ငယ်ငယ်ကတည်းက မှတ်မိေနသေလာက်ြဖင့် သြကင်္န်ြပီးတာနဲ့ အပူချိန်ေတွတရှိန်ရှိန်တက်ြပီး အိပ်မရေအာင် ပူေတာ့တာပါပဲ။ ကေလးဘဝတုန်းကေတာ့ မိတ်ေတွေပါက်တဲ့ရာသီေပါ့။ညဘက်ဆို အိုက်ကအိုက်၊ မိတ်ေတွကယား၊ ယပ်ေတာင်တစ်ေချာင်းနဲ့ အိပ်လို့ကို မရဘူး။ အိပ်ကာနီးေဆာ့ကစားထားလို့လူကလည်း ေချွးေစာ်ေတွနံလို့။ အိမ်ေရှ့က ပလက်ေဖာင်းကျယ်ကျယ်မှာ ကုလားထိုင်ေလးတစ်လံုးနဲ့ငုတ်တုတ်ထွက်ထိုင်ေနရတယ်။ လမ်းမကေတာ့ ေလကေလး တြဖူးြဖူးနဲ့ ေအးသေလ။ အိပ်ေပျာ်သွားမှလူြကီးေတွက လာနှိုးရင် အိမ်ထဲကို ဝင်အိပ်တယ်။ အခုေခတ်ထက်စာရင် အိမ်ေြခကလည်း သိပ်မရှိလှေသးဘူး။
ဘယ်အိမ်ြကည့်ြကည့်၊ အေပါ်ထပ် ေအာက်ထပ် နှစ်ထပ်ပဲ ရှိတယ်။ အိမ်ေရှ့ပလက်ေဖာင်းဆိုတာ ဘာေဈးသည်မှရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ ညအခါ လသာသာ။ ကစားမလား နားမလား လုပ်တဲ့ေနရာ။ အခုလို ပူတဲ့ရာသီဆိုရင်အေဖက မနက်တစ်ခါ ညတစ်ခါ တံမျက်စည်းလှည်းြပီး ေရတုတ်တုတ်ရွှဲေနေအာင် ေလာင်းထားတယ်။ သမံတလင်းဆိုေတာ့ဖုန်လည်း မထဘူး။ အပူေငွ့ေတွ ကုန်သွားရင် ေအးလာတယ်။ ညဘက်ဆို ကားလမ်းမေပါ်ေတာင် အသွားအလာကရှင်းေနြပီ။ လူေတွလည်း အပူဒဏ်ေြကာင့် ကိုယ့်အိမ်ေရှ့ကိုယ် ကုလားထိုင်ေလးေတွနဲ့ ထွက်ထိုင်ြက။ ကေလးေတွ ကစားတာေငးြကေပါ့။
တစ်ခါတေလ ဗိုလ်တစ်ေထာင်ကမ်းနားက ဆိပ်ခံေဘာတံတားေပါ် သွားထိုင်ြကေတာ့လည်းေအးလိုက်တာများေလ။ အရသာကိုရှိေနတာပဲ။ အဲဒီေခတ်က အဲယားကွန်းဆိုတာ ေပါ်မှ မေပါ်ေသးပဲ။ ပန်ကာေတာင်အနိုင်နိုင်။ ေရခဲေရေလးများ ေသာက်လိုက်ရရင် ဘဝင်ကို စိမ့်ေနေအာင်ေအးတာ။ ေခါင်းရင်းနားကသွားစိုက်ဆရာြကီးအိမ်မှာပဲ ေရခဲေသတ္တာဆိုတာ ြမင်ဖူးတယ်။
ညဦးပိုင်း သူ့သမီးက အိမ်နားကကေလးေတွေခါ်စာကျက်ခိုင်းလို့ရှိရင် အဲသည်အိမ်က ေရခဲေရ ေသာက်ချင်လို့ သွားသွားကျက်ရတာ အေမာ။ ဒါေပမယ့်လူဆိုတဲ့ သတ္တဝါဟာ ရာသီဥတုကေလးများ ပူြပင်းလာြပီဆိုရင် သည်လိုပဲ ေအးရာေအးေြကာင်း ရှာြကံေနတတ်တာပေဝသဏီကတည်းကပါ။
သည်လို ပူြပင်းေသာ့ေထွ ေနွရာသီေရာက်ရင် လူကလည်း ေချွးထွက်များလာေတာ့တချိန်လံုး ေရအိုးစင် ေြပးေြပးေမာ့ေနရတာ။ ေရအိုးကလည်း သဲအိုး စိမ့်အိုးကေလးဆိုေတာ့ဖက်ေတာင်ထားချင်စရာ။ ကိုယ်လိုပဲ လမ်းသွားလမ်းလာေတွလည်း ေရဆာေရငတ်ြကမှာေပါ့ ဆိုြပီးအိမ်ေရှ့ ဗန်ဒါပင်ကေလး ပတ်လည်မှာ အုတ်ခံုကေလးတက်ြပီး ေရချမ်းအိုးကေလးေတွ စီေနေအာင်တင်ထားတယ်။ အဲဒီေရအိုးစင်ကို ညတိုင်း ေဆးေြကာေရထည့်ရတယ်။ ေရအကျိုးဆယ်ပါး မေတာင်းပဲနဲ့ြပည့်တယ် လို့ ေြပာထားေတာ့ ကိုယ်ေတွ မပင်မပန်းလှူနိုင်တာကလည်း ဒါေလးရှိတာ။ ေမာင်နှမတေတွမပျင်းမရိ စိတ်ရှည်လက်ရှည် လုပ်ြကပါတယ်။
ေနွအခါဆို ေရကလည်း ရှားြပီဆိုေတာ့ ၄၇ လမ်းထဲကေရဘံုဘိုင်ကေလးမှာ တန်းစီြပီး ေရအိုးေရခွက်ေတွ ေဆးေြကာသန့်စင်၊ ေရပံုးကေလးနဲ့ ေရေတွြဖည့်ရတယ်။ မပျင်းပါဘူး။ ေပျာ်စရာြကီးပါ။ သူများအိမ်ေတွကလည်း သည်မှာပဲ တန်းစီြပီး ေရလာခပ်ြကတာဆိုေတာ့သည်ရာသီ ဘံုဘိုင်နံေဘးက အင်မတန် လူစည်တယ်။ သီချင်းေလး တေကျာ်ေကျာ်နဲ့ ပျားပန်းခပ်သလိုေရလာခပ်တဲ့ ေရထမ်းသမားြကီးလည်း ရှိတယ်။
အဲသည်ေခတ်တုန်းကေရေမာ်တာေတွ ေခတ်မစားေသးဘူး။ ကိုယ့်အိမ်ကလည်း ေအာက်ထပ်ဆိုေတာ့ ဂျိုးြဖူေရက ေမာ်တာနဲ့မတင်ပဲခံလို့ရတယ်။ ဒါေပမယ့် ခုရာသီကျေတာ့ ေရအားကနည်းသွားတာမို့ ဘံုဘိုင်ကလာတဲ့အားက စည်ပိုင်းထဲကိုသူ့ဘာသာ မတက်ေတာ့ဘူး။
ေရဇလံုအနိမ့်ကေလးနဲ့ ြပည့်ေအာင်ခံြပီးမှာ တိုင်ကီထဲ ကဲ့ကဲ့တည့်ရတယ်။ တခါတေလ ကိုယ့်ဘံုဘိုင်ပါ ေရမလာေတာ့ရင်ေတာ့ ေရအားေကာင်းတဲ့ လမ်းထဲက ဘံုဘိုင်မှာ သွားခပ်ရတယ်။ ေရကိစ္စေတွ အားလံုးြပီးစီးေတာ့မှ ေရမိုးချိုးြပီး ေအးေအးချမ်းချမ်း အိပ်ရတာ။
သီချင်းေတွအများြကီးဆိုတတ်သွားတာ အဲဒီကစတာပဲ။ ညတိုင်ကျရင် အိမ်ေနာက်ေဖး ဘံုဘိုင်နံေဘးမှာ ေရခံေရခပ်ရင်းနားထဲြကားဖူးနားဝ သီချင်းမှန််သမျှ ခုနှစ်ရက်သားသမီး နားမခံသာေအာင် နှိပ်စက်တယ်။ အိမ်ေနာက်မှာတည်ထားတဲ့တိုင်ကီသံုးလံုး မြပည့်မချင်း မအိပ်ရဘူး။ နို့မို့ ေနာက်ေန့ သံုးစရာ ေရမရှိဘူးေလ။ ကိုယ်ကေပါေပါသံုးချင် ေပါေပါြပည့်ေအာင် လျှံေအာင် ခပ်ရတယ်။ သူများေတွလည်း သည်လိုပဲ ခပ်ရတယ်။ မခပ်ချင် ေရထမ်းငှားေလ။ ကေလးပီပီ ေမာတယ်ပန်းတယ် ဘယ်ရှိလိမ့်မလဲ။ ပုဆိုးေလး တုတ်တုတ်ရွှဲနဲ့ေအးေအးချမ်းချမ်း လန်းလန်းဆန်းဆန်းပဲ။
ဗိုလ်ချုပ်လမ်းြကီးအတိုင်းရုပ်ရှင်ရံုေတွဘက်က ေလျှာက်လာခဲ့ရင် လမ်းမှာ ေရအိုးစင်ြကီးြကီး နှစ်ေနရာပဲ ရှိတယ်။ စပတ်လမ်း (ဗိုလ်ေအာင်ေကျာ်လမ်း) ထိပ်က တာယာဆိုင်ေရှ့မှာရယ်၊ ကိုယ့်အိမ်ေရှ့မှာရယ်။ ေနာက်ေတာ့ အေပါ်ထပ် ဓါတ်ပံုဆိုင်က ေရပိုက်နဲ့ ချေပးေတာ့ အခပ်ရသက်သာသွားတယ်။ ဘာေရသန့်ဗူးမှမေပါ်ေသးတဲ့ေခတ်မို့ ေနွဘက်ရန်ကုန် လမ်းေလျှာက်တဲ့သူေတွဟာ ေရချမ်းစင်ကေလးေတွမှာ ေသာက်ရင်ေသာက်၊ဒါမှမဟုတ်
“ေသာက်မလားကို့ ေသာက်မလားကို”
ဆိုတဲ့ ေရခဲေရသည်ကေလးေတွမှာ ေသာက်ရင်ေသာက်၊ဒါပဲေရွးစရာ ရှိတယ်။ ဆယ်တန်းေအာင်ြပီး ေဆးေကျာင်းမတက်ခင်အထိ ေသာက်ေရအိုးြဖည့်တဲ့ဝတ်တစ်ခါမှ မပျက်ခဲ့ဘူး။ အိမ်က အေဖေတွအဖွားေတွလည်း ကိုယ်တိုင်ဝင်လုပ်ေလ့ရှိေတာ့ သူတို့ဆီကသက်ြကီးစကား သက်ငယ်ြကားခဲ့ရတာေတွလည်း မနည်းဘူး။ အခုစာထဲမှာ ေရးေရးေနမိတဲ့ ပံုတိုပတ်စေတွကသူတို့ဆီက ြကားဖူးတာ။ ြငိမ်ြငိမ်ေနပါ နတ်သမီးရယ်ဆိုတာ သူတို့စကား။
ကိုယ်ကေကာ်ပီလုပ်ထားရံုသက်သက်။ (ခရက်ဒစ်ေပးတာ ခရက်ဒစ်ေပးတာ) သည်အေဖေတွ အဖွားေတွ စကားြကွယ်ခဲ့လို့ ေဟာသည် အူေြကာင်ကျားကေလးလည်းလှေတာသားနီးနီး ကိုေလအိုးြဖစ်ေနတာ။
ကေလးဘဝမှာတစ်ရက်မပျက် ေဆာင်ရွက်ရတဲ့ ဝတ္တရားေတွရှိတယ်။ မနက်အဖွားနဲ့ ေဈးလိုက်။ ဆယ်နာရီခွဲရင်ဘုန်းြကီးေကျာင်း ဆွမ်းချိုင့်သွားပို့။ တေန့ နှစ်ခါ သံုးခါ အိမ်ကအလုပ်သမားေတွအတွက်ေမာင်ေအးဆိုင်မှာ လက်ဖက်ရည်သွားဝယ်။ ညေနေနေအးရင် အိမ်ေရှ့က ပိေတာက်ပင် ေရေလာင်း၊ ညဘက်ကစားလို့ဝရင်ေရြဖည့်ေရခပ်၊ ေရချမ်းစင် အလုပ်လုပ်။ တခါတခါကျ စိတ်ညစ်မိေပမယ့် လူြကီးေတွ ခိုင်းတာဆိုေတာ့ဘယ်ေြပာရဲမလဲ။
လုပ်ရတာပဲ။ ေမွးထားတဲ့သမီးများ အဲလိုခိုင်းမိရင် မိုးြကိုးေတွ ပစ်သွားဦးမယ်။ အိမ်ေရာက်လို့ ကားေပါ်ကဆင်းရင် ကိုယ့်လွယ်အိပ်ကိုယ် သယ်မသွားဘူး။ သူလည်း သူ့ကုသိုလ်နဲ့သူေနမှာေပါ့။ ခုေတာ့ လူြကီးေတွေကျးဇူးေတွကို သေဘာေပါက်လာြပီ။ ရပ်ထဲရွာထဲ သူများတစိမ်းနဲ့အကျွမ်းတဝင် ေနထိုင်ဆက်ဆံတတ်လာတယ်။ ကိုယ့်ေမာင်နှမေမွးချင်းေတွ တက်ညီလက်ညီ အလုပ်လုပ်တတ်လာတယ်။ ကေလးပီပီ ေဆာ့တဲ့အချိန်ကျေတာ့လည်း ေြပာင်းဆန်ေအာင် ေဆာ့တာပဲေပါ့။
ကေလးဘဝကတည်းကခိုင်းလို့လုပ်တယ်ဆိုေပမယ့် လူြကီးေတွက ေရအကျိုးဆယ်ပါးကို နားလည်ေအာင် ရှင်းြပထားတယ်။ အလွတ်ရေအာင်လည်း ကျက်ခဲ့ရတယ်။
“သက်ရှည် ဆင်းလှ ချမ်းသာရ ဗလ ဉာဏ်ပညာ၊ စင်ြကယ်သန့်ရှင်းေကျာ်ေဇာြခင်း ခပင်းေချွရံြဖာ၊ ေရမငတ်ြငား လျှင်ြမန်သွား၊ ဆယ်ပါးေရကျိုးသာ။ ”
တဲ့။ ေရကုသိုလ်လုပ်တဲ့အခိုက်အတံ့မှာကိုပဲ အဲသည်အကျိုးေကျးဇူးေတွ မလွဲမေသွ ရလိမ့်မယ်လို့ ေသေသချာချာ ယံုြကည်ေစတယ်။ ဒါေြကာင့်မို့လို့ သည်တစ်သက်မှာ မေတာ်လို့များ ယမမင်းြကီးထံေမှာက် ေရာက်ရဦးမယ်ဆိုရင်ေတာ့ြကိးြကီးမားမား ေသေသချာချာ လှူတန်းဖူးတဲ့ အလှူဒါနဆိုရင် ေရကုသိုလ်ေတွ ြပုခဲ့ဖူးတယ်လို့ မေမ့မေလျာ့ ရဲရဲြကီး ေြပာနိုင်တယ်။
ကျန်တဲ့အလှူေတွမှာ အဲသည်တုန်းကေလာက် လံု့လေြကာင့်ကျစိုက်ခဲ့တာ မရှိဘူး။ ဆယ်တန်းေအာင်ေတာ့လည်း ေရွှတိဂံုဘုရားေပါ်က ေဝေနယျသုခ ေရချမ်းစင်အသင်းဝင်ြပီးေရအလှူေတွ ပါဝင်၊ ဘုရားေပါ်မှာ ေရကုသိုလ်ေတွ လုပ်ခဲ့တယ်။ အဖွားကေတာ့ ေဒါ်ေငွဇင်တန်ေဆာင်းကေရြကည်ေတာ်ဝတ်အသင်းမှာ ရာသက်ပန်အသင်းဝင်ြပီး ဝတ်မပျက် လှူတန်းတယ်။
အကျိုးစီးပွားချမ်းသာကိုေမျှာ်ကိုးလှူတန်းတာ မဟုတ်ေပမယ့် ကံ ကံ၏အကျိုးကို ယံုယံုြကည်ြကည်သဒ္ဒါပီတိစိတ်နဲ့ ေဝယျာဝစ္စကုသိုလ်ယူတာမို့အစွန်းအထင်း အညစ်အေြကး ဘာတစ်ခုမှ မရှိတဲ့ စင်ြကယ်ေသာဒါနေတာ့ အစစ်ပဲ။ အသက်အရွယ်ရလာတဲ့အခါဗုဒ္ဓဘာသာမို့လို့ အခါအခွင့်သင့်တိုင်း အလှူဒါနြပုြမဲ ြပုမိေသာ်ြငား ေရကုသိုလ်တုန်းကသဒ္ဒါတရားကို မှီတာ မရှိေသးဘူး။ အဲဒါဘိုးဘွားမိဘ သင်ြပေပးထားလို့ေပါ့။
တန်ဖိုးအားြဖင့်ပိုများတဲ့အလှူေတွ လှူမိသားပဲ။ ဒါေပမယ့် ဘယ်ဟာက ဘယ်လိုအကျိုးေပးမယ် ေရေရရာရာ ဘာမှ မသိဘူး။ မှတ်မှတ်သားသားလည်း မရှိေတာ့ဘူး။ ဒါေြကာင့် အကျိုးေပးရင်ေတာင် ေညာင်ပင်ြကီးေလာက်ေတာ့မေမျှာ်လင့်နိုင်ဘူး။ အကျိုးေပးချင်လည်း ေပးမှာေပါ့။
ဒါေပမယ့် မိဘဘိုးဘွားနဲ့ အတူတကွ၊လက်ကတီးေချွးကျ လှူရတန်းရတာ မဟုတ်ေတာ့ အတူတူ အကျိုးေပးဖို့လည်း မေသချာဘူး။ ေရစက်ဆိုတာအဲဒါေြပာတာေလ။ ေပးချင်တဲ့အကျိုးကိုေပး။ သူတို့ေတွနဲ့ အတူတကွ ြပည်လည်ဆံုဆည်း စံစားရတာေလာက်ဘယ်ဟာမှတန်ဖိုးမရှိဘူး။ သံသရာကို လည်ေစတတ်ေသာ ပပဥ္စတရားေတွ လို့ပဲ ေြပာေြပာ။ ေရစက်ရှိတဲ့သူေတွနဲ့ေတာ့ဆံုချင်တာ အမှန်ပဲ။
သည်ကေန့ေခတ်ကိုေရာက်တဲ့အခါ ရာသီဥတုက ပိုမိုပူြပင်းလာတယ်လို့ ေသေသချာချာ မေြပာနိုင်ေပမယ့် လူဦးေရေတွအဆမတန််တိုးပွားလာတာကေတာ့ ေြမြကီးလက်ခတ်မလွဲမို့ သည်ရာသီမှာ ေရမလံုေလာက်တဲ့ ြပသနာကြကံုရြမဲဓမ္မတာ လို့ေတာင် ေြပာလို့ရမယ်။ တွံေတး ဒလဘက်ဆို ေရကန်ြကီးေတွ ခန်းကုန်ြပီ။ ေန့ခင်းအပူချိန်ကလည်း မုဥ္စလိန္ဒာအိုင်ေတာင် မခံနိုင်ေလာက်ဘူး။ အင်းေလးကန်ြကီးဆို သနားစရာေတာင်ေကာင်း။
အညာေြမလတ် မိုးေခါင်ေရရှားအရပ်မှာဆို ေတွးသာ ြကည့်ပါေတာ့။ ဘူတန်မှာကတည်းက ေဖ့စ်ဘုတ်လိုလူမှုကွန်ယက်ေတွကေန ေရအလှူေတွ ေဆာ်ဩေနြကတာ ေဝရင်းမျှရင်း သိခဲ့တယ်။ အခုလည်း ဒါ ရာသီအလှူေပါ့။ လိုအပ်လာြပန်ြပီေလ။ ဗုဒ္ဓဘာသာမှ မဟုတ်ဘူး။ ဘယ်ဘာသာမဆို တတပ်တအား လှူြကတန်းြက ြပန်ပါေလရဲ့။
ကိုယ့်တုန်းက ကိုယ့်မိဘဘိုးဘွားက နားလည်ေအာင်ရှင်းြပြပီး သဒ္ဒါပီတိစိတ်ေတွ ပွားလာေအာင်လှံု့ေဆာ်ေပးခဲ့သလိုမျိုး ကိုယ်လည်းပဲ အလှည့်ကျေတာ့ မနွဲ့စတမ်း အလှူ့ရှင်များ ဝမ်းေြမာက်ဖွယ်ြဖစ်ေအာင်နိဗ္ဗာန်ေဆာ် လုပ်မိပါတယ်။ ေနာင်ဘဝကျ ေရကုသိုလ်အြပင် စာေရးသီကံုးြခင်း ကုသိုလ်ပါ အကျိုးေပးသန်ေစသားခင်ဗျ။
0 comments:
Post a Comment