“အိပ်မက်တိုင်း​ြပည်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ခု​ေနများ​ တစ်​ေယာက်​ေယာက်က ဘယ်မှာ​ေနလဲ ​ေမာင်​ေရခဲ လို့​ လိပ်စာလာ​ေမး​ရင်ကား​ေပါ်မှာ​ေနတယ်​ေလ လို့​ ​ေြဖမိမလား​ မသိပါဘူး​။

တ​ေန့​တ​ေန့​ ကား​ေပါ်မှာ တန်း​စီရင်း​ အသက်​ေတွြကီး​ြကီး​လာတယ်။တစ်​ေန့​တစ်လံ ပုဂံလည်း​ ဘယ်မှ မ​ေရွ့​ဘူး​။ ကား​လည်း​ ဘယ်မှ မ​ေရွ့​ဘူး​။ မ​ေန့​ကဆို ​ေဆး​ရံုြကီး​က​ေနဗိုလ်ချုပ်လမ်း​အတိုင်း​လာတာ သိမ်ြဖူမီး​ပွိုင့်​ကို​ေရာက်ဖို့​ တစ်နာရီြကာတယ်။ သိမ်ြဖူ​ေရာက်​ေတာ့​ဝင်လို့​ေတာင် မရ​ေတာ့​ဘူး​။ လမ်း​ေဘး​ကား​ထိုး​ရပ်ြပီး​ ဆင်း​ေလျှာက်ရတယ်။

 ​ေရွှဂံုတိုင်၊​ လှည်း​တန်း​၊​ဘုရင့်​ေနာင်ဆိုတာက​ေတာ့​ ဘလ္လာတိယပျို့​ထဲကလို ​ေချာင်း​ြခား​ေနတယ်ပဲ ​ေအာင့်​ေမ့​လိုက်တယ်။ သည်ဘက်ကဟိုဘက်ကို ကူး​ဖို့​ဆိုတာ လွယ်တဲ့​ကိစ္စမှတ်လို့​။ ရန်ကုန်ြမို့​ြကီး​ဟာ ​ေလြဖတ်​ေနတဲ့​ လူမမာြကီး​တစ်​ေယာက်လိုပဲ။စိတ်သွား​တိုင်း​ ကိုယ်မပါနိုင်​ေတာ့​တာ ြကာြပီ။ ကား​ေတွကလည်း​ ဟိုဘက်ကထိုး​ဝင်လိုက်၊​ သည်ဘက်ကထိုး​ဝင်လိုက်၊​လမ်း​လည်​ေခါင် ပိတ်ရပ်လိုရပ်၊​ လူတိုင်း​လူတိုင်း​က စိတ်တို​ေန၊​ အရင်လို​ေန၊​ ​ေဒါသထွက်​ေနတဲ့​သူ​ေတွချည့်​ပဲ။

ငယ်ငယ်တုန်း​က ြကည့်​ခဲ့​ဖူး​တဲ့​ မိုက်ကယ်​ေဒါက်ကလပ်ြကီး​ ကား​လမ်း​ပိတ်လို့​ ​ေသနတ်နဲ့​ထွက်ပစ်တဲ့​ရုပ်ရှင်ကို ခဏခဏ သတိရမိတယ်။ ခု​ေတာ့​ ကိုယ်ချင်း​စာနိုင်ြပီ​ေလ။ သူ့​အလွန်​ေတာ့​ မဟုတ်ဘူး​။ ကိုယ်​ေတာင် ​ေသနတ်များ​ပါလို့​က​ေတာ့​ ထပစ်လိုက်ြပီး​ြပီ။ လမ်း​ထဲမှာ ကား​ရပ်စရာ​ေနရာမရလို့​ နှစ်​ေခါက်​ေလာက် ပတ်ရရင် ပိုစိတ်တိုလာတယ်။

စည်ပင်အပိုင် ကား​လမ်း​မ​ေပါ်မှာ ဝါး​လံုး​ကျိုး​ေလး​ြကက်​ေြခခတ်​ေထာင်ထား​ြပီး​ဘိုး​ဘွား​ပိုင်​ေြမလို ဘယ်သူမှ လာမရပ်ရ။ မကျူး​ေကျာ်ရလုပ်ထား​တာ က​ေလး​ေတွ ပွဲခင်း​ထဲ ဖျာဦး​တာထက်ဆိုး​တယ်။ သူ​ေရာကိုယ်​ေရာ ဘီး​ခွန်၊​ ညအိပ်ခွန်၊​ ယာဉ်ရပ်နား​ခွန် ​ေပး​ရတာချင်း​အတူတူ ​ေယာက္ခမအ​ေမွ​ေပး​သွား​တဲ့​ေြမကွက်ကျ​ေနတာပဲ။ သူများ​လိုရပ်ချင်ရင် သူများ​လို ​ေနရာဦး​ထား​မှ​ေပါ့​ ဆို သ​ေဟာက်သဟာက လုပ်​ေသး​တာ။​ေသရင်​ေကာ အဲဒီမှာ ြမှုပ်မလို့​လား​လို့​ ​ေမး​ချင်လာတယ်။ ဒီအတိုင်း​သာဆိုရင်​ေတာ့​ စိတ်ချမ်း​သာလက်ချမ်း​သာ​ေမွး​ြမူထား​လို့​ နုပျို​ေနတဲ့​ ရုပ်သွင်က​ေလး​က ​ေဒါသ၊​ ​ေသာက၊​ ​ေဒါမနဿ​ေတွနဲ့​ တခဏချင်း​ အိုမင်း​ရင့်​ေရာ်သွား​ရချည်​ေသး​ရဲ့​ေနာ်။

အရင်တုန်း​ကလို သီချင်း​ေလး​ တ​ေအး​ေအး​ေနနိုင်တဲ့​ဘဝက ဘယ်တုန်း​ကများ​နတ်သက်​ေြကွသွား​ပါလိမ့်​။ လိပ်ြပာ​ေလး​ေရ ကလူကလူ လို့​ ​ေခါ်သလိုပဲ အရင်က ကိုယ်​ေနခဲ့​တဲ့​ သာယာနာ​ေပျာ်ဖွယ်ဘဝက​ေလး​ေတွကိုြမူး​ရယ်ဟန်ဓ​ေလ့​ ​ေအာင့်​တ​ေမ့​ေမ့​ြဖစ်လာရတယ်။

ဘူတန်မှာ​ေနတုန်း​က​ေတာ့​ ​ေန့​တာပဲရှည်ရှည် ညတာပဲရှည်ရှည် နား​ထဲမှာသီချင်း​သံက​ေလး​ေတွကို ပ​ေလး​ဘက်ဖွင့်​သလို ြကား​ေယာင်တယ်။ ဒါနဲ့​ေတာင် အား​မရနိုင်​ေသး​ဘူး​။အိမ်မှာတစ်​ေယာက်တည်း​လည်း​ ​ေတး​သံစံု ကျူး​ရင့်​လို့​၊​ အင်တာနက်ထဲမှာလည်း​ သီချင်း​ေလး​ေတွပဲရှာနား​ေထာင်တယ်။

သည်လိုနဲ့​ မ​ေနနိုင်လွန်း​လို့​ သီချင်း​ေလး​ေတွအ​ေြကာင်း​ သိုင်း​ကာဝိုင်း​ကာ​ေရး​ရင်း​နဲ့​ စာ​ေရး​တဲ့​ဘဝ​ေရာက်လာတယ်။ ခု​ေတာ့​ အဲဒီဘဝ​ေရာက်ခဲ့​တာ အိပ်မက်လိုပဲ။ အဲဒီတုန်း​က​ေန့​တိုင်း​နား​ထဲမှာ ြကား​ေယာင်ခဲ့​တဲ့​ သီချင်း​ေလး​တစ်ပုဒ်လည်း​ ြပန်​ေအာင့်​ေမ့​လာတယ်။ ြပင်သစ်သီချင်း​ေလး​မို့​ြမန်မာလို​ေတာင် ဘာသာြပန်တင်​ေပး​ခဲ့​ေသး​တယ်။

အိပ်မက်ကျွန်း​ တဲ့​။ ြပင်သစ်လို​ေတာ့​Youkali လို့​ေခါ်တယ်။ ကိုယ်တို့​ ြမန်မာသီချင်း​ထဲကဆိုရင်​ေတာ့​ ဆရာြမို့​မြငိမ်း​ ​ေရး​တဲ့​မြပီး​ေသး​ေသာပန်း​ချီကား​ နဲ့​ အ​ေြကာင်း​အရာချင်း​ ခပ်ဆင်ဆင်ပဲ။ ကမ္ဘာြကီး​ရဲ့​အစွန်တ​ေနရာကို​ေလှငယ်က​ေလး​တစ်စင်း​နဲ့​ ရွက်လွှင့်​ခဲ့​ေတာ့​ လှိုင်း​ေလ​ေတွြငိမ်သွား​လို့​ ​ေရာက်ခဲ့​တဲ့​ ကျွန်း​က​ေလး​ကအရမ်း​ကို အိပ်မက်ဆန်ပါသတဲ့​။ ကျွန်း​ညိုရှင်နတ်မိမယ်က​ေလး​က အလည်လာပါ​ေခါ်​ေတာ့​လည်း​ မြငင်း​သာဘူး​။ကျွန်း​က​ေလး​ ​ေသး​ေကွး​ပုလုမှာ ​ေပျာ်စရာ​ေတွကလည်း​ တပံုြကီး​တဲ့​။

 ဆန္ဒ​ေတွလည်း​ ြပည့်​ဝရသတဲ့​။တို့​ကမ္ဘာြကီး​ေပါ်မှာ ရှိ​ေနကျ ပူပင်​ေသာက​ေတွလည်း​ ပါမလာ​ေတာ့​ဘူး​ဆိုပဲ။ လမိုက်ညသန်း​ေခါင်ယံမှာလျှပ်ြပက်လိုက်သလို ဝင်း​နဲလက်ကနဲ လင်း​သွား​တဲ့​ ​ေနရာ​ေလး​လည်း​ြဖစ်သတဲ့​။ ြကယ်​ေရာင်ြပိုး​ြပက်တဲ့​ညက​ေလး​နဲ့​လည်း​ တူသတဲ့​။ ချစ်သူနှစ်ဦး​အတွက်ဆိုရင်​ေတာ့​ ယူကာလီက အဓိပ္ပါယ်ပိုြပည့်​စံုသွား​တာ​ေပါ့​။အြပန်အလှန်​ေမတ္တာယှက်နွယ် နိုင်ြကတာကိုး​။ ဒါ​ေပမယ့်​လည်း​ ​ေြပာမယ့်​သာ​ေြပာ​ေနတာပါ။ ယူကာလီဆိုတာအြပင်မှာ တကယ်မှ မရှိပဲနဲ့​။

 လူ​ေတွကသာ တကယ်ရှိတယ်လို့​ ထင်​ေနြကတာ။ အိပ်မက်ထဲမှာ​ေတာ့​ ရှိချင်ရှိလိမ့်​မ​ေပါ့​။ဟုတ်ဘူး​လား​။ ဒီသီချင်း​က​ေလး​က Kurt Weill လို့​ေခါ်တဲ့​ စန္ဒယား​ဆရာြကီး​တစ်​ေယာက်က ၁၉၃၄ မှာ​ေရး​ခဲ့​တဲ့​ Tango Habanera လို့​ေခါ်တဲ့​ ဂန္တဝင်​ေတး​ဂီတက​ေလး​ပါ။ သူ့​ဂီတထဲမှာ နစ်​ေမျာခံစား​မိသွား​ေတာ့​တကယ်ပဲ အဲဒီကျွန်း​က​ေလး​ဆီ ​ေရာက်သွား​တယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာလား​ ဆို​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ အိပ်မက်ဆန်တဲ့​ေပျာ်ရွှင်စရာ တိုင်း​ြပည်ငယ်က​ေလး​တစ်ခုကို ​ေရာက်ဖူး​သလား​ လို့​ ​ေမး​ရင် သိပ်​ေရာက်ဖူး​တာ​ေပါ့​။အဲဒါ ဘူတန်​ေလ။

ြပန်စဉ်း​စား​ြကည့်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ဘဝသက်တမ်း​တ​ေလျှာက် ဘူတန်မှာ​ေလာက် ​ေကာင်း​ေကာင်း​မွန်မွန်​ေအး​ေအး​ချမ်း​ချမ်း​ေနခဲ့​ရဖူး​တာ မရှိဘူး​။ ြမို့​ေတာ်နဲ့​ ကား​နှစ်ရက်စီး​ရတဲ့​ ​ေတာင်​ေပါ်ြမို့​က​ေလး​မှာ​ေနရ​ေပမယ့်​ သူတို့​အစိုး​ရက ကိုယ်လို ဧည့်​သည်အထူး​ကုဆရာဝန်ကို အိမ်ြကီး​အိမ်​ေကာင်း​နဲ့​ထား​တယ်။ပရိ​ေဘာဂ အစံုအလင်၊​ ​ေရပူ​ေရချမ်း​၊​ အ​ေနွး​ေပး​စက်၊​ ​ေရခဲ​ေသတ္တာပါ မကျန်ရဘူး​။ လူကသာ တစ်​ေယာက်တည်း​ရယ်။အိပ်ခန်း​က သံုး​ခန်း​ေတာင်ရှိတယ်။ အင်တာနက်ဆိုတာက​ေတာ့​ဖုန်း​လိုင်း​နဲ့​ ADSL ကို ဧည့်​ခန်း​မှာပဲ သံုး​တယ်။

အိပ်ခန်း​ထဲမှာ Laptop နဲ့​သံုး​ချင် Wireless data card က​ေလး​နဲ့​သံုး​၊​ ကမုတ်​ေပါ်ထိ သယ်သွား​ြပီး​ ချက်လို့​ရတယ်။ Connectionက​ေတာ့​ ရုပ်ရှင်​ေတာင် Download လုပ်လို့​ရ​ေသး​။ အသည်း​ခိုက်​ေအာင် ​ေအး​တဲ့​အရပ်မှာ ​ေနွး​ေနွး​ေထွး​ေထွး​၊​ေစာင်ြခံု​ေကွး​လို့​ လိုင်း​ ၃၀ ​ေလာက်တပ်ထား​တဲ့​ တီဗီကို မိုး​အလင်း​ဖွင့်​ထား​နိုင်တယ်။ အိမ်မှာမီး​ေချာင်း​တစ်​ေချာင်း​ကျွမ်း​တာကအစ ကိုယ့်​ဘာသာ လုပ်စရာ မလိုဘူး​။ ​ေဆး​ရံုကို ဖုန်း​ဆက်လိုက်ရံုပဲ။အိမ်သန့်​ရှင်း​ေရး​လည်း​ ​ေဆး​ရံုက အလုပ်သမား​ ​ေခါ်လုပ်ခိုင်း​လို့​ရတယ်။ မုန့်​ဖိုး​ေပး​လို့​ေတာင်မယူဘူး​။ အဝတ်​ေလျှာ်ဖို့​ ​ေဆး​ရံု ​ေလာင်ဒရိကို ​ေပး​လို့​ရတယ်။

စည်း​စိမ်ဆိုတာ ဘယ်​ေလာက်ပဲ ြပည့်​စံုြပည့်​စံု၊​ အချိန်ကလည်း​ ရှိဦး​မှခံစား​လို့​ရတာပါ။ ဘူတန်က ချစ်စရာ​ေကာင်း​တာ အချိန်​ေတွ အား​ြကီး​ေပါတာလည်း​ပါတယ်။ မနက်အိပ်ယာထ၊​ေကာ်ဖီ​ေလး​ေသာက်၊​ မုန့်​ေလး​စား​ြပီး​ရင် ​ေဆး​ရံု​ေပါ်တက်။ အတွင်း​လူနာ အြပင်လူနာြကည့်​။ ၁၁ ခွဲ၁၂​ေလာက်ဆို အိမ်ြပန်ထမင်း​စား​လို့​ရြပီ။ ​ေဆး​ရံု နဲ့​ အိမ်နဲ့​က တ​ေခါ်​ေလာက်ရယ်။ ​ေန့​လည် ၂နာရီ​ေလာက်မှလိုတာ​ေလး​ဘာ​ေလး​ကျန်မလဲ ရှာြကံလုပ်၊​ ခွဲစရာရှိခွဲ။ ၃ နာရီသာသာဆို အိမ်ြပန်ရံုပဲ။ အိမ်ြပန်​ေရမိုး​ချိုး​ြပီး​ အ​ေညာင်း​ေြပအညာ​ေြပ ​ေဈး​ထွက်တယ်။

ဆယ်မိနစ်​ေလာက် ​ေလျှာက်ရင် ​ေရာက်​ေရာ။ပျင်း​လို့​သာသွား​ရတယ်။ ဘာမှလည်း​ ဝယ်စရာရှိတာ မဟုတ်ပါဘူး​။ ကာဖီ​ေလး​ဘာ​ေလး​ေသာက်။ ဟို​ေလျှာက်ြကည့်​သည်​ေလျှာက်ြကည့်​။ ဟိုလူ့​ြပံုး​ြပ သည်လူ့​စကား​ေြပာ​ေပါ့​။ အိပ်ထဲကပိုက်ဆံက​ေလး​ ြပတ်ကာနီး​ရင်​ေဈး​ထဲက ​ေငွထုတ်စက်က​ေလး​ထဲက လိုသ​ေလာက် ထုတ်ယူ။ သည်မှာလို ပိုက်ဆံြကီး​ တကူး​တက ​ေရကာတွက်ကာသယ်စရာ မလိုဘူး​။ လခလည်း​ ထုတ်မ​ေနနဲ့​။

အချိန်တန် သူ့​ဘာသူ ဘဏ်စာရင်း​ထဲ ဝင်သွား​လိမ့်​မယ်။တို့​ဆီက ဘဏ်​ေတွထက်သာတာ အတိုး​ရသကွဲ့​။ ဒါလည်း​ သူတို့​ ​ေြပာလို့​သာ သိရတာ။ စာရင်း​ထဲပဲ ဝင်သွား​ေရာ။ကိုယ်သံုး​နိုင်တာထက် ပိုလျှံတဲ့​လခရတယ်ဆိုတာ မဂင်္လာတစ်ပါး​ပါကွယ်။ မယံုရင် ပံုြပင်မှတ်​ေပါ့​။ကိုယ်လည်း​ အဲဒီ​ေရာက်မှ ခံစား​ဖူး​တာ။ အ​ေပျာ်ဆိုတာ ​ေငွကုန်ခံနိုင်မှရယ်လည်း​ မဟုတ်ပါဘူး​။ရသံုး​မှန်း​ေြခ ​ေငွစာရင်း​မှာ အ​ေပါင်း​လက္ခဏာြပ​ေနရင်လည်း​ ​ေပျာ်ရတာပဲ မဟုတ်လား​။

လုပ်ငန်း​ခွင်ထဲမှာလည်း​အပူအပင်ကင်း​ရတယ်။ ဘယ်လူနာကိုမှ ပိုက်ဆံမရှိလို့​ စိတ်ပူ​ေပး​စရာ မလိုဘူး​။ ​ေဆး​ရံု​ေပါ်မှာအလံုး​စံု အခမဲ့​ကုသ​ေပး​တယ်။ လိုချင်တာရှိ​ေသး​ရင် စာ​ေရး​ြပီး​တင်လိုက်၊​ ​ေရာက်​ေအာင် ပို့​ေပး​တယ်။မပို့​နိုင်ရင် အကျိုး​သင့်​ အ​ေြကာင်း​သင့်​ ​ေတာင်း​ပန်တယ်။ ​ေကာ်ဖီ၊​ လက်ဖက်ရည်အြပင် လူနာ​ေကျွး​တဲ့​ထမင်း​လည်း​စား​နိုင်သပဆို ယူစား​။

 ြမို့​ေတာ်က ​ေဆး​ရံုမှာဆို ပါလာတဲ့​ထမင်း​ဗူး​က​ေလး​ေနွှး​ဖို့​ မိုက်ကရို​ေဝ့​ဖ်က​ေလး​ေတာင်ထား​ေပး​သတဲ့​။ (ကိုယ့်​ြဖင့်​ ခလုတ်​ေတာင် ဖွင့်​တတ်မှာ ဟုတ်ဘူး​) ​ေတာမှာ​ေတာ့​ ထမင်း​ဗူး​ယူစရာမလိုပါဘူး​။ အိမ်သာ​ေတာင် ကိုယ့်​အိမ်ကိုယ်ြပန်တက်လို့​ရတယ်။ ​ေဆး​ရံုတစ်ရံုလံုး​မှာကို လူနာအစိတ် သံုး​ဆယ်​ေလာက်ဆို​ေတာ့​ နိုင်နိုင်နင်း​နင်း​ပဲ။ ​ေခါင်း​သိပ်မစား​ဘူး​။ ကိုယ်လည်း​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ပဲအလုပ်လုပ်တယ်။ သူတို့​လည်း​ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ပဲ လုပ်တတ်တယ်။ လူနာ​ေတွဆို ​ေရခဲတံုး​။

အဲလို ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​လုပ်​ေနရတာ​ေတာင် သူတို့​ဆီမှာ​ေတာ့​ စိတ်ဖိစီး​မှုများ​မှာစိုး​လို့​ ဝန်ထမ်း​တိုင်း​ တစ်နှစ်ကုန်ရင် မယူမ​ေနရ ခွင့်​တစ်လ​ေပး​သဗျ။ ဟင့်​အင်း​ ဟင့်​အင်း​။လုပ်မှာပဲ လုပ်မှာပဲ၊​ ခွင့်​မယူချင်ပါဘူး​ဆိုရင် လစာတစ်လစာ အပို​ေဆာင်း​ေပး​ပါ​ေလ​ေရာ။ ဒါ့​အြပင်နှစ်ကုန်တိုင်း​ကုန်တိုင်း​ အစိုး​ရက​ေပး​တဲ့​ ​ေဘာနပ်စ်​ေငွဆိုတာလည်း​ လူတိုင်း​ရြကတယ်။ သူတို့​ဆီကခွင့်​တစ်လဆိုတာ ​ေြပာလို့​ေတာင် ယံုမှာ မဟုတ်ဘူး​ဗျာ။ ပိတ်ရက်​ေတွကို ထည့်​မတွက်ပါဘူး​တဲ့​။ရံုး​ဖွင့်​ရက် ရက်​ေပါင်း​ ၃၀ ြပည့်​ေအာင်ယူခိုင်း​တာပါ။ ​

ေရှာင်တခင်ခွင့်​ဆယ်ရက်က ကျန်သမျှကိုလည်း​တပါတည်း​ေပါင်း​ယူလိုကယူ၊​ မယူလိုက ​ေန့​တွက်နဲ့​ ြပန်အမ်း​ေပး​သဗျ။ အဲလိုနဲ့​ ​ေလး​ဆယ့်​ငါး​ရက်​ေလာက်ြဖစ်သွား​ေရာ။ ကိုယ်​ေတွအတွက်ဆို ြမန်မာြပည်ြပန်ဖို့​ အသွား​အြပန် ​ေလယာဉ်လက်မှတ်စား​ရိတ်ခံပါ​ေသး​တယ်။အ​ေြပာင်း​အ​ေရွှ့​အမိန့်​ေတွထွက်ရင်လည်း​ မပူပါနဲ့​။ သည်ဘက်အိမ်တံခါး​ဝက​ေန ဟိုဘက်အိမ်တံခါး​ဝအ​ေရာက်လိုက်ပို့​မယ့်​အြပင် ​ေြပာင်း​တဲ့​လမှာလည်း​ လခနှစ်လခရြပန်ပါသတဲ့​။ စာချုပ်သက်တမ်း​ြပည့်​လို့​တာ့​တာဘိုင့်​ဘိုင်လုပ်တဲ့​အခါမှာလည်း​ ​ေနာက်ထပ်တစ်လခ ​ေဆာင်း​ေပး​ြပန်​ေရာ။

အကျိုး​ကိုနည်း​လို့​ဗျာ။သူတို့​ဆီအလုပ်လုပ်မိကာမှ ကိုယ့်​ပါး​ချည့်​ကိုယ် ြပန်ြပန်ရိုက်ချင်စိတ်​ေတွ ​ေပါက်လာတယ်။အိပ်မက်​ေတာ့​ ဟုတ်ဘူး​ဗျာ။ ဂယ်ြကီး​မှ ဂယ်ြကီး​။ ​ေထာင့်​ငါး​ရာတန် ဆင်း​ကဒ်ဆိုတာ ဘာဟုတ်​ေသး​တုန်း​။​ေြပာရရင် ကိုယ့်​ဆီက ဆရာဝန်စံုတွဲ​ေတွ ရင်ကွဲနာကျကုန်ဦး​မယ်။ သူတို့​ဆီမှာ ဝန်ြကီး​ဌာနတူတူ မတူတူ၊​ လင်မယား​နှစ်​ေယာက်ထဲက တစ်​ေယာက်ကို ​ေနရာအ​ေရွှ့​အ​ေြပာင်း​လုပ်ချင်ရင် ​ေနာက်တစ်​ေယာက်ကိုပါအတူတူ တခါတည်း​ ​ေြပာင်း​ေပး​ရတယ်။ ဘယ်သူ့​ဆီမှ လိုက်​ေြပာစရာ မလိုဘူး​။ နှစ်​ေယာက်လံုး​ လခနှစ်ဆ၊​ခရီး​စား​ရိတ်ကို မိသား​စုဦး​ေရ၊​ ခရီး​မိုင်အကွာအ​ေဝး​၊​ ရာထူး​အဆင့်​ နဲ့​ ​ေြမှာက်ြပီး​ေပး​တယ်။သူတို့​ဆီက လူြကီး​ေတွက သူတို့​ဝန်ထမ်း​ေတွကို ချစ်ပံုများ​ ရာမဇာတ်ထဲကလို ​ေမျာက်မျက်ရည်ဝိုင်း​ြဖစ်ရပါတယ် လို့​ ​ေြပာပါပ​ေကာလား​။

မြမင်ဖူး​လို့​ မူး​ြမစ်ထင်တယ် ဆိုချင်လည်း​ဆို​ေပါ့​ဗျာ။ ဘာမဟုတ် ညာမဟုတ်၊​ေတာင်​ေပါ်တိုင်း​ြပည်က​ေလး​ သွား​လုပ်ြပီး​ ဗာရာဏသီချီး​မွှန်း​ခန်း​ဖွင့်​ေနတာ စကင်္ာပူ၊​ မ​ေလး​ရှား​၊​ဩစ​ေြတး​လျား​၊​ အဂင်္လန်မှာ အလုပ်လုပ်​ေနတဲ့​ ဆရာြကီး​ ဆရာမြကီး​များ​က ရယ်ချင်လိုက်တာ ဖတ်ဖတ်​ေမာရှိ​ေန​ေပမ​ေပါ့​။ဒါ​ေပသိ ကိုယ့်​ငါး​ချဉ်မို့​ ကိုယ်ချဉ်တာ မဟုတ်ပါဘူး​။ ဘူတန်မှာ အလုပ်လုပ်ရတာ လခအား​ြဖင့်​သူတို့​ကို မယှဉ်နိုင်​ေပမယ့်​ ြမန်မာရယ်လို့​ အနှိမ်မခံရတာက​ေတာ့​ သာတယ်လို့​ ​ေြပာရမလိုပဲ။ြမန်မာဆရာဝန်ဆိုတာကို သူတို့​ဆီက ဆရာဝန်​ေတွထက် ​ေတာ်တယ်လို့​ သ​ေဘာထား​တယ်။ အနည်း​ဆံုး​ေတာ့​မာစတာဘွဲ့​ေလ။

သူတို့​ဆီမှာလည်း​ အထူး​ကု မရှိဘူး​ မဟုတ်ဘူး​။ ရှိတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒီအထူး​ကု​ေတွက​ေတာမဆင်း​ချင်ဘူး​။ ကိုယ်​ေတွအတွက်က သူတို့​ြမို့​ေတာ်ကိုက ​ေတာလို့​ပဲ သ​ေဘာထား​တာ။ ဒါ​ေြကာင့်​ေတာကလူ​ေတွက သူတို့​ဆီ တကူး​တက ​ေဆး​လာကုတဲ့​ နိုင်ငံြခား​သား​ဆရာဝန်​ေတွဆိုြပီး​ တ​ေလး​တစား​ ဆက်ဆံတယ်။​ေကျာင်း​သား​ေလး​ေတွက လမ်း​မှာ​ေတွ့​ရင် လက်က​ေလး​ပိုက်၊​ ​ေခါင်း​က​ေလး​ညွှတ်ြပီး​ ဆာတပ်လို့​ နှုတ်ဆက်တယ်။ည​ေန​ေဈး​ဘက် လမ်း​ေလျှာက်တာြမင်ရင် က​ေလး​မ​ေလး​ေတွက ​ေြပာလက်စ စကား​ေတွတိတ်သွား​ြပီး​ ဟဲ့​ ဟိုမယ်လာြပီ လာြပီ ဆို တစ်​ေယာက်နဲ့​တစ်​ေယာက် လက်တို့​ြပီး​ြပတယ်။ ​ေချာင်း​ြကည့်​တယ်။ (​ေဒ​ေဝါြကီး​မှတ်လို့​ေနမယ်။ဟိဟိ) တယ်လီဖုန်း​ ဘီလ်သွား​ေဆာင်ရင် မန်​ေနဂျာက သူ့​ရံုး​ခန်း​ထဲက​ေစာင့်​ပါ လို့​ ​ေခါ်ြပီး​ေကာ်ဖီတိုက်တယ်။ ဒီဆရာဝန်​ေလး​နဲ့​ ခင်တဲ့​သူဟာ သူတို့​ချင်း​ေတွထဲမှာ မျက်နှာပွင့်​တယ်။ ကဲ​ေလှက အဲသ​ေလာက်လူး​ေနမှ​ေတာ့​ သည်က ဘုန်း​ြကီး​လည်း​ မရုး​ပဲ ခံနိုင်မလား​။

​ေနာက်ထပ် ​ေကာင်း​ြခင်း​တစ်ခါ သာြခင်း​တစ်ထပ်၊​ စကား​စပ်လို့​ ​ေြပာစရာရှိတာက​ေတာ့​အင်မတန်​ေအး​ချမ်း​တဲ့​ သဘာဝပတ်ဝန်း​ကျင်၊​ လူမှုပတ်ဝန်း​ကျင် ရှိတာပါပဲ။ ​ေဆး​ရံု​ေရှ့​ ကား​ပတ်ကင်က​ေန​ေမျှာ်ြကည့်​လိုက်ရင်တိမ်​ေတွက ကိုယ့်​ေအာက်မှာ။ ဟိုး​ေဝး​ေဝး​မှာ ြမစ်ဝှမ်း​က​ေလး​။ ြမို့​က ​ေတာင်ခါး​ပန်း​ေပါ်မှာ​ေလ။ကား​နဲ့​ ​ေလး​ဆယ့်​ငါး​မိနစ်​ေလာက်သွား​ရင် ယုန်ဖူလာဆိုတဲ့​ ​ေတာင်ထိပ်​ေြမြပင်က​ေလး​ကို​ေရာက်တယ်။လှချက်က​ေတာ့​ ​ေြပာမကုန်ဘူး​။ ဘယ်ဓါတ်ပံုကမှ အြပင်မှာရှိတဲ့​ အလှအပကို ရ​ေအာင် မဖမ်း​နိုင်ဘူး​။နာရီစက်ဝန်း​အလိုက်​ေရာ ရာသီစက်ဝန်း​အလိုက်ပါ မရိုး​နိုင်တဲ့​အလှ​ေတွ ရှိတယ်။ အဲဒီထဲမှာမှ​ေရှး​ကျတဲ့​ ယဉ်​ေကျး​မှုနဲ့​ မဟာယနဗုဒ္ဓဘာသာ အစဉ်အလာ​ေတွ ထိန်း​သိမ်း​ထား​တယ်။ ​ေတာင်​ေပါ်တိုင်း​ရင်း​သား​ေတွထဲမှာသည်က​ေန့​ေခတ် ြမို့​သား​ေတွ မယံုနိုင်စရာ ရိုး​ရာ​ေတွ ကျန်​ေသး​တယ်။

ဟိုတ​ေလာက​ေဖ့​စ်ဘုတ်​ေပါ်မှာ လူ​ေတွ အုတ်​ေအာ်​ေသာင်း​နင်း​ ဖွ​ေနတဲ့​ေရှး​ထံုး​တစ်ချို့​ဟာ ဘူတန်ကလာတယ်။မိန်း​မတစ်​ေယာက်တည်း​က ညီအကိုငါး​ေယာက်ကိုယူတယ်ဆိုတာ ဘူတန်မှာရှိတယ်။ Reverse Polygamy လို့​ ​ေခါ်တယ်။ သူတို့​ဆီမှာ မိခင်အုပ်ထိန်း​ေသာ​ေခတ်ကလိုပဲ။ အိမ်မှာ အိမ်ရှင်မလုပ်သူက စီမံခန့်​ခွဲချက်ြပုတ်​ေကျွး​ေမွး​ရတာ။ ​ေယာကင်္ျား​ေတွက စပါး​စိုက်တဲ့​သူကစိုက်၊​ ထင်း​ေခွ ​ေရခပ်တဲ့​သူကခပ်။စာမရီလို့​ေခါ်တဲ့​အ​ေမွှး​ရှည် နွား​ေနာက်ြကီး​ေတွ ​ေမွး​ြကတယ်။ နွား​ေရာလူပါ ရွက်ဖျင်တဲြကီး​ေတွနဲ့​အတူ​ေနတယ်။ ပိုက်ဆံမသံုး​တတ်ဘူး​။ ပစ္စည်း​ချင်း​ အလဲအထပ်လုပ်တယ်။

အိမ်ကိုဦး​ေဆာင်မယ့်​ မိန်း​မမရှိရင်မိသား​တစ်စုလံုး​ ဒုက္ခ​ေရာက်ရတာမို့​ မိန်း​မ​ေလး​တစ်​ေယာက်ရထား​ရင် ညီအကိုတ​ေတွ အဆင်​ေြပသလိုတို့​ရွာသား​ေတွ အား​လံုး​ ဓူဝံအင်ဗာတာပဲ သံုး​တယ် လုပ်ရတယ်။ ဒီလိုဒီလို စိတ်ချမ်း​သာစရာပစ္စည်း​ေကာင်း​က​ေလး​ ရထား​တာ မဟုတ်လား​။

​ေနာက်တစ်ခုကဘုရား​ဆင်း​တုလိုလိုအ​ေပါ်မှာ မျက်နှာချင်း​ဆိုင် ခွထိုင်ထား​တဲ့​ ရုပ်ထုပံု​ေတာ်က​ေလး​တစ်ခုကိုကုလား​ေတွက ဗုဒ္ဓဘာသာကို ​ေစာ်ကား​ပါတယ်ဆိုြပီး​ မဟုတ်က ဟုတ်က သတင်း​ေတွ လွှင့်​ြကတာ ဖတ်လိုက်ရပါတယ်။ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း​မသိတဲ့​သူ​ေတွမို့​ အ​ေရး​တယူ လိုက်​ေြဖရှင်း​မ​ေနတာ။

တကယ်​ေတာ့​ အဲဒါ ဘုရား​ဆင်း​တုမဟုတ်ပါဘူး​။ မဟာယနဗုဒ္ဓဘာသာက ဂုရုရင်ပုချီရဲ့​ တန်ခိုး​ြပာဋိဟာ ြပခန်း​ပါ။ ဂုရုရင်ပုချီဆိုတာဘူတန်နယ်တလွှား​မှာ မ​ေကာင်း​ဆိုး​ဝါး​ မိစ္ဆာ​ေတွကို နှိမ်နှင်း​ေအာင်ြမင်သွား​တဲ့​ သူ​ေတာ်စင်ြကီး​တစ်ပါး​ေပါ့​။သူ့​မှာ ဇနီး​မယား​ရှိတယ်။ သူ​ေရာ သူ့​ဇနီး​ေရာဟာ တရား​ဓမ္မများ​ကျင့်​ြကံပွား​များ​ြပီး​ သူ​ေတာ်စင်ဘဝနဲ့​အဖန်တလဲလဲ ဝင်စား​ကျင်လည်ြကတယ်။ တစ်ခု​ေသာဘဝမှာ အိန္ဒိယြပည် အာနာချာပရာဒက်ချ်က မင်း​သမီး​တစ်ပါး​အြဖစ်နဲ့​ေစတီပုထိုး​ေတွ တည်သွား​ဖူး​တယ်။ အဲဒီသူ​ေတာ်စင်လင်မယား​ရဲ့​ ဇနီး​ေမာင်နှံရုပ်ထုကို သား​ေကာင်း​သမီး​ေကာင်း​ရဖို့​သား​ဆုပန်တဲ့​ အရုပ်အ​ေနနဲ့​ ထုလုပ်ကိုး​ကွယ်ြကတယ်။

အမျိုး​သမီး​သဏ္ဍာန်နဲ့​ဆိုရင် အြမင်ရိုင်း​မစိုး​လို့​က​ေလး​ပံုသဏ္ဍာန်နဲ့​ ထုလုပ်ကိုး​ကွယ်ြကတယ်။ ကိုယ်တို့​ဆီက ​ေအာင်ြခင်း​ရှစ်ပါး​လိုပဲ ဂုရုရင်ပုချီြကီး​တန်ခိုး​ြပာဋိဟာြပခန်း​ ရှစ်ခန်း​ရှိတယ်။ ပညာအရာနဲ့​ ြပတဲ့​ရုပ်ထုကို ​ေကျာင်း​ေတွမှာ နန်း​ေဆာင်နဲ့​ကိုး​ကွယ်တယ်။ စစ်တိုက်တဲ့​ရုပ်ထု၊​ တရား​စီရင်တဲ့​ရုပ်ထု၊​ အစရှိသြဖင့်​ သင့်​ရာသင့်​ရာ ရုပ်ထုရုပ်ပွား​က​ေလး​ေတွနဲ့​ကိုး​ကွယ်ြကတယ်။ သူ့​ဓ​ေလ့​ သူ့​စရိုက်နဲ့​မို့​ အဲဒါကို ယဉ်တယ်လည်း​ေြပာလို့​မရဘူး​။ ရိုင်း​တယ်လည်း​ေြပာလို့​မရဘူး​။

ဒီ့​ထက်ပိုြပီး​အံ့​ဩဖို့​ေကာင်း​တာလည်း​ ရှိ​ေသး​တယ်။ အဲဒါက​ေတာ့​ အရည်း​ြကီး​သာသနာပါ။ ကိုယ်တို့​ဆီမှာ ​ေညာင်ပင်ကနတ်ကွန်း​သွား​ြပီး​ အရှင်ရုက္ခစိုး​မင်း​ဆီ သား​ဆုပန်သလိုပဲ သူတို့​ဆီမှာလည်း​ အရည်း​ြကီး​နွယ်ဝင်ဆရာအရှင်များ​ထံမှာ လင်စံုမယား​ဘက် သား​ဆုပန်ရပါတယ်။ အရင်တုန်း​က​ေတာ့​ ဥစ္စာရင်လို ဥစ္စာရင်ခဲဆိုသလိုဆု​ေတာင်း​မြပည့်​မှာစိုး​လို့​ အရည်း​ဆရာ​ေတာ်ကိုယ်တိုင် ပန်း​ဦး​ကုသိုလ်ြပုလို့​ အနစ်နာခံပါသတဲ့​။

သို့​ေသာ်လည်း​ မနက်လင်း​အား​ြကီး​ကတည်း​က လာတန်း​စီတဲ့​ ပရိသတ်က တစ်ရာနှစ်ရာဆို​ေတာ့​ သူလည်း​ပဲအဘလက်​ေလျှာ့​ေန​ေလ​ေတာ့​ ြဖစ်သွား​ြပီး​ စတိမျှ​ေလာက်သာ တစ်​ေယာက်တတို့​ ​ေမာင်ကျန်တစ်တို့​ လိုက်တို့​ေပး​ရပါသတဲ့​။​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ ​ေဖ​ေဇာ်ဂျီရဲ့​ ​ေဆး​ြကိမ်လံုး​ကို အကိတ်ြကီး​ အဆင်တူ​ေအာင်ထုထား​ြပီး​ နဖူး​ေပါ်လက်တင်နတ်​ေရစင်​ေပး​သနား​ရပါသတဲ့​။ အား​မရလို့​ အိမ်အပါသယ်သွား​ချင်သူများ​အတွက်ဆိုရင်​ေတာ့​ အဲသည်အရုပ်ြကီး​ကိုအိမ်ဦး​မှာ ြမင်သာ​ေအာင်ထား​၊​ မ​ေကာင်း​ဆိုး​ဝါး​များ​ မဝင်နိုင်ဘူး​ဆိုပဲ။ ဒါလည်း​ သူ့​အရပ်နဲ့​သူ့​ဇာတ်​ေပါ့​ေနာ်။

သူတို့​ဓ​ေလ့​သူတို့​အယူ​ေတွကို ကိုယ့်​စိတ်နဲ့​နှိုင်း​ြပီး​ ရိုင်း​ြပလိုက်တာ၊​ မယဉ်​ေကျး​လိုက်တာ ​ေြပာလို့​မရပါဘူး​။သူတို့​ကိုး​ကွယ်တဲ့​ မဟာယနဗုဒ္ဓဘာသာကို ကိုယ်​ေတွဆီက မိရိုး​ဖလာ ​ေထရဝါဒသမား​များ​ထက် ဆယ်ြပန်ဆယ်ဆယံုြကည်လိုက်နာြကပါတယ်။ သူများ​အသက်ကို လံုး​ဝမသတ်ပါဘူး​။ ဒါ​ေြကာင့်​ တစ်နိုင်ငံလံုး​ သား​သတ်ရံုမရှိ။ြကက်ြခံ၊​ ဘဲြခံ။ ဝက်​ေမွး​၊​ ဆိတ်​ေမွး​မရှိ။ အသား​စား​ချင် အိန္ဒိယက မှာစား​ပါတယ်။ ြမစ်​ေချာင်း​အင်း​အိုင်​ေတွရှိ​ေပမယ့်​ငါး​မဖမ်း​၊​ ဖမ်း​တဲ့​သူကို ကင်မရာများ​နဲ့​ေစာင့်​ရိုက်ြပီး​ ြကီး​ေလး​စွာ ဒဏ်တပ်ပါတယ်။

ဆရာ​ေတာ်ြကီး​ေတွတရား​ချီး​ြမှင့်​ဖို့​ ြကွလာရင် အိမ်ရှိလူကုန်၊​ ​ေမွး​ကင်း​စက​ေလး​ပါမကျန်၊​ ချမ်း​ချမ်း​စီး​စီး​လဟာြပင်ထဲအ​ေရာက်လာြပီး​ ဆု​ေတာင်း​ေမတ္တာ ခံယူပါတယ်။ လမ်း​မှာ ဆရာ​ေတာ်နဲ့​ေတွ့​ရင် သု​ေမဓာရှင်ရ​ေသ့​လို​ေမှာက်လျား​ြကီး​ထိုး​လို့​ ရှိခိုး​ပူ​ေဇာ်ပါတယ်။ ဘုရား​ပွဲ​ေတာ်ကျင်း​ပရင် တစ်ြမို့​လံုး​တစ်ရွာလံုး​ေနာက်ကျတဲ့​ေြခ​ေထာက် သစ္စာ​ေဖာက်ဆိုသလို အ​ေရာက်သွား​ြကပါတယ်။ အ​ေပျာက်အရှ အခိုး​အဝှက်ဆိုတာလည်း​ရှိကိုမရှိသ​ေလာက်ပါပဲ။

သူတို့​ဆီက အကျဉ်း​ေထာင်ဆိုတာ ကျီး​နဲ့​ဖုတ်ဖုတ်ပါ။ ​ေြခလွန်လက်လွန်ရန်ြဖစ်တဲ့​သူနည်း​နည်း​ပါး​ပါး​၊​ (နိုင်ငံြခား​သား​ဆီက ကင်မရာယူသွား​တယ်ဆိုတဲ့​သူတစ်​ေယာက်​ေတာ့​ေတွ့​ဖူး​တယ်။) ကျန်တာ နိုင်ငံ​ေရး​အကျဉ်း​သား​ေတွပဲ ရှိသတဲ့​။ (ဒါ​ေတာ့​ သူ မချန်နိုင်ရှာဘူး​)ြခံစည်း​ရိုး​ေလး​ပဲြခား​တဲ့​ အာသံနယ်က​ေန ဘူတန်အတွင်း​ဘက် ဝင်လိုက်တာနဲ့​ အလံုး​စံု လံုြခံုစိတ်ချ၊​သက်ြပင်း​ြကီး​ချလို့​ရတယ်ဆိုတာ အဲသည်ဘက်ကို သွား​ဖူး​တဲ့​သူတိုင်း​ အသိပါ။

တရား​ဥပ​ေဒစိုး​မိုး​မှုရှိတယ်။ အုပ်ချုပ်သူက တိုင်း​သူြပည်သား​အ​ေပါ်မှာ ​ေစတနာမှန်တယ်။ ကိုယ့်​တိုင်း​ြပည်ရဲ့​ ယဉ်​ေကျး​မှုကိုတ​ေလး​တစား​ ဆက်ခံထိန်း​သိမ်း​တယ်။ အချင်း​ချင်း​ အြပန်အလှန် ​ေလး​စား​သမှုရှိတယ်။ ထိုက်သင့်​တဲ့​လူ​ေနမှုအဆင့်​အတန်း​နဲ့​လံု​ေလာက်တဲ့​လစာဝင်​ေငွရတယ်။

သဘာဝပတ်ဝန်း​ကျင် သာယာ​ေအး​ချမ်း​တယ်။ ဒိဟာ​ေတွအကုန်လံုး​ အိပ်မက်ထဲထည့်​မက်ရင်​ေတာင်​ေတာ်​ေတာ် ​ေလာဘြကီး​ရာကျ​ေနြပီ။ အြပင်မှာ တကယ်ရှိ​ေနတဲ့​ တိုင်း​ြပည်ကိုဆိုရင်​ေတာ့​ အိပ်မက်တိုင်း​ြပည်လို့​ မ​ေခါ်ရင် ဘယ်လို​ေခါ်ရမလဲ။ Kurt Weill ြကီး​သာဘူတန်ကို​ေရာက်ဖူး​ခဲ့​ရင်​ေတာ့​ ယူကာလီဆိုတာ အိပ်မက်လို့​ ​ေြပာမှာ မဟုတ်​ေတာ့​ပါဘူး​။