“လွှတ်သဘင်ပွဲ ဆင်နွှဲခါ​ေတာ်မီ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“​ေရွညီလာ ြကာယွန်း​ဝယ်ပ၊​ ​ေရွှဖီညှာ ခါကျွမ်း​နယ်က၊​ ဆက်ပါ့​မယ်​ေလ သာညွှန်း​လွယ်လှ​ေလး​..။
သက်ထက်ကယ်ြကူး​သည်နှင့်​ ​ေြကာ့​မှူး​ေကသီ ဘုန်း​မယ်ရို့​ဆီ။
​ေဝရီရီ ဆင်တိုင်း​ေထွလှ၊​ ​ေလချီချီ သင်တိုင်း​ေြမခ၊​ နတ်စည်ကျံကျံ သံညှင်း​ဝယ်ပ​ေလး​။” တဲ့​။

မူး​မတ်ဗိုလ်ပံု အစံုအလင်နဲ့​ ​ေရွညီလာသဘင်ြကီး​ ဝှမ်း​ချီး​ဆင်နွှဲ ဝင်ြကဲ​ေတာ့​မတဲ့​ဆိုလို့​ ဘုန်း​ြကီး​ဘလည်း​ အလံုး​ြကီး​ကျသွား​တာ မြကာ​ေသး​ပါဘူး​။ “ခရီး​လည်း​ြကံုမယ်၊​ ညည်း​လည်း​ယံုတယ် ဆိုရင်​ေတာ့​ တစ်စီး​တည်း​စုန်ြကစို့​ရဲ့​ ​ေကျာင်း​အမရယ်” လို့​ေတာင် ​ေြပာရမလိုပဲ။ အရင်တုန်း​ကလို သိချင်​ေလသမျှ၊​ သကင်္ာမရှင်း​သမျှတို့​ကို ​ေမး​စမ်း​ပါရ​ေစ တိုး​တိုး​တိတ်တိတ်ရယ် ဆိုတာမျိုး​ မဟုတ်ပဲ Live Show ြကီး​ြပ​ေနတာဆို​ေတာ့​ ဒိုး​ဒိုး​ေဒါက်​ေဒါက် ​ေမး​မယ့်​သူနဲ့​ တုတ်ထိုး​အိုး​ေပါက် ​ေြဖမယ့်​သူ​ေတွ ဆံုြကမယ့်​ ပွဲကိုး​။ အလကား​ေန ဦး​ေပါ်ဦး​ေလာက်၊​ စကား​ေတာင်စား​ေလာက် စာြကီး​ေပြကီး​လုပ်ဖတ်​ေနခဲ့​ရတာ နှစ်ပရိ​ေစ္ဆဒ ြကာလာ​ေတာ့​ မှတ်ဖွယ်သား​ရာ အသစ်အသစ်က​ေလး​များ​ နာလိုြကား​လိုစိတ်​ေတွ တလိပ်လိပ်တက်လာတယ်လို့​ ​ေြပာရင် ချွန်တွန်း​လုပ်တယ် မထင်နဲ့​ေနာ်။

​ေမျှာ်​ေနတာက​ေတာ့​ အြကီး​ြကီး​မှ တကယ့်​အြကီး​ြကီး​။ ယံုြကည်စွာ အား​ေပး​လျက်ကလည်း​ မပျက်ခဲ့​ရပါဘူး​။ မဟာ​ေလှကား​ြကီး​ အတက်အဆင်း​မှာ ​ေကျာ့​ထံုး​လို့​ တစ်ပွင့်​ပန် ယဉ်​ေပ့​ဟန် ဆိုတာမျိုး​ ​ေတွ့​လိုက်ရရင်ကို ရင်ထဲမှာ ​ေအး​ြပီး​ အား​မာန်​ေတွြပည့်​လာတာ မပလီရ​ေပါင် ခင်ဗျာ။ သို့​ေသာ်လည်း​ ​ေကာင်း​ကင်ယံက ​ေဝဟင်ကျွမ်း​ဘား​သမား​များ​လို အထက်ကို ​ေရာက်လာ​ေလ​ေလ၊​ ဘုရား​ဘုရား​ မ​ေတာ်တဆ အမှတ်တမဲ့​များ​ မှား​လို့​က​ေတာ့​ သယ်လာသမျှ ပါသွား​တာ အ​ေြကာင်း​မဟုတ်ဘူး​။ ဒါမျိုး​ေနာက် ဘယ်အခါမှ ြပန်ရနိုင်မှာမို့​လဲ ဆိုြပီး​ အသည်း​တယား​တယား​ ရင်တမမ​ေပါ့​။ ဘာပဲ​ေြပာ​ေြပာ ကပါ ကပါ ​ေရွှသုန္ဒရီရယ် ​ေမာင်လည်း​ြကည့်​ချင်သည် ဆိုတာ​ေတာ့​ အမှန်ပါ။ ြကည့်​ရ​ေစ့​မယ်။ ြကည့်​ရ​ေစ့​မယ်။ သံုး​မိနစ်ပဲ​ေစာင့်​။ ​ေနာက်နှစ်ခါ တန်​ေဆာင်မုန်း​ထိ​ေတာင် မ​ေနဘူး​။ အခုကို ြကည့်​ရ​ေတာ့​မှာ။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ ပွဲဦး​မင်း​ ပွဲလယ်မင်း​ ပွဲသိမ်း​မင်း​များ​ထံ ကိုယ့်​မယ်​ေတာ်ကိုယ်အပ်နှံလို့​ “သွား​ကာနီး​ သား​ြကီး​ရယ်တဲ့​ မှာလိုက်မယ် ပန်း​ပင်ကို လူမဆွတ်​ေစနဲ့​ ကိုင်း​ညွှတ်တတ်တယ်” ဆိုတာမျိုး​က​ေလး​ မာ​ေတာဝါဒ သတိ​ေပး​လိုက်ရပါတယ်​ေလ။

ပထမအချက်အ​ေနနဲ့​က​ေတာ့​ မီး​စင်ြကည့်​ကနိုင်​ေအာင် ကိုယ့်​အရင်သယ်လာတဲ့​ဇာတ်ရှိန်က​ေလး​ကို အကဲခတ်ရဦး​မှာ​ေပါ့​။ သတိထား​မိသ​ေလာက်​ေတာ့​ တစ်ဘက်အသင်း​ြကီး​ရဲ့​ ထိပ်သီး​မာစတာြကီး​ေတွဟာ ​ေဘာင်း​ဘီက ပုဆိုး​ေြပာင်း​ဆင်ရာက​ေန အခုဆိုရင် အစိမ်း​ေရာင်ပုဆိုး​ သိပ်မဝတ်​ေတာ့​ပဲ နန်း​တလိမ် ပန်း​တလိန် ယဉ်ရာအဆင်အ​ေသွး​ေရွး​လို့​ ဆင်လာလိုက်ြကတာ ဘိုး​စိန်ြကီး​လိုပဲ က​ေနတဲ့​ဇာတ်ရုပ်​ေတာင် ​ေမ့​သွား​ေလာက်​ေအာင် ခန့်​ေချာသန့်​ြပန့်​လာတယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ စကား​လှ​ေအာင် သင်ရမယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ ပါတီအ​ေရး​ထက် နိုင်ငံ​ေတာ်အ​ေရး​ အမျိုး​သား​အ​ေရး​ကို ပိုြပီး​ဦး​စား​ေပး​လာတာ မထင်ရှား​ပါလား​။ ပုတ်သင်ညိုလို အ​ေရာင်​ေြပာင်း​တာရှိသလို ​ေြမွများ​လို အ​ေရခွံအသစ်ဆင်ဖို့​ အ​ေဟာင်း​ကို စွန့်​ခွာရတာလည်း​ ရှိတတ်တာပဲ။

ဒါ​ေြကာင့်​ ​ေသွး​ခွဲစကား​ေြပာတာ မဟုတ်​ေပမယ့်​ ပါတီအ​ေရး​ေတွကို ​ေြကာင်လက်သည်း​ဝှက် ကျင့်​ရ​ေတာ့​မယ် ထင်တာပဲ။ စွန့်​ခွာရမယ် မဆိုလိုပါဘူး​။ သိုသိပ်ဖို့​ပဲ လိုပါတယ်။ ဘာလို့​ဆို​ေတာ့​ တချို့​ေသာ ကိုယ်စား​လှယ်​ေတာ်ြကီး​ေတွဟာ လက်ထဲကို မိုက်ခွက်ြကီး​ေရာက်လာတိုင်း​ ပါတီရဲ့​ မူဝါဒလမ်း​စဉ်​ေတွကို မဲဆွယ်တဲ့​သ​ေဘာလား​၊​ သူကတိ​ေပး​ထား​တဲ့​အတိုင်း​ လွှတ်​ေတာ်ထဲက ​ေတာင်း​ဆို​ေနပါတယ် ဆိုတာ သိ​ေစချင်တာပဲလား​ မ​ေြပာတတ်။ မန်ကျီး​လည်း​ေကာင်း​ ​ေညာင်လည်း​ေကာင်း​၊​ ကညင်လည်း​ေကာင်း​ ​ေညာင်လည်း​ေကာင်း​။ ဘာလာလာ ​ေညာင်ချည့်​ပဲ​ေကာင်း​ လုပ်​ေနတာ ​ေတွ့​တယ်မဟုတ်လား​။ ြပည်နယ်ကဆိုရင် သူ့​နယ်ကို ဆရာဝန်ဘယ်နှစ်​ေယာက်​ေပး​ပါ။ ဟိုပါတီကဆိုရင် ပလီ​ေဆာက်ခွင့်​ေပး​ပါ။ ​ေဖာ်ြမူလာ​ေတာင်ြဖစ်​ေနပလား​လို့​။ ြပည်သူ​ေတွဆီ မစား​ရဝခမန်း​ ​ေပး​ထား​တဲ့​ကတိ​ေတွကို မတည်တည်​ေအာင် ြကိုး​စား​ရတာ ​ေယာကင်္ျား​ေကာင်း​တို့​ထံုး​ေပမယ့်​လည်း​ တစ်ရပ်တစ်ရွာ၊​ တစ်သင်း​တစ်ဖွဲ့​အကျိုး​စီး​ပွား​ အတွက် တစ်နိုင်ငံလံုး​အ​ေရး​ကို လှစ်လျူရှုလို့​လည်း​ မြဖစ်ြပန်ဘူး​ဗျ။

ကိုယ်​ေတွ့​ဥပမာ​ေပး​ရရင် ​ေဝး​လံ​ေခါင်ဖျား​အရပ်​ေတွမှာ ဆရာဝန်က​ေလး​ေတွ ရှိ​ေနတာဟာ ​ေကာင်း​မှန်း​ေတာ့​ လူတိုင်း​သိတာ​ေပါ့​။ သူတို့​ေနဖို့​ထိုင်ဖို့​ အလုပ်လုပ်ဖို့​ စီစဉ်​ေပး​ရ​ေကာင်း​မှန်း​ကျ​ေတာ့​ ဘာလို့​ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနြကတာလဲ။ ကိုယ့်​အိပ်ထဲက​ေပး​ရတာ မဟုတ်တိုင်း​ “လိုချင်သလား​။ ​ေရာ့​ ယူလိုက်” ဆိုြပီး​ စာရွက်​ေပါ်နံမယ်တပ် ြမိုင်ရပ်ကိုနှင်တဲ့​အခါ ​ေန​ေရး​စား​ေရး​ အဆင်မ​ေြပတဲ့​အတွက် အဲသည်​ေနရာ၊​ ရာထူး​ဟာ မသမာ​ေသာသူ​ေတွအတွက် ​ေတာဝက်ဖမ်း​ဖို့​ ကိုင်း​ေထာင်ထား​တဲ့​အတိုင်း​ပဲ။ “ဟိတ်​ေကာင်။ မင့်​ကို အဲသည်​ေနရာ ပို့​လိုက်ရမလား​။” လို့​ အသံက​ေလး​ေပး​လိုက်။ လာထား​ အာဘွား​။ မသွား​ချင်​ေန။ တစ်​ေယာက်မမိ တစ်​ေယာက်မိလို့​ သွား​မယ့်​လူ ​ေပါ်လာြပန်​ေတာ့​ တ​ေမ့​တ​ေမာထား​။ အိမ်ြပန်ချင်သလား​။ လာထား​ အာဘွား​။

ဘာမှမလုပ်ပဲ ဘာမှ မြဖစ်ချင်နဲ့​။ ထံုး​စံမို့​ မမုန်း​ရန် ​ေတာင်း​ပန်သည်​ေပါ့​။ ​ေရွှဆိုတာ ​ေချာင်း​ဖျား​သွား​ကျင်မှ မဟုတ်ပါဘူး​။ ရံုး​ေပါ်က ထိုင်ကျင်လည်း​ ထွက်ပါတယ်။ ​ေရာက်လည်း​ေရာက်၊​ ​ေနလည်း​ေန၊​ လုပ်လည်း​လုပ်​ေနြပန်ြပီဆို​ေတာ့​လည်း​ အမှန်း​ကမ်း​လမ်း​မသိပဲ အတိုင်အ​ေတာထူတဲ့​ ​ေတာင်​ေစာင့်​နတ်ဆိုတာ​ေတွနဲ့​ေတွ့​ေတာ့​ အလုပ်ထဲက​ေလ့​ကျင့်​ထား​ြပီး​သား​ ဆရာဝန်​ေတွ ဆံုး​ရှံုး​ြပန်​ေရာ။ အခုလက်ရှိကိုပဲ သား​သား​တို့​ဆရာဝန်​ေတွမှာ ချီ​ေဗွ၊​ ​ေဆာ့​ေလာ်၊​ လဟယ်၊​ ​ေလရှီး​ မခန့်​ရ​ေသး​တဲ့​ ဝက်စာကျင်း​ေတွ တရှုပ်ရှုပ်နဲ့​ဟာ။ အသစ်ထပ် မ​ေတာင်း​ရန် ​ေတာင်း​ပန်ပါသည် လို့​ ​ေမတ္တာရပ်ခံရမ​ေလာက်ပဲ။ မိ​ေကျာင်း​မင်း​ကို ​ေရကင်း​မြပဝံ့​ပါဘူး​ဗျာ။ ပါတီအကျိုး​နဲ့​ယှဉ်​ေသာ် အမျိုး​သား​အကျိုး​ကို ဦး​စား​ေပး​ပါမည်။ ​ေဒသအကျိုး​နဲ့​ယှဉ်​ေသာ် နိုင်ငံအကျိုး​ကိုကို ဦး​စား​ေပး​ပါမည်ဆိုတာ လူမျိုး​ြကီး​ဝါဒမဟုတ်တဲ့​အ​ေြကာင်း​ ​ေတွး​မိြမင်မိသ​ေလာက် သံ​ေတာ်ဦး​တင်တာပါ။ တို့​ေမြကီး​က​ေတာ့​ ​ေကာ့​မှူး​ကို ဆရာဝန်ခန့်​ေပး​ပါ ​ေြပာစရာမလို​ေတာ့​ဘူး​။ သည်လိုသည်လို စိတ်ချမ်း​သာ​ေစရန် ပစ္စည်း​ေကာင်း​က​ေလး​တစ်ခုရထား​တယ်။ ဟိုက ​ေစတနာဆရာဝန်​ေလး​ဆို​ေတာ့​ အခုလည်း​ ဆက်ကု​ေနဦး​မှာ မဟုတ်လား​။ (ငါ မင်း​ကို သတ်ချင်တယ် တဲ့​။ လစ်မှ)

အစိ​ေန္တယျ၊​ အပ္ပ​ေမယျ၊​ တန်ခိုး​ေတာ်အနန္တနဲ့​ ဘုရား​ရှင်ဟာ အလို​ေတာ်ရှိအပ်တဲ့​အခါ မုန်ညင်း​ေစ့​ထဲမှာ​ေတာင် စြကင်္န်သွား​ေတာ်မူနိုင်သတဲ့​။ ြကီး​မှကျယ်မှ တန်ခိုး​မဟုတ်ဘူး​။ ​ေသး​တာငယ်တာလည်း​ တန်ခိုး​ပဲ။ အခါခပ်သိမ်း​ ြကီး​ြမတ်ခမ်း​နား​ လူထုပရိသတ် များ​လွန်း​အား​ြကီး​တာတစ်ခုလည်း​ ​ေလျှာ့​ေစချင်ပါ​ေသး​တယ်။ လူများ​ေတာ့​ ပွဲစည်ရံုတင်မဟုတ်ဘူး​။ ပွဲဆူတာ၊​ ပွဲပျက်တာ၊​ ပွဲလန့်​တာ​ေတွလည်း​ ြဖစ်တတ်တာကိုး​။ အနား​က ဝန်း​တဲ့​ရံတဲ့​သူများ​လည်း​ ​ေကျး​ဇူး​တင်ပါရဲ့​။ ​ေမာင်မင်း​ြကီး​သား​များ​မို့​ အနစ်နာခံ အပင်ပန်း​ခံနိုင်တာ။ သို့​ေသာ်လည်း​ ​ေသွး​မဆူပဲ ​ေသွး​ေအး​ေအး​ ​ေခါင်း​ေအး​ေအး​ ကိုယ့်​အလုပ်ကိုယ်လုပ်​ေနရင် ြပီး​ပါတယ်။ ကာရာအို​ေက အ​ေခွထဲက တင်မိုး​လွင်ြကီး​လို “ဓါတ်ပံုရိုက်ချင်တာများ​။ ြကိုလည်း​ေြပာမထား​ဘူး​။ ခန​ေနမှ ရိုက်။ ရတနာမိုင်လိုပဲ။ တွန်း​….. ပလိုက်​ေတာ့​မယ်” ဆိုြပီး​ မျက်​ေစာင်း​ေလး​ထိုး​။ လက်ညှိုး​ေလး​နဲ့​ ပုခံုး​တွန်း​လွှတ်လိုက်လည်း​ ရလျက်သား​နဲ့​။ အလကား​ေြပာတာ​ေနာ်။ အကျယ်အကျယ် မြငိမ်း​ဖွယ်ြဖစ်​ေအာင် လိုက်မရှင်း​နဲ့​။ ကိုယ်လည်း​ရှင်း​တတ်တာဟုတ်ပဲနဲ့​။ ပိုရှုပ်ကုန်​ေအာင်။ နဂိုကမှ ဟိုက ​ေြကာင်သူငယ် သိုး​ေမွှး​လံုး​နဲ့​ေပး​ေဆာ့​ထား​သလို ဘယ်အစဆွဲထုတ်ရမလဲ ​ေစာင့်​ေနတာ။

ဆက်ြပီး​ ရည်ညွှန်း​ ကိုး​ကား​လိုတာက​ေလး​က​ေတာ့​ ကာလာမသုတ္တန် တရား​ေတာ်က​ေလး​ပါပဲ။ သူများ​ေြပာတိုင်း​မယံုနဲ့​။ ကိုယ့်​လူက​ေြပာတိုင်း​လည်း​ မယံုနဲ့​။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်​ေတာင် သိပ်မယံုနဲ့​။ မသိစိတ်ဆိုတာ ရှိတယ်​ေလ။ အြပန်အလှန်သ​ေဘာနဲ့​ ​ေြပာရမယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ သူများ​ကိုလည်း​ မလှည့်​စား​နဲ့​။ ကိုယ့်​လူကိုယ်လည်း​ မလှည့်​စား​နဲ့​။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်လည်း​ မလှည့်​စား​နဲ့​ လို့​ ​ေြပာလို့​ရမလား​ပဲ။ ​ေြပာရတာလွယ်လိုက်တာ။ စမ်း​ြကည့်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ်​ေတာင် “လွယ်သလား​ ခက်သလား​ ရာမ။ ​ေြပာစမ်း​ လွယ်သလား​ ခက်သလား​” လို့​ အခါခါ ​ေအာ်မိတယ်။ သံသယပွား​ဖို့​ မဆိုလိုပါဘူး​။ သတိလစ်လို့​ မြဖစ်ဘူး​လို့​ သံပတ်တင်း​ေပး​တဲ့​သ​ေဘာပါ။ ငယ်ငယ်က ရုပ်ရှင်​ေတွ ြကည့်​တဲ့​အခါ ကိုယ်ချစ်တဲ့​မင်း​သား​ကို လူြကမ်း​ကရိုက်မယ်ြကံရင် “​ေနာက်မှာ ​ေနာက်မှာ။ လာ​ေနြပီ” လို့​ ​ေအာင်ဟစ်သတိ​ေပး​မိသလိုမျိုး​ေပါ့​။ ဟိုက ြကား​ေလတယ် မြကား​ေလတယ်​ေတာ့​မသိ။

ကိုယ့်​ဘာသာ​ေတာ့​ ငါကယ်လိုက်လို့​ မင်း​သား​ ​ေနာက်ြပန်ထိုး​လိုက်နိုင်တာ လို့​ ​ေကျနပ်​ေန​ေရာ။ အခုလည်း​ဂျာနယ်​ေတွထဲမှာ ​ေတွ့​လိုက်မိရင် ပါး​စပ်က ​ေယာင်​ေယာင်​ေအာ်တုန်း​ပဲ။ “အဲ့​လူြကီး​ အနား​ကပ်ကပ်လာတာ သူ့​ဓါတ်ပံု ဂျာနယ်ထဲ ပါချင်လို့​ဗျ။” တို့​။ “ြကည့်​စမ်း​ပါဦး​။ ​ေနာက်က​ေန ဝိုင်း​ြပီး​ မျက်​ေထာင့်​နီြကီး​ေတွနဲ့​ ြကည့်​ေနလိုက်ြကတာ။ အိုက်တင်တစ်စက်မှ မပါပဲကို စိတ်ထဲရှိသမျှ အတိုင်း​သား​ေပါ်​ေနတယ်” တို့​။ မာယာ​ေတွ​ေပါတဲ့​ ​ေတာြကီး​မျက်မည်း​ထဲမှာ ကျား​ရဲရာ ြကမ္မာမရိုး​သာဘူး​ မဟုတ်လား​။ လူတိုင်း​လူတိုင်း​ရဲ့​စိတ်ထဲမှာ မိတ်​ေဆွ ရန်သူ နှစ်မျိုး​ပဲထား​တယ်။ အဲဒီနှစ်ခုက တစ်မျိုး​ကတစ်မျိုး​ ​ေြပာင်း​သွား​တတ်မှန်း​ သတိမထား​မိဘူး​။ မိမိရဲ့​ ပျက်စီး​ရာ ပျက်စီး​ေြကာင်း​ဟာ ရန်သူကမှ တတ်နိုင်တဲ့​ကိစ္စ မဟုတ်ဘူး​။ မိတ်​ေဆွကလည်း​ တတ်နိုင်တယ်။ မိမိဘာသာလည်း​ တတ်နိုင်တာပဲ။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်​ေတာင် မယံုနဲ့​လို့​ ​ေြပာတာြဖစ်မယ်။

​ေနာက်ထပ်ဥပမာတစ်ခုက​ေတာ့​ ဘယ်သူ​ေြပာတဲ့​ အဆိုအမိန့်​လဲ မသိ​ေပါင်။ ရုပ်ရှင်ထဲြကည့်​မိလို့​ မှတ်သား​ထား​လိုက်မိတာပဲ ရှိတယ်။ ပန်း​ပုထုတဲ့​အခါမှာ သစ်သား​တံုး​ြကီး​က​ေန ကိုယ်မလိုချင်တဲ့​ အစိတ်အပိုင်း​ေတွကို ဖဲ့​ဖဲ့​ထုတ်ြပီး​ လိုချင်တဲ့​ ပံုကို ရ​ေအာင် ထုဆစ်ရပါတယ်တဲ့​။ ဘဝဆိုတာလည်း​ ကိုယ်မနှစ်သက်တဲ့​၊​ မတင့်​တယ်တဲ့​ အပိုင်း​ေတွကို ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ဖဲ့​ထုတ်ယူနိုင်မှ လှပတဲ့​ဘဝတစ်ခု ရပါလိမ့်​မယ်တဲ့​။ ဘာကိုမှ ဖဲ့​မထုတ်နိုင်ရင် သစ်တံုး​ြကီး​ပဲ ရလိမ့်​မယ် ဆိုတဲ့​သ​ေဘာ​ေပါ့​။ (ဒါ​ေြကာင့်​ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​ ဟိုလူ့​ဖဲ့​ သည်လူ့​ဖဲ့​ ​ေလျှာက်ဖဲ့​ေနတာလည်း​ သူတို့​ဘဝ​ေလး​ လှပဖို့​ပါ​ေနာ့​)။

ကိုယ့်​အ​ေပါ်မှာ သူတပါး​က မနှစ်သက်ဖွယ် စက်ဆုပ်ဖွယ် ြပုမူထား​ဖူး​တာကို မ​ေမ့​ေသး​ရင် ကိုယ့်​အလှည့်​ကျ​ေတာ့​ အဲသည်အြပုအမူ​ေတွ လံုး​ဝမရှိ​ေစရဘူး​လို့​ ဖဲ့​ထုတ်ပစ်လိုက်ရမှာ​ေပါ့​။ သူများ​ကိုဖဲ့​ရတာလွယ်သ​ေလာက် ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်ြပန်ဖဲ့​ရတာ ဘယ်​ေလာက်ခက်သလဲ အဲသည်​ေတာ့​မှ သ​ေဘာ​ေပါက်မယ်။ ကမ္ဘာ့​သမိုင်း​မှာ ြပန်ြကည့်​ရင် အာဏာရှင်စံနစ်ကို တိုက်ဖျက်ခဲ့​တဲ့​ အမျိုး​သား​ေခါင်း​ေဆာင်​ေတွကိုယ်တိုင်က ​ေနာင်တချိန်မှာ အာဏာရှင်​ေတွ ြပန်ြဖစ်သွား​တာ သိပ်​ေတာင် မထူး​ဆန်း​ေတာ့​သလိုရှိပါတယ်။ “လမ်း​ေဟာင်း​ဆက်မသွား​ဖို့​ အမှား​ေဟာင်း​ဆက်မမှား​ဖို့​ ြပင်ဆင်ဖို့​လိုတဲ့​အခွင့်​ေကာင်း​ပါပဲ။ ရန်ြငိုး​ေတွ ​ေြဖ​ေဖျာက်ြက။ စိတ်ဓါတ်​ေတွ စုစည်း​ြက။ သည်​ေန့​သစ်ဟာ ကိုယ့်​ကို ​ေအာင်ြမင်မှုအသစ်​ေတွ ​ေပး​နိုင်မယ်…။” တဲ့​။ ြကား​ဖူး​ဘူး​လား​။ ကိုထီး​သီချင်း​ေလ။ ဘြကီး​လိတ်​ေရး​တာ။

စကား​လက်စမသတ်ခင် ဓမ္မလက်​ေဆာင်က​ေလး​ ​ေပး​လိုက်ချင်တာက​ေတာ့​ ဓါရဏပရိတ်​ေတာ်ပါ။ “ဗုဒ္ဓာနံ ဇီဝိတဿ နသက္ကာ ​ေကနစိ အန္တရာ​ေယာ ကာတံု။ တထာ ​ေမ ​ေဟာတု။” တဲ့​။ ြမတ်စွာဘုရား​ရှင်တို့​၏ အသက်အန္တရာယ်ကို တစံုတ​ေယာက်​ေသာသူကမျှ ထိခိုက်​ေအာင် မစွမ်း​နိုင်သကဲ့​သို့​ အကျွနင်္ုပ်အား​လည်း​ ထိုနည်း​လည်း​ေကာင်း​ ြဖစ်ပါ​ေစသတည်း​ ​ေပါ့​။ အထူး​အား​ြဖင့်​ ရည်ညွှန်း​လိုတဲ့​ အပိုဒ်က​ေတာ့​ “ဘဂဝ​ေတာ ဗုဒ္ဓဿ ဘုရား​ရှင်တို့​၏ သ​ေဗ္ဗကာယကမ္မံ၊​ ဝဇီကမ္မံ၊​ မ​ေနာကမ္မံ ခပ်သိမ်း​ေသာ ကိုယ်ြဖင့်​ြပုအပ်​ေသာအမှု၊​ နှုတ်ြဖင့်​ြပုအပ်​ေသာအမှု၊​ စိတ်ြဖင့်​ြပုအပ်​ေသာအမှုတို့​တွင် ဉာဏာပုဗ္ဗင်ကမ္မံ ဉာဏ်​ေတာ် ​ေရှ့​သွား​မရှိြခင်း​၊​ ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ ဉာဏ်​ေတာ်၏​ေနာက်သို့​ အစဉ်မလိုက်ြခင်း​သည် နတ္ထိ မရှိ။” တဲ့​။

ကံသံုး​ပါး​စလံုး​မှာ ဉာဏ်​ေတာ်နဲ့​ ြကိုတင်​ေတွး​ေတာြပီး​ ြပုမူသလို ဉာဏ်​ေတာ်အ​ေလျာက် ဆံုး​ြဖတ်ထား​ြပီး​တဲ့​အတိုင်း​သာ ြပုမူတယ် လို့​ ဆိုလိုတာပါ။ တထာ ထို့​အတူ ​ေမ အမှာကံ ဘုရား​တပည့်​ေတာ် တပည့်​ေတာ်မတို့​အား​လည်း​ ​ေဟာတု ြဖစ်ပါ​ေစသတည်း​ ဆိုတာ ဘယ်​ေလာက်များ​ အလိုရှိအပ် ​ေတာင့်​တအပ်တဲ့​ ဆု​ေတာင်း​သစ္စာစကား​မှန်သလဲဆိုတာ ​ေတွး​ြကည့်​ေစချင်ပါတယ်။ ကိုယ့်​ေရှကလူ​ေတွ မဆင်မြခင် စိတ်လိုက်မာန်ပါ ငါတ​ေကာ​ေကာလို့​ လူ​ေပါြကီး​လံုး​လံုး​ြဖစ်ခဲ့​တာ​ေတွ သိပ်မှ မြကာ​ေသး​ပဲ။ စဉ်း​စား​ထား​တဲ့​ ပလန်အတိုင်း​ မလိုက်နိုင်​ေတာ့​လို့​ ဆင်​ေခါင်း​ေခွး​မချီနိုင်တဲ့​ စီမံကိန်း​ြကီး​ေတွ ဂွမ်း​သွား​တာလည်း​ တပံုတပင်။ အရာရာမှာ စဉ်း​စား​ေမျှာ်ြမင် ဉာဏ်နှင့်​ယှဉ်နိုင်ပါ​ေစသား​ လို့​ ​ေတာင်း​ဆု​ေချွလိုက်ပါတယ်။

ဆရာြငိမ်း​ေရး​တဲ့​ စာဆိုခံလလံုး​သီချင်း​ထဲမှာ​ေတာ့​ “ကမ္ဘာဦး​သူတို့​ ဆန္ဒအလို ယုဂန္ဓိုရ်​ေတာင်ထွဋ်ဖျား​ သီတဂူဖိုး​လနတ်သား​။ နက္ခတ်များ​ြခံရံလို့​ ​ေပါ်လာလျှင် တာရိန္ဒ ြကယ်မှူး​သခင်။” တဲ့​။ လူသား​ေတွ ညအ​ေမှာင်ကို ​ေြကာက်ြကတဲ့​အခါ အား​ကိုး​ရာတမ်း​တြကလို့​ ​ေငွစန္ဒာလဝန်း​ြကီး​ေပါ်လာတာပါတဲ့​။ နက္ခတ်အစံုအလင် ြကယ်တာရာတို့​ရဲ့​ အရှင်လည်း​ ြဖစ်တယ် လို့​ ဆိုြကတာကိုး​။ ကိုယ့်​ြမန်မာလူမျိုး​ေတွလည်း​ ကံဆိုး​မိုး​ေမှာင် အလင်း​ေရာင်မှုန်ြပြပရှိခိုက်ဆို စန်း​ေသာ်တာလမင်း​ြကီး​ကို အား​ကိုး​တြကီး​ တမ်း​တြကတာပဲ​ေလ။ ထမင်း​ဆီဆမ်း​ ​ေရွှလင်ပန်း​ြကီး​နဲ့​ မ​ေပး​ချင်လည်း​ ​ေနပါ။ ြကမ္မာြဂိုလ်ဆိုး​ နက္ခတ်မျိုး​တို့​က မကယ်မမ နိုင်လည်း​ ရှိပါ​ေစ။ မိုး​ြမင့်​ထက်ဝဠာမှာ လမင်း​ြကီး​သာ​ေနတာ ြမင်ရရံုနဲ့​ ကုမုြဒာြကာပန်း​များ​လို ငှား​စွင့်​ပွင့်​လန်း​ြကတာမို့​ လင်း​ရံုက​ေလး​သာ​ေနရင်ကို ​ေကျနပ်ပါြပီ။ တိမ်သလ္လာ ြမူ​ေြခလည်း​ မဆိုင်း​ေစချင်သလို၊​ အသူရိန်ရာဟုလည်း​ မဖမ်း​ေစလိုပါဘူး​။

လူမတန် ကံချတယ်ပဲ ​ေြပာ​ေြပာ။ ကိုယ့်​ကံြကမ္မာကို ကိုယ်ဘာသာ ​ေြဖသိမ့်​ပါ့​မယ်။ လမင်း​ြကီး​က​ေတာ့​ သာြမဲတမ်း​ သာ​ေစချင်တာပါပဲ။ တခါတခါလည်း​ သီချင်း​ထဲကအတိုင်း​ပါပဲ။ “တိမ်ြခူး​ဇာ​ေြပာက် ​ေနာက်နား​ဆီ ြမင်သား​ေပါ့​။ သို့​ေသာ် အြပစ်မတင်။ ဝင်း​ထိန်ြကည်လိုက်ပါ ​ေငွတိမ်စင်။ တို့​အ​ေဆွ ​ေငွလ​ေရာင်လင်း​တာ အြမဲြမင်ချင်….” တဲ့​။

“​ေရး​ေရွှရုပ်သွင် ပါး​ြပင်ဝယ် ထင်ရှိလို့​ ြမင်မိြပန်ရင်း​။
​ေရွသံုး​ရံကာလို့​ ​ေငွမျက်နှာ ​ေသာ်တာဝန်း​ရယ်က ​ေနာ့်​ ထွန်း​ေပ့​လင်း​။”