ေဟာင်ေကာင်နဲ့ ကယ်လီဖိုးနီးယား ကူးသန်းေနခိုက်မှာပဲ ေမေမေလးက ရှန်ဟိုင်းမှာ တစ်ေယာက်တည်းကျန်ခဲ့တဲ့ အန််တီေလးလည်း အူမြကီးကင်ဆာနဲ့ အသည်းအသန်ြဖစ်ေနတယ် လို့ ဖုန်းဆက်လာေတာ့ ဘာလုပ်ရမှန်းေတာင် မသိဘူး။
တတ်နိုင်ပါဘူး။ အလုပ်ေတွ အကုန်ပစ်ထားြပီး အန်တီေလးဆီလိုက်သွား ခွဲဖို့စိတ်ဖို့ကိစ္စေတွ အကုန်စီစဉ်ရတာေပါ့။ ေတာ်ပါေသးရဲ့။ ရှန်ဟိုင်းမှာ မမြကီးလီဒီယာလည်း ရှိေနေသးလို့။ တို့အမများ အရင်ကနဲ့ကို မတူဘူး။ သူ့ညီမေလးကို ဂရုစိုက်လိုက်ရတာမှ အရိပ်တြကည့်ြကည့်။ မြကည့်ပဲေနမလား သူ့ကေလးနှစ်ေယာက်ကို အေမရိကားပို့ချင်ေနတာကိုး။ ငါးရက်ေလာက်ေနြပီး ေဆးရံုကဆင်းတဲ့အခါ အိမ်ကိုြပန်ေခါ်လာခဲ့တယ်။
တမနက်ေတာ့ ပန်းကန်ေတွေဆးေနတုန်း အန်တီေလးက ဘာစိတ်ကူးေပါက်တယ် မသိ။
“ယင်းမာေရ လာစမ်းပါဦး။ ဆံပင်ေတွကလည်း ဖရိုဖရဲနဲ့။ လာလာ အန်တီေလး ေခါင်းြဖီးေပးမယ်။ ဒီေရှ့ကဆံယဉ်ကေလးေတွ တိလိုက်ရင် ငယ်ရုပ်ကေလး ြပန််ေပါ်လာမှာ။ ငယ်ငယ်ကဆို ကိုယ်ပဲလုပ်ေပးေနကျ။ လုပ်မေပးရတာေတာင် ြကာြပီ။”
ဆိုေတာ့
“ယင်းမာ အရင်ြဖီးေပးပါ့မယ်။ ေနာက်မှ အန်တီေလးက ြပန်ြဖီးေပး။”
“ညီးတို့လို လူငယ်ေတွက ဆံပင်သန်တုန်း၊ အံုေကာင်းတုန်းဆိုေတာ့ မနက်ေစာေစာ အိပ်ယာထတာနဲ့ အနည်းဆံုး မိနစ်နှစ်ဆယ်ေလာက်ေတာ့ မှန်မှန်ဆံပင်ရှင်းေပး ြဖီးေပးရတယ်။ ဒီမှာြကည့်။ ေဟာသလို ဘီးစိပ်ကေလးေတွ ေဆာင်ထား။ ဒါေလးဆို အနှစ် ၅၀ ေတာင် ရှိေပါ့။ ဘီးသွားကေလးေတွကို ဦးေရြပားနဲ့ထိေအာင်ြဖီး၊ ဒါမှ နှိပ်နယ်ေပးသလိုြဖစ်ြပီး ေသွးေလစီးဆင်းမှု မှန်တယ်။ အန်တီေလးကိုြကည့်။ အသက် ၈၀ ေကျာ်တာေတာင် ဆံပင်ကေလးေတွက ကျစ်ဆံြမီးကျစ်လို့ရေသးတယ်။”
တဲ့။ ဟုတ်ပါရဲ့။ သူေခါင်းြဖီးေပးလိုက်မှ ေခါင်းထဲကိုေပါ့ြပီး အပူေတွထွက်သွားသလို ေနလို့ထိုင်လို့ ေကာင်းသွားတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း ကေလးေလး ြပန်ြဖစ်သွားသလိုပဲ။ ငယ်ငယ်က သူပဲ ြဖီးေပးေနကျဟာကိုး။
တူဝရီးနှစ်ေယာက် တစ်ေယာက်ေခါင်းတစ်ေယာက် ြဖီးေပးေနတုန်း မမလီဒီယာဝင်လာေတာ့ ေြကာင်ေတာင်ေတာင်နဲ့ ဘာမှမေြပာပဲ ြကည့်ေနရင်းကမှ
“ယင်းမာေရ။ မီးဖိုထဲ ခဏလိုက်ခဲ့ပါဦးဟယ်။ ငါ မျက်လံုးေတွလည်း မေကာင်းေတာ့ဘူး။ တံဆိပ်ကေလးေတွမှာ ဘာေရးထားမှန်းမသိလို့။”
ဆိုေတာ့ ကဗျာကယာ လိုက်သွားရတယ်။
“တကယ်ေတာ့ ဘာေလဘယ်မှ ဖတ်ခိုင်းစရာ မရှိပါဘူး ယင်းမာေရ။ နင်ကလည်း မေြပာ မေြပာချင်ဘူး။ ကိုယ့်ေခါင်းက ရှန်ပူအေကာင်းစားနဲ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းေလျှာ်ထားတာဟဲ့။ အဲဒီအဘွားြကီး ဘီးစိတ်က ညစ်ကညစ်ပတ်သနဲ့။ ဘယ်တုန်းကမှ ေရေဆးတာ မဟုတ်ဘူး။ နင်အေမရိကားမသွားခင်တုန်းက မမှတ်မိဘူးလား။အဲဒီအဖွားြကီး ေရမချိုးတာ နှစ်နဲ့ချီေနတာ။ တကိုယ်လံုး သန်းေတွကို ပွစိတက်လို့။ သန်းေတွ ကူးမှာ မေြကာက်ဘူးလား။ ေခါင်းဆိုတာ အထွဋ်အြမတ်ေနရာ ဟဲ့။ ငါက ကိုယ့်ညီမေလးမို့ ဘုန်းေတွ ကံေတွ နိမ့်ကုန်မစိုးလို့ ေြပာတာ။ သူ့ြပန်မေြပာနဲ့ေနာ်။ ေတာ်ေတာ်ြကာ စိတ်မေကာင်းြဖစ်ေနဦးမယ်။”
သူေြပာလိုက်ေတာ့မှပဲ ေခါင်းထဲက ရွစိရွစိနဲ့ ဟိုနားကယား သည်နားကယား ြဖစ်လာလို့ ေနာက်ကို အန်တီေလးက ေခါင်းြဖီးြကရေအာင် စကားအစမခံဝံ့ေတာ့ဘူး။ လီဒီယာ့စကားေတွကို တစ်လံုးမကျန် ြပန်သတိရလာတာကေတာ့ ရှီဂျီစာအုပ်ြကီးထဲက စစ်သူြကီး လျူဘန် နဲ့ ရှန်းယုတို့ တရုတ်ြပည်ြကီးမှာ အြပိုင်အဆိုင် ဩဇာထူေထာင်ြကတုန်းက အေြကာင်းေတွကို ဖတ်ရတဲ့အခါမှာပါ။ ြပန်ေတွးြကည့်လိုက်ေတာ့ သူ့စကားနဲ့အြပုအမူေတွဟာ အန်တီေလးနဲ့ကိုယ်နဲ့ကို ေသွးကွဲသွားေစေအာင် သပ်လျှိုလိုက်သလိုပါပဲ။ သူေြပာေတာ့ ကိုယ့်ညီမေလး အတွက် ေစတနာနဲ့တဲ့။ ဘာေစတနာလဲ။
တစ်အိမ်တည်းေနတဲ့မိသားစုချင်း မုန်းသွားေစလိုတဲ့ေစတနာလား။ အန်တီေလးနဲ့ ေသွးခွဲတာ မေအာင်ြမင်ေပမယ့် ေမေမေလးနဲ့ ကိုယ်နဲ့အြကားမှာေတာ့ ေအာင်ြမင်လိုက်တာမှ ဝက်ဝက်ကိုကွဲေရာ။ စီမာချန်ကေတာ့ အဲဒီနည်းဟာ ရန်သူကိုြဖိုခွင်းတဲ့ စစ်ဗျူဟာတစ်ခုပါတဲ့။
“Fan Jian Ji” (A plot to Sow Discord and Create Enmity)
လို့ ေခါ်တယ်။ ရန်သူ့ေြမေပါ်မှာ ဝိေရာဓိမျိုးေစ့ေတွ ြကဲချြပီး စည်းလံုးမှု နဲ့ ချစ်ြကည်ေရးကို ြပိုကွဲေစရမတဲ့။
ရှန်းယုရဲ့သတင်းကို အေထာက်ေတာ်ေတွဆီကတဆင့် ြကားရသေလာက်ေတာ့ လျူဘန့်အဖို့ အားရစရာြကီးပါပဲ။ နယ်စားပယ်စားေတွကို ခွဲေဝအုပ်ချုပ်ခိုင်းထားတာလည်း ဘယ်တစ်ေယာက်မှ ေကျေကျနပ်နပ် မရှိြကဘူး။
မရတဲ့သူေတွကလည်း မရလို့၊ ရတဲ့သူေတွကလည်း နည်းလို့။ သူတို့ချင်းကျလည်း အေဝမတည့်ြပန်ဘူး။ ြဖစ်ချင်တိုင်းကို ြဖစ်ေနေတာ့တာပဲ။ ဥပမာတစ်ခုြပရရင် ချီနိုင်ငံဆိုပါေတာ့။ နဂိုတုန်းက မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့အုပ်ချုပ်လာခဲ့ြကတာက တျန်မင်းဆက်တဲ့။ ချင်နိုင်ငံက လာသိမ်းတဲ့အချိန်မှာ အုပ်ချုပ်ေနတဲ့သူ ဘုရင်မင်းြမတ်က အံတုခုခံြခင်းမရှိပဲ သူရဲေဘာနည်းစွာ အညံ့ခံခဲ့တာမို့ တြခားလူေတွလိုပဲ စည်းစိမ်မပျက် နယ်စားပယ်စား အရာကေလးများ ေပးသနားေလမလား ေမျှာ်လင့်ခဲ့ေပမယ့် မှန်းချက်နဲ့ နှမ်းထွက် မကိုက်ပါဘူး။ ေထာင်သွင်းအကျဉ်းချြပီး နယ်စပ်ပို့လိုက်လို့ အစာငတ်ြပီး နတ်ရွာစံရတယ်။
ချင်အင်ပါယာြပိုကွဲချိန် သူတို့ ချီနိုင်ငံကလည်း တစ်ဗိုလ်တစ်မင်းထတဲ့အခါ မူးမတ်မျိုးရိုးြဖစ်သူ ေရာင် က ေခါင်းေဆာင်ခဲ့တယ်။ တူေတာ်ေမာင် ရှီ ကို ဘုရင်အြဖစ် နန်းတင်ြပီး သူကေတာ့ နန်းရင်းဝန်ေနရာက ေနတယ်။ ရှန်းယုက ဂျူလူးြမို့ကိုသိမ်းတဲ့အခါ သူတို့တူဝရီးက ြကားေနတယ်ဆိုြပီး စစ်ကူမေပးခဲ့ေပမယ့် သူတို့လက်ေအာက်ခံ စစ်သူြကီး ဒူ က ဟန်ကူတံခါးတိုက်ပွဲမှာ ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ ဝင်တိုက်ေပးခဲ့တယ်။
အကျိုးဆက်ကေတာ့ ရှန်းယုက ချီကို သံုးပိုင်းပိုင်းပလိုက်ြပီး စစ်သူြကီး ဒူ ကိုတစ်ပိုင်း၊ ဘုရင်မင်းြမတ် ရှီ ကိုတစ်ပိုင်း၊ နတ်ရွာစံသွားတဲ့ ကျန်ဘုရင်ရဲ့ သားေတာ်ကို တစ်ပိုင်း ေဝလိုက်တယ်။ ေန့ချင်းညချင်း သူ့တူ သူ့တပ်မှူးေတွက သူ့ေခါင်းေပါ်ေရာက်လာတာ မေကျနပ်တဲ့ ေရာင် စစ်သူြကီးဟာ တပ်မှူး ဒူကို ြမို့ထဲေပးမဝင်ပဲ ကျန်တဲ့ နှစ်ေယာက်ကိုေတာ့ လက်ဦးေအာင် စီရင်ပလိုက်တယ်။ သူ့ကိုယ်သူလည်း ချီဘုရင်မင်းြမတ်အြဖစ် ဘိသိက်ခံလိုက်တယ်။ ြပီးတာနဲ့ တြခားြပည်နယ်ေတွက နယ်စားပယ်စားေတွကို သူ့နည်းတူ ေတာ်လှန်ဖို့ လှံု့ေဆာ်ေတာ့တယ်။
အရင်ဆံုး ပန်ယုဆိုတဲ့ နယ်စားတစ်ေယာက်က ေနာက်လိုက်စစ်သည် တစ်ေသာင်းေကျာ်နဲ့ ခိုဝင်လာတယ်။ ေနာက်ေတာ့ ေဆာင်နိုင်ငံက ပညာရှိချင်ယုက သူ့နယ်ေြမကို သူြပန်သိမ်းနိုင်ဖို့ စစ်ကူေတာင်းတယ်။ စစ်ကူေတွေြကာင့် စစ်ရှံုးလို့ ထွက်ေြပးရတဲ့ ေဆာင်နိုင်ငံဘုရင်ဟာ သူ့ကို နန်းတင်ေပးတဲ့ ရှန်းယုဆီကို မေြပးပဲ လျူဘန့်လက်ေအာက်ကိုမှ ေြပးဝင်ခိုလှံုသွားတဲ့အတွက် ေဆွ့ေဆွ့ခုန်စရာ ြဖစ်လာတယ်။
ဂျူလူးတိုက်ပွဲေအာင်တုန်းက တပ်မှူးတပ်သား ဘုရင်ခံအားလံုး ေမာ်ေတာင် မြကည့်ရဲပဲ ြပားြပားဝပ် ခစားလာခဲ့ရတဲ့ ရှန်းယုကို တစ်နှစ်ေတာင် မြပည့်ေသးဘူး နားရင်းထအုပ်ထည့်လိုက်သလိုပါပဲတဲ့။ သူ့ေဒါသကို ဓားစာခံရသူကေတာ့ နဂိုကတည်းက လျူဘန့်ဘက်ကလိုက်တယ် လို့ သူယံုြကည်ေနတဲ့ ယီဘုရင်မင်းြမတ်ပါပဲ။
သူ့ဘုရင်သူ သတ်ရံုနဲ့ေတာင် အားမရေသးဘူး။ ဆန်းလျန်တို့တိုင်းြပည်က ဟန်ဘုရင်မင်းြမတ်ကိုလည်း ထပ်သတ်လိုက်တဲ့အခါ လျူဘန့်တပ်က အြကံေပးဆန်းလျန်အတွက် ပိုြပီးအခဲမေြကစရာ ြဖစ်လာြပန်သတဲ့။ အေြခအေနအရပ်ရပ်ကို သံုးသပ်ြပီး အေရှ့ဘက်ကို လျူဘန်စစ်ချီတဲ့အခါ အလာတုန်းကဖျက်ခဲ့တဲ့ တံတားကို တပ်မှူးတပ်သား နည်းနည်းပါးပါးနဲ့ ေအးေအးေဆးေဆး ြပန်ြပင်ေစတယ်။
တကယ် စစ်တိုက်မယ့် တပ်ေတွကေတာ့ ေတာလမ်းကတဆင့် အြပင်းနှင်တာေပါ့။ ရုတ်တရက်ြကီး ေရာက်လာတဲ့ လျူဘန့်တပ်ေတွကို မခုခံနိုင်လို့ ရှန်းယုသံုးပိုင်းခွဲအုပ်ချုပ်ေစခဲ့တဲ့ တံတိုင်းအတွင်းဘက်နယ်ေြမက ဘုရင်ခံသံုးေယာက်မှာ တစ်ေယာက်က သတ်ေသြပီး နှစ်ေယာက်ကေတာ့ ကိုယ်လွတ်ထွက်ေြပးသွားတယ်။
ေဒါသူပုန်ထေနတဲ့ ရှန်းယုဟာ လျူဘန်ကိုပဲ တိုက်ရေတာ့မလို၊ ေရာင်ဘုရင်ကိုပဲ နှိမ်နှင်းရေတာ့မလို ဇေဝဇဝါြဖစ်ေနခိုက် ဆန်းလျန်ကစာပို့ြပီး မူလက ထားခဲ့တဲ့ ကတိကဝတ်အတိုင်း တည်ေအာင်ေဆာင်ရွက်ြပီးြပီမို့ ရန်စကို မရှည်ပဲ ေလာေလာဆယ် အပစ်အခတ် ရပ်စဲေရး ေဆွးေနွးဖို့ စကားစတယ်။ ေနာက်စာတစ်ေစာင်မှာေတာ့ ေရာင်ဘုရင်နဲ့ ပညာရှိချန်ယုတို့ပူးေပါင်းြပီး ရှန်းယုကို ပုန်ကန်ဖို့ ြကံစည်ေနေြကာင်း သတင်းေပးတယ်။
ရည်ရွယ်ချက်ကေတာ့ ရှန်းယုရဲ့ အာရံုေတွ တြခားတဘက်ကို ေရာက်သွားေအာင်လုပ်တာပါ။ ေအာင်ြမင်သားပဲ။ လျူဘန့်ကို တိုက်မည့်အစား အေနာက်ဘက် ချီနိုင်ငံကို မှုန့်မှုန့်ညက်ညက် ေချပလိုက်တာ ေရာင် လည်း ထွက်ေြပးရေရာ။ အစပိုင်းေတာ့ ြပည်သူေတွက ေရာင့်ကို သတ်ြပီး ရှန်းယုဆီမှာ အညံ့ခံြကပါတယ်။ လက်နက်ချလည်း အရှင်မထားတတ်တဲ့ ရှန်းယုရဲ့ေဒါသဟာ ကျန်ရစ်တဲ့ စစ်ဗိုလ်စစ်သားေတွကို အေသခံတိုက်ခိုက်ဖို့မှတပါး ေရွးစရာလမ်း မရှိေအာင် ြဖစ်ေစတယ်။
ရှန်းယုအလုပ်ရှုပ်ေနတုန်း လျူဘန်လည်း သူ့နည်းသူ့ဟန်နဲ့ အလုပ်မအားရပါဘူး။ သူသိမ်းပိုက်လို့ရသမျှ နယ်ေြမေတွမှာ လွတ်ြငိမ်းချမ်းသာခွင့်ေတွ ေပးေနရတယ်။ ချင်မင်းဆက်ရဲ့ ရိုးရာနတ်ေတွကို ပယ်ဖျက်ြပီး သူတို့ ဟန်မင်းဆက်က ရိုးရာေတွကို ပူေဇာ်ကန်ေတာ့တယ်။ သေဘာကေတာ့ သူ့ေခတ် သူ့မင်းဆက်ထူေထာင်လိုက်ြပီဆိုတဲ့အေြကာင်း လူေတွ စိတ်ထဲမှာ စွဲသွားေအာင် သိေစတာ။ နန်းတက်တဲ့အထိမ်းအမှတ်နဲ့ အခွန်အတုပ်ေတွကို နှစ်နှစ်တိတိ လွတ်ကင်းေစတယ်။
ရပ်ထဲရွာထဲမှာ လူြကီးေရွးတယ်။ တရုတ်လိုေတာ့ စန်းေလာင် လို့ ေခါ်သတဲ့။ အဓိပ္ပါယ်က အြကီးအကဲသံုးပါးေပါ့။ လူကေတာ့ တစ်ေယာက်ထဲပဲ ဘာလို့ အြကီးအကဲသံုးပါးေခါ်သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ်၊ နှုတ်၊ စိတ် သံုးပါးစလံုး ရိုးေြဖာင့်စွာေစာင့်ထိန်းထားတဲ့သူမို့လို့တဲ့။ သေဘာကေတာ့ ေဆွဂုဏ်၊ မျိုးဂုဏ်၊ ဓနဂုဏ်ေတွထက် သီလကို စာဂကို ဦးစားေပးတယ် လို့ ဆိုရမှာေပါ့။
ကိုယ်တို့ဆီမှာ ဦးေနဝင်းြကီး ေြပာင်းြပန်လှန်ခဲ့တဲ့ လူေကာင်းလူေတာ် ဆိုတာမျိုး ေနလိမ့်မယ်။ သူကိုယ်တိုင်က မေကာင်းပဲ လူရိုးလူအေတွကို ဗူးဆိုဖယံုမသီး အုပ်ချုပ်ေတာ့ အဝတ်ြဖူကေလးေတွ ေရွးေရွးြပီး လက်နှီးစုတ်လုပ်သလိုပဲ ရှိမှာပ။ သူတို့တရုတ်ြပည်မှာလည်း အဲသလိုပါပဲ။ ေနာက်လူေမွးတဲ့အခါ အဓိကအားြဖင့် ရိုးဂုဏ်ကို ေရှ့တန်းတင်ြကတယ်။ ေမာ်စီတံုးက တိန့်ေရှာင်ဖိန်၊ တိန့်ေရှာင်ဖိန််က ကျန်ဇီမင်း လက်ဆင့်ကမ်းြပီး အုပ်ချုပ်ခဲ့စဉ်မှာ အေရးပါတဲ့ ဝန်ြကီးေနရာနဲ့ အစိုးရအဖွဲ့ေတွကို အားလံုးလာဘ်ထိုးမေပါက်တဲ့သူေတွနဲ့သာ အပါးမှာရံထားတယ် လို့ ဆိုတယ်။
ေနာက်ဆက်ခံမယ့် မျိုးဆက်ေခါင်းေဆာင်ကိုလည်း အဲဒီကံသံုးပါးလံုြခံုမှုနဲ့ပဲ ေရွးသွားမှာ လို့ ေြပာတယ်။ (ေြပာတာလည်း မင်းပါပဲ။ တို့ ြကားမိသေလာက်ေတာ့ ဝမ်ကျားေပါင်ြကီး အမျိုးေတွ တယ်ချမ်းသာဆိုပဲ)
သူေရွးတဲ့စန်းေလာင်တစ်ေယာက်က လျူဘန့်ကို အဖိုးတန် အြကံဉာဏ်တစ်ခုေပးခဲ့လို့ အကျိုးေတာ့ မယုတ်ဘူး ဆိုရမယ်။ ရှန်းယုကို နိုင်ချင်တယ်ဆို သူ့ကိုချည့် ထိုးစစ်ဆင်ရံုနဲ့ မလံုေလာက်ဘူး။ အခုေလာေလာဆယ် ကိုယ်နဲ့ ရင်ဆိုင်တိုက်ေနရတဲ့ ရန်သူေတွကိုပါ ကိုယ့်ဘက်ပါလာေအာင် သိမ်းသွင်းနိုင်ရမတဲ့။ ခုချိန်မှာ ရှန်းယုက ေတာ်ေတာ်ြကီး လူမုန်းများေနြပီ။
ကိုယ့်အရှင်သခင်ကိုေတာင် သစ္စာမေထာက်မထား ရက်ရက်စက်စက် အေြကာင်းမဲ့ သတ်ြဖတ်ေနတဲ့ အကုသိုလ်ေကာင်ဆိုတာ လူတိုင်းသိလာေလေလ ကိုယ့်ဘက်ကိုေထာက်ခံမယ့်သူေတွ များလာေလေလ ြဖစ်လိမ့်မယ် လို့ အြကံေပးေတာ့ အကင်းပါးတဲ့ လျူဘန်လည်း ချက်ချင်းသေဘာေပါက်သွားြပီး သူ့စစ်တပ်တစ်တပ်လံုး ယီဘုရင်မင်းြမတ် နတ်ရွာစံတဲ့ အသုဘအထိမ်းအမှတ်အြဖစ် ပိတ်ြဖူေတွဆင်ခိုင်းေတာ့တယ်။
နယ်စားပယ်စား ဘုရင်ခံများထံ ဆက်သားလွှတ်ြပီး ဧကရာဇ်မင်းြမတ်ကို ရှန်းယုလုပ်ြကံလို့ ကံေတာ်ကုန်သွားပါြပီ။ ဒီလို ေကျးဇူးမေထာက်မထား ရက်စက်ယုတ်မာတဲ့ သစ္စာေဖာက်မှုြကီးကို သည်းမခံနိုင်ေတာ့တာေြကာင့် အခုကစလို့ ယန်စီြမစ်ဝှမ်းတေလျှာက် စုန်ဆင်းြပီး ချူနိုင်ငံကို အြပီးတိုင်ေချမှုန်းပါေတာ့မယ်။ ညီေတာ်ေနာင်ေတာ်များရဲ့ လက်တွဲပါဝင်မှုကိုလည်း ေမတ္တာရပ်ခံ ေစာင့်ေမျှာ်လျက်ရှိတဲ့အေြကာင်း သဝဏ်ေစပါတယ်။ တကယ်လည်း အလွယ်တကူ သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ရှန်းယုကမှ အဲသည်မှာ မရှိပဲကိုး။
သတင်းြကားြကားချင်း ချီနိုင်ငံ ြမို့ေတာ်ကို ဝိုင်းထားတဲ့ ရှန်းယုဟာ လက်ေရွးစင်တပ်သား နည်းနည်းပါးပါးေလာက်သာ အပါေခါ်ြပီး အနီးဆံုးလမ်းက ကဆုန်စိုင်းြပန်ချလာတာ လျူဘန်တို့ ဟန်ဘက်က ေအာင်ပွဲေတွခံေနဆဲမို့ ဘယ်သူမှေတာင် စစ်တိုက်ဖို့ အဆင်သင့် မြဖစ်ေသးဘူးတဲ့။ အာရံုတက်က စတဲ့စစ်ပွဲဟာ ေန့လည်ေလာက်မှာတင် အနိုင်အရှံုးက အေြဖေပါ်လာတယ်။
ယန်စီြမစ်ြကီးေတာင် ဆက်မစီးနိုင်ေတာ့ဘူးဆိုပဲ။ လူေသေကာင်ေတွနဲ့ ပိတ်ဆို့သွားတယ် ေြပာတယ်။ ခန့်မှန်းေြခ စစ်သည်တစ်သိန်းေကျာ် အသက်ဆံုးြကသတဲ့။ လျူဘန့်ကို ရှန်းယုစစ်သည်ေတွက လက်ရဖမ်းေတာ့မယ့်ဆဲဆဲမှာ အေနာက်ေတာင်ဘက်က ေလဆင်နှာေမာင်းြကီးဝင်လာလို့ ေမှာင်နဲ့မည်းမည်းြဖစ်သွားတုန်း လက်မတင်ေလးလွတ်သွားေလရဲ့။ ြမင်းသည်ေတာ် အနည်းငယ်နဲ့ ကျွမ်းယန်ြမို့ကို ြပန်ေရာက်သွားတဲ့ လျူဘန်ဟာ အဲဒီမှာ ခံတပ်နဲ့ အခိုင်အမာ ခုခံေနြပန်တယ်။ သူ့အေဖနဲ့ မိန်းမကိုေတာ့ ရှန်းယုဘက်ကဖမ်းြပီး ဓါးစာခံအြဖစ် ေခါ်ထားတယ်။
ြမို့အထွက်လမ်းေတွကို ပိတ်ဆို့ြပီး ရိက္ခာြဖတ်ေတာက်ထားတဲ့ ရှန်းယုကို လျူဘန်က စစ်ေြပြငိမ်းဖို့ စကားေခါ်ေပမယ့် ဖန်ဘိုးဘိုးက လက်မခံနဲ့ လို့ တားပါတယ်။ ဒီအဖိုးြကီးရဲ့ ရန်ကို ရှင်းမှြဖစ်မယ်လို့ နားလည်သွားေတာ့ လျူဘန်က အြကံေပးတစ်ေယာက်ကို ေရွှေငွရတနာ အေြမာက်အများေပးြပီး ရှန်းယုဆီ ေန့စဉ်ဝင်ထွက်ေနတဲ့ အရာရှိေတွကို လာဘ်ထိုးေစပါတယ်။
ဖန်ဘိုးဘိုးဟာ မယံုရဘူး။ လျူဘန်နဲ့ အဆက်အသွယ်ရှိေနတယ် လို့ ေကာလာဟလ လွှင့်ေစသလို ရှန်းယုနားေယာင်လာေအာင်လည်း မြကာခဏ အေရာက်ပို့ေစသတဲ့။ ေနာက်တေခါက် ရှန်းယုဘက်က သံတမန်ေတွ လွှတ်လိုက်တဲ့အခါ စားေကာင်းေသာက်ဖွယ်ေတွ အေကာင်းဆံုးအရက်ေသစာေတွနဲ့ ပွဲေတာ်ြကီးဟီးေနေအာင် ြပင်ဆင်ထားြပီး ဧည့်သည်ေတွဝင်လာေတာ့မှ
“ဟင် ငါတို့က ဖန်ဘိုးဘိုး ဆက်သားေတွ လာမယ်ဆိုသလား လို့။ လက်စသတ်ေတာ့ ရှန်းယုတပ်ကအေကာင်ေတွပဲ။”
လို့ ေြပာေြပာဆိုဆိုနဲ့ စားစရာေတွ ြပန်သိမ်းသွားြပီး ေတာ်ရိေလျာ်ရိတစ်ပွဲနဲ့ မေြပာချင်သလို ေြပာချင်သလို ဆက်ဆံလွှတ်လိုက်သတဲ့။ ဒီသတင်း ရှန်းယုဆီြပန်ေရာက်သွားေတာ့ နဂိုကမှ မယံုသကင်္ာစိတ်များရတဲ့အထဲ အစိုင်အခဲြကီး ြဖစ်လာြပီး ဖုလို့ကို မဆံုးေတာ့ဘူး။ အဘိုးြကီးကလည်းရွဲ့ေတာ့ ပိုပိုဆိုးလာတယ်။ေနာက်ဆံုး
“မင်းက သိပ်သိ သိပ်တတ်ေနြပီဆိုေတာ့ ငါ့အြကံဉာဏ် မလိုေတာ့ပါဘူး။ ေပးလည်း နားမေထာင်တဲ့အတူတူ ငါကလည်း မေပးေတာ့ပါဘူး။ ပင်စင်ယူြပီး ရွာြပန်တာ ေကာင်းလိမ့်မယ်။”
လို့ အေငါ်တူးေတာ့ ရှန်းယုက
“ေကာင်းတာေပါ့။”
ဆို တကယ်ြကီး ပင်စင်ေပးလိုက်ပါတယ်။ အသည်းနာလွန်းလို့ထင်ပါရဲ့။ အဘိုးြကီးလည်း ရွာေတာင် မေရာက်ဘူး။ လမ်းတင်ေသသွားတယ်။ တစ်ရန် ေအးေရာ။
ြမို့ကိုဝိုင်းထားတာ သံုးလေလာက်ြကာတဲ့အခါ လျူဘန်တို့ဘက်က ေတာင့်မခံနိုင်ေတာ့ဘူး။ တစ်ညမှာ စစ်ဝတ်တန်းဆာ အြပည့်အစံုနဲ့ အင်အားသံုးေသာင်းေလာက်ရှိတဲ့ အမျိုးသမီးစစ်တပ်ကို ြမို့အေရှ့ေပါက်ကထွက်ြပိး စစ်ြမှူေစတယ်။ ေတာ်ဝင်ြမင်းရထားကို တံခွန်အလံအစံုအလင် ဆင်ထားြပီး ရထားထိန်းကိုယ်တိုင် ေမာင်းလာရင်းက
“ဟန်မင်းတရားြကီးဟာ ြမို့သူြမို့သားများ အစာေရစာ ငတ်ြပတ်မှာစိုးလို့ လက်နက်ချ အညံ့ခံလိုပါတယ်”
လို့ ဟစ်ေအာ်တယ်။ ဒီအခါမှာ ရှန်းယုစစ်သားေတွအားလံုး
“ေအာင်ြပီ ေအာင်ြပီ။ ဝမ်းေစွ့ ဝမ်းေစွ့”
လုပ်ြကေတာ့ ရှန်းယုကိုယ်တိုင် လျူဘန်ကို လက်ရဖမ်းမဟဲ့ဆို အားရပါးရ တက်လာေတာ့ ရထားထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ လျူဘန်က အေနာက်တံခါးက ေြပးြပီေလ။ ရထားမှူးေတာ့ ဘာဘီကျူးြဖစ်သွားတာေပါ့။ ေနရပ်ြပန်ေရာက်သွားတဲ့ လျူဘန်က ရှန်းယုကို ေခွးရူးေြခာက်သလို ဟိုဘက်ကတိုက်လိုက် သည်ဘက်ကတိုက်လိုက် နဲ့ စစ်မျက်နှာေတွ စံုေနေအာင်ဖွင့်ြပီး ကစားတယ်။
လျူဘန့်ဘက်က အေရးပါတဲ့လူေတွကို စစ်ပွဲေတွမှာ အရှင်ဖမ်းမိလို့ သစ္စာေပးတဲ့အခါ ဘယ်သူကမှ ပါမလာပဲ အေသခံသွားြကလို့ ြပုတ်ေသာက်လိုက်ရတာလည်း ခဏခဏ။
ကျွမ်းယန်ြမို့ကျသွားတဲ့အခါ ဆရာေပါသွပ်က လျူဘန့်ကို အြကံေပးြပန်တယ်။ ရှန်းယုမှာ အားနည်းချက်တစ်ခု ရှိသတဲ့။ အဲဒါကေတာ့ သူက ရိက္ခာကို ဘယ်ေတာ့မှ အေလးမထားဘူး။ ရိက္ခာြပတ်တဲ့အခါ ဘယ်လိုစစ်တပ်ကမှ အင်နဲ့အားနဲ့ တိုက်စစ်မဆင်နိုင်ဘူး။
ဧကရာဇ်မင်းြဖစ်လိုတဲ့သူဆိုတာ ဘယ်အရာက အေရးြကီးဆံုးလဲ အထူအပါး နားလည်ရတယ်။ ဘုရင်ဆိုတာ ြပည်သူမရှိလို့ မြဖစ်သလို ြပည်သူဟာလည်း ရိက္ခာမရှိလို့ မြဖစ်ဘူး။ ကျွမ်းယန်ြမို့အြပင်ဘက်က ရိက္ခာဆက်ရာ ြမို့ရွာေတွကို ေကာင်းေကာင်း အကာအကွယ်ေပးမထားတဲ့အတွက် အခုချိန်ဟာ ဝင်သိမ်းြပီး သူတို့တပ်ကို ရိက္ခာြဖတ်ဖို့ အေကာင်းဆံုးပဲ လို့ ဆိုသတဲ့။
ဆရာေပါသွပ်ရဲ့ ဗျူဟာမျိုးကို ယင်းမာဖိုးဖိုးလည်း စစ်တုရင် ကစားတုန်းက ေြပာခဲ့ဖူးတယ်။ ယင်းမာက ဖိုးဖိုးစစ်သူြကီးကို စားဖို့ေချာင်းေနတုန်း သူကကိုယ့်ကို လာချက်သွားတာ ခံလိုက်ရတယ်။ ဖိုးဖိုးက ရှီဂျီစာအုပ်ြကီးကို လှန်ြပီး ဆရာေပါသွပ် စကားကို ဖတ်ြပတယ်။
“ေလာကြကီးမှာ ဘယ်ဟာက အေရးြကီးဆံုးလဲဆိုတာ သိမှ မိုးေအာက်ေြမြပင် ေအာင်ပွဲဆင်နိုင်လိမ့်မယ်”
တဲ့။ စစ်တုရင်ကစားတဲ့အခါ ဘုရင်ေလာက် အေရးြကီးတာ ဘာမှ မရှိဘူး။ ကိုယ့်ဘက်က ဘုရင် တစ်ရုပ်ကျတာနဲ့ တြခားအရုပ်ေတွ တစ်ရုပ်မှ မကျလည်း ရှံုးရစြမဲပဲ။ ဒါေြကာင့်မို့ ကိုယ်ေရွ့သမျှ အကွက်ေတွဟာ ကိုယ့်ဘုရင်ကို ကာကွယ်ဖို့နဲ့ သူ့ဘုရင်ကို စားနိုင်ဖို့ကိုပဲ အရင်စဉ်းစားရမယ် တဲ့။ လူ့ဘဝမှာလည်း ကျန်းမာေရးဟာ အေရးအြကီးဆံုးပဲ။
ကျန်းမာေရးလို့ ေြပာလိုက်တာနဲ့ ကိုယ်၏ကျန်းမာြခင်း၊ စိတ်၏ကျန်းမာြခင်း၊ စိတ်ချမ်းသာေပျာ်ရွှင်ြခင်း အကုန်ပါတယ်။ ကျန်းမာေရးက ဘာနဲ့တူသလဲဆိုေတာ့ နံပတ်ကေလးတစ်ခုနဲ့ တူတယ်။
ကျန်တဲ့အရာေတွအားလံုးကေတာ့ သုညကေလးေတွနဲ့ပဲ တူတယ်။ ပညာေရး၊ အိမ်ေထာင်ေရး၊ စီးပွားေရး၊ အချစ်ေရး၊ ေပါင်းသင်းဆက်ဆံေရး၊ အားလံုး တစ်ခုစီတစ်ခုစီကို သုညကေလးတစ်လံုးစီလို့ မှတ်။ အဲဒီသုညေတွများေလေလ ဘဝဟာ တန်ဖိုးရှိေလေလပဲ။ ဒါေပမယ့် ေရှ့ဆံုးက ကျန်းမာေရးဆိုတဲ့ ကိန်းဂဏန်းကေလးကို ထိန်းသိမ်းမထားနိုင်တာနဲ့ မင်းဘဝဟာ သုညေတွ အနန္တနဲ့ အချည်းနှီးြဖစ်သွားမယ် တဲ့။
ေဖေဖဆံုးတဲ့အခါ ေဟာင်ေကာင်မှာ ေမာင်နှမေတွအားလံုး အသုဘရက်အတွင်း ြပန်ဆံုြကေတာ့ လီဒီယာ့စကားနားေယာင်ေနတဲ့ ေမေမေလးဟာ ကိုကိုေလးဂျိမ်းစ်ကိုပါ သူတို့ဘက်ဆွဲထည့်ဖို့ လီဒီယာ့ကို ဂျိမ်းစ်အိမ်မှာ တည်းခိုင်းပါတယ်။ ယင်းမာကိုေတာ့ သူနဲ့ေနတာလို့ပဲ ေြပာထားတယ်။
ေမေမေလးနဲ့ ယင်းမာအြကားမှာ ေအာင်ေအာင်ြမင်ြမင် မုန်းပင်ပျိုးေပးနိုင်တဲ့ လီဒီယာဟာ ကိုကိုေလး နဲ့ သူ့မိသားစုကိုပါ အဆိပ်သင့်ေစခဲ့မှာ မလွဲပါဘူး။ ြပည်ပန်းညိုဆိုတာ ချိုချင်ေပမယ့်လည်း ဆားကဖျက်ရင် ပျက်ရစြမဲကိုး။
