“ဟင်း​စား​ နှင့်​ ကွန်ချက်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ပုဂံနား​က ဘုန်း​ေတာ်ြပည့်​ရွာက​ေလး​မှာ ဆယ်တန်း​ကို ငါး​ဘာသာဂုဏ်ထူး​နဲ့​ေအာင်တဲ့​ က​ေလး​တစ်​ေယာက်ရှိပါသတဲ့​။ ​ေဆး​ေကျာင်း​အမှတ်မှီ​ေသာ်ြငား​ ​ေငွ​ေြကး​မတတ်နိုင်လို့​ အကူအညီရှာ​ေနရင်း​ ​ေဖာင်​ေဒး​ရှင်း​တချို့​ဆီကို ​ေလျှာက်လွှာတင်ထား​ဆဲ တက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်​ေတွ ​ေလျှာက်ရ​ေတာ့​မယ်ဆို​ေတာ့​ ခမျာက​ေလး​ ဘာလုပ်ရမှန်း​မသိပဲ မအိပ်နိုင်မစား​နိုင်ြဖစ်​ေနရှာတယ် လို့​ သိရပါတယ်။ ြဖစ်ချင်တာက​ေတာ့​ အြကီး​ြကီး​ေပါ့​။ သူ့​ခွန်သူ့​အား​နဲ့​ကျြပန်​ေတာ့​လည်း​ မမှီတဲ့​ပန်း​ဆို​ေတာ့​ တံုး​ခုလို့​ လှမ်း​မှပဲ နီး​စပ်နိုင်လိမ့်​မယ်။

ခက်တာက ​ေဆး​ေကျာင်း​သက်ကလည်း​ အရင်လို ငါး​နှစ်နဲ့​ ဘွဲ့​အရ မဟုတ်​ေတာ့​ပဲ ​ေနာက်ထပ် တစ်နှစ်တိုး​လာြပန်​ေရာ။ ဇနပုဒ်က​ေလး​က​ေန တရပ်တ​ေကျး​သွား​ ပညာရှာရမှာြဖစ်​ေလ​ေတာ့​ ​ေန​ေရး​စား​ေရး​ေတာင် ​ေတာ်​ေတာ်ရုန်း​ယူရဦး​မယ့်​ အ​ေြခအ​ေန။ ဒီလိုနဲ့​ နီး​စပ်ရာ​ေတွကတဆင့်​ ​ေနရာတကာ စပ်စပ်စပ်စပ် အကုန်ပါ မုန်လာ လုပ်​ေနသူ ကိုယ့်​ဆီ​ေရာက်လာ​ေတာ့​ ​ေြကာ်ြငာဝင်ြပီး​ စပွန်ဆာ​ေခါ်​ေပး​ရမလို ြဖစ်​ေနတုန်း​မှာ ​ေသ​ေသချာချာ ​ေတွး​ြကည့်​မိ​ေတာ့​ ဟင်း​စား​က​ေလး​ တစ်ခွက်တချက်​ေတာ့​ ​ေပး​ရတာ အပန်း​မြကီး​ပါဘူး​။

ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေရရှည်နပ်မှန်ဖို့​ရာအတွက်ဆိုရင်​ေတာ့​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ဝမ်း​စာရှာတတ်​ေအာင် ကွန်ချက်က​ေလး​တစ်ကွက်နှစ်ကွက်ပါ ြပထား​ေပး​ဖို့​လိုမယ် လို့​ထင်ပါတယ်။ သူများ​ေပး​စာကမ်း​စာ​ေလး​ထိုင်စား​၊​ ကုန်သွား​ေတာ့​ ​ေနာက်ဘယ်သူ​ေပး​နိုင်ဦး​မလဲ ထပ်ရှာဆိုတဲ့​ ခပ်ညံ့​ညံ့​လူငယ်တစ်​ေယာက် မြဖစ်ရ​ေလ​ေအာင် ​ေစတနာနဲ့​ ​ေြပာပါတယ်။ ချိုး​ချိုး​ဖဲ့​ဖဲ့​ေတာ့​ မ​ေြပာရက်ပါဘူး​။ က​ေလး​နဲ့​ေတွ့​ြပီး​ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ စကား​စြမည် ​ေမး​ြမန်း​ေြပာဆိုြဖစ်ရင်​ေတာ့​ ​ေကာင်း​သား​ေပါ့​။ သို့​ေသာ်လည်း​ ပုဂံ နဲ့​ အမ်း​ လမ်း​ချင်း​မှ မတူတာ၊​ လူချင်း​လည်း​ ဘယ်​ေတွ့​နိုင်ပါ့​မလဲ ကို​ေချာနွယ်ရယ် ​ေနာ့​။ ဒါနဲ့​ပဲ ဒီက ဘိုး​ေတာ်ြကီး​လည်း​ အင်တာနက်က​ေန မ​ေနာနဲ့​ ​ေရး​လွှတ်လိုက်ပါတယ်။ သား​ေတာ်ြကီး​လည်း​ အဲသည်ဘက်က အာရံုက​ေလး​နဲ့​ လှမ်း​ဖတ်​ေပ​ေတာ့​။

အရင်ဆံုး​ သိချင်တဲ့​ေမး​ခွန်း​က​ေတာ့​ ဘာြဖစ်လို့​ ​ေဆး​ေကျာင်း​တက်ချင်ရသလဲ ဆိုတာပါ။ ရထား​ြပီး​သား​ အမှတ်​ေတွကို နှ​ေြမာလို့​လား​။ ​ေဆး​ေကျာင်း​က အမှတ်အြမင့်​ဆံုး​ မဟုတ်​ေတာ့​တာ​ေတာ့​ ြကာလှပါြပီ။ ဆရာဝန်အလုပ်က လူရို​ေသ ရှင်ရို​ေသ ဝင်​ေငွ​ေကာင်း​တဲ့​အလုပ်တစ်ခု မဟုတ်​ေတာ့​တာလည်း​ပဲ ပ​ေဝသဏီကတည်း​က။ ဝါသနာပါလို့​ဆိုရင်​ေတာင် အဲသည်ဝါသနာကို အရင်း​ခံြပီး​ အချိန်​ေတွ၊​ ​ေငွ​ေတွ၊​ အား​ထုတ်မှု​ေတွ၊​ စိတ်ရှည်သည်း​ခံမှု​ေတွ နဲ့​ ဘဝတသက်တာလံုး​ ရင်း​ယူရမယ့်​ သ​ေဘာရှိပါတယ်။

စိတ်ပျက်သွား​ေအာင် ​ေြပာတဲ့​သ​ေဘာ​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဆရာဝန်အလုပ်ကို ဘဝတက်လမ်း​အ​ေနနဲ့​ ထွက်​ေပါက်တစ်ခုအ​ေနနဲ့​ အား​ကိုး​တြကီး​ ဖမ်း​ဆုပ်ချင်တယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ အဲဒါ ​ေကာက်ရိုး​မျှင်​ေလာက်ပဲ ရှိပါတယ်။ ကိုယ့်​ေြခ​ေထာက်​ေအာက်မှာ အမာခံတစ်ခုခု ​ေထာက်ကန်မထား​နိုင်ရင် ြပန်ြမုပ်သွား​မှာစိုး​လို့​ ​ေြပာတာပါ။ ဆရာဝန်အငယ်​ေတွ အား​လံုး​လိုလို အနည်း​နဲ့​အများ​ ပင်ပန်း​ြကီး​စွာ ရုန်း​ကန်ြကရတာ ဘယ်သူ့​ကို ​ေမး​ေမး​ သိပါတယ်။ ြပီး​ရင် သည်ဘွဲ့​တစ်ခုတည်း​နဲ့​လည်း​ ထမင်း​အိုး​က ​ေကာင်း​ေကာင်း​ မနပ်ချင်​ေသး​ဘူး​။ ​ေနာက်တစ်ဘွဲ့​ထပ်ရထား​လည်း​ ဇာတ်လမ်း​က မြပတ်​ေသး​ဘူး​။ ဘူး​သီး​ ခရမ်း​သီး​များ​လို စိုက်သမျှ ပျိုး​သမျှ လန်း​လန်း​ဆန််း​ဆန်း​ ​ေဝ​ေဝဆာဆာ အသီး​အပွင့်​သန်တဲ့​အစား​မျိုး​ မဟုတ်ပါဘူး​။

သူ့​ရဲ့​ သ​ေဘာကိုက နှစ်ရှည်ပင်များ​နဲ့​ တူပါတယ်။ အဂ္ဂိရတ်သမား​များ​ ဖိုထိုး​ြကသလို ​ေရွှြဖစ်ဖို့​အ​ေရး​ ​ေရွှ​ေြကွး​ေနရင်း​နဲ့​ ရှိစုမဲ့​စု​ေရွှက​ေလး​ေတွ တက်တက်စင်သွား​ဦး​မယ်။ က​ေလး​ရဲ့​ဘဝနဲ့​ဆိုရင်​ေတာ့​ သင့်​ေတာ်တဲ့​ေရွး​ချယ်မှုလို့​ မြမင်ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဂရိပံုြပင်ထဲက အသီး​နီနတ်သမီး​ ပါး​ဆီး​ယပ်လုလင်ကို ​ေြပာခဲ့​သလို “သင့်​မှာ လံု​ေလာက်တဲ့​ ဇွဲ၊​ လံု့​လ နဲ့​ သတ္တိ ရှိတယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ အများ​နဲ့​မတူ ထူး​ြခား​တဲ့​ သူရဲ​ေကာင်း​လုလင်တစ်​ေယာက်အြဖစ် ကမ္ဗည်း​ ​ေမာ်ကွန်း​တွင်ရစ်​ေအာင် ငါ မစအံ့​။” လို့​ေတာ့​ ​ေြပာလို့​ရပါတယ်။ ဆရာဝန်အလုပ်ကို တကယ်ဝါသနာပါလို့​ တကယ်ြကိုး​ြကိုး​စား​စား​ စိတ်ထား​ြမတ်ြမတ်နဲ့​လုပ်ရင်​ေတာ့​ တကယ့်​ သမာအာဇီဝအစစ်မို့​ ထမင်း​မစား​ပဲ ပီတိနဲ့​ ဝမ်း​ဝနိုင်ပါတယ်။ (ငတ်​ေသတဲ့​ ဆရာဝန်​ေတာ့​ မရှိ​ေပါင်)

ဝါသနာပါလွန်း​လို့​ ​ေဆး​ေကျာင်း​ကိုမှ မြဖစ်မ​ေန တက်ချင်ပါတယ်ဆိုရင် အရင်ဆံုး​ရှာရမှာက စပွန်ဆာ မဟုတ်ပါဘူး​။ မ​ေကွး​မှာ ​ေနစရာ ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​တစ်ခုကို အရင် စီစဉ်ပါ။ အဲသည်​ေနာက်မှာ​ေတာ့​ ကိုယ်ရထား​တဲ့​ ဆယ်တန်း​အမှတ်​ေတွကို ြပြပီး​ စာသင်နည်း​ြပဂိုက်တစ်​ေယာက်လုပ်ဖို့​ အဆက်အသွယ် ရှာရပါလိမ့်​မယ်။ ဒီအခါမှာ နံမယ်ြကီး​ ဝိုင်း​ကျူရှင်​ေတွက လခ​ေကာင်း​ေကာင်း​ေပး​လို့​ ဆွယ်လာနိုင်ပါတယ်။ သူတို့​အတွက် ​ေြကာ်ြငာလည်း​ရ အလုပ်လည်း​ခိုင်း​ရင်း​ေပါ့​။ လက်မခံသင့်​ပါဘူး​။ စီး​ပွား​ရှာဖို့​ သက်သက် မဟုတ်ဘူး​။ ​ေဆး​ေကျာင်း​တက်ဖို့​လည်း​ ရှိ​ေသး​တယ် ဆိုတာ မ​ေမ့​ပါနဲ့​။ ပိုက်ဆံရတဲ့​ဘက်ကို အား​သာသွား​ရင် ကိုယ့်​ပညာ​ေရး​ဘက်မှာ ​ေရစုန်​ေမျာသွား​ပါလိမ့်​မယ်။ ​ေဆး​ေကျာင်း​မှာ စာသင်​ေပး​ခဲ့​တုန်း​က ကျူရှင်ဆရာတပည့်​ေတွ​ေလာက် ကိုယ့်​ေကျာင်း​စာကိုယ် စိတ်မဝင်စား​တဲ့​သူ​ေတွ မရှိပါဘူး​။ ပိုက်ဆံရ​ေလ၊​ ​ေကျာင်း​နဲ့​ကင်း​ကွာ​ေလ။ ​

ေနာက်ဆံုး​ ဘွဲ့​ရဖို့​ေတာင် ြဖစ်ြဖစ်ြမည်​ေအာင် ဆယ်နှစ် ဆယ့်​ငါး​နှစ် တက်ယူရတဲ့​သူ​ေတွ ရှိတယ်။ လူ​ေတွရဲ့​သ​ေဘာ လခ​ေကာင်း​ေကာင်း​ေပး​ေလ​ေလ အလုပ်​ေကာင်း​ေကာင်း​ခိုင်း​ချင်​ေလ​ေလ ဆိုတာ သတိထား​ပါ။ အချိန်မတိုင်မီ လွယ်လွယ်ရတဲ့​ ပိုက်ဆံဆိုတာ လူကိုပျက်စီး​ေစပါတယ်။ ြဖစ်သင့်​တာက​ေတာ့​ ​ေနစား​ရိတ် စား​စား​ရိတ် သင့်​တင့်​ရံု ဆယ်တန်း​ေကျာင်း​သား​ တစ်​ေယာက်စ နှစ်​ေယာက်စ​ေလာက်သာ လက်ခံြပီး​ ကိုယ့်​အတွက် စာဖတ်ချိန် မကျန်ကျန်​ေအာင် ချန်ပါ။

မြပည့်​စံုသူတစ်​ေယာက်အ​ေနနဲ့​ ​ေဆး​ေကျာင်း​တက်တဲ့​သက်တမ်း​တ​ေလျှာက်မှာ ရင်ဆိုင်ရမယ့်​ အခက်အခဲ​ေတွ၊​ မျက်နှာငယ်စရာ​ေတွ ​ေြပး​လို့​မလွတ်​ေအာင် ​ေတွ့​ရပါလိမ့်​မယ်။ အဲသည်အခါမှာ ​ေရှာင်ဖို့​တိမ်း​ဖို့​လည်း​ မြကိုး​စား​ပါနဲ့​။ ​ေခါင်း​ငံု့​ဦး​ညွှတ် အရှံုး​ေပး​ဖို့​လည်း​ မစဉ်း​စား​ပါနဲ့​။ အဲသည်ခါး​သီး​မှု​ေတွက ​ေဆး​ဘက်ဝင်ပါတယ်။ ခွန်အား​အြဖစ် အသံုး​ချပါ။ အဲဒါ ဆင်း​ရဲနိမ့်​ကျတဲ့​သူ​ေတွအတွက် ဘဝက​ေပး​တဲ့​ ​ေလျာ်​ေြကး​လက်​ေဆာင်ပါ။ ချမ်း​သာြပည့်​စံုတဲ့​သူ​ေတွ မရနိုင်တဲ့​ အခွင့်​အ​ေရး​လည်း​ ြဖစ်ပါတယ်။ အဲဒါ​ေတွကို ဘယ်လိုခွန်အား​ြဖစ်​ေစမလဲ ဆိုရင် လျှို့​ဝှက်ချက်က​ေတာ့​ ကိုယ်ကျင့်​တရား​ နဲ့​ ရိုး​ေြဖာင့်​ေသာစိတ်ရင်း​ ပါပဲ။ ချမ်း​သာြကွယ်ဝသူ​ေတွဟာ ဆင်း​ရဲနွမ်း​ပါး​သူ​ေတွကို ​ေငွ​ေြကး​အား​ကိုး​နဲ့​ အနိုင်ယူတဲ့​အခါ ရှိတတ်စြမဲပါ။ လူဆိုတာ ဘယ်​ေလာက်ပဲ ဆင်း​ရဲဆင်း​ရဲ ကိုယ်ကျင့်​တရား​ကို ​ေစာင့်​ထိန်း​ထား​သ​ေရွ့​၊​ စိတ်ရင်း​ေစတနာမှန် နဲ့​ ဆက်ဆံ​ေပါင်း​သင်း​ေနသ​ေရွ့​၊​ စိတ်ဓါတ်ခွန်အား​ေတွ အလိုလို ြဖစ်​ေပါ်​ေနပါတယ်။ သိမ်ငယ်နိမ့်​ကျတဲ့​စိတ်လည်း​ မခံစား​ရပါဘူး​။ ဆင်း​ရဲတဲ့​မာနဆိုတာ အဲသည်က ြဖစ်လာတာပါ။

တကယ်လို့​များ​ ကိုယ့်​ရဲ့​စာရိတ္တကို ချမ်း​သာတဲ့​သူဆီမှာ ​ေငွ​ေြကး​နဲ့​ ​ေရာင်း​စား​မိြပီဆိုရင်​ေတာ့​ တသက်လံုး​ နလန်မထူပဲ သူများ​လက်​ေအာက်မှာ အနိုင်ကျင့်​ခံရ​ေတာ့​မယ် လို့​ မှတ်ယူ​ေစချင်ပါတယ်။ အထူး​သြဖင့်​ ဆင်း​ရဲြပီး​ ရုပ်အဆင်း​လှပတဲ့​ မိန်း​က​ေလး​ေတွမှာ ကိုယ်ကျင့်​တရား​နဲ့​မှ မထိန်း​သိမ်း​နိုင်ရင် ဘဝတန်ဖိုး​မဲ့​သွား​တာကို ြမင်ဖူး​ြကပါလိမ့်​မယ်။ ​ေနာင်ကို ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့​အခါ အကုန်ြပန်ဝယ်လို့​ ရတာ​ေပါ့​ လို့​ ဆင်​ေြခ​ေပး​ြက​ေပမယ့်​လည်း​ ြပန်ဝယ်လို့​ရတာ အစစ်မဟုတ်​ေတာ့​ပဲ အတုြကီး​ဆိုတာကို သတိမထား​မိြကပါဘူး​။

ဘာမှမရင်း​ရင် ဘာမှမရဘူး​ဆိုတဲ့​ ​ေလာကြကီး​ထဲမှာ ဆရာဝန်ြဖစ်ချင်တဲ့​အတွက် ​ေပး​ဆပ်ရင်း​နှီး​လိုက်ရတာ​ေတွလည်း​ ရှိပါလိမ့်​မယ်။ ဆရာဝန်မြဖစ်ခင် စား​ဝတ်​ေန​ေရး​အတွက်လည်း​ အဲလိုပဲ အလဲအလှယ်သ​ေဘာမျိုး​ ရင်း​လိုက်ရတာ အနစ်နာခံလိုက်ရတာ​ေတွ ရှိမှာ​ေပါ့​။ ကိုယ်က မြပည့်​စံုတဲ့​အတွက် ​ေငွ​ေြကး​ဆိုတာ အြမဲတမ်း​ လိုအင်မှာြပ​ေနမှာပဲ။ အဲသည်​ေငွ​ေြကး​အတွက် စာရိတ္တကို မရင်း​နဲ့​လို့​ ​ေသ​ေသချာချာ မှာထား​ခဲ့​သလိုပါပဲ။ ကိုယ့်​ရည်မှန်း​ချက်ပန်း​တိုင်ကိုလည်း​ ရင်း​မပစ်​ေစချင်ပါဘူး​။ ​ေငွ​ေနာက်လိုက်ြပီး​ လမ်း​ေပျာက်သွား​တဲ့​သူ​ေတွ အများ​ြကီး​ မဟုတ်လား​။ ကိုယ့်​မျက်စိ​ေရှ့​မှာ ​ေြဖာင့်​ြဖူး​ေနတဲ့​ ပညာ​ေရး​ပန်း​တိုင်ြကီး​ ​ေပျာက်​ေပျာက်သွား​တိုင်း​ ငါဘယ်ဘက်ကို လမ်း​ေချာ်​ေနြပီလဲလို့​ သံလိုက်အိမ်​ေြမှာင်က​ေလး​နဲ့​ ြကည့်​သလို ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် ြပန်သံုး​သပ်​ေနဖို့​လည်း​ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆင်း​ရဲလို့​ ​ေကျာင်း​စား​ရိတ်မတတ်နိုင်လို့​ ​ေဆး​ေကျာင်း​ကထွက်သွား​ရတဲ့​သူ၊​ ဆရာဝန်ြဖစ်မသွား​တဲ့​သူ မ​ေတွ့​ဖူး​ေသး​ပါဘူး​။

ဒါ​ေပမယ့်​ ချမ်း​သာလို့​၊​ နံမည်​ေကျာ်ြကား​လို့​၊​ တြခား​နယ်ပယ်တစ်ခုခုမှာ ဝက်ဝက်ကွဲ​ေအာင်ြမင်​ေနလို့​ (​ေြပာြကတာပဲ​ေလ) ဆရာဝန်အလုပ်ကို စွန့်​ခွာသွား​တဲ့​သူ​ေတွ​ေတာ့​ အများ​ြကီး​ရှိပါတယ်။ ဆရာဝန်အလုပ်ရဲ့​ ြပဿနာဟာ ​ေဆး​ေကျာင်း​တက်​ေနဆဲကာလမှာထက် ​ေကျာင်း​ြပီး​လို့​ အလုပ်ဝင်တဲ့​အခါမှာ ပိုခက်ခဲပါတယ်။ သစ်ခွပန်း​ သဇင်ပန်း​က​ေလး​များ​လို အပင်ြမင့်​ြမင့်​ ဥတု​ေအး​ေအး​ချမ်း​ချမ်း​နဲ့​မှ လန်း​လန်း​လှလှ ပွင့်​ြကတဲ့​အမျိုး​ပါ။ ​ေြမဇာြမက်ြခံု​ေပါ်မှာ ​ေရအိုင်ဗွက်နွံထဲမှာ မပွင့်​နိုင်ပါဘူး​။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ အြမန်ဆံုး​ ကိုယ့်​ေြခ​ေထာက်​ေပါ်ကိုယ်ရပ်နိုင်​ေအာင် ြကိုး​စား​ချင်တဲ့​သူ​ေတွအဖို့​ ​ေရွး​ချယ်ဖို့​ မသင့်​ေတာ်ပါဘူး​။ ဝင်မိရင်လည်း​ ြပန်လှည့်​လို့​မရဘူး​။ ဖျာလိပ်​ေခါင်း​ထဲဝင်တိုး​တဲ့​ေခွး​လိုပဲ။ (ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် နှိုင်း​ရတာ အသည်း​နာလိုက်တာ)

​ေရှ့​ေန​ေမာင်ကံ တစ်ြကံတစ်ကျပ်ဆိုတဲ့​ ဖိုး​ပါြကီး​လိုပဲ အလကား​မတ်တင်း​ အြကံ​ေကာင်း​ဉာဏ်​ေကာင်း​ ​ေပး​ရမယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ သည့်​ထက်ပိုြပီး​ ​ေရွး​ချယ်စရာ အခွင့်​အလမ်း​လည်း​ေပါ၊​ တက်လမ်း​လည်း​ ​ေရ​ေရရာရာရှိ၊​ ဆူလွယ်နပ်လွယ်၊​ စား​ချင်စဖွယ် နည်း​လမ်း​က​ေလး​တစ်ခု နမူနာြပချင်ပါတယ်။ နိုင်ငံြခား​ဘာသာတက္ကသိုလ်မှာ အဂင်္လိပ်စာအဓိကနဲ့​တက်ပါ။ မန္တ​ေလး​မှာ ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​ေတွ ပို​ေတာင်​ေပါ​ေသး​။ ​ေကျာင်း​တဘက်နဲ့​ ဆယ်တန်း​က​ေလး​ေတွကို အဂင်္လိပ်စာြပပါ (သူတို့​လည်း​တတ် ကိုယ်လည်း​တတ်)။ ​ေကျာင်း​ြပီး​သွား​လို့​ ကိုယ်တိုင် ​ေရပက်မဝင် ​ေြပာတတ်ဆိုတတ်ရှိလာတဲ့​အခါ ဧည့်​လမ်း​ညွှန်လုပ်ပါ။ ကိုယ့်​ေြခ​ေထာက်​ေပါ်ကိုယ် ရပ်နိုင်တဲ့​အခါ ​ေြခလှမ်း​ဆက်လှမ်း​ဖို့​ ြကိုး​စား​ပါ။ ကွန်ြပူတာ၊​ စာရင်း​အင်း​၊​ တြခား​ဘာသာစကား​ အတတ်ပညာတစ်ခုခုနဲ့​ နိုင်ငံတကာအဝန်း​အဝိုင်း​ကို ဝင်ဆန့်​နိုင်မယ့်​ အသက်​ေမွး​မှု တစ်ခုခုကို​ေြပာင်း​ပါ။ ​ေရာက်​ေလရာ​ေနရာတိုင်း​ကို ​ေြခကုပ်ယူြပီး​ သူ့​ထက်ပိုြမင့်​တဲ့​ အဆင့်​တစ်ခုခုကို ​ေရာက်​ေအာင် တစ်လှမ်း​ချင်း​ ရဲရဲဝံ့​ဝံ့​တက်သွား​ပါ။ အဲဒီဘက် လမ်း​ေြကာက​ေတာ့​ ဆရာဝန်အလုပ်ထက်စာရင် အသွယ်သွယ်​ေသာ ​ေရွး​ချယ်စရာ ထွက်​ေပါက်​ေတွ ရှိပါလိမ့်​မယ်။ စာသင်နှစ်အား​ြဖင့်​လည်း​ သိပ်မြကာဘူး​။

အ​ေရး​ြကီး​တာက ဘယ်​ေနရာ​ေရာက်​ေရာက် သူများ​ထက် ထူး​ချွန်ထက်ြမက်​ေန​ေအာင် ြကိုး​စား​ဖို့​ပါ။ ​ေငွ​ေြကး​ဥစ္စာပစ္စည်း​ဆံုး​ရှံုး​တာထက် အချိန်​ေတွ အလဟဿဆံုး​ရှံုး​ရတာ ပိုနစ်နာတယ်။ အဲဒီထဲမှာမှ အကျင့်​သီလဆံုး​ရှံုး​ရတာဟာ အနစ်နာဆံုး​ပဲဆိုတာက​ေလး​ေတာ့​ မ​ေမ့​ေအာင် သတိထား​ေပါ့​။ အပို​ေတွ ​ေြပာ​ေနတာထင်ရင် ကိုယ်​ေတွ့​ြကံုရတဲ့​အခါ သိလာပါလိမ့်​မယ်။

ဆရာဝန်မှ ြဖစ်ချင်တယ်ဆို ​ေနာက်ထပ်​ေရွး​ချယ်စရာ လမ်း​တစ်ခုရှိပါ​ေသး​တယ်။ ​ေန​ေရး​စား​ေရး​ကို နိုင်ငံ​ေတာ်က အကူအညီယူ​ေပါ့​။ စစ်​ေဆး​တက္ကသိုလ်တက်လိုက်။ အြပင်​ေဆး​ေကျာင်း​ တက်တာထက်စာရင်​ေတာ့​ ​ေနစရာအ​ေဆာင်ရမယ်။ ပံုစံထမင်း​စား​ရမယ် (ခု​ေတာ့​ ​ေြကွး​မ​ေြကွး​ မသိ​ေတာ့​ဘူး​)။ အလုပ်ဝင်ဖို့​ ဘွဲ့​လွန်တက်ဖို့​ ပိုြပီး​ ​ေရ​ေရရာရာ ရှိတယ်။ ကိုယ့်​ဘက်ကြပန်​ေပး​ရမှာ တစ်ခု​ေတာ့​ ရှိတယ်။ အမိန့်​နာခံတတ်မှု။ ​ေကျာင်း​ဝင်း​ထဲမှာကိုက စစ်ပံုမကျ မဝင်ရ လို့​ ​ေရး​ထား​သား​ပဲ။ စစ်သား​ဆိုတာ စစ်စည်း​ကမ်း​နဲ့​ ​ေနရမှာပဲ။ သူများ​ဆီက အ​ေထာက်အပံ့​မယူ၊​ အိမ်ကလည်း​ ပံ့​ပိုး​စရာ မလိုတာမို့​ ကိုယ့်​ဒူး​ကိုယ်ချွန်ချင်တဲ့​သူ​ေတွအတွက် သင့်​ေတာ်ပါတယ်။ ​ေယာကင်္ျား​ေလး​ြဖစ်​ေနတဲ့​အတွက် စစ်အင်ဂျင်နီယာတက္ကသိုလ်တို့​ စစ်တက္ကသိုလ်တို့​ကိုလည်း​ ​ေရွး​ချယ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒီမှာ ​ေကျာင်း​တက်​ေနတဲ့​က​ေလး​ေတွကို သူများ​ေတွထက် အိမ်က​ေငွပိုပို့​ေပး​ရတာ​ေတွလည်း​ ြမင်ဖူး​ပါတယ်။ သူတို့​မှာလည်း​ အပိုကုန်ကျစား​ရိတ်​ေတွ မ​ေသး​လှဘူး​လို့​ ​ေြပာြကတယ်။ ကိုယ်တိုင်တက်ဖူး​တဲ့​သူ​ေတွနဲ့​ တိုင်ပင်တာ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ပါ။

တကယ်လို့​များ​ ​ေဆး​ေကျာင်း​တက်ချင်ရြခင်း​ အ​ေြကာင်း​ရင်း​ဟာ ြကီး​ပွား​တိုး​တက်ချင်လို့​၊​ ဆင်း​ရဲတွင်း​က လွတ်ကင်း​ချင်လို့​ဆိုတဲ့​ ဆန္ဒ​ေတွရှိမယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ နှစ်ရှည်လများ​ ​ေဝ့​ဝိုက်မ​ေနပဲ ကိုယ်လိုရာကို တိုက်ရိုက်တူရူ ြကိုး​စား​ယူ​ေစချင်ပါတယ်။ အဲဒါက​ေတာ့​ စီး​ပွား​ေရး​ေလာကထဲကို ​ေြခစံုပစ်ဝင်ြပီး​ စီး​ပွား​ေရး​အြမင်ကျယ်ကျယ်နဲ့​ တိုး​တက်ရာ တိုး​တက်​ေြကာင်း​ ရှာပါ။ ကိုယ့်​မှာြဖင့်​ အရင်း​အနှီး​ မရှိပဲနဲ့​ ပုဏ္ဏား​ဘကွန်း​ဝတ္ထု အလွတ်ကျက်ြပီး​ သူ​ေဌး​ဆုပန်တာ စိတ်ကူး​ယဉ်ဆန်လှချည်ရဲ့​ လို့​ မ​ေအာင့်​ေမ့​ပါနဲ့​။ ကိုယ့်​မှာ ချို့​တဲ့​အား​နည်း​တဲ့​ ချွတ်ယွင်း​ချက်​ေတွကို ကံ၊​ ဉာဏ်၊​ ဝီရိယနဲ့​ြဖည့်​မှသာ ြပည့်​စံုလာပါလိမ့်​မယ်။ ဆင်​ေြခဆင်လက်နဲ့​ ြဖည့်​လို့​က​ေတာ့​ ဟာြမဲဟာ​ေနဦး​မှာပါ။ အရင်း​အနှီး​မရှိလို့​၊​ ​ေကျာ​ေထာက်​ေနာက်ခံ အသိုင်း​အဝိုင်း​ မရှိလို့​၊​ ကူညီမစမယ့်​သူ မ​ေတွ့​လို့​ ဘယ်လိုအ​ေြကာင်း​မျိုး​ကိုပဲြပြပ အ​ေြကာင်း​လည်း​မထူး​၊​ အကျိုး​လည်း​မထင်ပါဘူး​။

ဘာမှမရှိပဲ အကုန်ြဖစ်​ေအာင်လုပ်နိုင်တာမှ ကိုယ့်​အစွမ်း​အစစစ်စစ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ ခိုင်း​နှိုင်း​စရာ ဥပမာ သာဓက​ေတွ တပံုတပင်ရှိြပီး​သား​ပါ။ ကိုယ်က တကယ်ယံုြကည်ဖို့​ပဲ လိုပါတယ်။ ရှစ်တန်း​ေကျာင်း​သား​ေလာက်တုန်း​က အလံုမှာ​ေနတဲ့​ သူငယ်ချင်း​အိမ်သွား​လည်တဲ့​အခါ သူတို့​လမ်း​ထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က​ေလး​မှာ လက်ဖက်ရည်လိုက်တိုက်ပါတယ်။ ဆိုင်က​ေလး​က ​ေသး​ေပမယ့်​ ​ေကာင်း​ေကာင်း​မွန်မွန် လို့​ ​ေြပာလို့​ရပါတယ်။ နိုင်ငံြခား​ေရစီး​ေြကာင်း​ေတွ​ေခတ်မှာ ဆိုင်ရှင်ြကီး​ရဲ့​သား​ လူငယ်လူရွယ်​ေတွ ဂျပန်နိုင်ငံမှာ ​ေလး​ငါး​ဆယ်နှစ်ထွက် အလုပ်လုပ်ြက၊​ ​ေငွ​ေြကး​ေတွ စုမိ​ေဆာင်း​မိြကတယ်ဆို​ေပမယ့်​ သူတို့​မိသား​စုမှာ ထူး​ထူး​ြခား​ြခား​ ​ေြပာင်း​လဲမသွား​ပါဘူး​။

တကယ်တမ်း​ မျက်လှည့်​ြပလိုက်သလို စီး​ပွား​ေရး​လုပ်ငန်း​ေတွ အုန်း​အုန်း​ထြပီး​ ြကီး​ပွား​သွား​တာက​ေတာ့​ နိုင်ငံြခား​မှာ အလုပ်လုပ်ခဲ့​လို့​ မဟုတ်ပဲ မိဘလက်ငုတ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က​ေလး​ကို အင်တိုက်အား​တိုက် ြကိုး​စား​ေရာင်း​လာတဲ့​အခါမှာြဖစ်ပါတယ်။ ဆိုင်ခွဲ​ေပါင်း​များ​စွာကို အလုပ်သမား​ရာနဲ့​ချီြပီး​ စီမံခန့်​ခွဲရင်း​ သူတို့​ဆိုင်ရှိ​ေနတဲ့​အတွက် နဂိုက​ေြခာက်ကပ်ကပ်ရှိခဲ့​တဲ့​ အိမ်နီး​နား​ချင်း​ရပ်ကွက်က​ေလး​ပါ ​ေဈး​ဆိုင်တန်း​က​ေလး​ ြဖစ်လာြပီး​ အိမ်​ေဈး​ေြမ​ေဈး​ေတွ​ေတာင် ထိုး​တက်သွား​ပါသတဲ့​။ ရန်ကုန်မှာ လက်ဖက်ရည်​ေရာင်း​ရတာ ဂျပန်မှာ အလုပ်လုပ်ရတာထက် သာတယ် မသာတယ် ​ေမး​စရာ​ေတာင် မလို​ေတာ့​ဘူး​။ မင်း​လမ်း​က ရခိုင်မုန့်​တီဆိုင်က​ေလး​ RC 2 ​ေရှ့​မှာ ဘယ်လိုဆိုင်ြကီး​ြဖစ်လာတယ်ဆိုတာလည်း​ ရန်ကုန်သူ ရန်ကုန်သား​တိုင်း​ သိြကပါတယ်။ ြကီး​ပွား​ချမ်း​သာဖို့​ အခွင့်​အလမ်း​ဆိုတာ နိုင်ငံြခား​ထွက်နိုင်မှ မဟုတ်ဘူး​။

ြပည်တွင်း​က ခရိုနီ​ေတွအြဖစ် ပါဝါရှိတဲ့​သူ​ေတွနဲ့​ ကပ်ြပီး​ ကတံုး​ေပါ်ထိပ်ကွက်နိုင်မှလည်း​ မဟုတ်ဘူး​။ စည်း​ စံနစ်နဲ့​ မှန်မှန်ကန်ကန် ြကိုး​စား​အား​ထုတ်ရင် ကံဆိုတာကို ​ေမ့​ပလိုက်လို့​ေတာင် ရသလိုရှိပါတယ်။ သူတို့​ချမ်း​သာတာ လူမစွမ်း​နတ်မြပီး​ ကံ​ေကာင်း​ရံု သက်သက် မဟုတ်ဘူး​ဆိုတာ အလုပ်ခွင်ထဲမှာ သွား​ထိုင်ြကည့်​ေနရံုနဲ့​ အကဲခတ်လို့​ ရပါတယ်။

သွား​ပါများ​မှ ခရီး​ေရာက်သတဲ့​။ ရပ်​ေနရင်​ေတာ့​ ဘယ်မှ မ​ေရာက်​ေတာ့​ပါဘူး​။ ဆယ်တန်း​ေအာင်တုန်း​က ရတဲ့​အမှတ်​ေတွကို ြပန်ကာလှန်ကာတွက်ြပီး​ အဲဒါြကီး​နှ​ေြမာလို့​ ဘာလုပ်ရမှန်း​မသိဘူး​ဆိုရင် ကိုယ့်​ဘဝဟာ အဲသည်​ေလာက် အမှတ်အများ​ြကီး​နဲ့​ ဆယ်တန်း​က မတက်ပဲ ကျကျန်​ေနတာနဲ့​ ဘာမှ မထူး​ပါလား​ လို့​ သတိြပုလိုက်ပါ။ တကယ်​ေတာ့​ ကိုယ့်​အ​ေြခအ​ေနနဲ့​ သည်လိုအမှတ်​ေတွရလာ​ေအာင် ဘယ်လို ြကိုး​စား​လာခဲ့​ရသလဲ။ အဲလိုဇွဲလံု့​လမျိုး​နဲ့​ ဘဝခရီး​ကို ​ေြခလှမ်း​မှန်မှန် ဆက်​ေလျှာက်သွား​ရင် ဘာကိုမှလည်း​ ​ေြကာက်စရာမလို​ေတာ့​ဘူး​။ ဘယ်သူ့​အကူအညီ အ​ေစာင်အမ မှလည်း​ ​ေမျှာ်ကိုး​ေနစရာ မလို​ေတာ့​ဘူး​။ မရှိလို့​ မြပည့်​စံုလို့​ ဆင်း​ရဲချို့​တဲ့​လို့​ အား​ငယ်​ေနမယ့်​အစား​ အဲဒီဟာကွက်​ေတွက​ေန ခွန်အား​အြဖစ် ​ေမွး​ယူနိုင်​ေအာင် ကွန်ချက်ြပရင်း​ အား​ေပး​စကား​ေြပာလိုက်ရပါတယ်။ ဟင်း​စား​ရတဲ့​အခါကျရင်လည်း​ တစ်​ေကာင်နှစ်​ေကာင် ​ေပး​ရ​ေသး​တာပ။ စာဖတ်သူများ​ကိုလည်း​ အလှူ​ေငွများ​ ပက်ပက်စက်စက်ြကီး​ လက်ခံ​ေနြပီြဖစ်ပါ​ေြကာင်း​ သတင်း​ေကာင်း​ပါး​အပ်ပါတယ်။