“ဆရာဝန်က အပ်နဲ့​ထိုး​ေတာ့​”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ငယ်ငယ်တုန်း​က က​ေလး​ဘာဝ ကတမ်း​ခုန်တမ်း​ ကစား​ြကတဲ့​အခါ အဲဒီ​ေခတ်က လူတိုင်း​ပါး​စပ်ဖျား​ ​ေရပန်း​စား​ေနတဲ့​ သီချင်း​က​ေလး​ကို ဆို​ေလ့​ရှိပါတယ်။

“မှံု​ေရွှရည် ဖင်မှာ အနာ​ေပါက်သည်။ ဆရာဝန်က အပ်နဲ့​ထိုး​ေတာ့​ ဖင်ရိုး​ကျိုး​ပါသည်။”

တဲ့​။ ​ေြပာလည်း​ေြပာချင်စရာ။ ဆရာဝန်​ေတွဆီ သွား​ြပရင် ​ေဆး​တစ်လံုး​ေလာက်​ေတာ့​ ထိုး​လွှတ်လိုက်ြကစြမဲပဲ။ မထိုး​လို့​လည်း​ မရဘူး​ေလ။ ြပကတည်း​က ​ေဆး​ထိုး​ခံချင်လို့​ သူတို့​ဆီ သွား​ြပတာ။ ကိုယ်ကသာ က​ေလး​မို့​လို့​ အပ်ကို​ေြကာက်တာ။

အဘွား​က​ေတာ့​ တစ်လတစ်ခါ​ေလာက် ​ေဆး​ခန်း​သွား​ြပီး​ အပ်က​ေလး​နဲ့​ အထိုး​မခံလိုက်ရရင် ​ေနမထိထိုင်မသာြဖစ်​ေနတာ။ သူကလည်း​ ​ေတွ့​ကရာလူနဲ့​ ​ေဆး​ထိုး​ခံတာ မဟုတ်ဘူး​။ ​ေဆး​ခန်း​အသစ်က​ေလး​ဖွင့်​ရင် ဆရာဝန်ကိုအရင် စကား​စြမည်​ေြပာ၊​ မျက်နှာ​ေြကာ​ေလး​ဘာ​ေလး​ အကဲခတ်၊​ တစ်ခါ​ေလာက် စမ်း​အထိုး​ခံြကည့်​၊​ မနာ​ေအာင် ထိုး​နိုင်တယ်ဆိုမှ လက်စွဲထား​ကု​ေတာ့​တာ။ ဒီဆရာဝန်​ေလး​ ​ေဆး​ထိုး​ညင်သာတယ်တဲ့​။ ​ေရာဂါ​ေပျာက်တာ မ​ေပျာက်တာ အ​ေရး​မြကီး​ဘူး​။ စသွား​ကတည်း​က ​ေရာဂါသွား​ကုတာ မဟုတ်ဘူး​။ ​

ေဆး​ထိုး​ခံချင်လို့​ပါဆို။ သူ့​ေရာဂါက သူ့​ဘာသူသိတယ်။ ြမန်မာဆရာနဲ့​မှ အြမစ်ြပတ်မှာ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေဆး​ခန်း​ကြပန်လာရင် အိမ်လာသမျှ ဧည့်​သည်က​ေတာ့​ အဲဒီဆရာဝန်​ေလး​အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာ​ေတာ့​တာပဲ။ မျက်နှာ​ေလး​က ချိုတယ်။ အ​ေြပာ​ေလး​က ​ေချာတယ်။ ​ေဆး​ပစ္စည်း​က​ေလး​ေတွ ​ေနရာတကျ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ထား​တယ်။ စမ်း​တာသပ်တာ ညင်သာတယ်။ ​ေဆး​ထိုး​ရင် အပ်နဲ့​ထိလိုက်မှန်း​ေတာင် မသိလိုက်ရဘူး​။ (တခါတခါ သူက မယံုဘူး​ဗျ။ အဲဒီဆရာဝန်မ ငါ့​ကို အပ်နဲ့​ေထာက်ရံုက​ေလး​ေထာက် လွှတ်လိုက်သလား​။ ​ေဆး​ဝင်တာ ​ေပါင်လည်း​တန်း​မသွား​ဘူး​ လို့​ အ​ေဖာ်လိုက်လာတဲ့​ ကိုယ့်​ြပန်​ေမး​ချင်​ေမး​တယ်။) ပိုက်ဆံယူတာများ​ရင်လည်း​ များ​တယ် လို့​ ​ေြပာတယ်ဗျ။ သူက အိမ်နား​ရှိသမျှ ​ေဆး​ခန်း​ မုန့်​ဟင်း​ခါး​စား​သလို လှည့်​ြပ​ေနတာ။

ကိုယ်​ေတွက​ေတာ့​ က​ေလး​ဆို​ေတာ့​ အပ်​ေြကာက်တယ်ဗျ။ ​ေတာ်ရံုတန်ရံု​ေလာက်ဆို ​ေဆး​နီမှုန့်​ေတွပဲ ဟိုဟာနဲ့​ေသာက် ဒီဟာနဲ့​ေသာက် ​ေသာက်ပလိုက်တယ်။ လူြကီး​ေတွကလည်း​ ဘာမှ မ​ေြပာဘူး​။ ​ေစာင့်​ြကည့်​ေနတာ။ ​ေပျာက်သလား​။ သက်သာသလား​။ မ​ေပျာက်​ေတာ့​ဘူး​ဆိုရင်​ေတာ့​ ဘာမှ ဆင်​ေြခမ​ေပး​နဲ့​ေတာ့​။ လာ ​ေဆး​ခန်း​သွား​ဖို့​ အချိန်​ေရာက်ြပီ။ ဘယ်ဆရာဝန်နဲ့​ ြပချင်သလဲပဲ ​ေရွး​ေတာ့​။ ဒါဆိုရင်​ေတာ့​ အဘွား​ရဲ့​အြကံဉာဏ်ကို ယူဖို့​လိုလာပါြပီ။

ဘယ်ဆရာဝန်က အညင်သာဆံုး​ ​ေဆး​ထိုး​နိုင်သလဲ​ေပါ့​။ တကယ်​ေတာ့​ ​ေဆး​ထိုး​တယ်ဆိုတာ အပ်စူး​သွား​တဲ့​အချိန်မှာ ဒီ​ေလာက်ြကီး​ နာလှတယ် မဟုတ်ပါဘူး​။ အပ်နဲ့​မထိုး​ခင် တင်ပါး​ကို အရက်ပျံစနဲ့​ ပွတ်​ေနကတည်း​က စူး​ေတာ့​မယ်။ စူး​ေတာ့​မယ်။ စူး​ြပီ။ စူး​ြပီ။ အား​…။ ဆို ြကိုသိ​ေနရတာြကီး​ေြကာင့်​ လူက အပ်ြမင်တာနဲ့​ မျက်ရည်ဝဲချင်​ေနတာ။ အဲဒီအရွယ်ကတည်း​က နာြကင်မှုဆိုတာ စိတ်ကတဝက်ပါတယ် လို့​ သ​ေဘာ​ေပါက်သွား​တဲ့​ေနာက် ​ေနာင်ကို မျက်ရည်​ေပါက်​ေပါက်ကျ​ေအာင် နာတယ်ဆိုတာ မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။ သူ့​အသား​ြဖစ်ြဖစ် ကိုယ့်​အသား​ြဖစ်ြဖစ် ြမန်ြမန်ြပီး​ ​ေအး​ေရာ လို့​ သ​ေဘာထား​တတ်လာတယ်။ ကိုယ်ကတစ်ခါ စိတ်ကတစ်ခါ၊​ နှစ်ခါအနာမခံနိုင်ဘူး​။

အလုပ်သင်ဆရာဝန်ဘဝ ပထမဦး​ဆံုး​ ဂျူတီဆင်း​ရတဲ့​အခါ သူများ​အသား​ကို အပ်ြကီး​နဲ့​ထိုး​ရမှာ ကိုယ်က ြပန်​ေြကာက်​ေနြပန်ပါတယ်။ ​ေနာက်ဆက်တွဲဆင်း​ရတဲ့​ စီနီယာအမြကီး​ကို အ​ေဖာ်​ေခါ်ြပီး​ လူနာ​ေတွကို သွား​ြဖဲ​ေလး​နဲ့​ ​ေဆး​ထိုး​ပါရ​ေစ လိုက်ခွင့်​ေတာင်း​ရတယ်။ ​ေဆး​ရံုက​ေပး​တဲ့​ အပ်တံုး​ြကီး​နဲ့​ မထိုး​ပါဘူး​ေနာ်။ ဒီမှာြကည့်​။ ကိုယ့်​ပိုက်ဆံနဲ့​ကိုယ် ဝယ်ထား​တာ။ တစ်ခါသံုး​အပ် အသစ်ကျပ်ချွတ််က​ေလး​။

ကိုယ်​ေတွ​ေခတ်တုန်း​က အခုလို တစ်ခါသံုး​အပ်က​ေလး​ေတွ​ေတာင် ​ေဖာ​ေဖာသီသီ မသံုး​နိုင်​ေသး​ဘူး​။ ဖန်ြပွန်အပ်ြကီး​ေတွ။ ဒါ​ေတာင် အ​ေရအတွက်က အလံုအ​ေလာက် မ​ေပး​နိုင်ဘူး​။ တစ်သုတ်ထိုး​ြပီး​ရင် ြပန်ြပန်ြပုတ်ြပီး​မှ ကျန်တဲ့​လူ ဆက်ထိုး​လို့​ရတယ်။ တစ်​ေချာင်း​ကျိုး​သွား​ရင် ဖန်ကွဲစ​ေတွ ြပန်အပ်မှ စစ္စတာဆီက ​ေနာက်တစ်​ေချာင်း​ အသစ်ထုတ်လို့​ရတယ်။

ထိပ်ကတပ်တဲ့​ အပ်က​ေလး​ေတွ​ေတာင် ကိုယ့်​ပိုက်ဆံနဲ့​ ဗူး​လိုက်ဝယ်ထား​လို့​ လူနာ​ေတွက မြငိုမြငင် အထိုး​ခံတာ။ ပုလင်း​ရက်ရှည်ချိတ်ထား​တဲ့​ လူနာ​ေတွဆို သနား​ဖို့​ေကာင်း​တယ်။ ခု​ေခတ်လို cannula ဆိုတဲ့​ ပလပ်စတစ်ပိုက်က​ေလး​ေတွ မ​ေပါ်​ေသး​ဘူး​။ သံအပ်ြကီး​ေတွကို ​ေလး​ငါး​ေြခာက်ရက် တန်း​လန်း​ထား​ရတယ်။ နည်း​နည်း​လှုပ်တာနဲ့​ ြပန်​ေဖာက်ရြပန်ြပီ။ နား​ကို မနား​ရဘူး​။ တ​ေန့​တ​ေန့​ မ​ေနမနား​ ထိုး​ေနရမှ​ေတာ့​ ဘယ်မတတ်စရာရှိပါ့​မလဲ။ က​ေလး​ေဆး​ရံု​ေရာက်တဲ့​အခါ စူပါအိတ်စပတ်ြဖစ်သွား​တယ်။

​ေြခ၊​ လက်၊​ လည်ပင်း​၊​ ဒူး​ေကာက်၊​ တံ​ေတာင်၊​ ​ေပါင်၊​ နား​ထင်ပါမကျန် အ​ေြကာရှာနိုင်တယ်။ ကိုယ်ထိုး​လို့​မရဘူး​လား​။ မပူနဲ့​။ အ​ေဆာင်တိုင်း​မှာ ဆရာြကီး​ေတွရှိတယ်။ ဂျိုး​ကျ​ေနတဲ့​ အြပာဝတ် အစိမ်း​ဝတ်ဆရာမြကီး​ေတွဟာ အငယ်​ေတွ တတ်ပါ​ေစ​ေတာ့​လို့​သာ လွှတ်​ေပး​ထား​တာ။ မရရင် သူတို့​ကို​ေခါ်လိုက်။ အချိန်မ​ေရွး​ပဲ။ အန်တီ​ေရ။ အမြကီး​ေရ။ ​ေကာ်ဖီ​ေလး​ေသာက်ပါဦး​လို့​သာ စည်း​ရံုး​ေရး​ဆင်း​ြပီး​ ပျိုး​ထား​လိုက်။ အ​ေရး​ြကံုရင် စိမ်း​လို့​သာ ​ေခါ်လိုက်ပါ ြဖစ်သွား​မယ်။

ဒါ​ေပသိ ​ေန့​ရှိသ​ေရွ့​ သူများ​အား​ကိုး​ေနလို့​ မရဘူး​ဗျ။ က​ေလး​ေဆး​ရံုြကီး​က ​ေမွး​ကင်း​စက​ေလး​အ​ေဆာင်မှာ တာဝန်ကျတဲ့​အခါ ဘယ်​ေလာက်​ေဆး​ထိုး​ရသလဲဆို အပ်​ေတွြပုတ်လိုက်၊​ ​ေဆး​ေတွထိုး​လိုက်၊​ ြပန်​ေဆး​၊​ ြပန်ြပုတ်။ ြပန်စုပ်၊​ ြပန်ထိုး​ နဲ့​ ပတ်ချာလည်သွား​တာ ​ေလး​နာရီ​ေဆး​၊​ ​ေြခာက်နာရီ​ေဆး​၊​ ရှစ်နာရီ​ေဆး​၊​ ဆယ်နာရီ​ေဆး​၊​ ဆယ့်​နှစ်နာရီ​ေဆး​၊​ နှစ်နာရီ​ေဆး​၊​ ဆက်တိုက် ပတ်ချာလည်သွား​တာ မိုး​တလင်း​ပဲ။ ထိုင်​ေတာင် မထိုင်ရဘူး​။ မနက်မိုး​လင်း​တာနဲ့​ ​ေသွး​ေဖာက်တာ​ေတွက တန်း​စီ​ေနြပီ။ အဲဒီတုန်း​က မတရား​သြဖင့်​ ပင်ပန်း​ခဲ့​ရတာ​ေြကာင့်​ အခုအချိန်မှာ ​ေဆး​ထိုး​ြခင်း​အမှု​ေြကာင့်​ေတာ့​ စိတ်ထဲမှာ ဘာခံစား​ချက်မှ မရှိ​ေတာ့​ဘူး​။ ဒီအချိန်အတိုင်း​အတာဟာ ဆရာဝန်တိုင်း​ ​ေကျာ်ြဖတ်ြကရတာပဲ​ေလ။

ဒါ​ေပမယ့်​ ဆရာဝန် မဟုတ်တဲ့​သူ​ေတွမှာ​ေတာ့​ အပ်​ေြကာက်တဲ့​ခံစား​ချက်က ဘယ်​ေပျာက်ပါဦး​မလဲ။ အထူး​သြဖင့်​ က​ေလး​မိဘ​ေတွဆို ကိုယ့်​အသား​သာ အထိုး​ခံလိုက်ချင်​ေတာ့​တယ်။ ကိုယ့်​သား​သမီး​ အပ်နဲ့​ဆွတာက​ေတာ့​ သူတို့​နှလံုး​သား​ကို အပ်နဲ့​ဆွသလို ခံစား​ရမှာ မလွဲဘူး​။ အပ်မ​ေြပာပါနဲ့​ေလ။ ​ေမွး​ချင်း​ထဲမှာ သား​ဦး​ေယာကင်္ျား​ေလး​မို့​ အ​ေမ့​ညီမ အ​ေဒါ်​ေတွက ဖူး​ဖူး​မှုတ်ထား​တုန်း​ ဝမ်း​ချုပ်လို့​ ငို​ေနရင် ကွမ်း​ရိုး​ေလး​နဲ့​ ဝမ်း​ချူတဲ့​အခါ က​ေလး​နာရှာမှာပဲဆိုြပီး​ မျက်ရည်​ေပါက်​ေပါက်ကျြကသတဲ့​။ မင့်​သား​သမီး​ကျမှ မင့်​သ​ေဘာ​ေပါ့​ကွာ လို့​လည်း​ အ​ေြပာမ​ေစာနဲ့​ဦး​ဗျ။

သမီး​ေမွး​ကာစမှာ ဘီကာကွယ်​ေဆး​ထိုး​ဖို့​ ၃စီစီ အပ်က​ေလး​ ဝယ်လာတာ သူ့​အဖွား​က ရက်စက်လိုက်တဲ့​အ​ေဖဆိုြပီး​ ​ေဆွ့​ေဆွ့​ကိုခုန်​ေန​ေရာ။ ဆရာြကီး​ဦး​ခင်​ေမာင်ဝင်း​နဲ့​မှ သွား​ထိုး​မတဲ့​။ ဟိုက အင်ဆူလင်ထိုး​တဲ့​ အပ်​ေပါက်စနက​ေလး​နဲ့​ ထိုး​ေပး​တာတဲ့​။ ကိုယ့်​အဖို့​ေတာ့​ အပ်ဆိုတာ အတူတူ စူး​ြကတာချည့်​ပါပဲ။ ဒါ​ေပမယ့်​ သမီး​လည်း​ ​ေဆး​ထိုး​ေသွး​ေဖာက် မလွတ်ခဲ့​ပါဘူး​။ က​ေလး​ေဆး​ရံု နှစ်ခါ​ေလာက်တက်ခဲ့​ရဖူး​တယ်။ အ​ေဖနဲ့​တူတဲ့​သမီး​ဟာ သူ့​အ​ေဖရှိရင် အပ်ထိုး​တာ မနာဘူး​။ ​ေချာ်လဲလို့​ လက်ကျိုး​တဲ့​အခါ​ေတာင် သူ့​လက်က​ေလး​ကို ဘယ်သူမှအကိုင်မခံပဲ အ​ေဖ​ေရာက်လာ​ေတာ့​မှ လက်က​ေလး​ြပြပီး​ အဲ့​ကနဲ​ေအာ်ငိုတယ်။ ​

ေဆး​ရံုြကီး​မှာ အသာ​ေလး​ဆွဲတည့်​ေပး​ေတာ့​လည်း​ ဖ​ေအမျက်နှာကိုြကည့်​ြပီး​ အသံမထွက်ပဲ မျက်ရည်ကျတယ်။ က​ေလး​မှာ မလွှဲသာမ​ေရှာင်သာ နာကျင်ခံစား​ရတဲ့​အချိန်​ေတွ ကိုယ့်​မျက်စိ​ေအာက်တင် ြမင်​ေနရတဲ့​အြဖစ်​ေတွ ရှိတတ်ြကပါတယ်။ မြမင်ရက်ရင် မျက်နှာလွှဲ​ေနတာ ​ေကာင်း​ပါတယ်။ ​ေြကာက်လန့်​တြကား​ ြဖစ်​ေနရှာတဲ့​က​ေလး​ေရှ့​မှာ ကိုယ်ကပါ ​ေဆာက်တည်ရာမရြဖစ်​ေနရင် သူခံစား​ရတဲ့​ စိတ်နာကျင်မှုက ပိုဆိုး​တယ်ဗျ။

ကျွန်​ေတာ်ကိုယ်တိုင် က​ေလး​ေတွကို ​ေဆး​ထိုး​ေသွး​ေဖာက်တဲ့​ အချိန်တုန်း​က​ေတာ့​ က​ေလး​အ​ေမရဲ့​ အရိပ်အကဲကို ြကည့်​တယ်ဗျ။ ဒီအပ်က က​ေလး​ကိုတင် စူး​တာမဟုတ်ဘူး​။ သူ့​အ​ေမကိုလည်း​ စူး​မှာ။ ဒါ​ေြကာင့်​ အပ်​ေြကာက်ပံုရတဲ့​အ​ေမဆို အြပင်ခဏထွက်​ေနခိုင်း​တယ်။ ​ေဆွမျိုး​ေတွ စံု​ေနတဲ့​အချိန် ​ေဆး​ထိုး​စရာရှိရင် တစ်​ေယာက်ပဲ​ေစာင့်​ြပီး​ ကျန်တာ အြပင်ထွက်ခိုင်း​တယ်။ အ​ေြကာရှာရခက်တဲ့​ က​ေလး​ဆိုရင် ​ေဆး​ထည့်​ခန်း​ထဲ​ေခါ်သွား​ြပီး​ အလင်း​ေရာင်​ေကာင်း​ေကာင်း​ေအာက်မှာ ကူစရာ ဆရာမနှစ်​ေယာက်​ေလာက် ​ေခါ်သွား​တယ်။ မိဘ အြပင်က​ေစာင့်​။ ဒီ့​ထက်ခက်လို့​ ဓါး​နဲ့​ခွဲြပီး​ အ​ေြကာရှာမယ် (Cut down လုပ်တယ်လို့​ ​ေခါ်တယ်)ဆိုရင် သ​ေဘာတူ​ေြကာင်း​ လက်မှတ်ထိုး​ြပီး​ ြဖစ်နိုင်ရင် ခွဲခန်း​ထဲမှာလုပ်တယ်။

လူနာ​ေဆာင်ထဲမှာဆို ကာရံြပီး​မှလုပ်တယ်။ ဒီအလုပ်​ေတွက အြပင်လူ​ေတွ ြမင်ရရင် အညှာတာကင်း​မဲ့​တယ်လို့​ ထင်ရတာကိုး​။ ြမန်မာြပည်မှာ အ​ေြကာရှာမရလို့​ အသက်ဆံုး​သွား​တယ်လို့​ေတာ့​ ဒီအသက်ဒီအရွယ်အထိ မြကား​ဖူး​ေသး​ပါဘူး​။ ြပဿနာက အ​ေြကာမရှာနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး​။ မြမင်ဝံ့​ ​ေဆး​သမား​အြဖစ်​ေတွကို လူပံုအလယ်မှာ သွား​လုပ်လို့​ြဖစ်တာလို့​ ထင်ပါတယ်။

လူနာဘက်က သည်း​ညည်း​ခံနိုင်တယ်ဆိုတာ အတိုင်း​အတာ​ေတာ့​ ရှိပါတယ်။ နှစ်ခါ၊​ သံုး​ခါ၊​ ​ေလး​ခါ၊​ ငါး​ခါ၊​ ဒီ​ေလာက်နဲ့​ မရ​ေသး​ဘူး​ဆိုရင် နည်း​နည်း​ေတာ့​ အား​နာသင့်​ြပီ​ေပါ့​။ ​ေြပာသား​ပဲ။ က​ေလး​ကို အပ်နဲ့​တစ်ခါဆွတိုင်း​ သူတို့​နှလံုး​သား​ တစ်ခါစူး​ပါတယ်လို့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ အသက်အန္တရာယ်​ေြကာင့်​ မြဖစ်မ​ေန ဆက်လုပ်ရ​ေတာ့​မယ်။

ဒါဆိုရင် ခဏနား​လိုက်ပါ။ က​ေလး​မိဘ​ေတွကို ရှင်း​ြပပါ။ လံု​ေလာက်တဲ့​အလင်း​ေရာင်နဲ့​ အကူအညီရမယ့်​ေနရာကို ​ေရွှ့​ပါ။ ပိုမိုကျွမ်း​ကျင်သူကို အကူအညီ​ေတာင်း​ပါ။ ြဖစ်နိုင်ရင် မိဘ​ေတွကို ​ေပး​မဝင်ပါနဲ့​ေတာ့​။ အဲဒါမှ သူ​ေရာကိုယ်​ေရာ အသက်ရှူ​ေချာင်သွား​ြပီး​ စိတ်​ေအး​လက်​ေအး​ အလုပ်ဆက်လုပ်နိုင်မှာ။ အထူး​သြဖင့်​ ​ေသွး​လန့်​ေနတဲ့​လူနာဆိုရင်​ေတာ့​ ဘယ်လိုပဲ ြကိုး​စား​ြကိုး​စား​ ခွဲစိတ်မှုအကူအညီပါမှ ရပါမယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အသား​ကိုခွဲစိတ်ြပီး​ အ​ေြကာရှာတဲ့​အလုပ်ဟာ ကိုယ်​ေတွ​ေခတ်တုန်း​က​ေတာ့​ အလုပ်သင်ဆရာဝန်​ေတွ တတ်ကျွမ်း​ရမယ့်​ အလုပ်ပါ။ ​ေခတ်​ေတွ​ေြပာင်း​လာ​ေတာ့​ အလွယ်လိုက်ြပီး​ ခွဲစိတ်ဆရာဝန် လှမ်း​လှမ်း​ေခါ်​ေန​ေတာ့​ ​ေနာက်လူ​ေတွလည်း​ မလုပ်ရဲမကိုင်ရဲ ြဖစ်ကုန်တာ​ေပါ့​။

ကိုယ့်​ဆီမှာမှ မဟုတ်ပါဘူး​။ ဘူတန်ကို​ေရာက်​ေတာ့​ သူတို့​ဆီက လက်​ေထာက်ဆရာဝန်က​ေလး​ေတွနဲ့​ အလုပ်တူတူလုပ်ခဲ့​ရပါတယ်။ အိန္ဒိယက ဘွဲ့​ရလာတာ၊​ ဘဂင်္လား​ေဒ့​ရှ်က ဘွဲ့​ရလာတာ၊​ တချို့​လည်း​ ယိုး​ဒယား​ကဘွဲ့​ယူလာတာ။ အဲဒီအထဲမှာ ြမန်မာြပည်က ဆရာဝန်ဘွဲ့​ရသူ​ေတွကလွဲရင် ကျန်တဲ့​သူ​ေတွက စာကိုသာ ​ေကျ​ေကျညက်ညက် ရချင်ရမယ်။ လက်​ေတွ့​လုပ်ငန်း​ခွင်မှာ ြမန်မာ​ေဆး​ေကျာင်း​ဆင်း​ေတွ​ေလာက် မကျွမ်း​ကျင်ြကဘူး​။ Cut down မလုပ်တတ်ဘူး​။ အဆုတ်ထဲက​ေရ မစုတ်တတ်ဘူး​။ ဗိုက်ထဲကအရည် မယူတတ်ဘူး​။

ခါး​ရိုး​ချဉ်ဆီရည် မ​ေဖာက်တတ်ဘူး​။ အဲဒါအား​လံုး​က ခွဲစိတ်ဆရာဝန်​ေတွသာ လုပ်ရတာလို့​ နား​လည်ြကတယ်။ သူတို့​သင်လာတဲ့​ေကျာင်း​ေတွက ပညာကိုသာ ​ေသ​ေသချာချာ သင်​ေပး​တယ်။ ​ေလ့​ကျင့်​ေပး​တဲ့​ေနရာမှာ​ေတာ့​ မကျွမ်း​ကျင်​ေသး​သူ​ေတွကို လူနာအစစ်​ေတွနဲ့​ ဘယ်​ေသာအခါမှ ပစ်မထား​ပါဘူး​တဲ့​။

အဲ့​ဒါ ​ေြပာချင်တာ အဲ့​ဒါ ​ေြပာချင်တာ ဆိုြပီး​ မျက်နှာမည်း​ြကီး​ေတွ ဝင်း​ကနဲြဖစ်ကုန်ြပီ။ ဟုတ်ပါြပီ။ သည်ကလည်း​ အဲဒါကိုပဲ ​ေြပာချင်တာပါ။ ကျွန်​ေတာ်တို့​ ြမန်မာဆရာဝန်​ေတွဟာ ​ေခတ်မီနည်း​ပညာပိုင်း​မှာ အမီမလိုက်နိုင်ပဲ မျက်​ေြခြပတ်ကျန်ခဲ့​တာ ြဖစ်​ေကာင်း​ ြဖစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ သမား​ရိုး​ကျ ဆရာသမား​များ​ သင်ြကား​ြပသ​ေပး​တဲ့​ နည်း​နာနိဿယပိုင်း​မှာ​ေတာ့​ သူများ​ေတွထက် အ​ေတွ့​အြကံုများ​ေအာင် ​ေလ့​ကျင့်​သင်ြကား​နိုင်ခွင့်​ ရ​ေနပါ​ေသး​တယ်။ ဘာြဖစ်လို့​ဆို​ေတာ့​ ြမန်မာလူနာ​ေတွက အပ်နဲ့​ထိုး​ထိုး​၊​ ဓါး​နဲ့​လှီး​လှီး​ မြငိုြငင်ဘူး​ရှင့်​ အသင့်​လိုရာ​ေစ ြဖစ်​ေနလို့​ပါ။ (အဟုတ်​ေြပာတာ။ မ​ေန့​တ​ေန့​ကထိ သိပ်သည်း​ညည်း​ခံနိုင်ြကတာ။ ခုမှ ြကား​ေလ​ေသွး​လို့​ ​ေဝး​တာထင်ပါရဲ့​)။

သူများ​နိုင်ငံ​ေတွမှာ​ေတာ့​ လူနာဆိုတာ မျက်​ေစာင်း​နဲ့​ေတာင် အထိုး​မခံနိုင်ပါဘူး​တဲ့​။ အ​ေြကာရှာမရဘူး​ဆိုရင် မီး​ေချာင်း​ေလး​တစ်​ေချာင်း​ ထွန်း​ေပး​လိုက်။ ကမ္မဋ္ဌာန်း​ရုပ်ြကီး​ြမင်ရသလို အ​ေြကာြပိုင်း​ြပိုင်း​ေပါ်လာတာ အပ်က​ေလး​နဲ့​ ​ေကာက်ထိုး​လိုက်ရံုပဲတဲ့​။ ​ေကာင်း​တာ​ေပါ့​ဗျာ။ အထိမခံ​ေရွှပန်း​ကန်​ေတွကို ​ေစာင့်​ကုမယ့်​ အထူး​ကု​ေဆး​ခန်း​ြကီး​ေတွ လိုက်ဝယ်ပါလိမ့်​မယ်။ ြပည်သူ့​ေဆး​ရံု​ေပါ်ကို​ေတာ့​ မယူလာတာ ​ေကာင်း​ပါလိမ့်​မယ်။ အပ်​ေတွထက်လာြပီး​ လူ​ေတွတံုး​သွား​မှာစိုး​လို့​။

ဒီ​ေခတ်ြကီး​ထဲမှာ ြပဿနာ​ေပါင်း​ ​ေသာင်း​ေြခာက်​ေထာင်။ ဦး​နင်း​ပဲ့​ေထာင် ပဲ့​နင်း​ဦး​ေထာင် ြဖစ်​ေနရြခင်း​အ​ေြကာင်း​ဟာ ဆရာဝန်​ေတွဘက်က စွမ်း​ေဆာင်ရည်ကျလာမှု၊​ ကျင့်​ဝတ်သိက္ခာ မ​ေစာင့်​စည်း​မှု တစ်ဘက်တည်း​သက်သက်​ေြကာင့်​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ လူနာ​ေတွဘက်ကလည်း​ သည်း​ညည်း​ခံနိုင်မှုစွမ်း​ရည် ​ေလျာ့​ပါး​သွား​ြခင်း​ေြကာင့်​ ပါပါတယ်။ ခလယ်​ေခါင်မှာ ခ​ေလာက်ဆန်​ေနတာက​ေတာ့​ ပိုက်ဆံ​ေပါ့​ဗျာ။ ကျွန်​ေတာ်တို့​ဘက်က ဆရာဝန်အသစ်​ေတွ လက်တည့်​စမ်း​တာ မခံနိုင်ဘူး​ လို့​ ဆိုတဲ့​သူက ဆရာဝန်ကို သူ့​စိတ်ြကိုက် ​ေခါင်း​ေခါက်​ေရွး​လို့​ရတဲ့​ အြပင်​ေဆး​ရံုပဲ သွား​ရတာ​ေပါ့​။ အြပင်​ေဆး​ခန်း​ဆိုတာက​ေတာ့​ ဆရာဝန်အငယ်​ေတွကို ​ေခါ်ယူ​ေလ့​ကျင့်​ သင်ြကား​ေပး​ရာဌာနြကီး​မှ မဟုတ်တာ။ တတ်မှလာခဲ့​။ ပိုက်ဆံ​ေပး​ြပီး​ခိုင်း​မလို့​။ ရီး​တီး​ယား​တား​လုပ်လို့​က​ေတာ့​ ဆီး​သီး​နွား​စား​သွား​မယ်။

နဂိုကတည်း​က အရမ်း​ချမ်း​သာတဲ့​လူက ြပဿနာမရှိဘူး​။ ကုန်ချင်သ​ေလာက်ကုန်။ အ​ေကာင်း​ဆံုး​ဝန်​ေဆာင်မှုပဲ လိုချင်တယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ အြပင်မှာကုတာ။ ဆင်း​ရဲတဲ့​သူကလည်း​ အြပင်​ေဆး​ခန်း​က ကိုယ်မှ မတတ်နိုင်တဲ့​ဥစ္စာ။ အတွင်း​မှာပဲ ြပုသမျှခံ နုြမဇံ။ ြကား​ထဲမှာ စက​ေတွက ြပဿနာဗျ။ အြပင်လည်း​ မထွက်နိုင်ဘူး​။ အထဲက ဝန်​ေဆာင်မှုလည်း​ မ​ေကျနပ်ဘူး​။ ဟိုဟာ မြဖစ်ရ​ေကာင်း​လား​။ ဒီဟာ မြဖစ်ရ​ေကာင်း​လား​။ ပတ်ြပီး​ ကွိုင်ရှာ​ေန​ေရာ။ (ပိုက်ဆံ​ေပး​ရတိုင်း​ ပို​ေကာင်း​တဲ့​ ဝန်​ေဆာင်မှုရရမယ်လို့​ေတာ့​ အာမမခံနိုင်တဲ့​အ​ေြကာင်း​ ​ေြပာခဲ့​ဖူး​ပါတယ်)။

ဒီလို​ေြပာတဲ့​အခါ ြပည်သူ့​ေဆး​ရံုတက်ရမယ့်​သူ​ေတွအဖို့​ ငါတို့​ေတာ့​ သူတို့​လက်တည့်​စမ်း​စရာ ဂီနီပစ်က​ေလး​ေတွ ြဖစ်ရ​ေချ​ေသး​ရဲ့​လို့​ ထင်ကုန်ပါဦး​မယ်။ ကျွန်​ေတာ်တို့​ဆီက ဘယ်​ေလ့​ကျင့်​သင်ြကား​မှုမဆို ကိုယ့်​အထက်က ကျွမ်း​ကျင်သူတစ်ဦး​ရဲ့​ မျက်စိ​ေအာက်မှာ (Under supervision)သာ ြပုလုပ်ခွင့်​ရှိပါတယ်။ တတ်ခါစလက်သင်တစ်​ေယာက်ကို ဘယ်​ေတာ့​မှ တစ်​ေယာက်တည်း​ ပစ်မထား​ပါဘူး​။ ြပည်သူ့​ေဆး​ရံုရဲ့​ ဖွဲ့​စည်း​ပံုသ​ေဘာတရား​အရ အကူအညီလိုအပ်လာလို့​ရှိရင်

“​ေခါ်ဆို၍ မရနိုင်ပါသြဖင့်​”

ဆိုတာမျိုး​ ြဖစ်​ေလ့​မရှိပါဘူး​။ လူနာဘက်က စိတ်ရှည်မှုက​ေလး​ လက်တစ်ဆစ်​ေလာက် ပံပိုး​ေပး​နိုင်ခဲ့​ရင် နှစ်ဦး​နှစ်ဘက် အကျိုး​ရှိပါတယ်။ ဆက်ဆံ​ေရး​လည်း​ ​ေချာ​ေမွ့​ပါတယ်။ ကျွန်​ေတာ်တို့​ ​ေဆး​ဝန်ထမ်း​ေတွဘက်က ချွတ်ယွင်း​ချက်​ေတွ ရှိသင့်​ေလာက် ရှိ​ေနတာကို မြငင်း​လိုပါဘူး​။ ဝန်ခံပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အခုစား​ေနရတဲ့​အသီး​ဟာ အရင်ကစိုက်ထား​တာ မဟုတ်ဘူး​လား​။ ြကက်ဆူအိပ်မက် တ​ေရး​နိုး​လာတဲ့​အချိန်မှာ စိုက်တဲ့​သူထိုင်ဆဲ​ေနရံုနဲ့​ ဘာအသီး​အနှံမှ စား​ရဖို့​မရှိပါဘူး​။ ဒီအသီး​မလိုချင် ​ေနာက်ဒီအပင်မပျိုး​နဲ့​ေပါ့​။

ကိုယ်စား​ချင်တဲ့​ အပင်ကိုပျိုး​ထား​မှ ကိုယ့်​သား​ေြမး​စား​ရရံုရှိမှာ။ ဆရာဝန်​ေကာင်း​ဆိုတဲ့​ အပင်ကိုလိုချင်ရင် လူနာဆိုတဲ့​အခင်း​မှာ ​ေြမ​ေတာင်​ေြမှာက်​ေပး​ရမှာမို့​ ​ေရခံ​ေြမခံက​ေလး​ ​ေကာင်း​ေအာင် ​ေပါင်း​ရှင်း​ထား​တဲ့​သ​ေဘာပါ။ တကယ်​ေတာ့​ ကိုယ့်​ကို ​ေဆး​ပညာ သင်ြကား​ေပး​ခဲ့​တဲ့​ သမား​ဟူး​ရား​ြကီး​များ​ကို မိဘသဖွယ် ကိုး​ကွယ်ရသလိုပဲ ​ေဆး​ပညာ ​ေလ့​ကျင့်​သင်ြကား​ခဲ့​တဲ့​ေနရာမှာ အ​ေထာက်အကူြပုခဲ့​တဲ့​ ြမန်မာြပည်သား​ လူနာအ​ေပါင်း​တို့​ကိုလည်း​ ​ေကျး​ဇူး​အထူး​ တင်မိပါ​ေြကာင်း​ဗျား​။