ကမ္ဘာ့ကျန်းမာေရးအဖွဲ့ဆိုတာြကီးက သူ့ဟာနဲ့သူ သတ်မှတ်ထားတဲ့ စံချိန်စံညွှန်းေတွနဲ့ တိုင်းတာြပီး ေြပာထားတာတဲ့။ အဲဒီဟာြကီးကလည်း ေတာ်ေတာ်ေမွှတဲ့ ေဒါ်ေဒါ်ေရွှပါပဲ။ ဟိုးတခါတုန်းကလည်း ကျုပ်တို့နိုင်ငံကို ဖွံ့ြဖိုးမှုအနည်းဆံုးနိုင်ငံစာရင်းထဲ ထည့်ထားခဲ့လို့ ဥက္ကဌြကီးခမျာ ယမ်းပံုမီးကျနဲ့ ထရမ်းရင်း ကိုယ်ရှူးကိုယ်ပတ်ခဲ့ရြပီးြပီ။ အခုလည်း ကျုပ်တို့ဆရာြကီးေတွ တည်ေဆာက်ြပုြပင် ြမန်ေြပတခွင်နဲ့ သူ့ဘာသူ စိတ်ေအးချမ်းသာ ေနေနတာ သူလာလာေနှာက်လိုက်ရင် မုဒ်က ေအာက်ေအာက်သွားတယ်။ ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဘယ်နားေနေန သူ့အလုပ်လား။ ကိုယ့်ရှိမှ ကိုယ်စားရတဲ့ဥစ္စာ။ အကူအညီအေထာက်အပံ့ေတွဆိုတာ ေစတနာရှိလို့ ေပးချင်ေပး မေပးချင်ေန။ လူကို သူေတာင်းစားစာရင်းတို့ြပီးမှ ေပးတာမျိုးကေတာ့ မလိုချင်ပါဘူး။
မရလို့ ငတ်ေသလည်း ကိုယ့်ေအာက်မှာ အများြကိးရှိေသးတယ်။ ဟုတ်ဘူးလား။ သူတို့ဟာသူတို့ ဟိုဟာပိတ်သေလး ဒီဟာပိတ်သေလးနဲ့ ေြပာေနတာေတွကေတာ့ ရယ်ေတာင် ရယ်ချင်ပါေသး။ ဒီကလည်း ြပန်ြပီး ပိတ်ထားလိုက်သမှ မျက်စိပိတ်၊ နားပိတ်၊ ပါးစပ်ပါပိတ်ထားြပီးသား။ မှတ်ပလား။ ဘာမှ မြကည့်ချင်ြကနဲ့၊ မြကားချင်ြကနဲ့။ မေြပာချင်ြကနဲ့။ `ကိုယ့်ထမင်းကိုယ်စားထား။ မင်းတို့မိန်းမေတွ မုဆိုးမြဖစ်ကုန်မယ်။ ဘူးတွားဟားဟား´ လို့ သမိန်ေပါသွပ်ကာတွန်းထဲကလိုပဲ ြကိမ်းပလိုက်ေတာ့မယ်။ ဘာမှတ်သလဲ။ ဟွင်းဟွင်း။
အများအားြဖင့်ေတာ့ သူတို့တိုင်းတဲ့စံချိန်စံညွှန်းေတွမှာ မပါမြဖစ်ပါေနတာကေတာ့ ကိုယ်ဝန်ေဆာင်မိခင်ေသေပျာက်နှုန်းတို့၊ ေမွးကင်းစကေလးေသေပျာက်နှုန်း၊ ငါးနှစ်ေအာက်ကေလးေသေပျာက်နှုန်း၊ စတာေတွေပါ့။ ေမးခိုင်ေရာဂါတို့ ပိုလီယိုေရာဂါတို့လို ကာကွယ်ေဆးမထိုးလို့ြဖစ်ရတဲ့ ေရာဂါေတွဆိုလည်း မျက်ကလဲဆန်ြပာ မှတ်တမ်းတင်ြကတယ်။ ဒီဟာေတွ ကျဆင်းသွားေအာင် ကျုပ်တို့ကျန်းမာေရးဝန်ထမ်းေတွလုပ်ေနြကရတာလည်း ကမ်းကိုကုန်ေနြပီ။ ဒီ့ထက်ဘာမှကို လုပ်စရာမကျန်ေတာ့ဘူး။
အရပ်တကာလည်ြပီး ဗိုက်ြကီးသည်ရှာ ကာကွယ်ေဆးထိုး၊ ေဆးစိမ်ြခင်ေထာင်ေဝ၊ အိမ်သာစစ်၊ ေရပံုးသွန်၊ လုပ်စရာမကျန်ရင် တစ်ကြပန်စနဲ့ အဖန်တလဲလဲ လုပ်ခဲ့ြပီးြပီ။ “ကေလးအေမေတွကျန်းမာရင် ကမ္ဘာြကီးေအးချမ်းသဟဲ့” ဆိုြပီး မိခင်နဲ့ကေလးေစာင့်ေရှာက်ေရးအသင်းြကီးလို လူမှုေရးအဖွဲ့အစည်းေတွကလည်း တီဗီထဲမှာကို မျက်စိေနာက်လာေလာက်ေအာင် မေနမနား လုပ်ြပေနြကသားပဲ။ ေနာက်ဆံုး ကျန်းမာေရးစာရင်းအင်းေတွတက်လာတာကအစ အလွန်အကျွံမရှိရေလေအာင် ညှိညှိနှိုင်းနှိုင်းနဲ့ တင်ေပးေနြကသားပဲ။ ဒါေတာင်မှ မကျေသးဘူးဆိုရင်ေတာ့ ကျန်းမာေရးဝန်ထမ်းေတွဘက်က ေစာင့်ေရှာက်မှုချို့တဲ့လို့ ြဖစ်ရတာ ဟုတ်ဟန်မတူဘူးေနာ်။
ဒီလိုဆိုရင် ြပည်သူေတွဘက်က ကျန်းမာေရးအသိပညာ ချို့တဲ့လို့ေနမှာေပါ့။ လာြကေဟ့။ ပညာေပးလိုက်ြကရေအာင်ဆိုြပီး “မီးမီးရဲ့ ဗိုက်ထဲမှာ သန်ေကာင်ေတွ ချိတယ်” တို့၊ ”လက်မည်းြကိး လက်မည်းြကိး” တို့၊ “ရုက္ခစိုးမင်း မေနနိုင်ေပါင်”တို့ ကလည်း အလွတ်ေတာင်ရေနြပီ။ တကယ်ေတာ့ ြပည်သူေတွဘက်က ကျန်းမာေရးဝန်ထမ်းေတွကို အားမကိုးနိုင်တာ၊ ေဆးရံုေဆးခန်းကို ဦးတိုက်ြပီး ေရာက်မလာနိုင်တာဟာ ကျန်းမာေရးအသိပညာချို့တဲ့လို့ မဟုတ်ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ ပိုက်ဆံမရှိလို့ပဲ ြဖစ်ပါတယ်။ ဒီတခါေတာ့ မသိတာထက် မရှိတာဘယ်ေလာက်ခက်မှန်းကို ြပည်သူေတွြကားထဲ ေရာက်ေအာင်သွားြပီး အကဲခတ်ြကည့်လိုက်ရေအာင်။
ေဝးလံေခါင်းပါးတဲ့ ခက်ခဲတဲ့ အရပ်ေဒသေတွမှာ လူနာတစ်ေယာက် ဆရာဝန်ဆီအေရာက်ပို့ဖို့ စားရိတ်က တခါတရံမှာ တရွာလံုး စုြပီးေထာက်ပံ့ေပးလိုက်ရတာပါ။ အဲဒါ လမ်းစရိတ်ပဲရှိေသးတာ။ ေဆးကုဖို့စားရိတ်က ေနာက်မှ ကျွဲေရာင်း နွားေရာင်း၊ အိမ်ေပါင်ြပီး လိုက်ေပးရတာ။ အမ်းေဆးရံုမှာ အသည်းအသန်လူနာတစ်ေယာက်တက်ဖို့ဆို ေနာက်က လူေလးငါးေြခာက်ေယာက်ေလာက်က ဆန် ဆီ ထင်းစည်း ေရပံုး ေရခွက် စားအိုးစားခွက်နဲ့ ေထာ်လာဂျီတစ်စီးတိုက်လာရတယ်။ မန်ကျည်းရွက်တက်ခူးရင် အကင်္ျီေလးချွတ်ြပီး “အသားြပဲလို့ အသားစားရသေတာ်. အကင်္ျီြပဲရင် အကင်္ျီစားမရဘူး” လို့ ေြပာတတ်တဲ့ သူေတွက ဆရာဝန်နဲ့သွားြပဖို့ဆိုတာ ထင်သေလာက်မလွယ်ပါဘူး။
ဖိနပ်မစီးနိုင်လို့ ဖေနာင့်သံစူးရင် အနာယဉ်းလို့ ငန်းဖမ်းေနတာေတာင် ေဆးြမီးတိုနဲ့ ကျိတ်မှိတ်ကုြပီး ေမးြကီးေစ့လို့ ပါးစပ်မဟနိုင်ေတာ့မှ အရပ်ကဝိုင်းပို့လို့ ေဆးရံုေရာက်လာတဲ့ လူနာနဲ့ ြကံုဖူးပါတယ်။ ခနခနတက်တတ်လွန်းလို့ တက်တက်စိန် လို့ေတာင် နံမယ်ေပးထားေသး။ အဓိက ေြပာချင်တာကေတာ့ ဆရာဝန်ဆရာမေတွအားလံုးက အလကားကုေပးတယ်ဆိုရင်ေတာင် လူနာမှာေတာ့ အလကားမရပါဘူးလို့ သိေစချင်တာပါ။
အဲဒီမှာတင် ေဆးရံုလည်းေရာက်ေရာ အလကားဇာတ်လမ်းရှည်ြကီးက ဘုရားစူး မိုးြကိုးပစ် ေြမွကိုက်ေလာက်ကို ရွာလည်ေတာ့တာပါပဲ။ ေဆးရံုမှတ်ပံုတင်ဖို့ စာရွက်စာတမ်းေြကးေလး ငါးရာေလာက်မှ မေကာက်ရင် ဘယ်ေပါ်မှာ ေပထက်အက္ခရာတင်ါြကမှာတုန်း။ ဓါတ်မှန်ရိုက်ချင်တယ်။ ဓါတ်မှန်ဖလင်ဖိုးက ဗဟိုေဆးသိုေလှာင်ရံုမှာ ထုတ်ခဲ့ကတည်းက ကိုယ့်ပိုက်ဆံနဲ့ကိုယ် အရင်စိုက်ထားရတာ။ ေခါက်ြပန်ေပးေတာင်မရဘူး။ လမ်းစားရိတ် လက်ဖက်ရည်ဖိုးေပးခဲ့ရတာေတွ မပါေသးဘူး။ အလကားရိုက်ေပးလို့ရင် ဘယ်သူကစိုက်မှာတုန်း။ တစ်ေယာက်ကိစ္စလည်းမဟုတ်။ ေသွးစစ်ချင်တယ်။
ေသွးသွင်းဖို့လိုတယ်။ အားလံုး ပိုက်ဆံေပးရတဲ့ အလကားဝန်ေဆာင်မှုေတွချည့်ပဲ။ ေနာက်ပိတ်ဆံုး ကိုယ့်ဘာကိုယ် အလှူရှင်ရှာြပီး အလကားလှူေပးလိုက်တဲ့ ေသွးေတာင်မှ လူနာဆီကို အလကားစိးဆင်းမသွားဘူး။ အဲဒါ ြဖတ်စားလာဘ်စား လုပ်အားခ ဝန်ေဆာင်ခ တစ်ြပားမှ မပါေသးဘူး။ ေဆးြပားတစ်ြပား မဝယ်ရေသးဘူး။ ေသာက်ကျိုးနည်းကို အလကားရတဲ့ အလကားြကီးပါပဲ။ အဲဒါေတွကို တကယ် အလကားရနိုင်တာ တစ်မျိုးပဲ ရှိတယ်။ ဗီအိုင်ပီလို့ေခါ်တယ်။ အဲလိုလူေတွလာတက်လို့ ငါးြပားတစ်ေစ့ေကာက်မိရင် အထုပ်သာြပင်ထားေတာ့။ မရှိရင် ရှိတာနဲ့စိုက်။ ဒါဟာ ေတာေဆးရံုကေလးရဲ့အတိုင်းအတာပဲ ရှိေသးတာပါ။ ဆိတ်အထွာေတာင်မဟုတ်ဘူး။ ြကွက်အထွာ။ ရန်ကုန်က ဆင့်အထွာေတွဆို မှန်းသာြကည့်ပါေတာ့။
ဒါေြကာင့်မို့လို့ ဒီကလူနာေတွကို မြဖစ်မေန ရန်ကုန် မန္တေလး လွှဲဖို့ ေသေသချာချာ ရှင်းြပလိုက်ရင် သူတို့ဘက်က သေဘာေပါက်တာက “မင်းေရာဂါကို ငါမကုနိုင်ေတာ့ဘူး။ အိမ်ြပန်ေခါ်ချင် ေခါ်သွားလို့ရြပီ” လို့ ေြပာလိုက်သလိုပဲ။ ေနာက်တေန့မနက် မိုးမလင်းခင် ဆင်းေြပးြကေတာ့တာ ဆယ်ေယာက်မှာ ရှစ်ေယာက်။ ထမင်းနပ်မှန်ေအာင် မနည်းရုန်းကန်ေနရတဲ့သူေတွကို ရန်ကုန်မှာေဆးသွားကုဖို့ ေြပာလာတဲ့ ဒီဆရာဝန်ေလာက် မိုက်တာရှိပါဦးမလား။ ခွဲစိတ်ဆရာဝန်မို့ ခွဲရင်းစိတ်ရင်း ကင်ဆာအလံုးအကျိတ်ေတွ ထုတ်ေပးရတဲ့အခါမှာလည်း အသားစစစ်ဖို့ ပိုက်ဆံမရှိ၊ ေနာက်ထပ်ေဆးသွင်းဖို့ ပိုက်ဆံမရှိ၊ ဆက်လည်းမကုနိုင်ေတာ့လို့ ချုပ်ရိုးေြဖြပီးေဆးရံုကဆင်းေပးလိုက်တာနဲ့ ေပါ်မလာဇာတ်ကား ရိုက်ကုန်ေရာ။ (ရုပ်ရှင်သာဆို ဆင်းရဲသားခန်းေတွများလို့ ဆင်ဆာြဖတ်ပလိုက်ေလာက်ြပီ။)
အခုမှပဲ ေဆးကုတဲ့ဆီကို ေရာက်ေတာ့တယ်။ ဆရာလည်းြကည့်ြပိ။ အနာလည်းသိြပီ။ ေဆးလည်းရှိပါတယ်။ ဘာမှ မပူနဲ့။ ဒီစာရွက်ထဲက ေဆးေတွသာ ဝယ်ေပး။ ဟုတ်ြပီလား။ ဥံုဖွ မမန်းဘူး။ ေရမန်း မတိုက်ဘူး။ ေဆးနဲ့ကုတာ။ ေဆးသာဝယ်ေပး။ အရင်ကလို စားရိတ်မျှေပးကျန်းမာေရး မဟုတ်ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့်စားရိတ်ကိုယ်ေပး ကျန်းမာေရး ြဖစ်သွားြပီ။ “နိုင်ငံေတာ်က ြပည်သူ့ေဆးရံုေတွအတွက် ေထာက်ပံ့ေပးရတဲ့ ေဆးနဲ့ ေဆးပစ္စည်းေတွရဲ့ ကုန်ကျစားရိတ်ဟာ တစ်နှစ်တစ်နှစ်ကို သန်းေပါင်းဘယ်ေလာက်ရှိသလဲ မင်းသိလား´ လို့ ကိုယ့်ဘာသာ ြပန်ေမးြကည့်မိပါတယ်။ ခန့်မှန်းမိသေလာက်ေတာ့ ဘူတန်မှာတုန်းက သူတို့အစိုးရက ေဆးရံုေတွကိုထုတ်ေပးထားတဲ့ ပမာဏထက်ေတာ့ သိပ်နည်းမယ် မထင်ပါဘူး။
ဒါေတာင် ေဆးပေဒသာပင်တို့ အဖွဲ့အစည်းေတွ စီမံကိန်းေတွက လှူဒါန်းထားတာ မပါေသးဘူး။ ေပးကားေပး၏ မရတာ ဘာေြကာင့်လဲလို့ေတာ့ ေမးမေနပါနဲ့ေတာ့ေလ။ စိုက်ကားစိုက်၏ ြပန်မရေတွကလည်းများေတာ့ စီမံခန့်ခွဲမှု အတတ်ပညာနဲ့ ေြဖရှင်းရတာေနမှာပါ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ လူနာေတွခမျာ နာေရးဖျားေရးရှိလို့ ေဆးရံုတက်ရရင် အသက်နဲ့ စည်းစိမ်ကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ လဲယူရမှန်းသိလာတဲ့အခါ တချို့တချို့ေသာ လူတန်းစားများအတွက် ြပည်သူ့ေဆးရံု ဆိုတာေတာင် ဇိမ်ခံပစ္စည်းတစ်ခု ြဖစ်ေနြပီလား မေြပာတတ်ပါဘူး။
ဒီလိုနဲ့ တို့ဗမာ သာကီမျိုးေတွလည်း စေလာင်းထဲမှာ ြမင်ြမင်ေနရတဲ့ ပိန်ေြခာက်မည်းသည်း မျက်ကွင်းေချာင် ကမ္မဌာန်းေကာင်ကေလးေတွနဲ့ ပိန်မသာလိန်မသာေနရာမှာ တင့်တယ်စွာ စံြမန်းရေတာ့တာေပါ့ကွယ်။
အဲဒါေတာင် ပံုမှန် အေြခအေနပဲ ရှိေသးတာ။ နာဂစ်ေမွှလိုက်လို့၊ ဂီရိတိုက်လိုက်လို့ ကပ်သံုးပါးများ အဖျားခတ်သွားရင် စဉ်းစားသာြကည့်ပါေလ။ တကယ်ေတာ့ ဆင်းရဲသားချင်း ယှဉ်လို့သာ ဖွတ်ေကျာြပာစုေနတာပါ။ သတ္တိရှိရင် သူေဌးချင်း ယှဉ်ြကည့်ပါလား။ တို့ဆီမှာ ရဟတ်ယာဉ်ပျက်ကျတာေလာက်ကို လမ်းသွားရင်း ဖိနပ်ြပတ်သေလာက် သေဘာထားနိုင်တဲ့ ကုေဋြကွယ် သူေဌးြကီးေတွလည်းရှိတယ်။
အဂင်္လန်က ဘုရင်မြကီးနဲ့အြပိုင် စိန်ေတွေရွှေတွသီးေနေအာင် ဝတ်နိုင်တဲ့ နိုင်ငံ့ေခါင်းေဆာင်ေတွလည်း ရှိတယ်။ ဘာမှ ဂုဏ်ငယ်စရာမလိုဘူး။ သူတို့ မဟုတ်မတရားစွပ်စွဲထားသမျှကို ေနာက်တခါ နိုင်ငံေတာ်ကားရိုက်ေတာ့မှ တစ်ခွန်းမခံ ြပန်ေချပစ်မယ်။
ရှိရှိသမျှ မင်းသားမင်းသမီးေတွ အကုန် အလကား ေခါ်ရိုက်ပစ်မယ်။ ညေလးတို့ေရ .. ဆင်ဆာမျက်စိမှိတ်ထားတုန်း မတင်အိတို့ မရင်ေအးတို့ အခန်းကေလးေတွနဲ့ လန်းြကလျှမ်းြကရေအာင်။ ဟိုလူြကီးကို သီချင်းဆိုခိုင်းမယ်။ `ဘိုးဘိုးေအာင် တေပါင်နဲ့ ေပါ်လာြပီ´ လို့။ (ေတာ်ေရာေပါ့ တေပါင်ေလာက်ဆို)
0 comments:
Post a Comment