အစကတည်းက ဘာစာရွက်စာတမ်း အေထာက်အထားမှ မထားပဲ မှတ်ဉာဏ်ထဲကဆွဲထုတ်ေနတာမို့ ေရာေထွးမှားယွင်းမှုေတွ ပါလာရင် စာဖတ်သူေတွဘက်က ေထာက်ြပတဲ့အခါ ပိုြပီး ြပည့်စံု ရုပ်လံုးြကွလာမယ် ထင်ပါရဲ့။ ကိုယ်မြမင်မသိလိုက်တဲ့ ြဖစ်ရပ်ေတွလည်း ဒုနဲ့ေဒးဆိုေတာ့ အားလံုးေပါင်းမှ ပန်းေဝသီ ြဖစ်လိမ့်မယ် မဟုတ်လား။ ဘုန်းေမာ်ေသဆံုးမှုြဖစ်တဲ့ ပထမြဖစ်ရပ်က မတ်လမှာြဖစ်ခဲ့တာ။
ေကျာင်းေတွ ပိတ်ြပီး အကုန်အိမ်ြပန်ခိုင်းလိုက်တယ်။ အဲဒီလထဲမှာပဲ ပင်မတက္ကသိုလ်ထဲမှာလည်း တရားပွဲေတွ စခဲ့တယ်။ စာြကည့်တိုက်နဲ့ အပန်းေြဖရိပ်သာ အြကားက အဓိပတိလမ်းမေပါ်မှာ လူစုလာြပီး အပန်းေြဖေဆာင် ေခါင်မိုးမျက်နှာစာေလးေပါ်မှာ တရားတက်ေဟာတဲ့သူက ေကျာင်းသားအရွယ်ေတာ့ မဟုတ်ပါဘူး။ အသက်ြကီးြကီးနဲ့ ဟိုးတုန်းက ြကယ်ငါးလံုးအလံကေလးထူြပီး သူ့ေကျာင်းသားဘဝက ေနဝင်းအစိုးရ ရက်စက်ပံုကမ်းကုန်တဲ့အေြကာင်းကို ေဟာပါတယ်။
ကိုယ်မမှီလိုက်တဲ့ အြဖစ်အပျက်ေတွမို့ မှတ်မှတ်ရရ စိတ်ဝင်တစား မရှိခဲ့ေသာ်ြငား ဆန့်ကျင်စိတ်တူ၊ စာနာစိတ်တူတာမို့ အားလံုး လက်ခုပ်လက်ဝါးတီး ေကာင်းချီးေပးခဲ့ြကပါတယ်။ သူ့ေနာက်လူေတွကဆို အြမီးအေမာက်ေတာင် မတည့်ဘူး။ ဘာေတွေြပာမှန်းလည်း မသိဘူး။ မူးေနသလား ေြကာင်ေနသလားမှတ်ရတယ်။
ဒါေတွက ကိုယ့်ဘဝတစ်သက်တာမှာ ပထမဦးဆံုး ြကားဖူးတဲ့ အစိုးရဆန့်ကျင်ေရး တရားပွဲေတွ မဟုတ်လား။ ဟုတ်ဟုတ် မဟုတ်ဟုတ်၊ ေနဝင်းအစိုးရကို ဘာြကီးထင်တယ်။ ညာြကီးထင်တယ်ဆိုတဲ့ ဆဲသံဆိုသံေတွေတာင် ေသာင်းေသာင်းြဖြဖ အားေပးခံရတယ်။
တကယ်တမ်းသာ ဝါဒြပင်းထန်တဲ့ ဗကပယူဂျီေတွ တက်လာတာဆိုရင် စကားလံုးအေတွးအေခါ် ေဝေဝဆာဆာနဲ့ ေကျာင်းသားပရိသတ်ကို သူလိုရာ အပါေခါ်မှာ မလွဲဘူး။ အဲဒီတုန်းကေတာ့ ပွဲငတ်တဲ့ကာလ ေမျာက်ဖိုးစိန် မင်းသားလုပ် ြကည့်ရသေလာက်ပဲ ရှိတယ်။ ဒါေပမယ့် ဇွန်လထဲမှာ ဒုတိယအြကိမ်ြဖစ်ေတာ့ အေဟာအေြပာေကာင်း၊ မျက်နှာ အဝတ်မစည်းပဲ ရဲရဲရင့်ရင့် လူစိတ်ညွှတ်ေအာင် ေဟာနိုင်ေြပာနိုင်တဲ့သူ နှစ်ေယာက်ထဲမှာ မိုးသီးဇွန် နဲ့ မင်းကိုနိုင် ပါလာတာပါ။
နံမယ်ရင်းေတွ မဟုတ်ပါဘူးတဲ့။ ဇွန်လရဲ့ မိုးစက်ေတွြကားမှာ ေကျာင်းသားေတွအတွက် ေမွးဖွားလာသူမို့ မိုးသီးဇွန်ပါတဲ့။ တစ်ေယာက်ကလည်း မင်းဆန်သူ အစိုးရကို နိုင်ေအာင်နှိမ်နှင်းမလို့ မင်းကိုနိုင်ပါတဲ့။ ကဗျာစာအုပ်ေတွ ေရာင်းေကာင်းတဲ့ တက္ကသိုလ် အနုပညာအသင်းေရှ့မှာ သူတို့နံမယ်ေတွက အဲဒါေြကာင့် မှတ်မှတ်ရရ ရှိသွားပါတယ်။ တြခားသူေတွလည်း အများြကီးပါတာေပါ့။ ကိုယ့်ေကျာင်းက မဟုတ်ေတာ့ ဘယ်အကုန်သိပါ့မလဲ။
တံတားြဖူအေရးအခင်းကလည်း မတ်လထဲမှာပါပဲ။ အိမ်ြပန်မေရာက်တဲ့ သူငယ်ချင်းနှစ်ေယာက်အတွက် ေကျာင်းေအာက်မှာ ေဒါင်းေတာက်ေအာင် ရှာခဲ့ရတယ်။ အေဆာင်တကာ့အေဆာင် စနည်းနာခဲ့ရတယ်။ ြပန်လာေတာ့ တစ်ေယာက်ေြပာတာ
“အထဲမှာ သိပ် နှိပ်စက်ကလူ ရှိလှတယ် မဟုတ်ပါဘူး။”တဲ့။
“ဒါေပမယ့် သြကင်္န်ရက်ကို ေရာက်လို့ အင်းစိန်ေထာင်ထဲကေန ေရပက်ခံကားသံေတွ ြကားရတဲ့အခါ မျက်ရည်ကျမိတယ်”လို့ ဆိုတယ်။ တကယ်ေတာ့ ကေလးသာသာ အရွယ်ကေလးေတွကို နိုင်ငံေရးပုဒ်မတပ်ြပီး ထင်သလိုေထာင်ချသူ လူြကီးမင်းများဘက်က အသည်းမာနိုင်တာ အံ့ဩစရာပ။
အိမ်ရဲ့ အညွန့်အဖူး တက္ကသိုလ်ေကျာင်းသားကေလး အုတ်တံတိုင်းေတွ အေနာက်ေရာက်သွားတဲ့အခါ အြပင်ေလာကမှာ ကျန်ရစ်တဲ့ မိသားစုဘဝမှာလည်း ကေြပာင်းကြပန် ေလာကဓံအလှည့်အေြပာင်းေတွေြကာင့် လူတစ်ေယာက်ရဲ့ဘဝဟာ အဲသေလာက်ကို လျှင်လျှင်ြမန်ြမန် ေဇာက်ထိုးမိုးေမျှာ် ေြပာင်းလဲသွားနိုင်ပါကလား လို့လည်း ဘဝသင်ခန်းစာေတွ ရခဲ့ပါတယ်။
ဇွန်လအေရးအခင်းေတွ ေကျာင်းထဲမှာ ဆက်ြဖစ်ေတာ့ သူတို့နှစ်ေယာက် အြပင်ေတာင် ြပန်မေရာက်ေသးဘူး။ မတ်လနဲ့ ဇွန်လအြကားမှာ ေကျာင်းပိတ်ထားလို့ အဆက်အစပ် ြပတ်သွားေပမယ့်လည်း ေကျာင်းသားေတွရင်ထဲမှာ ဗေလာင်ဆူေနတဲ့ အမုန်းမီးေတာက်ေတွက ြငိမ်းမသွားေသးဘူး။ ဒါေြကာင့် ဖွန်လမှာ ေကျာင်းြပန်ဖွင့်တဲ့အခါ ၈ ရက် ၈ လ ေရာက်တဲ့အထိ မြပီးနိုင်မစီးနိုင် တားမရဆီးမနိုင် ဆက်ြဖစ်တာ။
ေကျာင်းထဲမှာ ြဖစ်တဲ့ပွဲကို ြမို့ထဲဘက်ကူးမလာေအာင် နည်းမျိုးစံုနဲ့ ပိတ်ပင်တားဆီးထားေပမယ့်လည်း ၈.၈.၈၈ ေန့ကျရင် ဆူးေလမှာ လုပ်ြကမယ်ဆိုတဲ့ ေကာလာဟလဟာ ရန်ကုန်တြမို့လံုး ြပန့်နှံေနတာ ြကာပါြပီ။ ရုတ်ရုတ်ရုတ်ရုတ်ဆိုတဲ့ စကားအတိုင်းပဲ ဟိုနားမတ်တတ် စုစုစုစု၊ သည်နားမတ်တတ် စုစုစုစုနဲ့ ဘယ်သူများ ဘယ်ေနရာက စလိုက်မလဲလို့ ေစာင့်ေနတဲ့သူေတွထဲမှာ ေြခချင်းလိမ်ေနတဲ့ ေထာက်လှမ်းေရးေတွတင်မကဘူး။
သူသူကိုယ်ကိုယ် အကုန်လံုး ပါေနတယ်။ ေရွှြကည်ေအးဆိုတာက ကိုယ်တို့သူငယ်ချင်းေတွ စက်ကျေနကျ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ြဖစ်ေတာ့ အဲဒီဆိုင်အေရှ့ကေန ေကာင်ေလးတစ်ေယာက် လိပ်ယူလာတဲ့အလံကေလးကို ဝါးလံုးတိုင်ကေလးမှာ ေကာက်ချည်ြပီး ေဝှ့ယမ်းလိုက်ေတာ့ သူ့အနားမှာ လူေတွအံုလာေရာ။ သိတယ် မဟုတ်လား။ ေကျာင်းထဲမှာ ေအာ်ေနကျမို့ ကျူနင်ဝင်ေနြပီးသား ကီးမေြကာင်ဘူး။
“ဒီမိုကေရစီ ရရှိေရး”ဆို ေကာက်တိုင်ြပီး လမ်းေလျှာက်သွားေတာ့ သူ့ေနာက်မှာ
“တို့အေရး တို့အေရး”ဆိုြပီး ေလးငါးဆယ်ေယာက်ေလာက် ပါသွားေရာ။ ဆူးေလလမ်းကို တဘက်ကူးလိုက်ေတာ့ ကျန်ခဲ့တဲ့ စပ်စုလိုသူေတွလည်း တေကာက်ေကာက်လိုက်သွားရင်းက လူေလးငါးဆယ်ေလာက် ြဖစ်လာတယ်။ အိမ်ေပါက်ေစ့ထွက်ြကည့်ြပီး ဝမ်းသာအားရ လက်ခုပ်လက်ဝါးေတွတီးလို့ အားေပးြကတယ်။
လသာ လမ်းမေတာ် ေကျာ်လာေတာ့ ေဆးရံုြကီးကိုပတ်ြပီး ဗိုလ်ချုပ်လမ်းမေပါ်တက်လာတယ်။ သိမ်ြဖူလမ်းမှာ ကျန်းမာေရးရံုးြကီးေဘးကေန ကန်ေတာ်ေလးဘက် တက်သွားြပန်ေရာ။ ေရာက်ရာအရပ်မှာ ေနာက်ကလိုက်လိုက်လာတဲ့လူေတွနဲ့ လူစုလူေဝးြကီး ြဖစ်လာတယ်။
အမှန်အတိုင်းေြပာရရင် အဲဒီေန့က လမ်းမမှာထွက်ေအာ်ေနတဲ့သူေတွဟာ ေကျာင်းထဲမှာလို ေကျာင်းသားလူငယ်လူရွယ်ေတွ အဲ့ေလာက်မပါဘူး။ အေြခအေနမဲ့ ဆင်းရဲသား၊ လမ်းေဘးမှာ ေဈးေရာင်းေနတဲ့သူ စသည်ြဖင့် အရွယ်စံုပါတယ်။ ဒါေပမယ့် ကိုယ်လည်းပါတယ်။ ပါးစပ်က မေအာ်ေပမယ့် တေကာက်ေကာက်လိုက်ြပီး လမ်းေလျှာက်ေနတာ စိတ်ထဲမှာ ရည်ရွယ်ချက် တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ သည်လူေတွကို ြမင်ရတဲ့သူေတွက စာနာနိုင်မလား။ ညှာတာနိုင်မလား။ အားေပးနိုင်မလား။
ကိုယ်ကေတာ့ အားေပးေနတယ်။ ေလဖမ်းလမ်းေလျှာက်ြပီး ပါးစပ်ကေလးကေအာ်ေနရံုနဲ့ေတာင် အစိုးရအဖွဲ့ြကီးက ဆင်းမသွားဘူးဆိုတာ သံသယကို မရှိတာ။ လမ်းေလျှာက်ရလွန်းလို့ ဘယ်လိုမှ ဆက်မလိုက်နိုင်ေတာ့တဲ့အခါ ေြခကုန်လက်ပန်းကျြပီး အိမ်ြပန်လာတယ်။ အိမ်ကေြပာတဲ့
“ခုနတုန်းက တို့အေရးေတွ လာေအာ်တာ လူအုပ်ြကီးမှ နည်းတာ မဟုတ်ဘူး။”ဆိုတာကို မသိချင်ေယာင်ေဆာင်ြပီး တအံ့တဩနဲ့
“ဟုတ်လား။”ဆို နားေထာင်တယ်။ ဘယ်ေလဒီယိုကမှ မလွှင့်ေပမယ့်လည်း ပါးစပ်သတင်းနဲ့ လူအုပ်ြကီး ြမို့ေတာ်ခန်းမေရှ့မှာ စခန်းချတယ် လို့ ြကားရတယ်။
ေရမိုးချိုး ထမင်းစား၊ အေမာအပန်းေြဖြပီး ညဦးပိုင်း တစ်ေခါက်ြပန်ထွက်ေတာ့ ဆူးေလဘုရား ပတ်ပတ်လည်မှာ လူအုပ်ြကီး ဟီးဟီးထေနြပီ။ တရားပွဲေတွ ဘာေတွေတာင် ေကာက်လုပ်လို့။ အင်းစိန်က၊ ေရွှြပည်သာက၊ လှိုင်သာယာကဆိုတဲ့ သမဂ္ဂေတွ ေရာက်ေရာက်လာလိုက်ြကတာ ဆိုက္ကားြကီးေတွနဲ့ ေပျာ်ေပျာ်ပါးပါးြကီး။ လက်ခုပ်တီးရလွန်းလို့ လက်ဖဝါးေတွ ေသွးေြခအုမတတ်ပဲ။
ေြပာတာေတွကလည်း လူအစံုစံု စကားအစံုစံု၊ မဟုတ်တာေရာ ဟုတ်တာေရာ ထင်ရာြမင်ရာ အကုန်။ အများအားြဖင့် ေအာက်ေြခလူတန်းစားအလွှာကလို့ အကဲခတ်မိတယ်။ (ကိုယ်လည်းပဲ ေအာက်ေြခထဲ ပါတယ်လို့ တွက်ထားတာေနာ်။) နိုင်ငံေရးသမားေတွက ဝင်မလာေသးဘူး။ အကဲခပ် ေစာင့်ြကည့်ဆဲ ထင်တယ်။ တေနကုန် လမ်းသလားထားလို့ ေြခကုန်လက်ပန်းကျေနြပီမို့ ဆယ်နာရီမထိုးခင် အိမ်ြပန်လာခဲ့တယ်။
ဒီလူေတွ ဒီည ဘယ်မှာများ အိပ်ြကမလို့ပါလိမ့် လို့ သူများအတွက်ေတာင် ပူပူပင်ပင် လိုက်ေတွးေနမိေသး။ တကယ်ေတာ့ ဘာပူစရာလိုလို့လဲ။
နိုင်ငံေတာ်က အကုန်စီစဉ်ထားပါတယ်။ အိမ်ေရာက်လို့ အပူစင်ေအာင် ေြခေထာက်လက်ေထာက် ေဆးရံုရှိေသး၊ ဝရုန်းသုန်းကား ဆူသံပွက်သံေတွ ြကားလိုက်ရတယ်။ ေသနတ်သံေတွလို့ ဆိုတယ်။ အဲဒီက ေြပးလာတဲ့သူေတွ အိမ်ေရှ့ေရာက်လာလို့ ြကားလိုက်ရတာက
“ကျွန်ေတာ်တို့ကို ေသနတ်ေတွနဲ့ ပစ်သတ်ေနပါတယ်ဗျိုး။”လို့ အသံနက်ြကီး နဲ့ ေအာ်သွားတာ။ ထွက်ေြပးလာတဲ့သူေတွဟာ ဘာြဖစ်လို့ မီးပွိုင့်ကေလးေတွကို မုန်းြကသလဲ မသိပါဘူး။ ရန်ကုန်တြမို့လံုး ဘယ်မီးပွိုင့်မှ အေကာင်းမကျန်တာ။
အဖွားကေတာ့ ေြပာတယ်။
“မနက် ဆန်ဝယ်ထားမှ ြဖစ်ေတာ့မယ်။”တဲ့။ ေနာက်ရက်ေတွမှာ ေကျာင်းသားနဲ့ အစိုးရ အားစမ်းေနတာ မဟုတ်ေတာ့ဘူး။ ြပည်သူ နဲ့ အစိုးရ ရန်ေစာင်ေနတာ ြဖစ်သွားြပီ။ ဦးစိန်လွင်အစိုးရက အေရးေပါ်အေြခအေန ေြကညာြပီး ကာဖျူးထုတ်ပလိုက်တယ်။ အစိုးရအေဆာက်အဦေတွမှာ လံုြခံုေရးတပ်ခွဲေတွချထားတယ်။
သံဆူးြကိုးလိပ်ြကီးေတွ တင်ထားတဲ့ လံု/ထိမ်းကားေတွ အဆက်မြပတ်လှည့်တယ်။ စစ်သားေလးေတွရဲ့ ပုခံုးေပါ်မှာ လည်စည်းအနီေတွ အြပာေတွ ဆင်လာြပီ။ လူေတွဘက်ကလည်း ဆန္ဒြပတယ် ဆိုတဲ့အလုပ်ကို လစ်ရင်လစ်သလို ေကာက်ကာငင်ကာလုပ်၊ သုတ်ေြခတင်ေြပး လုပ်ြကတယ်။
လူေတွဘက်က ေဒါသထွက်ေနသလို လံုြခံုေရးကင်းလှည့်ေနတဲ့သူေတွဘက်ကလည်း ေဒါသေတွထွက်ြကတယ်။ အိမ်နားက ကျန်းမာေရးရံုးေထာင့်မှာ အချုပ်ကားေပါ် လူ ၇၀ ေကျာ်တင်လို့ အကုန်ေသကုန်တာေြကာင့် ေနာက်ေတာ့ ရဲမှူးြကီးတစ်ေယာက် ြပုတ်သွားတယ်။ အဲဒီကားေပါ်ပါသွားတဲ့ အဖမ်းခံရသူေတွဟာ တကယ်ေတာ့ ဆူပူ လှံု့ေဆာ်သူေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ တို့အေရး ေအာ်တဲ့သူေတွလည်း မဟုတ်ဘူး။ ဟိုလူေတွက ေြပးလိုက်တာတန်းလို့။ အြမီးေတာင် မကျန်ခဲ့ဘူး။
အားလံုးအြပီးမှာ တစ်လှမ်းချင်းတက်လာတဲ့အဖွဲ့က ေြမာင်းထဲဆင်းပုန်းေနတဲ့သူေတွ၊ ေလှကားေပါ်တက်ေြပး ပုန်းေနတဲ့သူေတွ သူတို့လာေတာ့ ေအးေဆးြဖစ်သွားြပီဆိုြပီး ထွက်လာသမျှကို အကုန်ေကာက်စိြပီး ကားေပါ်တင်ပလိုက်တာ။ ေြကာက်လွန်းလို့ ေလှကားေထာင့်က ကွမ်းယာဆိုင်ကေလးထဲမှာ တံခါးပိတ်ြပီးပုန်းေနတဲ့ ကုလားေလးလည်း မဆီမဆိုင် ပါသွားတယ်။ ဒီအေြခအေနမျိုးမှာ ဘယ်သူမှ ငြဖူငမဲ မသဲကွဲေတာ့ဘူး မဟုတ်လား။
အဲဒီတုန်းက လူေတွ ေဒါသတြကီး ေြပာေလ့ရှိတဲ့ စကားလံုးေတွက ြကမ်းေတာ့ ခပ်ြကမ်းြကမ်းပါေလ။
“စိန်လွင် ေြခာက်တန်း တေစာက်ကန်း ေသာက်ရမ်းလုပ်လိမ့်မည်။”တဲ့။ တကယ်ဆို သူက အဘိုးြကီး ြကိုးဆွဲရာ ကရတဲ့ ရုပ်ေသးကေလးပါဆိုရင် ဘာြဖစ်လို့ သူ့ကို အြပစ်တင်ရတာလဲ။ တရားခံအစစ်က ေနာက်ကွယ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား။ အြပင်ကလူေတွကို ငြဖူငမဲ မသဲကွဲေတာ့သလိုပဲ သူတို့အထက် တာဝတိန်သာမှာ ရှိြကတဲ့ နတ်မင်းြကီးေတွရဲ့ အေရးအရာေတွကလည်း အင်မတန်မှ ေဝေဝဝါးဝါးနဲ့ မသဲကွဲေတာ့ပါဘူး။
လမ်းမေပါ်မှာ အပ်တိုတစ်ေချာင်းမပါပဲ
“တို့အေရး တို့အေရး”လို့ ေအာ်သွားတဲ့ အသံေတွြကားရင် အဲဒီအချိန်က ေဆးေကျာင်းမှာ အလုပ်လုပ်ေနရှာတဲ့ သမီးေတာ်ကေလးတစ်ပါးဟာ သူတို့ကို သတ်မယ့်လူေတွပါလား လို့ ေတွးမိြပီး တုန်ေနေအာင် ေြကာက်ရှာသတဲ့။ ဒါမျိုးေကာလာဟလေတွကေတာ့ စက်တင်ဘာ အေရးအခင်းမှာလည်း ြကားခဲ့ဖူးပါတယ်။ လမ်းမေပါ်က အေရှ့အရပ်၌ရှိေသာ ြကားရင် မယ်မယ်ဘုရားက ေြကာက်လွန်းလို့ ေြခာက်လံုးြပူးြကီးထုတ်ချိန်ြပီး အခုချက်ြခင်း ပစ်မိန့်ေပးစမ်း လို့ ကာချုပ်ြကီးကို အမိန့်ေပးပါသတဲ့။
ယုတ္တိရှိချင်ရှိ မရှိချင်ေန။ လူေတွကလည်း ကိုယ်တိုင် မြမင်မြကားရပဲနဲ့ ထင်ရာြမင်ရာေတွကို ဖွဲ့ဖွဲ့နွဲ့နွဲ့ ေြပာတတ်ရှာေပတယ်။ ဘယ်လိုပဲ ြဖစ်ြဖစ် ရှစ်ေလးလံုးဂယက်ဟာ ဦးစိန်လွင်ကိုေတာ့ မယံုနိုင်ေလာက်ေအာင် တိုေတာင်းစွာ နတ်သက်ေြကွေစခဲ့ပါတယ်။
အသစ်တက်လာတဲ့ ဦးေမာင်ေမာင်ဟာ လူအများေမျှာ်လင့်ထားတဲ့ အရည်အချင်းေတွနဲ့ ခွင်ကျကွက်တိ ကိုက်ညီသားပဲ။ ပညာတတ်လည်း ပညာတတ်၊ ဥပေဒ နဲ့ နိုင်ငံေရးလည်း ေကာင်းေကာင်း နားလည်တယ်။
ေပျာ့ေပျာ့ေြပာင်းေြပာင်း ေလချိုကေလးလည်း ေသွးတတ်တယ်။ ဒါေပမယ့် ေနာက်ကျသွားပါြပီ။ ဒီပုတ်ထဲက ဘယ်ပဲမှ အလာမခံနိုင်ေတာ့ဘူး။ စစ်အုပ်ချုပ်ေရး နဲ့ အေရးေပါ်အေြခအေန ေြကြငာထားတဲ့ ကာလပျက်ြကီးထဲမှာပဲ အုပ်ချုပ်သူ နဲ့ အုပ်ချုပ်ခံ လူတန်းစားနှစ်ရပ်ရဲ့ တင်းမာမှုဟာ တစတစ ြကီးထွားလို့လာတယ်။
“ြပည်သူြပည်သားများ ခင်ဗျား..”တို့
“ ဒီမိုကေရစီ အေဆာက်အဦြကီးကို ေပျာ်ေပျာ်ပါးပါးြကီး အုတ်ြမစ်ချြကတာေပါ့။”တို့ ဆိုတဲ့ စကားေတွဟာ သမ္မတကိုယ်တိုင် တီဗီထဲက ပျက်ြပတဲ့ အရယ်ရဆံုး ြပက်လံုးေတွ ြဖစ်လာတယ်။
ေရှ့မှာ အများြမင်သာေအာင် ခင်းကျင်းထားတဲ့ အကွက်ေတွက ရိုးစင်းသေလာက် ေနာက်ကွယ်ကေန ြကိုးကိုင် ပံုေဖာ်ေနတဲ့ အကွက်ေတွဟာြဖင့် ထူးြခားဆန်းြပားလွန်းလို့ သည်ကေန့ထိ ဘယ်နိုင်ငံသမိုင်းေြကာင်းမှာ မှ ထပ်တူ မြမင်ဖူးခဲ့ေသးေသာ မာယာ ၁၂ ြကိုးအတတ်ေတွမို့ ကာယကံရှင်ြကီးေတွ ထုတ်မေြပာရင် အရိပ်ေရာ အေကာင်ေရာ ြမင်နိုင်လိမ့်မယ် မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သရုပ်ေပါ်ေအာင် ေရးရမယ်ဆိုရင်ေတာင် တရုတ်သိုင်းဝတ္ထုထဲကလို
“မည်သို့ လုပ်လိုက်သည်မသိ”သိုင်းကွက် ထုတ်သံုးရဦးမှာ။ ဘဝတသက်တာမှာ သည်လို ထူးြခားဆန်းြပားတဲ့ နိုင်ငံေရးကစားကွက်ေတွနဲ့ ြကံုခဲ့ေြကာင်း ေနာင်လာေနာက်သားေတွကို ြပန်ေြပာြပရင် အားလံုး ပါးစပ်အေဟာင်းသားကေလး နဲ့ ေငးြကည့်ေနမယ် ထင်ပါရဲ့ေနာ်။
(ဆက်ပါဦးမယ်)
0 comments:
Post a Comment