ေထရဝါဒ ဗုဒ္ဓဘာသာကို ယံုြကည်ကိုးကွယ်ြကတဲ့ ြမန်မာနိုင်ငံဟာ ဟိုးအစသမိုင်းမှတ်တမ်းတင်လာတဲ့ ပုဂံခတ် မတိုင်ခင်ကတည်းက သာသနာေတာ်ထွန်းကားလာခဲ့ပံုရပါတယ်။ သုဝဏ္ဏဘူမိ သထံုြပည်မှာ၊ ဥဿာပဲခူးမှာ၊ ဒဂံုဆံေတာ်ရှင်ြကီးမှာ သာသနိက အေဆာက်အဦေတွ အထင်အရှားေတွ့နိုင်တယ် မဟုတ်လား။ ေဂါတမြမတ်စွာဘုရားရှင် မပွင့်ေသးခင်ကေတာ့ ဟိန္ဒူအယူဝါဒနဲ့ နတ်ေတွကို ကိုးကွယ်ဟန်ရှိပါတယ်။ ြဗဟ္မာ့ဦးေခါင်း လက်ဆင့်ကမ်းတဲ့ သြကင်္န်ေတာ်မဂင်္လာတို့၊ ြဂိုလ်တိုင်ေတွမှာ ေရေလာင်းတာတို့က အဲဒီက လက်ကျန်ေတွ ြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။ပွင့်ေတာ်မူဦးစ ဘုရားရှင်ထံမှာ ပထမဦးဆံုး သရဏဂံုတည်သူ တဖုဿ နဲ့ ဘလ္လိက ကုန်သည်ညီေနာင်က ဆံေတာ်ကို ေစတီတည်ထားကိုးကွယ်တဲ့အခါ ကိုယ့်ြမန်မာ့ေြမေပါ်မှာမို့လို့ သာသနာကိုလည်းပဲ ဦးဦးဖျားဖျား ြကည်ညိုဆည်းကပ်ခွင့်ရလိုက်မှာ မလွဲပါဘူး။ ရတနာသံုးပါးဆိုတာ တစ်နွယ်ငင်တစ်စင်ပါမို့လို့ ဘုရားသားေတာ် ရဟန်းသံဃာများဟာ ကိုယ်တို့ ြမန်မာနိုင်ငံေတာ်ြကီးရဲ့ သမိုင်းအစ၊ ယဉ်ေကျးမှုအစမှာကတည်းက ကိုးကွယ်အပ်ေသာ၊ ဆည်းကပ်အပ်ေသာ၊ ေကာင်းမှုကုသိုလ်တို့ကို စိုက်ပျိုးရန် လယ်ယာေြမေကာင်းသဖွယ်ြဖစ်ေသာ အစရှိတဲ့ သံဃာ့ဂုဏ်ေတာ်များနဲ့ ေလျှာ်ညီစွာ ဘုရားစင်၊ သံဃာစင်၊ နတ်စင်ရယ်လို့ တရိုတေသ အြမင့်မှာထား ဝပ်တွားရှိခိုးေလ့ရှိြကပါတယ်။
မိဘဆရာသမားများပါ ေပါင်းထည့်လိုက်ြပီး အနန္တဂုဏ်အင် ေကျးဇူးရှင်ြကီးေတွအြဖစ်နဲ့ ကံသံုးပါးအနက်က တစ်ပါးပါးေသာကံနဲ့ေတာင် ြပစ်မှားကျူးလွန်ြခင်း မရှိရေလေအာင်၊ မေတာ်တဆများ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ကျူးလွန်မိသည်ရှိေသာ် သံသရာပါမသွားေအာင် ရှိခိုးဦးချ ေတာင်းပန်ရတဲ့အမျိုးဆိုတာ ဩကာသအနက်ရတဲ့ ြမန်မာေတွအားလံုး နားလည်ထားြပီးသားပါ။ ြမန်မာေတွအေြကာက်ဆံုး အကုသိုလ်ေတွထဲမှာ ငါးပါးေမှာက်တယ် ဆိုတာ အဲဒီအနန္တဂိုဏ်းဝင် ေကျးဇူးရှင်တစ်ဦးဦးကို ြပစ်မှားမိတာကိုေခါ်တယ်။ ပဥ္စာနန္တိယ ကံြကီးထိုက်တယ်တဲ့။ မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်အတွက် အတားအဆီးြဖစ်တယ်။ အခုေတာ့ ငါးပါးတင်မကဘူး။ သံဃာစင်ပါေမှာက်ကုန်လို့ မီးဟုန်းဟုန်းေတာက်ကုန်ြပီ။
ဘယ့်နှယ်လုပ်ြကမတုန်း။ အဇာတသတ်မင်းြကီးဟာ ဘုရားရှင်ကို ြကည်ညိုတဲ့ေနရာမှာ ဧတဒဂ်ရတဲ့ ဥပသိကာတစ်ဦးြဖစ်ပါတယ်။ သို့ေသာ်လည်း မသိနားမလည်ခင်က ကျူးလွန်မိတဲ့ ကံအေြကာင်းတရားေြကာင့် ညစဉ်ေခါင်းချလို့ေတာင် မေပျာ်နိုင်ေအာင် အထိတ်တလန့် ေနာင်တပူပန်ြခင်းများစွာ ြဖစ်ရပါသတဲ့။ သူ့ကိုေြခာက်လှန့်ေနတဲ့အရာဟာ ခမည်းေတာ် ပိမ္ဗိသာရမင်းြကီးရဲ့ ေကျးကျွန် စစ်သည်ဗိုလ်ပါေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ တိုင်းတပါးရန်စွယ် ရန်ေြငာင့်ေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်ကသာ ေြခာက်လှန့်ေနတာမို့ ဘယ်ကိုမှလည်း ေရှာင်ေြပးလို့ လွတ်စရာမရှိဘူး။
ေနာက်ဆံုးေတာ့ စိတ်ေရာဂါပဲ ြဖစ်ရမယ်ဆို သမားေတာ်ြကီးဇီဝကနဲ့ တိုင်ပင်သတဲ့။ ေရာဂါရဲ့ အတိုင်းအရှည်ကို သိသလို ဥပသိကာတို့ရဲ့ သဒ္ဒါတရားအတိမ်အနက်ကိုလည်းသိတဲ့ ဆရာဇီဝက က ရာဇြဂိုလ်ြပည်အနီး ြမတ်စွာဘုရား သီတင်းသံုးေတာ်မူတဲ့ သရက်ေတာဥယျာဉ်ကို ေခါ်ေဆာင်သွားတာ တိုက်တိုက်ရယ်မှဆိုင်ဆိုင် အခုလို တန်ေဆာင်မုန်းလြပည့်ည အခါသမယြကီးမှာေပါ့ကွယ်။ အဲဒီမှာ ြမတ်စွာဘုရား ေဟာြကားေတာ်မူတဲ့ တရားကေတာ့ သာမညဖလသုတ္တန်ပါပဲ။
အဇာတသတ်မင်းြကီးက ဘယ်အတွက် ရဟန်းဝတ်ရသလဲဆိုတာကို ေလျှာက်ထားေမးြမန်းြပီး ဘုရားရှင်က ရဟန်းြပုရြခင်းရဲ့ အကျိုးေကျးဖူးများကို ေဟာေဖာ်ြမွက်ြကားေတာ်မူသတဲ့။ တရားအဆံုးမှာ မဂ်ဖိုလ်အဆီးအတားြကီးေတွေြကာင့် ကျွတ်တမ်းမဝင်ခဲ့ေပမယ့် စိတ်တည်ြငိမ်စွာ ေဆာက်တည်ရာေတာ့ ရသွားရှာပါတယ်။ ဘုရားအမှူးရှိတဲ့ ရဟန်းသံဃာများအေပါ်မှာလည်း အင်မတန်မှ သက်ဝင်ယံုြကည်သွားသတဲ့။ လြပည့်ညတုန်းက ေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ်မှာ အဲဒီသာမညဖလသုတ္တန်ကေလး ရှဲထားတာ ေတွ့လိုက်မိပါတယ်။ မံုရွာမှာေကာ အဲဒီညက အသံချဲ့စက်ကေလးနဲ့ မဖွင့်ြကဘူးလား မသိ။
အခုေတာ့ လွန်ေလြပီးေသာအမှုကို တဖန်ြပန််လည်တူးဆွြခင်းဆိုတာ ေသာင်ြပင်ေပါ်သွန်လိုက်မိတဲ့ ေရကိုြပန်ခပ်ဖို့ ြကိုးစားတာနဲ့ ဘာမှ မထူးသလိုေနမှာစိုးလို့ ေနာက်ေြကာင်း မြပန်ေတာ့ပါဘူး။ ဗုဒ္ဓဘာသာပီပီ ဩကာသကန်ေတာ့ြကိုးထဲကလို ကာယကံ၊ ဝဇီကံ၊ မေနာကံနဲ့ ြပစ်မှားကျူးလွန်မိသည်ရှိေသာ် ထိုအြပစ်တို့ကို ေပျာက်ပါေစြခင်းအကျိုးငှာ ရှိခိုးဦးတင် ေတာင်းပန်ဖို့ပဲ ရှိေတာ့တယ်။
ကိုယ်တို့ြမန်မာရာဇဝင်မှာလည်း ရှိခဲ့တယ်ေလ။ အေလာင်းစည်သူမင်းြကီးဟာ ေဘးေလာင်းေတာ် ဘိုးေလာင်းေတာ်တို့ကို ဝဇီေဗဒ ထိတိုင်းရှမိလို့ ေတာင်းပန်ကန်ေတာ့ပွဲြကီးကျင်းပတာဟာ ကန်ေတာ့ပလ္လင် ပုထိုးေတာ်ြကီးရဲ့အစပဲ မဟုတ်လား။ ဒီေနရာမှာလည်း ကေလးေတွကို ဘုရားရှိခိုးသင်သလို လံုးေစ့ပတ်ေစ့နားလည်ေအာင် ရှင်းြပရဦးမယ်။
“ဖူးေြမှာ် မာန်ေလျှာ့ ကန်ေတာ့ပါ၏ အရှင်ဘုရား။”
ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဟာ ဖူးေြမှာ် ဆိုေတာ့ လူကိုယ်တိုင် မျက်ြမင်ကိုယ်ေတွ့ ဆံုရမယ်။ မာန်ေလျှာ့တယ်ဆိုေတာ့ ဝတ်ေြကတန်းေြက အထက်ကခိုင်းလို့ လုပ်ြပတာမျိုး မဟုတ်ရဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချိုးနှိမ်ထားြပီးသား ြဖစ်ရမယ်။ ြမတ်စွာဘုရားက အဇာတသတ်မင်းြကီးကို ေဟာေတာ်မူတာကေတာ့
“သင်မင်းြကီးရဲ့ ေကျးကျွန် အေစအပါး ြဖစ်ေစကာမူ ရဟန်းေဘာင်အတွင်း ဝင်ေရာက်သွားပါက သင်မင်းြကီးကသာ ရှိခိုးကန်ေတာ့ရပါအံ့။”
တဲ့။
“အရှင်ဘုရား။ အြပင်က ခဏထိုင်ေစာင့်ဦး။ အထဲမှာ ေရှ့ကတစ်ပါး မြပီးေသးဘူး။”
ဆိုြပီး အဘနဲ့ ဝင်ေတွ့ရတဲ့ဘုန်းဘုန်းကို လက်အုပ်ကေလးချီြပီး ေလျှာက်တာမျိုးကို ရှိခိုးဦးတင်လို့ မသံုးချင်ပါဘူး။ ထိုင်းေတွလုပ်တဲ့ ဆွာဒိခပ်ေလာက်၊ ဆိုနီယာတို့ဆီက နမာ့စေတးေလာက်ပဲ ရှိမှာ။ အမှန်တကယ် ဝပ်စင်းေကာ်ေရာ်ချင်ရင် ကိုယ့်ရဲ့မာန်ေတွကို အရင်ေလျှာ့ရမှာ။ ဒီေတာ့ ြပီးခဲ့တဲ့ကိစ္စေတွအတွက် ဝန်ချေတာင်းပန်ကန်ေတာ့တယ်ဆိုတာ ေြပာစရာစကားေတွ အများြကီး ရှိတယ်။
“ငါ့ကိုယ်စား ရဲမှူးြကီးကိုလွှတ်လိုက်။ ေကျနပ်ေအာင် ေတာင်းပန်ခဲ့။ ေဆးကုဖို့ ပိုက်ဆံဘယ်ေလာက်ေပးလိုက်။”
ဆိုတာမျိုးဟာ ဖူးေြမှာ်တာလည်း မပါဘူး။ မာန်ေလျှာ့တာလည်း မပါဘူး။ ကိုယ်တိုင်ချီထားတဲ့ လက်အုပ်ေတာင် မပါဘူး။
“ဝန်ချေတာင်းပန် ကန်ေတာ့ပွဲ အခမ်းအနား”
ဆိုတဲ့ စက္ကူကပ်စာလံုးြကီးနဲ့ ထုတ်ြပန်စရာ သတင်းတစ်ပုဒ်ပဲ ပါလိမ့်မယ်။ အဲဒါ အေြကွးဆပ်တာနဲ့မတူဘူး။ ေြကွးထပ်ယူတာနဲ့ပဲ တူလိမ့်မယ်။ ရည်ရွယ်ချက်က မေတာ်တဆ အမှားပါက
“အြပစ်တို့မှ ေပျာက်ပါေစြခင်းအကျိုးငှာ”
လို့ ဆိုတယ် မဟုတ်လား။
“နိုင်ငံေရးသိက္ခာေတွ အဖတ်ဆည်ရန် အလို့ငှာ”
တို့၊
“ရာထူးစည်းစိမ်တည်ြမဲြခင်းအကျိုးငှာ”
ဆို့မှ မဟုတ်ပဲနဲ့။ အမှန်တကယ် တာဝန်ရှိတဲ့သူက မေတာင်းပန်ပဲ တစ်ေယာက်ေယာက်ကို ြပီးြပီးေရာ ဓါးစာခံဝင်အေတာင်းပန်ခိုင်းတာဆိုရင်ေတာ့ စဉ်းစားသာြကည့်ပါေတာ့ဗျာ။ ဘုန်းဘုန်းတို့က ေြကွးေဟာင်းဆပ်ရတာဗျ။ သူတို့ေကျနပ်သွားေအာင်ေတာင်းပန်တယ် ဆိုတာထက် ကိုယ့်အြပစ်ေတွ ေဆးေြကာသန့်စင်ရာေရာက်ေအာင် ဆိုတဲ့ စိတ်ထားရှိရမှာ။ ဘာမဟုတ်တဲ့ ေရပွက်ပမာ တစ်သက်လျာအတွက် ငရဲမီးကူးယူတဲ့သူများ အယူမမှားရေအာင် သင်ခန်းစာေပးချင်ပါတယ်။ လံုးဝေတာင်းပန်မသွားပဲ
“နင်ပစ်မလား မပစ်ဘူးလား။ နင်မပစ်ရင် ငါတို့တစ်မိသားစုလံုး ေခါင်းြဖတ်ခံရမှာေပါ့ ဟဲ့။”
လို့ ခိုင်းခဲ့တယ် ေြပာသံြကားတဲ့သူေတွ ခုေလာက်ရှိ ေပျာ်ေနမလားေတာင် မသိဘူး။ အေဖာ်ေတွ အများြကီး ရပဟဲ့ဆို။
ကျွန်ေတာ်တို့ ြမန်မာစကားပံုေတွကလည်း ေြပးမလွတ်ေအာင်ရှိြကတယ်ဗျ။
“ဘုန်းြကီးေခါင်းေခါက်ြပီးမှ ေတာင်းပန်”
တဲ့။ မလုပ်ရဘူးလို့ ေြပာတာပါ။ ေတာ်ေတာ်ြကာ လုပ်ထံုးလုပ်နည်း မှတ်ေနဦးမယ်။ ခဏခဏမှားြပီး ခဏခဏေတာင်းပန်ရတာလည်း ဘယ်ေကာင်းမလဲ။
“မထူးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက်ထပ်လည်း ဆက်မှားစရာေလးေတွ ကျန်ေသးလို့ ခုကတည်းက တလက်စတည်း ြကိုေတာင်းပန်ထားလိုက်မယ်။”
ဆိုတာမျိုးလည်း ဘယ်ြဖစ်သင့်ပါ့မလဲ။ မှားတယ်လို့ ေတာင်းပန်ြပီးရင် ေနာက်ထပ် ဆက်မမှားဖို့ ြပင်ရဦးမှာေပါ့။ ခုေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ဘက်ကပဲ
“အရင်ဘုန်းြကီး တစ်ချက်ေခါက်ရင် ေနာက်တက်တဲ့ဘုန်းြကီး နှစ်ချက်ေခါက်လိမ့်မယ်။”
ဆို တရားနဲ့ေြဖေနရဦးမယ်။ ဒီတေကွ့မှာ
“မှားတာရှိရင် ေတာင်းဘန်ဘာဒဲ…။”
ဆို ေအာင်လ လုပ်လို့မှ မဆံုးေသးဘူး။ ေနာက်တေကွ့မှာ ေတွ့ြကရြပန်ဦးေတာ့မယ်ဗျာ။ အဲသလို ခဏခဏ မေတွ့ရေလေအာင် ေမာ်ေတာ်ပီကယ်များ မီးပွိုင့်ပျက်တုန်း ထွက်လမ်းြပသလို သူ့လမ်းကိုယ့်လမ်းကေလး အချက်ြပေပးလိုက်ဦးမယ်ေနာ်။
“ေတာင်ငူကလည်းေတာင်ငူ ေမာင်းေထာင်ကလည်း ေမာင်းေထာင်”
ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားပံုကေလး ြကားဖူးမယ် ထင်ပါတယ်။ ေတာင်ငူမင်းသား ကိုးကွယ်တဲ့ ဆရာေတာ်ကို စာြပန်တာစိတ်တိုင်းမကျလို့ ေမာင်းေထာင်ဆရာေတာ်က ဒဏ်ထားပါသတဲ့။ ဒီအခါ မင်းသားဘက်က
“ဒါ ဗီအိုင်ပီဘုန်းြကီးေလ။ မသိဘူးလား။ သွား နင်တို့ဆရာေတာ် ြပန်ေလျှာက်ေချ။”
လို့ ဝင်ပါသတဲ့။ ဒီအခါမှာ ဆရာေတာ်ဘက်ကလည်း
“ငါတို့ဟာငါတို့ ဘုန်းြကီးအေရး ဘုန်းြကီးကိစ္စကို ဒီမင်းသားက ဘာမို့လို့ ဝင်ပါရတာလဲ။”
ဆို ထိပ်တိုက်ေတွ့ြကေရာ။ နှစ်ဘက်စလံုးက မေလျှာ့နိုင်ေတာ့ ေနာက်ပိတ်ဆံုး မင်းသားနဲ့ဆရာေတာ်နဲ့ နန်းေတာ်ထဲ နပန်းဘက်လံုးရတဲ့ အေြခအေနြဖစ်သွားတယ်။ ဟိုဘက်သည်ဘက် ေြဖာင်းြဖြပီး နားချေတာ့မှ ေနာက်ဆံုး ေတာင်ငူမင်းသားက ေမာင်းေထာင်ဆရာေတာ်ကို ရှိခိုးေတာင်းပန်တယ်။ ဆရာေတာ်ကလည်း
“ေအးေလ။ မှားတဲ့သူချင်း အတူတူ၊ သူက လူဝတ်နဲ့မှားတာ။ ငါ့မှာက သကင်္န်းဝတ်ြကီးနဲ့ မှားရတာြဖစ်လို့ ငါ့အြပစ်က ပိုြကီးတယ်။ ဒါေြကာင့် ငါကလည်း ေတာင်းပန်ပါတယ်။”
ဆို နှစ်ဦးနှစ်ဘက် ေကျေအးသွားသတဲ့။ ဆိုရိုးစကားေတာ့ ေြပာစမှတ်ြဖစ်သွားတာေပါ့။ ဒီေနရာမှာ ဒီစကားကိုေြပာလို့ ြပီးခဲ့တဲ့ ကိစ္စေတွမှာ ဘုန်းြကီးေတွဘက်ကလည်း လွန်တယ်လို့ မဆိုလိုပါဘူး။ လူနဲ့ြပိုင်မိုက်ရာကျမစိုးလို့ ေြပာရတာပါ။
လူေတာင်မှ ေမာဟအမိုက်ေမှာင်ဖံုးေနတဲ့သူေတွနဲ့ဆို ပိုဆိုးတာေပါ့။ တစ်သက်လံုး သူများဂုတ်ေပါ် ဓါးတင်ြပီး အုပ်ချုပ်လာရာက အဲဒီဓါး ကိုယ့်ဘက်လှည့်လာမှာြမင်တဲ့အခါ လက်ငင်းဘဝ အသက်စည်းစိမ်မပျက်ေရးေလာက်ကိုပဲ သည်းသည်းမည်းမည်း ကာကွယ်ေနရတာနဲ့ သံသရာ ဝဋ်ေြကွးဆိုတာကို မြမင်နိုင်ြဖစ်သွားမှာေပါ့။ ဒီလူေတွနဲ့ ဘက်ြပိုင်ရင်ဆိုင်ရတာ ဘုန်းဘုန်းတို့ဘက်က နစ်နာပါတယ်။
ေြပာရင်းေြပာရင်းနဲ့ ဆရာ ဒကာ ဆက်ဆံေရးကေန ဘုန်းြကီးနဲ့ နိုင်ငံေရးဆိုတဲ့ဘက် ေရာက်လာြပီ။ ေတာ်ေတာ် အြငင်းပွားခဲ့တဲ့ ကိစ္စေတွပါ။ ကိုယ့်သေဘာအရေတာ့ ဘုန်းြကီးဆိုတာ နိုင်ငံေရး မလုပ်ရဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး။ လွတ်လပ်ေရးြကိုးပန်းတဲ့ေခတ်ကတည်းက ဆရာေတာ်ဦးဥတ္တမတို့၊ ဆရာေတာ်ဦးဝိစာရတို့ သာသနာ့အာဇာနည် သူရဲေကာင်းေတွ ရှိခဲ့တယ်။
ေရွှတိဂံုဘုရားြကီးကို အခုလက်ရှိ ပံုသဏ္ဍာန်အတိုင်းြဖစ်ေအာင် ြပုြပင်မွန်းမံခဲ့တဲ့ ဓမ္မေစတီမင်းဆိုတာ အင်းဝမှာ မင်းသံုးဆက်တိုင်တိုင် ဘိသိက်ခံ အေဆာင်အေယာင်တစ်ခုအြဖစ် မချစ်မပစ် ထားတဲ့ ရှင်ေစာပုမင်းသမီးကို ဇာတိရပ်ရွာ ဟံသာဝတီအေရာက် ကယ်တင်ေဆာင်ကျဉ်းေပးခဲ့တဲ့ ရဟန်းပျိုကေလးတစ်ပါးက လာပါတယ်။
တိုင်းေရးြပည်ရာေတွ မဆိုထားနဲ့ ပေဒသရာဇ်ေခတ် ြမန်မာ့ပညာေရးစံနစ်ြကီးတစ်ခုလံုးဟာ ရဟန်းသံဃာေတာ်ေတွကို အမှီြပုလို့သာ ဒီကေန့ ကျွန်ေတာ်တို့ေရးစရာ ခင်ဗျားတို့ဖတ်စရာ စာေပယဉ်ေကျးမှုေတွကို ေပထက် အက္ခရာတင်၊ သင်ြကားလက်ဆင့်ကမ်းေပးခဲ့တာေပါ့။ သေရေခတ္တရာြမို့ြကီးတည်ေတာ့ ဘာြဖစ်လို့ ရေသ့ြမို့လို့ နံမယ်ေပးရသလဲ။ ဦးရီးေတာ် ဘရေသ့က တည်ေပးတာကိုး။ ပိဿနိုးက ရန်ပယ်ေချာင်းကို ဒွတ္တေဘာင် ဘယ်လိုရှင်းခဲ့သလဲ။
ရဟန်းေယာင်တစ်ပါးလွှတ်ြပီး စည်အသစ်ကျက်ခိုင်းတာေလ။ ကျန်စစ်သား အရိန္ဒမာခလို့ ေြပးတဲ့ ေကျာင်းြဖူအရပ်ကလည်း ရှင်မထီးတို့ ဘုန်းြကီးေကျာင်းရှိလို့ပဲ။ နရသီဟပေတ့ကို ရာဇသြကင်္န်အမတ်ြကီး နန်းတင်ဖို့ သွားေခါ်တာကလည်း ဘုန်းြကီးေကျာင်းက လို့ ဖတ်ရပါတယ်။ ဘုရင့်ေနာင် မြဖစ်ခင်က ရှင်ရဲထွဋ်ဘဝနဲ့ မင်းြကီးညိုသမီး သခင်ြကီးကို ရည်ငံရသလားဆို ဓါးနဲ့လိုက်ေတာ့ ဘုန်းြကီးေကျာင်းထဲဝင်ေြပးရတာပဲ။ နိုင်ငံေရးသမိုင်းတေလျှာက် ဘုန်းြကီးေတွနဲ့ ဘယ်မှာကင်းလို့လဲဗျ။
ဒါေပမယ့် ဆရာေတာ် သံဃာေတာ်များဟာ ေခတ်အဆက်ဆက် နိုင်ငံေရးနဲ့ ေထွးေရာယှက်တင် ေနလင့်ကစား နိုင်ငံေရး အညစ်အေြကးေတွနဲ့ ကင်းေအာင်ေတာ့ အတတ်နိုင်ဆံုး ေရှာင်ကျဉ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါ ဘာေြပာတာလဲဆိုေတာ့ နိုင်ငံေရးကို ဘယ်ေသာအခါမှ ဘာသာေရးအတွက် အသံုးမချသလို ဘာသာေရးကိုလည်း ဘယ်ေသာအခါမှ နိုင်ငံေရးအတွက် ခုတံုးမလုပ်ခဲ့ဘူးဗျ။ ဘုန်းြကီးက ရှင်ဘုရင်ြဖစ်လာတဲ့ ဓမ္မေစတီမင်းဟာ သူ့လက်ထက်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်တဲ့သူေတွကို နှိပ်စက်ကလူမလုပ်ခဲ့ဘူး။
တစ်တိုင်းြပည်လံုး ဗုဒ္ဓဘာသာ မြဖစ်မေနကိုးကွယ်ရမယ် လို့လည်း အမိန့်မထုတ်ခဲ့ဘူး။ သူမှ မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်ဘုရင်မှ အဲဒီအမိန့်မထုတ်ဖူးဘူး။ မင်းတုန်းမင်းြကီးလက်ထက်မှာဆို ပလီေတွ ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးေကျာင်းေတွေတာင် ေဆာက်ခွင့်ေပးထားတယ်။ ဒီဘရစ်တိုတို့ ေရာက်လာေတာ့လည်း ဗမာေတွဘက်က ဘရင်ဂျီဘုန်းြကီးေကျာင်းေတွ မီးရှို့မီးတိုက် မလုပ်ခဲ့ဘူး။
ဟိုကသာ ဘုရားဆင်းတုေတွ ေခါင်းေလာင်းေတွ အရည်ြကိုြပီး အေြမာက်သွန်းတာ။ ဘယ်နိုင်ငံမှာပဲ ြဖစ်ြဖစ် ဗုဒ္ဓသာသနာြကီး ြပန့်ပွားေရးအတွက် အာဏာစက်ကို သံုးေလ့မရှိဘူး။ ဘုရားဂုဏ်ေတာ်၊ တရားဂုဏ်ေတာ်၊ သံဃာ့ဂုဏ်ေတာ်တို့ဆိုတာ ရှင်ဘုရင် ေြမှာက်စားမှ ေတာက်ြကွားရတာမှ မဟုတ်ပဲ။ လာလှည့်၊ ြကည့်လှည့်၊ သိေတာ့ ယံုလိမ့်မယ် ဆိုတာမျိုးပါ။ သူများနိုင်ငံရဲ့ ရာဇဝင်သမိုင်းေြကာင်းေတွ ဖတ်မိတဲ့အခါ အဲဒီအချက်ဟာ ေတာ်ေတာ် ေတွ့ရခဲတဲ့ စည်းကမ်းေစာင့်ထိန်းမှုဆိုတာ သေဘာေပါက်လာပါတယ်။
ဥေရာပမှာ ခရစ်ယာန်ချင်းအတူတူေတာင် ကမ္ဘာမြပားဘူးလို့ ေြပာတဲ့ ပရိုတက်စတင့်ေတွကို မီးရှို့ေခါင်းြဖတ် သတ်ခဲ့ြကတာ ေတာ်ေတာ်များပါတယ်။ ြပင်သစ်က စိန့်ဘာသလိုမီပွဲေတာ်မှာ မိဖုရားြကီးြဖစ်သူ ကက်သရင်း ဒီ မယ်ဒီစီက ဥေရာပတလွှားက ပရိုတက်စတင့်ေထာင်ေပါင်းများစွာကို သူ့သမီးမဂင်္လာေဆာင်ဖိတ်ြပီး ကက်သလစ်ေြပာင်းရင်ေြပာင်း မေြပာင်းရင် သတ်မယ်ဆိုြပီး ဘာသာေရးစည်းရံုးေရးဆင်းလိုက်တာ အဲဒီတစ်ညတည်းနဲ့တင် လူေြခာက်ေထာင်ေကျာ် သတ်ပစ်ခဲ့ပါသတဲ့။
ဒီလိုလုပ်တာက သူ့ဘာသာကမှ အမှန် သူများဘာသာေတွက မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိဆိုြပီး ကက်သလစ်သာသနာ သန့်စင်ေစချင်တဲ့ ေစတနာေြကာင့်ေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး။ နိုင်ငံေရးအရ ပရိုတက်စတင့်ဂိုဏ်းဝင်ြဖစ်တဲ့ သားမက်ေလာင်းကေလးရဲ့ အင်အားကို သမီးေပးြပီး အရယူလိုက်သလို ဘာသာေရးအရ ကက်သလစ်ေကျာင်းေတာ်ရဲ့ ေထာက်ခံမှုကိုလည်း လက်မလွှတ်ချင်လို့ ကျားကွက်ေရွှ့တာသာ ြဖစ်ပါတယ်။ သူတို့ဆီမှာ သာသနာပိုင်ရဲ့ အာဏာက ရှင်ဘုရင့်အေပါ်မှာ ရှိတာကိုး။
ဒါကို မခံနိုင်လို့ အဂင်္လန်ြပည့်ရှင် အဋ္ဌမေြမာက် ဟင်နရီလက်ထက်ေရာက်တဲ့အခါ သူ့နိုင်ငံမှာ သူသာလျှင် ခရစ်ယာန်ေကျာင်းေတာ်ရဲ့ အြကီးအမှူးြဖစ်တယ်လို့ ေြကြငာြပီး ေရာမက ပုပ်ရဟန်းမင်းလက်ေအာက်က ရုန်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။ (အမှန်ေတာ့ အန်းဘိုလင်းကိုယူဖို့ ဘိသိက်ခံမိဖုရားြကီးနဲ့ ကွာရှင်းမေပးလို့ ရမယ်ရှာတာ) သူတို့ဆီမှာ အဲသလို ဘာသာေရးနဲ့ နိုင်ငံေရးဟာ တစ်ခုကိုတစ်ခု အသံုးချတတ်တဲ့ ဓေလ့ေြကာင့် ဘာသာေရး အေြကာင်းြပုတဲ့ စစ်ပွဲများစွာ ေပါ်ေပါက်ခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီနှစ်ခုဟာ လိုင်းပူးလို့မရဘူး။ ေရှာ့ခ်ရှိတယ် လို့ တစိုက်မတ်မတ် ဆန့်ကျင်ခဲ့တဲ့သူေတွထဲမှာ မဟတ္တမဂန္ဒီြကီးလည်း ပါပါတယ်။
ပဏ္ဍိတ်ြကီး ေနရူးကလည်း လူမျိုးတစ်မျိုးတည်းဟာ ဘာသာကို အေြကာင်းြပုြပီး နှစ်စုခွဲပလိုက်လို့ မြဖစ်ဘူး လို့ ေြပာခဲ့ဖူးတယ်။ အိန္ဒိယမှာ ဘာသာေရးေြကာင့် ေသွးေချာင်းစီးခဲ့ရတဲ့ စစ်ပွဲေတွ၊ အဓိကရိုဏ်းေတွ နည်းမှ မနည်းပဲ။
ကိုယ့်ဆီက ရာဇဝင်တေလျှာက်မှာေတာ့ ဒါမျိုးြဖစ်ရပ် မရှိခဲ့ေလဘူးလို့ ေတွးမိေသာ်လည်းပဲ ေလာေလာဆယ်ြဖစ်ရပ်ေတွကေတာ့ မေြပးေသာ်လည်း ကန်ရာရှိေနတာ ေတွ့ေနရပါတယ်။ ရာဇဝင်ရိုင်းတယ်ဆိုတာ အဲဒါကို ေခါ်တာေနမယ်။ အစိုးရက နှိမ်နှင်းပါေတာ့မယ် တေြကာ်ေြကာ်ေအာ်ေနတာေတာင်
“ငါတို့ဘုန်းြကီးမှ သတ္တိေြပာင်ပါေပတယ်။”
လို့ ေြမှာက်ပင့်ေပးတဲ့သူေတွ တကယ်ပဲ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ဝမ်းသာပါတယ်။ မေတာ်လို့များ အဲလို ေြမှာက်ပင့်ေပးခဲ့မိတယ်ဆိုရင် အခုဘုန်းဘုန်းတို့ ေပးဆပ်ရတဲ့ ဝဋ်ေြကွးတရားခံဟာ သူတို့လည်း ပါတာေပါ့။
ဒီြဖစ်ရပ်ကို အေြကာင်းြပုလို့ အကျယ်အကျယ် မြငိမ်းဖွယ် ြဖစ်လာေအာင် သံဃာေတာ်ေတွကို ေသွးထိုးလှံု့ေဆာ်ေပးတဲ့ စကားေနာက်တရားမပါသူေတွေြကာင့် ေနာက်ထပ်သံဃာေတွ အလားတူခံစားရဦးမယ်ဆိုရင်ေကာ ဘယ်လိုသေဘာထားမလဲ။ ဒါေြကာင့် ဒီအေြခအေနမျိုးမှာေတာ့ သာသနာေရးနဲ့ နိုင်ငံေရး ေရာေထွးမပစ်လိုက်ပါနဲ့ဦးလို့ ေတာင်းပန်ချင်ပါတယ်။
ကိုယ့်စိတ်နဲ့သာဆိုရင်ေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ကို အကာအကွယ်ယူြပီး ကိုယ်အရိုက်မခံရေအာင် လုပ်မယ့်အစားေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ အရိုက်မခံရေအာင် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ေယာကင်္ျားပီပီ ကာကွယ်ေပးချင်ပါတယ်။
“ေအာင်မယ်ေလး။ လာခဲ့စမ်းပါ။ နင် အဲဒီညက ဘယ်ေရာက်ေနလို့လဲ။” ဆိုရင်ေတာ့ “အဲဒီညလိုမျိုး ေနာက်တစ်ညြဖစ်မလာေအာင် ဒီစာကိုေရးြပီး ကာကွယ်ပါတယ်။”
လို့ပဲ ေြပာချင်ပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့ဆိုေတာ့ ေနာင်ကို ြပဿနာြဖစ်လာတိုင်းလာတိုင်း ဘုန်းြကီးကိုပါေအာင်ဆွယ်ြပီး ထိုးေကျွးမယ့်သူေတွ ေပါ်မလာေစချင်လို့ပါ။ နိုင်ငံေရးဆိုတာ အင်မတန်ေကာက်ကျစ်ပါတယ်။ မာယာများပါတယ်။ ညစ်ေထးလွန်းပါတယ်။ သံဃာေတာ်များနဲ့ မတန်ပါဘူး။ ဒီကေန့အမျိုးသားေခါင်းေဆာင်ြကီးအြဖစ် ကိုးကွယ်ေနတဲ့သူေတွကလည်း ေနာက်သမိုင်းတေကွ့ကျေတာ့ ဖိနှိပ်သူ အာဏာရှင်ြကီး အြဖစ် ေြပာင်းချင်ေြပာင်းသွားတတ်တာပါ။
သူက မေြပာင်းသည့်တိုင်ေအာင်ေတာင် ေနာက်တက်တဲ့သူက သူ့ကိုနင်းတက်ရမှာမို့ လိုချင်တဲ့အေရာင် သုတ်သွားတာ ခံရမှာပဲ။ ဒါေြကာင့် ဘုန်းဘုန်းဘုရားများ နိုင်ငံေရးမှာ တတပ်တအား ေရှ့ဆံုးက ပါဝင်ဦးေဆာင်ေနြကတာကို မကန့်ကွက်ေသာ်ြငား အားမေပးတာေတာ့ အမှန်ပါ။
ေတာ်ြကာ ကိုယ်အားေပးမိလို့ ကိုယ့်ဘုန်းဘုန်းေတွ အနာတရ ြဖစ်မှာမျိုး ေြကာက်လွန်းလို့ပါ။ေထရဝါဒ ဗုဒ္ဓဘာသာကို ယံုြကည်ကိုးကွယ်ြကတဲ့ ြမန်မာနိုင်ငံဟာ ဟိုးအစသမိုင်းမှတ်တမ်းတင်လာတဲ့ ပုဂံခတ် မတိုင်ခင်ကတည်းက သာသနာေတာ်ထွန်းကားလာခဲ့ပံုရပါတယ်။ သုဝဏ္ဏဘူမိ သထံုြပည်မှာ၊ ဥဿာပဲခူးမှာ၊ ဒဂံုဆံေတာ်ရှင်ြကီးမှာ သာသနိက အေဆာက်အဦေတွ အထင်အရှားေတွ့နိုင်တယ် မဟုတ်လား။
ေဂါတမြမတ်စွာဘုရားရှင် မပွင့်ေသးခင်ကေတာ့ ဟိန္ဒူအယူဝါဒနဲ့ နတ်ေတွကို ကိုးကွယ်ဟန်ရှိပါတယ်။ ြဗဟ္မာ့ဦးေခါင်း လက်ဆင့်ကမ်းတဲ့ သြကင်္န်ေတာ်မဂင်္လာတို့၊ ြဂိုလ်တိုင်ေတွမှာ ေရေလာင်းတာတို့က အဲဒီက လက်ကျန်ေတွ ြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။ ပွင့်ေတာ်မူဦးစ ဘုရားရှင်ထံမှာ ပထမဦးဆံုး သရဏဂံုတည်သူ တဖုဿ နဲ့ ဘလ္လိက ကုန်သည်ညီေနာင်က ဆံေတာ်ကို ေစတီတည်ထားကိုးကွယ်တဲ့အခါ ကိုယ့်ြမန်မာ့ေြမေပါ်မှာမို့လို့ သာသနာကိုလည်းပဲ ဦးဦးဖျားဖျား ြကည်ညိုဆည်းကပ်ခွင့်ရလိုက်မှာ မလွဲပါဘူး။
ရတနာသံုးပါးဆိုတာ တစ်နွယ်ငင်တစ်စင်ပါမို့လို့ ဘုရားသားေတာ် ရဟန်းသံဃာများဟာ ကိုယ်တို့ ြမန်မာနိုင်ငံေတာ်ြကီးရဲ့ သမိုင်းအစ၊ ယဉ်ေကျးမှုအစမှာကတည်းက ကိုးကွယ်အပ်ေသာ၊ ဆည်းကပ်အပ်ေသာ၊ ေကာင်းမှုကုသိုလ်တို့ကို စိုက်ပျိုးရန် လယ်ယာေြမေကာင်းသဖွယ်ြဖစ်ေသာ အစရှိတဲ့ သံဃာ့ဂုဏ်ေတာ်များနဲ့ ေလျှာ်ညီစွာ ဘုရားစင်၊ သံဃာစင်၊ နတ်စင်ရယ်လို့ တရိုတေသ အြမင့်မှာထား ဝပ်တွားရှိခိုးေလ့ရှိြကပါတယ်။
မိဘဆရာသမားများပါ ေပါင်းထည့်လိုက်ြပီး အနန္တဂုဏ်အင် ေကျးဇူးရှင်ြကီးေတွအြဖစ်နဲ့ ကံသံုးပါးအနက်က တစ်ပါးပါးေသာကံနဲ့ေတာင် ြပစ်မှားကျူးလွန်ြခင်း မရှိရေလေအာင်၊ မေတာ်တဆများ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ကျူးလွန်မိသည်ရှိေသာ် သံသရာပါမသွားေအာင် ရှိခိုးဦးချ ေတာင်းပန်ရတဲ့အမျိုးဆိုတာ ဩကာသအနက်ရတဲ့ ြမန်မာေတွအားလံုး နားလည်ထားြပီးသားပါ။ ြမန်မာေတွအေြကာက်ဆံုး အကုသိုလ်ေတွထဲမှာ ငါးပါးေမှာက်တယ် ဆိုတာ အဲဒီအနန္တဂိုဏ်းဝင် ေကျးဇူးရှင်တစ်ဦးဦးကို ြပစ်မှားမိတာကိုေခါ်တယ်။ ပဥ္စာနန္တိယ ကံြကီးထိုက်တယ်တဲ့။
မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်အတွက် အတားအဆီးြဖစ်တယ်။ အခုေတာ့ ငါးပါးတင်မကဘူး။ သံဃာစင်ပါေမှာက်ကုန်လို့ မီးဟုန်းဟုန်းေတာက်ကုန်ြပီ။ ဘယ့်နှယ်လုပ်ြကမတုန်း။
အဇာတသတ်မင်းြကီးဟာ ဘုရားရှင်ကို ြကည်ညိုတဲ့ေနရာမှာ ဧတဒဂ်ရတဲ့ ဥပသိကာတစ်ဦးြဖစ်ပါတယ်။ သို့ေသာ်လည်း မသိနားမလည်ခင်က ကျူးလွန်မိတဲ့ ကံအေြကာင်းတရားေြကာင့် ညစဉ်ေခါင်းချလို့ေတာင် မေပျာ်နိုင်ေအာင် အထိတ်တလန့် ေနာင်တပူပန်ြခင်းများစွာ ြဖစ်ရပါသတဲ့။ သူ့ကိုေြခာက်လှန့်ေနတဲ့အရာဟာ ခမည်းေတာ် ပိမ္ဗိသာရမင်းြကီးရဲ့ ေကျးကျွန် စစ်သည်ဗိုလ်ပါေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ တိုင်းတပါးရန်စွယ် ရန်ေြငာင့်ေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်ကသာ ေြခာက်လှန့်ေနတာမို့ ဘယ်ကိုမှလည်း ေရှာင်ေြပးလို့ လွတ်စရာမရှိဘူး။
ေနာက်ဆံုးေတာ့ စိတ်ေရာဂါပဲ ြဖစ်ရမယ်ဆို သမားေတာ်ြကီးဇီဝကနဲ့ တိုင်ပင်သတဲ့။ ေရာဂါရဲ့ အတိုင်းအရှည်ကို သိသလို ဥပသိကာတို့ရဲ့ သဒ္ဒါတရားအတိမ်အနက်ကိုလည်းသိတဲ့ ဆရာဇီဝက က ရာဇြဂိုလ်ြပည်အနီး ြမတ်စွာဘုရား သီတင်းသံုးေတာ်မူတဲ့ သရက်ေတာဥယျာဉ်ကို ေခါ်ေဆာင်သွားတာ တိုက်တိုက်ရယ်မှဆိုင်ဆိုင် အခုလို တန်ေဆာင်မုန်းလြပည့်ည အခါသမယြကီးမှာေပါ့ကွယ်။ အဲဒီမှာ ြမတ်စွာဘုရား ေဟာြကားေတာ်မူတဲ့ တရားကေတာ့ သာမညဖလသုတ္တန်ပါပဲ။
အဇာတသတ်မင်းြကီးက ဘယ်အတွက် ရဟန်းဝတ်ရသလဲဆိုတာကို ေလျှာက်ထားေမးြမန်းြပီး ဘုရားရှင်က ရဟန်းြပုရြခင်းရဲ့ အကျိုးေကျးဖူးများကို ေဟာေဖာ်ြမွက်ြကားေတာ်မူသတဲ့။ တရားအဆံုးမှာ မဂ်ဖိုလ်အဆီးအတားြကီးေတွေြကာင့် ကျွတ်တမ်းမဝင်ခဲ့ေပမယ့် စိတ်တည်ြငိမ်စွာ ေဆာက်တည်ရာေတာ့ ရသွားရှာပါတယ်။ ဘုရားအမှူးရှိတဲ့ ရဟန်းသံဃာများအေပါ်မှာလည်း အင်မတန်မှ သက်ဝင်ယံုြကည်သွားသတဲ့။ လြပည့်ညတုန်းက ေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ်မှာ အဲဒီသာမညဖလသုတ္တန်ကေလး ရှဲထားတာ ေတွ့လိုက်မိပါတယ်။ မံုရွာမှာေကာ အဲဒီညက အသံချဲ့စက်ကေလးနဲ့ မဖွင့်ြကဘူးလား မသိ။
အခုေတာ့ လွန်ေလြပီးေသာအမှုကို တဖန်ြပန််လည်တူးဆွြခင်းဆိုတာ ေသာင်ြပင်ေပါ်သွန်လိုက်မိတဲ့ ေရကိုြပန်ခပ်ဖို့ ြကိုးစားတာနဲ့ ဘာမှ မထူးသလိုေနမှာစိုးလို့ ေနာက်ေြကာင်း မြပန်ေတာ့ပါဘူး။ ဗုဒ္ဓဘာသာပီပီ ဩကာသကန်ေတာ့ြကိုးထဲကလို ကာယကံ၊ ဝဇီကံ၊ မေနာကံနဲ့ ြပစ်မှားကျူးလွန်မိသည်ရှိေသာ် ထိုအြပစ်တို့ကို ေပျာက်ပါေစြခင်းအကျိုးငှာ ရှိခိုးဦးတင် ေတာင်းပန်ဖို့ပဲ ရှိေတာ့တယ်။ ကိုယ်တို့ြမန်မာရာဇဝင်မှာလည်း ရှိခဲ့တယ်ေလ။
အေလာင်းစည်သူမင်းြကီးဟာ ေဘးေလာင်းေတာ် ဘိုးေလာင်းေတာ်တို့ကို ဝဇီေဗဒ ထိတိုင်းရှမိလို့ ေတာင်းပန်ကန်ေတာ့ပွဲြကီးကျင်းပတာဟာ ကန်ေတာ့ပလ္လင် ပုထိုးေတာ်ြကီးရဲ့အစပဲ မဟုတ်လား။ ဒီေနရာမှာလည်း ကေလးေတွကို ဘုရားရှိခိုးသင်သလို လံုးေစ့ပတ်ေစ့နားလည်ေအာင် ရှင်းြပရဦးမယ်။ “ဖူးေြမှာ် မာန်ေလျှာ့ ကန်ေတာ့ပါ၏ အရှင်ဘုရား။” ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဟာ ဖူးေြမှာ် ဆိုေတာ့ လူကိုယ်တိုင် မျက်ြမင်ကိုယ်ေတွ့ ဆံုရမယ်။
မာန်ေလျှာ့တယ်ဆိုေတာ့ ဝတ်ေြကတန်းေြက အထက်ကခိုင်းလို့ လုပ်ြပတာမျိုး မဟုတ်ရဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချိုးနှိမ်ထားြပီးသား ြဖစ်ရမယ်။ ြမတ်စွာဘုရားက အဇာတသတ်မင်းြကီးကို ေဟာေတာ်မူတာကေတာ့
“သင်မင်းြကီးရဲ့ ေကျးကျွန် အေစအပါး ြဖစ်ေစကာမူ ရဟန်းေဘာင်အတွင်း ဝင်ေရာက်သွားပါက သင်မင်းြကီးကသာ ရှိခိုးကန်ေတာ့ရပါအံ့။”
တဲ့။
“အရှင်ဘုရား။ အြပင်က ခဏထိုင်ေစာင့်ဦး။ အထဲမှာ ေရှ့ကတစ်ပါး မြပီးေသးဘူး။”
ဆိုြပီး အဘနဲ့ ဝင်ေတွ့ရတဲ့ဘုန်းဘုန်းကို လက်အုပ်ကေလးချီြပီး ေလျှာက်တာမျိုးကို ရှိခိုးဦးတင်လို့ မသံုးချင်ပါဘူး။ ထိုင်းေတွလုပ်တဲ့ ဆွာဒိခပ်ေလာက်၊ ဆိုနီယာတို့ဆီက နမာ့စေတးေလာက်ပဲ ရှိမှာ။ အမှန်တကယ် ဝပ်စင်းေကာ်ေရာ်ချင်ရင် ကိုယ့်ရဲ့မာန်ေတွကို အရင်ေလျှာ့ရမှာ။ ဒီေတာ့ ြပီးခဲ့တဲ့ကိစ္စေတွအတွက် ဝန်ချေတာင်းပန်ကန်ေတာ့တယ်ဆိုတာ ေြပာစရာစကားေတွ အများြကီး ရှိတယ်။
“ငါ့ကိုယ်စား ရဲမှူးြကီးကိုလွှတ်လိုက်။ ေကျနပ်ေအာင် ေတာင်းပန်ခဲ့။ ေဆးကုဖို့ ပိုက်ဆံဘယ်ေလာက်ေပးလိုက်။”
ဆိုတာမျိုးဟာ ဖူးေြမှာ်တာလည်း မပါဘူး။ မာန်ေလျှာ့တာလည်း မပါဘူး။ ကိုယ်တိုင်ချီထားတဲ့ လက်အုပ်ေတာင် မပါဘူး။
“ဝန်ချေတာင်းပန် ကန်ေတာ့ပွဲ အခမ်းအနား”
ဆိုတဲ့ စက္ကူကပ်စာလံုးြကီးနဲ့ ထုတ်ြပန်စရာ သတင်းတစ်ပုဒ်ပဲ ပါလိမ့်မယ်။ အဲဒါ အေြကွးဆပ်တာနဲ့မတူဘူး။ ေြကွးထပ်ယူတာနဲ့ပဲ တူလိမ့်မယ်။ ရည်ရွယ်ချက်က မေတာ်တဆ အမှားပါက
“အြပစ်တို့မှ ေပျာက်ပါေစြခင်းအကျိုးငှာ”
လို့ ဆိုတယ် မဟုတ်လား။ “နိုင်ငံေရးသိက္ခာေတွ အဖတ်ဆည်ရန် အလို့ငှာ”တို့၊
“ရာထူးစည်းစိမ်တည်ြမဲြခင်းအကျိုးငှာ”
ဆို့မှ မဟုတ်ပဲနဲ့။ အမှန်တကယ် တာဝန်ရှိတဲ့သူက မေတာင်းပန်ပဲ တစ်ေယာက်ေယာက်ကို ြပီးြပီးေရာ ဓါးစာခံဝင်အေတာင်းပန်ခိုင်းတာဆိုရင်ေတာ့ စဉ်းစားသာြကည့်ပါေတာ့ဗျာ။ ဘုန်းဘုန်းတို့က ေြကွးေဟာင်းဆပ်ရတာဗျ။ သူတို့ေကျနပ်သွားေအာင်ေတာင်းပန်တယ် ဆိုတာထက် ကိုယ့်အြပစ်ေတွ ေဆးေြကာသန့်စင်ရာေရာက်ေအာင် ဆိုတဲ့ စိတ်ထားရှိရမှာ။ ဘာမဟုတ်တဲ့ ေရပွက်ပမာ တစ်သက်လျာအတွက် ငရဲမီးကူးယူတဲ့သူများ အယူမမှားရေအာင် သင်ခန်းစာေပးချင်ပါတယ်။ လံုးဝေတာင်းပန်မသွားပဲ
“နင်ပစ်မလား မပစ်ဘူးလား။ နင်မပစ်ရင် ငါတို့တစ်မိသားစုလံုး ေခါင်းြဖတ်ခံရမှာေပါ့ ဟဲ့။”
လို့ ခိုင်းခဲ့တယ် ေြပာသံြကားတဲ့သူေတွ ခုေလာက်ရှိ ေပျာ်ေနမလားေတာင် မသိဘူး။ အေဖာ်ေတွ အများြကီး ရပဟဲ့ဆို။
ကျွန်ေတာ်တို့ ြမန်မာစကားပံုေတွကလည်း ေြပးမလွတ်ေအာင်ရှိြကတယ်ဗျ။
“ဘုန်းြကီးေခါင်းေခါက်ြပီးမှ ေတာင်းပန်”
တဲ့။ မလုပ်ရဘူးလို့ ေြပာတာပါ။ ေတာ်ေတာ်ြကာ လုပ်ထံုးလုပ်နည်း မှတ်ေနဦးမယ်။ ခဏခဏမှားြပီး ခဏခဏေတာင်းပန်ရတာလည်း ဘယ်ေကာင်းမလဲ။
“မထူးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက်ထပ်လည်း ဆက်မှားစရာေလးေတွ ကျန်ေသးလို့ ခုကတည်းက တလက်စတည်း ြကိုေတာင်းပန်ထားလိုက်မယ်။”
ဆိုတာမျိုးလည်း ဘယ်ြဖစ်သင့်ပါ့မလဲ။ မှားတယ်လို့ ေတာင်းပန်ြပီးရင် ေနာက်ထပ် ဆက်မမှားဖို့ ြပင်ရဦးမှာေပါ့။ ခုေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ဘက်ကပဲ
“အရင်ဘုန်းြကီး တစ်ချက်ေခါက်ရင် ေနာက်တက်တဲ့ဘုန်းြကီး နှစ်ချက်ေခါက်လိမ့်မယ်။”
ဆို တရားနဲ့ေြဖေနရဦးမယ်။ ဒီတေကွ့မှာ
“မှားတာရှိရင် ေတာင်းဘန်ဘာဒဲ…။”
ဆို ေအာင်လ လုပ်လို့မှ မဆံုးေသးဘူး။ ေနာက်တေကွ့မှာ ေတွ့ြကရြပန်ဦးေတာ့မယ်ဗျာ။ အဲသလို ခဏခဏ မေတွ့ရေလေအာင် ေမာ်ေတာ်ပီကယ်များ မီးပွိုင့်ပျက်တုန်း ထွက်လမ်းြပသလို သူ့လမ်းကိုယ့်လမ်းကေလး အချက်ြပေပးလိုက်ဦးမယ်ေနာ်။
“ေတာင်ငူကလည်းေတာင်ငူ ေမာင်းေထာင်ကလည်း ေမာင်းေထာင်”
ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားပံုကေလး ြကားဖူးမယ် ထင်ပါတယ်။ ေတာင်ငူမင်းသား ကိုးကွယ်တဲ့ ဆရာေတာ်ကို စာြပန်တာစိတ်တိုင်းမကျလို့ ေမာင်းေထာင်ဆရာေတာ်က ဒဏ်ထားပါသတဲ့။ ဒီအခါ မင်းသားဘက်က
“ဒါ ဗီအိုင်ပီဘုန်းြကီးေလ။ မသိဘူးလား။ သွား နင်တို့ဆရာေတာ် ြပန်ေလျှာက်ေချ။”
လို့ ဝင်ပါသတဲ့။ ဒီအခါမှာ ဆရာေတာ်ဘက်ကလည်း
“ငါတို့ဟာငါတို့ ဘုန်းြကီးအေရး ဘုန်းြကီးကိစ္စကို ဒီမင်းသားက ဘာမို့လို့ ဝင်ပါရတာလဲ။”
ဆို ထိပ်တိုက်ေတွ့ြကေရာ။ နှစ်ဘက်စလံုးက မေလျှာ့နိုင်ေတာ့ ေနာက်ပိတ်ဆံုး မင်းသားနဲ့ဆရာေတာ်နဲ့ နန်းေတာ်ထဲ နပန်းဘက်လံုးရတဲ့ အေြခအေနြဖစ်သွားတယ်။ ဟိုဘက်သည်ဘက် ေြဖာင်းြဖြပီး နားချေတာ့မှ ေနာက်ဆံုး ေတာင်ငူမင်းသားက ေမာင်းေထာင်ဆရာေတာ်ကို ရှိခိုးေတာင်းပန်တယ်။ ဆရာေတာ်ကလည်း
“ေအးေလ။ မှားတဲ့သူချင်း အတူတူ၊ သူက လူဝတ်နဲ့မှားတာ။ ငါ့မှာက သကင်္န်းဝတ်ြကီးနဲ့ မှားရတာြဖစ်လို့ ငါ့အြပစ်က ပိုြကီးတယ်။ ဒါေြကာင့် ငါကလည်း ေတာင်းပန်ပါတယ်။”
ဆို နှစ်ဦးနှစ်ဘက် ေကျေအးသွားသတဲ့။ ဆိုရိုးစကားေတာ့ ေြပာစမှတ်ြဖစ်သွားတာေပါ့။ ဒီေနရာမှာ ဒီစကားကိုေြပာလို့ ြပီးခဲ့တဲ့ ကိစ္စေတွမှာ ဘုန်းြကီးေတွဘက်ကလည်း လွန်တယ်လို့ မဆိုလိုပါဘူး။ လူနဲ့ြပိုင်မိုက်ရာကျမစိုးလို့ ေြပာရတာပါ။
လူေတာင်မှ ေမာဟအမိုက်ေမှာင်ဖံုးေနတဲ့သူေတွနဲ့ဆို ပိုဆိုးတာေပါ့။ တစ်သက်လံုး သူများဂုတ်ေပါ် ဓါးတင်ြပီး အုပ်ချုပ်လာရာက အဲဒီဓါး ကိုယ့်ဘက်လှည့်လာမှာြမင်တဲ့အခါ လက်ငင်းဘဝ အသက်စည်းစိမ်မပျက်ေရးေလာက်ကိုပဲ သည်းသည်းမည်းမည်း ကာကွယ်ေနရတာနဲ့ သံသရာ ဝဋ်ေြကွးဆိုတာကို မြမင်နိုင်ြဖစ်သွားမှာေပါ့။ ဒီလူေတွနဲ့ ဘက်ြပိုင်ရင်ဆိုင်ရတာ ဘုန်းဘုန်းတို့ဘက်က နစ်နာပါတယ်။
ေြပာရင်းေြပာရင်းနဲ့ ဆရာ ဒကာ ဆက်ဆံေရးကေန ဘုန်းြကီးနဲ့ နိုင်ငံေရးဆိုတဲ့ဘက် ေရာက်လာြပီ။ ေတာ်ေတာ် အြငင်းပွားခဲ့တဲ့ ကိစ္စေတွပါ။ ကိုယ့်သေဘာအရေတာ့ ဘုန်းြကီးဆိုတာ နိုင်ငံေရး မလုပ်ရဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး။ လွတ်လပ်ေရးြကိုးပန်းတဲ့ေခတ်ကတည်းက ဆရာေတာ်ဦးဥတ္တမတို့၊ ဆရာေတာ်ဦးဝိစာရတို့ သာသနာ့အာဇာနည် သူရဲေကာင်းေတွ ရှိခဲ့တယ်။
ေရွှတိဂံုဘုရားြကီးကို အခုလက်ရှိ ပံုသဏ္ဍာန်အတိုင်းြဖစ်ေအာင် ြပုြပင်မွန်းမံခဲ့တဲ့ ဓမ္မေစတီမင်းဆိုတာ အင်းဝမှာ မင်းသံုးဆက်တိုင်တိုင် ဘိသိက်ခံ အေဆာင်အေယာင်တစ်ခုအြဖစ် မချစ်မပစ် ထားတဲ့ ရှင်ေစာပုမင်းသမီးကို ဇာတိရပ်ရွာ ဟံသာဝတီအေရာက် ကယ်တင်ေဆာင်ကျဉ်းေပးခဲ့တဲ့ ရဟန်းပျိုကေလးတစ်ပါးက လာပါတယ်။
တိုင်းေရးြပည်ရာေတွ မဆိုထားနဲ့ ပေဒသရာဇ်ေခတ် ြမန်မာ့ပညာေရးစံနစ်ြကီးတစ်ခုလံုးဟာ ရဟန်းသံဃာေတာ်ေတွကို အမှီြပုလို့သာ ဒီကေန့ ကျွန်ေတာ်တို့ေရးစရာ ခင်ဗျားတို့ဖတ်စရာ စာေပယဉ်ေကျးမှုေတွကို ေပထက် အက္ခရာတင်၊ သင်ြကားလက်ဆင့်ကမ်းေပးခဲ့တာေပါ့။ သေရေခတ္တရာြမို့ြကီးတည်ေတာ့ ဘာြဖစ်လို့ ရေသ့ြမို့လို့ နံမယ်ေပးရသလဲ။
ဦးရီးေတာ် ဘရေသ့က တည်ေပးတာကိုး။ ပိဿနိုးက ရန်ပယ်ေချာင်းကို ဒွတ္တေဘာင် ဘယ်လိုရှင်းခဲ့သလဲ။ ရဟန်းေယာင်တစ်ပါးလွှတ်ြပီး စည်အသစ်ကျက်ခိုင်းတာေလ။ ကျန်စစ်သား အရိန္ဒမာခလို့ ေြပးတဲ့ ေကျာင်းြဖူအရပ်ကလည်း ရှင်မထီးတို့ ဘုန်းြကီးေကျာင်းရှိလို့ပဲ။ နရသီဟပေတ့ကို ရာဇသြကင်္န်အမတ်ြကီး နန်းတင်ဖို့ သွားေခါ်တာကလည်း ဘုန်းြကီးေကျာင်းက လို့ ဖတ်ရပါတယ်။
ဘုရင့်ေနာင် မြဖစ်ခင်က ရှင်ရဲထွဋ်ဘဝနဲ့ မင်းြကီးညိုသမီး သခင်ြကီးကို ရည်ငံရသလားဆို ဓါးနဲ့လိုက်ေတာ့ ဘုန်းြကီးေကျာင်းထဲဝင်ေြပးရတာပဲ။ နိုင်ငံေရးသမိုင်းတေလျှာက် ဘုန်းြကီးေတွနဲ့ ဘယ်မှာကင်းလို့လဲဗျ။
ဒါေပမယ့် ဆရာေတာ် သံဃာေတာ်များဟာ ေခတ်အဆက်ဆက် နိုင်ငံေရးနဲ့ ေထွးေရာယှက်တင် ေနလင့်ကစား နိုင်ငံေရး အညစ်အေြကးေတွနဲ့ ကင်းေအာင်ေတာ့ အတတ်နိုင်ဆံုး ေရှာင်ကျဉ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါ ဘာေြပာတာလဲဆိုေတာ့ နိုင်ငံေရးကို ဘယ်ေသာအခါမှ ဘာသာေရးအတွက် အသံုးမချသလို ဘာသာေရးကိုလည်း ဘယ်ေသာအခါမှ နိုင်ငံေရးအတွက် ခုတံုးမလုပ်ခဲ့ဘူးဗျ။
ဘုန်းြကီးက ရှင်ဘုရင်ြဖစ်လာတဲ့ ဓမ္မေစတီမင်းဟာ သူ့လက်ထက်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်တဲ့သူေတွကို နှိပ်စက်ကလူမလုပ်ခဲ့ဘူး။ တစ်တိုင်းြပည်လံုး ဗုဒ္ဓဘာသာ မြဖစ်မေနကိုးကွယ်ရမယ် လို့လည်း အမိန့်မထုတ်ခဲ့ဘူး။ သူမှ မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်ဘုရင်မှ အဲဒီအမိန့်မထုတ်ဖူးဘူး။
မင်းတုန်းမင်းြကီးလက်ထက်မှာဆို ပလီေတွ ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးေကျာင်းေတွေတာင် ေဆာက်ခွင့်ေပးထားတယ်။ ဒီဘရစ်တိုတို့ ေရာက်လာေတာ့လည်း ဗမာေတွဘက်က ဘရင်ဂျီဘုန်းြကီးေကျာင်းေတွ မီးရှို့မီးတိုက် မလုပ်ခဲ့ဘူး။ ဟိုကသာ ဘုရားဆင်းတုေတွ ေခါင်းေလာင်းေတွ အရည်ြကိုြပီး အေြမာက်သွန်းတာ။ ဘယ်နိုင်ငံမှာပဲ ြဖစ်ြဖစ် ဗုဒ္ဓသာသနာြကီး ြပန့်ပွားေရးအတွက် အာဏာစက်ကို သံုးေလ့မရှိဘူး။
ဘုရားဂုဏ်ေတာ်၊ တရားဂုဏ်ေတာ်၊ သံဃာ့ဂုဏ်ေတာ်တို့ဆိုတာ ရှင်ဘုရင် ေြမှာက်စားမှ ေတာက်ြကွားရတာမှ မဟုတ်ပဲ။ လာလှည့်၊ ြကည့်လှည့်၊ သိေတာ့ ယံုလိမ့်မယ် ဆိုတာမျိုးပါ။ သူများနိုင်ငံရဲ့ ရာဇဝင်သမိုင်းေြကာင်းေတွ ဖတ်မိတဲ့အခါ အဲဒီအချက်ဟာ ေတာ်ေတာ် ေတွ့ရခဲတဲ့ စည်းကမ်းေစာင့်ထိန်းမှုဆိုတာ သေဘာေပါက်လာပါတယ်။
ဥေရာပမှာ ခရစ်ယာန်ချင်းအတူတူေတာင် ကမ္ဘာမြပားဘူးလို့ ေြပာတဲ့ ပရိုတက်စတင့်ေတွကို မီးရှို့ေခါင်းြဖတ် သတ်ခဲ့ြကတာ ေတာ်ေတာ်များပါတယ်။ ြပင်သစ်က စိန့်ဘာသလိုမီပွဲေတာ်မှာ မိဖုရားြကီးြဖစ်သူ ကက်သရင်း ဒီ မယ်ဒီစီက ဥေရာပတလွှားက ပရိုတက်စတင့်ေထာင်ေပါင်းများစွာကို သူ့သမီးမဂင်္လာေဆာင်ဖိတ်ြပီး ကက်သလစ်ေြပာင်းရင်ေြပာင်း မေြပာင်းရင် သတ်မယ်ဆိုြပီး ဘာသာေရးစည်းရံုးေရးဆင်းလိုက်တာ အဲဒီတစ်ညတည်းနဲ့တင် လူေြခာက်ေထာင်ေကျာ် သတ်ပစ်ခဲ့ပါသတဲ့။
ဒီလိုလုပ်တာက သူ့ဘာသာကမှ အမှန် သူများဘာသာေတွက မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိဆိုြပီး ကက်သလစ်သာသနာ သန့်စင်ေစချင်တဲ့ ေစတနာေြကာင့်ေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး။ နိုင်ငံေရးအရ ပရိုတက်စတင့်ဂိုဏ်းဝင်ြဖစ်တဲ့ သားမက်ေလာင်းကေလးရဲ့ အင်အားကို သမီးေပးြပီး အရယူလိုက်သလို ဘာသာေရးအရ ကက်သလစ်ေကျာင်းေတာ်ရဲ့ ေထာက်ခံမှုကိုလည်း လက်မလွှတ်ချင်လို့ ကျားကွက်ေရွှ့တာသာ ြဖစ်ပါတယ်။
သူတို့ဆီမှာ သာသနာပိုင်ရဲ့ အာဏာက ရှင်ဘုရင့်အေပါ်မှာ ရှိတာကိုး။ ဒါကို မခံနိုင်လို့ အဂင်္လန်ြပည့်ရှင် အဋ္ဌမေြမာက် ဟင်နရီလက်ထက်ေရာက်တဲ့အခါ သူ့နိုင်ငံမှာ သူသာလျှင် ခရစ်ယာန်ေကျာင်းေတာ်ရဲ့ အြကီးအမှူးြဖစ်တယ်လို့ ေြကြငာြပီး ေရာမက ပုပ်ရဟန်းမင်းလက်ေအာက်က ရုန်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။ (အမှန်ေတာ့ အန်းဘိုလင်းကိုယူဖို့ ဘိသိက်ခံမိဖုရားြကီးနဲ့ ကွာရှင်းမေပးလို့ ရမယ်ရှာတာ) သူတို့ဆီမှာ အဲသလို ဘာသာေရးနဲ့ နိုင်ငံေရးဟာ တစ်ခုကိုတစ်ခု အသံုးချတတ်တဲ့ ဓေလ့ေြကာင့် ဘာသာေရး အေြကာင်းြပုတဲ့ စစ်ပွဲများစွာ ေပါ်ေပါက်ခဲ့ရပါတယ်။
အဲဒီနှစ်ခုဟာ လိုင်းပူးလို့မရဘူး။ ေရှာ့ခ်ရှိတယ် လို့ တစိုက်မတ်မတ် ဆန့်ကျင်ခဲ့တဲ့သူေတွထဲမှာ မဟတ္တမဂန္ဒီြကီးလည်း ပါပါတယ်။ ပဏ္ဍိတ်ြကီး ေနရူးကလည်း လူမျိုးတစ်မျိုးတည်းဟာ ဘာသာကို အေြကာင်းြပုြပီး နှစ်စုခွဲပလိုက်လို့ မြဖစ်ဘူး လို့ ေြပာခဲ့ဖူးတယ်။ အိန္ဒိယမှာ ဘာသာေရးေြကာင့် ေသွးေချာင်းစီးခဲ့ရတဲ့ စစ်ပွဲေတွ၊ အဓိကရိုဏ်းေတွ နည်းမှ မနည်းပဲ။
ကိုယ့်ဆီက ရာဇဝင်တေလျှာက်မှာေတာ့ ဒါမျိုးြဖစ်ရပ် မရှိခဲ့ေလဘူးလို့ ေတွးမိေသာ်လည်းပဲ ေလာေလာဆယ်ြဖစ်ရပ်ေတွကေတာ့ မေြပးေသာ်လည်း ကန်ရာရှိေနတာ ေတွ့ေနရပါတယ်။ ရာဇဝင်ရိုင်းတယ်ဆိုတာ အဲဒါကို ေခါ်တာေနမယ်။ အစိုးရက နှိမ်နှင်းပါေတာ့မယ် တေြကာ်ေြကာ်ေအာ်ေနတာေတာင်
“ငါတို့ဘုန်းြကီးမှ သတ္တိေြပာင်ပါေပတယ်။”
လို့ ေြမှာက်ပင့်ေပးတဲ့သူေတွ တကယ်ပဲ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ဝမ်းသာပါတယ်။ မေတာ်လို့များ အဲလို ေြမှာက်ပင့်ေပးခဲ့မိတယ်ဆိုရင် အခုဘုန်းဘုန်းတို့ ေပးဆပ်ရတဲ့ ဝဋ်ေြကွးတရားခံဟာ သူတို့လည်း ပါတာေပါ့။ ဒီြဖစ်ရပ်ကို အေြကာင်းြပုလို့ အကျယ်အကျယ် မြငိမ်းဖွယ် ြဖစ်လာေအာင် သံဃာေတာ်ေတွကို ေသွးထိုးလှံု့ေဆာ်ေပးတဲ့ စကားေနာက်တရားမပါသူေတွေြကာင့် ေနာက်ထပ်သံဃာေတွ အလားတူခံစားရဦးမယ်ဆိုရင်ေကာ ဘယ်လိုသေဘာထားမလဲ။ ဒါေြကာင့် ဒီအေြခအေနမျိုးမှာေတာ့ သာသနာေရးနဲ့ နိုင်ငံေရး ေရာေထွးမပစ်လိုက်ပါနဲ့ဦးလို့ ေတာင်းပန်ချင်ပါတယ်။
ကိုယ့်စိတ်နဲ့သာဆိုရင်ေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ကို အကာအကွယ်ယူြပီး ကိုယ်အရိုက်မခံရေအာင် လုပ်မယ့်အစားေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ အရိုက်မခံရေအာင် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ေယာကင်္ျားပီပီ ကာကွယ်ေပးချင်ပါတယ်။
“ေအာင်မယ်ေလး။ လာခဲ့စမ်းပါ။ နင် အဲဒီညက ဘယ်ေရာက်ေနလို့လဲ။”
ဆိုရင်ေတာ့
“အဲဒီညလိုမျိုး ေနာက်တစ်ညြဖစ်မလာေအာင် ဒီစာကိုေရးြပီး ကာကွယ်ပါတယ်။”
လို့ပဲ ေြပာချင်ပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့ဆိုေတာ့ ေနာင်ကို ြပဿနာြဖစ်လာတိုင်းလာတိုင်း ဘုန်းြကီးကိုပါေအာင်ဆွယ်ြပီး ထိုးေကျွးမယ့်သူေတွ ေပါ်မလာေစချင်လို့ပါ။ နိုင်ငံေရးဆိုတာ အင်မတန်ေကာက်ကျစ်ပါတယ်။ မာယာများပါတယ်။ ညစ်ေထးလွန်းပါတယ်။ သံဃာေတာ်များနဲ့ မတန်ပါဘူး။ ဒီကေန့အမျိုးသားေခါင်းေဆာင်ြကီးအြဖစ် ကိုးကွယ်ေနတဲ့သူေတွကလည်း ေနာက်သမိုင်းတေကွ့ကျေတာ့ ဖိနှိပ်သူ အာဏာရှင်ြကီး အြဖစ် ေြပာင်းချင်ေြပာင်းသွားတတ်တာပါ။
သူက မေြပာင်းသည့်တိုင်ေအာင်ေတာင် ေနာက်တက်တဲ့သူက သူ့ကိုနင်းတက်ရမှာမို့ လိုချင်တဲ့အေရာင် သုတ်သွားတာ ခံရမှာပဲ။ ဒါေြကာင့် ဘုန်းဘုန်းဘုရားများ နိုင်ငံေရးမှာ တတပ်တအား ေရှ့ဆံုးက ပါဝင်ဦးေဆာင်ေနြကတာကို မကန့်ကွက်ေသာ်ြငား အားမေပးတာေတာ့ အမှန်ပါ။ ေတာ်ြကာ ကိုယ်အားေပးမိလို့ ကိုယ့်ဘုန်းဘုန်းေတွ အနာတရ ြဖစ်မှာမျိုး ေြကာက်လွန်းလို့ပါ။
လြပည့်ညက ေလာင်တဲ့မီးဟာ ခုထိေတာ့ ေကာင်းေကာင်း မြငိမ်းချင်ေသးပါဘူး။ ဆန္ဒေဖာ်ထုတ်တာေတွ၊ စီတန်းလှည့်လည်တာေတွကေန သပိတ်စံု သူပုန်ထမယ်ေတာင် ေသွးတိုးစမ်း အသံလွှင့်ေနြကပါတယ်။
“ဘာလဲ။ ေနာက်ေြကာင်းြပန်လှည့်မှာ သိပ်ေြကာက်ေနသလား။ သတ္တိမရှိရင် ထမီေကျာက်ပျဉ်ပို့လိုက်မယ်။”
လို့ေတာ့ မေြပာပါနဲ့။ ငရဲကလူ ြပာပူမေြကာက်တဲ့။ အစကတည်းက ေနာက်ေြကာင်းကလာတာ။ ြပန်ေရာက်သွားလည်း အရင်းအြပင် အရှံုးမရှိပါဘူး။ အဲဒီဘက်က သတ္တိသိပ်ေကာင်းသူြကီးေတွသာ တကယ် သတ္တိရှိြကရင် ဘုန်းြကီးေတွ ဆွဲမထည့်ေြကး။ လူေတွချည့်ပဲ ထွက်ြကရေအာင်။ ကျွန်ေတာ်ေရးေနတဲ့စာမျိုး ြပည်တွင်းကေန နံမယ်ရင်းနဲ့ လိပ်စာအလုပ်အကိုင်ေဖာ်ြပြပီး ေရးရဲတဲ့သတ္တိရှိတယ်ဆိုရင် အတူတူ လက်တွဲအလုပ်လုပ်ဖို့ သိပ်ခက်မယ်မထင်ပါဘူး။
ေနာက်ထပ် ေတွးမိတာတစ်ခု ရှိပါေသးတယ်။ လမ်းမေပါ်ထွက် ဆန္ဒြပ၊ လံုထိန်းေတွကရိုက်၊ ေသနတ်ေတွနဲ့ပစ်။ အချုပ်ကားေတွနဲ့ဖမ်း။ ဒီဇာတ်လမ်းေတွက ၂၅ နှစ်ေတာင် ြပည့်ေတာ့မယ်ဗျ။ နည်းမှန်လမ်းမှန်သာဆိုရင် အဲသေလာက် အထပ်ထပ်အခါခါ တွက်တာေတာင် အေြဖမထွက်စရာ အေြကာင်းေတာ့ မရှိဘူးဗျ။
ဖိနှိပ်မှုကို မခံမရပ်နိုင်တဲ့ လူထုြကီးက အံုြကွြပီးေတာ့ တရားအုပ်ချုပ်သူအစိုးရကို ြဖုတ်ချေတာ်လှန်တဲ့ ေသွးေြမကျဇာတ်လမ်းဆိုတာ ြပင်သစ်ေတာ်လှန်ေရးတို့ ေဗာ်ရှီဗစ်ေတာ်လှန်ေရးတို့ ေခတ်က ေဖာ်ြမူလာဆိုေတာ့ ရာစုနဲ့ချီြပီးေတာ့ကို ဒိတ်ေအာက်ေနပါြပီ။
လူကိုစံမကိုက်ပဲ မူကိုစံကိုက်ထားလိုက်ရင် အေဟာင်းေတွေြကွလို့ အသစ်ေတွေဝလာတဲ့တေန့ ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ေြပာင်းလဲမှုကို ေသွးေြမမကျ ရနိုင်မယ် ထင်ပါတယ်။ မေကာင်းတဲ့ေခါင်းေဆာင်ေတွကို ြဖုတ်ချတာကမှ ေတာ်လှန်ေရး မဟုတ်ဘူးေလ။ ေနာက်တက်လာမယ့် ေခါင်းေဆာင်ေတွကို ေကာင်းေအာင်ြပုြပင်ယူတာမျိုးလည်း ေတာ်လှန်ေရးပဲ။
ေရွှေရွှ မေကာင်းဘူး။ စိန်စိန် မေကာင်းဘူး။ ေတာ်လှန်ြက ေတာ်လှန်ြက ဆိုြပီး ြမြမတို့ လှလှတို့ကျလည်း စိန်အကျင့်ေရွှအကျင့်ေတွ ဆက်ခံထားရင် အဲဒီေတာ်လှန်ေရးက ဘယ်ေတာ့ဆံုးမှာလဲ။ လူြကီးမင်းဆိုင်ကို ခဲနဲ့ေပါက်တဲ့ လူြကီးမင်းေတွကိုယ်တိုင် တေန့ကျ လူြကီးမင်းြဖစ်လာတဲ့အခါ ေနာက်ထပ် ခဲနဲ့အေပါက်ခံရတဲ့ လူြကီးမင်းေတွပဲ ထွက်လာလိမ့်မယ်။ ေြပာင်းလဲမှုဆိုတာ ြပုြပင်မှုပါမှ ေကာင်းေသာေြပာင်းလဲြခင်း ြဖစ်ပါတယ်။ ေဘာင်းဘီက ပုဆိုးေြပာင်းဝတ်လို့ လူေတွမေြပာင်းေသးတဲ့အခါ အရင်လူေတွချည့်ပဲ။ ဘာမှ မထူးဘူးလို့ ေြပာတယ် မဟုတ်လား။ အကျင့်မေြပာင်းပဲ လူေတွသာေြပာင်းသွားရင်လည်း အတူတူေပါ့ေနာ့။
တခါတုန်းက မိန်းမတစ်ေယာက်ဟာ ကာေမသုကေလး အိမ်ထဲေရာက်ေနတုန်း အြပင်က လင်ေယာကင်္ျားအသံြကားေတာ့ တံခါးြကားထဲ ပုန်းေနခိုင်းသတဲ့။ ေယာကင်္ျားက သူခိုးမှတ်လို့ လှံနဲ့ထိုးတဲ့အခါ ေသပါေလေရာ။ လူသတ်မှုြဖစ်မစိုးလို့ အိမ်ေဘး ဘုန်းြကီးေကျာင်းက ပိန္နဲပင်မှာ သွားေထာင်ထားေတာ့ ေကျာင်းကကပ္ပိယကလည်း သူခိုးအမှတ်နဲ့ ကပ္ပိလိုက်တာ ခမျာမှာ နှစ်ခါဂိရှာေရာ။ အေလာင်းြကီး ဘယ်သွားဖွက်ရမှန်းမသိေတာ့ ကပ္ပိယလည်း ကတံုးတံုး သကင်္န်းစည်းေပးြပီး အာဂန္တုကိုယ်ေတာ်တပါး အနာသည်းလို့ ပျံေတာ်မူတယ်ဆို ဘုန်းြကီးပျံလုပ်ပလိုက်သတဲ့။
ရပ်ထဲရွာထဲ ဘုန်းြကီးပျံပွဲလာတဲ့ ဒကာမဟာ သူ့လင်ငယ်ေလးမှန်းလည်းသိေရာ ဝမ်းနည်းပက်လက် တ တ ြပိး ငိုပါသတဲ့။
“ေအာင်မယ်ေလး။ မေန့ကေတာ့ ေသျှာင်။ ပိန္နဲပင်ေထာင်ကာမှ ေခါင်းေြပာင်ရသေလး ေတာ့။”
တဲ့။ သူငိုပံုြကီးက ဘာလိုလိုဆိုေတာ့ ေကျာင်းထိုင်ဘုန်းြကီးလည်း မေနသာေတာ့ပဲ
“ဟဲ့ ဒကာမ နင်ဘာသာ ငိုချင်ငိုပါဟယ်။ ငါ့ေကျာင်းက ပိန္နဲပင်ေတာ့ ဆွဲဆွဲ မထည့်ပါနဲ့။”
လို့ ေြပာသတဲ့။ ခုလည်းပဲ ဆရာသမားတို့ သပိတ်စံုချင်သေလာက် စံုြကပါကွယ်။ တို့ေကျာင်းက ဆရာေတာ်ေလးေတွကိုေတာ့ ဆွဲ ဆွဲ မထည့်ြကပါနဲ့ဦး လို့ ေတာင်းပန်ချင်တာပါပဲ။ လွန်တာရှိရင် ဝန္တာမိကွယ်။ ေအာ်မိေတာ်ေဖာ်။ေထရဝါဒ ဗုဒ္ဓဘာသာကို ယံုြကည်ကိုးကွယ်ြကတဲ့ ြမန်မာနိုင်ငံဟာ ဟိုးအစသမိုင်းမှတ်တမ်းတင်လာတဲ့ ပုဂံခတ် မတိုင်ခင်ကတည်းက သာသနာေတာ်ထွန်းကားလာခဲ့ပံုရပါတယ်။
သုဝဏ္ဏဘူမိ သထံုြပည်မှာ၊ ဥဿာပဲခူးမှာ၊ ဒဂံုဆံေတာ်ရှင်ြကီးမှာ သာသနိက အေဆာက်အဦေတွ အထင်အရှားေတွ့နိုင်တယ် မဟုတ်လား။ ေဂါတမြမတ်စွာဘုရားရှင် မပွင့်ေသးခင်ကေတာ့ ဟိန္ဒူအယူဝါဒနဲ့ နတ်ေတွကို ကိုးကွယ်ဟန်ရှိပါတယ်။ ြဗဟ္မာ့ဦးေခါင်း လက်ဆင့်ကမ်းတဲ့ သြကင်္န်ေတာ်မဂင်္လာတို့၊ ြဂိုလ်တိုင်ေတွမှာ ေရေလာင်းတာတို့က အဲဒီက လက်ကျန်ေတွ ြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။
ပွင့်ေတာ်မူဦးစ ဘုရားရှင်ထံမှာ ပထမဦးဆံုး သရဏဂံုတည်သူ တဖုဿ နဲ့ ဘလ္လိက ကုန်သည်ညီေနာင်က ဆံေတာ်ကို ေစတီတည်ထားကိုးကွယ်တဲ့အခါ ကိုယ့်ြမန်မာ့ေြမေပါ်မှာမို့လို့ သာသနာကိုလည်းပဲ ဦးဦးဖျားဖျား ြကည်ညိုဆည်းကပ်ခွင့်ရလိုက်မှာ မလွဲပါဘူး။ ရတနာသံုးပါးဆိုတာ တစ်နွယ်ငင်တစ်စင်ပါမို့လို့ ဘုရားသားေတာ် ရဟန်းသံဃာများဟာ ကိုယ်တို့ ြမန်မာနိုင်ငံေတာ်ြကီးရဲ့ သမိုင်းအစ၊ ယဉ်ေကျးမှုအစမှာကတည်းက ကိုးကွယ်အပ်ေသာ၊ ဆည်းကပ်အပ်ေသာ၊ ေကာင်းမှုကုသိုလ်တို့ကို စိုက်ပျိုးရန် လယ်ယာေြမေကာင်းသဖွယ်ြဖစ်ေသာ အစရှိတဲ့ သံဃာ့ဂုဏ်ေတာ်များနဲ့ ေလျှာ်ညီစွာ ဘုရားစင်၊ သံဃာစင်၊ နတ်စင်ရယ်လို့ တရိုတေသ အြမင့်မှာထား ဝပ်တွားရှိခိုးေလ့ရှိြကပါတယ်။
မိဘဆရာသမားများပါ ေပါင်းထည့်လိုက်ြပီး အနန္တဂုဏ်အင် ေကျးဇူးရှင်ြကီးေတွအြဖစ်နဲ့ ကံသံုးပါးအနက်က တစ်ပါးပါးေသာကံနဲ့ေတာင် ြပစ်မှားကျူးလွန်ြခင်း မရှိရေလေအာင်၊ မေတာ်တဆများ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ကျူးလွန်မိသည်ရှိေသာ် သံသရာပါမသွားေအာင် ရှိခိုးဦးချ ေတာင်းပန်ရတဲ့အမျိုးဆိုတာ ဩကာသအနက်ရတဲ့ ြမန်မာေတွအားလံုး နားလည်ထားြပီးသားပါ။ ြမန်မာေတွအေြကာက်ဆံုး အကုသိုလ်ေတွထဲမှာ ငါးပါးေမှာက်တယ် ဆိုတာ အဲဒီအနန္တဂိုဏ်းဝင် ေကျးဇူးရှင်တစ်ဦးဦးကို ြပစ်မှားမိတာကိုေခါ်တယ်။ ပဥ္စာနန္တိယ ကံြကီးထိုက်တယ်တဲ့။ မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်အတွက် အတားအဆီးြဖစ်တယ်။ အခုေတာ့ ငါးပါးတင်မကဘူး။ သံဃာစင်ပါေမှာက်ကုန်လို့ မီးဟုန်းဟုန်းေတာက်ကုန်ြပီ။ ဘယ့်နှယ်လုပ်ြကမတုန်း။
အဇာတသတ်မင်းြကီးဟာ ဘုရားရှင်ကို ြကည်ညိုတဲ့ေနရာမှာ ဧတဒဂ်ရတဲ့ ဥပသိကာတစ်ဦးြဖစ်ပါတယ်။ သို့ေသာ်လည်း မသိနားမလည်ခင်က ကျူးလွန်မိတဲ့ ကံအေြကာင်းတရားေြကာင့် ညစဉ်ေခါင်းချလို့ေတာင် မေပျာ်နိုင်ေအာင် အထိတ်တလန့် ေနာင်တပူပန်ြခင်းများစွာ ြဖစ်ရပါသတဲ့။ သူ့ကိုေြခာက်လှန့်ေနတဲ့အရာဟာ ခမည်းေတာ် ပိမ္ဗိသာရမင်းြကီးရဲ့ ေကျးကျွန် စစ်သည်ဗိုလ်ပါေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။
တိုင်းတပါးရန်စွယ် ရန်ေြငာင့်ေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်ကသာ ေြခာက်လှန့်ေနတာမို့ ဘယ်ကိုမှလည်း ေရှာင်ေြပးလို့ လွတ်စရာမရှိဘူး။ ေနာက်ဆံုးေတာ့ စိတ်ေရာဂါပဲ ြဖစ်ရမယ်ဆို သမားေတာ်ြကီးဇီဝကနဲ့ တိုင်ပင်သတဲ့။ ေရာဂါရဲ့ အတိုင်းအရှည်ကို သိသလို ဥပသိကာတို့ရဲ့ သဒ္ဒါတရားအတိမ်အနက်ကိုလည်းသိတဲ့ ဆရာဇီဝက က ရာဇြဂိုလ်ြပည်အနီး ြမတ်စွာဘုရား သီတင်းသံုးေတာ်မူတဲ့ သရက်ေတာဥယျာဉ်ကို ေခါ်ေဆာင်သွားတာ တိုက်တိုက်ရယ်မှဆိုင်ဆိုင် အခုလို တန်ေဆာင်မုန်းလြပည့်ည အခါသမယြကီးမှာေပါ့ကွယ်။
အဲဒီမှာ ြမတ်စွာဘုရား ေဟာြကားေတာ်မူတဲ့ တရားကေတာ့ သာမညဖလသုတ္တန်ပါပဲ။ အဇာတသတ်မင်းြကီးက ဘယ်အတွက် ရဟန်းဝတ်ရသလဲဆိုတာကို ေလျှာက်ထားေမးြမန်းြပီး ဘုရားရှင်က ရဟန်းြပုရြခင်းရဲ့ အကျိုးေကျးဖူးများကို ေဟာေဖာ်ြမွက်ြကားေတာ်မူသတဲ့။ တရားအဆံုးမှာ မဂ်ဖိုလ်အဆီးအတားြကီးေတွေြကာင့် ကျွတ်တမ်းမဝင်ခဲ့ေပမယ့် စိတ်တည်ြငိမ်စွာ ေဆာက်တည်ရာေတာ့ ရသွားရှာပါတယ်။ ဘုရားအမှူးရှိတဲ့ ရဟန်းသံဃာများအေပါ်မှာလည်း အင်မတန်မှ သက်ဝင်ယံုြကည်သွားသတဲ့။ လြပည့်ညတုန်းက ေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ်မှာ အဲဒီသာမညဖလသုတ္တန်ကေလး ရှဲထားတာ ေတွ့လိုက်မိပါတယ်။ မံုရွာမှာေကာ အဲဒီညက အသံချဲ့စက်ကေလးနဲ့ မဖွင့်ြကဘူးလား မသိ။
အခုေတာ့ လွန်ေလြပီးေသာအမှုကို တဖန်ြပန််လည်တူးဆွြခင်းဆိုတာ ေသာင်ြပင်ေပါ်သွန်လိုက်မိတဲ့ ေရကိုြပန်ခပ်ဖို့ ြကိုးစားတာနဲ့ ဘာမှ မထူးသလိုေနမှာစိုးလို့ ေနာက်ေြကာင်း မြပန်ေတာ့ပါဘူး။ ဗုဒ္ဓဘာသာပီပီ ဩကာသကန်ေတာ့ြကိုးထဲကလို ကာယကံ၊ ဝဇီကံ၊ မေနာကံနဲ့ ြပစ်မှားကျူးလွန်မိသည်ရှိေသာ် ထိုအြပစ်တို့ကို ေပျာက်ပါေစြခင်းအကျိုးငှာ ရှိခိုးဦးတင် ေတာင်းပန်ဖို့ပဲ ရှိေတာ့တယ်။
ကိုယ်တို့ြမန်မာရာဇဝင်မှာလည်း ရှိခဲ့တယ်ေလ။ အေလာင်းစည်သူမင်းြကီးဟာ ေဘးေလာင်းေတာ် ဘိုးေလာင်းေတာ်တို့ကို ဝဇီေဗဒ ထိတိုင်းရှမိလို့ ေတာင်းပန်ကန်ေတာ့ပွဲြကီးကျင်းပတာဟာ ကန်ေတာ့ပလ္လင် ပုထိုးေတာ်ြကီးရဲ့အစပဲ မဟုတ်လား။ ဒီေနရာမှာလည်း ကေလးေတွကို ဘုရားရှိခိုးသင်သလို လံုးေစ့ပတ်ေစ့နားလည်ေအာင် ရှင်းြပရဦးမယ်။
“ဖူးေြမှာ် မာန်ေလျှာ့ ကန်ေတာ့ပါ၏ အရှင်ဘုရား။”
ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဟာ ဖူးေြမှာ် ဆိုေတာ့ လူကိုယ်တိုင် မျက်ြမင်ကိုယ်ေတွ့ ဆံုရမယ်။ မာန်ေလျှာ့တယ်ဆိုေတာ့ ဝတ်ေြကတန်းေြက အထက်ကခိုင်းလို့ လုပ်ြပတာမျိုး မဟုတ်ရဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချိုးနှိမ်ထားြပီးသား ြဖစ်ရမယ်။ ြမတ်စွာဘုရားက အဇာတသတ်မင်းြကီးကို ေဟာေတာ်မူတာကေတာ့
“သင်မင်းြကီးရဲ့ ေကျးကျွန် အေစအပါး ြဖစ်ေစကာမူ ရဟန်းေဘာင်အတွင်း ဝင်ေရာက်သွားပါက သင်မင်းြကီးကသာ ရှိခိုးကန်ေတာ့ရပါအံ့။”
တဲ့။
“အရှင်ဘုရား။ အြပင်က ခဏထိုင်ေစာင့်ဦး။ အထဲမှာ ေရှ့ကတစ်ပါး မြပီးေသးဘူး။”
ဆိုြပီး အဘနဲ့ ဝင်ေတွ့ရတဲ့ဘုန်းဘုန်းကို လက်အုပ်ကေလးချီြပီး ေလျှာက်တာမျိုးကို ရှိခိုးဦးတင်လို့ မသံုးချင်ပါဘူး။ ထိုင်းေတွလုပ်တဲ့ ဆွာဒိခပ်ေလာက်၊ ဆိုနီယာတို့ဆီက နမာ့စေတးေလာက်ပဲ ရှိမှာ။ အမှန်တကယ် ဝပ်စင်းေကာ်ေရာ်ချင်ရင် ကိုယ့်ရဲ့မာန်ေတွကို အရင်ေလျှာ့ရမှာ။ ဒီေတာ့ ြပီးခဲ့တဲ့ကိစ္စေတွအတွက် ဝန်ချေတာင်းပန်ကန်ေတာ့တယ်ဆိုတာ ေြပာစရာစကားေတွ အများြကီး ရှိတယ်။
“ငါ့ကိုယ်စား ရဲမှူးြကီးကိုလွှတ်လိုက်။ ေကျနပ်ေအာင် ေတာင်းပန်ခဲ့။ ေဆးကုဖို့ ပိုက်ဆံဘယ်ေလာက်ေပးလိုက်။”
ဆိုတာမျိုးဟာ ဖူးေြမှာ်တာလည်း မပါဘူး။ မာန်ေလျှာ့တာလည်း မပါဘူး။ ကိုယ်တိုင်ချီထားတဲ့ လက်အုပ်ေတာင် မပါဘူး။
“ဝန်ချေတာင်းပန် ကန်ေတာ့ပွဲ အခမ်းအနား”
ဆိုတဲ့ စက္ကူကပ်စာလံုးြကီးနဲ့ ထုတ်ြပန်စရာ သတင်းတစ်ပုဒ်ပဲ ပါလိမ့်မယ်။ အဲဒါ အေြကွးဆပ်တာနဲ့မတူဘူး။ ေြကွးထပ်ယူတာနဲ့ပဲ တူလိမ့်မယ်။ ရည်ရွယ်ချက်က မေတာ်တဆ အမှားပါက
“အြပစ်တို့မှ ေပျာက်ပါေစြခင်းအကျိုးငှာ”
လို့ ဆိုတယ် မဟုတ်လား။
“နိုင်ငံေရးသိက္ခာေတွ အဖတ်ဆည်ရန် အလို့ငှာ”
တို့၊
“ရာထူးစည်းစိမ်တည်ြမဲြခင်းအကျိုးငှာ”
ဆို့မှ မဟုတ်ပဲနဲ့။ အမှန်တကယ် တာဝန်ရှိတဲ့သူက မေတာင်းပန်ပဲ တစ်ေယာက်ေယာက်ကို ြပီးြပီးေရာ ဓါးစာခံဝင်အေတာင်းပန်ခိုင်းတာဆိုရင်ေတာ့ စဉ်းစားသာြကည့်ပါေတာ့ဗျာ။ ဘုန်းဘုန်းတို့က ေြကွးေဟာင်းဆပ်ရတာဗျ။ သူတို့ေကျနပ်သွားေအာင်ေတာင်းပန်တယ် ဆိုတာထက် ကိုယ့်အြပစ်ေတွ ေဆးေြကာသန့်စင်ရာေရာက်ေအာင် ဆိုတဲ့ စိတ်ထားရှိရမှာ။ ဘာမဟုတ်တဲ့ ေရပွက်ပမာ တစ်သက်လျာအတွက် ငရဲမီးကူးယူတဲ့သူများ အယူမမှားရေအာင် သင်ခန်းစာေပးချင်ပါတယ်။ လံုးဝေတာင်းပန်မသွားပဲ
“နင်ပစ်မလား မပစ်ဘူးလား။ နင်မပစ်ရင် ငါတို့တစ်မိသားစုလံုး ေခါင်းြဖတ်ခံရမှာေပါ့ ဟဲ့။”
လို့ ခိုင်းခဲ့တယ် ေြပာသံြကားတဲ့သူေတွ ခုေလာက်ရှိ ေပျာ်ေနမလားေတာင် မသိဘူး။ အေဖာ်ေတွ အများြကီး ရပဟဲ့ဆို။ ကျွန်ေတာ်တို့ ြမန်မာစကားပံုေတွကလည်း ေြပးမလွတ်ေအာင်ရှိြကတယ်ဗျ။
“ဘုန်းြကီးေခါင်းေခါက်ြပီးမှ ေတာင်းပန်”
တဲ့။ မလုပ်ရဘူးလို့ ေြပာတာပါ။ ေတာ်ေတာ်ြကာ လုပ်ထံုးလုပ်နည်း မှတ်ေနဦးမယ်။ ခဏခဏမှားြပီး ခဏခဏေတာင်းပန်ရတာလည်း ဘယ်ေကာင်းမလဲ။
“မထူးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက်ထပ်လည်း ဆက်မှားစရာေလးေတွ ကျန်ေသးလို့ ခုကတည်းက တလက်စတည်း ြကိုေတာင်းပန်ထားလိုက်မယ်။”
ဆိုတာမျိုးလည်း ဘယ်ြဖစ်သင့်ပါ့မလဲ။ မှားတယ်လို့ ေတာင်းပန်ြပီးရင် ေနာက်ထပ် ဆက်မမှားဖို့ ြပင်ရဦးမှာေပါ့။ ခုေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ဘက်ကပဲ
“အရင်ဘုန်းြကီး တစ်ချက်ေခါက်ရင် ေနာက်တက်တဲ့ဘုန်းြကီး နှစ်ချက်ေခါက်လိမ့်မယ်။”
ဆို တရားနဲ့ေြဖေနရဦးမယ်။ ဒီတေကွ့မှာ
“မှားတာရှိရင် ေတာင်းဘန်ဘာဒဲ…။”ဆို ေအာင်လ လုပ်လို့မှ မဆံုးေသးဘူး။ ေနာက်တေကွ့မှာ ေတွ့ြကရြပန်ဦးေတာ့မယ်ဗျာ။ အဲသလို ခဏခဏ မေတွ့ရေလေအာင် ေမာ်ေတာ်ပီကယ်များ မီးပွိုင့်ပျက်တုန်း ထွက်လမ်းြပသလို သူ့လမ်းကိုယ့်လမ်းကေလး အချက်ြပေပးလိုက်ဦးမယ်ေနာ်။
“ေတာင်ငူကလည်းေတာင်ငူ ေမာင်းေထာင်ကလည်း ေမာင်းေထာင်”
ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားပံုကေလး ြကားဖူးမယ် ထင်ပါတယ်။ ေတာင်ငူမင်းသား ကိုးကွယ်တဲ့ ဆရာေတာ်ကို စာြပန်တာစိတ်တိုင်းမကျလို့ ေမာင်းေထာင်ဆရာေတာ်က ဒဏ်ထားပါသတဲ့။ ဒီအခါ မင်းသားဘက်က
“ဒါ ဗီအိုင်ပီဘုန်းြကီးေလ။ မသိဘူးလား။ သွား နင်တို့ဆရာေတာ် ြပန်ေလျှာက်ေချ။”
လို့ ဝင်ပါသတဲ့။ ဒီအခါမှာ ဆရာေတာ်ဘက်ကလည်း
“ငါတို့ဟာငါတို့ ဘုန်းြကီးအေရး ဘုန်းြကီးကိစ္စကို ဒီမင်းသားက ဘာမို့လို့ ဝင်ပါရတာလဲ။”
ဆို ထိပ်တိုက်ေတွ့ြကေရာ။ နှစ်ဘက်စလံုးက မေလျှာ့နိုင်ေတာ့ ေနာက်ပိတ်ဆံုး မင်းသားနဲ့ဆရာေတာ်နဲ့ နန်းေတာ်ထဲ နပန်းဘက်လံုးရတဲ့ အေြခအေနြဖစ်သွားတယ်။ ဟိုဘက်သည်ဘက် ေြဖာင်းြဖြပီး နားချေတာ့မှ ေနာက်ဆံုး ေတာင်ငူမင်းသားက ေမာင်းေထာင်ဆရာေတာ်ကို ရှိခိုးေတာင်းပန်တယ်။ ဆရာေတာ်ကလည်း
“ေအးေလ။ မှားတဲ့သူချင်း အတူတူ၊ သူက လူဝတ်နဲ့မှားတာ။ ငါ့မှာက သကင်္န်းဝတ်ြကီးနဲ့ မှားရတာြဖစ်လို့ ငါ့အြပစ်က ပိုြကီးတယ်။ ဒါေြကာင့် ငါကလည်း ေတာင်းပန်ပါတယ်။”
ဆို နှစ်ဦးနှစ်ဘက် ေကျေအးသွားသတဲ့။ ဆိုရိုးစကားေတာ့ ေြပာစမှတ်ြဖစ်သွားတာေပါ့။ ဒီေနရာမှာ ဒီစကားကိုေြပာလို့ ြပီးခဲ့တဲ့ ကိစ္စေတွမှာ ဘုန်းြကီးေတွဘက်ကလည်း လွန်တယ်လို့ မဆိုလိုပါဘူး။ လူနဲ့ြပိုင်မိုက်ရာကျမစိုးလို့ ေြပာရတာပါ။ လူေတာင်မှ ေမာဟအမိုက်ေမှာင်ဖံုးေနတဲ့သူေတွနဲ့ဆို ပိုဆိုးတာေပါ့။ တစ်သက်လံုး သူများဂုတ်ေပါ် ဓါးတင်ြပီး အုပ်ချုပ်လာရာက အဲဒီဓါး ကိုယ့်ဘက်လှည့်လာမှာြမင်တဲ့အခါ လက်ငင်းဘဝ အသက်စည်းစိမ်မပျက်ေရးေလာက်ကိုပဲ သည်းသည်းမည်းမည်း ကာကွယ်ေနရတာနဲ့ သံသရာ ဝဋ်ေြကွးဆိုတာကို မြမင်နိုင်ြဖစ်သွားမှာေပါ့။ ဒီလူေတွနဲ့ ဘက်ြပိုင်ရင်ဆိုင်ရတာ ဘုန်းဘုန်းတို့ဘက်က နစ်နာပါတယ်။
ေြပာရင်းေြပာရင်းနဲ့ ဆရာ ဒကာ ဆက်ဆံေရးကေန ဘုန်းြကီးနဲ့ နိုင်ငံေရးဆိုတဲ့ဘက် ေရာက်လာြပီ။ ေတာ်ေတာ် အြငင်းပွားခဲ့တဲ့ ကိစ္စေတွပါ။ ကိုယ့်သေဘာအရေတာ့ ဘုန်းြကီးဆိုတာ နိုင်ငံေရး မလုပ်ရဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး။ လွတ်လပ်ေရးြကိုးပန်းတဲ့ေခတ်ကတည်းက ဆရာေတာ်ဦးဥတ္တမတို့၊ ဆရာေတာ်ဦးဝိစာရတို့ သာသနာ့အာဇာနည် သူရဲေကာင်းေတွ ရှိခဲ့တယ်။
ေရွှတိဂံုဘုရားြကီးကို အခုလက်ရှိ ပံုသဏ္ဍာန်အတိုင်းြဖစ်ေအာင် ြပုြပင်မွန်းမံခဲ့တဲ့ ဓမ္မေစတီမင်းဆိုတာ အင်းဝမှာ မင်းသံုးဆက်တိုင်တိုင် ဘိသိက်ခံ အေဆာင်အေယာင်တစ်ခုအြဖစ် မချစ်မပစ် ထားတဲ့ ရှင်ေစာပုမင်းသမီးကို ဇာတိရပ်ရွာ ဟံသာဝတီအေရာက် ကယ်တင်ေဆာင်ကျဉ်းေပးခဲ့တဲ့ ရဟန်းပျိုကေလးတစ်ပါးက လာပါတယ်။ တိုင်းေရးြပည်ရာေတွ မဆိုထားနဲ့ ပေဒသရာဇ်ေခတ် ြမန်မာ့ပညာေရးစံနစ်ြကီးတစ်ခုလံုးဟာ ရဟန်းသံဃာေတာ်ေတွကို အမှီြပုလို့သာ ဒီကေန့ ကျွန်ေတာ်တို့ေရးစရာ ခင်ဗျားတို့ဖတ်စရာ စာေပယဉ်ေကျးမှုေတွကို ေပထက် အက္ခရာတင်၊ သင်ြကားလက်ဆင့်ကမ်းေပးခဲ့တာေပါ့။ သေရေခတ္တရာြမို့ြကီးတည်ေတာ့ ဘာြဖစ်လို့ ရေသ့ြမို့လို့ နံမယ်ေပးရသလဲ။
ဦးရီးေတာ် ဘရေသ့က တည်ေပးတာကိုး။ ပိဿနိုးက ရန်ပယ်ေချာင်းကို ဒွတ္တေဘာင် ဘယ်လိုရှင်းခဲ့သလဲ။ ရဟန်းေယာင်တစ်ပါးလွှတ်ြပီး စည်အသစ်ကျက်ခိုင်းတာေလ။ ကျန်စစ်သား အရိန္ဒမာခလို့ ေြပးတဲ့ ေကျာင်းြဖူအရပ်ကလည်း ရှင်မထီးတို့ ဘုန်းြကီးေကျာင်းရှိလို့ပဲ။ နရသီဟပေတ့ကို ရာဇသြကင်္န်အမတ်ြကီး နန်းတင်ဖို့ သွားေခါ်တာကလည်း ဘုန်းြကီးေကျာင်းက လို့ ဖတ်ရပါတယ်။ ဘုရင့်ေနာင် မြဖစ်ခင်က ရှင်ရဲထွဋ်ဘဝနဲ့ မင်းြကီးညိုသမီး သခင်ြကီးကို ရည်ငံရသလားဆို ဓါးနဲ့လိုက်ေတာ့ ဘုန်းြကီးေကျာင်းထဲဝင်ေြပးရတာပဲ။ နိုင်ငံေရးသမိုင်းတေလျှာက် ဘုန်းြကီးေတွနဲ့ ဘယ်မှာကင်းလို့လဲဗျ။
ဒါေပမယ့် ဆရာေတာ် သံဃာေတာ်များဟာ ေခတ်အဆက်ဆက် နိုင်ငံေရးနဲ့ ေထွးေရာယှက်တင် ေနလင့်ကစား နိုင်ငံေရး အညစ်အေြကးေတွနဲ့ ကင်းေအာင်ေတာ့ အတတ်နိုင်ဆံုး ေရှာင်ကျဉ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါ ဘာေြပာတာလဲဆိုေတာ့ နိုင်ငံေရးကို ဘယ်ေသာအခါမှ ဘာသာေရးအတွက် အသံုးမချသလို ဘာသာေရးကိုလည်း ဘယ်ေသာအခါမှ နိုင်ငံေရးအတွက် ခုတံုးမလုပ်ခဲ့ဘူးဗျ။ ဘုန်းြကီးက ရှင်ဘုရင်ြဖစ်လာတဲ့ ဓမ္မေစတီမင်းဟာ သူ့လက်ထက်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်တဲ့သူေတွကို နှိပ်စက်ကလူမလုပ်ခဲ့ဘူး။
တစ်တိုင်းြပည်လံုး ဗုဒ္ဓဘာသာ မြဖစ်မေနကိုးကွယ်ရမယ် လို့လည်း အမိန့်မထုတ်ခဲ့ဘူး။ သူမှ မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်ဘုရင်မှ အဲဒီအမိန့်မထုတ်ဖူးဘူး။ မင်းတုန်းမင်းြကီးလက်ထက်မှာဆို ပလီေတွ ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးေကျာင်းေတွေတာင် ေဆာက်ခွင့်ေပးထားတယ်။ ဒီဘရစ်တိုတို့ ေရာက်လာေတာ့လည်း ဗမာေတွဘက်က ဘရင်ဂျီဘုန်းြကီးေကျာင်းေတွ မီးရှို့မီးတိုက် မလုပ်ခဲ့ဘူး။ ဟိုကသာ ဘုရားဆင်းတုေတွ ေခါင်းေလာင်းေတွ အရည်ြကိုြပီး အေြမာက်သွန်းတာ။
ဘယ်နိုင်ငံမှာပဲ ြဖစ်ြဖစ် ဗုဒ္ဓသာသနာြကီး ြပန့်ပွားေရးအတွက် အာဏာစက်ကို သံုးေလ့မရှိဘူး။ ဘုရားဂုဏ်ေတာ်၊ တရားဂုဏ်ေတာ်၊ သံဃာ့ဂုဏ်ေတာ်တို့ဆိုတာ ရှင်ဘုရင် ေြမှာက်စားမှ ေတာက်ြကွားရတာမှ မဟုတ်ပဲ။ လာလှည့်၊ ြကည့်လှည့်၊ သိေတာ့ ယံုလိမ့်မယ် ဆိုတာမျိုးပါ။
သူများနိုင်ငံရဲ့ ရာဇဝင်သမိုင်းေြကာင်းေတွ ဖတ်မိတဲ့အခါ အဲဒီအချက်ဟာ ေတာ်ေတာ် ေတွ့ရခဲတဲ့ စည်းကမ်းေစာင့်ထိန်းမှုဆိုတာ သေဘာေပါက်လာပါတယ်။ ဥေရာပမှာ ခရစ်ယာန်ချင်းအတူတူေတာင် ကမ္ဘာမြပားဘူးလို့ ေြပာတဲ့ ပရိုတက်စတင့်ေတွကို မီးရှို့ေခါင်းြဖတ် သတ်ခဲ့ြကတာ ေတာ်ေတာ်များပါတယ်။ ြပင်သစ်က စိန့်ဘာသလိုမီပွဲေတာ်မှာ မိဖုရားြကီးြဖစ်သူ ကက်သရင်း ဒီ မယ်ဒီစီက ဥေရာပတလွှားက ပရိုတက်စတင့်ေထာင်ေပါင်းများစွာကို သူ့သမီးမဂင်္လာေဆာင်ဖိတ်ြပီး ကက်သလစ်ေြပာင်းရင်ေြပာင်း မေြပာင်းရင် သတ်မယ်ဆိုြပီး ဘာသာေရးစည်းရံုးေရးဆင်းလိုက်တာ အဲဒီတစ်ညတည်းနဲ့တင် လူေြခာက်ေထာင်ေကျာ် သတ်ပစ်ခဲ့ပါသတဲ့။ ဒီလိုလုပ်တာက သူ့ဘာသာကမှ အမှန် သူများဘာသာေတွက မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိဆိုြပီး ကက်သလစ်သာသနာ သန့်စင်ေစချင်တဲ့ ေစတနာေြကာင့်ေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး။
နိုင်ငံေရးအရ ပရိုတက်စတင့်ဂိုဏ်းဝင်ြဖစ်တဲ့ သားမက်ေလာင်းကေလးရဲ့ အင်အားကို သမီးေပးြပီး အရယူလိုက်သလို ဘာသာေရးအရ ကက်သလစ်ေကျာင်းေတာ်ရဲ့ ေထာက်ခံမှုကိုလည်း လက်မလွှတ်ချင်လို့ ကျားကွက်ေရွှ့တာသာ ြဖစ်ပါတယ်။ သူတို့ဆီမှာ သာသနာပိုင်ရဲ့ အာဏာက ရှင်ဘုရင့်အေပါ်မှာ ရှိတာကိုး။
ဒါကို မခံနိုင်လို့ အဂင်္လန်ြပည့်ရှင် အဋ္ဌမေြမာက် ဟင်နရီလက်ထက်ေရာက်တဲ့အခါ သူ့နိုင်ငံမှာ သူသာလျှင် ခရစ်ယာန်ေကျာင်းေတာ်ရဲ့ အြကီးအမှူးြဖစ်တယ်လို့ ေြကြငာြပီး ေရာမက ပုပ်ရဟန်းမင်းလက်ေအာက်က ရုန်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။ (အမှန်ေတာ့ အန်းဘိုလင်းကိုယူဖို့ ဘိသိက်ခံမိဖုရားြကီးနဲ့ ကွာရှင်းမေပးလို့ ရမယ်ရှာတာ) သူတို့ဆီမှာ အဲသလို ဘာသာေရးနဲ့ နိုင်ငံေရးဟာ တစ်ခုကိုတစ်ခု အသံုးချတတ်တဲ့ ဓေလ့ေြကာင့် ဘာသာေရး အေြကာင်းြပုတဲ့ စစ်ပွဲများစွာ ေပါ်ေပါက်ခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီနှစ်ခုဟာ လိုင်းပူးလို့မရဘူး။
ေရှာ့ခ်ရှိတယ် လို့ တစိုက်မတ်မတ် ဆန့်ကျင်ခဲ့တဲ့သူေတွထဲမှာ မဟတ္တမဂန္ဒီြကီးလည်း ပါပါတယ်။ ပဏ္ဍိတ်ြကီး ေနရူးကလည်း လူမျိုးတစ်မျိုးတည်းဟာ ဘာသာကို အေြကာင်းြပုြပီး နှစ်စုခွဲပလိုက်လို့ မြဖစ်ဘူး လို့ ေြပာခဲ့ဖူးတယ်။ အိန္ဒိယမှာ ဘာသာေရးေြကာင့် ေသွးေချာင်းစီးခဲ့ရတဲ့ စစ်ပွဲေတွ၊ အဓိကရိုဏ်းေတွ နည်းမှ မနည်းပဲ။
ကိုယ့်ဆီက ရာဇဝင်တေလျှာက်မှာေတာ့ ဒါမျိုးြဖစ်ရပ် မရှိခဲ့ေလဘူးလို့ ေတွးမိေသာ်လည်းပဲ ေလာေလာဆယ်ြဖစ်ရပ်ေတွကေတာ့ မေြပးေသာ်လည်း ကန်ရာရှိေနတာ ေတွ့ေနရပါတယ်။ ရာဇဝင်ရိုင်းတယ်ဆိုတာ အဲဒါကို ေခါ်တာေနမယ်။ အစိုးရက နှိမ်နှင်းပါေတာ့မယ် တေြကာ်ေြကာ်ေအာ်ေနတာေတာင်
“ငါတို့ဘုန်းြကီးမှ သတ္တိေြပာင်ပါေပတယ်။”
လို့ ေြမှာက်ပင့်ေပးတဲ့သူေတွ တကယ်ပဲ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ဝမ်းသာပါတယ်။ မေတာ်လို့များ အဲလို ေြမှာက်ပင့်ေပးခဲ့မိတယ်ဆိုရင် အခုဘုန်းဘုန်းတို့ ေပးဆပ်ရတဲ့ ဝဋ်ေြကွးတရားခံဟာ သူတို့လည်း ပါတာေပါ့။ ဒီြဖစ်ရပ်ကို အေြကာင်းြပုလို့ အကျယ်အကျယ် မြငိမ်းဖွယ် ြဖစ်လာေအာင် သံဃာေတာ်ေတွကို ေသွးထိုးလှံု့ေဆာ်ေပးတဲ့ စကားေနာက်တရားမပါသူေတွေြကာင့် ေနာက်ထပ်သံဃာေတွ အလားတူခံစားရဦးမယ်ဆိုရင်ေကာ ဘယ်လိုသေဘာထားမလဲ။ ဒါေြကာင့် ဒီအေြခအေနမျိုးမှာေတာ့ သာသနာေရးနဲ့ နိုင်ငံေရး ေရာေထွးမပစ်လိုက်ပါနဲ့ဦးလို့ ေတာင်းပန်ချင်ပါတယ်။
ကိုယ့်စိတ်နဲ့သာဆိုရင်ေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ကို အကာအကွယ်ယူြပီး ကိုယ်အရိုက်မခံရေအာင် လုပ်မယ့်အစားေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ အရိုက်မခံရေအာင် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ေယာကင်္ျားပီပီ ကာကွယ်ေပးချင်ပါတယ်။
“ေအာင်မယ်ေလး။ လာခဲ့စမ်းပါ။ နင် အဲဒီညက ဘယ်ေရာက်ေနလို့လဲ။”
ဆိုရင်ေတာ့
“အဲဒီညလိုမျိုး ေနာက်တစ်ညြဖစ်မလာေအာင် ဒီစာကိုေရးြပီး ကာကွယ်ပါတယ်။”
လို့ပဲ ေြပာချင်ပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့ဆိုေတာ့ ေနာင်ကို ြပဿနာြဖစ်လာတိုင်းလာတိုင်း ဘုန်းြကီးကိုပါေအာင်ဆွယ်ြပီး ထိုးေကျွးမယ့်သူေတွ ေပါ်မလာေစချင်လို့ပါ။ နိုင်ငံေရးဆိုတာ အင်မတန်ေကာက်ကျစ်ပါတယ်။ မာယာများပါတယ်။ ညစ်ေထးလွန်းပါတယ်။ သံဃာေတာ်များနဲ့ မတန်ပါဘူး။ ဒီကေန့အမျိုးသားေခါင်းေဆာင်ြကီးအြဖစ် ကိုးကွယ်ေနတဲ့သူေတွကလည်း ေနာက်သမိုင်းတေကွ့ကျေတာ့ ဖိနှိပ်သူ အာဏာရှင်ြကီး အြဖစ် ေြပာင်းချင်ေြပာင်းသွားတတ်တာပါ။
သူက မေြပာင်းသည့်တိုင်ေအာင်ေတာင် ေနာက်တက်တဲ့သူက သူ့ကိုနင်းတက်ရမှာမို့ လိုချင်တဲ့အေရာင် သုတ်သွားတာ ခံရမှာပဲ။ ဒါေြကာင့် ဘုန်းဘုန်းဘုရားများ နိုင်ငံေရးမှာ တတပ်တအား ေရှ့ဆံုးက ပါဝင်ဦးေဆာင်ေနြကတာကို မကန့်ကွက်ေသာ်ြငား အားမေပးတာေတာ့ အမှန်ပါ။ ေတာ်ြကာ ကိုယ်အားေပးမိလို့ ကိုယ့်ဘုန်းဘုန်းေတွ အနာတရ ြဖစ်မှာမျိုး ေြကာက်လွန်းလို့ပါ။
လြပည့်ညက ေလာင်တဲ့မီးဟာ ခုထိေတာ့ ေကာင်းေကာင်း မြငိမ်းချင်ေသးပါဘူး။ ဆန္ဒေဖာ်ထုတ်တာေတွ၊ စီတန်းလှည့်လည်တာေတွကေန သပိတ်စံု သူပုန်ထမယ်ေတာင် ေသွးတိုးစမ်း အသံလွှင့်ေနြကပါတယ်။
“ဘာလဲ။ ေနာက်ေြကာင်းြပန်လှည့်မှာ သိပ်ေြကာက်ေနသလား။ သတ္တိမရှိရင် ထမီေကျာက်ပျဉ်ပို့လိုက်မယ်။”
လို့ေတာ့ မေြပာပါနဲ့။ ငရဲကလူ ြပာပူမေြကာက်တဲ့။ အစကတည်းက ေနာက်ေြကာင်းကလာတာ။ ြပန်ေရာက်သွားလည်း အရင်းအြပင် အရှံုးမရှိပါဘူး။ အဲဒီဘက်က သတ္တိသိပ်ေကာင်းသူြကီးေတွသာ တကယ် သတ္တိရှိြကရင် ဘုန်းြကီးေတွ ဆွဲမထည့်ေြကး။ လူေတွချည့်ပဲ ထွက်ြကရေအာင်။ ကျွန်ေတာ်ေရးေနတဲ့စာမျိုး ြပည်တွင်းကေန နံမယ်ရင်းနဲ့ လိပ်စာအလုပ်အကိုင်ေဖာ်ြပြပီး ေရးရဲတဲ့သတ္တိရှိတယ်ဆိုရင် အတူတူ လက်တွဲအလုပ်လုပ်ဖို့ သိပ်ခက်မယ်မထင်ပါဘူး။
ေနာက်ထပ် ေတွးမိတာတစ်ခု ရှိပါေသးတယ်။ လမ်းမေပါ်ထွက် ဆန္ဒြပ၊ လံုထိန်းေတွကရိုက်၊ ေသနတ်ေတွနဲ့ပစ်။ အချုပ်ကားေတွနဲ့ဖမ်း။ ဒီဇာတ်လမ်းေတွက ၂၅ နှစ်ေတာင် ြပည့်ေတာ့မယ်ဗျ။ နည်းမှန်လမ်းမှန်သာဆိုရင် အဲသေလာက် အထပ်ထပ်အခါခါ တွက်တာေတာင် အေြဖမထွက်စရာ အေြကာင်းေတာ့ မရှိဘူးဗျ။
ဖိနှိပ်မှုကို မခံမရပ်နိုင်တဲ့ လူထုြကီးက အံုြကွြပီးေတာ့ တရားအုပ်ချုပ်သူအစိုးရကို ြဖုတ်ချေတာ်လှန်တဲ့ ေသွးေြမကျဇာတ်လမ်းဆိုတာ ြပင်သစ်ေတာ်လှန်ေရးတို့ ေဗာ်ရှီဗစ်ေတာ်လှန်ေရးတို့ ေခတ်က ေဖာ်ြမူလာဆိုေတာ့ ရာစုနဲ့ချီြပီးေတာ့ကို ဒိတ်ေအာက်ေနပါြပီ။ လူကိုစံမကိုက်ပဲ မူကိုစံကိုက်ထားလိုက်ရင် အေဟာင်းေတွေြကွလို့ အသစ်ေတွေဝလာတဲ့တေန့ ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ေြပာင်းလဲမှုကို ေသွးေြမမကျ ရနိုင်မယ် ထင်ပါတယ်။
မေကာင်းတဲ့ေခါင်းေဆာင်ေတွကို ြဖုတ်ချတာကမှ ေတာ်လှန်ေရး မဟုတ်ဘူးေလ။ ေနာက်တက်လာမယ့် ေခါင်းေဆာင်ေတွကို ေကာင်းေအာင်ြပုြပင်ယူတာမျိုးလည်း ေတာ်လှန်ေရးပဲ။
ေရွှေရွှ မေကာင်းဘူး။ စိန်စိန် မေကာင်းဘူး။ ေတာ်လှန်ြက ေတာ်လှန်ြက ဆိုြပီး ြမြမတို့ လှလှတို့ကျလည်း စိန်အကျင့်ေရွှအကျင့်ေတွ ဆက်ခံထားရင် အဲဒီေတာ်လှန်ေရးက ဘယ်ေတာ့ဆံုးမှာလဲ။ လူြကီးမင်းဆိုင်ကို ခဲနဲ့ေပါက်တဲ့ လူြကီးမင်းေတွကိုယ်တိုင် တေန့ကျ လူြကီးမင်းြဖစ်လာတဲ့အခါ ေနာက်ထပ် ခဲနဲ့အေပါက်ခံရတဲ့ လူြကီးမင်းေတွပဲ ထွက်လာလိမ့်မယ်။
ေြပာင်းလဲမှုဆိုတာ ြပုြပင်မှုပါမှ ေကာင်းေသာေြပာင်းလဲြခင်း ြဖစ်ပါတယ်။ ေဘာင်းဘီက ပုဆိုးေြပာင်းဝတ်လို့ လူေတွမေြပာင်းေသးတဲ့အခါ အရင်လူေတွချည့်ပဲ။ ဘာမှ မထူးဘူးလို့ ေြပာတယ် မဟုတ်လား။ အကျင့်မေြပာင်းပဲ လူေတွသာေြပာင်းသွားရင်လည်း အတူတူေပါ့ေနာ့။
တခါတုန်းက မိန်းမတစ်ေယာက်ဟာ ကာေမသုကေလး အိမ်ထဲေရာက်ေနတုန်း အြပင်က လင်ေယာကင်္ျားအသံြကားေတာ့ တံခါးြကားထဲ ပုန်းေနခိုင်းသတဲ့။ ေယာကင်္ျားက သူခိုးမှတ်လို့ လှံနဲ့ထိုးတဲ့အခါ ေသပါေလေရာ။
လူသတ်မှုြဖစ်မစိုးလို့ အိမ်ေဘး ဘုန်းြကီးေကျာင်းက ပိန္နဲပင်မှာ သွားေထာင်ထားေတာ့ ေကျာင်းကကပ္ပိယကလည်း သူခိုးအမှတ်နဲ့ ကပ္ပိလိုက်တာ ခမျာမှာ နှစ်ခါဂိရှာေရာ။ အေလာင်းြကီး ဘယ်သွားဖွက်ရမှန်းမသိေတာ့ ကပ္ပိယလည်း ကတံုးတံုး သကင်္န်းစည်းေပးြပီး အာဂန္တုကိုယ်ေတာ်တပါး အနာသည်းလို့ ပျံေတာ်မူတယ်ဆို ဘုန်းြကီးပျံလုပ်ပလိုက်သတဲ့။ ရပ်ထဲရွာထဲ ဘုန်းြကီးပျံပွဲလာတဲ့ ဒကာမဟာ သူ့လင်ငယ်ေလးမှန်းလည်းသိေရာ ဝမ်းနည်းပက်လက် တ တ ြပိး ငိုပါသတဲ့။
“ေအာင်မယ်ေလး။ မေန့ကေတာ့ ေသျှာင်။ ပိန္နဲပင်ေထာင်ကာမှ ေခါင်းေြပာင်ရသေလး ေတာ့။”
တဲ့။ သူငိုပံုြကီးက ဘာလိုလိုဆိုေတာ့ ေကျာင်းထိုင်ဘုန်းြကီးလည်း မေနသာေတာ့ပဲ
“ဟဲ့ ဒကာမ နင်ဘာသာ ငိုချင်ငိုပါဟယ်။ ငါ့ေကျာင်းက ပိန္နဲပင်ေတာ့ ဆွဲဆွဲ မထည့်ပါနဲ့။”
လို့ ေြပာသတဲ့။ ခုလည်းပဲ ဆရာသမားတို့ သပိတ်စံုချင်သေလာက် စံုြကပါကွယ်။ တို့ေကျာင်းက ဆရာေတာ်ေလးေတွကိုေတာ့ ဆွဲ ဆွဲ မထည့်ြကပါနဲ့ဦး လို့ ေတာင်းပန်ချင်တာပါပဲ။ လွန်တာရှိရင် ဝန္တာမိကွယ်။ ေအာ်မိေတာ်ေဖာ်။ေထရဝါဒ ဗုဒ္ဓဘာသာကို ယံုြကည်ကိုးကွယ်ြကတဲ့ ြမန်မာနိုင်ငံဟာ ဟိုးအစသမိုင်းမှတ်တမ်းတင်လာတဲ့ ပုဂံခတ် မတိုင်ခင်ကတည်းက သာသနာေတာ်ထွန်းကားလာခဲ့ပံုရပါတယ်။
သုဝဏ္ဏဘူမိ သထံုြပည်မှာ၊ ဥဿာပဲခူးမှာ၊ ဒဂံုဆံေတာ်ရှင်ြကီးမှာ သာသနိက အေဆာက်အဦေတွ အထင်အရှားေတွ့နိုင်တယ် မဟုတ်လား။ ေဂါတမြမတ်စွာဘုရားရှင် မပွင့်ေသးခင်ကေတာ့ ဟိန္ဒူအယူဝါဒနဲ့ နတ်ေတွကို ကိုးကွယ်ဟန်ရှိပါတယ်။ ြဗဟ္မာ့ဦးေခါင်း လက်ဆင့်ကမ်းတဲ့ သြကင်္န်ေတာ်မဂင်္လာတို့၊ ြဂိုလ်တိုင်ေတွမှာ ေရေလာင်းတာတို့က အဲဒီက လက်ကျန်ေတွ ြဖစ်ပါလိမ့်မယ်။ ပွင့်ေတာ်မူဦးစ ဘုရားရှင်ထံမှာ ပထမဦးဆံုး သရဏဂံုတည်သူ တဖုဿ နဲ့ ဘလ္လိက ကုန်သည်ညီေနာင်က ဆံေတာ်ကို ေစတီတည်ထားကိုးကွယ်တဲ့အခါ ကိုယ့်ြမန်မာ့ေြမေပါ်မှာမို့လို့ သာသနာကိုလည်းပဲ ဦးဦးဖျားဖျား ြကည်ညိုဆည်းကပ်ခွင့်ရလိုက်မှာ မလွဲပါဘူး။
ရတနာသံုးပါးဆိုတာ တစ်နွယ်ငင်တစ်စင်ပါမို့လို့ ဘုရားသားေတာ် ရဟန်းသံဃာများဟာ ကိုယ်တို့ ြမန်မာနိုင်ငံေတာ်ြကီးရဲ့ သမိုင်းအစ၊ ယဉ်ေကျးမှုအစမှာကတည်းက ကိုးကွယ်အပ်ေသာ၊ ဆည်းကပ်အပ်ေသာ၊ ေကာင်းမှုကုသိုလ်တို့ကို စိုက်ပျိုးရန် လယ်ယာေြမေကာင်းသဖွယ်ြဖစ်ေသာ အစရှိတဲ့ သံဃာ့ဂုဏ်ေတာ်များနဲ့ ေလျှာ်ညီစွာ ဘုရားစင်၊ သံဃာစင်၊ နတ်စင်ရယ်လို့ တရိုတေသ အြမင့်မှာထား ဝပ်တွားရှိခိုးေလ့ရှိြကပါတယ်။
မိဘဆရာသမားများပါ ေပါင်းထည့်လိုက်ြပီး အနန္တဂုဏ်အင် ေကျးဇူးရှင်ြကီးေတွအြဖစ်နဲ့ ကံသံုးပါးအနက်က တစ်ပါးပါးေသာကံနဲ့ေတာင် ြပစ်မှားကျူးလွန်ြခင်း မရှိရေလေအာင်၊ မေတာ်တဆများ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ကျူးလွန်မိသည်ရှိေသာ် သံသရာပါမသွားေအာင် ရှိခိုးဦးချ ေတာင်းပန်ရတဲ့အမျိုးဆိုတာ ဩကာသအနက်ရတဲ့ ြမန်မာေတွအားလံုး နားလည်ထားြပီးသားပါ။ ြမန်မာေတွအေြကာက်ဆံုး အကုသိုလ်ေတွထဲမှာ ငါးပါးေမှာက်တယ် ဆိုတာ အဲဒီအနန္တဂိုဏ်းဝင် ေကျးဇူးရှင်တစ်ဦးဦးကို ြပစ်မှားမိတာကိုေခါ်တယ်။ ပဥ္စာနန္တိယ ကံြကီးထိုက်တယ်တဲ့။ မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်အတွက် အတားအဆီးြဖစ်တယ်။ အခုေတာ့ ငါးပါးတင်မကဘူး။ သံဃာစင်ပါေမှာက်ကုန်လို့ မီးဟုန်းဟုန်းေတာက်ကုန်ြပီ။ ဘယ့်နှယ်လုပ်ြကမတုန်း။
အဇာတသတ်မင်းြကီးဟာ ဘုရားရှင်ကို ြကည်ညိုတဲ့ေနရာမှာ ဧတဒဂ်ရတဲ့ ဥပသိကာတစ်ဦးြဖစ်ပါတယ်။ သို့ေသာ်လည်း မသိနားမလည်ခင်က ကျူးလွန်မိတဲ့ ကံအေြကာင်းတရားေြကာင့် ညစဉ်ေခါင်းချလို့ေတာင် မေပျာ်နိုင်ေအာင် အထိတ်တလန့် ေနာင်တပူပန်ြခင်းများစွာ ြဖစ်ရပါသတဲ့။ သူ့ကိုေြခာက်လှန့်ေနတဲ့အရာဟာ ခမည်းေတာ် ပိမ္ဗိသာရမင်းြကီးရဲ့ ေကျးကျွန် စစ်သည်ဗိုလ်ပါေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ တိုင်းတပါးရန်စွယ် ရန်ေြငာင့်ေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ သူလုပ်ထားတဲ့ အကုသိုလ်ကသာ ေြခာက်လှန့်ေနတာမို့ ဘယ်ကိုမှလည်း ေရှာင်ေြပးလို့ လွတ်စရာမရှိဘူး။ ေနာက်ဆံုးေတာ့ စိတ်ေရာဂါပဲ ြဖစ်ရမယ်ဆို သမားေတာ်ြကီးဇီဝကနဲ့ တိုင်ပင်သတဲ့။
ေရာဂါရဲ့ အတိုင်းအရှည်ကို သိသလို ဥပသိကာတို့ရဲ့ သဒ္ဒါတရားအတိမ်အနက်ကိုလည်းသိတဲ့ ဆရာဇီဝက က ရာဇြဂိုလ်ြပည်အနီး ြမတ်စွာဘုရား သီတင်းသံုးေတာ်မူတဲ့ သရက်ေတာဥယျာဉ်ကို ေခါ်ေဆာင်သွားတာ တိုက်တိုက်ရယ်မှဆိုင်ဆိုင် အခုလို တန်ေဆာင်မုန်းလြပည့်ည အခါသမယြကီးမှာေပါ့ကွယ်။ အဲဒီမှာ ြမတ်စွာဘုရား ေဟာြကားေတာ်မူတဲ့ တရားကေတာ့ သာမညဖလသုတ္တန်ပါပဲ။ အဇာတသတ်မင်းြကီးက ဘယ်အတွက် ရဟန်းဝတ်ရသလဲဆိုတာကို ေလျှာက်ထားေမးြမန်းြပီး ဘုရားရှင်က ရဟန်းြပုရြခင်းရဲ့ အကျိုးေကျးဖူးများကို ေဟာေဖာ်ြမွက်ြကားေတာ်မူသတဲ့။
တရားအဆံုးမှာ မဂ်ဖိုလ်အဆီးအတားြကီးေတွေြကာင့် ကျွတ်တမ်းမဝင်ခဲ့ေပမယ့် စိတ်တည်ြငိမ်စွာ ေဆာက်တည်ရာေတာ့ ရသွားရှာပါတယ်။ ဘုရားအမှူးရှိတဲ့ ရဟန်းသံဃာများအေပါ်မှာလည်း အင်မတန်မှ သက်ဝင်ယံုြကည်သွားသတဲ့။ လြပည့်ညတုန်းက ေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ်မှာ အဲဒီသာမညဖလသုတ္တန်ကေလး ရှဲထားတာ ေတွ့လိုက်မိပါတယ်။ မံုရွာမှာေကာ အဲဒီညက အသံချဲ့စက်ကေလးနဲ့ မဖွင့်ြကဘူးလား မသိ။
အခုေတာ့ လွန်ေလြပီးေသာအမှုကို တဖန်ြပန််လည်တူးဆွြခင်းဆိုတာ ေသာင်ြပင်ေပါ်သွန်လိုက်မိတဲ့ ေရကိုြပန်ခပ်ဖို့ ြကိုးစားတာနဲ့ ဘာမှ မထူးသလိုေနမှာစိုးလို့ ေနာက်ေြကာင်း မြပန်ေတာ့ပါဘူး။ ဗုဒ္ဓဘာသာပီပီ ဩကာသကန်ေတာ့ြကိုးထဲကလို ကာယကံ၊ ဝဇီကံ၊ မေနာကံနဲ့ ြပစ်မှားကျူးလွန်မိသည်ရှိေသာ် ထိုအြပစ်တို့ကို ေပျာက်ပါေစြခင်းအကျိုးငှာ ရှိခိုးဦးတင် ေတာင်းပန်ဖို့ပဲ ရှိေတာ့တယ်။ ကိုယ်တို့ြမန်မာရာဇဝင်မှာလည်း ရှိခဲ့တယ်ေလ။
အေလာင်းစည်သူမင်းြကီးဟာ ေဘးေလာင်းေတာ် ဘိုးေလာင်းေတာ်တို့ကို ဝဇီေဗဒ ထိတိုင်းရှမိလို့ ေတာင်းပန်ကန်ေတာ့ပွဲြကီးကျင်းပတာဟာ ကန်ေတာ့ပလ္လင် ပုထိုးေတာ်ြကီးရဲ့အစပဲ မဟုတ်လား။ ဒီေနရာမှာလည်း ကေလးေတွကို ဘုရားရှိခိုးသင်သလို လံုးေစ့ပတ်ေစ့နားလည်ေအာင် ရှင်းြပရဦးမယ်။
“ဖူးေြမှာ် မာန်ေလျှာ့ ကန်ေတာ့ပါ၏ အရှင်ဘုရား။”
ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဟာ ဖူးေြမှာ် ဆိုေတာ့ လူကိုယ်တိုင် မျက်ြမင်ကိုယ်ေတွ့ ဆံုရမယ်။ မာန်ေလျှာ့တယ်ဆိုေတာ့ ဝတ်ေြကတန်းေြက အထက်ကခိုင်းလို့ လုပ်ြပတာမျိုး မဟုတ်ရဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချိုးနှိမ်ထားြပီးသား ြဖစ်ရမယ်။ ြမတ်စွာဘုရားက အဇာတသတ်မင်းြကီးကို ေဟာေတာ်မူတာကေတာ့
“သင်မင်းြကီးရဲ့ ေကျးကျွန် အေစအပါး ြဖစ်ေစကာမူ ရဟန်းေဘာင်အတွင်း ဝင်ေရာက်သွားပါက သင်မင်းြကီးကသာ ရှိခိုးကန်ေတာ့ရပါအံ့။”
တဲ့။
“အရှင်ဘုရား။ အြပင်က ခဏထိုင်ေစာင့်ဦး။ အထဲမှာ ေရှ့ကတစ်ပါး မြပီးေသးဘူး။”
ဆိုြပီး အဘနဲ့ ဝင်ေတွ့ရတဲ့ဘုန်းဘုန်းကို လက်အုပ်ကေလးချီြပီး ေလျှာက်တာမျိုးကို ရှိခိုးဦးတင်လို့ မသံုးချင်ပါဘူး။ ထိုင်းေတွလုပ်တဲ့ ဆွာဒိခပ်ေလာက်၊ ဆိုနီယာတို့ဆီက နမာ့စေတးေလာက်ပဲ ရှိမှာ။ အမှန်တကယ် ဝပ်စင်းေကာ်ေရာ်ချင်ရင် ကိုယ့်ရဲ့မာန်ေတွကို အရင်ေလျှာ့ရမှာ။ ဒီေတာ့ ြပီးခဲ့တဲ့ကိစ္စေတွအတွက် ဝန်ချေတာင်းပန်ကန်ေတာ့တယ်ဆိုတာ ေြပာစရာစကားေတွ အများြကီး ရှိတယ်။
“ငါ့ကိုယ်စား ရဲမှူးြကီးကိုလွှတ်လိုက်။ ေကျနပ်ေအာင် ေတာင်းပန်ခဲ့။ ေဆးကုဖို့ ပိုက်ဆံဘယ်ေလာက်ေပးလိုက်။”
ဆိုတာမျိုးဟာ ဖူးေြမှာ်တာလည်း မပါဘူး။ မာန်ေလျှာ့တာလည်း မပါဘူး။ ကိုယ်တိုင်ချီထားတဲ့ လက်အုပ်ေတာင် မပါဘူး။
“ဝန်ချေတာင်းပန် ကန်ေတာ့ပွဲ အခမ်းအနား”
ဆိုတဲ့ စက္ကူကပ်စာလံုးြကီးနဲ့ ထုတ်ြပန်စရာ သတင်းတစ်ပုဒ်ပဲ ပါလိမ့်မယ်။ အဲဒါ အေြကွးဆပ်တာနဲ့မတူဘူး။ ေြကွးထပ်ယူတာနဲ့ပဲ တူလိမ့်မယ်။ ရည်ရွယ်ချက်က မေတာ်တဆ အမှားပါက
“အြပစ်တို့မှ ေပျာက်ပါေစြခင်းအကျိုးငှာ”
လို့ ဆိုတယ် မဟုတ်လား။
“နိုင်ငံေရးသိက္ခာေတွ အဖတ်ဆည်ရန် အလို့ငှာ”
တို့၊
“ရာထူးစည်းစိမ်တည်ြမဲြခင်းအကျိုးငှာ”
ဆို့မှ မဟုတ်ပဲနဲ့။ အမှန်တကယ် တာဝန်ရှိတဲ့သူက မေတာင်းပန်ပဲ တစ်ေယာက်ေယာက်ကို ြပီးြပီးေရာ ဓါးစာခံဝင်အေတာင်းပန်ခိုင်းတာဆိုရင်ေတာ့ စဉ်းစားသာြကည့်ပါေတာ့ဗျာ။ ဘုန်းဘုန်းတို့က ေြကွးေဟာင်းဆပ်ရတာဗျ။ သူတို့ေကျနပ်သွားေအာင်ေတာင်းပန်တယ် ဆိုတာထက် ကိုယ့်အြပစ်ေတွ ေဆးေြကာသန့်စင်ရာေရာက်ေအာင် ဆိုတဲ့ စိတ်ထားရှိရမှာ။ ဘာမဟုတ်တဲ့ ေရပွက်ပမာ တစ်သက်လျာအတွက် ငရဲမီးကူးယူတဲ့သူများ အယူမမှားရေအာင် သင်ခန်းစာေပးချင်ပါတယ်။ လံုးဝေတာင်းပန်မသွားပဲ
“နင်ပစ်မလား မပစ်ဘူးလား။ နင်မပစ်ရင် ငါတို့တစ်မိသားစုလံုး ေခါင်းြဖတ်ခံရမှာေပါ့ ဟဲ့။”
လို့ ခိုင်းခဲ့တယ် ေြပာသံြကားတဲ့သူေတွ ခုေလာက်ရှိ ေပျာ်ေနမလားေတာင် မသိဘူး။ အေဖာ်ေတွ အများြကီး ရပဟဲ့ဆို။
ကျွန်ေတာ်တို့ ြမန်မာစကားပံုေတွကလည်း ေြပးမလွတ်ေအာင်ရှိြကတယ်ဗျ။
“ဘုန်းြကီးေခါင်းေခါက်ြပီးမှ ေတာင်းပန်”
တဲ့။ မလုပ်ရဘူးလို့ ေြပာတာပါ။ ေတာ်ေတာ်ြကာ လုပ်ထံုးလုပ်နည်း မှတ်ေနဦးမယ်။ ခဏခဏမှားြပီး ခဏခဏေတာင်းပန်ရတာလည်း ဘယ်ေကာင်းမလဲ။
“မထူးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက်ထပ်လည်း ဆက်မှားစရာေလးေတွ ကျန်ေသးလို့ ခုကတည်းက တလက်စတည်း ြကိုေတာင်းပန်ထားလိုက်မယ်။”
ဆိုတာမျိုးလည်း ဘယ်ြဖစ်သင့်ပါ့မလဲ။ မှားတယ်လို့ ေတာင်းပန်ြပီးရင် ေနာက်ထပ် ဆက်မမှားဖို့ ြပင်ရဦးမှာေပါ့။ ခုေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ဘက်ကပဲ
“အရင်ဘုန်းြကီး တစ်ချက်ေခါက်ရင် ေနာက်တက်တဲ့ဘုန်းြကီး နှစ်ချက်ေခါက်လိမ့်မယ်။”
ဆို တရားနဲ့ေြဖေနရဦးမယ်။ ဒီတေကွ့မှာ
“မှားတာရှိရင် ေတာင်းဘန်ဘာဒဲ…။”
ဆို ေအာင်လ လုပ်လို့မှ မဆံုးေသးဘူး။ ေနာက်တေကွ့မှာ ေတွ့ြကရြပန်ဦးေတာ့မယ်ဗျာ။ အဲသလို ခဏခဏ မေတွ့ရေလေအာင် ေမာ်ေတာ်ပီကယ်များ မီးပွိုင့်ပျက်တုန်း ထွက်လမ်းြပသလို သူ့လမ်းကိုယ့်လမ်းကေလး အချက်ြပေပးလိုက်ဦးမယ်ေနာ်။
“ေတာင်ငူကလည်းေတာင်ငူ ေမာင်းေထာင်ကလည်း ေမာင်းေထာင်”
ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားပံုကေလး ြကားဖူးမယ် ထင်ပါတယ်။ ေတာင်ငူမင်းသား ကိုးကွယ်တဲ့ ဆရာေတာ်ကို စာြပန်တာစိတ်တိုင်းမကျလို့ ေမာင်းေထာင်ဆရာေတာ်က ဒဏ်ထားပါသတဲ့။ ဒီအခါ မင်းသားဘက်က
“ဒါ ဗီအိုင်ပီဘုန်းြကီးေလ။ မသိဘူးလား။ သွား နင်တို့ဆရာေတာ် ြပန်ေလျှာက်ေချ။”
လို့ ဝင်ပါသတဲ့။ ဒီအခါမှာ ဆရာေတာ်ဘက်ကလည်း
“ငါတို့ဟာငါတို့ ဘုန်းြကီးအေရး ဘုန်းြကီးကိစ္စကို ဒီမင်းသားက ဘာမို့လို့ ဝင်ပါရတာလဲ။”
ဆို ထိပ်တိုက်ေတွ့ြကေရာ။ နှစ်ဘက်စလံုးက မေလျှာ့နိုင်ေတာ့ ေနာက်ပိတ်ဆံုး မင်းသားနဲ့ဆရာေတာ်နဲ့ နန်းေတာ်ထဲ နပန်းဘက်လံုးရတဲ့ အေြခအေနြဖစ်သွားတယ်။ ဟိုဘက်သည်ဘက် ေြဖာင်းြဖြပီး နားချေတာ့မှ ေနာက်ဆံုး ေတာင်ငူမင်းသားက ေမာင်းေထာင်ဆရာေတာ်ကို ရှိခိုးေတာင်းပန်တယ်။ ဆရာေတာ်ကလည်း
“ေအးေလ။ မှားတဲ့သူချင်း အတူတူ၊ သူက လူဝတ်နဲ့မှားတာ။ ငါ့မှာက သကင်္န်းဝတ်ြကီးနဲ့ မှားရတာြဖစ်လို့ ငါ့အြပစ်က ပိုြကီးတယ်။ ဒါေြကာင့် ငါကလည်း ေတာင်းပန်ပါတယ်။”
ဆို နှစ်ဦးနှစ်ဘက် ေကျေအးသွားသတဲ့။ ဆိုရိုးစကားေတာ့ ေြပာစမှတ်ြဖစ်သွားတာေပါ့။ ဒီေနရာမှာ ဒီစကားကိုေြပာလို့ ြပီးခဲ့တဲ့ ကိစ္စေတွမှာ ဘုန်းြကီးေတွဘက်ကလည်း လွန်တယ်လို့ မဆိုလိုပါဘူး။ လူနဲ့ြပိုင်မိုက်ရာကျမစိုးလို့ ေြပာရတာပါ။
လူေတာင်မှ ေမာဟအမိုက်ေမှာင်ဖံုးေနတဲ့သူေတွနဲ့ဆို ပိုဆိုးတာေပါ့။ တစ်သက်လံုး သူများဂုတ်ေပါ် ဓါးတင်ြပီး အုပ်ချုပ်လာရာက အဲဒီဓါး ကိုယ့်ဘက်လှည့်လာမှာြမင်တဲ့အခါ လက်ငင်းဘဝ အသက်စည်းစိမ်မပျက်ေရးေလာက်ကိုပဲ သည်းသည်းမည်းမည်း ကာကွယ်ေနရတာနဲ့ သံသရာ ဝဋ်ေြကွးဆိုတာကို မြမင်နိုင်ြဖစ်သွားမှာေပါ့။ ဒီလူေတွနဲ့ ဘက်ြပိုင်ရင်ဆိုင်ရတာ ဘုန်းဘုန်းတို့ဘက်က နစ်နာပါတယ်။
ေြပာရင်းေြပာရင်းနဲ့ ဆရာ ဒကာ ဆက်ဆံေရးကေန ဘုန်းြကီးနဲ့ နိုင်ငံေရးဆိုတဲ့ဘက် ေရာက်လာြပီ။ ေတာ်ေတာ် အြငင်းပွားခဲ့တဲ့ ကိစ္စေတွပါ။ ကိုယ့်သေဘာအရေတာ့ ဘုန်းြကီးဆိုတာ နိုင်ငံေရး မလုပ်ရဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး။ လွတ်လပ်ေရးြကိုးပန်းတဲ့ေခတ်ကတည်းက ဆရာေတာ်ဦးဥတ္တမတို့၊ ဆရာေတာ်ဦးဝိစာရတို့ သာသနာ့အာဇာနည် သူရဲေကာင်းေတွ ရှိခဲ့တယ်။
ေရွှတိဂံုဘုရားြကီးကို အခုလက်ရှိ ပံုသဏ္ဍာန်အတိုင်းြဖစ်ေအာင် ြပုြပင်မွန်းမံခဲ့တဲ့ ဓမ္မေစတီမင်းဆိုတာ အင်းဝမှာ မင်းသံုးဆက်တိုင်တိုင် ဘိသိက်ခံ အေဆာင်အေယာင်တစ်ခုအြဖစ် မချစ်မပစ် ထားတဲ့ ရှင်ေစာပုမင်းသမီးကို ဇာတိရပ်ရွာ ဟံသာဝတီအေရာက် ကယ်တင်ေဆာင်ကျဉ်းေပးခဲ့တဲ့ ရဟန်းပျိုကေလးတစ်ပါးက လာပါတယ်။ တိုင်းေရးြပည်ရာေတွ မဆိုထားနဲ့ ပေဒသရာဇ်ေခတ် ြမန်မာ့ပညာေရးစံနစ်ြကီးတစ်ခုလံုးဟာ ရဟန်းသံဃာေတာ်ေတွကို အမှီြပုလို့သာ ဒီကေန့ ကျွန်ေတာ်တို့ေရးစရာ ခင်ဗျားတို့ဖတ်စရာ စာေပယဉ်ေကျးမှုေတွကို ေပထက် အက္ခရာတင်၊ သင်ြကားလက်ဆင့်ကမ်းေပးခဲ့တာေပါ့။
သေရေခတ္တရာြမို့ြကီးတည်ေတာ့ ဘာြဖစ်လို့ ရေသ့ြမို့လို့ နံမယ်ေပးရသလဲ။ ဦးရီးေတာ် ဘရေသ့က တည်ေပးတာကိုး။ ပိဿနိုးက ရန်ပယ်ေချာင်းကို ဒွတ္တေဘာင် ဘယ်လိုရှင်းခဲ့သလဲ။ ရဟန်းေယာင်တစ်ပါးလွှတ်ြပီး စည်အသစ်ကျက်ခိုင်းတာေလ။ ကျန်စစ်သား အရိန္ဒမာခလို့ ေြပးတဲ့ ေကျာင်းြဖူအရပ်ကလည်း ရှင်မထီးတို့ ဘုန်းြကီးေကျာင်းရှိလို့ပဲ။ နရသီဟပေတ့ကို ရာဇသြကင်္န်အမတ်ြကီး နန်းတင်ဖို့ သွားေခါ်တာကလည်း ဘုန်းြကီးေကျာင်းက လို့ ဖတ်ရပါတယ်။ ဘုရင့်ေနာင် မြဖစ်ခင်က ရှင်ရဲထွဋ်ဘဝနဲ့ မင်းြကီးညိုသမီး သခင်ြကီးကို ရည်ငံရသလားဆို ဓါးနဲ့လိုက်ေတာ့ ဘုန်းြကီးေကျာင်းထဲဝင်ေြပးရတာပဲ။ နိုင်ငံေရးသမိုင်းတေလျှာက် ဘုန်းြကီးေတွနဲ့ ဘယ်မှာကင်းလို့လဲဗျ။
ဒါေပမယ့် ဆရာေတာ် သံဃာေတာ်များဟာ ေခတ်အဆက်ဆက် နိုင်ငံေရးနဲ့ ေထွးေရာယှက်တင် ေနလင့်ကစား နိုင်ငံေရး အညစ်အေြကးေတွနဲ့ ကင်းေအာင်ေတာ့ အတတ်နိုင်ဆံုး ေရှာင်ကျဉ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒါ ဘာေြပာတာလဲဆိုေတာ့ နိုင်ငံေရးကို ဘယ်ေသာအခါမှ ဘာသာေရးအတွက် အသံုးမချသလို ဘာသာေရးကိုလည်း ဘယ်ေသာအခါမှ နိုင်ငံေရးအတွက် ခုတံုးမလုပ်ခဲ့ဘူးဗျ။ ဘုန်းြကီးက ရှင်ဘုရင်ြဖစ်လာတဲ့ ဓမ္မေစတီမင်းဟာ သူ့လက်ထက်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်တဲ့သူေတွကို နှိပ်စက်ကလူမလုပ်ခဲ့ဘူး။
တစ်တိုင်းြပည်လံုး ဗုဒ္ဓဘာသာ မြဖစ်မေနကိုးကွယ်ရမယ် လို့လည်း အမိန့်မထုတ်ခဲ့ဘူး။ သူမှ မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်ဘုရင်မှ အဲဒီအမိန့်မထုတ်ဖူးဘူး။ မင်းတုန်းမင်းြကီးလက်ထက်မှာဆို ပလီေတွ ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးေကျာင်းေတွေတာင် ေဆာက်ခွင့်ေပးထားတယ်။ ဒီဘရစ်တိုတို့ ေရာက်လာေတာ့လည်း ဗမာေတွဘက်က ဘရင်ဂျီဘုန်းြကီးေကျာင်းေတွ မီးရှို့မီးတိုက် မလုပ်ခဲ့ဘူး။ ဟိုကသာ ဘုရားဆင်းတုေတွ ေခါင်းေလာင်းေတွ အရည်ြကိုြပီး အေြမာက်သွန်းတာ။ ဘယ်နိုင်ငံမှာပဲ ြဖစ်ြဖစ် ဗုဒ္ဓသာသနာြကီး ြပန့်ပွားေရးအတွက် အာဏာစက်ကို သံုးေလ့မရှိဘူး။ ဘုရားဂုဏ်ေတာ်၊ တရားဂုဏ်ေတာ်၊ သံဃာ့ဂုဏ်ေတာ်တို့ဆိုတာ ရှင်ဘုရင် ေြမှာက်စားမှ ေတာက်ြကွားရတာမှ မဟုတ်ပဲ။ လာလှည့်၊ ြကည့်လှည့်၊ သိေတာ့ ယံုလိမ့်မယ် ဆိုတာမျိုးပါ။
သူများနိုင်ငံရဲ့ ရာဇဝင်သမိုင်းေြကာင်းေတွ ဖတ်မိတဲ့အခါ အဲဒီအချက်ဟာ ေတာ်ေတာ် ေတွ့ရခဲတဲ့ စည်းကမ်းေစာင့်ထိန်းမှုဆိုတာ သေဘာေပါက်လာပါတယ်။ ဥေရာပမှာ ခရစ်ယာန်ချင်းအတူတူေတာင် ကမ္ဘာမြပားဘူးလို့ ေြပာတဲ့ ပရိုတက်စတင့်ေတွကို မီးရှို့ေခါင်းြဖတ် သတ်ခဲ့ြကတာ ေတာ်ေတာ်များပါတယ်။ ြပင်သစ်က စိန့်ဘာသလိုမီပွဲေတာ်မှာ မိဖုရားြကီးြဖစ်သူ ကက်သရင်း ဒီ မယ်ဒီစီက ဥေရာပတလွှားက ပရိုတက်စတင့်ေထာင်ေပါင်းများစွာကို သူ့သမီးမဂင်္လာေဆာင်ဖိတ်ြပီး ကက်သလစ်ေြပာင်းရင်ေြပာင်း မေြပာင်းရင် သတ်မယ်ဆိုြပီး ဘာသာေရးစည်းရံုးေရးဆင်းလိုက်တာ အဲဒီတစ်ညတည်းနဲ့တင် လူေြခာက်ေထာင်ေကျာ် သတ်ပစ်ခဲ့ပါသတဲ့။
ဒီလိုလုပ်တာက သူ့ဘာသာကမှ အမှန် သူများဘာသာေတွက မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိဆိုြပီး ကက်သလစ်သာသနာ သန့်စင်ေစချင်တဲ့ ေစတနာေြကာင့်ေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး။ နိုင်ငံေရးအရ ပရိုတက်စတင့်ဂိုဏ်းဝင်ြဖစ်တဲ့ သားမက်ေလာင်းကေလးရဲ့ အင်အားကို သမီးေပးြပီး အရယူလိုက်သလို ဘာသာေရးအရ ကက်သလစ်ေကျာင်းေတာ်ရဲ့ ေထာက်ခံမှုကိုလည်း လက်မလွှတ်ချင်လို့ ကျားကွက်ေရွှ့တာသာ ြဖစ်ပါတယ်။ သူတို့ဆီမှာ သာသနာပိုင်ရဲ့ အာဏာက ရှင်ဘုရင့်အေပါ်မှာ ရှိတာကိုး။ ဒါကို မခံနိုင်လို့ အဂင်္လန်ြပည့်ရှင် အဋ္ဌမေြမာက် ဟင်နရီလက်ထက်ေရာက်တဲ့အခါ သူ့နိုင်ငံမှာ သူသာလျှင် ခရစ်ယာန်ေကျာင်းေတာ်ရဲ့ အြကီးအမှူးြဖစ်တယ်လို့ ေြကြငာြပီး ေရာမက ပုပ်ရဟန်းမင်းလက်ေအာက်က ရုန်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။ (အမှန်ေတာ့ အန်းဘိုလင်းကိုယူဖို့ ဘိသိက်ခံမိဖုရားြကီးနဲ့ ကွာရှင်းမေပးလို့ ရမယ်ရှာတာ) သူတို့ဆီမှာ အဲသလို ဘာသာေရးနဲ့ နိုင်ငံေရးဟာ တစ်ခုကိုတစ်ခု အသံုးချတတ်တဲ့ ဓေလ့ေြကာင့် ဘာသာေရး အေြကာင်းြပုတဲ့ စစ်ပွဲများစွာ ေပါ်ေပါက်ခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒီနှစ်ခုဟာ လိုင်းပူးလို့မရဘူး။
ေရှာ့ခ်ရှိတယ် လို့ တစိုက်မတ်မတ် ဆန့်ကျင်ခဲ့တဲ့သူေတွထဲမှာ မဟတ္တမဂန္ဒီြကီးလည်း ပါပါတယ်။ ပဏ္ဍိတ်ြကီး ေနရူးကလည်း လူမျိုးတစ်မျိုးတည်းဟာ ဘာသာကို အေြကာင်းြပုြပီး နှစ်စုခွဲပလိုက်လို့ မြဖစ်ဘူး လို့ ေြပာခဲ့ဖူးတယ်။ အိန္ဒိယမှာ ဘာသာေရးေြကာင့် ေသွးေချာင်းစီးခဲ့ရတဲ့ စစ်ပွဲေတွ၊ အဓိကရိုဏ်းေတွ နည်းမှ မနည်းပဲ။
ကိုယ့်ဆီက ရာဇဝင်တေလျှာက်မှာေတာ့ ဒါမျိုးြဖစ်ရပ် မရှိခဲ့ေလဘူးလို့ ေတွးမိေသာ်လည်းပဲ ေလာေလာဆယ်ြဖစ်ရပ်ေတွကေတာ့ မေြပးေသာ်လည်း ကန်ရာရှိေနတာ ေတွ့ေနရပါတယ်။ ရာဇဝင်ရိုင်းတယ်ဆိုတာ အဲဒါကို ေခါ်တာေနမယ်။ အစိုးရက နှိမ်နှင်းပါေတာ့မယ် တေြကာ်ေြကာ်ေအာ်ေနတာေတာင်
“ငါတို့ဘုန်းြကီးမှ သတ္တိေြပာင်ပါေပတယ်။”
လို့ ေြမှာက်ပင့်ေပးတဲ့သူေတွ တကယ်ပဲ မရှိခဲ့ဘူးဆိုရင် ဝမ်းသာပါတယ်။ မေတာ်လို့များ အဲလို ေြမှာက်ပင့်ေပးခဲ့မိတယ်ဆိုရင် အခုဘုန်းဘုန်းတို့ ေပးဆပ်ရတဲ့ ဝဋ်ေြကွးတရားခံဟာ သူတို့လည်း ပါတာေပါ့။ ဒီြဖစ်ရပ်ကို အေြကာင်းြပုလို့ အကျယ်အကျယ် မြငိမ်းဖွယ် ြဖစ်လာေအာင် သံဃာေတာ်ေတွကို ေသွးထိုးလှံု့ေဆာ်ေပးတဲ့ စကားေနာက်တရားမပါသူေတွေြကာင့် ေနာက်ထပ်သံဃာေတွ အလားတူခံစားရဦးမယ်ဆိုရင်ေကာ ဘယ်လိုသေဘာထားမလဲ။ ဒါေြကာင့် ဒီအေြခအေနမျိုးမှာေတာ့ သာသနာေရးနဲ့ နိုင်ငံေရး ေရာေထွးမပစ်လိုက်ပါနဲ့ဦးလို့ ေတာင်းပန်ချင်ပါတယ်။
ကိုယ့်စိတ်နဲ့သာဆိုရင်ေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ကို အကာအကွယ်ယူြပီး ကိုယ်အရိုက်မခံရေအာင် လုပ်မယ့်အစားေတာ့ ဘုန်းဘုန်းတို့ အရိုက်မခံရေအာင် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ ေယာကင်္ျားပီပီ ကာကွယ်ေပးချင်ပါတယ်။
“ေအာင်မယ်ေလး။ လာခဲ့စမ်းပါ။ နင် အဲဒီညက ဘယ်ေရာက်ေနလို့လဲ။”
ဆိုရင်ေတာ့
“အဲဒီညလိုမျိုး ေနာက်တစ်ညြဖစ်မလာေအာင် ဒီစာကိုေရးြပီး ကာကွယ်ပါတယ်။”
လို့ပဲ ေြပာချင်ပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့ဆိုေတာ့ ေနာင်ကို ြပဿနာြဖစ်လာတိုင်းလာတိုင်း ဘုန်းြကီးကိုပါေအာင်ဆွယ်ြပီး ထိုးေကျွးမယ့်သူေတွ ေပါ်မလာေစချင်လို့ပါ။ နိုင်ငံေရးဆိုတာ အင်မတန်ေကာက်ကျစ်ပါတယ်။ မာယာများပါတယ်။ ညစ်ေထးလွန်းပါတယ်။ သံဃာေတာ်များနဲ့ မတန်ပါဘူး။ ဒီကေန့အမျိုးသားေခါင်းေဆာင်ြကီးအြဖစ် ကိုးကွယ်ေနတဲ့သူေတွကလည်း ေနာက်သမိုင်းတေကွ့ကျေတာ့ ဖိနှိပ်သူ အာဏာရှင်ြကီး အြဖစ် ေြပာင်းချင်ေြပာင်းသွားတတ်တာပါ။
သူက မေြပာင်းသည့်တိုင်ေအာင်ေတာင် ေနာက်တက်တဲ့သူက သူ့ကိုနင်းတက်ရမှာမို့ လိုချင်တဲ့အေရာင် သုတ်သွားတာ ခံရမှာပဲ။ ဒါေြကာင့် ဘုန်းဘုန်းဘုရားများ နိုင်ငံေရးမှာ တတပ်တအား ေရှ့ဆံုးက ပါဝင်ဦးေဆာင်ေနြကတာကို မကန့်ကွက်ေသာ်ြငား အားမေပးတာေတာ့ အမှန်ပါ။ ေတာ်ြကာ ကိုယ်အားေပးမိလို့ ကိုယ့်ဘုန်းဘုန်းေတွ အနာတရ ြဖစ်မှာမျိုး ေြကာက်လွန်းလို့ပါ။
လြပည့်ညက ေလာင်တဲ့မီးဟာ ခုထိေတာ့ ေကာင်းေကာင်း မြငိမ်းချင်ေသးပါဘူး။ ဆန္ဒေဖာ်ထုတ်တာေတွ၊ စီတန်းလှည့်လည်တာေတွကေန သပိတ်စံု သူပုန်ထမယ်ေတာင် ေသွးတိုးစမ်း အသံလွှင့်ေနြကပါတယ်။
“ဘာလဲ။ ေနာက်ေြကာင်းြပန်လှည့်မှာ သိပ်ေြကာက်ေနသလား။ သတ္တိမရှိရင် ထမီေကျာက်ပျဉ်ပို့လိုက်မယ်။”
လို့ေတာ့ မေြပာပါနဲ့။ ငရဲကလူ ြပာပူမေြကာက်တဲ့။ အစကတည်းက ေနာက်ေြကာင်းကလာတာ။ ြပန်ေရာက်သွားလည်း အရင်းအြပင် အရှံုးမရှိပါဘူး။ အဲဒီဘက်က သတ္တိသိပ်ေကာင်းသူြကီးေတွသာ တကယ် သတ္တိရှိြကရင် ဘုန်းြကီးေတွ ဆွဲမထည့်ေြကး။ လူေတွချည့်ပဲ ထွက်ြကရေအာင်။ ကျွန်ေတာ်ေရးေနတဲ့စာမျိုး ြပည်တွင်းကေန နံမယ်ရင်းနဲ့ လိပ်စာအလုပ်အကိုင်ေဖာ်ြပြပီး ေရးရဲတဲ့သတ္တိရှိတယ်ဆိုရင် အတူတူ လက်တွဲအလုပ်လုပ်ဖို့ သိပ်ခက်မယ်မထင်ပါဘူး။
ေနာက်ထပ် ေတွးမိတာတစ်ခု ရှိပါေသးတယ်။ လမ်းမေပါ်ထွက် ဆန္ဒြပ၊ လံုထိန်းေတွကရိုက်၊ ေသနတ်ေတွနဲ့ပစ်။ အချုပ်ကားေတွနဲ့ဖမ်း။ ဒီဇာတ်လမ်းေတွက ၂၅ နှစ်ေတာင် ြပည့်ေတာ့မယ်ဗျ။ နည်းမှန်လမ်းမှန်သာဆိုရင် အဲသေလာက် အထပ်ထပ်အခါခါ တွက်တာေတာင် အေြဖမထွက်စရာ အေြကာင်းေတာ့ မရှိဘူးဗျ။ ဖိနှိပ်မှုကို မခံမရပ်နိုင်တဲ့ လူထုြကီးက အံုြကွြပီးေတာ့ တရားအုပ်ချုပ်သူအစိုးရကို ြဖုတ်ချေတာ်လှန်တဲ့ ေသွးေြမကျဇာတ်လမ်းဆိုတာ ြပင်သစ်ေတာ်လှန်ေရးတို့ ေဗာ်ရှီဗစ်ေတာ်လှန်ေရးတို့ ေခတ်က ေဖာ်ြမူလာဆိုေတာ့ ရာစုနဲ့ချီြပီးေတာ့ကို ဒိတ်ေအာက်ေနပါြပီ။
လူကိုစံမကိုက်ပဲ မူကိုစံကိုက်ထားလိုက်ရင် အေဟာင်းေတွေြကွလို့ အသစ်ေတွေဝလာတဲ့တေန့ ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ေြပာင်းလဲမှုကို ေသွးေြမမကျ ရနိုင်မယ် ထင်ပါတယ်။ မေကာင်းတဲ့ေခါင်းေဆာင်ေတွကို ြဖုတ်ချတာကမှ ေတာ်လှန်ေရး မဟုတ်ဘူးေလ။
ေနာက်တက်လာမယ့် ေခါင်းေဆာင်ေတွကို ေကာင်းေအာင်ြပုြပင်ယူတာမျိုးလည်း ေတာ်လှန်ေရးပဲ။ ေရွှေရွှ မေကာင်းဘူး။ စိန်စိန် မေကာင်းဘူး။ ေတာ်လှန်ြက ေတာ်လှန်ြက ဆိုြပီး ြမြမတို့ လှလှတို့ကျလည်း စိန်အကျင့်ေရွှအကျင့်ေတွ ဆက်ခံထားရင် အဲဒီေတာ်လှန်ေရးက ဘယ်ေတာ့ဆံုးမှာလဲ။ လူြကီးမင်းဆိုင်ကို ခဲနဲ့ေပါက်တဲ့ လူြကီးမင်းေတွကိုယ်တိုင် တေန့ကျ လူြကီးမင်းြဖစ်လာတဲ့အခါ ေနာက်ထပ် ခဲနဲ့အေပါက်ခံရတဲ့ လူြကီးမင်းေတွပဲ ထွက်လာလိမ့်မယ်။
ေြပာင်းလဲမှုဆိုတာ ြပုြပင်မှုပါမှ ေကာင်းေသာေြပာင်းလဲြခင်း ြဖစ်ပါတယ်။ ေဘာင်းဘီက ပုဆိုးေြပာင်းဝတ်လို့ လူေတွမေြပာင်းေသးတဲ့အခါ အရင်လူေတွချည့်ပဲ။ ဘာမှ မထူးဘူးလို့ ေြပာတယ် မဟုတ်လား။ အကျင့်မေြပာင်းပဲ လူေတွသာေြပာင်းသွားရင်လည်း အတူတူေပါ့ေနာ့။
တခါတုန်းက မိန်းမတစ်ေယာက်ဟာ ကာေမသုကေလး အိမ်ထဲေရာက်ေနတုန်း အြပင်က လင်ေယာကင်္ျားအသံြကားေတာ့ တံခါးြကားထဲ ပုန်းေနခိုင်းသတဲ့။ ေယာကင်္ျားက သူခိုးမှတ်လို့ လှံနဲ့ထိုးတဲ့အခါ ေသပါေလေရာ။ လူသတ်မှုြဖစ်မစိုးလို့ အိမ်ေဘး ဘုန်းြကီးေကျာင်းက ပိန္နဲပင်မှာ သွားေထာင်ထားေတာ့ ေကျာင်းကကပ္ပိယကလည်း သူခိုးအမှတ်နဲ့ ကပ္ပိလိုက်တာ ခမျာမှာ နှစ်ခါဂိရှာေရာ။ အေလာင်းြကီး ဘယ်သွားဖွက်ရမှန်းမသိေတာ့ ကပ္ပိယလည်း ကတံုးတံုး သကင်္န်းစည်းေပးြပီး အာဂန္တုကိုယ်ေတာ်တပါး အနာသည်းလို့ ပျံေတာ်မူတယ်ဆို ဘုန်းြကီးပျံလုပ်ပလိုက်သတဲ့။ ရပ်ထဲရွာထဲ ဘုန်းြကီးပျံပွဲလာတဲ့ ဒကာမဟာ သူ့လင်ငယ်ေလးမှန်းလည်းသိေရာ ဝမ်းနည်းပက်လက် တ တ ြပိး ငိုပါသတဲ့။
“ေအာင်မယ်ေလး။ မေန့ကေတာ့ ေသျှာင်။ ပိန္နဲပင်ေထာင်ကာမှ ေခါင်းေြပာင်ရသေလး ေတာ့။”
တဲ့။ သူငိုပံုြကီးက ဘာလိုလိုဆိုေတာ့ ေကျာင်းထိုင်ဘုန်းြကီးလည်း မေနသာေတာ့ပဲ
“ဟဲ့ ဒကာမ နင်ဘာသာ ငိုချင်ငိုပါဟယ်။ ငါ့ေကျာင်းက ပိန္နဲပင်ေတာ့ ဆွဲဆွဲ မထည့်ပါနဲ့။”
လို့ ေြပာသတဲ့။ ခုလည်းပဲ ဆရာသမားတို့ သပိတ်စံုချင်သေလာက် စံုြကပါကွယ်။ တို့ေကျာင်းက ဆရာေတာ်ေလးေတွကိုေတာ့ ဆွဲ ဆွဲ မထည့်ြကပါနဲ့ဦး လို့ ေတာင်းပန်ချင်တာပါပဲ။ လွန်တာရှိရင် ဝန္တာမိကွယ်။ ေအာ်မိေတာ်ေဖာ်။
လြပည့်ညက ေလာင်တဲ့မီးဟာ ခုထိေတာ့ ေကာင်းေကာင်း မြငိမ်းချင်ေသးပါဘူး။ ဆန္ဒေဖာ်ထုတ်တာေတွ၊ စီတန်းလှည့်လည်တာေတွကေန သပိတ်စံု သူပုန်ထမယ်ေတာင် ေသွးတိုးစမ်း အသံလွှင့်ေနြကပါတယ်။
“ဘာလဲ။ ေနာက်ေြကာင်းြပန်လှည့်မှာ သိပ်ေြကာက်ေနသလား။ သတ္တိမရှိရင် ထမီေကျာက်ပျဉ်ပို့လိုက်မယ်။”
လို့ေတာ့ မေြပာပါနဲ့။ ငရဲကလူ ြပာပူမေြကာက်တဲ့။ အစကတည်းက ေနာက်ေြကာင်းကလာတာ။ ြပန်ေရာက်သွားလည်း အရင်းအြပင် အရှံုးမရှိပါဘူး။ အဲဒီဘက်က သတ္တိသိပ်ေကာင်းသူြကီးေတွသာ တကယ် သတ္တိရှိြကရင် ဘုန်းြကီးေတွ ဆွဲမထည့်ေြကး။ လူေတွချည့်ပဲ ထွက်ြကရေအာင်။ ကျွန်ေတာ်ေရးေနတဲ့စာမျိုး ြပည်တွင်းကေန နံမယ်ရင်းနဲ့ လိပ်စာအလုပ်အကိုင်ေဖာ်ြပြပီး ေရးရဲတဲ့သတ္တိရှိတယ်ဆိုရင် အတူတူ လက်တွဲအလုပ်လုပ်ဖို့ သိပ်ခက်မယ်မထင်ပါဘူး။
ေနာက်ထပ် ေတွးမိတာတစ်ခု ရှိပါေသးတယ်။ လမ်းမေပါ်ထွက် ဆန္ဒြပ၊ လံုထိန်းေတွကရိုက်၊ ေသနတ်ေတွနဲ့ပစ်။ အချုပ်ကားေတွနဲ့ဖမ်း။ ဒီဇာတ်လမ်းေတွက ၂၅ နှစ်ေတာင် ြပည့်ေတာ့မယ်ဗျ။ နည်းမှန်လမ်းမှန်သာဆိုရင် အဲသေလာက် အထပ်ထပ်အခါခါ တွက်တာေတာင် အေြဖမထွက်စရာ အေြကာင်းေတာ့ မရှိဘူးဗျ။
ဖိနှိပ်မှုကို မခံမရပ်နိုင်တဲ့ လူထုြကီးက အံုြကွြပီးေတာ့ တရားအုပ်ချုပ်သူအစိုးရကို ြဖုတ်ချေတာ်လှန်တဲ့ ေသွးေြမကျဇာတ်လမ်းဆိုတာ ြပင်သစ်ေတာ်လှန်ေရးတို့ ေဗာ်ရှီဗစ်ေတာ်လှန်ေရးတို့ ေခတ်က ေဖာ်ြမူလာဆိုေတာ့ ရာစုနဲ့ချီြပီးေတာ့ကို ဒိတ်ေအာက်ေနပါြပီ။
လူကိုစံမကိုက်ပဲ မူကိုစံကိုက်ထားလိုက်ရင် အေဟာင်းေတွေြကွလို့ အသစ်ေတွေဝလာတဲ့တေန့ ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ေြပာင်းလဲမှုကို ေသွးေြမမကျ ရနိုင်မယ် ထင်ပါတယ်။ မေကာင်းတဲ့ေခါင်းေဆာင်ေတွကို ြဖုတ်ချတာကမှ ေတာ်လှန်ေရး မဟုတ်ဘူးေလ။ ေနာက်တက်လာမယ့် ေခါင်းေဆာင်ေတွကို ေကာင်းေအာင်ြပုြပင်ယူတာမျိုးလည်း ေတာ်လှန်ေရးပဲ။ ေရွှေရွှ မေကာင်းဘူး။
စိန်စိန် မေကာင်းဘူး။ ေတာ်လှန်ြက ေတာ်လှန်ြက ဆိုြပီး ြမြမတို့ လှလှတို့ကျလည်း စိန်အကျင့်ေရွှအကျင့်ေတွ ဆက်ခံထားရင် အဲဒီေတာ်လှန်ေရးက ဘယ်ေတာ့ဆံုးမှာလဲ။ လူြကီးမင်းဆိုင်ကို ခဲနဲ့ေပါက်တဲ့ လူြကီးမင်းေတွကိုယ်တိုင် တေန့ကျ လူြကီးမင်းြဖစ်လာတဲ့အခါ ေနာက်ထပ် ခဲနဲ့အေပါက်ခံရတဲ့ လူြကီးမင်းေတွပဲ ထွက်လာလိမ့်မယ်။ ေြပာင်းလဲမှုဆိုတာ ြပုြပင်မှုပါမှ ေကာင်းေသာေြပာင်းလဲြခင်း ြဖစ်ပါတယ်။ ေဘာင်းဘီက ပုဆိုးေြပာင်းဝတ်လို့ လူေတွမေြပာင်းေသးတဲ့အခါ အရင်လူေတွချည့်ပဲ။ ဘာမှ မထူးဘူးလို့ ေြပာတယ် မဟုတ်လား။ အကျင့်မေြပာင်းပဲ လူေတွသာေြပာင်းသွားရင်လည်း အတူတူေပါ့ေနာ့။
တခါတုန်းက မိန်းမတစ်ေယာက်ဟာ ကာေမသုကေလး အိမ်ထဲေရာက်ေနတုန်း အြပင်က လင်ေယာကင်္ျားအသံြကားေတာ့ တံခါးြကားထဲ ပုန်းေနခိုင်းသတဲ့။ ေယာကင်္ျားက သူခိုးမှတ်လို့ လှံနဲ့ထိုးတဲ့အခါ ေသပါေလေရာ။ လူသတ်မှုြဖစ်မစိုးလို့ အိမ်ေဘး ဘုန်းြကီးေကျာင်းက ပိန္နဲပင်မှာ သွားေထာင်ထားေတာ့ ေကျာင်းကကပ္ပိယကလည်း သူခိုးအမှတ်နဲ့ ကပ္ပိလိုက်တာ ခမျာမှာ နှစ်ခါဂိရှာေရာ။ အေလာင်းြကီး ဘယ်သွားဖွက်ရမှန်းမသိေတာ့ ကပ္ပိယလည်း ကတံုးတံုး သကင်္န်းစည်းေပးြပီး အာဂန္တုကိုယ်ေတာ်တပါး အနာသည်းလို့ ပျံေတာ်မူတယ်ဆို ဘုန်းြကီးပျံလုပ်ပလိုက်သတဲ့။ ရပ်ထဲရွာထဲ ဘုန်းြကီးပျံပွဲလာတဲ့ ဒကာမဟာ သူ့လင်ငယ်ေလးမှန်းလည်းသိေရာ ဝမ်းနည်းပက်လက် တ တ ြပိး ငိုပါသတဲ့။
“ေအာင်မယ်ေလး။ မေန့ကေတာ့ ေသျှာင်။ ပိန္နဲပင်ေထာင်ကာမှ ေခါင်းေြပာင်ရသေလး ေတာ့။”
တဲ့။ သူငိုပံုြကီးက ဘာလိုလိုဆိုေတာ့ ေကျာင်းထိုင်ဘုန်းြကီးလည်း မေနသာေတာ့ပဲ
“ဟဲ့ ဒကာမ နင်ဘာသာ ငိုချင်ငိုပါဟယ်။ ငါ့ေကျာင်းက ပိန္နဲပင်ေတာ့ ဆွဲဆွဲ မထည့်ပါနဲ့။”
လို့ ေြပာသတဲ့။ ခုလည်းပဲ ဆရာသမားတို့ သပိတ်စံုချင်သေလာက် စံုြကပါကွယ်။ တို့ေကျာင်းက ဆရာေတာ်ေလးေတွကိုေတာ့ ဆွဲ ဆွဲ မထည့်ြကပါနဲ့ဦး လို့ ေတာင်းပန်ချင်တာပါပဲ။ လွန်တာရှိရင် ဝန္တာမိကွယ်။ ေအာ်မိေတာ်ေဖာ်။
0 comments:
Post a Comment