"ဒတ္ထတို့​တိုင်း​ြပည်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

အံ့​ဩကုန်နိုင်ဖွယ်။ ကဲ မယံုချင်​ေန။ ဆိုတဲ့​ ထူး​ဆန်း​ေထွလာ ြပည်ြမန်မာက အံဖွယ်သုတ​ေတွထဲမှာ ​ေလာ​ေလာလတ်လတ် ပူပူ​ေနွး​ေနွး​အရှိဆံုး​ သတင်း​ထူး​ြကီး​က​ေတာ့​ ဆက်သွယ်​ေရး​ဝန်ြကီး​ဌာနက တင်ဒါ​ေခါ်ယူတာကို ြပည်​ေထာင်စုလွှတ်​ေတာ်​ေပါ်အထိ အဆိုတင်သွင်း​ေဆွး​ေနွး​ ဆံုး​ြဖတ်ယူရတဲ့​ ကိစ္စြကီး​ပါ။ တညိုး​ြကီး​ေတာ့​ တညိုး​ြကီး​ေပါ့​ေနာ်။ ​

ေရှး​ကဆိုရင် ရှင်ဘုရင်တန််မဲ့​နဲ့​ မူး​၊​ ပဲ၊​ မတ်၊​ ကျပ် ​ေငွကဲခတ်တဲ့​အလုပ်များ​ ဝင်ပါမိရင်​ေတာင် ပွဲစား​ြကီး​က ပွဲက​ေတာ်ြကီး​က နဲ့​ မင်း​မိဖုရား​ နှစ်ပါး​စလံုး​ ဦး​ေပါ်ဦး​ေငါ့​သမျှကို ​ေအာင့်​သက်သက် ခံခဲ့​ရဖူး​သတဲ့​။ သမုတိနွယ် မင်း​ဧကရာဇ်တို့​မည်သည် ဒီလိုအ​ေသး​အဖွဲမျိုး​ သိရိုး​ထံုး​စံ မရှိဘူး​တဲ့​။ ​ေအာက်ကလူ​ေတွကသာ စီမံရရိုး​မို့​လို့​ ကိုယ့်​အရာနဲ့​ ကိုယ်​ေနရတယ် လို့​ ရှင်ဘုရင် အမုန်း​ခံ ဆံုး​မရတဲ့​ ပညာရှိစကား​ မှတ်သား​ဖတ်ြကား​ဖူး​တာပါ။

ခု​ေခတ်မှာလည်း​ပဲ ​ေစာ​ေစာပိုင်း​ကဆို အဲသလို တင်ဒါမျိုး​ေရာ အဲသည်ထက်ြကီး​တဲ့​ သ​ေဘာတူစာချုပ်​ေတွပါဆိုတာ သက်ဆိုင်ရာ ဝန်ြကီး​ဌာနထဲက ညွှန်မှူး​ ညွှန်ချုပ်များ​နဲ့​သာ တိုင်ပင်ဆံုး​ြဖတ်တဲ့​ ဝန်မင်း​များ​ အ​ေရး​အရာပိုင်မို့​လို့​ ​ေနပ​ေစ လူမသိ​ေလ ပို​ေကာင်း​ေလဆိုြပီး​ မြပီး​ခင် ဗမာမြမင်​ေစနဲ့​ လက်ဝါး​ချင်း​ရိုက်လိုက်ြကတာ ဖတ်ကနဲ​ေတာင် မြကား​လိုက်ရပါဘူး​။ (ြမစ်ဆံုတို့​ လက်ပံ​ေတာင်း​တို့​ဆိုတာ ြပဿနာ အြကီး​ြကီး​တက်လာ​ေတာ့​မှသာ စာမျက်နှာ​ေပါ် ​ေရာက်ရတာ။)

အကယ်၍များ​ ကိုယ်သာ အဲသည်ဝန်ြကီး​ဌာနက တာဝန်ရှိသူ အြကီး​အကဲ​ေနရာမှာ ဆိုရင်လည်း​ အရာရာ တုတ်ထိုး​အိုး​ေပါက် ရွာရိုး​ေရာက်​ေအာင် လူသိရှင်ြကား​ ထုတ်​ေဖာ်မ​ေနပါဘူး​။ အခုဟာက ထူး​ေတာ့​ ထူး​သား​။ ဧကန္တ​ေတာ့​ ဧကန္တပဲ ဆို စံုစမ်း​စပ်စု ြကည့်​မိ​ေတာ့​ အရင်ဝန်မင်း​လက်ထက်ကလို စာမ​ေရး​နဲ့​ ဟွာ​ေဝး​ေပး​လိုက်ဆိုတာမျိုး​ မလုပ်ချင်​ေတာ့​လို့​ ​ေနမှာ​ေပါ့​။ ​ေရှာ့​ခ်​ေတွရိုက်ကုန်တာ ဘာြကာ​ေသး​တာမှတ်လို့​။ ​

ေကာလာဟလ​ေတွဆိုတာများ​ တမိုး​လံုး​ေဖျာက်ဆိတ်။ ချိတ်ပိတ်သိမ်း​လိုက်ရတဲ့​ ​ေရွှ​ေချာင်း​ေတွက ဘယ့်​နှယ်။ ဟုတ်တာ မဟုတ်တာ အပထား​။ အ​ေြပာခံ အ​ေရး​ခံလိုက်ရတာ ရစရာကို မရှိဘူး​။

“​ေညာင်ြမစ်​ေတွ လာလာမတူး​နဲ့​။ ပုတ်သင်ဥ​ေတွ အိတ်စပို့​လုပ်လိုက်ရမလား​ဆိုလို့​ ​ေတာ်တန်တိတ် ငါး​ေြကာ်ပန်း​ကန်ဖိတ် လုပ်ပလိုက်ရတယ်”

လို့​ ြကား​လိုက်မိတယ်။

ဒီကိစ္စမျိုး​ဆိုတာ ကိုယ်ကြမိန်ရည်ယှက်ရည် စား​ပိုး​နင့်​ထား​လို့​ ဆိုရင်​ေတာ့​ တ​ေလာကလံုး​က ​ေြပာချင်တဲ့​သူ​ေြပာ။ ဂရုစိုက်စရာ မလိုဘူး​။ ​ေြပာပ​ေစ။ တန်တယ်။ ဒါ​ေပသိ ကိုယ်လည်း​ ဟုတ်ဟုတ်ြငား​ြငား​ မစား​ရ​ေသး​ပဲနဲ့​ မဟုတ်ကဟုတ်က အ​ေြပာခံရရင် နာလည်း​နာ​ေသး​ နံလည်း​နံ​ေသး​သဗျ။ ကိုယ့်​စိတ်နဲ့​ နှိုင်း​ြပီး​ ကိုယ်ချင်း​စာမိတာပါ။

သည်လိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​ အြပင်မှာ တကယ်မရှိဘူး​။ သိလား​။ ဖျား​စူး​။ မိုး​ြကိုး​ြကီး​ ပစ်ရ​ေစရဲ့​။ အဲ့​ေတာ့​မှပဲ ဇာတ်ရည်လည်လာ​ေတာ့​တယ်။ ဟုတ်လည်း​ မဟုတ်ပဲနဲ့​ သူများ​တံ​ေတွး​ခွက်မှာ ပက်လက်​ေရာ ​ေမှာက်ခံုပါ မ​ေမျာချင်လို့​ ပွင့်​လင်း​ြမင်သာမှုရှိ​ေအာင် တမင် လွှတ်​ေတာ်တင်ြပီး​ ဆံုး​ြဖတ်ြပလိုက်တာကိုး​။ ဘရား​ဗိုး​ပါ ဘရား​ဗိုး​။ ဒါမျိုး​က​ေတာ့​ လက်ခုပ်တီး​ြပီး​ ြကိုဆိုသင့်​ပါတယ်။

အရင်စာ​ေတွမှာ ​ေရး​ေရး​ေနတဲ့​ ပွင့်​လင်း​ြမင်သာမှုဆိုတာကို ပထမဆံုး​ အ​ေကာင်အထည်နဲ့​ ြပလိုက်တာ ဆိုပါ​ေတာ့​ေလ။ မြပလို့​လည်း​ မရဘူး​။ သူတို့​ကုလား​ထိုင်​ေတွ ြကမ်း​ပိုး​ကိုက်​ေနြပီ လို့​ ​ေြပာတဲ့​သူက ​ေြပာြကတယ်။ ထိပ်သီး​အရာရှိြကီး​ေတွ ြပုတ်တာနဲ့​ ဂျာနယ်စာမျက်နှာ​ေပါ်မှာ ဝမ်း​ေြမာက်ဝမ်း​သာ သာဓု​ေခါ်​ေနြကတာလည်း​ မြကာခဏဆို​ေတာ့​ သနား​လှပါဘိ။ တရား​ကျစရာချည့်​။

က​ေလာင်ကျင့်​ဝတ် စည်း​ကမ်း​ဆိုတာ ချိုနဲ့​လား​ လို့​ ​ေမး​ရမယ့်​ အင်တာနက်စာမျက်နှာ​ေပါ်မှာဆို တခါတရံ ညှာတာမှုကင်း​မဲ့​ေသာ ဓါတ်ပံုနှင့်​တကွ ​ေဖာ်ြပချက်​ေတွ ​ေတွ့​ရတယ်။ နိုင်ငံ​ေတာ် အစိုး​ရရဲ့​

“လျှို့​ဝှက်”

လို့​ ​ေခါင်း​စဉ်တပ်ထား​တဲ့​ ဌာနတွင်း​ ြကား​နာစစ်​ေဆး​ အ​ေရး​ယူ အြပစ်​ေပး​တဲ့​ အမိန့်​စာြကီး​များ​ဟာ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်​ေပါ်မှာ ရံုး​တံဆိပ်၊​ အမည်၊​ လက်မှတ်၊​ ​ေန့​စွဲ နဲ့​တကွ ြမင်ရဖတ်ရတဲ့​အခါ သက်ဆိုင်သူဝန်ထမ်း​ကို ဘယ်​ေလာက်​ေတာင် မစာမနာ ရှိလိုက်မလဲ စဉ်း​စား​ပါဦး​။

သူ့​မှာလည်း​ မိသား​စု၊​ သား​သမီး​ေဆွမျိုး​များ​ ရှိ​ေပလိမ့်​မယ်။ အဲသည်လူ​ေတွ​ေရာ အရှက်ရ သိက္ခာကျဖို့​ သင့်​သလား​။ မ​ေတာ်လို့​များ​ ကိုယ့်​အ​ေဖဟာ မိသား​စုဘဝ​ေနာင်​ေရး​အတွက် မလူး​သာမလွန့်​သာတဲ့​ ရိုး​ရာစရိုက်​ေအာက်မှာ မိုး​ခါး​ေရ​ေသာက်ရင်း​ အစား​မ​ေတာ်တလုပ် ဒုက္ခများ​ရတယ် ဆိုပါစို့​။

လက်ညှိုး​ေပါင်း​တစ်​ေထာင် မျက်လံုး​ေပါင်း​တစ်သိန်း​ေအာက်မှာ ကိုယ်လည်း​ပဲ ​ေတာ်လှန်​ေရး​ကို သစ္စာမ​ေဖာက်ချင်လို့​ ကွန်ြမူနစ်ဇာတ်ကား​ေတွထဲမှာ ရိုက်ြပသလို ​ေသွး​ပွက်ပွက်ဆူလာနိုင်ပါ့​မလား​။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ ပွင့်​လင်း​ြမင်သာမှုဆိုတာ ဘယ်ဟာ​ေတွကို အသိ​ေပး​ြပီး​ ဘယ်ဟာ​ေတွကို လျှို့​ဝှက်​ေစာင့်​ထိန်း​ထား​ရမယ် လို့​ သဲသဲကွဲကွဲ သိဖို့​လိုတာ​ေပါ့​။ အိမ်သာကို​ေတာ့​ မှန်ကာလို့​ ဘယ်ြဖစ်ပါ့​မလဲ။ (ကာချင်သပဆို ြပဒါး​သုတ်ြပီး​မှကာ။ ြပီး​ရင် ြပံုး​ြပံုး​ေလး​ပါြက။)

ခု​ေခတ် လူြကီး​မင်း​များ​အ​ေနနဲ့​ မ​ေတာ်တဆ ြပုတ်​ေစာ်နံရင် လွှတ်​ေြကာက်ဖို့​ေကာင်း​တယ်။ သတင်း​စာထဲ၊​ ဂျာနယ်ထဲ၊​ စာလံုး​မည်း​ြကီး​နဲ့​ ပါ​ေရာ။ ဝမ်း​သာအား​ရ မယား​ကတသွယ်နဲ့​ ဝိုင်း​ဝန်း​အား​ေပး​ြကသူ​ေတွထဲမှာ မ​ေန့​တ​ေန့​ကတင် ကိုယ့်​ဆီ ​ေြခသုတ်ပုဆိုး​ ​ေြမွစွယ်ကျိုး​ေနတဲ့​ တပည့်​တပန်း​ေတွက အတက်ြကွဆံုး​ပဲ။

ကိုယ်မရှိမှ သူတို့​တက်မှာကိုး​။ အနည်း​ဆံုး​ေတာ့​ ​ေနာက်လူမလာခင် သူတို့​လက်အပ်ထား​ရတာ မဟုတ်လား​။ ကုလား​ထိုင်​ေပါ်မှာ မင်း​တို့​စကား​ မိုး​ြကိုး​သွား​ေလာက် တန််ခိုး​ထွား​ေလ​ေလ၊​ ​ေအာက်ဆင်း​ေပး​လိုက်ရတဲ့​အခါ သမဆိုင် မီး​ေလာင်တုန်း​ စာရင်း​ြပသလို ရံုး​ရှိသမျှ အမှုတွဲ​ေတွ တရား​ခံ​ေဖာ် အြမီး​တပ်လွှတ်လိုက်တာမို့​ ​ေခွး​လံုး​လံုး​ ြဖစ်ရ​ေလ​ေလ။ အကျမနာတဲ့​သူရယ်လို့​ မရှိသ​ေလာက်ပဲ။ လူ​ေတွက အဲသည်အပိုင်း​ကျ လိုက်မြကည့်​ဘူး​ေလ။

အ​ေပါ်​ေရာက်ရင် ဘာစား​ေပါက်ရှိတယ်ပဲ ြမင်ြကတာ။ အဲဒါ ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်မှ မဟုတ်ဘူး​။ ဘယ် ြဗူရိုကရက် ယန္တရား​မဆို အဲ့​တိုင်း​ချည့်​ပဲ။ ြပုတ်​ေတာ့​မလို့​ တဲ့​ လို့​ သတင်း​ေလး​ပဲ သိုး​သိုး​သန့်​သန့်​ ထွက်ြကည့်​စမ်း​ပါ​ေလ။ ကိုယ့်​ရံုး​ခန်း​ေရှ့​ တန်း​စီ​ေနတဲ့​ ဧည့်​သည်​ေတွ ​ေလျာ့​သွား​ေရာ။ အ​ေရး​တြကီး​ မဟုတ်ရင် ဂဏန်း​ြငိမ်​ေအာင် ​ေစာင့်​ြကတာ​ေပါ့​။ တစ်ခါ ​ေြပာဖူး​သား​ပဲ။ ပါဝါအချိန်း​ ​ေရ​ေလာင်း​မှား​ရင် ပလံု စွပ် ​ေတာင် မြကား​ရဘူး​လို့​။

အဲသလို အဲသလို အလွန်တရာ လူမုန်း​များ​ဖွယ်ရာ မဟုတ်တမ်း​တရား​များ​ကို ​ေရး​သား​ေနသူ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​ဟာ သည်တစ်ခါမှာ​ေတာ့​ ​ေထာ်​ေလာ်ကန့်​လန့်​တိုက်ြပီး​ ​ေြပာင်း​ဘူး​ ြပုတ်သူ ဘဘြကီး​ေတွဘက်က မျှတ​ေအာင် ​ေတွး​ြကည့်​မိပါတယ်။ အိမ်း​ ဒါလည်း​ မတရား​ေသး​ပါဘူး​ ​ေပါင်း​တာရဲရယ်။ လူ​ေတွက သူတို့​ကိုချည့်​ ြဖစ်သမျှဒဏ် ငဝက်ခံ ​ေမတ္တာ​ေတွ ဝိုင်း​ဝိုင်း​ပို့​ေနတာ။

တကယ်​ေတာ့​ သူတို့​ဘဝဟာ ြပည့်​တန်ဆာမှုနဲ့​ ​ေထာင်ထဲ​ေရာက်ရတဲ့​ မိန်း​မသား​ေတွနဲ့​ ဘာမှ မြခား​ပါလား​ကရို့​။ စဉ်း​စား​ြကည့်​ေလ။ ြပည့်​တန်ဆာဆိုတာ တစ်​ေယာက်တည်း​ အမှုြဖစ်လို့​ရတဲ့​ ကိစ္စမျိုး​လား​။ ​ေမှာင်ရိပ်ခိုမှုဆိုတာ တကယ်​ေတာ့​ မသကင်္ာမှုပဲ။ လက်ပူး​လက်ြကပ်လည်း​ သက်​ေသမြပနိုင်ပဲနဲ့​။

“လုပ်ထား​ဦး​ေပါ့​ ရှင်။ ရှင်တို့​က ရဲ​ေတွကိုး​။”

ဆိုြပီး​ အထဲဝင်လိုက်ရတာ။ တကယ့်​ ြပည့်​တန်ဆာမှုဆိုရင် ​ေယာကင်္ျား​မပါပဲနဲ့​ ဘယ်လိုလုပ် ကျူး​လွန်မလဲ။ (သူတို့​ ​ေယာကင်္ျား​ေတွသာ တခါတခါ မိန်း​မမပါပဲ ကျူး​လွန်ချင်လွန်မယ်) ြပစ်မှုတစ်ခုကို အတူတူ ကျူး​လွန်တဲ့​သူချင်း​အတူတူ၊​ ​ေယာကင်္ျား​က သက်​ေသ​ေနရာမှာ ရှိြပီး​ မိန်း​မ​ေတွသာ တရား​ခံြဖစ်ရတာ​ေလ။

အသွင်ယူထား​တဲ့​ ရဲကိုကို​ေတွဆို ပိုဆိုး​ေသး​။ ြကိုတင်သတ်မှတ် သ​ေဘာတူထား​တဲ့​ အခ​ေြကး​ေငွ ယူမိတာက​ေလး​တစ်ခုတည်း​နဲ့​ မိန်း​မက ​ေထာင်ကျ​ေစ။ ​ေယာကင်္ျား​က လွတ်​ေစ။ ဆိုတဲ့​ သ​ေဘာြကီး​ ြဖစ်​ေနတာ​ေပါ့​။ ​ေတာ​ေြပာ​ေတာင်​ေြပာနဲ့​ စကား​ေတွက ဘယ်​ေရာက်ကုန်မှန်း​ မသိဘူး​ေနာ်။ စဉ်း​စား​ြကည့်​ပါဗျာ။

တို့​ဘဘြကီး​ေတွကို လာဘ်စား​မှုနဲ့​ အိုြကီး​အိုမကျမှ အရှက်တကွဲ အကျိုး​နည်း​ြဖစ်​ေအာင် ဒဏ်ခတ်ဆံုး​မ အ​ေရး​ယူတဲ့​ကိစ္စမှာ သူ့​သီလကို ဖျက်ဆီး​တဲ့​ ကိုယ်လိုချင်တဲ့​ အခွင့်​အ​ေရး​ကို ​ေငွ​ေပး​ြဖား​ေယာင်း​ဝယ်ယူသူက နိုင်ငံ့​အကျိုး​ေတာ်​ေဆာင် အလှူ့​ဒကာြကီး​အြဖစ်နဲ့​ ဘွဲ့​ထူး​ဂုဏ်ထူး​ေတွ ရြပီး​ရင်း​ရ။ ​

ေနာက်တစ်​ေယာက်ဝယ် အိပ်ထဲထည့်​၊​ လုပ်ချင်ရာလုပ်ဆိုရင် အဲသည်အမှုြကီး​က ​ေစာ​ေစာက ြပည့်​တန်ဆာ အမှုနဲ့​ ဘာကွာလို့​လဲ။

တချို့​အမှု​ေတွကျ​ေတာ့​ တကယ်တမ်း​ ြပန်​ေတွး​ြကည့်​မိတဲ့​အခါ ငိုအား​ထက် ရယ်အား​သန် ြဖစ်ရပ်​ေတွ ​ေတွ့​ရပါတယ်။ ​ေနရာ​ေကာင်း​မှာ ​ေရာက်​ေန​ေတာ့​ ရာထူး​ အ​ေြပာင်း​အ​ေရွှ့​ထွက်တဲ့​အထဲ မ​ေတာ်တဆများ​ ပါမသွား​ရ​ေလ​ေအာင် သိန်း​ေပါင်း​များ​စွာ ပသထား​ြပီး​မှ သူ့​နံမယ်ြကီး​ ​ေြပာင်း​မိန့်​ထွက်လာတဲ့​အခါ ကက်ကက်လန်​ေအာင် ရန်သွား​ေတွ့​ြပီး​ ဟိုတိုင်သည်တိုင် လုပ်ပါသတဲ့​။

ဟုတ်တာ​ေပါ့​ေလ။ ရံုး​မင်း​ြကီး​များ​က လာဘ်စား​ေပသကိုး​။ နို့​ ဒါ​ေပသိ ​ေနစမ်း​ပါဦး​။ သူက​ေရာ အများ​နည်း​တူ နိုင်ငံ​ေတာ်က လိုအပ်ချက်အရ အခါအား​ေလျာ်စွာ ထုတ်ြပန်​ေသာ စီမံခန့်​ခွဲမှု အမိန့်​ေြကညာစာများ​ကို ​ေလး​စား​လိုက်နာဖို့​ တာဝန်မရှိဘူး​လား​။ ြမန်မာနိုင်ငံတဝှမ်း​လံုး​ကို ကိုယ့်​အ​ေဖအ​ေမွ​ေပး​သွား​တဲ့​ ကုလား​ထိုင်က​ေလး​များ​လို ​ေနချင်ရာ​ေန ထိုင်ချင်ရာထိုင်၊​ ပံုလိုက်ပိုင်လုပ်​ေနတာ အြပစ်မရှိဘူး​ေပါ့​ေနာ်။

ဒီ​ေနရာမှာ ဒီလိုပိုက်ဆံ​ေပး​ြပီး​ေနဖို့​အတွက် ဒီ​ေနရာကလူ​ေတွဆီက​ေန ြခစ်သည် ညှစ်သည် ဗျစ်ရည် မလုပ်ဘူး​ မို့​လို့​လား​။

လာဘ်စား​မှုတို့​ ြခစား​မှုတို့​ဆိုတဲ့​ကိစ္စ​ေတွမှာ ကိုယ်လိုချင်တဲ့​ အခွင့်​အ​ေရး​ တစံုတရာအတွက် နိုင်ငံ​ေတာ်က အနှစ်နှစ်အလလ ​ေလ့​ကျင့်​ပျိုး​ေထာင်ထား​ရတဲ့​ အထက်တန်း​အရာရှိ​ေတွကို အကျင့်​စာရိတ္တပျက်ြပား​ေအာင်၊​ ဂုဏ်သိက္ခာညှိုး​နွမ်း​ေအာင် ြဖား​ေယာင်း​ေသွး​ေဆာင်လျက် တာဝန်ဝတ္တရား​ လုပ်ပိုင်ခွင့်​များ​ကို အ​ေရာင်း​အဝယ်ြပုသူ နှစ်ဦး​စလံုး​မှာ အတူတူ အြပစ်ရှိြကပါလိမ့်​မယ်။

စကင်္ာပူမှာဆို အငှား​ကား​စီး​ရင်း​ ထိုင်ခံုခါး​ပတ်မပတ်ရင် ရဲဖမ်း​သတဲ့​။ ကိုယ့်​ဆီမှာလို မှတ်လို့​ ဖမ်း​တဲ့​ရဲကို မုန့်​ဖိုး​ေပး​မိရင် ​ေနာက်တစ်မှုတိုး​၊​ သတင်း​စာထဲ ဓါတ်ပံုနှင့်​တကွ ပါသတဲ့​။ ကိုယ့်​ဆီမှာ​ေတာ့​ သူတို့​က ​ေကျး​ဇူး​တင်လို့​ လာကန်​ေတာ့​ြကတာပါ။ ကိုယ်ကူညီ​ေပး​လိုက်လို့​ သိတတ်တာပါ။

စသည်ြဖင့်​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ခွင့်​လွှတ်​ေြဖ​ေတွး​ေပး​ရင်း​က​ေန တစ်တက်စား​လည်း​ ြကက်သွန်၊​ နှစ်တက်စား​လည်း​ ြကက်သွန်၊​ အများ​မိုး​ခါး​ေရ​ေသာက်​ေနမှဟာ ဆိုြပီး​ ​ေနာက်ဆံုး​ ဟိုဘူတာ ဆိုက်ြကပါတယ်။ သူများ​တကာဘက်ကလည်း​ ​ေပး​ကမ်း​ြခင်း​ ​ေအာင်ြမင်ရာ တို့​၊​ ​ေထာင်ြမင်ရာစွန့်​ တို့​။ ရှဉ့်​လည်း​ေလျှာက်သာ ပျား​လည်း​စွဲသာ တို့​၊​ ဆင်​ေြခ​ေတွ ​ေရလဲနဲ့​သံုး​ရင်း​ သည်လူကို ဘယ်​ေလာက်နဲ့​ ဝယ်ရင် ငါလိုချင်တာရမလဲ ချင့်​ချိန်ြကပါတယ်။

အတိအလင်း​ ​ေဈး​ညှိ ​ေြကး​ေြပာ​ေနတာ​ေတွ ရှိသလို ပွဲစား​ အကျိုး​ေဆာင်များ​ေတာင် ​ေြခချင်း​လိမ်​ေနတဲ့​အထိ ​ေဈး​ကွက် ကျယ်ြပန့်​ပါတယ်။

ြခစား​မှုကို တိုက်ဖျက်ချင်တယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ တစ်ဘက်တည်း​ကို အ​ေရး​ယူြပ​ေနရံုနဲ့​ ြပီး​လိမ့်​မယ် မထင်ပါဘူး​။ လက်ခုပ်ဆိုတာ နှစ်ဘက်တီး​မှ ြမည်တယ် မဟုတ်လား​။ ၂၀၁၀ ရဲ့​ေနာက်ပိုင်း​မှာ တင်း​ကျပ်တဲ့​ သတိ​ေပး​ အ​ေရး​ယူမှု​ေတွ ရှိလာလို့​ ဌာနဆိုင်ရာ​ေတွမှာ ​ေနရာ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ လာဘ်​ေပး​လာဘ်ယူကိစ္စ​ေတွ ​ေပါ်​ေပါ်ထင်ထင် မရှိ​ေတာ့​တာ ​ေတာ်​ေတာ်ြကာပါြပီ။

ရှိခဲ့​ရင်လည်း​ ​ေအာက်​ေြခအဆင့်​ေတွမှာ အတိုင်အ​ေတာ​ေတွက မနည်း​ေတာ့​ အရင်က​ေလာက် မဆိုး​ေတာ့​တာ ​ေသချာပါတယ်။ ဒါဟာ အ​ေြကာက်တရား​တစ်ခုတည်း​နဲ့​ ထိန်း​ထိန်း​သိမ်း​သိမ်း​ ြဖစ်သွား​တာပါ။ လုပ်စား​ကိုင်စား​သူ​ေတွ​ေတာင် ကျီး​လန့်​စာစား​ဘဝနဲ့​ ​ေညာင်သီး​လည်း​စား​ ​ေလး​ညှို့​သံလည်း​ နား​ေထာင်ရတယ်။ ​ေနာက်ကွယ်မှာ ကာဗာ​ေပး​မယ့်​ ​ေမာင်ြကီး​နတ်ရှိသူ​ေတွသာ ​ေခါ်​ေြပာမပျက် ခွင်​ေကာင်း​လျက် ရှိြကပါတယ်။

ကိုယ်က ​ေအာက်တန်း​စား​။ အ​ေြခခံဝန်ထမ်း​အလွှာမို့​လို့​ သည်​ေလာက်ပဲ သိပါတယ်။ ဟိုး​အထက်မှာက​ေတာ့​ အထက်တန်း​လွှာအချင်း​ချင်း​က ပိုသိြကပါလိမ့်​မယ်။ ​ေြခသလံုး​ေမွှး​ ​ေထွး​ရှုပ်ရှုပ်ဆိုတာ ဆံပင်ကရယ်တာ​ေပါ့​။ ​ေနာက်ဆယ်နှစ်​ေလာက်​ေနရင်​ေတာ့​ စာအုပ်​ေတွ ထွက်လာြပီး​ ​ေရာင်း​ေကာင်း​ဦး​မှာ​ေပါ့​ေလ။ ဘယ်သူကမှ မ​ေရး​ပါဘူး​။ သူတို့​ဟာသူတို့​ပဲ တစ်​ေယာက်တစ်​ေယာက်​ေရး​ြကရင်း​ ဇာတ်ရည်လည်လာလိမ့်​မယ်။ ​

ေခတ်​ေနာက်ကျတယ်ဆိုတာ အဲဒါ​ေြပာတာ​ေလ။ ခများ​တို့​ ကျုပ်တို့​က အခုမှ ဂဂပတ်ချာလည်​ေလာက်က ဇာတ်​ေြကာင်း​ေတွ ​ေြခရာ​ေကာက်​ေနတုန်း​။ အသက် ၈၀ နား​နိး​ြကီး​ ခုမှ​ေရး​တဲ့​ နှစ် ၅ဝအ​ေတွ့​အြကံုတို့​၊​ ဖဆပလသမိုင်း​ဦး​တင်စက တာ​ေတစ​ေနသား​တို့​ကို ​ေအာင်မယ်မင်း​ မ​ေသလို့​ဖတ်ရ​ေလတယ်။ ဟုတ်လိုက်​ေလြခင်း​၊​ မှန်လိုက်​ေလြခင်း​ နဲ့​ အတိတ်ကိုလှန်​ေသာ် လုပ်​ေနြကတုန်း​။ (ဒါ​ေတာင် စာဖတ်​ေဖာ်ရတဲ့​သူကို ​ေကျး​ဇူး​ေတာင် တင်​ေနရ​ေသး​။)

အတိတ်ပဲ လှန်တာ ​ေကာင်း​ပါတယ်​ေလ။ ချက်ချင်း​လက်ငင်း​ သွား​လှန် ပါး​ရိုက်ခံရမှာ​ေပါ့​။ ​ေြခာက်လ​ေလာက် ရံုး​ချိန်း​အခါခါ သွား​ြပီး​မှ တစ်​ေထာင်ပဲ ရမယ့်​ဟာ မနိပ်​ေသး​ပါဘူး​။

နိဂျုန်း​မခုပ်ခင် ​ေအာက်က မှတ်ချက်​ေတွမှာ ကျွမ်း​သဒ္ဒါလန်​ေအာင် ​ေထာက်ြပမယ့်​ အ​ေရး​တစ်ခုလည်း​ ြကိုြကိုတင်တင် အစသတ်ခဲ့​ပါဦး​မယ်။

“​ေပး​တဲ့​လခက မ​ေလာက်မငှမို့​လို့​ ကိုယ့်​ဘက်က အထူး​အား​ထုတ် ကူညီ​ေပး​ခဲ့​တာကို ြပည်သူက ​ေမတ္တာတုန့်​ြပန်လာရင်​ေကာ ခံစား​ခွင့်​ မရှိဘူး​လား​။”

ဆိုတဲ့​ ​ေမး​ခွန်း​ပါ။ မြငင်း​နိုင်တာ သံုး​ချက်ရှိပါတယ်။ တစ် မ​ေလာက်ငှဘူး​။ နှစ် အထူး​အား​ထုတ် ကူညီမှု။ သံုး​ ​ေမတ္တာတုန့်​ြပန််ချက်။ လက်ရှိ အရာရှိတစ်​ေယာက်အ​ေနနဲ့​ လစဉ်ရ​ေနတဲ့​လခ တစ်သိန်း​ရှစ်​ေသာင်း​ဟာ အမ်း​မှာတုန်း​က ​ေလာက်ပါတယ်။ ရန်ကုန်မှာ အလျဉ်မမှီပါဘူး​။

လကုန်ရက်ဆို ြကပ်တည်း​ပါတယ်။ တစ်သိန်း​မြပည့်​တဲ့​သူ​ေတွ ဘယ်လို​ေနမလဲ မသိပါဘူး​။ အထူး​အား​ထုတ် ကူညီမှုဆိုတာကျ​ေတာ့​ ကိုယ့်​အလုပ်ချိန်အတွင်း​မှာ ကိုယ်လုပ်​ေနကျ တာဝန်ဝတ္တရား​ထက် ပိုပိုမိုမို တသီး​တြခား​ ဂရုစိုက်​ေဆာင်ရွက်​ေပး​တာမျိုး​ကို ဆိုလိုတာပါ။ ဥပမာ ဆိုြကပါစို့​။ အဲဒီရံုး​ကိစ္စအတွက်နဲ့​ တစ်​ေနကုန် တစ်ခန််း​ြပီး​တစ်ခန်း​ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လက်မှတ်ထိုး​လိုက်၊​ စာရွက်​ေတွ ြဖည့်​လိုက်၊​ ဟိုဘက်​ေြပး​လိုက် သည်ဘက်​ေြပး​လိုက် ​ေမာင်း​ထား​မယ်။

လူြကီး​ေတွဆိုတာ ကိုယ်​ေတွ့​ချင်တဲ့​အချိန် တံခါး​တွန်း​ဖွင့်​ ဝင်​ေတွ့​လို့​ရတာ မဟုတ်ဘူး​။ ဒီအလုပ် ဒီ​ေန့​မြပီး​ရင် ​ေနာက်​ေန့​ကူး​မယ်။ တစ်ြမို့​တစ်​ေကျး​ကလာရတာမို့​ အချိန်မီ ြပန််နိုင်မှာ မဟုတ်။ စိတ်​ေမာလူ​ေမာ အခက်​ေတွ့​ေနမယ်။ လွယ်ချင်ရင် တစ်ခွန်း​ပဲ။

“ကူညီပါ ညီမ​ေလး​ရယ်။ အကုန်အပ်ထား​ခဲ့​မယ်။”

သာဆိုလိုက်

“စိတ်သာချ။ ြပီး​ရင် အိမ်အ​ေရာက်​ေတာင် ပို့​ေပး​လိုက်မယ်။”

အဲသလိုမျိုး​ ​ေမခလာနတ်သမီး​နဲ့​ ရံုး​ထဲမှာ​ေတွ့​ရရင် ဘယ်သူက ​ေကျး​ဇူး​မတင်ပဲ ​ေနမှာလဲ။ ြမန်မာလူမျိုး​ေတွ ရိုင်း​ပါ့​မလား​။

ဒီကိစ္စ​ေလာက်ဟာ ဘယ်သူ့​ကိုမှလည်း​ နစ်နာထိခိုက်သွား​တာ မရှိဘူး​။ ဝန်ထမ်း​အချင်း​ချင်း​ အဆင်​ေြပ​ေအာင် အြပန်အလှန် ကူညီတဲ့​သ​ေဘာပဲ ရှိတယ်။ နည်း​နည်း​ေတာ့​ သိက္ခာ ပွန်း​ပဲ့​သွား​လိမ့်​မယ်။ သိက္ခာကို ရိက္ခာနဲ့​ လဲရတာကိုး​။ ကိစ္စမရှိပါဘူး​။ လဲချင်သပဆိုလဲြက။ သည်အတိုင်း​ေတာ့​ မရဘူး​။ သိက္ခာကို ရိက္ခာ နဲ့​ လဲတဲ့​အခါ လိပ်ြပာကိုလည်း​ အဆစ်​ေပး​ရတတ်တယ်။ ရံုး​ထဲမှာ ကိုယ့်​အလုပ်ကိုယ်လုပ်ရင်း​ အဲသလို အပိုဝင်​ေငွရှာမိတဲ့​အခါ လိပ်ြပာမလံု​ေတာ့​ဘူး​။ သူများ​သိရင် သိက္ခာလည်း​ကျတယ်။

တကယ်တမ်း​စဉ်း​စား​ြကည့်​ရင် ကိုယ့်​ဘက်က နာတယ်။ လိပ်ြပာ​ေတွ သိက္ခာ​ေတွဆိုတာ ဗိုက်ဆာရင် ဖဲ့​စား​လို့​လည်း​မရတာ အမှန်ပါ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဘဝကိုရင်ဆိုင်ဖို့​ စိတ်ဓါတ်ခွန်အား​ကို ထမင်း​က မ​ေပး​နိုင်ဘူး​။ သူတို့​ကပဲ ​ေပး​နိုင်တယ်။ မယံုရင် အဲဒီနှစ်ခု ရ​ေအာင်ထိန်း​ြကည့်​။ ဗိုက်ဆာရင်ဆာမယ်။ စိတ်​ေတာ့​မဆာဘူး​။ မိသား​စု ထမင်း​ေကျွး​ရမယ့်​သူ​ေတွ အတွက်​ေတာ့​ ဘယ်​ေကာင်း​ပါ့​မလဲ။ ဒါ​ေြကာင့်​ သူတို့​ကိုလည်း​ အြပစ်မ​ေြပာရက်ပါဘူး​။

သီလဆိုတာ ​ေစာင့်​နိုင်ရင်​ေတာ့​ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ေပါ့​။ ငါ့​ဝမ်း​ပူဆာ မ​ေနသာ လို့​ဆိုရင်လည်း​ ဘာ​ေြပာစရာရှိမှာလဲ။ ဒါ​ေပမယ့်​ မိုး​ေပါ်က ြပဒါး​ေသ တစ်ြပည်ဝ၊​ သံ​ေသ တစ်​ေဆွဝ၊​ ငါ​ေသ တစ်​ေဆွလံုး​တစ်မျိုး​လံုး​ဝ ဆိုတဲ့​ သိဒ္ဓိရှင်ြကီး​များ​အတွက်​ေတာ့​ မုဒိတာ ဘယ်ပွား​နိုင်ပါ့​မလဲ။ ကိုယ်နဲ့​လခအတူတူရြပီး​ ည​ေနတိုင်း​ ကာရာအို​ေကဆိုင်မှာ ​ေမာင့်​မူပိုင်ရှင်က​ေလး​ နဲ့​ ြပီး​ရင် အနှိပ်ခန်း​၊​ ပချုပ်ဆိုင်ြမန်း​၊​ ကိုြကီး​ေကျာ် လာမယ့်​လမ်း​ ဆီး​ြကိုလှည့်​စမ်း​ ဆိုတဲ့​ လူ​ေတွကိုလည်း​ အတုယူ မမှား​ချင်ပါဘူး​။

ြပုြပင်​ေြပာင်း​လဲစ နိုင်ငံငယ်တစ်ခုအ​ေနနဲ့​ အကျင့်​ပျက်ြခစား​မှုဆိုတာ ​ေတာ်​ေတာ် ခက်ခက်ခဲခဲ ရင်ဆိုင်ရမယ့်​ အဟန့်​အတား​ြကီး​တစ်ခုပါပဲ။ ​ေခါင်း​ေဆာင်​ေတွ ​ေရှ့​က​ေန မယိမ်း​မယိုင် ဦး​ေဆာင်တဲ့​ေနာက်ကို ​ေနာက်လိုက်​ေတွက မ​ေတွမ​ေဝ ​ေြဖာင့်​ေြဖာင့်​မတ်မတ် လိုက်နိုင်မှ ​ေကျာ်လွှား​နိုင်လိမ့်​မယ်။ ခုအတိုင်း​ေတာ့​ မနီး​စပ်​ေသး​ဘူး​။ လူ​ေတွရဲ့​ စိတ်ထဲမှာ အသိပညာကို အလံုအ​ေလာက် မရှိ​ေသး​ဘူး​။ လူြကီး​ေတွဘက်က လက်ကိုင်ထား​တဲ့​

“ယခုပင်လျင် မအိုခင်က ြကိုတင်​ေထာင်း​ထု ရသ​ေလာက်စု​ေလာ့​။”

ဆိုတဲ့​ အနတ္တလက္ခဏသုတ် နဲ့​လည်း​ ကျွတ်တမ်း​မဝင်နိုင်​ေသး​ဘူး​။ ဒီကိစ္စြကီး​ဟာ မမှန်မကန် လုပ်​ေနတဲ့​အလုပ် ြဖစ်တယ်လို့​ လက်ခံတယ် ဆိုရင်​ေတာ့​ သည်စာကို ​ေရး​ရကျိုး​နပ်တယ်လို့​ ​ေကျနပ်ရမှာ​ေပါ့​ေလ။

Read More

“​ေစာင့်​ေလမျိုး​နွယ် ကိုယ်နား​လည်သ​ေလာက်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

“​ေနအရုဏ် ​ေရာင်နီကျင်း​ ကွင်း​တစ်ဘက်က​ေနာ် လင်း​ြကက်က​ေအာ်သရှင့်​။ ကျုပ်တို့​ရွာထိပ်တ​ေခါ်​ေလး​ဆီက အ​ေဝး​ေကျာင်း​ေပါ် ​ေရှး​ေခါင်း​ေလာင်း​သံ​ေဆာ် တ​ေဒါက်​ေဒါက်ပါ့​ေနာ် ​ေခါက်​ေခါက်ြက​ေသာ် ရွာဘက် အိမ်ဘက် ကုလား​တက် ​ေခါက်သံ​ေမာ်”

တဲ့​။

အညာမှာ ရွာမှာဆိုရင်​ေတာ့​ မနက်လင်း​အား​ြကီး​ မျက်စိနှစ်လံုး​ပွင့်​တယ်ဆိုတာနဲ့​ အရင်ဆံုး​ ြကား​ရတဲ့​အသံဟာ ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​က ကုလား​တက်​ေခါက်သံ။ အရင်ဆံုး​ လုပ်ရတဲ့​အလုပ်က ဆွမ်း​ချက်ဖို့​။ အဖွား​တို့​ဆိုရင်​ေတာ့​ မျက်နှာသစ်၊​ သနပ်ခါး​လိမ်း​ြပီး​တာနဲ့​ ဘုရား​ရှိခိုး​ အမျှအတမ်း​ေဝဖို့​ပါပဲ။ ြပီး​တာနဲ့​ ​ေဈး​သွား​တဲ့​သူကသွား​၊​ ပရိတ်​ေခွက​ေလး​ဖွင့်​ြပီး​ အိမ်မှာ တံြမက်စည်း​လှဲတဲ့​သူကလှဲ။ ​ေန့​တစ်​ေန့​ရဲ့​ အစကို ကျက်သ​ေရ မဂင်္လာရှိရှိနဲ့​ စြကသတဲ့​။

ညအိပ်ယာဝင်​ေတာ့​လည်း​ပဲ ​ေြခလက်​ေဆး​၊​ ဘုရား​ရှိခိုး​ြပီး​မှ ​ေခါင်း​အံုး​နဲ့​ေခါင်း​နဲ့​ထိရင် လက်က​ေလး​ချိုး​ကာချိုး​ကာ ဂုဏ်​ေတာ်ကိုး​ပါး​၊​ ၂၄ ပစ္စည်း​ တတ်သ​ေရွ့​မှတ်သ​ေရွ့​ ပုတီး​ဝတ်က​ေလး​ြဖည့်​ြပီး​မှ အိပ်​ေပျာ်ြကရတာဟာ ကိုယ့်​လူြကီး​မိဘများ​က သွန််သင်​ေလ့​ကျင့်​ေပး​ထား​တဲ့​ အ​ေလ့​အထပါပဲ။

ဘယ်အရွယ်ကတည်း​က စသင်ထား​သလဲ မသိပါဘူး​။ မှတ်မိ​ေလာက်တဲ့​ အချိန်မှာ အား​လံုး​ အသား​ေသ​ေနြပီ။ အဖွား​နဲ့​အ​ေမဟာ သူတို့​မိဘဘက်က မိဆိုင်ဖဆိုင် ရိုး​ရာနတ်ကိုး​တဲ့​ အလုပ်ကို ဝါဝင်ဝါထွက် ဝတ်မပျက် လုပ်​ေပမယ့်​ ကိုယ်​ေတွကျ​ေတာ့​ ရတနာသံုး​ပါး​ကလွဲရင် နတ်ကိုး​ကွယ်တာ၊​ ဘိုး​ေတာ်ဝိဇ္ဇာ ကိုး​ကွယ်တာကို အကျင့်​မလုပ်ဘူး​။ သရဏဂံုကို ညစ်နွမ်း​ေစတယ် လို့​ အြမဲ​ေြပာတယ်။ အိမ်မှာဆိုရင် နတ်အုန်း​လည်း​ မရှိဘူး​။

ဦး​ရှင်ြကီး​လည်း​ မတင်ဘူး​။ ​ေရွှဘုန်း​ပွင့်​ဘုရား​မှာ လုပ်တဲ့​ တရား​ပွဲ​ေတွကို မပျက်မကွက် နာ​ေလ့​ရှိသလို စူပါဟိုက်ကထွက်တဲ့​ တရား​ေခွ​ေတွကိုလည်း​ အိမ်မှာ မြကာခဏ ဖွင့်​ြပီး​နာ​ေလ့​ရှိတယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ ကိုယ်တို့​ဟာ စာလာရယ် ဥပစာလာရယ် သီသုပစာလာရယ်ဆိုတဲ့​ ရှင်သာရိပုတ္တရာ ကိုယ်​ေတာ်ြကီး​ရဲ့​ နှမ​ေတွကို နံမယ်နဲ့​တကွ အလွတ်ရတယ်။ ကျန်တာ​ေတွဆိုရင်​ေတာ့​ ​ေြပာမ​ေနနဲ့​။ အိမ်မှာ စကား​ေြပာတဲ့​အခါမှာလည်း​ ဘယ်အခါမဆို ပံုတိုပတ်စ ဇာတ်နိပတ်များ​နဲ့​ သိုင်း​ကာဝိုင်း​ကာ ​ေြပာ​ေလ့​ရှိတယ်။

ဒါ​ေပမယ့်​ သူတို့​လူြကီး​ေတွ ​ေသလို့​သာသွား​ေရာ နင်ဘယ်ဘာသာကို မ​ေြပာင်း​နဲ့​။ ဘာသာြခား​နဲ့​ မယူနဲ့​ တစ်ခွန်း​တစ်​ေလ​ေတာင် မှာြကား​ မသွား​ဖူး​ပါဘူး​။ ​ေစာင့်​ေလမျိုး​နွယ်ဆိုတဲ့​ ကိစ္စဟာ ကိုယ်တို့​အမျိုး​ေတွထဲမှာ စကား​ထဲထည့်​ေြပာစရာ မလိုသ​ေလာက်ကို ရှိတယ်။ အ​ေဖ့​ဘက် အ​ေမ့​ဘက် ဘယ်အမျိုး​ထဲရှာြကည့်​ြကည့်​ တရုတ်၊​ ကုလား​၊​ ဘာသာြခား​ဆိုတာ မူး​လို့​ေတာင် ရှူစရာ မရှိဘူး​။ သိမှီ​ေမး​ြမန််း​ထား​လို့​ရတဲ့​ ​ေဆွစဉ်ခုနစ်ဆက် မတိုင်ခင်ကတည်း​က ​ေနှာလာရင်​ေတာ့​ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ လူသား​မျိုး​နွယ်ဆိုတာ သည်လိုပဲ ​ေရာ​ေနှာစီး​ဆင်း​တဲ့​အခါလည်း​ ရှိမှာပဲ။

မ​ေရာရဘူး​ မ​ေနှာရဘူး​လို့​ အတင်း​ြကီး​ တား​ြမစ်ပိတ်ပင်ထား​လို့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ ယဉ်​ေကျး​မှု၊​ ဓ​ေလ့​ထံုး​စံ၊​ အယူဝါဒချင်း​ မျိုး​မတူ ဇာတ်ြခား​တဲ့​အခါ ကိုယ်နဲ့​ အတူတူလို မခံစား​ရလို့​၊​ ကိုယ်​ေတွနား​လည်တဲ့​စကား​နဲ့​ပဲ ​ေြပာရရင် အထံု​ေရစက် အတူမပါခဲ့​လို့​ ဖူး​စာဆံုတဲ့​ အထိ​ေတာ့​ မ​ေရာက်ခဲ့​တာ ထင်ပါတယ်။ (​ေနာက်ကျမှ ​ေမာ်နီကာဘလူး​ချီး​တို့​၊​ နာအိုမီကင်း​ဘဲလ်တို့​က အတင်း​လာယူခိုင်း​ရင်​ေတာ့​ ဒုက္ခပါပဲ။)

သူငယ်ချင်း​ အ​ေပါင်း​အသင်း​ထဲမှာ​ေတာ့​ လည်ပင်း​ဖက်ြပီး​ ရင်း​ရင်း​နှီး​နှီး​ေပါင်း​ေနတဲ့​ ဘာသာမတူ လူမျိုး​မတူတဲ့​သူ​ေတွ ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ အရှိသား​ပဲ။ သူတို့​ေတွနဲ့​လိုက်ြပီး​ ဘုရား​ေကျာင်း​လည်း​ တက်ဖူး​တယ်။ စမိုင်လည်း​ စား​ဖူး​တယ်။ အိမ်ကလူြကီး​ေတွ အ​ေနနဲ့​ အဲသည်ကိစ္စများ​ ​ေခါင်း​ထဲထည့်​စိတ်ပူစရာကို မလိုခဲ့​ဘူး​။ ဘုရား​ေရှ့​ ကား​ြဖတ်​ေမာင်း​သွား​ရင်​ေတာင် အလိုလို လက်အုပ်ချီြပီး​သား​ အကျင့်​ပါ​ေနမှပဲဟာ။ သူများ​ေတွ မဟုတ်တရုတ် က​ေလာ်တုတ်​ေနသလို

“မင့်​နှမ​ေတွ ကုလား​နဲ့​ညား​ကုန်မှာ​ေပါ့​”

တို့​ ဘာတို့​လည်း​ ကိုယ့်​ဘက်က​ေတာ့​ အပူမရှာမိပါဘူး​။ သူတို့​လည်း​ သူတို့​အသက်နဲ့​သူတို့​ အိမ်ကဓ​ေလ့​စရိုက်​ေတွ အရိုး​စွဲ​ေနြကြပီပဲ။ ဘုရား​ တရား​ သံဃာ မပါတဲ့​ ​ေန့​စဉ်ဘဝကို ဘယ်လိုမှ မြဖတ်သန်း​နိုင်​ေတာ့​ဘူး​။ အခု​ေတာ့​ ကိုယ်လည်း​ သမီး​တစ်​ေကာင် နွား​တစ်​ေထာင်ကို လံု​ေအာင် အြမဲ ​ေစာင့်​နိုင်ခဲတဲ့​ အ​ေဖတစ်​ေယာက် ြဖစ်လာြပီဆို​ေတာ့​ ကိုယ့်​သမီး​က​ေလး​ကိုယ် သွန်သင်ဆံုး​မတဲ့​ေနရာမှာ မလုပ်နဲ့​။

မသွား​နဲ့​။ မ​ေခါ်နဲ့​။ မ​ေြပာနဲ့​။ ဆိုတဲ့​ တား​ြမစ်ပိတ်ပင်မှု​ေတွအစား​ ကိုယ့်​ရိုး​ရာ ကိုယ့်​စရိုက် ဓ​ေလ့​ဘာဝကို ​ေြခ​ေြခြမစ်ြမစ် နှစ်နှစ်ကာကာ ြမတ်နိုး​တတ်သွား​ေအာင် အား​ြကိုး​မာန်တက် သင်ရြပရဦး​ေတာ့​မှာပါပဲ။

က​ေလး​ဘဝမှာ ပထမဦး​ဆံုး​ အ​ေြကာက်တရား​က အ​ေမှာင်​ေပါ့​။ အိပ်ယာဝင်တဲ့​အခါ လူြကီး​ေတွက မီး​ေတွ ပိတ်လိုက်လို့​ ​ေမှာင်သွား​တဲ့​အခါ မ​ေြကာက်​ေအာင် အိပ်ယာထဲမှာ ဘုရား​စာ​ေလး​ေတွဆိုလို့​ လက်ချိုး​ပုတီး​က​ေလး​ စိတ်ရင်း​ အိပ်​ေပျာ်သွား​ရ​ေတာ့​ စိတ်​ေအး​ေအး​ချမ်း​ချမ်း​လည်း​ ရှိခဲ့​တယ်။ သရဲ တ​ေစ္ဆ ဘီလူး​ သဘက်​ေတွဆိုတာ ကိုယ်ရွတ်ဖတ်​ေနတဲ့​ ဘုရား​နှုက္ခပတ်​ေတာ်​ေတွကို ​ေြကာက်တယ်ဆို​ေတာ့​ ယိုး​ဒယား​ သရဲကား​ေတွထဲကလို ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​ေြပး​စရာ မလိုဘူး​။

ငါ့​လာ​ေြခာက်လို့​က​ေတာ့​ လက်ညှိုး​ေငါက်​ေငါက်ထိုး​ြပီး​ ရွတ်ပလိုက်မယ် ဆို သတ္တိ​ေတွ ရှိသွား​တယ်။ ​ေနာက်​ေတာ့​ ​ေသြခင်း​တရား​အ​ေြကာင်း​ သိလာတဲ့​အခါ ြကက်သီး​ြဖန်း​ြဖန်း​ထ​ေအာင် ​ေြကာက်လွန်း​လို့​ အ​ေမ့​ဆီသွား​ြပီး​

“အ​ေမ​ေရ အညာကို ထွက်​ေြပး​ြကရ​ေအာင်”

လို့​ဆို​ေတာ့​ အ​ေမ​ေတွအဖွား​ေတွက ​ေသြခင်း​တရား​ကို ရင်ဆိုင်နိုင်ဖို့​ လက်နက်က​ေလး​ ​ေပး​တယ်။ ဝင်​ေလထွက်​ေလကိုမှတ် တဲ့​။ အဲဒီအရွယ်တုန်း​က​ေတာ့​ ​ေတာ်​ေတာ် ​ေြကာက်တာပါ။ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ တစ်​ေယာက်​ေယာက် ​ေသတဲ့​အခန်း​ပါရင်ကို မြကည့်​ရဲဘူး​။ လူဆိုတာ ​ေသြပီး​ရင် သရဲြဖစ်သွား​ေရာ လို့​ ထင်တာကိုး​။

ဒါ​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​အိမ်က ပထမဦး​ဆံုး​ နာ​ေရး​ေပါ်တဲ့​အခါမှာ မ​ေြကာက်​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေသသွား​တာက ကိုယ့်​အ​ေဖ​ေလ။ ရက်လည်တဲ့​မနက်မှာ သူလာနှုတ်ဆက်မှာပဲ ဆိုြပီး​ အိပ်​ေတာင် မအိပ်နိုင်ဘူး​ ​ေမျှာ်မိတယ်။ အဖွား​ဆံုး​ေတာ့​လည်း​ေမျှာ်တာပဲ။ သူကလာ​ေတာ့​ လာပါတယ်။ ကိုယ့်​ဆီမဟုတ်ဘူး​။ သူလှူထား​တဲ့​ ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​ေပါ်သွား​၊​ ဘုရား​ကန်​ေတာ့​ြပီး​ ြပန်ဆင်း​သွား​တယ်တဲ့​။ ​ေကျာင်း​ေပါ်က ကိုရင်​ေလး​က ဆင်း​ေြပး​သွား​တယ်။

ဆရာ​ေတာ်ြကီး​က​ေတာ့​ စကား​လှမ်း​ေမး​တာ ြပန်မ​ေြဖဘူး​တဲ့​။ စိတ်ထဲ​ေတာ်​ေတာ် မ​ေကာင်း​တာက အဖွား​က ငါ့​ကိုချစ်တယ်လည်း​ဆို​ေသး​ရဲ့​ ငါ့​ဆီလည်း​ မလာပါလား​ လို့​ ဝမ်း​နည်း​မိတယ်။ တခါတခါ အိပ်မက်ထဲမှာ​ေတွ့​လို့​ စကား​ေလး​ဘာ​ေလး​ေြပာရရင် ​ေပျာ်လိုက်တာ။ ြပန်နိုး​လာရင်​ေတာင် အတင်း​ြပန်အိပ်တယ်။ အခန််း​ဆက်များ​ မက်လို့​ရမလား​ လို့​။ နိုင်ငံြခား​ေရာက်​ေနတုန်း​ VZO နဲ့​ chat ရသလို​ေပါ့​ကွယ်။ ​ေသြပီး​သား​လူနဲ့​ဆိုတာ အိပ်မက်ကမ္ဘာမှာပဲ ြပန်​ေတွ့​ြကရတာ မဟုတ်လား​။ ငယ်ငယ်တုန်း​က အသစ်ဖျက်မ​ေဆာက်ရ​ေသး​တဲ့​ အိမ်ြကီး​ကိုလည်း​ ြပန်​ေရာက်သွား​လို့​ရတယ်။ ​ေနရာ​ေဟာင်း​ေလး​ေတွကလည်း​ အကုန် အရင်အတိုင်း​ပဲ​ေလ။ အြပင်မှာသာ ဘာမှမကျန်​ေတာ့​တာ။

ဒီလိုနဲ့​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း​ ဇာတိကစခဲ့​တာ ဇရာ၊​ ဗျာဓိ၊​ မရဏ​ေတွ လာ​ေတာ့​မယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ငယ်ငယ်ကလို​ေတာ့​ သိပ်မ​ေြကာက်​ေတာ့​ဘူး​။ ဟိုဘက်ကမ်း​မှာ ြပန်​ေတွ့​ချင်တဲ့​လူ​ေတွ အများ​ြကီး​ပဲ​ေလ။ အဲဒီလူ​ေတွနဲ့​ ြပန်​ေတွ့​ဖို့​ဆိုတာ တူမျှ​ေသာသဒ္ဒါ၊​ တူမျှ​ေသာကုသိုလ်၊​ တူမျှ​ေသာသရဏဂံုတို့​ ရှိမှ ြဖစ်မှာ မဟုတ်လား​။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ ကိုယ့်​ဘဝမှာ ဗုဒ္ဓဘာသာဆိုတာ ​ေမွး​သည်က​ေန ​ေသသည်အထိ အြကား​မလပ်​ေအာင် သက်ဝင်စိုး​မိုး​ေနတယ်။ သူများ​ဟာ မှန်တယ်။ ကိုယ့်​ဟာမှ မှန်တယ် ဘယ်သူနဲ့​မှ အြငင်း​မပွား​လိုဘူး​။ မှား​မှား​မှန်မှန် တယူသန်​ေနြပီး​သား​။ သူတို့​လည်း​ သူတို့​အယူနဲ့​သူတို့​ပဲ။ ​

ေလာက်ကိုင်တုန်း​ကဆို သူတို့​ဘိုး​ဘွား​ေတွလည်း​ ​ေသဖို့​ြပင်ဆင်ရင်ဆိုင်ထား​ြကတာပဲ။ ​ေြမကွက် တစ်စံု၊​ အုတ်ဂူအစံု နဲ့​ အိပ်ယာ​ေဘး​ အ​ေခါင်း​ထား​အိပ်တယ်။ ​ေသြပီး​ေနာက်မှာ မ​ေမ့​မ​ေလျာ့​ ကန်​ေတာ့​ ​ေကျွး​ေမွး​ဖို့​ ​ေနာက်မျိုး​ဆက် သတ်သတ်မှတ်မှတ် ချန်ရစ်တယ်။ အဲဒါ သူတို့​အယူပဲဟာ မှား​တယ် မှန််တယ်။ သမ္မာ၊​ မိစ္ဆာ သတ်မှတ်​ေနစရာ မလိုပါဘူး​။ ကိုယ်လည်း​ အဲဒီ​ေနရာမှာ ​ေမွး​ဖွား​ြကီး​ပျင်း​ရင် အဲဒီအယူပဲ ယူမှာ။

ဘာသာ​ေရး​ကို အိမ်ကထက်ပိုြပီး​ သက်ဝင်ယံုြကည်လာ​ေအာင် ပံ့​ပိုး​ေပး​သူ​ေတွက​ေတာ့​ ဘုန်း​ဘုန်း​ေတွပါပဲ။ က​ေလး​ဘဝကတည်း​က ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​ ဆွမ်း​ပို့​တဲ့​အလုပ်ကို မပျက်မကွက် အလုပ်ခိုင်း​ခဲ့​တယ်။ ရွာ​ေကျာင်း​မှာ သူငယ်တန်း​ တက်တုန်း​ကဆို ဆွမ်း​ခံ​ေတာင် လိုက်ရတယ်။ အ​ေဒါ်​ေတွက သူ့​တူ​ေလး​ ဆွမ်း​ေတာ်ဗျို့​ ​ေအာ်ရင် ဘယ်​ေတာ့​မှ ကန်​ေတာ့​ဆွမ်း​ပါဘုရား​ မရှိဘူး​။ ြမန်မာမိဘများ​ထံုး​စံ သား​ရှင်ြပုဖို့​ဆိုတာ ကျား​ကုတ်ကျား​ခဲ စု​ေဆာင်း​ရည်သန်ြကြပန်​ေတာ့​ ရွာမှာြပန်ရှင်ြပုတဲ့​အခါ ​ေနွ​ေကျာင်း​ပိတ်ကတည်း​က ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​လွှတ်ြပီး​ သကင်္န်း​ေတာင်း​၊​ ကမ္မဌာန်း​ေတာင်း​၊​ ဆံချ​ေတာ့​ရွတ်စရာ၊​ ပစ္စည်း​ေလး​ပါး​ သံုး​ေဆာင်​ေတာ့​ ရွတ်စရာ၊​ သီလယူ၊​ သီလ​ေပး​၊​ ​ေရဒဏ်၊​ သဲဒဏ် အကုန် သင်အံ​ေလ့​ကျက်ထား​ရတယ်။

သဒ္ဒါ သြဂင်္ိုလ်၊​ ပါဠိပါဋ်္ဌသား​ နား​မ​ေဝး​ေအာင် သင်ြပ​ေပး​တယ်။ ​ေနာင်အခါ​ေတွကျ​ေတာ့​ ကိုရင်ဝတ်နဲ့​ ရိပ်သာဝင်ြပီး​ တရား​ထိုင်ကျင့်​ရ​ေအာင် ြကိုး​စား​ရတယ်။ မ​ေအဆိုတာ ရှင်​ေလာင်း​အ​ေမ ြဖစ်ြပီး​ေတာ့​လည်း​ ပဥ္ဇင်း​အမ ြဖစ်ချင်​ေသး​တာပဲ။ ဒီလိုနဲ့​ သာသနာ့​ေဘာင်ဆိုတာ ဒုလ္လဘဘဝနဲ့​ ဝင်ချည်ထွက်ချည် ကျင်လည်ခဲ့​ဖူး​တယ်။ တရား​ထူး​တရား​ြမတ်​ေတာ့​ မရ​ေသး​တာ အမှန်ပါ။ ဒါ​ေပမယ့်​ တရား​ကင်း​ကွာတဲ့​ ဘဝ​ေတာ့​ မ​ေရာက်​ေသး​ဘူး​။ တရား​လက်လွတ် ငှက်​ေတာင်ကျွတ်လည်း​ မြဖစ်​ေတာ့​ဘူး​။

စိတ်မှာထင်လာတဲ့​ ကိ​ေလသာ အညစ်အ​ေြကး​ေတွကို Beaty Spa သွား​ြပီး​ ​ေချး​ချွတ်သန့်​စင်သလို စိတ်တည်ြငိမ်​ေအာင် လုပ်​ေပး​ရာဌာန၊​ စိတ်၏ချမ်း​သာြခင်း​ကို ရှာ​ေဖွရာဌာန လို့​ေတာ့​ ြမင်လာတယ်။ ​ေလာကဓံနဲ့​ ဘဝရဲ့​ဒုက္ခ​ေတွကို မခံစား​နိုင်​ေတာ့​ရင် စိတ်သစ်လူသစ် ြပန််လည်​ေမွး​ဖွား​ဖို့​ ခဏ​ေလာက် ထွက်ထွက်​ေြပး​သွား​တဲ့​ ​ေအး​ရိပ်ဆာယာ​ေပါ့​။

အလုပ်တဘက်နဲ့​မို့​ အခါအား​ေလျာ်စွာမှ ရိပ်သာဝင်နိုင်တဲ့​အခါ တစ်ခါထက်တစ်ခါ သမာဓိအား​ေတွ ​ေကာင်း​လာပါတယ် လို့​ မဆိုနိုင်​ေပမယ့်​ ဘယ်အခါမဆို ​ေလာင်လာတဲ့​ မီး​ေတွကို ​ေရနဲ့​သတ်လိုက်သလို​ေတာ့​ ​ေအး​ေအး​သွား​တာ အမှန်ပဲ။ ​ေနာက်​ေြကာင်း​မ​ေအး​တဲ့​ ​ေမျာက်​ေလာင်း​က​ေလး​မို့​ ခွင့်​ေစ့​ကာနီး​ရင် ြပန်​ေြပး​ဖို့​တာစူရ​ေပမယ့်​ စိတ်ထဲမှာ ငယ်ငယ်ကတည်း​က ကိုရင်ဝတ်၊​ ပဥ္ဇင်း​တက်၊​ တရား​ထိုင်နဲ့​ သာသနာ့​ေဘာင်မှာ ​ေပျာ်နိုင်ခဲ့​ရင် ငါ့​ဘဝဟာ အခုလက်ရှိထက် အများ​ြကီး​ ြငိမ်း​ေအး​မှာ အမှန်ပဲ လို့​ ​ေတာင့်​တမိတယ်။

လူ့​ဘဝမှာ အဆံုး​မရှိတဲ့​ လိုချင်တပ်မက်မှု​ေတွ​ေနာက်ကို မ​ေသမချင်း​ လိုက်​ေနြကရတယ်။ ရဟန်း​ဘဝမှာ ပရိက္ခရာ ရှစ်ပါး​၊​ ပစ္စည်း​ေလး​ပါး​ ြပည့်​စံုရင် ဘာမှ မလို​ေတာ့​ဘူး​။ သာသနာ့​ေဘာင်မှာ ​ေလာင်​ေနတဲ့​မီး​ေတွ တဟုန်း​ဟုန်း​ ​ေတာက်​ေနတာလည်း​ မသိ မဟုတ်။ သိပါတယ်။ တရုတ်လို ဘုန်း​ြကီး​ကို ဘယ်လို​ေခါ်တယ် မှတ်သလဲ။ ​ေကျာင်း​ေလာင် တဲ့​။ ဘုန်း​ြကီး​အမှုက ရွာပတ်ရင် ရှင်း​မရ​ေတာ့​ဘူး​။ ဒါ​ေပသိ ကိုယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ တို့​ဘုရား​သာသနာြကီး​ကို ​ေလာင်ြမိုက်တဲ့​မီး​ေတွပါဟ ဆိုတာမျိုး​ထက် ကိုယ့်​အတွင်း​ထဲမှာ ​ေလာင်ြမိုက်​ေနတဲ့​ ကိ​ေလသာမီး​ေတွကို အရင်သတ်မှာပဲ။

အရာရာကို စွန့်​လွှတ်ထား​ခဲ့​လို့​ နိက္ခမပါရမီပါဆို​ေနမှ ြမို့​ေကျာင်း​မစွဲ ​ေတာ​ေကျာင်း​စွဲ​ေနစရာလည်း​ အ​ေြကာင်း​မရှိဘူး​။ ငါ၊​ သူတပါး​၊​ ​ေယာကင်္ျား​၊​ မိန်း​မ၊​ ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါ မစွဲရပါဘူး​ လို့​ ရှင်​ေတာ်ြမတ်ဘုရား​ ​ေဟာြကား​ေတာ်မူထား​တာမို့​ သူလည်း​ပဲ

“ငါဘုရား​၏ သာသနာ”

လို့​ တမ်း​တမ်း​စွဲ စွဲ​ေနမှာ မဟုတ်ပါဘူး​။

ရိပ်သာမှာ ​ေရစက်ရှိလို့​ ခင်မင်ရင်း​နှီး​သွား​တဲ့​ ဦး​ပဥ္ဇင်း​ေလး​ေကျာင်း​မှာ ဒုလ္လဘ ဝတ်ြဖစ်တဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ သာသနာ့​ေဘာင်က သံဃာအစစ်​ေတွရဲ့​ ဝတ္တရား​ေတွ၊​ ဝဋ်တရား​ေတွကို ပိုသိလာရပါတယ်။ သံဃာဆိုတာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်​ေတွအတွက် ​ေမွး​သည်မှသည် ​ေသသည်အထိ အ​ေရး​ဆို ​ေြပး​ေြပး​ပင့်​စရာ မရှိရင် အ​ေနလည်း​ မ​ေြဖာင့်​သလို အ​ေသလည်း​ မ​ေြဖာင့်​ဘူး​။ ဘယ်​ေလာက်ပဲ ဆင်း​ရဲဆင်း​ရဲ၊​ ဘယ်​ေလာက်ပဲ ချမ်း​သာချမ်း​သာ အလှူရယ်အတန်း​ရယ် ြပုတဲ့​အခါမှသာ

“​ေကာင်း​မှုကုသိုလ်တို့​ကို စိုက်ပျိုး​ရန် လယ်ယာ​ေြမ​ေကာင်း​သဖွယ် ြဖစ်​ေသာ”

ဆိုြပီး​ ပလာမပါ ကံစမ်း​မဲြကီး​လို ပင့်​ရတာ မဟုတ်ဘူး​။ ရပ်​ေရး​ရွာ​ေရး​၊​ သာ​ေရး​နာ​ေရး​။ အကုန်လံုး​ အမှူး​ထား​ တိုင်တည်ရတယ်။ သာသနာပနိုင်ငံ​ေတွမှာရှိတဲ့​ ဗုဒ္ဓဘာသာ​ေကျာင်း​ေတာ်ြကီး​ေတွမှာဆို သီတင်း​သံုး​မယ့်​ သံဃာ မရှိလို့​ ခက်ခက်ခဲခဲ ​ေတာင်း​ေတာင်း​ပန်ပန် ပင့်​ေလျှာက်ပူ​ေဇာ်ြကရတယ်။ သံဃာမရှိရင် ဝါဆို ကထိန်လည်း​ ဘယ်ရှိပါ့​မလဲ။

တစ်နှစ်ပတ်လံုး​ ဘုရား​ေဝး​ တရား​ေဝး​နဲ့​ေနရတာ ဆွမ်း​ကပ်၊​ သကင်္န်း​ကပ်၊​ သီလယူစရာမှ မရှိရင် ​ေသရင်​ေတာင် ဘယ်လို အမျှ​ေဝြကမတုန်း​။ ​ေစတနာ့​ဝန်ထမ်း​အလုပ်​ေတွ ဘယ်​ေလာက်ပဲ လုပ်လုပ်၊​ ဘုန်း​ြကီး​ရဟန်း​မှ မလှူရမတန်း​ရရင် ြမန်မာလူမျိုး​ေတွရဲ့​စိတ်ဟာ ကုသိုလ်ပါတယ် လို့​ေတာင် မထင်ဘူး​။ ဒါ​ေြကာင့်​ တို့​ဘဝမှာ သံဃာဆိုတာ မရှိလို့​ မြဖစ်ပါဘူး​။

ဒါ​ေပမယ့်​ အခုတ​ေလာမှာ​ေတာ့​ ကိုး​ကွယ်ရာ သံဃာကို အတုအ​ေယာင်လုပ် အသံုး​ချ​ေနသူ​ေတွ​ေြကာင့်​ သာသနာ​ေတာ်ြကီး​ရဲ့​ ဂုဏ်သိက္ခာ ညစ်နွမ်း​ရ​ေလတယ် လို့​ ကိုယ်တို့​ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်​ေတွအား​လံုး​ စိတ်ဝမ်း​မသာ ရှိြကရ​ေလတယ်။ သကင်္န်း​ေတွကို မျက်လှည့်​ြပသလို လျှပ်တြပက် လူဝတ်လဲြပတဲ့​ ဗီဒီယို​ေတွ၊​ ခုတ်ထစ်သတ်ြဖတ်ြပ​ေနတာ​ေတွ လူြမင်သူြမင် ြဖစ်ကုန်တယ်။ မဂ္ဂဇင်း​မျက်နှာဖံုး​ေတွမှာ အြကမ်း​ဖက်တဲ့​ မျက်နှာဆိုြပီး​ ဘုန်း​ြကီး​ပံု​ေတွ တင်လာြကတယ်။

သူများ​နိုင်ငံက လူ​ေတွ ြမင်ရင် ကိုယ်တို့​ ဗုဒ္ဓဘာသာကို အထင်​ေသး​အြမင်​ေသး​ ြဖစ်ကုန်မှာ​ေပါ့​ ဆိုြပီး​ ယမ်း​ပံုမီး​ကျ ​ေဒါသူပုန်ထ​ေနသူ​ေတွလည်း​ ရှိတယ်။ ကိုယ့်​အဖို့​က​ေတာ့​ ယံုြကည်မှု။ သဒ္ဓါတရား​ ဆိုတာ သူများ​က ြမင်တဲ့​ အြမင် လို့​ မခံယူပါဘူး​။ သူများ​ေတွ အထင်ြကီး​သည်ြဖစ်​ေစ၊​ အထင်​ေသး​သည်ြဖစ်​ေစ၊​ သူတို့​လည်း​ သူတို့​ဘာသာပဲ သူတို့​ ကိုး​ကွယ်ြကမှာ။ အ​ေရး​ြကီး​တာက ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ် ြပန်အထင်​ေသး​ြပီး​ သဒ္ဓါတရား​ေတွ ကုန်ခမ်း​သွား​မှာပဲ စိုး​ရတာ။

ကိုယ်တို့​ဗုဒ္ဓဘာသာဆိုတာက ယံုြကည်သူ​ေတွကပဲ ပံ့​ပိုး​ေထာက်ပံ့​တာ။ ဘယ်လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့​အစည်း​ဆီကမှ အခွန်ဆက်​ေြကး​ ပူ​ေဇာ်ပသ​ေနတာ မဟုတ်ဘူး​။ ကိုယ့်​ဘုန်း​ြကီး​ကိုယ် အတုလား​ အစစ်လား​ သံသယပွား​ြပီး​ ြကည်ညိုသဒ္ဓါမပွား​နိုင်​ေတာ့​ရင် ​ေရ​ေဝး​တဲ့​ြကာလို့​ ြဖစ်ကုန်လိမ့်​မယ်။

သံဃာအတုအ​ေယာင် မရှိဘူး​ လို့​ မဆိုလိုဘူး​ေနာ်။ ရှိတာမှ အများ​ြကီး​ကို ရှိတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒါ​ေတွကို ဘယ်လိုသ​ေဘာထား​ြကမလဲဆိုတာကို ဟိုး​အရင်တစ်ခါ

“သကင်္န်း​ဂုဏ်ရည်”

​ေရး​တုန်း​က တစ်ခါ ​ေြပာြပီး​ြပီ။ သည်တစ်ခါ​ေတာ့​ မနုသီဟဇာတ်လမ်း​ကို ထပ်ဆက်​ေပး​မယ်။ ရှစ်​ေသာင်း​ေလး​ေထာင် အလှူပွဲြကီး​မှာ မာရ်နတ်မင်း​ကို နှိမ်နှင်း​လိုက်နိုင်တဲ့​ ရဟန္တာမ​ေထရ်ြမတ်ြကီး​ဟာ မှတ်​ေလာက်သား​ေလာက်​ေအာင်ဆိုြပီး​ မာရ်နတ်မင်း​ရဲ့​လည်မှာ ​ေခွး​ေသ​ေကာင်ပုပ်ြကီး​ ဆွဲ​ေပး​လိုက်သတဲ့​။ သူအဓိဋ္ဌာန်နဲ့​ ဆွဲ​ေပး​လိုက်တာမို့​ ဘယ်သူကမှ ြပန်ြဖုတ်မ​ေပး​ရဲပဲ မာရ်နတ်ခမျာ အလှူမြပီး​မချင်း​ ​ေခွး​ေသ​ေကာင်ပုပ်ြကီး​တစ်​ေကာင်နဲ့​ ဒုက္ခြကီး​စွာ​ေရာက်ြပီး​ မာန်စွယ်ကျိုး​သွား​သတဲ့​။ ​

ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ ရဟန္တာမ​ေထရ်ြကီး​ထံမှာ ရှိခိုး​ဦး​တင် ​ေတာင်း​ပန်ြပီး​ ြပန်ြဖုတ်ခိုင်း​တဲ့​အခါမှာ မ​ေထရ်ြကီး​လည်း​ မာရ်နတ်မင်း​ကို အနူး​အညွတ်​ေတာင်း​ပန်ြပီး​ အကူအညီတစ်ခု​ေတာင်း​သတဲ့​။ သူက ြမတ်စွာဘုရား​ရှင်ကို ကိုယ်တိုင်မမှီလိုက်တာမို့​ မှီလိုက်တဲ့​ မာရ်နတ်မင်း​ကို ဘုရား​အသွင် ဖန်ဆင်း​ြပပါ လို့​ ​ေတာင်း​ပန်သတဲ့​။ မာရ်နတ်မင်း​က ကတိတစ်ခု​ေပး​ရင် ဖန်ဆင်း​ြပမယ် ဆိုတာက​ေတာ့​

“သူ့​ကို လံုး​ဝ မကန်​ေတာ့​ရဘူး​။”

ဆိုတဲ့​ ကတိပါ။ တန်ခိုး​ြကီး​တဲ့​ ရဟန္တာမ​ေထရ်က ကန်​ေတာ့​လိုက်ရင် ပုထုဇဉ်ြဖစ်တဲ့​ မာရ်နတ်ြကီး​ ဂျွမ်း​ပစ်သွား​မှာကိုး​။ ​ေသ​ေသချာချာ ကတိ​ေပး​ြပီး​မှ ​ေသ​ေသချာချာ ဖန်ဆင်း​အြပမှာ ဟိုကလည်း​ ​ေသ​ေသချာချာြကီး​ကို ကန်​ေတာ့​လိုက်ပါတယ်။ အ​ေြကာင်း​ြပချက်က​ေတာ့​

“သင့်​အား​ ကန်​ေတာ့​ြခင်း​ မဟုတ်၊​ ​ေဂါတမဘုရား​ရှင်အား​ ရည်မှန်း​ဖူး​ေမျှာ် ကန်​ေတာ့​ြခင်း​ ြဖစ်ပါသတည်း​”

ဟူလို။ ဆိုလိုချင်တာက ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်ရင့်​မြကီး​ေတာင်မှ ဘုရား​ရှင်ကို ရည်မှန်း​ြပီး​ မာရ်နတ်ကို ဦး​ချနိုင်​ေသး​ရင် ကိုယ်​ေတွ ပုထုဇဉ်အချင်း​ချင်း​မှာ ရဟန်း​ေယာင်​ေတွကို ရဟန်း​စစ်အမှတ်နဲ့​ ကိုး​ကွယ်မိြငား​လည်း​ သဒ္ဒါတရား​ မချို့​တဲ့​ရင် ကုသိုလ်မရစရာ အ​ေြကာင်း​မရှိဘူး​ဗျ။ သံဃိကဒါန သံဃာကို ရည်မှန်း​လှူဒါန်း​တာကိုး​။ အတုအစစ်ကိစ္စက အဲသည်ကာယကံရှင်နဲ့​သာ သက်ဆိုင်​ေပလိမ့်​မယ်။

တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ အဲသည် ရဟန်း​ေယာင်​ေတွက ရှင်​ေဒဝဒတ်လို ဘုရား​ရှင်ရဲ့​ အဆံုး​အမနဲ့​ ဖီလာဆန့်​ကျင်တဲ့​ အကုသိုလ်ဒုစရိုက်အမှုများ​ကို တိုက်တွန်း​ကျူး​လွန်ခိုင်း​လို့​ စိတ်လိုက်မာန်ပါ ရှိခဲ့​မယ် ဆိုရင်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ေဒါသနဲ့​ကိုယ်ပဲဗျို့​။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်​ေတွအ​ေနနဲ့​ ကိုယ့်​အမျိုး​ဘာသာ သာသနာကို ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ​ေစာင့်​ေရှာက်ချင်ြကတယ်ဆိုရင် တစ်ဆယ့်​ေြခာက် ​ေခါဘဏီတပ်ြကီး​လည်း​ မလိုပါဘူး​။ ဘူတာဝါဟန ယန္တရား​ေတွ မရှိလည်း​ ရပါတယ်။ ခိုင်မာ​ေသာ သဒ္ဓါတရား​နဲ့​၊​ ခိုင်ြမဲ​ေသာ ယံုြကည်မှုပဲ လိုပါလိမ့်​မယ်။

အဲဒါ မယိမ်း​ယိုင်သ​ေရွ့​ ဘယ်သူကမှ လာနှဲ့​လို့​ မရပါဘူး​။ ချင့်​ယံုြက​ေပါ့​။ အထူး​သြဖင့်​ေတာ့​ အင်တာနက်​ေပါ်မှာ သူများ​ေယာင်တိုင်း​ လိုက်​ေဟာင်တာ ကိုက်တာမျိုး​ မလုပ်နဲ့​ေပါ့​ဗျာ။ ြကား​ဖူး​ဘူး​လား​။ မာရ်နတ်မင်း​မှာ လက်ရံုး​တစ်​ေထာင် ရှိသည် တဲ့​။ အ​ေကာင့်​ပုန်း​ေတွ အများ​ြကီး​ေနမှာ။ ​ေစတနာရှင်တစ်ဦး​တို့​၊​ ဆရာဝန်တစ််ဦး​တို့​၊​ ဒီမိုဘာညာ၊​ မျိုး​ချစ်ဘာညာ၊​ ​ေပး​ချင်ရာ နံမယ်​ေပး​ြပီး​ တင်ချင်ရာ ပံု​ေတွ တင်ထား​လို့​ရတယ်။ အခုဖတ်​ေနတဲ့​စာ​ေတာင် တစံုတ​ေယာက်က အ​ေကာင့်​ထဲဟက်ြပီး​ လာ​ေရး​သွား​ေတာ့​ ဘယ့်​နှယ်လုပ်မလဲ။

အစစ်နဲ့​တူ​ေအာင် မ​ေရး​တတ်ဘူး​ထင်လို့​လား​။ ငိ ငိ ငိ တို့​၊​ ခွိ ခွိ ခွိ တို့​။ ဒချိ ဒချိ တို့​ပါ အကုန် တုထား​လို့​ရတယ် ဘာမှတ်သလဲ။ အဟက် အဟက်။

Read More

“ရတနာ ​ေြမမှာ ရှာမတဲ့​လား​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ြပီး​ခဲ့​တဲ့​ ရက်ပိုင်း​အတွင်း​က ရံုး​ကိစ္စတစ်ခုနဲ့​ ​ေနြပည်​ေတာ်ကိုသွား​တဲ့​အခါ မနက်အာရံုမတက်ခင် ​ေရာက်သွား​တာမို့​ ​ေကျာတစ်ခင်း​စာနား​ေနရ​ေအာင် စည်ပင်ဧည့်​ရိပ်သာကို ဝင်ြဖစ်ပါတယ်။

အချိန်မ​ေတာ်​ေဝလီ​ေဝလင်း​ြကီး​မှာ​ေတာင် ဝင်း​ြပင် အ​ေဆာင်​ေရှ့​ ငုတ်တုတ်က​ေလး​ေတွ ထိုင်ငိုက်​ေနရတဲ့​သူ​ေတွအများ​ြကီး​ ​ေတွ့​ရတာမို့​ အခန်း​မရနိုင်ဘူး​ဆိုတာ ​ေသချာသ​ေလာက်ပါပဲ။ ဒါနဲ့​ပဲ မင်း​ေနြပည်ထဲက ရှိရှိသမျှ တည်း​ခို​ေဆာင် ​ေဟာ်တယ်​ေတွမှာ ဘယ်​ေနရာမှာမှ အခန်း​လွတ်မကျန်​ေတာ့​ဘူး​ ဆိုလို့​ ​ေတာ်​ေတာ် အံ့​ဩမိသွား​တယ်။

 ပျဉ်း​မနား​ဘက်​ေတာ့​ ရ​ေကာင်း​ရဲ့​ဆို ကား​တစ်စီး​နဲ့​ ြမို့​ပတ်ြပီး​ရှာတာ​ေတာင် အစွန်အဖျား​ ​ေချာင်က​ေလာင်ထဲက တည်း​ခိုခန်း​က​ေလး​ေတွပါမကျန် ကား​ရပ်စရာ ​ေနရာမရှိ​ေအာင် စည်ကား​ြပည့်​ြကပ်​ေနတာ ​ေတွ့​လိုက်ရပါတယ်။ ဘယ်လိုများ​ ြဖစ်ရြပန်ပါလိမ့်​။ ရံုး​ကိစ္စ​ေတွက အဲသည်​ေလာက်​ေတာင် စည်ကား​ေနရသလား​ဆို အိမ်ခံဝန်ထမ်း​တစ်​ေယာက်ကို စကား​စပ်ြကည့်​ေတာ့​မှ

“နှစ်တိုင်း​ ​ေကျာက်မျက်ပွဲရှိရင် အဲသလိုပဲ ြဖစ်​ေနကျ”

လို့​ ​ေြပာပါတယ်။ ပုဂ္ဂလိက​ေဆး​ရံု​ေတွမှာ​ေတာင် ​ေဆး​မကုပဲ အခန်း​ယူ ​ေဆး​ရံုအတက်ြပြပီး​ တည်း​ေနြကရတဲ့​အြဖစ် လို့​ သိရတယ်။ ြကည့်​စမ်း​ပါဦး​။ သတ္တုတွင်း​ ဝန်ြကီး​ဌာနတစ်ခုတည်း​ကလုပ်တဲ့​ ပွဲက​ေလး​တစ်ပွဲနဲ့​ေတာင် အဲ​ေလာက် လူ​ေတွ ကျပ်ပိတ်သိပ်​ေနတာဆို​ေတာ့​ ​ေဟာ်တယ်​ေတွက နည်း​နည်း​ေလး​မို့​လား​ လို့​ မထင်လိုက်နဲ့​။ ​ေဟာ်တယ်ဇံုဆိုတာြကီး​ကိုပဲ မျက်စိထဲ ြမင်ြကည့်​စမ်း​ပါ။ အဲ​ေလာက်များ​တဲ့​လူ​ေတွ အဲသ​ေလာက် ဒုက္ခခံြပီး​ လာြကတာ ကိုယ်​ေတွ Shopping Mall ပတ်သလို မဝယ်ပဲနဲ့​ ဟိုြကည့်​သည်ြကည့်​ လုပ်ဖို့​ သက်သက်​ေတာ့​ ဘယ်ဟုတ်ပါ့​မလဲ။

တစ်နှစ်တစ်နှစ်ကို ​ေရာင်း​ရတဲ့​ ြမန်မာ​ေငွ နိုင်ငံြခား​ေငွဆိုတာ ​ေြကာက်ခမန်း​လိလိ ရှိ​ေပလိမ့်​မယ်။ ဂလိုဂလို ြကွယ်ဝ​ေသာတိုင်း​ြပည်ြကီး​မှာ တိုင်း​သူြပည်သား​အများ​စုက ငတ်တလှည့်​ြပတ်တလှည့်​ ဆင်း​ရဲတွင်း​က မတက်ဘူး​ဆိုတာက​ေတာ့​ အတိတ်ဘဝက ဒါနမျိုး​ေစ့​နည်း​ခဲ့​လို့​ ဆိုတာထက် လက်ငင်း​ဘဝ အသိဉာဏ်နံုနဲ့​လို့​က ပိုလိမ့်​မယ် ထင်ပါတယ်။ အလကား​ေနရင်း​ မသိသူ​ေကျာ်သွား​ သိသူ​ေဖာ်စား​တာကို မနာလိုလို့​ေတာ့​ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ကိုယ့်​အိမ်​ေအာက်က ​ေရွှတွင်း​ကိုလိုချင်လို့​ အတင်း​အကျပ် ​ေခွး​ေမာင်း​သလို ​ေမျာက်​ေမာင်း​သလို ​ေမာင်း​ထုတ်ြပီး​ မျက်စိ​ေအာက်တင် မရဒဿကချိုင်။ နင်တို့​ေတွ အ လို့​ခံရတာ ခံြကဆိုတာမျိုး​ အနိုင်အထက် ြပုသလို ခံစား​ရတာမို့​ မခံချိမခံသာ ြဖစ်ရတာပါ။

ဟိုး​ေရှး​ေရှး​ သက်ဦး​ဆံပိုင်ဘုရင်​ေတွ​ေခတ်တုန်း​က​ေတာ့​ တစ်နိုင်ငံလံုး​ကလူ​ေတွရဲ့​ အသက်အိုး​အိမ် စည်း​စိမ်မှန်သမျှ ဘုရင်ကပိုင်တယ် လို့​ သတ်မှတ်ထား​တာမို့​လို့​ ဘယ်သူကမှ အထွန့်​မတက်ခဲ့​ြကပါဘူး​။ ကိုယ့်​ဘာသာ တူး​လို့​ရတဲ့​ေကျာက်လည်း​ ဘုရင်ကိုဆက်သရတယ်။ ဘုရင်က ဆု​ေတာ်လာဘ်​ေတာ် ​ေပး​သမျှနဲ့​ ​ေကျနပ်ရတယ်။

ခုထက်ထိ ြမန်မာ​ေတွ ဂုဏ်​ေဖာ်ြပီး​ ​ေြပာ​ေြပာ​ေနတဲ့​ င​ေမာက်ပတ္တြမား​ြကီး​မှာ အင်မတန် ရင်နာစရာ​ေကာင်း​တဲ့​ ဇာတ်လမ်း​က​ေလး​ရှိတဲ့​အ​ေြကာင်း​ ဘယ်သူမှ မသိြကဘူး​။ နို့​ငါး​ပိဿာ၊​ ဝါဂွမ်း​တစ်ပိဿာထဲထည့်​ထား​ရင်​ေတာင် မီး​မထွန်း​ပဲ လင်း​ထိန်လာသတဲ့​။ ြဗိတိသျှအဝယ်​ေတာ်များ​ေတာင် ​ေဈး​စကား​ဆို တန်ဖိုး​မြဖတ်နိုင်လို့​ မိုး​ကုတ်​ေကျာက်တွင်း​ အ​ေရာင်း​အဝယ်စာချုပ် ပျက်သွား​တယ် ဆိုတာ​ေလာက်ပဲ မှတ်မိြကတယ်။ င​ေမာက်ပတ္တြမား​လို့​ေခါ်တာက မိုး​ကုတ်သား​ င​ေမာက်ဆိုတဲ့​သူ တူး​ေဖာ်ရလို့​ သူ့​နံမယ်ကို ​ေပး​ထား​တာပါတဲ့​။ ြမန်မာမင်း​အဆက်ဆက် တန်ဖိုး​ထား​ဆင်ြမန်း​ခဲ့​ရတဲ့​ တန်ဖိုး​အြကီး​ဆံုး​ နန်း​စဉ်ရတနာတစ်ပါး​ြဖစ်တယ်။

င​ေမာက်ကို ဆု​ေတာ်လာဘ်​ေတာ် ဘယ်​ေလာက် ​ေပး​ခဲ့​သလဲ​ေတာ့​ မဖတ်ဖူး​ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ င​ေမာက်တို့​မိသား​စုအား​လံုး​ ​ေဆွခုနစ်ဆက် မျိုး​ခုနစ်ဆက် အသတ်ခံရတယ် လို့​ေတာ့​ ပါတယ်။ အြပစ်က​ေတာ့​ င​ေမာက်ပတ္တြမား​ ကွမ်း​သီး​လံုး​ထက်ြခမ်း​အရွယ်ြဖစ်​ေနတာ င​ေမာက်က ထက်ြခမ်း​ြခမ်း​ြပီး​ ဘုရင်ကို တစ်ြခမ်း​ပဲ ဆက်တာမို့​လို့​ လို့​ ​ေြပာတယ်။ ​ေနာက်တစ်ြခမ်း​က တရုတ်ကို ထုတ်​ေရာင်း​တာတဲ့​။ တစ်ြခမ်း​အလကား​ရတာ​ေတာင် ​ေကျး​ဇူး​မတင်ပဲ ​ေဆွစဉ်မျိုး​ဆက် သတ်ပစ်တဲ့​  ြမန်မာရှင်ဘုရင်စိတ်ထား​က သည်က​ေန့​ထိများ​ အြမစ်တွယ်​ေန​ေသး​သလား​ မ​ေြပာတတ်ပါဘူး​။

င​ေမာက်တို့​မိသား​စုထဲက မနန်း​ဆိုတဲ့​ အမျိုး​သမီး​တစ်​ေယာက်ပဲ ထွက်​ေြပး​လို့​ လွတ်ပါသတဲ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူလည်း​ မိုး​ကုတ်ကအထွက်မှာ သူ့​ေဆွမျိုး​ေတွ မီး​ေလာင်တိုက်သွင်း​တဲ့​ မီး​ခိုး​ေတွကို လှမ်း​ြမင်​ေတာ့​ ရင်ကွဲနာကျသွား​တယ် လို့​ ဆိုတယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ သူ အ​ေပါ်က လှမ်း​ြကည့်​တဲ့​ေတာင်ကို နန့်​ြကည့်​ေတာင် လို့​ ​ေခါ်ြကတယ် လို့​ ပံုြပင်ဆန်ဆန် ​ေြပာြက​ေလရဲ့​။ ဒီအြဖစ်အပျက်ကို ဟုတ်ပါတယ် မှန်ပါတယ် အတင်း​ မြငင်း​ဘူး​ေနာ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဒီအြဖစ်အပျက်နဲ့​ အလား​တူ ြဖစ်ရပ်မျိုး​ ကိုယ်​ေတွ့​ြကံုလာရတဲ့​အခါကျရင် မယံုရင် ပံုြပင်မှတ် လို့​ ပါး​စပ်​ေြပာက​ေလး​နဲ့​ ​ေြပာဖို့​ မလွယ်​ေတာ့​ဘူး​။

ပတ္တြမား​ဆန်ကျိုး​ အဖိုး​ြပည်တန်မို့​ ဘယ်​ေလာက်ပဲ တန်ဖိုး​ြကီး​ပါ​ေစ​ေလ။ ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်ြကီး​ သူ့​ကျွန်ဘဝ​ေရာက်သွား​ေတာ့​ အဲသဟာြကီး​က လမ်း​ခင်း​ထား​တဲ့​ ​ေကျာက်စရစ်ခဲတစ်ခဲ​ေလာက်မှ အဖိုး​မတန် အသံုး​မဝင် ြဖစ်သွား​ရတယ်။ ရှင်ဘုရင်ကိုယ်တိုင်က သူ့​လာဖမ်း​တဲ့​ ကာနယ်စ​ေလဒင်ကို ယံုယံုြကည်ြကည်နဲ့​ပဲ အပ်အပ်၊​ ​ေြကာက်​ေြကာက်လန့်​လန့်​နဲ့​ပဲ အပ်အပ်၊​ ​ေနာင်လာ​ေနာက်သား​ြပစရာ အမှတ်တရ ဓါတ်ပံုက​ေလး​ေတာင် မကျန်ရစ်ဘူး​။

သူခိုး​လက်က သူဝှက်​ေတွ အဆင့်​ဆင့်​ လုြကရင်း​ ဘယ်​ေရာက်သွား​မှန်း​မသိ စုပ်စြမုတ်စ ​ေပျာက်သွား​ေပမယ့်​ ကိုယ်​ေတွက​ေတာ့​ လွမ်း​လည်း​မလွမ်း​ နှ​ေြမာလည်း​ နှ​ေြမာမ​ေနပါဘူး​။ ရတနာဆိုတာ ထိုက်သူစံ​ေလ။ တိုင်း​ြပည်ထီး​နန်း​မှ ြမဲ​ေအာင် မအုပ်စိုး​နိုင်တဲ့​ ရှင်ဘုရင်က နန်း​စဉ်ရတနာနဲ့​ ထိုက်တန်တဲ့​ ဦး​ေနှာက် ဘယ်ရှိပါ့​မလဲ။ နန်း​ကျဘုရင်ချင်း​အတူတူ မနူဟာတုန်း​ကမှ ပတ္တြမား​မျက်ရှင်တစ်လံုး​တည်း​နဲ့​ ဘုရား​အြကီး​ြကီး​တစ်ဆူ တည်သွား​နိုင်​ေသး​တယ်။

ဒါ​ေြကာင့်​ ​ေကျာက်မျက်ရတနာရဲ့​တန်ဖိုး​ဆိုတာ လူ့​အသိဉာဏ် ဦး​ေနှာက်နဲ့​ ​ေပါင်း​လိုက်မှသာ တန်ဖိုး​ေတွ တက်တက်လာတာ လို့​ ​ေြပာခဲ့​ဖူး​ပါတယ်။ တန်ဖိုး​မထား​တတ်တဲ့​ ရှင်ဘုရင်လက်ထဲက သယံဇာတ အ​ေမွအနှစ်ဆိုတာ တိုင်း​တပါး​သား​ေတွ နှပ်ချသမျှ ခံရတဲ့​ ငအလက်ထဲက ​ေရွှခွက်နဲ့​ အတူတူပဲ။

ခု​ေခတ်မှာ​ေတာ့​ င​ေမာက်ပတ္တြမား​ဆိုတာ ပျင်း​ေတာင် ပျင်း​ေသး​တယ် ြဖစ်သွား​ြပီ။ ကမ္ဘာ​ေပါ်မှာ အြကီး​ဆံုး​ နဝတပတ္တြမား​ြကီး​ဆိုတာ ြမန်မာြပည်ကထွက်တာ။ ဦး​ေနဝင်း​ေခတ်တုန်း​က တန်ချိန်နဲ့​ချီတဲ့​ ​ေကျာက်စိမ်း​တံုး​ြကီး​ကိုလည်း​ နယ်စပ်က ြပန်သိမ်း​လာခဲ့​သတဲ့​။ မူဆယ်အထက် ြကယ်​ေဂါင်မှာတင် ​ေကျာက်စိမ်း​နန်း​ေတာ်ြကီး​ကို ဒဏ္ဍာရီမဟုတ်ပဲ မျက်ဝါး​ထင်ထင် ​ေတွ့​ခဲ့​တယ်။

မိုင်း​ရှူး​တစ်တွင်း​ထဲကတင် ြမန်မာြပည်မှာ အချမ်း​သာဆံုး​ ခရိုနီနဲ့​ သူ့​ဘိုး​ေတာ်ြကီး​ကို ​ေမွး​ထုတ်​ေပး​ခဲ့​တယ်။ ​ေရွှကျင်ဘက်က တစ်​ေန့​ကို တန်ချိန်နဲ့​ချီတဲ့​ ​ေရွှ​ေတွထွက်တာ​ေရာ မယံုဘူး​လား​။ ကိုယ်နဲ့​ ကိုယ့်​ပတ်ဝန်း​ကျင်ကလူ​ေတွ ငတ်ြပတ်​ေနတိုင်း​ ငါတို့​တိုင်း​ြပည်ြကီး​က အငတ်တိုင်း​ြပည်ြကီး​လို့​ ထင်​ေနရင် ကိုယ့်​အသိဉာဏ်က ငတ်ဖို့​ေလာက်သာ တန်တယ် လို့​ သ​ေဘာ​ေပါက်လိုက်ပါ​ေလ။

ဒါက ကိုယ့်​ြမန်မာအချင်း​ချင်း​ အား​လံုး​အတူတူထား​ြပီး​ စဉ်း​စား​တာပဲ ရှိ​ေသး​တယ်။ တကယ်လို့​များ​ ဖက်ဒရယ်ဆန််ဆန် တိုင်း​ရင်း​သား​ေတွကို ြပည်နယ်ြပည်မ ခွဲြခား​ြပီး​ ​ေတွး​လိုက်မယ်ဆိုရင် ဘယ်​ေလာက်များ​ အသည်း​နာစရာ ​ေကာင်း​သလဲ။ ငါတို့​ြပည်နယ်ကထွက်တဲ့​ သယံဇာတ​ေတွကို ဗမာ​ေတွက အကုန် လက်ဝါး​ြကီး​အုပ် အပိုင်သိမ်း​ြပီး​ ငါတို့​ကို ​ေကျာင်း​ေလး​ ​ေဆး​ရံု​ေလး​မှ ​ေလာက်ငှ​ေအာင် စီစဉ်မ​ေပး​၊​ လျှပ်စစ်မီး​၊​ ကား​လမ်း​က​ေလး​မှ လူစဉ်မှီ​ေအာင် ​ေဆာင်ရွက်မ​ေပး​ဘူး​ လို့​ ​ေတွး​မိရင် သူတို့​လည်း​ နန့်​ြကည်​ေတာင်​ေပါ်က ြမင်ရသလို ခံစား​ရမှာပဲ။ ​

ေြပာ​ေတာ့​ြဖင့်​ ဗမာတစ်ကျပ် ရှမ်း​တစ်ကျပ် နဲ့​ မဲဆွယ်ထား​ြပီး​။ ဟုတ်ပါရဲ့​ ဘရာသာတို့​ရယ်။ တကယ်​ေတာ့​ ခင်ဗျား​တို့​ တစ်ြပား​မှ မရသလို ဗမာ​ေတွလည်း​ တစ်ြပား​မှ မရပါဘူး​။ ဘယ်သူ​ေတွ ရ​ေနသလဲဆိုတာ လူအ​ေနနဲ့​ပဲ သီး​ြခား​ ြမင်​ေပး​ြကပါ။ ဗမာ​ေတွ ရ​ေနတယ် မထင်ပါနဲ့​။ ကျုပ်လည်း​ပဲ ဗမာစစ်စစ် စစ်စစ်နဲ့​ ြမည်​ေနတာကို အရိုး​အရင်း​ေတာင် ကိုက်ရတာ မဟုတ်ပါဘူး​။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ အဲသည်အခွင့်​အ​ေရး​ေတွကို ကာကွယ်ြကရ​ေအာင် ခင်ဗျား​တို့​ဘက်က ​ေဆာ်ဩ​ေနတာပါ။ (ရရင်​ေတာ့​ ြငိမ်​ေနမှာ​ေပါ့​။ ဟုတ်ဘူး​လား​။)

ဒါြဖင့်​ရင် ဘာလုပ်ရမှာလဲ။ ထမင်း​မစား​ပဲ ဆန္ဒ​ေဖာ်ထုတ်​ေနရမှာလား​။ ငတ်လို့​မ​ေသခင် မီး​ေလာင်ဗံုး​စာ မိသွား​မှာ​ေပါ့​ေနာ်။ ကိုယ့်​အ​ေပါ်မှာ မတရား​အနိုင်ကျင့်​လာတယ် လို့​ ခံစား​ရရင် တရား​သြဖင့်​ ြဖစ်​ေစဖို့​အတွက် တရား​ဥပ​ေဒစိုး​မိုး​ေရး​ကို အရင် အ​ေလး​ထား​ရမှာ​ေပါ့​။ ဥပ​ေဒ​ေတွ ရှိသား​ပဲ။ အဲသည်ဥပ​ေဒနဲ့​အညီ ြဖစ်​ေစရမှာ​ေပါ့​။ သည်အတွက်​ေတာ့​ ဥပ​ေဒအရ ကိုယ့်​ရဲ့​ ပိုင်ခွင့်​က ဘယ်အတိုင်း​အတာထိ ရှိသလဲ။

သူများ​မတရား​လာသိမ်း​တာကို ဥပ​ေဒနဲ့​ ဘယ်လို ကာကွယ်ရမလဲ ဆိုတာကို စဉ်း​စား​ရမှာ​ေပါ့​။ ြပဿနာက သည်​ေနရာမှာတင်လည်း​ ြပီး​ မသွား​ပါဘူး​။ အနိုင်ကျင့်​တဲ့​သူ​ေတွကို တရား​ဥပ​ေဒအရ အ​ေရး​ မယူနိုင်ဘူး​။ အဲဒီတရား​ဥပ​ေဒဆိုတာြကီး​က ကိုယ့်​ကို အကာအကွယ် မ​ေပး​နိုင်ဘူး​ ဆိုပါ​ေတာ့​။ (ဆိုပါ​ေတာ့​ ​ေနာ် ဆိုပါ​ေတာ့​) ဒါဆိုရင် တစ်စံုတစ်​ေယာက် သို့​မဟုတ် အဖွဲ့​အစည်း​တစ်ခုခုက တရား​ဥပ​ေဒရဲ့​ အထက်မှာ ရှိ​ေနတယ် လို့​ ​ေခါ်တယ်။

အရင်တုန်း​က​ေတာ့​ အဲဒါ မထူး​ဆန်း​ဘူး​။ ဥပ​ေဒဆိုတာ ဘုရင်က ြပဌာန်း​တာ။ သူ့​စိတ်ြကိုက် ြပုြပင်စီရင်လို့​ရတယ်။ အခု​ေခတ်မှာ​ေတာ့​ ဥပ​ေဒြပုလွှတ်​ေတာ်ဆိုတာ ရှိတယ်​ေလ။ အသစ်ဖွဲ့​စည်း​ထား​တဲ့​ နိုင်ငံြကီး​မို့​ လူ​ေတွ သိန်း​ချီ​ေသတဲ့​ နာဂစ်မုန်တိုင်း​ြကား​မှာ​ေတာင် ၉၈%​ေလာက် ​ေထာက်ခံမှုရယူထား​တဲ့​ ဖွဲ့​စည်း​ပံု အ​ေြခခံဥပ​ေဒဆိုတာြကီး​ ရှိတယ်။ အဲဒီဖွဲ့​စည်း​ပံုအရ နိုင်ငံ​ေတာ်ကို အာဏာ​ေထာက်တိုင်ြကီး​ သံုး​ခုနဲ့​ ထူ​ေထာင်ထား​တယ်။ အုပ်ချုပ်​ေရး​အာဏာ၊​ တရား​စီရင်​ေရး​အာဏာ၊​ ဥပ​ေဒြပုအာဏာတဲ့​။

အဲသည်သံုး​ခု တစ်ခုကိုတစ်ခု အြပန်အလှန် ​ေထာက်ပံ့​ြပုြပင်သွား​နိုင်​ေတာ့​မှသာ ကိုယ်လိုချင်တဲ့​ တရား​ဥပ​ေဒစိုး​မိုး​ေရး​ကို ြကပ်မတ်ြပုြပင်နိုင်လိမ့်​မယ်။ အခုချိန်မှာ တရား​ဥပ​ေဒအထက်မှာ တစ်​ေယာက်​ေယာက် ရှိ​ေန​ေသး​ရင် အဲသည်​ေထာက်တိုင်ြကီး​ေတွ လှုပ်ရှား​သက်ဝင်မလာ​ေသး​ပဲ ဟန်ြပသက်သက် မို့​ လို့​ ဆိုရမယ်။ (ရှိ​ေန​ေသး​ရင် လို့​ပဲ ​ေြပာတာ​ေနာ်။ ရှိ​ေနတယ် လို့​ မဆိုလိုဘူး​။ သား​သား​က ​ေဒါက်တာဆိတ်ဖွား​ မဟုတ်။ ရှိ မရှိ ကိုယ့်​ဘာသာ စဉ်း​စား​)

ဒါမျိုး​ကိစ္စ​ေတွမှာ လူ​ေတွက ရတာကိုပဲ ြမင်တာပါ။ ကုန်​ေနရတာ​ေတွကျ​ေတာ့​ ဘယ်သူမှ စိတ်ဝင်စား​တာ မဟုတ်ဘူး​ေလ။ နှစ်စဉ် နိုင်ငံ​ေတာ်က ကုန်ကျခံရတဲ့​ အသံုး​စား​ရိတ်က ဘယ်​ေလာက်ြကီး​တယ် မှတ်လဲ။ လူတစ်​ေယာက်စာအတွက် တစ်ရက်မှာတစ်ရာဖိုး​ အကုန်အကျခံရင်​ေတာင် လူသန်း​ေြခာက်ဆယ်အတွက် ​ေန့​စဉ် သန်း​ေြခာက်​ေထာင် စား​ရိတ်ရှိမယ်။ မယံုရင် ဘဏ္ဍာ​ေရး​ဝန်ြကီး​ဌာနကို ​ေအာဒစ်ဝင်ြကည့်​။

ပိုသမျှ​ေပး​မယ် လိုရင် ခင်ဗျား​စိုက်မလား​ လို့​ ​ေမး​လိမ့်​မယ်။ ဒီအခါမှာကျ​ေတာ့​ သူတို့​တ​ေတွ ဂုဏ်​ေဖာ်ြပီး​ ​ေြပာ​ေြပာ​ေနတဲ့​ စတုတ္ထ​ေထာက်တိုင်ြကီး​ကိုလည်း​ အား​ကိုး​ရြပန်တယ်။ ြမင်သာထင်သာ မရှိတဲ့​ ဘယ်ကရြပီး​ ဘာ​ေတွသံုး​တယ်ဆိုတဲ့​ဟာကို ပွင့်​လင်း​ြမင်သာမှု နဲ့​ ထား​ရင် စကား​ေြပာစရာ မလို​ေတာ့​ဘူး​ေပါ့​။ (ရိုး​သား​တယ်ဆိုရင်​ေပါ့​ေလ) ဟိုး​တ​ေလာက အဝှာြပုလို့​ ြပုတ်​ေတာ်မူသွား​တဲ့​ ဘဘြကီး​တစ်​ေယာက်အိမ်က သိန်း​ ၃ဝဝဝတန်ကား​ အစီး​၂ဝ​ေကျာ်ကို သူတို့​အချင်း​ချင်း​ထဲ ြပန်ြပီး​ေလလံပစ်တယ်ဆိုတဲ့​ သတင်း​မျိုး​ ​ေရး​ရဲရင် အဲဒီဘတ်ဂျက်​ေတွ ဘယ်​ေရာက်သွား​သလဲ အရိပ်အြမွက် သိရမယ် မဟုတ်လား​။

ဘဘြကီး​က​ေတာ် စပွန်ဆာ​ေပး​တဲ့​ တစ်​ေယာက်အိမ်မှာ သိန်း​ေထာင်ချီတဲ့​ ပန်း​ချီကား​ေပါင်း​များ​စွာ စု​ေဆာင်း​ထား​တယ်ဆိုတာကို အတိအကျ သတင်း​လိုက်ချင်​ေသး​ရင် လိပ်စာ​ေပး​ဦး​မဗျား​။ (သူတို့​လည်း​ သိြပီး​သား​ပါ။ ​ေရး​သာ မ​ေရး​ရဲလို့​) အဲသလိုမျိုး​ မျက်စိ​ေထာက်​ေထာက် ​ေချာက်ချမယ့်​သူ​ေတွ ရှိရင် ​ေြပာင်​ေတာ့​ စား​ရဲ​ေတာ့​မှာ မဟုတ်ဘူး​ေပါ့​။ ဆင်း​ရဲသား​ေတွ စု​ေဆာင်း​ြပီး​ ကား​ဝယ်စီး​ရင်

“ဘယ်ကရသလဲ။ ဘယ်ကရသလဲ”

နဲ့​ အနံခံလာသူြကီး​ေတွ ဘနဲ့​ကျ​ေတာ့​ နှာ​ေစး​ေနတာ ထံုး​စံပဲ။

တိုင်း​ြပည်ကထွက်တဲ့​ သယံဇာတ​ေတွက တိုင်း​ြပည်ဘဏ္ဍာထဲ မ​ေရာက်ပဲ ဘယ်သူဘယ်ဝါ​ေတွက ြဖတ်ဘံုး​သွား​တယ် လို့​ မဆိုလိုပါဘူး​။ စီး​တဲ့​ေရ​ေတွက ဆည်တဲ့​ကန်သင်း​အဆင့်​ဆင့်​နဲ့​ ကုန်သွား​ြပီး​ လယ်ထဲ ​ေရမ​ေရာက်တဲ့​အြဖစ်ကိုပဲ ​ေြပာတာပါ။ လူ​ေတွက ဆင်တစ်​ေကာင်လံုး​ ဘယ်​ေလာက်ြကီး​တယ်သာ ြမင်တာ ဆင်သတ်ြပီး​ အရပ်​ေဝလိုက်ရင် ဘယ်​ေလာက်မှ မရဘူး​ဆိုတာ မသိဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ ဆင်ြမီး​က​ေလး​မှ လက်စွပ်ကွင်း​ေလာက်​ေအာင် မရတဲ့​သူက​ေတာ့​ သူများ​တကာ​ေတွ ဆင်​ေခါင်း​ေခွး​မချီနိုင်ြဖစ်​ေနတာ ​ေတွ့​ရင် မတရား​ဘူး​လို့​ စိတ်ထဲမှာ ခံစား​ရမှာ အမှန်ပဲ။

ဒါ​ေြကာင့်​ ဆင်ဖျက်တဲ့​ မုဆိုး​ြကီး​များ​ လူြမင်သူြမင် ​ေဝပါခွဲပါ​ေြကာင်း​ ပွင့်​လင်း​ြမင်သာ​ေစဖို့​ ​ေကာင်း​တာပါ။ ခုလည်း​ ပွင့်​ပွင့်​လင်း​လင်း​ပါပဲ။ ရန်ကုန်က ​ေကျာက်မျက်ြပတိုက်မှာ​ေရာ ​ေနြပည်​ေတာ်က ြပပွဲြကီး​ေတွမှာပါ ထိပ်ထိပ်ကျဲ ​ေကျာက်ကုန်သည် လုပ်တဲ့​သူ​ေတွဆိုတာ လူြကီး​နဲ့​ ​ေဆွမ​ေတာ်မျိုး​မ​ေတာ် တစ်​ေယာက်မှ မပါဘူး​။ အရင်း​အချာြကီး​ေတွချည့်​ပဲ။ အ​ေမြကီး​ကား​မှာ​ေတာင် စိန်တိုက်ဖွင့်​ဦး​မတဲ့​။ ဝမ်း​ေြမာက်ဝမ်း​သာ သာဓု​ေခါ်ြကရံုသာ ရှိ​ေတာ့​တယ်။

ဆရာဝန်​ေတွဆီက တစ်နှစ်ကို သိန်း​သံုး​ေလး​ဆယ် အခွန်​ေကာက်သင့်​ပါတယ်ဆိုတဲ့​ ​ေစတနာရှင်ြကီး​ေတာင် အဲသည်​ေကျာက်ကုန်သည်​ေတွနဲ့​ေတာ့​ အမျိုး​ေတာ်လို့​လား​ မသိပါဘူး​။ ​ေရလည်း​ငံုလို့​ နှုတ်လည်း​ပိတ်လို့​။ ြပပွဲမှာ ​ေရာင်း​သမျှ ပွဲခွန်ပါြပီး​ လို့​ ​ေဘာက်ချာထဲ​ေရး​ထား​တာ​ေတာ့​ ​ေတွ့​ပါရဲ့​။ ကျုပ်တို့​ အခွန်​ေဆာင်​ေတာ့​စစ်သလို ဘယ်က ပိုက်ဆံဝင်​ေငွနဲ့​ ဝယ်တာလဲ။ မိသား​စု ဘယ်နှစ်​ေယာက်စား​တာမို့​ ပိုလျှံ​ေနတာလဲ အစစ်အ​ေဆး​ အ​ေမး​အြမန်း​မရှိ။

 စိန်ခွန်​ေကျာက်ခွန် လွတ်ြပီး​ ကိုယ်​ေတွသာ ​ေဆး​ရိုး​ခွန်နဲ့​ ​ေထာင်ကျရမယ့်​ ကိန်း​ပဲ။ (​ေရ​ေရရာရာ မြပနိုင်ရင် ပစ္စည်း​တန်ဖိုး​ရဲ့​ ၅၀% ​ေဆာင်ရမတဲ့​) လူ​ေတွဟာ ဆင်း​ရဲလွန်း​ရင် ကွန်ြမူနစ်စိတ်ဝင်တတ်သလား​ မသိပါဘူး​။ သူများ​တကာ​ေတွက အရမ်း​ချမ်း​သာ၊​ ကိုယ်​ေတွက တ​ေန့​တြခား​ ဆင်း​ရဲလာဆို​ေတာ့​ ခု​ေနခါများ​ သိြကား​မင်း​ြကီး​က ဗိုလ်​ေအာင်ဆန်း​ နဲ့​ ဗိုလ်​ေနဝင်း​ ဘယ်သူ့​ြပန်ယူမလဲလို့​ ​ေမး​ရင် ​ေနာက်လူကိုပဲ ယူ​ေတာ့​မယ်ဗျာ။ မုန်း​လွန်း​လို့​ ​ေနာင်မှ ဘာနဲ့​ပဲ ငံု​ေထွး​ရ ငံု​ေထွး​ရ။

 ​ေလာ​ေလာဆယ်​ေတာ့​ သူလာရင် အကုန်ြပည်သူပိုင်သိမ်း​ြပီး​ သမဆိုင်က​ေန တန်း​စီ​ေဝပစ်မှာ မဟုတ်လား​။ အိမ်း​ အခုမှပဲ တကယ် ​ေနာက်​ေြကာင်း​ြပန်လှည့်​ချင်​ေနတဲ့​ တရား​ခံအစစ်ကို ​ေတွ့​ရ​ေပ​ေတာ့​တယ်။ ဆဲချင်ဆိုချင်သူများ​ အား​ပါး​တရ ဆဲနိုင်ြက​ေစကုန်သတည်း​။

Read More

“မနုသီဟ ဖင်နှစ်ခွ”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

​​ေရွှတိဂံုဘုရား​​​ေပါ်​​ေရာက်​တဲ့​အခါ က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​ နိုင်ငံြခား​​သား​​​ေတွ စိတ်​ဝင်စား​​တတ်​တာက ြဂိုလ်တိုင်​​ေတွ အ​​ေနာက်​နား​​ဆီက မနုသီဟရုပ်ထုြကီး​​​ေတွပါ။ ​​

ေရှ့​ဘက်​က ဦး​​​ေခါင်း​​က လူ​မျက်​နှာ မကိုဋ်​​ေဆာင်း​​ထား​​ြပီး​​ နတ်​ရုပ်ြကီး​​နဲ့​မြခား​​ ရှိ​​ေပမယ့်​ ြခ​​ေသင့်္​ထိုင်ထိုင်ထား​​တဲ့​ ကိုယ်လံုး​​ြကီး​​​ေတွက ​​ေစာင်း​​တန်း​​အဆင်း​​ မုခ်ဦး​​ဆီက ြခ​​ေသင့်္​ရုပ်ြကီး​​​ေတွနဲ့​ ထပ်တူ​ပါပဲ။

 ထူ​း​​ဆန်း​​တာက ​​ေကျာကုန်း​​​ေလာက်​က​​ေန ဖင်က ဟိုဘက်​တစ်ြခမ်း​​ သည်ဘက်​တစ်ြခမ်း​​ နှစ်ခွြဖာသွား​​တာဆို​​ေတာ့​ ​​ေစတီ​​ေတာ်ရဲ့​ အုတ်​ဘိနပ် ပလ္လင်​​ေထာင့်​မှာ အံဝင်ခွင်ကျ တင့်​တင့်​တယ်တယ်​​ေလး​​ ရှိ​​ေနတာ​​ေပါ့​။ နံမယ်ကိုက မနုဿ + သီဟ၊​ လူ​ နဲ့​ ြခ​​ေသင့်္​ စပ်ထား​​တဲ့​ သတ္တဝါ လို့​ဆို​​ေသာ်ြငား​​လည်း​​ စကင်္ာပူ​က ​​ေရသူ​ြခ​​ေသင့်္​ (Merlion) ြကီး​​လို စိတ်​ကူ​း​​ယဉ် တီထွင်ထား​​​ေသာ ဒဏ္ဍာရီသတ္တဝါမျိုး​​ (Mythical Animal) မဟုတ်​ပဲနဲ့​ ဗုဒ္ဓဘာသာကျမ်း​​ဂန်လာ တံခိုး​​ြပာဋိဟာဖန်ဆင်း​​မှုတစ်ခု (Miraculous Creation) ြဖစ်ပါတယ်။

ဗုဒ္ဓဝင်စာ​​ေပ​​ေတွထဲမှာ တကယ်ရှိတယ်လို့​ ဆိုတဲ့​ နဂါး​​၊​ ဂဠုန်၊​ ကုမ္ဘာန်၊​ ယက္ခိုက်​၊​ ဘီလူ​း​​၊​ ကိန္နရီ စတဲ့​ သတ္တဝါ​​ေတွလို သတ္တဝါမျိုး​​နွယ်စုတစ်ခုအြဖစ် အများ​​အြပား​​ရှိခဲ့​တာလည်း​​ မဟုတ်​ပါဘူ​း​​။

“တစ်​​ေကာင်တည်း​​ပဲ။ ြခ​​ေသင့်္​လည်း​​ ပါတယ်။ ဒါ​​ေပမယ့်​ ဖင်နှစ်ခွ။”

လို့​ ​​ေြပာရမှာ ြဖစ်ပါတယ်။

မနုသီဟြကီး​​ ြဖစ်လာပံု သမိုင်း​​​ေြကာင်း​​က​​ေတာ့​ ကိုယ်ြကား​​ဖူ​း​​တာတင် မူ​ကွဲနှစ်မျိုး​​ ြဖစ်​​ေနပါတယ်။ ြမတ်​စွာဘုရား​​ ပရိနိဗ္ဗာန် စံဝင်သွား​​တဲ့​အခါ ဘုရား​​ကလွဲရင် ဘယ်သူ​့​မှ မ​​ေြကာက်​တဲ့​ မာရ်နတ်​မင်း​​ြကီး​​က ငုတ်​တုတ်​ြကီး​​ ကျန်​​ေနရစ်ခဲ့​ပါတယ်။ အဲ့​ဒီမာရ်နတ်​ြကီး​​က နှယ်နှယ်ရရ​​ေတာ့​ မဟုတ်​ပါဘူ​း​​။ ဘုရား​​​ေတာင် စစ်ခင်း​​ြပီး​​ ပလ္လင်လုလာခဲ့​တဲ့​ ပထမဦး​​ဆံုး​​​ေအာင်ြခင်း​​ြကီး​​ပါ။

သူ​က နတ်​ဆို​​ေပမယ့်​ နတ်​ြပည်​​ေြခာက်​ထပ်ကို ပိုင်စိုး​​တယ်ဆိုတဲ့​ နတ်​တို့​သနင်း​​ သိြကား​​မင်း​​ရဲ့​ ဩဇာ​​ေအာက်​မှာ မရှိပါဘူ​း​​။ (တို့​ဆီက သမ္မတြကီး​​ နဲ့​ စာဖတ်​​​ေနသူ​ြကီး​​ လို ​​ေနမှာ​​ေပါ့​​ေနာ်) သူ​​​ေနတဲ့​ ပရနိမ္မိတ ဝဿဝတီနတ်​ြပည်ဆိုတာ နတ်​ြပည်​​ေြခာက်​ထပ်မှာ အြမင့်​ဆံုး​​ြဖစ်ြပီး​​ နံမယ်ကို ပါဠိအနက်​ြပန်လိုက်​ရင် ကာမဂုဏ်မှန်သမျှကို အလိုရှိတိုင်း​​ ခံစား​​နိုင်​​ေသာ နတ်​ြပည် လို့​ အဓိပ္ပါယ်ထွက်​တယ်။ သူ​့​ထက်​ြမင့်​သွား​​တဲ့​ ြဗဟ္မာ့​ဘံု​​ေတွမှာ ကာမဂုဏ်​​ေတွ မရှိ​​ေတာ့​ဘူ​း​​။

ဈာန်အဟုန်နဲ့​သာ ​​ေနြကတာ။ ကိုယ်တို့​လို ကာမဘံုသား​​ ဆံုလည်နွား​​​ေတွ အတွက်​​​ေတာ့​ မာရ်နတ်​မင်း​​ြကီး​​ရဲ့​ တိုင်း​​ြပည်ဆိုတာ ၃၁ဘံုမှာ ဇိမ်အရှိဆံုး​​ စည်း​​စိမ်အခံစား​​နိုင်ဆံုး​​ အရပ်လို့​ဆိုရင် မမှား​​ဘူ​း​​။

အဲ့​​ေလာက်​စည်း​​စိမ်ခံစား​​​ေနနိုင်တဲ့​အရပ်မှာ အုပ်ချုပ်​​ေရး​​ စီမံခန့်​ခွဲ​​ေရး​​တာဝန်​​ေတွကို ဘာြဖစ်လို့​ အချိန်ကုန် အလုပ်ရှုပ်ခံြပီး​​ လုပ်​​ေနရမှာတုန်း​​။ ဟိုး​​​ေအာက်​ ဒုတိယထပ်မှာ​​ေနတဲ့​ ကိုမာဃကို သိြကား​​မင်း​​ခန့်​ြပီး​​

“အရှုပ်ထုပ်မှန်သမျှ မင်း​​ဘာမင်း​​ ရှင်း​​​ေတာ့​ ငါ့​ဆီ လာလာ မရှုပ်​​ေစနဲ့​။”

ဆို အာဏာကုန် လွှဲ​​ေပး​​လိုက်​ဟန် တူ​ပါတယ်။ လူ​့​ြပည်မှာ ဘုရား​​ပွင့်​​ေတာ့​မယ်ဆိုြပီး​​ ဗုဒ္ဓ​​ေကာလာဟလထွက်​​​ေတာ့​ မာရ်နတ်​ြကီး​​က သူ​့​ကို အာဏာသိမ်း​​မယ်မှတ်​လို့​ ဝန်တိုမ​​ေစ္ဆရိယစိတ်​​​ေတွြဖစ်ြပီး​​ ြပင်း​​ြပစွာ ပူ​​​ေလာင်လာပါသတဲ့​။

 ဒါ​​ေြကာင့်​ အ​​ေစာြကီး​​ကတည်း​​က ​​ေတာထွက်​မယ်ြကံ​​ေတာ့​လည်း​​ အတန်တန်တား​​၊​ ဒုက္ကရစရိယာကျင့်​​ေတာ်မူ​​​ေတာ့​လည်း​​ ချစ်သမီး​​​ေချာက​​ေလး​​​ေတွနဲ့​ ြမှူ​ဆွယ်ြဖား​​​ေယာင်း​​၊​ ​​ေနာက်​ဆံုး​​​ေတာ့​ အပရာဇိတပလ္လင်​​ေတာ်ြကီး​​ ​​ေပါ်လာ​​ေတာ့​ မ​​ေနနိုင်​​ေတာ့​ဘူ​း​​။ တပ်​​ေထာင်တာ ဗိုလ်ထုနဲ့​ လူ​စုြပီး​​ အဲ​​ေလ နတ်​စုြပီး​​ကို စစ်ခင်း​​တိုက်​ခိုက်​​​ေလ​​ေတာ့​သတဲ့​။

အဲသ​​ေလာက်​ဆိုး​​တဲ့​ မာရ်နတ်​မင်း​​ြကီး​​မို့​လို့​ ြကံု​​ေတာင့်​ြကံုခဲ ဘုရား​​ပွင့်​​ေတာ်မူ​တဲ့​ အခိုက်​မှာ ပက်​ပင်း​​ြကီး​​ဆံုပါ​​ေသာ်လည်း​​ မဂ်​​ေစာ်ဖိုလ်​​ေစာ်မနံ၊​ ​​ေသာတာပန်​​ေလာက်​မှ မတည်နိုင်၊​ အချည်း​​နှီး​​ ြဖစ်ရရှာ​​ေလတယ်။ ဘုရား​​ရှင်ကို ပရိနိဗ္ဗာန် ြပု​​ေတာ်မူ​ပါ​​ေတာ့​လို့​ အြကိမ်ြကိမ် ​​ေလျှာက်​ထား​​ ​​ေတာင်း​​ပန်တာလည်း​​ ဒင်း​​ပဲ။ ဘုရား​​ရှင် မရှိ​​ေတာ့​တဲ့​ ​​ေနာက်​မှာ​​ေတာ့​ ဒင်း​​ရန်ကို နှိမ်နှင်း​​မယ့်​သူ​လည်း​​ မရှိ​​ေတာ့​ဘူ​း​​။

သာသနာ​​ေတာ်ကို ​​ေနှာက်​ယျက်​ဖျက်​ဆီး​​မယ့်​ြကံရင်ြဖင့်​ ခက်​ရ​​ေချရဲ့​လို့​ ရဟန္တာမ​​ေထရ်ြမတ်​ြကီး​​​ေတွက ပူ​ပူ​ပင်ပင် ဆင်ြခင်ြကည့်​တဲ့​အခါ ​​ေနာင်နှစ်​​ေပါင်း​​ ၂၃၀ ​​ေလာက်​ြကာရင် မဇ္ဇိမအရပ်မှာ သီရိဓမ္မာ​​ေသာကမင်း​​ြကီး​​ ( King Asoka) ရှစ်​​ေသာင်း​​​ေလး​​​ေထာင် အလှူ​​​ေတာ်ြကီး​​​ေပး​​တဲ့​အခါ လာ​​ေရာက်​​​ေနှာက်​ယှက်​ဦး​​လတ္တံ့​ လို့​ ြမင်​​ေတာ်မူ​သတဲ့​။ ဘယ်သူ​ကများ​​ နှိမ်နှင်း​​တား​​ဆီး​​နိုင်မှာပါလိမ့်​လို့​ ဆင်ြခင်ြကည့်​တဲ့​အခါ ​​ေတာင်သမုဒ္ဒရာ ​​ေရြပင်အလယ်မှာ ​​ေြကး​​ြပဿဒ်နဲ့​ သီတင်း​​သံုး​​​ေတာ်မူ​​​ေသာ ရှင်ဥပဂုတ္တ ရဟန္တာ မ​​ေထရ်ကို ြမင်​​ေတာ်မူ​တယ်။

သည်ကိုယ်​​ေတာ်က သံဃာ့​ကိစ္စများ​​မှာ မပါမဝင် သူ​့​ဘာသူ​ တစ်သီး​​ပုဂ္ဂလစံြမန်း​​​ေနတာမို့​ ပဝါရနာ မြပုတဲ့​အတွက်​ ဒဏ်ထား​​ြပီး​​ မာရ်နတ်​ကို နှိမ်နှင်း​​ဖို့​ တာဝန်​​ေပး​​ယူ​ရပါသတဲ့​။ ရှင်ဥပဂုတ္တမ​​ေထရ် မာရ်နတ်​မင်း​​ကို နှိမ်နှင်း​​တဲ့​အခါ သတ္တဝါ​​ေတွ အမျိုး​​မျိုး​​ ဖန်ဆင်း​​တိုက်​ခိုက်​ြကြပီး​​ ​​ေနာက်​ဆံုး​​မှာ မ​​ေထရ်ြကီး​​က မနုသီဟအသွင် ဖန်ဆင်း​​လိုက်​​​ေတာ့​မှ မာရ်နတ်​မင်း​​လည်း​​ အဘား​​အဘား​​​ေအာ်လို့​ ​​ေြကာက်​လန့်​ြခင်း​​ြကီး​​စွာနဲ့​ အရှံုး​​​ေပး​​လိုက်​ရသတဲ့​။ ဒါ​​ေြကာင့်​ ဘုရား​​​ေြခရင်း​​မှာ မနုသီဟအရုပ်​​ေတွထား​​တယ်ဆိုတာ တို့​ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်​​ေတွရဲ့​ အလှူ​မှာ မာရ်နတ်​မင်း​​ လာမဖျက်​ဆီး​​နိုင်​​ေအာင် သူ​​​ေြကာက်​တဲ့​ အရုပ်ြကီး​​​ေတွ ထုြပီး​​ ထား​​တာလား​​ မသိပါဘူ​း​​။

​​ေနာက်​တစ်မျိုး​​ ​​ေြပာြကြပန်တာက​​ေတာ့​ အာ​​ေသာကမင်း​​ြကီး​​က ကိုး​​တိုင်း​​ကိုး​​ဌာန သာသနာြပုဖို့​​ေစလွှတ်​လိုက်​တဲ့​ အရှင် ​​ေသာန နဲ့​ အရှင်ဥတ္တရ ရဟန္တာမ​​ေထရ်နှစ်ပါး​​ဟာ သုဝဏ္ဏဘူ​မိတိုင်း​​ကို ​​ေရာက်​လာ​​ေတာ့​ တိုင်း​​သူ​ြပည်သား​​များ​​ကို အရပ်နီး​​ပါး​​က ဘီလူ​း​​သူ​ရဲများ​​ လာ​​ေရာက်​ဖမ်း​​စား​​လို့​ ထိတ်​ထိတ်​လန့်​လန့်​ ရှိ​​ေနရှာြကသတဲ့​။ ဒါနဲ့​ပဲ ကိုယ်​​ေတာ်နှစ်ပါး​​ ပူ​း​​​ေပါင်း​​လို့​ သတ္တဝါြကီး​​တစ်​​ေကာင် ဖန်ဆင်း​​ြပတဲ့​အခါ ဘီလူ​း​​​ေတွ ​​ေြကာက်​လန့်​ထွက်​​​ေြပး​​ြပီး​​ တိုင်း​​ြပည်သာယာသွား​​သတဲ့​။ ရဟန်း​​နှစ်ပါး​​က တရုတ်​နဂါး​​ပူ​း​​ကသလို ဖန်ဆင်း​​ြကလို့​လား​​ မသိပါဘူ​း​​။ ​​

ေနာက်​ဘက်​က ဖင်ပိုင်း​​မှာ နှစ်ခွြဖစ်​​ေနတယ် မဟုတ်​ဘူ​း​​လား​​။ ဒါလည်း​​ပဲ ယုတ္တိနဲ့​ မလွတ်​ပါဘူ​း​​။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်နိုင်ငံ​​ေတွထဲမှာ မနုသီဟအရုပ်ဆိုတာ ကိုယ်တို့​ ြမန်မာ​​ေတွဆီမှာပဲ ရှိတာ​​ေလ။ သုဝဏ္ဏဘူ​မိဆိုလို့​ ​​ေလဆိပ်ြကီး​​ရှိတဲ့​ အိမ်နီး​​ချင်း​​​ေတွဆီပဲ သွား​​မမှတ်​နဲ့​ဦး​​။ အဲဒါ သူ​တို့​လည်း​​ ကိုယ့်​ဆီက ကူ​း​​ချထား​​တာ။ လွန်ခဲ့​တဲ့​ နှစ်​​ေပါင်း​​ ၂၅၀၀ ​​ေကျာ်က ​​ေြမပံုကို အခု​​ေြမပံုနဲ့​ Google Map ​​ေပါ်ရှာရင်​​ေတာ့​ ရွာလည်သွား​​မှာ။

ဘယ်လိုပဲြဖစ်ြဖစ် မနုသီဟ ဖင်နှစ်ခွဆိုတဲ့​ အရုပ်ြကီး​​​ေတွဟာ ကိုယ်တို့​ ြမန်မာပိုင် ြမန်မာ့​မူ​ပါလို့​ ​​ေရစစ္စြတီ လုပ်လိုက်​ြကပါစို့​။ သူ​့​ရဲ့​အစွမ်း​​က​​ေတာ့​ အြမင်မှာ လှပတင့်​တယ်​​ေသာ်ြငား​​ အင်မတန် ​​ေြကာက်​မက်​ဖွယ်​​ေကာင်း​​တယ် လို့​ ဆိုရမှာ​​ေပါ့​​ေနာ်။ ဘီလူ​း​​​ေတွ မာရ်နတ်​​​ေတွ​​ေတာင် လန့်​​ေြပး​​ြကရတယ် မဟုတ်​ဘူ​း​​လား​​။

ဟုတ်​​​ေပလိမ့်​မယ်။ ဟုတ်​​​ေပလိမ့်​မယ်။ ​​ေမာင်စံဖား​​က​​ေလး​​လည်း​​ သည်က​​ေန့​​ေခတ်​​​ေရာက်​ကာမှ မနုသီဟ ဖင်နှစ်ခွနဲ့​ သတ္တဝါ​​ေတွ ​​ေတွ့​​ေတွ့​​ေနရတာ အြကိမ်​​ေပါင်း​​ မနည်း​​​ေတာ့​ဘူ​း​​။ သူ​တို့​ကို ဘယ်သူ​​​ေတွက ​​ေြကာက်​ြကလန့်​ြကသလဲ​​ေတာ့​ မ​​ေြပာတတ်​ပါဘူ​း​​။ ကိုယ်က​​ေတာ့​ သူ​တို့​ဖင်နှစ်ခွြကီး​​​ေတွ ြမင်လိုက်​တိုင်း​​ တယ်​​ေြကာက်​စရာ​​ေကာင်း​​​ေပသကိုး​​ လို့​ ထိတ်​လန့်​မိတယ်။

 ​​ေကာသလ္လမင်း​​အိပ်မက်​ ၁၆ ချက်​ထဲက ဦး​​​ေခါင်း​​နှစ်လံုး​​ပါတဲ့​ ြမင်း​​ြကီး​​​ေတွထက်​ ပိုဆိုး​​​ေတာ့​တယ်။ အဲ့​ဒါက ​​ေနာင်​​ေသာအခါဝယ် တရား​​လိုဘက်​မှ​​ေရာ၊​ တရား​​ခံဘက်​မှပါ နှစ်ဘက်​စလံုး​​ကို ခွတုပ်ြဖတ်​အုပ်လုပ်တတ်​​​ေသာ တရား​​သူ​ြကီး​​များ​​ ​​ေပါ်လာလတ္တံ့​ လို့​ဆိုတာ မဟုတ်​လား​​။ ဒါမျိုး​​က​​ေတာ့​ ရိုး​​ ဟိုး​​ ဟိုး​​ ဟိုး​​ ​​ေနပါြပီ​​ေမာင်။ စာမဖွဲ့​ပါဘူ​း​​။ အ​​ေမရိကန်က တရား​​စီရင်​​ေရး​​မဏ္ဍိုင်​​ေတာင် ချိန်ခွင်ရုပ်က​​ေလး​​နဲ့​ ြပတာ မဟုတ်​ဘူ​း​​လား​​။ တို့​ဆီက တရား​​သူ​ြကီး​​များ​​လည်း​​ပဲ နှစ်ဘက်​စလံုး​​ကို ချိန်ခွင်ထဲထည့်​ချိန်၊​ သာတဲ့​ဘက်​ကို အနိုင်​​ေပး​​မှာ​​ေပါ့​။ ဝင်း​​ဦး​​သီချင်း​​​ေလး​​​ေတာင် ရှိ​​ေသး​​တယ်​​ေလ။

“ဖျား​​စူ​း​​ကျိန်မယ်။ ကျမ်း​​စူ​း​​ကျိန်မယ်။ ချိန်ဆကာပင် ​​ေတွး​​လို့​ အ​​ေရး​​ယူ​ပါ​​ေတာ့​ကွယ်။”

တဲ့​။ (အမှန်တရား​​ အချက်​အလက်​​​ေတွကို ချိန်တာပါ​​ေနာ်။) အခုဟာက​​ေတာ့​ ဖင်နှစ်ခွဆို​​ေတာ့​ နှစ်ဘက်​ခွစား​​တာမဟုတ်​ရင် ဘာလုပ်တာလဲ လို့​ လိုက်​မ​​ေတွး​​နဲ့​ဦး​​။ ဟိုဘက်​သည်ဘက်​ ​​ေလှနံနှစ်ဘက်​နင်း​​ထား​​တဲ့​သူ​​​ေတွကို ​​ေြပာတာ။

မြကာ​​ေသး​​ခင်က တို့​​ေမြကီး​​အနီး​​နား​​မှာ​​ေနတဲ့​ အတွင်း​​စည်း​​ထဲက လူ​ငယ်​​ေြခတက်​​​ေလး​​တစ်​​ေယာက်​နဲ့​ အမှတ်​မထင် ဆံုမိပါတယ်။ (ဘယ်သူ​ဘယ်ဝါလို့​ မ​​ေတွး​​ရဘူ​း​​​ေနာ်။ သူ​လိုလူ​စား​​အများ​​ြကီး​​​ေပမယ့်​ မဟုတ်​တဲ့​သူ​​​ေတွ အထင်ခံရရင် သနား​​ပါတယ်။) သူ​့​ခမျာ အင်မတန် အလုပ်များ​​ရှာတာပါ။ ပါတီတာဝန် တိုင်း​​ြပည်တာဝန်​​ေတွအြပင် အဘတို့​က ​​ေပး​​အပ်​​ေသာတာဝန်များ​​ပါ မနား​​မ​​ေန လုပ်​​ေဆာင်​​ေနရရှာတာဆို​​ေတာ့​ စကား​​​ေတာင် မနည်း​​လုလုြပီး​​ ​​ေြပာ​​ေနရရှာတယ်။ ​​ေြပာရင်း​​​ေြပာရင်း​​နဲ့​ သူ​ကသာ အရှိန်​​ေတွရလာတယ်။

 ကိုယ့်​မှာြဖင့်​ ပါး​​စပ်ြကီး​​အ​​ေဟာင်း​​သား​​ ြဖစ်လာ​​ေရာ။ သူ​ဝတ်​ထား​​တာက ပင်နီပါ။ ဒါ​​ေပသိ သူ​့​ပါး​​စပ်ကထွက်​သမျှ အဘက ဘယ်လို၊​ ဗိုလ်ချုပ်က ဘယ့်​နှယ်။ တစ်ခွန်း​​မှ မလွတ်​ဘူ​း​​။ အစိမ်း​​​ေရာင်စကား​​​ေတွချည့်​ ​​ေြပာသွား​​တယ်။ ဗိုလ်ချုပ်ခိုင်း​​ထား​​လို့​ မ​​ေန့​ကတင် ဘယ်နိုင်ငံက ြပန်လာတယ်။ ဟိုတစ်ခါလည်း​​ ဘယ်နိုင်ငံသွား​​ရ​​ေသး​​တယ်။ ြမန်မာြပည်ြကီး​​​ေတာ့​ အများ​​ြကီး​​ ​​ေနာက်​ကျကျန်ခဲ့​ပါြပီ။ သူ​များ​​တစ်လှမ်း​​လှမ်း​​ရင် ကိုယ်က ​​ေလး​​ငါး​​ဆယ်လှမ်း​​ လှမ်း​​နိုင်မှာ ​​ေတာ်ကာကျမယ် ဆိုလား​​။ ​​ေြပာရင်း​​​ေြပာရင်း​​နဲ့​ ထ​​ေတာင်​​ေြပး​​​ေတာ့​မယ့်​ပံုပဲ။ ကိုယ်က အ​​ေမ ​​ေန​​ေကာင်း​​လား​​။ ဘာ​​ေတွလုပ်​​ေနသလဲ ​​ေမး​​ချင်တာ​​ေတာင် စကား​​ဘယ့်​နှယ် စရမှန်း​​မသိဘူ​း​​။ ​​

ေနာက်​ဆံုး​​​ေတာ့​ အတင်း​​ြကီး​​ စကား​​လမ်း​​​ေြကာင်း​​လွှဲြပီး​​ ပင်နီ​​ေချာ နဲ့​ ​​ေယာထမီ ဇာတ်​​​ေြကာင်း​​ခင်း​​​ေတာ့​ ပိုလို့​​ေတာင် အံ့​ဩစရာ​​ေတွ ြကား​​ခဲ့​ရတယ်။ တို့​​ေမက သူ​့​ဘာသူ​သာ တစ်ကိုယ်တည်း​​ရုန်း​​​ေနတာ။ ပါတီမှာ သူ​ကလွဲရင် ​​ေလာက်​​​ေလာက်​လား​​လား​​ ဘယ်သူ​မှ မရှိဘူ​း​​တဲ့​။ သူ​့​အသက်​ကလည်း​​ ငယ်​​ေတာ့​တာ မဟုတ်​​​ေတာ့​ သူ​မရှိရင် ပါတီလည်း​​ တာ့​တာပဲတဲ့​။ ဖျား​​ဖျား​​။ ​​ေြပာရက်​လိုက်​တာ။ ြကား​​မိတဲ့​ကိုယ်​​ေတာင် မနုသီဟြမင်ရတဲ့​ မာရ်နတ်​မင်း​​လိုပဲ ြကက်​သီး​​​ေမွး​​ညင်း​​ထ​​ေအာင် ​​ေြကာက်​မိတယ်။ အဲ့​လိုလူ​ အနား​​​ေခါ်ထား​​ရတဲ့​ တို့​အ​​ေမ​​ေတာ့​ ဒုက္ခနဲ့​ လှလှနဲ့​ ​​ေတွ့​ရ​​ေချ​​ေသး​​ရဲ့​။

တကယ်​​ေတာ့​ နိုင်ငံ​​ေရး​​ဆိုတာ မိတ်​​​ေဆွမရှိ၊​ ရန်သူ​မရှိ၊​ တိုင်း​​ြပည်အတွက်​ဆိုရင် ဘယ်သူ​နဲ့​မဆို အတူ​တကွ လက်​တွဲအလုပ်လုပ်နိုင်ရမယ်။ အ​​ေမ့​ကို ချစ်တဲ့​သူ​ဟာ အဘနဲ့​​ေတာ့​ ကဏ္ဍ​​ေကာစြဖစ်​​ေနရမယ် လို့​ မဆိုလိုပါဘူ​း​​။ တည့်​​ေလ​​ေကာင်း​​​ေလ​​ေပါ့​။ ဒါ​​ေပမယ့်​ ကိုယ်က ဘယ်​​ေလှ​​ေပါ်မှာ စီး​​​ေနတာလဲ​​ေတာ့​ ​​ေမ့​သွား​​ဖို့​ မသင့်​ပါဘူ​း​​။

သူ​့​ဟာက ​​ေလှနံနှစ်ဘက်​နင်း​​ထား​​ရံုတင် မဟုတ်​ဘူ​း​​။ သည်ဘက်​​​ေလှ နစ်မယ်ြကံရင် ကန်ပစ်ခဲ့​ြပီး​​ ဟိုဘက်​ကို ကူ​း​​လိုက်​ဖို့​ အသင့်​ြပင်ထား​​တယ်။ သစ္စာရှိသလား​​ လို့​ ​​ေမး​​ရင် သစ်စာတင်မက၊​ ​​ေရ​​ေပါ်စာ ​​ေရာ လွှစာပါ ရှိြပီး​​သား​​ လို့​ ​​ေြပာမယ်ထင်တယ်။ ​​ေခတ်​က​​ေြပာင်း​​လာတဲ့​အတွက်​ သူ​တို့​ကိုလည်း​​ အြပစ်ဆိုစရာ​​ေတာ့​ မရှိဘူ​း​​​ေပါ့​။ ဘုရင်ကို သစ္စာခံရတဲ့​​ေခတ်​ မဟုတ်​ဘူ​း​​​ေလ။ ပလ္လင်ကိုပဲ သစ္စာခံရတာ မဟုတ်​ဘူ​း​​လား​​။ (ဒါ​​ေြကာင့်​ မာရ်နတ်​ြကီး​​က ပလ္လင်ကို လာလုတာ ြဖစ်မယ်။) ​​ေလာ​​ေလာဆယ်မှာ တို့​​ေမ​​ေမက ထီး​​လိုမင်း​​လိုပဲ ရှိ​​ေသး​​တယ်။ ဥကင်ဘံုြမင့်​ မ​​ေရာက်​​​ေသး​​ဘူ​း​​။ ဒါ​​ေြကာင့်​ အမတ်​ဒိန်လို့​ တံခါး​​တစ်ြခမ်း​​ပဲ ဖွင့်​ထား​​​ေပး​​တာ ​​ေနပါလိမ့်​မယ်။

သည်မှာဘက်​ကမ်း​​ကမှ ​​ေရွှကိုင်း​​တဘက်​ ကျွန်း​​သန်လျက်​ကို လှမ်း​​ြကွ​​ေတာ်မူ​ဖို့​ ​​ေြခလှမ်း​​ြပင်ထား​​တာ မဟုတ်​ပါဘူ​း​​။ ဟိုမှာဘက်​ကမ်း​​ကလည်း​​ ြကက်​ယက်​ဘုန်း​​​ေခါင် နန်း​​နတ်​​​ေတာင်ဆီကို ချီ​​ေတာ်မူ​ဖို့​ ဖဝါး​​စြကာ​​ေတာ် ကား​​ယား​​ြကီး​​ခွထား​​တဲ့​သူ​​​ေတွ ရှိပါ​​ေသး​​တယ်။ ​​ေဘး​​ချင်း​​များ​​ ယှဉ်ထိုင်မိလိုက်​ရင် ခင်မာလာမင်း​​များ​​ မျက်​စပစ်ြပြပီး​​ ဂျာနယ်ထဲ ဓါတ်​ပံုနဲ့​တကွ ပါသွား​​ဖို့​ ​​ေလာ​​ေဆာ်​​ေနသူ​​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ပဲ။ ဟိုတုန်း​​က မုန်း​​လှပါချည်ရဲ့​ဆို နံမယ်​​ေတာင် မြကား​​ချင်ဘူ​း​​ လုပ်​​ေနတာလည်း​​ သူ​တို့​ပဲ။ ခုကျမှ

“ကျုပ်နှမများ​​ရယ် ဖိတ်​ြကား​​ချင်ပါတယ် တစ်ခါ”

ဆို

“ြကား​​စကား​​များ​​ မယံုနဲ့​ ​​ေဘး​​ဖယ်ထား​​”

လုပ်တာလည်း​​ သူ​တို့​ပဲ။ တတ်​နိုင်ချက်​က​​ေတာ့​ ကိုး​​​ေလာက်​​​ေတာင် မက။ ကျုပ်တို့​ဘဘ ဖင်နှစ်ခွ။

“ဘယ်ကစွမ်း​​အား​​ရှင်​​ေတွလဲ။ ြကား​​ဖူ​း​​​ေပါင်ကွယ်။ စွပ်စွပ်စွဲစွဲ။ အဲဒါ ကျုပ် မဟုတ်​ဘူ​း​​။ ဟို​​ေကာင်​​ေလ။ ဟို​​ေကာင်။ ဘယ်​​ေရာက်​သွား​​ပတုန်း​​၊​ အဲ့​​ေကာင်။ ငါ​​ေနာ်။ ​​ေတွ့​များ​​​ေတွ့​လို့​က​​ေတာ့​ အဲ့​​ေကာင် ​​ေသြပီသာမှတ်​။”

စသည် စသည်ြဖင့်​ ြကည့်​ရြကား​​ရတဲ့​သူ​​​ေတွ မျက်​စိ​​ေတွကိုလည်လို့​။ ဝင်း​​ဦး​​ ရှစ်ကိုယ်ခွဲကား​​ ရိုက်​​​ေနသလိုပဲ။ ဇာတ်​​​ေကာင်စရိုက်​​​ေတွကြဖင့်​ ​​ေဆး​​စက်​ကျရာ အရုပ်ထင်တယ်။ မျက်​ခွက်​ြကီး​​ကသာ အကုန်ချွတ်​စွပ် ြဖစ်​​ေနတာ။

သူ​တို့​လိုမျိုး​​ ဟိုဘက်​တိုး​​လိုက်​ သည်ဘက်​တိုး​​လိုက်​၊​ တိုး​​ရင်း​​နဲ့​ ကလိုက်​၊​ ကရင်း​​နဲ့​တိုး​​လိုက်​ လုပ်​​ေနတဲ့​သူ​​​ေတွဟာ သူ​တို့​ကိုယ်သူ​တို့​​ေတာ့​ ​​ေတာ်​​ေတာ်ကို နိုင်ငံ​​ေရး​​ပါး​​ဝ​​ေနတဲ့​သူ​​​ေတွ လို့​ ထင်ပါလိမ့်​မယ်။ အမှန်မှာ​​ေတာ့​ အဲဒါ လံုး​​ဝ နိုင်ငံ​​ေရး​​ပါး​​ မဝလို့​ လုပ်​​ေနတဲ့​အလုပ်ဗျ။ ဘဝဆိုတာ ဗံုလံုတစ်လှည့်​ ငါး​​ပျံတစ်လှည့်​ပဲ။

ဘယ်သူ​မှ အထက်​မှာ အြမဲ မ​​ေနနိုင်ဘူ​း​​။ ကိုယ်အ​​ေပါ်​​ေရာက်​​​ေနတုန်း​​ ဖိ​​ေထာင်း​​ထား​​ရင် ကိုယ်​​ေအာက်​ြပန်​​ေရာက်​တဲ့​ အလှည့်​ကျရင်လည်း​​ မသက်​သာဘူ​း​​။ တက်​သမျှလူ​ ဘုရား​​ထူ​း​​လို့​ အထက်​မှာချည့်​ပဲ ထိုင်​​ေနနိုင်တဲ့​သူ​ဆိုတာ ဘယ်တုန်း​​ကမှ မရှိခဲ့​ဘူ​း​​။ ​​ေဝး​​​ေဝး​​သွား​​ မြကည့်​ပါနဲ့​။ ကိုယ့်​မျက်​စိ​​ေအာက်​မှာတင် ပလ္လင်​​ေပါ်က ဆင်း​​ဆင်း​​သွား​​ရသူ​​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ ရှိလာြပီ။ အ​​ေရး​​ရယ် အ​​ေြကာင်း​​ရယ်ကျ​​ေတာ့​ တရား​​နဲ့​မ​​ေြဖရင် ကုလား​​နဲ့​​ေသရ​​ေတာ့​မယ်။ (​​ေမာ်ကျူ​ရီမှာ အပ္ပနား​​ပဲ ရှိသဗျ။)

ပန်း​​ချစ်သူ​ ဘဘြကီး​​နဲ့​ အင်တာဗျူ​း​​တစ်ခု ဖတ်​လိုက်​ရပါတယ်။ သူ​့​ရင်ထဲကလာတဲ့​စကား​​ ဟုတ်​မဟုတ်​​​ေတာ့​ မသိဘူ​း​​​ေပါ့​​ေလ။ (​​ေတာ်​​ေနြကာ ​​ေလာ်ဘီလုပ်တယ် ြဖစ်​​ေနမစိုး​​လို့​) စာမျက်​နှာ​​ေပါ် ဖတ်​လိုက်​ရတာ​​ေတာ့​ြဖင့်​ သံ​​ေဝဂြကီး​​စွာ ရမိတယ်။

“တကယ်​​ေတာ့​ဗျာ။ ကျွန်​​ေတာ်တို့​ ​​ေထာက်​လှမ်း​​​ေရး​​​ေတွဆိုတာ ဘယ်​​ေခတ်​ကမှ ဇာတ်​သိမ်း​​​ေကာင်း​​ခဲ့​တာ မဟုတ်​ပါဘူ​း​​။”

တဲ့​။ အင်း​​။ ဟုတ်​ပါ့​မလား​​ ​​ေမာင်ကာဠုရဲ့​လို့​ ြပန်စဉ်း​​စား​​ြကည့်​မိပါတယ်။ ကိုယ်တို့​ဆီမယ်လည်း​​ အဲသည်က လာတာ တစ်​​ေယာက်​ ရှိခဲ့​တယ်​​ေလ။ ြကမ်း​​သလား​​ မ​​ေမး​​နဲ့​။ ရံုထဲမှာ ဘွဲ့​လွန်ဆရာဝန်တစ်​​ေယာက်​ကို ​​ေလး​​ဘက်​​​ေထာက်​ြပီး​​ ​​ေလျှာက်​ခိုင်း​​ခဲ့​တယ်။ ဇာတ်​သိမ်း​​ခန်း​​နီး​​​ေတာ့​ သူ​ဘာ​​ေတွြဖစ်လာသလဲ မ​​ေြပာချင်​​ေတာ့​ပါဘူ​း​​။

သိတဲ့​သူ​သာ ​​ေမး​​ြကည့်​ပါ​​ေတာ့​။ မျက်​မှန်တင်ဦး​​ဆိုတဲ့​ ဘဘြကီး​​လက်​ထက်​ကို ကိုယ်​​ေကာင်း​​​ေကာင်း​​မမှီလိုက်​​​ေသာ်လည်း​​ပဲ အဆံုး​​သတ်​ မ​​ေကာင်း​​တဲ့​အထဲ သူ​လည်း​​ ပါသတဲ့​။ လက်​ရှိအချိန်တုန်း​​က သူ​တို့​​ေလာက်​ ဖိန့်​ဖိန့်​တုန်​​ေအာင် ​​ေြကာက်​ခဲ့​ရတာလည်း​​ မရှိသလို လက်​မဲ့​အချိန်​​ေရာက်​​​ေတာ့​ သူ​တို့​​ေလာက်​ သနား​​စရာ​​ေကာင်း​​တာလည်း​​ မရှိဘူ​း​​။ (ဆင်း​​ရဲချမ်း​​သာကိစ္စ ဆင်ပိန်ကျွဲကို ဆိုလိုတာ မဟုတ်​ပါ) အ​​ေသာကံ၊​ ဝိရဇံ၊​ ​​ေခမံ အစရှိတဲ့​ ြငိမ်း​​​ေအး​​ချမ်း​​သာြခင်း​​​ေတွ ပိန်း​​ြကာဖက်​​​ေရမတင်သလို ကွယ်​​ေပျာက်​သွား​​ြပီး​​ ​​ေနာင်တ၊​ ​​ေသာက၊​ ဗျာပါဒ၊​ (​​ေဒါသလည်း​​ ကုန်ဦး​​မယ် မဟုတ်​ပါ) အစရှိ​​ေသာ ကိ​​ေလသာ​​ေလာင်မီး​​​ေတွ တြငီး​​ြငီး​​ ​​ေတာက်​​​ေလာင်​​ေနရတာ​​ေပါ့​။

သည်လိုအချိန်မျိုး​​မှာ အာဏာြပန်ရရာရ​​ေြကာင်း​​ မ​​ေကာင်း​​သြဖင့်​​ေတွ ြပန်လည်ြကံစည်ဖို့​ဆိုတာ စဉ်း​​စား​​ဆင်ြခင်ဉာဏ်ရှိတဲ့​သူ​အဖို့​ ဘယ်​​ေတာ့​မှ ြပန်မကျိုး​​စား​​​ေတာ့​မှာ အ​​ေသအချာပါပဲ။ ငရဲပန်း​​ကို ​​ေရွှပန်း​​မှတ်​လို့​ ပန်ခဲ့​ြပီး​​ြပီ။ ​​ေခါင်း​​မှာလည်း​​ ​​ေသွး​​အလိမ်း​​လိမ်း​​နဲ့​ ဒဏ်ရာ​​ေတွ အြပည့်​။ ​​ေနာက်​တစ်ြကိမ်ြပန်မိုက်​ဦး​​မလား​​ လို့​ ​​ေမး​​မှ​​ေမး​​တတ်​ပ​​ေလ။ ခုပဲ အသက်​ခုနှစ်ဆယ်နား​​ကပ်​​ေနမှ ဘယ်နှစ်နှစ်နန်း​​စံဖို့​ ငရဲယူ​​​ေနရဦး​​မှာလဲ။ မိုက်​ချင်း​​မိုက်​ရင် အဲသည် ဘာမှန်း​​မသိ ညာမှန်း​​မသိ မနုသီဟက​​ေလး​​​ေတွသာ တွင်း​​တူ​း​​ြပီး​​ မိုက်​ဖို့​ ရှိ​​ေပလိမ့်​မယ်။

ပညာရှိဦး​​​ေပါ်ဦး​​​ေသ​​ေတာ့​ လက်​ဖဝါး​​နှစ်ဘက်​ အ​​ေခါင်း​​အြပင်ထုတ်​ခဲ့​ လို့​ မှာတာဟာ ကျန်ရစ်သူ​ မနုသီဟ​​ေလး​​များ​​ သင်ခန်း​​စာယူ​နိုင်ဖို့​အတွက်​ လို့​ အခုမှပဲ သ​​ေဘာ​​ေပါက်​မိပါတယ်။ ဘာမှ ပါမသွား​​ဘူ​း​​ အ​​ေမာင်တို့​ အမိတို့​ရဲ့​။ ချန်ထား​​ခဲ့​တာ​​ေတွ​​ေတာ့​ အများ​​ြကီး​​ပဲ။ စည်း​​စိမ်ဥစ္စာလား​​။ သူ​့​သား​​​ေတာင် ချမ်း​​သာတယ် မြကား​​မိဘူ​း​​။ သူ​့​မျိုး​​ရိုး​​အဆက်​အနွယ် ဘယ်သူ​ဘယ်ဝါ လို့​လည်း​​ မြကား​​ဖူ​း​​​ေတာ့​ဘူ​း​​။ နံမယ် ဂုဏ်သတင်း​​ဆိုရင်​​ေတာ့​ ခုထက်​ထိ ကျန်​​ေသး​​တယ်​​ေလ။

ကိုယ်ယံုြကည်တဲ့​ဘက်​က ခိုင်ြမဲစွာ ရပ်တည်ပါ။ သူ​များ​​ကို သစ္စာခံချင်ခံ မခံချင်​​ေန။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်​​ေတာ့​ သစ္စာမ​​ေဖာက်​ပါနဲ့​။ ဖင်ဆိုတာ နှစ်ခွရှိရင် အိမ်သာတက်​ရလည်း​​ ခက်​လိမ့်​မယ်။ အိမ်​​ေထာင်ြပုရလည်း​​ ခက်​လိမ့်​မယ်။ ​​ေြကာက်​ချာြကီး​​။ ​​ေြကာက်​ချာြကီး​​။

Read More

“​ေလှာ်မည် ​ေညှာ်မည် ​ေလာ်ဘီ”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

သည်က​​ေန့​​​ေခတ် မီဒီယာ အင်တာနက်​​ေပါ်မှာ လှိုင်လှိုင်ြကီး​​ တွင်ကျယ်​​ေနတဲ့​​ အသံုး​​တစ်ခုက​​ေတာ့​​ ​​ေလာ်ဘီလုပ်တာပါတဲ့​​။ ဟိုး​​အရင်တုန်း​​က​​ေတာ့​​ အဲဒီစကား​​ ဘာ​​ေြပာမှန်း​​မသိလို့​​ အဘိဓါန်ထဲမှာ လှန်ရှာရတာပါ။

ပထမဦး​​ဆံုး​​ ြကား​​ဖူ​း​​တာက​​ေတာ့​​ ​​ေဟာလီး​​ဝုဒ်က ကမ္ဘာ​​ေကျာ် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကား​​တစ်ကား​​ထဲမှာဗျ။ မင်း​​သား​​က lobbyist လုပ်တယ်ဆို​​ေတာ့​​ ဘာ​​ေြပာမှန်း​​မသိဘူ​း​​။ Lobby ဆိုတာ ဟိုတယ်​​ေတွမှာဆို ဧည့်​​ခန်း​​​ေဆာင် လို့​​ ​​ေခါ်တာမို့​​လို့​​ ဧည့်​​ြကိုလုပ်တာလား​​။

Receptionist လိုမျိုး​​လား​​ လို့​​ ​​ေအာင့်​​​ေမ့​​​ေနတာ။ (ကိုယ့်​​ဆီမှာ အဲ့​​လိုလူ​မျိုး​​မှ မရှိ​​ေသး​​ပဲကိုး​​ဗျာ) ​​ေနာက်​​ေတာ့​​မှ သူ​က ​​ေဆး​​လိပ်ကုမ္ပဏီြကီး​​​ေတွက ​​ေြပာ​​ေရး​​ဆိုခွင့်​​ရှိသူ​အြဖစ် ငှား​​ထား​​ြပီး​​ ​​ေဆး​​လိပ်​​ေရာင်း​​​ေကာင်း​​​ေအာင် ဆွယ်တရား​​​ေဟာ​​ေပး​​ရတဲ့​​သူ​၊​ ​​ေဆး​​လိပ်မ​​ေကာင်း​​​ေြကာင်း​​ ​​ေြပာရင် ကာကွယ်​​ေချပ​​ေပး​​ရတဲ့​​သူ​ ြဖစ်​​ေနတယ်။ လိုအပ်တဲ့​​အရည်အချင်း​​က​​ေတာ့​​ ြကမ်း​​ပိုး​​ကိုလိပ်ြဖစ်​​ေအာင် ​​ေြပာနိုင်ရမယ်။

မှား​​တာမှန်တာ ကိုယ်နဲ့​​မဆိုင်ဘူ​း​​။ သူ​့​​ဘာသာ ယံုတာ မယံုတာလည်း​​ ကိုယ့်​​အလုပ်မဟုတ်ဘူ​း​​။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ ကိုယ်​​ေြပာတဲ့​​စကား​​ကို​​ေတာ့​​ သူ​များ​​​ေတွယံု​​ေအာင်​​ေတာ့​​ ယုတ္တိယုတ္တာက​​ေလး​​နဲ့​​ လှည့်​​ကာပတ်ကာ ​​ေြပာနိုင်ရမယ်။ ​​ေရှ့​​​ေန​​ေတွလို ဥပ​​ေဒ​​ေြကာင်း​​နဲ့​​ ြငင်း​​ရခုန်ရတာ မဟုတ်ဘူ​း​​။ အလိမ္မာက​​ေလး​​နဲ့​​ နှုတ်​​ေရး​​ြကွယ်ြကွယ် ငါ့​​စကား​​နွား​​ရ ​​ေြပာရတာ။ ​​ေလာ်ဘီသမား​​ဆိုတာ အမှား​​အမှန် တရား​​တာ မတရား​​တာက အဓိကမကျဘူ​း​​။ ကိုယ့်​​ကို ဘယ်သူ​က ပိုက်ဆံ​​ေပး​​မှာလဲ ဆိုတာကပဲ အဓိကကျတယ်။

 ​​ေြကနပ်​​ေလာက်တဲ့​​ ​​ေငွ​​ေြကး​​ပမာဏယူ​ြပီး​​ရင် အဲသည်လူ​ဘက်က​​ေန ခိုင်ခိုင်မာမာရပ်တည်ြပီး​​ ​​ေလှာ်တန်​​ေလှာ်၊​ ​​ေြကာ်တန်​​ေြကာ် လို့​​ ​​ေညှာ်တန်ရင်လည်း​​ ဝင်ဝင်​​ေညှာ်​​ေပး​​​ေနရတယ်။ အဲဒီလိုဆို​​ေတာ့​​ ​​ေလာ်ဘီဆိုတာ ​​ေအာင်သွယ်ပွဲစား​​လည်း​​ မဟုတ်ဘူ​း​​။ ​​ေရှ့​​​ေနတို့​​ ဥပ​​ေဒအကျိုး​​​ေဆာင်တို့​​လည်း​​ မဟုတ်ဘူ​း​​။ ​​ေြပာ​​ေရး​​ဆိုခွင့်​​ရှိသူ​ (Spoke person) ​​ေတာင် မဟုတ်ဘူ​း​​။

အဲဒါ​​ေတွ အား​​လံုး​​အြပင် အလံရှူ​း​​လိုလို၊​ ​​ေဘး​​တီး​​​ေပး​​တဲ့​​လူ​လိုလို၊​ ကိုယ်တိုင်လည်း​​လိုက်ဖွတန်ဖွ၊​ သူ​များ​​​ေတွပါး​​စပ်ဖျား​​မှာ ပွသွား​​​ေအာင်လည်း​​ ဆွတန်ဆွ​​ေပး​​ရတဲ့​​သူ​​​ေပါ့​​။ ဥပမာ လကင်္ာဒီပချစ်သူ​ ဝတ္ထုမှာ ဆရာချစ်ဦး​​ညိုြကီး​​ ဒဿဂီရိဘက်က ​​ေလာ်ဘီလုပ်သွား​​တယ်။ (ဒါကျ​​ေတာ့​​ ပိုက်ဆံရလို့​​ ဟုတ်ပါဘူ​း​​။ သူ​့​​အနုပညာ​​ေပါ့​​)။ အဲသ​​ေလာက် ရှင်း​​ြပလိုက်ရင်ကိုပဲ အခုရက်ပိုင်း​​အတွင်း​​မှာ ဘယ်သူ​ဘယ်ဝါ​​ေတွ ဘယ်သူ​့​​အတွက် ​​ေလာ်ဘီလုပ်​​ေပး​​​ေနတယ်ဆိုတာ အကင်း​​ပါး​​တဲ့​​သူ​​​ေတွက​​ေတာ့​​ မျက်စိထဲ ြမင်​​ေယာင်​​ေန​​ေလာက်ပါြပီ။

ဒါ​​ေပသိ တို့​​ပိတ်သတ်ြကီး​​က အထူ​အပါး​​ မညီတာလည်း​​ သိ​​ေတာ်မူ​ြကတဲ့​​အတိုင်း​​ပါပဲ။ ခပ်ပိန်း​​ပိန်း​​သမား​​​ေတွအတွက် ဥပမာ​​ေလး​​​ေတွ ထပ်​​ေပး​​ရပါဦး​​မယ်။ ဟိုတ​​ေလာတုန်း​​က မင်း​​သား​​​ေလး​​တစ်​​ေယာက်

“တို့​​က​​ေတာ့​​ တို့​​က​​ေတာ့​​ တို့​​က​​ေတာ့​​ ဘုရား​​​ေကျာင်း​​ထဲြပန်​​ေရာက်တဲ့​​အချိန်..”

ဆိုြပီး​​ လုပ်တာ မှတ်မိ​​ေသး​​လား​​။ နှစ်ရက်​​ေလာက်ြကာ​​ေတာ့​​ ဒါရိုက်တာတစ်​​ေယာက်က

“အဲဒီမင်း​​သား​​ကို သူ​ငယ်ငယ်ကတည်း​​က သိပါတယ်။ လူ​ငယ်​​ေလး​​တစ်ဦး​​ပါ။ အမှန်တရား​​ကို ရှာတဲ့​​သူ​။ ​​ေြဖး​​​ေြဖး​​​ေလး​​ ရှာပါ​​ေစ။”

ဆိုြပီး​​ မျက်ရည်ကျဖွယ်ဇာတ်လမ်း​​က​​ေလး​​ နဲ့​​ တစ်ကျပ်ဖိုး​​ သံုး​​ပုဒ် ဇာတ်ထုပ်ခင်း​​ြပသွား​​တာမျိုး​​ကို ​​ေလာ်ဘီလုပ်တယ် လို့​​ ​​ေခါ်ပါတယ်။ အဲ့​​လိုပဲ​​ေပါ့​​။

“တို့​​ဘဘြကီး​​(ြငိမ်း​​) ထမင်း​​ဆိုင်ဖွင့်​​စား​​​ေနရရှာတယ်။”

“မာမီတို့​​များ​​ လွှတ်ရိုး​​တာ။ သည်​​ေန့​​အနား​​ယူ​ ​​ေနာက်​​ေန့​​ မုန့်​​ဟင်း​​ခါး​​အိုး​​ တည်ရ​​ေတာ့​​မှာ။”

“​​ေဒါ်​​ေဒါ့်​​ကို သနား​​လို့​​တဲ့​​ ​​ေမာ်​​ေတာ်ပီကယ်​​ေတာင် ငိုချလိုက်တယ်။ မီး​​ကိုစိမ်း​​​ေရာ။”

အစရှိတဲ့​​ ဂရုဏာသက်စဖွယ် စာမျိုး​​​ေရး​​​ေသာ အမည်မ​​ေဖာ်လိုသူ​ လှထံုတို့​​ဟာလည်း​​ ​​ေလာ်ဘီသမား​​စစ်စစ်ြကီး​​​ေတွ ြဖစ်တယ် မဟုတ်ဘူ​း​​လား​​။

လူ​မှုကွန်ယက်​​ေပါ်မှာ ကိုယ်​​ေရး​​အချက်အလက်​​ေတွ မ​​ေဖာ်ြပပဲ ဟိုဟာရှာ​​ေဖွ​​ေနသူ​၊​ ချစ်ဖို့​​​ေကာင်း​​သူ​က​​ေလး​​၊​ အဝှာြပုချင်သူ​များ​​စု​​ေဝး​​ရာ စသည်ြဖင့်​​ စာမျက်နှာတစ်ခုဖွင့်​​ြပီး​​ ကိုယ်​​ေရး​​ချင်တာကိုယ်​​ေရး​​လို့​​ ရ​​ေနတဲ့​​​ေခတ်ဆို​​ေတာ့​​ တချို့​​လူ​​​ေတွဆို ပိုက်ဆံအကုန်ခံြပီး​​ သူ​များ​​​ေတာင် ​​ေလာ်ဘီငှား​​မ​​ေန​​ေတာ့​​ပါဘူ​း​​။ ကိုယ့်​​ဘာကိုယ် ​​ေနာက်ထပ် အ​​ေကာင့်​​သစ်တစ်ခုဖွင့်​​ြပီး​​

“ဟုတ်ဘူ​း​​လား​​ ငါ့​​တူ​ရယ်”

“ဟုတ်တာ​​ေပါ့​​ ဦး​​​ေလး​​ရယ်။”

နဲ့​​ သိပ်ပိုင်တဲ့​​မင်း​​ပဲ ဇာတ်ခင်း​​ြကတယ်။ သူ​များ​​ကိုဆဲဖို့​​က အ​​ေကာင့်​​တစ်ခု၊​ ြကိတ်ပံုး​​က​​ေလး​​ ြကူ​ဖို့​​က အ​​ေကာင့်​​တစ်ခု၊​ ဘုရား​​စာ​​ေလး​​​ေတွတင်ြပီး​​ ​​ေမတ္တာပို့​​ဖို့​​က အ​​ေကာင့်​​တစ်ခုနဲ့​​ တစ်မိုး​​လံုး​​​ေဖျာက်ဆိတ် လုပ်​​ေနြကတယ်။ အမယ် တချို့​​များ​​ဆို သူ​့​​အ​​ေကာင့်​​အချင်း​​ချင်း​​ In a relationship တို့​​၊​ Married to တို့​​ နဲ့​​ အမျိုး​​စပ်ထား​​လိုက်​​ေသး​​တယ်။

သူ​့​​ဖာသူ​ အား​​အား​​ယား​​ယား​​ အချိန်ကုန်ခံနိုင်လို့​​ တစ်လံုး​​က မီး​​ထိုး​​ဖို့​​ တစ်လံုး​​က ကိတ်ဆိတ်​​ေဖွ့​​ဖို့​​ လုပ်ချင်လည်း​​ လုပ်​​ေပါ့​​​ေလ။ ဒီအထိက သူ​့​​အခွင့်​​အ​​ေရး​​ပဲဟာ။ ဒါ​​ေပသိ သူ​​​ေရာ၊​ သူ​့​​အ​​ေကာင့်​​ခွဲ​​ေတွပါ ဝိုင်း​​ကာအံုကာ ဖဲ့​​ရွဲ့​​တိုက်ခိုက်​​ေနတဲ့​​အခါမှာ​​ေတာ့​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်ကို အာရံု​​ေနာက်စရာ​​ေကာင်း​​တာပါ။ အဲဒီလူ​​​ေတွက ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့​​ ဆိုက်ဝါး​​ (Psy-War)​​ေတွသံုး​​ြပီး​​ နိုင်ငံ​​ေရး​​လှည့်​​ကွက် ကစား​​​ေနတာက​​ေတာ့​​ နည်း​​နည်း​​များ​​ မလွန်လွန်း​​ဘူ​း​​လား​​လို့​​။

​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ် အ​​ေနြကာလာတဲ့​​အခါ အြပင်မှာ လူ​ချင်း​​တစ်ခါမှ မြမင်ဖူ​း​​​ေပမယ့်​​လည်း​​ နံမည်​​ေတွ့​​လိုက်တာနဲ့​​ သည်လူ​့​​ဆီက ဘယ်လိုစကား​​မျိုး​​ြကား​​ရ​​ေတာ့​​မယ်လို့​​ ြကိုတင်မှန််း​​ဆလို့​​ရတာ ပညာလို့​​​ေတာင် မ​​ေခါ်ချင်ပါဘူ​း​​။ သူ​့​​နံရံ​​ေပါ် ဘာ​​ေတွ​​ေရး​​ထား​​သလဲ တပတ်​​ေလာက်ဖတ်ြကည့်​​လိုက်ရင် သ​​ေဘာ​​ေပါက်​​ေနြပီ။ တချို့​​များ​​ဆို အင်မတန် သစ္စာရှိတာ။

Status ဆယ်ခုတင်လိုက်၊​ ကိုး​​ခုက ​​ေဒါ်စုအမှား​​ကို ​​ေထာက်ြပဖို့​​။ (​​ေနာက်တစ်ခုက​​ေတာ့​​ အသား​​လွတ်ြကီး​​ ဆဲဖို့​​)။ KIA တံဆိပ်တပ်ထား​​ြပီး​​ ကချင်ဘက်ကချည့်​​ ​​ေရး​​တဲ့​​သူ​လည်း​​ ရှိတာပဲ။ မင်း​​သမီး​​​ေတွ ​​ေအာက်စလွတ်တာချည့်​​ပဲ ထိုင်တင်မယ့်​​ စာမျက်နှာလည်း​​ ရှိရဲ့​​။ ကုန်ကုန်​​ေြပာရရင် အြပာစာ၊​ အြပာပံု​​ေတွ တင်တဲ့​​စာမျက်နှာတင်မကဘူ​း​​။ မာမီ​​ေတွ ရွပိုး​​ထိုး​​တဲ့​​ စာမျက်နှာ​​ေတွလည်း​​ ရှိတယ်။

ဒါ​​ေပမယ့်​​ အဲဒီစာမျက်နှာ​​ေတွအား​​လံုး​​ဟာ သူ​့​​ရပ်တည်ချက် (Main theme) တစ်ခုခုနဲ့​​ ခိုင်ခိုင်မာမာ ရပ်တည်ြကတာမို့​​ သိက္ခာမဲ့​​တဲ့​​ စာမျက်နှာ လို့​​ မ​​ေြပာချင်ပါဘူ​း​​။ သူ​့​​ထက်သိက္ခာမဲ့​​တာက ဘာရပ်တည်ချက်မှ မရှိပဲနဲ့​​ ြပည်သူ​လူ​ထုြကား​​မှာ အမုန်း​​မီး​​​ေတာက်​​ေတွ ြကီး​​ထက်ြကီး​​လာ​​ေအာင် ဆီ​​ေလာင်း​​​ေလပင့်​​ လုပ်​​ေပး​​​ေနြကတဲ့​​ များ​​စွာ​​ေသာ ခါ​​ေတာ်မီ အ​​ေကာင့်​​ပုန်း​​​ေတွ ြဖစ်ပါတယ်။

အဲဒီလူ​​​ေတွက ဘယ်သူ​ဘယ်ဝါ​​ေတွဆီက ဘယ်​​ေလာက်အတိုင်း​​အတာအထိ အကျိုး​​အြမတ်ရ​​ေနသလဲ​​ေတာ့​​ မသိပါဘူ​း​​။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ သူ​တို့​​လုပ်ကွက်များ​​က​​ေတာ့​​ ​​ေတာ်​​ေတာ် ​​ေြကာက်စရာ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ မဟုတ်မှန်တဲ့​​သတင်း​​​ေတွ လုပ်ြကံဖန်တီး​​ြပီး​​ တကယ့်​​လက်​​ေတွ့​​ဘဝမှာ လူ​အ​​ေြမာက်အများ​​ ​​ေသ​​ေြကပျက်စီး​​​ေအာင် ြပုတဲ့​​ အကုသိုလ်ဟာ မုသာဝါဒတစ်ပါး​​တည်း​​ ကျိုး​​လိမ့်​​မယ် လို့​​ မထင်မိပါဘူ​း​​။ ဓါတ်ပံုအတု​​ေတွ ဖန်တီး​​တယ်။

သတင်း​​အတု​​ေတွ လွှင့်​​တယ်။ ပလီမဟုတ်ပဲနဲ့​​ ပလီ​​ေဆာက်​​ေနတာပါလို့​​ အခိုင်အမာ လိမ်တဲ့​​သူ​ကလိမ်သလို ြဖစ်ခဲ့​​ြပီး​​သမျှ ကိစ္စရပ်​​ေတွမှာ ​​ေြခရာလည်း​​​ေပျာက် ​​ေရလည်း​​​ေနာက်​​ေအာင် တမင်လိုက်​​ေနှာက်ပစ်ြကတယ်။ ထိပ်ဆံုး​​က​​ေတာ့​​ ​​ေခါင်း​​စဉ်အြကီး​​ြကီး​​နဲ့​​ ြဖစ်ရပ်မှန်ဆိုတာြကီး​​က အြမဲတမ်း​​ပါတယ်။

ဘယ်​​ေလာက်ထိဆိုး​​သလဲ။ ​​ေကျာက်နီ​​ေမာ်မှ မသီတာ​​ေထွး​​ရဲ့​​ ြဖစ်ရပ်မှန်ဆိုြပီး​​ အြပစ်မရှိပဲ မတရား​​စွပ်စွဲခံရြပီး​​ နှိပ်စက်ညှင်း​​ပန်း​​ အသတ်ခံရသူ​ လူ​ငယ်က​​ေလး​​သံုး​​ဦး​​ပံုြပင်ကို စာမျက်နှာ​​ေပါ် တင်ြကရှဲြကတယ်။ သူ​တို့​​သံုး​​​ေယာက်က တရား​​ခံအစစ် မဟုတ်ပါဘူ​း​​တဲ့​​။ ရဲ​​ေတွက မတရား​​ အမှုဆင်ဖမ်း​​ြပီး​​ နှုတ်ပိတ်ပလိုက်တာပါလို့​​ ​​ေရး​​တာဟာ ြမန်မာနိုင်ငံရဲတပ်ဖွဲ့​​ကို​​ေရာ၊​ တရား​​​ေရး​​မဏ္ဍိုင်ကိုပါ ​​ေစာ်ကား​​တာ မဟုတ်ဘူ​း​​လား​​။ ထား​​ပါ​​ေတာ့​​​ေလ။

တရား​​ဥပ​​ေဒ မစိုး​​မိုး​​တဲ့​​နိုင်ငံလို့​​ စွပ်စွဲချင်တာ ရှိပါလိမ့်​​မယ်။ ဒါြဖင့်​​ရင် ​​ေသသွား​​တဲ့​​ က​​ေလး​​မက​​ေလး​​ကို ဘာနဲ့​​မုန်လာဥလုပ်မလို့​​တုန်း​​။ အဲဒီမှာတင် သူ​တို့​​က တရား​​ခံကို နံမယ်နဲ့​​တကွ ​​ေဖာ်ထုတ်လာြပန်​​ေရာ။ ရခိုင်ပါတီက လူ​တစ်​​ေယာက်က လူ​မျိုး​​​ေရး​​မုန်း​​တီး​​မှု​​ေတွြဖစ်​​ေအာင် ဇာတ်လမ်း​​ဆင်တာပါတဲ့​​။ ရခိုင်​​ေတွသာ အဲဒီစာဖတ်ရရင် ရယ်ရလွန်း​​လို့​​ အူ​တက်​​ေသလိမ့်​​မယ်။ ​​ေတာမှာသွား​​​ေြပာ။ ရခိုင်မှာ လာမ​​ေြပာနဲ့​​။ ြပီး​​ခဲ့​​တဲ့​​ ​​ေရွး​​​ေကာက်ပွဲမှာ ရခိုင်မှာ ရခိုင်ပါတီ​​ေတွ မဲအများ​​ဆံုး​​နဲ့​​ အနိုင်ရတာ မှန်ပါတယ်။

ရခိုင်အမတ်၊​ ရခိုင်ကိုယ်စား​​လှယ်​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ လွှတ်​​ေတာ်ထဲမှာပါတယ်။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ အစိုး​​ရအဖွဲ့​​ထဲမှာ ရခိုင်ဘယ်နှစ်​​ေယာက်ရှိသလဲ ြပန်ြကည့်​​။ ဘယ်ကိုမှ သွား​​ြကည့်​​စရာမလိုဘူ​း​​။ စစ်​​ေတွ​​ေလယာဉ်ဆိုက်တဲ့​​အခါ တစ်စီး​​တည်း​​အတူ​ပါလာတဲ့​​ ရခိုင်အမတ် နဲ့​​ ြကံ့​​ဖွံ့​​အမတ် ဘယ်လိုလာ ဘယ်လိုစီး​​ြပီး​​ ဘယ်သူ​လာြကိုသလဲ ြမင်ရင် သ​​ေဘာ​​ေပါက်သွား​​မယ်။ ရခိုင်ပါတီဝင်တစ်​​ေယာက်မို့​​လို့​​ ရခိုင်ြပည်နယ်မှာ သူ​လုပ်ချင်ရာလုပ်ခွင့်​​ရဖို့​​ ဆိုတာ ​​ေနာင်ပွင့်​​မယ့်​​ ဘုရား​​ရှင်လက်ထက်​​ေတာ့​​ မ​​ေြပာတတ်ဘူ​း​​။ အခု​​ေလာ​​ေလာဆယ်​​ေတာ့​​ ဘယ်လိုမှ မြဖစ်နိုင်​​ေသး​​ဘူ​း​​။ မှား​​တာနဲ့​​ ဆွဲစိဖို့​​ အသင့်​​ြကည့်​​​ေနတာ။ (ငါ​​ေတာ့​​ အနာ​​ေပါ် တုတ်ချမိြပန်ြပီ)

မ​​ေလး​​ရှား​​မှာ လူ​​​ေတွ​​ေသကုန်ြကတဲ့​​အခါ ဘယ်ဟာကိုမှ ယံုလို့​​မရ​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ အစိုး​​ရမီဒီယာကိုယ်၌က ဟုတ်ပဲနဲ့​​ ဟုတ်ပဲနဲ့​​ ဆိုရင်း​​က​​ေန တက်လာြပန်ြပီ။ ဓါတ်ပံု​​ေတွ။ ခဏ​​ေန​​ေတာ့​​ အဲဒါ မဟုတ်​​ေသး​​ဘူ​း​​။ တကယ့်​​ြဖစ်ရပ်မှန်မှာ ဆို လာြပန်​​ေရာ။ မြကာပါဘူ​း​​။ တကယ်ဆိုမှတကယ် ဘုရား​​စူ​း​​ မိုး​​ြကိုး​​ပစ် ြဖစ်ရပ်မှန်မှာ ဆို လာြပန်တယ်။ ကိုယ့်​​အသိအကျွမ်း​​​ေတွဆီ ဆက်သွယ်​​ေမး​​ြမန်း​​​ေတာ့​​လည်း​​ မဟုတ်ြပန်ဘူ​း​​။ စဉ်း​​စား​​ြကည့်​​​ေလ။

မ​​ေလး​​ဆိုတာ ​​ေတာမှာ လယ်လုပ်​​ေနတဲ့​​ မိသား​​စု​​ေတွဆီက ြမန်မာလူ​ငယ်က​​ေလး​​​ေတွ အများ​​စုရဲ့​​ အိပ်မက်တိုင်း​​ြပည်။ တရား​​ဝင်​​ေရာ တရား​​မဝင်ပါ​​ေရာက်​​ေနတဲ့​​ ြမန်မာလူ​ငယ်​​ေတွ သိန်း​​ချီြပီး​​​ေနတယ်။ ​​ေတာ်​​ေတာ်များ​​များ​​က အဆင်မ​​ေြပလှဘူ​း​​။ အဲဒီက​​ေလး​​​ေတွအတွက် ထိုက်တန်တဲ့​​ အလုပ်သမား​​အခွင့်​​အ​​ေရး​​​ေတွရ​​ေအာင် ဘယ်သူ​ကမှ တာဝန်ခံမ​​ေပး​​နိုင်ဘူ​း​​။ ကိုယ့်​​ဘာကိုယ် လည်သလို ပွဲစား​​နဲ့​​ ပိုက်ဆံ​​ေပး​​ြပီး​​ ထွက်လာြကရတယ်။ အခုြပဿနာက သူ​တို့​​တ​​ေတွရဲ့​​ အသက်အန္တရာယ်နဲ့​​ လံုြခံု​​ေရး​​ကိုလည်း​​ ဘယ်သူ​ကမှ တာဝန်ယူ​မ​​ေပး​​နိုင်ဘူ​း​​။ ရဲဆီ​​ေတာင် ​​ေြပး​​လို့​​မရဘူ​း​​။ အဲဒီရဲက ဖမ်း​​မလို့​​တဲ့​​။ မ​​ေလး​​အစိုး​​ရလုပ်ပံုက ရှင်း​​တယ်။ တရား​​ဝင်စာရွက်စာတမ်း​​ရှိသလား​​။ အာမခံ​​ေပး​​တဲ့​​ အလုပ်ရှင်ရှိသလား​​။

စိစစ်ြပီး​​ ြပန်လွှတ်​​ေပး​​မယ်။ အို​​ေနြပီလား​​။ ​​ေထာင်ထဲဝင်။ အိမ်ြပန်ချင် ​​ေလယာဉ်​​ေပါ်တင်​​ေပး​​မယ်ဆိုတာ​​ေတာင် ​​ေလယာဉ်ခ ​​ေပး​​စရာမရှိ။ ဒါနဲ့​​ပဲ ြပည်​​ေတာ်ဝင် စ​​ေန​​ေမာင်​​ေမာင်​​ေတွကို ြကိုဖို့​​ တို့​​ဆီက ​​ေလယာဉ်ကုမ္ပဏီြကီး​​​ေတွနဲ့​​ ခရိုနီြကီး​​​ေတွက နိဗ္ဗာန်ကူ​း​​တို့​​ ပို့​​ြကရ​​ေတာ့​​တယ်။ ဒါလည်း​​ပဲ ​​ေလာ်ဘီနဲ့​​ မလွတ်​​ေပါင်ဗျာ။

ပန်း​​ဆိုး​​တန်း​​ဆိပ်ကမ်း​​က တိုင်တန််း​​နစ်ြကီး​​ထွက်သလို ထွက်သွား​​လို့​​ ကမန်း​​ကတန်း​​ ဖဲဝိုင်း​​က ထလိုက်သွား​​ရတဲ့​​ လီယိုနာဒို​​ေလး​​​ေတွ ပါသွား​​တယ်ဆိုတာ​​ေတာ့​​ ထား​​ပါ​​ေတာ့​​​ေလ။ လူ​သံုး​​​ေသာင်း​​ဆန့်​​တယ် ဆိုတာက​​ေတာ့​​ ဘတ်စကား​​များ​​လို မတ်တတ်စီး​​ခိုင်း​​မလို့​​နဲ့​​တူ​ပါရဲ့​​။

တို့​​ဆီက မိ​​ေအး​​တို့​​က​​ေတာ့​​ အခါခါနာရြပန်တာပါပဲ။ ကိုယ့်​​ဆီကလူ​​​ေတွ တရား​​ဝင်ထွက်သွား​​တာ​​ေတာင် ဟိုမှာ သက်တမ်း​​ကုန်​​ေန​​ေတာ့​​ ကိုယ့်​​စား​​ရိတ်နဲ့​​ကိုယ် လိုက်​​ေခါ်ရ။ သူ​များ​​ဆီက ကိုယ့်​​ထဲမှာ ဘာအ​​ေထာက်အထား​​မှ မရှိပဲ ဝင်လာတာ​​ေတွ မိြပန်​​ေတာ့​​ ဟိုဘက်ပို့​​ဖို့​​​ေန​​ေနသာသာ ​​ေနရင်း​​ရပ်ရွာ နယ်စပ်ကို လဝကမင်း​​များ​​ကိုယ်တိုင် အိမ်တိုင်ယာ​​ေရာက် ထမင်း​​​ေကျွး​​ စား​​ရိတ်ခံ ြပန်ပို့​​​ေပး​​ရ။

အပို့​​ခံရတဲ့​​အ​​ေကာင်များ​​ကလည်း​​ ဘုန်း​​ြကီး​​​ေကျာင်း​​ ​​ေြကာင်သွား​​လွှတ်သလို ပို့​​တဲ့​​သူ​ြပန်တာနဲ့​​ အထုပ်​​ေကာက်ဆွဲြပီး​​ ဝမ်း​​စမိုး​​​ေရာ ​​ေသာ​​ေသာညံ ြပန်ဝင်ြကနဲ့​​။ ဝန်ထမ်း​​များ​​ခမျာ ကိုယ့်​​ထမင်း​​​ေတာင်ကိုယ် ​​ေြဖာင့်​​​ေြဖာင့်​​ မစား​​နိုင်ရှာဘူ​း​​။ (လဝက​​ေတွ လာဘ်စား​​ြပီး​​ မှတ်ပံုတင်​​ေတွ လုပ်​​ေပး​​တာလည်း​​ မြဖစ်နိုင်ပါဘူ​း​​။ ဘာလို့​​ဆို​​ေတာ့​​ အဲဒီလူ​​​ေတွကို မှတ်ပံုတင်​​ေပး​​နိုင်တဲ့​​ အခွင့်​​အာဏာက မိုး​​​ေပါ်ကလာတာပါ။)

​​ေနာက်ြပဿနာတစ်ခုက​​ေတာ့​​ ​​ေသဆံုး​​သွား​​သူ​​​ေတွကို အမည်၊​ ​​ေနရပ်၊​ နာ​​ေရး​​ သြဂင်္ိုလ်လုပ်​​ေပး​​ဖို့​​​ေလ။ ြဖစ်တည်မှု စာရွက်စာတမ်း​​ တစံုတရာ မရှိတဲ့​​သူ​​​ေတွကို ​​ေသဆံုး​​မှုစာရင်း​​ထဲ ြဖည့်​​​ေပး​​ဖို့​​ရာ ဘာအ​​ေထာက်အထား​​မှ လည်း​​ မရှိဘူ​း​​။ နဂိုကတည်း​​က ရံုး​​လုပ်ငန်း​​​ေဆာင်တာဆိုတာ On paper စာရွက်​​ေပါ် လုပ်ရတာမို့​​လို့​​ without paper စာရင်း​​မရှိ အင်း​​မရှိ ​​ေတာ်သလို လုပ်ဖို့​​ဆိုတာ သူ​တို့​​အတွက် ခက်​​ေနမှာပဲ။ ခက်တာက သံရံုး​​​ေတွမှာကိုက ဘာ​​ေပပါ မှ ရှိတာ မဟုတ်ဘူ​း​​။ သံရံုး​​သွား​​တဲ့​​ ြမန်မာ​​ေတွကို စာရွက်ဝယ်​​ေပး​​ပါဦး​​။

 ​​ေသာက်​​ေရဝယ်​​ေပး​​ပါဦး​​ အလှူ​ခံ​​ေနရတာ လို့​​ မြကာခဏ သံရံုး​​​ေတွ ဝင်ထွက်သွား​​လာ​​ေနသူ​တစ်​​ေယာက်ဆီက သိလိုက်ရ​​ေတာ့​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်​​ေတာင် အံ့​​ဩသွား​​​ေသး​​။ Flight Plan ဇာတ်ကား​​ထဲကလို အ​​ေလာင်း​​​ေတွ ​​ေမွး​​​ေြမအ​​ေရာက် လိန််ပျံြကီး​​နဲ့​​ သယ်ဖို့​​ဆိုတာ ြမန်မာကား​​ထဲထည့်​​ရိုက်လို့​​ ရပါလိမ့်​​မယ် အား​​ြကီး​​။ ဇာတ်က အလိုလိုကို နာလွန်း​​အား​​ြကီး​​လို့​​ ဘာမှ ဝင်မ​​ေရး​​ရက်ဘူ​း​​။ အဲဒါကို မဟုတ်ကဟုတ်က အ​​ေလာင်း​​ပံု​​ေတွနဲ့​​ ​​ေလာ်ဘီလုပ်​​ေနြကတာ​​ေတာ့​​ ရက်စက်လှချည့်​​လား​​။ ယုတ်မာလှချည့်​​လား​​။ မိုက်ရိုင်း​​လှချည့်​​လား​​။ လို့​​ ပဲ ​​ေြပာချင်ပါတယ်။

ခုရက်ပိုင်း​​မ​​ေတာ့​​ များ​​မြကာမီ​​ေပါ်​​ေပါက်လာမယ့်​​ ​​ေလာ်ဘီအသစ်တစ်မျိုး​​ကို သိုး​​သိုး​​သန့်​​သန့်​​ အနံရ​​ေနသလိုလို ရှိပါတယ်။ Like များ​​များ​​နဲ့​​ account ​​ေတွကို သိန်း​​ ၂၀ နဲ့​​ အ​​ေရာင်း​​အဝယ်ြဖစ်သွား​​သတဲ့​​။ ြပီး​​​ေတာ့​​ မူ​လအ​​ေကာင့်​​ပိုင်ရှင်ကပဲ အဲဒီ Page ကို ဆက်​​ေရး​​​ေပး​​​ေနရမတဲ့​​။ ​​ေသချာတာက​​ေတာ့​​ အ​​ေကာင့်​​ဝယ်ြပီး​​ ​​ေလာ်ဘီလုပ်ခိုင်း​​မလို့​​ မဟုတ်လား​​။

 နဂိုကတည်း​​က လူ​သိများ​​ လူ​ဖတ်များ​​တဲ့​​ စာမျက်နှာ​​ေပါ်မှာ ကိုယ်လိုချင်တဲ့​​ ဝါဒြဖန့်​​စစ်မျက်နှာဖွင့်​​ဖို့​​ အဲသ​​ေလာက်ပိုက်ဆံက​​ေလး​​က​​ေတာ့​​ ​​ေြကာ်ြငာခ​​ေလာက်ပဲ ရှိ​​ေပလိမ့်​​မယ်။ ြပီး​​ရင် ဆက်ထွက်လာမယ့်​​ အိုင်ဒီယာ​​ေတွလည်း​​ အလကား​​ဆက်သံုး​​လို့​​ ရဦး​​မယ်။ သိန်း​​၂၀ ဆိုတဲ့​​ ပိုက်ဆံဟာ မူ​း​​မူ​း​​နဲ့​​ ​​ေကာင်တာြပတ်ဝယ်လိုက်တဲ့​​ ပန်း​​ကံုး​​ဖိုး​​​ေတာင် မရှိဘူ​း​​။

 ဒီပိုက်ဆံနဲ့​​ ပညာတတ်ဦး​​​ေနှာက်တစ်ခု နဲ့​​ သူ​ရင်း​​ထား​​တဲ့​​ အချိန်​​ေတွကို ဝယ်ရတာ တန်ပါတယ်။ ​​ေနာက်ဆို ပစ္စည်း​​များ​​ဝယ်​​ေလှာင်ထား​​သလို တက်​​ေဈး​​ရ​​ေတာ့​​ ြပန်​​ေရာင်း​​ထုတ်လို့​​လည်း​​ ရနိုင်တယ်။ ဒီလိုဆို​​ေတာ့​​ တို့​​ဆီမှာ စ​​ေတာ့​​ရှယ်ယာ​​ေဈး​​ကွက်သာ မ​​ေပါ်​​ေသး​​တာ။ အိုင်ဒီယာ​​ေဈး​​ကွက်၊​ ဦး​​​ေနှာက်​​ေဈး​​ကွက်၊​ စာမျက်နှာ​​ေဈး​​ကွက်​​ေတာ့​​ ​​ေပါ်​​ေနမှပဲ​​ေနာ်။

တကယ်လို့​​များ​​ ခရိုနီခရိုြပာြကီး​​​ေတွ။ ဘဘြကီး​​ မမြကီး​​​ေတွက ​​ေမာင်စံဖား​​အ​​ေကာင့်​​ကို ဝယ်ချင်ပါတယ်ဆိုရင် ​​ေဈး​​ဘယ်​​ေလာက်များ​​ ​​ေပး​​မှာပါလိမ့်​​လို့​​ ချိန်ခွင်​​ေပါ်​​ေတာ့​​ တက်အြကည့်​​ချင်သား​​ဗျ ​​ေနာ့​​။ ဒါ​​ေပသိ ကိုယ်မယံုြကည်ရာကို သူ​များ​​တကာ လှည့်​​ြဖား​​ဖို့​​သက်သက်နဲ့​​​ေတာ့​​ ကျုပ်လို နှစ်ြပား​​မတန််တဲ့​​ ပလီစိ​​ေြခာက်ချက်အ​​ေကာင်​​ေတာင် ပါး​​စပ်က ​​ေြပာမထွက်​​ေပါင်ဗျာ။ ​​

ေကသရာဇာမှန်ရင် ြမက်မစား​​ဘူ​း​​ဆိုတာ ြကား​​ဖူ​း​​တယ် မဟုတ်လား​​။ ဘယ်စား​​ပါ့​​မလဲ။ လျှာြမက်​​ေပါက်​​ေနမှဟာ စား​​စရာကို မလို​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ စိမ်း​​လို့​​ စိမ်း​​လို့​​။ မယံုလာြကည့်​​လှည့်​​။

”စိုစိုစိမ်း​​ ကပိုကယိုယိမ်း​​။ ​​ေလသိမ်း​​တိုင်း​​လှ ြမနဒီ။”

တဲ့​​။ (ဤကား​​ ကိုယ့်​​ကိုယ်ကိုယ် ​​ေလာ်ဘီလုပ်ြခင်း​​ ဟု ​​ေခါ်​​ေချသတတ်)။

Read More

“ဂျစ်ပစီမိုး​​တိမ်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

လွန််ခဲ့​​တဲ့​​ အနှစ်သံုး​​ဆယ်​​ေလာက်တုန်း​​က​​ေတာ့​​ အခုလို​​ေန့​​မျိုး​​ ဟိုင်း​​လက်ကား​​တစ်စီး​​​ေပါ်မှာ အိပ်ချင်မူ​း​​တူ​း​​ ဂ​​ေယာင်​​ေြခာက်ြခား​​ြဖစ်​​ေနတဲ့​​ က​​ေလး​​မသာ​​ေလး​​တစ်​​ေကာင်ဟာ သူ​့​​သူ​ငယ်ချင်း​​​ေတွနဲ့​​ ပဲခူ​း​​ကို ဘုရား​​ဖူ​း​​သွား​​​ေနခဲ့​​ပါတယ်။ ​

​ေအာင်စာရင်း​​ထွက်တာမို့​​ ညကလည်း​​ တစ်ညလံုး​​ မအိပ်ခဲ့​​ရ​​ေသး​​ဘူ​း​​။ ညဆယ်နာရီ​​ေကျာ်မှာ သူ​့​​အ​​ေဖသူ​ငယ်ချင်း​​ ​​ေကာင်စီလူ​ြကီး​​တစ်​​ေယာက်က ဂုဏ်ထူ​း​​ သံုး​​ဘာသာနဲ့​​​ေအာင်တယ် လို့​​ လာ​​ေြပာ​​ေတာ့​​ ဝမ်း​​သာလွန်း​​လို့​​ ထခုန်ြပီး​​ ဘယ်ဘာသာ​​ေတွလဲ လို့​​​ေတာင် ​​ေသချာ မ​​ေမး​​မိဘူ​း​​။ ​

​ေအာင်စာရင်း​​က ြမို့​​နယ်​​ေကာင်စီရံုး​​​ေတွမှာ ကပ်​​ေပး​​တာမို့​​လို့​​ ကိုယ့်​​အတွက်​​ေတာ့​​ အဲဒီညကျမှ အ​​ေစာဆံုး​​သိရတာပါ။ ကိုယ့်​​မျက်စိနဲ့​​ တတ််အပ်မြမင်ရ​​ေသး​​လို့​​ ယံုလည်း​​ မယံုရဲ​​ေသး​​ဘူ​း​​။ အတန်း​​ထဲက သူ​ငယ်ချင်း​​​ေတွ​​ေရာ ဘယ်သူ​​​ေတွ ဂုဏ်ထူ​း​​ဘယ်နှစ်ခုပါသလဲ သိချင်လွန်း​​လို့​​ အိပ်လို့​​ကို မ​​ေပျာ်​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ အဲဒီအရွယ်တုန်း​​က​​ေတာ့​​ အချင်း​​ချင်း​​ ြပိုင်ချင်တဲ့​​စိတ်တစ်ခုတည်း​​ကို တွန်း​​အား​​ြပုြပီး​​ စာ​​ေတွ ကျက်လာခဲ့​​တာ မဟုတ်လား​​။ ညက​​ေြပာသွား​​တုန်း​​က ြမန်မာစာ၊​ အဂင်္လိပ်စာ၊​ ဓာတု/ရူ​ပ လို့​​ ြကား​​မိ​​ေပမယ့်​​ ယုတ္တိမရှိလို့​​ သူ​ မှား​​​ေြပာမိတာြဖစ်လိမ့်​​မယ် လို့​​ပဲ ထင်တယ်။

 အဲဒီဘာသာ​​ေတွက အိမ်စာမှန်မှန်လုပ်တာကလွဲလို့​​ အကျက်အမှတ်လည်း​​ မပါဘူ​း​​။ ​​ေြဖသာ​​ေြဖခဲ့​​တယ်။ ကိုယ့်​​ဘာသာ ​​ေြဖနိုင်လား​​ မ​​ေြဖနိုင်လား​​​ေတာင် မ​​ေြပာနိုင်ဘူ​း​​။ ရှင်း​​ရှင်း​​​ေြပာရရင် ဆယ်တန်း​​ဆိုတာ နှစ်ချင်း​​​ေပါက်​​ေအာင်ဖို့​​ ခဲယဉ်း​​တယ် လို့​​ ​​ေြပာြက​​ေတာ့​​ ​​ေအာင်တယ်ဆိုရင်​​ေတာင် ကျွမ်း​​လှိမ့်​​ထိုး​​ပလိုက်မလို့​​။

မနက်​​ေြခာက်နာရီကျမှ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ​​ေအာင်စာရင်း​​သွား​​ြကည့်​​ြပီး​​တဲ့​​အချိန်မှာ အတူ​တူ​​​ေအာင်တဲ့​​ အတန်း​​ထဲကသူ​ငယ်ချင်း​​​ေတွ​​ေခါ်တာနဲ့​​ ပဲခူ​း​​ကို ဘုရား​​ဖူ​း​​လိုက်သွား​​ြဖစ်ပါတယ်။ လူ​က​​ေြမာက်ြကွ​​ေနလို့​​လား​​ အိပ်​​ေရး​​မဝတဝြဖစ်​​ေနလို့​​လား​​ မသိပါဘူ​း​​။ ဘယ်ဘုရား​​​ေတွ​​ေရာက်ခဲ့​​သလဲ​​ေတာင် မမှတ်မိ​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ စမ်း​​​ေချာင်း​​က​​ေလး​​တစ်ခုမှာ ​​ေရဆင်း​​ချိုး​​ြကတာပဲ မှတ်မိတယ်။

ဘဝတစ်သက်တာမှာ ပထမဦး​​ဆံုး​​အ​​ေနနဲ့​​ ကိုယ့်​​အား​​ကိုယ်ကိုး​​ ြကိုး​​စား​​လာခဲ့​​တဲ့​​ အသီး​​အပွင့်​​ကို ကိုယ်တိုင် ြမင်​​ေတွ့​​လိုက်ရတယ်ဆိုတဲ့​​ အသိကလွဲလို့​​ ဒီစာ​​ေမး​​ပွဲနဲ့​​ ပတ်သက်ြပီး​​ ဘဝ​​ေရှ့​​​ေရး​​ ​​ေတွး​​​ေတာ ​​ေမျှာ်မှန်း​​ထား​​တာ ဘာတစ်ခုမှ မရှိပါဘူ​း​​။ စာ​​ေမး​​ပွဲမ​​ေြဖခင် ကွယ်လွန်သွား​​တဲ့​​ ​​ေမွး​​သဖခင်အတွက် ဆရာဝန်လုပ်ရမယ် လို့​​ ကိုယ့်​​ဘာသာပိုင်း​​ြဖတ်ထား​​ြပီး​​သား​​ ကိစ္စမှာ ဘာအိပ်မက် ဘာ​​ေမျှာ်လင့်​​ချက်မှ ရင်ခုန်မ​​ေနခဲ့​​ဘူ​း​​။ လုပ်ချင်သည်ြဖစ်​​ေစ မလုပ်ချင်သည်ြဖစ်​​ေစ အမှတ်မှီရင်​​ေတာ့​​ လုပ်ကိုလုပ်ရမယ့်​​ အလုပ်​​ေပါ့​​။ အဲဒီအိပ်မက်က တကယ်တမ်း​​​ေြပာရရင် ကိုယ့်​​အိပ်မက် မဟုတ်ဘူ​း​​။

 အ​​ေမနဲ့​​ အဖွား​​ရဲ့​​အိပ်မက်။ သူ​တို့​​သ​​ေဘာကျ မက်ခဲ့​​ြပီး​​မှ ခုထက်ထိ ကိုယ့်​​ဘာသာ ြပန်မနိုး​​နိုင်​​ေတာ့​​တဲ့​​ အိပ်မက်။ အဲသည်အိပ်မက်ကိုမက်ဖို့​​ ငယ်ငယ်ကမက်ခဲ့​​တဲ့​​ အိပ်မက်က​​ေလး​​​ေတွကို အတင်း​​အိပ်ယာထြပီး​​ နှိုး​​ယူ​ခဲ့​​ရတယ်။ အခုဆို ​​ေမ့​​​ေတာင် ​​ေမ့​​ကုန်ြပီ။ ငယ်ငယ်တုန်း​​က ဘာအိပ်မက်​​ေတွများ​​ မက်ခဲ့​​ပါလိမ့်​​​ေနာ်။

မှတ်မိသ​​ေလာက်ထဲမှာ အ​​ေစာဆံုး​​မက်တဲ့​​ အိပ်မက်​​ေတွက​​ေတာ့​​ အစား​​အ​​ေသာက် နဲ့​​ ပတ်သက်တဲ့​​ အိပ်မက်​​ေတွပါ။ ငတ်ြကီး​​ကျလို့​​လား​​ မသိဘူ​း​​။ က​​ေလး​​ဘဝမက်တဲ့​​ အိပ်မက်​​ေတွမှာ မုန့်​​​ေတွအား​​ြကီး​​​ေပါတယ်။ ချာလီရဲ့​​ ​​ေချာကလက်စက်ရံုလိုပဲ။ ကိုယ်ြမင်ချင်တဲ့​​ စား​​စရာ​​ေတွကို မျက်ဝါး​​ထင်ထင် အိပ်မက်မက်​​ေပမယ့်​​ အိပ်မက်ထဲမှာ စား​​ရ​​ေသာက်ရသမျှ​​ေတွဟာ ဘယ်​​ေတာ့​​မှ အရသာမရှိဘူ​း​​။

 အဲဒီထက် နည်း​​နည်း​​ြကီး​​လာ​​ေတာ့​​ ထမင်း​​လံုး​​တ​​ေစ္ဆ​​ေြခာက်ခံရလာတယ်။ ​​ေြပး​​လိုက်ရတာ အိပ်မက်ထဲမှာ။ ​​ေချာက်အနက်ြကီး​​ထဲကို လိမ့်​​လိမ့်​​ြပီး​​ကျသွား​​တယ်။ လှိုင်း​​​ေတွနဲ့​​ ရိုက်ြပီး​​ ​​ေရ​​ေအာက်ကို လိမ့်​​လိမ့်​​ြပီး​​ ပါသွား​​တယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာ အြမင့်​​ြကီး​​က ြပုတ်ကျရင် တကိုယ်လံုး​​သိမ့်​​ကနဲတုန်သွား​​ြပီး​​ လန့်​​နိုး​​လာတယ်။ အဖွား​​က ​​ေရတိုက်ြပီး​​

“​​ေနာက်ကို အိပ်ခါနီး​​ ​​ေြခ​​ေဆး​​ြပီး​​မှအိပ်။ ထမင်း​​လံုး​​တက်နင်း​​မိလို့​​ အဲသလို အိပ်မက်ဆိုး​​​ေတွ မက်တာ”

လို့​​ ​​ေြပာတယ်။ သရဲအရမ်း​​​ေြကာက်တတ်တဲ့​​ အရွယ်​​ေပါ့​​။ ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း​​ သရဲလာမှာစိုး​​လို့​​ ြခင်​​ေထာင်ပတ်လည် လက်ညှိုး​​က​​ေလး​​နဲ့​​ ၂၄ ပစ္စည်း​​တား​​ြပီး​​ အိပ်တယ်။ ငါး​​တန်း​​ ​​ေြခာက်တန်း​​​ေလာက် ​​ေရာက်တဲ့​​အခါ အိပ်မက်ဆိုတာ အိပ်မှမက်လို့​​ရတာ မဟုတ်ဘူ​း​​။ ​​ေန့​​ခင်း​​​ေြကာင်​​ေတာင် ငုတ်တုတ်ြကီး​​ထိုင်ြပီး​​ အိပ်မက်ကမ္ဘာထဲ ​​ေရာက်​​ေနလို့​​လည်း​​ ရတယ်လို့​​ သိလာပါတယ်။

ပထမဦး​​ဆံုး​​မက်ြဖစ်တဲ့​​ ​​ေန့​​လည်အိပ်မက်က​​ေတာ့​​ အရုပ်ဆွဲတာပါ။ ခဲတံက​​ေလး​​နဲ့​​ အရုပ်က​​ေလး​​​ေတွ ဆွဲြပီး​​ သူ​များ​​​ေတွကိုြပတယ်။ သင်​​ေပး​​ြပ​​ေပး​​မယ့်​​သူ​ မရှိဘူ​း​​။ အိမ်မှာ အ​​ေဖငယ်ငယ်က ပို့​​စ်ကဒ်​​ေတွထုတ်​​ေတာ့​​ အဲဒီပံုက​​ေလး​​​ေတွြကည့်​​ြကည့်​​ြပီး​​ လိုက်ဆွဲတယ်။ ​​ေြခာက်တန်း​​နှစ် ​​ေနွရာသီကျ​​ေတာ့​​ ​​ေကျာင်း​​မှာ ပန်း​​ချီသင်တန်း​​ဖွင့်​​တယ်။ ပန်း​​ချီ​​ေကျာင်း​​က ဆရာြကီး​​တစ်​​ေယာက်လာသင်​​ေပး​​တာ။ ​​

ေဆး​​​ေရာင်စံု​​ေတွ ဘယ်လိုြခယ် ဘယ်လိုစပ်ရတယ် လို့​​ သိလာတယ်။ ခဲတံ​​ေရာင်စံုက​​ေလး​​​ေတွသံုး​​ပံုက​​ေနြပီး​​​ေတာ့​​ ဖ​​ေယာင်း​​​ေရာင်စံုက​​ေလး​​​ေတွသံုး​​ပံု၊​ ​​ေရ​​ေဆး​​​ေရာင်စံုက​​ေလး​​​ေတွသံုး​​ပံု တတ်လာတဲ့​​အခါ အဲဒီအလုပ်ကို ထမင်း​​​ေမ့​​ ဟင်း​​​ေမ့​​ လုပ်တတ်လာတယ်။ မဂ္ဂဇင်း​​သရုပ်​​ေဖာ်ပံု၊​ ဝတ္ထုမျက်နှာဖံုး​​ပံု၊​ ရုပ်ရှင်​​ေြကာ်ြငာပိုစတာ အကုန်လံုး​​ကို မတ်တပ်ရပ်ြပီး​​လမ်း​​မှာ ​​ေငး​​ြကည့်​​တတ်တယ်။ ပန်း​​ချီသင်တန်း​​ဆိုတာ ရှိရင် ကိုယ့်​​​ေကျာင်း​​မှာမှ မဟုတ်ဘူ​း​​။ သူ​များ​​​ေကျာင်း​​မှာဆိုလည်း​​ သွား​​တက်တာပဲ။ ​​

ေပျာ်စရာအ​​ေကာင်း​​ဆံုး​​က​​ေတာ့​​ ဗိုလ်တစ်​​ေထာင် (၃) ​​ေကျာင်း​​က ပန်း​​ချီသင်တန်း​​ပါ။ အဲဒီ​​ေကျာင်း​​မှာ ပန်း​​ချီဆရာတစ်​​ေယာက် သပ်သပ် ငှား​​ထား​​​ေပး​​တယ်။ ပန်း​​ချီ​​ေကျာင်း​​က အမြကီး​​​ေတွက လာကူ​ြပ​​ေပး​​တယ်။ အ​​ေရာင်ြပိန်း​​ြပိန်း​​ြကီး​​ ြခယ်တာမဟုတ်ပဲ စုတ်ချက်ဆိုတာရဲ့​​ လှုပ်ရှား​​သက်ဝင်တဲ့​​သ​​ေဘာကို နား​​လည်လာတယ်။ ကန်​​ေတာ်ြကီး​​ပတ်လည်၊​ ဗိုလ်ချုပ်ပန်း​​ြခံထဲသွား​​ြပီး​​ ​​ေအာက်ဒိုး​​ပန်း​​ချီဆွဲ​​ေတာ့​​ မျက်စိ​​ေအာက်မှာ ြမင်​​ေနရတဲ့​​ အရုပ်နဲ့​​အ​​ေရာင်ကို စာရွက်​​ေပါ် ဘယ်လိုတင်ရသလဲ လို့​​ ြပ​​ေပး​​တယ်။

ကိုး​​တန်း​​ ဆယ်တန်း​​နှစ်​​ေရာက်​​ေတာ့​​ ဆရာြကီး​​ဦး​​​ေသာင်း​​ဟန်ဆီ ​​ေရာက်သွား​​ြပီး​​ ပန်း​​ချီဆရာဘဝဆိုတာ ဘဝမှာ အရသာအရှိဆံုး​​အလုပ်လို့​​ ြမင်လာတယ်။ ဦး​​ဘဉာဏ်၊​ ဦး​​ဘြကည်၊​ ဦး​​ဘလံုက​​ေလး​​၊​ အဲဒီဆရာြကီး​​​ေတွအား​​လံုး​​ကို သူ​ရဲ​​ေကာင်း​​အမှတ်နဲ့​​ ကိုး​​ကွယ်တယ်။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ စွန့်​​စွန့်​​စား​​စား​​ ပန်း​​ချီဆရာလုပ်ဖို့​​​ေတာ့​​ သတ္တိမရှိဘူ​း​​။ ခု​​ေတာင် ငတ်တလှည့်​​ြပတ်တလှည့်​​ ပန်း​​ချီဆရာသာလုပ်လို့​​က​​ေတာ့​​ ငတ်​​ေသမှာပဲလို့​​ ထင်တယ်။

ဒါ​​ေပမယ့်​​ ပန်း​​ချီဆွဲ​​ေနရရင် ထမင်း​​မဆာဘူ​း​​လို့​​​ေတာ့​​ ကိုယ့်​​ဘာသာသိတယ်။ ဆယ်တန်း​​စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေြဖြပီး​​တဲ့​​အချိန်မှာ အ​​ေပျာ်ဆံုး​​အလုပ်က​​ေတာ့​​ သိမ်း​​ထား​​တဲ့​​ ဝါတာကာလာဗူ​း​​က​​ေလး​​ထုတ်ြပီး​​ ဆရာဦး​​​ေသာင်း​​ဟန်ဆီ​​ေြပး​​ရတာပါ။ ​​ေအာင်စာရင်း​​ထွက်ဖို့​​​ေရာ၊​ ​​ေကျာင်း​​တက်ဖို့​​​ေရာ ​​ေြခာက်လ​​ေလာက်​​ေစာင့်​​​ေနရတဲ့​​အချိန်မှာ ပန်း​​ချီဆွဲတာနဲ့​​ စာအုပ်ဖတ်တာကလွဲရင် ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဘူ​း​​။

​​ေမွး​​သဖခင်ရှိတုန်း​​က​​ေတာ့​​ ​​ေယာကင်္ျား​​​ေလး​​တန််မဲ့​​ အဲလိုအိမ်တွင်း​​​ေအာင်း​​ြပီး​​ လူ​စဉ်မမီ​​ေအာင် ညှက်စိ​​ေနတဲ့​​ သား​​အြကီး​​​ေကာင်ကို မျက်စိစပါး​​​ေမွှး​​စူ​း​​ဟန်တူ​ပါတယ်။ ဗန်တို၊​ ဗန်ရှည်တို့​​၊​ သိုင်း​​​ေြပာင်း​​ြပန်တို့​​ သိုင်း​​သင်တန်း​​​ေတွပို့​​​ေပး​​ြပီး​​ အတင်း​​တက်ခိုင်း​​တယ်။ ဝါသနာမပါတဲ့​​အလုပ်ကို ဇွတ်အတင်း​​ြကီး​​လုပ်ရတာမို့​​ မ​​ေပျာ်နိုင်ပါဘူ​း​​။ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​ သား​​အဖချင်း​​ မျက်နှာ​​ေြကာမတည့်​​တာပဲ အဖတ်တင်တယ်။

ကိုယ်လုပ်ချင်တာကိုယ်လုပ်တတ်တဲ့​​ မထံုတက်​​ေတး​​အကျင့်​​က အဲသည်ကတည်း​​က အြမစ်တွယ်လာ​​ေရာ။ အ​​ေဖမရှိတဲ့​​​ေနာက် အဖွား​​ကလည်း​​ မ​​ေြပာတဲ့​​အခါ ထမင်း​​စား​​ချိန် ​​ေရချိုး​​ချိန်ကလွဲရင် မ​​ေခါ်ပဲနဲ့​​ အြပင်ကို ထွက်မလာစတမ်း​​ အခန်း​​​ေအာင်း​​တဲ့​​အကျင့်​​ရလာပါတယ်။ တစ်​​ေန့​​ကို ဝတ္ထု သံုး​​ပုဒ်​​ေလာက်​​ေတာ့​​ အသာ​​ေလး​​ ကုန်​​ေအာင် ဖတ်နိုင်တယ်။ ဖတ်စရာစာအုပ်မရှိရင် ြမန်မာ့​​စွယ်စံုကျမ်း​​ ၁၄တွဲလံုး​​ကို လှန်ကာ​​ေလှာကာ ကုန်​​ေအာင်ဖတ်တယ်။

လက်ထဲစာအုပ်မပါရင် အိမ်သာကို ဝင်လို့​​မရဘူ​း​​။ စာအုပ်က​​ေကာင်း​​​ေနရင်လည်း​​ အိမ်သာထဲကထွက်ဖို့​​​ေမ့​​​ေန​​ေရာ။ ​​ေြခ​​ေထာက်​​ေတွကျဉ်ြပီး​​ ထလို့​​​ေတာင် မရမှသိတယ်။ ပန်း​​ချီဆွဲ​​ေနရရင် ထမင်း​​​ေမ့​​ဟင်း​​​ေမ့​​ဘဝက​​ေန စာအုပ်ဖတ်​​ေနရရင် အိမ်သာထဲ​​ေရာက်​​ေနတာ​​ေတာင် ​​ေမ့​​​ေမ့​​သွား​​တဲ့​​ ဘဝကို​​ေရာက်လာတယ်။

လူ​ြကီး​​​ေတွ စိတ်ပူ​မယ်ဆိုလည်း​​ ပူ​စရာပါပဲ။ အဲသည်လို anti-social behavior နဲ့​​ကျ​​ေတာ့​​ လူ​့​​အသိုင်း​​အဝိုင်း​​ထဲမှာ အံမဝင်ခွင်မကျအြဖစ်​​ေတွ တည့်​​တည့်​​တိုး​​ပါ​​ေတာ့​​တယ်။ ​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​ဝင်ဖို့​​ ​​ေဆး​​စစ်တဲ့​​အခါ အရပ်က​​ေလး​​မှ ၅ ​​ေပ ၂ လက်မ နဲ့​​ ကိုယ်အ​​ေလး​​ချိန် ၈၄ ​​ေပါင်ပဲ ရှိတယ်။ ဘယ်သူ​နဲ့​​မှလည်း​​ တည့်​​​ေအာင် မ​​ေပါင်း​​နိုင်ဘူ​း​​။ လူ​ကသာ မ​​ေလာက်​​ေလး​​မ​​ေလာက်စား​​၊​ ​​ေနပံုထိုင်ပံုက အ​​ေတာ်အြမင်ကပ်စရာ။

 ဒီလိုနဲ့​​ ဘဝတ္ကသိုလ်မှာ သင်ခန်း​​စာ​​ေတွ ဆက်​​ေလ့​​လာ​​ေနရတာ​​ေြကာင့်​​ အိပ်မက်ဆိုတာ တကယ်ြဖစ်မလာတတ်​​ေြကာင်း​​ သ​​ေဘာ​​ေပါက်လာပါတယ်။ ဝါသနာမျိုး​​​ေစ့​​ဆိုတာ ​​ေြမ​​ေတာင်​​ေြမှာက်​​ေပး​​မယ့်​​သူ​မရှိရင် သန်သန်စွမ်း​​စွမ်း​​ြကီး​​​ေတာ့​​ ြဖစ်ထွန်း​​မှာ မဟုတ်ဘူ​း​​။ ကိုယ့်​​ဘဝကိုယ်သိလို့​​ အိပ်မက်​​ေတွကို ဇွတ်အတင်း​​ ​​ေမ့​​​ေမ့​​ပစ်ရတယ်။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ အဲဒီအချိန်မှာ ဆက်မက်ြဖစ်တဲ့​​အိပ်မက်က​​ေတာ့​​ ကိုယ်နဲ့​​စိတ်တူ​ကိုယ်တူ​ ​​ေပါင်း​​လို့​​ရတဲ့​​ သူ​ငယ်ချင်း​​​ေကာင်း​​ တစ်​​ေယာက်နှစ်​​ေယာက်ရဖို့​​ပဲ ြဖစ်ပါတယ်။

လူ​နှစ်​​ေယာက်​​ေပါင်း​​သင်း​​ဆက်ဆံတဲ့​​အခါ အရာရာ ကိုယ့်​​သ​​ေဘာကိုယ့်​​စိတ်တစ်ခုတည်း​​နဲ့​​ မြဖစ်ဘူ​း​​ဆိုတာ အဲသည်​​ေတာ့​​မှ သ​​ေဘာ​​ေပါက်ပါတယ်။ ​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​တ​​ေလျှာက် အိပ်မက်​​ေတွကို ခဏခဏ လန့်​​နိုး​​​ေစသူ​က​​ေတာ့​​ စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေတွပါပဲ။ အြမဲတမ်း​​ ကိုယ်လုပ်ချင်ရာကို ထင်ရာစိုင်း​​​ေနသူ​တစ်​​ေယာက်အဖို့​​ စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေတွရဲ့​​ ဒဏ်ကို အနား​​ကပ်လွန်း​​မက ကပ်လာ​​ေတာ့​​မှ အလူ​း​​အလဲ ​​ေပး​​ဆပ်ခံစား​​ြပီး​​ ကျက်မှတ်ရပါတယ်။

အသက်အရွယ်အရ​​ေရာ၊​ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့​​ ဇီဝကမ္မသဘာဝအရ​​ေရာ ရင်ခုန်စရာအိပ်မက်​​ေတွ မက်တတ်လာတဲ့​​အခါလည်း​​ ရှိတာ​​ေပါ့​​။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ လက်​​ေတွ့​​ဘဝမှာ ဘယ်​​ေတာ့​​မှ ရလာဒ်မ​​ေကာင်း​​ခဲ့​​တာ​​ေြကာင့်​​ ​​ေနာက်ဆံုး​​​ေတာ့​​ အဲသည်ဘက်မှာလည်း​​ အိပ်မက်ဆန်​​ေသာ အ​​ေတွ့​​များ​​ြကား​​ဝယ် မ​​ေမွ့​​လိုသူ​ပါကွယ် ြဖစ်ခဲ့​​ရတယ်။ ကိုယ့်​​ဘက်က အရင်း​​အနှီး​​ြပုထား​​တဲ့​​ သ​​ေဘာထား​​က မမှန်လို့​​ တုန့်​​ြပန်လာတဲ့​​ဘက်ကလည်း​​ ဓါး​​နဲ့​​ဆား​​လဲသလို အ​​ေြဖထွက်လာတာ ဘယ်သူ​့​​ကိုမှ​​ေတာ့​​ အြပစ်တင်စရာမရှိပါဘူ​း​​။ ​​

ေနာက်ထပ်လာချင်လာပါ။ မထူ​း​​ဆန်း​​​ေတာ့​​ပါ​​ေပါ့​​။ ဒီလိုနဲ့​​ ကိုယ့်​​အိပ်မက်​​ေတွဟာ ငယ်ငယ်ကလို ရှင်း​​ရှင်း​​လင်း​​လင်း​​ မဟုတ်​​ေတာ့​​ပဲ ဆန္ဒ​​ေတွ လိုအင်​​ေတွ၊​ ြဖစ်ချင်တာ​​ေတွ၊​ လိုအပ်တာ​​ေတွနဲ့​​ မက်ြပီး​​​ေမ့​​ပစ်ရမယ့်​​ အရာ​​ေတွချည့်​​ ြဖစ်လာတယ်။ ပန်း​​ချီလည်း​​ မဆွဲြဖစ်​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ စာအုပ်လည်း​​ မဖတ်ြဖစ်​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ တစ်​​ေယာက်တည်း​​ရှိရင် သီချင်း​​​ေတာ့​​ တခါတ​​ေလ နား​​​ေထာင်မိတယ်။ အိပ်လျက်နဲ့​​​ေရာ နိုး​​လျက်နဲ့​​ပါ တစိုက်မတ်မတ် မက်​​ေနရတဲ့​​ အိပ်မက်​​ေတွက​​ေတာ့​​ ဘဝင်စိတ်နဲ့​​မက်​​ေနတာ မဟုတ်ပဲ ​​ေဇာတစ်ခုခုမှာ တွယ်ြငိြပီး​​ မက်​​ေနတဲ့​​ အိပ်မက်​​ေတွပါ။

​​ေနာက်ဆံုး​​​ေတာ့​​ သ​​ေဘာ​​ေပါက်လာတာက အိပ်မက်ဆိုတာ မက်ြပီး​​ရင် ​​ေပျာက်သွား​​တတ်တဲ့​​အမျိုး​​ ဆိုတာ​​ေပါ့​​။ တကယ်ြဖစ်လာချင်ရင် အရင်ဆံုး​​လိုအပ်တဲ့​​အချက်က သတ္တိရှိဖို့​​ပါ။ ကိုယ့်​​ဘဝမှာ အိပ်မက်​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ မက်ခဲ့​​တယ်။ ဘယ်အိပ်မက်မှ ​​ေရ​​ေရရာရာ ြဖစ်မလာဘူ​း​​။ အဲဒါ သတ္တိ မရှိလို့​​​ေပါ့​​။ အိပ်မက် နဲ့​​ လက်​​ေတွ့​​ဘဝဟာ အာရံုမှာသာတူ​တာ၊​ အရသာချင်း​​ကျ​​ေတာ့​​ အိပ်မက်က အ​​ေငွ့​​၊​ အ​​ေတွ့​​မဟုတ်ဘူ​း​​ လို့​​ ထင်စရာရှိတယ်။

အဲဒါ​​ေြကာင့်​​မို့​​လို့​​ အိပ်မက်​​ေတွကို အခါအား​​​ေလျာ်စွာ ​​ေမ့​​ပလိုက်ြပီး​​ လက်​​ေတွ့​​ဘဝထဲမှာ ကျင်လည်ခဲ့​​ရတာ နှစ်​​ေပါင်း​​ မနည်း​​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ လက်​​ေတွ့​​ဘဝဆိုတာလည်း​​ အိပ်မက်မပါရင် ဘာမှ အရသာမရှိဘူ​း​​ လို့​​ ​​ေတွး​​မိလာြပန်တယ်။ ​​ေတွး​​မိတယ်ဆိုတာထက် လက်​​ေတွ့​​သိလာရတယ် လို့​​ ​​ေြပာရင် ပိုမှန်ပါလိမ့်​​မယ်။

ဘူ​တန်ကိုသွား​​တုန်း​​က နိုင်ငံြခား​​မှာ အလုပ်သွား​​လုပ်မလို့​​ဆိုတာထက် နိုင်ငံတကာက အသိအမှတ်ြပုတဲ့​​ ဘွဲ့​​တစ်ခုခုရနိုင်ဖို့​​ဆိုတဲ့​​အိပ်မက်တစ်ခု အြပင်း​​အထန်ရှိခဲ့​​တယ်။ အဲဒီအိပ်မက်က ြပည်တွင်း​​မှာဆို ဘယ်လိုမှ မြဖစ်နိုင်ဘူ​း​​။ ​​ေဖာင်ြကီး​​မတက်ရ​​ေသး​​တဲ့​​ ဝန်ထမ်း​​တစ်​​ေယာက်ကို ဘာဘွဲ့​​လွန်မှ တက်ခွင့်​​မ​​ေပး​​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ ဘူ​တန်က​​ေန ကာလကတ္တား​​မှာ စာ​​ေမး​​ပွဲသံုး​​ခါ သွား​​​ေြဖခဲ့​​တယ်။ အကုန်မကျွတ်ခဲ့​​တဲ့​​အတွက် အဲသည်အိပ်မက်ကို ​​ေမ့​​ပစ်ြပီး​​ ြပည်​​ေတာ်ြပန်ဝင်ရတယ်။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေြဖြပီး​​အြပန် ဘယ်လိုမှ မ​​ေမျှာ်လင့်​​တဲ့​​​ေနရာက အငိုက်မိြပီး​​ အိပ်မက်တစ်ခုထပ်မက်မိသွား​​တယ်။

 ြမန်မာဝီကီအတွက် သီချင်း​​​ေလး​​​ေတွအ​​ေြကာင်း​​ ​​ေရး​​​ေပး​​ရင်း​​နဲ့​​ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ် စာမှန်မှန်​​ေရး​​သူ​ြကီး​​ ြဖစ်လာတယ်။ သည်အိပ်မက်က​​ေတာ့​​ ထူ​း​​ြခား​​ပါ​​ေပတယ်။ မ​​ေနနိုင်လွန်း​​လို့​​သာ စာ​​ေတွ​​ေရး​​​ေနရတာ။ စာ​​ေရး​​ဆရာြဖစ်ချင်သလား​​ဆိုရင် ခုထက်ထိလည်း​​ ဟင့်​​အင်း​​ပဲ။ နံမယ်ြကီး​​ဖို့​​ဆိုတာ​​ေတာ့​​ မြဖစ်ချင်ဆံုး​​ ကိစ္စပါ။ ဘာအတွက် စာ​​ေတွ​​ေရး​​​ေနရသလဲလို့​​ ကိုယ့်​​ကိုယ်ကိုယ် ြပန်​​ေမး​​ြကည့်​​​ေတာ့​​ ငယ်ငယ်တုန်း​​က ပန်း​​ချီဆွဲတုန််း​​ကလို ထမင်း​​​ေမ့​​ဟင်း​​​ေမ့​​ဆိုတဲ့​​ အရသာမျိုး​​ ြပန်ရတယ်။

 စာ​​ေလး​​​ေတွ​​ေရး​​လိုက်၊​ တင်လိုက်၊​ မှတ်ချက်က​​ေလး​​​ေတွ ြပန်ဖတ်ြကည့်​​လိုက်နဲ့​​ဆိုရင် ညနက်သန်း​​​ေခါင် မနက်လင်း​​သွား​​လည်း​​ အိပ်ချင်စိတ်မရှိဘူ​း​​။ ​​ေြမာက်ြကွ​​ေနသလို ခံစား​​ရတယ်။ အြပင်မှာ တကယ်မရှိတဲ့​​၊​ လက်ဆုပ်လက်ကိုင် အ​​ေကာင်အထည်ြပလို့​​မရတဲ့​​ လူ​မှုအသိုင်း​​အဝန်း​​ြကီး​​ထဲမှာ ကိုယ်ထင်ရာကိုယ်​​ေရး​​ြပီး​​ အိပ်မက်မက်​​ေနသလို ခံစား​​ရတယ်။

လူ​​​ေတာ်​​ေတာ်များ​​များ​​ဟာ အဲသလို ဖီလင်မျိုး​​ရဖို့​​အတွက် မူ​း​​ယစ်​​ေဆး​​​ေတွ သံုး​​စွဲရတယ် လို့​​ ြကား​​ဖူ​း​​တာပဲ။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ ကိုယ်က​​ေတာ့​​ အဲသလို ကိုယ်ထင်ရာကိုယ်လုပ်​​ေနရရင် အလိုလို ​​ေြမာက်ြကွြပီး​​ ​​ေကာင်း​​​ေနတာ ဘာ​​ေဆး​​မှ ကူ​စရာမလိုဘူ​း​​။ ​​ေဘး​​ထွက်ဆိုး​​ကျိုး​​လည်း​​ မရှိ။ ဥပ​​ေဒနဲ့​​လည်း​​ မြငိ။ စာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေြဖဖို့​​ အိပ်မက်မက်တုန်း​​ကလို စိတ်ဖိစီး​​မှု​​ေတွလည်း​​ ဘာမှ မရှိ။ ဘာအ​​ေြကာင်း​​​ေလး​​ ​​ေရး​​ရင်​​ေကာင်း​​မလဲ။ ဘယ်လို​​ေရး​​လိုက်ရရင် ​​ေကာင်း​​မလဲ။

 ဘယ်သူ​​​ေတွ ဘာ​​ေြပာြကမလဲ။ အဲဒါ​​ေလး​​​ေတွပဲ ​​ေတွး​​​ေတွး​​ြပီး​​ ဘယ်ကိုမှ အာရံုမ​​ေရာက်​​ေတာ့​​ဘူ​း​​။ အများ​​အား​​ြဖင့်​​​ေတာ့​​ အတိတ်တုန်း​​က ကိုယ်ြကံု​​ေတွ့​​ခဲ့​​ရတဲ့​​ ငယ်ဘဝက​​ေလး​​​ေတွမှာ ြပန်ကာလှန်ကာ အာရံုဝင်စား​​ြပီး​​ လွမ်း​​စာက​​ေလး​​​ေတွ ​​ေရး​​ထား​​ြဖစ်တယ်။ ​​ေရး​​​ေနတာက​​ေတာ့​​ ကိုယ့်​​အ​​ေြကာင်း​​ပဲ။ ဒါ​​ေပမယ့်​​ စာဖတ်​​ေနတဲ့​​သူ​​​ေတွရဲ့​​ စိတ်ထဲမှာ ​​ေနာက်ခံကား​​ချပ်ကို ပိုစိတ်ဝင်စား​​ြပီး​​ ​​ေခတ်ရဲ့​​ ပံုရိပ်ကို ထင်​​ေစချင်တယ်။ စာဖတ်သူ​ကိုယ်တိုင်ြကံု​​ေတွ့​​ရတဲ့​​ သူ​့​​​ေခတ်သူ​့​​ဝန်း​​ကျင်ကိုလည်း​​ ြပန်​​ေြပာင်း​​​ေအာင့်​​​ေမ့​​သွား​​​ေစချင်တယ်။ ကိုယ့်​​​ေရှ့​​မှာ ​​ေရး​​သွား​​ခဲ့​​တဲ့​​သူ​​​ေတွလည်း​​ အများ​​ြကီး​​ပဲ။ အဲသည်စာ​​ေတွထဲမှာ ကိုယ့်​​စာက​​ေလး​​ မြဖစ်မ​​ေြမာက်ကလည်း​​

“ဖတ်ြကည့်​​ပါလား​​။ မဆိုး​​ပါဘူ​း​​၊​”

ထဲ ပါတယ်ဆိုရင် ကိုယ်ချည်း​​ပဲ ​​ေကာင်း​​တာ မဟုတ်ဘူ​း​​။ သူ​များ​​​ေတွလည်း​​ ​​ေကာင်း​​​ေန​​ေအာင် ထံုကူ​း​​​ေပး​​သလို မှတ်ရတာ​​ေပါ့​​။

ပီကာဆိုဘဝလည်း​​ လိုချင်ပါတယ်။ ဝါရင်ဘီတီလိုလည်း​​ စွံချင်ပါတယ်။ ြမို့​​မြငိမ်း​​ကို ဦး​​ညွှတ်ပါတယ်။ ပီမိုး​​နှင်း​​ကိုလည်း​​ အား​​ကျပါတယ်။ ရူ​း​​လို့​​ပဲ ​​ေသရ​​ေသရ၊​ မူ​း​​လို့​​ပဲ ​​ေသရ​​ေသရ၊​ အုတ်ကား​​နင်း​​လို့​​ပဲ ​​ေသရ​​ေသရ။ စက်ဘီး​​တိုက်လို့​​ပဲ ​​ေသရ​​ေသရ။ မ​​ေသခင်မှာ ကိုယ်လုပ်ချင်ရာကို ဘာမှဂရုမစိုက်ပဲ တစိုက်မတ်မတ် လုပ်နိုင်တဲ့​​ဘဝကို ရမယ်ဆိုရင်​​ေတာ့​​ နတ်ြပည်ဆိုတာ ပျင်း​​စရာြကီး​​ပါဗျာ။

Read More

“ပလက်​ေဖာင်း​​မင်း​​သား​​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကာလကတ္တား​​ကို ​ေရာက်ခဲ့​တုန်း​​က ပဘက်​ေဖာင်း​​ေပါ်မှာ ြကက်​ေတွငှက်​ေတွ အိပ်တန်း​​ဝင်သလို ​ေနထိုင်စား​​ေသာက်ြကတဲ့​ သူ​တို့​ဆီက လမ်း​​ေဘး​​လူ​တန်း​​စား​​ေတွကို ​ေတွ့​လိုက်ရတဲ့​အခါ မှိုချိုး​​မျှစ်ချိုး​​ မဟုတ်​ေသာ်ြငား​​ တအံ့​တဩ ​ေရး​​ခဲ့​မိတာ ခုချိန်မှာ​ေတာ့​ ​ေနာင်တရမိပါတယ်။

ဘာြဖစ်လို့​ဆို​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဆီမှာ အဲသလို လူ​တန်း​​စား​​ေတွ လက်ညှိုး​​ထိုး​​မလွဲ​ေအာင် ​ေတွ့​လာရြပီကိုး​​။ ​ေဝး​​ေဝး​​သွား​​ြကည့်​စရာကို မလိုဘူ​း​​။ ကိုယ့်​ေဆး​​ရံု​ေရှ့​က ပလက်​ေဖာင်း​​ေပါ်မှာ မိသား​​စု​ေပါင်း​​များ​​စွာ ခိုမှီဝမ်း​​ေကျာင်း​​ေနြကတာ ဝင်​ေပါက်ထွက်​ေပါက်​ေတာင် မကျန်ချင်​ေတာ့​ဘူ​း​​။

၂၄/၇ ပတ်လည်​ေအာင် ဆိုင်က​ေလး​​ေတွခင်း​​လို့​ ​ေရာင်း​​ဝယ်​ေဖာက်ကား​​ လုပ်ကိုင်စား​​ေနြကတာ စည်ပင်က လာရှင်း​​လည်း​​မရ။ ရဲ နဲ့​ ​ေမာင်း​​ထုတ်လည်း​​ မရ။ ပစ္စည်း​​ေတွ သိမ်း​​လိုက်ရင် ​ေခွး​​ေချနဲ့​ ​ေကာက်ရိုက်ဖို့​ ရွယ်ြကတယ်။အြပင်က​ေမာင်း​​လိုက်ရင် အထဲကို​ေရာက်လာတယ်။ အထဲက ထုတ်လိုက်ရင် အြပင်ကိုထွက်သွား​​တယ်။

 ြခံစည်း​​ရိုး​​က​ေလး​​ ဟိုဘက်ကိုကူ​း​​လိုက် သည်ဘက်ကိုကူ​း​​လိုက်နဲ့​ ​ေညာင်ပင်တ​ေစ္ဆ ​ေဝ​ေလ​ေလ ကစား​​သလို ​ေနြကတဲ့​ အဲသည်လူ​​ေတွဟာ ြမစ်ဝကျွန်း​​ေပါ်ရွာက​ေလး​​ေတွဆီက ​ေနစရာအိမ်က​ေလး​​ေတွပါ ​ေရာင်း​​ချရင်း​​နှီး​​ြပီး​​ ရန်ကုန်ပလက်​ေဖာင်း​​ေပါ်ကို အသက်​ေမွး​​ဝမ်း​​ေကျာင်း​​ဖို့​ မလွှဲမ​ေရှာင်သာ ​ေရာက်လာြကရတယ်ဆို​ေတာ့​ သနား​​စရာ​ေကာင်း​​တယ်ဆို​ေပမယ့်​ ခွင့်​ြပုလက်ခံထား​​ဖို့​ မသင့်​ေတာ်တာလည်း​​ အမှန်ပါ။ (အမယ် သူ​့​ဆီ ဘယ်သူ​က လာခွင့်​ေတာင်း​​တာကျလို့​) အဲသည်ပလက်​ေဖာင်း​​ေပါ်မှာစား​​၊​ အဲသည်ပလက်​ေဖာင်း​​ေပါ်မှာ အိပ်ြပီး​​ က​ေလး​​ေပါက်စန​ေလး​​ေတွကို သစ်ပင်ခွြကား​​ ပုခက်ဆင်တဲ့​သူ​ဆင်၊​ ကား​​ပါကင်​ေအာက် ြခင်​ေထာင်က​ေလး​​နဲ့​ သိပ်လိုသိပ်၊​ တစ်​ေန့​တစ်​ေန့​ ရိုက်နှက် ​ေအာ်ဟစ် ရန်ြဖစ်​ေနြကတာကလည်း​​ မရိုး​​နိုင်​ေအာင်ပါပဲ။

လွယ်ရင်လွယ်သလို ယိုအီး​​အ​ေလး​​ ​ေမာင်ပန်း​​ေမွှး​​ လုပ်ြကတာကလည်း​​ အဲသည်အနား​​တင်မို့​ ​ေတာ​ေကျာင်း​​ဘုန်း​​ြကီး​​ေတာင် မြမင်ချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနရတယ်။ စွန့်​ပစ်ပစ္စည်း​​ေတွက မနက်လင်း​​တိုင်း​​ သုတ်သင်လို့​ မနိုင်​ေအာင် ရှိတာဆို​ေတာ့​ ြမန်မာြပည်မှာ အြကီး​​ဆံုး​​ ကျန်း​​မာ​ေရး​​အ​ေဆာက်အဦြကီး​​ကို လာ​ေလှာင်​ေနသလို ရှိ​ေပမယ်။

အိန္ဒိယမှာဆို မနက်လင်း​​တာနဲ့​ လမ်း​​ေထာင့်​က အများ​​သံုး​​အိမ်သာက​ေလး​​ေတွမှာ လူ​တန်း​​ရှည်ြကီး​​ တန်း​​စီ​ေနတာ၊​ တမာရိုး​​တံပူ​​ေချာင်း​​က​ေလး​​ေတွ ဝါး​​ရင်း​​ ပလက်​ေဖာင်း​​ေပါ် ​ေြခတဘက်တင် ဆာရီစက​ေလး​​ မသိမသာမလို့​ လူ​စည်ရာတင်ရမ်း​​လုပ်​ေနတဲ့​ တိတ်တိတ်​ေပါက် အမယ်အိုြကီး​​ေတွ၊​ ြမို့​ေတာ်ဝန်က ဂရံထုတ်​ေပး​​ထား​​သည့်​အလား​​ ​ေကျာတခင်း​​စာ ​ေြမ​ေမွ့​ယာက​ေလး​​ကို ဂျပ်ဖာဘူ​း​​ေတာင်း​​များ​​နဲ့​ အကွယ်အကာလုပ်​ေနြကသူ​များ​​၊​ ငှက်​ေပျာသီး​​ပုပ်၊​ ပန််း​​သီး​​ပုပ်က​ေလး​​ေတွကို တစိတ်​ေကာင်း​​ေကာင်း​​ တြခမ်း​​ေကာင်း​​ေကာင်း​​၊​ အ​ေကာင်း​​ေလး​​ေတွ ရ​ေအာင်လှီး​​ြပီး​​ စား​​ချင့်​စဖွယ်​ေရာင်း​​တဲ့​ဆိုင်က​ေလး​​ေတွ၊​ ​ေဟာင်း​​နွမ်း​​ေန​ေပမယ့်​ ​ေသ​ေသချာချာ ​ေလျှာ်ဖွပ်ထား​​ြပီး​​သား​​ ​ေဘထုပ်အထည် ​ေတာင်ပံုရာပံု​ေတွကို ြမင်ခဲ့​တုန်း​​က မွန်ဘိုင်း​​မှာရိုက်တဲ့​ ​ေအာ်စကာရုပ်ရှင်ကား​​ြကီး​​ ြကည့်​ရသလို ဟိုမှာကျန်း​​ သည်မှာကျန်း​​ နဲ့​ သူ​များ​​ကိုလက်ညှိုး​​တထိုး​​ထိုး​​လုပ်ခဲ့​မိတာ ခု​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဆီမှာလည်း​​ လာမိ​ေရာ ရှက်လိုက်တာ မျက်နှာဘယ်နား​​ သွား​​ဖွက်ထား​​ရမှန်း​​ေတာင် မသိဘူ​း​​။

အဲဒီလူ​​ေတွဟာ ​ေမွး​​ရပ်​ေြမမှာ အ​ေြခပျက်သွား​​လို့​ တဝမ်း​​တခါး​​ကို ရရာအလုပ်နဲ့​ ​ေကျာင်း​​ဖို့​ ြမို့​တက်လာြကတာပါတဲ့​။ (သူ​တို့​ကို သွား​​ေမး​​ရင်​ေတာ့​ ​ေတာမှာ လယ်ယာ​ေြမ​ေတွ မတရား​​အသိမ်း​​ခံရလို့​ စား​​စရာမရှိလို့​ ြမို့​တက်လာတာပါ လို့​ ​ေြပာလိမ့်​မယ်။ ဘယ်သူ​က သင်​ေပး​​ထား​​ေလတယ် မသိ)။

ဘာြဖစ်လို့​ ​ေဆး​​ရံုပတ်လည် လာခိုရသလဲဆို​ေတာ့​ ​ေရမြကည်​ေသာ်လည်း​​ပဲ ြမက်နုလို့​ ြဖစ်မှာ​ေပါ့​ေလ။ ကိုယ့်​လူ​နာ​ေဆာင်တစ်​ေဆာင်တည်း​​နဲ့​တင် တစ်ရာပတ်ဝန်း​​ကျင်လူ​နာများ​​ တက်ဆင်း​​ မြပတ်ရှိ​ေနတာဆို​ေတာ့​ ​ေဆး​​ရံုတစ်ရံုလံုး​​ေပါင်း​​လိုက်ရင် လူ​ ​ေလး​​ငါး​​ေထာင် ​ေပျာ့​ေပျာ့​ေတာ့​ ရှိလိမ့်​မယ်။ လူ​နာ​ေစာင့်​ေတွနဲ့​ဆို ​ေန့​စဉ် အဲသည်​ေဆး​​ရံုဝင်း​​ထဲမှာ လူ​တစ်​ေသာင်း​​ေလာက် တည်း​​ေနြကတယ်။ အဲသည်လူ​​ေတွအတွက် ​ေန့​တိုင်း​​ဝယ်ဖို့​လိုအပ်တာ​ေတွရှိတယ်။ ​

ေရသန့်​ဗူ​း​​၊​ တစ်သျှူ​း​​စက္ကူ​ က စလို့​၊​ အ​ေပါ့​အိုး​​ အ​ေလး​​အိုး​​ ​ေရခွက်၊​ ဆပ်ြပာ ဘာမဆို ​ေဆး​​ရံု​ေအာက်ဆင်း​​လိုက်ရံုနဲ့​ ဝယ်လို့​ရ​ေအာင် ​ေရာင်း​​ေပး​​တယ်။ ထမင်း​​၊​ ဟင်း​​၊​ လက်ဘက်ရည်၊​ ​ေကာ်ဖီ၊​ ​ေဆး​​လိပ်၊​ ကွမ်း​​ယာကလည်း​​ မဝယ်မြဖစ် အ​ေခါက်​ေခါက်အခါခါ ဆင်း​​ဝယ်ရတဲ့​ ပစ္စည်း​​ေတွပဲ မဟုတ်လား​​။ ​ေဆး​​ရံု​ေပါ် လူ​နာြကီး​​တန်း​​လန်း​​နဲ့​ ​ေလဟာြပင် တရုတ်တန်း​​ထိလည်း​​ သွား​​မဝယ်နိုင်ြကဘူ​း​​။

သူ​တို့​ေဈး​​ကွက်ြကီး​​ကလည်း​​ တကယ်​ေတာ့​ လိုအပ်ချက်အရ ​ေပါ်လာရတာပဲ​ေပါ့​။ ၂၄နာရီ​ေရာင်း​​တဲ့​ အလင်း​​ဆိုင်မို့​လို့​ အိမ်ြပန်စရာမရှိတဲ့​အတူ​တူ​ အဲဒီ​ေနရာတင် အလှည့်​နဲ့​အိပ် အလှည့်​နဲ့​စား​​ြပီး​​ စီး​​ပွား​​ရှာြကတာ သူ​​ေဌး​​ြဖစ်ဖို့​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူ​း​​။ ထမင်း​​နပ်မှန်ရံုက​ေလး​​ပဲ ရှိတာပါ။ ပရာဒိုြကီး​​နဲ့​ ​ေဆး​​ရံုလာတဲ့​ ဆရာဝန်ြကီး​​ေတွ နား​​လည်နိုင်ဖို့​ခက်တဲ့​ ​ေတာကတက်လာသူ​ ဆင်း​​ရဲသား​​လူ​နာများ​​ရဲ့​ ခံစား​​ချက်ကို အချင်း​​ချင်း​​ ​ေဝမျှနား​​ေထာင် အြကံ​ေပး​​စာနာသူ​များ​​လည်း​​ြဖစ်တယ်။

ြမို့​ေတာ်ြကီး​​က အဆင့်​ြမင့်​လာတဲ့​အခါ သူ​တို့​လိုပျံကျ​ေဈး​​သည်များ​​ဟာ အရင်တုန်း​​က ​ေရာင်း​​ခဲ့​တဲ့​ ​ေလဟာြပင်၊​ စ​ေကာ့​ေဈး​​ဆိုတဲ့​ အဆင့်​ြမင့်​ေဈး​​ြကီး​​ေတွနား​​ကို မကပ်နိုင်​ေတာ့​ဘူ​း​​။ ဝယ်သူ​​ေတွဘက်ကလည်း​​ သူ​တို့​လိုချင်တဲ့​ တိုလီမုတ်စက​ေလး​​ေတွအတွက်နဲ့​ စူ​ပါမား​​ကက်ြကီး​​ေတွ တက်တက်ဝယ်ရမှာ အဆင်မ​ေြပဘူ​း​​။ ဒါ​ေြကာင့်​ သူ​့​ဘာသူ​ ​ေရာင်း​​သူ​ဝယ်သူ​ အသံတူ​​ေနတဲ့​အထဲမှာ ​ေဆး​​ရံုကဆရာဝန်​ေတွက ငထွား​​ခါး​​နာ ပါစရာမလိုဘူ​း​​ လို့​ ထင်လိမ့်​မယ်။ သို့​ေသာ်လည်း​​ မပါလို့​ မရတာက အဓိက သန့်​ရှင်း​​ေရး​​ပိုင်း​​မှာပါ။

ငါး​​တကာယိုသမျှ​ေချး​​ကျံုး​​ဖို့​ ဘယ်ပုဇွန်ဆိတ်ကိုမှ ခန့်​ထား​​တာ မရှိဘူ​း​​။ ​ေန့​တိုင်း​​တက်ဆင်း​​ေနရတဲ့​ ​ေဆး​​ရံုြကီး​​အလယ်က ခရုပတ်​ေလှကား​​ြကီး​​မှာ ကွမ်း​​တံ​ေတွး​​ကွက်​ေတွက တစ်​ေန့​နှစ်ခါချွတ်လို့​လည်း​​ မကုန်ဘူ​း​​။ လစ်တာနဲ့​ အမှိုက်ထုပ်က​ေလး​​ေတွ ြပန်ြပန်​ေရာက်လာတယ်။ ြပီး​​ကျ အဲသည် ​ေလှကား​​ပတ်ပတ်လည်ပဲ လူ​နာ​ေစာင့်​ေတွက အခင်း​​ေလး​​ေတွနဲ့​ ထိုင်ြကအိပ်ြကတယ်။ ​ေဆး​​ရံုကအလုပ်သမား​​ေတွ အဝင်တစ်ရာအထွက်တစ်ရာလို့​သာ ​ေရး​​ြက​ေြပာြကတာ။ သူ​တို့​လုပ်​ေနတဲ့​ သန့်​ရှင်း​​ေရး​​ တစ်ရက်က​ေလး​​ ပျက်ကွက်သွား​​တာနဲ့​ ြမင်မ​ေကာင်း​​ရှုမ​ေကာင်း​​ ြဖစ်လာတာ။ ကွမ်း​​တံ​ေတွး​​ေထွး​​၊​ အမှိုက်ပစ်၊​ အ​ေပါ့​အ​ေလး​​ ြကံုသလိုစွန့်​တဲ့​ အကျင့်​ဟာ ဘယ်​ေတာ့​မှ မ​ေပျာက်ပျက်နိုင်တဲ့​ အမျိုး​​သား​​ေရး​​စရိုက်လက္ခဏာလား​​ မသိပါဘူ​း​​။

ကာလကတ္တား​​ြမို့​ေပါ်မှာ​ေတာ့​ အဲသလို ​ေတာက​ေနတက်လာြပီး​​ ပလက်​ေဖာင်း​​အ​ေြခချ လူ​တန်း​​စား​​ သန်း​​ေပါင်း​​များ​​စွာ ရှိတာမို့​ ​ေရွး​​ေကာက်ပွဲ​ေတွကျရင် အင်မတန်အား​​ထား​​ရတဲ့​ မဲဆန္ဒရှင် ြပည်သူ​လူ​ထုြကီး​​ အြဖစ်နဲ့​ ဘယ်နိုင်ငံ​ေရး​​သမား​​ကမှ လက်လွတ်စပယ် မြပုရဲပဲ ြပည်နယ်ဝန်ြကီး​​ချုပ်ကိုယ်တိုင်က သူ​တို့​နဲ့​တသား​​တည်း​​ ဝတ်ဆင်စား​​ေသာက် ​ေနထိုင်ြပတဲ့​အထိ အ​ေလး​​ထား​​ ဆက်ဆံြကရပါတယ်။ မနက်လင်း​​လို့​ ကိုယ့်​အိပ်ယာက​ေလး​​ ကိုယ်​ေခါက်သိမ်း​​ြပီး​​ အသီး​​သီး​​ လုပ်ငန််း​​ခွင်ဝင်ကုန်ြကတဲ့​အခါ စည်ပင်ဝန်ထမ်း​​ေတွက ြကွင်း​​ကျန်ရစ်သမျှ အညစ်အ​ေြကး​​ေတွကို လှဲကျင်း​​ရှင်း​​လင်း​​ြပီး​​ Bleaching Powder လိုမျိုး​​ အြဖူ​​ေရာင် အမှုန့်​ေတွနဲ့​ လိုက်ဖျန်း​​၊​ ​ေရ​ေတွနဲ့​ေလာင်း​​ေဆး​​ လုပ်ြကတယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ ကိုယ့်​ဆီမှာလို ယင်တ​ေလာင်း​​ေလာင်း​​ မရှိဘူ​း​​။

လမ်း​​ေလး​​ကလူ​​ေတွ ြခင်​ေထာင်မပါပဲ အိပ်နိုင်တယ်။ သူ​တို့​ေတွက လမ်း​​ေဘး​​မှာ​ေနြကတယ်ဆို​ေပမယ့်​ ​ေတာင်း​​ရမ်း​​စား​​ေသာက်​ေနသူ​​ေတွချည့်​ပဲ​ေတာ့​ မဟုတ်ဘူ​း​​။ အသက်​ေမွး​​ဝမ်း​​ေကျာင်း​​ တစ်ခုခု​ေတာ့​ ရှိတယ်။ ဖိနပ်ချုပ်တဲ့​သူ​၊​ ​ေသာ့​ြပင်တဲ့​သူ​၊​ အိမ်သာပိုက်ြပင်တဲ့​သူ​၊​ ကူ​လီထမ်း​​၊​ လန်ချား​​ဆွဲ အား​​လံုး​​ မိုး​​လင်း​​တာနဲ့​ အလုပ်ခွင်ဝင်ြကတယ်။ အိန္ဒိယရုပ်သံကလွှင့်​တဲ့​ ​ေြကာ်ြငာက​ေလး​​တစ်ခု ​ေတာ်​ေတာ်​ေကာင်း​​ပါတယ်။

 မိုး​​က​ေလး​​ဖွဲဖွဲကျလာလို့​ ထီး​​က​ေလး​​ေတွဖွင့်​ေဆာင်း​​ြက၊​ အရိပ်က​ေလး​​ေတွ​ေအာက် ​ေြပး​​ဝင်ြကလုပ်​ေနြကတဲ့​ မာမူ​ြကီး​​ေတွ၊​ ဘာဘူ​​ေလး​​ေတွဟာ ခပ်လှမ်း​​လှမ်း​​က ပျံ့​လွင့်​လာတဲ့​ နိုင်ငံ​ေတာ်သီချင်း​​သံက​ေလး​​လည်း​​ ြကား​​ေရာ အား​​လံုး​​ ြငိမ်ြငိမ်က​ေလး​​ မတ်တပ်ရပ်​ေနလိုက်တဲ့​အထဲမှာ ပိုက်ဆံ​ေတာင်း​​ေနတဲ့​ ​ေြခတဘက်ြပတ် ကုလား​​အဘိုး​​ြကီး​​ေတာင်ပါတယ်။ ​ေကျာင်း​​ဝတ်စံုနဲ့​ က​ေလး​​ေလး​​ေတွလည်း​​ပါတယ်။ သီချင်း​​သံမဆံုး​​မချင်း​​ Pause နှိပ်ထား​​သလို ရပ်သွား​​တာက​ေလး​​ကို ြပတာပါ။ Mother India ကို လူ​တိုင်း​​ေလး​​စား​​ရမတဲ့​။

တကယ်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဆီကလူ​​ေတွလည်း​​ပဲ လမ်း​​ေဘး​​ေန လမ်း​​ေဘး​​စား​​တယ်ဆို​ေသာ်ြငား​​ နိုင်ငံ့​ဂုဏ်သိက္ခာကို​ေထာက်​ေသာအား​​ြဖင့်​ စည်း​​ကမ်း​​တကျ ​ေနထိုင်စား​​ေသာက်တဲ့​ အမူ​အကျင့်​က​ေလး​​ေတွ လုပ်​ေပး​​လိုက်ရင် အဆင်​ေြပသွား​​လိမ့်​မယ် ထင်ပါတယ်။ ​ေငွကုန်​ေြကး​​ကျလည်း​​ မများ​​ပါဘူ​း​​။ တရုတ်တန်း​​က ဆိုင်က​ေလး​​ေတွကို လိုက်ြကည့်​လိုက်တဲ့​အခါ လမ်း​​ေဘး​​ေဈး​​ေရာင်း​​တာချင်း​​အတူ​တူ​ သူ​တို့​က ပိုစံနစ်ကျတာ ​ေတွ့​ရပါတယ်။

သူ​တို့​ကျ​ေတာ့​ ညပိုင်း​​က​ေလး​​ပဲ သန်း​​ေခါင်ညဉ့်​နက်​ေအာင် ​ေရာင်း​​ရတာ။ ​ေန့​ဘက်ဆို ဆိုင်​ေတာင် ခင်း​​မထား​​ဘူ​း​​။ တစ်​ေယာက်အိပ်ကုတင်တစ်လံုး​​စာ​ေလာက်ပဲ ရှိတဲ့​ ​ေလှကား​​ခွင်က​ေလး​​မှာ နံရံကပ်ဘီဒို​ေလး​​ နှစ်လံုး​​ေလာက်နဲ့​ ​ေန့​ဘက်မှာ ကား​​ဝပ်​ေရှာ့​က​ေလး​​တစ်ခု ြဖစ်​ေနတယ်။ ပလက်​ေဖာင်း​​ေပါ်မှာ ပလပ်စတစ်​ေခွး​​ေချပုက​ေလး​​နဲ့​ ထီး​​ေရာင်စံု​ေလး​​တစ်​ေချာင်း​​ပဲ ဖွင့်​ထား​​တယ်။ တ​ေနကုန် ကား​​ြပင်တယ်။ ည​ေန​ေတာ်​ေတာ်​ေစာင်း​​ေတာ့​ က​ေလး​​မ​ေလး​​ နှစ်​ေယာက်သံုး​​ေယာက် ဆင်း​​လာြပီး​​ ပလက်​ေဖာင်း​​ေပါ်ရပ်ထား​​တဲ့​ ပစ်ကပ်​ေခါင်း​​ရှည်ကား​​တစ်စီး​​ကို ​ေနာက်ဘက်က သံတံခါး​​က​ေလး​​ဖွင့်​ြပီး​​ အထဲကဟာ​ေတွထုတ်လိုက်​ေတာ့​ ​ေခါက်စား​​ပွဲဆယ်လံုး​​ နဲ့​ ကုလား​​ထိုင်​ေတွ တထပ်ြကီး​​ ထွက်လာပါတယ်။ ရပ်ထား​​တဲ့​ကား​​နဲ့​ အြပည့်​ရှိတာက ပလပ်စတစ်စည်ပိုင်း​​ြပတ်က​ေလး​​ေတွ၊​ မီး​​ဖို နဲ့​ အိုး​​ခွက်ပန်း​​ကန်​ေတွ။

မျက်လှည့်​ဆရာဦး​​ထုပ်ထဲက ဆွဲထုတ်သလို ထုတ်လာပါတယ်။ ​ေလှကား​​ေထာင့်​မှာ မှီထား​​တဲ့​ အလျူ​မီနီယံအ​ေချာင်း​​ရှည်ရှည် အစည်း​​လိုက်ထုတ်လာြပီး​​ ြဖန့်​ထုတ်လိုက်တဲ့​အခါ ​ေလး​​ေထာင့်​ပံု ရွက်ဖျင်တဲအမိုး​​ေလး​​ေတွ ရလာပါတယ်။ မျက်စိ​ေအာက်မှာတင် ခင်း​​လိုက်ြဖန့်​လိုက်​ေတာ့​ ဥံုဖွမမန်း​​ပဲ ​ေဈး​​ဆိုင်ရုပ်ထွက်လာတယ်။ ဆယ်နှစ်ဝန်း​​ကျင်က​ေလး​​မ​ေလး​​ သံုး​​ေယာက် ဇယ်ဆက်သလို မီး​​ေမွှး​​ ခံုခင်း​​၊​ ​ေရသွယ်၊​ မီး​​ဆင် လုပ်လိုက်ြကတာ နာရီဝက်​ေလာက်ဆို ဘာမှမရှိတဲ့​ေနရာမှာ ​ေဈး​​ဆိုင်ြကီး​​တစ်ဆိုင် ​ေပါ်လာ​ေရာ။

ဝါး​​လံုး​​အကျိုး​​က​ေလး​​ အုတ်ခဲအကျိုး​​က​ေလး​​ကစ လို့​ သူ​့​ေနရာနဲ့​သူ​ မှတ်မှတ်သား​​သား​​ ​ေနရာတကျ ထား​​သိုသွား​​တာမို့​ သိမ်း​​တဲ့​အခါမှာလည်း​​ အဲသလိုပဲ စံနစ်တကျ သိမ်း​​လိမ့်​မယ်မှန်း​​ သိသာပါတယ်။ တစ်ညလံုး​​ေဈး​​ေရာင်း​​ြပီး​​ လင်း​​ခါနီး​​ရင် လက်စလက်နမကျန်​ေအာင် ​ေဆး​​ေြကာသိမ်း​​တည်း​​ြပီး​​အိပ်မှ ​ေနာက်တ​ေန့​မနက်ကျ အဲဒီ​ေနရာ ကား​​ဝပ်​ေရှာ့​က​ေလး​​ ြပန်ြဖစ်မှာ​ေပါ့​။ ရပ်ထား​​တဲ့​ကား​​က​ေလး​​က စတိုခန်း​​လည်း​​ြဖစ်တယ်။ ည​ေနဆိုင်ဖွင့်​ဖို့​ ​ေနရာဦး​​ထား​​ြပီး​​သား​​လည်း​​ ရတယ်။ အဲသလို စည်း​​ကမ်း​​တကျ လုပ်ြခင်း​​အား​​ြဖင့်​ သူ​တို့​လည်း​​ အဆင်​ေြပ သူ​များ​​ကိုလည်း​​ အ​ေနှာက်အယှက် မြဖစ်ပါဘူ​း​​။

ရန်ကုန်ြမို့​ထဲမှာ ​ေနရာအနှံ့​အြပား​​ရှိတဲ့​ ပလက်​ေဖာင်း​​ေဈး​​ဆိုင်များ​​က​ေတာ့​ သူ​တို့​လို မဟုတ်ပါဘူ​း​​။ စည်ပင်လစ်ရင်လစ်သလို မနက်ကတည်း​​က ဖွင့်​မယ်။ တ​ေနကုန်ဖွထား​​တဲ့​အမှိုက်ကို ညကျ​ေတာ့​ သည်အတိုင်း​​ထား​​ခဲ့​တယ်။ အိုး​​ခွက်ပန်း​​ကန် ပစ္စည်း​​ပစ္စယ​ေတွကို လက်တွန်း​​လှည်း​​ြကီး​​နဲ့​ တိုက်လာမယ်။ ဆိုင်ခင်း​​ေနရင် ကား​​လမ်း​​ပိတ်​ေနလို့​လည်း​​ ဖယ်မ​ေပး​​ချင်ဘူ​း​​။ ပန်း​​ကန်ခွက်​ေရာက် ​ေဆး​​ေြကာဖို့​ ​ေရ​ေတာင်မှ ဆိုင်လူ​ကျ​ေနရင် သွား​​မခပ်နိုင်ဘူ​း​​။ ြဖစ်သလို ​ေြပာင်​ေအာင်လုပ်လိုက်တယ်။ လူ​သွား​​လမ်း​​ ပလက်​ေဖာင်း​​ေပါ်တင် အား​​မရလို့​ ကား​​လမ်း​​မ​ေပါ်ထိ​ေအာင် ခံု​ေတွချြပီး​​ နယ်ကိုရသ​ေလာက်လည်း​​ ချဲ့​ယူ​ချင်​ေသး​​တယ်။ တစ်ဝမ်း​​တစ်ခါး​​ စီး​​ပွား​​ရှာစား​​တာကို နား​​လည်နိုင်​ေပမယ့်​ ​ေဘး​​ပတ်ဝန်း​​ကျင် အား​​နာတဲ့​စိတ်က​ေလး​​နဲ့​ စည်း​​ကမ်း​​က​ေလး​​ထား​​ရင် ဘယ်​ေလာက်​ေကာင်း​​မလဲ။

သူ​တို့​ဟာသူ​တို့​ သမုဒ္ဒရာ ဝမ်း​​တစ်ထွာကို ပင်ပန်း​​ြကီး​​စွာ ရှာ​ေဖွရုန်း​​ကန်​ေနရတာကို စာနာသနား​​မိ​ေပမယ့်​ သည်အတိုင်း​​ ပစ်မထား​​သင့်​တဲ့​အချက်က​ေတာ့​ လမ်း​​ေပါ်မှာ​ေရာက်​ေနတဲ့​ သူ​တို့​သား​​သမီး​​ေလး​​ေတွပါ။ ​ေကျာင်း​​ဝတ်စံုက​ေလး​​ေတွနဲ့​ တချို့​ေတွ့​မိ​ေပမယ့်​ ​ေကျာင်း​​တက်ဖို့​ဝတ်ထား​​တာ မဟုတ်ပါဘူ​း​​။ သူ​များ​​အကျ ရရာကို ဝတ်ထား​​ရတာပါ။ မျက်စိ​ေအာက်မှာြမင်​ေနရတဲ့​ လသာ(၁)၊​ လသာ(၂)ဆိုတဲ့​ ​ေကျာင်း​​ေတာ်မဟာြကီး​​ေတွဟာ သူ​တို့​သား​​သမီး​​ေတွကို ​ေကျာင်း​​အပ်နိုင်​ေလာက်တဲ့​အစား​​ မဟုတ်ပါဘူ​း​​။ အိမ်​ေထာင်စုဇယား​​နဲ့​ ​ေနရပ်လိပ်စာမှာတင် ပွဲကြပတ်​ေနြပီ။

 ပျံကျက​ေလး​​ေတွ တက်ဖို့​ေကျာင်း​​ဆိုတာ ရန်ကုန်​ေရွှြမို့​ေတာ်ြကီး​​မှာ ဘယ်လိုလုပ်ရှိနိုင်ပါ့​မလဲ။ သူ​တို့​အား​​လံုး​​မှာ မနက်ြဖန်ဆိုတာ မရှိပါဘူ​း​​။ သည်ည​ေန စား​​စရာရှိ​ေန​ေသး​​ရင် ​ေလာကြကီး​​က ြပီး​​ြပည့်​စံုပါတယ်။ သူ​တို့​ကို ြမင်လိုက်မှပဲ ဘဂင်္ါလီ​ေတွ သား​​ဆက်ြခား​​ဖို့​ တို့​အ​ေရး​​လုပ်​ေနတဲ့​သူ​​ေတွကို ​ေတာ်​ေတာ်ရယ်ချင်သွား​​ပါတယ်။ သား​​ဆက်ြခား​​တယ်ဆိုတာ က​ေလး​​တစ်​ေယာက်ပဲယူ​မယ်၊​ နှစ်​ေယာက်ပဲယူ​မယ်။ စသည်ြဖင့်​ ကိုယ့်​မိသား​​စုအ​ေရအတွက်ကို လင်မယား​​နှစ်ဦး​​သ​ေဘာတူ​ ကန့်​သတ်ထား​​တာပါ။ (လင်မယား​​ြကား​​ ဝင်မပါမိလို့​ မုန်း​​တယ် မုန်း​​တယ် မုန်း​​တယ် အ​ေြမာက်တစ်သိန်း​​ လုပ်​ေနြကတာတဲ့​) လမ်း​​ေပါ်က လူ​​ေတွအတွက်​ေတာ့​ ဘယ်သူ​ကမှ သား​​သမီး​​ကို ဘယ်နှစ်​ေယာက်ယူ​မယ် ြကို​ေတွး​​ထား​​တာ ရှိမယ် မထင်ပါဘူ​း​​။ ငါ့​ဝမ်း​​ပူ​ဆာ မ​ေနသာလို့​ လစ်ရင်လစ်သလို ြကံုရင်ြကံုသလို ​ေနြကရင်း​​ အမှတ်မထင် က​ေလး​​ရသွား​​ြကတာချည့်​ပါပဲ။ ကိုယ့်​ဝမ်း​​ မ​ေသချာပဲ ​ေနာက်ပါး​​စပ်​ေပါက်တစ်​ေပါက် ​ေကျွး​​ဖို့​ဆိုတာ ြကို​ေတာ့​ ​ေတွး​​မထား​​ေလာက်ပါဘူ​း​​။

က​ေလး​​ဘဝတုန်း​​က သိခဲတဲ့​ သူ​တို့​လို မိသား​​စုတစ်စု ရှိခဲ့​ဖူ​း​​ပါတယ်။ ​ေယာကင်္ျား​​က ဆိုက္ကား​​နင်း​​တယ်။ မိန်း​​မက ​ေခါက်မုန့်​ေရာင်း​​တယ်။ ညဘက်အိပ်စရာ​ေနရာက​ေလး​​ အဆင်​ေြပ​ေအာင် ည​ေစာင့်​အလုပ်လည်း​​ လုပ်တယ်။ သည်လိုပဲ ရရစား​​စား​​ဘဝက​ေန စုစု​ေဆာင်း​​ေဆာင်း​​ ြဖစ်လာ​ေအာင် ​ေတာ်​ေတာ် ရုန်း​​ကန်ခဲ့​ြကပါတယ်။ ​ေခါက်မုန့်​သမီး​​ေလး​​ ြကီး​​လာ​ေတာ့​ ​ေခါက်ဆွဲြဖစ်လာသလို သား​​က​ေလး​​ကလည်း​​ ဆိုက္ကား​​အ​ေမွပဲ ဆက်ခံပါတယ်။

မိဘလက်ထက်က ရုန််း​​ကန်လာသမျှ သား​​သမီး​​ေတွလက်ထက်မှာ အ​ေြခတကျ​ေနလို့​ေတာ့​ ရတာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူ​့​က​ေလး​​ေတွ ​ေရး​​တတ်ဖတ်တတ်ပဲ ရပါတယ်။ ပညာ​ေတာ့​ မတတ်ပါဘူ​း​​။ ဟဲဟဲ ပညာတတ်​ေတာ့​လည်း​​ ဘာမှမထူ​း​​ပါဘူ​း​​။ ဘီ​ေအဆိုက္ကား​​နဲ့​ ဘီအက်စီ​ေခါက်ဆွဲပဲ ြဖစ်မယ့်​ဟာ။ အလကား​​ အလုပ်ပျက် အကိုင်ပျက်၊​ ​ေငွကုန် အချိန်ကုန် လို့​ သ​ေဘာထား​​မလား​​ မသိပါဘူ​း​​။ လူ​့​ဘဝဆိုတာ ​ေြပာလို့​ရလို့​လား​​ဗျ။ စာတိုက်စာ​ေရး​​က​ေလး​​ဘဝက​ေန အာဏာရှင်ြကီး​​ ြဖစ်လာတဲ့​သူ​လည်း​​ ရှိတာပဲ။

ငါး​​သိုင်း​​ေချာင်း​​ ​ေလး​​မျက်နှာဘက်က​ေန သမ္မတြကီး​​ြဖစ်လာတာလည်း​​ ရှိတာပဲ။ ဘာမဆို ြဖစ်နိုင်တယ် မဟုတ်ဘူ​း​​လား​​။ တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ ပညာမတတ်ရင်​ေတာ့​ ဘာမှ ြဖစ်မလာနိုင်ပါဘူ​း​​။ ဘဝ​ေလှကား​​ထစ်​ေတွ တက်တဲ့​ေနရာမှာ ပညာ​ေရး​​သက်သက်နဲ့​ ဘယ်ကိုမှ မ​ေရာက်ဘူ​း​​ဆို​ေပမယ့်​ ပညာ​ေရး​​နဲ့​ မစပဲနဲ့​လည်း​​ ဘယ်ကိုမှ ​ေရာက်စရာ မရှိပါဘူ​း​​။ ဘာမဆိုြဖစ်နိုင်ဖို့​အတွက် ပညာ​ေရး​​ေလှကား​​ထစ်ကို​ေတာ့​ ပထမ​ေြခလှမ်း​​နဲ့​ တက်ရပါလိမ့်​မယ်။

​ေဆး​​ရံု​ေရှ့​က ပလက်​ေဖာင်း​​မင်း​​သား​​များ​​အတွက် ရဲ​ေရာ၊​ စည်ပင်​ေရာ၊​ ​ေဆး​​ရံုပါ ​ေခါင်း​​ခဲ​ေနြကပါတယ်။ ​ေလာ​ေလာဆယ် ထမင်း​​စား​​ဖို့​ရတယ် ဆိုတာကလွဲရင် ဘာကိုမှ မြမင်တတ်မ​ေတွး​​တတ်တဲ့​ သူ​တို့​အတွက် ဘယ်သူ​ကမှလည်း​​ ကယ်တင်ကူ​ညီ​ေပး​​နိုင်စရာ မရှိပါဘူ​း​​။ ရန်ကုန်ြမို့​မှာ တန်ဖိုး​​နည်း​​ပါတယ်ဆိုတဲ့​ ဆင်​ေြခဖံုး​​ကအိမ်ယာ​ေတာင် သိန်း​​၂၀၀ ​ေအာက် မ​ေလျာ့​တာ ြမို့​လယ်​ေခါင်က အဲသည်လူ​​ေတွအများ​​ြကီး​​ကို ဘယ်မှာမှ သွား​​ထား​​စရာ မရှိပါဘူ​း​​။

သည်လိုနဲ့​ ပလက်​ေဖာင်း​​မျိုး​​ဆက် တစ်ဆက်က​ေန နှစ်ဆက်ြဖစ်လာရင် ရန်ကုန်ြမို့​ြကီး​​လည်း​​ ကာလကတ္တား​​ ဘဂင်္လား​​နဲ့​ တူ​လာဦး​​မှာ​ေပါ့​။ ပညာမတတ်၊​ အသိဉာဏ်နံုနဲ့​ြပီး​​ ပိုက်ဆံရရင် ဘာမဆိုလုပ်မယ့်​ လူ​ငယ်က​ေလး​​ေတွ များ​​လာတဲ့​အခါ အနာဂတ်ရန်ကုန်ြကီး​​ကလည်း​​ လှပလာဦး​​မှာ ​ေသချာတာ​ေပါ့​ေနာ်။

“ြကယ်​ေရာင်​ေတွ​ေပျာက်တဲ့​ညမှာ အြပင်​ေလာကထဲထွက်လာသူ​ အဆူ​အပူ​ခံကာ မှီခိုရာဌာန အိမ်ဆို​ေပမယ့်​ အိမ်ရယ် မမည်​ေတာ့​ဘူ​း​​။ မာကျူ​ရီမီး​​များ​​ေအာက်မှာ ကိုယ်အိပ်ထဲလက်နှိုက်ရှာြကည့်​။ ​ေငွရယ်ဆိုလို့​ တစ်ဆယ်တန်နဲ့​ အ​ေြကွတချို့​ ရင်ခွင်မှာ​ေတာ့​ ​ေမျှာ်လင့်​ချက်ြကီး​​တစ်ခု…။”

Read More