“အတင်း​အဖျင်း​စကား​”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“မမ၊​ ​ေကာ်ဖီ​ေလး​ ​ေသာက်လိုက်ပါဦး​။”
“​ေအး​ကွယ်။ ညီမရယ်။ ​ေကျး​ဇူး​ပါ။”
“…..”
“ညီမ၊​ မမက​ေလ သူများ​အတင်း​အဖျင်း​ဆိုရင် ဘယ်တုန်း​ကမှ မ​ေြပာတတ်တဲ့​မိန်း​မ။ အခုဟာက သား​သမီး​ချင်း​စာနာလို့​ မြဖစ်သင့်​တာ မြဖစ်ရ​ေအာင် သတိ​ေပး​ရဦး​မယ်။ အဲသည် @#$% ဆိုတဲ့​ေကာင်​ေလး​ဟာ​ေလ ……………။”

အခု​ေလာက်ဆိုရင်​ေတာ့​ ဘယ်သီချင်း​ဆက်ဆိုရမယ် သ​ေဘာ​ေပါက်​ေလာက်ြပီ ထင်ပါတယ်။ ​ေဒါ်ခင်​ေလး​ေဆွ နဲ့​ ​ေဒါ်ထား​တို့​ကိုလည်း​ မျက်စိထဲြမင်​ေယာင်ြပီး​ေလာက်​ေရာ​ေပါ့​။ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​ကိုလည်း​ တချို့​က အဲသလိုပဲ ြမင်​ေနသလား​ေတာ့​ မ​ေြပာတတ်ပါဘူး​။

မ​ေြပာဘူး​ မ​ေြပာဘူး​နဲ့​ ဘာမှကို မကျန်ဘူး​။ အကုန်​ေဖာ်​ေတာ့​တာ မဟုတ်လား​။ ကွယ်ရာအတင်း​တုပ်တဲ့​သူချင်း​အတူတူ မျိုး​မျိုး​ခိုင်ကသာ ​ေသွး​ပုချိ ​ေသွး​ပုချိ ချိုး​ချိုး​နီ ​ေတာင်း​ပန်ရတာ။ မမနာနာက​ေတာ့​ ​ေြပာတုန်း​က သူမပါခဲ့​သလို “​ေြပာတာ​ေတွ ဟုတ်မဟုတ် သိတဲ့​အခါ ဟုတ်တာ​ေတွ ​ေြပာမ​ေြပာလည်း​ သိြကလိမ့်​မယ်။” လို့​ ​ေဒါင်း​ဖဲ​ေလး​ ကိုင်​ေစာင့်​ေနခဲ့​သလိုမျိုး​ ြဖစ်​ေနဦး​ေတာ့​မှာပဲ။ ​ေဒါ်ြမ​ေလး​ေလသံနဲ့​ “မ​ေြပာချင်ဘူး​။ မ​ေြပာချင်ဘူး​။ နည်း​နည်း​ေလး​မှကို မ​ေြပာချင်ဘူး​။” လို့​ နိဒါန်း​ပျိုး​ေနြပီဆိုရင် တစ်ခုခု​ေြပာ​ေတာ့​မယ်ဆိုတာ အန်ဒါစတွတ်​ေပါ့​။

ဝင်း​ဦး​ရှစ်ကိုယ်ခွဲကား​ထဲက ဗလစ်ဗလစ်ချစ်ချစ်ြကီး​လို၊​ မုန်း​ပါတယ်​ေမာင့်​ကိုထဲက ပဲြပုတ်သည်မစန်း​ြကီး​လို သူ့​ဆီ​ေရာက်သွား​တဲ့​ သတင်း​မှန်သမျှ အင်တာနက်​ေပါ် အကုန်တင်​ေတာ့​မှာဆိုြပီး​ လူြမင်တာနဲ့​ အချင်း​ချင်း​ “အဟမ်း​” သံ​ေပး​၊​ မျက်စက​ေလး​ပစ်ြပြပီး​ ​ေြပာလက်စ စကား​ြဖတ်ကုန်ြက​ေတာ့​မယ် ထင်ပါရဲ့​။ သည်ကြဖင့်​ သူများ​အ​ေြကာင်း​လည်း​ မ​ေြပာတတ်ပါ။ စပ်မိစပ်ရာ ကွိစိကွစ ​ေလာက်က​ေလး​တင်ပါဗျာ။

အရပ်ထဲမှာ အတင်း​တုပ်ြကြပီဆိုရင်​ေတာ့​ မိန်း​မတစ်​ေယာက်က​ေြခဆင်း​ထိုင်၊​ သူ့​ေနာက်မှာ ​ေနာက်တစ်​ေယာက်က ဘီး​က​ေလး​တစ်​ေချာင်း​နဲ့​ ဆံပင်​ေလး​ေတွရှင်း​လိုက်၊​ သန်း​က​ေလး​ေတွတုပ်လိုက်နဲ့​ ​ေဟာတစ်​ေကာင် ​ေဟာတစ်​ေကာင် အင့်​ကနဲအင့်​ကနဲ စကား​တ​ေြပာ​ေြပာ ​ေလ​ေတွ​ေဖာရတာ ဘယ်​ေလာက် အရသာရှိတယ် မှတ်သလဲ။ ဝဲဆိုတာ ြမင်တဲ့​သူအတွက်သာ ရွံစရာ​ေကာင်း​တာ၊​ ကုပ်တဲ့​သူအတွက် ပိုက်ဆံမကုန်ပဲ ရတဲ့​စည်း​စိမ်တဲ့​။ အတင်း​တုပ်တာလည်း​ သိပ်​ေတာ့​ ကွာမှာ မဟုတ်ပါဘူး​။

ဆရာဝန်​ေတွ အချင်း​ချင်း​ အဲသလို အတင်း​တုပ်ြကရင်​ေကာ ဘယ့်​နှယ်များ​ေနမှာပါလိမ့်​ေနာ်။ ဂျူတီကုတ်ြကီး​ထဲလက်နှိုက်၊​ နား​ြကပ်က​ေလး​ ပုခံုး​ေပါ်တင်ရင်း​ “အိုင်​ေဆး​ ကိုနှင်း​ေမာင်။ ခင်ဗျား​ မ​ေန့​ကသတင်း​ ြကား​ြပီး​ေလာက်ြပီ မှတ်တယ်။” ဆိုတာမျိုး​၊​ “ယူ့​ကိုခင်လို့​ အိုင်​ေြပာြပမယ်။ အိုင်က​ေြပာတယ်လို့​ ဘယ်သူ့​ကိုမှ မ​ေြပာြပရဘူး​ေနာ်။ ပ​ေရာမစ်။” ဆိုတာမျိုး​ ြဖစ်​ေနမလား​ မသိပါဘူး​။ အတင်း​အဖျင်း​ဆိုတာ အား​အား​ယား​ယား​ ရှိ​ေနသူ​ေတွသာ သူများ​အ​ေြကာင်း​ စိတ်ဝင်တစား​ ​ေြပာနိုင်ဆိုနိုင်ြကတာဆို​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ် ယား​လို့​ေတာင် မကုပ်အား​တဲ့​ ဆရာဝန်​ေတွအဖို့​ များ​ေသာအား​ြဖင့်​ ​ေနာက်အကျဆံုး​မှ သတင်း​ရြပီး​ “သည်လို အြဖစ်အပျက်မျိုး​ ရှိတယ်။ ဟုတ်လား​။” လို့​ အတင်း​အသိုး​ြကီး​ေတွကိုပဲ တအံ့​တဩ လိုက်ြကား​ရတာမျိုး​ပါ။

သူတို့​ကလည်း​ အလုပ်ထဲမှာ အချင်း​ချင်း​ ​ေဖာ်ဝဒ်လုပ်တာကလွဲလို့​ ထီး​ြဖူဖိနပ်ပါး​ေအာင် အရပ်တကာလည်​ေြပာနိင်ဖို့​ မလွယ်ပါဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ ကိုယ့်​လိုဘယ်သူမှမ​ေြပာပဲ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်ထဲ လာ​ေရး​ေနတာမျိုး​က​ေတာ့​ သစ်​ေခါင်း​ထဲမှာ တိတ်တိတ်လာလာ​ေအာ်တဲ့​ နှမ်း​ဖတ်ချဉ်စား​သူ ရှင်ဘုရင်ြကီး​ထက်စာရင် လူသိရှင်ြကား​ြဖစ်ကုန်မှာ မလွဲပါဘူး​။

အဲလိုဆို​ေတာ့​ လက်ခံသည်ပဲြဖစ်​ေစ၊​ လက်မခံသည်ပဲြဖစ်​ေစ၊​ အများ​ကထင်ထား​တဲ့​အတိုင်း​ ကိုယ့်​ကို သတင်း​စံုတဲ့​ ကသင်း​ထံုလို့​ ​ေခါ်ချင်လည်း​ေခါ်ြကပါ​ေစ​ေတာ့​။ ​ေမး​ကွမ်း​ရှိ ​ေမး​ကွမ်း​ရှိပါ။ ဘာကိုပဲ​ေရး​ေရး​ ပုဂ္ဂိုလ်​ေရး​ေတွ တတ်နိုင်သမျှ ​ေရှာင်ရံုပဲ ရှိပါ​ေတာ့​တယ်။ ကိုယ့်​ေြပာစကား​ ဆိုစကား​များ​ဟာလည်း​ ဆို​ေရး​ရှိက ဆိုအပ်လှစွာ ြဖစ်မြဖစ် အဖန်ဖန်စိစစ်ြပီး​ေရး​တာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ေပါ့​။ “ဟုတ်တာ​ေြပာတာ​ေလ။ မခံနိုင်ဘူး​လား​။” ဆင်​ေြခက​ေလး​တစ်ခွန်း​နဲ့​ သူများ​အ​ေြကး​လှန် ဖ​ေနာင့်​နင်း​လုပ်ရာမ​ေရာက်​ေအာင် ဟုတ်မှန် အကျိုး​မရှိ ဝဇီဒုစရိုက်ကင်း​ေအာင် ​ေနရမှာ​ေပါ့​။ မ​ေြပာ​ေတာ့​ဘူး​ဆိုတာ “မသိဘူး​၊​ မရှိဘူး​၊​ မဟုတ်ဘူး​” လို့​ ဆိုလိုတာ မဟုတ်တဲ့​အတွက် လိုအပ်လာတဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ မ​ေြပာမြပီး​ မတီး​မြမည် ဝင်ဝင်​ေညှာ်မိတာကလည်း​ အြကိမ်​ေပါင်း​ နည်း​မှ မနည်း​ေတာ့​တာ။ ဒီအတိုင်း​ေနလို့​ေတာ့​ မြဖစ်​ေသး​ပါဘူး​။ ဘယ်လိုအရာမျိုး​ကို ​ေြပာသင့်​တယ်။ ဘယ်လိုအရာမျိုး​ကို မ​ေြပာသင့်​ဘူး​ဆိုတာ ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ပရိုတို​ေကာလ်တစ်ခု​ေလာက် ထုတ်ထား​မှ ​ေတာ်ပါ​ေတာ့​မ​ေလ။ နို့​မို့​ ​ေြပာချင်တာလည်း​ သူ့​အြပင်မရှိပဲနဲ့​ သက်သက်မဲ့​ ပဲခံ​ေနတာလို့​ ထင်​ေနမစိုး​လို့​။

ပထမတစ်ချက်အ​ေနနဲ့​ ကိုယ်က ဆရာဝန်တစ်​ေယာက်ြဖစ်​ေနတဲ့​အတွက် ကိုယ့်​ဆရာဝန်​ေတွ မ​ေကာင်း​ေြကာင်း​ အတင်း​အဖျင်း​ေတွ မ​ေြပာမိ​ေအာင် ​ေနတာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ေပါ့​။ ဘယ်လို ဘယ်လို ဘယ်လို။ နား​ရှိလို့​သာ ြကား​ရ။ ဟုတ်ပါ့​မလား​ ​ေမာင်ကာဠုရယ်။ ​ေရှ့​မှာ​ေရး​လာတာ​ေတွက ဘယ်သူ​ေတွ အ​ေြကာင်း​မို့​ပါလိမ့်​။ ဘယ်သူ့​အ​ေြကာင်း​လို့​မှ ​ေြပာမထား​ပါဘူး​။ စ​ေန၊​ အဂင်္ါ၊​ တနလင်္ာ၊​ ရာဟု ဘာအက္ခရာ​ေလး​နဲ့​ စ တဲ့​သူလို့​ေတာင် ​ေြပာမထား​ဘူး​။ ရပ်ကွက်ထဲမှာ သည်လိုပဲ ရှိတယ်။ အဲဒါ ​ေကာင်း​တယ် မ​ေကာင်း​ဘူး​ ကိုယ့်​ဘာသာ စဉ်း​စား​။ မဟုတ်ကဟုတ်က​ေတာ့​ လာမ​ေြပာ​ေလနဲ့​။ နင့်​ဘြကီး​က နင့်​ထက်​ေတာင် ​ေြပာတတ်​ေသး​။

ဒီ​ေလာက်ပဲ။ ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​ အတင်း​ေြပာတာ ကျင့်​ဝတ်နဲ့​မညီဘူး​ဆိုတာမျိုး​က သည်လိုဗျ။ လူနာ​ေတွ လူနာရှင်​ေတွဆီသွား​ြပီး​ “ဟယ်။ ြဖစ်မှြဖစ်ရ​ေလ။ အဲသည်ဆရာဝန်နဲ့​မှ သွား​ကုရသလား​။ နင်တို့​မသိဘူး​လား​။ အဲသည်ဆရာဝန်က ..@#$&” အဲလိုစကား​မျိုး​ မ​ေြပာအပ်ဘူး​။ “ခင်ဗျား​တို့​ ကု​ေနတဲ့​ဆရာဝန်က ဘယ်လိုဆရာဝန်မျိုး​လဲ သိသလား​။ ကျွန်​ေတာ်​ေြပာတယ်လို့​ေတာ့​ ြပန်မ​ေြပာနဲ့​ေနာ်။ သည်လိုဗျ။” အဲဒါမျိုး​လည်း​ မ​ေြပာသင့်​ဘူး​။ ကိုယ်​ေြပာမယ့်​စကား​ဟာ ​ေသွး​ထွက်​ေအာင် မှန်​ေနပ​ေစဦး​။ သူနဲ့​ သူ့​လူနာအြကား​မှာရှိတဲ့​ ယံုြကည်မှုကို ပျက်ြပား​ေစတာမို့​ ဂံုး​ေချာစကား​ထဲမှာပဲ သတ်မှတ်ရမယ်။

“​ေသသွား​ြပီ မဟုတ်လား​။

ငါအစကတည်း​က ထင်သား​ပဲ။ နင်တို့​က အဲသည်ဆရာဝန်နဲ့​မှ သွား​ကုတာကိုး​။ သူက … ။” လံုး​ဝ မ​ေြပာသင့်​ဘူး​။ “ကဲ။ ငါမ​ေြပာဘူး​လား​။ နင်တို့​ ြငိမ်ခံမ​ေနနဲ့​။ တရား​စွဲ။ တိုင်စာ​ေရး​။ ဂျာနယ်လစ်​ေတွ ​ေခါ်​ေပး​မယ်။” ပို၍ မ​ေြပာသင့်​ပါ ခင်ဗျာ။ အများ​က ​ေမာင်း​အြဖစ် သတ်မှတ်ထား​တဲ့​ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​ေတာင် အဲသလို စကား​မျိုး​ေတွကို ဘယ်တုန်း​ကမှ မ​ေြပာခဲ့​ဖူး​ေပါင်ဗျာ။ အဲသည်လို အဓိပ္ပါယ် သက်​ေရာက်သွား​ေစမယ့်​ စာမျိုး​ေတွလည်း​ ဘယ်​ေနရာမှာမှ မ​ေရး​ဖူး​ေပါင်ဗျာ။ ဒါ​ေပသိ အဲသည်စကား​မျိုး​ ​ေြပာတဲ့​သူ​ေတွက ​ေြပာခဲ့​လို့​ မြကာခဏဆိုသလို မီး​ခိုး​ြကွက်​ေလျှာက် ဒုက္ခ​ေရာက်ရတာကလည်း​ တခါတ​ေလ မဟုတ်ဘူး​ေနာ့​။ မီး​မရှိပဲ မီး​ခိုး​ဘယ်ကလာမတုန်း​။ ​ေလာင်ထား​တဲ့​မီး​ကို ​ေလက​ေလး​ကပင့်​မှ မီး​ခိုး​က​ေလး​ကတန်း​လာမှာ​ေပါ့​။

ဒီလိုဆိုရင် လူနာ​ေတွ ဘယ်​ေလာက်ပဲ နစ်နာသည်ြဖစ်ပ​ေစ၊​ ကိုယ့်​ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​မို့​လို့​ ​ေရငံုနှုတ်ပိတ်ြပီး​ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနရ​ေတာ့​မလို ြဖစ်​ေနမှာ​ေပါ့​။ အဲသလိုဆို “မမှီဝဲနဲ့​ ကင်း​ေအာင်​ေန” တုန်း​က ​ေရး​ခဲ့​သလို “အလုပ်ထဲတွင် သင်၏လုပ်​ေဖာ်ကိုင်ဘက်တစ်ဦး​က ကျင့်​ဝတ်သိက္ခာနှင့်​မညီ​ေသာ အြပုအမူကို လုပ်​ေဆာင်​ေနလျှင် …” ဆိုတဲ့​ေမး​ခွန််း​အတွက် အ​ေြဖကို “မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနမည်။” လို့​ ​ေြဖရာ​ေရာက်သွား​ြပီ။ ​ေြပာြပန်လည်း​တစ်ြပစ် မ​ေြပာြပန်လည်း​တစ်ြပစ်။ ဘယ်ဘက်ကမှလည်း​ မလွတ်ဘူး​။

အဲဒါဆိုရင် ကိုယ်က ဘယ်​ေနရာမှာ ​ေရာက်​ေနတာလဲ လို့​ ြပန်ြကည့်​လိုက်ပါ။ အ​ေရး​အြကီး​ဆံုး​က ကိုယ်က ​ေြပာ​ေရး​ဆိုခွင့်​ရှိတဲ့​ေနရာမှာ ဟုတ်မဟုတ် ဆန်း​စစ်ရပါမယ်။ ဥပမာ လူနာနဲ့​ေဆွနီး​မျိုး​စပ်​ေတာ်​ေနရင်၊​ မိတ်​ေဆွရင်း​ချာြဖစ်​ေနရင်၊​ လူနာဘက်က ​ေြပာ​ေရး​ဆိုခွင့်​ရှိတာ​ေပါ့​။ ဆရာ​ေပး​တဲ့​ ကုသမှုကို မခံယူလိုပါဘူး​ လို့​ ြငင်း​လို့​ရတာ​ေပါ့​။ ဒါဆိုလည်း​ အား​မနာပဲ ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ြငင်း​လို့​ရပါတယ်။ လူ့​အသက်ထက် ဘယ်ဟာမှ ပိုအ​ေရး​မြကီး​ဘူး​။ ​ေနာက်ထပ် ​ေြပာ​ေရး​ဆိုခွင့်​ရှိသူ​ေတွက​ေတာ့​ သူကျင့်​ဝတ်ချိုး​ေဖာက်တဲ့​အရပ်ဟာ ကိုယ့်​ရဲ့​လုပ်ငန်း​ခွင်ြဖစ်​ေနတဲ့​အခါမှာပါ။ ဥပမာ ခွဲစိတ်ခန်း​ထဲမှာ စည်း​ကမ်း​အတိုင်း​ ပိုး​ကင်း​စင်​ေအာင် ကာကွယ်မှုမလုပ်ဘူး​ဆိုရင် ဆာဂျင်အြကီး​ြကီး​ေတွကိုလည်း​ ​ေမ့​ေဆး​ဆရာဝန်က​ေလး​က ​ေြပာခွင့်​ရှိပါတယ်။

သူနာြပုဆရာမ​ေလး​ေတွက သတိ​ေပး​ခွင့်​ရှိပါတယ်။ ကျင့်​ဝတ်မညီတာကိုလည်း​ ကိုယ့်​လုပ်ငန််း​ခွင်မှာ အြဖစ်မခံနိုင်တဲ့​အ​ေြကာင်း​ သိ​ေစသင့်​တာ​ေပါ့​။ သူပိုင်တဲ့​ ရံုး​ခန်း​ထဲကကိစ္စကို လိုက်မ​ေြပာရင် ြပီး​တာပဲ။ ကိုယ်ကတာဝန်ရှိတဲ့​ ဌာနအြကီး​အကဲြဖစ်​ေနတယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ မ​ေြပာပဲ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနြခင်း​ဟာ အမှုတွဲထဲပါတယ်လို့​သာ သ​ေဘာထား​ပါ။ သူတို့​ကျ​ေတာ့​ အမှန်တကယ် မသိလိုက်ပါဘူး​ဆိုရင်​ေတာင် ကိုယ့်​ဝတ္တရား​ေပါ့​ေလျာ့​ရာ​ေရာက်တာ​ေပါ့​။

လူနာနဲ့​လည်း​ ဘယ်လိုမှ မပတ်သက်ဘူး​။ သူလုပ်​ေနတဲ့​ လုပ်ငန်း​ခွင်ကလည်း​ ကိုယ်နဲ့​ အ​ေဝး​ြကီး​။ မနီး​စပ်ဘူး​။ သူ့​ဆရာနဲ့​သူ့​လူနာကလည်း​ ​ေြက​ေြကနပ်နပ်ြကီး​ ကု​ေနတယ်။ ​ေသချင်​ေသနိုင်တယ်။ ​ေသဖို့​များ​တယ်။ သိ​ေနြပီး​သား​ေတာင်မှ အလကား​ေနရင်း​ ဝင်ြပီး​ ြကား​ေလ​ေသွး​မယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဘက်က ​ေဖာင်း​ြဖစ်ပါတယ်။ သူြပုတဲ့​အမှုဟာ သူ့​အကုသိုလ်သာြဖစ်သလို ခံရသူလူနာမှာလည်း​ သူနဲ့​ အတုန့်​အလှည့်​ေရစက်ပါလို့​သာ ြဖစ်တယ်။ ကိုယ့်​အလုပ်တာဝန်ဟာ ဆရာဝန်​ေတွ စည်း​ကမ်း​ထိန်း​သိမ်း​ေပး​ဖို့​၊​ ကျင့်​ဝတ်နဲ့​ညီမညီ ​ေစာင့်​ြကည့်​ဖို့​ဆိုရင်​ေတာ့​ အ​ေရး​ယူ​ေဆာင်ရွက်ရမှာ​ေပါ့​။ မဟုတ်ပဲနဲ့​ေတာ့​ ကိုယ့်​အလုပ်လား​။ သူကုသမျှလူနာ​ေတွ လိုက်​ေတာ​ေြခာက်ထုတ်ဖို့​ဆိုတာက ရာမခရစ်သျှနား​ြကီး​ရဲ့​ ပံုြပင်ထဲက ြပည့်​တန်ဆာအိမ်ဝမှာ လူတစ်​ေယာက်ဝင်တိုင်း​ ​ေကျာက်ခဲတစ်လံုး​ ​ေကာက်​ေကာက်ပံုတဲ့​ ရ​ေသ့​ြကီး​လိုပဲ ​ေသတဲ့​အခါ ငရဲကျရမှာက ကိုယ်ြဖစ်​ေနပါ့​မယ်။

အလား​တူ အြဖစ်အပျက်မျိုး​မှာ ဘယ်လိုလုပ်တာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​လဲ ဆိုတာကို​ေတာ့​ ကမ္ဘာ့​အခင်း​အကျင်း​အသစ်စာအုပ်ထဲမှာ ဖတ်လိုက်ရြပီး​ အမှတ်မထင် အတုယူလိုက်မိပါတယ်။ သူ့​မိတ်​ေဆွတစ်​ေယာက် ​ေဆး​ကုရင်း​ကုရင်း​ ​ေသလု​ေြမာပါး​ြဖစ်​ေနခိုက်မှာ အိမ်လာလည်တဲ့​ဆရာဝန်က ​ေဆး​မှတ်တမ်း​ေတွဖတ်ြပီး​ ကု​ေနတဲ့​ဆရာဝန်ကို သိတဲ့​အခါမှာ ဘာတစ်ခွန်း​မှ မ​ေြပာ​ေတာ့​ပဲ “ဆရာ​ေြပာင်း​ကုလိုက်ပါ။ ​ေြပာင်း​ြဖစ်​ေအာင် ​ေြပာင်း​ပါ။” အဲသည်တစ်ခွန်း​ပဲ ​ေြပာြပီး​ ဘာကိုမှ ရှင်း​မြပပါဘူး​တဲ့​။ လူနာအသက်ချမ်း​သာရာရသွား​တဲ့​အခါမှာ​ေတာင် ဘာ​ေြကာင့်​ညာ​ေြကာင့်​ ​ေြပာမြပပဲ ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​ အတင်း​မတုပ်တဲ့​ အဲသည်ဆရာကို ​ေလး​စား​သွား​ပါတယ်။ ြကား​က​ေန ​ေကျး​ဇူး​အတင်ခံချင်လို့​လည်း​ မဟုတ်သလို၊​ တဘက်သား​ဆရာဝန်ကို အပုပ်ချတဲ့​သ​ေဘာလည်း​ မမည်ဘူး​။ လူနာရဲ့​အသက်အန္တရာယ်ကို ကာကွယ်​ေစာင့်​ေရှာက်ရာလည်း​ ​ေရာက်တယ်။ ​ေတာ်​ေရာ​ေပါ့​ အဲ​ေလာက်ဆို။

တကယ်​ေတာ့​ အလုပ်ထဲက ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​ဟာ လမ်း​လည်​ေခါင်ထိပ်တိုက်​ေတွ့​တဲ့​ ပုရွက်ဆိတ်က​ေလး​များ​လိုပဲ အင်တင်နာချင်း​ ထိလိုက်​ေတွ့​လိုက်ရံုနဲ့​ ရှည်ရှည်​ေဝး​ေဝး​ ​ေြပာစရာမလိုပဲ တစ်​ေယာက်အ​ေြကာင်း​တစ်​ေယာက် ဓါတ်​ေပါက်ြကတာများ​ပါတယ်။ အြပင်လူ​ေတွထက်စာရင် ​ေြမွ​ေြမွချင်း​ ​ေြခြမင်တာလည်း​ သဘာဝမကျ​ေပဘူး​လား​။ ​ေဈး​ထဲမှာ “အ​ေြပာက​ေတာ့​ ​ေရွှမန်း​” ဆရာဝန်​ေတွ ဝက်ဝက်ကွဲ နံမယ်ြကီး​ချင်ြကီး​မယ်။ ကိုယ်ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ြက​ေတာ့​ သူဘယ်လို က မယ်ဆိုတာ ြမင်ဖူး​ြပီး​သား​ြဖစ်တဲ့​အတွက် သူများ​ဖိုး​စိန်တိုင်း​ လိုက် မစိန်ြကပါဘူး​။ သို့​ေသာ်လည်း​ ကိုယ်မြမင်ချင် မြကည့်​ရံုပဲရှိတယ်။

နင်တို့​မင်း​သား​ ဘယ့်​နှယ်ညာ့​နှယ်​ေတာ့​ မ​ေြပာဘူး​ေပါ့​။ နို့​မို့​ ကိုယ်ကပဲ မနာလိုတိုရှည် စိတ်ပုပ်ရာကျဦး​မယ်။ တကယ်​ေကာင်း​တဲ့​ ​ေတာ်တဲ့​သူ​ေတွဆိုလည်း​ ဘယ်​ေလာက်ပဲ ရွက်ပုန်း​သီး​ြဖစ်ြဖစ် အ​ေပွး​ြမင် အပင်သိမို့​ ​ေြကာ်ြငာဝင်​ေနစရာ မလိုဘူး​။ အ​ေရး​အ​ေြကာင်း​ရယ်လို့​ ကိုယ့်​အိ်မ်မှာ ​ေသ​ေကာင်​ေပါင်း​လဲ နာ​ေရး​ဖျား​ေရး​ ရှိတဲ့​အခါ ဘယ်သူ့​ဆီ ဘယ်လိုသွား​ရမယ်ဆိုတဲ့​ အြကံဉာဏ်ကို သူတို့​နဲ့​တိုင်ပင်တာ မမှား​ပါဘူး​။ အြပင်လူ​ေတွက​ေတာ့​ အဲလိုအချိန်မှာ အမှား​နဲ့​ေတွ့​ရတာဟာ ​ေဈး​အြကီး​ဆံုး​၊​ လူြကိုက်အများ​ဆံုး​၊​ နံမယ်အြကီး​ဆံုး​ေတွသာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ြဖစ်လိမ့်​မယ်လို့​ ယံုြကည်​ေရွး​ချယ်ကုသြကြပီး​ အခန့်​မသင့်​လို့​ တလွဲတ​ေချာ်ြဖစ်ြပီဆိုတာနဲ့​ သည်​ေလာက်ပိုက်ဆံအကုန်ခံထား​ရတာ သည်လိုြဖစ်စရာလား​ လို့​ ယူြကံုး​မရ ြဖစ်ြကမှာ​ေပါ့​။

ဒီ​ေနရာမှာ​ေတာ့​ ကိုယ်နဲ့​နည်း​တူ အစိုး​ရအလုပ်ဝင်မိလို့​ လူလံုး​မလှ ချွတ်ြခံုကျရပါတယ်ဆိုတဲ့​ ဆရာဝန်​ေမာင်မယ်များ​ကို အား​ေပး​စကား​ေြပာချင်ပါတယ်။ သည်က​ေန့​ေခတ်မှာ ပိုက်ဆံဘယ်​ေလာက်ပဲရှိရှိ၊​ မိသား​စုထဲမှာ ကျန်း​မာ​ေရး​ေစာင့်​ေရှာက်မှု လိုအပ်လာြပီဆိုရင်​ေတာ့​ ကိုယ်တိုင်လည်း​ ကုသ​ေပး​နိုင်သလို လိုအပ်လာတဲ့​အခါမှာလည်း​ အသင့်​ေတာ်ဆံုး​ ဆရာြကီး​သမား​ြကီး​ေတွဆီမှာ မျက်နှာ​ေလး​တစ်ခု အရင်း​ြပုြပီး​ ​ေဆွး​ေနွး​နှီး​ေနှာတိုင်ပင် အြကံဉာဏ်များ​ေတာင်း​ခံနိုင်တယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။

လူကိုယ်တိုင် လက်လှမ်း​မမီဦး​ေတာ့​ ကိုယ်ပါဝင်​ေနတဲ့​ ကျန်း​မာ​ေရး​ကွန်ယက်ထဲက​ေန တတ်နိုင်သ​ေလာက် ချိတ်ဆက်လို့​ အ​ေဝး​ေရာက်​ေစာင့်​ေရှာက်မှု​ေတွ ​ေပး​နိုင်ပါ​ေသး​တယ်။ အစိုး​ရအလုပ်ကို စိတ်နာနာနဲ့​ထွက်ြပီး​ အြပင်​ေရာက်သွား​မှ နာရဖျား​ရတဲ့​အခါ ဘယ်​ေလာက် အား​ငယ်စရာ​ေကာင်း​သလဲ သိပါလိမ့်​မယ်။ ကိုယ်တိုင်အလုပ်ဝင်လုပ်​ေနတဲ့​ ကျန်း​မာ​ေရး​မိသား​စုအ​ေြကာင်း​ကို ကိုယ်သာလျှင် အသိဆံုး​မို့​လို့​ လူနာအတွက် လူမှန် ​ေနရာမှန်မှာ ကုသမှုအမှန်အကန် ရရာရ​ေြကာင်း​ အြကံ​ေကာင်း​ အဆက်အသွယ်​ေကာင်း​ေတွလည်း​ ရနိုင်တာ​ေပါ့​။ ဘာ​ေရာဂါြဖစ်ရင် ဘယ်သူ့​ဆီညွှန်း​ပို့​တာ အဆင်​ေြပဆံုး​ြဖစ်မယ်ဆိုတာလည်း​ နား​လည်တယ်​ေလ။

အဂင်္လန်၊​ ဥ​ေရာပ၊​ အ​ေမရိက မှာ ဘယ်လိုစံနစ်မျိုး​ရှိသလဲဆိုတာ မ​ေရာက်ဖူး​ေသး​လို့​ မသိပါဘူး​။ စကင်္ာပူမှာ​ေတာ့​ အထူး​ကုဆရာဝန်ြကီး​ေတွနဲ့​ ​ေတွ့​ဆံု​ေဆွး​ေနွး​မယ်ဆိုရင် တြခား​ဆရာဝန် တစ်​ေယာက်​ေယာက်က အဲသည်ဆရာဝန်ြကီး​ရဲ့​ ကုသမှု အြကံဉာဏ်ကို ​ေတာင်း​ခံတဲ့​ လွှဲစာပါမှ ြကည့်​ေပး​တယ်လို့​ ​ေြပာြကပါတယ်။ “ထူး​ထူး​ရှယ်” မှာကတည်း​က ကိုယ့်​ဆီမှာလည်း​ အဲသလို ညွှန်း​ပို့​ြပသစံနစ် (Referral system) တစ်ခု လိုအပ်​ေနတဲ့​အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာခဲ့​ဖူး​ပါတယ်။ ဆရာဝန်အငယ်​ေတွဘက်ကလည်း​ “​ေကာ်မရှင်ရတဲ့​ဆရာြကီး​ဆီလွှဲမှာ​ေပါ့​။ တို့​ကို ခွဲခန်း​ထဲ အကူ​ေခါ်ရင် လွှဲ​ေပး​မယ်​ေလ။” ဆိုတာမျိုး​ မရှိပဲ သမာသမတ်ကျကျ ကိုယ့်​ဆရာသမား​ေတွရဲ့​ ပညာကို သိက္ခာကို ​ေလး​ေလး​စား​စား​ ညွှန်း​ပို့​တဲ့​အခါ၊​ အြကီး​ေတွဘက်ကလည်း​ “ြကည့်​စမ်း​။

သည်​ေကာင်​ေလး​ေတွ ဘာမှလည်း​ မတတ်ဘူး​။ ဘာမလုပ်ထား​ဘူး​။ ဘာ​ေတွ ​ေလျှာက်လုပ်ထား​တယ်။” ဆိုတာမျိုး​ လူနာ​ေရှ့​မှာ အတင်း​မတုပ်ပဲ ဆရာဝန်ချင်း​ ​ေလး​စား​သမှုနဲ့​ လက်ခံကုသ​ေပး​တဲ့​အခါ၊​ လူနာ​ေတွဘက်ကလည်း​ ဆရာဝန်အချင်း​ချင်း​ြကား​မှာ ဟိုဆရာက​ေတာ့​ ဘယ်လို သည်ဆရာက​ေတာ့​ ဘယ်ဝါ ဘုရား​တကာ ရန်တိုက် မလုပ်ြက​ေတာ့​တဲ့​အခါ၊​ ​ေတာ်​ေတာ်စိတ်ချမ်း​သာစရာ ​ေကာင်း​လိမ့်​မယ် ထင်ပါရဲ့​။

လူဆိုတဲ့​သ​ေဘာဟာ သူများ​ကိစ္စ​ေတွမှာ စပ်စုတတ်ြမဲ ဓမ္မတာမို့​ အတင်း​ေြပာတယ်ဆိုတာလည်း​ ဝါသနာပါသူ​ေတွအတွက် ​ေအာင့်​ထား​လို့​ရတဲ့​ ကိစ္စ မဟုတ်ပါဘူး​။ စာ​ေရး​တဲ့​သူ​ေတွက ပိုဆိုး​ေတာ့​တာ​ေပါ့​ေနာ်။ “​ေြပာြပစရာ​ေတွကလည်း​ တပံုြကီး​ ကျန်​ေသး​တယ်ရှင့်​” “မကျည်း​တန်​ေရ ​ေြပာ​ေတာ့​မယ် နား​ေထာင်” “​ေြပာရမှာ​ေပါ့​ မခင်​ေကျာ့​ရယ်” “​ေြပာလိုက်စမ်း​မယ် ​ေသာင်း​ေြပာင်း​ေထွလာ” “​ေြပာချင်လွန်း​လို့​” အစရှိတဲ့​ ပင်တိုင်​ေဆာင်း​ပါး​ေတွအား​လံုး​ဟာ သူများ​အ​ေြကာင်း​ေတွ ​ေြပာတယ်ဆိုတာထက် ကိုယ့်​အြမင်ကိုယ့်​အ​ေတွး​ကို ​ေြပာတယ် လို့​ မယူဆဘူး​လား​။ အခု​ေြပာတဲ့​ေဆာင်း​ပါး​ေတွကို ဘယ်သူ​ေတွ​ေရး​သလဲ သိသလား​။ ဖတ်ဖူး​သလား​။ မသိ​ေသး​ရင် ရှာဖတ်ထား​ဦး​ေနာ်။ ​ေတာ်​ေတာ်ြကာ PSC အင်တာဗျူး​ကျ အ​ေမး​ခံရရင် မ​ေြဖနိုင်ပဲ​ေနဦး​မယ်။ အဟက် အဟက်..။