“ချင်း​က​ေလး​ ဖ​ေဝး​”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“ရခိုင်ရိုး​မ​ေတာင်တန်း​နဲ့​ ဆက်စပ်​ေနတဲ့​ ချင်း​ေတာင်တန်း​၊​ ကုလား​တန်ြမစ် မဏိပူရြမစ် စီး​ဆင်း​ေန။ ​ေြမနီလမ်း​ေလး​ မှုန်ဝါး​ဝါး​ ကား​ေလး​စီး​ရင် ဖံုထလာ၊​ ဒါဟာလည်း​ ချင်း​ြပည်ရဲ့​ အလှတစ်ခုပါ။”

 နား​ေထာင်လို့​ေတာ့​ ​ေကာင်း​သား​ပဲ။ ြကည့်​လို့​လည်း​ ​ေကာင်း​ပါတယ်။ ရုပ်ရှင်ရိုက်ရင်​ေတာင် ဓါတ်ပံုဆု ရတဲ့​ေနရာ။ လှပါတယ်ဆိုမှ သိဂင်္ါရကလည်း​ဆန်လိုက်တာ။ သဘာဝအတိုင်း​ရှိ​ေနတဲ့​ ​ေရကန်ြကီး​က​ေတာင် အသည်း​ပံုရှိသတဲ့​။ ​ေခါင်ရည်​ေသာက်လို့​ နွား​ေနာက်သား​ကင်နဲ့​ြမည်း​၊​ ဆာဗူး​တီး​ဟင်း​ချိုပူပူ​ေလး​နဲ့​ ဆိုတာက​ေတာ့​ ​ေရာက်ဖူး​သူ​ေတွ လွမ်း​သ​ေလလို့​ ​ေြပာြကတာ​ေပါ့​။ ချင်း​ြပည်နယ်က ထွက်သမျှထဲမှာ အြကိုက်ဆံုး​ကို ​ေြပာပါဆိုရင်​ေတာ့​ ဆုန်သင်း​ပါရ် နဲ့​ သက်မွန်ြမင့်​ လို့​ပဲ ​ေြပာရမယ်။ သူတို့​ ချင်း​အဆို​ေတာ်က​ေလး​ အသံနဲ့​ ဆိုရင်

“အိုး​မိုင်​ေဂါ့​ဒ်။ တိတ်​ေရှာဒယ်။ တိတ်လှဒယ်။ ​ေအာရဲ..။”

​ေပါ့​။ နည်း​နည်း​ေတာင် အက်ဒီရှင် ​ေအာက်​ေနြပီ။ ​ေရ​ေြမသဘာဝ ရာသီဥတုက​ေတာ့​ ကိုယ်​ေရာက်ခဲ့​ဖူး​တဲ့​ ဘူတန်နဲ့​ ​ေတာ်​ေတာ်တူပါသတဲ့​။ ​ေလာက်ကိုင်မှာ ဆံုဖူး​တဲ့​ က​ေလး​ဆရာဝန်က​ေတာ့​ တစ်နှစ်ပတ်လံုး​ အုန်း​ဆီကို ြကွတ်ြကွတ်အိပ်နဲ့​ ထည့်​ထား​နိုင်တဲ့​အရပ်တဲ့​။ အုန်း​ဆီ​ေတာင် မ​ေပျာ်နိုင်ဘူး​။ အဲသည်အုန်း​ဆီလိမ်း​တဲ့​ ဆရာဝန်ဆို စဉ်း​စား​သာြကည့်​ပါ​ေတာ့​။

 ​ေပျာ်ချင်​ေပျာ် မ​ေပျာ်ချင်​ေန။ ချင်း​ြပည်ဆိုတာြကီး​က ကိုယ်တို့​ဆရာဝန်​ေတွအြကား​မှာ​ေတာ့​
​ေတာ်​ေတာ်ကို ​ေရပန်း​စား​တဲ့​ ​ေနရာြကီး​ပါ။

“တစ်နှစ်​ေနရင် လိုချင်တဲ့​ေနရာ ​ေတာင်း​ပါ။ ​ေပး​ပါ့​မယ်။”

ဆိုတဲ့​ ကတိြကီး​နဲ့​

“သမီး​ရယ်။ သွား​လိုက်ပါ သမီး​ရယ်။ ဖလမ်း​၊​ ဟား​ခါး​၊​ မတူပီ၊​ က​ေလး​၊​ မင်း​တပ် ြကိုက်ရာ ​ေရွး​ ​ေဟး​ ​ေဟ ​ေဟ ​ေဟး​။”

ဆို ​ေချွး​သိပ်လွှတ်ရတဲ့​ေနရာဗျ။ အစစ်အ​ေဆး​ အ​ေမး​အြမန်း​ထိထား​တဲ့​သူ​ေတွကိုလည်း​ မဲဇာ​ေတာင်​ေြခ ရတု​ေလး​ဘာ​ေလး​ သွား​ေရး​ချည်ဦး​ဆို လွှတ်တဲ့​ေနရာလည်း​ ြဖစ်တယ်။ မ​ေကာင်း​ေကျာင်း​ပို့​လုပ်စရာ အမှိုက်ပံုြကီး​လို့​ေတာ့​ မထင်ပါနဲ့​။ နိုင်ငံြခား​မှာ စာ​ေမး​ပွဲသွား​ေြဖရင်း​ အိမ်ြပန်ချိန်ကို​ေတာင် မသိ​ေတာ့​သူ၊​ ြပန်လာမယ်ဆိုတာ မသိ​ေတာ့​သူ​ေတွ အလုပ်ထဲြပန်ဝင်​ေတာ့​မယ်ဆိုရင်

“​ေမာင်ရင်​ေလး​တို့​ တတ်လာတဲ့​ပညာက​ေလး​ေတွကို အ​ေနာက်နိုင်ငံနဲ့​ ရာသီဥတုတူတဲ့​ ဟိုး​ေတာင်​ေပါ်ရိုး​ဆီမှာ ဂူ​ေအာင်း​သိုင်း​ကျင့်​လိုက်​ေချပါဦး​။”

လို့​ လည်း​ ​ေစလိုရာ​ေစတတ်​ေသး​တယ်။ ဟဲ ဟဲ။ ​ေမာင်စံဖား​တို့​လို အစိုး​ရခွင့်​ြပုချက်နဲ့​ တိုင်း​တပါး​တာဝန်ထမ်း​ရာက ြပန်လာသူ​ေတွကိုလည်း​ပဲ ​ေရာက်​ေရာက်ချင်း​ ​ေရွှြပည်ြကီး​နဲ့​ အသား​မကျမှာစိုး​လို့​ ဝမ်း​မင်း​အပ်လုပ်​ေပး​တဲ့​ေနရာဆိုလည်း​ မမှား​ဘူး​။

 အဲသလိုမှ လက်ညှိုး​ထိုး​စရာ အ​ေြကာင်း​ချင်း​ရာတစ်ခုခုရှာြပီး​ ​ေခါင်း​စဉ်မတပ်​ေပး​နိုင်ရင် အလွှတ်ခံရတဲ့​သူက ​ေစညွှန်သူြကီး​များ​ကို သား​ချင်း​ သမီး​ချင်း​မှ မစာမနာ၊​ အြကံပက်စက် စ​ေကာ​ေလာက်မှ ​ေစာက်မနက်ရန်​ေကာ့​ လို့​ လက်ညှိုး​ေငါက်​ေငါက်ထိုး​ြပီး​ ရန်စကား​ဆိုတဲ့​အခါ မ​ေြပး​ေသာ်ကန်ရာရှိ အား​နာ​ေနရမှာကိုး​ဗျ။ အလကား​ေနရင်း​ ချင်း​ြပည်သွား​ေနပါရ​ေစ လို့​ ​ေဗာ်လံတီယာလုပ်မယ့်​သူဆိုတာ စာ​ေပဆုရတဲ့​ ဝတ္ထုစာအုပ်ထဲမှာပဲ ရှိမယ်။ တကယ်တမ်း​ကျ အဲသည်စာ​ေရး​ဆရာ​ေတာင် သွား​ဖူး​သလား​ ​ေမး​ြကည့်​ပါဦး​။ အမယ်။ ကိုယ်လည်း​ပဲ မသွား​ဖူး​တဲ့​သူချင်း​ အတူတူ တစ်မူး​ပိုရှူစရာအ​ေြကာင်း​ ရှိလို့​လား​။ ဘယ်သူမှ မသွား​ချင်လိုက်သမှ ချင်း​ြပည်​ေပါက်ဆရာဝန်စစ်စစ်ြကီး​ေတွ​ေတာင် ဘယ်လိုမှ ​ေချာ့​ေမာ့​လွှတ်လို့​မရတဲ့​ေြမ။ ဘာြဖစ်လို့​ မသွား​ချင်ရသလဲဆိုတာ​ေတာ့​ မ​ေတွး​ပဲ ​ေမာင်​ေပါက်ကျိုင်း​ေခတ်က အပျိုစင်က​ေလး​ေတွ ငှက်စာ​ေဆာ်သလို အလှည့်​ကျ ကံဆိုး​သူ​ေမာင်ရှင်မယ်ရှင်က​ေလး​ေတွချည့်​ပဲ ​ေရွး​လွှတ်​ေနတာ ဘယ်​ေလာက်ြကာြပီလဲ။ အခု​ေတာ့​ ​ေတာ်​ေသး​တာ​ေပါ့​ေလ။ လစာနှစ်ဆရတဲ့​ ခက်ခဲ​ေဒသထဲမှာ ပါသွား​ေတာ့​ အရင်ကထက်စာရင် အများ​ြကီး​ ​ေြဖသာသွား​ြပီ။

 မသွား​ချင်ရတဲ့​ အ​ေြကာင်း​ရင်း​က​ေတာ့​ စား​ဝတ်​ေန​ေရး​၊​ သွား​ေရး​လာ​ေရး​က အဓိကပါပဲ။ ကမ္ဘာမှာ ဖွံြဖိုး​တိုး​တက်မှု အနည်း​ဆံုး​နိုင်ငံထဲမှာ ပါတဲ့​ ြမန်မာနိုင်ငံထဲမှာ​ေတာင်မှ ချင်း​ြပည်နယ်ဆိုတာ ဖွံ့​ြဖိုး​တိုး​တက်မှု အနည်း​ဆံုး​ ြပည်နယ်တစ်ခုပဲ။ သူ့​အ​ေနာက်မှာ ဘာမှ မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။ သဘာဝ သယံဇာတ ဘာဆိုဘာမှမထွက်ဘူး​။ နယ်စပ်ြဖတ်​ေကျာ် ကုန်သွယ်​ေရး​ လမ်း​ေြကာင်း​လည်း​ ဘာမှမရှိဘူး​။ သူ့​ဆီမှာ ရှိတာဆိုလို့​ လူ​ေတွပဲ ရှိတယ်။ ရိုး​သား​ ဆင်း​ရဲြပီး​ ပညာမတတ်တဲ့​သူ​ေတွ။ ခိုင်း​ရင် ခိုင်း​တာတစ်ခုကလွဲြပီး​ မစဉ်း​စား​တတ်တဲ့​သူ​ေတွ။ အရည်အချင်း​အ​ေနနဲ့​ ​ေြပာရင်​ေတာ့​ သူတို့​လိုချင်တဲ့​ အမိန့်​နာခံမှု အရည်အ​ေသွး​၊​ အပင်ပန်း​အဆင်း​ရဲ ခံနိုင်မှု အရည်အ​ေသွး​ အြပည့်​အဝရှိတဲ့​သူ​ေတွ။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ ြမန်မာ့​တပ်မ​ေတာ်ြကီး​ ဖွဲ့​စည်း​စဉ်ကတည်း​က ချင်း​ေသနတ်ကိုင်တပ်ရင်း​ဆိုတာ အင်မတန် ယံုြကည်အား​ထား​ရ​ေသာ၊​ ရန်ပံုခွင်း​တပ်မ​ေတာ်၊​ လက်သံုး​ေတာ်တပ်ရင်း​တပ်ခွဲ။ သတ္တိ ဗျတ္တိကျြပန်​ေတာ့​ ကျွမ်း​ဘိစ်တို့​ ဗိုလ်ဆွန်ပက်တို့​ သား​ေြမး​များ​ ရှိရာအရပ်​ေပါ့​။

 အဲသည်ရှိစုမဲ့​စု လူ့​စွမ်း​အား​အရင်း​အြမစ်က​ေလး​ရဲ့​ အသီး​အပွင့်​ေတွကို သူတို့​အမိ ချင်း​ြပည်နယ်ြကီး​က တစက်က​ေလး​မှ မခံစား​ရပဲ ဖွံ့​ြဖိုး​ြပီး​ ြပည်မြကီး​နဲ့​ ြပည်ပနိုင်ငံ​ေတွက ဆွတ်ချူယူငင် ပန်ဆင်ချိုး​သံုး​လုပ်​ေနြကတဲ့​အ​ေြကာင်း​ကို ရိုး​လွန်း​အလွန်း​တဲ့​ ​ေမာင်မင်း​ြကီး​သား​ မယ်မင်း​ြကီး​မက​ေလး​ေတွ သ​ေဘာမ​ေပါက်ြက​ေသး​တဲ့​အတွက် တရပ်တ​ေြကး​က ချင်း​ဖ​ေဝး​ ချင်း​မိ​ေဝး​က​ေလး​ေတွကို နား​လည်​ေအာင် ရှင်း​ြပချင်ပါတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ ချင်း​က​ေလး​ေတွဟာ ​ေတာထဲ​ေတာင်ထဲမှာ ြကီး​ြပင်း​ရတဲ့​အတွက် တစ်ကိုယ်စာ အသက်ရှင်သန်ရပ်တည်​ေရး​မှာ ြမို့​သား​လူ​ေပါ်​ေြကာ့​များ​ လိုက်မမီ​ေအာင် သက်လံု​ေကာင်း​ြကပါတယ်။ အခါအခွင့်​သင့်​လို့​ ြမို့​ြကီး​ြပြကီး​ အ​ေနနီး​လာ​ေတာ့​လည်း​ ချက်ြခင်း​ကို အတုြမင် အတတ်သင်၊​ ယဉ်ပါး​ကျွမ်း​ဝင်လွယ်သား​ပဲ။ အသား​ကျသွား​တဲ့​အခါကျ​ေတာ့​ အိမ်ကိုလွမ်း​တဲ့​စိတ်က​ေလး​ေတွ သူတို့​ဆီမှာ မရှိြကဘူး​။ ​ေရြကည်ြပီး​သား​ ြမက်နုြပီး​သား​ေနရာကို သူတို့​သား​ချင်း​ေတွလိုက်ခဲ့​ဖို့​ လှမ်း​ေခါ်ြကတယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ အတည်မြပုနိုင်​ေသး​တဲ့​ သတင်း​စကား​များ​အရ အ​ေမရိကန်ြပည်​ေထာင်စုမှာ အ​ေြခကျ​ေနတဲ့​ ချင်း​ေတွဟာ သူတို့​ချင်း​ေတာင်တန်း​ေပါ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့​တဲ့​ ချင်း​ေတွထက် ပိုများ​သတဲ့​။

 ​ေကာင်း​တာ​ေပါ့​။ သာဓုပါဗျာ။ မုဒိတာ အြကီး​ြကီး​ ပွား​နိုင်ပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေနာက် မျိုး​ဆက် နှစ်ဆက်သံုး​ဆက်​ေလာက်ဆိုရင် သူတို့​တ​ေတွ ချင်း​ြဖစ်ခဲ့​တယ်ဆိုတာ ပံုြပင်က​ေလး​ ြဖစ်သွား​လိမ့်​မယ်။ အ​ေမရိကန်​ေတွပဲ ြဖစ်ကုန်မှာ။ ြဖစ်ပ​ေစ​ေလ။ ကမ္ဘာ​ေပါ်မှာ အ​ေမရိကန်နိုင်ငံသား​ ြဖစ်ရတာ​ေလာက် အဆင့်​အတန်း​ြမင့်​တာ၊​ ဂရန်း​ကျတာ ရှိလို့​လား​။ ကိုယ်တို့​ ြမန်မာ​ေတွ​ေတာင် ြဖစ်ချင်လွန်း​လို့​ ဒီဗီ​ေဖာင်မြဖည့်​ဖူး​တဲ့​သူဆိုတာ တစ်​ေယာက်​ေတာင် မရှိဘူး​။ သည်လိုနဲ့​ ကိုယ့်​ေမွး​ေြမြကီး​ကို လမ်း​ခွဲနှုတ်ဆက် ​ေသခန်း​ြဖတ်ရမှာ နည်း​နည်း​ေလာက် စဉ်း​စား​ပါဦး​ေလ။ သည်​ေရသည်​ေြမ၊​ သည်ြပည်နယ်ြကီး​မှာ ကိုယ်နဲ့​အမျိုး​မ​ေတာ်​ေပမယ့်​လည်း​ အနွယ်တူ​ေသာ လူနွမ်း​ပါး​က​ေလး​ေတွခမျာ သူများ​အ​ေစာင့်​အ​ေရှာက်ခံြပီး​ ​ေအာက်ကျ​ေနာက်ကျ ပျား​ရည်တစ်ပုလင်း​ မှိုတစ်ကျင်း​အတွက် အသက်နဲ့​ရင်း​ြပီး​ ဝမ်း​စာရှာ​ေနရတာ ြမင်ရက်ြကား​ရက်လို့​လား​။ ​ေတာင်ဇလပ်ပန်း​ နီနီက​ေလး​ေတွ​ေတွ့​ရင်၊​ ရီ​ေမှာင်​ေမှာင် ​ေတာင်ခိုး​က​ေလး​ေတွကို ြမင်ရင်၊​ ငယ်ငယ်က ကျင်လည်ခဲ့​ဖူး​ေသာ ​ေနရာက​ေလး​ေတွကို ြပန်သတိမရမိဘူး​လား​။

 ကိုယ်နဲ့​ဆံုဖူး​တဲ့​ ချင်း​ဆရာဝန်က​ေလး​က​ေတာ့​ သူ့​ြပည်နယ်ကို ြပန်မသွား​ဘူး​လား​ လို့​ ​ေမး​တဲ့​အခါ

“ချင်း​လည်း​ တိုး​တက်ချင်လို့​ ရန်ကုန်တက်လာတာပဲ​ေဝ့​။”

လို့​ စိတ်ထဲရှိတဲ့​အတိုင်း​ ဘွင်း​ဘွင်း​ေြဖပါတယ်။ သူ့​စကား​ မမှား​ပါဘူး​။ တစ်သက်လံုး​ မီး​မရှိ၊​ ​ေရမရှိ၊​ ​ေြခကျင်​ေလျှာက်၊​ ထမ​ေြခာက်စား​တဲ့​ဘဝမှာ ​ေနလာခဲ့​ြပီး​ြပီ။ ​ေရသာတစ်လှည့်​လည်း​ ​ေနချင်​ေသး​တာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ကျန်ရစ်ခဲ့​တဲ့​ ချင်း​ြပည်နယ်ြကီး​ကို ဘယ်သူ​ေတွ တာဝန်ယူြကမှာလဲ။ ြပည်မအစိုး​ရမှာ တာဝန်ရှိတယ်​ေလ။ သူပဲ တာဝန်ယူရမှာ​ေပါ့​တဲ့​။ စိတ်ချလက်ချ မျက်နှာလွှဲ ခဲပစ်ရှိလိုက်​ေလ။

 ချင်း​ြပည်နယ်ဟာ ပထဝီအ​ေနအထား​အရ​ေရာ၊​ ရာသီဥတု သဘာဝ​ေပါက်ပင်၊​ အစစအရာရာ ဘူတန်နဲ့​ အတူတူ​ေလာက်ပဲ ရှိတယ်။ အကျယ်အဝန်း​ပါ မတိမ်း​မယိမ်း​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဘူတန်လူမျိုး​ေတွက ချင်း​လူမျိုး​ေတွထက်​ေတာင်မကဘူး​။ ြမန်မာလူမျိုး​ေတွထက်​ေတာင် ဆယ်ြပန်သာတယ်။ ဘယ်​ေနရာမှာလဲဆို​ေတာ့​ သူတို့​အစိုး​ရက သူတို့​ြပည်သူြပည်သား​ေတွကို ​ေစာင့်​ေရှာက်တဲ့​ေနရာမှာ။ နိုင်ငံတဝှမ်း​ ကတ္တရာလမ်း​ရှိတယ်။ အခမဲ့​ ပညာ​ေရး​၊​ ကျန်း​မာ​ေရး​စံနစ်ရှိတယ်။ ​ေရ မီး​ ဖုန်း​ အင်တာနက်က တိုက်နယ်​ေဆး​ရံုအထိ​ေရာက်တယ်။ ကျုပ်တို့​ ြမန်မာအစိုး​ရ ြမန်မာ​ေတွကို​ေတာင် အဲလို​ေစာင့်​ေရှာက် မထား​နိုင်ဘူး​။ ခင်ဗျား​တို့​ ချင်း​ေတွဆို ​ေဝး​ေရာ။ ဒါြကီး​များ​ စိတ်ချလက်ချ ပံုအပ်မလို့​လား​။

 သူများ​အကူအညီဆိုတာ ခဏတြဖုတ်သာ ​ေကာင်း​တယ်။ ​ေရရှည်မှီခို​ေနရင် သူများ​ေစတနာ ပါး​လျား​လာတာထက် ကိုယ်ရည်ကိုယ်​ေသွး​ေတွ ညံ့​ကုန်တာက လူညွန့်​တံုး​ေစတယ်။ လဲ​ေနသူထူ​ေပး​တာ​ေတာ့​ ဟုတ်တယ်။ ထြပီး​ရင်​ေတာ့​ ကိုယ့်​လမ်း​ကိုယ် ဆက်​ေလျှာက်မှ ြဖစ်မယ်။ ချင်း​ြပည်နယ်ြကီး​တိုး​တက်​ေရး​အတွက် ဧည့်​သွား​ဧည့်​လာ ြမန်မာဝန်ထမ်း​ေတွကို အား​မကိုး​နဲ့​။ သူတို့​က ခဏလာြပီး​ သူတို့​စား​ဝတ်​ေန​ေရး​ အရင် သူတို့​ေြဖရှင်း​တာ။ ကိုယ်​ေတွမှာ မရှိမဲ့​ရှိမဲ့​နဲ့​ ဧည့်​ခံစား​ရိတ်​ေတွ လံုး​ပါး​ပါး​တယ်။ သာလာယံဇရပ်ကို ဘယ်ခရီး​သွား​မှ ​ေဆး​မသုတ်ဘူး​။ ကိုယ့်​ထဲကိုယ့်​ဟာ ကိုယ့်​ြပည်နယ်က ပညာတတ်​ေတွ ကိုယ့်​ြပည်နယ်အတွက် ကိုယ်ြပန်ြကည့်​မှ ​ေရရှည်တည်တံ့​မယ့်​ ဖွံ့​ြဖိုး​တိုး​တက်မှုကို ရနိုင်တယ်။ အဲဒါ ြမန်မာြပည်ြကီး​တစ်ခုလံုး​အတွက်လည်း​ တသ​ေဘာတည်း​ပဲ။

 သူများ​အား​ကိုး​နဲ့​ လူငယ်လူရွယ်​ေတွ ​ေလ့​ကျင့်​ပျိုး​ေထာင်ြပီး​ အဲသည်လူငယ်လူရွယ်​ေတွက ကိုယ့်​ဆီြပန်မလာပဲ သူများ​ကိုပဲ ဆက်အလုပ်အ​ေကျွး​ြပုြကတဲ့​အခါ ကိုယ့်​ဆီက ရှား​ရှား​ပါး​ပါး​ အသီး​အပွင့်​က​ေလး​ေတွ အညွန့်​ခူး​ခံရသလိုြဖစ်တယ်။ ဘရိန်း​ဒရိန်း​ေတွ ဘာ​ေတွနဲ့​ လူြကား​ေကာင်း​ေအာင် ​ေလျှာက်မ​ေအာ်ချင်ပါဘူး​။ ပညာတတ် လူချွန်လူမွန်ြဖစ်ဖို့​ဆိုတာ အချိန်၊​ ​ေငွ​ေြကး​၊​ လုပ်အား​၊​ အများ​ြကီး​ ရင်း​နှီး​ြမှုတ်နှံရတယ်။ အ​ေစာင့်​ြကီး​ေစာင့်​ြပီး​ ဗူး​သီး​မှ အရီး​ေတာင်မ​ေတာ်တဲ့​သူ​ေတွ စား​ဖို့​ြဖစ်တာ မြကည့်​တတ် မြမင်တတ်ဘူး​ဆိုရင် အရမ်း​အရမ်း​ကို အ ​ေနြပီလို့​သာ မှတ်လိုက်ပါ​ေတာ့​။ ချင်း​လူငယ်က​ေလး​ေတွ ချင်း​ြပည်ြပန်မလာသ​ေရွ့​ေတာ့​ ချင်း​ြပည်နယ်ြကီး​တိုး​တက်​ေရး​ဆိုတာ ဓူဝံြကယ်စင် ြမင်​ေနလည်း​ ​ေဝး​ပဲ။ မယံုမရှိနဲ့​။

 ချင်း​ြပည်နယ်လို့​သာ ​ေြပာရတယ်။ အဲသည်ချင်း​ြပည်နယ်ထဲမှာ​ေနြကတာ ချင်း​ေတွချည့်​ပဲ မဟုတ်ဘူး​။ ​ေြမာက်ဘက်မှာဆို နာဂ​ေတွရှိတယ်။ ​ေတာင်ဘက်ဆင်း​လာရင် ြမို၊​ ခမီ၊​ သက်၊​ ဇိုမီး​၊​ ဒိုင်း​နက်ဆိုတဲ့​ လူမျိုး​စု​ေသး​ေသး​ေလး​ေတွ ရှိတယ်။ ြကား​ေတာင် မြကား​ဖူး​တဲ့​သူ​ေတွ အများ​ြကီး​။ စစ်​ေတွက ြပတိုက်ထဲမှာပဲ အရုပ်အြဖစ်​ေတွ့​ရ​ေတာ့​တယ်။ အြပင်မှာ မရှိသ​ေလာက်ရှား​ေနြပီ။ မျိုး​တံုး​ေပျာက်ကွယ်ရန် အန္တရာယ်ရှိ​ေသာ လို့​ နာမဝိ​ေသသနတပ်ထား​ရတဲ့​သူ​ေတွ​ေပါ့​။ ကိုယ်​ေတွ သိထား​တဲ့​ ချင်း​ဆိုတာ ချင်း​ပဲ​ေပါ့​ လို့​ ​ေြပာရတာ​ေတာင် တကယ်​ေတာ့​ မမှန်ဘူး​။ ချင်း​အမျိုး​ကွဲ​ေပါင်း​ များ​စွာရှိတယ်။ ဟိုဘက်ရွာကချင်း​ နဲ့​ သည်ဘက်ရွာကချင်း​ေတာင် ဘာသာစကား​ချင်း​ မတူဘူး​။ စကား​ြပန်နဲ့​ ​ေြပာရတယ်။ ကိုယ်​ေတွ့​။

 အဲဒီလို တစ်စုစီ တစ်ဖွဲ့​စီြဖစ်​ေနတဲ့​ ချင်း​ြပည်နယ်က​ေလး​ကို သာသနာြပုအဖွဲ့​များ​စွာ ​ေရာက်လာ​ေတာ့​ ပိုြပီး​ ကွဲြပား​လာတယ်။ ဘက​ေကျာင်း​ေတွ ရှိတဲ့​ေနရာမှာ ရှိတယ်။ မစ်ရှင်စကူး​ေတွ တက်တဲ့​သူကတက်တယ်။ ချင်း​ကက်သလစ်အသင်း​ေတာ်၊​ ချင်း​နှစ်ြခင်း​ အသင်း​ေတာ်၊​ သတ္တမ​ေန့​အသင်း​ေတာ်၊​ ဧဝံ​ေဂလိအသင်း​ေတာ်၊​ ဘယ်နှစ်မျိုး​ ြကား​ဖူး​သလဲ ​ေြပာ။ ချင်း​ြပည်နယ်မှာ အကုန်ရှိတယ်။ ဘုရား​သခင်​ေတွ အများ​ြကီး​ ဝိုင်း​ေစာင့်​ေရှာက်​ေသာ်ြငား​လည်း​၊​ ချင်း​တိုင်း​ရင်း​သား​ေလး​ေတွဘဝက သည့်​ထက်သည် ထူး​ြပီး​ တိုး​တက်မလာ​ေသး​ဘူး​။ ြပည်​ေတာ်မြပန်နိုင်တဲ့​ ချင်း​မ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ေတွကို မရရ​ေအာင် ြပန်​ေခါ်နိုင်မှ ြဖစ်လိမ့်​မယ်။ အထူး​သြဖင့်​ေတာ့​ ၂၀၁၅ အမီ​ေလ။ ကိုယ့်​ြပည်နယ်ကိုယ် ြပန်စီမံအုပ်ချုပ်နိုင်ဖို့​ ြပန်လာ​ေစချင်တာ။ ကိုယ်ြပန်မလာလို့​ သူများ​က အုပ်ချုပ်ရင် ကိုယ်လိုချင်တာ​ေတွ ရနိုင်ဖို့​ ခဲယဉ်း​တယ်။ မယံုရင် ​ေရသန့်​က​ေလး​လိုချင်ပါတယ် တစ်ခွန်း​ေလာက် ထွက်ြကည့်​။

 လက်ရှိမှာ ရင်ဆိုင်​ေနရတဲ့​ြပသနာက​ေတာ့​ ချင်း​ြပည်နယ်မှာ အနာဂတ် မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။ ဘယ်ရွာကိုသွား​သွား​ သွက်သွက်လက်လက် လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်တဲ့​ လူငယ်လူရွယ်က​ေလး​ေတွ မ​ေတွ့​ရသ​ေလာက်ပဲ။ လူမမယ်က​ေလး​ေတွ သက်ြကား​အိုြကီး​ေတွနဲ့​ ရွာတည်ထား​ရတယ်။ တစ်ြပည်လံုး​အတိုင်း​အတာနဲ့​ ြဖစ်​ေနတဲ့​ လူသား​အရင်း​အြမစ်​ေရွှ့​ေြပာင်း​မှုြကီး​ လို့​ ​ေခါင်း​စဉ်တပ်ြက​ေပမယ့်​ နဂိုကတည်း​က ချို့​တဲ့​တဲ့​ ချင်း​ြပည်နယ်မှာ ရှင်နည်း​ရာ အဂ္ဂလူထွက်တာကို ဘာနဲ့​မှ ကုစား​လို့​မရဘူး​။ ထွက်တဲ့​လူကို အြပစ်တင်လို့​မရဘူး​။ အဲသည်မှာ​ေနရင် ​ေြပာင်း​ထမင်း​ေတာင် နပ်မမှန်လို့​။ မနက်ြဖန်ဆိုတာ သည်က​ေန့​ကို ​ေကျာ်သွား​နိုင်မှ ​ေတွ့​ရမယ့်​ အရာ​ေလ။

 ဆင်စခန်း​မှာ​ေနတဲ့​က​ေလး​ေတွဟာ ဆယ်နှစ်သား​ေလာက်ဆို ဆင်တစ်​ေကာင်နဲ့​ တစ်ခါတည်း​တွဲြပီး​ အိုး​စား​ဘက်ထား​ရတယ်။ စာမသင်နိုင်​ေတာ့​ဘူး​။ လူ​ေနမ​ေကာင်း​ရင် ​ေဆး​မကုနဲ့​။ လူ့​အသက်က ဆင့်​အသက်​ေလာက် အဖိုး​တန်တာ မဟုတ်ဘူး​။ ဆင်သာ ​ေန​ေကာင်း​ေအာင် ဂရုစိုက်။ အဲဒါ တစ်အိမ်လံုး​ရဲ့​ ထမင်း​အိုး​။ တစ်​ေကာင်တစ်​ေကာင် ကား​တစ်စီး​စာ​ေလာက် တန်​ေြကး​ရှိတယ်။ တစ်မျိုး​လံုး​ ကျွန်ခံဆပ်​ေတာင် မ​ေကျဘူး​။ လူရှိတဲ့​ေနရာမှာ ဆင်ထိန်း​ြပီး​ ​ေနထိုင်စား​ေသာက်ရတာ မဟုတ်ဘူး​။ ဆင်ရှိတဲ့​ေနရာကို တစ်မိသား​စုလံုး​ တ​ေကာက်​ေကာက် လိုက်​ေနြကထိုင်ြကရတာ။ ဘယ်စာသင်​ေကျာင်း​က လိုက်နိုင်မှာမို့​တုန်း​။ လူမမယ်ဘဝကတည်း​က ဆင်​ေပါက်က​ေလး​နဲ့​ ရင်း​နှီး​ကျွမ်း​ဝင်​ေအာင် သင်တဲ့​ေနရာမှာ အတန်း​ပညာ​ေတွ အား​လံုး​က ကျွဲပါး​ေစာင်း​တီး​ အသံုး​မဝင် ြဖစ်​ေနတာ​ေပါ့​။ အမ်း​မှာ​ေနတုန်း​က ​ေတာထဲမှာ ဆင်နင်း​လို့​၊​ သစ်လံုး​ပိလို့​၊​ ​ေရာက်လာတဲ့​ လူနာ​ေတွ အများ​ြကီး​ေတွ့​ဖူး​ပါတယ်။ ချင်း​ေတွချည့်​ပဲ။ ရခိုင်​ေတွ ဆင်း​ရဲတယ်ဆိုတာ သူတို့​ေတွ အိပ်​ေနသ​ေလာက်ရှိတယ်။

 ဇာတ်နာ​ေအာင် မ​ေြပာပါဘူး​ေနာ်။ ချင်း​အ​ေြကာင်း​ ချင်း​ေတွကိုယ်တိုင် အသိဆံုး​ ြဖစ်ပါလိမ့်​မယ်။ သူတို့​တ​ေတွကို ကူညီကယ်မ ​ေစာင့်​ေရှာက်ဖို့​အတွက် ​ေသွး​ချင်း​သား​ရင်း​ေတွကို အမှန်တကယ် လိုအပ်​ေနပါတယ်။ ဥစ္စာရင်လို ဥစ္စာရင်ခဲ မဟုတ်လား​။ NLD လည်း​ မ​ေမျှာ်နဲ့​။ ြပည်ခိုင်ြဖိုး​လည်း​ မတနဲ့​။ ကိုယ်ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ ချင်း​အချင်း​ချင်း​သာ စိတ်ချလက်ချ အား​ကိုး​ရမှာ။ နွံထဲမှာ ြကာ​ေပါက်သလို ကိုယ့်​ထဲကိုယ့်​ဟာ ပညာတတ်တစ်​ေယာက် ထွန်း​ေပါက်လာဖို့​ ဘယ်​ေလာက်ခဲခဲယဉ်း​ယဉ်း​ ြကိုး​စား​ရသလဲ ကိုယ့်​ဘာသာ အသိဆံုး​ပဲ။ သီး​ချိန်တန် ပွင့်​ချိန်တန်​ေတာ့​မှ အပျို့​စန္ဒကူး​ ပန်း​ဦး​ပန်မယ့်​သူ​ေတွဆီမှာ အလုပ်အ​ေကျွး​ြပု​ေနရတာ သူတို့​ဘဝအတွက်​ေတာ့​ ​ေကာင်း​တာ​ေပါ့​။ ကိုယ့်​ြပည်နယ်ြကီး​အတွက် မ​ေကာင်း​ဘူး​။ ​ေနာင်ကျရင် တြခား​ မျိုး​နွယ်စုက​ေလး​ေတွလိုပဲ ​ေမှး​မှိန်​ေပျာက်ကွယ်သွား​မှာ စိုး​ရတယ်။ ကိုယ်လိုချင်တဲ့​ အတိုင်း​အတာတစ်ခု​ေရာက်ရင်​ေတာ့​ အိမ်ကိုြပန်ခဲ့​ေတာ့​ လို့​ မျိုး​ြကီး​သီချင်း​နဲ့​ နှုတ်ဆက်တယ်​ေနာ်။