လူကဲခတ်မညံ့တဲ့ မာမီေဂျာင်ဟာ လီဆီဘိုးဘိုး ဘာြကိုက်သလဲဆိုတာလည်း ေကာင်းေကာင်းသိတာပါပဲ။ ေလာကမှာ အာဏာနဲ့ေငွ မမက်တဲ့လူရယ်လို့ ရှိလို့လား။ ရှိရင်ြပစမ်းပါ။ များလည်းြကည့်ချင်တယ်။ တစ်ခုပဲ။
သူက ေလာေလာဆယ် နန်းေတာ်ထဲမှာ ရာထူးလည်းအြကီးဆံုး၊ လစာဝင်ေငွလည်း အြမင့်ဆံုး။ သည်လိုလူကို တစ်ချီတည်းနဲ့ ပိုင်ေအာင် မချုပ်နိုင်ရင် ငုတ်တုတ်ေမ့သွားမယ်။ ေခါင်းေတာင်ြပုတ်သွားဦးမှာ။ ဒါေပမယ့် မပူပါနဲ့။ မာမီ့တာဝန်ထား။
ဒါေပမယ့် ဘိုးဘိုးရဲ့ ေပျာ့ကွက်ြကီးကို မာမီက နှိုက်မိေနမှေတာ့ အလွယ်တကူနဲ့ လွှတ်မယ့်အစား မဟုတ်ပါဘူး။ လွှတ်လိုက်ရင် ကိုယ့်ြပန်ပတ်လာမှာေပါ့။ ဒါမျိုးဆိုတာ ကိုယ်နဲ့အတူ အမှုတွဲဆွဲထည့်မထားနိုင်ရင် ရန်သူပဲ။ ခုမှေတာ့ ေနမေကာင်းဘူး လာမေြပာနဲ့။ ရေတာ့ဘူး။
ဝန်အိုြကီးခမျာ ေကာင်းကင်ကိုေမာ့ြကည့်ရင်း သက်ြပင်းေတွ အခါခါချလို့ မျက်ရည်ေတွ ေပါက်ကနဲေပါက်ကနဲ ကျလာရှာသတဲ့။ ေနာက်ေတာ့ ချံုးပွဲချလို့ ငိုပါေလေရာ။ ခုေတာ့ ချင်တိုင်းြပည်ြကီးရဲ့အနာဂတ်ဟာ သူ့အေပါ်မှာချည့်ပဲ လံုးလံုးလျားလျား ကျေရာက်ေနပါေပါ့လား။ အိုြကီးအိုမ သည်အရွယ်ကျခါမှ မိသားစုဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးြကီးက ဘာလို့များ သူ့တစ်ေယာက်တည်းအေပါ်သာ စုြပံုကျလာပါလိမ့်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အစေတးမခံနိုင်ပဲနဲ့ ကံြကမ္မာကို ဘယ်ပံုဘယ်နည်း အားကိုးရပါ့မလဲ လို့ ရွတ်ကာဆိုတာ ငိုရှာသတဲ့။
ကုန်းကုန်းတို့ေလှာ်ချက်ကေတာ့ နှစ်ဘက်ကမ်းခတ်တယ်လို့ ေြပာရမယ်။ မင်းသားေလးဆီြပန်ေြပးြပီး
လို့ ေအာင်စည်တီးေလတယ်။ သည်လိုနဲ့ ေသတမ်းအမိန့်ေတာ်ကို လွှတ်ေတာ်သံုးရပ် အတည်ြပုချက်မယူပဲ သူတို့သံုးေယာက်သား ြပင်ဆင်ေရးသားလိုက်တာကေတာ့ သည်လိုပါတဲ့ကွယ်။
တဲ့ဗျ။
အဲသည်သံုးေယာက်ေပါင်း ေလာင်းေကျာ်ပံုြပင်ကို ေကျာင်းမှာသင်ရတုန်းက ယင်းမာေြခာက်တန်းပဲ ရှိပါေသးတယ်။ အိမ်ေရာက်လို့ ေဒါ်ေလးငယ်ြပန်ေြပာြပေတာ့ ပိုစိတ်ဝင်စားစရာေကာင်းတယ်။
“ညည်းေခါင်းထဲမှာ ြမဲြမဲမှတ်ထားရမှာက ေဂျာင်ေကာြကီး အဲဒီစကားမစခင်အချိန်အထိ လီဆီဟာ တည်ြကည်တဲ့ သစ္စာရှိတဲ့ အမှုထမ်းေကာင်း ပညာရှိတစ်ေယာက်ပဲ။ သူများစကားလည်း နားေယာင်လိုက်ေရာ တစ်သက်လံုးထိမ်းလာသမျှ စာရိတ္တေတွက ဘာမှ မကျန်ေတာ့ဘူး။ လူတစ်ေယာက်ရဲ့ အကျင့်စာရိတ္တဆိုတာ သူ့ရဲ့ စိတ်ေစတနာအေပါ်မူတည်ြပီး အေကာင်းအဆိုး နှစ်မျိုးစလံုးြဖစ်နိုင်တယ်။ မေကာင်းတဲ့သူရဲ့ အဖျက်စကားကို နားေယာင်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ကိုယ်သူေတာ့ ငါစိတ်ပါမှြဖစ်တာပါလို့ ထင်ေနေပမယ့် တကယ်တမ်းမှာ သမာဓိက ပျက်သွားတယ်။ နားယဉ်သွားတယ် ေခါ်ရမှာေပါ့။ တေြဖးေြဖးနဲ့ သူ့မသိစိတ်ထဲကေန မသိချင်ေယာင်ေဆာင်ထားတဲ့ အေတွးေတွကို လူပံုအလယ်မှာ အမှတ်တမဲ့ ထုတ်ေဖာ်ေြပာဆိုလာမိေရာ။ အာရံုမှာ အမည်းစက်ထင်သွားြပီးတဲ့အခါ ေနာင်ကျေတာ့ သူလည်းပဲ ေဂျာင်ေကာလို မဟုတ်ကဟုတ်ကေတွ ကိုယ်တိုင်လုပ်မိလာေရာ မဟုတ်လား။ စိတ်ဆိုတာ နဂိုကတည်းက မေကာင်းမှုမှာ ေမွ့ေလျာ်တတ်ြပီးသား။ မေနာကံကလွယ်လာရင် ဝဇီကံ၊ ကာယကံေတွက သိပ်မခက်ေတာ့ဘူး။ ဒါေြကာင့်မို့ အကျင့်ပျက်ြခစားတယ်ဆိုတာ လာဘ်လာဘ အကျိုးအြမတ်တစ်ခုတည်းကို ြကည့်ြပီး ဘယ်ေတာ့မှ ေပါ့ေပါ့ေလး မေတွးေလနဲ့။ အကျင့်ဆိုတာ ပါတတ်တယ်ေလ။ (ဟုတ်တာေပါ့။ ဘယ်သူကေကာ ကင်းလို့လဲဆိုတဲ့ အေတွးကေလးဝင်မိတာကိုက မကင်းရာမကင်းေြကာင်းထဲမှာ ကိုယ်ပါပါဖို့အစြပုတာပဲ) တို့တရုတ်ေတွမှာ ချီ လို့ေခါ်တဲ့ အယူအဆတစ်ခု ရှိတယ်။ သတ္တိရယ် ဆန္ဒရယ် ေစတနာရယ် သံုးခုကို အေြခခံတယ်။ (စိတ်ဓါတ်စွမ်းအား လို့ ေြပာချင်တာ ထင်ပါရဲ့) သို့ေသာ် ကိုယ်ကျင့်တရားမပါရင် အလကားပဲ။ လီဆီက ေဂျာင်ေကာစကားကို နားေထာင်စဉ်က ဒီအေကာင် လူယုတ်မာမှန်းသိေပမယ့် ခွင့်လွှတ်ထားခဲ့တယ်။ သူ့စိတ်ကို သူနိုင်တယ်။ ဒီကုန်းကုန်းေလာက်ကေတာ့ သူ့ကို လှည့်စားလို့ မရဘူးလို့ ထင်ခဲ့တယ်။ ဒါေပမယ့်သူေမ့ေနတာက အဲသည်လို စိတ်ယုတ်မာမျိုးက သူ့ဆီမှာလည်း နဂိုကတည်းက အနည်းနဲ့အများ ရှိေနနိုင်တယ်ဆိုတာကိုပဲ။ တေြဖးေြဖးနဲ့ သူ့အကျင့်ေတွပျက်လာတာကို သူ့မျက်စိနဲ့တပ်အပ်ြမင်လာတဲ့အခါ သူကိုယ်သူ မသတီစရာ မနှစ်ြမို့စရာ ြဖစ်လာေတာ့မယ်။ လူတစ်ေယာက်မှာ ဂုဏ်သိက္ခာေလာက် အေရးြကီးတာ မရှိဘူး။ လူဆိုတာ သိက္ခာရှိမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တန်ဖိုးရှိတယ် လို့ ခံစားရမှာ။ လူတစ်ေယာက်အဖို့ သူ့နှလံုးသားထဲက မှန်တယ်လို့ ယံုြကည်ချက်ရှိရင် စစ်သည်အေပါင်း ေထာင်ေသာင်းမကလည်း ရင်ဆိုင်ရဲတဲ့သတ္တိရှိတယ်။ အဲလိုမဟုတ်ရင်ေတာ့ မေလာက်ေလးမေလာက်စား ရန်သူကိုလည်း ေြကာက်ေြကာက်ရွံ့ရွံ့ ရင်ဆိုင်ယူရတတ်တယ်။ ေဂျာင်ေကာစကားကို လီဆီ နားေထာင်လိုက်တဲ့အခိုက်မှာ သူ့သိက္ခာ သမာဓိ က ပျက်သွားြပီ။ ပါးစပ်ကေတာ့ စကားနားေယာင် မိုးမီးေလာင်နိုးနိုး ေြပာခဲ့ေပမယ့် အဲသည်မီးဟာ သူ့ကိုအရင် ေလာင်ြမိုက်လိုက်ြပီးတဲ့ေနာက်ေတာ့ သူ့အဖို့ ေခါင်းေတာင် ခိုင်ခိုင်မတ်မတ် မေထာင်နိုင်ေတာ့ဘူး။ ကျိုးပဲ့သွားြပီ။ အယုတ်တမာေကာင်ြဖားေယာင်းမှုေနာက်ကို ပါသွားြပီးတဲ့ေနာက်မှာ သူ့ကိုယ်သူ အထင်ေသး စက်ဆုပ်ဖို့ကလွဲလို့ ဘာမှ မရှိေတာ့ဘူး။ အေပါ်ယံြကည့်ရင်ေတာ့ လီဆီဆိုတာ အလံုးလည်း မေလျာ့ဘူး။ အရပ်လည်း မေလျာ့ဘူး။ ရာထူးလည်း ကျမသွားဘူး။ အတွင်းထဲမှာေတာ့ သူဘယ်ေလာက် ပုပ်ပွပျက်စီးသွားြပီဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူ အသိဆံုးပဲ။”
အဲဒါေြကာင့် ဒီပံုြပင်ကေလးကို ဘယ်ေတာ့မှ ေမ့မသွားပါေစနဲ့ လို့ ေဒါ်ေလးငယ်ကေတာ့ အတန်တန် ဆံုးမပါတယ်။ တရုတ်သတင်းစာေတွကေတာ့ ေမာ်စီတံုးြကီးကို ဧကရာဇ်မင်းနဲ့နှိုင်းသလို လင်ေြဗာင်ကိုလည်း ေဂျာင်ေကာနဲ့နှိုင်းတာပဲ။ လီဆီေနရာမှာေတာ့ မျက်စိထဲြမင်ေယာင်စရာ နည်းနည်းရှားလိမ့်မယ်။ သူက ေကာင်းတာလုပ်ခဲ့တာလည်း ေတာ်ေတာ်များများ ရှိခဲ့တာကိုး။ သံတမန်ကျကျ ေြပရာေြပေြကာင်း ညှိညှိနှိုင်းနှိုင်း ြကားဝင်ေစ့စပ်ေပးတတ်တာဆိုေတာ့ ချူအင်လိုင်းြကီးပဲ လက်ညှိုးထိုးြပစရာ ရှိတယ်။
အရည်အချင်းလည်း ရှိတယ်။ လူမှုဆက်ဆံေရးလည်း ကျွမ်းကျင်တယ်။ သူ့အတွင်းစိတ်ကိုလည်း ဘယ်သူမှ မခန့်မှန်းနိုင်ဘူး။ ဒါေပမယ့် လူဆိုတာ အခါခပ်သိမ်း ဗိုလ်လူခပ်သိမ်း ေြကနပ်ေစေအာင်ေတာ့ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ရက်စက်ြကမ်းြကုတ်ြပီး လှည့်ဖျားေကာက်ကျစ်တတ်သူေတွကို အလိုက်သင့်အလျားသင့် ဆက်ဆံေနမယ်ဆိုရင်ေတာ့ ေရရှည်မှာ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားေရာ နိုင်ငံအနာဂတ်ပါ စုန်းစုန်းြမုပ်သွားမှာ အမှန်ပါပဲ။ ကိုယ်တို့ ဗမာမှာလည်း အလားတူြဖစ်ရပ်မျိုးရှိခဲ့တာေပါ့။
အေလာင်းမင်းတရားနတ်ရွာစံတဲ့အခါ အယုဒ္ဓယက ြပန်သယ်လာခိုက် သားေတာ်ငယ် ဆင်ြဖူရှင် ေခါ် ေြမဒူးမင်းသားက မူးမတ်စစ်သူြကီးေတွကို သစ္စာေရတိုက်တဲ့အခါ မင်းတရားြကီးရဲ့ ေသွးေသာက်ရင်း ြမင်းရည်တက်ထဲက စစ်သူြကီးတစ်ဦးက မလိုက်ေတာ့ပဲ ေနာက်ချန်ေနရစ်သတဲ့။ ေြမဒူးမင်းသားက သူ့အရင်ဦးေအာင် နန်းေတာ်ကို အေရာက်ြပန်ြပီး အမိန့်မနာခံပါဘူးလို့ ေနာင်ေတာ်ြကီးဘုရားကို ကုန်းေချာနှင့်တယ်။
သူတို့ညီအကိုချင်း ေြကေြကလည်လည် ြဖစ်ြပန်ေတာ့လည်း ြကားကဝင်ဖီဆန််မိတဲ့ ကိုယ်ပဲ အြပစ်ေရာက်မှာမို့ စစ်သူြကီးငတွန်ခမျာ သူပုန်ဘဝနဲ့ ကွပ်မျက်ခံရတယ်။ အေလာင်းမင်းတရားက နန်းလျာမစီမံခဲ့တာေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့် သူစီမံပံုက ထီးဓေလ့နန်းဓေလ့နဲ့ မညီဘူး။ သားေြခာက်ေယာက်ကို အစဉ်လိုက် နန်းတက်ရစ်ြကပါတဲ့။ မင်းတုန်းမင်းြကီးလို ရာေကျာ်ေအာင်ေမွးထားမိရင် ဘယ့်နှယ်လုပ်မတုန်း။ အရပ်သားညီအကိုေတွ အိမ်ေထာင်ကွဲြဖစ်သွားရင်ေတာင် ကိုယ့်မိန်းမ သားသမီးဘက် ပင်းြကတာမို့ ထီးနန်းစည်းစိမ်နဲ့ ပတ်သက်လာရင် ညီအကိုဆိုတာ ေတာ်ေတာ် ေသွးေဝးပါတယ်။
ဒီသေဘာမျိုးရှိတဲ့အတွက် ဆင်ြဖူရှင်ဟာ သူ့သားေတာ် စဉ့်ကူးမင်းကို ထီးနန်းလွှဲေပးတာ အြပစ်ေတာ့ မဆိုသာပါဘူး။ သူ့သားကို နန်းလုမှာစိုးလို့ ညီေတာ်ေတွကို အရာချြပီး အိမ်နိမ့်မှာထားတာေတာ့ မေကာင်းဘူးေပါ့။ ဆင်ြဖူရှင့်သားကမှ နန်းတက်နိုင်ရင် ေနာင်ေတာ်ြကီးသား ေမာင်ေမာင်ကေရာ ဘာလို့နန်းမတက်နိုင်ရမှာလဲဆို ထီးနန်းလုပ်ြကံလို့ ေဖာင်းကားစားေမာင်ေမာင် ဘုရင်ြဖစ်လာြပန်ေရာ။ သင်ခန်းစာယူသင့်တာက ရှင်ဘုရင်လုပ်ချင်ရင် လက်ရှိရှင်ဘုရင်ကို သတ်လိုက်ရံုနဲ့ မြပီးေသးဘူး။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ရှင်ဘုရင်လုပ်တတ်ဦးမှ ြဖစ်တာ ဆိုတာကိုပါ။ (တို့ေဆးရံုမှာေတာ့ လူနာကို ခွဲခန်းထဲမသွင်းခင် အလုပ်သမားေခါ်ြပီး ရှင်ဘုရင်လုပ်ေပးလိုက်လို့ခိုင်းရင် ငါးရာေလာက်ပဲ ေပးရမယ်။)
ရှင်ဘုရင် မလုပ်တတ်တဲ့ေမာင်ေမာင်ဟာ ၇ ရက်ပဲ နန်းစံနိုင်ပါတယ်။ ဆက်ေြပာရင် ကုန်းေဘာင်ဆက်တစ်ခုလံုး ကုန်ေတာ့မယ်။ ဘာကို သိေစချင်တာတုန်းဆိုေတာ့ နိုင်ငံ့ေခါင်းေဆာင်ဆိုတာ ကိုယ့်သက်တမ်းရှည်ေစေရးကိုပဲ အေလးထားြပီး ကိုယ့်ေနရာအတွက် အလားအလာရှိသူေတွကို ြဖုတ်ထုတ်သတ် မလုပ်ရဘူး။ ေနာက်တက်မယ့်မျိုးဆက်ကို ေမွးရတယ်။
အဲလိုမဟုတ်လို့ မသမာတဲ့သူေတွက ေကာက်ကျစ်စဉ်းလဲစွာ အာဏာသိမ်းလာရင် တိုင်းြပည်အတွက် နှစ်ရှည်လများ ဆင်းရဲဒုက္ခြကံုရတတ်တယ်။ ဒီလိုမသမာတဲ့ နန်းတွင်းအေရးေတာ်ပံုမျိုးဆိုတာလည်း မသိတာ မြကားတာ နားမေထာင်တာ အေကာင်းဆံုးပဲ။ ြကားမိရံုကေလးနဲ့ နားရာဇဝတ်သင့်တယ်။
ဘာြဖစ်လို့ဆိုေတာ့ ကဲ အခုြကားမိသွားြပီ။ ဘာဆက်လုပ်မလဲ။ တဘက်ဘက်ကို ဆံုးြဖတ်မှ ရေတာ့မယ်။ ကိုယ်တိုင်ဝင်မပါဘူး။ ြကားေနဆိုေပမယ့်လည်း ထိန်ချန်မှုဆိုတာက ရှိေသးတယ်။ အမှားအမှန်ဆိုတာ ပလ္လင်ေပါ်တက်ထိုင်တဲ့သူကသာ ဆံုးြဖတ်မှာ။ လီဆီဘိုးဘိုးြကီးေနရာမှာ ဝင်ြကည့်လိုက်ရင် သူ့အတွက် ေရွးချယ်စရာလမ်း ေပးမထားဘူးဆိုတာ နားလည်သေဘာေပါက်လာပါလိမ့်မယ်။
ဒါမျိုးကိစ္စမှာ ဆရာြကင့်ဆီသွားြပီး အိမ်ေရှ့ကိုယ်ေတာ် အေခါ်ေတာ်ရှိတယ် ေြပာြပီးတာနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတ်ေသသွားသူ ချန်ပညာရှိြကီးရဲ့ သစ္စာရှိပံုကို ချီးကျူးအံ့ဩမိပါတယ်။ သားသားကို ရှင်ဘုရင်လုပ်ချင်တယ် လာတိုင်ပင်ရင်ေတာ့ ငါးရာပဲ ကျပါမယ်။ ဘလိတ်ဓါးအသစ်နဲ့မို့ စိတ်ချလက်ချ ဓါးရှခံလိုက်ပါ။ အထဲေရာက်ေတာ့ အရက်ပျံေလာင်းမှာ ဘာမှ မပူနဲ့။ ဟုတ်ပလား။
သူက ေလာေလာဆယ် နန်းေတာ်ထဲမှာ ရာထူးလည်းအြကီးဆံုး၊ လစာဝင်ေငွလည်း အြမင့်ဆံုး။ သည်လိုလူကို တစ်ချီတည်းနဲ့ ပိုင်ေအာင် မချုပ်နိုင်ရင် ငုတ်တုတ်ေမ့သွားမယ်။ ေခါင်းေတာင်ြပုတ်သွားဦးမှာ။ ဒါေပမယ့် မပူပါနဲ့။ မာမီ့တာဝန်ထား။
“ဘိုးဘိုးေရ။ ေခတ်ကာလြကီးကလည်း မေရမရာ ရှိလိုက်ပါဘိသနဲ့။ ဘိုးဘိုးကို ခင်လို့ ေြပာရဦးမယ် သိလား။ ဗိုလ်ချုပ်မုန်းရှန်နဲ့ ဖူဆူမင်းသားနဲ့က ပုလဲနာမ သိပ်သင့်ြကတာ။ အခုသူက သားေတာ်ြကီးဆိုေတာ့ ထီးနန်းက ေသချာသေလာက်ပဲ။ ေနာက်နှစ်ေနာက်နှစ်များဆိုရင်ြဖင့် တနန်းေတာ်လံုးမှာ မုန်အိမ်က ဘုန်းေတာက်လာရင် များတို့ ေနစရာေတာင် ရှိမယ်မထင်ဘူး။ စိတ်မဆိုးရင် တစ်ခုေလာက်ေတာ့ ေမးချင်တယ် ဘိုးဘိုးရယ်။ ဘိုးဘိုးအေနနဲ့ ြကံရည်ဖန်ရည်ချင်းမှာ မုန်းရှန်နဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ယှဉ်မလဲ။ ေနာက်လိုက်ဗိုလ်ပါအင်အား နဲ့ စစ်ေရးဗျူဟာမှာေရာ ဘယ်လိုယှဉ်မလဲ။ ချီးြမှင့်ေြမှာက်စားဖွယ်ရာ နိုင်ငံဂုဏ်ေဆာင်တဲ့ေနရာမှာေကာ ဘယ်လိုယှဉ်မလဲ။ စစ်သူရဲေကာင်းအြဖစ် အမည်သတင်း ေကျာ်ေဇာြခင်းမှာေရာ ဘယ်လိုယှဉ်မလဲ။ ေနာက်ဆံုး ကုန်ကုန်ေြပာမယ် ဘိုးဘိုးရယ်။ ဖူဆူမင်းသားက အေလးေပးတဲ့ေနရာ၊ အသိအမှတ်ြပုတဲ့ေနရာမှာေရာ ဘယ်လိုယှဉ်မလဲ။ စိတ်မရှိနဲ့ေနာ်။ ကန်ေတာ့ ကန်ေတာ့။”
“ေတာ်ပါေပတယ်။ ကုန်းကုန်း။ အဲသည်ငါးချက်စလံုး ကျုပ်အေနနဲ့ မုန်းရှန်ကို ဘယ်ေနရာမှ ယှဉ်မရတာ အမှန်ပါပဲ။ ဒါထက်စကားမစပ် ဘာကိုသိချင်လို့ ကျုပ်လာေမးတာတုန်း။ တည့်တည့် ေြပာစမ်းပါ။”
“ဘိုးဘိုးကလည်း ြကံြကံဖန်ဖန်။ များက ဘာမှမဟုတ်တဲ့ ကုန်းကုန်း အစုတ်ပလုပ်ကေလးသက်သက်ပါ။ မင်းတရားြကီး ေြမှာက်စားလို့ အမိန့်ေတာ်ကေလး ြပန်ခွင့်ရရံုရှိတာ။ နန်းေတာ်ထဲေရာက်တာ အခုမှ အနှစ်နှစ်ဆယ်ေတာင် မြပည့်ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့လည်း ဘိုးဘိုးရယ် လူဆိုတာဟာ ခက်တယ်။ မင်းခေယာကင်္ျား ကမ်းနားသစ်ပင်တဲ့။ ဝန်ေတွ ဝန်ေတွဆိုတာ မျက်စိေအာက်တင် ြပုတ်ြပုတ်သွားလိုက်ြကတာ နည်းနည်းေနာေနာ မဟုတ်ဘူး။ ြပုတ်ြပီေဟ့ဆိုရင်လည်း ဘယ်ဝန် ဘယ်အမတ်ကများ အိုစာမင်းစာ သားေထာက်သမီးခံ အေမွရယ်လို့ ေပးစရာကျန်တာေတွ့ဖူးလို့လဲ။ အမှန်အတိုင်းေြပာရရင် ေခါင်းနဲ့ကိုယ် အိုးစားကွဲကုန်တာချည့်ပဲ။”မာမီတို့ဝုန်းချက်ကေတာ့ ဟိုကဘိုးေတာ်ြကီး ေြပာ်ရကာသွားလိုက်သမှ နားကားြပီး လက်ေတွဘာေတွ တုန်သွားတဲ့အထိပါပဲ။ ေတာ်ေသးတာေပါ့။ သူမတုန်ရင် ကိုယ်တုန်ရမှာ မဟုတ်လား။ လျက်ဆားကေလး တစ်တို့နှစ်တို့ နဲ့ လည်ေချာင်းေလး ရှင်းလိုက်ြပီးမှ ဆက်ေလှာ်ရြပန်ပါတယ်။
“ဂယ်ေတာ့ ဘိုးဘိုးလည်း သိပါတယ်။ သားေတာ်ြကီးဘုရားက ြပတ်သားတယ်၊ တည်ြကည်တယ်။ ရဲရင့်တယ်။ အားကိုးထိုက်တယ်။ သူေရွှေတာင်တက်တဲ့အခါ မုန်းရှန်ကလည်း နန်းရင်းဝန်ြဖစ်မှာပဲ။ ခုေတာင် အတူတူ အလုပ်လုပ်ေနြကတဲ့ဥစ္စာ။ ဒီပံုအတိုင်းသာဆို ဘိုးဘိုးလည်း များတို့လိုပဲ ရွာြပန်ဖို့ အထုပ်ြပင်ရေတာ့မှာ။”
“အလို။ မယ်မင်းြကီးမ အဲေလ။ ေမာင်မင်းြကီးသား။ နားရာဇဝတ်သင့်လိုက်ေလ။ အခုေြပာေနတဲ့ စကားေတွက မိုးမီးေလာင်ေစမယ့်စကားဆိုတာ သိရဲ့လား။ (Wang guo zhi yan.) (Words that would cause our nation to perish.) ကျုပ် နတ်ရွာစံမင်းတရားြကီးရဲ့ မှာတမ်းေတာ် ဖတ်ြပီးြပီဗျ။ သတိတမံ ဆင်ြခင်ဉာဏ်နဲ့ ဘုန်းေတာ်ြကီးဘုရားရဲ့အလိုကို နာခံဖို့သာရှိေပတယ်။ မှာတမ်းေတာ်အေပါ် ေစာဒက သံသယဝင်ရေအာင် ကျုပ်က ဘာေကာင်မို့များပါလိမ့်ဗျာ။”
“အဲေလာက်လဲ သိပ်ေသချာမေနပါနဲ့ ဘိုးဘိုးရယ်။ တခါတေလကျ ကိုယ်က ေဘးကင်းေလာက်တယ် ထင်တာေတွက အသက်အန္တရာယ်များတတ်ြပီး ကိုယ်က အန္တရာယ်များလွန်းတယ် ထင်တာေတွက ရန်ေဘးမသန်းရှိတတ်ပါတယ်။ ကိုယ်ေတာ်ရှင်ြမတ် နှုက္ခပတ်ေတာ်ေတွ အသာထားြပီး ကိုယ့်ေဘးကိုယ် အရင် ြကည့်ပါဦး ဘိုးဘိုးရဲ့။”
“ကျုပ်အဖို့ သည်ကေန့ရှိေနတဲ့ အေသွးအသားများဟာ ဘုန်းေတာ်ြကီးဘုရား ေကျွးေမွးထားခဲ့တာေတွသာ ြဖစ်တယ်။ စည်းစိမ်ဥစ္စာ ချမ်းသာများလည်း အတူပ။ သာမာန်ဆင်းရဲသား ေကျးစွန်ရွာဖျား လမ်းြကိုလမ်းြကားေမွးဘဝကေန ဘုန်းေတာ်ြကီးဘုရား ေကျးဇူးေတာ် အနန္တေြကာင့်သာ ဝန်ြကီးချုပ်အြဖစ်နဲ့ တိုင်းြပည်ြကီးအကျိုးကို ရွက်ေဆာင်ခွင့် ရခဲ့တယ်။ အခုမျက်နှာေတာ်လွှဲြပီးေနာက်မှာလည်း အုပ်စည်းမပျက် တိုင်းြပည်အတွက်သာလျှင် ေစာင့်ေရှာက်ထိန်းသိမ်းရန် တာဝန်ရှိေပတယ်။ မဆွယ်လာပါနဲ့ ကုန်းကုန်း။ ကိုယ့်အရှင်သခင်အေပါ် သစ္စာရှိတဲ့ငယ်ကျွန်များဟာ ဤလိုအေရးအရာများမှာ အသက်သာ အေသခံြကပါတယ်။ ေရှ့ဆက် မေြပာပါနဲ့ေတာ့။ သည်စကား သည်တင်ရပ်ပါ။”
ဒါေပမယ့် ဘိုးဘိုးရဲ့ ေပျာ့ကွက်ြကီးကို မာမီက နှိုက်မိေနမှေတာ့ အလွယ်တကူနဲ့ လွှတ်မယ့်အစား မဟုတ်ပါဘူး။ လွှတ်လိုက်ရင် ကိုယ့်ြပန်ပတ်လာမှာေပါ့။ ဒါမျိုးဆိုတာ ကိုယ်နဲ့အတူ အမှုတွဲဆွဲထည့်မထားနိုင်ရင် ရန်သူပဲ။ ခုမှေတာ့ ေနမေကာင်းဘူး လာမေြပာနဲ့။ ရေတာ့ဘူး။
“ပညာရှိများ သတိြဖစ်ခဲရင် အားြကီးအေတွးေချာ်တာပဲ။ ေလာကြကီးမှာ ဘယ်အရာမှ တသမတ်တည်း မရှိဘူး ဘိုးဘိုးရဲ့။ အရာရာဟာ ေြပာင်းလဲတတ်ေသာ သေဘာရှိတယ် ဆိုတာသာလျှင် မေြပာင်းမလဲ အြမဲတည်ရှိေနတဲ့ နိယာမတရားပဲ။ အဲဒီအေြပာင်းအလဲေတွြကားမျာ တစ်ခုတည်းေသာ အမှန်တရားကို ေလှနံဓါးထစ် မှတ်ေနလို့ မရပါဘူး။ စိတ်ကူးမလွဲနဲ့။ များေြပာတာ ဆံုးေအာင်နားေထာင်။ အဲဒီအခါကျေတာ့ ကိုယ့်အသက်အိုးအိမ် စည်းစိမ်ကေလးြမဲဖို့ ဘယ်လိုမျိုး အသက်ကို ဉာဏ်ေစာင့်ရမလဲဆိုတာ ဘိုးဘိုးကိုယ်တိုင် သေဘာေပါက်လာလိမ့်မယ်။ လိုက်လုပ်တာ မလုပ်တာကေတာ့ ဘိုးဘိုးသေဘာေပါ့။ မလုပ်ေတာ့လည်း ဘိုးဘိုးသားေြမးေတွပဲ ဒုက္ခေရာက်ရမှာ။ စဉ်းစားေလ။ ဘိုးဘိုးလိမ္မာရင် ဘိုးဘိုးဖို့ချည့်ပဲ။”
ဝန်အိုြကီးခမျာ ေကာင်းကင်ကိုေမာ့ြကည့်ရင်း သက်ြပင်းေတွ အခါခါချလို့ မျက်ရည်ေတွ ေပါက်ကနဲေပါက်ကနဲ ကျလာရှာသတဲ့။ ေနာက်ေတာ့ ချံုးပွဲချလို့ ငိုပါေလေရာ။ ခုေတာ့ ချင်တိုင်းြပည်ြကီးရဲ့အနာဂတ်ဟာ သူ့အေပါ်မှာချည့်ပဲ လံုးလံုးလျားလျား ကျေရာက်ေနပါေပါ့လား။ အိုြကီးအိုမ သည်အရွယ်ကျခါမှ မိသားစုဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးြကီးက ဘာလို့များ သူ့တစ်ေယာက်တည်းအေပါ်သာ စုြပံုကျလာပါလိမ့်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အစေတးမခံနိုင်ပဲနဲ့ ကံြကမ္မာကို ဘယ်ပံုဘယ်နည်း အားကိုးရပါ့မလဲ လို့ ရွတ်ကာဆိုတာ ငိုရှာသတဲ့။
“ဘာမှ အားမငယ်ပါနဲ့ ဘိုးဘိုးရယ်။ ကံြကမ္မာက ကိုယ့်ဘက်မှာပါ။ ဘုရင်မင်းြမတ်ရဲ့ ေကျာက်စိမ်းတံဆိပ်ေတာ်ေရာ၊ ေနာက်ဆံုးေရးသွားတဲ့ စာသဝဏ်ေတာ်ေရာ ကိုယ်ေတာ်ေလးဘုရားဆီမှာ ရှိပါတယ်။ အဲဒီစာကိုမီးရှို့ြပီး အသစ်ြပန်ေရးလိုက် ဘာခက်တာမှတ်လို့။ သံုးမိနစ်ပဲေစာင့်။ များကိုယ်ေတာ်ေလးဆီ သံေတာ်ဦးတင်လိုက်ဦးမယ်။”
ကုန်းကုန်းတို့ေလှာ်ချက်ကေတာ့ နှစ်ဘက်ကမ်းခတ်တယ်လို့ ေြပာရမယ်။ မင်းသားေလးဆီြပန်ေြပးြပီး
“ေဟာသည်မှာ စာချွန်ေတာ်နှင့် တံဆိပ်ေတာ်ပါဘုရား။ လီဆီဘိုးဘိုးြကီးအား လိုအပ်သလို ြပုြပင်ြပင်ဆင်ခွင့် ေပးသနားေတာ်မူပါ။ ယေန့မှစ၍ ကိုယ်ေတာ်ေလးဘုရားအေပါ် သစ္စာေစာင့်သိမည့် ကျွန်ယံုအစစ်ြဖစ်ေသာေြကာင့် စိုးရိမ်ေတာ်မူပါနဲ့ ဖျား။”
လို့ ေအာင်စည်တီးေလတယ်။ သည်လိုနဲ့ ေသတမ်းအမိန့်ေတာ်ကို လွှတ်ေတာ်သံုးရပ် အတည်ြပုချက်မယူပဲ သူတို့သံုးေယာက်သား ြပင်ဆင်ေရးသားလိုက်တာကေတာ့ သည်လိုပါတဲ့ကွယ်။
“ငါတို့ကား တိုင်းနိုင်ငံေတာ် စည်ပင်ဝေြပာေရး၊ ဘုန်းတန်ခိုးေတဇာြဖင့် ရှည်ြကာစွာ စိုးမိုးနိုင်ေရးအတွက် တိုင်းခန်းလှည့်လည်လျက်ရှိပါ၏။ ထိုအေတာအတွင်း၍ မင်းသားဖူဆူသည် ဗိုလ်ချုပ်မုန်းရှန်နှင့်အတူ ရှိေနေပသည်။ မုန်းရှန်သည် ပစ္ဆန္တရာဇ်အရပ်၌ ဆယ်နှစ်တာမက ရှိေချြပီ။ မင်းသားဖူဆူသည် စစ်သားအများအြပား ကျဆံုးေစလျက်ရှိေသာ်ြငား နိုင်ငံအတွက် တစ်လက်မမျှပင် တိုးပွားသိမ်းပိုက်နိုင်စွမ်းမရှိ။ ထို့ြပင်တဝ ခမည်းေတာ်ဘုရားမှ ချမှတ်ထားေသာ အမိန့်ေတာ် မူဝါဒလမ်းစဉ်တို့ကိုပင် သေရာ်ေမာ်ကား ထိပါးပုတ်ခတ်ေြပာဆိုလျှက်ရှိြခင်းေြကာင့် ထီးေမွနန်းေမွခံ မင်းသားအြဖစ်မှ စွန့်လွှတ်လိုက်သည်။ ဤအမိန့်ေတာ်နှင့် တကွဆက်အပ်ေသာ ရတနာဓါးြမတ်ြဖင့် ယခုပင် စီရင်ေစရမည်။ ဖူဆူအား လိမ္မာေအာင် သွန်သင်ြခင်းမရှိေသာ မုန်းရှန်အား အသက်ချမ်းသာေပးေတာ်မူသည်။ ရာထူးအလုပ်အကိုင်များကို လက်ေထာက်ဗိုလ်ချုပ် ဝမ်လီသို့ ယခုပင် လွှဲေြပာင်းေပးအပ်ေစ။ အမိန့်ေတာ်။”
တဲ့ဗျ။
“ပွဲသိမ်းြပီ ဘိုးဘိုးေရ။ ပွဲသိမ်းြပီ။ ဖူဆူကိုယ်ေတာ်ေလး မရှိတာနဲ့ ဘိုးဘိုးရဲ့ ရာထူးစည်းစိမ်ေတွ ဘယ်သူမှ လက်ဖျားနဲ့တို့လို့ မရေတာ့ဘူး။ ကိုယ်ေတာ်ေလးဘုရားကလည်း အခုမှ သက်ေတာ်ကေလးက နှစ်ဆယ်၊ သင်လွယ်တတ်လွယ်တုန်း။ ဘိုးဘိုးအကူအညီမပါပဲ ဘယ်လိုမှ အုပ်ချုပ်လို့ ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ တချိန်ကျ ဘိုးဘိုး မျက်စိမှိတ်သွားဦးေတာ့။ ဘိုးဘိုးသားေြမး တစ်ေယာက်မဟုတ်တစ်ေယာက် အပါးေတာ်ေခါ်ထားဦးမှာပဲ။ အဟစ် အဟစ် အဟစ် အဟစ်။” (အလွန်အြမင်ကပ်ဖွယ်ေကာင်းေအာင် ကုန်းကုန်းအသံြဖင့် ရယ်ပါသည်)။
အဲသည်သံုးေယာက်ေပါင်း ေလာင်းေကျာ်ပံုြပင်ကို ေကျာင်းမှာသင်ရတုန်းက ယင်းမာေြခာက်တန်းပဲ ရှိပါေသးတယ်။ အိမ်ေရာက်လို့ ေဒါ်ေလးငယ်ြပန်ေြပာြပေတာ့ ပိုစိတ်ဝင်စားစရာေကာင်းတယ်။
“ညည်းေခါင်းထဲမှာ ြမဲြမဲမှတ်ထားရမှာက ေဂျာင်ေကာြကီး အဲဒီစကားမစခင်အချိန်အထိ လီဆီဟာ တည်ြကည်တဲ့ သစ္စာရှိတဲ့ အမှုထမ်းေကာင်း ပညာရှိတစ်ေယာက်ပဲ။ သူများစကားလည်း နားေယာင်လိုက်ေရာ တစ်သက်လံုးထိမ်းလာသမျှ စာရိတ္တေတွက ဘာမှ မကျန်ေတာ့ဘူး။ လူတစ်ေယာက်ရဲ့ အကျင့်စာရိတ္တဆိုတာ သူ့ရဲ့ စိတ်ေစတနာအေပါ်မူတည်ြပီး အေကာင်းအဆိုး နှစ်မျိုးစလံုးြဖစ်နိုင်တယ်။ မေကာင်းတဲ့သူရဲ့ အဖျက်စကားကို နားေယာင်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ကိုယ်သူေတာ့ ငါစိတ်ပါမှြဖစ်တာပါလို့ ထင်ေနေပမယ့် တကယ်တမ်းမှာ သမာဓိက ပျက်သွားတယ်။ နားယဉ်သွားတယ် ေခါ်ရမှာေပါ့။ တေြဖးေြဖးနဲ့ သူ့မသိစိတ်ထဲကေန မသိချင်ေယာင်ေဆာင်ထားတဲ့ အေတွးေတွကို လူပံုအလယ်မှာ အမှတ်တမဲ့ ထုတ်ေဖာ်ေြပာဆိုလာမိေရာ။ အာရံုမှာ အမည်းစက်ထင်သွားြပီးတဲ့အခါ ေနာင်ကျေတာ့ သူလည်းပဲ ေဂျာင်ေကာလို မဟုတ်ကဟုတ်ကေတွ ကိုယ်တိုင်လုပ်မိလာေရာ မဟုတ်လား။ စိတ်ဆိုတာ နဂိုကတည်းက မေကာင်းမှုမှာ ေမွ့ေလျာ်တတ်ြပီးသား။ မေနာကံကလွယ်လာရင် ဝဇီကံ၊ ကာယကံေတွက သိပ်မခက်ေတာ့ဘူး။ ဒါေြကာင့်မို့ အကျင့်ပျက်ြခစားတယ်ဆိုတာ လာဘ်လာဘ အကျိုးအြမတ်တစ်ခုတည်းကို ြကည့်ြပီး ဘယ်ေတာ့မှ ေပါ့ေပါ့ေလး မေတွးေလနဲ့။ အကျင့်ဆိုတာ ပါတတ်တယ်ေလ။ (ဟုတ်တာေပါ့။ ဘယ်သူကေကာ ကင်းလို့လဲဆိုတဲ့ အေတွးကေလးဝင်မိတာကိုက မကင်းရာမကင်းေြကာင်းထဲမှာ ကိုယ်ပါပါဖို့အစြပုတာပဲ) တို့တရုတ်ေတွမှာ ချီ လို့ေခါ်တဲ့ အယူအဆတစ်ခု ရှိတယ်။ သတ္တိရယ် ဆန္ဒရယ် ေစတနာရယ် သံုးခုကို အေြခခံတယ်။ (စိတ်ဓါတ်စွမ်းအား လို့ ေြပာချင်တာ ထင်ပါရဲ့) သို့ေသာ် ကိုယ်ကျင့်တရားမပါရင် အလကားပဲ။ လီဆီက ေဂျာင်ေကာစကားကို နားေထာင်စဉ်က ဒီအေကာင် လူယုတ်မာမှန်းသိေပမယ့် ခွင့်လွှတ်ထားခဲ့တယ်။ သူ့စိတ်ကို သူနိုင်တယ်။ ဒီကုန်းကုန်းေလာက်ကေတာ့ သူ့ကို လှည့်စားလို့ မရဘူးလို့ ထင်ခဲ့တယ်။ ဒါေပမယ့်သူေမ့ေနတာက အဲသည်လို စိတ်ယုတ်မာမျိုးက သူ့ဆီမှာလည်း နဂိုကတည်းက အနည်းနဲ့အများ ရှိေနနိုင်တယ်ဆိုတာကိုပဲ။ တေြဖးေြဖးနဲ့ သူ့အကျင့်ေတွပျက်လာတာကို သူ့မျက်စိနဲ့တပ်အပ်ြမင်လာတဲ့အခါ သူကိုယ်သူ မသတီစရာ မနှစ်ြမို့စရာ ြဖစ်လာေတာ့မယ်။ လူတစ်ေယာက်မှာ ဂုဏ်သိက္ခာေလာက် အေရးြကီးတာ မရှိဘူး။ လူဆိုတာ သိက္ခာရှိမှ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တန်ဖိုးရှိတယ် လို့ ခံစားရမှာ။ လူတစ်ေယာက်အဖို့ သူ့နှလံုးသားထဲက မှန်တယ်လို့ ယံုြကည်ချက်ရှိရင် စစ်သည်အေပါင်း ေထာင်ေသာင်းမကလည်း ရင်ဆိုင်ရဲတဲ့သတ္တိရှိတယ်။ အဲလိုမဟုတ်ရင်ေတာ့ မေလာက်ေလးမေလာက်စား ရန်သူကိုလည်း ေြကာက်ေြကာက်ရွံ့ရွံ့ ရင်ဆိုင်ယူရတတ်တယ်။ ေဂျာင်ေကာစကားကို လီဆီ နားေထာင်လိုက်တဲ့အခိုက်မှာ သူ့သိက္ခာ သမာဓိ က ပျက်သွားြပီ။ ပါးစပ်ကေတာ့ စကားနားေယာင် မိုးမီးေလာင်နိုးနိုး ေြပာခဲ့ေပမယ့် အဲသည်မီးဟာ သူ့ကိုအရင် ေလာင်ြမိုက်လိုက်ြပီးတဲ့ေနာက်ေတာ့ သူ့အဖို့ ေခါင်းေတာင် ခိုင်ခိုင်မတ်မတ် မေထာင်နိုင်ေတာ့ဘူး။ ကျိုးပဲ့သွားြပီ။ အယုတ်တမာေကာင်ြဖားေယာင်းမှုေနာက်ကို ပါသွားြပီးတဲ့ေနာက်မှာ သူ့ကိုယ်သူ အထင်ေသး စက်ဆုပ်ဖို့ကလွဲလို့ ဘာမှ မရှိေတာ့ဘူး။ အေပါ်ယံြကည့်ရင်ေတာ့ လီဆီဆိုတာ အလံုးလည်း မေလျာ့ဘူး။ အရပ်လည်း မေလျာ့ဘူး။ ရာထူးလည်း ကျမသွားဘူး။ အတွင်းထဲမှာေတာ့ သူဘယ်ေလာက် ပုပ်ပွပျက်စီးသွားြပီဆိုတာ သူ့ကိုယ်သူ အသိဆံုးပဲ။”
အဲဒါေြကာင့် ဒီပံုြပင်ကေလးကို ဘယ်ေတာ့မှ ေမ့မသွားပါေစနဲ့ လို့ ေဒါ်ေလးငယ်ကေတာ့ အတန်တန် ဆံုးမပါတယ်။ တရုတ်သတင်းစာေတွကေတာ့ ေမာ်စီတံုးြကီးကို ဧကရာဇ်မင်းနဲ့နှိုင်းသလို လင်ေြဗာင်ကိုလည်း ေဂျာင်ေကာနဲ့နှိုင်းတာပဲ။ လီဆီေနရာမှာေတာ့ မျက်စိထဲြမင်ေယာင်စရာ နည်းနည်းရှားလိမ့်မယ်။ သူက ေကာင်းတာလုပ်ခဲ့တာလည်း ေတာ်ေတာ်များများ ရှိခဲ့တာကိုး။ သံတမန်ကျကျ ေြပရာေြပေြကာင်း ညှိညှိနှိုင်းနှိုင်း ြကားဝင်ေစ့စပ်ေပးတတ်တာဆိုေတာ့ ချူအင်လိုင်းြကီးပဲ လက်ညှိုးထိုးြပစရာ ရှိတယ်။
အရည်အချင်းလည်း ရှိတယ်။ လူမှုဆက်ဆံေရးလည်း ကျွမ်းကျင်တယ်။ သူ့အတွင်းစိတ်ကိုလည်း ဘယ်သူမှ မခန့်မှန်းနိုင်ဘူး။ ဒါေပမယ့် လူဆိုတာ အခါခပ်သိမ်း ဗိုလ်လူခပ်သိမ်း ေြကနပ်ေစေအာင်ေတာ့ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ရက်စက်ြကမ်းြကုတ်ြပီး လှည့်ဖျားေကာက်ကျစ်တတ်သူေတွကို အလိုက်သင့်အလျားသင့် ဆက်ဆံေနမယ်ဆိုရင်ေတာ့ ေရရှည်မှာ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားေရာ နိုင်ငံအနာဂတ်ပါ စုန်းစုန်းြမုပ်သွားမှာ အမှန်ပါပဲ။ ကိုယ်တို့ ဗမာမှာလည်း အလားတူြဖစ်ရပ်မျိုးရှိခဲ့တာေပါ့။
အေလာင်းမင်းတရားနတ်ရွာစံတဲ့အခါ အယုဒ္ဓယက ြပန်သယ်လာခိုက် သားေတာ်ငယ် ဆင်ြဖူရှင် ေခါ် ေြမဒူးမင်းသားက မူးမတ်စစ်သူြကီးေတွကို သစ္စာေရတိုက်တဲ့အခါ မင်းတရားြကီးရဲ့ ေသွးေသာက်ရင်း ြမင်းရည်တက်ထဲက စစ်သူြကီးတစ်ဦးက မလိုက်ေတာ့ပဲ ေနာက်ချန်ေနရစ်သတဲ့။ ေြမဒူးမင်းသားက သူ့အရင်ဦးေအာင် နန်းေတာ်ကို အေရာက်ြပန်ြပီး အမိန့်မနာခံပါဘူးလို့ ေနာင်ေတာ်ြကီးဘုရားကို ကုန်းေချာနှင့်တယ်။
သူတို့ညီအကိုချင်း ေြကေြကလည်လည် ြဖစ်ြပန်ေတာ့လည်း ြကားကဝင်ဖီဆန််မိတဲ့ ကိုယ်ပဲ အြပစ်ေရာက်မှာမို့ စစ်သူြကီးငတွန်ခမျာ သူပုန်ဘဝနဲ့ ကွပ်မျက်ခံရတယ်။ အေလာင်းမင်းတရားက နန်းလျာမစီမံခဲ့တာေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့် သူစီမံပံုက ထီးဓေလ့နန်းဓေလ့နဲ့ မညီဘူး။ သားေြခာက်ေယာက်ကို အစဉ်လိုက် နန်းတက်ရစ်ြကပါတဲ့။ မင်းတုန်းမင်းြကီးလို ရာေကျာ်ေအာင်ေမွးထားမိရင် ဘယ့်နှယ်လုပ်မတုန်း။ အရပ်သားညီအကိုေတွ အိမ်ေထာင်ကွဲြဖစ်သွားရင်ေတာင် ကိုယ့်မိန်းမ သားသမီးဘက် ပင်းြကတာမို့ ထီးနန်းစည်းစိမ်နဲ့ ပတ်သက်လာရင် ညီအကိုဆိုတာ ေတာ်ေတာ် ေသွးေဝးပါတယ်။
ဒီသေဘာမျိုးရှိတဲ့အတွက် ဆင်ြဖူရှင်ဟာ သူ့သားေတာ် စဉ့်ကူးမင်းကို ထီးနန်းလွှဲေပးတာ အြပစ်ေတာ့ မဆိုသာပါဘူး။ သူ့သားကို နန်းလုမှာစိုးလို့ ညီေတာ်ေတွကို အရာချြပီး အိမ်နိမ့်မှာထားတာေတာ့ မေကာင်းဘူးေပါ့။ ဆင်ြဖူရှင့်သားကမှ နန်းတက်နိုင်ရင် ေနာင်ေတာ်ြကီးသား ေမာင်ေမာင်ကေရာ ဘာလို့နန်းမတက်နိုင်ရမှာလဲဆို ထီးနန်းလုပ်ြကံလို့ ေဖာင်းကားစားေမာင်ေမာင် ဘုရင်ြဖစ်လာြပန်ေရာ။ သင်ခန်းစာယူသင့်တာက ရှင်ဘုရင်လုပ်ချင်ရင် လက်ရှိရှင်ဘုရင်ကို သတ်လိုက်ရံုနဲ့ မြပီးေသးဘူး။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ရှင်ဘုရင်လုပ်တတ်ဦးမှ ြဖစ်တာ ဆိုတာကိုပါ။ (တို့ေဆးရံုမှာေတာ့ လူနာကို ခွဲခန်းထဲမသွင်းခင် အလုပ်သမားေခါ်ြပီး ရှင်ဘုရင်လုပ်ေပးလိုက်လို့ခိုင်းရင် ငါးရာေလာက်ပဲ ေပးရမယ်။)
ရှင်ဘုရင် မလုပ်တတ်တဲ့ေမာင်ေမာင်ဟာ ၇ ရက်ပဲ နန်းစံနိုင်ပါတယ်။ ဆက်ေြပာရင် ကုန်းေဘာင်ဆက်တစ်ခုလံုး ကုန်ေတာ့မယ်။ ဘာကို သိေစချင်တာတုန်းဆိုေတာ့ နိုင်ငံ့ေခါင်းေဆာင်ဆိုတာ ကိုယ့်သက်တမ်းရှည်ေစေရးကိုပဲ အေလးထားြပီး ကိုယ့်ေနရာအတွက် အလားအလာရှိသူေတွကို ြဖုတ်ထုတ်သတ် မလုပ်ရဘူး။ ေနာက်တက်မယ့်မျိုးဆက်ကို ေမွးရတယ်။
အဲလိုမဟုတ်လို့ မသမာတဲ့သူေတွက ေကာက်ကျစ်စဉ်းလဲစွာ အာဏာသိမ်းလာရင် တိုင်းြပည်အတွက် နှစ်ရှည်လများ ဆင်းရဲဒုက္ခြကံုရတတ်တယ်။ ဒီလိုမသမာတဲ့ နန်းတွင်းအေရးေတာ်ပံုမျိုးဆိုတာလည်း မသိတာ မြကားတာ နားမေထာင်တာ အေကာင်းဆံုးပဲ။ ြကားမိရံုကေလးနဲ့ နားရာဇဝတ်သင့်တယ်။
ဘာြဖစ်လို့ဆိုေတာ့ ကဲ အခုြကားမိသွားြပီ။ ဘာဆက်လုပ်မလဲ။ တဘက်ဘက်ကို ဆံုးြဖတ်မှ ရေတာ့မယ်။ ကိုယ်တိုင်ဝင်မပါဘူး။ ြကားေနဆိုေပမယ့်လည်း ထိန်ချန်မှုဆိုတာက ရှိေသးတယ်။ အမှားအမှန်ဆိုတာ ပလ္လင်ေပါ်တက်ထိုင်တဲ့သူကသာ ဆံုးြဖတ်မှာ။ လီဆီဘိုးဘိုးြကီးေနရာမှာ ဝင်ြကည့်လိုက်ရင် သူ့အတွက် ေရွးချယ်စရာလမ်း ေပးမထားဘူးဆိုတာ နားလည်သေဘာေပါက်လာပါလိမ့်မယ်။
ဒါမျိုးကိစ္စမှာ ဆရာြကင့်ဆီသွားြပီး အိမ်ေရှ့ကိုယ်ေတာ် အေခါ်ေတာ်ရှိတယ် ေြပာြပီးတာနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတ်ေသသွားသူ ချန်ပညာရှိြကီးရဲ့ သစ္စာရှိပံုကို ချီးကျူးအံ့ဩမိပါတယ်။ သားသားကို ရှင်ဘုရင်လုပ်ချင်တယ် လာတိုင်ပင်ရင်ေတာ့ ငါးရာပဲ ကျပါမယ်။ ဘလိတ်ဓါးအသစ်နဲ့မို့ စိတ်ချလက်ချ ဓါးရှခံလိုက်ပါ။ အထဲေရာက်ေတာ့ အရက်ပျံေလာင်းမှာ ဘာမှ မပူနဲ့။ ဟုတ်ပလား။
0 comments:
Post a Comment