“လိ​​ေမ္မာ်​​ေရာင် စာမျက်နှာများ​​”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

အလုပ်ဝင်ကာစတုန်း​​က ခွဲစိတ်​​ေဆာင်မှာ ပထမလက်​​ေထာက်ဆရာဝန်လုပ်တဲ့​​ ဆရာြကည်က မှာထား​​တဲ့​​ စကား​​တစ်ခွန်း​​ရှိပါတယ်။ သား​​သံုး​​သား​​ကို သတိထား​​ဆက်ဆံပါတဲ့​​။ ​​ေကျာင်း​​သား​​၊​ စစ်သား​​ နဲ့​​ ဘုရား​​သား​​ကို​​ေြပာတာပါ။ ဟုတ်တာ​​ေပါ့​​။ အဲဒီသား​​သံုး​​သား​​ဆိုတာ တစ်ဦး​​ချင်း​​၊​ တစ်​​ေယာက်ချင်း​​၊​ တစ်ပါး​​ချင်း​​ ြဖစ်ဦး​​​ေတာ့​​ ​​ေနာက်မှာ သူတို့​​ကို ကိုယ်စား​​ြပုတဲ့​​ အဖွဲ့​​အစည်း​​ြကီး​​​ေတွနဲ့​​ အ​​ေထာက်အပံ့​​အင်အား​​​ေတွက နည်း​​တာမှ မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ တစ်နွယ်ငင်လိုက်လို့​​ တစ်စင်ပါလာခဲ့​​ရင် မိုး​​မီး​​​ေလာင်တာ င​​ေရွှြကူ့​​ ​​ေခါက်ဆွဲဖိုက ဆိုတာမျိုး​​ ​​ေြပာစမှတ်ြဖစ်မယ်။ အရမ်း​​ကာ​​ေရာ သတိလက်လွတ် သိမ်း​​ကျံုး​​​ေြပာမိလို့​​က​​ေတာ့​​ ရှင်း​​လို့​​ ရလိမ့​်​မယ် မဟုတ်ဘူး​​ဗျ။

​​ေြပာမှား​​ ဆိုများ​​ ြပစ်မှား​​ရှိြပန်​​ေတာ့​​ ကိုယ်ကပဲ ငရဲြကီး​​ရ အကုသိုလ်တက်ရဦး​​မှာ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ ​​ေတာ်ရံုတန်ရံု ကိစ္စများ​​ဆို ဝင်မ​​ေညှာ်ပဲ လွတ်​​ေအာင်​​ေနဖို့​​ ြကိုး​​စား​​ပါတယ်။ ဆင့​်​ကဲ​​ေြပာင်း​​လဲမှုြဖစ်စဉ်ြကီး​​ထဲမှာ သား​​သံုး​​သား​​စလံုး​​ မလွှဲမ​​ေရှာင်သာ စီး​​​ေမျာပါဝင်လာရတဲ့​​အခါ ​​ေရှး​​​ေရှး​​ယခင်က အ​​ေတွး​​အ​​ေခါ်မျိုး​​​ေတွကို စွန့​်​မပစ်​​ေသာ်ြငား​​ အ​​ေတွး​​သစ် အြမင်သစ် အ​​ေမျှာ်အြမင်သစ်​​ေတွနဲ့​​မှ ​​ေခတ်နဲ့​​အညီ မလိုက်နိုင်ရင် မျိုး​​တုန်း​​​ေပျာက်ကွယ်သွား​​မယ့​်​ အန္တရာယ်ကလည်း​​ ရှိလာတာကိုး​​။

အခုဆို ကျား​​ကျား​​ မမ၊​ မမတမ မကျား​​တကျား​​​ေတွပါမကျန် ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ်​​ေရာက်ကုန်ြကတဲ့​​အခါ ကိုယ်​​ေတာ်၊​ ဦး​​ဇင်း​​၊​ အရှင်ဘုရား​​၊​ ဆရာ​​ေတာ်တို့​​လည်း​​ friend list ထဲကို ​​ေရာက်ကုန်ပါ​​ေလ​​ေရာ။ အဲဒီလို add တုန်း​​က add ထား​​ြပီး​​မှ စိတ်ကူး​​​ေပါက်ရာ​​ေတွ ​​ေလျှာက်​​ေရး​​တဲ့​​အခါ ဘုန်း​​ြကီး​​စာချ မိ​​ေကျာင်း​​မင်း​​​ေရခင်း​​ြပက ခဏခဏြဖစ်ရတာ​​ေပါ့​​။ အမယ် က​​ေန့​​နက်ြဖန်ပဲ
ဘုန်း​​ြကီး​​ဝတ်​​ေတာ့​​မလို​​ေလသံနဲ့​​ ြကာနီကန် တရား​​သိမ်း​​ကလည်း​​ လုပ်ချင်​​ေသး​​​ေတာ့​​ ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​ခမျာ မ​​ေြပာလို့​​သာ ​​ေနရတယ်။ “လူ​​ေစာ်နံတယ် ြပန်လိုက်ဦး​​” လို့​​​ေတာ့​​ ​​ေတွး​​မိမှာပဲ။ ဘုန်း​​ြကီး​​ဝတ်တယ်ဆိုတာ လွယ်တယ်မှတ်လို့​​။ ဒုလ္လဘ​​ေတာင် ဒင်း​​က ဘယ်နှစ်ရက်ြကာ​​ေအာင် ​​ေနဖူး​​တာကျလို့​​ မသိရင်ခက်မယ်​​ေနာ်။ ဟုတ်ကဲ့​​။ မလွယ်ပါဘူး​​ခမျာ။ ဘယ်​​ေလာက်မလွယ်သလဲဆိုတာ အခု​​ေြပာြပမလို့​​ပါ။

ဘုန်း​​ြကီး​​ဝတ်နဲ့​​​ေနဖို့​​ ခက်တဲ့​​အထဲမှာ ဒီက​​ေန့​​အခါက​​ေတာ့​​ ပိုလို့​​ခက်တာ​​ေပါ့​​။ လူငယ်လူရွယ်မှန်သမျှ အတတ်ပညာရ​​ေအာင်ရှာလို့​​ ​​ေရြခား​​​ေြမြခား​​ထွက် ဝမ်း​​​ေကျာင်း​​ြပီး​​ တက်လမ်း​​ရှာရတဲ့​​​ေခတ်မှာ ကိုယ်​​ေတာ်များ​​လည်း​​ အရင်ကလို ​​ေကျာင်း​​ထိုင်စာကျက်ြပီး​​ ဝိသာခါ အနာတပိဏ် ဆွမ်း​​အုပ်လာအပို့​​ ​​ေစာင့​်​လို့​​ မရ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ သမုဒ္ဒရာ ဝမ်း​​တစ်ထွာလိုပဲ သပိတ်​​ေစာက်ကလည်း​​ နက်နက်လိုက်လာတယ်။ အထူး​​သြဖင့​်​​ေတာ့​​ ြမို့​​ြကီး​​ြပြကီး​​​ေတွမှာ​​ေပါ့​​။ ရမ်း​​တုတ်တိမိတ်တံ ခပ်ဝါး​​ဝါး​​လိုက်ရွတ်ဖို့​​ ပင့​်​ဆွမ်း​​များ​​ဟာလည်း​​ အရင်ကလို မမှန်​​ေတာ့​​ြပန်ဘူး​​။

တကာရင်း​​ တကာမရင်း​​များ​​ ဆင်​​ေြခဖံုး​​​ေရွ့​​သွား​​ရတဲ့​​အခါ ပိုဆိုး​​တယ်​​ေလ။ ဒီအခါ ကိုယ်ရင်​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ အရင်ကလို မဂင်္လသုတ်၊​ ​​ေမတ္တာသုတ်​​ေလာက်နဲ့​​ တင်း​​တိမ်လို့​​မရ​​ေတာ့​​ပဲ ပထမ​​ေကျာ်ြဖစ်ဖို့​​ ကိုယ်​​ေတာ်ကျိုး​​စား​​မည်တို့​​၊​ ဓမ္မကထိကြဖစ်ဖို့​​ ကိုရင်ကျိုး​​စား​​မည်တို့​​၊​ ရည်ရွယ်ချက်ြကီး​​ြကီး​​ထား​​ြပီး​​ ရုန်း​​ကန်ြကရပါတယ်။ လွယ်လွယ်နဲ့​​ရတယ် အ​​ေနအစား​​​ေချာင်တယ်လို့​​ ထင်မှာစိုး​​လို့​​ ရှင်း​​ြပတာ​​ေနာ်။ တို့​​ဘုန်း​​ြကီး​​များ​​ ဆွမ်း​​ကွမ်း​​ရှား​​သွား​​ြပီလို့​​ မဆိုလိုဘူး​​။ ဒီလိုနဲ့​​ပဲ သံဃာ့​​​ေလာကမှာလည်း​​ လူရို​​ေသရှင်ရို​​ေသြဖစ်​​ေအာင် အတန်း​​က​​ေလး​​​ေအာင်ထား​​မှ၊​ ​​ေဟာ​​ေရး​​​ေြပာ​​ေရး​​​ေလး​​ ​​ေပါက်မှဆိုတာ​​ေတွက​​ေနစလိုက်တာ အခုဆို နိုင်ငံြခား​​က ​​ေဒါက်တာဘွဲ့​​​ေတွအထိ ပါလာ​​ေလသတည်း​​။ ကမ္ဘာ​​ေအး​​က သံဃာ့​​တက္ကသိုလ်​​ေလာက်နဲ့​​​ေတာင် သိပ်မလံု​​ေလာက်ချင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။

ပကာသန​​ေတာ့​​ ပကာသန​​ေပါ့​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ပကာသနပါပဲ။ ရာဇြဂိုလ်ြပည်က နာလန္ဒာတက္ကသိုလ်တို့​​၊​ ဗုဒ္ဓဂယာက မာဂဓတက္ကသိုလ်၊​ ဗာရာဏသီက သသင်္ကရိုက်တက္ကသိုလ်၊​ ​​ေဒလီ၊​ မွန်ဘိုင်း​​၊​ ပူနား​​၊​ ပန်ဂျပ်၊​ ချနိုင်း​​တို့​​မှာ သံဃာ့​​တက္ကသိုလ်​​ေကျာင်း​​သား​​​ေတွ ြဖစ်ကုန်ြကတယ်။ အိန္ဒိယမှာ ြမန်မာသံဃာသံုး​​ရာ​​ေလာက်ရှိြပီး​​ သီရိလကင်္ာမှာလည်း​​ သံုး​​ရာ​​ေလာက် ရှိပါသတဲ့​​။

သိတဲ့​​အတိုင်း​​​ေပါ့​​ကွယ်။ ြမန်မာနဲ့​​ကမ္ဘာ ​​ေတွ့​​လို့​​ ရိုက်ခတ်မှု​​ေတွရှိသလို ြမန်မာသံဃာ​​ေတွ ကမ္ဘာပတ်ရ​​ေတာ့​​လည်း​​ ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​ခမျာ ကမ္ဘာနာ ဖိစီး​​ရတာ​​ေပါ့​​။ “ကိုယ်​​ေတာ် ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ်ကိုချည့​်​တက်မ​​ေနနဲ့​​။ စာလည်း​​ကျက်ဦး​​”တို့​​၊​ “ကမ္ဘာြကီး​​ကို ​​ေြပာင်း​​လဲ​​ေစ​​ေသာ ပန်း​​သီး​​သံုး​​လံုး​​” တို့​​ ဘာတို့​​နဲ့​​ လိ​​ေမ္မာ်​​ေရာင် စ​​ေတး​​တပ်စ်က​​ေလး​​​ေတွ မြကာခဏ​​ေတွ့​​ရြပန်​​ေရာ။ အား​​လံုး​​သိြကတဲ့​​အတိုင်း​​ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်ဆိုတာ ​​ေလရူး​​လို​​ေတာင်မဟုတ် ​​ေလ​​ေပွလိုပဲ။ ​​ေတာ်​​ေနြကာ ဟို​​ေထာင့​်​က ဟိုဆရာ​​ေတာ်ကိစ္စ ဘယ့​်​နှယ်ဘယ်ချမ်း​​သာ၊​ ဒီ​​ေထာင့​်​က ​​ေရွှဝါ​​ေရာင်​​ေတာ်လှန်​​ေရး​​၊​ ဟိုလူ​​ေတွက ချတ်တင်ခန်း​​ထဲက ကျူကိုယ်​​ေတာ်ဆို ဖွလိုဖွ၊​ ဝင်​​ေြပာရအခက် မ​​ေြပာရြပန်လည်း​​အခက်။ ဆရာဝန်​​ေတွလို စွာစိစိန်လုပ်​​ေပး​​ ​​ေရှ့​​​ေနလိုက်​​ေပး​​မယ့​်​သူကလည်း​​ မရှိ။ ခက်လိုက်တာ​​ေနာ်။

မ​​ေြပာချင်လို့​​ ြကည့​်​​ေနတာ ဆရာဝင်ဝင်လုပ်တဲ့​​ လိ​​ေမ္မာ်​​ေရာင်တီရှပ်နဲ့​​ အ​​ေကာင်ကလည်း​​တစ်မျိုး​​။ ဒီလိုနဲ့​​ပဲ ြမန်မာ့​​လူမှုအတိုင်း​​အဝိုင်း​​ကွန်ယက်ြကီး​​ရဲ့​​ သံုး​​ပံုတစ်ပံုဟာလည်း​​ သံဃာ့​​ကိစ္စများ​​၊​ သာသနာအ​​ေရး​​များ​​နဲ့​​ နှီး​​နွယ်ပတ်သက်မလာဘူး​​လား​​ဗျာ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ဒီတခါမှာ​​ေတာ့​​ ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​ကိုယ်စား​​ “ဒကာ​​ေလး​​ …. ကျုပ်ကိုငါး​​ဆယ်​​ေပး​​ပါ က​​ေလး​​ရယ်” ဆိုြပီး​​ သီချင်း​​ဝင်ဆို​​ေပး​​လိုက်တယ်ဗျား​​။ (သူတို့​​ကမှ ဆိုလို့​​မရပဲနဲ့​​)
ြမို့​​ြပလူမှုဘဝမှာ​​ေတာင် ပစ္စည်း​​​ေလး​​ပါး​​ အရင်ပံုစံနဲ့​​ မမျှနိုင်​​ေတာ့​​တဲ့​​ဘဝမှာ သာသနာပအရပ်သွား​​လို့​​ သီတင်း​​သံုး​​ရတဲ့​​ ကိုယ်​​ေတာ်​​ေတွဆို စဉ်း​​စား​​သာြကည့​်​ပါ​​ေတာ့​​။ အာ​​ေသာကမင်း​​ြကီး​​လက်ထက်က အသျှင်​​ေသာနတို့​​ အသျှင်ဥတ္တရတို့​​ကို သာသနာြပုလွှတ်သလို ​​ေရာက်ရာအရပ်မှာ သလံုး​​ြမင်း​​​ေခါင်း​​ကို အ​​ေြခြပုလို့​​ရပ်တည်ဖို့​​ကလည်း​​ ကာလ တကာ၊​ တကာမရဲ့​​ သဒ္ဒါတရား​​က အရင်လို မဟုတ်​​ေတာ့​​ပါဘူး​​ ဆို​​ေနမှ။ ​​ေရှး​​က အရညဝါသီ ​​ေတာမှီရဟန်း​​ြကီး​​များ​​ဆိုတာ ​​ေတာစာ ​​ေတာအာဟာရဖူလံုတယ်။

ချဉ်ဆား​​ကို အလိုရှိမှ ြမို့​​တက်ဖို့​​လိုတာ၊​ အခု​​ေတာ့​​ ​​ေတာစကား​​မ​​ေြပာပဲ ​​ေတာ​​ေတွ​​ေပျာက်ကုန်လို့​​ မက်ထရိုပိုလီတန် ြမို့​​ြကီး​​စံရဟန်း​​များ​​ဟာ ​​ေရ​​ေတာင် ဝယ်​​ေသာက်မှရတဲ့​​အရပ်မှာ ဝတ္ထု​​ေငွ​​ေြကး​​ မရှိပဲ အသက်ရှင်ရပ်တည်ဖို့​​ရာ ​​ေတွး​​ြကည့​်​ပါ​​ေလ။ မရှိဘူး​​လို့​​​ေတာ့​​ မထင်နဲ့​​​ေနာ်။ တခါတုန်း​​က ြပင်သစ်မှာ သီတင်း​​သံုး​​မယ့​်​ ​​ေတာင်ြကီး​​ က ဆရာ​​ေတာ်က​​ေလး​​တစ်ပါး​​ကို ြပင်သစ်စာ ြပင်သစ်စကား​​သင်​​ေပး​​ဖူး​​တယ်။ အဲဒီကိုယ်​​ေတာ်​​ေလး​​ဟာ ပိုက်ဆံလံုး​​ဝ ကိုင်မသံုး​​ဘူး​​။ ြပင်သစ်ကို ဝတ္ထု​​ေငွ တစ်ြပား​​မှ မပါပဲသွား​​တာ။ (အ​​ေတာ်ပါပဲ။ ဟိုကလူ​​ေတွကလည်း​​ အဲဒါမျိုး​​ လိုချင်တာ) အဲဒီမှာ သီတင်း​​သံုး​​တဲ့​​ ဗီယက်နမ်ကိုယ်​​ေတာ်က​​ေလး​​​ေတွဆို တိုဖူး​​ကျို၊​ ​​ေခါက်ဆွဲြပင်ြပီး​​ အိမ်​​ေတွလိုက်ပို့​​ြကရတာပါတဲ့​​။ ​​ေခတ်ကိုက ဘုန်း​​ြကီး​​က အိမ်ကို ဆွမ်း​​ပို့​​​ေနရတာ။ ဒီလို​​ေနရာမျိုး​​မှာ ငါး​​ပါး​​သီလကမှ တပါတ်ငါး​​ရက်လံု​​ေအာင် မ​​ေစာင့​်​နိုင်တဲ့​​သူ​​ေတွက ဝိနည်း​​​ေပတံြကီး​​တကား​​ကား​​ ထုတ်ထုတ်တိုင်း​​၊​ (တကယ်​​ေတာ့​​ ညီ​​ေအာင်ထိန်း​​ြကတာချည့​်​ပါ။ သံဃာရဲ့​​ အသက်ဟာ ဝိနည်း​​လို့​​ဆိုမှပဲ) ​​ေဂါပကအဖွဲ့​​ဆိုြပီး​​ ဘုန်း​​ြကီး​​အထက်က​​ေန စီမံခန့​်​ခွဲ ဩဇာ​​ေပး​​ရတာ ​​ေြကာက်စရာ မ​​ေကာင်း​​ပါလား​​ကွယ်ရို့​​။

အိန္ဒိယမှာ​​ေတာ့​​ ြမန်မာဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်း​​ြကီး​​​ေကျာင်း​​​ေတွ ဟိုဟိုဒီဒီ အနည်း​​အပါး​​ရှိတယ်။ ကာလကတ္တား​​မှာ နှစ်​​ေကျာင်း​​။ ဗုဒ္ဓဂယာပတ်ဝန်း​​ကျင်​​ေတွမှာ ရှစ်​​ေကျာင်း​​​ေလာက်ရှိသတဲ့​​။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ အိန္ဒိယဝါဆို ကိုယ်​​ေတာ်များ​​ဟာ ဆွမ်း​​ကိစ္စ ကွမ်း​​ကိစ္စ အခက်ခဲလှြကီး​​ မဟုတ်ပါဘူး​​။ အရပ်ထဲလည် ဆွမ်း​​ခံစရာမလိုဘူး​​။ သို့​​​ေသာ်ြငား​​လည်း​​ ြမန်မာြပည်မှာလို တကာ၊​ တကာမ စီမံချက်ြပုတ် ဆက်ကပ်သမျှ “ဣိမံ ပိဏ္ဏပါတံ” နဲ့​​ သာဓု​​ေလး​​​ေခါ် ဘုဉ်း​​​ေပး​​လို့​​မရဘူး​​။ ဘုရား​​ဖူး​​လာတဲ့​​ ရန်ကုန်သူ​​ေတွ စား​​​ေရး​​​ေသာက်​​ေရး​​ အလျင်မီ​​ေအာင် ကပ္ပိယ၊​ ​​ေကျာင်း​​သား​​များ​​ ကွပ်ကဲလို့​​ သူကြပန်မကပ်ရံုတမယ် စီစဉ်ရတယ်။

ဝယ်​​ေရး​​ြခမ်း​​​ေရး​​ ချက်​​ေရး​​ြပုတ်​​ေရး​​အတွက် ဂယာ​​ေရွှ​​ေြကး​​စည်​​ေတွက ဘုရား​​ဖူး​​တစ်​​ေယာက် ဘယ်​​ေလာက်နှုန်း​​ထား​​ ဆိုတာ​​ေတွနဲ့​​ လှူြကတန်း​​ြကတယ်။ တကယ်​​ေတာ့​​ ဘုန်း​​ြကီး​​က ထမင်း​​ဆိုင် တည်း​​​ေကျာင်း​​ဖွင့​်​စား​​တဲ့​​သ​​ေဘာ မပါပါဘူး​​။ တရပ်တ​​ေကျး​​က ဘုရား​​ဖူး​​ဧည့​်​သည်​​ေတွ စား​​​ေရး​​​ေသာက်​​ေရး​​ ​​ေန​​ေရး​​ထိုင်​​ေရး​​ အဆင်​​ေြပ​​ေအာင် ဧည့​်​ခံ​​ေပး​​ရင်း​​က​​ေန စီး​​ပွား​​​ေရး​​သမား​​​ေတွ​​ေြကာင့​်​ ​​ေဈး​​ကွက်ဆန်သွား​​တာ။ ြမန်မာဘုန်း​​ြကီး​​​ေကျာင်း​​ပဲ။ လာလာသမျှ ရှိတာချ​​ေကျွး​​တာ ထံုး​​စံ။ ဧည့​်​သည်က တစ်ရာနှစ်ရာကျလာ​​ေတာ့​​ ြကိုြကိုတင်တင် စီစဉ်မထား​​နိုင်ရင် ဒုက္ခ​​ေရာက်ကုန်မှာကိုး​​။ ဒီလိုနဲ့​​ပဲ ဘုန်း​​ဘုန်း​​ခမျာ အာစိန္နကံ​​ေတွ မမှန်နိုင်​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ဘုရား​​ရှိခိုး​​ရင်း​​ ​​ေလယာဉ်ဆိ်ုက်​​ေတာ့​​မလား​​ ​​ေတွး​​မိမယ်။ တရား​​မထိုင်နိုင်ပဲ ​​ေလာက်ငှ​​ေအာင် စီမံရတယ်။ ဟုတ်​​ေသး​​ရဲ့​​လား​​ တရား​​နာပရိသတ်ရယ်။ အဲ​​ေလ ဘုရား​​ဖူး​​ပရိသတ်ရယ်။ သတ်သတ်စီြဖစ်​​ေအာင် စီစဉ်​​ေပး​​နိုင်ရင် ပို​​ေကာင်း​​မလား​​လို့​​ ​​ေတွး​​ြကည့​်​မိတာပါ။

ဘုရား​​ဖူး​​လာပါတယ်ဆိုမှ​​ေတာ့​​ ဦး​​ချဝတ်ြပုစရာ ဆရာ​​ေတာ်ဘုရား​​ရှိမှ ဒါနမျိုး​​​ေစ့​​​ေတွကလည်း​​ အ​​ေညှာင့​်​အပင်ထွက်မှာ​​ေပါ့​​။ အနုတ္တရံ ပုညခတ္တံ ​​ေလာကသာ ​​ေကာင်း​​မှုကုသိုလ်တို့​​ စိုက်ပျိုး​​ရာ လယ်ယာ​​ေြမ​​ေကာင်း​​သဖွယ်ြဖစ်​​ေသာ ဆိုတဲ့​​ သံဃာ့​​ဂုဏ်​​ေတာ်​​ေလ။ (ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​ ​​ေယာင်ြပီး​​ သာဓုမ​​ေခါ်နဲ့​​​ေနာ်) အဲဒါနဲ့​​ ဟို​​ေရွှ​​ေြကး​​စည်စီမံခန့​်​ခွဲ​​ေရး​​​ေတွ ခွဲလိုက်ြကပါကွယ်။

​​ေနာက်တစ်ခုဖုတာက​​ေတာ့​​ ကျုပ်တို့​​ဗုဒ္ဓဘာသာ ြမန်မာလူမျိုး​​များ​​ရဲ့​​ အလှူ​​ေရစက် လက်နဲ့​​မကွာ ထက်သန်လှတဲ့​​ သဒ္ဒါတရား​​များ​​ပါပဲ။ အြမဲသာဓု​​ေခါ်လျှက်ပါ။ ကိုယ်မလှူနိုင်လည်း​​ လှူနိုင်တဲ့​​သူ လှူသ​​ေလာက်ကို ဒိုင်ဗင်ပစ်ြပီး​​ကို ဝင်သာဓု​​ေခါ်တယ်။ သို့​​​ေသာ်ြငား​​လည်း​​ စဉ်း​​စား​​​ေမျှာ်ြမင်ဉာဏ်နဲ့​​ယှဉ်တဲ့​​ အလှူဒါန​​ေလး​​များ​​ဆို ပိုြပီး​​ အကျိုး​​​ေပး​​သန်မလား​​လို့​​။ အ​​ေဟာသိကံ မြဖစ်​​ေတာ့​​ဘူး​​ မဟုတ်လား​​။ “လာလာ သား​​သား​​။ ဘုန်း​​ဘုန်း​​ဦး​​​ေတာ်လုပ်၊​ ဒါ​​ေလး​​ကပ်လိုက်” ဆိုြပီး​​ လှူသခိုက်က​​ေလး​​မှာ ြပီး​​မသွား​​ပဲ အလှူရဲ့​​ အကျိုး​​ဆက်​​ေတွ ပွင့​်​​ေဝသန်ထွား​​လာဖို့​​ ​​ေတွး​​​ေတွး​​ဆဆ​​ေလး​​လှူရင် ပိုမ​​ေကာင်း​​ဘူး​​လား​​။ ဘိုး​​​ေတာ်မင်း​​ြကီး​​၊​ မင်း​​တုန်း​​မင်း​​ြကီး​​တို့​​ကတည်း​​က နိဗ္ဗာန်​​ေရွှြပည် ဆုပန်သည်ဆိုြပီး​​ သံ​​ေဝဇနိယ​​ေလး​​ဌာနမှာ အြကီး​​အြကပ် ဝန်များ​​​ေစလွှတ်လို့​​ ဝတ္တက​​ေြမများ​​ အလုပ်အ​​ေကျွး​​များ​​လှူခဲ့​​တန်း​​ခဲ့​​တာ အခု အဲဒါ​​ေတွအား​​လံုး​​ ဘယ်သူ့​​ဆီ​​ေရာက်ကုန်သလဲ လို့​​ မဖွပါရ​​ေစနဲ့​​။ ကုသိုလ်မရ ငရဲရ။ ပုဂံ​​ေခတ်က ​​ေကျာက်စာ​​ေတွထဲမှာလို “အရိ​​ေမတ္တး​​ယ ဘုရား​​ရှင်အား​​ အဖူး​​ရ​​ေစ” လို့​​ ကျိန်စာတိုက်ရ​​ေအာင်လည်း​​ “စိတ်ချ စိတ်ချ ဘယ်သူမှ ဖူး​​ပါဘူး​​” ဆိုတဲ့​​သူ​​ေတွ။

သူများ​​ရပ်ရွာမှာ ကာလ ပ​​ေဝသဏီြကာလာတဲ့​​အခါ ဧည့​်​သည်ြပစား​​လို့​​ရတဲ့​​ဟာ​​ေတွသာ မ​​ေပျာက်မပျက် ထိန်း​​သိမ်း​​ထား​​ြကမှာ။ ​​ေရွှဥအုမ​​ေပး​​တဲ့​​ ငန်း​​မှန်သမျှ ဟင်း​​အိုး​​ထဲချည့​်​ ​​ေရာက်​​ေတာ့​​တယ်။

ရဟန်း​​သံဃာဆိုတာမျိုး​​က အိမ်ယာထူ​​ေထာင် လူတို့​​​ေဘာင်လို ငါမရှိြငား​​ ငါ့​​အား​​ဆက်ခံဆိုြပီး​​ စီမံလို့​​ မရဘူး​​။ နိုင်ငံရပ်ြခား​​ စကား​​မ​​ေပါက်တဲ့​​ အရပ်ဆိုရင် လက်ရှိတစ်ပါး​​ပါး​​​ေတာင် ြပန်မ​​ေြပး​​​ေအာင် မနည်း​​ထိန်း​​ထား​​ရတာ။ ဆရာ​​ေတာ်ြကီး​​​ေတွ လွန်ရင် ရဟန်း​​ဆက်က ြပတ်ြပတ်သွား​​တယ်။ ဒီလိုအခါဆိုရင် ​​ေကျာင်း​​​ေဝယျာဝစ္စလုပ်ရင်း​​ အနီး​​​ေန အတူ​​ေန ရွာခံလူများ​​က ဘုန်း​​ြကီး​​ရဲ့​​ အ​​ေမွစား​​အ​​ေမွခံပါဆိုြပိး​​ ​​ေနာက်လာမယ့​်​ကိုယ်​​ေတာ်နဲ့​​ တရား​​တ​​ေဘာင်များ​​ခင်း​​လို့​​ ​​ေကျာင်း​​ကို အိမ်ဇာတ်ြပန်သွင်း​​ြကတယ်။

ဘယ်သူနိုင်မလဲ စဉ်း​​စား​​ြကည့​်​​ေပါ့​​။ ဒီလိုနဲ့​​ လုမ္ဗိနီလမ်း​​က ​​ေနာင်ခါး​​မှာတစ်​​ေကျာင်း​​၊​ ဘာလန်ပူမှာတစ်​​ေကျာင်း​​ ဆံုး​​ရသတဲ့​​။ သာဝတ္တိက ​​ေဒါ်​​ေဒွး​​ဇရပ်ဆိုတဲ့​​ သီလရှင်​​ေကျာင်း​​ဟာလည်း​​ ြမန်မာနံမည်ြကီး​​တပ်လျက်နဲ့​​ကို သီရိလကင်္ာ​​ေကျာင်း​​ြဖစ်သွား​​ရှာသ​​ေလ။ သ​​ေဗ္ဗ သခင်္ါရာ အနိစ္စာ ဆိုပါ​​ေတာ့​​။ ​​ေရာ် .. ငါ့​​နှယ်။ လှူတဲ့​​သူ​​ေတွက နတ်ြပည်မှာ ကုသိုလ်​​ေတွနဲ့​​ ​​ေနတုန်း​​ အလကား​​​ေနရင်း​​ အကုသိုလ်စိတ်​​ေတွပွား​​မိတယ်။ ြမန်မာ​​ေတွ ​​ေတွး​​​ေတွး​​ဆဆ လှူြကစမ်း​​​ေစချင်တယ်။ နတ်အိုး​​​ေရွှချ ြပန်မရ မြဖစ်​​ေစချင်ဘူး​​။ ဘာသာ သာသနာအတွက် လိုအပ်တာ​​ေတွက အများ​​ြကီး​​ မဟုတ်လား​​။ (လှူတာပါဆိုမှ ြပန်ရစရာလား​​ ​​ေနာ့​​)
တကယ်​​ေတာ့​​ ဘုန်း​​ဘုန်း​​တို့​​မှာလည်း​​ တစ်သက်တာအချိန်​​ေတွ အကုန်လံုး​​ မ​​ေလာက်နိုင်​​ေအာင်ကိုပဲ ရဟန်း​​ကိစ္စ၊​ ရဟန်း​​တာဝန်၊​ ​​ေဝယျာဝစ္စ​​ေတွရှိပါတယ်။ လူ​​ေတွလို အသက်​​ေမွး​​ဝမ်း​​​ေကျာင်း​​ မြပုတာပဲ ရှိတယ်။ ရပ်တည်ရှင်သန်​​ေရး​​အတွက် ဘာမှမလုပ်ပဲ ငုတ်တုတ်ထိုင် ြဖတ်သန်း​​​ေနတာ​​ေတာ့​​ မဟုတ်ဘူး​​။

ပစ်တိုင်း​​​ေထာင်ရုပ် ြကိုး​​မရှုပ်ချင်လို့​​ ​​ေြခ​​ေရာလက်​​ေရာ မထည့​်​ထား​​ပါဘူး​​ဆိုမှ ြကံုပ​​ေလ ဘံု​​ေပွနဲ့​​ တကာ၊​ တကာမ ဧည့​်​ခံ​​ေကျွး​​​ေမွး​​ရ၊​ ရပ်ကျိုး​​ရွာကျိုး​​သည်ပိုး​​ရက​​ေန တိုင်း​​ကျိုး​​ြပည်ကျိုး​​အထိ စိတ်​​ေရာကိုယ်ပါ ဝင်ပါ​​ေနရတာ သိပ်ကို အား​​နာဖို့​​​ေကာင်း​​​ေနြပီ ထင်ပါတယ်။ ဘုန်း​​ြကီး​​နိုင်ငံ​​ေရး​​လုပ်တယ်ဆိုတာ ​​ေရွး​​​ေကာက်ပွဲဝင်ဖို့​​မှ မဟုတ်တာ။ “အ​​ေရှ့​​အရပ်၌ရှိ​​ေသာ..” ကလည်း​​ မင်း​​တရား​​ြကီး​​ နန်း​​ချဖို့​​ မရည်ရွယ်ပါဘူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ဆရာ​​ေတာ်ဦး​​ဝိစာရ အသက်စွန့​်​သွား​​တာ လွတ်လပ်​​ေရး​​ကို ​​ေတာင်း​​ဆိုတာလား​​၊​ ဘာသာ သာသနာကို မ​​ေလး​​မစား​​လုပ်တဲ့​​ အဂင်္လိပ်ကို ဆန့​်​ကျင်တာလား​​ ြပန်စဉ်း​​စား​​ြကည့​်​ပါဦး​​​ေလ။ စည်း​​တစ်ခုက နဂိုကတည်း​​က ရှိြပီး​​သား​​ပါ။ ဇ​​ေဝဇဝါ နဲ့​​ ဗူး​​လံုး​​နား​​မထွင်း​​ြဖစ်​​ေနလို့​​ သတိမထား​​မိြကတာ။ ​​ေတာင်ငူကလည်း​​​ေတာင်ငူ ​​ေမာင်း​​​ေထာင်ကလည်း​​​ေမာင်း​​​ေထာင်ဆိုတဲ့​​ အြဖစ်အပျက်က​​ေလး​​ကို ြပန်သတိရမိရင် နှစ်ဘက်စလံုး​​က ဆင်ြခင်နိုင်ပါလိမ့​်​မယ်။

ကိုယ်တိုင်လည်း​​ ငရဲမြကီး​​ချင်ဘူး​​။ ဘယ်သူ့​​ကိုမှလည်း​​ ငရဲမရ​​ေစချင်ဘူး​​။ ​​ေြမွရင်လည်း​​​ေသမှ ၊​ တုတ်ရင်လည်း​​ကျိုး​​မှဆိုတဲ့​​ အ​​ေြခအ​​ေနမျိုး​​မှ မဟုတ်တာ။ ကိုယ်ချင်း​​ကိုယ်ချင်း​​​ေတွပဲ နည်း​​နည်း​​​ေလာက်စီ​​ေလျှာ့​​လိုက်ြကရင် မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​လား​​။ သံသရာကို လည်​​ေစတတ်​​ေသာ ပပဥ္စတရား​​ဆိုတာ​​ေတွကို​​ေတာ့​​ တပည့​်​​ေတာ်ထက် အရှင်ဘုရား​​တို့​​က ပိုသိပါလိမ့​်​မယ် ဘုရား​​။ ​

​ေအး​​​ေစလိုလို့​​ တရား​​နာ ပူဇာမပါ​​ေြကး​​ဘုရာ့​​။ ​​ေနာက်နှစ်ခါ တန်​​ေဆာင်မုန်း​​ကျ ဆွမ်း​​ဆံစိမ်း​​​ေလာင်း​​​ေတာ့​​ သပိတ်ပိုက်လိုက်ရမလား​​၊​ ​​ေတာင်း​​ရွက်လိုက်ရမလား​​ ​​ေြပာ။ အို တကာ​​ေတာ် ​​ေရ​​ေြမ့​​ရှင်တို့​​ .. သည်း​​ခံ​​ေတာ်မူြကပါဦး​​။ ဆရာတကာဆိုတာ ​​ေစတနာနဲ့​​ ဆံုး​​မသွန်သင်တဲ့​​အခါလည်း​​ ရှိမှာ​​ေပါ့​​။ အရင်ကဆို ရိုက်နှက်​​ေတာင် ဆံုး​​မတတ်​​ေသး​​။ မယံု မင်း​​တုန်း​​မင်း​​ြကီး​​ ​​ေမး​​ြကည့​်​ပါလား​​။ အိမ်​​ေတာ်ရာဘုရား​​​ေဈး​​ သီချင်း​​ထဲမှာ​​ေတာင် ပါတယ်​​ေလ။ “ဘုန်း​​ဘုန်း​​ကို ​​ေလျှာက်လိုက်ရင် အ​​ေြခာက်တိုက်ပင် အရိုက်ခံမှာြမင်သည်..” တဲ့​​။

(ဤစာကို ရွာသာြကီး​​​ေရာက်သွား​​​ေသာ ဆရာဝန်တစ်ဦး​​မှ ​​ေရး​​သည်ဆိုပါက လွန်စွာမှပင် ယုတ္တိတန်​​ေပစွ)