“မျက်မှန်စိမ်း​ နဲ့​ ြမက်​ေြခာက်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

တစ်ခါမှလည်း​ နား​မ​ေထာင်ဖူး​၊​ စာသား​က​ေလး​ တစ်​ေြကာင်း​တစ်ပါဒ​ေတာင် မရပဲနဲ့​ ​ေခါင်း​စဉ်က​ေလး​သက်သက်နဲ့​တင်ပဲ အသည်း​ထဲမှာ စွဲထင်သွား​တဲ့​ သီချင်း​က​ေလး​တစ်ပုဒ်ရှိတယ်ဆိုရင် ဘယ်သူက ယံုပါ့​မလဲ​ေနာ်။ ဒါ​ေတာ့​ လွန်လွန်း​သွား​ြပီ မဟုတ်လား​။ ဒါ​ေပမယ့်​ တကယ်ကို နား​ထဲကမထွက်စတမ်း​ အဲဒီ​ေခါင်း​စဉ်က​ေလး​ကိုပဲ အထပ်ထပ်အခါခါ နား​ထဲမှာ ပဲ့​တင်ရိုက်လာတာက​ေတာ့​ ဆရာြမို့​မြငိမ်း​ရဲ့​ “မျက်မှန်စိမ်း​ နဲ့​ ြမက်​ေြခာက်” ဆိုတဲ့​ သီချင်း​က​ေလး​ပါပဲ။

​ေြပာတတ်လိုက်တာ ဆရာရယ်။ သိကာစတုန်း​က​ေတာ့​ ​ေြကာင်ခံတွင်း​ပျက်နဲ့​ ဆက်ရက်​ေတာင်ပံကျိုး​လို၊​ ရိုင်း​ရိုင်း​ေြပာြက​ေတာ့​ ​ေခွး​ငတ်နဲ့​ ခံုဖိနပ်ြပတ်ဆိုတာမျိုး​လို သူတို့​အချင်း​ချင်း​ ​ေတွ့​မှ ​ေတွ့​တတ်ပ​ေလ ဆိုတဲ့​ အနက်မျိုး​ကို ​ေြပာတာ လို့​ ထင်ခဲ့​ပါတယ်။ အခု​ေတာ့​ အ​ေြကာင်း​တိုက်ဆိုင်လာလို့​ထင်ပါရဲ့​ သည့်​ထက်ပိုြပီး​ နက်နဲတဲ့​ အဓိပ္ပါယ်က​ေလး​ေတွ ဆက်ြပီး​ေတွး​မိလာပါတယ်။ မျက်မှန်အစိမ်း​ြကီး​တပ်လိုက်တဲ့​အခါ ြကည့်​ေလသမျှ ြမင်​ေလသမျှဟာ စိမ်း​တိမ်း​တိမ်း​ြကီး​ေနတယ် မဟုတ်ပါလား​။ သတင်း​စာဆရာ​ေတွက​ေတာ့​ မျက်မှန််စိမ်း​တပ်ြပီး​ြကည့်​တဲ့​အြမင်လို့​ ခနခန ​ေြပာ​ေလ့​ရှိြကပါတယ်။ အ​ေကာင်း​ဘက်က​ေန ​ေြပာတဲ့​သ​ေဘာ​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​လည်း​ ြမက်​ေြခာက်ြကီး​ေတွ ကျိတ်မှိတ်ဝါး​ေနရတဲ့​ နွား​သတ္တဝါ​ေတွအတွက် မျက်မှန်စိမ်း​က ချိုြမိန်လတ်ဆတ်မှု​ေတွကို မ​ေပး​နိုင်​ေသာ်ြငား​ အတိတ်လမ်း​ကို ြပန်​ေလျှာက်ြပီး​ သမိုင်း​ကို ​ေြခရာ​ေကာက်မယ့်​သူ​ေတွအဖို့​ေတာ့​ မျက်မှန်စိမ်း​တပ်ြပီး​ ြမက်​ေြခာက်ကိုြကည့်​လိုက်ရင် တစ်ချိန်တုန်း​က ​ေလယူရာတိမ်း​ ယိမ်း​နွဲ့​ေနတဲ့​ ရှုချင့်​စဖွယ် ြမက်ခင်း​စိမ်း​စိမ်း​က​ေလး​ရဲ့​ အရသာကို ဖမ်း​ယူခံစား​နိုင်ပါလိမ့်​မယ်။ ြမက်​ေြခာက်က​ေတာ့​ စိမ်း​မလာဘူး​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ အတိတ်ရဲ့​ အာရံု​ေတွက ပိုြပီး​ လတ်ဆတ်နှစ်လိုဖွယ် ြဖစ်လာမှာ အမှန်ပါပဲ။

သည်အသက် သည်အရွယ်အထိ ြမန်မာြပည်ပညာ​ေရး​စစ်စစ်နဲ့​သာ ြကီး​ြပင်း​လာခဲ့​ရတဲ့​ သူတစ်​ေယာက်အ​ေနနဲ့​ မူလတန်း​အရွယ်ကတည်း​က သမိုင်း​ဆိုတဲ့​ဘာသာရပ်ကို ပံုြပင်ဥပမာက​ေလး​ေတွနဲ့​ ထိ​ေတွ့​ရင်း​နှီး​ခဲ့​ရပါတယ်။ မီး​ေလာင်ြပင်ထဲက ဝက်​ေသက​ေလး​ကို လက်ညှိုး​နဲ့​တို့​ြကည့်​ြပီး​ ပူလွန်း​လို့​ ပါး​စပ်က​ေလး​နဲ့​ငံုထား​ရာက ဒီက​ေန့​ ငါတို့​စား​ေနတဲ့​ ဝက်သား​ဟင်း​က​ေလး​ြဖစ်လာတယ် လို့​ စိတ်ထဲမှာ စွဲ​ေနတုန်း​ပဲ။ အမှန်က​ေတာ့​ မီး​ကို ​ေတွ့​ရှိရာက ချက်ြပုတ်စား​ေသာက်တတ်လာတဲ့​အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာတာပါ။ ဂရိဒဏ္ဍာရီ​ေတွထဲကလို ပရိုမီး​သယပ်စ်က ယူ​ေပး​
တယ်ဆိုတာထက် ပိုယုတ္တိရှိြပီး​ က​ေလး​ေတွကို စိတ်ဝင်စား​ေစတယ် မဟုတ်ပါလား​။ စိတ်အား​တက်ြကွစရာ စစ်ချီ​ေတး​က​ေလး​ေတွ သင်​ေပး​ေတာ့​လည်း​ “မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာ တပင်​ေရွှထီး​ပံုညီ ဘုရင့်​ေနာင်ပါ အ​ေလာင်း​ဘုရား​တို့​သည်..” ဆိုြပီး​ ြမန်မာသူရဲ​ေကာင်း​ေတွနဲ့​ မိတ်ဆက်​ေပး​ခဲ့​ပါတယ်။ ဆယ်နှစ်​ေကျာ်​ေကျာ် ြမန်မာလူမမယ်က​ေလး​ေတွကို ငါတို့​ေလာက် မတိမ်း​မယိမ်း​အရွယ်နဲ့​ စစ်​ေသနာပတိ ြဖစ်ခဲ့​ဖူး​တဲ့​သူ​ေတွ ရှိတယ် လို့​ သိလိုက်ရ​ေတာ့​ ကိုယ့်​လူမျိုး​ကိုယ် အထင်ြကီး​တဲ့​စိတ်​ေတွ ြဖစ်မလာပါလား​။ (​ေြမာက်ကိုရီး​ယား​ေလာက်​ေတာ့​ သနား​တယ်) ခု​ေခတ်ခုအခါမှာ ဆူး​ေလဘိုး​ဘိုး​ြကီး​ ကျိုက္ကဆံဘိုး​ဘိုး​ြကီး​ေတာင် ြမင်ဖူး​လိုက်မှာမဟုတ်တဲ့​ အ​ေြကာင်း​အရာ​ေတွကို အြဖူအမည်း​ သဲသဲကွဲကွဲ ြငင်း​ခံု​ေနမယ့်​အစား​ အဲဒီအြဖစ်အပျက်​ေတွက​ေန သင်ယူမှု တစ်ခုခု၊​ ခံစား​မှုတစ်ခုခု၊​ စိတ်ဓါတ်အ​ေြခခံတစ်ခုခု အုတ်ြမစ်ချ​ေပး​တာမို့​ အဲဒီအြမင်မျိုး​ကို မျက်မှန်စိမ်း​တပ်ြပီး​ ြကည့်​တဲ့​အြမင်လို့​ ​ေြပာချင်လည်း​ ​ေြပာ​ေပါ့​။ ဘာကိုမှ မြမင်နိုင်​ေတာ့​ပဲ ကိုယ်​ေပး​ချင်တဲ့​အချက်အလက်တစ်ခုတည်း​သာ မှိုင်း​တိုက်ဝါဒြဖန့်​တဲ့​ အြမင်နဲ့​ ဘယ်လိုြခား​နား​သလဲဆိုတာ နား​လည်​ေအာင် ​ေတွး​ြကည့်​ေပး​ပါဦး​။ ဥပမာြပရရင် ကမ္ဘာတဝက်​ေလာက်က ရာစုတစ်ခုမက စွဲစွဲြမဲြမဲ ယံုြကည်လာခဲ့​တဲ့​ မာခ်စ်ဝါဒလမ်း​စဉ်သာလျှင် ကမ္ဘာ့​သမိုင်း​ြကီး​ရဲ့​ တစ်ခုတည်း​ေသာ အန္တိမပန်း​တိုင်လို့​ ​ေဗာ်ရှိဗစ်​ေတာ်လှန်​ေရး​အ​ေြကာင်း​ သင်​ေပး​တာမျိုး​ နဲ့​ ဘုရင့်​ေနာင်ရဲ့​ ​ေနာင်ရိုး​တိုက်ပွဲအ​ေြကာင်း​ သင်​ေပး​တာဟာ ရလာတဲ့​အကျိုး​ဆက်ချင်း​ အတူတူ ြဖစ်ပါ့​မလား​။ (နှစ်မျိုး​စလံုး​ကို​ေတာ့​ သင်ခဲ့​ရပါတယ်)

​ေြခာက်တန်း​နှစ်မှာ သမိုင်း​သင်​ေပး​တဲ့​ ဆရာဦး​သိန်း​ထွန်း​က​ေတာ့​ မ​ေမ့​နိုင်တဲ့​ ဆရာထဲမှာ ပါပါတယ်။ ဒုတိယြမန်မာနိုင်ငံ​ေတာ်ြကီး​အ​ေြကာင်း​ သင်တဲ့​အခါ အြဖစ်အပျက်​ေတွကို ကိုယ်တိုင်ြမင်ရတဲ့​အလား​ ဇာတ်​ေကာင်စရိုက်​ေတွကို ြကွလာ​ေအာင် သရုပ်​ေဖာ်ြပီး​ သင်ပါတယ်။ အဲဒီကတည်း​က သ​ေဘာ​ေပါက်သွား​တာက​ေတာ့​ သမိုင်း​ဆိုတာ စာ​ေမး​ပွဲအတွက် အလွတ်ကျက်ရရင်သာ ပျင်း​စရာ​ေကာင်း​တာ။ ဇာတ်လမ်း​က​ေလး​လို နား​ေထာင်ရင်​ေတာ့​ တယ် အရသာရှိသကိုး​ လို့​ သိလာပါတယ်။ ခုနှစ်တန်း​မှာ သမိုင်း​သင်တဲ့​ ဆရာမ​ေဒါ်လှြကည်လည်း​ ​ေကာင်း​တာပဲ။ သူရွတ်ြပဖူး​လို့​ ခုထက်ထိ မှတ်မိတာတစ်ခုရှိသဗျ။ “တစ်သံုး​ေထွ ​ေလး​စတု ​ေဒွး​နှစ်ခုမှတ်ပါ။ ​ေလာင်း​မင်း​ြမတ်ရာဇာ နတ်ြဗဟ္မာဘံုြကွ၊​ ​ေနာင်​ေတာ်ြကီး​ ဘုန်း​နိမ့်​ြဖာသည် သံုး​နှစ်သာ စိုး​အုပ်ပိုင်ရ၊​ ဆင်ြဖူဖျား​ တက်ဘုန်း​ေဝသည် ဆယ့်​သံုး​ေထွစံရ၊​ စဉ့်​ကူး​မှာ နှစ်ပဥ္စ၊​ ရက်သတ္တ​ေမာင်​ေမာင်၊​ ဘိုး​ေတာ်မှာ ဆံုး​ဖွဲ့​လှစ် သံုး​ဆယ့်​ရှစ် အုပ်စိုး​ြပည်​ေဘာင်။ ဘြကီး​ေတာ် အမည်​ေဆာင်သည် ဝသီ​ေဘာင် ဆယ့်​ရှစ်ထား​ပါလို့​ တက်သစ်စအလား​ သာယာဝတီ ကိုး​နှစ်စံသည်….။” တဲ့​။

ကုန်း​ေဘာင်မင်း​ဆက်ကို သူ​ေြပာမှပဲ ကျက်ရလွယ်​ေတာ့​တယ်။ နှစ်ပရိ​ေစ္ဆဒ ြကာ​ေညာင်း​လို့​ အုတ်စီ​ေကျာက်ထွင်း​ အ​ေဆာက်အဦများ​ေတာင် မကျန်ရစ်​ေတာ့​ေပမယ့်​လည်း​ တချို့​ေသာ ​ေြပာစမှတ်စကား​များ​က​ေတာ့​ ​ေလထဲမှာ သည်က​ေန့​ထက်ထိ ပဲ့​တင်ထပ်​ေနဆဲ ရှိပါ​ေသး​တယ်။ “ဘရူး​တပ်စ် မင်း​လည်း​ပါသကိုး​။” “(Et toi aussi, Brutus!)” “​ေပါင်မုန့််​မရှိရင်လည်း​ ကိတ်မုန့်​ပဲ စား​ေရာ​ေပါ့​ကွယ်။” “(Qu’ils mangent de la Brioche!)” “​ေစာလံု ​ေစာင့်​ပါခလှဲ့​၊​” “အို ဆင်ကဲ​ေလ။” “ဟဲ့​ မယ်နု သူ့​ေြကွး​ရှိက ဆပ်ရသည်သာ။” အဲသည်စကား​လံုး​ေတွကို ကိုယ့်​နား​နဲ့​ဆတ်ဆတ် ြကား​ရဘိသည့်​အလား​ သင်ြကား​ေပး​နိုင်တဲ့​ဆရာ​ေတွအ​ေြကာင်း​ ြပန်​ေတွး​ြပီး​ တို့​တ​ေတွကို မျက်မှန်စိမ်း​က​ေလး​တပ်လို့​ ြမက်​ေြခာက်ကို အရသာ​ေပါ်​ေအာင် သင်ြကား​ေပး​ခဲ့​ေပသကိုး​ လို့​ ​ေကျး​ဇူး​ေတွ တင်မိပါတယ်။

ဆယ်တန်း​ေအာင်ကတည်း​က အိုး​စား​ကွဲခဲ့​တဲ့​ သမိုင်း​ကို ဆင်အိပ်ရာဆိတ်နှိုး​ခဲ့​သူက​ေတာ့​ ဟိုတယ်ခရီး​မှာ ဧည့်​လမ်း​ညွှန်သင်တန်း​တက်တုန်း​က ပဲခူး​ကို ဘုရား​ဖူး​သွား​ရင်း​ ကား​ေပါ်မှာ ဘုရား​သမိုင်း​ေတွ ရှင်း​ြပဖို့​ နိဒါန်း​ပျိုး​တဲ့​ ဆရာမတစ်​ေယာက်ပဲ ြဖစ်ပါတယ်။ “တစ်ည​ေသာအခါ ​ေတာင်ငူြမို့​မှာ ငလျင်ြကီး​ ြပင်း​ထန််စွာလှုပ်ြပီး​ ဥပါပျံ​ေတွ ဝင်း​ကနဲလက်ကနဲတက်လာ​ေတာ့​ ​ေတာင်ငူဘုရင် မင်း​ြကီး​ညိုက နက္ခတ်တာရာ​ေတွ ဆန်း​စစ်ြကည့်​သတဲ့​။ ဧကရာဇ်မင်း​ေလာင်း​ေပါ်တဲ့​နိမိတ်လို့​ သိသွား​တဲ့​အခိုက် ​ေနာက်တ​ေန့​ညီလာခံမှာ မ​ေန့​ညက သား​ေတာ်​ေလး​ မီး​ရှူး​သန့်​စင်တယ် လို့​ သံ​ေတာ်ဦး​တင်ြကသတဲ့​။ အရမ်း​ဝမ်း​ေြမာက်ဝမ်း​သာြဖစ်သွား​တဲ့​ မင်း​ြကီး​ညိုက သူ့​သား​ေတာ်က​ေလး​ကို ​ေပွ့​ယူချီမလို့​ ဘုန်း​တန်ခိုး​ြကီး​ထွား​မယ့်​ မင်း​ေယာကင်္ျား​လက္ခဏာပါမပါ အကဲခတ်တဲ့​အခါ ဦး​ေခါင်း​အထက်မှာ ​ေရွှ​ေရာင်တဝင်း​ဝင်း​နဲ့​ ဆံပင်က​ေလး​တစ်​ေချာင်း​က သိသိသာသာ ​ေထာင်မတ်​ေနတာ​ေတွ့​လို့​ တပင်​ေရွှထီး​ လို့​ နံမည်မှည့်​လိုက်သတဲ့​။

ဒီအ​ေြကာင်း​ကို မင်း​ဆရာ​ေတာ်ကြကား​တဲ့​အခါ အဲဒီမင်း​သား​လွန်ရင်​ေတာ့​ မင်း​ဆက်ြပတ်မယ့်​ ဝဇီ​ေဗဒပါတကား​လို့​ မိန့်​ရင်း​ အရင်လများ​ကလည်း​ အလား​တူ အတိတ်နိမိတ်များ​ေပါ်ခိုက် ဝန်မင်း​တစ်ပါး​ သား​ေယာကင်္ျား​ဖွား​ြမင်တာကို သတိရသတဲ့​။ က​ေလး​အ​ေမ ဝန်က​ေတာ်က နို့​ထိန်း​သည်လုပ်ရတယ်ဆို​ေတာ့​ မင်း​ေလာင်း​နှစ်ပါး​ဟာ နို့​စို့​ဘက်​ေတွပါလား​ လို့​ စိတ်​ေအး​သွား​ြပီး​ ဝန်မင်း​က​ေမွး​တဲ့​ ရှင်ရဲထွဋ်က​ေလး​ကို ​ေကျာင်း​မှာ​ေခါ်ထား​လို့​ မင်း​သား​တို့​တပ်အပ်​ေသာ ပညာများ​ သင်ြကား​ေပး​ပါသတဲ့​။……” အဲသည်လို အင်ထရို​ေလး​ခင်း​ြပီး​မှ တပင်​ေရွှထီး​ ဘုရင့်​ေနာင်က စလိုက်တာ ​ေရွှ​ေမာ်​ေဓါဘုရား​ေပါ်မှာ မွန်ဘုရင်တို့​အခမ်း​အနား​နဲ့​ နား​သမဂင်္လာြပုပံု​ေတွ၊​ ဘုရား​ေအာက်မှာ မွန်စစ်သူြကီး​ေတွ ဝိုင်း​လာ​ေတာ့​ တပင်​ေရွှထီး​က နား​ေပါက်က​ေလး​ မတည့်​မှာစိုး​လို့​ အသာ လက်က​ေလး​ြပလျက် ြပီး​ေအာင်​ေဖာက်ြပီး​မှ မင်း​သား​နှစ်ပါး​ လက်ရံုး​ရည်ြပလို့​ ​ေအာင်ဖျာလိပ်ြပန်ခဲ့​ပံု​ေတွ၊​ သူတို့​နှစ်ဦး​ရဲ့​ ညီရင်း​အကိုပမာ ငယ်ဘဝ သံ​ေယာဇဉ်​ေတွ၊​ စတာကို ကိုရီး​ယား​ကား​များ​လို အတွဲလိုက်ဇာတ်​ေြကာင်း​ြပန်ပါတယ်။

အဲဒီ​ေနာက် ဟံသာဝတီမွန်ဘုရင်​ေတွရဲ့​ မင်း​ဆက်ကို​ေရာက်သွား​ြပီး​ အပသုန်ငယ်က ငယ်မယား​ ဒလ​ေမ​ေထာကိုပစ်ြပီး​ ပန်း​သည်​ေမွမနိတ်ကိုယူတာ၊​ ရာဇာဓိရာဇ်ဘဝနဲ့​ နန်း​စဉ်ရတနာ​ေတွ​ေတာင်း​တဲ့​အခါ ဆံထံုး​ထဲမှာချန်ထား​ခဲ့​တဲ့​လက်ဝတ်​ေတာ်​ေတွကို အတင်း​ထုတ်​ေပး​ခိုင်း​ေတာ့​ စိတ်နာနာနဲ့​ စိန်စား​ြပီး​ေသသွား​တာ။ ဒလ​ေမ​ေထာက​ေမွး​တဲ့​ သား​ေတာ်​ေလး​ ​ေဘာ​ေလာကျန်း​ေထာကို ပုန်စား​တယ်ဆို ကွပ်မျက်ခိုင်း​ေတာ့​ မင်း​ဝတ်တန်ဆာ​ေတွကို ​ေရွှ​ေမာ​ေဓါဘုရား​မှာ ​ေရစက်ချသစ္စာဆိုြပီး​ ​ေသသွား​တာ၊​ အင်း​ဝမှာ မင်း​ရဲ​ေကျာ်စွာအြဖစ်နဲ့​ ြပန်​ေမွး​လာတဲ့​အခါ ရာဇာဓိရာဇ်အ​ေြကာက်ရဆံုး​ စစ်​ေသနာပတိက​ေလး​ြဖစ်လာတာ၊​ စီကာပတ်ကံုး​ ​ေြပာြပ​ေတာ့​ ပဲခူး​ဘုရား​ေတွဖူး​ရတာ ဘယ်လိုစိတ်ဝင်စား​စရာ​ေကာင်း​မှန်း​ မသိပါဘူး​။ ဟိုနား​ေလး​ထင်ရဲ့​။ သည်နား​ေလး​များ​လား​ နဲ့​ အတိတ်လမ်း​ကို ြပန်​ေလျှာက်ရသလို ခံစား​ရပါတယ်။

ဆရာြကီး​ေဒါက်တာသန်း​ထွန်း​ရဲ့​ ပညာရှင်ဆန်တဲ့​ အ​ေထာက်အထား​ ခိုင်ခိုင်မာမာ သမိုင်း​မှတ်တမ်း​များ​လို​ေတာ့​ အချက်အလက်​ေတွ တိကျမှန်ကန်မှာ မဟုတ်ဘူး​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ကိုယ်​ေတွလို သမိုင်း​ဆိုတာ နကန်း​တစ်လံုး​မှမသိတဲ့​ င​ေြမာက်င​ေြခာက်​ေတွအတွက်​ေတာ့​ အဲသလိုမှပဲ ရာဇဝင်သမိုင်း​ေြကာင်း​ေတွက စိတ်ဝင်စား​စရာ​ေကာင်း​ေတာ့​တာဗျ။ က​ေလး​ြကိုက်၊​ ​ေတာြကိုက်၊​ အရပ်သား​ြကိုက် ​ေြပာချင်​ေြပာ။ ဆရာြကီး​နိုင်ပန်း​လှရဲ့​ ရာဇာဓိရာဇ် အ​ေရး​ေတာ်ပံုကျမ်း​၊​ ညိုြမရဲ့​ ကုန်း​ေဘာင်ရှာပံု​ေတာ်တို့​ကို ပိုြပီး​ မက်မက်စက်စက် ဖတ်ရတာ အရသာ​ေတွ့​ပါတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ သမိုင်း​ဆိုတာ ဇာတ်လမ်း​ပမာ နား​ဆင်စရာ မဟုတ်မှန်း​သိပါတယ်။ ြကား​ဖူး​နား​ဝနဲ့​ ​ေလျှာက်​ေြပာလို့​ ဘယ်ြဖစ်ပါ့​မလဲ။ အ​ေလာင်း​စည်သူမင်း​ြကီး​က ​ေဖာင်စြကာလှည့်​ရင်း​ ဇမ္ဇူဒီပါ​ေတာင်စွန်း​ကို​ေရာက်သခိုက် ကျွန်း​ဦး​သ​ေြပပင်က အသီး​ေြကွတာကို “ပလုပ်တုပ်” လို့​မှတ်ြပီး​၊​ ငါး​ြကီး​ဧရာနန္ဒာက လှမ်း​ဟပ်လိုက်​ေတာ့​ “ြဗုန်း​” လို့​ ြမည်ရာက ​ေြဗာသံြဖစ်လာတယ် လို့​ ကမ္ဘာမြပား​တဲ့​ နိုင်ငံြခား​သား​ေတွကို သွား​ေြပာရင် ဟိုက ခွက်ထိုး​ခွက်လှန်မရယ်​ေတာင် ြပံုး​ေတာ့​ ြပံုး​စိစိြဖစ်​ေနမှာပဲ။ အခု​ေြပာြပခဲ့​သမျှက​ေတာ့​ အန္ဓဉာဏ်တစ်ထွာတစ်မိုက်နဲ့​ သမိုင်း​နဲ့​ပတ်သက်ရင် ဆယ်တန်း​ဗဟုသုတသာရှိသူ ြမန်မာြပည်ကအြပင်ဘက် တစ်ရက်စာသင်တန်း​ပို့​ချမှု​ေတာင် မရဖူး​သူ ြမန်မာလူမျိုး​တစ်​ေယာက်ရဲ့​ အြမင်သာ ြဖစ်ပါတယ်။

​ေခတ်မီမီကမ္ဘာြကည့်​ ြကည့်​ြမင်တတ်ဖို့​လိုတဲ့​ သည်က​ေန့​ေခတ်အခါမှာ နွား​ေြခရာခွက်ထဲက ဖား​သူငယ်လို အြမင်တိမ်တိမ် ကျဉ်း​ကျဉ်း​က​ေလး​နဲ့​ မျက်စိပိတ် နား​ပိတ် ကိုယ့်​ဘာသာ အဟုတ်ြကီး​ထင်​ေနလို့​ ဘယ်ရပါ​ေတာ့​မလဲ။ ြမန်မာြပည်ရဲ့​ အြပင်ဘက်မှာ​ေရာ ြမန်မာ့​သမိုင်း​ကို ဘယ်လို​ေရး​ထား​ခဲ့​ြကသလဲ တစ်​ေြကာင်း​တစ်ပါဒ တို့​ကာထိကာ ဖတ်ြကည့်​မိပါတယ်။ ြဖစ်ရပ်တစ်ခုကို အနီး​က ြကည့်​တာနဲ့​ အ​ေဝး​ကြကည့်​တာ မတူဘူး​ မဟုတ်လား​။ ​ေသချာတာက​ေတာ့​ အဲဒါ ကိုယ့်​အြမင်​ေတာ့​ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။

သူများ​အြမင် လို့​ ​ေြပာရမှာ​ေပါ့​။ ​ေမာရစ်​ေကာလစ်ရဲ့​ “She was a queen” ကို ဖတ်ရတဲ့​အခါ အ​ေရှ့​တိုင်း​ဂမ္ဘီရအတတ်ပညာ​ေတွရဲ့​ ဆန်း​ကျယ်နက်နဲပံု​ေတွကို စိတ်ဝင်တစား​ ဖတ်ရ​ေသာ်ြငား​ လံုး​လံုး​ အစာမ​ေြကပါဘူး​။ မင်း​သံုး​ဆက်တိုင်​ေအာင် First Lady ြဖစ်လာတဲ့​၊​ ဓါး​စြကာပတ်ချာရမ်း​ေသာ ဘုရင်သွမ်း​တမ်း​တမ်း​ေတွကို​ေတာင် အလိမ်မာနဲ့​ ထိန်း​ေကျာင်း​လာတဲ့​ ဧကရီတစ်ပါး​ကို တရုတ်ြပည်က သံတမန်နဲ့​ ြကီး​ေတာင့်​ြကီး​မား​ကျမှ ဇာတ်​ေပါင်း​ေပး​တာဟာ ြမန်မာအမျိုး​သမီး​ေတွရဲ့​ ဇာတိမာန်၊​ အသိဉာဏ်​ေတွကို နား​မလည်နိုင်ပဲ သူတို့​ အ​ေနာက်တိုင်း​က အမယ်အို​ေတွနဲ့​ ချိန်ထိုး​စာနာလို့​ ထိုး​ဇာတ်ဆင်တာ လို့​ နား​လည်​ေပး​လိုက်ပါတယ်။ ဝတ္ထုကို​ေတာ့​ ဝတ္ထုလိုပဲ ဖတ်ရတာပ။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူတို့​ဆီက “Gone with the wind” တို့​ “The Blue and the Grey” တို့​ကျရင်​ေရာ အဲသလို လက်လွတ်စပယ် ​ေရး​ြကလို့​လား​။ မဟုတ်​ေသာ်ရှိ ဟုတ်​ေသာ်ရှိ ဘိုက ဘိုအြမင်နဲ့​ေရး​တာမို့​ သူ​ေြပာသူ့​စကား​ လို့​သာ သ​ေဘာထား​ပါတယ်။

သို့​ေသာ်လည်း​ ဘိုအစစ်​ေတွထက်ကို ဘိုလွန်း​အား​ြကီး​တဲ့​ ြမန်မာပညာရှိြကီး​များ​ရဲ့​ စာ​ေကာင်း​ေပမွန်​ေတွကို ​ေလ့​လာမှတ်သား​ခွင့်​ရလိုက်တဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ သူတို့​ကို အြကိမ်ြကိမ်အခါခါပဲ ​ေကျး​ဇူး​ေတွ တင်လိုက်မိပါတယ်။ ဆရာြကီး​ေရွှဥ​ေဒါင်း​ရဲ့​ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ကိုဖတ်တုန်း​က သူ့​ဘဝမှာ ဆူး​ြကီး​ေတွ တစ်​ေချာင်း​ြပီး​တစ်​ေချာင်း​ စိုက်ဝင်သွား​ခဲ့​ပံု​ေတွကို ရှင်း​လင်း​ြပတ်သား​စွာ ​ေရး​ြပခဲ့​တယ်ဗျ။ ဒီပညာရှိြကီး​များ​က​ေတာ့​ ကျွန်​ေတာ့်​ဘဝမှာ အနှစ်နှစ်အလလက စူး​နစ်ဝင်​ေနတဲ့​ ဆူး​အြကီး​ြကီး​တစ်​ေချာင်း​ကို အြမစ်မကျန်​ေအာင် ဆွဲနှုတ်​ေပး​သွား​ပါတယ်။ အဲဒါက​ေတာ့​ ငါ့​ဘဝမှာ ဘယ်​ေတာ့​များ​မှ အဂင်္လန်တို့​ အ​ေမရိကတို့​က ပညာရပ်ဆိုင်ရာ လူလူသူသူ ဘွဲ့​ေတွ ​ေနာက်ကအြမီး​တပ်နိုင်မှာပါလိမ့်​ ဆိုတဲ့​ ​ေတာင့်​တချင်ြခင်း​ြကီး​ပါ။ ထိုထိုဤဤ​ေသာ တက္ကသိုလ်များ​က ဘွဲ့​အြမီး​ေတွ တပ်ထား​ရင် ကိုယ့်​အဖို့​ရာမှာ လူမက နတ်တမျှ ကျွမ်း​ကျင် တတ်ကျွမ်း​သူြကီး​များ​ ြဖစ်​ေပလိမ့်​မယ် လို့​ ​ေမျှာ်လင့်​ထား​မိတာကိုး​။ အခု​ေတာ့​ ​ေြခာက်တန်း​ ခုနှစ်တန်း​က ဆရာများ​ကိုသာ ရှိခိုး​ဦး​တင် ြကည်ညိုမဆံုး​ြဖစ်ရပါတယ်။

အဂင်္လန် အ​ေမရိကန်က ဆရာ့​ဆရာြကီး​များ​ေရး​တဲ့​ ြမန်မာ့​သမိုင်း​ေတွဟာ ြကား​ရဖတ်ရသူအတွက် ​ေသ​ေသာ်မှတည့်​ ဪ​ေကာင်း​၏ ခံစား​ချက်ကိုပဲ ​ေပး​ပါတယ်။ မုဆိုး​ဘိုက ​ေအာင်​ေဇယျဆိုတာ ဘဝင်ြမင့်​ေနတဲ့​ ​ေတာသူြကီး​တစ်​ေယာက်တဲ့​။ ဘုရင့်​ေနာင်ဆိုတာက​ေတာ့​ လူမဆန်စွာ အ​ေကာက်ြကံြပီး​ ညှဉ်း​ပန်း​နှိပ်စက်တတ်သူြကီး​တဲ့​။ (ယိုး​ဒယား​သမိုင်း​ထဲမှာ​ေတာင် အဲ​ေလာက်ရက်ရက်စက်စက် မ​ေြပာဘူး​။ နရစွန်် ရဲ့​ ​ေမွး​စား​အ​ေဖမို့​လို့​ ချစ်ြကသတဲ့​) အင်း​ဝ​ေနြပည်​ေတာ်မှာ ကုလား​မ​ေတွ​ေတာင် ​ေယာကင်္ျား​ေတွနဲ့​အတူ ပလီတက်ြကသတဲ့​။ အဲဒီတက္ကသိုလ်​ေတွတက်လိုက်ရင် ြမန်မာ့​သမိုင်း​ကို အဲသလိုပဲ ြမင်ရ​ေတာ့​မှာလား​။ ဒါဆိုလည်း​ ကျွန်​ေတာ့်​ကို ​ေလး​တန်း​မှာပဲ ထား​ခဲ့​ြကပါ​ေတာ့​။ လိုချင်​ေတာ့​ဘူး​ အဲဒီဘွဲ့​ြကီး​ေတွ။ ဟုတ်ကဲ့​။ မျက်မှန်စိမ်း​ပဲ တပ်ပါ​ေတာ့​မယ်။ ြမက်​ေြခာက်စား​တဲ့​ နွား​ပဲ ြဖစ်ပါရ​ေစ ဆရာသမား​တို့​ရယ်။

“ပရိတ်ြကီး​နဲ့​ မဂင်္လသုတ်ကို ကျုပ်သင်ခဲ့​တယ် ယံုပါကွယ်။ ဗမာလို​ေြပာချင်တာကိုး​ကွယ်။ အဂင်္လိပ်စကား​ေတာ့​ မ​ေရလည်။ သည်လို​ေြပာ​ေစချင်ရင်တကယ် အဘကိုလည်း​ပဲ သင်ပါကွယ်။ တ​ေန့​ကို စကား​တစ်လံုး​သင်ခဲ့​ရင် တစ်လဆို အလံုး​သံုး​ဆယ်။ တစ်နှစ်ဆိုရင် ​ေတာ်​ေတာ်များ​လို့​ စကား​ေြပာနိုင်ပါမယ်။ သင်ပါ့​လား​ ​ေမာင်ရယ် အဂင်္လိပ်စာကိုကွယ်။ ​ေဒရှင်နာရီစာအုပ် ဝယ်ဖတ်ရင် တတ်နိုင်ပါတယ်။”