“ပန်ဒိုရာရဲ့​ထန်း​ေခါက်ဖာ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ဂရိပံုြပင်​ေတွထဲမှာ လူသန်ြကီး​ဟာြကူလီ နဲ့​ ဗီး​နပ်စ်အချစ်နတ်သမီး​ကို လူတိုင်း​သိြကသလိုပဲ ပန်ဒိုရာဆိုတဲ့​သူငယ်မ​ေလး​ကိုလည်း​ ပညာတတ်အသိုင်း​အဝိုင်း​က သိပ်စိမ်း​လိမ့်​မယ် မထင်ပါဘူး​။ အရမ်း​ေရှး​ကျတဲ့​ ယဉ်​ေကျး​မှု​ေတွကို သူ့​နိုင်ငံထဲတင်မကဘူး​ တကမ္ဘာလံုး​ အနှံ့​အြပား​က မသိတဲ့​သူမရှိတာ အံ့​ဩချီး​ကျူး​စရာပါ။

ကိုယ့်​ဖ​ေနာင့်​အထက်က အရွတ်က​ေလး​ကို​ေတာင်မှပဲ သူတို့​ပံုြပင်ထဲမှာပါတဲ့​ အာခိလိရဲ့​အရွတ်ပါလို့​ ​ေဆး​ေလာကသား​အား​လံုး​က ကျက်မှတ်လာခဲ့​ရသလို ​ေဆး​ပညာတံဆိပ်မှာပါတဲ့​ ​ေြမွက​ေလး​ဟာလည်း​ သူတို့​ဆီက လာပါသတဲ့​။ အဲလိုဆို​ေတာ့​ မယ်မင်း​ြကီး​မ ပန်ဒိုရာရဲ့​ မိန်း​မတို့​သဘာဝ စပ်စပ်စုစုလို့​ေြပာ​ေြပာ ဆတ်ဆတ်​ေဆာ့​ေဆာ့​လို့​ေြပာ​ေြပာ ချစ်စရာသဏ္ဍန်နဲ့​ ​ေသတ္တာလှန်လိုက်တဲ့​ဟန်က​ေလး​ကိုလည်း​ ြမင်ဖူး​ြကမှာ မလွဲပါဘူး​။ (မြမင်ဖူး​ေသး​ရင်လည်း​ နိုင်ငံြခား​က ပန်ဒိုရာဆိုတဲ့​ ပန်း​ချီဆရာမြကီး​ကို နမူနာဆွဲခိုင်း​ေပး​မယ်)။ တို့​ဆီက သဘင်သည်​ေတွ ​ေသတ္တာ​ေမှာက်တာပဲ ြကား​ဖူး​ပါတယ်။

သူ့​ကျမှ ြကံြကံဖန်ဖန် ​ေသတ္တာလှန်ရတယ်လို့​။ လှန်​ေတာ့​ဘာြဖစ်လဲ။ လန်ထွက်ကုန်တာ​ေပါ့​။ ဘာ​ေတွလန်ထွက်သလဲ။ နတ်ြပည်က​ေန ကျုပ်တို့​ဆီကို ဒုက္ခ​ေပး​ဖို့​ ထည့်​ေပး​လိုက်တဲ့​ ​ေရာဂါဘယ​ေတွ ​ေဘး​ဆိုး​ရန်ဆိုး​ေတွ မ​ေကာင်း​တာမှန်သမျှ အတိုင်း​တိုင်း​အြပည်ြပည် ​ေမွှပါ​ေလ​ေရာ။ ဟယ် ကုန်ပါြပီ။ ဘာမှမကျန်​ေတာ့​ဘူး​လား​။ တစ်ခု​ေတာ့​ ကျန်​ေလ​ေသး​ရဲ့​။ ​ေမျှာ်လင့်​ချက်တဲ့​။ ​ေတာ်​ေသး​တာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေြကာင့်​လည်း​ လူဆိုတာ ဘယ်​ေလာက်ပဲ အဆိုး​ေတွြကံု​ေတွ့​ေနရပါ​ေစ ​ေမျှာ်လင့်​ချက်က​ေလး​ကျန်​ေနရင် အသက်ရှင်နိုင်​ေသး​တယ် လို့​ ​ေြပာြကတာကိုး​။ ​ေပါက်ြပီ။ ​ေပါက်ြပီ။ ပန်ဒိုရာက​ေတာ့​ ရှင်း​ပါြပီ။ ဘယ့်​နှယ့်​ေြကာင့်​ မအပ်မရာ ထန်း​ေခါက်ဖာြကီး​က ပါလာရတာလဲ။ အခုပန်ဒိုရာက ြမန်မာြပည်မှာမို့​လို့​ ြမန်မာဆန်ဆန် ပါး​ကွက်ြကား​နဲ့​ ထန်း​ေခါက်ဖာက​ေလး​ ဆင်ထား​တာ​ေလ။ ကဲ လက်​ေရှာင် ​ေပါက်​ေကာင်ဖွင့်​မယ်။

မမပန်ပန် ​ေသတ္တာဖွင့်​လို့​ ​ေဒါင်း​ေတာက်ကုန်သလိုပဲ ကျွန်​ေတာ်တို့​ဆီမှာ တမဟုတ်ချင်း​ေြပာင်း​လဲသွား​ေစတဲ့​ ​ေသတ္တာငယ်က​ေလး​တစ်ခု ရှိသဗျ။ အရင်တုန်း​က​ေတာ့​ ထန်း​ေခါက်ဖာထူထူြကီး​က​ေန တ​ေြဖး​ေြဖး​နဲ့​ ပါး​ပါး​ြပား​ြပား​က​ေလး​ ြဖစ်လာရာက မင်း​ြကိုက်စိုး​ြကိုက် ကာလသား​များ​နဲ့​ လား​လား​မှမထိုက်ဆိုတဲ့​ဘဝကို ​ေရာက်လာ​ေတာ့​ အခုဆိုရင် လက်နက်နဲ့​ြငိမ်း​ချမ်း​ေရး​လဲတဲ့​ေခတ်​ေတာင် ကုန်သွား​ြပီ။ လက်နက်နဲ့​ ဖာနဲ့​ (မွှား​လို့​ မွှား​လို့​) အဲသည်​ေသတ္တာ​ေလး​နဲ့​ လဲချင်ပါတယ် လို့​ေတာင် အတိအလင်း​ ​ေြပာကုန်ြကြပီ။ (ကိုရင်တို့​က​ေတာ့​ ​ေတာင်း​အား​ရှိတာ​ေပါ့​ေလ။ မီး​လာတဲ့​အရပ်ကိုး​။ ကျုပ်တို့​ဆီြဖင့်​ ဖ​ေယာင်း​တိုင်ထွန်း​ဖွင့်​လို့​ရမှပဲ စိတ်ကူး​ယဉ်​ေတာ့​မယ်)။ “စကား​ထာလာဖွက်မ​ေနနဲ့​။ ​ေခါင်း​စား​တယ်။ လိုရင်း​ေြပာ။” ဆိုရင် ကျွန်​ေတာ်တို့​ဆီမှာ မပန်ဒိုရာ ကွန်ြပူတာဖွင့်​လိုက်တဲ့​အခါ အိုင်တီကမ္ဘာြကီး​ တံခါး​ပွင့်​သွား​ေလသတည်း​။ ​ေမျှာ်လင့်​ချက်က​ေလး​ေတာ့​ ကျန်လိုကျန်ြငား​ လှန်​ေလှာြကည့်​ရှုရရင် မ​ေကာင်း​ဘူး​လား​။

​ေဆး​ေကျာင်း​တက်​ေနတုန်း​က ကွန်ြပူတာဆိုတာ ဦး​ေလး​ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်လုပ်သခိုက်ပဲ ြမင်ဖူး​တယ်။ လက်ညှိုး​ေလး​တစ်​ေချာင်း​နဲ့​ ​ေမာင်ြကံတတို့​လုပ်ြပီး​ ရိုက်ခဲ့​ရတာ။ ​ေဆး​ေကျာင်း​မှာ ဆရာြပန်လုပ်​ေတာ့​မှ ဆရာြကီး​ဦး​သာလှ​ေရွှ ​ေကျး​ဇူး​နဲ့​ ​ေဆး​ပညာဌာနမှာ ကွန်ြပူတာ ​ေအဘီစီ​ေတွ သင်ခွင့်​ရ​ေပ​ေတာ့​တယ်။ စာစီစာရိုက်​ေလ့​ကျင့်​ခန်း​က​ေတာ့​ ဌာနမှာ လက်နှိပ်စက်စာ​ေရး​ကို အနား​ေပး​ြပီး​ ရံုး​စာ​ေတွမှန်သမျှ ထိုင်ရိုက်​ေပး​ခဲ့​ရင်း​ ​ေဂျာင်း​ေဂျာင်း​ေြပး​လာသဗျ။

လက်နှိပ်စက်က ကွန်ြပူတာကို မယှဉ်နိုင်တဲ့​အချက်က​ေတာ့​ အကန့်​အသတ်မရှိ အမှား​ြပင်နိုင်တဲ့​ အခွင့်​အ​ေရး​ပဲ။ ကိုယ့်​ဌာနက ဘွဲ့​လွန်​ေကျာင်း​သား​ေတွတင်သမျှ စာတမ်း​ေတွကို မြငီး​မြငူရိုက်​ေပး​တဲ့​ အကျိုး​ေကျး​ဇူး​ေြကာင့်​ ကိုယ်တိုင် ဘွဲ့​လွန်စာတမ်း​ေရး​တဲ့​အခါ ဘာအခက်အခဲမှ မရှိသ​ေလာက်ပဲ။ (အင်ထုနည်း​ေတွ တတ်သွား​လို့​ အဟတ် အဟတ်)။ ဌာနက စာရင်း​ဇယား​ေတွ Store ​ေတွ Stock ​ေတွ Data အသွင်း​အထုတ် လုပ်တတ်လာ​ေတာ့​ Excel ထဲမှာ ဇယား​ရှုပ်တတ်သွား​တယ်။ ဆရာမြကီး​စာတမ်း​ဖတ်စရာရှိ​ေတာ့​ Power Point ပါ တီး​မိ​ေခါက်မိ​ေရာ။ ြပင်သစ်​ေကျာင်း​အထိ ကွန်ြပူတာ အ​ေြခခံက offline mode ပဲ ရှိ​ေသး​တယ်။

သူငယ်ချင်း​တစ်​ေယာက်က အီး​ေမး​ဖွင့်​ေပး​ေပမယ့်​ inbox ထဲမှာ ငါး​ေစာင်​ေလာက်ပဲ ရှိတာ။ အြပင်မှာ အင်တာနက်ဆိုင်​ေတွလည်း​ မ​ေပါ်​ေသး​ဘူး​ေလ။ Café Aroma မှာ​ေတာင် ​ေချာက်တီး​ေချာက်ချက်နဲ့​။ ဂိန်း​ကစား​တဲ့​သူသာများ​တာ။ ကွန်ြပူတာကိုင်ချင်ရင် kMD တို့​ဘာတို့​မှာ သွား​ြပီး​ မီး​ခလုပ်ကို သည်လိုဖွင့်​ရတယ် သင်ြကတဲ့​ေခတ်။

အသက်မပါ​ေသး​တဲ့​ ကွန်ြပူတာက​ေလး​နဲ့​တင် လူမှုဘဝ​ေတွ အထိုက်အ​ေလျာက် ​ေြပာင်း​လဲစြပုလာပါတယ်။ ​ေမွး​ေန့​ဖိတ်စာ​ေတွ၊​ လိပ်စာကဒ်​ေတွ ဘယ်သူကမှ တခုတ်တရ ပံုနှိပ်တိုက် လာမအပ်​ေတာ့​ဘူး​။ ကွန်ြပူတာမှာ စာစီြပီး​ မိတ္တူကူး​လိုက် ​ေအး​ေရာ။ တကယ့်​ ြမန် ​ေကာင်း​ သက်သာ။ ကွန်ြပူတာ​ေြကာင့်​ ထမင်း​အိုး​ကွဲသွား​သူများ​က​ေတာ့​ စာစီသမား​လို့​ေခါ်တဲ့​ ခဲစာလံုး​ေလး​ေတွကို လက်နဲ့​ေကာက်​ေကာက်စီ၊​ စာ​ေဖာင်​ေလး​ြပည့်​ေအာင် ဆင်ြကရတဲ့​သူ​ေတွပါပဲ။ အဂင်္လိပ်စာလံုး​၊​ ြမန်မာစာလံုး​၊​ ဖွန့်​အြကီး​အ​ေသး​၊​ စာလံုး​ပံုစံ အမျိုး​မျိုး​စံု​ေအာင်ထား​ရင် ခဲစာလံုး​ခွက်က​ေလး​ေတွ ထပ်လျက်ထား​တာ​ေတာင်မှ စာစီခံု​ေလး​ငါး​လံုး​ေလာက်ဆို အခန်း​ကျယ်ကျယ်တစ်ခန်း​ေတာ့​ ​ေနရာယူပါတယ်။ လူကလည်း​ တစ်​ေယာက်တည်း​နဲ့​ ဘယ်နိုင်မလဲ။

ရိုက်ြပီး​သား​ ခဲစာလံုး​က​ေလး​ေတွကိုလည်း​ ြပန်သံုး​နိုင်​ေအာင် သူ့​ခွက်နဲ့​သူ ြပန်ထည့်​ရတာကို​ေတာ့​ စာပစ်တယ် လို့​ေခါ်တယ်။ စာစီတဲ့​သူ စာပစ်တဲ့​သူအြပင် ပရုဖ်ဖတ်တဲ့​သူက တစ်​ေယာက်လို​ေသး​တာ။ အဲဒါ​ေတွအား​လံုး​ စား​ပွဲ ကုလား​ထိုင်တစ်စံုနဲ့​ ကွန်ြပူတာတစ်လံုး​ လူတစ်​ေယာက်က အစား​ထိုး​လာ​ေတာ့​ အ​ေဟာင်း​ေတွကို မြဖစ်မ​ေန ပြစ်ကရ​ေတာ့​တယ်။ တစ်သက်လံုး​ စာစီစား​လာတဲ့​ စာစီသမား​ြကီး​ေတွ​ေနရာမှာ မ​ေန့​တ​ေန့​ကမှ ​ေကအမ်ဒီကဆင်း​တဲ့​ က​ေလး​မ​ေလး​ေတွ ဝင်လာတယ်။ မ​ေပမ​ေရ၊​ အလုပ်တွင်၊​ ဝန်ကျဉ်း​၊​ ကုန်ကျစား​ရိတ် သက်သာတယ်ဆို​ေပမယ့်​ ဝါနုတဲ့​ ကိုကို မမ​ေလး​ေတွက သတ်ပံုကျမ်း​ေတာင် လှန်မြကည့်​ြကတာ ​ေတာ်​ေတာ်ဆိုး​သွား​ပါတယ်။ လူ​ေဟာင်း​ြကီး​ေတွက ​ေနာ​ေကျလွန်း​လို့​ သတ်ပံုတင်မဟုတ်ဘူး​။

သဒ္ဒါပါြပင်တတ်တယ်။ ဆရာြကီး​ပီမိုး​နင်း​ေတာင် စာြပင်ဆရာဘဝက လာသတဲ့​။ ဆရာမြကီး​လူထု​ေဒါ်အမာကို “စာနယ်ဇင်း​တစ်ခုရဲ့​ အဆင့်​အတန်း​ကို ဘာနဲ့​ ထိမ်း​ထား​နိုင်မလဲ” လို့​ ​ေမး​ြကည့်​ေတာ့​ သူက “ပရုဖ်စင်ဖို့​လိုတယ်” လို့​ တိုတိုတုတ်တုတ်​ေြဖပါသတဲ့​။ နည်း​ပညာရဲ့​အရိပ်​ေအာက်မှာ ပညာခန်း​ေတွ ​ေပျာက်သွား​တာ​ေတာ့​ နှ​ေြမာစရာပါ။ ဘိုး​ေတာ်ြကီး​ေတွက ထမင်း​နပ်မှန်ဖို့​အ​ေရး​ သလံုး​ြမင်း​ေခါင်း​ေတာင့်​ေအာင် အလုပ်လုပ်​ေနြကရတာဆို​ေတာ့​ သူတို့​အရွယ်ြကီး​ကျမှ ကွန်ြပူတာသင်ဖို့​ကိုလည်း​ စိတ်မဝင်စား​ေတာ့​ဘူး​။ လူတန်း​စား​တစ်ရပ်လံုး​ အလုပ်ြပုတ်သွား​တာ သတိထား​မိလိုက်ပါတယ်။ သူတို့​အတွက်​ေတာ့​ မမပန်ဟာ ​ေတာ်​ေတာ်​ေမွှတဲ့​ မိန်း​မ​ေပါ့​။ ​ေသတ္တာဖွင့်​တာ ထမင်း​အိုး​ကွဲသွား​တာကိုး​။

ကွန်ြပူတာရဲ့​ လုပ်ငန်း​ေဆာင်တာ​ေတွထဲမှာ စာစီစာရိုက်ဆိုတာ ပရိုဂရမ်က​ေလး​တစ်ခုမျှသာပါပဲ။ စာရင်း​ဇယား​ အတွက်အချက်၊​ မှတ်တမ်း​မှတ်ရာ ထိမ်း​သိမ်း​မှု၊​ ပံုဆွဲ၊​ ဒီဇိုင်း​၊​ ဓါတ်ပံု၊​ ဗီဒီယို၊​ အသံဖမ်း​စတူဒီယိုအလုပ်​ေတွပါ ​ေြပာလို့​မကုန်​ေအာင် တွင်ကျယ်လာ​ေလ​ေတာ့​ အဲသည်​ေသတ္တာ​ေလး​တစ်လံုး​ဟာ အသက်​ေမွး​ဝမ်း​ေကျာင်း​ နယ်ပယ်အား​လံုး​မှာ သူ့​ေခတ်နဲ့​ေတာ့​ သူတွင်ကျယ် ြဖစ်လာတယ်။ ​ေနာက်ဆံုး​ စတိုး​ဆိုင်ြကီး​ေတွ မှာ ပိုက်ဆံရှင်း​တာကအစ သူမပါမြပီး​ေတာ့​ဘူး​။ သူပါမှ အရာရာ ြမန်ဆန်တယ်လို့​ေတာ့​ ​ေြပာလို့​မရဘူး​။

သူ့​ေြကာင့်​ ပိုြကာတတ်တာ​ေတွလည်း​ ရှိတယ်။ ​ေြခာက်ရာတန် သွား​ပွတ်တံက​ေလး​တစ်​ေချာင်း​ဝယ်လို့​ တစ်​ေထာင်တန်​ေပး​လိုက်ရင် ြပန်အမ်း​တာကို တန်း​စီြပီး​ ကိုယ့်​အလှည့်​ေရာက်​ေအာင် ​ေစာင့်​ရတယ်။ ​ေရာက်ြပန်​ေတာ့​ ကုပ်နံပါတ်မထင်ရှား​လို့​ သက်ဆိုင်ရာ​ေကာင်တာက အ​ေရာင်း​စာ​ေရး​ကိုလှမ်း​ေခါ်၊​ ကုပ်နံပတ်ြပန်သွား​ဖတ်၊​ ကွန်ြပူတာထဲကိုရိုက်ထည့်​၊​ ​ေလဘယ်​ေလး​ေပါ်က တီကနဲ မီး​နီက​ေလး​လင်း​လာမှ ​ေလး​ရာကျပ် ြပန်အမ်း​ရန်လို့​ ​ေပါ်လာမယ်။ အဲဒါဖတ်ြပီး​မှ သူတို့​ခမျာ ဘယ်​ေလာက်ြပန်အမ်း​ရမလဲ သိရှာတယ်။ ကွမ်း​ယာဆိုင်က ကုလား​သိရင် ရယ်ရလွန်း​လို့​ အူတက်​ေသ​ေလာက်တယ်။

ကွန်ြပူတာ​ေြကာင့်​ ​ေြပာင်း​လဲလာတဲ့​အထဲမှာ ပညာ​ေရး​ေလာကြကီး​လည်း​ ပါ​ေလမလား​ မ​ေြပာတတ်။ ဘဘြကီး​ေတွ ​ေကျာင်း​လာလည်ရင် တီဗီထဲမှာ နား​ြကပ်ြကီး​ေတွတပ်ြပီး​ “ဂွတ်​ေမာနင်း​ နိုက်ကလပ်” “ြပန်လာပါြပီ ဆရာမ” လုပ်ြပလို့​ရတာ ​ေတွ့​ဖူး​ပ။ က​ေလး​ေတွ​ေကျာင်း​အပ်လို့​ရှိရင် အရင်တုန်း​ကလို စာသင်ခံုဖိုး​ အလှူ​ေငွဆိုတာအြပင် ကွန်ြပူတာတစ်လံုး​ လှူရမယ်တို့​ ဘာတို့​ ြကား​ဖူး​လိုက်တယ်။ က​ေလး​ေလး​ေတွ ကွန်ြပူတာ ​ေဂျာင်း​ေဂျာင်း​မ​ေြပး​ကာမှ ​ေန​ေရာ။ ​ေကျာင်း​ေဆာင်ြကီး​ မီး​ေလာင်ရင် ကွန်ြပူတာခန်း​က ဝါယာ​ေရှာ့​ခ်ြဖစ်တာလို့​ ​ေခါင်း​က​ေလး​ေမာ့​ြပီး​ မြကွား​တြကွား​ ​ေြပာလို့​ရတာ​ေပါ့​။ (နင်တို့​အရပ်မှာ ဒါမျိုး​ရှိလား​ ​ေြပာစမ်း​) ကန့်​ကူလက်လှည့်​သင်​ေပး​တဲ့​ ၀ ဝက​ေလး​ ဝိုင်း​ဝိုင်း​ေရး​ စံနစ်ဟာ အသံုး​မဝင်​ေတာ့​ဘူး​။ ကွန်ြပူတာထဲမှာ ဖွန့်​ေြပာင်း​လိုက်ရင် ​ေလး​ေထာင့်​လည်း​ ​ေရး​လို့​ရသ​ေလ။ ပညာ​ေရး​ေလာကကို တကယ်တမ်း​ေြပာင်း​လဲ​ေစတဲ့​ အိုင်တီစက်ပစ္စည်း​က ကွန်ြပူတာ မဟုတ်ပါဘူး​။

ဖိုတို​ေကာ်ပီသာ ြဖစ်ပါတယ်။ က​ေလး​တုန်း​က မှတ်စုစာအုပ်​ေပျာက်သွား​လို့​ တစ်အုပ်လံုး​ လက်​ေရး​နဲ့​ ြပန်ကူး​ရတယ်ဆိုတာ ရယ်စရာြကီး​။ ကုသိုလ်​ေတာ်ဘုရား​ထဲက ​ေကျာက်ထက်အက္ခရာတင်ထား​တဲ့​ ပိဋကတ်သံုး​ပံု​ေတာင် စာ​ေမး​ပွဲ​ေြဖမယ့်​မနက် ဆိုင်မှာသွား​ြခံု့​လိုက်ရင် လက်ဝါး​သာသာ အ​ေခါက်က​ေလး​နဲ့​ ဆန့်​မလား​မသိ။ “​ေကျး​ဇူး​လည်း​ အထူး​တင် ​ေအာက်ဆီဂျင်စွမ်း​အား​ များ​ကို​ေလ ​ေတွး​ြမင်” ဆိုတာကျ​ေနတာပဲ။ အိုင်​ေကျာင်း​သား​များ​ အိုင်ဆရာသမား​နှင့်​ အိုင်ပညာ​ေရး​ြကီး​ပါခင်ဗျ။

​ေလာက်ကိုင်ကို​ေရာက်တဲ့​အခါ ၂၄/၇ အင်တာနက်ဆိုင်​ေလး​ေတွမှာ အကန့်​သတ်မဲ့​ေဒါင်း​လုပ် အခွင့်​အ​ေရး​ရလာတဲ့​အခါ ကမ္ဘာြကီး​ထဲကို ​ေခါင်း​ြပူြကည့်​တတ်လာတယ်။ တရုတ်လို​ေတာ့​ ဝင်ြကည့်​ရတာ​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ ပူပါနဲ့​။ တရုတ်စာမဖတ်တတ်​ေသာ်ြငား​ သူတို့​ဗူး​သီး​ေြကာ်က​ေလး​ေတွ ဘယ်ပံုထွက်​ေနရင် ဘာ​ေြပာတာဆိုတာ​ေတာ့​ တီး​မိ​ေခါက်မိ ရှိလာတယ်။ ရုပ်ရှင်​ေတွ သီချင်း​ေတွဆိုတာ တကမ္ဘာလံုး​ကထွက်သမျှ အဲသည်​ေသတ္တာထဲမှာ အကုန်ြကည့်​လို့​ရတယ်။ အရမ်း​သစ်​ေနရင် ပိုက်ဆံ​ေပး​ြကည့်​ရတာကလွဲလို့​။ ရုပ်ရှင်ရံု​ေတွ ​ေပျာက်ကုန်တာ ဘာမှ မဆန်း​ဘူး​။ လိုချင်တာ​ေတွအား​လံုး​ တ​ေနရာထဲမှာ အကုန်ရတဲ့​ ရန်ကုန်လမ်း​ညွှန် ဆာ့​ချ်အင်ဂျင်ြကီး​ေတွ​ေကျး​ဇူး​နဲ့​ နဂိုကြကား​ဖူး​နား​ဝ သီချင်း​ေလး​တပိုင်း​တစ ရိုက်ထည့်​လိုက်ရင် ဘယ်သူဘယ်တုန်း​ကဆိုထား​တာ နား​ေထာင်မလဲ။ စာသား​ေတွပါ အြပည့်​အစံုလိုက်ရှာဦး​။ နား​မလည်ရင် ဘာသာြပန်ခိုင်း​လို့​လည်း​ ရြပန်​ေရာ။ ​ေကာင်း​ေလှာင့်​ေတး​ ​ေကာင်း​ေလှာင့်​ေတး​။

မှတ်ဉာဏ်​ေတာင့်​က​ေလး​ေတွ ​ေပါ်လာ​ေတာ့​ ဖိုး​ကျိုင်း​တုတ်ြဖစ်သွား​တာပ။ ရုပ်ရှင်တစ်ကား​လံုး​ေဒါင်း​မှ နာရီဝက်သာသာ။ တစ်နာရီ​ေလာက်ပဲ။ ြကိုက်တာ​ေရွး​ေဒါင်း​ထား​၊​ ဝင်ချင်တဲ့​ဆိုက်လှည့်​ဝင်၊​ အိမ်ကျမှ စိမ်​ေြပန​ေြပ ြပန်ြကည့်​။ အဲလိုနဲ့​ တရုတ်ကား​ေတွ တရုတ်သီချင်း​ေတွလည်း​ မွစာကျဲ​ေန​ေအာင် ​ေမွှပစ်ခဲ့​တယ်။ ဝတ္ထုမဖတ်တတ်​ေပမယ့်​ ရုပ်ရှင်ြကည့်​ရင် နား​လည်တယ်။ ဆိုင်ြဖုတ်တဲ့​ဆီက ကွန်ြပူတာအ​ေဟာင်း​ေလး​တစ်လံုး​ကို ​ေပါ​ေချာင်​ေကာင်း​နဲ့​ဝယ်ြပီး​ ရုပ်ရှင်​ေတွ စုစုထား​လိုက်တာ မြကည့်​ရ​ေသး​တာ​ေတွ​ေတာင် အား​ြကီး​။ ကိုရီး​ယား​ကား​များ​လို အ​ေနာက်နိုင်ငံက ဇာတ်လမ်း​တွဲအရှည်ြကီး​ေတွကိုပါ စိတ်ရှည်လက်ရှည်​ေဒါင်း​ထား​တယ်။ ရန်ကုန်​ေရာက်မှ ​ေအး​ေဆး​ြပန်ြကည့်​မလို့​။ အ​ေခွနဲ့​များ​သာဆို အိမ်မှာထား​စရာ​ေတာင် ရှိမှာမဟုတ်။

ထန်း​ေခါက်ဖာ​ေလး​တစ်လံုး​နဲ့​ အ​ေရး​ြကီး​တဲ့​ အချက်အလက်​ေတွ မတန်တဆ သိုမှီး​လို့​ရတယ်ဆို​ေပမယ့်​ လိုချင်တဲ့​အချိန်​ေရာက်ရင် မီး​ကလည်း​လာဦး​မှ။ ဟတ်ဒစ်ြကွသွား​တယ်ဆို ​ေရမြကီး​ မီး​မ​ေလာင်ပဲ ကုန်​ေရာ ကုန်​ေရာ။ လူ​ေတွမှ ​ေအကိုက်တာမဟုတ်ဘူး​။ ကွန်ြပူတာလည်း​ ဗိုင်း​ရပ်စ်ကိုက်သွား​ရင် သံ​ေယာဇဉ်ြဖတ်လိုက်။ အသစ်သာဝယ်။ ​ေဒတာ​ေတွ​ေတာ့​ တာ့​တာ။ ​ေလာက်ကိုင်မှာ စု​ေဆာင်း​ထား​သမျှ ရုပ်ရှင်​ေတွ သီချင်း​ေတွဟာ ဘူတန်ကိုသွား​ခိုက် အိမ်မှာ တစ်နှစ်​ေကျာ်​ေကျာ်မဖွင့်​ပဲ ပစ်ထား​တဲ့​ကွန်ြပူတာြကီး​က သူ့​အလိုလို ဟတ်ဒစ်စ်ြကွသွား​ေတာ့​ အသည်း​နာလိုက်တဲ့​ြဖစ်ြခင်း​။

သံတွဲ​ေဈး​ြကီး​လို ၂၄နာရီ​ေလာင်မှ ကုန်တာမဟုတ်ဘူး​။ ​ေဖာမက်ခလုပ်က​ေလး​ မှား​နှိပ်မိရင် တစ်ချက်တည်း​နဲ့​ ဘာမှ မကျန်​ေတာ့​ဘူး​ ဆိုတာလည်း​ ြဖစ်တတ်တယ်။ သူများ​နိုင်ငံ​ေတွမှာလို ဝိုင်ယာထရန်စဖာဆိုတာမျိုး​ လုပ်ရင်း​ ဂန့်​သွား​လို့​ ပိုက်ဆံ​ေတွဆံုး​မယ်ဆိုရင် ​ေသရချည်ရဲ့​။ (သူ့​ြဖင့်​ ငါး​ြပား​ေတာင် မရှိပဲနဲ့​ ​ေတွး​ေြကာက်ပ​ေလတယ်)။ ​ေနာက်​ေတာ့​ အိပ်​ေဆာင်ဟတ်ဒစ်စ်​ေလး​ေတွ​ေပါ်လာ​ေတာ့​မှ အဆင်​ေြပသွား​တယ်။ ဒါလည်း​ပဲ လိုချင်တာရှိရင် ​ေတာ်​ေတာ်ရှာယူရ​ေသး​တာ။ ကိုယ့်​ဘာကိုယ် ဘယ်ဖိုင်ထဲသိမ်း​ထား​မှန်း​ ​ေမ့​ေမ့​သွား​လို့​။ စာအုပ်စင်ြကီး​ေပါ်မ​ေမွှ​ေတာ့​ပဲ အီး​ဘုတ်တရား​ေဟာတတ်လာြပန်တယ်။ အိပ်ယာထဲမှာ စာဖတ်ရင်း​ အိပ်​ေပျာ်သွား​တဲ့​အရသာ​ေတာ့​ မရနိုင်​ေတာ့​ဘူး​ေပါ့​။ စာဖတ်ရင်း​ သီချင်း​နား​ေထာင်ရင်​ေတာ့​ အဆင်​ေြပတယ်။ အမ်ပီသရီး​ေတွ အမ်ပီဖိုး​ေတွ​ေပါ်လာြပန်​ေတာ့​ ​ေတး​သံသွင်း​ဆိုင်​ေတွ ဂန့်​ြပန်​ေရာ။

အခုဆို အမ်း​ေဆး​ရံုက အလုပ်သမား​ေလး​ေတွ​ေတာင် ပ​ေလယာ​ေလး​ေတွနဲ့​ ဆိုင်သွား​ြပီး​ သီချင်း​တစ်​ေထာင်ဖိုး​ေလာက် သွင်း​ေပး​ပါဆို နား​ေထာင်ပါ​ေလ့​ အမုန်း​။ ထပ်ြဖည့်​လို့​လဲရတယ်။ မြကိုက်ရင် ြပန်လဲလို့​လည်း​ ရတယ်။ ​ေကျာ်ရ ရစ်ရတာတစ်ခုပဲ အလုပ်ရှုပ်တာ။ သူများ​နိုင်ငံမှာလို အိုင်ဖုန်း​ေလး​ေတွ နား​ြကပ်တပ်နိုင်ရင် “မျက်နှာချင်း​ဆိုင် လမ်း​မှာ​ေတွ့​လာ ဆံုဆည်း​စရာစကား​များ​ ရှား​ပါး​လွန်း​သည်​ေလ” ြဖစ်ကုန်မယ်။ ကိုယ့်​အာရံုနဲ့​ကိုယ်။

ဘူတန်ကိုသွား​အလုပ်လုပ်တဲ့​အခါကျမှ “ဟိုမှာမရှိဘူး​။ ဒီကဝယ်သွား​” ဆိုလို့​ သူတို့​ေြပာတဲ့​ “သား​သား​လည်း​ ကိုင်ချင်ပါတယ်” ဆိုတဲ့​ဟာြကီး​ စကိုင်ဘူး​တယ်။ ဘန်​ေကာက်​ေလဆိပ်မှာ ငုတ်တုတ်မိုး​လင်း​ခိုက် ဝိုင်ဖိုင်ဆိုတဲ့​ဟာြကီး​ အလကား​ရတယ်ဆိုလို့​ ကလိ​ေနတုန်း​ အြမင်ကပ်လို့​လား​ မသိပါဘူး​။ “ခင်ဗျား​စက်က အခုမှဝယ်လာတာဆိုလို့​ရှိရင် ကျုပ် မှတ်ဉာဏ်​ေတာင့်​က​ေလး​ ဗိုင်း​ရပ်စ်သတ်​ေပး​စမ်း​ပါဗျာ” လို့​ လာ​ေြပာတာနဲ့​ ြငင်း​ရလည်း​ခက်။ တွန့်​တိုတယ်လည်း​ အ​ေြပာမခံချင်​ေတာ့​ အား​နာနာနဲ့​ အား​မနာတတ်သူြကီး​ကို ပိုး​သတ်​ေပး​လိုက်တာ ပိုး​ေတွတ​ေလှြကီး​ ဝင်ကုန်ပါ​ေလ​ေရာ။ သံုး​လို့​ေတာ့​ရတယ်။

Power surge on hurb port ဆိုတာြကီး​က စက်ဖွင့်​တိုင်း​ေပါ်လာတာ ​ေလး​ငါး​ေြခာက်ခါထက်မနည်း​ ပိတ်ပစ်မှ​ေပျာက်တယ်။ မှတ်ဉာဏ်​ေတာင့်​ အသစ်ဝယ်​ေပး​ြပီး​ “အင့်​။ ခများ​ဟာ ဝဲပလိုက်​ေတာ့​” လို့​ ​ေပး​လိုက်မိ​ေကာင်း​သား​။ တကယ်​ေတာ့​ ဘူတန်မှာ လက်​ေတာ့​ပ်​ေတွလည်း​ ​ေပါပါတယ်။ ​ေဈး​သာ မ​ေပါတာ။ ပက်ပက်စက်စက် ​ေဈး​ေပါတာက အင်တာနက်တပ်ဆင်ခ၊​ အသံုး​ြပုခ။ ဘူတန်တယ်လီကွန်း​မှာ မှတ်ပံုတင်ြပီး​ဝယ်လိုက် ADSL လား​။ သွား​ေလရာသယ်သွား​ အိမ်သာထဲကချက်လို့​ေတာင်ရတဲ့​ Data Card က​ေလး​ေတွလား​။ ြမန်မာ​ေငွ ​ေသာင်း​ဂဏန်း​နဲ့​ရတယ်။ အိမ်တိုင်ရာ​ေရာက် လာတပ်ဆင်​ေပး​တယ်။ အသံုး​ြပုခက ြကိုက််သ​ေလာက်သံုး​၊​ ကျသ​ေလာက်ရှင်း​။ တယ်လီဖုန်း​ဘီလ်နဲ့​ အတူတူလာတယ်။ Unlimitted account ယူလိုက်ရင် တစ်လကိုမှ ြမန်မာ​ေငွ နှစ်​ေသာင်း​ပဲ။ ၂၄နာရီ သံုး​ချင်တိုင်း​သံုး​။ ကွန်ကျတယ်တို့​ ဘာတို့​မရှိဘူး​။

​ေလာက်ကိုင်မှာ​ေလာက်​ေတာ့​ မြမန်ဘူး​။ ရုပ်ရှင်တစ်ကား​ကို တ​ေနကုန်​ေဒါင်း​ရတယ်။ အိန္ဒိယနဲ့​ ဘူတန်က ဆင်ဆာဟာ တရုတ်ဆင်ဆာထက်စာရင်​ေတာ့​ တင်း​ကျပ်တယ်။ သို့​ေသာ် တရုတ်မှာက ​ေဖ့​စ်ဘုတ် မသံုး​ဘူး​။ QQ နဲ့​ ကျူြကတာ။ Twitter တို့​၊​ Skype တို့​၊​ VZO တို့​ အသံုး​များ​တယ်။ ဒီမှာြကည့်​တို့​။ ြပစမ်း​ပါဦး​တို့​က​ေတာ့​ ​ေလာက်ကိုင်ကတည်း​က တတ်တာ။ ​ေစာ်ြကည်ချင် ​ေတာ်ကီ​ေကာင်း​ရမယ်တို့​၊​ ပွား​ပါများ​ စကား​ရတို့​၊​ နား​လည်လာသကွယ်။ က​ေလး​ေတွ​ေြပာတဲ့​ စကား​မှန်သမျှ အတုြမင်အတတ်သင်ရင်း​ သည်က​ေန့​မှာ ဆရာ​ေကာင်း​တပည့်​ ပန်း​ေခါင်း​လှန်လာနိုင်တာ​ေပါ့​။

ဘူတန်​ေရာက်​ေရာက်ချင်း​ ြမန်မာဆိုလို့​ ကိုယ်တစ်​ေယာက်တည်း​ရှိတဲ့​ြမို့​မှာ စကား​ေြပာချင်ရင်​ေတာင် အင်တာနက်​ေပါ်​ေရာက်မှပဲ အား​ရပါး​ရရှိ​ေတာ့​တာမို့​ ​ေတာ်​ေတာ် အား​အား​ယား​ယား​ ချတ်တင်ထိုင်တတ်သွား​ပါ​ေလ​ေရာ။ ဆီး​ရီး​ယား​တို့​ နိုက်ဂျီး​ရီး​ယား​တို့​ အဇာဘိုင်ဂျန်တို့​ကလူ​ေတွ​ေတာင် မကျန်ဘူး​။ ရုရှား​မှာ ြမန်မာ​ေတွရှိမှန်း​ေတာင် မသိပဲ ​ေတာင်ပိုင်း​ြမို့​တြမို့​က ရုရှား​က​ေလး​ငယ်​ေတွနဲ့​ သူငယ်ချင်း​ြဖစ်သွား​ြပီး​ သူတို့​က ရုရှား​စကား​ မ​ေတာက်တ​ေခါက်​ေတာင် သင်​ေပး​လိုက်​ေသး​တယ်။ ရုရှား​ရက်ပ်သီချင်း​ေတွလည်း​ မိတ်ဆက်​ေပး​လို့​ သူတို့​ဆီမှာ ​ေခတ်စား​တဲ့​ အဆို​ေတာ်​ေလး​ေတွ​ေတာင် ြမင်ဖူး​သွား​တယ်။ Vitas ဆိုတဲ့​တစ်​ေယာက်ရယ် Helmut Lotti ဆိုတဲ့​တစ်​ေယာက်ရယ် ြကိုက်သဗျ။ ​ေအာ်ပရာအဆို​ေကာင်း​ပဲ။ လက်တင်လိုလည်း​ တတ်ြကတယ်။

Marfia World ​ေဆာ့​ေတာ့​ ​ေဘာ်ဒါများ​ေလ လူရှိန်​ေလ မဟုတ်လား​။ ဘယ်သူလာအက်အက် လက်ခံလိုက်တယ်။ မာဖီး​ယား​လူဆိုး​ြကီး​လုပ်လိုက် လယ်ထဲယာထဲ ထွန်လိုက်ယက်လိုက် စိုက်လိုက်ပျိုး​လိုက်။ သူငယ်ချင်း​ေတွ များ​များ​ လာလိုက်တာ။ ​ေပျာ်စရာြကီး​။ ြမင်ဖူး​စရာလည်း​ မလိုဘူး​။ မျက်မှန်း​တန်း​မိစရာလည်း​ မလိုဘူး​။ စကား​ေြပာလို့​ဆိုလို့​ အဆင်​ေြပရင် ြပီး​တာပဲ။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ စက်ကိုြပန်မပိတ်​ေတာ့​ပဲ ​ေဆး​ရံုသွား​ေနသည်။ ထမင်း​စား​ေနသည်။ ​ေရချိုး​ေနသည်။ မတ်စိတင်ထား​ြပီး​ ​ေဒါင်း​စရာရှိတာ ဆက်ဆွဲခိုင်း​ထား​လိုက်​ေရာ။ ​ေတာ်​ေတာ် အံ့​ဩဖို့​ေကာင်း​တာက သူများ​နိုင်ငံ​ေတွ မဟုတ်ပါဘူး​။ ကိုယ်တို့​ ​ေရွှြပည်ြကီး​ပါပဲ။ ချိုကျိုး​နွား​ရွက်ပဲ့​ အင်တာနက်ကို သိန်း​ချီ​ေအာင်​ေပး​သံုး​ရတာ ဘယ်မှာမှ မရှိဘူး​။ ​ေြမာက်ကိုရီး​ယား​မှာ ရှိမရှိ​ေတာ့​ မ​ေြပာတတ်။ အီသီယိုး​ပီး​ယား​က ကုလား​မ​ေချာ​ေချာ​ေလး​ေတွ​ေတာင် ဓါတ်ပံု​ေလး​ေတွတင် မိတ်ဆက်စာ​ေရး​ြပီး​ “နမ်း​မှာလား​ေမာင်ရဲ့​ ​ေမွှး​တယ်ရှင်။ ကျွန်မကို လက်ထပ်ရင် ပိုက်ပိုက်​ေတွ အများ​ြကီး​ရ​ေစ့​မယ်” ​ေရွှ​ေပလွှာ​ေတွ လာလွန်း​လို့​ Spam ထဲ ပို့​ပို့​ပစ်ရတယ်။

အိုင်ယာလန်ထီ​ေတွဆိုတာလည်း​ ​ေပါက်လိုက်တာ အြကိမ်​ေပါင်း​မနည်း​ဘူး​။ ငါ့​နှယ် ​ေလယာဉ်စား​ရိတ်မရှိလို့​ မထုတ်နိုင်တာ။

လူလိမ်လူညာ​ေတွနဲ့​ေတွ့​မ​ေတွ့​ဆိုတာက​ေတာ့​ ကိုယ့်​အ​ေပါ်မှာပဲ တည်မလား​ပဲ။ ပိုက်ဆံလာ​ေချး​လို့​လည်း​ ​ေရာ့​ အင့်​ လို့​ ​ေပး​လို့​ရတာမဟုတ်။ နှစ်ဦး​နှစ်ဘက် နစ်နာစရာမရှိတဲ့​အမှု​ေတွမှန်သမျှ လိုက်လိုက်​ေလျာ​ေလျာ ဆက်ဆံနိုင်ပါတယ်။ ကိုယ်ကဘယ်သူ့​ကိုမှ မလိမ်ခဲ့​ေတာ့​ ဘယ်သူကမှလည်း​ အား​အား​ယား​ယား​ ကိုယ့်​ကို လာမလိမ်ပါဘူး​။ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်ထဲကသူငယ်ချင်း​ေတွ​ေကျး​ဇူး​နဲ့​ မ​ေရာက်ဖူး​တဲ့​ေနရာမှန်သမျှ ြကိုမယ့်​ပို့​မယ့်​သူ​ေတွ အြမဲရှိတယ်။ ​ေကျာပိုး​အိပ်က​ေလး​လွယ်ြပီး​ ​ေပချီး​ကျကျ ​ေြခစြကာြဖန့်​ရင် တက္ကစီ​ေတာင် မလွှဲသာမှ သံုး​တယ်။ သွား​ပါများ​ ခရီး​ေရာက်မ​ေရာက်​ေတာ့​ မသိဘူး​။ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်ထဲမှာ အယ်လဘမ်​ေတွ​ေတာ့​ မှန်မှန်တင်ြဖစ်​ေလရဲ့​။ ြကည့်​ေပျာ်ရှု​ေပျာ်ပံုက​ေလး​ေတွ ​ေရွး​ြပီး​တင် ​ေအာက်​ေြခမှာ ပလီစိ​ေချာက်ချက်​ေတွ​ေလျှာက်​ေရး​။ ​ေနာက်​ေတာ့​ ​ေဖ့​စ်ဘုတ်​ေပါ်က စူပါြကီး​များ​နဲ့​ အသိြဖစ်လာပါ​ေလ​ေရာ။ ဒန်တန့်​တန်…။

ဘိုဘိုလန်း​စင်ရဲ့​စာမျက်နှာ​ေပါ်​ေရာက်ရင် တ​ေန့​တ​ေန့​ ဖတ်စရာ​ေတွက ​ေလး​ငါး​ခုမကဘူး​။ သံုး​ေလး​ရက်​ေလာက် ဝင်မြကည့်​ြဖစ်ရင် အ​ေြကွး​ေတွတင်ကုန်​ေရာ။ ကမ္ဘာစိုး​မင်း​တို့​၊​ စိမ်း​ခက်စိုး​တို့​ကျ​ေတာ့​ ကဗျာဆရာြကီး​ေတွ။ မြကီး​ဟနတို့​ မမပန်ဒိုရာတို့​က​ေတာ့​ အမျိုး​သမီး​ဓါတ်ပံုပညာရှင်​ေတွ​ေလ။ မန်း​ေလး​သူ​ေလး​ ​ေအး​လဲ့​ထွင်း​၊​ စကင်္ာပူက ​ေဒါ်​ေခး​လတို့​က​ေတာ့​ စာ​ေရး​ေကာင်း​ြက​ေလတယ်။ ရုပ်​ေြပာင်တဲ့​ေနရာမှာ​ေတာ့​ ကဟန်သစ်ြငိမ်ကို အြကိုက်ဆံုး​ပါပဲ။ ဆရာ​ေအာ်ပီကျယ်နဲ့​ ​ေကျာ်သူရိန်လွင်ကို​ေတာ့​ ကာတွန်း​ေတွ သ​ေဘာကျလို့​။ ဘ​ေလာက်ထဲမှာ​ေတာ့​ မင်း​ဒင်တို့​၊​ နဝနတို့​ အရမ်း​ြကိုက်တယ်။ မှန်မှန်ဖတ်ြဖစ်တာက​ေတာ့​ ကိုယ်တို့​အမြကီး​ရဲ့​ “​ေြပာြပစရာ​ေတွကလည်း​ တပံုြကီး​ရှိ​ေသး​တယ်”။ သူများ​ေရး​တာ​ေတွဖတ်ြပီး​ ကွန်မန့်​ေလး​ေလာက်​ေပး​ေနရာက တ​ေန့​ေတာ့​ ဝီစကီြမန်မာက ဆရာလဂွန်း​အိမ် (ဦး​ဦး​မျိုး​သက်ပိုင်)က “ဘယ်သူမှလည်း​ ကူ​ေရး​မ​ေပး​ဘူး​” လို့​ ငိုချင်း​ချ​ေနတာနဲ့​ “ဘာ​ေတွ​ေရး​ေပး​ရမလဲ ​ေြပာ” ဆို​ေတာ့​ ​ေဆး​ပညာအ​ေြကာင်း​ေရး​ေပး​ပါတဲ့​။

​ေချာက်မချနဲ့​ေလ။ ကိုယ်က င​ေြမာက်င​ေြခာက်ဥစ္စာ။ ​ေရး​စရာလား​ လူ​ေြခာက်ညင်ကပ်​ေအာင်။ ဒါနဲ့​ မ​ေနနိုင်မထိုင်နိုင် တ​ေန့​တ​ေန့​ နား​ထဲကမထွက်တမ်း​ နှိပ်စက်​ေနတဲ့​ ြမန်မာသီချင်း​ အ​ေဟာင်း​အြမင်း​ြကီး​ေတွအ​ေြကာင်း​ကို ြဗုပ္ပတ် ဇာတ်​ေြကာင်း​က​ေလး​ေဖာ်လို့​ ​ေရး​မိပါ​ေလသတည်း​။

သူ​ေတာ်​ေကာင်း​က​ေလး​က အလုပ်​ေကာင်း​လုပ်​ေနတာဆို​ေတာ့​ ဦး​မာဃရဲ့​ ​ေကျာက်ဖျာြကီး​လည်း​ ဒီမှာတင်း​တယ် တင်း​တယ် ြဖစ်ကုန်လို့​လား​မသိ။ မာတလိ နဲ့​ ဝိသြကံုကို လင်မယား​ေယာင်​ေဆာင်ြပီး​ Mr & Mrs Smith ဆို လွှတ်လိုက်တယ်။ ဆရာ​ေအာင်သိန်း​ေကျာ်နဲ့​ အမစန္ဒာလှိုင်တဲ့​။ ​ေရး​သမျှစာ​ေတွကို မှန်မှန် ​ေဝဖန်ပဲ့​ြပင်​ေပး​ရံုတင် မဟုတ်ဘူး​။ ဘုတ်အုပ်ြကီး​များ​ေတာင် ထုတ်​ေပး​ဦး​မှာတဲ့​။ ကဲ အဲသည်လူ​ေတွအကုန် ​ေစာ​ေစာက ထန်း​ေခါက်ဖာြကီး​ထဲက မထွက်လာရင် ဘယ်က​ေရာက်လာြကသတုန်း​ ​ေြပာစမ်း​ပါဦး​။ သူတို့​ခမျာ အလုပ်ရှုပ်ခံြပီး​ စာအုပ်လည်း​ထုတ်​ေပး​ရ​ေသး​။ ရန်ကုန်​ေရာက်သခိုက် ​ေခါ်​ေခါ်လိုက်လိုက် စား​ေတာ်များ​လည်း​တိုက်ပါတယ်။ ဝင်း​ဝင်း​လက်လက် ပုလင်း​များ​လည်း​ဆက်ပါတယ်နဲ့​ နတ်​ေချာ့​သလို​ေချာ့​ြပီး​ ​ေပါင်း​ရှာတာပါ။

သည်က ​ေမာင်ြကီး​နတ်ကလည်း​ “Uncle Shin, Uncle Shin, welcome to the ​ေလး​တိုင်စင်” လို့​ ပင့်​လိုက်ရင် ကသံ၊​ ကစိုင်း​မျိုး​၊​ က​ေဇာ်နိုင်၊​ ကညိုး​တက်ပိုင် စ​ေသာ ​ေနာက်ပါ​ေပျာ်ပါး​ ​ေဘာ်ဒါများ​နဲ့​ “မရှက်ဘူး​လား​ မ​ေြကာက်ဘူး​လား​။ ​ေသာက်​ေခါင်ကျူး​တဲ့​ မင်း​ညီ​ေနာင် ​ေရွှြပံုး​သူမျာ့​ေမာင်” ဆို မပျက်မကွက် ြကွရြပန်တာ။

မုဆိုး​စိုင်သင်ဆိုတာ အဟုတ်ပါပဲ။ တ​ေြဖး​ေြဖး​နဲ့​ စာ​ေရး​တဲ့​ေနရာမှာ လူပါး​ဝလာတာ အမှန်ပါ။ ဟိုး​ေရှ့​က​ေရး​တဲ့​စာ​ေတွဆို သိပ်​ေတာင် မြကိုက်​ေတာ့​ဘူး​။ ​ေခါင်း​ထဲက မဟုတ်ကဟုတ်က​ေတွကလည်း​ မကုန်ပဲ မကုန်နိုင်ဘူး​။ ​ေရး​ရင်း​နဲ့​ ထွက်လာလိုက်၊​ ထွက်လာလိုက် ​ေရး​လိုက်။ မိပန်ဒိုရာ။ ညည်း​ေတာ်​ေတာ်​ေမွှပါလား​ေအ။ ခုဆို ခုနစ်ရက်သား​သမီး​ အလုပ်ပျက် အကိုင်ပျက်ြဖစ်ကုန်ြပီ။ ထန်း​ေခါက်ဖာတစ်ချက်​ေမှာက်ရင် မီး​ဟုန်း​ဟုန်း​ေတာက်ရမည် လို့​များ​ ​ေြကွး​ေြကာ်ထား​ေလ​ေရာ့​သလား​။ သည်အရည်​ေတွြမင်လို့​ ငါတို့​ကို ဖုတ် ဖုတ် ဖုတ် ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက် ကွန်နက်ရှင်နဲ့​ထား​တာ​ေနမှာ။ အထဲမှာ ​ေမျှာ်လင့်​ချက်ကျန်မကျန်ဆိုတာက​ေတာ့​….။ ​ေအာင်မယ်မင်း​ ​ေြပာရ​ေတာ့​မယ်တဲ့​မှ ​ေြပာရ​ေတာ့​မယ်။

တပတ်မှာတရက် တရက်မှာတနာရီ​ေလာက်က​ေလး​ ​ေရအား​လျှပ်စစ်​ေဆး​ေပး​ခန်း​ကို တကူး​တက လာလာတင်​ေနရတာ အခု စီမံကိန်း​ြကီး​က … အဟင့်​ အဟင့်​ ရွှတ် ရွှတ်။ မီး​ေတွလာ​ေတာ့​မှာဆို။ ဓါတ်​ေငွ့​ေတွရ​ေတာ့​မှာဆို၊​ လခ​ေတွတိုး​ေတာ့​မှာဆို၊​ တစ်နှစ်ြပည့်​ေတာ့​ ြပန်​ေြပာင်း​ေပး​မှာပါဆို၊​ ဆို .. ဆို … ဆို ။

“​ေမျှာ် မဆံုး​ေသာ ကွင်း​ြပင် အရင်အတိုင်း​ …. ​ေလျှာက်ရ​ေအာင်……။” (ငိုသံပါြကီး​နှင့်​ ဖတ်ရန်)