“ဟုတ်မှဟုတ်ပါ့မလား။”နဲ့ ယံုရခက်ခက် ြဖစ်ရပါတယ်။ မျိုးတုန်းေပျာက်ကွယ်ရန် အန္တရာယ်ရှိေသာ သတ္တဝါမျိုးစိတ်များကို အေရးေပါ်အေြခအေန ေြကြငာြပီး ကာကွယ်သလိုမျိုးများ ကာကွယ်ေနရဦးမှာလားလို့ေတာင် ေအာင့်ေမ့မိေသးတယ်။ တကယ်ေတာ့ မွန်လူမျိုးေတွဆိုတာ သမိုင်းစဉ်တေလျှာက်လံုး ဗမာေတွနဲ့ ထီးြပိုင်နန်းြပိုင် စံစိုးတန်ခိုးထွားခဲ့တဲ့ ေအာက်သူေအာက်သားေတွ မဟုတ်လား။
ကိုယ့်သက်တမ်းကေလးေရာက်ေတာ့မှ ေမာ်လြမိုင်၊ သထံု၊ ကျိုက်ထိုတဝိုက်ကို ကွက်ကွက်ကေလးေရာက်သွားေပမယ့် ေရှးေရှးတုန်းက မွန်တို့ဌာနီ ရာမညဆိုတာ ေလးမွန်တိမွန်စဆိုြပီး ပဲခူး၊ ဒလ၊ မုတ္တမ၊ တွံေတးကို ဗဟိုြပုခဲ့တယ်။ ဟိုမှာဘက်က သုဝဏ္ဏဘုမ္မိဆိုတဲ့ ေရွှေြမသထံုြပည်ကလည်း မွန်ဘုရင်ေတွပဲ စိုးစံခဲ့တာပဲ။ (မနူဟာမင်းြကီးကို ေြပာတာေနာ်) ေအာက်ြမန်မာြပည်က တန်ခိုးြကီး ဘုရားပုထိုးေတွရဲ့ ဘွဲ့ေတာ်ေတွဟာ မွန်ဘာသာနဲ့
“ကျိုက်”လို့ အစချီထားတာကို ြကည့်ရင် ဗုဒ္ဒသာသနာေတာ်ြကီး ေနလိုလလို ထွန်းကားေအာင် ချီးေြမှာက်ခဲ့တယ်ဆိုတာလည်း ြငင်းစရာ မရှိပါဘူး။ သမိုင်းတင်ကတည်းက ြမန်မာဘုရင်ေတွနဲ့ အရှည်ြကာဆံုးတိုက်ပွဲြဖစ်တဲ့ နှစ်ေလးဆယ်စစ်ပွဲဆိုတာ မွန်ဘုရင်ေတွနဲ့ တိုက်ရတဲ့ပွဲပါ။ ဒါနဲ့ေတာင် သည်ကေန့ေခတ်ေရာက်မှ မွန်လူမျိုးေတွ မျိုးတုန်းေတာ့မယ် ဆိုတာကို ရာဇဝင်ရိုင်းရေချရဲ့။
မွန်ကေလးေတွ မွန်မကေလးေတွက ဘယ်ကိုေရာက်ကုန်လို့ ရှာမှရှား ြဖစ်ကုန်ရပါလိမ့်။ ဘယ်သွားေနလဲ ေမာင်ေရခဲတို့။ ဘယ်သွားေနလဲ မေရွှဖဲတို့။
ကိုယ်တိုင်စစ်တမ်းေကာက် လိုက်ေရတွက်နိုင်တဲ့ ကိစ္စမဟုတ်လို့ သူများတကာ ေလ့လာေတွ့ရှိချက်ေတွကို သံသယထားရတာ ဘယ်တရားပါ့မလဲေလ။ ဒါေပမယ့် ဟုတ်ေလာက်မှန်ေလာက်တဲ့ အေြကာင်းရင်းခံေတွကို ဆင်ြခင်မိတဲ့အခါမှာ သူတို့လိုပဲ ဘုရားတမိတာေပါ့။
ေြမအကျယ်အဝန်းအားြဖင့် ေအာက်ေြပအေြကတေြကာကို အုပ်စိုးခဲ့ရာက အခုမွန်ြပည်နယ်ေနရာ ကွက်ကွက်ကေလးကို ပိုင်းေပးလိုက်ေတာ့ နဂိုက မွန်ဇာတ်ရှိခဲ့သူေတွလည်း ဗမာဇာတ်သွင်းစရာမလိုပဲ အချိန်ေတွြကာ မျိုးဆက်သစ်ေတွ ေပါက်ဖွားလာတာနဲ့အမျှ သူတို့ကိုယ်သူတို့ေတာင် ဗမာလို့ပဲ ဆက်ခံသတ်မှတ်လိုက်ြကေတာ့မှာေပါ့။
နတ်ကိုးကွယ်တဲ့ ရိုးရာရှိသူတချို့တေလသာ အေမနံကရိုင်းရဲ့ အဆက်အနွယ်အြဖစ် တလိုင်းမယ်ေတာ်ြကီးရဲ့ သားေတာ် သမီးေတာ် ေြမးေတာ်များ အြဖစ် ကျန်ရစ်ြကတယ်။ ဒါေပမယ့် မွန်စကားေတာ့ မေြပာသေလာက်ပဲ။
ဘာသာ စာေပ နဲ့ ယဉ်ေကျးမှုကို သပ်သပ်ခတ်ခတ် ထိန်းသိမ်းမထားနိုင်ရင် လူမျိုးဆိုတာ အချိန်နဲ့အမျှ တိုက်စားခံရြပီး ေပျာက်ကွယ်သွားတတ်ပါကလား လို့ အခုမှပဲ ေသေသချာချာ ေတွးမိပါေတာ့တယ်။ ေအာက်ြမန်မာြပည်က မွန်ေတွဟာ ကျိုက်မေရာ၊ မုဒံု၊ သထံု၊ ကျိုက်ထိုကလူေတွလို
“ေကာက်ေပွမွန်”လို့ မွန်ဘာသာနဲ့ မေြပာတတ်ြကေတာ့ပဲ နဂိုက မွန်သံဝဲေနရင်ေတာင် ဗမာေတွလို အသံထွက်ပီေအာင် လိုက်တုေြပာေနြကေတာ့ သူများေတွက မွန်ေတွရယ်လို့ မသိေတာ့ဘူး။ သူတို့ကိုယ်သူတို့လည်း မွန်ေတွမှန်း မမှတ်မိြကေတာ့ဘူး။ ဒါေြကာင့် မွန်လူမျိုး အေရအတွက် နည်းသွားတယ်ဆိုတာဟာ ဟိုးအေနာက်နိုင်ငံေတွမှာလို လူမျိုးတုန်းသတ်ြဖတ် ညှင်းပန်းခံရလို့ မဟုတ်ပဲ ြမန်မာေတွအြဖစ်ကို ကူးေြပာင်းဆက်ခံသွားလို့ ေလျာ့ကုန်တာသာ ြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။
ဒုတိယအချက်အေနနဲ့ မွန်လူမျိုးေတွ အထူးသြဖင့် လူငယ်လူရွယ်ေတွ နည်းပါးသွားရတဲ့ အေြကာင်းကေတာ့ မိမိတို့ေနရင်းဇာတိမှာ စီးပွားေရးနဲ့ အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်းေတွ အဆင်မေြပေတာ့လို့ ေရြကည်ရာ ြမက်နုရာမှာ စားဝတ်ေနေရး၊ ဘဝေရှ့ေရး ရုန်းကန်ရင်ဆိုင်ြကရင်း အရပ်တပါးမှာ ေရွှ့ေြပာင်းလုပ်သားေတွ ြဖစ်ကုန်တာပါ။ ခုချိန်ဆိုရင် မွန်ရွာေတွမှာ လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်ေတွ ဘယ်သူမှ မကျန်ေတာ့ဘူး။ ြမို့တက်ရုန်းကန်ြက၊ တဘက်နိုင်ငံမှာ အသက်ေမွးဝမ်းေကျာင်းြကနဲ့ဆိုေတာ့
“စာအုေရ ရွာအေရာက်ြပန်ခဲ့ပါ”လို့ေတာင် မမှာနိုင်ြကေတာ့ဘူး။
“အေမမလာရင်လည်းေန ေငွသာပို့လိုက်ပါေတာ့”လို့ ဖုန်းဆက် ေတာင်းြကရတယ်။ ဟိုကေငွလာမှ ရွာမှာ ထမင်းနပ်မှန်မယ့်ဘဝဆိုေတာ့ သွားသူေရာ ကျန်သူပါ
“ြပန်လာပါေတာ့”စကားကို ဘယ်သူမှ မစြကေတာ့ဘူး။ ြပန်လာရင်လည်း အိမ်ရှိတဲ့တစ်ေယာက်ေယာက် ထပ်ထွက်ဖို့သာ ြပင်ထားေတာ့။ ေရာဂါရမှြပန််လာသူကို ေဆးကုဖို့ ရွာမှာ ဘယ်လိုမှ ရှာမရနိုင်ဘူး။ အဆင်ေြပ အေြခကျေနသူများမှာေတာ့ ေနာက်လူေတွ လိုက်သွားစရာ အိမ်ခံအြဖစ် ဆက်ေနရြပန်တယ်။ ဒါေြကာင့် မွန်ရွာေတွမှာ မွန်လူငယ်ကေလးေတွ ေပျာက်ေပျာက်သွားတယ်ဆိုတာ ဘီလူးြကီးေတွ ဝင်ဝင်စားလို့ မဟုတ်ဘူး။ ဟိုဘက်နိုင်ငံေရာက်ကုန်တာ။
ဒီလိုဘဝေပးအေြခအေနမို့လို့ မွန်လူမျိုးေတွအတွက် မွန်ဘာသာစာေပ ေလ့လာေနလို့ အကျိုးမရှိဘူး။ ယပက်လက်လို သွက်သွက်လက်လက် ေြပာနိုင်ဆိုနိုင်မှ ထမင်းစားလက်မှတ်ရလိမ့်မယ် လို့ နားလည်ကုန်ြကတယ်။ ခုဆိုရင် မွန်သံဝဲတဲဝဲတဲနဲ့ မပီကလာပီကလာ ေြပာေြပာေနတဲ့သူဆိုလို့ ဇာတ်ထဲက လူြပက်ြကီးေတွပဲ ရှိေတာ့တယ်။
“ကျမကို ကလိုက်လို့ ေအာက်နှိုက်လာ၊ ကျမက မကလိုက်ေတာ့ ကလိန်နဲ့ထိုး၊ အေဖကနိုးေတာ့ တုတ်နဲ့လိုက်၊ သူထွက်ေြပးေတာ့ ေခွးလိုက်ကိုက်။”ဆိုတာမျိုး ြပက်လံုးထုတ်ြပလို့ လူေတွကနားလည်ြပီး ဝိုင်းရယ်ြကရင် ေတာ်ေတာ် ကံေကာင်းတယ် မှတ်ရမှာ။
ေနာက်တစ်ချက်ကေတာ့ လူြကီးသူမများအေနနဲ့ မျိုးဆက်သစ်လူငယ်ေတွကို ကိုယ့်လူမျိုး၊ ကိုယ့်ယဉ်ေကျးမှုမေပျာက်ေအာင် ြမတ်ြမတ်နိုးနိုး ထိန်းသိမ်းချင်စိတ်ကေလး လက်ဆင့်ကမ်း ပျိုးေထာင်ေပးဖို့ လိုတယ် လို့ အသိရှိသင့်တာပါ။ ဒါကေတာ့ မွန်ဘာသာ စာေပနဲ့ ယဉ်ေကျးမှု အဖွဲ့က တစိုက်မတ်မတ် အားထုတ်ေဆာင်ရွက်ေနြကရှာပါတယ်။ ခက်တာက အဲဒီအဖွဲ့အစည်းမျိုးကို အားေပးေထာက်ပံ့အပ်ေြကာင်း မွန်လူမျိုးေတွထဲမှာေတာင် သိနားလည်တဲ့သူ အင်မတန်ရှားတယ်။
ပညာတတ်ေတွရှိေပမယ့်လည်း တစ်နိုင်ငံလံုးအတိုင်းအတာနဲ့ကို ပညာတတ်ေတွ ေနရာမရတဲ့ကာလမို့လို့ သူတို့လည်း ဘွဲ့ဓါတ်ပံုအိမ်ချိတ်ြပီး ေဈးေရာင်းကုန်ကူးစားြကတာဆိုေတာ့ အတွက်အချက်သာ လျှင်ချင်လျှင်မယ်။ အေတွးအေခါ်ကေတာ့ သံေချးတက်ကုန်တာေပါ့။ အများစုက မိသားစုစားဝတ်ေနေရးအတွက် ပညာေရးပန်းတိုင်ဆိုတာ ေမ့ပလိုက်ြကရသူေတွချည့်ပဲ။ ပညာမတတ်လို့ လူမျိုးတုန််းတယ် လို့ မဆိုနိုင်ေပမယ့် ပညာမတတ်ရင် ကိုယ့်လူမျိုးကိုယ် ကာကွယ်ရေကာင်းမှန်း မသိြကဘူး။
အသိဉာဏ်နံုနဲ့ရင်ေတာ့ အမျိုးသားေရး၊ လူမျိုးေရး၊ ဘာသာေရး အေရာင်ဆိုးြပီး သူများကိုယ်ကျိုးအတွက် အသံုးချခံရတတ်တယ်။ (ဒီေနရာမေတာ့ မွန်ေတွတင် မကဘူး။ ဗမာေတွက သာေတာင် ြပိန်းေသး)
ေဒသဖွံ့ြဖိုးတိုးတက်ေရးအတွက် လိုအပ်တဲ့ အေြခခံအေဆာက်အဦ (Infrastructures) ေတွကို နိုင်ငံေတာ်က ပံ့ပိုးမေပးနိုင်တဲ့ အားနည်းချက်ြကီးကိုလည်း မသိချင်ေယာင်ေဆာင်ေနလို့ မရပါဘူး။ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ေရးမှာ ြပည်နယ်နဲ့ ြပည်မ ဘယ်ေလာက်ကွာေနသလဲဆိုတာ ထည့်ေြပာစရာ လိုေသးသလား။ ဘုန်းြကီးေတွသာ လမ်းေဖာက်မေပးခဲ့ရင် ကျိုက်ထီးရိုး၊ သာမည၊ ြမိုင်ြကီးငူဆိုတာ အေလာင်းေတာ်ကဿပသွားသလို ဆင်စီးေတာင်တက်ေနရဦးမှာ။ မီးလာဖို့ေနေနသာသာ ေသာက်သံုးေရ အလံုအေလာက် ရေအာင်ေတာင် ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုး နှစ်ကျပ်ဖိုးနဲ့ ဝါးပိုးြခမ်းေတွသွယ်ြပီး ခပ်ရသယ်ရတယ်။
ေြပာရင်းေြပာရင်းနဲ့ စိတ်ကုန်လာလို့ ေြပာေတာင် မေြပာချင်ေတာ့ဘူး။ ဖမ်းမှာြဖင့်လည်း ြမန်ြမန်သာလာဖမ်းပါေတာ့။ ဘယ်ေတာင်မှာ ဘာထွက်သလဲဆိုရင် သူတို့ေလာက် သိတာ မရှိဘူး။ အဲဒီက လူေတွ ဘာမရှိဘူး ဘာလိုအပ်တယ်ြကေတာ့ မသိချင်ေယာင်ေဆာင်ေနတာ ထံုးစံ။ အေရးအေြကာင်းရှိလာရင် မွန်ေတွကို အကာအကွယ်ေပးမယ့် မွန်နိုင်ငံေရးပါတီေတွဟာ လွှတ်ေတာ်ထဲမှာေတာင် မူးလို့ရှူစရာ မနည်းရှာရတာ။ ြငိမ်းချမ်းေရး မယူရေသးတဲ့ လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့ကေလးေတွကျေတာ့ မွစိကိုတက်လို့။
အစိုးရနဲ့ ြငိမ်းချမ်းေရး မယူခင် သူတို့ချင်း ြငိမ်းချမ်းေရးကို အရင်ညှိမရလို့ ခက်ေနသတဲ့။ ဒီဘက်ကေတာ့ ေြပာေကာင်းတာေပါ့ေလ။ နယ်ေြမဖွံ့ြဖိုးတိုးတက်ဖို့ဆိုတာ ေဒသတွင်း ြငိမ်းချမ်းေရးကို အရင်တည်ေဆာက်ရတယ် လို့ ေြပာလာရင် ေအာင့်သက်သက်နဲ့ ြပန်ေချပစရာ စကားမရှိဘူး။ တကယ်ေတာ့ ြငိမ်းချမ်းေရးဆိုတာလည်း လက်ခုပ်လိုပဲ။ တစ်ဘက်တည်းတီးလို့ ြမည်မယ့်ကိစ္စလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့။
မွန်လူမျိုးေတွ ေလျာ့ပါးေပျာက်ကွယ်လုနီးြဖစ်လာတယ်ဆိုတာ အခုရက်ပိုင်း လူေတာ်ေတာ်များများက မီးတုတ်တကိုင်ကိုင်နဲ့ ကာကွယ်ေနြကတဲ့ လူကိုလူချင်း ဝါးမျိုြခင်းကိစ္စတစ်ခုတည်းေြကာင့်လို့ မထင်ေစချင်ပါဘူး။ ဝံသာနုရက္ခိတလို့ေခါ်တဲ့ ကိုယ့်အမျိုးကိုယ် ေစာင့်ေရှာက်တဲ့ကိစ္စဟာလည်း အိမ်ေထာင်သားေမွး၊ မှတ်ပံုတင်သန်းေခါင်စာရင်းေပါ်တင် ကာကွယ်ေနလို့ မရေသးဘူး။ ကိုယ့်လူမျိုး ကိုယ့်ယဉ်ေကျးမှုေတွအေပါ်မှာ ြမတ်နိုးတဲ့စိတ်ကေလးကိုလည်း ကာကွယ်ရဦးမှာ။ ခါးေအာက်ကိုချည့် ကာကွယ်ဖို့ မဲမေနနဲ့။
ဦးေနှာက်ကိုလည်း ကာကွယ်ဖို့ စဉ်းစားဦး။ ယဉ်ေကျးမှုလို့ဆိုကတည်းက စဉ်းစားြကည့်ရင် အသစ်ေတွထက် အေဟာင်းေတွချည့်ပဲ မဟုတ်လား။ လူငယ်ဆိုတာက ကိုယ့်ရှိတဲ့ အေဟာင်းေတွထက် သူများဆီက အသစ်ေတွကို မက်စက်ခံုမင်ြကတာ သဘာဝ။ မယံုရင် အသက် ၂ဝေအာက် မွန်လူငယ်ကေလးေတွကို ေမးြကည့်။ အိုပါဂန်နန်းစတိုင် ဆိုတတ်တယ်။ ဝက ဝက ေအ့ေအ့ နဲ့ ကတတ်တယ်။
“မွန်တို့ဌာနီ ရာမည သာစွေနြပည် သာစွေနြပည်”လို့ ဆိုြပရင် အဲဒီသီချင်းြကီး ပိတ်လိုက်ပါေတာ့ လို့ ေြပာြကမှာ မလွဲဘူး။ ြကားဖူးြကမယ်ေတာင် မထင်။ သူတို့တေတွ ရုန်းကန်ြကီးြပင်းရာ အရပ်ေဒသေတွမှာ မွန်လူမျိုးတို့ရဲ့ အေငွ့အသက်ေတွ ေပျာက်ေနတဲ့အတွက် သူတို့ရဲ့ စိတ်နှလံုးဝိဉာဉ်မှာလည်း မွန်စိတ်မွန်ေသွးေတွ ေအးကုန်တာ၊ စိမ်းကုန်တာ ဆန်းသလား။
“မွန်ေတွ မေပျာက်ပါဘူး။ ဗမာေတွ ြဖစ်ကုန်တာပါ။”လို့ ေြပာလိုက်ရင်
“ေအာ် ဟုတ်လား။ ေတာ်ေသးတာေပါ့။ ဒါဆိုရင်လည်း ြပီးေရာေလ။”လို့ စိတ်ေအးလက်ေအး ြဖစ်သွားြပီး ေမာင်ပိုေနြမဲ ကျားေနြမဲ
“တို့နှစ်ေယာက် အတူဖူးခဲ့တဲ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ဆံေတာ်ရှင်”ဆို ဗမာသီချင်းေတွ ေြပာင်းဆိုြကေတာ့မလို့လား။ စဉ်းစားပါဦးေလ။ ရာဇဝင်မှာ ပျူလူမျိုးေတွေပျာက်ကုန်တာလည်း ဗမာေတွ ြဖစ်ကုန်လို့ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲသလိုြဖစ်လာရင် ေရှ့ဆက်ေရာက်မယ့် ဘူတာတစ်ခုရှိေသးတယ်။ အဲဒါ ဩစေြတးလျကို ြကည့်။ ခုေနချိန် လူေတွပါးစပ်ဖျားက ေအာ်ဇီ လို့ ေြပာလိုက်ရင် အြဖူေကာင်နီစပ်စပ်ေတွြပီးရင် သားပိုက်ေကာင်ေတွကိုပဲ ေြပးြမင်လိမ့်မယ်။
Aborigine လို့ေခါ်တဲ့ ဌာေနေဒသခံတိုင်းရင်းသားေတွဟာ 2nd Class Citizen ေနရာေတာင် မရေတာ့ပဲ အနီးပါးနားက ကျွန်းနိုင်ငံေတွြဖစ်တဲ့ ဖီဂျီ၊ ေနာ်ရူး၊ ပါပူဝါနယူးဂီနီနိုင်ငံကေလးေတွမှာ အေြခချြကရတယ်။ ဘယ်ကေရာက်လာမှန်းမသိတဲ့ အေလအလွင့် အေပအေတေတွလို ဆက်ဆံခံရတယ်။ သူတို့ကို ဩစေြတးလျတိုက်က အိမ်ရှင်တိုင်းရင်းသားေတွ ြဖစ်တဲ့အေြကာင်း တကမ္ဘာလံုးက ေမ့ကုန်ြကြပီ။
အဲဒါ ဘာမှ ြကာေသးတာ မဟုတ်ဘူး။ နီကိုးကစ်မန်းြကီးရိုက်တဲ့ ဩစေြတးလျဇာတ်ကားမှာေတာင် သူတို့ကိုေတွ့ခဲ့ရေသးတယ်။ ဂျပန်ေတွ ပုလဲဆိပ်ကမ်းကို ဗံုးကျဲေတာ့ သူတို့ရှိေသးတယ်။ ဒီေန့ဘယ်ေရာက်ကုန်ပလဲ။ လိုက်ရှာြကည့်ပါဦး။ ဒီလိုပါပဲ။ အေမရိကမှာရှိတဲ့ ရက်အင်ဒီးယန်းေတွလည်း ပိုကာဟွန်းတာ အြဖစ်နဲ့ ဒဏ္ဍာရီထဲေရာက်သွားတာပဲ မဟုတ်လား။
ေနာင်ကျရင် ဒီကလူေတွလည်း မွန် လို့ ေြပာလိုက်ရင် ရာဇာဓိရာဇ် နဲ့ ရှင်ေစာပုေလာက်မှ မသိေတာ့ဘူးဆို ဒုက္ခပါပဲ။
ခုေနခါမှာ လူေတွဟာ အကာကိုပဲ အရူးအမူးလိုက်ြခံုချင်ြကတယ်။ အနှစ်ကိုေတာ့ ဘယ်သူမှ သတိမရြကဘူး။ မှတ်ပံုတင်ထဲမှာ ြမန်မာဗုဒ္ဓဘာသာ လို့ အေရးခံရဖို့က ဘာမှ ခက်တာ မဟုတ်မှန်း လူရည်လည်တဲ့ ြပည်တွင်းေနေစာေဖတို့က ေနာေကျေနြပီ။ ဒီအေပါ်မှာ ြမန်မာလို တစ်လံုးနှစ်လံုး ြပင်လိုက်ရံုနဲ့ သူ့ဘဝ၊ သူ့ဘာသာ၊ သူ့မျိုးနွယ်ေတွကို ေြပာင်းလဲလို့ရသလား ေြပာစမ်းပါ။ အဓိကက သူ့စိတ်နှလံုး၊ သူ့ဝိဉာဉ်မှာ ကိန်းေအာင်းေနတဲ့ ယံုြကည်မှု သဒ္ဓါတရားေတွကို ဘယ်သူက ေြပာင်းလို့ရသလဲ။ ဒီလိုပါပဲ။
ကိုယ့်သားသမီး ကိုယ့်မျိုးဆက်ေတွ အေပါ်မှာ ကိုယ့်ဘာသာ ကိုယ့်ယဉ်ေကျးမှုကို အေလးထားြမတ်နိုးတတ်ေအာင် သင်မေပးပဲနဲ့ နင်တို့ြကီးလာရင် လူမျိုးြခားနဲ့ မယူြကနဲ့လို့ ေြပာရတာ မိုးြကိုးပစ်ရာ ထန်းလက်နဲ့ကာသလိုသာ ရှိလိမ့်မယ်။ ကိုယ့်လူမျိုး ကိုယ့်ဘိုးေဘးေတွရဲ့ သမိုင်းေြကာင်းရာဇဝင်ကိုမှ ေရေရရာရာ မေြပာနိုင်၊ ေရွှတိဂံုဆိုတာ ေနပူေတာ်မှာလည်း ရှိတယ်ေလ။ လားရှိုးမှာလည်း ေသးေသးေလး တစ်ဆူရှိတယ်။
ေရွှဒဂံုဖျား သွားရင် သားကိုလည်း ေခါ်ေနာ်။ အာမဘေန္တပါ အရှင်ဘုရားဆိုတာ အရှည်ြကီးပဲ။ အာမင် လို့ ဆိုလို့ မရဘူးလား ဟင်။ အစရှိတဲ့ ေနာင် မျိုးဆက်သစ်လူငယ်ကေလးများကို ဘယ်လိုသွန်သင်ြကရမလဲ။
မွန်လူမျိုးေတွရဲ့ ဇစ်ြမစ်ရာဇဝင်ကို မနုဿေဗဒပညာရှင်ေတွကေတာ့ ပိုသိြကပါလိမ့်မယ်။ ြမန်မာရယ်လို့ ဆင်းသက်လာတဲ့ အဓိကလူသားမျိုးနွယ်စုြကီးနှစ်ခုက တိဘက်ြမန်မာ နဲ့ မွန်ခမာတဲ့။ သူတို့အဆက်အနွယ်ေတွဟာ ြမန်မာတင်မကဘူး။ ေဟာသည် အင်ဒိုချိုင်းနား ကျွန်းဆွယ်ြကီးတေလျှာက် အနှံ့အြပား ကျက်စားေနထိုင်ြကတယ်။ အခုေတာ့ အဲသည်မွန်လူမျိုးေတွဟာ မျိုးတုန်းေပျာက်ကွယ်လုနီးပါးရှိေနြပီ ဆိုတဲ့အြဖစ်ဟာ ေပါ့ေပါ့တန်တန် သေဘာထားလို့ မသင့်ေတာ့ဘူး။
အဲဒီတာဝန်က မွန်လူမျိုးေတွ ပုခံုးေပါ်မှာချည့်ပဲ ရှိတဲ့အလုပ် မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်ေတွနဲ့လည်း ဆိုင်တယ်။ ဒါေပမယ့် ဒီတိုင်းြပည် ေနလာတာ အိုလို့ပဲ ေသေတာ့မယ်။ သိတာေပါ့။ ဘယ်သူကမှ စိတ်ဝင်တစားရှိြကမယ့်အြဖစ် မဟုတ်ဘူး။ အခု ကိုယ်ေရးတဲ့စာ ဆံုးေအာင်ဖတ်ြပီးရင်ေတာင် ေနာက်နှစ်ရက်ေလာက်ေနေတာ့ ေမ့သွားြကမှာ။ နိုင်ေရခဲလည်း တာ့တာ။ မိေရွှဖဲလည်း တာ့တာပါကွယ်။ မဟာဂီတထဲမှာပါတဲ့ ေအာက်က မွန်သီချင်းေလး ြကားဖူးရင် မုန့်ေကျွးမယ်။
“တလိုင်းသံ နှိုင်းစံပယ်ခွာ၊ သဘင်မှာ ယဉ်ရာထွင်ကာ၊ ေတးေလးေလေလ့ တံတျာ ေရးသီြကရှာ။ ေတးေလးေလေလ့ တံတျာ ေရးသီြကရှာ။ ပဲခူး၊ ဒလ၊ မုတ္တမ။ ပဲခူး၊ ဒလ၊ မုတ္တမရယ်နှင့် နာမငယ် သဉာ သဉာ။ အို ေအာက်ြပည်တပိုင်းမှာေတာ့ တို့တလိုင်းတို့ရွာ။ ….”
0 comments:
Post a Comment