တကယ်မရှိတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုကို ဂိမ်းစွဲသလို စွဲေနြကတာပဲ။ ြပင်ပေလာကမှာ ေအာင်ြမင်ြဖစ်ထွန်းစရာ မရှိတဲ့သူေတွသာ အချိန်ေတွ ပိုေနလို့ သူတို့အတ္တပံုရိပ်ေတွကို သူများအထင်ြကီးေအာင် အေရာင်တင်ေနြကတာ။ အစရှိသြဖင့် အြငင်းမပွားလိုေသာ အေတွးအြမင် အယူအဆများစွာ ရှိပါလိမ့်မယ်။ လူဆိုတာ ကိုယ်ယူထားတဲ့ မိန်းမကိုေတာင်
“မိန်းမယူတာမှားြပီ။ ေယာက္ခမ သူအနိုင်ကျင့်သည်။ ဒီမိန်းမကို ကွာရှင်းလိုက်ရင် ဘယ်လိုေနမလဲ။”
လို့ ြဖစ်ကုန်ြကတာလည်း ခဏခဏ မဟုတ်လား။ ဒါကေတာ့ ကာယကံရှင်ရဲ့ စိတ်အေြခအေနေပါ်မှာပဲ မူတည်စရာရှိပါတယ်။ ြကူေြကာင်ပွား လုပ်ချင်ရင်ေတာ့ တြခားဝက်ဆိုက်ေတွ ရှိတယ်။ လူေကာင်ထွား ရုပ်ြမင်ချင်လည်း သေဘာရှိ။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ရဲ့ သေဘာထားကို ေြပာရမယ်ဆိုရင်ေတာ့ ေဖ့စ်ဘုတ်ြကီးေြကာင့် ဘဝမှာ အထိုက်အေလျာက် သိသာစွာ ေြပာင်းလဲခဲ့တာေတွ မနည်းပါဘူး။
အဓိကအားြဖင့် စာမှန်မှန်ေရးြဖစ်တဲ့အခါ ဦးေနှာက်က သံေချးမတက်ေတာ့ဘူး။ ေတွးရတာကိုး။ ကိုယ်ေတွးတာကိုယ်ေရးသလို သူများေတွးတာေတွ လိုက်ဖတ်လို့ရတာလည်း အြမတ်ပဲ။ ဒီထက်ပို အကျိုးရှိတာကေတာ့ အေတွးနဲ့တင် ရပ်မထားပဲ လက်ေတွ့ဘဝမှာ အမှားအမှန် ေဝဖန်ပိုင်းြခားြပီး သတိြကီးစွာ အလုပ်လုပ်တဲ့ အကျင့်ရလာလို့ အဲဒါကေတာ့ တန်ဖိုးမြဖတ်နိုင်တဲ့ အြမတ်လို့ ေြပာရမယ်။ ကိုယ်ေရးတဲ့စာကို ကိုယ်တိုင် မကျင့်သံုးနိုင်ပဲ ေလကန်ရံုသက်သက် ဆရာြကီးလုပ်ချင်ရံုသက်သက်နဲ့ စာမျက်နှာေပါ် တင်ေနတာေလာက် မိုက်လံုးြကီးတဲ့သူ ရှိပါဦးမလား။
မေကာင်းတဲ့အချက် (ကိုယ်မနှစ်သက်တဲ့အချက်ကေတာ့) အဲဒီေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ်က ပံုရိပ်က အြပင်ေလာကက ကိုယ့်ဘဝမှာ အရိပ်ထိုးလာမှာကိုပါ။ ေဖ့စ်ဘုတ်ေပါ် စာေရးေနတဲ့ဆရာဝန်ေလ လို့ လူနာေတွကသိမှာ နည်းနည်းေလးမှ မခံနိုင်ပါဘူး။ ေဆးကုေနတဲ့ဆရာဝန်ဘဝနဲ့ စာေရးေနတဲ့ဆရာဝန်ဘဝနဲ့ဟာ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ေတာ့ နှစ်ကိုယ်ခွဲထားတယ်။ ဘယ်ေတာ့မှ နှစ်ေယာက်တြပိုင်နက် မရှိဘူး။ (ေဆာင်းအိပ်မက်ထဲက ဝင်းဦးြကီးကို အားကျလို့) အမ်းြမို့မှာ အဲဒီဆရာဝန်က စာေရးတယ် လို့ သိတဲ့သူ လက်ချိုးေရလို့ရတယ်။ ထုတ်ေဝသူြကီးက စာအုပ်ေတွ ပါဆယ်နဲ့ ပို့ေပးခဲ့တာေတာင် တဝက်ေကျာ်ေကျာ် ရန်ကုန်ကို ြပန်ပို့ပစ်တယ်။ လူနာေတွနဲ့ ကိုယ်နဲ့ြကားက ဆက်ဆံေရးကို မလိုလားအပ်တာေတွ မဝင်ေစချင်ဘူး။ ဒီ့ထက်ပို တိတိကျကျ ေြပာရရင် တတ်နိုင်သေလာက် လူနာနဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ေရး ရင်းနှီးေအာင် မဆက်ဆံဘူး။
Socialize မလုပ်ဘူး လို့ ေြပာတာ။ မတူမတန်ဆက်ဆံတာ မဟုတ်ဘူး။ ဂရုစိုက်စရာရှိတာ စိုက်တယ်။ လူနာကို ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတဲ့ စိတ်မထားပဲ ဘာေရာဂါနဲ့ ဘာကုထားတယ်။ ဘယ်အေြခအေနဆိုတာပဲ တစ်ေယာက်ချင်း မမှားမယွင်း မှတ်ထားတယ်။ နံမည်ေတာင် မသိဘူး။ ဓါတ်ပံုထဲမှာ လူနာမျက်နှာကို အမည်းြကီးနဲ့ ပိတ်ြပီး ဘလိုင်းမလုပ်တတ်ေပမယ့် ကိုယ့်စိတ်ထဲမှာ လူနာတိုင်းကို ပါစင်နယ်နဲ့ ပတ်သက်လာရင် ဘလိုင်းလုပ်ထားတာ ေတာ်ေတာ်ေတာင် ကျင့်သားရေနြပီ။ ဒါေြကာင့် ဘယ်သွားသွား ေရာက်ရာအရပ်မှာ လူနာေတွက အတင်းလိုက် မိတ်ဆက်အစေဖာ်ရင်ေတာင် ကိုယ့်ဘက်က ြပန်စဉ်းစားလို့ မရဘူး။ ဘာေရာဂါလဲ ေြပာမှ မှတ်မိတယ်။
မာနြကီးတာ မဟုတ်ေပမယ့် ခွဲြခားြပီး ဆက်ဆံရာေရာက်မစိုးလို့ အားလံုးကို တသားတည်း မခွဲမြခား ခပ်စိမ်းစိမ်းေလး ဆက်ဆံတယ်။ ဒါေပမယ့် တြခားတဘက်မှာက အမ်းမှာ အခုဘာေတွြဖစ်ေနသလဲ တကမ္ဘာလံုးက သိနိုင်တယ်။ ေဆးရံုမှာ ဘာေတွလိုသလဲသိလို့ လှူတဲ့တန်းတဲ့သူေတွရှိသလို ရခိုင်မှာ ဘာေတွ ြဖစ်ေနသလဲ သိချင်လို့ ေမးတဲ့ြမန်းတဲ့သူလည်း ရှိတယ်။ အဲဒီဘက်ကိုကျေတာ့ အမည်မေဖာ်လိုသူ ေဒသခံတစ်ဦးမှတို့၊ လူစုလူေဝးြကီးမှတို့၊ တာဝန်ရှိဝန်ထမ်းတစ်ဦးမှတို့ နဲ့ ဘလိုင်းလုပ်လို့မှ မရပဲကိုး။
မမှန်မကန်တဲ့ အချက်အလက်ေတွနဲ့ ေြမှာက်ထိုးပင့်ေကာ်လုပ်ေနသူေတွက စာနယ်ဇင်းကျင့်ဝတ်နဲ့ အေြပာမခံရေပမယ့် ကိုယ်ေတွ့မျက်ြမင် သက်ေသတင်ေရးတဲ့သူကျမှ မင့်ဘယ်သူက အဲသလိုေရးဖို့ အခွင့်ေပးထားသတုန်း ဆိုတာကျ ဘယ့်နှယ်ေြပာရပါ့ အရပ်ကတို့ရယ်။ မေြပာနဲ့ဆိုလည်း မေြပာရံုရှိတာပ။ ကိုယ်ေြပာလည်း ဘာမှမှ မလုပ်တာ။ ဘာမှြဖစ်စရာမရှိပါဘူးေနာ့။ သူများမေကာင်းေြကာင်းေတွ အထုပ်ေြဖေြဖြပြပီး သူကချည့် အမှတ်ယူလို့ နံမယ်ြကီးချင်ေနတယ် လို့ စွပ်စွဲလာသူများအတွက်ေတာ့ အခုေရာပဲ ေနာက်ေရာပဲ ဘယ်ေတာ့မှ မေြဖရှင်းချင်ပါ။ ဒီလိုမှန်းသိ အစကတည်းက ကိုရီးယားမင်းသားေလးပံုတင်ထားြပီး ချစ်တံုးေလး လို့ နံမယ် မှည့်ထားလိုက်ပါတယ်။
ဘာပဲေြပာေြပာ ကိုယ်ေရးသမျှစာထဲမှာ အဆိပ်အေတာက်ေတွ မပါေစရဘူးလို့ေတာ့ အာမခံနိုင်ပါတယ်။ ဘာြဖစ်လို့ဆိုေတာ့ သည်စာေတွက တေန့ကျ သမီးကေလး ဖတ်ရှုနားလည်နိုင်ေလာက်တဲ့အခါ သူ့အတွက် ဆံုးမစကားအေနနဲ့ သွန်သင်ချင်တဲ့စိတ်နဲ့ သူ့အေဖဆိုတာ ဘယ်လိုလူစားမျိုးလဲ ဘယ်လိုစိတ်ေနစိတ်ထားရှိသလဲ လို့ ခံစားနားလည်နိုင်ေစဖို့ ရည်ရွယ်တာကိုး။ ဟိုးအစတုန်းက ေြပာခံ့ဖူးတဲ့ စကားေလး ြပန်ေကာက်ရရင် ေမှာ်ရံုေတာထဲမှာ သားေပျာက်ကို ေြခရာေကာက်တဲ့ မိဂဏ္ဘီြကီးဆီက ေြခရာချန်တဲ့ အတတ်ကေလးသင်ြပီး သမီးေလးအတွက် ေြခစလက်စကေလးေတွ ထားခဲ့ချင်တယ်။ မေန့ကမှ အမှတ်မထင် သူငယ်ချင်းတစ်ေယာက်ရဲ့ စာမျက်နှာေပါ်က အိန္ဒိယအေြကာင်းေတွ ဖတ်မိတဲ့အခါ အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားတဲ့အထဲမှာ သည်းေြခြကိုက်ကေလး တစ်ခုလည်း ပါလာသေလ။
ဂျဝါဟာလားေနရူးြကီးက သူ့သမီး အင်ဒီယာဂန္ဒီဆီကို ေထာင်ထဲကေန ေရးြပီးပို့ခဲ့တဲ့ ချစ်သမီးသို့ ေပးစာများဆိုတာ ကမ္ဘာေကျာ်တယ်ဆိုပဲ။ ဖတ်ချင်လိုက်တာဗျာ။ အဲဒီအထဲမှာ ခရစ်ေတာ်မေပါ်မီ နှစ်ေပါင်းေြခာက်ေထာင်ေလာက်ကတည်းက အစြပုခဲ့တဲ့ အိန္ဒိယနိုင်ငံြကီးသမိုင်းေြကာင်းနဲ့ ယဉ်ေကျးမှုေတွလည်း ပါသတဲ့။ ေဒါ်ယင်းမာြကီးစာအုပ်လို ေနမယ်ထင်တယ်ေနာ်။ အဲဒီသူငယ်ချင်းရဲ့ စာမျက်နှာေပါ်မှာ ကိုယ်မသိေသးတဲ့ စိတ်ဝင်စားစရာေတွ အများြကီး ဖတ်လိုက်ရလို့ ေကျးဇူးတင်လိုက်တာ။ ဒါေဖ့စ်ဘုတ်ြကီးရဲ့ ေကျးဇူးလည်းပါတာပဲ။ တိုးရှဲ့ပါ။ သိုင်းကျူးပါ။ ခမ်းစားအမီးဒါး ပါ ေဖ့ဘုတ်ေရ။ ငယ်ငယ်တုန်းက အင်ဒီယာဂန္ဒီြကီးကို ပန်ချာပီသက်ေတာ်ေစာင့်ေတွ လုပ်ြကံလိုက်တယ် လို့ သတင်းစာထဲမှာ ဖတ်လိုက်ရတယ်။ ရာဂျစ်ဂန္ဒီကို တမီးလ်မကေလးက အေသခံဗံုးခွဲလုပ်ြကံတာလည်း သိလိုက်တယ်။ သတင်းစာထဲကေန မျက်စိထဲမှာ ဆံုးသွားြပီး ဦးေနှာက်ထဲ ဝင်မလာဘူး။ ဪ ဟတ်လား နဲ့ ြပီးသွားတယ်။
ေဒါ်ယင်းမာြကီးစာအုပ်ကို ဘာသာြပန်လိုက်ေတာ့ တရုတ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ အဆက်အစပ်ေတွ ြမင်မိလာရာက သူတို့ အိန္ဒိယနဲ့ေကာ ငါတို့ ဘယ်လိုများဆက်စပ်သလဲ မသိဘူး လို့ သိချင်လာတယ်။ ပုဂံရာဇဝင် ပထမြမန်မာနိုင်ငံေတာ်က ခရစ်ေတာ် ေပါ်ြပီး ေတာ်ေတာ်ြကာမှ စတာ။ တရုတ်ရာဇဝင် ပထမေြမာက်ဧကရာဇ်က ခရစ်မေပါ်မီ နှစ်ေပါင်း တစ်ရာနှစ်ရာေလာက်က စတာ။ အခု အိန္ဒိယရာဇဝင်ကျမှ ခရစ်မေပါ်မီ အနှစ်ေြခာက်ေထာင်ဆိုေတာ့ မလွန်လွန်းဘူးလားေအ။ အဲဒီထက် ပိုထူးဆန်းတာက သူတို့ယဉ်ေကျးမှုဟာ ဘယ်တုန်းကမှ အဆက်ြပတ်မသွားတဲ့ တဆက်တစပ်တည်း ယဉ်ေကျးမှုပါတဲ့။ ဂရိတို့ ေရာမတို့၊ ဥေရာပတို့ဆိုတာ ေကျာက်ြဖစ်ရုပ်ြကွင်းသာသာ ေြခရာလက်ရာ ြပန်ေကာက်ေနရတာ။ အိန္ဒိယယဉ်ေကျးမှုကေတာ့ ေရှးအကျဆံုးေခတ်ကေန သည်ကေန့တိုင်ေအာင် ရှင်သန်ေနဆဲပါ လို့ ဆိုတယ်။
ေြပာအားရှိလိုက်တာဗျာ။ ေနရူးြကီး အဲသလိုေြပာနိုင်ဖို့ အဲဒီပေဝသဏီ အတီေတ ေရှးသေရာအခါက အိန္ဒိယနိုင်ငံသားေတွအားလံုး သူတို့ ယဉ်ေကျးမှုကို ဆက်ခံထိမ်းသိမ်းလာခဲ့ရတာကိုေရာ ြမင်နိုင်ပါ့မလား မသိဘူး။ သည်ကေန့ေခတ်အခါ ကိုယ့်လက်ထက်ေရာက်လို့ ကိုယ်ကဆက်ခံထိမ်းသိမ်းြပီး ေနာင်လာေနာက်သားကို ယဉ်ေကျးမှုအေမွ မေပးနိုင်ရင် သူတို့ခမျာ အေမြကီးကားယဉ်ေကျးမှု၊ ကိုရီးယားယဉ်ေကျးမှုနဲ့ အေဖမေပါ်တဲ့ကေလးများလို မျက်နှာငယ်ေနရမှာေပါ့ေနာ်။ တကယ်ေတာ့ ကိုယ့်ြမန်မာယဉ်ေကျးမှုဆိုတာလည်း အဲသေလာက် အစဉ်အလာြကီးမားတဲ့ အင်အားြကီးနိုင်ငံနှစ်ခုအြကားမှာ ကိုယ့်မူကိုယ့်ဟန်နဲ့ ခိုင်ခိုင်မာမာ ရပ်တည်ရှင်သန်လာခဲ့ြကတာ ခုေတာ့ြဖင့် ပါးစပ်ရာဇဝင်ေလး ြဖစ်ရေတာ့မယ်။ တကယ်ေတာ့ ဘယ်ေလာက်ပဲ အစဉ်အလာနဲ့ ဆက်ခံထိန်းသိမ်းနိုင်တယ်ဆိုဦးေတာ့ သူတို့ မဇ္ဈိမအရပ်မှာပွင့်ေတာ်မူခဲ့တဲ့ ဗုဒ္ဓသာသနာေတာ်ေတာင်မှ အာေသာကမင်းြကီးေနာက်ပိုင်း သိပ်မြကာလိုက်ဘူး။ စစ်တိုက်ြပီးသိမ်းပိုက်သာသနာြပုတဲ့ ဘာသာေတွေြကာင့် ေပျာက်ကွယ်သွားြပီး အေရှ့ေတာင် အာရှဘက်ကို ဆင်းလာရတယ် မဟုတ်ဘူးလား။
အင်ဒိုနီးရှား၊ ဂျာဗားကျွန်းေတွအထိ ြပန့်နှံ့ခဲ့ရေပမယ့် သည်ကေန့အခါမှာေတာ့ ေစတီဂူေကျာင်း ေရှးေဟာင်းအေဆာက်အဦများမှာသာ အမှတ်တရအြဖစ် ကျန်ရစ်ေလေတာ့တယ်။ ကုလား ကုလားနဲ့ တကုလားတည်းကုလားေနလိုက်တာ နင်တို့ ရှိခိုးေနတဲ့ဘုရားေကာ ကုလား မဟုတ်လို့ ဘာလဲဆိုရင် ြငင်းစရာ မရှိေပါင်ဗျာ။ သကျသာကီဝင်မင်းမျိုးဆိုတာ မဇ္ဈိမအရပ်က လာတာဆိုေတာ့ ကုလားလို့ေခါ်ချင်လည်း ကုလားပဲေပါ့။ ကျွန်ေတာ်တို့ရှိခိုးေနတာ ကုလားဆိုတဲ့ သာကီဝင်မင်းမျိုးမို့လို့ ရှိခိုးေနတာမှ မဟုတ်တာ။ ဘုန်းေတာ်အနန္တ၊ ကံေတာ်အနန္တ၊ ဉာဏ်ေတာ်အနန၊္တ တန်ခိုးေတာ်အနန္တ နဲ့ ကိုးပါးေသာ ဂုဏ်ေတာ်ေတွကို ြကည်ညိုလျက် ရှိခိုးဦးတင်ေနတာပဲဟာ။ ရှင်ဘုရင်ေတွ ဘုရားနဲ့ ေဆွမျိုးစပ်ချင်လို့ တေကာင်းအဘိရာဇာ တို့ဗမာသာကီ မျိုးနွယ်မှန်သည်လို့ စပ်ချင်တိုင်းစပ်ခဲ့ြကေပမယ့် အဲဒီအဘိရာဇာြကီး မလာခင်ကတည်းက ြမန်မာြပည်သူေတွက ရှိနှင့်တယ် မဟုတ်ဘူးလား။ ဘယ်လိုပဲ ြဖစ်ြဖစ် ြငင်းလို့မရတဲ့အချက်ကေတာ့ သာသနာအေမွရယ်၊ ထီးဆက်နန်းလျာအေမွရယ်ကေတာ့ အိန္ဒိယက အေမွဆက်ခံလာတာေပါ့ေနာ်။ သို့ေသာ်လည်း ပထမဦးဆံုး သရဏဂံုတည်သူ ဥပသိကာြကီး တဖုဿနဲ့ ဘလ္လိကတို့ ဆံေတာ်ရှစ်ဆူကို ေစတီတည်တာကေတာ့ ြမန်မာ့ေြမေပါ်မှာ ြဖစ်ပါသဗျား။
သေဘင်္ာနဲ့ ပင့်ေဆာင်လာတဲ့ ဘုရားရှင်ဆံေတာ်ကို ဗိုလ်တစ်ေထာင်ကမ်းနားကေန ရင်ဝေရြမုတ်တဲ့တိုင်ေအာင် ဆီးြကိုပူေဇာ်သူ ဥက္ကလာပမင်းတရားြကီးဟာ ဆံေတာ် မေရာက်မီကတည်းက ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တစ်ေယာက်ြဖစ်ေနလို့ေပါ့။ ဒီလိုဆိုရင် ရှင်အရဟံမေထရ်ြမတ် နဲ့ သီရိဓမ္မာေသာကမင်းြကီးရဲ့ ေသာဏ ဥတ္တရမေထရ်ြမတ်များ ြမန်မာြပည်ကို ဗုဒ္ဓသာသနာ သယ်ေဆာင်လာတယ်ဆိုတာ သိပ်များ ေနာက်ကျလွန်းေနမလားဗျာ။ တို့ေတွက ဘုရားပွင့်ြပီဆိုတာနဲ့ ဆံေတာ်အေမွ သရဏဂံုအေမွရလိုက်ေပတယ် မဟုတ်ဘူးလား။ ေတာက်။ ဥက္ကလာပမင်းြကီး ေကျာက်စာေလးဘာေလး ထွင်းမသွားတာ နာသကွယ်။
နှုတ်တစ်ရာ စာတစ်လံုးဆိုတာ အဲဒါေြပာတာေပါ့။ သူ့ခြမာ သိြကားမင်းကို အေဖေတာ်လိုက်လို့ သမိုင်းဘဝကေန ဒဏ္ဍာရီထဲ ဇာတ်ေလျှာသွားရတယ်။ (ဒါလည်း သင်ခန်းစာယူြကပါ ဘိုးေတာ်ဘေတာ်တို့ရယ်။ စတိုရီေတွ မိတ်ကပ်လုပ်ချင်ေတာင် ယုတ္တိေတာ့ မလွတ်ေစနဲ့။ ဟုတ်ပလား) မဇ္ဈိမေဒသက ဗုဒ္ဓသာသနာအေမွဟာ အိန္ဒိယမှာ မကျန်ခဲ့ေပမယ့် အဲဒီနားက နီေပါ၊ ဘူတန် နဲ့ တိဘက်ေတွမှာ အသွင်တစ်မျိုးနဲ့ ခိုင်ခိုင်မာမာ ကျန်ရစ်ေနပါေသးတယ်။ အဓိကကေတာ့ ဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်းေတာ်ြကီးများဟာ နိုင်ငံေရးကို ဝင်ေရာက်စွက်ဖက်ေလ့မရှိလို့၊ စစ်ေရးနဲ့ ဘာသာကို အကာအကွယ်မယူတတ်လို့ တြခားသတ်ြဖတ် ေမာင်းထုတ်မယ့် သာသာေတွကို ဓါးဓါးချင်း လှံလှံချင်း ဘယ်ေတာ့မှ မတွန်းလှန်ပဲ အေလျာ့ေပးြပီး ယံုြကည်သူကိုသာ ယံုြကည်ရာ ေဟာေြပာဆံုးမမယ်။
ဘယ်သူမှ ယံုြကည်သူမရှိရင် ကိုယ့်ဘာသာ ယံုယံုြကည်ြကည် ကျင့်ြကံအားထုတ်မယ်ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ေနပါတယ်။ (မယံုရင် ဒလိုင်းလားမားြကီးကို ြကည့်ပါဗျ)။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တစ်ေယာက်ကို အိမ်ေထာင်ြပုမိလို့ ကိုယ့်ဗုဒ္ဓဘာသာထဲကို ေြပာင်းမှြဖစ်မယ်ဆိုတဲ့ ဓေလ့ကလည်း ကျားကျားမမ ရှိကို မရှိပါဘူး။ ဝိသာခါတို့ေခတ်ကတည်းက မရှိတာ။ ကိုးကွယ်ရာဆိုတာ ေခါင်းေပါ်မှာထားတာ။ ခါးေအာက်မှာထားတာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာသာြခားေတွ အိမ်ေထာင်ကျြပီး ဗုဒ္ဓဘာသာေြပာင်းလာတာဟာ အင်မတန်ြဖစ်ေတာင့်ြဖစ်ခဲေပမယ့် ြဖစ်လာရင် ဘယ်လိုဖိအားေပးလို့မှ မဟုတ်ဘူး။ သူကိုယ်တိုင် ယံုြကည်လာလို့ပဲ။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်ေတွက ဘာသာမတူသူေတွကို အလကားေနရင်း အမုန်းပွားြပီး လူမျိုးတုန်း လက်စေပျာက်ေအာင် သတ်ချင်ေနပါတယ်ဆိုတာ ဘုရားပွင့်ေတာ်မူစဉ်အခါကစလို့ သည်ကေန့ထိတိုင်ေအာင် ဘယ်မှာမှ မရှိခဲ့ဖူးဘူး။
မိုးကျေရွှကိုယ်ေတွ မဟုတ်လို့ သူ့မှာေရာ ကိုယ့်မှာပါ ရာဇဝင်ေတွရှိတယ်။ ြပန်ဖတ်ြကည့်လိုက်တာနဲ့ ဘယ်သူက ဘယ်အစားလဲ သိနိုင်ြပီးသား။ ေြပာသားပဲ။ ပံုေြပာမယ်ြကံရင်လည်း ယုတ္တိရှိရှိေလး လုပ်ြကပါလို့။ သူတို့အိန္ဒိယသမိုင်းကို ဖတ်ြကည့်မိတဲ့အခါ မျက်လံုးြပူးရံုတင် မဟုတ်ဘူး။ ပါးစပ်ပါ အေဟာင်းသား ြဖစ်သွားတယ်။ စစ်ပွဲေတွ စစ်ပွဲေတွဆိုတာ မနည်းဘူး။ အာေသာကမင်းြကီးေတာင် စစ်ပွဲကေန အကျွတ်တရားရသွားြပိး ဗုဒ္ဓဘာသာ ြဖစ်လာတာ။ မင်းဆက်ေတွ မင်းဆက်ေတွကလည်း နည်းမှ မနည်းပဲ။ အိန္ဒိယေြမေပါ်မှာ ေသွးေချာင်းစီးရတဲ့ အေြကာင်းရင်းဟာ ဘုရားရှင်လက်ထက်က ကပ္ပိလနဲ့ ေကာလိယတို့လို ေရအတွက် ြဖစ်ရတဲ့ စစ်ပွဲေတွ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဆီက ဘုရင်မင်းတရားြကီးေတွလို အာဏာစက်ြဖန့်ကျက်ဖို့ ြဖစ်ရတာလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘာသာအယူဝါဒ မတူတဲ့အတွက် ြဖစ်ရတဲ့ စစ်ပွဲေတွက များတယ်။ အဂင်္လိပ်အုပ်ချုပ်တဲ့ အိန္ဒိယအင်ပါယာကေန ြမန်မာနိုင်ငံက ခွဲေရး နဲ့ ပဲ့ထွက်သွားတာ ဘာြပဿနာမှ မရှိဘူး။ အစကတည်းက လူမျိုးချင်းလည်း မတူဘူး။
သီးြခားတစ်နိုင်ငံစီ။ ဒါေပမယ့် သူတို့ အိန္ဒိယနိုင်ငံ လွတ်လပ်ေရးရြပီးမှ ဘာသာေရးကို အေြကာင်းြပုြပီး ပါကစ္စတန်နိုင်ငံတို့၊ ဘဂင်္လားေဒ့ရှ်တို့ ပဲ့ထွက်သွားရတာကေတာ့ လွယ်လွယ်နဲ့ မဟုတ်ဘူး။ အတိုက်အခံ အေသအေပျာက် ေြမာက်များစွာရှိခဲ့တယ်။ အဲဒီထဲမှာမှ ဆစ်ခ်လူမျိုးေတွေနတဲ့ ပန်ဂျပ်ြပည်နယ်ြကီးဟာ ထက်ြခမ်းကွဲြပီး တစ်ပိုင်းစီပါသွားတဲ့အခါ နှစ်ြခမ်းစလံုး စိတ်မချမ်းသာြကဘူး။ ပန်ဂျပ်ြပည်နယ်ဆိုတာ အိန္ဒိယေြမပံုမှာ ြကည့်လိုက်ရင် ဟိုး ေြမာက်စူးစူးက ပန်ချာပီဦးေပါင်းထုပ်ကေလးတင်ထားသလို အြပင်ထွက်ေနတဲ့နယ်ကေလး။ ဓါတ်ပံုေတွထဲမှာ ြကည့်ရင် အင်မတန်သာသာယာယာနဲ့ ေအးေအးချမ်းချမ်းရှိတဲ့အရပ်။ ကာလကတ္တားေရာက်တုန်းက ေတာင်ြမို့မှာ စားဖူးတဲ့ ပန်ချာပီြကက်ေြကာ်ဆိုတာ လက်ြကိတ်မဆလာ ငရုတ်သီးမှုန့်ကေလးနဲ့ ေြကာ်ထားတာ ဘယ်လိုအရသာရှိမှန်းမသိဘူး။
ငယ်ငယ်က စိန်ေပါေကျာင်းနံေဘးမှာ ဆစ်ဘုရားရှိခိုးေကျာင်းနဲ့ ဂုရုနာနတ်သ်ေဆးခန်းကေလးမှာ ပန်ချာပီေတွ ြမင်ဖူးတယ်။ ကေလးမို့ မုတ်ဆိတ်ြကီးေတွ ေဘာင်းထုပ်ြကီးေတွ ေြကာက်ေပမယ့် ေပါင်းြကည့်ေတာ့ ေတာ်ေတာ် သေဘာေကာင်းတဲ့သူေတွ။ အဲဒီအရပ်ကလူေတွက အြကမ်းဖက်သမားေတွရှိသတဲ့ဗျာ။ စစ်ေသွးြကွေတွ ေနတဲ့အရပ်တဲ့။ ဟုတ်တယ် မဟုတ်တယ်ေတာ့ ကိုယ်မေရာက်ဖူးလို့ ဘယ်သိပါ့မလဲ။ စာထဲမှာဖတ်ရတာေတာ့ ပန်ချာပီစစ်ေသွးြကွေတွဟာ အိန္ဒိယကို ေတာ်လှန်ဖို့ ေရွှဘုရားေကျာင်းြကီးထဲမှာ လက်နက်များစွာနဲ့ အခိုင်အမာ တပ်စွဲေနပါသတဲ့။ ကံဆိုးသူမယ်ရှင်ကေလးကေတာ့ အဲဒီအချိန် ဝန်ြကီးချုပ်ြဖစ်ေနတဲ့ အင်ဒီယာဂန္ဒီပါပဲ။ သူ့ခမျာ ဇာတာစန်းလဂ် ညှိုးမှိန်ချိန်မို့ ေနာက်ဆံုးေရွးေကာက်ပွဲမှာေတာင် မဲခိုးပါတယ်ဆို တရားစွဲခံရလို့ ေရှးေရှ့က သိက္ခာေတွ သိပ်မကျန်ချင်ေတာ့ဘူး။
အခု ေရွှဘုရားေကျာင်းထဲမှာ လက်နက်ေတွ ရှိတယ်တဲ့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ (တို့ဆီကေတာ့ ပလီထဲက လက်နက်ေတွမိလည်း ဟိုဘက်ကလိုလို သည်ဘက်ကလိုလို ေြကြငာပလိုက်ေတာ့ ေအးေရာ။ ရန်မီးမပွားေတာ့ဘူးေပါ့။ အေသအေပျာက် ေြကြငာရင်ေတာင် လူစုလူေဝးြကီးထဲမှ လို့ပဲ ေြပာတာ။ ပညာေတွ ပညာေတွ) မှားတယ်မှန်တယ်ကေတာ့ သူတို့နိုင်ငံ သူတို့ကသာ ပိုသိေပလိမ့်မယ်။ အြဖစ်အပျက်ကေတာ့ ေရွှေကျာင်းေတာ်ြကီးကို အလံုးအရင်းနဲ့ ဝင်စီးလိုက်တာ ဘာသာေရးအထွဋ်အြမတ်ေန့ြကီးမို့ အြပစ်မဲ့ြပည်သူေထာင်ေပါင်းများစွာ ေသရှာသတဲ့။ အြပင်ပန်းြကည့်ရင်ေတာ့ အင်ဒီယာဂန္ဒီအာဏာမက်လို့၊ နံမည်ေကာင်းရချင်လို့၊ ြကမ္မာငင်လို့ အဲသလို လူမဆန်တဲ့အမှုကို ရက်ရက်စက်စက် ကျူးလွန်တာပဲ လို့ ထင်စရာရှိပါတယ်။ ဒါေပမယ့် သူ့ေနရာက တဆိတ်ဝင်ေတွးြကည့်ရေအာင်ဗျ။
အာရှတိုက်မှာ တစ်ကမ္ဘာလံုးကသိြကတဲ့ မိန်းမသားဆိုလို့ သူ့အြပင် သူ့အရင်က မရှိခဲ့ဖူးပါဘူး။ အိန္ဒိယနိုင်ငံေရးေလာကအေြကာင်းကိုလည်း သူ့ေလာက် ထဲထဲဝင်ဝင် သိနိုင်မယ့်သူ မရှိဘူး။ ေထာင်ထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ လုပ်လာခဲ့တဲ့ သူ့အေဖ၊ မိန်းမသားြဖစ်လျက် ခင်ပွန်းသည်အတွက် တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ရတဲ့ သူ့အေမကို ကိုယ်တိုင်ခံစားခဲ့ဖူးတဲ့ အိန္ဒိယအမျိုးသမီးငယ်ကေလးဟာ အာဏာကို အသက်ထက် ငမ်းငမ်းတက် မက်ေမာလိမ့်မယ် မထင်ပါဘူး။ သို့ေသာ် သူ့အသက်ထက် မက်ေမာတာတစ်ခုရှိလို့သာ အဲဒီအလုပ်ကို သူလုပ်တာေနမှာ။ နိုင်ငံအတွက်လား။ ပါတီအတွက်လားဆိုတာေတာ့ သူမှပဲ သိလိမ့်မယ်။
ကိုယ်ချင်းစာစိတ်နဲ့ ေတွးြကည့်မယ်ဆိုရင်ေတာ့ သူဟာ သူ့အေဖတစ်ဘဝလံုး အရင်းတည်လာခဲ့တဲ့ လွတ်လပ်ေသာ အိန္ဒိယြပည်ေထာင်စုြကီး မြပိုကွဲေစချင်လို့ သူ့အသက် သူ့နံမယ်နဲ့ ရင်းလိုက်တာ ြဖစ်ေလမလားပဲ။ သူ့ေချွးမအဆိုအရေတာ့ ေရွှေကျာင်းကိစ္စြပီးကတည်းက သူအသတ်ခံရေတာ့မယ်မှန်းသိလို့ စကားကုန်ေအာင် ေြပာဆို မှာြကားထားခဲ့ြပီးသား။ ဒါေတာင်မှ သူ့ကိုယ်ရံေတာ် ဆစ်ခ်လူမျိုးနှစ်ေယာက်ကို သူများအြကံေပးတဲ့ြကားက အတိုက်အခံလုပ်ြပီး အနားမှာ ထားြမဲထားတာဟာ ေသရမှာကို သိက္ခာကျရမှာေလာက် မေြကာက်ဘူးလို့ သိသာေနတယ်။ ဒါေပမယ့် သိက္ခာကျရမှာထက် အိန္ဒိယြပိုကွဲမှာကို ပိုေြကာက်လို့ ြပတ်ြပတ်သားသား ဆံုးြဖတ်သွားတယ် ထင်ပါရဲ့။ စိတ်ဓါတ်ကို သေဘာကျတယ်ဗျ။ လုပ်ပံုကိုင်ပံုကို သေဘာမတူဘူး။ ကျုပ်သာေဗဒင်ဆရာဆို အခါြကီးရက်ြကီးကို ဘယ်ေရွးေပးပါ့မလဲ။
အိန္ဒိယမှာ ပုဏ္ဏားအဲေလာက်ပဲ ရှားပါးသလားဗျာ။ ခွဲထွက်ေရးြကိုးစားတဲ့ ဆစ်ခ်လူမျိုး စစ်ေသွးြကွေတွဟာ ပန်ဂျပ်ြပည်နယ်က ပန်ချာပီြပည်သူအေပါင်းကို ဘယ်ေလာက်အထိ ကိုယ်စားြပုနိုင်တယ် မြပုနိုင်တယ် မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့် ေရွှေကျာင်းေတာ်ြကီးကို ဝင်ေရာက်စီးနင်းတဲ့အခါမှာ ဘုမသိဘမသိ အသက်ဆံုးရှံုးရတဲ့ ဘာသာေရးကိုင်းရှိုင်းသူ ြပည်သူအများခမျာ ေြမဇာပင် ြဖစ်ရရှာတယ်။ အခဲမေြကနိုင်လို့ ဝန်ြကီးချုပ်ကို လုပ်ြကံြပီးတဲ့အခါမှာ စီစဉ်သူေတွ ဘယ်ေလာက်များ ဝမ်းေြမာက်ဝမ်းသာ ြဖစ်ရသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့် ေနာက်ဆက်တွဲ လူသတ်ပွဲေတွမှာေတာ့ ရက်ရက်စက်စက် ေသွးေချာင်းစီးရတာ ဘာမှ မဆိုင်တဲ့ အြပစ်မဲ့ဆစ်ခ်လူမျိုးေတွချည့်ပဲ ြဖစ်ပါတယ်။ Collateral Damage ဆိုတာ မလွှဲမေရှာင်သာပါဘူး လို့ ေပါ့ေပါ့တန်တန်သေဘာထားရင် အြကမ်းဖက်ဝါဒဆိုတာ ဘယ်ေတာ့မှ အဆံုးသတ်မယ် မထင်ပါဘူး။
ဂျူးေတွဘက်က ဟစ်တလာကို နားလည်ေပးဖို့ခက်သလို၊ ပန်ချာပီေတွလည်း အင်ဒီယာကို ချစ်ဖို့ ခဲယဉ်းမှာ အမှန်ပဲ။ ရခိုင်ေတွကျမှ သည်းခံလိုက်ပါ သူြကီးရယ်။ သည်းခံလိုက်ပါ သူြကီးကေတာ် လာလုပ်တာကလည်း လွယ်ဘူးထင်တယ်ေနာ်။ လူအခွင့်အေရးဆိုတာ အကန့်အသတ်ရှိတယ်။ သူတပါး၏အခွင့်အေရးကို မထိခိုက်သည်အထိ တဲ့။ မိမိရဲ့ အခွင့်အေရးဟာ သူတပါးအခွင့်အေရး စတဲ့ေနရာမှာ ဆံုးတယ်။ ဒီေခါင်းစဉ်ြကီးတပ်ြပီး လုပ်စားေနတဲ့သူေတွကို ဘုန်းြကီးစာချေနရဦးမှာလား။ ကျားကျားမီးယပ်ကွယ်။ ြပင်သစ်စကားပံု တစ်ခုရှိတယ်ဗျ။ ကိုယ့်အိ်မ်ကိုယ်ချစ်ရင် ခဏခဏ ခရီးထွက်ေပးပါတဲ့။ သူများအရပ်ေတွ ေရာက်ေတာ့ ကိုယ့်အိမ်ေကာင်းကွက်ကေလးေတွ ေတွ့ေတွ့လာြပီး အိမ်ကို ပိုပို ချစ်လာသတဲ့။ ေကာင်းကွက်မရှိေတာင် အိမ်နဲ့ေဝးေတာ့မှ အိမ်ကို လွမ်းရေကာင်းမှန်းသိမယ်ေလ။ တရုတ်ြပည်ြကီး ပတ်ေမျှာ်လိုက်၊ အိန္ဒိယြပည်ြကီး လှည့်ေညှာ်လိုက်၊ ကိုယ့်တိုင်းြပည်က လူြကီးေတွကိုေတာ့ သည်လိုပဲ နှက်ေဆာ်ေနေတာ့မှာလား လို့ မထင်ေစချင်ပါဘူး။ အခုမှပဲ ကိုယ့်လူြကီးေတွ ဘယ်ေလာက်ေကာင်းသလဲ သိတာပါ။
ဂယ်ေြပာတာ။
မပလီပါဘူး။
အစကေတာ့ တို့ေဖတို့ဘများ တယ်လည်းရက်စက်သကိုးလို့ ေတွးတယ်။ သူများအိမ်သွားလည်ြကည့်ေတာ့မှ ေရွှေဖာ့လံုးနဲ့ ဆံုးမသကိုးလို့ သေဘာေပါက်ေတာ့တယ်။ မိုးေပါ်ေထာင်ေဖာက် ေြခာက်ပစ်လှန့်ပစ်ေလာက်ေတာ့ သစ်ပင်ေပါ်တက် ေခါင်မိုးေပါ်တက်ေနတဲ့သူေတွ အနည်းအကျဉ်းထိတာ ဘာဆန်းသလဲ။ တီအန်နန်မင်စကွဲယားလို ဘူဒိုဇာနဲ့ ထိုးမယူရေသးဘူး။ နာဠာဂီရိြကီး ကုလားဘုရားပွဲလွှတ်လိုက်သလို ေထာင်ေပါင်းများစွာ ဆိုတဲ့စာရင်း တက်မလာေသးဘူး။ ေတာ်ပါေသးရဲ့ ေတာ်ေသးရဲ့။
နာဂစ်မှာ သိန်းနဲ့ချီတာ ဘယ်လိုကယ်ရမှန်းမသိလို့ပါ။ ဘတို့ အြပစ် ဟုတ်ပါဘူး။ ဒါေပသိ တစ်ခုေတာ့ ေတွးြကည့်မိတယ်ဗျ။ အဲသလို လူေတွရာေထာင်ချီြပီး မြဖစ်မေန ထိန်းသိမ်းရမယ့်အြဖစ်ကို ေရာက်လာြပီဆိုြကပါစို့ဗျာ။ မဆိုစေကာင်း ဆိုစေကာင်း အင်ဒီယာဂန္ဒီြကီးလိုေပါ့။ ဘာဘာ ဘာမှ မသိဘူး။ အထက်က လုပ်ဆိုလို့ လုပ်လိုက်တာပဲ။ ဘာမှလာမေြပာနဲ့ သိချင်သူ့သွားေမး။ ဆိုတာမျိုးထက်စာရင် ဘယ်အတွက်လုပ်တယ်။ ဘယ်သူ့အတွက်လုပ်တယ်။ ဘယ်လိုအကျိုးအြမတ်မျိုးကို ေမျှာ်ကိုးလို့ လုပ်ရတယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အရင်ေမးြကည့်ရင် မေကာင်းဘူးလား။ ဒါမှ ကိုယ့်အသက်စွန့်ရတယ်ဆိုရင်လည်း တိုင်းြပည်အတွက် အသက်စွန့်ရတယ် လို့ ေသေသချာချာ သိသွားရတာေပါ့။
အမျိုး ဘာသာ သာသနာအတွက်ဆိုြပီး သူများက ရှို့ေပးတိုင်းေလာင်ရတဲ့မီးေတွ များလွန်းလို့ ဟုတ်သည် မဟုတ်သည် ေဝဖန်ရစ်ြကပါဦး လို့ အြကံေပးချင်ပါတယ်။ ဟုတ်တယ်ထင်လည်း သေဘာရှိေပါ့။
0 comments:
Post a Comment