“​မ​သာ​အိမ်”

တွင် ေဆာင်းပါးများေနရာ၌ ဆက်လက်ေရးသားခဲ့သည်။ 0

ကိ​သာ​ေဂါ​တ​မီ​ကို ​လူ​မ​ေသ​ဖူး​တဲ့​အိမ်​က ​မုန်​ညင်း​ဆီ​ယူ​ခိုင်း​တဲ့ ​ဇာတ်​ေတာ်​က​ေလး ​ြမန်​မာ​တိုင်း ​ြကား​ဖူး​ြက​ပါ​တယ်။ ​လူ​ဆို​တာ ​ေသ​မျိုး​မို့​လို့ ​ငယ်​ငယ်​ရွယ်​ရွယ် ​မ​မှတ်​မိ​ေသး​ခင် ​က​ေလး​ဘ၀​က ​ကိုယ်​ကိုယ်​တိုင်​ေသ​သွား​တာ ​မ​ဟုတ်​ရင် ​တစ်​ချိန်​မ​ဟုတ်​တစ်​ချိန်​ေတာ့ ​ကိုယ့်​အိမ်​က ​မိ​သား​စု​ဝင်​တစ်​ေယာက်​ေယာက် ​ေသ​ဆုံး​ခွဲ​ခွာ​သွား​တဲ့​အ​ြဖစ်​ကို ​ေတွ့​ရ​ြကုံ​ရ​ပါ​ဦး​မယ်။ ​

အဲ​သ​လို​အ​ခါ​မျိုး​မှာ ​ကိုယ်​ေန​ထိုင်​ရာ​အိမ်​ေဂ​ဟာ​ြကီး​ကို ​ဘယ်​လို​ပဲ ​ေပျာ်​ရွှင်​စ​ရာ ​သီ​ရိ​ေဂ​ဟာ၊ ​မ​ဂင်္လာ​ရိပ်​ြမုံ၊ ​ဇ​မ္ဗူ့​ကျက်​သ​ေရ ​နံ​မည်​ေတွ ​ေပး​ထား​ထား၊ ​အ​ရပ်​က​ေခါ်​ြက​မယ့် ​နံ​မည်​က ​တစ်​မျိုး​ပဲ ​ရှိ​တယ်။ ​မ​သာ​အိမ် ​တဲ့။ ​ကုန်း​ေဘာင်​မင်း​ဆက်​ရဲ့ ​ပိုင်​အိုး​နီး​ယား​ြကီး ​ဦး​ေအာင်​ေဇ​ယျ​ေတာင် ​ေရွှ​ေပ​လွှာ​ြကီး​နဲ့​အ​ြပည့် ​ကင်​ပွန်း​တပ်​ထား​တဲ့ ​ေရွှ​တွင်း​ေငွ​တွင်း ​ပ​ယင်း​ဒု​တ္ထာ ​ဘာ​ညာ​သာ​ရ​ကာ​တို့​ပိုင်​စိုး​ေတာ်​မူ​ေသာ ​အ​စ​ချီ​ဘွဲ့​မည်​ေတာ်​ြကီး​ကို​ပစ်​ြပီး ​မ​သာ​ေတာ် ​လို့ ​တို​တို​တုတ်​တုတ် ​နာမ်​စား​အ​သုံး​ခံ​ရ​တယ်​ေလ။ ​

မ​သာ​ဆို​တာ ​အ​ချင်း​ချင်း ​မ​ေကျ​မ​နပ်​ြဖစ်​ရင် ​ဆဲ​ေရး​တဲ့ ​အ​သုံး​အ​နှုန်း​တစ်​ခု​လည်း ​ြဖစ်​တယ်။ ​သူ့​ကို ​သုံး​ရ​မှာ ​အား​နာ​ေန​လို့ ​ေနာက်​တစ်​မျိုး ​နား​ခံ​သာ​မယ့် ​စ​ကား​လုံး​တစ်​လုံး ​ြပင်​ြကည့်​လည်း ​အ​ဓိ​ပၸါယ်​က​ေတာ့ ​ေြပာင်း​မ​သွား​ပါ​ဘူး။ ​အ​သု​ဘ​အိမ်​ဆို​တာ ​သု​ဘ - ​ကျက်​သ​ေရ၊ ​အ - ​ကင်း​မဲ့​ေသာ ​လို့ ​အ​နက်​ြပန်​တယ်။

 ​ရှင်း​ရှင်း​ေြပာ​ရ​ရင် ​ကျက်​သ​ေရ​မ​ရှိ​တဲ့​အိမ်​ြကီး​ေပါ့။ ​လူ​ဆို​တာ ​ေသ​မျိုး​လို့ ​လက်​ခံ​ေသာ်​လည်း​ပဲ ​ေသ​ြခင်း​တ​ရား​ကို ​ဘယ်​သူ​က​မှ ​ေကာင်း​ေသာ​အ​တိတ်၊ ​ေကာင်း​ေသာ​နိ​မိတ်၊ ​ေကာင်း​ေသာ​လ​က္ခ​ဏာ​အ​ြဖစ် ​မ​ြမင်​နိုင်​ြက​တာ ​သ​ဘာ၀​ကျ​ပါ​တယ်။ ​ဒါ​ေပ​မယ့် ​မ​လို​ချင်​လို့​လည်း ​မ​ရ​ဘူး။ ​တစ်​ချိန်​မ​ဟုတ်​တစ်​ချိန် ​အဲ​ဒါ​ြကီး​က ​ကိုယ့်​အိမ်​မှာ ​လာ​ကို​ြဖစ်​ရ​ဦး​မှာ။ ​အဲ​သ​လို​ြဖစ်​လိုက်​တဲ့​အ​ခါ​ကျ​ေတာ့​မှ ​ကိုယ်​တို့​ြမန်​မာ့​ဓ​ေလ့​ထုံး​တမ်း​နယ်​ပယ်​မှာ ​နာ​ေရး​နဲ့ ​ပတ်​သက်​ေသာ ​အ​ယူ​အ​ဆ​အ​ေတွး​အ​ေခါ် ​ေြမာက်​များ​စွာ​ကို ​မှတ်​သား​မ​ကုန် ​ကိုယ်​ေတွ့​ြကုံ​ြက​ရ​တယ်။

          ​ကိုယ်​ေတွ​ငယ်​ငယ်​က​ေတာ့ ​အ​ရပ်​ထဲ​မှာ ​နာ​ေရး​ြဖစ်​တဲ့​အိမ်​ဆို ​သိပ်​ေြကာက်​တာ​ပဲ။ ​အ​နား​က​ေတာင် ​ြဖတ်​မ​ေလျှာက်​ရဲ​ဘူး။ ​ခပ်​လှမ်း​လှမ်း​က ​ေရှာင်​သွား​တယ်။ ​ဘာ​ကို​ေြကာက်​တာ​လဲ​ဆို​ေတာ့ ​သ​ရဲ​ေြကာက်​တာ​ေလ။ ​အိမ်​နား​က ​အ​ေဒါ်​ြကီး​ေတွ​က ​ေြပာ​ြပ​တယ်။ ​လူ​ေသ​ရင် ​ခု​နှစ်​ရက်​အ​ထိ​ေတာ့ ​လိပ်​ြပာ​က​ေလး​က ​အိမ်​မှာ​ေန​ေသး​တယ်။ ​ခု​နှစ်​ရက်​ြပည့်​ေတာ့​မှ ​ရက်​လည်​ဆွမ်း​သွပ်​တ​ရား​နာ ​သာ​ဓု​ေခါ်​ြပီး ​သူ​သွား​ရ​မယ့် ​ေနာက်​ဘ၀​ကို ​ကူး​ရ​တာ။ ​အဲ့​သည်​ေနာက်​ဆုံး​ည​ဆို​ရင် ​လာ​နှုတ်​ဆက်​တတ်​တယ်။ ​ချိုး​ချိုး​ချွတ်​ချွတ် ​ဂ​ေလာင်​ဂ​လွမ် ​အ​သံ​ေတွ ​ေပး​တတ်​တယ်။ ​ထ​မ​ြကည့်​နဲ့။ ​အ​မျှ​အ​တမ်း​ေဝ​ေပး​လိုက်။

 ​အဲ​သည်​ခု​နှစ်​ရက်​ကို​ေတာင် ​အိမ်​ေစာင့်​နတ်​က ​ေပး​မ​ေန​မှာ​စိုး​တဲ့​အ​တွက် ​အိမ်​တွင်း​မင်း​မ​ဟာ​ဂီ​ရိ ​နတ်​အုန်း​သီး​ြကီး​ကို ​ခ​န​ေလာက်​ေတာ့ ​ခွင့်​ြပု​ပါ​ဦး​ဖျား​ဆို​ြပီး ​ြဖုတ်​ထား​ေပး​ရ​တယ်။ ​ရက်​လည်​ြပီး​မှ ​အ​သစ်​ြပန်​လဲ​ရ​သ​တဲ့။ ​အိမ်​တန်း​တန်း​မတ်​မတ် ​မ​ြပန်​ပဲ ​အ​လည်​လွန်​ေန​မှာ​စိုး​လို့​လည်း ​အ​သု​ဘ​ချ​တဲ့​ေန့​မှာ ​ရင်​ဘတ်​ေပါ်​တင်​ထား​တဲ့ ​ပန်း​က​ေလး​တစ်​ပွင့်​ကို ​လာ ​လိုက်​ခဲ့​ဆို ​လိပ်​ြပာ​ေခါ်​လာ​ရ​တယ်​တဲ့။ ​လိပ်​ြပာ​ေခါ်​လာ​တဲ့​လူ​က ​ဘယ်​မှ​မ​ဝင်​ပဲ ​အိမ်​ကို​တန်း​ြပန်​ရ​တယ်။ ​လမ်း​မှာ ​ဘယ်​သူ​နဲ့​မှ ​စ​ကား​မ​ေြပာ​ရ​ဘူး။ ​

သူ​များ​က​ေခါ်​လည်း ​မ​ထူး​ရ​ဘူး။ ​လှည့်​မ​ြကည့်​ရ​ဘူး။ ​လိပ်​ြပာ​က​ေလး​လွင့်​သွား​မှာ ​စိုး​လို့​တဲ့။ ​ေသ​တဲ့​သူ​က ​ဟို​ဘက်​မှာ ​ခ​ရီး​ဆက်​ရ​ဦး​မှာ ​လမ်း​မှာ​စား​ဖို့ ​စား​ြမိန်​စာ​ထုပ် (​ထ​မင်း​ထုပ်)​က​ေလး ​ကို ​အ​ေခါင်း​ေပါ်​တင်​ေပး​လိုက်​ရ​တယ်။ ​သူ​ြကိုက်​တတ်​ရင် ​ေဆး​လိပ်၊ ​ကွမ်း​ယာ၊ ​မီး​ြဖစ်​က​ေလး​ပါ ​ပါ​ေတာ့ ​ပို​ေကာင်း​တာ​ေပါ့။

 ​တ​မ​လွန်​ရွာ​ကို ​ကူး​ဖို့ ​ကူး​တို့​ခ​လမ်း​စား​ရိတ် ​ေငွ​တစ်​မတ်​ကို​ေတာ့ ​အ​ေလာင်း​ရဲ့ ​ပါး​စပ်​ထဲ​က ​ထည့်​ေပး​လိုက်​ရ​တယ်။ ​ဟို​ဘက်​မ​ေရာက်​ပဲ ​သည်​ဘက်​ြပန်​လာ​မှာ​စိုး​လို့​ထင်​တယ်။ ​ဘိ​နပ်​ေြပာင်း​ြပန်​စီး​ြပီး ​အ​ဝတ်​အ​စား​ကို​လည်း ​ေြပာင်း​ြပန်​ဝတ်​ေပး​လိုက်​ရ​တယ်။ ​သား​သ​မီး ​သံ​ေယာ​ဇဉ်​တွယ်​ေန​မှာ​စိုး​ရင် ​က​ေလး​ေတွ​ကိုယ်​တိုင်း​နဲ့ ​အပ်​ြခည်​ြကိုး​က​ေလး​ေတွ ​ထုံး​ြပီး ​ထည့်​ေပး​လိုက်​ရ​ေသး​တယ်။ ​ဒါ​ြပီး​ရင်​ေတာ့ ​စိတ်​ေအး​လက်​ေအး ​ကိုယ့်​လမ်း​ကိုယ် ​ေြဖာင့်​ေြဖာင့်​သွား​ပါ​ေတာ့။ ​သည်​မိ​သား​စု​နဲ့ ​သင်​နဲ့ ​ဘ၀​ချင်း​ြခား​သွား​ြပီ။ ​ေရ​စက်​ကုန်​လို့ ​အိုး​စား​လည်း​ကွဲ​သွား​ြပီ​ဆို​ြပီး ​အ​ေလာင်း​စင်​ေအာက်​မှာ​ထား​တဲ့ ​ေရ​အိုး​က​ေလး​ကို ​ခွပ်​က​နဲ​ြမည်​ေအာင် ​ခွဲ​ပစ်​ခဲ့​ရ​ေသး​တာ။ ​ယုံ​လို့​လည်း ​မ​ဟုတ်​ဘူး။ ​မ​ယုံ​လို့​လည်း ​မ​ဟုတ်​ဘူး။ ​ထုံး​တမ်း​စဉ်​လာ​အ​ရ ​အ​ရပ်​ထဲ​မှာ ​သည်​လို​ပဲ​လုပ်​ေန​ြက​တယ်​ဆို​ေတာ့ ​သူ​သူ​ကိုယ်​ကိုယ် ​အ​ြငင်း​မ​ပွား​ပဲ ​ရိုး​ရာ​နဲ့​အ​ညီ ​ေဆာင်​ရွက်​ေန​ြက​တာ ​သည်​က​ေန့​အ​ထိ​ပါ​ပဲ။

          ​တ​ကယ်​ေတာ့ ​အဲ​သည်​အ​ယူ​ဝါ​ဒ​ေတွ​က ​ဗု​ဒ္ဓ​ဘာ​သာ​မ​ေပါ်​မီ​က​တည်း​ကို​က ​ရှိ​နှင့်​ြပီး​ပုံ​ရ​ပါ​တယ်။ ​ဘာ​ြဖစ်​လို့​ဆို​ေတာ့ ​ဘု​ရား​ေဟာ​နဲ့ ​နည်း​နည်း​မှ ​မ​ကိုက်​ညီ​ပဲ ​ဖီ​လာ​ဆန့်​ကျင်​ေန​တာ​ကိုး။ ​ကိုယ်​တို့​ဘာ​သာ​မှာ ​ေနာင်​တ​မ​လွန်​ဘ၀​ဆို​တာ ​ယုံ​ြကည်​ေသာ်​လည်း​ပဲ ​ဝိ​ဉာဉ်​ေကာင်၊ ​လိပ်​ြပာ​ေကာင်​ဆို​တာ ​ရှိ​မှ ​မ​ရှိ​ပဲ​နဲ့။ ​သည်​ဘက်​ဘ၀​က ​ေသ​လွန်​ရင် ​သူ့​ရဲ့​ဘ၀​တ​ဏှာ​မီး​ေတာက်​က​ေလး​က ​ဟို​ဘက်​ဆီ​မီး​ခွက်​ကို ​လှမ်း​ကူး​လိုက်​သည့်​အ​လား ​အ​ြခား​မ​ရှိ၊ ​စု​ေတ​စိတ်​ကျ​ြပီး​တာ​နဲ့ ​ဇာ​တိ​စိတ်​က​ေလး ​ြဖစ်​သွား​သ​တဲ့။ ​ဒါ​ေပ​မယ့်​လည်း ​လူ​ေတွ​ေသ​တယ်​ဆို​တာ ​ဘယ်​ဘု​ရား​ရှင်​သာ​သ​နာ​မှ ​မ​ေပါ်​ထွန်း​မီ​က​တည်း​က ​ရှိ​နှင့်​တာ​ဆို​ေတာ့ ​ေသ​ြခင်း​တ​ရား​နဲ့ ​ပတ်​သက်​ြပီး ​သူ​တို့​စိတ်​ထဲ ​ယုံ​ြကည်​သ​လို၊ ​ေမျှာ်​လင့်​သ​လို၊ ​ေတွး​မိ​သ​လို ​လုပ်​ကိုင်​ေဆာင်​ရွက်​လာ​ခဲ့​ြက​တာ ​နှစ်​ေပါင်း​ြကာ​လာ​ေတာ့ ​ေရှး​ထုံး​ဓ​ေလ့​ေတွ ​ြဖစ်​ကုန်​နှင့်​တာ ​ေန​ပါ​လိမ့်​မယ်။ ​

ကိုယ်​တို့​ယုံ​ြကည်​ေန​တဲ့ ​တ​မ​လွန်​ြမစ်​ထဲ​က ​ေလှ​သ​မား​ြကီး​ကို ​ကူး​တို့​ခ​ေပး​ရ​တာ​ရယ်၊ ​ေမ့​ပင်​ြကီး​ေအာက်​ကို​ေရာက်​ေတာ့ ​သည်​ဘ၀​မှာ ​ြဖစ်​ပျက်​ပတ်​သက်​ခဲ့​သ​မျှ ​အ​ကုန်​ေမ့​သွား​ရ​တာ​ေတွ၊ (​အဲ​သည်​အ​ပင်​ေအာက် ​ဝင်​ခဲ့​ဖို့ ​ေမ့​တဲ့​သူ​ေတွ​က​ေတာ့ ​ေနာက်​ဘ၀ ​လူ​ဝင်​စား​ြဖစ်​လည်း ​အ​ရင်​ဘ၀​က ​အ​ေြကာင်း​အ​ရာ​ေတွ ​အ​ကုန်​ြပန်​ေြပာ​နိုင်​သ​တဲ့။ ​အ​တိ​အ​ကျ ​ေြပာ​နိုင်​တဲ့​သူ​လည်း ​ကိုယ်​တိုင်​ေတွ့​ဖူး​ပါ​တယ်)။

​တ​မ​လွန်​ရွာ​က ​တ​ရား​သူ​ြကီး​က

“​မင်း ​လူ့​ဘ၀​တုန်း​က ​ဘာ​ေတွ ​ကု​သိုလ်​ေကာင်း​မှု​လုပ်​ခဲ့​သ​တုန်း”

 ​လို့ ​ြပန်​စစ်​ေဆး​တယ်​ဆို​တာ​ေတွ​က ​တ​ရုတ်​ြပည်​က ​ေပါက်​ေဖာ်​ြကီး​ေတွ​လည်း ​မ​နီး​ယိုး​စွဲ ​ယုံ​ြကည်​ြက​သ​လို၊ ​ဂ​ရိ​နတ်​ဘု​ရား​ပုံ​ြပင်​ေတွ​ထဲ​က ​အ​ယူ​ဝါ​ဒ​ေတွ​နဲ့​လည်း ​ခပ်​ဆင်​ဆင်​တူ​ပါ​တယ်။ ​ဝူ​ခုန်း​ကား​ထဲ​မှာ ​ယ​မ​မင်း​ဆီ​က ​ေသ​စာ​ရင်း​စာ​အုပ်​ြကီး​ထဲ​မှာ ​သူ့​နံ​မယ်​သွား​ဖျက်​ထား​လို့ ​စွန်း​ဝူ​ခုန်း​ေလး ​အ​မ​တ​ြဖစ်​သွား​တာ၊ ​ေြမ​ေအာက်​က​မာ္ဘ​ကို ​ေဟး​ဒီးစ်​ြကီး​က ​ပိုင်​စိုး​ြပီး ​ေသ​လွန်​သူ​ေတွ​ကို ​အုပ်​ချုပ်​တာ​ေတွ​က ​သူ​တို့​လည်း ​ဒါ​မျိုး​ေတွ ​အ​တူ​တူ ​ယုံ​ြက​တယ်​လို့ ​ြပ​တာ​ပါ။ ​

ဖာ​ရို​ဘု​ရင်​မင်း​ြမတ်​ေတွ ​ပိ​ရ​မစ်​ြကီး​ေတွ ​ေဆာက်​သွား​တာ​ကို​ပဲ ​ြကည့်​ြကည့်၊ ​တ​ရုတ်​ြပည်​က ​ပ​ထ​မ​ေြမာက် ​ဧ​က​ရာဇ်​ြကီး ​မ​ဟာ​တံ​တိုင်း​ြကီး​နဲ့ ​သ​ခင်္ျိုင်း​ေတာ်​ြကီး​ေဆာက်​သွား​တာ​ကို​ပဲ ​ြကည့်​ြကည့်၊ ​ေသ​လွန်​ြပီး​သွား​တဲ့​ေနာက် ​တစ်​ေန့​ေသာ​အ​ခါ​မှာ ​ြပန်​လည်​ရှင်​သန်​ထ​ေြမာက်​လာ​လိမ့်​ဦး​မယ် ​လို့ ​ေမျှာ်​လင့်​တာ​လည်း​ပဲ ​ခ​ရစ်​ယာန်​ေတွ​ယုံ​ြကည်​တဲ့ ​ရှင်​သန်​ထ​ေြမာက်​ြခင်း​ေန့​တို့ ​နို​အာ​ရဲ့​ေလှ​ြကီး​တို့​နဲ့ ​မ​ဆန့်​ကျင်​ြပန်​ဘူး။

​ထား​ပါ​ေလ။ ​နာ​ေရး။ ​အ​သု​ဘ​နဲ့ ​ပတ်​သက်​လာ​ရင် ​ဘယ်​လို​ပဲ ​ဝိ​ညာဉ်​လိပ်​ြပာ ​မ​ယုံ​ပါ​ဘူး​ဆို​တဲ့ ​ဗု​ဒ္ဓ​ဘာ​သာ​ေတွ​ေတာင် ​ဘုန်း​ြကီး​ပျံ​လုပ်​တဲ့​အ​ခါ ​ေခါင်း​တ​လား၊ ​ေလာင်​တိုက်၊ ​ဒုံး​စင်​ေတွ​နဲ့ ​ဆ​ရာ​ေတာ်​ဘု​ရား​ြကီး ​နတ်​ြပည်​စံ​တဲ့​ဇာတ်​ကို ​ဧ​ယျာဉ်​ေတွ​ကျူး​လိုက်၊ ​မီး​ရှူး​ေတွ​လွှတ်​လိုက်​နဲ့ ​က​ေန​ြက​တာ​ပဲ ​မ​ဟုတ်​လား။ ​နိ​ဗ္ဗာန်​ေရာက်​သွား​လို့ ​တိတ်​တိတ်​ဆိတ်​ဆိတ် ​လွှတ်​လိုက်​သည် ​လို့​မှ ​မ​ရှိ​ပဲ​နဲ့။ ​ယုံ​တာ ​မ​ယုံ​တာ​က​ေတာ့ ​ကိုယ့်​သ​ေဘာ​ပါ​ေလ။ ​ဒါ​ေပ​မယ့် ​ေရှး​ေရှး​က​တည်း​က ​ြပု​ေန​ကျ ​ဓ​ေလ့​ထုံး​စံ​ေတွ​ကို​ေတာ့ ​အ​ြငင်း​အ​ခုန်​လုပ်​မ​ေန​ပဲ ​ဘာ​မှ​မှ ​အ​ပန်း​မ​ြကီး​တာ​ဆို​ြပီး ​လိုက်​ေလျာ​လိုက်​ြက​တာ ​အ​ကျင့်​ပါ​သွား​ြက​တာ​နဲ့​တူ​ပါ​တယ်။

          ​ကိုယ်​ကိုယ်​တိုင်​လည်း ​သည်​တစ်​သက်​မှာ ​နာ​ေရး​နှစ်​ခါ ​ြကုံ​ြပီး​ပါ​ြပီ။ ​အ​ေဖ​တုန်း​က​တစ်​ခါ၊ ​အ​ဖွား​တုန်း​က​တစ်​ခါ။

“​ဒါ​ေတွ​ကို ​ယုံ​တာ​လား။ ​မ​ယုံ​ဘူး​လား။”

 ​လို့​ေမး​ရင်

“​ယုံ​တယ်​လည်း ​မ​ဟုတ်​ဘူး။ ​မ​ယုံ​ဘူး​လည်း ​မ​ဟုတ်​ဘူး။ ​ဒါ​ေပ​မယ့် ​ထုံး​စံ​ရှိ​သ​မျှ​ေတာ့ ​ထုံး​စံ​အ​တိုင်း ​လိုက်​လုပ်​ေပး​မှာ ​ဘယ်​ဟာ​မှ ​မ​ကျန်​ေစ​ချင်​ဘူး”

 ​လို့ ​ေြပာ​ရ​မှာ​ပဲ။ ​က​ေလး​ဘ၀​က​တည်း​က ​အင်​မ​တန် ​သ​ရဲ​ေြကာက်​တတ်​တာ​ဟာ ​ကိုယ့်​အိမ်​မှာ ​နာ​ေရး​ြဖစ်​ြပီး ​ဖ​ေအ​တစ်​ေယာက်​လုံး​ဆုံး​တဲ့​အ​ခါ ​အ​ြမစ်​ြပတ်​ေအာင် ​ေပျာက်​သွား​တယ်။ ​

ကိုယ့်​ကို ​လာ​ေြခာက်​မှာ ​စိုး​လို့ ​မ​ဟုတ်​ဘူး။ ​လာ​မ​ေြခာက်​မှာ​စိုး​လို့ ​ေမျှာ်​မိ​တာ။ ​မ​ဆုံး​ခင်​ည​က ​သူ​ကိုယ့်​ကို ​အင်​မ​တန်​မှ ​စိတ်​မ​ချ​ေသာ​မျက်​လုံး​ြကီး​နဲ့ ​ြကည့်​တယ်။ ​သူ​ေရာ​ကိုယ်​ေရာ ​မ​ေန​ရ​ေတာ့​ဘူး​လို့ ​စိတ်​ထဲ​မှာ ​အ​လို​လို ​ခံ​စား​မိ​တယ်။ ​ဘာ​ေတွ​ေြပာ​ချင်​ေန​ခဲ့​လဲ။ ​ဘာ​ေတွ ​မှာ​ချင်​ေန​ခဲ့​လဲ။ ​လုံး၀ ​အ​စ​ေပျာက် ​ထွက်​ခွာ​သွား​မှာ​ထက်​စာ​ရင် ​တစ်​ပတ်​က​ေလး​ပဲ​ြဖစ်​ြဖစ်။ ​

ဝိ​ညာဉ်​အ​ြဖစ်​နဲ့​ပဲ​ြဖစ်​ြဖစ် ​သည်​အိမ်​ထဲ​မှာ ​အ​တူ​တူ ​ရှိ​ေန​ေစ​ချင်​ေသး​တယ်။ ​သူ​နှုတ်​ဆက်​လာ​မှာ​က​ေလး​ကို ​ြမင်​ချင်​ြကား​ချင်​ေန​ေသး​တယ်။ ​ထား​ပါ​ေတာ့​ေလ။ ​ကိုယ့်​အ​ေဖ​ဟာ ​ခု​နှစ်​ရက်​ပတ်​လုံး ​တ​ေစ္ဆ​ြကီး​အ​ြဖစ်​နဲ့ ​သည်​အိမ်​ထဲ​မှာ ​ရှိ​ေန​ေသး​တယ်​ဆို​ရင် ​အဲ​သည်​တ​ေစ္ဆ​ကို ​ကိုယ်​ေတွ့​ချင်​ေသး​တယ်။ ​တ​ေစ္ဆ​ဆို​တာ ​ဘ၀​ချင်း​ြခား​သွား​တာ​ပဲ ​ရှိ​တယ်။ ​ေြကာက်​စ​ရာ ​မ​ဟုတ်​ဘူး ​လို့ ​ပ​ထ​မ​ဦး​ဆုံး ​နား​လည်​လာ​ပါ​တယ်။

           ​ဒါ​ေပ​မယ့် ​ဘာ​အ​ရိပ်​အ​ေယာင်​မှ ​မ​ြမင်​ခဲ့​ရ​ပါ​ဘူး။ ​ဒါ​ဆို​လည်း ​မ​ယုံ​နဲ့​ေပါ့။ ​အ​ဓိ​ပၸါယ်​မှ ​မ​ရှိ​တာ ​လို့​လည်း ​မ​ေြပာ​နိုင်​ြပန်​ဘူး။ ​ေလာ​က​ြကီး​မှာ ​လူ​ေတွ​နား​မ​လည်​နိုင်​တဲ့ ​အ​ြခင်း​အ​ရာ​ေတွ ​တ​ကယ်​ရှိ​တာ ​အ​မှန်​ပါ။ ​တ​မ​လွန်​မှာ ​သူ​စား​ရ​သ​လား ​မ​စား​ရ​သ​လား​ေတာ့ ​ကိုယ်​ေသ​ချာ​မ​သိ​နိုင်​ပါ​ဘူး။ ​ဒါ​ေပ​မယ့် ​သူ့​အ​တွက် ​လိပ်​ြပာ​ေခါ်​လာ​တဲ့ ​ဓါတ်​ပုံ​ေရှ့​က ​နှင်း​ဆီ​ပွင့်​က​ေလး​နား​မှာ ​ထ​မင်း​ေတွ ​ဟင်း​ေတွ ​ြပင်​ထား​ြပီး​ရင် ​အ​သက်​ရှိ​စဉ်​က ​ထ​မင်း​စား​တုန်း ​ေဘး​က ​ယပ်​ခတ်​ေပး​ရ​သ​လို ​စိတ်​ထဲ​ခံ​စား​ရ​ပါ​တယ်။ ​

အ​ဖိုး​ဆုံး​တုန်း​က ​အ​ဖွား​က ​သူ​အင်​မ​တန်​ြကိုက်​တတ်​တဲ့ ​စီး​က​ရက်​က​ေလး​ေတွ​ကို ​သံ​ဗူး​လိုက် ​အ​ေခါင်း​ထဲ​ထည့်​ေပး​လိုက်​တယ် ​လို့ ​ေြပာ​တာ​ြကား​ဖူး​တယ်။ ​ဟို​က ​ေသာက်​ရ​မ​ေသာက်​ရ ​မ​သိ​ေပ​မယ့် ​အ​ဖွား​ြကည့်​ရ​တာ ​လူ​ချင်း​ေတွ့​ြပီး ​ေဆး​လိပ်​ဗူး​ကမ်း​ေပး​လိုက်​ရ​သ​လို ​ေကျ​နပ်​ေန​ပုံ​ရ​တယ်။ ​ေနာက်​ဆုံး​ေတာ့ ​သည်​အ​ေသး​အ​ဖွဲ​က​ေလး​ေတွ​ဟာ ​ယုံ​ြကည်​ချက်​ဆို​တာ​ထက်​စာ​ရင် ​အ​လွမ်း​ေြပ​လို့ ​ေြပာ​ရ​ရင် ​ပို​မှန်​ပါ​လိမ့်​မယ်။ ​ရက်​မ​လည်​ခင် ​သည်​တစ်​ပတ်​က​ေလး​ပဲ ​လုပ်​ခွင့်​ရှိ​တာ။ ​မ​လုပ်​လိုက်​ရ​မှာ​စိုး​လို့ ​လုပ်​ကို​လုပ်​တယ်။

             ​အ​ဖွား​ဆုံး​တဲ့​အ​ခါ ​သူ​က​အိမ်​မှာ ​ဘယ်​သူ့​မှ ​လာ​မ​နှုတ်​ဆက်​ပါ​ဘူး။ ​ဒါ​ေပ​မယ့် ​ကိုယ်​တို့​ေန့​တိုင်း ​ဆွမ်း​ချိုင့်​ပို့​ေန​ကျ ​ဘုန်း​ြကီး​ေကျာင်း​ကို​ေတာ့ ​သွား​တယ်။ ​ဘု​ရား​တက်​ကန်​ေတာ့​တယ်။ ​အဲ​သည်​ေကျာင်း​အို​ြကီး​က ​သူ​အ​မိုး​မိုး​ထား​တာ။ ​ေကျာင်း​တိုင်​မှာ ​သူ့​ဓါတ်​ပုံ​ချိတ်​ထား​တာ​ရှိ​တယ်။ ​သူ​နဲ့​အ​တူ ​က​ေလး​မ​ေလး​နှစ်​ေယာက် ​အ​ေဖာ်​ပါ​သ​တဲ့။ ​ဘု​ရား​ကန်​ေတာ့။ ​ဓါတ်​ပုံ​ေရှ့​မှာ ​ရပ်​ြပီး ​စ​ကား​ေြပာ၊ ​ေကျာင်း​တစ်​ပတ်​ပတ်​ြကည့်​ြပီး ​ြပန်​ဆင်း​သွား​သ​တဲ့။ ​ဆ​ရာ​ေတာ်​ြကီး​က ​ေမး​တာ ​ြပန်​မ​ေြပာ​ဘူး​တဲ့။ ​ကို​ရင်​ေလး​က​ေတာ့ ​ေကျာင်း​ေပါ်​က​ဆင်း​ေြပး​သွား​တယ်။ ​ေသ​ြပီး​တဲ့​သူ​ကို ​အဲ​သ​လို​မျိုး ​မျက်​စိ​နဲ့​တပ်​အပ်​ြမင်​ရ​တာ ​တ​ကယ်​ရှိ​လို့​လား။ ​ြကုံ​ဖူး​လို့​လား ​လို့ ​ေမး​ရင် ​ရှိ​တယ်။ ​ကိုယ့်​ကိုယ်​ကိုယ် ​အိပ်​ေန​တာ​လား၊ ​နိုး​ေန​တာ​လား ​မ​ကွဲ​ြပား​တဲ့​အ​ချိန်​မှာ ​ရိပ်​က​နဲ​အ​နား​ေရာက်​လာ​တာ ​ဘယ်​သူ​ဘယ်​ဝါ​မှန်း ​သဲ​သဲ​ကွဲ​ကွဲ​သိ​လိုက်​ြပီး​တဲ့ ​ေနာက်​တစ်​ေန့​ကျ​မှ

 “​မ​ရှိ​ေတာ့​ဘူး ​ဆုံး​ြပီ”

 ​လို့ ​သ​တင်း​ြကား​တဲ့​အ​ခါ ​မ​အံ့​ဩ​ေတာ့​ဘူး။ ​တစ်​ေယာက်​ေယာက်​ကို ​ဝင်​ပူး​ြပီး​ေြပာ​တာ​မျိုး​ေတာ့ ​သုံး​ေလး​ခါ ​ြမင်​ဖူး​တယ်။

“​ယုံ​တယ်”

 ​လို့ ​မ​ေြပာ​နိုင်​ေပ​မယ့်

“​မ​ယုံ​ဘူး” 

​လို့​လည်း ​မ​ေြပာ​နိုင်​ဘူး။ ​ဟို​မှာ ​ေသ​ြပီ​ဆို​တာ ​အ​ခု ​သူ​ကိုယ်​တိုင်​လာ​ေြပာ​ေတာ့​မှ ​သိ​ရ​တာ။ ​အ​ေလာင်း​ရှာ​မ​ရ​ေသး​ရင် ​သူ​ေြပာ​တဲ့​ေန​ရာ​မှာ ​ကန်​ေတာ့​ပွဲ​ေပး​ြပီး ​ရှာ​မှ​ေတွ့​တာ။ ​မျက်​စိ၊ ​နား၊ ​နှာ၊ ​လျှာ။ ​ကိုယ်၊ ​စိတ် ​လို့​ေခါ်​တဲ့ ​အာ​ရုံ​ဒွာ​ရ​ေတွ​ထဲ​မှာ ​စိတ်​အာ​ရုံ​ဆို​တာ​ြကီး​က ​ဆန်း​ကျယ်​တယ်။ ​ဘာ​မှန်း​မ​သိ​ပဲ ​အ​လို​လို ​ခံ​စား​မိ​ေန​တဲ့​အ​ခါ​ေတွ ​ရှိ​တယ်။ ​ကိုယ်​နား​မ​လည်​နိုင်​တဲ့ ​ကိ​စ္စ​ေတွ​မှာ ​ယုံ​တယ်​ဆို​ရင်​လည်း ​အ​ယူ​သည်း​လွန်း​ရာ​ကျ​တယ်။ ​မ​ယုံ​ဘူး​ဆို​ရင်​လည်း ​တ​ယူ​သန်​ရာ​ကျ​တယ်။ ​ယုံ​ြခင်း​နဲ့ ​မ​ယုံ​ြခင်း​ရဲ့​ြကား​မှာ ​ထုံး​စံ​မ​ပျက်​ဆို​တာ​ေလး​ကို ​စွဲ​ြပီး ​ြကား​ထဲ​က​ေန​တယ်။

 “Life of Pi”

 ​ရုပ်​ရှင်​ကား​က​ေလး​ကို ​ြကည့်​မိ​ေတာ့ ​ကိုယ်​နဲ့​သ​ေဘာ​ချင်း ​ထပ်​တာ​က​ေလး​ကို​ေတွ့​ေတာ့ ​အ​သည်း​ထဲ​စွဲ​သွား​တယ်။ ​ပင်​လယ်​ထဲ​မှာ ​ရက်​ေပါင်း ၂၀၀ ​ေကျာ် ​ေလှ​တစ်​စင်း​ေပါ်​မှာ ​ကျား​တစ်​ေကာင်​နဲ့​အ​တူ ​အ​သက်​ရှင်​ေန​ခဲ့​တယ်​ဆို​တဲ့ ​ြဖစ်​ရပ်​ကို​က ​ယုံ​ချင်​စ​ရာ ​မ​ေကာင်း​ဘူး။ ​သူ​ေြပာ​ြပ​တဲ့​အ​ထဲ​မှာ ​ြမင်း​ကျား​ြကီး​တစ်​ေကာင်၊ ​ေခွး​အ​တစ်​ေကာင်၊ ​အူ​ရန်​အူ​တန်​ြကီး​တစ်​ေကာင်​က​လည်း ​ပါ​ေသး​တယ်။ ​ေြကာင်​က​တိုး​ေတွ​နဲ့ ​ြပည့်​ေန​တဲ့ ​အ​သား​စား​ကျွန်း​ေမျာ​ြကီး​တစ်​ခု​က​လည်း ​နား​ရှိ​လို့​သာ ​ြကား​ရ။ ​စိတ်​ဝင်​စား​စ​ရာ​ေတာ့​ေကာင်း​ပါ​တယ်။ ​နား​ေထာင်​လို့​လည်း​ေကာင်း​တယ်။ ​

ဒါ​ေပ​မယ့် ​ဘာ​သာ​ေလး​မျိုး ​ကိုး​ကွယ်​တဲ့ ​ကု​လား​ေပါက်​စ​က​ေလး ​ေြပာ​သ​မျှ​စ​ကား​ေတွ​ကို ​တ​ရား​ဝင်​စာ​နဲ့​ေပ​နဲ့ ​မှတ်​တမ်း​စစ်​ချက်​ယူ​ရ​ေတာ့​မယ်​ဆို​တဲ့ ​ဂျ​ပန်​စုံ​စမ်း​ေရး​အ​ရာ​ရှိ​ြကီး​ေတွ​အ​တွက်​ေတာ့ ​ယု​တ္တိ​ေဗ​ဒ​နဲ့ ​သိပ်​လွတ်​သွား​ရင် ​သူ​တို့​ပါ ​အ​ရူး​ြဖစ်​ဖို့ ​ရှိ​တယ်။ ​သည်​အ​ခါ​မှာ ​ပီ​က​ေြပာ​တာ​က

“​ခင်​ဗျား​တို့​က ​ငှက်​ေပျာ​သီး​ေတွ ​ေရ​ေပါ်​ေပါ်​တယ် ​လို့ ​ေြပာ​တာ​လည်း ​မ​ယုံ​ဘူး။ ​ကျား ​နဲ့​လူ ​တစ်​ေလှ​တည်း​စီး​ခဲ့​ြက​တာ​ကို​လည်း ​မ​ယုံ​ဘူး။ ​အ​ရာ​ရာ ​ယု​တ္တိ​ရှိ​မှ​ပဲ ​ယုံ​ချင်​တယ်​ဆို​ရင် ​ဘု​ရား​သ​ခင်​ကို ​ခင်​ဗျား​တို့ ​ဘယ်​လို​ယုံ​ြကည်​ြက​မ​တုန်း။ ​သူ့​ရဲ့ ​တန်​ခိူး​ဗျာ​ဋိ​ဟာ​ေတွ​ကို​ေရာ ​ဘယ်​လို​ယုံ​ြကည်​ြက​မ​တုန်း။ ​ထူး​ေထွ​သည့်​အံ့​ရာ​ေသာ်​ဆို​တဲ့ Miracles ​ေတွ​ကို ​ဘယ်​လို ​ယုံ​ြကည်​ြက​မ​တုန်း။”

 ​တဲ့။ ​ေနာက်​ဆုံး​ေတာ့ ​ပီ​လည်း ​အ​များ​လက်​ခံ​နိုင်​ဖွယ် ​ယု​တ္တိ​ရှိ​ရှိ​ဇာတ်​လမ်း​တစ်​မျိုး​ကို ​ရိုး​ရိုး​စင်း​စင်း​ြပန်​ေြပာ​ြပ​တယ်။ ​ဘာ​တစ်​ခု​မှ ​အ​ဆန်း​တ​ြကယ်​မ​ပါ​ဘူး။ ​စိတ်​ဝင်​စား​စ​ရာ​လည်း ​မ​ေကာင်း​ဘူး။ ​ဘယ်​ဟာ​က ​တ​ကယ့်​အ​ြဖစ်​အ​ပျက်​မှန်​ဆို​တာ​ေတာ့ ​ပီ​တစ်​ေယာက်​ပဲ ​သိ​မယ်။ ​နား​ေထာင်​တဲ့​သူ​က​ေတာ့ ​ကိုယ်​နှစ်​သက်​ရာ​ကို ​အ​မှန်​ယူ​နိုင်​တယ်။ ​သူ​ေြပာ​သ​လို​ပါ​ပဲ။ ​ယု​တ္တိ​ကို​သိပ်​ဦး​စား​ေပး​လွန်း​သွား​ရင် ​ဘု​ရား​သ​ခင်​ရဲ့ ​တန်​ခိုး​ဗျာ​ဋိ​ဟာ​ေတွ​ကို ​သံ​သ​ယ​ဝင်​လာ​ဦး​မယ်။ ​အ​ြကွင်း​မဲ့ ​ယုံ​ြကည်​လွန်း​ြပန်​ေတာ့​လည်း ​အ​ယူ​သည်း​ရာ​ကျ​ဦး​မယ်။ ​အ​စွန်း​လွတ်​ရုံ​က​ေလး ​မ​ယုံ့​တ​ယုံ​ေန​တာ​ပဲ ​ေကာင်း​ပါ​တယ်။

              ​ယုံ​တာ​မ​ယုံ​တာ ​အ​ပ​ထား။ ​အ​သု​ဘ​အိမ်၊ ​မ​သာ​အိမ်​နဲ့ ​ပတ်​သက်​လာ​ရင် ​တတ်​နိုင်​သ​ေလာက် ​ဝိုင်း​ြက​ဝန်း​ြက​တဲ့ ​ချစ်​စ​ရာ​ြမန်​မာ့​ဓ​ေလ့​ေလး​အ​ေြကာင်း​ကို​လည်း ​ေြပာ​ြပ​ချင်​ပါ​ေသး​တယ်။

“​အ​ရပ်​ေကာင်း​မှ ​အ​ေလာင်း​လှ​တယ်” 

​တဲ့။ ​ကိုယ့်​ရပ်​ကိုယ့်​ရွာ​ထဲ ​နာ​ေရး​ေပါ်​ြပီ​ဆို ​ဘယ်​သူ​က​မှ ​ပစ်​မ​ထား​ဘူး။ ​က​န​ဖျင်း​ထိုး၊ ​ကု​လား​ထိုင်​သယ်၊ ​ေရ​ေနွး​တည်၊ ​ေဆး​လိပ် ​ကွာ​ေစ့​ချ၊ ​အ​ေလာင်း​ေြမ​ကျ​သည်​က​ေန ​ရက်​လည်​ဆွမ်း​သွပ်​ြပီး​တဲ့​အ​ထိ ​ကိုယ်​ထိ​လက်​ေရာက် ​တ​နိုင်​တ​ပိုင် ​လာ​မ​ကူ​ရ​ရင် ၀​တ္တ​ရား​ပျက်​ကွက်​တယ်​လို့ ​ယူ​ဆ​ြက​တယ်။ ​အ​သု​ဘ​ပို့​တဲ့​အ​လုပ်​ကို​လည်း

“​မ​သာ​တစ်​ေခါက် ​ေကျာင်း​ဆယ်​ေခါက်” 

​လို့ ​တင်​စား​ြက​တယ်။ ​မ​ရှိ​ဆင်း​ရဲ​တဲ့​သူ​ေတွ​အိမ်​ဆို​ရင်၊ ​ေတာ​ဘက်​နယ်​ဘက်​ေတွ​မှာ​ဆို​ရင် ​အ​သု​ဘ​ကူ​ေငွ​ထည့်​ြက​တဲ့ ​ဓ​ေလ့​လည်း ​ရှိ​တယ်။

“​ဝန်​က​ေတာ်​ေသ​ေတာ့ ​တစ်​ကျပ်၊ ​ဝန်​ေသ​ေတာ့ ​တစ်​မတ်”

 ​ဆို​တဲ့ ​စ​ကား​ပုံ​ကို​ြကည့်​ရင် ​ေရှး​တုန်း​က ​ဝန်​မင်း​အ​မတ်​မင်း​များ​ေတာင် ​ကူ​ေငွ​လက်​ခံ​ြက​ပုံ​ရ​တယ်။

              ​မ​သာ​အိမ်​ဆို​တာ​မျိုး​က ​ရက်​မ​လည်​မ​ချင်း ​တံ​ခါး​မ​ရှိ ​ဓါး​မ​ရှိ ​ဖွင့်​ထား​ရ​တာ​ဆို​ေတာ့ ​အ​ရပ်​ထဲ​က ​လူ​ငယ်​လူ​ရွယ်​များ​က ​ည​ေရး​ည​တာ ​ေစာင့်​အိပ်​ေပး​ြက​ရ​တယ်။ ​ကိုယ်​ကိုယ်​တိုင်​လည်း ​မိတ်​ရင်း​ေဆွ​ရင်း​အိမ်​က ​နာ​ေရး​ရှိ​ရင် ​သွား​သွား​ေစာင့်​အိပ်​ေပး​ဖူး​တယ်။ ​အိမ်​က ​အ​ဖွား​များ​အ​ေမ​များ​က​လည်း ​သူ​များ​အိမ် ​ည​အိပ်​ည​ေန​လွှတ်​ေလ့​မ​ရှိ​ေပ​မယ့် ​နာ​ေရး​ကျ​ေတာ့ ၀​တ္တ​ရား​ပျက်​မှာ​စိုး​လို့ ​ြကည်​ြကည်​ြဖူ​ြဖူ ​လွှတ်​တယ်။ ​တ​ချို့​အိမ်​ေတွ​က ​က​ေလး​ေတွ​အ​ပျင်း​ေြပ ​ဖဲ​က​စား​ြက​တာ ​ခွင့်​ြပု​တယ်။ ​ဘာ​မှ​မ​ေြပာ​ဘူး။ ​ကိုယ်​က​စိတ်​ပါ​လို့ ​ရိုက်​ချင်​လည်း ​ဝင်​ရိုက်၊ ​မ​ရိုက်​လည်း ​သူ​များ​ဖဲ​ရိုက်​တဲ့​ေဘး​က​ေန ​ဝင်​ပါ။ ​ေဘး​ထိုး၊ ​အိမ်​ရှင်​တည်​တဲ့ ​အ​စား​အ​ေသာက်​ေတွ​စား၊ ​ေရာက်​တတ်​ရာ​ရာ ​ေလ​ေတွ​ပန်း​လို့​လည်း ​ေန​တတ်​တယ်။ ​

ည​လုံး​ေပါက် ​ငုတ်​တုတ်​ထိုင် ​စ​ကား​ေြပာ​ြက​တာ​ဆို​ေတာ့ ​တ​ချို့​ေသာ ​ပါ​ရ​မီ​ရှင် ​ကို​ေလ​အိုး​ြကီး​ေတွ​ရဲ့ ​ေတာ်​ကီ​လွှတ်​သ​မျှ​ကို ​ပါး​စပ်​အ​ေဟာင်း​သား​နဲ့ ​နာ​ြကား​မှတ်​သား​ရ​တာ ​အ​ခါ​ခါ​ပါ​ပဲ။ ​လူ​ပျို ​ေယာ​ကင်္ျား​ေလး​တစ်​ေယာက်​အ​ေန​နဲ့ ​သိ​သင့်​သိ​အပ်​ေသာ  ​ဗ​ဟု​သု​တ​အ၀၀​ကို ​အ​သု​ဘ​အိမ်​စ​ကား​ဝိုင်း​ေတွ​က ​ဟုတ်​တာ​ေရာ ​မ​ဟုတ်​တာ​ေရာ ​နား​ရည်၀​ခဲ့​ရ​တယ်။ ​ရက်​မ​လည်​ခင်​ည​ကျ ​မိန်း​မ​ဝိုင်း​က ​ချက်​ေရး​ြပုတ်​ေရး​မှာ ​တစ်​ေယာက်​တစ်​လက် ​ဝင်​ပါ​ရ​ြပန်​ေတာ့ ​ြကက်​သွန် ​ဘယ်​လို​နွှာ​ရ​တယ်။ ​ငါး​ဘယ်​လို​နွှင်​ရ​တယ်။

 ​ဟင်း​အိုး​ဘယ်​လို​ေမွှ​ရ​တယ်။ ​ထင်း​ဘယ်​လို​မီး​ေမွှး​ရ​တယ်။ ​အ​စ​ရှိ​တဲ့ ​မီး​ဖို​ေချာင်​စွမ်း​ရည်​ေတွ​ပါ ​တ​စ​တ​စ​ြပည့်၀​လာ​ပါ​တယ်။ ​အ​သက်​က​ေလး​ရ​ရ​လာ​ြပီး ​မ​သာ​အိမ် ​အ​ဝင်​အ​ထွက်​များ​လာ​ေတာ့ ​အ​ေလာင်း ​ဘယ်​လို​ထုတ်​ရ​တယ်။ ​ေသ​စာ​ရင်း ​ဘယ်​က​ယူ​ရ​တယ်။ ​သ​ခင်္ျိုင်း​မှာ ​ဘယ်​လို ​ြပင်​ဆင်​ရ​တယ်။ ​ဆို​တာ​ေတွ​ပါ ​စ​ပါယ်​ရှယ်​လစ်​ြဖစ်​လာ​ေရာ။

               ​အ​ရပ်​ထဲ ​နာ​ေရး​ရှိ​တဲ့​အိမ် ​ကူ​ြက​ညီ​ြက​တယ်​ဆို​တာ ​ေယာ​ကင်္ျား​ေလး​တစ်​ေယာက်​အ​ေန​နဲ့ ​သူ​အ​ရွယ်​ေရာက်​ပါ​ြပီ​လို့ ​ကိုယ့်​ရပ်​ကိုယ့်​ရွာ​မှာ ​လူ​ရာ​ဝင် ​လူ​လုံး​ြပ​တဲ့​နည်း​တစ်​နည်း​ပါ​ပဲ။ ​ဤ​နည်း​အား​ြဖင့် ​နာ​ေရး​ကူ​ညီ​ရင်း ​သိ​သင့်​သိ​အပ်​ေသာ ​ထုံး​တမ်း​စဉ်​လာ​များ​ကို ​ရင်း​နှီး​ကျွမ်း​ဝင်​လာ​ခဲ့​တယ်။ ​တ​ရုတ်​မ​သာ​ဆို​ရင် ​အ​ဝတ်​ြဖူ​က​ေလး​ေတွ​ဝတ်​ြပီး ​ခ​န​ခ​န ​ကန်​ေတာ့​ရ​တာ။ ​ဂုံ​နီ​အိပ်​စ​က​ေလး​ေတွ ​ကပ်​ထား​ရ​တာ။ ​ေငွ​စ​က္ကူ​ေလှ​က​ေလး​ေတွ ​မီး​ရှို့​ေပး​ရ​တာ၊ ​စိန်​ေရွှ​ေငွ ​အိမ်​ေြမ​ကား ​အ​ေစ​ခံ​များ​ပါ​မ​ကျန် ​အ​ရုပ်​က​ေလး​ေတွ ​မီး​ရိှု့​စ​ရာ​လုပ်​ထား​ေပး​ရ​တာ။ ​အ​သု​ဘ​ယာဉ်​အ​ြပင် ​လိပ်​ြပာ​အိမ်​ဆို​တဲ့ ​ထမ်း​စင်​တစ်​ခု ​သပ်​သပ်​ြပင်​ရ​တာ။ ​ဘုံ​ေကျာင်း​က​လူ​ြကီး​ေတွ​လာ​ရင် ​ရှဲ့​ရှဲ့ ​ရှဲ့​ရှဲ့​လုပ်​ြပီး ​တစ်​ေခါက်​ြပန်​ငို​ြပ​ြက​ရ​တာ ​အ​ကုန်​လုံး ​တီး​မိ​ေခါက်​မိ​ရှိ​လာ​ပါ​တယ်။ ​

မူ​ဆ​လင်​အိမ်​က ​နာ​ေရး​ကျ​ေတာ့ ​ပ​လီ​ေခါ်၊ ​ေန့​ချင်း ​အ​သု​ဘ​ချ၊ ​ဒ​ဖ္ဖ​နာ​ြပု​ြပီး​တဲ့​အ​ခါ ​ဖျာ​ြကီး​တစ်​ချပ်​ေပါ်​မှာ ​ေြကွ​ခ​ရု​ခွံ​ေတွ​ခင်း​ြပိး ​တစ်​အိမ်​လုံးး ​ပု​တီး​ဝိုင်း​စိပ်​ြက​တာ ​ေဘး​က ​ဝိုင်း​ကူ​ေပး​တာ​ေပါ့။ ​ဟိ​န္ပူ​အိမ်​ဆို​ရင် ​ြမစ်​ကမ်း​နံ​ေဘး​မှာ ​ထင်း​ေတွ​ပုံ​ြပီး ​ြပာ​ကျ​ေအာင် ​မီး​တိုက်​တာ ​ေစာင့်​ရ​တယ်။ ​ခ​ရစ်​ယာန်​အိမ်​ဆို​ရင် ​အ​သင်း​ေတာ်​က ​စာ​အုပ်​က​ေလး​ေတွ​နဲ့ ​အ​ဖ​ဘု​ရား​သ​ခင် ​အိမ်​ေတာ်​ေရာက်​သွား​တဲ့ ​ေကာင်း​ချီး​ဧ​ရင့်​ေတး​ေတွ ​ဝင်​ဆို​ေပး​တာ​ေပါ့။ ​စာ​အုပ်​မ​ရ​လို့ ​ဘာ​မှ ​မ​ရ​ရင်​ေတာင် ​အာ​မင်​ေတာ့ ​တတ်​တယ်။ ​ေသ​တဲ့​သူ​က ​ဘာ​ဘာ​သာ​ကိုး​ကွယ်​ေန​ေန၊ ​ကို်ယ်​နဲ့​ဘာ​သာ​တူ​တူ ​မ​တူ​တူ၊ ​သူ​သွား​ချင်​တဲ့ ​ေကာင်း​ရာ​မွန်​ရာ​ကို ​ေရာက်​သွား​ဖို့ ​ကိုယ်​တတ်​နိုင်​တဲ့​ဘက်​က ​ဝင်​ကူ​ေပး​တယ်။ ​အဲ့​လို​လိုက်​လုပ်​ေပး​လို့ ​ကိုယ့်​သ​ရ​ဏ​ဂုံ ​ညစ်​နွမ်း​သွား​တယ် ​လို့ ​မ​ထင်​ပါ​ဘူး။ ​ကိုယ့်​အိမ်​မှာ ​ကိုယ့်​ဘု​ရား ​ကိုယ့်​ဘာ​သာ ​ရှိ​ခိုး​တယ်။ ​ယုံ​လည်း​ယုံ​တယ်။ ​နာ​ေရး​က ​သွား​ေလ​သူ​အ​တွက် ​လုပ်​ေပး​တာ။ ​သူ​ယုံ​ြကည်​ရာ ​သူ့​ဘု​ရား​ဆီ​မှာ ​သူ့​တ​မ​လွန် ​သူ​လှမ်း​ပါ​ေစ။

             ​ဘာ​သာ​အ​ယူ​ဝါ​ဒ​နဲ့ ​ပတ်​သက်​လာ​ရင်​ေတာင် ​နာ​ေရး​ကာ​လ​အ​တွင်း​မှာ ​အ​စ​စ​အ​ရာ​ရာ ​လိုက်​ေလျာ​ေဆာင်​ရွက်​ေပး​နိုင်​မှ​ေတာ့ ​မ​ယုံ့​တ​ယုံ ​မ​ဟုတ်​ေသာ်​ရှိ ​ဟုတ်​ေသာ်​ရှိ ​ရပ်​ဓ​ေလ့​ရွာ​ဓ​ေလ့​ေတွ​ကို ​ပစ်​ပယ်​မ​ေန​ေတာ့​ပါ​ဘူး။ ​ကိုယ်​က ​ေြပာင်း​လဲ​ပစ်​နိုင်​ရင်​ေတာ့ ​ေကာင်း​သား​ေပါ့။ ​နို့​မို့​ရင်​ေတာ့ ​ေသ​လူ​တစ်​ေယာက်​ဆုံး​ထား​ရ​ရှာ​တဲ့ ​မ​သာ​ရှင်​ေတွ​ကို ​စိတ်​အ​ေနှာက်​အ​ယှက် ​မ​ြဖစ်​ေစ​ချင်​ပါ​ဘူး။ ​မ​လို​လား​အပ်​တဲ့ ​မှား​ယွင်း​တဲ့​အ​ယူ​ဝါ​ဒ​ေဟာင်း​ေတွ​ကို ​လူ​ေတွ​ရဲ့​စိတ်​က​ေန ​သ​ကင်္ာ​စင်​ြပီး ​ေပျာက်​ကွယ်​သွား​ေအာင် ​လုပ်​နိုင်​တာ​ေတာ့ ​ကို​ေကျာ်​သူ​တစ်​ေယာက်​ပဲ ​ေတွ့​ဖူး​ပါ​တယ်။ ​

အင်​မ​တန် ​ကျက်​သ​ေရ​ယုတ်​တဲ့၊ ​မ​ဂင်္လာ​မ​ရှိ​တဲ့၊ ​အ​မျိုး​ဇာတ်​နိမ့်​ပါး​တဲ့ ​သု​ဘ​ရာ​ဇာ၊ ​စ​ဏ္ဍာ​လ၊ ​ဒွန်း​စ​ဏ္ဍား​ဆို​တဲ့ ​အ​လုပ်​ကို ​ဂုဏ်​မ​ငယ်​ပါ​ဘူး၊ ​မ​ရှိ​မ​ြဖစ်​လို​အပ်​တဲ့​အ​လုပ်။ ​ကု​သိုလ်​ရ​တဲ့​အ​လုပ်​လို့ ​အ​ေြပာ​မ​ဟုတ်​ပဲ ​အ​လုပ်​နဲ့ ​သက်​ေသ​ြပ​သွား​တယ်။ ​သူ့​ေရှ့​က ​ဘယ်​သူ​မှ ​အဲ့​လို ​မ​လုပ်​နိုင်​ခဲ့​ဘူး။ (​ဘ​ဘ​ဦး​သု​ခ​က​ေတာ့ ​လမ်း​ညွှန်​မှု​ေပး​တာ​ေပါ့) ​တ​ကယ်​လို့​များ ​ြမန်​မာ​ေတွ​ရဲ့ ​အ​သု​ဘ​နဲ့​ပတ်​သက်​တဲ့ ​အ​ဓိ​ပၸါယ်​မ​ရှိ​ေသာ ​အ​ယူ​မှား​အ​စွဲ​မှား​များ​ကို ​ပ​ေပျာက်​ေအာင် ​သန့်​စင်​ေပး​ချင်​တယ်​ဆို​လည်း ​ကို​ေကျာ်​သူ​လို ​အ​ေြပာ​မ​ဟုတ်၊ ​အ​လုပ်​နဲ့ ​သက်​ေသ​ြပ​ြက​ရ​ေအာင်​ပါ။ ​ေနာင်​ဆို​ရင်

“​မယ်​ဘွဲ့​ရ​လာ​ပ​လား။ ​က​ေရာင်း​ေလး​နဲ့ ​ဓါတ်​ပုံ​ရိုက်​ြပီး​ရင် ​ကို​ေကျာ်​သူ့​ဆီ ​အ​ေခါင်း​ေလး​နဲ့ ​တစ်​ပုံ​ေြပး​ရိုက်​ေချ​ဦး။ ​ေဖ့စ်​ဘုတ်​ေပါ်​တင်​ရ​ေအာင်။ ​ေတာ်​ေတာ်​ြကာ ​နင်​လည်း ​ယ​မ​ေန​မယ် ​ြဖစ်​ေန​ဦး​မယ်။”

 ​လို့ ​မ​သာ​ဓ​ေလ့​အ​သစ်​ေပါ်​ေန​မှ ​ခက်​ရ​ချည်​ရဲ့​ေနာ်။ ​အ​ဟက် ​အ​ဟက်။