ​​နဲ့​​ အရက်​​ေသာက်ရင်း​​ အိမ်ကို မနက်လင်း​​အား​​ြကီး​​မှ ြပန်လာတိုင်း​​ မိန်း​​မနဲ့​​ နှစ်ပိသာခွဲ သီချင်း​​ဆိုရင်း​​၊​ အခုချက်ချင်း​​ အလုပ်ထွက်ြပီး​​ ြပန်လာခဲ့​​ဆိုတဲ့​​ သမီး​​ရဲ့​​ ရာဇသံကို ရန်ကုန်မှာ​​ေန​​ေလသမျှ တစ်ဖဝါး​​မခွာ အလုပ်အ​​ေကျွး​​ြပုလို့​​ ​​ေချာ့​​ရင်း​​ ဆယ်စုနှစ်​​ေလး​​ခု​​ေကျာ်ကို ဘယ်လိုကုန်သွား​​မှန်း​​ မသိလိုက်ပါဘူး​​။

အဲဒီ​​ေလး​​​ေယာက်​​ေသာ မိန်း​​မ​​ေတွ​​ေပး​​တဲ့​​ သင်ခန်း​​စာနဲ့​​တင် ​​ေနာက်ထပ် ပဥ္စမ​​ေြမာက်ကို စိတ်ကူး​​ထဲ​​ေတာင် မထည့​်​ဝံ့​​​ေသး​​​ေပါင်ဗျာ။ နံရိုး​​တစ်ဒါဇင်ဆရာြကီး​​များ​​ကို ​​ေလး​​စား​​ပါရဲ့​​။ ​​ေဆး​​​ေကာင်း​​ဝါး​​​ေကာင်း​​များ​​ရှိရင် တြခား​​သူကိုသာ​​ေပး​​လိုက်ပါ။ သား​​သား​​က​​ေတာ့​​ ​​ေတာ်ြပီ။ သည်​​ေလာက်ဆို လံု​​ေလာက်ြပီ။ ဒီတခါ​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ ဝိုင်း​​စုခိုင်သိန်း​​ပဲ ဆက်ဆိုရစ်ြက​​ေတာ့​​။

“မင်း​​​ေြပာတဲ့​​စကား​​​ေတွ မင်း​​​ေပး​​တဲ့​​ ကတိ​​ေတွ ယံုစား​​မိ​​ေတာ့​​ မှား​​မယ်​​ေနာ်……။”

Read More

"သင်ြကား​​​ေရး​​ဆရာဝန်"

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ဆရာဝန်​​ေတွအ​​ေြကာင်း​​ ​​ေရး​​​ေနတဲ့​​အထဲမှာ သင်ြကား​​​ေရး​​ဘက်က ဆရာဝန်များ​​အ​​ေြကာင်း​​လည်း​​ ​​ေရး​​သင့​်​တာ​​ေပါ့​​​ေလ။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း​​ သင်ြကား​​​ေရး​​ဘက်မှာ ​​ေလး​​နှစ်​​ေလာက် လုပ်လာခဲ့​​​ေသး​​တာ မဟုတ်လား​​။ အင်မတန်​​ေပျာ်စရာ​​ေကာင်း​​တဲ့​​ လုပ်သက်ကာလ​​ေတွထဲမှာ ပါတာ​​ေပါ့​​။ ြဖစ်မှြဖစ်ရ​​ေလ။

ငါအလုပ်ဝင်ကတည်း​​က ဘယ်​​ေနရာမှာ မ​​ေပျာ်တာ ရှိခဲ့​​ပါလိမ့​်​လို့​​ ြပန်စဉ်း​​စား​​ြကည့​်​မိ​​ေတာ့​​မှ ဘယ်မှာြဖစ်ြဖစ် ​​ေချး​​ကျရာ​​ေပျာ်တဲ့​​​ေလာက် ြဖစ်​​ေနမှန်း​​သိ​​ေတာ့​​တယ်။ တချို့​​​ေနရာ​​ေတွမှာ နည်း​​နည်း​​ပါး​​ပါး​​ စိတ်ညစ်လှ ခနထက် မပိုဘူး​​။ ဒါ​​ေတာင်မှ က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ ကာရာအို​​ေကသွား​​ြပီး​​ “ငါ မင်း​​ကို သတ်ချင်တယ်” နှစ်​​ေခါက်​​ေလာက် အား​​ရပါး​​ရဟစ်ပလိုက်ရင် ဟီး​​ဟီး​​ ဟီး​​ဟီး​​ ြပန်ြဖစ်လာ​​ေရာ။ ည​​ေနပိုင်း​​ကျ​​ေတာ့​​ ကိုယ်တိုင်ကလည်း​​ ြပင်သစ်​​ေကျာင်း​​တက်ြပီး​​ ​​ေကျာင်း​​သား​​တစ်ပိုင်း​​ လုပ်ရ​​ေသး​​တာ မဟုတ်လား​​။ အဲဒီ​​ေတာ့​​ သူတို့​​ကို စာသင်တဲ့​​အခါသာ သင်​​ေနရတာ။ ကိုယ့​်​စိတ်ထဲမ​​ေတာ့​​ သူတို့​​နဲ့​​အတူတူ ​​ေကျာင်း​​သား​​ပဲလို့​​ သ​​ေဘာထား​​လိုက်တယ်။ တချို့​​တ​​ေလ အရိုအ​​ေသတန်​​ေတာ့​​လည်း​​ ကိစ္စမရှိပါဘူး​​။

အ​​ေရး​​ြကီး​​တာ အထင်​​ေသး​​အြမင်​​ေသး​​ြဖစ်​​ေလာက်တဲ့​​ အမူအကျင့​်​​ေတွ ကင်း​​​ေနရင်ြပီး​​တာပဲ လို့​​​ေတွး​​မိတယ်။ ​​ေရှ့​​တင်ဦး​​​ေတာ် ဦး​​​ေတာ်လုပ်ြပြပီး​​ ​​ေကျာခိုင်း​​တာနဲ့​​ အတင်း​​တုပ် အပုပ်ချခံရတဲ့​​သူမြဖစ်ဖို့​​ပဲ ဂရုစိုက်မိပါတယ်။ ဒီက​​ေန့​​အထိလည်း​​ တပည့​်​​ေကျာင်း​​သား​​​ေဟာင်း​​​ေတွနဲ့​​ ြပန်​​ေတွ့​​ရင် သူငယ်ချင်း​​လိုပဲ ​​ေနတယ်။ အဲဒါ​​ေြကာင့​်​မို့​​လို့​​ သင်ြကား​​​ေရး​​ဘက်မှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့​​တဲ့​​ကာလ​​ေတွဟာ ​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​တက်ခဲ့​​တုန်း​​က အချိန်​​ေတွလိုပဲ ​​ေပျာ်စရာလည်း​​​ေကာင်း​​၊​ အမှတ်ရစရာ​​ေတွလည်း​​ ြပည့​်​​ေနတာပဲ။ ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွမှ မ​​ေမ့​​နိုင်တာမဟုတ်ပါဘူး​​။ အတူတူ အလုပ်လုပ်ခဲ့​​တဲ့​​ အကိုအမ၊​ ဆရာြကီး​​ ဆရာမြကီး​​​ေတွကလည်း​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်​​ေရစက်ြကီး​​လို့​​ ဆံုြက​​ေတွ့​​ြကရတာပါပဲ။

ညီငယ်က​​ေလး​​၊​ ​​ေမာင်ငယ်က​​ေလး​​တစ်​​ေယာက်လို အြမင်မ​​ေတာ်​​ေလသမျှ ဆံုး​​မပဲ့​​ြပင်​​ေပး​​ြကပါတယ်။ တခါတ​​ေလ ကိုယ်ကထင်ရာစိုင်း​​​ေတာ့​​လည်း​​ ခွင့​်​လွှတ်​​ေပး​​ြက​​ေလရဲ့​​။ မိဘမျက်စိကွယ်ရာြဖစ်​​ေပမယ့​်​ အမြကီး​​များ​​ အ​​ေဒါ်ြကီး​​များ​​လို မျက်စိ​​ေဒါက်​​ေထာက် ​​ေစာင့​်​​ေရှာက်​​ေပး​​ြကတာ ​​ေကျး​​ဇူး​​များ​​လည်း​​ တင်ပါရဲ့​​။ နှစ်​​ေတွြကာလို့​​ တ​​ေနရာစီ​​ေရာက်သွား​​ြပီး​​ ကိုယ်ကသတိတရ သွား​​​ေတွ့​​လို့​​ရှိရင် ရှိသမျှအလုပ်​​ေတွ ဘုတ်ကနဲပစ်ချြပီး​​ ဟယ်ကနဲ ဟင်ကနဲ ​​ေအာ်ဟစ်နှုတ်ဆက်လို့​​ ဘယ်မှာ​​ေရာက်​​ေနြပီတုန်း​​ရယ်လို့​​ စ​​ေတး​​တပ်စ် အပ်ဒိတ်လုပ်ြကတာကလည်း​​ ဝမ်း​​သာစရာြကီး​​ပါ။ ဒီလိုဆို​​ေတာ့​​လည်း​​ အစိုး​​ရအလုပ်လုပ်တယ်ဆိုတာ ဘယ်​​ေလာက်​​ေပျာ်ဖို့​​​ေကာင်း​​သလဲ ဟုတ်ဘူး​​လား​​။

ဟိုး​​တုန်း​​က​​ေတာ့​​ သင်ြကား​​​ေရး​​ဘက်က ဆရာဝန်ဆိုတာ လိုချင်တိုင်း​​ ဝင်လို့​​ရတဲ့​​​ေနရာမဟုတ်ပါဘူး​​။ ​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​တ​​ေလျှာက် အတန်း​​စဉ်ဆက် သာမန်​​ေအာင်ရံုထက်ြမင့​်​ြပီး​​ အထူး​​​ေအာင် ဘယ်နှစ်ဘာသာရှိသလဲ ဆိုတာ အ​​ေရး​​ြကီး​​ပါတယ်။ အနည်း​​ဆံုး​​​ေတာ့​​ ကိုယ်ကဆရာဝင်လုပ်မယ့​်​ ဘာသာရပ်မှာ ​​ေအာင်ရံုအမှတ်က​​ေလး​​နဲ့​​ မလံု​​ေလာက်ပါဘူး​​။ အများ​​အား​​ြဖင့​်​​ေတာ့​​ ဂုဏ်ထူး​​ရ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွက ကိုယ်ထူး​​ချွန်ခဲ့​​တဲ့​​ ဘာသာရပ်မှာ ထွန်း​​ထွန်း​​​ေပါက်​​ေပါက် ြဖစ်​​ေအာင် ြကိုး​​စား​​ချင်လို့​​ သင်ြကား​​​ေရး​​မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း​​ စာဖတ်၊​ ဘွဲ့​​လွန်တက်၊​ ပါရဂူဘွဲ့​​​ေတွအထိ ရည်မှန်း​​ချက်ထား​​​ေလ့​​ရှိြကပါတယ်။ သိတဲ့​​အတိုင်း​​ ကိုယ်က​​ေတာ့​​ အဲလိုအစား​​ထဲက မဟုတ်တာ ​​ေြပာစရာ​​ေတာင် မလိုဘူး​​ မဟုတ်လား​​။ ကိုယ့​်​အ​​ေြကာင်း​​ ကိုယ်သိလို့​​ မရဲတရဲ ​​ေလျှာက်လွှာတင်လိုက်တဲ့​​အခါ မိုး​​နတ်မင်း​​ြကီး​​​ေကျး​​ဇူး​​နဲ့​​ ​​ေဆး​​တက္ကသိုလ် (၂) က ​​ေရာဂါ​​ေဗဒဌာနကို သရုပ်ြပဆရာအြဖစ် ​​ေရာက်သွား​​ပါတယ်။ ဘယ်သူ့​​မှလည်း​​ သွား​​မကန်​​ေတာ့​​ရ၊​ အပူမကပ်လိုက်ရတာ တကယ်ြကီး​​မှ တကယ်ြကီး​​ပါပဲ။

သူများ​​ယံုမယံု အသာထား​​၊​ ကိုယ့​်​ဘာသာကိုယ်​​ေတာင် မယံုနိုင်ဘူး​​။ ဒီလိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​​ကလည်း​​ တကယ်ရှိတတ်တယ်လို့​​ အလုပ်ထဲကစိတ်ညစ်​​ေနသူ​​ေတွ သိ​​ေအာင် သတင်း​​​ေကာင်း​​ပါး​​လိုက်တာပါ​​ေနာ်။ တခါ​​ေြပာဖူး​​သလို လှန်ထား​​တာသာ ြမင်ရတယ်။ ကာထား​​တာကို မြမင်ရဘူး​​ဆိုတာ​​ေလ။ လှံပဲထမ်း​​ထမ်း​​၊​ ကံပဲထမ်း​​ထမ်း​​၊​ သည်ရုပ်သည်ရည်က​​ေလး​​နဲ့​​ သူများ​​ကို ဆကာြကီး​​တက်လုပ်ရမယ်ဆို​​ေတာ့​​ ဘာရယ်လို့​​ ဟုတ်ပါဘူး​​။ လူရှိန်လိုရှိန်ြငား​​ လည်ကတံုး​​လက်ရှည်​​ေတွ ​​ေယာပုဆိုး​​​ေတွဝတ်ြပီး​​ ရုပ်တည်ြကီး​​နဲ့​​ မုန့​်​တီစား​​ဖို့​​ လုပ်ြကည့​်​ပါ​​ေသး​​တယ်။ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​လည်း​​ ဒံုရင်း​​က ဒံုရင်း​​ပဲ။ စိတ်ကိုက သူတို့​​နဲ့​​ သိပ်ကွာတာမှ မဟုတ်တာ။

သင်ြကား​​​ေရး​​မှာ ဆရာဝန်လုပ်ရတဲ့​​ အကျိုး​​​ေကျး​​ဇူး​​က​​ေတာ့​​ သက်ဆိုင်ရာ ဘာသာရပ်မှာ အထိုက်အ​​ေလျှာက် အကျွမ်း​​တဝင်ြဖစ်သွား​​ြခင်း​​ပါ။ ကျူတိုရီယယ်ဝင်တာပဲ ြဖစ်ြဖစ်၊​ လက်​​ေတွ့​​ခန်း​​ထဲမှာ သရုပ်ြပတာပဲ ြဖစ်ြဖစ် အနည်း​​ဆံုး​​​ေတာ့​​ ကိုယ်သင်ရမယ့​်​ သင်ခန်း​​စာကို ကိုယ့​်​ဘာသာ​​ေကျညက်ထား​​မှ ​​ေကျာင်း​​သား​​ကို ဆရာလုပ်နိုင်မှာ​​ေပါ့​​။ အတန်း​​မဝင်ခင် စာြပန်ဖတ်ရတဲ့​​ဘဝကို လူတိုင်း​​ြဖတ်သန်း​​ခဲ့​​ြပီး​​မှ ​​ေနာက်ပိုင်း​​ ​​ေရာက်ရာအရပ်က ​​ေကာက်သင်နိုင်တဲ့​​ဘဝကို ​​ေရာက်တာပါ။ တြဖည်း​​ြဖည်း​​နဲ့​​ စာသင်ပါး​​ဝလာ​​ေတာ့​​မှ သင်ြကား​​ြခင်း​​အနုပညာကို သ​​ေဘာ​​ေပါက်လာပါလိမ့​်​မယ်။ ပညာတတ်တာက တတ်တာတစ်ပိုင်း​​၊​ လုပ်ငန်း​​ကျွမ်း​​ကျင်တာက ကျွမ်း​​ကျင်တာတစ်ပိုင်း​​၊​ စာသင်တတ်တာက သင်တတ်တာတစ်ပိုင်း​​​ေလ။

စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေြဖသလို ကိုယ်သိထား​​တတ်ထား​​သမျှကို အိပ်သွန်ဖာ​​ေမှာက် ပညာခန်း​​ြပရတာ မဟုတ်လို့​​ ​​ေပး​​သူမှာ ဘယ်​​ေလာက်ရှိသလဲ ဆိုတာထက် ယူမယ့​်​သူဘက်က ဘယ်​​ေလာက်ထိ လက်ခံနိုင်မှာလဲဆိုတာက ပိုအ​​ေရး​​ြကီး​​ပါတယ်။ အ​​ေြကာင်း​​အရာတူ၊​ ​​ေခါင်း​​စဉ်တူ သင်ခန်း​​စာတစ်ခုတည်း​​ကိုပဲ ​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​သား​​​ေလး​​​ေတွကို သင်တာ၊​ ​​ေဆး​​ဝါး​​ကျွမ်း​​ကျင် ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွကိုသင်တာ၊​ ဘွဲ့​​လွန်​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွကိုသင်တာ မတူပါဘူး​​။ အကျဉ်း​​ရံုး​​တာ၊​ အကျယ်ချဲ့​​တာဆိုတဲ့​​ သ​​ေဘာ​​ေြကာင့​်​မဟုတ်ပါဘူး​​။ သူတို့​​ရဲ့​​​ေခါင်း​​ထဲမှာ အ​​ေြခခံဘယ်​​ေလာက်ရှိသလဲ အ​​ေပါ်မူတည်ြပီး​​ ​​ေနာက်ထပ်​​ေပး​​မယ့​်​ အချက်အလက်ကို သူတို့​​လက်ခံနိုင်သ​​ေလာက် ထပ်​​ေဆာင်း​​​ေပး​​ရပါတယ်။ အဲဒါက ​​ေပး​​တာပဲ ရှိ​​ေသး​​တာ။ တကယ်စာသင်​​ေကာင်း​​တဲ့​​ ဆရာများ​​က​​ေတာ့​​ မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ စွဲသွား​​​ေအာင် မှတ်သွား​​​ေအာင် သင်တတ်ပါတယ်။ သင်ြကား​​​ေရး​​မှာ လုပ်သက်ြကာလာ​​ေလ​​ေလ၊​ ဘာသာရပ်ပိုင်း​​မှာ ပိုြပိး​​ကျွမ်း​​ကျင်လာ​​ေလ​​ေလြဖစ်မှာ​​ေပါ့​​။ သည်စာ​​ေတွချည့​်​ပဲ ထပ်ခါထပ်ခါ သင်​​ေနရတာကိုး​​။

သင်ြကား​​​ေရး​​က ဆရာ/ဆရာမများ​​ဟာ က​​ေလး​​​ေတွကို စာသင်​​ေပး​​တဲ့​​ အလုပ်ချည့​်​သက်သက်​​ေတာ့​​ မဟုတ်ပါဘူး​​။ အတန်း​​တစ်တန်း​​တက်လာလို့​​ ​​ေကျာင်း​​သား​​သစ်​​ေတွ​​ေရာက်လာရင် မှတ်တမ်း​​ပံုစံ​​ေတွြဖည့​်​ြပီး​​ ​​ေကျာင်း​​​ေခါ်ချိန်၊​ လက်​​ေတွ့​​လုပ်​​ေဆာင်မှု၊​ အတန်း​​တွင်း​​စာ​​ေမး​​ပွဲအမှတ်​​ေတွကိုပါ ထိန်း​​သိမ်း​​ထား​​ရပါတယ်။ စပ်စုတတ်တဲ့​​ ဝါသနာ​​ေြကာင့​်​ထင်ပါရဲ့​​။ ကိုယ့​်​အလုပ်က​​ေတာ့​​ တစ်တန်း​​တက်လာရင် ရှိသမျှ​​ေကျာင်း​​သား​​ ကိုယ်​​ေရး​​မှတ်တမ်း​​ကို ​​ေသ​​ေသချာချာ ဖတ်ထား​​၊​ သည်အတန်း​​မှာ ဘယ်သူကစာ​​ေတာ်တယ်၊​ ဘယ်သူက ​​ေတာ်​​ေတာ်တွန်း​​တင်မှရမယ်၊​ ဘယ်သူက နံမယ်ြကီး​​တယ်၊​ အကုန်သိထား​​​ေအာင်လုပ်ရပါတယ်။ ဘယ်သူအ​​ေချာဆံုး​​လဲတို့​​၊​ ဘယ်သူက လူြကီး​​သား​​သမီး​​လဲတို့​​လည်း​​ ပါတာ​​ေပါ့​​။ မျက်နှာလိုက်ဖို့​​ မဟုတ်​​ေပမယ့​်​ ဇယား​​ရှုပ်ရင် ပျား​​တုပ်သွား​​မယ်၊​ က​​ေညာ့​​မိရင် ​​ေရှာ့​​ခ်ရှိလိမ့​်​မယ်တို့​​ သိထား​​​ေတာ့​​ ကျင်း​​ရှိ​​ေကွ့​​​ေရှာင် လုပ်လို့​​ရတာ​​ေပါ့​​။ ​

​ေကျာင်း​​သား​​တစ်​​ေယာက်​​ေယာက်ဟာ ဆိုး​​ဆိုး​​ရွား​​ရွား​​အမှတ်​​ေတွနည်း​​​ေနြပီ၊​ ​​ေကျာင်း​​​ေတွ အရမ်း​​ပျက်​​ေနြပီဆိုတာနဲ့​​ အဲဒီ​​ေကျာင်း​​သား​​ကသာ သိချင်မှသိမယ်၊​ ကိုယ်​​ေတွက​​ေတာ့​​ ဘာ​​ေြကာင့​်​လဲ၊​ ဘာြဖစ်လို့​​လဲ၊​ ဘာြပဿနာရှိသလဲဆိုတာကို စံု​​ေထာက်ြကီး​​ဦး​​စံရှား​​လုပ်ြပီး​​ ဟိုလူသည်လူ အစ်​​ေအာက်​​ေမး​​ြမန်း​​၊​ စကား​​​ေရာ​​ေဖာ​​ေရာနဲ့​​ ခင်​​ေအာင်လှည့​်​ပတ်​​ေပါင်း​​၊​ စာ​​ေမး​​ပွဲမတိုင်ခင် ရတဲ့​​နည်း​​နဲ့​​ အဖတ်ြပန်ဆယ်လို့​​ ရလိုရြငား​​ ြကိုး​​စား​​ြကည့​်​ရပါတယ်။ အဲ​​ေလာက်ဆိုး​​တဲ့​​​ေကျာင်း​​သား​​မျိုး​​က စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေြဖချိန်မှ ကယ်လို့​​ မရနိုင်ဘူး​​​ေလ။

​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွဘက်က​​ေတာ့​​ ဆရာ​​ေတွဆိုတာ ငါတို့​​ကို စာ​​ေမး​​ပွဲချလိုက်ရရင် သိပ်​​ေပျာ်တတ်တဲ့​​အမျိုး​​လို့​​ ထင်ချင်ထင်ပါလိမ့​်​မယ်။ ဆရာ​​ေတွမှာက​​ေတာ့​​ သူတို့​​ကို မြဖစ်ြဖစ်တဲ့​​နည်း​​နဲ့​​ မရအရ တွန်း​​တင်ြပီး​​ အဲဒါ ငါတို့​​ဆွဲတင်တာမဟုတ်ဘူး​​။ သူတို့​​ဘာသူတို့​​ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်​​ေအာင်တာ လို့​​ြဖစ်​​ေအာင် လုပ်ရပါတယ်။ စာ​​ေမး​​ပွဲမှာ​​ေကျာင်း​​သား​​က မ​​ေအာင်ရင် ကျရံုက​​ေလး​​ပဲ ကျလိုက်ရတာပါ။ ဆရာ​​ေတွမှာက ငါတို့​​​ေအာင်​​ေအာင် မသင်နိုင်လို့​​ သူတို့​​ကျရတာဆိုြပီး​​ ကျွန်​​ေတာ်မျိုး​​ြကီး​​တို့​​ ​​ေသသင့​်​ပါတယ်ဆိုြပီး​​ အလုပ်​​ေတွရှုပ်လိုက်ရတာ မ​​ေြပာပါနဲ့​​။ အကျအများ​​ဆံုး​​ ဘာသာရပ်ဟာ ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွအလယ်မှာ နံမယ်အြကီး​​ဆံုး​​ြဖစ်​​ေပမယ့​်​ ဆရာ​​ေတွအချင်း​​ချင်း​​ထဲမှာ​​ေတာ့​​ ရှက်စရာ​​ေကာင်း​​တယ် လို့​​ ဆိုပါတယ်။ တခါတ​​ေလ ထု​​ေချလွှာ အ​​ေတာင်း​​ခံရ​​ေတာ့​​မတတ်ပါပဲ။ နှုတ်​​ေြဖစစ်တဲ့​​​ေန့​​​ေတွဆိုရင် တစ်ဌာနလံုး​​ အပင်ပန်း​​ဆံုး​​​ေန့​​​ေတွပါပဲ။

ြပင်ပက ဧည့​်​စာစစ်ဆရာြကီး​​ ဆရာမြကီး​​​ေတွ စိတ်ြကည်လင်လန်း​​ဆန်း​​ြပီး​​ အ​​ေအာင်​​ေပး​​ချင်တဲ့​​ မုဒ်က​​ေလး​​​ေတွ ဝင်​​ေန​​ေစဖို့​​ သွား​​​ေရး​​လာ​​ေရး​​၊​ စား​​​ေရး​​​ေသာက်​​ေရး​​၊​ လို​​ေလ​​ေသး​​မရှိ​​ေအာင် စီစဉ်ြကရပါတယ်။ ကိုယ့​်​အိမ်က ​​ေယာက္ခမဘာြကိုက်သလဲ မသိ​​ေပမယ့​်​ မမတို့​​ ဆရာတို့​​အြကိုက် မွန်း​​လိုက်​​ေတွကို​​ေတာ့​​ အကုန်လံုး​​သိတယ်ဗျ။ သူတို့​​တ​​ေတွက တရပ်တ​​ေကျး​​ကလာရတာဆို​​ေတာ့​​ စိတ်ထဲမှာ မ​​ေတွ့​​တာြကာတဲ့​​ သိ​​ေဟာင်း​​ကျွမ်း​​​ေဟာင်း​​​ေတွ ​​ေပျာ်​​ေပျာ်ပါး​​ပါး​​ ြပန်လည်ဆံု​​ေတွ့​​ြကတဲ့​​ပွဲလို့​​ ခံစား​​နိုင်​​ေအာင် ြကိုး​​စား​​ရတာ​​ေပါ့​​။ ကိုယ့​်​ဆီကဆရာ​​ေတွ သူတို့​​ဆီသွား​​စစ်​​ေတာ့​​လည်း​​ သူတို့​​ဧည့​်​ဝတ်​​ေကျရတဲ့​​အလှည့​်​​ေပါ့​​။ မန္တ​​ေလး​​ကဆရာ​​ေတွ ဘယ်​​ေလာက် ဧည့​်​ဝတ်​​ေကျသလဲ ဆိုတာကို​​ေတာ့​​ ဆာဂျင်ြကီး​​​ေတွကိုသာ ​​ေမး​​ြကည့​်​လိုက်​​ေတာ့​​ဗျာ။ သား​​သား​​​ေတာ့​​ မ​​ေြပာြပဘူး​​။ သတ်ရင်သတ်။ ဟီး​​ ဟီး​​။

စာသင်တာ၊​ စာစစ်တာ၊​ တပည့​်​တပန်း​​​ေတွနဲ့​​ ရင်း​​နှီး​​ကျွမ်း​​ဝင်တာ ​​ေနာက်မှာ​​ေတာ့​​ သင်ြကား​​​ေရး​​ဆရာ​​ေတွ သတိြပုစရာ သင်ခန်း​​စာယူစရာတစ်ခုက​​ေတာ့​​ ​​ေြပာရမှာ ခပ်လန့​်​လန့​်​ပါပဲ။ ကိုယ့​်​အ​​ေတွး​​ကိုပဲ ကိုယ်​​ေြပာပါမယ်။ မှန်တယ် မှား​​တယ်ကို​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာပဲ သံုး​​သပ်ြကည့​်​ြကပါ။ ကိုယ့​်​ဆရာသမား​​များ​​ကို ​​ေစာ်ကား​​သလိုြဖစ်ရင်လည်း​​ ​​ေတာင်း​​ပန်ပါရဲ့​​။ ကျူရှင်ကိစ္စပါခင်ဗျ။ ကျူရှင်​​ေပး​​စား​​လို့​​ရတယ် ဆိုကတည်း​​က စာသင်မ​​ေကာင်း​​ပဲနဲ့​​ ဘယ်ရပါ့​​မလဲ။ စာသင်​​ေကာင်း​​​ေလ​​ေလ၊​ ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွ အုန်း​​အုန်း​​ကျက်ကျက် ​​ေနာက်ကလိုက်လာ​​ေလ​​ေလ မဟုတ်လား​​။ ကျူရှင်​​ေပး​​တဲ့​​ဆရာ​​ေတွဟာလည်း​​ ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွ နား​​လည်​​ေအာင် မှတ်မိ​​ေအာင် သင်​​ေပး​​ခဲ့​​ြကတာမို့​​ တကယ့​်​​ေကျး​​ဇူး​​ရှင်ဆရာြကီး​​​ေတွပါပဲ။ ဒီ​​ေနရာမှာ ကျူရှင်​​ေပး​​တဲ့​​ဆရာ​​ေတွက ပို​​ေတာ်လို့​​ ​​ေပး​​နိုင်တာ။

ကျူရှင်မ​​ေပး​​တဲ့​​ဆရာ​​ေတွက ကိုယ့​်​ပညာကို ​​ေငွနဲ့​​ ​​ေရာင်း​​မစား​​ချင်လို့​​ သိက္ခာနဲ့​​​ေနတာ၊​ စသည်ြဖင့​်​ ဘယ်ဘက်ကိုမှ လိုက်ြပိး​​ မဆိုချင်ပါဘူး​​။ ဌာနမှူး​​လုပ်တဲ့​​ ဆရာမြကီး​​​ေဒါ်​​ေအး​​​ေအး​​ြမင့​်​ရဲ့​​ ြပတ်သား​​တဲ့​​ မူဝါဒကို​​ေတာ့​​ သ​​ေဘာကျလွန်း​​လို့​​ အတုယူမိပါတယ်။ သူက​​ေတာ့​​ ကျူရှင်မ​​ေပး​​ရဘူး​​လို့​​ မဆိုလိုပါဘူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ကျူရှင်​​ေပး​​ရင် စာ​​ေမး​​ပွဲစစ်တဲ့​​အထဲ၊​ ​​ေမး​​ခွန်း​​ထုတ်တဲ့​​အထဲ ဝင်ပါလို့​​ မြဖစ်ပါဘူး​​တဲ့​​။

နဂိုကတည်း​​ကိုက ဆရာ/ဆရာမ​​ေတွရဲ့​​ ဗီဇသဘာဝမှာ ​​ေကျာင်း​​သား​​ကို ဘယ်လိုရ​​ေအာင် ကယ်ရမလဲ၊​ ဘယ်လို အမှတ်များ​​​ေအာင် ကူရမလဲဆိုတဲ့​​စိတ်က ငယ်ထိပ်တက်ကပ်​​ေနတာ။ ကိုယ့​်​ကျူရှင်က​​ေကျာင်း​​သား​​ကို ကိုယ်ြပန်စစ်ရ​​ေတာ့​​ စိတ်ထဲဘယ်လိုရှိမလဲ ​​ေြပာစရာလိုမယ် မထင်ပါဘူး​​။ ကိုယ့​်​စာစစ်စား​​ပွဲ ​​ေရာက်​​ေနလျက်သား​​နဲ့​​ အဲဒီ​​ေကျာင်း​​သား​​ ကယ်လို့​​မရဘူး​​ဆိုရင် ကျူရှင်ကျ ဘယ်လိုမျက်နှာြပရပ ဆိုတာမျိုး​​ ြဖစ်ကုန်တာ​​ေပါ့​​။ တကယ့​်​သင်ြကား​​​ေရး​​နယ်ပယ်မှာ စာ​​ေမး​​ပွဲနဲ့​​ ကျူရှင်ဆရာ​​ေတွရဲ့​​ ဇာတ်လမ်း​​​ေတွကို မှန်း​​သာြကည့​်​လိုက်ြကပါ။ ထင်ထား​​တာ​​ေတွထက် အများ​​ြကီး​​ ပိုဆိုး​​တယ်လို့​​သာမှတ်လိုက်။ ကိုယ့​်​​ေကျာင်း​​သား​​ ကိုယ်ကယ်တာ ဘာအြပစ်ရှိသလဲလို့​​ ထင်စရာရှိပါတယ်။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ အဲဒီအ​​ေတွး​​ထဲမှာကိုက အ​​ေြဖက ပါြပီး​​သား​​။

“ကိုယ့​်​​ေကျာင်း​​သား​​” တဲ့​​။ ကျူရှင်​​ေပး​​လိုက်ကတည်း​​က ​​ေကျာင်း​​သား​​ကို ကိုယ့​်​ဘာသာ ခွဲြခား​​ထား​​ြပီး​​သား​​ ြဖစ်​​ေနြပီ။ ကိုယ့​်​​ေကျာင်း​​သား​​နဲ့​​ ကိုယ့​်​​ေကျာင်း​​သား​​ မဟုတ်တဲ့​​ ​​ေကျာင်း​​သား​​။ ရှုပ်ကုန်တာက​​ေတာ့​​ ကိုယ်လိုပဲ ကျူရှင်​​ေပး​​တဲ့​​သူ တစ်​​ေယာက်​​ေယာက်ဆီက သူများ​​​ေကျာင်း​​သား​​ဆိုတာပါ ပါလာြပန်​​ေရာ။ စိတ်ထဲမှာ တကယ်ပဲ တစ်တန်း​​တစ်စား​​တည်း​​ ထား​​နိုင်လို့​​လား​​။ ဘုရား​​ရဟန္တာလည်း​​ မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ စာ​​ေမး​​ပွဲမှာ ဆရာ​​ေတွရဲ့​​ဗီဇနဲ့​​ ​​ေကျာင်း​​သား​​တစ်​​ေယာက်ကို ကယ်လိုက်တယ်ဆိုပါစို့​​။ သူ့​​ကျူရှင်က ​​ေကျာင်း​​သား​​မို့​​လို့​​ကယ်တာ၊​ ငါတို့​​ဆို ကယ်မှာ မဟုတ်ဘူး​​လို့​​ ​​ေတွး​​ချင်​​ေတွး​​မယ်။ ငါက ပိုက်ဆံအကုန်ခံြပီး​​ သူ့​​ဆီကျူရှင်တက်ထား​​တာ။ ငါ့​​ကို​​ေတာ့​​ မကယ်ပဲ သူများ​​ကို​​ေတာ့​​ ကယ်စရာလား​​ လို့​​ ​​ေတွး​​ချင်​​ေတွး​​မယ်။ ကိုယ်ကယ်လိုက်တဲ့​​​ေကျာင်း​​သား​​က​​ေတာင် ဒါ သူ့​​ဆီက ငါရသင့​်​တဲ့​​ အခွင့​်​အ​​ေရး​​။ လခ​​ေတွ ​​ေပး​​ထား​​တာ ဘာလုပ်ဖို့​​လဲ လို့​​ ​​ေတွး​​ချင်​​ေတွး​​မယ်။ ဘယ်လို​​ေတွး​​​ေတွး​​ အာစရိယဂု​​ေဏာက​​ေတာ့​​ ​​ေရ​​ေရလည်လည် ပွန်း​​ပါသွား​​တာချည့​်​ပဲ။

​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွကိုလည်း​​ ​​ေလျှာ့​​တွက်လို့​​ မရပါဘူး​​။ ​​ေမ့​​မရတဲ့​​ ချစ်တပည့​်​ြကီး​​​ေတွထဲမှာ စိတ်ထဲက ဆလံသလိုက်ရတဲ့​​သူ​​ေတွလည်း​​ ပါပါတယ်။ ဒီဆရာက​​ေလး​​ သူငယ်ချင်း​​​ေပါင်း​​​ေပါင်း​​လို့​​ရလို့​​ ခင်တယ်။ အို​​ေက။ ြပဿနာမရှိဘူး​​။ စာရှင်း​​ြပတာ ​​ေကာင်း​​လို့​​ခင်တယ်။ ဒါလည်း​​ ြပဿနာမရှိဘူး​​။ စာ​​ေမး​​ပွဲကျရင် အား​​ကိုး​​ရလို့​​ခင်တယ်။ ဒါလည်း​​ခွင့​်​လွှတ်တယ်။ ြပဿနာမရှိဘူး​​။ ဆရာ့​​ဆီမှာ ငါနည်း​​နည်း​​ကပ်ြပီး​​ အစ်ြကည့​်​မယ်။ ​​ေမး​​ခွန်း​​​ေလး​​ဘာ​​ေလး​​ ရမလား​​မသိဘူး​​။ ဒီအထိ​​ေတာင် စ​​ေပါ့​​ရိုက်ဆို ရိုက်​​ေပး​​လိုက်ဦး​​မယ်။ အတန်အသင့​်​​ေလာက်​​ေတာ့​​ တိုး​​​ေစရမယ်။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ တကယ့​်​ ကွက်တိ ဒဲ့​​ြကီး​​ဆိုမှ ဒဲ့​​ြကီး​​ ရမလား​​လို့​​ စာ​​ေမး​​ချင်​​ေယာင်​​ေဆာင်ြပီး​​ စိတ်မပါပဲနဲ့​​ ​​ေမး​​ခွန်း​​ထွက်လာ​​ေအာင် ​​ေစာင့​်​အစ်တဲ့​​ တပည့​်​မျိုး​​ကို​​ေတာ့​​ လက်လန်ပါတယ်။

သူလည်း​​ အချိန်ကုန် အကျိုး​​မရှိ၊​ ကိုယ်လည်း​​ အချိန်ကုန် အကျိုး​​မရှိ။ ကိုယ့​်​ဆီမှာ လိုချင်တာတစ်ခုရမလား​​လို့​​ စိတ်ထဲကမပါပဲ လာ​​ေပါင်း​​တဲ့​​သူကို အကဲမခတ်နိုင်​​ေလာက်​​ေအာင်​​ေတာ့​​ မပိန်း​​ပါဘူး​​။ ပိန်း​​မယ်ထင်တဲ့​​သူကသာ ပိန်း​​တာ​​ေလ။ ကျူရှင်တက်တဲ့​​အခါမှာလည်း​​ အဲလို​​ေကျာင်း​​သား​​မျိုး​​က နား​​လည်​​ေအာင်သင်နိုင်တာထက် စာ​​ေမး​​ပွဲမှာ ဆရာ​​ေပး​​မယ့​်​ ဆား​​ဗစ်စ်ြကီး​​ကို မရှက်မ​​ေြကာက်ဖွင့​်​​ေြပာြပီး​​ကို အ​​ေရး​​ဆို​​ေတာ့​​တာ။

ကိုယ်တိုင် ​​ေကျာင်း​​သား​​ဘဝက လာခဲ့​​ရံုတင်မဟုတ်ဘူး​​။ ဆရာလုပ်​​ေနတဲ့​​အချိန်မှာ​​ေတာင် ​​ေကျာင်း​​သား​​တစ်ပိုင်း​​ ြဖစ်​​ေန​​ေသး​​​ေတာ့​​ စာ​​ေမး​​ပွဲနဲ့​​ ပတ်သက်ြပီး​​ ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွဘက်က ဆန္ဒ​​ေတွကို မသိပဲ ရှိပါ့​​မလား​​။ ဘယ်​​ေလာက်ပဲ ညံ့​​လို့​​ စာတစ်လံုး​​မှ မသိတဲ့​​​ေကျာင်း​​သား​​ကလည်း​​ အချိန်တန်ရင် စာ​​ေမး​​ပွဲက​​ေလး​​​ေတာ့​​ ​​ေအာင်ချင်တာချည့​်​ပဲ။ ငါဒီနှစ် စာမလိုက်နိုင်​​ေသး​​ပါဘူး​​​ေလ။ စာ​​ေကျ​​ေအာင် တစ်နှစ်​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ထပ်​​ေနလိုက်ဦး​​မယ် ဆိုတဲ့​​ ​​ေကျာင်း​​သား​​ ရှိလို့​​လား​​။ ဘယ်နည်း​​နဲ့​​ပဲ ​​ေအာင်ရ​​ေအာင်ရ အချိန်တန် ​​ေနာက်တစ်တန်း​​တက်သွား​​ဖို့​​ အ​​ေရး​​ြကီး​​တယ် လို့​​ပဲ တွက်ြကပါတယ်။ ​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​သား​​ ဘဝတ​​ေလျှာက်လံုး​​မှာ စာ​​ေမး​​ပွဲထက် နှိပ်စက်ကလူြပုနိုင်တဲ့​​ ဖိစီး​​မှုမရှိတာလည်း​​ အမှန်ပါပဲ။ ဒီအခါမှာ ​​ေကျာင်း​​သား​​တိုင်း​​ ြကံရာမရ ​​ေတာင့​်​တြကတာက​​ေတာ့​​ ​​ေမး​​ခွန်း​​များ​​​ေပါက်ခဲ့​​ရင်၊​

ငါများ​​ အဲဒီ​​ေမး​​ခွန်း​​က​​ေလး​​ ရလိုက်ရင်ဆိုတဲ့​​ အိပ်မက်ပဲ ြဖစ်ပါတယ်။ ဒီလိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​​ မရှိပါဘူး​​လို့​​​ေတာ့​​ မြငင်း​​​ေလနဲ့​​ဆရာ။ သိပ်ကို ရှိခဲ့​​ပါတယ်။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွထင်ထား​​သလို ဒီ​​ေမး​​ခွန်း​​​ေပါက်တယ်ဆိုတဲ့​​ ကိစ္စဟာ မင်း​​ြကီး​​တာကထွက်တာ မဟုတ်ပါဘူး​​။ ြဖစ်လည်း​​ မြဖစ်နိုင်ပါဘူး​​။ ဘာြဖစ်လို့​​လဲဆို​​ေတာ့​​ စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေမး​​ခွန်း​​ဆိုတာ ဌာနမှူး​​ကိုယ်တိုင် အခန်း​​တံခါး​​ပိတ်ြပီး​​ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လက်နှိပ်စက်နဲ့​​ (အခု​​ေတာ့​​ ကွန်ြပူတာနဲ့​​) ရိုက်၊​ ြပီး​​တာနဲ့​​ ချိတ်ပိတ်ြပီး​​ ပါချုပ်ရံုး​​ခန်း​​ပို့​​၊​ အဲဒီ​​ေနာက် အစည်း​​အ​​ေဝး​​ထိုင်ြပီး​​ တြခား​​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​​ေတွြဖစ်တဲ့​​ ​​ေဆး​​(၁) တို့​​ ​​ေဆး​​/မန်း​​ တို့​​က ဌာနမှူး​​​ေတွရဲ့​​ အလား​​တူ ​​ေမး​​ခွန်း​​တစ်စံုစီက​​ေန အချိုး​​ကျမျှတ​​ေအာင်၊​ အ​​ေြကာင်း​​အရာချင်း​​လည်း​​ မထပ်​​ေအာင် ​​ေရာသမ​​ေမွှလုပ်ြပီး​​မှ အဲဒီ​​ေမး​​ခွန်း​​ကို ချိပ်ပိတ်ြပီး​​ သိမ်း​​ထား​​၊​ စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေြဖမယ့​်​ မနက်​​ေရာက်​​ေတာ့​​မှ စာစစ်မှူး​​​ေတွ ဌာနမှူး​​​ေတွ​​ေရှ့​​မှာ ချိပ်ဖွင့​်​ြပီး​​ ဖ​​ေယာင်း​​စက္ကူနဲ့​​​ေမး​​ခွန်း​​လှည့​်​၊​ ​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွ ​​ေြဖ​​ေနတဲ့​​အထိ အဲဒီအခန်း​​ထဲက ဘယ်မှမထွက်ပဲ ​​ေကာ်ဖီ​​ေသာက်​​ေနြကရပါတယ်။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ ကိုယ့​်​ဆီကဌာနမှူး​​ြကီး​​ဆီက ​​ေမး​​ခွန်း​​အစံုလိုက် ကွက်တိရဦး​​​ေတာ့​​ အဲဒါ သံုး​​ပံုတစ်ပံုပဲ တိုး​​မှာပါ။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ မြဖစ်နိုင်ဘူး​​ဆိုတာ ​​ေသချာြပီလား​​ဆိုတဲ့​​​ေခတ်ြကီး​​မှာ ​​ေမး​​ခွန်း​​အစံုလိုက်တင်မကပါဘူး​​။

​​ေမး​​ခွန်း​​အတွက် အမှတ်​​ေပး​​ဖို့​​ စံြပအ​​ေြဖလွှာ​​ေတွပါ ဒက်ထိတိုး​​ရံုတင်မက အဲဒီအ​​ေြဖလွှာြကီး​​ထဲက အ​​ေြဖ​​ေတွကို နတ်သိြကား​​ဖန်ဆင်း​​​ေပး​​သည့​်​အလား​​ အတိမ်း​​အ​​ေစာင်း​​မရှိ၊​ ဆံချည်တစ်မျှင်မှ မလွဲရ​​ေအာင် ​​ေြဖသွား​​တဲ့​​ သိဒ္ဓတ္ထအလား​​ ​​ေလာင်း​​မင်း​​သား​​များ​​ကလည်း​​ ရှိဖူး​​ခဲ့​​တာ တစ်​​ေယာက်တ​​ေလ​​ေတာင် မဟုတ်ပဲကိုး​​တဲ့​​။ မယံုနိုင်စရာ ဝှက်ဖဲများ​​နဲ့​​ မည်သို့​​လုပ်လိုက်သည်မသိ သိုင်း​​ကျမ်း​​ပိုင်ရှင်​​ေကျာင်း​​သား​​တချို့​​ကို မြဖစ်မ​​ေန အ​​ေအာင်​​ေပး​​ရတာ ဆရာ​​ေတွဘက်က အပန်း​​မြကီး​​​ေသာ်ြငား​​ တစ်သက်လံုး​​ပျိုး​​​ေထာင်လာခဲ့​​ရတဲ့​​ ပညာမာနက​​ေလး​​ နှစ်ြပား​​မတန်ြဖစ်ရတတ်လို့​​ ဆရာြကီး​​ ဆရာမြကီး​​များ​​က သိပ်အသည်း​​နာတတ်ပါတယ်။ (ဒါမျိုး​​​ေတွနဲ့​​​ေတွ့​​ရရင် ​​ေြခသုတ်ပုဆိုး​​ ​​ေြမွစွယ်ကျိုး​​ြဖစ်ြပီး​​သား​​ လူ​​ေတွဆိုရင်​​ေတာ့​​ တစ်မျိုး​​​ေပါ့​​)။ ကိုယ့​်​သား​​သမီး​​ပညာ​​ေရး​​ကိစ္စဆို​​ေတာ့​​၊​ ဆံုး​​မလို့​​ကလည်း​​ မရတဲ့​​အတူတူ ​​ေရှ့​​မျက်နှာ​​ေနာက်ထား​​လို့​​ “ဒါ​​ေလး​​တစ်ခု​​ေတာ့​​ ကူညီပါဦး​​ ဆရာရယ်..” ဆိုြပီး​​ ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် ​​ေအာက်ကျခံသလိုလိုနဲ့​​ ဆရာ/ဆရာမများ​​အ​​ေပါ် တက်နင်း​​ရတဲ့​​ မိဘများ​​ဘဝဟာ အင်မတန် ရင်နာစရာလည်း​​ ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ ငါ့​​မျက်နှာသာ ဓါး​​နဲ့​​လှီး​​ပစ်ချင်​​ေတာ့​​တယ် ဆိုတာမျိုး​​ပါ။ (ကိုယ်တိုင် ခံစား​​ဖူး​​ပါသဗျ) ​​ေအာင်သွား​​ြပီး​​ရင် သူတို့​​လည်း​​ ​​ေမ့​​သွား​​​ေရာ။ ဆရာ​​ေတွမှာသာ ပွန်း​​သွား​​တဲ့​​သိက္ခာ အစား​​ြပန်မရ​​ေတာ့​​တာ။

အစွယ်ရှိ​​ေသာသတ္တဝါက အစွယ်ကို အား​​ကိုး​​သလို၊​ ဦး​​ချိုရှိ​​ေသာသတ္တဝါက ဦး​​ချိုကို အား​​ကိုး​​သလိုပဲ။ ပညာတတ်တယ်ဆိုတဲ့​​သူ​​ေတွဟာလည်း​​ သူတို့​​ရဲ့​​ ပညာကို အား​​ကိုး​​ဝင့​်​ထည်တဲ့​​ ပညာမာနဆိုတာ ရှိပါတယ်။ ဥစ္စာ​​ေငွ​​ေြကး​​၊​ ရာထူး​​အာဏာတို့​​အတွက် ပညာမာနကို အထိခိုက်ခံြပီး​​ လဲယူ​​ေလ့​​မရှိြကပါဘူး​​။ တက္ကသိုလ်ဆိုတဲ့​​ အရပ်မှာ ပညာကိုအ​​ေြခြပုရပ်တည်သူ ပါ​​ေမာက္ခဆရာ/ဆရာမြကီး​​များ​​ အ​​ေနနဲ့​​ ပညာတတ်ဆိုတာ ဘယ်လိုစိတ်​​ေနစိတ်ထား​​နဲ့​​ ​​ေတွး​​​ေခါ် ​​ေနထိုင် လုပ်ကိုင်ြကရသလဲဆိုတာကို သင်ြကား​​​ေရး​​မှာ ဝင်အလုပ်လုပ်ြပီး​​၊​ တကယ်သိက္ခာရှိ၊​ ဂုဏ််သ​​ေရရှိတဲ့​​သူ​​ေတွနဲ့​​ ြကံုရတဲ့​​အခါ အံ့​​ဩဘနန်း​​ ​​ေတွ့​​ရြမင်ရပါလိမ့​်​မယ်။

​​ေမွ့​​ရာဆယ်ထပ်​​ေအာက်က ပဲ​​ေစ့​​က​​ေလး​​တစ်​​ေစ့​​​ေြကာင့​်​ အိပ်မရပါဘူး​​ဆိုတဲ့​​ မင်း​​သမီး​​အစစ်ပံုြပင်ထဲကလိုပဲ၊​ ပညာရှင် အစစ်အမှန်ဆိုတာ အဆံမရှိပဲ အသံြမည်ရံု၊​ ဟန်တည်ရံု​​ေလာက်သာရှိြပီး​​ အနှစ်မြပည့​်​သူ​​ေတွနဲ့​​ နှိုင်း​​ယှဉ်စရာ​​ေတာင် မဟုတ်ဘူး​​ဆိုတာလည်း​​ လက်​​ေတွ့​​မျက်ြမင် သိလာပါလိမ့​်​မယ်။ ကိုယ့​်​မျက်စိ​​ေရှ့​​မှာ အတုယူအား​​ကျ​​ေလာက်စရာ စံနမူနာ​​ေတွကို ​​ေတွ့​​ဖူး​​မှ ကိုယ်လည်း​​ပဲ ဘဝမှာ ဘယ်လိုပံုစံမျိုး​​နဲ့​​ ရှင်သန်သွား​​မလဲဆိုတဲ့​​ အနာဂတ်အိပ်မက်​​ေတွကို စိတ်ကူး​​ယဉ်လို့​​ ရမှာ​​ေပါ့​​။ သစ္စကပရဗိုဇ်လည်း​​ တပည့​်​တပန်း​​​ေတာ့​​ မရှား​​ခဲ့​​ပါဘူး​​။ အဝတ်အစား​​မကပ်တဲ့​​ အာဇီဝကတက္ကဒွန်း​​တို့​​လည်း​​ သူ့​​ပရိသတ်နဲ့​​သူ ရှိြကတယ်။ ​​ေဒဝဒတ်​​ေတာင် ကိုး​​ကွယ်မယ့​်​ ရှင်ဘုရင် ရှိ​​ေသး​​တာပဲဟာ။

ဆရာလုပ်တယ်ဆိုတာ ဘာခက်တာလိုက်လို့​​။ တပည့​်​ခံမယ့​်​သူရှိရင် အလိုလို ဆရာြဖစ်တယ်။ အခုဆို ကိုယ့​်​တပည့​်​​ေတွ​​ေတာင် ဆရာြဖစ်တဲ့​​သူ ြဖစ်ကုန်ြပီဆို​​ေတာ့​​ ကိုယ်က အလိုလို​​ေနရင်း​​ ဆရာ့​​ဆရာြကီး​​ြဖစ်မလာပါလား​​။ ကိုယ်က ဘယ်လိုဆရာမျိုး​​ထဲမှာ ပါသလဲ သိချင်ရင် တပည့​်​​ေတွကို ြပန်​​ေမး​​ြကည့​်​။ “ဆရာြကီး​​က ဆရာြကီး​​ပါပဲ ဆရာြကီး​​ရယ်” လို့​​ ​​ေြဖလာရင်​​ေတာ့​​ အဟုတ်ြကီး​​မှတ်မ​​ေနနဲ့​​​ေနာ်။ ​​ေနာက်မှာ တန်း​​စီ​​ေနတဲ့​​သူ​​ေတွကို တိုကင်​​ေပး​​ထား​​လိုက်။ ဟုတ်ြပီလား​​။ ကဲ.. ချစ်တပည့​်​ြကီး​​တို့​​​ေရ…။

“​​ေတွ့​​ရင်မှတ်မိဦး​​မယ် ထင်ပါတယ်။ နှစ်​​ေတွလ​​ေတွက အ​​ေတာ်ြကာြပီပဲ။ ဘယ်ဆီကို မင်း​​​ေရာက်​​ေနမလဲ…။ ဘာ​​ေတွကို မင်း​​လုပ်​​ေနမလဲ။ ဘယ်သူနဲ့​​ မင်း​​ရှိ​​ေနမယ်။ ​​ေတွး​​မိပါတယ်။ လွမ်း​​​ေမာရင်း​​နဲ့​​ စဉ်း​​စား​​ရင်း​​နဲ့​​ တခါတ​​ေလ ငါ သတိရပါတယ် …. ။”

Read More