“နာမကျန်း​သည် အိုနှင်း​ဆီ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“ဘယ်သူ​ေတွဘာ​ေြပာ​ေြပာ ကိုယ်ထင်ရာကိုယ်လုပ်တဲ့​ အိုဘယ့်​ မနှင်း​ဆီရယ်။ နင်ကပဲ လှသလား​။ ငါကပဲ အသလား​။ ခုတိုင်​ေအာင် အ​ေြဖမသိ​ေသး​တယ်။’

 တဲ့​။

 အဲသလိုသာ ဘိုထီး​ကို တလိုက်ချင်ပါ​ေတာ့​တယ်။ အရင်ရက်​ေတွတုန်း​က ​ေဖ့​စ်ဘုတ်​ေပါ်သူများ​ေတွ ရှဲထား​လို့​ လံုး​ေစ့​ပတ်​ေစ့​ ဖတ်ထား​ြပီး​တဲ့​ ​ေြကာ်ြငာက​ေလး​ကို မနှင်း​ဆီက လာကမ်း​ေပး​တာက​ေတာ့​ သူကပဲ ကံဆိုး​ချင်လို့​လား​ ကိုယ်ကပဲ ကံဆိုး​ဖို့​ဖန်လာသလား​ေတာ့​ မသိပါဘူး​။ ကဲပါ​ေလ။ ဂ​ေလာက်​ေတာင် ​ေရစက်ပါလာမှြဖင့်​လည်း​ ​ေတွ့​တုန်း​ြကံုခိုက် ပံုရိုက်ြပီး​တင်လိုက်ြကရ​ေအာင် အင်တာဗျူး​ခန်း​ေလး​ ဆက်ြကတာ​ေပါ့​။

တကယ်​ေတာ့​ ရန်ကုန်​ေဆး​ရံုြကီး​ လမ်း​မ​ေတာ်ဘက်ဝင်​ေပါက်က​ေန ထီး​မပါဘာမပါ လမ်း​ေလျှာက်ြပီး​ ဝင်လာတဲ့​ သည်ငနဲသား​ေလး​ကို ဆရာဝန်တစ်​ေယာက် ြဖစ်​ေကာင်း​လိမ့်​မယ် လံုး​ဝထင်မထား​ဘူး​ နဲ့​ တူပါရဲ့​။ ​ေအး​ေပါ့​ေလ။ သည်ရုပ်သည်ရည်ကလည်း​ ဆရာဝန်လို့​ ထင်စရာ မှမဟုတ်ပဲကိုး​။

ဆရာဝန်ဆိုတာက ကား​အသစ်က​ေလး​ေတွနဲ့​ ​ေမာင်း​ဝင်လာတဲ့​ ဝတ်​ေကာင်း​စား​လှ​ေလး​ေတွနဲ့​ စတိုင်ကျကျ တရုတ်မျက်နှာနဲ့​ ဆံပင်စုတ်ဖွား​ဖွား​ သား​သား​နား​နား​ပံု​ေလး​ေတွ မဟုတ်လား​။

 သူ​ေပး​လာတဲ့​ ​ေြကာ်ြငာက King of Cancer ပါတဲ့​။ ကိုယ်နား​မလည်မှာစိုး​လို့​ ဘာသာပါ ြပန်​ေပး​ထား​တယ် ကင်ဆာဘုရင် တဲ့​။ ​ေအာင်မယ်မင်း​ သိြကား​မလို့​ ​ေတွ့​ရ​ေပတယ်။ ဆရာြကီး​က ​ေဆး​သိပ္ပံနိုဗယ်ဆုတင်ထား​ြပီး​သား​ပါတဲ့​။ မာမီမား​သား​ေမ​ေမလို ြငိမ်း​ချမ်း​ေရး​နိုဗယ်ဆု​ေတာင် မဟုတ်ဘူး​။ တရုတ်ကား​ထဲကလို လက်သီး​ဆုပ်​ေပါ် လက်ဝါး​က​ေလး​တင်ြပီး​

“ကုန်း​ရှိကွန်နျာ ကျွန်​ေတာ်ဆရာြကီး​ကို ဘယ်​ေနရာမှာ ​ေတွ့​နိုင်ပါသလဲ။”

 လို့​ ​ေထာက်လိုက်​ေတာ့​ မနှင်း​ဆီက ယိုး​ဒယား​ေမး​ထိုး​က​ေလး​နဲ့​ လမ်း​ဟိုဘက်က ကား​ေပါ်မှာ ဆရာြကီး​ နဲ့​ ​ေဆွး​ေနွး​နိုင်ပါသတဲ့​။

“​ေအာ်ရယ် ​ေအာ်ရယ်။ ​ေကာင်း​ပါြပီ ကျုပ်နှမရယ်။ ဆရာြကီး​ကယ်တင်နိုင်တဲ့​ ​ေရာဂါအမျိုး​အမည်က​ေလး​များ​ကို မသိရဘူး​လား​။”

 လို့​ နှပ်​ေြကာင်း​က​ေလး​အ​ေပး​မှာ အဓိကက​ေတာ့​ ​ေဟာသည်​ေဆး​ရံုြကီး​က ဆရာဝန်​ေတွ မကုနိုင် လက်​ေလျှာ့​လိုက်ရတဲ့​ ကင်ဆာ​ေဝဒနာရှင်​ေတွရဲ့​ အသက်ကို ကယ်တင်​ေပး​ေနပါသတဲ့​။ ြကည့်​စမ်း​ ြကည့်​စမ်း​။ ဒါသက်သက် ငါ့​ကိုဝုန်း​ေနတာ​ေပါ့​ေလလို့​ေတာင် မထင်ရက်ပါဘူး​။ သူ့​ခမျာ အင်နိုး​ဆင့်​ရုပ်ခံက​ေလး​နဲ့​ ​ေစတနာ​ေရှ့​ထား​ အကျိုး​ေဆာင်​ေနတာဆို​ေတာ့​ ကိုယ်ကလည်း​ မျက်နှာ​ေသ​ေလး​နဲ့​ပဲ

“ဟုတ်လား​။ ဒါ​ေပသိ လူနာက ​ေဆး​ရံု​ေပါ်တင်ထား​တာ​ေလဗျာ။ ကား​ေပါ်​ေခါ်လာဖို့​ မလွယ်​ေတာ့​ ဘယ့်​နှယ်လုပ်မတုန်း​။” 

လို့​ ပု​ေစ္ဆမိ ​ေမး​ြမန်း​ရပါ​ေလသတတ်။ အို ဒါ​ေလး​များ​ ဘာခက်တာ မှတ်လို့​ လူနာမပါလည်း​ ဆရာြကီး​က ကုတတ်ပါတယ်။ ​ေဆး​ရံု​ေပါ်မှာတင်ထား​တဲ့​ လူနာမှတ်တမ်း​က​ေလး​သာ မိတ္တူကူး​ြပီး​ ယူလာခဲ့​။ ဆရာြကီး​ဖတ်ြကည့်​လိုက်ရင် ဂွပ်ဆို ဓါတ်သွား​ေရာဆိုပဲ။ ကိုယ့်​ထက် အပံုြကီး​ကို ​ေတာ်​ေနတာပဲကိုး​။

ဪ သူတို့​ဆရာြကီး​က တစ်သျှူး​ေဗဒအ​ေြဖများ​အလိုက်​ေတာင် ကင်ဆာကို အမျိုး​အစား​ ကွဲြပား​စွာ ကု​ေလတယ်လား​။ ကင်ဆာဌာနက တနယ်ဂျင်း​ြဆာမြကီး​ကို​ေတာင် ​ေြပး​ပင့်​လိုက်ချင်လှ​ေသး​ေတာ့​။ ညည်း​တို့​ အဲသမှာဘာ​ေတွ အချိန်ကုန်ခံ​ေနြကတာတုန်း​။

 “ကုတဲ့​လူ​ေတွ အများ​ြကီး​ေနမှာ​ေပါ့​ေနာ်။”

 ဆို​ေတာ့​ အများ​ြကီး​ပဲ။ ​ေပျာက်တဲ့​သူ​ေတွ ​ေတာ်​ေတာ်များ​ေနပတဲ့​။

“သာဓုပါဗျာ။ သာဓုပါ။ ဆရာြကီး​က ဘယ်အရပ်ကများ​ ြကွလာ​ေတာ်မူပါလိမ့်​။”

 လို့​ ​ေမး​ြကည့်​တာ ​ေနရပ်က​ေတာ့​ သန်လျင်​ေကျာက်တန်း​မှာ ​ေဆး​ခန်း​ဖွင့်​ထား​သ​ေပါ့​ေလ။ အခု​ေတာ့​ လူနာအများ​ရဲ့​ ပန်ြကား​ေတာင်း​ဆိုချက်အရ ​ေဆး​ရံုြကီး​အဝလာြပီး​ ​ေမာ်​ေတာ်ယာဉ်တစ်စီး​နဲ့​ ဓါတ်ခန်း​ဝင် မှတ်တမ်း​တင် မသန်း​ြကင်လုပ်ရပါသတဲ့​။ သို့​ေသာ်ြငား​လည်း​ စက်တ​ေဒး​ ဆန်း​ေဒး​ေတာ့​ သည်း​ညည်း​ခံငါ့​ရှင်။ အထက်ြမန်မာြပည် ​ေရွှမန်း​ြမို့​ဆီက ​ေဝ​ေနယျများ​ကို ကယ်တင်ရန်အလို့​ငှာ မန်း​ေလး​ေဆး​ရံုြကီး​ေရှ့​မှာ ဝီး​ကန်း​ကလင်း​နစ်ကို ဂျင်​ေြခလည်​ေအာင် ဖွင့်​ကု​ေနရပါသတဲ့​။

အ​ေပွး​ြမင် အပင်သိဆိုသလို​ေပါ့​ခင်ဗျာ။ ဂ​ေလာက်ဆိုရင်ြဖင့်​ ဆရာြကီး​ရဲ့​ ပညာဂုဏ်​ေတွကို ရိပ်စား​မိပါြပီ။

“စိတ်​ေတာ့​ မရှိပါနဲ့​ ခင်ဗျာ။ တစ်ခု​ေတာ့​ ရှင်း​လင်း​ေအာင် ​ေမး​စမ်း​ပါရစီ။ ​ေဆး​ဖိုး​ဝါး​ခများ​က ​ေတာ်​ေတာ်ပဲ ကုန်ကျပါသလား​။”

 ​ေတာ်​ေတာ်ြကာ ကုရင်း​တန်း​လန်း​ အိမ်​ေပါင်ကား​ေပါင် မြဖစ်ရ​ေလ​ေအာင် ​ေမး​ထား​ရတာ​ေပါ့​။ ဆရာြကီး​က အသြပာဆရာဝန်မှ မဟုတ်ပဲဗျာ။ ​ေဆး​တစ်ဖံု သံုး​ေလး​ေသာင်း​ေလာက်သာ ကုန်ပါသတဲ့​။ အကုန်အကျနည်း​ဆို သဘာဝသစ်သီး​သစ်ဥများ​ နဲ့​ ​ေဖာ်စပ်ထုတ်လုပ်ထား​တဲ့​ ​ေအာ်ဂဲနစ်ပ​ေရာဒတ်စစ်စစ်မို့​ အ​ေမြကီး​ကန်က​ေတာင် အသိအမှတ်ြပုထား​ြပီး​ပတဲ့​။

ဟွန့်​ ငါ့​များ​ေတာ့​ သာ​ေကတကလူ​ေတာင် အဖက်လုပ်ြပီး​ လာမြပဘူး​။ ​ေဆး​ရံုြကီး​လာတက်တဲ့​သူ​ေတွက ကိုယ့်​ဆီရယ်လို့​ လာတာ ဟုတ်ဘူး​ေလ။ ​ေဆး​ေတွအလကား​ရ​ေနြပီဆိုလို့​ ြကက်ပျံမကျ စည်ကား​လာတာ။ ဆက်လက်ြပီး​ေတာ့​ ကိုယ်လိုနလပိန်း​တံုး​က​ေလး​ နား​လည်​ေအာင် မနှင်း​ဆီက Herbal Medicine ဆိုတဲ့​ ​ေတာ့​ပစ်ကို အင်တရိုဝင်ပါတယ်။

 “​ေကာင်း​ပါ​ေလ့​ဗျာ။ ဒါထက်စကား​မစပ် ဘီပိုး​ စီပိုး​ ဟိုပိုး​က​ေလး​များ​ေရာ မကုဘူး​လား​ ခင်ဗျ။”

 လို့​ စကား​ဆက်​ေတာ့​ သိပ်ကိုကုတာ​ေပါ့​။ ပွဲ​ေတွ့​ ြမစ်ချင်း​ြပီး​ ​ေဆး​စွမ်း​ေကာင်း​ေတွ ရှိတယ်။ အာမခံနဲ့​ စာချုပ်ချုပ်ြပီး​ကို ကုတာ။ တစ်ခု​ေတာ့​ ရှိသ​ေပါ့​။ အဲသလို ချည်ြပီး​တုပ်ြပီး​ ကုချင်သူများ​ြက​ေတာ့​ ကိုယ်က အာမခံ​ေပး​ရတာမို့​ အာမခံ​ေြကး​ယူတယ်။ သိန်း​ရာချီြပီး​ ကုန်ကျမယ်။ ​ေဆး​က​ေတာ့​ သံုး​ေလး​ေသာင်း​ေပး​ရတဲ့​ေဆး​ေတွနဲ့​ အတူတူပါပဲ။

 ဒါ​ေပမယ့်​ သူတို့​က ြကီး​ကျယ်တယ်​ေလ။ သိတယ် မဟုတ်လား​။ စာချုပ်နဲ့​ အာမခံရတဲ့​အတွက် အာမခံ​ေြကး​ကို ယူတာ။ တကယ်​ေတာ့​ သံုး​ေလး​ေသာင်း​ ​ေဆး​လည်း​ ​ေပျာက်တာချင်း​ အတူတူပဲတဲ့​။ အင်း​ မနှင်း​ဆီက​ေတာ့​ ကျုပ်ကို သံုး​ေလး​ေသာင်း​နဲ့​ ​ေြကး​ြဖတ်ထား​ြပီ ထင်ပါရဲ့​။ ဟုတ်တာ​ေပါ့​ေလ။ ဒီရုပ်ြကီး​က သိန်း​တစ်ရာနှစ်ရာ ထွက်စရာလား​။

တကိုယ်လံုး​ ချွတ်​ေရာင်း​လို့​ေတာင် ​ေထာင်ဂဏန်း​က မတက်နိုင်တဲ့​အဆင်။ ​ေအာက်ခံ​ေဘာင်း​ဘီက​ေလး​ နဲ့​ ရိုတစတိုင် ဓါတ်ပံုရိုက်စား​ရင်​ေတာင် ဟိုသူငယ်​ေလာက် စိတ်ဝင်တစား​ အဆဲခံရဖွယ်မရှိ။ ​ေတာ်ပါ​ေသး​ရဲ့​ဗျာ။ ကိုယ့်​ဥပဓိရုပ်ြကည့်​ြပီး​ သူ့​ေြကာ်ြငာထဲမှာပါတဲ့​ ပန်း​ေသပန်း​ညှိုး​သူများ​ လန်း​ရမည်။ ဂွတ်ရှယ် အား​ေဆး​ြကီး​ဆိုတာြကီး​ အတင်း​ထိုး​မ​ေရာင်း​ေပလို့​။

 ဘာပဲ​ေြပာ​ေြပာ ကိုယ့်​ကို တ​ေလး​တစား​ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်း​ြပ​ေပး​ေနတာမို့​လို့​ သူ့​ပ​ေရာ်ဖက်ရှင်ကို ​ေလး​စား​ေသာအား​ြဖင့်​ ကလိသလိုရိသလို အ​ေငါ်မတူး​ခဲ့​ပါဘူး​။ ဆရာဝန်​ေတွ သိချင်လို့​ သွား​ေမး​ရင်​ေတာင် သူ့​လို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်း​ြပမှာမှ မဟုတ်ပဲ။ (စာထဲမှာသာ ဖတ်​ေကာင်း​ေအာင် ရွဲ့​ေရး​ေနတာ။ အြပင်မှာသွား​ေြပာ ပါး​ကျိုး​သွား​မှာ​ေပါ့​။)

ဆရာြကီး​နဲ့​ ဘာ​ေတာ်ပါသလဲဆို​ေတာ့​ ဖခင်ပါတဲ့​။ အင်း​ေပါ့​။ ကိုယ်လည်း​ပဲ ကိုယ့်​အ​ေဖ တိုင်း​ရင်း​ေဆး​ဆရာလုပ်စား​ရင် ကိုယ့်​ဆီက​ေန ​ေစာ်တကား​ေမာ်တကား​ အ​ေြပာခံချင်မှာ မဟုတ်ဘူး​။

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်မ​ေသာက်ဖူး​တဲ့​ေဆး​ကို မ​ေကာင်း​ဘူး​။ အန္တရာယ်ရှိတယ်။ ​ေသတတ်တယ်။ လို့​ ​ေြပာစရာ သက်​ေသသက္ကာယလည်း​ ဘာမှ ရှိတာ မဟုတ်ဘူး​။ ကိုယ်သင်ထား​တဲ့​ အ​ေနာက်တိုင်း​ေဆး​ပညာမဟုတ်လို့​ အညာအဝါး​ အြဖီး​အြဖန်း​ ဘာအစွမ်း​မှ မရှိဘူး​လို့​လည်း​ မ​ေြပာနိုင်ဘူး​။

ဒီကိစ္စကို တကယ်တမ်း​သတ္ထုချြကည့်​ရင် ကိုယ့်​လူနာ​ေတွက ကိုယ့်​ထက်ပိုြပီး​ သူ့​ကို ယံုြကည်လို့​ သူ့​ဆီမှာ ယံုယံုြကည်ြကည် အသက်ပင်​ေသ​ေသ ​ေငွပင်ကုန်ကုန် သွား​ကုတာ​ေနမှာ​ေပါ့​။ အခုကိစ္စမှာ ငါတို့​ဆရာဝန်​ေတွဘက်က ဘာ​ေတွများ​ လစ်ဟင်း​ချို့​ယွင်း​မိပါလိမ့်​ လို့​ ကိုယ့်​အမှား​ ကိုယ်ြပန်ရှာမိပါတယ်။

 မနှင်း​ဆီနဲ့​ ကိုယ်နဲ့​ လမ်း​လယ်​ေခါင် ခလုတ်တိုက်မိတဲ့​အချိန်မှာ သူ့​ဘက်က ကိုယ်သိချင်သမျှကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် ရှင်း​ြပ​ေပး​တယ်။ လူပံုလူကဲခတ်လို့​ သူ့​အတွက်ဆိုရင် ဘယ်​ေလာက်နှုန်း​ထား​နဲ့​ သင့်​ေလာက်တယ် ခန့်​မှန်း​တွက်ချက်ထား​တယ်။ လျှာရှည်လိုက်တာ။ မင်း​ကဆရာလား​ ငါကဆရာလား​ဆိုတဲ့​ အထက်စီး​က​ေနဆက်ဆံတာမျိုး​ မလုပ်ဘူး​။ ​ေရာ့​ ​ေသွး​သွား​ေဖာက်ချည်ဦး​။ အင့်​ ​ေဆး​သွား​ဝယ်​ေချဦး​။ လာခဲ့​ ဓါတ်မှန်ရိုက်ရ​ေအာင်။

ဘာမှန်း​မသိညာမှန်း​မသိ ဝှီး​ချဲတစ်လံုး​နဲ့​ ဘယ်သူ့​မျက်နှာြကည့်​ရမှန်း​မသိ ဟို​ေြပး​သည်​ေြပး​ မ​ေြပး​ရဘူး​။ ကျုပ်တို့​ဆရာဝန်​ေတွ သူ့​လိုမျိုး​ ဆား​ဗစ်​ေပး​နိုင်ရဲ့​လား​ ဆိုတာ အရင် စဉ်း​စား​ြကည့်​။ ​ေရာဂါ​ေပျာက်ဖို့​ဆိုတာက ကိုယ့်​ဆီမှာ ​ေသချာ​ေနရင် သူ့​ဆီ အဲဒီလူနာ​ေတွ ​ေရာက်မသွား​ဘူး​။ ​ေရာဂါမ​ေပျာက်တာချင်း​အတူတူဆိုရင် သူ့​ဆီသွား​တာ ကိုယ့်​ထက် စိတ်ချမ်း​သာလို့​များ​လား​။

 ကိုယ်အလုပ်လုပ်​ေနတဲ့​ရံုမှာ အတွင်း​လူနာပျမ်း​မျှ ၁၀၀ ဝန်း​ကျင်ရှိတယ်။ ​ေန့​စဉ် အတက်အဆင်း​ နှစ်ဆယ် သံုး​ဆယ်၊​ ​ေန့​စဉ်ခွဲလူနာ ဆယ်ဂဏန်း​၊​ စမ်း​သပ်စစ်​ေဆး​လူနာ ​ေလး​ ငါး​ဆယ်ရှိတယ်။ မနက်ရှစ်နာရီခွဲမှာ စြပီး​ဝဒ်ထဲ​ေရာင်း​ရင် ဆယ့်​တစ်နာရီ​ေလာက်မှ ြပီး​တယ်။ Changes ​ေတွက ဆယ့်​နှစ်နာရီမလွန်ခင် အကုန်ြပီး​ေအာင် လုပ်ရတာ။ ဒါ​ေြကာင့်​ လူနာတစ်​ေယာက်ချင်း​ကို ကုတင်​ေဘး​မှာထိုင်၊​ လက်က​ေလး​ကိုင်ြပီး​

“​ေန​ေကာင်း​လား​။ ထမင်း​စား​ြပီး​ြပီလား​။ ဘာဟင်း​နဲ့​စား​လဲ။” 

မလုပ်နိုင်ဘူး​။ အရင်ဆံုး​ ​ေခါင်း​ထဲထည့်​ရတာ ဒါဘာလူနာလဲ။ ဘာလုပ်ထား​သလဲ။

ဘယ်နှစ်ရက်ရှိပလဲ။ ဘာလုပ်မလို့​လဲ။ ဘာ​ေတွမလုပ်ရ​ေသး​ဘူး​လဲ။ အ​ေြခအ​ေန ဘယ်လိုရှိသလဲ။ အကုန်လံုး​ကို တမတ်တပ်တည်း​နဲ့​ မလစ်ဟင်း​ေအာင် ​ေမး​ြမန်း​စမ်း​သပ်။ ြပီး​ရင် သူဘာ​ေြပာချင်သလဲ။ သူ့​မှာ ဘာ​ေြပာစရာရှိသလဲ နား​ေထာင်ဖို့​ ြကိုး​စား​ရတယ်။ ဒီအခါမှာ သူတို့​ဘက်က သိချင်လျက်နဲ့​ မ​ေမး​လိုက်ရတဲ့​အရာ​ေတွ အများ​ြကီး​ ကျန်ခဲ့​တယ်။

ကိုယ်ကလည်း​ ရှည်ရှည်​ေဝး​ေဝး​ မရှင်း​ြပနိုင်ဘူး​။ ဒါြဖစ်တယ်။ ခွဲဖို့​လိုအပ်တယ်။ မခွဲရင် ဘာြဖစ်မယ်။ ခွဲရင် ဘာြဖစ်မယ်။ လိုရင်း​တိုရှင်း​ပဲ။ ​ေလချည့်​ပဲ ​ေပး​ေနလို့​ မရဘူး​ေလ။ ြပီး​ရင် ခွဲခန်း​ေြပး​ရမှာ။ ​ေကျာင်း​သား​ေတွ စာသင်ရမှာ။ Round ြပီး​မှ Changes က လုပ်ရဦး​မှာ။ လူနာ​ေတွဘက်ကြကည့်​ရင် ​ေရာဂါ​ေတာ့​ ​ေပျာက်ချင်​ေပျာက်မယ်။ ​ေြကနပ်မှုက​ေတာ့​ သိပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး​။ မ​ေပျာက်ရင် ပိုဆိုး​တာ​ေပါ့​။ ပိုက်ဆံ​ေတွကလည်း​ ​ေသာက်​ေသာက်လဲ ကုန်ြပန်သမို့​လား​။

 ဆရာဝန်​ေတွဘက်​ေတာ့​ ​ေန့​မအား​ညမအား​ အလကား​လည်း​ကု​ေပး​ေနရ​ေသး​။ မ​ေြကနပ်​ေတာ့​လည်း​ ဘယ်တတ်နိုင်မတုန်း​။ သ​ေဗ္ဗသတ္တာ ကမ္မသကာ​ေပါ့​ လို့​ သ​ေဘာထား​ြကမယ်ဆို မလွန်ပါဘူး​။ ကိုယ့်​ဘက်က ​ေစတနာထား​တာ အမှန်​ေပမယ့်​ အဲသည်​ေစတနာ​ေတွကို လူနာဘက်က မခံစား​ရဘူး​ နဲ့​ တူပါတယ်။ လွန်ခဲ့​တဲ့​ ၂ ပတ်​ေလာက်က ၁၇ နှစ်အရွယ် ​ေကာင်​ေလး​တစ်​ေယာက် ​ေဆး​ရံုလာတက်တယ်။ ဗိုက်​ေပါ်မှာ အူအ​ေခွလိုက်​ေဖာက်ြပီး​ ​ေနာက်​ေဖး​သွား​ေနရတာ ၁၉ ရက်သား​ကတည်း​ကလို့​ဆိုတယ်။

တစ်နှစ်သား​အရွယ်မှာ ဗိုက်ခွဲြပီး​ ြပန်ပိတ်ရမှာ ပိုက်ဆံမရှိလို့​။ မိဘမဲ့​မို့​။ လုပ်​ေပး​မယ့်​သူမရှိလို့​၊​ စသည်ြဖင့်​ ဇာတ်လမ်း​ေပါင်း​စံုြပီး​မှာ ကိုယ့်​ဆီ​ေရာက်လာတာ။ လွယ်လွယ်ကူကူ မဟုတ်​ေတာ့​ဘူး​။ အချိန်​ေတွက လွန်​ေနြပီ။ ြပန်ပိတ်လိုက်လို့​ အ​ေပါက်က နဂိုအတိုင်း​ ြပန်မပွင့်​ရင် ဇာတ်လမ်း​ကရှည်ဦး​မယ်။ အခု​ေတာင် ပိုက်ဆံရှိလို့​လာတာ မဟုတ်ဘူး​။ အလကား​လုပ်​ေပး​ေနတယ်ဆိုလို့​လာတာ။

တစ်ခါနဲ့​ြပီး​ရင်​ေတာ်ရဲ့​ အခါခါြပန်ဖွင့်​ရရင် ​ေနာက်ကွယ်က အား​ကိုး​စရာ စပွန်ဆာရှာဦး​မှ​ေတာ်မယ်​ေလဆို နာ​ေရး​ကူညီမှုက မ​ေရွှဇီး​ကွက်တို့​ဆီ လူကိုယ်တိုင်သွား​။ သနား​စဖွယ် အား​ငယ်တဲ့​အမူအယာ​ေလး​နဲ့​ မင်း​သား​ြကီး​ကို ြပန်သရုပ်​ေဆာင်ြပရတယ်။ အြမဲတမ်း​ကူညီ​ေနကျလူ​ေတွမို့​ လက်မ​ေနှး​ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ လူနာကို​ေတာ့​ ဘယ်​ေြပာရဲမတုန်း​။ ​ေတာ်​ေတာ်ြကာ သူ့​ြပြပီး​ အလှူခံစား​ေနတယ် ထင်မစိုး​လို့​။ ဇာတ်လမ်း​က မြပတ်​ေသး​ဘူး​။

နည်း​ပညာပိုင်း​အရ နိုင်ငံြခား​မှာ​ေရာက်​ေနတဲ့​ က​ေလး​ခွဲစိတ်ဆရာဝန်ဆီ ဆက်သွယ်​ေမး​ြမန်း​ အြကံဉာဏ်များ​ေတာင်း​ရြပန်တယ်။ ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့​ က​ေလး​ခွဲစိတ်အထူး​ကု ဆရာဝန်ြကီး​ကို ဆက်သွယ်အကူအညီ​ေတာင်း​ခံနိုင်​ေြကာင်း​သိရ​ေတာ့​လည်း​ လူနာကို ဖွင့်​ေြပာလို့​မှ မြဖစ်တာ။ သူ့​ကို အစမ်း​သပ်ခံဂီနီပစ်က​ေလး​လို သ​ေဘာထား​တယ် ထင်​ေနမှာ​ေပါ့​။ လုပ်ထံုး​လုပ်နည်း​ရှိတဲ့​အတိုင်း​ ​ေသချာတဲ့​ အသား​စအ​ေြဖနဲ့​ ​ေရာဂါရှာဖို့​ အရင်စ​ေနတုန်း​မှာ က​ေလး​အ​ေမဆိုသူ​ေပါ်လာြပီး​ ငိုြကီး​ချက်မနဲ့​ တ​ေကာက်​ေကာက်လိုက်လာတယ်။

အိမ်မှာက​ေလး​အငယ်နဲ့​ လူနာ​ေစာင့်​မယ့်​သူမရှိ၊​ ထမင်း​စား​စရာမရှိ။ ခွဲမှာြဖင့်​ မခွဲပဲ ​ေဆး​ရံု​ေပါ်တင်မထား​ပါနဲ့​ ြပန်ဆင်း​ခွင့်​ေပး​ပါ​ေတာ့​တဲ့​။ အလကား​လုပ်​ေပး​မှာပါ။ ဆံထံုး​လည်း​စိုက် ဆီလည်း​စိုက်ပါ့​မယ်ဆိုတာ​ေတာင် သူ့​ဘက်က ​ေရာဂါမစိုက်နိုင်လို့​ ြပန်ဆင်း​သွား​တဲ့​အြဖစ်။

 ကိုယ်တို့​ဆရာဝန်​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ရဲ့​ဘဝဟာ အဲသလိုပဲ ရှိလိမ့်​မယ် ထင်တယ်​ေနာ်။ ကိုယ့်​ဘက်က ဘယ်​ေလာက်ပဲ ​ေစတနာ​ေတွထား​ြပီး​ လုပ်​ေပး​သည်ြဖစ်ပ​ေစ လူနာ​ေတွက သူတို့​နား​မှာ ပီယဝါစာ ချစ်ဖွယ်​ေသာစကား​ေလး​များ​ မြကား​ရရင်၊​ ​ေလယာဉ်မယ်က​ေလး​များ​လို ​ေလာကွတ်ြပံုး​က​ေလး​ မြမင်လိုက်ရရင် အဲဒီ​ေစတနာ​ေတွကို ခံစား​နား​လည်နိုင်ဖို့​ ခဲယဉ်း​သလား​လို့​။

အ​ေြခခံအား​ြဖင့်​ေတာ့​ ကိုယ့်​တိုင်း​သူြပည်သား​များ​ရဲ့​ ဉာဏ်အတိမ်အနက်​ေပါ်တည်တာပါပဲ။ သကာ​ေလး​များ​လူး​ထား​ရင် မချိုတဲ့​မုသား​ဆိုတာလည်း​ မရှိဘူး​။ ​ေကျာချလို့​ေတာင် ဓါး​ြပမှန်း​ သိချင်မှသိတာ။ သမား​တုသမား​ေယာင်​ေတွဆိုတာ အြမင်လည်း​ထည်တယ်။ အဝင်လည်း​ဆွယ်တယ်။

 အခုဆို ​ေဆး​ရံုြကီး​ဂိတ်ဝ ​ေြကာ်ြငာလာကမ်း​တာ ဘာဟုတ်​ေသး​တုန်း​။ အဂင်္လိပ်နံမယ်နဲ့​ ဆရာဝန်​ေတွကိုယ်တိုင် ဦး​စီး​ထုတ်လုပ်​ေနတဲ့​ ဂျာနယ်သတင်း​စာ မဂ္ဂဇင်း​ေပါင်း​စံုမှာပါ စာမျက်နှာြပည့်​ ​ေြကာ်ြငာနိုင်တယ်။

လိပ်​ေခါင်း​ကို မခွဲမစိတ်ပဲ စက်နဲ့​ကုသ​ေပး​တယ် ဆိုတဲ့​ဆီမှာ ​ေလး​ငါး​ေြခာက်သိန်း​အကုန်ခံြပီး​ ကိုယ်တိုင်သွား​အကုခံတဲ့​ သူငယ်ချင်း​ဆရာဝန်မတစ်​ေယာက် ရှိဖူး​တယ်။ ​ေပျာက်သွား​ရင်​ေတာ့​ ဘာအ​ေရး​လဲ။ ​ေသွး​ေတွ ​ေသာက်​ေသာက်လဲသွင်း​လိုက်ရတာ ကံ​ေကာင်း​လို့​ မ​ေသတယ်။ တကယ်ဆို ကိုယ်ကု​ေနတဲ့​လူနာပဲ ကိုယ်တာဝန်ယူရမှာ​ေပါ့​။ ရံုထဲမှာ အဲဒီကလာတဲ့​လူနာ​ေတွ ​ေတွ့​ဖူး​ေပါင်း​များ​ြပီ။ ဒါမျိုး​ အလိမ်ခံလာရ​ေတာ့​ ဘယ်သူကမှလည်း​ မတိုင်ဘူး​။ ရှက်လို့​တဲ့​။ ဆရာဝန်​ေတွများ​ အမှား​လုပ်မိလို့​က​ေတာ့​ မိုး​မီး​ေလာင်တာ ြကာ​ေပါ့​။

အခု ဒီစာမ​ေရး​ခင် အ​ေရး​ေပါ်မှာ လူနာတစ်​ေယာက် ဝင်ြကည့်​ခဲ့​ေသး​တယ်။ ဗိုက်​ေပါ်မှာ ပန်း​ေဂါ်ဖီထုပ်ြကီး​ေလာက် ကင်ဆာအနာြကီး​ ပွင့်​ထွက်​ေနတယ်။

“ဘာလို့​ခုမှလာသလဲ။ ြဖစ်​ေနတာ ဘယ်​ေလာက်ြကာပလဲ”

 ဆို​ေတာ့​

 “​ေလး​နှစ်ရှိြပီ”

တဲ့​။

“ဗမာဆရာနဲ့​ကု​ေနတာ။”

 တဲ့​။

“ဟယ် ကျား​သား​မိုး​ြကိုး​။ ​ေလး​နှစ်ြကီး​များ​ေတာင် ကု​ေနြပီး​ သည်က​ေန့​မှ ဘာ​ေတွ သင်ခန်း​စာရသွား​လို့​ပါလိမ့်​။”

 ဆို​ေတာ့​

“ဪ ဒါလား​။ အိမ်မှာ​ေနရင် ​ေသွး​ေပါင်ကျသွား​လို့​ ​ေသွး​ေလး​ဘာ​ေလး​သွင်း​ရ​ေအာင် လာတာ​ေလ။”

 “ဒါြဖင့်​ ​ေသွး​သွင်း​ြပီး​ အား​ြပည့်​သွား​ရင် ြပန်ဆင်း​မှာ​ေပါ့​ေနာ်။”

 ဆို​ေတာ့​ လူနာက ြပံုး​ြပံုး​က​ေလး​ေြဖတယ်။

“အင်း​”

 တဲ့​။