“ကိုယ့်​မှာတမ်း​”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

မိုး​ဦး​ကျမှာ သစ်​ေတာသစ်အုပ်​ေတွ ြမလွှာဝတ်ရံု အသစ်လဲလို့​ ဆင်သလိုပဲ အမ်း​ေဆး​ရံုက​ေလး​မှာလည်း​ ဆရာဝန်​ေသွး​သစ်​ေတွ​ေလာင်း​လို့​ အား​ြပည့်​အင်ြပည့်​ ြပန်စည်လာြပီတဲ့​။ တချို့​ဆို သွား​ေတာင် မသွား​ရ​ေသး​ဘူး​။

အမ်း​ကို ​ေရာက်သတဲ့​ လို့​ သတင်း​ြကား​တာနဲ့​ ​ေရွှ​ေညာင်ပင်ဘိုး​ဘိုး​ြကီး​ဆီ ကား​ြပသလိုမျိုး​ ကိုယ့်​ဆီ အ​ေြပး​လာြပီး​ အ​ေြခအ​ေန အရိပ်အကဲ စနည်း​နာြက​ေလတယ်။ ကိုယ်က​ေတာ့​ ဘာ​ေြပာရမှာလဲ။ အစကတည်း​က ​ေပျာ်ပါတယ် လို့​ သည်​ေလာက်​ေတာင် ​ေရး​ထား​မှပဲဟာ

“ကျွန်​ေတာ်​ေတာ့​ ​ေပျာ်ခဲ့​တယ်”

 လို့​ပဲ ​ေြပာတာ​ေပါ့​။ မညာပါဘူး​။ အဟုတ်ကို ​ေပျာ်ခဲ့​တယ်။ အခုဆို လက်​ေထာက်ဆရာဝန်က​ေလး​ေတွ ြပန်မြဖည့်​နိုင်​ေပမယ့်​ အထူး​ကုဆရာဝန်​ေတွကို အား​ြပည့်​အင်ြပည့်​ ြပန်ြဖည့်​ထား​တယ် လို့​ သိရ​ေတာ့​

“​ေပျာ်စရာြကီး​ဗျာ။”

 လို့​ေတာင် ​ေြပာလိုက်ချင်တာ အလိုက်မသိ အရိပ်အကဲ နား​မလည်ရာကျမစိုး​လို့​ မနည်း​ ဘရိတ်အုပ်ထား​ရတယ်။ အဲဒါ ကိုယ့်​တစ်​ေယာက်တည်း​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​ဗျ။

ကိုယ်နဲ့​အတူတူ ​ေရာက်ကာစတုန်း​က အတူဆံုခဲ့​တဲ့​ ဆရာဝန်​ေတွ အား​လံုး​ တညီတညွတ်တည်း​ ​ေြပာတာပါ။ မိ​ေဝး​ဖ​ေဝး​ တရပ်တ​ေကျး​မှာ ြခိုး​ြခိုး​ြခံြခံ ​ေနရတာ၊​ သွား​ေရး​လာ​ေရး​ခက်၊​ လျှပ်စစ်မီး​ မရှိတာကလွဲလို့​ အမ်း​ကို မလွမ်း​တဲ့​သူ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး​။ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်​ေပါ် အမ်း​ကဓါတ်ပံု​ေဟာင်း​က​ေလး​ေတွ ြပန်တင်မိရင်​ေတာင် တတမ်း​တတ ကွန်မန့််​ေတွ​ေပး​ေနြကတုန်း​။ သတင်း​ေထာက်မက​ေလး​ေတွ အင်တာဗျူး​မှာ ​ေမး​ေနကျအတိုင်း​

“အမ်း​ကို​ေရာက်​ေနတာ ဘယ်လိုခံစား​ရပါသလဲ။”

 လို့​ ​ေမး​ရင် ဘယ်သူ့​ေမး​ေမး​

“သူများ​သား​သမီး​ကို အခုလို ဘယ်သူမှ မလာချင်တဲ့​ ​ေနရာမျိုး​မှာ တ​ေမ့​တ​ေမာ ပစ်ထား​တဲ့​ ကိုယ့်​လူြကီး​ေတွကို ​ေြခာက်ညင်အြကီး​ြကီး​ ကပ်တာကလွဲလို့​ ကိုယ်ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ေတာ့​ အ​ေပျာ်သား​ပါ​ေလ။” 

လို့​ ​ေြဖြကမယ် ထင်တယ်။

မနက်လင်း​တာနဲ့​ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် သွား​ြက​ေတာ့​လည်း​ အတူတူ။ ​ေဆး​ရံု​ေပါ်တက် ကိုယ့်​အ​ေဆာင်ကိုယ် ဝင်ြက​ေတာ့​လည်း​ အတူတူ၊​ မနက်ြပန်ညြပန် ထမင်း​စား​ထွက်​ေတာ့​လည်း​ အတူတူ၊​ ဒီြကား​ထဲ ​ေန့​လည်​ေန့​ခင်း​ ​ေကာ်ဖီ​ေသာက် မုန့်​စား​ အ​ေဆာင်လည်လိုက်ြက​ေသး​တယ်။ ြပန်တာက​ေတာ့​ ဘယ်သူမဆို အကုန် ြပန်ချင်ြကတဲ့​သူ​ေတွချည့်​ပဲ။ ကိုယ့်​ကိစ္စနဲ့​ကိုယ် သည်လိုပဲ အလှည့်​ကျ ြပန်စရာရှိတဲ့​သူကြပန်၊​ ကျန်တဲ့​သူက ကာဗာလုပ်​ေပး​ထား​ြကတယ်။ ြပန်လာရင် မုန့်​ဝယ်ခဲ့​ရတာ​ေပါ့​။

 ပိုက်ဆံရသလား​ လို့​ ​ေမး​ရင်​ေတာ့​ အမ်း​က ပိုက်ဆံမရပါဘူး​။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ ဘယ်ရခိုင်ဆရာဝန်မှ မလာချင်တဲ့​ြမို့​ထဲမှာပါတယ်။ (လာတဲ့​သူ​ေတွကို အြကီး​ြကီး​ ​ေလး​စား​ပါတယ်။) ရခိုင်​ေတွက စစ်​ေတွ၊​ ​ေကျာက်ြဖူ၊​ သံတွဲ​ေလာက်သာ သွား​တာ။ အမ်း​ကိုဆို ရှိတယ် လို့​ေတာင် မမှတ်ဘူး​။

အမ်း​မှာ တစ်နှစ်ကုန်ကုန် နှစ်နှစ်ဆန်း​ဆန်း​ ဆရာဝန်​ေတွ လစ်လပ်​ေနလို့​ရတယ်။ ကိစ္စမရှိဘူး​။ ခုလိုပဲ။ မရှိ ရှိတဲ့​လူက သိမ်း​ကျံုး​ လုပ်​ေပး​ြကလိမ့်​မယ်။ အမ်း​ြမို့​နယ်ထဲက တပ်​ေတာင်တို့​ ကမ်း​ေထာင်း​ြကီး​တို့​လို တိုက်နယ်က​ေလး​ေတွကျ​ေတာ့​ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်​ေတာင် အလစ်မခံဘူး​။

ချက်ချင်း​ အစား​ြပန်ြဖည့်​တာ။ လူစား​လာရရင်​ေတာင် ကြပီး​လာြကတဲ့​ ရွာက​ေလး​ေတွ။ အဲဒီက တိုက်နယ်ဆရာဝန်က​ေလး​ေတွက အမ်း​က အထူး​ကုဆရာဝန်ြကီး​ေတွထက် ဝင်​ေငွ​ေကာင်း​တယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ အမ်း​ကသာ အလကား​မတ်တင်း​ FoC ​ေနရာ။ သူတို့​ေနရာ​ေတွက​ေတာ့​ လမ်း​ေြကာင်း​နဲ့​မှ ဝင်လို့​ရတာ။ ဒါ​ေပမယ့်​ အထူး​ကုဆရာဝန်ဆိုတာ ​ေဆး​ခန်း​ေလး​ထိုင်စား​ရင် ဝမ်း​ဝရံု​ေတာ့​ ရတာပ။ ရန်ကုန်မှာလို ကုန်စရာလည်း​ ထူး​ထူး​ေထွ​ေထွ မှ မရှိပဲ။

 အမ်း​ကဆရာဝန်​ေတွ ​ေဖာ​ေဖာသီသီ ရတာက​ေတာ့​ ပုဇွန်​ေြခာက်နဲ့​ ပျား​ရည်ပါ။ ရန်ကုန်ြပန်တိုင်း​ အထုပ်ြကီး​အထုပ်ငယ်နဲ့​ပါတယ်။ အမ်း​မှာ ​ေဖာ​ေဖာသီသီ စား​ရတာက​ေတာ့​ သူတို့​က ဝါး​တုတ်လို့​ေခါ်တဲ့​ မျှစ်စို့​ေပါက်က​ေလး​ေတွ။ ရခိုင်ဟင်း​က​ေလး​ေတွနဲ့​ ရင်း​နှီး​သွား​လိမ့်​မယ်။ ​ေတာဝက်သား​၊​ ဆတ်သား​၊​ ဂျီသား​စစ်စစ် စား​ဖူး​သွား​မယ်။

 အခုလို မိုး​ဦး​ကျဆို သူများ​ေတွ အင်တာနက်​ေပါ်မှာ ဖား​ခရု ဖား​ခရု လို့​ ​ေအာ်​ေနတဲ့​ဟာ​ေတွ စား​ရမယ်။ ဖား​ေပါင်စင်း​က​ေလး​ေတွ၊​ ခရုလို့​ေခါ်တဲ့​ မုတ်​ေကာင်ြကီး​ေတွ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ရတာ​ေပါ့​။ ပုဇွန်ကျား​က​ေလး​ေတွက​ေတာ့​ ​ေရတက်ြပီး​ ြပန်ကျသွား​တဲ့​ရက်တိုင်း​ ​ေပါတယ်။ ပင်လယ်စာကို ရခိုင်မှာ စား​ဖူး​မှ ရန်ကုန်မှာစား​ရတဲ့​ အရသာနဲ့​ မတူမှန်း​ သိလိမ့်​မယ်။

 ငရုတ်​ေကာင်း​ေစ့​ေလး​ ​ေလှာ်​ေထာင်း​ခပ်လိုက်ရင် ​ေရလံုြပုတ်ရံု၊​ ဆီပူထိုး​ရံု​ေလာက်နဲ့​ ချိုြပီး​ေမွှး​ေန​ေရာ။ အမ်း​ရဲ့​ စပယ်ရှယ်မီနူး​က​ေတာ့​ ြကက်​ေသာက်ဆမ်း​၊​ အာပူချက် နဲ့​ ကျည်​ေတာက်ထိုး​ပါ။ ရန်ကုန်က ရခိုင်ဆိုင်​ေတွမှာ ဝယ်စား​လို့​ရ​ေပမယ့်​ အရသာချင်း​ တြခား​စီပဲ။ ​ေကျာက်ြဖူကလာတဲ့​ ငမုတ်​ေြကာ်က​ေလး​ေတွလည်း​ ​ေကာင်း​တယ်။ အမ်း​မှာ ​ေငွယား​က​ေလး​များ​စုမိရင် အ​ေြကာင်း​ရှာြပီး​ ​ေဆး​ရံုမှာ အဖွဲ့​လိုက်ြကီး​ ချက်ြပုတ်စား​ေသာက်ြကတယ်။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ ​ေပျာ်စရာြကီး​ လို့​ေြပာတာ။

 အခုလိုမျိုး​ မိုး​တွင်း​ဘက်ဆို အလကား​ေနရင်း​ ​ေပျာ်​ေနရတဲ့​အ​ေြကာင်း​က​ေတာ့​ ​ေရ​ေတွ​ေရ​ေတွဆိုတာ အား​ြကီး​ေပါတာပဲ။ တံစက်ြမိတ်မှာ ​ေရတံ​ေလျှာက်က​ေလး​ခံြပီး​ ပိုက်လံုး​က​ေလး​နဲ့​ တိုင်ကီထဲသွယ်ထား​ရင် ြပတ်တယ်ကို မရှိဘူး​။ လျှံလို့​ချည့်​ေနတယ်။ သူတို့​မိုး​တွင်း​ကလည်း​ တစ်နှစ်မှာ ​ေြခာက်လ​ေလာက်နီး​နီး​ ရွာတယ်။ ​

ေတာက်တဲ့​ြကီး​ေတွ ကင်း​လိပ်​ေလျှာ​ေတွ​ေတာ့​ အိမ်​ေပါ်အိမ်​ေအာက် အား​ြကီး​ြမူး​တယ်။ ရန်ကုန်ကို ြပန်​ေြပာင်း​လာတုန်း​က​ေတာင် ခရီး​ေဆာင် အိပ်ထဲမှာ ကင်း​လိပ်​ေလျှာတစ်​ေကာင် အိမ်တိုင်ရာ​ေရာက် ပါလာ​ေသး​။ ညဘက်ဆိုရင် မိုး​သံ​ေလသံနဲ့​ ဟိန်း​ေန​ေအာင် တွန်တယ်။ ဖား​ေတွကလည်း​ ြကွက်ြကွက်ကို ညံလို့​။ သူတို့​ကို ဘာလို့​ မိုး​ေလဝသ ​ေဗဒင်​ေဟာတယ်လို့​ ​ေြပာမှန်း​ ခုမှ သိရတာ။ ​

ေရာက်ခဲ့​ဖူး​သမျှအရပ်ထဲမှာ ရခိုင်ဟာ မိုး​အများ​ဆံုး​ပဲ။ မုတ်သုန်က သူ့​ကို​ေကျာ်ြပီး​မှ ကုန်း​တွင်း​ဝင်ရတာကိုး​။ အြပင်ထွက်မယ်ြကံရင် အိမ်ရဲ့​ အ​ေနာက်​ေတာင်​ေထာင့်​ကိုသာ ြကည့်​လိုက်။ ​ေမှာင်​ေနရင် ရွာ​ေတာ့​မှာ ထီး​ယူသွား​ေတာ့​။ မိုး​သက်​ေလြပင်း​က​ေလး​ေတွ ကျတတ်​ေပမယ့်​ မုန်တိုင်း​ေတွကျရင် သူ့​ဆီတိုက်ရိုက်မလာဘူး​။ ​ေတာင်​ေတွ ကာထား​တာကိုး​။ ညတိုင်း​လိုလို မိုး​ရွာြပီး​ မိုး​ေအး​ေအး​နဲ့​ သိပ်အိပ်လို့​ေကာင်း​တာ။ ပိုက်ဆံမကုန်တဲ့​အရသာ။

 သွား​ေရး​လာ​ေရး​အတွက်က​ေတာ့​ တရုတ်ဆိုင်ကယ်​ေလး​တစ်စီး​ေလာက် ဝယ်ထား​လိုက်ရင် ဘာမှမလို​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေလး​ ငါး​သိန်း​ေလာက်ဆို အသစ်ရတယ်။ လိုင်စင်မရှိလည်း​ ဘာမှမြဖစ်ဘူး​။ လုပ်ချင်သပဆို ကညနက လာတဲ့​အခါ လုပ်ထား​လိုက်။ ရန်ကုန်ြပန်ချင် ​ေလယာဉ်ပျံြကီး​ ပက်ဆပ်​ေပး​စီး​လိုက်မှာ​ေပါ့​။ ဘာလို​ေသး​လဲ။

ဟိုနား​သည်နား​သွား​တဲ့​ ရွာလမ်း​က​ေလး​ေတွက ဆိုင်ကယ်နဲ့​မှ နှံ့​နှံ့​တက်တာ။ အစည်း​အ​ေဝး​ရှိရင် စစ်​ေတွကို TMO ကိုယ်စား​ သွား​ရင်း​ လည်လို့​ပတ်လို့​လည်း​ရတယ်။ ​ေလယာဉ်ခမှ တစ်​ေသာင်း​ခွဲပဲ ​ေပး​ရတယ်။ ကား​နဲ့​သွား​ရင် ပို​ေတာင် ကုန်​ေသး​။ ​ေြခ​ေထာက်​ေဗွပါတဲ့​သူဆို ​ေြမာက်ဦး​၊​ ​ေကျာက်​ေတာ် သွား​မလား​၊​ ​ေကျာက်ြဖူ ရမ်း​ြဗဲ သွား​မလား​၊​ ​ေတာင်ကုတ် သံတွဲ သွား​မလား​။ သွား​စမ်း​ပါ​ေလ့​။

ငပလီ၊​ သံတွဲကလွဲရင် ​ေဟာ်တယ်ခ​ေတွ ​ေဈး​မြကီး​ဘူး​။ ​ေရပူ ​ေရ​ေအး​၊​ အဲယား​ကွန်း​ နဲ့​ နှစ်​ေယာက်ခန်း​ကို နှစ်​ေသာင်း​ခွဲ​ေလာက်ဆို အ​ေကာင်း​စား​ သား​သား​နား​နား​ တည်း​လို့​ရတယ်။ စစ်​ေတွမှာ​ေတာ့​ ရခိုင်စာတင် မဟုတ်ဘူး​။ ​ေခါက်ဆွဲကဘား​တို့​ စာနာပရာတို့​ပါ စား​ေကာင်း​တယ်။ River Valley ​ေတာ့​ ​ေရာက်​ေအာင်သွား​သင့်​တာ​ေပါ့​။

ရခိုင်မုန့်​တီက​ေတာ့​ အမ်း​မှာ စား​မ​ေကာင်း​ဘူး​။ စစ်​ေတွ၊​ ​ေကျာက်ြဖူမှာ တအား​ေကာင်း​တယ်။ စနဲသုပ်ဆိုတဲ့​ ငပိနဲ့​ ငရုတ်သီး​မှုန့်​နဲ့​ ခပ်စပ်စပ်က​ေလး​ သုတ်တာကမှ ပိုစား​ေကာင်း​တာ။

 ​ေပါင်း​သင်း​ဆက်ဆံ​ေရး​ကျ​ေတာ့​ ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ ​ေြပာြကတာက ရခိုင်​ေတွဟာ အချိုချက်လည်း​မရ အချဉ်ချက်လည်း​မရ၊​ ​ေပါင်း​ရသင်း​ရ အား​ြကီး​ခက်တာလို့​ ​ေြပာ​ေလ့​ရှိြကတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ အ​ေြကာသိဖို့​ပဲ လိုတာ။

သူတို့​က အစပ်​ေလ အစပ်။ စား​တတ်ရင်​ေတာ့​ သူမပါ ခံတွင်း​မလိုက်​ေတာ့​ဘူး​။ သ​ေဘာ​ေကာင်း​ပါတယ်။ ​ေနရာတကာ ရခိုင်မှ ရခိုင် ြဖစ်​ေနတတ်ြကလို့​ အြမင်ကပ်ခံရတာ ​ေနပါလိမ့်​မယ်။ စစ်​ေတွမှာ အထိုင်ကျ​ေနတဲ့​ သူငယ်ချင်း​အထူး​ကုဆရာဝန်တစ်​ေယာက် ​ေြပာတာ မှတ်ထား​ဖူး​တယ်။

“ရခိုင်​ေတွနဲ့​ေပါင်း​ရင် မင်း​ဝင်ဝင်ချင်း​ေတာ့​ ​ေအာက်ကျခံြပီး​ ဝင်ပါ။ တစ်ခါ​ေအာက်ကျခံလိုက်တာ သူတို့​ ​ေကျနပ်သွား​ရင် ​ေနာက်အ​ေခါက်​ေတွ ​ေခါင်း​ေပါ်တက်နင်း​လည်း​ စိတ်မဆိုး​ေတာ့​ဘူး​။”

 တဲ့​။ ဟုတ်သင့်​သ​ေလာက်​ေတာ့​ ဟုတ်သား​။ သူတို့​လည်း​ လူပဲဟာ။ လူပီသတဲ့​စရိုက်ရှိတာ​ေပါ့​။

ဒါ​ေပမယ့်​ လက်​ေတွ့​ကိုယ်တိုင်သိလာတဲ့​ သင်ခန်း​စာက​ေတာ့​ စိတ်ထဲမှာ သူတို့​နဲ့​ကိုယ်နဲ့​ ဗမာပဲ ရခိုင်ပဲ အ​ေတွး​ကို​ေဖျာက်ထား​ြပီး​ ရခိုင်​ေရာက်တုန်း​ ရခိုင်လို​ေန၊​ ရခိုင်လို​ေတွး​၊​ ရခိုင်ယဉ်​ေကျး​မှု​ေတွနဲ့​ နီး​စပ်​ေအာင် ​ေလ့​လာြကည့်​ရင် ပိုြပီး​ ခင်ခင်မင်မင် ရင်း​ရင်း​နှီး​နှီး​လည်း​ရှိ၊​ စိတ်ဝင်စား​စရာလည်း​ ​ေကာင်း​ပါတယ်။

ကိုယ်လည်း​ သူတို့​ေနရာက ဝင်​ေတွး​တတ်သွား​တာ​ေပါ့​။ အမ်း​မ​ေရာက်ခင်ကများ​ ရခိုင်ဆို ငှက်​ေပျာသီး​ေသး​ေသး​ေလး​ေလာက်ပဲ သိတာ။ အခု ဝန်ြကီး​ဌာနြကီး​ေကျး​ဇူး​နဲ့​ ​ေတာ်​ေတာ်​ေလး​ တီး​မိ​ေခါက်မိရှိလာလို့​ ​ေကျး​ဇူး​ေတာင် တင်မိ​ေသး​။

 လုပ်ငန်း​သ​ေဘာသဘာဝအ​ေနနဲ့​ေြပာရရင် အမ်း​မှာ​ေနရတဲ့​ အထူး​ကုဆရာဝန် တစ်​ေယာက်ရဲ့​ဘဝဟာ ရန်ကုန်မှာ ​ေရများ​ရာ မိုး​ရွာ​ေနတဲ့​ ဆရာဝန်ဘဝထက် အများ​ြကီး​ ​ေကျနပ်စရာ​ေကာင်း​ပါတယ်။ ရန်ကုန်မှာက ယန္တယား​ြကီး​တစ်ခုရဲ့​ တစိတ်တပိုင်း​အ​ေနနဲ့​ လှုပ်ရှား​ရတယ်။ ​ေန့​တိုင်း​ လူနာ​ေတွ ြကည့်​ေနတယ်။ ခွဲ​ေနတယ်။ တက်လာတယ်။ ဆင်း​သွား​တယ်။ ​ေကာင်း​သွား​တယ်။ ​ေသသွား​တယ်။

ဘယ်ဟာမှ ကိုယ့်​လူနာ မဟုတ်ဘူး​။ ဘယ်သူကမှလည်း​ ဘယ်သူ့​ဆရာဝန် မဟုတ်ဘူး​။ အဖွဲ့​အစည်း​တစ်ခုလံုး​ သတ်မှတ်ထား​တဲ့​ စည်း​ကမ်း​ လုပ်ထံုး​လုပ်နည်း​ကို လိုက်နာြပီး​ ဝတ္တရား​မပျက် ကုသ​ေနြကတယ်။ အထည်ချုပ်စက်ရံုမှာ ​ေကာ်လာချုပ်တဲ့​သူ၊​ ဂုတ်ပိုး​ချုပ်တဲ့​သူ၊​ ​ေရှ့​ြခမ်း​ေနာက်ြခမ်း​ ချုပ်တဲ့​သူ သူ့​တာဝန်နဲ့​သူ ခွဲထား​သလိုပဲ။

ဘယ်အထည်ကမှ ကိုယ့်​လက်ရာ သီး​သန့်​ မဟုတ်ဘူး​။ ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဝတ်ဖို့​မှ ရည်စူး​ထုတ်လုပ်​ေနတာ မဟုတ်ဘူး​။ ကိုယ့်​စက်​ေပါ် ​ေရာက်လာတဲ့​အထည် အမှား​အယွင်း​မရှိ၊​ အချိန်မီ ြပီး​ေအာင်ချုပ်။ အဲဒီသ​ေဘာပဲ။ နယ်မှာကျ​ေတာ့​ အပ်ချုပ်ဆိုင်မှာ သွား​အပ်တာနဲ့​တူတယ်။ လူနာတစ်ဦး​ချင်း​ကိုလိုက်ြပီး​ လိုအပ်သမျှ အစအဆံုး​ ကိုယ်ချည့်​ပဲ တာဝန်ယူရတယ်။ ​ေကာင်း​လည်း​ ကိုယ့်​လက်ရာ၊​ ဆိုး​လည်း​ ကိုယ့်​လက်ရာ။ မလုပ်တတ်လို့​ ငုတ်တုတ်ထိုင်ြပီး​ သူများ​ဆိုင်လွှတ်​ေနရင်လည်း​ ကိုယ်အသံုး​မကျတာ။

ချည်မရှိလို့​၊​ အပ်မရှိလို့​ လွှဲချမ​ေနနဲ့​။ ကိုယ့်​ဟာကိုယ် ရှိ​ေအာင်လုပ်၊​ မလုပ်နိုင် ငုတ်တုတ်​ေန။ ​ေရွှအ​ေြကာင်း​ ဖ​ေယာင်း​သက်​ေသတဲ့​။ နယ်မှာ​ေရာက်​ေနတဲ့​ ဆရာဝန်တစ်​ေယာက် ဘယ်​ေနရာ​ေတာ်ြပီး​ ဘယ်​ေနရာ​ေရှာ်သလဲဆိုတာ အဲဒီနယ်က လူနာ​ေတွ အသိဆံုး​ပဲ။ ​ေရာက်တုန်း​ေရာက်ခိုက် ​ေဆး​ရံု​ေပါ်တချက်​ေလာက် ဝင်ပတ်ြကည့်​လိုက်ရင် သ​ေဘာ​ေပါက်နိုင်​ေလာက်တယ်။

ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ လုပ်ငန်း​ခွင် စိတ်​ေကျနပ်မှုဟာ နယ်မှာပိုရနိုင်တယ်။ တစ်ခု​ေတာ့​ ရှိတာ​ေပါ့​။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် မှန်မှန်ကန်ကန် ြပန်မဆန််း​စစ်နိုင်ရင် လူသရမ်း​လက်သရမ်း​ြကီး​ ြဖစ်သွား​တတ်တယ်။ ကံဆိုတာ အြမဲတ​ေစ​ေတာ့​ ဘယ်​ေကာင်း​ေနနိုင်ပါ့​မလဲ။

ဆရာတစ်​ေယာက်​ေြပာဖူး​တာက​ေတာ့​ နယ်မှာ Confidence တက်လာ​ေပမယ့်​ Competence ကျသွား​တတ်တယ်တဲ့​။ ရန်ကုန်မှာ စက်ကိရိယာ ပညာရှင် စံုစံုလင်လင်နဲ့​ လုပ်ရတဲ့​ မနိုင်ရင်ကာ လူနာ​ေတွကို ​ေတာမှာ ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူး​။ အတတ်နိုင်ဆံုး​ ြကိုး​စား​ေပး​မယ်ဆိုတဲ့​ ကုထံုး​ဟာ ရသင့်​ရထိုက်​ေသာ နှုန်း​မီစံကိုက် ကုထံုး​နဲ့​ အများ​ြကီး​ ကွာတယ်။

 ​ေညာင်သီး​ေတွစား​ရတဲ့​အ​ေြကာင်း​ချည့်​ပဲ ​ေြပာ​ေနမိတယ်။ အမ်း​မှာ​ေနရင် ​ေလး​ညှို့​သံက​ေလး​လည်း​ နား​ေထာင်တတ်​ေအာင် သင်​ေပး​ဦး​မှပါ။ ​ေတာ်​ေတာ်ြကာ ​ေြပာ​ေြပာကမှ မ​ေစာပဲ လို့​ ရှိ​ေနဦး​မယ်။ အမ်း​ဟာ ပိုက်ဆံသာ ဟုတ်ဟုတ်ြငား​ြငား​ မရတာ။

အတိုင်အ​ေတာထူတဲ့​ ြမို့​ထဲမှာ သူလည်း​ ပါတယ် လို့​ ​ေြပာရမလိုြဖစ်​ေနြပီ။ ​ေခတ်ကာလြကီး​က အရင်လို မဟုတ်​ေတာ့​ပဲ ဘာမဆို ဂျာနယ်စာမျက်နှာ​ေပါ် ​ေရာက်​ေရာက်သွား​တဲ့​အချိန်ဆို​ေတာ့​ တခါတရံမှာ ကိုယ်ကလည်း​ မမှား​ပဲနဲ့​ ဂျာနယ်​ေကျာ် မမ​ေလး​ ကိုကို​ေလး​ေတွ ြဖစ်ကုန်ြကတာလည်း​ ရှိပါတယ်။ ကိုယ့်​ဘဝအကျိုး​ေပး​ကလည်း​ ဘယ့်​နှယ်ြကီး​မှန်း​ မသိပါဘူး​။

ရန်ကုန်က​ေနထွက်တာ အမ်း​ရယ်၊​ ဘူတန်ရယ်၊​ ​ေလာက်ကိုင်ရယ်၊​ သံုး​ေနရာပဲ ​ေရာက်ဖူး​ေသး​တယ်။ သံုး​ေနရာစလံုး​မှာ အမှုကိစ္စ​ေတွမှာ သက်​ေသလိုက် ​ေရှ့​ေနလိုက် ဝင်ဝင်ပါခဲ့​ရတယ်။ မီး​မရှိပဲ မီး​ခိုး​မထွက်ဘူး​ လို့​ေတာ့​ မထင်​ေစချင်ပါဘူး​။ အမှုြဖစ်တဲ့​သူ​ေတွမှာ ဘယ်သူကမှ ကိုယ်ကျင့်​သိက္ခာ ပျက်လှပါချည့်​ မဟုတ်ဘူး​။ အစဆွဲထုတ်စရာ တစံုတရာမှာ အတွင်း​လူ တစ်ဦး​တစ်​ေယာက်က ရှဲဒိုး​စာ​ေရး​ဆရာ ပါ​ေနလို့​ ြဖစ်ြကရတယ်။ ဆိုလိုတာက

“ငါ ဘာမှား​လို့​လဲ။” 

ဆိုြပီး​ ဘာမထီ အာဇာနည် လုပ်​ေနလို့​က​ေတာ့​ ဆွမ်း​ခံရင်း​ ငှက်သင့်​မိရင် အလကား​ေနရင်း​ စစ်လား​ေဆး​လား​နဲ့​ ရှင်း​ေနရတတ်တယ်။

အဲလိုြဖစ်သွား​ရင် အနည်း​ဆံုး​ေတာ့​ မုဒ်က​ေအာက်သွား​ြပီး​ လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်​ေတွ ​ေပျာက်သွား​ေရာ။ ဘယ်​ေပျာ်​ေတာ့​မလဲ။ ကိုယ်က ဘာမှမဟုတ်​ေလာက်ဘူး​လို့​ ထင်​ေနတဲ့​ဟာက​ေလး​ေတွက ကိုယ့်​ကို အ​ေနှာက်အယှက်​ေပး​တတ်တယ် လို့​ သတိ​ေပး​ချင်တာပါ။ တကယ်တမ်း​ ကျား​စီး​ဖား​စီး​ သူ​ေဌး​ြဖစ် ​ေခွး​ြဖစ် စား​ေနတဲ့​သူမျိုး​ေတွဟာ ကိုယ်​ေတွထက် အများ​ြကီး​ လည်ပါတယ်။ ပန်ကာဆိုတာ အထက်မှာခိုင်​ေအာင် ​ေဇာက်ထိုး​ဆွဲထား​မှ လည်လို့​ရတာခင်ဗျ။

သူတို့​လိုလူစား​မျိုး​ကို ဘယ်​ေသာအခါမှ အတိုင်အ​ေတာနဲ့​ ဒုက္ခ​ေရာက်သွား​တာ မ​ေတွ့​ဖူး​ပါဘူး​။ ဒီလို​ေြပာလို့​ လွတ်တယ်​ေတာ့​ မထင်ပါနဲ့​။ ကိုယ့်​အကုသိုလ်နဲ့​ကိုယ် ဒုက္ခ​ေရာက်သွား​တာ​ေတာ့​ ​ေစာ​ေဖတို့​ ​ေနာ​ေကျ​ေအာင် ြမင်ခဲ့​ဖူး​ပါတယ်။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ မ​ေတာ်တဆ အဲလိုလူမျိုး​နဲ့​ ြကံုလာရင် ကိုယ့်​အထုပ်ကိုယ်ထမ်း​ေနတာ လို့​ပဲ သ​ေဘာထား​ပါတယ်။ ကံ ကံ၏အကျိုး​ဆိုတာ ​ေစတနာပါသွား​ရင် အ​ေဟာသိကံ ြဖစ်ရိုး​ မှ မရှိပဲနဲ့​။

 တကယ်​ေတာ့​ အမ်း​မှာ​ေနြကတဲ့​ ​ေဒသခံ​ေတာသူ​ေတာင်သား​ေတွက ရိုး​လှပါတယ် မ​ေြပာနိုင်​ေတာင် အ တာ​ေတာ့​ အမှန်ပါ။ သူတို့​ဆီ​ေရာက်လာတဲ့​ ဆရာဝန်ဆိုရင် အထူး​ကုနဲ့​မှ ြပချင်တဲ့​ စိတ်က​ေလး​ေတာ့​ ရှိတာ​ေပါ့​။ ​ေဆး​မ​ေပး​ရင် စမ်း​သပ်ခဆိုတာလည်း​ နား​လည်ြကတာ မဟုတ်ပါဘူး​။

ဒါ​ေပမယ့်​ ဆရာဝန်​ေတွကို တိုင်လိုက်​ေတာလိုက်မယ် ဆိုတဲ့​စိတ်​ေတာ့​ မရှိြကပါဘူး​။ ြမန်မာဆရာဝန်​ေတွနဲ့​ ြမန်မာစကား​ေြပာ​ေနရတာ​ေတာင် သူတို့​မှာ ရှက်ကိုး​ရှက်ကမ်း​ မရွံ့​မရဲနဲ့​။ နို့​ေပမယ့်​ ​ေြမကွက်​ေတွ အ​ေလျာ်​ေတာင်း​တုန်း​ကလို တစ်​ေယာက်​ေယာက်က ဦး​ေဆာင်ြပီး​

“​ေရာ့​ ဒီလိုတိုင်ရတယ်။ ဒီမှာ လက်မှတ်ထိုး​။” 

ဆိုရင် သိပ်မစဉ်း​စား​ဘူး​။ ​ေနာက်​ေတာ့​မှ

“ငါတို့​ေနရာ ​ေနာက် ဆရာဝန်​ေတွ မလာချင်ပဲ ​ေန​ေရာ့​မယ်။”

 ဆိုြပီး​ ရင်ဘတ်စည်တီး​ြဖစ်တယ်။

 အမ်း​က​ေြပာင်း​လာြပီး​ အမ်း​ကို တ​ေအာင့်​ေမ့​ေမ့​ ရှိ​ေနဆဲြဖစ်တဲ့​ ဆရာဝန်ြကီး​ြကီး​ငယ်ငယ်​ေတွ ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ ရှိပါလိမ့်​မယ်။ ကိုယ်​ေတာင် အဲဒီထဲကမှ တစ်​ေယာက် မဟုတ်လား​။ ဒါ​ေပမယ့်​ အမ်း​ လို့​ ဆိုလိုက်တာနဲ့​ မသွား​ရ​ေအာင် လွှမ်း​ြခံုတဲ့​သူ​ေတွ၊​ အင်အား​နဲ့​ တွဲဘက်ြပီး​ တြခား​မှာ​ေနတဲ့​သူ​ေတွ၊​ ထွက်စာတင်တဲ့​သူ​ေတွ၊​ သွား​ြပီး​မှ မ​ေနနိုင်ပဲ ​ေြပး​သွား​တဲ့​သူ​ေတွက​ေတာ့​ ပိုများ​ေနမလား​ မသိပါဘူး​။

 အခုလည်း​ အသစ်​ေတွ​ေရာက်လာတယ်သာဆိုတယ်။ ဘယ်နှစ်​ေယာက်ကများ​ တကယ်​ေနြပီး​ ဘယ်နှစ်​ေယာက်က ကျန်ခဲ့​မယ် မ​ေြပာတတ်ပါဘူး​။ အဆင်မ​ေြပြခင်း​ စိတ်ညစ်ြခင်း​များ​နဲ့​ ြကံု​ေနမယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ကိုယ်​ေရး​တဲ့​စာ​ေြကာင့်​ နာစရာ​ေလး​ေတွ ​ေမ့​ြပီး​ လွမ်း​စရာ​ေလး​ေတွ ​ေတွး​မိမယ် ထင်ပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်မ​ေနဖူး​ မသွား​ဖူး​ပဲ သူများ​ေချာက်ကျ​ေအာင် သာြခင်း​တထပ် ဖွဲ့​နွဲ့​ြပီး​ ဂျင်း​ထည့်​လွှတ်တဲ့​စာမျိုး​ မ​ေရး​ဖူး​တာ​ေတာ့​ အရင်စာ​ေတွ ဖတ်ဖူး​သူတိုင်း​ သိပါလိမ့်​မယ်။

စိတ်ရင်း​အတိုင်း​ ဆု​ေတာင်း​ေပး​ရရင်​ေတာ့​ အား​လံုး​ ​ေပျာ်နိုင်ြကပါ​ေစဗျာ။