“ဒီနှစ် ဆိုကေရးတီးမှာ ြပိုင်ေနတာ ဘာဇာတ်ေတာ်လဲ။”လို့ အေမးခံရတယ်။ မာစတာလိုချင်တဲ့ ဆရာဝန်တစ်ေယာက်အေနနဲ့ တိုင်းြပည်ရဲ့ မျက်ေမှာက်ေရးရာ အြဖာြဖာကို ဂေလာက်ေတာ့ တီးမိေခါက်မိ ရှိသင့်တာေပါ့။ တို့သယ်ရင်းြကီးကလည်း အဲ့ေလာက်ေတာ့ မပိန်းပါဘူး။ ဆရာဝန်ပါဆိုမှ ဗိုလ်ချုပ်ကို လုပ်ြကံတာ နဂါးေဒါ်ဦးပါ လို့ ေြဖမယ့်အစားမျိုးလား။
“ရာမဇာတ်ေတာ်ြကီးပါ ခင်ဗျာ။”လို့ မဆိုင်းမတွ ေြဖလိုက်နိုင်သားပဲ။ ေမာင်မင်း လူကေလး။ ငယ်ပါေသးတယ်။ ကိုယ့်ဆရာြကီးေတွ ဆက်တိုက်ဆင်လာတဲ့ ေနာက်သိုင်းကွက်အစမှာ ကျွမ်းထိုးေနာက်ြပန် တပ်လန်လာခဲ့တယ်။
“ေအး ဟုတ်ြပီ။ ရာမာယနဇာတ်ေတာ်ြကီးကေန မင်းအတွက် ဘာေတွ သင်ခန်းစာရသလဲ။ နည်းနည်းရှင်းြပစမ်းပါဦး။”တဲ့။ အဲဒီေမးခွန်းကို ြကားမိတဲ့အချိန်မှာေတာ့ ကိုယ့်ပါးစပ်ကေတာ့ တစ်ခွန်းပဲ ထွက်တယ်။ ရာမဇာတ်ေတာ်က ေြပာချင်တာ
“အိမ်ကမိန်းမကို ဘယ်ေတာ့မှ အလိုမလိုက်နဲ့။ သူပူဆာတိုင်း လိုက်ြဖည့်ဆည်းေပးေနရင် ေနာက်ဆံုးကျ ဘီလူးရွာတစ်ရွာလံုးနဲ့ သတ်ရလိမ့်မယ်။”လို့။
အခုအချိန်မှာ အဲဒီဇာတ်ေတာ်ကေလးနဲ့ အဲဒီအေမးအေြဖေတွကို တစိမ့်စိမ့် ြပန်ေတွးေနမိတဲ့အေြကာင်းကေတာ့ သူမှန်တယ်၊ ကိုယ်မှားတယ်ေတွ တစ်ခုမှ မပါဘူး။ တို့ဆရာ လူြကီးမင်းေတွ အဲ့ေမးခွန််းကို မတရားသြဖင့် အြမင်ကပ်လို့ ဖဲ့ေမးေမးသွားတာ မဟုတ်ဘူး။ ေချာက်ချသွားတာလည်း မဟုတ်ဘူး။
စိတ်ထဲရှိတာ ဗလွတ်ရွှတ်တ ေြဖချသွားတဲ့ ကိုယ့်ထက် အြပန်တစ်ရာမက အေမျှာ်အြမင်ရှိရှိ၊ ပညာရှိဆန်ဆန် အကဲစမ်းသွားတဲ့ လက်ရည်ေတွကို ဒီအသက်ဒီအရွယ် ဒီအေတွ့အြကံုေတွရမှပဲ ြမင်ရံုကေလး ြမင်တတ်လာေတာ့တယ်။
ရာမဇာတ်ေတာ်ဟာ ကိုယ်ထင်ထားသေလာက် ေပါ့ေပါ့တန်တန်ေတာ့ မဟုတ်ဘူး။ သီတာ၊ ဒဿ၊ ရာမ၊ လက္ခဏေလာက်နဲ့ ေမှာ်ရံုြမိုင်ထဲ လဗ်ဆင်းရိုက်ေနတာသက်သက် မကဘူး။ အေရှ့တိုင်းရဲ့ အေတွးအေခါ် ဒဿနေတွနဲ့ ဘဝသင်ခန်းစာေတွ တပံုတပင်ပါတယ်။ ေတွးရင်ေတွးသေလာက် ကျယ်ြပန့်တယ်။ ဖွဲ့ရင်ဖွဲ့သေလာက် ဆန်းြပားတယ်။ ဟိုးအရင်တစ်ခါတုန်းကေတာ့ ဇာတ်ေတာ်ကို ပထဝီေြမပံုေပါ်တင်ြပီး
“မင်းရာမရဲ့ ကိဿကိန္နာ”လို့ ေရးခဲ့ြပီးြပီ။ ခုတစ်ခါမှာေတာ့ ဇာတ်ေတာ်ထဲမှာပါတဲ့ သီဟိုဠ်ကျွန်းသား ေမာင်နှမများကို ေခါင်းထဲကထုတ်မရေလာက်ေအာင်
ြမင်ေယာင်လာလို့ ေနာက်ထပ်ရှုေထာင့်တစ်မျိုးက ေရးမိရြပန်ြပီ။
ဇာတ်ေတာ်ရဲ့အခရာ၊ ဇာတ်ေကာင်ေတွအားလံုးကို အသက်ဝင်လာေအာင် အလယ်ေခါင်က ေဒါင်းေတာင်နဲ့ ရိုက်နှိုးတဲ့ဇာတ်ရုပ်ကေတာ့ ဒဿဂီရိရဲ့ နှမေတာ် ဂမ္ဘီ ဘီလူးမကေလးပါပဲ။ သူ့ခမျာ သားနှစ်ေကာင်တို့လို့တွဲလဲနဲ့ ဆင်ဂယ်မားသားေလးဘဝပါ။ ြကင်ယာေတာ်က ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ ဇာတ်ကိုစတဲ့အချိန်မှာေတာ့ ဂမ္ဘီမယ်ဖျားက ချစ်သားသားေလးများကို ချစ်ကိုြကီး ဒဿဂီရိဆီကရတဲ့ နယ်ေြမအပိုင်စားများ ေပးသနားေနြပီ။
ဘီလူးဆိုတဲ့သေဘာဟာ ေဝသာလီြပည်ကဟာေတွနဲ့ အနှိုင်းခံရတဲ့ လူသားများလို ြမင်ြမင်သမျှ သိမ်းလို့ရ၊ လက်ညှိုးထိုး လက်မှတ်ထိုးြပီး ေရာင်းချင်တဲ့သူ စာချုပ်ချုပ်ေရာင်းလို့ရတဲ့ သေဘာ မရှိေလဘူး။ ေဝသဝဏ်နတ်မင်း၊ ကုေဝရနတ်မင်း အစရှိတဲ့ စတုမဟာရာဇ်နတ်မင်းြကီးများရဲ့ ခွင့်ြပုမိန့်နဲ့ ပါမစ်ကျထားတဲ့ ပိုင်နက်နယ်ေြမအတွင်းမှာသာ စည်းနဲ့ကမ်းနဲ့ ဖမ်းယူစားေသာက်ခွင့် ရှိပါေလသတဲ့။
ဒုသ နဲ့ ခရ ဆိုတဲ့ ဘီလူးလူမမယ်ကေလးများက အပိုင်စားရတဲ့ေတာဟာ ေမှာ်ရံုေဟဝန် ေတာြမိုင်စွန်မှာ ဆိုေတာ့ ရာမ၊ လက္ခဏ၊ သီတာတို့ ၁၂ နှစ်တာ ကျက်စားရမယ့်ေနရာနဲ့ နယ်နိမိတ်ချင်း ဆက်စပ်ေနတယ် မဟုတ်လား။ နယ်စပ်မှာ ဘီလူးစီးြပီး သတ်ြကြဖတ်ြကတာ ဝါလမိကိြကီး ရာမာယနေရးတဲ့ ေခတ်ကတည်းက ရှိတယ်ထင်ပါရဲ့။ ဘီလူးညီေနာင်ခမျာ အသတ်ခံရရံုတင်မဟုတ်ဘူး။
“ရာမမင်းသားမှ ဆံုးမလိုက်သည်”လို့ပါ ဦးရီးေတာ် ဒဿဂီရိဆီကို ေရွှေပလွှာနဲ့ တဂ်လုပ်သွားတယ်။ ဘယ်ေခတ်ဘယ်အခါမှာပဲြဖစ်ြဖစ် အမည်မသိ တိုင်းသားြပည်သူေတွ ရာေထာင်ချီ ေသချင်ေသလို့ရပါတယ်။ စာရွက်ေပါ်ေတာင် အတင်ခံချင်မှ ခံရလိမ့်မယ်။ လူြကီးသား၊ လူြကီးတူ ေသရင်ေတာ့ တစ်ေယာက်ေသေသ၊ နှစ်ေယာက်ေသေသ၊ နိုင်ငံေရးနဲ့ ပတ်သက် ဆက်နွယ်လာေလ့ရှိတယ်။
ဒုသ နဲ့ ခရ ဟာ ဒဿဂီရိရဲ့ တူအရင်းေခါက်ေခါက်ေတွ၊ ဒဿဂီရိကိုယ်တိုင်ကိုက ရာမ၊ လက္ခဏ နဲ့ ေကျာင်းေတာ်က ရန်စ ရှိတယ်။
ဒီအခန်းမှာ အဓိကေြပာချင်တာကေတာ့ မိဂမ္ဘီ ဉာဏ်ပလီတာများ လို့ ဆိုြကတဲ့ အညှိုးြကီးသူ ဘီလူးမကေလးရဲ့ မာယာဂလဲ့စားအေြကာင်းပါ။ မိန်းကေလးတို့သဘာဝ
“ေရွှသမင်ကို ဖမ်းလို့ေပးပါ”ပူဆာသူ မယ်သီတာကေလးကို အြပစ်မတင်ရက်သလို
“ဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရေလ”ဆိုြပီး ချစ်သူကို အလိုလိုက်တဲ့ ေမာင်ေတာ်ရာမကိုလည်း ရိုးမယ်မဖွဲ့ချင်ပါဘူး။ ချစ်သူတို့ဘာဝဆိုတာ သည်လိုပဲ ရှိြကပါတယ်။ ကေလးဘဝကတည်းက ကိုယ်ေတွ အားမလိုအားမရ အသည်းတယားယား ရှိခဲ့တဲ့အခန်းကေတာ့ ဂမ္ဘီက ရာမအသံနဲ့
“သမင်ခတ်လို့ ြမိုင်ရပ်မှာေသရပါေတာ့မယ်”လို့ ေအာ်တဲ့အခါ မစဉ်းမစား မတ်ေတာ်ေမာင် လက္ခဏကို ေနာက်ကအတင်းလိုက်ခိုင်းတာကိုပါ။ ကိုယ့်ေယာကင်္ျားအသံမှ ကိုယ်မမှတ်မိစရာလား လို့ ေတွးမိတာက တြခား။ အေကာင်အထည် မျက်ြမင်ကိုယ်ေတွ့မဟုတ်ပဲ ေတာထဲေတာင်ထဲ ြကားသမျှအသံ လိုက်ယံုေနရင် သင်းေခွချပ် အေခါ်ထူးမိတာနဲ့ ေသသွားေတာ့ ဘယ့်နှယ့်လုပ်မတုန်း လို့ ကေလးဦးေနှာက်နဲ့ ေတွးမိသားဗျ။
မယ်သီတာ ေတာ်ေတာ်အတဲ့ မိန်းကေလးလို့ ထင်မိတာ ေခတ်ကာလသားသမီးများက မနီးရိုးစွဲလိုက်ေနေတာ့ အိုး ခက်ရချည့်ရဲ့။
ခရစ်မေပါ်မီ၊ ဘုရားမပွင့်မီကာလက ဟိုးမားရဲ့ အိုဒစ်ဆီကဗျာရှည်ြကီးလိုပဲ ဝါလမိကိရဲ့ ရာမယနြမစ်ဖျားခံရာ အေရှ့တိုင်း စာေပလကင်္ာေတွထဲက ဂမ္ဘီမယ်မယ်ရဲ့ မာယာြကာြခည်ဟာ သည်ကေန့ ၂၁ရာစုက အိုင်တီနတ်သူငယ်ကေလးများရဲ့ ကာလထိေအာင် ချည်နိုင်တုပ်နိုင် လှည့်ြဖားနိုင်ဆဲ ြဖစ်ေနတာကေတာ့ အံ့ဩစရာေကာင်းပါတယ်။ (အင်တာဗျူးမှာ မဟတ္တမဂမ္ဘီ လို့ မှားေြဖရင်ေတာ့ ေသရေအာင်သာြပင်) အင်တာနက်ေပါ်မှာ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်က ြကားြကားသမျှေသာ ဂမ္ဘီသာရပျို့ေတွကို အဟုတ်မှတ်ြပီး ေနာက်က လိုက်လိုက်ဖွေနတာြမင်ရေတာ့မှ ေရွှသမင် အလိုက်မှားတာ ရာမမင်းသား တစ်ပါးတည်းမှ မဟုတ်ပဲေလ လို့ သင်ခန်းစာရရပါတယ်။
ဒီမိုကေရစီလို့ ေရှ့ကတိုင်လိုက်ရင် ေနာက်ကေန ေဝေလေလေတွ တြပံုြကီးပါလာတတ်တဲ့ သဘာဝကိုေတာင် သတိမထားမိြကဘူး။ ဒရာမာေလးမှ ချိုးမယ်မြကံလိုက်နဲ့ ေတာက်တေခါက်ေခါက်နဲ့ မျက်ရည်ေတွသွန်ပလိုက်ဖို့ အသင့်ပဲ။
မျက်ေမှာက်ေခတ်ဇာတ်ခံုေပါ်က ရာမဇာတ်ေတာ်မှာလည်း ဦးရီးေတာ်မာရဇ္ဇလို အေယာင်ေဆာင်ေရွှသမင်ြပလို့ လမ်းလွဲေအာင် ေခါ်ထုတ်သွားသူေတွကိုလည်း ေတွ့ေနရတယ်။ မာမီဂမ်လို ြပည်သူ့အသံပါဆိုြပီး ဇာတ်နာေအာင် ရင်ထုထုြပီး ငိုြပေနတာေတွလည်း ခဏခဏ ြကားေနရတယ်။ အလစ်မှာ သကင်္န်းြခံုြပီး မယ်သီတာ အရခိုးမယ့် ဒဿဘီလူးြကီးလည်း ရှိတယ်။ ဘယ်ဟာေတွက အမှန်လဲ။ ဘယ်ဟာေတွက လှည့်စားေနတာလဲ။ မကွဲြပားေသးရင်ေတာ့ ြမန်မာေတွ ေခတ်ေနာက်ကျတာ ရာမဇာတ်ထဲကကို မတက်နိုင်ေသးဘူး လို့ မှတ်ရမှာေပါ့။
ပွင့်လင်းလာတဲ့ ဒီမိုကေရစီေခတ်ြကီးမှာ ကိုယ်တို့ ဆရာဝန်ေတွလည်း မြကာခဏဆိုသလို စာမျက်နှာေပါ် အင်တာနက်ေပါ်မှာ တာစားေနခဲ့တာ ြကာပါြပီ။ လူမဆန်စွာ၊ ေမ့ေလျာ့ေပါ့ဆစွာ၊ ေငွေြကးမက်ေမာစွာ၊ အရည်အချင်းညံ့ဖျင်းစွာ၊ များစွာေသာ စွပ်စွဲချက်ေတွနဲ့ ဟိုးဟိုးေကျာ်လာတဲ့ လူထုအသံေတွက ပဲ့တင်ထပ်ေနတယ်ဗျ။ ဟုတ်တာေတွ ပါသလို မဟုတ်ကဟုတ်ကေတွလည်း ပါသဗျ။
ဘယ်ဟာက ပိုများသလဲဆိုတာေတာ့ ကာယကံရှင် ဆရာဝန်များနဲ့ ပတ်သက်သူ လူနာများကသာ အသိဆံုး ြဖစ်မှာပါ။ (သူတို့အြကား နားလည်မှု လွဲမှားတာဆိုရင်ေတာ့ ကိုယ်ေတွဘက်က ဝင်ရှင်းြပေပးလို့ရတယ်။) အမှုအခင်းြဖစ်စဉ်နဲ့ တိုက်ရိုက် မပတ်သက်သူများအေနနဲ့ကေတာ့ ြကားြကားသမျှ ယံုယံုြကည်ြကည် အမျှယူ သာဓုေခါ်လို့ မေတာ်ပါဘူး။ သည်ယံုြမင်လို့ သည်ြခံုထွင်ထားတဲ့သူေတွရဲ့ လှည့်ကွက်ထဲမှာ ကားကနဲ မိသွားပါလိမ့်မယ်။ ဖတ်ြကားမိသမျှ သတင်းအချက်အလက်ေပါ်မှာ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်နဲ့ မချင့်ချိန်နိုင်ရင် အားြကီးတဲ့ဆင်ေတွေတာင် ကျံုးသွင်းခံရတတ်သတဲ့။
တိုင်းေရးြပည်ေရးနဲ့ ပတ်သက်လာတဲ့အခါမေတာ့ အယံုလွယ်ရင် ငါးပါးေမှာက်ေရာဗျား။
ြပည်သူဘက်က ေအာ်တဲ့အသံတိုင်းဟာ ြပည်သူေတွရဲ့ အသံ ဟုတ်ရဲ့လား။ ဦးရီးေတာ် မာရဇ္ဖေတွက ဝင်ဝင်ေအာ်ခိုင်းတာ မပါဘူးလား။ ဟန်ဝင်းေအာင်တို့ ေနာ်အုန်းလှတို့ဆိုတာ အစဉ်သြဖင့် ြပည်သူေတွဘက်က မားမားမတ်မတ် ရပ်တည် တိုက်ပွဲဝင်ေနြကတာ ြငင်းစရာ မရှိပါဘူး။
ဒါေပသိ ေဒါသစိတ်၊ ဝမ်းနည်းစိတ်ေတွနဲ့ လမ်းေပျာက်ေနတဲ့ ြပည်သူတစုကို သူတို့ဦးတည်ေပးလိုက်တဲ့လမ်းေြကာင်းဟာ ထွက်ေပါက်မှ ဟုတ်ရဲ့လား။ သူတို့ကိုယ်တိုင်ေရာ ထွက်ေပါက်ကို သိရဲ့လား။ ေချာင်ပိတ်ြပီး ေမာင်းသွင်းေနတာများလား။ ေတွးသင့်တာေပါ့။ သူတို့ကို မယံုရင် စိန်ေအာင်မင်းတို့ ေရွှမန်းတင်ေမာင်တို့ ေြပာသမျှကိုေရာ ယံုရမလား။ ပိုြပီး ချင့်ချိန်လိုက်ပါဦး။ ဂမ္ဘီမနိုင် နှစ်ေဆာင်ြပိုင်ေတွပါ။ က စားလာတာ အံတိုေနြပီ။ အိုးဆားဗစ် အိုးဆားဗစ်။ ဒါြဖင့် ြပည်သူ့အသံ စစ်မစစ် ဘာကိုြကည့်ြပီး အကဲခပ်ရမှာတုန်း ဆိုရင် သိပ်ေတာ့ မခက်ပါဘူး။
ြပည်သူက အမှန်တကယ် ေရွးချယ်တင်ေြမှာက်လိုက်တဲ့ ြပည်သူ့ကိုယ်စားလှယ် အစစ်က သူကိုယ်စားြပုထားတဲ့ ြပည်သူေတွရဲ့ ဆန္ဒသေဘာထားကို ေစာေြကာြပီး ေြပာဆိုတဲ့စကားသာလျှင် ြပည်သူလူထုရဲ့ အသံ စစ်စစ်ြကီး ြဖစ်တယ် မဟုတ်ဘူးလား။ (“ပွဲသိမ်းြပီ စိုးေရ။ ပွဲသိမ်းြပီ။” လို့ လာမေဖာနဲ့ ဒီမိုေမာင်မယ်တို့။ အဲဒီနှစ်ချက်မကိုက်ရင် ခများကိုလည်း မယံုဘူး။ ကျွန်ေတာ့်ကိုလည်း မယံုနဲ့။)
နှမေလး မိဂမ္ဘီ ြပီးရင် သင်ခန်းစာယူစရာ ေနာက်ဇာတ်ေကာင်တစ်ေယာက်ကေတာ့ ညီေတာ်ေလး ဘိဘိသနပါပဲ။ သူက အမှန်တရားဘက်ေတာ်သားပါ။ သို့ေသာ်လည်း သူရပ်တည်လိုက်တဲ့ အမှန်တရားဘက်မှာ သူ့သားချင်းေတွ ပါမလာတဲ့အတွက် အဲဒီအမှန်တရား အတံုးအခဲြကီးပိုက်ြပီး ရင်ကွဲနာကျရမယ့်သူေပါ့။ သိန်းဃိုလ်ြပည်မှာ အမှန်ကို ြမင်နိုင်တာ သူတစ်ေယာက်ပဲ ရှိပါတယ်။
ဒါေပမယ့် သူက ကျန်တဲ့သူေတွကို သူ့လိုပဲ အမှန်ြမင်ေအာင် မသိမ်းသွင်းနိုင်ဘူး။ ဒီအခါမှာ သူ့ေမွးချင်းသားရင်းေတွကို သူများလုပ်ြကံနိုင်ဖို့အတွက် ပုဆိန်ရိုးဇာတ်ကို ကရေတာ့တယ်။ ဒဿဂီရိဘက်က အစွမ်းထက် နတ်စစ်ဘီလူးများစွာဟာ သူလက်ေထာက်ချတာနဲ့ပဲ မရမလှ အေရးနိမ့်ရတယ်။ ေနာက်ဆံုး သူ့ေနာင်ေတာ် ဒဿဂီရိမှန်တဲ့ ရင်ဝက ြမားချက်ဟာ သူညွှန်တဲ့ လက်ညှိုးရာပါေနတယ်။
အမှန်တရားတစ်ခုတည်းကို ဖက်တွယ်ြပီး အမျိုးတုန်းသွားတဲ့အခါ သူ့ခမျာ ေပျာ်မှ ေပျာ်နိုင်ပါစ။ ကိုယ်တို့တိုင်းရင်းသားေတွထဲက ဘယ်သူ့ကိုမှ ဘိဘိသန မြဖစ်ေစချင်တာ အမှန်ပါ။ အမှန်အမှား ဝါဒတစ်ခုတည်းအတွက်နဲ့ေတာ့ အတူေနထိုင်ြကီးြပင်းသူေတွကို လက်စတုန်း မြကံလိုက်ပါနဲ့ဦး။ ေသွးဆိုတာ ေရထက်ေတာ့ ြပစ်ပါတယ်။
ဗီဒီယိုငှားရင်ေတာင်
“မင်းသား ဘယ်သူလဲ”သာ ေမးငှားတတ်တဲ့ ကိုယ်တို့ ြမန်မာေတွဟာ ရာမဇာတ်ေတာ် လို့ ေြပာလိုက်ရင် သီတာ၊ ရာမ၊ လက္ခဏ ကိုေကျာ်ြပီး ဘီလူးဇာတ်ေကာင်ကေလးေတွ ေြပာတဲ့စကားကို အေရးတယူ နားေထာင်လိမ့်မယ် မထင်ပါဘူး။ တကယ်ေတာ့ သူတို့စရိုက်ကေလးေတွကလည်း ြကွြကွရွရွ အသက်ဝင်ေနလိုက်ပံုများ ၂၁ရာစု လူသားများေတာင် သူတို့ အေငွ့အသက်နဲ့ မလွတ်ဘူး။ ခုချိန်မှာ ဆရာသမားများက
“ကဲ ေြပာစမ်းပါဦး။ ဘာေတွထပ်ြပီး သင်ခန်းစာရြပန်သလဲ။”လို့ ေမးလာရင် ..
၁။ ဟိုလူေြပာ သည်လူေြပာနဲ့ ြကားြကားသမျှ သတင်းစကား လူထုေအာ်သံေတွကို မစဉ်းမစား မယံုလိုက်နဲ့။
၂။ အယူအဆတစ်ခုအတွက်နဲ့ ကိုယ့်ညီေနာင်သားချင်းေတွကို မစေတးနဲ့။
၃။ သကင်္န်းြကီးြခံုထားရံုနဲ့ သက်လံုးပံု ယံုမထားနဲ့။ (မယ်သီတာေရာ ပန််ထွာပါ အတုအစစ်မခွဲနိုင်လို့ ဒုက္ခများရတယ်)
၄။ ဘယ်ေနရာမှာမဆို လူငယ်စိတ်နဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သိလှြပီ တတ်လှြပီ မထင်နဲ့။ လူြကီးဆိုတာ အလကားေနရင်း ြကီးလာတာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်အရင် ထမင်းစားဖူးတယ်။
၅။ ဒဿဂီရိ၊ ဘိဘိသန၊ ဂမ္ဘီဆိုတဲ့ အစွယ်ြပူးြပူး ဘီလူးြကီးများဟာလည်း အင်မတန် လူသားဆန်တဲ့ အေတွးအေခါ် အကျင့်စရိုက်ေတွ ရှိြကတာမို့ ဘီလူးေတွနဲ့ အနှိုင်းခံရတာ နာစရာ မဟုတ်ဘူး။ သူတို့လည်း လူေတွနဲ့ အနှိုင်းခံရလို့ ေဆွ့ေဆွ့ခုန်ေနြကေရာ့မယ်။
စသည် စသည်ြဖင့် ေတာင်စဉ်ေရမရ ေတွးမိပါေြကာင်း။
0 comments:
Post a Comment