“ရပ်ြကီး​သူ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“ရပ်ြကီး​သူတို့​ ဟန်မူပိုမို ​ေနညိုညချမ်း​ ဆင်ြမန်း​ဆာပါ အို​ေလ ကွမ်တံုြပိန်း​ငယ်နဲ့​ နွယ်စိမ်း​ပုဝါ လှည်း​ယာဉ်​ေလ​ေလ့​ လှုပ်တယ်​ေမရဲ့​ သုတ်သုတ်က​ေလး​ နှင်လို့​လာ။” တဲ့​။

​ေရှး​ေရှး​တုန်း​က​ေတာ့​ ရပ်ြကီး​ရွာြကီး​ ြမို့​ြကီး​သူ​ေတွဆိုတာ အင်မတန် ဟန်အမူအယာပိုသ​ေယာင်ရှိြပီး​ ပိုး​ဆါပါ ပုဝါတလွှား​လွှား​၊​ လှည်း​ယာဉ်​ေြကာ့​က​ေလး​တြကွား​ြကွား​ နဲ့​ ြမင်သူ​ေငး​ြကည့်​ေနရ​ေလာက်​ေအာင် ခန့်​ထည်ဝင့်​ြကွား​ြကပါ​ေပတယ် လို့​ဆိုတာ​ေပါ့​ေလ။ ဝတ်ပံုစား​ပံုတင် ထည်တာ မဟုတ်ဘူး​။ သွား​ဟန်လာဟန်က​ေလး​များ​ပါ ယဉ်လို့​ နုလို့​။ အဖိုး​ထိုက်အဖိုး​တန် လက်ဝတ်တန်ဆာက​ေလး​ေတွကလည်း​ စိန်လည် စိန်လည်ကပ်ကယ်​ေနာ်ကွယ် ချိန်ြဖတ်ဖွယ် ဆယ်ရတီဆိုပဲ။

ဆံ​ေကသာထက်မှာလည်း​ ​ေသာ်တာသိုက်ဆန်း​ တိုက်ပန်း​ကိုယ်စီနဲ့​ပါတဲ့​။ ဘယ်​ေလာက် ​ေြကာ့​ေြကာ့​ေမာ့​ေမာ့​ ​ေသာ့​ေသာ့​ေနာ့​ေနာ့​ ရှိလိုက်ပါသလဲ။ အခု​ေခတ် အြမင်မှာဆိုရင်​ေတာ့​ ရယ်စရာြကီး​များ​ ြဖစ်​ေနမလား​မသိပါဘူး​။ ရာစုနှစ်တစ်ခုလံုး​လံုး​ ြခား​ခဲ့​ြပီကိုး​။ ​ေထာင်စုနှစ်အသစ်တစ်ခုကို​ေတာင် ​ေရာက်လာြပီဆို​ေတာ့​ သည်က​ေန့​ေခတ်ရဲ့​ ရပ်ြကီး​သူက​ေလး​များ​ဟာလည်း​ မ​ေန့​ကနဲ့​ေတာင်မတူ တ​ေန့​ထက်တ​ေန့​ ​ေြပာင်း​လဲဆန်း​သစ်လာလိုက်တာ အဲသည်​ေလာက်​ေရှး​ကျတဲ့​ ပံုရိပ်​ေတွဟာ ပုဂံဘုရား​ပုထိုး​ေတွထဲက နံရံ​ေဆး​ေရး​ပံုရိပ်​ေတွလို ​ေမှး​မှိန်ကုန်​ေလာက်ြပီ။

သီချင်း​ထဲမှာ ြမို့​ြကီး​သူက​ေလး​ရဲ့​အလှကိုဖွဲ့​သလိုပဲ သူက​ေလး​ရဲ့​ စီး​ေတာ်ယာဉ်က​ေလး​ကိုလည်း​ မျက်စိထဲြမင်​ေအာင် ​ေရး​ထား​ပါ​ေသး​တယ်။ လှည်း​ဝင်ရိုး​ကို အမျိုး​စံုဆင်ထား​လိုက်တာ လှည်း​တံပိုး​ကတင် အသြပာတစ်သိန်း​တန်​ေလာက် တန်ပါသတဲ့​။ နှင်တံက​ေလး​ေြမှာက်​ေနရင်း​ကမှ ယဉ်သူက​ေလး​ ​ေနပူခမစိုး​လို့​ ဖဲပုဝါက​ေလး​အသာဆွဲလို့​ ကာ​ေပး​ြပန်ပါသတဲ့​။ တံပိုး​တင်ထား​တဲ့​ နွား​နှစ်​ေကာင်မှာ​ေတာင် ကျင်ခပ်ပုဝါစံု တန်ဆာဆင်လို့​ ​ေြကာ့​ေြကာ့​က​ေလး​ပဲ ​ေမာင်း​ပါသတဲ့​။

လှည်း​ပံု​ေတာင်း​ေပါ်မှာ ​ေကာင်း​နိုး​ရာရာ ပန်း​ေရာင်စံုက​ေလး​ေတွ ချည်ထား​ြပန်ပါသတဲ့​။ ​ေနဝင်စအချိန် လှည်း​က​ေလး​ေမာင်း​သွား​တဲ့​လိုက်ရင် နတ်ရထား​ယာဉ်ပျံလို့​ေတာင် ​ေအာင့်​ေမ့​ရပါသတဲ့​။ လှည်း​ေပါ်က ​ေရွှမှုန်က​ေလး​ေတွ ကျဲချခဲ့​သလို လမ်း​တ​ေလျှာက် အ​ေရာင်တလက်လက်ကျန်ခဲ့​ပါသတဲ့​။ လှည်း​ရှင်က​ေလး​က​ေတာင် သူ့​ကိုယ်သူ ဝိသြကံုနတ်သား​ ​ေဝဇယန္တာနတ်ရထား​ကို ြကိုး​စံုကိုင်လို့​ ​ေမာင်း​ေနသ​ေယာင် ထင်မိပါ​ေသး​သတဲ့​။ ဘယ့်​နှယ်ရှိစ။ ြမန်မာမ​ေချာ​ေချာက​ေလး​တစ်​ေယာက်ကို လှည်း​ယာဉ်က​ေလး​နဲ့​ တင်​ေမာင်း​ရတာကိုပဲ နတ်ရထား​ယာဉ်ပျံကို နှင်တံကိုင်လို့​ေမာင်း​ေနသ​ေယာင် ဝါလိုက်တာကွယ်။ ဘိုး​ေတာ်ြကီး​လည်း​ ဘိုး​ေတာ်ြကီး​တို့​ေခတ်တုန်း​က ရပ်ြကီး​သူ​ေလး​ နဲ့​ လှည်း​ယာဉ်​ေြကာ့​က​ေလး​ကို အသက်သွင်း​ထား​တာ ပီြပင်လွန်း​လို့​ သည်ကငချွတ်က​ေလး​လည်း​ ကိုယ်ြမင်ဖူး​တဲ့​ ရပ်ြကီး​သူ​ေတွနဲ့​ နတ်ပန်း​ရထား​ြကီး​ေတွအ​ေြကာင်း​ စား​ြမံုြပန်​ေြပာြပလိုက်ပါဦး​မယ်​ေလ။

အရင်ဘဝက စတုမဟာရာဇ်၊​ တာဝတိသာ၊​ ရာမာ၊​ တုသိတာ၊​ နိမ္မာနရတိ၊​ ပရနိမ္မိတ ဝဿဝတီ တစ်ခုခု​ေသာ နတ်ြပည်က စု​ေတလာခဲ့​တာ ြဖစ်​ေကာင်း​ြဖစ်နိုင်​ေပမယ့်​ ​ေမ့​ပင်ြကီး​ေအာက်မှာ ​ေမ့​ထား​ခဲ့​ေတာ့​ ဘာမှ မမှတ်မိ​ေတာ့​ဘူး​ဗျ။ ခုဘဝမှာ​ေတာ့​ လူရယ်လို့​ ြဖစ်လာကတည်း​က နတ်တို့​ဖန်ဆင်း​ထား​သလား​ ထင်ရ​ေလာက်​ေအာင် အဆင်​ေြပ လွယ်ကူ ​ေချာ​ေမွ့​ အဆင့်​အတန်း​ြမင့်​ြမင့်​ ယာဉ်ရထား​ေတွနဲ့​ သွား​ဖူး​လာဖူး​တာ ြမန်မာြပည်မှာ​ေတာ့​ မဟုတ်တာ အမှန်ဗျ။ (မှန်ချင်သ​ေလာက်မှန် ဆင်ဆာမလွတ်တဲ့​အမှန်။ သည်လိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​ တကယ်ြဖစ်ဖို့​ေန​ေနသာသာ စကား​ထဲထည့်​ေြပာ စာထဲထည့်​ေရး​မိရင်​ေတာင် အြဖတ်အ​ေတာက်ခံရမယ့်​ဘဝ။

ဤမှန်​ေသာသစ္စာစကား​ေတွဘာ​ေတွ လာမ​ေြပာနဲ့​)။ က​ေလး​ဘဝကတည်း​က ြမန်မာြပည်မှာရှိတဲ့​ အရာအား​လံုး​ စီး​ဖူး​ပါသဗျာ။ ဖိနပ်ကစလို့​ ဆိုက်ကား​၊​ စက်ဘီး​၊​ ဆိုင်ကယ်၊​ ​ေထာ်လာဂျီ၊​ ဘတ်စကား​မျိုး​စံု၊​ အြမန်ယာဉ်၊​ သီး​သန့်​၊​ နှစ်စီး​တွဲ၊​ အဲကွန်း​ဘတ်စ်၊​ ​ေလအိပ်ကား​၊​ အိတ်ခစပရက်စ်ြကီး​ေတွပါ မကျန်ပါဘူး​။ အား​လံုး​ေကာင်း​ပါသည်။ အား​လံုး​အဆင်​ေြပပါသည်။ ​ေလယာဉ်၊​ ရထား​၊​ သ​ေဘင်္ာ၊​ ​ေမာ်​ေတာ်၊​ သမ္ဗာန်၊​ စက်​ေလှတင်မကဘူး​။ ​ေဖာင်လည်း​စီး​ဖူး​တယ်။ (မြပင်တတ်တာတစ်ခုပဲ)။ နှစ်​ေပါင်း​ေလး​ဆယ်​ေကျာ်ြပီး​ စွန်း​လာတဲ့​အထိ လူလူသူသူ ကူး​သန်း​သွား​လာခဲ့​ဖူး​တာ နည်း​တယ်မထင်ပါဘူး​။ လူဆိုတာ ဂ​ေလာက်​ေတာ့​ ရှိရမှာ​ေပါ့​ ဟုတ်ဘူး​လား​။ သည်ငမိုက်သား​မှ ကံကွက်ကျား​ြပီး​ ဟိုနား​သည်နား​ အြပင်ဘက်က​ေလး​ မ​ေတာက်တ​ေခါက် ​ေရာက်သွား​မိတဲ့​အခါ ဟိုက်ရှား​ဘား​။ ငါတို့​စီး​ေနတာက လူစီး​ယာဉ်​ေတွဆိုရင် သူတို့​ဆီကဟာ နတ်ရထား​ေတွများ​လား​ လို့​ စိတ်ဝယ်ဝိုး​ဝါး​ ထင်မိမှား​သွား​ပါ​ေလတယ်။

“ငါ​ေလ ြမင်နိုင်ရင် မင်း​ကို ြပချင်တယ်” ဆိုတာလိုပဲ အဲသည်အရပ်ကအ​ေကာင်​ေတွကို ကျုပ်တို့​ဆီ အလည်​ေခါ်သွား​ြပီး​ တို့​သွား​သလို သွား​ခိုင်း​လိုက်ရရင် ဗိုင်း​ကနဲ လဲ​ေသသွား​ြကမယ်ထင်တယ်။ ဒင်း​တို့​ေတွက ဘတ်စကား​မလာလို့​ မှတ်တိုင်မှာ လည်ပင်း​ရှည်ရတာလည်း​ ြကား​ဖူး​မှာ မဟုတ်ဘူး​။ ​ေကျာက်ချရပ်ထား​လို့​ နာရီဝက် တစ်နာရီအချိန်ကုန်တာလည်း​ သိမှာ မဟုတ်ဘူး​။ ကား​လာရင်လည်း​ အလုအယက် အတိုး​အ​ေဝှ့​ တက်တတ်မှာ မဟုတ်။ စပယ်ယာက​ေလး​က ချိုချိုသာသာ တင်မမလုပ်ြပီး​ အ​ေရာက်ပို့​ေပး​ရင်လည်း​ ရဲစခန်း​မှတ်တိုင်ပါတယ်ချည့်​ပဲ ြဖစ်​ေနမှာ။ ကား​ေပါ်မှာ ငပိသိပ် ငချဉ်သိပ် အပျိုရည်ပျက်မတတ် အတွန်း​အညှပ်ခံရရင်လည်း​ အသက်ထွက်သွား​ဦး​မှာ။ အဲယား​ကွန်း​မဖွင့်​တဲ့​ မှန်လံုကား​ပူပူြကီး​ထဲမှာ လည်တိုင်က​ေလး​ေမာ့​လို့​ အသက်လုရှူတတ်မှာလည်း​ မဟုတ်။

ငဖယ်တိုး​က​ေလး​ တိုး​ဆင်း​လိုက်လို့​ ​ေကျမွသွား​တဲ့​ အဝတ်အစား​၊​ ပွ​ေယာင်း​သွား​တဲ့​ ဆံပင်အ​ေမာက်​ေတွကိုလည်း​ ဘယ်လို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ြဖစ်​ေအာင် ြပုြပင်ရသလဲ သိမှာမဟုတ်။ ကား​ေပါ်မှာ လိုအပ်ရင် တွယ်ချိတ်​ေဆာင်ရတယ် ဆိုတာလည်း​ နား​လည်မယ် မထင်ပါဘူး​။ ည​ေန​ေမှာင်ရီပျိုး​တဲ့​အခါ ကား​ချင်း​ဖိုက်ြကတာကို ဆန်​ေကာထဲက ဆီး​ြဖူသီး​လို စီး​ရတဲ့​အရသာ၊​ ​ေနာက်တန်း​လက်ကိုင်က​ေန ဝိဓူရအမတ်ြကီး​လို တွဲ​ေလာင်း​ခိုရတဲ့​အရသာ​ေတွ ဘယ်သိပါ့​မလဲ။ ​ေတာ်​ေတာ် လူစွမ်း​လူစ နည်း​ြကတာပဲ​ေနာ်။ တို့​လိုလူ ဇမ္ဗူမှာမှ ရှိ​ေသး​ပါစ။

အဲသည်ရပ်ြကီး​သူ​ေလး​တို့​ ဟန်မူပိုမိုတဲ့​အရပ်မှာ​ေတာ့​ မာတလိ၊​ ဝိသြကံု ြကိုး​စံုကိုင်စရာမလိုတဲ့​ နတ်စီး​ယာဉ်​ေတွရှိပါတယ်။ ပထမဆံုး​ေရာက်တဲ့​အ​ေခါက်မှာကတည်း​က လမ်း​ြပြကယ်သူငယ်ချင်း​က​ေလး​က ​ေလဆိပ်အဝ ကား​လမ်း​ေပါ်​ေရာက်တာနဲ့​ ြကိုပို့​ေခါက်ြပန်ယာဉ်​ေပါ် ​ေစွ့​ကနဲ​ေခါ်​ေဆာင်သွား​ပါတယ်။ ​ေစာင့်​လည်း​ေစာင့်​စရာမလို၊​ ပိုက်ဆံလည်း​ ​ေပး​စရာမလို၊​ ​ေချာင်ချိ လင်း​ထိန် ​ေအး​စက်​ေနတာပဲ။ ဘတ်စကား​ဂိတ်ကို​ေရာက်တဲ့​အခါမှာ သူ့​နံပါတ်နဲ့​သူ အသင့်​ရပ်ထား​ြပီး​ နှစ်စီး​ထပ်​ေအာင် တန်း​စီ​ေစာင့်​ေနတာလည်း​ မဟုတ်တဲ့​ ဘတ်စကား​သစ်သစ်ြကီး​ေတွဟာ ကိုယ့်​အတက်​ေစာင့်​ြပီး​တာနဲ့​ ညင်ညင်သာသာ​ေလး​ တန်း​ထွက်​ေတာ့​ ယံု​ေတာင် မယံုနိုင်ဘူး​။ သည်လိုအြဖစ်အပျက်မျိုး​ကလည်း​ ရှိ​ေသး​သကိုး​ေနာ်။ ကား​ဂိတ်မှာကတည်း​က ထင်ထင်ရှား​ရှား​ လမ်း​ညွှန်ြပထား​တဲ့​ ဘတ်စကား​ေတွဟာ ဘယ်နံပါတ် ဘယ်အ​ေရာင်ကိုစီး​ရင်ြဖင့်​ ဘယ်လမ်း​ေြကာင်း​ ဘယ်မှတ်တိုင်​ေတွက​ေန ​ေမာင်း​နှင်မည်ြဖစ်​ေြကာင်း​ အလွယ်တကူသိ​ေစတာလည်း​ပဲ ထူး​ဆန်း​ပါ​ေပ့​ ကတွတ်ပီ​ေရ။ ကျုပ်တို့​ဆီမှာလို “အ​ေမာင်ပုဏ္ဏား​ ​ေတာင်ဒဂံုသွား​လို​ေသာ် အဘယ်ကား​ကို စီး​ရအံ့​နည်း​။” လို့​ ပါး​စပ်ပါရွာ​ေရာက် ​ေလျှာက်​ေမး​စရာလည်း​ မလိုဘူး​။ ဆင်း​မယ့်​တက်မယ့်​သူမရှိရင် ဘယ်မှတ်တိုင်မှာမှ အား​အား​ယား​ယား​ ရပ်မ​ေစာင့်​ဘူး​။

သည်ပံုမျိုး​နဲ့​ တို့​ဆီလာ​ေမာင်း​လို့​က​ေတာ့​ တစ်မနက်နဲ့​ အလုပ်ြပုတ်မယ်။ ကား​ေပါ်မှာ အ​ေြကွစုဗူး​ြကီး​ ​ေဂျာက်​ေဂျာက်ဂျက်ဂျက် ကိုင်ထား​တဲ့​ စပယ်ယာမြကီး​က တို့​ဆီက ခင်မို့​မို့​ေအး​တို့​ စိုး​မိုး​ြကည်တို့​ သူ​ေဌး​ခန်း​ရိုက်သ​ေလာက်​ေတာ့​ ရုပ်ထွက်တယ်။ ဆင်း​မယ့်​မှတ်တိုင်​ေြပာထား​ရင် “ဗိုက်က​ေလး​ပါတယ်” ​ေအာ်စရာမလိုဘူး​။ သူက လာ​ေြပာလိမ့်​မယ်။ အ​ေြကွြပန်အမ်း​လွန်း​လို့​ ​ေဘာင်း​ဘီအိပ်ြကီး​ေလး​ေနတာ​ေြကာင့်​ သူ့​ြမင်ရင် အ​ေြကွ​ေပး​ြဖစ်​ေအာင် သတိထား​ေနရတယ်။ စလံုး​မှာ​ေတာ့​ ကဒ်ြပား​က​ေလး​နဲ့​ တီကနဲဆိုြပီး​ြပီ။ သူတို့​ဘတ်စကား​ေတွြမင်ရတာ ကိုယ့်​ဆီကစကား​နဲ့​ဆို ခါလီ​ေတွချည့်​ပဲ ​ေတွ့​မိတယ်။ လမ်း​မ​ေပါ်​ေမာင်း​ရ​ေတာ့​ လမ်း​ပိတ်တဲ့​အချိန်​ေတွဆို ဘယ်သူမှ စီး​မယ့်​သူ မရှိဘူး​။ ြဖစ်မှြဖစ်ရ​ေလ​ေနာ်။ ဘယ်လိုလူ​ေတွက ဘယ်လိုြပုြပင်စီမံထား​လို့​ အဲသလိုြကီး​ြဖစ်​ေနတာလဲ မသိ။ သူ့​အံ့​ဩရမှာလား​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် အံ့​ဩရမှာလား​ေတာင် ဇ​ေဝဇဝါြဖစ်လာတယ်။

“ဟုတ်ပါ့​မလား​ ​ေမာင်ကာဠုရဲ့​” လို့​ေတာ့​ လာမ​ေမး​နဲ့​ေနာ်။ ဘယ်ကမလဲ ဘိုး​ဘိုး​ရဲ့​ ဒါ့​ထက်​ေတာင် ပို​ေသး​တယ်။ ​ေနာက်တ​ေန့​ကျ​ေတာ့​ ​ေလဆိပ်အဝက ယူလာတဲ့​ ဘန်​ေကာက်​ေြမပံု​ေသး​ေသး​ေလး​နဲ့​ မိုး​ပျံရထား​စီး​ရြပန်တယ်။ ​ေြမပံု​ေပါ်မှာြကည့်​။ ဘယ်သွား​ချင်လဲ​ေရွး​၊​ ​ေပး​ရမယ့်​ပိုက်ဆံ အ​ေြကွ​ေစ့​ထည့်​လိုက်ရင် ကဒ်ြပား​က​ေလး​ထွက်လာတယ်။ တီကနဲ အ​ေပါက်က​ေလး​က​ေန ြပြပီး​ဝင်လိုက်။ လမ်း​ေပါ်ြပန်ထွက်တဲ့​အခါ ​ေနာက်တတီဆိုြပီး​ြပီ။ ငှက်​ေပျာသီး​အခွံနွှာစား​ရတာကမှ အခွံပစ်ဖို့​ အမှိုက်ပံုး​ရှာ​ေနရဦး​မယ်။ လ​ေပး​စီး​မလား​။ ြကို​ေပး​စီး​မလား​။ ​ေကျာင်း​သား​ဆိုအလကား​။ ကံစမ်း​မဲ​ေတာင် ပါ​ေသး​တယ်။ ဂယ်ဘဲ ဂယ်ဘဲ။ လမ်း​ပိတ်ရိုး​ထံုး​စံမရှိလို့​ တို့​ရွာသား​ေတွအား​လံုး​ ဓူဝံအင်ဗာတာပဲ သံုး​ြကတယ်။

လူ​ေတွလူ​ေတွ ​ေဝါကနဲဆင်း​လာလိုက်။ တက်သွား​လိုက်။ သူ့​လမ်း​နဲ့​သူ။ ခလုတ်​ေတာင် မတိုက်မိဘူး​။ လှည်း​ေပါ်မှာ လှည်း​ေပါ်မှာ ​ေသာ်တာသိုက်ဆန်း​ တိုက်ပန်း​ကိုယ်စီ​ေတာ့​ မထင်နဲ့​။ မျက်လံုး​ချင်း​ေတာင် ဆိုင်မိမှာမဟုတ်။ အိုင်ဖုန်း​ေလး​ေတွ၊​ ​ေကျာက်သင်ပုန်း​က​ေလး​ေတွနဲ့​။ ကိုယ့်​နား​ြကပ်နဲ့​ကိုယ် ​ေခါ်မြကား​ ​ေအာ်မြကား​။ လူ​ေတွနဲ့​ေတာင် မတူဘူး​။ အမ်​ေကဖက်ရှင်​ေရှာ့​က အဝတ်ဝတ်​ေပး​ထား​တဲ့​ အရုပ်ထီး​အရုပ်မ​ေလး​ေတွ ကျ​ေနတာပဲ။ ​ေချွး​ထွက်တဲ့​လက္ခဏာ၊​ အဆီြပန်တဲ့​ မျက်နှာ မ​ေတွ့​ခဲ့​မိဘူး​။ လက်တစ်ကမ်း​အကွာမှာ ကိုယ့်​ကမ္ဘာနဲ့​ကိုယ် ရယ်​ေမာစကား​ေြပာ​ေနြကတယ်။ “ဟမ်”​ေတွဘာ​ေတွ သွား​မလုပ်နဲ့​။ ကိုယ့်​ေြပာ​ေနတာ မဟုတ်ဘူး​။ ​ေတာသား​မှန်း​ လူသိကုန်မယ်။ မှတ်တိုင်တိုင်း​မှာ သူတို့​ဘာသာနဲ့​ေရာ အဂင်္လိပ်ဘာသာနဲ့​ပါ ​ေရှ့​မှတ်တိုင်ကို​ေအာ်​ေြပာ​ေပး​တယ်။ လိုင်း​ေြပာင်း​စီး​ချင် လမ်း​ညွှန်​ေပး​တယ်။ “မှတ်တိုင်ပါရင် ြကို​ေြပာမယ်။ အဝထွက်ထား​မယ်။ အ​ေပါက်မပိတ်ပါနဲ့​။ သည်အ​ေပါက်က​ေလး​နဲ့​ လုပ်စား​ရတာပါ။ ​ေနာက်ကား​ပါတယ်။ ​ေယာကင်္ျား​ေလး​တစ်​ေယာက်ဆင်း​မယ်။ သုတ်သုတ်က​ေလး​။” ဆိုတဲ့​အသံ​ေတွကို လွမ်း​မိပါ​ေသာ်​ေကာ။

တုတ်တုတ်ဆိုင်ကယ်က​ေလး​ စီး​မိြပန်​ေတာ့​ တစ်မျိုး​အရသာ ထူး​ြပန်ပါသ​ေလ။ ​ေလညှင်း​ခံရင်း​ ရှင်​ေလာင်း​လှည့်​ရသလိုပ။ ဘိုင်စကယ်​ေလး​ ကလင်ကလင် လမ်း​ြကိုလမ်း​ြကား​ဝင်ဆိုသလို ​ေကွ့​ကာပတ်ကာနဲ့​ ရွှတ်ကနဲ ​ေရာက်သွား​တယ်။ မီတာတက္ကစီ​ေတွလည်း​ စီး​တဲ့​အခါ စီး​ပါတယ်။ အဲယား​ကွန်း​က ချမ်း​လွန်း​လို့​၊​ ထိုင်ခံုခါး​ပတ်ြကီး​ပတ်ရတာလည်း​ အသက်ရှူကျပ်လို့​ သိပ်မြကိုက်ဘူး​။ သူတို့​ဒလိုင်ဘာ​ေတွ အပျင်း​ြကီး​ပံုများ​က​ေတာ့​ ​ေနရာ​ေြပာလိုက်ရင် ဂျီပီအက်စ်ြကီး​နဲ့​ ဘယ်​ေကွ့​ညာ​ေကွ့​လုပ်ြပီး​ ​ေမာင်း​ပါတယ်။ ကား​လမ်း​ပိတ်​ေနရင်၊​ အက်စီး​ဒင့်​ြဖစ်​ေနရင် အဲသည်ဘက်ကမသွား​နဲ့​ဆိုတဲ့​ ညွှန်ြကား​ချက်​ေတွက လာ​ေသး​တာ။ ငါ တယ် မ​ေြပာလိုက်ချင်။

​ေဝဘာဂီြမို့​သစ်၊​ ဗိုလ်ဟဝှာလမ်း​၊​ အိမ်နံပတ် ဘယ်ဒင်း​ဆို ​ေအာ်ဒါ​ေခါ်သွား​ချင်လိုက်ပါဘိ။ ပတ္တရား​သွား​ေတာ့​ ​ေတာင်း​ေအ့​မှန်လံု​ေလး​ စီး​ဖူး​ြပန်​ေရာ။ ြဖစ်ရပံုများ​ လမ်း​ေြကာင်း​ေတာင် ​ေတာင်​ေတာင်အီအီ မြကည့်​နိုင်။ ြငိမ့်​ြငိမ့်​ေညာင်း​ေညာင်း​ လမ်း​ေကာင်း​ေကာင်း​မှာ အဲကွန်း​စိမ့်​စိမ့်​၊​ သီချင်း​ေအး​ေအး​ေလး​ဆို​ေတာ့​ ​ေရာက်တဲ့​အခါမှသာ နိုး​ေတာ့​တယ်။ လွယ်တာကလည်း​ လက်မှတ်ြဖတ်၊​ တက်ထိုင်၊​ လူြပည့်​ြပည့်​မြပည့်​ြပည့်​ ဆယ်မိနစ်ြကာရင်​ေမာင်း​ေရာ။ ဘယ့်​နှာ​ေတွတုန်း​ကွယ်။ လူ​ေတွမှ ဟုတ်ြကရဲ့​လား​ မသိ။ အသား​ေတာ့​ ဆိတ်ဆိတ် မြကည့်​ေတာ့​ပါဘူး​။ နာတာပဲ အဖတ်တင်မယ်။

ဒါက ကုန်း​လမ်း​ခရီး​ပဲ ရှိ​ေသး​တာဗျ။ “ညာနန်း​နတ်ကယ်သွင် ​ေလယာဉ်ပျံ တိမ်ယံ​ေတာင်စွယ် မိုး​လယ်​ေဝယံဖျား​” ဆိုတာမျိုး​ေတွက​ေတာ့​ ​ေနမိမင်း​ြကီး​ “​ေဝဇယန်နန်း​ြပဿဒ်က မိုး​နတ်မယ်” လို့​ ဟစ်သလို ရင်သပ်ရှု​ေမာ အံ့​ဩမဆံုး​ေတွ ြဖစ်ရတယ်။ ညလံုး​မိုး​ေသာက် ​ေလဆိပ်ထဲတင် တက်တက်စင်​ေအာင် ​ေမွှပလိုက်တာ။ ြကီး​ကျယ်ခမ်း​နား​တာ ဆန်း​ြပား​လှပတာ​ေတွကို စာမဖွဲ့​ပါဘူး​။ စည်း​ကမ်း​တကျ၊​ စံနစ်တကျ၊​ ခုနှစ်ရက်သား​သမီး​ လူမျိုး​တစ်ရာ့​တစ်ပါး​ အား​လံုး​အဆင်​ေြပ​ေချာ​ေမွ့​စွာ ခရီး​သွား​လာနိုင်​ေအာင် ဝန်​ေဆာင်မှု​ေပး​ထား​ပံုက ရင်ထဲကို အလံုး​ြကီး​တစ်ခု လှိုက်လှိုက်တက်လာ​ေစတယ်။ ငါတို့​ေတာ့​ ​ေနာင်လာလတ္တံ့​ေသာ ဘုရား​ရှင်လက်ထက်​ေတာ်​ေရာက်တဲ့​အထိတိုင်​ေအာင် သည်လိုစရိုက် သည်လိုစိတ်ထား​မျိုး​နဲ့​ ဘယ်ပံုဘယ်နည်း​ သူတို့​ေြခဖျား​ဆီ သီသီ​ေဝ့​နိုင်မှာပါလိမ့်​။

အစက​ေြပာ​ေတာ့​ ဦး​ေနဝင်း​တက်ကာစက မဂင်္လာဒံု​ေလဆိပ်ြကီး​ရဲ့​ ပံုစံကို သူတို့​ဆီက လာအတုယူရတယ်ဆို။ ရန်ကုတိြမို့​ေတာ်ြကီး​ရဲ့​ အစီအမံ စည်း​စံနစ်​ေတွကို လာ​ေလ့​လာြပီး​မှ သူတို့​ဆီမှာ (စလံုး​မှာ​ေြပာတာ) မန္တ​ေလး​လမ်း​တို့​ ​ေမာ်လြမိုင်လမ်း​တို့​ နံမယ်မှည့်​ထား​တာဆို။ အစိုး​ရကိုချည့်​ အြပစ်တင်မ​ေနနဲ့​။ ​ေလဆိပ်မှာ အလုပ်လုပ်​ေနြကတဲ့​သူအချင်း​ချင်း​ရဲ့​ ​ေဖာ်​ေရွကူညီ​ေနွး​ေထွး​မှုချင်း​ပဲ ယှဉ်ြကည့်​ပါဦး​။ ဖူး​ကက်ကို သွား​ချင်တဲ့​အခါ ​ေလယာဉ်လက်မှတ်၊​ ဟိုတယ်ဘွတ်ကင်၊​ ​ေလဆိပ်ကား​ြကိုစီစဉ်ပံုက​ေတာ့​ ဘယ်​ေအး​ဂျင့်​ရံုး​ခန်း​မှ သွား​စရာမလိုဘူး​။ စတား​ဘတ်ဂ်မှာ ​ေကာ်ဖီ​ေသာက်ရင်း​ မိတ်​ေဆွြကီး​တစ်ဦး​ရဲ့​ အိုင်ဖုန်း​က​ေလး​တစ်လံုး​နဲ့​ နှစ်​ေကာ​ေလာက်ဆို ကိစ္စြပတ်သွား​တယ်။ ပိုက်ဆံလည်း​ ကဒ်နဲ့​သူ့​ဘာသူ ြဖတ်သွား​တာ။ လက်မှတ်လည်း​ အီး​ေမး​နဲ့​ တန်း​ပို့​လိုက်တာ။ စမတ်ကိုဂွမ်လို့​။ ကိုယ့်​ဆီမှာ လူဆယ်​ေယာက် ရံုး​ခန်း​တစ်ခန်း​ ဖုန်း​အလံုး​နှစ်ဆယ်​ေလာက်နဲ့​ ​ေရပက်မဝင် ဘွတ်ကင်တင်​ေနြကတာ​ေတာင် ​ေလး​ငါး​ေြခာက်​ေခါက် ​ေလာက်​ေတာ့​ သွား​ရတယ်။

​ေလာင်း​မင်း​သား​သိဒ္ဓတ္ထ က​ေလး​ဘဝမှာတုန်း​က ခမည်း​ေတာ်သု​ေဒ္ဓာဒနမင်း​ြကီး​ဟာ ဈာန်ရတဲ့​ ကာဠ​ေဒဝီလရ​ေသ့​ြကီး​ကို ရှိခိုး​ဖူး​ေမျှာ်​ေစတဲ့​အခါ အ​ေလာင်း​ေတာ်အမှန်အစစ်ြဖစ်တာမို့​ မင်း​သား​ငယ်ဟာ ရ​ေသ့​ြကီး​ရဲ့​ ဦး​ေခါင်း​ထက်မှာ ထက်ဝယ်ဖွဲ့​ေခွ ထိုင်ပါ​ေလသတဲ့​။ သည်အခါမှာ ရ​ေသ့​ြကီး​က ရယ်လည်း​ရယ် ငိုလည်း​ငိုလိုက်တာ သည်း​သည်း​ထန်ထန်ပါပဲတဲ့​။ ရယ်ရတဲ့​အ​ေြကာင်း​က​ေတာ့​ ဤမင်း​သား​ငယ်ဟာ ဘုရား​စင်စစ် ဧကန်ြဖစ်လိမ့်​မယ်လို့​ သိတဲ့​အတွက် ဝမ်း​ေြမာက်ဝမ်း​သာ ြဖစ်လို့​ပါတဲ့​။ ဒါ​ေပသိ သူ့​ရဲ့​ အာယုသခင်္ါရကို တွက်ြကည့်​လိုက်တဲ့​အခါ စု​ေတြပီး​ဈာန်အဟုန်နဲ့​ ြဗဟ္မာ့​ဘံုကိုလား​ရမှာြဖစ်ြပီး​ အရူပဘံုမှာ တရား​နာစရာ ရုပ်​ေရာနာမ်​ေရာ အြပည့်​အစံုမရှိတာမို့​ ကျွတ်လွတ်ခွင့်​ေတာ့​ မရနိုင်​ေတာ့​ဘူး​ဆိုတာပါြမင်လို့​ သည်း​ထန်စွာ ငို​ေြကွး​ပါသတဲ့​။

​ေတာြကိုအံုြကား​ ​ေတာင်ယံဖျား​က ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​လည်း​ ရပ်ြကီး​သူတို့​ ဟန်မူပိုမို ဖွဲ့​နွဲ့​သီကံုး​ေနရင်း​ ရယ်လည်း​ရယ်ချင် ငိုလည်း​ငိုချင် မချိုမချဉ်ြဖစ်လာရပါတယ်။ ​ေြပာင်း​လဲလာတဲ့​ အစိုး​ရသစ်ြကီး​ေတွရဲ့​ ဦး​ေဆာင်လမ်း​ညွှန်မှုနဲ့​ သား​သား​တို့​ ​ေရွှြပည်ြကီး​လည်း​ အိုမ​ေဝး​ဘု ​ေရာက်လုပါြပီ။ သူတို့​လိုပဲ ဧကန်မလွဲ ​ေခတ်မီတိုး​တက်လာ​ေတာ့​မည်မှာ ​ေြမြကီး​လက်ခတ်မလွဲပါခင်ဗျာ။ သို့​ေသာ်လည်း​ သား​သား​ေတာ့​မီလိမ့်​မယ် မထင်။ မထင်။ မထင်။ တာ့​တာပါ။ MRT ြကီး​ေတွ၊​ Skytrain ြကီး​ေတွ၊​ Iphone ​ေတွ၊​ Tabloid ​ေတွ၊​ Credit Card ​ေတွ​ေရ။ ကိုယ့်​စရိုက်ကိုယ့်​ဘာဝ လှည်း​ယာဉ်က​ေလး​ြပန်​ေမာင်း​ေနတာကမှ ​ေကာင်း​ဦး​မယ်။

“ဟဲ့​ ဆိုကာ ြကိမ်တန်​ေြမှာက်ရံုနှင့်​ လှည့်​လိုရာ တိမ်ယံ​ေရာက်နိုင်ငဲ့​၊​
အိမ်ြခံ​ေပါက်ပါတဲ့​ နွား​ညီ​ေနာင်။
စား​အီ​ေအာင်ဗျ ဝ​ေစ​ေြကာင်း​ အား​စည်​ေအာင်ပ ည​ေန​ေစာင်း​။
​ေဆာင်ခွင့်​ကိုရွယ်။
​ေမာင်နှင့်​မယ် တူယှဉ်တွဲပါလို့​ ​ေနာင်တင့်​တယ် လူြမင်ရဲကာမှ
ဆူ​ေဝ​ေအာင်ြခူ​ေတွဆွဲလို့​ရယ်
ပွဲဝင်မယ့်​ေချာင်း​သူရဲ့​
လှည်း​ယာဉ်နဲ့​ေမာင်း​။