“လကဆုန် နဲ့​ ြမရဂံု”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“စံုကန္တာ ​ေနပူခရီး​မ​ေတာ့​ ဘယ်ထီး​မှ မပါပါတယ်။
ြမိုင်ြကီး​က စလူရွက်ကိုကွယ် ြခူလက်ဝယ်ကိုင်ချိုး​။
​ေနများ​ခ ​ေမ့​အသား​ညိုမယ်။
အလိုကွယ် .. အနား​ကိုတိုး​လို့​သာမိုး​။” တဲ့​။

​ေရဗူး​ေတွ ဖိနပ်​ေတွ မပါတဲ့​အခါ၊​ ထီး​ေတွ ခ​ေမာက်​ေတွ ​ေဆာင်း​မထား​တဲ့​အခါ၊​ ​ေနပူစပ်ခါး​ သွား​လို့​လာလို့​ တယ်မ​ေကာင်း​လှဘူး​ မဟုတ်လား​။ အထူး​သြဖင့်​ ရာသီခွင် တစ်ဆယ့်​နှစ်လရဲ့​ အပူဆံုး​စံချိန်တင်တဲ့​ ကဆုန်လအခါတွင်း​မှာ​ေပါ့​။ တ​ေပါင်း​တန်ခူး​ မှာတုန်း​က အပူဒဏ်က​ေလး​က အ​ေြကာင်း​မထူး​ပါဘူး​လို့​ ဟန်မပျက် ​ေတာင့်​ထား​နိုင်ခဲ့​ေပမယ့်​ ကဆုန် နယုန် ​ေဆွ့​ေဆွ့​ခုန် ဆိုတာနဲ့​ေတွ့​ေတာ့​ နံ့​သာပင်ရိပ်မှာမှ ​ေချွး​သိပ်ကာ အပန်း​ေြဖရ​ေတာ့​မှာ​ေပါ့​။ ရန်ကုန်ပလက်​ေဖာင်း​ေပါ် လမ်း​ေလျှာက်ရင်​ေတာင် အရိပ်က​ေလး​ရတဲ့​ တိုက်နံ​ေဘး​က​ေန မရအရခိုြပီး​ ​ေနပူ​ေရှာင်တတ်ြကတယ်​ေလ။ အရိပ်လိုချင်ပါတယ်ဆိုမှ ​ေဆာင်း​တွင်း​တုန်း​ကလို အရိပ်ရှည်ရှည်မထွက်ပဲ ကိုယ့်​အရိပ်​ေတာင် ပုအိုက်အိုက်က​ေလး​ပဲ ထွက်​ေတာ့​ ပျိုပျို​ေမ အသား​ေလး​ ​ေနပူဒဏ်မခံရ​ေလ​ေအာင် အနား​ကိုသာ တိုး​လာခဲ့​ပါကွယ်လို့​ပဲ ထီး​ေတာ်မိုး​က​ေလး​က အနစ်နာခံရ​ေတာ့​မယ်။

“​ေနပူထဲလည်း​ ​ေလျှာက်ရဲပါတယ်။ ခ​ေရာင်း​လမ်း​ကိုလည်း​ ြဖတ်ရဲပါတယ်။ ဆူး​ေမွ့​ယာလည်း​ အိပ်ရဲပါတယ်။” လို့​ သီချင်း​ရှိတိုင်း​ ဘယ်လိုပဲဆိုဆို၊​ အစကြဖူြဖူ ရန်ကုန်သူက​ေလး​ ညိုသွား​မှာစိုး​လို့​ “အကိုမှား​ပါြပီ ခင်ရယ်။ ​ေခါ်လာမိတယ်။” ဆိုြပီး​ ​ေတာင်း​ေတာင်း​ပန်ပန်နဲ့​ ယူဗီပရိုတက်ရှင်း​ဂျူတီ မယူပဲ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ဆန်း​ပရုဖ်​ေတွ အထပ်ထပ်လိမ်း​ေနမယ့်​သူ ရှိလိမ့်​မယ် မထင်​ေပါင်။ စလူရွက်က​ေလး​ေတွ ​ေခါက်ထီး​ေလး​ေတွ​ေြကာင့်​ အပူဒဏ်​ေလျာ့​မသွား​ရင်​ေတာင် မိုး​ေပး​တဲ့​သူရဲ့​ ​ေမတ္တာအရိပ်​ေြကာင့်​ေတာ့​ စိတ်ထဲမှာ ​ေအး​ေအး​ြမြမက​ေလး​ ခံစား​ရလိမ့်​မယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ ရာသီဥတု ပူရတဲ့​အထဲ ပွတ်သီး​ပွတ်သပ်​ေနချင်တဲ့​စိတ်ကလည်း​ ​ေဖျာက်မရဘူး​ အ​ေြပာခံရဦး​မယ်။ သူများ​တကာ​ေတွ သြကင်္န်တွင်း​ကတည်း​က ခုထိအိမ်ြပန်မ​ေရာက်ပဲ ပဲခူး​၊​ ဒလ၊​ မုတ္တမ ​ေြခဆန့်​ေနတာ အား​ကျမိ​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​အသက်အရွယ်နဲ့​ဆို ဘုန်း​ြကီး​ပဲ ဝတ်ဖို့​ေကာင်း​ေတာ့​တယ်။

သီချင်း​ေတွ ​ေယာင်​ေယာင်ညည်း​မိမှာစိုး​လို့​သာ။ ခု​ေလာက်ဆို ဟိုဦး​ပဥ္စင်း​ြကီး​လည်း​ “​ေနဆိုတာ အပူြပင်း​ဆံုး​ မီး​ခဲြကီး​တဲ့​။ ဒီလိုြကား​ခဲ့​ဖူး​တာ မှား​ေပါ့​ကွယ်” လို့​များ​ နား​ထဲြပန်ြကား​ေယာင်​ေနမလား​မသိ။ ပူ​ေနတာက​ေတာ့​ ​ေတာ်​ေတာ်ြကီး​ကို ပူ​ေနတာ။ ​ေတာင်​ေပါ်လုပ်သက် ​ေလး​ငါး​ေြခာက်နှစ်ရ​ေနြပီဆို​ေတာ့​ အ​ေအး​နဲ့​ အသား​ကျ​ေနတာြဖစ်မယ်။ တ​ေန့​ေလး​ငါး​ခါ ​ေရချိုး​ြပီး​ ယပ်​ေတာင်တစ်​ေချာင်း​နဲ့​ ကိုယ့်​ဘာသာ ​ေအး​ရာ​ေအး​ေြကာင်း​ မုန့်​စိမ်း​ေပါင်း​ ​ေအး​ရိပ်ဆာယာ ရှာ​ေဖွခိုလှံု​ေနရတယ်။ ​ေညာင်ညိုပင်ရိပ်က​ေလး​ရဲ့​တန်ဖိုး​၊​ ​ေလ​ေပွ​ေလရူး​က​ေလး​ေတွရဲ့​ အ​ေတွ့​အထိ၊​ ​ေရြကည်​ေရချမ်း​က​ေလး​ေတွရဲ့​ လန်း​ဆန်း​ေစမှုတို့​ဟာ သည်လိုအခါမှာ ဘာနဲ့​မှ မလဲနိုင်ပါဘူး​။

တချို့​လူ​ေတွ ​ေြပာြကသလို တစ်နှစ်ထက်တစ်နှစ် ပိုပိုပူလာရန်​ေကာ လို့​ေတာ့​ မထင်မိပါဘူး​။ ငယ်ငယ်တုန်း​ကလည်း​ သည်လိုအပူမျိုး​ ခံစား​ဖူး​သား​ပဲ။ သြကင်္န်ြပီး​တာနဲ့​ ပူဇာစ​ေတာ့​မယ်မှန်း​ သိြပီး​သား​။ အညာမှာ​ေတာ့​ ​ေြကာက်စရာမလိုပါဘူး​။ ​ေလတဟူး​ဟူး​နဲ့​။ အိပ်မရဘူး​ဆိုတာ မရှိဘူး​။ ရန်ကုန်မှာ​ေတာ့​ ပူတာထက် အိုက်တာ ပိုတယ်။ ညဆို အိမ်​ေရှ့​ပလက်​ေဖာင်း​ေပါ် ပက်လက်ကုလား​ထိုင်က​ေလး​တစ်လံုး​ခင်း​ြပီး​ ညဉ့်​နက်သန်း​ေကာင်ကျမှ အိမ်ထဲဝင်အိပ်တယ်။ ပန်ကာ​ေတွ အဲယား​ကွန်း​ေတွ မရှိ​ေပမယ့်​ ညအိပ်ကာနီး​ ​ေခါင်း​က​ေန ​ေရ​ေလာင်း​ချိုး​ြပီး​ သနပ်ခါး​ေရကျဲ​ေလး​လူး​အိပ်ရင် ​ေအး​ေအး​ချမ်း​ချမ်း​အိပ်ရတယ်။ ​

ေရခဲ​ေသတ္တာမရှိ​ေပမယ့်​ သဲအိုး​စိမ့်​အိုး​ေလး​ေတွက ​ေရက​ေလး​က ​ေအး​ြပီး​ချို​ေနတာ။ အိမ်​ေရှ့​ဗန်ဒါပင်မှာ ​ေရချမ်း​စင်က​ေလး​ပတ်လည်တည်ထား​ြပီး​ ညမအိပ်ခင် လမ်း​ေထာင့်​ေရဘံုဘိုင်က​ေန ​ေရအိုး​ေရခွက်​ေတွ ​ေဆး​ေြကာ။ ​ေသာက်​ေရ​ေစာင့်​ြဖည့်​ရတာလည်း​ ​ေအး​တာပဲ။ အိမ်​ေရှ့​မှာ အရိပ်ရ​ေအာင်ဆိုြပီး​ ​ေမွး​သဖခင်က ပိ​ေတာက်ပင်​ေပါက်က​ေလး​တစ်ပင်စိုက်ထား​ြပီး​ ည​ေနတိုင်း​ ​ေရ​ေလာင်း​ခိုင်း​ေတာ့​ က​ေလး​ပီပီ အပျင်း​ထူြပီး​ ​ေမ့​ချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေဆာင်​ေနတယ်။ သည်ပိ​ေတာက်ပင် ြမန်ြမန်​ေသမှ ငါ​ေအး​ေအး​ေနရမှာပဲ လို့​ေတာင် ​ေအာင့်​ေမ့​မိ​ေသး​တယ်။ အရိပ်လိုချင် အပင်ပျိုး​ရတယ်ဆိုတာ ခု​ေခတ်မှာလို ​ေန့​ချင်း​ညချင်း​ေတာ့​ မဟုတ်​ေလဘူး​။ လူပျို​ေပါက်စ လမ်း​သလား​တတ်လာ​ေတာ့​ ည​ေနဆို ဗိုလ်တစ်​ေထာင်ကမ်း​နား​က ဆိပ်ခံ​ေဘာတံတား​ေတွ​ေပါ် သွား​သွား​ထိုင်ြပီး​ ​ေလညှင်း​ခံတတ်လာတယ်။ အခုပူ​ေနတဲ့​ကဆုန်ဟာ အဲသည်တုန်း​က ကဆုန်ထက် ထူး​ြခား​ြပီး​ ပူ​ေနတာ ဘာတစ်ခုမှ မရှိပါဘူး​။ ဒီက​ေန့​ည အိုက်လိုက်တာကွယ်ဆိုရင် ​ေနာက်တ​ေန့​မနက် သတင်း​စာထဲမှာ ရန်ကုန်အပူချိန်ဘယ်​ေလာက်လဲ ​ေစာင့်​ဖတ်ြကည့်​တယ်။ ဪ ဒါ့​ေြကာင့်​ ညက ပူတာကိုး​ ဆို ​ေတာ်​ေလာက်ြပီ။

ဘယ်​ေလာက်ပဲပူပူ အိမ်ထဲကအိမ်ြပင်ထွက်ရင် စွပ်ကျယ်လက်ြပတ်နဲ့​ ​ေဘာင်း​ဘီအတိုနဲ့​ ထွက်တဲ့​ဓ​ေလ့​လည်း​ မရှိြကဘူး​ဗျ။ အဲဒါမျိုး​ကို ​ေပါက်​ေဖာ်ြကီး​ေတွသာလုပ်တတ်လို့​ ​ေဘာင်း​ဘီစက တိုပွပွ​ေတွဆို တရုတ်မ​ေဘာင်း​ဘီ လို့​ေတာင် ​ေခါ်ြကတယ်။ ဒါ​ေတာင် ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေတွ​ေနာ်။ အ​ေမ​ေတွ အဖွား​ေတွ အ​ေဒါ်​ေတွကလည်း​ အပူဒဏ်ကို အံတုရင် ဂျိုင်း​ြပတ် လည်ဟိုက်​ေတွကို အား​မကိုး​ပါဘူး​။ အိမ်မှာ သနပ်ခါး​တံုး​ေတွကို ဗျပ်ြကီး​နဲ့​ထား​တယ်။ ကိုယ့်​ေကျာက်ပျဉ်နဲ့​ကိုယ်။ ​ေြခဆံုး​ေခါင်း​ဆံုး​လိမ်း​ထား​ရင် ​ေဖွး​လည်း​ေဖွး​၊​ ​ေမွှး​လည်း​ေမွှး​၊​ ​ေအး​လည်း​ေအး​။ အဖွား​များ​ ခုထက်ထိရှိ​ေသး​ရင်​ေတာ့​ ကိုယ်​ေတွလည်း​ မိန်း​မရမယ့်​ပံု မြမင်ပါဘူး​။ မိန်း​မပီသတယ်ဆိုတာ အိမ်က​ေကျာက်ပျဉ်နဲ့​ ငရုပ်ဆံုကိုြကည့်​ရင် သိသတဲ့​။ ​ေကျာက်ပျဉ်မှာ​ေချး​ေညာ်​ေတွတက် သနပ်ခါး​စက်​ေတွ ပတ်ပတ်လည်စင်​ေနရင်၊​ သနပ်ခါး​ေရခွက် ​ေလာက်လန်း​ထိုး​ေနရင် စာ​ေမး​ပွဲကျြပီသာမှတ်။

သနပ်ခါး​မှ ​ေြဖာင့်​ေအာင် မ​ေသွး​တတ်၊​ ငရုပ်သီး​မှ ညက်​ေအာင် မ​ေထာင်း​တတ်ရင် အဲသည်မိန်း​က​ေလး​က လ​ေပါ်သ​ေရတဲ့​။ ဘာ​ေြပာမှန်း​ေတာ့​ ​ေသချာ မသိပါဘူး​။ သူအမှတ်​ေပး​ပံုနဲ့​ဆို သူ့​ြမစ်က​ေလး​ေတာင် ဘဲဥကွဲမှာ မဟုတ်။ ကိုယ်​ေတွသာ ရည်း​စား​ေပွတတ်ရင် ြဖတ်စာ​ေရး​စရာမလိုဘူး​။ အဖွား​နဲ့​ အင်တာဗျူး​ဝင်ခိုင်း​လိုက် ပွဲသိမ်း​ေရာ။ (လူမိုက်​ေနာက်မှ အြကံရတာ နာသကွယ်) အဲယား​ကွန်း​ေတွ မ​ေပါ်​ေသး​တဲ့​၊​ ပန်ကာ​ေလကို မခံဝံ့​တဲ့​ အဖွား​တို့​ အ​ေမတို့​ေခတ်က အပူ​ေရှာင်ပံုက​ေလး​က သင်ြဖူး​ဖျာ​ေချာ​ေလး​တစ်ချပ်ရယ်၊​ နှီး​ယပ်​ေတာင်က​ေလး​တစ်​ေချာင်း​ရယ်၊​ ​ေလသာတဲ့​ြပူတင်း​ေပါက်က​ေလး​ တစ်​ေပါက်ရယ်ဆို လံု​ေလာက်ြပီ။

သမီး​လုပ်တဲ့​သူ​ေခတ်မှာ​ေတာ့​ သနပ်ခါး​ဆိုတာ မူလတန်း​ေလာက်တုန်း​က ဖ​ေအက​ေရမိုး​ချိုး​၊​ လူး​လိမ်း​ေပး​ရင် ြငိမ်​ေနတတ်​ေပမယ့်​ အခု သူ့​စိတ်နဲ့​သူ့​ကိုယ်ြဖစ်လာတဲ့​အချိန်မှာ မျက်နှာ​ေပါ်ကို အတင်မခံ​ေတာ့​ဘူး​။ တင်း​တင်း​ြကီး​ေနလို့​ မြကိုက်ဘူး​တဲ့​။ ​ေရကိုလည်း​ သူ့​အ​ေဖလို ​ေချွး​ထွက်တိုင်း​ချိုး​မ​ေန​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေချွး​ကို အထွက်မခံချင်လို့​ အဲယား​ကွန်း​စိန်လုပ်​ေနတာ။ မီး​ေလး​များ​ပျက်လို့​က​ေတာ့​ ဟိုအိမ်သည်အိမ် ဖုန်း​ဆက်ြပီး​ မီး​လာတဲ့​အိမ်ကူး​တာပဲ။ ​ေန့​ခင်း​ေြကာင်​ေတာင် ​ေနပူကျဲတဲထဲမ​ေတာ့​ အြပင်ထွက်ဖို့​ စကား​မစပ်​ေလနဲ့​။ ညဉ့်​နက်သန်း​ေကာင် မီး​ပျက်တဲ့​အခါမှသာ သူ့​ခမျာ မအိပ်နိုင်ပဲ ငုတ်တုတ်ထထိုင်​ေနရှာတယ်။ သည်ရာသီမျိုး​ မီး​ပျက်တဲ့​အခါ အလှ​ေမွး​ကန်ထဲက ​ေရွှငါး​က​ေလး​ေတွထက် သူကအရင် ဟစိဟစိ ြဖစ်တတ်တာ။

ဒါ​ေြကာင့်​လည်း​ သူ့​အ​ေြကာင်း​သူသိတဲ့​ သမီး​ေချာက သိသိြကီး​နဲ့​ ​ေယာင်​ေတာင်​ေပါင်​ေတာင် လိုက်လာ​ေလမလား​လို့​ ညာညာ​ေခါ်တဲ့​ သူ့​အ​ေဖရှိရာ အမ်း​ြမို့​ေတာ်ကို တစ်ရက်က​ေလး​ေတာင် လိုက်မလည်နိုင်ပါဘူး​တဲ့​။ ​ေနြပည်​ေတာ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ​ေခါ်​ေခါ်မ​ေခါ်​ေခါ် အတင်း​လိုက်မှာတဲ့​။ အ​ေြကာင်း​ြပချက်က မီး​မြပတ်လို့​ဆိုပဲ။ ဟိုး​တ​ေလာတုန်း​က ​ေပါလွန်လွန်း​လို့​ သံုး​မကုန်နိုင်ပါသည် ဆိုတဲ့​ ဘဘြကီး​ဆီက ရှိ​ေသး​ရင် နည်း​နည်း​ေပး​ပါဆိုြပီး​ ဝယ်​ေပး​ရမလိုပါလား​။ အြကံကုန် ဂဠုန်ဆား​ချက်ဆိုသလို တ​ေပါင်း​သာ​ေခါင် လများ​ေနာင်တုန်း​က ကာဠုဒါယီအမတ်ြကီး​ထံုး​နှလံုး​မူလို့​ သမီး​ေသာ်​ေမာ် ခင်ယ​ေသာ်​ေလး​ ခမည်း​ေတာ်​ေနာက်ပါလာ​ေအာင် အ​ေနာက်ရိုး​မ​ေပါ်က ကဆုန်လဘွဲ့​က​ေလး​ကို ဝါစာကမ္မာ ြဖည့်​စွက်ကာနဲ့​ နှူး​ကာနှပ်ကာ ​ေဖာ​ေရှာလုပ်ရြပန်ပါတယ်​ေလ။

ဟိုး​ေရှး​ေရှး​တုန်း​က လက်ဝဲသုန္ဒရဆိုတဲ့​ အမတ်ြကီး​တစ်​ေယာက်လည်း​ ကွန်ြမူနစ်ပုဒ်မနဲ့​ (ထင်တာပဲ​ေလ။ လက်ဝဲ လို့​ဆိုတာကိုး​) မဲဇာ​ေရာက်သွား​တုန်း​က ဘုရင်မင်း​တရား​ြကီး​ ဖုတ်ကနဲ​ေြကွသွား​ေအာင် အင်တာနက်​ေပါ်တင်လိုက်တဲ့​ ရတုကဗျာ​ေလး​ကလည်း​ သည်ကဆုန်လမှာပဲ ​ေရး​ခဲ့​တာတဲ့​။ “ပွဲခါ​ေညာင်​ေရ သွန်း​ြမဲ​ေပတည့်​ ြမစ်​ေရဝန်း​လည် ြမိုင်​ေတာဆီက ​ေရွှြပည်ကိုသာ တ ရှာ​ေတာ့​မိ မိုး​ရှိရှိလျှင်..” တဲ့​။ သူက​ေတာ့​ ကိုယ့်​လို ​ေတာကို အလည် မ​ေခါ်ပါဘူး​ကွယ်။ သည်ကား​ေစတီ သည်ဆီ​ေရွှနန်း​ နဲ့​ ဘိုး​ေတာ်​ေကာင်း​မှု တည်ထား​ြပုသည်ဆိုြပီး​ ပတ်ချွဲနှပ်ချွဲနဲ့​ ြမို့​ြပန်​ေခါ်​ေအာင် ​ေရး​တာ။ ဒါ​ေပမယ့်​လည်း​ သူတို့​မဲဇာ​ေရွှလီဟာ ကဆုန်လြကီး​မှာ​ေတာင် ​ေနြခည်ြဖာမှ​ေနွး​ေသာ်​ေြကာင့်​တို့​ ​ေလြပည်လာက ​ေအး​ေသာ်​ေြကာင့်​တို့​ ​ေရး​ေကာင်း​တုန်း​ဆို​ေတာ့​ ကိုယ်​ေရာက်ခဲ့​ဖူး​တဲ့​ ​ေလာက်ကိုင်တို့​ ဘူတန်တို့​လို ​ေနပါလိမ့်​မယ်။ ​ေနွ​ေပျာက်တဲ့​ နှင်း​တိုင်း​ြပည်​ေတွကိုး​။ အပူအ​ေအး​သာ ကွာချင်ကွာမယ်။

ရာသီမသိ ပန်း​နဲ့​ညှိရင်​ေတာ့​ အတူတူ​ေလာက်ပဲ။ ဘူတန်မှာတုန်း​ကလည်း​ သည်အချိန်ဆို ဆရာမ​ေတွအိမ်​ေရှ့​က လက်ပံပင်ြကီး​ ရဲ​ေန​ေအာင်ပွင့်​ြပီး​လို့​ လက်ပံ​ေခါင်း​ေတွ ​ေြကွကုန်ြပီ။ “ငါတို့​ဆီမှာဆို အဲဒါ​ေတွကို ဟင်း​ချက်စား​တာ အရမ်း​ေကာင်း​တယ်” လို့​ေြပာ​ေတာ့​ တအံ့​တဩ။ သခွပ်ပွင့်​ ​ေဖွး​ေဖွး​က​ေလး​ေတွကိုလည်း​ သုပ်စား​လို့​ရတယ်​ေြပာ​ေတာ့​ သူတို့​စိတ်ထဲမှာ ြမန်မာ​ေတွဟာ အစား​သရမ်း​တယ် ထင်မလား​မသိဘူး​။ ဒါ​ေတာင် ကိုယ်က ​ေထွလီကာလီ သိပ်စား​တတ်တာမဟုတ်။ ကသစ်ကယ်တဲ့​နန်း​သူ​ေမာင် လို့​ေခါ်တဲ့​ တာဝတိသာ အထက်လွှတ်​ေတာ် နဲ့​ သူရာ​ေမာင် ​ေတာင်​ေြခစိုး​တို့​ ရန်​ေစာင်မာန်တင်း​ စစ်တလင်း​မ​ေခါ်ခင် ဗိုလ်ဝန်း​စံု ညီလာခြကတာ သည်ကဆုန်လထဲမှာပါတဲ့​။ အခုစာ​ေရး​ေနရင်း​ေတာင် ြပိုး​ြပိုး​ြပက်ြပက် မိုး​ေယာင်​ေလ​ေယာင်က​ေလး​ြပြပီး​ ပူသူကိုြကည်စား​သန်သလို ချက်ချင်း​ြကီး​ ြပန်အိုက်စပ်စပ်ြကီး​ လုပ်ြပ​ေနြပန်ပါြပီ။ တကယ်မရွာမှန်း​ေတာ့​ သိြပီး​သား​ပါ။ ​ေမျှာ်​ေနမှန်း​သိလို့​ မိုး​နတ်​ေမာင်က အ​ေယာင်ြပတာသက်သက်ပဲ။ လူတိုင်း​လူတိုင်း​က သည်အချိန်မှာ သူ့​ကို တတတ မဟုတ်လား​။

စာဆိုစစ်သည်ြကီး​ ဘဘစစက​ေတာ့​ သည်ရာသီအ​ေြကာင်း​ေရး​ထား​တာ သာဆန်း​ရဂံု​ေဘွ တဲ့​။ ​ေတာ​ေတွ​ေတာင်​ေတွမှာ သာ​ေတာင့်​သာယာနဲ့​ အဆန်း​တြကယ်ရှိလိုက်​ေလ လို့​ ​ေြပာချင်ပံုရတယ်။ “ညို​ေမှာင်​ေရာ်ဝါ ​ေရွှြကာြမသား​၊​ နီလာစိန်​ေြကာင်​ေရွှ။ ရွာ​ေစွလိုလို ြပိုဟန်ကလည်း​ ခါမိုး​ ဟုတ်ပါပဲ။” လို့​ဆိုတယ်။ တ​ေပါင်း​လတုန်း​က ပုရစ်ဖူး​က​ေလး​ေတွဟာ အခုဆို အစိမ်း​ရင့်​ရင့်​ ြမရည်လူး​ကုန်ြပီ။ ​ေနွ​ေနှာင်း​ရွက်ကျန်က​ေလး​ေတွကလည်း​ ညို​ေမှာင်​ေမှာင် ဝါ​ေရာင်သန်း​ကုန်ြပီ။ အင်ြကင်း​ပန်း​ေတွကလည်း​ ရဲ​ေန​ေအာင်ပွင့်​ြကြပီ။ ဝတ်ဆံ​ေရွှရည်​ေလး​ေတွကလည်း​ ​ေဝ​ေန​ေအာင် လွင့်​ြကြပီ။

အ​ေလာင်း​ေတာ်ဆင်မင်း​ြကီး​ေတာင် ကဆုန်​ေနွကို ဆဒ္ဒါန်အိုင်သာမှာ ဝမ်း​တူး​ရိုက်ရင်း​ အင်ြကင်း​ပန်း​ေတွ​ေချွလိုက်မိတာ ခါချဉ်ထုပ်ပါလို့​ ရွာပတ်သွား​ပါပ​ေကာလား​။ သည်ရာသီက​ေတာ့​ ​ေရာင်စံုပန်း​များ​ ပွင့်​ဖူး​ြကတဲ့​အခါထင်ပါရဲ့​ေလ။ သရဖီပန်း​ေတွလည်း​ ပွင့်​ြကသတဲ့​။ တန်ခူး​တုန်း​ကပွင့်​ခဲ့​တဲ့​ ကံ့​ေကာ်​ေတွကလည်း​ မတုန်း​ေသး​ဘူး​။ ​ေတာ​ေတွ​ေတာင်​ေတွမှာ တသင်း​လှိုင်ပျံ့​ ​ေမွှး​ထံုြကူလို့​ ဆိုရမယ့်​အခါ​ေပပဲ။ ​ေကာင်း​ကင်ကို လွန်ြကည့်​လိုက်ရင်​ေတာ့​ တိမ်ြပာ​ေသာ​ေန့​ေတွချည့်​ပဲ ​ေတွ့​ရမှာမလွဲဘူး​။ ​ေန​ေရာင်​ေတာက်​ေတာက်​ေအာက်မှာ ဘာကိုပဲြကည့်​ြကည့်​ ြကည်လင်​ေတာက်ပ​ေနတယ်။ တိမ်သား​တိမ်​ေတာင်က​ေလး​ေတွက မိုး​အခါမှာလို ြပွတ်သိပ်မှုန်မှိုင်း​မ​ေနပဲ ထင်ထင်လင်း​လင်း​ သီး​ြခား​ရုပ်သွင်​ေဆာင်​ေနြကတယ်။ ခုတစ်မျိုး​ေတာ်ြကာတစ်မျိုး​ ​ေြပာင်း​ေြပာင်း​သွား​တတ်လွန်း​လို့​ တိမ်ပလီ​ေနွ​ေနှာင်း​ လို့​ေတာင် တင်စား​ြကသဗျ။ အ​ေရာင်က​ေလး​ေတွကလည်း​ စံုလွန်း​လို့​ တိမ်​ေဇာ်ရမ်း​နဲ့​ ချိပ်ပန်း​ငယ် ဆင်ရစ်တံ လို့​ေတာင် ​ေြပာြကြပန်တယ်။ ကဆုန်ရှုခင်း​ဆိုတာ မှိုင်း​မှိုင်း​ညို့​ညို့​ ​ေဝ​ေဝဝါး​ဝါး​ မဟုတ်ဘူး​။ ထိန်ထိန်လွင်လွင် ထင်ထင်လင်း​လင်း​ရှိတယ်။

ကဗျာထဲ စာထဲက သူများ​ေရး​ထား​တာ​ေတွချည့်​ပဲ ကိုး​ကား​မ​ေနပါနဲ့​။ ​ေမာင်ရင်တို့​ အမ်း​ က တကယ် လှလို့​လား​ ဆိုရင်​ေတာ့​ “လာခဲ့​ပါလား​လို့​ ​ေစတနာစကား​နဲ့​အတည် ​ေဖာ်​ေရွသည်။ ​ေမျှာ်​ေနမည်။ ​ေရွှအမ်း​ြမို့​က ဘဘ​ေပွလီ” လို့​ ဆိုရမယ်။ ခုရာသီက ဖုန်သိပ်ရံုက​ေလး​ရွာတဲ့​မိုး​ေြကာင့်​ ဗွက်မ​ေပါက်​ေသး​ဘူး​။ သစ်ပင်ပန်း​ရွက်​ေတွက ​ေရြဖန်း​စမို့​ လန်း​လန်း​စင်စင်ရှိတယ်။ တခါတခါပူသလိုရှိ​ေပမယ့်​ ခန​ေနရင် ​ေလနတ်သား​က​ေချာ့​လိုက်​ေတာ့​ ​ေပျာ့​ပါသွား​ေရာ။ ​ေချာင်း​ေရြကည်ဆဲ။ ​ေလ​ေြပြမူး​ဆဲ။

​ေနပူမှာစိုး​ရင် ထီး​မိုး​ေပး​မှာ​ေပါ့​။ စလူရွက်​ေတာ့​ ရှိဘူး​။ အင်ဖက်နဲ့​ကျွန်း​ရွက် မိုး​ချင်​ေတာ့​ ရတယ်။ ဆူး​ပုပ်က​ေလး​ေတွနုတယ်။ ပဒတ်စာ​ေလး​ေတွ ​ေမွှး​တယ်။ ပိန္နဲသီး​နုနုကို ငရုပ်​ေကာင်း​ေလး​နဲ့​ ​ေထာင်း​ေကျွး​မယ်။ ​ေတာဝက်သား​ြကပ်တိုက်ကို ဆင်ခရမ်း​ချဉ်သီး​နဲ့​ချက်​ေကျွး​မယ်။ ြကက်သား​နဲ့​ ဗူး​သီး​နုနု ချဉ်ချဉ်စပ်စပ် ရခိုင်​ေသာက်ဆမ်း​ဟင်း​ေလး​လည်း​ပါမယ်။ ဆတ်သား​ေြခာက်စစ်စစ်ကို မီး​ဖုတ်ြပီး​ နှမ်း​ဆီရွှဲရွှဲ​ေလး​ဆမ်း​ သံပုရာြခမ်း​က​ေလး​နဲ့​ ြမည်း​ခိုင်း​မယ်။ ​ေဆး​ရံုက ချင်း​အလုပ်သမား​ေတွက ​ေခါင်ရည်​ေကာင်း​ေကာင်း​လည်း​ တည်တတ်တယ်။ ​ေရာက်​ေအာင်သာ လာခဲ့​စမ်း​ပါ။ ကဆုန်အသင်း​ထဲပါသွား​တဲ့​ အဆို​ေတာ်မ​ေလး​ ဆုန်သင်း​ပါရ် ရဲ့​ သီချင်း​ေလး​နဲ့​ ကြကရ​ေအာင်။
“ရခိုင်ရိုး​မ​ေတာင်တန်း​နဲ့​ ဆက်စပ်​ေနတဲ့​ ချင်း​ေတာင်တန်း​၊​ ကုလား​တန်ြမစ် မဏိပူရြမစ် စီး​ဆင်း​ေန။ ​ေြမနီလမ်း​ေလး​ မှုန်ဝါး​ဝါး​ ကား​ေလး​စီး​ရင် ဖုန်ထလာ သဘာဝ အလှကို ​ေဖာ်ထုတ်တဲ့​ေြမ။

သူငယ်ချင်း​ လှမ်း​ခဲ့​စမ်း​ပါ။ အလည်တစ်​ေခါက် လှမ်း​ခဲ့​စမ်း​ပါ။ တို့​များ​ချင်း​ဓ​ေလ့​ရိုး​ရာ ြမင်​ေစချင်စမ်း​တယ်။ ​ေတာင်​ေပါ်​ေခါင်ရည်ချိုြမြမ တစ်ကျိုက်​ေလာက်​ေသာက်ရင် အ​ေမာ​ေြပ၊​ ဒါဟာလည်း​ ချင်း​ြပည်ရဲ့​ ဓ​ေလ့​တစ်ခုပါ..။”