“လကဆုန် နဲ့​ ြမရဂံု”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

“စံုကန္တာ ​ေနပူခရီး​မ​ေတာ့​ ဘယ်ထီး​မှ မပါပါတယ်။
ြမိုင်ြကီး​က စလူရွက်ကိုကွယ် ြခူလက်ဝယ်ကိုင်ချိုး​။
​ေနများ​ခ ​ေမ့​အသား​ညိုမယ်။
အလိုကွယ် .. အနား​ကိုတိုး​လို့​သာမိုး​။” တဲ့​။

​ေရဗူး​ေတွ ဖိနပ်​ေတွ မပါတဲ့​အခါ၊​ ထီး​ေတွ ခ​ေမာက်​ေတွ ​ေဆာင်း​မထား​တဲ့​အခါ၊​ ​ေနပူစပ်ခါး​ သွား​လို့​လာလို့​ တယ်မ​ေကာင်း​လှဘူး​ မဟုတ်လား​။ အထူး​သြဖင့်​ ရာသီခွင် တစ်ဆယ့်​နှစ်လရဲ့​ အပူဆံုး​စံချိန်တင်တဲ့​ ကဆုန်လအခါတွင်း​မှာ​ေပါ့​။ တ​ေပါင်း​တန်ခူး​ မှာတုန်း​က အပူဒဏ်က​ေလး​က အ​ေြကာင်း​မထူး​ပါဘူး​လို့​ ဟန်မပျက် ​ေတာင့်​ထား​နိုင်ခဲ့​ေပမယ့်​ ကဆုန် နယုန် ​ေဆွ့​ေဆွ့​ခုန် ဆိုတာနဲ့​ေတွ့​ေတာ့​ နံ့​သာပင်ရိပ်မှာမှ ​ေချွး​သိပ်ကာ အပန်း​ေြဖရ​ေတာ့​မှာ​ေပါ့​။ ရန်ကုန်ပလက်​ေဖာင်း​ေပါ် လမ်း​ေလျှာက်ရင်​ေတာင် အရိပ်က​ေလး​ရတဲ့​ တိုက်နံ​ေဘး​က​ေန မရအရခိုြပီး​ ​ေနပူ​ေရှာင်တတ်ြကတယ်​ေလ။ အရိပ်လိုချင်ပါတယ်ဆိုမှ ​ေဆာင်း​တွင်း​တုန်း​ကလို အရိပ်ရှည်ရှည်မထွက်ပဲ ကိုယ့်​အရိပ်​ေတာင် ပုအိုက်အိုက်က​ေလး​ပဲ ထွက်​ေတာ့​ ပျိုပျို​ေမ အသား​ေလး​ ​ေနပူဒဏ်မခံရ​ေလ​ေအာင် အနား​ကိုသာ တိုး​လာခဲ့​ပါကွယ်လို့​ပဲ ထီး​ေတာ်မိုး​က​ေလး​က အနစ်နာခံရ​ေတာ့​မယ်။

“​ေနပူထဲလည်း​ ​ေလျှာက်ရဲပါတယ်။ ခ​ေရာင်း​လမ်း​ကိုလည်း​ ြဖတ်ရဲပါတယ်။ ဆူး​ေမွ့​ယာလည်း​ အိပ်ရဲပါတယ်။” လို့​ သီချင်း​ရှိတိုင်း​ ဘယ်လိုပဲဆိုဆို၊​ အစကြဖူြဖူ ရန်ကုန်သူက​ေလး​ ညိုသွား​မှာစိုး​လို့​ “အကိုမှား​ပါြပီ ခင်ရယ်။ ​ေခါ်လာမိတယ်။” ဆိုြပီး​ ​ေတာင်း​ေတာင်း​ပန်ပန်နဲ့​ ယူဗီပရိုတက်ရှင်း​ဂျူတီ မယူပဲ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ဆန်း​ပရုဖ်​ေတွ အထပ်ထပ်လိမ်း​ေနမယ့်​သူ ရှိလိမ့်​မယ် မထင်​ေပါင်။ စလူရွက်က​ေလး​ေတွ ​ေခါက်ထီး​ေလး​ေတွ​ေြကာင့်​ အပူဒဏ်​ေလျာ့​မသွား​ရင်​ေတာင် မိုး​ေပး​တဲ့​သူရဲ့​ ​ေမတ္တာအရိပ်​ေြကာင့်​ေတာ့​ စိတ်ထဲမှာ ​ေအး​ေအး​ြမြမက​ေလး​ ခံစား​ရလိမ့်​မယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ ရာသီဥတု ပူရတဲ့​အထဲ ပွတ်သီး​ပွတ်သပ်​ေနချင်တဲ့​စိတ်ကလည်း​ ​ေဖျာက်မရဘူး​ အ​ေြပာခံရဦး​မယ်။ သူများ​တကာ​ေတွ သြကင်္န်တွင်း​ကတည်း​က ခုထိအိမ်ြပန်မ​ေရာက်ပဲ ပဲခူး​၊​ ဒလ၊​ မုတ္တမ ​ေြခဆန့်​ေနတာ အား​ကျမိ​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​အသက်အရွယ်နဲ့​ဆို ဘုန်း​ြကီး​ပဲ ဝတ်ဖို့​ေကာင်း​ေတာ့​တယ်။

သီချင်း​ေတွ ​ေယာင်​ေယာင်ညည်း​မိမှာစိုး​လို့​သာ။ ခု​ေလာက်ဆို ဟိုဦး​ပဥ္စင်း​ြကီး​လည်း​ “​ေနဆိုတာ အပူြပင်း​ဆံုး​ မီး​ခဲြကီး​တဲ့​။ ဒီလိုြကား​ခဲ့​ဖူး​တာ မှား​ေပါ့​ကွယ်” လို့​များ​ နား​ထဲြပန်ြကား​ေယာင်​ေနမလား​မသိ။ ပူ​ေနတာက​ေတာ့​ ​ေတာ်​ေတာ်ြကီး​ကို ပူ​ေနတာ။ ​ေတာင်​ေပါ်လုပ်သက် ​ေလး​ငါး​ေြခာက်နှစ်ရ​ေနြပီဆို​ေတာ့​ အ​ေအး​နဲ့​ အသား​ကျ​ေနတာြဖစ်မယ်။ တ​ေန့​ေလး​ငါး​ခါ ​ေရချိုး​ြပီး​ ယပ်​ေတာင်တစ်​ေချာင်း​နဲ့​ ကိုယ့်​ဘာသာ ​ေအး​ရာ​ေအး​ေြကာင်း​ မုန့်​စိမ်း​ေပါင်း​ ​ေအး​ရိပ်ဆာယာ ရှာ​ေဖွခိုလှံု​ေနရတယ်။ ​ေညာင်ညိုပင်ရိပ်က​ေလး​ရဲ့​တန်ဖိုး​၊​ ​ေလ​ေပွ​ေလရူး​က​ေလး​ေတွရဲ့​ အ​ေတွ့​အထိ၊​ ​ေရြကည်​ေရချမ်း​က​ေလး​ေတွရဲ့​ လန်း​ဆန်း​ေစမှုတို့​ဟာ သည်လိုအခါမှာ ဘာနဲ့​မှ မလဲနိုင်ပါဘူး​။

တချို့​လူ​ေတွ ​ေြပာြကသလို တစ်နှစ်ထက်တစ်နှစ် ပိုပိုပူလာရန်​ေကာ လို့​ေတာ့​ မထင်မိပါဘူး​။ ငယ်ငယ်တုန်း​ကလည်း​ သည်လိုအပူမျိုး​ ခံစား​ဖူး​သား​ပဲ။ သြကင်္န်ြပီး​တာနဲ့​ ပူဇာစ​ေတာ့​မယ်မှန်း​ သိြပီး​သား​။ အညာမှာ​ေတာ့​ ​ေြကာက်စရာမလိုပါဘူး​။ ​ေလတဟူး​ဟူး​နဲ့​။ အိပ်မရဘူး​ဆိုတာ မရှိဘူး​။ ရန်ကုန်မှာ​ေတာ့​ ပူတာထက် အိုက်တာ ပိုတယ်။ ညဆို အိမ်​ေရှ့​ပလက်​ေဖာင်း​ေပါ် ပက်လက်ကုလား​ထိုင်က​ေလး​တစ်လံုး​ခင်း​ြပီး​ ညဉ့်​နက်သန်း​ေကာင်ကျမှ အိမ်ထဲဝင်အိပ်တယ်။ ပန်ကာ​ေတွ အဲယား​ကွန်း​ေတွ မရှိ​ေပမယ့်​ ညအိပ်ကာနီး​ ​ေခါင်း​က​ေန ​ေရ​ေလာင်း​ချိုး​ြပီး​ သနပ်ခါး​ေရကျဲ​ေလး​လူး​အိပ်ရင် ​ေအး​ေအး​ချမ်း​ချမ်း​အိပ်ရတယ်။ ​

ေရခဲ​ေသတ္တာမရှိ​ေပမယ့်​ သဲအိုး​စိမ့်​အိုး​ေလး​ေတွက ​ေရက​ေလး​က ​ေအး​ြပီး​ချို​ေနတာ။ အိမ်​ေရှ့​ဗန်ဒါပင်မှာ ​ေရချမ်း​စင်က​ေလး​ပတ်လည်တည်ထား​ြပီး​ ညမအိပ်ခင် လမ်း​ေထာင့်​ေရဘံုဘိုင်က​ေန ​ေရအိုး​ေရခွက်​ေတွ ​ေဆး​ေြကာ။ ​ေသာက်​ေရ​ေစာင့်​ြဖည့်​ရတာလည်း​ ​ေအး​တာပဲ။ အိမ်​ေရှ့​မှာ အရိပ်ရ​ေအာင်ဆိုြပီး​ ​ေမွး​သဖခင်က ပိ​ေတာက်ပင်​ေပါက်က​ေလး​တစ်ပင်စိုက်ထား​ြပီး​ ည​ေနတိုင်း​ ​ေရ​ေလာင်း​ခိုင်း​ေတာ့​ က​ေလး​ပီပီ အပျင်း​ထူြပီး​ ​ေမ့​ချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေဆာင်​ေနတယ်။ သည်ပိ​ေတာက်ပင် ြမန်ြမန်​ေသမှ ငါ​ေအး​ေအး​ေနရမှာပဲ လို့​ေတာင် ​ေအာင့်​ေမ့​မိ​ေသး​တယ်။ အရိပ်လိုချင် အပင်ပျိုး​ရတယ်ဆိုတာ ခု​ေခတ်မှာလို ​ေန့​ချင်း​ညချင်း​ေတာ့​ မဟုတ်​ေလဘူး​။ လူပျို​ေပါက်စ လမ်း​သလား​တတ်လာ​ေတာ့​ ည​ေနဆို ဗိုလ်တစ်​ေထာင်ကမ်း​နား​က ဆိပ်ခံ​ေဘာတံတား​ေတွ​ေပါ် သွား​သွား​ထိုင်ြပီး​ ​ေလညှင်း​ခံတတ်လာတယ်။ အခုပူ​ေနတဲ့​ကဆုန်ဟာ အဲသည်တုန်း​က ကဆုန်ထက် ထူး​ြခား​ြပီး​ ပူ​ေနတာ ဘာတစ်ခုမှ မရှိပါဘူး​။ ဒီက​ေန့​ည အိုက်လိုက်တာကွယ်ဆိုရင် ​ေနာက်တ​ေန့​မနက် သတင်း​စာထဲမှာ ရန်ကုန်အပူချိန်ဘယ်​ေလာက်လဲ ​ေစာင့်​ဖတ်ြကည့်​တယ်။ ဪ ဒါ့​ေြကာင့်​ ညက ပူတာကိုး​ ဆို ​ေတာ်​ေလာက်ြပီ။

ဘယ်​ေလာက်ပဲပူပူ အိမ်ထဲကအိမ်ြပင်ထွက်ရင် စွပ်ကျယ်လက်ြပတ်နဲ့​ ​ေဘာင်း​ဘီအတိုနဲ့​ ထွက်တဲ့​ဓ​ေလ့​လည်း​ မရှိြကဘူး​ဗျ။ အဲဒါမျိုး​ကို ​ေပါက်​ေဖာ်ြကီး​ေတွသာလုပ်တတ်လို့​ ​ေဘာင်း​ဘီစက တိုပွပွ​ေတွဆို တရုတ်မ​ေဘာင်း​ဘီ လို့​ေတာင် ​ေခါ်ြကတယ်။ ဒါ​ေတာင် ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေတွ​ေနာ်။ အ​ေမ​ေတွ အဖွား​ေတွ အ​ေဒါ်​ေတွကလည်း​ အပူဒဏ်ကို အံတုရင် ဂျိုင်း​ြပတ် လည်ဟိုက်​ေတွကို အား​မကိုး​ပါဘူး​။ အိမ်မှာ သနပ်ခါး​တံုး​ေတွကို ဗျပ်ြကီး​နဲ့​ထား​တယ်။ ကိုယ့်​ေကျာက်ပျဉ်နဲ့​ကိုယ်။ ​ေြခဆံုး​ေခါင်း​ဆံုး​လိမ်း​ထား​ရင် ​ေဖွး​လည်း​ေဖွး​၊​ ​ေမွှး​လည်း​ေမွှး​၊​ ​ေအး​လည်း​ေအး​။ အဖွား​များ​ ခုထက်ထိရှိ​ေသး​ရင်​ေတာ့​ ကိုယ်​ေတွလည်း​ မိန်း​မရမယ့်​ပံု မြမင်ပါဘူး​။ မိန်း​မပီသတယ်ဆိုတာ အိမ်က​ေကျာက်ပျဉ်နဲ့​ ငရုပ်ဆံုကိုြကည့်​ရင် သိသတဲ့​။ ​ေကျာက်ပျဉ်မှာ​ေချး​ေညာ်​ေတွတက် သနပ်ခါး​စက်​ေတွ ပတ်ပတ်လည်စင်​ေနရင်၊​ သနပ်ခါး​ေရခွက် ​ေလာက်လန်း​ထိုး​ေနရင် စာ​ေမး​ပွဲကျြပီသာမှတ်။

သနပ်ခါး​မှ ​ေြဖာင့်​ေအာင် မ​ေသွး​တတ်၊​ ငရုပ်သီး​မှ ညက်​ေအာင် မ​ေထာင်း​တတ်ရင် အဲသည်မိန်း​က​ေလး​က လ​ေပါ်သ​ေရတဲ့​။ ဘာ​ေြပာမှန်း​ေတာ့​ ​ေသချာ မသိပါဘူး​။ သူအမှတ်​ေပး​ပံုနဲ့​ဆို သူ့​ြမစ်က​ေလး​ေတာင် ဘဲဥကွဲမှာ မဟုတ်။ ကိုယ်​ေတွသာ ရည်း​စား​ေပွတတ်ရင် ြဖတ်စာ​ေရး​စရာမလိုဘူး​။ အဖွား​နဲ့​ အင်တာဗျူး​ဝင်ခိုင်း​လိုက် ပွဲသိမ်း​ေရာ။ (လူမိုက်​ေနာက်မှ အြကံရတာ နာသကွယ်) အဲယား​ကွန်း​ေတွ မ​ေပါ်​ေသး​တဲ့​၊​ ပန်ကာ​ေလကို မခံဝံ့​တဲ့​ အဖွား​တို့​ အ​ေမတို့​ေခတ်က အပူ​ေရှာင်ပံုက​ေလး​က သင်ြဖူး​ဖျာ​ေချာ​ေလး​တစ်ချပ်ရယ်၊​ နှီး​ယပ်​ေတာင်က​ေလး​တစ်​ေချာင်း​ရယ်၊​ ​ေလသာတဲ့​ြပူတင်း​ေပါက်က​ေလး​ တစ်​ေပါက်ရယ်ဆို လံု​ေလာက်ြပီ။

သမီး​လုပ်တဲ့​သူ​ေခတ်မှာ​ေတာ့​ သနပ်ခါး​ဆိုတာ မူလတန်း​ေလာက်တုန်း​က ဖ​ေအက​ေရမိုး​ချိုး​၊​ လူး​လိမ်း​ေပး​ရင် ြငိမ်​ေနတတ်​ေပမယ့်​ အခု သူ့​စိတ်နဲ့​သူ့​ကိုယ်ြဖစ်လာတဲ့​အချိန်မှာ မျက်နှာ​ေပါ်ကို အတင်မခံ​ေတာ့​ဘူး​။ တင်း​တင်း​ြကီး​ေနလို့​ မြကိုက်ဘူး​တဲ့​။ ​ေရကိုလည်း​ သူ့​အ​ေဖလို ​ေချွး​ထွက်တိုင်း​ချိုး​မ​ေန​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေချွး​ကို အထွက်မခံချင်လို့​ အဲယား​ကွန်း​စိန်လုပ်​ေနတာ။ မီး​ေလး​များ​ပျက်လို့​က​ေတာ့​ ဟိုအိမ်သည်အိမ် ဖုန်း​ဆက်ြပီး​ မီး​လာတဲ့​အိမ်ကူး​တာပဲ။ ​ေန့​ခင်း​ေြကာင်​ေတာင် ​ေနပူကျဲတဲထဲမ​ေတာ့​ အြပင်ထွက်ဖို့​ စကား​မစပ်​ေလနဲ့​။ ညဉ့်​နက်သန်း​ေကာင် မီး​ပျက်တဲ့​အခါမှသာ သူ့​ခမျာ မအိပ်နိုင်ပဲ ငုတ်တုတ်ထထိုင်​ေနရှာတယ်။ သည်ရာသီမျိုး​ မီး​ပျက်တဲ့​အခါ အလှ​ေမွး​ကန်ထဲက ​ေရွှငါး​က​ေလး​ေတွထက် သူကအရင် ဟစိဟစိ ြဖစ်တတ်တာ။

ဒါ​ေြကာင့်​လည်း​ သူ့​အ​ေြကာင်း​သူသိတဲ့​ သမီး​ေချာက သိသိြကီး​နဲ့​ ​ေယာင်​ေတာင်​ေပါင်​ေတာင် လိုက်လာ​ေလမလား​လို့​ ညာညာ​ေခါ်တဲ့​ သူ့​အ​ေဖရှိရာ အမ်း​ြမို့​ေတာ်ကို တစ်ရက်က​ေလး​ေတာင် လိုက်မလည်နိုင်ပါဘူး​တဲ့​။ ​ေနြပည်​ေတာ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ​ေခါ်​ေခါ်မ​ေခါ်​ေခါ် အတင်း​လိုက်မှာတဲ့​။ အ​ေြကာင်း​ြပချက်က မီး​မြပတ်လို့​ဆိုပဲ။ ဟိုး​တ​ေလာတုန်း​က ​ေပါလွန်လွန်း​လို့​ သံုး​မကုန်နိုင်ပါသည် ဆိုတဲ့​ ဘဘြကီး​ဆီက ရှိ​ေသး​ရင် နည်း​နည်း​ေပး​ပါဆိုြပီး​ ဝယ်​ေပး​ရမလိုပါလား​။ အြကံကုန် ဂဠုန်ဆား​ချက်ဆိုသလို တ​ေပါင်း​သာ​ေခါင် လများ​ေနာင်တုန်း​က ကာဠုဒါယီအမတ်ြကီး​ထံုး​နှလံုး​မူလို့​ သမီး​ေသာ်​ေမာ် ခင်ယ​ေသာ်​ေလး​ ခမည်း​ေတာ်​ေနာက်ပါလာ​ေအာင် အ​ေနာက်ရိုး​မ​ေပါ်က ကဆုန်လဘွဲ့​က​ေလး​ကို ဝါစာကမ္မာ ြဖည့်​စွက်ကာနဲ့​ နှူး​ကာနှပ်ကာ ​ေဖာ​ေရှာလုပ်ရြပန်ပါတယ်​ေလ။

ဟိုး​ေရှး​ေရှး​တုန်း​က လက်ဝဲသုန္ဒရဆိုတဲ့​ အမတ်ြကီး​တစ်​ေယာက်လည်း​ ကွန်ြမူနစ်ပုဒ်မနဲ့​ (ထင်တာပဲ​ေလ။ လက်ဝဲ လို့​ဆိုတာကိုး​) မဲဇာ​ေရာက်သွား​တုန်း​က ဘုရင်မင်း​တရား​ြကီး​ ဖုတ်ကနဲ​ေြကွသွား​ေအာင် အင်တာနက်​ေပါ်တင်လိုက်တဲ့​ ရတုကဗျာ​ေလး​ကလည်း​ သည်ကဆုန်လမှာပဲ ​ေရး​ခဲ့​တာတဲ့​။ “ပွဲခါ​ေညာင်​ေရ သွန်း​ြမဲ​ေပတည့်​ ြမစ်​ေရဝန်း​လည် ြမိုင်​ေတာဆီက ​ေရွှြပည်ကိုသာ တ ရှာ​ေတာ့​မိ မိုး​ရှိရှိလျှင်..” တဲ့​။ သူက​ေတာ့​ ကိုယ့်​လို ​ေတာကို အလည် မ​ေခါ်ပါဘူး​ကွယ်။ သည်ကား​ေစတီ သည်ဆီ​ေရွှနန်း​ နဲ့​ ဘိုး​ေတာ်​ေကာင်း​မှု တည်ထား​ြပုသည်ဆိုြပီး​ ပတ်ချွဲနှပ်ချွဲနဲ့​ ြမို့​ြပန်​ေခါ်​ေအာင် ​ေရး​တာ။ ဒါ​ေပမယ့်​လည်း​ သူတို့​မဲဇာ​ေရွှလီဟာ ကဆုန်လြကီး​မှာ​ေတာင် ​ေနြခည်ြဖာမှ​ေနွး​ေသာ်​ေြကာင့်​တို့​ ​ေလြပည်လာက ​ေအး​ေသာ်​ေြကာင့်​တို့​ ​ေရး​ေကာင်း​တုန်း​ဆို​ေတာ့​ ကိုယ်​ေရာက်ခဲ့​ဖူး​တဲ့​ ​ေလာက်ကိုင်တို့​ ဘူတန်တို့​လို ​ေနပါလိမ့်​မယ်။ ​ေနွ​ေပျာက်တဲ့​ နှင်း​တိုင်း​ြပည်​ေတွကိုး​။ အပူအ​ေအး​သာ ကွာချင်ကွာမယ်။

ရာသီမသိ ပန်း​နဲ့​ညှိရင်​ေတာ့​ အတူတူ​ေလာက်ပဲ။ ဘူတန်မှာတုန်း​ကလည်း​ သည်အချိန်ဆို ဆရာမ​ေတွအိမ်​ေရှ့​က လက်ပံပင်ြကီး​ ရဲ​ေန​ေအာင်ပွင့်​ြပီး​လို့​ လက်ပံ​ေခါင်း​ေတွ ​ေြကွကုန်ြပီ။ “ငါတို့​ဆီမှာဆို အဲဒါ​ေတွကို ဟင်း​ချက်စား​တာ အရမ်း​ေကာင်း​တယ်” လို့​ေြပာ​ေတာ့​ တအံ့​တဩ။ သခွပ်ပွင့်​ ​ေဖွး​ေဖွး​က​ေလး​ေတွကိုလည်း​ သုပ်စား​လို့​ရတယ်​ေြပာ​ေတာ့​ သူတို့​စိတ်ထဲမှာ ြမန်မာ​ေတွဟာ အစား​သရမ်း​တယ် ထင်မလား​မသိဘူး​။ ဒါ​ေတာင် ကိုယ်က ​ေထွလီကာလီ သိပ်စား​တတ်တာမဟုတ်။ ကသစ်ကယ်တဲ့​နန်း​သူ​ေမာင် လို့​ေခါ်တဲ့​ တာဝတိသာ အထက်လွှတ်​ေတာ် နဲ့​ သူရာ​ေမာင် ​ေတာင်​ေြခစိုး​တို့​ ရန်​ေစာင်မာန်တင်း​ စစ်တလင်း​မ​ေခါ်ခင် ဗိုလ်ဝန်း​စံု ညီလာခြကတာ သည်ကဆုန်လထဲမှာပါတဲ့​။ အခုစာ​ေရး​ေနရင်း​ေတာင် ြပိုး​ြပိုး​ြပက်ြပက် မိုး​ေယာင်​ေလ​ေယာင်က​ေလး​ြပြပီး​ ပူသူကိုြကည်စား​သန်သလို ချက်ချင်း​ြကီး​ ြပန်အိုက်စပ်စပ်ြကီး​ လုပ်ြပ​ေနြပန်ပါြပီ။ တကယ်မရွာမှန်း​ေတာ့​ သိြပီး​သား​ပါ။ ​ေမျှာ်​ေနမှန်း​သိလို့​ မိုး​နတ်​ေမာင်က အ​ေယာင်ြပတာသက်သက်ပဲ။ လူတိုင်း​လူတိုင်း​က သည်အချိန်မှာ သူ့​ကို တတတ မဟုတ်လား​။

စာဆိုစစ်သည်ြကီး​ ဘဘစစက​ေတာ့​ သည်ရာသီအ​ေြကာင်း​ေရး​ထား​တာ သာဆန်း​ရဂံု​ေဘွ တဲ့​။ ​ေတာ​ေတွ​ေတာင်​ေတွမှာ သာ​ေတာင့်​သာယာနဲ့​ အဆန်း​တြကယ်ရှိလိုက်​ေလ လို့​ ​ေြပာချင်ပံုရတယ်။ “ညို​ေမှာင်​ေရာ်ဝါ ​ေရွှြကာြမသား​၊​ နီလာစိန်​ေြကာင်​ေရွှ။ ရွာ​ေစွလိုလို ြပိုဟန်ကလည်း​ ခါမိုး​ ဟုတ်ပါပဲ။” လို့​ဆိုတယ်။ တ​ေပါင်း​လတုန်း​က ပုရစ်ဖူး​က​ေလး​ေတွဟာ အခုဆို အစိမ်း​ရင့်​ရင့်​ ြမရည်လူး​ကုန်ြပီ။ ​ေနွ​ေနှာင်း​ရွက်ကျန်က​ေလး​ေတွကလည်း​ ညို​ေမှာင်​ေမှာင် ဝါ​ေရာင်သန်း​ကုန်ြပီ။ အင်ြကင်း​ပန်း​ေတွကလည်း​ ရဲ​ေန​ေအာင်ပွင့်​ြကြပီ။ ဝတ်ဆံ​ေရွှရည်​ေလး​ေတွကလည်း​ ​ေဝ​ေန​ေအာင် လွင့်​ြကြပီ။

အ​ေလာင်း​ေတာ်ဆင်မင်း​ြကီး​ေတာင် ကဆုန်​ေနွကို ဆဒ္ဒါန်အိုင်သာမှာ ဝမ်း​တူး​ရိုက်ရင်း​ အင်ြကင်း​ပန်း​ေတွ​ေချွလိုက်မိတာ ခါချဉ်ထုပ်ပါလို့​ ရွာပတ်သွား​ပါပ​ေကာလား​။ သည်ရာသီက​ေတာ့​ ​ေရာင်စံုပန်း​များ​ ပွင့်​ဖူး​ြကတဲ့​အခါထင်ပါရဲ့​ေလ။ သရဖီပန်း​ေတွလည်း​ ပွင့်​ြကသတဲ့​။ တန်ခူး​တုန်း​ကပွင့်​ခဲ့​တဲ့​ ကံ့​ေကာ်​ေတွကလည်း​ မတုန်း​ေသး​ဘူး​။ ​ေတာ​ေတွ​ေတာင်​ေတွမှာ တသင်း​လှိုင်ပျံ့​ ​ေမွှး​ထံုြကူလို့​ ဆိုရမယ့်​အခါ​ေပပဲ။ ​ေကာင်း​ကင်ကို လွန်ြကည့်​လိုက်ရင်​ေတာ့​ တိမ်ြပာ​ေသာ​ေန့​ေတွချည့်​ပဲ ​ေတွ့​ရမှာမလွဲဘူး​။ ​ေန​ေရာင်​ေတာက်​ေတာက်​ေအာက်မှာ ဘာကိုပဲြကည့်​ြကည့်​ ြကည်လင်​ေတာက်ပ​ေနတယ်။ တိမ်သား​တိမ်​ေတာင်က​ေလး​ေတွက မိုး​အခါမှာလို ြပွတ်သိပ်မှုန်မှိုင်း​မ​ေနပဲ ထင်ထင်လင်း​လင်း​ သီး​ြခား​ရုပ်သွင်​ေဆာင်​ေနြကတယ်။ ခုတစ်မျိုး​ေတာ်ြကာတစ်မျိုး​ ​ေြပာင်း​ေြပာင်း​သွား​တတ်လွန်း​လို့​ တိမ်ပလီ​ေနွ​ေနှာင်း​ လို့​ေတာင် တင်စား​ြကသဗျ။ အ​ေရာင်က​ေလး​ေတွကလည်း​ စံုလွန်း​လို့​ တိမ်​ေဇာ်ရမ်း​နဲ့​ ချိပ်ပန်း​ငယ် ဆင်ရစ်တံ လို့​ေတာင် ​ေြပာြကြပန်တယ်။ ကဆုန်ရှုခင်း​ဆိုတာ မှိုင်း​မှိုင်း​ညို့​ညို့​ ​ေဝ​ေဝဝါး​ဝါး​ မဟုတ်ဘူး​။ ထိန်ထိန်လွင်လွင် ထင်ထင်လင်း​လင်း​ရှိတယ်။

ကဗျာထဲ စာထဲက သူများ​ေရး​ထား​တာ​ေတွချည့်​ပဲ ကိုး​ကား​မ​ေနပါနဲ့​။ ​ေမာင်ရင်တို့​ အမ်း​ က တကယ် လှလို့​လား​ ဆိုရင်​ေတာ့​ “လာခဲ့​ပါလား​လို့​ ​ေစတနာစကား​နဲ့​အတည် ​ေဖာ်​ေရွသည်။ ​ေမျှာ်​ေနမည်။ ​ေရွှအမ်း​ြမို့​က ဘဘ​ေပွလီ” လို့​ ဆိုရမယ်။ ခုရာသီက ဖုန်သိပ်ရံုက​ေလး​ရွာတဲ့​မိုး​ေြကာင့်​ ဗွက်မ​ေပါက်​ေသး​ဘူး​။ သစ်ပင်ပန်း​ရွက်​ေတွက ​ေရြဖန်း​စမို့​ လန်း​လန်း​စင်စင်ရှိတယ်။ တခါတခါပူသလိုရှိ​ေပမယ့်​ ခန​ေနရင် ​ေလနတ်သား​က​ေချာ့​လိုက်​ေတာ့​ ​ေပျာ့​ပါသွား​ေရာ။ ​ေချာင်း​ေရြကည်ဆဲ။ ​ေလ​ေြပြမူး​ဆဲ။

​ေနပူမှာစိုး​ရင် ထီး​မိုး​ေပး​မှာ​ေပါ့​။ စလူရွက်​ေတာ့​ ရှိဘူး​။ အင်ဖက်နဲ့​ကျွန်း​ရွက် မိုး​ချင်​ေတာ့​ ရတယ်။ ဆူး​ပုပ်က​ေလး​ေတွနုတယ်။ ပဒတ်စာ​ေလး​ေတွ ​ေမွှး​တယ်။ ပိန္နဲသီး​နုနုကို ငရုပ်​ေကာင်း​ေလး​နဲ့​ ​ေထာင်း​ေကျွး​မယ်။ ​ေတာဝက်သား​ြကပ်တိုက်ကို ဆင်ခရမ်း​ချဉ်သီး​နဲ့​ချက်​ေကျွး​မယ်။ ြကက်သား​နဲ့​ ဗူး​သီး​နုနု ချဉ်ချဉ်စပ်စပ် ရခိုင်​ေသာက်ဆမ်း​ဟင်း​ေလး​လည်း​ပါမယ်။ ဆတ်သား​ေြခာက်စစ်စစ်ကို မီး​ဖုတ်ြပီး​ နှမ်း​ဆီရွှဲရွှဲ​ေလး​ဆမ်း​ သံပုရာြခမ်း​က​ေလး​နဲ့​ ြမည်း​ခိုင်း​မယ်။ ​ေဆး​ရံုက ချင်း​အလုပ်သမား​ေတွက ​ေခါင်ရည်​ေကာင်း​ေကာင်း​လည်း​ တည်တတ်တယ်။ ​ေရာက်​ေအာင်သာ လာခဲ့​စမ်း​ပါ။ ကဆုန်အသင်း​ထဲပါသွား​တဲ့​ အဆို​ေတာ်မ​ေလး​ ဆုန်သင်း​ပါရ် ရဲ့​ သီချင်း​ေလး​နဲ့​ ကြကရ​ေအာင်။
“ရခိုင်ရိုး​မ​ေတာင်တန်း​နဲ့​ ဆက်စပ်​ေနတဲ့​ ချင်း​ေတာင်တန်း​၊​ ကုလား​တန်ြမစ် မဏိပူရြမစ် စီး​ဆင်း​ေန။ ​ေြမနီလမ်း​ေလး​ မှုန်ဝါး​ဝါး​ ကား​ေလး​စီး​ရင် ဖုန်ထလာ သဘာဝ အလှကို ​ေဖာ်ထုတ်တဲ့​ေြမ။

သူငယ်ချင်း​ လှမ်း​ခဲ့​စမ်း​ပါ။ အလည်တစ်​ေခါက် လှမ်း​ခဲ့​စမ်း​ပါ။ တို့​များ​ချင်း​ဓ​ေလ့​ရိုး​ရာ ြမင်​ေစချင်စမ်း​တယ်။ ​ေတာင်​ေပါ်​ေခါင်ရည်ချိုြမြမ တစ်ကျိုက်​ေလာက်​ေသာက်ရင် အ​ေမာ​ေြပ၊​ ဒါဟာလည်း​ ချင်း​ြပည်ရဲ့​ ဓ​ေလ့​တစ်ခုပါ..။”

Read More

“သုခရိပ်ြမံု”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

လွန်ခဲ့​တဲ့​ ​ေြခာက်နှစ်​ေကျာ်​ေကျာ် သန်လျင်မှာ​ေရာက်ခဲ့​တုန်း​က အဲသည်​ေဂဟာက​ေလး​မှာ က​ေလး​ဆယ်​ေယာက်သာသာပဲ ရှိပါ​ေသး​တယ်။ ​ေစာင့်​ေရှာက်​ေပး​သူကလည်း​ အမိုး​ လို့​ က​ေလး​ေတွ​ေခါ်ြကတဲ့​ အြပာဝတ်ဆရာမြကီး​နဲ့​ အကူ နှစ်​ေယာက် သံုး​ေယာက်​ေလာက်ပဲ ရှိ​ေသး​တယ်။ ​ေလး​ငါး​ေခါက်​ေလာက် ​ေရာက်တဲ့​အခါ မသန်း​ြမင့်​ေအာင်ကိုလည်း​ တခါတခါ ​ေတွ့​ခဲ့​မိသား​။ သူ့​ခြမာ ဟိုြမို့​သည်ြမို့​ေတွက ​ေစာင့်​ေရှာက်သူမဲ့​ ရင်​ေသွး​ငယ်က​ေလး​ေတွ လာပါယူပါ နှစ်ကျပ်ခွဲဆိုသမျှ အ​ေြပး​အလွှား​ သွား​ေခါ်ရရှာတယ်။

အြခား​အြခား​ေသာ မိဘမဲ့​က​ေလး​ေစာင့်​ေရှာက်​ေရး​ေဂဟာ​ေတွနဲ့​ မတူတာက​ေတာ့​ သုခရိပ်ြမံုက က​ေလး​ေတွဟာ ြပုစု​ေကျွး​ေမွး​ ​ေစာင့်​ေရှာက်သူမဲ့​ရံုသက်သက်မဟုတ်ပဲ ဘဝတစ််ပါး​သို့​ ကူး​ေြပာင်း​သွား​ေလသူ မိဘတစ်ဦး​ဦး​ဆီက မိ​ေမွဘ​ေမွ ​ေရာဂါပိုး​က​ေလး​ေတွပါ ရထား​ြပီး​သား​ေလး​ေတွပါ။ ​ေဖ​ေဖ​ေမ​ေမတို့​ရဲ့​ အချစ်​ေတွ မရလိုက်​ေသာ်ြငား​ အနှစ်​ေတွပါလာခဲ့​ရှာ​ေတာ့​ ဘယ်ရင်ခွင်သစ်ကိုမှ မ​ေမျှာ်လင့်​နိုင်​ေတာ့​ပဲ အခုလို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ြပုစု​ေကျွး​ေမွး​၊​ လိုအပ်ရင် ​ေဆး​ကုသမှုပါ​ေပး​မယ့်​ လူမှုဝန်ထမ်း​ေဂဟာက​ေလး​ေတွမှတပါး​ အား​ကိုး​စရာဆိုတာ ​ေဝလာ​ေဝး​ြဖစ်​ေပလိမ့်​မယ်။ သူတို့​အတွက် မနက်ြဖန်ဆိုတာ သည်က​ေန့​ြပီး​မှ ဆက်ပူရမယ့်​အရာပါ။ ​ေလာ​ေလာဆယ် သည်က​ေန့​ေတာင်မှ မ​ေသချာမ​ေရရာတဲ့​ဘဝ။

သက်ဆိုး​ရှည်​ေအာင် ပိုး​ေမွး​သလို​ေမွး​ေပး​မယ့်​သူက အခုမြကည့်​နိုင်​ေတာ့​ရင် အခုကို ဒုက္ခ​ေရာက်သွား​မယ့်​သူက​ေလး​ေတွ ြဖစ်ပါတယ်။ ​ေကာင်း​မှု​ေတာ် ထီး​တင်မယ့်​ဒါယကာ မရှား​ေပမယ့်​ ဆင်း​ရဲသား​ေသာက်စရာ ​ေရချမ်း​စင်တည်ဖို့​ဆိုရင် အား​အား​ယား​ယား​ လို့​ သ​ေဘာထား​တတ်ြကတာ ဓမ္မတာပါ။ အကျိုး​ေပး​ချင်း​မတူတာ လူတိုင်း​သိြပီး​သား​ေလ။ အကျိုး​ေပး​တာ မ​ေပး​တာ အ​ေရး​မြကီး​ပါဘူး​။ သည်က​ေလး​ေလး​ေတွကို သနား​လို့​ ဂရုဏာသက်လို့​ လှူချင်တန်း​ချင်တယ် စိတ်ဝင်စား​တယ် ဆိုရင်​ေတာ့​ သူငယ်ချင်း​ေတွနဲ့​ ​ေပျာ်​ေပျာ်ပါး​ပါး​ အလည်သွား​ြကရ​ေအာင် စာတတန်​ေပတတန်နဲ့​ အလည်​ေခါ်လိုက်ရပါတယ်။

ရပ်​ေဝး​ကြပန်လာတဲ့​ ကလျာဏမိတ်​ေဆွတစ်ဦး​ရဲ့​ စပွန်ဆာနဲ့​ ဒဂံုြမို့​သစ်​ေြမာက်ပိုင်း​က သုခရိပ်ြမံုက​ေလး​ကို​ေရာက်သွား​တဲ့​အခါ အရင်တုန်း​က ကိုယ်​ေရာက်ဖူး​ထား​တဲ့​ သန်လျင်ကအိမ်က​ေလး​နဲ့​ ဘာမှ မဆိုင်​ေတာ့​ပါဘူး​။ က​ေလး​ငယ် ၇၀ ​ေကျာ်နဲ့​ ဝန်ထမ်း​ဦး​ေရ သံုး​ဆယ်​ေကျာ်​ေတာင် ရှိသတဲ့​။ ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေတွ​ေနတဲ့​အိမ်၊​ မိန်း​က​ေလး​ေတွ ​ေနတဲ့​အိမ်၊​ မကျန်း​မာတဲ့​က​ေလး​ေတွ​ေနတဲ့​ ​ေဆး​ခန်း​က​ေလး​၊​ ထမင်း​စား​ေဆာင်၊​ မီး​ဖို​ေဆာင်၊​ အုပ်ချုပ်​ေရး​ရံုး​ခန်း​နဲ့​ ဟန်ကျပန်ကျမို့​ အရင်ဆံုး​ဝမ်း​သာသွား​ရတာ​ေပါ့​။ ဘူတန်မှာတုန်း​က အင်တာနက်ထဲက​ေန သူတို့​ေဂဟာက​ေလး​ ဧည့်​စာရင်း​တိုင်မရလို့​ အဆင်မ​ေြပပံုအ​ေြကာင်း​ ြကား​ရတုန်း​က​ေတာ့​ စိတ်မ​ေကာင်း​ြဖစ်မိ​ေသး​တယ်။ အခု​ေတာ့​ ြမင်ရသ​ေလာက် ဘယ်ဆိုး​လို့​လဲ​ေနာ့​။ ကိုယ်က ဧည့်​သွား​ဧည့်​လာကိုး​။ အိမ်က​ေလး​ေတွထဲ စပ်စပ်စုစု ဝင်ြကည့်​ခဲ့​သလို က​ေလး​ေလး​ေတွနဲ့​လည်း​ မ​ေနနိုင်မထိုင်နိုင် ​ေဖာ​ေရှာလုပ်ခဲ့​ပါ​ေသး​တယ်။

ခါတိုင်း​လို စား​ေကာင်း​ေသာက်​ေကာင်း​ ဟန်​ေရး​ြပတာမဟုတ်​ေပမယ့်​ အ​ေြကာင်း​သိ သူငယ်ချင်း​ေတွက​ေတာ့​ ကုန်ြကမ်း​ရှာ​ေနြပန်ြပီလို့​ ​ေအာင့်​ေမ့​ြကမှာ မလွဲဘူး​။ အစက တို့​မ​ေြပာလား​ လို့​ေတာင် ြပံုး​ကုန်​ေတာ့​မယ်။ ြမင်ရသ​ေလာက်​ေတာ့​ အဲသည်ဘုစုခရုက​ေလး​ေတွဟာ ဆရာမအသံဝင် လက်လက်စင်​ေပမယ့်​ ညစ်စုတ်နံ​ေစာ် ​ေပတလူး​ေလး​ေတွ​ေတာ့​ မဟုတ်ြကဘူး​။ အဝတ်အစား​ေလး​ေတွ ​ေလျှာ်ဖွပ် မီး​ပူတိုက်​ေပး​ေနတဲ့​သူ​ေတွလည်း​ ​ေတွ့​ခဲ့​တယ်။ ထမင်း​စား​ခန်း​မှာလည်း​ ပန်း​ကန်ခွက်​ေရာက်က​ေလး​ေတွ ​ေဆး​လို့​ေြကာလို့​ ​ေတွ့​ရသား​။ သိတယ်မဟုတ်လား​။ ကိုယ်​ေတွက ဒါမျိုး​ေတွ ​ေနာ​ေကျ​ေနြပီ​ေလ။ လူြကီး​လာမယ်ဆိုတိုင်း​ သန့်​ရှင်း​ေရး​တို့​ သစ်ပင်ပန်း​မန်တို့​၊​ အခမ်း​အနား​ အလန်း​ဇယား​ေတွ စီမံ​ေနကျဆို​ေတာ့​ အြပစ်ရှာတဲ့​ မျက်လံုး​နဲ့​မဟုတ်​ေပမယ့်​ သနပ်ခါး​လိမ်း​မထား​တဲ့​ေနရာ​ေလး​ေတွမှာ ​ေချး​ေညှာ်ကင်း​မကင်း​ အကဲခတ်ြကည့်​မိတာ​ေပါ့​။ (ခု​ေတာ့​ ​ေဂဟာထဲကို သတင်း​ေထာက် ဝင်​ေမွှသွား​ြပီ။ ဘာတတ်နိုင်​ေသး​တုန်း​)

အလှူရှင်ြကီး​က သူကိုယ်တိုင် အ​ေဆာ့​မက်သလား​ မသိပါဘူး​။ သား​တို့​သမီး​တို့​ အတွက် ကစား​စရာအမျိုး​မျိုး​ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် စီမံထား​တာ အလျှံပယ်ဗျ။ သူမထိမ်း​ရတိုင်း​ အသံြပာ​ေနတဲ့​ ဆရာမ​ေလး​ေတွမှ အား​မနာ။ က​ေလး​ေတွ​ေချာင်း​မဆိုး​ဆိုး​ေအာင် ​ေရခဲမုန့်​ရယ် ဂျယ်လီရယ် သြကား​လံုး​ရယ်လည်း​ ​ေဝလိုက်​ေသး​တာ။ (က​ေလး​ရြပီး​ ​ေယာက္ခမ​ေငါက်တာခံရမှ ဒင်း​သိမယ်) သား​သား​မီး​မီး​ေတွကသာ မ​ေပျာ်ရင်​ေနရမယ်။ အလှူလာလုပ်တဲ့​ ဦး​ဦး​ေဒါ်​ေဒါ်​ေတွက​ေတာ့​ ​ေပျာ်လို့​။ အိမ်ြပန်သွား​မှ အင်တာနက်​ေပါ်အတင်း​တုပ်မယ့်​ ပဲြပုတ်သည်​ေဒါ်စန်း​အမျိုး​ ဦး​ေလး​ြကီး​တစ်​ေယာက်က​ေတာ့​ က​ေလး​ေတွကို နွား​ပွဲစား​များ​လို ဗိုက်လှန်ြကည့်​လိုက်၊​ ​ေြခသလံုး​က အနာ​ေလး​ေတွြကည့်​လိုက်။ ဆရာမ​ေလး​ေတွကို ​ေဆး​ခန်း​ြပ​ေပး​ဖို့​ ဩဇာ​ေပး​လိုက် လုပ်​ေန​ေလရဲ့​။ (သူ့​လည်း​ ဘယ်သူမှ မသိပဲနဲ့​များ​။

တတ်ရင် ကိုယ့်​ဘာသာ ကုသွား​တာလည်း​ မဟုတ်) ပိစိ​ေညှာက်​ေတာက် အရုပ်က​ေလး​ေတွ​ေဝ​ေနတဲ့​ အလှူရှင်မမ​ေလး​ကိုယ်တိုင် သွား​ရည်တြမား​ြမား​ကျသွား​ေစ​ေလာက်တဲ့​ ချစ်စရာ အ​ေမွှး​ပွအရုပ်ြကီး​ေတွ အမျိုး​မျိုး​ကို ဘီရိုြကီး​တစ်လံုး​နဲ့​အြပည့်​ ​ေတွ့​လိုက်ရ​ေသး​ေတာ့​ က​ေလး​ေတွအတွက် ဝမ်း​သာသွား​သလို ကိုယ်​ေတာင်ြပန်လိုချင်သွား​တယ်။ အလှူရှင်​ေတွထဲမှာ ဘိုနံမယ်​ေတွ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ ​ေတွ့​ရတာလည်း​ သတိထား​မိပါတယ်။ ကိုယ်​ေတွက​ေတာ့​ သိတယ်မဟုတ်လား​။ လာခဲ့​ရင် ရန်​ေတွ့​မှာမို့​လား​ေတွလည်း​ ရှိ​ေကာင်း​ရှိ​ေနနိုင်​ေတာ့​ ​ေတာင်​ေကျာင်း​လှူရင် ​ေြမာက်​ေကျာင်း​ြငိုြငင်မှာ ​ေြကာက်​ေနြကတာလား​မသိ။ (ဆွမ်း​ကပ်မိလို့​ နှစ်ပတ်ြကာ ​ေခါ်အစစ်ခံရသူ​ေတွက​ေတာ့​ ပိုသိမှာ​ေပါ့​)

က​ေလး​ေလး​ေတွရဲ့​ စား​ပံု​ေသာက်ပံုကို အကဲခပ်ရသ​ေလာက်​ေတာ့​ စား​ေရရိက္ခာ ဖူလံုပံု​ေတာ့​ အရသား​။ လမ်း​ေဘး​က အာဟာရချို့​တဲ့​တဲ့​ က​ေလး​ငယ်က​ေလး​ေတွကို ​ေကာက်​ေမွး​လိုက်ရင် စစချင်း​ အစာမစား​နိုင်ြကဘူး​။ သူတို့​ဦး​ေနှာက်က အစာစား​တာကို ထိမ်း​ချုပ်တဲ့​စင်တာက အလုပ်​ေကာင်း​ေကာင်း​ မလုပ်ရတာြကာ​ေတာ့​ အာသီသ​ေပျာက်​ေနတယ်။ နှာ​ေခါင်း​က​ေန ပိုက်နဲ့​အစာထည့်​ေပး​ရတယ်။ အစာြပန်စား​လာတဲ့​အခါကျ​ေတာ့​လည်း​ သူတို့​ဟာသူတို့​ ရပ်လို့​မရဘူး​။ အစာဝလို့​ တင်း​တိမ်တဲ့​စင်တာက အလုပ်မလုပ်ြပန်လို့​ ဘာ​ေကျွး​ေကျွး​ အန်မထွက်မချင်း​ စား​ြပန်​ေရာ။ အာဟာရချို့​တဲ့​တဲ့​ေရာဂါလက္ခဏာ​ေတွ ဖယ်ထား​ဦး​။ သူအစာစား​တဲ့​ပံုကို ြကည့်​ရံုနဲ့​တင် သူ့​ခမျာ အငတ်​ေဘး​ြကံု​ေနရရှာပါကလား​ လို့​ သိနိုင်တယ်။ လူြကီး​ေတွ​ေြပာတဲ့​ ငတ်စား​မွတ်စား​တို့​၊​ ဖုတ်ဝင်​ေနသလိုပဲတို့​ ဆိုတာမျိုး​ေပါ့​။ လူမှုဝန်ထမ်း​ဋ္ဌာန​ေအာက်က က​ေလး​ြပုစု​ေစာင့်​ေရှာက်​ေရး​ေဂဟာ​ေတွကို ​ေရာက်ကာစက​ေလး​ေတွမှာ အဲဒါမျိုး​ေတွ့​ဖူး​တယ်။ သူတို့​ဆီမှာ အငတ်ထား​တယ် လို့​ေြပာတာ မဟုတ်ဘူး​ေနာ်။

သူတို့​ဆီကို ငတ်လို့​ေရာက်လာတဲ့​က​ေလး​ေတွ ရှိလို့​။ သုခရိပ်ြမံုက က​ေလး​ေတွက​ေတာ့​ အာဟာရအ​ေြခအ​ေန သိပ်မဆိုး​လှ။ အဝတ်အထည် အ​ေြခအ​ေနလည်း​ သိပ်မဆိုး​လှ။ ကျန်း​မာ​ေရး​ေစာင့်​ေရှာက်မှု အ​ေြခအ​ေနက​ေတာ့​ နည်း​နည်း​လို​ေသး​သလိုပဲ။ နဂိုကတည်း​က ​ေရာဂါဘယနဲ့​ မဟုတ်လား​။ ဒါ​ေတာင် ဧည့်​သည်လာလို့​ စု​ေဝး​လာနိုင်တဲ့​ က​ေလး​ေတွဆိုတာ လူမမာမပါ​ေသး​ဘူး​။ ​ေဒါင်​ေဒါင်ြမည်က​ေလး​ေတွ ထုတ်လာတာ။ အနီး​အနား​ပတ်ဝန်း​ကျင်က အလုပ်ဝင်ဖို့​ေစာင့်​ေနြကတဲ့​ ဆရာဝန်​ေလာင်း​က​ေလး​ေတွ အလည်အပတ် သွား​ြကည့်​ေပး​ရင် ​ေကာင်း​မယ်ထင်တယ်​ေနာ်။ ဆရာမ​ေလး​ေတွ ​ေြပာသ​ေလာက်​ေတာ့​ သုခ​ေဆး​ခန်း​က ဆရာဝန်​ေတွ မှန်မှန်လာြကည့်​ေပး​တယ်။ လိုအပ်ရင် သွား​ြပ​ေပး​တယ် လို့​ဆိုတယ်။

​ေနစရာ လံုြခံုတဲ့​အမိုး​အကာက​ေလး​ရယ်၊​ စား​စရာ ဝဝလင်လင်က​ေလး​ရယ်၊​ အဝတ်အစား​ သန့်​သန့်​ြပန့်​ြပန့်​က​ေလး​ရယ် ဖူလံု​ေနမှ​ေတာ့​ တချို့​တချို့​ေသာ မိဘအစံုအလင်ရှိတဲ့​ က​ေလး​ေတွထက်​ေတာင် သာ​ေနြပီ။ ဘာလို​ေသး​လို့​လဲ လို့​ ထင်စရာ​ေပါ့​ေလ။ ကိုယ်လည်း​ အဲသည်စိတ်နဲ့​ပဲ ဝမ်း​ေြမာက်ဝမ်း​သာ က​ေလး​ေတွကို မျက်လံုး​ချင်း​ဆိုင်ြကည့်​လို့​ စကား​စြမည်​ေြပာခဲ့​ပါတယ်။ ရင်ထဲမှာ တစံုတရာကို ခံစား​လိုက်ရလို့​ ​ေတာ်​ေတာ်​ေလး​ စိတ်မ​ေကာင်း​ြဖစ်သွား​မိတယ်။ ​ေပျာ်​ေပျာ်ပါး​ပါး​ ​ေအာ်ဟစ်​ေဆာ့​ကစား​ေနရှာတဲ့​ သူတို့​ မျက်ဝန်း​ေလး​ေတွဟာ တြခား​က​ေလး​သူငယ်​ေတွလို အ​ေရာင်​ေတွ ​ေတာက်မ​ေနပါဘူး​။ သူတို့​ရဲ့​ အရယ်အြပံုး​က​ေလး​ေတွကလည်း​ လန်း​ရွှင် မ​ေနပါဘူး​။ ြကည့်​ရှု​ေစာင့်​ေရှာက် ​ေဖး​မကူညီသူ​ေတွရဲ့​ ဂရုဏာရိပ် ​ေမတ္တာရိပ်မှာ အသက်အန္တရာယ် လံုလံုြခံုြခံု ရှိ​ေန​ေသာ်ြငား​ သူတို့​ဘဝမှာ အသက်မရှိသလိုပဲ။ မ​ေသတာပဲရှိတယ်။ ရှင်သန်ြခင်း​ ကင်း​မဲ့​ေနတယ်လို့​ ဆိုရလိမ့်​မယ်။ အိုဗာတင်း​ေတွ လာ​ေသာက်​ေနြပန်ပါြပီ။ သည်​ေလာက်ြပည့်​စံု​ေအာင် ထား​ေပး​ထား​တာများ​။ အဲဒါကို​ေဆွး​ေနွး​ချင်လို့​ သည်စာကို ​ေရး​ပါတယ်။ နည်း​နည်း​ေလာက် ဆက်​ေတွး​ြကည့်​ရ​ေအာင်​ေနာ်။

လူတိုင်း​လူတိုင်း​ဟာ စား​ဝတ်​ေန​ေရး​အတွက် အနည်း​နဲ့​အများ​ ပင်ပန်း​ြကီး​စွာ ရုန်း​ကန် လှုပ်ရှား​ြကရပါတယ်။ ငယ်စဉ်အခါ ပညာရှာတယ်ဆိုတဲ့​ ရည်ရွယ်ချက်ကိုက တစ်ခုမျှလျှက် အသက်​ေမွး​ေကျာင်း​ ြဖစ်တံု​ေရှာင်း​၏ လို့​ ရည်မှန်း​ထား​လို့​ အဲသည် စား​ဝတ်​ေန​ေရး​ ​ေြပလည်​ေစ​ေြကာင်း​ဘူတာကိုပဲ ဆိုက်ြပန်တာပဲ။ ဘယ်လိုပဲြဖစ်ြဖစ် အ​ေြဖက နှစ်ခုထွက်လာမယ်​ေလ။ တချို့​က ​ေြပလည်မယ်။ တချို့​က မ​ေြပလည်ဘူး​။ ​ေဖာင်း​လိုက်ပိန်လိုက် နှဲသမား​များ​လည်း​ပဲ ​ေဖာင်း​တဲ့​အခါ နဲ့​ ပိန်တဲ့​အခါ ရလာဒ် နှစ်မျိုး​ေပါ့​။ မ​ေြပလည်ြကတဲ့​အခါ ရလာဒ်​ေြကာင့်​ စိတ်ဆင်း​ရဲစရာ ရှိချင်ရှိလိမ့်​မယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ြကံစည်ြကိုး​စား​ အား​ထုတ်မှု​ေြကာင့်​ အား​မာန်​ေတွ ဇွဲ​ေတွ ခံနိုင်ရည်​ေတွဆိုတဲ့​ ကိုယ်ရည်ကိုယ်​ေသွး​ေတွ တက်လာတာ​ေပါ့​။ ဘဝနာမှ အသိသာတယ်ဆိုတဲ့​ စကား​လည်း​ အရှိသား​ မဟုတ်လား​။ ဒါ​ေြကာင့်​ ဆင်း​ရဲတဲ့​ ရုန်း​ကန်ရတဲ့​ဘဝ​ေတွမှာ ရင်ဆိုင်စရာ ခွန်အား​ေတွ​ေြကာင့်​ သူတို့​ဘဝြကီး​ဟာ ရှင်သန်​ေနတယ်။

ထမင်း​နပ်​ေကျာ်​ေတာ့​ ဘာြဖစ်​ေသး​တုန်း​။ ​ေရ​ေသာက်ဗိုက်​ေမှာက်ြပီး​ ​ေနနိုင်တဲ့​သူ​ေတွအများ​ြကီး​။ အဆင်​ေြပ​ေတာ့​ ​ေပါင်း​စား​လိုက်မှာ​ေပါ့​။ ​ေြပာချင်တာက အြပင်မှာ ကိုယ့်​ထမင်း​ကိုယ်ရှာစား​တဲ့​သူ​ေတွဟာ ​ေဂဟာက က​ေလး​ေတွ​ေလာက် နပ်မမှန်​ေပမယ့်​ ပိုြပီး​တက်တက်ြကွြကွ နဲ့​ ရှင်သန်ရုန်း​ကန်နိုင်ြကတယ်။ သို့​ေသာ် လမ်း​မှား​ေပါ်​ေရာက်သွား​နိုင်တဲ့​ အန္တရာယ်​ေတာ့​ ရှိတာ​ေပါ့​။ ​ေတာ်ပါ​ေသး​ရဲ့​။ ကမ္ဘာ​ေကျာ် ​ေအာ်စကာဆုရ ရုပ်ရှင်ထဲကလို မျက်လံုး​ထဲသံရည်ပူ​ေလာင်း​ြပီး​ ​ေတာင်း​စား​ခိုင်း​မယ့်​ ဂိုဏ်း​စတား​ြကီး​ေတွ ြမန်မာြပည်မှာ မရှိလို့​။ (​ေမွး​ကင်း​စက​ေလး​ေတွပိုက်ြပီး​ ​ေနပူကျဲတဲ မီး​ပွိုင့်​ေတွမှာ ဆနွင်း​ထိန်ထိန် နဲ့​ ​ေတာင်း​စား​ဖို့​ နာရီနဲ့​ ငှား​စား​တာ​ေတာ့​ ရှိသတဲ့​)။

​ေနာက်အစွန်း​တစ်ဘက်ကို သွား​ြကည့်​ရ​ေအာင်။ စား​ဝတ်​ေန​ေရး​ ​ေြပလည်တယ်။ ဆယ်သက် စား​မကုန်တဲ့​ စည်း​စိမ်​ေတွရှိတယ်။ အချိန်ကုန်တယ်။ ပင်ပန်း​တယ်။ ပညာ​ေတွသင်မ​ေနနဲ့​။ အလုပ်​ေတွလည်း​ လုပ်မ​ေနနဲ့​။ အဲသည်လခ အိမ်ကဒရိုင်ဘာဖိုး​ေတာင် မရှိဘူး​။ ​ေရာ့​ မီး​ခံ​ေသတ္တာ​ေသာ့​။ ဒီမှာ ဘဏ်စာအုပ်။ ဒါဆိုရင် ဘဝြကီး​က ြပီး​ြပည့်​စံုသွား​ပလား​။ ပညာမတတ်ပဲ၊​ အလုပ်မလုပ်ပဲ ဥစ္စာ အ​ေပါင်း​ လူ ကို ညီမျှြခင်း​ထုတ်လိုက်တဲ့​အခါ တစ်စံုတစ်​ေယာက်ဆိုတဲ့​ Identity ကို ရနိုင်ပါ့​မလား​။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ဘာဆိုတဲ့​ ego မရှိပဲ သူ့​ဘဝြကီး​ဟာ ြပည့်​စံုြခင်း​သက်သက်နဲ့​ ရှင်သန်လို့​ ရပါ့​မလား​။ ချစ်သမီး​က​ေလး​ နား​မလည်နိုင်​ေသး​တဲ့​ “ငါ့​အ​ေဖဟာ ဘာမဟုတ်တဲ့​ လခက​ေလး​အတွက် အဲသည်​ေလာက် အ​ေနအစား​ဆင်း​ရဲတဲ့​ ​ေတာြကိုအံုကျား​မှာ ဘာြဖစ်လို့​ ဒုက္ခခံြပီး​ အလုပ်လုပ်​ေနတာလဲ” ဆိုတဲ့​ အ​ေြဖဟာ အဲဒါပါပဲ။ လခမက်လို့​ လုပ်​ေနတာ မဟုတ်သလို၊​ အထက်လူြကီး​ေတွ​ေြကာက်လို့​၊​ မလွန်ဆန်နိုင်လို့​၊​ တ​ေန့​ေသာအခါ ရာထူး​ြကီး​ြကီး​က​ေလး​များ​ ရလိုရြငား​ ​ေအာင့်​အီး​သည်း​ခံ​ေနတာလည်း​ မဟုတ်ပါဘူး​။

သမီး​ထင်သလို အလုပ်မက် ဂုဏ်မက် ပကာသနမက်လို့​လည်း​ မဟုတ်​ေလဘူး​။ ရန်ကုန်မှာ ဘာမှမဟုတ်တဲ့​ သမီး​အ​ေဖဟာ အမ်း​မှာ​ေတာ့​ အသံုး​ဝင်တဲ့​ တစံုတ​ေယာက် ြဖစ်​ေနတာမို့​ ကိုယ့်​ရဲ့​ဘဝဟာ ​ေလာ​ေလာဆယ်​ေတာ့​ အမ်း​မှာပဲ ရှိ​ေလတယ်။ (သူတို့​ ​ေြပာင်း​မ​ေပး​မချင်း​ ဆိုပါ​ေတာ့​) လူတစ်​ေယာက်ရဲ့​ဘဝမှာ စား​ဝတ်​ေန​ေရး​ြပီး​တဲ့​ေနာက်မှာ ​ေစာ​ေစာက​ေြပာတဲ့​ ego တို့​ identity တို့​ မပါရင် အသက်ရှင်ရတာ အနှစ်မပါသလိုပဲ။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ စား​ဝတ်​ေန​ေရး​ ြပည့်​စံုသည်ြဖစ်​ေစ၊​ မြပည့်​စံုသည်ြဖစ်​ေစ ဘဝကို ရင်ဆိုင်ရုန်း​ကန် ရပ်တည်နိုင်တဲ့​ခွန်အား​၊​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ဘယ်သူဘယ်ဝါပါလို့​ ခိုင်ခိုင်မာမာ တည်​ေဆာက်ထား​တဲ့​ ပံုရိပ်တစ်ခုဟာ ပါး​စပ်ကစား​တဲ့​ထမင်း​လို အာဟာရြဖစ်​ေစြပီး​ ကိုယ်ကိုြခံုတဲ့​ အဝတ်လိုအကာအကွယ်​ေပး​တယ်​ေလ။ သုခရိပ်ြမံုက က​ေလး​ေလး​ေတွမှာမှ အဲသည်ဟာ​ေတွ ​ေပျာက်ကွယ်​ေနလို့​ မျက်ဝန်း​ေလး​ေတွ ညှိုး​မှိန်​ေနတာ မဟုတ်ပါဘူး​။ အြပင်​ေလာကမှာလည်း​ အဲသလို လူ​ေတွ အများ​ြကီး​ရှိပါတယ်။

စဉ်း​စား​မိသွား​တာက ရင်ခွင်​ေပျာက်တဲ့​ က​ေလး​ေလး​ေတွကို ြပုစုပျိုး​ေထာင်တဲ့​အခါ အမိုး​အကာ၊​ အစာ​ေရစာ၊​ အဝတ်အထည်၊​ ​ေဆး​ဝါး​အသံုး​အ​ေဆာင်​ေတွဟာ မရှိမြဖစ် လိုအပ်တာလည်း​ မှန်ပါရဲ့​။ သူ့​ချည့်​ပဲ​ေတာ့​ မလံု​ေလာက်​ေသး​ဘူး​။ အဲသည်က​ေလး​ေတွ ဘဝကို ကိုယ့်​ဘာသာရပ်တည်ရင်ဆိုင်နိုင်တဲ့​ ခွန််အား​က​ေလး​ေတွ အနာဂတ်​ေမျှာ်လင့်​ချက်က​ေလး​ေတွ​ေတာ့​ အညွန့်​တံုး​ မသွား​သင့်​ဘူး​လို့​ ထင်ပါတယ်။ က​ေလး​ေတွြကည့်​ရတာ အလှူရှင်လာရင် စည်း​ကမ်း​ေသဝပ်စွာနဲ့​ ယိုစိး​ကျလာမယ့်​ ​ေစတနာ​ေမတ္တာ​ေတွကို နို့​သက်ခံစို့​ရတာ အသား​ကျ​ေနသလို ြမင်မိတယ်။ သူတစ်ခုရတယ်ဆိုရင် လိုလို မလိုလို၊​ ြကိုက်ြကိုက် မြကိုက်ြကိုက်၊​ ကိုယ်လည်း​ တစ်ခု​ေတာ့​ ရ​ေအာင် ​ေတာင်း​ရမယ် လို့​ေတာ့​ သ​ေဘာ​ေပါက်ြကတယ်။ အချင်း​ချင်း​ မျှတတ်​ေဝတတ်တဲ့​စိတ် မရှိဘူး​။ ဧည့်​သည်ကို တွတ်တီး​တွတ်တာ​ေြပာဖို့​ တတ်တဲ့​သူကတတ်တယ်။ ဆရာမကို ကပ်ြပီး​ချွဲဖို့​ တတ်တဲ့​သူက တတ်တယ်။

သူတို့​အချင်း​ချင်း​ ချစ်ချစ်ခင်ခင် တွယ်တွယ်တာတာ မရှိြကသလိုပဲ။ စိတ်ပိုင်း​ဆိုင်ရာ စံနစ်တကျ ြပုစုပျိုး​ေထာင်မှု လိုအပ်​ေနတယ် လို့​ ြမင်မိပါတယ်။ တခါတုန်း​က​ေတာ့​ ငှက်​ေအာ်စမ်း​က က​ေလး​ေတွအတွက် စာြကည့်​တိုက်က​ေလး​မှာ ရှာလို့​ေဖွလို့​ ရတတ်သမျှ စာအုပ်က​ေလး​ေတွ သွား​လှူရင်း​ စာ​ေပ​ေဟာ​ေြပာပွဲက​ေလး​တစ်ခု လုပ်​ေပး​ြဖစ်ခဲ့​ေသး​တယ်။ ရယ်စရာ​ေမာစရာဆို ရယ်လိုက်ြကတာကလွဲလို့​ စဉ်း​စား​ေတွး​ေတာတတ်ြကတဲ့​ ပံု​ေတာ့​ မရဘူး​။ တကယ်​ေတာ့​ သူတို့​ေလး​ေတွ ကိုယ်စီကိုယ်စီမှာ စိတ်ဒဏ်ရာ အနာတရ​ေလး​ေတွ အနည်း​နဲ့​အများ​ ရှိနှင့်​ြပီး​သား​။ က​ေလး​စိတ်ပညာ နား​လည်တဲ့​သူတစ်​ေယာက်​ေယာက်ရဲ့​ အြကံဉာဏ်ကိုယူနိုင်ရင်​ေတာ့​ ပို​ေကာင်း​တာ​ေပါ့​။ သူများ​နိုင်ငံ​ေတွမှာရှိတဲ့​ အဆင့်​အတန်း​မီ က​ေလး​ြပုစုပျိုး​ေထာင်​ေရး​ေဂဟာ​ေတွမှာ အလှည့်​ကျ လုပ်အား​သွား​ေပး​ရင်း​ သူတို့​ဆီမှာ ဘယ်လိုလုပ်​ေနြကသလဲဆိုတာ ​ေလ့​လာအတုယူနိုင်ရင်လည်း​ ​ေကာင်း​လိမ့်​မယ် လို့​ ထင်ပါတယ်။ အဲသည်အတတ်ပညာက​ေတာ့​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း​ မတတ်ကျွမ်း​တာမို့​ ကူညီမ​ေပး​နိုင်တာ စိတ်မ​ေကာင်း​ပါဘူး​။

​ေနာက်တစ်ခုက လူမှုဝန်ထမ်း​ဦး​စီး​ဌာနလက်​ေအာက်မှာရှိတဲ့​ က​ေလး​သူငယ်ြပုစု​ေစာင့်​ေရှာက်​ေရး​ ​ေဂဟာ​ေတွမှာ​ေတာ့​
​ေငွ​ေရး​ေြကး​ေရး​ ချို့​တဲ့​ေသာ်ြငား​ ပျိုး​ေထာင်​ေပး​တဲ့​ဘက်မှာ ပိုြပီး​စံနစ်တကျရှိသလို ြမင်မိပါတယ်။ လုပ်သက်ချင်း​ ​ေတာ်​ေတာ်ကွာတာလည်း​ စကား​ေြပာမှာ​ေပါ့​ေလ။ သူတို့​ဆီမှာလို ရင်ခွင်ပိုက်၊​ မူြကို၊​ မူလတန်း​အရွယ်၊​ ဆယ်နှစ်ပတ်ဝန်း​ကျင် စသည်ြဖင့်​ သူ့​အရွယ်နဲ့​သူ ခွဲမထား​နိုင်ပဲ အား​လံုး​ကို အတူတူြပုစု​ေပး​ေနရ​ေတာ့​ အခက်အခဲ​ေလး​ေတွ ရှိမယ့်​ပံု​ေပါ်ပါတယ်။ မသန်စွမ်း​သူ​ေလး​ေတွ​ေတာင် ပါ​ေသး​တာကိုး​။ သည်​ေတာ့​မှပဲ ကိုယ်​ေရာက်ခဲ့​ဖူး​တဲ့​ က​ေလး​သူငယ် ကာကွယ်​ေစာင့်​ေရှာက်​ေရး​ ​ေဂဟာက​ေလး​ေတွကို ြပန်ြပီး​ အစ​ေဖာ်ယူရတယ်။ ​ေရွှဂံုတိုင်က ကိုကိုလင်း​ေမာင်တို့​ ထက်ထက်မိုး​ဦး​တို့​နဲ့​ ​ေြကာ်ြငာသွား​တာက ရင်ခွင်ပိုက် အရွယ်​ေလး​ေတွအတွက်။ အဲသည်က မူြကိုအရွယ် ကဗျာ​ေလး​ေတွ စာ​ေလး​ေတွ စသင်ရမယ့်​အရွယ်​ေရာက်ရင် ​ေထာက်ြကံ့​စစ်သခင်္ျိုင်း​ေရှ့​မှာ။ သူ့​ထက်ြကီး​လာတဲ့​ အရွယ်​ေလး​ေတွကျမှ ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေတွဆို ကျိုက်ဝိုင်း​မှာ၊​ မိန်း​က​ေလး​ေတွက ကမ္ဘာ​ေအး​မှာ ထင်ပါတယ်။

ဝင်ဒါမီယာထဲမှာ၊​ ဗဟန်း​ြမို့​နယ်က ရုပ်ရှင်အစည်း​အရံုး​နား​မှာလည်း​ အမျိုး​သမီး​ေစာင့်​ေရှာက်​ေရး​ေဂဟာ​ေတွ ရှိတယ်။ ​ေကာ့​မှူး​နား​က ငှက်​ေအာ်စမ်း​မှာ က​ေလး​သူငယ် ြပုြပင်​ေစာင့်​ေရှာက်​ေရး​ေဂဟာ ရှိတယ်။ ြကည့်​ြမင်တိုင်မှာ blue sky လို့​ ​ေခါ်တဲ့​ blind school ရှိတယ်။ ဟယ်လပင်မှာ ​ေမရီချက်ပ်မင်း​ နား​မြကား​ေသာ က​ေလး​ေလး​များ​ေကျာင်း​ရှိတယ်။ သူ့​ေကျာင်း​နဲ့​သူ စံနစ်တကျ သင်ြကား​ေလ့​ကျင့်​ထား​တဲ့​ ကျွမ်း​ကျင်သူဝန်ထမ်း​ေတွ အထိုက်အ​ေလျာက်ရှိတဲ့​အတွက် အား​သာတာ​ေလး​ေတွ​ေတာ့​ ရှိတာ အမှန်ပဲ။

ြပည်ပမှာ ပညာသင် အလုပ်သင်လွှတ်ဖို့​ အဆင်မ​ေြပ​ေသး​ဘူး​ဆိုရင်လည်း​ ကိုယ့်​ဆီက ဝန်ြကီး​ဌာနြကီး​ြကပ်မှုနဲ့​ ​ေဆာင်ရွက်​ေနတဲ့​ ​ေဂဟာ​ေတွမှာ အခါအား​ေလျာ်စွာ သွား​ေလ့​လာြကရင်လည်း​ အကျိုး​ယုတ်စရာ​ေတာ့​ ဘယ်ရှိမလဲ။ ​ေကာင်း​တာ​ေတွ အတုယူြပီး​ မ​ေကာင်း​တာ​ေတွဆို ဒါမျိုး​ တစ်သက်လံုး​မြဖစ်​ေစရဘူး​ လို့​ သင်ခန်း​စာယူနိုင်တာ​ေပါ့​။ ခက်တာက ခက်ကိုခက်ပါတယ်။ ဘယ်လို​ေြပာရမှန်း​ေတာင် မသိဘူး​။ ကိုယ့်​အတ္တကို ​ေလျှာ့​နိုင်လို့​ ပရဟိတလုပ်ငန်း​လုပ်​ေနြကသူ အချင်း​ချင်း​မှာ အစိမ်း​ေရာင်အသင်း​ြကီး​ အနီ​ေရာင်အသင်း​ြကီး​ဆိုတဲ့​ အ​ေရာင်​ေတွ အစွန်း​အထင်း​မခံပဲ အြဖူထည်က​ေလး​သက်သက် လက်တွဲ​ေဆာင်ရွက်နိုင်ရင် ဘယ်​ေလာက်​ေကာင်း​မလဲ​ေနာ်။ ခု​ေတာ့​ လူြကီး​ေတွတန်မဲ့​ အရှင်နှစ်ပါး​ချိုး​ေရ​ေတာ်သံုး​ပွဲမှာ သခင်မ မမဥ စိတ်နာနာနဲ့​ ​ေရွှမျက်နှာလွှဲ​ေနသလို တစ်လမ်း​တည်း​သွား​ရင်း​ ​ေကျာခိုင်း​ေလျှာက်​ေနတာ။ (မုန်း​လို့​ဟုတ်ပါဘူး​။ နတ်သဘင် အစည်း​အ​ေဝး​ကျလို့​ ဘိုး​ဘိုး​ြကီး​တို့​သိသွား​ရင် ငါနဲ့​မ​ေခါ်တဲ့​ေကာင်​ေတွကို နင်က​ေခါ်တယ်​ေပါ့​ေလ ဆို ​ေအာ်တိုငုတ်တုတ် နတ်သက်​ေြကွသွား​မှာ ​ေြကာက်လို့​ေနမယ်)

အခုချိန်မှာ​ေတာ့​ အစိမ်း​ထိပ်သီး​ြကီး​ေတွ အနီထိပ်သီး​ြကီး​ေတွ​ေတာင် အတူတကွ လက်တွဲ​ေဆာင်ရွက်​ေနြကြပီပဲဟာ ​ေအာက်ကလူ​ေတွက ဘာအ​ေြကာင်း​နဲ့​မှ မျက်​ေစာင်း​တခဲခဲ ြဖစ်​ေနစရာ အ​ေြကာင်း​မရှိ​ေတာ့​ဘူး​ေလ။ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား​။ (မဟုတ်ဘူး​ဆိုရင် တိုင်​ေြပာလိုက်မှာ​ေနာ်)။ ဘယ်သူကပဲ ​ေစာင့်​ေရှာက်​ေစာင့်​ေရှာက် ရင်ခွင်​ေပျာက်တဲ့​က​ေလး​ငယ်​ေတွကို ပျိုး​ေထာင်တဲ့​ေနရာမှာ ဟင်း​စား​ေပး​ြပီး​ ကွန်ချက်မြပနဲ့​ဆိုတဲ့​ အယူအဆ​ေဟာင်း​ေတွကို စွန့်​ပယ်သင့်​ေနပါြပီ။ ကိုယ့်​ေြခ​ေထာက်​ေပါ်ကိုယ်ရပ်နိုင်တဲ့​ အား​မာန်မျိုး​ေမွး​နိုင်​ေအာင် ​ေလ့​ကျင့်​ေပး​ြကတာ​ေပါ့​။

စိန်​ေပါ​ေကျာင်း​က ​ေကျာင်း​အုပ်ဆရာြကီး​ရံုး​ခန်း​ထဲမှာ ြမန်မာတစ်နိုင်ငံလံုး​ဆုရ ထူး​ချွန်​ေကျာင်း​သား​ေတွရဲ့​ ဓါတ်ပံု​ေတွ ချိတ်ထား​သလိုမျိုး​၊​ ကမ္ဘာ​ေအး​က ​ေကျာင်း​အုပ်ြကီး​ရံုး​ခန်း​ထဲမှာလည်း​ ​ေဂဟာက​ေန ဆယ်တန်း​ေအာင်၊​ ဘွဲ့​ရသွား​ြပီး​ ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်း​ လုပ်ကိုင်နိုင်သူ​ေတွရဲ့​ ဓါတ်ပံု​ေလး​ေတွ ​ေတွ့​လိုက်မိပါတယ်။ မ​ေန့​က ကံဆိုး​မိုး​ေမှာင်ကျလို့​ သည်က​ေန့​ အတိဒုက္ခ​ေရာက်​ေနရှာသူက​ေလး​ေတွကို လတ်တ​ေလာ ကယ်ဆယ် ​ေစာင့်​ေရှာက်​ေပး​ရင်း​နဲ့​ ​ေပျာက်​ေနတဲ့​ သူတို့​ရဲ့​ မနက်ြဖန်က​ေလး​ေတွကို​ေရာ ကူရှာ​ေပး​ြကရ​ေအာင်​ေလ။

Read More

“ဗိုလ် သခင် ဆရာ”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

အဖိုး​တို့​ အဖွား​တို့​ေခတ်တုန်း​က ရပ်ထဲရွာထဲ လူပံုအလယ်မှာ ဗိုလ်တို့​ သခင်တို့​ ဆရာတို့​ဆိုတာ အသက်ြကီး​ငယ်မဟူ ရို​ေသ​ေလး​စား​ အ​ေလး​ထား​အပ်​ေသာသူ​ေတွလို့​ အလိုလိုနား​လည်ထား​ြကြပီး​သား​ ြဖစ်ပါတယ်။ အ​ေရး​အ​ေြကာင်း​ဆို သူတို့​ပဲ အား​ကိုး​စရာရှိတယ် လို့​လည်း​ ​ေအာင့်​ေမ့​ြကတာ​ေပါ့​။ တခါတခါ​ေတာ့​လည်း​ ​ေတာ်​ေတာ်ြမင်ြပင်း​ကပ်စရာ ​ေကာင်း​လို့​ထင်ပါရဲ့​။ ဆရာြကီး​တစ်​ေယာက်က သူ့​ကိုယ်သူ ဗိုလ်သခင်ဆရာ လို့​ နံမယ်တပ်ြပီး​ သ​ေရာ်စာ​ေတွ ​ေရး​ခဲ့​ေသး​တယ်။ မှတ်က​ေရာ။

ဘယ်သူက မ​ေလး​မစား​ ဆက်ဆံချင်​ေသး​သတုန်း​။ သူ့​လိုမျိုး​ ဗိုလ်လည်း​ဗိုလ် သခင်လည်း​သခင် ဆရာလည်း​ဆရာကျတဲ့​သူ​ေတွ မရှိမဟုတ်။ ရှိ​ေတာ့​ ရှိပါတယ်။ အခုလည်း​ ရှိတာပဲ။ သား​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေမွး​ထား​ရင် စကား​ေြပာတတ်၊​ ​ေမး​ြမန်း​စပ်စုတတ်တဲ့​ အရွယ်​ေရာက်လာတိုင်း​ လူြကီး​ေတွ ​ေမး​ေလ့​ရှိတဲ့​ စကား​တစ်ခွန်း​ရှိသဗျ။ “သား​သား​ြကီး​ရင် ဘာလုပ်မယ်” ဆိုတာ​ေလ။ က​ေလး​တိုင်း​ေြဖတတ်တာက​ေတာ့​ “စစ်ဗိုလ်ြကီး​လုပ်မယ်။” “ဆရာဝန်ြကီး​လုပ်မယ်။” ​ေပါ့​။ လူရည်လည်ြပီး​ ​ေလာဘြကီး​တဲ့​က​ေလး​ေတွက​ေတာ့​ သား​ေရွှအိုး​ထမ်း​သလို ​ေြဖြကတယ်။ “စစ်ဗိုလ်ဆရာဝန်ြကီး​ လုပ်မယ်” တဲ့​။ ဟုတ်တာ​ေပါ့​။

စစ်ဗိုလ်ဆရာဝန်ဆိုတာ ဆရာဝန်​ေတွလို ဩဇာလည်း​ရှိ၊​ စစ်ဗိုလ်​ေတွလို အာဏာလည်း​ရှိတယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ က​ေလး​အ​ေတွး​ေတွပါကွယ်။ ဟုတ်လည်း​ဟုတ်ပဲနဲ့​ဆိုြပီး​ ြပံုး​တမဲ့​မဲ့​ ြဖစ်မကုန်ပါနဲ့​ဦး​။ လူြကီး​ေတွ​ေရာ သည်လို မ​ေတွး​ဘူး​ထင်လို့​လား​။ စစ်သူနာြပုဆရာမ​ေလး​ေတွကို ချိုး​ချိုး​နှိမ်နှိမ် ​ေြပာတဲ့​သူ​ေတွက “သူတို့​က စစ်ဗိုလ်ကိုမှန်း​ချင်မှန်း​၊​ ဆရာဝန်ကို မှန်း​ချင်မှန်း​၊​ ြဖစ်နိုင်ရင် စစ်ဗိုလ်ဆရာဝန်ကိုမှ မှန်း​ြကတာ။ ​ေမာင်ရင်တို့​လို အရစ်မရှိ၊​ အ​ေစ့​မရှိ​ေတွကို ဘယ်လူရာဘယ်သွင်း​ပါ့​မလဲ” လို့​ ​ေြမှာက်​ေပး​သလိုလိုနဲ့​ ဗလာချီြကီး​ ဝင်ကစ်သွား​တတ်​ေသး​တာ။

သွား​ပုပ်​ေလလွင့်​စကား​ေတွကို ကိုး​ကား​စရာလား​ ဆို​ေပမယ့်​ ဆိုလိုရင်း​အချက်က စစ်ဗိုလ်ဆရာဝန်ဆိုတာ ဆရာဝန်​ေတွထက်​ေရာ၊​ စစ်ဗိုလ်​ေတွထက်ပါ တပန်း​သာတယ် လို့​ ​ေြပာချင်တာပါ။ ဆရာဝန်အတတ်ပညာအြပင်မှာ ​ေရရာတဲ့​ေရှ့​ေရး​က​ေလး​ကလည်း​ တို့​များ​ထက်​ေတာ့​ သာတယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ အနည်း​ဆံုး​ လခသာတာက​ေတာ့​ ြငင်း​မရဘူး​ေပါ့​။ သို့​ေသာ်လည်း​ ြမို့​ေပါ်ကဆရာဝန်​ေတွလို ကုတ်အြဖူက​ေလး​ဝတ် နား​ြကပ်က​ေလး​ ပုခံုး​ေပါ်တင်ြပီး​ စတိုင်ကျကျ ဘိုင်ကျကျ အလုပ်လုပ်​ေနရတာ မဟုတ်ဘူး​။ “ြမင်​ေစချင်စမ်း​လှသည်။ ​ေတာင်တန်း​ြပာ စစ်စခန်း​က ​ေကျာပိုး​အိပ်ကို လွယ်ကာ …” ဆိုတဲ့​ အစား​မျိုး​ပါ။ လွယ်မယ်ထင်ရင် တစ်လ​ေလာက် လာလုပ်ြကည့်​ပါလား​။

ဟဲ ဟဲ။ အရင်တစ်ပတ်တုန်း​က လက်​ေရှာင်ပါတယ်ဆိုြပီး​ေတာ့​မှ သည်တခါ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ြကီး​ နွှာ​ေတာ့​မ​ေပါ့​ေလ လို့​ မထင်ပါနဲ့​။ တချို့​လူ​ေတွက ဘာ​ေြပာသွား​မှန်း​မသိဘူး​ဆိုလို့​ သည်တခါ​ေတာ့​ အရိပ်မြပ​ေတာ့​ပဲ အ​ေကာင်လိုက်က​ေလး​ သရုပ်​ေဖာ်မယ်​ေလ။ စိတ်ဝင်စား​စရာ​ေကာင်း​ပါတယ်ဗျ။ မျက်မြမင်ပုဏ္ဏား​ေြခာက်​ေယာက် ဆင်စမ်း​သလို​ေပါ့​။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ထဲထဲဝင်ဝင် မလုပ်ခဲ့​ဖူး​ေသာ်ြငား​ သိြမင်ခံစား​မိသမျှ​ေလး​ေတွကို “ဆင် ဆိုသည်မှာ” စာဖွဲ့​ရတဲ့​အခါ ယပ်​ေတာင်ြကီး​ပါ။ တိုင်လံုး​ြကီး​ပါ လို့​ေတာ့​ တစ်​ေယာက်တစ်​ေပါက် မ​ေြပာလိုပါဘူး​။ ​ေကာ​ေဏ္ဍညပုဏ္ဏား​က​ေလး​လို တစ်​ေချာင်း​တည်း​ေသာ လက်ညှိုး​ေထာင်လို့​ တစ်ခွန်း​တည်း​ေသာ စကား​ဆိုပါ့​မယ်။ ဆင်​ေြပာင်ဘယ်​ေလာက်ြကီး​ြကီး​ အြမီး​က​ေတာ့​ ရှူး​လှပါသဗျို့​။ (ခုမှပဲ မရမ်း​တလင်း​ထွက်မှန်း​ လူသိကုန်​ေတာ့​တယ်။ ဧကံသ​ေအာက်ကြမင့်​ လို့​ နံမယ်​ေပး​ရ​ေကာင်း​မလား​ မသိဘူး​။ ​ေရှ့​က​ေပါက်တာ​ေတာ့​ ြကွား​စရာလား​)။

ကိုယ်​ေတွ​ေခတ်တုန်း​က​ေတာ့​ စစ်ဗိုလ်ဆရာဝန်ဆိုတာ ​ေဆး​ေကျာင်း​သား​ဘဝမှာကတည်း​က ဗိုလ်​ေရွး​အဖွဲ့​မှာ ဗိုလ်​ေလာင်း​စာ​ေမး​ပွဲ​ေြဖ၊​ လူ​ေတွ့​စစ်​ေဆး​ြပီး​မှ ​ေခါင်း​ေခါက်​ေရွး​ထား​တာပါ။ ဒုတိယနှစ်ကတည်း​က ​ေထာက်ပံ​ေြကး​ေခါ်မလား​ လစာ​ေခါ်မလား​မသိ၊​ ချီး​ြမှင့်​ေငွခံစား​နိုင်ြကြပီး​ သူများ​ေတွလို စာ​ေမး​ပွဲြပီး​လို့​ ​ေကျာင်း​ပိတ်တဲ့​အခါ ရပ်ရွာမြပန်နိုင်ပဲ စစ်ပညာ​ေတွ သင်ရ​ေသး​တယ်လို့​ မှတ်ပါတယ်။ မဆလအစိုး​ရလက်ထက်ဆို​ေတာ့​ တပ်မ​ေတာ်သား​ေတွရဲ့​ ဇာတာစန်း​လဂ်ဟာ ​ေပါ့​ေသး​ေသး​ေတာ့​ မဟုတ်ခဲ့​ဘူး​ဗျ။ (သည်​ေန့​ကျမှ ​ေလး​ြကီး​ြကီး​ မဟုတ်​ေတာ့​တာလို့​ေတာ့​ မဆိုလို​ေြကာင်း​ပါ) မဂင်္လာဒံုစစ်​ေဆး​ရံုဝန်း​ကျင်​ေတွဟာ ​ေဆး​ဗိုလ်​ေလာင်း​က​ေလး​ေတွ ကျင်လည် ကျက်စား​ခဲ့​ရာ ​ေနရာ​ေတွ​ေပါ့​။ အစ​ေဖာ်​ေပး​လိုက်လို့​ လွမ်း​မျက်ရည် သီသီ​ေဝ့​တဲ့​သူ​ေတွ ​ေဝ့​ကုန်ပါဦး​မယ်။ ​ေဆး​ရံုဝင်း​ထဲမှာကိုက စစ်ပံုမကျ မဝင်ရလို့​ စာကပ်ထား​တာမို့​ ယူနီ​ေဖာင်း​ဝတ် ဆရာဝန် လှတပတ ြကွတရွတ​ေလး​ေတွ ပျား​ပန်း​ခပ်​ေနြကတာ ြမင်ရမှာ မလွဲဘူး​။

ကိုယ့်​အတန်း​ထဲက ဖလန်း​ဖလန်း​ထခဲ့​တဲ့​သူ​ေတွက​ေတာ့​ အခုချိန်မှာ အဘြဖစ်တဲ့​သူြဖစ်၊​ မမြဖစ်တဲ့​သူြဖစ်ကုန်​ေပါ့​။ လူပံုြကီး​ေတွကလည်း​ စဉ့်​အိုး​ြကီး​ေလာက် ရှိ​ေပလိမ့်​မယ်။ စည်ပိုင်း​ြကီး​ေလာက် ရှိ​ေပလိမ့်​မယ်။ (ဟီး​ ချစ်လို့​စတာ စိတ်ဆိုး​နဲ့​ေနာ်)။ ငယ်​ေပါင်း​သူငယ်ချင်း​ေတွမို့​ မ​ေတာ်တဆ ြပန်ဆံုြကတဲ့​အခါ “မ​ေရာက်တာြကာြပီ။ မ​ေတွ့​တာြကာြပီ။ သတိရလိုက်တာ စာအုရာ” လုပ်မိ​ေလ​ေတာ့​ သူတို့​ကလည်း​ အြမဲြခံုလွှမ်း​ထား​ရရှာတဲ့​ ဇာတိ ပုည ဂုဏ်မာန​ေတွ ခနချွတ်လို့​ ခို​ေကာင်​ေရကိုး​ရာအား​နဲ့​ ညည်း​ြပြကပါတယ်။ (အဲဒါ​ေပါ့​ ခိုကိုး​ရာမဲ့​တယ် ဆိုတာ။ ကိုယ်​ေတာင် မ​ေနနိုင် မထိုင်နိုင် မဲ့​ကာရွဲ့​ကာ ​ေရး​မိပါ​ေပါ့​။) ဆိုလိုရင်း​က​ေတာ့​ အား​မကျချင်စမ်း​ပါနဲ့​။

ကိုယ့်​ဝမ်း​နာ ကိုယ်သာသိတယ် ဆိုပါ​ေတာ့​။ အလို​ေလး​ကွယ်။ ဘွဲ့​လွန်​ေတွလည်း​ အစီအရီ။ နိင်ငံြခား​ဆိုလည်း​ သွား​လိုက်ြပန််လိုက်၊​ ​ေန​ေရး​ထိုင်​ေရး​ စား​ေရး​ေသာက်​ေရး​ကလည်း​ တင့်​ေတာင့်​တင့်​တယ်နဲ့​ဟာ “မျက်ထား​ညို ဘာအလိုများ​မကျ၊​ စကား​မဆိုဝံ့​ေအာင်ကွယ် အိုဘယ့်​ သက်လှယ်” လို့​သာ ​ေမး​လိုက်ချင်​ေတာ့​တယ်။ ဒါနဲ့​များ​ေတာင် “အိမ်မှာပဲ​ေနချင်တယ် ​ေမ​ေမ” လို့​ ဆိုလာ​ေတာ့​ ကိုယ်ကလည်း​ ​ေြကာ်ြငာထဲကအတိုင်း​ “အ​ေြကာင်း​တစ်ခုခု​ေတာ့​ ရှိရမယ်။” လို့​ ဆက်​ေတွး​မိြပန်​ေရာ။

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က​ေရာ အဲသည်​ေလာက်​ေကာင်း​တဲ့​အလုပ်ကို ဘာြဖစ်လို့​များ​ ဝင်မလုပ်ခဲ့​မိတာပါလိမ့်​။ ​ေရှ့​တန်း​လိုက်သွား​ရရင် “ခရာဆူး​ြခံု ဟိုအထဲက ​ေမျှာ့​နက်မည်း​ြကီး​ တွယ်တတ်တယ်” ဆိုြပီး​ ရွှံစင်မှာ ​ေြကာက်တဲ့​အစား​ထဲက​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ အလုပ်မဝင်ခင်မှာ ဘဘအြကီး​ြကီး​တစ်​ေယာက်က “စစ်ထဲဝင်ပါလား​။ ဘာမှ မပူနဲ့​။ သူ့​တာဝန်ထား​။” လို့​ ​ေြမ​ေတာင်​ေြမှာက်​ေပး​ချင်တာ​ေြကာင့်​ အခွင့်​အလမ်း​က​ေလး​များ​ ​ေပး​သနား​ဖူး​ပါတယ်။ သူ့​ကို​ေတာ့​ မယံုနိုင်စရာ ဘာအ​ေြကာင်း​မှ မရှိပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် မယံုလို့​ ​ေရထဲက ဆွဲတင်မယ့်​လက်ကို ဘူး​ခါခဲ့​ရတယ်။ (သူက လက်​ေပး​ လက်​ေပး​ လို့​ ​ေြပာတာကိုး​။ ငါ့​လက်ကိုယူလိုက်လို့​မှ မ​ေြပာပဲနဲ့​။) လူကိုက ကပ်သီး​ကပ်ဖဲ့​ဗျ။ ​ေကာင်း​ေကာင်း​ဆိုး​ဆိုး​ ကိုယ့်​ြကမ္မာကို ကိုယ့်​ဘာသာပဲ ဖန်တီး​ချင်တယ်။ သူများ​ဖန်တီး​ေပး​ထား​တဲ့​ဘဝြကီး​ကို ​ေစွ့​ကနဲတက်မထိုင်ချင်ဘူး​။

​ေပကပ်ကပ်နဲ့​ စွာကျယ်ဆိုတဲ့​အစား​မျိုး​။ ​ေစတနာနဲ့​ မတန်ဘူး​လို့​ ​ေြပာချင်​ေြပာ။ အဲသည်အထဲကို မဝင်ချင်ဘူး​။ ​ေြကာက်တယ် ဆိုတာ ​ေရှ့​တန်း​ထွက်ရလို့​။ အ​ေနအစား​ဆင်း​ရဲမှာစိုး​လို့​ မဟုတ်ဘူး​။ အရှင်​ေမွး​ေတာ့​ ​ေန့​ချင်း​ြကီး​နိုင်မှန်း​ သိ​ေပမယ့်​ ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​သား​များ​လို အရှင့်​ေနာက်ပါး​ တဖဝါး​မခွာ မခစား​ချင်ဘူး​။ ​ေဗာင်း​ေတာ်ညိတ်လည်း​ စိတ်​ေတာ်မသိချင်ဘူး​။ ကိုယ့်​စိတ်နဲ့​ ကိုယ့်​ကိုယ်ပဲ​ေနချင်တယ်။ တစ်စံုတစ်​ေယာက်ကို ​ေြကာက်ရွံ့​စွာနဲ့​ ပျပ်ဝပ်ကျိုး​နွံ မြပုချင်ဘူး​။ သည်လို​ေြပာ​ေတာ့​ အထဲကလူ​ေတွကို အဲလို​ေန​ေနရတယ် လို့​ မဆိုလိုပါဘူး​။ ကိုယ့်​စိတ်နဲ့​ ဘယ်လိုမှ မြဖစ်နိုင်ဘူး​လို့​ ​ေတွး​မိတာ။ အရပ်ဘက်မှာ အထက်လူြကီး​ေြကာက်ရတယ်ဆို​ေပမယ့်​ အိမ်ကမိန်း​မ​ေတွ က​ေလး​ေတွ ကိုယ်နဲ့​လိုက်ြပီး​ ခစား​ဝန်း​ရံ သစ္စာခံစရာမှ မလိုတာ။ သည်က​ေန့​ အလုပ်မလုပ်ချင်​ေတာ့​ရင် ​ေသချာ​ေအာင် ဆံုး​ြဖတ်။ ​ေနာက်​ေန့​ အလုပ်မသွား​ပဲ ​ေနလိုက်ရံု​ေပါ့​။ ​ေနရင်း​ထိုင်ရင်း​ တပ်​ေြပး​ တရား​ခံ​ေြပး​ မြဖစ်ဘူး​။

အဓိကက​ေတာ့​ ကိုယ်ဟာ အမိန့်​မနာခံတတ်တဲ့​သူမှန်း​ ကိုယ့်​ဘာသာ သိတယ်။ တပ်ထဲမှာ အဲဒါမပါရင် ဘာမှ လုပ်လို့​ မရဘူး​။ အဲဒါနဲ့​ အဓိကဖွဲ့​စည်း​ထား​ရတာ။ လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့​အစည်း​ြကီး​ကို အဲဒါနဲ့​မှ မအုပ်ချုပ်ရင် ဘာနဲ့​သွား​အုပ်ချုပ်မှာလဲ။ ဒါ​ေြကာင့်​ အ​ေတာင်ပါတဲ့​ ငှက်​ေတွကို ​ေရထဲကငါး​က ဖား​တု ခရုခုန် မလုပ်ဘူး​။

ဘွဲ့​လွန်ဝင်ခွင့်​အင်တာဗျူး​ေြဖ​ေတာ့​ ဆရာြကီး​ဦး​သာလှ​ေရွှက “ခွဲစိတ်ရတာချင်း​အတူတူ၊​ မီး​ယပ်သား​ဖွား​ကျ​ေတာ့​ ဘာလို့​ မ​ေြဖတာလဲ” တဲ့​။ “ကျွန်​ေတာ်က မိန်း​မ​ေတွြကား​ထဲမှာချည့်​ပဲ မ​ေနတတ်လို့​ပါ။” လို့​ ​ေြဖလိုက်တယ်။ ဆရာြကီး​က “ဪ ဆရာ​ေလး​က လူပျိုမို့​လား​။” လို့​ ​ေမး​ေရာ။ အခုလည်း​ အဲသလို ​ေမး​ရမယ့်​ပံု​ေပါက်​ေနြပီ။ အရပ်ဘက်မှာ​ေတာ့​ စည်း​နဲ့​ကမ်း​နဲ့​ အထက်လူြကီး​စကား​ နား​မ​ေထာင်ပဲ​ေနရတာမို့​လား​ လို့​ ​ေမး​ချင်စရာ။ အာဏာစက်ချင်း​ေတာ့​ မတူတာ အမှန်ဗျ။ ကျိုက်ထီး​ရိုး​က ဝယ်လာတဲ့​ စက်​ေသနတ်​ေတွလို “ြပန်မချစ်ရင် ပစ်သတ်မယ်” ဆိုတာမျိုး​ေတာ့​ လုပ်လို့​ မရဘူး​ မဟုတ်လား​။ ဒါ​ေပမယ့်​ တပ်ထဲကျရင် အဘအိမ်က ကား​ဆရာ​ေနမ​ေကာင်း​တာလည်း​ပဲ ဗီအိုင်ပီလူနာထဲပါတယ်ဗျ။ ကျား​လည်း​ေြကာက်ရတယ်။

ကျား​ေချး​က ပို​ေြကာက်ရတယ်။ (နံတာကိုး​ဗျ)။ ကိုယ်က အရပ်ထဲသွား​ရင်သာ ဗိုလ် သခင် ဆရာ။ အလုပ်ထဲမှာ​ေတာ့​ ငယ်ကျွန် ​ေအာက်ဆွဲ တပည့်​ လက်သား​။ ရုတ်ရုတ်ရုတ်ရုတ် မလုပ်နဲ့​ ဂုတ်ဂုတ်ဂုတ်ဂုတ် ြဖစ်သွား​မယ်။ လူြကီး​အိမ် လူနာသွား​ြကည့်​ရတယ်ဆိုတာ ြခ​ေသင့်္​ မျက်စဉ်း​ခပ်ရသလိုပဲ။ မယံုရင် အခု​ေဆး​ရံုမှာ လူနာြကည့်​နည်း​နဲ့​ သွား​စမ်း​ြကည့်​ပါလား​။ ဒိုင်း​ေညာင့်​ အ​ေြမှာက်တစ်သိန်း​နဲ့​ ​ေလာက်​ေတာင်မ​ေလာက်ဘူး​။ အိမ်မှာဆင်ထား​တဲ့​ ပုခက်ြပုတ်ကျလို့​ စပွန်ဆာ​ေပး​တဲ့​ ကံထရိုက်​ေခါ်ြပီး​ နား​ထင် ​ေြခာက်လံုး​ြပူး​ြကီး​နဲ့​ ​ေတ့​တယ်ဆိုလား​ ြကား​ဖူး​ဖတ်ဖူး​လိုက်တယ်။

အရပ်သား​ေတွ ​ေလျာ်​ေြကး​ေတာင်း​တာ ဘာဟုတ်​ေသး​တုန်း​။ ဘုရား​လက်ထက်က ဆရာဇီဝကြကီး​ေတာင် ဥ​ေတနမင်း​ကို​ေဆး​ကု​ေတာ့​ ဆင်​ေကာင်း​တစ်စီး​နဲ့​ အသြပာ​ေထာင်ထုပ်​ေတာင်း​တာဟာ သူ့​အတွက် ​ေြခြကွခမဟုတ်ပါဘူး​တဲ့​။ ​ေထာပတ်အနံ့​မခံနိုင်တဲ့​ ရှင်ဘုရင်ကို အနံ့​သတ်ထား​တဲ့​ေထာပတ်နဲ့​ ​ေဆး​ကုြပီး​ ​ေလချဉ်တက်လို့​ ​ေထာပတ်နံ့​ရတဲ့​အခါ လိုက်သတ်ခိုင်း​လိုက်တဲ့​လူ​ေတွလက်က လွတ်​ေအာင်​ေြပး​နိုင်ဖို့​ အတွက်ပါတဲ့​။

ဆင်​ေပါ်က​ေန အသြပာ​ေတွ ကျဲြပီး​ ထွက်​ေြပး​ရတာဆိုပဲ။ အဲလိုလူနာမျိုး​ ​ေန့​တိုင်း​ကုရမယ်ဆိုရင် ​ေသရချည်ရဲ့​ဗျာ။ ဒါ​ေပသိ ဝါသနာပါတဲ့​သူ​ေတွက​ေတာ့​ အဘအိမ်က​ေခါ်တာကိုမှ ကံထရိုက်ဆွဲ ကုချင်တာလည်း​ ရှိသ​ေပါ့​။ ဘုန်း​ေတာ်ြကီး​ဘုရား​အတွက် စက်​ေတာ်ချင်း​တီး​ေပး​ရမှ စိန်ဆိုင်း​ြမဆိုင်း​ ြဖစ်တာကလား​။ နန်း​သံုး​ေတာ်ဝင် ​ေရွှသဇင်ဆရာဝန်ြကီး​ေတွကို နှယ်နှယ်ရရမှတ်လို့​။ လူနာ​ေဆာင်ထဲ​ေရာက်တာ​ေတာင် ရှင်ဘုရင့်​ဖင်နှိုက်ထား​တဲ့​ လက်က​ေလး​ ​ေရွှချထား​ေတာ့​မ​ေလာက် တသသ​ေထာင်ထား​တယ်။ ကိုယ်လိုငတံုး​ေတွသာ ​ေတာကရွှံ့​တပိဿာနဲ့​ ငမွဲ​ေတွကို ဆဲဆဲဆိုဆို ဆံထံုး​ထံုး​ဆီစိုက် ကုချင်တာ။ သူများ​ေတွြဖင့်​ ပီယဝါစာ​ေလး​နဲ့​ ​ေရွှလှည်း​စီး​ ​ေငွလှည်း​စီး​။ လိုက်ပါတယ်။ ြပာပံုနဲ့​။ ​ေနွး​မှ​ေနွး​။ ကိုယ့်​အ​ေြကာင်း​ ကိုယ်အသိဆံုး​။

ကိုယ့်​ဘာသာ မလုပ်ချင်တာနဲ့​ပဲ စပျစ်သီး​ချဉ်သ​ေလး​ ဘာ​ေလး​။ အ​ေကာင်ြကီး​ အြမီး​ရှူး​သ​ေလး​ဘာ​ေလး​။ ပုတ်ပုတ်ခတ်ခတ် ​ေြပာစရာလား​။ ​ေြပာရဲ​ေပါင်ဗျာ။ ဒါ​ေပသိ သယ်ရင်း​ြကီး​ေတွ ကိုယ့်​ဘာသာ အသိဆံုး​ြဖစ်​ေပလိမ့်​မယ်။ အခက်ြကီး​ အ​ေခွြကီး​ေတွ ​ေလး​လာတဲ့​အခါ ဘဝတက်လမ်း​ဆိုတာ ကိုယ်ရည်ကိုယ်​ေသွး​ ြကိုး​စား​အား​ထုတ်မှု​ေတွနဲ့​ ဘယ်လိုမှ မပတ်သက်​ေတာ့​ဘူး​ဗျ။ အိုလို့​ေသကာမှ​ေသ​ေရာ၊​ လုပ်သက်​ေတွ စွမ်း​ေဆာင်ရည်​ေတွကလည်း​ အသံုး​ဝင်လိမ့်​မယ် မဟုတ်ဘူး​။ စင်​ေတာ်မ​ေကာက်သ​ေရွ့​ ဖင်​ေပါ်​ေအာင် ​ေလျှာက်​ေစဦး​ ​ေလ​ေတာင် အသလပ်ခံရမယ် ထင်သလား​။ အရှင်​ေမွး​ေတာ့​ ​ေန့​ချင်း​ြကီး​သလို အရှင်​ေသ​ေတာ့​ ​ေန့​မကူး​ခင် ကိုယ်လည်း​လိုက်ရ​ေရာ။ ​ေဘာ်ဒါ​ေတွ တစ်ခွန်း​တည်း​နဲ့​ ဓါတ်သွား​ေအာင် ​ေြပာရရင် သည်​ေနရာမှာ ​ေအာက်ဖဲက စကား​ေြပာလာြပီဗျ။ လိမ်မာတယ်။ အဲ​ေလာက်ဆို ​ေပါက်​ေတာ့​ေနာ်။ တို့​များ​က ​ေသွး​ခွဲစကား​ေတွ မဆိုချင်ဘူး​။ သူများ​အတင်း​လည်း​ မ​ေြပာတတ်ပါ။ စပ်မိစပ်ရာ ကွိစိကွစ​ေလာက်က​ေလး​။

အခု​ေခတ်ကာလ သား​သမီး​ေတွများ​ကျ​ေတာ့​ ကိုယ်က​ေတာင် လွှတ်အား​ကျဖို့​ ​ေကာင်း​ေနြပန်​ေရာ။ ​ေကျာင်း​ြပီး​ရံုနဲ့​ လုပ်သက်လည်း​မလို၊​ ဝင်ခွင့်​လည်း​ ​ေြဖစရာမလို၊​ ​ေအာ်တိုငုတ်တုတ် ဘွဲ့​လွန်တက်ခွင့်​ရ​ေလတယ်။ အချိုး​ေြပတဲ့​သူ​ေတွဆို ြပည်တွင်း​ဘွဲ့​လွန်​ေတွ​ေတာင်မဟုတ်။ ဆိုဗီယက်ြပန်နွဲ့​နွဲ့​စန်း​တို့​၊​ ယိုး​ဒယား​ြပန်အမာစိန်တို့​ ြဖစ်ကုန်တာ ြမန်မှြမန်။ ဗူး​ကလည်း​ေကာင်း​ စင်ကလည်း​ခံဆို​ေတာ့​ အညွန့်​တလူလူ​ေပါ့​ေနာ်။ တစ်ခု​ေတာ့​ရှိတယ်။

ကိုယ်ဝါသနာပါရာ၊​ အား​သန်ရာ ဘာသာရပ်ကို ​ေရွး​ခွင့်​ရဖို့​က​ေတာ့​ ​ေအာက်ဖဲလိုြပန်​ေရာ။ ဇာတ်ဆရာအလိုကျ​ေတွ မကင်း​ေလဘူး​တဲ့​။ ခက်တာက ဗူး​မခါး​ေသာ်ြငား​ ဆူး​ြကား​မှာ သီး​ြကရတဲ့​အတွက် အ​ေနြကပ်တာက​ေတာ့​ အမှန်ပါ။ အြမီး​ေတွဘွဲ့​ေတွကို မ​ေရပဲ အ​ေစ့​ေတွအဆန်​ေတွ ​ေရတဲ့​အရပ်မို့​ “​ေပျာ်နိုင်မှာလား​။ ရှား​ဖဲ​ေလး​ တြခား​တစ်​ေယာက်ထဲပါတာ မသိလိုက်တဲ့​ဘဝ” ဆိုတဲ့​ ​ေမြမို့​ည​ေတွရဲ့​ ခါး​သီး​မှု​ေတွကို ခံနိုင်ရည်ရှိဖို့​လိုပါတယ်။ တကယ်ပညာတတ်လာလို့​ ပညာတတ်မာန်​ေတွဝင်လာတဲ့​အခါ ​ေြခသုတ်ပုဆိုး​ ​ေြမွစွယ်ကျိုး​ေနနိုင်ဖို့​ ခက်တာ​ေပါ့​။ နဂိုကမှ ြမင်း​ကို ချိုတပ်​ေပး​ထား​ြပီး​သား​ မဟုတ်လား​။

လူတိုင်း​လူတိုင်း​မှာ အသက်​ေမွး​မှုနယ်ပယ်တိုင်း​မှာ ​ေကာင်း​တာ​ေတွချည့်​ပဲလည်း​ မရှိဘူး​။ ဆိုး​တာ​ေတွချည့်​ပဲလည်း​ မရှိဘူး​။ အြပင်ကြမင်ရသ​ေလာက် ​ေရွှ​ေကျာင်း​ေြပာင်​ေြပာင်​ေတွမှာလည်း​ ဝမ်း​ေခါင်​ေခါင်​ေတွ သီတင်း​သံုး​ချင်သံုး​ေနတတ်တာပဲ။ ကိုယ့်​စိတ် ကိုယ့်​စရိုက်ကို ကိုယ့်​ဘာသာသိဖို့​ပဲ လိုတာ​ေပါ့​။ ကိုယ်တိုင် မကျင်လည်ဖူး​တဲ့​ သူတပါး​ရပ်ရွာကို ​ေကာင်း​သည်ဆိုး​သည်၊​ ချိုသည်ခါး​သည်၊​ ​ေဝဖန်စရာ အ​ေြကာင်း​ မရှိပါဘူး​။ (​ေအာင်မယ်​ေလး​ မ​ေဝဖန်​ေပလို့​သာ ​ေတာ်​ေတာ့​တယ်)။ တစ်ခု​ေတာ့​ သတိ​ေပး​ချင်ပါတယ်။ အစစအရာရာ ကိုယ့်​ေခါင်း​မသံုး​ပဲ သူများ​ဦး​ေနှာက်နဲ့​ ​ေစလိုရာ​ေစဘဝမှာ အသား​ေသလာမိရင် တ​ေန့​ကျ အလုပ်ကထွက်ြပီး​တဲ့​အခါမှာ​ေတာင် အ​ေတွး​အ​ေခါ်​ေတွက အညွန့်​တံုး​သွား​မှာ စိုး​ရပါတယ်။

မုန့်​ဖိုး​ပဲဖိုး​ေလာက်နဲ့​ ထိုင်ဆိုထိုင် ထဆိုထ အကျင့်​ြကီး​ေတွ ပါ​ေနတဲ့​အခါ အဘတို့​က ခိုင်း​လို့​သာ လုပ်​ေနရတယ်။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ဘာ​ေတွလုပ်ြပီး​ ဘာ​ေကာင်ြဖစ်​ေနမှန်း​ နည်း​နည်း​ေလး​မှ မရိပ်မိ​ေလရှာသူ​ေတွ ြဖစ်ကုန်​ေတာ့​ မခက်ပါလား​ကွယ်။ စင်​ေပါ်ကယမင်း​ရုပ်က​ေလး​များ​ဟာ အသွင်လည်း​ တင့်​တယ်လှပါ​ေလရဲ့​။ ဆင်ြမန်း​ေပး​ထား​တာ​ေတွကလည်း​ ပိုး​ဖဲကတ္တီပါ၊​ ရတနာများ​ေတာင် ပါလိမ့်​ဦး​မယ်။ မီး​ေရာင်​ေအာက်မှာ ဗိုလ်ရှုခံစင်​ေတာ်မင်း​သမီး​ဘဝ​ေပမယ့်​ အရုပ်ဆိုး​ဆိုး​ အဖိုး​မထိုက်တဲ့​ သစ်သား​ရုပ်က​ေလး​ ပင်​ေနာ့​ချိုလို​ေတာ့​ ကိုယ်ပိုင်ဘဝမရှိ​ေလဘူး​ဗျ။ ကိုယ့်​ဘဝကို ကိုယ့်​အား​ကိုယ်ကိုး​ ကိုယ်ပိုင်အသိဉာဏ်နဲ့​ ကိုယ်တိုင်ထုဆစ်နိုင်သူ​ေတွ ြဖစ်နိုင်ြက​ေစသား​လို့​ ဆု​ေတာင်း​ေပး​လိုက်ပါတယ်။

Read More