• “​ေအာက်ြပည်ဆို ​ေလှ​ေတာ်ထိုး​ ပိုး​မှာလိုက်တယ်​ေလ​ေလ့​”

    ဟိုး​ေရှး​ေရှး​တုန်း​က​ေတာ့​ ​ေအာက်ြပည်​ေအာက်ရွာ ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်​ေဒသဆိုတာ မွန်တို့​ဌာနီရာမညထဲမှာ ပါသတဲ့​။ ​ေလး​မွန်တိမွန်စ ဆိုတဲ့​ အရပ်​ေတွက ပဲခူး​၊​ ဒလ၊​ မုတ္တမ နဲ့​ တွံ​ေတး​ လို့​ ​ေခါ်တယ်တဲ့​။ အထက်အညာတလွှား​က ပုဂံ၊​ အင်း​ဝ၊​ ပင်း​ယ၊​ စစ်ကိုင်း​၊​ အမရပူရ၊​ မန္တ​ေလး​တို့​လိုပဲ ထီး​ြပိုင်နန်း​ြပိုင် စံြမန်း​လာခဲ့​ြကတဲ့​ ပ​ေဒသရာဇ်နိုင်ငံငယ်တစ်ခုထဲမှာ ပါဝင်တယ် လို့​ ​ေြပာရင်လည်း​ မမှား​ဘူး​။ ပုဂံ​ေခတ်မှာ ရာဇသြကင်္န်ြကီး​ ပန်း​ကလပ်အပဲ့​နဲ့​ ခစား​လို့​ ရှင်ဘုရင်ကို ဖဲ့​ကာရွဲ့​ကာလုပ်မိတဲ့​အတွက် ဘုရား​ြပီး​ရင် ြငမ်း​ဖျက်ရသပ ဆိုြပီး​ ထရန်စဖာထုတ်လိုက်တာ ဒလကိုပါတဲ့​။

    ရာဇာဓိရာဇ် အ​ေရး​ေတာ်ပံုမှာ မင်း​သား​ဗညား​နွဲ့​ ပုန်စား​တဲ့​အခါ သူ့​အတွက် အြကီး​ဆံုး​ ဆူး​ေညှာင့်​ခလုတ်က ​ေြမာင်း​ြမစား​ ​ေလာက်ဖျား​ တဲ့​။ ဒီဗရစ်တို ငဇင်ကာတို့​ ြမို့​ရိုး​အခိုင်အမာနဲ့​ အင်း​ဝကို ပုန်စား​တာက​ေတာ့​ သန်လျှင်မှာ​ေပါ့​။ ဘုရင်မြကီး​ ရှင်​ေစာပုနန်း​တည်တဲ့​ ကျခတ်ဝါး​ရံြမို့​ဆိုတာက​ေတာ့​ တချို့​က တွံ​ေတး​နား​မှာ လို့​ ​ေြပာြကတယ်။ ​ေရွှတိဂံု​ေစတီ​ေတာ်ြကီး​ရဲ့​ မူလဒါယိကာ ဥက္ကလာပမင်း​ြကီး​ဆိုတာက​ေတာ့​ ဘယ်မင်း​ဆက်ထဲမှာမှ ရှာမရ​ေသာ်ြငား​ သိဂင်္ုတ္တရကုန်း​ေတာ်​ေပါ်က ​ေစတီ​ေတာ်ြမတ်ြကီး​နဲ့​အတူ ဆူး​ေလ၊​ ဗိုလ်တစ်​ေထာင်၊​ ကျိုက္ကဆံ ​ေစတီများ​က ဒဂံု​ေနြပည်​ေတာ်ြကီး​ရှိခဲ့​တာကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ြပ​ေန​ေလရဲ့​။ ဟံသာဝတီ​ေနြပည်​ေတာ်ြကီး​ နဲ့​ ဘုရင့်​ေနာင်မင်း​တရား​ြကီး​ စိုး​စံရာ က​ေမ္ဗာဇသာဒီနန်း​ေတာ်ြကီး​က​ေတာ့​ ြမန်မာရာဇဝင်မှာ အြကီး​ကျယ် အခမ်း​နား​ဆံုး​လို့​ ​ေြပာတဲ့​သူ​ေတွက ​ေြပာ​ေနတုန်း​ပါပဲ။

    ဘာပဲ​ေြပာ​ေြပာ ​ေအာက်ြပည်​ေအာက်ရွာ ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်အရပ်ဆိုတာ အဲသည်အချိန်တုန်း​က လှည်း​လမ်း​၊​ ​ေလှလမ်း​၊​ သူ့​ေနာက်​ေပါ်လာတဲ့​ ကား​လမ်း​ ရထား​လမ်း​ေတွထက်စာရင် ြမစ်​ေချာင်း​အင်း​အိုင် ​ေကွ့​ေကွ့​ေကာက်​ေကာက်ထဲမှာ​ေလာင်း​က​ေလး​ ​ေလှက​ေလး​နဲ့​ အလွယ်တကူ သွား​နိုင်လို့​ လမ်း​ပန်း​ဆက်သွယ်​ေရး​လည်း​လွယ်ကူ၊​ ဆန်​ေရစပါး​အထွက်လည်း​ ​ေကာင်း​တာမို့​ သာယာဝ​ေြပာတဲ့​အရပ်လို့​ ဆိုနိုင်တယ်။ ​ေရှး​ပညာရှိစကား​များ​ မှတ်သား​ဖူး​တာက​ေတာ့​ ထီး​ရိပ်လည်း​ မခိုနဲ့​၊​ ထီး​နဲ့​လည်း​ လွတ်​ေအာင်မ​ေနနဲ့​တဲ့​။ သက်ဦး​ဆံပိုင်ဘုရင်​ေခတ်မှာ ရှင်ဘုရင်များ​ေအာက် ပျား​ပျား​ဝပ်ခစား​ေန​ေသာ်လည်း​ သိပ်အနီး​ကပ်မိရင် မင်း​ခ​ေယာကင်္ျား​ ကမ်း​နား​သစ်ပင်ဘဝ ​ေရာက်တတ်လို့​ပါတဲ့​။

    ထီး​ေဝး​ရန်ကွာ ပစ္ဆန္တရာဇ်အရပ်​ေနြပန်​ေတာ့​လည်း​ မင်း​အစိုး​ရ အာဏာစက် လက်လှမ်း​မမှီတာမို့​ ခိုး​သား​ဓါး​ြပရန်က စိတ်မချရပါဘူး​တဲ့​။ ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်အရပ်က​ေတာ့​ အဲသည်လို ရပ်ြပစ်ရှစ်ပါး​ကလည်း​ ကင်း​ေဝး​ေပသကိုး​။ ြမန်မာဘုရင်​ေတွ လက်ထက်တ​ေလျှာက်လံုး​ ပင်လယ်ရပ်ြခား​ကလာတဲ့​ ြပည်ပသွင်း​ကုန်​ေတွအား​လံုး​ဟာ အဲသည်ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်အရပ်ကသာ ဝင်လာြကသတဲ့​။ ပုသိမ်​ေအး​ပုဝါက​ေလး​ေတွ၊​ ​ေရွှကျင်ခတ်​ေခါင်း​ေပါင်း​ပုဝါက​ေလး​ေတွဆိုတာ အခု​ေခတ် MK fasion shop က ပစ္စည်း​ေတွ လို​ေနမှာ​ေပါ့​။

    သီ​ေပါမင်း​နန်း​တက်တဲ့​အခါ အရပ်ထဲမှာ တ​ေဘာင်​ေပါ်တာက “တံုး​ေအာက်ကတီတွန် လူလွန်မသား​၊​ မုန့်​ဆီ​ေကျာ် အလယ်အက် ြပည်ဖျက်မည့်​သား​။” လို့​ ဆိုြကပါသတဲ့​။

    မင်း​တုန်း​မင်း​သား​ေတာ်ထဲမှာ ဟိုး​ေအာက်ဆံုး​က မထင်မရှား​ မင်း​သား​ဘဝက​ေနတက်လာြပီး​ မယ်​ေတာ် ​ေလာင်း​ရှည်မိဖုရား​ကို မလိုသူ​ေတွက သူ့​အ​ေဆာင်ထဲလူဝင်သလိုလို ​ေကာလာဟလလွှင့်​တာ​ေြကာင့်​ မယ်သီလရင်ဘဝနဲ့​ ​ေနရလို့​ပါတဲ့​။ သူ့​လက်ထက်​ေရာက်​ေတာ့​ ြမန်မာြပည်တဝက်က မုန့်​ဆီ​ေြကာ်အလယ်ကပိုင်း​ထား​သလို အဂင်္လိပ် လက်ထဲပါသွား​ြပီ​ေလ။ မတည်ြငိမ်တဲ့​ နန်း​တွင်း​ေရး​အြပင် ြကီး​ေလး​တဲ့​ အခွန်အတုပ်​ေတွနှိပ်စက်မှု​ေြကာင့်​ အထက်အညာက ြမန်မာ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ဟာ ကုန်း​ေြကာင်း​ေရ​ေြကာင်း​ အသွယ်သွယ်နဲ့​ ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်အရပ်က စိမ်း​လန်း​တဲ့​ ြမစ်​ေချာင်း​အင်း​အိုင် လယ်ယာကိုင်း​ကျွန်း​ေတွ ဖွံ့​ြဖိုး​စည်ပင်ရာ အရပ်​ေတွဆီကို ​ေြပာင်း​ေရွှ့​အ​ေြခချကုန်ြကပါသတဲ့​။ ကိုလိုနီလက်​ေအာက်မှာ ​ေစာ​ေစာစီး​စီး​ ကျွန်ဇာတာပါချင်လို့​ မဟုတ်​ေပမယ့်​ ဗုဒ္ဓဘာသာပီပီ ပဥ္စမ​ေြမာက်ရန်သူလက်က ​ေဝး​ေဝး​ေနချင်တဲ့​သူ​ေတွ၊​ ဘယ်ရှင်ဘုရင်လက်ထက်မှာြဖစ်ြဖစ် ကိုယ့်​ဘာသာ ဓါး​မဦး​ချစိုက်ပျိုး​ထွန်ယက် စား​ေသာက်မှ ဝမ်း​ဝမယ့်​သူ​ေတွ ပါမယ်လို့​ ယူဆရပါတယ်။

    အဲသည်လူ​ေတွထဲမှာ ကိုယ်တို့​အ​ေဘး​ြကီး​ေတွလည်း​ ပါပါလိမ့်​မယ်။ အဖွား​က ​ေြပာြပချက်အရ​ေတာ့​ ရွာမှာ ြကက်တိုက်အရက်​ေသာက် ​ေဘာ်​ေြကာ့​ေန​ေနရင်း​က ​ေလှြကံုရှိသခိုက် ​ေအာက်ြပည်​ေအာက်ရွာ ပါသွား​ရင်း​က​ေန ဟိုမှာ အိမ်​ေထာင်ရက်သား​ကျ၊​ သား​သမီး​ေတွရြပီး​ေတာ့​မှ ရွာကို တ​ေခါက်တကျင်း​ြပန်လာ​ေဖာ်ရတဲ့​အခါ မိဘသား​ချင်း​များ​က မ​ေသလို့​ေတွ့​ရ ​ေမ့​နိုင်ပါရိုး​လား​ ဆို ငိုကာယိုကာ အလွမ်း​သယ်ြကပါသတဲ့​။ ဒါ​ေြကာင့်​ ကိုယ့်​အဖွား​မှာ အ​ေဖညီအကို အရင်း​ေမွး​ ဝမ်း​ကွဲညီအမ​ေတွဟာ မင်း​ဘူး​၊​ ​ေကျာင်း​ေတာ်ရာ၊​ ​ေပ​ေတာ၊​ ပန်း​တုန်း​က အထက်အညာ​ေဒသမှာ​ေရာ၊​ ကျံုမ​ေငး​၊​ ​ေြမာင်း​ြမ၊​ ပုသိမ်၊​ ဝါး​ခယ်မမှာပါ ရှိြကတယ်။ အဲလို ​ေဆွမျိုး​သား​ချင်း​များ​ရှိရာ အ​ေကျအညာ စုန်ကာဆန်ကာနဲ့​ ကူး​ြကသန်း​ြကရင်း​ ကျံုမ​ေငး​မှာ သကင်္န်း​ပရိက္ခရာ​ေရာင်း​တဲ့​အဖိုး​ဟာ ​ေပ​ေတာမှာလယ်ပိုင်ရှင်သမီး​ အဖွား​နဲ့​ အ​ေြကာင်း​ပါပါသတဲ့​။ ဒါ​ေြကာင့်​သူတို့​ေခတ်က စစ်​ေြပး​တဲ့​အခါ ကျံုမ​ေငး​က​ေန အညာကို ​ေလှနဲ့​ေြပး​တယ် လို့​ဆိုတယ်။

    စစ်ြပီး​တဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ သကင်္န်း​တိုက်အတွက် တံဆိပ်ရိုက်ရ​ေအာင် ပံုနှိပ်စက်က​ေလး​ေထာင်ထား​တဲ့​အဖိုး​ဟာ စစ်တလင်း​ မီး​ေလာင်ြပင် ြပာပံု​ေတွြကား​က ရန်ကုန်ြမို့​ြကီး​ဆီကို အြခား​ေထာင်​ေသာင်း​မက​ေသာ ​ေရွှ့​ေြပာင်း​အ​ေြခချသူများ​နည်း​တူ ​ေရာက်လာခဲ့​ြက​ေတာ့​ အစတုန်း​က စ​ေကာ့​ေဈး​ြကီး​ အ​ေပါ်ထပ်မှာ​ေတာင် ​ေနခဲ့​ဖူး​ေသး​သတဲ့​။ ​ေနာက်​ေတာ့​မှ ​ေရ​ေကျာ်ဘက်မှာ တဲတန်း​ြကီး​ေတွထိုး​ြပီး​ ​ေနြကတဲ့​အရပ်ကို ​ေြပာင်း​လာြကတယ်လို့​ဆိုတယ်။ အဖိုး​ရဲ့​ အ​ေမျှာ်အြမင်က​ေတာ့​ စစ်ြပီး​ရင် ​ေခတ်​ေြပာင်း​ေတာ့​မှာ။

    မိဘလက်ငုတ်လက်ရင်း​ လယ်​ေတွ​ေြမ​ေတွအား​လံုး​က အသိမ်း​ခံရလိမ့်​မယ် လို့​ဆိုသတဲ့​။ သူ​ေြပာတာ မယံုခဲ့​တဲ့​ ဘိုး​ြကီး​ေဘး​ြကီး​များ​က​ေတာ့​ တကယ်ဒုက္ခ​ေရာက်ြကပါတယ်။ ြမင်သာမြမင်ဖူး​လိုက်တာ။ ​ေပကပ်ကပ် စွာကျယ်ကျယ် ​ေခါင်း​မာတဲ့​ကိုယ့်​အကျင့်​က​ေတာ့​ သူ့​ဆီကရတဲ့​အ​ေမွ ြဖစ်လိမ့်​မယ် ထင်ပါတယ်။ အဖိုး​ဟာ သူ့​သား​ကို ချစ်လိုက်တာ တုန်​ေန​ေသာ်ြငား​ တစက်မှ မျက်နှာသာမ​ေပး​ပါဘူး​တဲ့​။ အဲသည်​ေခတ်က မက်ထရစ်စာ​ေမး​ပွဲ​ေြဖတဲ့​အခါ ပထမဆံုး​တစ်ရက်အြပီး​မှာ ထူး​ထူး​ြခား​ြခား​ ​ေကျာင်း​လာြကိုြပီး​ “ဘယ်လို​ေနသလဲ။ ​ေြဖနိုင်သလား​။” လို့​ေမး​ပါသတဲ့​။ ​ေြဖနိုင်တယ်ဆိုရင် “​ေတာ်​ေလာက်ြပီ။ ​ေနာက်​ေန့​ ဆက်မ​ေြဖနဲ့​ေတာ့​။ မင့်​ကို ဘယ်လို​ေနသလဲ သိရ​ေအာင်ပဲ ​ေြဖခိုင်း​တာ။ ​ေအာင်စရာမလိုဘူး​။ ​ေအာင်ရင် လခစား​ေလာက်ပဲ လုပ်ြပီး​ ကျွန်စိတ်ဝင်သွား​လိမ့်​မယ်။” လို့​ ​ေြပာပါသတဲ့​။ အဲသည် သား​အဖ နှစ်​ေယာက်စလံုး​ကို အံ့​ဩမိပါတယ်။ သူ့​သား​အတွက် သူ့​မှာ အြကံအစည်တစ်ခုခု​ေတာ့​ ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ရှိြပီး​သား​ ြဖစ်မှာ​ေပါ့​။ သို့​ေသာ်လည်း​ သူကိုယ်တိုင် သူ့​အြကံအစည်ကို မ​ေစာင့်​နိုင်ပဲ အဆုတ်နာ​ေရာဂါနဲ့​ ဆံုး​သွား​တဲ့​အခါ အသက်​ေလး​ဆယ်သာသာ​ေလး​ ရှိ​ေသး​သတဲ့​။

    ဖဆပလ​ေခတ် မတည်မြငိမ် လှိုင်း​လံုး​ြကီး​ေတွြကား​မှာ အသက်​ေလး​ဆယ်အရွယ်နဲ့​ က​ေလး​နှစ်​ေယာက်အ​ေမ မုဆိုး​မြဖစ်သွား​တဲ့​ အဖွား​ရဲ့​ ရန်ကုန်ြမို့​မှာ ရပ်တည်​ေရး​ ရုန်း​ကန်မှုကလည်း​ လွယ်မယ်​ေတာ့​ မထင်ပါဘူး​။ ဘာပဲြဖစ်ြဖစ် သူ့​ေြမး​ေတွလက်ထက်​ေရာက်တဲ့​အထိ အထုပ်ပိုက် ရွာြပန် မြဖစ်ခဲ့​ရတာ ဘိုး​ဘွား​မိဘများ​ေကျး​ဇူး​လို့​မှ မ​ေြပာရင် ဘယ်လို​ေြပာရပါ့​။ မတရား​မှု၊​ အနိုင်ကျင့်​မှု၊​ ​ေလာကဓံတရား​ေတွ အား​လံုး​ကို ြကံ့​ြကံ့​ခံနိုင်ခဲ့​တာ ​ေတာ်ရံုဇွဲသတ္တိ​ေတာ့​ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ က​ေလး​ဘဝ သံုး​ေလး​နှစ်သား​အရွယ်ကတည်း​က အဖွား​ရဲ့​ လက်ကတံုး​ေတာင်​ေဝှး​ြဖစ်သွား​တဲ့​​ေမာင်စံဖား​ဟာ ​ေနွရာသီ​ေကျာင်း​ပိတ်ရက်​ေရာက်​ေလတိုင်း​ အညာကိုတလှည့်​၊​ ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်ဘက်ကိုတလှည့်​ တ​ေကာက်​ေကာက်ပါ​ေတာ့​တာပါပဲ။ ​

    ေဆွမျိုး​သား​ချင်း​ေတွ လံုး​လံုး​ေထွး​ေထွး​ ရင်း​ရင်း​နှီး​နှီး​ ​ေနတတ်တဲ့​အကျင့်​ဟာ အဲသည်ကရခဲ့​တယ် ထင်ပါတယ်။ အခု အဲလို မ​ေနနိုင်​ေတာ့​တာ ဘယ်​ေလာက်ြကာြပီလဲ။ လက်ရည်တြပင်တည်း​ ​ေရှး​က​ေတာ့​ ပိုချစ်ြကတယ် ဆိုတာ အစစ်ပဲ။ အခု​ေတာ့​ အညာမျိုး​ အ​ေြကမျိုး​ေတွ ​ေတာ်​ေတာ်ြကီး​ကို စိမ်း​ကုန်ြကလို့​ သာ​ေရး​နာ​ေရး​များ​မှာ​ေတာင် မနည်း​ေတွ့​ြဖစ်​ေအာင် စုယူ​ေနရြပီ။ သွား​ေရး​လာ​ေရး​ေတွ လွယ်ကူလျှင်ြမန်ကုန်တဲ့​ ​ေခတ်ကို​ေရာက်မှပဲ နာရီ​ေတွက ပန်ကာလိုလည်​ေနလို့​ စကား​ေတာင်​ေအး​ေအး​ မ​ေြပာရ​ေတာ့​ဘူး​။

    ငယ်ငယ်က ​ေြမာင်း​ြမကအမျိုး​ေတွလာလာ၊​ ကျံုမ​ေငး​ကအမျိုး​ေတွလာလာ၊​ အညာကအမျိုး​ေတွလာလာ။ ကိုယ့်​အိမ်မှာ လူ​ေလး​ငါး​ေယာက်​ေလာက်​ေတာ့​ သည်လိုပဲ ကပ်ကပ်သပ်သပ် တည်း​ြကတယ်။ ဦး​သာဓုြကီး​ရဲ့​ ဧည့်​သည် ဇာတ်ကား​က ကိုယ်တို့​အိမ်အတွက်​ေတာ့​ အား​ြကီး​ဘုကျရာ​ေရာက်တယ်။ ဘယ်အမျိုး​မှ လက်ချည့်​လာတာမဟုတ်ဘူး​။ အညာကဆို ဆီ၊​ ငရုတ်၊​ ပဲ၊​ နှမ်း​ ပါမယ်။ ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်ကဆို ငပိ င​ေြခာက်၊​ ငါး​ပုဇွန်ပါမယ်။ ​ေရာက်လာ​ေတာ့​လည်း​ ​ေပျာ်​ေပျာ်ပါး​ပါး​ လည်ပတ်စား​ေသာက်ြကနဲ့​။ အိမ်ကိုသာလို့​။ သူတို့​ြပန်သွား​တဲ့​အခါကျ​ေတာ့​လည်း​ ကိုယ့်​ကို အလည်​ေခါ်သွား​လို့​ ​ေရာက်ဖူး​သွား​ပါတယ်။

    အဲသည်တုန်း​က​ေတာ့​ ကား​လမ်း​ေတွ မ​ေဖာက်ရ​ေသး​ပါဘူး​။ မနက်​ေစာ​ေစာကတည်း​က သ​ေဘင်္ာလက်မှတ်သွား​တန်း​စီ၊​ လက်မှတ်ရ​ေတာ့​ သ​ေဘင်္ာ​ေပါ်မှာ ​ေနရာဦး​ရပါတယ်။ အိပ်ယာလိပ်၊​ ​ေစာင်၊​ ြခင်​ေထာင်၊​ ချိုင့်​ြကီး​ချိုင့်​ငယ် ြခင်း​ြကီး​ြခင်း​ငယ် နဲ့​ လာရတဲ့​ခရီး​ပါ။ လမ်း​မှာ တစ်ညအိပ်သွား​ရမှာ​ေလ။ နှစ်ညလည်း​ ြဖစ်ချင်ြဖစ်တယ်။ တခါတခါ မနက်ဖက် နှင်း​မကွဲ​ေသး​လို့​ရှိရင် ြမစ်လယ်​ေခါင် ဥဩတ​ေဘာ်​ေဘာ်ဆွဲလို့​ ​ေနမထွက်မချင်း​ ရပ်ထား​ရတယ်။ ဘာမှမှ မြမင်ရပဲကိုး​။ ​ေရလမ်း​ခရီး​မို့​လို့​ ဘုရား​စာ​ေလး​ တတွတ်တွတ်ရွတ်လို့​ သွား​တယ်။ တိုး​ေအး​သ​ေဘင်္ာ​ေမှာက်တယ် ြကား​ြပီး​ကတည်း​က ​ေတာ်​ေတာ်​ေြကာက်သွား​တာ။ တွံ​ေတး​တူး​ေြမာင်း​ကို​ေတာင် အြကာြကီး​ြဖတ်ရတယ်။ သ​ေဘင်္ာနံ​ေဘး​က​ေန ​ေလှက​ေလး​ေတွနဲ့​ ကပ်လာြပီး​ မုန့်​ဟင်း​ခါး​၊​ ထမင်း​သုပ်၊​ ငှက်​ေပျာသီး​၊​ မာလကာသီး​ေတွ လာ​ေရာင်း​ြကတာ ​ေဈး​လည်း​ချို၊​ အရသာလည်း​ရှိဗျ။ အဲသည်ဟိုဘက်​ေရာက်သွား​ရင် ​ေဈး​သည်ကို မြပတ်​ေတာ့​ဘူး​။

    ​ေဒသထွက် စား​ကုန်​ေသာက်ကုန်​ေတွက စား​လို့​ေသာက်လို့​ မကုန်တာနဲ့​ အိမ်ြပန်လက်​ေဆာင် ြဖစ်သွား​တာထင်တယ်။ ဆိပ်ကမ်း​တစ်ခါတစ်ခါ ကပ်ရင်​ေတာ့​ ဘာ​ေြပာ​ေကာင်း​မလဲ။ သ​ေဘင်္ာဆိပ်ကဆင်း​တဲ့​သူကို ပါး​စပ်​ေြကး​နန်း​ “​ေြပာလိုက်စမ်း​ပါ” ဆိုလိုက်ရင် မြကာဘူး​။ လူကိုယ်တိုင် ဝမ်း​သာအား​ရ ​ေပါက်ချလာတဲ့​ေဆွမျိုး​ေတွနဲ့​ ကုန်း​ေပါ်ဆင်း​ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်​ေတွ ဘာ​ေတွ ထိုင်လို့​ေတာင်ရ​ေသး​။ ကုန်​ေတွချ​ေန​ေသး​ရင် ြကာတာကိုး​။ ပုသိမ်ကိုသွား​တဲ့​ ဗန္ဓုလတို့​ ဗန္ဓကတို့​ဆိုတဲ့​သ​ေဘင်္ာ​ေတွက​ေတာ့​ ြကယ်ငါး​ပွင့်​ကသ​ေဘင်္ာ အြကီး​ြကီး​ေတွ၊​ ပိုသစ်ြပီး​ ပိုသား​နား​တယ်။ ​ေဈး​လည်း​ြကီး​တယ်။ အချိန်မှန်တယ်။ ​ေြမာင်း​ြမသ​ေဘင်္ာ​ေတွက အဲ​ေလာက်မ​ေကာင်း​ဘူး​။ ကျံုမ​ေငး​သ​ေဘင်္ာ​ေတွက ပိုစုတ်တယ်။ ြကက်​ေတွဘဲ​ေတွတင်လာလို့​ အရမ်း​အနံ့​ဆိုး​တယ်။ ​ေဈး​ေတာ့​သက်သာတာ​ေပါ့​။

    ​ေမာ်​ေတာ်သာသာ​ေလာက် ရှိတာ။ အို​ေကတင်ဆိုတဲ့​ နံမယ်​ေတာ့​မှတ်မိတယ်။ သည်တစ်သက်မှာ ပင်လယ်ဆိုတဲ့​ဟာြကီး​ကို ပထမဦး​ဆံုး​ ြမင်ဖူး​တာက အဖွား​နဲ့​ ​ေမာ်တင်စွန်း​ဘုရား​ပွဲသွား​တုန်း​က​ေပါ့​။ ပင်လယ်​ေရ​ေတွက ငံလွန်း​လို့​ ခါး​ေတာင်​ေနတယ်။ မျက်စိလည်း​ အား​ြကီး​စပ်တယ်။ စား​ေနကျဟာ မဟုတ်ရင် လမ်း​ခရီး​မှာ ​ေနထိုင်မ​ေကာင်း​ြဖစ်မစိုး​လို့​ ပင်လယ်စာဆိုတာ​ေတာင် မစား​ဖူး​ခဲ့​ဘူး​။

    အိမ်ကို အများ​ဆံုး​လာ​ေလ့​ရှိတာက​ေတာ့​ ​ေြမာင်း​ြမက အဖွား​ရဲ့​ ဝမ်း​ကွဲညီအမများ​ပါ။ မိဘများ​ဆံုး​ပါး​သွား​ကတည်း​က အမြကီး​များ​က ​ေမာင်ငယ်၊​ ညီမငယ်များ​ကို ရင်အုပ်မကွာ ထိန်း​သိမ်း​ကွပ်ညပ်သူများ​ြဖစ်လို့​ အင်မတန်မှပဲ စည်း​ကမ်း​ြကီး​လှပါတယ်။ မီး​ဖို​ေချာင်ကိစ္စနိုင်နင်း​ေအာင် စိစိစစ်စစ် စီမံနိုင်တဲ့​ေနရာမှာ​ေတာ့​ သူတို့​ကို မှီတဲ့​သူ တစ်​ေယာက်တ​ေလ​ေတာင် မ​ေတွ့​ဖူး​သ​ေလာက်ပဲ။ အိမ်ကအုန်း​ပင်​ေတွက အုန်း​သီး​၊​ အုန်း​မှုတ်၊​ အုန်း​ဆံြကိုး​တင်မကဘူး​၊​ အုန်း​လက်တံြမက်စည်း​ပါထွက်တဲ့​အထိ စီမံတတ်တယ်။ သရက်သီး​၊​ ပိန္နဲသီး​ဆိုတာက​ေတာ့​ အစိမ်း​အမှည့်​စား​လို့​ မကုန်ရံုတင်မဟုတ်ဘူး​။ သရက်သီး​သနပ်၊​ သရက်ြပင် ပိန္နဲြပင်ပါလုပ်တတ်​ေသး​။

    ြခံထဲကသစ်ရွက်​ေြခာက် သစ်ကိုင်း​ကျိုး​ပါမကျန် ထင်း​မီး​စာအြဖစ် သိုမှီး​တတ်တယ်။ ​ေရတံ​ေလျှာက်ကကျတဲ့​မိုး​ေရ​ေတာင် အလဟဿမြဖစ်​ေစရဘူး​။ ဟင်း​ေကျွး​ဟင်း​လျာ စီမံတဲ့​ေနရာမှာ​ေတာ့​ ​ေြမာင်း​ြမတစ်ြမို့​လံုး​ အလှူအတန််း​မှန် သူတို့​မပါပဲြပီး​ကို မြပီး​ဘူး​။ ဘာချက်ချက် စား​မ​ေကာင်း​ဘူး​ဆိုတာ မရှိ​ေစရဘူး​။ အ​ေလအလွင့်​လည်း​ တစိမှ မရှိ​ေစရဘူး​။ တကယ့်​ အံဖွယ်သုတဖွား​ေအများ​ပါ။ စစ်ြကို​ေခတ် ဝတ္ထု​ေတွထဲမှာပါတဲ့​ တူတယ်လံုချည်တို့​၊​ တိုဘရက်ကိုး​လံုချည်တို့​၊​ စူရတီလံုချည်တို့​ဆိုတာ​ေတာင် သူတို့​ဆီမှာ ​ေသတ္တာြကီး​ေတွနဲ့​ တပတ်မနွမ်း​ မီး​ပူကျ သိမ်း​ဆည်း​ထား​ြကတယ်လို့​ဆိုတယ်။ ကိုယ့်​အတွက် ကရင်ထန်း​လျက်အိုး​ေတွ့​တာက​ေတာ့​ အိမ်အ​ေပါ်ထပ်မှာ စီစီရီရီ သိမ်း​ထား​တဲ့​ စာအုပ်အ​ေဟာင်း​ေတွပါပဲ။

    ဒါ​ေပမယ့်​ တခါယူဖတ်ရင် တစ်အုပ်ပဲရတာ။ စုတ်ြပဲြခင်း​ သည်း​မခံပါ။ ဖတ်ရင်း​နဲ့​ ဟိုနား​ချထား​ သည်နား​ချန်ထား​လည်း​ မရပါ။ ဂယ်ဘဲ ဂယ်ဘဲ။ အဲဒီထက်ဆိုး​တာက​ေတာ့​ ရန်ကုန်မှာ အိပ်ယာထ မုန့်​ဟင်း​ခါး​၊​ ​ေခါက်ဆွဲသုတ်၊​ ထမင်း​ေကျာ်နဲ့​ ဘရိတ်ဖတ်ရတဲ့​ ​ေကာင်စုတ်က​ေလး​က ​ေကာ်ဖီတစ်ခွက်၊​ ​ေပါင်မုန့်​ေထာပတ်သုတ်တစ်ချပ်ကို အာသာကို မ​ေြပဘူး​။ ထမင်း​က အချိန်နဲ့​စား​ရတာ အတိအကျ။ သူတို့​တစ်အိမ်လံုး​ လူနာရီြကီး​ေတွလို လည်ပတ်​ေနြကတာ။ မနက်အိပ်ယာထ၊​ ဘုရား​ရှိခိုး​၊​ တံမျက်လှည်း​၊​ ​ေဈး​သွား​၊​ ထမင်း​ချက်။ ဘယ်သူဘာလုပ်​ေနသလဲ ြကည့်​လိုက်ရင် ဘယ်နှစ်နာရီရှိြပီလဲ သိတယ်။ နာရီြကည့်​ြပီး​ အလုပ်လုပ်​ေနလို့​ မဟုတ်ဘူး​။ လူြကည့်​ြပီး​ နာရီသိနိုင်တဲ့​အစား​။

    အဲသည်စည်း​စံနစ်​ေြကာင့်​ အမြကီး​များ​ဟာ ​ေမာင်ငယ်​ေတွကို လူတလံုး​သူတလံုး​ ​ေကာလိပ်ပို့​နိုင်​ေပမယ့်​ အဘိုး​ေလး​ကလည်း​ ကိုယ့်​အမျိုး​ပဲ​ေလ။ သခင်ြဖစ်ရာက ဘီအိုင်​ေအထဲဝင်သွား​၊​ ​ေနာက်​ေတာ့​ ကွန်ြမူနစ်​ေတွနဲ့​ ​ေတာခိုသွား​။ ​ေထာင်နန်း​စံ။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ စီး​ကရက်လက်ဖျား​ကမချ၊​ တိုက်ပံုဝတ်၊​ ​ေမာ်ကွန်း​ဝင်တံဆိပ်ြကီး​တပ်၊​ အဂင်္လိပ်သတင်း​စာဖတ်ရံုကလွဲလို့​ ဘာမှမလုပ်တဲ့​သူတစ်​ေယာက် ြဖစ်သွား​တယ်။ လူြကီး​ေတွအကုန်လံုး​ သူ့​ငယ်​ေပါင်း​ေရာင်း​ရင်း​ေတွချည့်​ပဲမို့​ မင်း​ရယ်ငါရယ် ထိပ်ပုတ်​ေခါင်း​ပုတ် စကား​ေြပာနိုင်​ေသာ်ြငား​ ဘယ်သူ့​ဆီမှ​ေအာက်ကျမခံပဲ ဖွား​ဖွား​ေလး​ အ​ေြကာ်​ေရာင်း​ေြကွး​တာကို ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ ယပ်ခပ်ြပီး​စား​တယ်။

    ​ေတာထဲမှာ ငတ်တလှည့်​ြပတ်တလှည့်​ ဆင်း​ရဲတဲ့​ဒဏ်ကို အဆံုး​စွန်ထိခံလာြပီး​မှ​ေတာ့​ မစို့​မပို့​ ချမ်း​သာရံုက​ေလး​အတွက် သိက္ခာအပွန်း​မခံ​ေတာ့​ဘူး​။ သို့​ေသာ်ထူး​ဆန်း​စွာ သူ့​ပါး​စပ်က​ေန နိုင်ငံ​ေရး​နဲ့​စပ်တဲ့​စကား​ တစ်ခွန်း​ေတာင် မြကား​ခဲ့​ဖူး​ဘူး​။ အဂင်္လိပ်ကိုစစ်တိုက်ခဲ့​တဲ့​အဖိုး​က သူ့​သား​ေတွကို​ေတာ့​ ဟယ်ရီ၊​ ဆန်နီ၊​ လူဝီ၊​ ချာလီ၊​ ဘိုနံမယ်​ေတွပဲ မှည့်​ထား​ြပီး​ အဂင်္လိပ်လိုမွှတ်​ေန​ေအာင်​ေတာ့​ သင်တယ်။ ဘယ်​ေလာက်ဆင်း​ရဲခဲ့​ဆင်း​ရဲခဲ့​ သူ့​သား​သမီး​ေတွ ပညာမတတ်တာ​ေတာ့​ တစ်​ေယာက်မှ မရှိဘူး​။ ကိုယ့်​အမျိုး​ကိုယ် ငယ်ကျိုး​ငယ်နာ​ေဖာ်ရန်​ေကာလို့​ မ​ေအာင့်​ေမ့​နဲ့​။ ြကွား​ေနတာဗျ။ ြကွား​ေနတာ။ ဘမျိုး​ဘိုး​တူဆို​ေတာ့​ အဲဒါမျိုး​ကိုပဲ ဂုဏ်ယူအထင်ြကီး​တတ်တယ်။

    ဘွား​ဘွား​ေဒါ်စည်း​ကမ်း​ြကီး​များ​ဟာ သူတို့​ ​ေချာ့​ကာ​ေမာ့​ကာ ပင့်​ဖိတ်လာတဲ့​ ရန်ကုန်​ေပါက်​ေြမး​က​ေလး​ သူတို့​ဆီ မ​ေပျာ်မှာ​ေတာ့​ စိုး​ရှာပါတယ်။ ဟင်း​ေကာင်း​ေကျွး​ေကာင်း​ စား​ေကာင်း​ေသာက်ဖွယ်များ​ စီမံရရှာတာ အ​ေမာပါ။ ​ေကာင်နာ​ေလး​က ငယ်သာငယ်တာ ကဲ့​ရဲ့​တတ်ပါဘိသနဲ့​။ တ​ေန့​ေသာနံနက်မှာ အလှူလုပ်ရင်း​ အ​ေကာင်း​တကာ့​အ​ေကာင်း​ဆံုး​ နန််း​ြကီး​သုပ်များ​ကို စား​ပိုး​နင့်​ေအာင်​ေကျွး​လိုက်မိတာ သံုး​ေလး​ရက်​ေလာက် ထမင်း​မစား​နိုင်ပဲ ​ေဆး​များ​ေတာင် ထိုး​ယူရတယ်။ ​ေန့​လည်​ေန့​ခင်း​ဆိုရင်​ေတာ့​ သူတို့​လည်း​ အား​လပ်ချိန်ယူြပီး​ တရား​စာအုပ်ြဖစ်ြဖစ် ဝတ္ထု၊​မဂ္ဂဇင်း​တစ်အုပ်နဲ့​ြဖစ်ြဖစ် ဝါး​ပိုး​ဆစ်ြခမ်း​ေခါင်း​အံုး​ေလး​နဲ့​ ​ေြပာင်လက်​ေနတဲ့​ အိမ်​ေရှ့​ြကမ်း​ြပင်​ေပါ်မှာ ထမင်း​လံုး​စီြကတယ်။ အဲဒါ ​ေမာင်စံဖား​က​ေလး​အတွက် စီး​ပွား​ရှာချိန်ပဲ။ မီး​ဖိုထဲက ြပာက​ေလး​တစ်ခွက်ရယ်၊​ ဇာဂနာ​ေလး​တစ်​ေချာင်း​ရယ်နဲ့​ ဆံပင်ြဖူနှုတ်​ေပး​ရင် တစ်​ေချာင်း​ဆယ်ြပား​ရတယ်။

    အမည်း​ေတွပါသွား​ရင် ငါး​ြပား​ြပန်နှုတ်တယ်။ Minus System ပဲ။ အဲသည်တုန်း​က သူတို့​အသက်ဘယ်​ေလာက်ရှိပလဲ မမှတ်မိ​ေတာ့​ေပမယ့်​ အခုကိုယ့်​မှာရှိ​ေနတဲ့​ ဆံပင်ြဖူ​ေလာက်​ေတာင် မများ​ဘူး​ လို့​ မှတ်မိတယ်။ ည​ေန​ေစာင်း​ရင်​ေတာ့​ ြမို့​ြပင်က စစ်တပ်ထဲမှာ​ေနတဲ့​ ကိုကို မမ များ​က စက်ဘီး​ေလး​နဲ့​လာ​ေခါ်လို့​ ြမို့​လံုး​ပတ်လည် ဟိုဟိုသည်သည် ​ေရာက်ြဖစ်တယ်။ စြကာနန္ဒဘုရား​မှာ ကိုရင်​ေလး​ တရား​ထိုင်​ေနရင်း​ အထက်ဆရာြကီး​ေတွလာ​ေခါ်လို့​ ​ေပျာက်သွား​တာတို့​ဘာတို့​ ​ေြကာက်​ေြကာက်နဲ့​ နား​ေထာင်တတ်တယ်။ ြမစြကာ​ေရး​တဲ့​ သရဲဝတ္ထု​ေတွ ဖတ်တတ်​ေနြပီ​ေလ။ ပုသိမ်က ကန်သံုး​ဆင့်​သိုက်တို့​၊​ ဥစ္စာ​ေစာင့်​ပံုြပင်တို့​ကို ယံုတတ်တယ်။ သူတို့​အိမ်အကျယ်ြကီး​ရဲ့​ အ​ေပါ်ထပ်ကို အ​ေဖာ်မပါပဲ မတက်ရဲဘူး​။ ကိုယ်​ေနတဲ့​အခန်း​ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး​ဆိုရင် တစ်​ေယာက်​ေယာက်ရှိတဲ့​ေနရာ လိုက်​ေနတယ်။

    ​ေြမာင်း​ြမအိမ်လိုပဲ တရင်း​တနှီး​ လည်ပတ်ဖူး​တဲ့​အိမ်က​ေတာ့​ ကျံုမ​ေငး​အိမ်ပါ။ အဖွား​ရဲ့​ ညီမအငယ်ဆံုး​ေနတယ်။ အဖိုး​ဘက်က သား​ချင်း​များ​လည်း​ ရှိ​ေသး​တယ်။ သူတို့​အိမ်က ​ေြမာင်း​ြမအိမ်လို အိမ်ြကီး​ရခိုင် မဟုတ်​ေပမယ့်​ ​ေနာက်​ေဖး​အိမ်ကိုပါဝယ်ြပီး​ အလယ်​ေခါင်က ဆက်ယူလိုက်​ေတာ့​ အိမ်အရှည်ြကီး​ရတာ​ေပါ့​။ ​ေမာင်နှမသား​ချင်း​ေတွ အများ​ြကီး​ရှိလို့​ ပိုြပီး​ေပျာ်စရာ​ေကာင်း​တယ်။ အ​ေဖ့​နှမက​ေမွး​တဲ့​ ဝမ်း​ကွဲအစ်မသံုး​ေယာက်နဲ့​ အရွယ်ချင်း​ မတိမ်း​မယိမ်း​ ြမီး​ေကာင်​ေပါက်အမျိုး​တစ်သိုက်ဟာ သူတို့​အချင်း​ချင်း​ေတွ့​ရင် လက်ပံပင်ဆက်ရက်ကျတဲ့​အတိုင်း​ပဲ။ ကိုယ်ကက​ေလး​ဆို​ေတာ့​ ထမင်း​သုပ်ဟင်း​သုပ် ​ေဘာ်ဒီဂတ်​ေမာင်ငယ်က​ေလး​ေနရာပဲရတယ်။ လူရာမဝင်ဘူး​။

    ဒါ​ေပမယ့်​ မနက်မိုး​လင်း​ကမိုး​ချုပ် တအုပ်တမြကီး​ သွား​လိုက်စား​လိုက် ​ေဆာ့​လိုက်ကစား​လိုက်နဲ့​ဆို​ေတာ့​ က​ေလး​ဘာဝ ပို​ေပျာ်တာ​ေပါ့​။ ​ေလှတစင်း​နဲ့​ ​ေလျှာက်သွား​လို့​လည်း​ရတယ်။ စွယ်​ေတာ်ဘုရား​ပွဲရှိလို့​ ​ေရွှနန်း​တင်တို့​ နန်း​ဝင်း​တို့​လည်း​ ြကည့်​ရတယ်။ မုန့်​ဟင်း​ခါး​ဆို စား​လို့​ေကာင်း​လိုက်တာများ​ေလ။ ငါး​ဖယ်​ေြကာ်​ေတွ၊​ ငါး​သ​ေလာက်ဥ​ေတွ​ေရာ ပါတယ်။ ​ေဈး​ကလည်း​ အလွန်​ေပါ။ ကိုယ်တို့​ေမွး​ချင်း​ဝမ်း​ကွဲတစ်သိုက်ဟာ သူများ​တကာ ​ေဆွမျိုး​ေတွထက်စာရင် ပိုြပီး​ေတာ့​ လံုး​လံုး​ေထွး​ေထွး​ ​ေရာ​ေရာ​ေနှာ​ေနှာရှိတာဟာ အဖွား​ေတွက သူတို့​ညီအမအချင်း​ချင်း​ စည်း​စည်း​လံုး​လံုး​ ရှိခဲ့​ြကလို့​ပဲ လို့​ ​ေတွး​မိတယ်။

    အခုနှစ်​ေပါင်း​များ​စွာ ြကာ​ေညာင်း​လာြပီး​တဲ့​ေနာက်မှာ​ေတာ့​ အညာကသား​ချင်း​များ​ရှိရာအရပ်ဟာ နဂို​ေန မစို​ေြပ၊​ အရာမယွင်း​၊​ ကား​လမ်း​မ​ေပါက်၊​ ​ေရဘံုဘိုင် မဖွင့်​တတ်၊​ မီး​ခလုပ်အဖွင့်​အပိတ်မလိုတဲ့​အတိုင်း​ ရိုး​ရာအစဉ်အလာမပျက် ထိမ်း​သိမ်း​ထား​ဆဲ​ေပမယ့်​ ​ေအာက်ရွာအ​ေြက ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်က​ေတာ့​ အရင်ကနဲ့​ ဘာမှ မတူ​ေအာင် ​ေြပာင်း​လဲလာခဲ့​ပါြပီ။ ရန်ကုန်က​ေန ပုသိမ်၊​ ​ေချာင်း​သာအထိ ​ေမာ်​ေတာ်ကား​နဲ့​ သွား​လို့​ရတာလည်း​ ြကာခဲ့​ြပီ။ ​ေြမာင်း​ြမက က​ေလး​ေတွဟာ အခုဆို သ​ေဘင်္ာ​ေတာင် စီး​တတ်ပါဦး​မလား​။ ကျံုမ​ေငး​လည်း​ ကား​နဲ့​ ရွှတ်ကနဲ ​ေရာက်​ေနပတဲ့​။ ခုချိန်ကျမှ အ​ေရာက်အ​ေပါက် မရှိရ​ေတာ့​တဲ့​အ​ေြကာင်း​က​ေတာ့​ ဟိုမှာလည်း​ ဘယ်သူမှ မကျန်သ​ေလာက်ပဲ​ေလ။ အား​လံုး​ ရန်ကုန်​ေရာက်လာကုန်ြကြပီ။

    အိမ်​ေစာင့်​ေလာက်ပဲ ထား​ရစ်ြက​ေတာ့​တယ်။ မိသား​စု အစုလိုက်အစုလိုက်​ေတွဟာ ကိုယ့်​ေနရာနဲ့​ကိုယ် လှုပ်ရှား​ရုန်း​ကန်ြကလို့​ အသီး​သီး​ အ​ေြခကျကုန်ြကြပီ။ ြမန်မာပီသတဲ့​ ချစ်စရာလူ​ေနမှုစရိုက်က​ေလး​က​ေတာ့​ သား​ချင်း​ေတွထဲမှာ သစ်တစ်ပင်​ေကာင်း​ ငှက်တစ်​ေသာင်း​နား​ဆိုသလို အဆင်​ေြပရာလူက ​ေနာက်လူ​ေတွကို ​ေဖး​မ​ေစာင့်​ေရှာက်ြပီး​ အြပိုင်း​အယိုင်း​ ကိုင်း​ကျွန််း​မှီ ကျွန်း​ကိုင်မှီ တက်လာြကတာပါပဲ။ ​ေမာင်နှမချင်း​ တရား​ဆိုင်လို့​ အ​ေမွလုစရာ မယ်မယ်ရရ ပိုင်ဆိုင်မှုမရှိတဲ့​ ပိန်မသာလိန်မသာ ​ေမွး​ချင်း​ေတွဟာ တစ်​ေယာက်တစ်​ေယာက် လက်တွဲ ​ေကျာပိုး​လို့​ ချစ်ချစ်ခင်ခင် ြကီး​ြပင်း​လာခဲ့​ရတာ ​ေတွး​မိ​ေတာ့​ အများ​ြကီး​ စိတ်ချမ်း​သာရပါတယ်။

    အဖွား​မရှိ​ေတာ့​တဲ့​ေနာက် သူ့​ေနရာဆက်ခံရတဲ့​ ​ေမွး​သမိခင်အ​ေနနဲ့​က​ေတာ့​ က​ေလး​ေြခာက်​ေယာက်အ​ေမ မုဆိုး​မဘဝနဲ့​ ရုန်း​ကန်လာခဲ့​ြပီး​တဲ့​ေနာက်မှာ ​ေဆွထဲမျိုး​ထဲ ​ေရာ့​ဟဲ့​ အင့်​ဟဲ့​ ​ေဖာ​ေဖာသီသီ မ​ေဝနိုင် မြခမ်း​နိုင်​ေသာ်ြငား​ ဘယ်သူဘယ်ဝါ​ေတာ့​ြဖင့်​ နာဖျား​မကျန်း​ရှိပတဲ့​လို့​ သတင်း​ြကား​ရင် သား​ဆရာဝန်နှစ်​ေယာက်ထဲက နီး​ရာလူအမှီဖမ်း​လို့​ လူမမာ​ေမး​၊​ ကျန်း​မာ​ေရး​အြကံ​ေပး​ေဆွး​ေနွး​မှု အကူအညီကို​ေတာ့​ြဖင့်​ မပျက်မကွက် ​ေပး​ေနပါ​ေတာ့​တယ်။ ဟုတ်​ေတာ့​လည်း​ ဟုတ်ပါရဲ့​ေလ။ သည်ဘက်​ေခတ်ြကီး​ထဲ​ေရာက်လာတဲ့​အခါ ​ေနမ​ေကာင်း​ထိုင်မ​ေကာင်း​များ​ြဖစ်လာရင် ​ေဆွနီး​မျိုး​စပ် လူခံက​ေလး​များ​ လက်လှမ်း​မမှီလို့​က​ေတာ့​ အာယုဗျဿန၊​ ​ေဘာဂဗျဿန၊​ မကင်း​ရာမကင်း​ေြကာင်း​က​ေလး​များ​ ရှိတတ်လာသလို ကိုယ့်​ဘက်က ​ေဖး​မ​ေစာင့်​ေရှာက်နိုင်တာကလည်း​ ဒါ​ေလး​တစ်ခု ရှိ​ေပသကိုး​ဗျ။

    ဧရာဝတီြမစ်ြကီး​ရဲ့​ အထက်အညာ မုန်း​ေချာင်း​အစပ်က ​ေဆွမျိုး​သား​ချင်း​ေတွအ​ေြကာင်း​က​ေတာ့​ အရင်စာ​ေတွမှာတုန်း​က ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ ​ေရး​ခဲ့​ြပီး​ပါြပီ။ အဲသည်က စုန်ဆင်း​လာလို့​ ​ေအာက်အရပ် ြမစ်ဝကျွန်း​ေပါ်ကို​ေရာက်တဲ့​အခါ အဲသည်မှာလည်း​ ကိုယ့်​သား​ချင်း​ေဆွမျိုး​ေတွ ရှိြကပါ​ေလရဲ့​လို့​ ြပန်ြပီး​ အစ​ေဖာ်လွမ်း​လိုက်မိပါတယ်။ ကိုယ့်​အဖို့​ေတာ့​ ဧရာဝတီဟာ ​ေြခရာလည်း​မ​ေပျာက်သလို ​ေရလည်း​ မ​ေနာက်ပါဘူး​။ ခန္ဓာကိုယ်တွင်း​မှာ လှည့်​ပတ်စီး​ဆင်း​ေနတဲ့​ ​ေသွး​ထဲမှာလည်း​ အ​ေရာအ​ေနှာ ကင်း​စင်​ေန​ေသး​လို့​ထင်ပါရဲ့​။ သည်​ေဆွသည်မျိုး​ သည်​ေြမသည်​ေရကို ြမတ်ြမတ်နိုး​နိုး​ြကီး​ ချစ်လျက်ခင်လျက်ပင် ရှိ​ေနပါ​ေသး​တယ်။ ဖား​သူငယ်က​ေလး​လို့​ သနား​ချင်လည်း​ သနား​လိုက်ပါ​ေတာ့​ေလ။

    “​ေချာင်း​ေပါ်မှာ ြဖတ်လာရှာတဲ့​ ပဒတ်က​ေလး​ နီြကင်ြကင်ရယ် နွယ်ြကိုး​ရှည်နဲ့​သွယ်။ ငယ်မူကို မ​ေဖျာက်နိုင်ဘု၊​ ​ေပျာ်​ေလာက်ဖွယ် ရင်ရယ်​ေမာင်ရယ်။ လွမ်း​ပါဘိတယ်။ ကိုယ့်​ဇာတိနွယ် ကိုယ်တို့​ဇာတိနွယ်။ နှစ်တိုင်း​ဆက်ထွန်် ြကက်သွန်ခင်း​ရဲ့​အလယ်။ ညီညွတ်​ေရး​နဲ့​ အသက်ရှည်ရှည် ခင်ခင်မင်မင် လက်ရည်တြပင်တည်း​ ​ေရှး​က​ေတာ့​ ပိုချစ်ြကတယ်။”

  • 0 comments:

    Post a Comment

    Copyright @ 2013 Dr.Soe Min.