“ဆင်ဝန်က​ေတာ်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“မ ဆို ယင်မကို​ေတာင် မသန်း​ေစချင်ဘူး​ ​ေမာင့်​အ​ေပါ်။ ထား​လိုက်ပါရှင် ဆင်ဝန်က​ေတာ် ​ေြကာင့်​ြက​ေပ့​လို့​ ​ေခါ်ချင်​ေခါ်..။” တဲ့​။
ြမန်မာ​ေတွဆိုရိုး​စကား​ထဲမှာ ဆင်ဝန်က​ေတာ်​ေြကာင့်​ြကြကီး​သလို လို့​ ​ေြပာ​ေလ့​ရှိပါတယ်။ တြခား​တြခား​ေသာ ဝန်က​ေတာ်​ေတွနဲ့​ ယှဉ်လိုက်ရင် ဆင်ဝန်က​ေတာ်ဆိုတာမျိုး​က အိမ်ကဝန်မင်း​ ဆင်နင်း​ေလမလား​။

ဆင်​ေြခ ဆင်လက် ဆင့်​နား​ရွက်​ေတွနဲ့​ ဆင်ကျီစား​ရာ ဆိတ်မခံသာများ​ြဖစ်​ေနရှာမလား​။ အြမင်မ​ေတာ် ဆင်​ေတာ်နဲ့​ခ​ေလာက်ြဖစ်​ေနလို့​ ဆင်ြဖူ့​ရှင်ြကီး​က ဆင်ကန်း​ေတာတိုး​ ကမူး​ရှူး​ထိုး​ မျက်မာန်ရှရင် ဆင်​ေဝှ့​ရန်​ေရှာင်မှ လွတ်​ေအာင်​ေရှာင်တတ်ပါ့​မလား​။ ​ေနရာတကာ လိုက်လိုက် ပူတဲ့​ဘဝမ​ေတာ့​ “ဆင့်​အဝှာြကီး​ကလည်း​ ြကီး​လှပါ​ေပတယ်။ မ​ေတာ် တို့​အိမ်ကဆင်ဝန်မင်း​အ​ေပါ် ပိများ​ပိ​ေနမှြဖင့်​ ခက်ရချည်ရဲ့​ေလ။” လို့​ေတာင် ပူပင်​ေြကာင့်​ြကရပါသတဲ့​။ အ​ေပါ်ကသီချင်း​ထဲမှာ​ေတာ့​ ချစ်တဲ့​သူကို ယင်မက​ေလး​များ​ေတာင် သန်း​မှာစိုး​လွန်း​လို့​ တ​ေြကာင့်​ြကြက​ေနရရှာတဲ့​ မြမရင်ကို ဆင်ဝန်က​ေတာ်လို့​ပဲ ​ေခါ်ချင်လည်း​ ​ေခါ်လိုက်ပါ​ေတာ့​ေလ တဲ့​။

​ေခတ်ကာလြကီး​ကလည်း​ ဆင်ဝန်က​ေတာ်​ေြကာင့်​ြကြကီး​တာ အြပစ်ြမင်လို့​ မရ​ေပဘူး​ဗျ။ အိမ်ကဝန်မင်း​အ​ေြကာင်း​က အဲသည်ဝန်က​ေတာ်ြကီး​ပဲ အသိဆံုး​ေလ။ ငယ်က​ေပါင်း​တဲ့​ လက်​ေဟာင်း​ြကီး​ မဟုတ်လား​။ ပူတူတူး​ေလး​ေတွ​ေတာင် ဘယ်သိနိုင်မှာတုန်း​။ သူတို့​ြကား​ကဆက်ဆံ​ေရး​က နှစ်ဦး​နှစ်ဘက် လိုလား​ချက် အ​ေြခြပုထား​တာ။ အဝတ်သာကျွတ်ချင်ကျွတ်မယ် မျက်နှာဖံုး​ကျွတ်ရိုး​ ထံုး​စံမရှိဘူး​။ ပူပန်စရာ စိုး​ေနှာင့်​ဗျာ​ေဗွလည်း​ ရှိလိမ့်​မယ် မထင်နဲ့​။ ဘယ်ဘက်ကြဖစ်ြဖစ် ငကန်း​ေသရင် င​ေစွထပ်ရှာမှာပဲ။ ဆင်ဝန်က​ေတာ်ြကီး​မှာသာ သ​ေဘာထား​လည်း​ ြကီး​ြကီး​ထား​ရ​ေသး​။ ​ေသာကလည်း​ အြကီး​ြကီး​ေပွရ​ေသး​။

အချိန်တန် အိမ်ြပန်မ​ေရာက်တဲ့​ဝန်မင်း​က ဇယား​ရှုပ်​ေနတာဆို အ​ေြကာင်း​မဟုတ်ဘူး​။ ပျား​တုပ်တာဆို ကိုယ်လည်း​ စက်ကွင်း​မလွတ်တာမို့​ တိုင်ပတ်ကုန်မှာ။ သူ့​လည်း​ သွား​သွား​ေညှာ်ရဲတာမဟုတ်။ ကိုယ်လည်း​ သူ့​ကိုမှီြပီး​ ​ေကျာ်ထား​ေလှာ်ထား​ရတာ။ ​ေလျာ်ဖို့​ မစဉ်း​စား​နိုင်ဘူး​။ အဲဒီ​ေတာ့​ သည်​ေကာင်မြကီး​မှ မ​ေြကာင့်​ြကရင် ​ေြကာင့်​ြကမယ့်​သူ ရှိပါဦး​မလား​။ ဘာမှ​ေလျှာက်​ေတွး​မ​ေနနဲ့​ ပိတ်သတ်ြကီး​ေရ။ ရှင်ဘုရင်​ေခတ်က ဆင်ဝန်က​ေတာ်အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာ​ေနတာပါ။ ဘုရား​စူး​ရ​ေစရဲ့​။ ​ေခတ်ကာလ လူြကီး​မိဘများ​ အ​ေြကာင်း​ေတာ့​ သိမှသိပဲနဲ့​။ ​ေြပာရဲ​ေပါင်။

သား​သား​တို့​ငယ်ငယ်က ဆင်ဝန်က​ေတာ်​ေြကာင့်​ြကြကီး​သလိုပဲ အိမ်ကလူြပန်မလာမချင်း​ တ​ေြကာင့်​ြကြက ​ေသာက​ေပွ​ေနရတဲ့​ အိမ်သူသက်ထား​ ဇနီး​မယား​တစ်​ေယာက်အ​ေြကာင်း​ကိုလည်း​ ဖတ်ဖူး​ပါတယ်။ မျက်လှည့်​ဆရာရဲ့​မိန်း​မ တဲ့​။

ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ပင်မထဲမှာ တရား​ပွဲလုပ်​ေတာ့​ အပန်း​ေြဖခန်း​မအြပင်ဘက်မှာ နံရံကပ်စာ​ေစာင်လို စာ​ေတွကပ်ထား​တဲ့​အထဲက ြကိုက်လွန်း​လို့​ ပလာစာအုပ်က​ေလး​နဲ့​ ကူး​ယူဖူး​တဲ့​ ကဗျာပါခင်ဗျ။ ​ေကာလာဟလက​ေတာ့​ ​ေဒါ်နီနီြမင့်​ ​ေရး​တဲ့​ကဗျာလိုလို ​ေြပာြကတယ်။ ​ေရး​တဲ့​သူအမည် ​ေဖာ်ြပမထား​ဘူး​။ ​ေကာင်း​ချက်က​ေတာ့​ ကိုး​ေလာက်ရှိတယ်။ ဖွန်​ေြကာင်​ေြကာင်နဲ့​ ကူး​တာမို့​လို့​ အခု​ေခါင်း​ထဲမှာ တစ်လံုး​မှ မမှတ်မိ​ေတာ့​ဘူး​။ နို့​မို့​ ပျင်း​ေတာင်ပျင်း​ေသး​တယ်။ အ​ေြကာင်း​အရာ​ေတာ့​ မှတ်မိတာ​ေပါ့​။

မျက်လှည့်​ဆရာြကီး​ မျက်လှည့်​ြပထွက်သွား​ေတာ့​ အိမ်ကမိန်း​မက တ​ေြကာင့်​ြကြက​ေနပါသတဲ့​။ လင်​ေတာ်​ေမာင်မှာ စကား​ေြပာလိမ်မာတဲ့​ ြကက်တူ​ေရွး​ေလး​ရယ်၊​ အလမ္ပါယ်ြပစား​ရင် လူ​ေတွ ​ေြကာက်သွား​ေစမယ့်​ ​ေြမွ​ေပွး​ေလး​ရယ်၊​ ခိုင်း​သလိုကြပနိုင်တဲ့​ ​ေမျာက်က​ေလး​ရယ်လည်း​ ပါသွား​သတဲ့​။ ြကက်တူ​ေရွး​က​ေလး​က သင်ထား​သလို စကား​အလကင်္ာ ဝါစာကမ္မာ​ေတွ​ေြပာြပလိုက်လို့​ လက်ခုပ်ဩဘာ ​ေထာပနာြကတာလည်း​ မနည်း​ဘူး​တဲ့​။ ​ေြမွ​ေပွး​က​ေလး​နဲ့​ ​ေြခာက်လိုက်လို့​ ငါ့​များ​လာကိုက်ရင် ခက်ရချည်ရဲ့​ဆို ​ေတာ်ရံုတန်ရံုလူ​ေလာက်က​ေတာ့​ ဘာမှ ကဏ္ဍ​ေကာစ မလုပ်ရဲဘူး​တဲ့​။ ​

ေမျာက်က​ေလး​ ကျွမ်း​ပစ်ြပန်​ေတာ့​ ​ေရွှမန်း​တင်​ေမာင်​ေလာက်ကို ဩဘာကျြကြပန်​ေရာတဲ့​။ သည်လိုနဲ့​ အပွဲပွဲ နွှဲလာ​ေလ​ေတာ့​ အိမ်ြပန်လာရင် ရွှင်လန်း​အား​ရ ြကိုခဲ့​ရစြမဲ​ေပမယ့်​ မ​ေတာ်လို့​များ​ တ​ေန့​ေန့​ တ​ေကွ့​ေကွ့​မှာ ြကက်တူ​ေရွး​က​ေလး​ ​ေြပာမှား​ဆိုမှား​ရှိလာရင်၊​ ​ေြမွ​ေပွး​က​ေလး​က အလမ္ပါယ်ဆရာကို ြပန်ြပီး​ရန်ြပုလာခဲ့​ရင်၊​ ​ေမျာက်က​ေလး​က ခိုင်း​တဲ့​အတိုင်း​မကပဲ ပွဲလယ်​ေခါင် အရှက်ကွဲရရင်၊​ ခက်ပဲခက်ရချည်ရဲ့​လို့​ အိမ်ကမိန်း​မက စိတ်ပူမိတဲ့​အ​ေြကာင်း​ ​ေရး​ထား​တဲ့​ ကဗျာရိုး​ရိုး​က​ေလး​ပါ။ ဆန်း​ဆန်း​ြပား​ြပား​ေတွး​ြပီး​ ထူး​ထူး​ေထွ​ေထွ အ​ေရး​ယူပိတ်ပင်ထား​လို့​ တိုး​တိုး​တိတ်တိတ် လက်ဆင့်​ကမ်း​ဖတ်ခဲ့​ရတဲ့​ မျက်သင့်​လကင်္ာက​ေလး​ေပါ့​။ စာဖတ်သူထဲက လက်လှမ်း​မီသူရှိရင်​ေတာ့​ ြပန်ရှဲလိုက်ပါဦး​ဗျာ။ အား​လံုး​ဖတ်ရတာ​ေပါ့​ေနာ့​။

သည်က​ေန့​သည်အချိန်မှာ သည်ကဗျာကို တတမ်း​တတ ​ေဖာ်ထုတ်​ေနတာက​ေတာ့​ မ​ေကာင်း​သူထိပ်​ေကာင်း​သူထိပ် ဘယ်သူ့​ထိပ်နဲ့​မှ ကျုပ်​ေြခမနီး​ပါရ​ေစနဲ့​။ မျက်လှည့်​ဆရာြကီး​ေတွ အြပင်မှာ တကယ်ရှိ မရှိ။ ကိုယ့်​ဘာသာပဲ ရှာြကည့်​လိုက်ပါ​ေတာ့​။ ြကက်တူ​ေရွး​က​ေတာ်​ေတာ် မယ်​ေဘာ်ကလည်း​ မကဲချင်ပါဘူး​။ သား​တို့​ငယ်ငယ်တုန်း​ကလို “ဟင်… ခွီး​မတား​ နှထာ​ေတာင် ​ေရး​ထား​တာကိုး​။” လို့​ အာ​ေမဋိတ်သံြကီး​ေတာ့​ မြကား​ရ​ေတာ့​ဘူး​။ (​ေတာ်​ေတာ်ဇာတ်တိုက်နာပံုရတယ်)။ တချို့​များ​ “ဘယ်နှနာရီ ရှိပလဲ။” ​ေမး​တာ​ေတာင် တ​ေကာင်း​အဘိရာဇာ ရာဇဝင်လှန်ြပီး​ ​ေလး​ဆယ့်​ငါး​မိနစ်စာ ဇာတ်ထုပ်ခင်း​ ​ေြဖြပတတ်တယ်။ အံ့​ေရာ။ အလမ္ပါယ်ဆရာ ​ေြမွကိုက်​ေတာ့​ “အို ဟိုး​ တရံတခါဆီက ပုဂံရာဇဝင်အချစ်ဇာတ်လမ်း​မှာ…” ဆိုြပီး​ ကျန်စစ်သား​မင်း​ြကီး​ဘဝ ​ေရာက်သွား​တာ တီဗီထဲမှာ​ေတာင် ြပခဲ့​ပါ​ေရာလား​။ ​ေြမွ​ေပွး​ေတွ ပိုး​ထိကုန်ြပန်​ေတာ့​ အဆိပ်​ေြဖ​ေဆး​လည်း​ မတိုး​ေတာ့​ဘူး​။ ​

ေမျာက်ဘိုး​စိန်က​ေတာ့​ ဇာတ်ကမစား​ေတာ့​ဘူး​။ လုမ္ဗနီဥယျာဉ်ြကီး​တစ်ခုလံုး​ အပိုင်စား​ရ​ေနြပီ။ ​ေရ​ေလာင်း​ခိုင်း​လိုက်ရင် အြမစ်အရင်နှုတ်ြကည့်​တာ။ အြမစ်ရှည်​ေတာ့​ ​ေရများ​များ​ေလာင်း​မယ်။ အြမစ်တို​ေတာ့​ ​ေရနည်း​နည်း​ပဲ​ေလာင်း​မှာ​ေပါ့​။ ဘာကိုမှ မစဉ်း​မစား​ ရမ်း​မလုပ်ရဘူး​လို့​ အထက်ကညွှန်ြကား​ထား​တယ် မဟုတ်လား​။ ဆရာြကီး​ဦး​ဘဂျမ်း​ရဲ့​ကာတွန်း​ေတွဟာ “​ေခတ်ကိုထင်ဟပ်နိုင်လွန်း​လို့​ ​ေကာင်း​လှချည်ရဲ့​ေလ” လို့​ဆို​ေတာ့​ ရ​ေသ့​ြကီး​ဦး​ေဖျာက်ဆိပ်က ထိပ်​ေခါက်ြပီး​ “ငါ ​ေရး​ခဲ့​တာြဖင့်​ ြကာလှရှိြပီ။ နင်တို့​က ခုထက်ထိ ​ေခတ်ကိုထင်ဟပ်လို့​ မြပီး​နိုင်​ေသး​ဘူး​။ ြပင်မှ မြပင်ပဲနဲ့​။” လို့​ ဆိုတာက​ေလး​ သတိရသွား​ပါတယ်။

ကဗျာက​ေလး​ က​ေန့​ေခတ်အထိ ​ေကာင်း​ေန​ေသး​တယ်ဆိုတာက​ေတာ့​ နည်း​နည်း​များ​လွန်လွန်း​သလား​ မသိပါဘူး​။ ​ေရှ့​လူ​ေတွ မ​ေကာင်း​ဘူး​ဆိုလည်း​ ​ေနာက်တက်တဲ့​လူ​ေတွက ဘာလို့​ ​ေရှ့​လူ​ေတွလုပ်တဲ့​အတိုင်း​ လိုက်လိုက်လုပ်​ေနြကသတုန်း​။ ကရွတ်ကင်း​ေလျှာက်သလို သည်လမ်း​ကို အခါခါ​ေလျှာက်​ေနြပီး​တဲ့​ေနာက် ဘယ်ဘူတာကိုဆိုက်မလဲဆိုတာ ​ေခါင်း​တွဲြကီး​ေရာ ​ေနာက်တွဲ​ေတွပါ သိသင့်​ြပီလို့​ထင်တာပါပဲ။

ြမန်မာ​ေတွစိတ်ထဲမှာ အရိုး​စွဲ​ေနတာက အ​ေလာင်း​မင်း​တရား​ြကီး​နတ်ရွာစံတဲ့​အခါ သား​ေတာ်​ေတွ ြကီး​စဉ်ငယ်လိုက် နန်း​စံရမယ်ဆိုတာမျိုး​ြကီး​ သူြပီး​ရင်​ေတာ့​ ငါ​ေကာင်း​စား​မယ့်​ အလှည့်​ပဲ လို့​ ​ေမျှာ်လင့်​ေနြကတယ်။ ဘယ်လိုအစိုး​ရအမည်တံဆိပ် ခပ်နှိပ်ထား​သည်ပဲြဖစ်​ေစ အြကွင်း​မဲ့​အာဏာကို ချုပ်ကိုင်ထား​တယ်ဆိုရင် ြကိုက်သည်ြဖစ်​ေစ မြကိုက်သည်ြဖစ်​ေစ အာဏာရှင်စံနစ်လို့​ပဲ အမည်တပ်ခံရ​ေတာ့​မှာ​ေပါ့​။ အဲလို​ေတာ့​လည်း​ နံမယ်ပျက်မခံချင်တဲ့​အခါ မျက်လှည့်​ဆရာြကီး​လို ​ေမျာက်​ေမွး​၊​ ြကက်တူ​ေရွး​စကား​သင်၊​ ​ေြမွ​ေပွး​ခါး​ပိုက်ပိုက်လုပ်ရ​ေတာ့​တာပါပဲ။ ကမ္ဘာ​ေပါ်မှာ နံမည်အ​ေကျာ်ဆံုး​ စစ်ဘုရင်တစ်ပါး​ြဖစ်ခဲ့​တဲ့​ နပိုလီယန်ဘိုနာပတ်ြကီး​ေတာင် ြပင်သစ်​ေတာ်လှန်​ေရး​ြကီး​အြပီး​မှာ ပထမဦး​ဆံုး​ သမ္မတအြဖစ်​ေရွး​ေကာက်ခံလာခဲ့​ြပီး​မှ သူကိုယ်တိုင်ဆန့်​ကျင်ခဲ့​တဲ့​ ဘုရင်စံနစ်ကို ဧကရာဇ်မင်း​ြမတ် တတိယ​ေြမာက် နပိုလီယန်အြဖစ်နဲ့​ ​ေနာက်​ေြကာင်း​ြပန်လှည့်​သွား​ခဲ့​ဖူး​ပါတယ်။

အဲဒီအခါကျ​ေတာ့​လည်း​ ​ေရွှလင်ပန်း​နဲ့​အချင်း​ေဆး​တဲ့​ မင်း​ေသွး​များ​ထက်ကိုပဲ ထီး​မူနန်း​ဟန် ခတ္တိယမာန်ပိုလှပါသတဲ့​။ ဓနရှင်စံနစ်ကို အြမစ်က​ေြမလှန်တဲ့​ ြမန်မာ့​ဆိုရှယ်လစ် လမ်း​စဉ်ပါတီ​ေခါင်း​ေဆာင်ြကီး​လည်း​ မိဖုရား​ခုနှစ်​ေဖာ် စံုဖက်​ေတာ်မူခဲ့​တဲ့​အထဲမှာ ပ​ေဒသရာဇ်မင်း​သမီး​တစ်ပါး​ေတာင်ပါ​ေလရဲ့​လို့​ လူမသိသိ​ေအာင် ဘိုနံမယ်​ေတွ စာရင်း​ေဖျာက်ြပီး​ ရတနာနတ်မယ်ဘွဲ့​ခံလို့​ ဘိသိက်မ​ေြမှာက်ရံုတမယ် နန်း​စံခဲ့​တာလည်း​ လူတိုင်း​အသိ မဟုတ်လား​။ သမိုင်း​ဆိုတာ အတိတ်ကြဖစ်ရပ်​ေတွကို သင်ခန်း​စာယူနိုင်ဖို့​ ​ေလ့​လာအပ်​ေသာ ပညာရပ်ြဖစ်​ေပမယ့်​ သမိုင်း​ြဖစ်ရပ်​ေတွက​ေတာ့​ အဲသလို အတိတ်သမိုင်း​ေြကာင်း​ကို သင်ခန်း​စာမယူနိုင်တဲ့​သူ​ေတွနဲ့​ပဲ ြဖစ်​ေပါ်လာြကရပါသတဲ့​။ ကမ္ဘာ​ေကျာ်ဘီလျံနာြကီး​တစ်​ေယာက်က​ေတာ့​ ​ေဟာသလို ဆိုထား​တယ်။ “What we learn from history is that people don’t learn from history.” (Warren Buffet) ကိုယ့်​ဆီက ​ေဖာ်ြမူလာက​ေတာ့​ “အား​လံုး​ေကာင်း​ပါသည်ခင်ဗျား​။ အရင်လူ​ေတွ မ​ေကာင်း​ခဲ့​တာက​ေလး​ပဲ ​ေြပာစရာရှိပါတယ်။ အခု​ေကာင်း​သွား​ြပီ။ ​ေရှ့​ေလျှာက် ​ေကာင်း​ေတာ့​မှာ။ မယံု​ေမး​ြကည့်​။ ဟုတ်ဘူး​လား​ ြကီး​ေတာ်ရယ်။ ဟုတ်တာ​ေပါ့​ ငါ့​တူရယ်။” အဲသည်လို တစ်ဘီး​ချင်း​လှိမ့်​တယ်။

ဘာြဖစ်လို့​ဆို​ေတာ့​ လူ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​က ​ေရှ့​တင်​ေတာ့​ အား​နာသလိုလို၊​ ​ေြကာက်သလိုလိုနဲ့​ မဟုတ်မှန်း​မှား​မှန်း​ သိသိြကီး​နဲ့​ အမုန်း​မခံချင်လို့​ ​ေရငံုနှုတ်ပိတ်​ေနြကြပီး​ ​ေနာက်လူတက်လာ​ေတာ့​မှ ​ေရှ့​လူအပုတ်​ေတွ အကုန်​ေဖာ်ချင်တဲ့​စိတ်က သိပ်ကိုသိသာထင်ရှား​လွန်း​ေနတာကိုး​။ သည်အခါမှာလဲ ဘယ်သူဘယ်ဝါ မ​ေကာင်း​ဘူး​ဆိုြပီး​ ပုဂ္ဂိုလ်​ေရး​အပုတ်ချဖို့​ ဦး​စား​ေပး​ေတာ့​ လုပ်ရပ်​ေတွက မထင်ရှား​ေတာ့​ပဲ ​ေနာက်လူကလည်း​ တ​ေသွမတိမ်း​ လိုက်မှား​ြကြပန်​ေရာ။ အရင်တုန်း​က အမှား​ေတွဟာ အခုလက်ရှိတင် မှား​ေနတာ မဟုတ်​ေသး​ဘူး​။ ​ေနာင်ကိုလည်း​ ဆက်မှား​ဦး​မှာ ြမင်​ေနရ​ေသး​တယ်။ မျက်လှည့်​ဆရာြကီး​ေတွရဲ့​ ကစား​ပွဲကို ရှံု့​ချပါတယ်ဆိုြပီး​ သူ့​ဆီသွား​တုန်း​က ဖိနပ်နဲ့​ေပါက်သ​ေလး​ဘာ​ေလး​ နဲ့​ သတင်း​ထဲပါ​ေအာင် လုပ်ခဲ့​တဲ့​သူက လာရင်မဖမ်း​ေတာ့​ဘူး​ဆို​ေတာ့​မှ ြပည်​ေတာ်ဝင်စ​ေန​ေမာင်​ေမာင် လုပ်တဲ့​အခါ သူ့​အလှည့်​ကျ​ေတာ့​ ပန်း​စည်း​က​ေလး​ အာပွား​က​ေလး​နဲ့​ လက်ခုပ်တီး​အား​ေပး​ခံချင်​ေသး​တယ်တဲ့​။

ဟို​ေလ ဘယ်လို​ေြပာရမလဲ။ အဲ့​အတိုင်း​ပဲဗျာ။ ထမင်း​နပ်မမှန်တဲ့​ ြပည်သူ​ေတွကိုမှအား​မနာ “ဗိုလ်ချုပ်​ေဈး​ လဟာြပင်​ေဈး​ေရှ့​ဝင်ကာ ချစ်တဲ့​သူရယ် အမှတ်တရဝယ်မယ် ဂစ်တာတစ်လက် ​ေမာင့်​အတွက်ချစ်လက်​ေဆာင်..။” ဆိုြပီး​ သိန်း​ေလး​ငါး​ေြခာက်ရာ ​ေလလံမျက်လှည့်​ပွဲြပလာ​ေတာ့​ အနား​မှာရှိရင် အား​ေပး​လိုက်ချင်စမ်း​ပါဘိ။ (​ေတာ်ပါ​ေသး​ရဲ့​ အမ်း​မှာမို့​။ နို့​မို့​ဖိနပ်အသစ် ထပ်ဝယ်​ေနရဦး​မယ်)။ သည်ကစား​ကွက်နဲ့​ သူ့​ကိုယ်သူ အတိုက်အခံဘက်ကပါ လို့​ေြပာလာရင် ဘယ်လိုယံုရမလဲ။ ပုဆိုး​ေခါင်း​ေပါင်း​က​ေလး​ ဆင်ြပီး​ေအာင်မှ မ​ေစာင့်​နိုင်ရန်​ေကာ။

အသက်​ေမွး​ဝမ်း​ေကျာင်း​နယ်ပယ်မှာ အြကမ်း​အား​ြဖင့်​ နှစ်မျိုး​နှစ်စား​ သတိထား​မိပါတယ်။ တစ်မျိုး​က နံမယ်တစ်လံုး​ကို ပိုး​ေမွး​သလို ရှင်သန်​ေအာင်​ေမွး​ြပီး​ တ​ေြဖး​ေြဖး​ နံမယ်ရ လူသိများ​လာ​ေလ​ေလ၊​ အဲသည်နံမယ်က​ေလး​ ပျက်စီး​မသွား​ေအာင် တယုတယ ထိန်း​သိမ်း​ထား​ရ​ေလဆိုတာမျိုး​ေပါ့​။ ဆရာဝန်အလုပ်တို့​၊​ အနုပညာသည်အလုပ်တို့​လို​ေပါ့​။ နံမည်တစ်လံုး​နဲ့​လုပ်စား​ရတာ။ ​ေနာက်တစ်မျိုး​က​ေတာ့​ နံမည်တစ်ခုခု ​ေခါ်လို့​ရရံု​ေပး​ထား​။ သည်တ​ေနရာမှာ ရိုး​လာအီလာတဲ့​အခါ ​ေနာက်တစ်​ေနရာ​ေြပာင်း​ြပီး​ နံမယ်အသစ်နဲ့​ လူအသစ်ြပန်လုပ်ယူ။ မ​ေဟာင်း​မချင်း​ေန၊​ ​ေဟာင်း​တာနဲ့​ေြပာင်း​။ ပြခုပ်ဆိုင်က ​ေကာင်မ​ေလး​ေတွ၊​ စား​ေသာက်ဆိုင်က အဆို​ေတာ်မ​ေလး​ေတွလို​ေပါ့​။ နိုင်ငံ​ေရး​ေလာကဆိုတာက​ေတာ့​ ဘယ်အမျိုး​အစား​ထဲမှာ ပါသလဲ မိ​ေကျာင်း​မင်း​ ​ေရကင်း​ြပစရာ လိုမထင်ပါဘူး​။

ကိုယ့်​ထက်လည်လို့​ နိုင်ငံ​ေရး​လုပ်စား​ပါတယ်ဆိုမှ။ နံမယ်အ​ေသြကီး​နဲ့​ နန်း​သက်ရှည်​ေတာ့​ေရာ ကိုယ့်​အရိပ်ကိုယ်ြပန် ​ေြကာက်​ေနရတာ မဟုတ်ဘူး​လား​။ ​ေရှ့​မှာတက်သွား​တဲ့​ မျက်လှည့်​ဆရာြကီး​ေတွ အများ​ြကီး​ရှိခဲ့​တယ်။ ဆင်း​သွား​တာ​ေတွလည်း​ မနည်း​ဘူး​။ ဘယ်သူ​ေတွ ဘာြဖစ်သွား​သလဲ မသိတာလည်း​ မဟုတ်ပဲနဲ့​။ “​ေရွှအိမ်နန်း​နှင့်​ ကျငှန်း​လည်း​ခံ မတ်​ေပါင်း​ရံလျှက် ​ေပျာ်စံရိပ်ြငိမ် စည်း​စိမ်မကွာ မင်း​ချမ်း​သာကား​ သမုဒ္ဒရာ ​ေရမျက်နှာထက် ခဏတက်သည့်​ ​ေရပွက်ပမာ တစ်သက်လျာတည့်​။” ဆိုတာ မြကား​ဖူး​ေသး​ရင် ဖတ်ထား​လိုက်ပါဗျာ။ ​ေအာင်မယ်​ေလး​ေလး​။ ဆင်ဝန်က​ေတာ်ကမှ သူ့​လင်သူ​ေြကာင့်​ြကရတာ။ ကိုယ့်​မှာ​ေတာ့​ မတ်​ေပါင်း​ဝန်​ေပါင်း​ ​ေသာင်း​ေသာင်း​ညံ​ေအာင် လိုက်​ေြကာင့်​ြကရှာရာ ​ေရာက်​ေန​ေတာ့​မယ်။

လူ​ေနြခံုြခား​ စိတ်​ေနဘံုဖျား​တဲ့​။ သူ့​ြဖင့်​ အမ်း​မှာ အရိုး​ထုတ်ရ​ေတာ့​မှာ။ တန်ရာတန်ရာမ​ေတွး​၊​ မူး​ေစာ်မတ်​ေစာ် နံဖို့​ေဝး​လို့​ ဇာတ်ထဲက​ေဗာင်း​ေတာ်​ေတာင် ြမင်ဖူး​မယ့်​အ​ေကာင်လည်း​ မဟုတ်ရပါကွယ်။ ပွဲစဖို့​ရံုခါတာ ​ေနရာ​ေတာ်ခင်း​ ကဖို့​ြကံရင် ြဗဲတိုက်ထဲစံရကိန်း​ြမင်သပ။ ခပ်စိမ်း​စိမ်း​ေန​ေတာ်မူဦး​စို့​ ချာဝန်က​ေတာ်​ေလး​ရယ်။ (ဘာရမလဲ။ တို့​လည်း​ဝန်​ေတာ့​ဝန်ပဲဟာ။ ဟုတ်ဘူး​လား​)။