“ကျိုက်ထီး​ရိုး​ ဘုရား​ဖူး​”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ဆယ်နှစ်ဆယ်မိုး​ေကျာ်မှ တစ်​ေခါက်ြပန်​ေရာက်ရတဲ့​ ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဘုရား​ဖူး​ခရီး​ဟာ ဟိုး​အရင်တုန်း​ကနဲ့​ ဘာမှမဆိုင်​ေတာ့​ပါဘူး​။ ​ေတာ်​ေတာ်ြကီး​ကို ​ေြပာင်း​လဲသွား​တယ်။

​ေရာက်​ေလရာ​ေနရာတိုင်း​ကို မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ကျန်ရစ်​ေသး​တဲ့​ အရင်တုန်း​ကပံုရိပ်​ေတွနဲ့​ နှိုင်း​ယှဉ်ြကည့်​လိုက်ရင် မနည်း​မှတ်မိ​ေအာင် အစြပန်​ေဖာ်ယူရပါတယ်။ အဘိုး​ြကီး​အိုြဖစ်သွား​တာ လို့​ ဆိုရမလား​ မသိပါဘူး​။

နှလံုး​က၊​ ဒူး​ေခါင်း​က စကား​သိသိသာသာ မ​ေြပာ​ေသာ်လည်း​ ဦး​ေနှာက်မှတ်ဉာဏ်က​ေတာ့​ ​ေတာ်​ေတာ်အိုသွား​ြပီ။ ဟင် ဒီ​ေနရာက အစတုန်း​က ဘယ်လို​ေလး​ေလ။ ဟိုဟာြကီး​ေတွ ​ေရာက်လာြပီး​ ဟိုဥစ္စာြကီး​ေတွ ​ေပျာက်သွား​တယ်။ စသည်စသည်ြဖင့်​ စပိတ်ကိုလှန်​ေသာ် လုပ်မိ​ေနတယ်။

အသစ်ဆိုတာ ပိုြပီး​ဆန်း​တာ သစ်တာ ​ေကာင်း​တာ​ေပါ့​ လို့​ ​ေယဘုယျအား​ြဖင့်​ ​ေြပာလို့​ရ​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​စိတ်ထဲမှာ အ​ေဟာင်း​ေတွကိုချည့်​ တတမ်း​တတ လွမ်း​မိတယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ ြပန်​ေရာက်​ေရာက်ချင်း​ လွမ်း​ေတာ်မူဖို့​ စာကိုစီမယ် ြကိုး​စား​ေပမယ့်​ စိတ်ထဲမှာ အ​ေတာ်ြကီး​ အား​ငယ်မိသား​။ သည်ခရီး​ သည်စခန်း​အ​ေြကာင်း​ကို မ​ေသမချင်း​ ဘယ်​ေလာက်ပဲ အပတ်အကုပ် ြကိုး​စား​ေရး​ေရး​ ဆဋ္ဌမတန်း​ြမန်မာစကား​ေြပထဲမှာပါတဲ့​ ဆရာြကီး​ဦး​ဖိုး​ကျား​ ရဲ့​

“ဘုရား​ဖူး​သွား​ြခင်း​”

ကို ​ေြခဖျား​ေတာင် မီစရာ အ​ေြကာင်း​မရှိဘူး​။ မဖတ်ဖူး​မြကား​ဖူး​ေသး​တဲ့​ ​ေနာင်လာ​ေနာက်သား​ေတွ သိရ​ေအာင် အကျဉ်း​ချုပ်က​ေလး​ ြပန်ရှင်း​ြပရရင် သူငယ်ချင်း​နှစ်​ေယာက် ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဘုရား​ဖူး​သွား​ြကတယ်။ တဲ​ေကျာင်း​ေလး​တစ်​ေကျာင်း​မှာ မကျန်း​မမာြဖစ်​ေနတဲ့​သူကို ကူညီြပုစု​ေပး​ေနတာ​ေြကာင့်​ တစ်​ေယာက်က ​ေတာင်​ေပါ်ထိ မလိုက်နိုင်ပဲ ကျန်ခဲ့​တယ်။ ​ေနာက်တစ်​ေယာက်က အ​ေဖာ်​ေတွနဲ့​ ​ေပျာ်​ေပျာ်ပါး​ပါး​ ဘုရား​ေပါ်ဆက်တက်သွား​တယ် ဆိုတဲ့​ဇာတ်လမ်း​။

ဘုရား​ရှင်လက်ထက်က ြမတ်စွာဘုရား​ကို ဖူး​ေြမှာ်ဖို့​ ခရီး​သွား​တဲ့​ ရဟန်း​နှစ်ပါး​ရဲ့​ ပံုဝတ္ထုက​ေလး​နဲ့​လည်း​ နှိုင်း​ယှဉ်ြပသွား​တယ်။

စာ​ေရး​ဘယ်​ေလာက် ​ေကာင်း​တယ်ဆိုတာက​ေတာ့​ သည်အသက်သည်အရွယ်ထိ​ေအာင် စွဲ​ေန​ေအာင် မှတ်မိ​ေန​ေသး​တာသာ ြကည့်​ပါ​ေတာ့​။ အခုကိုယ်ကိုယ်တိုင် ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဘုရား​ဖူး​သွား​တဲ့​အ​ေြကာင်း​ကို ​ေရး​မယ်ြပင်တဲ့​အခါ အဲဒါြကီး​ေခါင်း​ထဲက မထွက်လို့​ ​ေရး​ေတာင် မ​ေရး​ရဲဘူး​။

အဲဒါ​ေြကာင့်​ ဆရာ​ေကာင်း​သမား​ေကာင်း​များ​ရဲ့​ စာ​ေကာင်း​ေပမွန်အြဖစ် ဦး​ထိပ်မှာထား​ြပီး​ ​ေရး​ရပါတယ်။ က​ေချာ်ကချွတ် က​ေရာ်ကမယ် ​ေပမမီ ​ေဒါက်မမီြဖစ်ခဲ့​ရင် ​ေဟာဒီက ငမိုက်သား​ကိုသာ က​ေလာ်တုတ်​ေတာ်မူြကပါ။ ဦး​ဖိုး​ကျား​ရဲ့​

“ဘုရား​ဖူး​သွား​ြခင်း​”

ြပီး​ရင် သူ့​လိုပဲ ​ေနာက်ထပ် ​ေလာင်း​ရိပ်ထိုး​ေနတဲ့​ ရသစာ​ေပတစ်ပုဒ်ရှိပါ​ေသး​တယ်။ အဲဒါက​ေတာ့​ ကိုဝင်း​ဦး​ ရဲ့​

“သိုး​”

ပါ။ သန်စွမ်း​ြဖတ်လတ်ြပီး​ ​ေခါမ​ေကျာက်ဆစ်ရုပ်က​ေလး​လို ​ေတာင့်​တင်း​ေချာ​ေမာတဲ့​ အထမ်း​သမား​က​ေလး​ကို (သူငယ်ချင်း​တစ်​ေယာက် နံမယ်​ေပး​သလိုဆို ဟယ်ရီ​ေပါ်တာတဲ့​) ရန်ကုန်ြမို့​က လူကံုတံသူ​ေဌး​မိန်း​မပျိုက​ေလး​က သူငယ်ချင်း​ေတွနဲ့​ အ​ေလာင်း​အစား​လုပ်ြပီး​ လူချမ်း​သာ အထက်တန်း​လွှာ အသိုင်း​အဝိုင်း​ထဲကို ကျင်လည်ဝင်ဆန့်​ေအာင် ​ေခါ်ယူသင်ြကား​ေပး​တဲ့​ဇာတ်လမ်း​ပါ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေကျာက်ရုပ်မဟုတ်ဘူး​။ အသည်း​နှလံုး​နဲ့​ဆိုတဲ့​ လူပျို​ေပါက်က​ေလး​ သိုး​ ခမျာ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ ကျင်လည်ရာ ဘဝ​ေဟာင်း​ကိုပဲ ြပန်သွား​ခဲ့​ပါသတဲ့​။

ဝင်း​ဦး​ နဲ့​ ခင်သန်း​နု တို့​ရဲ့​ အင်မတန်​ေအာင်ြမင်ခဲ့​တဲ့​ ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကား​တစ်ကား​လို့​လည်း​ ြကား​ဖူး​ပါတယ်။ ခု​ေတာ့​ သူ့​ဝတ္ထုြကီး​ဖတ်ဖူး​ထား​တာနဲ့​ အထမ်း​သမား​ေလး​ေတွ ြမင်ရင် အကင်္ျီလက်ြပတ်က​ေလး​ဝတ်ထား​တဲ့​ ဝင်း​ဦး​ငယ်ရုပ်က​ေလး​ သွား​သွား​ြမင်​ေနတယ်။ ​ေအး​ေပါ့​ေလ။ ကိုဝင်း​ဦး​ြကီး​ေရး​သွား​တာဆို​ေတာ့​ အထမ်း​သမား​ ​ေချာ​ေချာ​ေလး​ဇာတ်လမ်း​ေပါ့​။ ခင်သန်း​နုြကီး​ ဝတ္ထုမ​ေရး​တတ်တာ နာတာပဲ။

သူသာဆို ကျိုက်ထီး​ရိုး​ေစာင်း​တန်း​ ဆိုင်ခန်း​ေတွထဲက မွန်မ​ေချာ​ေချာ​ေလး​ေတွ ဇာတ်လိုက်ြဖစ်မှာ ​ေသချာတယ်။ (သား​သား​က ဒါမျိုး​ဇာတ်လမ်း​မှ ြကိုက်တာ) အင်း​။ သည်လို ဘုရား​ဖူး​သွား​ပံုမျိုး​နဲ့​ေတာ့​ ကုသိုလ်​ေတွ တပံုြကီး​ ရဦး​ေတာ့​မှာပဲ။

ဦး​ဖိုး​ကျား​ဝတ္ထုထဲက ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဘုရား​က​ေတာ့​ အ​ေဖာ်အ​ေပါင်း​များ​နဲ့​ လမ်း​မှာ နှစ်ည သံုး​ညအိပ် တက်ယူရတဲ့​ခရီး​ပါ။ လမ်း​က တဲ​ေကျာင်း​စခန်း​ေလး​ေတွမှာ တ​ေထာက်တနား​ တည်း​ခိုချက်ြပုတ်စား​ေသာက်လို့​ ခရီး​ဆက်ရပါသတဲ့​။ ​ေတာ်ရံုတန်ရံုဇွဲနဲ့​ေတာ့​ ဘုရား​အ​ေရာက်တက်နိုင်ဖို့​ မလွယ်ဘူး​လို့​ ဆိုပါတယ်။ ​ေရွှနန်း​ကျင်တုန်း​ကလို ကျား​ေတွဆင်​ေတွ လိုက်မှာလည်း​ ​ေြကာက်ရ​ေသး​တာကိုး​။ ကိုဝင်း​ဦး​တို့​ေခတ်မှာ​ေတာ့​ အခစား​အထမ်း​သမား​ေလး​ေတွ ​ေတာ်​ေတာ် ​ေပါလာြပီ​ေပါ့​။

ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒီ​ေခတ်က အထမ်း​သမား​ဆိုတာ ခု​ေခတ်လို ​ေကျာပိုး​အိပ်မသယ်ချင်လို့​ ပိုက်ဆံ​ေပး​သယ်ခိုင်း​တာမျိုး​ မဟုတ်ပါဘူး​။ လမ်း​မှာ ချက်ြပုတ်စား​ေသာက်ဖို့​ ဆန်နဲ့​ အ​ေြခာက်အြခမ်း​၊​ အိုး​ခွက်ပန်း​ကန်ပါ သယ်​ေပး​ရတာပါ။ ​ေရှး​တုန်း​က အခုလို ဆိုင်​ေတွဘာ​ေတွလည်း​ မရှိဘူး​။ လူ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ကလည်း​ ရထား​စီး​စီး​၊​ ကား​စီး​စီး​၊​ သ​ေဘင်္ာစီး​စီး​၊​ ကိုယ့်​အိမ်ကကိုယ် ချိုင့်​ြကီး​ချိုင့်​ငယ်နဲ့​ ချက်ြပုတ်သယ်​ေဆာင်လာြကတာ။ ​

ေသာက်​ေရဘူး​ပါ သယ်ရတယ်။ ​ေရသန့်​ဗူး​ မရှိဘူး​။ ဘုရား​ဖူး​ခရီး​သွား​ဝန်​ေဆာင်မှု​ေတွလည်း​ ဘယ်ရှိဦး​မှာလဲ။ ​ေရွှ​ေြကး​စည်လို ဘုရား​ဖူး​ယာဉ်​ေတွလည်း​ မရှိ​ေသး​ဘူး​။ ရန်ကုန်က​ေန ​ေမာ်လြမိုင်ရထား​စီး​ ကျိုက်ထိုဘူတာမှာဆင်း​ရတယ်လို့​ ထင်တာပဲ။

ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ကျိုက်ထီး​ရိုး​ကို ပထမဦး​ဆံုး​အြကိမ် ​ေရာက်ဖူး​တုန်း​က​ေတာ့​ နှစ်တန်း​ေရာက်​ေတာ့​မှပါ။ အညာက အမျိုး​ေတွလည်း​ပါတယ်။ ညီအငယ် ​ေမွး​ကင်း​စက​ေလး​လည်း​ ရင်ခွင်ပိုက်လို့​ ပါတယ်။

 ဗိုလ်ချုပ်​ေအာင်ဆန်း​ကား​လို့​ ​ေခါ်တဲ့​ အိမ်က​ေအာ်စတင်ကား​ြကီး​ကို အလယ်​ေခါင်မှာ က​ေလး​ေတွထိုင်ဖို့​ ခံုတန်း​ထိုး​ြပီး​ လူဆယ့်​တစ်​ေယာက်စီး​လာြကတာ တစ်လမ်း​လံုး​ ဖွတ်ချက်ဖွတ်ချက်နဲ့​မို့​ ​ေကျာ်တက်သွား​တဲ့​ကား​ေတွက ​ေခတ္တရာခရီး​သည် လို့​ ​ေအာ်ြကတယ်။ အဲဒီတုန်း​က ​ေခတ္တရာခရီး​သည်ဆိုတဲ့​ ရုပ်ရှင်က အူတက်​ေန​ေအာင်ရယ်ရတယ်​ေလ။ ကား​စုတ်ြကီး​နဲ့​ ခရီး​သွား​တဲ့​အ​ေြကာင်း​ ရိုက်ထား​တာ။

မနက်ကတည်း​က နား​နား​ေန​ေန ထွက်လာတဲ့​ကား​ဟာ ကင်ပွန်း​စခန်း​ကို​ေရာက်​ေတာ့​ ညကိုး​နာရီထိုး​ေတာ့​မယ်။ ကင်ပွန်း​စခန်း​က​ေန အထမ်း​သမား​နှစ်​ေယာက်ငှား​ြပီး​ ကညင်ဆီမီး​တုတ်ြကီး​ေတွ ထွန်း​ြပီး​ တစ်ညလံုး​တက်ြကတယ်။ က​ေလး​ဆို​ေတာ့​ ​ေမာရမှန်း​လည်း​ မသိပါဘူး​။ လူြကီး​ေတွ​ေရှ့​က​ေရာက်​ေအာင် ​ေြပး​တက်၊​ ​ေနာက်ကျတဲ့​လူြကီး​ေတွ အ​ေမာ​ေြပတဲ့​အထိ တ​ေရး​တ​ေမာ ငုတ်တုတ်အိပ်လိုက်၊​ ​ေနာက်ဆံုး​လူက လူကုန်ြပီ ထ ထ ဆို အိပ်မှုန်စံုမွှား​နဲ့​ ​ေရှ့​ဆံုး​ေရာက်​ေအာင် ​ေြပး​တက်ြပီး​ တ​ေရး​ရ​ေအာင် ြပန်အိပ် နဲ့​ ​ေကျာက်သဗ္ဗန်​ေရာက်တဲ့​အခါ မနက်လင်း​အား​ြကီး​ ြဖစ်​ေနြပီ။

 ​ေတာင်တက်လမ်း​တ​ေလျှာက်မှာ ဘာဆိုင်ခန်း​မှ မရှိပဲ အ​ေမာအပန်း​ေြဖစရာ ဝါး​နဲ့​ေဆာက်ထား​တဲ့​ တဲ​ေကျာင်း​က​ေလး​ေတွ အနှံ့​အြပား​ရှိပါတယ်။

ချမ်း​ချမ်း​စီး​စီး​မို့​ မီး​ပံုက​ေလး​ေတွဖိုြပီး​ မီး​လှံု​ေနြကတာလည်း​ ​ေနရာ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ပါပဲ။ ​ေရချမ်း​စင်က​ေလး​ေတွ နဲ့​ ဝါး​ေတာင်​ေဝှး​က​ေလး​ေတွ အား​ကိုး​ြပီး​ တက်ြကတယ်။ ဘုရား​ေပါ်​ေရာက်​ေတာ့​ တစ်ညလံုး​ ​ေကာင်း​ေကာင်း​ မအိပ်ရ​ေသး​တာမို့​ လူြကီး​ေတွက ရ​ေသ့​ေတာင်၊​ မုဆိုး​ေတာင်​ေတွ ဆက်သွား​ေတာ့​ မလိုက်​ေတာ့​ပဲ တဲ​ေကျာင်း​ထဲမှာ အိပ်ြပီး​ ကျန်ခဲ့​တယ်။ အိပ်ယာနိုး​မှ နီး​နီး​နား​နား​ ကျီး​ကန်း​ပါး​စပ်ကို ဆင်း​တယ်။

အဲဒီအချိန်က အြကိုက်ဆံုး​က​ေတာ့​ ဝါး​နဲ့​လုပ်ထား​တဲ့​ ကျိုက်ထီး​ရိုး​ စက်​ေသနတ်က​ေလး​ေတွပါ။

 ြပန်မချစ်ရင် သတ်ပစ်မယ်တဲ့​။ စာကလည်း​ ​ေရး​ထား​ေသး​။ ဓါး​ဘုရင်တို့​၊​ မက္ခရာဓါး​တို့​၊​ ကိုး​သခင်္ျိုင်း​သံဓါး​တို့​လည်း​ ရှိတယ်။ ကတွတ်ယို၊​ နာနတ်ယိုက ကျိုက်ထီး​ရိုး​က ြပန်လာမှ စား​ရတာပါ။

​ေနာက်တစ်​ေခါက် ကျိုက်ထီး​ရိုး​ကို​ေရာက်​ေတာ့​ ​ေဆး​ေကျာင်း​ပထမနှစ်မှာ သူငယ်ချင်း​ေတွနဲ့​ သွား​ရတာပါ။ ဒီတစ်ခါ​ေတာ့​ ​ေန့​ဘက် လင်း​လင်း​ချင်း​ချင်း​ တက်ရတာမို့​ လမ်း​ခရီး​က စခန်း​ေတွ ​ေသ​ေသချာချာ မှတ်မိတယ်။ ​ေရ​ေြမာင်ြကီး​၊​ ​ေရ​ေြမာင်​ေလး​၊​ စိုင်တ​ေမာ့​၊​ ​ေရွှရင်စို့​ တဲ့​။ ြမန်မာဆန်ဆန် နံမယ်လှလှ​ေလး​ေတွ ​ေပး​ထား​တာ အများ​ြကီး​ပဲ။ ​ေရ​ေြမာင်ြကီး​စခန်း​မှာ ​ေရချိုး​ရတာ​ေတာ်​ေတာ် အပန်း​ေြပပါတယ်။ ​ေရ​ေနွး​လိုချင်လည်း​ ဇလံုြကီး​နဲ့​ စပ်​ေပး​တယ်။ ဘုရား​ေပါ်မှာ အရမ်း​ေအး​တာမို့​ အိမ်က အ​ေနွး​ထည်​ေတွ ​ေစာင်​ေတွ သယ်သွား​ခိုင်း​တာနဲ့​ အဝတ်အစား​က နှစ်စံု​ေလာက်ပဲ ပါတယ်။

ဒီတစ်ခါ​ေတာ့​ အနား​ဝန်း​ကျင် စခန်း​စံု​ေအာင် လှည့်​ြဖစ်ပါတယ်။ ရဟန္တာ​ေြခ​ေတာ်ရာအထိ ​ေရာက်ခဲ့​တယ်။ ဆီမီး​ကိုး​ေထာင်ပူ​ေဇာ်ပွဲလည်း​ နွှဲခဲ့​တယ်။ ​ေတာသဘာဝ၊​ ငှက်က​ေလး​ေတွ၊​ သစ်ပင်ပန်း​မာန်​ေတွရဲ့​ အလှအပကို သီချင်း​တ​ေြကာ်​ေြကာ်နဲ့​ ခံစား​တတ်ခဲ့​တယ်။ ​ေနာက်ဆံုး​နှစ်ကို​ေရာက်​ေတာ့​ အာရ်အိုင်တီက သူငယ်ချင်း​ေတွနဲ့​ တ​ေခါက်ထပ်​ေရာက်ြပန်တယ်။

ဒီတစ်ခါ​ေတာ့​ မွန်မက​ေလး​ေတွ ဘယ်​ေလာက်လှတယ်၊​ ​ေဖာ်​ေရွတယ်ဆိုတာ ခံစား​မိခဲ့​တယ်။ တစ်ခါထက်တစ်ခါ ပိုပိုစံုလာတာက​ေတာ့​ ဘုရား​ပတ်ဝန်း​ကျင်မှာရှိတဲ့​ ​ေတာင်ကုန်း​က​ေလး​ေတွအ​ေပါ်က သာသနိက အထိမ်း​အမှတ် စခန်း​က​ေလး​ေတွပါ။ ​ေနာက်ဆံုး​တစ်​ေခါက် ြပင်သစ်​ေကျာင်း​ကအဖွဲ့​ေတွနဲ့​ သွား​တဲ့​အခါ ​ေကျာက်ထပ်ြကီး​က ြကိမ်​ေချာင်း​နဲ့​ ဘုရား​ေပါ်တက်​ေရွှချြပတာ အ​ေဝး​ဆံုး​ခရီး​ပဲ။

စိတ်ထဲမှာစွဲ​ေနတာက​ေတာ့​ ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဘုရား​ဖူး​တယ်ဆိုတာ ကုသိုလ်ရတာ​ေတာ့​ မှန်ပါတယ်။ ​ေတာထဲ​ေတာင်ထဲက ဘုရား​ကို ခက်ခက်ခဲခဲ တပင်တပန်း​တက်ယူရတာမို့​ ပို​ေတာင် ကုသိုလ်ရဦး​မယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေတာ်ရံုတန်ရံု သက်လံုနဲ့​ ဇွဲနဲ့​ေတာ့​ တက်ဖူး​ဖို့​ လွယ်တဲ့​ကိစ္စ မဟုတ်ဘူး​။ နှစ်ညအိပ် သံုး​ရက်​ေလာက် သွား​ရတဲ့​ခရီး​တစ်​ေလျှာက်မှာ ​ေြခ​ေတွလက်​ေတွနာတာမှ ​ေပါင်​ေတွကွြပီး​ လမ်း​ေတာင် မနည်း​ေလျှာက်ယူရတဲ့​အထိ ပင်ပန်း​တယ်။ ြပန်လာရင် နှစ်ရက်သံုး​ရက်​ေလာက် တစ်ကိုယ်လံုး​ ကိုင်ရိုက်ထား​သလို နာတယ်။

ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေပျာ်စရာ​ေကာင်း​တယ်။ ဘူတန်က ြပန်ကာနီး​ သူတို့​ဆီက ကမ္ဘာ​ေကျာ် ကျား​ရဲတွင်း​ ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​ (Tiger Nest) ကို သွား​လည်ြဖစ်တဲ့​အခါ ကျိုက်ထီး​ရိုး​ထက် နှစ်ဆ၊​ သံုး​ဆ ပိုပင်ပန်း​တယ်။ လမ်း​ခရီး​မှာ ​ေတာ်ြပီ။ ငါဆက်မသွား​နိုင်​ေတာ့​ဘူး​ လို့​ ခဏခဏ ြဖစ်တယ်။ ​ေြခသလံုး​ေတွ ကိုက်ြပီး​ ြကွက်တက်မတတ်ပဲ။ အသက်ြကီး​လာလို့​လား​ေတာ့​ မသိဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ သိတယ် မဟုတ်လား​။ ​ေသကာမှ​ေသ​ေရာ။ အိုတယ်လို့​က​ေတာ့​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်​ေတာင် အထင်မခံနိုင်တာမို့​ မ​ေရာက်​ေရာက်​ေအာင် တက်ခဲ့​တာ ​ေရာက်သွား​ေရာ။

တစ်လမ်း​လံုး​မှာ သတိရမိ​ေနတာက​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဆီက ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဘုရား​ဖူး​ခရီး​ပါ။ သူတို့​ဆီမှာ​ေတာ့​ ကိုယ်နဲ့​အတူ အတက်အဆင်း​ ​ေတွ့​ခဲ့​တဲ့​အ​ေဖာ်ဆိုလို့​ အား​လံုး​ေပါင်း​ရင်​ေတာင် ဆယ်​ေယာက်ြပည့်​မှာ မဟုတ်ဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ပင်ပန်း​ရကျိုး​နပ်ပါတယ်။ ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​က ​ေတာင်ကမ်း​ပါး​ယံမှာ ​ေဆာက်ထား​တာ။

သဘာဝလိုဏ်ဂူြကီး​ထဲမှာ သူတို့​ရဟန္တာဓါတ်​ေတာ်​ေတွ ​ေစတီတည်ထား​တာရှိတယ်။ ​ေကျာင်း​အတွင်း​ကို ကင်မရာယူခွင့်​၊​ ဓါတ်ပံုရိုက်ခွင့်​ မြပုဘူး​။ ​ေကျာင်း​အ​ေရှ့​မှာ ​ေရတံခွန်ြကီး​က ​ေရ​ေတွမစီး​နိုင်ဘူး​။ အ​ေပါ်ကကျတဲ့​ေရ​ေတွက လမ်း​ခုလတ်မှာ ခဲသွား​လို့​ ​ေရခဲပန်း​ဆွဲြကီး​ေတွလို ြဖစ်သွား​တယ်။ သူတို့​ဆီက မှုန်မှိုင်း​မှိုင်း​ သမပိုင်း​ေတာ​ေတာင်နဲ့​ ကိုယ်တို့​ဆီက မုတ်သုန်​ေတာ​ေတာင်နဲ့​က စိမ်း​လန်း​စို​ေြပမှုချင်း​ ဘယ်လိုမှ မတူနိုင်ပါဘူး​။ Biodiversity လို့​ေခါ်တဲ့​ ဇီဝမျိုး​စိတ် ကွဲြပား​ြကွယ်ဝမှုကလည်း​ ကိုယ်တို့​ဆီက အပံုြကီး​သာပါတယ်။

 ငှက်ဖျား​က​ေတာ့​ သူတို့​ဆီမှာ မရှိသ​ေလာက်ပဲ။ ဘယ်လိုပဲြဖစ်ြဖစ် ကိုယ့်​ဆီက ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဘုရား​က​ေတာ့​ တန်ခိုး​လည်း​ြကီး​သလို ဘုရား​ဖူး​ေတွအဖို့​ ကုသိုလ်ရတာလည်း​ အမှန်ပဲ လို့​ ထင်ပါတယ်။

အိမ်ရှင်မက ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဘုရား​ဖူး​ရ​ေအာင်လို့​ နိဗ္ဗာန်​ေဆာ်လုပ်လာတဲ့​အခါ စိတ်ထဲမှာ အရင်ဆံုး​ေပါ်လာတာက​ေတာ့​

“ြဖစ်ပါ့​မလား​”

ဆိုတာပါ။ သူက လမ်း​သွား​ရင်​ေတာင် လှုပ်လီလှုပ်လဲ့​မဟုတ်လား​။ အဲသ​ေလာက်ပင်ပန်း​တဲ့​ ​ေတာင်တက်ခရီး​ြကီး​ကို ဘယ့်​နှယ်လုပ်သွား​နိုင်မှာလဲ။ ကိုယ်ကလည်း​ ဟို​ေတာင်တန်း​ဝယ် ​ေမာင်ထမ်း​ကာ​ေခါ်ပါ့​မယ် လုပ်နိုင်တဲ့​ အ​ေြခအ​ေနမဟုတ်။ လက်က ကျိုး​ထား​တာ မပိုး​နိုင် မသယ်နိုင်။ ပုဂံဘုရား​ဖူး​၊​ ပဲခူး​ဘုရား​ဖူး​သလို ကား​ေလး​ေမာင်း​ပို့​ရံုနဲ့​ ရတာလည်း​ မဟုတ်။ ဒီတစ်ခါမှာ​ေတာ့​ အများ​ြကီး​ ​ေခတ်​ေနာက်ကျြပီး​ ဘာမှန်း​မသိ​ေတာ့​တာ ကိုယ်ြဖစ်​ေနပါတယ်။

ရန်ကုန်က ငါး​နာရီ​ေလာက်​ေမာင်း​ရင် ကင်ပွန်း​စခန်း​ေရာက်သွား​ေရာ။ ထမင်း​ဆိုင်မှာ ခဏအိပ်​ေန၊​ ​ေြခာက်နာရီထိုး​ေတာ့​မှ ​ေတာင်တက်ကား​နဲ့​ ​ေရှ့​ခန်း​ကထိုင်လိုက်သွား​၊​ ​ေနာက်တစ်နာရီဆို ရင်ြပင်​ေတာ်​ေပါ်​ေရာက်သွား​ေရာ။ ရွှတ်ကနဲပဲ။ ရင်ြပင်​ေပါ်မှာ ​ေရပူ​ေရ​ေအး​၊​ ပစ္စည်း​ကိရိယာအစံုနဲ့​ အဆင့်​ြမင့်​ေဟာ်တယ်ြကီး​ေတွ ရှိြပန်တယ်။ တချို့​လူ​ေတွဆို ရန်ကုန်က မနက်​ေစာ​ေစာထလာ။ ဘုရား​ေပါ်တက်ကန်​ေတာ့​ြပီး​ ရန်ကုန်ကို ​ေန့​ချင်း​ြပန်ြကသတဲ့​။ ​ေကာင်း​လိုက်တာကွယ်။ တစက်မှကို အရသာမရှိ​ေတာ့​ေအာင်ကို ​ေကာင်း​တာ။

ခိုက်ခိုက်တုန်​ေန​ေအာင် ​ေအး​တဲ့​ရာသီဥတုမှာ ​ေချွး​က​ေလး​ေတွစို့​ြပီး​ ပါး​စပ်က ဖုတ်လှိုက်​ဖုတ်လှိုက်ြဖစ်လာ​တဲ့​​အထိ၊​ သလံုး​ြမင်း​ေခါင်း​​က​ေလး​ေတွ ​ေတာင့်​လာတဲ့​အထိ ြကိုး​စား​ပန်း​စား​ တက်လိုက်၊​ တြဖုတ်တနား​ အ​ေမာအပန်း​ေြဖလိုက်၊​ ​ေရချမ်း​စင်က ​ေရ​ေအး​ေအး​က​ေလး​ေတွ ​ေသာက်လိုက်၊​ မုန့်​ပဲသွား​ေရစာက​ေလး​ေတွ ဝယ်စား​လိုက်၊​ စိမ့်​ေရစမ်း​ေရ ြကည်ြကည်လင်လင်က​ေလး​မှာ ​ေဆာ့​ကစား​လိုက်ဆိုတဲ့​ အရသာ​ေတွ ဘယ်​ေရာက်သွား​မှန်း​မသိဘူး​။

ရင်ြပင်​ေတာ်အနီး​အနား​မှာ မီး​ပံုက​ေလး​ေတွဖိုလို့​ ကင်ကာဖုတ်ကာ စား​ရ​ေသာက်ရတာက​ေလး​ေတွလည်း​ မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။ ဘုရား​ေအာက်က ​ေကျာက်တံုး​ြကီး​ကို နှီး​ြပား​က​ေလး​နဲ့​ ​ေထာက်​ေထာက်တွန်း​လို့​ ​ေကျာက်တုန်း​ြကီး​လှုပ်သွား​တဲ့​အခါ

“ဘုရား​ ဘုရား​။ မ​ေတာ်လို့​ ြပုတ်များ​ကျသွား​မှြဖင့်​”

ဆိုတဲ့​ သည်း​ထိတ်ရင်ဖို အံ့​ဖွယ်သရဲ ခံစား​မှု​ေတွလည်း​ ​ေပျာက်သွား​ြပီ။ အရာရာ အား​လံုး​ အသစ်အသစ်​ေတွ၊​ ပို​ေကာင်း​တာ ပိုအဆင်​ေြပတာ​ေတွ။

ကုသိုလ်ရတာ​ေတာ့​ ရတုန်း​ပါပဲ။ လှူစရာတန်း​စရာ​ေတွ ပို​ေပါ​ေတာ့​ ကုသိုလ်​ေတွ ပိုရနိုင်တာ​ေပါ့​။ သို့​ေသာ်လည်း​ပဲ အဲဒီကုသိုလ်ကအစ ​ေဈး​ကွက်​ေပါ်​ေရာက်​ေနသလို ြမင်မိတယ်။ ဘယ်အရာမဆို ဘုရား​ကိုဗဟိုြပုြပီး​ေတာ့​ အ​ေရာင်း​အဝယ်သ​ေဘာမျိုး​၊​ စီး​ပွား​ေရး​လုပ်ငန်း​သ​ေဘာမျိုး​ ​ေဆာင်လာတယ်။ ဘုရား​တည်ဖို့​ အုတ်ခဲက​ေလး​ေတွ ​ေတာင်​ေြခက ရင်ြပင်အ​ေရာက် သယ်ခိုင်း​ချင်သလား​။ ရွက်ြပီး​သယ်​ေပး​မယ်။

မီး​စက်နှိုး​ဖို့​ ဒီဇယ်တိုင်ကီြကီး​ေတွ ကား​ဂိတ်က​ေန ဘုရား​ေပါ်သယ်ချင်သလား​၊​ ထမ်း​ြပီး​သယ်​ေပး​မယ်။ အကိုြကီး​က ကုသိုလ်ယူလိုက်။ သာဓု၊​ သာဓု၊​ ညီ​ေလး​တို့​ကို သယ်ခ​ေလး​ပဲ​ေပး​။ ထမင်း​စား​ရဦး​မှာ။ ဦး​ဖိုး​ကျား​ေခတ်တုန်း​ကထက်​ေတာ့​ ဘာမှ မယှဉ်နိုင်​ေအာင် အစစအရာရာ လွယ်ကူအဆင်​ေြပ ​ေချာ​ေမွ့​သွား​ြပီ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဦး​ဖိုး​ကျား​ေခတ်တုန်း​ကရှိခဲ့​တဲ့​အရာတစ်ခုက​ေတာ့​ အစအနရှာမရ​ေအာင် ​ေပျာက်သွား​တယ်။

အ​ေပး​ နဲ့​ အယူြကား​မှာ ​ေစတနာ​ေတွ၊​ ​ေမတ္တာ​ေတွ အ​ေငွ့​ပျံသွား​တယ်။ မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။ ဆန်​ေပး​ရင် ​ေဆး​ရမယ်ဆိုတာပဲ ကျန်ခဲ့​တယ်။ ကုသိုလ်လိုချင် ခင်ဗျား​ပဲ ယူလိုက်ပါ။ ကျွန်​ေတာ့်​ကို ပိုက်ဆံပဲ ​ေပး​ပါ​ေတာ့​ လို့​ ြဖစ်လာတယ်။

ဘုရား​ဖူး​သွား​တဲ့​လမ်း​တ​ေလျှာက်မှာ ဘာ​ေတာဘာ​ေတာင်မှ မြမင်ရသ​ေလာက်ပဲ။ အသံချဲ့​စက်က​ေလး​ ဖွင့်​ထား​ရင် ဘုရား​ဝင်ကန်​ေတာ့​ခိုင်း​မယ်။ သမိုင်း​ေြကာင်း​ေလး​ စီကာပတ်ကံုး​ေြပာလို့​ အလှူခံမယ်။ ဆိုင်ခန်း​ေတွ ​ေဘး​ကျပ်နံကျပ် ​ေဆာက်ထား​တယ်။ ဝယ်စမး​ပါ​ေလ့​။ ​ေဒသထွက်ကုန်​ေတွဆိုတာက​ေတာ့​ ယိုတကာ့​ယို ဘူး​ယိုပါမကျန်​ေအာင် ဆိုင်​ေပါ်​ေရာက်​ေနြပီး​ ခံတက်​ေြခာက်​ေတာင် ပ​ေရာဒတ်အသစ်ထွက်လို့​။ အ​ေြကာ်ဆိုင်​ေတွထိုင်လိုက်ရင် လင်ပန်း​ြကီး​ေတွနဲ့​ ခင်း​ထား​တဲ့​အထဲက လက်ညှိုး​ထိုး​ဝယ်စား​လို့​ ရတယ်။ ​

ေချသား​၊​ စိုင်သား​၊​ ဆတ်သား​၊​ ယုန်သား​၊​ ဖွတ်သား​၊​ ပဒတ်သား​၊​ ြဖူသား​၊​ စနိုက်၊​ချိုး​၊​ ​ေရြကက်၊​ ​ေတာြကက်၊​ ​ေတာဝက်သား​တဲ့​။ ကတွတ်ပီလက်တည့်​ပံုများ​ကလည်း​ ဩချ​ေလာက်ပါ​ေပတယ်။ အဲသ​ေလာက်သာ ​ေန့​တိုင်း​မိ​ေနရင် တစ်လ​ေတာင် မခံဘူး​။ မျိုး​ြပုန်း​ကုန်မှာ။ အမ်း​မှာ​ေတာင် တခါတရံပဲ ရတယ်။ သိတယ်မဟုတ်လား​။ ယံုတယ်ဟုတ်။ ယံုရင် ယုန်သား​လို့​သာမှတ်လိုက်။ ​

ေတာင်ဆိတ်အဆီ​ေတွက​ေတာ့​ ဆိုင်တိုင်း​မှာဝင်လိမ်း​၊​ ဂါလံပံုး​နဲ့​ေတာင် ​ေလှာင်ထား​သလား​ မသိဘူး​။ ​ေဆး​ြမစ်စံု​ေတွလည်း​ စံုပါ့​ဗျား​။ လက်တို့​ြပီး​ေတာ့​ တိုး​တိုး​ေမး​ ဆိုတဲ့​ ​ေဆး​ေတွလည်း​ ​ေအာတိုက်လို့​။ သဘာဝအလှကို ခံစား​ချင်ရင် ရင်ြပင်​ေတာ်​ေပါ် ​ေရာက်မှ ခံစား​။

ဘုရား​ပတ်လည် အာရံုခံရင်ြပင်ြကီး​ေတွ ​ေဆာက်လို့​ အလှဆံုး​ပံု​ေတွ လည်ရိုက်လို့​ရတယ်။ (ကင်မရာခွန်​ေလး​ပဲ​ေဆာင်)။ ခု​ေခတ်လူ​ေတွက ဟိုး​တုန်း​ကလို ဖလင်နဲ့​ ရိုက်တာကို ​ေနာက်တ​ေန့​ ကူး​ေဆး​ြပီး​ ​ေစာင့်​ေရွး​တဲ့​အစား​ မဟုတ်​ေတာ့​ဘူး​။ ဓါတ်ပံုဆရာ​ေတွ​ေတာင် ထမင်း​ငတ်ကုန်ြပီ။ လူတိုင်း​လက်ထဲမှာ ကင်မရာပါတယ်။

မပါလည်း​ ဖုန်း​နဲ့​ ပွတ်ရိုက်တယ်။ အိုက်တင်အမျိုး​မျိုး​လည်း​ ​ေပး​တတ်တယ်။ ခုမှပဲ ကျိုက်ထီး​ရိုး​လည်း​ ဒစ္စနီလန်း​တို့​၊​ ယူနီဗာဆယ်စတူဒီယိုတို့​လိုပဲ ဝက်ဝက်ကွဲ ဓါတ်ပံုရိုက်​ေနြကတဲ့​ ဓါတ်​ေပါင်း​စုဓါတ်ပံုစု​ေစတီြကီး​ ြဖစ်​ေနြပီ။ ​ေဈး​ကွက်အသစ် ​ေပါ်လာတာက​ေတာ့​ တယ်လီဖုန်း​ဓါတ်ခဲ အား​သွင်း​သည်တဲ့​။

ဦး​ဖိုး​ကျား​သွား​ခဲ့​တဲ့​ ကျိုက်ထီး​ရိုး​၊​ ကိုဝင်း​ဦး​ ခံစား​ခဲ့​တဲ့​ ကျိုက်ထီး​ရိုး​၊​ ​ေမာင်စံဖား​ က​ေလး​ဘဝက တက်ခဲ့​တဲ့​ ကျိုက်ထီး​ရိုး​နဲ့​ မ​ေန့​တ​ေန့​က မိန်း​မစကား​နား​ေထာင်ြငား​ဆိုြပီး​ ​ေရာက်ခဲ့​ြပန်တဲ့​ ကျိုက်ထီး​ရိုး​ဟာ ပင်လယ်​ေအာက်က သိြကား​မင်း​သယ်လာတဲ့​ တိဿရ​ေသ့​ြကီး​ ဦး​ေခါင်း​နဲ့​တူ​ေသာ ​ေကျာက်တံုး​ြကီး​ေပါ်က ဘုရား​ရှင်ရဲ့​ ဆံ​ေတာ်နှစ်ဆူ ကိန်း​ဝပ်​ေတာ်မူရာ ​ေစတီြကီး​ကလွဲရင် အရာရာ​ေြပာင်း​လဲသွား​ခဲ့​တာ မှတ်​ေတာင် မမှတ်မိချင်ဘူး​။ ​

ေတာင်​ေပါ်တက်ရမှာစိုး​လို့​ အိမ်မှာ​ေနခဲ့​တဲ့​ သမီး​က​ေလး​ ကို ကျိုက်ထီး​ရိုး​အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာြပဆိုရင် ဘယ်အ​ေြကာင်း​ကို ​ေြပာရမှာပါလိမ့်​။ သူကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလို့​ တက်ြဖစ်တဲ့​ တစ်​ေန့​ကျရင်လည်း​ တူ​ေတာ့​မှာ မဟုတ်ပါဘူး​။ မှာချင်တာက​ေတာ့​ ဗုဒ္ဓသာသနာဆိုတာ သည်အရပ်သည်​ေဒသမှာ ဘုရား​ရှင် ပွင့်​ေတာ်မူစဉ်အခါကတည်း​က ထွန်း​ကား​ခဲ့​တယ်။

ဘယ်အရာ​ေတွ ဘယ်လိုပဲ ​ေြပာင်း​လဲ ​ေြပာင်း​လဲ၊​ အဖိုး​တို့​ အ​ေဖတို့​ လက်ထက်အထိဘည်း​ ထွန်း​ကား​ဆဲပဲ။ သမီး​ေလး​ ြကီး​လာတဲ့​အခါ၊​ ​ေနာင်လာ​ေနာက်ဖွား​ သား​ေြမး​များ​လက်ထက်မှာ ကွယ်မသွား​ဖို့​ပဲ အ​ေရး​ြကီး​ပါတယ်ကွယ်။ သမီး​ေလး​ရဲ့​ ဂိမ်း​ကစား​တဲ့​အချိန်​ေတွထဲက ဘုရား​ရှိခိုး​တဲ့​အချိန်က​ေလး​ နည်း​နည်း​ေလာက် ​ေပး​မယ်မဟုတ်လား​။