“နွား​သိုး​ကိုး​ေကာင် ​ေမွှး​ေတာင်တစ်မျှင်ကျွတ်သည့်​နှယ်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကိုယ်တို့​ြမန်မာ​ေတွ စကား​ေြပာတဲ့​အခါ ဥပမာ၊​ ဥပ​ေမယျ၊​ ပံုတိုပတ်စက​ေလး​ေတွ ခိုင်း​နှိုင်း​ြပီး​ သ​ေဘာ​ေပါက်နား​လည်လွယ်​ေအာင် ​ေြပာ​ေလ့​ရှိသလိုပဲ ချန်တို့​။ ​ေမာ်တို့​၊​ တိန့်​တို့​၊​ ကျန်တို့​ တိုင်း​ြပည်ြကီး​မှာလည်း​ ဘာ​ေလး​ေြပာလိုက်​ေြပာလိုက် အဲသလို စကား​တန်ဆာ အလကင်္ာ​ေလး​ေတွနဲ့​ ​ေြပာ​ေလ့​ရှိြကပါသတဲ့​။

 ၁၉၈၀ တုန်း​က တိန့်​ေရှာင်ဖိန်ြကီး​ မာဂရက်သက်ချာနဲ့​ ​ေဟာင်​ေကာင်ကျွန်း​ကို ြပည်မြကီး​ထံ ြပန်​ေပး​ဖို့​ စာချုပ်ချုပ်ြကတဲ့​အခါမှာ သူကတိုတိုတုတ်တုတ် စကား​တစ်ခွန်း​တည်း​နဲ့​ တရုတ်ြပည်သူတရပ်လံုး​ရဲ့​ေထာက်ခံမှုကို အရယူလိုက်နိုင်ပါသတဲ့​။

“အပင်ြမင့်​ချင်သ​ေလာက်ြမင့်​ အရွက်​ေြကွတဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ အြမစ်ရှိရာ ြပန်လာရစြမဲပဲ” တဲ့​။ “Shu gao qian zhang, Lao ye gui gen.” (Even if a tree reaches the height of ten thousand feet, falling leaves return to their roots.) 

ကမ္ဘာအနှံ့​အြပား​မှာ အ​ေစ့​ကျရာ အပင်​ေပါက်​ေနြကတဲ့​ တရုတ်လူငယ်လူရွယ် ပညာတတ်​ေတွဟာလည်း​ အချိန်တန်ရင် ကိုယ့်​ဘိုး​ဘွား​မျိုး​နွယ်များ​ရှိရာ အမိ​ေြမကိုြပန်လာ အ​ေြခချဖို့​ေကာင်း​တာ​ေပါ့​ဆိုတဲ့​ အ​ေတွး​နဲ့​လည်း​ အဲသည်စကား​ကို ​ေြပာ​ေလ့​ရှိပါတယ်။

သူတို့​ယဉ်​ေကျး​မှုက ​ေသြပီး​သွား​တဲ့​ ဘိုး​ဘွား​ဘီဘင်​ေတွကို အိမ်မှာ နံမည်ကမ္ဗည်း​တိုင်က​ေလး​ေတွနဲ့​ ပူ​ေဇာ်ထား​ြပီး​ နှစ်သစ်ကူး​တိုင်း​ သတိတရ ရှိခိုး​ကန်​ေတာ့​ြကတဲ့​ အမျိုး​ မဟုတ်လား​။ တရုတ်လူမျိုး​ေတွရဲ့​ စကား​ပံု ပံုပမာ​ေလး​ေတွကတစ်ဆင့်​ ​ေရှး​ေဟာင်း​ေနှာင်း​ြဖစ်က​ေလး​ေတွကို ​ေနာင်လာ​ေနာက်သား​ မှတ်သား​နာယူစရာြဖစ်​ေအာင် စိတ်ဝင်တစား​ အ​ေလး​ထား​ဖွယ်လည်း​ြဖစ်​ေအာင် စာတစ်​ေစာင်​ေပတဖွဲ့​ ​ေရး​သား​ြဖန့်​ချီသွား​တဲ့​သူက​ေတာ့​ အယ်ဒလင်း​ယင်မာ (Adeline Yen Mah) လို့​ေခါ်တဲ့​ အ​ေမရိကား​ေရာက် တရုတ်ဆရာဝန်မတစ်​ေယာက် ြဖစ်ပါတယ်။

သူ့​ရဲ့​ ပထမဦး​ဆံုး​ စာအုပ်နံမယ်က ရွက်​ေြကွ​ေတာ (Falling Leaves) တဲ့​။   သူငယ်ငယ်တုန်း​က ရှန်ဟိုင်း​မှာ​ေနစဉ် ​ေကျာင်း​ကြပန်လာလို့​ သူ့​ဖိုး​ဖိုး​ရှိရာ အထပ်ခိုး​က​ေလး​ေပါ် ​ေြပး​တက်သွား​ရင် စုတ်တံက​ေလး​တစ်​ေချာင်း​နဲ့​ ဗူး​သီး​ငါး​ေပါင်း​စာ​ေတွြခစ်ရင်း​ ပီကင်း​ေအာ်ပရာသီချင်း​ေတွ ညည်း​ေန​ေလ့​ရှိတာကို ​ေတွ့​ရစြမဲပဲတဲ့​။ “ဖိုး​ဖိုး​ ဘာ​ေတွ​ေရး​ေနတာတုန်း​ ဟင်” လို့​ ​ေမး​လိုက်ရင် “စကား​ပံု​ေလး​ေတွ​ေပါ့​ ​ေြမး​ရယ်။” လို့​ေြဖတယ်။ “စကား​ပံုဆိုတာ ဘာလဲ။ ငါ့​ေြမး​သိလား​။ ဖိုး​ကို​ေြပာြပပါဦး​။” ဆိုရင် သူကလည်း​ ဘာရမလဲ။ “ပညာရှိ​ေတွ ​ေြပာတဲ့​စကား​ေလ။” လို့​ ​ေြဖလိုက်တယ်။

“ဟုတ်လား​။ အဲသည် စကား​ပံု​ေတွက ဘယ်က​ေနလာသလဲ။” လို့​ ဆက်​ေမး​လာရင်​ေတာ့​ မ​ေြဖတတ်​ေတာ့​ဘူး​။ သည်အခါမှာ ဖိုး​ဖိုး​က စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့​ ရှင်း​ြပတယ်။ “စကား​ပံုဆိုတာက ဟိုး​ေရှး​ေရှး​ကလူ​ေတွ ​ေြပာခဲ့​တာ ​ေြမး​ရဲ့​။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ သမိုင်း​က​ေနလာတယ် လို့​ ​ေြပာလို့​ရတယ်။ ဖိုး​တို့​တရုတ်လူမျိုး​ေတွဟာ တြခား​လူမျိုး​ေတွထက်စာရင် ဘိုး​ြကီး​ေဘး​ြကီး​ေတွအ​ေပါ်မှာ၊​ သမိုင်း​အ​ေပါ်မှာ ြမတ်ြမတ်နိုး​နိုး​ တ​ေလး​တစား​ရှိြကတယ်။ ဖိုး​တို့​အတွက် သမိုင်း​ဆိုတာ အတိတ်မှာ ကျန်ခဲ့​တဲ့​ အြဖစ်အပျက်သက်သက် မဟုတ်ဘူး​။ ​ေြမး​တို့​လို မျိုး​ဆက်သစ်လူငယ်​ေတွကို သင်ခန်း​စာ​ေပး​ဖို့​၊​ ဘဝမှာ ဘယ်လို​ေနရထိုင်ရမယ်ဆိုတာ ဆံုး​မသွန်သင်​ေပး​ဖို့​ ရည်ရွယ်တယ်။

အတိတ်ကြဖစ်ရပ်က​ေလး​ေတွအ​ေြကာင်း​ ဥပမာက​ေလး​ေတွနဲ့​ ဆံုး​မရစ်ခဲ့​တဲ့​ စကား​က​ေလး​ေတွကို စကား​ပံုလို့​ေခါ်တယ်။ ​ေြမး​ကို စကား​ပံုက​ေလး​ေတွက အတိတ်အ​ေြကာင်း​ ပံုြပင်​ေြပာြပလိမ့်​မယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒါက ​ေြမး​နား​ေထာင်ြပီး​ အတိတ်မှာပဲ ထား​ခဲ့​ဖို့​ မဟုတ်ဘူး​။ ​ေြမး​ရဲ့​လက်ရှိဘဝမှာ အကျိုး​ရှိရာရှိ​ေြကာင်း​ လမ်း​ညွှန်ြပသ​ေပး​ဖို့​အတွက် လို့​ မှတ်ထား​ရမယ်။”  “ကဲ အခု ဖိုး​ဖိုး​ေရး​ထား​တဲ့​ စာလံုး​ေလး​လံုး​ကို ​ေြမး​ဖတ်တတ်တယ် မဟုတ်လား​။ ဖတ်တတ်ရင် ဖိုး​ဖိုး​ ငါ့​ေြမး​ကို ​ေရွး​စရာနှစ်ခု​ေပး​မယ်။ ချိုချဉ်စား​မလား​။ ဒါမှမဟုတ် အဲဒီစကား​ပံုက​ေလး​ရဲ့​ ​ေနာက်​ေြကာင်း​ပံုြပင်က​ေလး​ကို နား​ေထာင်မလား​။”  “Jiu niu yi mao” (Loss of one hair from nine oxen) “နွား​ထီး​ကိုး​ေကာင်က အ​ေမွှး​တစ်ပင်ကျွတ်သွား​တာလို့​ ​ေြပာတာ မဟုတ်လား​ ဖိုး​ဖိုး​။”  “​ေတာ်လိုက်တဲ့​ငါ့​ေြမး​။

ဒီ​ေန့​ေတာ့​ အစမို့​လို့​ ဖိုး​ဖိုး​က သြကား​လံုး​လည်း​ ​ေကျွး​မယ်။ ပံုြပင်လည်း​ ​ေြပာြပမယ်။ ​ေနာက်​ေန့​ကျရင်​ေတာ့​ ငါ့​ေြမး​ြကိုက်ရာ တစ်ခုကိုပဲ ရမကွဲ့​။”  အဲသည်​ေနာက်မှာ​ေတာ့​ ဖိုး​ဖိုး​ကုလား​ထိုင်​ေဘး​မှာ ကျံုကျံု​ေလး​ထိုင်ြပီး​ ပံုြပင်​ေတွ နား​ေထာင်လာခဲ့​တာ သြကား​လံုး​ဆိုတာ ဘယ်လိုဟာမှန်း​ေတာင် မမှတ်မိ​ေလာက်​ေအာင် ​ေမ့​သွား​ပါ​ေလ​ေရာ။

အခု​ေတာ့​ သူ့​ဖိုး​ဖိုး​လည်း​ မရှိ​ေတာ့​တာ ြကာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဖိုး​ဖိုး​နဲ့​ ​ေနာက်ဆံုး​တစ်ြကိမ်​ေတွ့​လိုက်တုန်း​က​ေတာ့​ သူ​ေြပာတာ “​ေလာကမှာ ငါ့​ေြမး​ပိုင်ဆိုတဲ့​ ပစ္စည်း​ဥစ္စာ​ေတွကိုသာ သူများ​တကာက ခိုး​ဝှက်ယူ​ေဆာင်သွား​လို့​ ရ​ေကာင်း​ရမယ်ကွယ်။ ​ေြမး​ကို ဖိုး​ဖိုး​ေြပာြပခဲ့​လို့​ ကိုယ်တိုင်နား​လည် သိြမင်မှတ်သား​လာခဲ့​တဲ့​ စကား​ပံုပံုြပင်က​ေလး​ေတွက​ေတာ့​ ​ေြမး​ကမ​ေပး​ပဲ ဘယ်သူကမှ ခိုး​ယူလို့​ ရနိုင်စရာ အ​ေြကာင်း​မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။” လို့​ ြပံုး​ြပံုး​ြကီး​ေြပာခဲ့​ပါတယ် တဲ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ယင်မာက သူ့​ဖိုး​ဖိုး​ လက်ဆင့်​ကမ်း​ေပး​ခဲ့​တဲ့​စကား​ပံုက​ေလး​ေတွကို တိတ်တိတ်က​ေလး​ တစ်​ေယာက်တည်း​ဖတ်ြပီး​ ​ေသရာကိုသယ်သွား​မှာ မဟုတ်ပါဘူး​။

သူက​ေန တဆင့်​ြပန်မျှ​ေဝ​ေပး​ခဲ့​တာ​ေြကာင့်​ အခု ကိုယ်လည်း​ဖတ်လိုက်ရြပီ။ ကိုယ်ကတဖန် ​ေဖ့​စ်ဘုတ်​ေပါ်မှာ ြပန်မျှလိုက်လို့​ သူသူကိုယ်ကိုယ် အား​လံုး​လည်း​ ဖတ်လိုက်ရြပီ မဟုတ်ပါလား​။ ကဲ ​ေြပာစမ်း​ပါဦး​။ သြကား​လံုး​စား​မလား​။ စာဆက်ဖတ်ချင်သလား​။  “နွား​သိုး​ကိုး​ေကာင် ​ေမွှး​ေတာင်တစ်မျှင်ကျွတ်သည့်​နှယ်” လို့​ ခိုင်း​နှိုင်း​ေြပာဆိုသွား​သူက​ေတာ့​ ခရစ်​ေတာ်မ​ေပါ်မီ နှစ်​ေပါင်း​တစ်ရာ​ေကျာ်​ေလာက်က သမိုင်း​ပညာရှင်ဆရာြကီး​ စီမာချမ်း​ (Sima Qian) က သူငယ်ချင်း​ထံ​ေပး​စာတစ်​ေစာင်မှာ ​ေရး​ထား​ခဲ့​တာပါ တဲ့​။

တရုတ်ြပည်မှာ ဟန်မင်း​ဆက်စိုး​စံ​ေနတုန်း​က ဧကရာဇ်ဝူလက်ထက်မှာ ထိုက်ရှိလို့​ေခါ်တဲ့​ ရာဇဝင်ြပုစုသူပညာရှိအြဖစ်နဲ့​ သူ့​အ​ေဖအရိုက်အရာကို ဆက်ခံြပီး​ အလုပ်လုပ်ခဲ့​သူတစ်ဦး​ြဖစ်ပါသတဲ့​။ သား​အဖနှစ်​ေယာက် ​ေရှး​ေဟာင်း​စာပုရပိုဒ်၊​ အ​ေထာက်အထား​၊​ ပံုြပင်ဇာတ်​ေြကာင်း​ေတွကို ​ေရဆံုး​ေရဖျား​ ​ေြခရာခံစု​ေဆာင်း​ခဲ့​ြကတာ အဖြဖစ်သူ မြပီး​ဆံုး​ေသး​တဲ့​တာဝန်​ေတွကို “အား​ကိုး​ပါရ​ေစ ငါ့​သား​ြကီး​ရယ်” ဆိုြပီး​ မျက်စိမှိတ်သွား​ရရှာသတဲ့​။ စက္ကူ​ေတာင် မ​ေပါ်​ေသး​တဲ့​အချိန်မို့​ ဝါး​ြခမ်း​ြပား​က​ေလး​ေပါ်မှာ ဓါး​ဦး​ချွန်က​ေလး​နဲ့​ြခစ်ြပီး​ ​ေရး​ခဲ့​ရတာဆိုပဲ။ အကုသိုလ်ဝင်ချင်​ေတာ့​ မွန်ဂိုး​လီး​ယား​ သဲကန္တာရဘက်မှာ သူပုန်​ေတွကိုနှိမ်နှင်း​ဖို့​ စစ်ထွက်သွား​တဲ့​ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ြကီး​တစ်​ေယာက်ဟာ အင်အား​ြခင်း​မမျှ ရိက္ခာြပတ်၊​ မျှား​ကုန်ြဖစ်လို့​ သံု့​ပန်း​အြဖစ် ရန်သူ့​လက်​ေရာက်သွား​ရှာသတဲ့​။

သူတို့​ေခတ်တုန်း​က အဲသလို အမိခံရမှာထက်စာရင် သိက္ခာနဲ့​အညီ ကိုယ့်​အသက်ကို အစတံုး​စီရင်ပစ်ဖို့​ေကာင်း​တယ် လို့​ ယူဆြကပါသတဲ့​။ ​ေဒါသူပုန်ထတဲ့​ ဝူဘုရင်မင်း​ြမတ်က ကျန်ရစ်သူ ​ေဆွမျိုး​သား​ချင်း​အား​လံုး​ မိန်း​မနဲ့​က​ေလး​များ​ပါမကျန် ​ေသဒဏ်စီရင်​ေစပါတယ်။ ဆရာဝန့်​ဘက်က​ေရှ့​ေနလိုက်ခဲ့​တဲ့​ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​သာ ဘာမှ မြဖစ်တာ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ြကီး​ဘက်က ​ေရှ့​ေနလိုက်မိတဲ့​ စီမာချန်ခမျာမ​ေတာ့​ ရာဇမာန်ရှသွား​ရှာတာ လက်စကိုတံုး​ပါ​ေလ​ေရာ။ သူတို့​ကို မသတ်ရရင် မင့်​ကိုသတ်ဖို့​ပဲ ရှိတာ​ေပါ့​တဲ့​။ အတည်ြကီး​ကို သတ်​ေတာ့​မှာ။ ​ေနာက်​ေနတာ မဟုတ်ဘူး​ ဆို​ေပမယ့်​ သူတို့​တရုတ်ထံုး​စံ ​ေသဒဏ်စီရင်ခံရတဲ့​ မင်း​မှုထမ်း​အရာရှိ​ေတွမှာ ​ေစာ​ေစာက သြကား​လံုး​စား​မလား​ ပံုနား​ေထာင်မလား​ ​ေရွး​သလိုပဲ ​ေရွး​ချယ်စရာတစ်ခု​ေတာ့​ ရှိသတဲ့​။ ခိုင်ဖုန်း​ကဓား​စက်ြကီး​ေအာက် မဝင်ချင်ရင် ကိုယ့်​ဥကိုယ်ထုလို့​စီရင်ြပီး​ ကုန်း​ကုန်း​ြကီး​လုပ်လို့​ေတာ့​ ရ​ေသး​သတဲ့​။

မကိုလည်း​ခင် ဥကိုလည်း​ခင်တတ်တဲ့​ သူတို့​ေပါက်​ေဖာ်ြကီး​ေတွအဖို့​ လူ့​ဘဝမှာ အဲဒါမပါရင် အသက်ကင်း​မဲ့​သွား​ြပီ။ အချည်း​နှီး​ပဲ လို့​ ယူဆြကတာမို့​ ဘယ်သူကမှ ​ေသလမ်း​ကိုပစ်ြပီး​ ​ေြကကွဲစရာလမ်း​စဉ်ကို မ​ေရွး​ခဲ့​ပါဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ စီမာချန်က​ေတာ့​ သူ့​သြကား​လံုး​နှစ်လံုး​ကို စွန့်​လွှတ်လိုက်ပါတယ်။ ပံု​ေတွဆက်​ေြပာစရာ ရှိ​ေသး​တာကိုး​။ အရှက်​ေတွ သိက္ခာ​ေတွ ကုန်း​ေကာက်စရာ မကျန်​ေသာ်လည်း​ သူ့​အ​ေဖလက်ထက်ကတည်း​က ​ေရး​ခဲ့​တဲ့​ ရှိဂျိ (Shiji) ဆိုတဲ့​ တရုတ်​ေရှး​ေဟာင်း​သမိုင်း​မှတ်တမ်း​ကို ြပီး​စီး​ေအာင် ြပုစုခဲ့​ပါသတဲ့​။ မကွယ်လွန်မီ သံုး​နှစ်​ေလာက်မှာ သူ့​သူငယ်ချင်း​ ဖီချွမ်နယ်အုပ်ချုပ်​ေရး​မှူး​ထံကို စာတစ်​ေစာင်​ေရး​ပို့​တဲ့​အခါမှာ ဟိုကလည်း​ ရာဇမာန်သင့်​ေနလို့​ ဖတ်​ေလလား​ မဖတ်​ေလလား​ရ မသိ​ေပမယ့်​ အခုအခါမှာ သမိုင်း​ပညာရှင်​ေတွအား​လံုး​ ဖတ်​ေနရတဲ့​ စာလွှာအစအဆံုး​ဟာ စာလံုး​ေရ ၂၄၀၁ လံုး​နဲ့​ ဖွဲ့​စည်း​ထား​ေလရဲ့​လို့​ သမိုင်း​အ​ေထာက်အထား​ ြဖစ်လို့​လာပါတယ်။

 စာထဲမှာ သူ​ေြပာထား​တာ​ေတွထဲက ​ေကာက်နှုတ်ြပချင်တာက “တကယ်လို့​များ​ အဲသည်အချိန်က ​ေယာကင်္ျား​တစ်​ေယာက်ရဲ့​ မာန​ေတွ သိက္ခာ​ေတွကို ငဲ့​ကွက်ြပီး​ ​ေသလမ်း​ကို​ေရွး​ခဲ့​မိမယ်ဆိုရင် ငါ့​အသက်ဟာ နွား​သိုး​ကိုး​ေကာင် ​ေမွှး​ေတာင် တစ်မျှင်ကျွတ်သည့်​နှယ်သာ ြဖစ်လိမ့်​မယ်။ ပုရစ်က​ေလး​ ပုရွက်ဆိပ်က​ေလး​ေတွ ​ေသတာနဲ့​ ဘာမှပိုထူး​ြခား​လိမ့်​မယ် မဟုတ်ပါဘူး​။ အခုမ​ေသ​ေသး​ဘူး​။ ​ေနာက်မှ​ေသတာ​ေပါ့​ဆိုတာကလည်း​ ရှင်လျက်နဲ့​ ဂုဏ်သိက္ခာမဲ့​တဲ့​အြဖစ်သာမက ယူကျံုး​မရနဲ့​ အခါခါ​ေသရဦး​မှာလည်း​ သိပါရဲ့​။ လူဆိုတာ တစ်သက်မှာတစ်ခါ​ေတာ့​ ​ေသရစြမဲပဲ။ တချို့​က​ေတာ့​ ​ေကျာက်​ေတာင်ြကီး​လို ဗိုင်း​ကနဲ​ေသချင်လည်း​ေသမယ်။

တချို့​လည်း​ ဘဲငန်း​များ​အ​ေတာင်ကျွတ်သလို မသိလိုက်မသိဘာသာ အမှတ်တမဲ့​ရှိချင်လည်း​ရှိမယ်။ အဲဒါ​ေတာ့​ သူ့​အ​ေပါ်မှာပဲ တည်တာ​ေပါ့​ …။”  “အခု​ေတာ့​ ငါ့​မှာ ကိုယ့်​ဇာတိရပ်ရွာမှာ​ေတာင် မျက်နှာမြပဝံ့​တဲ့​အြဖစ်။ မိဘမျိုး​ရိုး​မျက်နှာကို အိုး​မည်း​သုတ်မိတဲ့​အြဖစ်။ ​ေနာင်လာမယ့်​ မျိုး​ဆက်တစ်ရာတိုင်​ေအာင် အရှက်တကွဲ အကျိုး​နည်း​ ြဖစ်ရတဲ့​ဘဝ။ တ​ေန့​ကို ကိုး​ခါထက်မနည်း​ ငူငူငိုင်ငိုင် အိမ်မှာထိုင်ြပီး​ အူထဲအသည်း​က လှိုက်လှိုက်တက်လာ​ေအာင် နာကျည်း​မိပါရဲ့​။ မချိတဲ့​ဒဏ်ရာကို​ေတွး​မိတိုင်း​ ဆီး​ကင်း​ေလာက် ​ေချွး​သီး​ေချွး​ေပါက်​ေတွက တန်ဆာကိုယ်ဝတ် စွတ်စွတ်ရွှဲလာမိတယ်။

ငါ့​အြဖစ်က အ​ေနာက်​ေဆာင်​ေတာ်က မိန်း​မစိုး​ေတွနဲ့​ ဘာမှမြခား​ေတာ့​ဘူး​ကပဲ။ လူသူမ​ေရာက်တဲ့​ ဂူ​ေကျာက်​ေချာင်​ေတွမှာပဲ သွား​လို့​ ပုန်း​ခိုရ​ေကာင်း​နိုး​နိုး​။ သည်လိုနဲ့​ လူ​ေတာသူ​ေတာထဲ ဦး​တည်ရာမဲ့​ အစုန်အဆန် ​ေလလွင့်​ရင်း​ သူတကာတို့​ရဲ့​ ​ေထွရာ​ေလး​ပါး​ ​ေမာဟစိတ်ရိုင်း​ေတွကို မျှ​ေဝမိြပန်တယ်။”  သူ့​စာကို အဆံုး​သတ်ထား​တာက​ေတာ့​ “​ေရး​လက်စ စာတမ်း​က​ေလး​ ဆံုး​လုဆံုး​ခင်မှာမှ မ​ေမျှာ်လင့်​ပဲ ြကမ္မာဆိုး​ဝင်လာတဲ့​အခါ ကိုယ့်​အဖို့​မှာက သည့်​ထက်ဆိုး​တဲ့​လမ်း​ကို ​ေရွး​စရာမရှိ​ေတာ့​ဘူး​ေလ။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ စာတမ်း​လည်း​ အဆံုး​သတ်ခဲ့​ပါြပီ။ ​ေနာင်လာ​ေနာက်သား​ေတွ ဖတ်ရှု​ေလ့​လာနိုင်ဖို့​ ​ေတာင်​ေတာ်ြမတ်အ​ေပါ်မှာ ထွင်း​ထုလို့​ ထား​ခဲ့​ရ​ေကာင်း​နိုး​ေယာင် ထင်မိတယ်။

တ​ေန့​ေသာအခါ အဲသည်စာ​ေတွကတဆင့်​ လူ့​စိတ်လူ့​မ​ေနာအတွင်း​ တိုး​လျှိုထွင်း​ေဖာက်လို့​ စိတ်ကူး​စိတ်သန်း​ေတွကို ချန်ထား​ရစ်နိုင်ခဲ့​မယ်ဆိုရင်ြဖင့်​ အခုလို မ​ေသမရှင် အြဖစ်ဆိုး​မျိုး​ အခါ​ေပါင်း​တစ်​ေသာင်း​ ြကံုရ​ေစဦး​ ​ေနာင်တတဖန် ပူပန်စရာ မရှိနိုင်​ေတာ့​ပါဘူး​ …။” တဲ့​။  ရှိဂျီလို့​ေခါ်တဲ့​ စီမာချန်ရဲ့​စာအုပ်ထဲမှာ ဘီစီ၂၄၀၀ ​ေကျာ်ကစလို့​ သူ့​ကိုတရား​စီရင်သူ ဘုရင်မင်း​ြမတ်လက်ထက်အထိ၊​ မင်း​၊​ မိဖုရား​၊​ မူး​မတ်၊​ ပညာရှိ၊​ တိုင်း​သူြပည်သား​တို့​ရဲ့​ အြဖစ်သနစ်စံုကို မှတ်တမ်း​မှတ်ရာနဲ့​ ​ေသ​ေသချာချာ တင်ြပထား​တာ စာလံုး​ေရ ငါး​သိန်း​ေတာင်​ေကျာ်ပါသတဲ့​ (သန်း​တစ်ဝက် လို့​ဆိုတယ်)။

သူ့​အ​ေရး​အသား​ကလည်း​ အသက်ဝင်လိုက်တာမှ ဝန်ြကီး​၊​ စစ်ဗိုလ်၊​ ​ေြမရှင်၊​ ြမို့​စား​၊​ ကုန်သည်၊​ ဆင်း​ရဲသား​နဲ့​ သူခိုး​ဓါး​ြပများ​ပါမကျန် သဘင်သည်၊​ သိုင်း​သမား​၊​ စာ​ေပပညာရှင်များ​ေတာင် ပါသတဲ့​။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ သူ့​ကို ဝူဧကရာဇ်ကိုယ်တိုင်က အကျဉ်း​ကလွှတ်ြပီး​ နန်း​ရင်း​ဝန်ခန့်​ထား​လိုက်ရတယ်။ အဲသည်​ေနာက်လည်း​ စီမာက သမိုင်း​မှတ်တမ်း​ကို ဆက်လက်ြပုစု​ေန​ေသး​တာပဲတဲ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ သည်တစ်ခါ​ေတာ့​ အမှား​မခံ​ေတာ့​ဘူး​။ သူ့​စာမူြကမ်း​ကို သူမ​ေသမီ ဘယ်သူ့​ကိုမှ မြပပဲ ​ေတာင်​ေတာ်ြမတ်မှာ ြမှုတ်ထား​ခဲ့​ြပီး​ ​ေြမး​က​ေလး​ လက်ထဲကို မိတ္တူတစ်စံု​ေပး​ထား​ခဲ့​သတဲ့​။ ​ေနာက်အနှစ်​ေလး​ဆယ်ြကာမှ စာအုပ်ထွက်လာတဲ့​အခါ တရုတ်စာ​ေပသမိုင်း​မှာ ဖိန့်​ဖိန့်​တုန်သွား​ေအာင် ထင်ရှား​လာခဲ့​ြပီး​ ​ေနှာင်း​ေခတ်ပညာရှင်များ​ စံထား​ေလ့​လာစရာ နမူနာတစ်ခုလည်း​ ြဖစ်ခဲ့​သတဲ့​။

စီမာချန်ဆိုတဲ့​နံမည်ဟာလည်း​ တရုတ်ရာဇဝင်ပညာရှင်​ေတွထဲမှာ အ​ေကျာ်ြကား​ဆံုး​ လူသိအများ​ဆံုး​ြဖစ်ခဲ့​ြပီး​ သူ့​ကိုြပစ်ဒဏ်စီရင်သူ ဘုရင်မင်း​ြမတ်ကို​ေတာ့​ ဘယ်သူမှ မမှတ်မိ​ေတာ့​ဘူး​တဲ့​။  စာ​ေရး​သူက စီမာချန်အ​ေြကာင်း​ကို သူ့​ဖိုး​ဖိုး​ဆီက ြကား​ခဲ့​တုန်း​က ရှစ်နှစ်သမီး​သာ ရှိ​ေသး​တာမို့​ သင်း​ကွပ်တယ်ဆိုတာ ဘာ​ေြပာမှန်း​ေတာင် ​ေကာင်း​ေကာင်း​မသိ​ေသး​ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူနား​လည်လိုက်တာက ဘဝမှာ တခါတခါ မတရား​မှု​ေတွကို တိုင်တည်အား​ကိုး​စရာ မရှိ၊​ ကယ်တင်​ေစာင်မမယ့်​သူနတ္ထိ၊​ ကျဉ်တုပ်ခံဝံ့​ မခံဝံ့​ အြဖစ်​ေတွ​ေတာ့​ သူသူကိုယ်ကိုယ် ရှိြကတယ်။ (ြကီး​ကျယ်လိုက်တဲ့​ ရှစ်နှစ်သမီး​ေအ)။

သူက​ေတာ့​ အဲသည်လိုြဖစ်လာရင် စာအုပ်က​ေလး​ေတွထဲမှာ အာရံုနှစ်ထား​လိုက်တဲ့​အခါ နှိပ်စက်​ေနတဲ့​ေလာကြကီး​ထဲက​ေန စိတ်ကူး​ကမ္ဘာက​ေလး​ထဲ​ေရာက်သွား​ေရာတဲ့​။ မုန်း​စရာ​ေကာင်း​တဲ့​လူြကီး​ေတွကို​ေတာ့​ အ​ေတွး​ကမ္ဘာထဲ ဘာလို့​ေခါ်သွား​ရဦး​မှာလဲ။ (နှိပ်စက်ရန်ရှာတဲ့​ သူ့​မိ​ေထွး​ကို မုန်း​သတဲ့​)။ အဲသည်က​ေလး​အ​ေတွး​ေတွဟာ သူ့​ကို အခိုက်အတံ့​ေတာ့​ စိတ်သက်သာရာရ​ေစတာ အမှန်ပဲတဲ့​။ ကိုယ့်​စကား​နဲ့​ကိုယ် ြပန်အနှက်ခံခဲ့​ရတာက​ေလး​လည်း​ ဘယ်​ေမ့​နိုင်ဦး​မလဲ။ ၁၄ နှစ် သမီး​တုန်း​က သူ့​အိမ်က သူ့​ကို​ေကျာင်း​ထွက်ြပီး​ အလုပ်လုပ်ရမယ်ဆို​ေတာ့​ ငိုကာယိုကာနဲ့​ ဖိုး​ဖိုး​ဆီ စစ်ကူ​ေတာင်း​ေတာ့​လည်း​ အချည်း​နှီး​ပါပဲ။ မိန်း​က​ေလး​ဆိုတာ ​ေသစာရှင်စာတတ် ​ေတာ်​ေရာ​ေပါ့​ တဲ့​။ PhD ဘွဲ့​ြကီး​နဲ့​မိန်း​မကို ဘယ်လိုအိမ်မျိုး​က ​ေချွး​မ​ေတာ်မှာမို့​လဲ တဲ့​။ ​

ေရှ့​ဆက်သင်​ေနလည်း​ နွား​သိုး​ကိုး​ေကာင် ​ေမွှး​ေြကာင်တစ်မျှင်ကျွတ်တာထက် ပိုအရာမထင်တဲ့​ကိစ္စမို့​ ​ေတာ် တန် တိတ်၊​ ငါး​ေြကာ်ပန်း​ကန်ဖိတ် ဆိုြပီး​ ပွဲသိမ်း​ခံလိုက်ရသတဲ့​။  ​ေမ​ေမ​ေလး​ဆံုး​တဲ့​အခါ ကိုကို​ေလး​က ​ေဟာင်​ေကာင်မှာ ကျန််ရစ်တဲ့​တိုက်ခန်း​က​ေလး​ကို လာပါယူပါ လို့​ေခါ်​ေတာ့​ သူက ကယ်လီဖိုး​နီး​ယား​မှာ ဆရာဝန်လုပ်​ေနြပီမို့​ စာနဲ့​ေပနဲ့​ ​ေဝး​ေနတာ ​ေတာ်​ေတာ်​ေတာင် ြကာပတဲ့​။ လိုချင်တာ​ေတွအကုန် လိုချင်တဲ့​သူ​ေတွယူလို့​ ဖုန်အလိမ်း​လိမ်း​သာကျန်တဲ့​အခန်း​ေလး​ထဲမှာ ငိုင်​ေနတုန်း​ ဘီရိုအထပ်က​ေလး​ထဲမှာ အမှတ်မထင်​ေတွ့​မိတာက စာအုပ်​ေဟာင်း​က​ေလး​နှစ်အုပ်တဲ့​။ တရုတ်ရိုး​ရာ စကား​ပံုများ​ဆိုြပီး​ အဂင်္လိပ်လို​ေရး​ထား​တာက တစ်အုပ်။ ​ေနာက်တစ်အုပ်က​ေတာ့​ တရုတ်ဘာသာနဲ့​ “ရှီဂျီ” ပါပဲ။

ပထမစာအုပ်ရဲ့​ ပထမဆံုး​စာမျက်နှာ​ေထာင့်​မှာ ြမင်လိုက်ရတာက ြမင်ရံုနဲ့​မှတ်မိစရာ သူ့​ေဖ​ေဖရဲ့​ လက်မှတ်ပါတဲ့​။ ဒုတိယစာမျက်နှာမှာ စာ​ေရး​သူရဲ့​ ရည်ညွှန်း​ချက်မှာ​ေတာ့​ ပံုနှိပ်စာလံုး​နှင့်​ ​ေဖ​ေဖသို့​ အမှတ်ရစွာြဖင့်​ တဲ့​။ စကား​ပံုက​ေလး​ေတွကို ဖတ်ရင်း​ဖတ်ရင်း​ အတိတ်ကို ြပန်ြပန်​ေရာက်သွား​လိုက်တာ ၁၉၆ဝတုန်း​က ပံုနှပ်ထုတ်​ေဝခဲ့​ြပီး​ ဒုတိယအြကိမ်ထုတ်​ေဝ​ေတာ့​ ၁၉၇၃ မှာတဲ့​။ အယ်လ်ဇိုင်း​မား​ေရာဂါက သူ့​အ​ေဖရဲ့​မှတ်ဉာဏ်​ေတွကို ဝါး​မျိုမသွား​ခင်က ​ေရး​ခဲ့​တာ​ေပါ့​။ စိတ်ထဲမှာ​ေတာ့​ သူ့​ေဖ​ေဖဟာ သူ့​ကို ဆရာဝန်မလုပ်ပဲ စာ​ေတွ​ေရး​ပါလား​ လို့​ ​ေြပာ​ေနသလို ခံစား​ရသတဲ့​။

“ရှီဂျီ” ကို လှန်လိုက်​ေတာ့​ စီမာချန်ြကီး​ကလည်း​ ​ေြပာြပန်တာပဲ။ စာမျက်နှာ​ေတွထဲက​ေန အရှင်လတ်လတ်ြကီး​ ​ေဘး​မှာရပ်ြပီး​ ​ေြပာ​ေနသလိုကို ခံစား​ရပါတယ်တဲ့​။ ဒီအခါမှာ သူ့​ဘဝကို စာ​ေရး​ဆရာအြဖစ်ပဲ ဆက်လက်​ေလျှာက်လှမ်း​ေတာ့​မယ် လို့​ ယင်မာက ဆံုး​ြဖတ်လိုက်ပါသတဲ့​။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် စီမာချန်ရဲ့​ ​ေဟာသည်စာသား​က​ေလး​ကိုလည်း​ ဖတ်မိ​ေနပါသတဲ့​။ “ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် အရှက်မရှိ သရက်​ေစ့​ လုပ်ြပီး​ မျက်နှာ​ေြပာင်​ေြပာင်နဲ့​ အသက်ဆက်ရှင်သန်ဖို့​ ​ေရွး​ချယ်မိတဲ့​အ​ေြကာင်း​က​ေတာ့​ ကိုယ့်​အ​ေဖက​ေပး​ခဲ့​တဲ့​ ကိုယ်လုပ်ရမယ့်​ တာဝန်ဝတ္တရား​ေတွ မြပီး​မစီး​ အချည်း​နှီး​ြဖစ်သွား​မှာကို စိတ်ကူး​နဲ့​ေတာင် မ​ေတွး​ရဲတဲ့​အတွက်​ေြကာင့်​ပါပဲ။” တဲ့​။

စာ​ေရး​သူရဲ့​ စိတ်ကူး​နဲ့​အ​ေတွး​က​ေတာ့​ ​ေနာက်ထပ်ြဖည့်​စွက်စရာ မကျန်​ေလာက်​ေအာင်ကို ြပည့်​စံုပါ​ေပတယ်။ ဆက်​ေတွး​စရာ အ​ေတွး​စက​ေလး​ေတွကလည်း​ အများ​ြကီး​ပဲ။ စာဖတ်သူ​ေတွက ကိုယ့်​ဘဝအ​ေြကာင်း​နဲ့​တိုက်ဆိုင်တဲ့​ ရှု​ေထာင့်​က​ေလး​ေတွက​ေန ​ေသ​ေသချာချာ ​ေဝဖန်သံုး​သပ်လို့​ သမိုင်း​က​ေန သင်ခန်း​စာယူတတ်လာရင် မျိုး​ဆက်က​ေပး​တဲ့​တာဝန်​ေတွကို သိြမင်ခံစား​ သယ်ရွက်တတ်လာရင် သည်စာကိုဖတ်ရတာ နွား​သိုး​ကိုး​ေကာင် ​ေမွှး​ေတာင်တစ်မျှင်ကျွတ်တာထက်​ေတာ့​ သာလိမ့်​မ​ေပါ့​ေနာ်။

Read More

“ချစ်​ေတာ့​ချစ်တယ် အလိုမလိုက်ဘူး​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ဆိုက​ေရး​တီး​ြပိုင်ပွဲမှာ ြပဇာတ်ြပိုင်ပွဲရယ်လို့​ တစ်မျိုး​တစ်ဘာသာ တိုး​လာတဲ့​အခါ တို့​ြမန်မာ့​ယဉ်​ေကျး​မှု နယ်ပယ်မှာလည်း​ပဲ ြပဇာတ်ဆိုတဲ့​ အနုပညာ ထွန်း​ကား​ခဲ့​ေသး​တယ်လို့​ ​ေနာက်လူ​ေတွကို သိ​ေစချင်ပါတယ်။

ငယ်ငယ်က ဇာတ်ပွဲ​ေတွြကည့်​တဲ့​အခါ ြပဇာတ်အက​ေကာင်း​တဲ့​ ြမို့​ေတာ်သိန်း​ေအာင်တို့​ ဘီအီး​ဒီ​ေအာင်သိုက်တို့​ကိုလည်း​ သတိရမိပါ​ေသး​ရဲ့​။ ရုပ်ရှင်ြကည့်​တဲ့​အရသာ၊​ ​ေနာက်ပိုင်း​ဇာတ်ထုပ် ြကည့်​ရတဲ့​အရသာ၊​ အိမ်မှာ တီဗီ ဗီဒီယိုြကည့်​ရတဲ့​ အရသာ​ေတွဟာ ​ေဖျာ်​ေြဖမှု အမျိုး​အစား​ြခင်း​တူ​ေပမယ့်​ ခံစား​မှု အာရံုဝင်စား​မှုြခင်း​ မတူဘူး​ေလ။ ဇာတ်ရံုထဲက အရသာကို အိ်မ်မှာ အ​ေခွနဲ့​ြပန်ြကည့်​ရင်​ေတာင် ြပန်မရနိုင်ဘူး​။ ဇာတ်​ေြကာင်း​ကိုသာ အစအဆံုး​သိမယ်။ အနုပညာဖမ်း​စား​မှုကို​ေတာ့​ တစ်ကွက်စာ တစ်​ေထာင့်​စာ​ေလာက်ပဲ ရလိမ့်​မယ်။

 စင်​ေပါ်မှာက မီး​ အ​ေပး​အယူ၊​ အသံအဝင်အထွက်၊​ ကား​အဖွင့်​အပိတ် အား​လံုး​ သူ့​ဟာနဲ့​သူ ​ေထာင့်​ေစ့​ ခွင်ကျ။ သရုပ်​ေဆာင်တစ်​ေယာက်ရဲ့​ မျက်နှာ​ေပး​ကို အနီး​ကပ်ြပလိုက်ရင် ​ေနာက်လူ​ေတွရဲ့​ အခံရုပ်နဲ့​ ဇာတ်ပို့​ေနတာ​ေတွကို ဘယ်ြမင်ရမလဲ။ စင်​ေအာက်ကြကည့်​ရင် မှုန်​ေန​ေအာင်​ေချာတဲ့​ စတိတ်ချ်မိတ်ကပ်​ေတွကလည်း​ ကင်မရာရဲ့​ ကလို့​စ်အပ်နဲ့​ဆို သရဲရုပ်ြကီး​ပဲထွက်လာမှာ။ စင်​ေပါ်ကဖိတ်ဖိတ်​ေတာက်​ေနတဲ့​ နတ်ဝတ်တန်း​ဆာ​ေတွဟာ ​ေန့​ဘက်မှာ သွား​ြကည့်​ရင် မှိန်​ေြကာင်​ေြကာင်နဲ့​ အ​ေရာင်မထွက်ပါဘူး​။

 တီး​ဝိုင်း​က ပို့​ေပး​လိုက်တဲ့​ ဒရမ်သံက​ေလး​ကအစ ​ေနာက်ဆံုး​ ​ေသနတ်နဲ့​ချိန်လိုက်တဲ့​အခါ ဒိုင်း​ကနဲထွက်လာမယ့်​ ​ေပသီး​ေဖာက်သံက​ေလး​ကအစ လွဲ​ေချာ်တိမ်း​ပါး​မရသလို စကား​ေြပာ​ေနရင်း​ ​ေမ့​သွား​လို့​ မှား​သွား​လို့​ ကတ် ကတ် ဆို ရုပ်ရှင်ရိုက်သလို ြပန်ြပင်လို့​ မရတာလည်း​ အား​လံုး​သိြပီး​သား​ပါ။ ြပဇာတ်စထွက်လိုက်ကတည်း​က စင်​ေပါ်က အနုပညာရှင်များ​နဲ့​ စင်​ေအာက်က ပရိသတ်အြကား​မှာ တကယ်မရှိ​ေသာ်ြငား​ ပူး​ဝင်ခံစား​လို့​ရမယ့်​ စိတ်ကူး​ယဉ်ကမ္ဘာတစ်ခုကို အသက်ဝင်လာ​ေအာင် တည်​ေဆာက်ယူရပါတယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ သူတို့​နိုင်ငံမှာ ဂန္တဝင်ြပဇာတ်​ေတွ ကြပတဲ့​အခါ ြဖစ်နိုင်ရင် ဘယ်​ေလာက်ပဲ ​ေဝး​တဲ့​ေနရာကပဲ ြကည့်​ရြကည့်​ရ၊​ ဇာတ်ရံုမှာပဲ ကိုယ်တိုင်သွား​ြကည့်​ြကတာ များ​ပါတယ်။

 ြပဇာတ်ကြပတင်ဆက်မှု အနုပညာအ​ေြကာင်း​ကို ဟိုး​အရင် “​ေဗွး​တုတ်” သီချင်း​က​ေလး​ အ​ေြကာင်း​ေရး​တုန်း​က တ​ေစ့​တ​ေစာင်း​ ​ေြပာခဲ့​ြပီး​ြပီမို့​ သည်တစ်ခါမှာ​ေတာ့​ ြပဇာတ်စာ​ေပအ​ေြကာင်း​ ​ေြပာချင်ပါတယ်။ ပုဂံ​ေခတ်မှာကတည်း​က ြပဇာတ်စာ​ေပ​ေတွရှိခဲ့​တယ် ဆိုြက​ေပမယ့်​ ​ေသ​ေသချာချာ သိမိဖတ်မိတာက​ေတာ့​ ကုန်း​ေဘာင်​ေခတ်က ဦး​ပုညရဲ့​ ​ေရသည်ြပဇာတ် တို့​၊​ မဏိကက်ြပဇာတ်၊​ ပါပဟိန်ြပဇာတ်တို့​ကျ​ေတာ့​မှပါ။ အီ​ေနာင်နန်း​တွင်း​ဇာတ်​ေတာ်ြကီး​တို့​၊​ ကိန္နရာ​ေချာင်း​ြခား​ဇာတ် ဘလ္လာတိယပျို့​တို့​ကိုလည်း​ ြပဇာတ်စာ​ေပအမျိုး​အစား​ထဲ ထည့်​ရမှာလား​ မသိပါဘူး​။ ြပဇာတ်စာ​ေပရဲ့​သ​ေဘာက​ေတာ့​ ဇာတ်​ေြကာင်း​ြဖစ်စဉ်အြပင် ဇာတ်ဝင်စကား​ အ​ေြပာအဆို နဲ့​ ဇာတ်​ေကာင်တို့​ရဲ့​ ခံစား​ချက်ကို အမူအရာနဲ့​ သရုပ်​ေဖာ်ရတာပါ။

သို့​ေသာ်လည်း​ အဲသည်ရည်ရွယ်ချက်​ေတွ အြပင်မှာ ​ေခတ်ကို​ေသာ်လည်း​ေကာင်း​ ကာလအ​ေြခအ​ေန တစ်ရပ်ရပ်ကို​ေသာ်လည်း​ေကာင်း​ ထင်ဟပ်ြပသလိုတဲ့​ စာ​ေရး​သူရဲ့​ ​ေစတနာကလည်း​ ​ေတာ်​ေတာ် အ​ေရး​ပါ​ေသး​တာပါကလား​ လို့​ ြမင်မိပါတယ်။ ြပဇာတ်အနုပညာနဲ့​ပတ်သက်ရင် ကိုယ်တို့​ ြမန်မာ​ေတွထက် ဥ​ေရာပ၊​ ြပင်သစ်ကလူ​ေတွက ပိုလို့​ ရူး​ရူး​သွပ်သွပ်ခံစား​ြကသလို အဆင့်​ြမင့်​ြမင့်​လည်း​ ဖန်တီး​ခဲ့​ြကတယ် လို့​ သတိထား​မိပါတယ်။ ဆရာ​ေဇာ်ဂျီ ဘာသာြပန်ခဲ့​တဲ့​ “မဟာဆန်ချင်သူ” ဆိုတာ ြပင်သစ်ကလာတာ မဟုတ်လား​။ ြပင်သစ်နန်း​တွင်း​မှာ သဘင်သည်​ေတွကို ဘယ်တုန်း​ကမှ ဖက်ခွက်စား​လို့​ နှိမ့်​ချဆက်ဆံခဲ့​တာ မဟုတ်ပါဘူး​။ ဘုန်း​မီး​ေနလ အ​ေတာက်ပဆံုး​ လို့​ဆိုတဲ့​ လူဝီ၁၄ ဘုရင်မင်း​ြမတ်ြကီး​ေတာင် သူကိုယ်တိုင် ဝင်ဝင်ကလွန်း​လို့​ ဖိုး​ကချင် မင်း​တရား​က​ေလး​ “Le Roi danse” လို့​ နံမယ်​ေပး​ထား​ြက​ေသး​သတဲ့​။ ​ 

ေမာ်လျဲတို့​လို သဘင်သည်​ေတွနဲ့​လည်း​ လံုး​လား​ေထွး​လား​ ​ေထွး​ေရာယှက်တင် ​ေနခဲ့​ေသး​တယ်လို့​ ရုပ်ရှင်​ေတွထဲမ​ေတာ့​ ြကည့်​ခဲ့​ဖူး​တာပဲဗျာ။ မိုး​ဇက်ြကီး​လည်း​ သူ့​ေခတ်သူ့​အခါက ​ေတာ်သံုး​နန်း​သံုး​၊​ ဘုရင်မင်း​ြမတ်ကို ငုတ်တုတ်​ေမ့​သွား​ေလာက်​ေအာင် ဖမ်း​စား​နိုင်တဲ့​ ြပဇာတ်ဇာတ်ပို့​ ဂန္တဝင်​ေတး​သံစံုဆရာြကီး​ ြဖစ်ခဲ့​ပါတယ်။ (သူ့​ခမျာ အဲသ​ေလာက်​ေတာ်လျက်နဲ့​ ဦး​ေနှာက်​ေဖာက်စား​ခံရလို့​ ပိုက်ဆံြခူး​တစ်ြပား​ မကပ်ဘူး​ လို့​ ဆိုတယ်)။ အဲသလိုပါပဲ။ အဂင်္လန်မှာလည်း​ ြပဇာတ်စာ​ေပ​ေရး​တဲ့​ ကမ္ဘာ​ေကျာ် ဂန္တဝင်စာ​ေရး​ဆရာြကီး​ တစ်​ေယာက်ရှိခဲ့​ပါတယ်။ ဆာဝီလျံရှိတ်စပီး​ယား​ တဲ့​။ အဂင်္လိပ်စာ​ေပ​ေလ့​လာတဲ့​သူတိုင်း​ သူ့​ကိုမှ မြကား​ဖူး​ဘူး​ဆိုရင် မိုး​ြကိုး​ပစ်သွား​မ​ေလာက် ​ေတာ်လည်း​ေတာ် ​ေကျာ်လည်း​ေကျာ်တဲ့​ အနုပညာရှင်ြကီး​တစ်ဦး​ြဖစ်ပါတယ်။

 မ​ေန့​တ​ေန့​ကမှ ြမန်မာြပည်မှာ ​ေတာြကိုအံုြကား​က မူလတန်း​ေအာင်လာခဲ့​တဲ့​ ြမီး​ေကာင်​ေပါက်က​ေလး​ေတွ​ေတာင် ရှိတ်စပီး​ယား​ ​ေမွး​ထုတ်လိုက်တဲ့​ ရိုမီယို နဲ့​ ဂျူး​လိယက် ကို ရင်း​နှီး​ြပီး​သား​။ သူတို့​မိဘမျိုး​နွယ် မွန်​ေတဂူ နဲ့​ ကက်ပျူလက်အထိ​ေတာင် မှတ်မိ​ေနြကဦး​မှာ။ အချစ်အြကမ်း​ စွန့်​စား​ခန်း​ေတွ အား​လံုး​ပိုင်တာမို့​ သူ​ေရး​သမျှစာ​ေပ​ေတွက မ​ေပျာက်မပျက်တွင်ကျယ်လာလိုက်တာ။ ဘရစ်တနီစပီး​ယား​ေတာင် အဲသည်အဖိုး​အို ရှိတ်စပီး​ယား​ေလာက် သည်း​သည်း​လှုပ် လူြကိုက်မများ​ဘူး​။

 ငယ်ငယ်ကတည်း​က ဖတ်ခဲ့​ဖူး​တဲ့​ သူ့​ြပဇာတ်​ေတွကို အခုြပန်ဖတ်မိတဲ့​အခါမှာ စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုး​ြကီး​ြဖစ်သွား​တာတစ်ပုဒ်ရှိပါတယ်။ “ဂျူး​လိယပ်ဆီဇာ” ပါ။ ကမ္ဘာ​ေပါ်မှာ နံမယ်အြကီး​ဆံုး​ စစ်​ေသနာပတိြကီး​ရဲ့​ဇာတ်​ေြကာင်း​ကို လက်ရာ​ေြမာက်စွာ ဖန်တီး​ေရး​ဖွဲ့​ထား​တဲ့​ အဲသည်ြပဇာတ်ဟာ ထူး​ဆန်း​လှစွာ စစ်ကိုမဖွဲ့​ပဲ အချစ်ကိုဖွဲ့​ထား​တယ်ဗျ။

ဇာတ်​ေြကာင်း​က​ေတာ့​ လူတိုင်း​သိြပီး​သား​မို့​ ထူး​ထူး​ေထွ​ေထွ ​ေြပာစရာမရှိ​ေသာ်ြငား​ ​ေရး​ဖွဲ့​ထား​တဲ့​ ရှု​ေထာင့်​နဲ့​ အြမင်က​ေတာ့​ ငယ်ငယ်တုန်း​က က​ေလး​သာသာမှာ ဖတ်ခဲ့​တုန်း​က သ​ေဘာ​ေပါက်ခဲ့​တာကတစ်မျိုး​၊​ အခု အသက်အရွယ်က​ေလး​ရလာ​ေတာ့​ ြပန်ဖတ်ြကည့်​ ခံစား​ြကည့်​ြပီး​ သ​ေဘာ​ေပါက်မိြပန်တာကတစ်မျိုး​၊​ ဇ​ေဝဇဝါြဖစ်လာလို့​ ဟိုဟိုသည်သည် ရှာ​ေဖွဖတ်ရှုြပီး​ ​ေတွး​မိြမင်မိလာြပန်တာက တစ်မျိုး​၊​ အရသာအမျိုး​မျိုး​ကို ခံစား​မိ​ေစတာမို့​ စာ​ေရး​သူရဲ့​ အနုပညာကို အံ့​ချီး​မကုန်ြဖစ်ရပါတယ်။ ဂျူး​လိယပ်ဆီဇာဆိုတာ ကမ္ဘာ​ေပါ်မှာ မသိတဲ့​သူမရှိ်​ေလာက်ပါဘူး​။

 ြပက္ခဒိန်ထဲက ဂျူလိုင်လ​ေတာင် သူ့​ကို ဂုဏ်ြပုြပီး​ အမည်မှည့်​ထား​တာ။ က​ေလး​ေတွကို ဗိုက်ခွဲ​ေမွး​လို့​ရှိရင် ဆီဇာလုပ်တယ် လို့​ ဆရာဝန်​ေတွ ​ေခါ်ြကတာဟာ သူ့​ကို​ေမွး​တုန်း​က အမိဝမ်း​တွင်း​က​ေန ဓါး​နဲ့​ခွဲထုတ်ြပီး​ မီး​ရှူး​သန့်​စင်ခဲ့​ရလို့​ဆိုတာ လူတိုင်း​သိြပီး​သား​။ သည့်​ထက်နည်း​နည်း​ ပိုသိရင် အီဂျစ်အလှဘုရင်မ ကလီယိုပါထရာ ရဲ့​ ခင်ပွန််း​လင်၊​ သမိုင်း​မှာ ဝက်ရူး​ြပန်​ေရာဂါရှိပါတယ်လို့​ အ​ေစာဆံုး​မှတ်တမ်း​တင်ခံခဲ့​ရတဲ့​ စစ်ဘုရင်တစ်ပါး​ေပါ့​။

လူတကာ ပါး​စပ်ဖျား​ မှတ်သား​မိဆဲြဖစ်တဲ့​ သူ့​ရဲ့​ေနာက်ဆံုး​စကား​တစ်ခွန်း​က​ေတာ့​ “ဘရူး​တပ်စ် မင်း​လည်း​ပါသကိုး​။” တဲ့​။ ဓါး​ချက်​ေပါင်း​များ​စွာကို အံတု​ေနဆဲ ဆီဇာဟာ သူအင်မတန်ချစ်တဲ့​ သူငယ်ချင်း​ ဘရူး​တပ်စ်ရဲ့​ ဓါး​ချက်ကိုြမင်လိုက်ရတဲ့​အခါ မအိုဇာရဲ့​ ကွမ်း​တစ်ယာ​ေရတစ်မှုတ်ရလိုက်တဲ့​ ဗျတ္တြကီး​လို စိတ်​ေလျှာ့​လိုက်​ေတာ့​တယ် လို့​ ဆိုပါတယ်။ အဲသည်​ေနာက်မှာ​ေတာ့​ ဘရူး​တပ်စ်က​ေလး​ရဲ့​ အပူတိုက်ငိုချင်း​ခန်း​ေပါ့​။ သူတစ်လှည့်​ မတ်အန်​ေထာ်နီကတစ်လှည့်​ ငိုချင်း​ေတွ အြပိုင်ြကဲလိုက်တာ ပွဲြကည့်​ပရိသတ်​ေတွတင်မကဘူး​။ ​ေရာမြပည်သူလူထုအ​ေပါင်း​ကပါ မျက်ရည်ြဖိုင်ြဖိုင်ကျလိုက်၊​ မချိတင်ကဲ တုတ်ဆွဲဓါး​ဆွဲြဖစ်လိုက်နဲ့​ ဇာတ်ထဲမှာ​ေတာ့​ အို .. မင်း​သား​ေလး​ငို ..။

သည်အခန်း​ဟာ အလွမ်း​ဆံုး​ေပါ့​၊​။ ဘရူး​တပ်စ်ရဲ့​ အ​ေြကာင်း​ြပချက်က​ေတာ့​ သူဟာဆီဇာ့​ကို မချစ်လို့​သတ်ရတာ မဟုတ်ပါဘူး​တဲ့​။ ချစ်လွန်း​လို့​ အဲသလိုလုပ်ရပါတယ်တဲ့​။ သည်ကမ္ဘာ​ေပါ်မှာ ဆီဇာ့​ကို အချစ်ဆံုး​သူတစ်​ေယာက် ြပပါဦး​ဆိုရင်​ေတာင် သူ့​အြပင် ​ေနာက်တစ်​ေယာက်ကို ​ေရှ့​တန်း​တင်စရာ မရှိပါဘူး​တဲ့​။ ပလီရန်​ေကာကွယ်။ ြဖူြဖူ​ေကျာ်သိန်း​နဲ့​ ​ေတွ့​ေပး​လိုက်ချင်ရဲ့​။ “ဒါဟာ အချစ်တဲ့​လား​။ အဲဒါ အချစ်တဲ့​လား​။ ဒါများ​ အချစ်တဲ့​လား​ကွာ မင်း​ပဲ ​ေြပာ..။” ဆိုြပီး​ ပွဲသိမ်း​သွား​မယ်။ အစက​ေတာ့​ ဘရူး​တပ်စ်ဆိုတာ အင်မတန်​ေကာက်ကျစ်သ​ေလာက် သူငယ်ချင်း​ချင်း​ မနာလိုစိတ်ရှိသူ၊​ ​ေနာက်​ေကျာက ဓါး​နဲ့​ထိုး​တတ်သူတစ်​ေယာက်အြဖစ်ပဲ စိတ်ထဲမှာ ရှိခဲ့​ပါတယ်။

 နိုင်ငံ​ေရး​ေလာကမှာ သည်လိုအြဖစ်မျိုး​ေတွဟာ ခရစ်​ေတာ်မ​ေပါ်မီကတည်း​က မထူး​ဆန်း​တဲ့​ လူ့​စိတ်လူ့​သ​ေဘာအ​ေနနဲ့​ ရှိခဲ့​တယ်ဗျ။ သို့​ေသာ်လည်း​ အခုတစ်​ေခါက် ြပန်ဖတ်မိတဲ့​အခါ အြမင်တစ်မျိုး​ေြပာင်း​သွား​တာ ဘာ​ေြကာင့်​မှန်း​ မသိပါဘူး​။ ဘရူး​တပ်စ်​ေြပာတာ ဟုတ်​ေလာက်ပါရဲ့​ လို့​ လက်ခံနိုင်လာပါတယ်။ သူကဘာ​ေြပာလဲဆို​ေတာ့​ ဆီဇာ့​ကို သူသိပ်ချစ်ပါတယ် တဲ့​။ သို့​ေသာ် ​ေရာမနိုင်ငံ​ေတာ်ြကီး​ကို ပိုချစ်ပါတယ်တဲ့​။ ဆီဇာဟာ သူ့​ကိုယ်သူ အရမ်း​ြကီး​ြမင့်​တဲ့​ နတ်​ေဒဝတာတစ်​ေယာက်၊​ အြကွင်း​မဲ့​ အာဏာရှင်တစ်​ေယာက်အြဖစ်နဲ့​ ြမင်​ေနြပီဆို​ေတာ့​ အခုအချိန်မှာ ဆီဇာ့​ကို မတား​ဆီး​နိုင်ခဲ့​ရင် ​ေရာမအင်ပါယာြကီး​တစ်ခုလံုး​ ဒုက္ခ​ေရာက်ရလိမ့်​မယ်။

ကျဆံုး​ရလိမ့်​မယ်တဲ့​။ အဲသည်အခါကျ​ေတာ့​ တိုင်း​သူြပည်သား​ေတွအား​လံုး​ ဆီဇာ့​ကို စက်ဆုပ်မုန်း​တီး​လာြကလိမ့်​မယ်။ သူ့​အ​ေနနဲ့​ အဲဒါကို အြဖစ် မခံနိုင်ပါဘူး​တဲ့​။ ဟုတ်လား​ မဟုတ်လား​ စဉ်း​စား​ြကည့်​ရ​ေအာင်​ေနာ်။ ြပဇာတ်ရဲ့​အစမှာ ​ေရာမက အား​ကစား​ကွင်း​ြကီး​အလယ်မှာ မတ်အန်​ေထာ်နီက ဆီဇာ့​ကို ဘုရင်မင်း​ြမတ်အြဖစ် သံုး​ြကိမ်တိုင်တိုင် သရဖူအပ်နှင်း​ခဲ့​တယ်။ ဆီဇာကလည်း​ သံုး​ြကိမ်တိုင်တိုင် ခါး​ခါး​သီး​သီး​ ြငင်း​ဆန်ခဲ့​တယ် လို့​ဆိုပါတယ်။ ကဲ သူက ဘယ်မှာ ဘဝင်ြမင့်​လို့​လဲ။ ဘယ်မှာ အာဏာမက်လို့​လဲ။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ ​ေရာမသား​ေတွက အုတ်အုတ်သည်း​သည်း​ ချီး​မွှမ်း​ေထာပနာြပုြကတာ မဟုတ်ဘူး​လား​။ သမိုင်း​ဆရာ​ေတွဟာ အဲဒါ​ေြကာင့်​ သမိုင်း​ေနာက်ခံ ဝတ္ထု၊​ ရုပ်ရှင်၊​ ြပဇာတ်​ေတွကို ​ေြကာက်ြကတာ​ေနပါလိမ့်​မယ်။

အမှား​တစ်ခုခု ပါသွား​ရင် သူတို့​ဘယ်လိုအ​ေထာက်အထား​နဲ့​ ြငင်း​ြငင်း​ လူ​ေတွက လက်မခံနိုင်​ေတာ့​ပဲကိုး​။ မင်း​သား​မင်း​သမီး​ေတွ ကြပတဲ့​ဇာတ်ကိုသာ အတည်ယူလိုက်ြကတယ်​ေလ။ အခုလည်း​ သည်သ​ေဘာပါပဲ။ ရှိတ်စပီး​ယား​ေြပာတဲ့​စကား​ကို သူ့​ြပဇာတ်အြပင်ကိုထွက် ဆီဇာနဲ့​ပတ်သက်တဲ့​ စာ​ေပအ​ေထာက်အထား​က​ေလး​ ရှာြကည့်​ေတာ့​မှ ပိုြပည့်​စံုလာပါလိမ့်​မယ်။ ြပဇာတ်ရဲ့​သ​ေဘာက လိုအပ်သ​ေလာက်ကိုသာ တည်း​ြဖတ် တင်ဆက်ရတာကိုး​။ ဆီဇာတို့​ေခတ်က ​ေရာမအင်ပါယာဟာ ဘုရင်စံနစ်မဟုတ်ပါဘူး​။ ဒီမိုက​ေရစီစံနစ်လို့​ ​ေြပာရမယ်။ ဆီး​နိတ်လွှတ်​ေတာ်နဲ့​ အုပ်ချုပ်ပါတယ်။

 အာရှတိုက်က ကုဿိန္နာရံုမှာ မလ္လာမင်း​များ​ ဂဏလွှတ်​ေတာ်နဲ့​ အုပ်ချုပ်သလို ခပ်ဆင်ဆင်​ေပါ့​။ ​ေရွး​ေကာက်တင်​ေြမှာက်တာနဲ့​ အလှည့်​ကျ စိုး​စံအုပ်ချုပ်တာ​ေတာ့​ ကွာပါလိမ့်​မယ်။ ထူး​ြခား​ချက်က​ေတာ့​ တစ်ဦး​တစ်​ေယာက်ဆီမှာ အြကွင်း​မဲ့​အာဏာ​ေတွ အပ်နှင်း​မထား​ဘူး​။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ သူတို့​ဟာ သက်ဦး​ဆံပိုင်ပ​ေဒသရာဇ်စံနစ်ကို ြပန်​ေရာက်သွား​မှာကို မလိုလား​ဘူး​လို့​ ယူဆရပါတယ်။ တဘက်က ဆီဇာဟာ ဘရူး​တပ်စ် စွပ်စွဲသလို အာဏာမက်တဲ့​သူ ဟုတ်မဟုတ် ြပန်ြကည့်​ရ​ေအာင်။ ဆီဇာဟာ ၁၇ နှစ်သား​မှာကတည်း​က လူြကီး​သား​မက်ြဖစ်ခဲ့​ပါသတဲ့​။

ပထမမိန်း​မ ​ေကာ်နဲလီး​ယား​က ​ေပါ်ြပူလာပါတီက ဆင်း​နား​ရဲ့​ သမီး​လို့​ေြပာတယ်။ ​ေကာ်နဲလီး​ယား​ကို ကွာလိုက်တာက​ေတာ့​ သူ့​သား​မက် စစ်သူြကီး​ပွန်​ေပရဲ့​ ​ေဆွမျိုး​ ပွန်ပီး​ယပ်စ် ကို ယူမလို့​ပါတဲ့​။ (​ေရာမအင်ပါယာရဲ့​ ထိပ်သီး​စစ်သူြကီး​ သံုး​ေယာက်မှာ နှစ်​ေယာက်က အချင်း​ချင်း​ လှည့်​ပတ်​ေသွး​စပ်ထား​လိုက်တာ​ေပါ့​) အီဂျစ်ကို​ေရာက်​ေတာ့​ ကလီယိုအဖာတရာ သိပ်လှတဲ့​မအဝှာနဲ့​ ရြပန်​ေရာ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေရာမကလူ​ေတွက အီဂျစ်ဘုရင်မကို​ေတာင် အသိအမှတ်ြပုတာ မဟုတ်ပါဘူး​။ သူတို့​အတွက် ဆီဇာရဲ့​ တတိယ​ေြမာက်နဲ့​ေနာက်ဆံုး​မိန်း​မ ကယ်လပိုး​နီး​ယား​ ဟာ ထိပ်တန်း​အရာရှိြကီး​တစ်ဦး​ရဲ့​သမီး​ပါ။ (ကဲ ြကည့်​။ ဘယ်​ေလာက်နံုလိုက်သလဲ။ ဘုရင်မ​ေတာင် မယား​ငယ်​ေနရာပဲ ​ေပး​ထား​တာ)။ ကလီယိုပါတရာက ဆီဇာ့​ကို ရှင်ဘုရင်လုပ်တဲ့​အရသာကို သင်မ​ေပး​ပဲ ​ေနပါ့​မလား​။

 ကမ္ဘာ့​သမိုင်း​မှာ အြကီး​ကျယ်အခမ်း​နား​ဆံုး​ စစ်​ေအာင်ပွဲသဘင်ြကီး​ကိုကျင်း​ပတဲ့​အခါ ကျွန်​ေယာကင်္ျား​ ကျွန်မိန်း​မ​ေတွ ဆွဲတဲ့​ ဖာရိုဘုရင်ရုပ်ထုနဲ့​ ယာဉ်ရထား​ြကီး​ေပါ်မှာ အီဂျစ်အလှဘုရင်မနဲ့​ သူ့​ရင်​ေသွး​က​ေလး​ထိုင်ြပီး​ ထွက်​ေတာ်မူြကီး​ ြကွချီလာတာ ​ေဟာလီး​ဝုဒ်ရုပ်ရှင်သမိုင်း​မှာ​ေတာင် ဂန္တဝင်​ေြမာက်​ေအာင် လှပခမ်း​နား​တယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ အဲသည်ပွဲြကီး​ဟာ ရက်​ေပါင်း​ေလး​ဆယ်တိုင်တိုင် ကျင်း​ပတာပါတဲ့​။ တပ်မဟာြကီး​ေလး​ခုနဲ့​ စီတန်း​လှည့်​လည်ြကပါသတဲ့​။ ဆီဇာ​ေအာင်နိုင်ခဲ့​တဲ့​ စပိန်၊​ ​ေဂါလ (ြပင်သစ်)၊​ အာဖရိက နဲ့​ အာရှကို ရည်ညွှန်း​ပါသတဲ့​။ ြမို့​လံုး​ပတ်လည်မှာ ပန်း​ေပါင်း​စံုနဲ့​ အ​ေမွှး​နံ့​သာများ​နဲ့​ ထံုမွှန်း​လို့​ေန​ေစပါသတဲ့​။ တပ်ဦး​မှာက​ေတာ့​ ြမို့​ေတာ်အုပ်ချုပ်သူလူြကီး​များ​ နဲ့​ အဲသည်​ေနာက်မှာ​ေတာ့​ ြပည်သူများ​၊​ ရထား​လံုး​နဲ့​အြပည့်​တင်​ေဆာင်လာတာ စစ်နိုင်တဲ့​ဆီက သိမ်း​ယူလာတဲ့​ ​ေရွှ​ေငွ​ေကျာက်သံပတ္တြမား​ေတွပါတဲ့​။

 သူ့​ေနာက်မှာ လူတစ်​ေယာက်က ဆီဇာဘုရင်မင်း​ြမတ် ​ေအာင်ပွဲရလာတဲ့​ အတိုင်း​တိုင်း​အြပည်ြပည်စာရင်း​ကို ရှည်လျား​စွာ ရွတ်ဖတ်တင်ြပ​ေနပါသတဲ့​။ စစ်​ေြမြပင်ြမင်ကွင်း​ကို ပန်း​ချီကား​များ​နဲ့​ေတာင် သရုပ်​ေဖာ်ထား​ပါ​ေသး​သတဲ့​။ ဘုန်း​ေတာ်ြကီး​များ​ရဲ့​ ​ေနာက်ပါး​မှာ​ေတာ့​ သံု့​ရ ဆင်ြမင်း​ကျွဲနွား​၊​ မင်း​၊​ မိဖုရား​၊​ မူး​မတ်၊​ စစ်သူြကီး​များ​က လိုက်ပါလာရသတဲ့​။ ​ ေနာက်မှာမှသံစံုတူရိယာများ​ သီဆိုတီး​မှုတ်ြပီး​ ​ေအာင်ပွဲရတပ်မ​ေတာ်သား​များ​ ချီတက်လာပါသတဲ့​။ ​ေနာက်ဆံုး​မှာ စစ်ရထား​နဲ့​ ြကွား​ြကွား​ရွား​ရွား​ ရပ်လို့​ ထွက်​ေတာ်မူလာတာက​ေတာ့​ ဆီဇာဧကရာဇ်မင်း​ြမတ်​ေပါ့​။ ဒါ ပထမ​ေန့​ပဲ ရှိ​ေသး​တာ​ေနာ်။ ဒုတိယ​ေန့​ကျ​ေတာ့​မှ အီဂျစ်ကလာတဲ့​ တြပည်သူမ​ေရွှထား​ကို ပွဲထုတ်တာလို့​ဆိုတယ်။

 ပွဲ​ေတာ်အတွင်း​မှာ လူ​ေပါင်း​နှစ်​ေသာင်း​ေကျာ်ကို လက်​ေဆာင်​ေငွ​ေြကး​များ​ ​ေပး​ကမ်း​သလို ​ေနာက်ပါတပ်သား​များ​ကိုလည်း​ ဘွဲ့​အမည်အရည် ဆုလာဘ်ရာထူး​များ​ ချီး​ြမှင့်​ေသး​သတဲ့​။ ပွဲ​ေတာ်ြကီး​များ​ ဘယ်​ေလာက်စည်တယ် မစည်တယ်။ လူနင်း​လို့​ေသရတဲ့​အထဲမှာ ဆီး​နိတ်လွှတ်​ေတာ်အမတ် နှစ်​ေယာက်​ေတာင် ပါသွား​သတဲ့​ဗျား​။ မှတ်က​ေရာ။ အဲသည်ပွဲြကီး​ြပီး​လို့​ တစ်နှစ်အြကာမှာ သူ့​ကိုလုပ်ြကံဖို့​တိုင်ပင်တာဟာ အဲသည်ပွဲသဘင်ြကီး​ရဲ့​ အရှိန်ကို ​ေြကာက်ရွံ့​သွား​လို့​ြဖစ်ပါလိမ့်​မယ် လို့​ စာ​ေရး​သူက ​ေငါ့​ထား​သဗျ။ ဘယ်လိုပဲ​ေတွး​ေတွး​ ဆီဇာဟာ သူ့​ေခတ်သူ့​အခါက သူမတူ​ေအာင် ဘုန်း​တန်ခိုး​ ဩဇာအာဏာ ြကီး​မား​ခဲ့​တာကို မယစ်မူး​ပဲ​ေနမယ် မထင်ပါဘူး​။ သူလည်း​ေလ ​ေလာကီသား​ မဟုတ်လား​။ သည်အခါမှာ သူ့​ရဲ့​လက်​ေအာက်က ဆီနိတ်တာများ​အ​ေနနဲ့​ ြဖစ်နိုင်စရာနှစ်ခုပဲရှိတယ်။

ဆီဇာအလိုကျ ​ေြမှာက်ပင့်​ညာဝါး​ြပီး​ ကိုယ့်​အတွက် အခွင့်​အ​ေရး​တစ်ခုခု ရ​ေအာင်လုပ်မလား​။ ဆိုလိုတာက ကိုယ့်​ဘဝတက်လမ်း​ကို ဆီဇာ့​ဘိနပ်ဦး​မှာ ပူး​ချည်ထား​လိုက်မလား​။ ​ေနာက်တစ်ခုက​ေတာ့​ ဆီဇာ့​ေအာင်ြမင်မှု​ေတွကို ြကိတ်ြပီး​မနာလိုြဖစ်​ေန၊​ ​ေရှ့​တင်​ေတာ့​ ချိုချိုသာသာ​ေလး​ဆက်ဆံြပီး​ အဆင်း​ကျမှ ဘီး​တပ်တွန်း​ေပး​ဖို့​ အကွက်​ေကာင်း​ ​ေစာင့်​ေနမလား​။ ဘရူး​တပ်စ်က​ေတာ့​ ဒုတိယအမျိုး​အစား​ထဲမှာပါမယ်လို့​ ထင်ထား​ခဲ့​ပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဆီဇာ့​အသုဘမိန့်​ခွန်း​ကို ရှိတ်စပီး​ယား​က ဘရူး​တပ်စ်ကိုယ်စား​ဝင်​ေြပာလိုက်တာ ကိုယ်​ေတာင်မှ ဘရူး​တပ်စ်ဘက် ပါချင်ချင် ြဖစ်သွား​တယ်။ ဆီဇာ့​ကိုယ်ထဲကို သူ့​ဓါး​သွား​ဝင်သွား​တဲ့​အချိန်မှာ​ေတာင် သူ့​ဘက်က ဆီဇာ့​ကိုချစ်တဲ့​အချစ်က ဆံြခည်တစ်မျှင်​ေလျာ့​မသွား​ပါဘူး​တဲ့​။

လူဆိုတာ လျှာအရိုး​မရှိတိုင်း​ ​ေြပာချင်ရာ​ေြပာလို့​ရတာပါပဲ။ ဒါ​ေပမယ့်​ စဉ်း​စား​ြကည့်​မိ​ေတာ့​ တကယ်လို့​များ​ ဘရူး​တပ်စ်က ဆီဇာ့​ကိုသာ မသတ်ခဲ့​ရင် ကမ္ဘာ့​သမိုင်း​မှာ ဆီဇာဆိုတာ ဘယ်လိုလူစား​မျိုး​အြဖစ် နိဂံုး​ချုပ်သွား​မလဲ။ အာဏာရှင်လက်​ေအာက်မှာ ​ေနရတဲ့​ြပည်သူ​ေတွက အဲသည်အာဏာရှင်ကို ဘယ်​ေလာက်​ေတာင် ခါး​ခါး​သီး​သီး​မုန်း​သလဲဆိုတာ ြပင်သစ်​ေတာ်လှန်​ေရး​ြကီး​ေတွ၊​ ရုရှက ​ေဗာ်ရှီဗစ်​ေတာ်လှန်​ေရး​ြကီး​ေတွကို ြကည့်​ရင် သိနိုင်ပါတယ်။ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ြကီး​ေတွ ရှင်ဘုရင်သဖွယ် ြပုမူ​ေနထိုင်တဲ့​အခါမှာလည်း​ ​ေနာက်​ေတာ်ပါး​က တစ်ဖဝါး​မခွာ ခစား​ရသူ​ေတွအဖို့​ အမှု​ေတာ်ကိုထိပ်မှာရွက်ရသလို လက်သံုး​ေတာ်ဓါး​ကိုလည်း​ ဂုတ်​ေပါ်ရွက်ထား​ရတာပဲ။ (မယံုရင် ပံုြပင်မှတ်ပါ ပိတ်သတ်ြကီး​ရယ်) ဘရူး​တပ်စ်ဟာ ဆီဇာကို တကယ်ချစ်ရင် အဲသလိုအြဖစ်မျိုး​နဲ့​ ြပည်သူ့​ချဉ်ဖတ်ဘဝ​ေရာက်သွား​မှာ၊​ ​ေရာမအင်ပါယာြကီး​ကျရှံုး​သွား​မှာကို ဘယ်လိုလား​ပါ့​မလဲ။ ြကက်တူ​ေရွး​က​ေတာ်​ေတာ် မယ်​ေဘာ်ကလည်း​ မကဲချင်ပါဘူး​။

ဘရူး​တပ်စ် နဲ့​ ဆီဇာတို့​ရဲ့​ သံ​ေယာဇဉ်က သူများ​ေတွထင်ထား​တာထက်​ေတာ့​ ပိုဦး​မှာပါတဲ့​။ ြပဇာတ်ထဲမှာ​ေတာ့​ သူတို့​နှစ်​ေယာက်ကို သူငယ်ချင်း​အြဖစ် ဖွဲ့​ြပတယ်။ တချို့​စာအုပ်​ေတွထဲမှာကျ​ေတာ့​ တူ​ေတာ်​ေမာင် လို့​ဆိုြပန်​ေရာ။ ​ေကာလာဟလအရက​ေတာ့​ ဆီဇာရဲ့​ တရား​မဝင်သား​လိုလို​ေတာင် ​ေြပာြကတယ်။ ဆီဇာက ဘရူး​တပ်စ်ရဲ့​ အ​ေမနဲ့​ေရာ နှမနဲ့​ပါ မကင်း​ဘူး​ဆိုပဲ။ အဲသည်ထက်ဆိုး​တဲ့​ အတည်မြပုနိုင်​ေသာသတင်း​များ​အရ​ေတာ့​ အချစ်​ေတာ်ပါတဲ့​။ ဆီဇာဟာ ဆယ်​ေကျာ်သက်ကတည်း​က ကာမဂုဏ်ြကူး​တဲ့​ဘဝမှာ ကျား​မမ​ေရွး​ သံုး​စွဲနိုင်သည် ဆိုတဲ့​အစား​မျိုး​ပါတဲ့​။ ြကား​သား​မိုး​ြကိုး​။ တခါက သူ့​ဇနီး​သည် ပွန်​ေပး​ယပ်စ်ဟာ ​ေရာမြမို့​က ဖျာလိပ်နတ်ပါတီတစ်ခုကို မိန်း​မလိုဝတ်စား​ထား​တဲ့​ သူငယ်က​ေလး​တစ်​ေကာင် ​ေခါ်သွား​မိပါသတဲ့​။

ဟို​ေရာက်​ေတာ့​ နတ်ကွန်း​ထဲမှာ ကရင်း​ခုန်ရင်း​ ဟီလာတိုက်​ေတာ့​မှ ​ေရှာက်သီး​ေဆး​ြပား​သံြကီး​ထွက်လာလို့​ ကွပ်မျက်ဖို့​ တရား​စွဲတဲ့​အခါ ဆီဇာက ​ေကာင်​ေလး​ဘက်က သက်​ေသလိုက်​ေပး​ပါသတဲ့​။ အမှုလည်း​ြပီး​ေရာ မိန်း​မကို ကွာရှင်း​လိုက်​ေတာ့​ အတင်း​အဖျင်း​ေတွ ပွထလာပါ​ေလ​ေရာတဲ့​။ သူ့​ေဘး​နား​မှာ ဘက်စ်မန်း​လုပ်​ေနတဲ့​ မတ်ခ်အန်​ေထာ်နီကလည်း​ ​ေခါမ​ေကျာက်ရုပ် အရှံုး​ေပး​ရ​ေလာက်​ေအာင် ြကွက်သား​အဖုဖုနဲ့​ အကိတ်ြကီး​မို့​လို့​ ​ေခါ်ထား​တာြဖစ်ပါသတဲ့​။ ဖ​ေရာ်ရကား​ ဖ​ေရာ်ရကား​။ အဲဒါ သား​သား​အုန်း​ကျွန်း​တစ်လံုး​မှ မပါဘူး​ေနာ်။ အဂင်္လိပ်လိုဖတ်ြပတဲ့​ ​ေကျာ်စွာတစ်ရာထဲက ြကား​ရတဲ့​အတိုင်း​ ြပန်​ေရး​ြပတာ။ ​ေစာ်​ေတာ်ကား​ ​ေမာ်​ေတာ်ကား​။ ကိုယ်​ေတာင် ြကား​ထဲက တရား​စွဲချင်စိတ်​ေပါက်တယ်။ သမိုင်း​ဆိုတာ အြဖစ်အပျက်က​ေတာ့​ တစ်ခုတည်း​ပါပဲ။ ကိုယ်သန်ရာကိုယ်ဆွဲ​ေတွး​ရင်း​ ြကံုပ​ေလ ဘံု​ေပွ ြဖစ်ကုန်ြက​ေရာ။

 ​ေြပာချင်တဲ့​သူ​ေတွ ​ေြပာချင်ရာ​ေြပာြကပ​ေစ ဂျူး​လိယပ်ဆီဇာဆိုတာ ​ေြမထဲပင်လယ်တဝိုက် အီတလီ၊​ ြပင်သစ်၊​ စပိန်၊​ အီဂျစ်၊​ အာဖရိက၊​ တူရကီနဲ့​ အာရှမိုင်း​နား​အထိ စြကာဝ​ေတး​မင်း​ြကီး​ပမာ ဩဇာအာဏာပျံ့​နှံ့​ခဲ့​တဲ့​ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ြကီး​တစ်​ေယာက်ဆိုတာ​ေတာ့​ ဘယ်သူမှ ြငင်း​လို့​မရပါဘူး​။ ​ေမွး​စက​ေန အသက်​ေလး​ဆယ်​ေကျာ်အထိ သူလိုကိုယ်လိုဘဝက​ေန (တကယ်​ေတာ့​ အရည်အချင်း​ေတွက ြပည့်​စံု​ေနြပီး​သား​။ ြပခွင့်​မြကံု​ေသး​လို့​သာ) နှစ်​ေပါင်း​နှစ်​ေထာင်​ေကျာ်ြကာ​ေအာင် လူသိများ​ေနဆဲ နံမယ်ရှင်သန်​ေနဆဲ နိုင်ငံ​ေခါင်း​ေဆာင်တစ်​ေယာက်လည်း​ ြဖစ်ပါတယ်။ ဒါ​ေတာင် နန်း​စံသက်က နှစ်နှစ်​ေလာက်ပဲ ြကာလိုက်လို့​။

 အနှစ်နှစ်ဆယ်​ေလာက်များ​သာ ဆိုရင် တို့​ကမ္ဘာ့​သမိုင်း​ြကီး​ဟာ အသစ်ြပန်ကျက်ယူရလိမ့်​မယ် ထင်ပါရဲ့​တဲ့​။ သူမကွယ်လွန်မီတစ်ရက်မှာ စကား​စပ်လို့​ ြငင်း​ြကခုန်ြကရင်း​ ​ေလာကမှာ ဘယ်လို​ေသြခင်း​မျိုး​ကို အနှစ်သက်ဆံုး​လဲ လို့​ အ​ေမး​ခံရတဲ့​အခါ မ​ေမျှာ်လင့်​ပဲ ရုတ်တရက်ချက်ချင်း​ ​ေသရတာမျိုး​ကို အြကိုက်ဆံုး​ လို့​ ​ေြဖပါသတဲ့​။ သူ့​ဆန္ဒနဲ့​အကိုက်ညီဆံုး​ ​ေသြခင်း​တရား​နဲ့​ ​ေရာမသား​တို့​ရဲ့​ နှလံုး​သား​၊​ ကမ္ဘာသူကမ္ဘာသား​ေတွရဲ့​ မှတ်ဉာဏ်​ေတွထဲမှာ ထာဝရရှင်သန်ခွင့်​ကိုပါ တပါတည်း​ ​ေဆာင်ကျဉ်း​ေပး​ခဲ့​တဲ့​ ဘရူး​တပ်စ် ရဲ့​ ချစ်ြခင်း​ေမတ္တာကို အခုမှပဲ ​ေသ​ေသချာချာ သ​ေဘာ​ေပါက်မိ​ေတာ့​တယ်ကွယ်။

ကဲ .. ဦး​ချစ်​ေကာင်း​ နဲ့​ Sai ဗျား​။ (သူတို့​နှစ်​ေယာက်ကို​ေတာ့​ ဟိုလိုလို သည်လိုလို မ​ေတွး​ြကနဲ့​ဦး​ေနာ်)

 “ချစ်လွန်း​လို့​ြဖစ်သွား​တာပါ။ စိတ်ဆိုး​ြပီး​ နာြကည်း​သွား​လား​။ မင်း​အမျိုး​သား​ သူငယ်ချင်း​ေလး​အ​ေပါ်မှာ ကိုယ် လုပ်လိုက်မိတဲ့​ အြဖစ်ဟာ ….။ အချစ်​ေလး​ …။ ကိုယ်ဟာ လူြကမ်း​ေလး​ပါ။ ချစ်ချစ်​ေရ … ကိုယ်ဟာ လူြကမ်း​ေလး​ပါ။”

Read More

“မလျှို့​ဝှက်မဆန်း​ြကယ် မအူမလည် စိုး​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ဒုတိယ​ေြမာက်စာအုပ်ထွက်ြပီး​တဲ့​အချိန်မှာ ပတ်ဘလစ်ရှာြကီး​ ပျား​တုပ်​ေနသလိုလို သတင်း​သဲ့​သဲ့​ ြကား​မိပါတယ်။ အရင်စာအုပ်တုန်း​က​ေတာင် အုပ်​ေရတစ်​ေထာင်ကုန်ဖို့​အ​ေရး​ ခုနှစ်လ​ေလာက် ြဖစ်ြဖစ်ြမည်​ေအာင် ​ေရာင်း​ထုတ်ရသတဲ့​။

ဒီက​ေတာ့​ သိ​ေပါင်ကွယ်။ MRTV4 မှာ နံပတ်စဉ်ဘယ်​ေလာက်ချိတ်တယ် ဘာတယ်ညာတယ် ြကား​ြပီး​ အဟုတ်ြကီး​မှတ်​ေနတာ။ ကိုယ့်​နံရံ​ေပါ်လာလာ ​ေရး​ထား​သမျှကလည်း​ ဘယ်မှာဝယ်ရမလဲ ရှာမရဘူး​နဲ့​ ဆို​ေတာ့​ ဘုန်း​ြကီး​က ရူး​မယ်ြကံယံုရှိ​ေသး​ ​ေလှက မလူး​မလိုလူး​မလိုနဲ့​ ဟတ်​ေကာ့​ြကီး​ေတာင် ြဖစ်​ေတာ့​မလို့​။

ခုတစ်​ေခါက်​ေတာ့​ အဲသလို​ေတာင် နံပါတ်စဉ်မတပ်ခံရ​ေတာ့​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် “ငါဘာမှ မဟုတ်​ေလဘူး​။” လို့​ တရား​ရ​ေသာ်ြငား​ သူများ​တကာ စီး​ပွား​ေရး​ထိခိုက်မှာ​ေတာ့​ အား​နာမိသ​ေပါ့​ေလ။ ကိုယ်လည်း​ပဲ တတ်စွမ်း​သမျှ​ေတာ့​ တစ်ခါထက်တစ်ခါ ​ေကာင်း​ေအာင် ြကိုး​စား​ြပီး​ ​ေရး​ရှာပါ​ေသာ်​ေကာ​ေလ။ ဒါ​ေပသိ တန်ဖိုး​ရှိ​ေအာင် မ​ေရး​တတ်တာ​ေနပါလိမ့်​မယ်။

နင့်​ဟာ​ေတွ အဲသည်မှာ အလကား​ဖတ်​ေနရမှ​ေတာ့​ ဘယ်သူက ပိုက်ဆံ​ေပး​ဖတ်မှာတုန်း​လို့​ ​ေြပာမယ်ဆိုလည်း​ ​ေြပာစရာ။ ဒီအခါမှာ စိတ်ထဲမှာ အ​ေတွး​တစ်ခု​ေပါ်လာတာက​ေတာ့​ ပစ္စည်း​တစ်ခုရဲ့​တန်ရာတန်ဖိုး​ဆိုတာ အသံုး​ဝင်တဲ့​အ​ေပါ်၊​ အသံုး​ချတဲ့​သူရဲ့​ တန်ဖိုး​ထား​တတ်မှုအ​ေပါ်မှာပဲ တည်လိမ့်​မယ်။ အလကား​ရြခင်း​ မရြခင်း​နဲ့​ မဆိုင်ဘူး​ လို့​ ​ေတွး​မိပါတယ်။ တန်ဖိုး​တက်လာ​ေအာင် လူြကိုက်များ​လာ​ေအာင်လုပ်ဖို့​ အတွက်က​ေတာ့​ ​ေဈး​ကွက်စီး​ပွား​ေရး​ အတတ်ပညာနဲ့​ဆိုင်မှာပါ။ သို့​ေသာ်ြငား​လည်း​ ဟိုး​အစကတည်း​က ​ေြပာခဲ့​ဖူး​သလိုပါပဲ။

စာ​ေရး​တဲ့​အတွက် တန်ရာတန်​ေြကး​ အဖိုး​သား​နား​ရ​ေစဖို့​ ရည်ရွယ်တာ မဟုတ်တာမို့​ အလကား​ဖတ်သွား​ရံုမကလို့​ ဂျာနယ်ထဲထည့်​ စာမူခမ​ေပး​ဘူး​ဆိုလည်း​ လိုက်​ေတာင်း​မယ့်​အစား​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ သူ​ေရး​သလိုလိုနဲ့​ ကူး​ချသွား​ရင်​ေတာင် အဲဒါသူြကိုက်လွန်း​လို့​ ယူတာပဲ​ေလ။ သူ့​ခမျာ ကိုယ့်​လို မ​ေရး​တတ်လို့​ သူများ​ေရး​တာကူး​ြပီး​ ကိုယ့်​ဥစ္စာလုပ်ရတာ။

ကိုယ်က​ေရး​တတ်သား​ပဲ။ ​ေရး​စမ်း​ပါ​ေလ့​။ က​ေလး​ေမွး​စား​တဲ့​သူများ​နဲ့​ ဥပမာ​ေပး​ခဲ့​ဖူး​တယ်ဗျ။ သူတို့​ခမျာ ချစ်လွန်း​လို့​ ကိုယ့်​သား​သမီး​ေမွး​စား​သွား​တာ။ လိုက်မ​ေြပာလည်း​ အချိန်တန်​ေတာ့​ ကိုယ့်​မျက်ခွက်ြကီး​ က​ေလး​ဆီမှာ​ေတွ့​တဲ့​အခါ သူတို့​ပဲ သိက္ခာကျ​ေတာ့​မ​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​လည်း​ ကိုယ့်​လို အထိန်း​အကွပ်မဲ့​ ​ေြပး​ချင်တိုင်း​ေလျှာက်​ေြပး​ေနတဲ့​ ြမင်း​ရိုင်း​တစ်​ေကာင်ကို ကုန်း​နှီး​တင် ဇက်သပ်ြပီး​ ြမင်း​ေကာင်း​ြမင်း​ေချာြဖစ်လာ​ေအာင် ​ေစတနာနဲ့​ ​ေြမ​ေတာင်​ေြမှာက်​ေပး​သူ​ေတွကို မထိခိုက် မနစ်နာ​ေစဖို့​ရာ ကိုယ့်​ဘက်က ဘာ​ေတွများ​ ချို့​ယွင်း​ချက်ရှိ​ေန​ေလမလဲ ြပန်သံုး​သပ်တာလည်း​ သံုး​သပ်လို့​ သူများ​တကာ​ေတွ ဘယ်ပံုဘယ်နည်း​ ​ေလဟုန်စီး​ြကသလဲဆိုတာလည်း​ လိုက် စနည်း​နာမိပါတယ်။ ဟိုက်ရှား​ဘား​။ လန်း​သလား​ မ​ေမး​ပါနဲ့​ ပိတ်သတ်ြကီး​ရယ်။

 စာအုပ်မိတ်ဆက်ပွဲလုပ်တဲ့​ေန့​မှာ ဂျာနယ်လစ်​ေတွ အကုန်ဖိတ်၊​ ​ေဟာ်တယ်ြကီး​မှာ ခမ်း​ခမ်း​နား​နား​ ကျင်း​ပြကသဗျ။ အသံ​ေတွ ​ေသချာနား​မ​ေထာင်ပဲ အမှတ်တမဲ့​ လှမ်း​ြကည့်​မိလိုက်​ေတာ့​ ရုပ်ရှင်ကား​ြကီး​ ကန်​ေတာ့​ပွဲ​ေပး​ေနတယ်မှတ်တာ။ နံကထိုင်နဲ့​ ဘွတ်နဲ့​ရွှတ်နဲ့​ဟာြကီး​က မင်း​သား​လို့​ ​ေအာင့်​ေမ့​တာ။ ချာ​ေရး​ချာတဲ့​ အရပ်ကတို့​ေရ။ ချစ်ချာ​ေကာင်း​ချက်နှယ်။ သည်ရုပ်ြကီး​နဲ့​ စာ​ေရး​ေနမိတဲ့​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်​ေတာင် သတ်​ေသချင်သွား​တယ်။

 ခဏ​ေန​ေတာ့​ ဂါဝန်ရင်ရှား​နဲ့​ ​ေမာ်ဒယ်မ​ေလး​ေတွက သူ့​စာအုပ်က​ေလး​ေတွကို ရင်ဘတ်​ေဟာင်း​ေလာင်း​ြကီး​နဲ့​ တသား​တည်း​ကပ်ြပီး​ လိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ် ​ေလျှာက်လာြကတာ လွှား​ကနဲလွှား​ကနဲ ​ေဖွး​ကနဲ​ေဖွး​ကနဲ အသည်း​ကိုယား​ေရာ။ ြမို့​လည်​ေကာင် ဘီလ်ဘုတ်​ေတွဘာ​ေတွ​ေတာင် ​ေထာင်လို့​တဲ့​။ နိုင်ငံ​ေကျာ် အနုပညာရှင်ြကီး​များ​က စား​ကာ​ေသာက်ကာ ရယ်ကာ​ေမာကာ ဓါတ်ပံု​ေတွ တြဖတ်ြဖတ်ရိုက်လို့​ မိတ်ဆက်​ေပး​တာဆို​ေတာ့​ ဘာစာတစ်လံုး​မှ မဖတ်ရ​ေသး​ပဲကို ြပိုင်စံမ​ေပါ် နိုင်ငံ​ေကျာ်ဘဝကို ချက်ချင်း​လက်ငင်း​ ​ေရာက်သွား​ေတာ့​တာပဲ။

အဟုတ်​ေြပာတာဗျ။ နှစ်ရက်​ေလာက်မှာ ​ေနာက်ပွဲတစ်ပွဲတက်​ေတာ့​ သူကအသစ်မဟုတ်​ေတာ့​ဘူး​။ လူတကာသိ ဆယ်လီဗျစ်တီြကီး​ ြဖစ်သွား​ြပီ။ တစ်ညနှစ်နာရီလာတဲ့​မီး​နဲ့​ ဒုလ္လဘစကိုင်း​နက်ြကည့်​တဲ့​ ကိုယ်လိုအ​ေကာင်​ေတာင် “ အလို ... ဟို​ေန့​က လူြကီး​” လို့​ သိသွား​ြပီ။ ရန်ကုန်​ေရာက်မှ ပရိုဂျူဆာနီတိုး​ြကီး​ကို “ကျုပ်ကိုလည်း​ အဲလိုညိုး​ေလး​ စင်တင်​ေပး​ပါလား​ အရီး​ရယ်။” လို့​ ပူဆာရဦး​မယ်။ “သူညား​လို အဝှာြပုချင်ရင် အစကတည်း​က အဝှာြပုထား​မှ​ေပါ့​” လို့​ မယ်သီလရှင် ဘဲဥ​ေပျာက်သံနဲ့​ အကျိန်း​အ​ေမာင်း​ မခံရ​ေလ​ေအာင် သူများ​နည်း​တူ လူြကိုက်များ​ေသာ ဘက်ဆဲလာ စာ​ေပ​ေရး​နည်း​က​ေလး​ေတွလည်း​ မ​ေတာက်တ​ေခါက် ​ေလ့​လာရတာပ​ေလ။

ကိုယ်​ေရး​တဲ့​စာ​ေတွက ဒိုင်​ေြကာင်ြကီး​ေတွနဲ့​ဆို​ေတာ့​ အုန်း​စား​မခံနိုင်တဲ့​ ​ေခတ်ကာလ သား​သမီး​များ​အြကိုက် ​ေပါ့​ေပါ့​ပါး​ပါး​ ရယ်စရာ​ေမာစရာ​ေလး​ေတွဘက် လှည့်​ရရင်​ေကာင်း​မလား​။ ဒါကလည်း​ ကိုြကည်တို့​ ညှစ်ထုတ်​ေနတာ သူ့​ဟာသူအတွက်​ေတာင် မကျန်​ေတာ့​ဘူး​။ ြဖစ်ြဖစ်ြမည်​ေအာင် လုပ်ရယ်​ေနရြပီ။ ဒါနဲ့​ပဲ ဂမ္ဘီရဘက် လျှို့​ဝှက်ဆန်း​ြကယ်ဘက် လှည့်​ရင် ​ေကာင်း​လိမ့်​မယ် လို့​ စိတ်ကူး​မိပါတယ်။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ဘယ်လိုများ​ အဆန်း​တကျယ် အမွှန်း​တင်ရပါ့​။

 စမယ့်​စရင်​ေတာ့​ သူများ​ထက်ထူး​ ငဦး​မှည့်​နိုင်ကာမှ တန်ကာကျမယ်။ ​ေမွး​တဲ့​အချိန်က ဘာနိမိတ်ညာနိမိတ်​ေတွကို အသာထား​ အရင်ဘဝက ဘယ်ကလာတယ်ဆိုတာပါ ပျိုး​ထား​မှ ြဖစ်​ေပမ​ေပါ့​။ ဒါ​ေတာင် ကိုယ့်​ထက် အိုင်ဒီယာဦး​တဲ့​သူ​ေတွက ကျန်စစ်သား​မင်း​ြကီး​ကို ​ေရစစ္စြတီြပုလုပ်ြပီး​သွား​ြပီ။ အဲဒီဇာတ်ထဲသွား​ဝင်ရင် အဂင်္ါသား​ေလး​မို့​ ​ေစာလူး​မင်း​ပဲ လုပ်ပါ​ေတာ့​ဆို ​ေသြပီဆရာ။

 (တကယ်ဆိုသူကမှ နံမယ်ထိပ်စည်း​ချင်း​တူတဲ့​ဟာကို)။ ဦး​ပုည​ေလာက်ဆို မဆိုး​ဘူး​ေနာ်။ ကိုယ့်​လိုပဲ ခနဲ့​ကာရွဲ့​ကာ ကလိကာရိကာ ​ေရး​တတ်တယ်။ ဒါ​ေပသိ “ကဗျာစီ​ေမာင်ပုည ​ေဆာင်ဂုဏ်ြပထုတ်လျှင် ​ေတာင်ြခံုကပုတ်သင်လို ဂုတ်ခွင်လိမ် လက်​ေသး​” လို့​ ဆိုဖူး​ေတာ့​ ဥပဓိရုပ်က​ေလး​ နည်း​နည်း​ေခ​ေနတယ်။ သည်ဘဝမှာလည်း​ ြမို့​ဝန်ဦး​ေရွှအိုး​လက်ချက်မိရင် ခက်ရ​ေချရဲ့​။ ခံု​ေတာ်​ေမာင်ကျဘမ်း​တို့​၊​ စကား​ေတာင်စား​တို့​ ​ေလျှာက်​ေမွှ​ေနြပန်လည်း​ ချီး​စိမ်း​မပန်း​တာ​ေတာင် ​ေခတ်ကာလ ကိုကို မမ တို့​က “ဘူ​ေတွတုန်း​။ ဘရဲ့​” လို့​ ​ေမး​ေနဦး​မယ်။ ​ေတာ်ပါြပီကွယ် အဲဒါ​ေတွထက်စာရင် သိုက်နန်း​ကလာတယ် ဆိုတာကမှ ဟုတ်တုတ်တုတ်။ ဘယ်သိုက်လဲဆို ဆံပင်ဘုတ်သိုက်​ေပါ့​။

 ​ေတွ့​သမျှလူ အမ​ေတာ်ဘုရား​ရဲ့​ နှမ​ေတာ်​ေလး​ရဲ့​ ပဌာန်း​ဆက်က ဘယ့်​နှယ်ညာ့​နှယ် ရွှီး​လို့​လည်း​ေကာင်း​တယ်။ (​ေယာကင်္ျား​ချင်း​ ဘဝ​ေဟာင်း​ အ​ေြကာင်း​ဆက်ဖို့​ေတာ့​ စိတ်မကူး​မိပါ)။ လွန်ခဲ့​တဲ့​ ​ေလး​ဆယ့်​ငါး​နှစ်တုန်း​က ဒပ်ဖရင်လို့​ေခါ်တဲ့​ေဆး​ရံုမှာ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​ကို ဖွား​တုန်း​က ြကယ်​ေတွလည်း​ မ​ေြကွ၊​ ​ေြမငလျင်လည်း​ မလှုပ်၊​ ဂိစ္ဆဂုတ်​ေတာင်​ေပါ်မှာလည်း​ ဠင်း​တ​ေတွ မဝဲြကပါဘူး​။ ​ေသ​ေသချာချာ​ေမး​ြပီး​ြပီ။ ဘာ​ေတွထူး​ေသး​တုန်း​။

ဘာ​ေတွထူး​ေသး​တုန်း​လို့​။ ဘာမှကို မထူး​တာ။ တ​ေလာကလံုး​မှာရှိတဲ့​ မိန်း​မ​ေတွ ​ေမွး​ရိုး​ေမွး​စဉ်အတိုင်း​ ထူး​မြခား​နား​ ဖွား​သန့်​စင်တယ်။ တစ်ခုပဲရှိတယ်။ က​ေလး​ေမွး​ြပီး​တဲ့​အခါ ​ေဆး​ရံုကဆရာဝန်က​ေလး​ေတွ ​ေတွ့​လိုက်​ေတာ့​ “ငါ့​သား​ေလး​လည်း​ ြကီး​လာတဲ့​အခါ ဆရာဝန်ြဖစ်ရင် ဘယ်​ေလာက်​ေကာင်း​လိုက်မလဲ။” လို့​ ​ေတာင့်​တမိသတဲ့​။ (ဆိုက္ကား​သမား​ မဟုတ်​ေတာ့​လည်း​ ​ေြပာအား​ရှိသ​ေပါ့​ေလ)။ မိဘများ​ခမျာ အဲသည်သား​ဦး​ေယာကင်္ျား​ေလး​ကို နှစ်နှစ်​ေလာက်ပဲ ဖူး​ဖူး​မှုတ်လိုက်ရမယ် ထင်ပါတယ်။ ​ ေနာက်ပိုင်း​ကျ ရတနာရှိရာ ရတနာလာလာစုတာနဲ့​ မအား​ရှာ​ေတာ့​ဘူး​။

ဘုန်း​ြကီး​ေပး​တဲ့​ ဇာတာထဲက နံမယ်အရင်း​ထက် အရပ်ထဲမှာ ဟိုလူ​ေခါ်သည်လူ​ေခါ်နဲ့​ တွင်သွား​တဲ့​ နံမယ်နဲ့​ပဲ လူသိြကတယ်။ အိမ်က​ေမာင်နှမ​ေတွအား​လံုး​ ​ေပရွက်​ေပါ်မှာ ကညစ်နဲ့​ေရး​တဲ့​ ရက်ချုပ်ဇာတာက​ေလး​ေတွ ကိုယ်စီရှိြကတယ်။ အိမ်​ေထာင်ကွဲ​ေတွြဖစ်သွား​ေပမယ့်​လည်း​ အဲဒါ​ေလး​ေတွ​ေတာ့​ ​ေမွး​သမိခင်ဆီမှာ အမှတ်တရကျန်ရစ်တယ်။ သား​သမီး​ေတွ တစ်ခုခု အဆင်မ​ေြပ အခက်အခဲ​ေတွ့​ေနြပီထင်ရင် အဲဒါ​ေလး​ေတွကိုင်ြပီး​ ​ေဗဒင်ဆရာဆီ​ေြပး​ေတာ့​တာပဲ။ ​

ေလာက်ကိုင်မှာြဖစ်ြဖစ်၊​ ဘူတန်မှာြဖစ်ြဖစ်၊​ အမ်း​မှာြဖစ်ြဖစ်၊​ ​ေရာက်ရာအရပ်ကို ဖုန်း​ဆက်ြပီး​ “ဟိုဟာလုပ်လိုက်ဦး​ သည်ဟာလုပ်လိုက်ဦး​” စီစဉ်ရတာ အ​ေမာ။ မလုပ်မှန်း​လည်း​ သိလျက်သား​နဲ့​။ တကယ်​ေတာ့​ သူ့​သား​ေတာ်​ေမာင်​ေလး​က အဲသည်ဂမ္ဘီရအတတ်​ေတွကို က​ေလး​ဘဝကတည်း​က ​ေနာ​ေကျ​ေနြပီး​သား​လို့​ ​ေြပာလို့​ရပါတယ်။ နှစ်တန်း​ေကျာင်း​သား​ဘဝမှာ လက်​ေတွ့​ေဗဒင်လက္ခဏာကျမ်း​ ဆိုတာြကီး​ဖတ်ြပီး​ အရင်ဆံုး​ေတာ့​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် စ ​ေဟာပါတယ်။ အသိချင်ဆံုး​ေမး​ခွန်း​က ဘယ်​ေတာ့​ေသမှာလဲ။ အသက်ဘယ်​ေလာက်ရှည်မလဲပါ။

 ​ေအာင် လံ ထူ စစ် သူ ြကီး​ ပွဲ ဆိုြပီး​ မဟာဘုတ်တိုင် ကိုယ့်​ဘာကိုယ်ထူလိုက်တာ ဘာ​ေတွ အယ်ရာတက်သွား​သလဲ မသိပါဘူး​။ ဘဂင်္ဖွား​နဲ့​ ထွက်လာတယ်။ ပုတိ၊​ ဘဂင်္၊​ မရဏ ဆိုတာ ​ေကာင်း​တဲ့​ဟာ​ေတွမှ မဟုတ်တာ။ မြကိုက်ဘူး​။ ြပန်လဲ​ေပး​ဦး​လို့​ ဂျီကျလို့​လည်း​ မြဖစ်။ ဘဂင်္ဆိုတာ ပါဠိလို ဘယ်လို အနက်ထင်သလဲလို့​ ​ေသချာ​ေအာင် လူြကီး​ေတွ လိုက်​ေမး​လိုက်​ေသး​တယ်။ အပုပ်အစပ်လို့​ ​ေြပာ​ေတာ့​ ဘယ်သူ့​စိတ်ဆိုး​ရမှန်း​ မသိဘူး​။ (​ေမး​လည်း​ေမး​ေသး​)။ စိတ်ထဲဘယ်​ေလာက်စွဲသွား​သလဲဆို ဆရာဝန်ြဖစ်ြပီး​ သူငယ်ချင်း​တစ်​ေယာက်က ​ေဗဒင်တွက်​ေပး​ေတာ့​ အဓိပတိဖွား​ဆို မယံုဘူး​။ ြငင်း​ေသး​တာ။ “ငါငယ်ငယ်ကတည်း​က ကိုယ့်​ဘာကိုယ် တွက်ြပီး​သား​ ဘဂင်္ဖွား​ပါဟ” လို့​။

 ​ေကာင်း​တာမ​ေဟာ​ေတာ့​ အဲဒီ​ေဗဒင်တွက်နည်း​က မှန်လည်း​ မမှန်ဘူး​ဆိုြပီး​ သက်​ေရာက်အ​ေဟာခန်း​ကို အတန်း​ေကျာ်တက်ပလိုက်ပါတယ်။ ကိုယ်က အဂင်္ါသား​ဆို​ေတာ့​ အဂင်္ါသက်​ေရာက်အ​ေဟာကို ဖတ်ရမှာ​ေပါ့​ ဆိုြပီး​ အစအဆံုး​ လံုး​ေစ့​ပတ်​ေစ့​ဖတ်လိုက်တာ ​ေစာ​ေစာတုန်း​က ထွက်တဲ့​အ​ေဟာထက် ပက်ပက်စက်စက် ဆိုး​တယ်။ ​ေသကိန်း​ြကံုတယ်။ နာကိန်း​ြကံုတယ်။ ​ေရနစ် ​ေခွး​ကိုက် ချီး​ကား​တိုက်ကိန်း​ ြကံုတယ်ြဖစ်လာ​ေတာ့​ ဆက်မဖတ်​ေတာ့​ပဲ တစ်​ေယာက်တည်း​ ထိုင်ငို​ေန​ေရာ။ အဂင်္ါြဂိုလ်သက်က ရှစ်နှစ်ဆို​ေတာ့​ ငါ့​သက်တမ်း​ကလည်း​ ရှစ်နှစ်ပဲရှိမှာ။ ငါ​ေတာ့​ ​ေသရ​ေတာ့​မယ်။ အခုရှစ်နှစ်ထဲ ​ေရာက်​ေနြပီ​ေပါ့​။

အိမ်ကလူြကီး​ေတွ သူတို့​ဟာသူတို့​ ရယ်ကာ​ေမာကာ စကား​ေတွ​ေဖာင်​ေနတဲ့​အခါ “​ေအာင်မယ်​ေလး​။ သူတို့​မှာ​ေတာ့​ ​ေပျာ်လို့​။ ​ေအး​ပါ။ ငါ​ေသသွား​ေတာ့​မှ လာမသနား​နဲ့​။” ဆို စိတ်က ​ေကာက်ချင်​ေသး​။ ​ေဗဒင်နဲ့​မဟန်​ေတာ့​ ကိုယ်တို့​ဆရာ​ေလး​က ဂါထာမန္တရား​ဘက် ​ေရာက်သွား​ြပန်​ေရာ။ အိပ်ကာနီး​ ဘုရား​ရှိခိုး​ြပီး​ရင် ဘုရား​ဂုဏ်​ေတာ်၊​ တရား​ဂုဏ်​ေတာ်၊​ သံဃာ့​ဂုဏ်​ေတာ်၊​ ၂၄ ပစ္စည်း​၊​ အကုန်ကျက်မှတ် ရွတ်ဖတ်ြပီး​ ြခင်​ေထာင်ပတ်ပတ်လည် လက်ညှိုး​က​ေလး​ ညွှန်ကာညွှန်ကာနဲ့​ စည်း​ချြပီး​ အိပ်တယ်။ သရဲဝင်ဆွဲမှာ ​ေြကာက်လို့​။ ​ေနာက်​ေတာ့​ အသက် ​ေထာင်ချီရှည်တာ​ေတာင် ဆယ့်​ေြခာက်နှစ်သမီး​ေလး​လို နုပျို​ေန​ေစတာပဲဆိုတဲ့​ ပုဂံ​ေခတ်က ရှင်အရဟံပုတီး​စိတ်နည်း​ဆိုတာလည်း​ သက်​ေစ့​စိတ်​ေသး​တယ်။

 ငယ်ငယ်က ​ေတာ်​ေတာ် လိမ္မာတာပဲ လို့​ ခုမှ ​ေနာင်တရတယ်။ (ခု​ေတာ့​ ပုဆိန်​ေတာင် မ​ေပါက်နိုင်တာ ြကာ​ေပါ့​)။ ​ေလး​တန်း​တို့​ ရှစ်တန်း​တို့​ ​ေြဖတဲ့​အခါ အစိုး​ရစစ်ဆိုြပီး​ စိတ်ပူလို့​နဲ့​တူပါရဲ့​။ အ​ေမက စာ​ေမး​ပွဲခန်း​ထဲ​ေရာက်ရင် ရွတ်ဖို့​ သင်​ေပး​ထား​တာ ရှင်သီဝလိဂါထာတဲ့​။ ဆိုင်ဆိုင်မဆိုင်ဆိုင် သည်ကလည်း​ ​ေမး​ခွန်း​စာရွက် အ​ေြဖလွှာစာရွက်​ေတွ ​ေဝ​ေနရင် မျက်စိ​ေလး​ စံုမှိတ်ြပီး​ ရသမျှ ဂါထာကုန်​ေရာ။ ဆယ်တန်း​ေရာက်​ေတာ့​ ကွန်ပါဘူး​ထဲမှာ သစ်တိုသစ်စ​ေတွ ပါလာတာ​ေပါ့​ဗျာ။ အဖွား​တို့​ အ​ေမတို့​က ​ေရ​ေမွှး​ပုလင်း​က​ေလး​ေတွဆို မှန်တင်ခံု​ေပါ်ထား​တာ မဟုတ်ဘူး​။ ဘုရား​စင်​ေပါ်တင်ထား​တာ။ စာ​ေမး​ပွဲသွား​ေြဖဖို့​ ဘုရား​ရှိခိုး​ေတာ့​မှ ရှူး​ကနဲ ရှူး​ကနဲ ြဖန်း​ေပး​တယ်။

 ​ ေအာ်ဒီကလုန်း​ဆိုလား​ပဲ။ ဘုရား​ေရာက်ရင် ​ေကျာက်ချီြပီး​ သူကတိ​ေပး​ထား​လို့​ဆို ကိုယ်ပါ ပုတီး​လိုက်လိုက်စိပ်ရတာ ​ေဆး​ေကျာင်း​အမှတ်မီ​ေအာင်တဲ့​။ အခုထက်ထိလည်း​ သူများ​နိုင်ငံမှာ စာ​ေမး​ပွဲသွား​ေြဖရတဲ့​အခါ သူက​ေတာ့​ အိမ်က​ေန ဖ​ေယာင်း​တိုင်ထွန်း​၊​ ဘုရား​ကန်​ေတာ့​ ပုတီး​စိပ်ရတာ အ​ေမာ။ နာရီချင်း​ မကိုက်တာ သူမညှိတတ်လို့​လား​ မသိဘူး​။ တစ်​ေန​ေသး​တယ်။ ​ေသ​ေသချာချာ​ေြပာစမ်း​ပါ။ ​ေဗဒင်ကို ယံုသလား​ မယံုဘူး​လား​ဆိုရင် ​ေသ​ေသချာချာပဲ ​ေြဖပါ့​မယ်။ ယံုတယ်လည်း​ မဟုတ်ဘူး​။ မယံုဘူး​လည်း​ မဟုတ်ဘူး​။

 မှန်ချင်လည်း​ မှန်တယ်​ေလ။ မမှန်ချင်လည်း​ မမှန်ဘူး​။ မှန်ရင်လည်း​ ​ေဟာ​ေနတုန်း​ သိရတာမှ မဟုတ်တာ။ ​ေနာက်​ေတာ်​ေတာ်ြကာမှ သိလာရတာ။ ဪ အဲ့​တုန်း​က ​ေဗဒင်က အဲလို​ေဟာထား​တာ။ ြကည့်​စမ်း​။ မှန်လိုက်တာ ကွက်တိပဲ​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဘာမှ လုပ်လို့​ မရ​ေတာ့​ဘူး​ေလ။ ​ေကာင်း​တာပဲြဖစ်ြဖစ် ဆိုး​တာပဲြဖစ်ြဖစ် ြပီး​သွား​ြပီ။ ကျန်ခဲ့​ြပီ။ အနာဂတ်ကို သိချင်လို့​ ​ေမး​ြပီး​ အတိတ်မှာကျန်ခဲ့​မှ သိရတာြကီး​က ဘာအသံုး​ဝင်လို့​လဲ။

ဆယ်တန်း​နှစ်တုန်း​က အဖွား​ရင်ဘတ်မှာ အကျိတ်နာြကီး​ေပါ်​ေတာ့​ ဗမာ​ေဆး​ေတွနဲ့​ကုရင်း​ အ​ေဖက မဂိုလမ်း​က အြကား​အြမင် ဆရာမတစ်​ေယာက်ဆီမှာ သွား​ေမး​တယ်။ “အ​ေမြကီး​က ဘာမှ မြဖစ်ဘူး​။ အသက်ရှည်ဦး​မှာ။ အခုလာ​ေမး​တဲ့​သူပဲ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ဂရုစိုက်။ မရဏဆိုက်​ေနတယ်။” တဲ့​။ ​ေနာက်တစ်ပါတ်ြကာ​ေတာ့​ ​ေဗဒင်မှန်မှန်း​ သိလိုက်ရပါတယ်။ ရက်လည်​ေအာင် ​ေစာင့်​ြပီး​တဲ့​အချိန်မှာ သူ့​ဆီ​ေနာက်တစ်​ေခါက် သွား​ေမး​ပါ​ေသး​တယ်။ “ဘယ်ကို​ေရာက်​ေနသလဲ သိချင်ပါတယ်။” လို့​။

“​ေကာင်း​ေကာင်း​မွန်မွန်ပါပဲ။” တဲ့​။ “ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​နှစ်​ေကျာင်း​ ြကား​က အုတ်တံတိုင်း​ေပါ်မှာ​ေပါက်​ေနတဲ့​ ​ေညာင်ပင်အြကီး​ြကီး​မှာ​ေနတယ်။” လို့​ ​ေြပာတယ်။ ​ေနာက်ထပ် သူ့​ဆီ သွား​မ​ေမး​ရဲ​ေတာ့​ပါဘူး​။ ရင်ဘတ်​ေပါ်တင်ထား​တဲ့​ နှင်း​ဆီပန်း​ပွင့်​က​ေလး​ကို အဲဒီမှာ သွား​စွန့်​ခဲ့​တာ ကိုယ်ကလွဲလို့​ ဘယ်သူမှ မသိဘူး​ေလ။ ​ေဗဒင်ဆိုတာ အဲ​ေလာက်မှန်​ေနြပန်ရင်လည်း​ ​ေမး​လို့​ မ​ေကာင်း​ေတာ့​ဘူး​။ လူ​ေတွမှာ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်​ေတာင် မသိ​ေစချင်လို့​ ဖံုး​ကွယ်​ေမ့​ေပျာက်ပစ်ဖို့​ ြကိုး​စား​ေနတာ​ေတွ အများ​ြကီး​ပဲ မဟုတ်လား​။

ကိုယ်​ေစာင့်​နတ်ဆိုတာ တကယ်ရှိရင်​ေတာင် “ငါ့​တစ်ချိန်လံုး​ လိုက်လိုက်ြကည့်​မ​ေနနဲ့​။ ငါလည်း​ မင်း​မသိ​ေအာင် လုပ်ချင်တာ​ေလး​ေတွ ရှိ​ေသး​တာပ။” ဆိုြပီး​ Day off ​ေလး​ဘာ​ေလး​ ​ေပး​ထား​ချင်တယ်။ ဒါြဖင့်​ ​ေဗဒင်မ​ေမး​ေတာ့​ဘူး​လား​ ဆိုရင် ဟင့်​အင်း​။ ​ေမး​တယ်။ ​ေဗဒင်ဟာ အခိုက်အတန့်​ေတာ့​ စိတ်ကို ​ေပါ့​ပါး​လွတ်​ေြမာက်​ေစတယ်။ စိတ်​ေတွ အရမ်း​ညစ်​ေနလို့​ ဘာလုပ်ရမှန်း​မသိရင် စိတ်​ေြပလက်​ေပျာက် ​ေဗဒင်​ေကာက်​ေမး​ပလိုက်။ ​ေကာင်း​တာ​ေတွချည့်​ ​ေဟာတာများ​ပါတယ်။ လူဆိုတာ ​ေမျှာ်လင့်​ချက်နဲ့​ အသက်ရှင်တာတဲ့​။ အခုြကံု​ေနရတဲ့​ အဆိုး​ေတွ မြကာခင်အချိန်မှာ ကုန်ဆံုး​သွား​ေတာ့​မှာတဲ့​ဆို အား​တင်း​ထား​လို့​ရတယ်။ ယြတာ​ေတာ့​ မ​ေပး​နဲ့​။ ဘာတစ်ခုမှ မလုပ်ြဖစ်ဘူး​။ သိချင်လို့​ ​ေမး​ြကည့်​တာ။

“ဪ ​ေအး​ ​ေအး​။” ဆိုရရင် ​ေတာ်ြပီ။ တစ်စံုတစ်ခုကို ​ေဝခွဲမရြဖစ်​ေနတဲ့​အခါမှာလည်း​ ​ေဗဒင်ဆရာဆီက အြကံဉာဏ်ယူလိုက်။ တကယ်တမ်း​ကျ​ေတာ့​ လူဆိုတာ ကိုယ့်​စိတ်နဲ့​ကိုယ် ဆံုး​ြဖတ်ြကတာချည့်​ပဲ။ ဒါ​ေပမယ့်​ အ​ေရး​ြကီး​တဲ့​ ဆံုး​ြဖတ်ချက်​ေတွ မချခင်မှာ စိတ်လက်​ေပါ့​ပါး​ြပီး​ တင်း​ကျပ်မှု​ေတွ ​ေလျာ့​သွား​ေအာင် အရင်လုပ်တာ ​ေကာင်း​တယ်။ ​ေဆး​ေကျာင်း​မှာ ဆရာလုပ်​ေနတုန်း​က ဌာနမှူး​က ​ေရာဂါ​ေဗဒ​ေြဖ​ေစချင်တယ်။ ကိုယ်က ခွဲစိတ်ကု​ေြဖတာ မ​ေအာင်လို့​ ​ေရာဂါ​ေဗဒ​ေြပာင်း​ေြဖလိုက်ရတယ် လို့​ အထင်မခံနိုင်ဘူး​။

ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး​။ ဌာနက ဆရာမ​ေလး​ေတွနဲ့​ စဉ့်​အိုး​တန်း​က ဘံု​ေကျာင်း​မှာ တုတ်ခ​ေနာင်း​ေလး​ေတွ သွား​ချြကည့်​တယ်။ တရုတ်​ေဗဒင်က ​ေဝ့​လည်​ေြကာင်ပတ်ရယ်။ ကိုယ့်​ဘာသာ အတိတ်​ေကာက်ရတာ။ ကမ္ဘာ​ေအး​ဘုရား​ထဲက ​ေဗဒင်ကျ​ေတာ့​ အမယ် သူက အတိတ်၊​ ပစ္စုပ္ပန်၊​ အနာဂတ် ကာလသံုး​ပါး​ကို​ေဟာမှာ သံုး​ေထာင်ကျမတဲ့​။ “အလို​ေလး​ဗျာ။ ကျုပ်တို့​ဆရာဝန်​ေတွ လူနာြကည့်​ရင် ​ေဆး​လည်း​ေပး​ရ​ေသး​။ ငါး​ရာပဲ ရတယ်။ တစ်ရက် နှစ်ရက်နဲ့​ မ​ေပျာက်ရင် နံမယ်ကပျက်​ေသး​တယ်။ သူ့​ြဖင့်​ မမှန်ရင် ​ေငွြပန်အမ်း​တာလည်း​ မဟုတ်ပဲနဲ့​။ စာရွက် အလွတ်က​ေလး​ တစ်ပိုင်း​ အရင်း​စိုက်ရတာ။ ​ေရး​တာလည်း​ ကိုယ့်​ဘာသာ လိုက်​ေရး​ရတယ်။ ​ေမး​ဘူး​။” ဆိုြပီး​ ြပန်လာြကတယ်။

 ဘွဲ့​လွန်တက်​ေနတုန်း​က တ​ေန့​တ​ေန့​ အ​ေဆာင်ထဲမှာ စက်ကွင်း​မလွတ် အဆူအဆဲခံရလွန်း​လို့​ လက်​ေထာက်ဆရာဝန် ​ေကာင်မ​ေလး​ေတွက ​ေဗဒင်သွား​ေမး​ြကတဲ့​အခါ လိုက်သွား​ြပီး​ ​ေမး​ြဖစ်တယ်။ ​ေဗဒင်ဆရာက ဘယ်လိုထင်မလဲ​ေတာ့​ မသိဘူး​။ သံုး​ေယာက်သား​ ပါး​စပ်စိမရ​ေအာင် ခွိခွိခွိခွိ နဲ့​ အူ​ေတွနာြပီး​ ဆက်မ​ေမး​နိုင်​ေတာ့​ဘူး​။ “အလုပ်ထဲမှာ အထက်အရာရှိ အြငိုြငင်ခံရတတ်သတဲ့​။ ကိုယ်ကအ​ေကာင်း​လုပ်​ေသာ်လည်း​ အ​ေကာင်း​မြမင်။ သူ့​ကို ကန့်​လန့်​တိုက်​ေနတယ် လို့​ချည့်​ ြမင်မတဲ့​။ ပညာ​ေရး​ပိုင်း​မှာ​ေတာ့​ ဆရာသမား​များ​ကို ပစ်မှား​မိလို့​ ငရဲမကင်း​ြဖစ်​ေနသတဲ့​။။ ကိုယ့်​ဆရာသမား​ေတွကို လက်အုပ်ချီမိုး​ ရှိခိုး​သမှုြပုမှ စာ​ေမး​ပွဲ​ေအာင်မတဲ့​။ ဟီဟီ။ ​ေတာ်ချက်နှယ်။

 အသက်ြကီး​လာတဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ ငယ်ငယ်ကလို ဘယ်​ေတာ့​ေသမလဲ မ​ေမး​ေတာ့​ဘူး​။ အဲဒါ ​ေမ့​ချင်​ေယာင်​ေဆာင်ထား​ရတာ။ တ​ေလာတုန်း​က​ေတာ့​ ရွာထဲက ဆရာ​ေတာ်ဆီမှာ သွား​ေမး​ြဖစ်တယ်။ အ​ေြပာင်း​အ​ေရွှ့​ ရှိသလား​ လို့​။ လာမည်ြကာမည် နဲ့​ သူ​ေြပာထား​တဲ့​ ​ေမွး​လ​ေမွး​ရက်​ေကျာ်တဲ့​အခါကလည်း​ လွန်လာြပန်​ေပါ့​တစ်ခါ။ ​ေြပာင်း​ချင်​ေြပာင်း​ မ​ေြပာင်း​ချင်​ေန။ ကိုယ့်​အတွက်ကိုယ်​ေတာ့​ ဘာမှ သိချင်တာ မရှိ​ေတာ့​ပါဘူး​။

သမီး​ေလး​ြကီး​ရင် ဘာြဖစ်မယ်ဆိုတာလည်း​ မသိချင်ဘူး​။ ဘာြဖစ်ြဖစ်​ေပါ့​။ သူ့​ဘာသာ စိတ်ချမ်း​သာတယ်ဆို ြပီး​တာပဲ။ တခါတခါမှာ​ေတာ့​ သူ့​စိတ်ချမ်း​သာမှုနဲ့​ ကိုယ့်​စိတ်ချမ်း​သာမှုက သဟဇာတ မြဖစ်ဘူး​။ အဲဒီအခါမျိုး​မှာ အတင်း​အကျပ် မိဘစကား​ နား​ေထာင်ရမယ် လို့​ ရိုက်နှက်ဆူပူ မခိုင်း​ချင်ပါဘူး​။ (ခိုင်း​လို့​လည်း​ ရမှ မရပဲ)။ အဲဒီအခါမျိုး​ဆိုရင်​ေတာ့​ ​ေဗဒင်ဆရာဆီ​ေြပး​ြပီး​ စကား​ေလး​တစ်ခွန်း​ေတာ့​ ​ေမး​ချင်ပါတယ်။ “သမီး​ေလး​က ြကီး​လာတဲ့​အခါ ငယ်ငယ်တုန်း​ကလို သူ့​အ​ေဖ​ေြပာသမျှ ​ေြမဝယ်မကျ နား​ေထာင်ဦး​မှာလား​။” လို့​ေလ။

“သူလည်း​ သူ့​စိတ်နဲ့​သူ​ေလ။ သူနား​ေထာင်ချင်တဲ့​အခါ ​ေထာင်လိမ့်​မ​ေပါ့​။ နား​မ​ေထာင်ချင်လည်း​ မ​ေထာင်ဘူး​ေပါ့​။” အဲသလို ​ေဟာတာသာ အမှန်ဆံုး​ ြဖစ်လိမ့်​မယ် ထင်ပါတယ်။

 

Read More

“မိ​ေအး​ နှင့်​ ဂဏန်း​တစ်​ေထာင်”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

လူဆိုတာ ပီယဝါစာ ချစ်ဖွယ်​ေသာစကား​များ​ကိုသာ ​ေြပာချင်တာ​ေပါ့​။ နှလံုး​သွင်း​တဲ့​အခါမှာလည်း​​ေယာနိ​ေသာမနသီကာရ သင့်​တင့်​ေလျှာက်ပတ်​ေသာ အ​ေြကာင်း​အရာက​ေလး​များ​ကိုသာ ​ေတွး​ချင်မှာ​ေပါ့​။ အလကား​ေနရင်း​ ကျက်သ​ေရမရှိတဲ့​ အရှုတ်ထုပ် အစုတ်ထုပ်​ေတွကို ဘယ်သူကမှ ြပန်ကာလှန်ကာ စစ်​ေဆး​ေဝဖန် စား​ြမံု့​ြပန်ချင်လိမ့်​မယ် မထင်ပါဘူး​။

ဒါ​ေပမယ့်​လည်း​ မိ​ေအး​ေအာ်တာ လူြကား​တယ် ဂဏန်း​ညှပ်တာ လူမြမင်ဘူး​ ဆိုတဲ့​အဆင့်​ကို ​ေတာ်​ေတာ်ြကီး​ ​ေကျာ်လွန်သွား​ြပီမို့​ မိ​ေအး​ခမျာ အသံ​ေတာင် မထွက်နိုင်​ေတာ့​ပဲ ဂဏန်း​ေကာင်​ေတွြပုသမျှ နု​ေနရတဲ့​အထဲ ငါး​ဖယ်က​ေြပာင်း​ြပန် ဂဏန်း​ေတွ ​ေအာ်သံ​ေပး​လို့​ ဘယ်များ​နာသွား​ေသး​လဲဆို ​ေြပး​ေြပး​ထူ​ေနြကတာ​ေတာ့​ အသည်း​နာလွန်း​လွန်း​လို့​ ​ေြပာရြပန်ပါဦး​မယ်။ စိတ်ရင်း​အတိုင်း​က​ေတာ့​ စိတ်ကုန်လွန်း​လွန်း​လို့​ ဘာတစ်ခွန်း​မှကို မ​ေြပာချင်​ေတာ့​ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ စံုစမ်း​စစ်​ေဆး​ေနြကတဲ့​သူ​ေတွ တာဝန်ရှိတဲ့​သူ​ေတွ သိ​ေစြခင်း​ငှာ ကိ်ုယ်​ေတွ့​သိြမင်​ေနရတဲ့​ အြဖစ်အပျက်​ေတွကို ​ေရငံုနှုတ်ပိတ်ြပီး​ေနခဲ့​ရင် သမိုင်း​တာဝန်မ​ေကျပွန်မှာစိုး​လို့​ အြဖစ်အပျက် အ​ေတွး​အြမင်ကိုသာ တင်ြပပါ့​မယ်။ သံုး​သပ်​ေဝဖန်သမှုကို​ေတာ့​ မိမိစိတ်တိုင်း​ကျ ြပုြကပါ​ေတာ့​။

ဒီလိုအင်ထရိုနဲ့​ဆိုရင်​ေတာ့​ နှက်တာ​ေတာ့​ နှက်​ေတာ့​မှာ။ ဘယ်သူ့​ကိုနှက်မယ် ဆိုတာသာ မသိတာ လို့​ သို့​ေလာသို့​ေလာ ​ေတွး​ေတာ စိုး​ရိမ်ြခင်း​ မရှိရ​ေလ​ေအာင် တည့်​တည့်​ပဲ အစချီပါ​ေတာ့​မယ်။ ရခိုင်ြပည်နယ်အတွင်း​သို့​ တရား​မဝင် ဝင်​ေရာက်​ေနထိုင်သူများ​ အ​ေြကာင်း​ကို ​ေြပာမှာပါ။

​ေမလပိုင်း​ေလာက်မှာ မြငိမ်မသက်မှု​ေတွ အစပျိုး​ကတည်း​က အိမ်ကမိသား​စု​ေရာ၊​ ရပ်​ေဝး​ရပ်နီး​က မိတ်သဂင်္ဟအ​ေပါင်း​တို့​ကပါ ကိုယ့်​အတွက် စိတ်ပူပန်စိုး​ရိမ်လို့​ ​ေမး​ြမန်း​စံုစမ်း​ြကသူ​ေတွအား​လံုး​ကို “ဘာမှ စိုး​ရိမ်စရာ မရှိဘူး​။ ရခိုင်ြပည်နယ်တစ်ခုလံုး​မှာ လံုြခံုမှု အရှိဆံုး​ေနရာကို ြပပါဆိုရင် အမ်း​ကလွဲလို့​ ​ေနာက်တစ်​ေနရာ ြပစရာလား​။” လို့​ ​ေြဖခဲ့​ပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့​ဆို​ေတာ့​ အမ်း​ဆိုတာ ဟိုဒင်း​ကင်း​စင် ရခိုင်တခွင် လို့​ ဗီနိုင်း​ပိုစတာ​ေထာင်လို့​ ရ​ေလာက်တယ်ဗျ။ ​ေနာက်တစ်ချက်က​ေတာ့​ အ​ေနာက်ပိုင်း​တိုင်း​စစ်ဌာနချုပ်ြကီး​ ရံုး​စိုက်တဲ့​ြမို့​ဆို​ေတာ့​ “ဤြမို့​သည် တပ်မ​ေတာ်၏ ​ေမတ္တာရိပ်​ေအာက်တွင် ရှိပါ​ေသာ​ေြကာင့်​ ​ေရာက်လာသူအား​လံုး​ လံုြခံုချမ်း​သာြကပါ​ေစ။” လို့​ ပလပ်စတစ်​ေလာင်း​ စာရွက်က​ေလး​ေတွလည်း​ ကပ်လို့​ရတာ​ေပါ့​။

အဲသ​ေလာက်ကို အဲသ​ေလာက်တဲ့​ြကား​ကပဲ ကိုဟိုဒင်း​ေတွက လူမ​ေရာက်ြမင့်​မိုရ်​ေတာင်ဆိုသလို အလည်​ေရာက်​ေရာက်လာြကတာ အစပိုင်း​မှာ​ေတာ့​ မအံဩမိပါဘူး​။ ရိုး​မ​ေတာင်​ေပါ်မှာ မှတ်ပံုတင်မဲ့​ ဘဂင်္ါလီ​ေကာင်​ေလး​ေတွ ​ေတွ့​လို့​ရှိရင် လဝက က လူဝင်မှုြကီး​ြကပ်​ေရး​ ဥပ​ေဒနဲ့​အ​ေရး​ယူြပီး​ ရဲစခန်း​မှာ အမှုဖွင့်​ရတာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဟိုအ​ေကာင်​ေလး​ေတွက သူတို့​ထက်လည်လို့​ ဟိုဒင်း​ြဖစ်​ေနတာဆို​ေတာ့​ လူကသာ ဇလုပ်တစ်ထွာမကတာ အသက်​ေမး​ြကည့်​ ဘယ်သူမှ ဆယ့်​ေြခာက်နှစ်တစ်ရက်​ေလျာ့​က မတက်ဘူး​။ အသက်မြပည့်​ေသး​တဲ့​သူ​ေတွဆို အမှုဖွင့်​မရပဲ အစိုး​ရစား​ရိတ်နဲ့​ အိမ်ကို ​ေချာ​ေချာ​ေမာ​ေမာ ြပန််ပို့​ရမှန်း​သိလို့​ ပွဲစား​က ​ေသ​ေသချာချာ သွန်သင်​ေပး​ထား​တာ။ ရဲနဲ့​ေတွ့​ရင် ဘယ်လိုဆက်ဆံ၊​ လဝက ကို ဘယ်လို အချိုသပ်၊​ ဆရာဝန်နဲ့​ေဆး​စစ်ရင် ဘာ​ေတွ​ေြဖ၊​ အကုန် ဇာတ်တိုက်ထား​ြပီး​သား​။ ဒီလိုနဲ့​ မ​ေခါ်ပဲ​ေရာက်လာတဲ့​ ဧည့်​သည်​ေလး​ေတွကို အသက်ြပည့်​မြပည့်​ ​ေဆး​စစ်​ေပး​ရတဲ့​အခါ သူတို့​တ​ေတွနဲ့​ စကား​စြမည် အင်တာဗျူး​ြဖစ်တာ​ေပါ့​ဗျာ။

သူတို့​အလိုဆိုရင်​ေတာ့​ ကျုပ်တို့​ြမန်မာ​ေတွက ဘာ​ေတွကို စိုး​ရိမ်​ေနမှန်း​မသိပါဘူး​။ သူတို့​လည်း​ ဝင်ချင်လွန်း​လို့​ ဝင်လာတာ မမှတ်နဲ့​။ ြမန်မာြပည်ဆိုတာ သူတို့​အတွက် ြဖတ်သာသွား​မယ် မနား​တယ်ပဲ။ သူတို့​သွား​မှာက မ​ေလး​ကို တဲ့​။ ဟို​ေရာက်ရင် အလုပ်​ေပး​မယ့်​သူနဲ့​ ချိတ်ြပီး​သား​။ ​ေလာ​ေလာဆယ် ​ေတာင်​ေပါ်လမ်း​က​ေန ရိုး​မ​ေကျာ်ရံုက​ေလး​ပဲ ​ေြခကျင်ခရီး​ရှိတာ။ ​ေန့​ဘက်မှာ ပုန်း​အိပ်ြပီး​ ည​ေမှာင်မှ ခရီး​ဆက်ြကသတဲ့​။ ဟိုဘက်​ေရာက်ရင်​ေတာ့​ ​ေနွလွင်ြပင်ကို ြဖတ်​ေကျာ်လာသူ အပ္ပနား​ေလး​ ပလီထဲြကွပါ ဆို တည်း​ခို​ေနထိုင်စား​ေသာက်ဖို့​ အသင့်​တဲ့​။ အဲသည်ကမှ ရန်ကုန်ကို​ေရာက်​ေအာင်သွား​၊​ ရန်ကုန်မှာလည်း​ အလုပ်​ေပး​ ​ေနစရာ​ေပး​ထား​မယ့်​သူရှိတယ်။ မပုတင်ရှိရှိ မရှိရှိ၊​ ရန်ကုန်​ေရာက်ရင် စာအုပ်ကလည်း​ လုပ်လို့​ရသတဲ့​။ အတုလား​ အစစ်လား​ေတာင် မ​ေမး​ဝံ့​ဘူး​။

ကိုယ့်​ဆီကလူ​ေတွ ထိုင်း​နယ်စပ်က​ေန သူတို့​ဘက်ဝင်ြကသလို ​ေနမှာ​ေပါ့​။ အစကတည်း​က လူ​ေတာင် တရား​မဝင်ပါဘူး​ဆိုမှ ဘာ​ေတွကို တရား​ဝင်လုပ်​ေနစရာ လိုဦး​မှာလဲ။ အလကား​သက်သက်မဲ့​ အ​ေပျာ်သ​ေဘာမျိုး​ စွန့်​စား​ခန်း​ ခရီး​ထွက်တဲ့​သူ​ေတာ့​ ဘယ်သူမှ မပါဘူး​ဗျ။ အိမ်ကထွက်ကတည်း​က တ​ေထာက်နား​ စခန်း​ထိအ​ေရာက် သူ့​ေပါက်​ေဈး​နဲ့​သူရှိတယ်။ လူ​ေရာက်သွား​မှ အိမ်ဖုန်း​ဆက်ြပီး​ အရစ်ကျ​ေပး​ရသတဲ့​။ မ​ေန့​ညက မင်း​ြပား​ြမို့​နယ်က လာတဲ့​ေကာင်​ေလး​ကို ​ေသ​ေသချာချာ ​ေမး​ြကည့်​တာ။ မင်း​ြပား​က​ေန အမ်း​ကို​ေကျာ်​ေအာင်သွား​ဖို့​ ငါး​ေသာင်း​အရင်​ေပး​ခဲ့​ြပီး​သား​တဲ့​။ သူရို့​ဘာဘာ က ဆက်သွယ်​ေပး​တာ။ ရန်ကုန်မှာ ခန အလုပ်လုပ်၊​ စာအုပ်ရရင် မ​ေလး​သွား​၊​ အိမ်ကလည်း​ အရစ်ကျ ပိုက်ဆံ​ေပး​၊​ သူကလည်း​ ဟို​ေရာက်တာနဲ့​ ​ေငွြပန်ပို့​ရမှာတဲ့​။ အဲဒါ လူကုန်ကူး​တဲ့​အမှု မဟုတ်လို့​ ဘယ်လိုများ​ ​ေခါင်း​စဉ်တပ်ရပါ့​မလဲ​ေနာ်။ တစ်ခု​ေတာ့​ရှိတာ​ေပါ့​ေလ။

အတင်း​အြကပ် ​ေခါ်​ေဆာင်လာတာ​ေတာ့​ မဟုတ်ဘူး​ေပါ့​။ ြဖား​ေယာင်း​ေသွး​ေဆာင်ထား​တာ လို့​ပဲ ​ေြပာလို့​ရမယ်။ တကယ်​ေတာ့​ သူတို့​ခမျာ မိလို့​သာ အမှုြဖစ်ရတာပါ။ မမိလိုက်ပဲ ဟို​ေရာက်သွား​လို့​ ​ေချာ​ေချာ​ေမာ​ေမာ အလုပ်လုပ်​ေနတဲ့​သူ​ေတွ ​ေတာင်ပံုရာပံု။ ​

ေကျာက်ြဖူအင်တာနက်ဆိုင်မှာ တစ်ရာဖိုး​ နှစ်ရာဖိုး​ ဗီဇက်အို နဲ့​ လာလာငို​ေနတဲ့​ အမီနာ​ေတွ ညတိုင်း​ရှိတယ်။ ဒါလည်း​ ငိုရလှ ​ေလး​ငါး​ေြခာက်လပဲ။ အဲသည်​ေနာက်ပိုင်း​ဆို ဟိုကအ​ေကာင်က ဟိုမှာ မိန်း​မအသစ်ရသွား​ြပီး​ မပို့​ေတာ့​လို့​ လာမငိုြပနိုင်​ေတာ့​ဘူး​တဲ့​။ ဒါဆိုလည်း​ ဘာအ​ေရး​လည်း​ကွယ်။ သည်က အ​ေကာင်မကလည်း​ ​ေရလျှံတဲ့​တစ်​ေယာက်​ေယာက်အိမ်မှာ နံပါတ်စဉ်ဝင်စီလိုက်ရံု​ေပါ့​။ ဘာြဖစ်​ေသး​တုန်း​။ သူတို့​လည်း​ သူတို့​နည်း​သူတို့​ဟန်နဲ့​ အမျိုး​ကို​ေစာင့်​ေရှာက်ြကတာ​ေပါ့​။

သည်အ​ေြကာင်း​ေတွ ​ေြပာမလို့​လား​။ ​ေအာင်မယ်မင်း​။ ဘာများ​လဲလို့​။ အဲဒါ ထူး​ြခား​ြဖစ်စဉ်မှ မဟုတ်တာ။ ​ေမာင်ရင်​ေလး​သာ မ​ေန့​တ​ေန့​ကမှ သည်​ေရာက်လို့​ ထူး​ေထွသည့်​အံ့​ရာြဖစ်တာ။ လူတိုင်း​သိြပီး​သား​ပါကွဲ့​။ ဟုတ်ပါြပီ​ေလ။ အဲသည်လူတိုင်း​သိြပီး​သား​ြဖစ်စဉ်ကို လက်ရှိအချိန်အခါနဲ့​ တဆိတ်​ေလာက် ြပန်ညှိ​ေပး​ပါ။ မ​ေန့​က ​ေနာက်တစ်ခါ လာြပန်ချည့်​ေသး​မှာ နှစ်ဒါဇင်မိသွား​ပါတယ်။ လွတ်သွား​တဲ့​သူ​ေတွလည်း​ ရှိသတဲ့​။ ရခိုင်မှာ ဘာ​ေတွြဖစ်​ေနသလဲ မသိလို့​လား​။ သည်လူ​ေတွကို အမ်း​ေတာင်ြကား​၊​ ​ေတာင်ကုတ်​ေတာင်ြကား​ကို အုပ်စုလိုက် လွှတ်လိုက်လို့​ မလိုလား​အပ်​ေသာ ြပဿနာ​ေတွ ြဖစ်လာမှာကို မ​ေတွး​မိဘူး​လား​။

ပိုဆိုး​တာက လက်ချည့်​လွှတ်လိုက်တာ​ေတာင် မဟုတ်ဘူး​။ ရန်ြပုလာရင် ခုခံကာကွယ်ရ​ေအာင်ဆိုြပီး​ တုတ်ဓါး​လက်နက်ပါ ​ေဆာင်သွား​ခိုင်း​လိုက်တာ။ ရဲက ဖမ်း​တာ​ေတာင် သူတို့​က အင်အား​များ​တယ်ဆို ြပန်ခုခံထိုး​သတ် ထွက်​ေြပး​ြကတာ။ အ​ေဖာ်မပါတဲ့​ မိန်း​မပျိုက​ေလး​ တစ်​ေယာက်​ေယာက်နဲ့​ လက်နက်ကိုင် ကုလား​နှစ်ဒါဇင်​ေတွ့​ရင် ဘာ​ေတွြဖစ်ကုန်မလဲ မ​ေတွး​မိလို့​လား​။ မ​ေအး​နိုင်တဲ့​ြပဿနာမို့​လို့​ စံုစမ်း​စစ်​ေဆး​ေရး​ေကာ်မရှင်ဖွဲ့​ြပီး​ မြငိမ်း​ြငိမ်း​ေအာင် သတ်​ေနတဲ့​မီး​ကို ဘယ်သူ​ေတွက ဆီ​ေလာင်း​ယပ်ခတ် လုပ်​ေနြကတာလဲဆိုတာ ကိုယ်​ေတွလည်း​ သိသင့်​တယ်။ ကမ္ဘာကလည်း​ သိသင့်​တယ် ထင်လို့​ ​ေတာ်​ေတာ် ​ေအာ့​နှလံုး​နာ​ေနတဲ့​သူ​ေတွအ​ေြကာင်း​ကို စက်ဆုပ်ရွံရှာစွာနဲ့​ပဲ ထပ်​ေရး​ရြပန်ပါတယ်။

တကယ်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဘက်ကလူ​ေတွမှာ လူသား​ချင်း​စာနာတဲ့​စိတ် ရှိမရှိဆိုတာ မိထား​တဲ့​သူ​ေတွသာ လာ​ေမး​လှည့်​ပါ။ ရဲ​ေတွကို ခံသတ်လို့​ရတဲ့​ဒဏ်ရာကို ရဲ​ေတွကပဲ ြကီး​ြကပ်လို့​ ​ေဆး​ရံုမှာ ​ေဆး​လာကု​ေပး​ရတယ်။ စခန်း​မှာ လူနှစ်ဒါဇင်စာ ထမင်း​ချက်​ေကျွး​ရတယ်။ ကိုယ်လည်း​ပဲ ​ေမတ္တာတံုး​ေနတဲ့​ ရခိုင်အမှုထမ်း​ေလး​ေတွကို “လုပ်​ေပး​ရတာ​ေပါ့​ကွယ်။ ငါး​ခူလည်း​ငါး​၊​ ကုလား​လည်း​လူ၊​ အတူတူ​ေပါ့​။” လို့​ ​ေချာ့​ကာ​ေမာ့​ကာ ြပုစုကုသ​ေပး​ရတယ်။ ​ေမာင်မင်း​ြကီး​သား​များ​ ​ေပျာက်ကင်း​ကျန်း​မာပါ​ေစ​ေြကာင်း​ ​ေဆး​ဝါး​များ​လည်း​ ယူပါဦး​ ​ေသာက်ပါဦး​ ​ေပး​ရတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ ကျုပ်တို့​က လူလူချင်း​စာနာပါတယ်။

ခင်ဗျား​တို့​ ကုလား​ေတွကသာ ကုလား​ကုလား​ချင်း​ မစာနာတာပါ လို့​ ​ေြပာရမယ်ဗျ။ (ပွဲစား​လုပ်တဲ့​သူက ပလီဆရာလို့​ ​ေြပာပါတယ်)။ သူတို့​လူပွဲစား​အလုပ်ကို အ​ေြခအ​ေနက​ေလး​ တည်ြငိမ်တဲ့​အထိမှ မ​ေစာင့်​နိုင်ပဲ ကိုယ်ပိုက်ဆံရဖို့​ သူများ​အသက်​ေတွရင်း​ြပီး​ လွှတ်လိုက်တယ်။ ြပဿနာတက်ခဲ့​ရင် တစ်ခါထပ်ြပီး​ နိုင်ငံ​ေရး​အြမတ်ထုတ်ဦး​မယ်။ သူ့​အိမ်ကသူ့​သား​သမီး​ဆို သည်အချိန် သည်ခရီး​ ဓါး​ယူသွား​ လှံယူသွား​ လွှတ်မှာလား​။ ကိုယ့်​ဘာသာဝင်အချင်း​ချင်း​ကို မညှာမတာ ​ေသလမ်း​ပို့​တဲ့​ အြပုအမူ မဟုတ်ဘူး​လား​။ ဘာသာ​ေရး​ေခါင်း​ေဆာင်​ေတွက​ေတာင် အြမန်ဆံုး​ ​ေအး​ချမ်း​သာယာသွား​ဖို့​ ဆု​ေတာင်း​ေနပါတယ် ဆိုတဲ့​အချိန်မှာ ​ေနာက်ထပ်မီး​ေတွ ထပ်ထပ်ြပီး​ေမွှး​ေနတာ ဘာသ​ေဘာလဲ အသိသာြကီး​ပါ။

အဲဒါက ကုန်း​လမ်း​ဘက်က​ေန ဝင်တာ။ ​ေဈး​သက်သာတယ်။ လယ်သမား​ အလုပ်ြကမ်း​သမား​ေတွ ဝင်တဲ့​လမ်း​ပါ။ ​ေရလမ်း​က စက်​ေလှနဲ့​ မ​ေလး​အ​ေရာက်ပို့​တာ​ေတွလည်း​ ရှိပါတယ်။ ​ေဈး​ပိုြကီး​တာ တစ်ခုပဲ။ လမ်း​ခရီး​မှာ တစ်​ေထာက်တစ်နား​ စခန်း​ချဖို့​က​ေတာ့​ ထိုင်း​ကို ဝင်ကပ်လိုက်ရင် ဟိုမှာ ြကိုဆို​ေနရာချထား​ေရး​ေတွက ခရီး​ဦး​ြကိုဆို ထမင်း​ေကျွး​ ​ေသာက်​ေရြဖည့်​ေပး​ဖို့​ ကုလသမဂ္ဂဒုက္ခသည်များ​ေကာင်စီက ဝန်ထမ်း​များ​ေတာင် ခန့်​ထား​ြကီး​ြကပ်​ေပး​ေနပါသတဲ့​။ (အဲသည်မှာ အဲဒါလုပ်တယ်ဆိုတဲ့​ လူတစ်​ေယာက်နဲ့​ ရန်ကုန်မှာ ​ေတွ့​ဖူး​လိုက်ပါသဗျား​)။ ​ေရ​ေမျာကမ်း​မတင် ​ေမာင်ရှင်တစ်သိုက်ကလည်း​ ဒုက္ခသည်ဇာတ်က​ေလး​ ငိုလို့​ေကာင်း​ေအာင် ရခိုင်ြပည်မှာ လူမျိုး​တုန်း​ လက်စ​ေဖျာက်သတ်ြဖတ်​ေနလို့​ သူတို့​ခမျာ အသက်​ေဘး​လွတ်ရာလွတ်​ေြကာင်း​ မွတ်စလင်ညီ​ေနာင်များ​ထံ အ​ေြပး​ခိုလှံုရပါသတဲ့​။ သနား​စရာ​ေကာင်း​ချက်များ​ေတာ့​ မ​ေြပာပါနဲ့​။

သူတို့​ေမွး​ေြမကို ရခိုင်​ေတွ နိုင်ထက်စီး​နင်း​ သိမ်း​ယူခဲ့​တာ ရာစုနှစ်​ေပါင်း​များ​စွာ ရာဇဝင်ချီြပီး​ စာ​ေပအ​ေထာက်အထား​နဲ့​ ရှင်း​ြပမယ့်​သူ​ေတွရှိတယ်။ ​ေဘာလိဝုဒ်က မင်း​သား​ြကီး​ ရှာထုတ်ခံနဲ့​ ကျုပ်တို့​ဆီက ကိုယ်​ေတာ်ြကီး​ စိုင်း​ေမှာက်ခံဟာ ဂျင်ဂျစ်ခံက ဆင်း​သက်တဲ့​ ခံမိသား​စု မျိုး​နွယ်တူ​ေတွပါဆို အတင်း​ြကီး​ ​ေဆွမျိုး​စပ်ချင်လည်း​ စပ်ြပတတ်တယ်။ အစာဝရင်​ေတာ့​ ကိုယ်​ေတာ်တို့​ အဲသမှာ ​ေြခ​ေညာင်း​လက်ဆန့်​ ဝင်​ေြပး​ဖို့​ မြကံ​ေလနဲ့​။ ဒုက္ခသည်မို့​ သနား​ရင် ထမင်း​ေကျွး​။ ​ေရတိုက်နိုင်တယ်။ ခိုလှံုခွင့်​ေတာ့​ သည်း​ခံပါတဲ့​။ အဲဒါ ထိုင်း​ရဲ့​ ြပတ်သား​တဲ့​ေပါ်လစီပါပဲ။ အ​ေမာ​ေြပရင် ​ေလှ​ေပါ်မှာ အိပ်သာလိုက်ခဲ့​။ ပင်လယ်ထဲဆွဲ​ေခါ်သွား​ြပီး​ ​ေရစီး​ေြကာင်း​နဲ့​မှ ​ေမျှာချ​ေပး​လိုက်တာတဲ့​။ မ​ေလး​ေရာက်ရင် ဟိုမှာ ရိုဟင်ဂျာဒုက္ခသည်စခန်း​ဆိုတာ အဆင်သင့်​ရှိြပီး​သား​။ သူတို့​တ​ေတွ သွား​လမ်း​သာ လာလမ်း​ေြဖာင့်​ေအာင် ခင်း​ြပရတဲ့​ ဒုက္ခသည်ဇာတ်ညွှန်း​မှာ လူြကမ်း​တစ်​ေယာက်​ေယာက် မြဖစ်မ​ေန လိုအပ်တာမို့​ စိတ်​ေတာ့​မ​ေကာင်း​ပါဘူး​။ ကျုပ်တို့​တ​ေတွကို အံ​ေကျာ် ြမင့်​နိုင် ​ေအာင်ခိုင် ​ေနရာက အကယ်ဒမီ​ေပး​ထား​တာ​ေနလိမ့်​မယ်။

ဘာ​ေလး​ြဖစ်လိုက်ြဖစ်လိုက် ကိုယ်​ေတွကိုသာ လူမျိုး​ေရး​ခွဲြခား​ပါတယ် စွပ်စွဲြပီး​ သူတို့​ကျ​ေတာ့​ ရခိုင်ဒုက္ခသည်စခန်း​ဆို ထိုင်​ေတာင် မထိုင်နိုင်ဘူး​။ ြပန်မယ် ြပန်မယ် တကဲကဲ။ ကုလား​စခန်း​ေရာက်မှ ရင်ဘတ်စည်တီး​ ငိုချင်း​တခါ သာချင်း​တထပ်လုပ်တာ မခွဲြခား​တတ်လို့​ေပါ့​ေလ။ အစကတည်း​က ကိုယ့်​လူမျိုး​ချင်း​ပဲ ​ေထာက်ပံ့​ချင်ပါတယ်ဆိုရင်လည်း​ ဘယ်သူကတား​ထား​လို့​လဲ။ မသိချင်​ေယာင် ​ေဆာင်​ေနတာကို မဟုတ်ဘူး​။ သိသိြကီး​နဲ့​လည်း​ ခွင့်​ြပုတယ်။ တတ်နိုင်ရင် စိန်​ေတွစီသွား​လိုက်။ သူများ​လူမျိုး​ေတွကျ​ေတာ့​ မသထာ​ေရစာ ​ေခါစာြပစ်သလို ရွံရွံရှာရှာ မထိချင်မကိုင်ချင်လာ​ေပး​ြပီး​ ကမ္ဘာသိဂရုဏာရှင်ဘွဲ့​ကလည်း​ ခံချင်​ေသး​တာ။ အဆိုး​ဆံုး​က​ေတာ့​ ြမင်သမျှ​ေတွ့​သမျှ အမှန်​ေတွကိုဖံုး​ကွယ်ြပီး​ ပလီစိ​ေချာက်ချက် မဟုတ်တမ်း​တရား​မှန်သမျှ သတင်း​လွှင့်​ြကတာပါ။ အခုချိန်မှာ စံုစမ်း​စစ်​ေဆး​ေရး​ေကာင်မရှင်ဖွဲ့​ြပီး​ အ​ေသး​စိတ် လိုက်လံစံုစမ်း​ ြကား​နာ​ေနပါသတဲ့​။

မ​ေတာ်လို့​များ​ အဲသည်အဖွဲ့​ြကီး​က အစီရင်ခံစာထုတ်ြပန်တဲ့​အခါ “ရခိုင်ြပည်မှာ သည်လို အြဖစ်အပျက်မျိုး​ ရှိတယ် ဟုတ်လား​။ ငါတို့​လည်း​ မသိလိုက်ရပါလား​။ ငါတို့​ကိုလည်း​ ဘယ်သူကမှ လာမ​ေြပာပါလား​။” လို့​ ရှိ​ေနမှာစိုး​လို့​ အခု ​ေြပာြပလိုက်ပါြပီ။ မယံုရင် ကိုယ်တိုင် လာြကည့်​လှည့်​ပါ။ ရခိုင်ြပည်နယ်မှ မဟုတ်ဘူး​။ ချင်း​ြပည်နယ် က​ေလး​ြမို့​မှာလည်း​ အလား​တူြဖစ်ခဲ့​တယ် လို့​ သတင်း​ေတွထဲမှာ ဖတ်ရပါတယ်။ ကိုယ့်​ထက် မျက်စိြကီး​ နား​ြကီး​ ဦး​ေနှာက်ြကီး​တဲ့​သူ​ေတွအဖို့​ ဘာ​ေတွြဖစ်ြပီး​ ဘာဆက်လုပ်ရမယ် ဆိုတဲ့​အ​ေြဖ ရှိ​ေန​ေကာင်း​ြပီလို့​ ​ေမျှာ်လင့်​မိပါတယ်။ ငပိသည်​ေတွအစား​ ​ေဟာသည်ကဆား​သည် ယင်ဝင်ဝင်​ေြခာက်ရတာ ဘယ်​ေတာ့​ ဂျီဟတ်အလုပ်ခံရမယ် မသိဘူး​။ ငယ်ငယ်တုန်း​က ​ေမွး​သဖခင်​ေပး​ခဲ့​တဲ့​ “သည်အ​ေကာင် မ​ေနတတ် မထိုင်တတ်” ဆိုတဲ့​ဘွဲ့​ကို ခုအချိန်မှာ ချွင်း​ြခက်မရှိ လက်ခံသ​ေဘာတူမိပါရဲ့​။

ဘယ်အ​ေရး​ကိစ္စမဆို ငါ့​အိမ်က​ေခွး​၊​ သူများ​အိမ်က​ေခွး​၊​ ​ေခွး​ချင်း​ကိ်ုက်​ေတာင် ကိုယ့်​အိမ်ကနိုင်မှ ​ေကျနပ်တဲ့​အတ္တဟာ အမှန်တရား​နဲ့​ ​ေဝး​ကွာ​ေစပါတယ်။ ြမန်မာြပည်တွင်း​မှာ ြဖစ်​ေနတဲ့​ြပဿနာကို မှား​မှား​မှန်မှန် ငါတို့​မူဆလင်ညီ​ေနာင်များ​ဘက်ကသာ ကာကွယ်ခုခံ​ေပး​ရမယ်ဆိုတဲ့​ အစွဲကလည်း​ အိမ်ြကက်ချင်း​ အိုး​မဲသုတ်ခွပ်ခိုင်း​သလို ြဖစ်တာမို့​ ​ေစတနာမမှန်ပါဘူး​။ အ​ေမရိကန် အဂင်္လန်က​ေန ကမုတ်တစ်ထိုင် လာထိုင်ြပီး​ ထင်ရာြမင်ရာ​ေတွ သံုး​သပ်တာကလည်း​ ငါ့​စကား​နွား​ရပဲ ြဖစ်ပါလိမ့်​မယ်။ ကိုယ်​ေြပာတဲ့​စကား​ကမှ လံုး​ဝဥဿံုအမှန်လို့​ မဆိုလိုပါ။ သည်​ေြမမှာ​ေန၊​ သည်လူ​ေတွနဲ့​ ​ေန့​စဉ်ကျင်လည်ရင်း​ သည်အခင်း​ေတွကို အစကတည်း​က ​ေတွ့​ြကံုလာခဲ့​ရတဲ့​သူမို့​ ကိုယ်​ေတွ့​မျက်ြမင်ြဖစ်ရပ်များ​က​ေတာ့​ သည်သို့​သည်နှယ်လို့​သာ သိ​ေစပါတယ်။

ယံုချင်တဲ့​သူကို ယံုလို့​ရပါတယ်။ မိ​ေအး​တို့​ကို​ေတာ့​ လာမယံုခိုင်း​ပါနဲ့​။ အခါခါလည်း​ နာခဲ့​ရြပီး​ြပီ။ ဂဏန်း​ေပါင်း​ေထာင်​ေသာင်း​မကလည်း​ အညှပ်ခံခဲ့​ရြပီ။ ​ေနာင်ကို​ေအာ်​ေနမယ့်​ အစား​မျိုး​ေတာ့​ မှတ်မ​ေနပါနဲ့​။ ခံုဖိနပ်​ေရာ ငရုတ်ကျည်​ေပွ့​ေရာ ရှိတယ်။ အကုန်ြကိုး​တုပ်ြပီး​ တရုတ်ြပည်ပို့​ပစ်မယ်။ ​ေန့​ေတာင် မကူး​ေစရဘူး​။ ဒါြဗဲ ဒါြဗဲ။

Read More

"ချယ်ရီချိန်"

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

လိ​ေမ္မာ်ချိန်တို့​ ချယ်ရီချိန်တို့​ဆိုတာ ဆရာစိုင်း​ခမ်း​လိတ် သီချင်း​ေတွထဲမှာ ြကား​ဖူး​ခဲ့​ေလ​ေတာ့​ သူတို့​ရှမ်း​ြပည်မှာ တ​ေတာလံုး​ တ​ေတာင်လံုး​ တြခံလံုး​ေဝ​ေန​ေအာင် သီး​ပွင့်​ေနတဲ့​ရာသီမှာ ​ေတာ်​ေတာ်​ေလး​ သာ​ေတာင့်​သာယာရှိလိမ့်​မယ် လို့​ ယူဆရပါတယ်။ ​ေတာထဲ​ေတာင်ထဲမှာဆိုတာ တူရာတူရာ အပင်​ေတွ စု​ေနတာမို့​ ပွင့်​ြပီဆိုရင်လည်း​ ညွှတ်​ေန​ေအာင် ြမိုင်​ေန​ေအာင် ​ေဝ​ေဝဆာဆာ ဖူး​ြကပွင့်​ြကတဲ့​ အမျိုး​ေပကိုး​။

ခု​ေခတ်လို ြမို့​ချင်း​ရွာချင်း​ဆက်ြပီး​ ​ေတာဆိုတာ ဘယ်နား​ရှာရမှန်း​ မသိတဲ့​ဘဝ မ​ေရာက်ခင်တုန်း​က​ေတာ့​ ​ေတာဘွဲ့​ေတာင်ဘွဲ့​က​ေလး​ေတွ ​ေရး​ထား​လိုက်ြကတာ နည်း​နည်း​ေနာ​ေနာ မဟုတ်ပါဘူး​။ သာဆန်း​ရဂံု​ေဘွ တဲ့​။ ​ေတာနဲ့​ေတာင်စွယ် တဲ့​။ ​ေတာင်ရံ​ေတာက ​ေမာ​ေလ​ေအာင် ဆိုတာက အြကီး​တစ်ပုဒ် အ​ေသး​တစ်ပုဒ်ရှိတယ်။ ြမိုင်ဂန္ဓမာတို့​၊​ ြမိုင်​ေဟမဝန်တို့​၊​ စိမ့်​ြကီး​ြမိုင်ြကီး​တို့​၊​ ​ေြပာလို့​ေတာင် မဆံုး​ဘူး​။

မဟာဂီတဆိုတာ ဘုန်း​ေတာ်ဘွဲ့​ မယ်ဘွဲ့​ေမာင်ဘွဲ့​ မဟုတ်ရင် ​ေတာဘွဲ့​ေတာင်ဘွဲ့​ေတွချည့်​ပဲ လို့​ေတာင် မှတ်ထား​ရမလိုပဲ။ ​ေရှး​တုန်း​က မင်း​သား​ေလး​ေတွ မင်း​သမီး​ေလး​ေတွ နှစ်ပါး​သွား​တဲ့​အခါမှာလည်း​ ြမိုင်ထလို့​သာရှိတယ်။ ြမို့​ထ၊​ နန်း​ထ မရှိခဲ့​ဘူး​။ သဘာဝ ​ေတာ​ေတာင်​ေရ​ေြမ အလှအပဆိုတာ အာကာကိုလွှာပံုြပုလို့​ေတာင် ​ေရး​လို့​ဖွဲ့​လို့​ မကုန်ပဲကိုး​။ ကိုယ်လည်း​ ​ေရ​ေြမသဘာဝ ​ေတာဓ​ေလ့​ လူမှုဘဝက​ေလး​ေတွ ​ေရး​ခဲ့​တာ မနည်း​ပါဘူး​။ သည်တစ်ခါမှာ​ေတာ့​ ချယ်ရီချိန်အ​ေြကာင်း​ကို ​ေရး​ရဦး​မှာ​ေပါ့​။ ရှမ်း​ြပည်မှာ ပင်လံုး​ညွှတ်​ေအာင် ပန်း​ေသွး​ေရာင် မရင့်​တရင့်​နဲ့​ ပွင့်​တဲ့​ ချယ်ရီပန်း​ေတွ​ေတာ့​ မဟုတ်​ေပဘူး​ဗျ။ အခု​ေြပာမယ့်​ချယ်ရီချိန်က ြပင်သစ်ဘာသာနဲ့​ “Le Temps des Cerises” လို့​ေခါ်တဲ့​ သီချင်း​က​ေလး​ကို ​ေြပာတာပါ။ သီချင်း​ထဲမှာပါတဲ့​ ချယ်ရီချိန်ကကိုယ့်​ဆီမှာရှိတဲ့​ချယ်ရီပန်း​က​ေလး​ေတွအ​ေြကာင်း​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။

ချယ်ရီသီး​လို့​ေခါ်တဲ့​ အညှာ​ေလး​နဲ့​ နီနီရဲရဲ အသီး​က​ေလး​ေတွသီး​တဲ့​ ချယ်ရီချိန်အ​ေြကာင်း​ပါ။ ကိတ်မုန့်​ေတွ​ေပါ်မှာ ထက်ြခမ်း​က​ေလး​တင်လိုက်၊​ အညှာတံက​ေလး​ေထာင်လို့​ အလံုး​လိုက်က​ေလး​ တင်ထား​လိုက် လုပ်​ေလ့​ရှိတဲ့​၊​ ​ေကာ့​ေတး​ဖန်ခွက်က​ေလး​ထဲမှာ နီတာရဲက​ေလး​စိမ်ထား​လိုက်လုပ်တဲ့​ ​ေဂါ်လီလံုး​လို အသီး​က​ေလး​ေပါ့​။ အ​ေရာင်အား​ြဖင့်​ေတာ့​ ဟသင်္ာြပဒါး​ေရာင်။ ​ေသွး​နီ​ေရာင် ​ေတာက်​ေတာက်ပပ ရဲတယ်။ အရသာကလည်း​ ချိုရဲရဲက​ေလး​ေနတယ်။ သီချင်း​စာသား​ေလး​ကို နား​လည်​ေအာင် ဘာသာြပန်​ေပး​ရရင် သည်လိုဗျ။ ချယ်ရီချိန်များ​ ​ေရာက်ြပီလား​ဆိုမှြဖင့်​ နိုက်တင်း​ေဂး​ငှက်က​ေလး​ေတွကလည်း​ ​ေတး​သံက​ေလး​ေတွရွှင်လို့​၊​ ​ေြမလူး​ငှက်ညို​ေလး​ေတွကလည်း​ သူများ​အသံမှန်သမျှ သံ​ေယာင်တုပလို့​၊​ ြကွက်ြကွက်ကိုညံ​ေနလိုက်တာ ငှက်ညီလာသဘင်ြကီး​ ကျင်း​ပ​ေနတဲ့​အတိုင်း​ပဲ တဲ့​။ လံုမပျို​ေလး​ေတွက​ေတာ့​ ​ေခါင်း​ထက်မှာ ပန်း​စည်း​ြကိုး​ အနီ​ေရာင်က​ေလး​ေတွ ဆင်သလို့​ ​ေနြခည်​ေနွး​ေနွး​ကို ြမတ်နိုး​ခံုမင် ချစ်ကျွမ်း​ဝင်သ​ေယာင် ရှိလိမ့်​မတဲ့​။ ချယ်ရီချိန်​ေတး​သံစံုကို ​ေြမလူး​ငှက်က​ေလး​ေတွနဲ့​အတူ​ေလချွန်သံ​ေပး​ရင်း​ ​ေတး​ဆိုရတာ ​ေပျာ်စရာ​ေပါ့​။

သို့​ေပမယ့်​ ချယ်ရီချိန်​ေတွများ​ အကုန်ြမန်သလား​ မ​ေမး​ပါနဲ့​။ ချယ်ရီသီး​ရဲရဲက​ေလး​ေတွကို နား​သံသီး​ေလး​လို ဆွဲကစား​မလို့​မှ ြကံခါရှိ​ေသး​ ဘယ်ဆီ​ေရာက်သွား​မှန်း​ေတာင် မသိလိုက်ဘူး​။ ချယ်ရီ​ေရာင်​ေသွး​ နီ​ေစွး​ေစွး​နဲ့​ ချစ်သူ​ေလး​ခမျာလည်း​ ဘာထူး​လို့​လဲ။ ​ေကွး​ေသာလက်မှ မဆန့်​ေသး​ခင် ​ေသွး​ေရာင်ချယ်တဲ့​ ရွက်​ေြကွရဲရဲ​ေတွအ​ေပါ် ​ေလျာင်း​စက်ရင်း​ အိမ်မက်တိုင်း​ြပည်မှာ သန္တာ​ေကျာက်ခက်ရဲရဲက​ေလး​ေတွ လိုက်​ေကာက်​ေနမယ်ထင်ပါရဲ့​ တဲ့​။ ဟုတ်ပါရဲ့​ေနာ်။ ချယ်ရီချိန်ဆိုတာများ​ အကုန်ြမန်လိုက်တာ မ​ေြပာပါနဲ့​။ ​ေနာင်ကို ချယ်ရီချိန်​ေရာက်လို့​ သည်လိုမျိုး​ ချစ်​ေသာက​ေတွ ​ေပွရမှာစိုး​ရင်​ေတာ့​ ပျိုြဖူလံုမ ရှုမဝ​ေတွနဲ့​ ခပ်ကင်း​ကင်း​ေနတာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ြဖစ်မှာပါ။ ကိုယ့်​အဖို့​ရာကြဖင့်​ ဘာ​ေတွကို ထူး​ေြကာက်​ေနရဦး​မှာလဲ။ ဘဝဆိုတာ ​ေသာကကင်း​တဲ့​ရက် တစ်ရက်​ေတာင်ရှိခဲ့​တာ မဟုတ်​ေတာ့​ ရိုး​ေနြပီ။ ချယ်ရီချိန်​ေရာက်လို့​မှ အသည်း​ကွဲရဦး​မယ်ဆိုလည်း​ ကွဲသွား​စမ်း​ပါ​ေစ။ ဟုတ်ဘူး​လား​။

ရာသီ​ေတွ ဘယ်လိုပဲ​ေြပာင်း​ေြပာင်း​ ချယ်ရီချိန်​ေတွကို ချစ်ြမဲချစ်​ေနဦး​မှာမို့​လို့​ နှလံုး​သား​မှာ ​ေသွး​စိမ်း​ရှင်ရှင် နီနီလွင်တဲ့​ ချယ်ရီချိန်​ေတွကို အခုကစြပီး​ မှတ်မှတ်သား​သား​ သိမ်း​ထား​လိုက်​ေတာ့​မတဲ့​။ တချိန်ချိန်မှာ ကံြကမ္မာ​ေလး​ မျက်နှာသာ​ေပး​လာရင်​ေတာင်မှပဲ သည်​ေဝဒနာ​ေတွက​ေတာ့​ ကုစား​ေပျာက်ကင်း​စရာ အ​ေြကာင်း​မရှိ​ေတာ့​ဘူး​တဲ့​။ ချယ်ရီချိန်ကို​ေတာ့​ ချစ်ြမဲချစ်​ေနဦး​မှာ​ေပါ့​။ အမှတ်ရစရာ​ေတွကလည်း​ အများ​ြကီး​ပဲ မဟုတ်လား​ တဲ့​။

သည်သီချင်း​က​ေလး​ဟာ အစတုန်း​က​ေတာ့​ ကဗျာ​ေလး​တစ်ပုဒ်ပါ။ Jean-Baptiste Clément လို့​ေခါ်တဲ့​ ြပင်သစ်​ေတာ်လှန်​ေရး​သမား​တစ်​ေယာက်က ၁၈၆၆ မှာ​ေရး​ခဲ့​တာ။ ​ေနာက်နှစ်နှစ်​ေလာက်ြကာ​ေတာ့​ သူ့​သူငယ်ချင်း​ Antoine Renard က သံစဉ်ထည့်​ေပး​ြပီး​ သူတို့​ြပင်သစ်တစ်နိုင်ငံလံုး​ ဆိုရှယ်လစ်​ေတာ်လှန်​ေရး​ ကာလတ​ေလျှာက် ကွန်ြမူနစ်​ေတွ၊​ အလုပ်သမား​လူတန်း​စား​ေတွ ပဲ့​တင်ထပ်​ေအာင် ဆိုခဲ့​ြကတဲ့​ သီချင်း​က​ေလး​လို့​ ဆိုတယ်။ တို့​ဆီမှာဆို မင်း​တုန်း​မင်း​ြကီး​ လက်ထက်​ေတာ်​ေလာက်ပဲ ရှိဦး​မှာ။ ဟိုမှာ​ေတာ့​ ဘုရင်စံနစ်က​ေန ဆိုရှယ်လစ်​ေခတ်​ေြပာင်း​ေတာ်လှန်​ေရး​ေတွ ြဖစ်​ေနြပီ​ေနာ်။ အ​ေမရိကမှာဆို ​ေအဘရာဟင်လင်ကွန်း​က ၁၈၆၀ ကတည်း​က သမ္မတြဖစ်​ေနြပီတဲ့​။ သက်ဦး​ဆံပိုင်ဘုရင်စံနစ်ကို ​ေခါင်း​ြဖတ်စက်ြကီး​နဲ့​ ရုတ်တရက်ဆိုသလို အြမစ်ကတွန်း​လှန်လိုက်တဲ့​ ြပင်သစ်​ေတာ်လှန်​ေရး​ြကီး​ဟာ အသွင်ကူး​ေြပာင်း​ေရး​ကာလမှာ ​ေချာ​ေချာ​ေမွ့​ေမွ့​ ​ေကျာ်ြဖတ်ခဲ့​ရတာ​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။

စွန်း​ထား​တဲ့​ေသွး​ေတွမှ မ​ေြခာက်​ေသး​ခင် ြပည်သူက သမ္မတအြဖစ် ​ေရွး​ေကာက်တင်​ေြမှာက်လိုက်တဲ့​ စစ်​ေသနာပတိလူထွက် (သူတို့​ဆီမှာ​ေတာ့​ ​ေဘာင်း​ဘီချွတ်စရာ မလိုဘူး​ထင်ပ) နပိုလီယံဘိုနာပတ်ြကီး​က တတိယ​ေြမာက်နပိုလီယံ ဧကရာဇ်မင်း​ြမတ်အြဖစ် ဘိသိက်သွန်း​ြပီး​ နန်း​စံလိုက်​ေတာ့​ ​ေနာက်​ေြကာင်း​ြပန်လှည့်​သွား​တယ် လို့​ပဲ ဆိုရမှာ​ေပါ့​။ အစကတည်း​က ငတ်မွတ်​ေခါင်း​ပါး​ ဆင်း​ရဲမွဲ​ေတမှု​ေတွနဲ့​ ဘုရင်စံနစ်ကို မခံစား​နိုင်ြဖစ်​ေနရှာတဲ့​ ြပင်သစ်ြပည်သူ​ေတွဟာ ​ေနာက်လာတဲ့​ ​ေမာင်ပုလဲက ဒိုင်း​ဝန်ထက်ကဲြပီး​ နှစ်ချက်​ေခါက်တာ ခံရြပန်ပါတယ်။ စစ်ကလည်း​ မနား​တမ်း​ တိုက်​ေနရ​ေသး​တာကိုး​။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ သူတို့​တင်တဲ့​မင်း​ကို သူတို့​ေသွး​ေတွနဲ့​ရင်း​ြပီး​ ​ေတာ်လှန်​ေရး​ထပ်လုပ်လို့​ တတိယသမ္မတနိုင်ငံ ထူ​ေထာင်တဲ့​ဇာတ်လမ်း​ကို ဆက်ကရပါတယ်။ နပိုလီယံက ၁၈၇၀ အထိ နန်း​စံတာဆို​ေတာ့​ သူ့​လက်ထက်မှာ အဲသည်သီချင်း​ေပါ်လာတာ​ေပါ့​။ သီချင်း​ေရး​သူက​ေတာ့​ ​ေနာက် ၁၆ နှစ်​ေလာက်အြကာ ြပည်နှင်ဒဏ်ခံရတဲ့​ဆီက ြပန်လာ​ေတာ့​မှ အဲဒါ ပါရီကွန်ြမွန်း​က ​ေတာ်လှန်​ေရး​လံု​ေမ Louise Michel ကို ရည်ညွှန်း​ြပီး​ ​ေရး​သား​ခဲ့​တယ် လို့​ ဇာတ်​ေြကာင်း​ြပန်ပါတယ်။

ချယ်ရီသီး​က​ေလး​ေတွကလည်း​ရဲရဲ၊​ အသက်စွန့်​သွား​ရှာသူ ပါရီလံု​ေမက​ေလး​ကလည်း​ ​ေသွး​သံတရဲရဲ၊​ ​ေတာ်လှန်​ေရး​ြကီး​ကလည်း​ ရဲရဲ​ေတာက်လို့​ မဟုတ်လား​။ သူတို့​ဆီမှာ​ေတာ့​ ချယ်ရီချိန်​ေရာက်တိုင်း​ သည်သီချင်း​က​ေလး​ကိုဆိုလို့​ ပံုြပင်က​ေလး​တစ်ပုဒ်လို ​ေြပာ​ေနြကဆဲပါပဲတဲ့​။

ကိုယ့်​ဆီမှာလည်း​ အဲသလို ​ေတာ်လှန်​ေရး​ေနာက်ခံ လက်ပံပွင့်​ေတွ ​ေစွး​ေစွး​နီတဲ့​ တ​ေပါင်း​သာ​ေခါင် လများ​ေနာင်ဖွဲ့​ သီချင်း​က​ေလး​တစ်ပုဒ် ရှိပါတယ်။ ​ေဒါ်​ေမလှြမိုင် ဆိုထား​တာ။ “​ေနွဦး​ေတး​သံ” တဲ့​။ သစ်ရွက်က​ေလး​ေတွ​ေြကွ၊​ ဥဩက​ေလး​ေတွ ​ေတး​ဆိုလို့​ အခါရာသီသဘာဝကိုက လွမ်း​စရာ​ေကာင်း​ရတဲ့​အထဲ ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်လွတ်လပ်​ေရး​အတွက် ဖက်ဆစ်​ေတွကို ​ေတာ်လှန်ရင်း​ အသက်​ေပး​သွား​တဲ့​ ြမန်မာ့​သား​ေကာင်း​ေတွကို သတိရမိတဲ့​အခါ ​ေြဖလို့​ေတာင် မ​ေြပနိုင်​ေအာင် ​ေဆွး​ရပါတယ်တဲ့​။ သည်သီချင်း​ဟာ ပညာရှင်​ေတွမှ ဆိုတတ်မယ့်​ အနူး​ဆိုအနပ်ဆို အမှည့်​ဆိုဆိုရတဲ့​သီချင်း​ပါ။

အသံက​ေလး​ေတွ ကုန်​ေအာင်ယူ၊​ အဆွဲအငင် အရှိုက်အဟဲနဲ့​ ဆိုရတာမို့​ အဆို​ေတာ်​ေတွကို စာ​ေမး​ပွဲစစ်ချင် အတီး​သမား​များ​ တီး​ေပး​ေလ့​ရှိသတဲ့​။ ြမန်မာသံက​ေလး​ရဲ့​အရသာကို ြပင်သစ်သီချင်း​က​ေလး​ရဲ့​အရသာနဲ့​ နှိုင်း​ယှဉ်နား​ဆင်နိုင်​ေအာင် သီချင်း​နှစ်ပုဒ်လံုး​ တင်​ေပး​လိုက်ပါ့​မယ်။ နှစ်ပုဒ်စလံုး​ဟာ နက်နဲလှတဲ့​ သမိုင်း​ေနာက်ခံကို ရိုး​တိုး​ရိပ်တိတ်က​ေလး​ မပီဝိုး​တဝါး​ တို့​ထိထား​ြကသလို ြပည်သူလူထုရဲ့​ အနာဂတ်ကံြကမ္မာကို ြပုြပင်​ေြပာင်း​လဲနိုင်ဖို့​အတွက် ကိုယ်ကျိုး​နဲ့​ အသက်ကို စွန့်​သွား​တဲ့​သူ​ေတွကို ဂုဏ်ြပု​ေပး​ထား​ပါတယ်။

သီချင်း​နှစ်ပုဒ်စလံုး​ နား​ေထာင်ြပီး​တဲ့​အခါ ဆက်ြပီး​ေတွး​ေစချင်တာက​ေတာ့​ လူဆိုတာ အမှား​နဲ့​မကင်း​တဲ့​သတ္တဝါမို့​ အရင်တုန်း​ကလည်း​ မှား​ခဲ့​တယ်။ အခုလည်း​ မှား​ြကတယ်။ ​ေနာင်ကိုလည်း​ ဆက်မှား​ေနဦး​မှာပဲ။ ​ေရှ့​လူရဲ့​အမှား​ကို ​ေနာက်လူက သင်ခန်း​စာယူနိုင်ရင်​ေတာ့​ အမှန်ြဖစ်​ေအာင် ြပန်ြပီး​ ြပုြပင်ယူရတဲ့​ တန်ဖိုး​ နဲ့​ အချိန်​ေတွ အလဟဿ မကုန်​ေတာ့​ပဲ တိုး​တက်ရာတိုး​တက်​ေြကာင်း​ အရင်း​အနှီး​ အ​ေထာက်အပံ့​ ြဖစ်​ေစတာ​ေပါ့​။ တချို့​အမှား​ေတွကျြပန်​ေတာ့​ သူ့​အချိန်နဲ့​သူတုန်း​က အမှန်တရား​ြဖစ်ခဲ့​ေပမယ့်​ ပရမတ္ထသစ္စာတရား​ မဟုတ်တဲ့​အတွက် အချိန်​ေတွ ​ေြပာင်း​လဲလာတဲ့​အခါ မမှန်​ေတာ့​ဘူး​ ဆိုြပီး​ အမှန်တရား​အသစ်နဲ့​ ကဏ္ဍ​ေကာစြဖစ်လာတာ​ေပါ့​။ အမှတ်သည်း​ေြခမရှိ သည်အမှား​တစ်မျိုး​တည်း​ကိုပဲ သား​စဉ်​ေြမး​ဆက် ထပ်ကာထပ်ကာမှား​ေနမယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ မျိုး​ဆက်တစ်ခုလံုး​ နစ်နာပါတယ်။

၁၉ရာစုအလယ်​ေလာက်က အမှား​မျိုး​ကို ၂၁ရာစုထိ​ေအာင် လိုက်မှား​ေန​ေသး​တယ်ဆိုရင် ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်အဖို့​ ရာစုနှစ်နဲ့​ချီြပီး​ ​ေခတ်​ေနာက်ကျ​ေနတုန်း​ပဲ မဟုတ်ဘူး​လား​။ သူများ​နိုင်ငံ​ေတွမှာ သည်လို ​ေသွး​ေြမကျတဲ့​ေတာ်လှန်​ေရး​ဆိုတာမျိုး​ေတွ ရှိ​ေတာင် မရှိ​ေတာ့​တာ ဘယ်​ေလာက်ြကာပလဲ။ ကိုယ့်​ဆီမှာ​ေတာ့​ အဲလိုဟာမျိုး​ေတွ မြကာခင်ြဖစ်လာမှာ စိုး​လွန်း​လို့​ ပူ​ေနရတယ်။ ကချင်အ​ေရး​ စစ်မီး​မြငိမ်း​ခင် ရခိုင်အ​ေရး​ကလည်း​ မြပီး​ေသး​ဘူး​။ မံုရွာကတခါ ထပ်ပူလာြပန်​ေရာ။ ြပစ်တင်​ေဝဖန်တို့​ ရှံု့​ချကန့်​ကွက်တို့​ ဆိုတဲ့​အသံ​ေတွကလည်း​ ညံ​ေနတာပဲ။
တလက်စတည်း​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အယူမှား​ အမှတ်မှား​ အ​ေတွး​မှား​ခဲ့​မိတာ တစ်ခုကိုလည်း​ သင်ခန်း​စာယူနိုင်​ေအာင် မျှ​ေဝချင်ပါတယ်။

ဟုတ်သည် မဟုတ်သည်ကို ကိုယ်တိုင်ပဲ ဆက်​ေတွး​ြကည့်​ြက​ေပါ့​။ ​ေတာ်လှန်​ေရး​ဆိုတာ ဖိနှိပ်အုပ်ချုပ်သူ လူတန်း​စား​တစ်ရပ်ကို မခံမရပ်နိုင်လွန်း​လို့​ ြပည်သူလူထုတရပ်လံုး​က အသက်​ေသွး​ေချွး​ ဘဝ​ေတွရင်း​နှီး​ြပီး​ တွန်း​လှန်တိုက်ခိုက်ရတာ ဟုတ်ပါ့​မလား​။ သမိုင်း​ထဲက ငတစ်ပါး​မင်း​ေတွလို ရှင်ဘုရင်သတ်ြပီး​ ရှင်ဘုရင်လုပ်မယ်ဆိုရင် အဲသည်ရှင်ဘုရင်စံနစ်ြကီး​က ဘယ်​ေတာ့​ဆံုး​မှာလဲ။ လူကိုြဖုတ်ချြပီး​ မူကိုဆက်ခံ ထိန်း​သိမ်း​ထား​ရင် ​ေနာက်လူလည်း​ အရင်လမ်း​အတိုင်း​ လိုက်လာဦး​မှာပါပဲ။ အာဏာရှင်စံနစ်ကို တိုက်ဖျက်တယ်ဆိုြပီး​ ကိုယ့်​အလှည့်​ကျ​ေတာ့​ တစ်​ေသွး​တစ်သံတစ်မိန့်​နဲ့​ အာဏာယစ်မူး​ချင်​ေသး​တယ်ဆိုရင် သူလုပ်ခဲ့​တဲ့​ေတာ်လှန်​ေရး​ြကီး​က ဘယ်မှာ​ေအာင်ြမင်လို့​လဲ။ ဒီမိုက​ေရစီစံနစ်မှာ ​ေတာ်လှန်​ေရး​ လုပ်တယ်ဆိုတာ အာဏာရအစိုး​ရကို ဓါး​ဓါး​ချင်း​ လှံလှံချင်း​ ​ေသွး​ေချာင်း​စီး​ေအာင် အြမစ်ကတွန်း​လှန်ရမှာ မဟုတ်​ေတာ့​ပါဘူး​။

ဘယ်အစိုး​ရပဲြဖစ်ြဖစ် သက်တမ်း​တစ်ခုကုန်တဲ့​အခါ မ​ေကာင်း​ရင် သွား​ရမှာပဲ။ တကယ်​ေအာင်ြမင်​ေအာင် လုပ်ရမယ့်​ေတာ်လှန်​ေရး​က ြပည်သူ​ေတွရဲ့​ စိတ်ဓါတ်၊​ အသိဉာဏ် နဲ့​ အ​ေတွး​အ​ေခါ်​ေတွကိုသာ ​ေြပာင်း​လဲ​ေအာင် ​ေတာ်လှန်ရလိမ့်​မယ် လို့​ ထင်ပါတယ်။ အဲဒါ​ေတွ​ေြပာင်း​သွား​တဲ့​တစ်​ေန့​ အစိုး​ရကလည်း​ မြဖစ်မ​ေန လိုက်​ေြပာင်း​လဲလာရလိမ့်​မယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။

သူများ​နိုင်ငံမှာ လွန်ခဲ့​တဲ့​နှစ်​ေပါင်း​ ၁၅၀ ​ေလာက်ကတည်း​က သမ္မတနိုင်ငံအြဖစ် ြပည်သူလူထု ဆန္ဒမဲ​ေတွနဲ့​ ​ေရွး​ေကာက်တင်​ေြမှာက်​ေနြကတဲ့​ဓ​ေလ့​ဟာ ကိုယ့်​ဆီမှာ​ေတာ့​ ခုချိန်ထိ အသား​ေကာင်း​ေကာင်း​ မကျချင်​ေသး​ပါဘူး​။ ​ေရွး​ေကာက်ပွဲလုပ်တဲ့​အခါတိုင်း​ ြပည်သူ့​ဆန္ဒအမှန်ကိုရဖို့​ထက် ကုလား​ထိုင်လုဖို့​သက်သက်ပဲ လံုး​ပန်း​ြကတယ်။ ဘယ်နည်း​နဲ့​ပဲနိုင်ရနိုင်ရ အာဏာလက်ထဲ​ေရာက်လာဖို့​သာ အဓိကလို့​ ယူဆထား​ြကတယ်။ မဆလ​ေခတ်တုန်း​က ​ေနာက်ဆံုး​လုပ်တဲ့​ ဆန္ဒခံယူပွဲကို ၁၈ နှစ်ြပည့်​လို့​ မီလိုက်ပါ​ေသး​တယ်။

“သည်လူနဲ့​သည်လူကို သည်​ေနရာနဲ့​သည်​ေနရာအတွက် ​ေရွး​လိုက်။ မင်း​ကအဆိုတင်၊​ သူက​ေထာက်ခံ။ လိုချင်တဲ့​မဲ မြပည့်​ေသး​ရင် ြကည့်​ြကက်လုပ်လိုက်ြက။” ဆိုတာမျိုး​ပါ။ မင်း​တုန်း​မင်း​ြကီး​ မမာ​ေတာ်မူတဲ့​အခါ ဆင်ြဖူမရှင် နဲ့​ ရ​ေနာင်​ေမာင်​ေမာင်တုတ်တို့​လည်း​ပဲ နန်း​ေတာ်ထဲမှာ သီ​ေပါကိုယ်​ေတာ်​ေလး​အတွက် ဆန္ဒခံယူပွဲ လုပ်ြက​ေသး​ပါ​ေရာလား​။ “သ​ေဘာမတူရင် ​ေခါင်း​ သည်မှာထား​ခဲ့​။ ကိုယ်ချည့်​ြပန်” တဲ့​။

အဲလိုရိုး​ရာမျိုး​ကျ​ေတာ့​ ဆက်လက်ထိန်း​သိမ်း​ ထား​ချင်တယ်လား​။ ဒီမိုက​ေရစီစံနစ်နဲ့​ ​ေရွး​ေကာက်တင်​ေြမှာက်တဲ့​ပွဲ​ေတွမှာ ဆန္ဒမဲအစစ်ကို ရ​ေအာင် မလုပ်နိုင်ပဲ ဒီမိုက​ေရစီအစစ်ရဖို့​ဆိုတာ ြဖစ်နိုင်ပါ့​မလား​။ ကိုယ်​ေပး​လိုက်တဲ့​ ဆန္ဒမဲြပား​တစ်ြပား​ကို အသက်ဝင်လာ​ေအာင် မလုပ်နိုင်တဲ့​ ြပည်သူ​ေတွအတွက်လည်း​ အသက်ကင်း​မဲ့​တဲ့​ ဒီမိုက​ေရစီကိုပဲ ရ​ေတာ့​မှာ​ေပါ့​။ (ငါက​ေတာ့​ အနီဘက်ထည့်​လိုက်တာပဲ။ သူ့​ဘာသူ အထဲ​ေရာက်မှ စိမ်း​ကုန်တာ​ေတာ့​ မတတ်နိုင်ဘူး​။ ဆိုတာမျိုး​က အသက်မဝင်တဲ့​ ဆန္ဒမဲ​ေပါ့​)။ တကယ်လို့​များ​ အဲသည်ဒီမိုက​ေရစီအစစ်ဆိုတာ သက်ဝင်လှုပ်ရှား​လာတဲ့​အခါကျရင် တိုင်း​ြပည်ရဲ့​ကံြကမ္မာဟာ အုပ်ချုပ်သူအစိုး​ရထက် ြပည်သူလူထုရဲ့​ အသိဉာဏ်အ​ေပါ်မှာပဲ အမှီြပု​ေတာ့​မှာ​ေပါ့​။ အများ​ဆန္ဒ အများ​သ​ေဘာအတိုင်း​ ဆံုး​ြဖတ်ရ​ေတာ့​မှာကိုး​။

အဲသည်အခါကျ​ေတာ့​မှ လူ​ေလး​ေယာက် မူငါး​မျိုး​ကွဲတဲ့​ တို့​ဗမာသာကီမျိုး​ေတွ လက်ထက်မှာ ဝိဋဋူဘမပါပဲ ​ေသွး​ေချာင်း​စီး​ရ​ေတာ့​မှာ ြမင်​ေယာင်ပါ​ေသး​တယ်။ ြပည်သူ​ေတွရဲ့​ အသိဉာဏ်နံုနဲ့​ရင် အ​ေမျှာ်အြမင်ကင်း​မဲ့​ရင် ​ေခါမဒီမိုက​ေရစီဟာ ဆိုက​ေရး​တီး​ြကီး​ကို အဆိပ်ခွက်ကမ်း​ပါတယ်။ ​ေတာ်လှန်​ေရး​ေနာက်ခံသီချင်း​ေလး​ေတွ နား​ေထာင်ြပီး​ ​ေတာ်လှန်​ေသာ စိတ်ဓါတ်​ေကာင်း​၊​ အ​ေတွး​အြမင်​ေကာင်း​၊​ အ​ေလ့​အထ​ေကာင်း​က​ေလး​ေတွ ြပုြပင်ပျိုး​ေထာင်နိုင်မှသာ အသက်စွန့်​သွား​ခဲ့​သူ​ေတွက လက်ဆင့်​ကမ်း​ေပး​ခဲ့​တဲ့​ သမိုင်း​ေပး​တာဝန်​ေတွ ​ေကျပွန်ပါလိမ့်​မယ်။ အ​ေရး​ေတာ်ပံု ​ေအာင်ရမည် ဆို ။

“Le Temps des cerises”
http://youtube/MnAHcxtFJVc


Quand nous en serons au temps des cerises (Quand nous chanterons le temps des cerises)
Et gai rossignol et merle moqueur
Seront tous en fête
Les belles auront la folie en tête
Et les amoureux du soleil au cœur
Quand nous en serons au temps des cerises
Sifflera bien mieux le merle moqueur


Mais il est bien court le temps des cerises
Où l'on s'en va deux cueillir en rêvant
Des pendants d'oreilles
Cerises d'amour aux robes pareilles (vermeilles)
Tombant sous la feuille en gouttes de sang...
Mais il est bien court le temps des cerises
Pendants de corail qu'on cueille en rêvant !

Quand vous en serez au temps des cerises
Si vous avez peur des chagrins d'amour
Évitez les belles !
Moi qui ne crains pas les peines cruelles
Je ne vivrai pas sans souffrir un jour...
Quand vous en serez au temps des cerises
Vous aurez aussi des peines d'amour !

J'aimerai toujours le temps des cerises
C'est de ce temps-là que je garde au cœur
Une plaie ouverte !
Et Dame Fortune, en m'étant offerte
Ne pourra jamais calmer (fermer) ma douleur...
J'aimerai toujours le temps des cerises
Et le souvenir que je garde au cœur !

“​ေနွဦး​ေတး​သံ”

​

ေနမင်း​သူရိန် ပူရှိန်ကြပင်း​၊​ သ​ေြပဒီပါကျွန်း​ ထွန်း​ထိန်လို့​လင်း​။
(နှင်း​ေငွ့​ကျံ ​ေလြပန်​ေလာင်း​၊​ ​ေဟမာန်​ေဆာင်း​လ ​ေြပာင်း​ြကွခဲ့​ပါြပီအမှန်။ ခါတ​ေပါင်း​ ညှာ​ေညာင်း​ေြကွ ​ေနွရတုကိုဖန်) ၂ ။
(စံုြမိုင်ယံ ရွက်သစ်ဦး​ေတွက ြမူး​ကွန့်​ လူး​လွန့်​ ဖူး​ညွန့်​က စိမ်း​ြမရည်လိမ်း​ြပန်) ၂ ။
သိန်း​သန်း​ဝါ​ေစွ ဝနာ​ေဘွ သာ​ေစရန်၊​ (ဥဩ ဥဩ ဥဩ ဟန်ပို သံချိုဆင့်​ေလာင်း​) ၂ ။
တင့်​ေတာင်း​ တင့်​လှ​ေပဟန်။ (​ေထွရာစိတ်ကူး​ ထူး​စွာပဖန်) ၂ ။ သဘာဝဟန်။
(ပင်စံု​ေအာက်ကို ​ေလျှာက်ခဲ့​ြပန် ရွက်​ေြခာက်ကိုနင်း​မိ​ေတာ့​ တင်း​သည့်​အသံ) ၂ ။
ြမိုင်ယံဆူ​ေဝ လူ​ေြခတိတ်​ေပမယ့်​ မဆိတ်​ေအာင်ညံ၊​ တစ်ကိုယ်​ေရမယ့်​နား​ လှည့်​စား​ြကြပန်၊​ စိုး​ရွံ့​ေအာင်ဖန် ​ေြဖ​ေသာ်​ေြပဘူး​ ​ေလရူး​က​ေလး​ထန် ​ေနွဦး​ေတး​သံ။

Read More

“ခရုမှာ အဆံနဲ့​ လူ့​မှာ ပလန်နဲ့​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကျန်း​မာ​ေရး​ဝန်ြကီး​ဌာနလက်​ေအာက်မှာ ကျန်း​မာ​ေရး​စီမံကိန်း​နဲ့​ စာရင်း​အင်း​ဌာနဆိုတဲ့​ ဦး​စီး​ဌာနတစ်ခု သီး​ြခား​ရှိပါတယ်။ အရင်တုန်း​က​ေတာ့​ အဲသည်ဟာြကီး​က ဘာြကီး​မှန်း​ မသိခဲ့​နား​မလည်ခဲ့​ပါဘူး​။

အလုပ်သင်ဆရာဝန်ဘဝတုန်း​က​ေတာ့​ သိမ်ြဖူလမ်း​ေထာင့်​မှာရှိတဲ့​ ကျန်း​မာ​ေရး​ဦး​စီး​ဌာနရံုး​ချုပ်နံ​ေဘး​မှာ ရံုး​အ​ေဆာင်သီး​ြခား​က​ေလး​နဲ့​ ဆိုင်း​ဘုတ်က​ေလး​စဖတ်ဖူး​တဲ့​အချိန်မှာ ငါအလုပ်​ေလျှာက်လိုက်တဲ့​အခါ အဲသည်ဌာနမှာရရင် ဘယ်​ေလာက်များ​ ​ေကာင်း​လိုက်မလဲလို့​ စိတ်ကူး​ေတွ ယဉ်ြကည့်​ဖူး​ပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့​ဆို​ေတာ့​ ဗိုလ်ချုပ်လမ်း​ေပါ်မှာရှိတဲ့​ အိမ်က​ေနဆို လမ်း​တစ်​ေကွ့​ေလး​ ​ေကွ့​လိုက်ရင် ​ေရာက်သွား​လို့​ပါ။ ထမင်း​ဘူး​ေတာင် ယူစရာမလိုပဲ ရံုး​တက်လို့​ရတယ်​ေလ။

ဒါ​ေပသိ စိတ်ကသာရှိတာပါ။ အဲသည်မှာ ဘယ်သူ​ေတွ ဘာလုပ်​ေနြကမှန်း​ေတာင် သိတာမဟုတ်ဘူး​။ ​ေတာ်​ေသး​တာ​ေပါ့​။ စိုင်လည်း​မ​ေကာ် ကံလည်း​မ​ေချာ်လို့​ အဲသည်ြခံု​ေပါ်မ​ေရာက်သွား​တာ။ ကိုယ့်​အ​ေြကာင်း​ကိုယ်အသိဆံုး​ေလ။ ပလန်နင်နဲ့​ပတ်သက်လို့​ “မနက်ြဖန်ခွဲလူနာရှိသလား​” ဆိုတာထက် ပို​ေတွး​ထား​တာမှ မရှိပဲ။ ကိုယ့်​အနာဂတ်ကို တစ်လစာပဲ ရိုစတာဆွဲထား​ပါတယ်ဆိုမှ။

အ​ေြပာင်း​အ​ေရွှ့​ကိစ္စ​ေတာ့​ စိတ်​ေလျှာ့​ပလိုက်ြပီ။ လူြကီး​စကား​ဆိုတာ ဘယ်တုန်း​က ယံုရဖူး​လို့​လဲ။ ​ေလာက်ကိုင်တုန်း​ကလည်း​ ဘူတန်သာထွက်မသွား​ရင် ခုထက်ထိ ​ေြပာင်း​ေပး​ဦး​မှာ မဟုတ်ဘူး​။ အမ်း​မှာ ဒုတိယနှစ်ရဲ့​ တတိယသံုး​လပတ်စြပီ​ေလ။ အိမ်က မ​ေနနိုင်လို့​ ​ေနပူ​ေတာ်ကို သူတို့​ဘာသူတို့​ အခစား​ဝင်ြကတဲ့​အခါ “သူကအမ်း​က ​ေြပာင်း​ချင်တာ​ေရာ ​ေသချာလို့​လား​။ တစ်ခါမှလည်း​ လာမတစ်ခါပဲနဲ့​ ဘယ်သူက အလကား​ေနရင်း​ ​ေြပာင်း​ေပး​မှာတုန်း​။” လို့​ အား​ေပး​စကား​များ​ ​ေြပာြကား​လိုက်ပါသတဲ့​။

“ကိုယ့်​လူကိုယ် ​ေသချာ​ေအာင်ြပန်​ေမး​ေချပါဦး​” ဆို​ေတာ့​ သူတို့​စကား​က “အိမ်​ေထာင်​ေတွဘာ​ေတွ ကျ​ေနသလား​မှမသိတာ” လို့​ ဖွင့်​မ​ေြပာရံုတမယ်ပဲ။ (တင်ထား​တဲ့​ေလျှာက်လွှာ​ေတာင် ဘယ်အမှိုက်ြခင်း​ထဲ ​ေရာက်​ေနတယ်မသိ) ​ေတာ်​ေလာက်ပါြပီ။ ​ေရှ့​ေနမင်း​များ​ မ​ေစာင်မနိုင်လည်း​ ရှိပါ​ေစ​ေတာ့​။ သူတို့​ေဆွမျိုး​များ​ မ​ေတာ်တဆ ပါလာတုန်း​ကကျ သံုး​လ​ေတာင်မဆိုင်း​ဘူး​ ချက်ချင်း​ေြပာင်း​ေပး​တာ။ အဲဒါ​ေတွ ​ေြပာချင်ဘူး​ ​ေြပာချင်ဘူး​။ ​ေြပာချင်တာက ဘာပဲြဖစ်ြဖစ် ပလန်နင်တစ်ခုခုလုပ်မယ်ဆိုရင် ကိုယ့်​လို အထက်မသိ ​ေအာက်မညှိပဲနဲ့​ ဘယ်လိုမှ မြဖစ်နိုင်ဘူး​လို့​ သိ​ေစချင်တာပါ။

ဒါ​ေပမယ့်​ ပလန််နင်မပါရင် ဘာ​ေတွြဖစ်တတ်သလဲဆိုတာ အခုတ​ေလာ​ေလး​ကျမှ လက်​ေတွ့​သိသိလာရြပန်ပါတယ်။ ​ေဆး​ရံု​ေပါ်ကထိုင်ြပီး​ လာသမျှလူနာကု​ေပး​ေနရံုနဲ့​ ဘယ်​ေတာ့​မှ ဇာတ်လမ်း​မဆံုး​တဲ့​ အြဖစ်​ေတွဟာ တကယ်လို့​များ​ အစကတည်း​က ​ေရ​ေရရာရာ ြကိုတင်စီမံထား​ခဲ့​ရင် သည်​ေလာက်အြဖစ်ဆိုး​နိုင်စရာ မရှိဘူး​ လို့​ ​ေတွး​မိလာတာကိုး​။ အပ်နဲ့​ထွင်း​တဲ့​စား​ရိတ် နဲ့​ ပုဆိန်နဲ့​ေပါက်ရတဲ့​စား​ရိတ်ချင်း​ကလည်း​ တူမှ မတူပဲနဲ့​။ ဘာတစ်ခုမှ ြကိုြကိုတင်တင် စီမံြပင်ဆင်မထား​ပဲ သည်​ေကွ့​ေရာက် သည်တက်နဲ့​ ဟို​ေကွ့​ေရာက် ဟိုတက်နဲ့​ေလှာ်ြပီး​ ချီတက်တဲ့​သူ​ေတွဆိုတာ ငါ့​ေလှငါထိုး​ ပဲခူး​ေရာက်​ေရာက် ​ေရာက်ချင်ရာ​ေရာက်သွား​တတ်သလို အဲသည်​ေရာက်တဲ့​အရပ်ဟာလည်း​ ကိုယ်သွား​ချင်တဲ့​အရပ် ြဖစ်ချင်မှ ြဖစ်တာပါတဲ့​။ သူများ​ မြကည့်​ပါနဲ့​ေလ။ ​ေမာင်စံဖား​ေလး​ပဲြကည့်​။

လူြကီး​သူမနဲ့​ ဘယ်​ေနရာသွား​ချင်ပါတယ် လို့​ ​ေရ​ေရရာရာ ပလန်နင်မလုပ်ထား​မိတဲ့​အတွက် ဘယ်သူမှ မသွား​ချင်တဲ့​ေနရာ​ေတွချည့်​ပဲ ြပန်မ​ေခါ်စတမ်း​ လွှတ်ထား​တာ မြမင်ဘူး​လား​။ ​ေတာ်ြပီ​ေနာ်။ ထပ်​ေြပာရင် မ​ေြကနပ်ချက်​ေတွ ရင်ဖွင့်​ေနတယ် ထင်​ေနဦး​မယ်။ တကယ်​ေတာ့​ ဘာမှ မ​ေြကနပ်စရာမရှိဘူး​။ ​ေြကနပ်တယ် အဘ​ေရ။ သား​ေြကနပ်တယ်။ ဖိုး​သူ​ေတာ်မျက်စိလည်​ေလ ဆွမ်း​ဆန်ပိုရ​ေလ လို့​ သ​ေဘာထား​တာ။

ဘူတန်ကြပန်လာြပီး​စမှာ ​ေနြပည်​ေတာ်တက်​ေတာ့​ အဲဒီဌာနက အရာရှိဆရာဝန်တစ်​ေယာက်နဲ့​ ဆံုြဖစ်ပါတယ်။ ထံုး​စံအတိုင်း​ အြပင်မှာ မြမင်ဖူး​တဲ့​ မိတ်​ေဆွ​ေပါ့​။ သူတို့​ရံုး​က ကျန်း​မာ​ေရး​ဝန်ြကီး​ဌာန ရံုး​ပရဝုဏ်အတွင်း​မှာ မဟုတ်ပါဘူး​တဲ့​။ ဟိုး​ေတာင်​ေပါ်အရပ်မှာလို့​ဆိုတယ်။ ကိုယ်က ရံုး​ကိစ္စတစ်ဘက်နဲ့​ ကသီလင်တလာရတာမို့​ သူ့​ရံုး​ကို လိုက်မလည်ြဖစ်လိုက်ပါဘူး​။ အခုချိန်ကျမှ သူတို့​ရံုး​မှာ ဘာ​ေတွများ​လုပ်ရပါလိမ့်​။ သူတို့​အလုပ်သဘာဝက ဘယ့်​နှယ်များ​ ရှိမှာပါလိမ့်​လို့​ သိချင်စိတ် ြပင်း​ြပလာပါတယ်။

လက်ရှိကိုယ်တို့​ေဆး​ေလာကြကီး​မှာ ြဖစ်ပျက်​ေနတဲ့​အြခင်း​အရာ​ေတွဟာ သူတို့​လက်စလက်န မကင်း​ဘူး​လို့​ ယူဆနိုင်သလို ​ေနာင်လာမယ့်​အနာဂတ် ြမန်မာြပည်​ေဆး​ေလာကြကီး​ရဲ့​ အ​ေကာင်း​အဆိုး​ေတွမှာလည်း​ သူတို့​ဩဇာဘယ်ကင်း​ပါ့​မလဲ။ (​ေကာင်း​ရင် လုပ်တဲ့​သူ​ေတွ​ေတာ်လို့​ ညံ့​ရင် ပလန်နင်မ​ေကာင်း​လို့​ လွှဲချလိုက်ရံုပဲ​ေပါ့​)။ အစ​ေကာင်း​မှ အ​ေနှာင်း​ေသချာသတဲ့​။ ပလန်နင်မှာကတည်း​က ချာလပတ်ရမ်း​ေနမယ်ဆိုရင် ​ေလထဲကတိုက်အိမ်​ေတာင် ဥတုသံုး​ပါး​ခံမှာ မဟုတ်ဘူး​ဗျ။ ​ေခတ်မီဖွံ့​ြဖိုး​တိုး​တက်တဲ့​ နိုင်ငံ​ေတာ်ြကီး​ကို တည်​ေဆာက်​ေနပါတယ်ဆိုတဲ့​ သား​သား​တို့​ ဂီး​ေဆာင်​ေကျာင်း​များ​ဟာလည်း​ ပလန်နင်မပါပဲ ဘာကိုမှ စီမံခန့်​ခွဲမှု ြပုြကမယ် မထင်ပါဘူး​ဗျာ။ သို့​ေသာ်လည်း​ မင်း​ကွန်း​ပုထိုး​ေတာ်ြကီး​လို တန်း​လန်း​ြကီး​ ဂွမ်း​သွား​တဲ့​ ပ​ေရာဂျက်ြကီး​ေတွကလည်း​ ​ေပါမှ​ေပါ။ ဆည်ြကီး​ေြမာင်း​ြကီး​ ​ေဆာက်လို့​ြပီး​ကာမှ ​ေရမလာလို့​ တို့​ကိုြကီး​ေကျာ်တစ်​ေယာက် ၃ရမင်း​ စာရင်း​ဝင်သွား​ရတာ အင်း​ဝ​ေခတ်ကတည်း​ကဗျ။ ခုထက်ထိ​ေတာင် ရိုး​ရာမပျက်​ေသး​ဘူး​။ ​ေရဗူး​ေပါက်တာလည်း​ အ​ေရး​မြကီး​ဘူး​။ ​ေရပါတာမပါတာလည်း​ အ​ေရး​မြကီး​ဘူး​။ ​ေရ​ေလာင်း​ေရလာ​ေကာင်း​ဖို့​သာ အဓိက။ ကိုယ့်​မိန်း​မသား​သမီး​များ​ေတာင် ​ေစတနာထား​လို့​ မဝ​ေသး​ပဲ တတိုင်း​တြပည်လံုး​ ​ေစတနာလိုက်ထား​ရ​ေအာင် သူရူး​မှ မဟုတ်တာ။ (ဒါ​ေြကာင့်​လည်း​ သူ​ေကာင်း​ြပုခံထား​ရတာ ​ေန​ေပလိမ့်​မယ်)။

ဘာ​ေတွြဖစ်ကုန်ရသလဲဆိုတာက​ေတာ့​ အရှင်း​ြကီး​ပါ။ သူတို့​ဦး​စီး​ဌာနရဲ့​ နံမယ်မှာကိုက ပါတယ်။ စီမံကိန််း​ချည့်​ပဲ မဟုတ်ဘူး​။ စာရင်း​အင်း​ဆိုတာ ပါ​ေသး​တယ်​ေလ။ ဆင်ြဖူ​ေတာ်ြပုတ်စား​ချင်​ေတာင် အိုး​ရှိမှြဖစ်ပါသတဲ့​။ စီမံကိန်း​တစ်ခု​ေရး​ေတာ့​မယ်ဆိုရင် လိုအပ်တဲ့​ ကိန်း​ဂဏန်း​၊​ စာရင်း​အင်း​၊​ ​ေဒတာအချက်အလက်​ေတွကို မှန်မှန်ကန်ကန် အ​ေြခြပုထား​မှသာ အုတ်ြမစ်ခိုင်ခိုင်အ​ေပါ် ြပဿဒ်ဘံုြမင့်​ အထွဋ်တင်နိုင်ပါလိမ့်​မယ်။ သည်လိုဆို​ေတာ့​ ထိ​ေရာက်​ေအာင်ြမင်တဲ့​ စီမံကိန််း​ြကီး​ေတွ ​ေရး​ဆွဲနိုင်ဖို့​အတွက် သား​သား​တို့​ ကျန်း​မာ​ေရး​ဝန်ထမ်း​ေတွဘက်က တိကျမှန်ကန်တဲ့​ ကျန်း​မာ​ေရး​စာရင်း​အင်း​ေတွကို မကွယ်မဝှက် တင်ြပ​ေပး​ဖို့​ လိုအပ်တယ် လို့​ ြမင်မိပါတယ်။ ဆိုင်း​မဆင့်​ ဗံုမဆင့်​ ဘာြဖစ်လို့​ အဲသည်ဌာနအ​ေြကာင်း​ စိတ်ဝင်စား​လာရသလဲဆိုတာ အဲဒါပါပဲ။ ​ေတာသက်က​ေလး​ ​ေြခာက်နှစ် ခုနှစ်နှစ် ရှိလာတဲ့​အခါမှာ ကျန်း​မာ​ေရး​စာရင်း​ဇယား​ေတွ ဘယ်နည်း​ဘယ်ပံု ​ေကာက်ခံြပုစု​ေနရတယ်ဆိုတာ ကိုယ်တိုင်လက်​ေတွ့​ သိသိလာရတဲ့​အတွက် စီမံကိန်း​ေရး​ဆွဲသူ ​ေမာင်မင်း​ြကီး​သား​များ​ လုပ်ရည်ကိုင်ရည် စွမ်း​အင်​ေတွကို အံချီး​မကုန်​ေလး​စား​လာမိပါတယ်။

အတူတူပါပဲ​ေလ။ ကိုယ်​ေတွလည်း​ ​ေတာ​ေဆး​ရံုမှာ ဘာမှမရှိပဲ အကုန်ြဖစ်​ေအာင် လုပ်​ေနြကတာ ​ေြပာလို့​ယံုမယ်​ေတာင် မထင်ပါဘူး​။ လက်​ေထာက်ဆရာဝန် တစ်​ေယာက်မှ မရှိလည်း​ရတယ် (စာ​ေမး​ပွဲသွား​ေြဖ​ေနြကလို့​)။ ​ေမ့​ေဆး​ဆရာဝန် မရှိပဲ ခုနှစ်လ​ေကျာ်​ေအာင် ကိုယ့်​ဘာသာ​ေမ့​ေဆး​ ​ေပး​ခဲ့​ဖူး​တယ်။ ​ေလာက်ကိုင်တုန်း​ကဆို တစ်နှစ်ခွဲ ကိုယ့်​ဘာသာ ​ေမ့​ေဆး​ေပး​ရတာ။ သမား​ေတာ် ပါရဂူဘွဲ့​တက်တာ မနှစ်ကကတည်း​က။ ​ေဆး​ကုသ​ေဆာင်ကလူနာ​ေတွ ကိုယ်မြကည့်​ ဘယ်သူြကည့်​မှာတုန်း​။

က​ေလး​အထူး​ကု​ေြပာင်း​သွား​တာ တစ်နှစ​ေကျာ်ရှိြပီ။ ခုထက်ထိ အ​ေရး​အ​ေြကာင်း​ဆို သူ့​ဆီဖုန်း​ဆက်ြပီး​ ​ေဆး​ညွှန်း​တွက်ခိုင်း​ေနရ​ေသး​တယ်။ ဓါတ်မှန်ကျွမ်း​ကျင်က စ​ေနတနဂင်္​ေနွ အလုပ်မလုပ်ဘူး​။ ဓါတ်မှန်ခန်း​ေသာ့​ယူထား​ြပီး​ ကိုယ့်​ဘာသာဝင်ရိုက်။ ဓါတ်ခွဲကျွမ်း​ကျင်က ​ေြပာင်း​သွား​တာ တစ်​ေယာက်မှ မရှိဘူး​။ ​ေသွး​လှူရှင် ကိုယ့်​ဘာသာလိုက်​ေခါ်၊​ ကိုယ့်​ဘာသာ ​ေသွး​စစ် ​ေသွး​ထုတ် ​ေသွး​သွင်း​။ မရှိတဲ့​ဘဝမှာ လူနာနဲ့​ ဆရာဝန် ဆရာမကလွဲလို့​ ဘာဆို ဘာမှ မရှိဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ အခု အ​ေဆာင်ထဲ လာြကည့်​လှည့်​။ လည်ပင်း​ကအ​ေပါက်​ေဖာက်ြပီး​ ​ေဘာလံုး​နဲ့​ညှစ် အသက်ရှူ​ေနရတဲ့​ လူနာတစ်​ေယာက်ရှိတယ်။

ဗိုက်​ေပါ်မှာ အူအ​ေခွလိုက်ထုတ်ြပီး​ ​ေနာက်​ေဖး​သွား​ေနရတဲ့​ လူနာလည်း​ရှိတယ်။ လူ​ေတွမှာ ြဖစ်တတ်တဲ့​ေရာဂါမှန်သမျှ အကုန်ရှိတယ်။ လူ​ေတွ​ေနြကတာ​ေလ။ ကိုယ်လို​ေတာဆရာဝန်​ေတာင်မှ ဘာရှိရှိမရှိရှိ၊​ ​ေဆး​ရံု​ေပါ်လူနာြပည့်​ေန​ေသး​ရင် သူများ​တကာ ဌာနအြကီး​ြကီး​က နိုင်ငံြခား​ြပန် ကျွမ်း​ကျင်သူဆရာြကီး​များ​လည်း​ပဲ ဘာ​ေဒတာရရမရရ စီမံကိန်း​ြကီး​ေတွ ထွက်ထွက်လာတာ ဘာဆန်း​သလဲ။

တကယ့်​တကယ်​ေြပာချင်တာက ဆရာသမား​များ​ဟာ ​ေဒတာ​ေရ​ေရရာရာ မပါပဲ ရမ်း​တုတ် မှန်း​အုပ်လုပ်​ေနြကတယ်လို့​ ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး​။ ကိုယ့်​ဘက်ကချွတ်ယွင်း​ေနတဲ့​ ​ေဒတာကိန်း​ဂဏန်း​အမှန်ကို ြပုစုတင်ြပ​ေရး​ဘက်ကို အ​ေလး​ေပး​ေြပာချင်ပါတယ်။ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံရဲ့​ ကျန်း​မာ​ေရး​ေစာင့်​ေရှာက်မှု အဆင့်​အတန်း​ကို ညွှန်း​ြပတဲ့​ မိခင်​ေသနှုန်း​၊​ ​ေမွး​ကင်း​စက​ေလး​ေသနှုန်း​၊​ ငါး​နှစ်​ေအာက်က​ေလး​ေသနှုန်း​၊​ သား​ပျက်သား​ေလျှာနှုန်း​ စတဲ့​ကိန်း​ဂဏန်း​ေတွဟာ ​ေအာက်​ေြခဆရာဝန်​ေတွအတွက် ငယ်ထိပ်​ေြမွ​ေပါက်တဲ့​ စာရင်း​ဇယား​ေတွြဖစ်ပါတယ်။ ဘယ်ြမို့​နယ်ဆရာဝန်ကမှ အရှိကိုအရှိအတိုင်း​ တင်ြပတာမ​ေတွ့​ဖူး​ေသး​ပါဘူး​။

တင်ြပလိုက်လို့​ “သွား​ေရာ့​ လဟယ်” ြဖစ်သွား​တဲ့​ သူငယ်ချင်း​တစ်​ေယာက်​ေတာ့​ ြမင်ဖူး​ပါတယ်။ အထက်လူြကီး​များ​အ​ေနနဲ့​ အရမ်း​အရမ်း​ကို စန်း​စန်း​တင့်​ြဖစ်တဲ့​ေရာဂါ​ေတွ၊​ အ​ေသအ​ေပျာက်​ေတွလည်း​ ရှိပါတယ်။ ကိုယ့်​ဆီကတက်သွား​တဲ့​ ကိန်း​ဂဏန်း​တစ်ခုဟာ ကိုယ်အပါအဝင် မီး​ခိုး​ြကွက်​ေလျှာက် ြပဿနာရှည်ရမယ့်​ အမှုမျိုး​ဆို ကိုယ့်​ဆီမှာတင် လက်စ​ေဖျာက် ဖံုး​ဖိလိုက်တယ်ဆိုတာ ဘယ်သူကမှ အမှား​လို့​မြမင်ြကတဲ့​ လုပ်ရိုး​လုပ်စဉ်တစ်ခုြဖစ်ပါတယ်။ အရင်က​ေတာ့​ အဲသည်အ​ေြကာင်း​ကို စကား​ေရာ​ေဖာ​ေရာ ဟာသ​ေနှာလို့​ ​ေြပာခဲ့​ေရး​ခဲ့​ဖူး​ေပမယ့်​ (စာအုပ်ထွက်တဲ့​အခါ ဆင်ဆာ​ေတာ့​ မလွတ်ခဲ့​ဘူး​ေပါ့​ဗျာ) အခုတစ်ခါမှာ​ေတာ့​ ​ေသ​ေသချာချာ ​ေလး​ေလး​နက်နက် ​ေဆွး​ေနွး​လိုပါတယ်။
ဥပမာဆိုြကပါစို့​။ ကိုယ့်​ြမို့​နယ်ထဲမှာ သား​ပျက်သား​ေလျှာနှုန်း​ေတွ သူများ​ထက်ပိုများ​ေနြပီ။ ဒါဆိုရင် ​ေသချာတယ်။ တစ်​ေယာက်​ေယာက်က​ေတာ့​ တရား​မဝင် ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချတဲ့​အလုပ်လုပ်​ေနတာ ရှိကိုရှိလို့​။ တစ်​ေယာက်တည်း​နဲ့​ေတာင် အဲ​ေလာက်သိသာတဲ့​ ကိန်း​ဂဏန်း​ဟာ ​ေလး​ငါး​ေယာက်​ေလာက် ရှိ​ေနြပီဆိုရင် ​ေြကာက်ခမန်း​လိလိကို တက်လာ​ေတာ့​တာပါ။ ဘယ်ရွာမှ လိုက်စာရင်း​ေကာက်စရာကို မလိုဘူး​။ ​ေဆး​ရံုကို​ေရာက်လာတဲ့​ လူနာ​ေတွကိုက တစ်ပါတ် သံုး​ေယာက်​ေလာက်ရှိလာမယ်။

သူတို့​ဘယ်လိုပဲဖံုး​ဖံုး​ ဘယ်ရွာကလာသလဲ လိပ်စာနဲ့​တင်ပဲ သိသာ​ေနြပီ။ ြကာလာ​ေတာ့​ အ​ေသအ​ေပျာက်​ေတွက ပါလာဦး​မယ်။ အဲသည်စာရင်း​ဇယား​ေတွအကုန် အထက်တင်လိုက်လို့​ကလည်း​ ကိုယ်အ​ေထာင်း​ခံရမယ်။ ကိုယ့်​အရင်လာခဲ့​တဲ့​ဆရာဝန်​ေတွလည်း​ ဒါမျိုး​ြကံုခဲ့​ြပီး​သား​။ သူတို့​တုန်း​ကဆို ကိုယ်တိုင်ရဲစခန်း​မှာ အမှုဖွင့်​တိုင်တာ။ ဘာြဖစ်သွား​သလဲ။ ​ေြပာင်း​သွား​တာ​ေပါ့​ အဲသည်ဆရာဝန်။ ဟိုဘက်က​ေတာ့​ ြပည့်​တန်ဆာအိမ်​ေတာင် လမ်း​ေြကာင်း​ရှိတုန်း​ ခဏပဲ ပိတ်ထား​ရတာ။ ​ေနာက်တစ်ပတ်​ေလာက်​ေန “အကို​ေရ မလာတာြကာြပီ။ သတိရ​ေနတယ်။” ဆိုြပီး​ ဝင်လာမစဲတသဲသဲ ြပန်စည်တတ်တဲ့​အမျိုး​။ ကိုယ်လည်း​ မြကာခင်​ေြပာင်း​ေတာ့​မယ့်​ဟာ။ ဘာလို့​ အမုန်း​ခံ​ေနမှာလဲ။ မ​ေတာ်​ေချာင်း​ရိုက်​ေတာ့​ ဘယ့်​နှယ်လုပ်မတုန်း​။ ​ေတာ်ြကာ ရံုး​ချိန်း​သက်​ေသဆင့်​ရင် ခရီး​စား​ရိတ်ရမှာလည်း​ မဟုတ်ပဲနဲ့​။ အဲလိုနဲ့​ ဂျာ​ေအး​ သူ့​အ​ေမရိုက်တာ ြကာလှြပီပဲဟာ။ ​ေတာ်​ေရာ​ေပါ့​။ သည်လိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​ မရှိဘူး​လို့​သ​ေဘာထား​လိုက်ြကစို့​။ မ​ေတွ့​ဘူး​လား​။ ဂဏန်း​က​ေလး​တစ်လံုး​ ြပင်​ေပး​လိုက်ရံုနဲ့​ ခုနှစ်ရက်သား​သမီး​ စိတ်​ေအး​ချမ်း​သာ။ တကယ်တမ်း​လက်​ေတွ့​မှာ စာရင်း​အင်း​တိုင်း​ကို မှန်မှန်ကန်ကန် တက်ဖို့​ဆိုတာ ထင်သ​ေလာက် မလွယ်ပါဘူး​ ပိတ်သတ်ြကီး​ရယ်။

ဘူတန်မှာသံုး​တဲ့​စံနစ်တစ်ခု​ေတာ့​ သ​ေဘာကျလို့​ မျှ​ေဝချင်မိတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ အဲဒါ ကိုယ့်​ဆီက စံနစ်ပါ။ ဘယ်သူမှ ​ေသ​ေသချာချာ လိုက်မလုပ်ြကလို့​သာ။ ြပင်ပလူနာမှတ်ပံုတင်ဌာနမှာ​ေရာ၊​ အတွင်း​လူနာ​ေဆး​ရံုဆင်း​တဲ့​အခါမှာ​ေရာ လူနာရဲ့​ေရာဂါ​ေဝဒနာကို အမျိုး​အစား​ ကုဒ်နံပါတ်​ေတွနဲ့​ ခွဲြခား​ြပီး​ စာရင်း​ပို့​ရပါတယ်။ ​ေဆး​မှတ်တမ်း​ထိန်း​သိမ်း​တဲ့​သူက အဲသည် အက္ခရာနံပါတ်မပါရင် ဆရာဝန်ဆီြပန်​ေမး​ြပီး​ ြဖည့်​ရပါတယ်။ တူရာတူရာ​ေရာဂါအလိုက် အက္ခရာစဉ်ထား​ြပီး​ ဘာ​ေရာဂါလို့​ေတာ့​ တိတိကျကျ ​ေရး​ေပး​စရာမလိုပါဘူး​။ (လူနာမှတ်တမ်း​မှာ​ေတာ့​ ​ေရး​ရတာ​ေပါ့​) အဲဒါ​ေြကာင့်​သူတို့​ဆီမှာ ​ေရာဂါနံမယ်တပ်လိုက်ရင် အထက်ကထု​ေြခလွှာ​ေတာင်း​မယ့်​ ကိစ္စမျိုး​ မရှိ​ေတာ့​ပဲ မှန်မှန်ကန်ကန် ြဖည့်​သွင်း​နိုင်ပါတယ်။ သူတို့​ဆီက ​ေဆး​ရံုအုပ်ဆရာဝန်နဲ့​ ကိုယ်နဲ့​လည်း​ ခင်ပါတယ်။

​ေဆး​ရံုကို ဘုရင်မင်း​ြမတ်ြကွလာမယ်ဆို​ေတာ့​ ကိုယ်​ေတွက မ​ေနနိုင်မထိုင်နိုင် အ​ေဆာင်သန့်​ရှင်း​ေရး​တို့​၊​ ကုတင်​ေပါ်မှာ လူနာ​ေတွ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ရှိမရှိတို့​ လိုက်ြကည့်​မိတယ်။ ​ေဆး​ရံု​ေပါ်တက်တဲ့​ ​ေလှကား​အုတ်ခံုမှာ အဂင်္​ေတ​ေတွ ပဲ့​ကျ​ေနတာြမင်​ေတာ့​ သူ့​ေခါ်ြပြပီး​ မနက်ြဖန် လူြကီး​မလာခင် ြပင်ဖို့​သတိ​ေပး​တဲ့​အခါ သူက “သည်အတိုင်း​ အရှိအတိုင်း​ပဲ ြမင်ပါ​ေစ။ အမှန်က ပဲ့​ကတည်း​က ချက်ြခင်း​ြပင်ရမှာြဖစ်လို့​ လူြကီး​လာမှ ထြပင်ြပီး​ အသစ်အတိုင်း​ြမင်သွား​လို့​ရှိရင် ပိုရှက်စရာ​ေကာင်း​ပါလိမ့်​မယ်။” တဲ့​။ ကိုယ်​ေြပာမိတဲ့​စကား​ေတာင် ကိုယ်ြပန်ရှက်သွား​ပါတယ်။ လူ​ေနမှုအဆင့်​အတန်း​ချင်း​ စီး​ပွား​ေရး​အ​ေြခအ​ေနမျင်း​ သိပ်မကွာလှ​ေပမယ့်​ စိတ်ဓါတ်အ​ေြခခံချင်း​ကွာတာက အဓိကအ​ေြကာင်း​တရား​ပါ။

သူတို့​တ​ေတွ ​ေကာင်း​လှချည့်​လို့​ မဆိုလိုပါဘူး​။ ​ေကာင်း​တဲ့​အတုက​ေလး​ေတွ​ေတာ့​ ယူ​ေစချင်တာ​ေပါ့​။ ဘာစီမံကိန်း​ကိုပဲလုပ်လုပ် စိတ်ဓါတ် အညစ်အ​ေြကး​ေတွကို​ေတာ့​ အရင်ရှင်း​ပစ်ရဦး​မယ် ထင်ပါတယ်။

ဘိန်း​မုန့်​ဖုတ်တဲ့​အခါ အထက်မီး​ေအာက်မီး​ ညီမှမျှမှ အထဲကမုန့်​နပ်သတဲ့​။ ကိုယ့်​ဆီမှာ​ေတာ့​ အထက်နဲ့​ေအာက် အကျက်မညီြကပဲ အ​ေြကာက်တရား​က အမှန်တရား​ကို ကွယ်​ေနတဲ့​အခါ ဘယ်လိုလုပ်ြပီး​ တစ်သား​တည်း​ြဖစ်​ေအာင် စီမံနိုင်ပါ့​မလဲ။ အုန်း​နို့​ေကျာက်​ေကျာများ​လို အလွှာလိုက်ြကီး​သတ်သတ်စီ ခဲသွား​မှာ​ေပါ့​။ စကား​လက်စမသတ်ခင်မှာ ကို​ေနဇင်လတ်ရဲ့​ “စီမံခန့်​ခွဲမှုဆိုတာ..” ထဲက ပံုြပင်က​ေလး​တစ်ပုဒ် မျှ​ေဝချင်ပါတယ်။ တခါက ပုရွက်ဆိတ်က​ေလး​တစ်​ေကာင်ဟာ အား​ြကိုး​မာန်တက် အလုပ်လုပ်လို့​ ထွက်ကုန်​ေတွတိုး​တက်လာြပီး​ ​ေပျာ်​ေပျာ်ပါး​ပါး​ြကီး​ သူ့​အလုပ်သူဆက်လုပ်​ေနတဲ့​အခါ ​ေဘာစိက “ဒီ​ေကာင် စူပါဗိုက်ဆာမပါပဲ​ေတာင် သည်​ေလာက်လုပ်နိုင်​ေနရင် သူ့​အထက်မှာ စူပါဗိုက်ဆာတစ်​ေယာက်များ​ ခန့်​လိုက်လို့​က​ေတာ့​ သည့်​ထက်ပို တိုး​တက်လာရချည်​ေသး​ရဲ့​။” လို့​ ​ေတွး​မိြပီး​ ပိုး​ဟပ်ကို ခန့်​လိုက်သတဲ့​။ လုပ်သက်အ​ေတွ့​အြကံုရင့်​တဲ့​ပိုး​ဟပ်က ပထမဆံုး​ ြကည့်​ြကပ်လိုက်တာက​ေတာ့​ အလုပ်ချိန်တိတိကျကျနဲ့​ မခိုမကပ် အလုပ်လုပ်ဖို့​ပါတဲ့​။

ဒါ​ေပမယ့်​ ပုရွက်ဆိတ်ရဲ့​ လုပ်ငန်း​ခွင်တိုး​တက်မှုမှတ်တမ်း​ေတွကို အချိန်နဲ့​တ​ေြပး​ညီ အထက်ကို ြပန်လည်တင်ြပနိုင်ဖို့​အတွက် အကူဝန်ထမ်း​တစ်​ေယာက်​ေတာ့​ လို​ေသး​တာမို့​ ပင့်​ကူကို ထပ်ခန့်​ြပီး​ တယ်လီဖုန်း​ေြဖဖို့​၊​ မှတ်တမ်း​မှတ်ရာထိန်း​သိမ်း​ဖို့​ တာဝန်​ေပး​လိုက်သတဲ့​။ ကျွမ်း​ကျင်တဲ့​ပညာရှင်ဆိုတာ ထုတ်လုပ်မှုအစီရင်ခံစာ​ေတွကိုလည်း​ အစည်း​အ​ေဝး​မှာ ခန့်​ခန့်​ညား​ညား​ တင်ြပရတာမို့​ ပါဝါပွိုင့်​ေတွ အိတ်ဆဲလ်​ေတွ တတ်တဲ့​ ကွန်ြပူတာပညာရှင်တစ်​ေယာက်​ေတာ့​ မရှိလို့​ ဘယ်ြဖစ်ပါ့​မလဲ။ အတက်အကျ ဂရပ်ဖ်​ေတွနဲ့​ြပမှ ြမင်သာမယ်​ေလ။ သည်လိုနဲ့​ ဘား​ကမ့်​ထဲက ယင်​ေကာင်တစ်​ေကာင် ​ေရာက်လာြပန်​ေရာ။ တ​ေန့​တ​ေန့​ အလုပ်လုပ်ရတယ်မရှိပဲ စာရွက်​ေတွြဖည့်​၊​ အစည်း​အ​ေဝး​မှာတင်ြပ​ေနရတာနဲ့​ ပုရွက်ဆိတ်က​ေလး​ခမျာ မအား​ရပါဘူး​။ မအား​သာမအား​တယ်။ ဘာကုန်ပစ္စည်း​မှလည်း​ ထွက်မလာ​ေတာ့​ အကွပ်မရှိတဲ့​ြကမ်း​လို ပရမ်း​ပတာြဖစ်​ေနတဲ့​ ပုရွက်ဆိတ်ရဲ့​ဌာနကို စီမံအုပ်ချုပ်ဖို့​ ပုဇင်း​ရင်ကွဲတစ်​ေကာင် ထပ်ခန့်​ရ​ေတာ့​တာ​ေပါ့​။ မန်​ေနဂျာဆိုတာ ရံုး​ခန်း​ရှိရတယ်။

အဲသည်ရံုး​ခန်း​က ​ေကာ်​ေဇာခင်း​ထား​မှ ြဖစ်မယ်။ အချက်အလက်​ေတွ သီး​ြခား​ထိန်း​သိမ်း​ဖို့​ ကွန်ြပူတာတစ်လံုး​နဲ့​ အကူစာ​ေရး​တစ်​ေယာက်လည်း​ ပါရဦး​မှာ​ေပါ့​။ ​ေခါင်း​ေဆာင်ဆိုတာ သူများ​မြမင်နိုင်တဲ့​အရာ​ေတွကို ြမင်​ေအာင်သံုး​သပ်တတ်ရတယ်။ ပုရွက်ဆိတ်က​ေလး​အလုပ်လုပ်တဲ့​ လုပ်ငန်း​ခွင်အ​ေြခအ​ေန​ေတွဟာ နှုန်း​ကိုက်စံကိုက်ြဖစ်မှသာ သူထုတ်လုပ်​ေနတဲ့​ ကုန်ပစ္စည်း​ဟာလည်း​ ​ေပမီ​ေဒါက်မီ စံချိန်မီ ြဖစ်မှာ​ေပါ့​။ သည်လို​ေလ့​လာသံုး​သပ်မှုမျိုး​ေတွမှာလည်း​ သူ့​ေနရာနဲ့​သူ တတ်ကျွမ်း​တဲ့​သူရဲ့​ အြကံဉာဏ် မယူလို့​ မသင့်​ေတာ်ပါဘူး​။ ကိုယ်က အလုပ်ြကီး​အကိုင်ြကီး​ လုပ်​ေနမှပဲ။ နိုင်ငံတကာက ကျွမ်း​ကျင်သူအတိုင်ပင်ခံ ပညာရှိြကီး​ဦး​ဇီး​ကွက်ကိုပင့်​ြပီး​ ​ေလ့​လာဆန်း​စစ် အြကံဉာဏ်များ​ေပး​ဖို့​ ထပ်​ေခါ်ရပါတယ်။ သံုး​လြကာ အချိန််ယူ​ေလ့​လာဆန်း​စစ်ြပီး​ အစီရင်ခံစာအရှည်ြကီး​နဲ့​ တင်ြပထား​တဲ့​ ဆန်း​စစ်ချက်က​ေတာ့​ “ဌာနတွင်း​မှာ ဝန်ထမ်း​ေတွ ပိုလျှံ​ေနပါသတဲ့​။” သည်အလုပ်က​ေတာ့​ ​ေဘာစိကိုယ်တိုင် လုပ်မှြဖစ်မယ့်​သ​ေဘာရှိပါတယ်။ အဲသည်​ေလာက် တစ်ဌာနလံုး​ တက်ညီလက်ညီ အလုပ်လုပ်​ေနြကတဲ့​အထဲမှာ ဘယ်သူ့​ကို အလုပ်ြဖုတ်ပစ်မတုန်း​။

ပုရွက်ဆိတ်ကလွဲလို့​ ဘယ်သူရှိရဦး​မလဲ။ အလုပ်လည်း​ အရင်လို ​ေကာင်း​ေကာင်း​မလုပ်၊​ အထက်လူြကီး​လည်း​ ကဏ္ဍ​ေကာစ ဘုကန့်​လန့်​ဂွစာတိုက်၊​ သည်လိုလူမျိုး​ေတွ လက်တွဲ​ေခါ်​ေနရင် ခရီး​ဖင့်​ရံု ရှိ​ေတာ့​မ​ေပါ့​။ ခ​ေလး​တို့​ေရ.. အဲ​ေလ.. လူြကီး​တို့​ေရ။ ပံုြပင်က​ေလး​က​ေတာ့​ ဒါပါပဲကွယ်။ ဘဘတို့​လည်း​ အနာဂတ်နိုင်ငံ​ေတာ်ြကီး​ရဲ့​ ကျန်း​မာ​ေရး​ေစာင့်​ေရှာက်မှုစံနစ်ြကီး​ အရှိန်အဟုန်နဲ့​ ဖွံ့​ြဖိုး​တိုး​တက်လာ​ေစဖို့​ဆိုရင် ​ေမာင်စံဖား​တို့​လို ​ေတာထိုင် ဘိုင်ကျ ဘု​ေရး​ေနတဲ့​ ပုရွက်ဆိတ်​ေလာက် အ​ေကာင်ငယ်က​ေလး​ေတွကို အား​နာပါး​နာ ငဲ့​ငဲ့​ညှာညှာ စဉ်း​စား​ေနဖို့​ အချိန်အခါ မဟုတ်​ေတာ့​ဘူး​လို့​ ဆိုချင်ဟန်တူပါရဲ့​ေလ။ (အလုပ်ြပုတ်တဲ့​အခါ ဘိန်း​မုန့်​ဖုတ်စား​ဖို့​ ပလန်က​ေလး​ဘာ​ေလး​ စဉ်း​စား​ထား​ဦး​မှ ​ေတာ်​ေတာ့​မယ်ဗျား​)။

Read More

“အတင်း​အဖျင်း​စကား​”

| မှာေရးသားခဲ့သည်။ 0

“မမ၊​ ​ေကာ်ဖီ​ေလး​ ​ေသာက်လိုက်ပါဦး​။”
“​ေအး​ကွယ်။ ညီမရယ်။ ​ေကျး​ဇူး​ပါ။”
“…..”
“ညီမ၊​ မမက​ေလ သူများ​အတင်း​အဖျင်း​ဆိုရင် ဘယ်တုန်း​ကမှ မ​ေြပာတတ်တဲ့​မိန်း​မ။ အခုဟာက သား​သမီး​ချင်း​စာနာလို့​ မြဖစ်သင့်​တာ မြဖစ်ရ​ေအာင် သတိ​ေပး​ရဦး​မယ်။ အဲသည် @#$% ဆိုတဲ့​ေကာင်​ေလး​ဟာ​ေလ ……………။”

အခု​ေလာက်ဆိုရင်​ေတာ့​ ဘယ်သီချင်း​ဆက်ဆိုရမယ် သ​ေဘာ​ေပါက်​ေလာက်ြပီ ထင်ပါတယ်။ ​ေဒါ်ခင်​ေလး​ေဆွ နဲ့​ ​ေဒါ်ထား​တို့​ကိုလည်း​ မျက်စိထဲြမင်​ေယာင်ြပီး​ေလာက်​ေရာ​ေပါ့​။ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​ကိုလည်း​ တချို့​က အဲသလိုပဲ ြမင်​ေနသလား​ေတာ့​ မ​ေြပာတတ်ပါဘူး​။

မ​ေြပာဘူး​ မ​ေြပာဘူး​နဲ့​ ဘာမှကို မကျန်ဘူး​။ အကုန်​ေဖာ်​ေတာ့​တာ မဟုတ်လား​။ ကွယ်ရာအတင်း​တုပ်တဲ့​သူချင်း​အတူတူ မျိုး​မျိုး​ခိုင်ကသာ ​ေသွး​ပုချိ ​ေသွး​ပုချိ ချိုး​ချိုး​နီ ​ေတာင်း​ပန်ရတာ။ မမနာနာက​ေတာ့​ ​ေြပာတုန်း​က သူမပါခဲ့​သလို “​ေြပာတာ​ေတွ ဟုတ်မဟုတ် သိတဲ့​အခါ ဟုတ်တာ​ေတွ ​ေြပာမ​ေြပာလည်း​ သိြကလိမ့်​မယ်။” လို့​ ​ေဒါင်း​ဖဲ​ေလး​ ကိုင်​ေစာင့်​ေနခဲ့​သလိုမျိုး​ ြဖစ်​ေနဦး​ေတာ့​မှာပဲ။ ​ေဒါ်ြမ​ေလး​ေလသံနဲ့​ “မ​ေြပာချင်ဘူး​။ မ​ေြပာချင်ဘူး​။ နည်း​နည်း​ေလး​မှကို မ​ေြပာချင်ဘူး​။” လို့​ နိဒါန်း​ပျိုး​ေနြပီဆိုရင် တစ်ခုခု​ေြပာ​ေတာ့​မယ်ဆိုတာ အန်ဒါစတွတ်​ေပါ့​။

ဝင်း​ဦး​ရှစ်ကိုယ်ခွဲကား​ထဲက ဗလစ်ဗလစ်ချစ်ချစ်ြကီး​လို၊​ မုန်း​ပါတယ်​ေမာင့်​ကိုထဲက ပဲြပုတ်သည်မစန်း​ြကီး​လို သူ့​ဆီ​ေရာက်သွား​တဲ့​ သတင်း​မှန်သမျှ အင်တာနက်​ေပါ် အကုန်တင်​ေတာ့​မှာဆိုြပီး​ လူြမင်တာနဲ့​ အချင်း​ချင်း​ “အဟမ်း​” သံ​ေပး​၊​ မျက်စက​ေလး​ပစ်ြပြပီး​ ​ေြပာလက်စ စကား​ြဖတ်ကုန်ြက​ေတာ့​မယ် ထင်ပါရဲ့​။ သည်ကြဖင့်​ သူများ​အ​ေြကာင်း​လည်း​ မ​ေြပာတတ်ပါ။ စပ်မိစပ်ရာ ကွိစိကွစ ​ေလာက်က​ေလး​တင်ပါဗျာ။

အရပ်ထဲမှာ အတင်း​တုပ်ြကြပီဆိုရင်​ေတာ့​ မိန်း​မတစ်​ေယာက်က​ေြခဆင်း​ထိုင်၊​ သူ့​ေနာက်မှာ ​ေနာက်တစ်​ေယာက်က ဘီး​က​ေလး​တစ်​ေချာင်း​နဲ့​ ဆံပင်​ေလး​ေတွရှင်း​လိုက်၊​ သန်း​က​ေလး​ေတွတုပ်လိုက်နဲ့​ ​ေဟာတစ်​ေကာင် ​ေဟာတစ်​ေကာင် အင့်​ကနဲအင့်​ကနဲ စကား​တ​ေြပာ​ေြပာ ​ေလ​ေတွ​ေဖာရတာ ဘယ်​ေလာက် အရသာရှိတယ် မှတ်သလဲ။ ဝဲဆိုတာ ြမင်တဲ့​သူအတွက်သာ ရွံစရာ​ေကာင်း​တာ၊​ ကုပ်တဲ့​သူအတွက် ပိုက်ဆံမကုန်ပဲ ရတဲ့​စည်း​စိမ်တဲ့​။ အတင်း​တုပ်တာလည်း​ သိပ်​ေတာ့​ ကွာမှာ မဟုတ်ပါဘူး​။

ဆရာဝန်​ေတွ အချင်း​ချင်း​ အဲသလို အတင်း​တုပ်ြကရင်​ေကာ ဘယ့်​နှယ်များ​ေနမှာပါလိမ့်​ေနာ်။ ဂျူတီကုတ်ြကီး​ထဲလက်နှိုက်၊​ နား​ြကပ်က​ေလး​ ပုခံုး​ေပါ်တင်ရင်း​ “အိုင်​ေဆး​ ကိုနှင်း​ေမာင်။ ခင်ဗျား​ မ​ေန့​ကသတင်း​ ြကား​ြပီး​ေလာက်ြပီ မှတ်တယ်။” ဆိုတာမျိုး​၊​ “ယူ့​ကိုခင်လို့​ အိုင်​ေြပာြပမယ်။ အိုင်က​ေြပာတယ်လို့​ ဘယ်သူ့​ကိုမှ မ​ေြပာြပရဘူး​ေနာ်။ ပ​ေရာမစ်။” ဆိုတာမျိုး​ ြဖစ်​ေနမလား​ မသိပါဘူး​။ အတင်း​အဖျင်း​ဆိုတာ အား​အား​ယား​ယား​ ရှိ​ေနသူ​ေတွသာ သူများ​အ​ေြကာင်း​ စိတ်ဝင်တစား​ ​ေြပာနိုင်ဆိုနိုင်ြကတာဆို​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ် ယား​လို့​ေတာင် မကုပ်အား​တဲ့​ ဆရာဝန်​ေတွအဖို့​ များ​ေသာအား​ြဖင့်​ ​ေနာက်အကျဆံုး​မှ သတင်း​ရြပီး​ “သည်လို အြဖစ်အပျက်မျိုး​ ရှိတယ်။ ဟုတ်လား​။” လို့​ အတင်း​အသိုး​ြကီး​ေတွကိုပဲ တအံ့​တဩ လိုက်ြကား​ရတာမျိုး​ပါ။

သူတို့​ကလည်း​ အလုပ်ထဲမှာ အချင်း​ချင်း​ ​ေဖာ်ဝဒ်လုပ်တာကလွဲလို့​ ထီး​ြဖူဖိနပ်ပါး​ေအာင် အရပ်တကာလည်​ေြပာနိင်ဖို့​ မလွယ်ပါဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ ကိုယ့်​လိုဘယ်သူမှမ​ေြပာပဲ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်ထဲ လာ​ေရး​ေနတာမျိုး​က​ေတာ့​ သစ်​ေခါင်း​ထဲမှာ တိတ်တိတ်လာလာ​ေအာ်တဲ့​ နှမ်း​ဖတ်ချဉ်စား​သူ ရှင်ဘုရင်ြကီး​ထက်စာရင် လူသိရှင်ြကား​ြဖစ်ကုန်မှာ မလွဲပါဘူး​။

အဲလိုဆို​ေတာ့​ လက်ခံသည်ပဲြဖစ်​ေစ၊​ လက်မခံသည်ပဲြဖစ်​ေစ၊​ အများ​ကထင်ထား​တဲ့​အတိုင်း​ ကိုယ့်​ကို သတင်း​စံုတဲ့​ ကသင်း​ထံုလို့​ ​ေခါ်ချင်လည်း​ေခါ်ြကပါ​ေစ​ေတာ့​။ ​ေမး​ကွမ်း​ရှိ ​ေမး​ကွမ်း​ရှိပါ။ ဘာကိုပဲ​ေရး​ေရး​ ပုဂ္ဂိုလ်​ေရး​ေတွ တတ်နိုင်သမျှ ​ေရှာင်ရံုပဲ ရှိပါ​ေတာ့​တယ်။ ကိုယ့်​ေြပာစကား​ ဆိုစကား​များ​ဟာလည်း​ ဆို​ေရး​ရှိက ဆိုအပ်လှစွာ ြဖစ်မြဖစ် အဖန်ဖန်စိစစ်ြပီး​ေရး​တာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ေပါ့​။ “ဟုတ်တာ​ေြပာတာ​ေလ။ မခံနိုင်ဘူး​လား​။” ဆင်​ေြခက​ေလး​တစ်ခွန်း​နဲ့​ သူများ​အ​ေြကး​လှန် ဖ​ေနာင့်​နင်း​လုပ်ရာမ​ေရာက်​ေအာင် ဟုတ်မှန် အကျိုး​မရှိ ဝဇီဒုစရိုက်ကင်း​ေအာင် ​ေနရမှာ​ေပါ့​။ မ​ေြပာ​ေတာ့​ဘူး​ဆိုတာ “မသိဘူး​၊​ မရှိဘူး​၊​ မဟုတ်ဘူး​” လို့​ ဆိုလိုတာ မဟုတ်တဲ့​အတွက် လိုအပ်လာတဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ မ​ေြပာမြပီး​ မတီး​မြမည် ဝင်ဝင်​ေညှာ်မိတာကလည်း​ အြကိမ်​ေပါင်း​ နည်း​မှ မနည်း​ေတာ့​တာ။ ဒီအတိုင်း​ေနလို့​ေတာ့​ မြဖစ်​ေသး​ပါဘူး​။ ဘယ်လိုအရာမျိုး​ကို ​ေြပာသင့်​တယ်။ ဘယ်လိုအရာမျိုး​ကို မ​ေြပာသင့်​ဘူး​ဆိုတာ ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ပရိုတို​ေကာလ်တစ်ခု​ေလာက် ထုတ်ထား​မှ ​ေတာ်ပါ​ေတာ့​မ​ေလ။ နို့​မို့​ ​ေြပာချင်တာလည်း​ သူ့​အြပင်မရှိပဲနဲ့​ သက်သက်မဲ့​ ပဲခံ​ေနတာလို့​ ထင်​ေနမစိုး​လို့​။

ပထမတစ်ချက်အ​ေနနဲ့​ ကိုယ်က ဆရာဝန်တစ်​ေယာက်ြဖစ်​ေနတဲ့​အတွက် ကိုယ့်​ဆရာဝန်​ေတွ မ​ေကာင်း​ေြကာင်း​ အတင်း​အဖျင်း​ေတွ မ​ေြပာမိ​ေအာင် ​ေနတာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ေပါ့​။ ဘယ်လို ဘယ်လို ဘယ်လို။ နား​ရှိလို့​သာ ြကား​ရ။ ဟုတ်ပါ့​မလား​ ​ေမာင်ကာဠုရယ်။ ​ေရှ့​မှာ​ေရး​လာတာ​ေတွက ဘယ်သူ​ေတွ အ​ေြကာင်း​မို့​ပါလိမ့်​။ ဘယ်သူ့​အ​ေြကာင်း​လို့​မှ ​ေြပာမထား​ပါဘူး​။ စ​ေန၊​ အဂင်္ါ၊​ တနလင်္ာ၊​ ရာဟု ဘာအက္ခရာ​ေလး​နဲ့​ စ တဲ့​သူလို့​ေတာင် ​ေြပာမထား​ဘူး​။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ သည်လိုပဲ ရှိတယ်။ အဲဒါ ​ေကာင်း​တယ် မ​ေကာင်း​ဘူး​ ကိုယ့်​ဘာသာ စဉ်း​စား​။ မဟုတ်ကဟုတ်က​ေတာ့​ လာမ​ေြပာ​ေလနဲ့​။ နင့်​ဘြကီး​က နင့်​ထက်​ေတာင် ​ေြပာတတ်​ေသး​။

ဒီ​ေလာက်ပဲ။ ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​ အတင်း​ေြပာတာ ကျင့်​ဝတ်နဲ့​မညီဘူး​ဆိုတာမျိုး​က သည်လိုဗျ။ လူနာ​ေတွ လူနာရှင်​ေတွဆီသွား​ြပီး​ “ဟယ်။ ြဖစ်မှြဖစ်ရ​ေလ။ အဲသည်ဆရာဝန်နဲ့​မှ သွား​ကုရသလား​။ နင်တို့​မသိဘူး​လား​။ အဲသည်ဆရာဝန်က ..@#$&” အဲလိုစကား​မျိုး​ မ​ေြပာအပ်ဘူး​။ “ခင်ဗျား​တို့​ ကု​ေနတဲ့​ဆရာဝန်က ဘယ်လိုဆရာဝန်မျိုး​လဲ သိသလား​။ ကျွန်​ေတာ်​ေြပာတယ်လို့​ေတာ့​ ြပန်မ​ေြပာနဲ့​ေနာ်။ သည်လိုဗျ။” အဲဒါမျိုး​လည်း​ မ​ေြပာသင့်​ဘူး​။ ကိုယ်​ေြပာမယ့်​စကား​ဟာ ​ေသွး​ထွက်​ေအာင် မှန်​ေနပ​ေစဦး​။ သူနဲ့​ သူ့​လူနာအြကား​မှာရှိတဲ့​ ယံုြကည်မှုကို ပျက်ြပား​ေစတာမို့​ ဂံုး​ေချာစကား​ထဲမှာပဲ သတ်မှတ်ရမယ်။

“​ေသသွား​ြပီ မဟုတ်လား​။

ငါအစကတည်း​က ထင်သား​ပဲ။ နင်တို့​က အဲသည်ဆရာဝန်နဲ့​မှ သွား​ကုတာကိုး​။ သူက … ။” လံုး​ဝ မ​ေြပာသင့်​ဘူး​။ “ကဲ။ ငါမ​ေြပာဘူး​လား​။ နင်တို့​ ြငိမ်ခံမ​ေနနဲ့​။ တရား​စွဲ။ တိုင်စာ​ေရး​။ ဂျာနယ်လစ်​ေတွ ​ေခါ်​ေပး​မယ်။” ပို၍ မ​ေြပာသင့်​ပါ ခင်ဗျာ။ အများ​က ​ေမာင်း​အြဖစ် သတ်မှတ်ထား​တဲ့​ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​ေတာင် အဲသလို စကား​မျိုး​ေတွကို ဘယ်တုန်း​ကမှ မ​ေြပာခဲ့​ဖူး​ေပါင်ဗျာ။ အဲသည်လို အဓိပ္ပါယ် သက်​ေရာက်သွား​ေစမယ့်​ စာမျိုး​ေတွလည်း​ ဘယ်​ေနရာမှာမှ မ​ေရး​ဖူး​ေပါင်ဗျာ။ ဒါ​ေပသိ အဲသည်စကား​မျိုး​ ​ေြပာတဲ့​သူ​ေတွက ​ေြပာခဲ့​လို့​ မြကာခဏဆိုသလို မီး​ခိုး​ြကွက်​ေလျှာက် ဒုက္ခ​ေရာက်ရတာကလည်း​ တခါတ​ေလ မဟုတ်ဘူး​ေနာ့​။ မီး​မရှိပဲ မီး​ခိုး​ဘယ်ကလာမတုန်း​။ ​ေလာင်ထား​တဲ့​မီး​ကို ​ေလက​ေလး​ကပင့်​မှ မီး​ခိုး​က​ေလး​ကတန်း​လာမှာ​ေပါ့​။

ဒီလိုဆိုရင် လူနာ​ေတွ ဘယ်​ေလာက်ပဲ နစ်နာသည်ြဖစ်ပ​ေစ၊​ ကိုယ့်​ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​မို့​လို့​ ​ေရငံုနှုတ်ပိတ်ြပီး​ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနရ​ေတာ့​မလို ြဖစ်​ေနမှာ​ေပါ့​။ အဲသလိုဆို “မမှီဝဲနဲ့​ ကင်း​ေအာင်​ေန” တုန်း​က ​ေရး​ခဲ့​သလို “အလုပ်ထဲတွင် သင်၏လုပ်​ေဖာ်ကိုင်ဘက်တစ်ဦး​က ကျင့်​ဝတ်သိက္ခာနှင့်​မညီ​ေသာ အြပုအမူကို လုပ်​ေဆာင်​ေနလျှင် …” ဆိုတဲ့​ေမး​ခွန််း​အတွက် အ​ေြဖကို “မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနမည်။” လို့​ ​ေြဖရာ​ေရာက်သွား​ြပီ။ ​ေြပာြပန်လည်း​တစ်ြပစ် မ​ေြပာြပန်လည်း​တစ်ြပစ်။ ဘယ်ဘက်ကမှလည်း​ မလွတ်ဘူး​။

အဲဒါဆိုရင် ကိုယ်က ဘယ်​ေနရာမှာ ​ေရာက်​ေနတာလဲ လို့​ ြပန်ြကည့်​လိုက်ပါ။ အ​ေရး​အြကီး​ဆံုး​က ကိုယ်က ​ေြပာ​ေရး​ဆိုခွင့်​ရှိတဲ့​ေနရာမှာ ဟုတ်မဟုတ် ဆန်း​စစ်ရပါမယ်။ ဥပမာ လူနာနဲ့​ေဆွနီး​မျိုး​စပ်​ေတာ်​ေနရင်၊​ မိတ်​ေဆွရင်း​ချာြဖစ်​ေနရင်၊​ လူနာဘက်က ​ေြပာ​ေရး​ဆိုခွင့်​ရှိတာ​ေပါ့​။ ဆရာ​ေပး​တဲ့​ ကုသမှုကို မခံယူလိုပါဘူး​ လို့​ ြငင်း​လို့​ရတာ​ေပါ့​။ ဒါဆိုလည်း​ အား​မနာပဲ ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ြငင်း​လို့​ရပါတယ်။ လူ့​အသက်ထက် ဘယ်ဟာမှ ပိုအ​ေရး​မြကီး​ဘူး​။ ​ေနာက်ထပ် ​ေြပာ​ေရး​ဆိုခွင့်​ရှိသူ​ေတွက​ေတာ့​ သူကျင့်​ဝတ်ချိုး​ေဖာက်တဲ့​အရပ်ဟာ ကိုယ့်​ရဲ့​လုပ်ငန်း​ခွင်ြဖစ်​ေနတဲ့​အခါမှာပါ။ ဥပမာ ခွဲစိတ်ခန်း​ထဲမှာ စည်း​ကမ်း​အတိုင်း​ ပိုး​ကင်း​စင်​ေအာင် ကာကွယ်မှုမလုပ်ဘူး​ဆိုရင် ဆာဂျင်အြကီး​ြကီး​ေတွကိုလည်း​ ​ေမ့​ေဆး​ဆရာဝန်က​ေလး​က ​ေြပာခွင့်​ရှိပါတယ်။

သူနာြပုဆရာမ​ေလး​ေတွက သတိ​ေပး​ခွင့်​ရှိပါတယ်။ ကျင့်​ဝတ်မညီတာကိုလည်း​ ကိုယ့်​လုပ်ငန််း​ခွင်မှာ အြဖစ်မခံနိုင်တဲ့​အ​ေြကာင်း​ သိ​ေစသင့်​တာ​ေပါ့​။ သူပိုင်တဲ့​ ရံုး​ခန်း​ထဲကကိစ္စကို လိုက်မ​ေြပာရင် ြပီး​တာပဲ။ ကိုယ်ကတာဝန်ရှိတဲ့​ ဌာနအြကီး​အကဲြဖစ်​ေနတယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ မ​ေြပာပဲ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနြခင်း​ဟာ အမှုတွဲထဲပါတယ်လို့​သာ သ​ေဘာထား​ပါ။ သူတို့​ကျ​ေတာ့​ အမှန်တကယ် မသိလိုက်ပါဘူး​ဆိုရင်​ေတာင် ကိုယ့်​ဝတ္တရား​ေပါ့​ေလျာ့​ရာ​ေရာက်တာ​ေပါ့​။

လူနာနဲ့​လည်း​ ဘယ်လိုမှ မပတ်သက်ဘူး​။ သူလုပ်​ေနတဲ့​ လုပ်ငန်း​ခွင်ကလည်း​ ကိုယ်နဲ့​ အ​ေဝး​ြကီး​။ မနီး​စပ်ဘူး​။ သူ့​ဆရာနဲ့​သူ့​လူနာကလည်း​ ​ေြက​ေြကနပ်နပ်ြကီး​ ကု​ေနတယ်။ ​ေသချင်​ေသနိုင်တယ်။ ​ေသဖို့​များ​တယ်။ သိ​ေနြပီး​သား​ေတာင်မှ အလကား​ေနရင်း​ ဝင်ြပီး​ ြကား​ေလ​ေသွး​မယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဘက်က ​ေဖာင်း​ြဖစ်ပါတယ်။ သူြပုတဲ့​အမှုဟာ သူ့​အကုသိုလ်သာြဖစ်သလို ခံရသူလူနာမှာလည်း​ သူနဲ့​ အတုန့်​အလှည့်​ေရစက်ပါလို့​သာ ြဖစ်တယ်။ ကိုယ့်​အလုပ်တာဝန်ဟာ ဆရာဝန်​ေတွ စည်း​ကမ်း​ထိန်း​သိမ်း​ေပး​ဖို့​၊​ ကျင့်​ဝတ်နဲ့​ညီမညီ ​ေစာင့်​ြကည့်​ဖို့​ဆိုရင်​ေတာ့​ အ​ေရး​ယူ​ေဆာင်ရွက်ရမှာ​ေပါ့​။ မဟုတ်ပဲနဲ့​ေတာ့​ ကိုယ့်​အလုပ်လား​။ သူကုသမျှလူနာ​ေတွ လိုက်​ေတာ​ေြခာက်ထုတ်ဖို့​ဆိုတာက ရာမခရစ်သျှနား​ြကီး​ရဲ့​ ပံုြပင်ထဲက ြပည့်​တန်ဆာအိမ်ဝမှာ လူတစ်​ေယာက်ဝင်တိုင်း​ ​ေကျာက်ခဲတစ်လံုး​ ​ေကာက်​ေကာက်ပံုတဲ့​ ရ​ေသ့​ြကီး​လိုပဲ ​ေသတဲ့​အခါ ငရဲကျရမှာက ကိုယ်ြဖစ်​ေနပါ့​မယ်။

အလား​တူ အြဖစ်အပျက်မျိုး​မှာ ဘယ်လိုလုပ်တာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​လဲ ဆိုတာကို​ေတာ့​ ကမ္ဘာ့​အခင်း​အကျင်း​အသစ်စာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်လိုက်ရြပီး​ အမှတ်မထင် အတုယူလိုက်မိပါတယ်။ သူ့​မိတ်​ေဆွတစ်​ေယာက် ​ေဆး​ကုရင်း​ကုရင်း​ ​ေသလု​ေြမာပါး​ြဖစ်​ေနခိုက်မှာ အိမ်လာလည်တဲ့​ဆရာဝန်က ​ေဆး​မှတ်တမ်း​ေတွဖတ်ြပီး​ ကု​ေနတဲ့​ဆရာဝန်ကို သိတဲ့​အခါမှာ ဘာတစ်ခွန်း​မှ မ​ေြပာ​ေတာ့​ပဲ “ဆရာ​ေြပာင်း​ကုလိုက်ပါ။ ​ေြပာင်း​ြဖစ်​ေအာင် ​ေြပာင်း​ပါ။” အဲသည်တစ်ခွန်း​ပဲ ​ေြပာြပီး​ ဘာကိုမှ ရှင်း​မြပပါဘူး​တဲ့​။ လူနာအသက်ချမ်း​သာရာရသွား​တဲ့​အခါမှာ​ေတာင် ဘာ​ေြကာင့်​ညာ​ေြကာင့်​ ​ေြပာမြပပဲ ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​ အတင်း​မတုပ်တဲ့​ အဲသည်ဆရာကို ​ေလး​စား​သွား​ပါတယ်။ ြကား​က​ေန ​ေကျး​ဇူး​အတင်ခံချင်လို့​လည်း​ မဟုတ်သလို၊​ တဘက်သား​ဆရာဝန်ကို အပုပ်ချတဲ့​သ​ေဘာလည်း​ မမည်ဘူး​။ လူနာရဲ့​အသက်အန္တရာယ်ကို ကာကွယ်​ေစာင့်​ေရှာက်ရာလည်း​ ​ေရာက်တယ်။ ​ေတာ်​ေရာ​ေပါ့​ အဲ​ေလာက်ဆို။

တကယ်​ေတာ့​ အလုပ်ထဲက ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​ဟာ လမ်း​လည်​ေခါင်ထိပ်တိုက်​ေတွ့​တဲ့​ ပုရွက်ဆိတ်က​ေလး​များ​လိုပဲ အင်တင်နာချင်း​ ထိလိုက်​ေတွ့​လိုက်ရံုနဲ့​ ရှည်ရှည်​ေဝး​ေဝး​ ​ေြပာစရာမလိုပဲ တစ်​ေယာက်အ​ေြကာင်း​တစ်​ေယာက် ဓါတ်​ေပါက်ြကတာများ​ပါတယ်။ အြပင်လူ​ေတွထက်စာရင် ​ေြမွ​ေြမွချင်း​ ​ေြခြမင်တာလည်း​ သဘာဝမကျ​ေပဘူး​လား​။ ​ေဈး​ထဲမှာ “အ​ေြပာက​ေတာ့​ ​ေရွှမန်း​” ဆရာဝန်​ေတွ ဝက်ဝက်ကွဲ နံမယ်ြကီး​ချင်ြကီး​မယ်။ ကိုယ်ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ြက​ေတာ့​ သူဘယ်လို က မယ်ဆိုတာ ြမင်ဖူး​ြပီး​သား​ြဖစ်တဲ့​အတွက် သူများ​ဖိုး​စိန်တိုင်း​ လိုက် မစိန်ြကပါဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ ကိုယ်မြမင်ချင် မြကည့်​ရံုပဲရှိတယ်။

နင်တို့​မင်း​သား​ ဘယ့်​နှယ်ညာ့​နှယ်​ေတာ့​ မ​ေြပာဘူး​ေပါ့​။ နို့​မို့​ ကိုယ်ကပဲ မနာလိုတိုရှည် စိတ်ပုပ်ရာကျဦး​မယ်။ တကယ်​ေကာင်း​တဲ့​ ​ေတာ်တဲ့​သူ​ေတွဆိုလည်း​ ဘယ်​ေလာက်ပဲ ရွက်ပုန်း​သီး​ြဖစ်ြဖစ် အ​ေပွး​ြမင် အပင်သိမို့​ ​ေြကာ်ြငာဝင်​ေနစရာ မလိုဘူး​။ အ​ေရး​အ​ေြကာင်း​ရယ်လို့​ ကိုယ့်​အိ်မ်မှာ ​ေသ​ေကာင်​ေပါင်း​လဲ နာ​ေရး​ဖျား​ေရး​ ရှိတဲ့​အခါ ဘယ်သူ့​ဆီ ဘယ်လိုသွား​ရမယ်ဆိုတဲ့​ အြကံဉာဏ်ကို သူတို့​နဲ့​တိုင်ပင်တာ မမှား​ပါဘူး​။ အြပင်လူ​ေတွက​ေတာ့​ အဲလိုအချိန်မှာ အမှား​နဲ့​ေတွ့​ရတာဟာ ​ေဈး​အြကီး​ဆံုး​၊​ လူြကိုက်အများ​ဆံုး​၊​ နံမယ်အြကီး​ဆံုး​ေတွသာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ြဖစ်လိမ့်​မယ်လို့​ ယံုြကည်​ေရွး​ချယ်ကုသြကြပီး​ အခန့်​မသင့်​လို့​ တလွဲတ​ေချာ်ြဖစ်ြပီဆိုတာနဲ့​ သည်​ေလာက်ပိုက်ဆံအကုန်ခံထား​ရတာ သည်လိုြဖစ်စရာလား​ လို့​ ယူြကံုး​မရ ြဖစ်ြကမှာ​ေပါ့​။

ဒီ​ေနရာမှာ​ေတာ့​ ကိုယ်နဲ့​နည်း​တူ အစိုး​ရအလုပ်ဝင်မိလို့​ လူလံုး​မလှ ချွတ်ြခံုကျရပါတယ်ဆိုတဲ့​ ဆရာဝန်​ေမာင်မယ်များ​ကို အား​ေပး​စကား​ေြပာချင်ပါတယ်။ သည်က​ေန့​ေခတ်မှာ ပိုက်ဆံဘယ်​ေလာက်ပဲရှိရှိ၊​ မိသား​စုထဲမှာ ကျန်း​မာ​ေရး​ေစာင့်​ေရှာက်မှု လိုအပ်လာြပီဆိုရင်​ေတာ့​ ကိုယ်တိုင်လည်း​ ကုသ​ေပး​နိုင်သလို လိုအပ်လာတဲ့​အခါမှာလည်း​ အသင့်​ေတာ်ဆံုး​ ဆရာြကီး​သမား​ြကီး​ေတွဆီမှာ မျက်နှာ​ေလး​တစ်ခု အရင်း​ြပုြပီး​ ​ေဆွး​ေနွး​နှီး​ေနှာတိုင်ပင် အြကံဉာဏ်များ​ေတာင်း​ခံနိုင်တယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။

လူကိုယ်တိုင် လက်လှမ်း​မမီဦး​ေတာ့​ ကိုယ်ပါဝင်​ေနတဲ့​ ကျန်း​မာ​ေရး​ကွန်ယက်ထဲက​ေန တတ်နိုင်သ​ေလာက် ချိတ်ဆက်လို့​ အ​ေဝး​ေရာက်​ေစာင့်​ေရှာက်မှု​ေတွ ​ေပး​နိုင်ပါ​ေသး​တယ်။ အစိုး​ရအလုပ်ကို စိတ်နာနာနဲ့​ထွက်ြပီး​ အြပင်​ေရာက်သွား​မှ နာရဖျား​ရတဲ့​အခါ ဘယ်​ေလာက် အား​ငယ်စရာ​ေကာင်း​သလဲ သိပါလိမ့်​မယ်။ ကိုယ်တိုင်အလုပ်ဝင်လုပ်​ေနတဲ့​ ကျန်း​မာ​ေရး​မိသား​စုအ​ေြကာင်း​ကို ကိုယ်သာလျှင် အသိဆံုး​မို့​လို့​ လူနာအတွက် လူမှန် ​ေနရာမှန်မှာ ကုသမှုအမှန်အကန် ရရာရ​ေြကာင်း​ အြကံ​ေကာင်း​ အဆက်အသွယ်​ေကာင်း​ေတွလည်း​ ရနိုင်တာ​ေပါ့​။ ဘာ​ေရာဂါြဖစ်ရင် ဘယ်သူ့​ဆီညွှန်း​ပို့​တာ အဆင်​ေြပဆံုး​ြဖစ်မယ်ဆိုတာလည်း​ နား​လည်တယ်​ေလ။

အဂင်္လန်၊​ ဥ​ေရာပ၊​ အ​ေမရိက မှာ ဘယ်လိုစံနစ်မျိုး​ရှိသလဲဆိုတာ မ​ေရာက်ဖူး​ေသး​လို့​ မသိပါဘူး​။ စကင်္ာပူမှာ​ေတာ့​ အထူး​ကုဆရာဝန်ြကီး​ေတွနဲ့​ ​ေတွ့​ဆံု​ေဆွး​ေနွး​မယ်ဆိုရင် တြခား​ဆရာဝန် တစ်​ေယာက်​ေယာက်က အဲသည်ဆရာဝန်ြကီး​ရဲ့​ ကုသမှု အြကံဉာဏ်ကို ​ေတာင်း​ခံတဲ့​ လွှဲစာပါမှ ြကည့်​ေပး​တယ်လို့​ ​ေြပာြကပါတယ်။ “ထူး​ထူး​ရှယ်” မှာကတည်း​က ကိုယ့်​ဆီမှာလည်း​ အဲသလို ညွှန်း​ပို့​ြပသစံနစ် (Referral system) တစ်ခု လိုအပ်​ေနတဲ့​အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာခဲ့​ဖူး​ပါတယ်။ ဆရာဝန်အငယ်​ေတွဘက်ကလည်း​ “​ေကာ်မရှင်ရတဲ့​ဆရာြကီး​ဆီလွှဲမှာ​ေပါ့​။ တို့​ကို ခွဲခန်း​ထဲ အကူ​ေခါ်ရင် လွှဲ​ေပး​မယ်​ေလ။” ဆိုတာမျိုး​ မရှိပဲ သမာသမတ်ကျကျ ကိုယ့်​ဆရာသမား​ေတွရဲ့​ ပညာကို သိက္ခာကို ​ေလး​ေလး​စား​စား​ ညွှန်း​ပို့​တဲ့​အခါ၊​ အြကီး​ေတွဘက်ကလည်း​ “ြကည့်​စမ်း​။

သည်​ေကာင်​ေလး​ေတွ ဘာမှလည်း​ မတတ်ဘူး​။ ဘာမလုပ်ထား​ဘူး​။ ဘာ​ေတွ ​ေလျှာက်လုပ်ထား​တယ်။” ဆိုတာမျိုး​ လူနာ​ေရှ့​မှာ အတင်း​မတုပ်ပဲ ဆရာဝန်ချင်း​ ​ေလး​စား​သမှုနဲ့​ လက်ခံကုသ​ေပး​တဲ့​အခါ၊​ လူနာ​ေတွဘက်ကလည်း​ ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​ြကား​မှာ ဟိုဆရာက​ေတာ့​ ဘယ်လို သည်ဆရာက​ေတာ့​ ဘယ်ဝါ ဘုရား​တကာ ရန်တိုက် မလုပ်ြက​ေတာ့​တဲ့​အခါ၊​ ​ေတာ်​ေတာ်စိတ်ချမ်း​သာစရာ ​ေကာင်း​လိမ့်​မယ် ထင်ပါရဲ့​။

လူဆိုတဲ့​သ​ေဘာဟာ သူများ​ကိစ္စ​ေတွမှာ စပ်စုတတ်ြမဲ ဓမ္မတာမို့​ အတင်း​ေြပာတယ်ဆိုတာလည်း​ ဝါသနာပါသူ​ေတွအတွက် ​ေအာင့်​ထား​လို့​ရတဲ့​ ကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူး​။ စာ​ေရး​တဲ့​သူ​ေတွက ပိုဆိုး​ေတာ့​တာ​ေပါ့​ေနာ်။ “​ေြပာြပစရာ​ေတွကလည်း​ တပံုြကီး​ ကျန်​ေသး​တယ်ရှင့်​” “မကျည်း​တန်​ေရ ​ေြပာ​ေတာ့​မယ် နား​ေထာင်” “​ေြပာရမှာ​ေပါ့​ မခင်​ေကျာ့​ရယ်” “​ေြပာလိုက်စမ်း​မယ် ​ေသာင်း​ေြပာင်း​ေထွလာ” “​ေြပာချင်လွန်း​လို့​” အစရှိတဲ့​ ပင်တိုင်​ေဆာင်း​ပါး​ေတွအား​လံုး​ဟာ သူများ​အ​ေြကာင်း​ေတွ ​ေြပာတယ်ဆိုတာထက် ကိုယ့်​အြမင်ကိုယ့်​အ​ေတွး​ကို ​ေြပာတယ် လို့​ မယူဆဘူး​လား​။ အခု​ေြပာတဲ့​ေဆာင်း​ပါး​ေတွကို ဘယ်သူ​ေတွ​ေရး​သလဲ သိသလား​။ ဖတ်ဖူး​သလား​။ မသိ​ေသး​ရင် ရှာဖတ်ထား​ဦး​ေနာ်။ ​ေတာ်​ေတာ်ြကာ PSC အင်တာဗျူး​ကျ အ​ေမး​ခံရရင် မ​ေြဖနိုင်ပဲ​ေနဦး​မယ်။ အဟက် အဟက်..။

Read More