“​​ေရွှြမိုင်မှာပင် ​​ေန​​ေတာ့​​မည်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

​​ေလ​​ေပွ​​ေနှာက်ခိုက် စိုက်စိုက်ပါသွား​​တဲ့​​ သစ်ရွက်​​ေြကွဆိုတာ ​​ေလဟုန်စီး​​လာတဲ့​​ ငှက်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​​ေတွ့​​ြပီး​​ ​​ေရာ​​ေယာင်​​ေပျာ်ပါး​​လို့​​ရလှ တခဏပါပဲ။ အချိန်တန်​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​​ေနရာကိုယ် ြပန်လဲ​​ေလျာင်း​​ရစမြမဲ မဟုတ်လား​​။ ဆရာခမ်း​​လိတ်ရဲ့​​ သီချင်း​​​ေတွနဲ့​​ချည့​်​ လုပ်စား​​​ေနသလို ြဖစ်​​ေနမှာစိုး​​လို့​​ စာသား​​​ေလး​​​ေတာ့​​ ြပန်မတင်​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ လက်ရှိကိုယ့​်​အြဖစ်နဲ့​​ တိုက်ဆိုင်​​ေနလို့​​ ခံစား​​ြကည့​်​တာပါ။ သူများ​​ရပ်ရွာမှာ နတ်မကလည်း​​ ကျီး​​က​​ေတာ့​​ ​​ေမာခဲ့​​တာအမှန်။

ငှက်က​​ေလး​​​ေတွ ပျံတာ အား​​ကျ​​ေသာ်ြငား​​ က်ုယ့​်​ဘဝနဲ့​​ကိုယ် အိပ်မက်က နိုး​​ထရြပန်သ​​ေပါ့​​​ေလ။ အိမ်မှာကျန်ခဲ့​​တဲ့​​ ဖတ်သီဖတ်သီ လူနာက​​ေလး​​​ေတွကို ​​ေတွး​​မိ​​ေတာ့​​ အလည်မလွန်မိ​​ေသာ်ြငား​​ “အား​​နာလိုက်တာ အချစ်ရယ်..” ဆို အတင်း​​တွန်း​​ြပီး​​ ြပန်ချင်စိတ်​​ေတွ ​​ေပါက်လာပါြပီ။ ​​ေြပာချင်တာ​​ေတွလည်း​​ ​​ေြပာြကပါ​​ေစကွယ်၊​ လုပ်ချင်တာ​​ေတွလည်း​​ လုပ်ြကပါ​​ေစကွယ်။ ကိုယ့​်​ဘာသာကိုယ် ဘယ်သူမှလုပ်မယ့​်​သူမရှိတဲ့​​ အလုပ်​​ေတွပဲ ြပန်လုပ်​​ေနတာ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ ​​ေမာင်ပိုလည်း​​ ​​ေမာင်ပို့​​​ေနရာမှာပဲ ​​ေနပါ့​​မယ်။ ကျား​​ြကီး​​​ေတွလည်း​​ ​​ေပျာ်ရာမှာသာ ​​ေန​​ေတာ်မူြကပါ။ ​​ေမာင်ြကီး​​တို့​​ နွှဲ​​ေပျာ်ြကတဲ့​​ ပွဲ​​ေတာ်ည​​ေတွဟာ ရင်ခုန်စရာလည်း​​ ​​ေကာင်း​​လှပါ​​ေပရဲ့​​။ ယစ်မူး​​စရာလည်း​​ ​​ေကာင်း​​လှပါ​​ေပရဲ့​​။ “သူ့​​ချည့​်​သာ​​ေလာ” ဆိုရင်​​ေတာ့​​ “ပိုက်ဆံနှင့​်​ပါဘုရား​​” လို့​​ ​​ေြဖရလိမ့​်​မယ်။

ကပ်​​ေစး​​နည်း​​တဲ့​​သ​​ေဘာနဲ့​​ ​​ေြပာတာမဟုတ်ပါဘူး​​။ ဘာ​​ေတွကို ဘယ်လိုပဲ ​​ေပျာ်ချင်​​ေပျာ်ချင် ကျန်း​​မာ​​ေရး​​က​​ေလး​​ ​​ေကာင်း​​မှ ​​ေပျာ်လို့​​ရမှာ​​ေပါ့​​။ အဲဒီကျန်း​​မာ​​ေရး​​​ေလး​​ ​​ေကာင်း​​​ေနဖို့​​ကလည်း​​ “ပိုက်ဆံနှင့​်​ပါဘုရား​​”ထဲမှာ ပါ​​ေနြပန်​​ေရာ။ အဲဒီကိုယ်နဲ့​​ဆိုင်တဲ့​​ ကျန်း​​မာ​​ေရး​​ကိစ္စ​​ေတွမှာ “ဘရာသာ​​ေရ ​​ေဇပါတယ်။ ​​ေငွသာအရင် မစပါ” ဆိုတာမျိုး​​ ြကား​​ရြမင်ရတဲ့​​အခါ “​​ေတာ်ြပီ။ ​​ေတာ်ြပီ။ နင်တို့​​မျက်နှာ ငါမြကည့​်​ချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ငါ့​​မျက်နှာလည်း​​ ငါမြကည့​်​ချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​” ဆို ဖီလင်​​ေတွ အကုန်​​ေအာက်ြပီး​​ ​​ေဂါက်​​ေတာက်​​ေတာက်ြဖစ်လာပါသဗျို။

တကယ်​​ေတာ့​​ ရန်ကုန်နဲ့​​ အိုး​​စား​​ကွဲြပီး​​ ဧည့​်​သွား​​ဧည့​်​လာြဖစ်​​ေနခဲ့​​တာ ​​ေြခာက်နှစ်​​ေြခာက်မိုး​​​ေလာက် ြကာခဲ့​​မှပဲ။ အဲဒီမတိုင်ခင်ကတည်း​​ကလည်း​​ မဟာ့​​မဟာ ​​ေပါ်လီကလင်း​​နစ်ြကီး​​​ေတွနား​​ ကား​​​ေလာက်ပဲ ြဖတ်​​ေမာင်း​​ဖူး​​တာမို့​​ ထဲထဲဝင်ဝင် သိပ်မသိခဲ့​​ပါဘူး​​။ သူများ​​​ေတွ ဂျာနယ်မှာ​​ေရး​​သ​​ေလာက်၊​ ဖွသ​​ေလာက်က​​ေလး​​တင် အပ်ဒိတ်လုပ်လုပ်​​ေနရတာပါ။ ရန်ကုန်ြမို့​​ြကီး​​ဟာ စကင်္ာပူကို ဘယ်​​ေသာအခါမှ မီ​​ေလမယ် မ​​ေြပာတတ်​​ေပမယ့​်​ မဟာရန်ကုန်က စူပါကလင်း​​နစ်ြကီး​​​ေတွက​​ေတာ့​​ အဲဒီအဆင့​်​အတန်း​​မီ​​ေနတာ အ​​ေတာ်​​ေတာင် ြကာခဲ့​​ြပီ​​ေမာင်။ စက်ပစ္စည်း​​ကိရိယာ နဲ့​​ ပညာရှင်ကျွမ်း​​ကျင်သူ​​ေတွပါမကျန် ဟိုကဒီလာကုရမလား​​။

ဒီကလူ ဟို​​ေခါ်သွား​​ရမလား​​။ ဟိုကကုထံုး​​အတိုင်း​​လည်း​​ ဒီကဆရာြကီး​​​ေတွက တတ်လွန်လွန်း​​လို့​​။ အစစ အရာရာ ဟိုမှာနဲ့​​ဒီမှာ ဘာဆိုဘာမှ မြခား​​သလိုပါပဲ​​ေနာ်။ သူ့​​ချည်း​​သာ​​ေလာ ဆိုရင်​​ေတာ့​​ ဆား​​နှင့​်​ပါဘုရား​​။ ဆား​​မှ ​​ေတာ်​​ေတာ်ဆား​​တဲ့​​ဆား​​၊​ ​​ေသာက်ကျိုး​​နည်း​​ဆား​​၊​ ဝက်ဝက်ကွဲဆား​​၊​ ​​ေမွး​​​ေမ​​ေလ့​​ဆား​​​ေတွပါပဲ။ ​​ေနာက်ဆံုး​​ကျ​​ေတာ့​​ ​​ေြခာက်တံုး​​မကျတာ ငါတစ်​​ေယာက်တည်း​​ပါလား​​​ေနာ်။

​​ေတာကတက်လာတဲ့​​သူဆို​​ေတာ့​​ ​​ေတာကျင့​်​​ေတာြကံ​​ေတွက မ​​ေပျာက်ဖူး​​ မဟုတ်လား​​။ ​​ေဈး​​ဝယ်မယ်ြကံတိုင်း​​ ဂဏန်း​​​ေပါင်း​​စက်ြကီး​​ နှိပ်ြပီး​​ ​​ေြမှာက်​​ေြမှာက်​​ေနသလိုပဲ။ ​​ေဆး​​ခန်း​​ြပမယ်ြကံ၊​ ​​ေဆး​​ဝယ်မယ်ြကံ၊​ ​​ေဆး​​ရံုတက်မယ်ြကံလို့​​ ကုန်ကျစား​​ရိတ်​​ေဘာက်ချာ​​ေတွ ြမင်ရတဲ့​​အခါ ကိုယ့​်​ဆီက အမ်း​​​ေဈး​​နဲ့​​ စား​​စား​​ြကည့​်​မိပါတယ်။ မတန်မရာကွယ်။ ရာရာသသ။ နှိုင်း​​စရာရှား​​လို့​​။ ခက်တာက အကျင့​်​ပါ​​ေနလို့​​ “ဒါမျိုး​​ ဟိုမှာဆိုရင်..” က ​​ေဖျာက်လို့​​ကို မရဘူး​​။

ခုမှပဲ ငါ့​​မှာ ​​ေတာ်​​ေတာ် မ​​ေကာင်း​​တဲ့​​ အကျင့​်​ြကီး​​ စွဲ​​ေနပါ​​ေပါ့​​လား​​ လို့​​ သတိထား​​မိတယ်။ ကိုယ့​်​ဘာသာ ​​ေဆး​​ကုမှာ မကုဘူး​​​ေလ။ လူနာဘက်က ဘယ်​​ေလာက်ပွန်း​​သွား​​သလဲကို ကိုယ်နဲ့​​လည်း​​ မဆိုင်ပဲနဲ့​​ လိုက်လိုက်တွက်​​ေနမိတယ်။ ဒါ​​ေတွ ဒါ​​ေတွ စစ်လိုက်ရင် ဒီ​​ေလာက်ကုန်သွား​​မှာ​​ေပါ့​​။ ဟိုဟာဒီဟာ ဝယ်ခိုင်း​​လိုက်ရင် ဒီ​​ေလာက်​​ေြမာက်သွား​​မှာ​​ေပါ့​​နဲ့​​။ ကိုယ့​်​အလုပ်လား​​ အဲဒါ။ ြပီး​​ကျ မ​​ေနနိုင်မထိုင်နိုင် လိုက်ြခိုး​​ြခံ​​ေနမိြပန်​​ေရာ။ ကိုယ့​်​အရပ် ကိုယ့​်​ဇာတ်နဲ့​​ နင့​်​ဘာနင် ပစ္ဆန္တရာဇ်မှာ ဝါသနာပါလို့​​ အမ်း​​စိန်ြကီး​​ပဲ လုပ်​​ေန​​ေန၊​ ​​ေရာမ ​​ေရာက်ရင်​​ေတာ့​​ ​​ေရာမထံုး​​၊​ ​​ေရာမမူ၊​ ​​ေရာမ​​ေဈး​​ ဆိုလည်း​​ နား​​လည်နိုင်ပါတယ်။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ အမ်း​​ကလူနာ​​ေတွကို “ဒါ ဒီမှာ ခွဲလို့​​မရဘူး​​။ ရန်ကုန်သွား​​ခွဲ​​ေချ” လို့​​ လွယ်လွယ်​​ေလး​​ လွှဲစာ​​ေရး​​​ေရး​​​ေပး​​တဲ့​​အလုပ်ဟာ ဘယ်​​ေလာက်ငရဲြကီး​​သလဲဆိုတာ ခုမှ ကိုယ်​​ေတွ့​​နား​​လည်မိပါ​​ေတာ့​​တယ်။ ရန်ကုန်ကို အချိန်မီ လွှဲလိုက်လို့​​ မ​​ေသပဲ၊​ ဒုက္ခိတမြဖစ်ပဲ ြပန်လာတဲ့​​သူ​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ပါ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ကိုယ်က မနိုင်လို့​​ လွှဲ​​ေပး​​ပါလျက်နဲ့​​ ​​ေပကပ်ြပီး​​ မသွား​​ပဲ​​ေနတဲ့​​လူနာ​​ေတွကို နင်ပဲငဆ ​​ေြပာဆိုခဲ့​​မိတာ ​​ေနာင်တရလို့​​ မဆံုး​​ပါဘူး​​။

တခါက ​​ေဆး​​ရံုကို လည်ပင်း​​မှာ ကင်ဆာနာ​​ေဟာက်ပက်ြကီး​​နဲ့​​ အမယ်ြကီး​​တစ်​​ေယာက် လာြပပါတယ်။ “​​ေမ့​​​ေဆး​​ဆရာဝန်လည်း​​ မရှိဘူး​​။ ဒီမှာခွဲဖို့​​မြဖစ်နိုင်ဘူး​​။ အနီး​​ဆံုး​​ မ​​ေကွး​​၊​ မင်း​​ဘူး​​၊​ ဒါမှမဟုတ် စစ်​​ေတွ၊​ ရန်ကုန်၊​ အဆင်​​ေြပရာမှာ သွား​​ခွဲပါ။” လို့​​ ​​ေသ​​ေသချာချာ လွှဲ​​ေပး​​​ေပမယ့​်​ မသွား​​ပဲ ​​ေပကပ်​​ေနြပီး​​ ​​ေန့​​တိုင်း​​ လာလာြပ​​ေနပါတယ်။ ကိုယ်လုပ်​​ေပး​​လို့​​ရတာလည်း​​ ဘာမှ မရှိ​​ေတာ့​​ စိတ်ကတိုလာပါတယ်။ ဘယ်လူနာကိုပဲ ြဖစ်ြဖစ် “နင်တို့​​ ဘာလို့​​ ဒီ​​ေလာက် ​​ေနာက်ကျမှ လာရသလဲ။ ဘာြဖစ်လို့​​ လွှတ်တဲ့​​ဆီ မသွား​​သလဲ” ဆိုရင် “ပိုက်သာမဟိလို့​​“ ဆိုတာက လူတိုင်း​​​ေြပာ​​ေနကျ လက်သံုး​​စကား​​ပါ။ ကိုယ်မြကား​​ချင်ဆံုး​​စကား​​လည်း​​ မှန်တာ​​ေပါ့​​။ ​​ေန့​​တိုင်း​​ မြကား​​ရပဲမ​​ေနတဲ့​​ စကား​​လည်း​​ ြဖစ်တယ်။ စိတ်တိုမိလို့​​ ပိုက်ဆံက​​ေလး​​ သံုး​​​ေသာင်း​​ ထုတ်​​ေပး​​ြပီး​​ “အဘ၊​ အ​​ေမြကီး​​ကို ​​ေရာက်​​ေအာင်ပို့​​၊​ မပို့​​လို့​​ ဒီ​​ေရာဂါနဲ့​​ အ​​ေမြကီး​​​ေသရင် အဘတာဝန်” လို့​​ ​​ေြပာမိပါတယ်။ ​​ေရး​​​ေနရင်း​​ကို ရှက်မိပါရဲ့​​။

အဲဒီသံုး​​​ေသာင်း​​ဟာ ရန်ကုန်မှာ ဘာလုပ်လို့​​ရသလဲ မစဉ်း​​မစား​​၊​ အဘိုး​​ြကီး​​အဘွား​​ြကီး​​ခမျာ ​​ေနာက်ထပ်လည်း​​ လာမြပရဲ၊​ ဟိုဘက်လည်း​​ ဆက်မသွား​​နိုင်နဲ့​​။ အလို​​ေလး​​​ေလး​​၊​ ကိုယ်ြပုမိတဲ့​​ အကုသိုလ်ဟာ အဲသ​​ေလာက်ြကီး​​မှန်း​​ အစက မသိပါဘူး​​။ ရန်ကုန်က ​​ေဆး​​ကုစား​​ရိတ်​​ေတွဟာ​​ေလ အမ်း​​ကလူနာ​​ေတွ မ​​ေြပာပါနဲ့​​။ ခွဲစိတ်ကုဆရာဝန်ပါဆိုတဲ့​​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ​​ေနထိုင်မ​​ေကာင်း​​ြဖစ်ရင်​​ေတာင် အ​​ေမကယ်ပါ၊​ ​​ေယာက္ခမ ကူပါ မလုပ်ပဲ ကိုယ့​်​စား​​ရိတ်နဲ့​​ကိုယ် မကုနိုင်​​ေလာက်ဘူး​​ဗျ။ ​​ေခတ်နဲ့​​ ဘယ်​​ေလာက်များ​​ မျက်​​ေြခြပတ်သွား​​မိပါလိမ့​်​​ေနာ်။ ပထမဆံုး​​ ြပင်ပလူနာြပတဲ့​​​ေန့​​မှာတင် စမ်း​​သပ်စစ်​​ေဆး​​စား​​ရိတ်ဟာ ​​ေသာင်း​​အိပ်နဲ့​​လာရင် အိမ်ြပန်ယူပါ​​ေချဦး​​ပဲ။ ​​ေဆး​​ဖိုး​​က သပ်သပ်။ ဘယ်မှာ ဘာ​​ေတွ စစ်ြပီး​​ခဲ့​​ြပီး​​ခဲ့​​။ လျှာမရှည်နဲ့​​။ တစ်ကမစပဲ တစ်ရာမ​​ေရာက်ဘူး​​။ ​​ေဆး​​ရံုတက်ရမယ်ဆိုရင်၊​ ခွဲစိတ်ကုသဖို့​​လိုမယ်ဆိုရင်.. ဘုရား​​။ ဘုရား​​။ ငါက ဦး​​​ေနဝင်း​​ လဲ​​ေပး​​တဲ့​​ တစ်​​ေဒါ်လာ ဆယ့​်​​ေြခာက်ကျပ်​​ေခတ်မှာ ကျန်​​ေနခဲ့​​ပါ​​ေပါ့​​။

ဆိုက်ကား​​ဘီး​​ဖာတဲ့​​​ေဈး​​နဲ့​​ ပါဂျဲရိုး​​ဘီး​​​ေရ​​ေဆး​​တဲ့​​​ေဈး​​ဟာ ယှဉ်စရာမှ မဟုတ်တာ။ လူချင်း​​အတူတူ၊​ အသက်တစ်​​ေချာင်း​​ချင်း​​ အတူတူ​​ေပမယ့​်​၊​ အသက်ရှူချင်း​​မှ မတူတာ၊​ ​​ေဆး​​ကုသစား​​ရိတ်ချင်း​​ ဘယ်တူမလဲ။ ဘုရား​​လက်ထက်တုန်း​​က​​ေတာင် ဗိုက်ဝတာချင်း​​ အတူတူ အဖိုး​​တစ်သိန်း​​ထိုက်တဲ့​​ ဂဏှာနို့​​ဆွမ်း​​တို့​​ ဘာတို့​​ ရှိခဲ့​​သား​​ပဲ။

လူဆိုတာ ကိုယ်နဲ့​​ တန်ရာတန်ရာ ​​ေနရာကို သိရင်ြပီး​​တာပဲ ဟုတ်ဘူး​​လား​​။ လက်ခံပါရဲ့​​ဗျာ။ သို့​​​ေသာ်ြငား​​ လူနာြကည့​်​တဲ့​​အခါ ကိုယ့​်​ရဲ့​​ ချိုသာ​​ေပျာ့​​​ေြပာင်း​​မှု မီတာကို လူနာလက်ထဲက ပိုက်ဆံအိပ်နဲ့​​ချိန်ြပီး​​ အတိုး​​အ​​ေလျာ့​​​ေတာ့​​ြဖင့​်​ မလုပ်ချင်ပါဘူး​​။ ပိုက်ဆံမရှိတဲ့​​လူနာမို့​​လို့​​ နင်ပဲငဆ​​ေြပာမိတယ်ဆိုရင် သူတို့​​ခမျာလည်း​​ ​​ေတာ်​​ေတာ် အသည်း​​နာရှာမှာပဲ။ ဝိသာခါတို့​​ အနာတပိဏ်တို့​​၊​ သုဇာတာတို့​​အတွက်​​ေတာ့​​ အ​​ေရး​​မြကီး​​ပါဘူး​​။ သူတို့​​ နာနိုး​​ဖျား​​နိုး​​​ေစာင့​်​လို့​​ ကု​​ေရး​​လည်း​​ မြပင်ချင်ပါဘူး​​။ မရှိဆင်း​​ရဲသား​​များ​​ ​​ေသ​​ေရး​​ရှင်​​ေရး​​ကိုြဖင့​်​ ​​ေမခလာလည်း​​ လာမကယ်နိုင်၊​ ဗဟုသုန္ဒရီလည်း​​ မျက်နှာလွှဲ​​ေန၊​ ဒီလိုပဲ ြကည့​်​​ေနြက​​ေတာ့​​မှာလား​​ဗျို့​​။ ထိုင်း​​မှာ​​ေတာ့​​ ဘတ်သံုး​​ဆယ်​​ေဆး​​​ေပး​​ခန်း​​ဆိုတာ အယုတ် အလတ် အြမတ်မ​​ေရွး​​ ဘတ်သံုး​​ဆယ်ထည့​်​ဝင်လို့​​ ​​ေဆး​​ကုသမှုခံနိုင်ပါသတဲ့​​။ တကာ​​ေတာ်​​ေရ​​ေြမ့​​ရှင် မင်း​​တရား​​ြကီး​​များ​​ဟာ အလှူ​​ေရစက် လက်နဲ့​​မကွာ သဒ္ဒါတရား​​ထက်သန်ြကတာ မှန်ပါရဲ့​​။

တံတား​​​ေဆာက်၊​ ​​ေညာင်​​ေထာက်၊​ ​​ေရစစ်လှူ၊​ လျက်ဆား​​ကပ် ဒါန​​ေလး​​များ​​အြပင် ဇီဝိတဒါန ​​ေဆး​​စား​​ရိတ် အလှူက​​ေလး​​များ​​ စိတ်ဝင်စား​​မလား​​လို့​​ စကား​​​ေခါ်ြကည့​်​ချင်ပါတယ်။ အသက်ရှည်ရာ အနာမဲ့​​​ေရး​​ ရန်​​ေဘး​​ကင်း​​​ေြကာင်း​​ ​​ေကာင်း​​မှုမဂင်္လာ ြဖစ်​​ေစတယ် ဆိုပဲ။ အ​​ေနာတတ္ထ​​ေရအိုင်ဆိုတာ ဆင်လိုသတ္တဝါြကီး​​​ေတွမှ ​​ေသာက်ချိုး​​သံုး​​စွဲ ​​ေအး​​ချမ်း​​ရတာမဟုတ်ပါဘူး​​တဲ့​​။ ပျား​​လိုသတ္တဝါက​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ သူ့​​အထွာနဲ့​​သူ ဝလင်​​ေအာင် သံုး​​စွဲနိုင်ပါသတဲ့​​။ ြပည်သူ့​​ကျန်း​​မာ​​ေရး​​​ေစာင့​်​​ေရှာက်မှုဆိုတာြကီး​​လည်း​​ အလား​​တူဆို ဘယ်​​ေလာက် ​​ေကာင်း​​လိုက်မလဲ​​ေနာ်။

ဒါ​​ေပမယ့​်​လည်း​​ အထက်မှာက ဆင်သတ်ြပီး​​ အရပ်​​ေဝ​​ေနရတာ ြကာလှပါ​​ေပါ့​​။ သမင်​​ေမွး​​ရင်း​​ ကျား​​​ေတွစား​​ခဲ့​​ြကတာလည်း​​ ရိုး​​လှပါ​​ေပါ့​​။ ဘယ်​​ေရာက်လို့​​ ဘယ်​​ေပျာက်ကုန်တာတုန်း​​ဆိုတာ မသိလို့​​​ေမး​​တာလည်း​​ မဟုတ်၊​ သိလျက်နဲ့​​​ေမး​​တာလည်း​​ မဟုတ်ရ​​ေပါင်။ ဆရာဝန်တိုင်း​​ ဆရာဝန်တိုင်း​​ဟာ ြဖူစင်​​ေစတနာ အြကင်နာစိတ်ထား​​နဲ့​​ချည့​်​ပါပဲ။ ဒါ​​ေပသိ ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် ခွင့​်​လွှတ်​​ေတွး​​က​​ေလး​​ လှည့​်​ပတ်​​ေတွး​​​ေနတတ်ြကတာချည့​်​ပဲ။ ပန်း​​ပန်လျက်ပါထဲက မ​​ေဗဒါစကား​​ကို ငှား​​ြပီး​​ ​​ေြပာရရင် “လူဆိုတာ ကိုယ့​်​ဖို့​​ကျ​​ေတာ့​​ တစ်ကွက်ချန်ြပီး​​ ​​ေတွး​​စြမဲပါ​​ေလ” (ကိုယ်လည်း​​ပါတယ်ဗျာ။ အဲဒီအထဲမှာ) ကိုယ်လုပ်တဲ့​​အလုပ်ဆို ဂ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ရှိမှာ​​ေပါ့​​။ ဒီလိုမှ မလုပ်ရင် ဘယ်ြဖစ်မလဲနဲ့​​ ဆင်​​ေြခတစ်​​ေထာင်ဗျ။ ဥပမာတစ်ခု​​ေြပာြပမယ်ဗျာ။ အရမ်း​​ဆင်း​​ရဲတဲ့​​တိုင်း​​ြပည်က အရမ်း​​ချမ်း​​သာတဲ့​​ နိုင်ငံ​​ေခါင်း​​​ေဆာင်ထွက်လာလို့​​ရှိရင် အင်မတန် ရှက်စရာ​​ေကာင်း​​ပါသတဲ့​​။ (မူဂါဘီြကီး​​ကို​​ေြပာတာ​​ေနာ်။

တြခား​​​ေလျှာက်မ​​ေတွး​​နဲ့​​။ သား​​သား​​ပါဘူး​​) အလား​​တူ​​ေပါ့​​ဗျာ။ အရမ်း​​ဆင်း​​ရဲတဲ့​​ အရပ်မှာ လုပ်​​ေနတဲ့​​ဆရာဝန်တစ်​​ေယာက်က လင်ခရုဆာြကီး​​ ဝယ်စီး​​​ေနတယ်ဆိုရင် ထီ​​ေပါက်လို့​​​ေနမှာလို့​​ ဘယ်သူမှ မ​​ေတွး​​ဘူး​​။ အမ်း​​မှာ​​ေတွ့​​ရတဲ့​​ လူနာမျိုး​​​ေတွ​​ေနတဲ့​​တိုင်း​​ြပည်မှာ အဲလို​​ေဆး​​ခန်း​​ြကီး​​​ေတွရှိ​​ေနတာက​​ေရာ ရှက်စရာ မ​​ေကာင်း​​လို့​​လား​​။ အီသီယိုး​​ပီး​​ယား​​လာြပီး​​ ဘယ်သူ့​​မှမ​​ေကျွး​​ပဲ ဒန်​​ေပါက်ထိုင်စား​​ြပ​​ေနသလို​​ေပါ့​​။ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ဆရာ​​ေတွ နိုင်ငံတကာအဆင့​်​ကိုမီတာ ဘယ်တုန်း​​ကမှ သံသယမရှိပါဘူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​တိုင်း​​ြပည်က ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ဆရာ​​ေတွအဆင့​်​ကို လိုက်မမီ​​ေသး​​ဘူး​​ဗျာ။ အနား​​​ေတာင် မသီဝံ့​​ဘူး​​။ ဒါထက် စကား​​မစပ်၊​ ဒီစာကို အမ်း​​ကလူ​​ေတွ ဖတ်မိရင်​​ေတာ့​​ “တို့​​ဆရာကလည်း​​ ငရို့​​ကို နှိမ်လိုက်တာ​​ေအ” လို့​​မှတ်​​ေနဦး​​မယ်။ အဲဒီအစား​​ထဲ ကျွန်​​ေတာ်လည်း​​ ပါတယ်ဗျ။ ကျွန်​​ေတာ့​်​​ေဆွမျိုး​​​ေတွလည်း​​ပါတယ်။ ြမန်မာလူမျိုး​​ အများ​​စုက အဲဒီအဆင့​်​အတန်း​​လို့​​ ​​ေြပာချင်တာပဲ။ တတ်နိုင်သူ​​ေတွကလည်း​​ ြမန်မာ​​ေတာ့​​ ြမန်မာ​​ေပါ့​​ဗျာ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ြမန်မာ​​ေပါ့​​။ သ​​ေဘာ​​ေပါက်။

နဂိုတုန်း​​က​​ေတာ့​​ ​​ေပါ်လစီဇာတ်ကား​​​ေတွဆို ဘယ်တုန်း​​ကမှ မြကိုက်ခဲ့​​တာ ဘုရား​​စူး​​ရ​​ေစ့​​။ ​​ေတာရွာမှာ ​​ေဆး​​ကု​​ေပး​​တဲ့​​ ​​ေစတနာဆရာဝန်က​​ေလး​​ဆိုတာ ကျွန်​​ေတာ့​်​အတွက် ဟာသပဲ။ တို့​​မယံုဘူး​​။ ကိုယ်မသွား​​နိုင်တိုင်း​​ က​​ေလး​​​ေတွကို နား​​လှည့​်​ပါး​​ရိုက် ညာညာြပီး​​လွှတ်​​ေနတာ လို့​​ ြမင်တယ်။ အခုလည်း​​ အဲလိုပဲ ြမင်ပါတယ်။

ဒါ​​ေပမယ့​်​ တိရစ္ဆာန်များ​​ ​​ေတာကိုြပန်​​ေရာက်သွား​​ရင် အရိုင်း​​စိတ်ဝင်သလို ဝင်သွား​​ြပီလား​​ မ​​ေြပာတတ်ပါဘူး​​။ ရန်ကုန်ြပန်​​ေရာက်သွား​​မှာ၊​ အဲဒီ​​ေဆး​​ရံုြကီး​​​ေတွမှာ အလုပ်လုပ်ရမှာကို ​​ေြကာက်သွား​​ြပီ။ (​​ေြကာက်မ​​ေနနဲ့​​။ ဒီပံုစံနဲ့​​ တစ်သက်လံုး​​လည်း​​ လုပ်ရလိမ့​်​မယ် မထင်ပါဘူး​​။)

ကိုယ်မတတ်နိုင်တဲ့​​ ကိစ္စ​​ေတွမှာလည်း​​ အလကား​​​ေန ​​ေဝဖန် ​​ေလကန်လုပ်မ​​ေနချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ (ြဖစ်လာမှာလည်း​​ ဟုတ်ပဲနဲ့​​) ကိုယ်နဲ့​​တန်ရာတန်ရာမှာ ကိုယ့​်​အလုပ်ကိုယ် လုပ်​​ေနတာသာ အ​​ေကာင်း​​ဆံုး​​ပဲ။ အရူး​​လည်း​​စိတ်ချမ်း​​သာ ကမ္ဘာြကီး​​လည်း​​ ​​ေအး​​ချမ်း​​ပါ​​ေစ​​ေတာ့​​။

“ဒီတခါလာရင် မြပန်ဘူး​​အတည် … ​​ေရွှြမိုင်မှာပင် ​​ေန​​ေတာ့​​မည်” ဆိုပါ​​ေတာ့​​။

Read More

“စာ​​ေရး​​စာဖတ် ဘာလုပ်ဖို့​​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

က​​ေလး​​​ေတွ မူြကို​​ေကျာင်း​​ပို့​​လို့​​ ဝလံုး​​​ေရး​​ဖို့​​ ညီ​​ေလး​​ထိုင်ဆိုတဲ့​​ အရွယ်​​ေရာက်ရင် ကိုယ်​​ေတွ​​ေခတ်တုန်း​​က​​ေတာ့​​ ဆရာြကီး​​မင်း​​သုဝဏ်တို့​​ ဆရာပျဉ်း​​မနား​​​ေမာင်နီသင်း​​တို့​​ ကဗျာ​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ ြကီး​​ြပင်း​​ခဲ့​​ြကရပါတယ်။ ခု​​ေခတ်က​​ေလး​​​ေတွက​​ေတာ့​​ ဆွမ်း​​အုပ်နီနီ အ​​ေမရွက်တာ ငါတို့​​​ေကျာင်း​​တက်တာနဲ့​​ ဘာဆိုင်လို့​​လဲ လို့​​ နား​​လည်ြကမှာ မဟုတ်ပါဘူး​​။

မနီက​​ေလး​​ ဘယ်ကိုသွား​​လို့​​ စာသင်​​ေကျာင်း​​က ဘာ​​ေတွ သင်ဆိုတာကိုလည်း​​ မဆိုတတ်ြက​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ ဘာဘာသိုး​​မည်း​​ သိုး​​​ေမွှး​​ရှိသလား​​ တို့​​၊​ မက်​​ေဒါ်နယ် အဖိုး​​ြကီး​​မှာ ယာခင်း​​က​​ေလး​​တစ်ခုရှိသတဲ့​​တို့​​ဆိုတာ​​ေလာက်ပဲ ဘိုလို အသံထွက်မှန်ဖို့​​ ဂရုစိုက်ြက​​ေတာ့​​တာ။ ​​ေခတ်​​ေရစီး​​​ေြကာင်း​​လို့​​ ​​ေြပာရင်ရတာ​​ေပါ့​​။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ အဲဒီက​​ေလး​​​ေလး​​​ေတွရဲ့​​ ​​ေဖ​​ေဖ၊​ ​​ေမ​​ေမ၊​ ဖိုး​​ဖိုး​​၊​ ဖွား​​ဖွား​​ြကီး​​​ေတွ အရွယ်​​ေရာက်​​ေနြကသည့​်​တိုင်​​ေအာင် စာ​​ေရး​​စာဖတ် ဘာလုပ်ဖို့​​ဆိုတာကို သ​​ေဘာမ​​ေပါက်ြက​​ေသး​​တဲ့​​သူ​​ေတွ မ​​ေရနိုင်မတွက်နိုင်​​ေအာင် တအား​​ြကီး​​ တိုး​​ပွား​​လာတဲ့​​ အခါမှာ​​ေတာ့​​ “ဟဲ့​​ အဲဒါ မနီတစ်​​ေယာက်တည်း​​ လိမ်မာဖို့​​ မဟုတ်ဘူး​​။

မနီအိမ်က လူြကီး​​​ေတွလည်း​​ လိမ်မာဖို့​​ ပါတယ်” လို့​​ ခပ်​​ေငါ့​​​ေငါ့​​က​​ေလး​​ ​​ေြပာချင်လာပါတယ်။ ​​ေြပာချင်လည်း​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ တစ်​​ေယာက်တည်း​​ပဲ သစ်​​ေခါင်း​​ထဲ သွား​​​ေအာ်ရမယ့​်​ပံုပါ။ စာမ​​ေရး​​ စာမဖတ်ပါဘူး​​ လို့​​ဆို​​ေနမှ ကိုယ်​​ေရး​​တာ​​ေတွ အား​​အား​​ယား​​ယား​​ ဘယ်သူက အ​​ေရး​​လုပ်ြပီး​​ ဖတ်​​ေနရမှာတုန်း​​ ​​ေနာ့​​။ အရင်တုန်း​​က စာမတတ်သူပ​​ေပျာက်​​ေရး​​ဆိုြပီး​​ အင်တိုက်အား​​တိုက် လုပ်ခဲ့​​ြကသလို အခုလည်း​​ပဲ စာမဖတ်သူ ပ​​ေပျာက်​​ေရး​​ဆို လုပ်ရ​​ေတာ့​​မယ် ထင်ပါရဲ့​​။

ပညာ​​ေရး​​ကို အ​​ေရး​​မ​​ေပး​​​ေတာ့​​တာ၊​ ပညာတတ်ြဖစ်ဖို့​​ မြကိုး​​စား​​ချင်ြက​​ေတာ့​​တာ​​ေတာ့​​ မဟုတ်ပါဘူး​​။ ပညာတန်ဖိုး​​ဘယ်​​ေလာက်ြကီး​​သလဲဆိုတာ အလွတ်ပညာသင်​​ေကျာင်း​​​ေတွ သင်တန်း​​​ေတွ ဖွင့​်​စား​​​ေနသူ​​ေတွနဲ့​​၊​ အဲဒီသင်တန်း​​​ေတွ တစ်ခုြပီး​​တစ်ခု မြပီး​​နိုင်မစီး​​နိုင် တက်​​ေနြကရတဲ့​​ သူ​​ေတွသာ အသိဆံုး​​ြဖစ်​​ေပလိမ့​်​မယ်။ သား​​သမီး​​ ပညာသင်စား​​ရိတ်နဲ့​​ ခါး​​ချိ​​ေနြကတဲ့​​ မိဘ​​ေတွလည်း​​ သိမှာပဲ။ သူတို့​​ ​​ေသချာမသိတာက​​ေတာ့​​ ပညာဆိုတာ ပိုက်ဆံ​​ေပး​​၊​ အချိန်​​ေပး​​ြပီး​​ ဝယ်ယူလို့​​လို့​​ ရလာတဲ့​​ ​​ေအာင်လက်မှတ်​​ေပါ်မှာ ရှိမ​​ေနဘူး​​ဆိုတာပါ။

​​ေနာက်တစ်ခုက အဲဒီတတ်ကျွမ်း​​လာတဲ့​​ ပညာရပ်ကို အလုပ်အြဖစ်နဲ့​​ အသံုး​​မချမြခင်း​​ အသက်ဝင်လာမှာ မဟုတ်ဘူး​​ ဆိုတာလည်း​​ ပါပါတယ်။ နှုတ်အာရွရွ ရွတ်ဆိုြကလို့​​ ​​ေြကာင်ပုဇွန်စား​​ ြကွပ်ြကွပ်ဝါး​​သလို ​​ေကျညက်​​ေန​​ေစရမယ်ဆိုတဲ့​​ သင်ခန်း​​စာများ​​​ေတာင်မှပဲ ကိုယ်ပိုင် အသိဉာဏ်နဲ့​​ ဆင်ြခင်သံုး​​သပ်တဲ့​​ အပိုင်း​​၊​ လက်​​ေတွ့​​ သ​​ေဘာ​​ေပါက် ကျွမ်း​​ကျင်မှု အပိုင်း​​ မပါရင် သညာ လို့​​​ေခါ်တဲ့​​ မှတ်ဉာဏ်အဆင့​်​မှာပဲ ရှိပါလိမ့​်​ဦး​​မယ်။ ပညာလို့​​​ေခါ်တဲ့​​ အသိဉာဏ်အလင်း​​ပိုင်း​​၊​ ဝိဇ္ဇာလို့​​​ေခါ်တဲ့​​ တဘက်ကမ်း​​ခတ် အတတ်ပိုင်း​​မျိုး​​ကို ​​ေရာက်မလာနိုင်ပါဘူး​​။ ​​ေကျာင်း​​ြပီး​​တာနဲ့​​ စာ​​ေတွကို စာအုပ်အ​​ေဟာင်း​​များ​​နဲ့​​အတူ ​​ေကျာင်း​​မှာပဲ ထား​​ခဲ့​​တာ၊​ ဘွဲ့​​ဓါတ်ပံုက​​ေလး​​နဲ့​​အတူ အယ်လဘမ်ထဲမှာတင် ​​ေကျနပ်​​ေနလိုက်တာဟာ နိုင်ငံရပ်ြခား​​မှာ ပညာနဲ့​​အသက်​​ေမွး​​​ေနတဲ့​​သူ​​ေတွထက် ပိုဆိုး​​တဲ့​​ ဦး​​​ေဏှာက်ြပုန်း​​တီး​​မှုပါပဲ။ ယိုစီး​​​ေနတာကမှ ကိုယ့​်​ဆီမှာ အသံုး​​မတည့​်​လည်း​​ တ​​ေနရာရာမှာ​​ေတာ့​​ အသံုး​​ကျ​​ေန​​ေသး​​တယ်။ ြပုန်း​​တီး​​​ေနတာက​​ေတာ့​​ အလဟဿြဖစ်​​ေနတာ မဟုတ်လား​​။ တကယ်လို့​​များ​​ အဲဒီဖုန်တက်​​ေနတဲ့​​၊​ အသက်ကင်း​​မဲ့​​​ေနတဲ့​​ ပညာတတ်​​ေတွကိုသာ အကျိုး​​ရှိရှိ အသံုး​​ချနိုင်မယ်ဆိုရင်​​ေတာ့​​ ဘာအရင်း​​မှ စိုက်စရာမလိုပဲ တိုင်း​​ြပည်တိုး​​တက်ဖို့​​ အများ​​ြကီး​​ အ​​ေထာက်အကူြဖစ်လိမ့​်​မယ် ထင်ပါတယ်။

ပထမဦး​​ဆံုး​​ သ​​ေဘာ​​ေပါက်နား​​လည်ထား​​ဖို့​​ လိုတဲ့​​အချက်က​​ေတာ့​​ ပညာတတ်​​ေတွရဲ့​​ တန်ဖိုး​​၊​ ပညာအရင်း​​အနှီး​​ရဲ့​​ အင်အား​​ကို အထင်မ​​ေသး​​သင့​်​ဘူး​​ ဆိုတဲ့​​အချက်ပါ။ ဒါကလည်း​​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အထိုက်အ​​ေလျာက် ပညာတတ်ထား​​မှ နား​​လည်နိုင်မှာပါ​​ေလ။ ပိုက်ဆံရှိရင် အာဏာရှိရင် ပညာတတ်​​ေပ့​​ ဆိုတာ​​ေတွ​​ေခါ်ြပီး​​ အနား​​မှာ မတ်တတ်က​​ေလး​​ လက်အုပ်ချီခိုင်း​​ထား​​လို့​​ ရတယ်လို့​​ တွက်ြကမှာ​​ေပါ့​​။ မ​​ေဟာ်သထာသုခမိန်လည်း​​ ဝိ​​ေဒဟရာဇ်မင်း​​ြကီး​​ကို​​ေတာ့​​ ခစား​​ရတာပဲ မဟုတ်လား​​။

သို့​​​ေသာ်လည်း​​ ပညာရှိတို့​​ရဲ့​​ မင်း​​ခစား​​စရိုက်ဟာ မင်း​​ပါး​​ကပ်​​ေြမှာင် အဆံ​​ေချာင်တို့​​ရဲ့​​ ခစား​​ြခင်း​​ပံုစံနဲ့​​ မတူနိုင်ဘူး​​လို့​​ ​​ေြပာရင် လက်ခံနိုင်ြကပါလိမ့​်​မယ်။ ဘာြဖစ်လို့​​ဆို​​ေတာ့​​ ပညာနဲ့​​ ခစား​​ရတာ​​ေလ။ ပျပ်ဝပ်ကျုး​​နွံမှုနဲ့​​ ခစား​​တာမှ မဟုတ်ပဲကိုး​​။ ဒီအခါမှာ ဝိ​​ေဒဟရာဇ်မင်း​​ြကီး​​ဘက်ကလည်း​​ မ​​ေဟာ်သထာသုခမိန်ရဲ့​​တန်ဘိုး​​ကို မသိပဲ ​​ေသနက ​​ေဒဝန္ဒ၊​ ကာမိန္ဒ၊​ ပဂုတ္တတို့​​လို အမတ်​​ေတွနဲ့​​ချည့​်​ ညီလာခံ​​ေခါ်တိုင်ပင်ရင် ဘာ​​ေတွြဖစ်လာသလဲ သိြပီး​​သား​​​ေနာ်။

ရန်ကုန်ြမို့​​ြကီး​​ကို စကင်္ာပူလို ြဖစ်​​ေအာင်လုပ်မယ်ဆိုလို့​​ ကိုယ်က စလံုး​​ပုတ်​​ေလာက်​​ေရး​​ြပ​​ေတာင် မြမင်ဖူး​​တဲ့​​အစား​​ဆို​​ေတာ့​​ အခါအခွင့​်​သင့​်​တုန်း​​ သွား​​လည်ြကည့​်​မိပါတယ်။ မြဖစ်နိုင်ဘူး​​ဆိုတာ ဘာမှ မရှိဘူး​​ဆို​​ေတာ့​​ ဘာလို့​​မြဖစ်နိုင်ရမှာလဲ​​ေနာ့​​။ (ပါး​​စပ်ြကီး​​နဲ့​​ ​​ေြပာရတာပဲဥစ္စာ) ဘယ်လိုနည်း​​နဲ့​​ ြဖစ်​​ေအာင်လုပ်မလဲဆိုတာက​​ေတာ့​​ အ​​ေြပာထက်စာရင် လက်​​ေတွ့​​ဘက် နည်း​​နည်း​​နီး​​လာြပီ​​ေလ။ ​​ေတွး​​ြကည့​်​မိသ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ပညာတတ်​​ေတွ မပါရင် ဘယ်နည်း​​နဲ့​​မှ မြဖစ်နိုင်ဘူး​​ဆိုတာကိုပါ။ ​​ေတာသား​​ြမို့​​​ေရာက် ကျီး​​ကန်း​​​ေတာင်း​​​ေမှာက် ြမင်ခဲ့​​ရသ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ (အရှက်မရှိ ယှဉ်​​ေြပာလိုက်ဦး​​မယ်) ရန်ကုန်နဲ့​​စကင်္ာပူဆိုတာ စီဒိုး​​နား​​​ေဟာ်တယ်နဲ့​​ ကံထရိုက်တိုက်​​ေလာက်ပဲ ကွာတာပါ။ အဲဒါြမို့​​အခွံချည့​်​ပဲ ယှဉ်ြကည့​်​တာ။ လူမပါ​​ေသး​​ဘူး​​။

သူတို့​​ြမို့​​​ေတာ်တစ်ခုလံုး​​ဟာ ပညာတတ်တဲ့​​ အသိဉာဏ်ရှိတဲ့​​ အုပ်ချုပ်သူချမှတ်ထား​​တဲ့​​ စည်း​​စံနစ်​​ေအာက်မှာ မခိုမကပ် မခိုး​​မဝှက်တတ်တဲ့​​ ကျွမ်း​​ကျင် အင်ဂျင်နီယာများ​​ ဦး​​​ေဆာင်ြပီး​​ တည်​​ေဆာက်ထား​​တာဆိုတာ ​​ေလယာဉ်​​ေပါ်က လှမ်း​​ြမင်ရရံုနဲ့​​ သိသာပါတယ်။ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ဆီမှာ ကံထရိုက်တိုက်​​ေတွ ဘယ်လို​​ေဆာက်သလဲဆိုတာ​​ေတာ့​​ မြမင်ဖူး​​တဲ့​​သူ ရှိပါ​​ေသး​​လား​​ဗျာ။ ဘီအီး​​၊​ အင်ဂျင်နီယာမ​​ေြပာနဲ့​​ ​​ေအဂျီတီအိုင်​​ေလာက် ပါရင်​​ေတာင် ကံ​​ေကာင်း​​။

တခါက ကျွန်​​ေတာ်​​ေနတဲ့​​အိမ်​​ေဘး​​မှာ ကံထရိုက်တိုက် အသစ်​​ေဆာက်တဲ့​​အခါ ကိုယ့​်​အိမ်နံ​​ေဘး​​ အုတ်နံရံက​​ေန ​​ေအာက်ကို တည့​်​တည့​်​ြကီး​​ ​​ေြမတူး​​ပါတယ်။ ​​ေြမခိုး​​ချင်တာ တစ်ခုတည်း​​ကိုပဲ ​​ေလာဘတက်တဲ့​​ ကံထရိုက်ဟာ သူ့​​လိုပဲ ဘာပညာမှ မတတ်ပဲ တိုက်​​ေဆာက်သွား​​တဲ့​​ ကိုယ့​်​ဘက်က ကံထရိုက်ရဲ့​​ လက်ရာကို ​​ေလျှာ့​​မတွက်မိပါဘူး​​။ နံရံ​​ေထာင်လိုက်ြကီး​​ နိမ့​်​ဆင်း​​သွား​​လို့​​ အိမ်ြကမ်း​​ြပင် သံမံတလင်း​​ြကီး​​ပါ ထက်ပိုင်း​​ကျိုး​​ အက်​​ေစာင်း​​သွား​​တဲ့​​အခါ “ခင်ဗျား​​တို့​​အိမ်က သူ့​​ဘာသာ မခိုင်လို့​​ြဖစ်ရတာ။ မ​​ေကျနပ်ရင် ြကိုက်တဲ့​​ဆီသွား​​တိုင်” လို့​​ လူမိုက်စကား​​​ေြပာပါတယ်။

ဘာလို့​​ ဒီလို ​​ေြပာအား​​ရှိသလဲဆိုတာက​​ေတာ့​​ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​ ကိုယ်​​ေတွ့​​သိရတာ​​ေပါ့​​။ သက်ဆိုင်ရာ ဌာနအြကီး​​အကဲြကီး​​​ေတွကိုယ်တိုင် စစ်​​ေဆး​​​ေရး​​အဖွဲ့​​ြကီး​​​ေတွဖွဲ့​​လို့​​ ကိုယ်တိုင်လာစစ်​​ေဆး​​ြပီး​​တဲ့​​​ေနာက်မှာ “ဒါဟာ ဘာမှ မြဖစ်​​ေလာက်တဲ့​​ အ​​ေသး​​စား​​ ထိခိုက်မှုက​​ေလး​​ပါ။” လို့​​ဆိုြပီး​​ ကိုယ်က အလကား​​​ေန ြပဿနာရှာ ​​ေလျှာ်​​ေြကး​​​ေတာင်း​​ချင်​​ေနတဲ့​​သ​​ေဘာမျိုး​​နဲ့​​ နာချင်လို့​​လား​​ အြကည့​်​နဲ့​​ အြကည့​်​ခံရပါတယ်။ (ငါ့​​နှယ် သီဟတင်စိုး​​ကား​​ထဲက ဂျပန်​​ေတွ အိမ်ထဲဝင်စစ်တာ ကျ​​ေနတာပဲ) ရံုး​​ချိန်း​​ ရက်ချိန်း​​​ေတွ အလုပ်ပျက် အကိုင်ပျက်သွား​​လိုက်ရတာများ​​လည်း​​ ​​ေသချင်​​ေစာ်ကိုနံြပီး​​ ​​ေမွး​​သမိခင်ကို “​​ေတာ်ပါ​​ေတာ့​​။ ​​ေနာက်ကို ပိုက်ဆံက​​ေလး​​ စု​​ေဆာင်း​​ြပီး​​မှ ကိုယ့​်​ဘာသာပဲ ြပင်လိုက်ြကတာ​​ေပါ့​​” လို့​​ ​​ေြပာမိပါတယ်။ အ​​ေဖတို့​​ အဖွား​​တို့​​လက်ထက်က “ရံုး​​ြပင်ကန္နား​​ မသွား​​ချင် မပတ်သက်ချင်ပါနဲ့​​” ​​ေြပာတာကိုလည်း​​ ​​ေသွး​​ထွက်​​ေအာင်မှန်မှန်း​​ သိလိုက်ရပါတယ်။

“ငါ့​​သား​​ နံနိမ့​်​မှာစိုး​​လို့​​” တဲ့​​။ အမှုလက်စသတ်လို့​​ ကိုယ့​်​အိမ်ကိုယ်ြပင်လို့​​ြပီး​​ သိပ်မြကာပါဘူး​​။ ဒီအ​​ေဆာက်အဦဟာ လူ​​ေနထိုင်ရန် မသင့​်​​ေတာ့​​လို့​​ အသစ်ြပန်ဖျက်​​ေဆာက်ရပါမယ်ဆိုြပီး​​ အမိန့​်​ထွက်လာြပန်ပါ​​ေလ​​ေရာ။ ဘာမှမြဖစ်ဘူး​​ ​​ေြပာခဲ့​​တာလည်း​​ အဲဒီပါး​​စပ်ြကီး​​​ေတွပဲ။ ြပို​​ေတာ့​​မဟဲ့​​ လို့​​ ဆင်း​​ခိုင်း​​တာလည်း​​ သူတို့​​ပဲ။ လူလည်း​​မ​​ေြပာင်း​​၊​ အချိန်​​ေတာင် မကွာဘူး​​။ အမှုတစ်ခုြပီး​​တာနဲ့​​ ​​ေနာက်တစ်ခုကိုဆက်ဖို့​​ စီထား​​သလား​​ မဆိုနိုင်။ မ​​ေကျနပ်ချက်​​ေတွကို ဖွင့​်​အံထုတ်​​ေနတာ​​ေတာ့​​ မဟုတ်​​ေပါင်။ ​​ေမ့​​​ေတာင်ပစ်လိုက်တာ ြကာ​​ေပါ့​​။ အဲဒီလို ဦး​​​ေဆာင်ြကီး​​ြကပ်သူများ​​နဲ့​​ ကံထရိုက်များ​​က တည်​​ေဆာက်မယ့​်​ ြမို့​​​ေတာ်ြကီး​​ကို စကင်္ာပူလိုြဖစ်​​ေအာင် လုပ်မလို့​​တဲ့​​ဆို​​ေတာ့​​ အင်ဂျင်နီယာ အရင် ရှာပါဦး​​လို့​​ ဆိုချင်တာပါ။

သူများ​​တကာ ြမို့​​တည်ရွာတည်ထား​​တာက ကိုယ့​်​ဆီမှာလို ပိုက်ဆံရှိ၊​ ြကိုက်တဲ့​​သူနဲ့​​ ထင်သလို​​ေဆာက်၊​ အြမတ်များ​​များ​​ကျန်ဖို့​​ အ​​ေရး​​ြကီး​​တယ်ဆိုတဲ့​​ ​​ေဝစား​​မျှစား​​ ရိုက်စား​​ တစ်နပ်စား​​ လုပ်မထား​​ပါဘူး​​။ ပညာရှင်​​ေတွကိုယ်တိုင် စဉ်း​​စဉ်း​​စား​​စား​​ တိုင်း​​တာတွက်ချက်ြပီး​​ အရမ်း​​ကို စံနစ်တကျ တည်ထား​​ရတာပါ။ အစက စကား​​ဦး​​သန်း​​ထား​​တဲ့​​ ပညာရှင်​​ေတွရဲ့​​ တန်ဖိုး​​ဆိုတာ အဲဒါကို သိ​​ေစချင်တာပါ။ ဒီ့​​ထက်ြမင်သာ​​ေအာင် ​​ေြပာရရင် ရွာက အရပ်ပန်း​​တိမ်သည် လက်ရာနဲ့​​ ကာတီး​​ယား​​စိန်တိုက်က လက်ရာဟာ ​​ေရွှချိန်ချင်း​​ စိန်ရတီချင်း​​ အတူတူြဖစ်ဦး​​​ေတာ့​​ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး​​ မဟုတ်လား​​။ (​​ေြကာ်ြငာထဲမှာ ြမင်ဖူး​​တာ ​​ေြပာတာ​​ေနာ်) “အင်ဂျင်နီယာကို မလို ရ​​ေသ့​​ကိုယ်တိုင် ြကံစည်ပါသည်။ ရာဇဝင်များ​​မှာ ထင်ရှား​​ ြမန်မာ့​​ဂုဏ်ရည်” ဆိုတာ ဦး​​ခန္တီ မန္တ​​ေလး​​​ေတာင် ြပုြပင်တုန်း​​က ​​ေခတ်အခါပါ။

သူတို့​​က​​ေတာ့​​ အင်ဂျင်နီယာ​​ေတွ လိုလွန်း​​လို့​​ ြမန်မာြပည်က ​​ေကျာင်း​​ြပီး​​ထား​​သမျှ အကုန် သူတို့​​ဆီ​​ေခါ်ထား​​တာ။ ြမင်ခဲ့​​သမှ အထင်ကရ အ​​ေဆာက်အဦ​​ေတွ အား​​လံုး​​ ြမန်မာအင်ဂျင်နီယာ မပါတာ မရှိသ​​ေလာက်ပဲ။ ​​ေရဘယ်လိုစီး​​လို့​​ မီး​​ဘယ်လိုဆင်၊​ ငလျင်လှုပ်ရင် ဘယ်ဘက်ကထွက်၊​ မီး​​​ေရး​​ထင်း​​​ေရး​​ ဘယ်ဘက်ကို​​ေြပး​​၊​ အစစအရာရာ ​​ေထာင့​်​​ေစ့​​​ေအာင် စီမံထား​​ပါတယ်။

လှိုင်သာယာက ပန်း​​ရံ​​ေခါ်ြပီး​​ ဒီလိုပံုမျိုး​​ထွက်​​ေအာင်လုပ်လို့​​​ေြပာရင် ြဖစ်ြဖစ် မြဖစ်ြဖစ် သူတတ်သမျှ မှတ်သမျှနဲ့​​​ေတာ့​​ လုပ်မှာပဲ။ ဘုန်း​​ြကီး​​ပျံ ြပဿာဒ်​​ေဆာက်သ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ြဖစ်နိုင်ပါလိမ့​်​မယ်။ ပံု​​ေတာ့​​ ထွက်လာမှာ အမှန်။ ​​ေရှ့​​​ေြကာင်း​​​ေနာက်​​ေြကာင်း​​​ေတာ့​​ ဘာမှ မသိနိုင်ဘူး​​​ေလ။ ကိုယ့​်​ဆီက ပညာရှင်​​ေတွက တတ်တဲ့​​ပညာ​​ေတွကို ကိုယ့​်​တိုင်း​​ြပည်အတွက် အသံုး​​မချပဲ ပိုက်ဆံရလို့​​ သူများ​​နိုင်ငံမှာ ကျွန်ခံြကတာကိုး​​ လို့​​ ​​ေြပာတာက​​ေတာ့​​ ကိုယ်တိုင်ပညာမတတ်၊​ အလုပ်မလုပ်ဖူး​​တဲ့​​သူ​​ေတွပါ။ ပညာရှင်​​ေတွကို အထက်က စီမံခန့​်​ခွဲတဲ့​​အခါမှာ အင်ဂျင်နီယာအတတ် မပါဘူး​​ဆိုရင်​​ေတာင် စီမံခန့​်​ခွဲမှုပညာက​​ေလး​​​ေတာ့​​ ပါမှ အဆင်​​ေြပပါလိမ့​်​မယ်။ ကင်ဂျံုအီး​​ြကီး​​က သူ့​​သား​​ကို ​​ေြမာက်ကိုရီး​​ယား​​ တစ်ြပည်လံုး​​အပ်ထား​​ခဲ့​​လို့​​ ရချင်ရလိမ့​်​မယ်။

ကံထရိုက်တိုက်တစ်လံုး​​အပ်ြပီး​​ ြပီး​​​ေအာင် ဆက်​​ေဆာက်လိုက် လို့​​ အပ်ရင်​​ေတာ့​​ ငါး​​ပါး​​​ေမှာက်မှာပဲ။ ပညာရပ်တိုင်း​​မှာ ကျွမ်း​​ကျင်ရာ လိမ်မာတဲ့​​သ​​ေဘာ​​ေတွကို နား​​လည်မှြဖစ်မှာ​​ေလ။ အဲဒီထက် ရှုပ်​​ေထွး​​နက်နဲတဲ့​​ သပွတ်အူဇာတ်လမ်း​​​ေတွက​​ေတာ့​​ လူတိုင်း​​သိြပီး​​သား​​​ေတွကို ​​ေညာင်ြမစ်ြပန်မတူး​​ချင်လို့​​ ဆက်မ​​ေရး​​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ အင်ဂျင်နီယာ​​ေတွ ဘာလို့​​ ြပည်တွင်း​​မှာ အလုပ်မလုပ်ချင်သလဲ။ ဘယ်လိုလူ​​ေတွ ြပည်တွင်း​​မှာ ဘယ်လိုပံုစံနဲ့​​ အလုပ်လုပ်​​ေနြကသလဲဆိုတာက​​ေတာ့​​ သူတို့​​ ကိုယ်တိုင် အသိဆံုး​​။ အဲဒီအထံုး​​​ေတွ မ​​ေြဖပဲနဲ့​​ ​​ေလထဲတိုက်အိမ်​​ေဆာက်တာ ြဖစ်နိုင်စရာလား​​။

ဘယ်အရာမဆို အ​​ေကာင်း​​ြမင်စိတ် မရှိပဲနဲ့​​ ​​ေဘး​​ထိုင် ဘိုင်ကျ ဘု​​ေြပာတဲ့​​ အထဲမှာ ကိုယ်လည်း​​ ပါ​​ေနပါ​​ေရာ့​​လား​​။ အဲဒီသ​​ေဘာမျိုး​​​ေတာ့​​ မရှိပါဘူး​​။ တိုင်း​​ြပည်ကို တိုး​​တက်​​ေအာင်ြပုြပင်ချင်ရင် ြခစား​​​ေနတဲ့​​ စိတ်ဓါတ်နဲ့​​ စာရိတ္တကို အရင် ကျား​​ကန်ဖို့​​လိုတယ်ဆိုတာ ရယ်။ တတ်ကျွမ်း​​တဲ့​​ ပညာရှင်​​ေတွကို ​​ေနရာတကျ အသံုး​​ချတတ်မှ ြဖစ်မယ်ဆိုတာရယ်ကို ​​ေတွး​​မိလို့​​ပါ။ နင်တို့​​ဟာနင်တို့​​ တိုး​​တက်ချင်တိုး​​တက် မတိုး​​တက်ချင်​​ေန။

ဒီဇာတ်​​ေတာ်မှာ ငါရှင်ဘုရင်လုပ်ရမှ ဆိုမှ ခွကျ​​ေနဦး​​မယ်။ ​​ေရှး​​​ေရှး​​ ပ​​ေဝသဏီ ြမန်မာဘုရင်​​ေတွ နန်း​​တည် ဘုရား​​တည် လုပ်ခဲ့​​တာ​​ေတာင် ပန်း​​ပဲဝန်၊​ ပန်း​​တည်း​​ဝန်၊​ ပန်း​​တိမ်ဝန်၊​ ပန်း​​ပုဝန် ကျွမ်း​​ကျင်သူ​​ေတွနဲ့​​သာ တည်​​ေဆာက်ြကပါတယ်။ ဒီက​​ေန့​​​ေခတ်ကျကာမှ မိုး​​ကျ​​ေရွှကိုယ်​​ေတွ ကွပ်ကဲမယ်ဆိုရင် နံမည်တူဝက်ဘ်ဆိုက်​​ေလာက်​​ေတာင် သပ်သပ်ရပ်ရပ်ရှိမယ် မထင်​​ေပါင်။ သူတို့​​​ေတွက ​​ေမွး​​ကတည်း​​က ဂျီး​​နီး​​ယပ်စ်​​ေတွပါလို့​​ ​​ေြပာရင် ​​ေစာ​​ေစာက​​ေြပာတဲ့​​ သွား​​​ေလသူြကီး​​ ပထမဆံုး​​​ေဂါက်ရိုက်တာ တိုက်ဂါး​​ဝုဒ် စံချိန်ကျိုး​​သွား​​သတဲ့​​ ဆိုတဲ့​​ သတင်း​​​ေဆာင်း​​ပါး​​ ဖတ်ရသလို​​ေနမှာပဲ။ ြမန်မာ​​ေတွလည်း​​ ငိုမယ်ဆို ငိုတတ်ြကပါတယ်။ ဘုန်း​​ြကီး​​ပျံ​​ေတွ​​ေတာင် လိုက် ဧယျာဉ့​်​ကျူး​​​ေနြကတဲ့​​ဥစ္စာ။ ကိုယ်​​ေတာ်တို့​​သာ ​​ေသချာပ​​ေစ။ ဒီက ​​ေရမီး​​အစံုနဲ့​​ ငိုြပမယ်။ ဒီအတိုင်း​​ဆက်သွား​​ရင်​​ေတာ့​​ ြပံုယမ်း​​နဲ့​​ တူလာ​​ေတာ့​​မှာပဲ။
ြမန်မာြပည်မှာ ပညာတတ်​​ေတွအတွက် ​​ေနရာမရှိဘူး​​ဆိုတဲ့​​ အြမင်ဟာ လွန်ခဲ့​​တဲ့​​ နှစ်​​ေပါင်း​​များ​​စွာကတည်း​​က ပညာတတ်လူငယ်​​ေတွ ရင်ထဲမှာ စွဲ​​ေနခဲ့​​တာ ြကာပါြပီ။

ဟုတ်သည် မဟုတ်သည်က​​ေတာ့​​ ကာယကံရှင်တစ်ဦး​​ချင်း​​စီရဲ့​​ ကိုယ်​​ေတွ့​​ဘဝ အ​​ေတွ့​​အြကံုနဲ့​​ ဆိုင်ပါလိမ့​်​မယ်။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ပုဂ္ဂလဒိဌာန်က​​ေန ဓမ္မဒိဋ္ဌာန် ြဖစ်မလာဖို့​​က​​ေတာ့​​ အုပ်ချုပ်သူ​​ေတွမှာ တာဝန်ရှိမလား​​ပဲ။ ဘယ်လိုပဲြဖစ်ြဖစ် တိုင်း​​ြပည်တိုး​​တက်​​ေအာင် ထူ​​ေထာင်မယ်ဆိုရင် သူတို့​​အတွက် ​​ေနရာတစ်​​ေနရာ ဖန်တီး​​​ေပး​​နိုင်မှ ြဖစ်မယ် မဟုတ်ဘူး​​လား​​။ ြပည်တွင်း​​မှာ ရှိ​​ေနတဲ့​​ ပညာတတ်​​ေတွက​​ေတာ့​​ အား​​မကိုး​​​ေလာက်ဘူး​​လို့​​ ဆိုလိုတာမဟုတ်ပါဘူး​​။ (ကိုယ်လည်း​​ အဲဒီဇာတ်ထဲကပါ) ဒါ​​ေပမယ့​်​ ခုတစ်မျိုး​​၊​ ​​ေတာ်ြကာတစ်မျိုး​​ မဟုတ်တဲ့​​၊​ အတင်း​​အ​​ေလျာ့​​ စိတ်ြကိုက်ကစား​​လို့​​မရတဲ့​​ စည်း​​မျဉ်း​​စည်း​​ကမ်း​​ထိန်း​​သိမ်း​​မှု တစ်ရပ် လိုအပ်​​ေနသလား​​လို့​​ပါ။ စာရိတ္တမဏ္ဍိုင်ဆိုတာကို ကိုယ့​်​​ေရချိန်နဲ့​​ကိုယ် စံထား​​ြပီး​​ အများ​​လုပ်သလိုလုပ်တာသာ အမှန်ဆိုတဲ့​​ အယူအဆကို ဘယ်လို တိုက်ဖျက်ြကမှာတုန်း​​။

တ​​ေန့​​တ​​ေန့​​ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ်က​​ေန လူတတ်ြကီး​​လုပ်ြပီး​​ ဟိုလို ဆရာလုပ်၊​ ဒီလိုဆရာလုပ်နဲ့​​ ​​ေတာ်​​ေတာ် မုန်း​​စရာချဉ်စရာ ​​ေကာင်း​​​ေန​​ေလာက်ပါြပီ။ ဒါ​​ေပသိ သိပ်ဘဝင်ြမင့​်​လို့​​ မရဘူး​​ဗျ။ ဘယ်သူဖတ်တာလိုက်လို့​​။ “ဪ.. စာ​​ေတွ​​ေရး​​ထား​​သလား​​။ ဟုတ်လား​​။ စာ​​ေရး​​ဆရာလုပ်မလို့​​လား​​။ ဟတ်လား​​။ ဆရာဝန်အလုပ်က မကိုက်လို့​​လား​​။ ​​ေတွ့​​​ေတာ့​​​ေတွ့​​မိပါတယ်။ အရှည်ြကီး​​​ေတွမို့​​ အချိန်မရတာနဲ့​​ ဖတ်မြကည့​်​မိဘူး​​” ဆိုတဲ့​​သူ​​ေတွ ပံုလို့​​ ပံုလို့​​။ ဆရာမ​​ေလး​​တစ်​​ေယာက် ​​ေြပာဖူး​​တာက​​ေတာ့​​ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်ဆိုတာ ​​ေဈး​​အိမ်သာနဲ့​​ တူပါသတဲ့​​။ ဟိုလူ​​ေလျှာက်​​ေရး​​၊​ ဒီလူ​​ေလျှာက်​​ေရး​​၊​ ပွစာကျဲ​​ေနတာပဲဟာ။ မျက်စိထဲ တန်း​​ကနဲြမင်​​ေနရလို့​​ ဖတ်မိတယ်ဆိုဦး​​​ေတာ့​​ အဲဒါ ​​ေဈး​​ထဲလာ အိမ်သာတက်တဲ့​​သူ​​ေတွသာ ဖတ်ြကတာ​​ေလ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​လည်း​​ ​​ေရအိမ်​​ေတာ်နံရံက စာဆို​​ေတာ်များ​​က အဘက်မလုပ်ြကတာ​​ေနမှာ။ ​​ေပါက်တတ်ကရ ရယ်စရာက​​ေလး​​​ေတွ ​​ေရး​​မိ​​ေတာ့​​လည်း​​ ရှူရှူး​​ဖလား​​ဝါး​​ရလွယ်တာ​​ေပါ့​​။

​​ေဒါသထွက်စရာ အံြကိတ်စရာ​​ေတွ ​​ေရး​​မိ​​ေတာ့​​လည်း​​ ညှစ်အား​​​ေလး​​ ပို​​ေကာင်း​​တာ​​ေပါ့​​။ တို့​​စာ​​ေတွကို အဲဒီအရပ်က​​ေန “နမ်း​​မှာလား​​ ​​ေမာင်ရဲ့​​ ​​ေမွှး​​တယ်ရှင်” လို့​​​ေတာ့​​ မဆိုလိုပါဘူး​​။ မဆိုရက်ပါဘူး​​။ နန်း​​​ေတာ်ထဲက အိမ်သာမှာပဲ တက်တက်၊​ ​​ေဈး​​အိမ်သာမှာပဲ တက်တက်၊​ အိမ်သာက ထွက်လာရင်​​ေတာ့​​ ​​ေပါ့​​ပါး​​သွား​​ရစြမဲပဲ မဟုတ်လား​​။ ​​ေအာင့​်​အည်း​​သိုမှီး​​ထား​​သမျှ​​ေတွ စိတ်တိုင်း​​ကျ လွှတ်ထုတ်လိုက်ဖို့​​ပဲ မဟုတ်လား​​။ အြမဲ​​ေနပါ​​ေနာ် လို့​​ ​​ေခါ်ထား​​လို့​​မရ​​ေပမယ့​်​ ​​ေနာက်တစ်ခါ အသံုး​​လိုလာရင်​​ေတာ့​​ လိုက်ရှာြကဦး​​မှာပါ။ တို့​​အတွက်က​​ေတာ့​​ စာ​​ေရး​​စာဖတ် ဘာလုပ်ဖို့​​ဆိုရင် တင်း​​​ေနတာ​​ေတွ အား​​လံုး​​ ​​ေလျာ့​​သွား​​ဖို့​​ပဲ​​ေပါ့​​။ ​​ေအသင်ချို​​ေဆွနဲ့​​ သိမ်း​​လိုက်ြကစို့​​။

“ဒီမှာ တင်း​​တယ်။ တင်း​​တယ်။ တင်း​​တယ် တင်း​​တယ် ​​ေဟ့​​…” (​​ေနာက်ကဟာ​​ေတာ့​​ ဆက်မဆိုရဲဘူး​​ဗျ)

Read More

`ချာလီရဲ့​​ ​​ေချာကလက်စက်ရံု´

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ဘယ်လိုမှ ြဖစ်လာနိုင်စရာမရှိဘူး​​လို့​​ ထင်ခဲ့​​တာ​​ေတွ မ​​ေမျှာ်လင့​်​ပဲ ြဖစ်လာရတဲ့​​အထဲမှာ စကင်္ာပူနိုင်ငံကို သွား​​လည်ဖို့​​ဆိုတာလည်း​​ ပါပါတယ်။ ​​ေကျာင်း​​ြပီး​​ကတည်း​​က သူငယ်ချင်း​​​ေတွ အလည်​​ေခါ်ြက​​ေပမယ့​်​ ကိုယ်နဲ့​​ မတန်မရာ ကိစ္စပဲ​​ေလ လို့​​ပဲ သ​​ေဘာထား​​ခဲ့​​တာပါ။ အိပ်မက်ထဲထည့​်​မက်ဖို့​​​ေတာင် ယုတ္တိမှ မရှိပဲနဲ့​​။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ ဘဝဆိုတာ အဲလိုြကီး​​ ယတိြပတ်​​ေြပာလို့​​ ရရိုး​​လား​​။

ခု​​ေတာ့​​ အရှင်လတ်လတ်ြကီး​​ကို ​​ေရာက်လာပါြပီ​​ေကာ။ မျက်စိသူငယ် အာ​​ေမဋိတ်​​ေတွ ပါး​​စပ်ြကီး​​အ​​ေဟာင်း​​သား​​နဲ့​​​ေြပာမကုန်တာ​​ေတွက​​ေတာ့​​ ဒီကလူ​​ေတွ ရိုး​​​ေနြပီမို့​​ ဝါး​​နုက ဝါး​​ရင့​်​ကိုပတ်ြပီး​​ ရှင်း​​မြပ​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ မိတ်​​ေဆွသူငယ်ချင်း​​များ​​ကို ​​ေကျး​​ဇူအထူး​​တင်​​ေြကာင်း​​​ေတွကိုလည်း​​ စား​​​ေကာင်း​​​ေသာက်​​ေကာင်း​​ ​​ေဖာ​​ေရှာလုပ်ြပီး​​ မ​​ေရး​​ချင်ပါဘူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​လို့​​ အရင်က တခါမှ မ​​ေတွ့​​ဖူး​​​ေသး​​ပဲ ခင်​​ေနရတဲ့​​သူ​​ေတွကို အြပင်မှာ နဖူး​​​ေတွ့​​ဒူး​​​ေတွ့​​ ​​ေတွ့​​ရတာရယ် အဲဒီ​​ေတာ့​​မှ သူတို့​​ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း​​ ​​ေသ​​ေသချာချာ သိရတာရယ်က​​ေတာ့​​ အရမ်း​​ဝမ်း​​သာမိပါတယ်။

သူတို့​​နဲ့​​ ​​ေသ​​ေသချာချာ စကား​​စြမည်​​ေြပာရတာ၊​ သူ့​​အ​​ေြကာင်း​​ကိုယ့​်​အ​​ေြကာင်း​​၊​ သူ့​​အြမင် ကိုယ့​်​အြမင်ချင်း​​ဖလှယ်ရတာလည်း​​ အကျိုး​​ရှိတာ​​ေပါ့​​။ ပို့​​သ​​ေသာ​​ေမတ္တာ၊​ ထား​​ရှိ​​ေသာ ​​ေစတနာ​​ေြကာင့​်​ ကလျာဏမိတ္တများ​​နဲ့​​သာ ​​ေတွ့​​ဆံုရတာ ကံထူး​​ပါ​​ေပတယ်။ အစကတည်း​​က စိတ်သ​​ေဘာချင်း​​တူရာလူ​​ေတွ စုမိတဲ့​​သ​​ေဘာရှိလို့​​ထင်ပါရဲ့​​။ ဘယ်သူနဲ့​​​ေတွ့​​​ေတွ့​​ ​​ေြပာလို့​​ဆိုလို့​​​ေကာင်း​​ ​​ေပါင်း​​လို့​​သင်း​​လို့​​​ေကာင်း​​၊​ (စား​​လို့​​​ေသာက်လို့​​​ေကာင်း​​လည်း​​ ပါတာ​​ေပါ့​​​ေလ) `ဒီလိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​​ရှိတယ်။

ဟုတ်လား​​´ လို့​​ ​​ေမး​​ရမ​​ေလာက်ပါပဲ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ တကယ်ပါ။ အား​​လံုး​​နဲ့​​ ရင်း​​ရင်း​​နှီး​​နှီး​​ စကား​​​ေြပာဆိုနှုတ်ဆက်ြပီး​​တဲ့​​အခါမှာ​​ေတာ့​​ သူတို့​​နှုတ်က ဖွင့​်​​ေြပာသည်ြဖစ်​​ေစ၊​ မ​​ေြပာသည်ြဖစ်​​ေစ၊​ အား​​လံုး​​ရဲ့​​ ရင်ထဲကစကား​​တစ်ခွန်း​​ကို နှလံုး​​သား​​နဲ့​​ ခံစား​​မိခဲ့​​တာက​​ေတာ့​​ ´ အိမ်ြပန်ချင်တယ် ...ဝူး​​...´ ဆိုတဲ့​​ အသံပါ။ အား​​လံုး​​ အဆင်​​ေြပ အ​​ေြခကျသ​​ေလာက် ရှိ​​ေနသူ​​ေတွချည့​်​​ေပမယ့​်​၊​ အစစအရာရာ ြပည့​်​စံု၊​ အဆင့​်​အတန်း​​ချင်း​​ မယှဉ်သာ​​ေအာင် တိုး​​တက်​​ေနတဲ့​​အရပ်မှာ ​​ေရာက်​​ေနြက​​ေပမယ့​်​ အိုး​​​ေမ့​​အိမ်​​ေမ့​​ ​​ေပျာ်​​ေနတဲ့​​သူ တစ်​​ေယာက်မှ မ​​ေတွ့​​ခဲ့​​ပါဘူး​​။ အိပ်မက်က​​ေလး​​​ေတွ လွှတ်ချမရ​​ေသး​​လို့​​၊​ နိုး​​လာတဲ့​​အခါ ​​ေပျာက်သွား​​မှာစိုး​​လို့​​ အတင်း​​ဆက်မက်​​ေနရတဲ့​​ ပံုပါ။ `ချာလီရဲ့​​​ေချာကလက်စက်ရံု´ဆိုတဲ့​​ ရုပ်ရှင်က​​ေလး​​ကို သတိရမိပါတယ်။ က​​ေလး​​​ေတွရဲ့​​ အသည်း​​စွဲဟာ ​​ေချာကလက်ပဲ မဟုတ်လား​​။

ကစား​​ဖို့​​၊​ ​​ေဆာ့​​ဖို့​​ပဲ မဟုတ်လား​​။ က​​ေလး​​တိုင်း​​ရဲ့​​ အိမ်မက်ကမ္ဘာကို ချာလီက ဖန်ဆင်း​​​ေပး​​ထား​​ပါတယ်။ အင်မတန်မှလည်း​​ ​​ေပျာ်စရာ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ ြပဿနာက အိမ်မြပန်ပဲ ဘယ်နှစ်ရက်​​ေပျာ်နိုင်မလဲ။ တစ်သက်လံုး​​ အဲဒီစက်ရံုြကီး​​ထဲမှာ ​​ေပျာ်နိုင်ပါ့​​မလား​​ဆိုတာပါ။ တကယ်​​ေတာ့​​ ချာလီဟာ က​​ေလး​​​ေတွကို ​​ေချာ့​​ကလက်နဲ့​​​ေသွး​​​ေဆာင်ြပီး​​ သူ့​​အကျိုး​​စီး​​ပွား​​ကိုသာ နည်း​​မျိုး​​စံုနဲ့​​ ​​ေဖာ်​​ေဆာင်မှာ မဟုတ်ဘူး​​လား​​။

 တကယ်​​ေတာ့​​ စကင်္ာပူမှာ ကျွန်​​ေတာ်နဲ့​​​ေတွ့​​ခဲ့​​တဲ့​​သူ​​ေတွဆိုတာ အလုပ်နဲ့​​အကိုင်နဲ့​​၊​ ​​ေနထိုင်ခွင့​်​ပါမစ်နဲ့​​၊​ အ​​ေသအလဲ ရုန်း​​ကန်ခဲ့​​ရတယ်ဆိုရင်​​ေတာင် အဲဒီအချိန်​​ေတာ့​​ ​​ေကျာ်ြဖတ်ခဲ့​​ြပီး​​တဲ့​​သူ​​ေတွပါ။ စလံုး​​ရဲ့​​ တစ်​​ေထာင့​်​တစ်ည မာယာပံုြပင်​​ေတွ​​ေြကာင့​်​ မအိပ်နိုင် မစား​​နိုင်စိတ်ဖိစီး​​ြပီး​​ ​​ေငွကုန်စိတ်ပန်း​​ မိသား​​စုပါနွမ်း​​ရတဲ့​​အြဖစ်​​ေတွ ကိုယ်တိုင်ခံစား​​ဖူး​​ပါတယ်။ ဒီလိုဘဝမျိုး​​​ေရာက်ဖို့​​ဆိုတာ
ြပည်တွင်း​​မှာကျန်ခဲ့​​တဲ့​​သူ​​ေတွ​​ေရာ၊​ ​​ေရာက်ကာစ ရုန်း​​ကန်​​ေနဆဲသူ​​ေတွ​​ေရာ မက်​​ေနဆဲ အိပ်မက်တစ်ခု မဟုတ်ဘူး​​လား​​။ ဒီလူ​​ေတွဟာ ချာလီရဲ့​​ ​​ေချာကလက်စက်ရံုထဲက ဘာလို့​​များ​​ အိမ်ြပန်ချင်​​ေနရပါလိမ့​်​​ေနာ်။

​​ေပျာ်ရာမှ မ​​ေနရ ​​ေတာ်ရာမှာ​​ေနရမှာမို့​​ ပဋိရူပ ​​ေဒသဝါ​​ေသာစ မဂင်္လာတရား​​​ေတာ်ကို လက်ကိုင်ထား​​ြကသူများ​​ အတွက်စဉ်း​​စား​​ြပန်​​ေတာ့​​လည်း​​ ငယ်ဘဝ၊​ ငယ်စရိုက်၊​ ဇာတိ ​​ေဆွမျိုး​​၊​ မိတ်​​ေဆွသူငယ်ချင်း​​​ေတွကို ​​ေြမွအရခွံလဲသလို စွန့​်​ပစ်ြပီး​​ လဲယူရ​​ေတာ့​​မှာမို့​​ `တခါတ​​ေလ​​ေတာ့​​လည်း​​ လွမ်း​​​ေတာ့​​အလွမ်း​​မိသား​​။´ ဆိုတဲ့​​ ြပည်​​ေတာ်မြပန်နိုင်တဲ့​​ မင်း​​ခ​​ေယာကင်္ျား​​များ​​ဘဝပါ။

နှစ်​​ေတွြကာလာ​​ေတာ့​​မှ အဲဒီ​​ေချာကလက်ြမို့​​​ေတာ်ြကီး​​ဟာ `တကယ်ဆို မချိုပါဘူး​​ အချစ်ဟာ´ လို့​​ သိလာရတာ​​ေပါ့​​။ `ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ​​ေလ´ လို့​​ ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် တရား​​ချရင်း​​ `မနက်ြဖန်မနက် အလုပ်တက်မယ်´ လို့​​ သံပတ်ြပန်တင်း​​ရဦး​​မှာကိုး​​။
 ကိုယ့​်​နိုင်ငံရဲ့​​ ​​ေတာ်​​ေပ့​​၊​ ြကိုး​​စား​​​ေပ့​​ ဆိုတဲ့​​ ပညာတတ်အလွှာ​​ေတွ သူတို့​​ဆီ​​ေရာက်ကုန်တာမို့​​ သူတို့​​ကို ဦး​​​ေဏှာက်ယိုစီး​​မှုလို့​​ ရုပ်ဝတ္ထုဆန်ဆန် ​​ေခင်း​​စဉ်တပ်ထား​​​ေပမယ့​်​ တကယ့​်​တကယ်မှာ အဲဒီထက်ပိုတဲ့​​ ဘဝ​​ေတွ ယိုစီး​​သွား​​တာပါ။

အိမ်မှာကျန်ခဲ့​​တဲ့​​ မိသား​​စုအ​​ေဟာင်း​​​ေတွကလည်း​​ ြကာ​​ေလ​​ေလ​​ေဝး​​ြဖစ်ရသလို၊​ ဟိုမှာတည်​​ေထာင်တဲ့​​ ဘဝသစ်​​ေလး​​​ေတွကလည်း​​ မပိုင်ဝက်​​ေမွး​​ြဖစ်ရ​​ေတာ့​​မှာပါ။ `ချဉ်​​ေပါင်ကို ကာြပန်လို့​​ ဝက်သား​​ထံ ​​ေြခကန်ရုန်း​​တယ် သွား​​​ေရာ့​​ ကတံုး​​´ လို့​​ လွှတ်​​ေပး​​လိုက်ရ​​ေအာင်ကလည်း​​ သူတို့​​က သာရာကိုကူး​​တဲ့​​ အခွင့​်​အ​​ေရး​​သမား​​များ​​ မဟုတ်ပဲ စင်ရှိရာနွယ်ရတဲ့​​ဗူး​​များ​​လို ကိုယ့​်​​ေြမမှာ ရပ်တည်ရှင်သန်စရာ အခွင့​်​အလမ်း​​မရှိလို့​​ ကိုယ့​်​ဒူး​​ကိုယ်ချွန်ြကရတဲ့​​သူချည့​်​ပါ။

`ြပည်တွင်း​​မှာလည်း​​ အခွင့​်​အလမ်း​​​ေတွ ပံုလို့​​ပါ​​ေမာင်ရာ´ လို့​​ ​​ေြပာလာရင် `အဲဒါ ဘယ်သူ​​ေတွအတွက် အခွင့​်​အ​​ေရး​​လဲ။ ဘယ်လိုလူ​​ေတွပဲ ရြကသလဲ´ ဆိုတာ ြပန်​​ေမး​​ပါရ​​ေစ။ လူချင်း​​တူတူ အခွင့​်​အ​​ေရး​​မရလို့​​ လူလူသူသူြဖစ်​​ေအာင် ​​ေသချင်ကာမှ​​ေသ​​ေရာ၊​ ​​ေတာမ​​ေြပာင်း​​လို့​​​ေတာ့​​မြဖစ်​​ေချဘူး​​ဆိုြပီး​​ ခံပန်း​​ခိုင်ယာယီ​​ေရွ့​​ြကရတာပါ။ ဒီ​​ေရစီး​​​ေြကာင်း​​ဟာ ကိုယ့​်​တိုင်း​​ြပည်တစ်ခုတည်း​​ကို တိုက်စား​​​ေနတာမဟုတ်ပါဘူး​​။ ပတ်ဝန်း​​ကျင်တိုင်း​​ြပည်အား​​လံုး​​မှာလည်း​​ ဒီအတိုင်း​​ရှိပါတယ်။ မုတ်သန်​​ေလလို ​​ေြမာက်ြပန်​​ေလလိုမဟုတ်​​ေပမယ့​်​ ဦး​​တည်ရာတစ်ရပ်နဲ့​​ လူ​​ေတွစီး​​​ေမျာသွား​​တာက​​ေတာ့​​ အသိသာြကီး​​ပါ။

 တကယ်လို့​​များ​​ တ​​ေန့​​​ေသာအခါမှာ စီး​​ပွား​​​ေရး​​၊​ နိုင်ငံ​​ေရး​​​ေတွ တည်ြငိမ်လို့​​၊​ ြပည်ပမှာ ဆည်း​​ပူး​​ထား​​​ေသာ အတတ်ပညာများ​​နဲ့​​ ကိုယ့​်​တိုင်း​​ြပည်မှာကိုယ် အလုပ်လုပ်လို့​​ ရမယ်ဆိုရင် ြပန်မလာမယ့​်​သူတစ်​​ေယာက်မှ မရှိပါဘူး​​။ (ြပန်သာလာခဲ့​​ပါသား​​ရယ်။ တို့​​ဆီမှာ ​​ေထာင်ထွက်​​ေတွ​​ေတာင် လခ​​ေကာင်း​​မှ​​ေကာင်း​​´ လို့​​ ြမှူဆွယ်ရမလား​​မသိဘူး​​​ေနာ်။)

အဲဒီအလုပ်​​ေလာက် မ​​ေသချာတာ မရှိ​​ေြကာင်း​​ကို ကိုယ်​​ေတွ့​​မျက်ြမင် သက်​​ေသတစ်ခု​​ေြပာြပပါ့​​မယ်။ တစ်ခါက ကမ္ဘာလှည့​်​ခွဲစိတ်အဖွဲ့​​ြကီး​​တစ်ခုနဲ့​​အတူ ြမန်မာဆရာဝန်က​​ေလး​​တစ်​​ေယာက်ဟာ ြမန်မာြပည်ကို ြပန်​​ေရာက်လာြပီး​​ သူတတ်ကျွမ်း​​တဲ့​​ အဆင့​်​ြမင့​်​နည်း​​ပညာများ​​နဲ့​​ ြမန်မာလူနာများ​​ကို ခွဲစိတ်ကုသ​​ေပး​​ပါတယ်။ ဘိုး​​​ေတာ်ြကီး​​တစ်ပါး​​က ` ြမန်မာဆရာဝန်တစ်​​ေယာက်မို့​​ ကိုယ့​်​တိုင်း​​ြပည်မှာ ကိုယ်ြပန် အလုပ်မလုပ်ချင်ဘူး​​လား​​´ လို့​​ ​​ေခါ်ပါတယ်။ ဘယ်လိုများ​​ ​​ေမး​​လိုက်ပါလိမ့​်​ဗျာ။ မန်း​​​ေလး​​သား​​ စစ်စစ်ြကီး​​ပါ။

တကယ်​​ေြပာတာလား​​ဆို က ​​ေတာင် ြပန်လာလိုက်​​ေသး​​။ သူအလုပ်လုပ်တဲ့​​အဖွဲ့​​အစည်း​​ြကီး​​က `မင်း​​ပညာက စက်ကိရိယာပါမှ ခွဲလို့​​စိတ်လို့​​ရတာ အဲဒါမရှိပဲ ဘာနဲ့​​သွား​​ အလုပ်လုပ်မှာတုန်း​​´ လို့​​ မဆွဲသာ ဆွဲသာ ဆွဲထား​​​ေသာ်ြငား​​ ဟိုခမျာကလည်း​​ အစက​​ေြပာခဲ့​​တဲ့​​ `အိမ်ြပန်ချင်တယ် .. ဝူး​​´ ​​ေရာဂါ​​ေြကာင့​်​ ´ သွား​​မှာပဲ.. သွား​​မှာပဲ.. ငါ့​​ကိုလာ မတား​​နဲ့​​´ ြဖစ်​​ေနပါတယ်။ ​

​ေနာက်ဆံုး​​​ေတာ့​​ အတူတူအလုပ်လုပ်ခဲ့​​တဲ့​​ သံ​​ေယာဇဉ်​​ေြကာင့​်​လား​​။ အသစ်ဝယ်ချင်တာနဲ့​​ မ​​ေကာင်း​​​ေကျာင်း​​ပို့​​ လုပ်​​ေလသလား​​​ေတာ့​​ မသိပါ။ သူသံုး​​​ေနတဲ့​​ စက်ကိရိယာြကီး​​တစ်ခုလံုး​​ ဟိုအဖွဲ့​​ြကီး​​က လှူဒါန်း​​လိုက်ပါသတဲ့​​။ သား​​​ေရွှအိုး​​ထမ်း​​ြပီး​​ ြပန်လာတဲ့​​ကိန်း​​​ေပါ့​​ခင်ဗျာ။ အဲဒီမှာတင် ြမနဲ့​​​ေမာင်နဲ့​​ ခုမှ​​ေတွ့​​တာပါပဲ ခင်ဗျ။

`လာပါတွတ်ပါ လပွတ္တာ´ဆိုတဲ့​​ ဘိုး​​​ေတာ်ြကီး​​က ဂိန်း​​သွား​​တယ်။ ြမန်မာနိုင်ငံဆိုတာက တရား​​ဥပ​​ေဒစိုး​​မိုး​​တဲ့​​နိုင်ငံ​​ေလ။ ဥပ​​ေဒကို လက်တစ်လံုး​​ြခား​​ လုပ်ခွင့​်​မှ မရှိတာ။ ဒီလို ​​ေဒါ်လာသိန်း​​ချီတန်တဲ့​​ စက်ပစ္စည်း​​ကိရိယာြကီး​​တစ်ခုကို ပုဂ္ဂလိကပိုင်အ​​ေနနဲ့​​ တင်သွင်း​​ခွင့​်​ မရှိဘူး​​တဲ့​​။

ြမန်မာ့​​ဆိုရှယ်လစ်လမ်း​​စဉ်ပါတီလက်ထက်ကတည်း​​က တား​​ြမစ်ထား​​တာထင်ပါရဲ့​​။ အလှူရှင်ဘက်ကလည်း​​ အစိုး​​ရကို​​ေတာ့​​ လှူခွင့​်​မရှိြပန်ပါဘူး​​ကွယ်။ စီး​​ပွား​​​ေရး​​ပိတ်ဆို့​​ထား​​တာမို့​​ သူတို့​​ဘက်ကလည်း​​ ​​ေပါ်လစီနဲ့​​ ြငိပါသတဲ့​​။ ရှဉ့​်​လည်း​​​ေလျှာက်မရ ပျား​​လည်း​​စွဲမရ။ အဲဒီ​​ေနာက်​​ေတာ့​​ အဲဒီစက်ြကီး​​ ဘယ်ကို​​ေရာက်သွား​​ြပီး​​ ဘယ်သူ​​ေတွခွဲ​​ေနသလဲ​​ေတာ့​​ မ​​ေြပာတတ်​​ေတာ့​​ပါဘူး​​ကွယ်။ ြကာြပီဆို​​ေတာ့​​ သား​​သား​​လည်း​​ ​​ေမ့​​သွား​​ြပီ။ အသက်ြကီး​​​ေတာ့​​ မှတ်ဉာဏ်က သိပ်မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​​ေလ။ ြပန်လာြပီး​​သား​​ ဆရာ​​ေလး​​ခမျာမ​​ေတာ့​​ သစ်ကိုင်း​​လွတ်ရြပန်ပါတယ်။ ဒီမှာ နဂိုထိုင်​​ေနတဲ့​​သူနဲ့​​ သုကျိတ် နဲ့​​ ဘာလီဇာတ်ခင်း​​လို့​​ ဘယ်ရမလဲ။ ​​ေပါ်​​ေတာ်မူက ထီး​​အရင်တင်ရိုး​​ ထံုး​​စံမှ မရှိတာ။ သူလား​​။

ဘာြဖစ်သွား​​လဲ သိပ်မမှတ်မိ​​ေတာ့​​ပါဘူး​​ကွယ်။ အသက်ြကီး​​​ေတာ့​​ မှတ်ဉာဏ်​​ေတွကလည်း​​ သိပ်မ​​ေကာင်း​​​ေတာ့​​ဘူး​​​ေလ။ ခွင့​်​လွှတ်​​ေနာ်။

 `ဤဥပမာ.. လူဆိုသည်မှာ...´ ဆို ​​ေဒါ်မာမာ​​ေအး​​အသံနဲ့​​ ဆက်ဆိုရမှာြဖင့​်​ ြပန်​​ေတာ်ဝင် စ​​ေန​​ေမာင်​​ေမာင်တို့​​ဟာ သူများ​​ရပ်ရွာမှာ အလုပ်အကိုင် အခွင့​်​အလမ်း​​ စန်း​​ပွင့​်​သ​​ေလာက် ကိုယ့​်​ဆီမှာ​​ေတာ့​​ ​​ေကျာက်စရစ်​​ေတာ မာ​​ေခါင်​​ေခါင်မှာ အ​​ေတာင်ကျွတ်​​ေသာြကိုး​​ြကာ ​​ေရရှာ၍မရသကဲ့​​သို့​​ ဆိုတာမျိုး​​ြဖစ်ြကရပါတယ်။ ဟိုတုန်း​​က အြဖစ်​​ေတွ လာမ​​ေြပာနဲ့​​​ေမာင်ရာ။ အခု ​​ေြပာင်း​​လဲခဲ့​​ြက​​ေပါ့​​ မဟုတ်လား​​။

ဘယ်သူ​​ေတွ ​​ေြပာင်း​​လဲသလဲ။ ဘယ်နှစ်​​ေယာက်​​ေြပာင်း​​လဲသလဲ။ လူတစ်ဦး​​ချင်း​​ တစ်ဦး​​ချင်း​​ ​​ေြပာင်း​​လဲရံုနဲ့​​ ရပါ့​​မလား​​။ စံနစ်စည်း​​ကမ်း​​ဆိုတာြကီး​​က အရင်အတိုင်း​​ပဲ ရှိ​​ေနရင် လှံမင်း​​သား​​​ေလး​​ဝင်သွား​​တဲ့​​ ဂူထဲက လှံဘီလူး​​ြကီး​​ထွက်လာဦး​​မှာပဲ။ ​​ေလး​​မင်း​​သား​​​ေလး​​ဝင်သွား​​တဲ့​​အခါ ​​ေလး​​ဘီလူး​​ြကီး​​ထွက်လာဦး​​မှာပဲ။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်​​ေကာင်း​​​ေအာင် မကျိုး​​စား​​ပဲနဲ့​​ အစိုး​​ရ​​ေြပာင်း​​ရင် ​​ေကာင်း​​သွား​​လိမ့​်​မယ် လို့​​​ေမျှာ်လင့​်​​ေနတာဟာ ထီမထိုး​​ပဲ ထီ​​ေပါက်စဉ်တိုက်​​ေနတဲ့​​သူလိုပါပဲ။ လိုရင်း​​ကို ြပန်​​ေကာက်ရရင်ြဖင့​်​ ြပန်လာတဲ့​​သူ​​ေတွအတွက် သူတို့​​အတတ်ပညာနဲ့​​ ​​ေလျှာ်ညီတဲ့​​ နိုင်ငံ့​​တာဝန်က​​ေလး​​များ​​ ထမ်း​​ခွင့​်​ရရင်၊​ ဒီမှာရှိတဲ့​​သူ​​ေတွဘက်ကလည်း​​ ငါ့​​ထမင်း​​ခွက် ဝင်လုမယ့​်​သူ​​ေတွလို့​​ သ​​ေဘာမထား​​ရင် မိမိ၊​ သူတပါး​​၊​ တိုင်း​​ြပည် သံုး​​ဦး​​သံုး​​ဖလှယ် အကျိုး​​ရှိတာပ။

 တကယ်​​ေတာ့​​ အဲဒီသူ​​ေတွဟာ ​​ေချာကလက်စက်ရံုြကီး​​က မိုး​​ပျံ​​ေမျှာ်စင်ြကီး​​​ေတွ ​​ေဆာက်တဲ့​​အထဲမှာလည်း​​ ပါခဲ့​​ြကတယ်။ ​​ေြမ​​ေအာက်ရထား​​လမ်း​​​ေတွ ၊​ ဘူတာရံု​​ေတွ ​​ေဆာက်တဲ့​​​ေနရာမှာလည်း​​ ပါခဲ့​​ြကတယ်။ စက်ရံုတစ်ခုလံုး​​ သူတို့​​​ေြခရာလက်ရာ​​ေတွချည့​်​ပဲ။ အိမ်ကိုြပန်လာရင် အဲဒီအတတ်ပညာ​​ေတွနဲ့​​ ကိုယ့​်​အိမ်ကိုယ် အလှဆင်လို့​​ရတယ်။ ဦး​​ချာလီမှာြဖင့​်​ ဒီလို လူ့​​မလိုင် အဆီအနှစ်​​ေတွ သူ့​​ဆီမှာ အဖတ်တင်ကျန်​​ေစချင်လို့​​ အိမ်က​​ေလး​​ဝယ်မလား​​၊​ ကား​​က​​ေလး​​ဝယ်မလား​​။ သား​​သမီး​​​ေတွ ​​ေကျာင်း​​ထား​​မလား​​၊​ ​​ေချာကလက်က​​ေလး​​​ေတွ တန်း​​စီ​​ေကျွး​​လို့​​ မ​​ေပျာ်​​ေပျာ်​​ေအာင်ထား​​ြပီး​​ ဦး​​​ေဏှာက်​​ေတွ လုပ်အား​​​ေတွကို ြကံြကိတ်စက်နဲ့​​ ညှစ်သလို ညှစ်ထုတ်​​ေနြပီ။ ကိုယ့​်​ဆီမှာ​​ေတာ့​​ ဒလံပွဲစား​​များ​​နဲ့​​ ထုခွဲရင်း​​နှီး​​ လို့​​ ​​ေခါင်း​​​ေရာကိုယ်ပါ လိုရာသံုး​​​ေစ လည်စင်း​​​ေပး​​ရတယ်။

မြကိတ်ရင် ငိုလိုက်မှာ​​ေနာ် ဆိုတာမျိုး​​။ ဘယ်သူ့​​​ေြကာင့​်​၊​ ဘာ့​​​ေြကာင့​်​​ေတွ ​​ေနာက်​​ေြကာင်း​​လှန်​​ေနရင် ​​ေရှ့​​ခရီး​​မတွင်မှာစိုး​​လို့​​ ရာဇဝင်ထဲမှာ ဒင်း​​တို့​​ကိုထား​​ရစ်ခဲ့​​ရ​​ေအာင်​​ေလ။ အခု ရွာကို ​​ေမာင်ြကီး​​ြပန်လာြပီ။ လက်ချည့​်​ပဲ မဟုတ်ဘူး​​။ စု​​ေဆာင်း​​ထား​​တဲ့​​ဥစ္စာ​​ေတွလည်း​​ပါတယ်။ ဆည်း​​ပူး​​ခဲ့​​တဲ့​​ ပညာ​​ေတွလည်း​​ ပါတယ်။ အ​​ေမတို့​​အဘတို့​​ကို တိုက်နဲ့​​ထား​​မယ်။ ကား​​နဲ့​​သွား​​မယ်။ သို့​​​ေသာ် ကံထရိုက်တိုက်ရဲ့​​ ဘိလပ်​​ေြမအချိုး​​ကို​​ေတာ့​​ ဒီအတိုင်း​​ဆက်ထား​​ဦး​​မှာလား​​။ ​​ေမာ်​​ေတာ်ပီကယ်​​ေတွ့​​ရင် လက်က​​ေလး​​လှမ်း​​ထုတ်ြပီး​​ တစံုတရာနဲ့​​ `အို​​ေကဆရာ။

သိုင်း​​ကျူး​​ဆရာ´ လုပ်ဦး​​မှာလား​​။ ဒံုရင်း​​အ​​ေရာက်ကို တို့​​ခရီး​​​ေပါက်ရမည် လို့​​ ဦး​​တည်ြကမလား​​။ ဘယ်သူ့​​ကိုမှလည်း​​ မပုတ်ခတ်လိုပါဘူး​​။ ဘယ်သူ့​​ဆီမှလည်း​​ မတိုင်တည်ချင်ပါဘူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ လူတိုင်း​​လူတိုင်း​​​ေတာ့​​ စဉ်း​​စဉ်း​​စား​​စား​​ ​​ေတွ့​​​ေစ့​​ချင်ပါတယ်။ အနည်း​​ဆံုး​​​ေတာ့​​ ဒီစာကို ဖတ်မိတဲ့​​သူ​​ေတွအတွက်​​ေပါ့​​။ သူများ​​​ေတွ လှတာြမင်ရ​​ေလ။ ငါ့​​ရုပ်ြကီး​​ငါ ​​ေသာက်ြမင်ကပ်​​ေလ ဆိုတာလိုပဲ တိုး​​တက်တဲ့​​ ​​ေခတ်မီတဲ့​​ သူများ​​ရပ်ရွာ​​ေတွ ​​ေရာက်တိုင်း​​ ကိုယ့​်​ဆီမှာလည်း​​ ဒီလိုြဖစ်ချင်လိုက်တာဆိုတဲ့​​ စိတ်က​​ေပါ်လာတာပဲ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ​​ေပါင်က​​ေသး​​​ေြကာင်း​​ြကီး​​ ​​ေရမ​​ေဆး​​ပဲ သနပ်ခါး​​​ေလး​​လိမ်း​​မှ ​​ေဘး​​ကလူ​​ေတွ ြကည်ြဖူနိုင်မယ် လုပ်လို့​​ မရနိုင်ပါဘူး​​။

အ​​ေဖလာ​​ေဆး​​​ေပး​​နိုး​​ အ​​ေမလာ​​ေဆး​​​ေပး​​နိုး​​ ​​ေစာင့​်​​ေနလည်း​​ အလကား​​ပဲ။ သူတို့​​လည်း​​ သူ့​​အလုပ်နဲ့​​သူ။ စည်း​​ကမ်း​​တစ်စက်မှ မရှိပဲနဲ့​​များ​​ ရန်ကုန်ြမို့​​ြကီး​​ကို ​​ေဝဇယန္တာ နန်း​​ဘံုတည်ရင် တီဗီရိုက်ြပီး​​တာနဲ့​​ ြပိုကျလိမ့​်​မယ်မှတ်။ (ကိစ္စမရှိပါဘူး​​။ သတင်း​​ထဲထည့​်​ြပီး​​ရင် သူ့​​ဘာသူ ပက်လက်ပဲ လန်လန်။ ကိုယ်​​ေနတာမှ မဟုတ်ပဲ)

 ကိုယ့​်​ရဲ့​​ ြဖုတ်​​ေချး​​​ေလာက် ဦး​​​ေဏှာက်က​​ေလး​​နဲ့​​ ​​ေဘး​​က​​ေန အာ​​ေချာင်ရံုပဲ တတ်နီုင်ပါတယ်။ တကယ့​်​တကယ် တိုင်း​​ြပည်ကို ဦး​​​ေဆာင်ထုဆစ်သူြကီး​​များ​​လက်ထဲမှာမှ တိုင်း​​ြပည်ြကီး​​ရဲ့​​ အဆင်း​​အသွင် ဂုဏ်အင်လက္ခဏာ​​ေတွ ပီြပင်လာမှာ​​ေပါ့​​။ စကင်္ာပူနိုင်ငံြကီး​​ဟာ လီကွမ်ယုြကီး​​ရဲ့​​ လက်ရာလို့​​ ဘယ်သူမှ မြငင်း​​နိုင်ပါဘူး​​။ ြမန်မာနိုင်ငံဟာ​​ေရာ ဘယ်သူ့​​လက်ရာ​​ေြကာင့​်​လို့​​ ​​ေြပာစရာမလိုတာကို အချင်း​​ချင်း​​ လက်ညှိုး​​​ေတွ လှည့​်​ထိုး​​​ေနမယ့​်​အစား​​ ြပုြပင်ဖို့​​ ြကိုး​​စား​​ြကည့​်​ြကပါစို့​​လား​​ဗျာ။

Read More

`တမိုး​​တ​​ေြမ / သန်း​​သန်း​​​ေမ´

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကယား​​ြပည်နယ်အ​​ေြကာင်း​​ကို ဖွဲ့​​ဆိုထား​​တဲ့​​သီချင်း​​ရယ်လို့​​ ရှား​​ရှား​​ပါး​​ပါး​​ ဒီသီချင်း​​က​​ေလး​​ကလွဲရင် မြကား​​ဖူး​​သ​​ေလာက်ပါပဲ။တစ်ပုဒ်ဆိုဆိုသ​​ေလာက် ​​ေကာင်း​​လည်း​​​ေကာင်း​​လှပါ​​ေပတယ်။ ြမန်မာ့​​ဂီတသ​​ေဘာအရဆိုရင်​​ေတာ့​​ ကရင်ဩသံလို့​​​ေခါ်တဲ့​​သံစဉ်မျိုး​​နဲ့​​ ဖွဲ့​​နွဲ့​​ထား​​တယ်။ ဦး​​သု​​ေမာင်ဆိုတဲ့​​ တို့​​​ေတာင်ယာ​​ေတာသီချင်း​​လည်း​​ အတူတူပဲ။

ြမိုင်တန်း​​​ေမှာင်​​ေဝ​​ေလး​​.. နဲ့​​ စပါတယ်။ ​​ေမာင်း​​သံ​​ေလး​​၊​ ပု​​ေလွသံ​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ နား​​ထဲမှာ တမျိုး​​​ေလး​​ စွဲသွား​​​ေစတယ်။ ဒီသီချင်း​​​ေလး​​နဲ့​​အတူတူ ကယား​​ြပည်နယ်ကို အလည်သွား​​လို့​​ ရတာ​​ေပါ့​​။ မ​​ေရာက်ဖူး​​ြကဘူး​​ မဟုတ်လား​​။ တူတူပါပဲ။ ကိုယ်လည်း​​ ​​ေရာက်ဖူး​​တာမဟုတ်။ (ဘယ်သူ့​​မှ ​​ေလျှာက်မ​​ေြပာနဲ့​​​ေနာ်။ ဝန်ြကီး​​ရံုး​​က ြကား​​သွား​​မှြဖင့​်​ ​​ေနာက်ပို့​​စ်တင် လွိုင်​​ေကာ်ြဖစ်သွား​​ဦး​​မယ်) ​​ေရာက်ဖူး​​ဖို့​​ ​​ေန​​ေနသာသာ ြကား​​ဖူး​​ဖို့​​​ေတာင် ​​ေတာ်​​ေတာ် ခဲယဉ်း​​ပါလိမ့​်​မယ်။ ကယား​​ြပည်နယ်လို့​​ ​​ေြပာလိုက်ရင် စိတ်ထဲမှာ ဘီလူး​​​ေချာင်း​​​ေရအား​​လျှပ်စစ်ရယ်၊​ ​​ေလာပိတဓါတ်အား​​​ေပး​​စက်ရံုရယ်ပဲ ြကား​​ဖူး​​မှာ။ ဒါ​​ေတာင် ရန်ကုန်မှာ မီး​​ပျက်ပ​​ေဟ့​​ဆိုရင် ​​ေလာပိတမှာ ဘာြဖစ်လို့​​ ညာြဖစ်လို့​​ဆိုလို့​​ မြကာမြကာနား​​ယဉ်​​ေနလို့​​။ ခု​​ေနာက်ပိုင်း​​​ေတာ့​​ ရန်ကုန်သား​​​ေတွအား​​လံုး​​မီး​​ပျက်ရင် ဘာြဖစ်လို့​​လဲ ဘယ်သူမှ ဖုန်း​​ဆက်မ​​ေမး​​ြက​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။

ပျက်ရင်ပျက်တယ်မှတ်၊​ လာရင်လာတယ်မှတ်နဲ့​​ သမာဓိ​​ေတွ ရကုန်ြပီ။ လွိုင်​​ေကာ်အြပင်​​ေရာ တြခား​​ြမို့​​ြကီး​​ြကီး​​မား​​မား​​ ဘယ်နှစ်ခုြကား​​ဖူး​​လို့​​လဲ။ ​​ေဘာ်လခဲ​​ေလာက် သိရင်​​ေတာ်​​ေတာ် နှံ့​​စပ်​​ေနြပီ။ သူ့​​အ​​ေြကာင်း​​​ေရး​​စရာ ဘာမှ မရှိလို့​​ ပထဝီစာ​​ေမး​​ပွဲ​​ေတွမှာ​​ေတာင် ဘယ်တုန်း​​ကမှ အ​​ေမး​​မခံရတဲ့​​ ြပည်နယ်က​​ေလး​​ပါကွယ်။ ဆုန်သင်း​​ပါရ်တို့​​ သက်မွန်ြမင့​်​တို့​​လို တိုင်း​​ရင်း​​သူ နိုင်ငံ​​ေကျာ် အ​​ေချာအလှ​​ေတွလည်း​​ ထွက်မလာြက​​ေတာ့​​ အကိုကာလသား​​များ​​ကလည်း​​ မှတ်မှတ်သား​​သား​​ ရှိြကမယ် မဟုတ်ဘူး​​။ ​​ေြပာရမယ်ဆိုရင်​​ေတာ့​​ အသံလံုး​​ဝမထွက်သ​​ေလာက်ရှိတဲ့​​ တိုင်း​​ရင်း​​သား​​​ေလး​​​ေတွ​​ေနြကသလိုပါပဲ။

သူတို့​​ဆီ ဆရာဝန် မရှိဘူး​​ ပို့​​​ေပး​​ပါလို့​​လည်း​​ တခါမှ လွှတ်​​ေတာ်တက်ြပီး​​ ပူညံပူညံ မလုပ်တတ်။ မီး​​မလာပါဘူး​​ ​​ေရမလာပါဘူး​​။ လမ်း​​မ​​ေကာင်း​​ပါဘူး​​လို့​​လည်း​​ ဂျီမကျတတ်၊​ ​​ေအး​​ြကပံုများ​​နှယ်။ သူတို့​​ဆီက ပ​​ေဒါင်လူမျိုး​​​ေတွဆို ကမ္ဘာကစိတ်ဝင်စား​​လွန်း​​လို့​​ ဘန်​​ေကာက်မှာ​​ေတာင် ြပစား​​ြကတယ်။ လူ့​​သစ်ကုလား​​အုပ်ဆိုြပီး​​​ေတာ့​​။ အခု​​ေတာ့​​ လည်ပင်း​​က​​ေြကး​​​ေခွ​​ေတွ ချွတ်ကုန်ြပီး​​ နံမည်​​ေတာင် ​​ေြပာင်း​​လိုက်ြပီ။ ကယန်း​​တိုင်း​​ရင်း​​သား​​တဲ့​​။ ​​ေဆး​​ပညာအြမင်နဲ့​​ြကည့​်​ရင် သူတို့​​​ေတွမှာ ဂုတ်ရိုး​​ကျီး​​​ေပါင်း​​​ေရာဂါ မြဖစ်​​ေလာက်ဖူး​​ထင်ပါရဲ့​​။ ​​ေဝး​​လံသီ​​ေခါင်လွန်း​​လို့​​ ဘိုး​​​ေတာ်ဘုရား​​တို့​​ အိမ်​​ေရှ့​​မင်း​​သား​​တို့​​ကလည်း​​ စိတ်မဝင်စား​​ခဲ့​​ဘူး​​။ ဘုရင့​်​​ေနာင်မင်း​​တရား​​ြကီး​​၊​ အ​​ေလာင်း​​မင်း​​တရား​​ြကီး​​ကစလို့​​ ြမန်မာ​​ေတွ ခဏခဏ အယုဒ္ဓယသွား​​တိုက်​​ေနတာ​​ေတာင် ကယား​​ြပည်နယ်ကြဖတ်သွား​​တယ်လို့​​ မြကား​​ဖူး​​ဘူး​​။ ကိုယ်ကပဲ မသိတာ​​ေနမယ်။ သို့​​​ေသာ် သုဓနုမင်း​​သား​​က​​ေလး​​က​​ေတာ့​​ ​​ေဒွး​​မယ်​​ေနာ်​​ေလး​​ရှိရာကို လိုက်သွား​​တဲ့​​ ​​ေငွ​​ေတာင်ြပည်ဆိုတာ အဲဒီကယား​​ြပည်နယ်ပါပဲတဲ့​​။ ​​ေတာနဲ့​​​ေတာင်စွယ်ကလွဲရင် ြမို့​​​ေကျး​​အိမ်​​ေြခ ကျဲကျဲပါး​​ပါး​​ရှိပံုပဲ။

သို့​​​ေသာ်လည်း​​ ချင်း​​ြပည်နယ်​​ေလာက်​​ေတာ့​​ မဆင်း​​ရဲဘူး​​လို့​​​ေြပာတယ်။ ဟုတ်ပါ့​​မလား​​​ေနာ်။ ချင်း​​​ေတာ်​​ေတာ်များ​​များ​​က အ​​ေမြကီး​​ကား​​​ေရာက်ြပီး​​ “ြကက်ရိုး​​ြပုတ်ြပီး​​ ကု​​ေပး​​ပါ အိုး​​ …ရဲ….. ” နဲ့​​ ကမ္ဘာ​​ေကျာ်တဲ့​​သူ​​ေတာင် ​​ေကျာ်လို့​​။ လူမ​​ေရာက် ဂူ​​ေကျာက်​​ေချာင်ဆို​​ေတာ့​​ သဘာဝပတ်ဝန်း​​ကျင်က စိမ်း​​စိမ်း​​လန်း​​လန်း​​ စိုစို​​ေြပ​​ေြပ ရှိဦး​​မှာ မလွဲပါဘူး​​။ ​​ေတာ်​​ေတာ် သာသာယာယာ လှလှပပရှိတာက​​ေတာ့​​ ​​ေတာင်ကွဲ​​ေစတီ​​ေတာ်ပါပဲ။ (ဒါ​​ေတာ့​​ ဓါတ်ပံုထဲမှာ ြမင်ဖူး​​တယ်) ဒါ​​ေတာင် ဘယ်လိုြဖစ်လို့​​ သမီး​​ရည်း​​စား​​​ေတွ သွား​​ဖူး​​ရင် ကွဲတတ်တယ်လို့​​ ​​ေကာလာဟလထွက်သလဲမသိပါဘူး​​။ ြကံြကံဖန်ဖန်။

ဘာမှလည်း​​ ​​ေထွ​​ေထွထူး​​ထူး​​ ​​ေြပာစရာရှိတာမဟုတ်၊​ ​​ေလာ​​ေလာဆယ် လူတကာ ပါး​​စပ်ဖျား​​ ​​ေရပန်း​​စား​​​ေနတာလည်း​​ မဟုတ်ပဲနဲ့​​ ရှာရှာ​​ေဖွ​​ေဖွ သူ့​​အ​​ေြကာင်း​​ကို ​​ေရး​​ရတဲ့​​ အချက်က​​ေတာ့​​ အဲဒီ ဘယ်သူမှ စိတ်မဝင်စား​​၊​ စကား​​ထဲ​​ေတာင် ထည့​်​​ေြပာ​​ေလ့​​မရှိြကလို့​​ သူ့​​အ​​ေြကာင်း​​​ေလး​​​ေတွ သိရ​​ေအာင် တခုတ်တရကို အရွဲ့​​တိုက်ြပီး​​ ​​ေရး​​ပါတယ်။ ဆင်း​​ရဲသား​​များ​​ လူရာမသွင်း​​သလို ြဖစ်​​ေနမှာစိုး​​လို့​​။ သူ့​​ခမျာ မိုး​​ကုတ်လို ​​ေကျာက်သံပတ္တြမား​​​ေတွ ထွက်ရင်လည်း​​ လူသိလူလာများ​​​ေလာက်ရဲ့​​။ ကန်​​ေဘာက်တို့​​ ​​ေကျာက်ြဖူတို့​​လို ကမ်း​​လွန်သဘာဝဓါတ်​​ေငွ့​​ထွက်ရင်လည်း​​ သူများ​​နိုင်ငံက စိတ်ဝင်စား​​​ေလာက်ရဲ့​​။

ကျိုင်း​​တံု၊​ မူဆယ်၊​ ြမဝတီတို့​​လို ကုန်သွယ်မှုလမ်း​​​ေြကာင်း​​ရှိရင်လည်း​​ လန်း​​ပန်း​​အဆက်အသွယ် ​​ေကာင်း​​​ေလာက်ရဲ့​​။ အခု​​ေတာ့​​ ဘာမှ မရှိ​​ေတာ့​​ ဘယ်သူမှ အဘက်မလုပ်ြက​​ေတာ့​​သလိုြကီး​​။ ရှိ​​ေလတဲ့​​ ​​ေရအား​​လျှပ်စစ်က​​ေလး​​ကလည်း​​ ရန်ကုန်ြမို့​​​ေတာ်ြကီး​​ကို ဦး​​တည်​​ေတာ့​​ ြဖတ်သာသွား​​မယ် မနား​​တယ်ပဲ။ ဘယ်လိုပဲြဖစ်ြဖစ် သူလည်း​​ပဲ ြပည်နယ်တစ်ခု​​ေပမို့​​ ​​ေရှ့​​ဆက်ရမယ့​်​ခရီး​​မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့​​လို့​​ ချန်ထား​​ရစ်လို့​​ မရတာအမှန်။ အချိန်တန်​​ေတာ့​​ အဲဒီြပည်နယ်ကပဲ အ​​ေရွး​​ခံမယ့​်​ကိုယ်စား​​လှယ်​​ေတွ ရှိလာဦး​​မှာ မလွဲ။ အဲလို အနား​​နီး​​​ေတာ့​​မှ
​​ေမလိုချင်ရင် ြမင့​်​မိုရ်​​ေတာင်ကို ​​ေခါင်း​​အံုး​​လုပ်​​ေပး​​မတဲ့​​ဆိုတဲ့​​ ချစ်သူသူရဲ​​ေကာင်း​​​ေတွကို ဘယ်လိုလုပ်ြပီး​​ ယံုရပါ့​​မလဲ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ အတည်ြကံမယ်ဆိုရင်လည်း​​ ခု​​ေလာက်ကတည်း​​က အင်ထရို​​ေလး​​ ဘာ​​ေလး​​ စထား​​နိုင်​​ေအာင် မိတ်ဆက်​​ေပး​​ထား​​လိုက်ပါမယ်။
ဟိုး​​အရင်တုန်း​​က​​ေတာ့​​ ကန္ဒာရဝတီလို့​​​ေခါ်တဲ့​​ ကယား​​ြပည်နယ်ဟာ သူတို့​​ကိုယ်သူတို့​​​ေတာ့​​ ကိန္နရီ ကိန္နရာ​​ေတွက ဆင်း​​သက်လာတယ်လို့​​ ယံုြကည်ြကပါတယ်။ ဒါ​​ေြကာင့​်​မို့​​လည်း​​ သုဓနု ​​ေဒွး​​မယ်​​ေနာ်ပံုြပင်ကို ကိုး​​ကား​​ြကတာ​​ေပါ့​​။

ပံုြပင်​​ေတွမှ ယံုတတ်ြကတာမဟုတ်ပါဘူး​​။ ကိုး​​ကွယ်မှုကလည်း​​ နတ်ကိုပဲ ကိုး​​ကွယ်ြကပါသတဲ့​​။ ကယား​​ရိုး​​ရာ ြကက်ရိုး​​​ေဗဒင်ဆိုတာလည်း​​ ​​ေတာ်​​ေတာ် နံမည်ြကီး​​ပါတယ်။ သူတို့​​က​​ေတာ့​​ ြကက်ရိုး​​ြပုတ်၍ ကု​​ေပး​​ပါ မ​​ေြပာဘူး​​။ ထံုး​​စံအတိုင်း​​ သွား​​​ေရး​​လာ​​ေရး​​ခက်ခဲတဲ့​​​ေတာင်​​ေပါ်​​ေဒသမို့​​ ဘယ်သူမှ မသွား​​ချင်​​ေပမယ့​်​ ခရစ်ယာန်ဆရာ​​ေတာ်များ​​က​​ေတာ့​​ အပင်ပန်း​​ခံသာသနာြပုြကလို့​​ ခရစ်ယာန်ဘာသာ​​ေတွ များ​​ပါတယ်။ ဘယ်သူမှ မသွား​​ချင်တဲ့​​ အထဲမှာ ​​ေမာင်ြကီး​​တို့​​ဆရာဝန်​​ေတွလည်း​​ ထိပ်ဆံုး​​က ပါြပန်တာ​​ေပါ့​​ကွယ်။ သူများ​​​ေြပာလည်း​​ ​​ေြပာစရာ။ ကိုယ်ကလည်း​​ ​​ေြပာစရာရှိြပန်တာပဲ​​ေလ။ အား​​လံုး​​ကို သာတူညီမျှ အလှည့​်​ကျလွှတ်တာမျိုး​​မဟုတ်ပဲ ကံကွက်ကျား​​၍ ငမိုက်သား​​ ​​ေသာနုတ္ထိုရ် နင်ချည်း​​သာ ​​ေသ​​ေစ​​ေရာ့​​ဟဲ့​​ဆိုတာလို ဒီလိုအရပ်မျိုး​​လွှတ်တဲ့​​အခါ သွား​​​ေနကျလူ​​ေတွကိုပဲ မဲဇာြပီး​​ရင်​​ေတာင်​​ေြခ​​ေတာင်ြပန်မပို့​​နိုင်ဘူး​​။ ​​ေတာင်လံုး​​​ေကျာ်ဇာတ်ကခိုင်း​​တာကိုး​​။ တြခား​​လူလွှတ်လို့​​ မသွား​​ရင် ​​ေနာက်တစ်​​ေယာက်လည်း​​ ထပ်ရှာရ။ အလုပ်ထဲကလူလည်း​​ တစ်​​ေယာက်​​ေလျာ့​​သွား​​မှာစိုး​​လို့​​ ထင်ပါရဲ့​​။

ကိုယ်လည်း​​ပဲ နယ်အလွှတ်ခံရမှာ ​​ေြကာက်တဲ့​​ဘဝက လာခဲ့​​တာပါ။ ရန်ကုန်ကလွဲရင် တြခား​​ ဘယ်ြမို့​​မှာမှ အသက်ရှင်နိုင်လိမ့​်​မယ် မဟုတ်။ ပျင်း​​လို့​​ ​​ေသရချည်ရဲ့​​ လို့​​ ထင်ခဲ့​​မိတယ်။ အြပင်လုပ်ငန်း​​တပိုင်း​​တစနဲ့​​ အိမ်​​ေထာင်ဦး​​စီး​​​ေတွ၊​ သား​​သမီး​​တာဝန်​​ေတွတပိုင်း​​နဲ့​​ အိမ်ရှင်မဆရာဝန်​​ေတွက​​ေတာ့​​ နယ်ပို့​​တယ်ဆိုတာ အလုပ်ထွက်ခိုင်း​​တာနဲ့​​ အတူတူပဲ​​ေလ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ အခုတခါလည်း​​ သူများ​​တကာ​​ေတွ နယ်ကိုသွား​​ချင်လာ​​ေအာင် တဘက်လှည့​်​နဲ့​​ ဆွယ်တရား​​​ေဟာဦး​​မှာ​​ေပါ့​​​ေလ လို့​​ ထင်ြက​​ေရာ့​​မယ်။ ဒါ​​ေတွချည့​်​ပဲ ထပ်ကာထပ်ကာ ဘယ်သူက ဖတ်ချင်မှာတုန်း​​။ ​​ေနာက်ြပီး​​ ကိုယ်​​ေတာင် မ​​ေရာက်ဖူး​​တဲ့​​အရပ်ကို ဘယ်လိုဘယ်ချမ်း​​သာ သာယာပါ​​ေပသည် စာဖွဲ့​​ရပါ့​​။ ကိုယ်လိုပဲ မလွှဲမ​​ေရှာင်သာလို့​​ မြဖစ်မ​​ေန သွား​​ရ​​ေတာ့​​မယ့​်​သူ​​ေတွ ဟိုမှာ စိတ်ဆင်း​​ရဲြခင်း​​ြကီး​​စွာ မြဖစ်ရ​​ေလ​​ေအာင် ​​ေြဖ​​ေတွး​​က​​ေလး​​ ​​ေတွး​​​ေပး​​မလို့​​ပါ။ (ဘူတန်ြပန်ဆရာဝန်ချည့​်​ပဲ သံုး​​​ေယာက်ရှိတယ် အဲဒီမှာ) သူသူကိုယ်ကိုယ် ရန်ကုန်မှာရုန်း​​ကန်ရတဲ့​​အခါ လင်မယား​​နှစ်​​ေယာက်စလံုး​​ ဆရာဝန်​​ေတွ ြဖစ်​​ေနရင်​​ေတာင် လခနှစ်လခနဲ့​​ အလျင်မမီဘူး​​။

အြပင်ဝင်​​ေငွ တဘက်တလမ်း​​ရှာရတယ်။ ​​ေငွမှ မ​​ေလာက်တာမဟုတ်ဘူး​​။ အချိန်ကလည်း​​ မ​​ေလာက်ြပန်ဘူး​​ မဟုတ်လား​​။ ဒီအထဲမှာမှ ဆရာဝန်သာဆိုတယ် လူမ​​ေလး​​ ​​ေခွး​​မခန့​်​ဘဝ​​ေလ။ အလုပ်ထဲမှာ ပိုဆိုး​​လိမ့​်​မယ်။ ​​ေကျာမှပူတာမဟုတ် နား​​လည်း​​ပူရတာ​​ေတွ အများ​​ြကီး​​။ နယ်​​ေရာက်သွား​​ရင် အဲဒါ​​ေတွ အား​​လံုး​​နဲ့​​ ဆန့​်​ကျင်ဘက်ဆိုတာ ​​ေတွ့​​ရလိမ့​်​မယ်။ ဆရာဝန်ဘဝရဲ့​​ အြကီး​​ဆံုး​​ဝဋ်ဒုက္ခဟာ အချိန်ရှိ​​ေနရင် ပိုက်ဆံမရှိတတ်ဘူး​​။ ပိုက်ဆံရှိ​​ေနရင် အချိန်မရှိ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ကိုယ်ခံစား​​ဖို့​​ မဟုတ်ပါဘူး​​။ သား​​သမီး​​များ​​ ​​ေနာင်​​ေရး​​ဆိုရင်လည်း​​ အဲဒီသား​​သမီး​​များ​​ကို ပိုက်ဆံသာ ရှာချင်ရှာ​​ေပး​​နိုင်လိမ့​်​မယ်။ ကိုယ်တိုင်ြပုစုပျိုး​​​ေထာင်နိုင်မှာ​​ေတာ့​​ မဟုတ်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ကိုယ့​်​ဘဝ၊​ ကိုယ့​်​အချိန် ကိုယ်​​ေတာင်မပိုင်တာ သူတို့​​ကို ဘာနဲ့​​သွား​​​ေပး​​မလဲ။

နယ်မှာ​​ေတာ့​​ သာယာတဲ့​​မိသား​​စုဘဝကို ရန်ကုန်ထက်ပိုရနိုင်တယ် မဟုတ်ဘူး​​လား​​။ (သူတို့​​က လိုက်နိုင်ရင်​​ေပါ့​​) သား​​သမီး​​​ေတွ ပညာ​​ေရး​​ထိခိုက်မှာစိုး​​လို့​​ဆိုရင်လည်း​​ ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်း​​က ဆရာဆရာမ​​ေတွ အ​​ေြခအ​​ေန၊​ အခုလက်ရှိအ​​ေြခအ​​ေန၊​ ြမို့​​ကဆရာမ၊​ ​​ေတာကဆရာမ ဘယ်လိုကွာသလဲ ကိုယ်တိုင် အချိန်​​ေပး​​လို့​​ ​​ေလ့​​လာြကည့​်​လိုက်ပါဦး​​​ေလ။ ​​ေတာက ြမို့​​နယ်ဆရာဝန်သား​​သမီး​​​ေတွက အများ​​အား​​ြဖင့​်​ထူး​​ချွန်လိမ္မာြပီး​​ ြမို့​​ကအထူး​​ကုဆရာဝန်ြကီး​​​ေတွရဲ့​​ သား​​သမီး​​​ေတွနဲ့​​ ဘဝနာတာချင်း​​ အသိသာတာချင်း​​ ကွာလိမ့​်​မယ် ထင်တာပဲ။ မိဘက ပိုက်ဆံဝင်​​ေလ​​ေလ သား​​သမီး​​နဲ့​​ ကင်း​​ကွာ​​ေလ ြဖစ်လိမ့​်​မှာကိုး​​။ ဒါ​​ေတွက စိန္တာမယ​​ေတွပါကွယ်။ ​​ေတွး​​​ေတာ ြကံဆြကည့​်​တာ။ ကိုယ်တိုင်နယ်မှာ ရုန်း​​ကန်​​ေနြကရတဲ့​​ ဆရာဝန်​​ေတွသာ အသိဆံုး​​ ြဖစ်​​ေပလိမ့​်​မယ်။ ဒါ​​ေြကာင့​်​မို့​​လို့​​ ကိုယ်တိုင်မသွား​​ပဲနဲ့​​ သူများ​​​ေချာက်ကျ​​ေအာင် မဆလ​​ေခတ် ဇာတ်လမ်း​​ပမာထဲက စိတ်ကူး​​ယဉ်ဆရာဝန်​​ေလး​​​ေတွအ​​ေြကာင်း​​ လည်ဆယ်ြပီး​​ မ​​ေြပာချင်ပါဘူး​​။ မလွှဲမ​​ေရှာင်သာ ထွက်​​ေတာ်မူနန်း​​ကခွာြကရတဲ့​​ ဆရာဝန်က​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ နည်း​​နည်း​​​ေနာ​​ေနာမှ မဟုတ်တာ။

သူတို့​​ကို “လိမ္မာတယ်​​ေနာ်။ သွား​​လိုက်ပါ က​​ေလး​​ရယ်“ဆိုတာကလွဲလို့​​ ဘာတစ်ခုမှ ပစ္စယ ပစ္စ​​ေယာြဖစ်​​ေအာင် စီစဉ်မ​​ေပး​​ပဲ အိမ်ြပန်ချင် တစ်နှစ်ြပည့​်​​ေတာ့​​ လာခဲ့​​ ဆိုသလိုမျိုး​​ ြဖစ်ခဲ့​​ရင် ကိုယ့​်​ချင်း​​ကိုယ်ချင်း​​ အား​​​ေပး​​စကား​​​ေလး​​ ​​ေြပာချင်လို့​​ပါ။ လိုရင်း​​​ေြပာရရင် အဆင်​​ေြပသွား​​မှာပါ။ ထင်သ​​ေလာက်ြကီး​​ မဆိုး​​ပါဘူး​​။ အဲဒါကိုယ်​​ေတွ့​​။

ဆရာဝန်​​ေတွသာ မသွား​​တာပါ။ တြခား​​တြခား​​​ေသာ ဌာနဆိုင်ရာ​​ေတွက ဘယ်သူမသွား​​ပဲ ​​ေနတဲ့​​သူရှိလို့​​လဲဆိုရင် တူမှ မတူပဲနဲ့​​။ ဘာ​​ေတွမတူဘူး​​လဲ​​ေမး​​ရင် ကုသိုလ်ကံချင်း​​ကွာလို့​​လို့​​ပဲ ​​ေြပာပါရ​​ေစ။ ဟုတ်တယ်​​ေလ။ သူများ​​ဌာန​​ေတွက တံတား​​​ေဆာက် ဆည်​​ေဆာက် တည်​​ေဆာက်ြပုြပင် ြမန်​​ေြပတခွင်နဲ့​​ဆို​​ေတာ့​​ ဦး​​မာဃလို ကုသိုလ်ကံ​​ေတွ အကျိုး​​​ေပး​​ြပီး​​ ကုသိုလ်ြပုဆဲမှာကို ဘံုနန်း​​ဗိဗ္မန် စံရန်အသင့​်​ ြဖစ်လာတာ မဟုတ်လား​​။ မနာလိုစရာ မရှိပါဘူး​​။ သာဓုပါဗျ။ သာဓု။ တို့​​လည်း​​ပဲ တို့​​အဘ ရဟန္တာ​​ေလာင်း​​ြကီး​​​ေတွ ည​​ေနဘက် ဖလ္လသမာပတ်နိုး​​ထတဲ့​​အချိန် အိမ်မှာသွား​​​ေစာင့​်​ြပီး​​ ဒါနကုသိုလ် ယူရတာပ။ အဲဒီ​​ေဒသ​​ေတွ တကယ်ဖွံြဖိုး​​​ေစချင်တာဆိုရင်​​ေတာ့​​ ထား​​ရင်​​ေန သတ်ရင်​​ေသ ဆရာဝန်​​ေလး​​​ေတွချည့​်​ပဲ လွှတ်လို့​​ မြဖစ်ပါဘူး​​။

သူတို့​​အလုပ်လုပ်လို့​​ အဆင်​​ေြပတဲ့​​ အ​​ေြခအ​​ေနတစ်ခုခုလည်း​​ ဖန်တီး​​​ေပး​​ရမယ် မဟုတ်ဘူး​​လား​​။ လမ်း​​တံတား​​၊​ ​​ေရ၊​ မီး​​ နဲ့​​ စီး​​ပွား​​​ေရး​​အခွင့​်​အလမ်း​​​ေတွ ​​ေဖာ်ထုတ်​​ေပး​​ရမယ် မဟုတ်ဘူး​​လား​​။ ​​ေရြမင့​်​ရင် အလိုလို ြကာတင့​်​လာမှာပါ။

ဖွံြဖိုး​​​ေရး​​လုပ်ငန်း​​​ေတွလုပ်နိုင်ဖို့​​အတွက်ဆိုရင် ပထမဆံုး​​ လိုအပ်တဲ့​​အချက်က​​ေတာ့​​ နယ်​​ေြမ​​ေအး​​ချမ်း​​သာယာဖို့​​နဲ့​​ တရား​​ဥပ​​ေဒစိုး​​မိုး​​ဖို့​​ ထင်တာပဲ။ ထင်မ​​ေနနဲ့​​။ အဲဒါညတိုင်း​​ သတင်း​​မလာခင် ြကား​​​ေနကျစကား​​​ေတွ။ ကယား​​ြပည်နယ်ဟာ ရခိုင်တို့​​ ချင်း​​တို့​​လို အလံုး​​စံု ြငိမ်း​​ချမ်း​​တဲ့​​အရပ်မျိုး​​​ေတာ့​​မဟုတ်ဘူး​​။ ကချင်၊​ ရှမ်း​​၊​ ကယား​​၊​ ကရင်အရပ်​​ေတွမှာ သူပုန်သူကန်​​ေတွ မကင်း​​စင်​​ေသး​​ပဲ လက်နက်နဲ့​​ြငိမ်း​​ချမ်း​​​ေရး​​ လဲတဲ့​​အခါလဲလိုက်၊​ ြငိမ်း​​ချမ်း​​​ေရး​​နဲ့​​ နိုင်ငံ​​ေရး​​ ြပန်လဲတဲ့​​အခါလဲလိုက်နဲ့​​ လဲလို့​​​ေကာင်း​​တုန်း​​ရှိ​​ေသး​​တယ်။ ခုလိုသာ သ​​ေဘာမြကီး​​ရင် ဘယ်နည်း​​မှ နီး​​နိုင်​​ေတာ်​​ေရပဲ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ ဒီသီချင်း​​ကို ​​ေရး​​ရတဲ့​​ အ​​ေြကာင်း​​ထဲမှာ ြငိမ်း​​ချမ်း​​​ေရး​​အရင်မရပဲနဲ့​​ ကျန်တာ​​ေတွ ြဖစ်လာဖို့​​ ခက်တဲ့​​အ​​ေြကာင်း​​ ​​ေြပာြပချင်လို့​​ပါ။ နှစ်လရှည်ြကာ လိပ်ခဲတည်း​​လည်း​​နဲ့​​ တ​​ေြမ့​​​ေြမ့​​​ေလာင်လာခဲ့​​တဲ့​​ အတွင်း​​မီး​​​ေတွဟာ ခုချိန်မှာြဖင့​်​ ြငှိမ်း​​နိုင်ဖို့​​ အ​​ေကာင်း​​ဆံုး​​များ​​ြဖစ်မလား​​လို့​​ ​​ေမျှာ်လင့​်​မိလို့​​ပါ။ အရင်လိုသာဆိုရင်ြဖင့​်​ အဖတ်တင်ခံလို့​​ ​​ေရး​​​ေန​​ေြပာ​​ေနမယ် မဟုတ်​​ေပါင်။

ကိုယ့​်​တစ်သက်​​ေတာင်မဟုတ် ကိုယ့​်​မိဘတစ်သက်​​ေလာက် ​​ေလာင်ခဲ့​​တဲ့​​မီး​​ကိုး​​။ အခု​​ေတာ့​​ ဆယ်​​ေရး​​တစ်​​ေရး​​ ကိုး​​​ေရး​​တစ်ရာဆိုသလို ြဖစ်များ​​ြဖစ်နိုင်လာမလား​​လို့​​။ အဲဒါကိုယ့​်​ကံချည့​်​ပဲ မဟုတ်ဘူး​​​ေလ။ သူတို့​​ကံလည်း​​ ပါသား​​ပဲ။ လုကန် ဝကန် နှစ်​​ေယာက်ကန်ရင်း​​ ြခင်​​ေထာင်ြပဲကာမှ ြပဲ​​ေရာ။ ကန်ြကည့​်​ြကတာ​​ေပါ့​​​ေလ။ ကာထား​​တာကို မြမင်ရ လှန်ထား​​တာကိုသာြမင်ရဆိုတာ မြကား​​ဖူး​​ဘူး​​လား​​။

ခုတ​​ေလာ ဟိုြကား​​ဒီြကား​​​ေတွထဲလိုက်ြပီး​​ သည်း​​ခံလိုက်ပါ သူြကီး​​ရာ၊​ သည်း​​ခံလိုက်ပါ သူြကီး​​က​​ေတာ် ဝင်ဝင်လုပ်​​ေနတာ “မျက်မုန်း​​ကျိုး​​တဲ့​​သူ​​ေတွကလည်း​​ မနည်း​​ဘူး​​ ကဲ..” ြဖစ်​​ေတာ့​​မယ်။ ကိုယ်တိုင်ဘဝနဲ့​​ရင်း​​ြပီး​​ ခံခဲ့​​ရ​​ေတာ့​​ သ​​ေဘာထား​​ြကီး​​စမ်း​​ပါဆိုတာ ​​ေဘး​​စကား​​​ေတွ​​ေလ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ကိုယ်က​​ေတာ့​​ ရင်တွင်း​​​ေစတနာနဲ့​​ပဲ အဲဒီစကား​​ကို ​​ေြပာတာပါ။ ဘဝပျက်ခဲ့​​ြကရတာ​​ေတွလည်း​​ မှန်သား​​​ေပါ့​​။ အခု အဲဒီဘဝအပျက်ြကီး​​ကို ​​ေမ့​​ပစ်ြပီး​​ အသစ်စရ​​ေအာင်​​ေလ။ ဘာလို့​​ ​​ေကး​​ဝဋ်ပုဏ္ဏား​​လို မှန်ြကည့​်​ြပီး​​ ​​ေဒါသ​​ေတွ သိမ်း​​ထား​​ဦး​​မှာလဲ။ ​​ေဒဝဒတ်တို့​​ ​​ေြမြမိုရင် ကိုယ်လိုက်ြပီး​​ ကျင်း​​တူး​​​ေပး​​စရာမလိုပါဘူး​​။ သူ့​​အကုသိုလ်နဲ့​​သူ ​​ေအာ်တိုမက်တစ်သွား​​တာ။

သူဘယ်​​ေတာ့​​ ြမိုမတုန်း​​လိုက်ြကည့​်​​ေနရင် ကိုယ့​်​လမ်း​​ကိုယ် မသွား​​ရ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ မြမင်ချင် တစ်လမ်း​​စီ​​ေလျှာက်ြကရံုပဲ ရှိတယ်။ ​​ေစာ​​ေစာက​​ေြပာတဲ့​​ တိုင်း​​ရင်း​​သား​​ကိစ္စကျ​​ေတာ့​​ မတူြပန်ဘူး​​။ သူတို့​​ကျ​​ေတာ့​​ တခရီး​​တည်း​​ အတူသွား​​ြကရမယ့​်​သူ​​ေတွ ြဖစ်သွား​​တယ်။ ဒီအခါ တစ်​​ေယာက်နဲ့​​တစ်​​ေယာက် နာစရာရှိရင် လွမ်း​​စရာနဲ့​​​ေြဖနိုင်မှ အ​​ေစး​​ကပ်​​ေတာ့​​မ​​ေပါ့​​။ သာတုန်း​​ဖိ​​ေထာင်း​​မယ်ဆိုရင် အလှည့​်​ကျ​​ေတာ့​​ မနွဲ့​​စတမ်း​​ြဖစ်ကုန်မှာ​​ေပါ့​​။ စွမ်း​​မယ်ထင်ရင် ကိုယ်တိုင်သွား​​​ေြပာပါလား​​ လို့​​ မ​​ေြပာနဲ့​​။ သူတို့​​ကို ​​ေြပာ​​ေနတာမဟုတ်ဘူး​​။ တ​​ေန့​​တ​​ေန့​​ စာမျက်နှာ​​ေတွ​​ေပါ်တက်ြပီး​​ ပွဲြကမ်း​​​ေနတဲ့​​သူ​​ေတွဆီမှာ အရင် ြငိမ်း​​ချမ်း​​​ေရး​​ယူြကည့​်​တာ။ ရီဟာဇယ်​​ေပါ့​​။ လက်​​ေချာင်း​​က​​ေလး​​​ေတွချည့​်​ပဲရှိတဲ့​​ဆီမှာ ညီ​​ေအာင်ညှိဖို့​​ မြဖစ်နိုင်ရင် ​​ေသနတ်ြကီး​​​ေတွ ကိုယ်စီနဲ့​​ြကား​​​ေတာ့​​ မဝင်ရဲ​​ေပါင်ဗျာ။ မ​​ေတာ်နှလံုး​​​ေရာဂါရှိ​​ေနရင် ကိုယ့​်​ကား​​ကိုယ်​​ေမာင်း​​ ​​ေဆး​​​ေကျာင်း​​မ​​ေရာက်ြဖစ်​​ေနမယ်။ ကိုယ့​်​ကျ ဘယ်သူမှ နှ​​ေြမာမှာလည်း​​ မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ ​​ေသနတ်ြကီး​​နဲ့​​ အပစ်ခံရမှြဖင့​်​ အ​​ေဖြကီး​​ကံြဖစ်ြဖစ် အ​​ေမြကီး​​ကံြဖစ်ြဖစ် ​​ေသဖို့​​များ​​သ​​ေပါ့​​​ေနာ်။ ဒီအ​​ေပါ်မှာလည်း​​ တမင်ဆွတဲ့​​ ဖွတဲ့​​သူ​​ေတွရဲ့​​ ပရိယာယ်ကို ြမင်တတ်​​ေရှာင်တတ်ရင်ြဖင့​်​ အြပင်မှာလည်း​​ ရှူး​​တိုက်​​ေပး​​ခံရမယ့​်​အထဲ မပါ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ဘူး​​​ေပါ့​​။

​​ေလာကဇာတ်ခံု အဖံုဖံုအလီလီဆိုတာ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ်မှာလည်း​​ ြမင်ရပါ့​​။ ြပည်နယ်​​ေတွအ​​ေြကာင်း​​က ​​ေရး​​ရင်း​​​ေရး​​ရင်း​​နဲ့​​
​​ေတာ်​​ေတာ်​​ေလး​​​ေတာင်စံုလာြပီ။ ​​ေရး​​တိုင်း​​​ေရး​​တိုင်း​​လည်း​​ အဲဒီြပည်နယ်က​​ေလး​​​ေတွမှာ​​ေနြကတဲ့​​ သူ​​ေတွအ​​ေြကာင်း​​ စိတ်ဝင်စား​​မိတယ်။

ပထဝီတို့​​ သမိုင်း​​တို့​​ဆိုတာ နဂိုစိတ်ဝင်စား​​ဖို့​​​ေကာင်း​​ြပီး​​သား​​ အ​​ေြကာင်း​​အရာ​​ေလး​​​ေတွကို ဆင်ြခင်သံုး​​သပ်တဲ့​​ဉာဏ်ထည့​်​မ​​ေပး​​ပဲ ကိုယ်လိုချင်သလို လှည့​်​ပတ်ခိုင်း​​စား​​ ထား​​ရာ​​ေနတဲ့​​ စက်ရုပ်က​​ေလး​​​ေတွြဖစ်ဖို့​​ စိတ်ဓါတ်စစ်ဆင်​​ေရး​​ ဝါဒြဖန့​်​ချီ​​ေရး​​​ေတွ လုပ်ခဲ့​​ြကလို့​​ ​​ေခါင်း​​ထဲ တစ်လံုး​​မှ မကျန်တာ။ သင်အံ​​ေလ့​​ကျက်နဲ့​​ သင်​​ေတွး​​အံရွတ်နဲ့​​ တူမှမတူပဲနဲ့​​။ မှတ်ဉာဏ်နဲ့​​ အသိဉာဏ် ရလာဒ်ြခင်း​​ကွာတယ်။ အခုဆို ဒီအရွယ်ြကီး​​ကျမျ ပထဝီ​​ေတွ သမိုင်း​​​ေတွ ြပန်လှန်​​ေနရတာ ဘယ်​​ေလာက်ရှက်စရာ​​ေကာင်း​​သလဲ။ တစ်ခါ ပို့​​စတင်ထွက်ရင်း​​ ​​ေြမပံုစာအုပ်ြကီး​​လိုက်ရှာြပီး​​ ဘယ်နား​​ကြမို့​​ပါလိမ့​်​လုပ်လုပ်ရင်း​​ ြဖစ်​​ေနရတယ်။ ကုသိုလ်ကံက အဲသလို။

​​ေတာ်ပါ​​ေသး​​ရဲ့​​။ ​​ေြမပံုထဲထည့​်​​ေရး​​မထား​​တဲ့​​ ရွာ​​ေတွ မှာ အခန့​်​မခံရ​​ေသး​​လို့​​။ ဒီတစ်ခါ တစ်နှစ်ြပည့​်​ရင်​​ေတာ့​​ ြမန်မာြပည်​​ေြမပံုတစ်ချပ်ရယ် ြကက်​​ေတာင်ြမား​​​ေလး​​တစ်​​ေချာင်း​​ရယ်နဲ့​​ မိုး​​နတ်မင်း​​ြကီး​​ဆီမှာ စာသွား​​ချမယ်။ မျက်စိ အဝတ်နဲ့​​ပိတ်၊​ လာ​​ေလ့​​​ေရာ့​​။ သင်​​ေရာက်လိုရာ ​​ေရာက်​​ေစသတည်း​​​ေပါ့​​။ စိုင်​​ေကာ်လို့​​ လွိုင်​​ေကာ်​​ေရာက်တယ်ဆိုရင်ြဖင့​်​ ​​ေရွှ​​ေြကး​​စည်နဲ့​​ချိတ်​​ေပး​​ထား​​မယ်။ လာလည်ြကဦး​​​ေနာ်။ ဗိုက်လည်း​​ အလကား​​ခွဲ​​ေပး​​မယ်။ ဒီသီချင်း​​​ေလး​​လည်း​​ဖွင့​်​ြပမယ်။ ဟုတ်ပလား​​။

ြမိုင်တန်း​​​ေမှာင်​​ေဝ ​​ေလး​​ .. တမိုး​​တ​​ေြမ။ တမိုး​​တ​​ေြမ။

ဖား​​စည်သံြကား​​ တို့​​ကယား​​​ေြမ၊​ လှကိန္နရာ​​ေပါ ြမိုင်​​ေတာ​​ေြခ၊​ မဟီ​​ေဒါအမည်​​ေကျာ် တိုင်း​​ကန္နာရဝတီ​​ေခါ် ြမို့​​လွိုင်​​ေကာ် ​​ေရှး​​ယခင်ကတည်​​ေန၊​ ဘီလူး​​​ေချာင်း​​​ေရ၊​ တူး​​​ေြမာင်း​​​ေတွ သွယ်တန်း​​။

(ြမို့​​မှာစို​​ေြပ အလယ်ဗဟို​​ေန စိမ့​်​စမ်း​​ပတ်သန်း​​​ေခွ။ တံတိုင်း​​ပံုသဏ္ဌာန် ကာရံ​​ေနသပ၊​ ​​ေရက ြခံုသိုင်း​​​ေထွ၊​ လွိုင်​​ေကာ်​​ေြမ အလှကျက်သ​​ေရမျိုး​​၊​ တိုး​​၊​ တမိုး​​တ​​ေြမ) ၂ ။

တစ်ရွာတစ်နယ်မှာ တစ်ခါအလည်လာ​​ေနာ့​​။ ​​ေဆွခင်သဟာ ​​ေနချင်စရာ​​ေပါ့​​။ ​​ေတာင်ကွဲ​​ေစတီဦး​​ ြကည်နူး​​ခါခါဖူး​​၊​ ကိုယ်လိုရာ ပန်ပတ္ထနာ​​ေချွ။ ြခံုသိုင်း​​ ြမူ​​ေတွဆိုင်း​​ အံု့​​မှိုင်း​​​ေတာင်​​ေတွဝိုင်း​​ သီ​​ေခါင်​​ေြမ ရီ​​ေဝ​​ေဝ။ ပ​​ေဒါင်ပါ ယင်း​​​ေဘာ်၊​ ယင်း​​တလဲ၊​ ဖယဲ​​ေတွ၊​ အတူ​​ေပါက်ဖွား​​ြကတဲ့​​ ကယား​​​ေြမ။ ညီအကို​​ေဆွမျိုး​​​ေတွတိုး​​တဲ့​​ တမိုး​​တ​​ေြမ၊​ ​​ေန​​ေရာင်ြခည်​​ေလာင်း​​ဆန်း​​မှ ​​ေဝ​​ေမှာင်ရီ​​ေြပာင်း​​ြမန်း​​ြကွ၊​ ​​ေငွ​​ေတာင်ြပည် မ​​ေဟာင်း​​နွမ်း​​စရာ့​​ သာလို့​​ ငါတို့​​​ေြပ။ (စိန်ဝဇီအဆင်း​​၊​ ချိန်ရတီမယွင်း​​၊​ ကိန္နရီယမင်း​​မျိုး​​ သတိုး​​​ေတွ၊​ စိုး​​​ေန၊​ တမိုး​​တ​​ေြမ..) ၂ ။

Read More

`တာမီနယ်စိုး​​´

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

မိုး​​​ေပါ်မှာ ပျံတဲ့​​ယာဉ်ကို လူ့​​ြပည်က ပထမဆံုး​​ပိုင်တာဟာ ဒဿဂီရိြကီး​​ြဖစ်မလား​​ မသိပါဘူး​​။ ပန်း​​ြမိုင်လယ်ယိုး​​ဒယား​​ထဲမှာ “ညာနန်း​​နတ်ကယ်သွင် ​​ေလယာဉ်ပျံ တိမ်ယံ​​ေတာင်စွယ် မိုး​​လယ်​​ေဝယံဖျား​​” လို့​​ ပါတယ်။ ဘုန်း​​များ​​များ​​မင်း​​ ပတ်ပျိုး​​ထဲမှာလည်း​​ “သိဃင်္ိုမျက်မှန် ရထား​​​ေလယာဉ်ပျံနှင့​်​ ြကံ​​ေဆာင်​​ေလခင်း​​” လို့​​ပါတယ်။

တို့​​ြမန်မာ​​ေတွက ရိုက်ညီ​​ေနာင် မ​​ေမွး​​ခင်ကတည်း​​က ပါး​​စပ်နဲ့​​​ေတာ့​​ ​​ေလယာဉ်ပျံတီထွင်ခဲ့​​ြပီး​​သား​​ပါကွယ်။ ​​ေနာက် တို့​​များ​​ သူ​​ေဌး​​ြဖစ်​​ေတာ့​​မှ ဒဿဂီရိအဲယား​​လိုင်း​​ဆိုြပီး​​ ကုမ္ပဏီ​​ေထာင်ရမယ်။ ရှယ်ယာထည့​်​ြကဖို့​​သာ ြပင်ထား​​။ ​​ေြပာမယ့​်​သာ​​ေြပာ​​ေနတာ တကယ်တမ်း​​ကျ​​ေတာ့​​ ကိုယ်​​ေတာင် အသက်​​ေလး​​ဆယ်နား​​နီး​​မှ ​​ေလယာဉ်ပျံ စ စီး​​ဖူး​​တာ။ ငယ်ငယ်တုန်း​​ကဆို ြမင်​​ေတာင် မြမင်ဖူး​​လို့​​ ဦး​​​ေလး​​လုပ်သူက မဂင်္လာဒံု​​ေလဆိပ် လိုက်ြပရတယ်။ မိုး​​​ေပါ်မှာ ​​ေလယာဉ်ပျံသွား​​တာ​​ေတွ့​​ရင် ရဟန္တာ ဈာန်ပျံတာြက​​ေနတာပဲ။ ဟယ် ဟိုမှာ ြကည့​်​စမ်း​​ လိန်ပျံြကီး​​ လိန်ပျံြကီး​​နဲ့​​။ ​​ေနရင်း​​ထိုင်ရင်း​​ အ​​ေကာင်း​​ြကီး​​က​​ေန ဘယ်လိုြဖစ်ြပီး​​ စကား​​​ေတွ မိုး​​​ေပါ်ကမဆင်း​​သလဲဆို​​ေတာ့​​ စိတ်နာလွန်း​​လို့​​။ ဒင်း​​တို့​​ကို။ အခု ကာလကတ္တား​​​ေလဆိပ်ထဲမှာ ၂၄ နာရီနီး​​ပါး​​ ငုတ်တုတ်မိုး​​လင်း​​​ေနရလို့​​။ ဖလိုက်ကင်ဆာြဖစ်သတဲ့​​​ေလ။ ​​ေလယာဉ်​​ေပါ်တက်ထိုင်၊​ စက်နှိုး​​ြပီး​​မှ ြပန်ဆင်း​​ရတာ။ ​

​ေတာ်​​ေသး​​ရဲ့​​ မိုး​​​ေပါ်​​ေရာက်မှ ြပန်မဆင်း​​ခိုင်း​​တာ။ အြပင်လည်း​​ ြပန်​​ေပး​​မထွက်၊​ ​​ေချာ့​​​ေမာ့​​ြပီး​​ လာ​​ေကျွး​​တာ​​ေတွကလည်း​​ ဘာ​​ေတွမှန်း​​မသိ။ စုတ်ပဲ့​​ချက်​​ေအ။ ရန်​​ေတွ့​​တာက​​ေတာ့​​ ကိုယ်​​ေတာင်မလိုဘူး​​။ သိတဲ့​​အတိုင်း​​ သူတို့​​အမျိုး​​​ေတွ ကျား​​ကိုက်​​ေနြကတာ ြကွက်ြကွက်ကိုညံလို့​​။ ​​ေလျာ်​​ေြကး​​​ေတာင်း​​မယ်။ တရား​​စွဲမယ် တကဲကဲပဲ။ ကိုယ်က​​ေတာ့​​ ​​ေလသံ​​ေတာင် မဟရဲပါဘူး​​။ ​​ေတာ်ြကာ ရံုး​​ချိန်း​​​ေတွ ြပည့​်​​ေအာင် ဆက်​​ေနရမှ အခက်။ အင်တာနက်လည်း​​ သံုး​​လို့​​မရ။ တစ်ညလံုး​​ မအိပ်ရလို့​​ လူလည်း​​ကျိုး​​​ေန​​ေပါ့​​။ မနက် ၃နာရီခွဲထွက်ဖို့​​ ညသန်း​​​ေခါင်ကတည်း​​က ကွင်း​​ချိန်း​​​ေခါ်ထား​​တဲ့​​အခါ ကား​​ငှား​​မရမှာစိုး​​လို့​​ ကိုး​​နာရီကတည်း​​က ထွက်လာရတယ်​​ေရာ။ Terminal ထဲက Tom Hank ြကီး​​ကျ​​ေနတာပဲ။ ဘယ်​​ေလယာဉ်မယ် လိုက်​​ေြကာင်ရမလဲ ကျီး​​ကန်း​​​ေတာင်း​​​ေမှာက် ြဖစ်​​ေနတယ်။ အဲ​​ေလာက်မှ မပါး​​ရင် သူများ​​ကလည်း​​ ဘယ်ကုလား​​လုပ်ပါ့​​မလဲ။

မိန်း​​က​​ေလး​​​ေတွ ဘယ်နား​​​ေပျာက်​​ေနမှန်း​​​ေတာင် မသိရဘူး​​။ ကိုယ်နဲ့​​ ​​ေလယာဉ်ပျံနဲ့​​က ဘယ်လိုဝဋ်​​ေြကွး​​များ​​ရှိတယ် မ​​ေြပာတတ်ဘူး​​။ အဆင်မ​​ေြပတာများ​​တယ်။ ​​ေလာက်ကိုင်ကအြပန် လား​​ရှိုး​​က အဲမန်း​​​ေလး​​ လက်မှတ်ဝယ်ထား​​တုန်း​​ကလည်း​​ ဝယ်သာမ​​ေကာင်း​​လို့​​ ကင်ဆာြဖစ်တယ်။ ဘူတန်က​​ေန ပထမတစ်​​ေခါက် ဘန်​​ေကာက်သွား​​လည်တုန်း​​ကလည်း​​ နာရီအဖတ်မှား​​လို့​​ ​​ေလယာဉ်လွတ်သွား​​တယ်။ ြမန်မာြပည်က​​ေန မိသား​​စုလိုက် ဘန်​​ေကာက်လည်တုန်း​​ကလည်း​​ စာရွက်မစံုလို့​​ဆို ြဖုတ်ချထား​​ခဲ့​​တယ်။ ​​ေလယာဉ်လက်မှတ်ဆံုး​​တာလည်း​​ သံုး​​​ေလး​​ခါမက ရှိ​​ေနြပီ။ ထံုး​​စံမရှိဘူး​​ချည့​်​ အ​​ေြပာခံရတယ်။ မ​​ေသလို့​​​ေတွ့​​​ေသး​​ရ ကံ​​ေကာင်း​​တယ်လို့​​မှတ်ဦး​​လို့​​ သ​​ေဘာထား​​ရမလို ြဖစ်​​ေနတယ်။ ဒီလိုနဲ့​​ ဒီတ​​ေခါက်​​ေတာ့​​ အား​​အား​​ယား​​ယား​​ ​​ေလယာဉ်ပျံသွား​​ ​​ေလလား​​ ​​ေရး​​လိုက်မယ်ဗျို့​​။ like လုပ်တဲ့​​သူကို စိတ်ဆိုး​​မှာပဲ။

သူများ​​နိုင်ငံမှာ ​​ေလယာဉ်လက်မှတ်ဝယ်ရတာ​​ေလ ပိုက်ဆံလည်း​​ တနင့​်​တပိုး​​​ေပး​​ရ​​ေသး​​တယ်။ ဗီဇာပါမှ​​ေရာင်း​​မယ်။ အသွား​​အြပန်ဝယ်မှ ​​ေရာင်း​​မယ်။ ​​ေဈး​​​ေတွကလည်း​​ ဒီ​​ေန့​​မနက်ြဖန် မ​​ေြပာနဲ့​​ နှစ်​​ေယာက်သံုး​​​ေယာက်​​ေလာက် ထပ်​​ေရာင်း​​ြပီး​​ရင် အချိုး​​က တစ်မျိုး​​​ေြပာင်း​​သွား​​ြပီ။ ဘယ်လို နား​​လည်ရမှန်း​​​ေတာင် မသိ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ဘယ်သူမှလည်း​​ အလကား​​မစီး​​ပဲနဲ့​​ သိပ် စီး​​စီး​​ပိုး​​ပိုး​​နိုင်တာပဲ။ သူတို့​​ဘက်က အသာမရရင် ​​ေလ​​ေတာင် မခ၊​ွန်ြကတဲ့​​ဟာ​​ေတွ။

ငါကပဲ အ သလား​​ နင်ကပဲ ချသလား​​ အိုဘယ် မနှင်း​​ဆီ​​ေရ ​​ေပါ့​​။ ဘူတန်ကို စသွား​​သွား​​ချင်း​​တုန်း​​ကလည်း​​ Bangkok Transit မနက်ငါး​​နာရီ သတင်း​​ပို့​​ဖို့​​ကို ြမန်မာ​​ေလယာဉ်က ည​​ေနသံုး​​နာရီကတည်း​​က ပို့​​လိုက်​​ေတာ့​​ သုဝဏ္ဏဘူမိထဲမှာ တစ်ဖွဲ့​​လံုး​​ ငုတ်တုတ်မိုး​​လင်း​​ြကရတယ်။ အဲဒါမျိုး​​က​​ေတာ့​​ လင်း​​စမ်း​​ပါ​​ေစ​​ေလ။ ​​ေမွှလိုက်​​ေနှာက်လိုက် ​​ေလျှာက်လိုက်ြကည့​်​လိုက်နဲ့​​ ဟန်ကိုကျလို့​​။ ခုဟာက သူတို့​​​ေလဆိပ်က ဘူတာရံုြကီး​​နဲ့​​တူပါတယ်ဆို​​ေနမှ။ ဘူတာရံု​​ေတာင်မှ ဘာ​​ေတွအြပည့​်​နဲ့​​ ဘူတာရံုလည်း​​ ြမင်​​ေယာင်ြကည့​်​လိုက်။ သနား​​စရာ ဘယ်​​ေလာက်​​ေကာင်း​​သလဲ။ ကိုယ်လိုကင်ဆာမိတဲ့​​သူ​​ေတွတင် ​​ေလး​​ငါး​​ဆယ်မက​​ေတာ့​​ အိမ်သာ​​ေလး​​တစ်လံုး​​တည်း​​နဲ့​​ ဒုက္ခကို ​​ေရာက်​​ေနြကတာ။

​​ေကာင်း​​တာ​​ေတွ​​ေကာ မရှိလို့​​လား​​ဆိုရင်​​ေတာ့​​ ဂ​​ေရဟမ်ဘဲြကီး​​လည်း​​ ​​ေကျး​​ဇူး​​မတင်ဘူး​​။ ရိုက်ညီ​​ေနာင်လည်း​​ ​​ေကျး​​ဇူး​​မတင်ဘူး​​။ ​​ေလယာဉ်မယ်ခန့​်​တဲ့​​အခါ လှတပတ​​ေလး​​​ေတွ ​​ေရွး​​ခန့​်​ရမယ်လို့​​ အြကံ​​ေပး​​သွား​​တဲ့​​သူကို ​​ေကျး​​ဇူး​​လည်း​​ အထူး​​တင်ပဲ။ ​​ေသရင်​​ေတာင် မျက်စိနဲ့​​ ရိက္ခာယူသွား​​လို့​​ရ​​ေအာင် ထင်ပါရဲ့​​။

သံရံုး​​မှာခင်တဲ့​​ သူငယ်ချင်း​​​ေလယာဉ်မယ်​​ေတွဆို အကုန်လံုး​​ စမတ်ကိုဂွမ်လို့​​။ ​​ေယာကင်္ျား​​​ေလး​​​ေပါင်း​​ ​​ေပါင်း​​လို့​​ရတယ်။ သူတို့​​ဆီက ြပန်သင်ရတာ​​ေတွ​​ေတာင် အများ​​ြကီး​​။ ​​ေလယာဉ်ကပ္ပိတိန်​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ မသိဘူး​​လား​​ဆိုရင် သူတို့​​မိတ်ဆက်​​ေပး​​လို့​​ ကာလကတ္တား​​က ြမန်မာကပ္ပိတိန်နှစ်​​ေယာက်​​ေတာင်သိ​​ေသး​​တယ်။ သူငယ်ချင်း​​မြကီး​​ရဲ့​​ နှုတ်၏​​ေစာင်မြခင်း​​နဲ့​​ သူတို့​​လည်း​​ တခါမှ မြမင်ဖူး​​ပဲနဲ့​​ ​​ေလဆိပ်လာြကို၊​ အြပန်လက်မှတ်စီစဉ်​​ေပး​​။ အိမ်​​ေတာင်လိုက်​​ေပး​​တည်း​​​ေသး​​တယ်။ ကာလကတ္တား​​ပါး​​ဝလာတာ သူတို့​​​ေကျး​​ဇူး​​ပဲ။ တိုး​​ရှဲ့​​ တိုး​​ရှဲ့​​။ အခုတစ်​​ေခါက်လာ​​ေတာ့​​ နှစ်​​ေယာက်စလံုး​​ ြပည်​​ေတာ်ြပန်သွား​​ြပီ။ မ​​ေတွ့​​လိုက်ရဘူး​​။ ​​ေလယာဉ်ပျံကို စိတ်နာတဲ့​​ထဲမှာ သူတို့​​လည်း​​ပါမလား​​မသိဘူး​​။ လခ​​ေတွ မှန်မှန်မ​​ေပး​​ဘူး​​ဆိုပဲ။ ဒီလိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​​​ေတွက အိန္ဒိယမှာ မဆန်း​​ဘူး​​တဲ့​​။

ဒီမှာ ​​ေလယာဉ်လက်မှတ်​​ေဈး​​​ေတွ တစ်မျိုး​​ြဖစ်​​ေနတာက​​ေတာ့​​ ငယ်ငယ်တုန်း​​က ပွဲ​​ေဈး​​တန်း​​မှာ ရဟတ်စီး​​ဖူး​​လို့​​ရှိရင် သ​​ေဘာ​​ေပါက်လာလိမ့​်​မယ်။ တခါတခါ ​​ေလး​​​ေယာက်ခံုမှာ သံုး​​​ေယာက်ပဲရှိတယ်။ ဒီအတိုင်း​​လွှတ်​​ေပး​​လိုက်ရင် ဝိတ်မြငိမ်​​ေတာ့​​ ရမ်း​​လိမ့​်​မယ်။ တစ်​​ေယာက်တည်း​​ဘက်ပဲ့​​တဲ့​​သူက ရှာမရဘူး​​။ အနား​​​ေတွ့​​တဲ့​​ အရွယ်​​ေတာ် က​​ေလး​​တစ်​​ေကာင်​​ေလာက် လှမ်း​​​ေခါ်ြပီး​​ တဝက်​​ေဈး​​ရရ။ အလကား​​စီး​​စီး​​ ​​ေပး​​စီး​​လိုက်တာ။ ​​ေနာက်တစ်​​ေခါက်ြမန်ြမန်လှည့​်​လို့​​ရမှ ပိုက်ဆံများ​​များ​​ကျန်မှာ​​ေလ။ ​​ေလယာဉ်လက်မှတ်လည်း​​ အဲဒီသ​​ေဘာ​​ေပါ့​​။ ​​ေတာ်​​ေသး​​ရဲ့​​ ကိုယ့​်​ြပည်တွင်း​​က ​​ေလယာဉ်​​ေတွ အဲလို မဟုတ်လို့​​။ ကိုယ်မဝယ်ချင်ပဲနဲ့​​ အသွား​​အြပန်လက်မှတ်အတင်း​​ဝယ်ခိုင်း​​ြပီး​​ အြပန်ကျ မစီး​​ြဖစ်ရင် ပိုက်ဆံြပန်မအမ်း​​တာက​​ေတာ့​​ သက်သက်အနိုင်ကျင့​်​သလိုပဲ။ ရန်ကုန် -စစ်​​ေတွကား​​ခကို လမ်း​​တစ်​​ေလျှာက် ပဲခူး​​ထိပဲစီး​​စီး​​၊​ အမ်း​​ကပဲ ြဖတ်စီး​​စီး​​ အတူတူပဲ ​​ေပး​​ရတာမျိုး​​ြဖစ်မှာပဲ။ အဲဒါြကီး​​က​​ေတာ့​​ ရင်ခံတယ်။ အစာမ​​ေြကဘူး​​။ ဒီ​​ေန့​​လို အြဖစ်မျိုး​​ဆို သူတို့​​ချင်း​​ ထသတ်​​ေတာ့​​မ​​ေလာက်ပဲ။ ချိတ်ချိတ်ချင်း​​​ေတွ ​​ေတွ့​​ကုန်တာ​​ေလ။

ဟိုး​​ကမ္ဘာအ​​ေနာက်ြခမ်း​​ကိုသွား​​တဲ့​​ ​​ေနကုန်​​ေမာင်း​​ ​​ေလယာဉ်ြကီး​​​ေတွ​​ေတာ့​​ မစီး​​ဖူး​​ပါဘူး​​။ နီး​​နီး​​နား​​နား​​​ေလး​​​ေတွ​​ေတာ့​​ ဟိုလိုင်း​​ဒီလိုင်း​​စီး​​ဖူး​​တယ်။ ​​ေလယာဉ်မယ်​​ေလး​​​ေတွလှတယ်ဆိုတာ တကယ်​​ေတာ့​​ ပိုက်ဆံယူလို့​​​ေကာင်း​​​ေအာင် သကာ​​ေလာင်း​​ထား​​တာ​​ေနမှာ။ တချို့​​​ေတွက service ​​ေကာင်း​​ြပီး​​ တချို့​​က​​ေတာ့​​ သိပ်မစွံပါဘူး​​။ အိန္ဒိယက ​​ေလယာဉ်မယ်က​​ေလး​​​ေတွက​​ေတာ့​​ ဆာရီလှလှ​​ေလး​​​ေတွကို ​​ေခါက်ရိုး​​က​​ေလး​​ြပား​​​ေန​​ေအာင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ထား​​ြပီး​​ သူတို့​​အဓိကထား​​တဲ့​​​ေနရာက စူပံုပံု ဗိုက်​​ေခါက်က​​ေလး​​​ေတွ ြဖစ်ပံုရတယ်။ ပိန်ချင်သ​​ေလာက်ပိန် ဗိုက်​​ေခါက်က​​ေလး​​​ေတာ့​​​ေမွး​​ထား​​မှ လှတယ်လို့​​ ထင်​​ေနြကတာလား​​မသိ။

ဗိုက်​​ေခါက် မ​​ေပါ်မှာစိုး​​လို့​​ ခါး​​ကဆာရီ​​ေတာင်မှ ချက်ြပုတ်မှ ​​ေတာ်​​ေတာ် ချက်ြပုတ် ဝတ်ြကတာ။ ရယ်စရာ​​ေကာင်း​​တာက​​ေတာ့​​ တြခား​​​ေလယာဉ်​​ေတွလို ဘာ​​ေကျွး​​မယ် ညာ​​ေကျွး​​မယ် ဘာစား​​မလဲ ဘာ​​ေသာက်မလဲ လိုက်မ​​ေမး​​ပဲ လှည်း​​တစ်စီး​​​ေပါ်ဆန့​်​သ​​ေလာက်တင်ြပီး​​ မီနူး​​တစ်အုပ်နဲ့​​ တစ်ခံုချင်း​​တွန်း​​ြပီး​​ လိုက်​​ေရာင်း​​ရရှာတယ်။ ဂိုက်ပဲ့​​လိုက်ပံုများ​​။ စား​​စရာ​​ေရာင်း​​ြပီး​​ရင် တိုလီမိုလီအခွန်လွတ်​​ေဈး​​လက်​​ေဆာင်​​ေတွနဲ့​​ ကံစမ်း​​မဲထီကို လိုက်ရှင်း​​ြပြပီး​​ တစ်ခါ​​ေရာင်း​​ရြပန်​​ေရာ။ သိတဲ့​​အတိုင်း​​ ​​ေလယာဉ်မယ်က​​ေလး​​လှြပီဆိုရင် ဟိုခံုက ဘဲတီး​​​ေခါ် ဒီခံုကဘဲတီး​​​ေခါ်နဲ့​​။ ဟိုဟာ​​ေတွဒီဟာ​​ေတွ ဝတ်ြပ၊​ ပတ်ြပ၊​ မှုတ်ြပတာ​​ေရာဆို သနား​​ဖို့​​​ေတာင် ​​ေကာင်း​​တယ်။ ဒီမှာလည်း​​ ထူး​​​ေထွသည့​်​အံ့​​ရာ​​ေသာ်ပါပဲ။ အ​​ေကာက်ခွန်ကင်း​​လွတ်လို့​​ အြပင်​​ေဈး​​ထက် သက်သာတယ်ဆိုတဲ့​​ကုန်ပစ္စည်း​​​ေတွဟာ အြပင်ထက် ဘာြဖစ်လို့​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်​​ေဈး​​ြကီး​​သလဲ မသိ။ ​​ေလယာဉ်ခများ​​ ​​ေပး​​ရ​​ေလ​​ေရာ့​​သလား​​။

ဒီလိုဆိုြပန်​​ေတာ့​​ တို့​​ြမန်မာပိုင် ြပည်တွင်း​​​ေလ​​ေြကာင်း​​ပို့​​​ေဆာင်​​ေရး​​ြကီး​​ကို ြကံဖန်​​ေကျး​​ဇူး​​တင်ရြပန်​​ေရာ။

အြပင်ကုမ္ပဏီ​​ေတွထက်စာရင် ​​ေဈး​​သက်သာတယ်။ အမ်း​​က​​ေန စစ်​​ေတွကိုသွား​​ရင် အရင်ကဆို ၉၀၀၀ ပဲ ​​ေပး​​ရတာ။ ကား​​နဲ့​​သွား​​တာကမှ ၁၈၀၀၀ ကုန်ြပီး​​ လမ်း​​တစ်ညြကာဦး​​မယ်။ ​​ေလယာဉ်စီး​​ရတာ အချိန်ကုန်သက်သာတယ်ဆို​​ေပမယ့​်​ ကွင်း​​ချိန်း​​ြကိုသွား​​ရတာ။ ​​ေလယာဉ်​​ေနာက်ကျတာတို့​​နဲဆို တ​​ေနကုန်ချင် ကုန်ြပန်​​ေရာ။ အခုလိုခရီး​​စဉ်ပျက်တာတို့​​ဘာတို့​​ဆို စိတ်ကပိုညစ်ရတယ်။ စိတ်က​​ေရာက်နှင့​်​ြပီး​​​ေနြပီကိုး​​။ ​​ေလယာဉ်ပျက်ကျတယ်ဆိုတာက​​ေတာ့​​ ြဖစ်​​ေတာင့​်​ြဖစ်ခဲပါ။ ကိုယ့​်​တစ်သက်မှာ​​ေတာင် ြကား​​ဖူး​​တာ သံုး​​​ေလး​​ခါထက်မပိုဘူး​​။

မှတ်မှတ်ရရက​​ေတာ့​​ စာ​​ေရး​​ဆရာမ မဝင်း​​ြမင့​်​ပါသွား​​တယ် ဆိုတဲ့​​​ေလယာဉ်။ ​​ေလယာဉ်မယ် မသန္တာ ပါသွား​​တယ်ဆိုတဲ့​​​ေလယာဉ်။ မိန်း​​က​​ေလး​​​ေပမယ့​်​ မ​​ေြကာက်မရွံ့​​ တာဝန်သိတယ်လို့​​ဆိုတယ်။ ဘူတန်မှာတုန်း​​က​​ေတာ့​​ ဗုဒ္ဒအဲယား​​ဆိုတဲ့​​ နီ​​ေပါ​​ေလယာဉ် ပျက်ြကတာ သတင်း​​ြကား​​လိုက်မိတယ်။ သူငယ်ချင်း​​​ေလယာဉ်မယ်​​ေလး​​​ေတွကို​​ေတာ့​​ အ​​ေသရရ အရှင်ရရဆိုရင် အ​​ေသကိုပဲ ယူမယ်လို့​​ ​​ေနာက်ဖူး​​တယ်။ အရှင်ဆို ​​ေကျွး​​ရဆင်ရဦး​​မှာ၊​ အ​​ေသက ​​ေလျှာ်​​ေြကး​​အများ​​ြကီး​​ရဆိုပဲ။ အတတ်ပညာပိုင်း​​ကျွမ်း​​ကျင်မှုအြပင် အသက်နဲ့​​ပါရင်း​​ရ​​ေသး​​တာကိုး​​။

​​ေြပာရင်း​​ဆိုရင်း​​ ​​ေရး​​ရင်း​​သား​​ရင်း​​က ပံုး​​​ေြပး​​ဆွဲရ​​ေသး​​တယ်။ ဒါပါနဲ့​​ဆို သံုး​​ြကိမ်ရှိသွား​​ြပီ။ ပိုက်ဆံမ​​ေပး​​ရပဲ စား​​​ေနတာ။ ပါး​​စပ်​​ေပါက်​​ေတွပိတ်သွား​​​ေအာင် ​​ေကျွး​​ရတဲ့​​အ​​ေြကာင်း​​က​​ေတာ့​​ ​​ေစာ​​ေစာက ​​ေန့​​လည် ၂ နာရီ ၁၅ ထွက်မယ်ဆိုတဲ့​​​ေလယာဉ်က ညဂနာရီ ြဖစ်သွား​​ြပန်လို့​​။ ဒါမျိုး​​​ေတာ့​​ ရရိုး​​လား​​ကွယ်။ ခုနကကတည်း​​က ကျား​​ကိုက်​​ေနြကတာ။ သတ်​​ေတာ့​​ြဖတ်​​ေတာ့​​မလို​​ေတာင် ြဖစ်ကုန်ြပီ။ အခုချက်ချင်း​​ အြကီး​​ဆံုး​​လူ​​ေခါ်​​ေပး​​ ဘာ​​ေပး​​နဲ့​​ ​​ေသာင်း​​ကျန်း​​ကုန်ြပီ။ ဒီတစ်ခါ​​ေတာ့​​ လိုက်ဖ်ရှိုး​​​ေရး​​​ေနရတာပါကလား​​။ ​​ေနာက်ထပ်ဘာ​​ေတွြဖစ်လာဦး​​မယ် မသိဘူး​​​ေနာ်။ ​​ေဟာ .. ခင်ဗျာ…။ ဗဟာဒူး​​လာြပီဆိုတာမျိုး​​ ြဖစ်​​ေနြပီ။ ပရိသတ်ြကီး​​ခင်ဗျာ။ အခုဆိုရင် ကာလကတ္တား​​​ေလဆိပ်က နား​​​ေနခန်း​​ထဲမှာ ပွဲက​​ေတာ့​​ အ​​ေတာ်​​ေကာင်း​​​ေနြပီ​​ေပါ့​​ခင်ဗျာ။ အနား​​သွား​​ စပ်စုလိုက်ဦး​​မယ်။ ကိုတင်ညု .. ကိုတင်ညု။

​​ေပျာ်ဖို့​​​ေကာင်း​​သလား​​ မ​​ေမး​​ပါနဲ့​​။ ​​ေဆွမျိုး​​​ေမ့​​​ေအာင် ​​ေပျာ်ဖို့​​​ေကာင်း​​ပဲ။ ခရီး​​သည်​​ေတွ မတရား​​စိတ်ဆိုး​​​ေတာ့​​ အဲယား​​အိန္ဒိယကုမ္ပဏီကလူ​​ေတွက ထွက်​​ေြပး​​သွား​​​ေရာ။ ဟုတ်တယ်​​ေလ။ အထက်ကစီစဉ်ရမှာ မစီစဉ်​​ေတာ့​​ ဝိုင်း​​ရိုက်ရင် သူတို့​​က အရင်အရိုက်ခံရမှာ။ ဘယ်သူက မရိုက်ချင်ပဲ ရှိမတုန်း​​။ ​​ေလယာဉ်စက်နှိုး​​ြပီး​​ ​​ေလယာဉ်မယ်​​ေလး​​​ေတွက ​​ေခါင်း​​မှာ ဝါညစ်ညစ် အသက်ကယ်ဝတ်စံုြကီး​​ မရွံမရှာစွပ်​​ေနြကတုန်း​​ ​​ေလယာဉ်မှူး​​ြကီး​​က သံုး​​မိနစ်ပဲ​​ေစာင့​်​ နဲ့​​ ​​ေခါက်ဆွဲြပုတ်လိုက်တာ၊​ မနက် ၃နာရီ ၂၅ ​​ေလယာဉ်က ​​ေလး​​နာရီ၊​ ​​ေြခာက်နာရီ၊​ ​​ေန့​​လည်နှစ်နာရီ​​ေရွှ့​​ရင်း​​​ေရွှ့​​ရင်း​​က အခု ညဂနာရီ​​ေတာင် မ​​ေသချာြပန်ဘူး​​တဲ့​​။

မနက်ြဖန်မှလိုလို၊​ ဒီလို​​ေတာ့​​ သူတို့​​ချင်း​​လုပ်လို့​​ရရိုး​​လား​​။ တို့​​အ​​ေရး​​​ေတွြဖစ်ကုန်တာ​​ေပါ့​​။ အင်မီဂ​​ေရး​​ရှင်း​​မှာ သွား​​တစ်တယ်ဗျ။ အား​​လံုး​​က အထွက်တံုး​​ြကီး​​ထုြပီး​​သား​​။ ကိုယ်လို အြဖူ (ဟဲဟဲ သူတို့​​နဲ့​​စာရင် ြဖူတယ်​​ေလ။ ဒါမှမဟုတ်လည်း​​ အဝါဗျာ အဝါ) ​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ ဗီဇာြပဿနာ​​ေပါ်​​ေရာ။ သူတို့​​ချင်း​​ြကမ်း​​​ေတာ့​​ ရဲမနိုင်ဘူး​​ဗျို့​​။ အခုမှ တကယ် ကျား​​ကိုက်တာ။ ကိုယ့​်​​ေအာက်ဖဲနဲ့​​ အြပင်ထွက် မလိုက်ရဲလို့​​ အထဲကျန်ခဲ့​​ြပီး​​ တို့​​ပတ်ရိုက်​​ေနတဲ့​​ ​​ေလယာဉ်မယ်​​ေလး​​ဆီ ရုပ်က​​ေလး​​ြပြပီး​​ သနား​​​ေအာင်လုပ်ရတယ်။ (ခိ ခိ.. သူ့​​ခမျာ အန်​​ေတာ့​​ မထွက်ရှာဘူး​​) သူတို့​​က အဲဒီလူ​​ေတွနဲ့​​လိုက်မသွား​​ပါနဲ့​​။ အား​​လံုး​​တာဝန်ယူပါသတဲ့​​။ (ဂယ်ြကီး​​လား​​) အစား​​ချိန်အစား​​။ ညကျအိပ်ချိန်ကျ​​ေတာ့​​လည်း​​ စီစဉ်​​ေပး​​မှာပါတဲ့​​။ (ဘာ​​ေတွ စီစဉ်မယ် မသိ။ အသည်း​​တုန် အူတုန်ရှိလိုက်​​ေလ) ပွဲ​​ေကာင်း​​လို့​​ ြပံုး​​ြပံုး​​ြကီး​​ ြကည့​်​​ေနသူက ကိုယ်တစ်​​ေယာက်တည်း​​ မဟုတ်ဘူး​​။

တြခား​​ြပိုင်ဘက် ကုမ္ပဏီ​​ေတွလည်း​​ ပါတယ်။ “ဒီ​​ေလာက်ဧည့​်​သည်​​ေတွကို ဒီလိုအြကာြကီး​​ထား​​ဖို့​​ မ​​ေကာင်း​​ပါဘူး​​။ ​​ေဟာ်တယ် စီစဉ်​​ေပး​​ရမှာ​​ေပါ့​​။ တစ်​​ေယာက်​​ေယာက်​​ေလာက် အဲယား​​လိုင်း​​ မိသား​​စုက ပါရင် တရား​​စွဲလို့​​ ​​ေလျာ်လို့​​​ေတာင် မဆံုး​​ဘူး​​။ ဒါ အင်တာ​​ေနရှင်နယ်လိုင်း​​။ ဘာမှတ်သလဲ” တဲ့​​။ ဝင်​​ေညှာ်တယ်ဗျ။ အတတ်ြကီး​​ပဲ။ တို့​​က ဒါမျိုး​​ဆိုတာ ကိုယ်​​ေတွပဲ တတ်တယ်မှတ်​​ေနတာ။ စလံုး​​မှာ ​​ေနဖို့​​ရက်က​​ေတာ့​​ တစ်ရက်​​ေလျာ့​​သွား​​ြပီ။ ​​ေနာက်ထပ်ဘာြဖစ်ဦး​​မယ်မသိ။ အွန်လိုင်း​​ လိုက်ရှိုး​​စ​​ေတး​​တပ်​​ေတွများ​​ တင်လို့​​ရလို့​​က​​ေတာ့​​ ဘယ်​​ေလာက် အရသာရှိလိုက်မလဲ။ ခု​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ Tom Hank ဘဝ ကို​​ေရာက်​​ေနြပီ။ အထဲဝင်လို့​​မရ။ တက်စရာ ​​ေလယာဉ်မရှိ။ အိမ်သာထဲ ပန်း​​ရံကိုင်ရမလား​​၊​ လက်တွန်း​​လှည်း​​က​​ေလး​​​ေတွ တွန်း​​ပို့​​ရမလား​​ မသိ။ ဘာအ​​ေြကွ​​ေစ့​​မှ ထွက်မလာတာက ခက်တာ။ ငါ့​​နှယ်​​ေနာ်။ စာအ​​ေရး​​​ေလာြကီး​​ရန်​​ေကာ။ အိန္ဒိယအြပင်ကို မ​​ေရာက်​​ေသး​​ပဲနဲ့​​ အံ့​​ဖွယ်သုတ အိန္ဒိယ​​ေကာက်​​ေရး​​မိတယ်။ အခုမှ Incredible India က စ တာ။ နင့​်​​ေမကလွှား​​ အိန္ဒိယား​​၊​ အိုး​​လာလား​​လား​​ အိန္ဒိယား​​ပါလား​​​ေနာ်။

အံ့​​ဩကုန်နိုင်ဖွယ်က ကျန်ပါ​​ေသး​​​ေသာ်​​ေကာ။ နက်ြဖန်မနက်​​ေလး​​နာရီမှ ​​ေလယာဉ်ထွက်ပါမယ်တဲ့​​။ ​​ေလယာဉ်က အဆင်သင့​်​ပါ။ ဒီ​​ေန့​​ဂျူတီကျတဲ့​​ ပိုင်း​​​ေလာ့​​ မရှိလို့​​ပါတဲ့​​။ ြကား​​ြကား​​ဖူး​​​ေပါင်ကွယ်။ ြကည့​်​ရတာ ကုမ္ပဏီနဲ့​​ ပိုင်း​​​ေလာ့​​နဲ့​​ြကား​​က ြပဿနာထင်ပါရဲ့​​လို့​​ ဂျာနယ်လစ်လုပ်လိုက်​​ေတာ့​​ ဟုတ်လိမ့​်​မယ်တဲ့​​။ ​​ေရှ့​​ပိုင်း​​မှာ​​ေြပာခဲ့​​တဲ့​​ ြမန်မာ​​ေလယာဉ်မှူး​​​ေတွလိုပဲ လခမှန်မှန်မရလို့​​ ကုမ္ပဏီကို ပညာြပတာြဖစ်မတဲ့​​။ ဘုရား​​ ဘုရား​​။ လူ​​ေပါင်း​​​ေလး​​ငါး​​ဆယ် ​​ေသာင်မတင်​​ေရမကျြဖစ်​​ေအာင် သူ့​​ပညာြပပံုြကီး​​ကလည်း​​။ ကိုယ့​်​စိတ်ထဲရှိတဲ့​​အတိုင်း​​ မှတ်ချက်​​ေပး​​မိလို့​​က​​ေတာ့​​ အရင်ပုဒ်မြကီး​​နဲ့​​ ​​ေသဒဏ်စီရင်ခံရ​​ေတာ့​​မယ်။ “ဒင်း​​တို့​​ အဲဒါ​​ေြကာင့​်​ အဲဒါြဖစ်​​ေနတာလို့​​”​​ေလ။ အဲဒီအကျင့​်​​ေတွ မ​​ေကာင်း​​ပါဘူး​​ဆိုတာ သိြကြပီလား​​ဗျို့​​။ ဘာကျင့​်​ဘာြကံဆိုလား​​။ လက်စသတ်​​ေတာ့​​ ပညာ​​ေပး​​အစီအစဉ်ပါလား​​။ ပညာရှင်ြကီး​​များ​​ကို ​​ေလး​​စား​​ပါတယ်။ ​

​ေဟာ်တယ်လည်း​​ စီစဉ်မ​​ေပး​​ပါဘူး​​တဲ့​​။ ကုမ္ပဏီကလူ​​ေတွလည်း​​ အကုန်ြပန်ကုန်ပါြပီတဲ့​​။ ​​ေဒါသူပုန်ထြပီး​​ ကိုယ့​်​ထက် ပိုး​​စိုး​​ပက်စက်​​ေြပာ​​ေနသူ​​ေတွက​​ေတာ့​​ သူတို့​​အမျိုး​​သား​​ချင်း​​​ေတွပါပဲ။ ကိုယ်ကျမှ ပါး​​စပ်​​ေတာင် မဟရဲဘူး​​။ ထစ်ကနဲရှိ Racist, Racist နဲ့​​။ ဒင်း​​တို့​​အချင်း​​ချင်း​​ ​​ေြပာတဲ့​​စကား​​​ေတွ ြကား​​​ေစချင်စမ်း​​တယ်။ ဒီ့​​ထက်ပိုြပီး​​သူတို့​​စိတ်ဓါတ်ကို သရုပ်​​ေဖာ်နိုင်တဲ့​​ အြဖစ်အပျက်လည်း​​ ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး​​။ ​​ေနဦး​​​ေနဦး​​။ အ​​ေြပာမ​​ေစာ​​ေသး​​ဘူး​​။ ​​ေတာ်​​ေနြကာ လာြပန်ြပီ ​​ေနာက်တစ်မျိုး​​​ေတွ့​​​ေနဦး​​မယ်။ ​​ေဟာ ခိုင်လံုတဲ့​​ရပ်ကွက်က သတင်း​​ရြပန်ပါြပီဗျာ။ အဲဒါ Pilot Strike ပါတဲ့​​။ လခမ​​ေပး​​တာ နှစ်လရှိြပီမို့​​ပါတဲ့​​။ တို့​​ြမန်မာပိုင်း​​​ေလာ့​​​ေတွက​​ေတာ့​​ လခနှစ်လ မရတာချင်း​​အတူတူ အလုပ်ကပဲ ထွက်သွား​​တယ်။ ဒါမျိုး​​မလုပ်ဘူး​​ကွ။ လျှာ ြမက်​​ေပါက်ရ ​​ေပါက်ရ။ ဂုဏ်ယူတယ်​​ေဟ့​​။ ဂုဏ်ယူတယ်။ သယ်ရင်း​​မြကီး​​ကို ​​ေြပာြပရင် “အ​​ေမ ​​ေြကနပ်တယ်သား​​” လို့​​​ေြပာြပီး​​ တဟား​​ဟား​​ရယ်မှာပဲ။ ကဲ ​​ေလယာဉ်​​ေပါ်တက်ခဲ့​​တဲ့​​အချိန်က​​ေရရင် ၁၂ နာရီြပည့​်​ပါြပီခင်ဗျား​​။ ​​ေနာက် ၁၂ နာရီထပ်​​ေစာင့​်​ရင် ထွက်​​ေကာင်း​​ပါရဲ့​​။

ကိုယ့​်​ဆီမှာလည်း​​ တခါတ​​ေလ လမ်း​​သွား​​ ခရီး​​သွား​​ အခန့​်​မသင့​်​လို့​​ လမ်း​​ပျက်တာ တံတား​​ကျိုး​​တာနဲ့​​ြကံုရင် ဒီလိုပဲ သည်း​​ခံ​​ေစာင့​်​ရတတ်ပါတယ်။ တခါ ​​ေြပာဖူး​​သား​​ပဲ။ ရန်ကုန်က​​ေန စစ်​​ေတွကို လာတာ ​​ေလး​​ညအိပ်ြကာြကပါတယ်လို့​​။ ဒီမှာပဲ ဒီလိုပဲ ရှိလိမ့​်​မ​​ေပါ့​​ကွယ်။ သူတို့​​ဆီမှာ ဒါမျိုး​​​ေတွ မဆန်း​​ပါဘူး​​ဆိုပဲ။ ဒါ​​ေတာင် နိုင်ငံ​​ေတာ်ပိုင်​​ေလ​​ေြကာင်း​​လိုင်း​​မို့​​လို့​​တဲ့​​။ ​​ေြပာြပတဲ့​​သူက သူကိုယ်တိုင် မှတ်ချက်ြပန်​​ေပး​​တယ်။ “This is India” တဲ့​​။ ​​ေလ​​ေြကာင်း​​လိုင်း​​​ေတွက အရှံုး​​​ေပါ်လို့​​ ​​ေဒဝါလီခံြကရသတဲ့​​။ ဘုရား​​ဘုရား​​။ ဒီ​​ေလာက် အသာစီး​​ယူထား​​တာ​​ေတာင်မှ သူတို့​​က ရှံုး​​ရ​​ေသး​​သတဲ့​​။ ​​ေနာင်ဒီထက်​​ေတာင် ရှံုး​​ဦး​​မယ်။ အခုဆို ကိုယ့​်​လက်ချက်နဲ့​​ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ်မှာ ပွသွား​​ြပီ။ ဘာမှဇာတ်ပို့​​​ေပး​​စရာ​​ေတာင် မလိုဘူး​​။ သူ့​​ဂိုး​​နဲ့​​သူ ဂွမ်း​​ြပီး​​သား​​။ ​​ေနာက်ကို အဲယား​​အင်ဒီး​​ယား​​ဆိုရင် မ​​ေြပာမရှိနဲ့​​​ေနာ် ြဖစ်​​ေတာ့​​မယ်။ တကယ်​​ေတာ့​​ ခရီး​​သည်ရချင်ရင် ပိုက်ဆံတစ်ခုတည်း​​ကို ယူချင်လို့​​ မရပါဘူး​​။ တာဝန်ယူမှုပါ ရှိရမှာ​​ေပါ့​​။ အခု​​ေတာ့​​ ဒီကိစ္စကို ဘယ်သူမှ တာဝန်မယူရဲလို့​​ ထွက်​​ေတာင်​​ေြပး​​ယူရတယ်။ နိုင်ငံသိက္ခာမှ အား​​မနာ။ ဟီး​​ဟီး​​ ခါတိုင်း​​လိုပဲ သူများ​​ကို ပိဿာ​​ေလး​​နဲ့​​​ေဘး​​ပစ်သလို​​ေတာ့​​ ​​ေရး​​ြပီး​​ြပီ။ ထံုး​​စံအတိုင်း​​ ကိုယ့​်​လူ​​ေတွ ​​ေကာင်း​​​ေစချင်လို့​​ နမူနာ​​ေပး​​တာ လို့​​ ြပန်ပိတ်တာ​​ေပါ့​​။ အဟုတ်​​ေြပာတာပါ။ နိုင်ငံ​​ေတာ်ကိုယ်စား​​ြပုတဲ့​​ အစိုး​​ရပိုင် ​​ေလယာဉ်ကုမ္ပဏီြကီး​​မှာ ဘယ်သူမှ တာဝန်မယူရဲလို့​​ ထွက်​​ေြပး​​ရတာ ြကား​​ဖူး​​​ေပါင်။ ဘယ်သူ့​​ကိုမှ ဘာမှ ​​ေမး​​လို့​​မရ​​ေတာ့​​ဘူး​​။

ငရုတ်မှန်ရင် စပ်ရမယ်တဲ့​​။ ဒီလို​​ေရထဲမိုး​​ထဲကျ​​ေတာ့​​ နဂိုဗီဇက​​ေလး​​​ေတွကလည်း​​ ဖံုး​​မရဖိမရဗျ။ အြပင်ထွက်မရလို့​​ အထဲမှာပဲ ​​ေငွလဲြပီး​​ စား​​စရာ​​ေသာက်စရာ ဝယ်စား​​ြကတဲ့​​အခါ အစကတည်း​​က နှစ်ဆတင်ြပီး​​သား​​မှာ ​​ေငွလဲနှုန်း​​က ပံုမှန် ၅၀ ပတ်ဝန်း​​ကျင်​​ေလာက်မှာ ဝယ်​​ေဈး​​ ၄၀ ​​ေရာင်း​​​ေဈး​​ ၆၀ ြဖစ်သွား​​ပါ​​ေလ​​ေရာ။ ဓါး​​ြပဗျို့​​ ဓါး​​ြပ ဓါး​​ြပလို့​​ ​​ေအာ်ရမ​​ေလာက်။ မီး​​​ေလာင်ရင် အထုပ်သယ်မယ့​်​သူ​​ေတွ ​​ေရာက်လာတယ်ဆိုတာမျိုး​​​ေပါ့​​။ ချစ်စရာမ​​ေကာင်း​​ပါလား​​။ ကူသယ်​​ေပး​​တာ မထင်မ​​ေနနဲ့​​ဦး​​။ ဒီ​​ေလာက်ရိုး​​တဲ့​​ စရိုက်က​​ေလး​​​ေတွကို တို့​​ကာပင့​်​ကာ​​ေရး​​မိတာများ​​။ မဟုတ်တမ်း​​တရား​​ ​​ေကာလာဟလ​​ေတွ ြဖန့​်​​ေနတာကျလို့​​​ေနာ်။ အခုဘယ်သူမှ အ​​ေြကာင်း​​ြပန်မယ့​်​သူမရှိပဲ ဘယ်​​ေတာ့​​မှ လာမှန်း​​မသိတဲ့​​​ေလယာဉ်ကို အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခုနဲ့​​​ေစာင့​်​​ေနရတယ်။ မနက်ြဖန်​​ေကာ ဘယ်သူက ​​ေသချာတယ်​​ေြပာလို့​​လဲ။ ြကိုတင်ခန့​်​မှန်း​​၍မရ​​ေသာ အ​​ေြခအ​​ေနများ​​​ေြကာင့​်​ ​​ေလယာဉ်ခရီး​​စဉ်ပျက်သွား​​ပါက အနီး​​စပ်ဆံုး​​ ​​ေနာက်တစ်​​ေခါက်​​ေလယာဉ်ြဖင့​်​ ပို့​​​ေပး​​ပါမည်တဲ့​​။ အဲဒါ ဗုဒ္ဓဟူး​​​ေန့​​ကျမှ။ ခုမှ စ​​ေန ရှိ​​ေသး​​။ ​​ေန့​​လည်က တို့​​အ​​ေရး​​အဖွဲ့​​ကို အြပင်မှာ ဘယ်လိုြငိမ်​​ေအာင် ညှိလိုက်တယ်မသိ။ ြပန်ဝင်မလာြက​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ဒါလည်း​​ အံ့​​တစ်ပါး​​ပဲ။

အခုကျန်ခဲ့​​တဲ့​​သူဆိုလို့​​ အ​​ေယာက် ၃ဝ​​ေလာက်ရှိတဲ့​​ အင်ဒိုနီး​​ရှား​​က ဦး​​ထုပ်ြဖူတစ်စုရယ် အာ​​ေဘာင်အာရင်း​​သန်သန်နဲ့​​ တွန်း​​တွန်း​​ထိုး​​ထိုး​​မလုပ်နိုင်တဲ့​​သူတချို့​​ရယ်ပဲ ကျန်ခဲ့​​ြပီး​​ ဘာသတင်း​​အစအနမှ မြကား​​ရ​​ေတာ့​​တာ ည​​ေန ၆ နာရီ ​​ေရာက်လာ​​ေရာ။ တချို့​​ဂျီကျလွန်း​​တဲ့​​သူ​​ေတွကို တြခား​​​ေလ​​ေြကာင်း​​လိုင်း​​​ေတွနဲ့​​ တိုး​​တိုး​​တိတ်တိတ်ထည့​်​​ေပး​​​ေနသလို ြကား​​ရတဲ့​​အခါ မုတ်ဆိတ်ြဖူြကီး​​​ေတွ လှုပ်လှုပ်ရွရွြဖစ်လာပါတယ်။ သူတို့​​ထဲမှာ တချို့​​က မ​​ေလး​​၊​ ဘရူနိုင်း​​ဆက်သွား​​ဖို့​​ လက်မှတ်ြဖတ်ထား​​ြပီး​​သား​​​ေတွပါသတဲ့​​။ ပံုမှန်အား​​ြဖင့​်​ ​​ေလယာဉ်​​ေပါ်တက်ရင် သူတို့​​ကို အလိုလို​​ေနရင်း​​​ေြကာက်​​ေနရတာ တကယ်တမ်း​​ကျ​​ေတာ့​​ သူတို့​​တစ်ဖွဲ့​​လံုး​​က ဆူဆူပူပူ လုပ်ြကတုန်း​​ကလည်း​​ မပါဘူး​​။ သူ့​​ဘာသာ အချိန်မှန်မှန် ​​ေထာင့​်​တစ်​​ေထာင့​်​မှာစုြပီး​​ ကုန်း​​​ေန​​ေအာင် ဝတ်ြပုြကတယ်။ သုဝဏ္ဏဘူမိမှာလို ဝတ်ြပုခန်း​​သတ်သတ်မရှိ​​ေတာ့​​ သူတို့​​ခမျာလည်း​​ အဆင်မ​​ေြပပါဘူး​​။ ဘီး​​တပ်ကုလား​​ထိုင်နဲ့​​ မမာမကျန်း​​တဲ့​​သူကလည်း​​ပါတယ်။ ြမင်လိုက်မိတာ​​ေတာ့​​ ဆိုး​​ဆိုး​​ရွား​​ရွား​​ ​​ေဂါက်​​ေရာဂါ။ ဒါနဲ့​​​ေတာင် သူတို့​​က ဒီအချိန်ထိ​​ေအာင် သည်း​​သည်း​​ခံနိုင်တာ အံ့​​ဩစရာပါ။ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​ မ​​ေနနိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​ထင်ပါရဲ့​​။

သူတို့​​ထဲက အဂင်္လိပ်လို လည်လည်ပတ်ပတ်​​ေြပာတတ်တဲ့​​တစ်​​ေယာက်က အဝတ်အစား​​ ​​ေသ​​ေသသပ်သပ်ဝတ် ​​ေခါင်း​​​ေပါင်း​​ြကီး​​​ေသ​​ေသချာချာ​​ေပါင်း​​ြပီး​​မှ ​​ေလဆိပ်မန်​​ေနဂျာနဲ့​​ ​​ေတွ့​​ခွင့​်​​ေတာင်း​​ပါတယ်။ ပွဲ​​ေလး​​စည်သွား​​​ေအာင် ကိုယ်လည်း​​လိုက်အား​​ြဖည့​်​ရတာ​​ေပါ့​​။ စပ်စုမည့​်​ စပ်စုရင်​​ေတာ့​​ ကုန်​​ေအာင်စပ်စုတာပဲ ​​ေကာင်း​​တယ်။ ဒီတစ်ခါ​​ေတာ့​​ ကျွနုပ်တို့​​၏ သတင်း​​​ေထာက်ကိုယ်တိုင် စိတ်ရှိတိုင်း​​ ဝင်ကျဲပါ​​ေတာ့​​တယ်။ အနည်း​​ဆံုး​​​ေတာ့​​ စိတ်ထဲ​​ေပါ့​​သွား​​တာ​​ေပါ့​​။ သူများ​​အြပစ်တင်ရတာ တယ်အရသာရှိသကိုး​​ ပရိသတ်ရဲ့​​။ မြကာမီလာမည်​​ေမျှာ် စား​​စရာ နဲ့​​ မနက်​​ေလး​​နာရီကတိ​​ေတာ့​​ ရခဲ့​​ပါရဲ့​​။ အရင်ဟာ​​ေတွလို ယံုဖို့​​ခက်တာတစ်ခုပဲ။ အြဖစ်အပျက်ကို ​​ေသချာ​​ေမး​​ြကည့​်​​ေတာ့​​ အင်ဂျင်နီယာနဲ့​​ ပိုင်း​​​ေလာ့​​ တွက်ကပ်ြကတယ်။ ​​ေလယာဉ်ြပင်လို့​​ြပိး​​တဲ့​​အချိန်မှာ ပိုင်း​​​ေလာ့​​က သူ့​​အလုပ်ချိန်ကုန်ြပီ။ ၁၈ နာရီအနား​​ရမှ ြပန်​​ေမာင်း​​နိုင်မယ်ဆိုလို့​​ ၁၈ နာရီြပည့​်​​ေအာင် ​​ေစာင့​်​​ေနတာတဲ့​​။ တစ်​​ေယာက်နား​​ဖို့​​ ဘယ်နှစ်​​ေယာက်​​ေစာင့​်​ရပါလိမ့​်​ ဆရာသမား​​ရယ်။ ဆာဂျင်မြဖစ်တာကံ​​ေကာင်း​​။ နို့​​မို့​​ဆို ​​ေလး​​နာရီ ​​ေဒါင်ဆိုတာနဲ့​​ ခွဲလက်စဗိုက်ြကီး​​ ြပန်မပိတ်ပဲ ထွက်သွား​​မှြဖင့​်​။

တစ်​​ေယာက်​​ေသာသူက​​ေတာ့​​ မှတ်တမ်း​​တင် ဓါတ်ပံု​​ေတွရိုက်၊​ အသံ​​ေတွသွင်း​​ယူ၊​ ြဖစ်စဉ်​​ေတွ ချ​​ေရး​​၊​ အ​​ေထာက်အထား​​​ေတွ​​ေတာင်း​​နဲ့​​ ဂျာနယ်လစ်လား​​ မှတ်​​ေနတာ။ ဟုတ်ဘူး​​။ တရား​​စွဲြပီး​​ ​​ေလျာ်​​ေြကး​​​ေတာင်း​​မလို့​​တဲ့​​။ အချိန်နဲ့​​တ​​ေြပး​​ညီ ​​ေြပး​​​ေြပး​​ြပီး​​ စာရိုက်​​ေနတာက ဤ​​ေဖစကိုဗျ။ ​​ေလ​​ေြကာင်း​​လိုင်း​​တာဝန်ခံက​​ေလး​​က​​ေတာ့​​ ​​ေဈး​​​ေပါတဲ့​​​ေလ​​ေြကာင်း​​လိုင်း​​မို့​​ ဒီလိုြဖစ်ရတာ နား​​လည်​​ေပး​​ပါတဲ့​​။ သူ့​​ကို ဘယ်သူက အဲဒီ​​ေဈး​​ယူရမယ် ဒါး​​နဲ့​​​ေတ့​​ထား​​လို့​​လဲ။ သူ့​​ဘာသာ အြပိုင်အဆိုင် ​​ေဈး​​လိုက်​​ေလျှာ့​​ြပီး​​ အလုပ်ကျ​​ေတာ့​​ တူတူတန်တန် မလုပ်ပဲနဲ့​​။ ဒီ​​ေလာက်ပိုက်ဆံက​​ေလး​​နဲ့​​ ဒီ့​​ထက်ပိုြပီး​​ ​​ေချး​​​ေြကာ့​​တဲ့​​ ဆပ်ြပာမရ​​ေတာ့​​ဘူး​​ သူမို့​​ ​​ေြပာထွက်ပ​​ေလတယ်။ ​

​ေအး​​ပါ ​​ေနာက်ဆို နင်တို့​​လို အ​​ေပါစား​​​ေလ​​ေြကာင်း​​လိုင်း​​​ေတွ ဘယ်​​ေတာ့​​မှ မစီး​​ပါဘူး​​လို့​​ ြပန်ပက်လိုက်တယ်။ ​​ေဈး​​က​​ေတာ့​​ သူတို့​​ အ​​ေပါဆံုး​​ြဖစ်​​ေနတာ ဟုတ်ပါတယ်။ အချိန်မ​​ေတာ်ြကီး​​မို့​​လို့​​လို့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​​ေနတာ။ တစ်​​ေြကာင်း​​တည်း​​ကို အစိမ်း​​နှစ်ရာပဲကျတယ်။ ရန်ကုန်ကလာတာ​​ေတာင် ၂၅၀ ​​ေလာက်​​ေပး​​ရတာ​​ေလ။ အြပန်လက်မှတ်က ဆံုး​​ရ​​ေသး​​တာ။ ​​ေနာင်​​ေတာ့​​ သင်ခန်း​​စာ​​ေပါ့​​​ေလ။ ​​ေြပာလည်း​​​ေြပာစရာ အဖိုး​​နည်း​​​ေတာ့​​ အိုး​​ကွဲနဲ့​​​ေတွ့​​တာ​​ေပါ့​​။ လျှာရှည်ြပီး​​​ေတာ့​​ လည်ချင်တာကိုး​​။ ကိုယ့​်​ဘာသာ တန်း​​ြပန် ရလျက်သား​​နဲ့​​။ ခက်တာက ဘဝမှာ စလံုး​​​ေြမ​​ေလး​​​ေတာ့​​ မနင်း​​ဘူး​​​ေသး​​ရင် လူရာမဝင်သလို ြဖစ်​​ေနတာကိုး​​။ ဘူတန်နဲ့​​​ေလာက်ကိုင်ချည့​်​ပဲ လှည့​်​ပတ်​​ေရး​​​ေနရတာ ပျင်း​​လာြပီ​​ေလ။ အခု​​ေတာင် ဖလိုက်ကင်ဆာြဖစ်​​ေတာ့​​ တစ်ပုဒ်ရသွား​​ြပန်​​ေရာ မဟုတ်လား​​။

စာ​​ေရး​​ဆရာဝင်း​​ဦး​​ကို ကျား​​ခင်စိန်ြကီး​​​ေြပာတဲ့​​ “မင်း​​က ငါ့​​ကို ြကိုက်က​​ေရာ ဆိုပါ​​ေတာ့​​။ ငါက ြပန်ြကိုက်လိုက်ရင် မင်း​​မှာ အချစ်ဇာတ်လမ်း​​တစ်ပုဒ်ရက​​ေရာ။ ငါကမြကိုက်လို့​​ ဘိနပ်ချွတ်ြပီး​​ ပါး​​ရိုက်လိုက်ရင် အသည်း​​ကွဲဇာတ်လမ်း​​တစ်ပုဒ် ရြပန်​​ေရာ။ ” ဆိုတာလို​​ေပါ့​​။ လူက ဘာလာလာ ြဖစ်​​ေနတယ်။ ြပည်​​ေထာင်စု​​ေကျာ်နိုင်ြကီး​​လို ​​ေဘး​​ကစာ​​ေရး​​ဖို့​​ ​​ေြမှာက်​​ေြမာက်​​ေပး​​​ေနတဲ့​​ ပတ်ဘလစ်ရှာြကီး​​ရဲ့​​ အိမ်ဦး​​နတ်ကလည်း​​ ရှိ​​ေနတယ်။ ဒီလို​​ေကာင်နဲ့​​ကျမှ ကင်ဆာလာြဖစ်ရတာ ကံဆိုး​​လှချည်လား​​ အဲယား​​အိန္ဒိယရယ်။ သနား​​လို့​​ သာသာ​​ေလး​​ပဲ တို့​​လွှတ်လိုက်တယ် သိလား​​။ ​​ေဟာ မုန့​်​တစ်ခါထပ်​​ေကျွး​​ြပန်ြပီ။ လာထား​​။

စား​​ရင်း​​​ေသာက်ရင်း​​ စကား​​စပ်မိတဲ့​​ ဘိလပ်ြပန်ြကီး​​တစ်​​ေယာက်က​​ေတာ့​​ “ဘယ်​​ေလ​​ေြကာင်း​​လိုင်း​​လဲ“ လို့​​​ေမး​​ပါတယ်။ အ​​ေြဖရရချင်း​​မှာ သူ့​​မှတ်ချက်က “ဪ အံ့​​ဩစရာမှ မဟုတ်တာ။ သူတို့​​ ဒါမျိုး​​ ြဖစ်​​ေနကျ။ ငါဆို ဘယ်​​ေတာ့​​မှ မစီး​​ဘူး​​” တဲ့​​။ တိန်။ ထမင်း​​နစ်နပ် မုန့​်​သံုး​​နပ်ထိုင်စား​​ြပီး​​ တ​​ေနကုန်ထိုင်ြပီး​​ တ​​ေစ့​​​ေစ့​​ အတင်း​​တုပ်​​ေနသလို​​ေတာ့​​ ြဖစ်​​ေနြပီ။ ပါး​​စပ်ထဲ သူ​​ေကျွး​​တာ​​ေတွ ပလုပ်ပ​​ေလာင်း​​နဲ့​​ကို တုပ်ြကတာ။ ဘယ့​်​နှယ်ရှိစ။ လာြကည့​်​တဲ့​​ ​​ေလဆိပ်မန်​​ေနဂျာြကီး​​ကို အသက်ြကီး​​တဲ့​​သူ​​ေတွ ၊​ က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​၊​ ​​ေနမ​​ေကာင်း​​တဲ့​​သူ​​ေတွ လိုက်ြပြပီး​​ ထိုင်း​​ဒုက္ခသည်စခန်း​​ကို ဘီဘီစီသတင်း​​​ေထာက် လာတဲ့​​အခန်း​​ ရိုက်လိုက်​​ေသး​​တယ်။ နင်တို့​​က နင်တို့​​နည်း​​​ေတွ တတ်သလို ငါတို့​​ကလည်း​​ ငါတို့​​နည်း​​​ေတွ တတ်ပါတယ်ကွ။ မှတ်ပလား​​။

​​ေနာက်ဆံုး​​မှာ သ​​ေဘာ​​ေပါက်မိလာတာက​​ေတာ့​​ ကိုယ်ထင်တာထက် ကိုယ်ဟာ ပို အ ​​ေပါ့​​ ဆိုတာပါ။ တကယ်​​ေတာ့​​ မနက်တုန်း​​က ပိုင်း​​​ေလာ့​​ကပ်​​ေနကတည်း​​က ​​ေနာက်တ​​ေန့​​မှ အ​​ေစာဆံုး​​ ြပန်ထွက်နိုင်မယ်မှန်း​​ သူတို့​​သိြပီး​​သား​​ပါ။ အဲဒိလိုဆို ခရီး​​သည်အား​​လံုး​​ကို ​​ေဟာ်တယ်မှာထား​​​ေပး​​ရမှာဆို​​ေတာ့​​ မလိမ့​်​တပတ်နဲ့​​ မွန်ဘိုင်း​​က ​​ေလယာဉ်ပဲ မှာထား​​သလိုလို၊​ တစ်ခုခု စီစဉ်​​ေပး​​​ေနပါတယ် လို့​​ ​​ေမျှာ်လင့​်​ချက်​​ေပး​​ထား​​ြပန်​​ေရာ။ ြပီး​​မှ တစ်နာရီချင်း​​ဆုတ်ယူသွား​​တာ။ အ​​ေြကာသိလို့​​ ပူညံပူညံလုပ်လာတဲ့​​သူ​​ေတွကို​​ေတာ့​​ အြပင်​​ေခါ်ထုတ်ြပီး​​ ​​ေဟာ်တယ်စီစဉ်​​ေပး​​ပံုပါ။ ဘာမှ မ​​ေြပာလို့​​အထဲမှာ ကျန်တဲ့​​သူကျ​​ေတာ့​​ မ​​ေြပာရင်မ​​ေြပာသလို ပစ်ထား​​လိုက်တာ။ ကိုယ်တိုင်သွား​​​ေတွ့​​မှ အစား​​အ​​ေသာက် စီစဉ်​​ေနပါတယ် ြဖစ်သွား​​​ေရာ။

အရင်ဆံုး​​က​​ေတာ့​​ လူစုကို အရင်ကွဲ​​ေအာင်လုပ်၊​ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​ အသံထွက်တဲ့​​အ​​ေကာင်​​ေတွကို လက်သိပ်ထိုး​​ ​​ေချွး​​သိပ်၊​ ြပီး​​ရင် လူ ၅၀ စာ ​​ေဟာ်တယ်စား​​ရိတ်​​ေဘာက်ချာတက်သွား​​မှာ။ ကိုယ့​်​မှာသာ ဒီတခါပဲ ဒါမျိုး​​ြကံုဖူး​​တာ​​ေလ။ သူတို့​​က လုပ်​​ေနကျ ြဖစ်​​ေနြပီ။ (အဲဒီနည်း​​ြကီး​​ ြမင်ဖူး​​သလိုလိုပဲ​​ေနာ်။ အဟက်) အဝှာကျင့​်​ အဝှာြကံ​​ေခါ်မှာ​​ေပါ့​​။ မျက်လံုး​​ြကီး​​ ြပူး​​မြကည့​်​နဲ့​​ အဲဒါ အခု​​ေလး​​တင် စကင်္ာပူအဲယား​​လိုင်း​​နဲ့​​ ြပန်မယ့​်​ သူတို့​​လူမျိုး​​ကိုယ်တိုင်​​ေြပာတာ။ “This is the way of Indians.” တဲ့​​။ မိုး​​ြကိုး​​ပစ်ရ​​ေစ့​​။ ကိုင်း​​ ဘယ့​်​နှယ်ရှိစ အိန္ဒိယ။

(​​ေနာက်ဆံုး​​တွင် နံနက် ​​ေလး​​နာရီခန့​်​၌ ​​ေလ​​ေြကာင်း​​လိုင်း​​မှ တာဝန်ရှိသူများ​​နှင့​်​ ​​ေလဆိပ်တာဝန်ကျများ​​က မိမိတို့​​ကျွမ်း​​ကျင်ရာ လိမ္မာ​​ေသာ ရစ်၊​ ​​ေထာက်၊​ ​​ေကျာင်း​​၊​ ​​ေမာင်း​​ အတတ်​​ေကာင်း​​တို့​​ကို စိတ်တိုင်း​​ကျသည်အထိ ရိုး​​ရာမပျက်​​ေတာင်ရွက်ြပီး​​​ေသာအခါ ကျွနင်္ုပ်တို့​​၏ သတင်း​​​ေထာက်က​​ေလး​​ ​​ေမာင်စံ​​ေကွး​​လည်း​​ ချန်ဂီ​​ေလဆိပ်ြကီး​​သို့​​ ​​ေဒသစံ​​ေတာ်ချိန် ၁၁း​​ ၃၀ ခန့​်​က ​​ေချာ​​ေမာစွာ​​ေရာက်ရှိ​​ေလ​​ေတာ့​​သတည်း​​။)

Read More

“လိ​​ေမ္မာ်​​ေရာင် စာမျက်နှာများ​​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

အလုပ်ဝင်ကာစတုန်း​​က ခွဲစိတ်​​ေဆာင်မှာ ပထမလက်​​ေထာက်ဆရာဝန်လုပ်တဲ့​​ ဆရာြကည်က မှာထား​​တဲ့​​ စကား​​တစ်ခွန်း​​ရှိပါတယ်။ သား​​သံုး​​သား​​ကို သတိထား​​ဆက်ဆံပါတဲ့​​။ ​​ေကျာင်း​​သား​​၊​ စစ်သား​​ နဲ့​​ ဘုရား​​သား​​ကို​​ေြပာတာပါ။ ဟုတ်တာ​​ေပါ့​​။ အဲဒီသား​​သံုး​​သား​​ဆိုတာ တစ်ဦး​​ချင်း​​၊​ တစ်​​ေယာက်ချင်း​​၊​ တစ်ပါး​​ချင်း​​ ြဖစ်ဦး​​​ေတာ့​​ ​​ေနာက်မှာ သူတို့​​ကို ကိုယ်စား​​ြပုတဲ့​​ အဖွဲ့​​အစည်း​​ြကီး​​​ေတွနဲ့​​ အ​​ေထာက်အပံ့​​အင်အား​​​ေတွက နည်း​​တာမှ မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ တစ်နွယ်ငင်လိုက်လို့​​ တစ်စင်ပါလာခဲ့​​ရင် မိုး​​မီး​​​ေလာင်တာ င​​ေရွှြကူ့​​ ​​ေခါက်ဆွဲဖိုက ဆိုတာမျိုး​​ ​​ေြပာစမှတ်ြဖစ်မယ်။ အရမ်း​​ကာ​​ေရာ သတိလက်လွတ် သိမ်း​​ကျံုး​​​ေြပာမိလို့​​က​​ေတာ့​​ ရှင်း​​လို့​​ ရလိမ့​်​မယ် မဟုတ်ဘူး​​ဗျ။

​​ေြပာမှား​​ ဆိုများ​​ ြပစ်မှား​​ရှိြပန်​​ေတာ့​​ ကိုယ်ကပဲ ငရဲြကီး​​ရ အကုသိုလ်တက်ရဦး​​မှာ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ ​​ေတာ်ရံုတန်ရံု ကိစ္စများ​​ဆို ဝင်မ​​ေညှာ်ပဲ လွတ်​​ေအာင်​​ေနဖို့​​ ြကိုး​​စား​​ပါတယ်။ ဆင့​်​ကဲ​​ေြပာင်း​​လဲမှုြဖစ်စဉ်ြကီး​​ထဲမှာ သား​​သံုး​​သား​​စလံုး​​ မလွှဲမ​​ေရှာင်သာ စီး​​​ေမျာပါဝင်လာရတဲ့​​အခါ ​​ေရှး​​​ေရှး​​ယခင်က အ​​ေတွး​​အ​​ေခါ်မျိုး​​​ေတွကို စွန့​်​မပစ်​​ေသာ်ြငား​​ အ​​ေတွး​​သစ် အြမင်သစ် အ​​ေမျှာ်အြမင်သစ်​​ေတွနဲ့​​မှ ​​ေခတ်နဲ့​​အညီ မလိုက်နိုင်ရင် မျိုး​​တုန်း​​​ေပျာက်ကွယ်သွား​​မယ့​်​ အန္တရာယ်ကလည်း​​ ရှိလာတာကိုး​​။

အခုဆို ကျား​​ကျား​​ မမ၊​ မမတမ မကျား​​တကျား​​​ေတွပါမကျန် ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ်​​ေရာက်ကုန်ြကတဲ့​​အခါ ကိုယ်​​ေတာ်၊​ ဦး​​ဇင်း​​၊​ အရှင်ဘုရား​​၊​ ဆရာ​​ေတာ်တို့​​လည်း​​ friend list ထဲကို ​​ေရာက်ကုန်ပါ​​ေလ​​ေရာ။ အဲဒီလို add တုန်း​​က add ထား​​ြပီး​​မှ စိတ်ကူး​​​ေပါက်ရာ​​ေတွ ​​ေလျှာက်​​ေရး​​တဲ့​​အခါ ဘုန်း​​ြကီး​​စာချ မိ​​ေကျာင်း​​မင်း​​​ေရခင်း​​ြပက ခဏခဏြဖစ်ရတာ​​ေပါ့​​။ အမယ် က​​ေန့​​နက်ြဖန်ပဲ
ဘုန်း​​ြကီး​​ဝတ်​​ေတာ့​​မလို​​ေလသံနဲ့​​ ြကာနီကန် တရား​​သိမ်း​​ကလည်း​​ လုပ်ချင်​​ေသး​​​ေတာ့​​ ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​ခမျာ မ​​ေြပာလို့​​သာ ​​ေနရတယ်။ “လူ​​ေစာ်နံတယ် ြပန်လိုက်ဦး​​” လို့​​​ေတာ့​​ ​​ေတွး​​မိမှာပဲ။ ဘုန်း​​ြကီး​​ဝတ်တယ်ဆိုတာ လွယ်တယ်မှတ်လို့​​။ ဒုလ္လဘ​​ေတာင် ဒင်း​​က ဘယ်နှစ်ရက်ြကာ​​ေအာင် ​​ေနဖူး​​တာကျလို့​​ မသိရင်ခက်မယ်​​ေနာ်။ ဟုတ်ကဲ့​​။ မလွယ်ပါဘူး​​ခမျာ။ ဘယ်​​ေလာက်မလွယ်သလဲဆိုတာ အခု​​ေြပာြပမလို့​​ပါ။

ဘုန်း​​ြကီး​​ဝတ်နဲ့​​​ေနဖို့​​ ခက်တဲ့​​အထဲမှာ ဒီက​​ေန့​​အခါက​​ေတာ့​​ ပိုလို့​​ခက်တာ​​ေပါ့​​။ လူငယ်လူရွယ်မှန်သမျှ အတတ်ပညာရ​​ေအာင်ရှာလို့​​ ​​ေရြခား​​​ေြမြခား​​ထွက် ဝမ်း​​​ေကျာင်း​​ြပီး​​ တက်လမ်း​​ရှာရတဲ့​​​ေခတ်မှာ ကိုယ်​​ေတာ်များ​​လည်း​​ အရင်ကလို ​​ေကျာင်း​​ထိုင်စာကျက်ြပီး​​ ဝိသာခါ အနာတပိဏ် ဆွမ်း​​အုပ်လာအပို့​​ ​​ေစာင့​်​လို့​​ မရ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ သမုဒ္ဒရာ ဝမ်း​​တစ်ထွာလိုပဲ သပိတ်​​ေစာက်ကလည်း​​ နက်နက်လိုက်လာတယ်။ အထူး​​သြဖင့​်​​ေတာ့​​ ြမို့​​ြကီး​​ြပြကီး​​​ေတွမှာ​​ေပါ့​​။ ရမ်း​​တုတ်တိမိတ်တံ ခပ်ဝါး​​ဝါး​​လိုက်ရွတ်ဖို့​​ ပင့​်​ဆွမ်း​​များ​​ဟာလည်း​​ အရင်ကလို မမှန်​​ေတာ့​​ြပန်ဘူး​​။

တကာရင်း​​ တကာမရင်း​​များ​​ ဆင်​​ေြခဖံုး​​​ေရွ့​​သွား​​ရတဲ့​​အခါ ပိုဆိုး​​တယ်​​ေလ။ ဒီအခါ ကိုယ်ရင်​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ အရင်ကလို မဂင်္လသုတ်၊​ ​​ေမတ္တာသုတ်​​ေလာက်နဲ့​​ တင်း​​တိမ်လို့​​မရ​​ေတာ့​​ပဲ ပထမ​​ေကျာ်ြဖစ်ဖို့​​ ကိုယ်​​ေတာ်ကျိုး​​စား​​မည်တို့​​၊​ ဓမ္မကထိကြဖစ်ဖို့​​ ကိုရင်ကျိုး​​စား​​မည်တို့​​၊​ ရည်ရွယ်ချက်ြကီး​​ြကီး​​ထား​​ြပီး​​ ရုန်း​​ကန်ြကရပါတယ်။ လွယ်လွယ်နဲ့​​ရတယ် အ​​ေနအစား​​​ေချာင်တယ်လို့​​ ထင်မှာစိုး​​လို့​​ ရှင်း​​ြပတာ​​ေနာ်။ တို့​​ဘုန်း​​ြကီး​​များ​​ ဆွမ်း​​ကွမ်း​​ရှား​​သွား​​ြပီလို့​​ မဆိုလိုဘူး​​။ ဒီလိုနဲ့​​ပဲ သံဃာ့​​​ေလာကမှာလည်း​​ လူရို​​ေသရှင်ရို​​ေသြဖစ်​​ေအာင် အတန်း​​က​​ေလး​​​ေအာင်ထား​​မှ၊​ ​​ေဟာ​​ေရး​​​ေြပာ​​ေရး​​​ေလး​​ ​​ေပါက်မှဆိုတာ​​ေတွက​​ေနစလိုက်တာ အခုဆို နိုင်ငံြခား​​က ​​ေဒါက်တာဘွဲ့​​​ေတွအထိ ပါလာ​​ေလသတည်း​​။ ကမ္ဘာ​​ေအး​​က သံဃာ့​​တက္ကသိုလ်​​ေလာက်နဲ့​​​ေတာင် သိပ်မလံု​​ေလာက်ချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။

ပကာသန​​ေတာ့​​ ပကာသန​​ေပါ့​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ပကာသနပါပဲ။ ရာဇြဂိုလ်ြပည်က နာလန္ဒာတက္ကသိုလ်တို့​​၊​ ဗုဒ္ဓဂယာက မာဂဓတက္ကသိုလ်၊​ ဗာရာဏသီက သသင်္ကရိုက်တက္ကသိုလ်၊​ ​​ေဒလီ၊​ မွန်ဘိုင်း​​၊​ ပူနား​​၊​ ပန်ဂျပ်၊​ ချနိုင်း​​တို့​​မှာ သံဃာ့​​တက္ကသိုလ်​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွ ြဖစ်ကုန်ြကတယ်။ အိန္ဒိယမှာ ြမန်မာသံဃာသံုး​​ရာ​​ေလာက်ရှိြပီး​​ သီရိလကင်္ာမှာလည်း​​ သံုး​​ရာ​​ေလာက် ရှိပါသတဲ့​​။

သိတဲ့​​အတိုင်း​​​ေပါ့​​ကွယ်။ ြမန်မာနဲ့​​ကမ္ဘာ ​​ေတွ့​​လို့​​ ရိုက်ခတ်မှု​​ေတွရှိသလို ြမန်မာသံဃာ​​ေတွ ကမ္ဘာပတ်ရ​​ေတာ့​​လည်း​​ ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​ခမျာ ကမ္ဘာနာ ဖိစီး​​ရတာ​​ေပါ့​​။ “ကိုယ်​​ေတာ် ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ်ကိုချည့​်​တက်မ​​ေနနဲ့​​။ စာလည်း​​ကျက်ဦး​​”တို့​​၊​ “ကမ္ဘာြကီး​​ကို ​​ေြပာင်း​​လဲ​​ေစ​​ေသာ ပန်း​​သီး​​သံုး​​လံုး​​” တို့​​ ဘာတို့​​နဲ့​​ လိ​​ေမ္မာ်​​ေရာင် စ​​ေတး​​တပ်စ်က​​ေလး​​​ေတွ မြကာခဏ​​ေတွ့​​ရြပန်​​ေရာ။ အား​​လံုး​​သိြကတဲ့​​အတိုင်း​​ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်ဆိုတာ ​​ေလရူး​​လို​​ေတာင်မဟုတ် ​​ေလ​​ေပွလိုပဲ။ ​​ေတာ်​​ေနြကာ ဟို​​ေထာင့​်​က ဟိုဆရာ​​ေတာ်ကိစ္စ ဘယ့​်​နှယ်ဘယ်ချမ်း​​သာ၊​ ဒီ​​ေထာင့​်​က ​​ေရွှဝါ​​ေရာင်​​ေတာ်လှန်​​ေရး​​၊​ ဟိုလူ​​ေတွက ချတ်တင်ခန်း​​ထဲက ကျူကိုယ်​​ေတာ်ဆို ဖွလိုဖွ၊​ ဝင်​​ေြပာရအခက် မ​​ေြပာရြပန်လည်း​​အခက်။ ဆရာဝန်​​ေတွလို စွာစိစိန်လုပ်​​ေပး​​ ​​ေရှ့​​​ေနလိုက်​​ေပး​​မယ့​်​သူကလည်း​​ မရှိ။ ခက်လိုက်တာ​​ေနာ်။

မ​​ေြပာချင်လို့​​ ြကည့​်​​ေနတာ ဆရာဝင်ဝင်လုပ်တဲ့​​ လိ​​ေမ္မာ်​​ေရာင်တီရှပ်နဲ့​​ အ​​ေကာင်ကလည်း​​တစ်မျိုး​​။ ဒီလိုနဲ့​​ပဲ ြမန်မာ့​​လူမှုအတိုင်း​​အဝိုင်း​​ကွန်ယက်ြကီး​​ရဲ့​​ သံုး​​ပံုတစ်ပံုဟာလည်း​​ သံဃာ့​​ကိစ္စများ​​၊​ သာသနာအ​​ေရး​​များ​​နဲ့​​ နှီး​​နွယ်ပတ်သက်မလာဘူး​​လား​​ဗျာ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ဒီတခါမှာ​​ေတာ့​​ ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​ကိုယ်စား​​ “ဒကာ​​ေလး​​ …. ကျုပ်ကိုငါး​​ဆယ်​​ေပး​​ပါ က​​ေလး​​ရယ်” ဆိုြပီး​​ သီချင်း​​ဝင်ဆို​​ေပး​​လိုက်တယ်ဗျား​​။ (သူတို့​​ကမှ ဆိုလို့​​မရပဲနဲ့​​)
ြမို့​​ြပလူမှုဘဝမှာ​​ေတာင် ပစ္စည်း​​​ေလး​​ပါး​​ အရင်ပံုစံနဲ့​​ မမျှနိုင်​​ေတာ့​​တဲ့​​ဘဝမှာ သာသနာပအရပ်သွား​​လို့​​ သီတင်း​​သံုး​​ရတဲ့​​ ကိုယ်​​ေတာ်​​ေတွဆို စဉ်း​​စား​​သာြကည့​်​ပါ​​ေတာ့​​။ အာ​​ေသာကမင်း​​ြကီး​​လက်ထက်က အသျှင်​​ေသာနတို့​​ အသျှင်ဥတ္တရတို့​​ကို သာသနာြပုလွှတ်သလို ​​ေရာက်ရာအရပ်မှာ သလံုး​​ြမင်း​​​ေခါင်း​​ကို အ​​ေြခြပုလို့​​ရပ်တည်ဖို့​​ကလည်း​​ ကာလ တကာ၊​ တကာမရဲ့​​ သဒ္ဒါတရား​​က အရင်လို မဟုတ်​​ေတာ့​​ပါဘူး​​ ဆို​​ေနမှ။ ​​ေရှး​​က အရညဝါသီ ​​ေတာမှီရဟန်း​​ြကီး​​များ​​ဆိုတာ ​​ေတာစာ ​​ေတာအာဟာရဖူလံုတယ်။

ချဉ်ဆား​​ကို အလိုရှိမှ ြမို့​​တက်ဖို့​​လိုတာ၊​ အခု​​ေတာ့​​ ​​ေတာစကား​​မ​​ေြပာပဲ ​​ေတာ​​ေတွ​​ေပျာက်ကုန်လို့​​ မက်ထရိုပိုလီတန် ြမို့​​ြကီး​​စံရဟန်း​​များ​​ဟာ ​​ေရ​​ေတာင် ဝယ်​​ေသာက်မှရတဲ့​​အရပ်မှာ ဝတ္ထု​​ေငွ​​ေြကး​​ မရှိပဲ အသက်ရှင်ရပ်တည်ဖို့​​ရာ ​​ေတွး​​ြကည့​်​ပါ​​ေလ။ မရှိဘူး​​လို့​​​ေတာ့​​ မထင်နဲ့​​​ေနာ်။ တခါတုန်း​​က ြပင်သစ်မှာ သီတင်း​​သံုး​​မယ့​်​ ​​ေတာင်ြကီး​​ က ဆရာ​​ေတာ်က​​ေလး​​တစ်ပါး​​ကို ြပင်သစ်စာ ြပင်သစ်စကား​​သင်​​ေပး​​ဖူး​​တယ်။ အဲဒီကိုယ်​​ေတာ်​​ေလး​​ဟာ ပိုက်ဆံလံုး​​ဝ ကိုင်မသံုး​​ဘူး​​။ ြပင်သစ်ကို ဝတ္ထု​​ေငွ တစ်ြပား​​မှ မပါပဲသွား​​တာ။ (အ​​ေတာ်ပါပဲ။ ဟိုကလူ​​ေတွကလည်း​​ အဲဒါမျိုး​​ လိုချင်တာ) အဲဒီမှာ သီတင်း​​သံုး​​တဲ့​​ ဗီယက်နမ်ကိုယ်​​ေတာ်က​​ေလး​​​ေတွဆို တိုဖူး​​ကျို၊​ ​​ေခါက်ဆွဲြပင်ြပီး​​ အိမ်​​ေတွလိုက်ပို့​​ြကရတာပါတဲ့​​။ ​​ေခတ်ကိုက ဘုန်း​​ြကီး​​က အိမ်ကို ဆွမ်း​​ပို့​​​ေနရတာ။ ဒီလို​​ေနရာမျိုး​​မှာ ငါး​​ပါး​​သီလကမှ တပါတ်ငါး​​ရက်လံု​​ေအာင် မ​​ေစာင့​်​နိုင်တဲ့​​သူ​​ေတွက ဝိနည်း​​​ေပတံြကီး​​တကား​​ကား​​ ထုတ်ထုတ်တိုင်း​​၊​ (တကယ်​​ေတာ့​​ ညီ​​ေအာင်ထိန်း​​ြကတာချည့​်​ပါ။ သံဃာရဲ့​​ အသက်ဟာ ဝိနည်း​​လို့​​ဆိုမှပဲ) ​​ေဂါပကအဖွဲ့​​ဆိုြပီး​​ ဘုန်း​​ြကီး​​အထက်က​​ေန စီမံခန့​်​ခွဲ ဩဇာ​​ေပး​​ရတာ ​​ေြကာက်စရာ မ​​ေကာင်း​​ပါလား​​ကွယ်ရို့​​။

အိန္ဒိယမှာ​​ေတာ့​​ ြမန်မာဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်း​​ြကီး​​​ေကျာင်း​​​ေတွ ဟိုဟိုဒီဒီ အနည်း​​အပါး​​ရှိတယ်။ ကာလကတ္တား​​မှာ နှစ်​​ေကျာင်း​​။ ဗုဒ္ဓဂယာပတ်ဝန်း​​ကျင်​​ေတွမှာ ရှစ်​​ေကျာင်း​​​ေလာက်ရှိသတဲ့​​။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ အိန္ဒိယဝါဆို ကိုယ်​​ေတာ်များ​​ဟာ ဆွမ်း​​ကိစ္စ ကွမ်း​​ကိစ္စ အခက်ခဲလှြကီး​​ မဟုတ်ပါဘူး​​။ အရပ်ထဲလည် ဆွမ်း​​ခံစရာမလိုဘူး​​။ သို့​​​ေသာ်ြငား​​လည်း​​ ြမန်မာြပည်မှာလို တကာ၊​ တကာမ စီမံချက်ြပုတ် ဆက်ကပ်သမျှ “ဣိမံ ပိဏ္ဏပါတံ” နဲ့​​ သာဓု​​ေလး​​​ေခါ် ဘုဉ်း​​​ေပး​​လို့​​မရဘူး​​။ ဘုရား​​ဖူး​​လာတဲ့​​ ရန်ကုန်သူ​​ေတွ စား​​​ေရး​​​ေသာက်​​ေရး​​ အလျင်မီ​​ေအာင် ကပ္ပိယ၊​ ​​ေကျာင်း​​သား​​များ​​ ကွပ်ကဲလို့​​ သူကြပန်မကပ်ရံုတမယ် စီစဉ်ရတယ်။

ဝယ်​​ေရး​​ြခမ်း​​​ေရး​​ ချက်​​ေရး​​ြပုတ်​​ေရး​​အတွက် ဂယာ​​ေရွှ​​ေြကး​​စည်​​ေတွက ဘုရား​​ဖူး​​တစ်​​ေယာက် ဘယ်​​ေလာက်နှုန်း​​ထား​​ ဆိုတာ​​ေတွနဲ့​​ လှူြကတန်း​​ြကတယ်။ တကယ်​​ေတာ့​​ ဘုန်း​​ြကီး​​က ထမင်း​​ဆိုင် တည်း​​​ေကျာင်း​​ဖွင့​်​စား​​တဲ့​​သ​​ေဘာ မပါပါဘူး​​။ တရပ်တ​​ေကျး​​က ဘုရား​​ဖူး​​ဧည့​်​သည်​​ေတွ စား​​​ေရး​​​ေသာက်​​ေရး​​ ​​ေန​​ေရး​​ထိုင်​​ေရး​​ အဆင်​​ေြပ​​ေအာင် ဧည့​်​ခံ​​ေပး​​ရင်း​​က​​ေန စီး​​ပွား​​​ေရး​​သမား​​​ေတွ​​ေြကာင့​်​ ​​ေဈး​​ကွက်ဆန်သွား​​တာ။ ြမန်မာဘုန်း​​ြကီး​​​ေကျာင်း​​ပဲ။ လာလာသမျှ ရှိတာချ​​ေကျွး​​တာ ထံုး​​စံ။ ဧည့​်​သည်က တစ်ရာနှစ်ရာကျလာ​​ေတာ့​​ ြကိုြကိုတင်တင် စီစဉ်မထား​​နိုင်ရင် ဒုက္ခ​​ေရာက်ကုန်မှာကိုး​​။ ဒီလိုနဲ့​​ပဲ ဘုန်း​​ဘုန်း​​ခမျာ အာစိန္နကံ​​ေတွ မမှန်နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ဘုရား​​ရှိခိုး​​ရင်း​​ ​​ေလယာဉ်ဆိ်ုက်​​ေတာ့​​မလား​​ ​​ေတွး​​မိမယ်။ တရား​​မထိုင်နိုင်ပဲ ​​ေလာက်ငှ​​ေအာင် စီမံရတယ်။ ဟုတ်​​ေသး​​ရဲ့​​လား​​ တရား​​နာပရိသတ်ရယ်။ အဲ​​ေလ ဘုရား​​ဖူး​​ပရိသတ်ရယ်။ သတ်သတ်စီြဖစ်​​ေအာင် စီစဉ်​​ေပး​​နိုင်ရင် ပို​​ေကာင်း​​မလား​​လို့​​ ​​ေတွး​​ြကည့​်​မိတာပါ။

ဘုရား​​ဖူး​​လာပါတယ်ဆိုမှ​​ေတာ့​​ ဦး​​ချဝတ်ြပုစရာ ဆရာ​​ေတာ်ဘုရား​​ရှိမှ ဒါနမျိုး​​​ေစ့​​​ေတွကလည်း​​ အ​​ေညှာင့​်​အပင်ထွက်မှာ​​ေပါ့​​။ အနုတ္တရံ ပုညခတ္တံ ​​ေလာကသာ ​​ေကာင်း​​မှုကုသိုလ်တို့​​ စိုက်ပျိုး​​ရာ လယ်ယာ​​ေြမ​​ေကာင်း​​သဖွယ်ြဖစ်​​ေသာ ဆိုတဲ့​​ သံဃာ့​​ဂုဏ်​​ေတာ်​​ေလ။ (ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​ ​​ေယာင်ြပီး​​ သာဓုမ​​ေခါ်နဲ့​​​ေနာ်) အဲဒါနဲ့​​ ဟို​​ေရွှ​​ေြကး​​စည်စီမံခန့​်​ခွဲ​​ေရး​​​ေတွ ခွဲလိုက်ြကပါကွယ်။

​​ေနာက်တစ်ခုဖုတာက​​ေတာ့​​ ကျုပ်တို့​​ဗုဒ္ဓဘာသာ ြမန်မာလူမျိုး​​များ​​ရဲ့​​ အလှူ​​ေရစက် လက်နဲ့​​မကွာ ထက်သန်လှတဲ့​​ သဒ္ဒါတရား​​များ​​ပါပဲ။ အြမဲသာဓု​​ေခါ်လျှက်ပါ။ ကိုယ်မလှူနိုင်လည်း​​ လှူနိုင်တဲ့​​သူ လှူသ​​ေလာက်ကို ဒိုင်ဗင်ပစ်ြပီး​​ကို ဝင်သာဓု​​ေခါ်တယ်။ သို့​​​ေသာ်ြငား​​လည်း​​ စဉ်း​​စား​​​ေမျှာ်ြမင်ဉာဏ်နဲ့​​ယှဉ်တဲ့​​ အလှူဒါန​​ေလး​​များ​​ဆို ပိုြပီး​​ အကျိုး​​​ေပး​​သန်မလား​​လို့​​။ အ​​ေဟာသိကံ မြဖစ်​​ေတာ့​​ဘူး​​ မဟုတ်လား​​။ “လာလာ သား​​သား​​။ ဘုန်း​​ဘုန်း​​ဦး​​​ေတာ်လုပ်၊​ ဒါ​​ေလး​​ကပ်လိုက်” ဆိုြပီး​​ လှူသခိုက်က​​ေလး​​မှာ ြပီး​​မသွား​​ပဲ အလှူရဲ့​​ အကျိုး​​ဆက်​​ေတွ ပွင့​်​​ေဝသန်ထွား​​လာဖို့​​ ​​ေတွး​​​ေတွး​​ဆဆ​​ေလး​​လှူရင် ပိုမ​​ေကာင်း​​ဘူး​​လား​​။ ဘိုး​​​ေတာ်မင်း​​ြကီး​​၊​ မင်း​​တုန်း​​မင်း​​ြကီး​​တို့​​ကတည်း​​က နိဗ္ဗာန်​​ေရွှြပည် ဆုပန်သည်ဆိုြပီး​​ သံ​​ေဝဇနိယ​​ေလး​​ဌာနမှာ အြကီး​​အြကပ် ဝန်များ​​​ေစလွှတ်လို့​​ ဝတ္တက​​ေြမများ​​ အလုပ်အ​​ေကျွး​​များ​​လှူခဲ့​​တန်း​​ခဲ့​​တာ အခု အဲဒါ​​ေတွအား​​လံုး​​ ဘယ်သူ့​​ဆီ​​ေရာက်ကုန်သလဲ လို့​​ မဖွပါရ​​ေစနဲ့​​။ ကုသိုလ်မရ ငရဲရ။ ပုဂံ​​ေခတ်က ​​ေကျာက်စာ​​ေတွထဲမှာလို “အရိ​​ေမတ္တး​​ယ ဘုရား​​ရှင်အား​​ အဖူး​​ရ​​ေစ” လို့​​ ကျိန်စာတိုက်ရ​​ေအာင်လည်း​​ “စိတ်ချ စိတ်ချ ဘယ်သူမှ ဖူး​​ပါဘူး​​” ဆိုတဲ့​​သူ​​ေတွ။

သူများ​​ရပ်ရွာမှာ ကာလ ပ​​ေဝသဏီြကာလာတဲ့​​အခါ ဧည့​်​သည်ြပစား​​လို့​​ရတဲ့​​ဟာ​​ေတွသာ မ​​ေပျာက်မပျက် ထိန်း​​သိမ်း​​ထား​​ြကမှာ။ ​​ေရွှဥအုမ​​ေပး​​တဲ့​​ ငန်း​​မှန်သမျှ ဟင်း​​အိုး​​ထဲချည့​်​ ​​ေရာက်​​ေတာ့​​တယ်။

ရဟန်း​​သံဃာဆိုတာမျိုး​​က အိမ်ယာထူ​​ေထာင် လူတို့​​​ေဘာင်လို ငါမရှိြငား​​ ငါ့​​အား​​ဆက်ခံဆိုြပီး​​ စီမံလို့​​ မရဘူး​​။ နိုင်ငံရပ်ြခား​​ စကား​​မ​​ေပါက်တဲ့​​ အရပ်ဆိုရင် လက်ရှိတစ်ပါး​​ပါး​​​ေတာင် ြပန်မ​​ေြပး​​​ေအာင် မနည်း​​ထိန်း​​ထား​​ရတာ။ ဆရာ​​ေတာ်ြကီး​​​ေတွ လွန်ရင် ရဟန်း​​ဆက်က ြပတ်ြပတ်သွား​​တယ်။ ဒီလိုအခါဆိုရင် ​​ေကျာင်း​​​ေဝယျာဝစ္စလုပ်ရင်း​​ အနီး​​​ေန အတူ​​ေန ရွာခံလူများ​​က ဘုန်း​​ြကီး​​ရဲ့​​ အ​​ေမွစား​​အ​​ေမွခံပါဆိုြပိး​​ ​​ေနာက်လာမယ့​်​ကိုယ်​​ေတာ်နဲ့​​ တရား​​တ​​ေဘာင်များ​​ခင်း​​လို့​​ ​​ေကျာင်း​​ကို အိမ်ဇာတ်ြပန်သွင်း​​ြကတယ်။

ဘယ်သူနိုင်မလဲ စဉ်း​​စား​​ြကည့​်​​ေပါ့​​။ ဒီလိုနဲ့​​ လုမ္ဗိနီလမ်း​​က ​​ေနာင်ခါး​​မှာတစ်​​ေကျာင်း​​၊​ ဘာလန်ပူမှာတစ်​​ေကျာင်း​​ ဆံုး​​ရသတဲ့​​။ သာဝတ္တိက ​​ေဒါ်​​ေဒွး​​ဇရပ်ဆိုတဲ့​​ သီလရှင်​​ေကျာင်း​​ဟာလည်း​​ ြမန်မာနံမည်ြကီး​​တပ်လျက်နဲ့​​ကို သီရိလကင်္ာ​​ေကျာင်း​​ြဖစ်သွား​​ရှာသ​​ေလ။ သ​​ေဗ္ဗ သခင်္ါရာ အနိစ္စာ ဆိုပါ​​ေတာ့​​။ ​​ေရာ် .. ငါ့​​နှယ်။ လှူတဲ့​​သူ​​ေတွက နတ်ြပည်မှာ ကုသိုလ်​​ေတွနဲ့​​ ​​ေနတုန်း​​ အလကား​​​ေနရင်း​​ အကုသိုလ်စိတ်​​ေတွပွား​​မိတယ်။ ြမန်မာ​​ေတွ ​​ေတွး​​​ေတွး​​ဆဆ လှူြကစမ်း​​​ေစချင်တယ်။ နတ်အိုး​​​ေရွှချ ြပန်မရ မြဖစ်​​ေစချင်ဘူး​​။ ဘာသာ သာသနာအတွက် လိုအပ်တာ​​ေတွက အများ​​ြကီး​​ မဟုတ်လား​​။ (လှူတာပါဆိုမှ ြပန်ရစရာလား​​ ​​ေနာ့​​)
တကယ်​​ေတာ့​​ ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​မှာလည်း​​ တစ်သက်တာအချိန်​​ေတွ အကုန်လံုး​​ မ​​ေလာက်နိုင်​​ေအာင်ကိုပဲ ရဟန်း​​ကိစ္စ၊​ ရဟန်း​​တာဝန်၊​ ​​ေဝယျာဝစ္စ​​ေတွရှိပါတယ်။ လူ​​ေတွလို အသက်​​ေမွး​​ဝမ်း​​​ေကျာင်း​​ မြပုတာပဲ ရှိတယ်။ ရပ်တည်ရှင်သန်​​ေရး​​အတွက် ဘာမှမလုပ်ပဲ ငုတ်တုတ်ထိုင် ြဖတ်သန်း​​​ေနတာ​​ေတာ့​​ မဟုတ်ဘူး​​။

ပစ်တိုင်း​​​ေထာင်ရုပ် ြကိုး​​မရှုပ်ချင်လို့​​ ​​ေြခ​​ေရာလက်​​ေရာ မထည့​်​ထား​​ပါဘူး​​ဆိုမှ ြကံုပ​​ေလ ဘံု​​ေပွနဲ့​​ တကာ၊​ တကာမ ဧည့​်​ခံ​​ေကျွး​​​ေမွး​​ရ၊​ ရပ်ကျိုး​​ရွာကျိုး​​သည်ပိုး​​ရက​​ေန တိုင်း​​ကျိုး​​ြပည်ကျိုး​​အထိ စိတ်​​ေရာကိုယ်ပါ ဝင်ပါ​​ေနရတာ သိပ်ကို အား​​နာဖို့​​​ေကာင်း​​​ေနြပီ ထင်ပါတယ်။ ဘုန်း​​ြကီး​​နိုင်ငံ​​ေရး​​လုပ်တယ်ဆိုတာ ​​ေရွး​​​ေကာက်ပွဲဝင်ဖို့​​မှ မဟုတ်တာ။ “အ​​ေရှ့​​အရပ်၌ရှိ​​ေသာ..” ကလည်း​​ မင်း​​တရား​​ြကီး​​ နန်း​​ချဖို့​​ မရည်ရွယ်ပါဘူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ဆရာ​​ေတာ်ဦး​​ဝိစာရ အသက်စွန့​်​သွား​​တာ လွတ်လပ်​​ေရး​​ကို ​​ေတာင်း​​ဆိုတာလား​​၊​ ဘာသာ သာသနာကို မ​​ေလး​​မစား​​လုပ်တဲ့​​ အဂင်္လိပ်ကို ဆန့​်​ကျင်တာလား​​ ြပန်စဉ်း​​စား​​ြကည့​်​ပါဦး​​​ေလ။ စည်း​​တစ်ခုက နဂိုကတည်း​​က ရှိြပီး​​သား​​ပါ။ ဇ​​ေဝဇဝါ နဲ့​​ ဗူး​​လံုး​​နား​​မထွင်း​​ြဖစ်​​ေနလို့​​ သတိမထား​​မိြကတာ။ ​​ေတာင်ငူကလည်း​​​ေတာင်ငူ ​​ေမာင်း​​​ေထာင်ကလည်း​​​ေမာင်း​​​ေထာင်ဆိုတဲ့​​ အြဖစ်အပျက်က​​ေလး​​ကို ြပန်သတိရမိရင် နှစ်ဘက်စလံုး​​က ဆင်ြခင်နိုင်ပါလိမ့​်​မယ်။

ကိုယ်တိုင်လည်း​​ ငရဲမြကီး​​ချင်ဘူး​​။ ဘယ်သူ့​​ကိုမှလည်း​​ ငရဲမရ​​ေစချင်ဘူး​​။ ​​ေြမွရင်လည်း​​​ေသမှ ၊​ တုတ်ရင်လည်း​​ကျိုး​​မှဆိုတဲ့​​ အ​​ေြခအ​​ေနမျိုး​​မှ မဟုတ်တာ။ ကိုယ်ချင်း​​ကိုယ်ချင်း​​​ေတွပဲ နည်း​​နည်း​​​ေလာက်စီ​​ေလျှာ့​​လိုက်ြကရင် မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​လား​​။ သံသရာကို လည်​​ေစတတ်​​ေသာ ပပဥ္စတရား​​ဆိုတာ​​ေတွကို​​ေတာ့​​ တပည့​်​​ေတာ်ထက် အရှင်ဘုရား​​တို့​​က ပိုသိပါလိမ့​်​မယ် ဘုရား​​။ ​

​ေအး​​​ေစလိုလို့​​ တရား​​နာ ပူဇာမပါ​​ေြကး​​ဘုရာ့​​။ ​​ေနာက်နှစ်ခါ တန်​​ေဆာင်မုန်း​​ကျ ဆွမ်း​​ဆံစိမ်း​​​ေလာင်း​​​ေတာ့​​ သပိတ်ပိုက်လိုက်ရမလား​​၊​ ​​ေတာင်း​​ရွက်လိုက်ရမလား​​ ​​ေြပာ။ အို တကာ​​ေတာ် ​​ေရ​​ေြမ့​​ရှင်တို့​​ .. သည်း​​ခံ​​ေတာ်မူြကပါဦး​​။ ဆရာတကာဆိုတာ ​​ေစတနာနဲ့​​ ဆံုး​​မသွန်သင်တဲ့​​အခါလည်း​​ ရှိမှာ​​ေပါ့​​။ အရင်ကဆို ရိုက်နှက်​​ေတာင် ဆံုး​​မတတ်​​ေသး​​။ မယံု မင်း​​တုန်း​​မင်း​​ြကီး​​ ​​ေမး​​ြကည့​်​ပါလား​​။ အိမ်​​ေတာ်ရာဘုရား​​​ေဈး​​ သီချင်း​​ထဲမှာ​​ေတာင် ပါတယ်​​ေလ။ “ဘုန်း​​ဘုန်း​​ကို ​​ေလျှာက်လိုက်ရင် အ​​ေြခာက်တိုက်ပင် အရိုက်ခံမှာြမင်သည်..” တဲ့​​။

(ဤစာကို ရွာသာြကီး​​​ေရာက်သွား​​​ေသာ ဆရာဝန်တစ်ဦး​​မှ ​​ေရး​​သည်ဆိုပါက လွန်စွာမှပင် ယုတ္တိတန်​​ေပစွ)

Read More

“အံ့​​ဖွယ်သုတ အိန္ဒိယ”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ြမန်မာစာကို ြမန်မာလို အဓိပ္ပါယ်​​ေပါက်​​ေအာင်​​ေရး​​ရတာ တခါတခါ ​​ေတာ်​​ေတာ် လက်​​ေပါက်အကပ်သား​​ပါ​​ေလ။ ကိုယ်​​ေြပာချင်တာက တြခား​​ သူများ​​​ေတွ နား​​လည်ကုန်တာကတြခား​​၊​ “လွဲကုန်ပဟ လွဲကုန်ပဟ” နဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်မျိုး​​ြကီး​​ ​​ေသသင့​်​ပါတယ် ြဖစ်ရတာ အခါခါ။ ​​ေရး​​ရင်း​​​ေရး​​ရင်း​​ တချို့​​ဟာ​​ေတွက ဒဲ့​​​ေြပာလို့​​မရ​​ေတာ့​​ ​​ေပါက်​​ေလာက်ရံုက​​ေလး​​ တို့​​ကာပင့​်​ကာ ဆိတ်ရတာလည်း​​ပဲ “အဲဒါ ဘာ​​ေြပာတာကုန်း​​ ဟင်” ဆို ​​ေသြပန်​​ေရာ။ တချို့​​​ေထာင့​်​က​​ေလး​​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ ဆက်​​ေတွး​​​ေချ​​ေတာ့​​လို့​​ လွှတ်ထား​​​ေပး​​တဲ့​​အခါ ဆက်မသွား​​ပဲ ရပ်​​ေနြကြပန်​​ေတာ့​​ ဆယ်တန်း​​တုန်း​​က ဆရာဦး​​ထွန်း​​နွယ် စာ​​ေမး​​သလို “ဘာဂလိပ်တို့​​က ဘာမာြပည်ကို ဘယ်နှစ်​​ေထာင်ရှစ်ရာရှစ်ဆယ့​်​ငါး​​ခုက ဘာတိယအဂင်္လိပ်ြမန်မာစစ်ပွဲနဲ့​​ သိမ်း​​ခဲ့​​ပါသလဲကွယ်” လို့​​သာ ​​ေမး​​လိုက်ချင်​​ေတာ့​​တယ်။

“ဟို​​ေပါ့​​​ေနာ် ဘယ်လို​​ေြပာရမလဲ​​ေပါ့​​​ေနာ်။ အင်း​​ ဟုတ်တယ်။ အဲဒီအတိုင်း​​ပဲ“ လို့​​ ရှင်း​​ြပရ​​ေတာ့​​မလို။ တချို့​​စကား​​လံုး​​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ ကိုယ်ကိုယ်က လျှာရှည်ြပီး​​ အချင်း​​အချင်း​​ သိ​​ေနကျဒိုင်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ လွှတ်​​ေပး​​လိုက်လို့​​ အြပင်လူ​​ေတွ မဓါတ်တာက​​ေတာ့​​ သူတို့​​ထူတာမဟုတ်ပါဘူး​​။ ကိုယ်က ပိန်း​​သွား​​တာ။ “မှုတ်လိုက်ြကစို့​​ သူငယ်ချင်း​​”တုန်း​​က “ဆရာြကီး​​ဝန်ြကီး​​ရယ်.. သား​​သား​​လည်း​​ အဲလိုညိုး​​ ​​ေကျာတတ်ချင်လိုက်တာ။ တစ်နှစ်တန်သည် နှစ်နှစ်တန်သည်​​ေလာက် အဂင်္လန်ကို ပို့​​​ေပး​​ပါလား​​ ဟင်..” လို့​​​ေရး​​ြပီး​​မှ ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကာ အက်ထား​​မိတဲ့​​ မာမီ​​ေဘာ်​​ေဘာ်တို့​​က “သား​​​ေရ လာခဲ့​​ မာမီ အဂင်္လန်ပို့​​​ေပး​​မယ်” ဆိုတဲ့​​အသံြကီး​​ ြကား​​​ေယာင်ြပီး​​ ြကက်သီး​​​ေတွထလာတာနဲ့​​ “မာမီတို့​​ ပို့​​မယ့​်​ အဂင်္လန်​​ေတာ့​​ ဒီတစ်သက်မသွား​​ဘူး​​။

စိတ်သာချ” လို့​​ ကိုယ်ချင်း​​ကိုယ်ချင်း​​ သိတဲ့​​အလံုး​​နဲ့​​ ြပန်ကာရတယ်။ သိတဲ့​​သူ​​ေတွက ခိခိ ခိခိနဲ့​​ ရယ်ြက​​ေပမယ့​်​ မသိတဲ့​​သူ​​ေတွက ကွက်ရှင်မတ်အြကီး​​ြကီး​​ထွက်လာြပီး​​ ​​ေတွး​​မိသလို ကွန်မန့​်​​ေတွ​​ေပး​​ြက​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ ရယ်လိုက်ရတာ အူကိုနာ​​ေရာ။ ဘာတုန်း​​ ဟင် လို့​​ မ​​ေမး​​နဲ့​​ မ​​ေြပာြပဘူး​​။ သတ်ရင်သတ်။ ကိုယ့​်​ဘာသာ ​​ေမး​​ြကည့​်​ြက။ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပး​​စာ​​ေရး​​ရတာ အဲဒါအရသာရှိတယ်။ စာအုပ်ထုပ်သလို တစ်လမ်း​​သွား​​မဟုတ်ဘူး​​။ အြကာြကီး​​လည်း​​ မ​​ေစာင့​်​ရဘူး​​။ အခု​​ေကာက်တင်လိုက် အခုမှတ်ချက်ြပန်လာတယ်။ တစ်ခုပဲ နှစ်ရက်​​ေလာက်​​ေနရင် ဘယ်သူမှ မဖတ်ြက​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ​​ေန့​​တိုင်း​​ ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် အသစ်က​​ေလး​​လုပ်​​ေနနိုင်မှ ​​ေတာ်ကာကျတယ်။ နို့​​မို့​​ ရိုး​​သွား​​မှာ​​ေပါ့​​ ဟုတ်ဘူး​​လား​​။

အဲသ​​ေလာက်များ​​ အား​​ယား​​​ေနလို့​​က​​ေတာ့​​​ေလ ကာတီး​​ယား​​စိန်တိုက်က စိန်​​ေတွခိုး​​ြပီး​​ လက်​​ေတာ့​​ပ်ြကီး​​ကို စိန်စီပလိုက်မယ်။ “သူ့​​အရွယ်ြကီး​​နဲ့​​ ​​ေပါရဲလိုက်တာ​​ေအ” လို့​​ မမှတ်နဲ့​​ ငယ်ငယ်ကတည်း​​က ြပာ​​ေလာင်နဲ့​​ ​​ေပါသွပ်ဖတ်ြပီး​​ ြကီး​​လာခဲ့​​တာ ဂ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ချိမ​​ေပါ့​​။ အခုဟာက ​​ေရး​​ရင်း​​ ​​ေရး​​ရင်း​​ တချို့​​စာဖတ်သူ​​ေတွ အြမင်မှာ ဘင်လာဒင်ြကီး​​လို အစွန်း​​​ေရာက်မျိုး​​ချစ်ြကီး​​ ကိုယ့​်​အမျိုး​​မဟုတ်ရင် သူများ​​တကာကို နှစ်ြပား​​မတန်​​ေအာင် ချိုး​​ချိုး​​ဖဲ့​​ဖဲ့​​ ​​ေရး​​တတ်သူြကီး​​ြဖစ်လာလို့​​ “အို ဘုရား​​သခင်၊​ ထိုသ​​ေဘာမျိုး​​ မရှိရိုး​​အမှန်ပါ။ အာမင်” လို့​​ အာပတ်​​ေြဖရမလား​​။ “ပိဿနိုး​​နတ်မင်း​​ြကီး​​ ကယ်ပါ” တိုင်တည်ရမလား​​ မသိ။ ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကာ မျက်​​ေစာင်း​​တစ်သိန်း​​စာမိြပီး​​ အလ္လာအရှင်ြမတ် အမိန့​်​​ေတာ်ခံယူသွား​​မှြဖင့​်​ အခက်။ ဘယ်သူ့​​ကိုမှ အမုန်း​​မပွား​​ပါဘူး​​ဗျာ။ အား​​လံုး​​ကို နှစ်သက်သ​​ေဘာကျပါတယ်။ မီး​​စတစ်ဘက် ​​ေရမှုတ်တစ်ဘက် လုပ်ြကရ​​ေအာင်​​ေလ။ ဒီတစ်ခါ​​ေတာ့​​ အိန္ဒိယကို အလည်သွား​​ြကည့​်​ြကရ​​ေအာင်လား​​။

အီန္ဒိယအ​​ေြကာင်း​​ကို ​​ေရး​​မယ်လို့​​ စဉ်း​​စား​​လိုက်တဲ့​​အခါ နံမည်က ထူး​​ထူး​​​ေထွ​​ေထွကို စဉ်း​​စား​​စရာမလိုဘူး​​။ အဲဒါ ​​ေလယာဉ်ပျံ​​ေပါ်တက်ကတည်း​​က လူဝင်မှုြကီး​​ြကပ်​​ေရး​​ပံုစံက နိုင်ငံ​​ေတာ် တံဆိပ်​​ေအာက်မှာ ​​ေရး​​ထား​​တာ။ “The Incredible India” တဲ့​​။ အံဖွယ်သုတ အိန္ဒိယလို့​​ မြပန်ရင် ​​ေသာက်ကျိုး​​နည်း​​ အိန္ဒိယ၊​ ဟိုက်ရှား​​ဘား​​ အိန္ဒိယ လို့​​ ဘာသာြပန်ရမလား​​ ​​ေြပာ။ တကယ်လည်း​​ အိန္ဒိယမှာ ထူး​​​ေထွသည့​်​အံ့​​ရာ​​ေသာ်​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ ရှိပါတယ်။ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်ကကို တအံတဩ လာြကည့​်​ရတဲ့​​ လျှို့​​ဝှက်နက်နဲမှု​​ေတွလည်း​​ရှိတယ်။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ အရင်တုန်း​​က ​​ေပး​​ထား​​တဲ့​​ “Colourful India” ​​ေဆး​​​ေရာင်စံု အိန္ဒိယ ဆိုတာထက်စာရင် အခုနံမည်က​​ေလး​​ကို ပို သ​​ေဘာကျပါတယ်။ ​​ေတာ်ပါ​​ေသး​​ရဲ့​​ “Smelly India” ဂန္ဓာရံု အိန္ဒိယတို့​​၊​ “Crowdy India” ြကက်ပျံမကျ အိန္ဒိယတို့​​​ေတာ့​​ ဘယ်သူမှ ​​ေပး​​မသွား​​လို့​​။ မျက်စိထဲကွင်း​​ကနဲြမင်​​ေအာင် ​​ေရး​​ြပတာပါ။ တကယ်​​ေတာ့​​ အိန္ဒိယရဲ့​​ ချစ်စရာ​​ေကာင်း​​ပံု​​ေလး​​​ေတွထဲမှာ အဲဒီ အ​​ေရာင်၊​ အဆင်း​​၊​ အနံ့​​၊​ အရသာ အား​​လံုး​​ပါတယ်။ ဘယ်မှာမှ ထပ်တူမရှိတဲ့​​၊​ ပ​​ေဝသဏီကတည်း​​က မ​​ေြပာင်း​​မလဲရှိတဲ့​​ “Unique and eternal property” ဂုဏ်ရည်ထူး​​ြခား​​ မှတ်သား​​​ေလာက်စရာ​​ေတွ​​ေပါ့​​။

ဒီတစ်​​ေခါက် အား​​ြကီး​​ ဘိုလို မှုတ်​​ေနပါလား​​လို့​​ မ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​နဲ့​​ ။ လျှာတစ်​​ေချာင်း​​တည်း​​နဲ့​​ စကား​​​ေြပာရင် ​​ေချာ်​​ေတာ​​ေငါ့​​သွား​​မှာစိုး​​လို့​​ လျှာနှစ်​​ေချာင်း​​နဲ့​​ ​​ေမွှ​​ေနတာ။ ဒီတစ်ခါထပ်လွဲရင် ရှင်း​​လို့​​ရမှာ မဟုတ်​​ေတာ့​​ဘူး​​။

ရာဇဝင်သမိုင်း​​​ေြကာင်း​​နဲ့​​ချီလိုက်ရင် အာရှတိုက်မှာ​​ေရာ၊​ တစ်ကမ္ဘာလံုး​​မှာပါ သူတို့​​​ေလာက် ​​ေရှး​​ကျတဲ့​​ ယဉ်​​ေကျး​​မှု မရှိခဲ့​​ဖူး​​ဘူး​​။ ဂရိတို့​​၊​ ​​ေရာမတို့​​ဆိုတာ အုတ်ပံုပဲ ကျန်တာ၊​ လူ​​ေတွဆီမှာ ယဉ်​​ေကျး​​မှု အ​​ေမွအနှစ်မကျန်ဘူး​​။ အိန္ဒိယသား​​​ေတွဆိုတာ ဘုရား​​ရှင် မပွင့​်​မီတုန်း​​က မဇ္ဖိမတိုင်း​​သား​​​ေတွ ဆင်ြမန်း​​ခဲ့​​တဲ့​​ ဒိုတီ၊​ ဆာရီ၊​ ​​ေဘာင်း​​ နား​​​ေဋာင်း​​မျိုး​​​ေတွကို ဒီက​​ေန့​​အထိ ဆက်ဝတ်​​ေနြကတုန်း​​။ ပန်ချာပီမှန်ရင် ထိပ်က​​ေခါင်း​​​ေပါင်း​​ြကီး​​ ဘယ်​​ေတာ့​​မှ မကျွတ်သလို​​ေပါ့​​။ စူဇကာ ပုဏ္ဏား​​ြကီး​​ကို အာ​​ေသာကမင်း​​ြကီး​​ ​​ေကျာက်သား​​​ေပါ်ထွင်း​​ခဲ့​​တဲ့​​ အရုပ်​​ေပါ်မှာ ြကည့​်​ြကည့​်​၊​ ဒီက​​ေန့​​ လမ်း​​မ​​ေပါ်မှာ ​​ေဗဒင်​​ေဟာ​​ေနတဲ့​​ ပုဏ္ဏား​​​ေလး​​​ေတွမှာပဲ ြကည့​်​ြကည့​်​ အတူတူပဲ။ မူြကိုမှာ က​​ေလး​​​ေတွကတဲ့​​ “ပုဏ္ဏား​​တို့​​ဘာသာ ဟာ ဟာ ဟာ။ ​​ေြမညီညီ ဖက်ကိုခင်း​​ ကုလား​​ပဲဟင်း​​နဲ့​​ ပွဲ​​ေတာ်တည်၊​ ကျာနား​​ပါး​​နာ ကျနား​​ပါး​​နာ ​​ေဂျ ​​ေဂျ ​​ေဂျ” ဆိုတာ အခုထက်ထိလည်း​​ ဒီအတိုင်း​​ပဲ။ ​​ေဗဒင် ​​ေဝဒ နက္ခတ္တအတတ်​​ေတွဆိုတာလည်း​​ အီန္ဒိယကလာတာ ဟုတ်ဘူး​​လား​​။

ဘုရား​​ရှင်မပွင့​်​ခင်ကတည်း​​က ဆာဒူး​​ြကီး​​​ေတွ၊​ ​​ေယာဂီြကီး​​​ေတွဆိုတာလည်း​​ ခုထက်ထိလည်း​​ ရှိတုန်း​​ပဲ။ မြပိုမပျက်လို့​​ ကျန်တာ​​ေလး​​​ေတွ ဧည့​်​သည်ြပစား​​လို့​​ရ​​ေအာင် ထိန်း​​သိမ်း​​ထား​​တာမဟုတ်ဘူး​​။ သူတို့​​ကိုယ်တိုင်ကကို ​​ေလး​​​ေလး​​စား​​စား​​ ထိန်း​​သိမ်း​​ခဲ့​​ြကတာ။ ​​ေခတ်​​ေနာက်မှာလည်း​​ ဘယ်တုန်း​​ကမှ မကျန်ခဲ့​​ဘူး​​။ ရိုး​​ရာ​​ေတွလည်း​​ ဘယ်ဟာမှ ​​ေပျာက်ပျက်မသွား​​ဘူး​​။ ​​ေလး​​စား​​ပါတယ် ဘာဘူြကီး​​​ေတွရယ်။ အံပါရဲ့​​ အံပါရဲ့​​။

ပထဝီအ​​ေနအထား​​နဲ့​​ ြကည့​်​မယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုပဲ အယူဝါဒ​​ေတွကွဲလို့​​ နိုင်ငံ​​ေလး​​​ေတွ ပဲ့​​ထွက်သွား​​​ေပမယ့​်​ အာရှတိုက်ြကီး​​ကို ဝါ​​ေဖျာ့​​​ေဖျာ့​​ လူ​​ေတွနဲ့​​အတူတူ တစ်ြခမ်း​​စီပိုင်ခဲ့​​ြကတာ။ ​​ေြမာက်ဘက်အရပ်က လူြဖူြကီး​​​ေတွက​​ေတာ့​​ တသီး​​တသန့​်​ဆန်လွန်း​​လို့​​ သူတို့​​အ​​ေြကာင်း​​သိပ်မသိပါဘူး​​။ အဲ့​​ဒီမှာ ပညာသင်​​ေနတဲ့​​လူ​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ရှိတာပဲဟာ။ ​​ေရး​​ြကမျှြကပါဦး​​။ သိရြကား​​ရတာ​​ေပါ့​​။ တိုင်း​​ရင်း​​သား​​​ေတွကို ညီအကိုလို သ​​ေဘာထား​​တယ်ဆိုရင် သူတို့​​ကိုလည်း​​ အာရှသား​​အချင်း​​ချင်း​​လို့​​ ြမင်လို့​​ရမှာ​​ေပါ့​​။ အတူတကွ ​​ေနထိုင်လာခဲ့​​ြကတာ ကာလမှ မနည်း​​တာ။ (တယ်လည်း​​ တတ်နိုင်တဲ့​​ငါ။ ကိုယ့​်​ဘာသာ​​ေတာင် အညင်ကပ်တယ်) တကယ်​​ေတာ့​​ နယ်နိမိတ်​​ေြမပံုဆိုတာ စာရွက်​​ေပါ်မှာသာ ြမင်ရတာ မဟုတ်လား​​။ ​​ေရကိုြခား​​ြခား​​ ​​ေလကိုြခား​​ြခား​​ အြကား​​မထင်တဲ့​​ကိစ္စ ​​ေြမကိုြခား​​ထား​​တာ​​ေလး​​​ေတွ တခါတခါ​​ေတာ့​​ ​​ေမ့​​ပစ်လိုက်ြကည့​်​ရ​​ေအာင်။ အြမဲသာမ​​ေမ့​​လိုက်နဲ့​​ ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်​​ေကျသွား​​မယ်။ ဘာမှတ်လဲ။

ြကီး​​ြကီး​​ကျယ်ကျယ် ဆီး​​သီး​​တစ်စလယ်စကား​​​ေတွနဲ့​​ အိန္ဒိယအ​​ေြကာင်း​​ ​​ေြမပံုြကီး​​နဲ့​​ ရာဇဝင်ချီ​​ေနရ​​ေအာင် သူက ဘယ်ထိ​​ေရာက်ဖူး​​လို့​​တုန်း​​ဆို ခက်ြပီ။ ဘယ်မှ ​​ေရာက်ဖူး​​ပါဘူး​​ဗျာ။ မျကိစိထဲြမင်သမျှ​​ေလး​​ ​​ေြပာမှာပါ။ ကာလကတ္တား​​က လူ​​ေနအသိပ်သည်း​​ဆံုး​​ထဲမှာ ပါတယ်ဆို​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဆီက ဘုရား​​ပွဲ​​ေတာ်နဲ့​​မြခား​​ လမ်း​​မ​​ေပါ်လူ​​ေတွ ကား​​​ေတွ ရုတ်ရုတ်သည်း​​သည်း​​ ြမင်ရတာ​​ေပမယ့​်​ ​​ေတာရွာက​​ေလး​​​ေတွဘက်မှာ​​ေတာ့​​ ြမန်မာြပည်ကနဲ့​​ သိပ်မြခား​​လှပါဘူး​​။ လည်ပင်း​​ရှည် ဒန်​​ေရတ​​ေကာင်း​​ြကီး​​​ေတွ ကိုယ်စီရွက်လို့​​ ကုလား​​မ​​ေလး​​​ေတွ ​​ေရခပ်ြကတာ စစ်​​ေတွဘက်နား​​က ကုလား​​ရွာ​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ တစ်ြဖတ်တည်း​​ပဲ။ က​​ေလး​​​ေတွ​​ေပါတာြခင်း​​လည်း​​ တူတယ်။

ဘူတန်မှာတုန်း​​က ကာလကတ္တား​​က ြပန်ရင် အာသံြပည်နယ်ရဲ့​​ ြမို့​​​ေတာ် ဂွာတီအထိ ​​ေလယာဉ်စီး​​ြပီး​​ အဲဒီကမှ ကား​​နဲ့​​ နယ်စပ်ကို ကူး​​တယ်​​ေလ။ ခရီး​​စား​​ရိတ် ထက်ဝက်​​ေလာက် သက်သာတဲ့​​အြပင် လမ်း​​မှာြကာချိန်ကလည်း​​ ထက်ဝက်သက်သာတယ်။ လံုြခံု​​ေရး​​​ေတာ့​​ သိပ်စိတ်မချရဘူး​​။ နယ်စပ်​​ေတာရွာဆို​​ေတာ့​​ အဂင်္လိပ်လို ​​ေြပာတတ်တဲ့​​သူလည်း​​ မရှိသ​​ေလာက်၊​ သူပုန်သူကန်၊​ ြပန်​​ေပး​​ ဓါး​​ြပများ​​လည်း​​ ရှိသတဲ့​​။ သူတို့​​ဘူတန်ကား​​​ေတွ​​ေတာင်မှ လံုြခံု​​ေရး​​ယာဉ်တန်း​​နဲ့​​ အတူတူပဲ သွား​​ြကလာြကတယ်။

သူငယ်ချင်း​​ ြမန်မာဆရာဝန်မိသား​​စု နယ်စပ်လမ်း​​က ကား​​နဲ့​​အြပန် ညြကီး​​အချိန်မ​​ေတာ် ကား​​ပျက်လို့​​ ရွာကလူ​​ေတွ ဝိုင်း​​ဆွဲြကတာ ​​ေဆး​​ရံုကား​​ြကီး​​ ဖုန်း​​ဆက်​​ေခါ်ြပီး​​ မနည်း​​ရှင်း​​ယူရတယ်။ တခါတခါ ( တခါတခါ​​ေတာင် မဟုတ်ဘူး​​ မြကာခဏ) အာသံနယ်မှာ ဆန္ဒြပပွဲ​​ေတွရှိရင် ဘူတန်နယ်စပ်က ဂွာတီကို သွား​​တဲ့​​လမ်း​​​ေတွ ပိတ်ကုန်​​ေရာ။ အငှား​​ကား​​​ေတာင် မလိုက်ရဲဘူး​​။ ခဲနဲ့​​အ​​ေပါက်ခံရတတ်လို့​​။ ​​ေကာင်း​​တဲ့​​သူ​​ေတွ ကူညီမယ့​်​သူ​​ေတွ မရှိဘူး​​လား​​ဆိုရင် ရှိတာ​​ေပါ့​​။ ကိုယ်သွား​​တုန်း​​က သပိတ်​​ေမှာက်လို့​​ လမ်း​​ကပိတ်​​ေန။ ​​ေလယာဉ်လက်မှတ်က ဝယ်ထား​​ြပီး​​သား​​။

ဟိုကိုလည်း​​ အချိန်မီ ​​ေရာက်မှ ြဖစ်မှာ။ မတတ်သာတဲ့​​အဆံုး​​ ရွာထဲလမ်း​​​ေလျှာက်ြပီး​​ ဆိုင်ကယ်ြမင်တဲ့​​အိမ်​​ေရှ့​​ လိုက်ပို့​​​ေပး​​မလား​​ ​​ေမး​​​ေမး​​ြကည့​်​တယ်။ အဂင်္လိပ်လို နည်း​​နည်း​​ပါး​​ပါး​​ ​​ေြပာတတ်တဲ့​​ ရဲသား​​ြကီး​​တစ်​​ေယာက်က လမ်း​​ပိတ်တဲ့​​ ရွာကို လွန်​​ေအာင် လိုက်ပို့​​​ေပး​​တယ်။ ဟိုဘက်အ​​ေရာက် တက္ကစီ​​ေပါ်​​ေတာင် တင်​​ေပး​​လိုက်​​ေသး​​။ ဓါတ်ဆီပဲ ထည့​်​​ေပး​​ခိုင်း​​တယ်။ ပိုက်ဆံမယူဘူး​​။ အဲဒါ​​ေြကာင့​်​ ​​ေြပာတာ​​ေပါ့​​ လူဆိုတာ အဆိုး​​ချည့​်​ပဲလည်း​​ မရှိဘူး​​။ အ​​ေကာင်း​​ချည့​်​လည်း​​ပဲ မရှိပါဘူး​​ လို့​​။ လူ​​ေကာင်း​​သူ​​ေကာင်း​​နဲ့​​ ​​ေတွ့​​ရတဲ့​​အခါ စိတ်မချမ်း​​သာရပါလား​​။ အဲသလိုပဲ ကိုယ်နဲ့​​​ေတွ့​​တဲ့​​သူ​​ေတွကိုလည်း​​ အဆင်​​ေြပ စိတ်ချမ်း​​သာ​​ေအာင် ကူညီတာ မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​လား​​။ “အဆင်မ​​ေြပ​​ေအာင်လုပ်ထား​​မှ လူ​​ေတွက ငါ့​​ကို ပသမှာ​​ေပါ့​​” ဆိုတဲ့​​စိတ်​​ေတွ မမနှဲမှာ​​ေတာင် မရှိဘူး​​။ ချစ်လို့​​ ဖင်ဆိတ်ချင်သာ ဆိတ်မယ်တဲ့​​။

နဂိုကမှ စပ်စပ်စုစုနိုင်တဲ့​​သူဆို​​ေတာ့​​ ဆိုင်ကယ်က​​ေလး​​​ေနာက်ကထိုင်ြပီး​​ ရွာစဉ်လည်ရတာ စိတ်ဝင်စား​​စရာ​​ေတာ့​​ အ​​ေကာင်း​​သား​​။ အဲဒီခရီး​​ကို နှစ်​​ေခါက်သံုး​​​ေခါက် သွား​​ြဖစ် ြပန်ြဖစ်​​ေတာ့​​ အစက​​ေလာက် မစိမ်း​​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ကိုယ့​်​ြမန်မာြပည်က ရွာငယ်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ ဘာမှ မထူး​​ဘူး​​။ ကုလား​​​ေတွ ​​ေန​​ေနြကတာပဲ ကွာတယ်။ (သူမို့​​​ေြပာတတ်ပ​​ေလတယ်) ​​ေြပာချင်တာက သူတို့​​နဲ့​​ကိုယ်နဲ့​​ အတူတူပဲလို့​​ ဆိုချင်တာ​​ေလ။ “ဟ​​ေရး​​ အာကို။ ကုလား​​မှာလည်း​​ အသည်း​​နဲ့​​ပါ” လို့​​ အ​​ေြပာခံရ​​ေတာ့​​မယ်။

အဘိုး​​တို့​​အဘွား​​တို့​​​ေခတ်ကုန်း​​က အဂင်္လိပ်အစိုး​​ရက ြမန်မာြပည်ကို ကျဘန်း​​လုပ်ကိုင်စား​​​ေသာက်ရ​​ေအာင် ​​ေခါ်လာတဲ့​​ အိန္ဒိယတိုင်း​​ရင်း​​သား​​​ေတွဟာ အဲဒီ ကာလကတ္တား​​ကပါတဲ့​​။ ဂျာဒူး​​ဝါလား​​၊​ လန်ြခား​​ဝါလား​​ကစလို့​​ ပါနီဝါလား​​ ပိုက်ဆပ်ဝါလား​​များ​​အထိ ကိုလိုနီ​​ေခတ် ရန်ကုန်ြမို့​​ြကီး​​မှာ သူတို့​​​ေချွး​​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ ပါခဲ့​​တယ်။ “ရန်နမာပူ ကပ်ကူယံ​​ေြခာက် ​​ေဘ​​ေလဆပ် ​​ေဘ​​ေလဆပ်” ဆိုတာလည်း​​ သူတို့​​စကား​​ပဲ။ ဘယာ​​ေကျာ်၊​ ဂျာနဂျို၊​ ဖာလူဒါ၊​ ပါပလာ ဆိုတာလည်း​​ သူတို့​​အစား​​အစာပဲ။ အရင်က ကျန်း​​မာ​​ေရး​​ဝန်ြကီး​​ဌာန ရံုး​​ြကီး​​နား​​မှာ​​ေတာင် ဘဂင်္ါလီစု လို့​​​ေခါ်တဲ့​​ သူတို့​​ရပ်ကွက်ရှိတယ်။ အဲဒီရံုး​​ြကီး​​​ေတာင် အစက သူတို့​​ သင်း​​ချိုင်း​​ အ​​ေဟာင်း​​ြကီး​​ပါတဲ့​​။ အဲ​​ေလာက် ကာလြကာရှည် အတူ​​ေနလာတာ​​ေတာင်မှပဲ ကိုယ်​​ေတွက သူတို့​​ကို ဘယ်တုန်း​​ကမှ အတူတူလို သ​​ေဘာမထား​​ခဲ့​​ြကပဲ​​ေလ။

သပ်သပ်စီြကီး​​ပဲ ​​ေနြဖစ်သလား​​လို့​​။ (ခွဲြခား​​တယ်လို့​​ ဆိုလိုတာမဟုတ်ဘူး​​​ေနာ်) ခု​​ေတာ့​​ သူတို့​​ရွာက​​ေလး​​​ေတွကလည်း​​ တို့​​နဲ့​​ဘာမှ မြခား​​ပါလား​​လို့​​ ​​ေတွ့​​လိုက်မိတဲ့​​အခါ သူတို့​​လည်း​​ တို့​​နဲ့​​ ဘာြခား​​လို့​​လဲလို့​​ ​​ေတွး​​လိုက်မိလို့​​ပါ။

အာသံနယ်က လက်ဘက် အြကီး​​အကျယ် ထွက်တဲ့​​နယ်မို့​​ လက်ဘက်ခင်း​​စိမ်း​​စိမ်း​​ပုပု​​ေလး​​​ေတွ လက်ညှိုး​​ထိုး​​မလွဲ​​ေအာင် ​​ေတွ့​​ခဲ့​​ပါတယ်။ ကိုယ့​်​ဆီမှာလို ပါး​​အို့​​နီနဲ့​​ ပ​​ေလာင်မ​​ေလး​​​ေတွ၊​ ရှမ်း​​မ​​ေလး​​​ေတွ လက်ဘက်မခူး​​ပဲ ကုလား​​မြကီး​​​ေတွ လက်ဘက်ညွန့​်​ဆိတ်​​ေနတာ​​ေတွ့​​ရ​​ေတာ့​​ တညိုး​​ြကီး​​ပါလား​​​ေနာ် လို့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​မိ​​ေသး​​။ က​​ေဖး​​အရိုး​​မား​​မှာ ​​ေကာ်ဖီအမယ်​​ေတွ အြပား​​ြပား​​ကွဲသလိုပဲ၊​ အာသံမှာလည်း​​ လက်ဘက်​​ေြခာက် ဘယ်နှစ်မျိုး​​ရှိသနည်း​​ သင်သိသမျှ​​ေြဖဆိုပါဆိုရင် အမှတ်နှစ်ဆယ်တန် ​​ေမး​​ခွန်း​​ရှည်ြဖစ်မယ်။ အများ​​ြကီး​​ပဲ။ ဘာ​​ေတွြခား​​လို့​​ အဲ​​ေလာက်​​ေတာင် များ​​​ေနမှန်း​​​ေတာင်မသိ။ ကိုယ်သိခဲ့​​တာ​​ေတာ့​​ ဂျင်း​​နဲ့​​၊​ သစ်ဂျပိုး​​နဲ့​​၊​ ​​ေထာပတ်နဲ့​​၊​ ဆိုတဲ့​​ လက်ဘက်ရည်​​ေတွ ​​ေသာက်ခဲ့​​ဖူး​​တယ်။ ​​ေနာက်ဆို ငရုတ်သီး​​စိမ်း​​နဲ့​​များ​​ ​​ေဖျာ်ြကဦး​​မလား​​ပဲ။ နွား​​နို့​​က​​ေတာ့​​ ပင်တိုင်ပါတယ်။

စက်ရံု​​ေတွမှာ အလုပ်ဆင်း​​အလုပ်တက် ဥဩဆွဲသလိုပဲ သူတို့​​လက်ဘက်ခင်း​​​ေတွမှာလည်း​​ ဥဩဆွဲလို့​​ အလုပ်သိမ်း​​ရင် အခင်း​​ြကား​​ထဲက ထွက်ထွက်လာတဲ့​​လူ​​ေတွ ဘယ်နည်း​​လိမ့​်​မလဲ။ ြမန်မာ​​ေတွထက်စာရင် လက်​​ေြကာ​​ေရာ ​​ေြခသလံုး​​​ေြကာပါ ပိုတင်း​​ြကတယ်။ သူသူကိုယ်ကိုယ် စက်ဘီး​​ပဲ စီး​​ြကတယ်။ ဆိုင်ကယ်​​ေတာင် သိပ်မရှိ။ အခုတည်း​​တဲ့​​ ​​ေဟာ်တယ်က မန်​​ေနဂျာက​​ေလး​​​ေတာင် ညဘက်အလုပ်ကြပန်ရင် တစ်နာရီခွဲ​​ေလာက်နင်း​​ရတဲ့​​အရပ်ကို စက်ဘီး​​နဲ့​​ ြပန်သတဲ့​​။ ချမ်း​​ချမ်း​​စီး​​စီး​​။ ဘတ်စကား​​ခက ဘယ်​​ေလာက်မှ ​​ေပး​​ရတာလည်း​​ မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ စက်ရံုအြကီး​​စား​​ြကီး​​​ေတွ ယာဉ်ယန္တယား​​အြကီး​​ြကီး​​​ေတွလည်း​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်များ​​များ​​ ​​ေတွ့​​ခဲ့​​တယ်။ ဘာ​​ေတွမှန်း​​သာ မသိတာ။ ကိုယ့​်​ဆီကရွာ​​ေတွနဲ့​​ အဓိကကွာတာ အဲဒီ​​ေနရာပဲ။ ​​ေရရှည်ဖွံ့​​ြဖိုး​​မှုအတွက် plan တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခု​​ေတာ့​​ သူတို့​​မှာ ရှိတယ်။

ကာလကတ္တား​​က​​ေတာ့​​ အ​​ေနာက်ဘဂင်္ါလီြပည်နယ်ရဲ့​​ ြမို့​​​ေတာ်တဲ့​​။ ​​ေြမပံု​​ေပါ်မှာြကည့​်​ရင် စစ်​​ေတွနဲ့​​ ဘာမှ မ​​ေဝး​​လှဘူး​​။ အချင်း​​မိုင်အနီး​​ဆံုး​​မှာရှိတဲ့​​ အြကီး​​ဆံုး​​ြမို့​​ဆိုရင် သူပဲ ရှိမလား​​ပဲ။ အဲဒါ​​ေြကာင့​်​ ​​ေရှး​​​ေရှး​​က ရခိုင်​​ေြကး​​​ေရတတ် သား​​သမီး​​​ေတွက ကာလကတ္တား​​မှာ ​​ေကျာင်း​​သွား​​တက်ြကတာ​​ေနမှာ။ သ​​ေဘင်္ာ ပံုမှန်ရှိခဲ့​​တယ် ဆိုပဲ။ ကာလကတ္တား​​ြမို့​​လယ်က ြမန်မာဘုန်း​​​ေတာ်ြကီး​​​ေကျာင်း​​ဆို အဲဒီကတည်း​​က လှူထား​​ြကတာတဲ့​​။ ဦး​​သိန်း​​​ေဖြမင့​်​ တရား​​​ေဟာ​​ေလ့​​ကျင့​်​ခဲ့​​တဲ့​​ ကိုယ်လံုး​​​ေပါ်မှန်ြကီး​​ဆိုတာ ဆရာ​​ေတာ့​်​အခန်း​​ထဲမှာ အခုထိ ရှိ​​ေသး​​တယ်။ ြမို့​​လံုး​​ပတ်လည် လမ်း​​အသစ်ြကီး​​​ေတွ​​ေဖာက်​​ေနတာ။

မိုး​​ပျံတံတား​​ြကီး​​​ေတွ ​​ေဆာက်​​ေနတာ၊​ ​​ေြမ​​ေအာက်ရထား​​လမ်း​​အသစ် တူး​​​ေနတာ မွစာကိုကျဲလို့​​။ ​​ေရွး​​​ေကာက်ပွဲနီး​​ြပီလား​​လို့​​ ​​ေမး​​ြကည့​်​​ေတာ့​​ အ​​ေဝး​​ြကီး​​လို​​ေသး​​တယ်တဲ့​​။ ​​ေလး​​စား​​ပါတယ်။ ဘာဘူြကီး​​​ေတွရယ်။ အံ့​​ပါရဲ့​​ အံ့​​ပါရဲ့​​။

လူဦး​​​ေရအများ​​ဆံုး​​ရှိတဲ့​​ ကာလကတ္တား​​မှာ အား​​လံုး​​ကို ကိုယ့​်​အထွာနဲ့​​ကိုယ် ဝမ်း​​ဝ​​ေအာင် ​​ေကျွး​​နိုင်တာကလည်း​​ အံဖွယ်သုတပါပဲ။ မနက်လင်း​​ရင် လမ်း​​ထိပ်တိုင်း​​မှာ အိုး​​ပုတ်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ ​​ေရာင်း​​တဲ့​​ လက်ဘက်ရည်ရှိတယ်။ ​​ေသာက်ြပီး​​ ခွက်လွှင့​်​မပစ်ချင် အိမ်ယူသွား​​။ တစ်ခွက်မှ ြမန်မာ​​ေငွ တစ်ရာ​​ေလာက်ပဲကျတယ်။ စိတ်တိုင်း​​ကျ ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ဆိုင်တိုင်း​​​ေဖျာ်တတ်ပ။ အဲဒီမှာ ဖက်ရွက်​​ေြခာက်က​​ေလး​​​ေတွကို သွား​​ြကား​​ထိုး​​တံနဲ့​​ ခွက်လုပ်ြပီး​​ ပူပူပွပွ ပူရီနဲ့​​စား​​စား​​၊​ ချာပါတီ၊​ တိုရှည်၊​ နံြပား​​နဲ့​​စား​​စား​​ အာလူး​​ဟင်း​​က​​ေလး​​က ​​ေမွှး​​လို့​​၊​ သူလည်း​​တစ်ရာ၊​ နှစ်ရာဆို ဝ​​ေရာ။ အဲဒါမျိုး​​ပဲ ​​ေဈး​​ြကီး​​တဲ့​​ဆိုင်မှာ စား​​လည်း​​ ရတယ်။ ​​ေဟာ့​​ဂျ်မား​​ကက်​​ေဘး​​ လမ်း​​က​​ေလး​​ထဲက တိုရှည်ဆိုင်မှာ တစ်​​ေထာင်​​ေလာက်ကျလိမ့​်​မယ်။ ​​ေထာပတ်မဆလာတိုရှည်တဲ့​​။ တစ်ခါသံုး​​ ​​ေဖာ့​​ခွက်က​​ေလး​​နဲ့​​ ဇွန်း​​နဲ့​​စား​​ရတာ။ ရန်ကုန်ကဟာ​​ေတွနဲ့​​ မတူဘူး​​။ ​​ေကာင်း​​မှ​​ေကာင်း​​။ ဂျင်း​​လက်ဘက်ရည်လည်း​​ပါတယ်။

အာလူး​​နဲ့​​ ဒန့​်​ဒလွန်သီး​​ကုလား​​ဟင်း​​ရည်လည်း​​ပါတယ်။ ြဖူြဖူအရည်မှာ မည်း​​မည်း​​အ​​ေစ့​​​ေလး​​​ေတွပါတဲ့​​ ဘာမှန်း​​မသိ စား​​လို့​​​ေတာ့​​​ေကာင်း​​သား​​ဆိုတဲ့​​ဟာလည်း​​ပါတယ်။ အမယ် တိုရှည်​​ေတာင် ဆယ့​်​နှစ်မျိုး​​​ေလာက်ရှိတာဗျား​​။ သူတို့​​​ေခါ်တာက​​ေတာ့​​ ဒိုဆာတဲ့​​။ ဒန်​​ေပါက်ဆိုလည်း​​ ၃၅ ရူပီး​​က​​ေန တစ်ရာတန်၊​ နှစ်ရာတန်၊​ သံုး​​ရာတန်အထိရှိတယ်။ (ဒါ​​ေတွ​​ေတာ့​​ ၂၀ နဲ့​​ ​​ေြမှာက်ြကည့​်​​ေတာ့​​) ထမင်း​​ဝါဝါ​​ေပါ် ြကက်သား​​တစ်တံုး​​ အာလူး​​တစ်လံုး​​ ပံုထား​​တာချင်း​​က​​ေတာ့​​ အတူတူပဲ။ အရသာလည်း​​ သိပ်မကွာဘူး​​။ ဘာကွာသွား​​သလဲဆိုရင် သန့​်​ရှင်း​​မှု။ ဆိုင်အြပင်အဆင်နဲ့​​ စား​​ပွဲထိုး​​က​​ေလး​​​ေတွ သပ်သပ်ရပ်ရပ် တည်ခင်း​​တာချင်း​​ပဲ ကွာတယ်။

ဟုတ်တယ်​​ေလ။ အရသာချင်း​​အတူတူ​​ေပမယ့​်​ ​​ေချွး​​သံတရွှဲရွှဲ အ​​ေမွှး​​အမှင်ထူထူ အသား​​မည်း​​မည်း​​ ကုလား​​ြကီး​​က လက်မ​​ေဆး​​ပဲ ​​ေကာက်နှိုက်ြပီး​​ ထမင်း​​​ေပါ်ပံု​​ေပး​​လိုက်တာကို ြမင်ရင် ၊​ စား​​ပွဲထိုး​​ ​​ေပတလူး​​​ေလး​​က ဖန်ခွက်အလွတ်ြကိး​​ကို ​​ေရဘံုဘိုင်​​ေအာက် ထိုး​​ခံြပီး​​ ​​ေသာက်​​ေရလာချ​​ေပး​​တာြမင်ရင် ြပန်အန်ထွက်ချင်လာဦး​​မယ်။ မျက်စိမှိတ်သာ စား​​လိုက်ပါ​​ေလ။ မ​​ေကာင်း​​မရှိပါဘူး​​။ ​​ေနာက်ြပီး​​ ကာလကတ္တား​​မှာ တစ်ခါမှ ဝမ်း​​မ​​ေလျှာခဲ့​​ဖူး​​ဘူး​​။

အြမင်သာ ညစ်ပတ်တာ ပိုး​​​ေသြပီး​​သား​​လို့​​ ယူဆရမလို ြဖစ်​​ေနြပီ။ အဲဒါ​​ေြကာင့​်​ ကာလကတ္တား​​မှာ နံမည်ြကီး​​ြပီး​​ ​​ေဈး​​ြကီး​​တဲ့​​ဆိုင် ​​ေလျှာက်မရှာနဲ့​​။ သူတို့​​လူမျိုး​​​ေတွ တရုန်း​​ရုန်း​​ မတ်တတ်က​​ေလး​​ စား​​​ေနြကတဲ့​​ဆိုင်​​ေလး​​​ေတွမှာ သူများ​​စား​​​ေနတာ လက်ညှိုး​​ထိုး​​ြပီး​​ “အဲဒါမျိုး​​​ေပး​​” လို့​​သာ မှာစား​​။ ​​ေကာင်း​​လည်း​​​ေကာင်း​​ တန်လည်း​​တန်တယ်။

ဘိုစာ​​ေတွြကိုက်ရင်​​ေတာ့​​ ပီဇာဆိုင်​​ေတွ ​​ေတာ်​​ေတာ် ​​ေကာင်း​​တယ်ဗျား​​။ KFC ြကက်​​ေြကာ်ဆိုင်လည်း​​ရှိတယ်။ အခု စာ​​ေတွလာလာတင်တဲ့​​ Raj's Spanish Café ဆိုရင် WIFI နှစ်နာရီ​​ေလာက်သံုး​​ြပီး​​ ကပူချီနို​​ေသာက် ပတ်စတာစား​​တာ​​ေတာင် ြမန်မာ​​ေငွ သံုး​​​ေလး​​​ေထာင်​​ေလာက်ပဲ ကျတယ်။ ​​ေရာင်း​​တဲ့​​သူ​​ေတွကလွဲရင် ဆိုင်မှာ အြဖူ​​ေတွချည့​်​ပဲ။ ​​ေကာင်တာက က​​ေလး​​​ေတွဆို စပိန်လို ထမင်း​​စား​​​ေရ​​ေသာက် ​​ေြပာနိုင်တယ်။ တို့​​​ေလဆိပ်က ဆိုင်​​ေတွကို ြပြပီး​​ “ငါမင်း​​ကို သတ်ချင်တယ် သတ်ချင်တယ်” လုပ်မိ​​ေတာ့​​မယ်။ ဒါ​​ေပမယ့​်​​ေလ အိန္ဒိယ​​ေရာက်မှ​​ေတာ့​​ အိန္ဒိယအစား​​အစာ​​ေလာက် စား​​ဖို့​​​ေကာင်း​​တာ ရှိပါ့​​မလား​​။

အခုဆို ​​ေရာက်တာ နှစ်ပတ်ြပည့​်​​ေတာ့​​မယ်။ ​​ေန့​​တိုင်း​​ြကက်သား​​ကလွဲလို့​​ ဘာမှ မစား​​ြဖစ်ဖူး​​။ အိန္ဒိယမှာ ြကက်ြဖစ်ရတဲ့​​ဘဝဟာ တရုတ်ြပည်မှာ ဝက်ြဖစ်ရတဲ့​​ဘဝလိုပဲ။ သူကလွဲလို့​​ ဘာမှ မစား​​ဘူး​​။ သူ့​​​ေလာက်ဘာမှ စား​​လို့​​မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​ ြဖစ်လိမ့​်​မယ်။ ရန်ကုန်မှာလို ြကက်ရင့​်​ရင့​်​ြကီး​​​ေတွ တစ်တံုး​​မှ မကိုက်မိဖူး​​ဘူး​​။ ​​ေလာက်ကိုင်မှာလို စီပီြကက်ဆူဆူ ​​ေပါ့​​ရွှတ်ရွှတ်ြကီး​​​ေတွ တစ်ဖတ်မှ မြမင်ရဘူး​​။ ခဘတ်ဆိုြပီး​​မှာစား​​ရင်​​ေတာင် ဆိုင်က ခဘတ်မီနူး​​သပ်သပ် ြပဦး​​မှာ။ အမယ်​​ေတွကိုစံုလို့​​။ အကုန် စား​​လို့​​​ေကာင်း​​တယ်။ (ဟီဟိ၊​ ရသစာ​​ေပဆု​​ေတွ လာ​​ေပး​​​ေနဦး​​မယ်။ သွား​​ရည်​​ေတွ သိမ်း​​လိုက်ြကစို့​​) အဝတ်အထည်ဆိုင်​​ေတွကလည်း​​ ​​ေပါလွန်လွန်း​​လို့​​။

ဘယ်လိုဝယ်ရမှန်း​​​ေတာင် မသိဘူး​​။ ဘန်​​ေကာက် စကင်္ာပူမှာလို ​​ေဈး​​အြကီး​​ဆံုး​​နံမည်​​ေတွကိုပဲ လူတိုင်း​​ဝတ်​​ေနြကတာမဟုတ်ဘူး​​။ အဲဒါ​​ေတွကို ဒီမှာ မရှာနဲ့​​။ ဒီမှာ သူ့​​နံမည်နဲ့​​သူ ​​ေဈး​​ြကီး​​တာ​​ေတွရှိတယ်။ ​​ေဈး​​ြကီး​​တာပဲြဖစ်ြဖစ် ​​ေဈး​​​ေပါတာပဲြဖစ်ြဖစ် ကိုယ်က ဘယ်​​ေလာက်တန်​​ေလာက် ဝယ်မယ်မှန်း​​သလဲပဲ စဉ်း​​စား​​၊​ လှတာချင်း​​အတူတူချည့​်​ပဲ။ လက်ရာချင်း​​ ​​ေသသပ်ပံုချင်း​​ မသိမသာကွာတယ်။ ဝတ်ရင်း​​ဝတ်ရင်း​​ သိသိသာသာ ကွာလာမယ်။

တကယ်​​ေတာ့​​ MK ကဝယ်တဲ့​​ အဝတ်​​ေတွလည်း​​ပဲ ​​ေဟာင်း​​လာ​​ေတာ့​​ စုတ်တာချင်း​​ အတူတူပါပဲဗျာ။ တံဆိပ်ြကီး​​ကို ​​ေဈး​​ြကီး​​​ေပး​​ဝယ်​​ေနရတာပါ။ ဘန်​​ေကာက်မှာလို စကင်္ာပူမှာလို နိုင်ငံြခား​​ကဝင်တဲ့​​ အ​​ေကာင်း​​စား​​ နံမည်​​ေကျာ်အထည်​​ေတွမဟုတ်ပဲ ြပည်တွင်း​​ြဖစ် နိုင်ငံြခား​​စံချိန်မီ ​​ေဈး​​အစား​​စား​​နဲ့​​ အဝတ်အထည်​​ေတွကို အလွှာစံု လူစံု​​ေအာင် ဆင်နိုင်တာလည်း​​ပဲ ဘာဘူြကီး​​များ​​ကို ​​ေလး​​စား​​ပါတယ်ဗျာ။ အံ့​​ပါရဲ့​​ အံ့​​ပါရဲ့​​။
​​ေနထိုင်မ​​ေကာင်း​​ ကျန်း​​မာ​​ေြကာင်း​​အတွက်​​ေရာ ဘယ်လိုများ​​စီစဉ်ြကပါလိမ့​်​လို့​​ မသိချင်ဘူး​​လား​​။ ကျုပ်လည်း​​သိချင်တာ​​ေပါ့​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ သိခဲ့​​ပါဘူး​​။ ြမင်ခဲ့​​မိသ​​ေလာက် ​​ေဆး​​ရံု​​ေတွ ​​ေဆး​​ရံု​​ေတွ ဆိုင်း​​ဘုတ်လိုက်လိုက် ဖတ်မိတာက​​ေတာ့​​ ကာလကတ္တား​​မှာ ​​ေဆး​​ရံု​​ေပါင်း​​ ရာချီြပီး​​ ရှိမလား​​ပဲ။ ချတ်တရန်ဂျန်​​ေဆး​​ရံုဆိုတဲ့​​လိပ်စာ လမ်း​​နံပါတ် အိမ်နံပါတ် အတိအကျနဲ့​​ကိုပဲ ကား​​သမား​​ကို လိုက်ပို့​​ခိုင်း​​တာ ရွာလည်သွား​​တယ်။ ဘယ်ရပ်ကွက်က ချတ်တရန်ဂျန်ကို ​​ေြပာတာလဲ။ အဲဒီအနား​​မှာ ထင်ရှား​​တာ ဘာရှိသလဲ သိမှ ​​ေရာက်တယ်။

နံမည်တူ​​ေဆး​​ရံု​​ေတွ မှိုလို​​ေပါက်​​ေနတာ။ ကင်ဆာကုတဲ့​​ ချတ်တရန်ဂျန်လား​​။ မိခင်နဲ့​​က​​ေလး​​​ေဆး​​ရံုလား​​။ ​​ေဆး​​တက္ကသိုလ်လား​​။ သု​​ေတသနဌာနလား​​။ အဲဒါ​​ေတွ ပတ်ရှာရင်း​​ လမ်း​​​ေတွ့​​သမျှ ​​ေဆး​​ရံုနံမည်​​ေတွ လိုက်ဖတ်တာ အကျိုး​​နည်း​​။ တယ်များ​​သကိုး​​ကွယ်။ ကာလကတ္တား​​မှာ လမ်း​​​ေပျာက်ရင် သိပ်ရယ်ရတာပဲ။ လမ်း​​မှာ​​ေတွ့​​တဲ့​​ ယူနီ​​ေဖာင်း​​နဲ့​​ သား​​သား​​နား​​နား​​ တစ်​​ေယာက်ကို ​​ေကာက်​​ေမး​​လိုက်၊​ ဖတ်တတ်တတ် မတတ်တတ်၊​ စာရွက်ြကီး​​ကို ဟန်ပါပါနဲ့​​ လှမ်း​​ယူ၊​ မျက်မှန်ြကီး​​ ​​ေကာက်တတ်ြပီး​​ အြမီး​​ြပန်​​ေခါင်း​​ြပန်ဖတ်လိမ့​်​မယ်။ ြပီး​​မှ အနား​​က တစ်​​ေယာက်​​ေယာက်ကို ကုလား​​လို ​​ေအာ်​​ေမး​​​ေရာ။ ​​ေနာက်လူက ခုနလို အစကြပန်ဖတ်၊​ လူကုန်​​ေအာင်ဖတ်ြပီး​​မှ အား​​လံုး​​က အ​​ေြဖတစ်ခုထုတ်​​ေပး​​မှာ “မသိဘူး​​” လို့​​။

မသိပဲနဲ့​​များ​​​ေအ ဆို ဆက်​​ေလျှာက် ​​ေနာက်တစ်​​ေနရာ​​ေရာက်၊​ တစ်ကြပန်စ၊​ ​​ေပျာ်စရာြကီး​​။ ထူး​​ြခား​​တာက ​​ေဆး​​ရံုတိုင်း​​လိုလိုမှာ သု​​ေတသနဌာနသပ်သပ်ရှိြပီး​​ ဘယ်အချိန်ကျမှ ဘာ​​ေတွကို ရှာ​​ေဖွ​​ေလ​​ေတွ့​​ရှိ​​ေလလုပ်ြပီး​​ ဘွား​​ကနဲ​​ေပါ်လာမလဲမသိဘူး​​။ ဒါလည်း​​ အနာဂတ်အတွက် ရင်း​​နှီး​​ြမှုတ်နှံတာ​​ေနမှာ။ တ​​ေလာက​​ေတာ့​​ သူတို့​​ဆီ​​ေဆး​​ရံုတက်ရင် ​​ေကျာက်ကပ်တစ်ဘက် ​​ေပျာက်တတ်တယ်တို့​​ ဘာတို့​​ ​​ေကာလာဟလ ြကား​​ဖူး​​တာပဲ။ တို့​​ဆီက အလှူအိမ်​​ေတွမှာ ဘိနပ်​​ေပျာက်တာကျလို့​​။ ငါ့​​နှယ် အံ့​​ပါရဲ့​​ အံ့​​ပါရဲ့​​။

ဆရာဝန်တစ်​​ေယာက်အ​​ေနနဲ့​​ မင်တက်မိခဲ့​​တဲ့​​ ြမို့​​လယ်​​ေကာင် လမ်း​​မ​​ေပါ်က အြဖစ်အပျက်လည်း​​ ​​ေြပာရဦး​​မယ်။ လမ်း​​​ေဘး​​မှာ ​​ေချး​​အထပ်ထပ်နဲ့​​ စုတ်ြပတ်​​ေနတဲ့​​လူနှစ်​​ေယာက်ဟာ ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကိး​​ ​​ေဟာင်း​​​ေနတဲ့​​ ပလပ်စတစ်​​ေဆး​​ထိုး​​အပ်က​​ေလး​​နဲ့​​ ပန်း​​ကန်လံုး​​ထဲက ပန်း​​​ေရာင်အရည်​​ေတွကို စုပ်ြပီး​​ တစ်​​ေယာက်နဲ့​​တစ်​​ေယာက် ထိုး​​​ေပး​​​ေနြကတယ်။ ဘိန်း​​စား​​နိုင်​​ေလာက်တဲ့​​ အဆင့​်​မျိုး​​လည်း​​ မဟုတ်၊​ ​​ေနမ​​ေကာင်း​​လို့​​ပဲ ​​ေဆး​​ကု​​ေလသလား​​။ အဲဒါလည်း​​ ​​ေြကာက်စရာြကီး​​။ ပံုစံက ​​ေန့​​ခင်း​​​ေြကာင်​​ေတာင် လမ်း​​လယ်​​ေခါင်မှာ ​​ေဆး​​မင်ရည်စုပ်ထိုး​​သ​​ေလာက်ရှိတယ်။ တအံတဩ ရပ်ြကည့​်​မိလို့​​ ဝူး​​ဝူး​​ဝါး​​ဝါး​​ လှမ်း​​​ေအာ်တာနဲ့​​ လစ်​​ေြပး​​ရတယ်။ မ​​ေတာ် ကိုယ့​်​လိုက်ထိုး​​​ေနမှ ဒုက္ခ၊​ ကျန်း​​မာ​​ေရး​​ အသိပညာ ရှိပံုမ​​ေပါ်ဘူး​​။ စကား​​​ေရာ​​ေဖာ​​ေရာလာလုပ်ြပိး​​ သူ့​​မိန်း​​မအတွက် အြကံဉာဏ်​​ေတာင်း​​တဲ့​​ ကား​​ဆရာ​​ေလး​​ကို သား​​ဆက်ြခား​​တဲ့​​အ​​ေြကာင်း​​ ​​ေမး​​ြကည့​်​မိ​​ေတာ့​​ သူတို့​​သိပံုမရ။ က​​ေလး​​ဆိုတာ ဘာလို့​​တား​​ရမှာလဲလို့​​ ​​ေတွး​​ြကတယ်ထင်ရဲ့​​။

သူတို့​​ဆီမှာ ​​ေမွး​​ရံုပဲ​​ေမွး​​လိုက်၊​ လမ်း​​​ေလျှာက်နိုင်​​ေတာ့​​ သူ့​​ဘာသာ ​​ေတာင်း​​ရမ်း​​စား​​လိမ့​်​မယ်ဆိုတာ​​ေတွလည်း​​ ရှိ​​ေတာ့​​ အဲဒီလမ်း​​​ေပါ်က လူတန်း​​စား​​​ေတွကို ဘယ်သူကမှ ဂရုတစိုက် သား​​ဆက်ြခား​​ဖို့​​၊​ ကာကွယ်​​ေဆး​​ထိုး​​ဖို့​​၊​ နား​​လည်​​ေအာင် လာ​​ေြပာ​​ေပး​​မှာလဲ။ ဟင်လံုအိမ်သာ​​ေန​​ေနသာသာ ပိုက်ဆံ​​ေပး​​ရလို့​​ ​​ေဈး​​အိမ်သာ​​ေတာင် တက်တာမဟုတ်ဘူး​​။ လမ်း​​မ​​ေပါ် အခင်း​​ြကီး​​ြကီး​​ငယ်ငယ် ဒိလိုပဲ ကိစ္စြပီး​​ပလိုက်ြကတာ။ အဲဒီလူ​​ေတွြကား​​ထဲ ဝမ်း​​​ေရာဂါမြဖစ်​​ေအာင် ဘယ်လိုကာကွယ်ထား​​သလဲ သိချင်လှတယ်။ အဲ​​ေလာက်လူဦး​​​ေရနဲ့​​ ထင်တိုင်း​​စား​​ ြကံုရာသွား​​ အပံုလိုက်ြမို့​​ြကိး​​မှာ ဘယ်​​ေနရာမှ ယင်တ​​ေလာင်း​​​ေလာင်း​​ မ​​ေတွ့​​ခဲ့​​တာလည်း​​ အံ့​​ဩမိတယ်။ ြမို့​​လည်​​ေခါင် အိမ်ရှုပ်ရှုပ် လမ်း​​ြကား​​​ေလး​​ထဲက ​​ေဟာ်တယ်မှာလည်း​​ ြခင်လံုဆန်ကာ၊​ ြခင်​​ေထာင် အရိပ်အ​​ေယာင်​​ေတာင် မြမင်ရပဲ ြခင်တစ်​​ေကာင်မှ အကိုက်မခံရတာကိုလည်း​​ အံ့​​ဩမိတာပဲ။ ဒီလူ​​ေတွ ကုန်​​ေအာင်မကိုက်နိုင်တာနဲ့​​ ြခင်​​ေတွများ​​ မျိုး​​တုန်း​​သွား​​သလား​​မသိ။

အဲဒီလမ်း​​​ေပါ်ကလူ​​ေတွကို ဂရုစိုက်တဲ့​​သူနှစ်​​ေယာက်​​ေတာ့​​ ​​ေတွ့​​ဖူး​​ခဲ့​​ပါတယ်။ တစ်​​ေယာက်က ကာလကတ္တား​​ြမို့​​နယ်ရဲ့​​ကိုယ်စား​​လှယ်၊​ မီး​​ရထား​​ဌာနရဲ့​​ဝန်ြကီး​​ အမျိုး​​သမီး​​၊​ သူတို့​​ဂျာနယ်​​ေတွက နံမယ်​​ေြပာင်​​ေပး​​ထား​​တာ ​​ေလဒီဒါဒါတဲ့​​။ လမ်း​​​ေထာင့​်​တိုင်း​​မှာ သူ့​​ပံု​​ေတွ ​​ေတွ့​​ရမယ်။ ဆာရီအြဖူနွမ်း​​နွမ်း​​​ေလး​​နဲ့​​၊​ ရာဘာဘိနပ်က​​ေလး​​စီး​​လို့​​၊​ လမ်း​​​ေပါ်မှာ ​​ေတွ့​​ရတဲ့​​ အိန္ဒိယအမျိုး​​သမီး​​​ေတွနဲ့​​ တသား​​တည်း​​ပဲ။ သန့​်​ရှင်း​​သပ်ရပ်တာက​​ေလး​​ပဲ ကွာတယ်။ သစ်လွင်​​ေတာက်​​ေြပာင်မ​​ေနဘူး​​။ လက်ပတ်နာရီတစ်လံုး​​ကလွဲလို့​​ ဘာအပို အဆင်တန်ဆာမှလည်း​​ မရှိဘူး​​။ ပညာတတ်ရုပ်​​ေတာ့​​ ထွက်တယ်။ တို့​​ဆီက စံရှား​​တင်ြကီး​​​ေတွနဲ့​​​ေတာ့​​ ဆီနဲ့​​​ေရပဲ။ (ကိုယ်​​ေတွက ခန့​်​သန့​်​ဝင့​်​ထယ်​​ေနတယ်လို့​​ ​​ေြပာတာပါ​​ေနာ်။ တမျိုး​​မထင်ပါနဲ့​​) ဂရုမစိုက်လို့​​ မရဘူး​​​ေလ။

ဒီလမ်း​​မ​​ေပါ်ကလူ​​ေတွရဲ့​​ ဆန္ဒမဲအင်အား​​က နည်း​​နည်း​​​ေနာ​​ေနာ မှ မဟုတ်ပဲ။ ​​ေနာက်ြပီး​​ သူတို့​​ဆီက ရိုး​​​ေမာ်ဒယ်​​ေတွက မဟတ္တမဂန္ဒီတို့​​၊​ မာသာထရီဆာတို့​​ဆို​​ေတာ့​​၊​ အင်ဒီယာဂန္ဒီြကီး​​​ေတာင် ​​ေတာ်​​ေတာ် ထယ်လှြပီ။ ​​ေနာက်တစ်​​ေယာက်က​​ေတာ့​​ ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း​​​ေတာင် မသိပါဘူး​​။ အသက်နှစ်ဆယ်​​ေလာက်ပဲ ရှိဦး​​မယ့​်​ ဘိုမက​​ေလး​​။ တနဂင်္​​ေနွ​​ေန့​​တိုင်း​​ အာဟာရထမင်း​​​ေကျွး​​တဲ့​​ ဝက်စလီယန်ဘုရား​​ရှိခိုး​​​ေကျာင်း​​​ေရှ့​​ လမ်း​​​ေဘး​​က ​​ေပစုပ်စုပ်က​​ေလး​​​ေတွကို ကိုယ်တိုင်ကျကျနန အတူတူထိုင်၊​ ​​ေရမိုး​​ချိုး​​၊​ လက်သည်း​​​ေြခသည်း​​​ေတွ ညှပ်​​ေပး​​​ေနတာ ​​ေတွ့​​ခဲ့​​တယ်။ ဘယ်သူမှလည်း​​ ြကည့​်​မ​​ေနဘူး​​။ က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​လည်း​​ သိပ်စိမ်း​​ပံုမရဘူး​​။ အိန္ဒိယက အ​​ေရွး​​ခံမှာ မဟုတ်တာက​​ေတာ့​​ ​​ေသချာတယ်​​ေလ။ သီလရှင်ဝတ်ရံုြကီး​​နဲ့​​လည်း​​ မဟုတ်ြပန်ဘူး​​။ စိတ်ဝင်စား​​မိ​​ေပမယ့​်​ ကိုယ်ြကည့​်​​ေနရင် အလုပ်ပျက်သွား​​မှာစိုး​​လို့​​ စိတ်ထဲကပဲ သာဓု​​ေခါ်လိုက်မိပါတယ်။

တကယ်​​ေတာ့​​ ဘာသာလူမျိုး​​ မခွဲြခား​​ပဲ အတူတူဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ အဲဒီလို စိတ်ဓါတ်မျိုး​​ထား​​နိုင်မှ ြဖစ်မှာပါ။ မထား​​သင့​်​တဲ့​​​ေနရာ​​ေတွမှာ သွား​​ထား​​မိရင်​​ေတာ့​​ လူ့​​​ေအာက်မကျို့​​ရပဲ လူနင်း​​ခံရလို့​​​ေသမှာ။ လူမျိုး​​ြခား​​မုန်း​​တီး​​​ေရး​​စိတ်ဓါတ်နဲ့​​ ကိုယ့​်​အမျိုး​​ကိုယ် ကာကွယ်​​ေစာင့​်​​ေရှာက်တဲ့​​စိတ်ဓါတ်ဟာ တူမ​​ေယာင်နဲ့​​ တစ်ြခား​​စိပါလို့​​ ​​ေရး​​ခဲ့​​ဖူး​​ပါတယ်။ စိတ်ထဲမပါပဲ အာဖျံကွီး​​လုပ်တယ်ထင်လို့​​လား​​ စကား​​လံုး​​​ေတွ လျှံြပီး​​ ​​ေကျာ်ဖတ်မိြကသလား​​​ေတာ့​​ မ​​ေြပာတတ်။ အခုထပ်​​ေြပာြပပါဦး​​မယ်။ ​​ေစာ​​ေစာက​​ေြပာတဲ့​​ အဂင်္လိပ်​​ေခတ်ကတည်း​​က ြမန်မာအလှူရှင် ​​ေကျာင်း​​ဒကာြကီး​​များ​​ရဲ့​​ ​​ေကာင်း​​မှု “ြမန်မာဗုဒ္ဓဘာသာ ဘုရား​​​ေကျာင်း​​” ဆိုတဲ့​​​ေကျာင်း​​​ေတာ်ြကီး​​ဟာ ဘာသာြခား​​များ​​ရဲ့​​ အလယ်မှာ သီတင်း​​သံုး​​ရတာမို့​​ ဆွမ်း​​​ေရး​​ကွမ်း​​​ေရး​​ အဆင်​​ေြပ​​ေအာင် ​​ေစတနာထား​​တဲ့​​သူများ​​လက်ထက်က ​​ေကျာင်း​​​ေအာက်ပတ်လည် သံုး​​ထပ်သား​​​ေလး​​ကာြပီး​​ အခန်း​​က​​ေလး​​ ငှား​​​ေပး​​လိုက်ပါတယ်။ “ဒါဆို ဆရာ​​ေတာ်လည်း​​ မ​​ေြကာင့​်​ကျရ​​ေတာ့​​ဘူး​​။

​​ေကျာင်း​​​ေလှကား​​ရင်း​​မှာလည်း​​ ကုလား​​လက်ဘက်ရည်ဆိုင်က​​ေလး​​တစ်ဆိုင် ပစ္စည်း​​​ေတွထား​​ရင်း​​ ​​ေပး​​​ေရာင်း​​ထား​​လိုက်ပါ​​ေလ။ ​​ေကျာင်း​​အတွက် အ​​ေစာင့​်​ရတာ​​ေပါ့​​။”ဆိုတဲ့​​ အ​​ေမျှာ်အြမင်ဟာ ဒီက​​ေန့​​ ဘုန်း​​ြကီး​​​ေကျာင်း​​​ေပါ် ငါး​​ဖယ်တိုး​​တိုး​​ြပီး​​တက်ရတဲ့​​အြဖစ်ကို ​​ေရာက်လာပါတယ်။ ဝိတိုရိယလုရင်မြကီး​​လက်ထက်က အိမ်လခ​​ေြခာက်ပဲကို ခုထက်ထိ တိုး​​မ​​ေပး​​ပဲ “ဘုန်း​​ြကီး​​မယူချင် တရား​​ရံုး​​ကသွား​​ထုတ်၊​ တို့​​က​​ေတာ့​​ လတိုင်း​​တစ်ခါမှ မြပတ်​​ေပး​​ထား​​တာ ​​ေြခာက်ြပား​​” ဟာ မျိုး​​ဆက်​​ေတာင် သံုး​​ဆက်​​ေလာက်​​ေြပာင်း​​သွား​​ပါြပီ။ ဗုဒ္ဓဂါယာက ြမန်မာအလှူရှင်ြကီး​​များ​​ရဲ့​​ ဝတ္တက​​ေြမကိစ္စ​​ေရာ ြကား​​ဖူး​​ြကရဲ့​​လား​​။ နယ်စဉ်း​​မြခား​​ တစ်သား​​တည်း​​ ညီအကိုဆိုတာ ကုလား​​အုပ်နဲ့​​​ေတာ့​​ ​​ေတာ်ဖို့​​မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​ မဟုတ်လား​​။ ခင်တာခင်တာတြခား​​၊​ ချစ်တာချစ်တာတြခား​​၊​ အာဘွား​​သာ ​​ေပး​​ချင်​​ေပး​​လိုက်မယ်၊​ တို့​​ဘိုး​​ဘွား​​အ​​ေမွစစ်မို့​​ ချစ်ြမတ်နိုး​​​ေပဆိုတာ​​ေတွ​​ေတာ့​​ အုတ်အ​​ေရာ​​ေရာ ​​ေကျာက်အ​​ေရာ​​ေရာ ​​ေနှာလို့​​ြဖစ်ပါ့​​မလား​​ဗျာ။ ​​ေြပာြပန်ရင်လည်း​​ ​​ေအာင်မင်း​​လွန်ရာကျမယ်​​ေနာ်။ အဟုတ်​​ေြပာတာပါ။

တရုတ်ြကီး​​​ေတွကိုလည်း​​ချစ်တယ်။ ကုလား​​ြကီး​​​ေတွကိုလည်း​​ချစ်တယ်။ အာဘွား​​ အာဘွား​​။ ဒါဆို လံု​​ေလာက်ြပီ။ လည်လိုက်စမ်း​​ပါ။ ​​ေလ့​​လာစမ်း​​ပါ၊​ ြမည်း​​စမ်း​​ြကည့​်​ခဲ့​​ပါ။ သူ့​​ဓ​​ေလ့​​ သူ့​​ရိုး​​ရာ။ အကုန်သူ့​​ဟာနဲ့​​သူ ချစ်စရာ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ ကိုယ့​်​ဟာ​​ေတွသာ ​​ေဖျာက်မပစ်နဲ့​​။ တယ်ခက်တာပဲကွယ်။ Racist အ​​ေြပာခံရဦး​​​ေတာ့​​မယ်။ ငယ်ငယ်တုန်း​​က ​​ေမွး​​သဖခင်အဆဲခံရတဲ့​​အခါ “ငါ့​​အိမ်က မ​​ေအ​​ေပး​​ကို သင်ရတာ သူများ​​အိမ်က မ​​ေအ​​ေပး​​​ေတွချည့​်​ပဲ တတ်ကုန်တယ်။ ဒီအ​​ေကာင်က​​ေတာ့​​ ဒံုရင်း​​” ဆိုသလိုပဲ။

ကိုယ့​်​အိမ်က မ​​ေအ​​ေပး​​​ေတွ တတ်မလား​​လို့​​ သင်ြကည့​်​တာ သူများ​​အိမ်က မ​​ေအ​​ေပး​​​ေတွက ​​ေသာက်ညင်ကပ်လွန်း​​လို့​​ လာသတ်လိမ့​်​မယ်။ ​​ေတာ်ြပီ။ ​​ေတာ်ြပီ။

Read More