“မပစ်ပါနဲ့​ ​ေမာင်ရင်ရယ်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကိုယ်က ရန်ကုန်သား​မို့​လို့​ အ​ေရး​အခင်း​အ​ေြကာင်း​ေရး​ရင် ရန်ကုန်ြမင်ကွင်း​ကျယ်​ေတွချည့်​ပဲ သရုပ်​ေဖာ်သလို ြဖစ်​ေန​ေပမယ့်​လည်း​ တကယ်တမ်း​ေတာ့​ တို့​အ​ေရး​သံ​ေတွဟာ ြမန်မာနိုင်ငံ တနံတလျား​လံုး​ ပျံ့​နှံ့​သွား​ခဲ့​တာပါ။

အညာကလူ​ေတွနဲ့​ စကား​စပ်မိရင် ရွာမှာ​ေတာင် တို့​အ​ေရး​ ြဖစ်ခဲ့​သတဲ့​။ ဒီလိုဆို လှည်း​ေန​ေလှ​ေအာင်း​ ြမင်း​ေဇာင်း​မကျန် လို့​ေတာင် ​ေြပာလို့​ရသပ။ သူတို့​အြဖစ်က ပို​ေတာင်ရယ်ရ​ေသး​။ လမ်း​ပန်း​ဆက်သွယ်​ေရး​ေတွ ြပတ်​ေတာက်ကုန်၊​ တီဗီကသတင်း​ေတွကလည်း​ မယံုရတဲ့​ေနာက် သူများ​ေအာ်လို့​သာ လိုက်​ေအာ်ချင်တာ ဘာ​ေတွ ​ေအာ်ရမှန်း​လည်း​ မသိဘူး​။ ြမစ်နား​ အ​ေနာက်ဘက်ကမ်း​က ​ေရနံ​ေချာင်း​ဘက်ကို

“​ေဟး​။ သည်​ေန့​ ငါတို့​ ဘာ​ေတွ ​ေအာ်ြကရမှာတုန်း​။”

 လို့​ လှမ်း​ေမး​၊​ ဟိုဘက် သည်က​ေန့​ေတာ့​ ဒါ​ေတွ ဒါ​ေတွ ​ေအာ်ြကရမှာ လို့​ သိ​ေတာ့​မှ ကိုယ့်​ချင်း​ကိုယ်ချင်း​ ဇာတ်ြပန်တိုက်။ တို့​အ​ေရး​ သံုး​ခါြပီး​ရင် ​ေအာင်ရမည် တစ်ခါ လို့​ ​ေသ​ေသချာချာ မှာထား​။ နို့​မို့​ လူြပက်​ေတွ သံချပ်ထိုး​သလို လူရယ်စရာြဖစ်​ေနမစိုး​လို့​။ ​ေတာမှာ သူများ​ေအာ်သလို လိုက်​ေအာ်တာမို့​ အထင်​ေတာ့​ မ​ေသး​နဲ့​ေနာ်။ ရွှံ့​ရုပ်​ေတာ့​ ရွှံ့​ရုပ်ပဲ။ ဒါ​ေပမယ့်​ ြကွက်​ေြကာက်တယ်။ ရွာကအဖိုး​ေလး​တစ်​ေယာက် တို့​အ​ေရး​ကအြပန် ​ေကာင်စီဥက္ကဋ္ဌ​ေမွး​ထား​တဲ့​ လူမိုက်​ေတွ ဓါး​နဲ့​လိုက်ခုတ်တာ။

ကံ​ေကာင်း​လို့​ မ​ေသတယ်။ လက်သန်း​ေလး​ ြပတ်ကျန်ခဲ့​တာ။ လူအုပ်ြကီး​နဲ့​တုန်း​က ဘာမှ မလုပ်ရဲ​ေပမယ့်​ လူစုခွဲြပီး​ ြပန်တဲ့​အချိန် ​ေစာင့်​ေစာင့်​ြပီး​ ခုတ်သတဲ့​။ ဥက္ကဋ္ဌအိမ်မှာဆို လက်နက်အြပည့်​အစံုနဲ့​ လူမိုက် ​ေလး​ငါး​ဆယ်​ေယာက် လံုြခံု​ေရး​ထား​သတဲ့​။ ဂျပန်​ေခတ်က သူြကီး​ေတွကျ​ေနတာပဲ။ ဒါ​ေြကာင့်​လည်း​ ​ေနာက်ပိုင်း​မှာ သူတို့​ကို စစ်တပ်က အကာအကွယ်မ​ေပး​နိုင်​ေတာ့​တဲ့​အခါ အိမ်ပါ ​ေြမလှန်ခံရြပီး​ လူလွတ်ထွက်​ေြပး​ြကရတယ်။

ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒီလူ​ေတွ ​ေခါင်း​ြဖတ်အသတ်ခံရတယ်လို့​ေတာ့​ မြကား​ဖူး​ပါဘူး​။ မိသား​စု၊​ အတွင်း​ပစ္စည်း​ အြပည့်​အစံုနဲ့​ ထွက်​ေြပး​ြပီး​တဲ့​ေနာက်မှ အိမ်အခွံကို ပစ္စည်း​မဲ့​ေဒါသနဲ့​ ​ေပါက်ကွဲရတာပါ။ သူတို့​ရဲ့​ အသက်အိုး​အိမ်စည်း​စိမ်အတွက်က ဟိုဘက်က အြပည့်​အဝကာကွယ်​ေပး​ထား​သား​ပဲ ဥစ္စာ။

 ကဲ လာ​ေချြပီဗျာ။ ပျိုတို့​ေမာင်လည်း​ မလွဲပါ​ေလသည်။ တပ်မ​ေတာ်ြကီး​ရဲ့​ အခန်း​ကဏ္ဍပါ။ ၈၈ အ​ေရး​အခင်း​မှာ ြပည်သူ့​တပ်မ​ေတာ်က ဘယ်ဘက်က​ေန ကာကွယ်ရပ်တည်​ေပး​သွား​သလဲ။ (ကွကိုယ် ​ေြဖြကည့်​ြက​ေနာ်။ ကျုပ်က ​ေမး​ရံုတင်​ေမး​တာ) ကာဖျူး​ရုပ်သွား​ြပီး​ကတည်း​က ရန်ကုန်က ရပ်ကွက်​ေတွမှာ​ေတာ့​ ကိုယ့်​လမ်း​ကိုယ် ကင်း​ေစာင့်​ြကရပါတယ်။ အစိုး​ရ ရံုး​အ​ေဆာက်အဦ​ေတွမှာ​ေတာ့​ စစ်တပ်က လံုြခံု​ေရး​ယူထား​တယ်။ အိမ်နား​က ကျန်း​မာ​ေရး​ရံုး​ြကီး​မှာဆို ​ေရတပ်က လာ​ေစာင့်​တယ်။ ဘယ်လိုသက်ဆိုင်သလဲ​ေတာ့​ မသိပါဘူး​။

စစ်တပ်က အာဏာသိမ်း​ြပီး​ေနာက်ပိုင်း​မှာ ကျန်း​မာ​ေရး​ဝန်ြကီး​လုပ်တာလည်း​ အဲဒီ​ေရတပ်က ဗိုလ်ချုပ်ပဲ။ (အဲဒီတုန်း​က ကျန်း​မာ​ေရး​ဝန်ြကီး​က ဘာလို့​ နှုတ်ထွက်သွား​သလဲဆိုတာ​ေတာ့​ ဟိုး​ေရှ့​ မှတ်စု​ေတွရဲ့​ ကွန်မန့်​ေတွထဲမှာ ဖတ်လိုက်မိတယ်) ကုန်သွယ်​ေရး​ရံုး​ြကီး​ေပါ်မှာလည်း​ လံုြခံု​ေရး​တပ်​ေတွ ရှိတယ်။ (​ေသချာမှတ်ထား​။ အဲဒါဇာတ်လိုက်) ဝန်ြကီး​များ​ရံုး​ထဲမှာ၊​ ြမို့​ေတာ်ခန်း​မထဲမှာ ဘယ်ကဘာတပ်​ေတွမှန်း​ေတာ့​ မသိဘူး​။ ရှိ​ေတာ့​ရှိတယ်။

ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေဆး​ရံုြကီး​တို့​၊​ စာသင်​ေကျာင်း​တို့​၊​ အများ​ြပည်သူ ဝင်ထွက်သွား​လာ​ေသာ​ေနရာ​ေတွမှာ ဘာတပ်မှ မရှိဘူး​။ ရပ်ကွက်ထဲကလူ​ေတွ ဘာြဖစ်လို့​ ကင်း​ေစာင့်​ြကရသလဲ။ သူခိုး​ပူလို့​လား​။ ​ေစာင့်​ဖူး​တဲ့​သူ​ေတွ အများ​ြကီး​။ နီး​စပ်ရာ ​ေမး​ြကည့်​။ တိုင်း​ြပည်ပျက်လို့​ ဗရုတ်ဗယက်သာြဖစ်​ေနတာ။ အိမ်ကထမီစုတ်​ေတာင် မ​ေပျာက်ဘူး​။ မိလိုက်ရင် မီး​ကွင်း​ပစ်မယ့်​သူ နဲ့​ အဆိပ်ခပ်မယ့်​သူ​ေတွချည့်​ပဲ။ အင်း​စိန်​ေထာင်ထဲက ဆိုး​ခိုး​ခါး​ေတွကို အကုန်ရံုခါလွှတ်လိုက်တယ်ဆိုတဲ့​ သတင်း​ကလည်း​ ြပန့်​ေန​ေတာ့​။ ဘယ်သူကမှ ည​ေရး​ညတာ ​ေပါ့​ေပါ့​ဆဆ မအိပ်ရဲဘူး​။

 နိုး​နိုး​ြကား​ြကား​အိပ်လို့​ မသမာသူ​ေတွလည်း​ မိြပီဆိုပါ​ေတာ့​။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒါ​ေတွက ရဲစခန်း​လည်း​ ပို့​လို့​မရြပန်ဘူး​။ တချို့​လူ​ေတွက စစ်ြကည့်​လိုက်​ေတာ့​ ​ေထာက်လှမ်း​ေရး​တပ်ကပါတဲ့​။ ဘာအဆင့်​ ညာအဆင့်​ပါဆိုတာ​ေတွ ြဖစ်​ေနြပန်​ေတာ့​ တရား​စီရင်​ေရး​ရဲ့​ အထက်က ြဖစ်​ေနတယ်။ ဒီလိုနဲ့​ အလယ်​ေခတ် တရား​စီရင်ထံုး​အတိုင်း​ ဘုန်း​ြကီး​ကို အမှူး​ထား​ြပီး​ စစ်​ေမး​စီရင်ရတယ်။ ဘုန်း​ြကီး​ေတွခမျာလည်း​ ကင်း​မှူး​၊​ ဆယ်အိမ်​ေခါင်း​ အလုပ်​ေတွကို ဘယ်သူမှ တာဝန်မ​ေပး​ရပဲ လုပ်​ေနရတယ်။

စံုစမ်း​ြကည့်​လိုက်လို့​ အစစ်အမှန်အ​ေထာက်အထား​ခိုင်လံု​ေနရင် ဘုန်း​ြကီး​ေတွကပဲ လူ​ေတွဆီက အသက်အလှူခံြပီး​ ဆံုး​မကတိခံ၊​ သစ္စာ​ေရ​ေသာက်ခိုင်း​ြပီး​ ြပန်လွှတ်​ေပး​တယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ဘာတစ်ခွန်း​မှ ​ေမး​လို့​ မရတဲ့​သူ​ေတွလည်း​ ရှိလာတယ်။ အရပ်သား​ဘက်က စစ်​ေဆး​ေမး​ြမန်း​တယ်ဆိုတာ ဘယ်သူကမှ နည်း​နာနိဿယ​ေတွ သိနား​လည်တာမဟုတ်။ လုပ်ဖူး​ကိုင်ဖူး​ အ​ေတွ့​အြကံုရှိတာလည်း​ မဟုတ်​ေတာ့​ ဟိုကဘူး​ဆိုရင် သူတို့​က ဖယံုြဖစ်​ေအာင် လှည့်​ပတ်ြပီး​ မ​ေမး​တတ်ဘူး​။ နှစ်ဘက်စလံုး​က ​ေဒါသနဲ့​စထား​တဲ့​ကိစ္စကလည်း​ ရှိြပန်၊​ လူစုလူ​ေဝး​နဲ့​ တို့​ေထာင်ပင့်​ဆွ​ေပး​မယ့်​သူ​ေတွကလည်း​ အဆင်သင့်​ဆို​ေတာ့​ ြမန်မာြပည်မှာ ​ေခါင်း​ြဖတ်တဲ့​ ဇာတ်လမ်း​ေတွ စလာတယ်။ ​

ေန့​စဉ်ထုတ် ခါ​ေတာ်မီဂျာနယ်​ေတွမှာ သူ့​ထက်ငါ အြပိုင်အဆိုင် ​ေခါင်း​ြဖတ်သတင်း​ေတွ တက်လာသလို ြမန်မာ့​ရုပ်ြမင်သံြကား​ကလည်း​ ဆင်ဆာမပါ လွတ်လပ်စွာ ြပ​ေနတယ်။ ဦး​ေစာ​ေမာင်ြကီး​ ပလပ်ကျွတ်သွား​တုန်း​က တီဗီမှာ သတင်း​အရှည်ြကီး​ကို အြဖတ်အ​ေတာက်မရှိ ြပထား​ြပီး​ လူတကာသိ​ေစသလို​ေပါ့​။ ဒါ​ေြကာင့်​ သူ့​ကိုလည်း​ လူတကာက ​ေဆး​ထိုး​ခံရြပီ ​ေြပာတာ။ နိုင်ငံတကာ မီဒီယာသတင်း​ေတွမှာဆို စကား​မ​ေပါက်မှာစိုး​လို့​ တို့​ဆီကလူ​ေတွကလည်း​ ​ေခါင်း​ြပတ်ြကီး​ ဦး​ဆံမုတ်ကဆွဲြပီး​ ဘဲဒီး​ဂွတ် ဘဲဒီး​ဂွတ် လို့​ေတာင် ဂုဏ်ယူစွာ ြကွား​ဝါ​ေလတယ်။ ​

ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ ြမန်မာကို ကမ္ဘာက သိတာ နှစ်နည်း​ပဲရှိတယ်။ လူ​ေတွကို လမ်း​မ​ေပါ် ​ေခါင်း​ြဖတ်တဲ့​နိုင်ငံကလား​ ဆိုတာရယ်။ ​ေအာင်ဆန်း​စုြကည်ရှိတဲ့​ နိုင်ငံကလား​ ဆိုတာရယ်။ အဲသလိုမှ ​ေဆွမျိုး​စပ်မြပနိုင်ရင် သူတို့​စိတ်ထဲ ဇင်ဘာ​ေဘွနား​ ပို့​ပစ်လိုက်တာ။ ြပည်တွင်း​ကပဲြဖစ်ြဖစ် ြပည်ပကပဲြဖစ်ြဖစ် အဲဒီရက်ရက်စက်စက် ​ေခါင်း​ြဖတ်တဲ့​ ြပကွက်​ေတွကို မြကည့်​ချင်ြမင်လျက်သား​နဲ့​ စိတ်မချမ်း​မသာ ြဖစ်ခဲ့​ြကရတယ်။

 ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ြမင်ဖူး​သလား​ ဆိုရင် ြမင်ဖူး​ပါတယ်။ က​ေလး​ေဆး​ရံုြကီး​က ​ေရစင်​ေပါ်ကို အဆိပ်တက်ခပ်တယ်ဆိုတဲ့​လူကို မင်း​မနိုင်တိုက်ခန်း​ေတွ​ေရှ့​ လမ်း​မ​ေပါ်မှာ ​ေခါင်း​ြဖတ်မီး​ရှို့​ေနတာ သွား​ြကည့်​ဖူး​တယ်။ သမ္မတရံုဂံုး​တံတား​ေအာက်က ရထား​လမ်း​ေပါ်မှာ၊​ လမ်း​ ၅၀ ဘက်နား​ေလး​မှာ။ မိန်း​မ​ေတွလည်း​ပါတယ်။ သိမ်ြဖူမှာတစ်​ေယာက်မိတာ​ေတာ့​ ​ေခါင်း​ြဖတ်ခံရတယ် မြကား​မိဘူး​။ ဘာြဖစ်လို့​ အဲလိုလုပ်ရတာလဲ။ သူတို့​ကို ဥပ​ေဒအတိုင်း​ အ​ေရး​ယူလို့​မရဘူး​လား​ ဆိုတဲ့​ ​ေမး​ခွန််း​က လူတိုင်း​ေမး​ြကပါတယ်။ လူတိုင်း​ကလည်း​ ​ေြဖပါလိမ့်​မယ်။

 “ြပန်လွှတ်​ေပး​ြပီး​ ​ေနာက်တစ်​ေနရာ ထပ်ခိုင်း​ဦး​မှာ​ေပါ့​။”

 လို့​။ ဆိုလိုတာက ြမန်မာ​ေတွဟာ ရက်စက်ြကမ်း​ြကုတ်လို့​ သူများ​အသက်ကို ရက်ရက်စက်စက် ​ေခါင်း​ြဖတ်သတ်တာ မဟုတ်ပဲ သံသယစိတ်နဲ့​ အ​ေြကာက်တရား​ြကီး​မား​လွန်း​လို့​ ​ေြခလွန်လက်လွန်ြဖစ်ကုန်တာပါ။ သူတို့​ကလည်း​သတ်​ေသး​။ သူတို့​ကပဲ ​ေြကာက်​ေန​ေသး​တယ် ဆို​ေတာ့​ ဟုတ်​ေသး​ပါဘူး​ေနာ့​။

 ဒါက​ေတာ့​ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ရပ်ကွက်ထဲမှာ မလံုမြခံု ကျီး​လန့်​စာစား​ ​ေနဖူး​စား​ဖူး​မှ သိမှာပါ။ မ​ေတွး​ဝံ့​စရာ ြပစ်မှုြကီး​ေတွ ကျူး​လွန်တာကို လက်ပူး​လက်ကျပ် သက်​ေသနဲ့​တကွ မိထား​တဲ့​သူ​ေတွမှာ လူအသိစိတ် လံုး​ဝမရှိတာ အင်မတန် အံ့​ဩဖို့​ေကာင်း​ပါတယ်။ အသား​ကို ဓါး​နဲ့​လှီး​ြပီး​ေမး​ေနလည်း​ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ နဲ့​ ရယ်​ေနနိုင်တာ ဘယ်​ေလာက် ​ေြခာက်ြခား​စရာ​ေကာင်း​လဲ။ သူတို့​မျက်နှာနဲ့​ သူတို့​မျက်နှာ​ေပး​ြကီး​က ​ေသွး​ရဲရဲသံရဲရဲ အ​ေလာင်း​ေကာင်​ေတွထက် ပိုြပီး​ ​ေြကာက်စရာ​ေကာင်း​ပါတယ်။

ဘရိန်း​ဝပ်ရှ် လုပ်ထား​တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုး​ကို ​ေြပာတာဆိုရင် ဘယ်သူကမှ မယံုပဲ​ေနမှာ မဟုတ်ဘူး​။ ရူး​ေနတာ​ေတာ့​ မဟုတ်ပါဘူး​။ ​ေဆး​ဝါး​တစ်ခုခုရဲ့​ အရှိန်နဲ့​ ​ေကာင်း​ေနတာပါ။ ရပ်ထဲရွာထဲ ညကင်း​ေစာင့်​တဲ့​သူ​ေတွမှာ အလံုး​စံုသိြမင်နိုင်တဲ့​ အချက်အလက် အ​ေထာက်အထား​ေတွ မရှိ​ေပမယ့်​ နား​နဲ့​မဆန့်​တဲ့​ ​ေကာလာဟလ​ေတွ​ေတာ့​ လျှံ​ေန​ေအာင် ရှိပါတယ်။ ဘိုး​ေတာ်ြကီး​ရဲ့​ လက်စွဲသမား​ေတာ်ြကီး​က ​ေထာက်လှမ်း​ေရး​တပ်အတွက် အထူး​စပါယ်ရှယ် မှာထား​ေပး​ေသာ ​ေပါရိသာဒ​ေဆး​ဆိုတာ အဲဒါပါတဲ့​။

 မခိုင်လံုတဲ့​ အ​ေထာက်အထား​ေတွကို ကိုး​ကား​ြပီး​ ​ေရး​ေနတာ ​ေရး​တဲ့​သူကိုယ်တိုင်က ဦး​ေနှာက်စံမမှီ ြကပ်မြပည့်​လို့​ အရူး​ချီး​ပန်း​စကား​ေတွ လို့​ ​ေြပာနိုင်ပါတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒီမခိုင်လံုတဲ့​အ​ေထာက်အထား​ေတွဟာ ​ေဒါသ နဲ့​ ​ေြကာက်စိတ် နှစ်မျိုး​စလံုး​ ြကီး​စိုး​ေနတဲ့​သူ​ေတွအတွက် ယံုြကည်စွာနဲ့​ ဆက်လက်​ေြကာက်ရွံ့​ဖို့​ ​ေကာင်း​ေကာင်း​ြကီး​ လံု​ေလာက်ပါတယ်။ ဒါ​ေြကာင့်​ ဒီလူ​ေတွကို စစ်တပ်က အ​ေကာက်ြကံြပီး​ ​ေဆး​ထိုး​လွှတ်လိုက်တယ် လို့​ လံုး​ဝ မစွပ်စွဲပါဘူး​။

သို့​ေသာ်ြငား​ အဲသလို တထစ်ချ ယံုြကည်သွား​ခဲ့​သူများ​ေြကာင့်​ ဇာတ်လမ်း​ကမသန်း​ ြဖစ်ကုန်ရတယ် လို့​ပဲ ​ေြပာချင်တာပါ။ ​ေသ​ေသချာချာ ​ေြပာနိုင်တာက ​ေခါင်း​ြဖတ်ခံရတဲ့​သူ​ေတွဟာ ဘယ်သူဘယ်ဝါ ဘယ်ရပ်ဘယ်ရွာက ​ေဆွမျိုး​သား​ချင်း​ဘယ်သူပါဆိုတာ လက်ညှိုး​ထိုး​ ြပစရာမရှိဘူး​။

ဘာတစ်ခုမှလည်း​ ​ေမး​လို့​မရဘူး​။ လမ်း​ေဘး​က အ​ေြခအ​ေနမဲ့​ေတွရဲ့​ အသွင်အြပင်ရှိပါတယ်။ သည်လူ​ေတွကို သတ်ြဖတ်တဲ့​အခါမှာလည်း​ ဟန့်​တား​ဆံုး​မတဲ့​သူ မရှိတာ အံ့​ဩဖို့​ ​ေကာင်း​ပါတယ်။

 သတင်း​ထဲမှာ​ေတာ့​ ဘယ်တုန်း​ကရိုက်ထား​ြပီး​ ဘယ်လိုပါသွား​မှန်း​ေတာင် မသိဘူး​။ အ​ေသး​စိတ် ရှုြမင်ရပါလိမ့်​မယ်။ ဇာတ်ညွှန်း​နဲ့​ ရိုက်သလား​ မှတ်ရတယ်။ သူတို့​အတွက် တရား​ဥပ​ေဒက ကာကွယ်မ​ေပး​နိုင်သလို ရပ်ကွက်ထဲက ကျီး​လန့်​စာစား​ အရပ်သား​များ​အတွက်လည်း​ လံုြခံုစိတ်ချရတဲ့​ တရား​ဥပ​ေဒ မရှိ​ေတာ့​ပါဘူး​။ ဘာလို့​ဆို​ေတာ့​ ဥပ​ေဒဘက်​ေတာ်သား​ေတွြဖစ်တဲ့​ ြပည်သူ့​ရဲ​ေတွကိုယ်တိုင်​ေတာင်မှ တချို့​ြမို့​နယ်​ေတွမှာ ထွက်​ေြပး​ြကရတယ်။ ​

ေြမာက်ဥက္ကလာ နဲ့​ သာ​ေကတမှာ ရဲစခန်း​ဝင်စီး​ြပီး​ လက်နက်​ေတွ ယူသွား​တဲ့​ အမှု​ေတွ ရှိလာတယ်။ ရဲအသား​ကို ကင်စား​ြပတဲ့​ ရဲကင်ဆိုတဲ့​အ​ေြကာင်း​ကလည်း​ ဂျာနယ်စာမျက်နှာ​ေပါ်မှာ အုတ်​ေအာ်​ေသာင်း​နင်း​ ြဖစ်လာတယ်။ စီတန်း​လှည့်​လည် ဆန္ဒြပတဲ့​အထဲမှာ ရဲတချို့​ပါလာတယ်။ (ယာဉ်ထိန်း​ရဲ​ေတွလို့​ ထင်ပါတယ်။) သူတို့​ကိုယ် သူတို့​ေတာင် အနိုင်နိုင်​ေစာင့်​ေရှာက်​ေနရတဲ့​ ရဲ​ေတွခမျာ ြပည်သူလူထုကို ဘယ်​ေစာင့်​ေရှာက်နိုင်ပါ့​မလဲ။

လုပ်ချင်ရာလုပ်ဆိုြပီး​ လွှတ်​ေပး​ထား​သလိုြဖစ်​ေနတဲ့​ လူစုလူ​ေဝး​ြကီး​ဟာ ရဲ၊​ လံုထိန်း​၊​ စစ်တပ်နဲ့​ ရင်ဆိုင်​ေတွ့​ရတဲ့​ေနရာ​ေတွမှာ ​ေသွး​တိုး​စမ်း​တာ​ေတွ ြကံုလာရပါတယ်။ ရံုး​ကား​ေတွ လံုြခံု​ေရး​မပါပဲ ြမို့​ထဲ​ေမာင်း​သွား​ရင် ခဲနဲ့​လှမ်း​ေပါက်ြက​ေရာ။ ဒရိုင်ဘာက ​ေြကာက်​ေြကာက်နဲ့​ ဆင်း​ေြပး​ရင် အဲဒီကား​ကိုတွန်း​လှဲ၊​ ဓါတ်ဆီ​ေတွ​ေလာင်း​ြပီး​ မီး​နဲ့​ ရှို့​ြကတယ်။

 ဗန္ဓုလပန်း​ြခံနား​ကိုလာတဲ့​ မာဇဒါဂျစ်တစ်စီး​ကို ခဲ​ေပါက်မီး​ရှို့​ဇာတ်လမ်း​ေြကာင့်​ လံုထိန်း​ကား​ေတွ ​ေရာက်လာြပီး​ ဆူး​ေလ​ေစတီပတ်ပတ်လည်မှာ ​ေသနတ်​ေတွနဲ့​ ​ေနရာယူထား​တယ်။ လံုထိန်း​ေတွအြပင်မှာ လူအုပ်ကတ​ေြဖး​ေြဖး​ အံုလာြပီး​ မြကား​တြကား​ လှမ်း​ဆဲရာက​ေန ခပ်လှမ်း​လှမ်း​က​ေန ​ေအာ်ဆဲလာတယ်။ မိန်း​မြကီး​တချို့​က ဆဲရံုနဲ့​အား​မရ​ေတာ့​ ထမီ​ေတွလှန်ြပြက၊​ ​ေယာကင်္ျား​ေတွကလည်း​ ​ေကာ့​ေကာ်ကန်ကား​ အမျိုး​မျိုး​လုပ်ြပီး​ဆဲြကတာကို လူ​ေတွက ဝိုင်း​လက်ခုပ်တီး​ေပး​ြကတယ်။ ​

ေနာက်ဆံုး​ေတာ့​ ပလီရှိတဲ့​ထိပ်ဘက်က​ေန ခဲနဲ့​လှမ်း​ေပါက်ြက​ေရာ။ စစ်သား​ေတွက အဲသည်အခါ ​ေသနတ်​ေတွကို ပလီဘက် လှမ်း​ချိန်လိုက်တယ်။ ဒီ​ေတာ့​ ြမို့​ေတာ်ခန်း​မဘက်က ခဲမိုး​ရွာြပီး​ လှမ်း​ဆဲြကြပန်တယ်။ ဆူး​ေလဘုရား​ပတ်ပတ်လည်က စစ်သား​ေတွကို ဟိုဘက်ကကပ်ဆဲ ခဲနဲ့​ေပါက် သည်ဘက်ကကပ်ဆဲ ခဲနဲ့​ေပါက်၊​ ​ေသနတ်နဲ့​ချိန်လိုက်ရင် ရှဲကနဲ ​ေနာက်ဆုတ်သွား​နဲ့​ ​ေတာ်​ေတာ် အရုပ်ဆိုး​တဲ့​အလုပ်ကို လူအုပ်အား​ကိုး​နဲ့​လုပ်​ေနြကတယ်။

 ​ေနာက်ဆံုး​ စစ်သား​ေတွဘက်က ပစ်​ေတာ့​မယ်လို့​ ဝမ်နင်​ေပး​ြပီး​ ​ေသနတ်နဲ့​ပစ်တဲ့​အသံြကား​ရတဲ့​အခါ လူအုပ်ြကီး​က ​ေလး​ဘက်​ေလး​တန် ြပိုဆင်း​သွား​တယ်။ အသံ​ေတာ့​ ြကား​လိုက်တယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ အဲဒီ​ေန့​က​ေတာ့​ တကယ်ပစ်တယ် လို့​ မထင်ပါဘူး​။ ဘယ်သူမှ ဒဏ်ရာရတာ မ​ေတွ့​လိုက်ဘူး​။ ​ေသနတ်သံလည်း​ြကား​ေရာ တချို့​က ​ေြပး​ရင်း​တန်း​လန်း​က ရုပ်ရှင်ထဲကလို မှတ်ြပီး​ ဝပ်ချလိုက်တယ်။

 ​ေနာက်မှာပါလာတဲ့​လူအုပ်ြကီး​က သူ့​တက်နင်း​ြပီး​ေြပး​ေရာ။ အဲလိုနဲ့​ပဲ ပွန်း​ြကပဲ့​ြက လဲြကကွဲြကတယ်။

ကိုယ်လည်း​ပဲ ထွက်​ေြပး​ရတာ​ေပါ့​။ ထိပါဘူး​။ ​ေရှ့​ကလူလည်း​ မထိဘူး​။ ​ေနာက်ကလူလည်း​ မထိဘူး​။ ​ေြပး​ရင်း​လွှား​ရင်း​ ပပဝင်း​ရံု (အခု ထ​ေရး​ဒါး​ေဟာ်တယ်) ​ေရှ့​ေရာက်​ေတာ့​ ​ေြပး​လာတဲ့​လူ​ေတွက ​ေမာ​ေမာနဲ့​ ဓါတ်တိုင်၊​ ဓါတ်မီး​၊​ မီး​ပွိုင့်​ေတွကို အား​ရပါး​ရ​ေကျွး​ေတာ့​တာပဲ။ ဗိုလ်ချုပ်လမ်း​အတိုင်း​လာတဲ့​အခါ ပန်း​ဆိုး​တန်း​ေရှ့​ ြပည်သူ့​ကုန်တိုက်​ေထာင့်​ေရာက်​ေတာ့​ ရံုး​ကား​ခဲ​ေပါက်၊​ ပက်လက်လှန်မီး​ရှို့​ ဇာတ်လမ်း​ ြပန်စတယ်။

 အဲသည်ရက်ပိုင်း​ေတွက ​ေသနတ်သံ​ေတွ​ေတာ့​ တဒိုင်း​ဒိုင်း​ြကား​ရတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ ​ေသနတ်ဒဏ်ရာနဲ့​လူ အရပ်ထဲမှာ မ​ေတွ့​ေသး​ဘူး​။ အဲသည်အချိန်က ​ေဆး​ရံုမှာ တာဝန်ကျတဲ့​ဝန်ထမ်း​ေတွက အိမ်မြပန်ြကရဘူး​။ ​ေဆး​ရံုတင် ချက်ြပုတ်စား​ေသာက်ြပီး​ ​ေနြကရတယ်။ သူတို့​ကို ​ေသချာ​ေမး​ြပီး​ြပီ။ အဲဒီရက်ပိုင်း​တုန်း​က ​ေသနတ်ဒဏ်ရာ လာ​ေတာ့​လာတယ်။ အများ​ြကီး​မဟုတ်​ေသး​ဘူး​။ ဂျင်ဂလိမှန်တာ​ေတွက ပိုများ​တယ်။ ဂျင်ဂလိမှာတပ်ထား​တဲ့​ ြကက်​ေတာင်​ေမွှး​အ​ေရာင်ကို ြမင်တာနဲ့​ ဘယ်ရပ်ကွက်ကလာတဲ့​လူနာလဲ တန်း​ေြပာနိုင်တယ်။

 ဒါ​ေပမယ့်​ ဆန္ဒြပတဲ့​သူ​ေတွဟာ သူတို့​ကို စနိုက်ပါနဲ့​ေချာင်း​ပစ်မယ်ဆိုတဲ့​သတင်း​ေတွ ြကိုရထား​တယ်။ ကံဆိုး​ချင်​ေတာ့​ ကုန်သည်လမ်း​ကချီတက်လာတဲ့​လူအုပ်ထဲကို ကုန်သွယ်​ေရး​ရံုး​ေပါ်က​ေန စနိုက်ပါနဲ့​ပစ်တယ် ဆိုြပီး​ တစ်ရံုး​လံုး​ပတ်မီး​ရှို့​မယ် ြဖစ်ြကတယ်။ အ​ေပါ်မှာ စစ်သား​ေတွ အများ​ြကီး​ ရှိသတဲ့​။ ​ေတာ်​ေတာ် ြကိုး​စား​ပန်း​စား​ ကယ်ထုတ်ရ​ေပမယ့်​ စစ်တပ်ကလက်နက်​ေတွ​ေတာ့​ သပိတ်ဆရာ​ေတွလက်ထဲ ပါသွား​တယ်။

ရံုး​ေပါ်မှာရှိရှိသမျှ စာရွက်စာတမ်း​ နိုင်ငံပိုင်ပစ္စည်း​တို့​ကို ​ေဒါသတြကီး​ ဖျက်ဆီး​မီး​ရှို့​ြကတယ်။ အဲဒီကစြပီး​ သူတို့​ေြပာတဲ့​ အဖျက်အ​ေမှာက်နဲ့​ မင်း​မဲ့​စရိုက်​ေတွ စစ်တပ်လံုြခံု​ေရး​ယူမထား​တဲ့​ ဌာနဆိုင်ရာရံုး​ေတွမှာ ဆက်ြဖစ်တယ်။

 ြမန်မာနိုင်ငံ​ေတာ် ဗဟိုဘဏ်က ပိုက်ဆံ​ေတွကို စစ်တပ်က အကုန်ထုတ်ယူသွား​တယ်လို့​ သတင်း​ထွက်ြပီး​ေနာက်မှာ​ေတာ့​ ကုန်သွယ်​ေရး​ ဂို​ေဒါင်​ေတွ တစ်ခုြပီး​တစ်ခု အ​ေဖာက်ခံရတယ်။ ပုဇွန်​ေတာင်က ဆန်ဂို​ေဒါင်​ေတွကို စစ်တပ်ကဆန်​ေတွလာထုတ်သွား​ြပီး​ေနာက် နိုင်သ​ေလာက် ကိုယ့်​ဘာကိုယ်သယ်ြကဆိုြပီး​ ဖွင့်​ေပး​လိုက်တဲ့​အခါ အဲသည်နား​ ​ေဒါပံု သာ​ေကတကလူ​ေတွက ဆန်အိပ်​ေတွ ဝင်သယ်ြကတယ်။

ဒါ​ေပမယ့်​ အဲသည်ဆန်အိပ်သယ်တဲ့​သူ​ေတွကို တီဗီ​ေစာင့်​ရိုက်ြပီး​တာနဲ့​ ​ေသနတ်နဲ့​ ပစ်​ေတာ့​သတဲ့​။ အခု​ေြပာသမျှသတင်း​ေတွကို ဘယ်ဟာမှ မှား​တယ် မှန်တယ်၊​ ဖင်ပိတ်ြပီး​ မြငင်း​ဘူး​ေနာ်။ ဒါ​ေပမယ့်​ မဟုတ်​ေသာ်ရှိဟုတ်​ေသာ်ရှိ ဒီသတင်း​ေတွ​ေြကာင့်​ တိုင်း​ြပည်ပျက်တဲ့​ဘူတာ​ေတာ့​ ဆိုက်ခဲ့​တယ်။ ​ေြပာချင်တာက မမှန်သတင်း​ ​ေကာလာဟလဆိုတာလည်း​ တိုင်း​ြပည်ပျက်ရံု​ေလာက်​ေတာ့​ အလုပ်ြဖစ်တယ်။ ယံုချင်ယံု မယံုချင်​ေန၊​ ယံုမယ့်​သူ​ေတွ အများ​ြကီး​။

 ဘာြဖစ်လို့​ အဲသလိုြဖစ်ရသလဲဆို​ေတာ့​ လူ​ေတွက ကိုယ့်​ဘက်ကပဲ ကိုယ်စဉ်း​စား​တယ်။ စစ်တပ်ဘက်က လှည့်​စဉ်း​စား​တဲ့​သူ မရှိဘူး​။ ရှိလည်း​ သစ္စာ​ေဖာက်ဆိုြပီး​ ြဖုတ်ထုတ်သတ် အလုပ်ခံရမှာ​ေြကာက်​ေတာ့​ မ​ေြပာရဲဘူး​။ ရက်စက်လှချည်လား​။ ယုတ်မာလှချည့်​လား​။ မိုက်ရိုင်း​လှချည့်​လား​။ ြပန်ကာလှန်ကာ​ေတွး​ြပီး​ စိမ်​ေြပန​ေြပ အမုန်း​ပွား​ေနတယ်။ သူတို့​အတွက် ထွက်​ေပါက်နဲ့​ အ​ေြဖကိုကျ ​ေတွ့​ေအာင် မရှာနိုင်ဘူး​။ သူတို့​ဘက်မှာ ​ေရွး​စရာရှိတယ် ထင်လို့​လား​။ သူတို့​က ြပည်သူလူထုကို အကာအကွယ်မ​ေပး​ပဲ အာဏာရှင်​ေတွဘက်က အသက်​ေပး​ကာကွယ်​ေနတယ်။ အဲဒါ ဟုတ်တယ်​ေလ။ သူတို့​အလုပ်ပဲဟာ။

တို့​တာဝန်အ​ေရး​ြကီး​သံုး​ပါး​ထဲမှာ အချုပ်အြခာအာဏာ တည်တံ့​ခိုင်ြမဲ​ေရး​ဟာ တပ်မ​ေတာ်ရဲ့​ အဓိက တာဝန်ပါ လို့​ ​ေရး​ထား​တာ မဟုတ်ဘူး​လား​။ ​ေလာ​ေလာဆယ်မှာ အာဏာဟာ အာဏာရှင်ြကီး​လက်ထဲက​ေန ြပည်သူလူထုလက်ထဲမှ မ​ေရာက်​ေသး​တာ။ သူတို့​ဘယ်လို အကာအကွယ်​ေပး​ရမလဲ။ အမတ်ဒိန်​ေတာင် သူ့​သခင်အ​ေလာင်း​ြကီး​ငုတ်တုတ်ရှိ​ေန​ေသး​ရင် တံခါး​တစ်ြခမ်း​ပဲ ဖွင့်​ေပး​ခဲ့​ေသး​တာပဲ မဟုတ်လား​။ အဲဒါ​ေြကာင့်​ သူတို့​ဘက်မှာ ရပ်တည်မှုအတွက် ​ေရွး​စရာ ဘက်မရှိဘူး​။ အမိန့်​ပဲ ရှိတယ်။

သူတို့​ကိုယ်တိုင် မျက်စိ​ေရှ့​မှာ လူ​ေတွကို ​ေသနတ်နဲ့​ပစ်လိုက်လည်း​ပဲ သူတို့​သိတာ အဲဒါ အမိန့်​နာခံတာ။ တိုင်း​ြပည်ြကီး​ကို ကာကွယ်တာပဲ သိမယ်။ ငရဲမင်း​ြကီး​ဆီ​ေရာက်ရမယ်ဆိုလည်း​ “အမိန့်​ေပး​တဲ့​သူကိုပဲ ​ေြကာ်ပါ အရှင်။ သူများ​တို့​က တာဝန်နဲ့​ ဝတ္တရား​အရပါ” လို့​ ဆင်​ေြခ​ေပး​မှာ။ အ​ေပါ်ကလူကျ​ေတာ့​လည်း​

“ပါး​စပ်က​ေလး​နဲ့​ ဒိုင်း​ေညာင့်​လုပ်ရံုနဲ့​ ဟိုဘက်က တကယ်​ေသသွား​တယ်ဆိုရင် ကျွန်​ေတာ်မျိုး​ကိုလည်း​ ဆီနဲ့​မ​ေြကာ်ပဲ ​ေလနဲ့​ပဲ​ေြကာ်ပါ ယမမင်း​ြကီး​”

 လို့​ အထွန့်​တက်ဦး​မှာပဲ။

 အိမ်ြကက်ချင်း​ အိုး​မည်း​သုတ်ထား​လို့​ပဲြဖစ်ြဖစ် အာဏာရှင်ြကီး​က လက်ကိုင်တုတ် လုပ်ထား​လို့​ပဲြဖစ်ြဖစ် ​ေလာ​ေလာဆယ်​ေတာ့​ ြမန်မာြပည်မှာ အစိုး​ရနဲ့​ ြပည်သူ ပဋိပက္ခြဖစ်ြကြပီ။ ဒီအ​ေရး​ေြကာင့်​ လူ​ေတွအများ​ြကီး​ေသကုန်တယ်။ ဘယ်နှစ်​ေယာက်​ေသနိုင်မလဲ။ လက်နက်ရှိနဲ့​ လက်နက်မဲ့​ြဖစ်တာပဲဟာ။ အထိနာတဲ့​ဘက်က ထွက်​ေြပး​လိမ့်​မယ်။ အကယ်၍ စစ်တပ်အချင်း​ချင်း​သာ ကွဲကုန်လို့​က​ေတာ့​ နှစ်ဘက်စလံုး​မှာ လက်နက်​ေတွနဲ့​မို့​ အခု​ေသတယ်ဆိုတာထက် အဆ​ေပါင်း​များ​စွာ ပို​ေသကုန်မှာ။

ဦး​နု​ေခတ်ကတည်း​က ​ေတာခိုသွား​တဲ့​ ဗကပ​ေတွ သည်က​ေန့​ထိ လက်နက်ြပန်အပ်ြပီး​ အလင်း​ဝင်လာတယ်မှ မရှိတာ။ လက်နက်ကိုင်​ေတွနဲ့​ ြငိမ်း​ချမ်း​ေရး​ရဖို့​ ဘယ်​ေလာက်ခက်သလဲဆိုတာ ဘဘဦး​စိန်​ေအာင်မင်း​ြကီး​ ​ေမး​ြကည့်​ပါလား​။ ဒါ​ေြကာင့်​ စစ်တပ်က အ​ေြကာက်ဆံုး​ဟာ သူတို့​တပ်​ေတွထဲက တချို့​က လူထုဘက်ပါသွား​ြပီး​ တပ်ကိုြပန်ပုန်ကန်မှာ ​ေသတာထက်​ေြကာက်​ေသး​။

တစ်နည်း​ပဲ ရှိတယ်။ စစ်တပ်ကို စည်း​ရံုး​ချင်သပဆို ကာချုပ်ြကီး​ကို သိမ်း​သွင်း​နိုင်မှ ရမယ်။ အခု​ေတာ့​ ကာချုပ်ြကီး​ကလည်း​ ဟိုဘက်မှာ ​ေသမ​ေလာက်​ေြကာက်​ေနရတယ်။ စဉ်း​စား​ြကည့်​ေတာ့​ သူတို့​မှာလည်း​ အာဏာသိမ်း​ဖို့​ကလွဲရင် ထွက်​ေပါက် မရှိသလိုြဖစ်​ေနတယ်။

 ​ေကျာင်း​သား​ေတွဘက်မှာ ရှိတဲ့​ အ​ေြခအ​ေန၊​ နိုင်ငံ​ေရး​ဘက်မှာ ရှိ​ေနတဲ့​ အ​ေနအထား​၊​ စစ်တပ်ရဲ့​ သ​ေဘာသဘာဝ၊​ ​ေနာက်ကွယ်က​ေန ပရိယာယ်အမျိုး​မျိုး​သံုး​ြပိး​ အာဏာသိမ်း​ြဖစ်​ေအာင် ကုလား​ဖန်ထိုး​ေနတာ​ေတွ အား​လံုး​ ​ေပါင်း​သွား​တဲ့​ အခါ စက်တင်ဘာ ၁၈ ရက်​ေန့​မှာ တပ်မ​ေတာ်က အာဏာသိမ်း​လိုက်တယ်။ ဦး​ေနဝင်း​ြကီး​ ြကိမ်း​ထား​တဲ့​ မိုး​ေပါ်​ေထာင်မပစ်ဘူး​ဆိုတာ အဲသည်အချိန်ကျမှ ဒုတ်ဒုတ်ထိ လာမှန်တာ။

ဗိုလ်ချုပ်လမ်း​ကထွက်သွား​တဲ့​ တို့​အ​ေရး​ေတွဟာ သိမ်ြဖူလမ်း​အတိုင်း​သွား​လို့​ ဗဟိုပံုနှိပ်တိုက်​ေရှ့​လည်း​ေရာက်​ေရာ ဝန်ြကီး​များ​ရံုး​ထဲက​ေန အား​ရပါး​ရ ဝိုင်း​ပစ်ြကလို့​ အတုန်း​အရုန်း​မှန်ကုန်တယ်။ အိမ်​ေရှ့​သယ်လာတဲ့​လူနာချည့်​ပဲကို ​ေလး​ငါး​ေယာက်​ေတွ့​ရတယ်။ အဲသည်​ေနာက်ပိုင်း​မှာ​ေတာ့​ ဝက်ဝက်ကိုကွဲ​ေရာ။ ​ေနရာအနှံ့​က ​ေစာင့်​ကာရယ် သူများ​ကိုပစ်ပါတယ်။ အလစ်က​ေလး​လည်း​ မ​ေပး​ပဲ ညတိုင်း​လာစိတယ်။ ြဖစ်သွား​ေလသတည်း​။

 ဂဂဇာတ်လမ်း​က တစ်ခန်း​ရပ်သွား​ေပမယ့်​ ဇာတ်​ေတာ့​ မသိမ်း​ေသး​ဘူး​။ လက်​ေတွ့​ဘဝဆိုတာ ရုပ်ရှင်ဝတ္ထုထဲကလို လိုချင်တဲ့​ေနရာြဖတ်ြပီး​ ဇာတ်သိမ်း​လို့​မရဘူး​။ အကျိုး​ေြကာင့်​ အ​ေြကာင်း​ြဖစ်၊​ အ​ေြကာင်း​ေြကာင့်​ အကျိုး​ဆက်တာ​ေတွ ရှိတယ်။ ဒါ​ေပမယ့်​လည်း​ တ​ေကျာ့​ြပန်ြပီး​ သံသရာ​ေတာ့​ မလည်​ေစချင်ဘူး​။ အင်မတန် မနှစ်ြမို့​စရာ၊​ ​ေအာ့​နှလံုး​နာစရာ ​ေအာ်ဂလီဆန်ချင်စရာ ​ေကာင်း​လို့​။

အဲဒီအချိန်က ကိုယ့်​ဆီမှာ ြဖစ်တဲ့​ဟာမျိုး​ အခုလည်း​ အာရပ်​ေနွဦး​ဆိုြပီး​ ြဖစ်​ေနတာ မရပ်​ေသး​ဘူး​။

ကျုပ်တို့​ဆီက ဂဂပံုတူပွား​ြကီး​ကို အီဂျစ် နဲ့​ အဂင်္လန် နိုင်ငံြခား​ကို ​ေမာင်သွား​လို့​လည်း​ မထား​ပါနဲ့​။

အဲဒီတုန်း​ကလို သပွတ်အူလိုက်​ေနတဲ့​ ြပဿနာ​ေပါင်း​ ​ေသာင်း​ေြခာက်​ေထာင်ကို အခု​ေရာပဲ ​ေနာက်​ေရာပဲ ဘယ်​ေတာ့​မှ မ​ေြဖရှင်း​ချင်​ေတာ့​ဘူး​။ တကယ်​ေတာ့​ လူ​ေတွက ​ေသသွား​တဲ့​သူ​ေတွကိုပဲ ြမင်တာ။ မ​ေသပဲကျန်ခဲ့​တဲ့​ အား​လံုး​ေသာ သန်း​ေြခာက်ဆယ်မှာလည်း​ ဖွံ့​ြဖိုး​တိုး​တက်မှု​ေတွ ရပ်ဆိုင်း​ြပီး​ ​ေနာက်ြပန်​ေရာက်သွား​တာကို ဘယ်သူမှ စကား​ထဲထည့်​မ​ေြပာြကဘူး​။

ဆင်း​ရဲမွဲ​ေတသွား​တာ၊​ ကျန်း​မာ​ေရး​ ပညာ​ေရး​အဆင့်​အတန်း​ေတွ နိမ့်​ကျသွား​တာဟာ ဘယ်သူဘယ်ဝါ တစ်ဦး​တစ်​ေယာက်​ေြကာင့်​ဆိုတာထက် သည်ြဖစ်စဉ်ြကီး​ေြကာင့်​လည်း​ အဓိက မပါဘူး​လား​။ ​

ေနာက်တစ်​ေခါက် ဒါမျိုး​ ထပ်ြဖစ်ရဲ​ေသး​သလား​။ သင်ခန်း​စာယူနိုင်​ေအာင်လို့​ ​ေချး​ေြခာက် ​ေရနှူး​ပါတယ်။
ဘယ်သူ့​ဘယ်သူကိုမှ ငမိုက်သား​ေသာနုထိုရ် နင့်​ချည့်​သာ​ေသ​ေစလို၍ အြပစ်ပံုချအံ့​ေသာ စိတ် မရှိပါ​ေြကာင်း​။

(၈၈ သုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ။)