”ပုဂံအလှ ရှာပံု​​ေတာ် (၂)”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ပုဂံ​​ေရာက်ရင် စွယ်​​ေတာ်​​ေလး​​ဆူ ​​ေန့​​ချင်း​​ြပီး​​ မွန်း​​မတိမ်း​​ခင် စံု​​ေအာင်ဖူး​​မယ်ဆိုတာက သမီး​​စိတ်ကူး​​ပါ။ သူ့​​ကို အဲသလိုဖူး​​ရင် ဆု​​ေတာင်း​​ြပည့​်​တယ်လို့​​ တစ်​​ေယာက်​​ေယာက်က ​​ေြပာထား​​ပံုရပါတယ်။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ မနက်မထနိုင်တတ်တာမို့​​ တကယ်သွား​​ချင်မှ သွား​​ြဖစ်မှာပါ​​ေလလို့​​ ထင်ထား​​တာ။

သူ့​​ြကည့​်​ရတာ တကယ်ဖူး​​ချင်​​ေနလို့​​ ထင်ပါရဲ့​​။ အိပ်မှုန်စုန်မွှား​​​ေတာင် မြဖစ်ပဲ တပ်ဦး​​ကချီ​​ေလရဲ့​​။ ​​ေရွှစည်း​​ခံုက ြပန်စ၊​ တုရင်​​ေတာင်တက်၊​ ​​ေလာကနန္ဒာြပန်ဖူး​​၊​ ြပီး​​မှ ဗူး​​ဘုရား​​က​​ေန အ​​ေနာက်ဘက်ကမ်း​​ကူး​​ြပီး​​ တန့​်​ြကည့​်​​ေတာင်ကို ဆက်ပါတယ်။ ကိုယ်​​ေတာင် ပုဂံကို အခါခါ ​​ေရာက်ဖူး​​​ေသာ်ြငား​​ အဲသလို​​ေတာ့​​ မဖူး​​ဖူး​​ပါဘူး​​။ ဒါ​​ေြကာင့​်​ ဒီခရီး​​က​​ေတာ့​​ ကိုယ်ကသူ့​​ကို ဘုရား​​ဖူး​​​ေခါ်တာမဟုတ်ပဲ သူကကိုယ့​်​ကို ဘုရား​​ဖူး​​ပို့​​​ေပး​​သလို ြဖစ်တာ​​ေပါ့​​။

 သို့​​​ေသာ်လည်း​​ ဒုက္ခတစ်ခုက စွယ်​​ေတာ်​​ေစတီ​​ေတွ ​​ေရာက်​​ေလတိုင်း​​ ဘုရား​​မဖူး​​မီ ဘုရား​​ဖူး​​ြပီး​​ ​​ေရအိမ်​​ေြပး​​​ေြပး​​​ေနရတယ်။ အရင်​​ေန့​​က ြမန်မာဘူ​​ေဖး​​ဆိုင်က မန်ကျည်း​​ရွက်သုပ်က​​ေလး​​က အရမ်း​​စား​​လို့​​​ေကာင်း​​တာနဲ့​​ တစ်​​ေယာက်တည်း​​ တစ်ပန်း​​ကန်လံုး​​ကုန်​​ေအာင် စား​​ပလိုက်တာကိုး​​။ ဝက်သား​​နီချက်က​​ေလး​​ကလည်း​​ နူး​​အိ​​ေနတာပဲ။ ညဘက်စား​​တဲ့​​ဆိုင်က ြပည်ပလာတာ ပဲဟင်း​​ရည်က​​ေလး​​ကလည်း​​ တစ်စက်မှ ချန်မထား​​နိုင်​​ေအာင် ​​ေကာင်း​​တာ​​ေလ။

အား​​လံုး​​​ေပါင်း​​​ေတာ့​​ ပန်း​​​ေဝသီ​​ေပါ့​​ကွယ်။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ တန်ပါတယ်။ ပန်း​​​ေနလျက်သား​​​ေတာင် ထပ်စား​​ချင်​​ေသး​​တာ။ သမီး​​က​​ေတာ့​​ ြမန်မာဆိုင်​​ေတွ ညစ်ပတ်တယ်။ ​​ေနာက်မစား​​​ေတာ့​​ဘူး​​တဲ့​​။ ဟုတ်​​ေသး​​ပါဘူး​​။ ​​ေလျှာတာချင်း​​အတူတူ ြမန်မာလိုစား​​ြပီး​​ ​​ေလျှာရတာက အဝင်​​ေရာအထွက်ပါ ထိထိမိမိ မရှိ​​ေပဘူး​​လား​​။ ဘယ်လိုပဲြဖစ်ြဖစ် ဝမ်း​​ပျက်ဝမ်း​​​ေလျှာ လူနာြကီး​​က ဆွမ်း​​​ေတာ်တင်ရင် မသန့​်​မရှင်း​​ြဖစ်​​ေနမှာစိုး​​လို့​​ သူများ​​​ေတွလို ဆွမ်း​​ပွဲ​​ေတွ​​ေတာ့​​ လိုက်မတင်ြဖစ်​​ေတာ့​​ဘူး​​။

 မ​​ေရာက်ဖူး​​​ေသး​​လို့​​ ထူး​​ထူး​​ြခား​​ြခား​​ ခံစား​​မိတာက​​ေတာ့​​ တုရင်​​ေတာင် တန့​်​ြကည့​်​​ေတာင်​​ေတွရဲ့​​ ​​ေြမလတ်​​ေဒသ ​​ေတာင်​​ေပါ်ရှုခင်း​​ပါပဲ။ ြမကန်သာ ​​ေတာင်ကျ​​ေချာင်း​​​ေတး​​ အစချီတဲ့​​ ​​ေရှး​​ဦး​​ြမန်မာကဗျာထဲမှာ ​​ေရး​​ထား​​ခဲ့​​တဲ့​​ ြမကန်ဆိုတာ ဒီ​​ေနရာပါလား​​လို့​​လည်း​​ သိလိုက်ရတယ်။ ပုဂံြမို့​​ြကီး​​ကိုလည်း​​ ြမစ်အ​​ေနာက်ဘက်ကမ်း​​က​​ေန အ​​ေဝး​​ြကည့​်​ြကည့​်​လို့​​ရတယ်။ `​​ေတာင်ယံြမင့​်​​ေမာင်း​​ အ​​ေနာက်စူး​​စူး​​၊​ တိမ်ညို​​ေတွရယ် ​​ေရွှလိ​​ေမ္မာ်ကို ဆွတ်ကာခူး​​.. တမာတန်း​​နဲ့​​ ထ​​ေနာင်း​​ပင်ပျိုမှာ ချို​​ေတး​​သံသာ တကူကူး​​.. ြကား​​ရနိုင်တယ်ချစ်ဦး​​..´ ဆိုတဲ့​​ အညာပုဂံဘုရား​​ဖူး​​ထဲက ​​ေနရာကိုလည်း​​ ​​ေရာက်ဖူး​​သွား​​ပါတယ်။

ငယ်ငယ်တုန်း​​က ခံစား​​ရသလိုမျိုး​​ ြမစ်အ​​ေနာက်ဘက်ကို​​ေရာက်မှ အညာဆိုတာမျိုး​​လည်း​​ ြပန်ခံစား​​လိုက်ရတယ်။ ဖုန်တလံုး​​လံုး​​ ကား​​လမ်း​​က​​ေလး​​ရယ်၊​ အတင်း​​ြမို့​​ရုပ်ဆင်ထား​​တဲ့​​ ရွာက​​ေလး​​​ေတွရယ်။ လျှပ်စစ်မီး​​ ရမရ​​ေတာ့​​ မစပ်စုခဲ့​​မိဘူး​​။ (​​ေတာ်​​ေလာက်ြပီ။ ဒါမပါရင် စကား​​မ​​ေြပာတတ်ရာကျ​​ေတာ့​​မယ်)။

 စွယ်​​ေတာ်​​ေလး​​ဆူ စံု​​ေအာင်ဖူး​​ြပီး​​ `ဘာဆု​​ေတာင်း​​မလို့​​ပါလိမ့​်​´ လို့​​ သမီး​​ကို ​​ေမး​​ရင်း​​ `အ​​ေဖက​​ေတာ့​​ သမီး​​​ေလး​​ လိမ္မာပါ​​ေစ ဆု​​ေတာင်း​​တယ်´ လို့​​ ခနဲ့​​မိ​​ေတာ့​​ ဘမျိုး​​ဘိုး​​တူ ဗီဇနဲ့​​သမီး​​က `​​ေနာက်ဘဝကျရင် ဒီလို အလုပ်မက်တဲ့​​ အ​​ေဖမျိုး​​ မရ​​ေအာင် ဆု​​ေတာင်း​​တာ​​ေပါ့​​´ လို့​​ ​​ေငါ့​​​ေတာ့​​​ေတာ့​​​ေလး​​ ြပန်ကျီစယ်ပါတယ်။ အမှန်က​​ေတာ့​​ ကိုယ်တိုင်လည်း​​ အဲလိုဆုမ​​ေတာင်း​​ြဖစ်ပါဘူး​​။ မိဘကို သိတတ်လိမ္မာတာဟာ သူ့​​စိတ်သ​​ေဘာဆန္ဒကို ချုပ်တည်း​​ချိုး​​နှိမ်ထား​​ရတာမျိုး​​ဆိုရင် ဘာလုပ်ဖို့​​လဲ။ ​​ေစာ​​ေစာတုန်း​​က ဝမ်း​​​ေလျှာသလို ကိုယ်စား​​ချင်တာ​​ေလး​​ စိတ်ရှိသ​​ေလာက်စား​​ြပီး​​ ပန်း​​ရ​​ေတာ့​​ စိတ်အာသာမ​​ေြပပါလား​​။

သူကိုယ်တိုင် အလုပ်လုပ်လာတဲ့​​ တ​​ေန့​​မှာ​​ေတာ့​​ သူ့​​အ​​ေဖ အလုပ်မက်ြကီး​​ဟာ အလုပ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံ​​ေတွ အများ​​ြကီး​​ရ​​ေအာင် ရှာချင်လို့​​၊​ ရာထူး​​ြကီး​​ြကီး​​နဲ့​​ အခွင့​်​အ​​ေရး​​​ေတွ လိုချင်လို့​​၊​ ဘာြကီး​​ညာြကီး​​ ဟိုဟာြကီး​​ ဒီဟာြကီး​​ ြဖစ်ချင်လို့​​ မဟုတ်မှန်း​​ သ​​ေဘာ​​ေပါက်လာနိုင်ပါ့​​မလား​​။ (အနူလက်နဲ့​​ ​​ေရွှခွက်နှိုက်ချင်လို့​​ ဘယ်ရမလဲ။ ကိုယ့​်​အ​​ေြကာင်း​​ကိုယ် သိမှ​​ေပါ့​​။ ဟုတ်ဘူး​​လား​​)

 ​​ေသချာတာက​​ေတာ့​​ သား​​အမိ သား​​အဖ သံုး​​​ေယာက်စလံုး​​ သု​​ေမဓာရှင်ရ​​ေသ့​​လို ဘုရား​​ဆု၊​ ပါရမီြဖည့​်​ဘက်ဆု​​ေတွ မပန်ြကပါဘူး​​။ ပျူ​​ေစာထီး​​ ရာဇဝင်​​ေလး​​ လှန်ရ​​ေအာင် ငှက်ပစ်​​ေတာင် ဆက်သွား​​ြကပါတယ်။ ဒါမှ ဗူး​​ဘုရား​​ရာဇဝင်နဲ့​​ ဆက်လို့​​ရမှာ​​ေလ။ ကား​​ဆရာြကီး​​က​​ေတာ့​​ ပုပ္ပား​​​ေတာင်ကို ​​ေန့​​ချင်း​​သွား​​တက်လို့​​ မီ​​ေသး​​တယ် ဆို​​ေပမယ့​်​ ပန်း​​သခင်ကလည်း​​ တက်နိုင်မယ်မထင်။ သမီး​​ကလည်း​​ နာရီဝက်​​ေလာက်တက်ရမယ်ဆို​​ေတာ့​​ စိတ်မဝင်စား​​​ေတာ့​​ဘူး​​။

`အ​​ေဖငယ်ငယ်က အဖွား​​နဲ့​​ ​​ေရာက်ဖူး​​တုန်း​​က​​ေတာ့​​ ပန်း​​သည်မမ​​ေလး​​က ကုန်း​​ပိုး​​​ေပး​​တယ်´ လို့​​ ​​ေြပာ​​ေတာ့​​ `အဲဒါမျိုး​​ဆို တက်မယ်´ တဲ့​​။ ဒါနဲ့​​ ပုဂံဘူတာြကီး​​ြပြပီး​​ က​​ေလး​​ဘဝက ပထမဦး​​ဆံုး​​ ပုဂံဘုရား​​ဖူး​​လာခဲ့​​ပံုကို ​​ေြပာြပြဖစ်တယ်။ အဲဒီတုန်း​​က ​​ေြမး​​အဘွား​​နှစ်​​ေယာက် အမျိုး​​​ေတွနဲ့​​ ​​ေကျာက်ပန်း​​​ေတာင်း​​ထိ ရထား​​စီး​​ြပီး​​လာြကတာ။ ​​ေကျာင်း​​မ​​ေနရ​​ေသး​​တဲ့​​အရွယ်။ ပုဂံငလျင် မလှုပ်​​ေသး​​တဲ့​​ အချိန်၊​ နိုင်ငံြခား​​သား​​ဧည့​်​သည် မြမင်ဖူး​​​ေသး​​တဲ့​​​ေခတ်က​​ေပါ့​​။ ဘုရား​​ြကီး​​​ေတွက အကုန် အ​​ေဟာင်း​​ြကီး​​မှ အ​​ေဟာင်း​​ြကီး​​၊​ တချို့​​ဆို ြခံု​​ေတွဖံုး​​လို့​​ အုတ်ပံုြကီး​​​ေတွ၊​ အာနန္ဒာဘုရား​​ကို ​​ေကာင်း​​​ေကာင်း​​မှတ်မိတယ်။

အပါယ်ရတနာကိုလည်း​​ မှတ်မိတယ်။ အဲဒီတုန်း​​က အပါယ်ရတနာဆိုတဲ့​​ ရုပ်ရှင်ရှိလို့​​။ စမ်း​​စမ်း​​​ေအး​​ ကယ်ပါလုပ်တာ အရမ်း​​​ေကာင်း​​တာပဲဆိုြပီး​​ အဲဒီဘုရား​​မှာ ကယ်ပါ​​ေတွ လိုက်ရှာြကည့​်​တာ။ အြပန်ကျ​​ေတာ့​​ ​​ေကျာက်ပန်း​​​ေတာင်း​​ဘူတာမှာ လူ​​ေတွကျိတ်ကျိတ်တိုး​​နဲ့​​ ရထား​​​ေပါ်လုတက်ရ​​ေတာ့​​ အထုပ်​​ေတွနဲ့​​ ကိုယ်ပဲ ရထား​​​ေပါ်ပါသွား​​ြပီး​​ အဘွား​​က ကျန်ရစ်ခဲ့​​​ေရာ။ အိမ်လည်း​​ မြပန်တတ်ဘူး​​။ ငါ​​ေတာ့​​ ကယ်ပါြဖစ်ပါြပီ ဆိုြပီး​​ တစ်လမ်း​​လံုး​​ငို​​ေနတာ။ ရထား​​​ေပါ်ပါလာတဲ့​​ သူ​​ေတွက မငိုပါနဲ့​​။ သူတို့​​နဲ့​​ လိုက်ခဲ့​​။ သူတို့​​ ​​ေမွး​​စား​​မယ် ဆိုြပီး​​ အ​​ေမသစ်အ​​ေဖသစ်​​ေတွ ရသွား​​တယ်။ ​​ေနာက်တ​​ေန့​​မနက် ပဲခူး​​ဘူတာဝင်​​ေတာ့​​မှ အဖွား​​ခမျာ `ဖိုး​​ချို​​ေရ .. ဖိုး​​ချို​​ေရ..´ ဆိုြပီး​​ ရထား​​အစအဆံုး​​ ​​ေခါက်တုန့​်​​ေခါက်ြပန် လိုက်​​ေအာ်ရှာ​​ေနတာ အသံ​​ေတာင် ​​ေပျာက်​​ေနြပီ။ သူ့​​ခမျာ တစ်ညလံုး​​ ​​ေတာ်​​ေတာ်စိတ်ပူရှာမှာပဲ။ လံုချည်ထဲ​​ေတာင် ဝမ်း​​​ေတွထွက်ကျသတဲ့​​။ သနား​​လိုက်တာ။

 ပျူ​​ေစာထီး​​ရာဇဝင်ထဲက ငှက်ြကီး​​၊​ ဝက်ြကီး​​၊​ ကျား​​ြကီး​​၊​ ရှူး​​ပျံြကီး​​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ ကာတွန်း​​ငတက်ြပား​​စာအုပ်နဲ့​​ကျမှ ​​ေသချာ မှတ်မိတယ်။ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​မှ ​​ေဒါ်ြကည်​​ေအာင် သီချင်း​​ နား​​​ေထာင်ဖူး​​တာ။ ငှက်ြကီး​​က​​ေတာ့​​ ရှယ်ပဲ။ မင်း​​သမီး​​မှ စား​​သတဲ့​​။ ြပီး​​​ေတာ့​​ အပျိုစင်​​ေလး​​မှတဲ့​​။ ​​ေချး​​များ​​ရန်​​ေကာ။ မင်း​​သမီး​​ပါဆိုမှ​​ေတာ့​​ အား​​လံုး​​ အပျိုစင်​​ေလး​​​ေတွချည့​်​ပဲ။ မယံု အင်တာဗျူး​​ြကည့​်​ပါလား​​။ အြပန်မှာ စိုး​​မင်း​​ြကီး​​အုတ်​​ေကျာင်း​​ဆိုတာကို သမီး​​ြကား​​ဖူး​​တယ်ရှိ​​ေအာင် လက်ညှိုး​​ညွှန်ြဖစ်တယ်။ သူ့​​အ​​ေဖလှူတာ​​ေတာ့​​ မဟုတ်ဘူး​​​ေပါ့​​။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ သူ့​​အ​​ေဖနံမည်ဟာ မာရဇ္ဇတို၊​့​​ အနဂ္ဂတို့​​၊​ အစ္စဏီတို့​​လို ပါဠိ​​ေတွ ဟိန္နူ​​ေတွ မပါ​​ေသာ်ြငား​​ ဟိုး​​​ေရှး​​​ေရှး​​ ပုဂံ​​ေခတ်ကတည်း​​က မှည့​်​တတ်တဲ့​​ ြမန်မာနံမည်စစ်စစ်ဆိုတာ သိရတာ​​ေပါ့​​။

ပျူ​​ေစာထီး​​ရာဇဝင်ထဲမှာပါတဲ့​​ ဗူး​​ဘုရား​​ကို​​ေတာ့​​ ပုဂံငလျင်တုန်း​​က ြမစ်ထဲကို တဝက်ြပိုကျ​​ေနတဲ့​​ ဓါတ်ပံု သတင်း​​စာထဲမှာ ​​ေတွ့​​ဖူး​​တယ်။ ပုဂံဘုရား​​​ေတွ ကုန်ပါြပီဆို စိတ်မ​​ေကာင်း​​တာနဲ့​​ ရံပံု​​ေငွဂီတပ​​ေဒသာပွဲ သွား​​ြကည့​်​ြဖစ်တယ်။ အဲဒီတုန်း​​က အန်တီချို​​ေဝလွင်တို့​​။ တက္ကသိုလ်လဲ့​​လဲ့​​တို့​​ ြမို့​​မြကည်ြကည်​​ေအး​​တို့​​ဆိုတာ စူပါစတား​​​ေတွ၊​ လက်လက်လက်လက် အ​​ေရာင်ထွက်တဲ့​​ အဝတ်အစား​​​ေတွနဲ့​​ စင်​​ေပါ်မှာတက်ဆိုရင် နတ်သမီး​​​ေလး​​​ေတွလား​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​ရတယ်။ အဲဒီ​​ေနာက်ပိုင်း​​မှာ ယူနက်စကိုကဆိုတဲ့​​ နိုင်ငံြခား​​သား​​ ပညာရှင်​​ေတွ အဆက်မြပတ်​​ေရာက်လာြပီး​​ ြပုြပင်ထိန်း​​သိမ်း​​​ေရး​​အတွက် နည်း​​ပညာ​​ေတွ ပါလာတယ်။ ကိ်ုယ့​်​ဆီက ​​ေရှး​​​ေဟာင်း​​ပစ္စည်း​​​ေတွလည်း​​ အြပင်​​ေရာက်ကုန်တာ​​ေပါ့​​။ အရင်တုန်း​​က​​ေတာ့​​ ​​ေရွှ​​ေငွရတနာပါမှသာ ​​ေရာင်း​​စား​​လို့​​ ရတယ်ထင်ြကတာ။ ​​ေနာက်​​ေတာ့​​ ဘုရား​​မဏိ​​ေတာ်အြပတ်​​ေတွ ​​ေဈး​​​ေကာင်း​​ရလို့​​ ထမင်း​​ကို ငရဲနဲ့​​လဲစား​​ြကပါ​​ေလ​​ေရာ။ သူတို့​​လူမျိုး​​​ေတွက ဘုရား​​ဆင်း​​တု​​ေတွကို ဘာလို့​​ ဒီ​​ေလာက်ြကိုက်ြကသလဲမသိပါဘူး​​။

ရှိခိုး​​တာလည်း​​မဟုတ်ပဲနဲ့​​။ ြပင်သစ်မှာဆို ဗုဒ္ဓဘား​​ ဆိုြပီး​​ နိဗ္ဗာန်ဆိုင်လိုလိုနဲ့​​ အရက်ဆိုင် ဖွင့​်​ထား​​တယ်။ အလည်​​ေရာက်ဖူး​​တဲ့​​ နိုင်ငံြခား​​သား​​အိမ်မှာဆိုလည်း​​ ဘုရား​​အမှူး​​ရှိ​​ေသာ ရဟန္တာမ​​ေထရ်ြမတ်ပံု​​ေတာ်​​ေတွဟာ ဘိနပ်ချွတ်က​​ေန ​​ေလှကား​​ဦး​​အထိ အစဉ်လိုက် ြကွလာြကတယ်။ ​​ေတာ်ပါ​​ေသး​​ရဲ့​​။ မမနှဲက​​ေလး​​ဆို အိမ်သာကမုတ်​​ေပါ် စံ​​ေပျာ်ရရှာတာ။ ပုဂံမှာ​​ေတွ့​​ရတဲ့​​ အ​​ေဟာင်း​​​ေယာင်​​ေဆာင်ထား​​တဲ့​​ ဘုရား​​ဆင်း​​တု​​ေရာင်း​​သူ​​ေတွဟာ ကုသိုလ်ရလိမ့​်​မယ် မထင်ပါဘူး​​။ ဂဏှာနဲ့​​ဇာလီကို စူဇကာပုဏ္ဏား​​လက်ထည့​်​လိုက်တာကမှ ​​ေတာ်ဦး​​မယ်။

 အဲဒီ​​ေနာက်ပိုင်း​​မှာလည်း​​ ပုဂံကို အ​​ေခါက်​​ေခါက် အခါခါ ​​ေရာက်ြဖစ်ြပန်တာပါပဲ။ ထူး​​ြခား​​တာက တခါထက်တခါ ပိုပိုြပီး​​ သစ်သစ်လာတဲ့​​ပုဂံဟာ အခုတစ်​​ေခါက်မှာ​​ေလာက် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ြပုြပုြပင်ြပင် လုပ်ထား​​တာ မရှိဖူး​​သ​​ေလာက်ပဲ။ ဝမ်း​​နည်း​​ရမှာလား​​ ဝမ်း​​သာရမှာလား​​ မိသိန်း​​ြကည်ရယ် လို့​​​ေတာင် ညည်း​​လိုက်ချင်တယ်။ ဟိုတယ်​​ေတွကလည်း​​ ပိုခမ်း​​နား​​လာတယ်။ ြမန်မာဘူ​​ေဖး​​ ထမင်း​​ဆိုင်​​ေတွကလည်း​​ မှိုလို​​ေပါက်လို့​​။ အရင်ကဆို တိုး​​တိုး​​ဝင်း​​ တစ်ခုရယ်။ နိုင်ငံြခား​​သား​​ဧည့​်​သည်​​ေတွက​​ေတာ့​​ အုန်း​​အုန်း​​ကိုထ​​ေနတာ။ ြမန်မာဘုရား​​ဖူး​​​ေတွက သူတို့​​ကိုယ့​်​ကို တက်နင်း​​မသွား​​​ေအာင် ​​ေရှာင်​​ေရှာင်​​ေနရတယ်။

ပုဂံသား​​​ေတွများ​​ တစ်တန်း​​နှစ်တန်း​​​ေလာက်ဆို အဂင်္လိပ်လို ​​ေဂျာင်း​​​ေဂျာင်း​​​ေြပး​​​ေရာ။ သစ်စ်အစ်စ် စတဲကျူး​​​ေအာ့​​ဖ် ဗူး​​ဒ။ ဘစ်ဘိုင် ကင်း​​ကျန်စစ်သား​​က စလိုက်ရင် ဘုရား​​တပတ်လံုး​​ ​​ေရပက်လို့​​မဝင်​​ေအာင် ​​ေြပာနိုင်တယ်။ ြကား​​ကသာ ​​ေဖာက်မ​​ေမး​​နဲ့​​။ သူ့​​ခမျာ အစက ြပန်ရွတ်​​ေနရမှာ။ ပုဂံယွန်း​​ထည်က​​ေလး​​​ေတွကလည်း​​ ဆယ်​​ေခါက်​​ေရာက် ဆယ်​​ေခါက်လံုး​​ မဝယ်ပဲ မ​​ေနနိုင်ဘူး​​။ တခါထက်တခါ လက်ရာ​​ေလး​​​ေတွက အနုစိတ်၊​ အဆင်က​​ေလး​​​ေတွက ဆန်း​​လာတယ်။ ြပန်​​ေရာင်း​​ဖို့​​​ေတာင် မဟုတ်ပဲ၊​ ​​ေဒါ်လာ​​ေထာင်နဲ့​​ချီဝယ် သ​​ေဘင်္ာနဲ့​​ သယ်သွား​​တဲ့​​ ဘို​​ေတွအြမဲ​​ေတွ့​​ရတယ်။ ဂိုက်သူငယ်ချင်း​​​ေတွ အား​​ြကီး​​​ေပျာ်ြကတာ​​ေပါ့​​။

 စိတ်ထဲမှာ​​ေတာ့​​ ပုဂံဟာ `မိသား​​တစ်စု ဘုရား​​ဖူး​​၏။ သာဓု​​ေခါ်ပါ။´ဆိုတာမျိုး​​ထက် သူများ​​နိုင်ငံကလူ​​ေတွကို `ဟိုး​​​ေရှး​​​ေရှး​​က ပ​​ေဒသရာဇ်နိုင်ငံငယ်က​​ေလး​​ဆီ လည်လည်သွား​​ရ​​ေအာင် လိုက်မလား​​´ ဆိုတဲ့​​ ​​ေရွှ​​ေြကး​​စည် ခရီး​​သွား​​​ေနရာက​​ေလး​​ြဖစ်​​ေနသလိုပါပဲ။ အခုတည်း​​ြဖစ်တဲ့​​ ဟိုတယ်က ပုဂံြမိုသစ်မှာဆို​​ေပမယ့​်​ ပတ်ဝန်း​​ကျင် ကွင်း​​ြပင်ပတ်လည်မှာ ဘုရား​​ပုထိုး​​​ေလး​​​ေတွ မြပတ်ပါဘူး​​။ အဲဒီဘုရား​​ြကို ဘုရား​​ြကား​​က ကျွဲလူး​​အိုင်သာသာ ​​ေရကူး​​ကန်က​​ေလး​​မှာ ​​ေနစာလှံုတဲ့​​ ဘိုမြကီး​​က ပလာစိန်လုပ်ြပီး​​ လမ်း​​သလား​​​ေနတာ ဆရာဝန်​​ေတာင် မျက်နှာလွှဲယူရတယ်။ ငပလီ ​​ေချာင်း​​သာဆို ထား​​​ေတာ့​​။

ဒါနဲ့​​ပဲ ဘုရား​​ဖူး​​လာတဲ့​​ ရန်ကုန်သူက​​ေလး​​ကို သူများ​​ယဉ်​​ေကျး​​မှုနဲ့​​ ကိုယ့​်​ယဉ်​​ေကျး​​မှု ကွဲြပား​​ြခား​​နား​​တာသိ​​ေစ​​ေလာက်ြပီး​​ အဲဒီ​​ေန့​​ည​​ေနစာအတွက် ြမစ်ကမ်း​​နဖူး​​မှာရှိတဲ့​​ စည်သူ ကို လာခဲ့​​ြကပါတယ်။ သမီး​​စိတ်ထဲမှာ သူ့​​အ​​ေဖကို ​​ေတာ်​​ေတာ်ြမစ်ြကည့​်​ချင်တယ် ထင်​​ေနမလား​​ပဲ။ ြမစ်မြကည့​်​ချင်လည်း​​ ကိစ္စမရှိပါဘူး​​။ ​​ေမှာင်လာတဲ့​​အခါ ဆိုင်က ြမန်မာ့​​ရိုး​​ရာအဆိုအကများ​​နဲ့​​ ​​ေဖျာ်​​ေြဖမလို့​​တဲ့​​။ ဆိုင်း​​နဲ့​​ဝိုင်း​​နဲ့​​ တီး​​လို့​​မှုတ်လို့​​ ကလို့​​ခုန်လို့​​ဆို​​ေပမယ့​်​ ပတ်လံုး​​နဲ့​​​ေြကး​​​ေနာင်​​ေတာင် အသံကိုက်​​ေအာင် မညှိပဲ စထား​​တဲ့​​သီချင်း​​ မဆံုး​​မချင်း​​တီး​​​ေပး​​မယ် နား​​​ေထာင်ဆိုတာမျိုး​​ပါ။ ဘယ်သူသိတာလိုက်လို့​​လို့​​ ထင်သလား​​မဆိုနိုင်။ နစ္စ၊​ ဂီတ၊​ ဝါဒိတဆိုတဲ့​​ ကိစ္စဟာ ဘာသာစကား​​မလိုဘူး​​ဆိုတာ ​​ေမ့​​​ေနပံုရပါတယ်။ ကိုယ့​်​ယဉ်​​ေကျး​​မှုကို တိုင်း​​တပါး​​သား​​​ေရှ့​​ ချြပတဲ့​​အခါ ​​ေတာ်ရိ​​ေလျာ်ရိ ြဖစ်ကတတ်ဆန်း​​လုပ်ရင် ဟိုက `ဒါပဲလား​​´ လို့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​သွား​​​ေတာ့​​ မခက်ပါလား​​။

သီချင်း​​တစ်ပုဒ်တည်း​​ တီး​​တာချင်း​​ အတူတူဆိုရင်​​ေတာင် အရင်​​ေန့​​က ​​ေရွှစည်း​​ခံုမှာ ဘယ်သူမှ နား​​မ​​ေထာင်တဲ့​​ ဆိုင်း​​ဆရာနဲ့​​ လက်သံ​​ေတာ်​​ေတာ်ကွာမှန်း​​ကို သိလိုက်ရ​​ေတာ့​​ ဆရာဝန်ပီပီ ကိုယ်နဲ့​​ဆိုင်တဲ့​​အပိုင်း​​ကိုပဲ ​​ေတွး​​ြပီး​​ သင်ခန်း​​စာယူလိုက်ပါတယ်။ ကိုယ်​​ေတွအဖို့​​မှာလည်း​​ ဒီ​​ေရာဂါကို ဒီလိုမျိုး​​ပဲ ခွဲစိတ်ကုသ​​ေပး​​ရတယ် ဆို​​ေပမယ့​်​ ြဖစ်ကတတ်ဆန်း​​လက်ရာ၊​ ​​ေတာ်ရိ​​ေလျာ်ရိ၊​ ​​ေသ​​ေသသပ်သပ်၊​ ကျကျနန၊​ ကျွမ်း​​ကျွမ်း​​ကျင်ကျင် စသည်ြဖင့​်​ တန်း​​ချင်း​​ လက်ရည်ချင်း​​ ကွာ​​ေပမ​​ေပါ့​​။ ဒါမျိုး​​က ကိုယ့​်​ကိုယ်ကိုယ်​​ေတာ့​​ ဟုတ်လှြပီ မှတ်ြကတာ​​ေလ။ မသိတဲ့​​သူကိုလည်း​​ ဟိတ်​​ေတွ ဟန်​​ေတွနဲ့​​ ညာဝါး​​ြဖီး​​ြဖန်း​​လို့​​ရတယ်။

တကယ်တမ်း​​ နား​​လည်တဲ့​​သူနဲ့​​​ေတွ့​​လို့​​ ကိုယ့​်​ဘက်က စံမမီရင် ဘယ်​​ေလာက်ရှက်စရာ​​ေကာင်း​​လိုက်သလဲ။ ဒီလို အရည်အ​​ေသွး​​ပိုင်း​​ကို​​ေတာ့​​ စံမီ​​ေအာင် ​​ေလ့​​ကျင့​်​မထား​​ပဲ `ဒီ​​ေရာဂါမျိုး​​ ရန်ကုန်မှာသွား​​ခွဲရင် ဘယ်​​ေလာက်ကုန်သလဲ သိရဲ့​​လား​​´ လို့​​ ​​ေြကး​​ချင်း​​ကိုပဲ ညှိချင်ြကတာ ရှက်စရာြကီး​​​ေနာ်။ အဲဒါမျိုး​​​ေတွ အတုခိုး​​မမှား​​ြကပါနဲ့​​ကွယ်။ `အဲဒါ​​ေတွ ဘာမှမလိုပါဘူး​​။ ရိုက်တတ်ရင် ပိုက်ဆံရတာ​​ေပါ့​​။ မား​​ကက်တင်း​​က အဓိက။´ ဆိုရင်လည်း​​ ကဲရီး​​အွန်ဗျာ။ သား​​သား​​ဝမ်း​​​ေလျှာတုန်း​​က `အာပါး​​ပါး​​´ အထူး​​ကု​​ေဆး​​ခန်း​​ြကီး​​က `အာယိုး​​ယိုး​​´ စက်ကိရိယာြကီး​​​ေတွနဲ့​​ အထူး​​ကုဆရာဝန်ြကီး​​ `ဟိုက်ရှား​​ဘား​​´ ကိုယ်တိုင် ကိုယ်ဖိရင်ဖိ ကုသ​​ေပး​​ခဲ့​​တဲ့​​အတွက် အရမ်း​​အရမ်း​​ကို ​​ေကျး​​ဇူး​​တင်ရှိပါ​​ေြကာင်း​​ ဆိုြပီး​​ မျက်နှာြပည့​်​​ေြကာ်ြငာ ထည့​်​​ေပး​​မယ်​​ေလ။ သူလည်း​​လူသိ ကိုယ်လည်း​​လူသိ။ မ​​ေကာင်း​​ဘူး​​လား​​။ (မ​​ေနနိုင်လို့​​ပါ အချစ်ရဲ့​​ ခနခန ​​ေြပာမိတာ…)။

 ဘာပဲ​​ေြပာ​​ေြပာ သမီး​​အဖို့​​ ပုဂံဆိုတာကို​​ေတာ့​​ ​​ေရာက်ဖူး​​သွား​​ြပီ။ သူ့​​အ​​ေဖ​​ေလျာက်​​ေြပာတဲ့​​ ဗလွတ်ရွှတ်တ​​ေတွလည်း​​ နား​​​ေထာင်ခဲ့​​ြပီ။ သူ့​​ဘာသာ သိချင်ဆက်ဖတ်ဖို့​​ စာအုပ်က​​ေလး​​​ေတွလည်း​​ ဝယ်​​ေပး​​ြဖစ်ပါတယ်။ သူ့​​အရွယ်က​​ေလး​​​ေတွအတွက်က​​ေတာ့​​ ကာတွန်း​​သည်သာ အထိ​​ေရာက်ဆံုး​​ ပညာ​​ေပး​​ြဖစ်ပါလိမ့​်​မယ်။ ဆရာြကီး​​ ဦး​​ဘြကည်၊​ ဆရာြကီး​​ ဦး​​​ေဖသိန်း​​၊​ ကာတွန်း​​ဦး​​​ေအာင်ရှိန်၊​ ဦး​​​ေငွြကည်တို့​​အား​​လံုး​​ကို အထူး​​​ေကျး​​ဇူး​​တင်မိပါတယ်။ သူတို့​​​ေခတ်မှာ သူတို့​​ တာဝန်​​ေတွ ​​ေကျြကပါ​​ေပတယ်။ က​​ေလး​​​ေတွရင်ထဲကို ြမန်မာမှု ြမန်မာ့​​ဓ​​ေလ့​​​ေတွ မျိုး​​​ေစ့​​ချ​​ေပး​​ခဲ့​​ြကတယ်။ အဲဒီထက် လူလား​​​ေြမာက်လာရင်​​ေတာ့​​ ဝတ္ထု​​ေတွဘက်ကို လှည့​်​လာဦး​​မှာပါပဲ။ ကုန်လွန်သွား​​တဲ့​​ ​​ေခတ်တစ်​​ေခတ်က စာ​​ေရး​​ဆရာ ဆရာမြကီး​​များ​​ဟာ သူတို့​​​ေနာက်ကလိုက်လာမယ့​်​ မျိုး​​ဆက်​​ေတွအတွက် မှတ်ဖွယ်မှတ်ရာ အသိအလိမ္မာ​​ေတွကို လက်ဆင့​်​ကမ်း​​​ေပး​​ခဲ့​​နိုင်တယ်ဆိုရင် ပုဂံမှာ ဘုရား​​တည်ခဲ့​​တဲ့​​ ​​ေရ​​ေြမ့​​ရှင်ြကီး​​​ေတွနဲ့​​မြခား​​ ကုသိုလ်​​ေတွရ​​ေပလိမ့​်​မယ်ထင်ပါတယ်။

ပထမဦး​​ဆံုး​​အြကိမ် ​​ေဒါ်ခင်နှင်း​​ယုနဲ့​​ အြပင်မှာ​​ေတွ့​​ဖူး​​တဲ့​​အခါ `အ​​ေမစု​​ေရး​​တဲ့​​ စာ​​ေတွဖတ်ရလို့​​ လိမ်လိမ်မာမာ ြကီး​​ြပင်း​​ခဲ့​​ရတာမို့​​ ​​ေကျး​​ဇူး​​တင်ပါတယ်´ လို့​​ ​​ေြပာြဖစ်ခဲ့​​တယ်။ ဆရာြကီး​​ တက္ကသိုလ်ဘုန်း​​နိုင်တို့​​ အ​​ေမြကီး​​​ေဒါ်အမာတို့​​ကိုလည်း​​ ​​ေတွ့​​ရရင်လည်း​​ အဲသလိုပဲ ​​ေြပာြဖစ်ပါလိမ့​်​မယ်။ ကိုယ်ကလူလတ်ပိုင်း​​ကို လွန်လာြပီြဖစ်တဲ့​​အခါ ကိုယ့​်​အထက်ကမျိုး​​ဆက်ရဲ့​​ ​​ေကာင်း​​ကျိုး​​ဆိုး​​ြပစ်​​ေတွကို ​​ေရ​​ေရရာရာ သ​​ေဘာ​​ေပါက် ခံစား​​လာခဲ့​​ရြပီ​​ေပါ့​​။ သိပ်မြကာခင်မှာ ကိုယ်ကချန်ထား​​ခဲ့​​၊​ ပျိုး​​​ေထာင်ခဲ့​​ရမယ့​်​ အချိန်​​ေရာက်လာြပီ။ မိဘများ​​ချန်ထား​​ရစ်ခဲ့​​လို့​​ ကိုယ်စံစား​​ရတဲ့​​ အ​​ေြခအ​​ေနမျိုး​​လား​​။

သား​​စာသမီး​​စာ ​​ေနာင်လာ​​ေနာက်သား​​ အတွက်မချန်ပဲ သူတို့​​လက်ထက်မှ သီး​​လာပွင့​်​လာမယ့​်​ အညွန့​်​အ​​ေညာက်ပါမကျန် ြကိုပွိုင့​်​နဲ့​​​ေရာင်း​​ြပီး​​ အိပ်ထဲထည့​်​သွား​​မလား​​ ဆိုတာကို​​ေတာ့​​ ဆိုခရိတ္တိြကီး​​စကား​​ငှား​​သံုး​​ရရင် `ဘုရား​​ရှင်တစ်ပါး​​တည်း​​သာ သိ​​ေတာ်မူ​​ေပလိမ့​်​မည်´ ​​ေပါ့​​။ ကိုယ်​​ေသသွား​​ခဲ့​​ရင်​​ေကာ သမီး​​အတွက် ဘာ​​ေတွ ချန်ထား​​ခဲ့​​နိုင်မလဲ။ နံမည် နဲ့​​ သိက္ခာဆိုတာ ထိန်း​​သိမ်း​​ရခက်သ​​ေလာက် ​​ေရာင်း​​စား​​ရင်တစ်ြပား​​မှမရလို့​​ တန်ဖိုး​​မရှိဘူး​​လို့​​များ​​ ထင်မလား​​။

အမှန်​​ေတာ့​​ အဲဒီဟာ​​ေတွက ကိုယ့​်​ဆီမှာ ရှိ​​ေနတုန်း​​သာ အဖိုး​​တန်တာ။ သူများ​​ကို ​​ေရာင်း​​စား​​လိုက်ရင် တစ်ခုခုနဲ့​​လဲယူလိုက်ရင် တန်ဖိုး​​မရှိ​​ေတာ့​​ဘူး​​​ေလ။ သို့​​​ေသာ်လည်း​​ပဲ ကိုယ့​်​မိဘဘိုး​​ဘွား​​ရဲ့​​ ကိုယ်ကျင့​်​သိက္ခာအရိပ်က​​ေတာ့​​ ထံုကူး​​သလို သား​​သမီး​​ ​​ေြမး​​ြမစ်အ​​ေပါ်မှာလည်း​​ ဆက်ကူး​​သွား​​နိုင်ပါတယ်။ ဆက်လက်ဆက်ခံ ထိန်း​​သိမ်း​​ထား​​သ​​ေရွ့​​​ေပါ့​​။ ​​ေရွှမြဖစ် ​​ေရမြဖစ် ​​ေလပဲပစ်တတ်တဲ့​​ အ​​ေဖပါကွယ်။

ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား​​။ ကိုယ့​်​ဘဝရဲ့​​ ပထမဦး​​ဆံုး​​ အညာပုဂံဘုရား​​ဖူး​​ခရီး​​စဉ်မှာ အဘွား​​ကို မ​​ေမ့​​သလိုမျိုး​​၊​ သမီး​​​ေလး​​ ​​ေနာင်တချိန် ပုဂံကို​​ေရာက်လို့​​ သူ့​​အ​​ေဖကို သတိရမယ်ဆိုရင် ​​ေတာ်​​ေလာက်ပါြပီ။

(ဤခရီး​​စဉ် ြဖစ်​​ေြမာက်​​ေရး​​အတွက် တမဟုတ်ချဉ်း​​ အဆင်​​ေြပ​​ေအာင် ​​ေဆာင်ရွက်​​ေပး​​ခဲ့​​​ေသာ `ကိန္နရီ ခရီး​​သွား​​လုပ်ငန်း​​´ မှ မစန္ဒာြမင့​်​အား​​ လှိုက်လှဲစွာ ​​ေကျး​​ဖူး​​တင်ရှိပါသည်။)