“အံ့​​ဖွယ်သုတ အိန္ဒိယ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ြမန်မာစာကို ြမန်မာလို အဓိပ္ပါယ်​​ေပါက်​​ေအာင်​​ေရး​​ရတာ တခါတခါ ​​ေတာ်​​ေတာ် လက်​​ေပါက်အကပ်သား​​ပါ​​ေလ။ ကိုယ်​​ေြပာချင်တာက တြခား​​ သူများ​​​ေတွ နား​​လည်ကုန်တာကတြခား​​၊​ “လွဲကုန်ပဟ လွဲကုန်ပဟ” နဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်မျိုး​​ြကီး​​ ​​ေသသင့​်​ပါတယ် ြဖစ်ရတာ အခါခါ။ ​​ေရး​​ရင်း​​​ေရး​​ရင်း​​ တချို့​​ဟာ​​ေတွက ဒဲ့​​​ေြပာလို့​​မရ​​ေတာ့​​ ​​ေပါက်​​ေလာက်ရံုက​​ေလး​​ တို့​​ကာပင့​်​ကာ ဆိတ်ရတာလည်း​​ပဲ “အဲဒါ ဘာ​​ေြပာတာကုန်း​​ ဟင်” ဆို ​​ေသြပန်​​ေရာ။ တချို့​​​ေထာင့​်​က​​ေလး​​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ ဆက်​​ေတွး​​​ေချ​​ေတာ့​​လို့​​ လွှတ်ထား​​​ေပး​​တဲ့​​အခါ ဆက်မသွား​​ပဲ ရပ်​​ေနြကြပန်​​ေတာ့​​ ဆယ်တန်း​​တုန်း​​က ဆရာဦး​​ထွန်း​​နွယ် စာ​​ေမး​​သလို “ဘာဂလိပ်တို့​​က ဘာမာြပည်ကို ဘယ်နှစ်​​ေထာင်ရှစ်ရာရှစ်ဆယ့​်​ငါး​​ခုက ဘာတိယအဂင်္လိပ်ြမန်မာစစ်ပွဲနဲ့​​ သိမ်း​​ခဲ့​​ပါသလဲကွယ်” လို့​​သာ ​​ေမး​​လိုက်ချင်​​ေတာ့​​တယ်။

“ဟို​​ေပါ့​​​ေနာ် ဘယ်လို​​ေြပာရမလဲ​​ေပါ့​​​ေနာ်။ အင်း​​ ဟုတ်တယ်။ အဲဒီအတိုင်း​​ပဲ“ လို့​​ ရှင်း​​ြပရ​​ေတာ့​​မလို။ တချို့​​စကား​​လံုး​​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ ကိုယ်ကိုယ်က လျှာရှည်ြပီး​​ အချင်း​​အချင်း​​ သိ​​ေနကျဒိုင်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ လွှတ်​​ေပး​​လိုက်လို့​​ အြပင်လူ​​ေတွ မဓါတ်တာက​​ေတာ့​​ သူတို့​​ထူတာမဟုတ်ပါဘူး​​။ ကိုယ်က ပိန်း​​သွား​​တာ။ “မှုတ်လိုက်ြကစို့​​ သူငယ်ချင်း​​”တုန်း​​က “ဆရာြကီး​​ဝန်ြကီး​​ရယ်.. သား​​သား​​လည်း​​ အဲလိုညိုး​​ ​​ေကျာတတ်ချင်လိုက်တာ။ တစ်နှစ်တန်သည် နှစ်နှစ်တန်သည်​​ေလာက် အဂင်္လန်ကို ပို့​​​ေပး​​ပါလား​​ ဟင်..” လို့​​​ေရး​​ြပီး​​မှ ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကာ အက်ထား​​မိတဲ့​​ မာမီ​​ေဘာ်​​ေဘာ်တို့​​က “သား​​​ေရ လာခဲ့​​ မာမီ အဂင်္လန်ပို့​​​ေပး​​မယ်” ဆိုတဲ့​​အသံြကီး​​ ြကား​​​ေယာင်ြပီး​​ ြကက်သီး​​​ေတွထလာတာနဲ့​​ “မာမီတို့​​ ပို့​​မယ့​်​ အဂင်္လန်​​ေတာ့​​ ဒီတစ်သက်မသွား​​ဘူး​​။

စိတ်သာချ” လို့​​ ကိုယ်ချင်း​​ကိုယ်ချင်း​​ သိတဲ့​​အလံုး​​နဲ့​​ ြပန်ကာရတယ်။ သိတဲ့​​သူ​​ေတွက ခိခိ ခိခိနဲ့​​ ရယ်ြက​​ေပမယ့​်​ မသိတဲ့​​သူ​​ေတွက ကွက်ရှင်မတ်အြကီး​​ြကီး​​ထွက်လာြပီး​​ ​​ေတွး​​မိသလို ကွန်မန့​်​​ေတွ​​ေပး​​ြက​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဘာသာ ရယ်လိုက်ရတာ အူကိုနာ​​ေရာ။ ဘာတုန်း​​ ဟင် လို့​​ မ​​ေမး​​နဲ့​​ မ​​ေြပာြပဘူး​​။ သတ်ရင်သတ်။ ကိုယ့​်​ဘာသာ ​​ေမး​​ြကည့​်​ြက။ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပး​​စာ​​ေရး​​ရတာ အဲဒါအရသာရှိတယ်။ စာအုပ်ထုပ်သလို တစ်လမ်း​​သွား​​မဟုတ်ဘူး​​။ အြကာြကီး​​လည်း​​ မ​​ေစာင့​်​ရဘူး​​။ အခု​​ေကာက်တင်လိုက် အခုမှတ်ချက်ြပန်လာတယ်။ တစ်ခုပဲ နှစ်ရက်​​ေလာက်​​ေနရင် ဘယ်သူမှ မဖတ်ြက​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ​​ေန့​​တိုင်း​​ ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် အသစ်က​​ေလး​​လုပ်​​ေနနိုင်မှ ​​ေတာ်ကာကျတယ်။ နို့​​မို့​​ ရိုး​​သွား​​မှာ​​ေပါ့​​ ဟုတ်ဘူး​​လား​​။

အဲသ​​ေလာက်များ​​ အား​​ယား​​​ေနလို့​​က​​ေတာ့​​​ေလ ကာတီး​​ယား​​စိန်တိုက်က စိန်​​ေတွခိုး​​ြပီး​​ လက်​​ေတာ့​​ပ်ြကီး​​ကို စိန်စီပလိုက်မယ်။ “သူ့​​အရွယ်ြကီး​​နဲ့​​ ​​ေပါရဲလိုက်တာ​​ေအ” လို့​​ မမှတ်နဲ့​​ ငယ်ငယ်ကတည်း​​က ြပာ​​ေလာင်နဲ့​​ ​​ေပါသွပ်ဖတ်ြပီး​​ ြကီး​​လာခဲ့​​တာ ဂ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ချိမ​​ေပါ့​​။ အခုဟာက ​​ေရး​​ရင်း​​ ​​ေရး​​ရင်း​​ တချို့​​စာဖတ်သူ​​ေတွ အြမင်မှာ ဘင်လာဒင်ြကီး​​လို အစွန်း​​​ေရာက်မျိုး​​ချစ်ြကီး​​ ကိုယ့​်​အမျိုး​​မဟုတ်ရင် သူများ​​တကာကို နှစ်ြပား​​မတန်​​ေအာင် ချိုး​​ချိုး​​ဖဲ့​​ဖဲ့​​ ​​ေရး​​တတ်သူြကီး​​ြဖစ်လာလို့​​ “အို ဘုရား​​သခင်၊​ ထိုသ​​ေဘာမျိုး​​ မရှိရိုး​​အမှန်ပါ။ အာမင်” လို့​​ အာပတ်​​ေြဖရမလား​​။ “ပိဿနိုး​​နတ်မင်း​​ြကီး​​ ကယ်ပါ” တိုင်တည်ရမလား​​ မသိ။ ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကာ မျက်​​ေစာင်း​​တစ်သိန်း​​စာမိြပီး​​ အလ္လာအရှင်ြမတ် အမိန့​်​​ေတာ်ခံယူသွား​​မှြဖင့​်​ အခက်။ ဘယ်သူ့​​ကိုမှ အမုန်း​​မပွား​​ပါဘူး​​ဗျာ။ အား​​လံုး​​ကို နှစ်သက်သ​​ေဘာကျပါတယ်။ မီး​​စတစ်ဘက် ​​ေရမှုတ်တစ်ဘက် လုပ်ြကရ​​ေအာင်​​ေလ။ ဒီတစ်ခါ​​ေတာ့​​ အိန္ဒိယကို အလည်သွား​​ြကည့​်​ြကရ​​ေအာင်လား​​။

အီန္ဒိယအ​​ေြကာင်း​​ကို ​​ေရး​​မယ်လို့​​ စဉ်း​​စား​​လိုက်တဲ့​​အခါ နံမည်က ထူး​​ထူး​​​ေထွ​​ေထွကို စဉ်း​​စား​​စရာမလိုဘူး​​။ အဲဒါ ​​ေလယာဉ်ပျံ​​ေပါ်တက်ကတည်း​​က လူဝင်မှုြကီး​​ြကပ်​​ေရး​​ပံုစံက နိုင်ငံ​​ေတာ် တံဆိပ်​​ေအာက်မှာ ​​ေရး​​ထား​​တာ။ “The Incredible India” တဲ့​​။ အံဖွယ်သုတ အိန္ဒိယလို့​​ မြပန်ရင် ​​ေသာက်ကျိုး​​နည်း​​ အိန္ဒိယ၊​ ဟိုက်ရှား​​ဘား​​ အိန္ဒိယ လို့​​ ဘာသာြပန်ရမလား​​ ​​ေြပာ။ တကယ်လည်း​​ အိန္ဒိယမှာ ထူး​​​ေထွသည့​်​အံ့​​ရာ​​ေသာ်​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ ရှိပါတယ်။ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်ကကို တအံတဩ လာြကည့​်​ရတဲ့​​ လျှို့​​ဝှက်နက်နဲမှု​​ေတွလည်း​​ရှိတယ်။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ အရင်တုန်း​​က ​​ေပး​​ထား​​တဲ့​​ “Colourful India” ​​ေဆး​​​ေရာင်စံု အိန္ဒိယ ဆိုတာထက်စာရင် အခုနံမည်က​​ေလး​​ကို ပို သ​​ေဘာကျပါတယ်။ ​​ေတာ်ပါ​​ေသး​​ရဲ့​​ “Smelly India” ဂန္ဓာရံု အိန္ဒိယတို့​​၊​ “Crowdy India” ြကက်ပျံမကျ အိန္ဒိယတို့​​​ေတာ့​​ ဘယ်သူမှ ​​ေပး​​မသွား​​လို့​​။ မျက်စိထဲကွင်း​​ကနဲြမင်​​ေအာင် ​​ေရး​​ြပတာပါ။ တကယ်​​ေတာ့​​ အိန္ဒိယရဲ့​​ ချစ်စရာ​​ေကာင်း​​ပံု​​ေလး​​​ေတွထဲမှာ အဲဒီ အ​​ေရာင်၊​ အဆင်း​​၊​ အနံ့​​၊​ အရသာ အား​​လံုး​​ပါတယ်။ ဘယ်မှာမှ ထပ်တူမရှိတဲ့​​၊​ ပ​​ေဝသဏီကတည်း​​က မ​​ေြပာင်း​​မလဲရှိတဲ့​​ “Unique and eternal property” ဂုဏ်ရည်ထူး​​ြခား​​ မှတ်သား​​​ေလာက်စရာ​​ေတွ​​ေပါ့​​။

ဒီတစ်​​ေခါက် အား​​ြကီး​​ ဘိုလို မှုတ်​​ေနပါလား​​လို့​​ မ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​နဲ့​​ ။ လျှာတစ်​​ေချာင်း​​တည်း​​နဲ့​​ စကား​​​ေြပာရင် ​​ေချာ်​​ေတာ​​ေငါ့​​သွား​​မှာစိုး​​လို့​​ လျှာနှစ်​​ေချာင်း​​နဲ့​​ ​​ေမွှ​​ေနတာ။ ဒီတစ်ခါထပ်လွဲရင် ရှင်း​​လို့​​ရမှာ မဟုတ်​​ေတာ့​​ဘူး​​။

ရာဇဝင်သမိုင်း​​​ေြကာင်း​​နဲ့​​ချီလိုက်ရင် အာရှတိုက်မှာ​​ေရာ၊​ တစ်ကမ္ဘာလံုး​​မှာပါ သူတို့​​​ေလာက် ​​ေရှး​​ကျတဲ့​​ ယဉ်​​ေကျး​​မှု မရှိခဲ့​​ဖူး​​ဘူး​​။ ဂရိတို့​​၊​ ​​ေရာမတို့​​ဆိုတာ အုတ်ပံုပဲ ကျန်တာ၊​ လူ​​ေတွဆီမှာ ယဉ်​​ေကျး​​မှု အ​​ေမွအနှစ်မကျန်ဘူး​​။ အိန္ဒိယသား​​​ေတွဆိုတာ ဘုရား​​ရှင် မပွင့​်​မီတုန်း​​က မဇ္ဖိမတိုင်း​​သား​​​ေတွ ဆင်ြမန်း​​ခဲ့​​တဲ့​​ ဒိုတီ၊​ ဆာရီ၊​ ​​ေဘာင်း​​ နား​​​ေဋာင်း​​မျိုး​​​ေတွကို ဒီက​​ေန့​​အထိ ဆက်ဝတ်​​ေနြကတုန်း​​။ ပန်ချာပီမှန်ရင် ထိပ်က​​ေခါင်း​​​ေပါင်း​​ြကီး​​ ဘယ်​​ေတာ့​​မှ မကျွတ်သလို​​ေပါ့​​။ စူဇကာ ပုဏ္ဏား​​ြကီး​​ကို အာ​​ေသာကမင်း​​ြကီး​​ ​​ေကျာက်သား​​​ေပါ်ထွင်း​​ခဲ့​​တဲ့​​ အရုပ်​​ေပါ်မှာ ြကည့​်​ြကည့​်​၊​ ဒီက​​ေန့​​ လမ်း​​မ​​ေပါ်မှာ ​​ေဗဒင်​​ေဟာ​​ေနတဲ့​​ ပုဏ္ဏား​​​ေလး​​​ေတွမှာပဲ ြကည့​်​ြကည့​်​ အတူတူပဲ။ မူြကိုမှာ က​​ေလး​​​ေတွကတဲ့​​ “ပုဏ္ဏား​​တို့​​ဘာသာ ဟာ ဟာ ဟာ။ ​​ေြမညီညီ ဖက်ကိုခင်း​​ ကုလား​​ပဲဟင်း​​နဲ့​​ ပွဲ​​ေတာ်တည်၊​ ကျာနား​​ပါး​​နာ ကျနား​​ပါး​​နာ ​​ေဂျ ​​ေဂျ ​​ေဂျ” ဆိုတာ အခုထက်ထိလည်း​​ ဒီအတိုင်း​​ပဲ။ ​​ေဗဒင် ​​ေဝဒ နက္ခတ္တအတတ်​​ေတွဆိုတာလည်း​​ အီန္ဒိယကလာတာ ဟုတ်ဘူး​​လား​​။

ဘုရား​​ရှင်မပွင့​်​ခင်ကတည်း​​က ဆာဒူး​​ြကီး​​​ေတွ၊​ ​​ေယာဂီြကီး​​​ေတွဆိုတာလည်း​​ ခုထက်ထိလည်း​​ ရှိတုန်း​​ပဲ။ မြပိုမပျက်လို့​​ ကျန်တာ​​ေလး​​​ေတွ ဧည့​်​သည်ြပစား​​လို့​​ရ​​ေအာင် ထိန်း​​သိမ်း​​ထား​​တာမဟုတ်ဘူး​​။ သူတို့​​ကိုယ်တိုင်ကကို ​​ေလး​​​ေလး​​စား​​စား​​ ထိန်း​​သိမ်း​​ခဲ့​​ြကတာ။ ​​ေခတ်​​ေနာက်မှာလည်း​​ ဘယ်တုန်း​​ကမှ မကျန်ခဲ့​​ဘူး​​။ ရိုး​​ရာ​​ေတွလည်း​​ ဘယ်ဟာမှ ​​ေပျာက်ပျက်မသွား​​ဘူး​​။ ​​ေလး​​စား​​ပါတယ် ဘာဘူြကီး​​​ေတွရယ်။ အံပါရဲ့​​ အံပါရဲ့​​။

ပထဝီအ​​ေနအထား​​နဲ့​​ ြကည့​်​မယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုပဲ အယူဝါဒ​​ေတွကွဲလို့​​ နိုင်ငံ​​ေလး​​​ေတွ ပဲ့​​ထွက်သွား​​​ေပမယ့​်​ အာရှတိုက်ြကီး​​ကို ဝါ​​ေဖျာ့​​​ေဖျာ့​​ လူ​​ေတွနဲ့​​အတူတူ တစ်ြခမ်း​​စီပိုင်ခဲ့​​ြကတာ။ ​​ေြမာက်ဘက်အရပ်က လူြဖူြကီး​​​ေတွက​​ေတာ့​​ တသီး​​တသန့​်​ဆန်လွန်း​​လို့​​ သူတို့​​အ​​ေြကာင်း​​သိပ်မသိပါဘူး​​။ အဲ့​​ဒီမှာ ပညာသင်​​ေနတဲ့​​လူ​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ရှိတာပဲဟာ။ ​​ေရး​​ြကမျှြကပါဦး​​။ သိရြကား​​ရတာ​​ေပါ့​​။ တိုင်း​​ရင်း​​သား​​​ေတွကို ညီအကိုလို သ​​ေဘာထား​​တယ်ဆိုရင် သူတို့​​ကိုလည်း​​ အာရှသား​​အချင်း​​ချင်း​​လို့​​ ြမင်လို့​​ရမှာ​​ေပါ့​​။ အတူတကွ ​​ေနထိုင်လာခဲ့​​ြကတာ ကာလမှ မနည်း​​တာ။ (တယ်လည်း​​ တတ်နိုင်တဲ့​​ငါ။ ကိုယ့​်​ဘာသာ​​ေတာင် အညင်ကပ်တယ်) တကယ်​​ေတာ့​​ နယ်နိမိတ်​​ေြမပံုဆိုတာ စာရွက်​​ေပါ်မှာသာ ြမင်ရတာ မဟုတ်လား​​။ ​​ေရကိုြခား​​ြခား​​ ​​ေလကိုြခား​​ြခား​​ အြကား​​မထင်တဲ့​​ကိစ္စ ​​ေြမကိုြခား​​ထား​​တာ​​ေလး​​​ေတွ တခါတခါ​​ေတာ့​​ ​​ေမ့​​ပစ်လိုက်ြကည့​်​ရ​​ေအာင်။ အြမဲသာမ​​ေမ့​​လိုက်နဲ့​​ ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်​​ေကျသွား​​မယ်။ ဘာမှတ်လဲ။

ြကီး​​ြကီး​​ကျယ်ကျယ် ဆီး​​သီး​​တစ်စလယ်စကား​​​ေတွနဲ့​​ အိန္ဒိယအ​​ေြကာင်း​​ ​​ေြမပံုြကီး​​နဲ့​​ ရာဇဝင်ချီ​​ေနရ​​ေအာင် သူက ဘယ်ထိ​​ေရာက်ဖူး​​လို့​​တုန်း​​ဆို ခက်ြပီ။ ဘယ်မှ ​​ေရာက်ဖူး​​ပါဘူး​​ဗျာ။ မျကိစိထဲြမင်သမျှ​​ေလး​​ ​​ေြပာမှာပါ။ ကာလကတ္တား​​က လူ​​ေနအသိပ်သည်း​​ဆံုး​​ထဲမှာ ပါတယ်ဆို​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​ဆီက ဘုရား​​ပွဲ​​ေတာ်နဲ့​​မြခား​​ လမ်း​​မ​​ေပါ်လူ​​ေတွ ကား​​​ေတွ ရုတ်ရုတ်သည်း​​သည်း​​ ြမင်ရတာ​​ေပမယ့​်​ ​​ေတာရွာက​​ေလး​​​ေတွဘက်မှာ​​ေတာ့​​ ြမန်မာြပည်ကနဲ့​​ သိပ်မြခား​​လှပါဘူး​​။ လည်ပင်း​​ရှည် ဒန်​​ေရတ​​ေကာင်း​​ြကီး​​​ေတွ ကိုယ်စီရွက်လို့​​ ကုလား​​မ​​ေလး​​​ေတွ ​​ေရခပ်ြကတာ စစ်​​ေတွဘက်နား​​က ကုလား​​ရွာ​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ တစ်ြဖတ်တည်း​​ပဲ။ က​​ေလး​​​ေတွ​​ေပါတာြခင်း​​လည်း​​ တူတယ်။

ဘူတန်မှာတုန်း​​က ကာလကတ္တား​​က ြပန်ရင် အာသံြပည်နယ်ရဲ့​​ ြမို့​​​ေတာ် ဂွာတီအထိ ​​ေလယာဉ်စီး​​ြပီး​​ အဲဒီကမှ ကား​​နဲ့​​ နယ်စပ်ကို ကူး​​တယ်​​ေလ။ ခရီး​​စား​​ရိတ် ထက်ဝက်​​ေလာက် သက်သာတဲ့​​အြပင် လမ်း​​မှာြကာချိန်ကလည်း​​ ထက်ဝက်သက်သာတယ်။ လံုြခံု​​ေရး​​​ေတာ့​​ သိပ်စိတ်မချရဘူး​​။ နယ်စပ်​​ေတာရွာဆို​​ေတာ့​​ အဂင်္လိပ်လို ​​ေြပာတတ်တဲ့​​သူလည်း​​ မရှိသ​​ေလာက်၊​ သူပုန်သူကန်၊​ ြပန်​​ေပး​​ ဓါး​​ြပများ​​လည်း​​ ရှိသတဲ့​​။ သူတို့​​ဘူတန်ကား​​​ေတွ​​ေတာင်မှ လံုြခံု​​ေရး​​ယာဉ်တန်း​​နဲ့​​ အတူတူပဲ သွား​​ြကလာြကတယ်။

သူငယ်ချင်း​​ ြမန်မာဆရာဝန်မိသား​​စု နယ်စပ်လမ်း​​က ကား​​နဲ့​​အြပန် ညြကီး​​အချိန်မ​​ေတာ် ကား​​ပျက်လို့​​ ရွာကလူ​​ေတွ ဝိုင်း​​ဆွဲြကတာ ​​ေဆး​​ရံုကား​​ြကီး​​ ဖုန်း​​ဆက်​​ေခါ်ြပီး​​ မနည်း​​ရှင်း​​ယူရတယ်။ တခါတခါ ( တခါတခါ​​ေတာင် မဟုတ်ဘူး​​ မြကာခဏ) အာသံနယ်မှာ ဆန္ဒြပပွဲ​​ေတွရှိရင် ဘူတန်နယ်စပ်က ဂွာတီကို သွား​​တဲ့​​လမ်း​​​ေတွ ပိတ်ကုန်​​ေရာ။ အငှား​​ကား​​​ေတာင် မလိုက်ရဲဘူး​​။ ခဲနဲ့​​အ​​ေပါက်ခံရတတ်လို့​​။ ​​ေကာင်း​​တဲ့​​သူ​​ေတွ ကူညီမယ့​်​သူ​​ေတွ မရှိဘူး​​လား​​ဆိုရင် ရှိတာ​​ေပါ့​​။ ကိုယ်သွား​​တုန်း​​က သပိတ်​​ေမှာက်လို့​​ လမ်း​​ကပိတ်​​ေန။ ​​ေလယာဉ်လက်မှတ်က ဝယ်ထား​​ြပီး​​သား​​။

ဟိုကိုလည်း​​ အချိန်မီ ​​ေရာက်မှ ြဖစ်မှာ။ မတတ်သာတဲ့​​အဆံုး​​ ရွာထဲလမ်း​​​ေလျှာက်ြပီး​​ ဆိုင်ကယ်ြမင်တဲ့​​အိမ်​​ေရှ့​​ လိုက်ပို့​​​ေပး​​မလား​​ ​​ေမး​​​ေမး​​ြကည့​်​တယ်။ အဂင်္လိပ်လို နည်း​​နည်း​​ပါး​​ပါး​​ ​​ေြပာတတ်တဲ့​​ ရဲသား​​ြကီး​​တစ်​​ေယာက်က လမ်း​​ပိတ်တဲ့​​ ရွာကို လွန်​​ေအာင် လိုက်ပို့​​​ေပး​​တယ်။ ဟိုဘက်အ​​ေရာက် တက္ကစီ​​ေပါ်​​ေတာင် တင်​​ေပး​​လိုက်​​ေသး​​။ ဓါတ်ဆီပဲ ထည့​်​​ေပး​​ခိုင်း​​တယ်။ ပိုက်ဆံမယူဘူး​​။ အဲဒါ​​ေြကာင့​်​ ​​ေြပာတာ​​ေပါ့​​ လူဆိုတာ အဆိုး​​ချည့​်​ပဲလည်း​​ မရှိဘူး​​။ အ​​ေကာင်း​​ချည့​်​လည်း​​ပဲ မရှိပါဘူး​​ လို့​​။ လူ​​ေကာင်း​​သူ​​ေကာင်း​​နဲ့​​ ​​ေတွ့​​ရတဲ့​​အခါ စိတ်မချမ်း​​သာရပါလား​​။ အဲသလိုပဲ ကိုယ်နဲ့​​​ေတွ့​​တဲ့​​သူ​​ေတွကိုလည်း​​ အဆင်​​ေြပ စိတ်ချမ်း​​သာ​​ေအာင် ကူညီတာ မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​လား​​။ “အဆင်မ​​ေြပ​​ေအာင်လုပ်ထား​​မှ လူ​​ေတွက ငါ့​​ကို ပသမှာ​​ေပါ့​​” ဆိုတဲ့​​စိတ်​​ေတွ မမနှဲမှာ​​ေတာင် မရှိဘူး​​။ ချစ်လို့​​ ဖင်ဆိတ်ချင်သာ ဆိတ်မယ်တဲ့​​။

နဂိုကမှ စပ်စပ်စုစုနိုင်တဲ့​​သူဆို​​ေတာ့​​ ဆိုင်ကယ်က​​ေလး​​​ေနာက်ကထိုင်ြပီး​​ ရွာစဉ်လည်ရတာ စိတ်ဝင်စား​​စရာ​​ေတာ့​​ အ​​ေကာင်း​​သား​​။ အဲဒီခရီး​​ကို နှစ်​​ေခါက်သံုး​​​ေခါက် သွား​​ြဖစ် ြပန်ြဖစ်​​ေတာ့​​ အစက​​ေလာက် မစိမ်း​​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ကိုယ့​်​ြမန်မာြပည်က ရွာငယ်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ ဘာမှ မထူး​​ဘူး​​။ ကုလား​​​ေတွ ​​ေန​​ေနြကတာပဲ ကွာတယ်။ (သူမို့​​​ေြပာတတ်ပ​​ေလတယ်) ​​ေြပာချင်တာက သူတို့​​နဲ့​​ကိုယ်နဲ့​​ အတူတူပဲလို့​​ ဆိုချင်တာ​​ေလ။ “ဟ​​ေရး​​ အာကို။ ကုလား​​မှာလည်း​​ အသည်း​​နဲ့​​ပါ” လို့​​ အ​​ေြပာခံရ​​ေတာ့​​မယ်။

အဘိုး​​တို့​​အဘွား​​တို့​​​ေခတ်ကုန်း​​က အဂင်္လိပ်အစိုး​​ရက ြမန်မာြပည်ကို ကျဘန်း​​လုပ်ကိုင်စား​​​ေသာက်ရ​​ေအာင် ​​ေခါ်လာတဲ့​​ အိန္ဒိယတိုင်း​​ရင်း​​သား​​​ေတွဟာ အဲဒီ ကာလကတ္တား​​ကပါတဲ့​​။ ဂျာဒူး​​ဝါလား​​၊​ လန်ြခား​​ဝါလား​​ကစလို့​​ ပါနီဝါလား​​ ပိုက်ဆပ်ဝါလား​​များ​​အထိ ကိုလိုနီ​​ေခတ် ရန်ကုန်ြမို့​​ြကီး​​မှာ သူတို့​​​ေချွး​​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ ပါခဲ့​​တယ်။ “ရန်နမာပူ ကပ်ကူယံ​​ေြခာက် ​​ေဘ​​ေလဆပ် ​​ေဘ​​ေလဆပ်” ဆိုတာလည်း​​ သူတို့​​စကား​​ပဲ။ ဘယာ​​ေကျာ်၊​ ဂျာနဂျို၊​ ဖာလူဒါ၊​ ပါပလာ ဆိုတာလည်း​​ သူတို့​​အစား​​အစာပဲ။ အရင်က ကျန်း​​မာ​​ေရး​​ဝန်ြကီး​​ဌာန ရံုး​​ြကီး​​နား​​မှာ​​ေတာင် ဘဂင်္ါလီစု လို့​​​ေခါ်တဲ့​​ သူတို့​​ရပ်ကွက်ရှိတယ်။ အဲဒီရံုး​​ြကီး​​​ေတာင် အစက သူတို့​​ သင်း​​ချိုင်း​​ အ​​ေဟာင်း​​ြကီး​​ပါတဲ့​​။ အဲ​​ေလာက် ကာလြကာရှည် အတူ​​ေနလာတာ​​ေတာင်မှပဲ ကိုယ်​​ေတွက သူတို့​​ကို ဘယ်တုန်း​​ကမှ အတူတူလို သ​​ေဘာမထား​​ခဲ့​​ြကပဲ​​ေလ။

သပ်သပ်စီြကီး​​ပဲ ​​ေနြဖစ်သလား​​လို့​​။ (ခွဲြခား​​တယ်လို့​​ ဆိုလိုတာမဟုတ်ဘူး​​​ေနာ်) ခု​​ေတာ့​​ သူတို့​​ရွာက​​ေလး​​​ေတွကလည်း​​ တို့​​နဲ့​​ဘာမှ မြခား​​ပါလား​​လို့​​ ​​ေတွ့​​လိုက်မိတဲ့​​အခါ သူတို့​​လည်း​​ တို့​​နဲ့​​ ဘာြခား​​လို့​​လဲလို့​​ ​​ေတွး​​လိုက်မိလို့​​ပါ။

အာသံနယ်က လက်ဘက် အြကီး​​အကျယ် ထွက်တဲ့​​နယ်မို့​​ လက်ဘက်ခင်း​​စိမ်း​​စိမ်း​​ပုပု​​ေလး​​​ေတွ လက်ညှိုး​​ထိုး​​မလွဲ​​ေအာင် ​​ေတွ့​​ခဲ့​​ပါတယ်။ ကိုယ့​်​ဆီမှာလို ပါး​​အို့​​နီနဲ့​​ ပ​​ေလာင်မ​​ေလး​​​ေတွ၊​ ရှမ်း​​မ​​ေလး​​​ေတွ လက်ဘက်မခူး​​ပဲ ကုလား​​မြကီး​​​ေတွ လက်ဘက်ညွန့​်​ဆိတ်​​ေနတာ​​ေတွ့​​ရ​​ေတာ့​​ တညိုး​​ြကီး​​ပါလား​​​ေနာ် လို့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​မိ​​ေသး​​။ က​​ေဖး​​အရိုး​​မား​​မှာ ​​ေကာ်ဖီအမယ်​​ေတွ အြပား​​ြပား​​ကွဲသလိုပဲ၊​ အာသံမှာလည်း​​ လက်ဘက်​​ေြခာက် ဘယ်နှစ်မျိုး​​ရှိသနည်း​​ သင်သိသမျှ​​ေြဖဆိုပါဆိုရင် အမှတ်နှစ်ဆယ်တန် ​​ေမး​​ခွန်း​​ရှည်ြဖစ်မယ်။ အများ​​ြကီး​​ပဲ။ ဘာ​​ေတွြခား​​လို့​​ အဲ​​ေလာက်​​ေတာင် များ​​​ေနမှန်း​​​ေတာင်မသိ။ ကိုယ်သိခဲ့​​တာ​​ေတာ့​​ ဂျင်း​​နဲ့​​၊​ သစ်ဂျပိုး​​နဲ့​​၊​ ​​ေထာပတ်နဲ့​​၊​ ဆိုတဲ့​​ လက်ဘက်ရည်​​ေတွ ​​ေသာက်ခဲ့​​ဖူး​​တယ်။ ​​ေနာက်ဆို ငရုတ်သီး​​စိမ်း​​နဲ့​​များ​​ ​​ေဖျာ်ြကဦး​​မလား​​ပဲ။ နွား​​နို့​​က​​ေတာ့​​ ပင်တိုင်ပါတယ်။

စက်ရံု​​ေတွမှာ အလုပ်ဆင်း​​အလုပ်တက် ဥဩဆွဲသလိုပဲ သူတို့​​လက်ဘက်ခင်း​​​ေတွမှာလည်း​​ ဥဩဆွဲလို့​​ အလုပ်သိမ်း​​ရင် အခင်း​​ြကား​​ထဲက ထွက်ထွက်လာတဲ့​​လူ​​ေတွ ဘယ်နည်း​​လိမ့​်​မလဲ။ ြမန်မာ​​ေတွထက်စာရင် လက်​​ေြကာ​​ေရာ ​​ေြခသလံုး​​​ေြကာပါ ပိုတင်း​​ြကတယ်။ သူသူကိုယ်ကိုယ် စက်ဘီး​​ပဲ စီး​​ြကတယ်။ ဆိုင်ကယ်​​ေတာင် သိပ်မရှိ။ အခုတည်း​​တဲ့​​ ​​ေဟာ်တယ်က မန်​​ေနဂျာက​​ေလး​​​ေတာင် ညဘက်အလုပ်ကြပန်ရင် တစ်နာရီခွဲ​​ေလာက်နင်း​​ရတဲ့​​အရပ်ကို စက်ဘီး​​နဲ့​​ ြပန်သတဲ့​​။ ချမ်း​​ချမ်း​​စီး​​စီး​​။ ဘတ်စကား​​ခက ဘယ်​​ေလာက်မှ ​​ေပး​​ရတာလည်း​​ မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ စက်ရံုအြကီး​​စား​​ြကီး​​​ေတွ ယာဉ်ယန္တယား​​အြကီး​​ြကီး​​​ေတွလည်း​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်များ​​များ​​ ​​ေတွ့​​ခဲ့​​တယ်။ ဘာ​​ေတွမှန်း​​သာ မသိတာ။ ကိုယ့​်​ဆီကရွာ​​ေတွနဲ့​​ အဓိကကွာတာ အဲဒီ​​ေနရာပဲ။ ​​ေရရှည်ဖွံ့​​ြဖိုး​​မှုအတွက် plan တစ်ခုမဟုတ် တစ်ခု​​ေတာ့​​ သူတို့​​မှာ ရှိတယ်။

ကာလကတ္တား​​က​​ေတာ့​​ အ​​ေနာက်ဘဂင်္ါလီြပည်နယ်ရဲ့​​ ြမို့​​​ေတာ်တဲ့​​။ ​​ေြမပံု​​ေပါ်မှာြကည့​်​ရင် စစ်​​ေတွနဲ့​​ ဘာမှ မ​​ေဝး​​လှဘူး​​။ အချင်း​​မိုင်အနီး​​ဆံုး​​မှာရှိတဲ့​​ အြကီး​​ဆံုး​​ြမို့​​ဆိုရင် သူပဲ ရှိမလား​​ပဲ။ အဲဒါ​​ေြကာင့​်​ ​​ေရှး​​​ေရှး​​က ရခိုင်​​ေြကး​​​ေရတတ် သား​​သမီး​​​ေတွက ကာလကတ္တား​​မှာ ​​ေကျာင်း​​သွား​​တက်ြကတာ​​ေနမှာ။ သ​​ေဘင်္ာ ပံုမှန်ရှိခဲ့​​တယ် ဆိုပဲ။ ကာလကတ္တား​​ြမို့​​လယ်က ြမန်မာဘုန်း​​​ေတာ်ြကီး​​​ေကျာင်း​​ဆို အဲဒီကတည်း​​က လှူထား​​ြကတာတဲ့​​။ ဦး​​သိန်း​​​ေဖြမင့​်​ တရား​​​ေဟာ​​ေလ့​​ကျင့​်​ခဲ့​​တဲ့​​ ကိုယ်လံုး​​​ေပါ်မှန်ြကီး​​ဆိုတာ ဆရာ​​ေတာ့​်​အခန်း​​ထဲမှာ အခုထိ ရှိ​​ေသး​​တယ်။ ြမို့​​လံုး​​ပတ်လည် လမ်း​​အသစ်ြကီး​​​ေတွ​​ေဖာက်​​ေနတာ။

မိုး​​ပျံတံတား​​ြကီး​​​ေတွ ​​ေဆာက်​​ေနတာ၊​ ​​ေြမ​​ေအာက်ရထား​​လမ်း​​အသစ် တူး​​​ေနတာ မွစာကိုကျဲလို့​​။ ​​ေရွး​​​ေကာက်ပွဲနီး​​ြပီလား​​လို့​​ ​​ေမး​​ြကည့​်​​ေတာ့​​ အ​​ေဝး​​ြကီး​​လို​​ေသး​​တယ်တဲ့​​။ ​​ေလး​​စား​​ပါတယ်။ ဘာဘူြကီး​​​ေတွရယ်။ အံ့​​ပါရဲ့​​ အံ့​​ပါရဲ့​​။

လူဦး​​​ေရအများ​​ဆံုး​​ရှိတဲ့​​ ကာလကတ္တား​​မှာ အား​​လံုး​​ကို ကိုယ့​်​အထွာနဲ့​​ကိုယ် ဝမ်း​​ဝ​​ေအာင် ​​ေကျွး​​နိုင်တာကလည်း​​ အံဖွယ်သုတပါပဲ။ မနက်လင်း​​ရင် လမ်း​​ထိပ်တိုင်း​​မှာ အိုး​​ပုတ်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ ​​ေရာင်း​​တဲ့​​ လက်ဘက်ရည်ရှိတယ်။ ​​ေသာက်ြပီး​​ ခွက်လွှင့​်​မပစ်ချင် အိမ်ယူသွား​​။ တစ်ခွက်မှ ြမန်မာ​​ေငွ တစ်ရာ​​ေလာက်ပဲကျတယ်။ စိတ်တိုင်း​​ကျ ​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ဆိုင်တိုင်း​​​ေဖျာ်တတ်ပ။ အဲဒီမှာ ဖက်ရွက်​​ေြခာက်က​​ေလး​​​ေတွကို သွား​​ြကား​​ထိုး​​တံနဲ့​​ ခွက်လုပ်ြပီး​​ ပူပူပွပွ ပူရီနဲ့​​စား​​စား​​၊​ ချာပါတီ၊​ တိုရှည်၊​ နံြပား​​နဲ့​​စား​​စား​​ အာလူး​​ဟင်း​​က​​ေလး​​က ​​ေမွှး​​လို့​​၊​ သူလည်း​​တစ်ရာ၊​ နှစ်ရာဆို ဝ​​ေရာ။ အဲဒါမျိုး​​ပဲ ​​ေဈး​​ြကီး​​တဲ့​​ဆိုင်မှာ စား​​လည်း​​ ရတယ်။ ​​ေဟာ့​​ဂျ်မား​​ကက်​​ေဘး​​ လမ်း​​က​​ေလး​​ထဲက တိုရှည်ဆိုင်မှာ တစ်​​ေထာင်​​ေလာက်ကျလိမ့​်​မယ်။ ​​ေထာပတ်မဆလာတိုရှည်တဲ့​​။ တစ်ခါသံုး​​ ​​ေဖာ့​​ခွက်က​​ေလး​​နဲ့​​ ဇွန်း​​နဲ့​​စား​​ရတာ။ ရန်ကုန်ကဟာ​​ေတွနဲ့​​ မတူဘူး​​။ ​​ေကာင်း​​မှ​​ေကာင်း​​။ ဂျင်း​​လက်ဘက်ရည်လည်း​​ပါတယ်။

အာလူး​​နဲ့​​ ဒန့​်​ဒလွန်သီး​​ကုလား​​ဟင်း​​ရည်လည်း​​ပါတယ်။ ြဖူြဖူအရည်မှာ မည်း​​မည်း​​အ​​ေစ့​​​ေလး​​​ေတွပါတဲ့​​ ဘာမှန်း​​မသိ စား​​လို့​​​ေတာ့​​​ေကာင်း​​သား​​ဆိုတဲ့​​ဟာလည်း​​ပါတယ်။ အမယ် တိုရှည်​​ေတာင် ဆယ့​်​နှစ်မျိုး​​​ေလာက်ရှိတာဗျား​​။ သူတို့​​​ေခါ်တာက​​ေတာ့​​ ဒိုဆာတဲ့​​။ ဒန်​​ေပါက်ဆိုလည်း​​ ၃၅ ရူပီး​​က​​ေန တစ်ရာတန်၊​ နှစ်ရာတန်၊​ သံုး​​ရာတန်အထိရှိတယ်။ (ဒါ​​ေတွ​​ေတာ့​​ ၂၀ နဲ့​​ ​​ေြမှာက်ြကည့​်​​ေတာ့​​) ထမင်း​​ဝါဝါ​​ေပါ် ြကက်သား​​တစ်တံုး​​ အာလူး​​တစ်လံုး​​ ပံုထား​​တာချင်း​​က​​ေတာ့​​ အတူတူပဲ။ အရသာလည်း​​ သိပ်မကွာဘူး​​။ ဘာကွာသွား​​သလဲဆိုရင် သန့​်​ရှင်း​​မှု။ ဆိုင်အြပင်အဆင်နဲ့​​ စား​​ပွဲထိုး​​က​​ေလး​​​ေတွ သပ်သပ်ရပ်ရပ် တည်ခင်း​​တာချင်း​​ပဲ ကွာတယ်။

ဟုတ်တယ်​​ေလ။ အရသာချင်း​​အတူတူ​​ေပမယ့​်​ ​​ေချွး​​သံတရွှဲရွှဲ အ​​ေမွှး​​အမှင်ထူထူ အသား​​မည်း​​မည်း​​ ကုလား​​ြကီး​​က လက်မ​​ေဆး​​ပဲ ​​ေကာက်နှိုက်ြပီး​​ ထမင်း​​​ေပါ်ပံု​​ေပး​​လိုက်တာကို ြမင်ရင် ၊​ စား​​ပွဲထိုး​​ ​​ေပတလူး​​​ေလး​​က ဖန်ခွက်အလွတ်ြကိး​​ကို ​​ေရဘံုဘိုင်​​ေအာက် ထိုး​​ခံြပီး​​ ​​ေသာက်​​ေရလာချ​​ေပး​​တာြမင်ရင် ြပန်အန်ထွက်ချင်လာဦး​​မယ်။ မျက်စိမှိတ်သာ စား​​လိုက်ပါ​​ေလ။ မ​​ေကာင်း​​မရှိပါဘူး​​။ ​​ေနာက်ြပီး​​ ကာလကတ္တား​​မှာ တစ်ခါမှ ဝမ်း​​မ​​ေလျှာခဲ့​​ဖူး​​ဘူး​​။

အြမင်သာ ညစ်ပတ်တာ ပိုး​​​ေသြပီး​​သား​​လို့​​ ယူဆရမလို ြဖစ်​​ေနြပီ။ အဲဒါ​​ေြကာင့​်​ ကာလကတ္တား​​မှာ နံမည်ြကီး​​ြပီး​​ ​​ေဈး​​ြကီး​​တဲ့​​ဆိုင် ​​ေလျှာက်မရှာနဲ့​​။ သူတို့​​လူမျိုး​​​ေတွ တရုန်း​​ရုန်း​​ မတ်တတ်က​​ေလး​​ စား​​​ေနြကတဲ့​​ဆိုင်​​ေလး​​​ေတွမှာ သူများ​​စား​​​ေနတာ လက်ညှိုး​​ထိုး​​ြပီး​​ “အဲဒါမျိုး​​​ေပး​​” လို့​​သာ မှာစား​​။ ​​ေကာင်း​​လည်း​​​ေကာင်း​​ တန်လည်း​​တန်တယ်။

ဘိုစာ​​ေတွြကိုက်ရင်​​ေတာ့​​ ပီဇာဆိုင်​​ေတွ ​​ေတာ်​​ေတာ် ​​ေကာင်း​​တယ်ဗျား​​။ KFC ြကက်​​ေြကာ်ဆိုင်လည်း​​ရှိတယ်။ အခု စာ​​ေတွလာလာတင်တဲ့​​ Raj's Spanish Café ဆိုရင် WIFI နှစ်နာရီ​​ေလာက်သံုး​​ြပီး​​ ကပူချီနို​​ေသာက် ပတ်စတာစား​​တာ​​ေတာင် ြမန်မာ​​ေငွ သံုး​​​ေလး​​​ေထာင်​​ေလာက်ပဲ ကျတယ်။ ​​ေရာင်း​​တဲ့​​သူ​​ေတွကလွဲရင် ဆိုင်မှာ အြဖူ​​ေတွချည့​်​ပဲ။ ​​ေကာင်တာက က​​ေလး​​​ေတွဆို စပိန်လို ထမင်း​​စား​​​ေရ​​ေသာက် ​​ေြပာနိုင်တယ်။ တို့​​​ေလဆိပ်က ဆိုင်​​ေတွကို ြပြပီး​​ “ငါမင်း​​ကို သတ်ချင်တယ် သတ်ချင်တယ်” လုပ်မိ​​ေတာ့​​မယ်။ ဒါ​​ေပမယ့​်​​ေလ အိန္ဒိယ​​ေရာက်မှ​​ေတာ့​​ အိန္ဒိယအစား​​အစာ​​ေလာက် စား​​ဖို့​​​ေကာင်း​​တာ ရှိပါ့​​မလား​​။

အခုဆို ​​ေရာက်တာ နှစ်ပတ်ြပည့​်​​ေတာ့​​မယ်။ ​​ေန့​​တိုင်း​​ြကက်သား​​ကလွဲလို့​​ ဘာမှ မစား​​ြဖစ်ဖူး​​။ အိန္ဒိယမှာ ြကက်ြဖစ်ရတဲ့​​ဘဝဟာ တရုတ်ြပည်မှာ ဝက်ြဖစ်ရတဲ့​​ဘဝလိုပဲ။ သူကလွဲလို့​​ ဘာမှ မစား​​ဘူး​​။ သူ့​​​ေလာက်ဘာမှ စား​​လို့​​မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​ ြဖစ်လိမ့​်​မယ်။ ရန်ကုန်မှာလို ြကက်ရင့​်​ရင့​်​ြကီး​​​ေတွ တစ်တံုး​​မှ မကိုက်မိဖူး​​ဘူး​​။ ​​ေလာက်ကိုင်မှာလို စီပီြကက်ဆူဆူ ​​ေပါ့​​ရွှတ်ရွှတ်ြကီး​​​ေတွ တစ်ဖတ်မှ မြမင်ရဘူး​​။ ခဘတ်ဆိုြပီး​​မှာစား​​ရင်​​ေတာင် ဆိုင်က ခဘတ်မီနူး​​သပ်သပ် ြပဦး​​မှာ။ အမယ်​​ေတွကိုစံုလို့​​။ အကုန် စား​​လို့​​​ေကာင်း​​တယ်။ (ဟီဟိ၊​ ရသစာ​​ေပဆု​​ေတွ လာ​​ေပး​​​ေနဦး​​မယ်။ သွား​​ရည်​​ေတွ သိမ်း​​လိုက်ြကစို့​​) အဝတ်အထည်ဆိုင်​​ေတွကလည်း​​ ​​ေပါလွန်လွန်း​​လို့​​။

ဘယ်လိုဝယ်ရမှန်း​​​ေတာင် မသိဘူး​​။ ဘန်​​ေကာက် စကင်္ာပူမှာလို ​​ေဈး​​အြကီး​​ဆံုး​​နံမည်​​ေတွကိုပဲ လူတိုင်း​​ဝတ်​​ေနြကတာမဟုတ်ဘူး​​။ အဲဒါ​​ေတွကို ဒီမှာ မရှာနဲ့​​။ ဒီမှာ သူ့​​နံမည်နဲ့​​သူ ​​ေဈး​​ြကီး​​တာ​​ေတွရှိတယ်။ ​​ေဈး​​ြကီး​​တာပဲြဖစ်ြဖစ် ​​ေဈး​​​ေပါတာပဲြဖစ်ြဖစ် ကိုယ်က ဘယ်​​ေလာက်တန်​​ေလာက် ဝယ်မယ်မှန်း​​သလဲပဲ စဉ်း​​စား​​၊​ လှတာချင်း​​အတူတူချည့​်​ပဲ။ လက်ရာချင်း​​ ​​ေသသပ်ပံုချင်း​​ မသိမသာကွာတယ်။ ဝတ်ရင်း​​ဝတ်ရင်း​​ သိသိသာသာ ကွာလာမယ်။

တကယ်​​ေတာ့​​ MK ကဝယ်တဲ့​​ အဝတ်​​ေတွလည်း​​ပဲ ​​ေဟာင်း​​လာ​​ေတာ့​​ စုတ်တာချင်း​​ အတူတူပါပဲဗျာ။ တံဆိပ်ြကီး​​ကို ​​ေဈး​​ြကီး​​​ေပး​​ဝယ်​​ေနရတာပါ။ ဘန်​​ေကာက်မှာလို စကင်္ာပူမှာလို နိုင်ငံြခား​​ကဝင်တဲ့​​ အ​​ေကာင်း​​စား​​ နံမည်​​ေကျာ်အထည်​​ေတွမဟုတ်ပဲ ြပည်တွင်း​​ြဖစ် နိုင်ငံြခား​​စံချိန်မီ ​​ေဈး​​အစား​​စား​​နဲ့​​ အဝတ်အထည်​​ေတွကို အလွှာစံု လူစံု​​ေအာင် ဆင်နိုင်တာလည်း​​ပဲ ဘာဘူြကီး​​များ​​ကို ​​ေလး​​စား​​ပါတယ်ဗျာ။ အံ့​​ပါရဲ့​​ အံ့​​ပါရဲ့​​။
​​ေနထိုင်မ​​ေကာင်း​​ ကျန်း​​မာ​​ေြကာင်း​​အတွက်​​ေရာ ဘယ်လိုများ​​စီစဉ်ြကပါလိမ့​်​လို့​​ မသိချင်ဘူး​​လား​​။ ကျုပ်လည်း​​သိချင်တာ​​ေပါ့​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ သိခဲ့​​ပါဘူး​​။ ြမင်ခဲ့​​မိသ​​ေလာက် ​​ေဆး​​ရံု​​ေတွ ​​ေဆး​​ရံု​​ေတွ ဆိုင်း​​ဘုတ်လိုက်လိုက် ဖတ်မိတာက​​ေတာ့​​ ကာလကတ္တား​​မှာ ​​ေဆး​​ရံု​​ေပါင်း​​ ရာချီြပီး​​ ရှိမလား​​ပဲ။ ချတ်တရန်ဂျန်​​ေဆး​​ရံုဆိုတဲ့​​လိပ်စာ လမ်း​​နံပါတ် အိမ်နံပါတ် အတိအကျနဲ့​​ကိုပဲ ကား​​သမား​​ကို လိုက်ပို့​​ခိုင်း​​တာ ရွာလည်သွား​​တယ်။ ဘယ်ရပ်ကွက်က ချတ်တရန်ဂျန်ကို ​​ေြပာတာလဲ။ အဲဒီအနား​​မှာ ထင်ရှား​​တာ ဘာရှိသလဲ သိမှ ​​ေရာက်တယ်။

နံမည်တူ​​ေဆး​​ရံု​​ေတွ မှိုလို​​ေပါက်​​ေနတာ။ ကင်ဆာကုတဲ့​​ ချတ်တရန်ဂျန်လား​​။ မိခင်နဲ့​​က​​ေလး​​​ေဆး​​ရံုလား​​။ ​​ေဆး​​တက္ကသိုလ်လား​​။ သု​​ေတသနဌာနလား​​။ အဲဒါ​​ေတွ ပတ်ရှာရင်း​​ လမ်း​​​ေတွ့​​သမျှ ​​ေဆး​​ရံုနံမည်​​ေတွ လိုက်ဖတ်တာ အကျိုး​​နည်း​​။ တယ်များ​​သကိုး​​ကွယ်။ ကာလကတ္တား​​မှာ လမ်း​​​ေပျာက်ရင် သိပ်ရယ်ရတာပဲ။ လမ်း​​မှာ​​ေတွ့​​တဲ့​​ ယူနီ​​ေဖာင်း​​နဲ့​​ သား​​သား​​နား​​နား​​ တစ်​​ေယာက်ကို ​​ေကာက်​​ေမး​​လိုက်၊​ ဖတ်တတ်တတ် မတတ်တတ်၊​ စာရွက်ြကီး​​ကို ဟန်ပါပါနဲ့​​ လှမ်း​​ယူ၊​ မျက်မှန်ြကီး​​ ​​ေကာက်တတ်ြပီး​​ အြမီး​​ြပန်​​ေခါင်း​​ြပန်ဖတ်လိမ့​်​မယ်။ ြပီး​​မှ အနား​​က တစ်​​ေယာက်​​ေယာက်ကို ကုလား​​လို ​​ေအာ်​​ေမး​​​ေရာ။ ​​ေနာက်လူက ခုနလို အစကြပန်ဖတ်၊​ လူကုန်​​ေအာင်ဖတ်ြပီး​​မှ အား​​လံုး​​က အ​​ေြဖတစ်ခုထုတ်​​ေပး​​မှာ “မသိဘူး​​” လို့​​။

မသိပဲနဲ့​​များ​​​ေအ ဆို ဆက်​​ေလျှာက် ​​ေနာက်တစ်​​ေနရာ​​ေရာက်၊​ တစ်ကြပန်စ၊​ ​​ေပျာ်စရာြကီး​​။ ထူး​​ြခား​​တာက ​​ေဆး​​ရံုတိုင်း​​လိုလိုမှာ သု​​ေတသနဌာနသပ်သပ်ရှိြပီး​​ ဘယ်အချိန်ကျမှ ဘာ​​ေတွကို ရှာ​​ေဖွ​​ေလ​​ေတွ့​​ရှိ​​ေလလုပ်ြပီး​​ ဘွား​​ကနဲ​​ေပါ်လာမလဲမသိဘူး​​။ ဒါလည်း​​ အနာဂတ်အတွက် ရင်း​​နှီး​​ြမှုတ်နှံတာ​​ေနမှာ။ တ​​ေလာက​​ေတာ့​​ သူတို့​​ဆီ​​ေဆး​​ရံုတက်ရင် ​​ေကျာက်ကပ်တစ်ဘက် ​​ေပျာက်တတ်တယ်တို့​​ ဘာတို့​​ ​​ေကာလာဟလ ြကား​​ဖူး​​တာပဲ။ တို့​​ဆီက အလှူအိမ်​​ေတွမှာ ဘိနပ်​​ေပျာက်တာကျလို့​​။ ငါ့​​နှယ် အံ့​​ပါရဲ့​​ အံ့​​ပါရဲ့​​။

ဆရာဝန်တစ်​​ေယာက်အ​​ေနနဲ့​​ မင်တက်မိခဲ့​​တဲ့​​ ြမို့​​လယ်​​ေကာင် လမ်း​​မ​​ေပါ်က အြဖစ်အပျက်လည်း​​ ​​ေြပာရဦး​​မယ်။ လမ်း​​​ေဘး​​မှာ ​​ေချး​​အထပ်ထပ်နဲ့​​ စုတ်ြပတ်​​ေနတဲ့​​လူနှစ်​​ေယာက်ဟာ ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကိး​​ ​​ေဟာင်း​​​ေနတဲ့​​ ပလပ်စတစ်​​ေဆး​​ထိုး​​အပ်က​​ေလး​​နဲ့​​ ပန်း​​ကန်လံုး​​ထဲက ပန်း​​​ေရာင်အရည်​​ေတွကို စုပ်ြပီး​​ တစ်​​ေယာက်နဲ့​​တစ်​​ေယာက် ထိုး​​​ေပး​​​ေနြကတယ်။ ဘိန်း​​စား​​နိုင်​​ေလာက်တဲ့​​ အဆင့​်​မျိုး​​လည်း​​ မဟုတ်၊​ ​​ေနမ​​ေကာင်း​​လို့​​ပဲ ​​ေဆး​​ကု​​ေလသလား​​။ အဲဒါလည်း​​ ​​ေြကာက်စရာြကီး​​။ ပံုစံက ​​ေန့​​ခင်း​​​ေြကာင်​​ေတာင် လမ်း​​လယ်​​ေခါင်မှာ ​​ေဆး​​မင်ရည်စုပ်ထိုး​​သ​​ေလာက်ရှိတယ်။ တအံတဩ ရပ်ြကည့​်​မိလို့​​ ဝူး​​ဝူး​​ဝါး​​ဝါး​​ လှမ်း​​​ေအာ်တာနဲ့​​ လစ်​​ေြပး​​ရတယ်။ မ​​ေတာ် ကိုယ့​်​လိုက်ထိုး​​​ေနမှ ဒုက္ခ၊​ ကျန်း​​မာ​​ေရး​​ အသိပညာ ရှိပံုမ​​ေပါ်ဘူး​​။ စကား​​​ေရာ​​ေဖာ​​ေရာလာလုပ်ြပိး​​ သူ့​​မိန်း​​မအတွက် အြကံဉာဏ်​​ေတာင်း​​တဲ့​​ ကား​​ဆရာ​​ေလး​​ကို သား​​ဆက်ြခား​​တဲ့​​အ​​ေြကာင်း​​ ​​ေမး​​ြကည့​်​မိ​​ေတာ့​​ သူတို့​​သိပံုမရ။ က​​ေလး​​ဆိုတာ ဘာလို့​​တား​​ရမှာလဲလို့​​ ​​ေတွး​​ြကတယ်ထင်ရဲ့​​။

သူတို့​​ဆီမှာ ​​ေမွး​​ရံုပဲ​​ေမွး​​လိုက်၊​ လမ်း​​​ေလျှာက်နိုင်​​ေတာ့​​ သူ့​​ဘာသာ ​​ေတာင်း​​ရမ်း​​စား​​လိမ့​်​မယ်ဆိုတာ​​ေတွလည်း​​ ရှိ​​ေတာ့​​ အဲဒီလမ်း​​​ေပါ်က လူတန်း​​စား​​​ေတွကို ဘယ်သူကမှ ဂရုတစိုက် သား​​ဆက်ြခား​​ဖို့​​၊​ ကာကွယ်​​ေဆး​​ထိုး​​ဖို့​​၊​ နား​​လည်​​ေအာင် လာ​​ေြပာ​​ေပး​​မှာလဲ။ ဟင်လံုအိမ်သာ​​ေန​​ေနသာသာ ပိုက်ဆံ​​ေပး​​ရလို့​​ ​​ေဈး​​အိမ်သာ​​ေတာင် တက်တာမဟုတ်ဘူး​​။ လမ်း​​မ​​ေပါ် အခင်း​​ြကီး​​ြကီး​​ငယ်ငယ် ဒိလိုပဲ ကိစ္စြပီး​​ပလိုက်ြကတာ။ အဲဒီလူ​​ေတွြကား​​ထဲ ဝမ်း​​​ေရာဂါမြဖစ်​​ေအာင် ဘယ်လိုကာကွယ်ထား​​သလဲ သိချင်လှတယ်။ အဲ​​ေလာက်လူဦး​​​ေရနဲ့​​ ထင်တိုင်း​​စား​​ ြကံုရာသွား​​ အပံုလိုက်ြမို့​​ြကိး​​မှာ ဘယ်​​ေနရာမှ ယင်တ​​ေလာင်း​​​ေလာင်း​​ မ​​ေတွ့​​ခဲ့​​တာလည်း​​ အံ့​​ဩမိတယ်။ ြမို့​​လည်​​ေခါင် အိမ်ရှုပ်ရှုပ် လမ်း​​ြကား​​​ေလး​​ထဲက ​​ေဟာ်တယ်မှာလည်း​​ ြခင်လံုဆန်ကာ၊​ ြခင်​​ေထာင် အရိပ်အ​​ေယာင်​​ေတာင် မြမင်ရပဲ ြခင်တစ်​​ေကာင်မှ အကိုက်မခံရတာကိုလည်း​​ အံ့​​ဩမိတာပဲ။ ဒီလူ​​ေတွ ကုန်​​ေအာင်မကိုက်နိုင်တာနဲ့​​ ြခင်​​ေတွများ​​ မျိုး​​တုန်း​​သွား​​သလား​​မသိ။

အဲဒီလမ်း​​​ေပါ်ကလူ​​ေတွကို ဂရုစိုက်တဲ့​​သူနှစ်​​ေယာက်​​ေတာ့​​ ​​ေတွ့​​ဖူး​​ခဲ့​​ပါတယ်။ တစ်​​ေယာက်က ကာလကတ္တား​​ြမို့​​နယ်ရဲ့​​ကိုယ်စား​​လှယ်၊​ မီး​​ရထား​​ဌာနရဲ့​​ဝန်ြကီး​​ အမျိုး​​သမီး​​၊​ သူတို့​​ဂျာနယ်​​ေတွက နံမယ်​​ေြပာင်​​ေပး​​ထား​​တာ ​​ေလဒီဒါဒါတဲ့​​။ လမ်း​​​ေထာင့​်​တိုင်း​​မှာ သူ့​​ပံု​​ေတွ ​​ေတွ့​​ရမယ်။ ဆာရီအြဖူနွမ်း​​နွမ်း​​​ေလး​​နဲ့​​၊​ ရာဘာဘိနပ်က​​ေလး​​စီး​​လို့​​၊​ လမ်း​​​ေပါ်မှာ ​​ေတွ့​​ရတဲ့​​ အိန္ဒိယအမျိုး​​သမီး​​​ေတွနဲ့​​ တသား​​တည်း​​ပဲ။ သန့​်​ရှင်း​​သပ်ရပ်တာက​​ေလး​​ပဲ ကွာတယ်။ သစ်လွင်​​ေတာက်​​ေြပာင်မ​​ေနဘူး​​။ လက်ပတ်နာရီတစ်လံုး​​ကလွဲလို့​​ ဘာအပို အဆင်တန်ဆာမှလည်း​​ မရှိဘူး​​။ ပညာတတ်ရုပ်​​ေတာ့​​ ထွက်တယ်။ တို့​​ဆီက စံရှား​​တင်ြကီး​​​ေတွနဲ့​​​ေတာ့​​ ဆီနဲ့​​​ေရပဲ။ (ကိုယ်​​ေတွက ခန့​်​သန့​်​ဝင့​်​ထယ်​​ေနတယ်လို့​​ ​​ေြပာတာပါ​​ေနာ်။ တမျိုး​​မထင်ပါနဲ့​​) ဂရုမစိုက်လို့​​ မရဘူး​​​ေလ။

ဒီလမ်း​​မ​​ေပါ်ကလူ​​ေတွရဲ့​​ ဆန္ဒမဲအင်အား​​က နည်း​​နည်း​​​ေနာ​​ေနာ မှ မဟုတ်ပဲ။ ​​ေနာက်ြပီး​​ သူတို့​​ဆီက ရိုး​​​ေမာ်ဒယ်​​ေတွက မဟတ္တမဂန္ဒီတို့​​၊​ မာသာထရီဆာတို့​​ဆို​​ေတာ့​​၊​ အင်ဒီယာဂန္ဒီြကီး​​​ေတာင် ​​ေတာ်​​ေတာ် ထယ်လှြပီ။ ​​ေနာက်တစ်​​ေယာက်က​​ေတာ့​​ ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း​​​ေတာင် မသိပါဘူး​​။ အသက်နှစ်ဆယ်​​ေလာက်ပဲ ရှိဦး​​မယ့​်​ ဘိုမက​​ေလး​​။ တနဂင်္​​ေနွ​​ေန့​​တိုင်း​​ အာဟာရထမင်း​​​ေကျွး​​တဲ့​​ ဝက်စလီယန်ဘုရား​​ရှိခိုး​​​ေကျာင်း​​​ေရှ့​​ လမ်း​​​ေဘး​​က ​​ေပစုပ်စုပ်က​​ေလး​​​ေတွကို ကိုယ်တိုင်ကျကျနန အတူတူထိုင်၊​ ​​ေရမိုး​​ချိုး​​၊​ လက်သည်း​​​ေြခသည်း​​​ေတွ ညှပ်​​ေပး​​​ေနတာ ​​ေတွ့​​ခဲ့​​တယ်။ ဘယ်သူမှလည်း​​ ြကည့​်​မ​​ေနဘူး​​။ က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​လည်း​​ သိပ်စိမ်း​​ပံုမရဘူး​​။ အိန္ဒိယက အ​​ေရွး​​ခံမှာ မဟုတ်တာက​​ေတာ့​​ ​​ေသချာတယ်​​ေလ။ သီလရှင်ဝတ်ရံုြကီး​​နဲ့​​လည်း​​ မဟုတ်ြပန်ဘူး​​။ စိတ်ဝင်စား​​မိ​​ေပမယ့​်​ ကိုယ်ြကည့​်​​ေနရင် အလုပ်ပျက်သွား​​မှာစိုး​​လို့​​ စိတ်ထဲကပဲ သာဓု​​ေခါ်လိုက်မိပါတယ်။

တကယ်​​ေတာ့​​ ဘာသာလူမျိုး​​ မခွဲြခား​​ပဲ အတူတူဆက်ဆံတယ်ဆိုတာ အဲဒီလို စိတ်ဓါတ်မျိုး​​ထား​​နိုင်မှ ြဖစ်မှာပါ။ မထား​​သင့​်​တဲ့​​​ေနရာ​​ေတွမှာ သွား​​ထား​​မိရင်​​ေတာ့​​ လူ့​​​ေအာက်မကျို့​​ရပဲ လူနင်း​​ခံရလို့​​​ေသမှာ။ လူမျိုး​​ြခား​​မုန်း​​တီး​​​ေရး​​စိတ်ဓါတ်နဲ့​​ ကိုယ့​်​အမျိုး​​ကိုယ် ကာကွယ်​​ေစာင့​်​​ေရှာက်တဲ့​​စိတ်ဓါတ်ဟာ တူမ​​ေယာင်နဲ့​​ တစ်ြခား​​စိပါလို့​​ ​​ေရး​​ခဲ့​​ဖူး​​ပါတယ်။ စိတ်ထဲမပါပဲ အာဖျံကွီး​​လုပ်တယ်ထင်လို့​​လား​​ စကား​​လံုး​​​ေတွ လျှံြပီး​​ ​​ေကျာ်ဖတ်မိြကသလား​​​ေတာ့​​ မ​​ေြပာတတ်။ အခုထပ်​​ေြပာြပပါဦး​​မယ်။ ​​ေစာ​​ေစာက​​ေြပာတဲ့​​ အဂင်္လိပ်​​ေခတ်ကတည်း​​က ြမန်မာအလှူရှင် ​​ေကျာင်း​​ဒကာြကီး​​များ​​ရဲ့​​ ​​ေကာင်း​​မှု “ြမန်မာဗုဒ္ဓဘာသာ ဘုရား​​​ေကျာင်း​​” ဆိုတဲ့​​​ေကျာင်း​​​ေတာ်ြကီး​​ဟာ ဘာသာြခား​​များ​​ရဲ့​​ အလယ်မှာ သီတင်း​​သံုး​​ရတာမို့​​ ဆွမ်း​​​ေရး​​ကွမ်း​​​ေရး​​ အဆင်​​ေြပ​​ေအာင် ​​ေစတနာထား​​တဲ့​​သူများ​​လက်ထက်က ​​ေကျာင်း​​​ေအာက်ပတ်လည် သံုး​​ထပ်သား​​​ေလး​​ကာြပီး​​ အခန်း​​က​​ေလး​​ ငှား​​​ေပး​​လိုက်ပါတယ်။ “ဒါဆို ဆရာ​​ေတာ်လည်း​​ မ​​ေြကာင့​်​ကျရ​​ေတာ့​​ဘူး​​။

​​ေကျာင်း​​​ေလှကား​​ရင်း​​မှာလည်း​​ ကုလား​​လက်ဘက်ရည်ဆိုင်က​​ေလး​​တစ်ဆိုင် ပစ္စည်း​​​ေတွထား​​ရင်း​​ ​​ေပး​​​ေရာင်း​​ထား​​လိုက်ပါ​​ေလ။ ​​ေကျာင်း​​အတွက် အ​​ေစာင့​်​ရတာ​​ေပါ့​​။”ဆိုတဲ့​​ အ​​ေမျှာ်အြမင်ဟာ ဒီက​​ေန့​​ ဘုန်း​​ြကီး​​​ေကျာင်း​​​ေပါ် ငါး​​ဖယ်တိုး​​တိုး​​ြပီး​​တက်ရတဲ့​​အြဖစ်ကို ​​ေရာက်လာပါတယ်။ ဝိတိုရိယလုရင်မြကီး​​လက်ထက်က အိမ်လခ​​ေြခာက်ပဲကို ခုထက်ထိ တိုး​​မ​​ေပး​​ပဲ “ဘုန်း​​ြကီး​​မယူချင် တရား​​ရံုး​​ကသွား​​ထုတ်၊​ တို့​​က​​ေတာ့​​ လတိုင်း​​တစ်ခါမှ မြပတ်​​ေပး​​ထား​​တာ ​​ေြခာက်ြပား​​” ဟာ မျိုး​​ဆက်​​ေတာင် သံုး​​ဆက်​​ေလာက်​​ေြပာင်း​​သွား​​ပါြပီ။ ဗုဒ္ဓဂါယာက ြမန်မာအလှူရှင်ြကီး​​များ​​ရဲ့​​ ဝတ္တက​​ေြမကိစ္စ​​ေရာ ြကား​​ဖူး​​ြကရဲ့​​လား​​။ နယ်စဉ်း​​မြခား​​ တစ်သား​​တည်း​​ ညီအကိုဆိုတာ ကုလား​​အုပ်နဲ့​​​ေတာ့​​ ​​ေတာ်ဖို့​​မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​ မဟုတ်လား​​။ ခင်တာခင်တာတြခား​​၊​ ချစ်တာချစ်တာတြခား​​၊​ အာဘွား​​သာ ​​ေပး​​ချင်​​ေပး​​လိုက်မယ်၊​ တို့​​ဘိုး​​ဘွား​​အ​​ေမွစစ်မို့​​ ချစ်ြမတ်နိုး​​​ေပဆိုတာ​​ေတွ​​ေတာ့​​ အုတ်အ​​ေရာ​​ေရာ ​​ေကျာက်အ​​ေရာ​​ေရာ ​​ေနှာလို့​​ြဖစ်ပါ့​​မလား​​ဗျာ။ ​​ေြပာြပန်ရင်လည်း​​ ​​ေအာင်မင်း​​လွန်ရာကျမယ်​​ေနာ်။ အဟုတ်​​ေြပာတာပါ။

တရုတ်ြကီး​​​ေတွကိုလည်း​​ချစ်တယ်။ ကုလား​​ြကီး​​​ေတွကိုလည်း​​ချစ်တယ်။ အာဘွား​​ အာဘွား​​။ ဒါဆို လံု​​ေလာက်ြပီ။ လည်လိုက်စမ်း​​ပါ။ ​​ေလ့​​လာစမ်း​​ပါ၊​ ြမည်း​​စမ်း​​ြကည့​်​ခဲ့​​ပါ။ သူ့​​ဓ​​ေလ့​​ သူ့​​ရိုး​​ရာ။ အကုန်သူ့​​ဟာနဲ့​​သူ ချစ်စရာ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ ကိုယ့​်​ဟာ​​ေတွသာ ​​ေဖျာက်မပစ်နဲ့​​။ တယ်ခက်တာပဲကွယ်။ Racist အ​​ေြပာခံရဦး​​​ေတာ့​​မယ်။ ငယ်ငယ်တုန်း​​က ​​ေမွး​​သဖခင်အဆဲခံရတဲ့​​အခါ “ငါ့​​အိမ်က မ​​ေအ​​ေပး​​ကို သင်ရတာ သူများ​​အိမ်က မ​​ေအ​​ေပး​​​ေတွချည့​်​ပဲ တတ်ကုန်တယ်။ ဒီအ​​ေကာင်က​​ေတာ့​​ ဒံုရင်း​​” ဆိုသလိုပဲ။

ကိုယ့​်​အိမ်က မ​​ေအ​​ေပး​​​ေတွ တတ်မလား​​လို့​​ သင်ြကည့​်​တာ သူများ​​အိမ်က မ​​ေအ​​ေပး​​​ေတွက ​​ေသာက်ညင်ကပ်လွန်း​​လို့​​ လာသတ်လိမ့​်​မယ်။ ​​ေတာ်ြပီ။ ​​ေတာ်ြပီ။