“ပုဂံအလှ ရှာပံု​​ေတာ်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

​​ေခါင်း​​စဉ်ကိုြကည့​်​ြပီး​​ရင်​​ေတာ့​​ အံတီချို​​ေဝလွင်ြကီး​​ဆိုတဲ့​​ ဦး​​လှထွတ်လက်ရာ သီချင်း​​က​​ေလး​​ နား​​​ေထာင်ရ​​ေတာ့​​မယ် မှတ်​​ေနြက​​ေတာ့​​မှာ။ ဟုတ်​​ေသး​​ပါဘူး​​။ အဲဒီသီချင်း​​​ေလး​​ကလည်း​​ ရှာလို့​​မရ​​ေသး​​ဘူး​​။ တန်​​ေဆာင်မုန်း​​လြပည့​်​​ေန့​​တုန်း​​က ရန်ကုန်ခန ​​ေရာက်သခိုက်က​​ေလး​​ ​​ေရွှတိဂံုဘုရား​​​ေပါ်တက်ဖို့​​ ရည်စူး​​ထား​​တာ။ သမီး​​လုပ်သူက ပုဂံကိုသွား​​ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့​​ ချက်ချင်း​​ ​​ေကာက်စီစဉ်လိုက်​​ေတာ့​​ မနက်အ​​ေစာြကီး​​ ပုဂံ​​ေရာက်သွား​​ြကပါ​​ေလ​​ေရာ။ သူက​​ေတာ့​​ ဘယ်လိုစ်တ်ကူး​​မျိုး​​နဲ့​​ သွား​​ချင်စိတ်​​ေပါက်သလဲ မ​​ေြပာတတ်ပါဘူး​​။ ကိုယ်က​​ေတာ့​​ ကိုယ့​်​စိတ်ကူး​​နဲ့​​ကိုယ်။ ြမန်မာပီပီ ပုဂံဆိုတာလည်း​​ ​​ေရာက်ဖူး​​ရမယ်။

​​ေနာက်ြပီး​​ ဘုရား​​ဖူး​​ရင်း​​နဲ့​​ ဘုရား​​သမိုင်း​​က​​ေလး​​​ေတွ မိတ်ဆက်​​ေပး​​ရင်း​​နဲ့​​ ကိုယ်​​ေြပာချင်တဲ့​​ စကား​​က​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ သူ့​​ကို နား​​သွင်း​​နိုင်မလား​​ လို့​​​ေပါ့​​။ `အ​​ေဖ ထမင်း​​ခူး​​ြပီး​​ြပီ။ ဆင်း​​ခဲ့​​´ လို့​​ ​​ေအာက်ထပ်က​​ေန ဂျီ​​ေတာ့​​ခ်နဲ့​​ လှမ်း​​​ေခါ်ရတဲ့​​ အ​​ေန​​ေဝး​​ြခင်း​​မျိုး​​ မဟုတ်​​ေပမယ့​်​ ရပ်​​ေဝး​​က ြပန်လာ​​ေလတိုင်း​​ စိမ်း​​သထက်စိမ်း​​စိမ်း​​သွား​​တဲ့​​ သမီး​​နဲ့​​ စိတ်လိုလက်ရ စကား​​လက်ဆံု ​​ေြပာနိုင်ဖို့​​ ဆိုတာကလည်း​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်ခက်ခဲသား​​​ေလ။ အခု​​ေတာ့​​ ​​ေဖ့​​စ်ဘုတ်​​ေပါ်မှာပဲ ​​ေရး​​ထား​​ခဲ့​​ရစ်မယ်။ ​​ေနာက် နား​​လည်လာတဲ့​​ အရွယ်​​ေရာက်​​ေတာ့​​ ဖတ်ြကည့​်​​ေနာ်။

​​ေနသား​​တကျ အထုပ်က​​ေလး​​​ေတွချြပီး​​ ပထမဦး​​ဆံုး​​သွား​​ဖူး​​ြဖစ်တာက ​​ေရွှစည်း​​ခံုဘုရား​​ပါ။ လြပည့​်​​ေန့​​မို့​​ အစည်ဆံုး​​ြဖစ်မည့​်​ပွဲ​​ေပါ့​​။ ပွဲ​​ေဈး​​တန်း​​ြကီး​​နဲ့​​ ​​ေရှး​​တုန်း​​ကဆို အုတ်အုတ်သည်း​​သည်း​​ လှည်း​​ဝိုင်း​​ြကီး​​​ေတွနဲ့​​ လာြကတဲ့​​အထဲမှာ ဒီဘုရား​​ပွဲ​​ေလာက်စည်တာ ဘယ်ဟာမှမရှိဘူး​​ လို့​​ ​​ေြပာြပြဖစ်တာ​​ေပါ့​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ သမီး​​ရဲ့​​စိတ်က​​ေတာ့​​ လှည်း​​ဝိုင်း​​ြကီး​​စည်တာ မစည်တာထက် ဘုရား​​ဖူး​​ြပီး​​ ​​ေစာင်း​​တန်း​​ကအဆင်း​​မှာ ကား​​ရပ်ထား​​တဲ့​​​ေနရာကို ဘိနပ်မပါပဲ အ​​ေဝး​​ြကီး​​​ေလျှာက်ရလို့​​ ​​ေြခဖဝါး​​ပူတာ​​ေလာက် ဂရုတစိုက်မရှိလှပါဘူး​​။ ဘုရား​​ဒါယကာ အ​​ေနာ်ရထာနဲ့​​ ကျန်စစ်သား​​ ကို​​ေတာ့​​ မိတ်ဆက်​​ေပး​​စရာမလိုပဲ သိတယ်။

သို့​​​ေသာ်လည်း​​ အန်ကယ်​​ေလး​​ရဲ့​​ အနုပညာစွမ်း​​ရည်​​ေြကာင့​်​ ကျန်စစ်သား​​မင်း​​ြကီး​​မှာ မိန်း​​မ​​ေလး​​​ေယာက်ရှိတာကိုပဲ စွဲစွဲြမဲြမဲ မှတ်မိ​​ေတာ့​​တယ်။ ထူး​​ထူး​​ြခား​​ြခား​​ ပုဂံ​​ေခတ်ကတည်ခဲ့​​တဲ့​​ အဲဒီဘုရား​​​ေထာင့​်​​ေတွမှာ တရုပ်နဂါး​​နဲ့​​တူတဲ့​​ မနုသီဟရုပ်ြကီး​​​ေတွ ရှိ​​ေနတာကိုလည်း​​ သတိထား​​မိပံုမရဘူး​​။ အဘထက်သား​​တစ်လြကီး​​ နတ်နန်း​​ကို ြမန်မာစကား​​ပံုက​​ေလး​​​ေတွ နား​​လည်​​ေအာင် ဝင်ြပ​​ေတာ့​​ `သူရာထူး​​တက်​​ေအာင် ဆု​​ေတာင်း​​ချင်လို့​​ ​​ေရစင်ဖိုး​​ ဝင်ဆက်တာ​​ေနမှာ´ လို့​​ ဆိုတယ်။ တကယ်​​ေတာ့​​ ရာထူး​​တက်ဖို့​​ဆက်ရတဲ့​​ နတ်နန်း​​က အဲဒီမှာ မဟုတ်မှန်း​​​ေတာ့​​ သူဘယ်သိဦး​​မှာလဲ။ ြမန်မာြပည်အရပ်ရပ်က လာလာသမျှ သံဃာ​​ေတွ မရမရှိ ဘုဥ္ဇာဟိ ​​ေလာင်း​​တဲ့​​ ဆွမ်း​​ဆန်စိမ်း​​​ေလာင်း​​ပွဲကို​​ေတာ့​​ ြကံုလိုက်ရပါတယ်။ ြမန်မာ့​​ဆိုင်း​​ဝိုင်း​​ြကီး​​နဲ့​​ ကျကျနန ဝတ်​​ေတာ်ရံုြကိုး​​ကို တီး​​သွား​​တာကလည်း​​ ကျက်သ​​ေရ ရှိလိုက်ပါဘိ။ ဘယ်သူမှ ဂရုတစိုက် နား​​​ေထာင်​​ေနြကတာ​​ေတာ့​​ မ​​ေတွ့​​ရဘူး​​။ ဆိုင်း​​ဆရာြကီး​​များ​​ကို အား​​နာစရာ။ ငယ်ငယ်က အညာဘုရား​​ပွဲများ​​မှာလို မျက်နှာသုတ်ပုဝါြကီး​​ ​​ေခါင်း​​​ေပါင်း​​ြပီး​​ ​​ေြပာင်း​​ဖူး​​ဖက်လိပ်ြကီး​​ကို ဒန်ဖလား​​နဲ့​​ ခံ​​ေသာက်တဲ့​​ အ​​ေမြကီး​​များ​​​ေတာ့​​ သိပ်မ​​ေတွ့​​ရ​​ေတာ့​​ဘူး​​။

အာနန္ဒာဘုရား​​မှာ​​ေတာ့​​ ကျန်စစ်သား​​မင်း​​ြကီး​​ အြပင် ရှင်အရဟံကိုပါ ​​ေသ​​ေသချာချာ မိတ်ဆက်​​ေပး​​ြဖစ်တယ်။ ြပီး​​ရင် မနူဟာ ဘုရား​​ကျ​​ေတာ့​​ ဆက်ရဦး​​မှာကိုး​​။ လွန်ခဲ့​​တဲ့​​ နှစ်​​ေပါင်း​​တစ်​​ေထာင်​​ေကျာ်​​ေလာက်ကတည်း​​က အင်မတန်​​ေခတ်မီခဲ့​​တဲ့​​ ြမန်မာ့​​ပိသုကာလက်ရာနဲ့​​ ပန်း​​ဆယ်မျိုး​​အ​​ေြကာင်း​​လည်း​​ နည်း​​နည်း​​ပါး​​ပါး​​ မှတ်မိ​​ေလာက်​​ေအာင် ရှင်း​​ြပရတာ​​ေပါ့​​။ `ပဲ၊​ တိမ်၊​ တဉ်း​​၊​ ​​ေတာ့​​၊​ ရံ၊​ ပု၊​ ​​ေမာ့​​၊​ မှတ်​​ေလာ့​​ ပွတ်၊​ ချီ၊​ ယွန်း​​´ ဆိုတာ​​ေလး​​​ေတာ့​​ ​​ေကျာင်း​​မှာသင်လို့​​ ြကား​​ဖူး​​​ေကာင်း​​ပါရဲ့​​။

အာရံုခံမုခ်ြကီး​​​ေလး​​မုခ်က ဆင်း​​တုြကီး​​​ေလး​​ဆူဟာ ြကည်ညိုဖွယ် သပ္ပါယ်ရံုတင်မဟုတ်ဘူး​​။ အလင်း​​ အ​​ေမှာင်၊​ အ​​ေရာင် အရိပ်၊​ အနီး​​ အ​​ေဝး​​၊​ ဘုရား​​ဖူး​​သူများ​​ကို ကွဲကွဲြပား​​ြပား​​ ခံစား​​​ေစနိုင်​​ေလာက်တဲ့​​ အနုပညာလက်ရာ​​ေတွဆိုရင်လည်း​​ မမှား​​ဘူး​​​ေလ။ နံရံ​​ေဆး​​​ေရး​​ပန်း​​ချီ ဆိုတာ​​ေတွဟာလည်း​​ ပိရမစ်ြကီး​​​ေတွထဲမှာလိုသာ ထိမ်း​​သိမ်း​​ထား​​နိုင်ခဲ့​​ရင် ပံုြပင်တစ်​​ေထာင့​်​တစ်ညကို အရုပ်နဲ့​​ ြမင်ရမှာ မလွဲပါဘူး​​။ တို့​​ဆီက ထွက်​​ေတာ်မူြကီး​​​ေတွဟာလည်း​​ ကလီယိုပါတရာရုပ်ရှင်ဇာတ်ကား​​​ေလာက်​​ေတာ့​​ မနိမ့​်​လှဘူး​​ လို့​​ ြကည့​်​ခွင့​်​ရမှာ​​ေပါ့​​။ ဂူ​​ေြပာက်ြကီး​​ဘုရား​​ထဲ​​ေရာက်တဲ့​​အခါ အြကွင်း​​အကျန်က​​ေလး​​​ေတွ နည်း​​နည်း​​ပါး​​ပါး​​ ြပရင်း​​ အ​​ေဟာင်း​​​ေတွမှာ သမိုင်း​​နဲ့​​ ပတ်သက်တဲ့​​ တန်ဖိုး​​ရှိတဲ့​​အ​​ေြကာင်း​​ ရှင်း​​ြပြဖစ်တယ်။ ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကာ သူတို့​​ြကီး​​လာတဲ့​​တ​​ေန့​​ ထံုး​​သုတ်တာထက်ဆိုး​​ြပီး​​ ​​ေြကွြပား​​ကပ်မယ် တာရာဇိုခင်း​​မယ်​​ေတွ ြဖစ်လာမှာစိုး​​လို့​​။

သဗ္ဗညုဘုရား​​​ေရာက်​​ေတာ့​​ ဉာဏ်​​ေတာ်အြမင့​်​ဆံုး​​ဘုရား​​ လို့​​ ရှင်း​​ြပြဖစ်​​ေပမယ့​်​ အထက်ပစ္စယံ​​ေတွ​​ေပါ် တက်ခွင့​်​မြပု​​ေတာ့​​လို့​​ လက်​​ေတွ့​​​ေတာ့​​ မြပလိုက်ရပါဘူး​​။ အ​​ေပါ်မှာ ဘာရှိသလဲလို့​​ ​​ေမး​​​ေတာ့​​ ဘုရား​​​ေတွပဲ ရှိတာ​​ေလ ဆို​​ေပမယ့​်​ အဲဒီအ​​ေပါ်က​​ေန ပုဂံတစ်ြမို့​​လံုး​​မှာ ရှိတဲ့​​ဘုရား​​​ေတွ လက်ခုပ်တစ်ပါတ်ပါတ်ြပီး​​ ဖူး​​လို့​​ ရတာ​​ေပါ့​​။ ဟုတ်တာ မဟုတ်တာ အပထား​​။ လှည်း​​ဝင်ရိုး​​သံ တညံညံ ပုဂံဘုရား​​​ေပါင်း​​ တို့​​၊​ ​​ေရွှလသာ ဝါဝါဝင်း​​ ဘုရား​​ ​​ေရချိုး​​ဆင်း​​တို့​​ ြကား​​ဖူး​​နား​​ဝရှိ​​ေအာင် ရွတ်ြပလို့​​ ရတာ​​ေပါ့​​။ ​​ေြမာက်ဦး​​ကျရင် သဇင်ပန်း​​ခိုင် တြမိုင်ြမိုင် ဆိုြပီး​​ ဆက်မယ်​​ေလ။ မယံုရင် ပံုြပင်မှတ်ပါ သမီး​​ရယ်။ ပုဂံရာဇဝင်ဆိုတာ တုတ်ထမ်း​​ ဓါး​​ထမ်း​​ ြငင်း​​ရတာမျိုး​​ လို့​​ အနိုင်နဲ့​​ ပိုင်း​​ြပီး​​ စကား​​သိမ်း​​လိုက်လို့​​လည်း​​ ရတာပဲ။

ထီး​​လိုမင်း​​လိုဂူဘုရား​​ကို ​​ေရာက်တဲ့​​အခါမှာ​​ေတာ့​​ အဲဒီရှင်ဘုရင်ြကီး​​နဲ့​​ မိတ်ဆက် ​​ေပး​​ရတယ်​​ေလ။ ရှင်ဘုရင် ြဖစ်ချင်လွန်း​​လို့​​ ခနခန နန်း​​​ေတာင်း​​လွန်း​​လို့​​ နန်း​​​ေတာင်း​​များ​​မင်း​​ လို့​​ ​​ေခါ်​​ေခါ်၊​ စိုင်း​​စိုင်း​​တို့​​ ​​ေဂျး​​မီတို့​​လို နား​​​ေဋာင်း​​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ ဝတ်လို့​​ နား​​​ေဋာင်း​​များ​​မင်း​​ လို့​​ ​​ေခါ်​​ေခါ်၊​ `ရှင်ဘုရင်ြဖစ်ဖို့​​ ဇာတာပါတဲ့​​သူများ​​ဟာ ထီး​​ချက်​​ေစာင့​်​နတ်သမီး​​က ညွှတ်လို့​​​ေတာင် ​​ေပး​​ရတယ်´ လို့​​ ြမန်မာ့​​ထီး​​​ေလး​​နန်း​​​ေလး​​ သဘာဝကို စိတ်ဝင်စား​​​ေအာင်​​ေြပာရတာ​​ေပါ့​​။ `​​ေလာကြကီး​​ ရှင်ဘုရင် မြဖစ်ချင်တဲ့​​သူဆိုတာ ရှိပါ့​​မလား​​ သမီး​​ရယ်´ လို့​​ နှပ်​​ေြကာင်း​​​ေပး​​ြပီး​​မှ “ရှိ​​ေတာ့​​ ရှိခဲ့​​တယ်” ဆိုြပီး​​ ဇာတ်​​ေတာ်ထဲက အ​​ေလာင်း​​​ေတာ် ​​ေတမိမင်း​​ရယ်။ ယိမ်း​​နွဲ့​​ပါး​​ဓါး​​ရှင် မင်း​​ြကီး​​ရန်​​ေနာင် နဲ့​​ ရမည်း​​သင်း​​ြမို့​​စား​​ သီလဝ ဆိုတာရယ်ကို မိတ်ဆက်​​ေပး​​ရြပန်တယ်။ `အဲဒါ လူအြကီး​​​ေတွ​​ေပါ့​​´ လို့​​ မမှတ်ပါနဲ့​​။ တကယ်နပ်တဲ့​​ လူနပ်ြကီး​​​ေတွပါဗျ။

ရှင်ဘုရင်ြဖစ်တယ်ဆိုတာ စည်း​​စိမ်ပဲ ရှိတာ အရသာမရှိ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ပစ္စည်း​​ဥစ္စာနဲ့​​ ဩဇာအာဏာဆိုတာ သိပ်များ​​သွား​​ရင် အဆိပ်ြဖစ်တဲ့​​ သ​​ေဘာရှိတယ်။ အာရှတခွင် ြပဲြပဲစင်​​ေအာင် ဘုန်း​​လက်ရံုး​​ တန်ခိုး​​ြပနိုင်တဲ့​​ ဦး​​​ေအာင်​​ေဇယျြကီး​​ဟာ သူ့​​သား​​​ေြခာက်​​ေယာက်ကို အစဉ်လိုက် နန်း​​စံခိုင်း​​လိုက်တာ သူနတ်ရွာစံရံုရှိ​​ေသး​​ ညီအကိုချင်း​​​ေတွ ရန်သူြဖစ်ကုန်ရတယ်။ ဦး​​ြကီး​​၊​ ဘ​​ေဒွး​​၊​ တူ သား​​​ေြမး​​များ​​ဆိုရင်​​ေတာ့​​ မ​​ေြပာပါနဲ့​​။ ကိုယ့​်​ဘာသာ ​​ေနလို့​​လည်း​​ လွတ်မထင်နဲ့​​။ ကိုယ်ကမသတ်ရင် ကိုယ့​်​ကိုယ် သတ်လိမ့​်​မယ် ဆိုတဲ့​​ဓ​​ေလ့​​ြကီး​​ထဲမှာ ​​ေသွး​​ရင်း​​သား​​ရင်း​​များ​​​ေတာင် ကျဲကုန်ပါ​​ေရာ။ တအူတံုဆင်း​​ ညီရင်း​​အကိုဆိုတာမျိုး​​က ထီး​​​ေအာက်မှာ စပ်လို့​​မရဘူး​​။ ထီး​​နန်း​​မ​​ေြပာပါနဲ့​​​ေလ။ ကိုယ့​်​မှာရှိတဲ့​​ ​​ေမာင်နှမ​​ေြခာက်​​ေယာက်​​ေတာင် လုစရာအ​​ေမွ မည်မည်ရရ မရှိလို့​​ ချစ်ချစ်ခင်ခင်​​ေတွ့​​ရတာ။ တကယ်လို့​​များ​​ အိမ်ြခံ​​ေြမ ​​ေရွှ​​ေငွကား​​​ေတွ မဟား​​တရား​​ ချမ်း​​သာ​​ေနလို့​​က​​ေတာ့​​ မိဘအ​​ေလာင်း​​​ေြမကျတာနဲ့​​ ထသတ်ကုန်ြကမှာ​​ေပါ့​​။

သွား​​​ေလသူမိဘများ​​ဟာ သူတို့​​ စည်း​​စိမ်ဥစ္စာ​​ေတွဟာ သူတို့​​ရင်​​ေသွး​​​ေတွ စိတ်ဝမ်း​​ကွဲဖို့​​အတွက် ြဖစ်ရတယ်ဆိုတာ သိရင် ဘယ်ဘဝကူး​​​ေကာင်း​​ပါ့​​မလဲ။ ရန်ကုန်ြမို့​​ ြပည်လမ်း​​မြကီး​​​ေပါ်က အိမ်ြကီး​​အိမ်​​ေကာင်း​​ြကီး​​ကို ပိုင်ဆိုင်ြကတဲ့​​ ​​ေမာင်နှမတစ်စု ြမင်ဖူး​​တယ်။ မိဘများ​​ မျက်ကွယ်ြပုကတည်း​​က တရား​​မမှုြကီး​​ဟာ သား​​သမီး​​များ​​ အိုမင်း​​လာသည်အထိလည်း​​ မြပီး​​ြပတ်​​ေသး​​ဘူး​​။ မတည့​်​လည်း​​ မတည့​်​ြက​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ဖယ်​​ေပး​​သူ လက်လွတ််မှာစိုး​​လို့​​ အိမ်မြကီး​​ကို နံြပား​​ ကပ်​​ေြကး​​နဲ့​​ညှပ်ထား​​သလို ပိုင်း​​ြပီး​​ ငါ့​​ဘက်က အိမ်သာ လာမတက်နဲ့​​။ ငါ့​​ဘက်ကတံခါး​​က လာမထွက်နဲ့​​။ အိမ်​​ေရှ့​​မင်း​​သား​​၊​ မီး​​ဖို​​ေချာင်မင်း​​သမီး​​၊​ သူတလူငါတမင်း​​ ​​ေန​​ေနြက​​ေလရဲ့​​။ ဆင်း​​ဆင်း​​ရဲရဲလည်း​​ တစ်​​ေယာက်မှ ပါတာမဟုတ်။ အနည်း​​ဆံုး​​ စက်ပိုင်၊​ ြခံပိုင်၊​ ​​ေြမပိုင်​​ေတွနဲ့​​။

ပညာတတ်ြကတာကလည်း​​ ပါ​​ေမာက္ခြကီး​​​ေတွ​​ေတာင်ပါ​​ေသး​​။ ဒါ​​ေပသိ ကာလတန်ဖိုး​​အား​​ြဖင့​်​ မက်​​ေလာက်စရာဆို​​ေတာ့​​ လက်လွတ်ခံဖို့​​ဆိုတာ နင်မ​​ေသ ငါ​​ေသမှ ကျန်တဲ့​​သူဆက်အမှုဆိုင်မယ် ဆိုတာမျိုး​​ ြဖစ်​​ေနတယ်။ အဲဒါ ​​ေငွဆိပ်သင့​်​တယ် လို့​​ မ​​ေခါ်ရင် ဘယ်လို​​ေခါ်မလဲ။ ဒါ​​ေတွက​​ေတာ့​​ သမီး​​ဘယ်နား​​လည်နိုင်ဦး​​မလဲ။ ကိုယ်​​ေတာင် ဒီအသက်အရွယ်​​ေရာက်မှ သံ​​ေဝဂ ရလာတဲ့​​အြမင်။ မိဘများ​​ အဲလို မချမ်း​​သာတာ အင်မတန်မှပင် ​​ေကျး​​ဇူး​​တင်မိတယ်။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ ထီး​​လိုမင်း​​လိုမှာ သမီး​​ကို ​​ေပး​​ချင်တဲ့​​ မတ်စိက​​ေတာ့​​ ထီး​​လည်း​​ မလိုနဲ့​​ နန်း​​လည်း​​မလိုနဲ့​​ လို့​​ ဆိုချင်တာပါပဲ။

​​ေဂါ​​ေတာ့​​ပလ္လင် (ခု​​ေတာ့​​ ကန်​​ေတာ့​​ပလ္လင် တဲ့​​)၊​ ဓမ္မရံြကီး​​ နဲ့​​ ​​ေရွှဂူြကီး​​ဘုရား​​​ေတွကို​​ေတာ့​​ အ​​ေလာင်း​​စည်သူမင်း​​ြကီး​​နဲ့​​ သူ့​​သား​​​ေတာ်များ​​အ​​ေြကာင်း​​​ေြပာြပဖို့​​ အစဉ်လိုက် ဖူး​​ြဖစ်ပါတယ်။ အ​​ေလာင်း​​စည်သူမင်း​​ြကီး​​ဆိုတာ သမီး​​သိတဲ့​​ စည်သူလွင်တို့​​ ​​ေဘး​​​ေဘး​​ြကီး​​မဟုတ်လို့​​ ကာတွန်း​​ဦး​​​ေငွြကည်နဲ့​​လည်း​​ ဘာမှ မ​​ေတာ်ပါဘူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ကာတွန်း​​ဦး​​​ေဖသိန်း​​​ေရး​​ခဲ့​​တဲ့​​ ပံုြပင်တကာ့​​ပံုြပင် စာအုပ်​​ေတွထဲမှာ​​ေတာ့​​ သမီး​​ ဖတ်ဖူး​​လိမ့​်​မယ် ထင်ပါရဲ့​​။ လက်ညှိုး​​နဲ့​​ထိုး​​လိုက်ရင် ​​ေရ​​ေတွြကီး​​လာတယ်ဆိုတဲ့​​ ရှင်ဘုရင်ြကီး​​​ေပါ့​​။

သူ့​​ကို သိြကား​​မင်း​​ြကီး​​က ပါဂျဲရိုး​​တို့​​ လန်ခရုဆာတို့​​ မ​​ေပး​​ပဲ ​​ေဖာင်စြကာဆိုတာြကီး​​ မစလိုက်​​ေတာ့​​ ကုန်း​​​ေပါ်မှာ သွား​​ရလာရတာ အဆင်မ​​ေြပဘူး​​ဆိုပဲ။ ဘာရမလဲ ရှင်ဘုရင်ပါဆိုမှ။ ဘုန်း​​နှင့​်​ ကံနှင့​်​ ​​ေရွှသဇင်​​ေလ။ လက်ညှိုး​​​ေလး​​ထိုး​​ထိုး​​ြပီး​​ `​​ေဟး​​ .. အချစ်​​ေလး​​ .. ​​ေရလိုတယ်..´ လို့​​ဆိုလိုက်ရင် ဟိုလူက ​​ေရလာ​​ေလာင်း​​ ဒီလူက ​​ေရလာ​​ေလာင်း​​နဲ့​​ လက်ညှိုး​​ညွှန်ရာ ​​ေရြဖစ်သူြကီး​​ လို့​​ နံမည်​​ေကျာ်သွား​​တာ​​ေပါ့​​။ အဲဒီနည်း​​နဲ့​​ ကမ္ဘာလှည့​်​ခရီး​​သည်များ​​ ပုဂံကြပန်ရင် အင်း​​​ေလး​​​ေရာက်သွား​​သလို သူ့​​​ေဖာင်​​ေတာ်ြကီး​​ သွား​​ဆိုက်လို့​​ ​​ေဖာင်​​ေတာ်ဦး​​ဘုရား​​ ဆိုတာ ​​ေပါ်လာတာပ။ မယံု မရှိနဲ့​​။ သူမျက်နှာ​​ေြကာမတည့​်​တဲ့​​ သား​​​ေတာ်အြကီး​​ မင်း​​ရှင်​​ေစာဆိုတာကို အိမ်​​ေပါ်ကနှင်ချလိုက်တဲ့​​အခါ ပုဂံက​​ေန ​​ေဖာင်​​ေပါ်တင်ြပီး​​ ​​ေမျှာချလိုက်တာ မန္တ​​ေလး​​ ​​ေအာင်ပင်လယ်အရပ်မှာ သွား​​ဆိုက်သတဲ့​​။

အဲဒီမှာ တပည့​်​လက်သား​​များ​​နဲ့​​ လိမ်လိမ်မာမာ စိုက်ပျိုး​​လုပ်ကိုင်ြပိး​​ ​​ေအာင်ပင်လယ်ကန်ြကီး​​ကို ဆည်ခဲ့​​တာဆိုပဲ။ ဟိုတ​​ေလာက သု​​ေတသီ​​ေတွ တူး​​ရင်း​​​ေဖာ်ရင်း​​နဲ့​​များ​​ သူ့​​လက်သဲခွံ အစအန​​ေတွ ​​ေတွ့​​မိသွား​​သလား​​မဆိုနိုင်ဘူး​​။ ပခုက္ကူမှာ ​​ေရ​​ေတွြကီး​​ကုန်ပါ​​ေရာလား​​။

​​ေရလျှံသူြကီး​​ဆို​​ေတာ့​​ မာန်တက်တာလည်း​​ မဆန်း​​ပါဘူး​​။ ငါ့​​​ေဘး​​​ေလာင်း​​​ေတာ် ဘိုး​​​ေလာင်း​​​ေတာ်များ​​ဟာ ငါ့​​​ေလာက်မှ ​​ေတာ်ပံုမရလို့​​ ​​ေသွး​​နား​​ထင်​​ေရာက်မိတာ​​ေြကာင့​်​ ဘလိုင်း​​ထီး​​ဆိုင်ြဖစ်သွား​​တယ်​​ေလ။ အဲဒါနဲ့​​ `​​ေသွး​​ပုချိ၊​ ​​ေသွး​​ပုချ၊​ိ ​​ေအာ်မီ​​ေသာ်​​ေဖာ်´ ဆိုြပီး​​ ဘိုး​​​ေတွ​​ေဘး​​​ေတွရုပ်ထု​​ေတွကို ပလ္လင်ြကီး​​​ေပါ်မှာတင်ြပီး​​ ကန်​​ေတာ့​​လိုက်မှ အ​​ေမရိကန်ဗီး​​ရှင်း​​​ေရာက်သွား​​ြပီး​​ မျက်စိြပန်ြမင်သွား​​သတဲ့​​။ အဲဒီပလ္လင်ြကီး​​​ေနရာမှာ သူ့​​သား​​က ဘုရား​​ဆက်တည်လိုက်​​ေတာ့​​ ကန်​​ေတာ့​​ပလ္လင် ဘုရား​​​ေပါ့​​။ ဒဏ္ဍာရီကား​​ထဲမှာ​​ေတာ့​​ ဦး​​ဇင်ဝိုင်း​​နဲ့​​ အံတီဆင့​်​ြကီး​​ ညြကီး​​မင်း​​ြကီး​​ ချိန်း​​​ေတွ့​​ြကတာ ဘုရား​​​ေပါ်မှာ မသင့​်​​ေတာ်ပါဘူး​​ဆ်ုြပီး​​ အဲ​​ေလ ဟုတ်​​ေသး​​ပါဘူး​​။

အိမ်ကလူြကီး​​မိဘများ​​ ​​ေကျး​​ဇူး​​ကို မကန်း​​သင့​်​ပါဘူး​​ဆိုြပီး​​​​ေကာင်း​​ခန်း​​မ​​ေရာက်လိုက်တဲ့​​ အခန်း​​ဟာ ​​ေတာ်​​ေတာ်ကို လှလှပပ ရိုက်ြပထား​​တာပါ။ အဲဒီရုပ်ရှင်ြကည့​်​ြပီး​​ အရီး​​​ေတာင်း​​လက်ဘက်ကလည်း​​ `စား​​​ေကာင်း​​ရင် အရီး​​​ေတာင်း​​..အရီး​​​ေတာင်း​​ဆို လက်ဘက်​​ေကာင်း​​ ​​ေဟာင်း​​​ေဟာင်း​​..´ဆို ရီ​​ေဝယံတို့​​ ဒါဒါတို့​​နဲ့​​ ​​ေြကာ်ြငာရိုက်ခဲ့​​တယ်။ ကညင်ဆီမီး​​တိုင်ြကီး​​​ေတွထွန်း​​ြပီး​​ `ပဂိုး​​ဒါး​​ဒင်နာ´ ရယ်လို့​​ တိုး​​ရစ်​​ေတွြကား​​မှာ ​​ေခတ်စား​​ခဲ့​​ပါ​​ေသး​​တယ်။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ သူတို့​​​ေတွ ထမင်း​​စား​​တဲ့​​အခါ ကိုယ်​​ေတွလို ​​ေရ​​ေနွး​​ြကမ်း​​နဲ့​​ ဟင်း​​ချို ဟင်း​​ခါး​​နဲ့​​ ​​ေမျှာချတဲ့​​အမျိုး​​မဟုတ်​​ေတာ့​​ ဘုရား​​ပရဝုဏ်အတွင်း​​မှာ မတင့​်​တယ်ဘူး​​​ေပါ့​​ကွယ်။ စား​​ရင်း​​​ေသာက်ရင်း​​ အာဘွား​​​ေပး​​လို​​ေပး​​၊​ ရှူရှူး​​ထထ ဖလား​​ဝါး​​ြကဆိုတာလည်း​​ ရှိလာြပန်​​ေရာ။

ဘယ်လိုပဲ ​​ေရလျှံ​​ေရလျှံ၊​ အတက်ရှိသလို အဆင်း​​ဆိုတာလည်း​​ ရှိခဲ့​​ရတယ်။ ဒယ်ဒီ သိပ်လန်း​​​ေနရင် သား​​သား​​အတွက် အလန်း​​ဇယား​​​ေလး​​​ေတွ မကျန်​​ေတာ့​​မှာစိုး​​လို့​​ သူ့​​သား​​​ေတာ်အငယ် နရသူက ​​ေနမ​​ေကာင်း​​​ေနရှာတဲ့​​ အ​​ေလာင်း​​စည်သူမင်း​​ြကီး​​ကို ဝိတိုရိယ​​ေဆး​​ခန်း​​​ေခါ်သွား​​မလိုလိုနဲ့​​ ​​ေရွှဂူြကီး​​ဘုရား​​ထဲ မ သွား​​သတဲ့​​။ `အဲကွန်း​​ြကီး​​က ​​ေအး​​လိုက်တာ။ နည်း​​နည်း​​​ေလျှာ့​​လိုက်စမ်း​​´ ဆို လုပ်​​ေတာ့​​မှ နန်း​​​ေတာ်ထဲက​​ေန ဘုရား​​ထဲ​​ေရာက်​​ေနမှန်း​​ သိ​​ေတာ့​​သတဲ့​​။ ​​ေခါင်း​​အံုး​​နဲ့​​ဖိသတ်တယ်လို့​​​ေတာ့​​ မ​​ေြပာရဲပါဘူး​​။ ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကာ သက်​​ေသလိုက်​​ေနရဦး​​မယ်။ ကိုယ်ြမင်ရတာလည်း​​ မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ အဲဒီ​​ေမာင်ရင်​​ေလး​​ ပိုင်လိုက်ပံုက​​ေတာ့​​ ​​ေအာင်ပင်လယ်က ဘရာသာြကီး​​ကိုလည်း​​ ြပန်​​ေခါ်၊​ တစ်မနက် နန်း​​တင်​​ေပး​​ြပီး​​ ည​​ေနဒင်နာမှာ အ​​ေမှာက်တိုက်သတဲ့​​။ သူ့​​ဘာသူ မတည့​်​တာ​​ေတွ စား​​ြပီး​​ ​​ေရှာ​​ေတာ့​​လည်း​​ ကံ​​ေပါ့​​ကွယ်။ ဒါလည်း​​ ကိုယ်​​ေတွ့​​ရတာမဟုတ်ဘူး​​။ ပုဂံရှင်ဘုရင်​​ေတွထဲမှာ အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်​​ေလး​​က ​​ေတာ်​​ေတာ် အသက်ဝင်တာ အကယ်ဒမီ​​ေတာင် ​​ေပး​​ဖို့​​​ေကာင်း​​သဗျာ။ ကိုရီး​​ယား​​ကား​​​ေတွလိုပဲ အင်မတန် ဂံုး​​ရုပ်နိုင်တယ်။ မင်း​​သား​​မင်း​​သမီး​​က ရုပ်ြကည့​်​ရံုသက်သက်၊​ ဇာတ်လမ်း​​က လူြကမ်း​​လှုပ်သလို အရုပ်ထင်ရတာ။

ပုဂံမှာ ဘုရား​​ဖူး​​လို့​​ အ​​ေနာ်ရထာ၊​ ကျန်စစ်သား​​အသံထက် နရသူ၊​ ကုလား​​ကျမင်း​​ ဘာြဖစ်တယ် ညာြဖစ်တယ်​​ေတွက ပိုြပီး​​ စီစီညံညံ နဲ့​​ လူစိတ်ဝင်စား​​စရာ​​ေကာင်း​​တယ်။ သူ့​​ကို ကုလား​​ကျမင်း​​လို့​​​ေခါ်ရတဲ့​​အ​​ေြကာင်း​​က​​ေတာ့​​ သူ့​​မှာ အိန္ဒိယကဆက်တဲ့​​ ဖလန်း​​ဖလန်း​​စိန်က​​ေလး​​ တစ်​​ေပွရှိသတဲ့​​။ တ​​ေန့​​​ေသာအခါ အိမ်သာကအဆင်း​​ လက်မ​​ေဆး​​ပဲ တို့​​​ေတာ့​​မယ်တဲ့​​ ဆိတ်​​ေတာ့​​မယ် သွား​​အလုပ်မှာ ဟိုက `ဟင် လက်လည်း​​ မ​​ေဆး​​ရ​​ေသး​​ပဲနဲ့​​၊​ ရွံစရာြကီး​​´ လို့​​ ဝုန်း​​လိုက်လို့​​ တင်း​​သွား​​ြပီး​​ ​​ေရှာ့​​ထည့​်​လိုက်ြပန်သတဲ့​​။ ဒယ်ဒီဘာဘူြကား​​​ေတာ့​​ ​​ေဆွ့​​​ေဆွ့​​ခုန်ပါ​​ေလ​​ေရာ။ ဘင်လာဒင်ဆီက ပုဏ္ဏား​​​ေအး​​ဂျင့​်​​ေတွငှား​​ြပီး​​ ဘိသိက်ပွဲမှာ အလ္လာအရှင်ြမတ်ထံပို့​​လိုက်လို့​​ ကုလား​​ကျမင်း​​ လို့​​ ​​ေခါ်ပါသတဲ့​​။

`လက်မည်း​​ြကီး​​ လက်မည်း​​ြကီး​​´ ဆိုတာထက် စိတ်ဝင်စား​​ဖို့​​​ေကာင်း​​တဲ့​​ ကျန်း​​မာ​​ေရး​​ပညာ​​ေပး​​ဇာတ်လမ်း​​​ေလး​​ပါပဲ။ သား​​တို့​​သမီး​​တို့​​လည်း​​ အိမ်သာကထွက်လို့​​ လက်မ​​ေဆး​​ရင် ဘာ​​ေတွြဖစ်တတ်တယ်ဆိုတာ မှတ်မိ​​ေလာက်ပါြပီ။ ပါး​​စပ်ရာဇဝင်ဆိုတာက​​ေတာ့​​ ဟုတ်ချင်ဟုတ်မယ်။ ဟုတ်ချင်မှလည်း​​ ဟုတ်မယ်​​ေလ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ပုဂံမှာတည်ခဲ့​​တဲ့​​ ဘုရား​​​ေတာ်​​ေတာ်များ​​များ​​ဟာ နရသူမင်း​​ကပဲ စတည်ခဲ့​​တာ ြပီး​​​ေအာင် ဆက်တည်ခဲ့​​တာ ​​ေတာ်​​ေတာ် များ​​ပါတယ်။ သူတည်တဲ့​​အထဲမှာ အထင်ရှား​​ဆံုး​​က ဓမ္မရံြကီး​​ပါ။ ထုထည်အြကီး​​မား​​ဆံုး​​ဆိုတာထက် အဆင့​်​အြမင့​်​ဆံုး​​ ပန်း​​ရံပညာလို့​​ ​​ေြပာရမလား​​ မသိပါဘူး​​။

အုတ်စီပံုကိုက ​​ေသသပ်ကျနလွန်း​​ပါတယ်။ `အုပ်ချပ်​​ေတွြကား​​ အပ်ထိုး​​လို့​​ဝင်ရင် လက်ြဖတ်တာ။ ​​ေဟာဒီခံု​​ေပါ်မှာ​​ေလ´ လို့​​ ​​ေြပာြကတာကို မယံု​​ေပမယ့​်​ `ခု​​ေခတ် ကံထရိုက်​​ေတွ အဲဒီလက်ရာမီလို့​​က​​ေတာ့​​ လက်မြဖတ်နဲ့​​ ဇက်လာြဖတ်´ လို့​​ ဆိုရ​​ေလာက်​​ေအာင် အုတ်ချပ်က​​ေလး​​​ေတွ အရွယ်အစား​​၊​ အထူအပါး​​၊​ ြကား​​ထဲက အဂင်္​​ေတသရိုး​​ ဘယ်​​ေနရာမှ ဟာကွက်မရှိ​​ေအာင် ​​ေသသပ်ပါတယ်။ သူကိုယ်တိုင် အုတ်စီတာမှ မဟုတ်တာ ဘာလို့​​ သူ့​​ချီး​​ကျူး​​စရာရှိသလဲဆို​​ေပမယ့​်​ `တင်ဒါ​​ေခါ်၊​ ကံတရိုက်လက်အပ်၊​ ကျသ​​ေလာက် ဘတ်ဂျက်ထဲကထုတ်´ ဆိုတာမျိုး​​မဟုတ်ပဲ ကိုယ်တိုင် ြကည့​်​ြကပ်စီမံထား​​တာ သိသာပါတယ်။

မ​​ေကာင်း​​မှု ဒုစရိုက်​​ေတွ ​​ေသွး​​​ေချာင်း​​စီး​​​ေအာင်လုပ်ြပီး​​မှ လူအထင်ြကီး​​ခံရ​​ေအာင် ဘုရား​​​ေတွ လိုက်တည်ထား​​တယ်ဆိုတာက​​ေတာ့​​ မြဖစ်နိုင်​​ေလာက်ဘူး​​ ထင်တာပဲ။ ဘုရား​​တစ်ဆူစီ တစ်ဆူစီမှာ ​​ေကာင်း​​မှုရှင် ဒါယကာမင်း​​ြမတ်ရဲ့​​ ​​ေစတနာကို သိသာခံစား​​နိုင်တာ ပုဂံဘုရား​​​ေတွမှာပဲ ရှိပါတယ်။ ပံုြပင်​​ေြပာရင်း​​ ​​ေရွှဂူြကီး​​ဘုရား​​ကို ဖူး​​​ေန​​ေပမယ့​်​ အဲဒီဘုရား​​ြကီး​​အတွင်း​​က ဆင်း​​တု​​ေတာ်ြကီး​​ရဲ့​​ သပ္ပါယ်ပံု၊​ ဘုရား​​ပရဝုဏ်ရဲ့​​ သာယာ​​ေအး​​ချမ်း​​ပံုဟာ တြခား​​ဘယ်ဘုရား​​နဲ့​​မှ မတူပါဘူး​​။ သူ့​​အတင်း​​တုပ်ရင်း​​ သူတည်တဲ့​​ဘုရား​​​ေတွ လှည့​်​ဖူး​​​ေနရ​​ေသာ်ြငား​​ ​​ေအး​​ချမ်း​​တဲ့​​ ဘုရား​​တရား​​သံဃာအ​​ေပါ်မှာ ြကည်ညိုတဲ့​​ သဒ္ဒါ၊​ ပီတိ၊​ ပဿတိ​​ေတွ​​ေြကာင့​်​ ဘယ်နည်း​​နဲ့​​မှ လူယုတ်မာြကီး​​​ေတာ့​​ မဟုတ်​​ေလာက်ဖူး​​လို့​​ ခံစား​​ရပါတယ်။ အီဂျစ်က ပိရမစ်ြကီး​​​ေတွလို ရှင်ဘုရင့​်​သခင်္ျိုင်း​​​ေတာ်မဟုတ်လို့​​ ဘုရား​​ဖူး​​လာသူ​​ေတွလည်း​​ ကုသိုလ်ရ၊​ ဘုရား​​ဒါယကာ ​​ေရ​​ေြမ့​​ရှင်ြကီး​​​ေတွလည်း​​ ကုသိုလ်ရ၊​ ဘယ်​​ေလာက်​​ေကာင်း​​သလဲ။ ဘာသာ၊​ သာသနာလည်း​​ အဓွန့​်​ရှည်တယ်​​ေလ။

ဒီဘုရား​​​ေတွမှာ သမီး​​ကို သိ​​ေစချင်တာက​​ေတာ့​​ ပံုြပင်၊​ ဒဏ္ဍာရိ၊​ သမိုင်း​​ဆိုတာ​​ေတွမှာ လူ​​ေတွရဲ့​​စိတ်သ​​ေဘာထား​​ အြပုအမူ​​ေတွကို ဘယ်​​ေလာက် သင်ခန်း​​စာယူစရာ ​​ေကာင်း​​သလဲဆိုတာကိုပါ။ ဘယ်ဘုရား​​မှာ ြဖစ်ြဖစ် ဦး​​သံုး​​ြကိမ်ချ ကန်​​ေတာ့​​ရတာချင်း​​ အတူတူ ​​ေပမယ့​်​ ပုဂံဘုရား​​မှာ​​ေတာ့​​ နိပတ်​​ေတာ်အြပင် သမိုင်း​​၊​ ရာဇဝင်ပါ အတိတ်ကို လှန်​​ေသာ် လုပ်လို့​​ရတာ​​ေပါ့​​။ ရုပ်ရှင်​​ေတွထဲကလို ကာလယန္တရား​​ြကီး​​ မလိုဘူး​​​ေလ။

ဒီဘုရား​​​ေတွြပီး​​တဲ့​​အခါ သမီး​​ကို လိုက်ပို့​​ချင်တာက​​ေတာ့​​ မနူဟာဘုရား​​ နဲ့​​ ြမ​​ေစတီပါ။ ြမ​​ေစတီ​​ေကျာက်စာဆိုတာ ဘာြဖစ်လို့​​ နံမည်ြကီး​​ရသလဲဆိုတာ နား​​လည်​​ေအာင် ​​ေြပာြပချင်တာ​​ေပါ့​​။ ခုနလို ပါး​​စပ်က ထင်ရာြမင်ရာ​​ေတွ တစ်​​ေယာက်တစ်​​ေပါက်
​​ေြပာ​​ေနြကတာထက် ​​ေကျာက်စာ​​ေပါ်မှာ အက္ခရာနဲ့​​တင်ထား​​ခဲ့​​တာ​​ေတွက ပိုြပီး​​ တိကျခိုင်မာတဲ့​​ သမိုင်း​​ အ​​ေထာက်အထား​​ြဖစ်တယ်​​ေလ။ သျှရီြတိဘဝနဒိတျဓမ္မရာဇ်ဆိုတာ ကျန်စစ်သား​​မင်း​​ြကီး​​က သူ့​​ဘာသူ​​ေပး​​ထား​​တဲ့​​နံမည်၊​ ြတိ​​ေလာကဝဋံသကာ​​ေဒဝီ ဆိုတာ သူ့​​မိန်း​​မ ဦး​​​ေဆာက်ပန်း​​မိဖုရား​​၊​ သူအသည်း​​အသန်ြဖစ်​​ေတာ့​​ ​​ေသခမူနာသ​​ေရာ၌တည်း​​ လို့​​​ေြပာတယ်​​ေလ ဆိုြပီး​​ ဘာသာ​​ေတာ့​​ ြပန်ယူရတာ​​ေပါ့​​။ အဲဒီ​​ေကျာက်စာကို ရာဇကုမာရ​​ေကျာက်စာ လို့​​လည်း​​ ​​ေခါ်တယ်။ နရသူမင်း​​အ​​ေြကာင်း​​​ေြပာြပီး​​ရင် သူနဲ့​​ဆန့​်​ကျင်ဘက်စရိုက်ရှိတဲ့​​ ရာဇကုမာရမင်း​​သား​​​ေလး​​ အ​​ေြကာင်း​​လည်း​​ ထည့​်​​ေြပာြပမှ ဇာတ်​​ေကာင်စရိုက်​​ေတွ ပိုထင်ရှား​​လာမှာ​​ေပါ့​​။

အထူး​​သြဖင့​်​ သမီး​​ကို ​​ေြပာြပချင်တာက​​ေတာ့​​ ရှင်ဘုရင့​်​သား​​ြဖစ်လျက်သား​​နဲ့​​ သူ့​​အ​​ေဖက သူ့​​ကိုထီး​​နန်း​​မ​​ေပး​​ပဲ တြခား​​သူကို အိမ်​​ေရှ့​​နှင်း​​ခဲ့​​တာ​​ေတာင် `အ​​ေဖက ငါ့​​ကို မချစ်ပဲကိုး​​´ လို့​​ မ​​ေတွး​​ပဲ သူကသာ သူ့​​အ​​ေဖကို ချစ်နိုင်​​ေအာင် ြကိုး​​စား​​ခဲ့​​တာ သတိထား​​မိပါ့​​မလား​​။ အဲဒီ​​ေကျာက်စာကို ပျူ၊​ မွန်၊​ ြမန်မာ၊​ ပါဠိ၊​ ဘာသာ​​ေလး​​မျိုး​​နဲ့​​ ထိုး​​ထား​​တယ်ဆိုတဲ့​​အထဲမှာ ပျူစာဆိုတာကို​​ေတာ့​​ သမီး​​ ြကား​​ဖူး​​မှာ မဟုတ်ပါဘူး​​။ ပျူလူမျိုး​​ဆိုတာလည်း​​ မရှိ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ စာ​​ေပ၊​ ဘာသာစကား​​၊​ လူမျိုး​​ဆိုတာ​​ေတွဟာ ဆက်ခံထိန်း​​သိမ်း​​မထား​​ရင် ကွယ်​​ေပျာက်သွား​​တတ်တယ် ဆိုတာကို သိ​​ေစချင်ပါတယ်။ အဲဒီ​​ေကျာက်စာ​​ေတွက​​ေရာ ဘာထူး​​လို့​​လဲ။ ဘာသာြပန်လိုက်ရင် `​​ေဟ့​​​ေကာင်​​ေတွ။ ဒီဟာ ငါလှူထား​​တာ။ မခိုး​​နဲ့​​။ ခိုး​​တဲ့​​​ေကာင် ​​ေတ​​ေတး​​´ လို့​​ ဆိုလိုရင်း​​ပဲ မဟုတ်ဘူး​​လား​​ ဆိုရင်​​ေတာ့​​ လွဲြပန်ြပီ။ ​​ေကျာက်စာက​​ေနတဆင့​်​လည်း​​ အလှူရှင်ရဲ့​​ စိတ်​​ေနစိတ်ရင်း​​ကို ​​ေြခရာခံလို့​​ ရနိုင်ြပန်​​ေရာ။ မိဖုရား​​ဖွား​​​ေစာ ရဲ့​​ ​​ေကျာက်စာ နဲ့​​ သိဂင်္သူ့​​သမီး​​​ေကျာက်စာ နှစ်ချပ်ကို ဖတ်ြကည့​်​ရင် အဲဒီမိဖုရား​​နှစ်ပါး​​ရဲ့​​ ဇာတိ ပုည ဂုဏ် မာန ​​ေတွကို နှိုင်း​​ယှဉ်သိသာနိုင်ပါတယ်။

ငါ့​​လင်မင်း​​ြကီး​​၊​ ငါ့​​သား​​မင်း​​ြကီး​​၊​ ငါ့​​​ေြမး​​မင်း​​ြကီး​​​ေတွကို အမျှ​​ေဝထား​​တဲ့​​ မိဖုရား​​​ေစာဟာ အရွယ်သံုး​​ပါး​​စလံုး​​ ရှင်ဘုရင်အစစ်ြကီး​​များ​​ကိုသာ ​​ေသွး​​ရင်း​​သား​​ရင်း​​ ​​ေတာ်စပ်သွား​​ခဲ့​​သူြဖစ်​​ေြကာင်း​​ သိ​​ေစပါတယ်။ ဒါ​​ေတာင် ငါ့​​လင်မင်း​​ြကီး​​က ဗဟုဝုစ် သံုး​​မသွား​​လို့​​။ သူက မင်း​​သံုး​​ဆက်တိုင်တိုင် မိဖုရား​​ အ​​ေြမှာက်ခံရတာ။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ ဆုပန်တဲ့​​အခါမှာလည်း​​ `ဘဝဆက်တိုင်း​​ ​​ေစာင်း​​ညှင်း​​ပတ်သာတို့​​နှင့​်​သာ နိုး​​ထ​​ေသာကိုယ် ြဖစ်ရပါလို၏´ တဲ့​​။ ပညာသား​​လည်း​​ပါ ချစ်စရာလည်း​​ ​​ေကာင်း​​လိုက်တာ​​ေနာ်။ ဒီလို ဇာတိမာန်တင်း​​တဲ့​​ အမျိုး​​သမီး​​ြကီး​​ကို ​​ေမာရစ်​​ေကာလစ်ဆိုတဲ့​​လူက သူ့​​စာအုပ်ထဲမှာ အသက်ြကီး​​​ေတာင့​်​ြကီး​​မား​​ကျခါမှ ဘာမဟုတ်တဲ့​​ တရုတ်သံအ​​ေဟာင်း​​ြကီး​​နဲ့​​ ​​ေပး​​စား​​ပလိုက်တာ အသည်း​​နာစရာြကီး​​ပါ။ ရာဇသြကင်္န်ကိုလည်း​​ အိမ်​​ေဖာ်​​ေတာသူနဲ့​​ ​​ေပး​​စား​​လိုက်​​ေသး​​တာ။ ြမန်မာ​​ေတွရဲ့​​ အမျိုး​​ဇာတ် မာန်မာနကို သူတို့​​ ဘယ်နား​​လည်နိုင်ပါ့​​မလဲ။ အိန္ဒိယမှာလို ဇာတ်နိမ့​်​ဇာတ်ြမင့​်​ ခွဲမထား​​​ေပမယ့​်​ ဒူး​​​ေနရာဒူး​​ ​​ေတာ်​​ေနရာ​​ေတာ် ဆိုတာ​​ေတွ ရှိတယ်​​ေလ။ ဥဇ္ဇနာမင်း​​ြကီး​​၊​ သီဟသူမင်း​​သား​​၊​ နရသီဟပ​​ေတ့​​ဘုရင်၊​ သား​​​ေတာ် ြပည်မင်း​​သား​​ စတဲ့​​ နန်း​​တွင်း​​က ဓါး​​စက်လှံစက်​​ေတွြကား​​မှာ ​​ေခါင်း​​​ေအး​​​ေအး​​နဲ့​​ အား​​လံုး​​နဲ့​​ အဆင်​​ေြပ​​ေအာင် စီမံနိုင်တဲ့​​ ဉာဏ်ပညာဟာ မိုက်မဲ​​ေလာက်စရာတစ်ကွက်မှ မရှိပါဘူး​​။

ဒါ​​ေြကာင့​်​ ​​ေကျာက်စာဆိုတာ သူတို့​​အ​​ေနာက်က ထင်ရာြမင်ရာ​​ေလျှာက်​​ေရး​​ထား​​လို့​​ တကမ္ဘာလံုး​​ြပန့​်​​ေနတဲ့​​ အမှား​​​ေတွကို​​ေတာင် ြပန်လည် ​​ေချပနိုင်တယ်။ သိဂင်္သူသမီး​​​ေကျာက်စာက​​ေတာ့​​ ပိုြပီး​​ ချစ်စရာ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ သူ့​​အတွက်သူ ဆု​​ေတာင်း​​မသွား​​ပါဘူး​​။ `တိုင်း​​သူြပည်သား​​များ​​အား​​လံုး​​ အချင်း​​ချင်း​​ အမျက်အအီမရှိ။ ချစ်​​ေသာမျက်စိြဖင့​်​ ရှုြက​​ေစကုန်သတည်း​​´ တဲ့​​။ သာဓု၊​ သာဓု၊​ သာဓုပါဗျာ။ ​​ေပး​​တဲ့​​ဆုနဲ့​​ ြပည့​်​စံုရပါလို၏။

မနူဟာမင်း​​ြကီး​​အ​​ေြကာင်း​​ဆက်ရင်​​ေတာ့​​ ြမန်မာ​​ေတွ ရာဇဝင်အူ​​ေပါက် ဟိုလို​​ေရာ ဒီလို​​ေရာ ​​ေလျှာက် အမျိုး​​စပ်လိုက်တာ နတ်​​ေတွ​​ေရာ ဘီလူး​​​ေတွပါ ပါလာ​​ေတာ့​​မှာပဲ။ တို့​​သိထား​​တဲ့​​ သုဝဏ္ဏဘူမိဆိုတာ မွန်ြပည်နယ် ဇင်း​​ကျိုက်​​ေတာင်တို့​​
​​ေနမိန္ဒရ​​ေတာင်တို့​​အနား​​က သထံုြပည်၊​ ခု​​ေတာ့​​ ယိုး​​ဒယား​​​ေတွကလည်း​​ သူတို့​​ဆီကမှ သုဝဏ္ဏဘူမိ
​​ေရွှ​​ေြမအစစ်ြဖစ်ပါသတဲ့​​။ ​​ေလဆိပ်ြကီး​​​ေတာင် အဲဒီနံမယ်​​ေပး​​ထား​​​ေသး​​။ ကုလား​​သ​​ေဘင်္ာသား​​နှစ်​​ေယာက်
​​ေရ​​ေြမာကမ်း​​တင်ြဖစ်ရင်း​​က​​ေန ​​ေဇာ်ဂျီဖိုလ်ဝင်သား​​ဆိုတာလည်း​​ ပါလာမယ်။ မနူဟာမင်း​​ရဲ့​​ နှမ မယ်ဝဏ္ဏဆိုတဲ့​​ ဘီလူး​​မက​​ေလး​​လည်း​​ ပါလာမယ်။

မအိုဇာရဲ့​​ ကွမ်း​​တစ်ယာနဲ့​​ ​​ေရတစ်မှုတ်က​​ေန၊​ သထံုြမို့​​ရိုး​​က ြကက်မတစ်ဝပ်စာ​​ေရာ၊​ ​​ေတာင်ြပံုး​​က အုတ်နှစ်ချပ်လပ်တဲ့​​ ဘုရား​​၊​၊​ မင်း​​ြကီး​​၊​ မင်း​​​ေလး​​၊​ သခင်မ မမဥ တစ်နွယ်မငင်ပဲ တစ်စင်လံုး​​ပါလာလို့​​ ခုနှစ်ရက်ခုနှစ်လီ က​​ေနရမယ်။ ​​ေသချာတာက​​ေတာ့​​ မနူဟာဆိုတဲ့​​ စစ်ရှံုး​​မွန်ဘုရင်ြကီး​​ဟာ ​​ေကျာက်က​​ေလး​​တစ်လံုး​​ ထုတ်​​ေရာင်း​​လိုက်ရံုနဲ့​​ အဲသ​​ေလာက်ြကီး​​တဲ့​​ ဘုရား​​ြကီး​​တည်နိုင်တယ်။ သူကလည်း​​ ဆု​​ေတာင်း​​ပံုက​​ေလး​​က ယဉ်သကို။ `ဘဝဆက်တိုင်း​​ သူများ​​ မနှိမ်နှင်း​​နိုင်တဲ့​​ကိုယ် ြဖစ်ရပါလို၏´ တဲ့​​။ သူတို့​​​ေခတ်က ​​ေကျာက်စာထုရင် စာ​​ေပစိစစ်​​ေရး​​ မတင်ရဘူး​​လား​​ မသိဘူး​​​ေနာ်။ ဒီလို အ​​ေရး​​အသား​​မျိုး​​ကလည်း​​ အ​​ေနာ်ရထာမင်း​​ြကီး​​ဆီက ဆင်ဆာလွတ်လာသား​​ပဲ။ ဒီမှာသင်ခန်း​​စာယူရမှာက ကိုယ့​်​ဆီက​​ေန သူများ​​ကို ဖဲ့​​​ေပး​​လိုက်လို့​​ ကုန်မသွား​​ပဲ တိုး​​ပွား​​လာရိုး​​သာရှိတဲ့​​ ကိုး​​ကွယ်ရာဘာသာကို ကပ်သီး​​ကပ်ဖဲ့​​လုပ်ြပီး​​ ​​ေချ​​ေချငံငံ မဆက်ဆံတတ်လို့​​ နန်း​​ကျသွား​​ရှာတယ် လို့​​ သ​​ေဘာ​​ေပါက်ရမှာပါ။ ​​ေနာက်ြပီး​​ ပိဋကတ်​​ေတာ်​​ေတွ လာပင့​်​တာကလည်း​​ ရှင်အရဟံ ကိုယ်​​ေတာ်တိုင်​​ေလ။

ခနတြဖုတ်နား​​ြပီး​​ ည​​ေနချို​​ေတာ့​​မှ ြမင်း​​လှည်း​​​ေလး​​နဲ့​​ ထွက်ရမှာက ဓမ္မရာဇကဘုရား​​ကိုပါ။ ဆည်း​​ဆာြကည့​်​ရ​​ေအာင်​​ေလ။ သွား​​​ေလသူြကီး​​တစ်​​ေယာက်ရဲ့​​ ဘက်စံုြပု့​​ြပင်​​ေကာင်း​​မှု​​ေတာ်မို့​​ သူမျက်နှာလွှဲသွား​​ချိန်မှာ မှိန်​​ေြဖာ့​​​ေြဖာ့​​ မြပယ့​်​တြပယ်က​​ေလး​​ ဖူး​​ရပါလိမ့​်​မယ်။ ပုဂံ​​ေခတ်က ​​ေစတီပုထိုး​​​ေတာ်များ​​​ေတာင်မှ ​​ေရြမင့​်​ြကာတင့​်​၊​ ​​ေရခန်း​​ြကာနွမ်း​​ဆိုတဲ့​​ ​​ေလာကဓံတရား​​ကို မလွန်ဆန်နိုင်ရှာဘူး​​။ လူသား​​ပုထုဇဉ်များ​​က​​ေတာ့​​ ဆိုဖွယ်ရာ မရှိ​​ေပါ့​​​ေလ။ ပုဂံက ဘုရား​​​ေတာ်​​ေတာ်များ​​များ​​က အ​​ေပါ်​​ေပး​​မတက်​​ေတာ့​​လို့​​ ​​ေနဝင်ချိန်အလှကို ခံစား​​ချင်ရင် မဂင်္လာ​​ေစတီရယ်၊​ ဒီဘုရား​​ရယ်​​ေလာက်ပဲ ရှိ​​ေတာ့​​တယ်။

​​ေနထွက်ချိန်က​​ေတာ့​​ သူတို့​​​ေတွ မီး​​ပံုး​​ပျံစီး​​ြပီး​​ ြကည့​်​ြကတယ်။ ကိုယ့​်​ဆီမှာလို မနက်လင်း​​တိုင်း​​ ​​ေနသာတဲ့​​အရပ်မဟုတ်ပဲ
​​ေန​​ေရာင်ြခည်ကို တို​​ေရရှား​​​ေရသာ ရတတ်တဲ့​​ အရပ်က လာတဲ့​​သူ​​ေတွ အဖို့​​က​​ေတာ့​​ ဥ​​ေဒတယံ အ​​ေပတယံ ဂါထာရွတ်သလို
`ဟယ် ြကည့​်​စမ်း​​ပါဦး​​။ ​​ေနြကီး​​ထွက်လာြပီ​​ေတာ့​​။ ​​ေနြကီး​​ဝင်သွား​​ြပီ​​ေတာ့​​။´ နဲ့​​ ရင်သပ်ရှု​​ေမာ​​ေပါ့​​​ေလ။ တကယ်လည်း​​ ရင်သပ်ရှု​​ေမာစရာ​​ေကာင်း​​လှတဲ့​​ ပုဂံဘုရား​​​ေတွရဲ့​​ ​​ေနဝင်ဆည်း​​ဆာ ြမင်ကွင်း​​ကျယ်အလှဟာ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်က ​​ေရာက်လာသူတိုင်း​​ကို `ဒါ​​ေလး​​များ​​´ ဆိုတဲ့​​ ခံစား​​မှုမျိုး​​ ဘယ်​​ေတာ့​​မှ မ​​ေပး​​ပါဘူး​​။

သူတို့​​က ကင်မရာအ​​ေကာင်း​​စား​​ြကီး​​​ေတွနဲ့​​ ဓါတ်ပံု​​ေတွရိုက်ြပီး​​​​ေရာင်း​​​ေရာင်း​​စား​​လို့​​ရှိရင် စား​​ရိတ်​​ေတာင် ​​ေကျသတဲ့​​။ သူတို့​​​ေတွ ပုဂံဘုရား​​ပုထိုး​​သ​​ေဘာကျတတ်လွန်း​​လို့​​ အဲဒီညက စား​​တဲ့​​ ဆင်စိမ်း​​ထမင်း​​ဆိုင်​​ေတာင်မှ ဆိုင်ကို ဘုရား​​ြကို ဘုရား​​ြကား​​ ​​ေရာက်​​ေနသလို အလှဆင်ထား​​တယ်။ ဟိုနား​​အုတ်ပံု ဒီနား​​အုတ်ပံုနဲ့​​ ဆင်း​​တု​​ေတာ်​​ေတွ ​​ေဆး​​​ေရး​​နံရံ​​ေတွ​​ေရာ။ ထမင်း​​စား​​တုန်း​​တန်း​​လန်း​​ ဆိုင်ရှင်က ​​ေမာင်း​​ြကီး​​ အလန့​်​တြကား​​ ထ ထ တီး​​လိုက်​​ေသး​​။ သီဟတင်စိုး​​ကား​​ထဲမှာ သူြကီး​​အိမ်က ဆင့​်​တဲ့​​အတိုင်း​​ပဲ။ မဟာဂီတသီချင်း​​ြကီး​​​ေတွကို ဓါတ်စက်က​​ေလး​​နဲ့​​ ခပ်တိုး​​တိုး​​ ဖွင့​်​ထား​​တာ​​ေလး​​က​​ေတာ့​​ မဆိုး​​ပါဘူး​​။

ထမင်း​​စား​​ြပီး​​​ေတာ့​​ လြပည့​်​ည ထိန်ထိန်သာကို ြကည့​်​ဖို့​​က​​ေတာ့​​ ​​ေလာကနန္ဒာဘုရား​​ကပဲ ​​ေကာင်း​​တယ်​​ေလ။ ဘုရား​​ဖူး​​ဧည့​်​သည်​​ေတွလည်း​​ ရှင်း​​သွား​​ြပီ။ ဧရာဝတီြမစ်ြကီး​​ကိုလည်း​​ လ​​ေရာင်​​ေဖွး​​​ေဖွး​​​ေအာက်မှာ ​​ေလ​​ေြပက​​ေလး​​​ေအး​​​ေအး​​နဲ့​​ ​​ေတွ့​​ရမယ်။ ဟိုမှာဘက်ကမ်း​​ တန့​်​ြကည်​​ေတာင်​​ေပါ်က ​​ေစတီက​​ေလး​​ကလည်း​​ ဆီမီး​​​ေတွထိန်လို့​​။ သမီး​​က​​ေတာ့​​ အဲဒါ​​ေရ​​ေတွ​​ေလ။ ဘာဆန်း​​လို့​​လဲ လို့​​ပဲ ​​ေတွ့​​ရမှာ​​ေပါ့​​။ သူ့​​ငယ်ဘဝ​​ေတွက အဲဒီမှာမှ မရှိခဲ့​​ပဲကိုး​​။ ရန်ကုန်က အဘိုး​​အဘွား​​အိမ်မှာ​​ေနတဲ့​​ သမီး​​ရဲ့​​ကမ္ဘာဟာ အဲဒီအိမ်အြပင် ြခံအြပင်ကို ​​ေြခတစ်လှမ်း​​​ေတာင်မှ ထွက်မလာ​​ေသး​​ဘူး​​။

ဘာတစ်ခုမှ ကိုယ်ပိုင်မရှိတဲ့​​ ကိုယ့​်​ငယ်ဘဝက​​ေတာ့​​ အကျယ်ြကီး​​ပါပဲ။ ဧရာဝတီြမစ်ြကီး​​နဲ့​​လည်း​​ ပတ်သက်ခဲ့​​တယ်။ ဖုန်အလိမ်း​​လိမ်း​​နဲ့​​ ​​ေြမြပင်ကျယ်ြကီး​​ကလည်း​​ ရွာလံုး​​ပတ်ကံုး​​။ အိပ်ယာဝင်တဲ့​​အခါ မိုး​​​ေကာင်း​​ကင်ြကီး​​ကလည်း​​ အကန့​်​အသတ်မရှိ ကျယ်လွန်း​​ပါဘိ။ ​​ေမာင်ရင်ဆိုင်း​​ထမ်း​​​ေလး​​ကိုြကည့​်​၊​ ဟသင်္ာတာရာက​​ေလး​​ကိုရှာ၊​ ခုနှစ်စဉ်ြကယ်​​ေြပာင်က​​ေလး​​ အြမီး​​မ​​ေထာင်ခင် အိပ်​​ေမာကျသွား​​​ေရာ။ ပိုင်ဆိုင်မှုဆိုတာ​​ေတွဟာ ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် ကန့​်​သတ်ချုပ်​​ေနှာင်ထား​​တတ်သလား​​ မသိ။

ဘုရား​​ကအြပန် ြမင်း​​လှည်း​​​ေပါ်မှာ ​​ေခါက်ခွက်​​ေခါက်ခွက် ခွာသံက​​ေလး​​နဲ့​​ အညာရနံ့​​က​​ေလး​​ကို သမီး​​ သတိထား​​မိပံုမရပါဘူး​​။ သူ့​​အ​​ေမက​​ေတာ့​​ အိမ်ြပန်ချင်လို့​​ ယိုင်ထိုး​​ကပ်ဖဲ့​​​ေနတဲ့​​ ြမင်း​​မက​​ေလး​​ကို သနား​​​ေနပံုရတယ်။ ​​ေစာ​​ေစာအိပ်ြကစို့​​​ေလ။ မနက်ကျရင် စွယ်​​ေတာ်​​ေလး​​ဆူ မွန်း​​မတိမ်း​​ခင် မီ​​ေအာင် ဖူး​​ြကရဦး​​မှာ မဟုတ်လား​​။