အဲဒီအချိန်တုန်းက ြမန်မာတမျိုးသားလံုး သူ့ကျွန်ဘဝေရာက်ေနလို့ တိုင်းြပည်ြကီးကို ကယ်တင်ေပးမယ့် သားေကာင်းရတနာေတွကို ေြမှာ်လင့်ေနြကတဲ့အချိန်ဆိုေတာ့ ြမန်မာ့တပ်မေတာ်သားတစ်ေယာက်ကို ဘယ်ေလာက်အထင်ြကီး အားကိုးလိမ့်မယ်ထင်သလဲ။ အေနာက်နိုင်ငံက စစ်ေြမြပင်ေတွမှာ မီးအိမ်ကေလးတစ်လံုးနဲ့ လူနာေတွကို ေန့မအားညမအားြပုစုေပးတဲ့ ဖေလာရင့်စ် နိုက်တင်းေဂးေလးကို တစ်ကမ္ဘာလံုးက သိလာတဲ့အချိန်မှာ တို့ြမန်မာြပည်မှာလည်း အဲသလို ြကင်နာတတ်တဲ့ မီးအိမ်ရှင်ကေလးေတွကို ဘယ်ေလာက် ြမတ်နိုးချစ်ခင်ြကလိမ့်မယ်ထင်သလဲ။ ေတွးြကည့်လိုက်စမ်းပါေလ။
ဒီကေန့ေခတ် အချိန်အခါနဲ့ ဘာဆိုဘာမှ မဆိုင်တဲ့ အားကျအတုယူစရာ ပံုရိပ်စစ်ေတွကို ေတွ့ရလိမ့်မယ်။ `အဟတ် .. ဒါေြကာင့်မို့ မီးတို့လည်း ဗိုလ်ကေတာ် ြဖစ်ေအာင် ြကိုးစားေနပါတယ်ရှင့်´ လို့ေတာ့ လာမေြပာနဲ့ဆရာ။ အဲဒီအချိန်က စစ်ဗိုလ်တစ်ေယာက် ၊ သူနာြပုဆရာမတစ်ေယာက်ရဲ့ ပံုရိပ်ဟာ ဘယ်ေလာက်များတန်ဖိုးထား ေလးစားစရာေကာင်းလိုက်သလဲေနာ်။ ခုအချိန်မှာေတာ့ မေြပာေတာ့ပါဘူးေလ။
အခုေခတ်ကလူေတွဟာ ရုပ်ဝတ္ထုပိုင်းမှာ နည်းပညာပိုင်းမှာ ြကံရည်ဖန်ရည်ပိုင်းမှာ ဟိုတုန်းကလူေတွထက် အများြကီးသာပါတယ်။ ဒါေပမယ့် အေတွးအေခါ်ပိုင်း စိတ်ဓါတ်ပိုင်းကျေတာ့ သိသိသာသာြကီး ဆုတ်ယုတ်လာသလားလို့။ တစ်နိုင်ငံလံုး အတိုင်းအတာနဲ့ အတုယူေလးစား အားကျစရာလူပုဂ္ဂိုလ်အေနနဲ့ဆို ေတာ်ေတာ် ရှားသွားြပီ။ ရှိခဲ့ရင်လည်း ငါနဲ့မတူ ငါ့ရန်သူ၊ ငါ့ကုလားထိုင်လုမယ့်သူဆို နလန်မထူနိုင်ေအာင်ကို နှိပ်ကွပ်ပလိုက်မယ့်သူေတွ မေရမတွက်နိုင်ေအာင် ေပါေနပါတယ်။ ရပ်တည်ရှင်သန်မှုဆိုတာ ငါကမသတ်နိုင်ရင် ငါ့ကိုသတ်သွားမှာေပါ့ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို လက်ကိုင်ထားေနြကတယ်ဆိုရင် ြငင်းနိုင်ပါ့မလား။ အဲဒီလို ဆင့်ကဲေြပာင်းလဲမှု ြဖစ်စဉ်ြကီးထဲမှာ ကျွန်ေတာ်တို့ရဲ့ သံေယာဇဉ်ဆရာမေလးေတွကလည်း အရင်ကနဲ့ မတူေတာ့တာ အြပစ်တင်လို့ေတာ့ ဘယ်တရားပါ့မလဲ။
လူြပက်ေတွရဲ့ ြပက်လံုးခွင်ထဲကအတိုင်း အြပင်မှာ တထပ်တည်းကွပ်တိြဖစ်ေနြကသလို အဲဒီထက်ပိုဆိုးတဲ့သူ၊ အဲဒီလိုမဟုတ်တဲ့သူေတွလည်း ရှိေနြကတာ သဘာဝပါ။ ဒါေပမယ့် အများစုကို ြခံုြကည့်လိုက်ရင် ြမန်မာရုပ်ရှင်ေတွထဲက ေနာ်ရင်ေမွှးတို့ ေနာ်ကူးမတို့ေခတ်မဟုတ်ေတာ့တာေတာ့ ေသချာပါတယ်။ ဒါေြကာင့်မို့လို့ ေကာင်းတဲ့သူေတွ များလာေအာင် အားကျစရာေကာင်းတဲ့နမူနာကေလးေတွကိုေရွးထုတ်ြပီး ရှာရှာေဖွေဖွ ေရးမှ ေရးတတ်ပေလ လုပ်ရြပန်ပါတယ်။ ဖတ်ရတဲ့သူလည်း စိတ်ချမ်းသာမှာေပါ့။
ကိုယ်ေတွ့ြကံုဖူးတဲ့ အေတွးအြမင်အရဆိုရင်ေတာ့ အကျင့်စာရိတ္တပျက်ြပားတာ မဟုတ်မတရား ကိုယ်ကျိုးရှာတာဟာ ဆင်းရဲနွမ်းပါး မြပည့်စံုမှုေြကာင့်လို့ ထင်ရင် မှားပါလိမ့်မယ်။ ေရာက်ခဲ့သမျှေနရာေတွတိုင်းမှာ ဝန်ထမ်းေတွ အကျင့်ပျက်တာဟာ ဆင်းရဲနွမ်းပါးတဲ့ ေနရာမှာထက် ပိုက်ဆံေပါတဲ့ ဝင်ေငွေကာင်းတဲ့အရပ်ေတွမှာသာ ေတွ့ရတာပါ။ ဆင်းရဲတဲ့ေနရာကလူေတွဟာ သူလည်းမရှိ ကိုယ်လည်းမရှိတဲ့သူအချင်းချင်း ကိုယ်ချင်းစာစိတ်ကေလးနဲ့ ညှာညှာတာတာ ဆက်ဆံလုပ်ကိုင်ြကပါတယ်။ စီးပွားေရးေကာင်းြပီး အေပးအကမ်းရက်ေရာတဲ့ အရပ်ေတွမှာေတာ့ အြပိုင်အဆိုင် ေလာဘေတွတက်လာြကြပီး ေငွမျက်နှာကလွဲလို့ ဘာကိုမှ မြကည့်ြကေတာ့ပါဘူး။ စိတ်နာတဲ့သူေတွ နာကုန်မှာစိုးလို့ အတိအကျေတာ့ မေြပာပါရေစနဲ့။
တကယ်တမ်းေြပာချင်တာက အကျင့်စာရိတ္တဆိုတာ ဆင်းရဲလို့ပျက်ြပားတာမဟုတ်ဘူး။ ပိုက်ဆံကဖျက်ဆီးလို့ ပျက်ြပားတာလို့ ေြပာချင်တာပါ။ ဘာထူးလို့လည်းဆိုရင် မတူတာကိုေြပာြပရမှာေပါ့။ ဆင်းရဲငတ်ြပတ်တဲ့သူအချင်းချင်းက ကိုယ့်ရှိတာကို မျှေဝေကျွးဖို့ ဝန်မေလးတတ်ေပမယ့် သူတို့အရပ်မှာ ေရွှထွက်ြကည့်လိုက်ပါလား။ တုတ်တြပက်ဓါးတြပက်ေတွ ြဖစ်လာမှာ။ ေလာဘရဲ့သေဘာက ရှိလာေလ ပိုြပီးလိုချင်လာေလပဲ။ ဒါေြကာင့်မို့ ေစတနာဆရာမကေလးေတွကိုေတွ့ချင်ရင် ြမို့အရပ်မှာမေနနဲ့ကွယ် ေတာကိုသာ ြပန်ပါကွယ်လို့ ေြပာရမလိုပဲ။
ြမို့မှာေနြပီး ေကာင်းတဲ့သူမရှိလို့လားဆိုရင် သိပ်ရှိတာေပါ့။ အဲသလို ေကာင်းေနဖို့ ဘာေတွလိုအပ်သလဲဆိုရင်ေတာ့ အဓိကက ပိုက်ဆံပဲ လိုအပ်ြပန်ပါတယ်။
သူတို့အတွက် ေနထိုင်ရပ်တည်နိုင်ေလာက်တဲ့ ပိုက်ဆံေငွေြကးကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ လိုအပ်ပါတယ်။ ဒါေြကာင့် ပိုက်ဆံဟာ ဖျက်ဆီးေတာ့လည်း သူပဲ။ ေကာင်းေအာင်လုပ်နိုင်တာကလည်းသူပဲ။ ပိုက်ဆံက သူ့ဘာသာေနတာ။ ပိုက်ဆံအေပါ်ထားတဲ့ လူေတွရဲ့သေဘာထားကသာ အဓိကဆိုတာ ြမင်လာရြပန်ပါြပီ။ ဒီ့ထက်ြပည့်ြပည့်စံုစံုသိချင်ရင် ညကျမှ ကာရာအိုေကဆိုင်သွားြပီး `ေငွ ေငွ ေငွ .. ေလာကမှာ ေငွဟာေလ ...´ ဆိုြပီး ဟစ်ြကည့်လိုက်ေပါ့။ ဒါလည်း အလကားေတာ့ ရမှာမဟုတ်ဘူး။
အလုပ်ဝင်ကာစက ဂျပန်ေဆးရံုလို့ေခါ်တဲ့ အေထွေထွေရာဂါကုေဆးရံုသစ်ြကီးမှာ လုပ်ငန်းကျွမ်းကျင်သေလာက် အလုပ်တာဝန်ကိုလည်း ေလးစားတဲ့ ကချင်အမျိုးသမီးဆရာမတစ်ေယာက်နဲ့ ဆံုဖူးပါတယ်။ ပိုက်ဆံကို လံုးဝ ဂရုမစိုက်၊ ေငွေရးေြကးေရး ေခွးေချးလို့သေဘာထားြပီး ဝါသနာပါလို့ ဒီအလုပ်လုပ်ေနတာတဲ့။ ဘယ်ဂရုစိုက်မလဲ ေဆးရံုလာရင် စီးတဲ့ကားက သံုးစီးေလာက်ရှိတာ။ ချီးကျူးစရာေကာင်းတာက အလုပ်ထဲမှာ ဘယ်ေနရာမှ အခွင့်အေရးပိုမယူဘူး။ခရစ်စမတ်ဆို တေဆးရံုလံုး အိမ်ကဆိုင်မှာြကိုက်သေလာက်စားေပေရာ့ပဲ။ ေြပာရင်းနဲ့ေတာင် သတိရလာြပီ။ ဂလု ဂလု။ သူ့လိုလူမျိုး သီလေစာင့်နိုင်တာ ဘာဆန်းသလဲဆိုေပမယ့် အဲလိုလူေတွများလာရင် အလုပ်အတွက် မေကာင်းဘူးလား။
ေဆးေကျာင်းတက်ကာစတုန်းကလည်း အဲဒီေဆးရံုမှာပဲ အလုပ်လုပ်ေနတဲ့ သီရိဒံုြကီးတစ်ေယာက်ကို ြမင်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ ကျက်သေရရှိရှိ ခန့်ခန့်ညားညား၊ ကိုယ့်အလုပ်တာဝန်ကို ေကျပွှန်ေအာင်လုပ်ရင်းက မရှိဆင်းရဲသားေတွကို အိပ်စိုက်ေပးေလ့ရိပါသတဲ့။ `မေြကးတို့လည်း ဒီအစိုးရလခနဲ့ပဲ စားေနတာ´ လို့လည်း ေြပာေလ့ရှိပါသတဲ့။ (ေရခဲေချာင်းဝယ်စားတာေနမှာ) ဘာပဲေြပာေြပာ အဲဒီလို ြပည့်စံုချမ်းသာတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းကလူေတွ ဆရာဝန်အလုပ်ကို ကုသိုလ်ြဖစ်ပဲ ြဖစ်ြဖစ် ဝါသနာအေလျှာက်ပဲ ြဖစ်ြဖစ် ဝင်လုပ်ြကတဲ့အခါ အဲဒီလူေတွထဲက ခုနကေြပာခဲ့တဲ့ စံြပုေလာက်စရာ နမူနာယူစရာ ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာြပည့်စံုတဲ့ ဆရာသမားြကီးေတွ ြဖစ်လာဖို့ မသင့်ပါလား။ ဘယ်အေစ့ကေပါက်ေပါက် သစ်တစ်ပင်ေကာင်းေတာ့ ငှက်တစ်ေသာင်းနားလို့ရတာေပါ့။
အခုေတာ့ ေငွေြကးကဖျက်ဆီးလို့ ပျက်စီးတဲ့အထဲမှာ အနှီပုဂ္ဂိုလ်ြကီးများေတာင် ကင်းလွှတ်ခွင့်မရရှာပါဘူး။ ေဆးရံုမှာ သူ့အလုပ်သူလုပ်ေနလို့လည်း သူတို့ကို ဘယ်သူကမှ ဆရာဝန်၊ ဆရာမအေနနဲ့ မြမင်ြကေတာ့ဘူး။ အပူကပ်စရာ၊ ခွင်ဆင်စရာ၊ အကာအကွယ်ယူစရာ လမ်းေြကာင်းအြဖစ်သာ ြမင်ြကေတာ့တယ်။ အသံုးချလိုက် ဆွဲထည့်လိုက် ေခါင်းစဉ်တပ်လိုက်နဲ့ လုပ်စားကိုင်စားမယ့်သူေတွ ဝိုင်းဝိုင်းလည်ေနတာနဲ့ ေဆးေတာင် မကုနိုင်ေတာ့ဘူး။ ေကျာင်းသားဘဝမှာကတည်းက စာေမးပွဲစစ်ေနရင်းေတာင် `သားေဖေဖကို ေြပာြပလိုက်ေနာ်´ ဆိုတဲ့ စာစစ်သူေတွ ြကံုလာရတယ်။ ဝင့်ြကွားပလွှားတတ်တဲ့ အခံကေလး မဆိုစေလာက်ပါလာလို့ကေတာ့ ဝိုင်းြပိးဖူးဖူးမှုတ် ေြမှာက်စားမယ့်သူေတွ ေြပးလို့ေတာင် လွတ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါေြကာင့်သူတို့ထဲကလည်း စံြပပုဂ္ဂိုလ်ေတွထွက်လာဖို့ သိပ်မြမင်ေတာ့ဘူး။ ဒီ့ထက်ဆိုးတာက သူတို့ခမျာလည်း အရင်းလှဲလို့ အဖျားထင်းြဖစ်တဲ့ ေလာကဓံနဲ့ြကံုရင် ဆိုင်ဆိုင်မဆိုင်ဆိုင် တစ်နွယ်ငင်တစ်စင်ပါြကရြပန်ေရာ။ ဘယ်သူမှ ေရရှည်မကျန်ရစ်ေတာ့ဘူး။ တဘက်ကြကည့်ြပန်ေတာ့လည်း ကျူပင်ခုတ်တာ ကျူငုတ်ချန်ရင် အရိုးတွန်တတ်တာ ကိုယ်ေတွ့ေတွရှိခဲ့တာကိုး။ ဒီလိုနဲ့ ဆင်လည်းဆင့်အထွာနဲ့ြပဲ၊ ြကွက်လည်း ြကွက်အထာနဲ့ြပဲ၊ သူြပဲကိုယ်ြပဲ အကုန်ြပဲေတာ့ အေကာင်းကိုမကျန်ေတာ့တာ။
ေငွေသာ်တာေရာင်ြခည်အေြကာင်းေြပာရင်းနဲ့ ရာဇဝတ်အိုး တုတ်နဲ့ထိုးမိြပန်ပါြပီ။ အကျင့်ကိုပါေနလားမသိ။ ဆရာမေလးေတွအေြကာင်း ြပန်ေကာက်ရရင် ပိုက်ဆံေငွေြကးေတာ့ မြပည့်စံုပါဘူး။ ဒါေပမယ့် ေစတနာ ဝါသနာ အနစ်နာအြပည့်နဲ့ ဆရာမေလးေတွေရာ မေတွ့ဖူးလို့လား လို့ေမးရင် သိပ်ကို ေတွ့ဖူးတာေပါ့။ ေတာ်ေတာ်များများကို ေတွ့ဖူးတာေပါ၊ သူတို့လည်း မရှိမာနနဲ့ သူများအေြပာအဆိုမခံရေအာင် အေနမှန်မှန်နဲ့ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်ခဲ့ြကတာပဲ။ တစ်ခုေတာ့ ရှိသဗျ။ လူေဟာင်းေတွ အချင်းချင်း ြပန်ေတွ့လို့ တစ်ေယာက်နဲ့တစ်ေယာက် မာေြကာင်းသာေြကာင်းေတွ ေမးတဲ့အခါ တစ်ဝက်ေလာက်က စကင်္ာပူမှာ။ မေလးရှားမှာ ေရာက်ကုန်ြကြပီေလ။ ေငွေသာ်တာေရာင်ြခည်ေတာ့ ဘယ်ဟုတ်ေတာ့မလဲ။ အေမှာင်ညကို စွန့်သွားတဲ့ ေမာင့်လြပည့်ဝန်းေပါ့။
0 comments:
Post a Comment