“တရုတ်ြဖစ်ရတာ ဘယ်လိုေနသလဲ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် တရုတ် လို့ေရာ စိတ်ထဲမှာ ထားေသးရဲ့လား။”
လို့ ေမးလာရင် ဘယ်လိုေြဖရမှန်းေတာင် မသိပါဘူး။ အမှန်အတိုင်းေြပာရရင်ေတာ့ အေမရိကန်ေတွြကားထဲေရာက်ေနရင် အေမရိကန်တစ်ေယာက်လို့ ခံစားရြပီး တရုတ်ေတွြကားထဲြပန်ေရာက်သွားရင်ေတာ့ တရုတ်ြပန်ြဖစ်သွားတာေပါ့။ ကျီးေယာင်လည်း ေဆာင်ေနတာ မဟုတ်ဘူး။ ေဒါင်းေယာင်လည်း ေဆာင်ေနတာ မဟုတ်ဘူး။ ပတ်ဝန်းကျင်နှစ်ခုစလံုးမှာ အသားကျေအာင် ေနတတ်ေနြပီ။
အယူအဆ အေတွးအြမင် သေဘာထားဆိုတာ တြခားလူေတွ နားလည်ေစချင်ရင် စကားလံုးေတွနဲ့သာ ထုတ်ေဖာ်ြပသရစြမဲမို့ တခါတခါမှာ အဂင်္လိပ်ေဝါဟာရေတွ တရုတ်ဘာသာမှာ အလားတူ မရှိဘူးဆိုရင် တရုတ်ေတွဟာ အဲသလို အေတွးအြမင်မျိုး မရှိဘူး လို့ ယူဆလို့ရတယ်။ တချို့တရုတ်ေဝါဟာရေတွ အဂင်္လိပ်စာမှာ မရှိတာလည်း ဒီသေဘာေပါ့။
အဂင်္လိပ်ေတွရဲ့ စိတ်ေနသေဘာထားကို အဂင်္လိပ်ေတွမှသာ နားလည်နိုင်ြကသလို တရုတ်ေတွရဲ့ အေတွးအေခါ်ကိုလည်း တရုတ်ေတွသာ အလွယ်တကူ သေဘာေပါက်နိုင်စွမ်းရှိမယ်။ (ဒါေြကာင့်မို့ တရုတ်မေလးေတွကို ကိုယ့်ကိုနားလည်ေပးပါ ကေလးရယ် လို့ သွားေြပာရင် ဟိုက ေဝါ်ပုကျိေတာက် လို့ပဲ ြပန်ေြပာတာေနမယ်)။
ယင်းမာတို့ဘိုးဘိုးဟာ ေဟာင်ေကာင်မှာ သံုးနှစ်ေလာက်ေနသွားေပမယ့် အဲဒီမှာေြပာတဲ့ ကန်တုန်စကားကို သူမတတ်ပါဘူး။ အားအားရှိ စာဖတ်ေနတတ်ြပီး ဖတ်သမျှကလည်း သတင်းစာကလွဲရင် စာအုပ် သံုးအုပ်ပဲ ရှိတယ်။
“ယိကျင်း”
ရယ်၊
“ရှီဂျီ”
ရယ်၊ တရုတ်အဘိဓါန်ကေလးတစ်အုပ်ရယ်ပဲ။ တခါတုန်းကေတာ့ သူ့ကို ေမးြကည့်ဖူးေသးတယ်။ ဘာြဖစ်လို့ ဒါေတွချည့်ပဲ အြပန်ြပန်အလှန်လှန်ဖတ်ေနရသလဲ ဆိုေတာ့ ဖိုးဖိုးက ေသေသချာချာ ေတွးေတွးဆဆ နဲ့ ေြဖတယ်။
“ဖိုးဖိုး အရင်တုန်းကေတာ့ စာေတွ အများြကီး ဖတ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ အခုချိန်မှာေတာ့ ဖိုးဖိုးအတွက် ဝတ္ထုဇာတ်လမ်းေတွ၊ အံ့ဖွယ်သုတေတွက စိတ်ဝင်စားစရာ မေကာင်းေတာ့ဘူး။ အြပင်ေလာကမှာ ဘာေတွ ြဖစ်ပျက်ေနသလဲပဲ စိတ်ဝင်စားေတာ့တယ်။ အဲဒါေြကာင့် ဖိုးဖိုး သတင်းစာေတွဖတ်တယ်။ ကျန်တဲ့စာအုပ် သံုးအုပ်ကေတာ့ ဖိုးဖိုးစိတ်ေတွ ေတွေဝလာတဲ့အခါ အိုင်ချင်း (I Ching) ကိုဖတ်မယ်။ တရုတ်စကားလံုးေတွ အဓိပ္ပါယ်ဒွိဟြဖစ်လာရင် အဘိဓါန်စာအုပ်ြကည့်မယ်။ ဖိုးဖိုးတို့ တရုတ်ယဉ်ေကျးမှုထွန်းကားလာပံုကို သိချင်ရင် ရှီဂျီကိုဖတ်မယ်။ ဖိုးဖိုးအတွက်ေတာ့ အဲဒီစာအုပ်သံုးအုပ်ဟာ တရုတ်ြဖစ်ရကျိုးနပ်တဲ့အရသာပဲ။”
လျူဘန်ဟာ ရှန်းယုကို ဖန်ဘိုးဘိုးနဲ့ ေအာင်ေအာင်ြမင်ြမင် ေသွးခွဲလိုက်နိုင်ေပမယ့်ေတာင်ဘက် အရပ်က ရှန်းယုတို့ ချူနိုင်ငံနဲ့ စစ်မျက်နှာမှာေတာ့ မေအာင်ြမင်နိုင်ေသးပါဘူး။ သူကိုယ်တိုင် စပါးကျီအေစာင့်ဘဝကေန စစ်ဗိုလ်ချုပ်ြကီးရာထူးတိုးေပးထားတဲ့ ဟန်ကျင်းကေတာ့ ေြမာက်ဘက် စစ်မျက်နှာမှာ ပညာရှိချင်ယုကို တိုက်ေနရတယ်။
ချင်ယုဟာ ငယ်ငယ်က ကွန်ြဖူးရှပ်စ်ေကျာင်းမှာ စာသင်ေနခဲ့တုန်း ဆန်အဲဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ေယာက်နဲ့ အသက်ေပးမတတ် ချစ်ြကခင်ြကသတဲ့။ သူတို့ ေဝနိုင်ငံကို ချင်ဧကရာဇ်ြကီး လာသိမ်းြပီး စာအုပ်မီးရှို့ ေကျာင်းသားေြမဖို့ လုပ်ေတာ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ေယာက် ေတာခိုြပီး နန်းကျဘုရင်ေတွကို နန်းတင်ဖို့၊ စာသင်ေကျာင်းေတွ ြပန်ဖွင့်ဖို့လုပ်တဲ့အတွက် ချင်တိုင်းြပည်က ဘလက်လစ်စ် ထုတ်လိုက်တာေြကာင့် ချူနိုင်ငံဘက် ထွက်ေြပးတိမ်းေရှာင်ေနြကရသတဲ့။
အဲဒီအချိန် နယ်စပ်က ေဆာင်ြပည်နယ်မှာ သူပုန်ထေတာ့ သူတို့လည်း ဝမ်းသာအားရ ပူးေပါင်းလိုက်ြကေရာ။ ချင်အင်ပါယာကျဆံုးချိန်မှာ ေဂျာင်ေကာြကီးတို့ ရှန်းယန်ေနြပည်ေတာ်ကို သူပုန်ေတွ ဝိုင်းတုန်းက နန်းထဲရှိတဲ့ တပ်ေတွနဲ့ ကာကွယ်ေပးခဲ့တဲ့ ဘဏ္ဍာစိုးဆန်းလျန်ဟာ သူပုန်ေခါင်းေဆာင် ရှန်းယုရဲ့ဦးရီးေတာ်ကို နှိမ်နှင်းြပီးတာနဲ့ ေြမာက်ဘက်က ေဆာင်ြပည်နယ်ကို လာဝိုင်းပါတယ်။ ဒီအခါမှာ ေဆာင်ဘုရင်က ဆန်အဲနဲ့အတူ ဂျူလူးြမို့ကို ထွက်ေြပးရင်း ဟိုမှာ ပိတ်မိေနေရာ။ ချင်ယုကေတာ့ အဲဒီအချိန် အြပင်ေရာက်ေနလို့ လွတ်သွားသတဲ့။
ဆန်အဲခမျာ ချင်ယုကို ကယ်ပါယူပါ တစာစာ ေအာ်ေသာ်လည်း ဟိုက မကယ်ပါဘူးတဲ့။ သူ့ဦးရီးေတာ်သတင်းြကားတာနဲ့ ရှန်းယုက အြပင်းချီလာြပီး ချင်တပ်ေတွကို တိုက်ထုတ်ပစ်လိုက်တဲ့အတွက် သူတို့လည်း အသက်ချမ်းသာရာရသွားရှာတယ်။
ဒါေပမယ့် ချင်ယု နဲ့ ဆန်အဲတို့အြကားမှာ စိတ်ေတွ နာကုန်တယ်။ အဲဒီဂျူလူးတိုက်ပွဲမှာ ချင်ယုက ချင်နိုင်ငံကစစ်သူြကီး ဘဏ္ဍာစိုးဆန်းလျန်ဆီကို ချင်အင်ပါယာ ကျရှံုးေတာ့မှာမို့ ရှန်းယုဆီမှာ လက်နက်ချ အညံ့ခံသင့်ေြကာင်း တိုက်တွန်းခဲ့တဲ့စာဟာ အင်မတန် နံမယ်ေကျာ်ပါတယ်။ ဒါေပမယ့် စာအေြကာင်းေပအေြကာင်း နားမလည်တဲ့ စစ်သူြကီးရှန်းယုက သူ့အစား ဆန်အဲကို ေဆာင်ဘုရင်အြဖစ် နန်းတင်လိုက်ေတာ့ ချင်ယုခမျာ ေဂျေတွဝင်ရလွန်းလို့ အိပ်လို့ေတာင် မေပျာ်ဘူး။
ဒါေြကာင့် သူ့အချစ်ေဟာင်းြကီး ဆန်အဲကို တိုက်ဖို့အတွက် ချီနိုင်ငံက ေရာင်စစ်သူြကီးဆီမှာ စစ်ကူသွားေတာင်းတာေပါ့။ စစ်ကူအားကိုးနဲ့ ချင်ယုက ဆန်အဲကို တိုက်ထုတ်ြပီး ေဆာင်ဘုရင် အေဟာင်းကိုပဲ ြပန်နန်းတင်တဲ့အခါ ရှန်းယုကို နားရွက်တံေတွးဆွတ်သလို မြဖစ်ပါလား။ သူ့ထက်ပိုြပီး မျက်နှာ တံေတွးနဲ့ေထွးသလို ြဖစ်ရတဲ့သူကေတာ့ နန်းတင်ေပးတဲ့ ချင် ဘက်က ရှန်းယုဆီ မေြပးပဲ ဟန် ဘက်က မဟာရန်သူေတာ်ြကီး လျူဘန်ကို မှ အကူအညီသွားေတာင်းတဲ့ ဆန်အဲပါပဲ။
ရိုးရိုးသွားေတာင်းတာေတာင် မဟုတ်ဘူး။ ရှန်းယုရဲ့ အမျိုးတစ်ေယာက်ကို ေခါင်းြဖတ်ြပီး လက်ေဆာင်အြဖစ် ယူသွားေသးတာတဲ့။ ဟိုကလည်းပဲ ငါ့ရန်သူရဲ့ရန်သူဆိုတာ မိတ်ေဆွပဲ လို့ဆိုြပီး ဝမ်းသာအားရကို ခိုလှံုခွင့်ေပးလိုက်တယ်။ အခု အဲဒီဆန်အဲဟာ လျူဘန်ရဲ့လက်ေထာက် ဗိုလ်ချုပ်ြကီးဟန်ကျင်းနဲ့ ေြမာက်ဘက်စစ်မျက်နှာမှာ ပညာရှိချင်ယုကို တိုက်ေနတာေပါ့။ နားရှင်းေအာင် ေြပာရရင်
“ချင်”
နဲ့
“ေဆာင်”
နဲ့ တိုက်ေနတဲ့အြကားကို အခု
“ဟန်”
ဝင်စွက်ဖက်လာတာ။ ပဋ္ဌာန်းဆက်ေတွက အဲသလိုရှိေနပါတယ် တရားနာပရိသတ်ေရ။ (ချ ချိ ချု ေချ ချဲ ေချာ ချန် ချို နဲ့ မျက်စိေတွကို လည်ေနေလာက်ေရာေပါ့။ ေြပာသားပဲ တရုတ်စာက တရုတ်မှ နားလည်ပါတယ် လို့)။
စစ်သူြကီးဟန်ကျင်း ေဆာင်နိုင်ငံ မေရာက်ခင်မှာ လီ ဆိုတဲ့ စာေပသမားတစ်ေယာက်က ချင်ယုဆီလာြပီး အြကံေပးသတဲ့။ (သူတို့တရုတ်ြပည်မှာ အြကံေပးေတွ တယ်ေပါသကိုးဗျာ)။
“ေရှးဆိုရိုးစကား”
တစ်ခုရှိတယ်။
“ရိက္ခာကို ေဝးေဝးသယ်ရင် တပ်ထဲ အစာမရှိ ြဖစ်တတ်တယ်။ ထမင်းချက်ရင်းမှ ထင်းခုတ်ရင် ဗိုက်ထဲ အစာမရှိ ြဖစ်တတ်တယ်။”
တဲ့။ ရန်သူ့တပ်ေတွဟာ ေတာေတွေတာင်ေတွြကား ခရိးြကမ်းြဖတ်လာတာေြကာင့် လူမဆိုထားနဲ့ ြမင်းများေတာင် ပန်းလှြပီ။ တေအာင့်ေလာက်ေနရင် သူတို့တပ်က ရိက္ခာသယ်တဲ့လှည်းေတွဟာ ေနာက်ကျန်ေနရစ်မှာ မလွဲဘူး။ ကျွန်ေတာ်မျိုးြကီးကို စစ်သည်သံုးေသာင်းေလာက်သာ ခဏငှားပါ။ ြဖတ်လမ်းကသွားြပီး ခါးလယ်က ြဖတ်တိုက်ေပးပါ့မယ်။ ဒီအေတာအတွင်း သင်စစ်သူြကီး ြမို့ရိုးအတွင်းမှာသာ အခိုင်အမာ ခုခံေနပါ။
ခရီးပန်း၊ ဝမ်းဆာ၊ စားစရာမရှိတဲ့ ဟန်စစ်တပ်ဟာ ေရှ့တိုးထမ်းပိုး ေနာက်ဆုတ်လှည်းတုတ် နဲ့ ေတွ့ရပါလိမ့်မယ်။ ရန်သူ့တပ်ေတွ ြပန်ဆုတ်တဲ့အခါ လမ်းကေစာင့်ြပီး ေပျာက်ကျားစံနစ်နဲ့ ေချမှုန်းလို့ ရပါတယ်။ ဒင်းတို့ေတာင့်ခံနိုင်လှ လွန်ေရာကျွံေရာ ဆယ်ရက်ထက် မပိုပါဘူး။ ဟန်ကျင်းနဲ့ ဆန်အဲရဲ့ ေခါင်းနှစ်ေခါင်းကို ဗန်းေပါ်တင်ဆက်ပါ့မယ်။” လို့ ေြပာသတဲ့။
အြကံကေတာ့ ေကာင်းပါရဲ့။ ဒါေပမယ့် ဟန်က ရှိေသးသေလ။ ချင်ယုက ပညာတတ်၊ ဂုဏ် နဲ့ ြဒပ်နဲ့ ေနတာ။ သတ္တိလည်း မနည်းပါဘူး။ ရန်သူကို ပရိယာယ်သံုးြပီး ေနာက်ေကျာက ဓါးနဲ့ထိုးတဲ့အကွက်မျိုး မသံုးဘူး။ ေြကာက်ေြကာက်နဲ့ ြမို့တံခါးပိတ်ြပီး မီးမှိတ်ေနမယ့်အစားလည်း မဟုတ်ဘူး။ မဟာရန်သူအချစ်ေတာ်ြကီး ဆန်အဲေရှ့မှာလည်း သိက္ခာအကျ မခံနိုင်ဘူး။ အဲ သူ့အတွက် ပိုသိက္ခာကျေစတာကေတာ့ ပညာတတ်ချင်းအတူတူ တစ်မူးပိုရှူတဲ့ကိစ္စေလ။
ေသနဂင်္ဗျူဟာစစ်ပညာဆိုတာ ကွန်ြဖူးရှပ်စ်ေကျာင်းေတာ်မှာ သူလည်း သင်ခဲ့ဖူးသားပဲ။ ရန်သူထက်ကိုယ်က အင်အားဆယ်ဆသာေနရင် ဝိုင်းရံပိတ်ဆို့တိုက်ခိုက်ပါတဲ့။ နှစ်ဆေလာက်သာေနရင်ေတာ့ ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်ပါတဲ့။ ဟန်ကျင်းတို့တပ်ေတွက အင်အားတစ်ေသာင်းေလာက်ရှိတယ် ဆိုတာ အလကား။ တကယ်တမ်းရင်ဆိုင်ေတွ့ရင် သံုးေလးေထာင်ထက် မပိုပါဘူး။ ခရီးပန်းေနေတာ့ တိုက်ခိုက်ဖို့ အင်အားလည်း ရှိမှာမဟုတ်ဘူး။ ေနာက်က စစ်ကူေတွမလာခင် ချက်ချင်းကိုယ်တိုင်ထွက်တိုက်တာသာ အေကာင်းဆံုး လို့ ကိုတတ်ပ လုပ်လိုက်သတဲ့။
ဟန်စစ်တပ်ကလွှတ်ထားတဲ့ ေထာက်လှမ်းေရးေတွက အဲဒီသတင်းကို ြကားသွားေတာ့ ဝမ်းသာလွန်းလို့ မျက်ရည်များေတာင် လည်ရှာတယ်။ ြမို့ရိုးနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ စခန်းချတပ်စွဲလိုက်တယ်။ ညဉ့်နက်သန်းေကာင်ကျမှ လက်ေရွးစင်ြမင်းသည်ေတာ် ၂၀၀၀ ေလာက်ကို သူတို့ဟန်နိုင်ငံရဲ့ အနီေရာင်အလံေတာ်ေတွ ထုတ်ေပးတယ်။ ညတွင်းချင်း ေတာင်ေပါ်လမ်းကပတ်ြပီး ခံတပ်အေနာက်ဘက်ကို ေရာက်ေအာင်သွား။
ကင်းပုန်းဝပ်ေန။ ဒီဘက်က တစံုတရာ အချက်မြပမချင်း ထွက်မလာနဲ့ လို့ မှာတယ်။
“ငါတို့တပ်ေတွ ဆုတ်သွားတာ ြမင်ရင် ချင်ယုကေတာ့ ြမို့ထဲကထွက်ြပီး ေနာက်ကလိုက်တိုက်မှာ မုချပဲ။ အဲဒီအခါကျရင် မင်းတို့က ြမို့ေစာင့်တပ်ကို ဝင်စီးြပီး သူတို့ေဆာင်အလံေတွကို ြဖုတ်ချြပီး ငါတို့ ဟန်အလံေတွကို တင်ရမယ်။”
လို့ ေသေသချာချာ မှာထားတယ်။ အဲဒီေနာက်ေတာ့ တပ်သားေတွကို လက်ကျန်ရိက္ခာေတွ အကုန်ထုတ်ေပးြပီး
“ဝလင်ေအာင် စားထားနှင့်ြက။ နက်ြဖန်ညေန ေဆာင်ကိုသိမ်းြပီးေတာ့မှပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ညစာစားရင်း ြပန်ဆံုြကမယ်။”လို့ ေြပာလိုက်သတဲ့။ အင်အားချင်းမမျှမှန်းသိတဲ့ ဟန်တပ်သားေတွကလည်း
“တို့ဗိုလ်ချုပ်က အေရးထဲ လာ ေနာက်ေနေသးတယ်။ တို့က အင်အားသံုးေသာင်းေတာင် မြပည့်ဘူး။ ဟိုက စစ်သည်နှစ်သိန်းရှိတယ်။ ရွဲ့ေြပာတာေနမှာ။ ငါတို့လည်း ြပန်ရွဲ့ြကတာေပါ့”
ဆို ေပျာ်ေပျာ်ပါးပါး ေသာက်ြကစားြကသတဲ့။
ေနာက်ေန့ကျေတာ့ ဗိုလ်ချုပ်ဟန်ကျင်းက စစ်သည်တစ်ေသာင်းကို ြမစ်ဘက်ေကျာေပးြပီး တပ်ြဖန့်ထားလိုက်သတဲ့။ ေဆာင်တပ်ကေကာင်ေတွေတွ့ေတာ့
“ဒီေကာင်ေတွ ေြကာက်လွန်းလို့ ေြကာင်သွားြပီ။”
ဆိုြပီး တဟားဟား ရယ်ြကတယ်။ ြကည့်ေနရင်းပဲ ဟန်စစ်သည်ေတွက အလံေတွ တံခွန်ေတွ ြဖန့်ထုတ်လိုက်ြပီး ေဆာင်ြမို့ရိုးဘက်ကို မုရိုးစည်ေမာင်းတီးလို့ ညာသံေပးြပီးတက်လာတယ်။ ြမို့ထဲက ေဆာင်စစ်သည်ေတွ ထွက်တိုက်ေတာ့ ဟုတ္တိပတ္တိ ရင်ဆိုင်တိုက်လိုက်ေသးတယ်။ တေအာင့်ေလာက်ေနေတာ့မှ အင်အားချင်းမမျှလို့ တပ်လန်တဲ့ပံုစံနဲ့ ြမစ်ဘက်ကို ြပန်ဆုတ်တယ်။ ေဆာင် စစ်သည်ေတွက အားတက်သေရာ ေနာက်ကနင်းလိုက်လာတဲ့အခါ ြမစ်ကမ်းနံေလးမှာ တိုက်ပွဲ အြပင်းအထန် ရင်ဆိုင်ေတွ့ြကြပန်တယ်။
အဲဒီအချိန်ကျမှ ဗိုလ်ချုပ်ဟန်ကျင်းက အလံေတွ ေဝှ့ရမ်း ဘင်ခရာသံေတွေပးလို့ အချက်ြပလိုက်တဲ့အခါ ပုန်းေနတဲ့ ဟန်စစ်သည်ေတွက ြမို့ရိုးေစာင့်တပ်ေတွကိုစီးြပီး ဟန်အလံေတွ ရဲေနေအာင် တင်ေပးလိုက်တယ်။ တချိန်တည်းမှာပဲ တပ်စွဲထားတဲ့ စခန်းထဲက လူစံုလက်နက်စံုနဲ့ အင်အားအြပည့်သံုးြပိး တရြကမ်းတိုက်စစ်ဆင်ေတာ့တယ်။ မွန်းလွဲပိုင်းေလာက်အထိ အရှံုးအနိုင် မြပတ်သားေသးပဲရှိခိုက် ေဆာင်စစ်သည်ေတွကို ြမို့တွင်းြပန်ဆုတ်ဖို့ အမိန့်ေပးလိုက်တဲ့အခါ ြမို့ရိုးေပါ်မှာ ဟန်အလံေတွ တလူလူလွင့်ေနတာ ေတွ့လိုက်ရလို့
“ဒီေကာင်ေတွ ဘယ်ချိန်ကများ ငါတို့ြမို့ကို သိမ်းသွားပါလိမ့်။”
လို့ ဇေဝဇဝါ ြဖစ်သွားတယ်။ ငါတို့ဘုရင်များ သူတို့လက်ေအာက် ကျသွားလို့လားဆို တပ်လန့်ြပီး ဖရိုဖရဲြဖစ်ကုန်ရာက ေနာက်ဆံုးေတာ့ တပ်ပျက်သွားတယ်။ ကစဉ့်ကလျားြဖစ်ေနတဲ့ ေဆာင်တပ်ေတွကို ဟန်ကျင်းက အလွယ်တကူ အနိုင်ယူလိုက်ြပီး ချင်ယုကို ေခါင်းြဖတ်ပလိုက်တယ်။
ေဆာင်ြမို့ေတာ်ကို သိမ်းအြပီးမှာ ဟန်ကျင်းက အပူတြပင်း လိုက်ရှာတဲ့ လူတစ်ေယာက်ကေတာ့ အြကံေပးေကာင်းလျက် ေဘးထွက်ထိုင်ေနရတဲ့ စာေပသမား လီ ပါပဲ။ သူ့လက်ေအာက်က စစ်သည်ေတွနဲ့ ေအာင်ေသေအာင်သားစားတဲ့ ပွဲမှာ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ေစသတဲ့။ ြပီးမှ
“အခုချိန်မှာ ေြမာက်ဘက်ကိုစစ်ချီြပီး ယန်နိုင်ငံကို တိုက်လိုပါတယ်။ ြပီးမှ အေရှ့ဘက်က ချီနိုင်ငံကို သိမ်းပါမယ်။ အဲဒါ သင်လူြကီးမင်း ဘယ်လိုသေဘာရပါသလဲ။”
လို့ ေမးသတဲ့။
“သံု့ရမင်းမှုထမ်းတစ်ဦးတွင် ရဲစွမ်းသတ္တိ ရှိေသးအံ့ေလာ။ စစ်ရှံုးမူးမတ်တစ်ဦးတွင် ဘုန်းတန်ခိုးဂုဏ်ေရာင် ထွန်းေြပာင်နိုင်အံ့ေလာ။ အကျဉ်းသားမျှသာြဖစ်သူတစ်ဦးအေနြဖင့် ထင်ြမင်ချက်ေပးရန် မဝံ့ပါ။”
လို့ ေလျှာက်တင်သတဲ့။
“ေရှးက ယူနိုင်ငံက အမတ်ြကီးကို ချင်နိုင်ငံက သိမ်းပိုက်တဲ့အခါမှာလည်း သူက အြကံေကာင်းဉာဏ်ေကာင်းေတွ ေပးတဲ့အတွက် ချင်မင်းဆက် ဘုန်းတန်ခိုးြကီးထွားခဲ့ရဖူးတဲ့ သာဓက ရှိတယ်။ ယူအမတ်ြကီးဟာ သူ့ဘုရင်နဲ့သူတုန်းက အသံုးမကျပဲ ကျူးေကျာ်သူဘုရင်ကိုသာ အလုပ်ေကျွးြပုသူလို့ေတာ့ ဘယ်ေြပာလို့ ရမလဲ။ ယူဘုရင်တုန်းက အသံုးမချြဖစ်တဲ့ အြကံဉာဏ်ေတွကို ချင်ဘုရင်က ေအာင်ေအာင်ြမင်ြမင် အေကာင်အထည်ေဖာ်နိုင်လို့ မဟုတ်ဘူးလား။ ချင်ယုကသာ လီပညာရှိစကားကို နားေထာင်ခဲ့ရင် ခုချိန်မှာ လက်နက်ချရတဲ့သူက ငါလည်း ြဖစ်ချင်ြဖစ်ေနမှာ။ အဲဒါေြကာင့် ငါ့အေနနဲ့ မင်းရဲ့ အြကံဉာဏ်ေတွကို တေလးတစား လိုက်နာလိုပါတယ်။”
တဲ့။ ဒီလိုနဲ့ အြပန်အလှန် ေြခအတင် စကားေတွ ြငင်းခံုြပီးတဲ့ေနာက်မှာ လီက
“ဒါဆိုရင်လည်း စစ်ပန်းေနတဲ့ တပ်သားေတွကို ေဆာင်မှာ အေမာေြဖြပီး အားြပည့်ပါေစဦး။ ေဆာင်လူငယ်လူရွယ်နဲ့ ကေလးသူငယ်ေတွကို စည်းရံုးေချပါဦး။ ဒါမှ ယန်ဘက်ကို စစ်မျက်နှာလှည့်သွားရင် ေဆာင်ဘက်ကြပည်သူေတွအတွက် ေနာက်ေြကာင်းေအးရမယ်။ ယန် ကို သိမ်းချင်ရင် စစ်ချီမယ့်အစား သံတမာန်လွှတ်ြပီး သစ္စာေပးခိုင်းရင် ပိုသင့်ေတာ်ပါလိမ့်မယ်။ ယန်ကို ေအာင်ြမင်ေတာ့မှ အေရှ့ဘက် ချီနိုင်ငံကို ဆက်စည်းရံုးပါ။”
လို့ အြကံေပးသတဲ့။ သူခန့်မှန်းသလိုပဲ ယန်ဘုရင်က အညံ့ခံလာတဲ့အတွက် လျူဘန့်ဆီ သတင်းေကာင်းပို့လိုက်ြပိး ဆန်အဲကို နန်းြပန်တင်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီအချိန်မှာ လျူဘန်က ကျွမ်းယန်ြမို့အနီးက ချန်ေကာင်းမှာ ရှန်းယုတပ်ေတွကို ရိက္ခာြဖတ်ဖို့ ေအာစပါးကျီကို သိမ်းဖို့ စီမံေနတယ်ေလ။ သတင်းြကားြကားချင်း ရထားတစ်စီးနဲ့ ညတွင်းချင်း အြပင်းနှင်လာတဲ့ လျူဘန်ဟာ ခရီးေရာက်မဆိုက်ပဲ ဟန်ကျင်းတဲနန်းထဲက အမိန့်ေပးတံဆပ်ြပားကိုယူြပီး တပ်မှူးတပ်သားေတွကို အစည်းအေဝးေခါ်တာ ဟန်ကျင်းနဲ့ ဆန်အဲေတာင် မသိလိုက်ရပါဘူးတဲ့။ သူ့ကိုယ်သူ ဟန်တပ်မြကီးရဲ့ အြကီးအကဲခန့်ြပီး ဆန်အဲကို ေဆာင်ဘုရင်အြဖစ် နန်းတင်၊ ဟန်ကျင်းကိုေတာ့ ဝန်ြကီးချုပ်ရာထူးေပးလိုက်သတဲ့။
ြပီးတာနဲ့ ေသသွားတဲ့ ချင်ယုတပ်ေတွကို စုစည်းြပီး အေရှ့ဘက်က ချီနိုင်ငံကို ဆက်သိမ်းဖို့ ဟန်ကျင်းကို ေခါင်းေဆာင်ေစလွှတ်လိုက်တယ်။ သူကိုယ်တိုင်ကေတာ့ မူလက ဟန်ကျင်းဦးေဆာင်တဲ့တပ်ေတွကိုေခါ်ြပီး ေတာင်ဘက်ြပန်ဆင်းသွားတယ်။ အဲဒီမှာ ရှန်းယုက ချန်ေကာင်းြမို့ကိုစီးထားြပိး ေအာစပါးကျီကလည်း သူ့လက်ထဲမှာပဲ ရှိေသးတာကိုး။ အင်အားေတွြဖည့်တင်းြပီးေပမယ့် လျူဘန်ဟာ ရှန်းယု နဲ့ ထိပ်တိုက်ရင်မဆိုင်ပဲ ချူနယ်စပ်မှာ ေပျာက်ကျားစံနစ်နဲ့တိုက်ေနတဲ့ ဖန်ယုဆီကို စစ်ကူေတွ ပို့လိုက်၊ ရှန်းယုတပ်ကိုသွားမယ့် ရိက္ခာလှည်းေတွကို ြဖတ်တိုက်လိုက် လုပ်ေနတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဆရာေပါသွပ်က ချီနိုင်ငံကိုသွားဖို့ သူ့ကိုတမန်အြဖစ် ေစလွှတ်ခိုင်းတယ်။ ဟိုအရင်က ရှန်းယုဝိုင်းထားတဲ့ ချီနိုင်ငံမှာ ေရာင်ဘုရင်ကို ြပည်သှူေတွကသတ်ြပီး ရှန်းယုဆီမှာ အညံ့ခံခဲ့ေပမယ့် သံု့ပန်းေတွကို အရှင်မထားမှန်းသိလို့ ေရာင် ရဲ့ သားကို နန်းတင်ြပီး အခိုင်အမာ ခုခံေနြကတယ်။
အင်အားနှစ်သိန်းေလာက်ရှိတဲ့ အဲဒီတပ်ြကီးသာ လျူဘန့်ဆီပါလာခဲ့ရင် ဘံုရန်သူြကီး ရှန်းယုကို စစ်မှက်နှာ နှစ်ဘက်ညှပ်ြပီး တိုက်နိုင်ေတာ့ မှာ မဟုတ်လား။ ဆရာေပါသွပ်ကို သူတို့အားလံုးေပးထားတဲ့ ဘွဲ့တစ်ခုကေတာ့ ေရွှလျှာရှင် ပါတဲ့။ သူ့လျှာကေလး သံုးလက်မေလာက်ဟာြဖင့် ေရွှချထားထိုက်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ပါပဲ လို့ ေြပာြကတယ်။ ေြပာလည်း ေြပာေလာက်ပါေပတယ်။ ချီဘုရင်မင်းြမတ်ကေလး ေရှ့ေတာ် ဝင်သွားြပီး “အသင်မင်းြကီး အခု ြပည်သူေတွရဲ့ နှလံုးသားမှာ ဘာရှိတယ်ဆိုတာ သိပါသလား။” တဲ့။ ဟိုက “မသိဘူး။ ေြပာြပပါဦး။” ဆိုေတာ့မှ
“ြပည်သူေတွရဲ့ နှလံုးသားမှာ ဟန်နိုင်ငံ ရှိတာေပါ့။”
“Ren xin gui Han” (Heart of the people belongs toး Han.)
လို့ ေြပာသတဲ့။ တရုတ်ြပည်မြကီးရဲ့ ေြမပံုေပါ်မှာဆိုရင်လည်း ဟန်နိုင်ငံရှိခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ ေနရာဟာ အလယ်ဗဟိုကျကျ နှလံုးသားရပ်ဝန်းမှာ တည်ရှိတယ် လို့ ေြပာရမယ်။ အေရှ့ဘက်မှာ ချူ ၊ ချီ နဲ့ ယန် နိုင်ငံ၊ အေနာက်ဘက်မှာေတာ့ ချင်နိုင်ငံ၊ ေြမာက်ဘက်မှာ ေဆာင်နိုင်ငံ ရှိတယ်။ အဲဒါေြကာင့် တရုတ်ြပည်ြကီးမှာ တရုတ်အဆန်ဆံုးနိုင်ငံကို ြပပါဆိုရင် ဟန်နိ်ုင်ငံအြပင် ြပစရာ မရှိဘူး။ ကိုယ်တို့ဆီက မန္တေလးြမို့ြကီး နဲ့ တူသလားလို့။ (ခုေတာ့ မန္တေလးေတာင် နှလံုးသားက ဟန်နိုင်ငံမှာ ရှိေနမလား မေြပာတတ်)။
ဒီစကားပံုဟာ တရုတ်လူမျိုးေတွအတွက် တရုတ်စစ်စစ်အြဖစ် ခံစားရတဲ့ ဝံသာနုစိတ်ဓါတ်ကိုလည်း ညွှန်းတယ်။ ၁၉၉ရတုန်းက မာဂရက်သက်ချာြကီး တိန့်ေရှာင်ဖိန်နဲ့ လက်မှတ်ထိုးြပီး ေဟာင်ေကာင်ကျွန်းကို ြပန်အပ်စဉ်မှာ ယင်းမာရဲ့ မိတ်ေဆွ အေမရိကန် ေရနံလုပ်ငန်းရှင်တစ်ေယာက်ဟာ လိုင်ေဘးရီးယား လို့ေခါ်တဲ့ အာဖရိကနိုင်ငံေသးေသးကေလးတစ်ခုမှာ ေရာက်ေနခဲ့တယ်။
လူမေရာက် ြမင့်မိုရ်ေတာင်ဆိုသလို အဲဒီက ကပ္ပလီေတွြကားထဲမှာလည်း တရုတ်ထမင်းဆိုင်ကေလးတစ်ဆိုင် ရှိေနတာကေတာ့ အံ့ဩစရာ မေကာင်းပါဘူး။ အံ့ဩစရာေကာင်းတာက ဆိုင်ထဲမှာ ဘာတစ်ခုမှ ချိတ်မထားပဲ စက္ကူအနီရဲရဲြကီးနှစ်ချပ်ေပါ် တရုတ်စာလံုး မဲမဲြကီးေတွ ေရးထားလို့ ဓါတ်ပံုရိုက်ယူလာြပီး ကယ်လီဖိုးနီးယားမှာ ယင်းမာကို ြပတဲ့အခါ အဲဒီ
“Ren xin gui Han”
ြဖစ်ေနတယ်။ မိတ်ေဆွြကီးကေတာ့ တအံတဩနဲ့
“မင်းတို့တရုတ်ေတွဟာ အာဖရိက ေတာနက်ထဲမှာေနရင်းကလည်း နှလံုးသားက ဟိုမှာပဲ ကျန်ေနတုန်းပဲ။”
လို့ ေကာက်ချက်ချတယ်။ အဲဒီအချိန်က ေဟာင်ေကာင်ကျွန်းကို ြပည်မြကီးဘက် ြပန်အပ်ေရး မအပ်ေရးကိစ္စဟာ တရုတ်လူမျိုးေတွ အြကားမှာ ေတာ်ေတာ်ြကီးကို ဂယက်ရိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ေကာင်းတာေတွလည်း ရှိသလို မေကာင်းတာေတွလည်း ရှိသေပါ့။ ကွန်ြမူနစ်လက်ေအာက်ကို ြပန်သွားရမှာ မဟုတ်လား။ ဒါေပမယ့် ေကာင်းသည်ြဖစ်ေစ ဆိုးသည်ြဖစ်ေစ၊ မြဖစ်မေန ြပန်ေရာက်သွားရြခင်း အေြကာင်းရင်းကေတာ့ အဲဒီ
“Ren xin gui Han”
တစ်ခုတည်းေြကာင့်ပါပဲ။
ဆရာေပါသွပ်ြကီးကေတာ့ အဲသည်စကားလံုးေလးလံုးနဲ့ ချီဘုရင်မင်းြမတ်ကို နိုင်ငံေရးစစ်ေရး အေနအထားေတွ ရှင်းြပပါတယ်။ အေရးြကီးတဲ့ လျူဘန် နဲ့ ရှန်းယု နှစ်ေယာက်ရဲ့ စိတ်ေနစိတ်ထား၊ စစ်အင်အားအေြခအေနေတွလည်း ပါတာေပါ့။ အဆံုးသတ်မှာေတာ့ ချီဘုရင်ကလည်း သူ့လျှာကို ေရွှချလွှတ်လိုက်ပါတယ်။ ရှန်းယုကိုဆန့်ကျင်ြပီး လျူဘန်နဲ့ မဟာမိတ်ြပုလိုက်တယ်။ ြပဿနာကေတာ့ လျူဘန်ဟာ ဆရာေပါသွပ်ကို ေလျှာ့တွက်တာလား၊ စစ်သူြကီး ဟန်ကျင်းကို ေလျှာ့တွက်တာလားေတာ့ မသိပါဘူး။
နှစ်ေယာက်လံုးမှာ တစ်ေယာက်ေယာက်ကသာ ေအာင်ြမင်နိုင်မယ် ထင်လို့ ေနမှာေပါ့။ ေဆာင်နိုင်ငံကိုလိုက်သွားြပီး ဟန်ကျင်းကို ချီနိုင်ငံကို ဆက်သိမ်းေချ လို့ ေစလိုက်တာလည်း သူပဲ မဟုတ်လား။ အခု ဆရာေပါသွပ်ြကီး ပွဲသိမ်းလိုက်လို့ ပိစ်ြဖစ်ေနတာ ဟန်ကျင်းက မသိလိုက်ပါဘူး။ ဒါေြကာင့် ြမစ်ဝါြမစ်ကို ြဖတ်ြပီး ချီနိုင်ငံထဲေရာက်လာတယ်။ လျူဘန်ဆီကလည်း စစ်ဆုတ်ဖို့၊ စစ်ရပ်ဖို့ ဘာညွှန်ြကားချက်မှ မလာဘူး။ စစ်တပ်ဆိုတာ စစ်မိန့်နဲ့ချီတက်ရတာမို့ အထက်ကအမိန့်တစံုတရာ မရမချင်း အရင်အမိန့်ကို လိုက်နာရံုပဲ ရှိတယ်။ (ေတာ်ပါေသးရဲ့။ တို့ဆီမှာေတာ့ အမိန့်ထွက်ြပီးတိုင်း ြပန်ြပန််လွှမ်းြခုလို့ရေပလို့။ ပညာရှိေတွေနတဲ့ တိုင်းြပည်ေပကိုးဗျ) ေအာက်လူေတွ ဝိုင်းေြမှာက်ေပးတဲ့အခါေတာ့ ပိုဆိုးေတာ့တယ်။
“ဒီအဖိုးြကီးက အေြပာေလးနဲ့ ဘုရင်ေတွကို ကပ်ဖားညာဝါး စားေသာက်ေနတာ။ တို့စစ်သူြကီးမင်းလိုမျိုး ရဲစွမ်းသတ္တိအြပည့် ေရှ့တန်းစစ်မျက်နှာမှာ တိုက်ရဲခိုက်ရဲတာလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့။ စစ်ေရးစစ်ရာဆိုတာ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ေတွထက် ဘယ်သူေတွက ပိုသိနိုင်ဦးမှာလဲ။”
ဆိုေတာ့ ဟန်ကျင်းြကီးလည်း ခါးေတာင်းကျိုက် မြဖုတ်ေတာ့ဘူး။ ဟိုဘက်မှာကလည်း မဟာမိတ်စာချုပ်ချုပ်ြပီးြပီဆိုေတာ့ အခုအခံမရှိ ြမို့ထဲကို ေရာက်လာြကေတာ့တယ်။ သစ္စာေဖာက်တာပဲလို့ စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးြဖစ်သွားတဲ့ ချီဘုရင်မင်းြမတ်က ဆရာေပါသွပ်ကို အခုချက်ချင်း အဲဒီတပ်ေတွကို ရုတ်သိမ်းဖို့ အမိန့်ေပးပါ ဆိုေပမယ့် ဆရာေပါသွပ်မှာ အဲသလို အမိန့်ေပးနိုင်တဲ့ အခွင့်အဏာ မရှိဘူး ြဖစ်ေနတယ်။ (စစ်ဘက်ကလူေတွကသာ အရပ်ဘက်မှာ လာလာအမိန့်ေပးလို့ရမယ်။ အရပ်ဘက်ကလူေတွကေတာ့ စစ်ဘက်မှာ သွားအမိန့်ေပးလို့ မရဘူးဆိုတာ တရုတ်အစဉ်လာေပါ့ေနာ်)။
ေနာက်ဆံုးေတာ့ ဆရာေပါသွပ်ြကီးခမျာ YKKO ပို့ြပီး ေြကးအိုးြပုတ်လုပ် အေသာက်ခံလိုက်ရသတဲ့။ အင်း ပညာတတ်က ပညာတတ်ပီပီ ကိုယ့်ပညာနဲ့ကိုယ်မေနပဲ စစ်ေရးနိုင်ငံေရးေတွမှာ သွားသွားအြကံေပးမိရင် ြပုတ်ေစာ်နံတတ်တယ်လို့ သင်ခန်းစာယူြကပါစို့ကွယ်။
တရုတ်ြပည်မှာ ဥမမယ်စာမေြမာက်ဘဝနဲ့ ြကီးြပင်းလာခဲ့ရတဲ့ တရုတ်မကေလး ယင်းမာဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အားလပ်ချိန်ေတွမှာ ကွန်ဖူးဇာတ်လမ်းေတွ ေရးေလ့ရှိပါတယ်။ တနဂင်္ေနွေန့တိုင်း ထိုင်ရာမထ အဲဒိစာေတွ ေရးေရးေနရတာ တေလာကလံုးေတာင် ေမ့ေမ့သွားတယ်။ ြဖစ်ချင်တာေတွ အားလံုးလည်း ဝတ္ထုထဲမှာ ဖန်တီးယူလို့ရတယ်ေလ။ ဘယ်ဇာတ်လမ်းမှာပဲ ြဖစ်ြဖစ် ယင်းမာက သိုင်းေလာကထဲက သူရဲေကာင်းတစ်ေယာက်ပဲ။ ဆရာသခင်ေတွကေတာ့ ေရှာင်လင်ဘုန်းေတာ်ြကီးေတွေပါ့။ ပညာေတွကေတာ့ မိုးပျံေနတာ
“မည်သို့လုပ်လိုက်သည်မသိ”
နဲ့တင် လူတစ်ရာေလာက် အတုန်းအရံုး ေသပလိုက်လို့ရတယ်။ စီမာချန်က ရှီဂျီထဲမှာ
“နှလံုးသားကို ပိုင်စိုးတဲ့ေြမ”
လို့ ဆိုလိုက်ေတာ့ ယင်းမာအေနနဲ့ ငါ ဘာြဖစ်လို့ တရုတ်ြပည်ကို အဲသေလာက် ချစ်ေနရတာလဲ လို့ စဉ်းစားမိပါတယ်။ တရုတ်ြဖစ်ရတဲ့ဘဝဟာ ဘာများ ေကာင်းသလဲ။ အဲဒီမှာတင် ဝုန်းကနဲ ထခုန်မိတယ်။ ေကာင်းတယ်ေလ။ ေကာင်းမှေကာင်း။ အဲဒီကွန်ဖူးသိုင်းဝတ္ထုေတွကိုက ေကာင်းတာ။ အဲဒါ တရုတ်ြဖစ်ရတဲ့အရသာပဲ။ ရှီဂျီမှာေရးထားတာကေတာ့
“jiang hu wen hui”
တဲ့။ အဂင်္လိပ်လို မြပန်လိုက်နဲ့။ အဲဒီစာလံုး မရှိဘူး။ တရုတ်ေတွချင်းပဲ နားလည်မှာမို့ တရုတ်စာလံုးပဲ ရှိတယ်။ ဒဲ့ြကီးဘာသာြပန်လိုက်ရင်ေတာ့
“ယဉ်ေကျးမှုဆိုတာ ြမစ်ေတွ ေရကန်ေတွကို အေြခြပုတယ်”
တဲ့။ သူတို့တရုတ်ယဉ်ေကျးမှုဆိုတာေတာ့ ကမ္ဘာရဲ့ဘယ်ေနရာမှာပဲ ြဖစ်ြဖစ် အားနည်းတဲ့သူေတွကို ေဖးမြပီး၊ ဖိနှိပ်တဲ့သူေတွကို ဆန့်ကျင်တဲ့ သိုင်းဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ပါပဲ။ အံမခန်းသိုင်းစွမ်းရည်ေတွနဲ့ ကွန်ဖူးသူရဲေကာင်းဟာ ဂုဏ်၊ ေငွ၊ အာဏာ၊ ပကာသနေတွကို ပမာမထားပဲ ကိုယ်ကျင့်တရား၊ လွတ်လပ်မှုနဲ့ သူရဲေကာင်းစိတ်ဓါတ်ကိုသာ အေလးထားသူတစ်ဦးေပါ့။
ရွက်ေြကွေတာ စာအုပ်ထွက်ြပီးကတည်းက ငယ်ငယ်ကဖတ်ခဲ့တဲ့ တရုတ်စာေပေတွ ြပန်ဖတ်ြဖစ်သွားတဲ့အခါ စိတ်ထဲမှာ ေရှးသေရာအခါက ကွန်ဖူးသူရဲေကာင်းကေလးကို ြပန်ြမင်ေယာင်လာတယ်။ အရိုးမရှိသလို ေပျာ့ေြပာင်းစွာ သက်ြပင်းကေလးလို ေပါ့ပါးတဲ့ ေြခလှမ်းကေလးေတွနဲ့ အိမ်ေခါင်မိုးေတွေပါ် လွှားကနဲ လွှားကနဲ ခုန်ပျံေကျာ်လွှားသွားြပီး နံရံေတွေပါ်မှာ ယင်ေကာင်တစ်ေကာင်လို နားေနတဲ့ လူငယ်ကေလးပါ။
ဒီလိုနဲ့ ကိုယ့်အေသွးထဲအသားထဲက တရုတ်ဗီဇကေလးက လှစ်ကနဲ ြပန်ေပါ်လာြပီး ငယ်ငယ်က အန်တီေလးနဲ့အတူ ထပ်ခိုးြကမ်းြပင်ေလးေပါ်မှာ စာေရးစာဖတ်ေနတဲ့ဆီကို ြပန်ေရာက်သွားပါတယ်။ တကယ်ေတာ့ ယင်းမာလည်းပဲ သန်းေပါင်းများစွာေသာ အြခားတရုတ်လူမျိုးများနည်းတူ ဟန်နိုင်ငံက ပိုင်စိုးထားတဲ့ နှလံုးသားနဲ့ပါပဲလား။
0 comments:
Post a Comment