“အဲဒါ တို့​ြမန်မာ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

အဋ္ဌကထာကျမ်း​ဂန်​ေတွမှာပါတဲ့​ ​ေလး​ကျွန်း​တစ်ြမင့်​မိုရ် ​ေမယု ဗဟိုရ် ယုဂန္ဓိုလ်​ေတာင်ြကီး​ေတွ ဘယ်ဆီ​ေနမှန်း​မသိ​ေပမယ့်​ ကမ္ဘာ​ေြမပံုြကီး​ေပါ်က အကျယ်ြပန့်​ဆံုး​ တစ်ဆက်တစ်စပ်တည်း​ရှိတဲ့​ ​ေြမြပင်ြကီး​က​ေတာ့​ အာရှ၊​ ဥ​ေရာပ နဲ့​ အာဖရိက ကုန်း​ေြမြကီး​ပါပဲ။ ကမ္ဘာြကီး​ရဲ့​ ဗဟိုရ်ချက်မကို ြမန်မာပညာရှိြကီး​ ဦး​ေပါ်ဦး​က အမရပူရ​ေရွှနန်း​ေတာ်တစ်​ေနရာကို လက်ညှိုး​နဲ့​ေထာက်ြပြပီး​

“မယံုရင် တိုင်း​ြကည့်​ေတာ်မူပါဖျာ့​။”

လို့​ သက်​ေသထူခဲ့​ေပမယ့်​ သည်က​ေန့​ေခတ်အခါမှာ​ေတာ့​ လံုး​ရာက ြပန်ြပား​သွား​ရတဲ့​ ကျုပ်တို့​ကမ္ဘာြကီး​ဟာ ​ေမျာက်အ​ေမြကီး​ကား​တိုက်တဲ့​ဆီမှာ ဗဟိုရ်ြပု​ေနသလိုလို ခံစား​မိပါတယ်။ လွန်ခဲ့​တဲ့​ ​ေထာင်စုနှစ်အတွင်း​မှာဆိုရင်​ေတာ့​ ဘက်ကင်ဟမ်နန်း​ေတာ်ြကီး​မှာ ရှိသလိုလို ​ေြပာြကမှာ​ေပါ့​။ ဘယ်သူဘာ​ေြပာ​ေြပာ ကိုယ်ထင် ကုတင်​ေရွှနန်း​လို့​ ဆိုြက​ေသာ်လည်း​ပဲ သူတို့​ေြပာစကား​ဆိုစကား​ေတွက မှတ်တမ်း​မှတ်ရာအြဖစ်နဲ့​ ကျန်ခဲ့​ေလ​ေတာ့​ ​ေလထဲ​ေြပာြပီး​ ​ေလတင်​ေပျာက်သွား​တဲ့​ ကိုယ်​ေတွ​ေြပာတဲ့​စကား​ထက်စာရင် ပိုြပီး​ မှီြငမ်း​ကိုး​ကား​စရာ ခိုင်လံုတဲ့​ အ​ေထာက်အထား​ြဖစ်​ေနသ​ေယာင်ရှိတာ​ေပါ့​ေနာ်။

အရင်တုန်း​ကလို တသီး​တြခား​ တထီး​တနန်း​ေနတာမျိုး​ မဟုတ်​ေတာ့​ပဲ အ​ေရှ့​ေရာအ​ေနာက်ပါ ဥဒဟို ကူး​လူး​ဆက်ဆံလာတဲ့​အခါကျ​ေတာ့​ တစ်​ေယာက်နဲ့​တစ်​ေယာက် မှတ်မှတ်သား​သား​ တ​ေလး​တစား​ရှိဖို့​လည်း​ လိုလာြပန်တာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ နိုင်ငံတကာနဲ့​ ဆက်ဆံတဲ့​အခါမှာ ြမန်မာဆိုတာ ဘယ်လိုလူစား​မျိုး​လဲဆိုတဲ့​ National Identity တစ်ခု ြပတ်ြပတ်သား​သား​ တည်​ေဆာက်ဖို့​ အ​ေရး​ြကီး​လာပါတယ်။ နို့​မို့​ဆို တိုင်း​မသိ ဗာရာဏသီ၊​ မင်း​မသိ ြဗဟ္မဒတ်နဲ့​ ရမ်း​တုပ်သွား​တဲ့​အခါ ကိုယ်​ေတွကို အာဖရိကအလယ်​ေခါင်က နံငယ်ပိုင်း​က​ေလး​ဝတ်ြပီး​ လှံတစ်​ေချာင်း​နဲ့​ ​ေြပး​လွှား​အမဲလိုက်​ေနသူ​ေတွလို့​ ထင်​ေနဦး​မယ်။

 သူတို့​ဆီက ဟို​ေပတံသည်​ေပတံြကီး​ေတွနဲ့​ ထုတ်ထုတ်တိုင်း​ြကတဲ့​အခါလည်း​ ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်နံမယ်က အဲသည်ဟာ​ေတွြကား​မှာ သိုး​ကာသီကာ ​ေရာ​ေရာ​ေနှာ​ေနှာ နဲ့​ ဘိုး​ေတာ်ဘုရား​ရဲ့​ ပိန်း​ေကာ​ေလှြကီး​လို ကျွဲနိုင်နွား​နိုင် နိုင်​ေနတာ မဟုတ်လား​။ တိုင်း​တပါး​သား​ေတွက ြမန်မာဆိုတာ ဘယ်လိုဟာမျိုး​လဲ လို့​ ​ေမး​လာခဲ့​ရင် ဟို​ေပါ့​ေနာ်။ ဘယ်လို​ေြပာရမလဲ။ အင်း​ေပါ့​။ အဲလို ​ေခွး​အလှည်း​နင်း​ ြဖစ်မ​ေနရ​ေအာင် ​ေလာ​ေလာဆယ်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ်ပဲ ငါတို့​ြမန်မာ​ေတွဟာ ဘယ်လိုလူစား​မျိုး​ေတွလဲ လို့​ သိနှင့်​ေအာင် ပံု​ေဖာ်လိုက်ရပါတယ်။

အသား​အ​ေရာင်ခွဲြခား​တဲ့​ အယူဝါဒမရှိ​ေတာ့​ေပမယ့်​ လူသား​မျိုး​နွယ်​ေတွကို သူတို့​ရဲ့​ အ​ေရြပား​ေပါ်က အ​ေရာင်နဲ့​ ရုပ်ဆင်း​သွင်ြပင်အရ မတူကွဲြပား​တာ​ေတွကို သတိထား​မိမယ်ဆိုရင် အြဖူ​ေရာင်လည်း​မဟုတ်၊​ အညို​ေရာင်လည်း​ မဟုတ်၊​ မြဖူမညို ဝါကျန့်​ကျန့်​အသား​အ​ေရ ရှိတဲ့​သူ​ေတွဟာ အာရှတိုက်က လာပါတယ်။ အဲသည်အာရှတိုက်ြကီး​ထဲမှာ အ​ေရာင်သံုး​မျိုး​ရှိတဲ့​လူ​ေတွက ပီဇာအြကီး​ြကီး​တစ်ခုကို သံုး​ပိုင်း​ပိုင်း​ထား​သလို အ​ေရှ့​ဘက်မှာ လူဝါ​ေတွ၊​ အ​ေနာက်ဘက်မှာ လူညို​ေတွ၊​ ​ေြမာက်ဘက်အရပ်မှာ လူြဖူ​ေတွ ​ေနြကတာ​ေပါ့​။

ကိုယ်တို့​ြမန်မာ​ေတွဟာ အဲသည် လူဝါ​ေတွထဲက မျိုး​နွယ်တစ်ခုအ​ေနနဲ့​ ပါဝင်တယ်​ေလ။ ဒါြဖင့်​ အသား​ညိုတဲ့​ အညာကလူ​ေတွက ြမန်မာမဟုတ်သလို ြဖစ်​ေနဦး​မယ်။ ြမန်မာ​ေတွဆီက ဂိတ်ဆံုး​တဲ့​ အညို​ေရာင်အသား​အ​ေရဟာ ကိုယ့်​အ​ေနာက်ဘက်မှာရှိတဲ့​ ညိုြပာညက်ြကီး​ေတွရဲ့​ ဂိတ်စ​ေလာက်မှာရှိတယ်။ သူတို့​ဆီက ဝင်း​စက်စက်က​ေလး​ေတွဟာလည်း​ ကိုယ့်​လူမျိုး​ေတွ အသား​လတ်လတ်နဲ့​လို့​ ​ေြပာလို့​ရရံုရှိတာ။ ဒါ​ေြကာင့်​ အသား​အ​ေရာင်အြပင် အဆင်း​သွင်ြပင်နဲ့​ ထပ်ခွဲလို့​ ရြပန်​ေသး​တယ်။

သူတို့​အ​ေနာက်နိုင်ငံကလူ​ေတွက​ေတာ့​ အာရီး​ယန်း​နွယ်၊​ မွန်ဂိုလွိုက်နွယ်၊​ ​ေကာ့​ေကး​ရှပ်အနွယ်ဆိုြပီး​ ခွဲြခား​လိုက်တဲ့​အခါ ကိုယ်​ေတွက မွန်ဂိုလွိုက်အနွယ်ထဲမှာပါတယ်။ မွန်ဂိုလွိုက်အနွယ်မှန်ရင် မွန်ဂိုနဲ့​တူတဲ့​ မျက်နှာ​ေပါက်ရှိြကတာ​ေပါ့​ကွယ်။

ဒီလိုဆိုြပန်​ေတာ့​ ြမန်မာဆိုတာ တရုတ်ကဆင်း​သက်သလား​၊​ တရုတ်လူမျိုး​ကွဲတစ်ခုလား​လို့​ ဆိုစရာရှိလာဦး​မယ်။ ဒီလို​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ အစကတည်း​က သူ့​ေနရာမှာ သူ့​ဘာသူရှိခဲ့​ြပီး​သား​ပါ။ ြမန်မာရှင်ဘုရင်​ေတွ အစဉ်အဆက် ြကံုး​ဝါး​ခဲ့​သလို တို့​ဗမာ သာကီမျိုး​၊​ တ​ေကာင်း​အဘိရာဇာက လာပါတယ်ဆိုတာကလည်း​ မင်း​ဆက်နဲ့​သာအကျံုး​ဝင်ပါတယ်။

ြမန်မာြပည်သူ​ေတွက​ေတာ့​ အဲဒီမတိုင်ခင်ကတည်း​က ဧရာဝတီ၊​ ချင်း​တွင်း​၊​ စစ်​ေတာင်း​၊​ သံလွင်ြမစ်ဝှမ်း​ေဒသ​ေတွကို အ​ေြခချနှင့်​ခဲ့​ြပီး​ြပီတဲ့​။ ဒီဟာ​ေတွကို ခိုင်ခိုင်လံုလံု ​ေြပာနိုင်ဖို့​အတွက် ြမန်မာလူမျိုး​ေတွဆီမှာ ရာဇဝင်သမိုင်း​ေြကာင်း​ဆိုတာလည်း​ ခိုင်ခိုင်မာမာရှိတဲ့​အ​ေြကာင်း​ ကမ္ဘာကသိ​ေစသင့်​ြပီ​ေပါ့​။ ဒီကိစ္စ ​ေပါ့​ေသး​ေသး​မှတ်လို့​ေတာ့​ မရပါဘူး​။ ဘာြဖစ်လို့​ဆို​ေတာ့​ ငါ့​စကား​နွား​ရ​ေြပာ​ေနသူ​ေတွက များ​မှများ​ပဲ မဟုတ်လား​။ တရုတ်​ေတွက ​ေရး​သား​ထား​တာ​ေတွ ဖတ်လိုက်ရတဲ့​အခါ ဂျပန်ဆိုတာ​ေတာင် ပထမဧကရာဇ်ြကီး​လက်ထက်က မ​ေသ​ေဆး​ရှာရင်း​ ပင်လယ်ထဲကိုရွက်လွှင့်​သွား​တဲ့​ တရုတ်လူမျိုး​ေတွက ဆင်း​သက်လာတယ်လို့​ ဆိုတယ်။

အ​ေရှ့​ပင်လယ်နဂါး​ြကီး​ဆီက ရလာတဲ့​ မ​ေသ​ေဆး​ဖိတ်ကျသွား​တဲ့​အတွက် ဘယ်​ေတာ့​မှ မ​ေသနိုင်တဲ့​ ဖူဂျီယာမမီး​ေတာင်ြကီး​ ​ေပါ်လာတယ် လို့​ ပံုြပင်က​ေလး​ေတွမှာ ​ေြပာြကတယ်။ ကိုယ်တို့​ ြမန်မာ​ေတွကို​ေတာ့​ ဘယ်တုန်း​ကမှ အဲသလို ​ေြပာလို့​ မရခဲ့​ဘူး​။ ပုဂံမင်း​ဆက်ပျက်ြပီး​တဲ့​ေနာက်ပိုင်း​မှာ တရုတ်စစ်တပ်ြကီး​ ြမန်မာြပည်ထဲကို ဝင်လာတယ်ဆို​ေပမယ့်​ ြမို့​တည်နန်း​တည် အ​ေြခချ​ေနထိုင်တာမျိုး​ မဟုတ်ပဲ လုယက်ဖျက်ဆီး​ အိမ်ြပန်သွား​တဲ့​သ​ေဘာပဲရှိတယ်။ သူတို့​တရုတ်အချင်း​ချင်း​ မန်ချုး​မင်း​ဆက်​ေတွ အုပ်ချုပ်သလို မအုပ်ချုပ်ခဲ့​ဘူး​။

ရှမ်း​ညီ​ေနာင်သံုး​ဦး​လက်ထက်မှာ ြမန်မာြပည်မှာ တရုတ်ဩဇာ မကျန်​ေတာ့​သ​ေလာက်ြဖစ်​ေနြပီ။ ဘုရင့်​ေနာင်လက်ထက်မှာ ြမန်မာ​ေတွက စစ်​ေဆာင်ပါး​နား​အရပ်ထိ​ေရာက်ခဲ့​ြပီး​ ဆင်ြဖူရှင်လက်ထက်မှာ​ေတာ့​ ြမန်မာ​ေတွဘက်က တရုတ်စစ်တပ်ြကီး​ရဲ့​ ကျူး​ေြကာ်မှုကို လက်ရံုး​ရည်နဲ့​ေရာ နှလံုး​ရည်နဲ့​ေရာ ြကံ့​ြကံ့​ခံတွန်း​လှန်ခဲ့​တယ်။

ဒီအြဖစ်အပျက်​ေတွအား​လံုး​ဟာ ြမန်မာ​ေတွဘက်မှာ​ေရာ တရုတ်​ေတွဘက်မှာပါ အ​ေထာက်အထား​ သမိုင်း​မှတ်တမ်း​ေတွ ခိုင်ခိုင်မာမာကျန်ရစ်တယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ ြမန်မာ​ေတွရဲ့​ National Identity ကို ညွှန်း​တဲ့​အခါမှာ မ​ေန့​တ​ေန့​ကမှ သူများ​လက်​ေအာက်က​ေန နိုင်ငံသစ်ထူ​ေထာင်လိုက်တဲ့​ ​ေြမပံုအသစ်၊​ အလံအသစ်၊​ အစိုး​ရအသစ်က​ေလး​ မဟုတ်ဘူး​။ သမိုင်း​တင်စကတည်း​က ​ေခတ်အဆက်ဆက်ကို အများ​နည်း​တူ ​ေကျာ်ြဖတ်လာခဲ့​တဲ့​ တစ်သီး​တစ်ြခား​ နိုင်ငံငယ်တစ်ခုြဖစ်တယ်ဆိုတာ ​ေြပာနိုင်ရမှာ​ေပါ့​။ ရာဇဝင် အထုပ္ပတ္တိလည်း​ ရှိရမယ် ဆိုတာ အဲဒါ​ေြပာတာ။

ဒီက​ေန့​အခါမှာ သူများ​တကာ​ေတွ နိုင်ငံအသစ် အတင်း​အဓမ္မထူ​ေထာင်ခွဲထွက်ချင်လို့​ ဘယ်တုန်း​ကမှ မရှိခဲ့​တဲ့​ သမိုင်း​ေြကာင်း​ အလိမ်အတု​ေတွကို ြပန့်​နိုင်သမျှြပန့်​ေအာင် ဝါဒြဖန့်​ဖို့​ ြကိုး​စား​ေနတာကိုြကည့်​ရင် ကိုယ်တို့​ ြမန်မာ​ေတွ အ​ေနနဲ့​ ကိုယ်ပိုင်သမိုင်း​အ​ေထာက်အထား​ အချက်အလက်​ေတွကို ဘယ်​ေလာက် အြမတ်တနိုး​ကာကွယ် ထိန်း​သိမ်း​သင့်​သလဲဆိုတာ သ​ေဘာ​ေပါက်သင့်​ပါြပီ။ သမိုင်း​ဆိုတာ ကုန်လွန်ခဲ့​တဲ့​ အြဖစ်အပျက်​ေတွကို မှတ်တမ်း​တင်ထား​တာဆို​ေပမယ့်​ ြပီး​ဆံုး​ရပ်တန့်​သွား​တဲ့​ ြဖစ်စဉ်တစ်ခုလည်း​ မဟုတ်ပါဘူး​။

ဒီက​ေန့​ြဖစ်ရပ်​ေတွကလည်း​ ​ေနာင်တစ်ချိန်မှာ သမိုင်း​ဝင်သွား​ဦး​မှာ မဟုတ်လား​။ ဒါ​ေတွဟာ မှတ်တမ်း​မှတ်ရာအြဖစ်နဲ့​ ကျန်ရစ်ဖို့​ အ​ေရး​ြကီး​တာ​ေပါ့​။ သိမှီသူ​ေတွ ဘယ်သူမှ မရှိ​ေတာ့​တဲ့​အခါ အဲဒီမှတ်တမ်း​ေတွက ြပန်​ေြခရာ​ေကာက်ရတယ်​ေလ။ မှတ်တမ်း​မရှိရင် နိုင်​ေနလျက်နဲ့​လည်း​ ရှံုး​တတ်တယ်။ ဥပမာတစ်ခု​ေပး​ရရင် အင်း​ဝနဲ့​ဟံသာဝတီ နှစ်​ေလး​ဆယ်စစ်ြဖစ်တဲ့​အခါ တကယ်စစ်တိုက်​ေနတဲ့​အချိန်တုန်း​က အင်း​ဝဘက်က အ​ေလး​သာ​ေကာင်း​ သာမယ်ြဖစ်​ေသာ်လည်း​ပဲ သည်က​ေန့​ေခတ်အခါမှာ​ေတာ့​ ဗညား​ဒလြကီး​ရဲ့​ ရာဇာဓိရာဇ်အ​ေရး​ေတာ်ပံုက အသက်ဝင်လွန်း​လို့​ မွန်သူရဲ​ေကာင်း​ဇာတ်လိုက်​ေတွသာ ြမန်မာတို့​ရဲ့​ နှလံုး​အိမ်ထဲမှာ ကျန်ရစ်​ေလတယ်။ ခုလို ခဏခဏ ြငိမ်း​ချမ်း​ေရး​ ညှိနှိုင်း​ေနြကတဲ့​အချိန်မျိုး​ဆိုရင် လဂွန်း​အိမ်​ေြပာခဲ့​တဲ့​

“ဟယ် သတိုး​အရူး​။ စစ်အတွင်း​၌ ြပူ​ေသာသစ္စာ မှန်သည်ဟု ရှိဖူး​သ​ေလာ။”

ဆိုတဲ့​စကား​ နား​ထဲကကို မထွက်ဘူး​။ ​ေြပာချင်တာက ြမန်မာရယ်လို့​ ထည်ထည်ဝါဝါ ရပ်တည်နိုင်ဖို့​ရာ ကုန်လွန်ခဲ့​တဲ့​ သမိုင်း​ြဖစ်ရပ်​ေတွကိုလည်း​ ​ေမ့​ မပစ်လိုက်နဲ့​ဦး​။ ​ေနာင်မှတ်တမ်း​ဝင်သွား​မယ့်​ ​ေမာ်ကွန်း​တင်စရာ ြဖစ်ရပ်​ေတွကိုလည်း​ ​ေကျာ်မ​ေကာင်း​ြကား​မ​ေကာင်း​ မြဖစ်​ေစနဲ့​ဦး​ လို့​ ဆိုချင်တာပါ။ ရာဇဝင်မရိုင်း​ေစနဲ့​ လို့​ ​ေြပာတာ​ေပါ့​။

လူတစ်ဦး​တစ်​ေယာက်အ​ေနနဲ့​ သည်လူ ဘယ်တုန်း​က ဘာဆိုတာ သတ်သတ်မှတ်မှတ်ရှိသလိုပဲ ကိုယ်တို့​ ြမန်မာဆိုတာလည်း​ ​ေရှး​ပ​ေဝသဏီကတည်း​က ရှိနှင့်​တယ်ဆိုတာက​ေလး​ကို ြမန်မာ​ေတွကိုယ်တိုင်က ခိုင်ခိုင်မာမာ သိထား​ဖို့​လိုတယ်။ ​ေခွး​တိုး​ဝက်ဝင် အုတ်ြကား​ြမက်​ေပါက် မဟုတ်ဘူး​ လို့​ ကိုယ့်​ဘာသာသိထား​ေတာ့​ တိုင်း​တပါး​သား​နဲ့​ ဆက်ဆံတဲ့​အခါ အငံု့​စိတ်နဲ့​ ​ေအာက်ကျသိမ်ငယ်တာ​ေတွ ရှိမ​ေန​ေတာ့​ဘူး​။

ကမ္ဘာ့​အလယ်မှာ လူမျိုး​တစ်မျိုး​အ​ေနနဲ့​ တသီး​တသန့်​ရပ်တည်နိုင်ဖို့​ရာ မရှိမြဖစ်လိုအပ်တဲ့​ ​ေနာက်ထပ်အရည်အ​ေသွး​တစ်ခုက​ေတာ့​ ကိုယ်ပိုင်ဘာသာစကား​၊​ စာ​ေပ နဲ့​ ယဉ်​ေကျး​မှုပဲ ြဖစ်ပါတယ်။ တရုတ်​ေတွဟာ ဂျပန်​ေတွကို ပထမဧကရာဇ်ြကီး​ရဲ့​ ​ေကျး​မျိုး​ကျွန်နွယ်​ေတွပါလို့​ ​ေသး​ေသး​တင်လိုက်သလို ဗီယက်နမ်​ေတွကိုကျြပန်​ေတာ့​လည်း​ ဧကရာဇ်ြကီး​က သူ့​နိုင်ငံထဲမှာ မြမင်ချင်မြကည့်​ချင်​ေတာ့​လို့​ ​ေမာင်း​ထုတ်လိုက်တဲ့​ အ​ေြခအ​ေနမဲ့​ သူဆင်း​ရဲ​ေတွက ဆင်း​သက်လာပါတယ် လို့​ လံုး​ြကီး​တင်ြကြပန်တယ်။ သက်​ေသအြဖစ်က​ေတာ့​ ဗီယက်နမ်​ေတွရဲ့​ စာ​ေပ ဘာသာစကား​ အား​လံုး​ဟာ တရုတ်ဘာသာစာ​ေပကို အ​ေြခခံတယ်။

 ဗီယက်နမ်လို့​ စာလံုး​ေပါင်း​တဲ့​ ဗီယက်ဆိုတဲ့​စာလံုး​နဲ့​ နမ်ဆိုတဲ့​စာလံုး​ကအစ တရုတ်စာလံုး​ေတွြဖစ်တယ်။ တရုတ်စာတတ်တဲ့​သူတစ်​ေယာက်အဖို့​ ဗီယက်နမ်စကား​တတ်ဖို့​ အင်မတန်လွယ်တယ်လို့​ ​ေရး​ထား​တာ ဖတ်လိုက်ရပါတယ်။ တကယ်​ေတာ့​ နိုင်ငံရှိတိုင်း​၊​ လူမျိုး​ရှိတိုင်း​ေတာင်မှ ကိုယ်ပိုင်အက္ခရာ ဘာသာစကား​မရှိတာ​ေတွ ​ေပါလွန်း​လို့​။ အ​ေမရိကန်ြကီး​ေတာင် ထိပ်ဆံုး​က ပါတယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ သူလည်း​ပဲ ​ေအဘီစီဒီနဲ့​ပဲ ​ေရး​ရတယ်​ေလ။ ကိုယ်တို့​ြမန်မာ​ေတွမှာရှိတဲ့​ ကြကီး​ခ​ေကွး​ အက္ခရာ​ေတွဟာ တြခား​ ဘယ်လူမျိုး​မှာမှ ဆင်တူရိုး​မှား​ မရှိဘူး​။ တရုတ်စာ​ေတွနဲ့​ ဆက်စပ်လို့​မရသလို ဟင်ဒီ၊​ အူရဒူ၊​ အာရဗီဘာသာ​ေတွနဲ့​လည်း​ မပတ်သက်ဘူး​။

အဲဒါ ဘာကိုြပသလဲဆို​ေတာ့​ ြမန်မာလူမျိုး​ေတွဟာ ကမ္ဘာ​ေပါ်မှာ ဘာသာစကား​ စာ​ေပအ​ေရး​အသား​ေတွ စတင်​ေပါ်​ေပါက်လာကတည်း​က ဘယ်သူ့​လက်​ေအာက်ခံမှ မဟုတ်ခဲ့​ပဲ တသီး​တြခား​ ဖွံ့​ြဖိုး​လာခဲ့​ြကတဲ့​ လူမျိုး​ေတွ ြဖစ်တယ် လို့​ ​ေြပာတာ။ မာယာ​ေတွမှာမှ ြပက္ခဒိန်ရှိတာ မဟုတ်ဘူး​။ ကိုယ်တို့​ ြမန်မာ​ေတွမှာလည်း​ ကိုယ်ပိုင် ြပက္ခဒိန်ရှိတယ်။ သူတို့​လိုမျိုး​ ကမ္ဘာြကီး​မဆံုး​ခင် ြပက္ခဒိန်ြကီး​ ကုန်သွား​တာမျိုး​ေတာင် မဟုတ်ဘူး​။ ဒါ​ေြကာင့်​ ကိုယ့်​ြမန်မာလူမျိုး​ေတွဟာ ကိုယ့်​တိုင်း​ကိုယ့်​ြပည်က ြမန်မာဘာသာစကား​ကို ​ေပါ့​ေပါ့​တန်တန် သ​ေဘာထား​လို့​ မရဘူး​။ သူများ​နဲ့​ ဆက်သွယ်ဖို့​ တိုင်း​တပါး​ဘာသာစကား​ ​ေလ့​လာတာကတပိုင်း​၊​ ကိုယ်ပိုင်စာ​ေပ ဘာသာစကား​ကို တ​ေလး​တစား​ ထိန်း​သိမ်း​ဆက်ခံတာက တစ်ပိုင်း​ပဲ။

အဂင်္လိပ်လိုမွှတ်​ေန​ေပမယ့်​ ကိုယ့်​ြမန်မာဘာသာစကား​ကျ​ေတာ့​ အြမီး​အ​ေမာက်တည့်​ေအာင် မ​ေြပာနိုင်ဘူး​ဆိုရင် ရှက်စရာ​ေကာင်း​ပါတယ်။ အထူး​သြဖင့်​ေတာ့​ တိုင်း​တပါး​မှာ လှုပ်ရှား​ရုန်း​ကန်​ေနြကရတဲ့​ ြမန်မာလူမျိုး​မိဘနှစ်ပါး​ရဲ့​ ရင်​ေသွး​က​ေလး​ေတွ ြမန်မာစာကို အ​ေရး​အဖတ်အ​ေြပာ ​ေလ့​ကျင့်​သင်ြကား​ေပး​ဖို့​ အ​ေရး​မြကီး​ဘူး​လို့​ထင်ရင် မှား​ပါလိမ့်​မယ်။ တရုတ်နယ်စပ်ကဂိတ်​ေတွမှာ မှတ်ပံုတင်မစစ်ပဲ တရုတ်လား​ ြမန်မာလား​ခွဲြခား​တဲ့​ အလွယ်ဆံုး​နည်း​က​ေတာ့​ စကား​ေြပာြကည့်​တာပါပဲ။ အဲသလိုပဲ ဘယ်ကရလာမှန်း​မသိတဲ့​ ​ေထာက်ခံစာြကီး​ကိုင်​ေဆာင်ထား​ေသာ်ြငား​ ြမန်မာစကား​ နား​ကန်း​တစ်လံုး​မှ နား​မလည် ြပန်မ​ေြပာတတ်တဲ့​ ရာကွတ် မာမွတ် အီစွတ်တို့​ကို ြပည်တွင်း​ေနမွတ်စလင်များ​ အြဖစ် လက်ခံ​ေပး​ဖို့​ဆိုတာ ခက်တယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။

တကယ်သာ ြပည်တွင်း​မှာ အဲဒီအရွယ်​ေရာက်​ေအာင် ​ေနလာခဲ့​ရင် ဟင့်​အင်း​ နဲ့​ ​ေအး​ပါ ​ေလာက်​ေတာ့​ နား​လည်သင့်​တာ​ေပါ့​။ ​ေချာ်​ေတာ​ေငါ့​ကုန်ြပန်ပါြပီ။ တြခား​ဘာသာစကား​ ဘယ်နှစ်မျိုး​ပဲ ​ေြပာတတ်​ေြပာတတ်၊​ မိခင်ဘာသာစကား​ Mother tongue မရှိရင် လူမျိုး​ေပျာက်​ေနသလို ြဖစ်တယ်လို့​ ဆိုချင်တာပါ။ My son ​ေရ။ Daddy့​ ကို A glass of water ယူခဲ့​ပါ။ လို့​ ​ေြပာတဲ့​စကား​မျိုး​ကို အကျင့်​မလုပ်​ေစချင်ပါဘူး​။ ယဉ်​ေကျး​မှုအ​ေနနဲ့​ ​ေြပာရမယ်ဆိုရင်​ေတာ့​ သည့်​ထက်အများ​ြကီး​ ကျယ်ြပန့်​ပါတယ်။

လူဦး​ေရ သန်း​ေပါင်း​ေထာင်ချီတဲ့​ အင်အား​ြကီး​နိုင်ငံနှစ်ခုအလယ်မှာ ​ေရာ​ေနှာ​ေပျာက်ကွယ်မသွား​ပဲ ခိုင်ခိုင်မာမာရပ်တည်နိုင်ဖို့​ ြမန်မာတို့​ရဲ့​ ကိုယ်ပိုင်ယဉ်​ေကျး​မှုအင်အား​ဟာ ဘယ်​ေလာက်ခုခံအား​နဲ့​ ​ေနရမလဲဆိုတာ ​ေတွး​ြကည့်​ရင်​ေတာ်​ေတာ်အံ့​ဩဖို ့​ေကာင်း​ပါလိမ့်​မယ်။ ဒီအရာ​ေတွဟာ တစ်နှစ်နှစ်နှစ်နဲ့​လည်း​ တည်​ေဆာက်ယူလို့​မရဘူး​။ နှစ်​ေပါင်း​တစ်ရာနှစ်ရာနဲ့​လည်း​ ဖန်တီး​ယူလို့​မရဘူး​။ ဘိုး​စဉ်​ေဘာင်ဆက် အစဉ်တစိုက် လက်ဆင့်​ကမ်း​ ထိန်း​သိမ်း​လာခဲ့​တာ​ေတွြဖစ်တယ်။

​ေပျာက်ပျက်ချင်လာရင်​ေတာ့​ နှစ်အနည်း​ငယ်အတွင်း​မှာတင် မှိန်​ေဖျာ့​ေပျာက်ကွယ် သွား​တတ်တဲ့​အရာမျိုး​ပါ။ ဥပမာြပရရင်​ေတာ့​ ရုပ်​ေသး​အတတ်တို့​၊​ ​ေစာင်း​အတတ်တို့​လို ြမန်မာ့​သုခုမ အနုပညာအ​ေမွအနှစ်​ေတွဟာ မြကာခင်မှာကို ​ေပျာက်ကွယ်ကုန်​ေတာ့​မှာ ြမင်​ေယာင်​ေနပါြပီ။ တန်ဖိုး​ထား​ အဖတ်ဆည်ရ​ေကာင်း​မှန်း​ကို မသိ​ေတာ့​တဲ့​အခါ ​ေခတ်​ေရစီး​ေြကာင်း​ထဲမှာ ဒိုက်သ​ေရာ​ေတွ​ေမျာသလို ​ေမျာပါကုန်​ေတာ့​မှာပဲ။

သူများ​က ဝကဝကလုပ်ရင် ကိုယ်လည်း​ချက်ချင်း​ထ ဝကဝက လုပ်နိုင်တဲ့​အချိန်၊​ သူများ​ ဂဏန်း​စတိုင်ကရင် ကိုယ်လည်း​ မိနစ်မဆိုင်း​ ဂဏန်း​ကကြပလို့​ရတဲ့​ေခတ်ြကီး​မှာ ကိုယ့်​အိမ်က​ေရွှခွက်ြကီး​ကို သူများ​ဆီက ရွဲလံုး​ေတွနဲ့​ လဲတဲ့​ ​ေြမး​အဖွား​ဘဝကို ​ေရာက်ကုန်တာ​ေပါ့​။ အ​ေရး​ရယ်အ​ေြကာင်း​ရယ်မို့​ မင်း​တို့​ ြမန်မာယဉ်​ေကျး​မှုအနုပညာဆိုတာ ဘယ်လိုဟာမျိုး​လဲလို့​ အြပခိုင်း​လို့​ရှိရင် အဲဒါြကီး​ေတွထလုပ်ြပလို့​က​ေတာ့​ အဟား​ခံရမှာပဲ။ ​ေခတ်ကိုအမီလိုက်တာကတစ်ပိုင်း​၊​ ရိုး​ရာကို မ​ေပျာက်မပျက်​ေအာင် ထိန်း​သိမ်း​တာကတစ်ပိုင်း​၊​ ဘယ်ဟာမှ လစ်ဟင်း​လို့​ မြဖစ်ပါဘူး​။

ဘာသာစာ​ေပ ယဉ်​ေကျး​မှုကို အမျိုး​သား​ေရး​လက္ခဏာအြဖစ် ခွဲခွဲြခား​ြခား​ ထိန်း​သိမ်း​သင့်​ေပမယ့်​ ကိုး​ကွယ်ရာဘာသာယံုြကည်မှုတစ်ခုကို​ေတာ့​ အဲသလိုခွဲြခား​စရာ အရာတစ်ခုအြဖစ် သတ်မှတ်လို့​ မရပါဘူး​။ ြပဿနာအြကီး​ြကီး​ေတွက အဲသည်က​ေန အ​ေြခခံလာတာကိုး​။ ြမန်မာမှန်ရင် ဗုဒ္ဓဘာသာကိုသာ ကိုး​ကွယ်ရမည် ဆိုတဲ့​အာဏာစက်ကိုသံုး​ြပီး​ သာသနာြပန့်​ပွား​ေအာင်လုပ်ခဲ့​တဲ့​ ြဖစ်ရပ်မျိုး​ ရာဇဝင်သမိုင်း​ထဲမှာ ဘယ်တုန်း​ကမှ မရှိခဲ့​ပါဘူး​။

ယံုမှကိုး​ကွယ်။ မယံုရင် မကိုး​ကွယ်နဲ့​။ သို့​ေသာ်လည်း​ပဲ ဘာသာြခား​မင်း​များ​လက်ထက်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာရဟန်း​ေတာ်​ေတွကို အစုလိုက်အြပံုလိုက်၊​ သတ်ြဖတ်သုတ်သင်တဲ့​ လုပ်ရပ်မျိုး​က​ေတာ့​ ြမန်မာ့​ေြမ​ေပါ်မှာ ဘယ်တုန်း​ကမှ လက်မခံခဲ့​ပါဘူး​။ (သိုဟန်ဘွား​ နဲ့​ မင်း​ြကီး​ရန်​ေနာင် ကိစ္စကို ​ေြပာချင်တာပါ)။ အိန္ဒိယမှာ​ေတာ့​ မထူး​ဆန်း​ခဲ့​လို့​ သူတို့​ဆီမှာ သာသနာကွယ်သွား​တာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူတို့​အိန္ဒိယမှာ​ေတာင်မှပဲ အိန္ဒိယတိုင်း​ရင်း​သား​ေတွကို ကိုး​ကွယ်ယံုြကည်မှုအရ ဟိန္ဒူတစ်ပိုင်း​ မူဆလင်တစ်ပိုင်း​ ခွဲြခား​ပလိုက်လို့​ လံုး​ဝမြဖစ်နိုင်ပါဘူး​ ဆိုတာ ​ေနရူး​ြကီး​တို့​ ဂန္ဒီြကီး​တို့​ တဖွဖွ ​ေြပာခဲ့​သလို သည်က​ေန့​အထိလည်း​ ​ေသာက်​ေသာက်လဲ ​ေသွး​ထွက်​ေအာင် မှန်​ေနတုန်း​ပဲ။

ဒါ​ေြကာင့်​ ဦး​နု​ေခတ်တုန်း​က ဗုဒ္ဓဘာသာကို နိုင်ငံ​ေတာ်ဘာသာအြဖစ်ထား​မယ်ဆိုတဲ့​ကိစ္စက ြပဿနာ​ေတွ အများ​ြကီး​ေပါ်လာခဲ့​ပါသတဲ့​။ ဆိုလိုချင်တာက ြမန်မာလူမျိုး​တစ်​ေယာက်ဆိုတာ ဘယ်ဘာသာ ကိုး​ကွယ်ရမယ်လို့​ သတ်မှတ်မထား​ပါဘူး​။ သူယံုြကည်ရာ ကိုး​ကွယ်နိုင်ပါတယ်။ သို့​ေသာ် သူမယံုြကည်ရာကိုလည်း​ ဘာအ​ေြကာင်း​ြပချက်နဲ့​မှ အတင်း​အြကပ် ကူး​ေြပာင်း​ ကိုး​ကွယ်ခိုင်း​လို့​မရပါဘူး​။ ြမန်မာရာဇဝင်မှာ ြပင်သစ်က ကက်သရင်း​ ဒမယ်ဒီဆီရဲ့​ စိန့်​ဘာသိုလိုမျူး​ ညချမ်း​လို သာသနာြပုပွဲမျိုး​ ဘယ်တုန်း​ကမှ မရှိခဲ့​သလို ဘယ်​ေတာ့​မှလည်း​ ရှိမလာ​ေအာင် ဘာသာ​ေရး​ကို အမျိုး​သား​ေရး​လက္ခဏာနဲ့​ မ​ေရာ​ေထွး​ပဲ သီး​သန့်​ထား​ပါတယ်။

တဆက်တည်း​မှာပဲ ြမန်မာလို့​ ​ေြပာလိုက်ရင် ြမန်မာ​ေတွကိုပဲဆိုလိုတာလား​။ တိုင်း​ရင်း​သား​ေတွ မပါဘူး​လား​။ တိုင်း​ရင်း​သား​ လို့​ ဆိုလိုက်ရင်​ေကာ ြမန်မာ​ေတွ မပါြက​ေတာ့​ဘူး​လား​။ လို့​ ​ေဝါဟာရပိုင်း​အရ အြငင်း​ပွား​စဖွယ် ြဖစ်လာပါတယ်။ အမှန်က​ေတာ့​ ြမန်မာ လို့​ဆိုလိုက်ရင် ြပည်​ေထာင်စုတိုင်း​ရင်း​သား​ အား​လံုး​မှီတင်း​ေနထိုင်ရာ ြမန်မာနိုင်ငံသား​လို့​ ဆိုလိုတာြဖစ်ြပီး​ အဲဒီတိုင်း​ရင်း​သား​ေတွထဲက အဓိကလူများ​စုြဖစ်တဲ့​ တိုင်း​ရင်း​သား​မျိုး​နွယ်စုြကီး​ကို ဗမာ လို့​ေခါ်တယ်လို့​ ဦး​ေနဝင်း​ေခတ်တုန်း​က ပညာ​ေရး​မှာ သင်ရြကား​ရခဲ့​ဖူး​ပါတယ်။

သို့​ေသာ်လည်း​ လူမျိုး​ြခား​ေတွက ကိုယ့်​ကို ​ေခါ်တွင်တဲ့​အခါမှာ​ေတာ့​ သူတို့​ဘာသာနဲ့​ ဘား​မား​ လို့​ ​ေခါ်ြကတာကိုအစွဲြပုြပီး​ ဗမာ​ေတွက လူမျိုး​ြကီး​ဝါဒနဲ့​ တိုင်း​ရင်း​သား​ေတွအ​ေပါ် ​ေနရာမ​ေပး​ပဲ လက်ဝါး​ြကီး​အုပ် ဂုတ်​ေသွး​စုပ်​ေနသ​ေယာင် စိတ်ဝမ်း​ကွဲြပား​ကုန်ပါတယ်။ ကိုယ်စီကိုယ်စီ ခံစား​ခဲ့​ရတဲ့​ အကျိတ်အခဲ​ေတွ ရှိခဲ့​တဲ့​အခါမှာလည်း​ အဲဒီကိစ္စက ဖွင့်​ဟြငင်း​ခုန်မ​ေနတာ​ေတာင် စိတ်ထဲမှာ လိပ်ခဲတည်း​လည်း​ အမျှင်မြပတ်ရှိ​ေနပါလိမ့်​မယ်။ အမှန်မှာ​ေတာ့​ ြမန်မာ​ေတွဘက်မှာ တိုင်း​ရင်း​သား​ေတွအ​ေပါ် တန်း​တူမဟုတ်ပဲ တဆင့်​နှိမ့်​ချဆက်ဆံတဲ့​ စိတ်ဓါတ်အ​ေြခခံမျိုး​ ရှိ​ေနတယ်လို့​ စွပ်စွဲလာရင် ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ြငင်း​ပါတယ်။ လူ​ေပါ်လူညွန့်​ခူး​စား​သွား​တဲ့​ အတ္တဝါဒီ ြမန်မာ​ေခါင်း​ေဆာင်​ေတွ ရှိခဲ့​တာ မြငင်း​ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒီလူ​ေတွက တိုင်း​ရင်း​သား​ေတွကိုမှ ဂုတ်​ေသွး​စုတ်ြပီး​ ရက်ရက်စက်စက် နှိပ်ကွပ်သွား​တာ မဟုတ်ပါဘူး​။

 သူတို့​ စည်း​စိမ်အာဏာ တည်ြမဲဖို့​အတွက်ဆိုရင် ြမန်မာ​ေသာ တိုင်း​ရင်း​သား​ေသာ မ​ေြပာပါနဲ့​ ညီရင်း​အကို အမိအဘကို​ေတာင် ချမ်း​သာမ​ေပး​ပဲ ကွပ်မျက်ခဲ့​ြကတာမို့​ လူနဲ့​သာဆိုင်ပါလိမ့်​မယ်။ လူမျိုး​ေရး​နဲ့​ေတာ့​ ဆိုင်မယ် မထင်ပါဘူး​။ ဒါ​ေြကာင့်​ ဘယ်သူက ငါတို့​ကိုနှိပ်စက်တယ်လို့​ပဲ ြမင်ြပီး​ ြမန်မာက တိုင်း​ရင်း​သား​ေတွအ​ေပါ် နှိပ်ကွပ်တာ လို့​ သ​ေဘာမထား​ရင် ကိုယ်ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ ပိုအ​ေစး​ကပ်လာမှာ အမှန်ပါပဲ။

အရင်​ေရး​ခဲ့​တဲ့​စာ​ေတွတုန်း​က​ေတာ့​ ပဏ္ဍိတ်ြကီး​ ​ေနရူး​ေြပာခဲ့​တဲ့​ အမျိုး​သား​ေရး​လက္ခဏာဆိုတဲ့​ စကား​လံုး​ကို သူ​ေပး​ခဲ့​တဲ့​ ဥပမာအတိုင်း​ ရှင်း​ြပခဲ့​ဖူး​ပါတယ်။ ​ေြမာက်ဘက်အဖျား​ ပန်ဂျပ်ြပည်နယ်မှာရှိတဲ့​ ​ေထာင်​ေထာင်​ေမာင်း​ေမာင်း​ ဆစ်ခ်အမျိုး​သား​ြကီး​ပဲြဖစ်ြဖစ်၊​ ​ေတာင်ဘက်အစွန်း​ သီရိလကင်္ာအနား​က အရပ်ပုပု ဆံပင်လိန်​ေကာက်​ေကာက်နဲ့​ တမီလ်အမျိုး​သား​က​ေလး​ပဲြဖစ်ြဖစ် ဘယ်လိုပင် ဆန့်​ကျင်ကွဲြပား​ေသာ်ြငား​လည်း​ အိန္ဒိယတိုင်း​သား​တို့​ရဲ့​ ​ေယဘုယျလက္ခဏာက​ေတာ့​ နှစ်ဦး​စလံုး​ဆီမှာ အထင်း​သား​ေတွ့​ြမင်နိုင်သလို ကမ္ဘာအနှံ့​အြပား​ ဘယ်အရပ်​ေဒသမှာပဲြဖစ်ြဖစ် အိန္ဒိယအနွယ်မှန်ရင် အဲဒီဘံုစရိုက်လက္ခဏာက ​ေပျာက်ပျက်သွား​ရိုး​ထံုး​စံ မရှိပါဘူး​တဲ့​။

သူ​ေြပာတာ ဗူး​လံုး​နား​မထွင်း​နဲ့​မို့​ အလွယ်တကူ သ​ေဘာမ​ေပါက်ဘူး​ဆိုရင် အနည်း​ငယ်ရင့်​သီး​မယ့်​စကား​ (အမှန်မှာ​ေတာ့​ နှိမ့်​ချ​ေြပာဆိုတဲ့​ သ​ေဘာမပါပါဘူး​) နဲ့​ ထပ်ရှင်း​ြပလိုက်ရင် ကွက်ကွက်ကွင်း​ကွင်း​ ြမင်သာလာပါလိမ့်​မယ်။ ကျွန်​ေတာ်တို့​မျက်စိထဲမှာ ကုလား​ြကီး​ေတွ ကုလား​မြကီး​ေတွလို့​ တစ်မျိုး​တည်း​ြမင်​ေနရတဲ့​ အိန္ဒိယတိုင်း​ရင်း​သား​ေတွမှာ မတူကွဲြပား​ြခား​နား​တဲ့​ အမျိုး​အနွယ် ရာနဲ့​ချီြပီး​ေတာ့​ ရှိပါတယ်။ သူတို့​အချင်း​ချင်း​ ဘာသာစကား​၊​ ဓ​ေလ့​ထံုး​စံ ယဉ်​ေကျး​မှုချင်း​ ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး​။ ြကက်သား​ခါး​ပတ်ကင်တာ​ေတာင်မှ မီနူး​စာအုပ်ြကီး​တစ်အုပ် သတ်သတ်ထွက်လာတဲ့​အထိ တစ်မျိုး​တစ်ဘာသာစီ ြခား​နား​ပါတယ်။

အ​ေရာင်ချင်း​ အနံ့​ချင်း​ အရသာချင်း​ မတူပါဘူး​။ ြကက်သား​ကို မီး​နဲ့​ကင်တာတစ်ခုပဲ တူပါတယ်။ ဆိုလိုချင်တာက တိုင်း​ရင်း​သား​လို့​ ဆိုလိုက်ရင် မတူကွဲြပား​ြခား​နား​တာ​ေတွ ရှိ​ေကာင်း​ရှိမယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဘံုစရိုက်လက္ခဏာတစ်ခုက​ေတာ့​ အား​လံုး​ကိုယ်စီမှာ ​ေတွ့​နိုင်တယ် ဆိုတာမျိုး​ပါ။ ဘာြဖစ်လို့​ အဲဒီဘံုစရိုက်လက္ခဏာတစ်ခု ​ေပါ်လာရသလဲဆို​ေတာ့​ ကာလရှည်ြကာစွာ အတူယှဉ်တွဲ​ေနထိုင်ခဲ့​ြကတဲ့​အတွက် ြဖစ်ပါတယ်။ ​ေန့​ချင်း​ညချင်း​ ​ေခါင်း​ြမီး​ြခံုလိုက်ရံုနဲ့​ ဂဠုန်ြဖစ်သွား​တဲ့​ အမျိုး​ မဟုတ်ပါဘူး​။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ ြမန်မာ​ေတွရဲ့​ National Identity လို့​ ဆိုလိုက်ရင်လည်း​ တိုင်း​ရင်း​သား​ေတွက ဘာြဖစ်လို့​ မပါရမှာလဲ။ အတူတူပဲ​ေလ။

သူတို့​မှာလည်း​ ြမန်မာလူမျိုး​ေတွမှာရှိတဲ့​ စရိုက်လက္ခဏာ​ေတွ မရှိဘူး​လို့​ ဘယ်သူမှ မြငင်း​နိုင်ဘူး​။ ဘယ်​ေလာက်​ေဝး​လံ​ေခါင်ဖျား​တဲ့​ အရပ်​ေဒသက တိုင်း​ရင်း​သား​ပဲြဖစ်ြဖစ် ြမန်မာလို​ေြပာဖို့​ သင်ယူရတယ်ဆိုတာ မရှိဘူး​။ ​ေလယူ​ေလသိမ်း​က​ေလး​ ကျက်မိ​ေအာင် ​ေစာင့်​လိုက်ရင် နား​လည်သွား​တယ်။ ထမင်း​ နဲ့​ ဟင်း​နဲ့​စား​တယ်။ အဝတ်နှစ်ပိုင်း​ဆင်တယ်။ ​ေနပံုထိုင်ပံု စိတ်ကူး​စိတ်သန်း​ အကုန်အတူတူပဲ။ သူတို့​ကိုြကည့်​လိုက်ရင် ြဖူဝါဝါရှိတိုင်း​ တရုတ်​ေတွနဲ့​မတူသလို ညိုညက်ညက်က​ေလး​ေတွမို့​လည်း​ ကုလား​ေတွနဲ့​ မတူပါဘူး​။ ြမန်မာ​ေတွနဲ့​ပဲ တူတယ်။

ဒီအခါမှာ ကိုယ်ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ အ​ေစး​ကပ်ဖို့​ ြပည်​ေထာင်စုစိတ်ဓါတ်ဆိုတာက​ေလး​ကို နည်း​နည်း​ရှင်း​ြပရပါဦး​မယ်။ ဥပမာဆိုြကပါစို့​ဗျာ။ ကျွန်​ေတာ်တို့​ခန္ဒာကိုယ်တွင်း​မှာ ြပင်ပက​ေရာဂါပိုး​မွှား​များ​ ဝင်​ေရာက်လာရင် ကာကွယ်ဖို့​ ခုခံအား​စံနစ် (Immune System) ဆိုတာြကီး​ ရှိတယ်။ သူ့​ရဲ့​တာဝန်က မိမိခန္ဒာကိုယ်ြကီး​ကို ကာကွယ်ဖို့​။ သူ့​ဆီမှာတပ်ဆင်ထား​တာက ဝင်လာတဲ့​ ​ေရာဂါပိုး​မွှား​ေတွကို သုတ်သင်ဖို့​ ထိ​ေရာက်ထက်ြမက်တဲ့​ လက်နက်မျိုး​စံုရှိတယ်။

အ​ေရး​ြကီး​တာ ဘယ်ဟာက ရန်သူ၊​ ကိုယ့်​ကို အန္တရာယ်ြပုမယ့်​သူလို့​ သိရမှာြဖစ်ြပီး​ ဘယ်အရာ​ေတွက​ေတာ့​ ကိုယ့်​ခန္ဒာကိုယ်ထဲက အတူတူ ြဖစ်တည်လာခဲ့​တဲ့​ တစ်သျှူး​ေတွ၊​ သူတို့​ကို ခွင့်​လွှတ်လက်ခံ​ေပး​ရမယ်ဆိုတာကို ြပတ်ြပတ်သား​သား​ သိရတယ်ဗျ။ ရန်သူကို မဖယ်ရှား​နိုင်ခဲ့​ရင် ​ေရာဂါရသလိုပဲ ကိုယ့်​ခန္ဒာကိုယ်က တစ်သျှူး​ေတွကို ဖျက်ဆီး​မိြပန်ရင်လည်း​ ဒုက္ခြဖစ်တယ်။

တိုင်း​ရင်း​သား​အ​ေရး​ေတွမှာလည်း​ ဒီသ​ေဘာကို နား​လည်ထား​ဖို့​လိုပါတယ်။ ဘယ်သူက ကိုယ်နဲ့​ သမိုင်း​စဉ်တ​ေလျှာက်လံုး​အတူတကွ ြဖစ်တည်လာခဲ့​ြကတဲ့​ တိုင်း​ရင်း​သား​ အစစ်ြဖစ်တယ် ဆိုတာကသာ အ​ေရး​ြကီး​ပါတယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ ြပည်တွင်း​ြပည်ပ အ​ေမှာင့်​ပ​ေယာဂ​ေတွက မူဆလင်ညီ​ေနာင်အချင်း​ချင်း​ ​ေသွး​စည်း​ြကပါစို့​ လို့​ေြပာြပီး​ ကိုယ့်​တိုင်း​ရင်း​သား​အချင်း​ချင်း​ အိုး​မည်း​သုတ်ြပီး​ခွပ်ခိုင်း​တဲ့​အခါ ဘယ်ဟာက ကိုယ့်​ေသွး​သား​အစစ်လဲဆိုတာ ြပန်စဉ်း​စား​ဖို့​ ​ေကာင်း​ပါတယ်။ နှစ်ဘက်စလံုး​က စဉ်း​စား​ရမယ် လို့​ ​ေြပာတာ​ေနာ်။

ကိုယ့်​ဘက်ကလည်း​ ဒီဘာသာြခား​ေတွကို ​ေြခမှုန်း​ရမယ်ဆိုြပီး​ ကိုယ့်​တိုင်း​ရင်း​သား​ချင်း​ အရမ်း​ကာ​ေရာ နှိမ်နှင်း​ေနလို့​လည်း​ မြဖစ်ဘူး​။ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ်ပဲ ​ေသ​ေသချာချာ ြပန်​ေမး​ြကည့်​ပါ။ ကိုယ်ကြမန်မာတိုင်း​ရင်း​သား​လား​။ ြမန်မာ​ေတွနဲ့​ နှစ်​ေပါင်း​များ​စွာ ဘိုး​စဉ်​ေဘာင်ဆက် အတူတူ ​ေနထိုင်လာခဲ့​ြကြပီ မဟုတ်လား​။

အခု ဘဂင်္ါလီအ​ေရး​မှာ ဘာသာတူ ညီ​ေနာင်သား​ချင်း​ေတွမို့​ သူတို့​ဘက်ကလိုက်ြပီး​ တိုက်ပွဲဝင်မယ်လို့​ စဉ်း​စား​ထား​ရင် ကိုယ့်​ဘိုး​ဘွား​ေတွ ​ေနထိုင်​ေခါင်း​ချရာ ပိုင်နက်နိုင်ငံြကီး​က​ေန ဖဲ့​ေပး​လိုက်ဖို့​ တကယ် ​ေစတနာရှိ​ေနသလား​။

ခဏတြဖုတ် တည်း​ခိုခွင့်​ေပး​တဲ့​ ကိစ္စ မဟုတ်ဘူး​ေနာ်။ တကယ်​ေတာ့​ အ​ေြကာင်း​ေြကာင်း​ေြကာင့်​ ဝိနည်း​လွတ်​ေခါင်း​စဉ်တပ်ြပီး​ ြပည်တွင်း​ေန ြပည်တွင်း​ေန လို့​ ဘာသာကိုအစွဲြပု အ​ေခါ်ခံ​ေနရတာ​ေတာင် လွန်လှြပီ။ ဘယ်ဘာသာကိုး​ကွယ်တာပဲ ြဖစ်ြဖစ် ြမန်မာဆိုရင် ြမန်မာပဲ မဟုတ်ဘူး​လား​။ တိုင်း​ရင်း​သား​ပဲ မဟုတ်ဘူး​လား​။

ဒီလိုဆိုရင်လည်း​ တိုင်း​တပါး​သား​ဘက်က စစ်တိုက်​ေပး​ဦး​မလို့​လား​။ ဒီြပဿနာရဲ့​အ​ေြဖအတွက် National Identity ဆိုတာကို ခိုင်ခိုင်မာမာ တည်​ေဆာက်ဖို့​ အ​ေရး​ြကီး​တယ် လို့​ ​ေြပာချင်တာပါ။ အဲဒီ Identityြကီး​ထဲမှာ ြပည်​ေထာင်စုြမန်မာနိုင်ငံအတွင်း​မှာ မှီတင်း​ေနထိုင်ြကတဲ့​ တိုင်း​ရင်း​သား​ေပါင်း​စံု ပါပါတယ်။

​ေတာ်​ေတာ်​ေလး​ကို ဖွရာဆွရာ​ေရာက်တဲ့​ ဒီ​ေခါင်း​စဉ်အ​ေြကာင်း​အရာတစ်ရပ်ကို တစံုတ​ေယာက်က အစဆွဲထုတ်သွား​တဲ့​အခါ ကိုယ်လည်း​ပဲ တတ်သမျှ မှတ်သမျှ ​ေတွး​ေတာဆင်ြခင်ြကည့်​မိပါတယ်။ ကိုယ့်​ရဲ့​အြမင်က​ေတာ့​ နိုင်ငံ​ေရး​ကျွမ်း​ကျင်သူ၊​ သမိုင်း​ပညာရပ်ကျွမ်း​ကျင်သူ၊​ အကုန်သိ ဘုမ္မိ၊​ အကုန်ပါ မုန်လာတစ်​ေယာက်ရဲ့​ အြမင် မဟုတ်ပါဘူး​။ ရာစုနှစ်တစ်ဝက်နီး​နီး​ ြမန်မာ့​ေြမ​ေပါ်မှာ ​ေနထိုင်ြကီး​ြပင်း​ခဲ့​ြပီး​၊​ ြမန်မာ့​ေြမမှတပါး​ တြခား​ဘယ်အရပ်ကိုမှ ကျင်လည်ကျက်စား​ြခင်း​မရှိခဲ့​တဲ့​ (ဘူတန်နှစ်နှစ်ကို နှုတ်လိုက်တယ်ဗျာ) ြမန်မာလူမျိုး​စစ်စစ် တစ်​ေယာက်ရဲ့​ အြမင်ပါလို့​ ​ေြပာရင် မမှား​ပါဘူး​။ ​ေရး​ထား​ခဲ့​တဲ့​အတိုင်း​ြမင်ြပီး​ အဲဒီအတိုင်း​လည်း​ ခံစား​မိပါတယ်။

 နိုင်ငံရပ်ြခား​တိုင်း​တပါး​က ြမန်မာ့​အ​ေရး​ကျွမ်း​ကျင်သူဆိုတာ​ေတွထက်​ေတာ့​ နီး​စပ်မလား​ မသိပါဘူး​။ ​ေြပာသမျှ အမှန်လို့​ မဆိုလိုပါဘူး​။ စာဖတ်တဲ့​သူ​ေတွအ​ေနနဲ့​လည်း​ ကိုယ်ကျင်လည်ရာ အသိုင်း​အဝိုင်း​ေနာက်ခံကိုလိုက်ြပီး​ ​ေတွး​ြမင်​ေဆွး​ေနွး​လို့​ ရပါတယ်။ ြမန်မာဆန်ဆန် ​ေဒါ်မာမာ​ေအး​ သီချင်း​ေလး​နဲ့​ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါရဲ့​ေလ။

“အချစ်ရဲ့​ အဓိပ္ပါယ် ရှာ​ေဖွ​ေတွး​ြကည့်​ရာဝယ် ​ေမာင့်​အ​ေြဖ ဘယ်လို​ေနမယ်။ ခင့်​စိတ်သ​ေဘာ ဖွင့်​ေြပာမယ် ​ေမာင်နား​လည်​ေအာင် …. ကွယ်။” တဲ့​။