“အညာ​ေနွနဲ့​ အတာ​ေရ”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

“လတ​ေပါင်း​ ရွက်​ေဟာင်း​ငယ်တဲ့​ေြကွခဲ့​ြပီ။

ရိုး​တံမှာ​ေရွှရည်လူး​တယ် ဖူး​ကိုက်ညွှန့်​စီ။

​ေနွဂိမာန်ခါသာစွ​ေပမို့​ လွမ်း​စရာ့​လရာသီ ​ေရွှြပည်နဲ့​မနီး​၊​

​ေချာင်လျှိုရိုး​ဆီက ​ေရွှချိုး​ေတာင်သူြဖူတို့​ရယ် လွမ်း​မူနှင့်​ညည်း​။”

တဲ့​။

ရာသီခွင် တစ်ဆယ့်​နှစ်လမှာ ြမန်မာ​ေတွအတွက် လွမ်း​စရာအ​ေကာင်း​ဆံုး​လကို ညွှန်း​ပါဦး​ဆိုရင် တ​ေပါင်း​လကိုပဲ ညွှန်း​ြကလိမ့်​မယ် ထင်ပါတယ်။ သာတ​ေပါင်း​ လို့​လည်း​ေခါ်ြကတယ်။ တ​ေပါင်း​သာ​ေခါင် လများ​ေနာင် လို့​လည်း​ ​ေြပာ​ေလ့​ရှိြကတယ်။ ​ေန့​ပူလို့​ညချမ်း​ တ​ေပါင်း​လသရမ်း​ လို့​လည်း​ ဆိုြကတယ်။ သီချင်း​ြကီး​ေတွထဲမှာ ဖွဲ့​ခဲ့​တာက​ေတာ့​ “နှင်း​ေငွ့​ကျန် ​ေလြပန်​ေလာင်း​ ညှာ​ေညာင်း​ေြကွလု စံုတခွင်” တဲ့​။ ​ေဆာင်း​ြကွင်း​တဲ့​ နှင်း​က​ေလး​ေတွကလည်း​ မနက်အခါမှာ ​ေငွ့​ေငွ့​က​ေလး​ ကျန်​ေန​ေသး​တုန်း​။ ​ေြမာက်ြပန်​ေလက​ေလး​က အရှိန်ကုန်သွား​ြပီး​ ဟိုဘက်ကလာသလိုလို သည်ဘက်ကိုသွား​မလိုလို ထင်သလို​ေမွှ့​တတ်တဲ့​ ​ေလ​ေပွ​ေလရူး​က​ေလး​ေတွ ​ေဆာ်တတ်တဲ့​အခါ​ေပါ့​။

သစ်ရွက်က​ေလး​ေတွ အပင်​ေပါ်မှာ​ေညာင်း​ညာလာလို့​ ​ေြကွလု​ေြကွခင်လည်း​ ြဖစ်တတ်တဲ့​အခါပါတဲ့​။ အရွက်​ေတွ​ေြကွလို့​ ရိုး​တံချည့်​ပဲ မကျန်ခင်မှာ​ေတာ့​ တပင်လံုး​ေဝ​ေန​ေအာင် အလှဆင်ထား​တာ အပွင့်​ေတွ​ေပါ့​။ ​ေလယာဉ်​ေပါ်က​ေန ရိုး​မ​ေပါ်နိမ့်​နိမ့်​က​ေလး​ ပျံသွား​ရင် ခါတိုင်း​ြမင်​ေနြက စိမ်း​စိမ်း​ညို့​ညို့​ ​ေတာအုပ်ြကီး​ဟာ မှို​ေတွတက်​ေနသလို ြဖူြဖူအဖတ်အဖတ်က​ေလး​ေတွ ​ေဖွး​ေနတာ​ေတွ့​ရပါတယ်။ အနီး​ေရာက်​ေတာ့​မှ ပင်လံုး​ညွှတ်​ေအာင် ပွင့်​ေနြကတဲ့​ ​ေတာပန်း​ေတာင်ပန်း​က​ေလး​ေတွမှန်း​ သိ​ေတာ့​တယ်။ အဲဒီ​ေတာ့​မှပဲ ​ေတာင်​ေပါ်မှာပွင့်​တဲ့​ပန်း​ ဘာပန်း​ရယ်လို့​ေခါ်ပါတယ် လို့​ ြပန်​ေမး​ချင်လာတယ်။

လက်စသတ်​ေတာ့​ တ​ေတာလံုး​ တ​ေတာင်လံုး​ဟာ သည်အပင်တစ်မျိုး​တည်း​လိုလို ဖံုး​လွှမ်း​ထား​တာကလား​။ တူရာတူရာ အပင်​ေတွစုြပီး​ ​ေတာြကီး​ြဖစ်လာလို့​ အင်တိုင်း​ေတာတို့​ ဒဟတ်​ေတာတို့​ ပျဉ်း​ေတာတို့​ အ​ေခါ်ရှိြကတာကိုး​။ က​ေလး​တုန်း​က သင်ခဲ့​ရတဲ့​ သဘာဝ​ေပါက်ပင်ဆိုတာ သည်လိုကျ​ေတာ့​လည်း​ စိတ်ဝင်စား​ဖို့​ အ​ေကာင်း​သား​ေနာ်။ ​ေတာ်ပါ​ေသး​ရဲ့​ သဘာဝမကျတဲ့​ေပါက်ပင်​ေတွ အတင်း​စိုက်ခိုင်း​တဲ့​ေခတ်က ကုန်သွား​လို့​။ နို့​မို့​ ခက်ပဲ ခက်ရချည့်​။

ကိုအံြကီး​ဆိုခဲ့​တဲ့​ “ခိုင်​ေရွှညှာဝင်း​ နှင်း​ြကွင်း​ဖွဲ့​တဲ့​ မိန်လရာသီ၊​ ​ေလ​ေသွး​ရာချီ၊​ ​ေရွှဖီငံုကင်း​ အင်ြကင်း​ေတွကနီ၊​ နံသာရည် ​ေတာလံုး​ြဖာ​ေချြပီ” ဆိုတာလည်း​ သည်ရာသီ လတ​ေပါင်း​ပဲ။ ​ေဒါ်​ေမလှြမိုင်ြကီး​ဆိုတဲ့​ “ပင်စံု​ေအာက်ကို ​ေလျှာက်ခဲ့​ြပန်၊​ ရွက်​ေြခာက်ကိုနင်း​မိ​ေတာ့​ ြပင်း​သည့်​အသံ၊​ ြမိုင်ယံဆူ​ေဝ လူ​ေြခတိတ်​ေပမယ့်​ မဆိတ်​ေအာင်ညံ။ တကိုယ်​ေရမယ့်​နား​ လှည့်​စား​ြကြပန်၊​ စိုး​ရွံ့​ေအာင်ဖန် ​ေြဖ​ေသာ်​ေြပဘူး​ ​ေလရူး​က​ေလး​ထန်၊​ ​ေနွဦး​ေတး​သံ။” ဆိုတာလည်း​ သည်တ​ေပါင်း​ပဲ။ လွမ်း​စရာ ​ေကာင်း​လှပါဘိ။ လူသံ​ေတွ ဆူညံ​ေပတယ်လို့​ ထင်ရင်ြဖင့်​ ဥဩက​ေလး​ေတွ၊​ ချိုး​ငှက်က​ေလး​ေတွက ​ေဖျာ်​ေြဖ​ေပး​လိမ့်​ဦး​မယ်။ ကိုယ့်​ဆီမှာလို ဥတုသံုး​လီနဲ့​မ​ေနပဲ ​ေနွ၊​ ​ေနွဦး​၊​ ​ေဆာင်း​၊​ ​ေဆာင်း​ဦး​နဲ့​ ​ေလး​ရာသီကျင်လည်​ေနတဲ့​ အရပ်မှာ​ေတာင် အလှဆံုး​ရာသီက ​ေနွဦး​ပဲ မဟုတ်လား​။ “ခါ​ေနွဆန်း​ ပုရစ်ငံုလန်း​၊​ လန်း​ဆန်း​ေတာသာ​ေခါင်” ဆိုတဲ့​ သီချင်း​ထဲကလိုပဲ ရွက်​ေဟာင်း​က​ေလး​ေတွ ​ေြကွြပီး​သွား​ရင် ရွက်သစ်က​ေလး​ေတွ ထွက်ချင်လာလို့​ ရိုး​တံ​ေပါ်မှာ ပုရစ်က​ေလး​များ​ နား​ေနသလို စိမ်း​ဝါ​ေရာင်အဖူး​နုနုက​ေလး​ေတွ ​ေပါ်လာြပန်​ေတာ့​ တို့​ ြမန်မာ​ေတွက ြမပုရစ်ဖူး​လို့​ နံမယ်လှလှ​ေလး​ ​ေပး​ထား​ြကြပန်တယ်။

ြမတ်စွာဘုရား​ရှင်ကိုယ်​ေတာ်ြမတ်ြကီး​ ကပ္ပိလဝတ်ြပည် ြပန်မလာလို့​ ​ေနာက်ဆံုး​တမာန်​ေတာ်အြဖစ် ​ေစလွှတ်လိုက်တဲ့​ ကာဠုဒါယီဖွား​ဖက်​ေတာ်ဟာ ရဟန္တာြဖစ်အြပီး​ တစ်ခု​ေသာ သာ​ေတာင့်​သာယာ အခါသမယမှာ ​ေမွး​ရပ်​ေြမရဲ့​ ရာသီသဘာဝ အလှအပအ​ေပါင်း​ကို ဂါထာ​ေပါင်း​များ​စွာဖွဲ့​သီလို့​ ​ေလျှာက်တင်တဲ့​အခါ ဘုရား​ရှင်ကိုယ်​ေတာ်တိုင် ​ေရွှစိတ်​ေတာ်ညွှတ်နူး​လို့​ ခရီး​ဦး​ြကွ​ေတာ်မူခဲ့​တာကလည်း​ သည်တ​ေပါင်း​လအခါမှာ ဆိုပဲဗျ။ ဟုတ္တိပတ္တိနဲ့​ လိုက်သာဖတ်​ေနြကတယ်။ ဘယ်သူ​ေတွများ​ ကိုယ်တိုင်ြမင်ဖူး​ြကပါလိမ့်​လို့​ ​ေမး​မိရင်​ေတာ့​ ကိုယ်လို အိုြကီး​အိုမ ​ေတာကတက်လာတဲ့​သူ​ေတွသာ ငယ်ငယ်တုန်း​က ြမင်ဖူး​ေကာင်း​ြမင်ဖူး​ေပလိမ့်​မယ်ဗျာ။ မျက်စိ​ေအာက်မှာ ​ေတွ့​ေနရရင်​ေတာင်မှပဲ ကိုယ့်​အာရံုနဲ့​ကိုယ်မို့​ မြမင်မိ မြကည့်​မိြကဘူး​ ထင်ပါရဲ့​ေလ။

သူများ​တကာ​ေတွ ပိုက်ဆံ​ေပး​ြပီး​ လာြကည့်​ယူရတယ်ဆို ယံုမှာမှ မဟုတ်ပဲ။ အြပင်​ေလာကမှာ ​ေလညှင်း​က​ေလး​၊​ ထံုနံသာက​ေလး​၊​ သာရကာငှက်​ေကျး​ ​ေတး​သံချိုက​ေလး​ေတွကို မခံစား​နိုင်​ေတာ့​ပဲ အိမ်ခန်း​ထဲမှာ တစ်​ေတာင်​ေလာက် အြမင်အြကား​က​ေလး​သက်သက်ကို အာရံုနှစ်ယူထား​ရတာဟာ ကမ္ဘာြကီး​က ကျယ်လာလို့​လား​ ကျဉ်း​လာလို့​လား​ ​ေတာ်​ေတာ်​ေြပာရခက်ပါတယ်။

ြမို့​ြပဟာ ြမို့​ြပအလှပဲ ရှိ​ေတာ့​မ​ေပါ့​။ သဘာဝကို ခံစား​ချင်ရင်​ေတာ့​ “​ေတာကိုသာ​ေမာင်​ေခါ်မယ်” လို့​ပဲ ဆိုရ​ေတာ့​မယ်။ သမီး​တို့​ကို အလည်လာဖို့​ေခါ်လို့​ရှိရင် “ချစ်၍​ေခါ်ရာ လိုက်ချင်ပါလည်း​ ​ေနာ်ဇာ​ေရွှကံုး​ တစ်ခိုင်လံုး​ကို လံုး​လံုး​မယ်​ေထွး​ မပိုင်​ေသး​၍ …” လို့​ မဆိုသာ​ေပမယ့်​ ဖုန်တ​ေသာ​ေသာ၊​ ​ေနပူကျဲကျဲ၊​ မီး​ကမလာ၊​ ​ေရကမြကည်၊​ လိုချင်တာ​ေတွ ဘာမှမရလို့​ “​ေယာင်လို့​ေတာင် မလာချင်ဘူး​” လို့​ ​ေြပာ​ေနကျဆို​ေတာ့​ “​ေနာက်​ေချး​နဲ့​ အိုင်ဗွက်အလယ်မှာ ကျွန်မတို့​ စတိုင်ပျက်ပါတယ် ဆိုြပီး​ေတာ့​ ငို​ေတာ့​မလို​ေနတာများ​…” လို့​ဆိုတဲ့​အခန်း​ေလး​ေတာင် မ​ေရာက်လိုက်နိုင်ပါဘူး​။ ရန်ကုန်မှာ​ေတာင်မှ မီး​က​ေလး​ ခနတြဖုတ်ပျက်လို့​ရှိရင် အဲယား​ကွန်း​ဖွင့်​မရလို့​ အဖိုး​အိမ် အ​ေဖအိမ် တလှည့်​စီ ကူး​သန်း​ေနတဲ့​သမီး​က အမ်း​ေနွကို စမ်း​ေရထဲမှာစိမ်ြပီး​ေတာ့​လည်း​ ​ေအး​တတ်မှာမဟုတ်။ အ​ေနဆင်း​ရဲြခင်း​၊​ အစား​ဆင်း​ရဲြခင်း​၊​ လမ်း​ပန်း​ဆက်သွယ်​ေရး​ ခက်ခဲြခင်း​ေတွထဲက​ေန လွန်ြပီး​ သဘာဝအလှအပ​ေတွကို ခံစား​ဖို့​ဆိုတာ ဘယ်ြဖစ်နိုင်မှာလဲ​ေလ။ သူြကီး​ပျင်း​ခဲ့​တာ သည်လိုပတ်ဝန်း​ကျင်မဟုတ်​ေတာ့​ စိမ်း​ေနဦး​မှာ​ေပါ့​။ ဖန််သား​ြပင်​ေပါ်က ဘာဘီမင်း​သမီး​ေလး​၊​ စင်ဒရဲလား​မင်း​သမီး​ေလး​၊​ ထူး​ဆန်း​ေြမ​ေရာက် အဲလစ်က​ေလး​တို့​ ကျင်လည်ရာ ရဲတိုက်ြကီး​ေတွ၊​ ပန်း​ခင်း​လှလှ​ေလး​ေတွ၊​ ဖန်သား​နန်း​ေတာ်ြကီး​ေတွကိုပဲ အစစ်လုပ်ြပီး​ ​ေပျာ်​ေမွ့​ေနရ​ေတာ့​မယ်ထင်တယ်။

ကိုယ်​ေတွက​ေတာ့​ ငယ်ငယ်က ​ေနွ​ေကျာင်း​ပိတ်တိုင်း​ အ​ေမနဲ့​တလှည့်​၊​ အဖွား​နဲ့​တလှည့်​ အညာြပန်​ေနကျဆို​ေတာ့​ အညာ​ေနွကို ပူတဲ့​အရသာက​ေလး​ ခံစား​လို့​ရတာ​ေပါ့​လို့​ မှတ်တာပဲ။ ပူတဲ့​အရပ်မှာ တစ်သက်လံုး​ ​ေနလာြကတဲ့​သူ​ေတွအဖို့​ ဘယ်လို​ေနရင် ​ေအး​တယ်ဆိုတာ အလိုလို သိြပီး​သား​ေလ။ ဘယ်သူက ​ေနပူစပ်ခါး​ လမ်း​သလား​မှာလဲ။ သွား​စရာလာစရာရှိရင် မနက်​ေစာ​ေစာြဖစ်ြဖစ် ည​ေန​ေနချို​ေတာ့​မှြဖစ်ြဖစ် စီစဉ်တယ်။ အညာသား​ေတွ ခ​ေမာက်​ေဆာင်း​တာ၊​ တဘက်ြကီး​ေတွ ​ေခါင်း​ေပါင်း​ေပါင်း​တာ ပဲခံတာ သက်သက် မဟုတ်​ေပါင်။ အညာသူ​ေတွ သနပ်ခါး​ဘဲကျား​လိမ်း​တာလည်း​ တူတူပဲ။ ဘယ်ရွာကိုဝင်ဝင် အရိပ်​ေကာင်း​ေကာင်း​ အပင်ြကီး​ေတွ​ေအာက်မှာ နား​စရာ ကွပ်ပျစ်က​ေလး​ေတွ ြမက်က​ေလး​ေတွ စိမ်း​ေနတဲ့​ သဲအိုး​ေအး​ေအး​ေလး​နဲ့​ ​ေရချမ်း​စင်က​ေလး​ေတွရှိြကတယ်။

ယာြပင်လယ်​ေတာထဲမှာ​ေတာင် ​ေကာက်စိုက်သမများ​ ထမင်း​စား​ရာ လဲ​ေလျာင်း​နား​ခိုရာ ​ေြမကမ္ဗလာ​ေမွ့​ယာ အရိပ်​ေကာင်း​ေကာင်း​က​ေလး​ေတွရှိတယ်။ အလကား​ရတဲ့​ အရိပ်မှာလည်း​ တန်ဖိုး​ရှိတယ်ဆိုတာ အညာ​ေနွနဲ့​ေတွ့​ရင် သ​ေဘာ​ေပါက်သွား​မှာ​ေပါ့​။ ​ေန​ေရာင်ကို အ​ေမှာင်ကွယ်တာချင်း​အတူတူ ထီး​ရိပ်နဲ့​ သစ်ရိပ်ဝါး​ရိပ်ချင်း​ တူမှမတူတာကလား​။

အဖွား​အိမ်ဝင်း​ထဲမှာ​ေတာ့​ မန်ကျည်း​ပင်အရွက်စိပ်စိပ်က​ေလး​ေအာက်က အုတ်​ေရတွင်း​က​ေလး​ ရှိတယ်။ ​ေရတွင်း​ေဘး​အုတ်ကန်က​ေလး​နဲ့​ ချိုး​တဲ့​သံုး​တဲ့​ေရ​ေတွကို ​ေြမာင်း​က​ေလး​ စီး​ေန​ေအာင်တူး​ြပီး​ ကွမ်း​ပင်က​ေလး​ေတွ သနပ်ခါး​ပင်က​ေလး​ေတွ စိုက်ထား​တယ်။ အရိပ်ထဲမှာ​ေပမယ့်​ မန်ကျည်း​ရွက်​ေတွ ​ေရတွင်း​ထဲမဝင်​ေအာင် သွပ်မိုး​က​ေလး​နဲ့​ဆို​ေတာ့​ ​ေန့​လည်​ေန့​ခင်း​ဆို အရမ်း​ေနလို့​ေကာင်း​တာပါပဲ။ အိမ်နီး​ပတ်လည် ဘယ်သူလာခပ်ခပ် ကုန်တယ်လို့​ မရှိဘူး​။ ​ေလက​ေလး​ကလည်း​ တြဖူး​ြဖူး​နဲ့​ ​ေအး​လို့​။ အိမ်ထဲမှာပဲ ​ေနချင်တယ်ဆိုလည်း​ ဦး​ေလး​လုပ်သူက အညာ​ေစာင်ထူထူြကီး​ေတွ ​ေရရွှဲရွှဲဆွတ်လို့​ တံစက်ြမိတ်က​ေန တန်း​နဲ့​ ကာထား​ေပး​တယ်။ အြပင်က​ေလပူ​ေတွဟာ အထဲ​ေရာက်​ေတာ့​ ​ေလ​ေအး​ေပါ့​။ ​ေရ​ေသာက်ရတာကိုက အရသာရှိတယ်။

မချို​ေပမယ့်​ ​ေအး​လို့​။ ဆွမ်း​ခံြပန်ချိန်​ေလာက်ဆို မုန်း​ေချာင်း​ထဲ​ေရသွား​ချိုး​၊​ ြပန်လာရင် ဝမ်း​ဟာဟာမှာ ထမင်း​ဟင်း​အဆင်သင့်​၊​ ြပည့်​အင့်​ေတာ့​ ​ေရတွင်း​ေဘး​မှာ ထမင်း​လံုး​စီ၊​ အိပ်ချင်လာ​ေတာ့​ အိမ်ထဲက ကွပ်ပျစ်​ေပါ်​ေရာက်၊​ ည​ေနချို​ေတာ့​ ရွာရိုး​ကိုး​ေပါက်​ေပါ့​။ စိုင်း​ထီး​ဆိုင်က အညာ​ေနွပူလွန်း​တယ် လို့​ဆို​ေတာ့​ “အမယ် အဲဒါ သူမ​ေရာက်ဖူး​လို့​ ​ေြပာတာ​ေနမှာ” လို့​ထင်မိတယ်။ သူ့​တူ​ေတွလာရင် ဖုန်သိပ်​ေအာင် ​ေအး​ေအာင် မုန်း​ေချာင်း​ထဲက ​ေရစည်လှည်း​နဲ့​တိုက်ြပီး​ အိမ်ပတ်လည် အိုင်​ေန​ေအာင် ြဖန်း​ထား​ေပး​တဲ့​ ဦး​ေလး​များ​ေကျး​ဇူး​ေပါ့​။ အခုလည်း​ တူမ​ေြမး​မများ​ အလည်လာမယ်ဆို ဖူး​ဖူး​မှုတ် ​ေြခ​ေြမမကျ ထား​ဦး​မှာပါ။ လာမယ့်​သူ​ေတွကသာ သူတို့​အရပ်မဟုတ်လို့​ မလာချင်တာ။

အညာ​ေနွဆိုတာ ဘယ်​ေလာက်ပဲပူပူ၊​ ရန်ကုန်မှာလို​ေတာ့​ ​ေလှာင်အိုက်အိုက်ြကီး​ မဟုတ်ဘူး​။ ပူချင်ပူ ​ေနွး​ချင်​ေနွး​ ​ေလက​ေလး​ေတာ့​ တသုန်သုန်နဲ့​ရယ်။ ညဘက်များ​ဆို ​ေစာင်ပါး​ေလး​တစ်ထည်​ေတာ့​ ပါမှ။ အညာမှာ အဲယား​ကွန်း​မ​ေြပာနဲ့​ ပန်ကာ ယပ်​ေတာင်များ​ေတာင် မလိုသ​ေလာက်ပဲ။ မီး​ေရာင်တထိန်ထိန်မလင်း​ပဲ လ​ေရာင်က​ေလး​ေဖွး​ေနတာကိုက မျက်စိထဲမှာ ​ေအး​ေနတာ။ ဆူဆူညံညံ စက်သံပွက်သံ မြကား​ရတာကိုက နား​ထဲမှာ​ေအး​ေနတာ။ ရွာထဲအလှူခံလာလို့​။ ရွာမှာ အလှူရှိလို့​ ဓါတ်စက်ဖွင့်​ရင် တစ်ရွာလံုး​ြကား​ရတယ်။ လသာတဲ့​ညမှာ ဓါတ်မီး​မပါလည်း​ လယ်ကွင်း​ထဲ လမ်း​မ​ေပျာက်ဘူး​။ ရွာမှာ ဘာနာရီမှမလိုဘူး​။ အရာအား​လံုး​ သူ့​တိုင်ပင်နဲ့​သူ။ ြမို့​ကလူ​ေတွကျမှ ထူး​ထူး​ြခား​ြခား​ မနက် ဘုန်း​ြကီး​ပင့်​ရင် အာရုဏ်ဘယ်ချိန်တက်သလဲ ​ေမး​ြပီး​ နာရီနဲ့​ပင့်​ရတယ်။ အညာကလူ​ေတွက ရယ်မှာ​ေပါ့​။ အာရုဏ်တက်ပါဆိုမှ အာရုဏ်တက်​ေပါ့​ လို့​ ​ေြဖလိမ့်​မယ်။

အာရုဏ်၊​ ​ေရာင်နီ၊​ မိုး​ေသာက်၊​ ​ေနထွက်၊​ လင်း​အား​ြကီး​၊​ ထန်း​တစ်ဖျား​၊​ ဆွမ်း​ခံြပန်၊​ ဆွမ်း​စား​၊​ မွန်း​တည့်​၊​ ​ေန​ေစာင်း​၊​ ​ေနချို၊​ ​ေနညို၊​ ​ေနဝင်၊​ ဆည်း​ဆာ။ ကိုင်း​ ဘယ်မှာ နာရီြကည့်​စရာလိုလို့​တုန်း​။ ဒါ​ေတာင် ြကက်တွန်သံကို စကား​ထဲထည့်​မ​ေြပာ​ေသး​ဘူး​။ ညြကီး​မင်း​ြကီး​ေတာင်မှပဲ ခုနှစ်စဉ်ြကယ်အြမီး​က​ေလး​ ဘယ်အပင်ထိပ်နား​ေရာက်ရင်ြဖင့်​ ဘယ်နှစ်နာရီလို့​ ခန့်​မှန်း​တတ်တယ်။ ရန်ကုန်မှာလို အိပ်ယာထ​ေနာက်ကျလို့​၊​ ဘတ်စကား​ေနာက်ကျလို့​၊​ လမ်း​ပိတ်လို့​ နာရီတြကည့်​ြကည့်​ အ​ေြပး​အလွှား​ သွား​သွား​လာလာ လုပ်စရာမလိုဘူး​။ ညဉ့်​နက်သန်း​ေကာင် ဗီဒီယိုြကည့်​၊​ ဂိမ်း​ေဆာ့​၊​ စာဖတ် ဘာမှမှ လုပ်လို့​မရပဲနဲ့​။ ​ေမှာင်ရင်အိပ်၊​ လင်း​ရင်ထ သဘာဝအတိုင်း​ပဲ။ အချိန်​ေတွကလည်း​ ​ေြဖး​ေြဖး​ေလး​ပဲ ကုန်တယ်။ (အ​ေြပာင်း​အ​ေရွှ့​ေစာင့်​တဲ့​သူ​ေတွကျမှသာ နာရီကိုတြကည့်​ြကည့်​နဲ့​ တွက်​ေနတာက ြပက္ခဒိန်။) အဲလိုဆို​ေတာ့​ အညာ​ေနွဆိုတာ ဘယ်မှာပူလို့​တုန်း​။ လူ​ေရာစိတ်ပါ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ပဲ မဟုတ်လား​။

အညာ​ေနွမှာ ရာသီစာက​ေလး​ေတွက​ေတာ့​ အကိုင်း​လိုက် ငိုက်ကျ​ေနတဲ့​ သီး​ပင်၊​ ဥသျှစ်ပင်ြကီး​ေတွရှိတယ်။ အပင်​ေအာင်ဝင်သွား​ရံုနဲ့​ကို ချိုအီ​ေမွှး​ြမ​ေနတာပဲ။ ​ေဖျာ်ရည်လုပ်​ေသာက်ရင်လည်း​ ဝမ်း​ေအး​သတဲ့​။ အစိမ်း​ေရာင်နဲ့​ ပန်း​ေရာင်​ေြပး​ေြပး​က​ေလး​ရှိတဲ့​ ကုလား​မန်ကျည်း​သီး​ဆိုတာ​ေလး​ေတွလည်း​ ချိုတာပဲ။ က​ေလး​ဘဝ ငတ်ြကီး​ကျလို့​လား​ မ​ေြပာတတ်။ မန်ကျည်း​သီး​မှည့်​အ​ေတာင့်​လိုက်​ေတာင်မှ အခွံက​ေလး​ ​ေရ​ေဆး​ြပီး​ ဆား​က​ေလး​နဲ့​ တို့​တို့​စား​တာ ချိုချိုချဉ်ချဉ်က​ေလး​။ အ​ေဒါ်​ေတွချက်​ေပး​တဲ့​ မန်ကျည်း​သီး​ချက်ဆိုတာ မန်ကျည်း​သီး​ နဲ့​ ငါး​ပိကလွဲလို့​ ဘာမှ မပါဘူး​။ စား​လို့​ေကာင်း​လိုက်တာများ​။ မန်ကျည်း​ရွက်နုနုက​ေလး​ေတွကို ဆား​ေလး​ြဖူး​ြပီး​ ဖက်က​ေလး​နဲ့​ထုပ်၊​ ဖ​ေနာင့်​နဲ့​ဝိုင်း​ေပါက်လို့​ ဘုတ်မဆီဆမ်း​ကစား​ရင်း​ စား​ရတာလည်း​ ​ေကာင်း​တာပဲ။

စိတ်ထဲမ​ေတာ့​ ဆီ​ေတွကို နစ်အိုင်လို့​။ သ​ေဘင်္ာ၊​ ဖရဲ၊​ ပိန္နဲ၊​ ငှက်​ေပျာ၊​ သရက်၊​ ဩဇာ၊​ မာလကာ​ေတွက​ေတာ့​ ဘြကီး​ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​မှာ အလျှံပါယ်။ ​ေန့​လည်ဘက်​ေရာက်ရင် ရွာ​ေြမာက်ပိုင်း​က ြကီး​ေတာ်ြကီး​က မုန့်​လုပ်​ေဆာင်း​လိုက်​ေရာင်း​တယ်။ ထန်း​လျက်ရည်ကျဲကျဲက​ေလး​မှာ အုန်း​သီး​ဖတ်က​ေလး​ေတွ ​ေဖွး​လို့​။ သူ့​မုန့်​လုပ်​ေဆာင်း​ဖတ်က​ေလး​ေတွက နူး​အိ​ေမွှး​ချိုလို့​။ ​ေရခဲတစ်တံုး​မှ မပါပဲ ​ေအး​ေနတာ။ ရွာမှာ ​ေရခဲမရှိဘူး​ေလ။ ဘီစကစ်နှစ်ချပ်ပူး​ြကား​က ကရင်မ်ြဖူြဖူက​ေလး​ေတွကို ​ေရခဲညှပ်ဘီစကစ်ပါဆိုြပီး​ စား​ြကတာ။ ​ေနမ​ေကာင်း​တဲ့​လူမမာများ​ဆို ဂလူး​ကိုး​မှုန့်​ေလး​ ​ေဖျာ်​ေသာက်လိုက်ရင် ရင်ထဲကို​ေအး​ြပီး​ အ​ေမာ​ေြပသွား​တာပဲတဲ့​။ အခုသမီး​စား​ေနတဲ့​ မုန့်​ပဲသွား​ရည်စာ​ေတွ​ေတာ့​ ဘာဆိုဘာမှ မရှိဘူး​။ အညာမှာရှိတဲ့​ မုန့်​ပဲသွား​ရည်စာ​ေတွကိုလည်း​ သမီး​က ဘာဆိုဘာမှ စား​တတ်မှာ မဟုတ်ဘူး​။ ဘယ့်​နှယ်လုပ်မတုန်း​။

“တ​ေပါင်း​ တန်ခူး​ မိုး​သား​ကျူး​ ​ေလရူး​ေဆာ်လှာပံု၊​ လွမ်း​ေလပူပံု ပူပံုပွား​ပါလို့​ အား​ကကုန်” တဲ့​။ တ​ေပါင်း​ကျူး​ေတာ့​ တန်ခူး​လာဦး​မှာ​ေပါ့​ကွယ်။ သည်အခါမှာ​ေတာ့​ ြမန်မာ​ေတွအကုန် ြမူး​ြက​ေပျာ်ြကြပန်သတဲ့​။ အညာ​ေနွရဲ့​ အပူဟာ တန်ခူး​လမှာ​ေတာ့​ ကျွမ်း​လု​ေလာင်လုမတတ်​ေပါ့​။ ​ေအး​ရာ​ေအး​ေြကာင်း​က​ေတာ့​ အတာ​ေရသဘင်ပွဲ နွှဲြကြပန်​ေလသတည်း​။ အညာသြကင်္န်ပွဲ​ေတွဟာ သမီး​ြမင်ဖူး​ေနကျ ရန်ကုန်သြကင်္န်၊​ မန်း​သြကင်္န်​ေတွနဲ့​ေတာ့​ မတူ​ေလဘူး​။ ​ေရရှား​တဲ့​အရပ်မို့​ ​ေရ​ေတွအိုင်ြပီး​ လမ်း​ေပါ်စီး​ေန​ေအာင် ဘယ်​ေလာင်း​နိုင်ပါ့​မလဲ။ ဘံုဘိုင်ကလာတာမှ မဟုတ်ပဲ။ အနည်း​ဆံုး​ေတာ့​ ​ေရတွင်း​က ငင်လာခဲ့​ရတာ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ရွှဲ​ေအာင်​ေတာ့​ ​ေလာင်း​တာပါပဲ။ ကာလသား​ ကာလသမီး​ေတွ သူ့​အဖွဲ့​နဲ့​သူ တစ်အိမ်တက်ဆင်း​ အိမ်ရှိလူကုန် နံမည်​ေခါ်ထုတ် တုတ်တုတ်ရွှဲ​ေအာင် ​ေလာင်း​ြကတယ်။ လူြကီး​သူမများ​ကိုလည်း​ ​ေရကန်​ေတာ့​ြပီး​ ​ေခါင်း​ေလျှာ်၊​ ​ေရချိုး​၊​ ​ေြခသည်း​လက်သည်း​ညှပ်​ေပး​ြကတယ်။

အြမင်ကပ်ရင် အိုး​မဲသုတ်တယ်။ ဖမ်း​ချုပ်ြပီး​ က​ေလး​အ​ေမ​ေတွက နို့​ရည်မျက်စဉ်း​ခပ်​ေပး​ြကတယ်။ အိမ်တိုင်း​ေစ့​က​ေတာ့​ မုန့်​ပဲသွား​ရည်စာ​ေလး​များ​နဲ့​ ဧည့်​ခံြကတယ်။ အများ​အား​ြဖင့်​ ထိုး​မုန့်​ဆိုတာ အဲဒီအခါတွင်း​အတွက် ထိုး​ြကတာ​ေလ။ လူြကီး​သူမများ​ အခါတွင်း​ ဥပုသ်သီလယူြက​ေတာ့​လည်း​ ​ေကျာင်း​မှာ တစ်အိမ်တစ်ခွက်တည်ြကတာ အလျှံပါယ် မှ အလျှံပါယ်။ အိုး​စည်ဗံု​ေမာင်း​ အကအခုန်များ​လည်း​ ပါတယ်။ ခု​ေခတ်လို ကာရာအို​ေက​ေတွ မ​ေပါ်​ေသး​ေပမယ့်​ တို့​ရွာသား​ေတွ ဆိုတဲ့​တီး​တဲ့​ဘက်မ​ေတာ့​ မ​ေခ​ေပါင်။ သည်ပွဲ​ေတွက နှစ်ဆန်း​တစ်ရက်​ေန့​ ​ေဘး​မဲ့​လွှတ်၊​ ပရိတ်နာြပီး​တဲ့​အထိ ဆက်မှာ။ ရန်ကုန်သြကင်္န်​ေပျာ်စရာ​ေကာင်း​ပံုက​ေတာ့​ သြကင်္န်ရက် ​ေဆး​ရံုမှာ ၂၄ နာရီ ဂျူတီဆင်း​ဖူး​သူတိုင်း​ သိပါတယ်။ သူများ​ေပျာ်လို့​ မ​ေပျာ်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး​။ ထိုင်ကို မထိုင်နိုင်တာ။ ည​ေန​ေစာင်း​ရင် အ​ေရး​ေပါ်မှာ ကျိတ်ကျိတ်ကို တိုး​လို့​။

ြပီး​ခဲ့​တဲ့​ တန်ခူး​လတုန်း​က​ေတာ့​ သူတို့​သား​အမိက အမ်း​ကိုမလိုက်ချင်လို့​ ရမယ်ရှာြကတာနဲ့​ သူငယ်ချင်း​ြဖစ်သူ စန္ဒယား​ဆရာ ကိုဘသန်း​တင်နဲ့​ မံုရွာသြကင်္န်ကို လိုက်လည်ခဲ့​ပါတယ်။ ဒါလည်း​ အညာသြကင်္န်ပဲ​ေလ။ တခိုင်လံုး​ေရွှ သီချင်း​အ​ေြကာင်း​ေရး​တုန်း​က သီချင်း​ပို့​ေပး​တဲ့​ မံုရွာသား​က​ေလး​က အဲဒါ သူတို့​သြကင်္န်မှာ ကခဲ့​တဲ့​သီချင်း​က​ေလး​ပါဆိုြပီး​ မံုရွာသြကင်္န်ကို ညွှန်း​လွန်း​တာနဲ့​ စိတ်ဝင်စား​သွား​ြပီး​ ​ေရာက်ဖူး​ေအာင် လိုက်လည်ြကည့်​တာပါ။ ညွှန်း​ေလာက်ပါ​ေပသည် လို့​ပဲ ​ေြပာရ​ေတာ့​မယ်။ အရင်တုန်း​က​ေလာက် စည်စည်ကား​ကား​ သိုက်သိုက်ဝန်း​ဝန်း​ ​ေပျာ်စရာမ​ေကာင်း​ေတာ့​ဘူး​လို့​ ဆိုြကတဲ့​ အထည်ြကီး​ပျက် မံုရွာသြကင်္န်​ေတာင်မှပဲ မည်ကာမတ္တ ​ေြခာက်တီး​ေြခာက်ကပ် မဟုတ်​ေပဘူး​။

ထူး​ထူး​ြခား​ြခား​ ချီး​ကျူး​စရာ​ေကာင်း​တာက​ေတာ့​ မံုရွာသြကင်္န်မှာ ရန်ကုန် မန္တ​ေလး​မှာလို “ရှာပံု​ေတာ်မင်း​သား​ြကီး​” တို့​၊​ “သြကင်္န်မိုး​ေလး​ေရ စိုရံုြဖန်း​ပက်ဦး​” တို့​ သွား​လုပ်ရင် ြပံုး​စိစိနဲ့​ အြကည့်​ခံရမယ်။ ဒါမျိုး​ေလာက်နဲ့​ ရွာရိုး​ေလျှာက်စရာလား​။ မံုရွာက သူ့​သီချင်း​နဲ့​သူ ရှိတယ်။ အ​ေဟာင်း​ေတွ အြမဲ​ေကာင်း​ေနတယ်ဆိုတာ အသစ်​ေရး​တဲ့​သူ အသံုး​မကျလို့​။ သူတို့​ဆီမှာ​ေတာ့​ မနှစ်ကသီချင်း​ သည်နှစ်ဆက်ဆို​ေနရင် သည်​ေကာင်တစ်နှစ်လံုး​ သီချင်း​မ​ေရး​ပဲ ဘာ​ေတွလုပ်​ေနသတုန်း​ လို့​ ​ေြပာစရာ။ အရပ်သူအရပ်သား​ေပမယ့်​ ​ေရး​တဲ့​ဆိုတဲ့​တီး​တဲ့​ေနရာမှာ ​ေခ​ေသာသူမဟုတ်​ေတွချည့်​ပဲ။ ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ မံုရွာသြကင်္န်ဟာ ​ေရပက်ဖို့​ထက် ဆိုြကတီး​ြကကြကဖို့​က အဓိက။

သို့​ေသာ်လည်း​ ဘာြဖစ်လို့​ ​ေပျာ်စရာမ​ေကာင်း​ေတာ့​သလဲ ဆိုတာက​ေတာ့​ ​ေြပာြပန်ရင်လည်း​ ​ေအာင်မင်း​လွန်ရာကျဦး​ေတာ့​မှာပဲ။ ရပ်ကွက်တိုင်း​ရပ်ကွက်တိုင်း​က မ​ေနနိုင်မထိုင်နိုင်လို့​ စုစည်း​တီး​မှုတ်ြပီး​ ကား​ြကီး​ေတွနဲ့​ အရပ်တကာလှည့်​လည်း​ ​ေငွကုန်သံြပာရံုအြပင် မရှိဘူး​။ ဘာြကီး​လုပ်ထား​ထား​ အချိန်တန်​ေတာ့​ ရှင်ဘုရင့်​သား​ပဲ မင်း​ြဖစ်ရမှာ။ အသင်း​ြကီး​ကထွက်တဲ့​ကား​ ဆု​ေတွရဖို့​ ကိုယ်​ေတွက အိမ်ြပည့်​ေအာင် ဝင်ကစား​ေပး​ရတဲ့​ ဖဲသမား​များ​လိုပဲ။ ြကာ​ေတာ့​ စိတ်ကမကုန်​ေတာင် ​ေငွကကုန်လာ​ေတာ့​ သြကင်္န်ဆိုရင် မတတ်သာ ခပ်ခွာခွာ​ေနဦး​ေတာ့​ ြဖစ်လာတယ်။ ဒုတိယတစ်ချက်က​ေတာ့​ နရသီဟပ​ေတ့​မင်း​ြကီး​ ဧရာဝတီြမစ်ကမ်း​မှာ သြကင်္န်​ေတာ်မဂင်္လာ အခမ်း​အနား​လုပ်တာနဲ့​ တူတူလာလို့​။ ​ေအာက်မှာ ပရိသတ်က ကျွက်စီကျွက်စီြဖစ်​ေန​ေသး​လည်း​ မ​ေစာင့်​နိုင်ြပန်ြက။ တို့​ပွဲက အဘလာမှ ကမှာ။ အဆို​ေတာ်​ေတွကိုယ်တိုင်က အဘလာချိန်ဆို မိုက်လုရတာအ​ေမာ။

သည်​ေနရာမှာ​ေတာ့​ တို့​အမ်း​သြကင်္န်က ပို​ေတာင်ရယ်ရ​ေသး​။ တခု​ေသာသြကင်္န်အခါမှာ ​ေမာင်မယ်​ေတွ ​ေရကစား​ြကဖို့​ မဏ္ဍပ်ထဲမှာတို့​ရှိမယ် ြဖစ်​ေန​ေပမယ့်​ မယ်မယ်ဘုရား​က ​ေခါင်း​ေဆး​ကျွန်း​မှာ သြကင်္န်​ေတာ်မဂင်္လာ ယြတာ​ေတွစီရင်လို့​ မြပီး​နိုင်မစီး​နိုင်ြဖစ်​ေနသတဲ့​။ ခန​ေန​ေတာ့​ ​ေဝါ်လကီ​ေတာ်လကီ​ေတွနဲ့​ အခါ​ေပး​ပုဏ္ဏား​ေတာ်ြကီး​ေတွက “​ေဟာ .. လာ​ေချြပီ” လို့​လုပ်လိုက်ရင် လံုမပျိုက​ေလး​ေတွက “ြမနန္ဒာ ​ေရညိုညိုရစ်ကာသန်း​ေတာ့​” ဆို ထကလိုက်ြက၊​ ​ေနာက် မဟုတ်​ေသး​ဘူး​ဆို ြပန်ထိုင်​ေစာင့်​လိုက်ြက။ ​ေလး​ငါး​ခါတိုင်လာ​ေတာ့​ စင်​ေပါ်​ေနပူပူက ​ေြမး​မ​ေလး​ကို သနား​လာတဲ့​ အမယ်ြကီး​တစ်​ေယာက်က “ယင်း​ေကာင်မ​ေချတစ်​ေယာက် အ​ေအး​မိလို့​ သီဖို့​ရာ။ ဇာနှိုက်ခါ ​ေခါင်း​ေလျှာ်​ေလရယ် မသိ” လို့​ ညည်း​တွား​ပါသတဲ့​။ ​ေြပာစမှတ်ကိုတွင်​ေရာ။ လူအင်အား​ ​ေငွအင်အား​ ဝီရိယစိုက်ထုတ်မှုများ​စွာနဲ့​ ပွဲသဘင်ြကီး​ ဆင်ယင်ကျင်း​ပတာဟာ ​ေရွှကိုယ်​ေတာ်​ေပျာ်​ေတာ်ဆက်ဖို့​သက်သက်လား​ ဆိုတာ စဉ်း​စား​စရာပါ။

သာယာတဲ့​သူကလည်း​ သာယာလို့​၊​ ပျာယာတဲ့​သူကလည်း​ ပျာယာလို့​။ ဘွဲ့​ယူတုန်း​က ဇာတ်ထဲကဝန်မင်း​ ​ေရ​ေြမ့​ရှင်ထံ စာသဝဏ်ဆက်သလို ဒူး​တုပ်ခစား​ လက်ဖဝါး​ေလး​နှစ်ဖက်ထပ်လို့​ ရိုရို​ေသ​ေသ ဘွဲ့​နှင်း​သဘင် အစီအစဉ်စာရွက် ကမ်း​ေပး​တဲ့​သူတစ်​ေယာက် မြကာခင်မှာ ရာထူး​ေတွ တက်သွား​တာ ြမင်ခဲ့​ဖူး​ေတာ့​ လက်ငင်း​အကျိုး​ေပး​တဲ့​ကုသိုလ်လို့​ေတာ့​ မှတ်လိုက်မိသား​။ ဘုရား​တစ်ခွန်း​ထူး​ရင် တစ်ကျပ်​ေပး​မယ်ဆိုတာထက် သာတယ်။

အဲဒီခရီး​မှာ မံုရွာသြကင်္န်လိုပဲ မှတ်မှတ်ရရရှိခဲ့​တာ တစ်ခုက​ေတာ့​ ​ေအး​ချမ်း​တဲ့​အညာ​ေနွက​ေလး​ပါပဲ။ သြကင်္န်အြပီး​မှာ ကိုဘသန်း​တင်တို့​ဇာတိ အရာ​ေတာ်နား​က သနပ်ခါး​ြခံက​ေလး​ကို လိုက်လည်ြပီး​ တစ်ညအိပ်ခဲ့​တယ်။ ထန်း​ရွက်မိုး​တဲက​ေလး​၊​ ထန်း​ပင်က​ေလး​ေတွစီလို့​။
သနပ်ခါး​ပင်က​ေလး​ေတွ တန်း​လို့​။ အိမ်ရှင်ြကီး​က ြမို့​သား​ဧည့်​သည်က​ေလး​ မစား​နိုင်မှာစိုး​လို့​ အရာ​ေတာ်​ေဈး​ထိပ်က တရုတ်စာ​ေတွ တကူး​တကဝယ်လာတာ။ ဒီက​ေတာသား​လူလည်က ခပ်တည်တည်နဲ့​ အ ချင်​ေယာင်​ေဆာင်ြပီး​ ​ေတာစာ​ေတွ လှိမ့်​တွယ်ခဲ့​ေရာ။ ထန်း​ရည်ချိုက​ေလး​က ​ေနွး​ေနွး​ေလး​။ ည​ေနပိုင်း​ေပမယ့်​ မခါး​ေသး​ဘူး​။ ပုဇွန်ဆိတ်ခုန်ခုန်​ေနတာ မျက်နှာ​ေတာင် လာစင်တယ်။ ပဲြကီး​နှပ်က​ေလး​က အိဆိမ့်​ေနတာ။ ထန်း​ရည်ချိုး​နဲ့​ချက်တဲ့​ ဆိတ်သား​က​ေလး​ကလည်း​ ဆီ​ေတာင်မြပန်ဘူး​။ အရည်ချိုကျဲကျဲက​ေလး​။ ​ေလညှင်း​က​ေလး​က ​ေအး​ေအး​ေလး​။

အဲဒီညက ဖက်ဆွတ်မိုး​က​ေလး​လည်း​ ရွာလိုက်​ေသး​တာ။ ဘုတ်အီသံက​ေလး​ေတွ၊​ ချိုး​ကူသံက​ေလး​ေတွကလွဲရင် လူ​ေြခတိတ်ဆိတ်လို့​။

သနပ်ခါး​ြခံထဲဆို​ေတာ့​ အညာ​ေနွကလည်း​ ​ေမွှး​လို့​၊​ အတာ​ေရကလည်း​ေအး​လို့​။ ဘာ​ေတွမှလည်း​ ​ေမး​မ​ေနပါနဲ့​ေတာ့​ေလ။ အိပ်​ေပျာ်သွား​ြပီ။

“အတာ​ေရ​ေလာင်း​တဲ့​ပွဲ ဘာပွဲရယ်လို့​ ​ေခါ်ပါတယ်။ သြကင်္န်ပွဲရယ်လို့​ ​ေခါ်ပါတယ်ဗျ။

အတာ​ေရကလည်း​ ​ေအး​တယ် ​ေအး​တယ်။ ကညာ​ေမကလည်း​ ​ေမွှး​တယ် ​ေမွှး​တယ်။

အညာ​ေနွကိုလည်း​ လွမ်း​တယ် လွမ်း​တယ်။ ကညာ​ေမကိုလည်း​ ………..။”