“ပညာတတ်ြကီး​ ြဖစ်ဦး​မှာ (၁)”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

တရုတ်လူမျိုး​ေတွရဲ့​ ထံုး​တမ်း​စဉ်လာအရ ပညာ​ေရး​ဆိုတာ ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေတွနဲ့​သာ သက်ဆိုင်ြပီး​ မိန်း​က​ေလး​ေတွနဲ့​ မထိုက်တန်သလိုလို အ​ေတွး​အြမင်​ေတွ ရှိခဲ့​တယ်ဆိုတာ ြငင်း​လို့​မရပါဘူး​။ သည်က​ေန့​ထိ​ေအာင်​ေတာင်မှပဲ အစွန်း​ေရာက် မွတ်စလင်နိုင်ငံ​ေတွမှာ မိန်း​က​ေလး​ေတွ ပညာသင်ြကား​ခွင့်​ရဖို့​ ​ေတာင်း​ဆို​ေနြကရတုန်း​ရယ်။
ကိုယ်တို့​ ြမန်မာ​ေတွ​ေတာင် ဟိုး​အရင်က “မိန်း​က​ေလး​ဆိုတာ ​ေသစာရှင်စာတတ် ​ေတာ်​ေရာ​ေပါ့​။ အချိန်တန်​ေတာ့​ သူ့​ေယာကင်္ျား​က လုပ်​ေကျွး​လိမ့်​မယ်” ဆိုတဲ့​ သ​ေဘာမျိုး​ ​ေြပာခဲ့​ဆိုခဲ့​ြကတာ ြကား​ဖူး​သိမီလိုက်ပါ​ေသး​တယ်။ ​ေတာ်လှန်တဲ့​၊​ ​ေခတ်မီတဲ့​၊​ ထက်ြမက်တဲ့​ မိန်း​မပျိုက​ေလး​များ​က​ေတာ့​ သူတို့​လည်း​ အမျိုး​သား​များ​နဲ့​ တန်း​တူအခွင့်​ေရး​ ရရှိသင့်​တယ် လို့​ အ​ေရး​ဆို​ေနြကတာ၊​ ြကိုး​စား​ပန်း​စား​ ​ေနရာယူလာခဲ့​ြကတာ မနည်း​ပါဘူး​။

အဂင်္လိပ်​ေခတ်မှာကတည်း​က ကုမ္မာရီအသင်း​ေတွ​ေထာင်ြပီး​ ဘီ​ေအမ အိုင်​ေအမြကီး​ေတွ ထွက်လာ​ေအာင် ​ေလ့​ကျင့်​သင်ြကား​ခဲ့​ြကတယ်။ ​ေဒါ်ခင်မျိုး​ချစ်၊​ လူထု​ေဒါ်အမာ၊​ ​ေဒါ်ခင်နှင်း​ယုတို့​လို အမျိုး​သမီး​များ​ဘဝကို ထင်ဟပ် ဆံုး​မ လမ်း​ညွှန်​ေပး​နိုင်တဲ့​ စာ​ေရး​ဆရာမြကီး​ေတွလည်း​ အား​ကျဖွယ်ရာ ထွက်​ေပါ်ခဲ့​တာပဲ။ တို့​ေမြကီး​ရဲ့​ အတူ​ေန ​ေမွး​စား​အန်တီ ​ေဒါ်​ေဒါ်မသန်း​ေအး​ဆိုရင် ြမန်မာအမျိုး​သမီး​ထဲက ပထမဦး​ဆံုး​ ကုလသမဂ္ဂမှာ တာဝန်ထမ်း​ေဆာင်နိုင်သူ၊​ ပညာတတ် ဘိလပ်ြပန်မြကီး​ြဖစ်ခဲ့​ြပီး​ အဂင်္လိပ်ဘုရင်ခံ ရုပ်ရှင်ြကည့်​တဲ့​အခါ ဘာသာြပန်​ေပး​ရတဲ့​သူတဲ့​။

လူ​ေတွက​ေတာ့​ ဘိလပ်ြပန်သန်း​ လို့​ ​ေြပာလိုက်ရင် သူ့​အသံ မြကား​ဖူး​တဲ့​သူ​ေတာင် မရှိဘူး​။ ြမန်မာမက​ေလး​ေတွအ​ေနနဲ့​ အဲသလို ကမ္ဘာ့​အလယ်မှာ ဝင့်​ထည်နိုင်ဖို့​ဆိုရင် သင့်​တင့်​ေလျှာက်ပတ်တဲ့​ ပညာအရည်အချင်း​၊​ အသိအလိမ္မာ နဲ့​ ဆင်ြခင်တံုတရား​၊​ အမျိုး​အနွယ်ကို ​ေစာင့်​ေရှာက်ထိန်း​သိမ်း​လိုတဲ့​ ဇာတိမာန်က​ေလး​ေတွ ြပည့်​စံု​ေနဖို့​ လိုအပ်မယ် ထင်ပါတယ်။

အသက်အရွယ်က​ေလး​ရလို့​ စဉ်း​စား​ဆင်ြခင်နိုင်တဲ့​အခါမှာ လူတစ်​ေယာက်ရဲ့​ အရည်အချင်း​၊​ လူတစ်​ေယာက်ရဲ့​ တန်ဖိုး​ဆိုတာ မျိုး​ရိုး​အင်အား​၊​ ဓနအင်အား​၊​ ရုပ်ဆင်း​ရူပကာ​ေတွထက် ဉာဏ်ပညာ၊​ အသိအလိမ္မာကသာလျှင် သူ့​ရဲ့​ကိုယ်ပိုင်ဥစ္စာ၊​ မကွဲမကွာလိုက်ပါလာမယ့်​ ကိုယ်ပိုင် အရည်အချင်း​ြဖစ်တယ် လို့​ နား​လည်လာပါတယ်။ ပိုက်ဆံရှိရင် ပညာတတ်​ေတွ အနား​ေခါ် ရှိခိုး​ခိုင်း​ထား​လို့​ ရချင်ရမ​ေပါ့​။ တစ်ခွန်း​ဘယ်​ေလာက်​ေပး​မလဲ။ ဘုရား​ထူး​ခိုင်း​ချင်​ေသး​လား​ ရတယ်။ ပိုက်ဆံကုန်ရင်​ေတာ့​ တာ့​တာ။ ပုခံုး​ေပါ်ကအခက်ြကီး​ေတွ အ​ေခွြကီး​ေတွ ရှိ​ေနသ​ေရွ့​ သွား​ေလရာ လာ​ေလရာ

“ဘဘဗိုလ်ချုပ်ြကီး​ ကျန်း​မာပါ​ေစ။” ​

ေအာ်​ေပး​မယ့်​လူ မရှား​ပါဘူး​။ ​ေခါင်း​ြဖူ​ေဆး​မဆိုး​ မာန်စွယ်​ေတွကျိုး​ကာမှ​ေတာ့​ အိမ်လာတဲ့​ ​ေမာင်ရင်​ေလး​ေတွက​ေတာင် မခိုး​မခန့်​ ဆက်ဆံြကတာ ​ေတွ့​ဖူး​ဘူး​လား​။ ဇီး​ထုပ်​ေတွထိုင်ထိုင်စား​ြပီး​ ​ေခါင်း​ခဏခဏ​ေလျှာ်ြပတဲ့​ တစ်နိုင်ငံလံုး​ သည်း​သည်း​လှုပ် မင်း​သမီး​ေချာ​ေလး​ဆို အခု ဝဝဝတီြဖစ်လာ​ေတာ့​ လက်ဘက်သုပ် ဂျင်း​သုပ် စပ်ြပလို့​ေတာင် စိတ်မလည်လာြက​ေတာ့​ဘူး​။ သူများ​တကာ ချိုး​ချိုး​ဖဲ့​ဖဲ့​ နှိပ်ကွပ်တဲ့​သ​ေဘာ မဟုတ်ပါဘူး​။

အဲဒီလူ​ေတွအား​လံုး​ထက်အရင် ဟိုး​ေရှး​ေရှး​ကတည်း​က ပညာနဲ့​ ရပ်တည်ခဲ့​တဲ့​ ဘိလပ်ြပန်သန်း​ရဲ့​ နံမယ် ဂုဏ်သတင်း​ဟာ သူတို့​ေတွ​ေခတ်ကုန်သွား​ြပီး​တဲ့​ ​ေနာက်မှာ​ေတာင် ငုပ်မသွား​ဘူး​။ သိမ်ငယ်မသွား​ဘူး​ လို့​ ​ေြပာချင်တာပါ။ မိန်း​က​ေလး​ရယ်လို့​ ြဖစ်လာရင် သူသူကိုယ်ကိုယ် လှချင်ြကတယ်။ ပိုက်ဆံများ​ ရှိလို့​က​ေတာ့​ေလ။ ကာတီး​ယား​စိန်တိုက်က စိန်​ေတွ အကုန်ဝယ်ြပီး​ တစ်ကိုယ်လံုး​ကို စိန်စီပစ်လိုက်ချင်ြကတယ်။

ကိုယ့်​အ​ေဖ ဘာ​ေကာင်မှ မဟုတ်တာ သူအသံုး​မကျတဲ့​ကိစ္စ၊​ ကိုယ့်​ေယာက္ခမ ဘာ​ေကာင်မှ မဟုတ်တာ ကိုယ်အသံုး​မကျတဲ့​ကိစ္စ လို့​ ြမင်ြကတယ် မဟုတ်လား​။ ပညာတတ်ြကီး​ြဖစ်​ေအာင် ြကိုး​စား​ြပီး​ ဘယ်သူ့​ကိုမှ အား​မကိုး​ပဲ ကိုယ်ပိုင်အရည်အချင်း​နဲ့​ ရပ်တည်ပလိုက်မယ်ဆိုတဲ့​ စိတ်ကူး​စိတ်သန်း​က​ေလး​ေတွက သည်က​ေန့​ေခတ်အခါမှာ အိုင်ဒီယာ​ေကွး​တယ် လို့​ အထင်ခံရမှာစိုး​လို့​ ဒီတခါ​ေတာ့​ စာ​ေရး​ဆရာမြကီး​ ယင်း​မာ ဘာမှ မ​ေြပာရ​ေသး​ခင် ပညာ​ေရး​ဆိုတာ အမျိုး​သမီး​များ​အတွက်လည်း​ ထပ်တူထပ်မျှ အ​ေရး​ြကီး​လှပါ​ေြကာင်း​ သတိ​ေပး​လိုက်ပါရ​ေစ။

ရှန်ဟိုင်း​မှာ ​ေနြကတုန်း​က ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေတွဟာ မိန်း​က​ေလး​ေတွထက် အလိုလို​ေနရင်း​ကို ပို​ေတာ်​ေနြပီး​သား​ဆိုတဲ့​ အစွဲဟာ သူများ​ေတွ အား​လံုး​ဆီမှာတင် မကပါဘူး​။ ယင်း​မာကိုယ်တိုင်​ေတာင်မှ အဲသလိုပဲ ယံုြကည်ထား​ခဲ့​တာ။ သည်တစ်သက်မှာ​ေတာ့​ ကိုကိုြကီး​ ကိုကိုလတ် ကိုကို​ေလး​တို့​ကို ဘယ်​ေတာ့​မှ ပညာချင်း​ယှဉ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး​လို့​ ထင်ခဲ့​တယ်။ အိမ်မှာ တရုတ်နှစ်ကူး​လုပ်​ေတာ့​ ထမင်း​လည်း​စား​ြပီး​ေရာ ​ေမ​ေမ​ေလး​က ​ေမာင်နှမ​ေတွအား​လံုး​ကို ပလုပ်တုပ်ချိုချဉ် တစ်​ေယာက်တစ်​ေချာင်း​ ​ေကျွး​တယ်။ ထံုး​စံအတိုင်း​ ဘယ်သူရှိရမလဲ။ ကိုကိုလတ် အဂ္ဂါရယ်​ေပါ့​။

သူ့​ဥစ္စာကုန်သွား​တာနဲ့​ ယင်း​မာလက်ထဲကမုန့်​ကို လာ မျက်​ေစာင်း​ထိုး​ေရာ။ သူလိုက်လုလို့​ ထွက်​ေြပး​တာနဲ့​တင် ယင်း​မာလည်း​ မစား​လိုက်ရဘူး​။ ​ေအာက်ြပုတ်ကျသွား​လို့​ အသံြပဲြကီး​နဲ့​ ​ေအာ်ငို​ေရာ။ ဧည့်​သည်​ေတွနဲ့​ စကား​ေကာင်း​ေနတဲ့​ ​ေဖ​ေဖက စိတ်ဆိုး​သွား​ြပီး​ နှစ်​ေယာက်လံုး​ကို ဒဏ်​ေပး​တယ်။ ကဗျာစာအုပ်တစ်အုပ် ယူလာြပီး​ ​ေရှ့​ဆံုး​စာမျက်နှာက ကဗျာကို ကူး​ေရး​ရမယ်။ မှတ်မိ​ေအာင် ကျက်ရမယ်။ ြပီး​ရင် အလွတ်ြပန်​ေရး​ြပရမယ် တဲ့​။ မြပီး​မချင်း​ ဘယ်သူမှ မကစား​ရဘူး​။ ဘယ်သူအရင်ရမလဲ ြကည့်​ြက​ေသး​တာ​ေပါ့​ လို့​ဆိုတယ်။

ကဗျာ​ေလး​က စာ​ေြကာင်း​ေရ ​ေလး​ေြကာင်း​ပဲ ရှိတာပါ။ ဘာ​ေတွဆိုလိုမှန်း​ေတာင် နား​မလည်ဘူး​။ မလည်​ေန​ေပါ့​။ အလွတ်ကျက်လိုက်မယ်​ေလ။ ကိုကိုလတ်က ယင်း​မာထက် ​ေလး​နှစ်​ေတာင်ြကီး​တာဆို​ေတာ့​ ​ေတာ်​ေနြကာဆို သူကရသွား​ေတာ့​မှာ။ ြပီး​ေတာ့​ သူက ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေလ။ ကျက်ရင်း​ကျက်ရင်း​ ​ေရှ့​ေရာက် ​ေနာက်​ေမ့​နဲ့​ ယင်း​မာလည်း​ အြကံအိုက်ြပီး​ မျက်ရည်​ေတွ ဝိုင်း​လာတယ်။ ဖိုး​ဖိုး​က

“ယင်း​မာ။ အဓိပ္ပါယ်ကို နား​လည်​ေအာင် အရင်လုပ်၊​ အသံထွက်ကို မှန်​ေအာင်ထွက်၊​ မသိရင် အဘိဓါန်စာအုပ်ထဲမှာ ရှာ” 

လို့​ ​ေြပာတယ်။ ခုနှစ်နှစ်သမီး​က ကျက်ခဲ့​တဲ့​ အဲသည်ကဗျာဟာ သည်က​ေန့​ထိတိုင်​ေအာင် ယင်း​မာ နှလံုး​သား​ထဲမှာ စွဲ​ေန​ေအာင် အလွတ်ရတုန်း​ပဲ။ အြမဲတ​ေစ အနိုင်ကျင့်​ခံ​ေနရတဲ့​ ညီငယ်​ေလး​တစ်​ေယာက်က သူ့​အကိုဆီမှာ အသနား​ခံတဲ့​ အ​ေြကာင်း​ပါ။ ​ေြခလှမ်း​ခုနှစ်လှမ်း​အတွင်း​ သူ့​ခံစား​ချက်ကို သိသာ​ေအာင် မတင်ြပနိုင်ရင် အြပစ်​ေပး​ခံရဦး​မှာတဲ့​။ သူ​ေရး​တဲ့​ ကဗျာပုဒ်က​ေလး​က​ေတာ့​

“ပဲြပုတ်​ေစ့​က​ေလး​ နူး​နပ်သွား​ဖို့​ ပဲ​ေစ့​ညှာက​ေလး​က ​ေြကွ​ေပး​ရရှာတယ်။ မိုး​ြပဲဒယ်ထဲက ထမင်း​နပ်ဖို့​ ဖိုခ​ေနာက်တိုင်​ေတွက အပူခံ​ေပး​ရတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ တစ်ခိုင်တည်း​ပွင့်​၊​ တစ်ညှာတည်း​သီး​ြကတဲ့​သူ​ေတွအချင်း​ချင်း​ ဘာ​ေြကာင့်​များ​ နှိပ်စက်ကလူ အနိုင်ယူချင်ရသလဲ။” 

တဲ့​။ အစပိုင်း​မှာ ဘာ​ေတွဆိုလိုချင်မှန်း​နား​မလည်​ေပမယ့်​ ​ေကျာင်း​ကဆရာမ သင်​ေပး​တဲ့​နည်း​အတိုင်း​ မသိတဲ့​စကား​လံုး​ကို အဘိဓါန်မှာရှာြကည့်​၊​ ြပန််ချ​ေရး​၊​ တစ်ခါကနှစ်ခါဆို သိပ်မခက်​ေတာ့​ပါဘူး​။ စာလံုး​ေလး​ေတွထဲမှာ အသံကို ကာရံဖမ်း​ထား​တာ​ေလး​ေတွပါ သ​ေဘာ​ေပါက်လာတယ်။ ဝမ်း​သာအား​ရ ဖိုး​ဖိုး​ဆီ​ေြပး​သွား​ြပီး​ တစ်​ေြကာင်း​ချင်း​ ချ​ေရး​ပစ်လိုက်တယ်။

တ​ေအာင့်​ေန ​ေဖ​ေဖအိမ်​ေပါ်ထပ်တက်လာ​ေတာ့​ သူတို့​သား​အဖနှစ်​ေယာက် ဖတ်ြကည့်​ြပီး​ မဲ့​ြပံုး​ြပံုး​တယ်။ သူ့​သား​က ရှံုး​သွား​တာကိုး​။ မခံချင်ဘူး​ မဟုတ်လား​ လို့​ ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ် ​ေတွး​မိသား​။ အခန်း​ထဲက ထွက်သွား​တဲ့​ေဖ​ေဖဟာ မ​ေကျမချမ်း​နဲ့​ အဂ္ဂါ့​ကို တြပီး​

“အင်း​ … သည်​ေကာင်​ေလး​ေတာ့​ ပညာတတ်ြကီး​ ြဖစ်ဦး​မယ် မထင်ပါဘူး​။”

လို့​ ​ေရရွတ်သွား​တာ ြကား​လိုက်မိတယ်။ ယင်း​မာက​ေတာ့​ အဲသည်အချိန်က စ လို့​ ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ နဲ့​ မိန်း​က​ေလး​ဆိုတာ ပညာသင်ဖို့​ ဉာဏ်ရည် အ​ေြခခံချင်း​ အတူတူပါပဲ။ ြကိုး​စား​မှုနဲ့​ပဲ ကွာသွား​မှာ လို့​ သ​ေဘာ​ေပါက်လိုက်ပါတယ်။

တရုတ်လူမျိုး​ေတွရဲ့​ စိတ်ထဲမှာ ပညာ​ေရး​ဆိုတာ အ​ေရး​ြကီး​တဲ့​ အခန်း​ကဏ္ဍက ပါတယ် လို့​ သ​ေဘာ​ေပါက်​ေအာင် ​ေခါင်း​ထဲကို ရိုက်သွင်း​ေပး​ခဲ့​တာက​ေတာ့​ လွန်ခဲ့​တဲ့​ နှစ်​ေပါင်း​ နှစ်​ေထာင်​ေကျာ်ကတည်း​ကပါပဲ။ သမိုင်း​ဆရာြကီး​ စီမာချန်ရဲ့​ ရှီဂျီရာဇဝင်ကျမ်း​ထဲမှာ​ေပါ့​။ စစ်သူြကီး​လျူဘန်ရဲ့​ အ​ေြမှာ်အြမင်ြကီး​လှ​ေသာ အြကံ​ေပး​အရာရှိြကီး​နှစ်ဆူ ကို ဥပမာ​ေပး​ြပီး​ အလွန်စိတ်ဝင်စား​စရာ​ေကာင်း​တဲ့​ ဇာတ်လမ်း​က​ေလး​နဲ့​ ပျိုး​သွား​တယ်။ ​ေပါသွပ် နဲ့​ ချန်း​လျန် တဲ့​။

​ေပါသွပ်ဆိုတာက တို့​ ြမန်မာကာတွန်း​ထဲက သမိန်​ေပါသွပ်လို ထင်သလို​ေန ထင်သလို​ေြပာလို့​ ​ေပါ​ေတာ​ေတာနဲ့​ရယ်လို့​ အများ​က သတ်မှတ်ထား​တဲ့​ ဆရာြကီး​ဦး​လူ​ေပါ (Mad Master) ကို ​ေြပာတာပါတဲ့​။ နံမယ်ရင်း​က​ေတာ့​ လီရှီဆီ လို့​ေခါ်တယ်။ အခု ဟီနန်ြပည်နယ် ခိုင်ဖုန်း​ြမို့​ကလာတယ် ဆိုပဲ။ စာတတ်​ေပတတ် ပညာရှိပဲ။

အချိန်ရှိသ​ေရွ့​ ​ေရး​ကာဖတ်ကာ ကုန်လွန်တယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဘယ်သူကမှ ​ေြမှာက်စား​လို့​ မရဘူး​။ ထင်ရာစိုင်း​တတ်၊​ ဘု​ေဘာက်ကျတတ်၊​ ခွကျတတ်လွန်း​လို့​။ တကယ်​ေတာ့​ ရူး​တာ နဲ့​ ထူး​တာဆိုတာ ခပ်ပါး​ပါး​က​ေလး​ပဲ ကွာတာ မဟုတ်လား​။ သူက​ေတာ့​ ထူး​လည်း​ထူး​တယ် ရူး​လည်း​ရူး​တယ် တို့​ကိုြကီး​ေကျာ် လို့​ဆိုရမယ်။ မူး​မူး​ရူး​ရူး​နဲ့​ ​ေပါက်ပန်း​ေဈး​ေတွ ​ေလျှာက်​ေလျှာက်​ေြပာတာနဲ့​တင် ခဏခဏ ကွာတား​ချခံရြပီး​ သူ့​ခမျာ တံခါး​ေစာင့်​ရာထူး​က မတက်​ေတာ့​ဘူး​။

စစ်သူြကီး​လျူဘန်က သူတို့​ြမို့​တံခါး​ဝကို ​ေရာက်လာတဲ့​အခါ ​ေြခခင်း​လက်ခင်း​နဲ့​ စစ်​ေရး​ဗျူဟာ အချက်အချာကျကျ တည်​ေနပံုကို သတိထား​မိြပိး​ ြမို့​ြပင် မလှမ်း​မကမ်း​က​ေန တပ်စွဲလို့​ အကဲခတ်​ေနသတဲ့​။ လျူဘန်တို့​တပ်ထဲက အရာရှိတစ်​ေယာက်ဟာ ြမို့​ထဲက ​ေဆွမျိုး​သား​ချင်း​များ​ရှိရာ သွား​လည်တဲ့​အခါ ဆရာ​ေပါသွပ် နဲ့​ သိကျွမ်း​သွား​ေတာ့​ ဟိုက “ငါ့​တံခါး​ဝမှာ အရာရှိ၊​ မင်း​မှုထမ်း​ေပါင်း​များ​စွာကို ြမင်ခဲ့​ဖူး​ေပါင်း​ မနည်း​ေတာ့​ဘူး​။ လျူဘန့်​ေလာက် ခန့်​ခန့်​ညား​ညား​ ဩဇာထည်ထည်ဝါဝါ မ​ေတွ့​ဖူး​ဘူး​။ ငါ့​ကို သူနဲ့​ မိတ်ဆက်​ေပး​စမ်း​ပါ။” လို့​ ပူဆာသတဲ့​။

“​ေကာင်း​ြပီ​ေလ။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူ့​ေရှ့​ေရာက်ရင် ကွန်ြဖူး​ရှပ်စ် တပည့်​လို့​ေတာ့​ မ​ေြပာမိ​ေစနဲ့​။ သူက အဲဒီလူ​ေတွ ြမင်ရင် ြကည့်​မရဘူး​။ ​ေခါင်း​ေပါ်က ဦး​ေပါင်း​ြပား​က​ေလး​ေတာင် ဆွဲဆွဲြဖုတ်တာ ြမင်ဖူး​တယ်။”

လို့​ ​ေသ​ေသချာချာ မှာသတဲ့​။

သူများ​သာ မှာလို့​ရမယ်။ ​ေပါသွပ်ကို ဒါမျိုး​လာမှာလို့​ေတာ့​ ရစရာလား​။ ​ေသ​ေသချာချာကိုပဲ ကွန်ြဖူး​ရှပ်စ်​ေကျာင်း​ဝတ်စံုကို အြပည့်​အစံု ဝတ်ဆင်ြပီး​ တဲနန်း​မှာ တံခါး​သွား​ေခါက်တာ​ေပါ့​။ ဘူ​ေလး​လဲ လို့​ ​ေမး​တဲ့​အခါ အ​ေပါက်​ေစာင့်​ကလည်း​ စာသမား​ေပသမား​တစ်​ေယာက်ပါ လို့​ပဲ ​ေြပာရတာ​ေပါ့​။ “မအား​ဘူး​လို့​ ​ေြပာလိုက်” ဆိုတာ လျူဘန့်​အလွန်​ေတာ့​ မရှိပါဘူး​။ သူ့​ခမျာ အား​ေမာ့​ အား​ေမာ့​ လုပ်မလို့​ ထိုင်း​မာဆပ်သမက​ေလး​နှစ်​ေယာက်နဲ့​ ​ေြခ​ေထာက်က​ေလး​ကစ လို့​ ​ေရ​ေနွး​စိမ်​ေနတုန်း​ရှိ​ေသး​တာ။ အထဲကလူက မတင်း​ရ​ေသး​ခင် အြပင်က ဆရာ​ေပါသွပ်က တင်း​သွား​ြပီး​ ဓါး​ရှည်ကိုဆွဲထုတ်​ေတာ့​မလိုဟန်နဲ့​

“အထဲက​ေကာင်ကို ​ေြပာလိုက်စမ်း​၊​ ငါ စာ​ေပသမား​ မဟုတ်ဘူး​။ အရက်သမား​ကွ။ သိက္ခာလာမချနဲ့​။”

လို့​ ​ေအာ်လိုက်ပါတယ်။ လျူဘန်က ​ေြခ​ေထာက်​ေြပာင်​ေအာင်သုတ်၊​ လှံရှည်ကို လက်ထဲမှာကိုင်ထား​ရင်း​ “ဝင်ခဲ့​” လို့​ ြပန်​ေအာ်လိုက်တဲ့​အခါ ပုဏ္ဏား​များ​လို လက်က​ေလး​နှစ်ဘက် ပင့်​ကာပင့်​ကာ နဲ့​ ခါး​မညွှတ်ပဲ ဝင်လာသူ သုခမိန်ြကီး​ကို ​ေတွ့​ရပါသတဲ့​။

“စစ်သူြကီး​မင်း​ဟာ ချင်အင်ပါယာဘက်က​ေန ခုခံ​ေတာ်လှန်သူ​ေတွကို ​ေချမှုန်း​မလို့​လား​။ ခုခံ​ေတာ်လှန်သူ​ေတွဘက်က​ေန ချင်အင်ပါယာြကီး​ကို ​ေချမှုန်း​မလို့​ ြကိုး​စား​မှာလား​။”

“ရူး​များ​ရူး​ေနသလား​။ မိုး​ေအာက်​ေြမြပင်တခွင်လံုး​ စစ်သူြကီး​လျူဘန်ဟာ ချင်အင်ပါယာကို နှိမ်နှင်း​ဖို့​ ြပည်​ေထာင်နယ်စား​အား​လံုး​ကို ဦး​ေဆာင်​ေနတယ်ဆိုတာ လူတိုင်း​သိတယ်။”

“’ဒါဆိုလဲ ဘာြဖစ်လို့​ ချင်မူး​မတ်​ေတွ လုပ်​ေလ့​ရှိသလို လူတစ်​ေယာက်ကို အြပင်ပန်း​အြမင်နဲ့​ အကဲခတ်​ေနတာလဲ။ ခင်ဗျား​ကမှ ကျုပ်ထက်​ေတာင် ပိုရူး​ေသး​တာ​ေပါ့​။ ဒီလိုနည်း​နဲ့​ စစ်မှန်တဲ့​ အရည်အချင်း​ရှိသူ​ေတွကို ရှာလို့​ ရရိုး​လား​။ ဒီက​ေန့​ ခင်ဗျား​ ကျုပ်ကို လက်ခံစကား​မ​ေြပာခဲ့​မိရင် အမှား​ြကီး​ မှား​လိမ့်​မယ်​ေနာ်။ ရုပ်ြကည့်​ရတာ ကိုယ့်​ထက် သက်ြကီး​ဝါြကီး​ေတွ့​လို့​မှ အရိုအ​ေသ ​ေပး​တတ်ပံုမ​ေပါ်ဘူး​။”

ဒီစကား​ကို ြကား​လိုက်တဲ့​အခါ လျူဘန်က ​ေကာင်မ​ေလး​နှစ်​ေယာက်ကို ြပန်ပို့​ခိုင်း​လိုက်ြပီး​ ကိုယ်လက်သုတ်သင်လို့​ ဆရာြကီး​ေပါသွပ်ကို ကုန်း​ရှိ ကုန်း​ရှိလုပ်ြပီး​ အ​ေကာင်း​ဆံုး​အရက် စား​ေသာက်ဖွယ်ရာ​ေတွနဲ့​ ညဉ့်​နက်သန်း​ေခါင်တိုင်​ေအာင် ​ေထွရာ​ေလး​ပါး​ ​ေဆွး​ေနွး​နာြကား​ပါတယ်။

“​ေလာ​ေလာဆယ်မှာ ဗိုလ်မင်း​တို့​တပ်က စစ်သည်တစ်​ေသာင်း​ေတာင် မြပည့်​ချင်ဘူး​ဗျ။ ြပီး​ေတာ့​ စစ်တပ်ဆိုတဲ့​ နံမယ်သာရှိတာ။ စစ်ပညာ စစ်စည်း​ကမ်း​ ကျကျနန သင်ထား​ဖူး​တဲ့​သူ တစ်​ေယာက်​ေတာင် မပါဘူး​။ ​ေဂျာင်ကုန်း​ကုန်း​ြကီး​ နန်း​ေတာ်ကတပ်က လက်နက်အြပည့်​အစံု၊​ ကျင့်​သား​ရြပီး​သား​၊​ အ​ေတွ့​အြကံုရှိြပီး​သား​ အစကတည်း​က စစ်သား​အြဖစ် အသက်​ေမွး​ေနြကတဲ့​သူ​ေတွ။ ရှန်း​ယန်ြမို့​ေတာ်ကို ခုချိန် ခင်ဗျား​သွား​တိုက်လို့​က​ေတာ့​ ကျား​ခံတွင်း​ထဲ လည်စင်း​ေပး​သလို ​ေနလိမ့်​မယ်။
အ​ေရး​ြကီး​တာက ခိုင်မာတဲ့​ အ​ေြခချ စစ်စခန်း​တစ်ခုက​ေန ​ေလကျင့်​သင်ြကား​စရာ​ေတွ အများ​ြကီး​ရှိ​ေသး​တယ်။ ​ေဟာဒီချင်လျူြမို့​က​ေတာ့​ အသင့်​ေတာ်ဆံုး​၊​ အကွက်အကွင်း​လည်း​ အကျဆံုး​။ သွား​ေရး​လာ​ေရး​လည်း​ လွယ်ကူတဲ့​ လမ်း​ဆံုမှာရှိတယ်။ စား​ေရရိက္ခာလည်း​ ဖူလံုတယ်။
ကံ​ေကာင်း​ချင်​ေတာ့​ ချင်လျူြမို့​ဝန်နဲ့​ ကျုပ်နဲ့​ သိတာ မြကာ​ေသး​ဘူး​။ ဗိုလ်မင်း​ဆီမှာ လက်နက်ချ ခိုလှံုဖို့​ တိုက်တွန်း​ေပး​မယ်။ သူက သ​ေဘာမတူဘူး​ ဆို​ေတာ့​လည်း​ ဗိုလ်မင်း​က အြပင်ကတိုက်၊​ ကျုပ်ကအတွင်း​က ြမို့​တံခါး​ေတွ ဖွင့်​ေပး​မယ်။ ြကက်က​ေလး​ ငှက်က​ေလး​ ဖမ်း​သ​ေလာက်ကို လွယ်မှာ။”

ဆရာ​ေပါသွပ်ဟာ အ​ေြပာသမား​ သက်သက်​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ သူ့​အြကံဉာဏ် အကူအညီနဲ့​ စစ်သူြကီး​လျူဘန်ဟာ ြမား​တစ်စင်း​မကုန်၊​ စစ်သည်တစ်​ေယာက် အထိအခိုက်မရှိပဲ ချင်လျူြမို့​ကို အလွယ်တကူ သိမ်း​ပိုက်နိုင်ခဲ့​ပါတယ်။ အဲဒီကစလို့​ ဆရာ​ေပါသွပ်ကို စစ်ဗျူဟာ အြကံ​ေပး​ခန့်​လိုက်ြပီး​ ဆရာ​ေပါသွပ်ညီက​ေလး​ကိုလည်း​ ချင်လျူတပ်မှူး​ခန့်​လိုက်သတဲ့​။

စစ်အင်အား​ေတွ ြဖည့်​တင်း​ေလ့​ကျင့်​ရင်း​ လျူဘန်ဟာ အ​ေနာက်ဘက်က ဆင်​ေြခဖံုး​ ြမို့​က​ေလး​ေတွကို တစတစ သိမ်း​သွင်း​သွား​ပါတယ်။ ချင်စစ်တပ်နဲ့​ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ရြခင်း​မရှိ​ေအာင် သတိြကီး​စွာထား​လို့​ ​ေကွ့​ကာ​ေရှာင်ကာ ချီလာတဲ့​ လျူဘန်တို့​တပ်ြကီး​ဟာ ရှန်း​ယန်ြမို့​ေတာ် ​ေရာက်လုလု လမ်း​ခုလတ်မှာ မိတ်​ေဟာင်း​ေဆွ​ေဟာင်း​ စစ်ဗျူဟာကျွမ်း​ကျင်သူ ဆန်း​လျန် နဲ့​ ြပန်ဆံုမိပါတယ်။

အဲဒီ​ေခတ်တုန်း​က အုပ်ချုပ်သူ ရှင်ဘုရင်​ေတွမှာ စစ်မက်​ေရး​ရာနဲ့​ ပတ်သက်လို့​ အြကံ​ေပး​ေဆွး​ေနွး​စရာ ကျွမ်း​ကျင်သူ ပညာရှင်​ေတွ ခန့်​ထား​လို့​ တိုင်ပင်​ေဆွး​ေနွး​ေလ့​ရှိသတဲ့​။ သူတို့​က ကိုယ်တိုင်​ေတာ့​ စစ်တိုက်နိုင်တဲ့​သူ​ေတွ မဟုတ်ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ စာ​ေပကျမ်း​ဂန် အ​ေထာက်အထား​ေတွက​ေန၊​ စစ်ပွဲမှတ်တမ်း​မှတ်ရာ​ေတွက​ေန၊​ ပံုြပင်ဒဏ္ဍာရီ သမိုင်း​ေြကာင်း​ေတွက​ေန သင်ြကား​မှတ်ယူလို့​ အြကံ​ေကာင်း​ဉာဏ်​ေကာင်း​များ​ ​ေပး​ေလ့​ရှိသတဲ့​။ ဆန်း​လျန်ဆိုတာ ဟန်နိုင်ငံက အဲသည်လို စစ်​ေရး​ဗျူဟာအြကံ​ေပး​တစ်​ေယာက်ပါ။

တကယ်​ေတာ့​ ဆန်း​လျန်ဟာ လူသစ်တစ်​ေယာက်မဟုတ်ပါဘူး​။ ပထမ​ေြမာက်ဧကရာဇ်ကို ခဲ​ေလာင်ချာနဲ့​ပစ်ြပီး​လုပ်ြကံတာ ရထား​ချင်း​မှား​သွား​လို့​ အ​ေရး​မ​ေအာင်ပဲ စ​ေတး​ေရှာင်​ေနရတဲ့​ ဟန်လူငယ်က​ေလး​ ဆိုရင် မှတ်မိြကဦး​မယ် ထင်ပါရဲ့​။ သူတို့​မျိုး​ရိုး​ ငါး​ဆက်​ေလာက်ကတည်း​က ဟန်ဘုရင်မင်း​ြမတ်အပါး​မှာ ခစား​ခဲ့​ရတဲ့​ မူး​ြကီး​မတ်ရာြဖစ်ခဲ့​တာ ချင်နိုင်ငံရဲ့​လက်​ေအာက်ကို ကျ​ေရာက်သွား​တဲ့​အထိတိုင်​ေအာင် ပါပဲတဲ့​။

သူ့​ေခါင်း​ကို ဆု​ေငွထုတ်ထား​လို့​ စာအုပ်အသစ်လုပ်ြပီး​ ချူနိုင်ငံထဲမှာ လှည့်​ပတ် တိမ်း​ေရှာင်​ေနရတဲ့​ ဆန်း​လျန်ဟာ တ​ေန့​ေတာ့​ တံတား​က​ေလး​တစ်ခု​ေပါ်မှာ ငိုင်​ေနတုန်း​ စုတ်စုတ်ြပတ်ြပတ် အဖိုး​ြကီး​တစ်​ေယာက်က စီး​လာတဲ့​ဖိနပ်ကို တမင်ပစ်ချလိုက်ြပီး​

“​ေဟ့​ေကာင် ငါ့​ဘိနပ် သွား​ေကာက်​ေပး​စမ်း​။”

လို့​ ခိုင်း​သတဲ့​။ လူြကီး​သား​ဗီဇက ​ေထာင်း​ကနဲ ြပန်​ေပါ်လာြပီး​

“ငါ တယ် … ကား​နဲ့​တိုက်သတ်ပလိုက်ရ။”

လို့​ ​ေတွး​မိ​ေပမယ့်​ ပိန်​ေညာ်ချိနဲ့​ေနတဲ့​ အဖိုး​ြကီး​ကို ြမင်တဲ့​အခါ သနား​သွား​ြပီး​ ကိုယ်တိုင် ဆင်း​ေကာက်​ေပး​လိုက်ပါတယ်။ အဖိုး​အိုပိန်​ေညာင်က ကမ်း​ေပး​တဲ့​ဘိနပ်ကို မယူပဲ ​ေြခ​ေထာက်က​ေလး​ဆင်း​လို့​

“စီး​ေပး​ဦး​မှ​ေပါ့​။”

လို့​ ဆိုြပန်ပါတယ်။ ကဲ ခုမှ​ေတာ့​ မထူး​ေတာ့​ပါဘူး​ေလ။ သည်း​ခံလက်စနဲ့​ ကိုယ်တိုင်ပဲ ဒူး​ေထာက်လို့​ ဘိနပ်က​ေလး​ စီး​ေပး​တဲ့​အခါ

“ဒီသူငယ်​ေတာ့​ ပညာတတ်ြကီး​ ြဖစ်ဦး​မှာ။” 

လို့​ ြပံုး​ြပံုး​ြကီး​ ဆိုသတဲ့​။

“Ru zi ke jiao.” (This boy is worth educating.)

“ဒါမှ သင်ရကျိုး​နပ်တဲ့​တပည့်​” 

လို့​ လည်း​ အနက်ြပန်လို့​ ရပါတယ်။

“​ေနာက်ငါး​ရက်ြကာရင် ဒီ​ေနရာကို မနက်​ေစာ​ေစာ ​ေရာက်​ေအာင် လာခဲ့​။”

လို့​ မှာသွား​ပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေနာက်ငါး​ရက်ြကာလို့​ တံတား​ကို ြပန်လာတဲ့​အခါ သူ့​ထက်အရင်​ေရာက်​ေနတဲ့​ အဘိုး​အိုက ​ေနာက်ကျတဲ့​အတွက် ြမည်တွန်​ေတာက်တီး​ြပီး​ ​ေနာက်ငါး​ရက်​ေနမှ ြပန််လာဖို့​ ချိန်း​ြပန်ပါတယ်။ သည်တခါ​ေတာ့​ မနက်မိုး​လင်း​ ြကက်တွန်သံြကား​ကတည်း​က အ​ေြပး​သွား​လည်း​ အြမဲ​ေနာက်ကျတဲ့​ မျိုး​ေကျာ့​ြမိုင်ြကီး​လို ရထား​ထွက်သွား​တာနဲ့​ချည့်​ ြကံုရြပန်တယ်။ ​ေနာက်ဆံုး​ ညကတည်း​က မအိပ်ပဲထိုင်​ေစာင့်​မယ်ဆို​ေတာ့​မှ လက်မတင်က​ေလး​ပဲ ဦး​သွား​တာတဲ့​။

“ပညာတတ်ချင်တဲ့​သူဆိုတာ အဲသလိုပဲ ြဖစ်​ေနရမ​ေပါ့​။”

လို့​ ​ေြပာြပီး​မှ စာအုပ်က​ေလး​တစ်အုပ်ထုတ်​ေပး​ြပီး​ “ဒီစာအုပ်ကို ​ေသ​ေသချာချာ ​ေလ့​လာထား​ရင် တ​ေန့​မှာ မင်း​ဆရာ ြဖစ်လာလိမ့်​မယ်။ ငါထင်တာ မမှား​ဘူး​ဆိုရင်​ေတာ့​ မြကာခင်​ေြပာင်း​လဲမှု​ေတွ အြကီး​အကျယ်ြဖစ်လာြပီး​ရင် ဒီစာအုပ်ထဲက ပညာ​ေတွဟာ မင်း​အတွက် အဖိုး​မြဖတ်နိုင်​ေအာင် အသံုး​ဝင်လာလိမ့်​မယ်။” လို့​ေြပာသွား​ပါတယ်။

​ေနာက်တ​ေန့​မနက် ကျမှ ​ေသ​ေသချာချာ ြကည့်​လိုက်​ေတာ့​ အဲဒါ နှစ်​ေပါင်း​များ​စွာ ​ေပျာက်ကွယ်​ေနတဲ့​ တိုင်​ေကာင်း​ ရဲ့​ ​ေသနဂင်္ဗျူဟာ စစ်ပညာကျမ်း​ြကီး​ ြဖစ်​ေနသတဲ့​။ ​ေချာက်ထဲကျသွား​ြပီး​ရင် သိုင်း​ကျမ်း​ြကီး​ေတွ့​ေလ့​ရှိတဲ့​ တရုတ်ဝတ္ထု​ေတွထဲကလိုပဲ ဆန်း​လျန်လည်း​ အဲသည်စာအုပ်တစ်အုပ်တည်း​ အြမီး​ြပန်​ေခါင်း​ြပန် ​ေလ့​လာြပီး​ ဆရာြကီး​တစ်ဆူ ြဖစ်လာသတဲ့​။

ဘယ်ရှင်ဘုရင်ကို ဆရာလုပ်ရပါ့​မလဲ ဆိုတဲ့​လူနဲ့​ ဘယ်သူ့​ကို ဆရာတင်ြပီး​ ရှင်ဘုရင်လုပ်ရပါ့​မလဲဆိုတဲ့​လူနှစ်​ေယာက် ​ေတွ့​ြကတဲ့​အခါ ​ေဘာ်ဒါ​ေဘာ်ချက်​ေတွ ြဖစ်သွား​ြပီး​မှ သူ့​ဟန်နိုင်ငံ လွတ်​ေြမာက်​ေရး​အတွက် ဟန်ြမို့​ေတာ်ကို တက်သိမ်း​ပါတယ်။ ချက်ချင်း​ဆိုသလို ချင်တပ်​ေတွက ြပန်ထိုး​စစ်ဆင်လာတဲ့​အခါ လျူဘန့်​တပ်​ေတွနဲ့​ ပူး​ေပါင်း​ လိုက်ပါတယ်။

အဲသည်တိုက်ပွဲမှာ ချင်စစ်သူြကီး​ ယန်​ေကျာင်း​ကို​ေတာင် လက်လွတ်ထွက်​ေြပး​ေအာင် တိုက်ထုတ်လိုက်တဲ့​အခါ ချင်ဧကရာဇ်တို့​ဘက်က အထူး​ဆက်သား​တမန်လွှတ်ြပီး​ လိုက်လံကွပ်မျက်​ေစတဲ့​အတွက် ချင်စစ်သူြကီး​ေတွဘက်မှာ ဘုရင်ကို အြကည်ညိုပျက်လာတာ​ေပါ့​။ အဲလို စည်း​လံုး​မှု ြပိုကွဲလာတာ အခွင့်​ေကာင်း​ယူလို့​ တစ်ြမို့​ြပီး​တစ်ြမို့​သိမ်း​ကာ ဟန်နိုင်ငံကို ဆန်း​လျန်လက်ထဲ ြပန်ထည့်​ေပး​နိုင်လိုက်ပါတယ်။ တစ်အ​ေပါင်း​တစ်ထက်သာတဲ့​ သူတို့​နှစ်​ေယာက်ပူး​ေပါင်း​မှုဟာ အ​ေနာက်ဘက် ရှန်း​ယန်ြမို့​ဆီကို ဆက်ချီြကြပန်ပါတယ်။