“​​ေနဝင်ြမင်သည် ရခိုင်ြပည်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

 ြမန်မာရာဇဝင်​​ေတွ၊​ ပံုြပင်​​ေတွထဲမှာ ​​ေနထွက်ဘုရင်၊​ ​​ေနဝင်ဘုရင်လို့​​ ​​ေြပာခဲ့​​ြကပံု​​ေထာက်ရင် ရခိုင်ြပည်ဆိုတာ ​​ေနဝင်ဘုရင်ြကီး​​များ​​ရဲ့​​ တိုင်း​​ြပည်ြဖစ်​​ေပလိမ့​်​မယ်။ ကျန်း​​ဂန်ထဲကလို ​​ေဂါ်ရာကျွန်း​​ကို မယွန်း​​​ေပမယ့​်​ ဘဂင်္လား​​ပင်လယ်​​ေအာ်ြကီး​​ထဲကို​​ေတာ့​​ ​​ေနလံုး​​ြကီး​​က ​​ေန့​​တိုင်း​​ဆင်း​​ဆင်း​​သွား​​တာ မဟုတ်လား​​။

ပထဝီအ​​ေနအထား​​အရ အ​​ေနာက်ရိုး​​မ​​ေတာင်တံတိုင်း​​ြကီး​​ ပိုင်း​​ြခား​​ထား​​တာ​​ေြကာင့​်​ ​​ေခတ်အဆက်ဆက် ကိုယ့​်​မင်း​​ကိုယ့​်​ချင်း​​စိုး​​စံခဲ့​​ြကြပီး​​ ဘိုး​​​ေတာ်ဘုရား​​လက်ထက်​​ေရာက်မှ သား​​​ေတာ်အိမ်​​ေရှ့​​မင်း​​က ရခိုင်ကို သိမ်း​​ယူနိုင်ခဲ့​​ပါသတဲ့​​။ အဲဒီမတိုင်ခင် ပ​​ေဝသဏီကာလကတည်း​​က ရခိုင်ြမန်မာ အြပန်အလှန် ကူး​​လူး​​ဆက်ဆံမှု​​ေတွ၊​ စစ်မက်ကစား​​တာ​​ေတွ၊​ စစ်ကူအား​​ြပိုင်တာ​​ေတွလည်း​​ ရှိ​​ေတာ့​​ ရှိခဲ့​​တာ​​ေပါ့​​။ ဒါ​​ေပသိ စစ်ြပီး​​ရင် သမီး​​ကညာ ပဏ္ဏာလက်​​ေဆာင်​​ေလး​​ဆက်လိုက်ရင် ြကည်​​ေစ​​ေအး​​​ေစြဖစ်ြပီး​​ ကိုယ့​်​အိမ်ကိုယ်ြပန်ြက​​ေရာ။ သူတို့​​လည်း​​ ကိုယ့​်​ဆီ အြမဲမ​​ေနနိုင်၊​ ကိုယ်​​ေတွလည်း​​ သူတို့​​ဆီ ြကာရှည်မ​​ေပျာ်နိုင်တဲ့​​ ဓ​​ေလ့​​ကိုး​​။

အခု​​ေရာက်​​ေနတဲ့​​ အမ်း​​ဆိုတဲ့​​အရပ်​​ေတာင် သား​​​ေတာ်အိမ်​​ေရှ့​​ဥပရာဇာ စစ်​​ေြကာင်း​​သံုး​​​ေြကာင်း​​နဲ့​​ ရခိုင်ကို စစ်ချီတဲ့​​အခါ စစ်သူြကီး​​သတိုး​​မင်း​​​ေစာ ချီခဲ့​​တဲ့​​ လမ်း​​​ေြကာင်း​​ဆိုပဲ။ စမ်း​​​ေချာင်း​​က​​ေလး​​ ​​ေဝ့​​​ေဝ့​​ဝိုက်ဝိုက်နဲ့​​ ​​ေတာင်ြကား​​လမ်း​​က​​ေလး​​ဆို​​ေတာ့​​ သာ​​ေတာင့​်​သာယာရှိမှန်း​​ သိြကပါလိမ့​်​မယ်။ အဲဒီက​​ေန ဟိုး​​အ​​ေနာက်ဘက်ကို ဆင်း​​လိုက်ရင် အင်မတန် စိတ်ဝင်စား​​စရာ​​ေကာင်း​​တဲ့​​ ရခိုင်​​ေရွှြပည်ြကီး​​ကို ​​ေရာက်​​ေတာ့​​တာဆို​​ေတာ့​​ စူဠလိပ်က​​ေလး​​လည်း​​ ခနခန ​​ေရထဲဆင်း​​ြဖစ်ပါ​​ေတာ့​​တယ်။ ကဲ .. ဒါ​​ေြကာင့​်​ အခုတစ်​​ေခါက်​​ေတာ့​​ အများ​​​ေစာင့​်​​ေမျှာ်​​ေနြကတဲ့​​ အာရကန်သွား​​​ေတာလား​​က​​ေလး​​ ​​ေရး​​ြဖစ်ရြပန်ပါ​​ေပါ့​​။

 ြမန်မာြပည်ရဲ့​​ ကမ်း​​​ေြမှာင်​​ေဒသနှစ်ခုရှိရာမှာ ရခိုင်ကမ်း​​​ေြမှာင်က​​ေတာ့​​ တနသင်္ာရီလို ကိုယ့​်​ဘက်က ​​ေြခခင်း​​လက်ခင်း​​သာတဲ့​​ အပွင့​်​ဘက်မဟုတ်ပဲ ရိုး​​မ​​ေတာင်တန်း​​ြကီး​​ တစ်တန်း​​လံုး​​ ကာရံထား​​​ေလ​​ေတာ့​​ တသီး​​တြခား​​ အ​​ေန​​ေဝး​​​ေနရတာ​​ေပါ့​​​ေလ။ ပင်လယ်​​ေအာ်ြကီး​​ရဲ့​​ အ​​ေရှ့​​ြခမ်း​​​ေဒသမို့​​ မိုး​​သက်မုန်တိုင်း​​များ​​ ဦး​​တည်ရာလည်း​​ ြဖစ်​​ေပသကိုး​​။ ဒီလိုြကမ်း​​တမ်း​​တဲ့​​ ပင်လယ်ြပင်ြကီး​​မှာ ရခိုင်သား​​​ေတွ ကျက်စား​​လာခဲ့​​ြကတာ ရာစုနှစ်​​ေပါင်း​​ မနည်း​​​ေတာ့​​ြပီတဲ့​​။ ရခိုင်ရာဇဝင်​​ေတွကို လိုက်ဖတ်ရင် ြမန်မာအစ တ​​ေကာင်း​​က လို့​​ ​​ေြပာြကတဲ့​​ တ​​ေကာင်း​​အဘိရာဇာြကီး​​ရဲ့​​ သား​​​ေတာ်နှစ်ပါး​​ ရှိရာမှာ ညတွင်း​​ချင်း​​ဘုရား​​မတည်နိုင်လို့​​ နန်း​​မရခဲ့​​တဲ့​​ ကိုကိုကံရာဇာြကီး​​က ရခိုင်ြပည်မှာသွား​​ြပီး​​ ထီး​​စိုက်နန်း​​တည်ြပုခဲ့​​တာ​​ေတာင် ရခိုင်ရာဇဝင်ရဲ့​​ သံုး​​ပံုနှစ်ပံု​​ေလာက်ကျိုး​​မှ ဝင်ကရတဲ့​​ ​​ေနာက်ပိုင်း​​မင်း​​သား​​ြကီး​​ဘဝပဲ ရရှာတယ်။

သူတို့​​မင်း​​ဆက်​​ေတွက ဘုရား​​ရှင်ပွင့​်​​ေတာ်မူစဉ် အခါကတည်း​​က ​​ေဝသာလီြပည်ဘီလူး​​ကျခဲ့​​တာနဲ့​​ တဆက်တည်း​​ စထား​​တာ။ ရခိုင်ဆိုတဲ့​​နံမည်​​ေတာင်မှ ရက္ခိုင်ဆိုြပီး​​ ရက္ခိုက်ကဆင်း​​သက်လာတယ် လို့​​ ဆိုတယ်။ သ​​ေရ​​ေခတ္တရာ ရာဇဝင်လိုပဲ ရ​​ေသ့​​ြကီး​​​ေတွ၊​ ဆတ်မ​​ေတွ၊​ ​​ေမျာက်​​ေတွ နဲ့​​ ဘီလူး​​ ရက္ခိုက်​​ေတွလည်း​​ ပါတယ်။ ယံုချင်ယံု မယံုချင်​​ေန။ နဒီ ​​ေလး​​နဒီ၊​ ဝတီ ​​ေလး​​ဝတီရှိခဲ့​​တာ​​ေတာ့​​ ​​ေသချာတယ်တဲ့​​။ ​​ေမဃဝတီလို့​​​ေခါ်တဲ့​​ မာန်​​ေအာင်၊​ ဓညဝတီလို့​​​ေခါ်တဲ့​​ ​​ေြမာက်ဦး​​၊​ ​​ေကျာက်​​ေတာ်၊​ ဒွာရာဝတီလို့​​​ေခါ်တဲ့​​ သံတွဲ နဲ့​​ ရမ္မာဝတီ လို့​​​ေခါ်တဲ့​​ ရမ်း​​ြဗဲ လို့​​ဆိုတယ်။ ြမန်မာ​​ေတွ စိတ်ကူး​​နဲ့​​ဖန်တီး​​ရင် ပဥ္စရူပ​​ေလာက်က ​​ေတာ်​​ေတာ်ြကီး​​ ဆန်း​​ကျယ်​​ေနြပီ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ရခိုင်ရိုး​​ရာက နဝရူပ ဗျာလ ဆိုတာနဲ့​​​ေတွ့​​ရင် ​​ေနာက်​​ေကာက်ကျသွား​​မယ်။ ဒီလိုဆိုြပန်​​ေတာ့​​ ရခိုင်ဆိုတာ ​​ေသး​​​ေသး​​တင်တတ်တဲ့​​ အမျိုး​​မဟုတ်ဘူး​​။ လံုး​​ြကီး​​တင်လိုက်ရမှ ​​ေကျနပ်တာလို့​​ ထင်စရာပ။ အမှန်​​ေတာ့​​ အဲလို မဟုတ်ပါဘူး​​။ တမူထူး​​ြခား​​ ကွဲြပား​​တဲ့​​ စရိုက်နဲ့​​ စိတ်​​ေနစိတ်ထား​​က​​ေလး​​​ေြကာင့​်​ အထင်မှား​​စရာြဖစ်​​ေနတာပါ။

 ဘယ်လိုမှ သတိမထား​​မိပဲ မ​​ေန​​ေအာင် ထူး​​ြခား​​တဲ့​​ စရိုက်စိတ်ထား​​တစ်ခုက​​ေတာ့​​ အမျိုး​​အနွယ်ကို တ​​ေလး​​တစား​​ ​​ေစာင့​်​​ေရှာက်တတ်တာပါ။ ရခိုင်​​ေတွက ရခိုင်ချင်း​​ပဲ ​​ေပါင်း​​လို့​​ရတယ်။ အြပင်လူနဲ့​​ မတူဘူး​​လို့​​ မဆိုနိုင်​​ေပမယ့​်​ သား​​​ေရး​​သမီး​​​ေရး​​အိမ်​​ေထာင်​​ေရး​​ကိစ္စ​​ေတွမှာ ရခိုင်လူငယ်​​ေတွက ြမန်မာလူငယ်​​ေတွထက် မိဘစကား​​နား​​​ေထာင်ြကတာများ​​ပါတယ်။ အဲဒီစိတ်ဓါတ်​​ေြကာင့​်​လည်း​​ ​​ေခါင်း​​တစ်လံုး​​မက တစ်ကိုယ်လံုး​​ အမျိုး​​အ​​ေဆွ​​ေတွပါ တိုး​​​ေဝှ့​​ဝင်​​ေရာက်လာသူ​​ေတွနဲ့​​ ​​ေသွး​​မ​​ေနှာပဲ ြကံ့​​ြကံ့​​ခံထား​​နိုင်တာ​​ေပါ့​​။ `ရှမ်း​​တရုတ်သာ ရှိလိမ့​်​မယ်` လို့​​လည်း​​ ဂုဏ်ယူစွာ ​​ေြပာတတ်လိမ့​်​ဦး​​မယ်။

လူမျိုး​​ြခား​​​ေတွ ​​ေငွဘယ်​​ေလာက်ရှိရှိ ရခိုင်သား​​ပျို သမီး​​ပျို​​ေလး​​​ေတွကို ဝယ်ယူဖို့​​ မစဉ်း​​စား​​​ေလနဲ့​​။ သူတို့​​ကသာ ကိုယ့​်​ရခိုင်မျိုး​​နွယ်မပျက်ဖို့​​အတွက် ရခိုင်အမျိုး​​​ေကာင်း​​သား​​ အမျိုး​​​ေကာင်း​​သမီး​​က​​ေလး​​​ေတွကို ​​ေရွှနဲ့​​ ​​ေငွနဲ့​​ တန်ဖိုး​​စက်ြပီး​​ ဝယ်ယူတတ်ြကတာ။ မျိုး​​ရိုး​​ဇာတိကို ​​ေရွှ​​ေငွဥစ္စာထက် တန်ဖိုး​​ထား​​တယ်လို့​​ ​​ေြပာရင် ရတာ​​ေပါ့​​။ လူငယ်​​ေတွအြကား​​မှာ​​ေတာင် `ငါတို့​​ရခိုင်သား​​´ `ငါတို့​​ရခိုင်ြပည်´ ဆိုတဲ့​​ သီချင်း​​မျိုး​​​ေတွ အား​​ရပါး​​ရ ဆိုတတ်တာ ြကား​​ရပါလိမ့​်​မယ်။

တခါမှ မြမင်မ​​ေတွ့​​ဖူး​​ြကတဲ့​​သူချင်း​​​ေတာင်မှ ရခိုင်အချင်း​​ချင်း​​ ပါလား​​လို့​​ သိလိုက်ရင် လည်ပင်း​​​ေြပး​​ဖက်ဖို့​​ ဝန်မ​​ေလး​​ဘူး​​။ (ြပီး​​ကျမှ မူး​​ြပီး​​ သတ်ရသတ်ရ) စည်း​​လံုး​​လိုက်ြကတာ လို့​​ ​​ေြပာရင် ရတယ်။ ြမန်မာလို ပီပီြကီး​​​ေြပာ​​ေနတဲ့​​သူကလည်း​​ ရခိုင်ချင်း​​​ေတွ့​​လို့​​က​​ေတာ့​​ `ဇာလူ​​ေခွး​​​ေခွး​​ ငရို့​​မ​​ေကွး​​´ ​​ေတွ မိုး​​မွှန်​​ေန​​ေအာင် ​​ေြပာ​​ေတာ့​​တာ။ အဲဒီ​​ေတာ့​​မှ သူ့​​လျှာအစစ်ကို ြပန်ရသွား​​သလိုပဲ။ ငရုတ်သီး​​​ေတာင် ရခိုင်ငရုတ်ကမှ ပိုစပ်သတဲ့​​။ (အဲဒါ​​ေတာ့​​ ကိုယ်​​ေတွ့​​) ကိုယ့​်​မျိုး​​နွယ်၊​ ဘာသာ၊​ စာ​​ေပ ယဉ်​​ေကျး​​မှုကို ​​ေစာင့​်​​ေရှာက်တယ်ဆိုတာ ကမ္ဘာြကီး​​ြပန်ြပား​​သွား​​တဲ့​​ ဒီက​​ေန့​​​ေခတ်ြကီး​​မှာ ဘယ်​​ေလာက် အဖိုး​​တန်လိုက်သလဲ။

 စီး​​ပွား​​​ေရး​​တို့​​ ဖွံြဖိုး​​တိုး​​တက်မှုတို့​​နဲ့​​ ြကည့​်​မယ်ဆိုရင်​​ေတာ့​​ သူ့​​​ေနာက်မှာ ချင်း​​ြပည်နယ်တစ်ခုသာ ကျန်​​ေတာ့​​သတဲ့​​။ ဟုတ်ချင်လည်း​​ ဟုတ်​​ေပမ​​ေပါ့​​။ ပင်လယ်ြပင်ကျယ်ြကီး​​ကမှ မသွား​​ဘူး​​ဆိုရင် သွား​​​ေရး​​လာ​​ေရး​​က ခက်ခဲ​​ေပသကိုး​​။ ြပတ်​​ေတာင်း​​ြပတ်​​ေတာင်း​​ ကား​​လမ်း​​က​​ေလး​​​ေတွ တို့​​ထိတို့​​ထိပဲ ရှိတယ်။ ရန်ကုန် စစ်​​ေတွ ကား​​လမ်း​​မြကီး​​ဆိုတာ​​ေတာင် ​​ေပါ်တာ ဘာမှ မြကာ​​ေသး​​ဘူး​​။ ြပည်မြကီး​​နဲ့​​ဆက်ချင်ရင် အမ်း​​​ေတာင်ြကား​​လမ်း​​ရယ်၊​ ပန်း​​​ေတာင်း​​ ​​ေတာင်ကုတ်လမ်း​​ရယ်၊​ ဂွ ငါး​​သိုင်း​​​ေချာင်း​​လမ်း​​ရယ်ပဲ ရှိတယ်။ ဟိုး​​အရင်ကဆို ြကယ်ငါး​​ပွင့​်​ သ​​ေဘင်္ာြကီး​​​ေတွ တ​​ေမ့​​တ​​ေမာစီး​​မှ ​​ေရာက်တယ်တဲ့​​။ စစ်​​ေတွ သံတွဲက​​ေတာ့​​ ​​ေလယာဉ်ဆင်း​​တာ​​ေပါ့​​။ အခုဆို ​​ေကျာက်ြဖူ နဲ့​​ အမ်း​​ ​​ေတာင် ​​ေလဆိပ်ကိုယ်စီနဲ့​​ဆို​​ေတာ့​​ အိုမ​​ေဝး​​ဘု ​​ေရာက်လုပါြပီ​​ေနာ့​​။

ဒါ​​ေပမယ့​်​ အဲဒါ ရန်ကုန်နဲ့​​သာ မ​​ေဝး​​တာ​​ေလ။ ဂွက​​ေန စစ်​​ေတွကိုသွား​​ချင် အနီး​​ဆံုး​​ခရီး​​က ရန်ကုန်ထိ ​​ေလယာဉ်စီး​​၊​ ြပီး​​မှ ရန်ကုန်စစ်​​ေတွြပန်စီး​​။ သူ့​​ြပည်နယ်ထဲမှာ​​ေတာ့​​ တစ်​​ေနရာက တစ်​​ေနရာ တစ်ညဆိုလည်း​​ဟုတ်၊​ နှစ်ညဆိုလည်း​​ဟုတ်၊​ လမ်း​​စား​​ရိတ်ကလည်း​​ မသက်သာလိုက်တာများ​​။ မူဆယ်သွား​​ချင် ရွှတ်ကနဲ၊​ ရန်ကုန်ြပန်ချင်ဘွတ်ကနဲ၊​ ဟိုနား​​ဒီနား​​ဆိုရင်သာ အြမင်နီး​​သ​​ေလာက် ခရီး​​​ေဝး​​သည့​်​​ေတာင် ဆိုတာမျိုး​​။ ငါး​​၊​ ပုဇွန်၊​ ဂဏန်း​​​ေတွက လူထက်များ​​ ဘုန်း​​ြကီး​​​ေန​​ေရာ့​​သလား​​ မဆိုနိုင်။

 သို့​​​ေသာ်လည်း​​ ရခိုင်သား​​​ေတွဟာ အ​​ေနဆင်း​​ရဲချင်သာ ဆင်း​​ရဲမယ်။ အစား​​က​​ေတာ့​​ ဆင်း​​ရဲစရာမရှိပါဘူး​​။ ပင်လယ်ြကီး​​က ဝ​​ေအာင်​​ေကျွး​​ထား​​နိုင်သပ။ ရိုး​​မ​​ေတာင်ြကီး​​​ေပါ်ကလည်း​​ အမဲဟင်း​​လျာတင်မကဘူး​​။ သစ်​​ေတာထွက်ရိက္ခာ​​ေတွ ဖူလံု​​ေအာင် ရတာပဲ။ ဆန်​​ေရစပါး​​ကျြပန်​​ေတာ့​​ ​​ေြမပံု၊​ ​​ေြမာက်ဦး​​၊​ ​​ေကျာက်​​ေတာ်၊​ ပုဏ္ဏား​​ကျွန်း​​က ထွက်သတဲ့​​။ မိုး​​လာမှ ပျိုး​​သာတဲ့​​အရပ်မဟုတ်ပဲ မိုး​​​ေကာင်း​​လွန်း​​လို့​​ တစ်နှစ်ပတ်လံုး​​ ​​ေရတွင်း​​​ေရကန်လျှံ​​ေန​​ေအာင် ရွာတာမျိုး​​မို့​​ အ​​ေလ့​​ကျ​​ေပါက်ပင်များ​​​ေတာင် ခုတ်သိမ်း​​မနိုင်​​ေအာင် အြမဲစိမ်း​​​ေနတဲ့​​ ​​ေတာြကီး​​​ေတွြဖစ်​​ေနတာ​​ေပါ့​​။ ဆင်း​​ရဲတယ်ဆိုတာကို မြငင်း​​နိုင်​​ေသာ်ြငား​​ ရှား​​ပါး​​ချို့​​ငဲ့​​တဲ့​​အထဲ​​ေတာ့​​ မပါ​​ေလဘူး​​။

ဆရာဝန်လစာနဲ့​​ မိသား​​စုလိုက် ထမင်း​​ဝ​​ေအာင်စား​​လို့​​ရတာ အမ်း​​မှာပဲ ရှိမလား​​ မ​​ေြပာတတ်။ စစ်​​ေတွမှာဆို ြမို့​​ဟိုဘက်ထိပ် ဒီဘက်ထိပ် ဆိုက်ကား​​ပတ်စီး​​ သံုး​​ရာ​​ေလာက်ပဲ ကုန်မယ်။ ​​ေခါက်ဆွဲကဘား​​ ငါး​​ရာဖိုး​​​ေလာက်ဆို တစ်နပ်စာဝတယ်။ မုန့​်​တီဆို နှစ်ရာပဲ ကုန်မှာ။ ရန်ကုန်မှာ မုန့​်​ဟင်း​​ခါး​​တစ်ခါစား​​ တစ်​​ေထာင်။ မီး​​မရှိ၊​ ​​ေရမလာ၊​ အင်တာနက်မရတာ​​ေတွ ဖယ်လိုက်ရင် ဘာမှ လို​​ေလ​​ေသး​​ မရှိသလိုပဲ​​ေနာ်။ ဒါ​​ေြကာင့​်​မို့​​လည်း​​ ရပ်ြပစ်ရှစ်ပါး​​မကင်း​​​ေသာအရပ်ကလူ​​ေတွ ဝင်လာမစဲတသဲသဲ ြဖစ်​​ေနတာ​​ေနမှာ။

 သဘာဝပတ်ဝန်း​​ကျင် သာယာပံု​​ေတွက​​ေတာ့​​ ကိုယ်တိုင်လာြကည့​်​မှသာ ြပည့​်​စံု​​ေပလိမ့​်​မယ်။ ဘဂင်္လား​​ဆည်း​​ဆာဟာ စစ်​​ေတွကြကည့​်​​ေတာ့​​ တစ်မျိုး​​၊​ ​​ေကျာက်ြဖူကြကည့​်​ရင်တစ်ဖံု၊​ ​​ေချာင်း​​သာကြမင်​​ေတာ့​​ တစ်နည်း​​၊​ မတူြပန်ဘူး​​။ ​​ေနွ၊​ မိုး​​၊​ ​​ေဆာင်း​​မှာလည်း​​ အဆင်ကွဲ​​ေသး​​တာပဲ။ မအီက​​ေန ​​ေကျာက်ြဖူကိုသွား​​တဲ့​​ ကား​​လမ်း​​​ေဟာင်း​​က​​ေလး​​ဆို အဂင်္လိပ်​​ေတွကိုက နံမည်​​ေပး​​ထား​​တာ အိပ်မက်လမ်း​​တဲ့​​။ ပင်လယ်ကမ်း​​​ေြခနဲ့​​အြပိုင် ကတ္တရာလမ်း​​က​​ေလး​​ဟာ တစ်ဘက်မှာ ​​ေတာင်နံရံ​​ေတွ ရှိတဲ့​​အခါရှိမယ်။ လယ်ကွင်း​​စိမ်း​​က​​ေလး​​​ေတွ ​​ေတွ့​​တဲ့​​အခါ​​ေတွ့​​မယ်။ အုန်း​​​ေတာညို့​​ညို့​​က​​ေလး​​​ေတွ ြမင်တဲ့​​အခါ ြမင်ရမယ်။ ဇင်​​ေချာင်း​​ဆိုတဲ့​​ ရွာက​​ေလး​​ ​​ေရာက်ရင်​​ေတာ့​​ ကား​​လမ်း​​ကို မျက်နှာြပုထား​​တဲ့​​ တံငါတဲက​​ေလး​​​ေတွအ​​ေနာက်မှာ ပင်လယ်ြပင်ကျယ်ြကီး​​ကို ရင်သပ်ရှု​​ေမာ ​​ေတွ့​​ရမယ်။ တစ်ခါကတစ်ဘဝ ရုပ်ရှင်ထဲက စက္ကနဲ့​​လုလု တို့​​​ေနတဲ့​​ အိမ်က​​ေလး​​​ေတွ အတိုင်း​​ပဲ။ ပင်လယ်ြကီး​​ကို အိမ်​​ေနာက်​​ေဖး​​က စမ်း​​​ေချာင်း​​က​​ေလး​​ အမှတ်နဲ့​​ ​​ေကျာ​​ေပး​​ထား​​​ေလ​​ေရာ့​​သလား​​။

​​ေလှက​​ေလး​​​ေတွြပန်လာတာကို မိန်း​​မနဲ့​​က​​ေလး​​​ေတွက အ​​ေြပး​​​ေလး​​ြကိုလို့​​။ ​​ေြမပံုထဲမှာ တသီး​​တြခား​​​ေတွ့​​ရတဲ့​​ ရမ်း​​ြဗဲကျွန်း​​ြကီး​​ဟာ အြပင်မှာ​​ေတာ့​​ ကား​​လမ်း​​တစ်ဆက်တည်း​​နဲ့​​ ​​ေရာက်သွား​​မှာ။ လတာြပင် ဒီ​​ေရ​​ေတာြကီး​​​ေပါ်မှာ ဟနုမာန်​​ေကျာက်စီတဲ့​​နည်း​​နဲ့​​ လမ်း​​​ေဖာက်ထား​​ပါသတဲ့​​။ အဲဒီကျွန်း​​​ေပါ်မှာမှ ​​ေကျာက်ြဖူကတစ်ြမို့​​၊​ ရမ်း​​ြဗဲကတစ်ြမို့​​။ ရမ်း​​ြဗဲက ​​ေတာင်ကုန်း​​​ေတာင်ြမင့​်​ ြမစ်​​ေချာင်း​​က​​ေလး​​နဲ့​​ ပိုလှပါတယ်။ ကိုယ်ရံ​​ေတာင်​​ေပါ်မှာဆို အိမ်အြကီး​​ြကီး​​တစ်လံုး​​စာမကတဲ့​​ ​​ေညာင်မုတ်ဆိပ်ပင်ြကီး​​​ေတွရှိတယ်။ ​​ေကျာက်ြဖူမှာ​​ေတာ့​​ ​​ေကျာက်တစ်လံုး​​ဘုရား​​ရယ် ကံ​​ေကာ်​​ေတာဘုရား​​ရယ် ရှိတယ်။ မာန်​​ေအာင်က​​ေတာ့​​ သူ့​​ဟိုဘက် စက်​​ေလှနဲ့​​သွား​​မှ ​​ေရာက်သတဲ့​​။

ဗာတဲလို့​​​ေခါ်တဲ့​​ ြပင်သစ်စား​​​ေတာ်ကဲြကီး​​ဟာ လူဝီ၁၄ ကို ထမင်း​​စား​​ပွဲနဲ့​​ ဧည့​်​ခံရ​​ေတာ့​​ ​​ေရနတ်သမီး​​ရဲ့​​ဟင်း​​လျာများ​​နဲ့​​ တည်ခင်း​​ဧည့​်​ခံပါသတဲ့​​။ သူမှာထား​​တဲ့​​ ပင်လယ်စာ ငါး​​ပုဇွန်များ​​ဟာ မုန်တိုင်း​​မိလို့​​ တစ်ရက်​​ေနာက်ကျြပီး​​မှ ​​ေလှ​​ေတွဝင်လာတာ​​ေြကာင့​်​ ​​ေရခဲရိုက်​​ေတွနဲ့​​ ချက်ြပုတ်တည်ခင်း​​လိုက်ရသတဲ့​​။ မင်း​​ပရိသတ်အလံုး​​စံုတို့​​က အံချီး​​မကုန် ​​ေထာပနာ ချီး​​မွမ်း​​ြက​​ေသာ်ြငား​​ မလတ်ဆတ်တဲ့​​ ငါး​​ပုဇွန်​​ေတွနဲ့​​ ချက်ြပုတ်တည်ခင်း​​ရတာ သူလိုချင်တဲ့​​အရသာ မ​​ေပါ်​​ေလြခင်း​​ဆိုြပီး​​ သူ့​​ကိုယ်သူ သတ်​​ေသသွား​​ရှာသတဲ့​​။

`အဲသ​​ေလာက် အကဲပါတာြဖင့​်​ ​​ေသတာ​​ေတာင်နည်း​​​ေသး​​´ လို့​​ထင်ရင် ​​ေကျာက်ြဖူ​​ေရာက်တဲ့​​အခါ ​​ေကျာက်ပုဇွန် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်၊​ ပင်လယ်ငါး​​မုတ် လတ်လတ်ဆတ်က​​ေလး​​​ေတွ ြမည်း​​ြကည့​်​လိုက်ြကပါဦး​​​ေလ။ ကိုယ်ချင်း​​စာနိုင်သွား​​ပါလိမ့​်​မယ်။ မတူတာ​​ေတာ့​​ အမှန်ဗျ။ အမ်း​​ြမို့​​က နံမည်​​ေကျာ် ဝါး​​တုတ်လို့​​​ေခါ်တဲ့​​ မျှစ်ဟာ ​​ေြကွဇွန်း​​က​​ေလး​​နဲ့​​ ဖဲ့​​လိုက်ရင်​​ေတာင် ဆတ်ကနဲကျိုး​​သွား​​​ေအာင် နုပါတယ်။

မှိုရာသီဆိုရင်လည်း​​ ​​ေလး​​​ေလး​​ပင်ပင် ချိုတဲ့​​မှိုက​​ေလး​​​ေတွ စား​​ရြပန်တာပဲ။ ဘာမဆို ရန်ကုန်မှာ အကုန်လံုး​​ ဝယ်လို့​​ရနိုင်​​ေပမယ့​်​ လတ်ဆတ်မှုက ပါမလာ​​ေတာ့​​ဘူး​​။ ​​ေမာင်မင်း​​ြကီး​​သား​​ ကျုပ်တို့​​ဆီမှာ လူလာြဖစ်ခဲ့​​ရင်ြဖင့​်​ အခါခါ ​​ေသလို့​​ကို ဆံုး​​မှာ မဟုတ်​​ေတာ့​​ဘူး​​။

 `စစ်​​ေတွနဲ့​​ ​​ေြမာက်ဦး​​က​​ေရာ မလှလို့​​လား​​´ ဆိုရင်ြဖင့​်​ ကိုဝင်း​​ဦး​​လက်ရာ `တိမ်လွှာမို့​​မို့​​လွင်´ ကို ြပန်ြကည့​်​ဖို့​​ ညွှန်း​​ပါမယ်။ စစ်​​ေတွြမို့​​ကို အဂင်္လိပ်​​ေတွက အကိရတ် လို့​​​ေခါ်ြပီး​​ တည်ခဲ့​​တဲ့​​အခါ ြမို့​​ကွက်၊​ အိမ်​​ေြခ၊​ လမ်း​​ပန်း​​ကစလို့​​ သူတို့​​စိတ်ြကိုက် ခင်း​​ကျင်း​​သွား​​ခဲ့​​တာမို့​​ ကိုလိုနီ​​ေခတ်အရိပ်အ​​ေငွ့​​ လက်ရာက​​ေလး​​​ေတွ ြမင်နိုင်ပါလိမ့​်​မယ်။ စစ်​​ေတွရဲစခန်း​​က နာရီစင်အ​​ေဟာင်း​​ြကီး​​ဆို သီ​​ေပါမင်း​​လက်ထက်​​ေတာ်ကတည်း​​က ရှိခဲ့​​ပါသတဲ့​​။ ခင်​​ေလး​​​ေဆွ နဲ့​​ ြမင့​်​ြမင့​်​ခင်ြကီး​​ ကိုဝင်း​​ဦး​​အ​​ေလာင်း​​ကို သွား​​ပစ်ြကတဲ့​​ အုန်း​​​ေတာက​​ေလး​​လည်း​​ ရှိ​​ေသး​​တယ်။ သူတို့​​တည်း​​တဲ့​​ စစ်​​ေတွကအိမ်ြကီး​​လည်း​​ အရင်အတိုင်း​​ပဲ။ အပါ့​​ဆီက ယုန်က​​ေလး​​ထွက်​​ေြပး​​တဲ့​​ ပွိုင့​်​ကလည်း​​ ​​ေရှး​​မူမပျက်။ ​

​ေရတပ်ဝတ်စံုအြဖူဆွတ်ဆွတ်နဲ့​​ လူ​​ေချာလူလှ ကိုဝင်း​​ဦး​​ြကီး​​ရိုက်ြပခဲ့​​တဲ့​​ စစ်​​ေတွြမို့​​ြကီး​​ဟာ ကိုကို​​ေနတိုး​​တို့​​ ​​ေခတ်မှာလည်း​​ အရင်အတိုင်း​​ လှ​​ေနဆဲပါပဲ။ ရခိုင်ြပည်ြကီး​​ရဲ့​​ အလှအပနဲ့​​ ယဉ်​​ေကျး​​မှု​​ေတွကို အ​​ေကာင်း​​တကာ့​​အ​​ေကာင်း​​​ေတွကိုသာ ြကိုက်တတ်တဲ့​​ ကိုဝင်း​​ဦး​​က မျက်စိမလျှမ်း​​ခဲ့​​ပါဘူး​​။ မိန်း​​မလှအမုန်း​​ ဝတ္ထုထဲမှာလည်း​​ ​​ေြမာက်ဦး​​ကို ရာဇဝင်မကျန်​​ေအာင် လှန်ထား​​ခဲ့​​တယ်။ ​​ေြမာက်ဦး​​ကဘုရား​​​ေတွကို ရုပ်ရှင်ထဲမှာ လှလှပပရိုက်ြပတာ သူအရင်ဆံုး​​ ြဖစ်​​ေပလိမ့​်​မယ်။ အင်း​​ဝ​​ေခတ်​​ေလာက်ကမှ ြဖစ်​​ေပလိမ့​်​မယ်လို့​​ ခန့​်​မှန်း​​ြက​​ေပမယ့​်​ ပုဂံ​​ေခတ်က လက်ရာများ​​နဲ့​​​ေတာင် တမူြခား​​နား​​ပါတယ်။

​​ေကျာက်စိုင်​​ေကျာက်သား​​ အခိုင်အမာနဲ့​​ ခံတပ်ြကီး​​​ေတွလို ထင်ရတယ်။ ြမန်မာ​​ေတွမှာ ပုဂံသာသနာ ထွန်း​​ကား​​ခဲ့​​သလိုမျိုး​​၊​ မွန်​​ေတွမှာ ပဲခူး​​သာသနာ စည်ပင်ခဲ့​​သလိုမျိုး​​၊​ ရခိုင်​​ေတွမှာလည်း​​ ဓညဝတီသာသနာ​​ေတာ်ြကီး​​ ဖွံ့​​ြဖိုး​​ခဲ့​​တာ အ​​ေထာက်အထား​​ ခိုင်မာပါတယ်။ ဒီ​​ေနရာမှာလည်း​​ ရခိုင်သား​​တို့​​က ရှင်​​ေတာ်ဗုဒ္ဓကိုယ်​​ေတာ်တိုင် သူတို့​​ဆီြကွလာြပီး​​ ကိုယ်စား​​​ေတာ် ကိုယ်ပွား​​​ေတာ် ထား​​ခဲ့​​​ေလတယ်ရယ်လို့​​ ​​ေမာ်ြကွား​​ြကြပန်တာပါပဲ။ ဒဂံုဆံ​​ေတာ်ရှင်လို မဇ္ဇိမက ပင့​်​​ေဆာင်လာရတာမဟုတ်ဘူး​​​ေလ။ သား​​​ေတာ်အိမ်​​ေရှ့​​မင်း​​ ပင့​်​​ေဆာင်သွား​​တဲ့​​ မဟာမုနိရုပ်ရှင်​​ေတာ်ြမတ်ြကီး​​​ေတာင် `အဲဒါ အတုြကီး​​​ေပး​​လိုက်တာ။ အစစ်က ​​ေရထဲမှာ ဝှက်ထား​​လိုက်တယ်´ ဆိုတာမျိုး​​ ပံုြပင်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ က​​ေလး​​​ေတွကို ​​ေြဖသိမ့​်​ြကပါတယ်။

သံခင်း​​တမန်ခင်း​​အား​​နည်း​​လို့​​ ထီး​​နန်း​​စွန့​်​ရတဲ့​​ ရခိုင်ဘုရင် မဟာသမ္မတမင်း​​အ​​ေြကာင်း​​ကလည်း​​ သိဖွယ်မှတ်ဖွယ်ပါပဲ။ ခါတိုင်း​​လို သမီး​​ကညာဆက်လို့​​ စစ်​​ေြပြငိမ်း​​စကား​​ဆိုတဲ့​​အခါမှာ ရာဇဝင်အဆက်ဆက် ြမန်မာမင်း​​တို့​​ကသာ ရခိုင်မင်း​​တို့​​ထံ ကညာဆက်ရရိုး​​ရှိသတဲ့​​။ သူတို့​​ဘက်က နန္ဒဘုရင်လက်ထက်မှာ ဘုရင့​်​​ေနာင်ရဲ့​​သမီး​​ ကို ရထား​​ဖူး​​တာကိုး​​။ သူ့​​လက်ထက်ကျမှ ရခိုင်က ကညာဆက်ရရင် ရာဇဝင်ရိုင်း​​လိမ့​်​မတဲ့​​။ `သင်း​​တို့​​ ငရို့​​​ေြမကို ဖဲ့​​ယူသယ်​​ေဆာင်၍မရ။ အချိန်တန်က ြပန်ရမည်သာ။´ လို့​​ဆိုြပီး​​ သံတွဲဘက်ကို တိမ်း​​​ေရှာင်ပါသတဲ့​​။ စစ်ရှံုး​​ဖို့​​ြမင်တဲ့​​အခါ ြငိမ်း​​ချမ်း​​​ေရး​​​ေလသံပစ်ရတယ်လို့​​ သ​​ေဘာမ​​ေပါက်ရှာဘူး​​​ေနာ်။

 ရခိုင်သမ​​ေချ​​ေလး​​​ေတွမှာ​​ေတာ့​​ စစ်​​ေတွသူ​​ေတွက ညိုြပာညက်က​​ေလး​​​ေတွများ​​ြပီး​​ မာန်​​ေအာင် ​​ေကျာက်ြဖူသူက​​ေလး​​​ေတွကမှ ြဖူြဖူ​​ေဖွး​​​ေဖွး​​ ​​ေရ​​ေဆး​​ငါး​​လို လှနိုင်ရှာသူ​​ေလး​​​ေတွပါတဲ့​​။ ရှမ်း​​မက​​ေလး​​​ေတွ ​​ေဖာ်​​ေရွခင်မင်တတ်ပံုနဲ့​​ မတူ​​ေပမယ့​်​ ရခိုင်သူက​​ေလး​​​ေတွကလည်း​​ အြပံုး​​မပျက် သည်း​​ညည်း​​ခံ စိတ်ရှည်တတ်ြကပါတယ်။ ယဉ်ယဉ်​​ေကျး​​​ေကျး​​ သိမ်သိမ်​​ေမွ့​​​ေမွ့​​ဟန်ရှိ​​ေပမယ့​်​ သတ္တိက​​ေတာ့​​ မ​​ေခ​​ေပါင်။ တချို့​​အရပ်​​ေတွမှာ လင်သည်လုပ်သူကို ရွာလယ်​​ေခါင် ညီက​​ေလး​​ ရန်ြဖစ်​​ေန​​ေလရဲ့​​ လို့​​ သူများ​​က လာ​​ေခါ်လို့​​ ထွက်သွား​​တာြမင်ရင် ​​ေနာက်က​​ေန အ​​ေြပး​​က​​ေလး​​ လိုက်​​ေခါ်တတ်တာ။ `သူများ​​တကာ ရန်ြဖစ်ပါတယ်ဆိုမှ လက်ချည့​်​ပလာ မသွား​​နဲ့​​​ေလ။ ဓါး​​​ေလး​​ဘာ​​ေလး​​ယူသွား​​´ ဆို လိုက်​​ေပး​​တယ်ဆိုပဲ။ စိတ်​​ေတွဆိုး​​လို့​​ သူတို့​​ကိုယ်တိုင် ဓါး​​နဲ့​​အလိုက်ခံရ​​ေတာ့​​မယ်။ အလကား​​ စတာ​​ေနာ်။ အင်း​​ဝက ရှင်မဟာရဌသာရြကီး​​​ေတာင် `သျှင်သာရခိုင်တန်​​ေဆာင်​​ေလာ´ လို့​​ စာဖွဲ့​​ယူရတဲ့​​ ဣ​​ေြန္ဒရှင်က​​ေလး​​​ေတွပါ။ လတ်လျား​​လတ်လျား​​ လမ်း​​သလား​​​ေလ့​​မရှိဘူး​​။ ကိုယ့​်​အိမ်ထဲမှာတင် ဆံပင်​​ေတွ မီး​​ပူတိုက်၊​ အ​​ေရာင်ဆိုး​​၊​ ​​ေြခသည်း​​လက်သည်း​​ ​​ေဆး​​ချယ်ြပီး​​ ဝါး​​လံုး​​​ေခါင်း​​ထဲ လသာတတ်တဲ့​​အမျိုး​​။ နို့​​မို့​​ ဆုန်သင်း​​ပါရ်တို့​​ သက်မွန်ြမင့​်​တို့​​​ေလာက်​​ေတာ့​​ ​​ေကျာ်ဦး​​မှာ။

 ရခိုင်သား​​က​​ေလး​​​ေတွက​​ေတာ့​​ နှုတ်ဖျား​​မှာ ​​ေတး​​သံ၊​ လက်ဆံမှာ ကြကိုး​​၊​ ပုဆိုး​​ြကား​​ကဟာ ပုလင်း​​ လို့​​ ​​ေြပာရမလား​​မသိဘူး​​။ သီတင်း​​ကျွတ်လြပည့​်​ညတုန်း​​က စစ်​​ေတွသား​​​ေတွ ကလိုက်ခုန်လိုက်ြကတာ အုန်း​​အုန်း​​ကိုဆန်လို့​​။ တက်တူး​​​ေလး​​​ေတွ နား​​​ေဋာင်း​​က​​ေလး​​​ေတွ ကိုယ်စီနဲ့​​ အမဲ​​ေြခာက်က​​ေလး​​​ေတွ မီး​​ြပထား​​သလိုပဲ လူး​​လူး​​လွန့​်​လွန့​်​ ကတတ်လိုက်ပံုများ​​။ ရန်ကုန်သြကင်္န်​​ေတာင် အရှံုး​​​ေပး​​ရမယ်။ ရခိုင်မှာလည်း​​ ဟစ်ပ်​​ေဟာ့​​ပ်​​ေတွ ရက်ပ်​​ေတွ ရှိတာကလား​​။ ြမန်မာလိုဆိုတာ​​ေတာင် နား​​မလည်လိုက်တာ​​ေတွ ရခိုင်လို ြကား​​ရ​​ေတာ့​​ မွှတ်က​​ေရာ။ အိမ်​​ေရှ့​​မှာ ​​ေဆာင်း​​​ေဘာက်ြကီး​​​ေတွချ၊​ လက်​​ေတာ့​​ပ်က​​ေလး​​​ေတွနဲ့​​ ရွက်ပုန်း​​သီး​​ ဒီ​​ေဂျဆရာ​​ေလး​​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ ​​ေတွ့​​ခဲ့​​တယ်။ ပိုင်အိုး​​နီး​​ယား​​​ေလာက်​​ေတာ့​​ အချဉ်ပဲ။ ကား​​​ေတွနဲ့​​လည်ြပီး​​ ကြကတာလည်း​​ ​​ေရမပက်တဲ့​​သြကင်္န်ပါပဲ​​ေလ။

 အခါြကီး​​ရက်ြကီး​​မို့​​ဆိုရင် ဘုရား​​​ေကျာင်း​​ကန်​​ေတွမှာလည်း​​ ြကိတ်ြကိတ်တိုး​​စည်ပါတယ်။ အထူး​​သြဖင့​်​ ရခိုင်ရဟန်း​​ပျိုများ​​ဟာ ဘာသာ​​ေရး​​ပွဲ​​ေတာ်​​ေတွမှာ ​​ေတာ်​​ေတာ် တက်တက်ြကွြကွ ဦး​​​ေဆာင်ြကပါလိမ့​်​မယ်။ ပခုက္ကူ၊​ မန္တ​​ေလး​​ ြပီး​​ရင် ရခိုင်သံဃာ​​ေတာ်များ​​ရဲ့​​အား​​ဟာလည်း​​ ဗုဒ္ဓသာသနာ​​ေတာ်ြကီး​​အတွက် ​​ေတာ်​​ေတာ်အ​​ေထာက်အကူြဖစ်ပံုပါ။ ရခိုင်သက်ြကီး​​ဝါြကီး​​များ​​ကလည်း​​ ဘုရား​​​ေကျာင်း​​ကန် ​​ေန့​​တိုင်း​​​ေရာက်ြကတာကိုး​​။ အလှူအတန်း​​လည်း​​ ​​ေမွ့​​​ေလျာ်ြကပါ​​ေပတယ်။ သည်လိုဆို​​ေတာ့​​လည်း​​ ဘယ်မှာ ဆင်း​​ရဲလို့​​တုန်း​​​ေနာ်။ ​​ေရှ့​​စကား​​​ေနာက်စကား​​ မညီလိုက်တာ​​ေလ။ ဟိုး​​တခါ ရွာ​​ေတွဆင်း​​ ​​ေဆး​​ကုြဖစ်တုန်း​​က ချီ​​ေဂွဗား​​ရား​​ပဲ လုပ်​​ေတာ့​​မလို ​​ေရး​​ခဲ့​​ြပီး​​။ ဒါနဲ့​​ ဘာ​​ေတွဘယ်လိုြဖစ်ကုန်တာပါလိမ့​်​လို့​​ ြပန်စဉ်း​​စား​​ြကည့​်​တဲ့​​အခါ တိုင်နဲ့​​​ေခါင်း​​နဲ့​​သာ ​​ေြပး​​​ေြပး​​​ေဆာင့​်​ချင်မိ​​ေတာ့​​တယ်။

ဟုတ်ပါတယ်။ ဆင်း​​ရဲတယ်။ မွဲတယ်။ မတိုး​​တက်ဖူး​​။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ ငတ်​​ေတာ့​​ မငတ်ဘူး​​။ တစ်ဝမ်း​​တစ်ခါး​​​ေကျာင်း​​ရတာ သိပ်မပင်ပန်း​​လှပါဘူး​​။ တစ်ခုပဲ။ နာ​​ေရး​​ဖျား​​​ေရး​​ ရှိလာတဲ့​​အခါမှာ​​ေတာ့​​ တုန်း​​လုန်း​​စာက တယ်စား​​ရိတ်​​ေထာင်း​​လှသကိုး​​။ ဆရာဝန်ရှိတဲ့​​အရပ်ကို ​​ေရာက်​​ေအာင်သွား​​ရင်း​​နဲ့​​တင် စု​​ေဆာင်း​​ထား​​တာ​​ေလး​​​ေတွ ြပုတ်ြပုတ်ြပုန်း​​လို့​​ ​​ေဆး​​ဖိုး​​ အနိုင်နိုင်၊​ အဲဒီက ထပ်လွှဲလို့​​က​​ေတာ့​​ အိမ်ြပုတ်ယာြပုတ်ြဖစ်​​ေတာ့​​မယ်။ အြပီး​​သတ်​​ေတာ့​​ ရန်ကုန်​​ေရာက်လည်း​​ `ဆရာဝန်က လက်​​ေလျှာ့​​လိုက်ြပီ။ ြပန်​​ေတာ့​​´ လို့​​ဆိုရင် လူနာတင်​​ေသတာမဟုတ်ဘူး​​။ ကျန်ခဲ့​​တဲ့​​သူ​​ေတွလည်း​​ ​​ေသလု​​ေမျာပါး​​ ဒုက္ခ​​ေရာက်ကျန်ရစ်ခဲ့​​တာ။ တကယ်လို့​​များ​​ ထိုက်သင့​်​တဲ့​​အတတ်ပညာရှင် ဆရာဝန်က​​ေလး​​​ေတွ လက်လှမ်း​​မီရာမှာ ရှိ​​ေနရင် သူတို့​​ဘဝက အဲ​​ေလာက်ဆိုး​​စရာ အ​​ေြကာင်း​​မရှိဘူး​​​ေနာ်။ ကဲ.. ြမင်ြပီမဟုတ်လား​​။ သူများ​​ကို အြပစ်တင်ရမှာ မဟုတ်ဘူး​​။ ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ် အြပစ်တင်ရမှာ။

ဆရာဝန်​​ေတွက ရန်ကုန် မန္တ​​ေလး​​က အြပင်ကို ပို့​​ရင် ထွက်စာအရင်တင်ြကတာ​​ေလ။ သူတို့​​စိတ်ထဲမှာရှိတာ ဘွဲ့​​​ေတွတသီြကီး​​ ရ​​ေအာင်ြကိုး​​စား​​မယ်။ နိုင်ငံြခား​​မှာ ပညာသွား​​သင်မယ်။ အထူး​​ကု​​ေဆး​​ခန်း​​အြကီး​​ြကီး​​​ေတွမှာ နံမည်အြကီး​​ဆံုး​​ ဆရာဝန်ြကီး​​ြဖစ်​​ေအာင် ြကိုး​​စား​​မယ်။ အဲဒါ အကုန်ပဲ။ `မင်း​​ဘာသာ ​​ေသတဲ့​​အထိ ကိုယ့​်​ဘာသာ အဲဒီမှာပဲ ​​ေန​​ေပါ့​​ကွာ´ လို့​​ မ​​ေြပာရင် ဇက်လာြဖတ်လှည့​်​။ ​​ေညာင်ြမစ်တူး​​မိတာ ပုတ်သင်ဥ​​ေတွ​​ေတာ့​​ ​​ေပါ်ကုန်ပါြပီ။ တကယ်​​ေတာ့​​ အမ်း​​ကလွဲရင် ကျန်တဲ့​​ ရခိုင်ြမို့​​​ေတွမှာ စီး​​ပွား​​​ေရး​​ ဒီ​​ေလာက် အဆိုး​​ြကီး​​မဟုတ်ပါဘူး​​တဲ့​​။ အမ်း​​က​​ေတာ့​​ အိမ်​​ေဖာ်​​ေခါ်လို့​​​ေတာင် မလိုက်နိုင်ဘူး​​ ြငင်း​​တဲ့​​ြမို့​​။ တခါက ​​ေတာင်ကုတ်က​​ေခါ်လာတဲ့​​ က​​ေလး​​ထိန်း​​​ေလး​​ကို `အမ်း​​ကလား​​´ လို့​​​ေမး​​မိလို့​​ ဆတ်ဆတ်ခါ နာတယ်ဗျား​​။ ဆရာဝန်​​ေတွ မလာတာ ဘာမှ မဆန်း​​ဘူး​​။

 ဘယ်သူလာလာ မလာလာ၊​ ကိုယ်က​​ေတာ့​​ နိုင်ငံ​​ေတာ်ရဲ့​​ ​​ေကျး​​ဇူး​​နဲ့​​ ကိုး​​ကန့​်​မိတ်​​ေဆွ​​ေတွ၊​ ဘူတန်သူငယ်ချင်း​​​ေတွတင် မကဘူး​​။ ဒီတခါ​​ေတာ့​​ ရခိုင်အသိအကျွမ်း​​​ေတွပါ ရလိုက်လို့​​ ဝမ်း​​သာပါသ​​ေလ။ ဘတ်စကား​​​ေတွဟာ ရန်ကုန်မှာပဲ ဂိတ်စဂိတ်ဆံုး​​ချင် ဆံုး​​ပါ​​ေစ။ ဘဝဆိုတာြကီး​​ဟာ ရန်ကုန်မှာတင် ဂိတ်စဂိတ်ဆံုး​​မယ်ဆိုရင် ဘယ်​​ေလာက် ပျင်း​​စရာ​​ေကာင်း​​လိုက်မလဲ။ ဘယ်မှ မ​​ေရာက်လို့​​ ဘာမှ မသိရင် ဒီလို​​ေပါက်တတ်ကရစာ​​ေတွ ဘယ်သူမှ ဖတ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး​​​ေနာ်။ ဒီ့​​ထက်ဆန်း​​ကျယ်တဲ့​​ အဂင်္လန်သွား​​​ေတာလား​​တို့​​၊​ ြပင်သစ်ြပည်မှာ ခဏတာတို့​​၊​ ဂျပန်ြပည်မှာ ခုနစ်ရက်တို့​​ ဖတ်ချင်ရင်​​ေတာ့​​ ဒီစာ​​ေတွကို `ဖိုး​​လနတ်သား​​ တိမ်ြကား​​က ဖတ်​​ေစသား​​လို့​​ ဆု​​ေတာင်း​​ရမလား​​ သတိထား​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်ကျယ်…´ လို့​​သာ ဟစ်လိုက်ြကပါစို့​​။

ဆရာြကီး​​လူထုဦး​​လှလို ​​ေထာင်နှင့​်​လူသား​​ မ​​ေရး​​ရရင် ​​ေတာ်လှ​​ေပါ့​​။ ဟုတ်ဘူး​​လား​​။ ကဲ.. မုဒ်ဝင်​​ေနတုန်း​​ အရှိန်က​​ေလး​​နဲ့​​ ဆက်လိုက်ြကရ​​ေအာင်​​ေလ။

`​​ေမာင်ရယ် … နှစ်​​ေယာက်တည်း​​ဆိုရင်​​ေမာင်ရယ်.. ဧဝရက်​​ေတာင်ထိပ်… ​​ေနချင်ရင် ခုသွား​​..။ ​​ေရ … ရှား​​တဲ့​​ သဲကန္တာရ ဆာဟာရ မ​​ေရှာင်တယ်။ ​​ေန .. မြမင် .. ​​ေရြပင်ခဲတဲ့​​ ​​ေြမာက်ဝင်ရိုး​​စွန်း​​ကိုပဲ ​​ေခါ်​​ေခါ် ​​ေပျာ်ပါမယ်။ သည်း​​သည်း​​မည်း​​မည်း​​ ဇွဲနဲ့​​ .. နှစ်​​ေယာက်တည်း​​ ​​ေန ချင်…. တယ်။´

(အသူနန့​်​ လား​​ဖို့​​ဗျာယ် လို့​​​ေတာ့​​ မ​​ေမး​​နဲ့​​။ ဇွဲနဲ့​​လို့​​ပါဆို။ ဇွတ် … )