“ဂိုက်​ေပး​ြကမ်း​တဲ့​ အမ်း​ကအကို”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 1

​ေတာင်စဉ်​ေရမရ ​ေပါက်ကရ​ေလး​ဆယ်စာ​ေတွ​ေရး​ေရး​ြပီး​ ဟိုလူသည်လူ​ေတွ ​ေမတ္တာပို့​တာ ခံယူ​ေနရင်း​ ြကံုရင်ြကံုသလို ဓါတ်ပံု​ေတွရိုက်လို့​ ရုပ်ြကီး​နဲ့​ပါ မနှိပ်စက်ရတာ အ​ေတာ်​ေတာင်ြကာ​ေနပါြပီ။ ဟိုတုန်း​ကဆို အယ်လ်ဘမ်တစ်ခုစာ အမုန်း​ဆွဲြပီး​ ​ေနာက်သည်စာမျက်နှာ လာမြကည့်​ချင်​ေတာ့​ေလာက်​ေအာင် နှိပ်စက်​ေနကျ မဟုတ်လား​။ ဘူတန်ကြပန်လာကတည်း​က ပျက်သွား​တဲ့​ကင်မရာက​ေလး​က ြပင်လို့​လည်း​မရ။

အသစ်လည်း​ မဝယ်နိုင်​ေတာ့​တာနဲ့​ သူများ​ရိုက်ြပီး​ တင်တာ​ေတွချည့်​ပဲ ရှဲရှဲ​ေနရတာ သိပ်ဘဝင်မကျပါဘူး​။ ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ်ကျ​ေတာ့​ ဖိုတို​ေရှာ့​ မလုပ်တတ်​ေပမယ့်​ ြကည့်​မ​ေကာင်း​တဲ့​ပံုဆို ဆင်ဆာြဖတ်ပလိုက်ြပီး​ ​ေကာင်း​နိုး​ရာရာ​ေလး​ေတွချည့်​ ​ေရွး​တင်​ေတာ့​ အြပင်မှာ မြမင်ဖူး​တဲ့​သူ​ေတွက ရုပ်က​ေလး​က​ေတာ့​ြဖင့်​ မဆိုး​ရှာပါဘူး​လို့​ အထင်ခံရလည်း​ မနည်း​ဘူး​ေလ။ တရုတ်မ​ေလး​ေတွ ​ေအာင်သွယ်ဆီ ဓါတ်ပံု​ေပး​ထား​သလို မြမင်ဖူး​ေသး​သ​ေရွ့​ နတ်မိမယ်က​ေလး​ေပါ့​။ (ကိုရီး​ယား​ကား​ေတွဆိုရင်​ေတာ့​ ြကင်ဖက်​ေတွ့​ဖို့​ လို့​ ​ေြပာလိမ့်​မယ်)။ ခု​ေတာ့​ သည်း​ခံြကည့်​ရှုရသူ ခုနစ်ရက်သား​သမီး​အ​ေပါင်း​က ဓါတ်ပံု​ေတွ ြမင်လိုက်တိုင်း​ “သူ့​ရုပ်ြကီး​မှ အား​မနာ ဂိုက်​ေပး​ြကမ်း​လှပါ​ေသာ်​ေကာ” လို့​ အထင်​ေရာက်ကုန်​ေတာ့​မယ်။

ဂိုက်​ေပး​မြကမ်း​ဝံ့​ေပါင်ဗျာ။ သည်က ဂိုက်ဆုပန်ထား​တာ ​ေမ့​များ​ေတာင် ​ေမ့​ေနပါ​ေပါ့​။ ​ေြပာရင်း​ဆိုရင်း​နဲ့​မှ ကိုယ်အိပ်မက်ခဲ့​ရတဲ့​ မြပီး​ေသး​ေသာ ပန်း​ချီကား​ကို ြပန်အမှတ်ရြပီး​ လွမ်း​သွား​မိတယ်။ လွန်ခဲ့​တဲ့​ ဆယ်နှစ်​ေလာက်တုန်း​က​ေတာ့​ အရူး​အမူး​ကိုပဲ ဂိုက်ြဖစ်ချင်ခဲ့​မိပါတယ်။ သင်တန်း​ေတွဘာ​ေတွတက်၊​ လိုင်စင်​ေတွဘာ​ေတွ​ေတာင် ယူထား​လိုက်​ေသး​တာ။ အစပ်မတည့်​လိုက်တဲ့​ စိတ်ကူး​များ​ေတာ့​ ​ေြပာမ​ေြပာချင်ပါဘူး​။ တက်​ေနတာက ခွဲစိတ်ကုပညာ(မဟာသိပ္ပံ)ဘွဲ့​။ ြကိုး​စား​ေနတာက ြပင်သစ်စကား​ေြပာဧည့်​လမ်း​ညွှန် ြဖစ်လာဖို့​။ ​ေပါင်း​ေနသမျှသူငယ်ချင်း​ေတွကလည်း​ ဂိုက်​ေတွချည့်​ပဲဆို​ေတာ့​ ကိုယ်လည်း​ပဲ သူတို့​နဲ့​ေရာ​ေယာင်ြပီး​ ဂိုက်ြဖစ်ချင်မိလိုက်ပံုများ​ ​ေဂါက်​ေတာင် ​ေဂါက်မတတ်။ စိတ်ရှိတိုင်း​သာ ထင်တိုင်း​ြကဲလိုက်ခဲ့​ရင်ြဖင့်​ ခု​ေလာက်ရှိ ဂွမ်း​များ​ဂွမ်း​ေနမလား​ မသိပါဘူး​။ ဂွတ်တယ်ထင်ြပီး​ မဒူး​ခဲ့​ရတဲ့​ ကိုယ့်​ရဲ့​ ဂိုက်အိပ်မက်က​ေလး​ကို သည်တခါမှာ​ေတာ့​ လွမ်း​လွမ်း​ေဆွး​ေဆွး​ တစ်စစီြပန်​ေကာက်ြကည့်​မိချင်သလား​လို့​။

ြပင်သစ်​ေကျာင်း​ကို စ တက်ြဖစ်သွား​တာက​ေတာ့​ ဘာစိတ်ကူး​မှ ​ေထွ​ေထွထူး​ထူး​ မရှိပါဘူး​။ ထိုင်စရာ​ေဆး​ခန်း​မရှိပဲ ည​ေနည​ေန အလကား​အား​ေနခိုက်မှာ အလုပ်ထဲက ဆရာမ​ေလး​တစ်​ေယာက်က I.F.L မှာ ည​ေနပိုင်း​ သင်တန်း​ေတွဖွင့်​မယ့်​အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာလာတယ်။ ဘာရယ်မဟုတ် စ လိုက်မိတဲ့​အလုပ်ကို မြပီး​ြပီး​ေအာင် လက်စသတ်ချင်တဲ့​ ဉာဉ်​ေြကာင့်​ ပထမနှစ် အတန်း​နှစ်တန်း​ကုန်လို့​ လူစုမရ​ေတာ့​တဲ့​အချိန်မှာ ြပင်သစ်သံရံုး​မှာ ဒုတိယနှစ်ဝင်ခွင့်​ေြဖြပီး​ ​ေပါင်း​ကူး​ပလိုက်တာ​ေပါ့​။ အဲဒီအခါ စာသင်ခန်း​ထဲက​ေန လူမှုအသိုင်း​အဝိုင်း​အသစ်တစ်ခုထဲကို အရှင်လတ်လတ်​ေရာက်သွား​တယ်။ ြပင်သစ်ယဉ်​ေကျး​မှုအသိုက်အဝန်း​ လို့​ ​ေြပာရင်ရတာ​ေပါ့​။ စာအုပ်​ေတွဖတ်တယ်။ သီချင်း​ေတွ နား​ေထာင်ြက ဆိုြကတယ်။ ရုပ်ရှင်​ေတွြကည့်​တယ်။

ပွဲ​ေတာ်​ေတွ နွှဲ​ေပျာ်တယ်။ ြပဇာတ်​ေတွ​ေတာင် ကြဖစ်​ေသး​တယ်။ အများ​စုက​ေတာ့​ ဂိုက်​ေတွ၊​ ခရီး​သွား​လုပ်ငန်း​ကုမ္ပဏီ​ေတွ။ ​ေလယာဉ်မယ်က​ေလး​ေတွလည်း​ပါတယ်။ ​ေနာက်ပိုင်း​နှစ်​ေတွမှာ​ေတာ့​ တက္ကသိုလ်အဆင့်​တိုး​ြမှင့်​လိုက်တဲ့​ U.F.L က ​ေကျာင်း​သား​ေကျာင်း​သူ​ေတွ ပါလာတယ်။ ​ေပျာ်စရာ​ေကာင်း​လှတဲ့​ ​ေကျာင်း​အသိုင်း​အဝိုင်း​က​ေန ဆက်စပ်ြပီး​ ကျင်လည်မိတာက​ေတာ့​ ဧည့်​လမ်း​ညွှန် ဂိုက်တို့​၏ကမ္ဘာ ြဖစ်​ေလသတည်း​။

ဂိုက်ရူး​ရူး​ခဲ့​ရတဲ့​အ​ေြကာင်း​က ပိုက်ဆံဝင်​ေငွ​ေကာင်း​ချင်လို့​ မဟုတ်​ေပမယ့်​ ဂိုက်ဆိုတာ ဝန်ထမ်း​ဆရာဝန်ထက်စာရင် ​ေငွဝင်လမ်း​ေြဖာင့်​တဲ့​ အလုပ်တစ်ခုြဖစ်တာ​ေတာ့​ အမှန်ပါ။ ​ေန့​စဉ်ဝင်​ေငွကို နိုင်ငံြခား​ေငွနဲ့​ စံထား​အလုပ်လုပ်ြကသူ​ေတွကိုး​။ ​ေဒါ်လာ​ေဈး​ ၁၂၀၀ ပတ်ချာလည်​ေခတ်ကဆို​ေတာ့​ သူတို့​ေတွမှ ​ေရွှမြဖစ်ရင် ဘယ်သူြဖစ်ဦး​မှာလဲ။ မတူတာက ဂိုက်​ေတွ​ေရွှြဖစ်ရင် ရတနာစိန်​ေကျာက် ဇယ်​ေတာက်တမ်း​ ကစား​ရ​ေအာင်​ေလဆိုြပီး​ ​ေရွှ​ေချာင်း​ေတွကို မုန့်​ပံုး​ေသတ္တာနဲ့​ စုြကတဲ့​အစား​ မဟုတ်ြကဘူး​ဗျ။ ​ေပါင်း​သဟာအများ​ရယ်နဲ့​ ​ေကာင်း​တာကိုမှ စား​မယ် ဆိုြပီး​ လက်က ​ေဝါကနဲ​ေဝါကနဲ ဖွာတတ်ြကတဲ့​အမျိုး​။ အ​ေနအထိုင် အစား​အ​ေသာက် အဆင်အြပင် ​ေတာကျလိုက်တာ လို့​ အ​ေြပာခံရရင် ဂိုက်​ေတွအဖို့​ ဆဲသထက်နာတဲ့​စကား​ပဲ။

ဧည့်​သည်ပို့​ေနကျဆို​ေတာ့​ ​ေကာင်း​ေပ့​ဆိုတဲ့​ဟာ​ေတွ အကုန်သိ။ ပိုက်ဆံကို သူတို့​လို အထက်တန်း​ကျကျြဖုန်း​နိုင်ဖို့​ဆိုတာ ပိုက်ဆံရှိ​ေနရံုသက်သက်နဲ့​ ဘယ်ြဖစ်နိုင်ပါ့​မလဲ။ ​ေခါင်း​ထိပ်ကဆံစက​ေလး​ ဟိုင်း​လိုက်တင်ချင်တာက​ေန ​ေြခသည်း​ေကာ့​ေကာ့​ေလး​ေပါ်မှာ ​ေကျာက်စီပန်း​ချီြခယ်ချင်တာအထိ ဘယ်​ေနရာသွား​ရင် ဘယ်​ေဈး​မှန်း​သိြပီး​သား​ြဖစ်သလို ​ေဈး​ေြကာင့်​ တွန့်​သွား​တဲ့​အထဲ​ေတာ့​ မပါဘူး​။

အ​ေညာင်း​အညာ​ေြပ​ေအာင် ဂရင်း​မီး​ရထား​ေဟာ်တယ် မှာ ဂျင်မ်ကစား​မလို့​လား​။ ဝိတ်နည်း​နည်း​တက်​ေနလို့​ ဖီလစ်ပီနိုဒန်ဆာနဲ့​ ချတ်ထရီယမ်မှာ ပွတ်သဘင်အက သင်မလား​။ စပိန်ဂစ်တာက​ေလး​တစ်လက်နဲ့​ ဘိုသီချင်း​ြငိမ့်​ြငိမ့်​ေလး​ေတွ တီး​ြကဆိုြကမလား​။ အြကီး​တကာ့​အြကီး​ဆံုး​ အတံုး​ြကီး​ေတွ သူတို့​ဆီကထွက်တယ်။ လမ်း​ေဘး​လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ မချိန်း​နဲ့​။ ​ေတွ့​ချင် ​ေအရိုး​မား​ကို လာခဲ့​မယ်။ ဒီလိုဆိုရင် ဂိုက်လုပ်ချင်တာ ပိုက်ဆံရလို့​ မဟုတ်​ေပမယ့်​ ပိုက်ဆံြဖုန်း​ချင်လို့​ဆိုရင်​ေတာ့​ ဟုတ်များ​ ဟုတ်​ေနမလား​ မသိပါဘူး​။

ကိုယ်က သူတို့​လို ဝင်​ေငွမ​ေကာင်း​ေတာ့​ ကျိတ်ြပီး​ အား​ကျ​ေနတာ​ေနမှာ​ေပါ့​။ ပိုက်ဆံဆိုတာ ရှာရတာသာ ​ေကာင်း​သ​ေလး​ ဆိုး​သ​ေလး​။ လွယ်သ​ေလး​ ခက်သ​ေလး​ ရှိ​ေနတာ။ ြဖုန်း​ြကည့်​ပါလား​။ ​ေကာင်း​လည်း​ေကာင်း​၊​ လွယ်လည်း​လွယ်။ မစား​ရက် မ​ေသာက်ရက် ရှာ​ေဖွစု​ေဆာင်း​ အုထား​သမျှ​ေလး​ေတွ အခန့်​မသင့်​လို့​ စီး​ပွား​ပျက်သွား​ရင် အလဟဿကုန်သွား​မှာ။ ကိုယ့်​ဘာသာသံုး​တာက​ေတာ့​ ဘာမသထာစရာရှိမှာလဲ။ ကုန်ကုန်​ေြပာရရင် ဂိုက်ဘဝဆိုတာဟာ​ေလ ​ေရွှပင်​ေပါ်မှာနား​၊​ ​ေရွှသီး​က​ေလး​ေတွစား​ြပီး​ ​ေရွှ​ေချး​က​ေလး​ေတွယိုတဲ့​ ​ေရွှ​ေကျး​က​ေလး​ေတွနဲ့​ တူတာ​ေပါ့​။

သူများ​သား​သမီး​ေတွ ကိုယ့်​ကုသိုလ်နဲ့​ကိုယ်၊​ ကိုယ်ရှာတဲ့​ပိုက်ဆံကိုယ်ြဖုန်း​တာ ဘာမနာလိုစရာ ရှိမလဲ။ သူတို့​လို သံုး​ချင် သူတို့​လို ရှာနိုင်​ေအာင် ြကိုး​စား​ရမှာ​ေပါ့​။ သူတို့​ရှာရတဲ့​ပိုက်ဆံက​ေရာ လွယ်လွယ်ကူကူမို့​လို့​လား​။ မ​ေဗဒါ ​ေရခပ်သွား​တာကမှ တ​ေနကုန်​ေတာ့​ ြပန်​ေရာက်ချင်​ေရာက်ဦး​မယ်။ ဧည့်​သည်​ေနာက်က တ​ေကာက်​ေကာက်မဟုတ်ပဲ လမ်း​မသိ ဂိုက်​ေနာက်လိုက်ဖို့​ ​ေခါ်သွား​ရတာ ​ေရွှဧည့်​သည်ြကီး​ ​ေလယာဉ်​ေပါ်ြပန်တက်သွား​ေတာ့​မှ တာ့​တာြပြပီး​ အထုပ်ချရတယ်။ တစ်လ ကိုး​သီတင်း​ ြကာချင်ြကာတယ်။ အလုပ်မရှိချိန်တုန်း​က တစ်ကိုယ်လံုး​သ ထား​သမျှ​ေတွလည်း​ အလုပ်ထဲ​ေနပူမ​ေရှာင် မိုး​ရွာမ​ေရှာင်နဲ့​ ခမာနီရုပ်ထွက်လာ​ေရာ။ ဂိုက်အချင်း​ချင်း​ဆို ြမင်တာနဲ့​သိတယ်။

ဒီရုပ်က တိုး​ေကာင်း​ေကာင်း​ လိုက်ရသလား​ မလိုက်ရဘူး​လား​။ သိပ်အလုပ်များ​ရင် ရုပ်တင်မဟုတ်ဘူး​။ အသံပါစား​သွား​တာ။ လျက်ဆား​ မှန်ချို ကူလို့​မရ။ ဓါတ်သိချင်း​ဆိုရင်​ေတာ့​ ​ေမာ့​ေနတဲ့​ေမး​ေစ့​က ဒီဂရီရယ်၊​ စကား​ေြပာတဲ့​ ​ေလယူ​ေလသိမ်း​ တံုး​ရယ်၊​ ချီထား​တဲ့​မျက်ခံုး​ အြမင့်​မီလီမီတာရယ် တိုင်း​လိုက်ရင် ဧည့်​သည်ဆီက ​ေဘာက်ဆူး​ ဘယ်​ေလာက်ကျသွား​သလဲ မှန်း​လို့​ရတယ်။ (ချစ်လို့​ကျီစား​တာ​ေနာ်။ လွမ်း​လွန်း​လို့​ မျက်စိထဲ ြမင်​ေယာင်လာလို့​ပါ။ ဟီး​ဟီး​)

ကိုယ်မြမင်ဖူး​တဲ့​ ပကတိလူစိမ်း​ြကီး​တစ်​ေယာက်ကို ကိုယ့်​ဆီလာသခိုက် ခလုတ်မထိ ဆူး​မြငိ​ေအာင် ​ေစာင့်​ေရှာက်ြပီး​ ​ေပျာ်ပါ​ေစ၊​ ရွှင်လန်း​ပါ​ေစ၊​ ဧည့်​ခံလို့​ ြပန်သွား​တဲ့​အခါ ကိုယ့်​အ​ေပါ်မှာ ရင်း​နှီး​ခင်မင်သွား​ေအာင် လုပ်ဖို့​ဆိုတာ လူမျိုး​တစ်ရာ့​တစ်ပါး​ စိတ်ထား​အ​ေထွ​ေထွနဲ့​ဆို​ေတာ့​ အြမဲတ​ေစ လွယ်ကူလိမ့်​မယ် မထင်ပါဘူး​။ ဒါက ဧည့်​သည်နဲ့​ ကိုယ်နဲ့​ နှစ်ဦး​ချင်း​ ဆက်ဆံမှုပဲ ရှိ​ေသး​တယ်။ ခရီး​သွား​တဲ့​အခါကျ​ေတာ့​ ​ေလယာဉ်အမှုထမ်း​ေတွ၊​ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်း​ေတွ၊​ ကား​ေမာင်း​သမား​ေတွ၊​ ခရီး​သွား​ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်း​ေတွနဲ့​ပါ ဆက်ဆံလာတဲ့​အခါ ​ေနရာတိုင်း​မှာ အဆင်​ေြပ လွယ်ကူ​ေချာ​ေမွ့​ေနမှ ဧည့်​သည်အတွက် အဆင်​ေြပမှာ​ေလ။ အများ​နဲ့​တစ်​ေယာက်ဆို​ေပမယ့်​ အဲသည်တစ်​ေယာက်ထဲကို ဗဟိုရ်ြပုြပီး​ အများ​က လိုက်ဆက်ဆံရတာ။

ခုတစ်မျိုး​ ​ေတာ်ြကာတစ်မျိုး​ ဧည့်​သည်​ေတွအတွက်ကျ​ေတာ့​လည်း​ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ခုတစ်မျိုး​ ​ေတာ်ြကာတစ်မျိုး​ဆား​ဗစ်ကို မြငီး​မြငူ လိုက်​ေပး​ရြပန်တာပဲ။ ဧည့်​သည်က ြဖစ်တာြဖစ်လို့​ရတယ် ြပဿနာမရှိ​ေပမယ့်​ ​ေလယာဉ်အချိန်​ေတွ၊​ ဟိုတယ်ဘွတ်ကင်​ေတွ၊​ ကား​ ရထား​ သွား​မှုလာမှု​ေတွ တစ်ခုခု​ေလာက် ခုတစ်မျိုး​ ​ေတာ်ြကာတစ်မျိုး​ ြဖစ်ြကည့်​လိုက်​ေလ။ စ​ေရွး​ကိုက် အံကိုက်တိုက်ထား​တဲ့​ ခရီး​စဉ်တစ်ခုခံုး​ က​ေမာက်ကမ ြဖစ်ကုန်မှာ​ေပါ့​။ မြဖစ်နိုင်တဲ့​ကိစ္စမှ မဟုတ်တာ။ တခါမဟုတ်တခါ ြဖစ်ကိုြဖစ်တာ​ေပါ့​။ ြဖစ်လာခဲ့​ရင် ဧည့်​သည်ြကီး​ကို “ဒါ​ေလး​တစ်ခု​ေတာ့​ ခွင့်​လွှတ်​ေစချင်တယ်။ ​ေမာင်ရယ်။” ဆိုြပီး​ သွား​ြဖဲက​ေလး​နဲ့​ ​ေချာ့​တတ်​ေမာ့​တတ်ဖို့​လည်း​ လိုတာပဲ။ ဧည့်​လမ်း​ညွှန်တစ်​ေယာက်အတွက် မရှိမြဖစ် လိုအပ်တဲ့​အရည်အချင်း​ေတွထဲမှာ ​ေဖာ်​ေရွပျူငှာမှု၊​ ဘာသာစကား​ကျွမ်း​ကျင်မှုအြပင် ြပဿနာြကံုလာတဲ့​အခါ ပါး​နပ်စွာ​ေြဖရှင်း​နိုင်ဖို့​ ြဖတ်ထိုး​ဉာဏ်က​ေလး​လည်း​ အဓိက လိုအပ်ပါတယ်။

သူတို့​အလုပ်က ​ေြမွလည်း​ အ​ေသခံလို့​မြဖစ်၊​ တုတ်လည်း​အကျိုး​ခံလို့​မှ မြဖစ်ပဲ။ ဧည့်​သည်​ေတွ ြပည်တွင်း​မှာ ြပဿနာတစ်ခုခု ြဖစ်တိုင်း​ ဂိုက်ညံ့​လို့​ လို့​ မ​ေြပာလို​ေပမယ့်​ တာဝန်မကင်း​ဘူး​လို့​ေတာ့​ ​ေြပာလို့​ရတယ်။ “ငါ့​တာဝန်ချိန်ကုန်ြပီ။ သူ့​အိပ်ချိန်မှာ သူ့​ဘာသာ အင်း​ယား​ကန်ြကီး​ပဲ လက်ပစ်ကူး​ကူး​။” လို့​ သ​ေဘာထား​လို့​ မရပါဘူး​။ မရို​ေသ့​စကား​ ဧည့်​သည်က အရှာခိုင်း​လို့​ရှိရင်​ေတာင် “အဲဒါ ငါ့​အလုပ်မဟုတ်ဘူး​။ ဝါသနာပါရင် နင့်​ဟာနင်ရှာ။” လို့​ ခပ်တင်း​တင်း​ ​ေြပာရံုနဲ့​ မလံု​ေလာက်​ေသး​။ တစိမ်း​ဧည့်​သည်မသိတဲ့​ သူ​ေရာက်​ေနတဲ့​ ပထဝီအ​ေနအထား​က​ေလး​ေတာ့​ အသိ​ေပး​ထား​သင့်​ပါတယ်။ သူ့​လံုြခံု​ေရး​အတွက်တင်မကဘူး​။ ကိုယ့်​ဆီကလူ​ေတွ ​ေဘး​အန္တရာယ် ကင်း​ရှင်း​ေရး​အတွက်လည်း​ ​ေခါင်း​ထဲထည့်​ထား​သင့်​တာ​ေပါ့​။ ခနခန ပါး​ရိုက်ခံ​ေနရရင် မ​ေကာင်း​ဘူး​ေလ။ နှစ်နှစ်ြကာမှာ တစ်​ေထာင်ပဲ ရမှာ။

ဧည့်​သည်​ေတွ ြမန်မာြပည်ကို လာလည်တယ်ဆိုတာ သူတို့​စိတ်ဝင်စား​တဲ့​ လိုချင်တဲ့​အရာတစ်ခုခု ြမန်မာြပည်မှာ ရှိ​ေနတယ်ထင်လို့​ ခံစား​မိလို့​ တြခား​အာရှနိုင်ငံ​ေတွထက်စာရင် ြမန်မာြပည်ကို ​ေရွး​လိုက်တာပါ။ အလည်အပတ် အ​ေပျာ်အပါး​ သက်သက်ဆိုရင် ဘန်​ေကာက်က ​ေဈး​လည်း​ပိုသက်သာ၊​ ဆား​ဗစ်စ်လည်း​ ပို​ေကာင်း​ပါတယ်။ ဒီလိုဆို​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဧည့်​သည်ဟာ ကိုယ့်​ဆီမှာ ဘာလိုချင်သလဲဆိုတာက​ေတာ့​ အကင်း​ပါး​ပါး​နဲ့​ အကဲခပ်ြကည့်​သင့်​တာ​ေပါ့​။ သူက ဘာကိုမှ မယ်မယ်ရရ လိုချင်တာ မရှိဘူး​ပဲထား​ပါ​ေလ။ ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်မှာ ဧည့်​သည်ကို ဧည့်​ခံစရာ အမယ်စံုရှိတယ်။ ကိုယ်​ေပး​သမျှ သူြကိုက်ချင်မှ ြကိုက်လိမ့်​မယ်။ သူ့​စရိုက်နဲ့​ကိုက်မှ သူကြကိုက်မှာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေြကာင့်​ ကိုယ့်​ဧည့်​သည်ကို ြပန်သွား​တဲ့​အခါ ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်နဲ့​ပတ်သက်လို့​ သူ့​ေခါင်း​ထဲ သူ့​နှလံုး​သား​ထဲကို ဘာ​ေတွထည့်​ေပး​လိုက်မှာလဲ ဆိုတာက​ေရာ စဉ်း​စား​ြကည့်​ဖူး​သလား​။

သူ့​အိပ်ထဲက ပိုက်ဆံ​ေတွကို နှိုက်ယူလို့​ရရင် ​ေတာ်​ေရာ​ေပါ့​ လို့​ သ​ေဘာထား​ြကမလား​။ ဂိုက်ပညာရဲ့​အနှစ်ဟာ အဲသည်မှာပဲလို့​ ကိုယ့်​ဘာသာ​ေတာ့​ ြမင်ပါတယ်။ ဧည့်​သည်ဆိုတာ အား​လပ်ရက်ခရီး​တစ်ခုကို ဝယ်လိုက်တာ။ ​ေရွှ​ေြကး​စည်ဘုရား​ဖူး​လက်မှတ်လို​ေပါ့​။ အဲသည်ကန့်​သတ်ထား​တဲ့​ အချိန်အတိုင်း​အတာတစ်ခုအတွင်း​မှာ ြမန်မာဆိုတာတစ်ခုလံုး​ကို ဘယ်လိုမှ နား​လည်သ​ေဘာ​ေပါက်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး​။ အဲ​ေလာက်လည်း​ ဟိုက စိတ်မဝင်စား​ဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​ဆီမှာရှိ​ေနတဲ့​ ြမန်မာဆိုတာြကီး​တစ်ခုလံုး​ထဲက ​ေကာင်း​နိုး​ရာရာနဲ့​ အဲသည်ဧည့်​သည်ကို ဖမ်း​စား​ရ​ေတာ့​မယ်။ အြပန်ကျရင် သူ့​အာရံုထဲမှာ နစ်ြပီး​ ပါသွား​စရာ​ေကာင်း​တာ ဘာ​ေတွရှိသလဲ။ ဘာ​ေတွနဲ့​ ြပုစား​ြကမလဲ။ ဆယ့်​နှစ်ြကိုး​တတ်တဲ့​ ဂိုက်ြကီး​ေတွ မရှိဘူး​လို့​ေတာ့​ မထင်​ေလနဲ့​ဗျ။ ဧည့်​သည်​ေတွ အခါခါလာရံု​ေတာင် မဟုတ်ဘူး​။ သူတို့​ဆီ​ေတာင် စား​ရိတ်ခံြပီး​ အလည်ြပန်​ေခါ်သွား​တတ်ြက​ေသး​တာ။ (ဆား​ဗစ်​ေကာင်း​လို့​ ​ေအာ်ဖာ​ေခါ်သွား​တဲ့​သူ​ေတွကို မဆိုလို)

ဂိုက်ဆိုတာမျိုး​ဟာ ပိုက်ဆံကို အူယား​ဖား​ယား​ရှာြပီး​ ​ေဖာ​ေဖာသီသီသံုး​ြကတဲ့​သူ​ေတွ သက်သက်​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ သူတို့​လည်း​ သူတို့​နည်း​သူတို့​ဟန်နဲ့​ လူမှု​ေရး​၊​ ကုသိုလ်​ေရး​၊​ ​ေဒသဖွံ့​ြဖိုး​ေရး​ေတွမှာ တက်တက်ြကွြကွ အင်တိုက်အား​တိုက် ပါဝင်ြကဖို့​ လက်မ​ေနှး​ပါဘူး​။ သာ​ေရး​နာ​ေရး​ရှိလာရင် ဧည့်​သည်ခရီး​စဉ်နဲ့​ တိုက်မ​ေနလို့​က​ေတာ့​ အိမ်အလုပ်ပစ်ြပီး​ ထိထိ​ေရာက်​ေရာက် ကူညီနိုင်တယ်။ ​ေကျာင်း​ေဆာက်၊​ ​ေဆး​ကု၊​ လူမှုဝန်ထမ်း​အလုပ်​ေတွဆိုလည်း​ ဧည့်​သည်ကပါ သဒ္ဒါတရား​ထက်သန်လာ​ေအာင် အ​ေဟာအ​ေြပာ​ေကာင်း​တယ်။ သူတို့​ကိုယ်တိုင်လည်း​ မတွန့်​တိုဘူး​။ တွန့်​တိုရန်​ေကာ လို့​ ကို အထင်မခံနိုင်တာ။

သတင်း​အချက်အလက်​ေတွကလည်း​ သူတို့​ေလာကမှာ အြမဲအပ်တူဒိတ်ြဖစ်​ေနတာဆို​ေတာ့​ ကယ်ဆယ်​ေရး​ လုပ်ငန်း​ေတွဆိုလည်း​ ​ေနာက်ကျရိုး​ထံုး​စံမရှိဘူး​။ သိြပီး​ပလား​ လို့​ေမး​ရင် ြပန်ခဲ့​ြပီ​ေလ လို့​ ​ေခါင်း​ေမာ့​ြပီး​ ​ေြဖချင်ြကတယ်။ ဂိုက်​ေတွစု​ေဆာင်း​ေပး​တဲ့​ အိပ်​ေဆာင်​ေဆး​ေတွနဲ့​တင် ​ေစတနာ့​ဝန်ထမ်း​ ​ေဆး​ခန်း​က​ေလး​တစ်ခု ဖွင့်​ခဲ့​ဖူး​လို့​ ​ေကာင်း​ေကာင်း​သိတယ်။ ခုထိ ရန်ကုန်ြပန်သွား​ြဖစ်ရင် ဟိုကဖုန်း​ဆက် သည်ကဖုန်း​ဆက်နဲ့​ ​ေဆး​ထုပ်ြကီး​ေတွ ​ေပး​ေနြကတုန်း​။ ​ေစတနာထက်သန်ြကတယ် လို့​ ​ေြပာရင်ရတယ်။

အလုပ်ထဲမှာ အထက်လူြကီး​လည်း​ ​ေြကာက်စရာမလို၊​ အိမ်ကမိဘကလည်း​ အိမ်မှာထား​ခဲ့​ရတာြဖစ်ြပီး​၊​ တစ်ဦး​ချင်း​ တစ်​ေယာက်ချင်း​ ရုန်း​ကန်ရပ်တည်​ေြဖရှင်း​ရတဲ့​ လုပ်ငန်း​သဘာဝရှိလို့​ ဂိုက်​ေတွဟာ သူတို့​အသိဉာဏ်နဲ့​ သူတို့​ဘာသာမှ မထိန်း​ရင် ဘာနဲ့​မှ ထိမ်း​လို့​မရတဲ့​စရိုက်မျိုး​လည်း​ ရှိြကပါတယ်။ ဆင်ြခင်ဉာဏ်၊​ စဉ်း​စား​ဉာဏ် သူများ​ထက်သာတယ်ဆို​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​စိတ်ကိုယ်မနိုင်လို့​ လွှတ်​ေပး​လိုက်ြပီဆိုရင် ဘယ်သူမှ လိုက်မမီ​ေတာ့​ဘူး​။ ပတ်ဝန်း​ကျင်တို့​ ဘာတို့​ကို သိပ်စဉ်း​စား​ေလ့​မရှိြကပါဘူး​။ လွတ်လပ်ပွင့်​လင်း​တယ် လို့​ ​ေြပာချင်​ေြပာ​ေပါ့​။ သူတို့​စိတ်ထဲမှာ မှန်တယ်လို့​ထင်ရင် ဘယ်သူ​ေတွ ဘာ​ေြပာ​ေြပာ ​ေခါင်း​ထဲမထည့်​ဘူး​။ ​ေရှး​ရိုး​ကျတဲ့​ ြမန်မာ့​ရိုး​ရာ အစွဲအလန်း​ေတွဟာ သူတို့​ဆီမှာ ဘာတစ်ခုမှ မကျန်​ေတာ့​ဘူး​။ ​

ေမွး​ေန့​ေသာြကာ တနင်း​လာ​ေတွလည်း​ မယံုဘူး​။ အိမ်​ေထာင်ြပုဘုရား​တည်လည်း​ အ​ေလး​မထား​ဘူး​။ ရိုး​ေြမကျ​ေပါင်း​ေနဆဲ ဂိုက်အိမ်​ေထာင်​ေတွ ဘယ်လိုပဲများ​များ​။ ဝါသနာမပါလို့​သာ ​ေအး​ေအး​ေနချင်​ေနမယ်။ အဲသည်ဘက်မှာ နံုတဲ့​အတဲ့​ထဲ​ေတာ့​ တစ်​ေယာက်မှ မပါဘူး​။ အလုပ်သ​ေဘာအရ ြမန်မာဆန်ဆန်ဝတ်စား​ေနထိုင်လို့​ ြမန်မာ့​ရိုး​ရာ​ေတွ ရင်း​နှီး​နား​လည်ြက​ေသာ်ြငား​ ဘယ်​ေသာအခါမျှ ြမန်မာလို​ေတွး​ြကလိမ့်​မယ်​ေတာ့​ မဟုတ်။ ​ေခတ်မီမီ ကမ္ဘာြကည့်​ြကည့်​တတ်လို့​ ဂိုက်လုပ်စား​ေနတာ မဟုတ်လား​။ ကိုယ့်​ယဉ်​ေကျး​မှု​ေတွကို သရုပ်ြပ အမွှန်း​တင် ​ေနရင်း​နဲ့​မှ သူတို့​နှလံုး​သား​ထဲမှာ တိုင်း​တပါး​အယူအဆ​ေတွ စွဲထင်ကုန်တာ ထူး​ဆန်း​သလို​ေတာ့​ရှိပါတယ်။ အြမင်ကျယ်လာတာ ြဖစ်ပါလိမ့်​မယ်​ေလ။

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က​ေရာ ဘာြဖစ်လို့​ ဂိုက်အလုပ်ကို စိတ်ဝင်စား​ရသလဲ ဆိုတာက​ေတာ့​ စဉ်း​စား​ရခက်သား​ပဲ။ ကိုယ့်​တစ်သက်တာ ရင်း​နှီး​ထိ​ေတွ့​လာခဲ့​တဲ့​ ရိုး​ရာယဉ်​ေကျး​မှု​ေတွ၊​ ​ေရ​ေြမ​ေတာ​ေတာင် သဘာဝအလှ​ေတွကို ဧည့်​သည်​ေတွနဲ့​အတူ အြပင်က​ေန အ​ေဝး​ြကည့်​ြကည့်​ချင်လို့​၊​ သူတို့​နဲ့​ ​ေဆွး​ေနွး​ြငင်း​ခံုချင်လို့​၊​ သူတို့​သ​ေဘာထား​ကိုလည်း​ တီး​ေခါက်​ေလ့​လာချင်လို့​ ထင်ပါရဲ့​။ အမှန်က​ေတာ့​ အ​ေဖာ်​ေကာင်း​ရင် ဘာြဖစ်ြဖစ် လိုက်လုပ်ြကည့်​ချင်တဲ့​ဉာဉ်အရ ခင်မင်စရာ​ေကာင်း​တဲ့​ ​ေဖာ်​ေရွပွင့်​လင်း​တဲ့​ မိတ်​ေဆွအသစ်​ေတွနဲ့​ေတွ့​တဲ့​အခါ သူတို့​နဲ့​အတူ တသား​တည်း​ လိုက်​ေနြကည့်​ချင်လာတာ ြဖစ်လိမ့်​မယ် ထင်ပါတယ်။

ဘုရား​ေပါ်မှာ ဘိုတအုပ်တမနဲ့​ လက်ညှိုး​ေလး​တညွှန်ညွှန် ရှင်း​ြပ​ေနတဲ့​သူ​ေတွ​ေတွ့​တိုင်း​၊​ ​ေလဆိပ်မှာ စက္ကူဘုတ်ြပား​ေလး​ေတွနဲ့​ ဧည့်​သည်လာြကိုတဲ့​သူ​ေတွ​ေတွ့​တိုင်း​၊​ အရင်က စိတ်ရူး​ေပါက်ခဲ့​တာ​ေလး​ေတွ ြပန်​ေတွး​မိသလို၊​ ခင်မင်ကျွမ်း​ဝင်ခဲ့​ဖူး​သူ​ေတွကိုလည်း​ သတိတရြဖစ်မိပါတယ်။ အတူတူ ​ေသာက်စား​ေပျာ်ပါး​ ကခုန်ြမူး​တူး​တဲ့​အချိန်​ေတွဆိုတာ ြပန်​ေတွး​ေတာ့​လည်း​ စိတ်ထဲရွှင်လာတယ် မဟုတ်ပါလား​။ ​ေမာင်မင်း​ြကီး​သား​ေတွ မယ်မင်း​ြကီး​မ​ေတွ တိုး​များ​များ​ရြကပါ​ေစ။ တစ်များ​များ​ကျန်ြကပါ​ေစ။ ​ေကာ်များ​များ​တင်ရစ်ြကပါ​ေစဗျား​။

“May you all be enriched with tours, tips and commissions.”