“တရား​နာ၍ ငိုရသည်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကုန်လွန်ခဲ့​ြပီး​တဲ့​ အြဖစ်သနစ်​ေတွကို ြပန်စဉ်း​စား​ြကည့်​တဲ့​အခါ ပဋိပက္ခဆိုတာ က​ေလး​ေတွ ဟစ်​ေဟာ့​သီချင်း​ထဲမှာဆိုြကတဲ့​ ဘြကီး​ြဖိုး​ နဲ့​ ဦး​ေနဝင်း​ ဆိုတာမျိုး​ နှစ်ဦး​နှစ်ဘက် တစ်ဦး​နဲ့​တစ်ဦး​ မ​ေကျနိုင်မချမ်း​နိုင် ရန်​ေစာင်တုန့်​ြပန်​ေနြကတာမျိုး​သက်သက်​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။

လူ​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ ​ေမ့​ေနတာက ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မိသူ နှစ်ဦး​အြကား​မှာ ြကား​ခံ​ေြပ​ေလျာ့​ေစသူ (Buffer) များ​နဲ့​၊​ တစ်ဘက်ဘက်ကို ပင်း​ြပီး​ ထိုး​ချသူ (Catalyst) များ​ပါ ပါ​ေနပါတယ်။ အဲဒါက​ေတာ့​ ​ေကျာင်း​သား​မိဘ၊​ ဆရာ ဆရာမများ​၊​ အုပ်ချုပ်သူများ​ပါ။ ကိုယ့်​အိမ်ကက​ေလး​ေတွ ​ေကျာင်း​မှာ ဘာြဖစ်​ေနသလဲ မရိပ်မိတဲ့​ ​ေကျာင်း​သား​မိဘဆိုတာ ​ေတာ်​ေတာ် ရှား​ပါလိမ့်​မယ်။ နယ်​ေကျာင်း​သား​ မဟုတ်သ​ေရွ့​ေတာ့​ ကိုယ့်​သား​ေလး​ ​ေကျာင်း​သွား​ရင် အိမ်မှ ြပန်​ေရာက်ပါ့​မလား​ စိတ်ပူ​ေနရတဲ့​ မိဘချည့်​ပါပဲ။

အဲသလိုစိတ်ပူရတဲ့​မိဘ​ေတွထဲမှာ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် အစိုး​ရအရာရှိ ဝန်ထမ်း​ပိုင်း​ လုပ်​ေနြကရတဲ့​သူ​ေတွလည်း​ ပါတာ​ေပါ့​။ မခံနိုင်လွန်း​လို့​ရှိရင် ကိုယ်တိုင်သာ ဝင်ကျဲလိုက်ချင်တယ်။ ကိုယ့်​သား​ေလး​သမီး​ေလး​ေတွ​ေတာ့​ ​ေဘး​မသန်း​ ရန်မသီ​ေစချင်တာ မိဘ​ေမတ္တာ လို့​ ​ေခါ်တယ် မဟုတ်လား​။

 ဒါ​ေပမယ့်​ မိဘတိုင်း​က တား​လို့​ရမယ် မဟုတ်ဘူး​ဆိုြပီး​ အိမ်က​ေန ဖင်ထိုင်မကျ ရင်တမမနဲ့​ စိတ်ပူခဲ့​ြကတာ မယံုရင် ြပန်သာ​ေမး​ြကည့်​ြကပါ​ေလ။

 “​ေသွး​ေတွတိုး​ေနတယ်​ေနာ်။” 

“မာမီ့​မှာ နှလံုး​ေရာဂါရှိတယ်​ေနာ်။”

 ဆိုတဲ့​ ရုပ်ရှင်ထဲက နိုင်ကွက်​ေတွဟာ ​ေကျာင်း​ထဲကို​ေရာက်သွား​ရင် အကုန်လံုး​ေမ့​။

“နင်လုပ်တာနဲ့​ နင့်​အ​ေဖရာထူး​ထိခိုက်ကုန်ရင် ငါတို့​တစ်မိသား​စုလံုး​ ဘဝပျက်မှာ​ေနာ်။” 

လို့​ ​ေနာက်ဆံုး​သိုင်း​ကွက်​ေတွ ထုတ်သံုး​လည်း​ အချည်း​နှီး​ပါပဲ။ ​ေကျာင်း​သား​ြကား​ကို​ေရာက်သွား​လို့​ ​ေကျာင်း​သား​ေသွး​ေြမကျပ​ေဟ့​ လို့​ ​ေသွး​ဆူသွား​ရင် ဒိန်း​ဒလိန်း​နတ်ပူး​တာထက်ဆိုး​တယ်။ အဲဒီစိတ်နဲ့​ပဲ ​ေကျာင်း​သား​ေတာ်​ေတာ်များ​များ​ အနာတရြဖစ်ြကတယ်။ ​

ေထာင်ကား​စီး​၊​ လံု/ထိမ်း​ကား​စီး​ြကရတယ်။ အိမ်ြပန်မ​ေရာက်ဘူး​။ ​ေန့​စဉ်နဲ့​အမျှ ​ေကျာင်း​ထဲက ​ေထာက်လှမ်း​ေရး​မှတ်တမ်း​ ဓါတ်ပံုများ​အရ ​ေခါ်ယူစစ်​ေဆး​ ​ေမး​ြမန်း​ထိန်း​သိမ်း​ခံရသူ​ေတွ တစ်ရက်ထက်တစ်ရက်များ​လာတယ်။ ရိုက်နှက်ဖမ်း​ဆီး​ေနတဲ့​ သူ​ေတွကိုယ်တိုင်မှာကိုက အဲ့​လိုအရွယ် ​ေကျာင်း​သား​ သား​သမီး​ေတွ ရှိတဲ့​အခါ ကိုယ့်​ြမန်မာလူမျိုး​ချင်း​ဆိုတဲ့​ စိတ်ဓါတ်ကလည်း​ ဘယ်​ေဖျာက်လို့​ ရလိမ့်​မလဲ။ ​

ေလာကြကီး​မှာ အလံုး​စံု ကမ်း​ကုန် ယုတ်ကမ်း​ေသာသူ၊​ အဆံုး​မဲ့​ အနှိုင်း​မဲ့​ အြပစ်ကင်း​ေသာသူဆိုတာ မရှိသ​ေလာက်ရှား​တယ် မဟုတ်ဘူး​လား​။ ညဘက်ညဘက် ​ေကျာင်း​ထဲမှာ ထပ်ထပ်ြကမ်း​ေန​ေအာင် ဝင်ဖမ်း​ေနရင်း​တန်း​လန်း​က​ေတာင်

“ကျွန်​ေတာ်တို့​က အန်ကယ့်​သား​နဲ့​ ​ေကျာင်း​ေနဘက် သူငယ်ချင်း​ေတွပါ။” 

ဆိုတဲ့​ စကား​တစ်ခွန်း​နဲ့​တင်

“​ေအး​.. သား​တို့​။ ဒါဆို အိမ်​ေကာင်း​ေကာင်း​ြပန်ြက။ မိဘ​ေတွ စိတ်ပူ​ေနမယ်။ ​ေနာက် မမိုက်နဲ့​ေနာ်။”

 ဆို ြပန်လွှတ်တဲ့​ ဘဘြကီး​ အ​ေြကာင်း​ေြပာြပရရင် ​ေလာ်ဘီလုပ်တယ် ထင်ဦး​မယ်​ေနာ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ သူလည်း​ တစ်​ေယာက်မကျန် အကုန်လွှတ်နိုင်တဲ့​ အခွင့်​အာဏာ မရှိတာ အား​လံုး​သ​ေဘာ​ေပါက်ြကပါတယ်။

 ကိုယ်တို့​ရဲ့​ အာစရိယဆရာများ​အတွက်က​ေတာ့​ သည်အချိန်ဟာ ပဲ​ေလှာ်ြကား​ ဆား​ညပ်ရတဲ့​အချိန်​ေတွပါပဲ။ အထက်က ​ေပး​အပ်တဲ့​ တာဝန်​ေတွကိုလည်း​ မြငင်း​ပယ်နိုင်ဘူး​။ အဲ့​သည်တာဝန်​ေတွအတွက်နဲ့​ ကိုယ့်​က​ေလး​ေတွ ဒုက္ခ​ေရာက်ရမှာကိုလည်း​ အြဖစ်မခံနိုင်ဘူး​။

“သား​တို့​ရယ်။ ​ေကျာင်း​အြပင်မထွက်ပါနဲ့​။ ​ေကျာင်း​ထဲမှာပဲ ြကိုက်သ​ေလာက်​ေနပါ။ ဆရာြကီး​ တာဝန်ယူပါတယ်။” 

လို့​ ဘယ်လိုပင် ​ေတာင်း​ပန်​ေတာင်း​ပန်၊​ ​ေသွး​ဆူ​ေနတဲ့​ ​ေကျာင်း​သား​သဘာဝက တား​ြမစ်ပိတ်ပင်ထား​တာ​ေတွကိုမှ မရအရလုပ်ချင်ြကတာ။ ​ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ ​ေြပာစကား​ နား​မ​ေထာင်လို့​ သူများ​က ကိုယ့်​မျက်စိ​ေရှ့​တင် ရိုက်​ေမာင်း​ပုတ်​ေမာင်း​ လုပ်တဲ့​အခါ သူတို့​လည်း​ မ​ေနနိုင်ြပန်ဘူး​။

တက္ကသိုလ်ပရဝုဏ်အတွင်း​က ပါ​ေမာက္ခအိမ်ယာ​ေတွထဲ ကယ်ပါယူပါ ​ေြပး​ဝင်တဲ့​ ​ေကျာင်း​သား​ေတွကို သူတို့​က ​ေဘး​မသီရန်မခ​ေအာင် ​ေစာင့်​ေရှာက်ရြပန်တယ်။ ဘယ်သူရယ်ဘယ်ဝါရယ် မဟုတ်ဘူး​ေလ။ ကိုယ့်​သား​သမီး​နဲ့​ သက်တူရွယ်တူ ​ေကျာင်း​သား​က​ေလး​ေတွဆိုတဲ့​ စိတ်နဲ့​တင် ​ေကာင်း​ေကာင်း​ြကီး​ ကိုယ်ချင်း​စာစိတ်​ေမွး​နိုင်ြကတယ်။

 သူ​ေတာ်​ေကာင်း​ေလး​ေတွမို့​ နတ်​ေကာင်း​မတဲ့​ လူြကီး​သူမ​ေတွ ရှိသလိုပဲ၊​

 “နင်တို့​ဗလ နင်တို့​ဇ​ေလာက်နဲ့​ ငါ့​လာမစမ်း​ေလနဲ့​။ ​ေကျာင်း​မှန်း​ကန်မှန်း​သိသွား​ေစရမယ်။”

 ဆိုတဲ့​ မိစ္ဆာနတ်ဆိုး​များ​လည်း​ ရှိပါတယ်။ ​ေကျာင်း​သား​ေတွကို ရာဘာတုတ်နဲ့​ရိုက်တဲ့​ လံု/ထိန်း​ေတွကို သူတို့​အထက်အရာရှိများ​က ဘယ်လိုမှာြကား​သွန်သင်ထား​ေလတယ် မ​ေြပာတတ်ပါဘူး​။ သား​သား​နား​နား​ နုနုနယ်နယ် ​ေကျာင်း​သား​ေကျာင်း​သူကို​ေရွး​ြပီး​မှ ​ေဈး​ထဲက ငါး​စိမ်း​သည်များ​ ငါး​ကျည်း​ငါး​ခူထုသလို ​ေဒါင်​ေဒါင်ြမည်​ေအာင်ရိုက်တယ်။ မူး​ယစ်ရီ​ေဝ​ေနရံုသက်သက်မဟုတ်ဘူး​။ တစ်ခါမှလည်း​ မ​ေတွ့​ဖူး​ပဲနဲ့​ ခါး​ခါး​တူး​တူး​ အမုန်း​နဲ့​ ရိုက်တာ။

အဲဒီတုန်း​က လံု/ထိမ်း​ဆိုတာ ခါတိုင်း​လို ရဲကို ​ေလ့​ကျင့်​ေပး​ထား​တာ​ေတွ မဟုတ်ဘူး​တဲ့​။ ချင်း​ေတာင်​ေပါ်က​ေန​ေခါ်လာတဲ့​ ြမန်မာစကား​ေတာင် ​ေရလည်​ေအာင် မ​ေြပာတတ်သူ တပ်မ ၂၂ မှ စစ်သား​များ​ ြဖစ်ပါသတဲ့​။ အဲဒီသတင်း​ ဟုတ်တာ မဟုတ်တာ မ​ေသချာ​ေပမယ့်​ ​ေသချာတာက အဲဒီလူ​ေတွအား​လံုး​ ​ေကျာင်း​သား​များ​အ​ေပါ်မှာ အင်မတန် မုန်း​တီး​ေနြကတာကို ကိုယ်​ေတွ့​မျက်ြမင်အား​လံုး​ သိသာခံစား​နိုင်တဲ့​အချက်ပါ။

ဆိုလိုချင်တာ တာဝန်အရ မလွန်ဆန်နိုင်လို့​ စိတ်မပါလက်မပါ မလွှဲမ​ေရှာင်သာ ​ေဆာင်ရွက်ရတဲ့​သူ​ေတွ လံုး​ဝ မဟုတ်ပါဘူး​။ အား​ရပါး​ရ နဲ့​ ထိထိမိမိ ​ေဆာ်တာ။ ​ေကျာင်း​ပရဝုဏ်ထဲက ပါ​ေမာက္ခအိမ်ကို ဝင်​ေြပး​မိတဲ့​ေကျာင်း​သား​ေတွ ဘာမှမြဖစ်​ေပမယ့်​လည်း​ အင်း​ယား​လမ်း​ထဲက နိုင်ငံ​ေကျာ် မင်း​သား​ြကီး​ အိမ်ဝင်း​ထဲ ဝင်​ေြပး​မိတဲ့​ေကျာင်း​သား​ေတွကို​ေတာ့​ သူကိုယ်တိုင် ဖုန်း​ဆက်​ေခါ်ြပီး​ စစ်တပ်လက်အပ်ပါသတဲ့​။ သည်လိုလူ​ေတွလည်း​ ရှိ​ေပမ​ေပါ့​ေလ။ တကယ်​ေတာ့​ သူ့​မှာလည်း​ ​ေကျာင်း​သား​အရွယ် သား​ငယ် သမီး​ငယ်​ေတွနဲ့​ပါ။

 ရဲတိုင်း​ လံု/ထိမ်း​တိုင်း​ဟာ အြကင်နာတရား​ကင်း​မဲ့​ြပီး​ ရက်စက်ယုတ်မာြကတာ​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ သူတို့​ဘက်က တစ်ခုခု လုပ်​ေတာ့​မယ်ဆိုရင် မ​ေြပာမဆိုနဲ့​ လက်လွတ်စပယ် လုပ်ြကတာမျိုး​ေတာ့​ မဟုတ်။ သိသာထင်ရှား​တဲ့​ သတိ​ေပး​ချက်​ေတွနဲ့​ တစ်ရစ်ချင်း​ြကပ်၊​ တစ်လှမ်း​ချင်း​တက်လာတာမို့​ ​ေရှာင်တိမ်း​ဆုတ်ခွာဖို့​ အချိန်တစ်ခု​ေတာ့​ ​ေကာင်း​ေကာင်း​ရပါတယ်။ ​ေကျာင်း​ထဲမှာ တရား​ပွဲရှိတဲ့​ေန့​တိုင်း​ အြမဲ​ေရာက်​ေပမယ့်​ အြပင်က လံု/ထိမ်း​ေတွ ​ေကျာင်း​ထဲဝင်​ေတာ့​မယ် လို့​ အကဲခတ်မိရင် အဖမ်း​မခံ အရိုက်မခံနိုင်​ေသး​တဲ့​ ကိုယ်က​ေတာ့​ ဒီအချိန်မှာ ငါလက်စသတ်ရမယ့်​ အချိန်ပဲ လို့​ သ​ေဘာ​ေပါက်ပါတယ်။

ဒါ​ေြကာင့်​မို့​ စိတ်လိုက်မာန်ပါ၊​ ​ေတာ်ချိန်မှာမ​ေတာ်တတ်ခဲ့​သူမို့​ဆို ဒုက္ခ​ေရာက်သွား​တဲ့​အထဲ​ေတာ့​ မပါခဲ့​ပါဘူး​။ ဒါ​ေတာင် အထွက်​ေနာက်ကျတဲ့​ေန့​ဆို ရင်​ေပါင်တန်း​ြပီး​တက်လာတဲ့​ ဒိုင်း​ကာတုတ်ကိုင် လံု/ထိမ်း​ေတွလက်ကလွတ်​ေအာင် အာတီး​ယား​လမ်း​ထဲကဝင်​ေြပး​၊​ လှည်း​တန်း​ဘူတာကလာတဲ့​ ြမို့​ပတ်ရထား​ကို ​ေလး​ဘီး​ငှား​သလို လက်တား​စီး​တဲ့​အခါ ​ေကျာင်း​သား​ေတွမှန်း​သိလို့​ ​ေြဖး​ေြဖး​ေလး​အရှိန်သတ်ြပီး​ အကုန်ပါ​ေအာင် ​ေခါ်တင်​ေပး​တယ်ဗျ။

 လမ်း​မ​ေတာ်ဘူတာ​ေရာက်လို့​ ဆင်း​တဲ့​အခါ ပင်မတက္ကသိုလ်ထဲက တရား​ပွဲမီး​ဟာ ကိုယ်တို့​ ​ေဆး​တက္ကသိုလ်ထဲကိုလည်း​ ​ေရာက်လို့​ေနပါြပီ။

 ကိုယ့်​ေကျာင်း​ကိုယ် တရား​တက်​ေဟာတာဆို​ေတာ့​ ဘယ်လိုပဲ အမည်မ​ေဖာ်လိုသူ လုပ်ထား​ထား​။ အဲသည်အ​ေကာင် လှထံုမှန်း​ တစ်​ေကျာင်း​လံုး​ မသိတဲ့​သူ တစ်​ေယာက်မှ မရှိ။ သူက​ေတာ့​ အခု ဆရာတိုး​ လုပ်​ေနတဲ့​ တိုး​ေကျာ်လှိုင်​ေလ။ ဘိုင်နိမ်း​ြကီး​ေတွ တပ်တပ်ြပီး​ေရး​ေနတာက ​ေြကာ်ြငာဝင်ြပီး​ ​ေလာ်ဘီလုပ်မလို့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ အဲဒီတုန်း​က တကယ်တမ်း​ ဇရှိခဲ့​တဲ့​သူ​ေတွဟာ အခုအချိန်မှာ ဘယ်သူကမှ ကျွန်​ေတာ်​ေကျာင်း​သား​ေခါင်း​ေဆာင်ပါဆိုြပီး​ ပါတီ​ေထာင် မဲဆွယ် နိုင်ငံ​ေရး​လုပ်စား​တဲ့​သူ တစ်​ေယာက်မှ မပါတဲ့​အ​ေြကာင်း​ သိ​ေစချင်လို့​ပါ။

 ဒါ​ေြကာင့်​မို့​လို့​ တချို့​ေသာသူ​ေတွက အထိမ်း​သိမ်း​ခံ ​ေကျာင်း​သား​ေခါင်း​ေဆာင်ပါဆိုြပီး​ ဗန်း​တင်စန်း​တင်လုပ်​ေနတဲ့​ ကိုယ်​ေရး​မှတ်တမ်း​ေတွ ဖတ်မိတဲ့​အခါမှာ အင်မတန်မှ ရယ်ချင်ပက်ကျိြဖစ်ြပီး​ ဘာမှ​ေြပာချင်စိတ်ကို မရှိ​ေတာ့​တာပါ။ လမ်း​ချင်း​က တူမှမတူပဲနဲ့​။ နိုင်ငံ​ေရး​လုပ်ချင်တဲ့​သူက နိုင်ငံ​ေရး​လုပ်တာ။ ​ေကျာင်း​သား​က ​ေကျာင်း​သား​အ​ေရး​လုပ်ရင်း​ နိုင်ငံ​ေရး​သား​ေကာင် ြဖစ်ရတာ။ ဂဂမှာ ငါတစ်ချိန်ကျ အမတ်အ​ေရွး​ခံမလို့​ ဆိုတဲ့​ ရည်ရွယ်ချက်ထား​ရင် ရယ်ရတာနဲ့​ အူတက်​ေသသွား​မယ်။

 ​ေကျာင်း​သား​ဦး​ေရ လက်တစ်ဆုပ်စာပဲရှိတဲ့​ ​ေဆး​ေကျာင်း​ထဲမှာ အစိုး​ရဆန့်​ကျင်​ေရး​ လုပ်ရတာဟာ ကိုယ့်​အိမ်ကမိဘနဲ့​ ကဏ္ဍ​ေကာစလုပ်ရသလိုပါပဲ။ တစ်သက်လံုး​ ရိုရိုကျိုး​ကျိုး​ ​ေနလာခဲ့​တဲ့​ ဆရာြကီး​ ဆရာမြကီး​ေတွကို မျက်နှာပူပူနဲ့​ ဂျစ်တိုက်ဂျီကျလို့​ သပိတ်တား​တမ်း​ ကစား​ရတယ်။ ​ေရွှမန်း​တင်​ေမာင် သီချင်း​နဲ့​ဆိုရင် ဆရာြကီး​ေတွက

“ဒါြဖင့်​ရင် မုန်း​လို့​လား​။ မုန်း​လို့​လား​ ​ေြဖဆိုပါ။” 

ဆို ​ေမး​လိုက်၊​ ကိုယ်​ေတွက

“မုန်း​လို့​ဟုတ်ဘူး​။ မုန်း​လို့​ဟုတ်ဘူး​။ မုန်း​လို့​ဟုတ်ဘူး​။ ြဆာြကီး​ သိစမ်း​ပါ။”

 လို့​ ြပံုး​စစနဲ့​ေြဖလိုက်။ ကိုယ်​ေတွ​ေတာင်း​တာကလည်း​ သိပ်လွန်လွန်ကျူး​ကျူး​ မရှိပါဘူး​။ ​ေထာက်လှမ်း​ေရး​စာရင်း​နဲ့​ နံမယ်တက်လာတဲ့​ ​ေကျာင်း​သား​ေတွကို ​ေကျာင်း​မထုတ်ဖို့​ ​ေတာင်း​ဆိုတာ​ေလး​တစ်ခုပါပဲ။

လွှတ်တုန်း​က​ေတာ့​ လွှတ်​ေပး​လိုက်ြပီး​ ​ေနာက်​ေတာ့​မှ ​ေကျာင်း​ထုတ်ခိုင်း​တာက ဘာသ​ေဘာလဲ​ေအ့​။ သ​ေဘာ​ေကာင်း​မှာြဖင့်​ ဆက်​ေကာင်း​လိုက်​ေတာ့​ေလ။ ဒီမှာ သာဓု​ေခါ်ြပီး​ေနြပီ။ ြပန်​ေလျာ်​ေပး​။

 ​ေနာက်ဆံုး​ကျ​ေတာ့​ ပါချုပ်ြကီး​ အနား​ယူရတဲ့​အခါ ​ေကျာင်း​သား​ေတွဘက်က စိတ်မ​ေကာင်း​နိုင်ြကဘူး​။ နား​ေစချင်တဲ့​ ဟိုလူြကီး​ကြဖင့်​ တကယ်လည်း​ မနား​ပဲနဲ့​ ​ေယာက်မရှည်နဲ့​ အ​ေနာက်က​ေမွှ​ေနတာဆိုြပီး​ စိတ်နာကုန်တယ်။ တ​ေြဖး​ေြဖး​နဲ့​ ​ေကျာင်း​ထဲမှာ ​ေလာင်​ေနတဲ့​မီး​ဟာ အရပ်ထဲကို ကူး​ချင်​ေနြပီ။ အဲဒီအချိန်က လူ​ေတွ အရမ်း​မုန်း​တဲ့​သူ နှစ်မျိုး​ရှိတယ်။

လံု/ထိမ်း​ နဲ့​ မိုင် လို့​ေခါ်တဲ့​ စစ်​ေထာက်လှမ်း​ေရး​ (MI) ​ေတွ။ သွား​ရင်း​လာရင်း​ လူစိမ်း​တစ်​ေယာက်က မီး​တစ်တို့​ေလာက် ​ေတာင်း​ရင်​ေတာင်

“သူ့​ြကယ်သီး​ကင်မရာ​ေလး​နဲ့​ ငါ့​ကို ဓါတ်ပံုရိုက်မလို့​လား​ မသိဘူး​။”

 ဆိုြပီး​ ရင်တထိတ်ထိတ်။ ညဘက် အိမ်​ေရှ့​ ကား​ရပ်သံြကား​ရင် ရင်​ေတွပန်း​ေတွကိုတုန်လို့​။

 အဲ​ေလာက်​ေြကာက်​ေနရင်လည်း​ ဘာလို့​ ​ေနရာတကာ လတ်လျား​လတ်လျား​ ပါ​ေန​ေသး​လဲ ဆို​ေတာ့​ ကိုယ်​ေတွလည်း​ ​ေကျာင်း​သား​မို့​ ​ေကျာင်း​သား​စိတ် ရှိပါရဲ့​။ ဒါ​ေပသိ ကိုယ့်​ဘဝကို ကိုယ်တစ်​ေယာက်တည်း​ ပိုင်တာ မဟုတ်ဘူး​။ အ​ေမ​ေတွအဖွား​ေတွက ​ေမျှာ်လင့်​ချက်ြကီး​နဲ့​ မနည်း​အား​ခဲ ပျိုး​ေထာင်ထား​ရတာ။

ကိုယ်တစ်​ေယာက်တည်း​ရဲ့​ အနာဂတ် မဟုတ်ဘူး​။ ​ေမာင်နှမ​ေြခာက်​ေယာက်ရဲ့​ အနာဂတ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ ​ေထာင်မ​ေြကာက်တန်း​မ​ေြကာက် သတ္တိမျိုး​ေတာ့​ မရှိဘူး​။ ကိုယ့်​ဇကိုယ်သိလို့​ စင်​ေပါ်မတက်ရဲ​ေသာ်ြငား​လည်း​ ကိုယ့်​ထက်သတ္တိရှိလို့​ စင်​ေပါ်မှာ ထင်​ေပါ်ရဲတဲ့​သူ​ေတွကို လက်ခုပ်လက်ဝါး​တီး​ အား​ေပး​ဖို့​ေတာ့​ ​ေသွး​မ​ေြကာင်ခဲ့​ဘူး​။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲသည်အရွယ် အသက် ၂၀ ​ေလာက်မှာကတည်း​က တချိန်ကျ ငါ့​သား​သမီး​ေတွ​ေမွး​လို့​

“အဲဒီတုန်း​က ​ေဖ​ေဖတို့​ တက္ကသိုလ်မှာ ဘာ​ေတွြဖစ်ြကတာတုန်း​။”

 လို့​ အ​ေမး​ခံရရင်

“သိပါဘူး​ သား​ရယ်။ ​ေဖ​ေဖ​ေြကာက်လို့​ အိမ်ထဲက အိမ်ြပင်​ေတာင် မထွက်ခဲ့​ဘူး​။”

 လို့​ ​ေြပာရမှာ ရှက်တဲ့​အတွက် အကုန်လံုး​ကို​ေတာ့​ မသိလိုက်ရမရှိ​ေလ​ေအာင် လိုက်ြကည့်​တယ်။ (မုန့်​ဆီ​ေကျာ်ကြဖင့်​ ဘယ်​ေနမှန်း​ မသိ​ေသး​ခဲ့​တာ အမှန်ပါ။) စပ်စုချင်စိတ် သက်သက်​ေတာ့​ မဟုတ်ဘူး​။ ​ေနာင်ကျရင် ဒါ​ေတွ ​ေမ့​မသွား​ေစရဘူး​ ဆိုတဲ့​ စိတ်ရှိတယ်။

 ခါး​သီး​တဲ့​ အ​ေတွ့​အြကံု​ေတွ​ေြကာင့်​ ​ေရှ့​က အနှစ် ၂၀ လံုး​လံုး​

“စာအုပ်ထဲမှာသင်တယ်။ မယ်သီတာ ခိုး​တာ ဘယ်သူလဲ။” 

ဆိုတဲ့​ အြဖစ်​ေတွဟာ လက်​ေတွ့​ဘဝမှာ ကိုယ့်​ဘာသာ ချင့်​ယံုရတယ် လို့​ ပထမဦး​ဆံုး​ ရင့်​ကျက်တဲ့​ အ​ေတွး​ေတွ ရလာတယ်။ သတင်း​မီဒီယာ​ေတွထဲမှာ ပါ​ေနသလို ​ေကျာင်း​သား​ေတွကို ​ေြမ​ေပါ်ကွန်ြမူနစ်​ေတွက အကွက်ကျကျ အသံုး​ချဖို့​ ​ေန​ေနသာသာ ကိုယ့်​နား​ထဲမှာ အညမညသ​ေဘာတရား​ဆိုတာ​ေတာင်မှ မြကား​ချင်​ေတာ့​ဘူး​။ နား​ခါး​ေနတယ်။

 ​ေတာ်လှန်​ေရး​ဆိုတိုင်း​ ကွန်ြမူနစ်ကမှ လုပ်တတ်တာကျ​ေနတာပဲ။ ကိုယ့်​စိတ်ထဲမှာ​ေတာ့​ ဗီယက်​ေကာင်း​ေတွလို လက်နက်ကိုင်​ေပျာက်ကျား​စံနစ်နဲ့​ ​ေတာ်လှန်မ​ေန​ေပမယ့်​ အ​ေတွး​အ​ေခါ်​ေဟာင်း​ေတွကို အကုန်​ေတာ်လှန်ပစ်လိုက်ြပီ။ လာမ​ေြပာနဲ့​။ မယံု​ေတာ့​ဘူး​။ ကိုယ့်​စိတ်ထဲမှာ သိထား​တဲ့​ ြမန််မာ့​ဆိုရှယ်လစ်လမ်း​စဉ်ဆိုတာြကီး​ လမ်း​မှား​ြကီး​။

မ​ေရာက်နိုင်​ေတာ့​ဘူး​။ ြပန်ထွက်ရမယ် လို့​ သိလာတဲ့​အချိန်မှာ တကယ့်​ထိပ်သီး​ လူြကီး​ပိုင်း​က​ေတာ့​ အဲ့​ဒါြကီး​ကို ဖက်တွယ်ြပီး​ ​ေလှခွက်ချည့်​ကျန် အလံမလှဲ ကာကွယ်​ေနြကတဲ့​အခါ သ​ေဘာ​ေပါက်လာတာက သူတို့​ဟာ ဝါဒကို ကာကွယ်​ေနြကတာ မဟုတ်ဘူး​။ လက်ထဲမှာ ရှိ​ေနတဲ့​ အာဏာကို ကာကွယ်​ေနြကတာ လို့​ နား​လည်သွား​တယ်။ ဦး​ေနဝင်း​ဟာ အတက်တင်ြကမ်း​ခဲ့​တာ မဟုတ်ဘူး​။ အထွက်မှာလည်း​ ြကမ်း​တယ်။

သူအား​ကိုး​တဲ့​ ​ေဒါက်တိုင်ြကီး​ သံုး​ခုထဲက ပါတီ နဲ့​ ​ေကာင်စီကို ခွာပလိုက်ြပီး​ အာမီကို မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်​ေတာ့​တယ်။ အာဏာဆိုတာ ​ေသနတ်​ေြပာင်း​ဝမှာ တည်တယ်ဆိုတဲ့​ ယူဆချက်ကို မှန််​ေအာင် သက်​ေသြပရဦး​မှာကိုး​။

 ဒီလိုနဲ့​ပဲ စ​ေကာတစ်ချပ်​ေြကာင့်​ ပုဂံြပည်ြကီး​ ပျက်တာ မပျက်တာ မ​ေသချာ​ေပမယ့်​လည်း​ အလံက​ေလး​တစ်ထည် ဝါး​လံုး​ထိပ်မှာ ချည်လိုက်ရာက ရန်ကုန်ြမို့​ြကီး​ေတာ့​ ပျက်ခဲ့​တယ်။ ​ေန့​စွဲက​ေတာ့​ ၈. ၈. ၁၉၈၈ ပါ။ ​ေနရာက​ေတာ့​ ဆူး​ေလမီး​ပွိုင့်​နား​၊​ ၃၅ လမ်း​ထိပ်၊​ ​ေရွှြကည်​ေအး​ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်​ေရှ့​ေပါ့​။

(ြပီး​ေသး​ဘူး​ေနာ်။ ခုမှ စမလို့​။)