ဒါနဲ့ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ေတာင် မထွက်ြဖစ်ေတာ့ပဲ ေဆးရံုမှာတင် ဖင်ေကျာက်ချထားလိုက်တဲ့အခါ အလုပ်ထဲက ဆရာမေတွနဲ့ ပိုရင်းနှီးလာတာေပါ့။ သိြကတဲ့အတိုင်း ဝသီကပါေနေတာ့ ရံုထဲက အြပာဝတ်ဆရာမြကီးကို ပလာဆိုင်းသွားတီးမိတယ်။ `အံတီပွင့်တို့ တိုင်းြပည်မှာ ကေလးေမွးြပီးသွားရင် ေမးခွန်းတစ်ခုေမးရတယ်။ ရိုးရိုးလား။ ရှယ်လား လို့။ ရိုးရိုးဆိုရင် ေဟာက်ဆာဂျင်နှိုးေပးမယ်။
ထံုေဆးမပါဘူး။ နာမယ်။ ြကာမယ်။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ပိတ်ချုပ်ချင် ချုပ်သွားမှာ။ ရှယ်ကေတာ့ ဆရာမြကီးေတွ ကိုယ်တိုင် ထံုေဆးေလးနဲ့ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ချုပ်သွားမှာ။
ေအာ်ရီဂျင်နယ်အတိုင်း ြဖစ်ေစရမယ်။ ချုပ်ြကိုးကလည်း ဒိတ်မလွန်ေသးဘူး။ ြကိုက်တာေရွး´ လို့ဆိုေတာ့ သူက ´ ေအာင်မယ်ေလး ဆရာရယ် ရှယ်ထက်ရှယ်ဆိုရင် အနားေတာင် ကပ်ဖို့ စိတ်မကူးနဲ့။ မိုးြကိုးပစ်သွားမယ်။ ပိုင်ရှင်ရှိတယ်။´ လို့ မဟုတ်ကဟုတ်ကေတွ ေပါက်ပန်းေဈး ေနာက်ြကေြပာင်ြကဖူးပါတယ်။ အဲသလိုမျိုး ဝန်ေဆာင်မှု အဆင့်ဆင့်မှာ သူ့တန်ဖိုးနဲ့သူ ရှိပါလား လို့ သတိထားမိလာေတာ့ ပိုက်ဆံမက်လို့ မဟုတ်ေသာ်ြငား တစ်ပဲေြခာက်ြပားတန်အေကာင် မြဖစ်ချင်လို့ ကိုယ့်အရည်အေသွးကိုယ် စိတ်ချရေအာင် သင်ရကျင့်ရပါတယ်။ အခုြကံုေနတဲ့ အထဲလား အြပင်လား ြပဿနာလည်း တစ်သေဘာတည်းပါပဲ။ (သူများကို သွားနှိပ်ကွပ်လို့ ဝဋ်လည်တယ်ထင်ပ) အထဲလို့ေခါ်တဲ့ ေဆးရံုကဝန်ေဆာင်မှုနဲ့ အြပင်လို့ေခါ်တဲ့ ေဆးခန်းက ဝန်ေဆာင်မှု တန်ေြကးချင်း ြခားနားတာ လူတိုင်းသိြပိးသားပါ။ ဒါေပမယ့် အရည်အေသွးချင်းေရာအတူတူပဲလား။ ဘာေတွ ြခားနားသလဲ ဆိုတာေလးသိရေအာင် ထဲထဲဝင်ဝင် ေလ့လာြကည့်ရေအာင်လား။
`ဘာယှဉ်စရာရှိသလဲ။ အထဲဆိုတာ ပိုက်ဆံမယူပဲ အခမဲ့ဝန်ေဆာင်မှုေပးရတဲ့ေနရာ။´ လို့ ေြပာလာရင်ေတာ့ အဲဒိလူဟာ လူြကီးမှ လူြကီးစစ်စစ် ြဖစ်ေပလိမ့်မယ်။ ြပည်သူေတွ အေနနဲ့ကေတာ့ အထဲက ကုန်ကျစားရိတ်နဲ့ အြပင်က ကုန်ကျစားရိတ် ေပါင်းလိုက်ရင် သိပ်ကွာတာမဟုတ်ဘူး။ ပိုက်ဆံေပးရတဲ့အတူတူ အြပင်မှာေနေတာ့ ေအာက်မကျဘူး။ အေပါ်စီးကေနလို့ရတယ် လို့ တွက်ကုန်ြကပါြပီ။ `ဒါြဖင့် မင်းတို့ဆရာဝန်ေတွ ေဆးရံုေပါ်မှာ တံစိုးလက်ေဆာင် ယူေနတာေပါပေလ။´ လို့ဆိုရင်ေတာ့ ကိုယ့်ေသွးသားရင်းချာထဲက ေဆးရံုမှာ အလုပ်ဝင်ေနတဲ့ တစ်ေယာက်ေယာက်ရှိရင် နားလည်နိုင်လာပါလိမ့်မယ်။ လူနာတစ်ေယာက် ဗိုက်ခွဲမယ်ြကံရင် လှီးမယ့်ဓါး၊ ချုပ်မယ့်ြကိုး၊ သန့်ရှင်းမယ့်ေဆးရည် အစရှိတာေတွဟာ မိုးေပါ်က ကျမလာပါဘူး။
`ဆရာ့မျက်လံုးကို ေသချာစိုက်ြကည့်ထား။ အိပ်ချင်လာြပီ။ အိပ်ချင်လာြပီ။ အိပ်လိုက်ေတာ့။ အိပ်လိုက်ေတာ့။´ ဆိုြပီး ေမ့ေဆးေပးလို့ မရပါဘူး။ ေဆးရံု၊ ကုတင်၊ ခွဲခန်း စတဲ့ အေြခခံအေဆာက်အဦြကီးနဲ့ ဆရာဝန်၊ ဆရာမ၊ ကျန်းမာေရးလုပ်သားေတွရဲ့ ဝန်ေဆာင်မှုကို အလကားေပးနိုင်ေသာ်ြငား လူနာတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ လိုအပ်တဲ့ တစ်ကိုယ်စာ ေဆးဝါးအသံုးအေဆာင်ပစ္စည်း ကိရိယာေတွကိုေတာ့ လူနာကသာ ကျခံရတာြဖစ်ပါတယ်။ ဒီအခါ ဆရာဝန် ဆရာမေတွရဲ့ ေစတနာနဲ့လုပ်အားကို လူနာဘက်က အသိအမှတ်ြပုလာြကတာေပါ့။
အဲဒီအသိအမှတ်ြပုတယ်ဆိုတဲ့ အတိုင်းအတာဟာ ပျားရည်တစ်ပုလင်း လက်ဘက်ေြခာက်တစ်ထုပ်ကစလို့ ချဲ့ရင်ချဲ့သလို ကျယ်တဲ့ အစွန်းထွက် ကွက်လပ်ြကီး ြဖစ်ေနပါတယ်။ အဲဒီအစွန်းထွက်အေပါ်မှာ လူတစ်ဦးချင်း တစ်ေယာက်ချင်းစီရဲ့ စရိုက်စိတ်ထားကို လိုက်ြပိး လမ်းကျွမ်းတဲ့သူေတွက လမ်းသလားြက၊ ေတာကျွမ်းတဲ့သူေတွက ေတာကစားြကပါသတဲ့။ အြပင်မှာလို ဝန်ေဆာင်ခအသီးသီးအတွက် သတ်မှတ်ထားတဲ့ နှုန်းထားေတွ မရှိတဲ့အခါ `ရိုက်တတ်မှ ကျန်လိမ့်မယ်။
လူေတွက သူ့ဘာသူ သိတတ်တာမဟုတ်ဘူး´ ဆိုတဲ့ အေတွးရှိသူေတွဟာ အတတ်ကျူးလို့ ဘီလူးြဖစ်ကုန်တာေတွလည်း ရှိပါတယ်။ ဒါေတွက ြမန်မာြပည်သားစစ်စစ်ေတွအတွက် မိေချာင်းမင်း ေရကင်းြပေနစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ဘာပင်စိုက်စိုက် အပင်သန်ချင် ေရေလာင်းမှဆိုတာ အားလံုးသိြပီးသား။
ဒီအခါမှာ လူနာေတွဘက်က ေတွးလာတာက `ပိုက်ဆံကုန်တာချင်းကြဖင့် သိပ်လည်းမကွာပဲနဲ့။ ေဆးရံုမှာဆို အေပါက်ေစာင့်ကေဟာက်၊ ဆရာမကေဟာက်နဲ့ သိပ်ေအာက်ကျတာပဲ။ အြပင်မှာ ပိုက်ဆံေပးြပီး ေခါင်းေခါက်ခိုင်းလို့ရတယ်။´ဆိုတာမျိုး ြဖစ်လာပါတယ်။ (ဒါက ေရွးချယ်နိုင်စွမ်းရှိတဲ့သူေတွ အတွက်ေြပာတာ။ ေဆးရံုကလွဲရင် ဘယ်မှ သွားစရာမရှိတဲ့ လူနာေတွနဲ့ ကိုယ့်လို ေဆးရံုကလွဲရင် ဘယ်မှ ေခါ်စရာ အြပင်မရှိတဲ့ ဆရာဝန်ေတွလည်း ရှိေသးတာေပါ့)။ အထဲမှာ ေနာက်ထပ် အဆင်မေြပတာတစ်ခုကေတာ့ အလှည့်ေစာင့်ရတာပါ။
ဦးစားေပးအစီအစဉ်ေတွနဲ့ ကန့်သတ်မှုေတွေြကာင့် ေသွးေဖာက်တာ၊ ဓါတ်မှန်ရိုက်တာ၊ကစလို့ အဆင့်ြမင့်စစ်ေဆးမှုေတွအားလံုး စီစစ်မှုေတွနဲ့ အေရးေပါ်မဟုတ်ရင် အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခု ေစာင့်ရပါတယ်။ ပိုက်ဆံနည်းနည်းပိုအကုန်ခံလိုက်လို့ အြပင်ေဆးခန်းမှာ သွားစစ်ရင် ချက်ချင်းရြပန်ေရာ။ ခွဲစိတ်မှုေတွလည်း အလားတူေပါ့။ ဒီလိုနဲ့ အထဲနဲ့အြပင်ကို ကိုယ်လိုချင်သလို ကစားယူတတ်တဲ့ ပညာတတ်ေတွလည်း ေပါ်လာြပန်ေရာ။
ေရွးချယ်နိုင်စွမ်းရှိလို့ အြပင်ထွက်သွားတဲ့သူေတွဟာ အြပင်မှာဆို ဆရာဝန်ေတွကိုလည်း နံရံြကိးနဲ့အြပည့် ဆိုင်းဘုတ်ေတွဖတ်ြပီး စိမ်ေြပနေြပ ေရွးလို့ရပါတယ်။ ေပြကိုးတစ်ေချာင်းယူ ဘွဲ့အရှည်ေတွ လိုက်တိုင်းြပီး ေရွးမလား။ အသံေကာင်းရုပ်ေချာ အေြပာချိုကေလးြကိုက်သလား။ စိန်နားကပ်ြကီး ဆီးြဖူသီးေလာက်ပန်တဲ့ ဆရာဝန်မြကီးနဲ့မှ ြပချင်သလား။ သေဘာရှိေမာင်ေရပဲ။ အထဲမှာဆိုရင်ေတာ့ ခွဲစိတ်လူနာစာရင်းေပါ်က လူနာရဲ့ ေရာဂါအေြခအေနကိုလိုက်လို့ အြကီးေတွက ဆင်တန်ဆင် ဆိတ်တန်ဆိတ် တာဝန်ခွဲေပးထားတဲ့အတိုင်းသာ ေဆာင်ရွက်ြကရပါတယ်။
ရင်သားအကျိတ်ေသးေသးေလးကို ပါေမာက္ခဌာနမှူးြကီးနဲ့ပဲ ခွဲချင်တယ်ဆိုရင်ေတာ့ အြပင်မှာထွက်ခွဲတာ၊ ဒါမှမဟုတ်လည်း အြပင်က တခါတည်း သူနဲ့ြပလာခဲ့တာ အေကာင်းဆံုးပါပဲ။ ဒါေြကာင့်မို့ ဝတ်မှုန်ေရွှရည်တို့ ေဖွးေဖွးတို့ အကျိတ်ေပါ်ရင် ငါ့ဆီများ ေရာက်လာမလားလို့ ေမျှာ်လင့်ေနြကတဲ့ အထဲက ဆာဂျင်လူပျိုြကီးေတွ စိတ်ေလျှာ့လိုက်ဖို့ အချိန်တန်ြပီ။ ပါေမာက္ခ ြဖစ်ေအာင်သာ အရင်ြကိုးစားထား။ နန္ဒာလှိုင်ြကီး စီလီကုန်းထည့်ချင်လာတဲ့အခါ အေတာ်ေလာက်ကျလိမ့်မယ်။ အထဲမှာပဲ ခွဲရတဲ့လူနာေတွ ခမျာမျာေတာ့ လက်သင်ကေလးေတွနဲ့ ေလ့ကျင့်ခန်းစာ မိချင်လည်း မိသွားတတ်ေသးတာပဲ။ သည်းခံရတာေပါ့။
ဒါများ ဘာစဉ်းစားစရာ လိုလို့လဲ။ ပိုက်ဆံများ ရှိလို့ကေတာ့ေလ။ ကာတီးယားစိန်တိုက်က စိန်ေတွဝယ်ြပီး တစ်ကိုယ်လံုးကို ဓါးနဲ့မွှန်းပလိုက်လို့ရတယ်။ အြပင်ေဆးခန်းမျာေပါ့။ အဲဒါဆို ဘာအသံထွက်စရာ အေြကာင်းရှိလို့လဲ။ မဟုတ်ေသးဘူးဗျ။ အြပင်ေဆးခန်းဆိုတာ ပိုက်ဆံေပးရမှ ေကာင်းတယ်ထင်ေနတဲ့သူေတွအတွက်သာ ေကာင်းတာပါ။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ြဖစ်ြဖစ်၊ ကိုယ့်ေဆွမျိုးေတွထဲကြဖစ်ြဖစ် အေရးအေြကာင်းရှိလာလို့ ထိထိေရာက်ေရာက် ကုသမှ ြဖစ်ေတာ့မယ်ဆိုရင် ေဆးရံုကိုပဲ တင်ပါမယ်။ ဆရာဝန်ြကီး ဆရာမြကီးေတွကိုယ်တိုင်လည်း မနိုင်ရင်ကာ အသည်းအသန်ေဝဒနာေတွ ြဖစ်လာြပီဆိုရင် ေဆးရံုကိုပဲ မှီြကတာများပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့လဲဆိုေတာ့ အထဲမှာ၊ ေဆးရံုမှာ အြပင်ေဆးခန်းေတွ လိုက်မမီတဲ့ အားသာချက်ေတွလည်း ရှိေနတာကိုး။ အဓိက ကေတာ့ ပထမပိုင်းတုန်းကေြပာသွားတဲ့ ဆထသ (ကုသေရးကွပ်ကဲမှု) ဆိုတာ အြပင်မှာလက်လှမ်းမမီသေလာက်ပါပဲ။
အထဲမှာေတာ့ အဆင့်ဆင့်ေသာ ထိန်းချုပ်မှုေတွနဲ့ ရီးတီးရားတား မလုပ်နဲ့ ဇီးသီးနွားစားသွားမယ်ဆိုေတာ့ အမှားအယွင်း အလစ်အဟင်း နည်းနိုင်သမျှနည်းေအာင် ြကိုးစားြကပါတယ်။ ဆင့်ကဲဆင့်ကဲေစာင့်ေရှာက်မှု၊ တာဝန်ရှိမှု၊ တာဝန်ယူမှုဆိုတာေတွလည်း ရှိတာပဲ။ ေဆးရံုေပါ်မှာ လူနာေသသွားြတ့အခါ အြပင်လူေတွ ထင်ထားသလို ြပီးြပီးေပျာက်ေပျာက် ေမ့ေမ့ေလျာ့ေလျာ့ ထားလို့မရပါဘူး။ ဘာြဖစ်လို့ေသတာလဲ။ ဘာေြကာင့်လဲ။ ဘာလုပ်ထားေသးလဲ။ ဘာမလုပ်ထားဘူးလဲ။ ဘာြဖစ်လို့ မလုပ်သလဲ။ စသည်ြဖင့် လူနာမှတ်တမ်းြကီးကိုလှန်ြပီး ြပဿနာရှာတဲ့ သေဘာမပါ၊ သင်ခန်းစာယူဖို့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ဆရာဝန် ြက၊ီးြကိးငယ်ငယ်ေတွ `သင်ေသသွားေသာ်´ ကဗျာရွတ်ပွဲလုပ်ြကပါတယ်။
အေရးေပါ်တာဝန်ကျတဲ့ ၂၄နာရီအတွင်း ေဆးရံုတက်လူနာေတွကို ဘာေတွလုပ်ထားသလဲ။ မလုပ်ဘူးလဲဆိုတာေတွမှာလည်း အငယ်ေတွအေပါ် အြကီးေတွက ြမက်ေြခမြပတ် ြကည့်ရှုကွပ်ကဲမှု အြမဲရှိပါတယ်။ အြကီးေတွ မရှိတဲ့အချိန်မှာလည်း ေအာက်မှာ အငယ်ေတွ အဆင့်ဆင့် မလစ်ဟင်းရေအာင် ေဒါင့်ေစ့ေအာင် လိုက်ေစာင့်ေရှာက်ရတာပါပဲ။ နို့မို့ အေထာင်းခံရတာ သက်သာတယ်မှတ်လို့။ ဒါေြကာင့်အထဲမှာ ဆရာဝန်ေတွ ဂရုမစိုက်ဘူး။ ပစ်ထားတယ်ဆိုတာ ေတာ်ေတာ်ေတာ့ ြဖစ်နိုင်ေြခ နည်းပါတယ်။ ဂရုစိုက်ေနမှန်း မသိလိုက်တာ ြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။ (မြဖစ်ဘူးလို့ေတာ့ မေြပာဘူးေနာ်)။
အြပင်မှာကေတာ့ ဆရာဝန်ြကီးတစ်ေယာက်ကို အပ်ထားြပီးရင် လိုအပ်တဲ့ ခွဲစိတ်ကုသမှုကို သူကိုယ်တိုင်လုပ်ေပးမယ်။ ြပီးရင် တစ်ေန့တစ်ေခါက်၊ အလွန်ဆံုးနှစ်ေခါက် မှန်မှန်လာြကည့်မယ်။ ြကားထဲကအချိန်ေတွမှာ ဆရာမတစ်ေယာက် အြမဲရှိေနမယ်။ တစ်ခုခုြဖစ်တယ်ထင်ရင် ဆရာဝန်ေခါ်ေပးမယ်။ သို့ေသာ် အဲဒီဆရာဝန် ဆရာမေတွဟာ ညွှန်ြကားချက်မရပဲ ကိုယ့်သေဘာနဲ့ကိုယ် ေရတစ်ေပါက်ေတာင် တိုက်ထားလို့ မရဘူး။ သက်ဆိုင်ရာ ဆရာဝန်ြကီးဆီကို မရရေအာင် ဆက်သွယ်ေပးဖို့ပဲ အေရးြကီးတယ်။ တစ်ခုခုလုပ်ေပးထားလို့ မှားရင် ေသရေအာင်သာြပင်၊ မှန်ရင်လည်း မျက်နှာေကင်းရမယ် မထင်နဲ့။ မင်းကဇာတ်ပို့။ မင်းသားလုပ်ကွက်ကို ဖေနာင့်မနင်းရဘူး။ဒါေြကာင့် လူနာေရှ့မှာ အေငါက်အငမ်းေလးေတာ့ ခံရဦးမှာ။ အများစုက အဲဒီအတိုင်းချည့်ပဲ။ ကိုယ်တိုင်လုပ်ခဲ့ဖူးလို့ သိတာ။ ေဆးရံုမှာ အဆူခံရတာနဲ့ ေဆးခန်းမှာ အဆူခံရတဲ့ ပံုစံချင်း မတူတာေတာ့ အမှန်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲ ကိုယ့်ဆီက ဆက်သွယ်ေရးေတွက စကားေြပာရင်းထီးေဆာင်းလိုက်ရင် အတံုးေတွ ေပျာက်ကုန်ေရာ။
အထပ်ြမင့် ေပါ်လီကလင်းနစ်ြကီးထဲမှာဆိုေတာ့ ဆက်သွယ်မှုဧရိယာြပင်ပေပါ့။ ဆရာဝန်ြကီးခမျာကလည်း ေြခရာတစ်ေထာင် ေမာင်မဲေခါင်။ တစ်ြမို့လံုးရှိသမျှလူနာ လှည့်ပတ်ြကည့်ေနရတာဆိုေတာ့ အေရးအေြကာင်းရှိရင် ေမာင်ြကီးနတ်ကိုလှမ်းတ လိုက်သလို ဘွားကနဲေရာက်လာဖို့ဆိုတာေတာ့ ဘယ်လွယ်လိမ့်မတုန်း။ ဒီအခါမျိုးမှာ အခုချက်ချင်းကို တစ်ခုခုထလုပ်ပလိုက်မှ အသက်ချမ်းသာရာရမယ့် လူနာမျိုးဟာ ေဆးရံုနဲ့သာ သင့်ေတာ်ေတာ့တယ်။ အထူးသြဖင့် ကေလးလူနာေတွေပါ့။ ခံနိုင်ရည်စွမ်းအားနုနယ်တဲ့အရွယ်မို့ တစ်ချက်ကေလး တိမ်းေစာင်းသွားရံုနဲ့ ေခါက်ကနဲ အသက်ထွက်သွားနိုင်တယ်။ မယံုရင် နံမယ်ြကိးလျပါတယ်ဆိုတဲ့ ကေလးအထူးကုသမားေတာ်ြကီးေတွကို လိုက်ြကည့်။ အသည်းအသန်ကေလးလူနာကို ဘယ်ေသာအခါမှ အြပင်ေဆးခန်းမှာ ကိုယ့်ဘာသာ တစ်ေယာက်တည်း မကုဘူး။
ကေလးေဆးရံုကိုပဲ လွှတ်တယ်။ ဒါေြကာင့် ေသွးလွန်တုပ်ေကွးရာသီဆို ကေလးေဆးရံုြကီးမှာ စစ်ေြပး၊ ေရေဘးဒုက္ခသည်များလို ရုတ်ရုတ်သည်းသည်း စည်တယ်။ ကုတင်မရရင်ေတာင် ကေလးအေမေတွဟာ ကိုယ့်ကေလးကိုယ် ရင်ခွင်ပိုက်ြပီး ေဆးရံုေပါ်မှာ ေနြကတယ်။ အထဲမှာပဲြဖစ်ြဖစ် အြပင်မှာပဲ ြဖစ်ြဖစ် လူနာဆိုတာ အဖိတ်အစင်ေတာပ မကင်းဘူး။ ဒါေပမယ့် အြပင်က အဖိတ်အစင်ေတွက အသံထွက်လို့ မရဘူး။ ဒါေြကာင့်မို့လို့ ေဆးရံုေပါ်မှာလို အေလာင်းပိုက်ေဆွးြပိး ဘာေြကာင့်လဲ ဘာအတွက်လဲ လုပ်မေနနဲ့။ ြမန်ြမန်သာ ေမ့ပစ်လိုက်။ ေနပေစ။ လူမသိေလ ပိုေကာင်းေလပဲ။
ဆရာဝန်ေတွဘက်က ြကည့်ြပန်ေတာ့လည်း အဖိတ်အစင်တိုင်းဟာ ကိုယ့်ပေယာဂပါတာမှမဟုတ်ပဲ။ ဓါးေတာင် မတင်ရေသးပဲ ေမ့ေဆးအန္တရာယ်နဲ့ ေရတိမ်နစ်သွားတဲ့လူနာမျိုးလည်း ရှိတတ်တယ်။ ဒီကိစ္စမျိုးေတွက ေဆးရံုမှာဆိုရင် ေခါင်းေအးေအးနဲ့ ေြဖရှင်းလို့ရေပမယ့် အြပင်မှာဆိုရင် ငယ်ထိပ်ေြမွေပါက်တာပဲ။ `နင်ဖုန်းကိုင်ရင်ကိုင်ေနာ်။ မကိုင်ရင် ငါနဲ့ ဘယ်လိုေြခာက်ြပဿနာတက်သွားမလဲ ေစာင့်ြကည့်လိုက်´ ဆိုတဲ့ ဖုန်းြမည်သံြကီး ြကားေယာင်လာမှာေပါ့။ ဘယ်ေလာက်ကျွမ်းကျင်တဲ့ ဆရာဝန်ြကီးပဲြဖစ်ြဖစ် ခွဲစိတ်ကုသမှုရဲ့ ေနာက်ဆက်တွဲ ြပဿနာဆိုတာ ရှိတဲ့အခါမှာ ရှိတတ်စြမဲပဲ။ တစ်ခါတစ်ခါ ေနာက်က လိုက်လို့မဆံုးေအာင်ကို သံသရာရှည်တတ်ပါတယ်။ ကိုယ်ေတွ့ြကံုခဲ့ဖူးတဲ့ သူေဌးကေတာ်ြကီး တစ်ေယာက်ဟာ `သားအိမ်က အလံုးကိုထုတ်ဖို့ ပိုက်ဆံဘယ်ေလာက်ကုန်မလဲ´ လို့ ေမးတဲ့အခါ အဲဒီေခတ်ကနှုန်း `လွန်ေရာကျွံေရာ သံုးသိန်းအြပင် မပိုဘူး` လို့ ခန့်မှန်းေပးြကတယ်။
`ေကာင်းြပိ။ သိန်းသံုးဆယ် ေဆာင်ခဲ့မယ်`ဆိုြပိး ခွဲလိုက်တာ၊ အထဲေရာက်ေတာ့ အူေတွကပ်ေနလို့၊ အူမြကိးကိုဆက်ရလို့၊ အဆက်က မလံုလို့၊ ေမ့ေဆးေပးြပိး အသက်ရှူစက်ကို ြဖုတ်လို့မရလို့ စသည်စသည်နဲ့ အခါခါခွဲလိုက်ရ၊ အထူးြကတ်မတ်ကုသေဆာင်မှာ သံုးလေလာက် ေသာင်တင်လိုက်ရနဲ့ သိန်း ၃၀၀ ဆုေပါက်သွားြပိး အြပိးသတ်ေတာ့ အသက်လည်းဆံုးရှာပါတယ်။ ဒီအြဖစ်အပျက်မျိုးဟာ ြမန်မာြပည်မှာ အေတာ်ဆံုးဆရာဝန်ြကိးေတွရဲ့ လက်မှာ ြဖစ်ခဲ့ရတာမို့ ဘာြပဿနာမှ မရှိခဲ့ေပမယ့် ဟိုမေရာက် ဒီမေရာက် ငေြမာက်ငေြခာက်ေလာက် လက်ထဲမှာဆိုရင် နင်သာလူမိုက် ဒုစရိုက်ဟု ရိုက်ပုတ်လိုက်ြက ရွာမှထွက်ေလ ေတာမှာေသသည် ဘဝ ေရာက်သွားမှာ။ ြဖစ်တတ်တဲ့သဘာဝမျိုးေတွဟာ အထဲမှာဆို အံုနဲ့ကျင်းနဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းနဲ့ ေြဖရှင်းလို့ ရေပမယ့် အြပင်မှာေတာ့ အလိုလိုေနရင်း ဆရာဝန်ကိုပဲ အြပစ်ြမင်တတ်တယ်။ ေရာဂါကလည်း ဒီေရာဂါပဲ။ ဆရာဝန်ကလည်း ဒီဆရာဝန်ပဲ ကုတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့် အေြခအေနချင်းကေတာ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ (အဲဒါ အထဲတစ်မျိုး အြပင်တစ်မျိုး မဆက်ဆံတတ်တဲ့ ဆရာဝန်အတွက်ေြပာတာေနာ်။)
ေရာဂါရယ်လို့ ြဖစ်လာတဲ့အခါ ဆရာဝန်နဲ့လူနာဆိုတာ ထိေတွ့ဆက်ဆံလာရတယ်။ ဆရာဝန်ပဲြဖစ်ြဖစ် လူနာပဲြဖစ်ြဖစ်၊လူသားစစ်စစ်ြကိးေတွဆိုေတာ့ အေကာင်းချည့်ပဲလည်း မရှိဘူး။ အဆိုးချည့်ပဲလည်း မရှိနိုင်ဘူး။ ဆရာဝန်ဘက်ကေတာ့ လူနာကို ေရွးချယ်ခွင့်မရှိဘူး။ ကိုယ်နဲ့ဆိုင်လို့ ကိုယ့်ဆီေရာက်လာတဲ့လူနာကို အယုတ်အလတ်အြမတ်မေရွး ကုေပးရမှာ သူ့တာဝန်။ ြပဿနာရှာတတ်တဲ့၊ ဂျီကျတဲ့မျိုးမို့ `မကုေတာ့ဘူး။ ေတာ်ြပီ။ ခင်ဗျားပိုက်ဆံြပန်ယူသွား´ လုပ်လို့မရဘူး။ (သူ့ဘာသူ ဒီဆရာနဲ့ မကုချင်ေတာ့ဘူးြဖစ်ေအာင်ေတာ့ လုပ်လို့ရသလားမသိ)
လူနာအေနနဲ့ကေတာ့ အြပင်ေဆးခန်းမှာ ြပမယ်ဆိုကတည်းက ဘယ်ဆရာဝန်နဲ့ြပမယ်ဆိုတာ စိတ်ြကိုက်ေရွးြပီးသား ြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။ အဲဒီလိုေရွးတဲ့အခါမှာ ေသေသချာချာ မသိပဲနဲ့ နံမည်ေနာက်က မဖတ်တတ်တဲ့ အဂင်္လိပ်စာလံုးေရ များတာ မများတာ၊ နားမလည်မှာစိုးလို့ ေဆးခန်းကေန ြမန်မာလိုြပန်ြပိး ြပဒါးဝိဇ္ဇာ၊ သံဝိဇ္ဇာ၊ ေဆးဝိဇ္ဇာ အထူးကု စပါယ်ရှယ် ဧတဒဂ်ဘွဲ့ြကီးေတွ တပ်ေပးထားတာထက် သူနဲ့ကုဖူးတဲ့၊ သူ့ကို ေရေရရာရာသိတဲ့ ကိုယ်နဲ့အလားတူလူနာေတွ ေြပာတဲ့စကားကိုလည်း နားေထာင်သင့်ပါတယ်။ အထဲမှာ အထဲရဲ့ ဝက်ပါေတွ ရှိသလို အြပင်မှာလည်း အြပင်ရဲ့ မာယာေတာေတွ ရှိသကိုး။ အထဲေရာ အြပင်ပါ စိတ်မချနိုင်ဘူးဆိုရင်ေတာ့ အီဂျစ်နဲ့ အဂင်္လန်နိ်ုငငံြခားမှာ ေမာင်သွားလို့ပဲကုကု။ သေဘာရှိပါဗျာ။ ေရာဂါေပျာက်ချင်ေပျာက်သွားမယ်။ ပိုက်ဆံလည်း ေတာ်ေတာ်များများ ေပျာက်သွားမယ်။ ေသချာတာကေတာ့ ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာြဖစ်ေနတဲ့ ယားကျိကျိေဝဒနာေလးလည်း ေပျာက်သွားမှာေပါ့။
လုပ်ခဲ့ဖူးသမျှ ဆရာဝန်သက်တမ်း တစ်ဆယ့်ေြခာက်နှစ်အတွင်းမှာေတာ့ အထဲမရှိ၊ အြပင်မရှိ၊ တစ်တန်းတစ်စားတည်းသာရှိတဲ့ ဘူတန်က နှစ်နှစ်တာကို အြကိုက်ဆံုးပါပဲ။ လူနာမှာ ပိုက်ဆံမရှိမှာလည်း မပူရဘူး။ ရှိလည်း ကိုယ်နဲ့မဆိုင်ဘူး။ အြပင်ေဆးခန်းမေြပာနဲ့ ေဆးဝယ်ေသာက်စရာဆိုင်ေတာင် ခပ်ရှားရှား။ နှာေစးေချာင်းဆိုးကစလို့ သားသား ဂျိုးဂျိုး ပုရွက်ဆိပ်ကိုက်သွားလဲ ေဆးရံုမှာပဲ တန်းစီြပတာ။ လူနာအချင်းချင်း အခွင့်ထူးခံလုပ်ချင်ရင် သူတို့ဝန်ထမ်းေတွကိုယ်တိုင်က မျက်နှာသာမေပးဘူး။ ဗွီအိုင်ပီဆိုတာ ေတာ်ဝင်မိသားစုပဲ ရှိရမယ် လို့ တရားဝင်ရံုးစာထုတ်ထားတာ။ အသည်းအသန်လူနာကို အသည်းအသန်လို ြကည့်တယ်။ အဲဒါ တိုးတက်လို့ ချမ်းသာလို့ ြဖစ်တဲ့စံနစ်မဟုတ်ဘူး။ မတိုးတက်လို့ မချမ်းသာလို့ ေခတ်မမီတဲ့စံနစ်။ ကိုယ့်ေလာက် အဆင့်အတန်းမမီလို့ ကိုယ့်လိုေတာသံုးေတွကို တေလးတစား ေခါ်ခန့်ထားရတာ။ ကိုယ့်ဆီမှာ သူတို့ထက် အများြကီးတိုးတက်ေနလို့ ဒီလိုအဆင့်မျိုး ြပန်မေရာက်နိုင်ေတာ့ဘူး။
(ဒီေကာင့်ကို အဲဒိပို့လိုက်မိတာ မဟာအမှားပဲလို့ ေတွးြကမလားမသိပါဘူး) အခုလည်း အမ်းမှာ တစ်တန်းတစားပဲ ရှိပါတယ်။ ဒါေပမယ့် မရှိြခင်းရဲ့ဒုက္ခေတွက အာကာကို လွှာပံုြပုေနရမယ်။ ဒီေနရာမှာ အေတွ့အြကံုရေအာင် ခနေလာက်ေအာင်းြပိး ေနာင်ကျမှ အြပင်မှာ လျှမ်းလျှမ်းေတာက် ေရလျှံတဲ့ေနရာေတွြပန်ပို့ေပးဖို့လည်း မေမျှာ်လင့်ပါဘူး။ ြဖစ်နိုင်ရင် ဒီ့ထက်ဆိုးတဲ့ အိသီယိုပိးယားတို့၊ ေတာင်အာဖရိကတို့ပဲ ပို့ေပးစမ်းပါ။ `တို့ထက်နိမ့်ကျတာေတွ တေထာြကီးပါလားဟ´ လို့ ေြဖသိမ့်ချင်လွန်းလို့။
ဒါေြကာင့်လည်း ချင်းဆရာဝန်ေတွက ချင်းြပည်မေနချင်၊ ရခိုင်ဆရာဝန်ေတွက အမ်းမှာ မေနချင်ြကတာ ြဖစ်မှာပဲ။ ကိုယ့်အမျိုးသားေတွ မရှိဆင်းရဲေနတာ ဘယ်သူကမှ နိစ္စဒူဝ ြကည့်မေနချင်ဘူး မဟုတ်လား။ ကဲပါေလ။ ဟက်ပိး အန်ဒင်ေလးြဖစ်သွားေအာင် လူနာေတွက အာဖာနည်ေနရာကဆို၊ ဆရာဝန်ေတွက ေဂျးမီေပါ့။
လူနာ ။ ။ ေနာက်ထပ် လာချင်လာပါ။ မထူးဆန်းေတာ့ပါ။ နှလံုးသားထဲက ဒီဒဏ်ရာေတွဟာ ဝဋ်ရှိလို့သာ ခံစားခဲ့ရတာ ဘယ်သူ့ကိုမှလဲ အြပစ်မတင်တတ်ေတာ့ပါ…..။
ဆရာဝန်။ ။ အိပ်မရတဲ့ညေတွများရင် ငါ့မှာ ဦးေနှာက်ပျက်၊ မနက်မထနိုင်၊ ပျင်းရိတဲ့ ဘဝစတိုင်.. မင်းသိတဲ့ ဘြကိုင်…။
(ေဟာဗျာ… ေြပာေြပာဆိုဆိုနဲ့ ထ က ေနမိြပန်ပါေပါ့)
0 comments:
Post a Comment