“​​ေရှး​​​ေဟာင်း​​​ေနှာင်း​​ြဖစ်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ငယ်ငယ်က အဖွား​​နဲ့​​ ြကီး​​လာရတဲ့​​အခါ တ​​ေန့​​တ​​ေန့​​ ​​ေရှး​​​ေဟာင်း​​​ေနှာင်း​​ြဖစ်​​ေတွချည့​်​ပဲ ​​ေြပာနိုင်ရန်​​ေကာ လို့​​ ​​ေအာင့​်​​ေမ့​​မိပါတယ်။ အခု ကိုယ်အသက်ြကီး​​လာ​​ေတာ့​​မှ ကိုယ့​်​​ေအာက် လူငယ်​​ေတွကို သိ​​ေစတတ်​​ေစချင်တာ​​ေတွ ရှိလာတဲ့​​အခါ ကိုယ်လည်း​​ပဲ ရာဇဝင်ထဲမှာ ​​ေမာင့​်​ကိုထား​​ရစ်ခဲ့​​ြက​​ေလာက်​​ေအာင် ​​ေနာက်​​ေြကာင်း​​လှန်​​ေနမိပါလား​​ လို့​​ သွား​​​ေလသူ​​ေတွကို သတိရမိပါတယ်။ အချိန်နဲ့​​အမျှ ​​ေခတ်​​ေတွ​​ေြပာင်း​​လာတဲ့​​အခါ ကိုယ်ကမလိုက်နိုင်ပဲ ြပတ်ကျန်ခဲ့​​လို့​​မဟုတ်ပါဘူး​​။ ​​ေခတ်​​ေနာက်ကို ​​ေကာက်​​ေကာက်ပါသွား​​တဲ့​​ က​​ေလး​​​ေတွ ​​ေခတ်​​ေဟာင်း​​ကို ​​ေမ့​​​ေပျာက်ပစ်မှာစိုး​​လို့​​ပါ။ အသစ်ထဲမှာ ဆန်း​​​ေပ့​​ဆိုတာ​​ေတွချည့​်​​ေပမယ့​်​ အ​​ေဟာင်း​​ထဲမှာလည်း​​ ​​ေကာင်း​​​ေပ့​​ဆိုတာ​​ေတွ ​​ေပျာက်ကွယ်သွား​​မှာ နှ​​ေြမာမိပါရဲ့​​။
ကိုယ်ငယ်ငယ်က​​ေတာ့​​ ရုပ်ရှင်​​ေတာင် တကူး​​တက ရံုမှာ တန်း​​စီတိုး​​ြပီး​​ြကည့​်​ခဲ့​​ရတာ။ အြဖူအမဲ ပိတ်ကား​​​ေပါ်က မျက်​​ေတာင်တုြကီး​​ ကဲလား​​​ေလာက်ရှိတဲ့​​ မင်း​​သမီး​​​ေတွကို ​​ေချာလိုက်တာ မှုန်​​ေနတာပဲ ဆို ြကည့​်​ြကရတာပါ။ ​​ေဆး​​​ေရာင်စံု​​ေပါ်​​ေတာ့​​ ြပူး​​ြပူး​​ြပဲြပဲ အ​​ေရာင်ြကီး​​​ေတွ ဝတ်ဆင်ြပတာကိုလည်း​​ ခုမှပဲ အ​​ေရာင်နဲ့​​ြမင်ရတာမို့​​ ြကိုက်ခဲ့​​တာပဲ။ တီဗီဆိုတာ ​​ေပါ်ကာစက ​​ေကာင်စီရံုး​​​ေရှ့​​တို့​​၊​ သူများ​​အိမ်တို့​​မှာ သွား​​ြကည့​်​ရတာ​​ေပါ့​​။ အဲဒီတုန်း​​က ြမန်မာ့​​ရုပ်သံက ဆက်တင်ြကိး​​​ေတွဆိုလည်း​​ အခုြပန်ြကည့​်​ရင် ဘယ်​​ေလာက် ရီစရာ​​ေကာင်း​​လဲ။ ဒါ​​ေတွကိုများ​​​ေကာင်း​​တယ် လို့​​ ​​ေြပာချင်​​ေနသလား​​ ဆိုရင် မဟုတ်ပါဘူး​​ဗျာ။ ရုပ်ဝတ္ထုဆိုတာက​​ေတာ့​​ တစတစ တိုး​​တက်လာစြမဲမို့​​ သိသာြမင်သာပါတယ်။ ကျွန်​​ေတာ်​​ေြပာချင်တာက အရင်​​ေခတ် လူငယ်​​ေတွနဲ့​​ ဒီက​​ေန့​​လူငယ်​​ေတွရဲ့​​ ဦး​​​ေနှာက် နဲ့​​ နှလံုး​​သား​​ဖွံ့​​ြဖိုး​​မှုကိစ္စပါ။
မင်း​​တို့​​လူငယ်​​ေတွ တို့​​ကို မမီပါဘူး​​ကွာ ဆိုတဲ့​​ အရုး​​ချီး​​ပန်း​​ နှမ်း​​တမ်း​​တမ်း​​စကား​​ကို မဆိုပါဘူး​​ခင်ဗျ။ ကျွန်​​ေတာ့​်​ကိုယ်ကျွန်​​ေတာ်လည်း​​ လူြကီး​​စာရင်း​​ထဲမှ ထည့​်​မထား​​​ေသး​​တာ။ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ​​ေသ​​ေသချာချာ မမီလိုက်တဲ့​​ ​​ေရှး​​​ေရှး​​ကြမန်မာ​​ေတွနဲ့​​ ကျွန်​​ေတာ်အပါအဝင် ကျွန်​​ေတာ့​်​​ေနာက်ကပါလာတဲ့​​ တက်လူ​​ေတွကို ဆင်ြခင်ြကည့​်​တာပါ။ မဟုတ်ကာမှလွဲ​​ေရာ ​​ေရှး​​ကလူ​​ေတွ ​​ေတာ်​​ေတာ် ​​ေတာ်တာပဲခင်ဗျ။ ဒီလို​​ေြပာ​​ေတာ့​​ ခု​​ေခတ်လူ​​ေတွ ညံ့​​ရာကျသ​​ေပါ့​​​ေလ။ ညံ့​​ပါဘူး​​။ မ​​ေတာ်တာ​​ေလး​​တစ်ခုပဲ။ ခု​​ေခတ်မှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် နဲ့​​ ​​ေအာင်ြမင်၊​ ​​ေကျာ်ြကား​​ချမ်း​​သာ၊​ တတ်ကျွမ်း​​​ေနတဲ့​​သူ​​ေတွ မ​​ေရမတွက်နိုင်​​ေအာင်ရှိပါတယ်။ ဒါ​​ေပသိ အဲဒီထဲက ထူး​​ြခား​​တဲ့​​ ပါရမီရှင်က​​ေလး​​​ေတွ တစ်​​ေယာက်စ နှစ်​​ေယာက်စ​​ေလာက် မိတ်ဆက်​​ေပး​​ပါခင်ဗျာ ဆိုရင် ဘယ်သူ့​​ကို ြပရပါ့​​။ ပိုက်ဆံ နဲ့​​ ဘွဲ့​​လက်မှတ်​​ေတွ​​ေတာ့​​ လာမြပနဲ့​​ဗျာ။ အဲဒါ​​ေတွကို အထင်ြကီး​​တတ်ရင် ကျွန်​​ေတာ့​်​စာ ခင်ဗျား​​ဖတ်လို့​​ အရသာ​​ေတွ့​​မှာ မဟုတ်ဘူး​​။ ထား​​ပါ​​ေတာ့​​။ အဲဒါ ဘာြဖစ်လို့​​လဲ ဆိုရင် ကျွန်​​ေတာ်က​​ေတာ့​​ လူမှုဘဝ ပတ်ဝန်း​​ကျင် မတူလို့​​ လို့​​ြမင်ပါတယ်။
ခု​​ေခတ်လူငယ်​​ေတွဟာ နိုင်ငံတကာတိုး​​တက်မှု​​ေတွကို အဆက်မြပတ်ပါဘူး​​။ လမ်း​​​ေဟာင်း​​​ေလျှာက်တဲ့​​​ေနရာမှာ​​ေတာ့​​ ဘယ်လမ်း​​ကတိုတယ်။ ဘယ်အခက်အခဲ ဘယ်လို​​ေကွ့​​​ေရှာင်တတ်ရမယ် ဆိုတာ​​ေတွလည်း​​ ချက်ဆို နား​​ခွက်က မီး​​​ေတာက်ြပီး​​သား​​ပါ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​ လမ်း​​သစ်ထွင် ဖန်တီး​​မှုပိုင်း​​​ေတာ့​​ အား​​နည်း​​ပါတယ်။ အဲဒါကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ပညာ​​ေရး​​စနစ်ြကီး​​ရဲ့​​ ချွတ်ယွင်း​​ချက်ပါ။ ပုခက်တွင်း​​ကစလို့​​ သခင်္ျိုင်း​​ကုန်း​​​ေရာက်​​ေအာင် သညာကိုသာ ဖိအား​​​ေပး​​ ​​ေနြပီး​​ ပညာကို အား​​မ​​ေပး​​ပါဘူး​​။ ဒီစာကို ​​ေခါင်း​​ထဲဝင်​​ေအာင် ဘယ်လိုကျက်ရမလဲ၊​ စာ​​ေမး​​ပွဲမှာ အမှတ်​​ေတွများ​​​ေအာင် ဘယ်လို​​ေြဖရမလဲကို တဘက်ကမ်း​​ခတ် ​​ေလ့​​ကျင့​်​​ေပး​​ြပီး​​ အ​​ေတွး​​အ​​ေခါ်ပိုင်း​​ကို​​ေတာ့​​ လံုး​​လံုး​​ အား​​မ​​ေပး​​ခဲ့​​ပါဘူး​​။ ဆန်း​​သစ်တီထွင်မှုလို့​​​ေြပာရင် မင်း​​ ရူး​​​ေနသလား​​ လို့​​ ြပန်​​ေမး​​ပါလိမ့​်​မယ်။ ​​ေကျာင်း​​ြပီး​​သွား​​တဲ့​​အခါကျ​​ေတာ့​​​ေကာတဲ့​​။ ဘယ်ကုမ္ပဏီမှာလုပ်ရင် လခ​​ေကာင်း​​တယ်။ တက်လမ်း​​ရှိတယ်။ ဒီပညာနဲ့​​ဆို ဘယ်နိုင်ငံကို ထွက်ရင် အလုပ်လွယ်တယ်။ ဘယ်လမ်း​​​ေြကာင်း​​နဲ့​​ ဘယ်လိုထွက်ရတယ် ဆိုတဲ့​​​ေနာက်မှာ သူတို့​​ဘဝရဲ့​​ နူပျိုသန်စွမ်း​​တဲ့​​အချိန်​​ေတွကို လူမျိုး​​ြခား​​​ေတွကို အလုပ်အ​​ေကျွး​​ြပုရင်း​​ ​​ေငွ​​ေြကး​​နဲ့​​ ​​ေရာင်း​​စား​​ြကရရှာပါတယ်။ ဒါ​​ေတာင်မှ အဲဒီလူ​​ေတွက ​​ေတာ်​​ေပ့​​ဆိုတဲ့​​ ပညာတတ်အလွှာ​​ေတွပါ။ ဒီလိုမှ မလုပ်ရင်လည်း​​ ြပည်တွင်း​​မှာ သူတို့​​ဖွံ့​​ြဖိုး​​တိုး​​တက်ဖို့​​ အခွင့​်​အလမ်း​​မှ မရှိတာ​​ေလ။ ဒီအ​​ေြခအ​​ေနမျိုး​​မှာ သူတို့​​က ဖန်တီး​​နိုင်စွမ်း​​ရှိ​​ေနရင်​​ေတာင် ကိုယ့​်​အမျိုး​​သား​​​ေတွက ဂုဏ်ယူရံုကလွဲလို့​​ အကျိုး​​ခံစား​​ခွင့​်​မရှိပါဘူး​​။ ဒီက​​ေလး​​​ေတွကို မင်း​​တို့​​ တယ်ညံ့​​သကွာ လို့​​​ေြပာရင် ဘယ်တရား​​ပါ့​​မလဲ။ သူတို့​​လည်း​​ သူတို့​​ဟာနဲ့​​သူတို့​​ ​​ေတာ်လွန်း​​လို့​​ ဒီ​​ေလာက်ဖိနှိပ်မှု​​ေအာက်မှာ ဒီလို ရပ်တည်နိုင်တာ​​ေလ။
​​ေရှး​​လူြကီး​​​ေတွကျ​​ေတာ့​​ ဘာ​​ေတွများ​​ ထူး​​​ေတာ်​​ေနြကပါလိမ့​်​​ေနာ် လို့​​ ​​ေစာ​​ေြကာြကည့​်​ြကပါစို့​​။ အစက​​ေြပာခဲ့​​သလို သူတို့​​​ေခတ်မှာ တ​​ေခတ်တ​​ေယာက် ဆိုတဲ့​​ ပါရမီရှင်​​ေတွ ထွက်ခဲ့​​ပါတယ်။ အများ​​ြကီး​​မှ တကယ့​်​ကို အများ​​ြကီး​​ပါ။ နယ်ပယ်အသီး​​သီး​​မှာပါ။ တိုင်း​​တပါး​​နယ်ချဲ့​​လက်​​ေအာက်မှာ​​ေတာင် ဒီ​​ေလာက်ဖွံ့​​ြဖိုး​​နိုင်ခဲ့​​ြပိး​​ ကိုယ့​်​အမျိုး​​သား​​အစိုး​​ရ လက်ထက်​​ေရာက်မှ မျိုး​​ဆက်ြပတ်ရတာ ရင်နာစရာ​​ေကာင်း​​ပါတယ်။ သူတို့​​က ဘာလို့​​ ဒီ​​ေလာက်​​ေတာ်​​ေနြကရသလဲ ဆိုရင် ကျွန်​​ေတာ်ြမင်တာ​​ေတာ့​​ သူတို့​​ ဘဝြကီး​​တစ်ခုလံုး​​ကို သက်ဆိုင်ရာနယ်ပယ်မှာ အြကွင်း​​မဲ့​​ ြမှုတ်နှံထား​​လို့​​ပါခင်ဗျာ။ ငယ်စဉ်က​​ေလး​​ဘဝကတည်း​​က ကိုယ့​်​ဝါသနာအ​​ေလျာက် အာရံုဝင်စား​​ရာမှာ ထံနီး​​လုပ်​​ေကျွး​​ သင်​​ေတွး​​အံရွတ်နဲ့​​ ဆည်း​​ပူး​​လာတဲ့​​ ပညာ​​ေတွကို ​​ေန့​​စဉ်အသက်​​ေမွး​​မှုဘဝမှာလည်း​​ ဒီပညာအ​​ေြကာင်း​​ြပု အသက်​​ေမွး​​ဖို့​​ထက် အနုပညာဖန်တီး​​မှုကိုသာ အာရံုစိုက်ြကိုး​​စား​​ခဲ့​​ြကလို့​​​ေတာ်တာပါ။ ကမ္ဘာနဲ့​​ချီြပီး​​ကိုယ်သိတဲ့​​ ဥပမာတစ်ခု​​ေပး​​ပါ့​​မယ်။ ဗင်း​​ဆင့​်​ဗန်ဂိုး​​ ကို ြကား​​ဖူး​​ြကမှာ​​ေပါ့​​။ သူ့​​အ​​ေြကာင်း​​သိတဲ့​​သူ​​ေတွက သူ့​​ကို နည်း​​နည်း​​​ေတာ့​​ ရူး​​များ​​​ေနသလား​​မသိဘူး​​​ေနာ် လို့​​ ​​ေတွး​​မိြကမှာပါ။ ဟုတ်ပါတယ်၊​ သူ့​​အနုပညာမှာ သူရူး​​သွပ်​​ေနတာပါလို့​​ ​​ေြဖပါရ​​ေစ။ သူ့​​လိုပဲ ​​ေနာက်ကမ္ဘာ​​ေကျာ် ပန်း​​ချီဆရာတစ်​​ေယာက်က ကလို့​​ မိုး​​​ေနး​​ပါတဲ့​​။ သူဆွဲထား​​တဲ့​​ ပန်း​​ချီကား​​အ​​ေတာ်များ​​များ​​ထဲက သူ​​ေယာင်ပန်း​​များ​​ (ြကာပန်း​​များ​​ပါ) ဆိုတဲ့​​ ပန်း​​ချီကား​​​ေတွစုစည်း​​ထား​​တဲ့​​ စာအုပ်တစ်အုပ်ြကည့​်​ဖူး​​ပါတယ်။ အို တစ်အုပ်လံုး​​ြကည့​်​ ဒီပံု​​ေတွချည့​်​ပဲ ပျင်း​​စရာြကီး​​ လို့​​ အား​​​ေပး​​ြကမလား​​ မသိပါဘူး​​။ ပန်း​​ချီကား​​များ​​အား​​လံုး​​ဟာ ြကာပင်အိုင်ြကီး​​တစ်ခုတည်း​​ကိုဆွဲထား​​တာပါ။ ဒါ​​ေပမယ့​်​မတူပါဘူး​​။ တချို့​​က နံနက်ခင်း​​​ေနြခည်​​ေအာက်က ြကာအိုင်​​ေလး​​။ မွန်း​​တည့​်​​ေန​​ေအာက်မှာ​​ေတာ့​​ အ​​ေရာင်တမျိုး​​​ေြပာင်း​​သွား​​ြပန်​​ေရာ၊​ ​​ေဆာင်း​​တွင်း​​နဲ့​​ ​​ေနွဦး​​မှာလည်း​​ မတူြပန်ဘူး​​။ ြမက်ပင်​​ေလး​​​ေတွရှည်လာြပန်​​ေတာ့​​တမျိုး​​။ ြကာပင်​​ေလး​​​ေတွပွင့​်​လာ​​ေတာ့​​တဖံုနဲ့​​ ထပ်မှမထပ်ပဲနဲ့​​။ အမျိုး​​​ေပါင်း​​ ရာ​​ေကျာ်တယ်ဗျား​​။ တချို့​​ကား​​ချပ်​​ေတွကို တစ်ခုနဲ့​​ တစ်ခုဆက်လိုက်ရင် အဲဒီ ဥယျာဉ်တစ်​​ေနရာက ပတ်ပတ်လည် လှည့​်​ြကည့​်​လိုက်သလို ြမင်ရြပန်တယ်ဗျ။ အဲဒါြကာပန်း​​ဥယျာဉ်​​ေလး​​တစ်ခု​​ေပါ်မှာ ခံစား​​တဲ့​​ အနုပညာရှင်ရဲ့​​ အာရံုဝင်စား​​မှုပါ။ တခါလာမဲြပာပုဆိုး​​ လို့​​ ​​ေဝဖန်ရင် ​​ေဝဖန်တဲ့​​ သူက ​​ေဝဖန်တဲ့​​အလုပ်လုပ် သူက​​ေတာ့​​ သူ့​​အလုပ် သူလုပ်မယ် လို့​​​ေြပာမှာပါ။

အဲဒီလို ပါရမီရှင်ြကိး​​များ​​ တို့​​ြမန်မာမှာလည်း​​ ရှိခဲ့​​တာပ လို့​​ ဂုဏ်မယူချင်ဘူး​​လား​​။ အများ​​ြကီး​​ထဲက တစ်​​ေယာက်ပဲ ဥပမာ​​ေပး​​ပါ့​​မယ်။ ဆရာြမို့​​မြငိမ်း​​ ပါ။ ဆရာက သူ့​​​ေခတ်က​​ေန ဒီက​​ေန့​​ထိ ရှင်သန်​​ေနဆဲ သီချင်း​​​ေပါင်း​​ ၂၀၀ ​​ေကျာ်ကို ​​ေရး​​ခဲ့​​သူ​​ေပမယ့​်​ အင်မတန် ဆင်း​​ရဲချို့​​ငဲ့​​ပါတယ်။ အနုပညာကို မိသား​​စုစား​​ဝတ်​​ေန​​ေရး​​ထက်ကို ဦး​​စား​​​ေပး​​ခဲ့​​လို့​​ သား​​​ေကျွး​​မှု မယား​​​ေကျွး​​မှုမှ မ​​ေကျပွန်ရန်​​ေကာလို့​​ စကား​​တင်း​​ဆိုခံရြပီး​​ တ​​ေန့​​​ေတာ့​​ ဝင်​​ေငွဘယ်​​ေလာက်များ​​ရပါလိမ့​်​လို့​​ အ​​ေမး​​ခံရသတဲ့​​။ အဲဒီခါ ဆရာက ​​ေမး​​တဲ့​​သူကို ဦး​​​ေအာင်​​ေဇယျသိလား​​ လို့​​ြပန်​​ေမး​​ပါသတဲ့​​။ အဲဒီအ​​ေလာင်း​​မင်း​​တရား​​ြကီး​​ မူး​​ြမစ်ကို ဆည်​​ေတာ်မူတုန်း​​က ဦး​​နှုန်း​​​ေရး​​တဲ့​​ ​​ေြကာက်ဖွယ့​်​ဘုန်း​​တန်း​​ ြကိုး​​​ေကာ ရလား​​ လို့​​ ​​ေမး​​ြပန်ပါသတဲ့​​။ အဲဒီ မူး​​ြမစ်​​ေကာ ​​ေရာက်ဖူး​​သလား​​၊​ ဘယ်​​ေလာက်ကျယ်သလဲ သိလား​​။ ဘယ်အခါ ​​ေရနည်း​​သလဲသိသလား​​၊​ တစ်ဥတစ်ဥကို တစ်ပိဿာခွဲ နှစ်ပိဿာ​​ေလာက်ရှိတဲ့​​ ယူဂိုဆလပ် မုန်လာဥ ဆိုတာ​​ေကာ ြမင်ဖူး​​လား​​ စသည်ြဖင့​်​ ​​ေတာ​​ေရာက်​​ေတာင်​​ေရာက်​​ေတွ​​ေမး​​ပါသတဲ့​​။ ဘာမှ​​ေရ​​ေရရာရာမသိတဲ့​​ ဘသား​​​ေချာကို ​​ေလာကမှာ မရှိတာထက် မသိတာခက်တယ် လို့​​ အစချီြပီး​​ “အ​​ေလာင်း​​မင်း​​တရား​​ြကီး​​ရဲ့​​ မူး​​ြမစ် ဟာ မိုင်အများ​​ြကီး​​ ရှည်တယ်၊​ မူး​​ြမစ် ကမ်း​​နံ​​ေဘး​​က ဆင်​​ေြခ​​ေလျာ​​ေလး​​ ြဖစ် ​​ေနတယ်။ တစ်ဖက် တစ်ဖက် အကျဉ်း​​ ဆံုး​​​ေနရာကိုပဲ နှစ်ဖျာရာစာ​​ေလာက် ကျယ်တယ်။ ယူဂိုဆလပ်နိုင်ငံက မုန်လာဥဟာ သိပ်အထွက်ရဲတယ်။ တစ်ဥ တစ်ဥ နှစ်ပိဿာနီး​​နီး​​ရှိတာ​​ေတွ ​​ေတာင်ပါတယ်။ အဲဒီမုန်လာဥမျိုး​​ကို ယူြပီး​​၊​ မူး​​ြမစ်ကမ်း​​​ေဘး​​မှာ စိုက်မယ်။ သဲနုန်း​​​ေြမနုမို့​​ ​​ေြမဆီအား​​​ေကာင်း​​တယ်။ ြမစ်ကမ်း​​နံ​​ေဘး​​မို့​​ ​​ေရ​​ေလာင်း​​စရာမလို ဘူး​​။ ကျွဲနွား​​​ေတွလည်း​​ အခင်း​​ဝင်စား​​မှာ ပူစရာ မလိုဘူး​​။ သီး​​နှံစိုက်ပျိုး​​စရိတ် အများ​​ြကီး​​ အကုန်အကျသက်သာြပီး​​ တစ်နှစ် တစ်နှစ် မုန်လာဥတန်ချိန် သန်း​​နဲ့​​ ချီထွက်မယ်။ ဒါ ကျုပ်​​ေခါင်း​​ထဲ မှာရှိတဲ့​​ စီး​​ပွား​​​ေရး​​စီမံကိန်း​​တစ်ခုပဲြဖစ် တယ်။ ​​ေမာင်ရင် ပိုက်ဆံလိုချင်ရင်၊​ ​​ေငွ လိုချင်ရင်​​ေတာ့​​ ကျုပ်​​ေြပာတဲ့​​ မုန်လာဥ စီမံကိန်း​​ကို လိုက်နာြပီး​​ စိုက်ပါ။ ကျုပ် က​​ေတာ့​​ မစိုက်အား​​ဘူး​​။ သီချင်း​​​ေလး​​ ​​ေတွ အများ​​ြကီး​​​ေရး​​ရဦး​​မယ်” လို့​​ ​​ေြပာသတဲ့​​။ ​​ေတာ်ပါ​​ေသး​​ရဲ့​​ သူ့​​လို မုန်လာဥမစိုက်တဲ့​​သူ​​ေတွရှိလို့​​ သီချင်း​​​ေကာင်း​​​ေလး​​​ေတွ အ​​ေမွရလိုက်တာ။
သူ့​​လိုပဲ ဘဝတစ်ခုလံုး​​ကို ကိုယ့​်​အသက်​​ေမွး​​မှုနယ်ပယ်မှာ ြမှုတ်နှံထား​​ခဲ့​​ြပီး​​ ​​ေနာင်လာ​​ေနာက်သား​​အတွက် ချန်ရစ်ထား​​ခဲ့​​ြကတာ ​​ေရှး​​က​​ေတာ့​​ အများ​​ြကီး​​ပါ။ ဆရာဝန်ဆိုလည်း​​ ဆရာဝန်အ​​ေလျာက်၊​ စာ​​ေပ အနုပညာနယ်မှာ​​ေရာ၊​ လူမှုစီး​​ပွား​​ပိုင်း​​မှာပါ ​​ေနှာင်း​​လူ​​ေတွအတွက် သစ်ပင်စိုက်ခဲ့​​ြကတဲ့​​ ဘိုး​​ဘွား​​​ေတွ​​ေြကာင့​်​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ ဒီက​​ေန့​​ အသီး​​အပွင့​်​​ေတွ စား​​လို့​​မကုန်​​ေသး​​ပါဘူး​​။ ဒါဆို ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ကလွန်လို့​​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​ သား​​​ေြမး​​များ​​ လက်ထက်ကျရင်​​ေကာ ဘာ​​ေတွထား​​ခဲ့​​ြကမလဲဗျာ။ အ​​ေြကွး​​​ေတွချည့​်​ပဲ ြမင်မိပါတယ်။ အိမ်၊​ြခံ​​ေြမ၊​ ရုပ်ဝတ္ထု​​ေလာက်သာ စု​​ေဆာင်း​​စရာလို့​​ ထင်​​ေနြကတာကိုး​​ခင်ဗျ။ တခါတခါမှာ​​ေတာ့​​ ရင်နာမိတာတစ်ခုက အ​​ေမွမထား​​ရစ်ခဲ့​​ယံုတင် မဟုတ်ပဲ ရိုက်သတ်ချက်စား​​လုပ်​​ေနြကတဲ့​​ ဘိုး​​​ေတာ်ဘ​​ေတာ်များ​​ပါ။ ငါ့​​သား​​သမီး​​မှအလွတ်ဆို လူလို့​​မှ မထင်ြကပဲကိုး​​ခင်ဗျာ။ ဒါ​​ေတွ​​ေြပာရင် ​​ေမာယံုရှိမှာ​​ေပါ့​​။ လိုရင်း​​က​​ေတာ့​​ ခု​​ေခတ်မှာလူ​​ေတွဟာ ဖန်တီး​​မှုပိုင်း​​ထက် ထုတ်လုပ်မှုပိုင်း​​၊​ ​​ေဈး​​ကွက်ပိုင်း​​မှာ အ​​ေလး​​​ေပး​​လွန်း​​ အား​​ြကီး​​လို့​​ အရည်အ​​ေသွး​​ပိုင်း​​မှာ အား​​နည်း​​လာတယ် လို့​​​ေြပာရင် လွန်မယ်မထင်ပါဘူး​​။ များ​​များ​​ြမန်ြမန် ဆူလွယ် နပ်လွယ်မှ ကိုက်မှာကိုး​​။ ပညာရှင်တစ်​​ေယာက် အြမန်ဆံုး​​ြဖစ်​​ေအာင်​​ေမွး​​ထုတ်ြပိး​​ အဲဒီပညာနဲ့​​ အများ​​ဆံုး​​ ပိုက်ဆံရ​​ေအာင်ရှာမယ် ဆိုတဲ့​​စိတ်ပဲ ရှိြကပါတယ်။ ပါရမီရှင်​​ေတွအတွက် ​​ေရခံ​​ေြမခံ မ​​ေကာင်း​​​ေတာ့​​ပါဘူး​​။ ရှား​​ရှား​​ပါး​​ပါး​​ ချွန်ထွက်လာတဲ့​​ ပညာရှင်တချို့​​ကျလည်း​​ ကျွန်​​ေတာ်တို့​​နဲ့​​ မတန်လို့​​ထင်ပါရဲ့​​။ အ​​ေြကွ​​ေစာရှာပါတယ်။ ခင်ဗျား​​တို့​​ကိုက ​​ေသမှ အ​​ေကာင်း​​​ေြပာတတ်ြကတာကိုး​​ လို့​​ မထင်လိုက်ပါနဲ့​​။ လက်ရှိပုဂ္ဂိုလ်​​ေကျာ်များ​​က အချီး​​မွမ်း​​မခံဘူး​​။ ခနနဲ့​​ ချိုမိုင်မိုင် ကြက​​ေတာ့​​ စကား​​ကုန်​​ေအာင် ​​ေြပာလို့​​ ဘယ်ြဖစ်မှာတုန်း​​။
သူများ​​​ေြပာရမယ်ဆို နှစ်​​ေယာက်မရှိ၊​ သူ့​​ကျ​​ေတာ့​​ ဘာများ​​ အြဖစ်ရှိလို့​​ပါလိမ့​်​ လို့​​​ေြပာရင်လည်း​​ ခံရမှာပါပဲ။ အရင်ကဆို ဒါမျိုး​​​ေတွ ​​ေတွး​​​ေတာင် မ​​ေတွး​​အား​​ခဲ့​​ပါဘူး​​။ အလကား​​​ေန စာ​​ေတွပဲ ကျက်ြပီး​​ရင်း​​ကျက်​​ေနခဲ့​​ရတာ။ အခု​​ေတာ့​​ ​​ေတွး​​မိြပန်ရင်း​​၊​ ​​ေရး​​မိြပန်ရင်း​​နဲ့​​ ကိုယ်​​ေတွး​​သလို ြမင်သလို ကိုယ့​်​စာဖတ်မိတဲ့​​သူ​​ေတွ ခံစား​​လို့​​ရသလား​​၊​ သူတို့​​အ​​ေတွး​​​ေတွ​​ေကာ ဒီအ​​ေြကာင်း​​အရာ​​ေပါ်မှာ ဘယ်လို ရှိြကမှာပါလိမ့​်​လို့​​ သိချင်လာလို့​​ ရွာ​​ေဆာ်ငြဖိုး​​ လုပ်မိပါတယ်။ ဒီစာကိုဖတ်အြပီး​​မှာ ကိုယ့​်​အလုပ်ထဲ အရင်ထက် အာရံုစူး​​စိုက်ချင်စိတ်က​​ေလး​​​ေပါက်လာရင်၊​ ကျပ်ြပား​​ဂု​​ေဏာ အန​​ေန္တာဆိုတဲ့​​ စိတ်က​​ေလး​​ ပါး​​လျား​​သွား​​ရင်၊​ ကိုယ်ဝါသနာပါရာကို တစိုက်မတ်မတ်လုပ်ဖို့​​ သတ္တိ​​ေလး​​​ေပါ်လာရင် ​​ေကျနပ်ပါရဲ့​​ ခင်ဗျာ။