“သဘင်သည်မဝင်ရ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ြမို့​ေတာ်သိန်း​ေအာင်ရဲ့​ နံမည်​ေကျာ် ြပဇာတ်တစ်ပုဒ်ြဖစ်ြပီး​ ​ေကာလိပ်ဂျင်​ေနဝင်း​တို့​ ​ေမဝင်း​ေမာင်တို့​ ရုပ်ရှင်ြပန်ရိုက်ထား​တဲ့​ကား​က​ေလး​ကို သ​ေဘာကျမိတာက​ေတာ့​ သဘင်သည် ဆိုတဲ့​ အသံုး​အနှံုး​ပဲ ြဖစ်ပါတယ်။ သဘင်သည်လို့​ ​ေြပာလိုက်ရင် လူ​ေတွက “ဇာတ်မင်း​သား​များ​လို နန်း​ဝတ်နန်း​စား​ြကီး​နဲ့​ဆို တကယ့်​ကို ရယ်စရာ​ေကာင်း​၊​ ရယ်စရာ​ေကာင်း​မယ်ထင်” ဆိုြပီး​ ြမန်မာ့​ဇာတ်သဘင် တစ်ခုတည်း​ကိုပဲ ​ေြပး​ေြပး​ြမင်ြကပါလိမ့်​မယ်။

တကယ်​ေတာ့​ သဘင်သည်ဆိုတာ ပါဠိလို နစ္စ၊​ ဂီတ၊​ ဝါဒိတလို့​ေခါ်တဲ့​ ကြခင်း​၊​ သီြခင်း​၊​ တီး​မှုတ်ြခင်း​ အတတ်နဲ့​ ​ေဖျာ်​ေြဖ အသက်​ေမွး​ဝမ်း​ေကျာင်း​ ြပုသူ​ေတွအား​လံုး​ကို ကိုယ်စား​ြပုတာမို့​ မှုန်မှုန်တို့​ စိုင်း​စိုင်း​တို့​၊​ ြဖူြဖူတို့​ ​ေဖွး​ေဖွး​တို့​လည်း​ ပါတာပဲ။ အမျိုး​သား​ြပတိုက်မှာ သွား​ြကည့်​ရင် အဲဒါ​ေတွကို ဝါဂီနစ် ဆိုြပီး​ သီး​ြခား​အခန်း​က​ေလး​တစ်ခန်း​နဲ့​ သပ်သပ်ြပထား​ပါတယ်။ အဲဒီယဉ်​ေကျး​မှု​ေတွဟာ ဟိုး​ေရှး​ေရှး​ ပျူ​ေခတ်​ေလာက်ကတည်း​က ြမန်မာ​ေတွဆီမှာ ဖွံ့​ြဖိုး​ခဲ့​ြပီး​သား​ဆိုတာ ပျူက​ေချသည်နဲ့​ သဘင်သည်အရုပ်က​ေလး​များ​က သက်​ေသြပထား​ပါတယ်။ ပုဂံက ဘုရား​ေတွ မတည်ခင်ကတည်း​က တို့​တ​ေတွ ဆိုတတ်၊​ ကတတ်၊​ တီး​တတ်၊​ မှုတ်တတ်တယ်ဆိုရင် ဘယ်သူြငင်း​မလဲ။ ​ေဖ​ေဖ​ေမ​ေမ မ​ေခါ်တတ်ခင်ကတည်း​က ရင်​ေသွး​ေလး​ေတွကို “ချိုမိုင်မိုင် ​ေဟ့​ ချိုမိုင်မိုင်၊​ မံမံက​ေလး​ ဝါး​လို့​ စား​မလား​ သား​ေရွှခိုင်” ဆို အကကို အရင် သင်​ေပး​ြကတာ မဟုတ်ဘူး​လား​။ က​ေလး​ေလး​ေတွရဲ့​ ​ေမ​ေမနဲ့​ ဆက်သွယ်ရင်း​နှီး​မှုဟာလည်း​ “​ေရွှလမှာ ယုန်ဝပ်ပါလို့​ ဆန်ဖွပ်တဲ့​အဘိုး​အို ​ေဟာြကည့်​ပါဆို” လို့​ သား​ေချာ့​ေတး​က​ေလး​ေတွနဲ့​ စခဲ့​တယ်။

“​ေရွှလက်ခုပ်ြကီး​ အုပ်ကာတီး​ ငှက်​ေပျာသီး​မှည့်​မှည့်​ စား​ရ​ေအာင်” ဆိုတဲ့​ အစာခွံ့​ေတး​ေတွနဲ့​ ဝခဲ့​ရတယ်။ အိမ်နီး​ချင်း​ေတွထဲမှာဆို အိန္ဒိယက ရုပ်ရှင်​ေတွ ြကည့်​လိုက်ပါလား​။ မိန်း​မ​ေသ၊​ ​ေယာကင်္ျား​ေသလို့​ လွမ်း​ရင်လည်း​ သီချင်း​ေတွဆို၊​ ခုန်​ေပါက်​ေြပး​လွှား​ြပီး​ ကရင်း​ အလူး​အလိမ့်​ ငိုတယ်။ ခရစ်ရှနား​အရှင်ြမတ် မ​ေတာ်မူပါဆိုတာလည်း​ လက်လက်ကိုစင်​ေန​ေအာင် က​ေြကာရှည်တယ်။ သရဏဂံုတင်တဲ့​ ပါဠိပါဋ်္ဌသား​များ​ေတာင် သူတို့​ဆိုင်း​ေတွနဲ့​ သီချင်း​ြဖစ်ကုန်တယ်။ လူဝတ်​ေြကာင်​ေတွမဆိုထား​နဲ့​၊​ ဘုန်း​ဘုန်း​ဘုရား​တို့​ေတာင်မှပဲ ဆိုင်း​သံြကား​ရင် ယပ်​ေတာင်ြကီး​ ပစ်ချြပီး​ ထထကတတ်လွန်း​လို့​ “ငါ့​ေကျာင်း​ထဲ ဆိုင်း​မတီး​ရ” လို့​ ကာဖျူး​ထုတ်ထား​ရတဲ့​ ပံုြပင်ြကား​ဖူး​တယ်ဟုတ်။ သဘင်မှု၊​ သဘင်သည်ဆိုတာ လူတိုင်း​ကင်း​နိုင်တာမှ မဟုတ်ပဲ​ေလ။

ဘာြဖစ်လို့​ မကင်း​နိုင်ရသလဲဆို​ေတာ့​ ြကမ်း​တမ်း​၊​ ရိုင်း​ြပ၊​ တင်း​မာ၊​ ခက်ထန်​ေသာစိတ်တို့​ကို နူး​ညံ့​၊​ ညင်သာ၊​ ​ေပျာ့​ေြပာင်း​၊​ ယဉ်​ေကျး​သွား​ေစလို့​ပါတဲ့​။ နစ္စ၊​ ဂီတ၊​ ဝါဒိတ ကို သိက္ခာပုဒ်နဲ့​ ပညတ်ထား​ေတာ်မူတဲ့​ ြမတ်စွာဘုရား​ရှင်​ေတာင်မှပဲ ဒုက္ကရစရိယာ ကျင့်​ေတာ်မူစဉ်အခါက အကျင့်​လွန်ရှာ​ေတာ်မူခိုက် ပဥ္စသိခင်္နတ်သား​က နတ်တို့​၏​ေစာင်း​ြငင်း​ပတ်သာတို့​နဲ့​ ​ေြဖ​ေဖျာ်​ေတာ့​ “မ​ေလျာ့​မတင်း​ ​ေစာင်း​ြကိုး​ညင်း​သို့​ ကျင့်​ြကံရာ၏” လို့​ သံုး​သပ်​ေတာ်မူြပီး​ လွန်ကဲ​ေသာအကျင့်​တို့​ကို စွန့်​ခွာ​ေတာ်မူလျက် ချိုး​ေရ​ေတာ်များ​သပ္ပယ်၊​ သုဇာတာသတို့​သမီး​ဆက်ကပ်​ေသာ ဂဏှာနို့​ဆွမ်း​ကို ဘုဉ်း​ေပး​အြပီး​မှာမှ မဇ္ဈိမပဋိပဋာ လမ်း​စဉ်အမှန်နဲ့​ သဗ္ဗညုတ ​ေရွှဉာဏ်​ေတာ်ကို ရ​ေတာ်မူသတဲ့​။

သည်က​ေန့​လက်​ေတွ့​ဘဝမှာလည်း​ပဲ အ​ေနာက်နိုင်ငံ​ေတွမှာ ​ေတး​ဂီတကုထံုး​ဆိုတာနဲ့​ စိတ်​ေဝဒနာရှင်​ေတွ၊​ စိတ်ဖိစီး​မှု ခံစား​ေနရသူ​ေတွ၊​ နာမကျန်း​တဲ့​ က​ေလး​သူငယ်​ေတွကို ထိထိ​ေရာက်​ေရာက် ကုသ​ေပး​ေနပါတယ်။ တ​ေနကုန်တ​ေနခန်း​ ရံုး​မှာ ဦး​စိတ်တိုြဖစ်​ေနတဲ့​ ဘဘြကီး​ေတွ​ေတာင်မှ ညဘက်​ေရာက်ရင် မီး​ငယ်​ေလး​တို့​ စင်တင်​ေတး​ဂီတနဲ့​ေတွ့​မှ အ​ေြကာအြခင်​ေတွ ​ေြပ​ေလျာ့​ြပီး​ သ​ေဘာ​ေတွလွှတ်​ေကာင်း​လာတယ်ဆိုပဲ။ ကာရာအို​ေက​ေရာက်​ေတာ့​ အာသွက်ခယံြဖစ်လာရာက အနှိပ်ခန်း​ေလး​များ​ဆက်ပို့​ေပး​ရင် “ဘာြဖစ်ချင်လဲ​ေဟ့​… ြဖစ်လာ​ေစမယ်​ေနာ်” အထိ​ေရာက်လာ​ေရာ။ ​ေမာင့်​သ​ေဘာကို ​ေရာက်ရင်​ေတာ့​ စပွန်ဆာညီ​ေလး​လည်း​ ​ေမာင့်​သ​ေဘာြဖစ်ရ​ေလတယ်လို့​ စီး​ပွား​ေရး​ကျွမ်း​ကျင်သူများ​ထံက ြကား​သိမှတ်သား​ဖူး​ေလရဲ့​။ ဘဘြကီး​မို့​လို့​ စိုင်း​စိုင်း​လို ဖီး​ချား​ရင်း​ မလိုက်တတ်ဖူး​ထင်ရင် မှား​သွား​မယ် ငါ့​တူ။ အရှိန်​ေလး​နည်း​နည်း​ရလာနဲ့​ “အား​လံုး​တက်ြက ငါ့​ေထာ်လာဂျီ..” ဆို ဦး​ေဆာင်သွား​မှာ။

ဒီလိုဆိုြပန်​ေတာ့​ သဘင်ပညာဆိုတာ ဘိုး​ဘိုး​ြကီး​လည်း​ြကိုက်တဲ့​ ကယ်လ်ဆမ်​ေကွကာပဲ မဟုတ်လား​။ သဘင်သည်မဝင်ရ လို့​ ဘယ်သူကများ​ ​ေြပာသွား​ပါလိမ့်​။ သူတို့​ကျ​ေတာ့​ သဘင်သည်​ေတွြကား​ထဲ ဝင်လိုဝင် ထွက်လိုထွက် ​ေပျာ်​ေမွ့​ေနလျက်သား​နဲ့​။ သူတို့​ဆီဝင်မှာကျ​ေတာ့​ ​ေြကာက်သလား​။ ဘဘြကီး​ေတွမှ သဘင်သည်မ​ေလး​နှင်း​ဆီကို ပန်း​ကံုး​ေတွတ​ေပွ့​တပိုက် ဆုချတတ်တာမဟုတ်။ မယ်မယ်ြကီး​တို့​လည်း​ ​ေရွှမင်း​သား​ေလး​ရဲ့​ အနုပညာခရီး​မှာ ​ေရွှလမ်း​ေငွလမ်း​ခင်း​လို့​ေပး​မယ့်​သူချည့်​ပါပဲ။ ​ေဒစီဂျိန်း​ြကီး​ေတွကလည်း​ တစ်သက်လံုး​ ​ေြကာ်ထား​ေလှာ်ထား​ခဲ့​သမျှ သည်​ေနရာမျိုး​မှ ဝင်မ​ေညှာ်ရရင် ​ေနနိုင်ရိုး​လား​။ အမ်း​လိုက်စမ်း​မယ် ​ေသာင်း​သန်း​သခင်္ျာ။ အနုပညာြမတ်နိုး​တယ်​ေလ။ ကွယ်ရာမှာဘယ်အချိုး​လဲ သိြပီး​သူအချင်း​ချင်း​ လူ​ေရှ့​သူ့​ေရှ့​ေရာက်​ေတာ့​မှ ပဲခံ​ေနရင် အိုက်တင်​ေပး​တာ သိပ်အသည်း​ယား​ဆိုြပီး​ မဏ္ဍပ်တိုင် တက်တက်ြပြကြပန်တာကလည်း​ သူတို့​အြပင်မရှိဘူး​ဗျ။ သည်ဘက်​ေခတ်​ေရာက်​ေတာ့​မှ အနုပညာ​ေလာကမှာ အင်မတန်တွင်ကျယ်​ေနတဲ့​ စပွန်ဆာဆိုတာ ကင်း​နိုင်တဲ့​သူအရှား​သား​။

စပွန်ဆာခိုင်ရင် ရွက်ြကမ်း​ေရချိုအနုပညာ​ေလာက်နဲ့​ တစ်သက်လံုး​ဆယ်လီဗျစ်တီဘဝက မဆင်း​ပဲ မာ​ေရ​ေကျာ​ေရ ​ေမွှလို့​ရတယ်။ ​ေန့​ချင်း​ညချင်း​ေပါက်သွား​ဖို့​ဆိုတာ စပွန်ဆာအား​ေကာင်း​ရင်​ေကာင်း​သလို ဟုန်း​ဟုန်း​ေတာက် သွား​နိုင်တာ လက်​ေတွ့​ပဲ​ေလ။ ရုပ်ရှင်တစ်ကား​မှ ရံုမတင်ရ​ေသး​လည်း​ ဟန်း​ဆက်က​ေလး​တစ်လံုး​သံုး​ြပရံုနဲ့​ နိုင်ငံ​ေကျာ်ြကီး​ပါရှင် ရှင့်​ ဆို ဝက်ဝက်ကွဲ လူသိ​ေတာ့​တာ။ အနုပညာမိုး​ေကာင်း​ကင်က လင်း​လက်ြကယ်က​ေလး​ေတွနဲ့​ သက်တန့်​ေပါ်မှာ ကစား​မယ် လုပ်နိုင်သူြကီး​များ​တို့​ရဲ့​ အြဖစ်သနစ်စံု​ေတွဟာ မသိချင် မြကား​ချင် မြမင်ချင်မှ အဆံုး​ပဲဗျ။ ကာယကံရှင်​ေတွကသာ ဘယ်သူမှ မသိပါဘူး​ ထင်​ေနြကတာ။ ကိုယ်လည်း​ပဲ အစက​ေတာ့​ ​ေကာလာဟလ​ေတွ မယံုတတ်ပါဘူး​။ ​ေနာက်​ေတာ့​ သူတို့​က စာမျက်နှာ​ေပါ်မှာတင် ြငင်း​ချက်ထုတ်တာ။ အြပင်မှာ​ေတာ့​ ​ေပါ်​ေပါ်ထင်ထင်ပဲ။ သိသာသိ​ေစ။ ြမင်ရင်လည်း​ ြမင်ပ​ေစ။ ​ေရး​ေတာ့​ မ​ေရး​ေစနဲ့​ဆိုတာမျိုး​။ “ဟုတ်​ေတာ့​ ဟုတ်တယ်​ေလ။ ဒါ​ေပမယ့်​ မ​ေြပာသင့်​ဘူး​ေပါ့​” ဆို​ေတာ့​ သူများ​တကာကလည်း​ ကိုယ့်​ထမင်း​ကိုယ်စား​ အား​အား​ယား​ယား​ ​ေြပာစရာလား​ ​ေရှ့​တင်။ ကွယ်ရာသာ မကွယ်​ေစနဲ့​ စိတ်သာချ။ အဲဒါ​ေကာလာဟလရဲ့​အစ​ေပါ့​။ ​ေနာက်ဆံုး​မ​ေတာ့​ ပိတ်ကား​ထက်က၊​ စတိတ်စင်​ေပါ်က ဆို ငို ကြပ​ေနတာ​ေတွထက် စိတ်ဝင်စား​စရာ အံ့​အား​သင့်​စရာ​ေကာင်း​တဲ့​ ဇာခန်း​ဆီး​ေနာက်ကွယ် ဇာတ်လမ်း​ေလး​ေတွ​ေြကာင့်​ အနုပညာ​ေလာကြကီး​ဟာ ဘယ်ဘဝ​ေရာက်​ေနမှန်း​ သတိမထား​မိနိုင်​ေလာက်​ေအာင် ​ေြဗာင်း​ဆန်လာပါ​ေတာ့​တယ်။

ဆရာဝန်​ေလာကကို ​ေဆး​ေလာကကို သိမ်း​ကျံုး​ြပီး​ေဝဖန်ရင် ကိုယ်​ေတွက ဆတ်ဆတ်ထိမခံနိုင်သလို သူတို့​ကိုထိရင်လည်း​ သူတို့​တင်မဟုတ် သူတို့​ကိုချစ်တဲ့​ ပရိသတ်ြကီး​ကပါ လက်သီး​ဆုပ်မလား​ လက်ဝါး​ြဖန့်​မလား​။ တုတ်တုတ်ချင်း​၊​ ဓါး​ဓါး​ချင်း​ေတွ ြဖစ်ကုန်မှာ​ေပါ့​။ ခက်တာက ငါး​ခံုး​မက တစ်​ေကာင်တည်း​မှ မဟုတ်တာ။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဘယ်လို ဘယ်ချမ်း​သာ မ​ေဝဖန်ပဲ အြဖစ်သနစ်ကိုပဲ သံုး​သပ်လို့​ ြပင်ဆင်နိုင်​ေအာင် ​ေတွး​ေတာတဲ့​ဘက်က စ​ေပး​လိုက်ပါတယ်။

တကယ်​ေတာ့​ အနုသုခုမသဘင်ပညာဆိုတာ သင်တိုင်း​လည်း​ မတတ်၊​ တတ်တိုင်း​လည်း​ မ​ေတာ်၊​ ​ေတာ်တိုင်း​လည်း​ မ​ေကာင်း​၊​ ​ေကာင်း​တိုင်း​လည်း​ မ​ေကျာ်နိုင်ပါဘူး​တဲ့​။ သင်တိုင်း​မတတ်တာက​ေတာ့​ အဲဒီပညာကို​ေလ့​လာနိုင်ဖို့​အတွက် ပါရမီအ​ေြခခံပါမှ ြဖစ်ပါသတဲ့​။ အတိတ်ဘဝ​ေပါင်း​များ​စွာကတည်း​က အထံုပါလာမှ အလွယ်တကူ ခံစား​နား​လည်နိုင်တာကိုး​။ တတ်တိုင်း​မ​ေတာ်ြပန်တာက အ​ေလ့​အကျင့်​၊​ သ​ေဘာ​ေပါက်နား​လည်မှု၊​ ကိုယ်တိုင်ပါဝင်ခံစား​နိုင်မှု၊​ တပါး​သူကိုလည်း​ ခံစား​မှုရသ​ေပး​စွမ်း​နိုင်မှု အစရှိတာ​ေတွ လို​ေသး​တာမို့​ ​ေသွး​ေဆး​ေဖာ်သလို အမယ်စံုလင် အချိုး​ကျနစွာ ​ေပါင်း​စပ်တတ်ထား​ရံုနဲ့​ ြဖစ်ထွန်း​မလာပါဘူး​တဲ့​။ အ​ေလ့​အကျင့်​ပိုင်း​မှာဆို ​ေစာင်း​သမား​များ​ဟာ ​ေစာင်း​နဲ့​ ခုနှစ်ရက်ကွာသွား​ရင် လက်ပျက်သတဲ့​။ ​ေတာ်တိုင်း​မ​ေကာင်း​ဆိုတာက​ေတာ့​ အနုပညာရှင်မှာ အနုပညာအရည်အ​ေသွး​ ြပည့်​ဝတာက​ေတာ့​ မှန်ပါရဲ့​။ ပရိသတ်ကို ဗူး​သွင်း​လို့​ လမိုင်း​မကပ်ရင် ြကည့်​ေနတဲ့​သူ​ေတွက ​ေကာင်း​လည်း​ မ​ေကာင်း​ဘူး​လို့​ ထင်သွား​တတ်ပါတယ်။ ပညာသည်အချင်း​ချင်း​သာ “အလို… သူသံုး​သွား​တာ ဝူထန်း​ဂိုဏ်း​ချုပ်ြကီး​ေတွသာတတ်တဲ့​ ​ေရွှဓူဝံလက်သီး​သိုင်း​ကွက်ြကီး​ပါလား​” လို့​ အကဲခတ်လိုက် နိုင်တာ။ ကျန်တဲ့​သူ​ေတွက​ေတာ့​ မည်သို့​လုပ်လိုက်သည်မသိ တိုက်ကွက်​ေပါ့​။ ​ေသသာ​ေသသွား​တယ်။ ြကည့်​လို့​လည်း​ မ​ေကာင်း​ပါဘူး​ေအ လို့​ ​ေြပာလိမ့်​မယ်။ ​

ေကာင်း​တိုင်း​လည်း​မ​ေကျာ်ဆိုတာက​ေတာ့​ ဘယ်​ေလာက်​ေကာင်း​တဲ့​ ပညာရှင်ပဲ ြဖစ်ြဖစ် စန်း​က​ေလး​ မပါရင် တိုင်း​ေကျာ်ြပည်​ေကျာ်ြဖစ်ဖို့​ မလွယ်​ေသး​ဘူး​။ ​ေတာမင်း​သား​ဘဝ​ေလာက်နဲ့​ စိတ်​ေလျှာ့​လိုက်ရတတ်တယ် လို့​ ဆိုလိုတာပါ။ ဟိုး​တ​ေလာတုန်း​က ​ေမာ်ဒယ်မ​ေလး​တစ်​ေယာက်က “ဆရာဝန်ြဖစ်ဖို့​လွယ်တယ်။ အနုပညာရှင်တစ်​ေယာက်ြဖစ်ဖို့​မလွယ်ဘူး​” ဆို​ေတာ့​ ဝိုင်း​ဆဲလိုက်ြကတာ ဝက်ဝက်ကိုကွဲ​ေရာ။ သူ​ေြပာတာ မဟုတ်ဘူး​လား​ဆို​ေတာ့​ ဟုတ်​ေတာ့​ဟုတ်သား​ပဲ။ ဒါ​ေပသိ ညည်း​က ကျုပ်တို့​ကို က​ေလာ်လို့​ အညင်ကပ်လို့​ဆဲသ​ေအ ​ေပါ့​။ စကား​ကို အစမရှိ အဆံုး​မရှိ လိပ်ပတ်လည်​ေအာင် မ​ေြပာ​ေတာ့​ ဆိုလိုရင်း​ကိုမ​ေရာက်ပဲ လိုသလို ဆွဲ​ေတွး​ကုန်တာ​ေပါ့​။

“တကယ့်​အနုပညာရှင်စစ်စစ်” ြဖစ်ဖို့​ဆိုတာ “သာမန်ဆရာဝန်” တစ်​ေယာက်ြဖစ်ဖို့​ထက်​ေတာ့​ ခက်ခဲတာ အမှန်ပါ။ အဲဒါက ဝိဇ္ဖာပညာ နဲ့​ သိပ္ပံပညာတို့​ရဲ့​ ြခား​နား​ချက်အရပဲ။ ပညာရပ်​ေတွမှာ ဝိဇ္ဇာပညာကို အသိပညာလို့​ ​ေခါ်ြပီး​ သိပ္ပံပညာကို အတတ်ပညာလို့​ေခါ်တယ်။ ရှစ်တန်း​ေအာင်တဲ့​အမှတ်နဲ့​ အမှတ်နည်း​ရင် ဝိဇ္ဖာလိုင်း​ကိုယူ။ အမှတ်များ​မှ သိပ္ပံလိုင်း​ကိုသင်ဆိုတာ အဲသည်က စမှား​တာပဲ။ အမှတ်ကို အ​ေြခခံ​ေတာ့​ အသိပညာ အတတ်ပညာ မဟုတ်ပဲ အမှတ်သညာ​ေတွနဲ့​ အကျက်ပညာကို ​ေစာင်း​ေပး​လိုက်တာကိုး​။ ဥပမာအား​ြဖင့်​ ြမန်မာစာကို ြမန်မာလူမျိုး​တိုင်း​ ​ေရး​တတ်ဖတ်တတ်ြကတယ်။ သို့​ေသာ်လည်း​ ဝါကျမှန်​ေအာင်​ေရး​နိုင်ယံုနဲ့​ေတာ့​ စာ​ေရး​ဆရာ မြဖစ်ြကဘူး​။

(ဝါကျ​ေတာင်မှန်​ေအာင်မ​ေရး​နိုင်တဲ့​ စာ​ေပလုပ်သား​အဖွဲ့​ဝင်​ေတွကို ထည့်​မ​ေြပာပါ) ဝိဇ္ဇာပညာဆိုတာ သင်ြကား​တတ်​ေြမာက်လာတဲ့​ ပညာရပ်တစ်ခုခုမှာ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်နဲ့​ ကွန့်​ြမူး​နိုင်တဲ့​ တဘက်ကမ်း​ခတ်ကျွမ်း​ကျင်မှုမပါရင် ဘယ်ဝိဇ္ဖာ​ေခါ်မလဲ။ မည်ကာမတ္တ​ေလာက်။ လုပ်စား​ကိုင်စား​ေလာက်။ ထမင်း​စား​ေရ​ေသာက်​ေလာက်သာ။ သိပ္ပံအတတ်မှာ​ေတာ့​ ဟိုက်ဒရိုဂျင်နှစ်လံုး​နဲ့​ ​ေအာက်ဆီဂျင်တစ်လံုး​ကို ဘယ်သူ​ေပါင်း​ေပါင်း​ ​ေရြဖစ်တယ်။ မှန်ကန်​ေသာ နည်း​ပညာကိုတတ်ထား​ရင် ဘယ်သူလုပ်လုပ် အတူတူပဲ။ သိပ္ပံပညာထဲမှာမှ သူမတူ​ေအာင်ထူး​ခွန်လာတဲ့​ပညာရှင်ဟာ သိပ္ပံအတတ်မှာ ဝိဇ္ဇာြဖစ်​ေအာင် ကျွမ်း​ကျင်လာလို့​ ြဖစ်တာ။ ​ေြမြကီး​ေပါ်ကို ​ေန့​တိုင်း​ပန်း​သီး​ေြကွ​ေနပါလျက် နယူတန်ြကီး​ကျမှ ဖုတ်ကနဲ ဓါတ်သွား​တာ သူ့​ဆီမှာ ဝိဇ္ဇာဦး​ေဏှာက်ရှိလို့​။ ငါး​နဲ့​ပဲနဲ့​ ချက်တတ်ရင် မုန့်​ဟင်း​ခါး​ြဖစ်​ေပမယ့်​ ​ေြမာင်း​ြမ​ေဒါ်ချိုမုန့်​ဟင်း​ခါး​လို့​ ြဖစ်လာတာ ​ေဒါ်ချိုက သူ့​မုန့်​ဟင်း​ခါး​ကို ဝိဇ္ဇာြဖစ်​ေအာင်ချက်လို့​။ သို့​ေသာ် ​ေြမာင်း​ြမ​ေဒါ်ချိုအထုပ်​ေတွကို အိမ်မှာကိုယ့်​ဘာသာချက်ရင် ဘယ်သူမှ ဝိဇ္ဇာမဟုတ်။ ဆရာဝန် နဲ့​ အနုပညာရှင် ဆိုတဲ့​ေနရာမှာလည်း​ သည်သ​ေဘာအတိုင်း​ပဲ။ အာပလာချင်း​ အာပလာချင်း​ဆိုရင် နှစ်​ေကာင်လံုး​ အာပလာပဲလို့​သာမှတ်လိုက်။ ဆရာဝန်အတတ်မှာ ကျွမ်း​ကျင်လာရင် သူလည်း​ ​ေဆး​ဝိဇ္ဇာဘဝကို​ေရာက်တာပဲ။ ​ေရာဂါအတူတူလူနာကို ​ေဆး​အတူတူ​ေပး​လိုက်ဦး​။ အာနိသင်ချင်း​ မတူ​ေအာင် ကုတတ်တယ်။ သူ့​ဘာသူ အချိန်တန်ထွက်လာမှာ။ ကိုယ့်​ဘာသာကိုယ် ညှစ်ရမှာဆိုတဲ့​ ​ေမွး​လူနာ​ေတွ​ေတာင်မှပဲ အနား​မှာ တတ်ကျွမ်း​တဲ့​ဆရာဝန်က “နာနာညှစ်၊​ ရှည်ရှည်ညှစ်၊​ လည်​ေချာင်း​ကမညှစ်နဲ့​။

ခနနား​ထား​၊​ ြပန်ညှစ်​ေတာ့​” အဲသလို​ေလး​ ​ေြပာ​ေပး​ရံုနဲ့​တင် အဂင်္ုလိမာလသုတ်ရွတ်စရာမလိုဘူး​။ ​ေလျှာကနဲပဲ။ မယံု က​ေလး​အ​ေမ​ေတွ ​ေမး​ြကည့်​။ သည်စကား​ေတွလား​။ ငါလည်း​ ​ေြပာ​ေပး​တတ်သား​ပဲဆို စမ်း​ြကည့်​ေလ။ ဆရာဝန်​ေတွမှာလည်း​ ဘွဲ့​ချင်း​အတူတူ​ေတာင် ​ေြမာင်း​ြမ​ေဒါ်ချိုလို စီး​ကရက်အင်ဂရီး​ဒီး​ယန့်​ေတွ ရှိတယ်။ ကုထံုး​အနုပညာလို့​ ​ေြပာရမလား​ပဲ။ အနုပညာရှင်လို့​ ဆိုလိုက်ရင် အထက်က​ေြပာခဲ့​သလို တတ်၊​ ​ေကာင်း​၊​ ​ေတာ်၊​ ​ေကျာ် ြဖစ်​ေနြပီဆို နံမယ်ကတွင်ရံုတင်မဟုတ်ဘူး​။ တင်ကိုကျန်ရစ်ခဲ့​တာ။ ဒါမျိုး​ကလည်း​ သံုး​ခွက်တစ်ခွက် မတင်ပါဘူး​။ ဆယ်ခွက်ဆစ်ခွက်​ေတာင် တင်တာမဟုတ်။ ဟိုဟာမ​ေလး​ ဖွသွား​တာက​ေတာ့​ လူတစ်သိန်း​မှာ တစ်​ေယာက်ြဖစ်ဖို့​ လွယ်တာ မဟုတ်ဆိုပဲ။ ခင်ဗျား​ေလး​သာ အပ်က​ေလး​ေထာင်ြပီး​ ြငိမ်ြငိမ်ကိုင်ထား​။ ကျုပ် ြဗဟ္မာ့​ြပည်က ဒိုင်ဗင်ထိုး​ခဲ့​မယ်။ ​ေလာင်း​ေြကး​စား​ေြကး​။
ရှား​ေတာင့်​ရှား​ပါး​ ဝါသနာဘာဂီဆက်တိုင်း​မီခဲ့​လို့​၊​ ပါရမီ​ေရာ ကျင့်​စဉ်ပါ မှန်ခဲ့​လို့​၊​ ဆရာ​ေကာင်း​ သမား​ေကာင်း​များ​ထံမှာ မှီခဲ့​လို့​ စန်း​က​ေလး​ကလည်း​ေတာက်ခဲ့​လို့​ ြပည်သူ​ေတွက ​ေြမှာက်စား​လာတဲ့​ အနုပညာရှင်ဘဝကို ​ေရာက်​ေနမင့်​ဟာ။

ဘယ့်​နှယ်​ေြကာင့်​ ​ေဖ​ေဇာ်ဂျီ​ေတွ ြကိမ်လံုး​တို့​တိုင်း​ ပါပါသွား​တဲ့​ သူ​ေယာင်သီး​ြကီး​ေတွ ြဖစ်ချင်ရတာတုန်း​ မသိပါဘူး​။ (ြမိန်လို့​ေပါ့​ သား​ရယ်) စပါး​ပင်​ေတွ ဖျက်ဖို့​ပိုး​ဟာ စပါး​ပင်ထဲမှာ ပါခဲ့​သလိုပဲ သဘင်သည်​ေတွကို ဖျက်မယ့်​ပိုး​ကလည်း​ သဘင်သည်ထံမှာ ပါခဲ့​ြပီး​သား​ဗျ။ အဲဒါ စန်း​ကဖျက်သွား​တာပါတဲ့​။ တက်​ေအာင်တင်ခဲ့​တာလည်း​ သူပဲ။ ပျက်​ေအာင်ဖျက်လာြပန်​ေတာ့​လည်း​ သူပဲ။ အစက သ​ေဘာမ​ေပါက်ခဲ့​ပါဘူး​။ ဦး​ဝဏ္ဏရိုက်တဲ့​ ​ေြခဖဝါး​ေတာ်နုနုကို ြပန်ြကည့်​ြပီး​မှ နား​လည်သွား​တာ။ ​ေတာ်တိုင်း​မ​ေကာင်း​တဲ့​အထဲမှာ ဦး​ဝဏ္ဏြကီး​ထိပ်ဆံုး​ကပါတယ်။ လိုက်လို့​ကို မမီဘူး​။ ​ေတာ်လွန်း​အား​ြကီး​ေနလို့​။ ငယ်ငယ်က အဲဒီကား​ကို ​ေတာ်​ေတာ် မြကိုက်တာ။ မင်း​သမီး​ေလး​လှတပတကို ပတ်မတီး​နဲ့​ေပး​စား​လို့​။ လူြပက်​ေတွ ဆိုင်း​ဆရာ​ေတွနဲ့​ေတာင် လွန်လှြပီ ​ေအာင့်​ေမ့​တာ။ ​ေနာက်​ေတာ့​ သ​ေဘာ​ေပါက်သွား​တာက အကမှာ ပတ်မတီး​က အခရာဗျ။ ရုပ်​ေသး​မင်း​သမီး​ရဲ့​ ​ေြခ​ေတွလက်​ေတွဟာ ရုပ်​ေသး​ဆရာဆီမှာရှိသလိုပဲ က​ေနတဲ့​ မင်း​သမီး​ေလး​ေတွရဲ့​ ​ေြခ​ေတွ လက်​ေတွကို ပတ်မတီး​က ချုပ်ထား​တာ။ အဆို​ေတာ်နဲ့​ ဆိုင်း​နဲ့​ အ​ေပး​အယူ​ေကာင်း​ရင် လမိုင်း​ကပ်သလိုပဲ မင်း​သမီး​အကနဲ့​ ပတ်မချက်နဲ့​ လမိုင်း​ကပ်ရင် လူမပါပဲ သူ့​အလိုလို ကသွား​သလိုထင်ရတယ်။ ဦး​ဝဏ္ဏြကီး​ကွန့်​ပံုများ​ေတာ့​ အခု​ေခတ် အြငိမ့်​ေခွ​ေတွလို စင်​ေရှ့​ကင်မရာ​ေထာင်၊​ ကြကစမ်း​ဆို မရိုက်ပဲနဲ့​ မင်း​သမီး​ေလး​က​ေနတာကို တိုင်ဖံုး​ြကား​ကရိုက်လိုက်၊​ ဇာတ်ရံု​ေခါင်မိုး​က ရိုက်လိုက်၊​ ဆိုင်း​ဝိုင်း​ြကား​ထဲ ဝင်ရိုက်လိုက်နဲ့​ မျက်စိကို​ေနာက်​ေရာ။ မင်း​သမီး​ကို ​ေကာင်း​ေကာင်း​ မြကည့်​ရဘူး​ လို့​ မှတ်​ေနခဲ့​တာ။ သူက မင်း​သမီး​အကကို ြပချင်တာမဟုတ်။ ဇာတ်ခံု​ေနာက်က ဘဝကို၊​ ဇာတ်သူဇာတ်သား​ရဲ့​သ​ေဘာကို ြမင်​ေစချင်တာကိုး​။ အဲဒါ​ေတွ မြကိုက်တာ။(ခုမှပဲ ြကိုက်​ေတာ့​တယ်။ မီပါ​ေသး​တယ်။ နှစ်ငါး​ဆယ်။)

မင်း​သမီး​ေလး​ မစန်း​ေအး​ကို ကာလသား​ေတွက လက်​ေဆာင်​ေတွ​ေပး​ြက၊​ ပိုး​ြကပန်း​ြကလုပ်​ေတာ့​ ပတ်မတီး​ဆရာက “အနုပညာသည်ဆိုတာ စန်း​မှာ မသာယာရဘူး​” လို့​ အစချီြပီး​ ဆံုး​မခဲ့​တာကို အခုသည်စာကို မ​ေရး​ခင်အချိန်အထိ သဝန်တိုလို့​ေြပာတာလို့​ပဲ ထင်ခဲ့​မိသဗျ။ စာ​ေရး​ေနရင်း​နဲ့​မှ သူ့​စကား​ေတွ ​ေသွး​ထွက်​ေအာင် မှန်တယ်လို့​ ​ေတွး​ေတွး​ြပီး​ သိလာရတာ။ စန်း​က​ေလး​တက်လာလို့​ ပရိသတ်က တန်း​တန်း​စွဲြဖစ်လာရင် အနုပညာသည်က သာယာလာြပီး​ သူဖန်တီး​ေနတဲ့​ အနုပညာအ​ေပါ်မှာ အာရံုဝင်စား​မှု ​ေလျာ့​လာတယ်။ ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း​ ငါလုပ်ြပလိုက်ဦး​မယ်ဆိုတဲ့​ မာန်ြကီး​က တက်တက်လာတယ်။ အဲလိုဆိုရင် သူ့​အနုပညာအ​ေပါ်မှာ သူကိုယ်တိုင် ဈာန်မဝင်နိုင်​ေတာ့​ဘူး​။ သဘာအရ ဝတ်​ေကျတန်း​ေကျ အနုပညာသာထွက်လာမယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ မပူပါနဲ့​။ စန်း​က​ေလး​ရှိရင် နံမယ်က​ေတာ့​ ​ေကျာ်ဦး​မှာ။ ဇာတ်မင်း​သမီး​က​ေလး​ဘဝက​ေန ရုပ်ရှင်မင်း​သမီး​ေတာင်ြဖစ်သွား​ေသး​။ လူတိုင်း​ရဲ့​အြမင်မှာ ထိပ်ကို​ေရာက်သွား​တာ၊​ ​ေအာင်ြမင်​ေကျာ်ြကား​သွား​တာ၊​ ြကီး​ပွား​ချမ်း​သာသွား​တာ​ေလ။ ဘာြဖစ်လို့​လည်း​ မသိပါဘူး​။ အဲဒါမျိုး​ြမင်ရင် မုဒိတာ မပွား​နိုင်ပဲ နှ​ေမျာ​ေနတယ်။ မိုး​ညအိပ်မက်ြမူမှာ အြငိမ့်​မင်း​သမီး​က​ေလး​ မသက်ရီ ရုပ်ရှင်ရိုက်​ေတာ့​မယ်ဆို​ေတာ့​ ​ေရွှြခည်ထိုး​ ပလာထမီအသစ်​ေတွဆင်ြပီး​ သီချင်း​အသစ်၊​ အကအသစ်၊​ ဇာတ်ထုပ်အသစ်​ေတွနဲ့​ ပွဲထုတ်လိုက်မယ်ဆိုတဲ့​ လူရွှင်​ေတာ် ကို​ေမတ္တာက​ေလး​ခမျာ ​ေမာင်ညိုမှိုင်း​အြဖစ်နဲ့​ မိုး​ညအိပ်မက်ြမူ​ေတွထဲ ြပန်​ေရာက်သွား​တယ် မဟုတ်ပါလား​။ ​ေဒါ်အမာစိန်တို့​၊​ ​ေဒါ်နွဲ့​နွဲ့​စန်း​တို့​ ရုပ်ရှင်ထဲမှာ ​ေအာင်ြမင်လာြကတာကို ဝမ်း​သာပါတယ်။

အြငိမ့်​မကြက​ေတာ့​တာကို​ေတာ့​ စိတ်မ​ေကာင်း​ဘူး​။ အိုြကီး​အိုမကျမှ ြပန်​ေတွ့​ြကရ​ေတာ့​တယ်။ လူကိုမနှ​ေမျာပါဘူး​။ သူတို့​တတ်ထား​တဲ့​ ပညာ​ေတွကို နှ​ေမျာတာ။ စန်း​ေနာက်ပါလို့​ ဇာတ်ခံုကိုပစ်သွား​ေပမယ့်​ သဘင်​ေတာ့​ သဘင်ပဲဆိုပါစို့​ေလ။ ဦး​ဝဏ္ဏြကီး​ေပး​သွား​တဲ့​မတ်စိက အဲဒါအကုန်မဟုတ်​ေသး​ဘူး​။ ဇာတ်ခံု​ေပါ်က ပတ်မချက်ကို ဖျာစက​ေလး​ဖ​ေနာင့်​နဲ့​ရှပ်ြပီး​ ဂျစ်ကား​ေပါ်တက်လိုက်လို့​ ပိတ်ကား​ေပါ်မှာ အဂင်္လိပ်ဘင်သံ​ေတွနဲ့​ ဆက်ကရတဲ့​ မစမ်း​ေအး​ရဲ့​ဘဝကို သင်ခန်း​စာ​ေပး​ထား​ြပန်တယ်။ အသည်း​မှာစွဲတဲ့​ပျို​ေမရှင်ကို အလိုလိုက်ဖို့​လွယ်တဲ့​ အမျိုး​သား​များ​ရဲ့​ အ​ေချာ့​အြမူ​ေတွမှာ သာယာမိရင်၊​ အိမ်​ေထာင်ရှင်မှန်း​ အသိ​ေနာက်ကျရင် အရှက်တကွဲ အကျိုး​နည်း​ြဖစ်ရတတ်တယ်လို့​ ဆံုး​မထား​ပါ​ေသး​တယ်။ အဲဒါ သူ့​အနုပညာပါပဲ။ လူလည်း​ မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။ ဖလင်​ေတွလည်း​ ​ေဆွး​ေလာက်ြပီ။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူ​ေပး​သွား​တဲ့​အနုပညာ​ေတွက​ေတာ့​ အခုထိ​ေအာင် စကား​ေြပာ​ေနတုန်း​ပဲ။ သဘင်သည်​ေတွကို သူဆံုး​မထား​ခဲ့​တာ ဘယ်သဘင်သည်ကမှ နား​လည်ြကလိမ့်​မယ် မထင်ပါဘူး​။

တကယ်​ေတာ့​ သဘင်သုခုမအတတ်ဆိုတာ သူ့​တစ်သက် ကိုယ့်​တစ်သက် ဆည်း​ပူး​ေလ့​လာလိုက်စား​ထား​ရံု ​ေဖျာ်​ေြဖမှု၊​ စိတ်အပန်း​ေြဖမှုတစ်ရပ်မဟုတ်ပါဘူး​။ လွန်ခဲ့​တဲ့​ နှစ်​ေပါင်း​ေထာင်ချီကတည်း​က အစဉ်တစိုက် ထိမ်း​သိမ်း​ခဲ့​တဲ့​ ဘိုး​ဘွား​ေတွရဲ့​ ယဉ်​ေကျး​မှု အ​ေမွအနှစ်​ေတွလည်း​ ြဖစ်ပါတယ်။ အခုအချိန်မှာ ကုန်း​ေကာက်စရာလည်း​ မကျန်​ေတာ့​သလို တန်ဖိုး​ထား​ရမှန်း​လည်း​ မသိြက​ေတာ့​ပါဘူး​။ အရသာကို မခံတတ်​ေတာ့​တာပါ။ ​ေလာ​ေလာဆယ် သဘင့်​ဦး​ေသျှာင်ြဖစ်​ေနတဲ့​ မင်း​သား​ေလး​ေတွ​ေတာင်မှ သြဖန်ခွန်း​ေထာက် သ​ေဘာမ​ေပါက်ြက​ေတာ့​ပဲ ဂျိန်း​တပ်တပ်နဲ့​ မိုက်ကယ်ဂျက်ဆင်လို ကိုကို မမ ဦး​ဦး​ ​ေဒါ်​ေဒါ် အာဘွား​အာဘွား​နဲ့​ က စား​ေနြကတယ်။ ​ေတာ်လို့​ေကျာ်ြကတာကို လက်ခံပါတယ်။ အကဲလည်း​ခတ်မိပါတယ်။ အရိုး​မပါ အရွက်သက်သက်ဆို​ေတာ့​ သည်ပညာ​ေတွကို သူတို့​မှ မ​ေလ့​လာရင် ဘယ့်​နှယ်လုပ်ြကမဟုန်း​။ အခု​ေတာင် ​ေပျာက်ကွယ်​ေနြပီ မဟုတ်လား​။ က​ေလး​ဘဝကတည်း​က ြကည့်​ခဲ့​ရတဲ့​ ြမင့်​ြမင့်​ြကည်ကို အခုအချိန်ထိ ြမင့်​ြမင့်​ြကည်လုပ်ြကည့်​ေနရတယ်။ ​ေနာက်တက်မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။

နိုင်ငံ​ေကျာ်မင်း​သား​မင်း​သမီး​ေလး​ေတွလည်း​ အြငိမ့်​က ဇာတ်က ကြပြကပါတယ်။ ရုပ်​ေချာ​ေချာက​ေလး​ေတွကို နန်း​ဝတ်နန်း​စား​ဆင်ြပီး​ ရှုစား​ရတာပဲ ရှိတယ်။ အဆိုအကပညာ တစ်စက်မှ မပါဘူး​။ တီး​လံုး​ဖွင့်​ြပီး​ ​ေလ့​ကျင့်​ခန်း​လုပ်​ေနသလိုပဲ။ အံဝင်ရံုနဲ့​ ခွင်မကျ​ေသး​ဘူး​။ ဒီပညာ​ေတွကို ြပန်လည်​ေဖာ်ထုတ်​ေပး​ချင်လို့​ သိန်း​ေပါင်း​များ​စွာစိုက်ထုတ်ြပီး​ ရုပ်ရှင်ကား​ြကီး​ရိုက်ထား​ပါလျက် နိ်ုင်ငံ​ေတာ်ကမှ မ​ေြမှာက်စား​ခဲ့​ပဲ​ေလ လို့​ ​ေပါက်ကွဲမှုသံစဉ်​ေတွနဲ့​ ဆရာ​ေလး​တစ်​ေယာက်က ​ေြပာချင်​ေန​ေရာ့​မယ်။ ရုပ်ရှင်တစ်ကား​လံုး​ မြကည့်​ဖူး​ပါဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ။ ​ေငွ​ေြကး​ေရာ အင်အား​စိုက်ထုတ်မှုအတွက်​ေရာ ​ေကျး​ဇူး​တင်ပါတယ်။ ဦး​ေကျာက်စိမ်း​ြကီး​ အကယ်ဒမီရသွား​တဲ့​ အခန်း​ေတွ​ေတာ့​ ြကည့်​လိုက်ရပါတယ်။ အဲ​ေလာက်နဲ့​တင် လံု​ေလာက်သွား​တယ်။ သရုပ်​ေဆာင်​ေတွ ​ေတာ်ြကသား​ပဲ။ ကလို့​ခုန်လို့​။ ဦး​ဝဏ္ဏြကီး​ရိုက်ြပသွား​တဲ့​ ကို​ေဇာ်လွင်တို့​ စမ်း​စမ်း​ေအး​တို့​ေလာက်​ေတာ့​ ဇာတ်အ​ေငွ့​အသက် မဖမ်း​မိတာ အမှန်။ လင်း​လင်း​က လှလည်း​လှ​ေသး​၊​ ကလည်း​ကတတ်ပါတယ်။ ဗူး​မသွင်း​တတ်ဘူး​။ မှုန်​ေရွှရည်ထဲက စန္ဒာလင်း​ေလာက် မထိဘူး​။ ဟိုချင်း​မ​ေလး​က ​ေကာ်ဖီနှစ်ခွက် စံုကိုင်​ေသာက်သွား​ေတာ့​ သူ့​ခမျာ ကျန်ခဲ့​ရှာတယ်။ စိတ်မ​ေကာင်း​ပါဘူး​။ ထပ်ြကိုး​စား​ဖို့​ေတာင် အား​ရှိြကမယ်မထင်။ ြဖစ်​ေစချင်တာက​ေတာ့​ အဲသည်​ေပျာက်ကွယ်စြပု​ေနတဲ့​ သဘင်ပညာ​ေတွကို ​ေနာက်တက်လူငယ်​ေတွထဲက ​ေလး​ေလး​စား​စား​ ကျကျနန သင်ယူ​ေစချင်တာပါပဲ။

သဘင်သည်မဝင်ရဆိုတာ တကယ်​ေတာ့​ ဇာတ်ခံုထဲကို ဇာတ်ရံုထဲကို မဝင်ရလို့​ ​ေြပာတာများ​လား​။ ဂ​ေလာက်​ေတာင်ချိမှြဖင့်​ကွယ် သဘင်သည်မထွက်ရဆို တုတ်ြကီး​နဲ့​ေစာင့်​ ရံုတံခါး​ပိတ်ြပီး​ ဆိုစမ်း​ဟဲ့​ ငိုစမ်း​ဟဲ့​ ကစမ်း​ဟဲ့​ဆို ကွန်ြမူနစ်သင် သင်ပလိုက်​ေတာ့​မယ်။ တရုတ်ြပည်က ပီကင်း​ေအာ်ပရာ​ေကျာင်း​ေတွက​ေတာ့​ အဲလိုပဲ သင်သတဲ့​။ တရုတ်ြပည်ကို ဂျပန်​ေတွ ဝင်သိမ်း​တဲ့​အခါ အဲဒီပီကင်း​ေအာ်ပရာ ယဉ်​ေကျး​မှုကို အရင်​ေသး​သိမ်​ေအာင် ​ေချမှုန်း​ရပါသတဲ့​။ ဥက္ကဋ္ဌြကီး​ေမာ် တက်လာ​ေတာ့​လည်း​ ပ​ေဒသရာဇ်ဆိုး​ေမွ​ေတွဆိုြပီး​ ြဖုတ်ထုတ်သတ်လုပ်ခဲ့​ြပန်ပါသတဲ့​။ အခု​ေခတ်မှာမှ တခမ်း​တနား​ ြပန်လည်​ေဖာ်ထုတ် ထိမ်း​သိမ်း​ရ​ေကာင်း​မှန်း​သိလာြကတာ။ ကိုယ့်​ဆီမှာလည်း​ အခု​ေတာ့​ ယဉ်​ေကျး​မှုဝန်ြကီး​ဌာနက ​ေရွှမန်း​တင်​ေမာင်ရဲ့​ ဗုဒ္ဓဝင်ဓါတ်ြပား​ေတွကို ကဇာတ်ရံုြကီး​မှာ ြပန်လည်​ေဖာ်ထုတ် ထိမ်း​သိမ်း​ေပး​ေနတာ​ေတွ့​ရ​ေတာ့​ ဝမ်း​သာမိပါတယ်။ အ​ေဟာင်း​မြကား​ဖူး​တဲ့​ က​ေလး​ေတွအတွက် အ​ေမွပါပဲ။

ကိုယ်​ေတွက​ေလး​ဘဝက နား​ရည်ဝခဲ့​သလို သူတို့​နား​ထဲမှာလည်း​ ြမန်မာသံက​ေလး​ေတွ နား​စွဲ​ေစချင်တာ​ေပါ့​။ တံခါး​မှူး​ဒတ္ထတို့​ ရွဲကုန်သည်တို့​ကို နယူး​ဗား​ရှင်း​ြပန်လုပ်​ေပး​ရင်​ေတာ့​ ​ေခတ်အခါနဲ့​ ပိုြပီး​ ဆီ​ေလျာ်မလား​ပဲ။ ဥ​ေရာပမှာ​ေတာင် ဗင်း​နစ်ြမို့​ကကုန် ည်တို့​၊​ လီယာဘုရင်ြကီး​တို့​လို ဘရစ်တနီစပီး​ယား​တို့​အဖိုး​ရဲ့​ြပဇာတ်​ေတွ က​ေနြကတုန်း​မဟုတ်လား​။ တို့​ဆီက ​ေနာက်ပိုင်း​ဇာတ်​ေတာ်ြကီး​ေတွလည်း​ လူငယ်​ေသွး​သစ်​ေတွကို သင်ြကား​ေလ့​ကျင့်​ေပး​ြပီး​ ြပန်လည်ဆန်း​သစ်ြကည့်​သင့်​တာ​ေပါ့​။ အသံအား​ေကာင်း​ေကာင်း​ ခုန်​ေပါက်ပစ်ခတ်ငိုနိုင်တဲ့​ ဟိုက​ေလး​မ​ေလး​ကို ငိုချင်း​ေတွ ကျက်ခိုင်း​ထား​ရင် ​ေကာင်း​မယ်။ ဘာတဲ့​.. သူ့​သီချင်း​က..။

“ရင်မှာခံထား​ …. သူမြမင်နိုင်​ေပ..။ ငါ့​ရဲ့​ အထဲထဲက ... အတွင်း​ခံ…”

ဆိုလား​။