ဒါနဲ့ေတာ့ ဘယ်ရမလဲ။ တကယ်ေတာ့ ြမန်မာလူမျိုးတစ်ေယာက်အေနနဲ့ မန္တလးေရွှြမို့ေတာ်ြကီးကိုမှ မေရာက်ဖူးေသးရင် ြမန်မာြဖစ်ရတာ ဘယ်ေတာ့မှ ြပည့်စုံမှာ မဟုတ်ဘူး။ အီဂျစ် နဲ့ အဂင်္လန် နိုင်ငံြခားကို ေမာင်သွားလို့ မထားနိုင်ေသးခင် ေရွှမန်းေတာင်ေတာ်ရိပ်ခို ေတာင်ရိပ်ခိုဖို့ ခရီးထွက်ခဲ့ြကြပန်ပါတယ်။ မန်းေလးမှာ ဘာေတွရှိသလဲလို့ ေမးရင်ေတာ့ သမိုင်းေတွ ရာဇဝင်ေတွ ရှိတယ်လို့ ေြပာရမှာပဲ။
ေနာင်နှစ်ခါ ကိုးတန်းေရာက်လို့ သိပၸံဘာသာရပ်ေတွပဲ သင်ရေတာ့မယ်ဆိုရင် တစ်သက်လုံး အိုးစားကွဲသွားမယ့် ြမန်မာ့သမိုင်းထဲက ကုန်းေဘာင်မင်းဆက်ရဲ့ အေထာက်အထားေတွ တပုံြကီးရှိတယ်။ လက်ညှိုးထိုးထိုးြပီး ေြပာမကုန်နိုင်ေအာင်ကို ရှိတယ်။ မန္တေလးဟာ အညာေဒသက တြခားြမို့များနဲ့မတူ တမူထူးြခားတာကေတာ့ အင်မတန်ကိုနန်းဆန်တဲ့ြမို့၊ ယဉ်ေကျးတဲ့ြမို့၊ ခုေတာ့ပါးစပ်ရာဇဝင်ေလး ြဖစ်ခဲ့ြပီလို့ ငိုချင်းချရမယ့်ြမို့ ြဖစ်ေနတာေြကာင့်ပါ။
မန္တေလးကို ြမို့အြဖစ်တည်ြပီး ရတနာပုံေနြပည်ေတာ် လို့ အမည်ေပးသွားတာကေတာ့ မင်းတုန်းမင်းတရားြကီးဆိုတာကို ြမန်မာတစ်ေယာက်အေနနဲ့ မှတ်မိဖို့သင့်ပါတယ်။ အဲ့ဒီတုန်းက မီးးမှမေမွးေသးတာေလ လို့ ဆင်ေြခမေပးနဲ့ေနာ်။ ေဒါ်ခင်ြကည့်နံမယ်ေတာင် မမှတ်မိတဲ့ကေလးေတွ ြဖစ်ကုန်မှာစိုးလို့ ကိုယ့်သမီးကိုေတာ့ ြကိုြကိုတင်တင် ကုန်းေဘာင်ေနမျိုး သတိုးရာဇာတို့အေြကာင်းကို ဟိုဘုရားကသည်ဘုရား လှည့်ပတ်ဖူးရင်းနဲ့ မိတ်ဆက်ေပးထားရပါတယ်။ မင်းတုန်းမင်းြကီးကို ပဉ္စမသဂင်္ါယနာတင် မင်းတရားြကီး လို့လည်းေခါ်တယ်။ ကဲ အလုပ်ေတာ့ ရှုပ်ကုန်ပါြပီ။ သဂင်္ါယနာတင်တယ်ဆိုတာက စြပီးရှင်းရေတာ့မှာပဲ။ ခုေခတ်အခါမှာ ပုံနှိပ်စာမျက်နှာေတွေပါ်အထိ သံဃာရတနာတင်တယ်။
သိဂင်္ါရတနာတင်တယ်၊ စသည်ြဖင့် မေထာ်မနှမ်းေတွ ေရးြကေြပာြကလွန်းလို့ တစ်ခါတည်း အမှန်ြပင်ေပးခဲ့ပါဦးမယ်။ တကယ်ေတာ့ သဂင်္ါယနာတင်တယ်ဆိုတာ ဘုရားရှင်မရှိေတာ့တဲ့ေနာက် ေဟာြကားေတာ်မူခဲ့ေသာ တရားေဒသနာများကို အမှားအယွင်း အကျအေပျာက် ဝိဝါဒကွဲြပားမှုေတွ မရှိရေလေအာင် ရဟန်းသံဃာအေပါင်းတို့က စုေဝးေမးြမန်းေဆွးေနွးလျက် မူမှန်စံမှန် ဌာန်ကရိုဏ်းကျကျ မှတ်တမ်းတင်ထားရှိတာကို ေခါ်သတဲ့။ ြမတ်စွာဘုရားရှင် ပရိနိဗ္ဗာန်ြပုြပီးတဲ့ေနာက် သာသနာေတာ်တွင်းမှာ အဲသလိုမျိုး တရားေတာ်ေတွကို သန့်စင်ေဖာ်ထုတ်ခဲ့တာ အားလုံးေပါင်း ၆ ြကိမ်တိတိ ရှိတဲ့အနက် ေနာက်ဆုံးနှစ်ေခါက်ကေတာ့ ြမန်မာနိုင်ငံမှာ လုပ်ခဲ့တာ။ ငါးေခါက်ေြမာက်လုပ်တဲ့ ေကျာက်စာေတွက ကုသိုလ်ေတာ်ဘုရားထဲမှာ ဓမ္မေစတီကေလးေတွအေနနဲ့ ထားတာေပါ့။
ြမနန်းစံေကျာ် ေရွှနန်းေတာ်ြကီးကိုေရာက်တဲ့အခါ အဲ့ဒါြကီးကို အဲ့ဒီေနရာမှာ တည်ေဆာက်စံြမန်းသွားခဲ့တာ မင်းတုန်းမင်းြကီး ြဖစ်တယ်လို့ သိေစအပ်တယ်။ ေနာက်ကို
“မန်းေလးြမို့ြကီး ဘယ်သူတည်”လို့ အေမးခံရရင်
“တရုတ်ကံထရိုက်ေတွ ေနမှာေပါ့”လို့ မေြပာေြကးေနာ်။ ဘယ်တုန်းကတည်သွားတာတုန်းလို့ သိချင်ရင် အုတ်ကျစ်ေကျာ်ေအး မန္တေလးတဲ့။ ြမန်မာသက္ကရာဇ် ၁၂၂၁ခုက တည်တာ။ ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်းကေတာ့ ဒါေတွတခုတ်တရ ေြပာေနရရင် အင်မတန်ရှက်စရာေကာင်းတယ်။
လူတိုင်းသိြပီး ကိုယ်မသိရာေရာက်လို့။ အခုေတာ့ ေြပာရတာလည်း အာေပါက်ေတာ့မယ်။ ဘယ်သူမှလည်း အေရးတယူ အမှတ်အသား မရှိြကေတာ့ဘူး။ ကဲပါေလ။ သိြပီးသားလူေတွလည်း သည်းခံြပီးဖတ်လိုက်ြကပါ။ ြမန််မာယနာတင်တယ်လို့ သေဘာထား။ နို့မို့ ဒါေတွ ေပျာက်ကုန်လိမ့်မယ်။
အဲဒီမတိုင်ခင်တုန်းက မင်းေနြပည်က အမရပူရမှာ ရှိခဲ့တာ။ အမရပူရဆိုတာ အခုေတာင်ြမို့လို့ ေခါ်တဲ့ေနရာ။ မန္တေလးနဲ့ ဆက်သွားတဲ့ေနရာ။ မဟာြမတ်မုနိ ရှိတဲ့ေနရာ။ ချိတ်လုံချည်ေတွ ထွက်တဲ့ေနရာ။ အဲဒီေနရာကို ြမို့တည်သွားတာက ဘိုးေတာ် ပဒုံမင်းတဲ့။ ဘိုးေတာ်ဘုရား လို့ ြမန််မာေတွ အလွယ်ေခါ်တဲ့ ရှင်ဘုရင်။ အဲဒီေတာင်ဘက်ပတ်ပတ်လည်က ဘုရားေတွက သူ့ေကာင်းမှုေတွချည့်ပဲ။
မဲဇာေတာင်ေြခပတ်ပျိုးထဲမှာပါတဲ့
“ဇမ္ဗူဆီမီး ေြခာက်ေရာင်ရှင်၊ ဂူြကီးြမတ်ထွဋ်တင်၊ ေရွှလင်းပင်၊ ြခေသင့်္ဖျား ေထွေထွ လျှပ်နှယ်သား။”ဆိုတာ အမရပူရပတ်ဝန်းကျင်က ဘုရားေစတီေတွရဲ့ ဘွဲ့ေတာ်အမည်ေတွ ကို ေြပာတာ။ ေတာင်သမန်အင်းေပါ်က ဦးပိန်တံတားကေနြကည့်ရင် အကုန်ြမင်ရတယ်။ အဲဒီဦးပိန်တံတားဆိုတာ ဘာြဖစ်လို့ ဦးပိန်ေခါ်သလဲဆိုေတာ့ တံတားေဆာက်တဲ့ ကံထရိုက်က ြမို့ဝန်ေမာင်ပိန်တဲ့။
တံတားမှာြမင်ေနရတဲ့ သစ်လုံးေတွအားလုံးဟာ အမရပူရက နန်းေတာ်ရာအေဟာင်းကိုဖျက်ရာက ထွက်လာသမျှ ကျွန်းတိုင်လုံးြကီးေတွကို ယူလာတာတဲ့။ အေကာင်းဆုံး ေခါင်သစ်လုံးတိုင်ြကီးေတွနဲ့ေဆာက်တာမို့ ယေန့ထက်တိုင်သာမေသွ ြဖစ်ေနတာ။ နန်းေတာ်ြကီးဘယ်ေလာက်ြကီးသလဲ သိချင် သူ့ဆီကထွက်လာတဲ့ တိုင်လုံးအေရအတွက်ကို မှန်းြကည့်ရုံနဲ့ သိသာတယ်။ ဦးပိန် ကိုသိရင် သူနဲ့တွဲဘက် ဘိုင်ဆပ်ကိုလည်း သိရမယ်။ သူတို့တတွဲဟာ ြမန်မာရာဇဝင်မှာ နံမယ်ဆိုးနဲ့ေကျာ်ြကားတဲ့သူေတွေပါ့။
မဟုတ်တာ အကုန်လုပ်တယ်။ ဘယ်သူ့ကိုမှ ဂရုစိုက်စရာမလိုဘူး။ ဘယ်လိုမလဲ။ ရှင်ဘုရင်ကို အိပ်ထဲထည့်ထားတာကိုး။ အရက်ြကိုက်၊ ြကက်တိုက်တဲ့ ပုဂံမင်းကို မင်းလိုလိုက် မင်းြကိုက်ခစားြပီး ပွဲသိမ်းထားနိုင်တာ ခုကာလ ခရိုနီများြဖင့် သနားေတာင် သနားဦးမယ်။ ဇာတ်သိမ်းမေကာင်းတာကေတာ့ တို့ကေနာင်လာေနာက်သားမို့သိတာ။ သူတို့ဘာသူတို့ေတာ့ ြကိုမသိခဲ့လို့ အဟုတ်မှတ်ြပီး ထင်တိုင်းြကဲခဲ့တာ ေြဗာင်းကိုဆန်ေရာ။
မင်းတုန်းမင်းြကီးလည်း သိြပီ။ ဘိုးေတာ်ဘုရားလည်း သိြပီ။ အခု ေတာင်သမန်ေရာက်ေတာ့ ပုဂံမင်းကိုလည်း သိသွားြပီ။ ြကားထဲမှာ ေဆွမျိုးစပ်ဖို့ ကွင်းဆက်ကေလးေတွ ကျန်ေသးတယ်။ ဘိုးေတာ်ဘုရားနတ်ရွာစံေတာ့ သူ့သားေတာ် အိမ်ေရှ့မင်းသားက မရှိေတာ့ဘူး။ သူကအရင် နတ်ရွာစံနှင့်တယ်။ ရခိုင်ကိုသိမ်းြပီး မဟာြမန်မုနိကို မန္တေလးအေရာက်ပင့်လာတာ သူေပါ့။ ဘိုးေတာ်က ကုန်းေဘာင်ဆက်ထဲမှာ နန်းသက်အရှည်ဆုံးမင်းပဲ။
၃၈ နှစ် နန်းစံတယ်။ ဒါေတာင် အိမ်နိမ့်မှာ အြကာြကီးေနခဲ့ရေသးလို့။ ဘာြဖစ်လို့ အိမ်နိမ့်စံရသလဲဆိုတဲ့အေြကာင်းကေတာ့ သူ့ခမည်းေတာ် အေလာင်းဘုရားြကီး လက်ချက်မကင်းဘူး။ မုဆိုးဘိုရွာသူြကီးဘ၀က ရှင်ဘုရင်ြဖစ်လာတဲ့ ဦးေအာင်ေဇယျဟာ ထီးဓေလ့နန်းဓေလ့ေတွကို အရပ်သားစရိုက်နဲ့ ေရာပစ်တယ်။ သူေသတဲ့အခါ သူ့သားေြခာက်ေယာက်ကို ြကီးစဉ်ငယ်လိုက် အလှည့်ကျနန်းတက်ေစ လို့ မှာသွားသတဲ့။ အိမ်မှာရှိတဲ့ လယ်တစ်ပွဲ နွားတစ်ရှဉ်းကို အေမွခွဲေပးတာကျေနတာပဲ။ လက်ေတွ့ကျေတာ့ ထီးနန်းဆိုတာ အေဖလွန်ရင် သားကပဲ ဆက်ခံချင်ြကတယ်။ ညီအကိုဆိုတာ သားအဖေလာက် ေသွးမနီးဘူး။ ထီးနန်းစည်းစိမ်နဲ့ ပတ်သက်လာရင် ရန်သူေတာင်ြဖစ်နိုင်ေသးတယ်။
ဒါေြကာင့် အေလာင်းဘုရားနတ်ရွာစံေတာ့ သူနဲ့အတူ အယုဒ္ဓယပါသွားတဲ့ သားေတာ် ေြမဒူးမင်းသားက မသာေတာ်ေရှ့ထားြပီး မူးမတ်စစ်သည်ေတွကို သစ္စာေပးသတဲ့။ သူ့ကို သစ္စာခံရမယ်ေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့် ဦးေအာင်ေဇယျ ထန်းလုံးတပ်တည်ကတည်းက ရိုကျိုးခိုလှုံလာတဲ့ ြမင်းရည်တက်ေတွထဲက စစ်သူြကီးတစ်ေယာက်က သူ့အရှင်ကို သစ္စာမေဖာက်နိုင်ဘူး။ ဒါေြကာင့် ေနာက်ချန်ေနရစ်တယ်။ အေရးေတာ်ပုံေပါက်ြကားရင် ဒုက္ခများသွားမယ့်အေရးကိုသိလို့ ေြမဒူးမင်းသားက ေရွှဘိုကို လက်ဦးေအာင် ြပန်ြပီး ချွန်တွန်းလုပ်နှင့်တယ်။
ေနာင်ေတာ်ြကီးမင်းသားက သူ့ညီရဲ့ အြကံအစည်ကို သိေပမယ့်လည်း အြကီးပီပီခွင့်လွှတ်လို့ အုပ်စည်းမပျက်ရှိေစေပမယ့် သစ္စာအထားေကာင်းတဲ့ စစ်သူြကီးကေတာ့ ြကားညပ်သွားတယ်။ သုံးနှစ်အြကာမှာ ေနာင်ေတာ်ြကီးနတ်ရွာစံြပီး ေြမဒူးမင်းသားက ဆင်ြဖူရှင်ဘွဲ့နဲ့ နန်းတက်လာတယ်။ ဘိုးေတာ်၊ ေနာင်ေတာ်ြကီး၊ ဘြကီးေတာ် အစရှိတဲ့ အသုံးအနှုံးေတွဟာ ေနာက်တက်တဲ့ဘုရင်က သူ့အရင်ကဘုရင်ကို ဘာေတာ်သလဲဆိုတာကို အမှီြပုြပီး မှတ်သားသွားြကတဲ့ အမည်ေတွပါ။ သူတို့နံမယ်ြကီးေတွက ရှည်လျားေထွြပားြပီး ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ေတာင် မှတ်မိြကမှာ မဟုတ်ဘူး။
ဆင်ြဖူရှင်ဟာ သူ့အေဖစကားကို အစကတည်းက နားေထာင်ချင်တာ မဟုတ်ေတာ့ သူ့ကိုဆက်ခံမယ့် နန်းလျာေရွးတဲ့အခါ ကိုယ့်သားေတာ်ကိုယ်ပဲ လွှဲဖို့ ဆန္ဒရှိတာ မဆန်းဘူး။ အဲသလို အရိုက်အရာလွှဲဖို့အတွက် အြကီးဆုံးဆူးေညှာင့်ခလုတ်ကေတာ့ သူနဲ့ တစ်ဖေအတည်း တစ်မေအတည်း ေမွးတဲ့ ညီအငယ် မင်းသားေလးပါးပါပဲ။ စိတ်ရှိတိုင်းလုပ်ရရင်ေတာ့ အကုန်သတ်ပစ်ချင်ေပလိမ့်မယ်။ သို့ေသာ်လည်း ရမယ်ရှာမရလို့ အကုန်လုံးကို မင်းသားအေဆာင်အေယာင်ေတွ နှုတ်သိမ်းြပီး အိမ်နိမ့်စံေစခဲ့တာေြကာင့် ဘိုးေတာ်ဘုရား ြဖစ်လာမယ့် မင်းသားထိပ်တင်ဝိုင်းဟာ ေတာြပန်လယ်လုပ်စားရသတဲ့။ သူ့ယူမိတဲ့ မိဖုရားဆို ဆန််ဖွပ်ေမာင်းေထာင်းလို့ေတာင် ေကျွးရသတဲ့။
ဒါေပမယ့်လည်း သူ့မှာ လူမတတ်ေပမယ့် လက်ဘက်ထုပ်ကေလးေတွ တတ်ပုံရပါတယ်။ သူ့ေနာက်က တေကာက်ေကာက်ပါတဲ့ အိမ်ေတာ်ပါ ငယ်ကျွန်ထဲက ေပါ်ဦးတို့ ြမတ်စံတို့ ဆိုတာ ေနာင် သူေကာင်းစားတဲ့အခါ ြမန်မာရာဇဝင်မှာ အင်မတန်ေကျာ်ြကားတဲ့ ပညာရှိြကီးေတွ ြဖစ်လာခဲ့တယ်။ တိုင်းြပည်အတွက် အြကံေကာင်းဉာဏ်ေကာင်းေတွ မေြကာက်မရွံ့ ေပးနိုင်ခဲ့သလို ရှင်ဘုရင်ကလည်း ဘယ်တုန်းကမှ ေဗွယူစိတ်ဆိုးတယ် မရှိခဲ့ဘူး။ သူနန််းသက်ရှည်တာ ဒါ့ေြကာင့်လည်းပါမယ်။ (တို့ဘလည်း အြကံေပးေတွ တစ်ကျိပ်ေလာက်ထားတာ ခုမှပဲ သေဘာေပါက်တယ်)
ဆင်ြဖူရှင်လွန်ေတာ့ သားေတာ်စဉ့်ကူးမင်း နန်းတက်လာတယ်။ ေရွှတိဂုံဘုရားကို ေခါင်းေလာင်းေတာ်ြကီး လှူတဲ့မင်းေပါ့။ သူ့ခမျာ ငါးနှစ်ေလာက်ပဲ နန်းစံလိုက်ရပါတယ်။ ေနာင်ေတာ်ြကီးရဲ့ သားေတာ် ေဖာင်းကားစားေမာင်ေမာင် လုပ်ြကံလို့ နတ်ရွာစံသွားတယ်။ ဖေအေသလို့ သားနန်းတက်ေြကးဆို သူလည်းပဲ ရှင်ဘုရင်လုပ်ချင်ပါသတဲ့။ အဲသည်ပုဂ္ဂိုလ်ကေလးအြဖစ်ကလည်း သနားစရာ။ သူ့က ရှင်ဘုရင်သတ်ရင် ရှင်ဘုရင်ြဖစ်တယ်ဆိုတာပဲ သိထားတာ။ ရှင်ဘုရင်ြဖစ်ရင် ဘယ်လိုရှင်ဘုရင်လုပ်ရတယ်ဆိုတာ သူမသိဘူး။
သူ့ကိုေထာက်ခံမယ့် (အဲသည်တုန်းကေတာ့ သစ္စာခံမယ့် လို့ ေြပာတာေပါ့) ေနာက်လိုက်ေနာက်ပါ မူးမတ်ဗိုလ်ေြခ အလုံအေလာက် စည်းရုံးမထားဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ သူ့ခမျာ ခုနစ်ရက်ပဲ နန်းစံလိုက်ရတယ်။ ဒန်တန့်ဒန်သွားေရာ။ တိုင်းြပည်ဆိုတာ ရှင်ဘုရင် မရှိလို့ မြဖစ်ဘူး။ ရှင်ဘုရင်ဆိုတာလည်း ထီးရိုးနန်းဆက် မှန်ရတယ်။ အဲ့သည်အချိန်မှာ ေရွးစရာဆိုလို့ ဘိုးေတာ်ဦးဝိုင်းမှတပါး အြခားမရှိဘူး။ သူ့ေရှ့က ေနာင်ေတာ်သုံးပါးက အေနအထိုင်မတတ်လို့ နတ်ထီးေပျာ်နှင့်ြပီ။ ေနာက်ဆုံးေတာ့ ဂန္တဝင်ေမာင်ဝိုင်းအတွက် ကုန်းေဘာင်ထီးနန်းက မင်းဘယ်ေြပးမလဲ မိချိုသဲ ြဖစ်သွားတယ်။
ဘိုးေတာ်က ရှင်ဘုရင် အြကာြကီးလုပ်သွားတဲ့သူဆိုေတာ့ ဘာပဲလုပ်လုပ် သူကချည့် အြကီးဆုံးြဖစ်ချင်တယ်။ (အကိတ်ြကိုက်သူြကီးေပါ့) အမရပူရနန်းေတာ်ြကီးကို ဟီးေနေအာင်တည်တယ်။ မင်းကွန်းဘက်မှာ ပုထိုးေတာ်ြကီးကိုတည်တယ်။ ြခေသင့်္ရုပ်ြကီးနှစ်ခု ထားတယ်။ မင်းကွန်းေခါင်းေလာင်းြကီးကို သွန်းလုပ်တယ်။ ြကက်ေထာင့်ကန်ြကီးကိုတူးတယ်။ အားလုံး ဧရာမ မှ ဧရာမြကီးေတွ အြဖစ် စံချိန်တင်ထားဆဲပဲ။ ဒါေတာင် ပုထိုးေတာ်ြကီးက အုတ်ဖိနပ် ပလ္လင်ေတာ်ပဲ ြပီးေသးတာ။ အဲ့ဒါြကီးြပီးရင် သူနတ်ရွာစံမယ်လို့ တေဘာင်ေပါ်တာနဲ့ ဆက်မတည်ေတာ့ဘူး။
သူ့ဟာြကီးေတွက ြကီးလွန်းေတာ့ သူ့ေနာက်နန်းတက်တဲ့ ဘြကီးေတာ်စစ်ကိုင်းမင်းေတာင် ြပီးေအာင် ဆက်မတည်နိုင်ဘူး။ အဲ့ဒါြကီးေတွနံေဘးမှာ အေနေတာ် အေလာေတာ် ဘုရားတစ်ဆူထပ်တည်တယ်။ အဲ့ဒါ ြမသိန်းတန်ေစတီေပါ့။ သီတာခုနစ်တန်၊ ေတာင်စဉ်ခုနစ်ထပ်နဲ့ရံြပီး မင်းလမ်းနတ်လမ်းကို ေစာင်းတန်းမပါပဲ ေလှဆိပ်က ြခေသင့်္ြကီးနှစ်ေကာင်အထိ တန်းေနေအာင် ေဖာက်ထားတယ်။ သူ့ချည်းပဲ လာလာဖူးမယ်လို့ သေဘာထားသလားမသိ။
ဘြကီးေတာ်အေြကာင်းေြပာရင်ေတာ့ မပါမြပီး သူ့ထက်ဘုန်းြကီးတဲ့သူတစ်ေယာက်အေြကာင်း ထည့်မေြပာလို့ မြဖစ်ဘူး။ သူကေတာ့ နန်းမေတာ်မယ်နုတဲ့။ တချို့က တံငါသည်သားသမီးလို့ ေြပာတယ်။ တချို့ကလည်း သူြကီးသမီးလို့ ေြပာတယ်။ သမီးမိဖုရားြဖစ်ရင် ဖေအ သူြကီးေလာက်ြဖစ်တာ မဆန်းဘူး။ ေသချာတာကေတာ့ နန်းေတာ်ထဲကလာတဲ့ ကေလးမ မဟုတ်ဘူး။ ပါးစပ်ရာဇဝင်ကေြပာတာေတာ့ ြမစ်ဆိပ်ေသာင်ြပင်မှာလှန်းထားတဲ့ သူ့ထမီက နန်းေတာ်ေခါင်လာချိတ်လို့ ေကာင်းစားမယ့်နိမိတ်ရှင်ကို ေတာ်ေကာက်ယူလိုက်ရတယ်လို့ ေြပာတယ်။
ေကျးေတာသူြဖစ်ေပမယ့်လည်း အချာဘင်ေတာ့ မဟုတ်ေလဘူး။ အာဂ မှ အာဂ။ သူ့အရင် ေြမှာက်ထားတဲ့မိဖုရားေတွက ေတာင်နန်း၊ ေြမာက်နန်း၊ အလယ်နန်း၊ အေနာက်နန်း၊ ဘယ်ဟာမှ အလွတ်မရှိတာေြကာင့် အဲသည်ဟာမေလး ပိစိေကွးကို နန်းမတစ်ေဆာင် သပ်သပ်ေဆာက်ြပီး နန်းမေတာ်မယ်နုလို့ ထိပ်ေပါ်တင်ထားရတယ်။ သူ့နံမယ်နုပါလို့ အရပ်သုံးစကားေတွအကုန် နုမထည့်ရေတာ့ဘူး။ မန်ကျည်းရွက်ေတာင် ထွဋ်ထွဋ်ကေလး လို့ ေြပာင်းေခါ်ရသတဲ့။ ဘုန်းြကီးေတွေတာင် ယဿာနုဘာေဝတာ ရွတ်ရင် အသံေလးတိမ်တိမ်သွားြကသတဲ့။ သူ့ရြပီးကတည်းက ရှင်ဘုရင်ဆိုတာ ကျန််တဲ့မိဖုရားေတွ ဖွဲနဲ့ဆန်ကွဲြဖစ်သွားသတဲ့။
သူ့ေကာင်းမှုေတွကေတာ့ အင်း၀မှာ ရှိတာဗျ။ မယ်နုအုတ်ေကျာင်းတဲ့။ တန်ခိုးြကီးတဲ့ မိဖုရားပီပီ အလှူြကီးအတန်းြကီး ေကျာင်းြကီးဇရပ်ြကီး ေဆာက်လှူေပမယ့်လည်း သူြပုခဲ့တဲ့ အကုသိုလ်ကံေြကွးကိုေတာ့ သူကိုယ်တိုင် ေပးဆပ်ရပါတယ်။ ဘြကီးေတာ် စိတ်ေနာက်သွားြပီး သာယာ၀တီမင်းသား ပုန်ကန်နန်းတက်ေတာ့ မယ်နုေရာ သူ့ေမာင် မင်းသားြကီးေမာင်အိုပါ ကွပ်မျက်ခံရတယ်။ အသက်လွတ်ရာလွတ်ေြကာင်း ဆရာေတာ်ဦးဗုဓ်ဆီဝင်ဖူးတဲ့အခါ ဆရာေတာ်က ဇာတာစစ်ေဆးြကည့်ြပီး သမိုင်းထဲမှာ ပဲ့တင်ထပ်ကျန်ခဲ့တဲ့ စကားတစ်ခွန်းကို မိန့်တယ်။
“ဟဲ့ မယ်နု။ သူ့ေြကွးရှိက ဆပ်ရသည်သာ။”တဲ့။
မယ်နုမရှိလို့ တိုင်းြပည်ြကီးေအးချမ်းသွားေလသည် လို့ေတာ့ မထင်ပါနဲ့။ သာယာ၀တီမင်းလက်ထက်မှာလည်း တိုင်းေရးြပည်ေရး အရှုပ်ေတာ်ပုံေတွ ပိုလို့သာဆိုးေတာ့တယ်။ ရှင်ဘုရင့်သားမှန်ရင် ေရွးစရာလမ်းက နှစ်ခုပဲရှိတယ်။ သတ်မလား။ ေသမလား။ ညီအကိုချင်းေပမယ့် ဘယ်ေတာ့မှ စိတ်မချရေတာ့ဘူး။ တစ်ေယာက်ေသရင် ကိုယ်နဲ့ြပိုင်မယ့်သူ တစ်ေယာက်ေလျာ့တာ။ အဲသည်မှာတင် ဘိုးေတာ်ဘုရားအသည်းစွဲ စြကာကိုယ်ေတာ်ေလးတို့ ြပည်မင်းတို့ တန်းစီြပီး ေရချကွပ်မျက်ခံရတယ်။ အလိုတူအလိုပါဆို အေနာက်နန်းမေတာ်မြမကေလးလည်း ပါသွားတယ်။ ြမ၀တီမင်းြကီးဦးစဆို ေထာင်ထဲကေန ဘုန်းေတာ်ဘွဲ့ေရးြပီးထွက်ရတယ်။ (ဆယ်လီဗျစ်တီေတွ အ၀ှာြပုရင် ေပါ်လစီကားရိုက်ေပးရသလိုေပါ့ကွယ်) သည်အေြခအေနေတွက ပုဂံမင်းကို မြဖစ်မေန ပုန်ကန်ဖို့ တွန်းပို့လာတယ်။
ေသေြမြကီး ရှင်ေရွှထီးမို့ မေသတဲ့အခါ သူလည်းနန်းတက်ခွင့်ြကုံလာတာေပါ့။ ရှင်ဘုရင်ြဖစ်ေတာ့ ရှင်ဘုရင်ြဖစ်တဲ့စည်းစိမ်ကို အြပည့်အ၀ခံစားတာေပါ့။ သူေကာင်းစားေတာ့ သူ့ေဘာ်ဒါေဘာ်ချက်ေတွ အကုန် နန်းထဲေရာက်လာတာ။ ြကက်ကိုင်တဲ့ဘိုင်ဆပ်က ြမို့ဝန်ြဖစ်လာတာသာ ြကည့်ေတာ့။ ဘြကီးေတာ်လက်ထက်က ပထမ အဂင်္လိပ်-ြမန်မာစစ်ဟာ သည်းသည်းမခံတတ်တဲ့ ပုဂံမင်းလက်ထက်မှာ ဒုတိယအြကိမ်ထပ်ြဖစ်လာတယ်။ စစ်ြပိးေအာင် မတိုက်ရေသးခင်မှာပဲ ညီေတာ်နှစ်ပါး ပုန်စားလို့ စစ်ကအလိုလိုရပ်သွားတယ်။ ြမမန်းဂီရိယိုးဒယားထဲက ေနာင်ညီအကို ေရွှဘိုနွယ်ေတာ်ရင်းဆိုတဲ့ မင်းတုန်းမင်းသားနဲ့ ကေနာင်မင်းသားတို့ လက်ထက်ေရာက်လာပါေလေရာ။
မင်းတုန်းမင်းြကီးဟာ ကုန်းေဘာင်မင်းဆက်ထဲမှာ ပရိုပါဂန်ဒါကို ေကာင်းေကာင်းနားလည်တဲ့ပုံရတယ်။ သူနန်းတက်တာကို ဘုရားရှင်ကေတာင် ြကိုတင်သိေတာ်မူလို့ ဗျာဒိတ်ေပးထားခဲ့သေယာင် ေြပာတယ်။ ေဂါတမဘုရားရှင်ဟာ မန္တေလးေတာင်ြကီးကို ြကွချီေတာ်မူလာြပီး စန္ဒမုခိဘီလူးမဆီက ဝတ်ပန်းအစုံ (နို့နှစ်လုံးလို့ ေြပာတာတဲ့။ ဘာလုပ်ဖို့မှန်းလည်း မသိ)
“ေနာင်ေသာအခါ ဤအရပ်၌ မင်းေယာကျင်္ားအြဖစ် သာသနာေတာ် စည်ပင်ပွားများေစအံ့။”လို့ မန္တေလးြမို့ဘက် လက်ညှိုးေတာ်ညွှန်ြပီး မိန့်ြကားသွားသတဲ့။ မန်းေလးေတာင်ေပါ်က ဗျာဒိတ်ေပးဘုရားြကီးရယ်၊ ကုသိုလ်ေတာ်ဘုရားက ဘီလူးမရုပ်ထုရယ်က အဲဒီဇာတ်ကို အထုပ်ေြဖြပတာ။
ြပည်သူကိုေတာ့ စည်းရုံးတဲ့ေနရာမှာ ေအာင်ြမင်တယ်လို့ ေြပာရမှာပဲ။ မဟာဂီတထဲက သီချင်းြကီးေတာ်ေတာ်များများဟာ သူ့ဘုန်းေတာ်ဘွဲ့ေတွချည့်ပဲ။ မန်းေတာင်လကင်္ျာတို့၊ ေအာင်မဂင်္လာတို့၊ ေဝဇယန္တာတို့လို ေကာင်းေပ့ဆိုတာေတွမှန်သမျှ သူ့အေြကာင်း။ ဒါေပသိ သူ့သားသမီးေတွေတာ့ သူ မစည်းရုံးနိုင်ပါဘူး။ ဘယ်စည်းရုံးနိုင်မလဲ။ ေမွးထားတာ ရာချီလို့။ သူ့ဘာသူေတာင် မှတ်မိနိုင်စရာ မရှိ။
သည်အခါမှာလည်း ညီကိုနန်းလျာထားလို့ သားေတွကမေကျနပ်တာေြကာင့် ြမင်ကွန်းြမင်းခုံတိုင်အေရးနဲ့ ကေနာင်အိမ်ေရှ့စံ နတ်ရွာလားပါတယ်။ အဲသည်အေရးမှာ အခါေပးေကာင်းလို့ (ေဗဒင်တွက်ြပီး အချိန်ေကာင်းေရွးေပးတာကိုေြပာတာ) ဦးပုညြကီး ကိစ္စတုံးသွားတာ။ သို့ေသာ် ေနာက်ကွယ်က သည်မီးကို ရှို့သူတစ်ဦးေတာ့ ကျန်ေနပါသတဲ့။ အဲဒါ ဆင်ြဖူမရှင်ပါ။
ကဲ သူ့လည်း မိတ်ဆက်ေပးရပါဦးမယ်။ ေစာေစာက နန်းမေတာ်မယ်နု ကွပ်မျက်ခံရေတာ့ သူ့မှာ သမီးငယ်ကေလးကျန်ရစ်တယ်။ မင်းတုန်းမင်းသားရဲ့အမေတာ် စြကာေဒဝီမင်းသမီးက အသက်လွှတ်မိန့်နဲ့ သူ့အိမ်ေတာ်မှာ ေမွးစားထားြပီး ဆုံးမသွန်သင်ေပးတယ်။ အေနာက်နန်းမေတာ်မြမကေလးကေမွးတဲ့ လှိုင်ထိပ်ေခါင်တင်လည်း အတူတူပဲ။ အဲသည်မင်းသမီးညီအမကို ဟိုမင်းသားညီေနာင်နှစ်ပါးက ေကာက်ယူေြမှာက်စားတာချင်းတူေပမယ့် သူတို့နှစ်ေယာက်မှာ ပါလာတဲ့ ဗီဇေသွးချင်းမတူလို့ ေရာက်ရာလားရာချင်း ဖိီလာဆန့်ကျင်ြဖစ်သွားတယ်။ ချစ်သမျှကို အေရးေကာင်းတဲ့ မြမကေလးကေမွးတဲ့ လှိုင်ထိပ်ထားဟာ သူ့လက်ထက်မှာလည်း စိန်ြခူးြကာေညာင်ကို ေရးခဲ့တာ သည်ကေန့ေခတ်အထိ လူေတွသိေနေသးတယ်။
လင်ထိန်းေတာ်တဲ့ ရှင်မင်းနုရဲ့သမီး ဆင်ြဖူမရှင် လက်ဝါးေစာင်းထက်ပုံက သူ့အေမထက်မသာေသာ်လည်း မေလျာ့ဘူး။ နန်းေတာ်ထဲမှာ အင်မတန်မီးေသတယ်။ ကေနာင်မင်းသားကိုရှင်းတာ သူ့ပေယာဂပါတယ်လို့ တပ်အပ်စွပ်စွဲတဲ့သူေတွရှိတယ်။ မင်းတုန်းမင်းြကီးအနာေတာ်သည်းတဲ့အခါ သူလည်းသူ့အသက်သူ ဖက်နဲ့မထုပ်ပဲ ဓါးနဲ့အုပ်ဖို့ြကံရြပန်တယ်။ မြကံလို့မရဘူး။ နန်းေတာ်ထဲမှာ လက်မဦးရင် ဇက်ြပုတ်တတ်မှန်း သူကေလးဘ၀ကတည်းက သိတယ်။ သူ့မှာ သားလည်းရှိတာမဟုတ်။ လူမုန်းကလည်း များပါဘိသနဲ့။
မုဆိုးမမိဖုရားထက်စာရင် ရှင်ဘုရင့်ေယာက္ခမြဖစ်မှ စိတ်ချရမယ်လို့တွက်ေတာ့ သီေပါမင်းသားေကာင်းစားဖို့ မင်းညီမင်းသားေြခာက်ဆယ်ေကျာ် ေရတိမ်နစ်ြကရြပန်တယ်။ အရာရာဟာ ဆင်ြဖူမရှင် ဆင်တဲ့အတိုင်း ကွက်တိတိုးခဲ့ေပမယ့် သူြကိုးဆွဲလို့မရတာ တစ်ေယာက်ပဲ ရှိတယ်။ အဲဒါ သူေမွးထားတဲ့ သူ့သမီးကိုယ်တိုင်ပါပဲ။ သူ့မှာေရာ သူ့ေသွးေတွ မပါပဲေနမှာမို့လား။ သမီးအြကီးနဲ့ ဘိသိက်ေြမှာက်လို့ေတာင် မရဘူး။ အလယ်ေကာင်က ဝင်ထိုင်သွားတာ သူ့အေမတုန်းကလိုပဲ။ သူေတာင် မင်းတုန်းမင်းြကီး မိဖုရားရာချီေနတာ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး။ သူ့သမီးကေတာ့ ကေလးေမွးတုန်း တစ်ေယာက်ကေလးခိုးစားတာမိလို့ သူ့လင်ရှင်ဘုရင်ကို သူကိုယ်တိုင် ဓါးနဲ့လိုက်သတဲ့။ ကျန်တဲ့ေနရာ ဘယ်ေလာက်မီးေသမလဲ စဉ်းစားသာြကည့်ေတာ့။
ေယာကျင်္ားဘသား အားေကာင်းေမာင်းသန် သားေြခာက်ေယာက်၊ ြမင်းရည်တက် ေြခာက်ကျိပ်သုံးေယာက်နဲ့ တည်ေထာင်လာခဲ့တဲ့ ဦးေအာင်ေဇယျရဲ့ ကုန်းေဘာင်မင်းဆက်ြကီးဟာ အားနွဲ့တဲ့ မိန်းမသားသုံးဆက်ရဲ့ေအာက်မှာ မလှုပ်သာမလွန့်သာ ဩဇာခံြဖစ်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာ ေတာ်ေတာ်ြငင်းဖို့ခက်ပါတယ်။ ေရှးေရှးက မင်းငါးဆက်တိုင်ေအာင် ေကာင်းစားခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ မိဖုရားဖွားေစာတို့ ရှင်ဘို့မယ်တို့ဆိုတာ သူ့သမီးဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း မသိရဘူး။ ဒီသားအမိ ေြမးအဖွား သုံးေယာက်ကေတာ့ ကုန်းေဘာင်ရာဇဝင်ကို သူတို့မပါပဲ ေြပာလို့မရဘူး။
အထက်ကေြပာခဲ့တဲ့ အေြကာင်းအရာေတွအားလုံးဟာ သမိုင်းအစစ် ရာဇဝင်အမှန်ပါလို့ ကျမ်းဂန်အရပ်ရပ်ကို ကိုးကား မေြပာလိုပါဘူး။ မေရရာတာေတွ၊ ထင်ေြကးေတွ၊ ေကာလာဟလေတွ အမှတ်မှားတာေတွ ပါချင်ပါမှာေပါ့။ ကိုယ်လည်းသမိုင်းဆိုတာ ဆယ်တန်းအထိပဲ သင်ခဲ့ဖူးတာ။ ဒါေပမယ့် မန္တေလးေရာက်တဲ့အခါ ဟိုေနရာေလးကေြပာြပလိုက် သည်ေနရာေလးကေြပာြပလိုက်နဲ့ ငယ်ငယ်က သင်ဖူးတဲ့သမိုင်းကေလးေတွ နားထဲြပန်ေရာက်လာတုန်း ကိုယ့်သမီးကို ြပန်ေြပာြပတဲ့ ပါးစပ်ရာဇဝင်ကေလးလို့သာ မှတ်လိုက်ပါ။
ေနရာေတွကလည်း တေန့တြခား ေပျာက်ေပျာက်သွားတာ။ ရာဇဝင်ေတွကလည်း တေန့တြခား ေဟာင်းေဟာင်းသွားတာ။ သည်လိုသာ ပုံြပင်ေလးနဲ့ ေြပာမြပရင် ေနာင်ကျဘာမှ ြပစရာကျန်ေတာ့မယ် မဟုတ်ဘူး။
