အသက်ြကီးလာေတာ့ ေဟာင်ေကာင်မှာ ေဖေဖနဲ့ ေမေမေလးကို ေစာင့်ေရှာက်ဖို့ မိသားစုလက်ငုတ်ကေလးကို အရှိန်မပျက် ဆက်လုပ်ဖို့ သူတစ်ေယာက်ပဲ ကျန်ခဲ့ရှာတယ်။ ဒါေြကာင့်လည်း ေဖေဖတို့ကသူ့ကို လက်ကတံုးေတာင်ေဝှးကေလး လို့ ေခါ်ြကတာ။
မမြကီး လီဒီယာကေတာ့ အသက် ၁၇ နှစ်မှာ ေမေမေလးတို့ စပ်ဟပ်ချိန်းေတွ့ေပးတဲ့ အေမရိကားက အင်ဂျင်နီယာြကီးနဲ့ ဒိတ်လုပ်ြပီး ြပန်လာေတာ့ စိတ်နဲ့လူနဲ့ေတာင် ကပ်တယ် မထင်ရဘူး။
ယင်းမာရယ်၊ အန်တီေလးရယ်။ ဖိုးဖိုးရယ် ဖဲကစားေနတာကို မျက်ေစာင်းေတာင်ထိုးမြကည့်ဘူး။ သီချင်းေလး တေအးေအးနဲ့။ ဆိုတဲ့သီချင်းကလည်း အပ်ေြကာင်းေတွထပ်ေနတာ အခါတစ်ရာေလာက် ရှိမယ်။ အြမင်ကပ်လို့ မသိချင်ေယာင်ေဆာင်ြပီး ဘယ်သူမှ မေမးပဲေနေနတာေတာင် မရဘူး။ အခုေလးမှေတွ့တဲ့ အဲဒီလူြကီးကို သူယူေတာ့မယ်တဲ့။
သူကသာ ဘာမှမြဖစ်သလို ေအးေအးေဆးေဆးေြပာေနတာ။ ယင်းမာြဖင့် ေခါင်းနပန်းကိုြကီးသွားတာပဲ။ သူ မိဘစကားနားေထာင်တာ အေရးမြကီးဘူး။ ေနာက်နှစ်ေတွကျေတာ့ ကိုယ့်အလှည့်ေရာက်လာရင် ဘယ့်နှယ်လုပ်ရမတုန်း။ ေမေမေလး ေဒါသူပုန်ထမယ်မှန်းသိလျက်နဲ့ ပါးစပ်က ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရဘူး။
“မဟုတ်ကဟုတ်က ဟယ်။ မယူစမ်းပါနဲ့ဦး။”
“အမယ် ဘာလို့ မယူရမှာလဲ။”
“နင် ေယာကင်္ျားယူလိုက်ရင် ေကျာင်းဘယ်လိုလုပ်တက်မတုန်း။ ေကျာင်းမတက်ရရင် သူငယ်ချင်းမရှိ ဘာမရှိ။ ပျင်းစရာြကီး။ ခုမှ အလယ်တန်းပဲ ရှိေသးတာဟယ်။ အထက်တန်းေတွ ေကာလိပ်ေတွ တက်ပါဦးလား။ ခက်ထှာ။”
“နင့်ေကျာင်းက ဘာလုပ်ရမှာလဲ ဟဲ့။ ေနာက်ဆို ပထဝီ၊ သခင်္ျာ၊ အယ်ဂျီဘရာေတွ သင်စရာမလိုေတာ့ဘူး။ နက်ြဖန်ကစလို့ တီချယ်ပန့် မျက်နှာကို ေစ့ေစ့ြကည့်ြပီး သမီးကို ေနာက် အိမ်စာမေပးပါနဲ့ေတာ့ တီချယ်။ သာမီး အဲ့ဒါေတွ လုပ်စရာ မလိုေတာ့ဘူး လို့ကို ေြပာပစ်ဦးမယ်။ သခင်္ျာဆို မုန်းတယ် မုန်းတယ် မုန်းတယ်။ ဒါပဲ။”
“ဟင် သခင်္ျာမတွက်ချင်တာနဲ့ ေယာကင်္ျားယူရမယ် လို့ နင့်ဟာြကီးက မဟုတ်ေသးပါဘူး။”
“ဟုတ်လွန်လွန်းလို့ ဟိုဘက်ေတာင် လွန်ေသး။ ေဖေဖကေြပာတယ် လက်ဖွဲ့ေတွ အများြကီးေပးမှာတဲ့ ဆရာ။ အေမရိကန်ေဒါ်လာ နှစ်ေသာင်းခွဲြကီးေတာင်မှ။ ဘာမှလုပ်စရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဒူးနှန့်ြပီးေနရံုပဲ။”
ေနာက်အနှစ် ၃၀ ြကာလို့ ပီကင်းမှာ ြပန်ေတွ့ြကတဲ့အခါ သူ့အိပ်မက်ေတွ မမှန်မှန်း သူ့ဟာသူ သိေနပါြပီ။ အချစ်မပါတဲ့ အိမ်ေထာင်ေရးနွံထဲမှာ နစ်ြပီး ဆင်းဆင်းရဲရဲနဲ့ ေဖေဖ့ဘက်က အေမွရတဲ့အိမ်ကေလးမှာ သူများေတွနဲ့ ကပ်ကပ်သပ်သပ် ေနရရှာတယ်။ စကားေတာင် မစရဲပါဘူး။ သူ့ဆီက စက်ေသနတ်ပစ်သံေတွ ထွက်ထွက်လာလို့။
“ဒီေမာင်နှမေတွထဲမှာ ငါဟာ ကံဆိုးမပဲ။ ြကည့်ပါဦး။ ေယာကင်္ျားေလးေတွ မေြပာနဲ့ နင့်ေတာင်မှ အဂင်္လန်ပို့ြပီး ေကျာင်းထားေပးတယ်။ ငါ့မှာေတာ့ ကိုယ့်ဝမ်းကိုယ်ေကျာင်းဖို့ရာေတာင် ဘာပညာမှ မတတ်တဲ့အြဖစ်။ ေအးေလ။ ၁၇ နှစ်ဆိုေတာ့ သူများနှပ်ချတိုင်းခံရတာေပါ့ေလ။ ငါ့ကိုက နံုလွန်းပါတယ်။ ေဖေဖတို့က ဘယ်တုန်းကတည်းက သည်အေကာင်မကို ပ ထုတ်ချင်ေနသလဲမှ မသိတာ။ ….။
ငါ့မှာေတာ့ တစ်နှစ် တစ်နှစ် ကိုယ့်မိဘဆီကို စာတိုစာရှည်ေတွ ေရးလိုက်ရတာ။ ဒုက္ခပင်လယ်ေဝေနတဲ့ သမီးကေလးတစ်ေယာက်တည်း ပစ်မထားြကပါနဲ့လို့။ အလကားပဲ။ တစ်ေစာင်မှ စာြပန်ေဖာ်မရဘူး။ ဒါ ေမေမေလး စနက်ပဲ။ ငါအစကတည်းက သိပါတယ်။ ဒီမိန်းမြကီးက ငါ့ကို မုန်းေနတာ။ မသာမြကီး။ ေတာ်ေတာ်ေပျာ်ေနေရာ့မယ်။ သူများတကာ ဒုက္ခေရာက်ရင် သူသိပ်ေပျာ်တာေလ။ …။
နင်ကေတာ့ ေတာ်ေတာ်သတ္တိေကာင်းပါတယ်။ ယင်းမာရယ်။ အဲဒီမိန်းမြကီးကို လန်ကဆန်လုပ်ရဲတာ နင်တစ်ေယာက်ပဲ ရှိတယ်။ ငါလည်း နင့်ဆီ အပူကပ်ရတာေတွ များေနပါြပီ။ အဲ့ဟာမြကီး သိရင် အလကား နင့်ပါ မုန်းေနပါဦးမယ်။ ငါ့အတွက်သာဆိုရင်ြဖင့် ဘယ်သူ့ဆီမှ ေအာက်ကျခံစရာ မရှိပါဘူးေအ။ ခုဟာက ကေလးနှစ်ေယာက်က ရှိေသးလို့။ နင့်တူကေလးက နင်နဲ့တူလို့ ဉာဏ်ေကာင်းတယ် သိလား။ နင်တို့ အေမရိကားမှာ ေကျာင်းေလးဘာေလး ထားေပးရင် ဘယ်လိုေနမလဲ။ …။”
ကယ်လီဖိုးနီးယား ြပန်ေရာက်ေတာ့ ေဘာ့ပ်နဲ့ နှစ်ေယာက်သား တိုင်ပင်ြပီး လီဒီယာတို့မိသားစုကို ဟိုေခါ်ြဖစ်သွားပါတယ်။ ေစတနာက ေဝဒနာြဖစ်ရတယ်ဆိုတာ သိပ်မှန်တာပဲ။ (No good deed will ever go unpunished.) တဲ့။ လီဒီယာက စိတ်ထဲက ကျိတ်ြပီး မေကျနိုင် မချမ်းနိုင်နဲ့။ ေရှ့တင်ေတာ့ ြပံုးြပံုးြပံုးြပံုး ကွယ်တာနဲ့ အတင်းေတွ တုပ်ေတာ့တာပဲ။
သူအြမင်ကပ်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ေမေမေလးဆီကို လှမ်းလှမ်း အတင်းတုပ်တာတင် သိုင်းဝတ္ထု တစ်တွဲစာေလာက် ရှိမယ်။ ေမေမေလးအသုဘမှာ သူ့စာေတွသွားေတွ့ေတာ့မှ သိရတာ။ မုန်းစရာ။ ေလဆိပ်မှာ လာြကိုကတည်းက ဂျိမ်းစ် မျက်နှာြကည့်ရတာ အကဲမရပါဘူး။ တစ်ခုခုေတာ့ ြဖစ်ေနတယ် ထင်တာ။ ယင်းမာကို ေမေမေလး အေမွြဖတ်ခဲ့တာကိုေရာ လီဒီယာ့ဆီက ေမေမေလးကို ေရးတဲ့စာေတွကို သူလည်း ဖတ်ြပီးသားြဖစ်လို့ေနမှာေပါ့။
ကိုယ့်မှာသာ အေြကာင်းမသိခင်အထိ သူ့မျက်နှာမေကာင်းတာ နှစ်သိမ့်ဖို့ြကိုးစားေလ၊ သူ့ဘာသူ မလံုမလဲနဲ့ အမ်းတမ်းတမ်းြကီးြဖစ်ေလပဲ။ စာေတွဖတ်ြပီး ေနာက်တေန့မှာ ဂျိမ်းစ်ကိုေပးဖတ်ေတာ့ သူက
“သူများကိုယ်ေရးကိုယ်တာေတွ မဖတ်ချင်ပါဘူး။ မီးသာရှို့ပစ်လိုက်ေတာ့” လို့ ေြပာတယ်။ “ဟဲ့ သူက မဟုတ်ကဟုတ်ကေတွချည့်ပဲ ေရးထားတာေလ။ သူ့သမီးမဂင်္လာေဆာင်မှာ ငါကအရက်မူးလို့ ဆွဲေတာင်ထုတ်ရတယ် ဆိုတာေတာ့ လွန်လွန်းပါတယ်။”
ဆိုေတာ့
“အဲဒါေတွ လီဒီယာေြပာလို့ သိြပီးြပီ။” တဲ့။ ဒါဆိုသူက ဟိုးအစကတည်းက မမြကီး ကိုယ့်အတင်းေတွတုပ်ေနတာကို သိထားြပီးသားေပါ့။ အဲဒီေကာင်စုတ်က သတိေလးဘာေလးေတာင် ေပးေဖာ်မရဘူး။ “ေမေမေလးက သူေြပာတာေတွကို ယံုသလား ဟဲ့။”
ဆိုေတာ့
“ယံုတာမယံုတာ အခုမှေတာ့ ဘာထူးဦးေတာ့မှာလဲ။ သူေသြပီဆို သူ့ေသတမ်းစာအတိုင်း ဆက်လုပ်ရံုပဲေပါ့။”
“ဟင် ဒါဆို နင်ကေရာ လီဒီယာေြပာတာေတွ အမှန်လို့ထင်တယ်ေပါ့။” “အမှန်ဆိုတာ နင်တို့နှစ်ေယာက်စလံုးရဲ့အြကား တေနရာရာ မှာ ရှိပါလိမ့်မယ်။”
“ဂျိမ်းစ် … နင်ဟာေလ။ ကျားကျားမီးယပ်ဆိုတာမျိုးလိုပဲ။ သမင်ကိုြမင်ပါလျက် ြမင်းလို့ချည်း ေခါ်ေနတယ်။ “ Zhi lu wei ma.” (Pointing into a deer and calling it a horse.) ေနာက်ဆို နင်ကိုယ့်မျက်နှာေတာင်ကိုယ် အမှန်အတိုင်း ြမင်မှာ မဟုတ်ေတာ့ဘူး။”
ဒီေနရာမှာ ကျားကျားမီးယပ်ဆိုတဲ့ ဗမာစကားကို နားမလည်မှာစိုးလို့ နည်းနည်း ဘာသာြပန်ေပးလိုက်ပါရေစ။ တခါက ဗိေန္ဓာဆရာတစ်ေယာက်ဟာ မီးယပ်ေရာဂါကုတဲ့ေနရာမှာ အင်မတန်ေတာ်တယ် လို့ နံမယ်ြကီးလွန်းေတာ့ လူေနာက်တစ်ေယာက်ဟာ မိန်းမလိုဝတ်ဆင်ြပီးေတာ့ အဲသည်ဆရာနဲ့သွားြပပါသတဲ့။ ဆရာက မီးယပ်မှ မီးယပ်ချည့်ပဲ ေခါင်းစဉ်တပ်ကုေနေတာ့ ပညာေပးချင်တာလည်း ပါမလား မသိပါဘူး။ ဆရာ့ေရှ့ေရာက်ေတာ့ ေခါင်းကိုက်တယ်။ ဗိုက်နာတယ်ဆိုလည်း ဟိုက
“ေအး အဲဒါ မီးယပ်ေရာဂါ ေခါ်တယ်။”
လို့ ေြပာြပီးေဆးေပးသတဲ့။ ဆီးချုပ်တယ် ဝမ်းချုပ်တယ်ဆိုလည်း
“ဒါလည်းမီးယပ်ေရာဂါေပါ့။”
အစာမေကျ ရင်ြပည့်ရင်ကယ်
“အဲဒါလည်း မီးယပ်ပဲ။”
ဘာလာလာ မီးယပ်ေနတာေနာက်ဆံုး လူနာက ထမီခါးေထာင်းကျိုက်ြပီး
“ကျွန်ေတာ်က ေယာကင်္ျားြကီးပါ ဆရာရယ်။”
ဆိုတာေတာင် ဆရာက မေလျှာ့ဘူး။
“ကျားကျား။ မီးယပ်လဟ။”
လို့ဆိုသတဲ့။ ဒါေြကာင့်သည်တခါ တရုတ်စကားပံုကို ြမန်မာလို မြပန်ပဲ ြမန်မာစကားပံုထဲက အဓိပ္ပါယ်တူတာနဲ့ ဖလှယ်ထည့်လိုက်တယ်ေနာ်။ နို့မို့ တရုတ်ယဉ်ေကျးမှုသင်တန်းြဖစ်သွားမစိုးလို့။ ဒါေပမယ့်လည်း တရုတ်စကားပံုမှာ ေနာက်ခံဇာတ်လမ်းေလးနဲ့ ဆက်ြကည့်လိုက်ရင် ကျားကျားမီးယပ်လို့ မျက်စိမှိတ်ြငင်းတာထက်ပိုတဲ့ ေနာက်ထပ် ေြပာချင်တဲ့ အဆွယ်အပွား ခိုင်းနှိုင်းတဲ့ ဥပမာ၊ ဥပေမယျေလးေတွ စာဆံုးတဲ့အခါ သေဘာေပါက်လာပါလိမ့်ဦးမယ်။
သမိုင်းဘက်ကို ြပန်ေကာက်ရေအာင်ကွယ်။ ဝှူဟဲမင်းသားက ေသတမ်းစာအတုြကီးနဲ့ ဂရိတ်ေဝါြကီးရှိရာကို အြပင်းနှင်လာြပီး ဖူဆူမင်းသား၊ စစ်သူြကီး မုန်းရှန်နဲ့ ဒုဗိုလ်ချုပ်ဝမ်လီကို အမိန့်နာခံေစဖို့ ရာဇသံေပးသတဲ့။ သူ့ဆီမှာ ဧကရာဇ်မင်းြမတ်ဆီက du hu fu လို့ေခါ်တဲ့ ကျားတံဆိပ်ေတာ် တြခမ်းေပးလိုက်သတဲ့။
မုန်းရှန်ဆီမှာရှိတဲ့ ေနာက်တြခမ်းနဲ့ ကိုက်ြကည့်လို့ တစ်ခုတည်းြဖစ်မှ မင်းသံုးပါး မင်းတရားြကီး အမိန့်ေတာ်ကို အတူတကွ နာယူြကတယ်။ အမိန့်နာယူရင်း အားလံုး အံ့အားသင့်လွန်းလို့ ြကက်ေသေသေနတဲ့အချိန်မှာ မင်းသားဖူဆူဟာ မျက်ရည်မဆည်နိုင်ပဲ အတွင်းေဆာင်ထဲ ဝင်သွားသတဲ့။ သူဟာ သူ့ခမည်းေတာ် အေပါ်မှာ ြမူမှုန်တစ်မှုန်စာမျှေတာင် သံသယမြဖစ်ခဲ့ဖူးပဲ အခုေတာ့ ပုန်စားသူအြဖစ် ေသေစရမတဲ့။ စစ်သူြကီး မုန်းရှန်က အတင်းဝင်လိုက်သွားြပီး မရအရတားရှာတယ်။
“အရှင့်သား။ အလျင်စလို မဆံုးြဖတ်ပါနဲ့။ တစ်ခုခုေတာ့ မှားယွင်းေနပါြပီ။ ဘဝရှင်မင်းတရားြကီးဟာ ကျွန်ေတာ်မျိုးြကီးတို့ နှစ်ေယာက်ကိုသာ အယံုြကည်ဆံုးမို့ အခုလို ြကီးေလးတဲ့တာဝန်ြကီးေတွမှာ ေရွှမျက်နှာလွှဲေတာ် မူခဲ့တာပါ။
ကျွန်ေတာ်မျိုးြကီး လက်ေအာက်မှာလည်း စစ်သည်အင်အား သံုးသိန်းေကျာ် အမိန့်နာခံလျက် ရှိပါတယ်။ မင်းတရားြကီးေရွှနန်းေတာ်က တိုင်းခန်းလှည့်လည်ေနတာလည်း ကိုးလေကျာ်ရှိေနပါြပီ။ ခုခါမှ စာေလးတစ်ေစာင်နဲ့ ကျွန်ေတာ်မျိုးြကီးတို့ကို ေသမိန့်စီရင်တာဟာ မင်းတရားြကီးရဲ့ အလိုေတာ် အစစ်အမှန် ဟုတ်မဟုတ် ယံုြကည်ရခက်လှပါတယ်။
စံုစမ်းေထာက်လှမ်းခွင့်ြပုေတာ်မူပါ။ အကယ်၍ ဟုတ်မှန်ြငားက အဲသည်အချိန်ေရာက်မှ အဆံုးစီရင်လို့လည်း ေနာက်မကျေသးပါဘူး။”
“မေန့ကေလးတင် သင်နဲ့ငါ တိုင်းေရးြပည်ေရး တာဝန်များအေြကာင်းေဆွးေနွးမပျက် ရှိေနေပေသးတယ်။ သင်ဟာ ငါ့လက်ေအာက်က စစ်သူြကီးမှန်ေပမယ့် တကယ်တမ်းေတာ့ ညီအကိုလို ရဲေဘာ်ရဲဘက်လိုပါပဲ။ ခွဲခွာရေတာ့မှာမို့ စိတ်ေတာ့ မေကာင်းပါဘူး။ သို့ေပမယ့် ကျားတံဆိပ်ေတာ်ချင်း အံကျကိုက်ေနမှေတာ့ ခမည်းေတာ်ရဲ့အမိန့်ကို ဖီဆန်ဖို့ မရှိေတာ့ပါဘူး။”
အခွင့်ေကာင်းေစာင့်ေနတဲ့ ဆက်သားရဲမက်ဟာ အတွင်းေတာ်ထဲအထိဝင်လိုက်လာြပီး မင်းတရားြကီးရဲ့ ရတနာေကျာက်စီဓါးြမတ်ကို ဓါးအိမ်ကချွတ်လို့ ဆက်ပါတယ်။
“အရှင့်သား အမိန့်ေတာ်တို့မည်သည် မဆိုင်းမတွ ေဆာင်ရွက်ရပါ၏။ တာဝန်ေကျေသာ သားေကာင်းသားြမတ်အြဖစ် ခမည်းေတာ်ကို ဂုဏ်ယူေစပါေလာ့။” တဲ့။
“သားသမီးဆိုတာ အေဖက ေသဆိုေသရမှာပေလ။ တကယ်ေြပာတာလား။ အဟုတ်ေြပာတာလား။ ေမးမေနပါနဲ့ေတာ့။ အမိန့်ေတာ် ဖီဆန်ဖို့ထက် ေသရတာက ြမတ်ပါတယ်။”
လို့ေြပာြပီး ကိုယ်တိုင်စီရင်သွားေတာ့ မုန်းရှန်ေတာင် ဆွဲလို့ မမီလိုက်ဘူးတဲ့။ စစ်သူြကီးနှစ်ဦး မင်းသားအေလာင်းေဘးမှာ အားရေအာင် ငိုြပီးတဲ့အခါ ဝမ်လီက သူဟာခုချိန်ထိ စစ်သူြကီးအမိန့်အာဏာကိုသာ နာခံလျက်ရှိေြကာင်း။ မုန်းရှန်က အလိုရှိရာ သူနဲ့ ေနာက်ပါတပ်သားအားလံုး အသင့်ရှိေနေြကာင်း ေလျှာက်တင်သတဲ့။ မုန်းရှန်ကေတာ့ မျက်ရည်စက်လက်နဲ့ အံြကိတ်ြပီး “ဘုရင်မင်းြမတ်ရဲ့ အမိန့်ေတာ်ဟာ ကျိုးေြကာင်းဆီေလျာ်မှု မရှိဘူး။
ငါနဲ့ ဖူဆူကိုယ်ေတာ်ေလးနဲ့ အတူလက်တွဲလာတာ နှစ်ေပါင်း မနည်းေတာ့ဘူး။ကိုယ်ေတာ်ြကီးဘုရား ယံုြကည်ေတာ် မမူရင် သည်လို အေရးပါတဲ့ စစ်မျက်နှာမှာ များစွာေသာ စစ်သည်ဗိုလ်ေြခေတွနဲ့ မျက်နှာလွှဲထားမယ် မဟုတ်ဘူး။
သက်စွန့်ဆံဖျားအမှုေတာ်ထမ်းတဲ့အတွက် ချီးြမှင့်ေြမှာက်စားဖို့အရာဟာ ေသဒဏ်ေတာ့ မဟုတ်ေလာက်ဘူး။ မြကာေသးခင်က ငါ့ညီ မုန်ယိဆီက လာတဲ့စာထဲမှာလည်း မင်းတရားြကီး ေရွှစိတ်ေတာ်ြကည်ြကည်လင်လင်နဲ့ ငါတို့နှစ်ဦးအေပါ် အားကိုးယံုြကည်လျှက်ရှိတယ်။ တကယ်လို့သာ အေြကာင်းထူးတစံုတရာ ရှိခဲ့ရင်လည်း မုန်ယိက ငါ့ကို အေြကာင်းြကားမှာ မုချ။
သတင်းေပးဆက်သားကို ဖမ်းဆီးေမးြမန်း စစ်ေဆးလိုက်ရင် ြဖစ်ေြကာင်းကုန်စင်ကို သိရမည် အမှန်ပင်။ ေနာက်လိုက်ဗိုလ်ပါ တပ်သားများအေနနှင့်လည်း ငါအရှင်ေရှ့မှ ဦးေဆာင်လျှင် ေသရွာအထိ လိုက်ပါြကမည် ဧကန်။ သို့ရာတွင် ပုန်စားရာေတာ့ ေရာက်ေချမည်။ မြပုအပ်။
တပ်မှူးဝမ်လီ။ သင်သည် ငါ၏ ညာလက်ရံုးသဖွယ် နှစ်ေပါင်းများစွာ လက်တွဲလာသူြဖစ်၏။
ငါ၏အရှင်အား သစ္စာေစာင့်ထိန်းေသာအားြဖင့် ငါ့ကို ေထာင်သွင်း အကျဉ်းထားပါေလာ့။ သတင်းပို့ဆက်သားကို ဘုရင်မင်းြမတ်ထံလွှတ်၍ မုန်းရှန်စစ်သူြကီးသည် မည်သည့်ြပစ်မှုတစံုတရာကိုမျှ ကျူးလွန်ခဲ့ြခင်း မရှိသြဖင့် အယူခံဝင်ေလျှာက်ထားအပ်ပါေြကာင်း သံေတာ်ဦးတင်ပါေစ။ သို့တမူ ဖူဆူမင်းသားကား ကံေတာ်ကုန်ရှာြပီ ြဖစ်ေြကာင်း တင်ေလျှာက်ပါေလာ့။”
ဆက်သားတမာန်က မုန်းရှန်စစ်သူြကီးကို သူ့တပ်မနဲ့ေဝးရာ ယန်ဆူးြမို့ကို ချက်ချင်းပို့ြပီး အကျဉ်းချထားေစပါတယ်။ ေနာက်ေတာ့ လီဆီ့အမိန့်ထဲမှာ ပါတဲ့အတိုင်း ဒုဗိုလ်ချုပ်ဝမ်လီကို အာဏာလွှဲေြပာင်းေစြပီး ဘုရင်မင်းြမတ် တိုင်းခန်းလှည့်လည်ေနဆဲ ဟန်ေဆာင်ထားတဲ့ လုပ်ြကံသူများထံ ြပန်လည်သတင်းပို့ပါတယ်။ ဖူဆူ မှ မရှိေတာ့တာ မုန်းရှန်ကို လွှတ်ေပးလိုက်ပါလို့ေြပာေပမယ့် အညှိုးြကီးတဲ့ ေဂျာင်ေကာက လက်မခံပါဘူး။
မုန်ယိက အခုေလာေလာလတ်လတ် နန်းေတာ်မှာပဲ ရှိေနေသးတာ။ သူတို့ညီအကိုနှစ်ေယာက်ဟာ ဘုရင်မင်းတရားြကီး နတ်ရွာလားတာ သိသွားတာနဲ့တြပိုင်နက် အြကံအစည်အားလံုး သဲထဲေရသွန်ြဖစ်သွားမှာ။ သူတို့အသက်ရှင်ေနသေရွ့ အရှင်မင်းြမတ် အသက်စည်းစိမ် စိတ်ချရဖွယ် မရှိ။ ရန်ြကွင်းရန်စဆိုတာ မထားေကာင်းပါ လို့ ေလျှာက်တင်သတဲ့။
ဒီလိုနဲ့ မုန်ယိကိုလည်း ဖမ်းဆီးြပီး သူ့အကိုနဲ့ေဝးရာ ဒိုင်းြမို့က ေထာင်မှာ ချုပ်ေနှာင်ထားလိုက်သတဲ့။ အဲဒီေနာက်ေတာ့ မင်းတရားြကီးက ကိုယ်လက် မအီမသာြဖစ်ေတာ်မူလို့ ရထားတွင်းမှာသာ စံေနေတာ်မူလိုတယ် လို့ ေြပာြပီး ဂရိတ်ေဝါြကီးရဲ့ အေနာက်ေြမာက်ဘက်ထိေအာင် သွားလိုက်ြကေသးသတဲ့။ ေနကြပင်း၊ ရက်ကြကာဆိုေတာ့ မသာေတာ်ြကီးက အနံ့ေတွ တေထာင်းေထာင်းထွက်ေနလိုက်တာ မခံနိုင်ေအာင်ပါပဲတဲ့။
တတ်လည်းတတ်နိုင်တဲ့သူေတွကေတာ့ ဘုရင်မင်းတရားက ငါးပုပ်ေြခာက်ေတွကို ခံတွင်းလိုက်ေတာ်မူတယ်ဆိုြပီး ေတာ်ဝင်ရထားြကီးေနာက်မှာ ငါးအပုပ်အသိုးေတွ လှည်းနဲ့ညွှတ်ကျေနေအာင် တင်လာပါသတဲ့။ လမ်းတေလျှာက်မှာ ဝမ်းေစွ့ ဝမ်းေစွ့ ဝမ်းဝမ်းေစွ့ လုပ်ြကတဲ့ တိုင်းသူြပည်သားေတွကေတာ့ လှည်းေပါ်မှာ အပုပ်ေကာင်ြကီး ပါလာမှန်း ဘယ်သိြကမလဲ။ ကေလးေတွက နံလိုက်တာ နံလိုက်တာ ေြပာမိရင်ေတာင် လူြကီးေတွက အတင်းပါးစပ်လိုက်လိုက်ပိတ်ြကတာ။
ရှန်းယန်ေရာက်ေတာ့မှ လီဆီက ဘုရင်မင်းတရားြကီး နတ်ရွာစံေြကာင်းနဲ့ ဝှူဟဲမင်းသားကို အာရှိဘွဲ့ေတာ်နဲ့ နန်းတက်ေြကာင်း အမိန့်ြပန်ပါတယ်။
ဒီလိုနဲ့ သူ ၁၃ နှစ်အရွယ်ကတည်းက ေဆာက်လုပ်ခဲ့တဲ့ သခင်္ျိုင်းေတာ်ြကီးထဲမှာ ပထမေြမာက် ဧကရာဇ်မင်းြမတ်ြကီးဟာ တင်းကျပ်လှစွာေသာ လံုြခံုေရးအေစာင့်ေတွနဲ့ ပုပ်ပုပ်ပွပွ ဖူးဖူးေယာင်ေတာ့မှ ေြမကျေတာ်မူပါေလေတာ့တယ်။ အားရှိဘုရင်ဟာ သားသမီးမေမွးနိုင်တဲ့ သူ့ခမည်းေတာ်ရဲ့ မိဖုရားငယ်နဲ့ ေမာင်းမမိဿံအားလံုးကို မသာေတာ်နဲ့အတူ အရှင်လတ်လတ် ေြမြမှုပ်ေစပါတယ်။ သူ အဓိက တစ်ေယာက်မကျန် ပါသွားေစချင်သူေတွကေတာ့ နတ်ရွာစံတဲ့အချိန်တုန်းက အပါးမှာ ရှိခဲ့ြကတဲ့ ကိုယ်လုပ်ေတာ်ေတွအကုန်လံုးေပါ့။
သခင်္ျိုင်းေတာ် တည်ေဆာက်ခဲ့တဲ့ အလုပ်သမားေတွ လက်မှုပညာရှင်ေတွ၊ ဓါးစက်လှံစက် တပ်ဆင်သူေတွကိုလည်း အုတ်ဂူေတာ် အတွင်းပိုင်း လျှို့ဝှက်ချက်ေတွ ေပါက်ြကားမှာစိုးလို့ စေတးေလသတည်း။
0 comments:
Post a Comment