“​ေအး​ေမတ္တာ သို့​ေပတဲ့​ မပျက်​ေပါင်ရှင်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

မ​ေအး​မိက​ေတာ့​ သူ့​အ​ေပါ်မှာ ဆိုး​ချင်သလိုဆိုး​၊​ သွမ်း​ချင်သလိုသွမ်း​၊​ နှမ်း​ေစ့​က​ေလး​မျှ​ေတာင် ​ေမတ္တာမပျက်နိုင်ပါဘူး​တဲ့​။ ဖဲရိုက်တာ ြမင်း​ေလာင်း​တာ​ေတွ မကလို့​ သည့်​ထက် ဆယ်ဆပိုဆိုး​လည်း​ သူ့​ချစ်သူကို စိတ်ထဲက အသည်း​ေရာအူ​ေရာကို ချစ်ခင်တယ်ဆိုပဲ။

အ​ေြကာင်း​က​ေတာ့​ သူ့​အချစ်ဟာ လိုအင်ဆန္ဒ၊​ ​ေမျှာ်ကိုး​တမ်း​တြခင်း​ကင်း​တဲ့​ တကယ့်​ေမတ္တာစိတ်ကို အရင်း​ခံထား​တဲ့​အတွက်​ေြကာင့်​ပါတဲ့​။ တယ်လည်း​ ​ေြပာတတ်လိုက်တဲ့​ သူငယ်မကွယ်။ တို့​လည်း​ပဲ သူ့​ကိုအား​ကျမခံ သိြကား​မင်း​ဖျက်​ေတာင် မပျက်တဲ့​ ​ေမတ္တာအရင်း​ခံစိတ်ထား​က​ေလး​ကို ​ေြကာ်ြငာဝင်ရဦး​ေတာ့​မှာ​ေပါ့​။ ဆရာဝန်​ေတွနဲ့​ တို့​ေမြကီး​နဲ့​အြကား​မှာ အြကီး​အကျယ် Clash ြဖစ်သွား​ြပီ။ Conflict ြဖစ်ကုန်ြပီ။ စသည်ြဖင့်​ အထင်မှား​အြမင်မှား​ြဖစ်ကုန်တဲ့​သူ​ေတွ သိ​ေအာင် ​ေြပာရရင်​ေတာ့​ တို့​သား​အမိ​ေတွြကား​မှာ ဘာအကျိတ်အခဲမှ မရှိပါဘူး​။

တို့​ြကား​မှာထား​တဲ့​ ဆက်ဆံ​ေရး​ကလည်း​ ​ေမတ္တာအရင်း​ခံတဲ့​စိတ်ထား​နဲ့​မို့​ သြကား​မင်း​မကလို့​ ထန်း​လျက်မင်း​ြကီး​ပဲ လာဖျက်ဖျက် ဘယ်မှာပျက်ရိုး​ထံုး​စံရှိပါ့​မလဲဗျာ။ တယ်ပလီတဲ့​ ​ေမာင်စံဖား​။ ရှံု့​ချည်နှပ်ချည် အလီလီနဲ့​။ ဟိုတ​ေန့​ကပဲ စ​ေတး​တပ်စ်တင် ဖွထား​တာ သူ့​လက်ချက်မဟုတ်လို့​ ဘယ်သူတုန်း​။ အခုချိန်ကျမှ သမ္မတရံုး​ေြကြငာချက်လို ရုပ်သိမ်း​လို့​ ရမလား​။ အဟုတ်​ေြပာတာပါဗျာ။ မယံုရင် အဲဒီစ​ေတး​တပ်စ် အစအဆံုး​ ြပန်​ေရး​ြပပါ့​မယ်။

“ဆရာဝန်ဆိုတာက​ေတာ့​ အသက်​ေမွး​မှုတစ်ခု ြဖစ်ပါတယ်။ နိုင်ငံ​ေရး​သမား​ဆိုတာက​ေရာ အသက်​ေမွး​မှုတစ်ခုလို့​ ​ေြပာလို့​ရပါသလား​။ ဘယ်သူ​ေတွက ပိုချမ်း​သာမလဲ​ေတာ့​ မသိပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ လူြကီး​ ဆံုး​မစကား​မို့​ နာခံပါတယ်။ တခါတရံမှာ အမှန်တရား​ဟာ လူြကား​လို့​ မ​ေကာင်း​ပါဘူး​။”

 အဲဒီအတိုင်း​ အတိအကျပါပဲ။ အဲဒီစကား​ဟာ အစအဆံုး​မပါပဲ လိုချင်သလို ြဖတ်​ေတာက်​ေချာက်တွန်း​ထား​ပါတယ်ဆိုတဲ့​ စကား​တပိုင်း​တစနဲ့​ေတာင် ဘယ်​ေနရာမှာ ကဏ္ဍ​ေကာစြဖစ်​ေနပါသလဲ။ သူ​ေြပာတဲ့​စကား​ မဟုတ်ဘူး​လို့​ အဓိပ္ပါယ် မ​ေပါက်သလို ဒီလိုမ​ေြပာနဲ့​ မုန်း​လိုက်မယ် လို့​လည်း​ ​ေြပာရာမ​ေရာက်ပါဘူး​။ အြဖူနဲ့​မတူတိုင်း​ အမည်း​ြဖစ်မသွား​ဘူး​ဆိုတာ ြမင်သာ​ေအာင် ဥပမာ​ေပး​ချင်လို့​ပါ။

သူ့​ေအာက်က ရှည်လျား​ေထွြပား​လှစွာ​ေသာ မှတ်ချက်​ေတွကို တစ်ခုမှ ဖျက်လည်း​မဖျက် တုန့်​လည်း​ မတုန့်​ြပန်ထား​တာက​ေတာ့​ အဲဒီအ​ေြကာင်း​ကို အခုလိုနုတ်စ်​ေရး​တင်မလို့​ စဉ်း​စား​ထား​တဲ့​အတွက်ပါ။ ​ေရး​ချင်​ေြပာချင်တဲ့​ အ​ေြကာင်း​အရာက​ေတာ့​

“​ေကျပါ​ေနာ် အ​ေမစုရယ်။ ဘွာ​ေတး​ ဘွာ​ေတး​။ အာဘွား​ အာဘွား​။”

 မဟုတ်ပါဘူး​။ လွတ်လပ်စွာ သ​ေဘာထား​ကွဲလွဲြခင်း​ဆိုတဲ့​ အ​ေြကာင်း​အရာတစ်ခုပါ။ ​ေခါင်း​ထဲ​ေရာက်​ေနတာ ​ေတာ်​ေတာ်ြကာပါြပီ။ သူ​ေြပာတဲ့​စကား​ထဲမှာ စိတ်ဆိုး​စရာ မပါပါဘူး​။ ြဖတ်​ေတာက်ထား​တဲ့​ စကား​ထဲမှာကို မပါတာ။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း​ ​ေကျာင်း​ဆရာတစ်​ေယာက်အ​ေနနဲ့​ေရာ စီနီယာဆရာဝန်တစ်​ေယာက်အ​ေနနဲ့​ေရာ အငယ်​ေတွက ​ေကျာင်း​ြပီး​ရင် အလုပ်ဝင်ရမလား​ေမး​တဲ့​အခါ ဒီစကား​နဲ့​ပဲ ​ေြဖ​ေနကျပါ။ ဟိုး​ေရှ့​က​ေရး​ခဲ့​တဲ့​ နုတ်စ်​ေတွထဲမှာလည်း​ အခါခါ ​ေြပာခဲ့​ြပီး​သား​ပါ။

ဒါ​ေပမယ့်​ မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်ထား​တဲ့​ အချက်တစ်ချက်ကို​ေတာ့​ ဆင်အိပ်ရာ ဆိတ်နှိုး​လိုက်သလို ခံစား​လိုက်ရတယ်။ ​ေငွ​ေနာက်လိုက်​ေနတဲ့​ဆရာဝန်​ေတွ ရှိမရှိဆိုတာ အြပင်ကလူ​ေတွထက် သည်​ေလာကထဲမှာ ကျင်လည်​ေနရတဲ့​ ကိုယ်​ေတွက အသိဆံုး​ပါပဲ။ ဒါ​ေပမယ့်​ သိတိုင်း​ေလျှာက်​ေြပာလို့​ေတာ့​ ဘယ်ြဖစ်မလဲ။ ကိုယ်ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ြကား​မှာ ​ေစာင့်​ထိန်း​အပ်​ေသာကျင့်​ဝတ် ဆိုတာက ရှိ​ေသး​တယ်။ သူ့​စကား​ကို အထအန​ေကာက်ြပီး​ စာမျက်နှာ​ေပါ် တင်​ေပး​တဲ့​သူ​ေတွမှာ​ေတာ့​ သ​ေဘာထား​က အဲသ​ေလာက် မရိုး​ေြဖာင့်​ပါဘူး​။

ဓါး​က နှစ်ဘက်သွား​ဓါး​ြဖစ်တဲ့​အြပင် အ​ေနှာင့်​ေရာ အသွား​ေရာ မလွတ်ဘူး​။ ဒီအခါမှာ ကိုယ်က မ​ေြပာပဲ ​ေရငံုနှုတ်ပိတ်​ေနြပန်ရင် မှတ်ပလား​ကွ ဆရာဝန်​ေတွ။ ဘွား​ေတာ်နှိပ်ကွပ်မှ ဝပ်ဆင်း​သွား​တယ် ြဖစ်ဦး​မယ်။ ခွန်း​တုန့်​မခံ ​ေချပြပန်ရင်လည်း​ ​ေမစုဂု​ေဏာ အန​ေန္တာ​ေတွက ဝိုင်း​ဗျင်း​ြကဦး​မယ်။ တကယ်​ေတာ့​ မစဉ်း​မစား​ စိတ်လိုက်မာန်ပါ တင်ထား​တဲ့​ စ​ေတး​တပ်စ် မဟုတ်ပါဘူး​။ ​ေသ​ေသချာချာ စဉ်း​စဉ်း​စား​စား​နဲ့​ ဟိုဘက်မ​ေရာက် သည်ဘက်မ​ေရာက် အဓိပ္ပါယ်​ေပါက်​ေအာင် ​ေရး​ြပီး​တင်လိုက်ပါတယ်။

 ြပီး​ရင် ​ေအာက်မှာ ဘယ်သူ​ေတွ ဘယ်လိုကွန်မန့်​ဝင်​ေပး​သလဲဆိုတာကို ​ေစာင့်​ြကည့်​တဲ့​အခါ လူမြမင်ဖူး​ေသာ အမည်မ​ေဖာ်လိုသူလှထံုတို့​ရဲ့​ ​ေအာက်ဖဲများ​ကိုလည်း​ လှစ်ကနဲ ​ေတွ့​လိုက်ရပါတယ်။ တခါတုန်း​က​ေြပာဖူး​တဲ့​ ြမန်မာစကား​ကို ြမန်မာ​ေတွ သ​ေဘာ​ေပါက်​ေအာင်​ေရး​ရတာ ဘယ်​ေလာက်ခက်သလဲဆိုတာ သက်​ေသပါပဲ။ စ​ေတး​တပ်စ်ရဲ့​ဆိုလိုရင်း​ အနှစ်ချုပ်က​ေတာ့​

“ဟုတ်​ေတာ့​ဟုတ်တယ်​ေလ။ ဒါ​ေပမယ့်​ မ​ေြပာသင့်​ဘူး​ေပါ့​။”

လို့​ သံခိပ်​ေပး​ပါမယ်။ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်​ေပါ်မှာ နုတ်စ်​ေရး​သက် နှစ်နှစ်​ေကျာ်လာတဲ့​အခါလူ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ဟာ စာရှည်ရှည်ကို အစအဆံုး​ဖတ်ဖို့​ အချိန်မ​ေပး​နိုင်မှန်း​ သ​ေဘာ​ေပါက်လာပါတယ်။ ဖတ်ြပီး​ေတွး​ယူရမယ့်​စာမျိုး​ဆိုရင် အလုပ်ရှုပ်ရတဲ့​အထဲ ​ေခါင်း​ရှုပ်မခံနိုင်​ေသး​လို့​ အား​မှဖတ်မယ် ထံုး​တို့​ထား​ရတာပါ။ အ​ေပါ်ယံက​ေလး​ရှပ်ြပီး​ ဖတ်တဲ့​အခါ စကား​လံုး​ေတွနဲ့​လျှံသွား​ေရာ။ စာဖတ်ရှန်း​လို့​က​ေတာ့​ ဘာ​ေြပာ​ေကာင်း​မလဲ။

အဲဒီ​ေတာ့​ ​ေရး​ရာတြခား​ ​ေပါက်ရာတလွဲ​ေတွ ြဖစ်ကုန်တာ ရိုး​ေတာင်​ေနြပီ။ ကိုယ်​ေရး​ေနတဲ့​ ​ေပါရာဏ​ေတွက​ေတာ့​ ခက်ဆစ်မ​ေပး​ပဲ စာဖတ်သက်နုသူ​ေတွ နား​လည်နိုင်ဖို့​ မရှိပါဘူး​။ ဘန်း​စကား​ေတွကျြပန်​ေတာ့​ ဘီး​ကျဲြကီး​ေတွက ​ေဝး​ြပန်တယ်။ အဲသလိုနဲ့​ ကိ်ုယ်​ေပး​တဲ့​မတ်စိ ဖတ်တဲ့​သူ​ေတွရမရ မှတ်ချက်​ေတွ လိုက်လိုက်ဖတ်မိတဲ့​အခါမှာ ကိုယ့်​လူမျိုး​ေတွရဲ့​ ဒီမိုက​ေရစီနဲ့​ပတ်သက်ရင် ဒံုး​ေဝး​ေနတဲ့​အချက်ကို သွား​ေတွ့​ပါတယ်။ ကျွန်​ေတာ်တို့​လူမျိုး​ဟာ လွတ်လပ်စွာ သ​ေဘာထား​ကွဲလွဲတဲ့​ေနရာမှာ အင်မတန် အား​နည်း​ပါတယ်။ ကိုယ်​ေြပာတဲ့​စကား​ကို အြငင်း​ပွား​မယ့်​သူ​ေတွ့​ရင်

“ဒီ​ေကာင် ဘာ​ေကာင်လဲ။ ​ေသသွား​ချင်လို့​လား​။ ငါ့​ေလာက်လည်း​ မတတ်ပဲနဲ့​။ ကိုင်ထည့်​လိုက်ရရင် နာ​ေတာ့​မယ်။”

 အဲသလို​ေတွး​ပါတယ်။ နည်း​နည်း​သိ​ေလ။ နည်း​နည်း​ေတွး​ေလ။ များ​များ​သိ​ေလ များ​များ​ပို​ေတွး​ေလ။ စာ​ေတွဘာ​ေတွ​ေရး​ေနတဲ့​ ဆရာြကီး​ေတွြဖစ်ြပီဆိုရင်​ေတာ့​ ဘာ​ေြပာ​ေကာင်း​မတုန်း​။ လူ၏အြကိုက် ဆယ်ခါလိုက်လည်း​ ဆိုတဲ့​လကင်္ာ​ေလး​သာ အရကျက်ထား​။ အဲဒါ​ေလး​နဲ့​ ​ေြဖသိမ့်​ယူရမှာ။

“ဒင်း​ဦး​ေနှာက်က​ေလး​ တစ်ထွာတစ်မိုက်နဲ့​များ​။ ဝါး​နုက ဝါး​ရင့်​ကို လာပတ်ချင်လို့​ရမလား​”

ဆို ​ေြခာက်ညင်အြကီး​ြကီး​ကပ်ြပီး​ ြကံုတိုင်း​နှိပ်ကွပ်​ေရာ။ လူတစ်ကိုယ် အြကိုက်တစ်မျိုး​ရှိရတဲ့​အထဲမှာ ကိုယ်နဲ့​အြကိုက်မတူတိုင်း​ ရန်သူြကီး​အြဖစ် သ​ေဘာထား​ေနလို့​ မြဖစ်ပါဘူး​။ အ​ေမစုကိုချစ်တဲ့​သူတိုင်း​ အဘစိန်နဲ့​ ရန်သူြဖစ်ရမှာလား​။ ဘြကီး​ေအာင်နဲ့​ မ​ေခါ်ရ​ေတာ့​ဘူး​လား​။ အ​ေပါ်မှာ သူတို့​ချင်း​ေတာင် တည့်​ေအာင်​ေပါင်း​ေနမှ ကိုယ့်​ေအာက်မှာ လာမထိနဲ့​ဂါမဏိ ြဖစ်​ေနတာ မ​ေကာင်း​ပါဘူး​။ ကိုယ်ြကည့်​လို့​မရတဲ့​သူနဲ့​ ​ေပါင်း​ေနလို့​၊​ ကိုယ်အပုပ်ချသလို လိုက်အပုပ်မချလို့​ ဒီ​ေကာင် ငါ့​အ​ေပါ် သစ္စာ​ေဖာက်တယ်လို့​ ယူဆတာလည်း​ သ​ေဘာထား​ ​ေသး​သိမ်ရာ​ေရာက်တယ်​ေလ။ လူတိုင်း​ဟာ ကိုယ်ယံုြကည်ရာကို လွတ်လပ်စွာ ထုတ်​ေဖာ်​ေရး​သား​ ​ေြပာဆိုခွင့်​ရှိတယ်ဆိုမှ​ေတာ့​ ကိုယ်နဲ့​ သ​ေဘာထား​ချင်း​တိုက်ဆိုင်သည်ြဖစ်​ေစ မတိုက်ဆိုင်သည်ြဖစ်​ေစ သူထင်ရာသူ​ေြပာမှာ​ေပါ့​။

တြခား​သူတစ်​ေယာက်​ေယာက်ကို မထိခိုက်သ​ေရွ့​ အဲဒါ သူ့​အခွင့်​အ​ေရး​ပဲ။ စစ်အာဏာရှင်အစိုး​ရပါလို့​ ​ေခါင်း​စဉ်တပ်ထား​တဲ့​သူ​ေတွ​ေတာင်မှ သူတို့​ကို ထိခိုက်ပုတ်ခတ်​ေြပာလာရင် မသိချင်​ေယာင်​ေဆာင်​ေနြကတဲ့​အချိန်မှာ ကိုယ်ကအတိုက်အခံ နံမယ်တပ်ထား​လျက်သား​နဲ့​ ကိ်ုယ်နဲ့​ဆန့်​ကျင်ဘက်လာမ​ေြပာနဲ့​။ ဆွမ်း​ြကီး​ေလာင်း​ပလိုက်မယ်ဆိုတဲ့​ စိတ်ရှိ​ေနရင် ဘယ်သူက အာဏာရှင်ပိုဆန်သလဲ စဉ်း​စား​စရာ ြဖစ်လာမှာ​ေပါ့​။ အမှား​အမှန်ဆိုတာ အ​ေြပာထက် အလုပ်ရလပ်ကသာ ပိုသိသာထင်ရှား​တာမို့​ အား​အား​ယား​ယား​ ငါး​လား​ဖား​လား​ ဝါသနာပါလို့​သာ ြငင်း​ေနြကတာပါ။

အချိန်က အ​ေြဖ​ေပး​လာတဲ့​အခါ လိမ်လို့​မှမရပဲ။ ​ေနာက်တစ်ခု သိလာတာက​ေတာ့​ ကိုယ့်​ကို ဆဲဆိုအပုပ်ချတဲ့​သူ မရှိ​ေသး​သ​ေရွ့​ ဝါး​လံုး​ေခါင်း​ထဲမှာ သာတဲ့​လ ဘဝက မတက်​ေသး​ဘူး​လို့​ မှတ်လိုက်ပါ။ ​ေဆွမျိုး​ေတွ၊​ မိတ်​ေဆွ​ေတွ၊​ ဇာတ်စင်​ေရှ့​ဖျာချပ်​ေဝထား​တဲ့​ ​ေဆး​လိပ်သမ​ေလး​ေတွကသာ အား​နာပါး​နာ ​ေရှ့​တင်ချီး​ကျူး​ေနတာ ြဖစ်ပါလိမ့်​မယ်။ ဘာလို့​ဆို​ေတာ့​ လူသိများ​လာ​ေလ​ေလ၊​ အြကိုက်ချင်း​မတူလို့​ ကိုယ့်​ြကည့်​မရတဲ့​သူ​ေတွ ပါလာ​ေလ​ေလ မဟုတ်လား​။ (မယံုရင် လိုက်ြကည့်​။ ဆန္ဒမဲရာခိုင်နှုန်း​ ၉၀% အထက်နဲ့​ အနိုင်ရသွား​တယ်ဆိုတဲ့​ ရလပ်​ေတွဟာ အာဏာရှင်နိုင်ငံ​ေတွမှာပဲ ရှိတယ်)။

ဘယ်သူကမှ အြပစ်​ေြပာမယ့်​သူမရှိ​ေသး​ဘူး​ဆိုတဲ့​သ​ေဘာဟာ ကိုယ့်​ကို ဘယ်သူမှ မသိ​ေသး​ဘူး​ ဆိုတဲ့​အဓိပ္ပါယ်ပါ။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ ဘုမသိဘမသိလူတစ်​ေယာက်က အလကား​ေနရင်း​ ကိုယ့်​ကိုလာဆဲ​ေနရင် ငါ​ေတာ့​ ဆယ်လီဗျစ်တီ ြဖစ်ပဟဲ့​ လို့​ လက်ခ​ေမာင်း​ခတ်လိုက်စမ်း​ပါ။ (တချို့​လူ​ေတွများ​ေတာ့​ ဆဲတဲ့​ အချွန်နဲ့​မ​ေပး​တဲ့​သူ​ေတွ​ေတာင် အူ​ေတွနာြပီး​ ​ေရှ့​ဆက် မကျပ်နိုင်​ေတာ့​ေလာက်​ေအာင် ​ေပါက် သွား​တာ ြမင်ဖူး​တယ်) ဒါ​ေြကာင့်​ အြမင်မတူတာ။ ဆန့်​ကျင်ဘက်​ေတွ အြငင်း​အခုန်ြဖစ်တာဟာ ကဲ့​ရဲ့​ရှံု့​ချစရာ မဟုတ်ပါဘူး​။ တူညီဝတ်စံုဆိုတာ အထက်တန်း​ေကျာင်း​မှာနဲ့​ ယိမ်း​ကတဲ့​သူ​ေတွအတွက်ပဲ ​ေကာင်း​တာ။

အစည်း​အ​ေဝး​ခန်း​ထဲ ဆင်တူ​ေတွ ငုတ်တုတ်ထိုင်​ေနရင်​ေတာင် တမျိုး​ြကီး​ြဖစ်​ေနတာ မ​ေတွ့​ဘူး​လား​။ ဟိုး​အရင်က ြမင်ဖူး​ထား​တဲ့​ ဆဲနည်း​တစ်​ေထာင် အာဂံု​ေဆာင်ြပီး​ ြပစ်ြပစ်နှစ်နှစ် ကွန်မန့်​ေတွ ​ေပး​တာထက်စာရင် အ​ေြကာင်း​အရာတစ်ခုအ​ေပါ်မှာ မတူတဲ့​အြမင်​ေတွနဲ့​ ​ေထာင့်​စံု​ေအာင် ဝိုင်း​ဝန်း​ေဆွး​ေနွး​တာ ဒီမိုက​ေရစီရဲ့​ အ​ေလ့​အကျင့်​ေကာင်း​တစ်ခုလို့​ ြမင်ပါတယ်။ အ​ေတွး​ဆိုတာ တစ်ဘက်တည်း​ေတွး​ရင် ​ေချာင်ပိတ်မိြပီး​ ထွက်​ေပါက်မ​ေတွ့​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေထာင့်​ေစ့​ေအာင် လှည့်​ပတ်​ေတွး​နိုင်မှ အ​ေြဖ​ေတွ့​မှာ​ေပါ့​။ သူများ​ေတွ​ေတာ့​ မသိဘူး​။

ကိုယ့်​အဖို့​ေတာ့​ အ​ေပါ်က​ေရး​တဲ့​စာ​ေတွ ြပန်​ေကာက်​ေကာက်ြပီး​ ကွန်မန့်​ေပး​တာထက်စာရင် အဲသလို မတူတဲ့​အြမင်​ေတွရလာတဲ့​အခါ အမှား​အမှန်ြပန်​ေတွး​ယူြပီး​ ​ေနာက်ထပ်​ေရး​စရာ စာတစ်ပုဒ် ရြပန်​ေရာ။ သူ​ေြပာ​ေနတာ ဟုတ်​ေနရင်လည်း​ အကျိုး​သင့်​အ​ေြကာင်း​သင့်​ လက်ခံလိုက်တယ်။ မဟုတ်ဘူး​ထင်ရင်လည်း​ ချက်နဲ့​လက်နဲ့​ ြပန်ရှင်း​တယ်။

အဲဒါက ပိုအရသာရှိသလား​လို့​။ အခုလည်း​ တို့​ေမြကီး​ကို ြပန်​ေစာဒကတက်လိုက်တာပဲ ရှိတယ်။ ​ေရွှမန်း​တင်​ေမာင်အသံ​ေလး​နဲ့​ေြပာရရင် မုန်း​လို့​ဟုတ်ဘူး​။ မုန်း​လို့​ဟုတ်ဘူး​။ မုန်း​လို့​ဟုတ်ဘူး​ကွယ် ပါ။ တို့​ေမြကီး​ဘက်ကလည်း​ ကိုယ်​ေတွကို ​ေမတ္တာပျက်လို့​ ​ေြပာတာ မဟုတ်မှန်း​ လံုး​ဝသံသယမရှိပါဘူး​။

သူကိုယ်တိုင်လည်း​ ကိုယ်နဲ့​တသ​ေဘာတည်း​ပါ။ သူ့​ကိုဝိုင်း​ဝန်း​ေြမှာက်ပင့်​ေပး​မယ့်​သူ​ေတွထက် မှန်မှန်ကန်ကန် အြကံ​ေပး​မယ့်​သူ​ေတွကို ပိုလိုချင်ပါတယ် လို့​ အတိအလင်း​ေြပာဖူး​သား​ပဲ။ ဟုတ်တယ်​ေလ။ အ​ေရး​အ​ေြကာင်း​ဆို သူ့​အနား​မှာ ဆိုး​တိုင်ပင်​ေကာင်း​တိုင်ပင် ယံုြကည်စိတ်ချရတဲ့​သူ​ေတွ လိုအပ်တာ​ေပါ့​။

“အ​ေမရယ်။ အဲဒီထမီြကီး​က ဒီပုဝါ​ေလး​နဲ့​ မလိုက်ပါဘူး​။ ဒီဝတ်စံုက ဝတ်ထား​တာ နှစ်ခါရှိ​ေနြပီ။” 

ဆိုတဲ့​ အြကံဉာဏ်မျိုး​ေပး​၊​ ခါး​ေလး​ေပါ်​ေနတာ ဆွဲချ​ေပး​ဖို့​က တစ်​ေယာက်​ေလာက်ရှိ​ေနရင် ​ေတာ်​ေရာ​ေပါ့​။ နတ်ဝင်သည်​ေတွ ထွက်သွား​ြပီဆိုလို့​ ​ေဘး​နား​က ဝိုင်း​ေပွ့​ြပီး​ ငယ်ထိပ်က​ေလး​ ယပ်ခတ်၊​ ရှု​ေဆး​ဗူး​ေလး​ နှာဝ​ေတ့​ေပး​မယ့်​သူမျိုး​ လိုရင်လည်း​ တစ်​ေယာက်​ေလာက်ဆို လံု​ေလာက်ပါတယ်။

အြဖစ်အပျက်၊​ အ​ေြကာင်း​အရာ၊​ အသွား​အလာ၊​ အ​ေြပာအဆိုတိုင်း​ကို အခါခပ်သိမ်း​ အမှား​ကင်း​ကင်း​ ​ေချာ​ေချာ​ေမွ့​ေမွ့​ြဖစ်ဖို့​အတွက်က​ေတာ့​ ​ေခါင်း​တစ်ရာသား​စား​လည်း​ မ​ေလာက်​ေတာ့​ဘူး​။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ သူ့​အနား​မှာ ရံ​ေနတဲ့​သူ​ေတွကို ဘက်စံု​ေထာင့်​စံု​ေအာင် ​ေတွး​တတ်တဲ့​သူ​ေတွ ြဖစ်​ေစချင်တယ်။ သစ္စာရှိရှိ အသက်​ေပး​ြပီး​ ချစ်​ေနရံုနဲ့​ အလုပ်မြဖစ်​ေသး​ဘူး​။ ဦး​ေနှာက်က​ေလး​ေတွပါ ဝိုင်း​ေပး​ထား​ဖို့​ လိုမယ်​ေလ။ သူတစ်​ေယာက်တည်း​ေနာက်မှာ အား​လံုး​လိုက်​ေနတာမျိုး​ မဟုတ်ပဲ အား​လံုး​ရဲ့​ထိပ်မှာ သူ့​ကိုတင်ထား​ရမှာ လို့​ ​ေတွး​မိပါတယ်။

ဒါ​ေတွက​ေတာ့​ မိ​ေချာင်း​မင်း​ြကီး​ေတွကို ​ေရကင်း​ြပ​ေနလို့​ အလကား​ပါ။ ကိုယ့်​ထက်သိတဲ့​တတ်တဲ့​သူ​ေတွချည့်​မှန်း​ အ​ေြမှာက်တစ်သိန််း​နဲ့​ ဝန်ခံပါတယ်။ ြကီး​ြကီး​ကျယ်ကျယ် ဇီး​သီး​တစ်စလှယ် ဘဝင်​ေလဟပ်ြပီး​ စကား​ေတွကြမင့်​လိုက်တာ။ ​ေမစုတို့​ ဘစိန်တို့​ကကို မဆင်း​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေတာ်​ေနြကာ စိမ်း​စိမ်း​ေတွပန်း​ေနမှြဖင့်​ ဒုက္ခိတပျား​တုပ်​ေနပါဦး​မယ်။ ကိုယ်နဲ့​တန်ရာတန်ရာ ဆရာဝန်တန်း​ေလး​ ြပန်ဆင်း​ဦး​မှပဲ။ ဘာပဲ​ေြပာ​ေြပာ ဒီကိစ္စမှာ ဆရာဝန်​ေလး​ေတွ ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ ဝင်​ေဆွး​ေနွး​ြကတာကို​ေတာ့​ ဝမ်း​သာပါတယ်။

တစ်သက်လံုး​ ကျက်ကာမှတ်ကာ သင်ြကား​လာရတဲ့​ ဦး​ေနှာက်ကို ြငင်း​ကာခုန်ကာ ကိုယ့်​အ​ေတွး​အြမင်ကို ​ေဖာ်ထုတ်နိုင်ဖို့​ နှိုး​ဆွ​ေပး​သလို ြမင်မိတယ်။ သူများ​က တစ်ခုခု​ေြပာလာဆိုလာတဲ့​အခါ ကိုယ်လက်ရှိကျင်လည်​ေနရတဲ့​ လုပ်ငန်း​ခွင်က ပကတိ အ​ေြခအ​ေနနဲ့​ ြပန်သံုး​သပ်ြပီး​ အကျိုး​သင့်​အ​ေြကာင်း​သင့်​ ​ေဆွး​ေနွး​တတ်လာတယ်။ ကိုယ့်​ခံစား​ချက်ကို သူများ​ေတွ နား​လည်သ​ေဘာ​ေပါက်လာ​ေအာင် ဘယ်လို​ေတွး​ရ​ေရး​ရသလဲ သ​ေဘာ​ေပါက်လာတယ်။ ဘာ​ေြကာင့်​ဘာကိုလုပ်ရတယ် မလုပ်ရဘူး​ ကိုယ်တိုင်နား​လည်လာတယ်။

လမ်း​ေလျှာက်တတ်စက​ေလး​များ​ ယိုင်တိယိုင်ထိုး​ြဖစ်တာ ​ေလှာင်စရာ မဟုတ်သလို အား​ငယ်စရာလည်း​ မလိုဘူး​။ သူ့​အရွယ် သူ့​အသိ သူ့​ဖတ်အား​မှတ်အား​နဲ့​ သည်​ေလာက်ပဲ ရမှာ​ေပါ့​။ ကိုယ်လည်း​ အဲဒီအရွယ်တုန်း​က အဲ​ေလာက်​ေတာင် မရင့်​ကျက်​ေသး​ဘူး​။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ သူတို့​တ​ေတွကို အ​ေတွး​အ​ေရး​တတ်သွား​ေအာင် သင်ြပ​ေလ့​ကျင့်​ေပး​ချင်ပါတယ်။ အ​ေပါ်ကဟာြကီး​ေတွက​ေတာ့​ ​ေရး​မယ့်​သာ​ေရး​ေနတာ။ သူတို့​လည်း​ဖတ်မှာမှ မဟုတ်ပဲ။ တချိန်ကျ ကိုယ့်​ေအာက်ကလူငယ်​ေတွမို့​လို့​ ​ေခါင်း​ေဆာင်​ေတွ ြဖစ်မလာဘူး​ ဘယ်​ေြပာလို့​ရမလဲ။ 

ကျွန်​ေတာ်တို့​လူမျိုး​ေတွဟာ လွတ်လပ်စွာကွဲလွဲရတဲ့​ေနရာမှာ ဘာြဖစ်လို့​ အား​နည်း​ရသလဲဆို​ေတာ့​ ကျွန်​ေတာ်တို့​လူြကီး​ေတွက အဲသလိုကွဲလွဲခွင့်​ မ​ေပး​လို့​ပါ။ မိသား​စုတစ်စု စား​ေသာက်ဆိုင်သွား​တယ်ဆိုပါစို့​။ သား​ ဘာစား​မလဲ။ သမီး​ ဘာစား​ချင်သလဲ။ ဘယ်​ေတာ့​မှ မ​ေမး​ဘူး​။ သား​က အရွက်မစား​ဘူး​။ သမီး​က ငါး​အရိုး​မထွင်တတ်ဘူး​။ ​ေမ​ေမက အကုန်သိြပီး​သား​။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ သား​ေရာသမီး​ေရာ Mother’s choice နဲ့​ပဲ ြကီး​ြပင်း​ရတယ်။ အဲဒီဩဇာဟာ သား​သမီး​ေတွ အိမ်​ေထာင်ကျြပီး​သွား​တဲ့​တိုင်​ေအာင်လည်း​ အ​ေလျှာ့​မ​ေပး​ချင်ဘူး​။

“တသက်လံုး​ ဘယ်တုန်း​က ခံ​ေြပာဖူး​လို့​လဲ။” 

ဆိုတာမျိုး​နဲ့​ ဗီတိုအာဏာသံုး​ချင်​ေသး​တယ်။ မိဘစကား​ နား​ေထာင်ြငား​ သံြပား​ေကျာက်​ေစာင်း​ ပုဇွန်​ေအာင်း​ ဆိုတဲ့​ဆိုရိုး​နဲ့​ ြကီး​ြပင်း​ြကရတာ​ေလ။ မီး​ဆိုတာ ပူတတ်မှန်း​ေတာ့​ ကိုယ့်​ထက်အရင် ထမင်း​စား​တဲ့​သူ​ေတွက ပိုသိတာ မှန်ပါတယ်။ ကိုယ့်​စိတ်မှာ ဘာကိုြကိုက်တယ်၊​ ဘာကိုမြကိုက်ဘူး​ဆိုတာက​ေတာ့​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ​ေသ​ေသချာချာ မသိရင် ဒုက္ခ​ေရာက်လိမ့်​မယ်ဗျ။

သတင်း​နဲ့​အချက်အလက်​ေတွက တမဟုတ်ချင်း​ ြဖတ်သန်း​စီး​ဆင်း​ေနရတဲ့​ အင်တာနက်​ေခတ်ြကီး​မှာဆို​ေတာ့​ ခပ်သိမ်း​ေသာ အြကား​အြမင် အ​ေပါင်း​တို့​ကိုလည်း​ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်နဲ့​ အမှား​အမှန် ဆင်ြခင်သံုး​သပ်နိုင်ဖို့​လို​ေသး​တာလည်း​ အမှန်ပဲ။ မီဒီယာပါး​ဝ​ေနတဲ့​ ြပည်ပသတင်း​ဌာနြကီး​ေတွက​ေန နှပ်​ေြကာင်း​ေပး​၊​ လိုရာဆွဲြပီး​ ကိုယ့်​ဆီမှာ သတင်း​ဖန်တီး​တာ မခံရဖို့​၊​ စတုတ္ထမဏ္ဍိုင်မျက်စိ​ေအာက်မှာ စစ်​ေြမြပင်သတင်း​ေထာက်များ​ပမာ ကျည်ကာဗံုး​ခို အကာအကွယ်ရဖို့​၊​ ကိုယ့်​ဆီက ကံသံုး​ပါး​စလံုး​မှာ ဘာြဖစ်လို့​ ဒိလိုလုပ်ရသလဲဆိုတဲ့​ ခိုင်လံုတဲ့​ အ​ေြကာင်း​ြပချက်က​ေလး​ေတွနဲ့​ ​ေလျှာက်လဲချက်​ေပး​နိုင်​ေအာင် အကျင့်​လုပ်ယူြကတာ​ေပါ့​ေနာ်။ ​

ေနာက်ဆိုရင်​ေတာ့​ ဆရာဝန်စာ​ေရး​ဆရာ​ေတွ တပံုြကီး​ထပ်ထွက်လာမှာ ြမင်​ေယာင်ပါ​ေသး​ဗျား​။ ဒါထက် စကား​မစပ် စာ​ေရး​တဲ့​အလုပ်ကလည်း​ စီး​ပွား​ရှာချင်ရင် မလုပ်ရတဲ့​အထဲ ပါတယ်ဗျ။ အဟုတ်​ေြပာတာ။ မယံုစမ်း​ြကည့်​။ “ရှိြပီး​ဥစ္စာ ပျက်​ေြကာင်း​တည်း​” လို့​ ငိုမသွား​ေတာ့​ ​ေြပာချင်တိုင်း​ေြပာ။ (​ေမွှချက်က​ေတာ့​ ကိုး​ေလာက်ရှိသကွယ်)